Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Rolandasa Paksasa przekazany przez Prokuratora Generalnego Republiki Litewskiej w dniu 31 marca 2016 r. i ogłoszony podczas posiedzenia plenarnego w dniu 13 kwietnia 2016 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Rolandasa Paksasa zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  po przeprowadzeniu wymiany poglądów z Prokuratorem Generalnym Republiki Litewskiej i Naczelnym Prokuratorem Departamentu śledczego ds. przestępczości zorganizowanej i korupcji przy Urzędzie Prokuratora Generalnego,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając art. 62 konstytucji Litwy,

–  uwzględniając art. 4 ustawy o statusie i warunkach pracy posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Republice Litewskiej,

–  uwzględniając art. 22 Regulaminu Sejmu Republiki Litewskiej,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0219/2017),

A.  mając na uwadze, że Prokurator Generalny Republiki Litewskiej wystąpił z wnioskiem o uchylenie immunitetu parlamentarnego posła do Parlamentu Europejskiego Rolandasa Paksasa w związku z dochodzeniami karnymi;

B.  mając na uwadze, że wniosek prokuratora generalnego jest związany z podejrzeniami o to, że Rolandas Paksas zgodził się przyjąć łapówkę w dniu 31 sierpnia 2015 r. w zamian za wpłynięcie na organy publiczne i urzędników państwowych przy wykonywaniu ich uprawnień, co stanowiłoby przestępstwo w rozumieniu litewskiego kodeksu karnego;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej w trakcie sesji Parlamentu Europejskiego posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 62 konstytucji Republiki Litewskiej bez zgody Sejmu nie można pociągnąć członka Sejmu do odpowiedzialności karnej, aresztować go ani w inny sposób ograniczyć jego wolności;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 4 ustawy o statusie i warunkach pracy posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Republice Litewskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego są objęci na terytorium Republiki Litewskiej takim samym immunitetem co posłowie do Sejmu Republiki Litewskiej, chyba że prawodawstwo UE stanowi inaczej;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 22 Regulaminu Sejmu Republiki Litewskiej nie można wszcząć postępowania karnego przeciw członkowi Sejmu, nie można go aresztować ani w inny sposób ograniczyć jego wolności osobistej bez zgody Sejmu, z wyjątkiem sytuacji, w której został on złapany na gorącym uczynku (in flagranti), o czym prokurator generalny musi powiadomić niezwłocznie Sejm;

G.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 2 Regulaminu immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;

H.  mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego członków przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;

I.  mając na uwadze, że jeżeli takie postępowanie nie dotyczy wykonywanych przez posła obowiązków służbowych, należy uchylić immunitet, chyba że zachodzą podstawy do uznania, że postępowanie sądowe wszczęto z zamiarem zaszkodzenia działalności politycznej posła, a więc niezależności Parlamentu (fumus persecutionis);

J.  mając na uwadze, że w oparciu o wyczerpujące i szczegółowe informacje zgromadzone w sprawie nie ma powodu podejrzewać, że postępowanie dotyczące Rolandasa Paksasa jest umotywowane zamiarem zaszkodzenia jego działalności politycznej jako posła do Parlamentu Europejskiego;

K.  mając na uwadze, że Parlament Europejski nie może zajmować stanowiska w sprawie winy bądź braku winy posła ani tego, czy czyny przypisywane posłowi uzasadniają wszczęcie postępowania sądowego, ani też wypowiadać się w kwestii odnośnych cech krajowych systemów prawnych i sądowych;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Rolandasa Paksasa;

2.  zobowiązuje przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji wraz ze sprawozdaniem właściwej komisji właściwemu organowi Republiki Litewskiej i Rolandasowi Paksasowi.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.