Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15470/2016),

–  uwzględniając projekt Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony(1) (09787/2016),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej, a także z art. 207, art. 212 ust. 1, art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0027/2017),

–  uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie stosunków i współpracy między Unią Europejską i Nową Zelandią(2), przyjętą w Lizbonie w 2007 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucją dotyczącą Nowej Zelandii z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią(3),

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającą ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego, podpisaną w 2012 r.(4),

–  uwzględniając Umowę o współpracy naukowo-technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Nowej Zelandii(5), która weszła w życie w 2009 r.,

–  uwzględniając 22. posiedzenie międzyparlamentarne z udziałem UE i Nowej Zelandii, które odbyło się w Brukseli w dniu 23 marca 2017 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji(6),

–  uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0333/2017),

A.  mając na uwadze, że Nową Zelandię łączą z Unią Europejską i państwami członkowskimi bliskie stosunki o historycznym znaczeniu;

B.  mając na uwadze, że Unia Europejska dzieli z Nową Zelandią wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie zasad demokratycznych, praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności, w tym norm prawa międzynarodowego, a także pokój i bezpieczeństwo;

C.  mając na uwadze, że Unia Europejska pozostaje trzecim co do wielkości partnerem handlowym Nowej Zelandii, a obie strony utrzymują szerokie spektrum interesów gospodarczych i handlowych;

D.  mając na uwadze, że pierwszy stały ambasador UE w Nowej Zelandii objął urząd we wrześniu 2016 r., co stanowiło pełne przejście do autonomicznej delegatury Unii Europejskiej w Nowej Zelandii;

E.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia utrzymuje dobre stosunki z szeregiem najbliższych partnerów UE, zwłaszcza z Australią i Stanami Zjednoczonymi; w związku z tym zwraca uwagę na deklarację z Wellington z 2010 r. ustanawiającą ramy partnerstwa strategicznego między Nową Zelandią a Stanami Zjednoczonymi, a także na Umowę w sprawie bliższych stosunków gospodarczych, podpisaną z Australią w 1983 r.;

F.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia – członek Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD (DAC) – jest cennym partnerem w dziedzinie rozwoju i kluczowym dostarczycielem pomocy, jeśli chodzi o odsetek DNB przeznaczany na oficjalną pomoc rozwojową (ODA), a także przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa w krajach rozwijających się z myślą o sprawiedliwszym, bezpieczniejszym i dostatniejszym świecie;

G.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem sojuszu wywiadowczego „pięciorga oczu” wraz ze Stanami Zjednoczonymi, Zjednoczonym Królestwem, Kanadą i Australią; mając na uwadze, że inne państwa członkowskie UE (Francja, Niemcy, Włochy, Niderlandy, Belgia, Szwecja, Dania i Hiszpania) są członkami mniej formalnego sojuszu „czternaściorga oczu”;

H.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia przywiązuje szczególną wagę do rozwoju stosunków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, a także przyczynia się do zachowania stabilności regionalnej na terenie Azji Południowo-Wschodniej i południowo-zachodniego Pacyfiku;

I.  mając na uwadze, że zintegrowany region Azji i Pacyfiku, w którym Nowa Zelandia odgrywa wiodącą rolę, sprzyja globalnemu systemowi opartemu na wartościach i zasadach, a zatem i bezpieczeństwu Unii;

J.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem-założycielem Forum Wysp Pacyfiku i zawarła umowę o strategicznym partnerstwie z ASEAN;

K.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia zawarła dwustronne umowy o wolnym handlu z Australią, Singapurem, Tajlandią, Chinami, Hongkongiem, Tajwanem, Malezją i Koreą Południową, a także wielostronne porozumienia handlowe: Umowę o transpacyficznym strategicznym partnerstwie gospodarczym z Singapurem, Chile i Brunei, Umowę o wolnym handlu między ASEAN, Australią i Nową Zelandią oraz Umowę o wolnym handlu między Nową Zelandią a Radą Współpracy Państw Zatoki (RWPZ); mając na uwadze, że Chiny i Nowa Zelandia dążą do zaktualizowania swoich umów handlowych;

L.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest również stroną Umowy o Partnerstwie Transpacyficznym (TPP) i ratyfikowała tę umowę, a także jest aktywną stroną w negocjacjach na temat regionalnego wszechstronnego partnerstwa gospodarczego;

M.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia była niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ przez dwa lata od 2015 do 2016 r. i w tym czasie dwukrotnie sprawowała prezydencję Rady Bezpieczeństwa ONZ, dając wyraz silnym zdolnościom przywódczym i prezentując wyrazistą wizję;

N.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest wieloletnim członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Banku Światowego i Azjatyckiego Banku Rozwoju (ADB), a także członkiem nowo powstałego Azjatyckiego Banku Inwestycji Infrastrukturalnych (AIIB) z siedzibą w Szanghaju;

O.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia angażuje się w operacje pokojowe ONZ w Bośni, Kosowie, Sierra Leone i Afganistanie; mając na uwadze, że w Afganistanie przewodziła Zespołowi Odbudowy Prowincji Bamian oraz prowadziła misje szkoleniowe, aby pomóc w tworzeniu Afgańskiej Armii Narodowej, a do 2012 r. przyczyniała się do prowadzenia misji EUPOL, aby wspierać przywracanie porządku publicznego;

P.  mając na uwadze, że od 2015 r. Nowa Zelandia prowadzi w Iraku niebojową misję szkoleniową w celu wyszkolenia członków irackich sił bezpieczeństwa, w ramach walki z IS/Daisz;

Q.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jako pierwszy kraj na świecie wprowadziła powszechne prawo wyborcze w 1893 r.;

R.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest propagatorem produkcji ekologicznej, zwłaszcza żywności, oraz promuje kompleksowe globalne porozumienia klimatyczne przyjęte zgodnie z Ramową konwencją ONZ w sprawie zmian klimatu, a także wdrażanie porozumienia paryskiego zawartego na konferencji COP 21 i skuteczne działania na rzecz łagodzenia zmian klimatu podejmowane przez wszystkie kraje rozwinięte oraz kraje rozwijające się o najwyższym poziomie emisji, w tym poprzez pionierskie ustanowienie krajowego systemu handlu emisjami;

S.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia i Unia Europejska współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju, odporności na zmianę klimatu oraz łagodzenia jej skutków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza poprzez propagowanie systematycznego wykorzystywania energii odnawialnej;

T.  mając na uwadze, że Unia Europejska i Nowa Zelandia współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju oraz na rzecz łagodzenia skutków zmiany klimatu w regionie Pacyfiku, ze szczególnym uwzględnieniem roli odgrywanej przez odnawialne źródła energii;

U.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia wnosi wkład na rzecz Międzynarodowego Funduszu na rzecz Irlandii – organizacji, która ma na celu promowanie postępu gospodarczego i społecznego, zachęcanie do dialogu i pojednania między społecznościami oraz ułatwianie ich;

1.  z zadowoleniem przyjmuje zawarcie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy (PARC), która zapewni perspektywiczne ramy polityczne, dzięki którym stosunki między UE a Nową Zelandią oraz ich współpraca prowadzona w nadchodzących latach w zakresie zrównoważonego rozwoju i na wielu różnych polach rozwiną się jeszcze bardziej, aby zrealizować nowe ambicje i aspiracje;

2.  popiera rozpoczęcie negocjacji na temat umowy o wolnym handlu między UE a Nową Zelandią, które muszą być prowadzone w duchu wzajemności i z myślą o obopólnych korzyściach oraz z uwzględnieniem wrażliwego charakteru niektórych produktów, zwłaszcza produktów rolnych; podkreśla, że jest to ważne w celu pogłębienia dialogu politycznego i współpracy w zakresie wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy, handlu i inwestycji;

3.  docenia gest premiera Billa Englisha, który podkreślił i potwierdził zaangażowanie w budowanie szczególnych stosunków z Europą przez złożenie pierwszej oficjalnej zagranicznej wizyty w Unii Europejskiej, Parlamencie Europejskim, Londynie i Berlinie w styczniu 2017 r., zaledwie miesiąc po powołaniu go na stanowisko premiera;

4.  dostrzega silne, historyczne stosunki dwustronne między Nową Zelandią a państwami członkowskimi UE, obejmujące kontakty kulturowe, gospodarcze oraz międzyludzkie;

5.  podkreśla współpracę Unii Europejskiej i Nowej Zelandii na rzecz pokoju, bezpieczeństwa, stabilności regionu Azji i Pacyfiku, rolnictwa, zrównoważonego rozwoju, rybołówstwa i gospodarki morskiej, transportu, pomocy humanitarnej, środków sanitarnych, energii, środowiska oraz zapobiegania zmianom klimatu;

6.  podkreśla współpracę Unii Europejskiej z Nową Zelandią w zakresie umacniania zarządzania środowiskiem i oceanami, konieczną do zapewnienia ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów;

7.  zwraca uwagę na plan działania dotyczący współpracy naukowo-technicznej między UE a Nową Zelandią w zakresie badań i innowacji; zachęca do dalszych inwestycji oraz korzystania z nowych możliwości w ramach współpracy naukowej, akademickiej i technicznej;

8.  z zadowoleniem przyjmuje artykuły umowy PARC dotyczące współpracy w dziedzinie walki z terroryzmem, w szczególności zobowiązania w zakresie wymiany informacji na temat grup i sieci terrorystycznych oraz dzielenia się opiniami dotyczącymi zapobiegania terroryzmowi, propagandzie terrorystycznej, radykalizacji i cyberprzestępczości, a także zwalczania tych zjawisk, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony praw człowieka i poszanowaniu praworządności;

9.  podkreśla udział Nowej Zelandii w unijnych operacjach zarządzania kryzysowego mających na celu promowanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także jej wkład w antypirackie operacje EUNAVFOR Atlanta w pobliżu Rogu Afryki oraz w misje EUPOL w Afganistanie i EUFOR Althea w Bośni i Hercegowinie;

10.  pochwala wieloletnie zaangażowanie Nowej Zelandii w międzynarodową koalicję przeciwko terroryzmowi; przypomina, że Nowa Zelandia może odegrać istotną rolę w walce przeciwko międzynarodowemu terroryzmowi w regionie Azji i Pacyfiku; wyraża zadowolenie, że kraj ten zapewnia już wsparcie dla rządów i organizacji pozarządowych w krajach Azji Południowo-Wschodniej w celu walki przeciwko brutalnemu ekstremizmowi i radykalizacji;

11.  uznaje rolę Nowej Zelandii jako współwnioskodawcy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczących Syrii i procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, przyjętych pod koniec 2016 r., gdy Nowa Zelandia była członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ;

12.  z zadowoleniem przyjmuje długotrwałe zaangażowanie Nowej Zelandii we współpracę z Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK), a także wyraża uznanie dla jej wysiłków i konstruktywnego wkładu na rzecz rozwijania i zapewniania skuteczności MTK z myślą o umacnianiu pokoju i sprawiedliwości międzynarodowej;

13.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Nowa Zelandia ratyfikowała porozumienie klimatyczne zawarte na konferencji COP 21, i zauważa, że ponad 80 % energii Nowej Zelandii pochodzi z odnawialnych źródeł;

14.  odnotowuje partnerstwo energetyczne dotyczące Pacyfiku między UE a Nową Zelandią; wzywa obie strony do zacieśnienia współpracy w zakresie zrównoważonej energii zgodnie z inicjatywą ONZ „Zrównoważona energia dla wszystkich”;

15.  uznaje wkład Nowej Zelandii w ochronę, zachowanie i zrównoważone użytkowanie zasobów morskich, a także w badania morskie;

16.  uważa, że Nowa Zelandia jest ważnym partnerem w ramach współpracy w dziedzinie ochrony środowiska w regionie Pacyfiku oraz na Antarktydzie;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Nowej Zelandii.

(1) Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 3. (2) Dz.U. C 32 z 6.2.2008, s. 1. (3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0064. (4) Dz.U. L 160 z 21.6.2012, s. 2 (5) Dz.U. L 171 z 1.7.2009, s. 28. (6) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0446.