Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje rezolucje z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przez nie notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej(1) oraz z dnia 3 października 2017 r. w sprawie stanu zaawansowania negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem(2),

–  uwzględniając wytyczne Rady Europejskiej (art. 50) z dnia 29 kwietnia 2017 r., wydane w następstwie notyfikacji złożonej przez Zjednoczone Królestwo na mocy art. 50 TUE oraz załącznik do decyzji Rady z dnia 22 maja 2017 r., w którym ustanowiono wytyczne negocjacyjne dotyczące umowy ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej określającej warunki jego wystąpienia z Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wspólne sprawozdanie negocjatorów z ramienia Unii Europejskiej i rządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie postępów poczynionych na pierwszym etapie negocjacji na mocy art. 50 TUE dotyczących dobrze zorganizowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że celem negocjacji między Unią Europejską (UE) a Zjednoczonym Królestwem prowadzonych na podstawie art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) jest zapewnienie dobrze zorganizowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, z uwzględnieniem ram przyszłych stosunków Zjednoczonego Królestwa z Unią, gdy nie będzie już ono należało do grona państw członkowskich;

B.  mając na uwadze, że aby doprowadzić do dobrze zorganizowanego wystąpienia, należy prowadzić negocjacje w ściśle ustalonym porządku, tak aby kwestie związane z nieuchronnie zbliżającym się wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii zostały rozpatrzone w pierwszej fazie negocjacji, zanim rozpocznie się ich drugi etap;

C.  mając na uwadze, że trzy najistotniejsze kwestie związane z brexitem dotyczą niewątpliwie praw obywateli UE przebywających w Zjednoczonym Królestwie i obywateli Zjednoczonego Królestwa przebywających w UE-27, granicy między Irlandią a Irlandią Północną, wyjątkowych i szczególnych okoliczności wyspy Irlandii, a także wypełnienia zobowiązań finansowych wobec UE przez Zjednoczone Królestwo;

D.  mając na uwadze, że należy poczynić wystarczające postępy w zakresie wszystkich trzech powyższych kwestii, aby mógł rozpocząć się drugi etap negocjacji; mając na uwadze, że cel ten należy osiągnąć tak szybko, jak to możliwe, aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na realizację drugiego etapu negocjacji;

E.  mając na uwadze, że wspólne sprawozdanie negocjatorów z ramienia Unii Europejskiej i rządu Zjednoczonego Królestwa wskazuje, że osiągnięto wystarczające postępy;

F.  mając na uwadze, że w odniesieniu do praw obywateli Zjednoczone Królestwo zaakceptowało, że:

G.  mając na uwadze, że w odniesieniu do Irlandii/ Irlandii Północnej Zjednoczone Królestwo poczyniło niezbędne zobowiązania, aby zagwarantować, dokonując dostosowania regulacyjnego obejmującego, że nie dojdzie do „usztywnienia” granicy:

H.  mając na uwadze, że w odniesieniu do rozliczania finansowego Zjednoczone Królestwo wyjaśniło w odpowiedni sposób, jakie zobowiązania finansowe będzie honorowało jako występujące państwo członkowskie;

I.  mając na uwadze, że nie oznacza to, że wszystkie nierozstrzygnięte kwestie zostały rozwiązane, ani też nie wskazuje, jakie stanowisko zajmie Parlament, jeżeli chodzi o procedurę zgody w sprawie ostatecznej umowy o wystąpieniu;

J.  mając na uwadze, że drugi etap negocjacji powinien – w oparciu o solidne i jednoznaczne zasady – zostać poświęcony finalizacji uzgodnień dotyczących dobrze zorganizowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii, w tym ewentualnych postanowień przejściowych niezbędnych do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE; mając na uwadze, że w tym kontekście należy określić ogólne rozumienie ram przyszłych stosunków;

K.  mając na uwadze, że Zjednoczone Królestwo i UE pozostaną bliskimi sąsiadami i nadal będą je łączyły rozległe wspólne interesy, mimo że Zjednoczone Królestwo przestanie być państwem członkowskim;

L.  mając na uwadze, że te bliskie stosunki w formie układu o stowarzyszeniu między UE a Zjednoczonym Królestwem mogłyby zostać uznane za odpowiednie ramy, dzięki którym te wspólne interesy mogą być chronione i promowane, w tym za nowe stosunki handlowe;

M.  mając na uwadze, że zaletą układu o stowarzyszeniu jest elastyczność tego instrumentu, która umożliwia współpracę w wielu różnych obszarach polityki;

N.  mając na uwadze, że postanowienia przejściowe będą konieczne, aby w momencie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE nie ziścił się scenariusz „upadku w przepaść”, a także by negocjatorzy z ramienia UE i Zjednoczonego Królestwa mieli możliwość negocjowania umowy o przyszłych stosunkach;

O.  mając na uwadze, że niezależnie od wyniku negocjacji w sprawie przyszłych stosunków negocjacje te nie mogą wiązać się z żadnym kompromisem między bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym z jednej strony, w tym współpracą w dziedzinie obrony, a przyszłymi stosunkami gospodarczymi z drugiej strony;

P.  mając na uwadze, że komentarze podobne do tych, jakie poczynił David Davis, który stwierdził, że wynik pierwszej tury negocjacji jest zaledwie „deklaracją intencji”, mogą zagrozić dobrej wierze budowanej w trakcie negocjacji;

1.  z zadowoleniem przyjmuje wspólne sprawozdanie w sprawie postępów przedstawione przez negocjatorów z ramienia UE i Zjednoczonego Królestwa, w którym stwierdzono, że osiągnięto wystarczające postępy w negocjacjach w sprawie umowy o wystąpieniu i wyrażono uznanie dla dotychczasowego sposobu prowadzenia negocjacji przez unijnego negocjatora;

2.  jest zdania, że sprawozdanie pozwala na rozpoczęcie drugiego etapu negocjacji i zaleca, aby Rada Europejska podjęła stosowną decyzję, jednak uważa, że negocjacje powinny być prowadzone w dobrej wierze i wyraża opinię, że postępów w drugiej turze negocjacji będzie można dokonać tylko jeżeli rząd Zjednoczonego Królestwa również w pełni uszanuje zobowiązania podjęte we wspólnym sprawozdaniu i jeśli te zobowiązania zostaną w pełni odzwierciedlone w projekcie umowy o wystąpieniu;

3.  podkreśla jednak, że nadal istnieją nierozwiązane kwestie w odniesieniu do zapewnienia dobrze zorganizowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, które muszą zostać rozstrzygnięte przed sfinalizowaniem umowy o wystąpieniu, oraz zauważa, że po jej zawarciu musi ona przyjąć postać jasnego i jednoznacznego tekstu prawnego; zwraca uwagę, że te nierozstrzygnięte kwestie dotyczą:

4.  w związku z tym zastrzega sobie wszelkie prawa co do ostatecznej wersji umowy o wycofaniu, na którą Parlament – zgodnie z art. 50 ust. 2 TUE – będzie musiał wyrazić zgodę, jeżeli umowa ta ma wejść w życie;

Ramy przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem

5.  przypomina, że art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej przewiduje ramy przyszłych stosunków między UE a występującym państwem członkowskim, które powinny zostać uwzględnione przez Unię podczas negocjacji i zawarcia umowy o wystąpieniu;

6.  proponuje, by w przypadku osiągnięcia porozumienia w sprawie ogólnego rozumienia ram przyszłych stosunków pomiędzy UE a Zjednoczonym Królestwem miało ono formę deklaracji politycznej dołączonej do umowy o wystąpieniu;

7.  zwraca uwagę, że porozumienie określające nowe stosunki między UE a Zjednoczonym Królestwem, bazujące na powyższych ramach, może podlegać formalnym negocjacjom jedynie po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z UE i uzyskaniu przez nie statusu państwa trzeciego;

8.  podkreśla, że zaakceptuje ramy przyszłych stosunków między UE a Zjednoczonym Królestwem stanowiące część umowy o wystąpieniu tylko, jeśli będą one w pełni zgodne z następującymi zasadami:

9.  apeluje, aby ramy przyszłych stosunków przewidywały jak najbliższe relacje między UE a Zjednoczonym Królestwem przy jednoczesnym zachowaniu spójności z powyższymi zasadami;

10.  przypomina, że układ o stowarzyszeniu wynegocjowany i uzgodniony między UE a Zjednoczonym Królestwem po jego wystąpieniu z UE, na podstawie art. 217 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), mógłby stanowić odpowiednie ramy dla przyszłych stosunków; proponuje, aby tego typu umowa, w uzupełnieniu do jej ram zarządzania, które powinny uwzględniać solidny i niezależny mechanizm rozstrzygania sporów, obejmowała cztery następujące filary:

11.  przypomina, że wielu obywateli Zjednoczonego Królestwa wyraziło zdecydowany sprzeciw wobec utraty praw, z których obecnie korzystają na mocy art. 20 TFUE; proponuje, aby UE-27 zbadała, w jaki sposób złagodzić tę sytuację w ramach prawa pierwotnego Unii, przy zachowaniu pełnej zgodności z zasadami wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji;

Postanowienia przejściowe

12.  przypomina, że postanowienia przejściowe zapewniające pewność i ciągłość prawa mogą zostać uzgodnione jedynie, jeśli przewidują odpowiednią równowagę praw i obowiązków, są ograniczone w czasie, nie przekraczają trzech lat, i obejmują przedłużenie dorobku prawnego UE, w tym prawa obywateli, wymagając w ten sposób, aby istniejące w UE instrumenty i struktury regulacyjne, budżetowe, nadzorcze, sądownicze i wykonawcze miały w dalszym ciągu zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa; zauważa, że Zjednoczone Królestwo przestanie być częścią instytucji i organów UE;

13.  potwierdza, że wszelkie zmiany w dorobku prawnym UE, które zajdą w okresie przejściowym, muszą być automatycznie stosowane wobec Zjednoczonego Królestwa zgodnie z postanowieniami przejściowymi uzgodnionymi między UE a Zjednoczonym Królestwem;

14.  nalega, aby wszelkie przyszłe umowy handlowe, które Zjednoczone Królestwo wynegocjuje z państwami trzecimi po jego wystąpieniu z UE, mogły wejść w życie dopiero na koniec okresu obowiązywania postanowień przejściowych;

15.  zwraca uwagę, że uzgodniony przez UE i Zjednoczone Królestwo okres przejściowy stanowiący część umowy o wystąpieniu może rozpocząć się dopiero po zawarciu tej umowy;

o
o   o

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie, Komisji, parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Zjednoczonego Królestwa.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0102. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0361.