Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0686 – C8-0011/2018),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2), w szczególności jego art. 12,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0033/2018),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwalnianych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najefektywniej;

C.  mając na uwadze, że Hiszpania złożyła wniosek EGF/2017/006 ES/Galicia apparel o przyznanie wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniem 303 pracowników w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym do działu 14 NACE Rev. 2 (produkcja odzieży) w zaliczanym do poziomu NUTS 2 regionie Galicii (ES11) w Hiszpanii;

D.  mając na uwadze, że wniosek ten opiera się na kryteriach interwencji przewidzianych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFG, stanowiących odstępstwo od kryteriów określonych w art. 4 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, zgodnie z którymi wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w dziewięciomiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwach działających w tym samym sektorze gospodarki według klasyfikacji NACE Rev. 2 i zlokalizowanych w jednym regionie lub w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach zaliczonych do poziomu NUTS 2 w państwie członkowskim;

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Hiszpania ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 720 000 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 1 200 000 EUR;

2.  zauważa, że hiszpańskie władze złożyły wniosek w dniu 19 lipca 2017 r. oraz że po przekazaniu przez Hiszpanię dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę tego wniosku w dniu 28 listopada 2017 r. i przekazała ją Parlamentowi w dniu 15 stycznia 2018 r.;

3.  odnotowuje argumenty Hiszpanii, iż zwolnienia są związane z poważnymi zmianami w strukturze światowego handlu, spowodowanymi globalizacją, a zwłaszcza liberalizacją handlu wyrobami włókienniczymi i odzieżowymi po wygaśnięciu z końcem 2004 r. porozumienia WTO w sprawie tekstyliów i odzieży, co doprowadziło do radykalnych zmian w strukturze światowego handlu;

4.  przypomina, że należy spodziewać się, iż zwolnienia, do których doszło w pięciu przedsiębiorstwach, będą stanowiły ogromne obciążenie dla regionu, w którym miały one miejsce, oraz że następstwa zwolnień wiążą się z trudnościami w przekwalifikowaniu z powodu niewystarczającej liczby miejsc pracy, ponieważ odnośne terytorium znajduje się poza głównymi ośrodkami przemysłowymi, z niskim wykształceniem zwolnionych pracowników, z ich szczególnymi umiejętnościami zawodowymi nabytymi w sektorze, w którym obecnie odnotowuje się tendencję spadkową, oraz z dużą liczbą osób poszukujących pracy;

5.  podkreśla, że dotknięty zwolnieniami region Ordes jest w dużym stopniu zależny od przemysłu odzieżowego i że w ostatnich latach odnotowano w tym regionie gwałtowny spadek liczby przedsiębiorstw odzieżowych; wyraża ubolewanie, że w regionie tym spada również PKB na mieszkańca;

6.  uważa, że biorąc pod uwagę spadek liczby ludności, PKB na mieszkańca oraz zaplecze przemysłowe w odnośnym regionie, wniosek spełnia kryteria interwencji EFG, pomimo że dotyczy liczby zwolnień mniejszej niż 500 osób;

7.  zdaje sobie sprawę, że wzrost przywozu do Unii wywarł presję na obniżkę cen, co miało negatywny wpływ na sytuację finansową przedsiębiorstw w unijnym sektorze włókienniczym i wywołało ogólną tendencję w przemyśle włókienniczym i odzieżowym, polegającą na przenoszeniu produkcji do krajów spoza Unii o niższych kosztach produkcji; przyznaje, że w Galicii doprowadziło to do stałego spadku liczby firm odzieżowych, a tym samym do wzrostu liczby zwolnień;

8.  podkreśla, że 83,5 % beneficjentów objętych pomocą stanowią kobiety oraz że znaczna większość z nich ma od 30 do 54 lat; w związku z tym uznaje znaczenie aktywnych instrumentów rynku pracy współfinansowanych z EFG w celu zwiększenia szans powrotu na rynek pracy tej szczególnie wrażliwej grupy;

9.  obawia się, że tego rodzaju zwolnienia mogą jeszcze bardziej pogorszyć sytuację w zakresie bezrobocia, jaka ma miejsce w tym regionie od początku kryzysu gospodarczego i finansowego;

10.  zauważa, że Hiszpania planuje wdrożyć sześć rodzajów działań na rzecz zwolnionych pracowników objętych wnioskiem: (i) sesje powitalne i warsztaty przygotowawcze, ii) doradztwo zawodowe, iii) szkolenia, iv) intensywna pomoc przy szukaniu zatrudnienia, v) opieka dydaktyczna po reintegracji na rynku pracy, vi) środki zachęcające; uważa, że ze względu na profil zwalnianych pracowników szczególnie istotne są dopłaty do wydatków na opiekę nad osobami pozostającymi na utrzymaniu;

11.  uważa, że szkolenia zawodowe muszą poszerzyć wachlarz możliwości osób bezrobotnych, że działania szkoleniowe powinny być powiązane z perspektywicznym badaniem tendencji w dziedzinie zatrudnienia, które powinno być uwzględnione w finansowanych działaniach, a także rozwijać możliwości kariery zawodowej bez dyskryminacji ze względu na płeć i bez ograniczenia do zatrudnienia niekwalifikowanego;

12.  uważa, że zatwierdzony program powinien wspierać, przez doradztwo i wsparcie finansowe, inicjatywy na rzecz tworzenia spółdzielni przez osoby korzystające z przewidzianych zindywidualizowanych usług;

13.  przypomina, że opracowywanie skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług wspieranego z EFG powinno być ukierunkowane na działania przyczyniające się do zatrudnienia, podnoszenia umiejętności pracowników oraz zwiększania rangi ich ścieżek zawodowych, tak aby mogli oni uzyskać dostęp do świata przedsiębiorczości, w tym do spółdzielni, oraz powinno odbywać się w koordynacji z istniejącymi programami unijnymi, w tym z Europejskim Funduszem Społecznym;

14.  stwierdza, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z partnerami społecznymi;

15.  ubolewa, że wniosek nie zawiera żadnych środków na rzecz młodych ludzi, którzy nie pracują, nie kształcą się ani nie szkolą zawodowo (młodzież NEET), zważywszy na tendencję opuszczania regionu przez młodych ludzi w poszukiwaniu lepszych możliwości gospodarczych;

16.  zauważa, że środki wsparcia dochodu będą stanowiły 18,21 % ogólnego pakietu zindywidualizowanych środków, znacznie poniżej maksymalnego poziomu w wysokości 35 %, określonego w rozporządzeniu w sprawie EFG; odnotowuje też, że działania te są uzależnione od tego, czy objęci pomocą beneficjenci czynnie zaangażują się w poszukiwanie pracy lub w szkolenia;

17.  przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę; z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie władz hiszpańskich, że skoordynowany pakiet stwarza duże możliwości usprawnienia tego procesu;

18.  podkreśla, że władze Hiszpanii potwierdziły, że działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy lub instrumentów finansowych Unii;

19.  z zadowoleniem przyjmuje potwierdzenie przez Hiszpanię, że wkład finansowy z EFG nie zastąpi działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne jest dane przedsiębiorstwo, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów;

20.  zwraca się do Komisji, by w przyszłych wnioskach wzywała organy krajowe do podawania dalszych informacji o sektorach mających potencjał wzrostu, a więc mogących zatrudniać pracowników, oraz do gromadzenia potwierdzonych danych dotyczących wpływu finansowania z EFG, w tym w odniesieniu do współczynnika reintegracji i jakości miejsc pracy uzyskanych dzięki EFG;

21.  ponownie apeluje do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG;

22.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

23.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

24.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku z Hiszpanii – EGF/2017/006 ES/Galicia apparel

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/515.)