Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15467/2016),

–  uwzględniając projekt Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią, z drugiej (09776/2016),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 207 i 212 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0327/2017),

–  uwzględniając Deklarację praw ludów tubylczych Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNDRIP), przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne w dniu 13 września 2007 r.,

–  uwzględniając Umowę ramową o partnerstwie między UE a Australią podpisaną w październiku 2008 r., która ma być zastąpiona przedmiotową umową ramową,

–  uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie stosunków między Unią Europejską a Australią, przyjętą w Luksemburgu w dniu 26 czerwca 1997 r.,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią(1) oraz rezolucję z dnia 26 października 2017 r. zawierającą zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie proponowanego mandatu negocjacyjnego do negocjacji handlowych z Australią(2),

–   uwzględniając wspólne oświadczenie przewodniczącego Komisji Jeana-Claude’a Junckera, przewodniczącego Rady Europejskiej Donalda Tuska oraz premiera Australii Malcolma Turnbulla z dnia 15 listopada 2015 r.,

–   uwzględniając wspólne oświadczenie wydane w dniu 22 kwietnia 2015 r. przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa i ministra spraw zagranicznych Australii pt. „W kierunku bliższego partnerstwa między Unią Europejską i Australią”,

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Australią ustanawiającą ramy udziału Australii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską, podpisaną w 2015 r.(3),

–   uwzględniając Umowę administracyjną między Australią a Unią Europejską, uzgodnioną w grudniu 2014 r., ustanawiającą program wymiany dyplomatycznej,

–  uwzględniając umowę między Wspólnotą Europejską a Ausralią w sprawie wzajemnego uznawania w odniesieniu do oceny zgodności, certyfikatów i oznakowania, podpisaną w 1998 r.(4), oraz umowę między UE a Australią zmieniającą powyższą umowę w 2012 r.(5),

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej i granicznej danych dotyczących przelotu pasażera, podpisaną w dniu 29 września 2011 r.(6),

–   uwzględniając Umowę między Australią a Unią Europejską w sprawie bezpieczeństwa informacji niejawnych, podpisaną w dniu 13 stycznia 2010 r.(7),

–  uwzględniając Umowę odnoszącą się do współpracy naukowo-technicznej między Wspólnotą Europejską a Australią, podpisaną w 1994 r.(8),

–  uwzględniając 38. posiedzenie międzyparlamentarne z udziałem UE i Australii, które odbyło się w Strasburgu w dniach 4–5 października 2017 r.,

–   uwzględniając pierwsze forum przywódcze UE i Australii, które odbyło się w Sydney w czerwcu 2017 r., gromadząc liderów politycznych i biznesowych, pracowników naukowych, przedstawicieli mediów i społeczeństwa obywatelskiego,

–   uwzględniając białą księgę w sprawie polityki zagranicznej opublikowaną przez rząd australijski w listopadzie 2017 r., prezentującą priorytety Australii i wyzwania dla tego kraju na arenie międzynarodowej, oraz podkreślającą zasadnicze znaczenie dla Australii tak zwanego regionu Indo-Pacyfiku,

–   uwzględniając fakt, że w białej księdze w sprawie polityki zagranicznej wskazano na kluczowe role odgrywane przez USA i Chiny w regionie Indo-Pacyfiku i w polityce zagranicznej Australii, wspominając jednocześnie o znaczeniu stosunków Australii z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi,

–   uwzględniając przegląd polityki klimatycznej z 2017 r. wydany przez rząd Australii w grudniu 2017 r.,

–   uwzględniając dokument rządu australijskiego pt. „Narodowe ramy dotyczące nauki o zmianie klimatu w Australii”, opublikowany w 2009 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie projektu decyzji(9),

–  uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0119/2018),

A.  mając na uwadze, że UE i Australia zawarły w dniu 7 sierpnia 2017 r. umowę ramową; mając na uwadze, że bliskie i ugruntowane stosunki między Australią i UE oraz jej państwami członkowskimi są silnie zakorzenione w historii, a u ich podstaw leżą wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie demokracji, praw człowieka, równości płci, praworządności, w tym również prawa międzynarodowego, a także pokoju i bezpieczeństwa; mając na uwadze, że relacje międzyludzkie są głębokie i długotrwałe;

B.  mając na uwadze, że w 2017 r. UE i Australia obchodziły 55-lecie współpracy i stosunków dyplomatycznych; mając na uwadze, że stosunki te zyskały nową dynamikę w ostatnich kilku latach; mając na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie utrzymują stosunki dyplomatyczne z Australią, a 25 z nich ma ambasadę w Canberze;

C.  mając na uwadze stwierdzenie z białej księgi rządu australijskiego w sprawie polityki zagranicznej, że „silna Unia Europejska ma nadal zasadnicze znaczenie dla interesów Australii i będzie coraz ważniejszym partnerem w ochronie i promowaniu porządku międzynarodowego opartego na zasadach”; mając na uwadze, że w białej księdze podkreślono potrzebę ścisłej współpracy z UE i jej państwami członkowskimi „w zmaganiu się z wyzwaniami takimi jak terroryzm, rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, zrównoważony rozwój i prawa człowieka”;

D.  mając na uwadze zaangażowanie UE i Australii we współpracę i dialog z krajami Azji Południowo-Wschodniej, w tym za pośrednictwem Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), Forum Regionalnego ASEAN, dialogu Azja-Europa (ASEM) i Szczytu Azji Wschodniej (EAS); mając na uwadze, że Australia jest członkiem-założycielem Forum Wysp Pacyfiku i nawiązała strategiczne partnerstwo ze stowarzyszeniem ASEAN; mając na uwadze, że Australia była gospodarzem nadzwyczajnego szczytu ASEAN-Australia w dniach 17–18 marca 2018 r.;

E.  mając na uwadze, że jako podmiot globalny UE powinna dalej wzmacniać swoją obecność w dużym i dynamicznym regionie Azji i Pacyfiku, w którym Australia jest naturalnym partnerem UE, a także sama jest ważnym podmiotem; mając na uwadze, że pokojowy i szanujący zasady region Azji i Pacyfiku, przestrzegający naszych norm i standardów, oznacza korzyści z punktu widzenia bezpieczeństwa UE i jej własnych interesów;

F.  mając na uwadze, że kwestie polityki zagranicznej UE i Australii są ze sobą ściśle powiązane, w odniesieniu na przykład do Ukrainy, Rosji, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i Bliskiego Wschodu;

G.  mając na uwadze, że Australia ma bliskie powiązania z USA w dziedzinie polityki, bezpieczeństwa i obrony, odpowiadające zacieśniającym się relacjom z Chinami, z którymi utrzymuje kompleksowe partnerstwo strategiczne;

H.  mając na uwadze, że w 2016 r. UE była drugim największym partnerem handlowym Australii – drugim w kolejności źródłem importu (19,3 %) i trzecim kierunkiem eksportowym (10,3 %) – oraz mając na uwadze, że obydwie strony łączy wiele wspólnych interesów gospodarczych; mając na uwadze, że w 2015 r. wartość bezpośrednich inwestycji zagranicznych UE w Australii wyniosła 117,7 mld EUR, a wartość australijskich inwestycji bezpośrednich w UE – 21,7 mld EUR;

I.  mając na uwadze, że Australia jest silnie zaangażowana w ideę wolnego handlu i zawarła dwustronne umowy o wolnym handlu z ważnymi krajami w Azji Wschodniej (Chinami, Japonią, Koreą Południową, Singapurem, Malezją i Tajlandią, a także umowę regionalną ze stowarzyszeniem ASEAN) oraz Nową Zelandią, Chile, Stanami Zjednoczonymi i Peru, jak również umowę PACER Plus z wyspami Pacyfiku;

J.  mając na uwadze, że w dniu 23 stycznia 2018 r. Australia i 10 innych krajów leżących nad Oceanem Spokojnym ogłosiło osiągnięcie transpacyficznego porozumienia handlowego, tzw. wszechstronnego i progresywnego porozumienia o partnerstwie transpacyficznym (CPTPP), które podpisano w Chile w dniu 8 marca 2018 r.; mając na uwadze, że Australia prowadzi obecnie negocjacje dotyczące wielu umów handlowych, w tym regionalnego kompleksowego partnerstwa gospodarczego (RCEP) powołanego do życia na szczycie ASEAN w 2012 r.;

K.  mając na uwadze, że Australia – jako kraj zaangażowany w międzynarodowe, globalne sprawowanie rządów – była pięciokrotnie niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz aktywnym członkiem grupy G-20 od momentu jej powstania, przewodnicząc szczytowi grupy w Brisbane w 2014 r. przy bardzo dobrej współpracy z UE; mając na uwadze, że Australia została wybrana niedawno do Rady Praw Człowieka ONZ;

L.  mając na uwadze, że Australia wysłała swoje oddziały do Iraku i Syrii, by dołączyły do światowej koalicji przeciwko Daisz; mając na uwadze, że w Afganistanie w Międzynarodowych Siłach Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) Australia zaangażowała największe liczebnie oddziały spoza NATO;

M.  mając na uwadze, że Australia uczestniczyła w licznych misjach pokojowych wspieranych przez ONZ na trzech kontynentach, a także w Papui-Nowej Gwinei oraz na Wyspach Salomona;

N.  mając na uwadze, że w 2014 r. Australia uczestniczyła po raz pierwszy w misji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE – EUCAP NESTOR w Rogu Afryki; mając na uwadze, że australijska marynarka wojenna prowadzi operacje przeciw piratom i terrorystom w ramach Koalicji Sił Morskich w regionie Rogu Afryki i w zachodniej części Oceanu Indyjskiego;

O.  mając na uwadze, że australijscy obywatele na terenie swojego kraju i poza jego granicami byli ofiarami szeregu ataków terrorystycznych przeprowadzonych przez radykalnych islamistów; mając na uwadze, że UE i Australia współpracują w działaniach antyterrorystycznych, zwalczając m.in. brutalny ekstremizm, podejmując wysiłki mające na celu wstrzymanie finansowania organizacji terrorystycznych oraz koordynując specjalne projekty w zakresie budowania zdolności;

P.  mając na uwadze, że celem dżakarckiego Ośrodka Współpracy Organów Ścigania, będącego inicjatywą australijsko-indonezyjską, jest podniesienie fachowego poziomu organów ścigania w Azji Południowo-Wschodniej w związku ze zwalczaniem terroryzmu i transnarodowej przestępczości zorganizowanej, a także mając na uwadze, że ośrodek ten otrzymał również finansowanie od UE;

Q.  mając na uwadze, że w październiku 2017 r. rząd Australii rozpoczął wdrażanie międzynarodowej strategii na rzecz cyberbezpieczeństwa z myślą o takich kwestiach jak handel elektroniczny, cyberprzestępczość, bezpieczeństwo międzynarodowe i administracja elektroniczna;

R.  mając na uwadze, że Australia udzieliła wsparcia Filipinom w ramach działań na rzecz bezpieczeństwa oraz w walce z dżihadyzmem;

S.  mając na uwadze, że UE i Australia omawiają sprawy migracji w trakcie dorocznego dialogu wyższych urzędników UE i Australii dotyczącego kwestii migracji, azylu i różnorodności; mając na uwadze, że Australia współprzewodniczy procesowi z Bali w sprawie nielegalnego przemytu ludzi i handlu ludźmi oraz powiązanych przestępstw międzynarodowych;

T.  mając na uwadze, że Australia ma bardzo wysoki dochód na mieszkańca i otwarte, demokratyczne, wielokulturowe społeczeństwo; mając na uwadze, że jedna czwarta ludności tego kraju urodziła się poza jego granicami, a od roku 1945 w Australii osiedliło się na stałe ok. siedem milionów migrantów, w tym wielu pochodzących z Europy; mając na uwadze, że Australia, zajmując rozległy obszar między Oceanem Indyjskim a południowym Pacyfikiem, ma szczególne położenie geograficzne;

U.  mając na uwadze, że w umowie ramowej Australia i UE ponownie potwierdzają zobowiązanie do współpracy w dziedzinie zmiany klimatu; mając na uwadze, że w przeglądzie polityki klimatycznej z 2017 r. ponownie wyrażono zobowiązanie Australii do przeciwdziałania temu zagrożeniu;

V.  mając na uwadze, że Australia stoi przed poważnymi wyzwaniami środowiskowymi i gospodarczymi, które wynikają ze zmiany klimatu i dotyczą wielu sektorów, w tym bezpieczeństwa wodnego, rolnictwa, społeczności nadbrzeżnych i infrastruktury;

W.  mając na uwadze, że Australia, która jest członkiem Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD, angażuje się szczególnie we wspieranie dobrych rządów i wzrostu gospodarczego w Papui-Nowej Gwinei, Indonezji, Timorze Wschodnim oraz na innych wyspach Pacyfiku i w krajach azjatyckich, gdzie UE i jej państwa członkowskie są również kluczowymi darczyńcami;

X.  mając na uwadze, że rząd Australii inwestuje w programy takie jak australijski program naukowy w dziedzinie zmiany klimatu oraz program badań naukowych w dziedzinie zarządzania zasobami naturalnymi, skutków zmiany klimatu i dostosowania się do zmiany klimatu, aby ułatwić podmiotom kształtującym politykę zrozumienie prawdopodobnych skutków zmiany klimatu i zarządzanie nimi;

Y.  mając na uwadze, że Australia określiła narodowe ramy oraz powołała grupę koordynacyjną wysokiego szczebla w celu opracowania planu wdrożenia badań naukowych nad zmianą klimatu, umożliwiając tym samym skoordynowane podejście do tej kwestii w społecznościach w całym kraju;

Z.  mając na uwadze, że w dniu 10 listopada 2016 r. Australia ratyfikowała porozumienie paryskie oraz poprawkę dauhańską do protokołu z Kioto, potwierdzając tym samym swoje zobowiązanie do podejmowania działań związanych ze zmianą klimatu, a także opracowała szereg strategii politycznych mających na celu ograniczenie własnych emisji oraz wspieranie działań globalnych;

AA.  mając na uwadze, że plan rządu australijskiego w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym uwzględnia obniżenie emisji do roku 2020 o 5 % w stosunku do poziomu z 2000 r. i o 26–28 % w stosunku do poziomu z 2005 r. do roku 2030, a także podwojenie zdolności kraju w zakresie wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych do 2020 r.;

AB.  mając na uwadze, że rząd Australii odgrywa wiodącą rolę, jeżeli chodzi o wspieranie narodowych służb meteorologicznych w krajach regionu Pacyfiku oraz tamtejszych organizacji regionalnych z myślą o utworzeniu systemów wczesnego ostrzegania o zmianach klimatu i pogody;

1.  z zadowoleniem przyjmuje projekt umowy ramowej, która będzie stanowiła prawnie wiążący instrument służący pogłębieniu i wzmocnieniu dwustronnych stosunków między UE a Australią oraz zacieśnieniu współpracy w dziedzinach takich jak polityka zagraniczna i kwestie bezpieczeństwa, prawa człowieka i praworządność, rozwój globalny i pomoc humanitarna, sprawy gospodarcze i handlowe, wymiar sprawiedliwości, badania i innowacje, edukacja i kultura, rolnictwo, gospodarka morska i rybołówstwo, jak również w obliczu globalnych wyzwań, takich jak zmiana klimatu, migracja, ochrona zdrowia publicznego, walka z terroryzmem i rozprzestrzenianie broni masowego rażenia;

2.  podkreśla, że UE i Australia są silnymi i zgodnymi partnerami pozostającymi w pogłębionych dwustronnych stosunkach, wyznającymi podobne wartości i zasady demokracji, przestrzegania praw człowieka i praworządności, utrzymującymi coraz silniejsze powiązania polityczne i gospodarcze oraz ścisłe, aktywne relacje kulturalne, akademickie i międzyludzkie;

3.  podkreśla szczególną wartość dla UE i Australii, jako partnerów o tej samej wizji świata, współpracy dwustronnej i wielostronnej w kwestiach regionalnych i globalnych; podkreśla korzyści wynikające z podejmowania wspólnych działań przez UE i Australię na forum ONZ i WTO, a także w ramach takich struktur jak grupa G-20 z myślą o utrzymaniu i wzmocnieniu globalnego porządku opierającego się na współpracy i zasadach w złożonym i zmieniającym się świecie, który stoi w obliczu ogromnej niepewności;

4.  z zadowoleniem przyjmuje powołanie na mocy umowy ramowej wspólnego komitetu w celu promowania skutecznego wdrażania umowy i utrzymywania ogólnej spójności w stosunkach między UE a Australią;

5.  popiera zbliżające się rozpoczęcie negocjacji dotyczących umowy o wolnym handlu między UE a Australią, które należy przeprowadzić w duchu wzajemności, przejrzystości, rozliczalności i obopólnych korzyści, przy jednoczesnym uwzględnieniu wrażliwości niektórych produktów, na przykład rolniczych, ze względu na fakt, że Australia jest głównym eksporterem produktów rolnych; zachęca obu partnerów do wykazania się wysokim stopniem ambicji w dziedzinie usług; podkreśla, że podczas negocjacji UE powinna wziąć pod uwagę potrzeby i postulaty MŚP, nie obniżając jednak standardów środowiskowych, społecznych i pracowniczych; wskazuje na terminowe rozpoczęcie tych negocjacji, biorąc pod uwagę, że Australia już zawarła kilka umów o wolnym handlu z ważnymi krajami w Azji Wschodniej i regionie Pacyfiku i właśnie zawiera takie umowy z innymi odpowiednimi krajami;

6.  podkreśla aktywną rolę Australii w unijnych programach współpracy w obszarze szkolnictwa wyższego za pośrednictwem dwustronnego programu edukacji UE–Australia i zauważa z zadowoleniem, że od 2015 r. australijskie uniwersytety mogą zawierać porozumienia o mobilności w ramach programu Erasmus+; zwraca uwagę, że współpracę tę należy w dalszym ciągu zacieśniać ze wzajemną korzyścią dla studentów i naukowców, aby umożliwić im zdobywanie wielokulturowych i innowacyjnych umiejętności;

7.  przypomina, że UE i Australia to ważni partnerzy w ramach współpracy na rzecz badań naukowych i innowacji z myślą o zrównoważonym rozwoju gospodarczym i kontynuowaniu procesu budowy społeczeństwa opartego na wiedzy;

8.  wyraża uznanie dla Australii za jej wsparcie i dostosowanie systemu sankcji do systemu UE w następstwie nielegalnej aneksji Krymu przez Rosję i interwencji zbrojnych Rosji we wschodniej Ukrainie;

9.  wyraża zadowolenie z poparcia przez Australię ukierunkowanych sankcji międzynarodowych wymierzonych w osoby fizyczne i podmioty odpowiedzialne za agresję wojskową, terroryzm i łamanie praw człowieka, w tym również w odpowiedzi na rosyjską agresję na Ukrainie i okupację Krymu;

10.  wyraża uznanie dla australijskiego Narodowego Biura Analiz za pomoc w przygotowywaniu analiz międzynarodowych, politycznych, strategicznych i gospodarczych oraz za współpracę z międzynarodowymi partnerami w dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

11.  dostrzega doniosłą rolę Australii w sojuszu wywiadowczym „pięciorga oczu” , a także jej wkład w bezpieczeństwo zarówno państw członkowskich UE, jak i partnerów transatlantyckich, ponadto wyraża zadowolenie z umowy operacyjnej między Australią a Europolem oraz podkreśla możliwości dalszego rozszerzenia wymiany informacji wywiadowczych i współpracy operacyjnej z rządem Australii;

12.  uznaje rolę Australii jako współwnioskodawcy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w 2014 r. w sprawie potępienia zestrzelenia samolotu wykonującego lot MH17 oraz wyeliminowania broni chemicznej w Syrii; wyraża uznanie dla kluczowego wkładu Australii w prace Rady Bezpieczeństwa związane z próbą poprawy sytuacji humanitarnej w Syrii, zarządzaniem procesem przekazania odpowiedzialności za bezpieczeństwo w Afganistanie i podjęciem kwestii przestrzegania praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej;

13.  z zadowoleniem przyjmuje zdecydowane zobowiązanie obu partnerów do współpracy w zwalczaniu terroryzmu, wyrażone w umowie ramowej; podkreśla znaczenie jeszcze ściślejszej dwustronnej współpracy w dziedzinie wymiany informacji o zagranicznych bojownikach i ich powrotach; zachęca obu partnerów do dalszego zapewniania skutecznego wdrażania czterech filarów globalnej strategii zwalczania terroryzmu przyjętej przez ONZ; wyraża uznanie dla roli Australii w światowej koalicji przeciwko Daisz oraz dla znaczącego wkładu Australii w walkę z międzynarodowym terroryzmem w Azji Południo-Wschodniej;

14.  zwraca uwagę na podejmowane przez Australię inicjatywy w obszarze cyberprzestrzeni międzynarodowej oraz pochwala fakt, że zgodnie z umową ramową obaj partnerzy będą współpracować w kwestiach bezpieczeństwa cybernetycznego, w tym zwalczania cyberprzestępczości;

15.  apeluje o zacieśnienie współpracy w dziedzinie zwalczania terroryzmu poprzez wspólne ćwiczenia z udziałem zespołów państw członkowskich, których zadaniem jest reagowanie w sytuacjach nadzwyczajnych, agencji UE, takich jak Europol i Europejskie Centrum ds. Zwalczania Terroryzmu, oraz kluczowych podmiotów australijskich struktur bezpieczeństwa narodowego, takich jak Australijska Organizacja Bezpieczeństwa i Wywiadu (ASIO), Australijskie Siły Obronne (ADF) i Australijska Policja Federalna;

16.  z zadowoleniem przyjmuje przewidziane w umowie ramowej zaangażowanie UE i Australii w ożywienie wzajemnego dialogu i współpracy w kwestiach migracji i azylu; podkreśla, że wysoki poziom globalnej mobilności wymaga całościowego, wielostronnego podejścia opartego na współpracy międzynarodowej i współodpowiedzialności; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że obaj partnerzy aktywnie uczestniczą w trwających negocjacjach dotyczących globalnego porozumienia ONZ w sprawie bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji oraz globalnego porozumienia w sprawie uchodźców;

17.  podkreśla znaczenie regionalnych ram współpracy – takich jak proces z Bali – z krajami pochodzenia i tranzytu oraz krajami docelowymi w dążeniu do ratowania życia, rozbicia sieci przemytników oraz zarządzania przepływami migracyjnymi i uchodźczymi; z zadowoleniem przyjmuje głębokie zaangażowanie Australii w prace UNHCR dotyczące przesiedlania uchodźców i zwiększenia globalnej pomocy humanitarnej; zachęca Australię do dalszego udziału w poszukiwaniu pomyślnego rozwiązania sytuacji osób ubiegających się o azyl i migrantów zatrzymanych w Papui-Nowej Gwinei i Nauru;

18.  wyraża zadowolenie z powodu zobowiązania obu partnerów do poprawy ochrony i do lepszego promowania praw człowieka, zasad demokratycznych i praworządności, w tym również na forach wielostronnych i ze stronami trzecimi, co przewidziano w umowie ramowej; z zadowoleniem przyjmuje wybór Australii do Rady Praw Człowieka ONZ na lata 2018–2020; zwraca uwagę, że w 2008 r. Australia rozpoczęła wdrażanie strategii niwelowania różnic, mającej na celu zaradzenie niekorzystnej sytuacji ludów tubylczych, np. różnicy w średniej długości życia i innym nierównościom; podkreśla, że strategia ta cieszy się obustronnym poparciem, a premier co roku zdaje australijskiemu parlamentowi sprawozdanie z postępów; zwraca uwagę na fakt, że rząd australijski współpracuje z państwami i terytoriami oraz Aborygenami i mieszkańcami wysp w Cieśninie Torresa, aby odnowić strategię niwelowania różnic;

19.  ponownie podkreśla, że przeciwdziałanie zmianie klimatu wymaga wsparcia całej społeczności międzynarodowej; z zadowoleniem przyjmuje ratyfikowanie przez Australię porozumienia paryskiego i wyrażone w umowie ramowej zobowiązanie do rozszerzenia współpracy i wzmożenia wysiłków na szczeblu polityki zagranicznej w celu przeciwdziałania zmianie klimatu; zwraca uwagę na cel Australii przewidujący zmniejszenie do 2030 r. emisji o 26–28 % względem poziomów z 2005 r., potwierdzony w przeglądzie polityki klimatycznej z 2017 r.; podkreśla, że przegląd ten podtrzymuje zobowiązanie do pomocy innym krajom za pośrednictwem inicjatyw dwustronnych i wielostronnych; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez Australię w zakresie udzielania wsparcia finansowego za pośrednictwem programów pomocy regionowi Pacyfiku i słabszym krajom rozwijającym się, aby wesprzeć ich zrównoważony rozwój gospodarczy i ograniczyć emisje oraz pomóc im dostosować się do zmiany klimatu; podkreśla współprzewodnictwo Australii w Zielonym Funduszu Klimatycznym i jego finansowanie;

20.  przypomina, że Australia, UE i państwa członkowskie są ważnymi podmiotami we współpracy na rzecz rozwoju i pomocy humanitarnej w regionie Pacyfiku; podkreśla, że obydwie strony koncentrują współpracę w dziedzinach takich jak wzrost gospodarczy, dobre rządy i odporność środowiskowa;

21.  przypomina o swoim zaniepokojeniu napięciami na Morzu Południowochińskim; zachęca obydwu partnerów do dalszego wspierania stabilności i wolności żeglugi na tym ważnym międzynarodowym szlaku wodnym; wyraża uznanie dla stanowiska Australii opowiadającej się za pokojowym rozstrzyganiem sporów w oparciu o prawo międzynarodowe;

22.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Australii.

(1) Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 136. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0419. (3) Dz.U. L 149 z 16.6.2015, s. 3. (4) Dz.U. L 229 z 17.8.1998, s. 1. (5) Dz.U. L 359 z 29.12.2012, s. 2. (6) Dz.U. L 186 z 14.7.2012, s. 4. (7) Dz.U. L 26 z 30.1.2010, s. 31. (8) Dz.U. L 188 z 22.7.1994, s. 18. (9) Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0108.