Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 311, 312 i 323 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 maja 2018 r. pt. „Nowoczesny budżet Unii, która chroni, wspiera i broni – wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027” (COM(2018)0321),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczący rozporządzenia Rady określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (COM(2018)0322), a także wnioski Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (COM(2018)0325, COM(2018)0326, COM(2018)0327 i COM(2018)0328),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. w sprawie porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (COM(2018)0323),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich (COM(2018)0324),

–  uwzględniając swoje rezolucje z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie następnych wieloletnich ram finansowych – przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r. oraz w sprawie reformy systemu zasobów własnych Unii Europejskiej(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych(2),

–  uwzględniając ratyfikację porozumienia paryskiego przez Parlament Europejski w dniu 4 października 2016 r.(3) oraz przez Radę w dniu 5 października 2016 r.(4),

–  uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 70/1 z dnia 25 września 2015 r. pt. „Przekształcamy nasz świat – program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030”, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.,

–  uwzględniając zbiorowe zobowiązanie UE do realizacji celu, jakim jest przeznaczanie 0,7% DNB na oficjalną pomoc rozwojową w czasie obowiązywaniu programu działań na okres po 2015 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2017 r. w sprawie europejskiego filaru praw socjalnych(5),

–  uwzględniając art. 99 ust. 5 Regulaminu,

–  uwzględniając wstępne sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinie przedstawione przez Komisję Spraw Zagranicznych, Komisję Rozwoju, Komisję Handlu Międzynarodowego, Komisję Kontroli Budżetowej, stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, opinie przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisję Transportu i Turystyki, Komisję Rozwoju Regionalnego, Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Komisję Kultury i Edukacji, Komisję Spraw Konstytucyjnych, a także stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisje Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0358/2018),

A.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 311 TFUE Unia musi pozyskać środki niezbędne do osiągnięcia swoich celów i prowadzenia swojej polityki;

B.  mając na uwadze, że obecne wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 ustanowiono po raz pierwszy na niższym poziomie niż poprzednie, zarówno pod względem środków na zobowiązania, jak i środków na płatności; mając na uwadze, że opóźnione przyjęcie wieloletnich ram finansowych oraz sektorowych aktów ustawodawczych miało wysoce negatywny wpływ na wdrażanie nowych programów;

C.  mając na uwadze, że wieloletnie ramy finansowe szybko okazały się nieadekwatne z punktu widzenia reagowania na kryzysy, nowe międzynarodowe zobowiązania i nowe wyzwania polityczne, których nie uwzględniono ani nie przewidziano w momencie przyjmowania tych ram; mając na uwadze, że aby zagwarantować niezbędne środki finansowe, wieloletnie ramy finansowe wykorzystano do granic możliwości, w tym poprzez bezprecedensowe stosowanie przepisów dotyczących elastyczności i instrumentów szczególnych po wyczerpaniu dostępnych marginesów; mając na uwadze, że środki na unijne programy o charakterze wysoce priorytetowym w dziedzinie badań naukowych i infrastruktury ograniczono po upływie zaledwie dwóch lat od ich przyjęcia;

D.  mając na uwadze, że śródokresowy przegląd wieloletnich ram finansowych, rozpoczęty pod koniec 2016 r., okazał się niezbędny z punktu widzenia rozszerzenia możliwości istniejących przepisów dotyczących elastyczności, ale nie doprowadził do zrewidowania pułapów wieloletnich ram finansowych; mając na uwadze, że Parlament i Rada oceniły ten przegląd pozytywnie;

E.  mając na uwadze, że ustanowienie nowych wieloletnich ram finansowych będzie stanowiło krytyczny moment dla Unii obejmującej 27 państw członkowskich, ponieważ umożliwi przyjęcie wspólnej długoterminowej wizji i podjęcie decyzji o przyszłych priorytetach politycznych, a także o zdolności ich realizacji przez Unię; mając na uwadze, że w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021–2027 powinny znaleźć się niezbędne zasoby umożliwiające Unii stymulowanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego, badań naukowych i innowacji, umacnianie pozycji ludzi młodych, skuteczne rozwiązanie problemu migracji, przeciwdziałanie bezrobociu, trwałemu ubóstwu i wykluczeniu społecznemu, dalszą poprawę spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, zajęcie się kwestię zrównoważoności, problemem utraty różnorodności biologicznej i kwestią zmiany klimatu, poprawę bezpieczeństwa i obrony UE, ochronę granic zewnętrznych i wspieranie krajów sąsiadujących;

F.  mając na uwadze, że w kontekście globalnych wyzwań, którym państwa członkowskie nie mogą stawić czoła w odosobnieniu, powinna istnieć możliwość wyodrębnienia wspólnych dóbr europejskich i określenia dziedzin, w których działania finansowane ze środków europejskich byłyby skuteczniejsze niż działania finansowane na szczeblu krajowym, aby przekazać odpowiednie zasoby finansowe Unii i tym samym podnieść jej strategiczne znaczenie bez konieczności ogólnego podwyższania wydatków publicznych;

G.  mając na uwadze, że w dniu 2 maja 2018 r. Komisja przedstawiła pakiet wniosków ustawodawczych w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 oraz zasobów własnych UE, a po nich wnioski ustawodawcze dotyczące ustanowienia nowych programów i instrumentów unijnych;

1.  podkreśla, że wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 muszą gwarantować zdolność Unii do przejmowania odpowiedzialności za zaspokajanie pojawiających się potrzeb, sprostanie dodatkowym wyzwaniom, podejmowanie nowych zobowiązań międzynarodowych oraz realizację własnych priorytetów i celów politycznych; wskazuje na poważne problemy związane z niedofinansowaniem wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 i ponownie podkreśla potrzebę uniknięcia powtórki wcześniejszych błędów, a to dzięki ustanowieniu – od samego początku – solidnego i rzetelnego budżetu UE na kolejne siedem lat z korzyścią dla obywateli;

2.  uważa, że wnioski Komisji dotyczące wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i systemu zasobów własnych Unii stanowią punkt wyjścia do zbliżających się negocjacji; w oczekiwaniu na mandat negocjacyjny Rady, który jeszcze nie jest dostępny, przedstawia swoje stanowisko dotyczące tych wniosków;

3.  podkreśla, że propozycja Komisji dotycząca ogólnego poziomu następnych wieloletnich ram finansowych – 1,08% DNB UE-27 (1,11% po włączeniu Europejskiego Funduszu Rozwoju) – oznacza (w kategoriach procentowych DNB) faktyczną obniżkę w porównaniu z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi; uważa, że proponowany poziom wieloletnich ram finansowych nie umożliwi Unii realizacji jej zobowiązań politycznych ani reagowania na stojące przed nią istotne wyzwania; zamierza zatem podjąć negocjacje z myślą o niezbędnym podwyższeniu środków;

4.  ponadto wyraża sprzeciw wobec wszelkich obniżek środków przeznaczonych na długofalowe strategie polityczne UE zapisane w traktatach, takie jak polityka spójności oraz wspólna polityka rolna i polityka rybołówstwa; sprzeciwia się w szczególności radykalnym cięciom, które będą miały negatywny wpływ na istotę tych strategii politycznych i na ich cele, np. cięciom zaproponowanym w odniesieniu do Funduszu Spójności lub Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich; kwestionuje w tym kontekście zasadność propozycji dotyczącej obniżenia środków Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, choć rozszerzono jego zakres i włączono doń cztery istniejące programy społeczne, zwłaszcza inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

5.  ponadto podkreśla znaczenie zasad horyzontalnych, które powinny leżeć u podstaw wieloletnich ram finansowych oraz wszystkich powiązanych strategii politycznych UE; potwierdza w tym kontekście swoje stanowisko, zgodnie z którym UE musi wywiązać się ze swojego zobowiązania do pełnienia roli prekursora we wdrażaniu celów zrównoważonego rozwoju ONZ, i wyraża ubolewanie, że we wnioskach dotyczących wieloletnich ram finansowych nie dostrzega się wyraźnego i widocznego zaangażowania w tym zakresie; w związku z tym zwraca się o uwzględnianie celów zrównoważonego rozwoju ONZ we wszystkich unijnych strategiach politycznych i inicjatywach w kolejnych wieloletnich ramach finansowych; ponadto podkreśla, że wszystkie programy ujęte w kolejnych wieloletnich ramach finansowych powinny być zgodne z kartą praw podstawowych; podkreśla, jak ważna jest realizacja europejskiego filaru praw socjalnych, likwidacja dyskryminacji, w tym również w stosunku do osób LGBTI, a także utworzenie stanowiska komisarza ds. mniejszości, w tym Romów, jeżeli UE ma rzeczywiście wypełnić swoje zobowiązania na rzecz Europy sprzyjającej integracji społecznej; podkreśla, że aby wypełnić zobowiązania wynikające z porozumienia paryskiego, wkład UE w realizację celów klimatycznych powinien osiągnąć poziom co najmniej 25% wydatków na te cele w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021–2027 oraz jak najszybciej, najpóźniej do 2027 r., poziom 30%;

6.  w związku z powyższym wyraża ubolewanie, że pomimo wspólnego oświadczenia w sprawie uwzględniania problematyki płci, załączonego do rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020, nie odnotowano istotnych postępów w tej dziedzinie, a Komisja nie uwzględniła realizacji tego zamierzenia podczas śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych; wyraża głębokie ubolewanie, że kwestię uwzględniania problematyki płci całkowicie zignorowano we wniosku dotyczącym wieloletnich ram finansowych, a także ubolewa z powodu braku jasnych celów, wymogów i wskaźników w zakresie równości płci we wnioskach dotyczących odpowiednich strategii politycznych UE; apeluje o to, aby w ramach rocznej procedury budżetowej dokonywano pełnej oceny wpływu strategii politycznych UE na równość płci (sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci) oraz ten wpływ uwzględniano; oczekuje odnowy zobowiązania Parlamentu, Rady i Komisji do szerokiego uwzględnienia kwestii równouprawnienia płci w kolejnych wieloletnich ramach finansowych oraz do skutecznego monitorowania wypełnienia tego zobowiązania, w tym również podczas śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych;

7.  podkreśla, że podstawą kolejnych wieloletnich ram finansowych muszą być takie elementy jak większa rozliczalność, prostota, widoczność, przejrzystość i budżetowanie wynikowe; przypomina w tym kontekście o potrzebie skoncentrowania przyszłych wydatków w większym stopniu na wynikach, a to w oparciu o ambitne i uzasadnione parametry skuteczności działania oraz kompleksową i wspólną definicję europejskiej wartości dodanej; biorąc pod uwagę wspomniane wyżej zasady horyzontalne, zwraca się do Komisji o usprawnienie sprawozdawczości na temat wyników, rozbudowanie jej do rangi podejścia opartego na jakości, które uwzględniałoby również wskaźniki środowiskowe i społeczne, oraz o jasne prezentowanie informacji na temat najważniejszych wyzwań, którym UE wciąż musi stawić czoła;

8.  ma świadomość poważnych wyzwań, przed którymi stoi Unia, i przyjmuje pełną odpowiedzialność za terminowe ustanowienie budżetu, który będzie odpowiadał potrzebom, oczekiwaniom i problemom obywateli UE; wyraża gotowość do przystąpienia do negocjacji z Radą w celu dopracowania wniosków Komisji i ustanowienia realistycznych wieloletnich ram finansowych;

9.  przypomina, że stanowisko Parlamentu zostało już wyraźnie przedstawione w jego rezolucjach z 14 marca i 30 maja 2018 r., które określają polityczny horyzont Parlamentu w zakresie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 oraz zasobów własnych; przypomina, że rezolucje te przyjęto zdecydowaną większością głosów, co jest wyrazem jedności Parlamentu i jego gotowość do podjęcia zbliżających się negocjacji;

10.  dlatego oczekuje, że wieloletnie ramy finansowe będą stanowić ważny punkt w programie politycznym Rady i ubolewa, że jak dotąd nie widać istotnych postępów; uważa, że regularne posiedzenia kolejnych prezydencji Rady i zespołu negocjacyjnego Parlamentu należy odbywać częściej, aby przygotować się do oficjalnych negocjacji; oczekuje, że przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r. zostanie osiągnięte rozsądne porozumienie, aby uniknąć poważnych komplikacji przy uruchamianiu nowych programów z powodu opóźnionego przyjęcia ram finansowych, jak to zdarzało się wcześniej; podkreśla, że taki harmonogram umożliwi nowo wybranemu Parlamentowi Europejskiemu skorygowanie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 w trakcie obowiązkowej rewizji śródokresowej;

11.  przypomina, że w nadchodzących negocjacjach dochody i wydatki należy traktować jako jeden pakiet; podkreśla zatem, że nie może dojść do porozumienia w sprawie przyszłych wieloletnich ram finansowych bez poczynienia odpowiednich postępów w kwestii zasobów własnych Unii;

12.  podkreśla, że wszystkie elementy pakietu dotyczącego wieloletnich ram finansowych i zasobów własnych, a w szczególności dane liczbowe w wieloletnich ramach finansowych, powinny pozostać przedmiotem negocjacji aż do osiągnięcia ostatecznego porozumienia; przypomina w związku z tym krytyczne stanowisko Parlamentu wobec procedury prowadzącej do przyjęcia obecnego rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych oraz wobec dominującej roli Rady Europejskiej w tym procesie, która podjęła nieodwołalne decyzje dotyczące szeregu elementów, w tym pułapów wieloletnich ram finansowych oraz niektórych przepisów dotyczących polityki sektorowej, i postąpiła przy tym niezgodnie z duchem i literą traktatów; jest szczególnie zaniepokojony, że pierwsze elementy schematów negocjacyjnych dotyczących wieloletnich ram finansowych, przygotowane przez prezydencję Rady, kierują się tą samą logiką i obejmują kwestie, co do których Rada i Parlament mają podjąć wspólne decyzje podczas przyjmowania przepisów ustanawiających nowe programy UE; zamierza zatem dostosować odpowiednio swoją własną strategię;

13.  uważa, że wymóg jednomyślności przy przyjmowaniu rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych i dokonywaniu jego przeglądu stanowi prawdziwe utrudnienie procedury; wzywa Radę Europejską do zastosowania klauzuli pomostowej przewidzianej w art. 312 ust. 2 TFUE w celu umożliwienia przyjęcia przez Radę rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych większością kwalifikowaną;

14.  przyjmuje niniejszą rezolucję w celu zarysowania swojego mandatu negocjacyjnego w odniesieniu do wszystkich aspektów wniosków Komisji, w tym konkretnych poprawek zarówno do proponowanego rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych, jak i porozumienia międzyinstytucjonalnego; ponadto przedstawia tabelę z danymi liczbowymi dotyczącymi poszczególnych strategii politycznych i programów UE w oparciu o stanowiska Parlamentu przyjęte już w poprzednich rezolucjach w sprawie wieloletnich ram finansowych; podkreśla, że dane te będą również częścią mandatu Parlamentu w zbliżających się negocjacjach ustawodawczych zmierzających do przyjęcia programów UE na okres 2021–2027;

A.POSTULATY ZWIĄZANE Z WIELOLETNIMI RAMAMI FINANSOWYMI

15.  zwraca się zatem do Rady o należyte uwzględnienie poniższych stanowisk Parlamentu z myślą o osiągnięciu pozytywnego wyniku negocjacji w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 oraz uzyskaniu zgody Parlamentu na podstawie art. 312 TFUE;

Dane liczbowe

16.  ponownie potwierdza swoje oficjalne stanowisko dotyczące tego, że poziom wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 należy ustalić na 1 324,1 mld EUR w cenach z 2018 r., co stanowi 1,3% DNB UE-27, w celu zapewnienia niezbędnego poziomu finansowania kluczowych strategii politycznych UE, umożliwiającego im realizację misji i osiągnięcie założonych celów;

17.  w związku z tym apeluje o zagwarantowanie – zgodnie z poniższymi danymi – poziomu finansowania programów UE i jej strategii politycznych przedstawionych w porządku odzwierciedlającym strukturę wieloletnich ram finansowych, zgodnie z propozycją Komisji, i powtórzonych w szczegółowych tabelach znajdujących się w załączniku III i IV do niniejszej rezolucji; apeluje o odpowiednie skorygowanie odpowiednich pułapów zobowiązań i płatności, zgodnie z załącznikiem I i II do niniejszej rezolucji:

18.  zamierza zabezpieczyć wystarczający poziom finansowania na podstawie wniosku Komisji dotyczącego działu 4 „Migracja i zarządzanie granicami” oraz działu 5 „Bezpieczeństwo i obrona”, w tym w zakresie reagowania kryzysowego; ponownie potwierdza swoje ugruntowane stanowisko, że dodatkowe priorytety polityczne należy powiązać z dodatkowymi środkami finansowymi, aby nie podważać istniejących strategii politycznych i realizowanych programów oraz ich finansowania w nowych wieloletnich ramach finansowych;

19.  zamierza bronić propozycji Komisji dotyczącej zabezpieczenia wystarczającego poziomu finansowania na rzecz silnej, skutecznej i odznaczającej się wysoką jakością europejskiej administracji publicznej w służbie wszystkich Europejczyków; przypomina, że w trakcie obowiązywania obecnych wieloletnich ram finansowych instytucje UE, organy i agencje zdecentralizowane zredukowały liczbę pracowników o 5%, i uważa, że należy zaniechać dalszej redukcji, gdyż zagrażałoby to bezpośrednio realizacji unijnych strategii politycznych; podkreśla raz jeszcze swój zdecydowany sprzeciw wobec ponownego wprowadzenia tak zwanej puli realokacji na potrzeby agencji;

20.  jest zdeterminowany uczynić wszystko, by w pierwszych latach wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 nie doszło do powtórki kryzysu związanego z płatnościami, jaki miał miejsce na początku obowiązywania obecnych wieloletnich ram finansowych; uważa, że ogólny pułap płatności musi uwzględniać bezprecedensową ilość zobowiązań pozostających do spłaty na koniec 2020 r., które będą musiały zostać rozliczone w kolejnych wieloletnich ramach finansowych, a których szacowana wartość stale rośnie ze względu na znaczne opóźnienia w realizacji; domaga się w związku z tym, aby globalny poziom płatności, a także roczne pułapy płatności, szczególnie na początku okresu, zostały ustalone na odpowiednim poziomie, który należycie uwzględni również tę sytuację; zamierza zaakceptować tylko ograniczone i należycie uzasadnione luki między zobowiązaniami i płatnościami w następnych wieloletnich ramach finansowych;

21.  na tej podstawie przedstawia w załączniku III i IV do niniejszej rezolucji tabelę określającą dokładne dane liczbowe proponowane w odniesieniu do poszczególnych strategii politycznych i programów UE; oświadcza, że do celów porównawczych zamierza zachować strukturę poszczególnych programów UE w postaci proponowanej przez Komisję, z zastrzeżeniem możliwych zmian, które mogą być wnioskowane w trakcie procedury ustawodawczej zmierzającej do przyjęcia tych programów;

Rewizja śródokresowa

22.  podkreśla potrzebę utrzymania rewizji śródokresowej wieloletnich ram finansowych, wykorzystując pozytywny precedens stworzony w bieżących ramach, oraz apeluje, aby:

Elastyczność

23.  z zadowoleniem przyjmuje wnioski Komisji dotyczące elastyczności, które stanowią dobrą podstawę do negocjacji; zgadza się z ogólną strukturą mechanizmów elastyczności w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021–2027; podkreśla, że instrumenty szczególne mają różne zadania i odpowiadają na różne potrzeby, i sprzeciwia się wszelkim próbom ich połączenia; zdecydowanie popiera wyraźny zapis, by środki na zobowiązania i płatności wywodzące się z zastosowania instrumentów szczególnych zapisać w budżecie poza odpowiednimi pułapami wieloletnich ram finansowych, a także by usunąć wszelkie ograniczenia korekt wynikających z łącznego marginesu na płatności; apeluje o wprowadzenie szeregu dodatkowych usprawnień, w tym między innymi:

Czas obowiązywania

24.  podkreśla, że okres obowiązywania wieloletnich ram finansowych powinien stopniowo przybierać formę 5 + 5 z obowiązkową rewizją śródokresową; zgadza się, że następne wieloletnie ramy finansowe powinny zostać ustalone na okres siedmiu lat w drodze rozwiązania przejściowego stosowanego po raz ostatni; oczekuje, że w czasie rewizji śródokresowej wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 zostaną potwierdzone szczegółowe uregulowania związane z wdrożeniem ram 5 + 5;

Struktura

25.  akceptuje ogólną strukturę siedmiu działów wieloletnich ram finansowych, w formie proponowanej przez Komisję, która w dużej mierze odpowiada propozycji Parlamentu; uznaje, że ta struktura umożliwia większą przejrzystość, poprawia widoczność unijnych wydatków, przy jednoczesnym zachowaniu niezbędnego stopnia elastyczności; zgadza się ponadto z utworzeniem „grup programów”, które mają prowadzić do znacznego uproszczenia i usprawnienia struktury unijnego budżetu oraz jej czytelnego dopasowania do działów wieloletnich ram finansowych;

26.  zauważa, że Komisja proponuje zmniejszenie liczby unijnych programów o ponad jedną trzecią; podkreśla, że stanowisko Parlamentu w odniesieniu do struktury i składu 37 nowych programów zostanie określone w trakcie przyjmowania odpowiednich sektorowych aktów ustawodawczych; oczekuje w każdym razie, że proponowana nomenklatura budżetowa będzie odzwierciedlać wszystkie różnorodne składniki każdego programu w sposób, który gwarantuje przejrzystość i zapewnia poziom informacji niezbędny do ustanowienia rocznego budżetu przez władzę budżetową oraz nadzorowania jego wykonania;

Jedność budżetu

27.  przychylnie przyjmuje proponowane włączenie Europejskiego Funduszu Rozwoju do unijnego budżetu, co stanowi odpowiedź na wyrażany od dawna przez Parlament postulat dotyczący wszystkich instrumentów pozabudżetowych; przypomina, że zasada jedności, zgodnie z którą wszystkie dochody i wydatki Unii mają być wykazywane w budżecie, jest zarówno wymogiem zawartym w traktacie, jak i podstawowym warunkiem demokracji;

28.  dlatego kwestionuje logikę i zasadność tworzenia instrumentów poza budżetem, co uniemożliwia nadzór parlamentarny nad finansami publicznymi i podważa przejrzystość podejmowania decyzji; uważa, że decyzje związane z tworzeniem takich instrumentów prowadzą do pomijania potrójnej odpowiedzialności Parlamentu jako władzy ustawodawczej, budżetowej i kontrolnej; uważa, że w przypadku gdy wyjątki uznaje się za niezbędne do osiągnięcia konkretnych celów, na przykład poprzez instrumenty finansowe lub fundusze powiernicze, powinny one być w pełni przejrzyste, należycie uzasadnione potwierdzoną dodatkowością i wartością dodaną, a także poparte jednoznacznymi przepisami dotyczącymi podejmowania decyzji i rozliczalności;

29.  zaznacza jednak, że włączenie tych instrumentów do budżetu UE nie powinno prowadzić do ograniczenia finansowania innych polityk i programów UE; podkreśla w związku z tym konieczność podjęcia decyzji w sprawie globalnego poziomu następnych wieloletnich ram finansowych bez obliczania przydziału 0,03% DNB UE odpowiadającego Europejskiemu Funduszowi Rozwoju, który należy dodać do uzgodnionych pułapów;

30.  podkreśla, że pułapy określone w wieloletnich ramach finansowych nie powinny utrudniać finansowania celów politycznych Unii z budżetu unijnego; oczekuje zatem, że w przypadku potrzeby finansowania nowych celów politycznych zostanie zapewniona korekta w górę pułapów wieloletnich ram finansowych bez potrzeby uciekania się do międzyrządowych metod finansowania;

B.KWESTIE USTAWODAWCZE

Praworządność

31.  podkreśla znaczenie nowego mechanizmu zapewniającego przestrzeganie wartości określonych w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), zgodnie z którym państwa członkowskie, które ich nie przestrzegają, ponoszą konsekwencje finansowe; ostrzega jednak, że ostatecznych beneficjentów budżetu unijnego nie może w żaden sposób dotknąć lekceważenie przez ich rząd praw podstawowych i praworządności; dlatego podkreśla, że takie środki nie mogą wpływać na obowiązek instytucji rządowych lub państw członkowskich dotyczący dokonania płatności na rzecz ostatecznych beneficjentów lub odbiorców;

Zwykła procedura ustawodawcza i akty delegowane

32.  podkreśla, że cele programu i priorytety dotyczące wydatków, przydział środków finansowych, kwalifikowalność, kryteria wyboru i udzielania zamówienia, definicje oraz metody obliczeń należy określić w odpowiednich przepisach, przy pełnym poszanowaniu prerogatyw Parlamentu jako współprawodawcy; podkreśla, że jeżeli takie środki, które mogą pociągać za sobą ważne decyzje polityczne, nie są ujęte w akcie podstawowym, powinny być przyjmowane w drodze aktów delegowanych; w tym kontekście uważa, że wieloletnie lub roczne programy prac zasadniczo powinno się przyjmować w drodze aktów delegowanych;

33.  wyraża zamiar Parlamentu, aby w razie konieczności wzmocnić przepisy dotyczące zarządzania, odpowiedzialności, przejrzystości i nadzoru parlamentarnego, wzmocnienia pozycji władz lokalnych i regionalnych oraz ich partnerów, a także zaangażowania organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego w następną generację programów; zamierza również, w razie potrzeby, poprawić i wyjaśnić spójność i synergie między różnymi funduszami i strategiami politycznymi oraz w ramach tych funduszy i strategii politycznych; uznaje potrzebę większej elastyczności w przydziale środków w ramach niektórych programów, ale podkreśla, że nie powinno się to odbywać kosztem ich pierwotnych i długoterminowych celów politycznych, przewidywalności i uprawnień Parlamentu;

Klauzule przeglądowe

34.  wskazuje, że w poszczególnych programach i instrumentach wieloletnich ram finansowych należy ująć szczegółowe i skuteczne klauzule przeglądowe w celu zapewnienia, by przeprowadzano ich ocenę we właściwy sposób oraz by Parlament był w pełni zaangażowany we wszelkie decyzje dotyczące koniecznych dostosowań;

Wnioski ustawodawcze

35.  wzywa Komisję do przedstawienia odpowiednich wniosków legislacyjnych oprócz tych, które już przedłożyła, a w szczególności wniosku dotyczącego rozporządzenia ustanawiającego fundusz sprawiedliwej transformacji energetyki, jak również szczegółowego programu w sprawie zrównoważonej turystyki; ponadto popiera wprowadzenie w EFS+ europejskiej gwarancji dla dzieci, włączenie specjalnego komponentu dotyczącego wartości Unii do programu „Prawa i wartości”, a także rewizję rozporządzenia ustanawiającego Fundusz Solidarności Unii Europejskiej; ubolewa, że odpowiednie wnioski Komisji nie zawierają środków odpowiadających wymogom art. 174 TFUE w odniesieniu do najbardziej na północ wysuniętych regionów o bardzo niskiej gęstości zaludnienia oraz regionów wyspiarskich, transgranicznych i górskich; uznaje, że należy także zaproponować przegląd rozporządzenia finansowego, gdy tylko pojawi się taka potrzeba w wyniku negocjacji w sprawie wieloletnich ram finansowych;

C.ZASOBY WŁASNE

36.  podkreśla, że obecny system zasobów własnych jest nader złożony, niesprawiedliwy, nieprzejrzysty i zupełnie niezrozumiały dla obywateli UE; wzywa ponownie do uproszczenia systemu, by stał się on bardziej zrozumiały dla obywateli UE;

37.  pochwala w tym kontekście, jako ważny krok w kierunku ambitniejszej reformy, pakiet wniosków Komisji przyjętych w dniu 2 maja 2018 r. w sprawie nowego systemu zasobów własnych; zwraca się do Komisji o uwzględnienie opinii Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2018 dotyczącej wniosku Komisji w sprawie nowego systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, w której podkreślono, że konieczne jest lepsze obliczanie i dalsze uproszczenie systemu;

38.  przypomina, że wprowadzenie nowych zasobów własnych powinno mieć podwójny cel: po pierwsze, doprowadzenie do znacznego zmniejszenia udziału wkładów opartych na DNB, a po drugie, zagwarantowanie odpowiedniego finansowania wydatków UE w ramach wieloletnich ram finansowych na okres po roku 2020;

39.  popiera sugerowane odnowienie istniejących zasobów własnych, co oznacza:

40.  domaga się, zgodnie z wnioskiem Komisji, programowego wprowadzenia koszyka nowych zasobów własnych, który, bez zwiększania obciążeń podatkowych dla obywateli, odnosiłby się do zasadniczych strategicznych celów UE, stanowiących europejską wartość dodaną, która jest oczywista i niezastąpiona:

41.  domaga się rozszerzenia listy potencjalnych nowych zasobów własnych, która powinna obejmować:

42.  wyraża zdecydowane poparcie dla zniesienia wszelkich rabatów oraz innych mechanizmów korekcyjnych, czemu powinno towarzyszyć ustalenie w razie potrzeby ograniczonego okresu ich stopniowego wycofywania;

43.  nalega na wprowadzenie innych dochodów, które powinny stanowić dodatkowe dochody dla budżetu UE, ale nie powinny pociągać za sobą odpowiedniego zmniejszenia wkładów opartych na DNB:

44.  podkreśla ponadto wprowadzenie innych form dochodów, zgodnie z wnioskami Komisji, w przypadku:

45.  wskazuje na potrzebę utrzymania wiarygodności budżetu unijnego wobec rynków finansowych, co wiąże się z podwyższeniem pułapów zasobów własnych;

46.  wzywa Komisję, by zaproponowała rozwiązanie paradoksalnej sytuacji, w której wkłady Zjednoczonego Królestwa na poczet niezaspokojonych zobowiązań (RAL) do 2021 r. zostaną zapisane w budżecie jako dochody ogólne, a więc zostaną zaliczone na poczet pułapu zasobów własnych, podczas gdy pułap ten będzie obliczany na podstawie DNB UE-27, innymi słowy, bez Zjednoczonego Królestwa, po wystąpieniu tego kraju z UE; jest przeciwnego zdania, tzn. uważa, że wkłady Zjednoczonego Królestwa powinny być obliczane poza pułapem zasobów własnych;

47.  zwraca uwagę na fakt, że unia celna jest jednym ważnym źródłem zdolności finansowej Unii; podkreśla w tym kontekście potrzebę zharmonizowania kontroli celnych i zarządzania cłami w całej Unii w celu zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom szkodzącym interesom finansowym UE oraz ich zwalczania;

48.  wzywa do prawdziwej walki z uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania, wraz z wprowadzeniem odstraszających sankcji, w odniesieniu do rajów podatkowych oraz podmiotów umożliwiających lub wspierających taką działalność, w szczególności, i jako pierwszy krok, podmiotów działających na kontynencie europejskim; uważa, że państwa członkowskie powinny współpracować poprzez ustanowienie skoordynowanego systemu monitorowania przepływu kapitału w celu zwalczania uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania oraz prania pieniędzy;

49.  jest zdania, że skuteczna walka z korupcją i oszustwami podatkowymi, jakich dopuszczają się przedsiębiorstwa wielonarodowe i najzamożniejsze osoby, umożliwiłaby zwrot do budżetów krajowych państw członkowskich kwoty, którą Komisja szacuje na bilion euro rocznie, oraz że w tym względzie doszło do poważnego deficytu działań ze strony Unii Europejskiej;

50.  zdecydowanie popiera przedstawienie przez Komisję wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady określającego środki wykonawcze dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (COM(2018)0327); przypomina, że Parlament musi wyrazić zgodę na to rozporządzenie; przypomina, że rozporządzenie to stanowi integralną część pakietu dotyczącego zasobów własnych, przedstawionego przez Komisję, i oczekuje, że Rada zajmie się kwestią czterech powiązanych tekstów dotyczących zasobów własnych w ramach jednego pakietu wraz z wieloletnimi ramami finansowymi;

D.ZMIANY WE WNIOSKU DOTYCZĄCYM ROZPORZĄDZENIA OKREŚLAJĄCEGO WIELOLETNIE RAMY FINANSOWE NA LATA 2021–2027

51.  uważa, że we wniosku dotyczącym rozporządzenia Rady określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 należy wprowadzić następujące zmiany:

Tekst proponowany przez Komisję   Zmiana Zmiana 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 (1)   Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu przewidywalności przy przygotowywaniu i realizacji inwestycji średnioterminowych, okres obowiązywania wieloletnich ram finansowych (WRF) należy określić na siedem lat począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. (1)   Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu przewidywalności przy przygotowywaniu i realizacji inwestycji średnioterminowych, jak również konieczność zapewnienia legitymacji demokratycznej i rozliczalności, okres obowiązywania tych wieloletnich ram finansowych (WRF) należy określić na siedem lat począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. z myślą o późniejszym przejściu na okres „pięć plus pięć lat”, który byłby dostosowany do cyklu politycznego Parlamentu Europejskiego i Komisji. Zmiana 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 (2)   Roczne pułapy środków na zobowiązania według kategorii wydatków oraz roczne pułapy środków na płatności określone przepisami WRF muszą być zgodne z mającymi zastosowanie pułapami zobowiązań i zasobów własnych, określonymi zgodnie z decyzją Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej przyjętą zgodnie z art. 311 TFUE akapit trzeci. (2)   W wieloletnich ramach finansowych należy ustalić roczne pułapy środków na zobowiązania według kategorii wydatków oraz roczne pułapy środków na płatności, aby zapewnić rozwój wydatków unijnych w uporządkowany sposób i w granicach zasobów własnych, a jednocześnie zadbać o to, by Unia mogła pozyskiwać środki niezbędne do realizacji swoich celów i prowadzenia polityki zgodnie z art. 311 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), a także by mogła wypełniać zobowiązania wobec stron trzecich zgodnie z art. 323 TFUE. Zmiana 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 a (nowy) (2a)  Poziom pułapów powinien zostać ustalony na podstawie kwot niezbędnych do finansowania i funkcjonowania unijnych programów i polityk, a także na podstawie wymaganych marginesów, które należy udostępnić na potrzeby dostosowań do przyszłych potrzeb. Ponadto pułapy płatności powinny uwzględniać dużą kwotę zobowiązań pozostających do spłaty przewidzianych na koniec 2020 r. Kwoty określone w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach podstawowych dotyczących programów na lata 2021–2027 powinny zostać uzgodnione w cenach z 2018 r. oraz, dla uproszczenia i w celu zapewnienia przewidywalności, dostosowane na podstawie stałego deflatora w wysokości 2 % rocznie. Zmiana 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 (3)   Jeżeli konieczne jest uruchomienie gwarancji udzielonych w ramach budżetu ogólnego Unii w odniesieniu do pomocy finansowej na rzecz państw członkowskich zatwierdzonej zgodnie z art. 208 ust. 1] rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr [xxx/201x] r. („rozporządzenie finansowe”), niezbędną kwotę należy uruchomić poza pułapami środków na zobowiązania i środków na płatności określonymi w WRF, przestrzegając jednocześnie pułapu zasobów własnych. (3)   Jeżeli konieczne jest uruchomienie gwarancji udzielonych w ramach budżetu ogólnego Unii w odniesieniu do pomocy finansowej na rzecz państw członkowskich zatwierdzonej zgodnie z art. [208 ust. 1] rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr [xxx/201x] r. („rozporządzenie finansowe”), niezbędną kwotę należy uruchomić poza pułapami środków na zobowiązania i środków na płatności określonymi w WRF i dlatego należy ją uwzględnić podczas ustalania pułapu zasobów własnych. Zmiana 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 (4)  W WRF nie należy uwzględniać pozycji budżetu finansowanych z dochodów przeznaczonych na określony cel w rozumieniu rozporządzenia finansowego. (4)  Dochodów przeznaczonych na określony cel w rozumieniu rozporządzenia finansowego, finansujących pozycje budżetu, nie należy uwzględniać w odniesieniu do pułapów WRF, natomiast należy przedstawiać wszelkie dostępne informacje, zachowując pełną przejrzystość w trakcie procedury przyjmowania budżetu rocznego i jego wykonywania. Zmiana 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 (6)   Należy wprowadzić określoną i jak największą możliwą elastyczność, aby umożliwić Unii wypełnianie jej zobowiązań zgodnie z art. 323 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). (6)   Należy w ramach WRF zapewnić maksymalną elastyczność, aby w szczególności zagwarantować, że Unia będzie mogła wypełniać zobowiązania zgodnie z art. 311 i art. 323 TFUE. Zmiana 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 (7)   Następujące instrumenty szczególne są niezbędne, by umożliwić Unii podejmowanie działań w określonych nieprzewidzianych okolicznościach lub aby umożliwić finansowanie jasno określonych wydatków, których nie można sfinansować w ramach pułapów dostępnych dla jednego działu lub kilku działów określonych w WRF, tak by zapewnić sprawny przebieg procedury budżetowej: Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji, Fundusz Solidarności Unii Europejskiej, rezerwa na pomoc nadzwyczajną, łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii”), instrument elastyczności i margines na nieprzewidziane wydatki. Rezerwa na pomoc nadzwyczajną nie ma na celu łagodzenia konsekwencji kryzysów związanych z rynkiem, które mają wpływ na produkcję lub dystrybucję rolną. Należy zatem wprowadzić szczegółowy przepis, w którym przewidziana będzie możliwość zapisania w budżecie poza pułapami określonymi w WRF środków na zobowiązania i odpowiadających im środków na płatności, gdy konieczne będzie skorzystanie z instrumentów szczególnych. (7)   Następujące instrumenty szczególne są niezbędne, by umożliwić Unii reakcję na określone nieprzewidziane okoliczności lub aby umożliwić finansowanie wyraźnie określonych wydatków, których nie można byłoby sfinansować w ramach pułapów dostępnych dla jednego lub kilku działów określonych w ramach finansowych, usprawniając tym samym przebieg corocznej procedury budżetowej: Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji, Fundusz Solidarności Unii Europejskiej, rezerwa na pomoc nadzwyczajną, łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii na zobowiązania”), instrument elastyczności i margines na nieprzewidziane wydatki. Należy zatem wprowadzić szczegółowy przepis, w którym przewidziana będzie możliwość zapisania w budżecie poza pułapami określonymi w WRF środków na zobowiązania i odpowiadających im środków na płatności, gdy konieczne będzie skorzystanie z instrumentów szczególnych. Zmiana 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 a (nowy) (7a)  W szczególności, o ile Unia i jej państwa członkowskie powinny dokładać wszelkich starań, by zapewnić skuteczne wykonywanie zobowiązań zatwierdzonych przez władzę budżetową zgodnie z ich pierwotnym celem, możliwe powinno być uruchomienie środków na zobowiązania, które nie zostały zrealizowane lub zostały anulowane, za pośrednictwem rezerwy Unii na zobowiązania, pod warunkiem że dla beneficjentów nie będzie to sposobem na obchodzenie odpowiednich zasad dotyczących anulowania zobowiązań. Zmiana 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 (9)   Należy określić zasady na wypadek innych sytuacji, które mogą wymagać dostosowania WRF. Dostosowania te mogą być związane z przyjęciem z opóźnieniem nowych zasad lub programów objętych zarządzaniem dzielonym lub ze środkami związanymi z należytym zarządzaniem gospodarczym lub ochroną budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, przyjętymi zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi. (9)   Należy określić zasady na wypadek innych sytuacji, które mogą wymagać dostosowania WRF. Dostosowania te mogą być związane z przyjęciem z opóźnieniem nowych zasad lub programów objętych zarządzaniem dzielonym lub ze środkami zawieszającymi zobowiązania budżetowe zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi. Zmiana 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 (10)   Konieczne jest przeprowadzenie przeglądu funkcjonowania WRF w połowie okresu ich wdrażania. Wyniki tego przeglądu należy uwzględnić w ewentualnej rewizji niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do pozostałych lat obowiązywania WRF. (10)   W celu uwzględnienia nowych strategii politycznych i nowych priorytetów należy zrewidować WRF w połowie okresu na podstawie przeglądu funkcjonowania i wdrażania WRF, który powinien zawierać także sprawozdanie określające metody praktycznego wdrożenia ram finansowych obejmujących okres „pięć plus pięć lat”. Zmiana 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 a (nowy) (10a)  Aby Unia wywiązała się z zobowiązania w zakresie prekursorstwa we wdrażaniu celów zrównoważonego rozwoju ONZ, w tym również celu dotyczącego równouprawnienia płci, rewizję WRF należy przygotować z uwzględnieniem postępów poczynionych we wdrażaniu wszystkich strategii politycznych oraz inicjatyw UE objętych WRF na lata 2021–2027, mierzonych przy wykorzystaniu wskaźników skuteczności działania opracowanych przez Komisję, a także postępów w zakresie uwzględniania problematyki płci we wszystkich działaniach UE. Przegląd WRF przygotowuje się również z uwzględnieniem postępów w osiąganiu ogólnego celu, jakim jest przeznaczanie 25% środków UE na cele klimatyczne w ramach wydatków UE w okresie obowiązywania WRF na lata 2021–2027, oraz celu w zakresie wydatków związanych ze zmianą klimatu na poziomie 30%, który ma zostać osiągnięty jak najszybciej, jednak nie później niż do 2027 r., przy czym podstawą pomiaru mają być zmienione wskaźniki skuteczności działania umożliwiające rozróżnienie między łagodzeniem skutków zmiany klimatu a dostosowywaniem się do niej. W ramach przeglądu, we współpracy z zainteresowanymi podmiotami na szczeblu krajowym i lokalnym, należy również ocenić, czy przyjęte środki upraszczające rzeczywiście doprowadziły do ograniczenia obciążeń biurokratycznych dla beneficjentów podczas realizacji programów. Zmiana 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 a (nowy) (12a)  Wszystkie wydatki na szczeblu Unii przeznaczone na wdrażanie unijnych strategii politycznych na podstawie traktatów stanowią wydatki Unii do celów art. 310 ust. 1 TFUE i dlatego należy je zapisać w budżecie Unii zgodnie z procedurą budżetową ustanowioną w art. 314 TFUE, zapewniając w ten sposób poszanowanie podstawowych zasad demokratycznej reprezentacji obywateli w podejmowaniu decyzji, nadzór parlamentarny nad finansami publicznymi i przejrzystość podejmowania decyzji. Pułapy określone w WRF nie mogą utrudniać finansowania celów politycznych Unii z budżetu unijnego. Dlatego niezbędne jest wprowadzenie możliwości skorygowania WRF w górę za każdym razem, kiedy będzie to potrzebne, aby ułatwić finansowanie unijnych strategii politycznych, w szczególności nowych celów politycznych, bez uciekania się do międzyrządowych lub quasi‑międzyrządowych metod finansowania. Zmiana 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)   Konieczne jest również wprowadzenie przepisów dotyczących szczegółowych zasad postępowania w przypadku dużych projektów infrastrukturalnych, których czas realizacji znacznie przekracza wyznaczony okres obowiązywania WRF. Konieczne jest wyznaczenie maksymalnych kwot wkładu z budżetu ogólnego Unii w te projekty, co pozwoli zapewnić, by nie miały one żadnego wpływu na inne projekty finansowane z tego budżetu. (13)   Konieczne jest również wprowadzenie przepisów dotyczących szczegółowych zasad postępowania w przypadku dużych projektów infrastrukturalnych, których czas realizacji znacznie przekracza wyznaczony okres obowiązywania WRF. Finansowanie owych dużych projektów, które mają strategiczne znaczenie dla Unii, musi być zagwarantowane z budżetu ogólnego Unii, ale konieczne jest wyznaczenie maksymalnych kwot wkładu z budżetu ogólnego Unii w te projekty, dzięki czemu ewentualne przekroczenie kosztów nie będzie miało wpływu na inne projekty finansowane z tego budżetu. Zmiana 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 (14)   Konieczne jest wprowadzenie przepisów określających ogólne zasady współpracy międzyinstytucjonalnej w procedurze budżetowej. (14)   Konieczne jest wprowadzenie przepisów określających ogólne zasady w zakresie przejrzystości i współpracy międzyinstytucjonalnej w procedurze budżetowej przy poszanowaniu uprawnień budżetowych instytucji, wynikających z traktatów, w trosce o to, aby decyzje budżetowe podejmowano w jak najbardziej otwarty sposób i jak najbliżej obywateli, zgodnie z wymogami zawartymi w art. 10 ust. 3 TUE, oraz by procedura budżetowa przebiegała sprawnie, jak przewiduje art. 312 ust. 3 akapit drugi TFUE. Zmiana 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15 (15)   Komisja powinna przedstawić wniosek w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych przed dniem 1 lipca 2025 r., by umożliwić instytucjom przyjęcie go z wystarczającym wyprzedzeniem przed wejściem w życie kolejnych wieloletnich ram finansowych. Zgodnie z art. 312 ust. 4 TFUE pułapy dotyczące ostatniego roku określone w niniejszym rozporządzeniu mają w dalszym ciągu zastosowanie, gdyby nowe ramy finansowe nie zostały przyjęte przed końcem okresu obowiązywania WRF określonych w niniejszym rozporządzeniu, (15)   Komisja powinna przedstawić wniosek w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych przed dniem 1 lipca 2025 r. Takie ramy czasowe dadzą nowo powołanej Komisji czas niezbędny do przygotowania wniosków i umożliwią Parlamentowi Europejskiemu powołanemu w wyniku wyborów w 2024 r. przedstawienie własnego stanowiska w sprawie wieloletnich ram finansowych na okres po 2027 r. Umożliwią one również instytucjom przyjęcie go z wystarczającym wyprzedzeniem przed wejściem w życie kolejnych wieloletnich ram finansowych. Zgodnie z art. 312 ust. 4 TFUE pułapy dotyczące ostatniego roku określone w niniejszym rozporządzeniu mają w dalszym ciągu zastosowanie, gdyby nowe ramy finansowe nie zostały przyjęte przed końcem okresu obowiązywania WRF określonych w niniejszym rozporządzeniu, Zmiana 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 1 – artykuł 3 – tytuł Przestrzeganie pułapu zasobów własnych Powiązanie z zasobami własnymi Zmiana 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 1 – artykuł 3 – ustęp 1 4.   W każdym roku w okresie objętym WRF obowiązuje zasada, że wymagana łączna kwota środków na płatności, po rocznym dostosowaniu i z uwzględnieniem wszelkich innych dostosowań i rewizji, jak również zastosowania art. 2 ust. 2 i 3, nie może skutkować taką stawką poboru zasobów własnych, która przekraczałaby pułap zasobów własnych określony zgodnie z obowiązującą decyzją Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej przyjętą zgodnie z art. 311 akapit trzeci TFUE (decyzja w sprawie zasobów własnych). 4.   W każdym roku w okresie objętym WRF obowiązuje zasada, że wymagana łączna kwota środków na płatności, po rocznym dostosowaniu i z uwzględnieniem wszelkich innych dostosowań i rewizji, jak również zastosowania art. 2 ust. 2 i 3, nie może skutkować taką stawką poboru zasobów własnych, która przekraczałaby limity zasobów własnych Unii, bez uszczerbku dla obowiązku Unii dotyczącego pozyskania środków koniecznych do osiągania celów i prowadzenia polityki zgodnie z art. 311 akapit pierwszy TFUE, a także obowiązku zadbania przez instytucje o to, by dostępne były środki finansowe umożliwiające Unii wypełnianie obowiązków prawnych wobec stron trzecich zgodnie z art. 323 TFUE. Zmiana 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 1 – artykuł 3 – ustęp 2 5.  W razie potrzeby pułapy określone w WRF obniża się, aby zapewnić przestrzeganie pułapu zasobów własnych określonego zgodnie z obowiązującą decyzją w sprawie zasobów własnych. skreśla się Zmiana 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 2 – artykuł 5 – ustęp 4 4.  Z zastrzeżeniem przepisów art. 6, 7 i 8, w stosunku do danego roku, nie można dokonywać żadnych dalszych dostosowań technicznych ani w ciągu tego roku, ani na zasadzie ex post w latach kolejnych. skreśla się Zmiana 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 2 – artykuł 7 – tytuł Dostosowania dotyczące środków związanych z należytym zarządzaniem gospodarczym lub z ochroną budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich Dostosowania dotyczące środków zawieszających zobowiązania budżetowe Zmiana 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 2 – artykuł 7 W razie zniesienia, zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi, środków zawieszających zobowiązania budżetowe dotyczące funduszy Unii w kontekście środków związanych z należytym zarządzaniem gospodarczym lub z ochroną budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, kwoty odpowiadające zawieszonym zobowiązaniom zostają przeniesione na kolejne lata, a odpowiednie pułapy WRF zostają odpowiednio dostosowane. Zawieszone zobowiązania z roku n nie mogą zostać ponownie zapisanie w budżecie później niż w roku n+2. W razie zniesienia, zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi, środków zawieszających zobowiązania budżetowe, odpowiednie kwoty zostają przeniesione na kolejne lata, a odpowiednie pułapy WRF odpowiednio dostosowane. Zawieszone zobowiązania z roku n nie mogą zostać ponownie zapisanie w budżecie później niż w roku n+2. Od roku n+3 kwotę równoważną zawieszonym zobowiązaniom zapisuje się w rezerwie Unii na zobowiązania, przewidzianej w art. 12. Zmiana 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 10 – ustęp 1 1.   Środki Funduszu Solidarności Unii Europejskiej, którego cele i zakres zostały określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2012/2002, nie mogą przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 600 mln EUR (w cenach z 2018 r.). W dniu 1 października każdego roku co najmniej jedna czwarta tej rocznej kwoty powinna pozostać dostępna na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca roku. Część rocznej kwoty, która nie została wykorzystana w roku n, może zostać wykorzystana do roku n+1. W pierwszej kolejności wykorzystuje się część rocznej kwoty wynikającą z roku poprzedniego. Ta część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+1, wygasa. 1.   Środki Funduszu Solidarności Unii Europejskiej mają zapewnić pomoc finansową w razie wystąpienia poważnych klęsk żywiołowych na terenie państwa członkowskiego lub państwa kandydującego, zgodnie z definicją w odpowiednim akcie podstawowym, i nie mogą przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 1000 mln EUR (w cenach z 2018 r.). W dniu 1 października każdego roku co najmniej jedna czwarta tej rocznej kwoty powinna pozostać dostępna na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca roku. Część rocznej kwoty, która nie została wykorzystana w roku n, może zostać wykorzystana do roku n+1. W pierwszej kolejności wykorzystuje się część rocznej kwoty wynikającą z roku poprzedniego. Ta część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+1, wygasa. Zmiana 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 10 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Środki Funduszu Solidarności Unii Europejskiej zapisuje się w budżecie ogólnym Unii jako rezerwę. Zmiana 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 11 – ustęp 2 2.   Roczną kwotę rezerwy ustala się na 600 mln EUR (w cenach z 2018 r.) i zgodnie z rozporządzeniem finansowym można ją wykorzystywać do roku n+1. Rezerwa ta zostaje zapisana w budżecie ogólnym Unii jako rezerwa. W pierwszej kolejności wykorzystuje się część rocznej kwoty wynikającą z roku poprzedniego. Ta część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+1, wygasa. W dniu 1 października każdego roku co najmniej jedna czwarta rocznej kwoty na rok n powinna pozostać dostępna na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca roku. Odpowiednio na operacje wewnętrzne i zewnętrzne można uruchomić nie więcej niż połowę kwoty dostępnej do dnia 30 września każdego roku. Od dnia 1 października pozostała część dostępnej kwoty może zostać uruchomiona na operacje wewnętrzne lub zewnętrzne, aby zaspokoić potrzeby, które mogą powstać do końca roku. 2.   Roczną kwotę rezerwy na pomoc nadzwyczajną ustala się na 1000 mln EUR (w cenach z 2018 r.) i zgodnie z rozporządzeniem finansowym można ją wykorzystywać do roku n+1. Rezerwa ta zostaje zapisana w budżecie ogólnym Unii jako rezerwa. W pierwszej kolejności wykorzystuje się część rocznej kwoty wynikającą z roku poprzedniego. Ta część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+1, wygasa. W dniu 1 października każdego roku co najmniej 150 mln EUR (w cenach z 2018 r.) z rocznej kwoty na rok n pozostaje dostępne na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca roku. Odpowiednio na operacje wewnętrzne i zewnętrzne można uruchomić nie więcej niż połowę kwoty dostępnej do dnia 30 września każdego roku. Od dnia 1 października pozostała część dostępnej kwoty może zostać uruchomiona na operacje wewnętrzne lub zewnętrzne, aby zaspokoić potrzeby, które mogą powstać do końca roku. Zmiana 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 12 – tytuł Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii”) Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii na zobowiązania”) Zmiana 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 12 – ustęp 1 1.   Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii”), który ma zostać udostępniony poza pułapami określonymi w WRF na lata 2022-2027, obejmuje, co następuje: a)  marginesy pozostawione poniżej pułapów zobowiązań określonych w WRF na rok n-1; b)   od 2023 r., oprócz marginesów, o których mowa w lit. a), kwotę równoważną umorzeniom środków dokonanym w trakcie roku n-2, z zastrzeżeniem art. 15] rozporządzenia finansowego. 1.   Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii na zobowiązania”), który ma zostać udostępniony poza pułapami określonymi w WRF na lata 2021-2027, obejmuje, co następuje: a)  marginesy pozostawione poniżej pułapów zobowiązań określonych w WRF na poprzednie lata; aa)  niezrealizowane środki na zobowiązania z roku n-1; b)  kwotę równoważną umorzeniom środków dokonanym w trakcie roku n-2, z zastrzeżeniem art. [15] rozporządzenia finansowego; ba)  kwotę równoważną kwocie zawieszonych zobowiązań z roku n-3, których nie można już zapisać w budżecie zgodnie z art. 7; bb)  kwotę równoważną kwocie dochodów pochodzących z grzywien i kar. Zmiana 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 12 – ustęp 2 2.   Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii”) lub jego część mogą zostać uruchomione przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej przewidzianej w art. 314 TFUE. 2.   Łączny margines na zobowiązania („rezerwa Unii na zobowiązania”) lub jego część mogą zostać uruchomione przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej przewidzianej w art. 314 TFUE. Marginesy z roku n mogą zostać uruchomione w roku n oraz n+1 za pośrednictwem rezerwy Unii na zobowiązania, pod warunkiem że nie stoi to w sprzeczności z oczekiwanymi lub planowanymi budżetami korygującymi. Zmiana 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 12 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Na koniec 2027 r. kwoty, które nadal są dostępne w ramach rezerwy Unii na zobowiązania, przenosi się na następne WRF do 2030 r. Zmiana 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 13 – akapit 1 Instrument elastyczności może być wykorzystywany na finansowanie w danym roku budżetowym i do wskazanej wysokości precyzyjnie określonych wydatków, których nie można było pokryć w ramach pułapów dostępnych w ramach co najmniej jednego innego działu. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego pułap rocznej kwoty dostępnej na instrument elastyczności wyznacza się na 1 000 000 000 EUR (w cenach z 2018 r.). Instrument elastyczności może zostać wykorzystany na sfinansowanie w danym roku budżetowym i do wskazanej wysokości precyzyjnie określonych wydatków, których nie można było pokryć w ramach pułapów dostępnych w co najmniej jednym innym dziale bądź w ramach Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, Funduszu Solidarności Unii Europejskiej i rezerwy na pomoc nadzwyczajną. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego pułap rocznej kwoty dostępnej na instrument elastyczności wyznacza się na 2000 mln EUR (w cenach z 2018 r.). Zmiana 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 14 – ustęp 1 1.   Margines na nieprzewidziane wydatki, odpowiadający maksymalnie 0,03 % dochodu narodowego brutto Unii, ustanawia się poza pułapami WRF; ma to być ostateczny instrument umożliwiający działanie w nieprzewidzianych okolicznościach. Może on zostać uruchomiony wyłącznie w odniesieniu do budżetu korygującego lub budżetu rocznego. 1.   Margines na nieprzewidziane wydatki, odpowiadający maksymalnie 0,05% dochodu narodowego brutto Unii, ustanawia się poza pułapami WRF; ma to być ostateczny instrument umożliwiający działanie w nieprzewidzianych okolicznościach. Może on zostać uruchomiony wyłącznie w odniesieniu do budżetu korygującego lub budżetu rocznego. Może zostać uruchomiony w przypadku środków na zobowiązania i płatności lub tylko środków na płatności. Zmiana 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 14 – ustęp 2 2.   Kwota wykorzystywana z marginesu na nieprzewidziane wydatki w każdym roku nie może przekraczać maksymalnej kwoty przewidzianej w rocznym dostosowaniu technicznym WRF i jest zgodna z pułapem zasobów własnych. 2.   Kwota wykorzystywana z marginesu na nieprzewidziane wydatki w każdym roku nie może przekraczać maksymalnej kwoty przewidzianej w rocznym dostosowaniu technicznym WRF. Zmiana 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 14 – ustęp 3 3.  Kwoty udostępniane dzięki uruchomieniu marginesu na nieprzewidziane wydatki są w pełni kompensowane w marginesach co najmniej jednego działu WRF na bieżący rok budżetowy lub kolejne lata budżetowe. skreśla się Zmiana 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 3 – artykuł 14 – ustęp 4 4.  Kwot kompensowanych zgodnie z ust. 3 nie uruchamia się w kontekście WRF. Skorzystanie z marginesu na nieprzewidziane wydatki nie może powodować przekroczenia łącznych kwot pułapów środków na zobowiązania i środków na płatności określonych w WRF na bieżący rok budżetowy i kolejne lata budżetowe. skreśla się Zmiana 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – tytuł Przegląd i rewizja WRF Rewizje Zmiana 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – artykuł 15 – ustęp 1 1.  Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 ust. 2, art. 16–20 oraz art. 24, w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności WRF mogą zostać poddane rewizji przy zachowaniu zgodności z pułapem zasobów własnych określonym zgodnie z obowiązującą decyzją w sprawie zasobów własnych. 1.  Z zastrzeżeniem przepisów art. 3 ust. 2, art. 16–20 oraz art. 24 odpowiednie pułapy WRF należy skorygować w górę w przypadku, gdy będzie to niezbędne, by ułatwić finansowanie unijnych strategii politycznych, w szczególności nowych celów politycznych, jeśli w przeciwnej sytuacji konieczne byłoby ustanowienie dodatkowych międzyrządowych lub quasi-międzyrządowych metod finansowania, które prowadziłyby do obejścia procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE. Zmiana 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – artykuł 15 – ustęp 3 3.  W przypadku każdego wniosku dotyczącego rewizji WRF zgodnie z ust. 1 analizuje się możliwości realokacji wydatków pomiędzy programami wchodzącymi w zakres działu, którego dotyczy rewizja, ze szczególnym uwzględnieniem przewidywanego niepełnego wykorzystania środków. skreśla się Zmiana 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – artykuł 16 – tytuł Śródokresowy przegląd WRF Śródokresowa rewizja WRF Zmiana 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – artykuł 16 Przed dniem 1 stycznia 2024 r. Komisja przedstawia przegląd funkcjonowania WRF. Przeglądowi towarzyszą w stosownych przypadkach odpowiednie wnioski. Przed dniem 1 lipca 2023 r. Komisja przedstawia wniosek ustawodawczy dotyczący przeglądu niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurami określonymi w TFUE na podstawie przeglądu funkcjonowania WRF. Bez uszczerbku dla art. 6 niniejszego rozporządzenia pule środków finansowych wcześniej przydzielone poszczególnym krajom nie zostaną zmniejszone w drodze takiego przeglądu. Wniosek sporządzany jest z uwzględnieniem oceny:       —  postępów w realizacji ogólnego celu, jakim jest przeznaczenie 25 % wydatków UE na cele związane ze zmianą klimatu w okresie WRF 2021–2027 oraz jak najszybszego osiągnięcia celu 30 % rocznych wydatków; —  włączenia w główny nurt celów zrównoważonego rozwoju wyznaczonych przez ONZ; —  uwzględnienia aspektu płci w budżecie Unii (sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci ) —  wpływu środków upraszczających na zmniejszenie biurokracji dla beneficjentów przy realizacji programów finansowych, które mają być realizowane w porozumieniu z zainteresowanymi stronami; Zmiana 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 4 – artykuł 17 Powiadamiając Parlament Europejski i Radę o wynikach dostosowań technicznych WRF, Komisja przedstawia w stosownych przypadkach wszelkie wnioski w sprawie rewizji łącznej kwoty środków na płatności, jakie uzna za konieczne, w świetle wykonania, celem zapewnienia należytego zarządzania rocznymi pułapami płatności oraz, w szczególności, ich należytego rozłożenia w czasie w odniesieniu do środków na zobowiązania. Powiadamiając Parlament Europejski i Radę o wynikach dostosowań technicznych WRF, lub w przypadku gdy pułapy płatności mogą uniemożliwiać dotrzymywanie przez Unię zobowiązań prawnych, Komisja przedstawia wszelkie wnioski w sprawie rewizji łącznej kwoty środków na płatności, jakie uzna za konieczne, w świetle wykonania, celem zapewnienia należytego zarządzania rocznymi pułapami płatności oraz, w szczególności, ich należytego rozłożenia w czasie w odniesieniu do środków na zobowiązania. Zmiana 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 5 – artykuł 21 – ustęp 1 1.  W ramach budżetu ogólnego Unii na lata 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę w wysokości 14 196 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na potrzeby dużych projektów realizowanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady XXXX/XX – Program kosmiczny]. 1.  W ramach budżetu ogólnego Unii na lata 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę wspólnie na europejskie programy nawigacji satelitarnej (EGNOS i Galileo) oraz program Copernicus (europejski program obserwacji Ziemi). Tę maksymalną kwotę ustala się na poziomie 15 % powyżej kwot szacunkowych ustalonych na potrzeby obu dużych projektów realizowanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady XXXX/XX – Program kosmiczny]. Każde zwiększenie w ramach tej maksymalnej kwoty finansowane jest z marginesów lub specjalnych instrumentów i nie skutkuje redukcjami w innych programach i projektach. Zmiana 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 5 – artykuł 21 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Jeśli pojawią się dodatkowe potrzeby finansowania z budżetu unijnego dużych projektów, o których mowa powyżej, Komisja proponuje odpowiednią rewizję pułapów WRF. Zmiana 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 6 – tytuł Współpraca międzyinstytucjonalna w procedurze budżetowej Przejrzystość i współpraca międzyinstytucjonalna w procedurze budżetowej Zmiana 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 6 – artykuł 22 Współpraca międzyinstytucjonalna w procedurze budżetowej Przejrzystość i współpraca międzyinstytucjonalna w procedurze budżetowej Zmiana 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 6 – artykuł 22 – ustęp 4 a (nowy) Zarówno Parlament Europejski, jak i Rada są reprezentowane przez członków danej instytucji podczas posiedzeń na szczeblu politycznym. Zmiana 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 6 – artykuł 22 – ustęp 4 b (nowy) Parlament Europejski i Rada, przyjmując stanowiska w sprawie projektu budżetu, odbywają posiedzenia jawne. Zmiana 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 6 – artykuł 23 Wszystkie wydatki i dochody Unii i Euratomu ujmuje się w budżecie ogólnym Unii zgodnie z art. 7] rozporządzenia finansowego, w tym wydatki wynikające z wszelkich stosownych decyzji podjętych jednomyślnie przez Radę po konsultacji z Parlamentem Europejskim, w ramach art. 332 TFUE. Wszystkie wydatki i dochody Unii i Euratomu ujmuje się w budżecie ogólnym Unii zgodnie z art. 310 ust. 1 TFUE, w tym wydatki wynikające z wszelkich stosownych decyzji podjętych jednomyślnie przez Radę po konsultacji z Parlamentem Europejskim, w ramach art. 332 TFUE. Zmiana 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Rozdział 7 – artykuł 24 Komisja przedstawi wniosek w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych przed dniem 1 lipca 2025 r. Przed dniem 1 lipca 2023 r. wraz wnioskami dotyczącymi przeglądu śródokresowego Komisja przedstawia sprawozdanie określające metody praktycznego wdrożenia ram finansowych obejmujących okres „pięć plus pięć lat”. Komisja przedstawi wniosek w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych przed dniem 1 lipca 2025 r. Jeżeli przed dniem 31 grudnia 2027 r. nie zostanie przyjęte rozporządzenie Rady określające nowe wieloletnie ramy finansowe, przedłuża się okres obowiązywania pułapów i innych przepisów dotyczących ostatniego roku objętego WRF do czasu przyjęcia rozporządzenia określającego nowe ramy finansowe. W przypadku przystąpienia nowego państwa członkowskiego do Unii Europejskiej po 2020 r. w razie potrzeby dokonuje się rewizji ram finansowych o przedłużonym okresie obowiązywania w celu uwzględnienia tego przystąpienia. E.ZMIANY WE WNIOSKU DOTYCZĄCYM POROZUMIENIA MIĘDZYINSTYTUCJONALNEGO 52.podkreśla, że w wyniku negocjacji i przyjęcia nowego rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych we wniosku dotyczącym Porozumienia międzyinstytucjonalnego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w zakresie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami należy wprowadzić następujące zmiany: Zmiana 48 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część 1 Część A – punkt 6 a (nowy) 6a.  Informacje dotyczące operacji nieujętych w budżecie ogólnym Unii oraz przewidywalnego rozwoju różnych kategorii zasobów własnych Unii są ujęte orientacyjnie w osobnych tabelach. Informacje te są corocznie aktualizowane i uwzględniane w dokumentach dołączanych do projektu budżetu. Zmiana 49 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja A – punkt 7 7.  Instytucje zapewniają, na potrzeby należytego zarządzania finansami, na ile to możliwe, w czasie trwania procedury budżetowej oraz w czasie przyjmowania budżetu, pozostawienie dostatecznych marginesów poniżej pułapów dla poszczególnych działów wieloletnich ram finansowych. 7.  Instytucje zapewniają, na potrzeby należytego zarządzania finansami, na ile to możliwe, w czasie trwania procedury budżetowej oraz w czasie przyjmowania budżetu, pozostawienie dostatecznych kwot w ramach marginesów poniżej pułapów dla poszczególnych działów wieloletnich ram finansowych lub w ramach dostępnych instrumentów szczególnych. Zmiana 50 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja A – punkt 8 Aktualizacja prognoz dotyczących środków na płatności po 2027 r. 8.  W 2024 r. Komisja dokona aktualizacji prognoz dotyczących środków na płatności po 2027 r. W aktualizacji tej uwzględnione zostaną wszystkie stosowne informacje, w tym rzeczywiste wykonanie przewidzianych w budżecie środków na zobowiązania oraz środków na płatności, jak również prognozy dotyczące wykonania. Obejmie ona także zasady opracowane w celu zapewnienia uporządkowanego kształtowania się środków na płatności względem środków na zobowiązania oraz prognoz wzrostu dochodu narodowego brutto Unii. Aktualizacja prognoz dotyczących środków na płatności 8.  Co roku Komisja dokona aktualizacji prognoz dotyczących środków na płatności do 2027 roku i po 2027 roku. W aktualizacji tej uwzględnione zostaną wszystkie stosowne informacje, w tym rzeczywiste wykonanie przewidzianych w budżecie środków na zobowiązania oraz środków na płatności, jak również prognozy dotyczące wykonania. Obejmie ona także zasady opracowane w celu zapewnienia uporządkowanego kształtowania się środków na płatności względem środków na zobowiązania oraz prognoz wzrostu dochodu narodowego brutto Unii. Zmiana 51 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja B – punkt 9 9.  Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący przesunięcia środków do odpowiednich linii budżetowych. Przesunięcia związane z Funduszem Dostosowania do Globalizacji dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym. 9.  Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada wniosek o uruchomienie funduszu. Decyzja o uruchomieniu środków z Funduszu Dostosowania do Globalizacji jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. Wraz z wnioskiem dotyczącym decyzji w sprawie uruchomienia Funduszu Dostosowania do Globalizacji Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący przesunięcia środków do odpowiednich linii budżetowych. W razie braku porozumienia tę kwestię porusza się podczas kolejnych rozmów trójstronnych na temat budżetu. Przesunięcia związane z Funduszem Dostosowania do Globalizacji dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym. Zmiana 52 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja B – punkt 10 10.  Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada wniosek dotyczący odpowiedniego instrumentu budżetowego zgodnie z rozporządzeniem finansowym. 10.  Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada wniosek o uruchomienie funduszu. Decyzja o uruchomieniu środków z Funduszu Solidarności jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. Wraz z wnioskiem dotyczącym decyzji w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący przesunięcia środków do odpowiednich linii budżetowych. W razie braku porozumienia tę kwestię porusza się podczas kolejnych rozmów trójstronnych na temat budżetu. Przesunięcia związane z Funduszem Solidarności dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym. Zmiana 53 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja B – punkt 11 11.  Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy na pomoc nadzwyczajną, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do odpowiednich linii budżetowych zgodnie z rozporządzeniem finansowym. 11.  Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy na pomoc nadzwyczajną, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do odpowiednich linii budżetowych zgodnie z rozporządzeniem finansowym. W razie braku porozumienia tę kwestię porusza się podczas kolejnych rozmów trójstronnych na temat budżetu. Zmiana 54 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja B – punkt 12 Instrument elastyczności 12.  Komisja przedstawia wniosek dotyczący uruchomienia Instrumentu Elastyczności po zbadaniu wszelkich możliwości realokacji środków w ramach działu wymagającego dodatkowych wydatków. We wniosku określone zostają potrzeby wymagające sfinansowania oraz kwota. Taki wniosek można przedłożyć w odniesieniu do projektu budżetu lub projektu budżetu korygującego. Instrument Elastyczności może zostać uruchomiony przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE. Instrument elastyczności 12.  Komisja przedstawia wniosek dotyczący uruchomienia Instrumentu Elastyczności po wyczerpaniu marginesów w ramach odpowiednich działów. We wniosku określone zostają potrzeby wymagające sfinansowania oraz kwota. Instrument Elastyczności może zostać uruchomiony przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE. Zmiana 55 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część I Sekcja B – punkt 13 13.  Komisja, po przeprowadzeniu dogłębnej analizy wszystkich innych możliwości finansowania, przedkłada wniosek o uruchomienie całości lub części środków w ramach marginesu na nieprzewidziane wydatki. Taki wniosek można przedłożyć w odniesieniu do projektu budżetu lub projektu budżetu korygującego. Margines na nieprzewidziane wydatki może zostać uruchomiony przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE. 13.  Komisja, po przeprowadzeniu dogłębnej analizy wszystkich innych możliwości finansowania, przedkłada wniosek o uruchomienie całości lub części środków w ramach marginesu na nieprzewidziane wydatki. Margines na nieprzewidziane wydatki może zostać uruchomiony przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE. Zmiana 56 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część II Sekcja A – punkt 14 a (nowy) 14a.  Aby ułatwić przyjęcie nowych WRF lub ich rewizję oraz nadać skuteczność art. 312 ust. 5 TFUE, instytucje zwołują systematycznie posiedzenia, a mianowicie: —  spotkania przewodniczących określone w art. 324 traktatu, —  odprawy i składanie sprawozdań delegacji Parlamentu Europejskiego przez prezydencję Rady przed odnośnymi posiedzeniami Rady i po nich, —  nieformalne posiedzenia trójstronne w toku prac Rady mające na celu uwzględnienie opinii Parlamentu ujętych w dowolnym dokumencie przedstawionym przez prezydencję Rady, —  trójstronne rozmowy po przyjęciu przez Parlament i Radę ich odnośnych mandatów negocjacyjnych, —  obecność prezydencji Rady w odpowiedniej komisji parlamentarnej i zespołu negocjacyjnego Parlamentu w odpowiednim zespole Rady. Parament i Rada przekazują sobie nawzajem wszelkie dostępne już dokumenty formalnie przyjęte w ich odpowiednich organach przygotowawczych lub formalnie przedłożone w ich imieniu. Zmiana 57 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część II Część B – punkt 15 – tiret 2 —  dochodów, wydatków, aktywów i zobowiązań Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej (EFSF), Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) i innych ewentualnych mechanizmów tworzonych w przyszłości, —  dochodów, wydatków, aktywów i zobowiązań Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej (EFSF), Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) i innych ewentualnych mechanizmów tworzonych w przyszłości, które nie są finansowane za pośrednictwem budżetu unijnego, ale mają za zadanie wspieranie celów polityki Unii wynikających z traktatów, Zmiana 58 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część II Część B – punkt 15 a (nowy) 15a.  Dokonując przesunięć w sposób niezależny na podstawie art. 30 ust. 1 rozporządzenia finansowego, Komisja bezzwłocznie informuje władzę budżetową o szczegółowych powodach takich przesunięć. Jeśli Parlament lub Rada zgłoszą zastrzeżenie dotyczące przesunięcia w sposób niezależny, Komisja odnosi się do niego, w tym w razie konieczności wycofując przesunięcie. Zmiana 59 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Część III Część A – punkt 24 a (nowy) 24a.  Gdy w ramach procedury budżetowej władza budżetowa podejmuje decyzję o zwiększeniu konkretnych środków, Komisja nie kompensuje ich w kolejnych latach programowania finansowego, o ile nie zostanie do tego upoważniona przez tę władzę. Zmiana 60 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część A – punkt 1 a (nowy) 1a.  Każda z instytucji zobowiązuje się nie przekazywać do pozostałych instytucji żadnych niepilnych pozycji budżetowych, nie dokonywać przesunięć ani nie wysyłać żadnych powiadomień związanych z uaktywnieniem terminów podczas okresów przerw, by umożliwić tym instytucjom należyte wykonanie prerogatyw proceduralnych. Służby instytucji informują się wzajemnie w odpowiednim czasie o terminach przerw w ich instytucjach. Zmiana 61 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część B – punkt 2 2.  Z odpowiednim wyprzedzeniem przed przyjęciem projektu budżetu przez Komisję zwoływane są rozmowy trójstronne w celu omówienia ewentualnych priorytetów budżetu na kolejny rok budżetowy. 2.  Z odpowiednim wyprzedzeniem przed przyjęciem projektu budżetu przez Komisję zwoływane są rozmowy trójstronne w celu omówienia ewentualnych priorytetów budżetu na kolejny rok budżetowy i wszelkich kwestii wynikających z wykonania budżetu w bieżącym roku finansowym. Zmiana 62 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część C – punkt 8 8.  W interesie lojalnej i należytej współpracy instytucjonalnej Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do utrzymywania regularnych i aktywnych kontaktów na wszystkich szczeblach, za pośrednictwem swoich negocjatorów, podczas całej procedury budżetowej, a w szczególności podczas okresu pojednawczego. Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do zapewniania terminowej i stałej wzajemnej wymiany właściwych informacji i dokumentów zarówno na szczeblu formalnym, jak i nieformalnym oraz do odbywania w razie potrzeby i we współpracy z Komisją posiedzeń technicznych lub informacyjnych podczas okresu pojednawczego. Komisja zapewnia terminowy i równy dostęp do informacji i dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 8.  W interesie lojalnej i należytej współpracy instytucjonalnej Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do utrzymywania regularnych i aktywnych kontaktów na wszystkich szczeblach, za pośrednictwem swoich negocjatorów, podczas całej procedury budżetowej, a w szczególności podczas okresu pojednawczego. Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do zapewniania terminowej i stałej wzajemnej wymiany właściwych informacji i dokumentów zarówno na szczeblu formalnym, jak i nieformalnym, w szczególności poprzez przekazywanie sobie najszybciej jak to możliwe wszystkich dokumentów proceduralnych przyjmowanych przez ich odpowiednie organy przygotowawcze. Zobowiązują się ponadto do odbywania w razie potrzeby i we współpracy z Komisją posiedzeń technicznych lub informacyjnych podczas okresu pojednawczego. Komisja zapewnia terminowy i równy dostęp do informacji i dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Zmiana 63 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część D – punkt 12 a (nowy) 12a.   Parlament Europejski i Rada, przyjmując stanowiska w sprawie projektu budżetu, odbywają posiedzenia jawne. Zmiana 64 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część E – punkt 15 15.  Parlament Europejski i Rada są reprezentowane w komitecie pojednawczym na właściwym szczeblu, co pozwala każdej delegacji na polityczne zobowiązanie jej instytucji i umożliwia czynienie rzeczywistych postępów w wypracowywaniu ostatecznego porozumienia. 15.  Zarówno Parlament Europejski, jak i Rada są reprezentowane w komitecie pojednawczym przez członków odpowiedniej instytucji, co pozwala każdej delegacji na polityczne zobowiązanie jej instytucji i umożliwia czynienie rzeczywistych postępów w wypracowywaniu ostatecznego porozumienia. Zmiana 65 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część E – punkt 19 19.  Daty posiedzeń komitetu pojednawczego oraz rozmów trójstronnych ustala się z wyprzedzeniem w drodze porozumienia między trzema instytucjami. 19.  Daty posiedzeń komitetu pojednawczego oraz rozmów trójstronnych ustala się z wyprzedzeniem w drodze porozumienia między trzema instytucjami. W okresie postępowania pojednawczego w miarę potrzeb można organizować dodatkowe posiedzenia, w tym na szczeblu technicznym. Zmiana 66 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część E – punkt 21 a (nowy) 21a.   Aby w pełni wykorzystać 21-dniowy okres pojednawczy przewidziany w traktacie oraz umożliwić instytucjom dostosowanie ich stanowisk negocjacyjnych, Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do monitorowania stanu zaawansowania procedury pojednawczej na każdym posiedzeniu ich odpowiednich organów przygotowawczych przez cały czas trwania wyżej wymienionego okresu oraz nie pozostawiają otwartych kwestii do jego ostatnich dni. Zmiana 67 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część G – tytuł Część G. Zobowiązania pozostające do realizacji Część G. Wykonanie budżetu, płatności i zobowiązania pozostające do spłaty (z fr. RAL) Zmiana 68 Wniosek dotyczący Porozumienia międzyinstytucjonalnego Załącznik Część G – punkt 36 36.  Z uwagi na potrzebę zapewnienia systematycznej progresji całkowitych środków na płatności względem środków na zobowiązania, tak aby uniknąć wszelkich nieprawidłowych przeniesień zobowiązań pozostających do realizacji na kolejny rok, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgadniają, że będą ściśle monitorować poziom zobowiązań pozostających do realizacji, aby ograniczyć ryzyko utrudniania realizacji programów Unii z powodu braku środków na płatności pod koniec obowiązywania wieloletnich ram finansowych. Aby zapewnić kontrolowalny poziom i profil płatności we wszystkich działach, zasady dotyczące umorzeń stosuje się ściśle w odniesieniu do wszystkich działów, w szczególności zasady dotyczące umorzeń automatycznych. Podczas procedury budżetowej instytucje regularnie spotykają się, by wspólnie ocenić aktualną sytuację i prognozy wykonania budżetu w danym roku i w kolejnych latach. Spotkania takie przybierają formę specjalnych międzyinstytucjonalnych posiedzeń na właściwym szczeblu, przed którymi Komisja przedstawia szczegółowo aktualną sytuację, w podziale na poszczególne fundusze i państwa członkowskie, dotyczącą realizacji płatności, otrzymanych wniosków o zwrot kosztów i zmienionych prognoz. W szczególności, by zapewnić możliwość wypełniania przez Unię jej obowiązków finansowych wynikających z istniejących i przyszłych zobowiązań w latach 2021–2027 zgodnie z art. 323 TFUE, Parlament Europejski i Rada analizują i omawiają szacunki Komisji dotyczące wymaganego poziomu środków na płatności. 36.  Z uwagi na potrzebę zapewnienia systematycznej progresji całkowitych środków na płatności względem środków na zobowiązania, tak aby uniknąć wszelkich nieprawidłowych przesunięć zobowiązań pozostających do realizacji na kolejny rok, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgadniają, że będą ściśle monitorować prognozy dotyczące płatności i poziom zobowiązań pozostających do realizacji, aby ograniczyć ryzyko utrudniania realizacji programów Unii z powodu braku środków na płatności pod koniec obowiązywania wieloletnich ram finansowych. Podczas procedury budżetowej instytucje regularnie spotykają się, by wspólnie ocenić aktualną sytuację i prognozy wykonania budżetu w danym roku i w kolejnych latach. Spotkania takie przybierają formę specjalnych międzyinstytucjonalnych posiedzeń na właściwym szczeblu, przed którymi Komisja przedstawia szczegółowo aktualną sytuację, w podziale na poszczególne fundusze i państwa członkowskie, dotyczącą realizacji płatności, otrzymanych wniosków o zwrot kosztów i zmienionych prognoz krótko- i długoterminowych. W szczególności, by zapewnić możliwość wypełniania przez Unię jej obowiązków finansowych wynikających z istniejących i przyszłych zobowiązań w latach 2021–2027 zgodnie z art. 323 TFUE, Parlament Europejski i Rada analizują i omawiają szacunki Komisji dotyczące wymaganego poziomu środków na płatności. ° ° ° 53.zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0075 oraz P8_TA(2018)0076. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0226. (3) Dz.U. C 215 z 19.6.2018, s. 249. (4) Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 1. (5) Dz.U. C 242 z 10.7.2018, s. 24.

(w mln EUR – ceny z 2018 r.)

(mln EUR – ceny bieżące)

UWAGA: Do celów porównawczych tabela zachowuje strukturę poszczególnych programów UE w postaci proponowanej przez Komisję, z zastrzeżeniem możliwych zmian, które mogą być wnioskowane w trakcie procedury ustawodawczej zmierzającej do przyjęcia tych programów.

(w mln EUR – ceny z 2018 r.)

* Kwota PE przeznaczona dla zdecentralizowanych agencji w klastrach 10 i 11 obejmuje wpływ finansowy wniosków Komisji z dnia 12 września 2018 r. dotyczących EASO oraz Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej.

(mln EUR – ceny bieżące)

* Kwota PE przeznaczona dla zdecentralizowanych agencji w klastrach 10 i 11 obejmuje wpływ finansowy wniosków Komisji z dnia 12 września 2018 r. dotyczących EASO oraz Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej.