Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku o konsultację w sprawie przywilejów i immunitetu Alfonsa Luigiego Marry (2018/2058(IMM))

P8_TA(2018)0385 A8-0325/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o konsultację w sprawie przywilejów i immunitetu Alfonsa Luigiego Marry przekazany dnia 7 marca 2018 r. przez sąd apelacyjny (Corte d’Appello) w Neapolu (Włochy) w związku z postępowaniem sądowym wszczętym przeciwko A. L. Marrze (nr sprawy odpowiednio 4831/2015 RG i 4832/2015 RG) i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 17 kwietnia 2018 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Alfonsa Luigiego Marry, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając rezolucję z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie immunitetu włoskich parlamentarzystów i praktyki władz włoskich w tym zakresie(2),

–  uwzględniając art. 5 ust. 2 i art. 9 ust. 14 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0325/2018),

A.  mając na uwadze, że Alfonso Luigi Marra był posłem do Parlamentu Europejskiego w okresie od dnia 21 lipca 1994 r. do dnia 19 lipca 1999 r.;

B.  mając na uwadze, że przeciwko A. L. Marrze wszczęto dwa rodzaje postępowań sądowych w związku z zarzucanymi szkalującymi wypowiedziami, które zamieścił w ulotce z dnia 19 września 1996 r., tj. kiedy był posłem do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że A. L. Marrze nakazano wypłacenie odszkodowania poszkodowanym zarówno w sądzie pierwszej instancji (wyroki z dni 17 i 22 lutego 2000 r.), jak i w sądzie drugiej instancji (wyrok z dnia 6 marca 2002 r.); mając na uwadze, że na wniosek A. L. Marry decyzjami z dnia 20 lutego 2007 r. włoski Sąd Najwyższy (Corte di Cassazione) skierował sprawę w trybie prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości w sprawie wykładni przepisów wspólnotowych dotyczących immunitetu posłów do Parlamentu Europejskiego;

C.  mając na uwadze, że w międzyczasie Parlament przyjął rezolucję z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie immunitetu włoskich parlamentarzystów i praktyki władz włoskich w tym zakresie; mając na uwadze, że przy tej okazji Parlament stwierdził, że sprawa Alfonsa Luigiego Marry stanowi prima facie przypadek objęty immunitetem bezwzględnym, w związku z czym należy zwrócić się do właściwych sądów o przekazanie Parlamentowi dokumentów koniecznych do ustalenia, czy przypadek ten jest objęty immunitetem bezwzględnym przewidzianym w art. 8 protokołu nr 7, oraz że należy zwrócić się do właściwych sądów o zawieszenie postępowania do czasu zapadnięcia ostatecznej decyzji Parlamentu; mając na uwadze, że z postanowień odsyłających do Trybunału Sprawiedliwości wynika, że rezolucja ta nie dotarła do sądów włoskich;

D.  mając na uwadze, że w kontekście wspomnianego odesłania w trybie prejudycjalnym Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że jeżeli przed sądem krajowym zostało wniesione powództwo przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego i sąd ten został poinformowany, że wszczęte zostało przewidziane w Regulaminie PE postępowanie w sprawie skorzystania z przywilejów i immunitetów przysługujących temu posłowi, rzeczony sąd powinien zawiesić postępowanie sądowe i zwrócić się do Parlamentu o zajęcie stanowiska w jak najkrótszym terminie(3);

E.  mając na uwadze, że w następstwie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. włoski Sąd Najwyższy skierował sprawę z powrotem do Sądu Apelacyjnego w Neapolu, tak aby mógł on orzec w sprawie A. L. Marry w świetle zarówno rezolucji Parlamentu z dnia 11 czerwca 2002 r., jak i odpowiedniego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości; mając na uwadze, że wyrokami z dnia 5 grudnia 2012 r. Sąd Apelacyjny, nie zawieszając postępowania i nie wnosząc o opinię Parlamentu, potwierdził swoje wcześniejsze wyroki, w których A. L. Marrze nakazano wypłacenie odszkodowania stronom poszkodowanym; mając na uwadze, że na mocy wyroków z dnia 30 kwietnia 2015 r. włoski Sąd Najwyższy uchylił decyzje Sądu Apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania, tak by sąd ten mógł zawiesić postępowanie i zwrócić się do Parlamentu o wydanie opinii; mając na uwadze, że Sąd Apelacyjny w Neapolu rzeczywiście zadecydował o zawieszeniu postępowania, a pismem z dnia 27 stycznia 2018 r. zwrócił się do Parlamentu Europejskiego o opinię w sprawie przywilejów i immunitetów Alfonsa Luigiego Marry;

F.  mając na uwadze, że art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wykluczają się wzajemnie(4); mając na uwadze, że rozpatrywana sprawa dotyczy jedynie zarzutu dyskryminujących opinii wyrażonych przez posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że zastosowanie art. 8 jest zatem oczywiste;

G.  mając na uwadze, że na mocy art. 8 Protokołu nr 7 wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych; mając na uwadze, że taki immunitet w zakresie, w jakim ma chronić swobodę wypowiedzi i niezależność posłów europejskich, należy uznać za immunitet bezwzględny, który uniemożliwia wszczęcie postępowania sądowego z uwagi na wyrażoną opinię lub stanowisko zajęte w głosowaniu w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych(5);

H.  mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że opinia, aby mogła być objęta immunitetem, powinna być wypowiedziana przez posła do Parlamentu Europejskiego „w czasie wykonywania [przez niego] obowiązków służbowych”, z czego wynika tym samym wymóg związku między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi; mając na uwadze, że taki związek musi być bezpośredni i oczywisty(6); mając na uwadze, że nawet jeżeli zarzucane szkalujące wypowiedzi miały miejsce w latach 1996–2001, przed wyrokiem wydanym w 2011 r. w sprawie Patriciello, faktem pozostaje, że sądy włoskie zwróciły się o opinię do Komisji Prawnej w 2018 r., czyli po wydaniu tego orzecznictwa;

I.  mając na uwadze, że okoliczności sprawy, wynikające z przedstawionych Komisji Prawnej dokumentów oraz z wysłuchania w komisji, wskazują na to, iż wypowiedzi A. L. Marry nie miały bezpośredniego i oczywistego związku z jego obowiązkami parlamentarnymi;

J.  mając na uwadze, że w związku z opiniami wyrażonymi przez niego w rozpatrywanej sprawie nie można zatem uznać, iż Alfonso Luigi Marra działał, wykonując obowiązki służbowe posła do Parlamentu Europejskiego;

1.  uważa, że opinie wyrażone przez Alfonsa Luigiego Marrę nie są objęte immunitetem parlamentarnym w rozumieniu art. 8 protokołu nr 7;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwym władzom Republiki Włoskiej i Alfonsowi Luigiemu Marrze.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C‑200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C‑163/10, ECLI: EU:C:2011:543; \wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23. (2) Dz.U. C 261E z 30.10.2003, s. 102. (3) Sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra, op. cit., pkt 43. (4) Sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra, op. cit., pkt 45. (5) Sprawy połączone C-200/07 i C-201/07 Marra, op. cit., pkt 27. (6) Sprawa C-163/10 Patriciello, op. cit., pkt 33 i 35.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa (2017/2133(IMM))

P8_TA(2018)0386 A8-0333/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Manolisa Kefalogiannisa przekazany dnia 31 maja 2017 r. przez prokuratora generalnego Sądu Najwyższego Republiki Greckiej w związku z postępowaniem nr ABM:EOE 20/2017 i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 3 lipca 2017 r.,

–  po wysłuchaniu Manolisa Kefalogiannisa zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu Parlamentu,

–  po wysłuchaniu Kristiana Knudsena, p.o. dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Personelu Parlamentu Europejskiego,

–  przeprowadziwszy wymianę poglądów z zastępcą prokuratora generalnego Republiki Greckiej ds. przestępstw gospodarczych,

–  uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.(1),

–  uwzględniając art. 62 konstytucji Republiki Greckiej,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0333/2018),

A.  mając na uwadze, że zastępca prokuratora generalnego przy Sądzie Najwyższym Republiki Greckiej zwrócił się o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Manolisa Kefalogiannisa, by umożliwić postawienie mu zarzutów w postępowaniu karnym dotyczącym dwóch domniemanych czynów karalnych;

B.  mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 62 konstytucji Republiki Greckiej w czasie mandatu poselskiego posła nie można ścigać, aresztować, uwięzić ani poddać innym środkom polegającym na pozbawieniu wolności bez zgody izby deputowanych;

E.  mając na uwadze, że wniosek zastępcy prokuratora generalnego przy Sądzie Najwyższym Republiki Greckiej dotyczy postępowań w sprawie domniemanych przestępstw w rozumieniu art. 385 ust. 1 lit. b) greckiego kodeksu karnego i art. 4 ustawy nr 2803/2000, które dotyczą odpowiednio wymuszenia przy użyciu groźby oraz nadużycia finansowego;

F.  mając na uwadze, że Manolisowi Kefalogiannisowi zarzuca się usiłowanie popełnienia nadużycia finansowego ze szkodą dla interesów finansowych Unii Europejskiej na kwotę ponad 73 000 EUR za próbę bezprawnego sprzeniewierzenia części wynagrodzenia jego asystentki w wysokości 4240 EUR miesięcznie od lipca 2014 r. do końca 2016 r.;

G.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 8 Regulaminu Parlamentu Europejskiego Komisja Prawna może wydać uzasadnioną opinię co do właściwości wyżej wymienionego organu oraz co do dopuszczalności wniosku, natomiast nie może w żadnym przypadku wypowiadać się o winie bądź braku winy posła oraz o zasadności wszczęcia wobec niego postępowania karnego na podstawie zarzutów, które są mu stawiane, nawet wtedy, gdy badanie wniosku pozwala komisji na dokładne zapoznanie się ze szczegółami sprawy;

H.  mając również na uwadze, że Parlament Europejski nie może zajmować stanowiska w sprawie winy bądź braku winy posła ani tego, czy czyny przypisywane posłowi uzasadniają wszczęcie postępowania sądowego, ani też wypowiadać się w kwestii odnośnych cech krajowych systemów prawnych i sądowych;

I.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 2 Regulaminu Parlamentu Europejskiego immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;

J.  mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego członków przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;

K.  mając na uwadze, że jeżeli dane postępowanie nie ma związku z opiniami wyrażonymi lub stanowiskiem zajętym w głosowaniu przez posła w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, należy uchylić immunitet, chyba że zachodzą podstawy dla uznania, że postępowanie sądowe wszczęto z zamiarem zaszkodzenia działalności politycznej posła, a więc niezależności Parlamentu (fumus persecutionis);

L.  mając jednak na uwadze informacje i wyjaśnienia dostarczone w tej sprawie, w tym odpowiedzi udzielone przez zastępcę prokuratora Republiki Greckiej ds. przestępstw gospodarczych w trakcie przeprowadzonej z nim wymiany poglądów, oraz biorąc pod uwagę okoliczności, w których sprawa przeciwko Manolisowi Kefalogiannisowi była rozpatrywana przez zaangażowane organy, niepewność co do elementów, na których opiera się wniosek o uchylenie immunitetu, a także poważne wątpliwości związane z postępowaniem, w tym z uzasadnieniem wniosku o uchylenie immunitetu;

M.  mając na uwadze, że stwierdzono, iż w przedmiotowej sprawie można domniemywać istnienie fumus persecutionis;

N.  mając na uwadze, że w związku z powyższym nie należy uchylać immunitetu Manolisa Kefalogiannisa;

1.  podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Manolisa Kefalogiannisa;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji prokuratorowi generalnemu przy Sądzie Najwyższym Republiki Grecji i Manolisowi Kefalogiannisowi.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 216/2013 w sprawie elektronicznej publikacji Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (14463/2017 – C8-0412/2018 – 2017/0039(APP))

P8_TA(2018)0387 A8-0323/2018

(Specjalna procedura ustawodawcza – zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt rozporządzenia Rady (14463/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 352 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8‑0412/2018),

–  uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 39 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0323/2018),

1.  wyraża zgodę na projekt rozporządzenia Rady;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Wspólnotą Bahamów zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Wspólnotą Bahamów w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12389/2017 – C8-0173/2018 – 2017/0169(NLE))

P8_TA(2018)0388 A8-0304/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12389/2017),

–  uwzględniając projekt umowy mowy między Unią Europejską a Wspólnotą Bahamów zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Wspólnotą Bahamów w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12388/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0173/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0304/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Wspólnoty Bahamów.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12396/2017 – C8-0177/2018 – 2017/0167(NLE))

P8_TA(2018)0389 A8-0303/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12396/2017),

–  uwzględniając projekt umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12395/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0177/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0303/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Mauritiusu.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Antiguą i Barbudą zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Antiguą i Barbudą w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12383/2017 – C8-0174/2018 – 2017/0171(NLE))

P8_TA(2018)0390 A8-0305/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12383/2017),

–  uwzględniając projekt umowy między Unią Europejską a Antiguą i Barbudą zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Antiguą i Barbudą w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12382/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0174/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0305/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Antigui i Barbudy.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Federacją Saint Kitts i Nevis zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Federacją Saint Kitts i Nevis w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12393/2017 – C8-0176/2018 – 2017/0176(NLE))

P8_TA(2018)0391 A8-0306/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12393/2017),

–  uwzględniając projekt umowy między Unią Europejską a Federacją Saint Kitts i Nevis zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Federacją Saint Kitts i Nevis w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12391/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0176/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0306/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Federacji Saint Kitts i Nevis.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Barbadosem zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Barbadosem w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12386/2017– C8-0175/2018 – 2017/0179(NLE))

P8_TA(2018)0392 A8-0301/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12386/2017),

–  uwzględniając projekt umowy między Unią Europejską a Barbadosem zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Barbadosem w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12385/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8‑0175/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0301/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Barbadosu.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Republiką Seszeli zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką Seszeli w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12399/2017 – C8-0172/2018– 2017/0168(NLE))

P8_TA(2018)0393 A8-0302/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (12399/2017),

–  uwzględniając projekt umowy między Unią Europejską a Republiką Seszeli zmieniającej Umowę między Wspólnotą Europejską a Republiką Seszeli w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (12398/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0172/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0302/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Seszeli.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Portugalię – EGF/2018/002 /PT/Norte – Centro – Lisboa wearing apparel) (COM(2018)0621 – C8-0399/2018 – 2018/2223(BUD))

P8_TA(2018)0394 A8-0311/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0621 – C8-0399/2018),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(2), w szczególności jego art. 12,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0311/2018),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.  mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwalnianych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najefektywniej;

C.  mając na uwadze, że Portugalia przedłożyła wniosek EGF/2018/002 PT/Norte – Centro – Lisboa wearing apparel o przyznanie wkładu finansowego z EFG w związku z 1 161 zwolnieniami w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym do działu 14 NACE Rev. 2 (produkcja odzieży) w zaliczanych do poziomu NUTS 2 regionach Norte (PT11), Centro (PT16) i Lisboa (PT17) w Portugalii;

D.  mając na uwadze, że omawiany wniosek jest oparty na kryterium interwencji przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w dziewięciomiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwach działających w tym samym sektorze gospodarki według klasyfikacji NACE Rev. 2 i zlokalizowanych w jednym regionie lub w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach lub w więcej niż dwóch sąsiadujących regionach na poziomie NUTS 2, pod warunkiem że w dwóch regionach w państwie członkowskim łączna liczba pracowników zwolnionych przekracza 500;

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Portugalia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 4 655 883 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 7 759 806 EUR;

2.  odnotowuje, że władze Portugalii złożyły wniosek w dniu 24 kwietnia 2018 r. oraz że po przekazaniu przez Portugalię dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę tego wniosku w dniu 10 września 2018 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3.  odnotowuje argumenty Portugalii, iż zwolnienia są związane z poważnymi zmianami w strukturze światowego handlu, spowodowanymi globalizacją, a zwłaszcza liberalizacją handlu wyrobami włókienniczymi i odzieżowymi po wygaśnięciu z końcem 2004 r. porozumienia WTO w sprawie tekstyliów i odzieży, co doprowadziło do radykalnych zmian w strukturze światowego handlu wyrobami włókienniczymi i odzieżowymi;

4.  zauważa, że stopa bezrobocia w sektorze odzieżowym w dystryktach, w których doszło do zwolnień, jest wyższa niż w regionach, w których leżą te dystrykty, tj. Norte, Centro i Lisboa, i że perspektywy przekwalifikowania są niewielkie, ponieważ zwolnieni pracownicy to w większości kobiety o niskich kwalifikacjach;

5.  przypomina, że należy spodziewać się, iż zwolnienia, do których doszło w dwóch przedsiębiorstwach działających w portugalskim sektorze produkcji odzieży, będą stanowiły ogromne obciążenie dla lokalnej gospodarki oraz że następstwa zwolnień wiążą się z trudnościami w przekwalifikowaniu z powodu niewystarczającej liczby miejsc pracy, z niskim wykształceniem zwolnionych pracowników oraz z dużą liczbą osób poszukujących pracy;

6.  zaleca korzystanie z funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, w szczególności z Europejskiego Funduszu Społecznego, aby podnieść kwalifikacje portugalskich pracowników w celu zmniejszenia bezrobocia, w szczególności bezrobocia młodzieży i bezrobocia długotrwałego;

7.  odnotowuje, że wniosek dotyczy 1 161 zwolnionych pracowników, z których 730 zostanie objętych proponowanymi działaniami; wskazuje na fakt, że większość zwolnionych pracowników to kobiety (88,63 %); ponadto zauważa, że 20,55 % zwolnionych pracowników ma ponad 55 lat; w związku z tym faktem uznaje znaczenie aktywnych instrumentów rynku pracy współfinansowanych z EFG w celu zwiększenia szans powrotu tych szczególnie wrażliwych grup na rynek pracy;

8.  z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie zindywidualizowanych usług współfinansowanych z EFG prawie 730 młodym osobom niekształcącym się, niepracującym ani nieszkolącym się (młodzieży NEET) w wieku poniżej 30 lat;

9.  zauważa, że Portugalia planuje wdrożyć trzy rodzaje działań na rzecz zwolnionych pracowników objętych przedmiotowym wnioskiem: (i) szkolenie i przekwalifikowanie, (ii) promowanie przedsiębiorczości, (iii) dodatki;

10.  podkreśla, że szkolenie i przekwalifikowanie powinny tworzyć realne alternatywy reintegracji w regionie, uwzględniając sektory o rosnącym zapotrzebowaniu na siłę roboczą;

11.  zauważa, że dodatki finansowe, w tym dodatki na szkolenia, na koszty przeniesienia i posiłki, nie przekraczają maksymalnego pułapu 35 % całkowitych kosztów, ustanowionego w rozporządzeniu w sprawie EFG, oraz że działania te są uzależnione od aktywnego udziału docelowych beneficjentów w działaniach związanych z poszukiwaniem pracy lub szkoleniami;

12.  uznaje, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług opracowano w porozumieniu z grupą roboczą, w skład której wchodziły publiczne służby zatrudnienia, przedstawiciele związków zawodowych, Instytut Ubezpieczeń Społecznych i Urząd ds. Warunków Pracy;

13.  podkreśla, że władze portugalskie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy ani instrumentów finansowych Unii, i przedstawiły gwarancje, że będzie się zapobiegać wszelkim przypadkom podwójnego finansowania, a proponowane działania będą komplementarne względem działań finansowanych z funduszy strukturalnych;

14.  ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których – na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych – odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów, i z zadowoleniem przyjmuje potwierdzenie ze strony Portugali w tym względzie;

15.  przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

16.  zwraca się do Komisji, by w przyszłych wnioskach wzywała organy krajowe do podawania dalszych informacji o sektorach mających potencjał wzrostu, a więc mogących zatrudniać pracowników, oraz do gromadzenia potwierdzonych danych dotyczących wpływu finansowania z EFG, w tym w odniesieniu do współczynnika reintegracji i jakości miejsc pracy uzyskanych dzięki EFG;

17.  ponownie apeluje do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG;

18.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku Portugalii – EGF/2018/002 PT/Norte – Centro – Lisboa wearing apparel

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/1720.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884. (3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego powołania dyrektora zarządzającego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (N8-0100/2018 - C8-0423/2018 – 2018/0903(NLE))

P8_TA(2018)0395 A8-0314/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek rady kierowniczej Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych z dnia 19 lipca 2018 r. dotyczący ponownego powołania dyrektora zarządzającego Funduszu (C8-0423/2018),

–  uwzględniając art. 7 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013 – Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych(1),

–  uwzględniając art. 122a Regulaminu,

–  uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej zgodnie z art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0314/2018),

A.  mając na uwadze, że art. 7 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2015/1017 stanowi, że dyrektor zarządzający i zastępca dyrektora zarządzającego EFIS są powoływani przez EBI na jednokrotnie odnawialną trzyletnią kadencję, po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski, na podstawie otwartej i przejrzystej procedury wyboru zgodnie z procedurami EBI, podczas której na wszystkich etapach należycie i w odpowiednim terminie informuje się Parlament Europejski;

B.  mając na uwadze, że w dniu 19 lipca 2018 r. rada kierownicza EFIS przyjęła wniosek dotyczący ponownego powołania dyrektora zarządzającego i zastępcy dyrektora zarządzającego EFIS oraz przekazała ten wniosek Parlamentowi Europejskiemu;

C.  mając na uwadze, że w dniu 25 września 2018 r. Komisja Budżetowa oraz Komisja Gospodarcza i Monetarna zorganizowały wysłuchanie zaproponowanego kandydata na stanowisko dyrektora zarządzającego EFIS Wilhelma Molterera, podczas którego wygłosił on oświadczenie wstępne, a następnie udzielił odpowiedzi na pytania członków komisji;

1.  wyraża zgodę na powołanie Wilhelma Molterera na stanowisko dyrektora zarządzającego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i rządom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 169 z 1.7.2015, s. 1.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego powołania zastępcy dyrektora zarządzającego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (N8-0101/2018 - C8-0424/2018 – 2018/0904(NLE))

P8_TA(2018)0396 A8-0312/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek rady kierowniczej Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych z dnia 19 lipca 2018 r. dotyczący ponownego powołania zastępcy dyrektora zarządzającego Funduszu (C8-0424/2018),

–  uwzględniając art. 7 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013 – Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych(1),

–  uwzględniając art. 122a Regulaminu,

–  uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej zgodnie z art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0312/2018),

A.  mając na uwadze, że art. 7 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2015/1017 stanowi, że dyrektor zarządzający i zastępca dyrektora zarządzającego EFIS są powoływani przez EBI na jednokrotnie odnawialną trzyletnią kadencję, po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski, na podstawie otwartej i przejrzystej procedury wyboru zgodnie z procedurami EBI, podczas której na wszystkich etapach należycie i w odpowiednim terminie informuje się Parlament Europejski;

B.  mając na uwadze, że w dniu 19 lipca 2018 r. rada kierownicza EFIS przyjęła wniosek dotyczący ponownego powołania dyrektora zarządzającego i zastępcy dyrektora zarządzającego EFIS oraz przekazała ten wniosek Parlamentowi Europejskiemu;

C.  mając na uwadze, że w dniu 25 września 2018 r. Komisja Budżetowa i Komisja Gospodarcza i Monetarna zorganizowały wysłuchanie zaproponowanej na stanowisko zastępcy dyrektora zarządzającego EFIS kandydatki Iliyany Tsanovej, podczas którego wygłosiła ona oświadczenie wstępne, a następnie udzieliła odpowiedzi na pytania członków komisji;

1.  wyraża zgodę na powołanie Iliyany Tsanovej na stanowisko zastępcy dyrektora zarządzającego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i rządom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 169 z 1.7.2015, s. 1.

Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (wersja przekształcona) (COM(2017)0753 – C8-0019/2018 – 2017/0332(COD))(1)

P8_TA(2018)0397 A8-0288/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza – przekształcenie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawki 161, 187, 206 i 213 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 (2)  Dyrektywą 98/83/WE ustanowiono ramy prawne ochrony zdrowia ludzi przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi poprzez zapewnienie, aby była ona zdatna do użycia i czysta. Niniejsza dyrektywa powinna mieć taki sam cel. Dlatego też niezbędne jest ustanowienie na poziomie unijnym minimalnych wymogów , które spełniać musi woda przeznaczona do tego celu. Państwa członkowskie powinny zastosować niezbędne środki w celu zapewnienia, aby woda przeznaczona do spożycia przez ludzi była wolna od wszelkich mikroorganizmów i pasożytów oraz wszelkich substancji, które w pewnych przypadkach stanowią potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi, oraz aby spełniała ona wspomniane minimalne wymogi. (2)  Dyrektywą 98/83/WE ustanowiono ramy prawne ochrony zdrowia ludzi przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi poprzez zapewnienie, aby była ona zdatna do użycia i czysta. Niniejsza dyrektywa powinna mieć taki sam cel i powinna zapewnić powszechny dostęp do takiej wody dla wszystkich w Unii. Dlatego też niezbędne jest ustanowienie na poziomie unijnym minimalnych wymogów , które spełniać musi woda przeznaczona do tego celu. Państwa członkowskie powinny zastosować wszystkie niezbędne środki w celu zapewnienia, aby woda przeznaczona do spożycia przez ludzi była wolna od wszelkich mikroorganizmów i pasożytów oraz wszelkich substancji, które w pewnych przypadkach stanowią potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi, oraz aby spełniała ona wspomniane minimalne wymogi. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 a (nowy) (2a)   Zgodnie z komunikatem Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 2 grudnia 2015 r. zatytułowanym „Zamknięcie obiegu – plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym” niniejsza dyrektywa powinna dążyć do zwiększenia efektywności i trwałości zasobów wodnych, realizując tym samym cele gospodarki o obiegu zamkniętym. Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 b (nowy) (2b)   Prawo dostępu do wody i urządzeń sanitarnych zostało uznane przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w dniu 28 lipca 2010 r. za prawo człowieka, w związku z czym dostęp do czystej wody pitnej nie powinien być ograniczony z powodu nieprzystępności cenowej dla użytkownika końcowego. Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 c (nowy) (2c)   Konieczne jest zachowanie spójności między dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE1a a niniejszą dyrektywą. _________________ 1a Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1). Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 d (nowy) (2d)   Wymagania określone w niniejszej dyrektywie powinny odzwierciedlać sytuację panującą w danym kraju i warunki dostawców wody w państwach członkowskich. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 (3)  Niezbędne jest wyłącznie z zakresu niniejszej dyrektywy naturalnych wód mineralnych i wód stanowiących produkty lecznicze, ponieważ wody te są objęte, odpowiednio, przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE68 i dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady69. Dyrektywa 2009/54/WE dotyczy jednak zarówno naturalnych wód mineralnych, jak i wód źródlanych, a tylko ta pierwsza kategoria powinna zostać wyłączona z zakresu niniejszej dyrektywy. Zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy 2009/54/WE wody źródlane muszą być zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy. W przypadku wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi rozlewanej do butelek lub pojemników przeznaczonych do sprzedaży lub wykorzystywanych w wytwarzaniu, przygotowaniu lub przetwarzaniu żywności, woda powinna spełniać warunki niniejszej dyrektywy aż do osiągnięcia punktu zgodności (tj. kranu), a następnie powinna zostać uznana za żywność zgodnie z art. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady70. (3)  Niezbędne jest wyłącznie z zakresu niniejszej dyrektywy naturalnych wód mineralnych i wód stanowiących produkty lecznicze, ponieważ wody te są objęte, odpowiednio, przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE68 i dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady69. Dyrektywa 2009/54/WE dotyczy jednak zarówno naturalnych wód mineralnych, jak i wód źródlanych, a tylko ta pierwsza kategoria powinna zostać wyłączona z zakresu niniejszej dyrektywy. Zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy 2009/54/WE wody źródlane muszą być zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy. Obowiązek ten nie powinien jednak obejmować parametrów mikrobiologicznych wymienionych w załączniku I część A do niniejszej dyrektywy. W przypadku wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi pochodzącej z publicznego systemu zaopatrzenia w wodę lub z prywatnych studni, rozlewanej do butelek lub pojemników przeznaczonych do sprzedaży lub wykorzystywanych w wytwarzaniu, przygotowaniu lub przetwarzaniu żywności do celów komercyjnych, woda powinna zasadniczo spełniać warunki niniejszej dyrektywy aż do osiągnięcia punktu zgodności, a następnie powinna zostać uznana za żywność zgodnie z art. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady70. W wypadkach gdy spełnione są obowiązujące wymagania w zakresie bezpieczeństwa żywności, właściwe organy w państwach członkowskich powinny mieć uprawnienia, by dopuścić ponowne wykorzystanie wody w branżach przetwórstwa żywności. _________________ _________________ 68 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 164 z 26.6.2009, s. 45). 68 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 164 z 26.6.2009, s. 45). 69 Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67). 69 Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67). 70 Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1). 70 Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1). Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 (4)  W wyniku europejskiej inicjatywy obywatelskiej dotyczącej prawa do wody (Right2Water)71 rozpoczęto ogólnounijne konsultacje publiczne oraz przeprowadzono ocenę sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) dyrektywy 98/83/WE72. W wyniku tych badań stwierdzono, że niektóre przepisy dyrektywy 98/83/WE powinny zostać zaktualizowane. Jako wymagające poprawy zidentyfikowano cztery obszary: wykaz opartych na jakości wartości parametrycznych, ograniczone stosowanie podejścia opartego na analizie ryzyka, nieprecyzyjne przepisy dotyczące informacji dla konsumentów oraz rozbieżności między systemami zatwierdzania materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Ponadto w ramach europejskiej inicjatywy obywatelskiej dotyczącej prawa do wody jako odrębny problem zidentyfikowano fakt, że część populacji, a w szczególności grupy zmarginalizowane, nie mają dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, mimo że zapewnienie go stanowi zobowiązane w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 6 agendy ONZ na 2030 r. Ostatnim zidentyfikowanym problemem jest ogólny brak świadomości na temat wycieków wody, spowodowanych niedoinwestowaniem w zakresie konserwacji i odnawiania infrastruktury wodnej, co również wskazano w sprawozdaniu specjalnym Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczącym infrastruktury wodnej73. (4)  W wyniku europejskiej inicjatywy obywatelskiej dotyczącej prawa do wody (Right2Water)71, w której Unia została wezwana do zwiększenia wysiłków w celu osiągnięcia powszechnego dostępu do wody, rozpoczęto ogólnounijne konsultacje publiczne oraz przeprowadzono ocenę sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) dyrektywy 98/83/WE72. W wyniku tych badań stwierdzono, że niektóre przepisy dyrektywy 98/83/WE powinny zostać zaktualizowane. Jako wymagające poprawy zidentyfikowano cztery obszary: wykaz opartych na jakości wartości parametrycznych, ograniczone stosowanie podejścia opartego na analizie ryzyka, nieprecyzyjne przepisy dotyczące informacji dla konsumentów oraz rozbieżności między systemami zatwierdzania materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz wpływ, jaki to ma na ludzkie zdrowie. Ponadto w ramach europejskiej inicjatywy obywatelskiej dotyczącej prawa do wody jako odrębny problem zidentyfikowano fakt, że część populacji – z grup w niekorzystnym położeniu oraz grup marginalizowanych – nie ma dostępu lub ma ograniczony dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi po przystępnej cenie, mimo że zapewnienie go stanowi zobowiązane w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 6 agendy ONZ na 2030 r. W tym kontekście Parlament Europejski uznał prawo dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla wszystkich w Unii. Ostatnim zidentyfikowanym problemem jest ogólny brak świadomości na temat wycieków wody, spowodowanych niedoinwestowaniem w zakresie konserwacji i odnawiania infrastruktury wodnej, co również wskazano w sprawozdaniu specjalnym Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczącym infrastruktury wodnej73, oraz czasami niewystarczającą znajomością systemów dystrybucji wody. _________________ _________________ 71 COM(2014)0177 71 COM(2014)0177 72 SWD(2016)0428 72 SWD(2016)0428 73 Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 12/2017: Wdrażanie dyrektywy w sprawie wody pitnej – dostęp do wody i jej jakość w Bułgarii, na Węgrzech i w Rumunii poprawiły się, jednak konieczne są znaczne dalsze inwestycje. 73 Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 12/2017: Wdrażanie dyrektywy w sprawie wody pitnej – dostęp do wody i jej jakość w Bułgarii, na Węgrzech i w Rumunii poprawiły się, jednak konieczne są znaczne dalsze inwestycje. Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy) (4a)   W celu osiągnięcia ambitnych zamierzeń wyznaczonych w ramach celu zrównoważonego rozwoju ONZ nr 6 państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wdrożenia planów działań z myślą o zapewnieniu powszechnego i sprawiedliwego dostępu do bezpiecznej wody pitnej po przystępnej cenie dla wszystkich do 2030 r. Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 b (nowy) (4b)   W dniu 8 września 2015 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie dalszych działań w następstwie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Right2Water”. Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 a (nowy) (5a)   Woda przeznaczona do spożycia przez ludzi odgrywa zasadniczą rolę w nieustannym dążeniu Unii do wzmocnienia ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska przed oddziaływaniem związków chemicznych zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego. Uregulowanie w niniejszej dyrektywie związków zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego stanowi obiecujący krok zgodnie ze zaktualizowaną strategią Unii w zakresie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego, którą Komisja ma obowiązek realizować bez zbędnej zwłoki. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 a (nowy) (6a)  W przypadku gdy stan wiedzy naukowej nie pozwala na określenie zagrożenia lub braku zagrożenia dla zdrowia ludzkiego związanego z obecnością danej substancji w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi ani dopuszczalnej zawartości tej substancji w wodzie, należy, zgodnie z zasadą ostrożności, objąć daną substancję nadzorem w oczekiwaniu na bardziej przejrzyste dane naukowe. Wobec tego państwa członkowskie powinny odrębnie monitorować te nowo pojawiające się parametry. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 b (nowy) (6b)   Parametry wskaźnikowe nie mają bezpośredniego wpływu na zdrowie publiczne. Są jednak istotne dla określenia, jak działają instalacje do produkcji i dystrybucji wody oraz dla oceny jej jakości. Mogą pomóc zidentyfikować niedostatki uzdatniania wody, a także odgrywają istotną rolę w podnoszeniu i utrzymaniu zaufania konsumentów do jakości wody. Dlatego też powinny być monitorowane przez państwa członkowskie. Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 (7)  W razie konieczności ochrony zdrowia ludzkiego na swoim terytorium państwa członkowskie powinny być zobowiązane do ustalenia wartości dla dodatkowych parametrów nieobjętych załącznikiem I . (7)  W razie konieczności pełnego wdrożenia zasady ostrożności i ochrony zdrowia ludzkiego na swoim terytorium państwa członkowskie powinny być zobowiązane do ustalenia wartości dla dodatkowych parametrów nieobjętych załącznikiem I. Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 (8)  W dyrektywie 98/83/WE tylko do pewnego stopnia uwzględniono elementy profilaktycznego planowania bezpieczeństwa i oceny ryzyka. Pierwsze elementy podejścia opartego na analizie ryzyka zostały już wprowadzone w 2015 r. dyrektywą (UE) 2015/1787 zmieniającą dyrektywę 98/83/WE w celu umożliwienia państwom członkowskim stosowania odstępstw od ustalonych przez nie programów monitorowania, pod warunkiem że przeprowadzone zostaną wiarygodne analizy ryzyka, które mogą opierać się na wytycznych WHO na temat jakości wody pitnej76. Te wytyczne, określające podejście polegające na opracowaniu tzw. „planu bezpieczeństwa wody”, wraz z normą EN 15975-2 dotyczącą bezpieczeństwa zaopatrzenia w wodę pitną, stanowią uznane na poziomie międzynarodowym zasady, na których opierają się produkcja, dystrybucja, monitorowanie i analiza parametrów wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Powinny one zostać zachowane w niniejszej dyrektywie. Aby zasady te nie ograniczały się do kwestii monitorowania, a czas i zasoby poświęcane były istotnemu ryzyku oraz racjonalnym pod względem kosztów środkom dotyczącym źródeł zanieczyszczenia, oraz aby uniknąć analizowania i rozwiązywania nieistotnych problemów, należy wprowadzić całościowe podejście oparte na analizie ryzyka w całym łańcuchu dostaw – od obszaru poboru wody poprzez dystrybucję do kranu odbiorcy. Podejście to powinno składać się z trzech elementów: po pierwsze – dokonanej przez państwo członkowskie oceny zagrożeń związanych z obszarem poboru wody („ocena zagrożenia”) zgodnie z wytycznymi WHO i podręcznikiem dotyczącym planu bezpieczeństwa wody77; po drugie – umożliwienia dostawcy wody dostosowania monitorowania do głównych rodzajów ryzyka („ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem”); po trzecie – dokonanej przez państwo członkowskie oceny ewentualnego ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi (np. Legionella lub ołów) („ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi”). Oceny te powinny podlegać regularnym przeglądom, m.in. w odpowiedzi na zagrożenia ze strony ekstremalnych zjawisk pogodowych związanych ze zmianą klimatu, znane zmiany działalności człowieka w obszarze poboru wody lub zdarzenia związane ze źródłami zaopatrzenia w wodę. Podejście oparte na analizie ryzyka zapewnia stałą wymianę informacji między właściwymi organami i dostawcami wody. (8)  W dyrektywie 98/83/WE tylko do pewnego stopnia uwzględniono elementy profilaktycznego planowania bezpieczeństwa i oceny ryzyka. Pierwsze elementy podejścia opartego na analizie ryzyka zostały już wprowadzone w 2015 r. dyrektywą (UE) 2015/1787 zmieniającą dyrektywę 98/83/WE w celu umożliwienia państwom członkowskim stosowania odstępstw od ustalonych przez nie programów monitorowania, pod warunkiem że przeprowadzone zostaną wiarygodne analizy ryzyka, które mogą opierać się na wytycznych WHO na temat jakości wody pitnej76. Te wytyczne, określające podejście polegające na opracowaniu tzw. „planu bezpieczeństwa wody”, wraz z normą EN 15975-2 dotyczącą bezpieczeństwa zaopatrzenia w wodę pitną, stanowią uznane na poziomie międzynarodowym zasady, na których opierają się produkcja, dystrybucja, monitorowanie i analiza parametrów wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Powinny one zostać zachowane w niniejszej dyrektywie. Aby zasady te nie ograniczały się do kwestii monitorowania, a czas i zasoby poświęcane były istotnemu ryzyku oraz racjonalnym pod względem kosztów środkom dotyczącym źródeł zanieczyszczenia, oraz aby uniknąć analizowania i rozwiązywania nieistotnych problemów, należy wprowadzić całościowe podejście oparte na analizie ryzyka w całym łańcuchu dostaw – od obszaru poboru wody poprzez dystrybucję do kranu odbiorcy. Podejście to powinno opierać się na zdobytej wiedzy i działaniach realizowanych na mocy dyrektywy 2000/60/WE i powinno w większym stopniu uwzględniać wpływ zmiany klimatu na zasoby wodne. Podejście oparte na analizie ryzyka powinno składać się z trzech elementów: po pierwsze – dokonanej przez państwo członkowskie oceny zagrożeń związanych z obszarem poboru wody („ocena zagrożenia”) zgodnie z wytycznymi WHO i podręcznikiem dotyczącym planu bezpieczeństwa wody77; po drugie – umożliwienia dostawcy wody dostosowania monitorowania do głównych rodzajów ryzyka („ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem”); po trzecie – dokonanej przez państwo członkowskie oceny ewentualnego ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi (np. Legionella lub ołów), z położeniem szczególnego nacisku na obiekty priorytetowe („ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi”). Oceny te powinny podlegać regularnym przeglądom, m.in. w odpowiedzi na zagrożenia ze strony ekstremalnych zjawisk pogodowych związanych ze zmianą klimatu, znane zmiany działalności człowieka w obszarze poboru wody lub zdarzenia związane ze źródłami zaopatrzenia w wodę. Podejście oparte na analizie ryzyka zapewnia stałą wymianę informacji między właściwymi organami, dostawcami wody i innymi zainteresowanymi stronami, w tym podmiotami odpowiedzialnymi za źródło zanieczyszczeń lub ryzyko zanieczyszczeń. Stosowanie podejścia opartego na analizie ryzyka należy, w drodze wyjątku, dostosować do szczególnych uwarunkowań sektora statków morskich, które odsalają wodę i przewożą pasażerów. Statki morskie pływające pod banderą europejską przestrzegają międzynarodowych ram prawnych podczas żeglugi po wodach międzynarodowych. Ponadto transport i produkcja wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi na statku odbywają się z uwzględnieniem szczególnych uwarunkowań, które wymagają dostosowania przepisów niniejszej dyrektywy. _________________ _________________ 76 Guidelines for drinking water quality (Wytyczne na temat jakości wody pitnej), wyd. 4. Światowa Organizacja Zdrowia, 2011. http://www.who.int/water_sanitation_health/publications/2011/dwq_guidelines/en/index.html 76 Guidelines for drinking water quality (Wytyczne na temat jakości wody pitnej), wyd. 4. Światowa Organizacja Zdrowia, 2011. http://www.who.int/water_sanitation_health/publications/2011/dwq_guidelines/en/index.html 77 Water Safety Plan Manual: step-by-step risk management for drinking water suppliers (Podręcznik dotyczący planu bezpieczeństwa wody: zarządzanie ryzykiem dla dostawców wody krok po kroku), Światowa Organizacja Zdrowia, 2009, http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75141/1/9789241562638_eng.pdf 77 Water Safety Plan Manual: step-by-step risk management for drinking water suppliers (Podręcznik dotyczący planu bezpieczeństwa wody: zarządzanie ryzykiem dla dostawców wody krok po kroku), Światowa Organizacja Zdrowia, 2009, http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/75141/1/9789241562638_eng.pdf Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 a (nowy) (8a)   Nieefektywne wykorzystywanie źródeł wody, w szczególności wycieki w infrastrukturze zaopatrzenia w wodę, prowadzą do nadmiernej eksploatacji ograniczonych zasobów wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. To poważnie utrudnia państwom członkowskim osiąganie celów ustanowionych na mocy dyrektywy 2000/60/WE. Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 (9)  Ocena zagrożeń powinna być nakierowana na ograniczenie poziomu uzdatniania wymaganego do produkcji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, np. dzięki zmniejszeniu presji powodujących zanieczyszczenie części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. W tym celu państwa członkowskie powinny zidentyfikować zagrożenia i możliwe źródła zanieczyszczeń związane z tymi częściami wód oraz monitorować zanieczyszczenia, które uznały za istotne, np. ze względu na zidentyfikowane zagrożenia (np. mikrodrobiny plastiku, azotany, pestycydy lub produkty farmaceutyczne określone w dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady78) z powodu ich naturalnego występowania w obszarze poboru wody (np. arsen) lub w związku z informacjami przekazanymi przez dostawców wody (np. nagły wzrost jednego z parametrów w surowej wodzie). Parametry te powinny być stosowane jako czynniki dające impuls właściwym organom do podjęcia działania w celu zmniejszenia presji na części wód, takich jak środki zapobiegawcze lub łagodzące (w tym, w razie potrzeby, badania służące poznaniu wpływu na zdrowie), w celu ochrony tych części wód i likwidacji źródła zanieczyszczeń we współpracy z dostawcami wody i zainteresowanymi stronami. (9)  Ocena zagrożeń powinna obejmować całościowe podejście do oceny ryzyka, oparte na wyraźnym celu ograniczenia poziomu uzdatniania wymaganego do produkcji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, np. dzięki zmniejszeniu presji powodujących zanieczyszczenie lub ryzyko zanieczyszczenia części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. W tym celu państwa członkowskie powinny zidentyfikować zagrożenia i możliwe źródła zanieczyszczeń związane z tymi częściami wód oraz monitorować zanieczyszczenia, które uznały za istotne, np. ze względu na zidentyfikowane zagrożenia (np. mikrodrobiny plastiku, azotany, pestycydy lub produkty farmaceutyczne określone w dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady78) z powodu ich naturalnego występowania w obszarze poboru wody (np. arsen) lub w związku z informacjami przekazanymi przez dostawców wody (np. nagły wzrost jednego z parametrów w surowej wodzie). Zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE parametry te powinny być stosowane jako czynniki dające impuls właściwym organom do podjęcia działania w celu zmniejszenia presji na części wód, takich jak środki zapobiegawcze lub łagodzące (w tym, w razie potrzeby, badania służące poznaniu wpływu na zdrowie), w celu ochrony tych części wód i likwidacji źródła lub ryzyka zanieczyszczeń we współpracy ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym z tymi, które są odpowiedzialne za zanieczyszczenia lub potencjalne źródła zanieczyszczeń. W wypadku gdy państwo członkowskie stwierdzi, w ramach oceny ryzyka, że jakiś parametr nie jest obecny w danym obszarze poboru wody (na przykład dlatego, że dana substancja nigdy nie występuje w wodach gruntowych lub powierzchniowych), państwo członkowskie powinno poinformować o tym odpowiednich dostawców wody i powinno móc zezwolić im na zmniejszenie częstotliwości monitorowania tego parametru lub usunięcie go z listy parametrów do monitorowania, bez przeprowadzania oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem. _________________ _________________ 78 Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1). 78 Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1). Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 (11)  Wartości parametryczne stosowane w celu oceny jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi mają być przestrzegane w punkcie, w którym woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest udostępniana właściwym użytkownikom. Na jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi może mieć jednak wpływ wewnętrzna instalacja wodociągowa. WHO odnotowała, że w Unii Legionella powoduje największe obciążenie dla zdrowia ze wszystkich patogenów przenoszonych przez wodę w Unii. Jest ona przenoszona przez systemy dystrybucji ciepłej wody drogą wziewną, na przykład podczas korzystania z prysznica. Zagrożenie to ma zatem wyraźny związek z wewnętrzną instalacją wodociągową. Ponieważ nałożenie jednostronnego obowiązku monitorowania na wszystkie zabudowania prywatne i publiczne spowodowałoby nadmiernie wysokie koszty, właściwszym rozwiązaniem tego problemu jest ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi. Ponadto potencjalne ryzyko związane z produktami i materiałami mającymi kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi powinno również zostać uwzględnione w ocenie ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi. Ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi powinna zatem obejmować m.in. monitorowanie głównie priorytetowych budynków, ocenę ryzyka mającego źródło w wewnętrznych instalacjach wodociągowych i powiązanych produktach i materiałach oraz sprawdzanie właściwości użytkowych wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi na podstawie deklaracji właściwości użytkowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/201179. Wraz z deklaracją właściwości użytkowych należy również przedstawić informacje, o których mowa w art. 31 i 33 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady80. Na podstawie tej oceny państwa członkowskie powinny zastosować wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić m.in. wprowadzenie odpowiednich środków kontroli i zarządzania (np. w przypadku wystąpienia ognisk chorób) zgodnie z wytycznymi WHO81, oraz aby migracja z wyrobów budowlanych nie zagrażała zdrowiu ludzkiemu. Nie naruszając jednak rozporządzenia (UE) nr 305/2011, w przypadkach gdyby takie środki powodowały ograniczenie swobodnego przepływu produktów i materiałów w Unii, ograniczenia te muszą być należycie uzasadnione i ściśle proporcjonalne oraz nie mogą wiązać się z arbitralną dyskryminacją lub ukrytym ograniczeniem handlu między państwami członkowskimi. (11)  Wartości parametryczne stosowane w celu oceny jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi mają być przestrzegane w punkcie, w którym woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest udostępniana właściwym użytkownikom. Na jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi może mieć jednak wpływ wewnętrzna instalacja wodociągowa. WHO odnotowała, że w Unii Legionella powoduje największe obciążenie dla zdrowia ze wszystkich patogenów przenoszonych przez wodę w Unii, w szczególności Legionella pneumophila, bakteria, która odpowiada za większość przypadków legionellozy w Unii. Jest ona przenoszona przez systemy dystrybucji ciepłej wody drogą wziewną, na przykład podczas korzystania z prysznica. Zagrożenie to ma zatem wyraźny związek z wewnętrzną instalacją wodociągową. Ponieważ nałożenie jednostronnego obowiązku monitorowania na wszystkie zabudowania prywatne i publiczne spowodowałoby nadmiernie wysokie koszty i byłoby sprzeczne z zasadą pomocniczości, właściwszym rozwiązaniem tego problemu jest ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi, w szczególności w obiektach priorytetowych. Ponadto potencjalne ryzyko związane z produktami i materiałami mającymi kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi powinno również zostać uwzględnione w ocenie ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi. Ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi powinna zatem obejmować m.in. monitorowanie głównie priorytetowych budynków, ocenę ryzyka mającego źródło w wewnętrznych instalacjach wodociągowych i powiązanych produktach i materiałach mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Wraz z deklaracją właściwości użytkowych należy również przedstawić informacje, o których mowa w art. 31 i 33 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady80. Na podstawie tej oceny państwa członkowskie powinny zastosować wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić m.in. wprowadzenie odpowiednich środków kontroli i zarządzania (np. w przypadku wystąpienia ognisk chorób), zgodnie z wytycznymi WHO81, oraz aby migracja z substancji i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi nie zagrażała zdrowiu ludzkiemu. _________________ _________________ 79 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 5). 80 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1). 80 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1). 81 „Legionella and the prevention of Legionellosis” (Legionella i zapobieganie legionellozie), Światowa Organizacja Zdrowia, 2007, http://www.who.int/water_sanitation_health/emerging/legionella.pdf 81 „Legionella and the prevention of Legionellosis” (Legionella i zapobieganie legionellozie), Światowa Organizacja Zdrowia, 2007, http://www.who.int/water_sanitation_health/emerging/legionella.pdf Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 (12)  Przepisy dyrektywy 98/83/WE dotyczące zapewnienia jakości uzdatniania, sprzętu i materiałów nie były skuteczne w usuwaniu przeszkód dla rynku wewnętrznego, jeśli chodzi o swobodny obrót wyrobami budowlanymi mającymi kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Krajowe procedury zatwierdzania produktów nadal istnieją, przy czym wymogi są różne w poszczególnych państwach członkowskich. Utrudnia to producentom wprowadzanie produktów do obrotu w całej Unii i zwiększa związane z tym koszty. Bariery techniczne mogą zostać skutecznie usunięte wyłącznie poprzez ustanowienie zharmonizowanych specyfikacji technicznych dotyczących wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/2011. Rozporządzenie to umożliwia opracowanie europejskich norm harmonizujących metody oceny wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz wartości progowe i klasy, które mają być ustalane w odniesieniu do poziomu właściwości użytkowych poszczególnych zasadniczych charakterystyk. W tym celu do programu prac normalizacyjnych na 2017 r. włączono wniosek o normalizację dotyczący specyficznie prac normalizacyjnych w zakresie bezpieczeństwa i higieny produktów i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/201182; norma ma zostać wydana do 2018 r. Publikacja zharmonizowanej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zapewni racjonalne podejmowanie decyzji dotyczących wprowadzania lub udostępniania na rynku bezpiecznych wyrobów budowalnych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. W związku z tym należy usunąć przepisy dotyczące sprzętu i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, częściowo zastąpić je przepisami dotyczącymi oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz uzupełnić odpowiednimi zharmonizowanymi normami na podstawie rozporządzenia (UE) nr 305/2011. (12)  Przepisy dyrektywy 98/83/WE dotyczące zapewnienia jakości uzdatniania, sprzętu i materiałów nie były skuteczne w usuwaniu przeszkód dla rynku wewnętrznego, jeśli chodzi o swobodny obrót wyrobami budowlanymi mającymi kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi czy gwarantowaniu odpowiedniej ochrony zdrowia ludzkiego. Krajowe procedury zatwierdzania produktów nadal istnieją, przy czym wymogi są różne w poszczególnych państwach członkowskich. Utrudnia to producentom wprowadzanie produktów do obrotu w całej Unii i zwiększa związane z tym koszty. Sytuacja ta jest wynikiem braku minimalnych europejskich norm w zakresie higieny dla wszystkich wyrobów i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, co stanowi niezbędny warunek pełnego stosowania zasady wzajemnego uznawania między państwami członkowskimi. Do skutecznego usunięcia barier technicznych i uzyskania zgodności wszystkich wyrobów i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi na szczeblu Unii może dojść więc wyłącznie poprzez ustanowienie minimalnych wymogów w zakresie jakości na poziomie unijnym. W związku z tym należy wzmocnić te przepisy za pośrednictwem procedury harmonizacji takich wyrobów i materiałów. Prace te powinny opierać się na doświadczeniu i osiągnięciach szeregu państw członkowskich, które od wielu lat działają w ramach koalicji na rzecz zbieżności przepisów w przedmiotowej dziedzinie. _________________ 82 SWD(2016)0185 Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 (13)  Każde państwo członkowskie powinno zapewnić, aby ustanowione zostały programy monitorowania w celu sprawdzenia, czy woda przeznaczona do spożycia przez ludzi spełnia wymagania niniejszej dyrektywy. Monitorowanie do celów niniejszej dyrektywy prowadzą w głównej mierze dostawcy wody. Należy zapewnić im pewien stopień elastyczności, jeśli chodzi o parametry, które monitorują do celów oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem. Jeżeli dany parametr nie zostanie zidentyfikowany, dostawcom wody należy umożliwić zmniejszenie częstotliwości monitorowania lub całkowite zaprzestanie monitorowania tego parametru. Ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem powinna być stosowana w odniesieniu do większości parametrów. Określony podstawowy zestaw parametrów powinien jednak zawsze podlegać monitorowaniu z pewną minimalną częstotliwością. Niniejszą dyrektywą określono głównie przepisy dotyczące częstotliwości monitorowania do celów kontroli zgodności i tylko nieliczne przepisy dotyczące monitorowania do celów operacyjnych. Dodatkowe monitorowanie do celów operacyjnych, według uznania dostawców wody, może być konieczne, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu uzdatniania wody. W związku z tym dostawcy wody mogą korzystać z wytycznych WHO i podręcznika dotyczącego planu bezpieczeństwa wody. (13)  Każde państwo członkowskie powinno zapewnić, aby ustanowione zostały programy monitorowania w celu sprawdzenia, czy woda przeznaczona do spożycia przez ludzi spełnia wymagania niniejszej dyrektywy. Monitorowanie do celów niniejszej dyrektywy prowadzą w głównej mierze dostawcy wody, ale w razie potrzeby państwa członkowskie powinny sprecyzować, na jakich właściwych organach spoczywają obowiązki wynikające z transpozycji niniejszej dyrektywy. Należy zapewnić im pewien stopień elastyczności, jeśli chodzi o parametry, które monitorują do celów oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem. Jeżeli dany parametr nie zostanie zidentyfikowany, dostawcom wody należy umożliwić zmniejszenie częstotliwości monitorowania lub całkowite zaprzestanie monitorowania tego parametru. Ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem powinna być stosowana w odniesieniu do większości parametrów. Określony podstawowy zestaw parametrów powinien jednak zawsze podlegać monitorowaniu z pewną minimalną częstotliwością. Niniejszą dyrektywą określono głównie przepisy dotyczące częstotliwości monitorowania do celów kontroli zgodności i tylko nieliczne przepisy dotyczące monitorowania do celów operacyjnych. Dodatkowe monitorowanie do celów operacyjnych, według uznania dostawców wody, może być konieczne, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu uzdatniania wody. W związku z tym dostawcy wody mogą korzystać z wytycznych WHO i podręcznika dotyczącego planu bezpieczeństwa wody. Poprawka 188 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14 (14)  Podejście oparte na analizie ryzyka powinno być stopniowo wprowadzane przez wszystkich dostawców wody, w tym małe podmioty, ponieważ ocena dyrektywy 98/83/WE wykazała, że dostawcy nie w pełni je wdrażają, co jest czasami spowodowane kosztami przeprowadzania niepotrzebnych operacji monitorowania. Przy stosowaniu podejścia opartego na analizie ryzyka należy uwzględniać kwestie bezpieczeństwa. (14)  Podejście oparte na analizie ryzyka powinno być wprowadzane przez wszystkich dostawców wody, w tym bardzo małe, małe i średnie podmioty, ponieważ ocena dyrektywy 98/83/WE wykazała, że dostawcy nie w pełni je wdrażają, co jest czasami spowodowane kosztami przeprowadzania niepotrzebnych operacji monitorowania, przy jednoczesnym umożliwieniu możliwości odstępstw w odniesieniu do bardzo małych dostawców. Przy stosowaniu podejścia opartego na analizie ryzyka należy uwzględniać kwestie bezpieczeństwa i zasadę „zanieczyszczający płaci”. W przypadku mniejszych dostawców wody właściwy organ powinien zapewniać wsparcie przy operacjach monitorowania dzięki wsparciu ekspertów. Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14 a (nowy) (14a)   Aby zapewnić jak najlepszą ochronę zdrowia publicznego, państwa członkowskie powinny zapewnić wyraźny i zrównoważony podział obowiązków w zakresie stosowania podejścia opartego na analizie ryzyka zgodnie z krajowymi ramami instytucjonalnymi i prawnymi. Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 (15)  W przypadku niezgodności z normami nałożonymi przepisami niniejszej dyrektywy zainteresowane państwo członkowskie powinno niezwłocznie wyjaśnić przyczynę i zapewnić, aby podjęto niezbędne działanie zaradcze w celu przywrócenia jakości wody. W przypadkach gdy dostarczana woda stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, dostawa takiej wody powinna zostać zakazana lub należy ograniczyć jej wykorzystanie. Ponadto należy sprecyzować, że niespełnienie minimalnych wymogów dotyczących wartości związanych z parametrami mikrobiologicznymi i chemicznymi powinno być automatycznie uznawane przez państwa członkowskie za potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. W sytuacji gdy niezbędne jest podjęcie takich działań zaradczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zgodnie z art. 191 ust. 2 Traktatu pierwszeństwo należy dać działaniom, które rozwiązują problem u źródła. (15)  W przypadku niezgodności z normami nałożonymi przepisami niniejszej dyrektywy zainteresowane państwo członkowskie powinno niezwłocznie wyjaśnić przyczynę i zapewnić, aby podjęto niezbędne działanie zaradcze w celu przywrócenia jakości wody. W przypadkach gdy dostarczana woda stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, dostawa takiej wody powinna zostać zakazana lub należy ograniczyć jej wykorzystanie, przy czym należy poinformować o tym obywateli, których może dotyczyć zagrożenie. Ponadto w przypadku niespełnienia minimalnych wymogów dotyczących wartości związanych z parametrami mikrobiologicznymi i chemicznymi państwa członkowskie powinny ustalić, czy przekroczenie limitów stanowi potencjalne ryzyko dla zdrowia ludzkiego. W tym celu państwa członkowskie powinny w szczególności brać pod uwagę stopień przekroczenia minimalnych wymogów oraz typ danego parametru. W sytuacji gdy niezbędne jest podjęcie takich działań zaradczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zgodnie z art. 191 ust. 2 Traktatu pierwszeństwo należy dać działaniom, które rozwiązują problem u źródła. Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 a (nowy) (15a)   Ważne jest zapobieganie stwarzaniu potencjalnego niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego przez zanieczyszczoną wodę; dostarczanie takiej wody powinno być zabronione lub jej wykorzystanie powinno być ograniczone. Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 (16)  Państwa członkowskie nie powinny być już uprawnione do przyznawania odstępstw od przepisów niniejszej dyrektywy. Odstępstwa początkowo wykorzystywano po to, by dać państwom członkowskim do dziewięciu lat na osiągnięcie zgodności z wartością parametryczną. Procedura ta okazała się uciążliwa zarówno dla państw członkowskich, jak i dla Komisji. Ponadto w niektórych przypadkach prowadziła do opóźnień w podejmowaniu działań zaradczych, ponieważ stosowanie odstępstwa było uważane za okres przejściowy. Dlatego też należy usunąć przepis dotyczący odstępstw. Z uwagi na ochronę zdrowia ludzkiego, jeżeli przekroczone zostaną wartości parametryczne, przepisy dotyczące działań zaradczych powinny mieć natychmiastowe zastosowanie bez możliwości przyznania odstępstwa od wartości parametrycznej. Odstępstwa udzielone przez państwa członkowskie na podstawie art. 9 dyrektywy 98/83/WE i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy powinny jednak mieć nadal zastosowanie do końca okresu ich obowiązywania, ale nie powinny być przedłużane. (16)  Państwa członkowskie powinny być uprawnione do przyznawania odstępstw od przepisów niniejszej dyrektywy. Odstępstwa początkowo wykorzystywano po to, by dać państwom członkowskim do dziewięciu lat na osiągnięcie zgodności z wartością parametryczną. Procedura ta okazała się przydatna dla państw członkowskich ze względu na ambitny charakter dyrektywy. Należy jednak zauważyć, że w niektórych przypadkach procedura ta prowadziła do opóźnień w podejmowaniu działań zaradczych, ponieważ stosowanie odstępstwa było czasami uważane za okres przejściowy. Jednakże w świetle zaostrzenia parametrów jakości planowanego w ramach niniejszej dyrektywy i coraz częstszego wykrywania nowych substancji zanieczyszczających wymagających zaostrzonych środków w zakresie oceny, monitorowania i zarządzania konieczne jest utrzymanie tej procedury odstępstw dostosowanej do tego kontekstu, pod warunkiem że odstępstwo nie stanowi potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i pod warunkiem że dostawa wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi na danym obszarze nie może być utrzymywana z zastosowaniem jakichkolwiek innych uzasadnionych środków. Należy więc zmienić przepis dotyczący odstępstw w dyrektywie 98/83/WE, aby zapewnić szybsze i skuteczniejsze spełnianie wymogów niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie. Odstępstwa udzielone przez państwa członkowskie na podstawie art. 9 dyrektywy 98/83/WE i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy powinny również mieć nadal zastosowanie zgodnie z zasadami określonymi w przepisach obowiązujących w chwili uruchomienia procedury dotyczącej odstępstwa. Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 (17)  W swojej odpowiedzi na europejską inicjatywę obywatelską „Right2Water” z 2014 r.83 Komisja zwróciła się do państw członkowskich, aby zapewniły dostęp do minimalnego zaopatrzenia w wodę dla wszystkich obywateli zgodnie z zaleceniami WHO. Zobowiązała się również, że będzie „ułatwiać dostęp do bezpiecznej wody pitnej [...] dla całej ludności za pośrednictwem polityki ochrony środowiska”84. Jest to zgodne z celem zrównoważonego rozwoju ONZ nr 6 oraz powiązanym celem dotyczącym zapewnienia powszechnego i sprawiedliwego dostępu dla wszystkich do bezpiecznej wody pitnej po przystępnej cenie. Pojęcie sprawiedliwego dostępu obejmuje szerokie spektrum czynników, takich jak dostępność (uwarunkowana m.in. warunkami geograficznymi, brakiem infrastruktury lub szczególną sytuacją niektórych grup ludności), jakość, akceptowalność wody lub dostępność finansowa. Jeśli chodzi o przystępność cenową wody, należy przypomnieć, że przy ustalaniu opłat taryfowych za wodę zgodnie z zasadą zwrotu kosztów określoną w dyrektywie 2000/60/WE, państwa członkowskie mogą uwzględniać różnice w sytuacji społeczno-gospodarczej ludności, a zatem mogą przyjmować taryfy socjalne lub stosować środki ochrony dla grup ludności znajdujących się w trudnej sytuacji społeczno-gospodarczej. Niniejsza dyrektywa dotyczy w szczególności tych aspektów dostępu do wody, które wiążą się z jakością i dostępnością. Aby odnieść się do tych kwestii w ramach odpowiedzi na europejską inicjatywę obywatelską oraz aby wnieść wkład we wdrażanie zasady 20 Europejskiego filaru praw socjalnych85, która stanowi, że „każdy ma prawo dostępu do podstawowych usług dobrej jakości, w tym wody”, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do rozwiązania problemu dostępu do wody na poziomie krajowym, przy czym należy zapewnić im swobodę uznania co do rodzaju wdrażanych środków. Można tego dokonać za pomocą działań mających na celu m.in. poprawę powszechnego dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, np. dzięki publicznie dostępnym zdrojom ulicznym w miastach, oraz propagowanie tego dostępu dzięki zachęcaniu do bezpłatnego udostępniania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w budynkach publicznych i restauracjach. (17)  W swojej odpowiedzi na europejską inicjatywę obywatelską „Right2Water” z 2014 r.83 Komisja zwróciła się do państw członkowskich, aby zapewniły dostęp do minimalnego zaopatrzenia w wodę dla wszystkich obywateli zgodnie z zaleceniami WHO. Zobowiązała się również, że będzie „ułatwiać dostęp do bezpiecznej wody pitnej [...] dla całej ludności za pośrednictwem polityki ochrony środowiska”84. Jest to zgodne z art. 1 i 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Jest to również zgodne z celem zrównoważonego rozwoju ONZ nr 6 oraz powiązanym celem dotyczącym zapewnienia powszechnego i sprawiedliwego dostępu dla wszystkich do bezpiecznej wody pitnej po przystępnej cenie. Pojęcie sprawiedliwego dostępu obejmuje szerokie spektrum czynników, takich jak dostępność (uwarunkowana m.in. warunkami geograficznymi, brakiem infrastruktury lub szczególną sytuacją niektórych grup ludności), jakość, akceptowalność wody lub dostępność finansowa. Jeśli chodzi o przystępność cenową wody, należy przypomnieć, że – z zastrzeżeniem art. 9 ust. 4 dyrektywy 2000/60/WE – przy ustalaniu opłat taryfowych za wodę zgodnie z zasadą zwrotu kosztów określoną w tej dyrektywie, państwa członkowskie mogą uwzględniać różnice w sytuacji społeczno-gospodarczej ludności, a zatem mogą przyjmować taryfy socjalne lub stosować środki ochrony dla grup ludności znajdujących się w trudnej sytuacji społeczno-gospodarczej. Niniejsza dyrektywa dotyczy w szczególności tych aspektów dostępu do wody, które wiążą się z jakością i dostępnością. Aby odnieść się do tych kwestii w ramach odpowiedzi na europejską inicjatywę obywatelską oraz aby wnieść wkład we wdrażanie zasady 20 Europejskiego filaru praw Rights85, która stanowi, że „każdy ma prawo dostępu do podstawowych usług dobrej jakości, w tym wody”, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do rozwiązania problemu dostępu do wody po przystępnej cenie na poziomie krajowym, przy czym należy zapewnić im pewną swobodę uznania co do rodzaju wdrażanych środków. Można tego dokonać za pomocą działań mających na celu m.in. poprawę powszechnego dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, np. dzięki unikaniu nieuzasadnionego względami zdrowia publicznego zaostrzania wymogów w zakresie jakości wody, które prowadzi do podnoszenia ceny wody dla obywateli, jak też publicznie dostępnym zdrojom ulicznym w miastach, oraz propagowanie tego dostępu dzięki zachęcaniu do bezpłatnego udostępniania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w budynkach publicznych i restauracjach, centrach handlowych i ośrodkach rekreacyjnych oraz obszarach tranzytowych i miejscach dużych skupisk ludzi, na przykład na dworcach i lotniskach. Państwa członkowskie powinny dowolnie określać właściwą kombinację takich instrumentów, dostosowując się do specyfiki warunków krajowych. _________________ _________________ 83 COM(2014)0177 83 COM(2014)0177 84 COM(2014)0177, s. 12. 84 COM(2014)0177, s. 12. 85 Międzyinstytucjonalna proklamacja Europejskiego filaru praw socjalnych (2017/C 428/09) z dnia 17 listopada 2017 r. (Dz.U. C 428 z 13.12.2017, s. 10). 85 Międzyinstytucjonalna proklamacja Europejskiego filaru praw socjalnych (2017/C 428/09) z dnia 17 listopada 2017 r. (Dz.U. C 428 z 13.12.2017, s. 10). Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18 (18)  Parlament Europejski w swojej rezolucji w sprawie dalszych działań w następstwie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Right2Water”86 stwierdził, że „państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na potrzeby słabszych grup społecznych”87. Specyficzna sytuacja kultur mniejszościowych, takich jak Romowie, Sinti, Travellers, Kalé, Gens du voyage itp., niezależnie od tego, czy prowadzą osiadły tryb życia – a w szczególności brak dostępu do wody pitnej – została także uznana w sprawozdaniu Komisji z wdrażania unijnych ram dotyczących krajowych strategii integracji Romów88 oraz w zaleceniu Rady w sprawie skutecznych środków integracji Romów w państwach członkowskich89. W związku z tym ogólnym kontekstem państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na wrażliwe i zmarginalizowane grupy, stosując niezbędne środki zapewniające tym grupom dostęp do wody. Nie naruszając prawa państw członkowskich do definiowania tych grup, powinny one obejmować przynajmniej uchodźców, społeczności wędrowne, osoby bezdomne i kultury mniejszości, takie jak Romowie, Sinti, Travellers, Kalé, Gens du voyage itp., niezależnie od tego, czy prowadzą one osiadły tryb życia. Środki takie, których wybór pozostawia się do uznania państw członkowskich, mogą na przykład polegać na zapewnieniu alternatywnych systemów zaopatrzenia (urządzenia do uzdatniania wody do użytku indywidualnego), dostarczaniu wody za pomocą pojazdów-cystern i zapewnieniu niezbędnej infrastruktury dla obozów. (18)  Parlament Europejski w swojej rezolucji w sprawie dalszych działań w następstwie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Right2Water”86 stwierdził, że „państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na potrzeby słabszych grup społecznych”87. Specyficzna sytuacja kultur mniejszościowych, takich jak Romowie i Travellers, niezależnie od tego, czy prowadzą osiadły tryb życia czy nie – a w szczególności brak dostępu do wody pitnej – została także uznana w sprawozdaniu Komisji z wdrażania unijnych ram dotyczących krajowych strategii integracji Romów88 oraz w zaleceniu Rady w sprawie skutecznych środków integracji Romów w państwach członkowskich89. W związku z tym ogólnym kontekstem państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na wrażliwe i zmarginalizowane grupy, stosując niezbędne środki zapewniające tym grupom dostęp do wody. Uwzględniając zasadę zwrotu kosztów ustanowioną w dyrektywie 2000/60/WE, państwa członkowskie powinny poprawić dostęp do wody dla grup w niekorzystnym położeniu i marginalizowanych, bez pogarszania zaopatrzenia w wodę dobrej jakości i po przystępnej cenie dla wszystkich. Nie naruszając prawa państw członkowskich do definiowania tych grup, powinny one obejmować przynajmniej uchodźców, społeczności wędrowne, osoby bezdomne i kultury mniejszości, takie jak Romowie i Travellers, niezależnie od tego, czy prowadzą one osiadły tryb życia czy nie. Środki takie, których wybór pozostawia się do uznania państw członkowskich, mogą na przykład polegać na zapewnieniu alternatywnych systemów zaopatrzenia (urządzenia do uzdatniania wody do użytku indywidualnego), dostarczaniu wody za pomocą pojazdów-cystern i zapewnieniu niezbędnej infrastruktury dla obozów. W przypadku gdy obowiązkami tymi obciąża się lokalne organy publiczne, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby dysponowały one wystarczającymi środkami finansowymi oraz możliwościami technicznymi i sprzętowymi, oraz powinny wspierać je w tym, na przykład dzięki wsparciu eksperckiemu. Dystrybucja wody dla grup w niekorzystnym położeniu i zmarginalizowanych nie powinna w szczególności wiązać się z nieproporcjonalnymi kosztami dla lokalnych organów publicznych. _________________ _________________ 86 P8_TA(2015)0294 86 P8_TA(2015)0294 87 P8_TA(2015)0294, ust. 62. 87 P8_TA(2015)0294, ust. 62. 88 COM(2014)0209 88 COM(2014)0209 89 Zalecenie Rady (2013/C 378/01) z dnia 9 grudnia 2013 r. w sprawie skutecznych środków integracji Romów w państwach członkowskich (Dz.U. C 378 z 24.12.2013, s. 1). 89 Zalecenie Rady (2013/C 378/01) z dnia 9 grudnia 2013 r. w sprawie skutecznych środków integracji Romów w państwach członkowskich (Dz.U. C 378 z 24.12.2013, s. 1). Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 (19)  W siódmym ogólnym unijnym programie działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety”90 wymaga się, aby społeczeństwo miało dostęp do zrozumiałych informacji o środowisku na poziomie krajowym. W dyrektywie 98/83/WE przewidziano wyłącznie bierny dostęp do informacji, co oznacza, że państwa członkowskie musiały jedynie zapewniać dostępność informacji. Przepisy te powinny zatem zostać zmienione, tak aby zapewnić łatwy dostęp do aktualnych informacji, np. na stronie internetowej, do której link powinien być aktywnie rozpowszechniany. Aktualne informacje powinny obejmować nie tylko wyniki programów monitorowania, lecz również dodatkowe informacje, które mogą być przydatne dla obywateli, takie jak informacje na temat wskaźników (zawartość żelaza, twardość, poziom zmineralizowania wody itp.), które często wpływają na sposób postrzegania wody wodociągowej przez konsumentów. W tym celu parametry wskaźnikowe z dyrektywy 98/83/WE, które nie stanowiły informacji zdrowotnej, powinny zostać zastąpione informacjami na temat tych parametrów udostępnionymi w internecie. W przypadku bardzo dużych dostawców wody dodatkowe informacje na temat, m.in. efektywności energetycznej, zarządzania, administracji, struktury kosztów i stosowanego systemu uzdatniania również powinny być dostępne w internecie. Przyjmuje się, że poprawa wiedzy konsumentów i większa przejrzystość przyczynią się do zwiększenia zaufania obywateli do dostarczanej wody. To z kolei powinno doprowadzić do zwiększonego wykorzystania wody wodociągowej, co pomoże w zmniejszeniu ilości odpadów z tworzyw sztucznych i emisji gazów cieplarnianych oraz będzie miało pozytywny wpływ na przeciwdziałanie zmianie klimatu i środowisko jako całość. (19)  W siódmym ogólnym unijnym programie działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety”90 wymaga się, aby społeczeństwo miało dostęp do zrozumiałych informacji o środowisku na poziomie krajowym. W dyrektywie 98/83/WE przewidziano wyłącznie bierny dostęp do informacji, co oznacza, że państwa członkowskie musiały jedynie zapewniać dostępność informacji. Przepisy te powinny zatem zostać zmienione, tak aby zapewnić łatwy dostęp do aktualnych, zrozumiałych i istotnych informacji dla konsumentów, np. w broszurze, na stronie internetowej lub inteligentnej aplikacji. Aktualne informacje powinny obejmować nie tylko wyniki programów monitorowania, lecz również dodatkowe informacje, które mogą być przydatne dla obywateli, takie jak wyniki działań podjętych w celu nadzorowania dostawców wody w zakresie parametrów jakości wody oraz informacje dotyczące parametrów wskaźnikowych wymienione w załączniku I część Ba. W przypadku bardzo dużych dostawców wody dodatkowe informacje na temat, m.in. zarządzania, struktury taryf i stosowanego systemu uzdatniania również powinny być dostępne w internecie. Poprawa wiedzy konsumentów w obszarze istotnych informacji i większa przejrzystość powinny zmierzać do zwiększenia zaufania obywateli do dostarczanej wody oraz do usług wodnych, oraz doprowadzić do zwiększonego wykorzystania wody wodociągowej jako wody pitnej, co mogłoby przyczynić się do zmniejszenia wykorzystania tworzyw sztucznych i ilości odpadów z tworzyw sztucznych i emisji gazów cieplarnianych oraz będzie miało pozytywny wpływ na przeciwdziałanie zmianie klimatu i środowisko jako całość. _________________ _________________ 90 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety” (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 171). 90 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. „Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety” (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 171). Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 20 (20)  Z tych samych powodów oraz w celu lepszego uświadomienia konsumentom skutków zużycia wody powinni oni również otrzymywać (np. razem z fakturą lub za pomocą aplikacji na smartfony) informacje na temat zużytych ilości wody, struktury kosztów w ramach taryfy stosowanej przez dostawcę wody, w tym kosztów zmiennych i stałych, a także ceny za litr wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, co pozwoli im na porównanie tych opłat z cenami wody butelkowanej. (20)  Z tych samych powodów oraz w celu lepszego uświadomienia konsumentom skutków zużycia wody powinni oni również otrzymywać łatwo dostępne informacje, np. razem z fakturą lub za pomocą inteligentnej aplikacji, na temat zużytych rocznie ilości wody, przebiegu zużycia oraz porównania ze średnim zużyciem w gospodarstwach domowych, jeżeli takie informacje posiada dostawca wody, struktury taryfy stosowanej przez dostawcę wody, w tym rozłożenia części zmiennych i stałych, a także ceny za litr wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, co pozwoli im na porównanie tych opłat z cenami wody butelkowanej. Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 (21)  Zasady, które należy uwzględniać przy ustalaniu taryf opłat za wodę, czyli zwrot kosztów za usługi wodne oraz zasada „zanieczyszczający płaci”, zostały określone w dyrektywie 2000/60/WE. Stabilność finansowania w przypadku świadczenia usług wodnych nie zawsze jest jednak zapewniona, co czasami prowadzi do niewystarczającego poziomu inwestowania w utrzymanie infrastruktury wodnej. Dzięki udoskonaleniu technik monitorowania wskaźniki wycieków – spowodowanych głównie takim niedoinwestowaniem – stają się coraz bardziej widoczne, a redukcję strat wody należy wspierać na poziomie unijnym w celu poprawy wydajności infrastruktury wodnej. Zgodnie z zasadą pomocniczości problem ten powinien być rozwiązywany poprzez zwiększenie przejrzystości i informacje dla konsumentów na temat wskaźników wycieków i efektywności energetycznej. (21)  Podstawowe zasady, które należy uwzględniać przy ustalaniu taryf opłat za wodę, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 4 dyrektywy 2000/60/WE, czyli zwrot kosztów za usługi wodne oraz zasada „zanieczyszczający płaci”, zostały określone w tej dyrektywie. Stabilność finansowania w przypadku świadczenia usług wodnych nie zawsze jest jednak zapewniona, co czasami prowadzi do niewystarczającego poziomu inwestowania w utrzymanie infrastruktury wodnej. Dzięki udoskonaleniu technik monitorowania poziom wycieków – spowodowanych głównie takim niedoinwestowaniem – stają się coraz bardziej widoczne, a redukcję strat wody należy wspierać na poziomie unijnym w celu poprawy wydajności infrastruktury wodnej. Zgodnie z zasadą pomocniczości, w celu zwiększenia świadomości tego problemu, informacje z nim związane należy przekazywać konsumentom w bardziej przejrzysty sposób. Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 25 (25)  Na podstawie pkt 22 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa Komisja powinna przeprowadzić ocenę niniejszej dyrektywy przed upływem pewnego okresu wyznaczonego od daty będącej terminem jej transpozycji. Ocena ta powinna opierać się na zebranych doświadczeniach i danych zgromadzonych w czasie wdrażania dyrektywy, na odpowiednich danych naukowych, analitycznych i epidemiologicznych oraz na wszelkich dostępnych zaleceniach WHO. (25)  Na podstawie pkt 22 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa Komisja powinna przeprowadzić ocenę niniejszej dyrektywy przed upływem pewnego okresu wyznaczonego od daty będącej terminem jej transpozycji. Ocena ta powinna opierać się na zebranych doświadczeniach i danych zgromadzonych w czasie wdrażania dyrektywy, na dostępnych zaleceniach WHO oraz na odpowiednich danych naukowych, analitycznych i epidemiologicznych. Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 28 (28)  W celu dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowo-technicznego lub określenia wymogów w zakresie monitorowania na potrzeby oceny zagrożenia i ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany załączników I i IV do niniejszej dyrektywy. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. Ponadto określone w uwadze 10 w części C załącznika I do dyrektywy 98/83/WE uprawnienie do ustalenia częstotliwości monitorowania oraz metod monitorowania w przypadku substancji promieniotwórczych nie jest już aktualne w związku z przyjęciem dyrektywy Rady 2013/51/Euratom96, a zatem powinno zostać uchylone. Uprawnienie określone w akapicie drugim w części A załącznika III do dyrektywy 98/83/WE dotyczące zmian dyrektywy nie jest już potrzebne i powinno zostać uchylone. (28)  W celu dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowo-technicznego lub określenia wymogów w zakresie monitorowania na potrzeby oceny zagrożenia i ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany załączników I i IV do niniejszej dyrektywy oraz podjęcia koniecznych środków na podstawie zmian przewidzianych w art. 10a. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. Ponadto określone w uwadze 10 w części C załącznika I do dyrektywy 98/83/WE uprawnienie do ustalenia częstotliwości monitorowania oraz metod monitorowania w przypadku substancji promieniotwórczych nie jest już aktualne w związku z przyjęciem dyrektywy Rady 2013/51/Euratom96, a zatem powinno zostać uchylone. Uprawnienie określone w akapicie drugim w części A załącznika III do dyrektywy 98/83/WE dotyczące zmian dyrektywy nie jest już potrzebne i powinno zostać uchylone. _________________ _________________ 96 Dyrektywa Rady 2013/51/Euratom z dnia 22 października 2013 r. określająca wymogi dotyczące ochrony zdrowia ludności w odniesieniu do substancji promieniotwórczych w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 296 z 7.11.2013, s. 12). 96 Dyrektywa Rady 2013/51/Euratom z dnia 22 października 2013 r. określająca wymogi dotyczące ochrony zdrowia ludności w odniesieniu do substancji promieniotwórczych w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 296 z 7.11.2013, s. 12). Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 1.  Niniejsza dyrektywa dotyczy jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 1.  Niniejsza dyrektywa dotyczy jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla wszystkich w Unii. Poprawki 163, 189, 207 i 215 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 2 2.  Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona zdrowia ludzkiego przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przez zapewnienie, aby była zdatna do użycia i czysta. 2.  Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona zdrowia ludzkiego przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przez zapewnienie, aby była zdatna do użycia i czysta oraz zapewnienie powszechnego dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 1 1.  „woda przeznaczona do spożycia przez ludzi” oznacza wszelką wodę w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu przeznaczoną do picia, gotowania, przygotowywania lub produkcji żywności lub innych celów domowych zarówno w obiektach publicznych, jak i prywatnych , niezależnie od jej pochodzenia i od tego, czy dostarczana jest: z sieci dystrybucyjnej, pojazdów- cystern czy, w przypadku wody źródlanej, w butelkach lub pojemnikach; 1.  „woda przeznaczona do spożycia przez ludzi” oznacza wszelką wodę w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu przeznaczoną do picia, gotowania, przygotowywania lub produkcji żywności, lub do innych celów konsumpcyjnych albo innych celów domowych zarówno w obiektach publicznych, jak i prywatnych, łącznie z przedsiębiorstwami spożywczymi, niezależnie od jej pochodzenia i od tego, czy dostarczana jest: z sieci dystrybucyjnej, pojazdów- cystern czy w butelkach lub pojemnikach; Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 2 2.  „wewnętrzna instalacja wodociągowa” oznacza przewody wodociągowe wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, które są zainstalowane między zaworami, z których następuje pobór wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zarówno w obiektach publicznych, jak i prywatnych, a siecią dystrybucyjną, ale jedynie jeśli nie podlegają, zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi, kompetencji dostawcy wody w zakresie jego obowiązków; (Nie dotyczy polskiej wersji językowej) Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 3 3.  „dostawca wody” oznacza podmiot dostarczający średnio co najmniej 10 m³ na dobę wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 3.  „dostawca wody” oznacza osobę prawną dostarczającą średnio co najmniej 10 m³ na dobę wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  „bardzo mały dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego mniej niż 50 m3 wody na dobę lub obsługującego mniej niż 250 osób; Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 4 4.  „mały dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego mniej niż 500 m³ wody na dobę lub obsługującego mniej niż 5 000 osób; 4.  „mały dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego mniej niż 500 m3 wody na dobę lub obsługującego mniej niż 2 500 osób; Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  „średni dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego co najmniej 500 m³ wody na dobę lub obsługującego co najmniej 2 500 osób; Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 5 5.  „duży dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego co najmniej 500 m³ wody na dobę lub obsługującego co najmniej 5 000 osób; 5.  „duży dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego co najmniej 5 000 m³ wody na dobę lub obsługującego co najmniej 25 000 osób; Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 6 6.  „bardzo duży dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego co najmniej 5 000 m³ wody na dobę lub obsługującego co najmniej 50 000 osób; 6.  „bardzo duży dostawca wody” oznacza dostawcę wody dostarczającego co najmniej 20 000 m³ wody na dobę lub obsługującego co najmniej 100 000 osób; Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 7 7.  „obiekty priorytetowe” oznaczają duże obiekty, w których duża liczba użytkowników może być narażona na ryzyko związane z wodą, np. szpitale, instytucje opieki zdrowotnej, obiekty zakwaterowania, zakłady karne i kempingi, określone przez państwa członkowskie; 7.  „obiekty priorytetowe” oznaczają duże nieprzeznaczone do celów mieszkalnych obiekty, w których duża liczba osób, w szczególności znajdujących się w trudnej sytuacji, może być narażona na ryzyko związane z wodą, np. szpitale, instytucje opieki zdrowotnej, domy spokojnej starości, szkoły, uczelnie i inne placówki oświatowe, żłobki i przedszkola, obiekty sportowe, rekreacyjne i wystawowe, obiekty zakwaterowania, zakłady karne i kempingi, określone przez państwa członkowskie; Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – ustęp 8 a (nowy) 8a.   „przedsiębiorstwo spożywcze” oznacza przedsiębiorstwo spożywcze w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002; Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Do wody używanej w przedsiębiorstwach spożywczych do wytwarzania, przetwarzania, konserwowania lub wprowadzania do obrotu produktów lub substancji przeznaczonych do spożycia przez ludzi mają zastosowanie wyłącznie art. 4, 5, 6 i 11 niniejszej dyrektywy. Jednak żaden z artykułów niniejszej dyrektywy nie ma zastosowania, jeżeli podmiot działający na rynku spożywczym może wykazać w sposób zadawalający właściwe organy krajowe, że jakość wody, której używa, nie wpływa na stan higieny produktów i substancji powstałych w wyniku jego działalności oraz że takie produkty i substancje spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady1a. ________________ 1a Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1). Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 b (nowy) 1b.  Producent wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi rozlewanej do butelek lub pojemników nie jest uważany za dostawcę wody. Przepisy niniejszej dyrektywy mają zastosowanie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi rozlewanej do butelek lub pojemników, w takim zakresie, w jakim nie mają zastosowania obowiązki na mocy innych przepisów unijnych. Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1 c (nowy) 1c.  Statki morskie, które odsalają wodę, przewożą pasażerów i pełnią rolę dostawców wody, podlegają jedynie przepisom art. 1 – 7 i 9 – 12 niniejszej dyrektywy i załączników do niej. Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c c)  państwa członkowskie zastosowały wszelkie inne środki niezbędne do spełnienia wymagań określonych w art. 5–12 niniejszej dyrektywy. c)  państwa członkowskie zastosowały wszelkie inne środki niezbędne do spełnienia wymagań określonych: (i)   w art. 4–12 niniejszej dyrektywy dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dostarczanej konsumentom końcowym z sieci dystrybucyjnej lub cysterny; (ii)  w art. 4, 5 i 6 oraz art. 11 ust. 4 niniejszej dyrektywy dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi rozlewanej do butelek lub pojemników w przedsiębiorstwie spożywczym; (iii)  w art. 4, 5, 6 i 11 niniejszej dyrektywy dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi wytwarzanej i używanej w przedsiębiorstwie spożywczym do wytwarzania, przetwarzania i dystrybucji żywności; Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie zapewniają, aby środki podjęte w celu wykonania niniejszej dyrektywy w żadnych okolicznościach nie miały skutku w postaci bezpośredniego lub pośredniego pozwolenia na pogorszenie obecnej jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi albo na wzrost zanieczyszczenia wód wykorzystywanych do produkcji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi . 2.  Państwa członkowskie zapewniają, aby środki podjęte w celu wykonania niniejszej dyrektywy były w pełni zgodne z zasadą ostrożności i w żadnych okolicznościach nie miały skutku w postaci bezpośredniego lub pośredniego pozwolenia na pogorszenie obecnej jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi albo na wzrost zanieczyszczenia wód wykorzystywanych do produkcji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Państwa członkowskie podejmują działania w celu dopilnowania, by właściwe organy przeprowadziły ocenę poziomów wycieków wody na ich terytorium oraz możliwości większego ograniczenia wycieków wody w sektorze wody pitnej. W ocenie tej uwzględnia się istotne aspekty dotyczące zdrowia publicznego, środowiska, technologii i gospodarki. Państwa członkowskie przyjmują do dnia 31 grudnia 2022 r. krajowe cele w zakresie zmniejszenia do dnia 31 grudnia 2030 r. na swoim terytorium poziomów wycieków spowodowanych przez dostawców wody. Państwa członkowskie mogą wprowadzić istotne zachęty, aby zapewnić osiągnięcie przez dostawców wody na swoim terytorium celów krajowych. Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 b (nowy) 2b.  Jeżeli właściwy organ odpowiedzialny za produkcję i dystrybucję wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przekazuje zarządzanie całością lub częścią produkcji lub dostaw wody dostawcy wody, umowa między właściwym organem a dostawcą wody określa obowiązki każdej ze stron wynikające z niniejszej dyrektywy. Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie ustalają wartości mające zastosowanie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla parametrów przedstawionych w załączniku I, które to parametry nie mogą być mniej rygorystyczne niż wartości określone w tym załączniku . 1.  Państwa członkowskie ustalają wartości, mające zastosowanie do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla parametrów przedstawionych w załączniku I. Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Wartości określone zgodnie z ust. 1 nie mogą być mniej rygorystyczne niż wartości określone w załączniku I częściach A, B i Ba. Jeśli chodzi o parametry wymienione w załączniku I część Ba, wartości te określa się wyłącznie do celów kontroli w odniesieniu do przestrzegania obowiązków nałożonych na podstawie art. 12. Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – akapit 1 a (nowy) Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne działania, aby zagwarantować, że środki do uzdatniania, materiały i metody dezynfekcji stosowane do celów dezynfekcji w systemach zaopatrzenia w wodę nie będą niekorzystnie wpływać na jakość wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Wszelkie zanieczyszczenia wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi wynikające ze stosowania takich środków, materiałów i metod muszą być zminimalizowane, ale bez szkody dla skuteczności dezynfekcji. Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – akapit 1 – wprowadzenie Wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5 w odniesieniu do parametrów wymienionych w załączniku I części A i B są przestrzegane: Wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5 w odniesieniu do parametrów wymienionych w załączniku I części A, B i C są przestrzegane: Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – akapit 1 – litera c c)  w przypadku wody źródlanej w punkcie, gdzie woda umieszczana jest w butelkach. c)  w przypadku wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi rozlewanej do butelek lub pojemników – w punkcie, gdzie woda rozlewana jest do butelek lub pojemników; Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – akapit 1 – litera c a (nowa) ca)  w przypadku wody wykorzystywanej w przedsiębiorstwie spożywczym, gdzie woda jest dostarczana przez dostawcę wody, w punkcie dostawy do przedsiębiorstwa spożywczego. Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – akapit 1 a (nowy) 1a.  W przypadku wody, o której mowa w ust. 1 lit. a), uznaje się, że państwa członkowskie wypełniły swoje zobowiązania wynikające z niniejszego artykułu w przypadku, gdy można ustalić, że niezgodność z parametrami ustalonymi w art. 5 jest spowodowana prywatną instalacją wodociągową lub jej konserwacją, z wyjątkiem obiektów priorytetowych. Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera a a)  ocena zagrożeń dotycząca części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi zgodnie z art. 8; a)  ocena zagrożeń dotycząca części wód lub ich części wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi przeprowadzona przez państwa członkowskie zgodnie z art. 8; Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera b b)  ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem przeprowadzana przez dostawców wody do celów monitorowania jakości dostarczanej wody zgodnie z art. 9 i załącznikiem II część C; b)  ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem przeprowadzana przez dostawców wody w odniesieniu do każdego systemu zaopatrzenia w wodę do celów zagwarantowania i monitorowania jakości dostarczanej wody zgodnie z art. 9 i załącznikiem II część C; Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Państwa członkowskie mogą dostosować wdrażanie podejścia opartego na analizie ryzyka, bez uszczerbku dla celu niniejszej dyrektywy dotyczącego jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i zdrowia konsumentów, w przypadku gdy występują szczególne ograniczenia wynikające z warunków geograficznych, takich jak oddalenie lub słaba dostępność strefy zaopatrzenia w wodę. Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 b (nowy) 1b.  Państwa członkowskie zapewniają jasny i właściwy podział odpowiedzialności między zainteresowane strony, zgodnie ze swoją definicją, za stosowanie podejścia opartego na ryzyku w odniesieniu do części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz wewnętrznych instalacji wodociągowych. Taki podział obowiązków jest dostosowany do ich ram instytucjonalnych i prawnych. Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 2.  Oceny zagrożeń przeprowadza się do dnia [3 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Podlegają one przeglądom co 3 lata i w razie potrzeby są aktualizowane. 2.  Oceny zagrożeń przeprowadza się do dnia [3 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Są one poddawane przeglądowi co 3 lata, z uwzględnieniem wymogu identyfikowania części wód nałożonego na państwa członkowskie na mocy art. 7 dyrektywy 2000/60/WE, i w razie potrzeby są aktualizowane. Poprawka 67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3 3.  Oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem są przeprowadzane przez bardzo dużych dostawców wody i dużych dostawców wody do dnia [3 years after the end-date for transposition of this Directive] r. i przez małych dostawców wody do dnia [6 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Podlegają one przeglądom w regularnych odstępach czasu nie dłuższych niż 6 lat i w razie potrzeby są aktualizowane. 3.  Oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem są przeprowadzane do dnia [6 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Podlegają one przeglądom w regularnych odstępach czasu nie dłuższych niż 6 lat i w razie potrzeby są aktualizowane. Poprawka 68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Na podstawie art. 8 i 9 niniejszej dyrektywy państwa członkowskie przyjmują konieczne środki naprawcze w ramach programów środków działania i planów gospodarowania wodami w dorzeczu przewidzianych odpowiednio w art. 11 i 13 dyrektywy 2000/60/WE. Poprawka 69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 4 4.   Oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi przeprowadza się do dnia [3 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Podlegają one przeglądom co 3 lata i w razie potrzeby są aktualizowane. 4.   Oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi w obiektach wymienionych w art. 10 ust. 1 przeprowadza się do dnia [3 years after the end-date for transposition of this Directive] r. Podlegają one przeglądom co 3 lata i w razie potrzeby są aktualizowane. Poprawka 70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – nagłówek Ocena zagrożeń dotycząca części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi Ocena zagrożeń dotycząca części wód wykorzystywanych do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, monitorowanie tych zagrożeń i zarządzanie nimi Poprawka 71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – wprowadzenie 1.  Nie naruszając art. 6 i 7 dyrektywy 2000/60/WE, państwa członkowskie dbają o to, aby ocena zagrożeń obejmowała części wód wykorzystywane do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, dostarczające średnio powyżej 10 m3 wody na dobę. Ocena zagrożeń obejmuje następujące elementy: 1.  Nie naruszając dyrektywy 2000/60/WE, w szczególności art. 4–8, państwa członkowskie wraz z właściwymi organami odpowiadającymi za wodę dbają o to, aby ocena zagrożeń obejmowała części wód wykorzystywane do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, dostarczające średnio powyżej 10 m3 wody na dobę. Ocena zagrożeń obejmuje następujące elementy: Poprawka 72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera a a)  identyfikację i współrzędne geograficzne wszystkich punktów poboru wody w częściach wód objętych oceną zagrożeń; a)  identyfikację i współrzędne geograficzne wszystkich punktów poboru wody w częściach wód lub ich częściach objętych oceną zagrożeń. Z uwagi na to, że dane, o których mowa w niniejszej literze mają potencjalnie wrażliwy charakter, w szczególności pod względem ochrony zdrowia publicznego, państwa członkowskie dopilnowują, by dane te były chronione i przekazywane wyłącznie właściwym organom. Poprawka 73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera b b)  identyfikacja stref ochronnych, w przypadkach gdy strefy te zostały ustanowione zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 2000/60/WE i obszarów chronionych, o których mowa w art. 6 tej dyrektywy; b)  identyfikację stref ochronnych, w przypadkach gdy strefy te zostały ustanowione zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 2000/60/WE; Poprawka 216 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera c c)  określenie zagrożeń i możliwych źródeł zanieczyszczeń mających wpływ na części wód objęte oceną zagrożeń. W tym celu państwa członkowskie mogą wykorzystać przegląd wpływu działalności człowieka przeprowadzony zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz informacje na temat znaczących oddziaływań, zgromadzone zgodnie z pkt 1.4 w załączniku II do tej dyrektywy; c)  określenie zagrożeń i możliwych źródeł zanieczyszczeń mających wpływ na części wód objęte oceną zagrożeń. Takie badanie i określanie źródeł zanieczyszczeń jest regularnie aktualizowane w celu wykrywania nowych substancji mających wpływ na mikrodrobiny plastiku, w szczególności PFAS. W tym celu państwa członkowskie mogą wykorzystać przegląd wpływu działalności człowieka przeprowadzony zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz informacje na temat znaczących oddziaływań, zgromadzone zgodnie z pkt 1.4 w załączniku II do tej dyrektywy; Poprawka 75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera d – wprowadzenie d)  regularne monitorowanie części wód objętych oceną zagrożeń pod kątem odpowiednich zanieczyszczeń wybranych z wykazów: d)  regularne monitorowanie części wód lub ich części objętych oceną zagrożeń pod kątem zanieczyszczeń mających znaczenie dla zaopatrzenia w wodę i wybranych z wykazów: Poprawka 76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera d – podpunkt iv (iv)  innych istotnych zanieczyszczeń, takich jak mikrodrobiny plastiku, lub zanieczyszczeń specyficznych dla dorzeczy, określonych przez państwa członkowskie na podstawie przeglądu wpływu działalności człowieka przeprowadzonego zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz informacji na temat znaczących oddziaływań, zgromadzonych zgodnie z pkt 1.4 w załączniku II do tej dyrektywy. (iv)  parametrów tylko do celów kontroli w załączniku I część Ca lub innych istotnych zanieczyszczeń, takich jak mikrodrobiny plastiku, pod warunkiem że dostępna jest metodyka pomiaru mikrodrobin plastiku określona w art. 11 ust. 5b, lub zanieczyszczeń specyficznych dla dorzeczy, określonych przez państwa członkowskie na podstawie przeglądu wpływu działalności człowieka przeprowadzonego zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/60/WE oraz informacji na temat znaczących oddziaływań, zgromadzonych zgodnie z pkt 1.4 w załączniku II do tej dyrektywy. Poprawka 77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy) Bardzo mali dostawcy wody mogą zostać zwolnieni z wymogów, o których mowa w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, pod warunkiem że właściwy organ posiada uzyskaną wcześniej i aktualną udokumentowaną wiedzę na temat odpowiednich parametrów, o których mowa w tych literach. Zwolnienie podlega przeglądom przez właściwy organ co najmniej co 3 lata i w razie potrzeby jest aktualizowane. Poprawka 217 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit 3 Do celów regularnego monitorowania państwa członkowskie mogą wykorzystać wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z innymi przepisami Unii. Do celów regularnego monitorowania, a także do celów wykrywania nowych szkodliwych substancji w drodze nowych badań, państwa członkowskie mogą wykorzystać zdolności w zakresie monitorowania oraz swój potencjał badawczy, zgodnie z innymi przepisami Unii. Poprawka 78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 3 3.  Państwa członkowskie informują dostawców wody wykorzystujących część wód objętą oceną zagrożeń o wynikach monitorowania przeprowadzonego na podstawie ust. 1 lit. d) i mogą, na podstawie tych wyników monitorowania: skreśla się a)   wymagać od dostawców wody przeprowadzenia dodatkowego monitorowania lub oczyszczania w przypadku niektórych parametrów; b)   zezwolić dostawcom wody na zmniejszenie częstotliwości monitorowania niektórych parametrów bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem, pod warunkiem że nie są to parametry podstawowe w rozumieniu załącznika II część B pkt 1 i pod warunkiem że nie jest prawdopodobne, aby jakikolwiek dający się racjonalnie przewidzieć czynnik miał spowodować pogorszenie jakości wody. Poprawka 79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 4 4.  W takich przypadkach, gdy dostawca wody może zmniejszyć częstotliwość monitorowania, o której mowa w ust. 2 lit. b), państwa członkowskie nadal regularnie monitorują te parametry w częściach wód objętych oceną zagrożeń. skreśla się Poprawka 80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 – akapit 1 – wprowadzenie Na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie z ust. 1 i 2 i na podstawie dyrektywy 2000/60/WE państwa członkowskie stosują następujące środki we współpracy z dostawcami i innymi zainteresowanymi podmiotami lub dopilnowują, aby dostawcy wody zastosowali te środki: Na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie z ust. 1 i 2 i na podstawie dyrektywy 2000/60/WE państwa członkowskie stosują następujące środki we współpracy z dostawcami wody i innymi zainteresowanymi podmiotami: Poprawka 178 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 – akapit 1 – litera a a)  środki zapobiegawcze w celu zredukowania poziomu uzdatniania i ochrony jakości wody, w tym środki, o których mowa w art. 11 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2000/60/WE; skreśla się Poprawka 82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 – akapit 1 – litera a a (nowa) aa)  zapewnia, by zanieczyszczający, we współpracy z dostawcami wody i innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, podjęli działania zapobiegawcze, aby uniknąć uzdatniania lub zredukować jego poziom i zachować jakość wody, w tym środki, o których mowa w art. 11 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2000/60/WE, a także dodatkowe środki uznane za niezbędne na podstawie wyników monitorowania prowadzonego na podstawie ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu; Poprawka 83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 – akapit 1 – litera b b)  środki łagodzące, które uznaje się za konieczne na podstawie wyników monitorowania przeprowadzonego na podstawie ust. 1 lit. d) w celu zidentyfikowania i usunięcia źródła zanieczyszczenia. b)  środki łagodzące, które uznaje się za konieczne na podstawie wyników monitorowania przeprowadzonego na podstawie ust. 1 lit. d) w celu zidentyfikowania i usunięcia źródła zanieczyszczenia i wszelkiego dodatkowego uzdatniania, jeżeli środki zapobiegawcze zostaną uznane za nierentowne lub niewystarczająco skuteczne, aby w odpowiednim czasie rozwiązać problem źródła zanieczyszczenia. Poprawka 84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 – akapit 1 – litera b a (nowa) ba)  jeżeli środki określone w lit. aa) i b) nie zostały uznane za wystarczające do zapewnienia odpowiedniej ochrony zdrowia ludzkiego, wymagają, aby dostawcy wody przeprowadzali dodatkową kontrolę niektórych parametrów w miejscu poboru lub uzdatniania, jeżeli jest to bezwzględnie konieczne, aby zapobiec zagrożeniu dla zdrowia. Poprawka 85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 5 a (nowy) 5a.  Państwa członkowskie informują dostawców wody wykorzystujących część wód lub ich części objęte oceną zagrożeń o wynikach monitorowania przeprowadzonego na podstawie ust. 1 lit. d) i mogą, na podstawie tych wyników monitorowania oraz informacji zgromadzonych zgodnie z ust. 1 i 2 i na podstawie dyrektywy 2000/60/WE: a)  zezwolić dostawcom wody na zmniejszenie częstotliwości monitorowania niektórych parametrów lub liczby monitorowanych parametrów, bez nakładania na nich obowiązku przeprowadzania oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem, pod warunkiem że nie są to parametry podstawowe w rozumieniu załącznika II część B pkt 1 i pod warunkiem że nie jest prawdopodobne, aby jakikolwiek dający się racjonalnie przewidzieć czynnik miał spowodować pogorszenie jakości wody; b)  gdy dostawca wody może zmniejszyć częstotliwość monitorowania, o której mowa w lit. a), nadal regularnie monitorować te parametry w częściach wód objętych oceną zagrożeń. Poprawka 86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – nagłówek Ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem Ocena i monitorowanie ryzyka związanego z zaopatrzeniem oraz zarządzanie nim Poprawka 87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – akapit 1 Państwa członkowskie dopilnowują, aby dostawcy wody przeprowadzali ocenę ryzyka związanego z zaopatrzeniem, co umożliwia dostosowanie częstotliwości monitorowania każdego z parametrów wymienionych w załączniku I części A i B, które nie są parametrami podstawowymi zgodnie z załącznikiem II część B, w zależności od częstotliwości ich występowania w surowej wodzie. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dostawcy wody przeprowadzali ocenę ryzyka związanego z zaopatrzeniem zgodnie z załącznikiem II część C, co umożliwia dostosowanie częstotliwości monitorowania każdego z parametrów wymienionych w załączniku I części A, B i Ba, które nie są parametrami podstawowymi zgodnie z załącznikiem II część B, w zależności od częstotliwości ich występowania w surowej wodzie. Poprawka 88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – akapit 2 W przypadku tych parametrów państwa członkowskie zapewniają, aby dostawcy wody mogli odstąpić od częstotliwości pobierania próbek określonej w załączniku II część B zgodnie ze specyfikacjami podanymi w załączniku II część C. W przypadku tych parametrów państwa członkowskie zapewniają, aby dostawcy wody mogli odstąpić od częstotliwości pobierania próbek określonej w załączniku II część B zgodnie ze specyfikacjami podanymi w załączniku II część C i w zależności od częstotliwości ich występowania w surowej wodzie i mechanizmu uzdatniania. Poprawka 89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – akapit 3 W tym celu na dostawców wody nakłada się obowiązek uwzględniania wyników oceny zagrożeń przeprowadzonej zgodnie z art. 8 niniejszej dyrektywy oraz monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 7 ust. 1 i art. 8 dyrektywy 2000/60/WE. W tym celu dostawcy wody uwzględniają wyniki oceny zagrożeń przeprowadzonej zgodnie z art. 8 niniejszej dyrektywy oraz monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 7 ust. 1 i art. 8 dyrektywy 2000/60/WE. Poprawka 90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Państwa członkowskie mogą zwolnić bardzo małych dostawców wody ze stosowania wymogów zawartych w ust. 1, pod warunkiem że właściwy organ posiada uzyskaną wcześniej i aktualną udokumentowaną wiedzę na temat odpowiednich parametrów i uzna, że nie istnieje ryzyko dla zdrowia ludzkiego wynikające z zastosowania takich zwolnień, i z zastrzeżeniem obowiązków organu wynikających z art. 4. Zwolnienie podlega przeglądom przez właściwy organ co 3 lata lub w każdym przypadku odkrycia ryzyka zanieczyszczenia w obszarze zlewiska, oraz w razie potrzeby jest aktualizowane. Poprawka 91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 2.  Ocena ryzyka związanego z zaopatrzeniem jest zatwierdzana przez właściwe organy. 2.  Za ocenę ryzyka związanego z dostawami odpowiadają dostawcy wody, którzy zapewniają zgodność z niniejszą dyrektywą. W tym celu dostawcy wody mogą wnioskować o wsparcie właściwych organów. Państwa członkowskie mogą zobowiązać właściwe organy do zatwierdzenia lub monitorowania oceny ryzyka dostaw przez dostawców wody. Poprawka 92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Na podstawie wyników oceny ryzyka związanego z dostawami przeprowadzonej na podstawie ust. 1 państwa członkowskie zapewniają wdrożenie przez dostawców wody planu bezpieczeństwa wody dostosowanego do stwierdzonego ryzyka i proporcjonalnego do wielkości dostawcy wody. Przykładowo plan bezpieczeństwa wody może dotyczyć wykorzystania materiałów mających kontakt z wodą, środków do uzdatniania wody, ewentualnego ryzyka spowodowanego nieszczelnością rur lub środków dostosowawczych do przyszłych wyzwań, takich jak zmiana klimatu, i musi zostać ściślej określony przez państwa członkowskie. Poprawka 93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – nagłówek Ocena ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi Ocena i monitorowanie ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz zarządzanie nim Poprawka 94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – wprowadzenie 1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby przeprowadzano ocenę ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi, obejmującą następujące elementy: 1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby w obiektach priorytetowych przeprowadzano ocenę ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi, obejmującą następujące elementy: Poprawka 95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera a a)  ocena potencjalnych rodzajów ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz z powiązanymi produktami i materiałami, a także ustalenie, czy mają one wpływ na jakość wody w punkcie, gdzie wypływa ona z kranów, z których jest zazwyczaj pobierana do spożycia przez ludzi, w szczególności w przypadkach gdy woda jest dostarczana ogółowi społeczeństwa w obiektach priorytetowych; a)  ocena potencjalnych rodzajów ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz z powiązanymi produktami i materiałami, a także ustalenie, czy mają one wpływ na jakość wody w punkcie, gdzie wypływa ona z kranów, z których jest zazwyczaj pobierana do spożycia przez ludzi; Poprawka 96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera b – akapit 1 b)  regularne monitorowanie parametrów wymienionych w załączniku I część C w obiektach, gdzie potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego jest uznawane za najwyższe. Stosowne parametry i obiekty objęte monitorowaniem wybiera się na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z lit. a). b)  regularne monitorowanie parametrów wymienionych w załączniku I część C w obiektach priorytetowych, w których podczas oceny przeprowadzonej zgodnie z lit. a) zidentyfikowano szczególne zagrożenie dla jakości wody. Poprawka 97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera b – akapit 2 Jeśli chodzi o regularne monitorowanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie mogą opracować strategię monitorowania skupiającą się na obiektach priorytetowych; Jeśli chodzi o regularne monitorowanie, państwa członkowskie gwarantują dostęp do instalacji w obiektach priorytetowych do celów pobierania próbek i mogą opracować strategię monitorowania, w szczególności w odniesieniu do bakterii Legionella pneumophila; Poprawka 98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera c c)  weryfikacja, czy właściwości użytkowe wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi są adekwatne w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk związanych z podstawowym wymogiem dla obiektów budowlanych, określonych w pkt 3 lit. e) w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 305/2011. c)  weryfikacja, czy właściwości użytkowe wyrobów i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi są adekwatne w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzkiego. Poprawka 99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera c a (nowa) ca)  weryfikacja, czy stosowane materiały nadają się do kontaktu z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz czy spełnione są wymogi określone w art. 11. Poprawka 100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 2.  W przypadkach gdy państwa członkowskie uznają, na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 lit. a), że istnieje ryzyko dla zdrowia ludzkiego mające źródło w wewnętrznej instalacji wodociągowej lub powiązanych produktach i materiałach, lub gdy monitorowanie przeprowadzone zgodnie z ust. 1 lit. b) wykaże, że wartości parametryczne określone w załączniku I część C nie są spełnione, państwo członkowskie: 2.  W przypadkach gdy państwa członkowskie uznają, na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 lit. a), że istnieje ryzyko dla zdrowia ludzkiego mające źródło w wewnętrznej instalacji wodociągowej obiektów priorytetowych lub powiązanych produktach i materiałach, lub gdy monitorowanie przeprowadzone zgodnie z ust. 1 lit. b) wykaże, że wartości parametryczne określone w załączniku I część C nie są spełnione, państwo członkowskie gwarantuje zastosowanie właściwych środków w celu wyeliminowania lub zmniejszenia ryzyka niezgodności z wartościami parametrycznymi określonymi w załączniku I część C. a)  stosuje właściwe środki w celu wyeliminowania lub zmniejszenia ryzyka niezgodności z wartościami parametrycznymi określonymi w załączniku I część C; b)  stosuje wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, aby migracja substancji lub chemikaliów z wyrobów budowlanych wykorzystywanych w przygotowywaniu lub dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi nie stanowiła bezpośredniego ani pośredniego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego; c)  stosuje inne środki, takie jak odpowiednie techniki kondycjonowania, we współpracy z dostawcami wody w celu zmiany rodzaju lub właściwości wody, zanim zostanie ona dostarczona, co prowadzi do zmniejszenia lub wyeliminowania ryzyka niezgodności wskaźników z wartościami parametrycznymi po dostawie; d)  należycie informuje konsumentów i udziela im porad na temat warunków konsumpcji i wykorzystania wody oraz na temat sposobów postępowania pozwalających uniknąć ponownego wystąpienia ryzyka; e)  organizuje szkolenia dla hydraulików i innych specjalistów zajmujących się wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz instalacją wyrobów budowlanych; f)  w odniesieniu do bakterii Legionella zapewnia skuteczne środki kontroli i zarządzania w celu zapobieżenia wystąpieniu ognisk choroby lub wyeliminowania ewentualnych ognisk. Poprawka 101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  W celu ograniczenia ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi w odniesieniu do wszystkich wewnętrznych instalacji wodociągowych państwo członkowskie: a)  zachęca właścicieli obiektów publicznych i prywatnych do przeprowadzania oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi; b)  informuje konsumentów i właścicieli obiektów publicznych i prywatnych o środkach mających na celu wyeliminowanie lub zmniejszenie ryzyka niezgodności z normami jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w związku z wewnętrzną instalacją wodociągową; c)  należycie informuje konsumentów i udziela im porad na temat warunków konsumpcji i wykorzystania wody oraz na temat sposobów postępowania pozwalających uniknąć ponownego wystąpienia ryzyka; d)  promuje szkolenia dla hydraulików i innych specjalistów zajmujących się wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi oraz montażem wyrobów i materiałów mających kontakt z wodą; oraz e)  w odniesieniu do bakterii Legionella, w szczególności gatunku Legionella pneumophila, zapewnia skuteczne i proporcjonalne do ryzyka środki kontroli i zarządzania w celu zapobieżenia wystąpieniu ognisk choroby lub wyeliminowania ewentualnych ognisk. Poprawka 102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 a (nowy) Artykuł 10a Wymogi minimalne w zakresie higieny w odniesieniu do wyrobów, substancji i materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 1.   Państwo członkowskie przyjmuje wszystkie środki konieczne w celu zagwarantowania, że substancje i materiały służące do produkcji wszystkich nowych wyrobów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, wprowadzana na rynek i wykorzystywanych do poboru, uzdatniania lub dystrybucji bądź zanieczyszczenia powiązane z tymi substancjami: a)  nie ograniczają w sposób bezpośredni lub pośredni ochrony zdrowia przewidzianej na mocy niniejszej dyrektywy; b)  nie mają wpływu na zapach lub smak wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; c)  nie są obecne w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi w stężeniu przekraczającym poziom konieczny do osiągnięcia celu, do którego są stosowane; oraz d)  nie przyczyniają się do rozwoju drobnoustrojów. 2.   Do celów zapewnienia zharmonizowanego stosowania ust. 1, do... [three years after the date of entry into force of this Directive] Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 19 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez określenie minimalnych wymogów w zakresie higieny oraz wykazu substancji wykorzystywanych do produkcji materiałów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi i dopuszczonych na terenie Unii, w stosownych przypadkach obejmujących limity migracji specyficznej i warunki specjalne. Komisja regularnie dokonuje przeglądu i aktualizacji tego wykazu zgodnie z najnowszymi osiągnięciami naukowymi i technologicznymi. 3.  Aby wesprzeć Komisję w przyjmowaniu i zmienianiu aktów delegowanych zgodnie z ust. 2, powołuje się stałą komisję składającą się z przedstawicieli wyznaczonych przez państwa członkowskie, którzy mogą korzystać z pomocy ekspertów lub doradców. 4.  Materiały mające kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi i objęte zakresem innych przepisów Unii, takich jak rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/20111a, muszą spełniać wymogi przewidziane w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. ______________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 5). Poprawka 103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia regularnego monitorowania jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w celu sprawdzenia, że woda dostępna dla konsumentów spełnia wymagania niniejszej dyrektywy, w szczególności wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5. Próbki są pobierane tak, by były one reprezentatywne dla jakości wody spożywanej w okresie roku. Dodatkowo, w przypadku gdy dezynfekcja stanowi część przygotowania lub dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, by skuteczność stosowanej dezynfekcji została sprawdzona oraz by każde zanieczyszczenie ubocznymi produktami pochodzącymi z dezynfekcji było utrzymywane na jak najniższym poziomie, nie wpływając ujemnie na skuteczność dezynfekcji. 1.  Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia regularnego monitorowania jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w celu sprawdzenia, że spełnia ona wymagania niniejszej dyrektywy, w szczególności wartości parametryczne ustalone zgodnie z art. 5. Próbki są pobierane tak, by były one reprezentatywne dla jakości wody spożywanej w okresie roku. Dodatkowo, w przypadku gdy dezynfekcja stanowi część przygotowania lub dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, by skuteczność stosowanej dezynfekcji została sprawdzona oraz by każde zanieczyszczenie ubocznymi produktami pochodzącymi z dezynfekcji było utrzymywane na jak najniższym poziomie, nie wpływając ujemnie na skuteczność dezynfekcji. Poprawka 104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 5 a (nowy) 5a.  Państwa członkowskie przekazują Komisji wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z monitorowaniem parametrów wymienionych w załączniku I części Ca [three years from the date of entry into force of this Directive], a następnie co 12 miesięcy. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 19 w celu zmiany niniejszej dyrektywy przez aktualizację substancji wymienionych w wykazie substancji objętych monitorowaniem, który jest określony w załączniku I część Ca. Komisja może podjąć decyzję o dodaniu do wykazu substancji, jeżeli istnieje ryzyko obecności takiej substancji w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi i jeżeli stanowi ona potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, ale w odniesieniu do której wiedza naukowa nie wykazała zagrożenia dla zdrowia ludzkiego. W tej kwestii Komisja opiera się przede wszystkim na badaniach naukowych WHO. Dodanie takiej nowej substancji należy odpowiednio uzasadnić na podstawie art. 1 niniejszej dyrektywy. Poprawka 105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 5 b (nowy) 5b.  Do … [one year after the date of entry into force of this Directive] Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 19 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez przyjęcie metodyki pomiaru mikrodrobin plastiku wymienionych w wykazie substancji objętych monitorowaniem, który jest określony w załączniku I część Ca. Poprawka 106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie zapewniają, aby każde niepowodzenie w spełnieniu wartości parametrycznych ustalonych zgodnie z art. 5 było niezwłocznie badane w celu określenia jego przyczyny. 1.  Państwa członkowskie zapewniają, aby każde niepowodzenie w spełnieniu wartości parametrycznych ustalonych zgodnie z art. 5 w punkcie zgodności, o którym mowa w art. 6 było niezwłocznie badane w celu określenia jego przyczyny. Poprawka 107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 – akapit 2 W przypadku niezgodności z wartościami parametrycznymi określonymi w załączniku I część C działania zaradcze obejmują środki określone w art. 10 ust. 2 lit. a)–f). W przypadku niezgodności z wartościami parametrycznymi określonymi w załączniku I część C działania zaradcze obejmują środki określone w art. 10 ust. 2a. Poprawka 108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 3 – akapit 2 Państwa członkowskie automatycznie uznają wszelkie przypadki niespełnienia minimalnych wymogów dotyczących wartości parametrycznych określonych w załączniku I części A i B za potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. Państwa członkowskie rozważają, czy dany przypadek niespełnienia minimalnych wymogów dotyczących wartości parametrycznych określonych w załączniku I części A i B stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, z wyjątkiem przypadków, w których właściwe władze uznają niezgodność z wartościami parametrycznymi za nieistotną. Poprawka 109 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 4 – wprowadzenie 4.  W przypadkach określonych w ust. 2 i 3 państwa członkowskie jak najszybciej stosują następujące środki: 4.  W przypadkach określonych w ust. 2 i 3, jeśli niespełnienie wartości parametrycznych zostało uznane za potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, państwa członkowskie jak najszybciej stosują następujące środki: Poprawka 110 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 4 – akapit 1 a (nowy) Działania, o których mowa w lit. a), b) i c), podejmuje się we współpracy z zainteresowanym dostawcą wody. Poprawka 111 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 5 5.  Właściwe organy lub inne odpowiednie organy podejmują decyzję, jakie czynności mają zostać podjęte na podstawie ust. 3, uwzględniając ryzyko dla zdrowia ludzkiego, które mogłoby zostać spowodowane przerwaniem dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi albo ograniczeniem jej wykorzystania. 5.  W przypadku stwierdzenia niezgodności w punkcie zgodności właściwe organy lub inne odpowiednie organy podejmują decyzję, jakie czynności mają zostać podjęte na podstawie ust. 3, uwzględniając ryzyko dla zdrowia ludzkiego, które mogłoby zostać spowodowane przerwaniem dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi albo ograniczeniem jej wykorzystania. Poprawka 112 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 a (nowy) Artykuł 12a Odstępstwa 1.  Państwa członkowskie mogą przewidzieć odstępstwa od wartości parametrycznych przedstawionych w załączniku I część B lub ustanowionych zgodnie z przepisami art. 5 ust. 2 do maksymalnej wartości, która ma zostać przez nie określona, pod warunkiem że takie odstępstwa nie stanowią potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i pod warunkiem, że dostawa wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi na danym obszarze nie może być utrzymywana z zastosowaniem jakichkolwiek innych uzasadnionych środków. Takie odstępstwa są ograniczone do następujących przypadków: a)  nowej strefy zaopatrzenia w wodę; b)  nowego źródła zanieczyszczeń wykrytego w strefie zaopatrzenia w wodę lub nowo wyszukanych lub wykrytych parametrów. Odstępstwa są ograniczone do możliwie jak najkrótszego okresu, który nie może przekraczać trzech lat, a pod jego koniec państwa członkowskie przeprowadzają przegląd w celu ustalenia, czy osiągnięto wystarczający postęp. W wyjątkowych okolicznościach państwo członkowskie może przyznać drugie odstępstwo w odniesieniu do akapitu pierwszego lit. a) i b). W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza przyznać takie drugie odstępstwo, powiadamia Komisję o przeglądzie wraz z powodami decyzji w sprawie drugiego odstępstwa. Czas trwania drugiego odstępstwa nie może przekraczać trzech lat. 2.  Wszystkie odstępstwa przyznane zgodnie z ust. 1 zawierają następujące informacje: a)  przyczyny odstępstwa; b)  parametr, ze względu na który przyznane jest odstępstwo, wyniki uprzedniego odpowiedniego monitorowania oraz maksymalną wartość dopuszczalną w ramach odstępstwa; c)  obszar geograficzny, ilość wody dostarczanej każdego dnia, ludność, której to dotyczy, oraz czy wpłynęłoby to na wszelkie odpowiednie przedsiębiorstwa produkcji żywności; d)  odpowiedni system monitorowania, ze zwiększoną częstotliwością monitorowania, jeżeli to niezbędne; e)  streszczenie planu mającego na celu przeprowadzenie niezbędnych czynności zaradczych, w tym harmonogram prac i ocenę kosztów oraz przepisy dotyczące przeglądów; oraz f)  wymagany okres przyznania odstępstwa. 3.  Jeśli właściwe władze uznają niezgodność z wartościami parametrycznymi za nieistotną oraz jeśli środki naprawcze podjęte zgodnie z art. 12 ust. 2 są wystarczające do tego, by rozwiązać problem w ciągu maksymalnie 30 dni, wymogów ust. 2 niniejszego artykułu nie podaje się w odstępstwie. W tym przypadku właściwe władze lub inne organy wskazane w odstępstwie ustalają jedynie maksymalną dopuszczalną wartość w odniesieniu do danego parametru oraz termin na rozwiązanie problemu. 4.  Nie można już odwoływać się do ust. 3, jeśli niepowodzenie w spełnieniu jakiejkolwiek z wartości parametrycznych dla danej dostawy wody wystąpiło częściej niż łącznie przez 30 dni w okresie dwunastu poprzedzających miesięcy. 5.  Państwo członkowskie, które skorzystało z odstępstw przewidzianych w niniejszym artykule, zapewnia, aby ludność, której dotyczy takie odstępstwo, została w krótkim czasie i w odpowiedni sposób poinformowana o odstępstwie oraz o zasadach je regulujących. Dodatkowo państwo członkowskie w miarę potrzeby zapewnia doradztwo poszczególnym grupom ludności, dla których odstępstwo może stanowić szczególne ryzyko. Zobowiązania, o których mowa w akapicie pierwszym, nie mają zastosowania w okolicznościach opisanych w ust. 3, chyba że właściwe władze zdecydują inaczej. 6.  Z wyjątkiem odstępstw przyznanych zgodnie z przepisami ust. 3, państwo członkowskie w ciągu dwóch miesięcy powiadamia Komisję o każdym przyznanym odstępstwie dotyczącym poszczególnych dostaw wody przekraczających średnio 1 000 m3 dziennie lub przeznaczonych dla więcej niż 5 000 osób, łącznie z przekazaniem informacji wyszczególnionych w ust. 2. 7.  Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oferowanej do sprzedaży w butelkach lub pojemnikach. Poprawki 113, 165, 191, 208, 166, 192, 169, 195, 170, 196, 197 i 220 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1 1.  Nie naruszając art. 9 dyrektywy 2000/60/WE, państwa członkowskie stosują wszelkie niezbędne środki, aby poprawić powszechny dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i wspierają stosowanie tych środków na swoim terytorium. Dotyczy to wszystkich poniższych środków: 1.  Nie naruszając art. 9 dyrektywy 2000/60/WE ani zasad pomocniczości i proporcjonalności, a jednocześnie uwzględniając lokalne i regionalne perspektywy i okoliczności dystrybucji wody, państwa członkowskie stosują wszelkie niezbędne środki, aby poprawić powszechny dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i wspierają stosowanie tych środków na swoim terytorium. a)  identyfikacja osób bez dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz przyczyn braku dostępu (np. przynależność do wrażliwych i zmarginalizowanych grup), ocena możliwości poprawy dostępu dla tych osób i informowanie ich o możliwościach podłączenia się do systemu dystrybucyjnego lub o alternatywnych sposobach uzyskania dostępu do wody. a)  identyfikacja osób bez dostępu lub z ograniczonym dostępem do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, w tym grup w niekorzystnej sytuacji i grup marginalizowanych, oraz przyczyn braku dostępu, ocena możliwości i podejmowanie działań w celu poprawy dostępu dla tych osób i informowanie ich o możliwościach podłączenia się do systemu dystrybucyjnego lub o alternatywnych sposobach uzyskania dostępu do wody; aa)   zapewnienie powszechnych dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; b)   instalacja i utrzymanie na zewnątrz i w budynkach sprzętu zapewniającego swobodny dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w przestrzeni publicznej; b)  instalacja i utrzymanie na zewnątrz i w budynkach sprzętu zapewniającego swobodny dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w przestrzeni publicznej, w tym punktów uzupełniania zasobów wody, w szczególności w obszarach o wysokim natężeniu ruchu pieszego; powinno się to gwarantować w miarę technicznych możliwości w sposób proporcjonalny do zapotrzebowania na takie środki i z uwzględnieniem specyficznych warunków lokalnych, takich jak klimat czy położenie geograficzne; c)  promowanie wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi: c)  promowanie wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi: (i)  organizacja kampanii informacyjnych dotyczących jakości takiej wody; (i)  organizacja kampanii informacyjnych dotyczących wysokiej jakości wody wodociągowej oraz podnoszących świadomość na temat najbliższych wyznaczonych punktów uzupełniania zasobów wody; (ia)  rozpoczęcie kampanii zachęcających obywateli do korzystania z butelek wielokrotnego użytku przeznaczonych na wodę oraz podejmowanie inicjatyw mających na celu zwiększenie świadomości na temat lokalizacji punktów uzupełniania zasobów wody; (ii)  działania zachęcające do udostępniania takiej wody w budynkach administracji i użyteczności publicznej; (ii)  zapewnienie darmowego dostępu do takiej wody w budynkach administracji i użyteczności publicznej, a także zniechęcanie do korzystania z wody w butelkach lub pojemnikach jednorazowego użytku w budynkach administracji i użyteczności publicznej; (iii)  działania zachęcające do darmowego udostępniania takiej wody w restauracjach, stołówkach i w ramach usług gastronomicznych. (iii)  działania zachęcające do darmowego lub po uiszczeniu drobnej opłaty za usługę udostępniania takiej wody klientom w restauracjach, stołówkach i w ramach usług gastronomicznych. Poprawka 114 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 – akapit 1 Na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie z ust. 1 lit. a) państwa członkowskie stosują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla wrażliwych i zmarginalizowanych grup. Na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie z ust. 1 lit. a) państwa członkowskie stosują środki, które uznają za niezbędne i odpowiednie, aby zapewnić dostęp do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi dla wrażliwych i zmarginalizowanych grup. Poprawki 173, 199 i 209 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 a (nowy) 2a.   Jeżeli na podstawie prawa krajowego na lokalnych organach publicznych spoczywają pewne obowiązki określone w niniejszym artykule, państwa członkowskie dopilnowują, aby te organy miały środki i zasoby potrzebne do zagwarantowania dostępu do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz by podjęte w związku z tym działania były proporcjonalne do możliwości i wielkości danej sieci dystrybucji. Poprawki 174, 200 i 210 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 b (nowy) 2b.   Biorąc pod uwagę dane zgromadzone na mocy przepisów art. 15 ust. 1 lit. a) Komisja współpracuje z państwami członkowskimi i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, aby udzielać wsparcia tym gminom w Unii, które nie dysponują niezbędnym kapitałem, aby umożliwić im dostęp do pomocy technicznej, funduszy unijnych, z których mogłyby skorzystać, oraz pożyczek długoterminowych o preferencyjnym oprocentowaniu, szczególnie w celu utrzymania i modernizacji infrastruktury wodociągowej służącej zapewnieniu zaopatrzenia w wysokiej jakości wodę, a także w celu rozszerzenia usług wodno-kanalizacyjnych na znajdujące się w niekorzystnej sytuacji i zmarginalizowane grupy ludności. Poprawka 116 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby wszystkie osoby zaopatrywane miały dostęp do odpowiednich i aktualnych informacji w internecie na temat wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi zgodnie z załącznikiem IV. 1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby wszystkie osoby zaopatrywane miały dostęp do odpowiednich, aktualnych i łatwo dostępnych informacji w internecie lub w inny sposób przyjazny dla użytkownika na temat wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi zgodnie z załącznikiem IV, z zachowaniem mających zastosowanie przepisów o ochronie danych. Poprawka 117 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – wprowadzenie Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie osoby zaopatrywane otrzymywały regularnie, a co najmniej raz w roku, w najbardziej odpowiedniej formie (np. wraz z fakturą lub za pośrednictwem aplikacji na smartfony) i bez potrzeby ubiegania się o to, informacje dotyczące: Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie osoby zaopatrywane otrzymywały regularnie, a co najmniej raz w roku, w najbardziej odpowiedniej i łatwo dostępnej formie (np. wraz z fakturą lub za pośrednictwem aplikacji na smartfony) określonej przez właściwe organy, informacje dotyczące: Poprawka 118 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a - wprowadzenie a)  struktury kosztów w ramach taryf naliczanych za metr sześcienny wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, w tym kosztów stałych i zmiennych, z rozbiciem na koszty związane co najmniej z następującymi elementami: a)  jeśli koszty są odzyskiwane za pośrednictwem systemu taryfowego, taryfy naliczane za metr sześcienny wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, łącznie z rozbiciem kosztów stałych i zmiennych; Poprawka 119 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a – punkt i (i)  środki zastosowane przez dostawców wody do celów oceny zagrożeń na podstawie art. 8 ust. 5; skreśla się Poprawka 120 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a – punkt ii (ii)  uzdatnianie i dystrybucja wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; skreśla się Poprawka 121 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a – punkt iii (iii)  odbieranie i oczyszczanie ścieków; skreśla się Poprawka 122 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a – punkt iv (iv)  środki zastosowane na podstawie art. 13, w przypadku gdy takie środki zostały zastosowane przez dostawców wody; skreśla się Poprawka 123 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera a a (nowa) aa)  informacje w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, w tym parametry wskaźnikowe; Poprawka 124 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera b b)  ceny dostarczonej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi za litr i za metr sześcienny; b)  w przypadku gdy koszty są odzyskiwane za pośrednictwem systemu taryfowego, ceny dostaw wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi za metr sześcienny oraz naliczane ceny za litr wody; w przypadku gdy koszty nie są odzyskiwane za pośrednictwem systemu taryfowego, całkowitych rocznych kosztów ponoszonych przez system dystrybucji wody w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą, wraz z kontekstowymi i odpowiednimi informacjami dotyczącymi sposobu dostarczania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi do danego obszaru; Poprawka 125 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera b a (nowa) ba)   uzdatnianie i dystrybucja wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; Poprawka 126 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera c c)  ilości wody zużytej przez gospodarstwo domowe, przynajmniej w ujęciu rocznym lub za okres rozliczeniowy, wraz z rocznymi tendencjami zużycia; c)  ilości wody zużytej przez gospodarstwo domowe, przynajmniej w ujęciu rocznym lub za okres rozliczeniowy, wraz z rocznymi tendencjami zużycia w gospodarstwach domowych, jeśli jest to techniczne wykonalne i wyłącznie jeśli informacje te są dostępne dla dostawcy wody; Poprawka 127 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 1 – litera d d)  porównanie rocznego zużycia wody przez gospodarstwo domowe ze średnim zużyciem wody przez gospodarstwa należące do tej samej kategorii; d)  porównanie rocznego zużycia wody przez gospodarstwo domowe ze średnim zużyciem wody przez gospodarstwo, w stosownych przypadkach zgodnie z lit. c); Poprawka 128 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit 2 Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające formę i warunki przedstawiania informacji, które mają być dostarczone zgodnie z akapitem pierwszym. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 20 ust. 2. Państwa członkowskie określają jasny podział obowiązków w odniesieniu do dostarczania informacji na mocy akapitu pierwszego między dostawcami wody, zainteresowanymi stronami i właściwymi organami lokalnymi. Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 19 do przyjmowania aktów delegowanych uzupełniających tę dyrektywę określających formę i warunki przedstawiania informacji, które mają być dostarczone zgodnie z akapitem pierwszym. Poprawka 129 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 1 – akapit 1 – litera d d)  tworzą, a następnie aktualizują corocznie, zbiór danych zawierający informacje o zdarzeniach związanych z wodą pitną, które spowodowały potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego – bez względu na to, czy miała miejsce niezgodność z wartościami parametrycznymi – trwające dłużej niż 10 kolejnych dni i dotyczące co najmniej 1 000 osób, w tym informacje o przyczynach tych zdarzeń i działaniach zaradczych podjętych zgodnie z art. 12. d)  tworzą, a następnie aktualizują corocznie, zbiór danych zawierający informacje o zdarzeniach związanych z wodą pitną, które spowodowały potencjalne ryzyko dla zdrowia ludzkiego – bez względu na to, czy miała miejsce niezgodność z wartościami parametrycznymi – trwające dłużej niż 10 kolejnych dni i dotyczące co najmniej 1 000 osób, w tym informacje o przyczynach tych zdarzeń i działaniach zaradczych podjętych zgodnie z art. 12. Poprawka 130 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 4 – akapit 1 4.  Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające formę i warunki przedstawiania informacji dostarczanych zgodnie z ust. 1 i 3, w tym szczegółowe wymogi dotyczące wskaźników, ogólnounijnych map przeglądowych oraz ogólnych sprawozdań państw członkowskich, o których mowa w ust. 3. 4.  Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 19 do przyjmowania aktów delegowanych uzupełniających tę dyrektywę określających formę i warunki przedstawiania informacji dostarczanych zgodnie z ust. 1 i 3, w tym szczegółowe wymogi dotyczące wskaźników, ogólnounijnych map przeglądowych oraz ogólnych sprawozdań państw członkowskich, o których mowa w ust. 3. Poprawka 131 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 4 – akapit 2 Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 20 ust. 2. skreśla się Poprawka 132 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – litera b b)  przepisy dotyczące dostępu do wody określone w art. 13; b)  przepisy dotyczące dostępu do wody określone w art. 13 i odsetek populacji niemającej dostępu do wody; Poprawka 133 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – litera c c)  przepisy dotyczące informacji, jakie należy przekazywać do wiadomości publicznej na podstawie art. 14 i załącznika IV. c)  przepisy dotyczące informacji, jakie należy przekazywać do wiadomości publicznej na podstawie art. 14 i załącznika IV, w tym przyjazny dla użytkownika przegląd na szczeblu Unii informacji wymienionych w pkt 7 załącznika IV. Poprawka 134 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 a (nowy) 2a.   Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej [five years after the final deadline for transposition of this Directive] – a następnie wtedy, kiedy stosowne – sprawozdanie na temat potencjalnego zagrożenia dla źródeł wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi ze strony mikrodrobin plastiku, produktów farmaceutycznych i ewentualnie innych nowych szkodliwych substancji oraz na temat związanych z tym potencjalnych zagrożeń dla zdrowia. Komisja jest uprawniona, by w razie potrzeby przyjąć akty delegowane zgodnie z art. 19 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez ustalenie maksymalnych poziomów mikrodrobin plastiku, produktów farmaceutycznych i innych nowych szkodliwych substancji w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Poprawka 135 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 – ustęp 2 a (nowy) 2a.   Przed ... [five years after the date of entry into force of this Directive] Komisja dokonuje przeglądu, czy art. 10a doprowadził do wystarczającego poziomu harmonizacji wymagań higienicznych dla materiałów i produktów mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz, w razie potrzeby, podejmuje dalsze odpowiednie środki. Poprawka 136 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 2 2.  Odstępstwa udzielone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 9 dyrektywy 98/83/WE obowiązujące w dniu [end-date for transposition of this Directive] r. mają nadal zastosowanie do końca okresu ich obowiązywania. Odstępstwa te nie mogą być przedłużane. 2.  Odstępstwa udzielone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 9 dyrektywy 98/83/WE obowiązujące w dniu [end-date for transposition of this Directive] r. mają nadal zastosowanie do końca okresu ich obowiązywania. Poprawka 179 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – część A – tabela Tekst proponowany przez Komisję Parametr Wartość parametryczna Jednostka Zarodniki Clostridium perfringens 0 Ilość/100 ml Bakterie z grupy coli 0 Ilość/100 ml Enterokoki 0 Ilość/100 ml Escherichia coli (E. coli) 0 Ilość/100 ml Liczba drobnoustrojów heterotroficznych 22° Bez nieprawidłowych zmian   Colifagi somatyczne 0 Ilość/100 ml Mętność < 1 NTU Poprawka Parametr Wartość parametryczna Parametr Zarodniki Clostridium perfringens 0 Ilość/100 ml Enterokoki 0 Ilość/100 ml Escherichia coli (E. coli) 0 Ilość/100 ml Colifagi somatyczne 0 Ilość/100 ml Uwaga: Parametry określone w niniejszej części nie mają zastosowania do wód źródlanych i mineralnych zgodnie z dyrektywą 2009/54/WE ”. Poprawki 138 i 180 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – część B – tabela Tekst proponowany przez Komisję Parametry chemiczne Parametr Wartość parametryczna Jednostka Uwagi Amid kwasu akrylowego 0,10 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. Antymon 5,0 μg/l   Arsen 10 μg/l   Benzen 1,0 μg/l   Benzo(a)piren 0,010 μg/l   Beta-estradiol (50-28-2) 0,001 μg/l   Bisfenol A 0,01 μg/l   Bor 1,0 mg/l   Bromiany 10 μg/l   Kadm 5,0 μg/l   Chlorany 0,25 mg/l   Chloryny 0,25 mg/l   Chrom 25 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla chromu do tej daty wynosi 50 μg/l. Miedź 2,0 mg/l   Cyjanki 50 μg/l   1,2-dichloroetan 3,0 μg/l   Epichlorohydryna 0,10 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. Fluorki 1,5 mg/l   Kwasy halogenooctowe (HAA) 80 μg/l Suma następujących dziewięciu substancji reprezentatywnych: kwas monochloro-, dichloro- oraz trichlorooctowy, kwas mono- oraz dibromooctowy, kwas bromochlorooctowy, kwas bromodichlorooctowy, kwas dibromochlorooctowy oraz kwas tribromooctowy. Ołów 5 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla ołowiu do tej daty wynosi 10 μg/l. Rtęć 1,0 μg/l   Mikrocystyna-LR 10 μg/l   Nikiel 20 μg/l   Azotany 50 mg/l Państwa członkowskie muszą zapewnić, aby spełniony był warunek: [azotany]/50 + [azotyny]/3 ≤ 1, gdzie nawiasy kwadratowe oznaczają stężenie azotanów (NO3) i azotynów (NO2) w mg/l, a po uzdatnieniu wody zachowano wartość 0,10 mg/l dla azotynów. Nitrite 0.50 mg/l Państwa członkowskie muszą zapewnić, aby spełniony był warunek: [azotany]/50 + [azotyny]/3 ≤ 1, gdzie nawiasy kwadratowe oznaczają stężenie azotanów (NO3) i azotynów (NO2) w mg/l, a po uzdatnieniu wody zachowano wartość 0,10 mg/l dla azotynów. Nonylofenol 0,3 μg/l   Pestycydy 0,10 μg/l „Pestycydy” oznaczają:       organiczne insektycydy,       organiczne herbicydy,       organiczne fungicydy,       organiczne nematocydy,       organiczne akarycydy,       organiczne algicydy,       organiczne rodentycydy,       organiczne slimicydy,       produkty pochodne (między innymi regulatory wzrostu) oraz ich istotne metabolity zdefiniowane w art. 3 pkt 32 rozporządzenia (WE) nr 1107/20091.       Wartość parametryczną stosuje się do każdego poszczególnego pestycydu.       W przypadku aldryny, dieldryny, heptachloru i epoksydu heptachloru wartość parametryczna wynosi 0,030 μg/l. Pestycydy – Ogółem 0,50 μg/l „Pestycydy – Ogółem” oznaczają sumę poszczególnych pestycydów, zdefiniowanych w poprzednim wierszu, wykrytych i oznaczonych ilościowo w ramach procedury monitorowania. PFAS 0,10 μg/l „PFAS” oznacza każdą poszczególną substancję per- i polifluoroalkilową (wzór chemiczny: CnF2n+1−R) PFAS - Ogółem 0,50 μg/l „PFAS - Ogółem” oznacza sumę substancji per- i polifluoroalkilowych (wzór chemiczny: CnF2n+1−R) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne 0,10 μg/l Suma stężeń następujących wymienionych związków: benzo(b)fluoranten, benzo(k)fluoranten, benzo(g,h,i)perylen oraz indeno(1,2,3-cd)piren. Selen 10 μg/l   Tetrachloroeten i trichloroeten 10 μg/l Suma stężeń wymienionych związków Trihalometany – Ogółem 100 μg/l W miarę możliwości bez ujemnego wpływu na dezynfekcję, państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia niższej wartości.       Suma stężeń następujących wymienionych związków: chloroform, trójchlorometan, bromoform, dibromochlorometan, bromodichlorometan. Uran 30 μg/l   Chlorek winylu 0,50 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. __________________ 1.   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s.1). Poprawka Parametry chemiczne Parametr Wartość parametryczna Jednostka Uwagi Amid kwasu akrylowego 0,10 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. Antymon 5,0 μg/l   Arsen 10 μg/l   Benzen 1,0 μg/l   Benzo(a)piren 0,010 μg/l   Beta-estradiol (50-28-2) 0,001 μg/l   Bisfenol A 0,1 μg/l   Bor 1,5 mg/l   Bromiany 10 μg/l   Kadm 5,0 μg/l   Chlorany 0,25 mg/l   Chloryny 0,25 mg/l   Chrom 25 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla chromu do tej daty wynosi 50 μg/l. Miedź 2,0 mg/l   Cyjanki 50 μg/l   1,2-dichloroetan 3,0 μg/l   Epichlorohydryna 0,10 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. Fluorki 1,5 mg/l   Kwasy halogenooctowe (HAA) 80 μg/l Suma następujących dziewięciu substancji reprezentatywnych: kwas monochloro-, dichloro- oraz trichlorooctowy, kwas mono- oraz dibromooctowy, kwas bromochlorooctowy, kwas bromodichlorooctowy, kwas dibromochlorooctowy oraz kwas tribromooctowy. Ołów 5 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla ołowiu do tej daty wynosi 10 μg/l. Rtęć 1,0 μg/l   Mikrocystyna-LR 10 μg/l   Nikiel 20 μg/l   Azotany 50 mg/l Państwa członkowskie muszą zapewnić, aby spełniony był warunek: [azotany]/50 + [azotyny]/3 ≤ 1, gdzie nawiasy kwadratowe oznaczają stężenie azotanów (NO3) i azotynów (NO2) w mg/l, a po uzdatnieniu wody zachowano wartość 0,10 mg/l dla azotynów. Nitrite 0.50 mg/l Państwa członkowskie muszą zapewnić, aby spełniony był warunek: [azotany]/50 + [azotyny]/3 ≤ 1, gdzie nawiasy kwadratowe oznaczają stężenie azotanów (NO3) i azotynów (NO2) w mg/l, a po uzdatnieniu wody zachowano wartość 0,10 mg/l dla azotynów. Nonylofenol 0,3 μg/l   Pestycydy 0,10 μg/l „Pestycydy” oznaczają:       organiczne insektycydy,       organiczne herbicydy,       organiczne fungicydy,       organiczne nematocydy,       organiczne akarycydy,       organiczne algicydy,       organiczne rodentycydy,       organiczne slimicydy,       produkty pochodne (między innymi regulatory wzrostu) oraz ich istotne metabolity zdefiniowane w art. 3 pkt 32 rozporządzenia (WE) nr 1107/20091.       Wartość parametryczną stosuje się do każdego poszczególnego pestycydu.       W przypadku aldryny, dieldryny, heptachloru i epoksydu heptachloru wartość parametryczna wynosi 0,030 μg/l. Pestycydy – Ogółem 0,50 μg/l „Pestycydy – Ogółem” oznaczają sumę poszczególnych pestycydów, zdefiniowanych w poprzednim wierszu, wykrytych i oznaczonych ilościowo w ramach procedury monitorowania. PFAS 0,10 μg/l „PFAS” oznacza każdą poszczególną substancję per- i polifluoroalkilową (wzór chemiczny: CnF2n+1−R)       We wzorze wprowadza się również rozróżnienie pomiędzy PFAS krótkołańcuchowymi a PFAS długołańcuchowymi       Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie wyłącznie do PFAS długołańcuchowych. Niniejsza wartość parametryczna dla poszczególnych substancji PFAS ma zastosowanie wyłącznie do tych substancji PFAS, które prawdopodobnie mogą być obecne i które stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, zgodnie z oceną zagrożenia, o której mowa w art. 8 niniejszej dyrektywy. PFAS - Ogółem 0,50 μg/l „PFAS - Ogółem” oznacza sumę substancji per- i polifluoroalkilowych (wzór chemiczny: CnF2n+1−R)       Niniejsza wartość parametryczna dla PFAS - ogółem ma zastosowanie wyłącznie do tych substancji PFAS, które prawdopodobnie mogą być obecne i które stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, zgodnie z oceną zagrożenia, o której mowa w art. 8 niniejszej dyrektywy. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne 0,10 μg/l Suma stężeń następujących wymienionych związków: benzo(b)fluoranten, benzo(k)fluoranten, benzo(g,h,i)perylen oraz indeno(1,2,3-cd)piren. Selen 10 μg/l   Tetrachloroeten i trichloroeten 10 μg/l Suma stężeń wymienionych związków Trihalometany – Ogółem 100 μg/l W miarę możliwości bez ujemnego wpływu na dezynfekcję, państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia niższej wartości.       Suma stężeń następujących wymienionych związków: chloroform, trójchlorometan, bromoform, dibromochlorometan, bromodichlorometan. Uran 30 μg/l   Chlorek winylu 0,50 μg/l Wartość parametryczna odnosi się do stężenia pozostałości monomeru w wodzie obliczonego zgodnie ze specyfikacjami maksymalnego uwalniania z odpowiedniego polimeru w kontakcie z wodą. __________________ 1.   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s.1). Poprawka 139 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – część B a (nowa) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Parametry wskaźnikowe Parametr Wartość parametryczna Jednostka Uwagi Glin 200 μg/l   Amon 0,50 mg/l   Chlorek 250 mg/l Uwaga 1 Barwa Akceptowalny przez konsumentów i bez nieprawidłowych zmian     Przewodnictwo 2 500 μS cm-1 w 20 °C Uwaga 1 Stężenie jonów wodoru ≥6,5 i ≤ 9,5 jednostki pH Uwagi 1 i 3 Żelazo 200 μg/l   Mangan 50 μg/l   Zapach Akceptowalny przez konsumentów i bez nieprawidłowych zmian     Siarczany 250 mg/l Uwaga 1 Sód 200 mg/l   Smak Akceptowalny przez konsumentów i bez nieprawidłowych zmian     Liczba kolonii w 22 °C Bez nieprawidłowych zmian     Bakterie z grupy coli 0 Ilość/100 ml   Ogólny węgiel organiczny (OWO) Bez nieprawidłowych zmian     Mętność Akceptowalny przez konsumentów i bez nieprawidłowych zmian     Uwaga 1: Woda nie powinna być agresywna. Uwaga 2: Tego parametru nie trzeba mierzyć, chyba że woda pochodzi z wód powierzchniowych lub znajduje się pod ich wpływem. W przypadku niezgodności z wartością parametryczną dane państwo członkowskie bada dostawę w celu zapewnienia, że nie ma potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego wynikającego z obecności mikroorganizmów chorobotwórczych np. cryptosporidium. Uwaga 3: W odniesieniu do wody niegazowanej rozlewanej do butelek lub pojemników wartość minimalna może zostać obniżona do 4,5 jednostek pH. Dla wody rozlewanej do butelek lub pojemników, z natury bogatej w dwutlenek węgla lub sztucznie wzbogaconej dwutlenkiem węgla, wartość minimalna może być niższa. Poprawka 140 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – część C Tekst proponowany przez Komisję Parametry istotne dla oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi Parametr Wartość parametryczna Jednostka Uwagi Legionella < 1 000 liczba/l W przypadku gdy wartość parametryczna <1 000/l nie jest spełniona dla Legionella, przeprowadza się ponowne pobranie próbek od kątem Legionella pneumophila. Jeśli Legionella pneumophila nie jest obecna, wartość parametryczna dla Legionella wynosi <10 000/l. Ołów 5 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla ołowiu do tej daty wynosi 10 μg/l. Poprawka Parametry istotne dla oceny ryzyka związanego z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi Parametr Wartość parametryczna Jednostka Uwagi Legionella pneumophila < 1 000 liczba/l   Legionella < 10 000 liczba/l Jeśli Legionella pneumophila nie jest obecna, dla której wartość parametryczna wynosi < 1 000/l, wartość parametryczna dla Legionella wynosi <10 000/l. Ołów 5 μg/l Wartość musi zostać osiągnięta najpóźniej do dnia [10 years after the entry into force of this Directive] r. Wartość parametryczna dla ołowiu do tej daty wynosi 10 μg/l. Poprawka 141 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – część C a (nowa) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Nowe parametry podlegające monitorowaniu Mikrodrobiny plastiku Monitorowanie prowadzi się zgodnie z metodą pomiaru mikrodrobin plastiku określoną w akcie delegowanym, o którym mowa w art. 11 ust. 5b. Poprawka 142 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik II – część B – punkt 1 – akapit 1 Escherichia coli (E. coli), zarodniki Clostridium perfringens i colifagi somatyczne uznaje się za „parametry podstawowe” i nie mogą one być objęte oceną ryzyka związaną z zaopatrzeniem zgodnie z częścią C niniejszego załącznika. Monitoruje się je zawsze z częstotliwościami określonymi w pkt 2 tabela 1. Escherichia coli (E. Coli) i enterokoki uznaje się za „parametry podstawowe” i nie mogą one być objęte oceną ryzyka związaną z zaopatrzeniem zgodnie z częścią C niniejszego załącznika. Monitoruje się je zawsze z częstotliwościami określonymi w pkt 2 tabela 1. Poprawka 186 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik II – Część B – punkt 2 Tekst proponowany przez Komisję Częstotliwości pobierania próbek Wszystkie parametry określone zgodnie z art. 5 monitoruje się co najmniej z częstotliwościami określonymi w poniższej tabeli, chyba że na podstawie oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem przeprowadzonej zgodnie z art. 9 i częścią C niniejszego załącznika określono inną częstotliwość monitorowania. Tabela 1 Minimalna częstotliwość pobierania próbek i wykonywania analiz do celów monitorowania zgodności Objętość (m3) wody dostarczanej lub produkowanej dziennie w strefie zaopatrzenia Minimalna liczba próbek rocznie ≤ 100 > 100 ≤ 1 000 > 1 000 ≤ 10 000 >10 000 ≤ 100 000 >100 000 10a 10a 50b 365 365 a: Wszystkie próbki pobiera się w okresach, gdy ryzyko przetrwania procesu uzdatniania przez patogeny jelitowe jest wysokie. b: Co najmniej 10 próbek pobiera się w okresach, gdy ryzyko przetrwania uzdatniania przez patogeny jelitowe jest wysokie. Uwaga 1: Strefa zaopatrzenia jest określonym geograficznie obszarem, z którego pochodzi woda przeznaczona do spożycia przez ludzi z jednego lub więcej źródeł, a jakość wody można uznać w przybliżeniu za jednolitą. Uwaga 2: Wielkości są obliczane jako średnie pobrane w ciągu roku kalendarzowego. Zamiast objętości wody można wykorzystać liczbę mieszkańców strefy zaopatrzenia w celu ustalenia minimalnej częstotliwości, przyjmując, że zużycie wody wynosi 200 l/(dzień* na mieszkańca). Uwaga 3: Państwa członkowskie, które postanowiły zwolnić poszczególne dostawy na mocy art. 3 ust. 2 lit. b) stosują te częstotliwości wyłącznie do stref zaopatrzenia, które dystrybuują pomiędzy 10 a 100 m3 dziennie. Poprawka Częstotliwości pobierania próbek Wszystkie parametry określone zgodnie z art. 5 monitoruje się co najmniej z częstotliwościami określonymi w poniższej tabeli, chyba że na podstawie oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem przeprowadzonej zgodnie z art. 9 i częścią C niniejszego załącznika określono inną częstotliwość monitorowania. Tabela 1 Minimalna częstotliwość pobierania próbek i wykonywania analiz do celów monitorowania zgodności Objętość wody dostarczanej lub produkowanej dziennie w strefie zaopatrzenia (zob. uwaga 1 i 2) m3 Parametr grupy A (parametr mikrobiologiczny) – liczba próbek rocznie (zob. uwaga 3) Parametr grupy B (parametr chemiczny) – liczba próbek rocznie   ≤ 100 > 0 (zob. uwaga 4) > 0 (zob. uwaga 4) > 100 ≤ 1000 4 1 > 1000 ≤ 10000 4 +3 na każde 1000 m3/d i ich część całkowitej objętości 1 +1 na każde 1000 m3/d i ich część całkowitej objętości > 10000   ≤ 100000 3 + 1 na każde 10000 m3/dzień i i ich część całkowitej objętości > 100000   12 + 1 na każde 25000 m3/dzień i ich część całkowitej objętości Uwaga 1: Strefa zaopatrzenia jest określonym geograficznie obszarem, z którego pochodzi woda przeznaczona do spożycia przez ludzi z jednego lub więcej źródeł, a jakość wody można uznać w przybliżeniu za jednolitą. Uwaga 2: Wielkości są obliczane jako średnie pobrane w ciągu roku kalendarzowego. Zamiast objętości wody można wykorzystać liczbę mieszkańców strefy zaopatrzenia w celu ustalenia minimalnej częstotliwości, przyjmując, że zużycie wody wynosi 200 l/(dzień* na mieszkańca). Uwaga 3: Wskazaną częstotliwość oblicza się w następujący sposób: np. 4300 m3/dzień = 16 próbek (cztery dla pierwszych 1000 m3/dzień + 12 dla dodatkowych 3300 m3/dzień). Uwaga 4: Państwa członkowskie, które postanowiły zwolnić poszczególne dostawy na mocy art. 3 ust. 2 lit. b) niniejszej dyrektywy stosują te częstotliwości wyłącznie do stref zaopatrzenia, które dystrybuują pomiędzy 10 a 100 m3 dziennie. Poprawka 144 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik II – część D – punkt 2 a (nowy) 2a.  Próbki do badań na obecność bakterii Legionella w wewnętrznych instalacjach wodociągowych pobiera się w punktach zagrożonych rozprzestrzenianiem się bakterii Legionella pneumophila lub narażeniem na kontakt z nią. Państwa członkowskie określają wytyczne dotyczące metod pobierania próbek w związku z badaniem na obecność tej bakterii. Poprawka 145 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik II a (nowe) Minimalne wymagania higieniczne dla substancji i materiałów do wytwarzania nowych produktów, które mają kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi: a)  wykaz substancji dopuszczonych do stosowania przy wytwarzaniu materiałów, który obejmuje między innymi materiały organiczne, elastomery, silikony, metale, cement, żywice jonowymienne i materiały złożone oraz wytwarzane z nich produkty: b)  obowiązki typowe dla stosowania substancji w materiałach i wytwarzanych z nich produktach; c)  ograniczenia typowe dla migracji określonych substancji do wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; d)  zasady higieny dotyczące innych właściwości, których przestrzeganie jest wymagane do spełniania przepisów; e)  podstawowe zasady sprawdzania przestrzegania lit. a)–d); f)  zasady sprawdzania przestrzegania lit. a)–d) w odniesieniu do pobierania próbek i metod analizy. Poprawki 177 i 224 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik III – część B – punkt 1 – tabela 1 – wiersz 28 Tekst proponowany przez Komisję PFAS 50   Poprawka PFAS 20   Poprawka 146 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – tytuł INFORMACJE, KTÓRE MAJĄ BYĆ PODAWANE DO WIADOMOŚCI PUBLICZNEJ DROGĄ INTERNETOWĄ INFORMACJE, KTÓRE MAJĄ BYĆ PODAWANE DO WIADOMOŚCI PUBLICZNEJ Poprawka 147 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – wprowadzenie Następujące informacje są dostępne dla konsumentów przez internet w sposób przyjazny dla użytkownika i dostosowany do jego potrzeb: Następujące informacje są dostępne dla konsumentów przez internet lub w inny, równie przyjazny dla użytkownika i dostosowany do jego potrzeb sposób: Poprawka 148 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 1 1)  dane odpowiedniego dostawcy wody; 1)  dane odpowiedniego dostawcy wody, obszar i liczba zaopatrywanych osób, a także metoda produkcji wody; Poprawka 149 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 2 – wprowadzenie 2)  najnowsze wyniki monitorowania parametrów wymienionych w załączniku I części A i B, w tym częstotliwość i lokalizacja punktów pobierania próbek, stosownie do obszaru zainteresowania osoby zaopatrywanej, wraz z wartością parametryczną określoną zgodnie z art. 5. Wyniki monitorowania nie mogą być starsze niż: 2)  przegląd najnowszych wyników monitorowania w przeliczeniu na dostawcę wody parametrów wymienionych w załączniku I części A, B i Ba, w tym częstotliwość stosownie do obszaru zainteresowania osoby zaopatrywanej, wraz z wartością parametryczną określoną zgodnie z art. 5. Wyniki monitorowania nie mogą być starsze niż: Poprawka 202 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 2 – litera b b)  sześć miesięcy w przypadku dużych dostawców wody; b)  sześć miesięcy w przypadku średnich i dużych dostawców wody; Poprawka 203 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 2 – litera c c)  jeden rok w przypadku małych dostawców wody; c)  jeden rok w przypadku bardzo małych i małych dostawców wody; Poprawka 150 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 3 3)  w przypadku przekroczenia wartości parametrycznych określonych zgodnie z art. 5 informacja o możliwym zagrożeniu dla zdrowia ludzkiego i powiązane porady dotyczące zdrowia i zużycia lub link dający dostęp do takich informacji; 3)  w przypadku zaistnienia potencjalnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego określonego przez właściwe organy w wyniku przekroczenia wartości parametrycznych określonych zgodnie z art. 5 informacja o możliwym zagrożeniu dla zdrowia ludzkiego i powiązane porady dotyczące zdrowia i zużycia lub link dający dostęp do takich informacji; Poprawka 151 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 4 4)  streszczenie odpowiedniej oceny ryzyka związanego z zaopatrzeniem; skreśla się Poprawka 152 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 5 5)  informacja na temat następujących parametrów wskaźnikowych i powiązanych wartości parametrycznych; 5)  informacja na temat parametrów wskaźnikowych, wymienionych w załączniku I część Ba, i powiązanych wartości parametrycznych; a)  barwa; b)  pH (stężenie jonów wodoru); c)  przewodnictwo; d)  żelazo; e)  mangan; f)  zapach; g)  smak; h)  twardość; i)  minerały, aniony/kationy rozpuszczone w wodzie: —  Bor BO3- —  Węglan CO32- —  Chlorek Cl- —  Fluorek F- —  Wodorowęglan HCO3- —  Azotany NO3- —  Azotyny NO2- —  Fosforan PO43- —  Krzemian SiO2 —  Siarczan SO42- —  Siarczek S2- —  Glin Al —  Amon NH4+ —  Wapń Ca —  Magnez Mg —  Potas K —  Sód Na Te wartości parametryczne i inne niezjonizowane związki i pierwiastki śladowe mogą być przedstawione z wartością odniesienia lub wyjaśnieniem; Poprawka 153 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 6 6)  porady dla konsumentów, w tym na temat tego, jak ograniczyć zużycie wody; 6)  porady dla konsumentów, w tym na temat tego, jak w stosownych przypadkach ograniczyć zużycie wody oraz jak korzystać z wody w sposób odpowiedzialny, dostosowany do miejscowych warunków; Poprawka 154 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 7 7)  w przypadku bardzo dużych dostawców wody – corocznie informacje na temat: 7)  w przypadku dużych i bardzo dużych dostawców wody – corocznie informacje na temat: Poprawka 155 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 7 – litera a a)  ogólnego funkcjonowania systemu pod względem wydajności, w tym wskaźniki wycieków i zużycie energii na metr sześcienny dostarczanej wody; a)  ogólnego funkcjonowania systemu pod względem wydajności, w tym poziomy wycieków określone przez państwa członkowskie; Poprawka 156 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 7 – litera b b)  informacje na temat kierownictwa i zarządzania dotyczące dostawcy wody, w tym skład zarządu; b)  informacje na temat modeli zarządzania usługą i struktury własności dostaw wody przez dostawcę wody; Poprawka 157 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 7 – litera d d)  informacje na temat struktury kosztów taryfy pobieranej od konsumentów za metr sześcienny wody, w tym kosztów stałych i zmiennych, przedstawiające co najmniej koszty związane z zużyciem energii na metr sześcienny dostarczonej wody, środkami przyjętymi przez dostawców wody na potrzeby oceny zagrożenia na podstawie art. 8 ust. 4, uzdatnianiem i dystrybucją wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zbieraniem i oczyszczaniem ścieków, a także koszty związane ze środkami do celów art. 13, jeżeli takie środki zostały przyjęte przez dostawców wody; d)  w przypadku gdy koszty są odzyskiwane za pośrednictwem systemu taryfowego informacje na temat struktury taryfy za metr sześcienny wody, w tym kosztów stałych i zmiennych, a także związanych ze środkami przyjętymi przez dostawców wody na potrzeby oceny zagrożenia na podstawie art. 8 ust. 4, uzdatnianiem i dystrybucją wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, a także kosztów związanych ze środkami do celów art. 13, jeżeli takie środki zostały przyjęte przez dostawców wody; Poprawka 158 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 7 – litera e e)  kwota inwestycji uznanych przez dostawcę za konieczne do zapewnienia trwałości finansowej usług wodnych (w tym utrzymania infrastruktury) oraz kwota inwestycji faktycznie otrzymanych lub odzyskanych; e)  kwota zrealizowanych, trwających i zaplanowanych inwestycji wraz z planami finansowania; Poprawka 159 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik IV – akapit 1 – punkt 7 – litera g g)  podsumowanie i statystyki dotyczące skarg konsumentów oraz terminowości i adekwatności reakcji na problemy; g)  podsumowanie i statystyki dotyczące skarg konsumentów oraz podjętych w odpowiedzi na nie działań; Poprawka 160 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik VI – akapit 1 – punkt 8 8)  na życzenie dostęp do danych historycznych dotyczących informacji w pkt 2 i 3 i sięgających do 10 lat wstecz. 8)  na życzenie dostęp do danych historycznych dotyczących informacji w pkt 2 i 3 i sięgających do 10 lat wstecz i najwcześniej do momentu transpozycji niniejszej dyrektywy.

(1) Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0288/2018).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz w sprawie sprostowania tego rozporządzenia w zakresie zasobów na inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia (COM(2018)0498 – C8-0307/2018 – 2018/0265(COD))

P8_TA(2018)0398 A8-0282/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0498),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 177 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0307/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym,

–  po konsultacji z Komitetem Regionów,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0282/2018),

A.  mając na uwadze, że ze względu na pilną potrzebę uzasadnione jest przeprowadzenie głosowania przed upływem ośmiotygodniowego terminu ustanowionego w art. 6 Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności;

1.  zatwierdza swoje stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 października 2018 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/... zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz zasobów na cel „Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia”

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2018/1719.)

Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 23 października 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostosowania obowiązków sprawozdawczych w dziedzinie polityki ochrony środowiska w drodze zmiany dyrektyw 86/278/EWG, 2002/49/WE, 2004/35/WE, 2007/2/WE, 2009/147/WE i 2010/63/UE, rozporządzeń (WE) nr 166/2006 i (UE) nr 995/2010 oraz rozporządzeń Rady (WE) nr 338/97 i (WE) nr 2173/2005 (COM(2018)0381 – C8-0244/2018 – 2018/0205(COD))(1)

P8_TA(2018)0399 A8-0324/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Tytuł Wniosek Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie dostosowania obowiązków sprawozdawczych w dziedzinie polityki ochrony środowiska w drodze zmiany dyrektyw 86/278/EWG, 2002/49/WE, 2004/35/WE, 2007/2/WE, 2009/147/WE i 2010/63/UE, rozporządzeń (WE) nr 166/2006 i (UE) nr 995/2010 oraz rozporządzeń Rady (WE) nr 338/97 i (WE) nr 2173/2005 w sprawie dostosowania obowiązków sprawozdawczych w dziedzinie prawodawstwa dotyczącego środowiska w drodze zmiany dyrektyw 86/278/EWG, 2002/49/WE, 2004/35/WE, 2007/2/WE, 2009/147/WE i 2010/63/UE, rozporządzeń (WE) nr 166/2006 i (UE) nr 995/2010 oraz rozporządzeń Rady (WE) nr 338/97 i (WE) nr 2173/2005 (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Tekst mający znaczenie dla EOG) Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 (1)  W celu zaspokojenia zapotrzebowania na informacje dotyczące wdrożenia i zgodności należy wprowadzić zmiany do szeregu aktów prawnych w dziedzinie środowiska, biorąc pod uwagę wyniki sprawozdania Komisji „Działania usprawniające sprawozdawczość w dziedzinie środowiska”45 i związanej z nim oceny adekwatności46. (1)  W celu zaspokojenia zapotrzebowania na informacje dotyczące wdrożenia i zgodności należy wprowadzić zmiany do szeregu aktów prawnych dotyczących środowiska, biorąc pod uwagę wyniki sprawozdania Komisji „Działania usprawniające sprawozdawczość w dziedzinie środowiska”45 i związanej z nim oceny adekwatności46. __________________ __________________ 45 COM(2017)0312. 45 COM(2017)0312. 46 SWD(2017)0230. 46 SWD(2017)0230. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 a (nowy) (1a)   Niniejsze rozporządzenie ma na celu unowocześnienie zarządzania informacjami i zapewnienie bardziej spójnego podejścia w ramach aktów ustawodawczych wchodzących w zakres jego stosowania w drodze uproszczenia sprawozdawczości, aby zmniejszyć obciążenia administracyjne, w drodze udoskonalenia bazy danych na potrzeby przyszłych ocen oraz dzięki zwiększeniu przejrzystości z korzyścią dla obywateli, w każdym przypadku stosownie do okoliczności. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 (2)  Konieczne jest, aby dostępność danych zapewniała w dalszym ciągu jak najmniejsze obciążenie administracyjne wszystkich podmiotów. Wymaga to aktywnego rozpowszechniania tych danych na poziomie krajowym zgodnie z dyrektywami 2003/4/WE47 i 2007/2/WE48 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz ich przepisami wykonawczymi, aby zapewnić odpowiednią infrastrukturę na potrzeby publicznego dostępu do danych, sprawozdawczości i wymiany danych między organami publicznymi. (2)  Konieczne jest, aby dostępność danych zapewniała w dalszym ciągu jak najmniejsze obciążenie administracyjne wszystkich podmiotów, zwłaszcza takich podmiotów pozarządowych jak małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP). Wymaga to aktywnego rozpowszechniania tych danych na poziomie krajowym zgodnie z dyrektywami 2003/4/WE47 i 2007/2/WE48 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz ich przepisami wykonawczymi, aby zapewnić odpowiednią infrastrukturę na potrzeby publicznego dostępu do danych, sprawozdawczości i wymiany danych między organami publicznymi. _________________ _________________ 47 Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26). 47 Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26). 48 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1). 48 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1). Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 (3)  Dane przekazywane przez państwa członkowskie są Komisji niezbędne do monitorowania oraz dokonywania przeglądu i oceny wydajności regulacyjnej przepisów w stosunku do ich celów, co będzie przydatne przy formułowaniu przyszłych ocen prawodawstwa zgodnie z pkt 22 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa49. W kilku aktach prawnych w sektorze środowiska należy dodać przepisy na potrzeby przyszłej oceny tych instrumentów, dokonywanej na podstawie danych zgromadzonych w trakcie wdrażania, ewentualnie uzupełnionych dodatkowymi danymi naukowymi i analitycznymi. W tym kontekście potrzebne są odpowiednie dane, które umożliwią lepszą ocenę skuteczności, efektywności, istotności, spójności i unijnej wartości dodanej prawodawstwa Unii. Należy zatem zapewnić odpowiednie mechanizmy sprawozdawcze, które mogą również służyć jako wskaźniki do tego celu. (3)  Proces pełnego i terminowego przekazywania odpowiednich danych przez państwa członkowskie jest kluczowy, aby umożliwić Komisji monitorowanie oraz dokonywanie przeglądu i oceny wydajności regulacyjnej przepisów w stosunku do ich celów, co będzie przydatne przy formułowaniu przyszłych ocen prawodawstwa zgodnie z pkt 22 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa49. W kilku aktach prawnych w sektorze środowiska należy dodać przepisy na potrzeby przyszłej oceny tych instrumentów, dokonywanej na podstawie danych zgromadzonych w trakcie wdrażania, ewentualnie uzupełnionych dodatkowymi danymi naukowymi i analitycznymi. W tym kontekście potrzebne są odpowiednie dane, które umożliwią lepszą ocenę skuteczności, efektywności, istotności, spójności i unijnej wartości dodanej prawodawstwa Unii. Należy zatem zapewnić odpowiednie mechanizmy sprawozdawcze, które mogą również służyć decydentom i ogółowi społeczeństwa jako wskaźniki do tego celu. _________________ _________________ 49 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1. 49 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 (5)  Zgodnie z oceną dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady50 istnieje potrzeba dostosowania terminów składania sprawozdań dotyczących map hałasu i planów działań, tak aby zapewnić wystarczający czas na konsultacje publiczne w sprawie planów działań. W tym celu – i tylko jeden raz – termin analizy lub zmiany planów działań zostaje przesunięty o rok, tak aby termin następnej (czwartej) rundy planów działań przypadał nie na dzień 18 lipca 2023 r., lecz na dzień 18 lipca 2024 r. W związku z tym, począwszy od czwartej rundy, zamiast jednego roku, jak ma to miejsce obecnie, państwa członkowskie będą miały około dwóch lat od sporządzenia map hałasu do ukończenia analizy lub zmiany planów działań. Następnie w odniesieniu do kolejnych rund planowania działań wznowiony zostanie pięcioletni cykl analizy lub zmiany. Ponadto aby lepiej osiągnąć cele dyrektywy 2002/49/WE i stworzyć podstawę do opracowywania środków na poziomie Unii, sprawozdawczość państw członkowskich powinna odbywać się drogą elektroniczną. Konieczne jest również zwiększenie udziału społeczeństwa poprzez wprowadzenie wymogu publicznego udostępniania niektórych informacji przy jednoczesnym dostosowaniu tego obowiązku do innych unijnych aktów prawnych takich jak dyrektywa 2007/2/WE, bez powielania wymogów praktycznych. (5)  Zgodnie z oceną dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady50 istnieje potrzeba dostosowania terminów składania sprawozdań dotyczących map hałasu i planów działań, tak aby zapewnić wystarczający czas na konsultacje publiczne w sprawie planów działań. W tym celu – i tylko jeden raz – termin analizy lub zmiany planów działań zostaje przesunięty o rok, tak aby termin następnej (czwartej) rundy planów działań przypadał nie na dzień 18 lipca 2023 r., lecz na dzień 18 lipca 2024 r. W związku z tym, począwszy od czwartej rundy, zamiast jednego roku, jak ma to miejsce obecnie, państwa członkowskie będą miały około dwóch lat od sporządzenia map hałasu do ukończenia analizy lub zmiany planów działań. Następnie w odniesieniu do kolejnych rund planowania działań wznowiony zostanie pięcioletni cykl analizy lub zmiany. Ponadto aby lepiej osiągnąć cele dyrektywy 2002/49/WE i stworzyć podstawę do opracowywania środków na poziomie Unii, sprawozdawczość państw członkowskich powinna odbywać się drogą elektroniczną. Konieczne jest również zwiększenie udziału społeczeństwa poprzez wprowadzenie wymogu publicznego udostępniania zrozumiałych, dokładnych i porównywalnych informacji przy jednoczesnym dostosowaniu tego obowiązku do innych unijnych aktów prawnych takich jak dyrektywa 2007/2/WE, bez powielania wymogów praktycznych. _________________ _________________ 50 Dyrektywa 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnosząca się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (Dz.U. L 189 z 18.7.2002). 50 Dyrektywa 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnosząca się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (Dz.U. L 189 z 18.7.2002). Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 (7)  Ze sprawozdania Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wdrożenia dyrektywy 2007/2/WE oraz oceny REFIT52 wynika, że należy – w celu uproszczenia wdrażania tej dyrektywy i zmniejszenia obciążenia administracyjnego związanego z monitorowaniem prowadzonym przez państwa członkowskie – znieść wymóg składania Komisji przez państwa członkowskie sprawozdań co trzy lata oraz wymóg składania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przez Komisję sprawozdania podsumowującego, ponieważ ocena adekwatności sprawozdawczości potwierdziła ograniczone wykorzystanie takich sprawozdań53. (7)  Ze sprawozdania Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wdrożenia dyrektywy 2007/2/WE oraz oceny REFIT52 wynika, że należy – w celu uproszczenia wdrażania tej dyrektywy i zmniejszenia obciążenia administracyjnego związanego z monitorowaniem prowadzonym przez państwa członkowskie – znieść wymóg składania Komisji przez państwa członkowskie sprawozdań co trzy lata oraz wymóg składania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przez Komisję sprawozdania podsumowującego, ponieważ ocena adekwatności sprawozdawczości potwierdziła ograniczone wykorzystanie takich sprawozdań53. Komisja powinna jednak nadal przeprowadzać w regularnych odstępach czasu ocenę tej dyrektywy i podawać ją do publicznej wiadomości. _________________ _________________ 52 COM(2016)0478 oraz SWD(2016)0273. 52 COM(2016)0478 oraz SWD(2016)0273. 53 COM(2017)0312. 53 COM(2017)0312. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 (9)  Konieczna jest zmiana obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 43, 54 i 57 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE56. Przepisy te obejmują – mając na celu poprawę przejrzystości i zmniejszenie obciążenia administracyjnego – ustanowienie centralnej, ogólnodostępnej bazy danych z możliwością przeszukiwania, zawierającej nietechniczne streszczenia projektów oraz związanych z nimi ocen retrospektywnych, przyznanie Komisji uprawnień wykonawczych w zakresie określenia wspólnego formatu przedkładania nietechnicznych streszczeń projektów i związanych z nimi ocen retrospektywnych, informacje na temat wdrożenia oraz zastąpienie sprawozdań statystycznych składanych co trzy lata przez Komisję wymogiem utworzenia dynamicznej centralnej bazy danych prowadzonej przez Komisję oraz udostępniania informacji w ujęciu rocznym. (9)  Konieczna jest zmiana obowiązków sprawozdawczych określonych w art. 43, 54, 57 i 58 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE56. Przepisy te obejmują – mając na celu poprawę przejrzystości i zmniejszenie obciążenia administracyjnego – ustanowienie centralnej, ogólnodostępnej bazy danych z możliwością przeszukiwania, zawierającej nietechniczne streszczenia projektów oraz związanych z nimi ocen retrospektywnych, przyznanie Komisji uprawnień wykonawczych w zakresie określenia wspólnego formatu przedkładania nietechnicznych streszczeń projektów i związanych z nimi ocen retrospektywnych, informacje na temat wdrożenia oraz zastąpienie sprawozdań statystycznych składanych co trzy lata przez Komisję wymogiem utworzenia dynamicznej centralnej bazy danych prowadzonej przez Komisję oraz udostępniania informacji w ujęciu rocznym. W kontekście sprawozdania Komisji w 2017 r.56a należy zmodyfikować klauzulę przeglądową ww. dyrektywy określoną w jej art. 58 z myślą o przyszłym przeglądzie przepisów. __________________ __________________ 56 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 33). 56 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 33). 56a Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zgodnie z art. 58 dyrektywy 2010/63/UE w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych, COM(2017)0631. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 a (nowy) (14a)  Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 86/278/EWG, 2002/49/WE, 2004/35/WE, 2007/2/WE, 2009/147/WE i 2010/63/UE, rozporządzenia (WE) nr 166/2006 i (UE) nr 995/2010 oraz rozporządzenia (WE) nr 338/97 i (WE) nr 2173/2005, Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt -1 (nowy) Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 2 – ustęp 1 – litera d a (nowa) -1.  w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu: „da) »usługi danych przestrzennych« oznaczają operacje, które mogą być wykonywane przez aplikację komputerową na danych przestrzennych zawartych w zbiorach danych przestrzennych lub na powiązanych z nimi metadanych, jak określono w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*; __________________ * Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).”. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt -1 a (nowy) Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 2 – ustęp 1 – litera d b (nowa) -1a.  w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu: „db) »zbiór danych przestrzennych« oznacza rozpoznawalny zestaw danych przestrzennych zgodnie z definicją w art. 3 pkt 3 dyrektywy 2007/2/WE.”; Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 10 – ustęp 1 – litera d d)   nazwy i adresy odbiorców osadu i miejsce jego wykorzystania; skreśla się Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 10 – ustęp 1 – litera e e)  wszelkie inne informacje dotyczące transpozycji i wdrożenia niniejszej dyrektywy przekazywane Komisji przez państwa członkowskie na podstawie art. 17. skreśla się Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 2 Do prezentacji zbiorów danych przestrzennych zawartych w informacjach zarejestrowanych w tej ewidencji wykorzystuje się usługi danych przestrzennych zdefiniowane w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*. Do prezentacji zbiorów danych przestrzennych zawartych w informacjach zarejestrowanych w tej ewidencji wykorzystuje się usługi danych przestrzennych. Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 10 – ustęp 2 – akapit 1 Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest podawana do wiadomości publicznej za każdy rok kalendarzowy w terminie trzech miesięcy od końca danego roku kalendarzowego, w formacie skonsolidowanym określonym w załączniku do decyzji Komisji 94/741/WE** lub w innym formacie przewidzianym na podstawie art. 17. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest podawana do wiadomości publicznej za każdy rok kalendarzowy w terminie trzech miesięcy od końca danego roku kalendarzowego i jest łatwo dostępna, w formacie skonsolidowanym określonym w załączniku do decyzji Komisji 94/741/WE** lub w innym formacie przewidzianym na podstawie art. 17. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 10 – ustęp 3 3.  Informacje na temat metod oczyszczania oraz wyników analiz są udostępniane na żądanie właściwych organów. 3.  Informacje na temat metod oczyszczania oraz wyników analiz są udostępniane właściwym organom. Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 86/278/EWG Artykuł 17 Komisja jest uprawniona do określenia, w drodze aktu wykonawczego, formatu, zgodnie z którym państwa członkowskie mają przekazywać informacje dotyczące wdrożenia dyrektywy 86/278/EWG zgodnie z wymogami art. 10 niniejszej dyrektywy. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2. W oparciu o dane udostępnione przez państwa członkowskie na podstawie art. 10 i 17 służby Komisji publikują przegląd ogólnounijny obejmujący mapy. Komisja jest uprawniona do określenia, w drodze aktu wykonawczego, formatu, zgodnie z którym państwa członkowskie mają przekazywać informacje dotyczące wdrożenia dyrektywy 86/278/EWG zgodnie z wymogami art. 10 niniejszej dyrektywy. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15 ust. 2. W oparciu o dane udostępnione przez państwa członkowskie na podstawie art. 10 i 17 służby Komisji publikują przegląd ogólnounijny obejmujący mapy. W świetle tych danych Komisja przedstawia też w razie potrzeby odpowiednie wnioski dotyczące zwiększenia ochrony gleby i środowiska. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2002/49/WE Artykuł 10 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie zapewniają przekazanie Komisji danych ze strategicznych map hałasu i streszczeń planów działań określonych w załączniku VI w ciągu sześciu miesięcy od terminów ustanowionych odpowiednio w art. 7 i 8. W tym celu państwa członkowskie przekazują te informacje wyłącznie drogą elektroniczną do repozytorium danych utworzonego zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 13 ust. 3. W przypadku konieczności zaktualizowania informacji państwo członkowskie opisuje różnice pomiędzy aktualnymi a pierwotnymi informacjami i podaje przyczyny aktualizacji, udostępniając zaktualizowane informacje w repozytorium danych.”; 2.  Państwa członkowskie zapewniają przekazanie Komisji danych ze strategicznych map hałasu i streszczeń planów działań określonych w załączniku VI w ciągu sześciu miesięcy od terminów ustanowionych odpowiednio w art. 7 i 8. W tym celu państwa członkowskie przekazują te informacje wyłącznie drogą elektroniczną do obowiązkowego repozytorium danych. W przypadku konieczności zaktualizowania informacji państwo członkowskie opisuje różnice pomiędzy aktualnymi a pierwotnymi informacjami i podaje przyczyny aktualizacji, udostępniając zaktualizowane informacje w repozytorium danych.”; Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 4 a (nowy) Dyrektywa 2002/49/WE Artykuł 10 – ustęp 2 a (nowy) 4a.  w art. 10 po ust. 2 dodaje się ustęp w brzmieniu: „2a. Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 12a w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy w zakresie ustanowienia obowiązkowego repozytorium danych, o którym mowa w ust. 2, oraz szczegółowych zasad mechanizmu cyfrowej wymiany informacji na potrzeby wymiany danych ze strategicznych map hałasu i streszczeń planów działania.”; Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 4 b (nowy) Dyrektywa 2002/49/WE Artykuł 12 a (nowy) 4b.  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 12a Wykonywanie przekazanych uprawnień 1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule. 2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 10 ust. 2a, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia … [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 10 ust. 2a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. 4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa*. 5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10 ust. 2a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”; __________________ * Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.”. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 5 Dyrektywa 2002/49/WE Załącznik VI – punkt 3 5.  załącznik VI pkt 3 otrzymuje brzmienie: 5.  skreśla się załącznik VI pkt 3. 3.  Mechanizm wymiany informacji Komisja, wspomagana przez Europejską Agencję Środowiska, opracowuje obowiązkowy mechanizm cyfrowej wymiany informacji na potrzeby wymiany danych ze strategicznych map hałasu i streszczeń planów działań, o których mowa w art. 10 ust. 2, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 13 ust. 3.”. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt -1 (nowy) Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 16 a (nowy) -1.  w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu: „16a. »usługi danych przestrzennych« oznaczają operacje, które mogą być wykonywane przez aplikację komputerową na danych przestrzennych zawartych w zbiorach danych przestrzennych lub na powiązanych z nimi metadanych, jak określono w dyrektywie 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*; __________________ * Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).”. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 1 Państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie i aktualne informacje, przynajmniej na temat bezpośredniego zagrożenia wystąpieniem szkód, były publicznie dostępne w internecie w formacie otwartym, zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej dyrektywy i art. 7 ust. 4 dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*. W odniesieniu do każdego zdarzenia podaje się co najmniej informacje wymienione w załączniku VI do niniejszej dyrektywy. 1.   Państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie i aktualne informacje, przynajmniej na temat bezpośredniego zagrożenia wystąpieniem szkód, były udostępniane obywatelom i Komisji w internecie w formacie otwartym, zgodnie z załącznikiem VI do niniejszej dyrektywy i art. 7 ust. 4 dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady*. W odniesieniu do każdego zdarzenia podaje się co najmniej informacje wymienione w załączniku VI do niniejszej dyrektywy. Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 18a w celu zmiany załącznika VI do niniejszej dyrektywy w zakresie szczegółowych kryteriów, zgodnie z którymi klasyfikuje się skalę i rodzaj szkody wyrządzonej środowisku naturalnemu. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 2 2.  Do prezentacji zbiorów danych przestrzennych takich jak lokalizacja przestrzenna zdarzeń zawartych w informacjach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykorzystuje się usługi danych przestrzennych zdefiniowane w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady**. 2.  Do prezentacji zbiorów danych przestrzennych takich jak lokalizacja przestrzenna zdarzeń zawartych w informacjach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykorzystuje się usługi danych przestrzennych. Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 3 3.  W oparciu o dane udostępnione przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 służby Komisji publikują przegląd ogólnounijny obejmujący mapy. 3.  W oparciu o dane udostępnione przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 służby Komisji publikują przegląd ogólnounijny obejmujący mapy i regularnie go aktualizują. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 4 – wprowadzenie 4.  Komisja przeprowadza w regularnych odstępach czasu ocenę niniejszej dyrektywy. Ocena opiera się między innymi na następujących elementach: 4.  Nie później niż do dnia 1 stycznia 2022 r., a następnie przynajmniej co pięć lat Komisja przeprowadza ocenę niniejszej dyrektywy i jej wdrożenia. Ocena jest podawana do wiadomości publicznej i opiera się między innymi na następujących elementach: Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 4 – litera b a (nowa) ba)  analizie wydarzeń i istotnych zmian w państwach członkowskich. Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 4 a (nowy) 4a.   Komisja informuje w stosownym czasie Parlament Europejski i Radę o wynikach oceny, o której mowa w ust. 4, i w razie potrzeby przedstawia odpowiednie wnioski ustawodawcze. Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 – ustęp 4 b (nowy) 4b.   Ocena, o której mowa w ust. 4, obejmuje również rozszerzenie definicji „szkody wyrządzonej środowisku naturalnemu” określonej w art. 2 pkt 1 oraz zakresu niniejszej dyrektywy w celu uwzględnienia szkód dla zdrowia ludzi z myślą o uwzględnieniu również zanieczyszczeń powietrza, które mogą powodować poważne zagrożenia dla zdrowia. Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2004/35/WE Artykuł 18 a (nowy) 2a.  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 18a Wykonywanie przekazanych uprawnień 1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule. 2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 18 ust. 1a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia … [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. 3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 18 ust. 1a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. 4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa*. 5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 18 ust. 1a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”; __________________ * Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.”. Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2004/35/WE Załącznik VI – akapit 1 – wprowadzenie Informacje, o których mowa w art. 18 ust. 1, obejmują emisje, zdarzenia lub wypadki powodujące szkody wyrządzone środowisku naturalnemu lub bezpośrednie zagrożenie wystąpieniem szkód, wraz z następującymi informacjami i danymi dotyczącymi każdego przypadku: Informacje, o których mowa w art. 18 ust. 1, uwzględniają wykaz emisji, zdarzeń lub wypadków powodujących szkody wyrządzone środowisku naturalnemu lub bezpośrednie zagrożenie wystąpieniem szkód, wraz z następującymi informacjami i danymi dotyczącymi każdego przypadku: Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2004/35/WE Załącznik VI – punkt 7 – litera c a (nowa) ca)   z odnośnymi postępowaniami sądowymi; Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 1 – litera a a (nowa) Dyrektywa 2007/2/WE Artykuł 21 – ustęp 2 – litera c a (nowa) aa)  w ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu: „ca) analizy rozwoju infrastruktury INSPIRE w państwach członkowskich;”; Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2007/2/WE Artykuł 23 – akapit 2 – wprowadzenie Komisja przeprowadza w regularnych odstępach czasu ocenę niniejszej dyrektywy. Ocena opiera się między innymi na następujących elementach: Nie później niż do dnia 1 stycznia 2022 r., a następnie przynajmniej co pięć lat Komisja przeprowadza ocenę niniejszej dyrektywy i jej wdrożenia oraz podaje ją do wiadomości publicznej. Ocena opiera się między innymi na następujących elementach: Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2007/2/WE Artykuł 23 – akapit 2 a (nowy) Komisja informuje w stosownym czasie Parlament Europejski i Radę o wynikach oceny, o której mowa w akapicie drugim, i w razie potrzeby przedstawia odpowiednie wnioski ustawodawcze. Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 2009/147/WE Artykuł 12 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie przesyłają Komisji co sześć lat, w tym samym czasie, co sprawozdanie sporządzane na podstawie art. 17 dyrektywy Rady 92/43/EWG*, sprawozdanie na temat wykonania środków podjętych na podstawie niniejszej dyrektywy oraz głównych skutków tych środków. Sprawozdanie to zawiera w szczególności informacje na temat statusu i tendencji w odniesieniu do gatunków dzikiego ptactwa chronionych tą dyrektywą, zagrożeń i presji dotyczących tych gatunków, środków ochrony zastosowanych w odniesieniu do tych gatunków oraz wkładu sieci obszarów specjalnej ochrony w osiągnięcie celów określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy. 1.  Państwa członkowskie przesyłają Komisji co sześć lat, w tym samym czasie, co sprawozdanie sporządzane na podstawie art. 17 dyrektywy Rady 92/43/EWG*, sprawozdanie na temat wykonania środków podjętych na podstawie niniejszej dyrektywy oraz głównych skutków tych środków. Sprawozdanie to jest podawane do wiadomości publicznej i zawiera w szczególności informacje na temat statusu i tendencji w odniesieniu do gatunków dzikiego ptactwa chronionych tą dyrektywą, zagrożeń i presji dotyczących tych gatunków, środków ochrony zastosowanych w odniesieniu do tych gatunków oraz wkładu sieci obszarów specjalnej ochrony w osiągnięcie celów określonych w art. 2 niniejszej dyrektywy.”; Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2009/147/WE Artykuł 12 – ustęp 2 – zdanie pierwsze 2.  Komisja, wspomagana przez Europejską Agencję Środowiska, co sześć lat opracowuje zbiorcze sprawozdanie na podstawie informacji określonych w ust. 1.”. 2.  Komisja, wspomagana przez Europejską Agencję Środowiska, co sześć lat opracowuje i publikuje zbiorcze sprawozdanie na podstawie informacji określonych w ust. 1. Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – akapit 1 – punkt 2 – litera a Dyrektywa 2010/63/UE Artykuł 54 – ustęp 1 – akapit 3 W oparciu o dane przedłożone przez państwa członkowskie służby Komisji publikują przegląd unijny. Nie później niż sześć miesięcy po przekazaniu przez państwa członkowskie danych, o których mowa w akapicie drugim, służby Komisji publikują przegląd unijny na podstawie tych danych i regularnie go aktualizują. Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – akapit 1 – punkt 2 – litera b Dyrektywa 2010/63/UE Artykuł 54 – ustęp 4 4.  Komisja ustanawia wspólny format i zakres informacji na potrzeby przedkładania informacji, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 56 ust. 3.”; 4.  Komisja ustanawia wspólny format i zakres informacji na potrzeby przedkładania informacji, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 3. Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – akapit 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2010/63/UE Artykuł 56 – ustęp 3 2a.   art. 56 ust. 3 otrzymuje brzmienie: 3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji. „3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”; Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – akapit 1 – punkt 2 Rozporządzenie (WE) nr 166/2006 Artykuł 7 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie co roku przekazują Komisji drogą elektroniczną sprawozdanie zawierające wszystkie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2, w formacie i w terminie określonych przez Komisję w drodze aktów wykonawczych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2. W każdym przypadku termin przesłania sprawozdania nie może przypadać później niż dziewięć miesięcy po zakończeniu roku sprawozdawczego. 2.  Nie później niż dnia 31 marca każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną sprawozdanie zawierające wszystkie dane, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2, w formacie określonym przez Komisję w drodze aktów wykonawczych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2. W każdym przypadku termin przesłania sprawozdania nie może przypadać później niż dziewięć miesięcy po zakończeniu roku sprawozdawczego. Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – akapit 1 Rozporządzenie (UE) nr 995/2010 Artykuł 20 – ustęp 1 1.  Do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej i udostępniają Komisji informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Komisja może określić w drodze aktów wykonawczych format i procedurę udostępniania takich informacji przez państwa członkowskie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18 ust. 2. 1.  Najpóźniej do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej i udostępniają Komisji informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Komisja może określić w drodze aktów wykonawczych format i procedurę udostępniania takich informacji przez państwa członkowskie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18 ust. 2. Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – akapit 1 Rozporządzenie 995/2010/UE Artykuł 20 – ustęp 3 3.  Do dnia 3 grudnia 2015 r., a następnie co sześć lat, Komisja na podstawie informacji i doświadczeń w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia przeprowadza przegląd jego funkcjonowania i skuteczności, w tym również w zapobieganiu wprowadzania do obrotu nielegalnie pozyskanego drewna lub pochodzących z niego produktów. W szczególności rozważy ona konsekwencje administracyjne dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz dla zakresu produktów. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników przeglądu i w stosownych przypadkach dołącza do niego odpowiednie wnioski ustawodawcze.”. 3.  Do dnia 3 grudnia 2021 r., a następnie co pięć lat, Komisja na podstawie informacji i doświadczeń w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia przeprowadza przegląd jego funkcjonowania i skuteczności, w tym również w zapobieganiu wprowadzania do obrotu nielegalnie pozyskanego drewna lub pochodzących z niego produktów. W szczególności rozważy ona konsekwencje administracyjne dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz dla zakresu produktów. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników przeglądu i w stosownych przypadkach dołącza do niego odpowiednie wnioski ustawodawcze.”. Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – akapit 1 – punkt 1 Rozporządzenie (WE) nr 2173/2005 Artykuł 8 – ustęp 1 1.  Do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej i udostępniają Komisji informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. 1.  Najpóźniej do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej i udostępniają Komisji informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – akapit 1 – punkt 2 Rozporządzenie (WE) nr 2173/2005 Artykuł 9 – akapit 1 Do grudnia 2021 r., a następnie co sześć lat, Komisja na podstawie informacji i doświadczeń w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia przeprowadza przegląd jego funkcjonowania i skuteczności. Komisja powinna przy tym uwzględniać postępy we wdrażaniu dobrowolnych umów o partnerstwie. Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników przeglądu i w stosownych przypadkach dołącza do niego propozycje ulepszenia systemu zezwoleń FLEGT.”. Do grudnia 2021 r., a następnie co pięć lat, Komisja na podstawie informacji i doświadczeń w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia przeprowadza przegląd jego funkcjonowania i skuteczności. Komisja uwzględnia przy tym postępy we wdrażaniu dobrowolnych umów o partnerstwie. Co pięć lat Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyników przeglądu i w stosownych przypadkach dołącza do niego propozycje ulepszenia systemu zezwoleń FLEGT.”. Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 1 Rozporządzenie (WE) nr 338/97 Artykuł 15 – ustęp 4 – litera c c)  Nie naruszając przepisów art. 20, na rok przed każdą sesją Konferencji Stron Konwencji organy administracyjne państw członkowskich przekazują Komisji wszystkie informacje odnoszące się do odpowiedniego poprzedniego okresu, wymagane do opracowania sprawozdań, o których mowa w art. VIII.7 lit. b) Konwencji, a także równoważne informacje dotyczące przepisów niniejszego rozporządzenia, które wykraczają poza zakres stosowania Konwencji. Komisja określa informacje, które mają być przekazywane, oraz formę, w jakiej będą one przedstawiane, zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 18 ust. 2. c)  Nie naruszając przepisów art. 20, na rok przed każdą sesją Konferencji Stron Konwencji organy administracyjne państw członkowskich przekazują Komisji wszystkie informacje odnoszące się do odpowiedniego poprzedniego okresu, wymagane do opracowania sprawozdań, o których mowa w art. VIII.7 lit. b) Konwencji, a także równoważne informacje dotyczące przepisów niniejszego rozporządzenia, które wykraczają poza zakres stosowania Konwencji. Komisja określa formę, w jakiej będą one przedstawiane, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 18 ust. 2. Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – akapit 1 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 338/97 Artykuł 18 – ustęp 2 art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2.  W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8. „2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”. Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące. W kwestii zadań Komitetu określonych w art. 19 pkt 1 i 2, o ile w czasie wygaśnięcia okresu trzymiesięcznego od przekazania do Rady, Rada nie powzięła żadnych działań, proponowane środki zostają przyjęte przez Komisję.