Indeks 
Teksty przyjęte
Czwartek, 13 grudnia 2018 r. - Strasburg
Procedura przyspieszonego rozstrzygania sporów handlowych
 Program kosmiczny Unii i Agencja Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego ***I
 Ustanowienie programu „Cyfrowa Europa” na lata 2021–2027 ***I
 Umowa między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską o współpracy w zakresie uregulowań prawnych dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego ***
 Wspólny system podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych *
 Opodatkowanie osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca *
 Iran, w szczególności sprawa Nasrin Sotude
 Egipt, w szczególności sytuacja obrońców praw człowieka
 Tanzania
 Blockchain: przyszłościowa polityka handlowa
 Dostateczna ochrona danych osobowych udzielana przez Japonię
 Konflikt interesów i ochrona budżetu UE w Republice Czeskiej
 Działalność Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r.
 Prace Komisji Petycji w 2017 r.

Procedura przyspieszonego rozstrzygania sporów handlowych
PDF 168kWORD 58k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. zawierającego zalecenia dla Komisji w sprawie procedury przyspieszonego rozstrzygania sporów handlowych (2018/2079(INL))
P8_TA(2018)0519A8-0396/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 225 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 67 ust. 4 TFUE oraz art. 81 ust. 2 TFUE,

–  uwzględniając art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Karty),

–  uwzględniając badanie dla Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej Unii Europejskiej zatytułowane „Building competence in commercial law in the Member States” [Budowanie kompetencji w zakresie prawa handlowego w państwach członkowskich],

–  uwzględniając tablicę wyników wymiaru sprawiedliwości UE z 2018 r.,

–  uwzględniając „Zasady szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości” Europejskiej Sieci Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości z 2016 r.(1),

–  uwzględniając unijny dorobek prawny w dziedzinie współpracy wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych,

–  uwzględniając art. 46 i 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0396/2018),

A.  mając na uwadze, że prawo do rzetelnego i publicznego rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie, zapisane w art. 47 Karty i w art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka, stanowi jedną z podstawowych gwarancji w zakresie poszanowania praworządności i demokracji, a także nieodłączny element całego postępowania cywilnego;

B.  mając na uwadze, że europejskie przyspieszone postępowanie cywilne mogłyby przyczynić się do unowocześnienia postępowań krajowych, zapewnienia przedsiębiorstwom równych warunków działania, a także większego wzrostu gospodarczego za sprawą skutecznych i wydajnych systemów sądowniczych, a jednocześnie ułatwiłoby dostęp do wymiaru sprawiedliwości w Unii Europejskiej i przyczyniło się do zachowania podstawowych swobód unijnych;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z tablicą wyników wymiaru sprawiedliwości za 2018 r. dostępność pomocy prawnej i poziom opłat sądowych mają kluczowy wpływ na dostęp do wymiaru sprawiedliwości, w szczególności dla obywateli żyjących w ubóstwie;

D.  mając na uwadze, że współpracę sądową propaguje się, wspiera i zachęca do niej w kilku aktach proceduralnych prawa wtórnego Unii, w tym rozporządzeniu w sprawie drobnych roszczeń, dyrektywie w sprawie pomocy prawnej oraz rozporządzeniu o przeprowadzaniu dowodów i rozporządzeniu o doręczaniu dokumentów;

E.  mając na uwadze, że celami współpracy sądowej między państwami członkowskimi są między innymi zapewnienie pełnego poszanowania prawa do skutecznego środka prawnego i rzetelnego procesu sądowego w sprawach transgranicznych, zagwarantowanie skutecznych i sprawnych procedur sądowych również w takich sytuacjach oraz zbudowanie wzajemnego zaufania do systemów sądownictwa, które jest podstawą wzajemnego uznawania wyroków sądowych w całej Unii;

F.  mając na uwadze, że wiele kwestii dotyczących prawa procesowego w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych reguluje się na szczeblu krajowym, a zatem prawo procesowe w tym obszarze różni się w poszczególnych państwach członkowskich, co jest zgodne z zasadą pomocniczości i proporcjonalności; mając na uwadze, że procedura przyspieszonego rozstrzygania sporów może doprowadzić do niezbędnego zbliżenia systemów proceduralnych w Unii Europejskiej;

G.  mając na uwadze, że konieczne jest zacieśnienie wzmocnionej współpracy między organami państw członkowskich a systemami sądowniczymi na szczeblu UE w celu usunięcia wszelkich przeszkód, które mogłyby wynikać z braku spójności między poszczególnymi systemami sądowniczymi i administracyjnymi;

H.  mając na uwadze, że w rozporządzeniu Bruksela I określono podstawowy zestaw reguł dotyczących właściwości sądów, uznawania i wykonywania w Unii cywilnych i handlowych orzeczeń mających charakter transgraniczny; mając na uwadze, że jego przekształcona wersja, która ma zastosowanie od 2015 r. (Bruksela Ia), wprowadziła dostosowania mające zasadnicze znaczenie dla rozwiązywania sporów transgranicznych w UE, przynoszące oszczędności kosztów i czasu zarówno dla przedsiębiorstw, jak i obywateli;

I.  mając na uwadze, że w rozporządzeniu Rzym I określono przepisy dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań umownych w sprawach cywilnych i handlowych;

J.  mając na uwadze, że przepisy proceduralne powinny gwarantować zarówno ochronę praw stron, jak i szybkie rozstrzyganie sporów;

K.  mając na uwadze, że rozstrzyganie sporów handlowych w sądach publicznych w państwach członkowskich odbywa się zasadniczo dość powolnie i nie spełnia oczekiwań stron zaangażowanych w spory handlowe, co uwydatnia fakt wprowadzenia europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń, które z kolei przyczyniło się do znacznie szybszego rozstrzygania sporów konsumenckich; mając także na uwadze, że właściwe wykorzystanie z technologii informacyjno-komunikacyjnych w sądach przyczynia się do przyspieszenia postępowań i do ograniczenia kosztów;

L.  mając na uwadze, że powolne rozstrzyganie sporów handlowych w Unii może prowadzić do poszukiwania przez podmioty komercyjne alternatywnych sposobów rozstrzygania sporów lub rozstrzygania sporów w państwach trzecich i do decyzji o stosowaniu do umów prawa krajowego państwa nienależącego do Unii;

M.  mając na uwadze, że o wysokiej jakości rozstrzyganiu sporów handlowych stanowi wysoki poziom kompetencji i doświadczenia sądów, sędziów, adwokatów i prawników praktyków w tej dziedzinie;

N.  mając na uwadze, że dostępność procedur przyspieszonych, opłacalnych i szybkich oferowanych przez wysoko wykwalifikowanych sędziów i prawników z doświadczeniem w państwach członkowskich sprawiłaby, że decyzja o wyborze prawa krajowego danego państwa członkowskiego byłaby bardziej prawdopodobna, a w rezultacie wzbogaciłaby kompetencje w sprawach cywilnych i handlowych w państwach członkowskich;

O.  mając na uwadze, że wydaje się konieczne znalezienie odpowiedniego rozwiązania w odniesieniu do różnych systemów językowych, które mogłoby polegać na zharmonizowanych formularzach dostępnych we wszystkich oficjalnych językach UE;

P.  mając na uwadze, że sądy i izby specjalizujące się w sprawach handlowych zapewnią wyższy poziom kompetencji i niezawisłości w takich sprawach, a tym samym przyciągną je do sądów państw członkowskich;

1.  zauważa, że rozstrzyganie spraw handlowych jest dużo powolniejsze niż mogłoby być (średnio sprawa toczy się 3–4 lata), co prowadzi to do ponoszenia przez przedsiębiorców dużych strat, nie tylko z punktu widzenia ekonomicznego, ale również pod względem czasu i energii oraz innych zasobów, które można by spożytkować na inne możliwości;

2.  podkreśla potrzebę zapewnienia pełnego poszanowania prawa stron do skutecznego środka prawnego i rzetelnego procesu sądowego, jak przewidziano w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, oraz do zapewnienia wysokiej jakości postępowań sądowych w sprawach handlowych;

3.  podkreśla skuteczne wdrożenie europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń, które stanowi szybki i racjonalny pod względem kosztów sposób rozstrzygania w Unii transgranicznych sporów konsumenckich i innych sporów dotyczących niewielkich kwot, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony praw stron;

4.  podkreśla, że wzajemne zaufanie jest pojęciem złożonym i że w procesie budowania zaufania rolę odgrywa wiele czynników, takich jak kształcenie i podnoszenie kwalifikacji sędziów, transgraniczna współpraca sądowa oraz wymiana doświadczeń i wzorcowych praktyk między sędziami;

5.  podkreśla, że jeżeli chodzi o rzetelny proces sądowy i dostęp do wymiaru sprawiedliwości, należy zachować i dalej rozwijać sieci współpracy i bazy danych służące wzmocnieniu współpracy sądowej i wymiany informacji, w tym europejską sieć sądową i europejski portal „e-Sprawiedliwość”, który ma stać się punktem kompleksowej obsługi w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w Unii;

6.  twierdzi, że przyjęcie rozporządzenia podobnego do rozporządzenia dotyczącego postępowania w sprawie drobnych roszczeń, czyli rozporządzenia w sprawie europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych, mającego zastosowanie do transgranicznych sporów handlowych, byłoby najlepszym sposobem rozwiązania problemu długiego czasu oczekiwania na rozstrzyganie sporów handlowych w Unii, co mogłoby przynieść znaczne oszczędności dla europejskich przedsiębiorstw oraz mobilizację niewykorzystanego kapitału;

7.  argumentuje, że podmioty komercyjne będą miały lepsze możliwości płacenia za reprezentację i przygotowania do spraw sądowych, co oznacza, że będą mogły lepiej chronić swoich praw, a to z kolei przyspieszy procedurę;

8.  zauważa, że procedura taka mogłaby opierać się na wymogu gruntownego przygotowania się stron przed rozpoczęciem procedury, ustaleniu ścisłych terminów, niewielu możliwościach dodawania faktów lub dowodów w trakcie postępowania i braku odrębnego odwołania się od decyzji proceduralnych, dzięki czemu procedura odbywałaby się szybciej;

9.  jest zdania, że taki rygorystyczny system proceduralny jest zgodny z ochroną praw stron, pod warunkiem że europejskie przyspieszone postępowanie w sprawach cywilnych będzie miało charakter dobrowolny i będzie mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy:

   strony wyrażą zgodę na zastosowanie procedury po wystąpieniu sporu, lub
   pozwany zaakceptuje uczestnictwo w postępowaniu w takiej formie po tym, jak skarżący wszczął je w ramach europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych, pod warunkiem że pozwany ma wystarczająco dużo czasu na odpowiednie przygotowanie przed rozpoczęciem postępowania;

10.  uważa, że europejskie przyspieszone postępowanie w sprawach cywilnych powinno być w każdym przypadku ważne tylko wtedy, gdy strony zostały należycie poinformowane z wyprzedzeniem o skutkach wyrażenia zgody na zastosowanie takiego postępowania; uważa, że koszty europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych nie powinny być nadmierne dla stron, aby zagwarantować poszanowanie prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości;

11.  podkreśla, że strony sporu często osiągają polubowne rozwiązanie sporu tylko wówczas, gdy okoliczności są w pełni ustalone, a argumenty całkowicie rozwinięte, co oznacza, że w systemie proceduralnym, który nakazuje stronom zbadanie okoliczności i dalszy rozwój argumentacji przed skierowaniem sprawy do sądu, więcej sporów byłoby rozstrzyganych polubownie na wcześniejszym etapie;

12.  zauważa, że celu, jakim jest przyspieszone i bardziej opłacalne rozstrzyganie sporów handlowych w Unii, nie można osiągnąć jedynie w drodze wprowadzenia zharmonizowanego i przyspieszonego systemu postępowania; zapewnienie skuteczności tego systemu proceduralnego wymaga, aby sądy, sędziowie, adwokaci i prawnicy praktycy w dziedzinie prawa mieli wysoki poziom kompetencji i doświadczenia w dziedzinie prawa handlowego i prawa prywatnego międzynarodowego;

13.  podkreśla, że obecny rozkład w zakresie wyboru prawa w umowach handlowych między różnymi jurysdykcjami europejskimi nie jest równy w poszczególnych państwach członkowskich;

14.  zauważa, że wybór prawa właściwego często opiera się na złożonych rozważaniach i że połączenie obcego prawa i sądu naraża stronę często na duże ryzyko gospodarcze oraz że takie przepisy są szczególnie wątpliwe, jeżeli zostały uzgodnione jako część umów standardowych lub w sytuacjach, w których jedna ze stron nie ma możliwości wywarcia wpływu na porozumienie w tym zakresie lub jej możliwości w tym względzie są niewielkie;

15.  jest świadom, że bariera językowa może stanowić dodatkową przeszkodę, a tym samym być kolejnym powodem wyboru danego prawa;

16.  podkreśla, że dostępność jednolitych formularzy standardowych dostępnych we wszystkich oficjalnych językach Unii ułatwiłaby korzystanie z europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych;

17.  proponuje, by w celu zapewnienia jednolitych standardowych formularzy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze, zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym z 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa;

18.  wzywa Komisję do oceny konieczności dokonania przeglądu rozporządzeń Rzym I, Rzym II i Bruksela Ia w celu wzmocnienia powiązań między celem i przedmiotem umów a wybranym prawem, przy jednoczesnym zagwarantowaniu, że słabsze strony w stosunkach między przedsiębiorstwami oraz umowy są chronione, a także przy zachowania autonomii stron do wyboru prawa;

19.  podkreśla, że kwestii tych nie można rozwiązać wyłącznie za pomocą działań prawodawczych, niezbędne są również środki praktyczne mające na celu rozszerzenie wiedzy fachowej zarówno sądów, jak i prawników, takie jak dogłębne szkolenia w kwestiach handlowych, zwiększenie dostępu do prawodawstwa unijnego i krajowego państw członkowskich, a zwłaszcza do orzecznictwa;

20.  zauważa, że prawo handlowe i prawo prywatne międzynarodowe są obszarami mniej skodyfikowanymi niż inne dziedziny prawa, co daje szersze pole dla badań naukowych, zatem jednym ze środków mających na celu wzmocnienie kompetencji w sprawach handlowych w państwach członkowskich jest zwiększenie zasobów dostępnych na badania naukowe w tej dziedzinie;

21.  z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym dziewięć zasad Europejskiej Sieci Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości dotyczących szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości, które przyjęto podczas zgromadzenia ogólnego tej sieci w 2016 r., jako że stanowią one wspólną podstawę i ramy zarówno dla sądownictwa europejskiego, jak i instytucji europejskich zajmujących się szkoleniem kadr wymiaru sprawiedliwości;

22.  podkreśla, że ogromne znaczenie mają również jakość prawa właściwego dla spraw handlowych oraz stopień jego dostosowania do praktyk i zmian w dziedzinie handlu;

23.  na mocy art. 225 TFUE zwraca się zatem do Komisji o przedstawienie do 1 stycznia 2020 r. na podstawie art. 81 ust. 2 TFUE wniosku w sprawie aktu prawodawczego dotyczącego europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych i, zgodnie z zaleceniami określonymi w załączniku do niniejszego dokumentu, po dokonaniu przez Komisję oceny konieczności dokonania tego typu przeglądu, potencjalne przedstawienie wniosku dotyczącego zmiany rozporządzeń Rzym I i Rzym II oraz Bruksela Ia;

24.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do uzupełnienia tych wniosków innymi środkami wspierającymi, których celem jest podniesienie wiedzy fachowej państw członkowskich w dziedzinie prawa handlowego i prawa prywatnego międzynarodowego;

25.  potwierdza, że zalecenia załączone do niniejszej rezolucji są zgodne z prawami podstawowymi, zasadą krajowej autonomii proceduralnej oraz zasadami pomocniczości i proporcjonalności;

26.  uważa, że wszelkie skutki finansowe wniosku, a zwłaszcza koszty postępowań wprowadzonych w ramach przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych wyrównają równoważne oszczędności, jako że postępowanie to będzie prawdopodobnie znacznie bardziej efektywne pod względem kosztów niż zwykłe procedury stosowane przez państwa członkowskie, a dane spory nie zostaną włączone do ogólnego systemu proceduralnego danego państwa członkowskiego;

27.  podkreśla, że prawo handlowe jest tylko jednym z obszarów, w których konieczne są dalsze działania na szczeblu unijnym, aby zapewnić lepszy dostęp do wymiaru sprawiedliwości, wyższą jakość postępowań, silniejsze gwarancje dla stron i szybsze rozstrzyganie sporów;

28.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji oraz zaleceń zawartych w załączniku Komisji i Radzie oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI:

ZALECENIA DOTYCZĄCE ŚRODKÓW WPROWADZENIA I WSPIERANIA EUROPEJSKIEGO PRZYSPIESZONEGO POSTĘPOWANIA W SPRAWACH CYWILNYCH

ZASADY I CELE WNIOSKÓW

I.  Europejskie przyspieszone postępowanie w sprawach cywilnych

Poniższy wniosek ma na celu przede wszystkim wprowadzenie europejskiego przyspieszonego dobrowolnego postępowania w sprawach cywilnych, aby zapewnić przedsiębiorcom europejskim możliwość rozwiązywania transgranicznych sporów o charakterze wyłącznie handlowym w rozsądnym terminie.

Europejskie przyspieszone postępowanie w sprawach cywilnych miałoby opierać się na następujących zasadach:

1.  Powinno mieć zastosowanie do transgranicznych sporów handlowych, do których nie ma zastosowania europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń.

2.  Powinno być stosowane, jeżeli tak postanowią strony, po zaistnieniu sporu lub jeżeli skarżący zgłosi roszczenie w ramach procedury, a pozwany się na nie zgodzi.

3.  Powinno być ono stosowane tylko wtedy, gdy strony zostały należycie poinformowane z wyprzedzeniem o skutkach wyrażenia zgody na zastosowanie tego postępowania;

4.  Powinno się wiązać z wymogiem, aby przed skierowaniem sprawy do sądu strony w wysokim stopniu przygotowały swoje roszczenia, co powinno zostać połączone z wykluczeniem na wczesnym etapie możliwości zgłaszania nowych faktów lub dowodów w sądzie.

5.  Nie powinno umożliwiać odrębnego odwołania od decyzji proceduralnych.

6.  Co do zasady powinno odbywać się w formie procedury pisemnej pozwalającej na przeprowadzanie rozprawy na wniosek przynajmniej jednej ze stron.

7.  W procedurze powinno się zasadniczo wyznaczać bardzo krótkie terminy, zezwalając sądowi na wyznaczenie, w porozumieniu ze stronami, dłuższych terminów w bardziej skomplikowanych sprawach.

8.  Należy zachęcać do polubownego rozstrzygania transgranicznych sporów handlowych w sądzie i poza nim, w tym w drodze mediacji.

9.  Należy zachęcać do wykorzystywania nowoczesnych technologii do celów prowadzenia przesłuchań, gromadzenia dowodów i doręczania dokumentów.

10.  Należy ograniczyć koszty postępowania, aby zagwarantować poszanowanie prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości;

11.  Należy umożliwić uznanie i wykonanie ostatecznego orzeczenia w ramach procedury w najprostszy i najbardziej przyjazny dla użytkownika sposób na mocy prawa Unii.

II.  Potencjalne zmiany rozporządzeń Rzym I i Rzym II oraz Bruksela Ia.

Wniosek w sprawie europejskiego przyspieszonego postępowania w sprawach cywilnych należy poprzeć wnioskiem dotyczącym zmiany rozporządzeń Rzym I i Rzym II oraz Bruksela Ia, aby osiągnąć ściślejsze powiązanie między celem umów a prawem wybranym w Unii oraz by zapewnić stronom umów o charakterze wyłącznie handlowym większą autonomię przy jednoczesnym zagwarantowaniu ochrony słabszym stronom w relacjach między przedsiębiorstwami.

Zmiany rozporządzenia Rzym I mogą obejmować:

1.  Rozważenie zwiększenia zależności między wybranym prawem a treścią i celem umowy i jej stronami.

2.  Ponowne rozpatrzenie przepisów mających zastosowanie do zasadności wyboru prawa – należy rozpatrywać to na mocy domyślnego prawa mającego zastosowanie do umowy.

III.  Inne środki budowania kompetencji w sprawach handlowych w państwach członkowskich

1.  Wnioski te należy dalej wesprzeć działaniami Komisji i państw członkowskich w zakresie budowania kompetencji w sprawach handlowych, takimi jak:

a)  szkolenie sędziów, prawników praktyków w dziedzinie prawa i adwokatów w sprawach handlowych;

b)  uproszczenie i poprawa dostępu do prawa Unii i prawa krajowego państw członkowskich, w tym orzecznictwa;

c)  dalsze skupienie się w kształceniu prawników na prawie handlowym i prawie prywatnym międzynarodowym oraz

d)  dodatkowe środki finansowe na badania naukowe w dziedzinie prawa handlowego i prawa prywatnego międzynarodowego.

e)  opanowanie języka obcego i jego terminologii prawnej.

2.  Ponadto zachęca się państwa członkowskie do zagwarantowania, że sądy stosujące europejskie przyspieszone postępowanie w sprawach cywilnych będą posiadały szczególne uprawnienia w dziedzinie prawa handlowego, na przykład poprzez wyznaczenie lub wzmocnienie funkcjonujących już sądów lub izb handlowych.

3.  Komisję prosi się również o dalsze przeanalizowanie możliwości utworzenia europejskiego sądu gospodarczego w celu uzupełnienia sądów państw członkowskich i zaproponowania stronom sporu dodatkowego, międzynarodowego forum specjalizującego się w rozstrzyganiu sporów handlowych.

4.  W ramach ostatecznego środka zachęca się państwa członkowskie do rozważenia przeglądu ich przepisów prawnych mających zastosowanie do spraw handlowych w relacjach między przedsiębiorstwami, jako że jednym z ważnych czynników decydujących o wyborze prawa jest skuteczność i jakość prawa handlowego danego państwa.

(1) http://www.ejtn.eu/PageFiles/15756/Judicial%20Training%20Principles_EN.pdf


Program kosmiczny Unii i Agencja Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego ***I
PDF 389kWORD 115k
Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 13 grudnia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program kosmiczny Unii i Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego oraz uchylającego rozporządzenia (UE) nr 912/2010, (UE) nr 1285/2013 i (UE) nr 377/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE (COM(2018)0447 – C8-0258/2018 – 2018/0236(COD))(1)
P8_TA(2018)0520A8-0405/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Projekt rezolucji ustawodawczej   Poprawka
Poprawka 1
Projekt rezolucji ustawodawczej
Umocowanie 5 a (nowe)
–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 września 2016 r. pt. „Łączność dla konkurencyjnego jednolitego rynku cyfrowego: w kierunku europejskiego społeczeństwa gigabitowego” (COM(2016)0587) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji (SWD(2016)0300),
Poprawka 2
Projekt rezolucji ustawodawczej
Umocowanie 5 b (nowe)
–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 września 2016 r. pt. „Sieć 5G dla Europy: plan działania” (COM(2016)0588) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji (SWD(2016)0306),
Poprawka 3
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 1
(1)  Technologie kosmiczne oraz dane i usługi związane z przestrzenią kosmiczną stały się niezbędne w codziennym życiu Europejczyków i odgrywają istotną rolę w zachowaniu wielu strategicznych interesów. Unijny przemysł kosmiczny jest już jednym z najbardziej konkurencyjnych na świecie. Jednak pojawienie się nowych podmiotów oraz rozwój nowych technologii rewolucjonizuje tradycyjne modele przemysłowe. Ważne jest zatem, aby Unia utrzymała wiodącą pozycję na świecie ze znaczną swobodą działania w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, a także aby wspierała postęp naukowy i techniczny oraz zwiększała konkurencyjność i potencjał innowacyjny gałęzi przemysłu kosmicznego w Unii, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw, przedsiębiorstw typu start-up i innowacyjnych przedsiębiorstw.
(1)  Technologie kosmiczne oraz dane i usługi związane z przestrzenią kosmiczną stały się niezbędne w codziennym życiu Europejczyków i odgrywają istotną rolę w zachowaniu wielu strategicznych interesów. Unijny przemysł kosmiczny jest już jednym z najbardziej konkurencyjnych na świecie. Jednak pojawienie się nowych podmiotów oraz rozwój nowych technologii rewolucjonizuje tradycyjne modele przemysłowe. Ważne jest zatem, aby Unia utrzymała wiodącą pozycję na świecie ze znaczną swobodą działania w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, a także aby wspierała postęp naukowy i techniczny oraz zwiększała konkurencyjność i potencjał innowacyjny gałęzi przemysłu kosmicznego w Unii, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw, przedsiębiorstw typu start-up i innowacyjnych przedsiębiorstw. Równocześnie ważne jest stworzenie odpowiednich warunków w celu zapewnienia równych szans w skali globalnej przedsiębiorstwom aktywnym w sektorze kosmicznym.
Poprawka 4
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 2
(2)  Rozwój sektora kosmicznego był w przeszłości związany z bezpieczeństwem. W wielu przypadkach wyposażenie, sprzęt i narzędzia używane w sektorze kosmicznym są produktami podwójnego zastosowania. Należy zatem wykorzystać możliwości, jakie stwarza przestrzeń kosmiczna dla bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich.
(2)  Rozwój sektora kosmicznego był w przeszłości związany z bezpieczeństwem. W wielu przypadkach wyposażenie, sprzęt i narzędzia używane w sektorze kosmicznym są produktami podwójnego zastosowania. Należy zatem wykorzystać możliwości, jakie stwarzają przestrzeń kosmiczna i autonomiczny dostęp do niej dla bezpieczeństwa i niezależności Unii i jej państw członkowskich.
Poprawka 5
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 3
(3)  Od końca lat 90. ubiegłego wieku Unia przygotowywała własne inicjatywy i programy w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, a mianowicie europejski system wspomagania satelitarnego (EGNOS), a następnie Galileo i Copernicus, które uwzględniają potrzeby obywateli Unii i spełniają wymogi polityki publicznej. Należy zapewnić nie tylko kontynuowanie tych inicjatyw, ale także je ulepszyć, aby zagwarantować, że w kontekście rozwoju nowych technologii i transformacji w dziedzinie technologii cyfrowych i technologii ICT utrzymają się w czołówce, zaspokoją nowe potrzeby użytkowników i przyczynią się do realizacji priorytetów politycznych, takich jak działania związane ze zmianą klimatu, w tym monitorowanie zmian na Arktyce, a także bezpieczeństwo i obronność.
(3)  Od końca lat 90. ubiegłego wieku Unia przygotowywała własne inicjatywy i programy w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, a mianowicie europejski system wspomagania satelitarnego (EGNOS), a następnie Galileo i Copernicus, które uwzględniają potrzeby obywateli Unii i spełniają wymogi polityki publicznej. Należy zapewnić kontynuowanie tych inicjatyw, jak również ich przyjęcie i wykorzystywanie, a także je ulepszyć, aby zagwarantować, że w kontekście rozwoju nowych technologii i transformacji w dziedzinie technologii cyfrowych i technologii ICT utrzymają się w czołówce, zaspokoją nowe potrzeby użytkowników i przyczynią się do realizacji priorytetów politycznych. Program powinien promować oraz wspierać wykorzystanie usług kosmicznych, tak aby wszystkie państwa członkowskie i ich obywatele mogli w pełni czerpać korzyści z programu kosmicznego.
Poprawka 6
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 4
(4)  Unia musi zapewnić sobie swobodę działania i autonomię, aby mieć dostęp do przestrzeni kosmicznej i możliwość korzystania z niej w bezpieczny sposób. W związku z tym istotne jest, by utrzymała autonomiczny, niezawodny i opłacalny dostęp do przestrzeni kosmicznej, w szczególności w odniesieniu do krytycznej infrastruktury i technologii, bezpieczeństwa publicznego i bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich. Komisja powinna mieć zatem możliwość zgrupowania usług wynoszenia na orbitę na szczeblu europejskim, zarówno na potrzeby własne, jak i – na ich wniosek – innych podmiotów, w tym państw członkowskich, zgodnie z postanowieniami art. 189 ust. 2 Traktatu. Istotne jest również, aby Unia nadal posiadała nowoczesne, skuteczne i elastyczne obiekty infrastruktury startowej. Jako uzupełnienie środków podejmowanych przez państwa członkowskie i Europejską Agencję Kosmiczną Komisja powinna rozważyć różne rodzaje wsparcia na rzecz takich obiektów. W szczególności, jeżeli naziemna infrastruktura kosmiczna niezbędna do wynoszenia na orbitę zgodnie z potrzebami programu wymaga utrzymania lub modernizacji, powinna istnieć możliwość częściowego sfinansowania takich dostosowań w ramach programu, zgodnie z rozporządzeniem finansowym, i jeżeli można wyraźnie stwierdzić wniesienie unijnej wartości dodanej, w celu osiągnięcia większej efektywności pod względem kosztów na potrzeby programu.
(4)  Unia musi zapewnić sobie swobodę działania i autonomię, aby mieć dostęp do przestrzeni kosmicznej i możliwość korzystania z niej w bezpieczny sposób. W związku z tym istotne jest, by utrzymała autonomiczny, niezawodny i opłacalny dostęp do przestrzeni kosmicznej, w tym alternatywnych technologii wynoszenia na orbitę i innowacyjnych systemów lub usług, w szczególności w odniesieniu do krytycznej infrastruktury i technologii, bezpieczeństwa publicznego i bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich. Komisja powinna mieć zatem możliwość zgrupowania usług wynoszenia na orbitę na szczeblu europejskim, zarówno na potrzeby własne, jak i – na ich wniosek – innych podmiotów, w tym państw członkowskich, zgodnie z postanowieniami art. 189 ust. 2 Traktatu. Istotne jest również, aby Unia nadal posiadała nowoczesne, skuteczne i elastyczne obiekty infrastruktury startowej. Jako uzupełnienie środków podejmowanych przez państwa członkowskie i Europejską Agencję Kosmiczną Komisja powinna rozważyć różne rodzaje wsparcia na rzecz takich obiektów. W szczególności, jeżeli naziemna infrastruktura kosmiczna niezbędna do wynoszenia na orbitę zgodnie z potrzebami programu wymaga utrzymania lub modernizacji, powinna istnieć możliwość częściowego sfinansowania takich dostosowań w ramach programu, zgodnie z rozporządzeniem finansowym, i jeżeli można wyraźnie stwierdzić wniesienie unijnej wartości dodanej, w celu osiągnięcia większej efektywności pod względem kosztów na potrzeby programu.
Poprawka 7
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 5
(5)  Aby zwiększyć konkurencyjność unijnego przemysłu kosmicznego i zwiększyć zdolności w zakresie projektowania, budowy i eksploatacji własnych systemów, Unia powinna wspierać tworzenie, wzrost i rozwój całego przemysłu kosmicznego. Powstawanie modelu sprzyjającego przedsiębiorczości i innowacjom należy wspierać również na szczeblu europejskim, regionalnym i krajowym w drodze ustanowienia platformy ds. przestrzeni kosmicznej skupiającej sektor kosmiczny, sektor cyfrowy i sektor użytkowników. Unia powinna wspierać rozwój przedsiębiorstw z sektora kosmicznego z siedzibą Unii, aby mogły one odnieść sukces, w tym przez wspieranie ich w dostępie do finansowania ryzyka w związku z brakiem, w obrębie Unii, odpowiedniego dostępu do kapitału private equity dla przedsiębiorstw typu start-up z sektora kosmicznego oraz przez tworzenie partnerstw innowacyjnych (podejście oparte na pierwszej umowie).
(5)  Aby zwiększyć konkurencyjność unijnego przemysłu kosmicznego i zwiększyć zdolności w zakresie projektowania, budowy i eksploatacji własnych systemów, Unia powinna wspierać tworzenie, wzrost i rozwój całego przemysłu kosmicznego. Powstawanie modelu sprzyjającego przedsiębiorczości i innowacjom należy wspierać również na szczeblu europejskim, regionalnym i krajowym w drodze inicjatyw takich jak platforma ds. przestrzeni kosmicznej skupiająca sektor kosmiczny, sektor cyfrowy i sektor użytkowników. Platforma ds. przestrzeni kosmicznej powinna działać we współpracy z platformą ds. innowacji cyfrowych w celu pobudzania przedsiębiorczości i poprawy umiejętności. Unia powinna wspierać utworzenie i rozwój przedsiębiorstw z sektora kosmicznego z siedzibą Unii, aby mogły one odnieść sukces, w tym przez wspieranie ich w dostępie do finansowania ryzyka w związku z brakiem, w obrębie Unii, odpowiedniego dostępu do kapitału private equity dla przedsiębiorstw typu start-up z sektora kosmicznego oraz przez tworzenie partnerstw innowacyjnych (podejście oparte na pierwszej umowie).
Poprawka 8
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 6
(6)  Ze względu na zasięg i potencjał w zakresie stawiania czoła globalnym wyzwaniom program kosmiczny Unii (dalej zwany „programem”) ma bardzo międzynarodowy wymiar. Komisję należy zatem upoważnić do zarządzania działaniami i ich koordynowania na arenie międzynarodowej w imieniu Unii, a w szczególności do ochrony interesów Unii i jej państw członkowskich na forach międzynarodowych, w tym w dziedzinie częstotliwości; promowania unijnych technologii i przemysłu, a także zachęcania do współpracy w dziedzinie szkoleń, przy zapewnieniu wzajemności praw i obowiązków stron. Szczególnie ważne jest, aby Unia była reprezentowana przez Komisję w organach międzynarodowego programu COSPAS-SARSAT lub w odpowiednich sektorowych organach ONZ, w tym Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa, a także w Światowej Organizacji Meteorologicznej.
(6)  Ze względu na zasięg i potencjał w zakresie stawiania czoła globalnym wyzwaniom program kosmiczny Unii (dalej zwany „programem”) ma bardzo międzynarodowy wymiar. Komisję należy zatem upoważnić do zarządzania działaniami i ich koordynowania na arenie międzynarodowej w imieniu Unii, a w szczególności do ochrony interesów Unii i jej państw członkowskich na forach międzynarodowych, w tym w dziedzinie częstotliwości. Komisja powinna wzmocnić dyplomację gospodarczą w celu promowania unijnych technologii i przemysłu, a także zachęcania do współpracy w dziedzinie szkoleń, przy zapewnieniu wzajemności praw i obowiązków stron oraz uczciwej konkurencji na szczeblu międzynarodowym. Szczególnie ważne jest, aby Unia była reprezentowana przez Komisję w organach międzynarodowego programu COSPAS-SARSAT lub w odpowiednich sektorowych organach ONZ, w tym Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa, a także w Światowej Organizacji Meteorologicznej.
Poprawka 9
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 7
(7)  Wraz z państwami członkowskimi i Wysokim Przedstawicielem Komisja powinna wspierać odpowiedzialne zachowanie w przestrzeni kosmicznej oraz zbadać możliwość przystąpienia do odpowiednich konwencji ONZ.
(7)  Wraz z państwami członkowskimi i Wysokim Przedstawicielem Komisja powinna wspierać odpowiedzialne zachowanie w przestrzeni kosmicznej, szczególnie przez znajdowanie rozwiązań w walce z rozprzestrzenianiem się śmieci kosmicznych, oraz zbadać możliwość przystąpienia do odpowiednich konwencji ONZ w tym do Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi (Traktat o Przestrzeni Kosmicznej).
Poprawka 10
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 8
(8)  Cele programu są podobne do celów innych programów unijnych, w tym programu „Horyzont Europa”, Funduszu InvestEU, Europejskiego Funduszu Obronnego oraz funduszy objętych przepisami rozporządzenia (UE) [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. W związku z tym należy przewidzieć skumulowane finansowanie z tych programów, pod warunkiem że obejmują one te same pozycje kosztów, w szczególności w drodze uzgodnień dotyczących finansowania uzupełniającego z programów unijnych, w przypadku gdy pozwala na to tryb zarządzania – bądź kolejno, na zmianę lub w drodze łączenia funduszy, w tym na potrzeby wspólnego finansowania działań – umożliwiając, w miarę możliwości, tworzenie partnerstw innowacyjnych i prowadzenie działań łączonych. W trakcie realizacji programu Komisja powinna promować synergię z innymi powiązanymi programami unijnymi, co umożliwi w miarę możliwości korzystanie z dostępu do finansowania ryzyka, partnerstw innowacyjnych, finansowania skumulowanego lub mieszanego.
(8)  Cele programu są podobne do celów innych programów unijnych, w tym programu „Horyzont Europa”, Funduszu InvestEU, Europejskiego Funduszu Obronnego oraz funduszy objętych przepisami rozporządzenia (UE) [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. W związku z tym należy przewidzieć skumulowane finansowanie z tych programów, pod warunkiem że obejmują one te same koszty, w szczególności w drodze uzgodnień dotyczących finansowania uzupełniającego z programów unijnych, w przypadku gdy pozwala na to tryb zarządzania – bądź kolejno, na zmianę lub w drodze łączenia funduszy, w tym na potrzeby wspólnego finansowania działań – umożliwiając, w miarę możliwości, tworzenie partnerstw innowacyjnych i prowadzenie działań łączonych. W trakcie realizacji programu Komisja powinna promować synergię z innymi powiązanymi programami unijnymi, co umożliwi w miarę możliwości korzystanie z dostępu do finansowania ryzyka, partnerstw innowacyjnych, finansowania skumulowanego lub mieszanego. Istotne jest zapewnienie ciągłości między rozwiązaniami opracowanymi w ramach programu „Horyzont Europa” oraz innymi programami unijnymi oraz elementami programu kosmicznego.
Poprawka 11
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10 a (nowy)
(10a)  Unijny sektor kosmiczny zatrudnia ok. 200 000 wykwalifikowanych pracowników. Dlatego ważny jest dalszy rozwój najnowocześniejszej infrastruktury tego sektora, a tym samym pobudzanie działalności gospodarczej wyższego oraz niższego szczebla. Ponadto w trosce o zapewnienie przyszłej konkurencyjności europejskiego przemysłu kosmicznego program musi wspierać rozwój zaawansowanych umiejętności w dziedzinach związanych z przestrzenią kosmiczną oraz działania edukacyjne i szkolenia, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt i kobiet, aby móc w pełni realizować potencjał obywateli Unii w tej dziedzinie.
Poprawka 12
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 13 a (nowy)
(13a)   Program powinien wykorzystywać synergie między sektorem kosmicznym a sektorem transportu, mając na uwadze, że technologie kosmiczne odgrywają strategiczną rolę w działaniach podejmowanych na rzecz bardziej inteligentnego transportu lądowego, morskiego, powietrznego i kosmicznego, jego większego bezpieczeństwa, bardziej zrównoważonego i zintegrowanego charakteru, a równocześnie rosnący, innowacyjny sektor transportu będzie zgłaszał większe zapotrzebowanie na nowoczesne technologie kosmiczne.
Poprawka 13
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 14
(14)  Wszelkie dochody generowane w ramach programu powinny zasilać budżet Unii w celu częściowego zrekompensowania inwestycji, które zostały już dokonane; dochody te powinny być wykorzystywane do realizacji celów programu. Z tego samego powodu powinno być możliwe wprowadzenie mechanizmu podziału dochodów w umowach zawieranych z podmiotami sektora prywatnego.
(14)  Dochody generowane przez elementy programu powinny zasilać budżet Unii w celu częściowego zrekompensowania inwestycji, które zostały już dokonane; dochody te powinny być wykorzystywane do osiągnięcia celów programu. Z tego samego powodu powinno być możliwe wprowadzenie mechanizmu podziału dochodów w umowach zawieranych z podmiotami sektora prywatnego.
Poprawka 14
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 16
(16)  Program opiera się na złożonych i stale rozwijających się technologiach. Opieranie się na takich technologiach stwarza niepewność i ryzyko związane z zamówieniami publicznymi udzielanymi w ramach tego programu, zwłaszcza że zamówienia te przewidują długoterminowe związanie się z dostawcą urządzeń lub usług. Konieczne są zatem szczegółowe środki dotyczące zamówień publicznych w uzupełnieniu do przepisów ustanowionych w rozporządzeniu finansowym. Powinno również być możliwe udzielenie zamówienia w postaci zamówienia w transzach warunkowych, wprowadzenie – pod pewnymi warunkami – zmiany w umowie podczas jej realizacji, a także nałożenie obowiązku minimalnego zakresu podwykonawstwa. Ponadto w związku z niepewnością technologiczną, która charakteryzuje elementy programu, nie zawsze można dokładnie przewidzieć ceny umowne i w związku z tym należałoby zapewnić możliwość zawierania umów bez określania stałej i ostatecznej ceny i wprowadzania klauzuli o ochronie interesów finansowych Unii.
(16)  Program opiera się na złożonych i stale rozwijających się technologiach. Opieranie się na takich technologiach stwarza niepewność i ryzyko związane z zamówieniami publicznymi udzielanymi w ramach tego programu, zwłaszcza że zamówienia te przewidują długoterminowe związanie się z dostawcą urządzeń lub usług. Konieczne są zatem szczegółowe środki dotyczące zamówień publicznych w uzupełnieniu do przepisów ustanowionych w rozporządzeniu finansowym. Powinno również być możliwe udzielenie zamówienia w postaci zamówienia w transzach warunkowych, wprowadzenie – pod pewnymi warunkami – zmiany w umowie podczas jej realizacji, a także nałożenie obowiązku minimalnego zakresu podwykonawstwa, szczególnie realizowanego przez MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up. Ponadto w związku z niepewnością technologiczną, która charakteryzuje elementy programu, nie zawsze można dokładnie przewidzieć ceny umowne i w związku z tym należałoby zapewnić możliwość zawierania umów bez określania stałej i ostatecznej ceny i wprowadzania klauzuli o ochronie interesów finansowych Unii.
Poprawka 15
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 25
(25)  Należyte publiczne zarządzanie programem wymaga ścisłego podziału obowiązków i zadań między różne zaangażowane podmioty w celu unikania powielania działań oraz ograniczenia przekraczania kosztów i opóźnień.
(25)  Należyte publiczne zarządzanie programem wymaga ścisłego podziału obowiązków i zadań między różne zaangażowane podmioty w celu unikania powielania działań oraz ograniczenia przekraczania kosztów i opóźnień, a także powinien priorytetowo traktować wykorzystywanie istniejącej infrastruktury europejskiej oraz rozwój europejskich sektorów zawodowych i przemysłowych.
Poprawka 16
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 25 a (nowy)
(25a)  Programy kosmiczne są zorientowane na użytkowników, wymagają zatem stałego, skutecznego zaangażowania ich przedstawicieli w ich wdrażanie i rozwój.
Poprawka 17
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 26
(26)  Państwa członkowskie od dawna są aktywne w dziedzinie przestrzeni kosmicznej. Posiadają systemy, infrastrukturę, krajowe agencje i organy ds. przestrzeni kosmicznej. Mogą one zatem wnieść znaczący wkład do programu, a zwłaszcza w zakresie jego realizacji, i należy je zobowiązać do pełnej współpracy z Unią w celu propagowania usług i zastosowań w ramach programu. Komisja powinna mieć możliwość pozyskać dostępne państwom członkowskim środki, powierzyć im pozaregulacyjne zadania związane z realizacją programu i korzystać z ich pomocy. Ponadto zainteresowane państwa członkowskie powinny zastosować wszystkie środki konieczne do zapewnienia ochrony stacji naziemnych utworzonych na ich terytorium. Państwa członkowskie i Komisja powinny poza tym współpracować między sobą oraz z odpowiednimi organami międzynarodowymi i regulacyjnymi, by zapewnić dostępność i ochronę częstotliwości na potrzeby programu, by umożliwić pełen rozwój i wdrożenie zastosowań bazujących na oferowanych usługach, zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 243/2012/UE z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu dotyczącego polityki w zakresie widma radiowego.
(26)  Państwa członkowskie od dawna są aktywne w dziedzinie przestrzeni kosmicznej. Posiadają systemy, infrastrukturę, krajowe agencje i organy ds. przestrzeni kosmicznej. Mogą one zatem wnieść znaczący wkład do programu, a zwłaszcza w zakresie jego realizacji, i należy je zobowiązać do pełnej współpracy z Unią w celu propagowania usług i zastosowań w ramach programu. Komisja powinna mieć możliwość pozyskać dostępne państwom członkowskim środki, powierzyć im pozaregulacyjne zadania związane z realizacją programu i korzystać z ich pomocy. Ponadto zainteresowane państwa członkowskie powinny zastosować wszystkie środki konieczne do zapewnienia ochrony stacji naziemnych utworzonych na ich terytorium. Państwa członkowskie i Komisja powinny poza tym współpracować między sobą oraz z odpowiednimi organami międzynarodowymi i regulacyjnymi, by zapewnić dostępność i odpowiednią ochronę częstotliwości na potrzeby programu, by umożliwić pełen rozwój i wdrożenie zastosowań bazujących na oferowanych usługach, zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 243/2012/UE z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu dotyczącego polityki w zakresie widma radiowego15.
__________________
__________________
15 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 243/2012/UE z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu dotyczącego polityki w zakresie widma radiowego (Dz.U. L 81 z 21.3.2012, s. 7).
15 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 243/2012/UE z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie ustanowienia wieloletniego programu dotyczącego polityki w zakresie widma radiowego (Dz.U. L 81 z 21.3.2012, s. 7).
Poprawka 18
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 27
(27)  Z uwagi na rolę promotora ogólnego interesu Unii do Komisji należy realizacja programu, ponoszenie ogólnej odpowiedzialności za program i propagowanie korzystania z niego. W celu optymalizacji zasobów i kompetencji różnych zainteresowanych stron Komisja powinna mieć możliwość delegowania niektórych zadań. Ponadto Komisja jest w stanie najlepiej określić główne specyfikacje techniczne i operacyjne niezbędne do wdrożenia zmian systemów i usług.
(27)  Z uwagi na rolę promotora ogólnego interesu Unii do Komisji należy nadzór nad realizacją programu, ponoszenie ogólnej odpowiedzialności za program i propagowanie korzystania z niego. W celu optymalizacji zasobów i kompetencji różnych zainteresowanych stron Komisja powinna mieć możliwość delegowania niektórych zadań. Ponadto Komisja jest w stanie najlepiej określić główne wymagania niezbędne do wdrożenia zmian systemów i usług.
Poprawka 19
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 28
(28)  Misją Agencji Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego („Agencja”), która zastępuje Agencję Europejskiego GNSS ustanowioną rozporządzeniem (UE) nr 912/2010 i jest jej następcą, jest przyczynienie się do realizacji programu, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa. Niektóre zadania związane z bezpieczeństwem i propagowaniem programu należy zatem powierzyć Agencji. W szczególności w odniesieniu do kwestii bezpieczeństwa i z uwagi na doświadczenie Agencji w tej dziedzinie, powinna ona być odpowiedzialna za zadania związane z akredytacją bezpieczeństwa w odniesieniu do wszystkich działań Unii w sektorze kosmicznym. Ponadto Agencja powinna wykonywać zadania, które Komisja powierza jej na podstawie jednej lub wielu umów o przyznanie wkładu dotyczących różnych innych zadań szczegółowych związanych z programem.
(28)  Misją Agencji Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego („Agencja”), która zastępuje Agencję Europejskiego GNSS ustanowioną rozporządzeniem (UE) nr 912/2010 i jest jej następcą, jest przyczynienie się do realizacji programu, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa, cyberbezpieczeństwa i propagowania usług i sektorów usług pochodnych. Zadania związane z tymi dziedzinami należy zatem powierzyć Agencji. W szczególności w odniesieniu do kwestii bezpieczeństwa i z uwagi na doświadczenie Agencji w tej dziedzinie, powinna ona być odpowiedzialna za zadania związane z akredytacją bezpieczeństwa w odniesieniu do wszystkich działań Unii w sektorze kosmicznym. Bazując na pozytywnej historii promowania absorpcji przez użytkowników oraz rynek dorobku programów Galileo i EGNOS, a także z myślą o promowaniu programów jako pakietu, Agencji należy powierzyć wykonywanie działań promujących i komercjalizujących program Copernicus. Ponadto Agencja powinna wykonywać zadania, które Komisja powierza jej na podstawie jednej lub wielu umów o przyznanie wkładu dotyczących różnych innych zadań szczegółowych związanych z programem.
Poprawka 20
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 29
(29)  Europejska Agencja Kosmiczna jest organizacją międzynarodową posiadającą obszerną wiedzę ekspercką w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, która zawarła ze Wspólnotą Europejską umowę ramową w 2004 r. Jest zatem ważnym partnerem w realizacji programu, z którym należy nawiązać odpowiednie relacje. W związku z tym i zgodnie z rozporządzeniem finansowym należy zawrzeć z Europejską Agencją Kosmiczną ramową umowę o partnerstwie (o charakterze finansowym), która będzie regulować wszystkie stosunki finansowe między Komisją, Agencją a Europejską Agencją Kosmiczną i zapewni ich spójność i zgodność z umową ramową zawartą z Europejską Agencją Kosmiczną, w szczególności z jej art. 5. Jednakże z uwagi na to, że Europejska Agencja Kosmiczna nie jest organem Unii i nie podlega prawu UE, istotne jest, w celu ochrony interesów Unii i jej państw członkowskich, aby zawarcie takiej umowy było uzależnione od wprowadzenia odpowiednich zasad działania Europejskiej Agencji Kosmicznej. Umowa ta powinna również zawierać wszelkie klauzule niezbędne do ochrony interesów finansowych Unii.
(29)  Europejska Agencja Kosmiczna jest organizacją międzynarodową posiadającą obszerną wiedzę ekspercką w dziedzinie przestrzeni kosmicznej, która zawarła ze Wspólnotą Europejską umowę ramową w 2004 r. Jest zatem ważnym partnerem w realizacji programu, z którym należy nawiązać odpowiednie relacje. W związku z tym i zgodnie z rozporządzeniem finansowym należy zawrzeć z Europejską Agencją Kosmiczną ramową umowę o partnerstwie (o charakterze finansowym), która będzie regulować wszystkie stosunki finansowe między Komisją, Agencją a Europejską Agencją Kosmiczną i zapewni ich spójność i zgodność z umową ramową zawartą z Europejską Agencją Kosmiczną, w szczególności z jej art. 5. Jednakże z uwagi na to, że Europejska Agencja Kosmiczna nie jest organem Unii i nie podlega prawu UE, istotne jest, w celu ochrony interesów Unii i jej państw członkowskich, aby taka umowa zawierała odpowiednie wymogi odnoszące się do zasad działania Europejskiej Agencji Kosmicznej. Umowa ta powinna również zawierać wszelkie klauzule niezbędne do ochrony interesów finansowych Unii.
Poprawka 21
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 31
(31)  W celu strukturalnego włączenia reprezentacji użytkowników w zarządzanie GOVSATCOM oraz grupowania potrzeb i wymogów użytkowników ponad granicami krajowymi i cywilno-wojskowymi, odpowiednie podmioty unijne charakteryzujące się bliskimi powiązaniami z użytkownikami, takie jak Europejska Agencja Obrony, Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego, Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa, Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania, Komórka Planowania i Prowadzenia Operacji Wojskowych/Komórka Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych oraz Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego powinny pełnić rolę koordynatora w odniesieniu do określonych grup użytkowników. Na poziomie zagregowanym Agencja i Europejska Agencja Obrony powinny odpowiednio reprezentować społeczności użytkowników cywilnych i wojskowych oraz mogą monitorować wykorzystanie operacyjne, popyt, przestrzeganie wymogów, a także zmieniające się potrzeby i wymagania.
(31)  W celu strukturalnego włączenia reprezentacji użytkowników w zarządzanie GOVSATCOM oraz grupowania potrzeb i wymogów użytkowników ponad granicami krajowymi, odpowiednie podmioty unijne charakteryzujące się bliskimi powiązaniami z użytkownikami, takie jak Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego, Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa, Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania, Komórka Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych oraz Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego powinny pełnić rolę koordynatora w odniesieniu do określonych grup użytkowników. Na poziomie zagregowanym Agencja powinna reprezentować społeczność użytkowników oraz może monitorować wykorzystanie operacyjne, popyt, przestrzeganie wymogów, a także zmieniające się potrzeby i wymagania.
Poprawka 22
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 36
(36)  Aby zapewnić bezpieczny obieg informacji, należy ustanowić odpowiednie przepisy w celu zapewnienia równoważności przepisów dotyczących bezpieczeństwa na potrzeby różnych podmiotów publicznych i prywatnych, jak również osób fizycznych, zaangażowanych w realizację programu.
(36)  Aby zapewnić bezpieczny obieg informacji, należy ustanowić odpowiednie przepisy w celu zapewnienia równoważności przepisów dotyczących bezpieczeństwa na potrzeby różnych podmiotów publicznych i prywatnych, jak również osób fizycznych, zaangażowanych w realizację programu, w tym utworzyć kilka poziomów dostępu do informacji, a tym samym zadbać o bezpieczeństwo dostępu do nich.
Poprawka 23
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 36 a (nowy)
(36a)  Cyberbezpieczeństwo europejskiej infrastruktury kosmicznej, zarówno naziemnej, jak i znajdującej się w przestrzeni kosmicznej, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ciągłości działania systemów i ich faktycznej zdolności do wykonywania zadań w sposób ciągły i świadczenia wymaganych usług.
Poprawka 24
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 38
(38)  Coraz więcej kluczowych sektorów gospodarki, w szczególności sektor transportu, telekomunikacji, rolnictwa i energetyki, częściej korzysta z systemów nawigacji satelitarnej, nie wspominając o synergii z działaniami związanymi z bezpieczeństwem i obronnością Unii i jej państw członkowskich. Sprawowanie pełnej kontroli nad nawigacją satelitarną powinno zatem zagwarantować Unii niezależność technologiczną, w tym w dłuższej perspektywie w odniesieniu do elementów infrastruktury, i zapewnić jej strategiczną autonomię.
(38)  Coraz więcej kluczowych sektorów gospodarki, w szczególności sektor transportu, telekomunikacji, rolnictwa i energetyki, częściej korzysta z systemów nawigacji satelitarnej. Nawigacja satelitarna także odgrywa istotną rolę w kontekście bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich. Sprawowanie pełnej kontroli nad nawigacją satelitarną powinno zatem zagwarantować Unii niezależność technologiczną, w tym w dłuższej perspektywie w odniesieniu do elementów infrastruktury, i zapewnić jej strategiczną autonomię.
Poprawka 25
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 40
(40)  Celem EGNOS jest poprawa jakości otwartych sygnałów emitowanych przez istniejące globalne systemy nawigacji satelitarnej, w szczególności te emitowane przez system Galileo. Usługi świadczone w ramach EGNOS powinny priorytetowo obejmować terytoria państw członkowskich położone w Europie, przy czym do celów niniejszego rozporządzenia oznacza to również Azory, Wyspy Kanaryjskie i Maderę, w celu objęcia tych terytoriów do końca 2025 r. Z zastrzeżeniem technicznej wykonalności oraz w odniesieniu do usług związanych z bezpieczeństwem życia na podstawie umów międzynarodowych, geograficzny zasięg usług świadczonych przez EGNOS można rozszerzyć na inne regiony świata. Nie naruszając przepisów rozporządzenia [2018/XXXX] [rozporządzenie w sprawie EASA], oraz bez uszczerbku dla niezbędnego monitorowania jakości usług Galileo do celów lotnictwa, należy zauważyć, że mimo iż sygnały emitowane przez Galileo mogą być skutecznie wykorzystywane do ułatwienia pozycjonowania samolotów, jedynie lokalne lub regionalne systemy wspomagające, takie jak EGNOS w Europie, mogą oferować usługi zarządzania ruchem lotniczym(ATM) oraz służby żeglugi powietrznej (ANS).
(40)  Celem EGNOS jest poprawa jakości otwartych sygnałów emitowanych przez istniejące globalne systemy nawigacji satelitarnej, w szczególności te emitowane przez system Galileo. Usługi świadczone w ramach EGNOS powinny priorytetowo obejmować terytoria państw członkowskich położone w Europie, przy czym do celów niniejszego rozporządzenia oznacza to również Azory, Wyspy Kanaryjskie i Maderę, w celu objęcia tych terytoriów do końca 2025 r. Z zastrzeżeniem technicznej wykonalności oraz w odniesieniu do usług związanych z bezpieczeństwem życia na podstawie umów międzynarodowych, geograficzny zasięg usług świadczonych przez EGNOS można rozszerzyć na inne regiony świata. Nie naruszając przepisów rozporządzenia 2018/1139 Parlamentu Europejskiego i Rady1a, oraz bez uszczerbku dla niezbędnego monitorowania jakości usług Galileo i jego skuteczności działania w zakresie bezpieczeństwa do celów lotnictwa, należy zauważyć, że mimo iż sygnały emitowane przez Galileo mogą być skutecznie wykorzystywane do ułatwienia pozycjonowania samolotów, jedynie lokalne lub regionalne systemy wspomagające, takie jak EGNOS w Europie, mogą oferować usługi zarządzania ruchem lotniczym(ATM) oraz służby żeglugi powietrznej (ANS).
_________________
1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 2111/2005, (WE) nr 1008/2008, (UE) nr 996/2010, (UE) nr 376/2014 i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE i 2014/53/UE, a także uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 552/2004 i (WE) nr 216/2008 i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/91 (Dz.U. L 212 z 22.8.2018, s. 1).
Poprawka 26
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 40 a (nowy)
(40a)   EGNOS może stanowić wsparcie dla rolnictwa precyzyjnego i może pomóc europejskim rolnikom eliminować odpady, ograniczyć zbyt częste stosowanie nawozów i herbicydów oraz zoptymalizować wydajność upraw. EGNOS posiada już znaczną „społeczność użytkowników”, jednak liczba maszyn rolniczych kompatybilnych z technologią nawigacji satelitarnej jest już mniejsza. Tą kwestią trzeba się zająć.
Poprawka 27
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 41
(41)  Konieczne jest zapewnienie ciągłości, stabilności i dostępności w przyszłości usług świadczonych przez systemy Galileo i EGNOS. W obliczu zmieniającego się środowiska i szybko rozwijającego się rynku ich rozwój powinien być kontynuowany, należy również przygotować nowe generacje tych systemów.
(41)  Konieczne jest zapewnienie ciągłości, stabilności, bezpieczeństwa, niezawodności, dokładności i dostępności w przyszłości usług świadczonych przez systemy Galileo i EGNOS. W obliczu zmieniającego się środowiska i szybko rozwijającego się rynku ich rozwój powinien być kontynuowany, należy również przygotować nowe generacje tych systemów.
Poprawka 28
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 44 a (nowy)
(44a)    W celu wspierania korzystania z usług dostarczanych przez systemy Galileo i EGNOS oraz wspomagania usług pochodnych, zwłaszcza w sektorze transportu, właściwe organy powinny opracować wspólne standardy i certyfikaty na szczeblu międzynarodowym. 
Poprawka 29
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 45
(45)  Zważywszy na znaczenie naziemnej infrastruktury dla Galileo i EGNOS i jej wpływ na ich bezpieczeństwo, określenia lokalizacji tej infrastruktury powinna dokonać Komisja. Rozmieszczenie naziemnej infrastruktury systemów powinno nadal odbywać się w oparciu o otwarte i przejrzyste procedury.
skreśla się
Poprawka 30
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 46
(46)  Aby zmaksymalizować korzyści społeczno-gospodarcze Galileo i EGNOS, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa, należy promować korzystanie z usług świadczonych przez EGNOS i Galileo w innych obszarach polityki unijnej, jeżeli jest to uzasadnione i korzystne.
(46)  Aby zmaksymalizować korzyści społeczno-gospodarcze Galileo i EGNOS, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa, należy uwzględnić korzystanie z usług świadczonych przez EGNOS i Galileo w innych obszarach polityki unijnej, jeżeli jest to możliwe. Ważnym etapem jest również promowanie korzystania z tych usług we wszystkich państwach członkowskich.
Poprawka 31
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 47
(47)  Copernicus powinien zapewnić autonomiczny dostęp do wiedzy o środowisku i kluczowych technologii w zakresie obserwacji Ziemi i usług geoinformacyjnych, umożliwiając tym samym Unii niezależne podejmowanie decyzji i działań między innymi w dziedzinie środowiska, zmiany klimatu, ochrony ludności, bezpieczeństwa oraz gospodarki cyfrowej.
(47)  Copernicus powinien zapewnić autonomiczny dostęp do wiedzy o środowisku i rolnictwie oraz kluczowych technologii w zakresie obserwacji Ziemi i usług geoinformacyjnych, umożliwiając tym samym Unii niezależne podejmowanie decyzji i działań między innymi w dziedzinie środowiska, w tym rolnictwa, różnorodności biologicznej, użytkowania gruntów, leśnictwa, rozwoju obszarów wiejskich i rybołówstwa, zmiany klimatu, miejsc dziedzictwa ludzkości, ochrony ludności, bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa infrastruktury, oraz gospodarki cyfrowej.
Poprawka 32
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 48
(48)  Copernicus powinien również opierać się na osiągnięciach i działaniach podejmowanych w ramach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 ustanawiającego unijny program obserwacji i monitorowania Ziemi (Copernicus)17, a także rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) i początkowej fazy jego realizacji18 ustanawiającego poprzednika systemu Copernicus, a mianowicie globalny monitoring środowiska i bezpieczeństwa (GMES), oraz zasady dotyczące początkowej fazy jego realizacji, a także zapewniać ciągłość tych działań i osiągnięć, biorąc pod uwagę najnowsze tendencje w zakresie badań naukowych, postępu technologicznego i innowacji mające wpływ na dziedzinę obserwacji Ziemi, jak również zmiany w zakresie analizy dużych zbiorów danych i sztucznej inteligencji oraz związane z nimi strategie i inicjatywy na poziomie Unii19. W jak największym stopniu powinien on wykorzystywać zdolności państw członkowskich, Europejskiej Agencji Kosmicznej, EUMETSAT20, a także innych podmiotów w zakresie obserwacji prowadzonych z przestrzeni kosmicznej, w tym inicjatywy komercyjne w Europie, przyczyniając się tym samym do rozwoju rentownego, komercyjnego sektora kosmicznego w Europie. W przypadkach, w których jest to wykonalne i właściwe, powinien on również wykorzystywać dostępne dane in situ i dane pomocnicze, przekazane głównie przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2007/2/WE21. Komisja powinna współpracować z państwami członkowskimi i Europejską Agencją Środowiska w celu zapewnienia skutecznego dostępu do zbiorów danych in situ i wykorzystywania ich na potrzeby systemu Copernicus.
(48)  Powinien opierać się na istniejących zdolnościach oraz być uzupełniany o nowe aktywa, które podmioty odpowiedzialne mogą wypracować wspólnie. W tym celu Komisja powinna ściśle współpracować z Europejską Agencją Kosmiczną, państwami członkowskimi i w stosownych przypadkach z innymi podmiotami posiadającymi odpowiednie aktywa kosmiczne i in situ. Copernicus powinien również opierać się na osiągnięciach i działaniach podejmowanych w ramach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 ustanawiającego unijny program obserwacji i monitorowania Ziemi (Copernicus)17, a także rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) i początkowej fazy jego realizacji18 ustanawiającego poprzednika systemu Copernicus, a mianowicie globalny monitoring środowiska i bezpieczeństwa (GMES), oraz zasady dotyczące początkowej fazy jego realizacji, a także zapewniać ciągłość tych działań i osiągnięć, biorąc pod uwagę najnowsze tendencje w zakresie badań naukowych, postępu technologicznego i innowacji mające wpływ na dziedzinę obserwacji Ziemi, jak również zmiany w zakresie analizy dużych zbiorów danych i sztucznej inteligencji oraz związane z nimi strategie i inicjatywy na poziomie Unii19. W jak największym stopniu powinien on wykorzystywać zdolności państw członkowskich, Europejskiej Agencji Kosmicznej, EUMETSAT20, a także innych podmiotów w zakresie obserwacji prowadzonych z przestrzeni kosmicznej, w tym inicjatywy komercyjne w Europie, przyczyniając się tym samym do rozwoju rentownego, komercyjnego sektora kosmicznego w Europie. W przypadkach, w których jest to wykonalne i właściwe, powinien on również wykorzystywać dostępne dane in situ i dane pomocnicze, przekazane głównie przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2007/2/WE21. Komisja powinna współpracować z państwami członkowskimi i Europejską Agencją Środowiska w celu zapewnienia skutecznego dostępu do zbiorów danych in situ i wykorzystywania ich na potrzeby systemu Copernicus.
__________________
__________________
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające program Copernicus i uchylające rozporządzenie (UE) nr 911/2010 (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 44).
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 377/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające program Copernicus i uchylające rozporządzenie (UE) nr 911/2010 (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 44).
18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 z dnia 22 września 2010 r. w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) i początkowej fazy jego realizacji (lata 2011–2013) (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 1).
18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 911/2010 z dnia 22 września 2010 r. w sprawie europejskiego programu monitorowania Ziemi (GMES) i początkowej fazy jego realizacji (lata 2011–2013) (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 1).
19 Komunikat „Sztuczna inteligencja dla Europy” (COM(2018)0237), komunikat „W kierunku wspólnej europejskiej przestrzeni danych” (COM(2018)0232), wniosek w sprawie rozporządzenia Rady dotyczącego ustanowienia Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia w dziedzinie Obliczeń Wielkiej Skali (COM(2018)0008).
19 Komunikat „Sztuczna inteligencja dla Europy” (COM(2018)0237), komunikat „W kierunku wspólnej europejskiej przestrzeni danych” (COM(2018)0232), wniosek w sprawie rozporządzenia Rady dotyczącego ustanowienia Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia w dziedzinie Obliczeń Wielkiej Skali (COM(2018)0008).
20 Europejska Organizacja Eksploatacji Satelitów Meteorologicznych.
20 Europejska Organizacja Eksploatacji Satelitów Meteorologicznych.
21 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE).
21 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE).
Poprawka 33
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 49 a (nowy)
(49a)  Należy uwolnić pełen potencjał programu Copernicus na rzecz unijnego społeczeństwa, wykraczając poza krąg bezpośrednich beneficjentów, przez intensyfikację środków służących jego upowszechnianiu wśród użytkowników, co wymaga dalszych działań umożliwiających wykorzystanie danych przez niespecjalistów – stymulując tym samym wzrost gospodarczy, tworzenie miejsc pracy i wymianę wiedzy.
Poprawka 34
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 52
(52)  W odniesieniu do pozyskiwania danych działania w ramach systemu Copernicus powinny mieć na celu uzupełnienie i utrzymanie istniejącej infrastruktury kosmicznej, przygotowanie długoterminowego zastępowania satelitów na koniec okresu ich eksploatacji, a także inicjowanie nowych misji dotyczących nowych systemów obserwacyjnych w celu wsparcia w stawianiu czoła wyzwaniu, jakim jest globalna zmiana klimatu (np. monitorowanie antropogenicznych emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych). Działania w ramach systemu Copernicus powinny prowadzić do rozszerzenia ich globalnego zasięgu monitorowania o regiony polarne oraz wspierać zapewnianie przestrzegania przepisów oraz ustawowe monitorowanie i sprawozdawczość w zakresie ochrony środowiska, a także innowacyjne zastosowania w tym zakresie (np. na potrzeby monitorowania upraw, zarządzania zasobami wodnymi i zaawansowanego monitorowania pożarów). W tym celu w ramach systemu Copernicus użyć jako dźwigni finansowej inwestycji poczynionych w poprzednim okresie finansowania (2014–2020) i maksymalnie je wykorzystać oraz zbadać nowe modele operacyjne i biznesowe w celu dalszego uzupełnienia zdolności systemu Copernicus. Copernicus powinien również opierać się na udanych partnerstwach z państwami członkowskimi w celu dalszego rozwijania jego wymiaru bezpieczeństwa w oparciu o odpowiednie mechanizmy zarządzania, aby reagować na zmieniające się potrzeby użytkowników w dziedzinie bezpieczeństwa.
(52)  W odniesieniu do pozyskiwania danych działania w ramach systemu Copernicus powinny mieć na celu uzupełnienie i utrzymanie istniejącej infrastruktury kosmicznej, przygotowanie długoterminowego zastępowania satelitów na koniec okresu ich eksploatacji, a także inicjowanie nowych misji, których wykonalność jest obecnie sprawdzana przez Europejską Agencję Kosmiczną, dotyczących nowych systemów obserwacyjnych w celu wsparcia w stawianiu czoła wyzwaniu, jakim jest globalna zmiana klimatu (np. monitorowanie antropogenicznych emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych). Działania w ramach systemu Copernicus powinny prowadzić do rozszerzenia ich globalnego zasięgu monitorowania o regiony polarne oraz wspierać zapewnianie przestrzegania przepisów oraz ustawowe monitorowanie i sprawozdawczość w zakresie ochrony środowiska, a także innowacyjne zastosowania w tym zakresie (np. na potrzeby monitorowania upraw, zarządzania zasobami wodnymi i zaawansowanego monitorowania pożarów). W tym celu w ramach systemu Copernicus użyć jako dźwigni finansowej inwestycji poczynionych w poprzednim okresie finansowania (2014–2020) i maksymalnie je wykorzystać oraz zbadać nowe modele operacyjne i biznesowe w celu dalszego uzupełnienia zdolności systemu Copernicus. Copernicus powinien również opierać się na udanych partnerstwach z państwami członkowskimi w celu dalszego rozwijania jego wymiaru bezpieczeństwa w oparciu o odpowiednie mechanizmy zarządzania, aby reagować na zmieniające się potrzeby użytkowników w dziedzinie bezpieczeństwa.
Poprawka 35
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 53
(53)  W ramach funkcji przetwarzania danych i informacji Copernicus powinien zapewnić długoterminową stabilność i dalszy rozwój podstawowych usług systemu Copernicus, dostarczając informacje w celu zaspokojenia potrzeb sektora publicznego i potrzeb wynikających z zobowiązań międzynarodowych Unii, a także w celu zmaksymalizowania możliwości wykorzystania komercyjnego. W szczególności Copernicus powinien dostarczać – w skali lokalnej, krajowej, europejskiej i światowej informacje na temat stanu oceanów, informacje wspierające monitorowanie obszarów lądowych na rzecz realizacji polityki lokalnej, krajowej i unijnej, informacje wspierające dostosowanie do zmiany klimatu i jej łagodzenie, informacje geoprzestrzenne wspierające zarządzanie kryzysowe, w tym przez działania zapobiegawcze, zapewnianie przestrzegania przepisów w dziedzinie środowiska i ochronę ludności, w tym wsparcie na rzecz działań zewnętrznych Unii. Komisja powinna określić odpowiednie ustalenia umowne wspierające stabilność świadczenia usług.
(53)  W ramach funkcji przetwarzania danych i informacji Copernicus powinien zapewnić długoterminową stabilność i dalszy rozwój podstawowych usług systemu Copernicus, dostarczając informacje w celu zaspokojenia potrzeb sektora publicznego i potrzeb wynikających z zobowiązań międzynarodowych Unii, a także w celu zmaksymalizowania możliwości wykorzystania komercyjnego. W szczególności Copernicus powinien dostarczać – w skali lokalnej, krajowej, europejskiej i światowej – informacje na temat stanu atmosfery, w tym jakości powietrza; informacje na temat stanu oceanów, informacje wspierające monitorowanie obszarów lądowych na rzecz realizacji polityki lokalnej, krajowej i unijnej, informacje wspierające dostosowanie do zmiany klimatu i jej łagodzenie, informacje geoprzestrzenne wspierające zarządzanie kryzysowe, w tym przez działania zapobiegawcze, zapewnianie przestrzegania przepisów w dziedzinie środowiska i ochronę ludności, w tym wsparcie na rzecz działań zewnętrznych Unii. Komisja powinna określić odpowiednie ustalenia umowne wspierające stabilność świadczenia usług.
Poprawka 36
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 54 a (nowy)
(54a)  Aby trwale osiągnąć cele programu Copernicus, w zapewnianiu koordynacji wkładu Unii, forów użytkowników, państw członkowskich oraz organizacji międzyrządowych i sektora prywatnego na rzecz programu Copernicus Komisję może wspomagać komitet (podkomitet ds. programu Copernicus), w jak najlepszy sposób wykorzystując istniejące zdolności i identyfikując braki, jakim należy zaradzić na poziomie Unii.
Poprawka 37
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 55
(55)  Realizacja usług systemu Copernicus powinna również ułatwić absorpcję usług przez sektor publiczny, ponieważ użytkownicy mieliby możliwość przewidywania dostępności i rozwoju usług, a także współpracy z państwami członkowskimi i innymi stronami. W tym celu Komisja i podmioty, którym powierzyła ona świadczenie usług, powinny, podczas rozwijania pakietu usług systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus, nawiązywać bliskie kontakty z różnymi społecznościami użytkowników w całej Europie, zapewniając w ten sposób zaspokojenie zmieniających się potrzeb sektora publicznego i potrzeb w zakresie polityki, co umożliwi maksymalne upowszechnienie danych pochodzących z obserwacji Ziemi. Komisja i państwa członkowskie powinny współpracować na rzecz opracowania komponentu in situ systemu Copernicus oraz w celu ułatwienia integracji zbiorów danych in situ ze zbiorami danych z przestrzeni kosmicznej w celu ulepszenia usług systemu Copernicus.
(55)  Realizacja usług systemu Copernicus powinna również ułatwić absorpcję usług przez sektor publiczny, ponieważ użytkownicy mieliby możliwość przewidywania dostępności i rozwoju usług, a także współpracy z państwami członkowskimi i innymi stronami. W tym celu Agencja oraz podmioty, którym powierzono realizację programu Copernicus, powinny, podczas rozwijania pakietu usług systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus, nawiązywać bliskie kontakty z różnymi społecznościami użytkowników w całej Europie, zapewniając w ten sposób zaspokojenie zmieniających się potrzeb sektora publicznego i potrzeb w zakresie polityki, co umożliwi maksymalne upowszechnienie danych pochodzących z obserwacji Ziemi w interesie europejskich obywateli. Komisja i państwa członkowskie powinny współpracować na rzecz opracowania komponentu in situ systemu Copernicus oraz w celu ułatwienia integracji zbiorów danych in situ ze zbiorami danych z przestrzeni kosmicznej w celu ulepszenia usług systemu Copernicus.
Poprawka 38
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 56 a (nowy)
(56a)  Państwa członkowskie, Komisja i odpowiedzialne podmioty powinny regularnie prowadzić kampanie informacyjne dotyczące korzyści wynikających z programu Copernicus, zapewniając wszystkim potencjalnym użytkownikom dostęp do odpowiednich informacji i danych.
Poprawka 39
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 57 a (nowy)
(57a)  Usługi programu Copernicus związane ze zmianą klimatu, mimo że wciąż znajdują się w fazie przedoperacyjnej, zmierzają w dobrym kierunku, jako że liczba użytkowników podwoiła się między rokiem 2015 a rokiem 2016. Wszystkie usługi związane ze zmianą klimatu powinny niezwłocznie stać się w pełni funkcjonalne oraz zapewniać ciągły przepływ danych na potrzeby skutecznych działań w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej.
Poprawka 40
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 59
(59)  W celu propagowania i ułatwienia wykorzystywania technologii obserwacji Ziemi i danych pochodzących z obserwacji Ziemi zarówno przez władze lokalne, jak i małe i średnie przedsiębiorstwa, naukowców i badaczy, należy propagować – w drodze działań wspierających upowszechnianie wśród użytkowników – dedykowane sieci dystrybucji danych z systemu Copernicus, obejmujące także organy krajowe i regionalne. W tym celu Komisja i państwa członkowskie powinny podjąć starania na rzecz utworzenia ściślejszych powiązań między systemem Copernicus a polityką unijną i krajową, aby napędzać popyt na zastosowania i usługi komercyjne oraz umożliwić przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom oraz przedsiębiorstwom typu start-up, opracowywanie zastosowań wykorzystujących dane i informacje z systemu Copernicus, aby utworzyć w Europie konkurencyjny ekosystem danych pochodzących z obserwacji Ziemi.
(59)  W celu propagowania i ułatwienia wykorzystywania technologii obserwacji Ziemi i danych pochodzących z obserwacji Ziemi zarówno przez władze lokalne i regionalne, jak i małe i średnie przedsiębiorstwa, naukowców i badaczy, należy propagować – w drodze działań wspierających upowszechnianie wśród użytkowników – dedykowane sieci dystrybucji danych z systemu Copernicus, obejmujące także organy krajowe i regionalne. W tym celu Komisja i państwa członkowskie powinny podjąć starania na rzecz utworzenia ściślejszych powiązań między systemem Copernicus a polityką unijną i krajową, aby napędzać popyt na zastosowania i usługi komercyjne oraz umożliwić przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom oraz przedsiębiorstwom typu start-up, opracowywanie zastosowań wykorzystujących dane i informacje z systemu Copernicus, aby utworzyć w Europie konkurencyjny ekosystem danych pochodzących z obserwacji Ziemi.
Poprawka 41
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 59 a (nowy)
(59a)   Zważywszy na istotny potencjał zdjęć satelitarnych w zakresie zrównoważonego i efektywnego zarządzania zasobami, m.in. dzięki dostarczaniu wiarygodnych i aktualnych informacji o stanie gleby i upraw, usługi te należy jeszcze bardziej rozwinąć, aby odpowiedzieć na potrzeby użytkowników końcowych i zapewnić łączenie danych.
Poprawka 42
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 62
(62)  Na wnioski Parlamentu Europejskiego i Rady decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiającą ramy wsparcia obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych Unia ustanowiła ramy wsparcia na rzecz obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (SST)24. Śmieci kosmiczne stały się poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, ochrony i zrównoważonego rozwoju działalności związanej z przestrzenią kosmiczną. SST ma zatem kluczowe znaczenie dla zapewnienia ciągłości elementów programu i ich wkładu do polityki Unii. Dążąc do zapobiegania rozprzestrzenianiu się śmieci kosmicznych, SST przyczynia się do zapewnienia trwałego i gwarantowanego dostępu do będącej globalnym dobrem przestrzeni kosmicznej i korzystania z niej.
(62)  Na wnioski Parlamentu Europejskiego i Rady decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE Unia ustanowiła ramy wsparcia na rzecz obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (SST)24. Śmieci kosmiczne stały się poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, ochrony i zrównoważonego rozwoju działalności związanej z przestrzenią kosmiczną. SST ma zatem kluczowe znaczenie dla zapewnienia ciągłości elementów programu i ich wkładu do polityki Unii. Dążąc do zapobiegania rozprzestrzenianiu się śmieci kosmicznych, SST przyczynia się do zapewnienia trwałego i gwarantowanego dostępu do będącej globalnym dobrem przestrzeni kosmicznej i korzystania z niej. SST ma też na celu ułatwienie przygotowywania europejskich projektów mających na celu „sprzątanie” orbity okołoziemskiej.
__________________
__________________
24 Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 227.
24 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiająca ramy wsparcia obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 227).
Poprawka 43
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 63
(63)  Należy w dalszym stopniu poprawiać efektywność SST i autonomię zdolności SST. W tym celu należy doprowadzić do opracowania niezależnego europejskiego katalogu obiektów kosmicznych, opierając się na danych pochodzących z sieci czujników SST. W ramach SST należy również nadal wspierać eksploatację i świadczenie usług SST. Ponieważ SST jest systemem ukierunkowanym na użytkowników, należy wprowadzić odpowiednie mechanizmy w celu gromadzenia wymogów użytkowników, w tym wymogów dotyczących bezpieczeństwa.
(63)  Należy w dalszym stopniu poprawiać efektywność SST i autonomię zdolności SST. W tym celu należy doprowadzić do opracowania niezależnego europejskiego katalogu obiektów kosmicznych, opierając się na danych pochodzących z sieci czujników SST. Katalog mógłby opierać się na przykładzie innych krajów zdolnych do wysyłania obiektów w przestrzeń kosmiczną i udostępniać niektóre dane do celów niekomercyjnych i badawczych. W ramach SST należy również nadal wspierać eksploatację i świadczenie usług SST. Ponieważ SST jest systemem ukierunkowanym na użytkowników, należy wprowadzić odpowiednie mechanizmy w celu gromadzenia wymogów użytkowników, w tym wymogów dotyczących bezpieczeństwa oraz przekazywania istotnych informacji do i od instytucji publicznych w celu poprawy skuteczności systemu.
Poprawka 44
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 67
(67)  Ponadto SST powinno uzupełniać istniejące środki zmniejszające ryzyko, takie jak wskazówki dotyczące unieszkodliwiania śmieci kosmicznych sporządzone przez Komitet ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej (COPUOS) oraz wytyczne dotyczące trwałego zrównoważonego charakteru działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej lub inne inicjatywy, tak aby zapewnić bezpieczeństwo, ochronę i stabilność działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej. W celu obniżenia ryzyka kolizji w kontekście SST należy również szukać synergii z inicjatywami na rzecz aktywnego usuwania i pasywacji śmieci kosmicznych. SST powinno przyczyniać się do pokojowego wykorzystania i badania przestrzeni kosmicznej. Intensyfikacja działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej może mieć wpływ na międzynarodowe inicjatywy w dziedzinie zarządzania ruchem w przestrzeni kosmicznej. Unia powinna monitorować te zmiany i może je uwzględnić w kontekście śródokresowego przeglądu obecnych wieloletnich ram finansowych.
(67)  Ponadto SST powinno uzupełniać istniejące środki zmniejszające ryzyko, takie jak wskazówki dotyczące unieszkodliwiania śmieci kosmicznych sporządzone przez Komitet ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej (COPUOS) oraz wytyczne dotyczące trwałego zrównoważonego charakteru działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej lub inne inicjatywy, tak aby zapewnić bezpieczeństwo, ochronę i stabilność działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej. W celu obniżenia ryzyka kolizji w kontekście SST należy również szukać synergii z inicjatywami mającymi na celu wspieranie rozwoju i wdrażania systemów technicznych przeznaczonych do usuwania śmieci kosmicznych. SST powinno przyczyniać się do pokojowego wykorzystania i badania przestrzeni kosmicznej. Intensyfikacja działań prowadzonych w przestrzeni kosmicznej może mieć wpływ na międzynarodowe inicjatywy w dziedzinie zarządzania ruchem w przestrzeni kosmicznej. Unia powinna monitorować te zmiany i może je uwzględnić w kontekście śródokresowego przeglądu obecnych wieloletnich ram finansowych.
Poprawka 45
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 70
(70)  Ekstremalne i intensywne zdarzenia pogody kosmicznej mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa obywateli i zakłócać działanie infrastruktury kosmicznej i naziemnej. W ramach programu należy zatem ustanowić funkcję ds. pogody kosmicznej w celu oceny wiążącego się z nią ryzyka i związanych z nim potrzeb użytkowników, szerzenia wiedzy na temat tego ryzyka, zapewniając świadczenie ukierunkowanych na użytkownika usług w zakresie pogody kosmicznej oraz zwiększając zdolności państw członkowskich w zakresie tworzenia tych usług. Komisja powinna ustalić hierarchię sektorów, na rzecz których mają być świadczone operacyjne usługi w zakresie pogody kosmicznej, uwzględniając potrzeby użytkowników, ryzyko i gotowość technologiczną. W perspektywie długoterminowej uwzględnione mogą zostać potrzeby innych sektorów. Świadczenie usług na szczeblu unijnym zgodnie z potrzebami użytkowników wymagać będzie ukierunkowanych, skoordynowanych i nieustannych działań badawczo-rozwojowo w celu wsparcia rozwoju usług w zakresie pogody kosmicznej. Świadczenie usług w zakresie pogody kosmicznej powinno opierać się na istniejących krajowych i unijnych zdolnościach, a także umożliwić szeroki udział państw członkowskich i zaangażowanie sektora prywatnego.
(70)  Ekstremalne i intensywne zdarzenia pogody kosmicznej mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa obywateli i zakłócać działanie infrastruktury kosmicznej i naziemnej. W ramach programu należy zatem ustanowić funkcję ds. pogody kosmicznej w celu oceny wiążącego się z nią ryzyka i związanych z nim potrzeb użytkowników, szerzenia wiedzy na temat tego ryzyka, zapewniając świadczenie ukierunkowanych na użytkownika usług w zakresie pogody kosmicznej oraz zwiększając zdolności państw członkowskich w zakresie tworzenia tych usług. Komisja powinna ustalić hierarchię sektorów, na rzecz których mają być świadczone operacyjne usługi w zakresie pogody kosmicznej, uwzględniając potrzeby użytkowników, ryzyko i gotowość technologiczną. W perspektywie długoterminowej uwzględnione mogą zostać potrzeby innych sektorów. Świadczenie usług na szczeblu unijnym zgodnie z potrzebami użytkowników wymagać będzie ukierunkowanych, skoordynowanych i nieustannych działań badawczo-rozwojowo w celu wsparcia rozwoju usług w zakresie pogody kosmicznej. Świadczenie usług w zakresie pogody kosmicznej powinno opierać się na istniejących krajowych i unijnych zdolnościach, a także umożliwić szeroki udział państw członkowskich, organizacji międzynarodowych i zaangażowanie sektora prywatnego.
Poprawka 46
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 73
(73)  GOVSATCOM jest programem zorientowanym na użytkownika, o silnym wymiarze bezpieczeństwa. Można przeanalizować przypadki użycia w odniesieniu do trzech głównych grup: zarządzanie kryzysowe, które może obejmować cywilne i wojskowe misje i operacje w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka, kryzysy humanitarne i sytuacje kryzysowe na morzu; nadzór, który może obejmować ochronę granic, ochronę obszarów przygranicznych, ochronę granic morskich, nadzór morski, nadzór nad nielegalnym handlem; oraz kluczowa infrastruktura, która może obejmować sieć dyplomatyczną, policyjny system łączności, infrastrukturę krytyczną (np. energetyka, transport, zapory wodne) oraz infrastrukturę kosmiczną.
(73)  GOVSATCOM jest programem zorientowanym na użytkownika, o silnym wymiarze bezpieczeństwa. Można przeanalizować przypadki użycia w odniesieniu do trzech głównych grup: zarządzanie kryzysowe, klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka, kryzysy humanitarne i sytuacje kryzysowe na morzu; nadzór, który może obejmować ochronę granic, ochronę obszarów przygranicznych, ochronę granic morskich, nadzór morski, nadzór nad nielegalnym handlem; oraz kluczowa infrastruktura, która może obejmować sieć dyplomatyczną, policyjny system łączności, infrastrukturę cyfrową (np. centra danych, serwery), infrastrukturę krytyczną (np. energetyka, transport, bariery przegradzające cieki wodne, takie jak zapory wodne) oraz infrastrukturę kosmiczną.
Poprawka 47
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 78
(78)  Dla użytkowników łączności satelitarnej urządzenia użytkownika stanowią niezwykle ważny interfejs operacyjny. Podejście UE do GOVSATCOM umożliwia większości użytkowników dalsze użytkowanie posiadanych przez nich urządzeń użytkownika do korzystania z usług GOVSATCOM, jeżeli wykorzystują one technologie unijne.
(78)  Dla użytkowników łączności satelitarnej urządzenia użytkownika stanowią niezwykle ważny interfejs operacyjny. Podejście UE do GOVSATCOM powinno umożliwiać użytkownikom dalsze użytkowanie posiadanych przez nich urządzeń użytkownika do korzystania z usług GOVSATCOM.
Poprawka 48
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 86
(86)  Infrastruktura na potrzeby programu może wymagać dodatkowych badań naukowych i innowacji, które mogą być wspierane w ramach programu „Horyzont Europa”, w celu zapewnienia spójności z działaniami prowadzonymi w tej dziedzinie przez Europejską Agencję Kosmiczną. Synergia z programem „Horyzont Europa” powinna zapewnić identyfikację potrzeb sektora kosmicznego w zakresie innowacji i badań naukowych oraz ich uwzględnienie w strategicznym procesie planowania badań naukowych i innowacji. Udostępniane nieodpłatnie w ramach programu dane i usługi związane z przestrzenią kosmiczną będą wykorzystywane do opracowywania przełomowych rozwiązań za pomocą badań naukowych i innowacji, w tym w ramach programu „Horyzont Europa”, w szczególności w zakresie zrównoważonej żywności i zasobów naturalnych, monitorowania klimatu, inteligentnych miast, pojazdów automatycznych, bezpieczeństwa i zarządzania klęskami żywiołowymi. W procesie planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa” określone zostaną działania w zakresie badań naukowych i innowacji, które powinny wykorzystywać infrastruktury będące własnością Unii, takie jak Galileo, EGNOS i Copernicus. Infrastruktury badawcze, w szczególności sieci obserwacyjne in situ, będą stanowiły zasadnicze elementy infrastruktury obserwacji in situ umożliwiającej świadczenie usług systemu Copernicus.
(86)  Infrastruktura na potrzeby programu może wymagać dodatkowych badań naukowych i innowacji, które mogą być wspierane w ramach programu „Horyzont Europa”, w celu zapewnienia spójności z działaniami prowadzonymi w tej dziedzinie przez Europejską Agencję Kosmiczną. Synergia z programem „Horyzont Europa” powinna zapewnić identyfikację potrzeb sektora kosmicznego w zakresie innowacji i badań naukowych oraz ich uwzględnienie w strategicznym procesie planowania badań naukowych i innowacji. Ważne jest, by zapewnić ciągłość między rozwiązaniami opracowanymi w ramach unijnego programu „Horyzont” a operacjami prowadzonymi w ramach komponentów programu kosmicznego. Udostępniane nieodpłatnie w ramach programu dane i usługi związane z przestrzenią kosmiczną będą wykorzystywane do opracowywania przełomowych rozwiązań w głównych kierunkach polityki europejskiej, za pomocą badań naukowych i innowacji, w tym w ramach programu „Horyzont Europa”. W procesie planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa” określone zostaną działania w zakresie badań naukowych i innowacji, które powinny wykorzystywać infrastruktury będące własnością Unii, takie jak Galileo, EGNOS i Copernicus. Infrastruktury badawcze, w szczególności sieci obserwacyjne in situ, będą stanowiły zasadnicze elementy infrastruktury obserwacji in situ umożliwiającej świadczenie usług systemu Copernicus.
Poprawka 49
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 87
(87)  Rozporządzeniem (UE) nr 912/2010 ustanowiono agencję unijną, zwaną Agencją Europejskiego GNSS, której zadaniem jest zarządzanie niektórymi aspektami programów nawigacji satelitarnej Galileo i EGNOS. Niniejsze rozporządzenie przewiduje w szczególności, że Agencji Europejskiego GNSS zostaną powierzone nowe zadania nie tylko w odniesieniu do Galileo i EGNOS, ale również innych elementów programu, w szczególności dotyczące akredytacji bezpieczeństwa. Należy zatem odpowiednio dostosować nazwę, zadania i aspekty organizacyjne Agencji Europejskiego GNSS.
(87)  Rozporządzeniem (UE) nr 912/2010 ustanowiono agencję unijną, zwaną Agencją Europejskiego GNSS, której zadaniem jest zarządzanie niektórymi aspektami programów nawigacji satelitarnej Galileo i EGNOS. Niniejsze rozporządzenie przewiduje w szczególności, że Agencji Europejskiego GNSS zostaną powierzone nowe zadania nie tylko w odniesieniu do Galileo i EGNOS, ale również innych elementów programu, w szczególności dotyczące akredytacji bezpieczeństwa i cyberbezpieczeństwa. Należy zatem odpowiednio dostosować nazwę, zadania i aspekty organizacyjne Agencji Europejskiego GNSS.
Poprawka 50
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 88
(88)  Ze względu na jej rozszerzony zakres, który nie będzie już ograniczony do Galileo i EGNOS, nazwa Agencji Europejskiego GNSS powinna zostać zmieniona. Należy jednak w ramach Agencji zapewnić ciągłość działań Agencji Europejskiego GNSS, w tym ciągłość w odniesieniu do praw i obowiązków, pracowników oraz ważność wszelkich podjętych decyzji.
(88)  Ze względu na jej rozszerzony zakres, który nie będzie już ograniczony do Galileo i EGNOS, nazwa Agencji Europejskiego GNSS powinna zostać zmieniona. W przypadku powierzenia zadań Agencji Komisja powinna zapewnić odpowiednie finansowanie zarządzania tymi zadaniami i ich realizacji, w tym odpowiednie zasoby ludzkie i finansowe. Należy jednak w ramach Agencji zapewnić ciągłość działań Agencji Europejskiego GNSS, w tym ciągłość w odniesieniu do praw i obowiązków, pracowników oraz ważność wszelkich podjętych decyzji.
Poprawka 51
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2
(2)  „zdarzenia pogody kosmicznej” oznaczają występujące naturalnie wahania w środowisku kosmicznym pomiędzy Słońcem a Ziemią, w tym rozbłyski słoneczne, słoneczne cząstki wysokoenergetyczne, wiatr słoneczny i koronalne wyrzuty masy, które mogą powodować burze słoneczne (burze magnetyczne, burze promieniowania słonecznego i zakłócenia jonosferyczne) mające potencjalny wpływ na Ziemię;
(2)  „zdarzenia pogody kosmicznej” oznaczają występujące naturalnie wahania w środowisku kosmicznym pomiędzy Słońcem a Ziemią, w tym rozbłyski słoneczne, słoneczne cząstki wysokoenergetyczne, wiatr słoneczny i koronalne wyrzuty masy, które mogą powodować burze słoneczne (burze magnetyczne, burze promieniowania słonecznego i zakłócenia jonosferyczne) mające potencjalny wpływ na Ziemię lub infrastrukturę kosmiczną;
Poprawka 52
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 5
(5)  „orientacja sytuacyjna w przestrzeni kosmicznej” („SSA”) oznacza holistyczne podejście do głównych zagrożeń kosmicznych, obejmujące kolizje satelitów ze śmieciami kosmicznymi, zjawiska pogody kosmicznej i obiekty bliskie Ziemi;
(5)  „orientacja sytuacyjna w przestrzeni kosmicznej” („SSA”) oznacza kompleksową wiedzę i znajomość głównych zagrożeń kosmicznych, obejmujących kolizje satelitów ze śmieciami kosmicznymi, zjawiska pogody kosmicznej i obiekty bliskie Ziemi;
Poprawka 53
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 6
(6)  „działanie łączone” oznacza działania wspierane z budżetu UE, w tym działanie w ramach instrumentów łączonych zgodnie z art. 2 pkt 6 rozporządzenia finansowego, łączące bezzwrotne formy wsparcia lub instrumenty finansowe z budżetu UE oraz zwrotne formy wsparcia z instytucji finansowania rozwoju lub innych publicznych instytucji finansowych, a także z komercyjnych instytucji finansowych i od inwestorów;
(6)  „działanie łączone” oznacza działania wspierane z budżetu UE, w tym działanie w ramach instrumentów łączonych zgodnie z art. 2 pkt 6 rozporządzenia finansowego, łączące bezzwrotne formy wsparcia lub instrumenty finansowe lub gwarancje budżetowe z budżetu UE oraz zwrotne formy wsparcia z instytucji finansowania rozwoju lub innych publicznych instytucji finansowych, a także z komercyjnych instytucji finansowych i od inwestorów;
Poprawka 54
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 10
(10)  „dane z obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych” („dane SST”) oznaczają parametry fizyczne obiektów kosmicznych wychwycone przez czujniki SST lub parametry orbitalne obiektów kosmicznych wyprowadzone z obserwacji prowadzonych za pomocą tych czujników w ramach elementu obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych („SST”);
(10)  „dane z obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych” („dane SST”) oznaczają parametry fizyczne obiektów kosmicznych, w tym śmieci kosmicznych, wychwycone przez czujniki SST lub parametry orbitalne obiektów kosmicznych wyprowadzone z obserwacji prowadzonych za pomocą tych czujników w ramach elementu obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych („SST”);
Poprawka 55
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 14 a (nowy)
(14a)   „informacje pozyskane od osób trzecich w ramach systemu Copernicus” oznaczają informacje objęte licencją na wykorzystanie w działaniach w ramach systemu Copernicus i dostarczone w takim celu, pochodzące ze źródeł innych niż satelity Sentinel;
Poprawka 56
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 23 – akapit 1
„podstawowych użytkowników systemu Copernicus”, którzy korzystają z danych z systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus oraz mają dodatkowe zadanie stymulowania rozwoju systemu Copernicus; do użytkowników tych należą instytucje i organy Unii oraz europejskie, krajowe lub regionalne organy publiczne, którym powierzono świadczenie usługi publicznej polegającej na określaniu, realizacji, egzekwowaniu lub monitorowaniu polityki w zakresie środowiska, ochrony ludności, bezpieczeństwa lub ochrony;
„podstawowych użytkowników systemu Copernicus”, którzy korzystają z danych z systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus oraz mają dodatkowe zadanie stymulowania rozwoju systemu Copernicus; do użytkowników tych należą instytucje i organy Unii oraz europejskie, krajowe lub regionalne organy publiczne, którym powierzono świadczenie usługi publicznej polegającej na określaniu, realizacji, egzekwowaniu lub monitorowaniu polityki w zakresie środowiska, ochrony ludności, bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa infrastruktury lub ochrony;
Poprawka 57
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 23 – akapit 2 a (nowy)
„podstawowe usługi systemu Copernicus” oznaczają usługi operacyjne znajdujące się w obrębie komponentu przetwarzania danych i informacji lub komponentu usług, które leżą w ogólnym, wspólnym interesie państw członkowskich Unii;
Poprawka 58
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 23 a (nowy)
(23a)  „sektor kosmiczny” oznacza:
„sektor wstępny”, który obejmuje działania prowadzące do stworzenia operacyjnego systemu kosmicznego i badania przestrzeni kosmicznej;
„sektor usług pochodnych”, który obejmuje działania związane z wykorzystaniem danych satelitarnych do rozwoju produktów i usług związanych z przestrzenią kosmiczną i skierowanych do użytkownika końcowego;
Poprawka 59
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera a
a)  niezależnego cywilnego globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GNSS) pod kontrolą cywilną, obejmującego konstelację satelitów, ośrodków i globalnej sieci stacji naziemnych, oferującego usługi pozycjonowania, nawigacji i pomiaru czasu oraz w pełni uwzględniającego potrzeby i wymogi w zakresie bezpieczeństwa („Galileo”);
a)  niezależnego cywilnego globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GNSS) pod kontrolą cywilną, obejmującego konstelację satelitów, ośrodków i globalnej sieci stacji naziemnych, oferującego usługi pozycjonowania, nawigacji i pomiaru czasu oraz, w stosownych przypadkach, uwzględniającego potrzeby i wymogi w zakresie bezpieczeństwa („Galileo”);
Poprawka 60
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera c
c)  niezależnego, ukierunkowanego na użytkownika, systemu obserwacji Ziemi pod kontrolą cywilną, oferującego dane i usługi geoinformacyjne, obejmującego satelity, infrastrukturę naziemną, ośrodki przetwarzania danych i informacji oraz infrastrukturę dystrybucyjną, w pełni uwzględniającego potrzeby i wymagania w zakresie bezpieczeństwa („Copernicus”);
c)  niezależnego, ukierunkowanego na użytkownika, systemu obserwacji Ziemi pod kontrolą cywilną, oferującego dane i usługi geoinformacyjne oparte na polityce darmowych i otwartych danych, obejmującego satelity, infrastrukturę naziemną, ośrodki przetwarzania danych i informacji oraz infrastrukturę dystrybucyjną, w pełni uwzględniającego potrzeby i wymagania w zakresie bezpieczeństwa („Copernicus”);
Poprawka 61
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera d
d)  systemu obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych mającego na celu ulepszenie, użytkowanie i zapewnianie danych, informacji i usług związanych z obserwacją i śledzeniem aktywnych i nieaktywnych statków kosmicznych, odłączonych członów rakiet nośnych, śmieci i fragmentów śmieci orbitujących wokół Ziemi, uzupełnionego o parametry obserwacyjne związane ze zdarzeniami pogody kosmicznej i z monitorowaniem ryzyka zbliżania się do Ziemi obiektów jej bliskich („SST”);
d)  systemu obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych mającego na celu ulepszenie, użytkowanie i zapewnianie danych, informacji i usług związanych z obserwacją i śledzeniem aktywnych i nieaktywnych statków kosmicznych i śmieci kosmicznych orbitujących wokół Ziemi, uzupełnionego o parametry obserwacyjne związane ze zdarzeniami pogody kosmicznej i z monitorowaniem ryzyka zbliżania się do Ziemi obiektów jej bliskich („SST”);
Poprawka 62
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 2
Program obejmuje dodatkowo środki na rzecz zapewnienia, na potrzeby programu, skutecznego dostępu do przestrzeni kosmicznej i na rzecz wspierania innowacyjnego sektora kosmicznego.
Program obejmuje dodatkowo środki na rzecz zapewnienia niezależnego dostępu do przestrzeni kosmicznej, walki z cyberzagrożeniami, wspierania innowacyjnego i konkurencyjnego sektora kosmicznego, zarówno w odniesieniu do sektora wstępnego, jak i usług pochodnych oraz wspierania dyplomacji kosmicznej.
Poprawka 63
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – wprowadzenie
1.  Program ma następujące cele ogólne:
1.  Program ma następujące cele ogólne:
Poprawka 64
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera a
a)  dostarczanie – lub przyczynianie się do dostarczania – aktualnych i, w stosownych przypadkach, zabezpieczonych danych, informacji i usług o wysokiej jakości związanych z przestrzenią kosmiczną, nieprzerwanie i w miarę możliwości na poziomie globalnym, zaspokajające obecne i przyszłe potrzeby oraz umożliwiające realizację priorytetów politycznych Unii, w tym w odniesieniu do zmiany klimatu oraz bezpieczeństwa i obronności;
a)  dostarczanie – lub przyczynianie się do dostarczania – aktualnych i, w stosownych przypadkach, zabezpieczonych danych, informacji i usług o wysokiej jakości związanych z przestrzenią kosmiczną, nieprzerwanie i w miarę możliwości na poziomie globalnym, zaspokajających obecne i przyszłe potrzeby oraz umożliwiających realizację priorytetów politycznych Unii, w tym w odniesieniu do zmiany klimatu; ponadto wspieranie zdolności Unii i państw członkowskich do podejmowania niezależnych decyzji w oparciu o dowody;
Poprawka 65
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – akapit 1 – litera b
b)  maksymalizację korzyści społeczno-gospodarczych, w tym poprzez propagowanie jak najszerszego wykorzystania danych, informacji i usług dostarczanych przez elementy programu;
b)  maksymalizację korzyści społeczno-gospodarczych, zwłaszcza poprzez wzmocnienie europejskiego sektora niższego szczebla, pobudzając w ten sposób wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy w Unii, oraz poprzez propagowanie jak najszerszego wykorzystania usług i danych, informacji i usług dostarczanych przez elementy programu, zarówno w ramach Unii, jak i poza jej granicami;
Poprawka 66
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c
c)  zwiększenie bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich, jej swobody działania i strategicznej autonomii, w szczególności pod względem technologii i podejmowania decyzji w oparciu o dowody;
c)  zwiększenie bezpieczeństwa, w tym cyberbezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich, oraz wzmocnienie jej strategicznej autonomii, w szczególności pod względem przemysłowym i technologicznym;
Poprawka 67
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  wzmocnienie europejskiego ekosystemu przemysłowo-naukowego w dziedzinie przestrzeni kosmicznej przez ustanowienie spójnych ram, które połączą w całość doskonały poziom szkolenia i wiedzy fachowej w Europie, rozwój wysokich umiejętności w zakresie projektowania i produkcji oraz niezbędną wizję strategiczną w coraz bardziej konkurencyjnym sektorze;
Poprawka 68
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera d
d)  wspieranie roli Unii na arenie międzynarodowej jako lidera w sektorze kosmicznym oraz wzmacnianie jej pozycji, jeżeli chodzi o mierzenie się z globalnymi wyzwaniami i wspieranie ogólnoświatowych inicjatyw, w tym w zakresie zmiany klimatu i zrównoważonego rozwoju.
d)  wspieranie roli Unii na arenie międzynarodowej jako lidera w sektorze kosmicznym oraz wzmacnianie jej pozycji, jeżeli chodzi o mierzenie się z globalnymi wyzwaniami i wspieranie ogólnoświatowych inicjatyw, w tym w zakresie zrównoważonego rozwoju.
Poprawka 69
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
da)  wzmocnienie unijnej dyplomacji kosmicznej i zachęcanie do współpracy międzynarodowej w celu zwiększania świadomości faktu, że kosmos stanowi wspólne dziedzictwo ludzkości;
Poprawka 70
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera d b (nowa)
db)  promowanie technologii i przemysłu Unii oraz wspieranie zasady wzajemności i uczciwej konkurencji na szczeblu międzynarodowym;
Poprawka 71
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera d c (nowa)
dc)  poprawę bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich w różnych obszarach, a zwłaszcza w transporcie (lotnictwo, w tym bezzałogowe statki powietrzne, transport kolejowy, nawigacja, transport drogowy, pojazdy autonomiczne), budowaniu i monitorowaniu infrastruktury, monitorowaniu ziemi i środowiska.
Poprawka 72
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 2 – litera a
a)  na Galileo i EGNOS: zapewnienie najnowocześniejszych i, w stosownych przypadkach, zabezpieczonych usług pozycjonowania, nawigacji i czasu;
a)  na Galileo i EGNOS: zapewnienie najnowocześniejszych i, w stosownych przypadkach, zabezpieczonych usług pozycjonowania, nawigacji i czasu świadczonych w trybie długoterminowym i ciągłym;
Poprawka 73
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 2 – litera b
b)  na Copernicus: dostarczanie, w sposób długofalowy, dokładnych i wiarygodnych danych i informacji pochodzących z obserwacji Ziemi, w celu wspierania realizacji i monitorowania polityki Unii i jej państw członkowskich w dziedzinach środowiska, zmiany klimatu, rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, ochrony i bezpieczeństwa ludności oraz gospodarki cyfrowej;
b)  na Copernicus: dostarczanie, w sposób długofalowy, dokładnych i wiarygodnych danych i informacji pochodzących z obserwacji Ziemi, w celu wspierania realizacji i monitorowania polityki i działań Unii i jej państw członkowskich ukierunkowanych na użytkownika;
Poprawka 74
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 2 – litera c
c)  w odniesieniu do orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej („SSA”): rozwijanie zdolności w zakresie SST do monitorowania, śledzenia i identyfikacji obiektów kosmicznych, do monitorowania pogody kosmicznej oraz inwentaryzacji potencjału państw członkowskich w zakresie obiektów bliskich Ziemi i objęcia go siecią; d)
c)  w odniesieniu do orientacji sytuacyjnej w przestrzeni kosmicznej („SSA”): rozwijanie zdolności w zakresie SST do monitorowania, śledzenia i identyfikacji obiektów kosmicznych i śmieci kosmicznych, do monitorowania pogody kosmicznej oraz inwentaryzacji potencjału państw członkowskich w zakresie obiektów bliskich Ziemi i objęcia go siecią;
Poprawka 75
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 2 – litera e
e)  gdy wymagają tego potrzeby programu, działanie na rzecz możliwości niezależnego, bezpiecznego i racjonalnego pod względem kosztów dostępu do przestrzeni kosmicznej;
e)  zapewnienie niezależnego, bezpiecznego i racjonalnego pod względem kosztów dostępu do przestrzeni kosmicznej;
Poprawka 76
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – ustęp 2 – litera f
f)  wspieranie i wzmacnianie konkurencyjności, przedsiębiorczości, umiejętności i innowacyjności osób prawnych i fizycznych z Unii działających lub zamierzających działać w przedmiotowym sektorze, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji i potrzeb małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu start-up.
f)  wspieranie rozwoju silnej i konkurencyjnej gospodarki kosmicznej Unii oraz maksymalizacja szans dla unijnych przedsiębiorstw każdej wielkości i dla wszystkich regionów Unii.
Poprawka 77
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – ustęp 1 – wprowadzenie
Program wspiera:
Program wspiera, działając w synergii z innymi programami i systemami finansowania Unii i Europejskiej Agencji Kosmicznej:
Poprawka 78
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – ustęp 1 – litera a
a)  świadczenie usług wynoszenia na orbitę na potrzeby programu;
a)  świadczenie usług wynoszenia na orbitę na potrzeby programu, w tym zgrupowanych usług wynoszenia na orbitę na potrzeby Unii oraz na rzecz innych podmiotów na ich wniosek, z uwzględnieniem podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii zgodnie z art. 25, w celu zwiększenia konkurencyjności europejskich rakiet nośnych oraz europejskich sektorów przemysłu na rynku światowym;
Poprawka 79
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – ustęp 1 – litera b
b)  działania rozwojowe związane z niezależnym, niezawodnym i racjonalnym pod względem kosztów dostępem do przestrzeni kosmicznej;
b)  działania rozwojowe związane z niezależnym, niezawodnym i racjonalnym pod względem kosztów dostępem do przestrzeni kosmicznej, obejmujące alternatywne technologie wynoszenia na orbitę oraz innowacyjne systemy lub usługi, z uwzględnieniem podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich, zgodnie z art. 25;
Poprawka 80
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – ustęp 1 – litera c
c)  gdy wymagają tego potrzeby programu – niezbędne dostosowania naziemnej infrastruktury kosmicznej.
c)  gdy wymagają tego cele programu – niezbędne wsparcie utrzymania, dostosowania i rozwoju naziemnej infrastruktury kosmicznej, szczególnie już istniejących elementów infrastruktury, zasięgów rakiet i ośrodków badań naukowych.
Poprawka 81
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – nagłówek
Działania wspierające innowacyjny unijny sektor kosmiczny
Działania wspierające innowacyjny i konkurencyjny unijny sektor kosmiczny
Poprawka 82
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera a
a)  działania innowacyjne na rzecz jak najlepszego wykorzystania związanych z przestrzenią kosmiczną technologii, infrastruktury lub usług;
a)  działania innowacyjne na rzecz rozwoju i jak najlepszego wykorzystania związanych z przestrzenią kosmiczną technologii, infrastruktury lub usług;
Poprawka 83
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera a a (nowa)
aa)  odpowiednie środki ułatwiające absorpcję innowacyjnych rozwiązań będących wynikiem działań w dziedzinie badań naukowych i innowacji, szczególnie przez synergie z innymi funduszami UE, takimi jak program „Horyzont Europa” i InvestEU, aby wspierać rozwój sektorów pochodnych wszystkich elementów programu;
Poprawka 84
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera a b (nowa)
ab)  wzmacnianie europejskiego sektora kosmicznego na rynku eksportowym;
Poprawka 85
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera b
b)  zakładanie związanych z przestrzenią kosmiczną partnerstw innowacyjnych w celu opracowywania innowacyjnych produktów lub usług oraz późniejszego zakupu materiałów lub usług będących wynikiem tych prac;
b)  zakładanie związanych z przestrzenią kosmiczną partnerstw innowacyjnych w celu opracowywania innowacyjnych produktów lub usług oraz późniejszego zakupu – na potrzeby programu – produktów lub usług będących wynikiem tych prac;
Poprawka 86
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera b a (nowa)
ba)  projektowanie, testowanie, wdrażanie i uruchamianie na potrzeby opartych na danych interoperacyjnych rozwiązań kosmicznych dla usług publicznych, wspieranie innowacji i ustanawianie wspólnych ram w celu pełnego wykorzystania potencjału usług administracji publicznej dla obywateli i przedsiębiorstw;
Poprawka 87
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera c
c)  przedsiębiorczość, począwszy od jej wczesnych etapów aż po rozwijanie działalności na szerszą skalę, zgodnie z art. 21 i innymi przepisami o dostępie do finansowania zawartymi w art. 18 i rozdziale I tytułu III;
c)  przedsiębiorczość, w tym począwszy od jej wczesnych etapów aż po rozwijanie działalności na szerszą skalę, zgodnie z art. 21 i w oparciu o inne przepisy o dostępie do finansowania zawarte w art. 18 i rozdziale I tytułu III;
Poprawka 88
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera d
d)  współpracę między przedsiębiorstwami przybierającą postać platform ds. przestrzeni kosmicznej skupiających, na poziomie regionalnym i krajowym, podmioty z sektora kosmicznego i cyfrowego, a także użytkowników, oraz zapewniających obywatelom i przedsiębiorstwom wsparcie w celu rozwijania przedsiębiorczości i umiejętności;
d)  współpracę przybierającą postać sieci platform ds. przestrzeni kosmicznej, szczególnie na poziomie regionalnym i krajowym, skupiających podmioty z sektora kosmicznego i cyfrowego, a także użytkowników, oraz zapewniających obywatelom i przedsiębiorstwom wsparcie, zaplecze i usługi w celu rozwijania przedsiębiorczości i umiejętności; zacieśnianie współpracy między platformami ds. przestrzeni kosmicznej i centrami innowacji cyfrowych utworzonymi w ramach programu „Cyfrowa Europa”;
Poprawka 89
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
da)  ewentualne opracowanie „strategii podejścia opartego na pierwszej umowie” z udziałem wszystkich odpowiednich podmiotów sektora publicznego i prywatnego w celu wsparcia rozwoju przedsiębiorstw typu start-up z sektora kosmicznego.
Poprawka 90
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera d b (nowa)
db)  synergie z sektorem transportowym, kosmicznym i cyfrowym, aby upowszechnić stosowanie nowych technologii (takich jak eCall, tachograf cyfrowy, nadzór ruchu i zarządzanie nim, jazda autonomiczna, pojazdy bezzałogowe i drony) oraz zaspokoić potrzeby w zakresie bezpiecznej i niezawodnej łączności, solidnego pozycjonowania, intermodalności i interoperacyjności, zwiększając tym samym konkurencyjność usług transportowych i sektora transportu;
Poprawka 91
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera e
e)  prowadzenie działań w zakresie kształcenia i szkolenia;
e)  prowadzenie działań w zakresie kształcenia i szkolenia, aby rozwijać zaawansowane umiejętności kosmiczne;
Poprawka 92
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – ustęp 1 – litera f
f)  dostęp do zaplecza umożliwiającego przetwarzanie i testowanie;
f)  dostęp do zaplecza umożliwiającego przetwarzanie i testowanie dla specjalistów z sektora prywatnego i publicznego, studentów i przedsiębiorców;
Poprawka 93
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – ustęp 2 – litera c
c)  nie powierza państwu trzeciemu ani organizacji międzynarodowej uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do programu;
c)  nie powierza państwu trzeciemu ani organizacji międzynarodowej uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do programu ani, w stosownych przypadkach, nie udziela dostępu do informacji szczególnie chronionych lub tajnych;
Poprawka 94
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – ustęp 2 – litera d a (nowa)
da)  w stosownych przypadkach chroni interesy strategiczne i suwerenność UE we wszystkich odnośnych dziedzinach, w tym strategicznej autonomii technologicznej lub przemysłowej Unii;
Poprawka 95
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 3
3.  Komisja czyni niezbędne kroki, aby zapewnić, by umowy, porozumienia lub inne uzgodnienia dotyczące działań, o których mowa w ust. 1, zawierały postanowienia ustanawiające odpowiedni system własności w odniesieniu do tych aktywów, oraz, co się tyczy lit. c), aby Unia mogła swobodnie korzystać z odbiorników PRS zgodnie z decyzją nr 1104/2011/UE.
3.  Komisja czyni niezbędne kroki, aby zapewnić, by umowy, porozumienia lub inne uzgodnienia dotyczące działań, o których mowa w ust. 2, zawierały postanowienia ustanawiające odpowiedni system własności i korzystania w odniesieniu do tych aktywów, oraz, co się tyczy lit. c), aby Unia mogła swobodnie korzystać z odbiorników PRS i udzielać pozwolenia na ich wykorzystanie zgodnie z decyzją nr 1104/2011/UE.
Poprawka 96
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – ustęp 1
Usługi, dane i informacje oferowane przez elementy programu dostarczane są bez jakiejkolwiek wyraźnej lub domniemanej gwarancji dotyczącej ich jakości, dokładności, dostępności, wiarygodności, prędkości i przydatności do jakiegokolwiek celu. Komisja czyni w tym celu niezbędne kroki, aby zapewnić, by użytkownicy tych usług, danych i informacji zostali w odpowiedni sposób poinformowani o braku wszelkich takich gwarancji.
Usługi, dane i informacje oferowane przez elementy programu dostarczane są bez jakiejkolwiek wyraźnej lub domniemanej gwarancji dotyczącej ich jakości, dokładności, dostępności, wiarygodności, prędkości i przydatności do jakiegokolwiek celu, chyba że taka gwarancja jest wymagana przez obowiązujące prawo Unii dotyczące świadczenia danych usług. Komisja czyni w tym celu niezbędne kroki, aby zapewnić, by użytkownicy tych usług, danych i informacji zostali w odpowiedni sposób poinformowani o braku wszelkich takich gwarancji.
Poprawka 97
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 1
Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2021–2027 wynosi [16] mld EUR według cen bieżących.
Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2021–2027 wynosi [16,9] mld EUR według cen bieżących.
Poprawka 98
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 – litera b
b)  na Copernicus: [5,8] mld EUR;
b)  na Copernicus: [6] mld EUR;
Poprawka 99
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 – litera c
c)  na SSA/GOVSATCOM: [0,5] mld EUR.
c)  na SSA/GOVSATCOM: [1,2] mld EUR.
Poprawka 100
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 2
2.  Działania przekrojowe przewidziane w art. 3 finansowane są w ramach elementów programu.
2.  Działania przekrojowe przewidziane w art. 3, 5 i 6 finansowane są w ramach elementów programu.
Poprawka 101
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 14 – ustęp 1 – litera a
a)  propagowanie we wszystkich państwach członkowskich, w całym łańcuchu dostaw, możliwie jak najszerszego i otwartego udziału przedsiębiorstw typu start-up, nowych podmiotów, małych i średnich przedsiębiorstw oraz innych podmiotów gospodarczych, w tym poprzez wymóg korzystania z podwykonawstwa przez oferentów;
a)  propagowanie w całej Unii i w całym łańcuchu dostaw możliwie jak najszerszego i otwartego udziału wszystkich podmiotów gospodarczych, a w szczególności przedsiębiorstw typu start-up, nowych podmiotów, małych i średnich przedsiębiorstw, w tym poprzez wymóg korzystania z podwykonawstwa przez oferentów;
Poprawka 102
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 14 – ustęp 1 – litera d
d)  wspieranie autonomii Unii, w szczególności pod względem technologicznym;
d)  wspieranie strategicznej autonomii Unii, w szczególności pod względem przemysłowym i technologicznym, w całym łańcuchu wartości;
Poprawka 103
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 14 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
da)  przestrzeganie zasad otwartego dostępu i uczciwej konkurencji na wszystkich etapach łańcucha dostaw, dokonywanie przetargów na podstawie przejrzystych i aktualnych informacji, przekazywanie jasnych informacji na temat mających zastosowanie zasad udzielania zamówień publicznych, kryteriów wyboru i udzielania zamówień oraz wszelkich innych istotnych informacji umożliwiających zapewnienie równych szans wszystkim potencjalnym oferentom;
Poprawka 104
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 17 – ustęp 1
1.  Aby zachęcić do udziału nowe podmioty, małe i średnie przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorstwa typu start-up, a także zapewnić możliwie jak największy zasięg geograficzny, chroniąc przy tym strategiczną autonomię Unii, instytucja zamawiająca może wymagać od oferenta zlecenia realizacji części zamówienia w ramach podwykonawstwa w trybie przetargu konkurencyjnego, na stosownych poziomach podwykonawstwa, przedsiębiorstwom innym niż przedsiębiorstwa należące do grupy oferenta.
1.  Aby zachęcić do udziału nowe podmioty, zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorstwa typu start-up, a także zapewnić możliwie jak największy zasięg geograficzny, chroniąc przy tym strategiczną autonomię Unii, instytucja zamawiająca dąży do tego, by wymagać od oferenta zlecenia realizacji części zamówienia w ramach podwykonawstwa w trybie przetargu konkurencyjnego, na stosownych poziomach podwykonawstwa, przedsiębiorstwom innym niż przedsiębiorstwa należące do grupy oferenta.
Poprawka 105
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 17 – ustęp 2
2.  Instytucja zamawiająca wyraźnie określa wymaganą część zamówienia, która ma zostać zlecona podwykonawcom, w formie przedziału od minimalnej do maksymalnej wartości procentowej.
2.  Instytucja zamawiająca wyraźnie określa wymaganą część zamówienia, która ma zostać zlecona podwykonawcom z branży na wszystkich szczeblach, zgodnie z ust. 1, w formie przedziału określającego minimalną i maksymalną wartość procentową;
Poprawka 106
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 17 – ustęp 3
3.  Oferent musi uzasadnić wszelkie odstępstwa od wymogu przewidzianego w ust. 1.
3.  Oferent musi uzasadnić wszelkie odstępstwa od wymogu przewidzianego w ust. 1, a instytucja zamawiająca musi je ocenić.
Poprawka 107
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 19 – ustęp 2
W przypadku wspólnego zaproszenia ustanawia się wspólne procedury wyboru i oceny wniosków. Procedury te przewidują udział zróżnicowanej grupy ekspertów wyznaczonych przez każdą ze stron.
W przypadku wspólnego zaproszenia ustanawia się wspólne procedury wyboru i oceny wniosków. Procedury te obejmują charakteryzującą się zrównoważonym składem grupę ekspertów wyznaczonych przez każdą ze stron. Eksperci nie przeprowadzają ocen, nie doradzają ani nie pomagają w kwestiach, w odniesieniu do których znajdują się w sytuacji konfliktu interesów.
Poprawka 108
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 1
1.  W uzupełnieniu przepisów [art. 165] rozporządzenia finansowego Komisja Agencja mogą prowadzić wspólne postępowania o udzielenie zamówienia z Europejską Agencją Kosmiczną lub z innymi organizacjami międzynarodowymi zaangażowanymi w realizację elementów programu.
1.  W uzupełnieniu przepisów [art. 165] rozporządzenia finansowego Komisja lub Agencja mogą prowadzić wspólne postępowania o udzielenie zamówienia z Europejską Agencją Kosmiczną lub z innymi organizacjami międzynarodowymi zaangażowanymi w realizację elementów programu.
Poprawka 110
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 1 – litera a
a)  ścisły rozdział zadań i obowiązków pomiędzy podmioty zaangażowane w realizację programu, w szczególności pomiędzy państwa członkowskie, Komisję, Agencję i Europejską Agencję Kosmiczną;
a)  ścisły rozdział zadań i obowiązków pomiędzy podmioty zaangażowane w realizację programu, w szczególności pomiędzy państwa członkowskie, Komisję, Agencję i Europejską Agencję Kosmiczną, w oparciu o kompetencje każdego z tych podmiotów, co ma służyć poprawie przejrzystości, efektywności i oszczędności kosztowej oraz uniknięciu powielania działań;
Poprawka 111
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 1 – litera b
b)  rygorystyczna kontrola programu, obejmująca ścisłe przestrzeganie kosztów i harmonogramu przez wszystkie podmioty, w zakresie ich odpowiednich kompetencji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
b)  rygorystyczna kontrola programu, obejmująca ścisłe przestrzeganie kosztów i parametrów technicznych przez wszystkie podmioty, w zakresie ich odpowiednich obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
Poprawka 112
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 1 – litera d
d)  systematyczne uwzględnianie potrzeb użytkowników usług oferowanych przez elementy programu oraz rozwoju nauki i technologii związanego z tymi usługami;
d)  systematyczne uwzględnianie potrzeb użytkowników usług oferowanych przez elementy programu oraz rozwoju nauki i technologii związanego z tymi usługami, także przez konsultacje z doradczymi forami użytkowników na szczeblu krajowym i unijnym;
Poprawka 113
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 28 – ustęp 2
2.  Komisja – lub w przypadku zadań, o których mowa w art. 30, Agencja – może powierzyć określone zadania państwom członkowskim lub agencjom krajowym bądź grupom tych państw członkowskich lub agencji krajowych. Państwa członkowskie stosują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania programu i propagowania jego wykorzystania, w tym poprzez przyczynianie się do ochrony częstotliwości nieodzownych dla tego programu.
2.  Komisja – lub w przypadku zadań, o których mowa w art. 30, Agencja – może powierzyć określone zadania państwom członkowskim lub grupom tych państw członkowskich, zgodnie z konkretną umową w danym przypadku. Państwa członkowskie stosują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania programu i propagowania jego wykorzystania, w tym poprzez przyczynianie się do ochrony częstotliwości nieodzownych dla tego programu na właściwym poziomie.
Poprawka 114
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 28 – ustęp 2 a (nowy)
2a.  Państwa członkowskie przeprowadzają w aktywny i skoordynowany sposób konsultacje ze społecznościami użytkowników końcowych, szczególnie w odniesieniu do programów Galileo, EGNOS i Copernicus, w tym za pośrednictwem doradczych forów użytkowników.
Poprawka 115
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 1
1.  Komisja ponosi ogólną odpowiedzialność za realizację programu, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem określa ona priorytety i długoterminowy rozwój programu oraz nadzoruje jego realizację, z należytym uwzględnieniem jego wpływu na inne dziedziny polityki Unii.
1.  Komisja ponosi ogólną odpowiedzialność za realizację programu, a także odpowiedzialność w dziedzinie bezpieczeństwa za elementy programu niepowierzone Agencji na mocy art. 30. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem określa ona priorytety i długoterminowy rozwój programu oraz nadzoruje jego realizację, z należytym uwzględnieniem jego wpływu na inne dziedziny polityki Unii.
Poprawka 116
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 2
2.  Komisja zarządza elementem programu, jeżeli takie zarządzanie nie zostało powierzone innemu podmiotowi.
2.  Komisja zarządza elementem programu, jeżeli takie zarządzanie nie zostało powierzone innym podmiotom, o których mowa w art. 30, 31 i 32.
Poprawka 117
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 3
3.  Komisja zapewnia przejrzysty podział zadań między poszczególne podmioty zaangażowane w program i koordynuje działania tych podmiotów.
3.  Komisja zapewnia przejrzysty podział zadań między poszczególne podmioty zaangażowane w program i koordynuje działania tych podmiotów oraz zapewnia pełną ochronę interesów Unii, należyte zarządzanie jej środkami i stosowanie jej przepisów, szczególnie w odniesieniu do zamówień. Komisja zawiera zatem z Agencją i Europejską Agencją Kosmiczną ramową umowę o partnerstwie (o charakterze finansowym) w odniesieniu do zadań powierzonych tym dwóm podmiotom, zgodnie z art. 31a.
Poprawka 118
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  W zakresie szczegółowych postanowień w sprawie działania funkcji związanych z pogodą kosmiczną i obiektami bliskimi Ziemi oraz GOVSATCOM, a także zarządzania nimi, Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 105.
Poprawka 119
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 4 – akapit 1
W przypadku gdy jest to niezbędne do sprawnego funkcjonowania programu i sprawnego świadczenia usług zapewnianych przez elementy programu, Komisja, po konsultacji z użytkownikami i wszystkimi innymi zainteresowanymi stronami, określa – w drodze aktów wykonawczych specyfikacje techniczne i operacyjne niezbędne do realizacji i rozwoju wspomnianych elementów oraz oferowanych przez nie usług. Określając wspomniane specyfikacje techniczne i operacyjne, Komisja unika obniżania ogólnego poziomu bezpieczeństwa i spełnia nakaz zgodności wstecznej.
W przypadku gdy jest to niezbędne do sprawnego funkcjonowania programu i sprawnego świadczenia usług zapewnianych przez elementy programu, Komisja, po konsultacji z użytkownikami i wszystkimi innymi zainteresowanymi stronami, określa – w drodze aktów delegowanychwymagania wysokiego szczebla odnoszące się do realizacji i rozwoju wspomnianych elementów oraz oferowanych przez nie usług, w tym sektora usług pochodnych. Określając wspomniane wymagania wysokiego szczebla, Komisja unika obniżania ogólnego poziomu bezpieczeństwa i spełnia nakaz zgodności wstecznej.
Poprawka 120
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 4 – akapit 2
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
Takie akty delegowane przyjmuje się zgodnie z art. 21.
Poprawka 121
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 5
5.  Komisja propaguje i zapewnia upowszechnienie i wykorzystanie w sektorach publicznych i prywatnych danych i usług oferowanych przez elementy programu, w tym poprzez wspieranie odpowiedniego rozwoju tych usług oraz wspomaganie stabilnego i długotrwałego środowiska. Rozwija ona synergię między zastosowaniami poszczególnych elementów programu. Zapewnia komplementarność, spójność, synergię i powiązania pomiędzy programem a innymi działaniami i programami unijnymi.
5.  Komisja zapewnia komplementarność, spójność, synergię i powiązania pomiędzy programem a innymi działaniami i programami unijnymi. W ścisłej współpracy z Agencją oraz, w stosownych przypadkach, z Europejską Agencją Kosmiczną i podmiotami, którym powierzono realizację programu Copernicus, udziela wsparcia i uczestniczy w następujących działaniach:
—  działania związane z przyjęciem i wykorzystywaniem w sektorze publicznym i prywatnym usług świadczonych przez poszczególne elementy programu;
—  rozwijanie synergii między zastosowaniami;
—  odpowiednie rozwijanie tych usług;
—  wspieranie środowiska sprzyjającego stabilnemu, długoterminowemu rozwojowi.
Poprawka 122
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 6
6.  W stosownych przypadkach zapewnia koordynację z działaniami prowadzonymi w sektorze kosmicznym na poziomie unijnym, krajowym i międzynarodowym. Zachęca ona do współpracy między państwami członkowskimi oraz propaguje ujednolicenie ich potencjału technologicznego i prac rozwojowych w dziedzinie przestrzeni kosmicznej.
6.  W stosownych przypadkach oraz we współpracy z Agencją i ESA zapewnia koordynację zdziałaniami prowadzonymi w sektorze kosmicznym na poziomie unijnym, krajowym i międzynarodowym. Zachęca ona do współpracy między państwami członkowskimi oraz propaguje ujednolicenie ich potencjału technologicznego i prac rozwojowych w dziedzinie przestrzeni kosmicznej.
Poprawka 123
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera b a (nowa)
ba)  promuje i zapewnia upowszechnienie i wykorzystanie danych i usług oferowanych przez elementy programu, w tym rozwój zastosowań i usług pochodnych realizowanych w oparciu o elementy programu;
Poprawka 124
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera b b (nowa)
bb)  wdraża działania wspierające innowacyjny unijny sektor kosmiczny zgodnie z art. 6;
Poprawka 125
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera b c (nowa)
bc)  wspiera dostęp do finansowania za pośrednictwem instrumentów finansowych w ramach tytułu III i Programu InestEU oraz, we współpracy z EBI, instrumentów finansowych ustanowionych przez EBI, szczególnie z uwzględnieniem potrzeb MŚP;
Poprawka 126
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera c
c)  podejmuje działania w zakresie komunikacji i promocji oraz działania związane z komercjalizacją usług oferowanych przez Galileo i EGNOS;
c)  podejmuje działania w zakresie komunikacji i promocji oraz działania związane z komercjalizacją usług, w szczególności oferowanych przez Galileo, EGNOS i Copernicus;
Poprawka 127
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  w odniesieniu do Galileo i EGNOS: zarządzanie Galileo i EGNOS, o którym mowa w art. 43;
Poprawka 128
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 1 – litera d
d)  służy Komisji techniczną wiedzą fachową.
d)  służy Komisji techniczną wiedzą fachową, unikając powielania zadań ESA, jak określono w art. 27 i 31..
Poprawka 129
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 2 – litera a
a)  zarządzanie eksploatacją EGNOS i Galileo, o której mowa w art. 43;
skreśla się
Poprawka 130
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 2 – litera b a (nowa)
ba)  sporządza zalecenia dla Komisji w sprawie priorytetów w dziedzinie kosmosu w ramach programu „Horyzont Europa” i uczestniczy w ich wdrażaniu;
Poprawka 131
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 2 – litera c
c)  działania wykonawcze związane z opracowywaniem zastosowań i usług pochodnych w oparciu o elementy programu.
skreśla się
Poprawka 132
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 3
3.  Komisja może powierzyć Agencji inne zadania, w tym podejmowanie działań w zakresie komunikacji, promocji, wprowadzania do obrotu danych i informacji, jak również inne działania związane z upowszechnianiem wśród użytkowników w odniesieniu do elementów programu innych niż Galileo i EGNOS.
3.  Komisja może powierzyć Agencji inne zadania, unikając ich powielania, w celu poprawy wydajności wdrażania celów programu.
Poprawka 133
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  Agencja może podpisywać umowy o partnerstwie lub inne umowy z krajowymi agencjami kosmicznymi, grupą krajowych agencji kosmicznych lub innymi podmiotami, aby realizować swoje zadania.
Poprawka 134
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 4
4.  Zadania, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja powierza za pomocą umowy o przyznanie wkładu zgodnie z [art. 2 pkt 18] i [tytułem VI] rozporządzenia finansowego.
4.  Zadania, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja powierza za pomocą umowy o przyznanie wkładu zgodnie z [art. 2 pkt 18] i [tytułem VI] rozporządzenia finansowego, i są one poddawane przeglądowi zgodnie z art. 102 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do systemu Copernicus.
Poprawka 135
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 30 – ustęp 4 a (nowy)
4a.  Powierzając zadania agencji, Komisja zapewnia odpowiednie finansowanie na zarządzanie i wykonywanie tych zadań, w tym odpowiednie zasoby ludzkie i administracyjne.
Poprawka 136
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 1 – litera a
a)  w odniesieniu do systemu Copernicus: rozwój, projektowanie i budowę infrastruktury kosmicznej systemu Copernicus, w tym operacje dotyczące tej infrastruktury;
a)  w odniesieniu do systemu Copernicus: rozwój, projektowanie i budowę infrastruktury kosmicznej i naziemnej systemu Copernicus, w tym operacje dotyczące tej infrastruktury;
Poprawka 137
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 1 – litera b
b)  w odniesieniu do Galileo i EGNOS: wprowadzanie zmian w systemach, rozwój segmentu naziemnego oraz projektowanie i rozwój satelitów;
b)  w odniesieniu do Galileo i EGNOS: wspieranie Agencji w wykonywaniu swoich podstawowych zadań. Jeśli jest to przewidziane w szczegółowych umowach zawartych między Agencją a Europejską Agencją Kosmiczną, zamówienia w imieniu Agencji na wprowadzanie zmian w systemach, projektowanie i rozwój segmentu naziemnego oraz projektowanie i rozwój segmentu kosmicznego;
Poprawka 138
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 1 – litera c
c)  w odniesieniu do wszystkich elementów Unijnego programu kosmicznego: działania badawczo-rozwojowe w dziedzinach, w których dysponuje wiedzą fachową.
c)  w odniesieniu do wszystkich elementów Unijnego programu kosmicznego: działania badawczo-rozwojowe dotyczące infrastruktury komponentów projektu.
Poprawka 139
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  zachęcanie do współpracy między państwami członkowskimi oraz propagowanie ujednolicenia ich potencjału technologicznego i prac rozwojowych w segmencie przestrzeni kosmicznej;
Poprawka 140
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 2
2.  Komisja zawiera z Agencją oraz z Europejską Agencją Kosmiczną ramową umowę o partnerstwie (o charakterze finansowym) przewidzianą w [art. 130] rozporządzenia finansowego. Ta ramowa umowa o partnerstwie (o charakterze finansowym):
skreśla się
–  jasno określa zakres odpowiedzialności i obowiązki Europejskiej Agencji Kosmicznej w odniesieniu do programu;
–  zawiera wymóg przestrzegania przez Europejską Agencję Kosmiczną zawartych w programie unijnym przepisów dotyczących bezpieczeństwa, w szczególności w odniesieniu do przetwarzania informacji niejawnych;
–  ustanawia warunki zarządzania środkami finansowymi powierzonymi Europejskiej Agencji Kosmicznej, zwłaszcza w odniesieniu do udzielania zamówień publicznych, procedur zarządzania, oczekiwanych wyników mierzonych za pomocą wskaźników realizacji celów, środków stosowanych w przypadku niezadowalającej lub nieuczciwej realizacji zamówień pod względem kosztów, harmonogramu i wyników, jak również strategii komunikacyjnej i zasad dotyczących własności wszystkich aktywów rzeczowych oraz aktywów niematerialnych i prawnych; warunki te muszą być zgodne z tytułami III i V niniejszego rozporządzenia i z rozporządzeniem finansowym;
–  zawiera wymóg udziału Komisji i, w stosownych przypadkach, Agencji w posiedzeniach Rady ds. Oceny Ofert Europejskiej Agencji Kosmicznej w odniesieniu do programu;
–  ustanawia środki w zakresie monitorowania i kontroli obejmujące w szczególności system przewidywania kosztów, systematyczne przekazywanie Komisji lub, w stosownych przypadkach, Agencji informacji o kosztach i harmonogramie oraz – w przypadku rozbieżności między planowanymi budżetami, wynikami i harmonogramem – działania naprawcze zapewniające realizację przypisanych zadań w granicach przydzielonych budżetów, a także kary nakładane na Europejską Agencję Kosmiczną, w przypadku gdy jest ona bezpośrednio odpowiedzialna za powstanie wspomnianych rozbieżności;
–  ustanawia zasady wynagradzania Europejskiej Agencji Kosmicznej, które musi być proporcjonalne do stopnia trudności wykonywanych zadań oraz odpowiadające cenom rynkowym i wynagrodzeniom innych zaangażowanych podmiotów, w tym Unii, i może, w stosownych przypadkach, opierać się na wskaźnikach realizacji celów; te wynagrodzenia nie obejmują ogólnych kosztów pośrednich, które nie są związane z działaniami powierzonymi przez Unię Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Poprawka 141
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 3
3.  Zawarcie ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym), o której mowa w ust. 2, jest uzależnione od ustanowienia w obrębie Europejskiej Agencji Kosmicznej wewnętrznych struktur i metody operacyjnej, w szczególności w odniesieniu do podejmowania decyzji, metod zarządzania i odpowiedzialności, które to struktury i metoda umożliwiają zapewnienie maksymalnej ochrony interesów Unii i przestrzegania jej decyzji, w tym w odniesieniu do działań finansowanych przez Europejską Agencję Kosmiczną, które mają wpływ na program.
skreśla się
Poprawka 142
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 – ustęp 4
4.  Bez uszczerbku dla ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym), o której mowa w ust. 4, Komisja lub Agencja mogą zwracać się do Europejskiej Agencji Kosmicznej o zapewnienie fachowej wiedzy technicznej i informacji niezbędnych do wykonania zadań przypisanych im na mocy niniejszego rozporządzenia.
skreśla się
Poprawka 143
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 31 a (nowy)
Artykuł 31 a
Ramowa umowa o partnerstwie (o charakterze finansowym)
1.  Komisja zawiera z Agencją oraz z Europejską Agencją Kosmiczną ramową umowę o partnerstwie (o charakterze finansowym) przewidzianą w [art. 130] rozporządzenia finansowego. Ta ramowa umowa o partnerstwie (o charakterze finansowym):
a)  jasno określa role, zakres odpowiedzialności i obowiązki Komisji, Agencji i Europejskiej Agencji Kosmicznej w odniesieniu do programu;
b)  jasno określa instrumenty koordynacji i kontroli wdrażania elementów programu, z uwzględnieniem roli i obowiązków Komisji w zakresie ogólnej koordynacji elementów programu;
c)  zawiera wymóg przestrzegania przez Europejską Agencję Kosmiczną zawartych w programie unijnym przepisów dotyczących bezpieczeństwa, w szczególności w odniesieniu do przetwarzania informacji niejawnych;
d)  ustanawia warunki zarządzania środkami finansowymi powierzonymi Europejskiej Agencji Kosmicznej, w tym stosowania unijnych przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych w przypadku udzielania zamówień w imieniu i na rzecz Unii, procedur zarządzania, oczekiwanych wyników mierzonych za pomocą wskaźników realizacji celów, środków stosowanych w przypadku niezadowalającej lub nieuczciwej realizacji zamówień pod względem kosztów, harmonogramu i wyników, jak również strategii komunikacyjnej i zasad dotyczących własności wszystkich aktywów rzeczowych oraz aktywów niematerialnych i prawnych; warunki te muszą być zgodne z tytułami III i V niniejszego rozporządzenia i z rozporządzeniem finansowym;
e)  zawiera wymóg udziału Komisji i, w stosownych przypadkach, Agencji w posiedzeniach Rady ds. Oceny Ofert Europejskiej Agencji Kosmicznej w odniesieniu do programu, w przypadku gdy Agencja udziela zamówień w imieniu i na rzecz Unii zgodnie z ust. 1a;
f)  ustanawia środki w zakresie monitorowania i kontroli obejmujące w szczególności system przewidywania kosztów, systematyczne przekazywanie Komisji lub, w stosownych przypadkach, Agencji informacji o kosztach i harmonogramie oraz – w przypadku rozbieżności między planowanymi budżetami, wynikami i harmonogramem – działania naprawcze zapewniające realizację przypisanych zadań w granicach przydzielonych budżetów, a także kary nakładane na Europejską Agencję Kosmiczną, w przypadku gdy jest ona bezpośrednio odpowiedzialna za powstanie wspomnianych rozbieżności;
g)  ustanawia zasady wynagradzania Europejskiej Agencji Kosmicznej, biorąc pod uwagę jej model kosztów jako jednostki publicznej, które muszą być proporcjonalne do stopnia trudności wykonywanych zadań oraz odpowiadające cenom rynkowym i wynagrodzeniom innych zaangażowanych podmiotów, w tym Unii, i może, w stosownych przypadkach, opierać się na wskaźnikach realizacji celów; te wynagrodzenia nie obejmują ogólnych kosztów pośrednich, które nie są związane z działaniami powierzonymi przez Unię Europejskiej Agencji Kosmicznej;
h)  zawiera wymóg, aby Europejska Agencja Kosmiczna zapewniła pełną ochronę interesów Unii i jej decyzji, co może oznaczać konieczność dostosowania przez Europejską Agencję Kosmiczną własnych procedur w zakresie podejmowania decyzji, metod zarządzania i odpowiedzialności.
2.  Bez uszczerbku dla ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym), o której mowa w art. 31a, Komisja lub Agencja mogą zwracać się do Europejskiej Agencji Kosmicznej o zapewnienie fachowej wiedzy technicznej i informacji niezbędnych do wykonania zadań przypisanych im na mocy niniejszego rozporządzenia. Warunki składania takich wniosków i ich realizacji są wzajemnie uzgadniane.
Poprawka 144
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 32 – nagłówek
Rola innych podmiotów
Rola EUMETSAT i innych podmiotów
Poprawka 145
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 32 – ustęp 1 – wprowadzenie
1.  Komisja może powierzać, w całości lub w części, za pomocą umów o przyznanie wkładu realizację elementów programu podmiotom innym niż te, o których mowa w art. 30 i 31, w tym:
1.  Komisja może powierzać, w całości lub w części, za pomocą umów o przyznanie wkładu, realizację następujących zadań podmiotom innym niż te, o których mowa w art. 30 i 31, w tym:
Poprawka 146
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 32 – ustęp 1 – litera a
a)  obsługę infrastruktury kosmicznej systemu Copernicus lub jej poszczególnych części – może powierzać organizacji EUMETSAT;
a)  modernizację i obsługę infrastruktury kosmicznej systemu Copernicus lub jej poszczególnych części – może powierzać organizacji EUMETSAT;
Poprawka 147
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 32 – ustęp 1 – litera b
b)  realizację usług systemu Copernicus lub ich poszczególnych części odpowiednim agencjom, organom lub organizacjom.
b)  realizację komponentu usług systemu Copernicus lub ich poszczególnych części odpowiednim agencjom, organom lub organizacjom, zarządzając jednocześnie pozyskiwaniem odpowiednich informacji osób trzecich.
Poprawka 148
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 32 – ustęp 2 a (nowy)
2a.  Podczas realizacji programu Komisja uwzględnia opinie naukowe i techniczne Wspólnego Centrum Badawczego.
Poprawka 149
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 33 – ustęp 1 – wprowadzenie
Bezpieczeństwo programu powinno opierać się na następujących zasadach:
Bezpieczeństwo programu opiera się na następujących zasadach:
Poprawka 150
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 33 – ustęp 1 – litera a
a)  powinno się uwzględniać doświadczenie państw członkowskich w dziedzinie bezpieczeństwa i czerpać inspirację z ich najlepszych praktyk;
a)  powinno się uwzględniać doświadczenie państw członkowskich w dziedzinie bezpieczeństwa i czerpać inspirację z ich najlepszych praktyk i ustawodawstw krajowych;
Poprawka 151
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 33 – ustęp 1 – litera a a (nowa)
aa)  powinno się uwzględniać doświadczenia zebrane w trakcie działania systemów Galileo, EGNOS i Copernicus;
Poprawka 152
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie
Komisja, w zakresie swoich kompetencji, zapewnia wysoki stopień bezpieczeństwa w odniesieniu do, w szczególności:
Komisja i Agencja, w zakresie swoich kompetencji, zapewniają wysoki stopień bezpieczeństwa w odniesieniu do, w szczególności:
Poprawka 153
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 1 – akapit 2
W tym celu Komisja zapewnia przeprowadzenie analizy ryzyka i zagrożeń w odniesieniu do każdego elementu programu. W oparciu o tę analizę ryzyka i zagrożeń Komisja określa, w drodze aktów wykonawczych, ogólne wymogi w zakresie bezpieczeństwa dla każdego elementu programu. Czyniąc to, Komisja uwzględnia wpływ tych wymogów na sprawne funkcjonowanie danego elementu, w szczególności pod względem kosztów, zarządzania ryzykiem i harmonogramu, oraz zapewnia, aby nie obniżył się ogólny poziom bezpieczeństwa ani by nie wystąpiły zakłócenia w funkcjonowaniu istniejącego sprzętu opartego na tym elemencie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
W tym celu Komisja, przeprowadza konsultacje z użytkownikami końcowymi w państwach członkowskich i odpowiednimi podmiotami zarządzającymi wdrożeniem elementu programu oraz zapewnia przeprowadzenie analizy ryzyka i zagrożeń w odniesieniu do elementów programów Copernicus, SST i GOVSATCOM. Agencja przeprowadza analizę ryzyka i zagrożeń w odniesieniu do elementów programów Galileo i EGNOS. W oparciu o tę analizę ryzyka i zagrożeń Komisja, po konsultacji z użytkownikami końcowymi w państwach członkowskich i odpowiednimi podmiotami zarządzającymi wdrażaniem elementu programu, określa, w drodze aktów wykonawczych, ogólne wymogi w zakresie bezpieczeństwa dla każdego elementu programu. Czyniąc to, Komisja uwzględnia wpływ tych wymogów na sprawne funkcjonowanie danego elementu, w szczególności pod względem kosztów, zarządzania ryzykiem i harmonogramu, oraz zapewnia, aby nie obniżył się ogólny poziom bezpieczeństwa ani by nie wystąpiły zakłócenia w funkcjonowaniu istniejącego sprzętu opartego na tym elemencie. Ogólne wymogi bezpieczeństwa określają procedury, które należy stosować w każdym przypadku, gdy działanie elementu może mieć wpływ na bezpieczeństwo Unii lub jej państw członkowskich. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
Poprawka 154
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 2
2.  Podmiot odpowiedzialny za zarządzanie danym elementem programu odpowiada za zarządzanie bezpieczeństwem tego elementu i w tym celu przeprowadza analizę ryzyka i zagrożeń oraz wszystkie działania niezbędne do zapewnienia i monitorowania bezpieczeństwa tego elementu, w szczególności polegające na ustaleniu specyfikacji technicznych i procedur operacyjnych, oraz monitoruje spełnianie przez nie ogólnych wymogów w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1.
2.  Komisja jest odpowiedzialna za zarządzanie bezpieczeństwem elementów Copernicus, SST i GOVSATCOM. Agencja odpowiada za zarządzanie bezpieczeństwem elementów Galileo i EGNOS. W tym celu przeprowadzają one analizę ryzyka i zagrożeń oraz wszystkie działania niezbędne do zapewnienia i monitorowania bezpieczeństwa elementów, za które są odpowiedzialne, w szczególności polegające na ustaleniu specyfikacji technicznych i procedur operacyjnych, oraz monitorują spełnianie przez nie ogólnych wymogów w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1 akapit trzeci.
Poprawka 155
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 3 – wprowadzenie
3.  Agencja:
3.  Agencja ponadto:
Poprawka 156
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 3 – litera d a (nowa)
da)  zapewnienia cyberbezpieczeństwa programu;
Poprawka 157
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 4 – litera a
a)  stosują środki, które są co najmniej równoważne środkom niezbędnym do ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej w rozumieniu dyrektywy Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony29 oraz środkom niezbędnym do ochrony ich własnej krajowej infrastruktury krytycznej, w celu zapewnienia ochrony infrastruktury naziemnej stanowiącej integralną część programu i znajdującej się na ich terytorium;
a)  stosują środki, które są co najmniej równoważne środkom niezbędnym do ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej w rozumieniu dyrektywy Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony29 oraz środkom niezbędnym do ochrony ich własnej krajowej infrastruktury krytycznej, w celu zapewnienia ochrony infrastruktury stanowiącej integralną część programu i znajdującej się na ich terytorium;
__________________
__________________
29 Dz.U. L 345 z 23.12.2008, s. 75.
29 Dz.U. L 345 z 23.12.2008, s. 75.
Poprawka 158
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 34 – ustęp 5
5.  Podmioty zaangażowane w program stosują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa programu.
5.  Podmioty zaangażowane w program stosują wszelkie niezbędne środki bezpieczeństwa, także w świetle problemów wskazanych w analizie ryzyka, niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa programu.
Poprawka 159
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 38 – ustęp 2
2.  Przedstawiciel Europejskiej Agencji Kosmicznej jest zapraszany do udziału w posiedzeniach Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa w charakterze obserwatora. W wyjątkowych przypadkach do udziału w posiedzeniach mogą także zostać zaproszeni przedstawiciele agencji unijnych, państw trzecich lub organizacji międzynarodowych w charakterze obserwatorów w odniesieniu do kwestii, które dotyczą bezpośrednio tych państw trzecich lub organizacji międzynarodowych, a zwłaszcza kwestii odnoszących się do infrastruktury należącej do nich lub zainstalowanej na ich terytorium. Uzgodnienia dotyczące takiego udziału przedstawicieli państw trzecich lub organizacji międzynarodowych i jego warunki określa się w odpowiednich umowach i muszą być one zgodne z regulaminem Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa.
2.  Przedstawiciel Europejskiej Agencji Kosmicznej jest zapraszany do udziału w posiedzeniach Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa w charakterze obserwatora. W wyjątkowych przypadkach do udziału w posiedzeniach mogą także zostać zaproszeni przedstawiciele agencji unijnych, państw trzecich lub organizacji międzynarodowych w charakterze obserwatorów, zwłaszcza w odniesieniu do kwestii odnoszących się do infrastruktury należącej do nich lub zainstalowanej na ich terytorium. Uzgodnienia dotyczące takiego udziału przedstawicieli państw trzecich lub organizacji międzynarodowych i jego warunki określa się w odpowiednich umowach i muszą być one zgodne z regulaminem Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa.
Poprawka 160
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 43 – ustęp 1 – litera b
b)  zarządzanie infrastrukturą naziemną, w szczególności sieciami, obiektami i zapleczem, jej utrzymanie, stałe doskonalenie, aktualizację i ochronę, w tym modernizacje i zapobieganie starzeniu się;
b)  zarządzanie infrastrukturą naziemną, w szczególności sieciami, obiektami i zapleczem, jej utrzymanie, stałe doskonalenie, aktualizację i ochronę, w tym infrastrukturą znajdującą się poza terytorium państw członkowskich, która jest niezbędna do zapewnienia pełnego pokrycia systemami Galileo i EGNOS terytoriów państw członkowskich geograficznie położonych w Europie, w tym modernizacje i zapobieganie starzeniu się;
Poprawka 161
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 43 – ustęp 1 – litera c
c)  rozwój przyszłych generacji systemów i aktualizację usług świadczonych przez Galileo i EGNOS, bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie perspektyw finansowych Unii;
c)  rozwój przyszłych generacji systemów i aktualizację usług świadczonych przez Galileo i EGNOS, bez uszczerbku dla przyszłych decyzji w sprawie perspektyw finansowych Unii, uwzględniając potrzeby odpowiednich zainteresowanych stron i podmiotów;
Poprawka 162
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 43 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  wspieranie rozwoju i zmiany podstawowych elementów technologicznych, takich jak chipsety i odbiorniki działające dzięki Galileo;
Poprawka 163
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 43 – ustęp 1 – litera c b (nowa)
cb)  wspieranie rozwoju zastosowań pochodnych systemów Galileo i EGNOS oraz zintegrowanych zastosowań pochodnych wykorzystujących zarówno systemy Galileo/EGNOS, jak i Copernicus;
Poprawka 164
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 43 – ustęp 1 – litera e
e)  świadczenie i rozwój rynku usług oferowanych przez Galileo i EGNOS;
e)  świadczenie i rozwój rynku usług oferowanych przez Galileo i EGNOS, szczególnie aby maksymalizować korzyści społeczno-ekonomiczne, o których mowa w art. 4 ust. 1;;
Poprawka 165
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 45 – ustęp 1 – litera c
c)  usługę związaną z bezpieczeństwem życia (SoL), świadczoną bez pobierania opłat bezpośrednio od użytkowników i dostarczającą informacji niezbędnych do pozycjonowania i synchronizacji z zachowaniem wysokiego stopnia ciągłości, dostępności dokładności, zawierającą funkcję integralności pozwalającą na ostrzeganie użytkowników w przypadku zakłócenia funkcjonowania lub nadania sygnałów przekroczenia tolerancji w systemie Galileo i w innych systemach GNSS wspomaganych przez Galileo na obszarze pokrycia, przeznaczoną głównie dla użytkowników, dla których bezpieczeństwo ma kluczowe znaczenie, w szczególności w sektorze lotnictwa cywilnego na potrzeby służb żeglugi powietrznej.
c)  usługę związaną z bezpieczeństwem życia (SoL), świadczoną bez pobierania opłat bezpośrednio od użytkowników i dostarczającą informacji niezbędnych do pozycjonowania i synchronizacji czasowej z zachowaniem wysokiego stopnia ciągłości, dostępności, dokładności i integralności. Usługa ta jest świadczona zgodnie z rozporządzeniem w sprawie EASA, aby zagwarantować zgodność z wymogami bezpieczeństwa lotniczego, w tym funkcję integralności pozwalającą na ostrzeganie użytkowników w przypadku zakłócenia funkcjonowania lub nadania sygnałów przekroczenia tolerancji w systemie Galileo i w innych systemach GNSS wspomaganych przez Galileo na obszarze pokrycia, i jest przeznaczona głównie dla użytkowników, dla których bezpieczeństwo ma kluczowe znaczenie, w szczególności w sektorze lotnictwa cywilnego na potrzeby służb żeglugi powietrznej.
Poprawka 166
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 45 – ustęp 2 – akapit 1
Usługi, o których mowa w ust. 1, świadczone są w pierwszym rzędzie na terytorium państw członkowskich położonym pod względem geograficznym w Europie.
Usługi, o których mowa w ust. 1, świadczone są w pierwszym rzędzie na terytorium państw członkowskich położonym pod względem geograficznym w Europie w celu pokrycia terytorium kontynentu do końca 2023 r. i wszystkich terytoriów do końca 2025 r.
Poprawka 167
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 45 – ustęp 3
3.  Kosztów takiego rozszerzenia, w tym powiązanych kosztów operacyjnych specyficznych dla tych regionów, nie pokrywa się z budżetu, o którym mowa w art. 11. Rozszerzenie takie nie może opóźniać oferowania usług, o których mowa w ust. 1, na całym terytorium państw członkowskich położonym pod względem geograficznym w Europie.
3.  Kosztów takiego rozszerzenia, w tym powiązanych kosztów operacyjnych specyficznych dla tych regionów, nie pokrywa się z budżetu, o którym mowa w art. 11, lecz Komisja Europejska rozważa wykorzystanie programów i umów partnerstwa oraz, w razie potrzeby, opracowanie konkretnego instrumentu finansowego służącego wspieraniu takiego rozszerzenia. Rozszerzenie takie nie może opóźniać oferowania usług, o których mowa w ust. 1, na całym terytorium państw członkowskich położonym pod względem geograficznym w Europie.
Poprawka 168
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 47 – nagłówek
Kompatybilność i interoperacyjność
Kompatybilność, interoperacyjność i normalizacja
Poprawka 169
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 47 – ustęp 2
2.  Galileo i EGNOS oraz oferowane przez nie usługi są kompatybilne i interoperacyjne z innymi systemami nawigacji satelitarnej oraz z konwencjonalnymi środkami radionawigacji, jeżeli niezbędne wymogi dotyczące kompatybilności i interoperacyjności zostały określone w umowach międzynarodowych.
2.  Galileo i EGNOS oraz oferowane przez nie usługi są wzajemnie kompatybilne i interoperacyjne z innymi systemami nawigacji satelitarnej oraz z konwencjonalnymi środkami radionawigacji, jeżeli niezbędne wymogi dotyczące kompatybilności i interoperacyjności zostały określone w umowach międzynarodowych.
Poprawka 170
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 47 – ustęp 2 a (nowy)
2a.  Galileo i EGNOS dążą do zgodności z normami i certyfikacjami międzynarodowymi.
Poprawka 171
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 1
1.  System Copernicus jest realizowany w oparciu o wcześniejsze inwestycje unijne oraz, w stosownych przypadkach, z wykorzystaniem krajowych lub regionalnych możliwości państw członkowskich i z uwzględnieniem możliwości komercyjnych dostawców porównywalnych danych i informacji oraz potrzeby wspierania konkurencji i rozwoju rynku.
1.  System Copernicus jest realizowany w oparciu o wcześniejsze inwestycje unijne, Europejskiej Agencji Kosmicznej i EUMETSAT oraz, w stosownych przypadkach, z wykorzystaniem krajowych lub regionalnych możliwości państw członkowskich i z uwzględnieniem możliwości komercyjnych dostawców porównywalnych danych i informacji oraz potrzeby wspierania konkurencji i rozwoju rynku.
Poprawka 172
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 2
2.  Copernicus dostarcza danych i informacji w ramach polityki pełnego, bezpłatnego i otwartego dostępu do danych.
2.  Copernicus dostarcza danych i informacji, na podstawie polityki pełnego, bezpłatnego i otwartego dostępu do danych.
Poprawka 173
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 3 – litera a – tiret 1
–  rozwój i operacje satelitów Sentinel systemu Copernicus,
–  rozwój i operacje satelitów Sentinel systemu Copernicus,
Poprawka 174
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 3 – litera c
c)  komponentu dostępu do danych i ich dystrybucji, który obejmuje infrastrukturę i usługi zapewniające możliwość wyszukania i przeglądania danych z systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus, dostęp do nich, ich dystrybucję i wykorzystanie;
c)  komponentu dostępu do danych i ich dystrybucji, który obejmuje infrastrukturę i usługi zapewniające możliwość wyszukania, przeglądania i długoterminowego przechowywania danych z systemu Copernicus i informacji z systemu Copernicus, dostęp do nich, ich dystrybucję i wykorzystanie w sposób przyjazny dla użytkownika;
Poprawka 175
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 3 – litera d
d)  komponentu upowszechniania wśród użytkowników i rozwoju rynku zgodnie z art. 29 ust. 5, który obejmuje odpowiednie działania, zasoby i usługi służące propagowaniu na wszystkich szczeblach systemu Copernicus, pochodzących z niego danych i oferowanych przez niego usług w celu maksymalizacji korzyści społeczno-gospodarczych, o których mowa w art. 4 ust. 1.
d)  komponentu upowszechniania wśród użytkowników, budowania zdolności i rozwoju rynku zgodnie z art. 29 ust. 5, który obejmuje odpowiednie działania, zasoby i usługi służące propagowaniu na wszystkich szczeblach systemu Copernicus, pochodzących z niego danych i oferowanych przez niego usług w celu maksymalizacji korzyści społeczno-gospodarczych, o których mowa w art. 4 ust. 1.
Poprawka 176
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 48 – ustęp 4
4.  W ramach systemu Copernicus wspiera się międzynarodową koordynację systemów obserwacyjnych i powiązanych wymian danych w celu wzmocnienia globalnego wymiaru tego systemu i jego komplementarności, z uwzględnieniem obowiązujących umów międzynarodowych i procesów koordynacyjnych.
4.  W ramach systemu Copernicus wspiera się międzynarodową koordynację systemów obserwacyjnych i powiązanych wymian danych w celu wzmocnienia globalnego wymiaru tego systemu i jego komplementarności, z uwzględnieniem obowiązujących i przyszłych umów międzynarodowych i procesów koordynacyjnych.
Poprawka 177
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 49 – nagłówek
Pozyskiwanie danych
Działania kwalifikowalne
Poprawka 178
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 49 – ustęp 1 – litera a
a)  działania zapewniające ciągłość trwających misji satelitów Sentinel oraz działania na rzecz opracowania, wyniesienia na orbitę, utrzymania i eksploatacji kolejnych satelitów Sentinel poszerzających zakres obserwacji, z priorytetowym traktowaniem: zdolności obserwacyjnych w zakresie monitorowania antropogenicznych emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych, aby umożliwić pokrycie obszarów podbiegunowych i stworzyć sprzyjające warunki dla innowacyjnych zastosowań środowiskowych w dziedzinie rolnictwa, leśnictwa i gospodarki wodnej;
a)  działania zapewniające ciągłość trwających misji satelitów Sentinel oraz działania na rzecz opracowania, wyniesienia na orbitę, utrzymania i eksploatacji kolejnych satelitów Sentinel poszerzających zakres obserwacji, np.:: zdolności obserwacyjnych w zakresie monitorowania antropogenicznych emisji CO2 i innych gazów cieplarnianych, aby umożliwić pokrycie obszarów podbiegunowych i stworzyć sprzyjające warunki dla innowacyjnych zastosowań środowiskowych w dziedzinie rolnictwa, leśnictwa i gospodarki wodnej;
Poprawka 179
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 49 – ustęp 1 – litera b
b)  działania zapewniające dostęp do danych pozyskiwanych od osób trzecich, niezbędnych do generowania usług systemu Copernicus lub do wykorzystania przez unijne instytucje, agencje i służby zdecentralizowane;
b)  działania zapewniające dostęp do danych pozyskiwanych od osób trzecich, niezbędnych do generowania usług systemu Copernicus lub do wykorzystania przez podstawowych użytkowników, przy priorytetowym traktowaniu danych dostarczanych i/lub finansowanych przez podmioty publiczne w państwach członkowskich, takie jak agencje krajowe;
Poprawka 180
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 49 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  wspieranie rozwoju odpowiednich zastosowań i usług pochodnych programu Copernicus.
Poprawka 181
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 50 – ustęp 1 – wprowadzenie
Copernicus obejmuje działania wspierające następujące usługi:
Copernicus obejmuje działania wspierające następujące usługi podstawowe:
Poprawka 182
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 50 – ustęp 1 – litera a – tiret 3
–  monitorowanie obszarów lądowych i rolniczych w celu dostarczenia informacji na temat pokrycia terenu, użytkowania gruntów i zmiany sposobu ich użytkowania, obszarów miejskich, ilości i jakości wód śródlądowych, lasów, rolnictwa i innych zasobów naturalnych, różnorodności biologicznej i kriosfery;
–  monitorowanie obszarów lądowych i rolniczych w celu dostarczenia informacji na temat pokrycia terenu, użytkowania gruntów i zmiany sposobu ich użytkowania, jakości gleby, pustynnienia, miejsc dziedzictwa kulturowego, ilości i jakości wód śródlądowych, lasów, a zwłaszcza wylesiania, rolnictwa i innych zasobów naturalnych, różnorodności biologicznej i kriosfery; państwa członkowskie będą mogły wykorzystać informacje i dane uzyskane z monitorowania terenów rolnych pod kątem stopnia pokrycia terenu i użytkowania gruntów, aby jeszcze bardziej zmniejszyć obciążenia administracyjne związane z wypłatami dotacji dla rolników;
Poprawka 183
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 50 – ustęp 1 – litera a – tiret 4 a (nowe)
–   mapowanie gruntów rolnych wymagających nawodnienia, prognozowanie zbiorów, zajmowanie gruntów i zapewnienie wyższej jakości i bezpieczeństwa żywności dzięki ochronie środowiska;
Poprawka 184
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 50 – ustęp 1 – litera a – tiret 4 b (nowe)
–   monitorowanie działalności związanej z rybołówstwem w celu zapewnienia wyższej jakości i bezpieczeństwa żywności dzięki ochronie środowiska;
Poprawka 185
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 50 – ustęp 1 – litera a a (nowa)
aa)  Monitorowanie wsparcia dla wdrażania polityk Unii
Poprawka 186
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 53 – ustęp 1 – wprowadzenie
Element SST wspiera następujące działania:
Program SST ma na celu stopniowe wyposażenie Unii Europejskiej w autonomiczne zdolności w zakresie SST.
Element SST wspiera następujące działania:
Poprawka 187
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 53 – ustęp 1 – litera a
a)  utworzenie, rozwój i eksploatację sieci naziemnych lub kosmicznych czujników państw członkowskich, w tym czujników rozbudowanych poprzez Europejską Agencję Kosmiczną i czujników unijnych eksploatowanych na szczeblu krajowym, służących do obserwacji i śledzenia obiektów oraz do stworzenia europejskiego katalogu obiektów kosmicznych dostosowanego do potrzeb użytkowników, o których mowa w art. 55;
a)  utworzenie, rozwój i eksploatację sieci naziemnych lub kosmicznych czujników państw członkowskich lub Unii, w tym czujników rozbudowanych poprzez Europejską Agencję Kosmiczną i czujników unijnych eksploatowanych na szczeblu krajowym, służących do obserwacji i śledzenia obiektów oraz do stworzenia europejskiego katalogu obiektów kosmicznych dostosowanego do potrzeb użytkowników, o których mowa w art. 55;
Poprawka 188
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 56 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie
Państwa członkowskie pragnące uczestniczyć w świadczeniu usług SST, o których mowa w art. 54, przedkładają Komisji wspólny wniosek wykazujący spełnienie następujących kryteriów:
Państwa członkowskie pragnące uczestniczyć w świadczeniu usług SST, o których mowa w art. 54, przedkładają Komisji indywidualny lub wspólny wniosek wykazujący spełnienie następujących kryteriów:
Poprawka 189
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 57 – ustęp 8
8.  Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, szczegółowe przepisy dotyczące funkcjonowania ram organizacyjnych uczestnictwa państw członkowskich w SST. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
8.  Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 105, w sprawie szczegółowych przepisów dotyczących funkcjonowania ram organizacyjnych uczestnictwa państw członkowskich w SST. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
Poprawka 190
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 58 a (nowy)
Artykuł 58a
Monitorowanie podaży i popytu na SST
Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja oceni realizacji elementu SST, zwłaszcza pod względem ewolucji potrzeb użytkowników w odniesieniu do zasobów czujników naziemnych i kosmicznych, oraz ukończy prace nad europejskim katalogiem, o którym mowa w art. 53 ust. 1 lit. a).
W ramach tej oceny bada w szczególności zapotrzebowanie na dodatkową infrastrukturę kosmiczną i naziemną.
Ocenie tej towarzyszy w razie potrzeby odpowiedni wniosek w sprawie rozwoju dodatkowej infrastruktury kosmicznej i naziemnej w ramach elementu SST.
Poprawka 191
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 60 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  utworzenie europejskiego katalogu obiektów bliskich Ziemi.
Poprawka 192
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 61 – ustęp 1 – wprowadzenie
W ramach elementu GOVSATCOM przepustowość i usługi łączności satelitarnej łączy się we wspólną unijną pulę przepustowości i usług łączności satelitarnej. Element ten obejmuje:
W ramach elementu GOVSATCOM przepustowość i usługi łączności satelitarnej łączy się we wspólną unijną pulę przepustowości i usług łączności satelitarnej z odpowiednimi wymogami w zakresie bezpieczeństwa. Element ten może obejmować:
Poprawka 193
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 61 – ustęp 1 – litera a
a)  opracowanie, budowę i eksploatację segmentu naziemnego infrastruktury;
a)  opracowanie, budowę i eksploatację segmentu naziemnego i kosmicznego infrastruktury;
Poprawka 194
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 62 – ustęp 3
3.  Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, portfel usług dotyczący usług świadczonych w ramach GOVSATCOM, w postaci wykazu kategorii przepustowości i usług łączności satelitarnej oraz ich atrybutów, w tym zasięgu geograficznego, częstotliwości, szerokości pasma, sprzętu użytkownika i zabezpieczeń. Podstawą tych środków są wymogi operacyjne i wymogi w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1, a środki te służą ustalaniu hierarchii usług oferowanych użytkownikom na szczeblu unijnym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
3.  Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, portfel usług dotyczący usług świadczonych w ramach GOVSATCOM, w postaci wykazu kategorii przepustowości i usług łączności satelitarnej oraz ich atrybutów, w tym zasięgu geograficznego, częstotliwości, szerokości pasma, sprzętu użytkownika i zabezpieczeń. Podstawą tych środków są wymogi operacyjne i wymogi w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 107 ust. 3.
Poprawka 195
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 62 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  Portfel usług, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia dostępne usługi komercyjne w celu uniknięcia zakłócania konkurencji na rynku wewnętrznym.
Poprawka 196
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 63 – ustęp 1 – litera b
b)  osoby prawne posiadające odpowiednią akredytację do dostarczania przepustowości i usług łączności satelitarnej uzyskaną zgodnie z procedurą akredytacji bezpieczeństwa określoną w art. 36, na podstawie szczegółowych wymogów w zakresie bezpieczeństwa dla elementu GOVSATCOM, o których mowa w art. 34 ust. 1.
b)  osoby prawne posiadające odpowiednią akredytację do dostarczania przepustowości i usług łączności satelitarnej uzyskaną zgodnie z procedurą akredytacji bezpieczeństwa określoną w art. 36.
Poprawka 197
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 63 – ustęp 1 – litera b a (nowa)
ba)  Dostawcy przepustowości lub usług łączności satelitarnej w ramach tego elementu muszą przestrzegać szczególnych wymogów bezpieczeństwa dotyczących elementu GOVSATCOM, określonych zgodnie z art. 34 ust. 1.
Poprawka 198
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 65 – ustęp 1
1.  Uczestnicy GOVSATCOM korzystają wspólnie i zgodnie z ustaloną hierarchią z łącznej puli przepustowości, usług i sprzętu użytkownika łączności satelitarnej w oparciu o analizę ryzyka dla bezpieczeństwa przeprowadzoną przez użytkowników na poziomie Unii i państw członkowskich. W ramach tego wspólnego korzystania zgodnego z ustaloną hierarchią ustala się hierarchię użytkowników na poziomie Unii.
1.  Uczestnicy GOVSATCOM korzystają wspólnie i zgodnie z ustaloną hierarchią z łącznej puli przepustowości, usług i sprzętu użytkownika łączności satelitarnej w oparciu o analizę ryzyka dla bezpieczeństwa przeprowadzoną przez użytkowników na poziomie Unii i państw członkowskich.
Poprawka 199
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 66 – ustęp 1 a (nowy)
1a.  Platforma GOVSATCOM uwzględnia dostępne usługi komercyjne w celu uniknięcia zakłócania konkurencji na rynku wewnętrznym.
Poprawka 200
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 69 – ustęp 1
Do końca 2024 r. Komisja przeprowadza ocenę realizacji elementu GOVSATCOM, zwłaszcza pod względem ewolucji potrzeb użytkowników w odniesieniu do przepustowości łączności satelitarnej. W ramach tej oceny bada się w szczególności zapotrzebowanie na dodatkową infrastrukturę kosmiczną. Ocenie tej towarzyszy w razie potrzeby odpowiedni wniosek dotyczący rozwoju dodatkowej infrastruktury kosmicznej w ramach elementu GOVSATCOM.
Do końca 2024 r. Komisja we współpracy z podmiotami odpowiedzialnymi przeprowadza ocenę realizacji elementu GOVSATCOM, zwłaszcza pod względem ewolucji potrzeb użytkowników w odniesieniu do przepustowości łączności satelitarnej. W ramach tej oceny bada się w szczególności zapotrzebowanie na dodatkową infrastrukturę kosmiczną. Ocenie tej towarzyszy w razie potrzeby odpowiedni wniosek dotyczący rozwoju dodatkowej infrastruktury kosmicznej w ramach elementu GOVSATCOM.
Poprawka 201
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 71 – ustęp 1
Siedziba Agencji znajduje się w Pradze, w Republice Czeskiej.
Siedziba Agencji znajduje się w Pradze, w Republice Czeskiej. Stosownie do potrzeb programu można otwierać lokalne biura Agencji zgodnie z art. 79 ust. 2.
Poprawka 202
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 73 – ustęp 4
4.  Członków Rady Administracyjnej i ich zastępców powołuje się przez wzgląd na ich wiedzę w dziedzinie podstawowych zadań Agencji, biorąc pod uwagę odpowiednie umiejętności kierownicze, administracyjne i budżetowe. Parlament Europejski, Komisja i państwa członkowskie starają się ograniczyć zmiany wśród swoich przedstawicieli w Radzie Administracyjnej, aby zapewnić ciągłość jej działalności. Wszystkie strony dążą do osiągnięcia równowagi pod względem reprezentacji mężczyzn i kobiet w składzie Rady Administracyjnej.
4.  Członków Rady Administracyjnej i ich zastępców powołuje się przez wzgląd na ich wiedzę w dziedzinie zadań Agencji, biorąc pod uwagę odpowiednie umiejętności kierownicze, administracyjne i budżetowe. Parlament Europejski, Komisja i państwa członkowskie starają się ograniczyć zmiany wśród swoich przedstawicieli w Radzie Administracyjnej, aby zapewnić ciągłość jej działalności. Wszystkie strony dążą do osiągnięcia równowagi pod względem reprezentacji mężczyzn i kobiet w składzie Rady Administracyjnej.
Poprawka 203
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 73 – ustęp 5
5.  Kadencja członków Rady Administracyjnej i ich zastępców trwa cztery lata z możliwością jednokrotnego odnowienia.
5.  Kadencja członków rady administracyjnej i ich zastępców trwa cztery lata i jest jednokrotnie odnawialna.
Poprawka 204
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 75 – ustęp 3
3.  Rada Administracyjna odbywa zwykłe posiedzenia dwa razy do roku. Ponadto zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek co najmniej jednej trzeciej swoich członków.
3.  Zarząd odbywa posiedzenia zwyczajne co najmniej raz w roku. Ponadto zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek co najmniej jednej trzeciej swoich członków.
Poprawka 205
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 75 – ustęp 5
5.  [W przypadku każdego z elementów programu, który wymaga korzystania z newralgicznej infrastruktury krajowej, w posiedzeniach i obradach Rady Administracyjnej oraz w jej głosowaniach mogą brać udział jedynie przedstawiciele państw członkowskich, które posiadają taką infrastrukturę, i przedstawiciel Komisji. Jeżeli przewodniczący Rady Administracyjnej nie reprezentuje żadnego z państw członkowskich, które posiadają taką infrastrukturę, zastępuje go przedstawiciel państwa członkowskiego, które posiada taką infrastrukturę.]
5.  [W przypadku każdego z elementów programu, który wymaga korzystania z newralgicznej infrastruktury krajowej, w posiedzeniach i obradach Rady Administracyjnej mogą brać udział przedstawiciele państw członkowskich i przedstawiciel Komisji, lecz w głosowaniach biorą udział wyłącznie przedstawiciele państw członkowskich, które posiadają taką infrastrukturę. Jeżeli przewodniczący Rady Administracyjnej nie reprezentuje żadnego z państw członkowskich, które posiadają taką infrastrukturę, zastępuje go przedstawiciel państwa członkowskiego, które posiada taką infrastrukturę.]
Poprawka 206
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 77 – ustęp 2 – litera a a (nowa)
aa)  najpóźniej do dnia 30 czerwca pierwszego roku obowiązywania wieloletnich ram finansowych przewidzianych w art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przyjmuje wieloletni program prac Agencji na okres objęty tymi wieloletnimi ramami finansowymi po włączeniu do niego, bez żadnych zmian, części opracowanej przez Radę Akredytacji w zakresie Bezpieczeństwa zgodnie z art. 80 lit. a) i po uzyskaniu opinii Komisji; w sprawie wieloletniego programu prac zasięga się opinii Parlamentu Europejskiego;
Poprawka 207
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 77 – ustęp 2 – litera d a (nowa)
da)  przyjmuje zasady przejrzystości w odniesieniu do kontraktów przemysłowych oraz jest regularnie informowana o nich przez Dyrektora Wykonawczego;
Poprawka 208
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 79 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  przestrzega zasad przejrzystości w odniesieniu do kontraktów przemysłowych i informuje Radę Administracyjną;
Poprawka 209
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 79 – ustęp 2
2.  Dyrektor Wykonawczy podejmuje decyzję, czy do skutecznego i wydajnego wykonywania zadań Agencji konieczne jest umieszczenie jej pracownika lub pracowników w państwie członkowskim lub państwach członkowskich. Przed podjęciem decyzji o utworzeniu biura lokalnego Dyrektor Wykonawczy uzyskuje wcześniejszą zgodę Komisji, Rady Administracyjnej i państwa członkowskiego lub państw członkowskich, którego lub których to dotyczy. W decyzji tej określa się zakres działań prowadzonych w biurze lokalnym w sposób pozwalający uniknąć niepotrzebnych kosztów i powielania administracyjnych funkcji Agencji. Może być wymagane zawarcie umowy w sprawie siedziby z zainteresowanym państwem członkowskim lub zainteresowanymi państwami członkowskimi.
2.  Dyrektor Wykonawczy podejmuje decyzję, czy do skutecznego i wydajnego wykonywania zadań Agencji konieczne jest umieszczenie jej pracownika lub pracowników w państwie członkowskim lub państwach członkowskich. Przed podjęciem decyzji o utworzeniu biura lokalnego Dyrektor Wykonawczy uzyskuje wcześniejszą zgodę Rady Administracyjnej i państwa członkowskiego lub państw członkowskich, którego lub których to dotyczy. W decyzji tej określa się zakres działań prowadzonych w biurze lokalnym w sposób pozwalający uniknąć niepotrzebnych kosztów i powielania administracyjnych funkcji Agencji. Może być wymagane zawarcie umowy w sprawie siedziby z zainteresowanym państwem członkowskim lub zainteresowanymi państwami członkowskimi. W miarę możliwości skutki pod kątem alokacji personelu i budżetu należy włączyć do wieloletniego programu prac, a w każdym wypadku o takim projekcie należy powiadomić władzę budżetową zgodnie z art. 84 ust. 11.
Poprawka 210
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 88 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  Pracownicy Agencji otrzymują wynagrodzenie z zasobów własnych Agencji, a w razie konieczności, za realizację zadań delegowanych Agencji – z budżetu delegowanego przez Komisję.
Poprawka 211
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 89 – ustęp 1 – akapit 2
Rada Administracyjna mianuje Dyrektora Wykonawczego na podstawie jego wiedzy merytorycznej oraz udokumentowanych umiejętności administracyjnych i zarządczych, a także odnośnych kompetencji i doświadczenia, z listy kandydatów zaproponowanych przez Komisję, wyłonionych w drodze otwartej i przejrzystej procedury konkursowej, po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w innych miejscach zaproszenia do wyrażenia zainteresowania.
Rada Administracyjna mianuje dyrektora wykonawczego na podstawie jego wiedzy merytorycznej oraz udokumentowanych umiejętności administracyjnych i zarządczych, a także odnośnych kompetencji i doświadczenia, z listy co najmniej trzech kandydatów zaproponowanych przez Komisję, wyłonionych w drodze otwartej i przejrzystej procedury konkursowej, po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i w innych miejscach zaproszenia do wyrażenia zainteresowania.
Poprawka 212
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 89 – ustęp 2 – akapit 2
Na wniosek Komisji, z uwzględnieniem oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, Rada Administracyjna może jednokrotnie przedłużyć kadencję Dyrektora Wykonawczego na okres nie dłuższy niż cztery lata.
Na wniosek Komisji, z uwzględnieniem oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, Rada Administracyjna może jednokrotnie przedłużyć kadencję Dyrektora Wykonawczego na okres nie dłuższy niż pięć lat.
Poprawka 213
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 92 – nagłówek
Umowa w sprawie siedziby i warunki działania
Umowa w sprawie siedziby i biur lokalnych oraz warunki działania
Poprawka 214
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 92 – ustęp 1
1.  Niezbędne uzgodnienia dotyczące pomieszczeń, jakie należy zapewnić Agencji w przyjmującym państwie członkowskim, i zaplecza udostępnianego przez to państwo członkowskie, a także szczegółowe przepisy mające zastosowanie w przyjmującym państwie członkowskim do Dyrektora Wykonawczego, członków Rady Administracyjnej, personelu Agencji i do członków ich rodzin, określa się w umowie w sprawie siedziby zawieranej między Agencją a państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba, po uzyskaniu zgody Rady Administracyjnej.
1.  Niezbędne uzgodnienia dotyczące pomieszczeń, jakie należy zapewnić Agencji w przyjmujących państwach członkowskich, i zaplecza udostępnianego przez te państwa członkowskie, a także szczegółowe przepisy mające zastosowanie w przyjmujących państwach członkowskich do Dyrektora Wykonawczego, członków Rady Administracyjnej, personelu Agencji i do członków ich rodzin, określa się w umowie w sprawie siedziby zawieranej między Agencją a państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba i biura lokalne lub infrastruktura lokalna, po uzyskaniu zgody Rady Administracyjnej.
Poprawka 215
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 98 – ustęp 1
1.  Agencja jest otwarta na udział państw trzecich, które zawarły w tym celu umowy z Unią.
1.  Agencja jest otwarta na udział państw trzecich i organizacji międzynarodowych, które zawarły w tym celu odpowiednie umowy z Unią.
Poprawka 216
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 101 – ustęp 1 a (nowy)
1a.   Komisja określa metodykę przyjęcia wskaźników ilościowych w celu dokonania odpowiedniej oceny postępów poczynionych w osiąganiu celów ogólnych wyznaczonych w art. 4 ust. 1 lit. a), b) i c). Na podstawie tej metodyki Komisja uzupełnia załącznik najpóźniej do dnia 1 stycznia 2021 r.
Poprawka 217
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 102 – ustęp 2
2.  Ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu czterech lat od rozpoczęcia realizacji programu.
2.  Ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu trzech lat od rozpoczęcia realizacji programu. Określona sekcja tej oceny dotyczy zarządzania programem, a jej celem jest informowanie, czy potrzebne są zmiany w zadaniach i kompetencjach powierzonych różnym podmiotów programu.
Poprawka 218
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 102 – ustęp 4
4.  Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.
4.  Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów oraz w razie potrzeby może dołączyć do nich ocenę wraz z nowym wnioskiem ustawodawczym.
Poprawka 219
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 102 – ustęp 6 – akapit 1
Do dnia 30 czerwca 2024 r., a następnie co pięć lat, Komisja dokonuje oceny skuteczności działania Agencji w odniesieniu do jej celów, mandatu, zadań i lokalizacji, zgodnie z wytycznymi Komisji. W ramach tej oceny uwzględnia się w szczególności ewentualną potrzebę zmodyfikowania mandatu Agencji i skutki finansowe takich modyfikacji. Ocena dotyczy również polityki Agencji wobec konfliktu interesów oraz niezależności i autonomii Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa.
Do dnia 30 czerwca 2024 r., a następnie co trzy lata, Komisja dokonuje oceny skuteczności działania Agencji w odniesieniu do jej celów, mandatu, zadań i lokalizacji, zgodnie z wytycznymi Komisji. W ramach tej oceny uwzględnia się ewentualną potrzebę zmodyfikowania mandatu Agencji, w szczególności w odniesieniu do możliwości powierzenia jej dodatkowych zadań zgodnie z art. 30, i skutki finansowe wszelkich modyfikacji tego rodzaju. Ocena dotyczy również polityki Agencji wobec konfliktu interesów oraz niezależności i autonomii Rady ds. Akredytacji Bezpieczeństwa.
Poprawka 220
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 105 – ustęp 2
2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 52 i 101, powierza się Komisji na czas nieokreślony do dnia 31 grudnia 2028 r.
2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 52 i 101, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2028 r.
Poprawka 221
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 107 – ustęp 1
1.  Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
1.  Komisję wspomaga komitet, który obraduje w określonych konfiguracjach/podkomisjach zajmujących się każdym głównym elementem programu (Galileo i EGNOS, Copernicus, SSA, GOVSATCOM). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
Poprawka 222
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 107 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  Umowy międzynarodowe zawarte przez Unię mogą przewidywać – w stosownych przypadkach – udział przedstawicieli państw trzecich lub organizacji międzynarodowych w pracach komitetu na warunkach określonych w jego regulaminie wewnętrznym, z uwzględnieniem bezpieczeństwa Unii.

(1) Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0405/2018).


Ustanowienie programu „Cyfrowa Europa” na lata 2021–2027 ***I
PDF 374kWORD 110k
Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 13 grudnia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program „Cyfrowa Europa” na lata 2021–2027 (COM(2018)0434 – C8-0256/2018 – 2018/0227(COD))(1)
P8_TA(2018)0521A8-0408/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Projekt rezolucji ustawodawczej   Poprawka
Poprawka 1
Projekt rezolucji ustawodawczej
Umocowanie 3 a (nowe)
—  uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie FinTech: wpływ technologii na przyszłość sektora finansowego,
Poprawka 2
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 4
(4)  Zgodnie z [odniesienie do aktualizacji zgodnie z nową decyzją w sprawie KTZ: art. 88 decyzji Rady //UE53] osoby i podmioty z siedzibą w krajach i terytoriach zamorskich (KTZ) powinny kwalifikować się do finansowania z zastrzeżeniem zasad i celów programu oraz ewentualnych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany kraj lub terytorium zamorskie są powiązane.
(4)  Zgodnie z [odniesienie do aktualizacji zgodnie z nową decyzją w sprawie KTZ: art. 88 decyzji Rady //UE53] osoby i podmioty z siedzibą w krajach i terytoriach zamorskich (KTZ) powinny kwalifikować się do finansowania z zastrzeżeniem zasad i celów programu oraz ewentualnych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany kraj lub terytorium zamorskie są powiązane. Przy realizacji programu należy wziąć pod uwagę ograniczenia napotykane przez kraje lub terytoria zamorskie, a ich efektywny udział w programie powinien być monitorowany i regularnie poddawany ocenie.
_________________
_________________
53 Decyzja Rady / /UE.
53 Decyzja Rady / /UE.
Poprawka 3
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 5
(5)  Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.54 istnieje potrzeba oceny niniejszego programu w oparciu o informacje gromadzone w ramach szczególnych wymogów w zakresie monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. W stosownych przypadkach wymogi takie mogą obejmować wymierne wskaźniki służące jako podstawa do oceny rzeczywistych skutków programu.
(5)  Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.54 istnieje potrzeba oceny niniejszego programu w oparciu o informacje gromadzone w ramach szczególnych wymogów w zakresie monitorowania, skorelowane z istniejącymi potrzebami oraz zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67954a, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych względem wszystkich beneficjentów, zwłaszcza względem państw członkowskich i MŚP. W stosownych przypadkach wymogi takie powinny obejmować wymierne wskaźniki ilościowe i jakościowe służące jako podstawa do oceny rzeczywistych skutków programu.
__________________
__________________
54 Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.; Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
54 Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.; Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
54a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
Poprawka 4
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 5 a (nowy)
(5a)  Program powinien gwarantować najwyższy stopień przejrzystości, rozliczalności i kontroli demokratycznej innowacyjnych instrumentów i mechanizmów finansowych związanych z budżetem Unii, zwłaszcza pod względem ich wkładu w osiągnięcie celów Unii, zarówno w odniesieniu do pierwotnych oczekiwań, jak i wyników końcowych.
Poprawka 5
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 6
(6)  Podczas Tallińskiego Szczytu Cyfrowego55, który odbył się we wrześniu 2017 r., a także w konkluzjach Rady Europejskiej56 z dnia 19 października 2017 r. zwrócono uwagę na konieczność podjęcia przez Europę inwestycji w cyfryzację europejskich gospodarek oraz wyeliminowania niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej, aby utrzymać, a nawet podnieść konkurencyjność europejskiej gospodarki, jakość naszego życia oraz tkanki społecznej. Rada Europejska stwierdziła, że transformacja cyfrowa daje ogromne możliwości pod względem innowacji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy oraz przyczyni się do zwiększenia globalnej konkurencyjności UE, a także zwiększy różnorodność twórczą i kulturową. Aby wykorzystać te możliwości, należy wspólnie podjąć niektóre wyzwania wynikające z transformacji cyfrowej oraz dokonać przeglądu polityk, na które wpływ ma transformacja cyfrowa.
(6)  Podczas Tallińskiego Szczytu Cyfrowego55, który odbył się we wrześniu 2017 r., a także w konkluzjach Rady Europejskiej56 z dnia 19 października 2017 r. zwrócono uwagę na konieczność podjęcia przez Europę inwestycji w efektywną cyfryzację europejskich gospodarek oraz wyeliminowania niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej, aby utrzymać, a nawet podnieść konkurencyjność i innowacyjność europejskiej gospodarki, jakość naszego życia oraz tkanki społecznej. Rada Europejska stwierdziła, że transformacja cyfrowa daje ogromne możliwości pod względem innowacji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy oraz przyczyni się do zwiększenia globalnej konkurencyjności UE, a także zwiększy różnorodność twórczą i kulturową. Aby wykorzystać te możliwości, należy wspólnie podjąć na różne sposoby wyzwania wynikające z transformacji cyfrowej, w tym przez zapewnienie stworzenia podstawowych elementów składowych, w oparciu o które funkcjonują nowe technologie, stworzenie skutecznych i łatwych do wyegzekwowania przepisów prawnych, dokonanie przeglądu polityk, na które ma wpływ transformacja cyfrowa, oraz stworzenie otoczenia sprzyjającego innowacjom, w którym będzie zapewniona ścisła ochrona interesów użytkowników. Najlepiej gdyby pula środków finansowych przeznaczonych na ten program, uruchomiona na szczeblu europejskim, została zwiększona przez znaczne fundusze sektora prywatnego i wkłady państw członkowskich.
__________________
__________________
55 https://www.eu2017.ee/news/insights/conclusions-after-tallinn-digital-summit
55 https://www.eu2017.ee/news/insights/conclusions-after-tallinn-digital-summit
56 https://www.consilium.europa.eu/media/21620/19-euco-final-conclusions-en.pdf
56 https://www.consilium.europa.eu/media/21620/19-euco-final-conclusions-en.pdf
Poprawka 6
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 6 a (nowy)
(6a)  Przyszłość społeczeństwa europejskiego i europejskiej gospodarki będzie opierać się w dużym stopniu na zharmonizowanej i spójnej polityce widma radiowego i na infrastrukturze 5G, która będzie wymagała osiągnięcia celu w zakresie infrastruktury w odniesieniu do sieci o bardzo dużej przepustowości, z myślą o zapewnieniu szybszej komunikacji wysokiej jakości; jest to niezbędny warunek należytej realizacji programu. Pod tym względem program powinien skorzystać na należytym wdrożeniu instrumentu „Łącząc Europę” oraz, w szczególności, inicjatywy Wifi4EU, mającej na celu rozpowszechnianie dostępu do internetu dla obywateli w przestrzeniach publicznych Unii; połączenie tych dwóch programów pozwoli zmaksymalizować wyniki i osiągnąć cele Unii dotyczące zapewnienia niezawodnych i spójnych ultraszybkich sieci w całej Unii.
Poprawka 7
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 7
(7)  Rada Europejska uznała w szczególności, że Unia powinna pilnie ustosunkować się do nowych tendencji, w tym w dziedzinach takich jak sztuczna inteligencja i technologie rozproszonego rejestru (np. blockchain), zapewniając jednocześnie wysoki poziom ochrony danych, praw cyfrowych i standardów etycznych. Rada Europejska zwróciła się do Komisji, by na początku 2018 r. przedstawiła europejskie podejście do problematyki sztucznej inteligencji, oraz wezwała Komisję, by zaprezentowała niezbędne inicjatywy na rzecz ulepszenia warunków ramowych umożliwiających UE badanie nowych rynków za pomocą opartych na ryzyku radykalnych innowacji i potwierdzenie wiodącej roli jej przemysłu.
(7)  Rada Europejska uznała w szczególności, że Unia powinna pilnie ustosunkować się do nowych tendencji, w tym w dziedzinach takich jak przepaść cyfrowa i sztuczna inteligencja, zapewniając jednocześnie wysoki poziom ochrony praw w zakresie danych w pełnej zgodności z rozporządzeniem (UE) 2016/679, praw podstawowych i standardów etycznych. Rada Europejska zwróciła się do Komisji, by na początku 2018 r. przedstawiła europejskie podejście do problematyki sztucznej inteligencji, oraz wezwała Komisję, by zaprezentowała niezbędne inicjatywy na rzecz ulepszenia warunków ramowych umożliwiających UE badanie nowych rynków za pomocą opartych na ryzyku radykalnych innowacji i potwierdzenie wiodącej roli jej przemysłu.
Poprawka 8
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 7 a (nowy)
(7a)   W dniu 10 kwietnia 2018 r. państwa członkowskie wyraziły poparcie oraz wolę współpracy w zakresie inicjatyw dotyczących usług w zakresie infrastruktury sztucznej inteligencji i technologii rozproszonego rejestru (np. blockchain) w drodze podpisania umów o współpracy.
Poprawka 9
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 7 b (nowy)
(7b)   Pomyślna realizacja tego programu wymaga czegoś więcej niż podążanie za trendami. Europa musi zaangażować się na rzecz technologii chroniących prywatność (tj. kryptografii i aplikacji zdecentralizowanych (DApps)), a także potrzebuje większych inwestycji w perspektywiczną infrastrukturę sieciową (światłowodową), aby umożliwić funkcjonowanie suwerennego społeczeństwa cyfrowego.
Poprawka 10
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 7 c (nowy)
(7c)   Europa musi dokonać zdecydowanych inwestycji w swoją przyszłość i stworzyć strategiczne zdolności cyfrowe, aby czerpać korzyści z cyfrowej rewolucji. W tym celu należy zapewnić znaczący budżet na szczeblu UE (na poziomie co najmniej 9,2 mld EUR), któremu muszą towarzyszyć znaczne nakłady inwestycyjne na szczeblu krajowym i regionalnym, mianowicie dzięki spójnym i wzajemnie uzupełniającym się powiązaniom z funduszami strukturalnymi i Funduszem Spójności.
Poprawka 11
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 8
(8)  W komunikacie Komisji „Nowe, nowoczesne wieloletnie ramy finansowe dla Unii Europejskiej, która skutecznie realizuje swoje priorytety po 2020 r.”57 wśród opcji do rozważenia w odniesieniu do przyszłych ram finansowych wymieniono program na rzecz transformacji cyfrowej w Europie, który przyniósłby „duże postępy na drodze do inteligentnego wzrostu w takich obszarach jak wysokiej jakości infrastruktura danych, łączność i bezpieczeństwo cyberprzestrzeni”. Celem tego programu byłoby zapewnienie wiodącej pozycji Unii w obszarze obliczeń superkomputerowych, internetu nowej generacji, sztucznej inteligencji, robotyki i dużych zbiorów danych. Przyczyniłby się on także do zwiększenia konkurencyjności przemysłu i przedsiębiorstw w gospodarce cyfrowej w Europie oraz miałby znaczący wpływ na zlikwidowanie niedoboru kwalifikacji w Unii.
(8)  W komunikacie Komisji „Nowe, nowoczesne wieloletnie ramy finansowe dla Unii Europejskiej, która skutecznie realizuje swoje priorytety po 2020 r.”57 wśród opcji do rozważenia w odniesieniu do przyszłych ram finansowych wymieniono program na rzecz transformacji cyfrowej w Europie, który przyniósłby „duże postępy na drodze do inteligentnego wzrostu w takich obszarach jak wysokiej jakości infrastruktura danych, łączność i bezpieczeństwo cyberprzestrzeni” oraz cyfryzacja administracji publicznej. Celem tego programu byłoby zapewnienie wiodącej pozycji Unii w obszarze obliczeń superkomputerowych, internetu nowej generacji, sztucznej inteligencji, robotyki i dużych zbiorów danych. Przyczyniłby się on także do zwiększenia konkurencyjności przemysłu i przedsiębiorstw w gospodarce cyfrowej w Europie oraz miałby znaczący wpływ na ograniczenie i zlikwidowanie niedoboru kwalifikacji w Unii, zapewniając, aby obywatele europejscy dysponowali umiejętnościami, kompetencjami i zasobami wiedzy potrzebnymi, aby poradzić sobie z transformacją cyfrową.
__________________
__________________
57 COM(2018)0098.
57 COM(2018)0098.
Poprawka 12
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 8 a (nowy)
(8a)   Mając na uwadze opóźnienie w opracowywaniu strategicznych zdolności cyfrowych Unii i wysiłki podejmowane, aby mu zaradzić, należy zapewnić budżet współmierny do ambicji tego programu, a zatem w wysokości co najmniej 9,2 mld EUR.
Poprawka 13
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 9
(9)  W komunikacie „W kierunku wspólnej europejskiej przestrzeni danych”58 przewidziano zastosowanie nowego środka, stanowiącego kluczowy krok w kierunku stworzenia wspólnej przestrzeni danych w UE – jednolitego obszaru cyfrowego o skali, która umożliwi rozwój nowych produktów i usług w oparciu o dane.
(9)  W komunikacie „W kierunku wspólnej europejskiej przestrzeni danych”58 przewidziano zastosowanie nowego środka, stanowiącego kluczowy krok w kierunku stworzenia wspólnej przestrzeni danych w UE – jednolitego obszaru cyfrowego o skali, która umożliwi rozwój nowych produktów i usług w oparciu o dane oraz innowacje w tym zakresie.
_________________
_________________
58 COM (2018)0125.
58 COM (2018)0125.
Poprawka 14
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 9 a (nowy)
(9a)   Inicjatywa dotycząca internetu nowej generacji uruchomiona przez Komisję Europejską w 2017 r. powinna również stanowić podstawę do realizacji programu, ponieważ ma ona na celu stworzenie bardziej otwartego internetu z lepszymi usługami, bardziej inteligentnego, z większym zaangażowaniem i uczestnictwem, z uwzględnieniem możliwości technologicznych wynikających z postępów w różnych dziedzinach badań naukowych, rozszerzanego począwszy od nowej architektury sieci oraz infrastruktury opartej na oprogramowaniu po nowe koncepcje usług i aplikacji.
Poprawka 15
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10
(10)  Ogólnym celem programu powinno być wspieranie procesu cyfrowej transformacji przemysłu oraz propagowanie pełniejszego wykorzystania przemysłowego potencjału, jaki drzemie w polityce z zakresu innowacji, badań i rozwoju technologicznego, z korzyścią dla przedsiębiorstw i obywateli w całej Unii. Program należy sformułować w podziale na pięć celów szczegółowych odzwierciedlających najważniejsze obszary polityki, a mianowicie: obliczenia wielkiej skali, cyberbezpieczeństwo, sztuczna inteligencja, zaawansowane umiejętności cyfrowe oraz wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność. We wszystkich tych obszarach program powinien również dążyć do skuteczniejszego skorelowania polityk na szczeblu Unii, państw członkowskich i regionów oraz do stworzenia puli zasobów prywatnych i przemysłowych w celu zwiększenia poziomu inwestycji i stopnia synergii.
(10)  Ogólnym celem programu powinno być wspieranie procesu cyfrowej transformacji przemysłu oraz propagowanie pełniejszego wykorzystania przemysłowego potencjału, jaki drzemie w polityce z zakresu innowacji, badań i rozwoju technologicznego, a także unowocześnienie określonych sektorów interesu publicznego, z korzyścią dla przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP, i obywateli w całej Unii. Ponadto program powinien zwiększać konkurencyjność Unii i odporność jej gospodarki.
Poprawka 16
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10 a (nowy)
(10a)   Konieczne jest wsparcie w pierwszej kolejności MŚP, które chcą korzystać z transformacji cyfrowej w procesach produkcyjnych. Badania naukowe i innowacje w sektorze cyfrowym pozwolą MŚP przyczyniać się do rozwoju gospodarki europejskiej przez efektywne wykorzystanie zasobów.
Poprawka 17
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10 b (nowy)
(10b)  Program należy zorganizować wokół pięciu celów szczegółowych odzwierciedlających najważniejsze obszary polityki, którymi są: a) obliczenia wielkiej skali, b) sztuczna inteligencja i technologie rozproszonego rejestru, c) cyberbezpieczeństwo, d) zaawansowane umiejętności cyfrowe oraz e) wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność. We wszystkich tych obszarach program powinien również dążyć do skuteczniejszego skorelowania polityk na szczeblu Unii, państw członkowskich i regionów oraz do stworzenia puli zasobów prywatnych i przemysłowych w celu zwiększenia poziomu inwestycji i stopnia synergii.
Poprawka 18
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 10 c (nowy)
(10c)  Oprócz ogólnego celu, jakim jest transformacja cyfrowa, program powinien przyczyniać się do osiągnięcia długoterminowych celów w zakresie bezpieczeństwa strategicznego przez budowanie zdolności i możliwości w Unii oraz priorytetowe traktowanie działań, które zwiększają potencjał strategiczny oraz ograniczają zależność od dostawców i produktów z państw trzecich, zapewniając w ten sposób konkurencyjność Unii w zakresie gospodarki i innowacji.
Poprawka 19
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11
(11)  Kluczową rolę w realizacji programu należy powierzyć centrom innowacji cyfrowych, które powinny wspierać przyswajanie na szeroką skalę zaawansowanych technologii cyfrowych przez przedsiębiorstwa, organizacje publiczne i środowiska akademickie. Sieć centrów innowacji cyfrowych powinna zapewniać jak najszerszy zasięg geograficzny w Europie59. Pierwsza grupa centrów innowacji cyfrowych zostanie wybrana na podstawie wniosków państw członkowskich, a następnie sieć ulegnie rozbudowie w drodze otwartej i konkurencyjnej procedury. Centra innowacji cyfrowych będą służyć jako punkty dostępu do najnowszych rozwiązań cyfrowych, w tym rozwiązań z zakresu obliczeń wielkiej skali (HPC), sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa oraz do innych istniejących innowacyjnych technologii takich jak kluczowe technologie prorozwojowe, dostępnych również w placówkach typu fab lab czy city lab. Pełnić one będą funkcję pojedynczych punktów kompleksowej obsługi zapewniających dostęp do sprawdzonych technologii o zweryfikowanej skuteczności i upowszechniających otwarte innowacje. Będą również świadczyć wsparcie w dziedzinie zaawansowanych umiejętności cyfrowych. Sieć centrów innowacji cyfrowych powinna również umożliwić uczestnictwo regionów najbardziej oddalonych w jednolitym rynku cyfrowym.
(11)  Kluczową rolę w realizacji programu należy powierzyć europejskim centrom innowacji cyfrowych, które powinny wspierać przyswajanie na szeroką skalę zaawansowanych technologii cyfrowych przez przedsiębiorstwa, w tym MŚP, organizacje publiczne i środowiska akademickie. Sieć europejskich centrów innowacji cyfrowych powinna zapewniać jak najszerszy zasięg geograficzny w Europie59. Pierwsza grupa europejskich centrów innowacji cyfrowych zostanie wybrana na podstawie wniosków państw członkowskich, a następnie sieć ulegnie rozbudowie w drodze otwartej, przejrzystej i konkurencyjnej procedury. Europejskie centra innowacji cyfrowych będą służyć jako punkty dostępu do najnowszych rozwiązań cyfrowych, w tym rozwiązań z zakresu obliczeń wielkiej skali (HPC), sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa oraz do innych istniejących innowacyjnych technologii takich jak kluczowe technologie prorozwojowe, dostępnych również w placówkach typu fab lab czy city lab. Pełnić one będą funkcję punktów kompleksowej obsługi zapewniających dostęp do sprawdzonych technologii o zweryfikowanej skuteczności i upowszechniających otwarte innowacje. Będą również świadczyć wsparcie w dziedzinie zaawansowanych umiejętności cyfrowych. Sieć europejskich centrów innowacji cyfrowych powinna również umożliwić uczestnictwo regionów najbardziej oddalonych w jednolitym rynku cyfrowym i wspierać transformację cyfrową w krajach i na terytoriach zamorskich.
__________________
__________________
59 Jak wskazano w komunikacie „Cyfryzacja europejskiego przemysłu” (COM(2016)0180).
59 Jak wskazano w komunikacie „Cyfryzacja europejskiego przemysłu” (COM(2016)0180).
Poprawka 20
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 a (nowy)
(11a)  Aby osiągnąć synergie między inwestycjami w ramach tego programu a unijnymi inwestycjami w zakresie badań naukowych i rozwoju, w szczególności realizowanymi w ramach programu „Horyzont Europa”, europejskie centra innowacji cyfrowych powinny działać jako platforma łącząca podmioty z sektora przemysłu, przedsiębiorstwa i organy administracji, które potrzebują nowych rozwiązań technologicznych, z przedsiębiorstwami, w szczególności z przedsiębiorstwami typu start-up i MŚP, które mają gotowe rozwiązania rynkowe.
Poprawka 21
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 11 b (nowy)
(11b)  Planowania, rozwoju oraz udzielania zamówień publicznych w ramach programu należy dokonywać z myślą o zwiększeniu zdolności i konkurencyjności Unii w perspektywie średnio- i długoterminowej. Priorytetowo należy traktować działania, które zwiększają potencjał strategiczny i konkurencyjność Unii oraz zmierzają do ograniczenia zależności od dostawców i produktów z państw trzecich. Udział państw trzecich w osiąganiu celów szczegółowych programu powinien być zatem zależny od wkładu, jaki te państwa mogłyby wnieść na rzecz Unii.
Poprawka 22
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 12
(12)  Program powinien być realizowany za pośrednictwem projektów rozwijających podstawowe zdolności cyfrowe i wspierających ich szerokie zastosowanie. Realizacja powinna być współfinansowana przez państwa członkowskie i, w razie potrzeby, przez sektor prywatny. Powinno to w szczególności wiązać się z koniecznością osiągnięcia masy krytycznej w zamówieniach publicznych, aby uzyskać lepszy stosunek jakości do ceny oraz zagwarantować, że dostawcy w Europie utrzymają się w czołówce postępu technologicznego.
(12)  Program powinien być realizowany za pośrednictwem projektów rozwijających podstawowe zdolności cyfrowe i wspierających strategiczną autonomię Unii. W tym celu program powinien mieć zapewniony budżet UE w wysokości co najmniej 9,2 mld EUR, uzupełniony w drodze współfinansowania przez państwa członkowskie lub przez sektor prywatny. Powinno to w szczególności wiązać się z koniecznością osiągnięcia masy krytycznej w zamówieniach publicznych, aby uzyskać lepszy stosunek jakości do ceny oraz zagwarantować, że dostawcy w Europie dołączą do czołówki postępu technologicznego.
Poprawka 23
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 14
(14)  Działania realizowane w ramach programu należy wykorzystywać w sposób proporcjonalny w celu wyeliminowania niedoskonałości rynku lub poprawy niekorzystnych warunków inwestycyjnych, przy czym nie powinny one pokrywać się z finansowaniem społecznościowym lub prywatnym, powinny natomiast wnosić wyraźną unijną wartość dodaną.
(14)  Działania realizowane w ramach programu należy wykorzystywać w sposób proporcjonalny w celu wzmocnienia i rozszerzenia bazy cyfrowej Unii, radzenia sobie z głównymi wyzwaniami społecznymi, dalszego zwiększania unijnych cyfrowych kompetencji przemysłowych, a także wyeliminowania niedoskonałości rynku lub poprawy niekorzystnych warunków inwestycyjnych, przy czym nie powinny one pokrywać się z finansowaniem społecznościowym lub prywatnym, powinny natomiast wnosić wyraźną unijną wartość dodaną.
Poprawka 24
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 15
(15)  W celu osiągnięcia maksymalnej elastyczności w całym okresie realizacji programu i wygenerowania synergii między jego elementami składowymi realizacja każdego z celów szczegółowych może przebiegać za pośrednictwem wszystkich instrumentów dostępnych w ramach rozporządzenia finansowego. Stosowanym mechanizmem realizacji programu będzie zarządzanie bezpośrednie oraz zarządzanie pośrednie, w przypadku gdy zaistnieje konieczność połączenia finansowania unijnego z innymi źródłami finansowania lub gdy na potrzeby wykonania programu wymagane będzie utworzenie wspólnie zarządzanych struktur.
(15)  W celu osiągnięcia maksymalnej elastyczności w całym okresie realizacji programu i wygenerowania synergii między jego elementami składowymi realizacja każdego z celów szczegółowych może przebiegać za pośrednictwem wszystkich instrumentów dostępnych w ramach rozporządzenia finansowego. Stosowanym mechanizmem realizacji programu będzie zarządzanie bezpośrednie oraz zarządzanie pośrednie, w przypadku gdy zaistnieje konieczność połączenia finansowania unijnego z innymi źródłami finansowania lub gdy na potrzeby wykonania programu wymagane będzie utworzenie wspólnie zarządzanych struktur. W przypadkach zarządzania pośredniego Komisja zapewni utrzymanie i respektowanie norm jakości i bezpieczeństwa niezbędnych do bezpośredniego zarządzania programem.
Poprawka 25
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 16
(16)  Potencjał w zakresie obliczeń wielkiej skali i powiązanego przetwarzania danych, jakim dysponuje Unia, powinien umożliwić szersze wykorzystanie obliczeń wielkiej skali w przemyśle i, ogólniej, w obszarach interesu publicznego, aby wykorzystać niepowtarzalne szanse, jakie superkomputery stwarzają dla społeczeństwa w obszarach takich jak opieka zdrowotna, środowisko i bezpieczeństwo, jak również konkurencyjność przemysłu, a zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw.
(16)  Potencjał w zakresie obliczeń wielkiej skali i powiązanego przetwarzania i przechowywania danych, jakim dysponuje Unia, powinien umożliwić szersze wykorzystanie obliczeń wielkiej skali w przemyśle i, ogólniej, w obszarach interesu publicznego, aby wykorzystać niepowtarzalne szanse, jakie superkomputery stwarzają dla społeczeństwa w obszarach takich jak opieka zdrowotna, środowisko i bezpieczeństwo, jak również konkurencyjność przemysłu, a zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw. Unia musi nabyć światowej klasy superkomputery, zabezpieczyć swój system dostaw oraz udostępnić usługi na potrzeby symulacji, wizualizacji i tworzenia prototypów przy jednoczesnym dopilnowaniu, aby system HPC był zgodny z wartościami i zasadami Unii.
Poprawka 26
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 17
(17)  Poparcie dla interwencji Unii w tym obszarze wyraziły Rada60 i Parlament Europejski61. Ponadto w 2017 r. dziewięć państw członkowskich podpisało deklarację w sprawie EuroHPC62 – wielostronne porozumienie międzyrządowe, w którym zobowiązały się one do współpracy z Komisją przy budowie i wdrażaniu najnowocześniejszej infrastruktury HPC i systemów przetwarzania danych w Europie, które miałyby być dostępne w całej Unii dla społeczności naukowej oraz partnerów publicznych i prywatnych.
(17)  Poparcie dla interwencji Unii w tym obszarze wyraziły Rada60 i Parlament Europejski61. Ponadto w 2017 r. dziewięć państw członkowskich podpisało deklarację w sprawie EuroHPC62 – wielostronne porozumienie międzyrządowe, w którym zobowiązały się one do współpracy z Komisją przy budowie i wdrażaniu najnowocześniejszej infrastruktury HPC i systemów przetwarzania danych w Europie, które miałyby być dostępne w całej Unii dla społeczności naukowej oraz partnerów publicznych i prywatnych, a także wzmacniałyby unijną wartość dodaną.
__________________
__________________
60
60
61
61
62
62
Poprawka 27
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 18
(18)  Jeżeli chodzi o realizację celu szczegółowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, za najwłaściwszy mechanizm realizacji uznano wspólne przedsięwzięcie, które powinno w szczególności koordynować krajowe i unijne strategie i inwestycje w odniesieniu do infrastruktury na potrzeby obliczeń wielkiej skali oraz działalności badawczo-rozwojowej, łączyć zasoby finansowe pochodzące ze źródeł publicznych i prywatnych oraz chronić gospodarcze i strategiczne interesy Unii63. Ponadto ośrodki kompetencji HPC w państwach członkowskich będą świadczyć usługi z zakresu obliczeń wielkiej skali na rzecz przemysłu, środowiska akademickiego i administracji publicznych.
(18)  Jeżeli chodzi o realizację celu szczegółowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, za najwłaściwszy mechanizm realizacji uznano wspólne przedsięwzięcie, które powinno w szczególności koordynować krajowe i unijne strategie i inwestycje w odniesieniu do infrastruktury na potrzeby obliczeń wielkiej skali oraz działalności badawczo-rozwojowej, łączyć zasoby finansowe pochodzące ze źródeł publicznych i prywatnych oraz chronić gospodarcze i strategiczne interesy Unii63. Ponadto ośrodki kompetencji HPC w państwach członkowskich będą świadczyć usługi z zakresu obliczeń wielkiej skali na rzecz przemysłu, w tym MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, środowiska akademickiego i administracji publicznych z siedzibą w Unii.
__________________
__________________
63 Ocena skutków towarzysząca dokumentowi „Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Wspólnego Przedsięwzięcia EuroHPC” (https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/news/proposal-council-regulation-establishing-eurohpc-joint-undertaking-impact-assessment)
63 Ocena skutków towarzysząca dokumentowi „Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie ustanowienia Wspólnego Przedsięwzięcia EuroHPC” (https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/news/proposal-council-regulation-establishing-eurohpc-joint-undertaking-impact-assessment)
Poprawka 28
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19
(19)  Rozwijanie zdolności w zakresie sztucznej inteligencji stanowi kluczowy czynnik wspierający proces transformacji cyfrowej sektora publicznego i gospodarki. Coraz więcej autonomicznych robotów znajduje zastosowanie w fabrykach, operacjach głębinowych, domach, miastach i szpitalach. Komercyjne platformy wykorzystujące sztuczną inteligencję przeszły od fazy testów do etapu praktycznych zastosowań w obszarze opieki zdrowotnej i środowiska; wszyscy najwięksi producenci samochodów opracowują samochody autonomiczne, a techniki uczenia się maszyn stanowią nieodłączny aspekt wszystkich głównych platform internetowych i zastosowań wykorzystujących duże zbiory danych.
(19)  Rozwijanie zdolności w zakresie sztucznej inteligencji stanowi kluczowy czynnik wspierający proces transformacji cyfrowej sektora publicznego i gospodarki. Coraz więcej autonomicznych robotów znajduje zastosowanie w fabrykach, operacjach głębinowych, domach, miastach i szpitalach. Komercyjne platformy wykorzystujące sztuczną inteligencję przeszły od fazy testów do etapu praktycznych zastosowań w obszarze opieki zdrowotnej i środowiska; wszyscy najwięksi producenci samochodów opracowują samochody autonomiczne, a techniki uczenia się maszyn stanowią nieodłączny aspekt wszystkich głównych platform internetowych i zastosowań wykorzystujących duże zbiory danych. Aby stworzyć najlepsze warunki ramowe dla tych nowych technologii w Europie, Unia musi dodać zasadę innowacyjności do procesu kształtowania polityki.
Poprawka 29
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19 a (nowy)
(19a)   W rezolucji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu Parlament Europejski wskazał na wpływ barier językowych na przemysł i jego cyfryzację. W tym kontekście zasadnicze znaczenie dla zachowania różnorodności językowej, zapewnienia włączenia społecznego i umożliwienia komunikacji między człowiekiem a człowiekiem oraz między człowiekiem a maszyną ma opracowanie technologii językowych na dużą skalę opartych na sztucznej inteligencji, takich jak tłumaczenie maszynowe, rozpoznawanie mowy, analiza dużych zbiorów danych tekstowych, a także systemów dialogu i odpowiedzi na pytania.
Poprawka 30
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19 b (nowy)
(19b)  Coraz szybszy rozwój samouczących się robotów i sztucznej inteligencji oraz ich zdolność do pomnażania wiedzy i uczenia się treści w ciągu kilku sekund utrudniają przewidywanie jakiegokolwiek etapu ich rozwoju do chwili zakończenia programu w 2027 r. W związku z tym Komisja powinna zwrócić szczególną uwagę na ten szybki rozwój cyfrowy oraz, w stosownych przypadkach, szybko dostosować cele programu prac.
Poprawka 31
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19 c (nowy)
(19c)  W świetle rosnącego zapotrzebowania przemysłu europejskiego na rozwiązania z zakresu robotyki opartej na sztucznej inteligencji oraz znaczenia, jakie ma zapobieżenie powstaniu znacznej luki inwestycyjnej w tej dziedzinie, cele programu dotyczące sztucznej inteligencji powinny obejmować robotykę wykorzystującą sztuczną inteligencję.
Poprawka 32
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 19 d (nowy)
(19d)  Produkty i usługi oparte na sztucznej inteligencji powinny być przyjazne dla użytkownika, domyślnie spełniać wymogi przepisów prawa oraz zapewniać konsumentom większy wybór i więcej informacji, w szczególności na temat jakości produktów i usług.
Poprawka 33
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 20
(20)  Dostępność dużych zbiorów danych oraz zaplecza testowego i doświadczalnego ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju sztucznej inteligencji.
(20)  Dostępność dużych zbiorów danych oraz zaplecza testowego i doświadczalnego, gwarantujących pewność na rynku wewnętrznym w przypadku stosowania sztucznej inteligencji, oraz dostęp do eksploracji danych, w tym tekstowych, mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju sztucznej inteligencji, w tym technologii językowych.
Poprawka 34
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 20 a (nowy)
(20a)   W dniu 25 kwietnia 2018 r. Komisja zobowiązała się do zaproponowania europejskiego podejścia obejmującego opracowanie projektu wytycznych dotyczących sztucznej inteligencji we współpracy z zainteresowanymi stronami w ramach sojuszu na rzecz sztucznej inteligencji, grupy ekspertów ds. sztucznej inteligencji, w celu rozwoju w Europie zastosowań i przedsiębiorstw opierających się na sztucznej inteligencji.
Poprawka 35
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 21
(21)  W rezolucji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu64 Parlament Europejski podkreślił znaczenie wspólnego europejskiego podejścia do cyberbezpieczeństwa, uznając potrzebę podnoszenia świadomości, i uznał konieczność zapewnienia cyberodporności za podstawowy obowiązek liderów biznesu, a także krajowych i europejskich decydentów zajmujących się polityką przemysłową i bezpieczeństwem.
(21)  W rezolucji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu64 Parlament Europejski podkreślił znaczenie wspólnego europejskiego podejścia do cyberbezpieczeństwa, uznając potrzebę podnoszenia świadomości, i uznał konieczność zapewnienia cyberodporności za podstawowy obowiązek liderów biznesu, a także krajowych i europejskich decydentów zajmujących się polityką przemysłową i bezpieczeństwem, odnosząc się w podobnym tonie do uwzględniania bezpieczeństwa i ochrony prywatności już na etapie projektowania i jako opcji domyślnej.
__________________
__________________
64 Dokument (sygn. A8-0183/2017) dostępny pod adresem: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0240+0+DOC+XML+V0//PL
64 Dokument (sygn. A8-0183/2017) dostępny pod adresem: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0240+0+DOC+XML+V0//PL
Poprawka 36
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 22
(22)  Cyberbezpieczeństwo jest wyzwaniem dla całej Unii, któremu nie da się już sprostać za pomocą fragmentarycznych inicjatyw krajowych. Potencjał Europy w zakresie cyberbezpieczeństwa należy wzmocnić, aby zapewnić jej niezbędną zdolność do ochrony swoich obywateli i przedsiębiorstw przed zagrożeniami dla cyberbezpieczeństwa. Ponadto konsumentów należy chronić, gdy korzystają z produktów łączących się z internetem, które podatne są na ataki hakerskie i mogą zagrażać ich bezpieczeństwu. Cel ten należy osiągnąć we współpracy z państwami członkowskimi i sektorem prywatnym poprzez opracowywanie projektów wzmacniających europejski potencjał w zakresie cyberbezpieczeństwa i gwarantujących wdrożenie na szeroką skalę najnowszych rozwiązań w dziedzinie cyberbezpieczeństwa w całej gospodarce oraz zapewnienie koordynacji między tymi projektami, jak również poprzez gromadzenie kompetencji w tej dziedzinie w celu zapewnienia masy krytycznej i doskonałości.
(22)  Cyberbezpieczeństwo jest wyzwaniem dla całej Unii, któremu nie da się już sprostać za pomocą fragmentarycznych inicjatyw krajowych. Potencjał Europy w zakresie cyberbezpieczeństwa należy wzmocnić, aby zapewnić jej niezbędną zdolność do ochrony obywateli, organów administracji publicznej i przedsiębiorstw przed zagrożeniami dla cyberbezpieczeństwa. Ponadto konsumentów należy chronić, gdy korzystają z produktów łączących się z internetem, które podatne są na ataki hakerskie i mogą zagrażać ich bezpieczeństwu. Cel ten należy osiągnąć we współpracy z państwami członkowskimi i sektorem prywatnym poprzez opracowywanie projektów wzmacniających europejski potencjał w zakresie cyberbezpieczeństwa i gwarantujących wdrożenie na szeroką skalę najnowszych rozwiązań w dziedzinie cyberbezpieczeństwa w całej gospodarce oraz zapewnienie koordynacji między tymi projektami, jak również poprzez gromadzenie kompetencji w tej dziedzinie w celu zapewnienia masy krytycznej i doskonałości.
Poprawka 37
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 23
(23)  We wrześniu 2017 r. Komisja przedstawiła pakiet inicjatyw65 definiujących kompleksowe unijne podejście do cyberbezpieczeństwa, mających na celu zwiększenie zdolności Europy do skutecznego reagowania na cyberataki i zagrożenia dla cyberbezpieczeństwa oraz podnoszenia potencjału technologicznego i przemysłowego w tej dziedzinie.
(23)  We wrześniu 2017 r. Komisja przedstawiła pakiet inicjatyw65 definiujących kompleksowe unijne podejście do cyberbezpieczeństwa, mających na celu zwiększenie zdolności Europy do skutecznego reagowania na cyberataki i zagrożenia dla cyberbezpieczeństwa, zwiększenia cyberodporności oraz podnoszenia potencjału technologicznego i przemysłowego w tej dziedzinie.
_________________
_________________
65 https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/policies/cybersecurity
65 https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/policies/cybersecurity
Poprawka 38
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 23 a (nowy)
(23a)  Rozwiązania w zakresie cyberbezpieczeństwa powinny co do zasady obejmować standardy bezpieczeństwa i ochrony jako podstawowe parametry projektowe zgodnie z najnowocześniejszymi dostępnymi technologiami, a także zgodnie z zasadą uwzględniania bezpieczeństwa na etapie projektowania i zasadą bezpieczeństwa jako opcji domyślnej.
Poprawka 39
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 24
(24)  Zaufanie jest warunkiem koniecznym funkcjonowania jednolitego rynku cyfrowego. Technologie z zakresu cyberbezpieczeństwa, takie jak tożsamości cyfrowe, kryptografia czy wykrywanie włamań, oraz ich zastosowanie w dziedzinach takich jak finanse, przemysł 4.0, energia, transport, opieka zdrowotna lub administracja elektroniczna mają zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania bezpieczeństwa i zaufania obywateli, administracji publicznych i przedsiębiorstw w związku z ich obecnością w internecie oraz realizowanymi przez nich transakcjami internetowymi.
(24)  Zaufanie jest warunkiem koniecznym funkcjonowania jednolitego rynku cyfrowego. Technologie z zakresu cyberbezpieczeństwa, takie jak technologia rozproszonego rejestru, tożsamości cyfrowe, kryptografia, szyfrowanie czy wykrywanie włamań, oraz ich zastosowanie w dziedzinach takich jak finanse, przemysł 4.0, logistyka, energia, transport, turystyka, opieka zdrowotna lub administracja elektroniczna mają zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania bezpieczeństwa, przejrzystości działania i zaufania obywateli, administracji publicznych i przedsiębiorstw w związku z ich obecnością w internecie, w tym na platformach 5G, oraz realizowanymi przez nich transakcjami internetowymi.
Poprawka 40
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 25
(25)  Rada Europejska w swoich konkluzjach z dnia 19 października 2017 r. podkreśliła, że do pomyślnego stworzenia cyfrowej Europy Unia potrzebuje w szczególności rynków pracy, systemów szkoleń i kształcenia, które są dostosowane do potrzeb ery cyfrowej, oraz że istnieje potrzeba inwestowania w umiejętności cyfrowe, aby wzmocnić pozycję wszystkich obywateli Unii i zapewnić im kompetencje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w epoce cyfrowej.
(25)  Rada Europejska w swoich konkluzjach z dnia 19 października 2017 r. podkreśliła, że do pomyślnego stworzenia cyfrowej Europy Unia potrzebuje w szczególności rynków pracy, systemów szkoleń i kształcenia, które są dostosowane do potrzeb ery cyfrowej, oraz że istnieje potrzeba inwestowania w rozwijanie umiejętności cyfrowych i udoskonalanie kultury informatycznej, aby wzmocnić pozycję wszystkich obywateli Unii i zapewnić im kompetencje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w epoce cyfrowej dzięki zintegrowanemu podejściu.
Poprawka 41
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 26 a (nowy)
(26a)   Mając na uwadze potrzebę całościowego podejścia, w programie należy również uwzględnić takie obszary jak włączenie społeczne, kwalifikacje, szkolenia i specjalizacja, które oprócz zaawansowanych umiejętności cyfrowych mają decydujące znaczenie dla tworzenia wartości dodanej w społeczeństwie opartym na wiedzy.
Poprawka 42
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 27
(27)  W rezolucji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu67 Parlament Europejski stwierdził, że kształcenie, szkolenie i uczenie się przez całe życie stanowią podstawę spójności społecznej w społeczeństwie cyfrowym.
(27)  W rezolucji z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu67 Parlament Europejski stwierdził, że kształcenie, szkolenie i uczenie się przez całe życie stanowią podstawę spójności społecznej w społeczeństwie cyfrowym. Ponadto wystąpił o włączanie perspektywy płci do wszystkich inicjatyw cyfrowych, podkreślając potrzebę zajęcia się poważnymi różnicami w traktowaniu kobiet i mężczyzn w sektorze ICT, ponieważ jest to niezbędne dla zapewnienia długoterminowego wzrostu gospodarczego i dobrobytu w Europie.
__________________
__________________
67 Dokument (sygn. A8-0183/2017) dostępny pod adresem: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0240+0+DOC+XML+V0//PL
67 Dokument (sygn. A8-0183/2017) dostępny pod adresem: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0240+0+DOC+XML+V0//PL
Poprawka 43
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 27 a (nowy)
(27a)  W rezolucji z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet w epoce cyfrowej Parlament Europejski podkreślił potrzebę gromadzenia segregowanych według kryterium płci danych dotyczących wykorzystania ICT oraz opracowania celów, wskaźników i poziomów referencyjnych z myślą o śledzeniu postępów w rozszerzaniu dostępu kobiet do ICT oraz promowania najlepszych praktyk w tym zakresie wśród przedsiębiorstw.
Poprawka 44
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 27 b (nowy)
(27b)  W rezolucji z dnia 19 stycznia 2016 r. „W kierunku aktu o jednolitym rynku cyfrowym” Parlament Europejski w pełni poparł kulturę przedsiębiorczości cyfrowej wśród kobiet, podobnie jak integrację i udział kobiet w społeczeństwie informacyjnymi, oraz zachęcał do ich rozwijania.
Poprawka 45
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 28
(28)  Zaawansowane technologie cyfrowe wspierane w ramach niniejszego programu, takie jak obliczenia wielkiej skali, cyberbezpieczeństwo i sztuczna inteligencja, są już na tyle dojrzałe, że etap badań można w ich przypadku uznać za ukończony i może nastąpić przejście do fazy ich wdrożenia i ekspansji w skali całej Unii. Wdrożenie tych technologii wymaga reakcji Unii – podobnie jak kwestia związanych z nimi umiejętności. Możliwości szkoleniowe w zakresie zaawansowanych umiejętności cyfrowych należy rozwijać, zwiększać i udostępniać w całej UE. Ich brak mógłby zakłócić sprawne wdrażanie zaawansowanych technologii cyfrowych i osłabić ogólną konkurencyjność unijnej gospodarki. Działania wspierane w ramach niniejszego programu stanowią uzupełnienie działań wspieranych przez EFS, EFRR i program „Horyzont Europa”.
(28)  Zaawansowane technologie cyfrowe wspierane w ramach niniejszego programu, takie jak obliczenia wielkiej skali, cyberbezpieczeństwo, przetwarzanie w chmurze, ochrona danych, zarządzanie informacjami i sztuczna inteligencja, są już na tyle dojrzałe, że etap badań można w ich przypadku uznać za ukończony i może nastąpić przejście do fazy ich wdrożenia i ekspansji w skali całej Unii. Wdrożenie tych technologii wymaga reakcji Unii – podobnie jak kwestia związanych z nimi umiejętności. Możliwości kształcenia i szkolenia w zakresie zaawansowanych umiejętności cyfrowych należy rozwijać, zwiększać i udostępniać w całej UE. Ich brak mógłby zakłócić sprawne wdrażanie zaawansowanych technologii cyfrowych i osłabić ogólną konkurencyjność unijnej gospodarki. Działania wspierane w ramach niniejszego programu stanowią uzupełnienie działań wspieranych przez EFS, EFRR, program Erasmus i program „Horyzont Europa”.
Poprawka 46
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 29
(29)  Unowocześnienie administracji publicznej i usług publicznych za pomocą narzędzi cyfrowych ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia obciążeń administracyjnych spoczywających na przedsiębiorstwach i ogóle obywateli dzięki uczynieniu ich kontaktów z organami publicznymi szybszymi, dogodniejszymi i mniej kosztownymi, jak również odgrywa istotną rolę w podnoszeniu efektywności i jakości usług świadczonych na rzecz obywateli i przedsiębiorstw. Ponieważ szereg usług świadczonych w interesie publicznymi ma już wymiar unijny, wsparcie ich wdrażania i uruchamiania na poziomie Unii powinno zapewnić obywatelom i przedsiębiorstwom możliwość czerpania korzyści z dostępu do wysokiej jakości usług cyfrowych w całej Europie.
(29)  Unowocześnienie administracji publicznej i usług publicznych za pomocą narzędzi cyfrowych ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia obciążeń administracyjnych spoczywających na obywatelach i na przemyśle dzięki uczynieniu ich kontaktów z organami publicznymi szybszymi, dogodniejszymi i mniej kosztownymi, jak również odgrywa istotną rolę w podnoszeniu efektywności, przejrzystości i jakości usług świadczonych na rzecz obywateli i przedsiębiorstw, a jednocześnie sprawia, że zwiększa się efektywność wydatków publicznych. Ponieważ szereg usług świadczonych w interesie publicznymi ma już wymiar unijny, wsparcie ich wdrażania i uruchamiania na poziomie Unii może zapewnić obywatelom i przedsiębiorstwom możliwość czerpania korzyści z dostępu do wysokiej jakości wielojęzycznych usług cyfrowych w całej Europie. Ważne jest również, by usługi te były dostępne dla osób niepełnosprawnych.
Poprawka 47
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 29 a (nowy)
(29a)   Cyfryzacja może usprawnić i ułatwić wolny od barier dostęp dla wszystkich, w tym osób starszych, osób o ograniczonej możliwości poruszania się lub osób niepełnosprawnych oraz osób mieszkających na obszarach oddalonych lub wiejskich.
Poprawka 48
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 30
(30)  Transformacja cyfrowa obszarów interesu publicznego, takich jak opieka zdrowotna68, mobilność, wymiar sprawiedliwości, monitoring Ziemi/środowiska, kształcenie i kultura, wymaga kontynuacji i rozbudowy infrastruktury usług cyfrowych, która umożliwia bezpieczną transgraniczną wymianę danych i sprzyja rozwojowi poszczególnych państw. Koordynacja tej infrastruktury w oparciu o niniejsze rozporządzenie w najskuteczniejszy sposób pozwala stworzyć warunki sprzyjające wykorzystaniu zaistniałych synergii.
(30)  Transformacja cyfrowa obszarów interesu publicznego, takich jak opieka zdrowotna68, mobilność, wymiar sprawiedliwości, monitoring Ziemi/środowiska, bezpieczeństwo, redukcja emisji dwutlenku węgla, infrastruktura energetyczna, kształcenie, szkolenie i kultura, wymaga kontynuacji, modernizacji i rozbudowy infrastruktury usług cyfrowych, która umożliwia bezpieczną transgraniczną i wielojęzyczną wymianę danych oraz informacji i sprzyja rozwojowi poszczególnych państw. Koordynacja tej infrastruktury w oparciu o niniejsze rozporządzenie w najskuteczniejszy sposób pozwala stworzyć warunki sprzyjające wykorzystaniu zaistniałych synergii i zapewnieniu komplementarności. Transformacja cyfrowa powinna jednak uwzględniać fakt, że niektórzy obywatele nie biorą w niej udziału – z różnych powodów – i należy wspierać sieci, aby nadal informować tych obywateli, pomagając im zachować pełne prawa i uczestniczyć w wypełnianiu wszystkich obowiązków społecznych i obywatelskich.
_________________
_________________
68 http://ec.europa.eu/newsroom/dae/document.cfm?doc_id=51628
68 http://ec.europa.eu/newsroom/dae/document.cfm?doc_id=51628
Poprawka 49
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 30 a (nowy)
(30a)   Transformacja cyfrowa w tym sektorze musi zatem w każdych okolicznościach umożliwiać obywatelom Unii dostęp do ich danych osobowych, korzystanie z nich i zarządzanie nimi w bezpieczny sposób w wymiarze transgranicznym, niezależnie od miejsca, w którym sami przebywają, i od miejsca, w którym znajdują się dane.
Poprawka 50
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 30 b (nowy)
(30b)   Wdrażanie zaawansowanych technologii w obszarach interesu publicznego, takich jak edukacja, i dostęp do nich również wymagają szkolenia w zakresie umiejętności niezbędnych do korzystania z tych technologii. Dlatego też cele określone w celu szczegółowym nr 8 powinny również obejmować programy szkoleniowe dla osób, które będą korzystać z zaawansowanych technologii.
Poprawka 51
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 32
(32)  Modernizacja europejskich administracji publicznych stanowi jeden z zasadniczych priorytetów w dążeniu do udanego wdrożenia strategii jednolitego rynku cyfrowego. W śródokresowej ocenie tej strategii podkreślono potrzebę intensyfikacji transformacji administracji publicznych oraz konieczność zapewnienia obywatelom łatwego, zaufanego bezproblemowego dostępu do usług publicznych.
(32)  Modernizacja europejskich administracji publicznych stanowi jeden z zasadniczych priorytetów w dążeniu do udanego wdrożenia strategii jednolitego rynku cyfrowego. W śródokresowej ocenie tej strategii podkreślono potrzebę intensyfikacji transformacji administracji publicznych oraz konieczność zapewnienia obywatelom łatwego, zaufanego, bezpiecznego, bezproblemowego i integracyjnego dostępu do usług publicznych.
Poprawka 52
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 33
(33)  Z rocznej analizy wzrostu gospodarczego opublikowanej przez Komisję w 201769 wynika, że jakość europejskich administracji publicznych ma bezpośredni wpływ na otoczenie gospodarcze i w związku z tym ma zasadnicze znaczenie dla stymulowania produktywności, konkurencyjności, współpracy gospodarczej, wzrostu gospodarczego zatrudnienia. Wydajna i przejrzysta administracja publiczna oraz skuteczny system wymiaru sprawiedliwości są w szczególności niezbędne, by wspierać wzrost gospodarczy i zapewniać przedsiębiorstwom oraz obywatelom usługi wysokiej jakości.
(33)  Z rocznej analizy wzrostu gospodarczego opublikowanej przez Komisję w 2017 r.69 wynika, że jakość europejskich administracji publicznych ma bezpośredni wpływ na otoczenie gospodarcze i w związku z tym ma zasadnicze znaczenie dla stymulowania produktywności, konkurencyjności, współpracy gospodarczej, zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i wysokiej jakości pracy. Wydajna i przejrzysta administracja publiczna oraz skuteczny system wymiaru sprawiedliwości są w szczególności niezbędne, by wspierać wzrost gospodarczy i zapewniać przedsiębiorstwom oraz obywatelom usługi wysokiej jakości.
__________________
__________________
69 COM(2016)0725.
69 COM(2016)0725.
Poprawka 53
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 34
(34)  Interoperacyjność europejskich usług użyteczności publicznej dotyczy wszystkich szczebli administracji: unijnego, krajowego, regionalnego i lokalnego. Interoperacyjność, oprócz eliminowania barier dla funkcjonowania jednolitego rynku, ułatwia udaną realizację polityki i oferuje duże możliwości unikania transgranicznych barier elektronicznych, przyczyniając się dodatkowo do tworzenia nowych wspólnych usług publicznych na szczeblu Unii lub do konsolidacji procesu ich rozwijania. W celu wyeliminowania rozdrobnienia europejskich usług, wsparcia podstawowych wolności oraz wzajemnego uznawania rozwiązań na poziomie operacyjnym w UE należy propagować całościowe, międzysektorowe podejście do interoperacyjności w sposób, który jest najskuteczniejszy i w największym stopniu uwzględnia potrzeby użytkowników końcowych. Oznacza to, że interoperacyjność należy rozumieć w szerokim sensie, jako zjawisko łączące w sobie różnorodne aspekty, od technicznego po prawny, i obejmujące elementy polityki w danej dziedzinie. W związku z tym zakres działań wykraczałby poza standardowy cykl życia rozwiązań i obejmowałby wszystkie aspekty interwencji, które pozwalają spełnić konieczne warunki ramowe trwałej interoperacyjności w warunkach codziennej eksploatacji.
(34)  Interoperacyjność europejskich usług użyteczności publicznej dotyczy wszystkich szczebli administracji: unijnego, krajowego, regionalnego i lokalnego. Interoperacyjność, oprócz eliminowania barier dla funkcjonowania jednolitego rynku, ułatwia współpracę transgraniczną, ujednolicenie wspólnych standardów, udaną realizację polityki i oferuje duże możliwości unikania transgranicznych barier elektronicznych i językowych oraz ograniczania biurokracji, przyczyniając się dodatkowo do tworzenia nowych wspólnych usług publicznych na szczeblu Unii lub do konsolidacji procesu ich rozwijania, a także do unikania niepotrzebnego podwójnego przechowywania danych. W celu wyeliminowania rozdrobnienia europejskich usług, wsparcia podstawowych wolności oraz wzajemnego uznawania rozwiązań na poziomie operacyjnym w UE należy propagować całościowe, neutralne pod względem technologicznym, międzysektorowe podejście do interoperacyjności w sposób, który jest najskuteczniejszy, w największym stopniu uwzględnia potrzeby użytkowników końcowych oraz zapewnia wysoki poziom ochrony danych. Oznacza to, że interoperacyjność należy rozumieć w szerokim sensie, jako zjawisko łączące w sobie różnorodne aspekty, od technicznego po prawny, i obejmujące elementy polityki w danej dziedzinie. W związku z tym zakres działań wykraczałby poza standardowy cykl życia rozwiązań i obejmowałby wszystkie aspekty interwencji, które pozwalają spełnić konieczne warunki ramowe trwałej interoperacyjności w warunkach codziennej eksploatacji.
Poprawka 54
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 34 a (nowy)
(34a)  W dniu 6 października 2017 r. w Tallinie ministrowie UE oświadczyli, że europejska strategia cyfrowa powinna bazować na współpracy i interoperacyjności, w tym na stosowaniu polityki otwartych licencji i standardów otwartych. Program powinien zatem wspierać rozwiązania w zakresie otwartego oprogramowania, aby umożliwić ponowne wykorzystywanie, zwiększyć zaufanie i zapewnić przejrzystość. Będzie to miało pozytywny wpływ na zrównoważony charakter finansowanych projektów.
Poprawka 55
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 37
(37)  W kwietniu 2016 r. Komisja przyjęła inicjatywę w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu, aby zapewnić, by „każdy sektor przemysłu w Europie, niezależnie od gałęzi, lokalizacji i wielkości, mógł w pełni korzystać z innowacji cyfrowych”71.
(37)  W kwietniu 2016 r. Komisja przyjęła inicjatywę w sprawie cyfryzacji europejskiego przemysłu, aby zapewnić, by „każdy sektor przemysłu w Europie, niezależnie od gałęzi, lokalizacji i wielkości, mógł w pełni korzystać z innowacji cyfrowych”. Ma to szczególne znaczenie dla małych i średnich przedsiębiorstw w sektorze kultury i sektorze kreatywnym.
__________________
71
Poprawka 56
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 39
(39)  Osiągnięcie stawianych celów może wymagać wykorzystania potencjału technologii uzupełniających w dziedzinie rozwiązań sieciowych i obliczeniowych, jak stwierdzono w komunikacie pt. „Cyfryzacja europejskiego przemysłu”73, w którym „dostępność światowej klasy sieci i infrastruktury przetwarzania w chmurze” uznano za kluczowy aspekt cyfryzacji przemysłu.
(39)  Osiągnięcie stawianych celów może wymagać wykorzystania potencjału technologii uzupełniających w dziedzinie rozwiązań sieciowych i obliczeniowych, jak stwierdzono w komunikacie pt. „Cyfryzacja europejskiego przemysłu”73, w którym „dostępność światowej klasy sieci i infrastruktury przetwarzania w chmurze” uznano za kluczowy komponent cyfryzacji przemysłu.
__________________
__________________
73 COM (2016)0180: Cyfryzacja europejskiego przemysłu. Pełne wykorzystanie możliwości jednolitego rynku cyfrowego.
73 COM (2016)0180: Cyfryzacja europejskiego przemysłu. Pełne wykorzystanie możliwości jednolitego rynku cyfrowego.
Poprawka 57
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 40
(40)  Ogólne rozporządzenie o ochronie danych, które obowiązuje od maja 2018 r. – dzięki wprowadzaniu pojedynczego zbioru przepisów bezpośrednio stosowanych w ramach porządku prawnego państw członkowskich – zagwarantuje swobodny przepływ danych osobowych między państwami członkowskimi i przyczyni się do zwiększenia zaufania i bezpieczeństwa osób fizycznych, co stanowi dwa niezbędne elementy rzeczywistego jednolitego rynku cyfrowego. Działania podejmowane w ramach niniejszego programu, które wiążą się z przetwarzaniem danych osobowych, powinny zatem wspierać stosowanie ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, np. w dziedzinie sztucznej inteligencji i technologii blockchain.
(40)  Rozporządzenie (UE) 2016/679 – dzięki wprowadzaniu pojedynczego zbioru przepisów bezpośrednio stosowanych w ramach porządku prawnego państw członkowskich – gwarantuje swobodny przepływ danych osobowych między państwami członkowskimi i przyczynia się do zwiększenia zaufania i bezpieczeństwa osób fizycznych, co stanowi dwa niezbędne elementy rzeczywistego jednolitego rynku cyfrowego. Wszystkie działania podejmowane w ramach niniejszego programu, które wiążą się z przetwarzaniem danych osobowych, powinny być zatem w pełni zgodne z tym rozporządzeniem. Powinny one w szczególności wspierać rozwój technologii cyfrowych zgodnych z zasadą uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania, która jest wiążąca na mocy wspomnianego rozporządzenia w zakresie, w jakim przetwarzanie dotyczy danych pochodzących z łączności elektronicznej, przy czym odpowiednio uwzględnia się przepisy dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady1a.
_________________
1a Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) (Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37).
Poprawka 58
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 41
(41)  Program należy realizować z pełnym poszanowaniem międzynarodowych i unijnych ram dotyczących ochrony i egzekwowania własności intelektualnej. Skuteczna ochrona własności intelektualnej odgrywa kluczową rolę w innowacji, a zatem jest niezbędna do skutecznej realizacji programu.
(41)  Program należy realizować z pełnym poszanowaniem międzynarodowych i unijnych ram dotyczących ochrony i egzekwowania własności intelektualnej. Skuteczna ochrona własności intelektualnej odgrywa kluczową rolę w innowacji i zachowaniu europejskiej wartości dodanej, a zatem jest niezbędna do skutecznej realizacji programu.
Poprawka 59
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 42
(42)  Organy realizujące niniejszy program powinny przestrzegać przepisów mających zastosowanie do instytucji Unii oraz przepisów krajowych dotyczących postępowania z informacjami, w szczególności ze szczególnie chronionymi informacjami jawnymi i informacjami niejawnymi UE.
(42)  W zakresie, w jakim organy realizujące niniejszy program posługują się szczególnie chronionymi informacjami jawnymi lub informacjami niejawnymi UE, powinny one przestrzegać stosownych przepisów ustanowionych w aktach prawnych Unii lub w ustawodawstwie krajowym dotyczących postępowania z informacjami, stosownie do przypadku.
Poprawka 60
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 43
(43)  Uznając znaczenie walki ze zmianą klimatu zgodnie z podjętym przez Unię zobowiązaniem do wdrożenia porozumienia paryskiego i do realizacji celów zrównoważonego rozwoju określonych przez ONZ, niniejszy program przyczyni się do uwzględniania działań w dziedzinie klimatu w głównym nurcie polityki oraz służyć będzie realizacji założenia, zgodnie z którym 25 % wydatków z budżetu UE powinno wspierać realizację celów w zakresie klimatu74. Odpowiednie działania zostaną wskazane na etapie opracowywania i realizacji programu i podlegać będą ponownej ocenie w ramach odnośnych ocen i przeglądów.
(43)  Uznając znaczenie walki ze zmianą klimatu zgodnie z podjętymi przez Unię zobowiązaniami do wdrożenia porozumienia paryskiego i do realizacji celów zrównoważonego rozwoju określonych przez ONZ, niniejszy program przyczyni się do uwzględniania działań w dziedzinie klimatu w głównym nurcie polityki oraz przysłuży się realizacji założenia, zgodnie z którym 25 % wydatków z budżetu UE powinno wspierać realizację celów w zakresie klimatu74. Odpowiednie działania powinny zostać wskazane na etapie opracowywania i realizacji programu i podlegać będą ponownej ocenie w ramach odnośnych ocen i przeglądów w celu zapewnienia pełnej zgodności z tymi zobowiązaniami.
_________________
_________________
74 COM(2018) 321 final, s. 1.
74 COM(2018) 321 final, s. 1.
Poprawka 61
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 44
(44)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjęcia programów prac, aby umożliwić osiągnięcie celów programu zgodnie z priorytetami Unii i państw członkowskich przy jednoczesnym zapewnieniu spójności, przejrzystości i ciągłości wspólnych działań podejmowanych przez Unię i państwa członkowskie. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201175 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję.
skreśla się
__________________
75 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13)
Poprawka 62
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 45
(45)  Programy prac powinny być co do zasady przyjmowane jako wieloletnie programy prac, zwykle co dwa lata, lub jako roczne programy prac, gdy uzasadniają to potrzeby związane z realizacją programu. Rodzaje finansowania i metody realizacji programu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy wybierać ze względu na ich potencjał osiągania szczegółowych celów działań i możliwość generowania rezultatów, z uwzględnieniem w szczególności kosztów kontroli, obciążeń administracyjnych oraz przewidywanego ryzyka niezgodności z przepisami. Należy zatem rozważyć stosowanie płatności ryczałtowych, stawek zryczałtowanych i kosztów jednostkowych, jak również finansowania niepowiązanego z kosztami, o którym mowa w art. 125 ust. 1 rozporządzenia finansowego.
(45)  Należy przyjąć programy prac, aby umożliwić osiągnięcie celów programu zgodnie z priorytetami Unii i państw członkowskich przy jednoczesnym zapewnieniu spójności, przejrzystości i ciągłości wspólnych działań podejmowanych przez Unię i państwa członkowskie. Programy prac powinny być co do zasady przyjmowane co dwa lata, lub co roku, gdy uzasadniają to potrzeby związane z realizacją programu. Rodzaje finansowania i metody realizacji programu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy wybierać ze względu na ich potencjał osiągania szczegółowych celów działań i możliwość generowania rezultatów, z uwzględnieniem w szczególności kosztów kontroli, obciążeń administracyjnych oraz przewidywanego ryzyka niezgodności z przepisami. Należy zatem rozważyć stosowanie płatności ryczałtowych, stawek zryczałtowanych i kosztów jednostkowych, jak również finansowania niepowiązanego z kosztami, o którym mowa w art. 125 ust. 1 rozporządzenia finansowego.
Poprawka 63
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 46
(46)  Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmian załącznika II w celu przeglądu lub uzupełnienia wskaźników. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(46)  Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmian załączników I i II w celu przeglądu lub uzupełnienia wskaźników. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
Poprawka 64
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 46 a (nowy)
(46a)   Aby zapewnić, utrzymać i rozwijać długoterminowe finansowanie programu „Cyfrowa Europa” konieczne są jasne, wspólne unijne przepisy, które będą ukierunkowane na przyszłość i będą sprzyjały konkurencji, w celu pobudzania inwestycji i innowacji oraz zachowania przystępności.
Poprawka 65
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 47
(47)  Niniejsze rozporządzenie zredagowano z poszanowaniem praw podstawowych i zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności praw i zasad, o których mowa w art. [8], [11], [16], [21], [35], [38] i [47], dotyczących ochrony danych osobowych, wolności wypowiedzi i informacji, wolności prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu dyskryminacji, ochrony zdrowia, ochrony konsumentów oraz prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu. Państwa członkowskie muszą stosować niniejsze rozporządzenie w sposób spójny z tymi prawami i zasadami.
(47)  Działania objęte zakresem programu powinny być prowadzone z poszanowaniem praw podstawowych i zasad ustanowionych zwłaszcza w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności praw i zasad, o których mowa w art. [8], [11], [16], [21], [22], [35], [38], [41] i [47], dotyczących ochrony danych osobowych, wolności wypowiedzi i informacji, wolności prowadzenia działalności gospodarczej, zakazu dyskryminacji, różnorodności językowej i prawa do porozumiewania się w którymkolwiek z języków UE, ochrony zdrowia, ochrony konsumentów oraz prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu. Działania takie powinny być zgodne z wszelkimi zobowiązaniami prawnymi, w tym z prawem międzynarodowym oraz z odpowiednimi decyzjami Komisji, jak również z zasadami etyki, włącznie z unikaniem naruszeń rzetelności badawczej.
Poprawka 66
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 47 a (nowy)
(47a)  W kwietniu 2018 r. Komisja zobowiązała się1a do stworzenia ram dla zainteresowanych stron i ekspertów w celu opracowania we współpracy z Europejską Grupą do spraw Etyki w Nauce i Nowych Technologiach projektu wytycznych dotyczących sztucznej inteligencji; Komisja będzie wspierać krajowe i unijne organizacje konsumenckie i organy nadzorujące ochronę danych w pogłębianiu znajomości aplikacji wykorzystujących sztuczną inteligencję, przy udziale Europejskiej Grupy Konsultacyjnej ds. Konsumentów oraz Europejskiej Rady Ochrony Danych.
__________________
1a Komunikat z dnia 25 kwietnia 2018 r. pt. „Sztuczna inteligencja dla Europy”, COM(2018)0237, dostępny pod adresem: http://www.europarl.europa.eu/RegData/docs_autres_institutions/commission_europeenne/com/2018/0237/COM_COM(2018)0237_PL.pdf
Poprawka 67
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Motyw 48
(48)  Państwa trzecie będące członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) mogą uczestniczyć w programach Unii w ramach współpracy ustanowionej na mocy Porozumienia EOG, która przewiduje realizację programów w drodze decyzji podjętej na podstawie tego porozumienia. W niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć przepis szczegółowy przewidujący przyznanie odpowiedzialnemu urzędnikowi zatwierdzającemu, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), jak również Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu praw i dostępu, które są im niezbędne do pełnego wykonywania ich odnośnych kompetencji.
skreśla się
Poprawka 68
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 1 – akapit 1
Niniejsze rozporządzenie ustanawia program „Cyfrowa Europa” („program”).
Niniejsze rozporządzenie ustanawia program „Cyfrowa Europa” („program”), który będzie realizowany w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r.
Poprawka 69
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – akapit 1 – litera e
e)  „centrum innowacji cyfrowych” oznacza podmiot prawny wyznaczony lub wybrany w otwartej i konkurencyjnej procedurze w celu realizacji zadań w ramach programu, w szczególności zapewniający dostęp do wiedzy technicznej i zaplecza doświadczalnego, takiego jak sprzęt i oprogramowanie, w celu umożliwienia cyfrowej transformacji przemysłu;
e)  „europejskie centrum innowacji cyfrowych” oznacza istniejący lub nowy podmiot prawny lub konsorcjum podmiotów prawnych wyznaczony lub wybrany w otwartej, przejrzystej i konkurencyjnej procedurze w celu realizacji zadań w ramach programu, w szczególności zapewniających dostęp do wiedzy technicznej i zaplecza doświadczalnego, takiego jak sprzęt i oprogramowanie, w celu umożliwienia cyfrowej transformacji przemysłu, jak również ułatwienia dostępu do finansowania. Europejskie centrum innowacji cyfrowych jest otwarte dla przedsiębiorstw niezależnie od ich formy i rozmiaru, w szczególności dla MŚP, przedsiębiorstw typu scale-up i administracji publicznych w całej Unii.
Europejskie centra innowacji cyfrowych działają jako punkty kompleksowej obsługi, gdzie przedsiębiorstwa – zwłaszcza MŚP, przedsiębiorstwa typu start-up i spółki o średniej kapitalizacji – mogą uzyskać pomoc w usprawnieniu działalności, procesów produkcyjnych, produktów i usług za pomocą technologii cyfrowej, co może zapewnić wartość dodaną. Centra tworzą zatem zdecentralizowaną sieć w całej Unii, oferującą przedsiębiorstwom wsparcie w celu zapewnienia, by umiejętności ich pracowników były dopasowane do fachowej wiedzy wymaganej do obsługi dostępnej technologii cyfrowej. Centra koordynują też działania z organizatorami kształcenia w celu wspierania szkoleń dla studentów oraz szkoleń w miejscu pracy dla pracowników;
Poprawka 70
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – akapit 1 – litera f a (nowa)
fa)   „umiejętność korzystania z mediów” oznacza umiejętności analityczne niezbędne do znalezienia własnej ścieżki pozwalającej zrozumieć świat cyfrowy;
Poprawka 71
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – akapit 1 – litera f b (nowa)
fb)  „partnerstwo europejskie” oznacza inicjatywę, w której ramach Unia wraz z partnerami prywatnymi lub publicznymi (takimi jak przemysł, organizacje badawcze, organy realizujące misję publiczną na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym lub międzynarodowym bądź organizacje społeczeństwa obywatelskiego, w tym fundacje i organizacje MŚP) zobowiązuje się do wspólnego wspierania rozwoju i wdrażania innowacji cyfrowych oraz realizacji działań związanych z wdrażaniem technologii cyfrowych, w tym działań związanych z absorpcją rynkową, regulacyjną lub polityczną;
Poprawka 72
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – akapit 1 – litera f c (nowa)
fc)  „małe i średnie przedsiębiorstwa” lub „MŚP” oznaczają małe i średnie przedsiębiorstwa zdefiniowane w art. 2 załącznika do zaleceniu Komisji 2003/361/WE;
Poprawka 73
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 2 – akapit 1 – litera f d (nowa)
fd)  „konsorcjum” oznacza grupę współpracujących ze sobą przedsiębiorstw utworzoną w celu podjęcia działania w ramach programu;
Poprawka 74
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 1 – wprowadzenie
1.  Program ma następujący cel ogólny: wspieranie procesu cyfrowej transformacji europejskiej gospodarki i europejskiego społeczeństwa oraz zapewnienie płynących z niej korzyści obywatelom Unii i unijnym przedsiębiorstwom. Program:
1.  Program ma następujący cel ogólny: wspieranie i przyspieszanie procesu cyfrowej transformacji europejskiej gospodarki i europejskiego przemysłu oraz społeczeństwa, a także zapewnienie płynących z niej korzyści obywatelom Unii, usługom publicznym w Unii i unijnym przedsiębiorstwom, jak również wzmocnienie strategicznej autonomii i spójności Unii Europejskiej, przy jednoczesnym zagwarantowaniu konkurencyjności i zmniejszeniu przepaści cyfrowej. Program:
Poprawka 75
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera b
b)  zapewni szersze upowszechnienie i większą absorpcję tych technologii w obszarach interesu publicznego oraz w sektorze prywatnym;
b)  zapewnia szersze upowszechnienie i większą absorpcję tych technologii w sektorze prywatnym oraz obszarach interesu publicznego, wspierając ich transformację cyfrową i zapewniając dostęp do technologii cyfrowych;
Poprawka 76
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – akapit 1 – litera a
a)  wdrożenie, koordynacja na poziomie Unii i eksploatacja w Unii zintegrowanej światowej klasy infrastruktury w zakresie obliczeń superkomputerowych w eksaskali77 i przetwarzania danych, która musi być dostępna na zasadach niekomercyjnych dla użytkowników publicznych i prywatnych oraz do celów badań naukowych finansowanych ze środków publicznych;
a)  wdrożenie, koordynacja na poziomie Unii i eksploatacja w Unii interoperacyjnej światowej klasy infrastruktury w zakresie obliczeń superkomputerowych w eksaskali77 i przetwarzania danych, która musi być dostępna dla użytkowników publicznych i prywatnych oraz do celów badań naukowych finansowanych ze środków publicznych i prywatnych;
__________________
__________________
77 Miliardy miliardów operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę.
77 Miliardy miliardów operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę.
Poprawka 77
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – akapit 1 – litera b
b)  wdrożenie gotowej do wykorzystania technologii / technologii operacyjnej będącej wynikiem badań naukowych i innowacji w celu stworzenia zintegrowanego unijnego ekosystemu obliczeń wielkiej skali, obejmującego wszystkie segmenty naukowego i przemysłowego łańcucha wartości, w tym sprzęt, oprogramowanie, zastosowania, usługi, wzajemne połączenia i umiejętności cyfrowe;
b)  wdrożenie gotowej do wykorzystania technologii / technologii operacyjnej będącej wynikiem badań naukowych i innowacji w celu stworzenia zintegrowanego unijnego ekosystemu obliczeń wielkiej skali, obejmującego wszystkie segmenty naukowego i przemysłowego łańcucha wartości, w tym sprzęt, oprogramowanie, zastosowania, usługi, wzajemne połączenia i umiejętności cyfrowe, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony danych;
Poprawka 78
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – akapit 1 – litera c
c)  wdrożenie i eksploatacja ponadeksaskalowej78 infrastruktury obliczeniowej, w tym integracja z kwantowymi technologiami obliczeniowymi i rozwój nowej infrastruktury naukowo-badawczej na potrzeby nauk obliczeniowych.
c)  wdrożenie i eksploatacja ponadeksaskalowej78 infrastruktury obliczeniowej, w tym integracja z kwantowymi technologiami obliczeniowymi i rozwój nowej infrastruktury naukowo-badawczej; zachęcanie do rozwijania w Unii sprzętu i oprogramowania koniecznego do takiego wdrożenia na potrzeby nauk obliczeniowych.
__________________
__________________
78 Moc obliczeniowa tysiąc razy większa niż w eksaskali.
78 Moc obliczeniowa tysiąc razy większa niż w eksaskali.
Poprawka 79
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 4 – akapit 1 a (nowy)
1a.  Działania w ramach celu szczegółowego nr 1 są realizowane głównie za pośrednictwem wspólnego przedsięwzięcia zaproponowanego przez Komisję i zatwierdzonego przez Radę Ministrów w dniu 25 czerwca 2018 r. zgodnie z rozporządzeniem (UE) ... Parlamentu Europejskiego i Rady1a.
__________________
1a Rozporządzenie w sprawie ustanowienia Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia w dziedzinie Obliczeń Wielkiej Skali. 10594/18. Bruksela, 18 września 2018 r. (OR. en). http://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-10594-2018-INIT/pl/pdf
Poprawka 80
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – akapit 1 – litera a
a)  budowa i wzmocnienie podstawowych zdolności w zakresie sztucznej inteligencji w Unii, w tym zasobów danych i bibliotek algorytmów, przy zachowaniu zgodności z przepisami w zakresie ochrony danych;
a)  budowa i wzmocnienie podstawowych zdolności w zakresie sztucznej inteligencji w Unii, w tym zasobów danych i bibliotek algorytmów. Przy zachowaniu zgodności z przepisami w zakresie ochrony danych, udostępniane rozwiązania i zasoby oparte na sztucznej inteligencji są zgodne z zasadami uwzględniania ochrony prywatności i bezpieczeństwa już na etapie projektowania oraz gwarantują, że człowiek pozostaje w centrum projektowania i wdrażania sztucznej inteligencji;
Poprawka 81
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – akapit 1 – litera b
b)  zapewnienie dostępności tych zdolności dla wszystkich przedsiębiorstw i administracji publicznych;
b)  zapewnienie dostępności tych zdolności dla wszystkich przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, i administracji publicznych, w tym organizacji niekomercyjnych, instytucji badawczych i uniwersytetów;
Poprawka 82
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – akapit 1 – litera c a (nowa)
ca)  rozwijanie i wzmacnianie zastosowań przemysłowych i systemów produkcyjnych, ułatwienie integracji technologii w łańcuchach wartości, rozwój innowacyjnych modeli biznesowych oraz skrócenie czasu potrzebnego od momentu powstania innowacji do chwili wprowadzenia jej do produkcji, a także propagowanie wykorzystania rozwiązań opartych na sztucznej inteligencji w obszarach interesu publicznego i w społeczeństwie;
Poprawka 83
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – akapit 1 a (nowy)
Działania w ramach celu szczegółowego „Sztuczna inteligencja” są realizowane wyłącznie w drodze zarządzania bezpośredniego przez Komisję lub agencję wykonawczą na podstawie analizy kosztów i korzyści.
Poprawka 84
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 5 – akapit 1 b (nowy)
Działania prowadzone w ramach celu szczegółowego nr 2 realizuje się zgodnie z zasadami etycznymi i stosownymi przepisami krajowymi, unijnymi i międzynarodowymi, w tym zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz europejską konwencją praw człowieka i protokołem do niej. Komisja, uwzględniając zalecenia grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. sztucznej inteligencji, określa warunki związane z kwestiami etycznymi w programach prac w ramach celu szczegółowego nr 2. W zaproszeniach lub umowach o udzielenie dotacji uwzględnia się stosowne warunki określone w programach prac. Oceny etycznej każdego projektu dokonuje się podczas oceny każdego działania. Działania, których nie można zaakceptować ze względów etycznych lub które nie spełniają warunków umownych, nie kwalifikują się do finansowania.
Poprawka 85
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 – litera a
a)  wspieranie, wraz z państwami członkowskimi, zamówień na zaawansowane systemy i narzędzia z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz infrastrukturę danych, przy zapewnieniu pełnej zgodności z przepisami w zakresie ochrony danych;
a)  wspieranie, wraz z państwami członkowskimi, zamówień na zaawansowane systemy i narzędzia z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz infrastrukturę danych, aby osiągnąć wysoki poziom wspólnego cyberbezpieczeństwa na szczeblu europejskim, przy zapewnieniu pełnej zgodności z przepisami w zakresie ochrony danych i z prawami podstawowymi oraz zagwarantowaniu autonomii strategicznej UE;
Poprawka 86
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 – litera b
b)  wspieranie optymalnego wykorzystania zgromadzonych w Europie wiedzy, zdolności i umiejętności z zakresu cyberbezpieczeństwa;
b)  wspieranie optymalnego wykorzystania i zwiększenia zgromadzonych w Europie wiedzy, zdolności i umiejętności z zakresu cyberbezpieczeństwa, a także wymiana najlepszych praktyk i włączanie ich w główny nurt polityki;
Poprawka 87
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 – litera c
c)  zapewnienie szerokiego wdrożenia najnowszych rozwiązań z zakresu cyberbezpieczeństwa w całej gospodarce;
c)  zapewnienie szerokiego wdrożenia najnowszych rozwiązań z zakresu cyberbezpieczeństwa w całej gospodarce, ze zwróceniem szczególnej uwagi na usługi publiczne i podstawowe podmioty gospodarcze, takie jak MŚP;
Poprawka 88
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 – litera d
d)  zwiększenie zdolności państw członkowskich i sektora prywatnego, aby pomóc im spełnić wymogi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii79.
d)  zwiększenie zdolności państw członkowskich i sektora prywatnego, aby pomóc im spełnić wymogi dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii79, w tym przez działania mające na celu rozwijanie kultury cyberbezpieczeństwa w organizacjach.
__________________
__________________
79 Dz.U. L 194 z 19.7.2016, s. 1.
79 Dz.U. L 194 z 19.7.2016, s. 1.
Poprawka 89
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 – litera d a (nowa)
da)  zwiększenie odporności na cyberataki, zwiększenie świadomości ryzyka i wiedzy użytkowników, w szczególności usług publicznych, MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, na temat podstawowych procedur bezpieczeństwa, aby zapewnić przedsiębiorstwom podstawowy poziom bezpieczeństwa, taki jak pełne szyfrowanie transmisji danych i łączności oraz aktualizacje oprogramowania, oraz zachęcanie do stosowania zasad uwzględniania bezpieczeństwa na etapie projektowania oraz jako opcji domyślnej, znajomości podstawowych procesów dotyczących bezpieczeństwa, a także cyberhigieny.
Poprawka 90
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 6 – akapit 1 a (nowy)
Działania w ramach celu szczegółowego nr 3 są realizowane przede wszystkim za pośrednictwem Europejskiego Centrum Kompetencji w dziedzinie Cyberbezpieczeństwa w kwestiach Przemysłu, Technologii i Badań Naukowych oraz sieci kompetencji w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, zgodnie z [rozporządzenie ..... Parlamentu Europejskiego i Rady1a].
__________________
1a Rozporządzenie ..... Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające Europejskie Centrum Kompetencji w dziedzinie Cyberbezpieczeństwa w kwestiach Przemysłu, Technologii i Badań Naukowych oraz sieć krajowych ośrodków koordynacji.
Poprawka 91
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – akapit 1 – wprowadzenie
Interwencja finansowa Unii w ramach celu szczegółowego nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe” wspiera rozwój zaawansowanych umiejętności cyfrowych w dziedzinach objętych wsparciem niniejszego programu, przyczyniając się w ten sposób do zwiększenia puli talentów w Europie i podnoszenia poziomu profesjonalizmu, zwłaszcza w odniesieniu do obliczeń wielkiej skali, analizy dużych zbiorów danych, cyberbezpieczeństwa, technologii rozproszonego rejestru, robotyki i sztucznej inteligencji. Interwencja finansowa służy realizacji następujących celów operacyjnych:
Interwencja finansowa Unii w ramach celu szczegółowego nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe” wspiera rozwój zaawansowanych umiejętności cyfrowych w dziedzinach objętych wsparciem niniejszego programu, przyczyniając się w ten sposób do zwiększenia puli talentów w Unii, zmniejszania przepaści cyfrowej, podnoszenia poziomu profesjonalizmu w sposób wyważony pod względem płci, zwłaszcza w odniesieniu do obliczeń wielkiej skali, analizy dużych zbiorów danych, cyberbezpieczeństwa, technologii rozproszonego rejestru, robotyki, sztucznej inteligencji, przetwarzania w chmurze, systemów i sieci komunikacji oraz kompetencji w zakresie ochrony danych. Aby pobudzać i udoskonalać rynek pracy oraz specjalizację w technologiach i zastosowaniach cyfrowych, interwencja finansowa służy realizacji następujących celów operacyjnych:
Poprawka 92
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – akapit 1 – litera a
a)  wspieranie opracowywania i realizacji długoterminowych szkoleń i kursów dla studentów, informatyków i pracowników;
a)  wspieranie opracowywania i realizacji długoterminowych kursów szkoleniowych wysokiej jakości, w tym kształcenia mieszanego, dla studentów, nauczycieli, szkoleniowców, informatyków, badaczy i pracowników, w tym urzędników służby cywilnej, we współpracy ze szkołami, uniwersytetami i ośrodkami badawczymi;
Poprawka 93
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – akapit 1 – litera b
b)  wspieranie opracowywania i realizacji krótkoterminowych szkoleń i kursów dla przedsiębiorców, liderów drobnej przedsiębiorczości i pracowników;
b)  wspieranie opracowywania i realizacji krótkoterminowych szkoleń i kursów wysokiej jakości, w tym kształcenia mieszanego, dla przedsiębiorców, liderów drobnej przedsiębiorczości oraz przedsiębiorstw typu start-up i pracowników, w tym urzędników służby cywilnej i osób samozatrudnionych;
Poprawka 94
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – akapit 1 – litera c
c)  wspieranie szkoleń w miejscu pracy i staży dla studentów, młodych przedsiębiorców i absolwentów.
c)  wspieranie szkoleń wysokiej jakości w miejscu pracy, w tym kształcenia mieszanego i staży dla studentów, młodych przedsiębiorców i absolwentów.
Poprawka 95
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 7 – akapit 1 a (nowy)
Działania w ramach celu szczegółowego nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe” są realizowane gównie w drodze zarządzania bezpośredniego przez Komisję Europejską. Europejskie centra innowacji cyfrowych mogą ułatwiać organizację szkoleń, doradzając przedsiębiorstwom i pełniąc funkcję łącznika z właściwymi centrami kompetencji w celu zapewnienia jak najszerszego zasięgu geograficznego w Unii.
Poprawka 96
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – wprowadzenie
Interwencja finansowa Unii w ramach celu szczegółowego nr 5 „Wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność” służy realizacji następujących celów operacyjnych:
Interwencja finansowa Unii w ramach celu szczegółowego nr 5 „Wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność” służy realizacji następujących celów operacyjnych, uzupełniających działania w zakresie infrastruktury cyfrowej podejmowane w tym celu, przy jednoczesnym zmniejszeniu przepaści cyfrowej:
Poprawka 97
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera a
a)  zapewnienie możliwości wdrożenia i dostępu do najnowszych technologii cyfrowych, zwłaszcza obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji i cyberbezpieczeństwa, w sektorze publicznym i obszarach interesu publicznego, takich jak opieka zdrowotna i społeczna, edukacja, sądownictwo, transport, energetyka, środowisko oraz sektor kultury i sektor kreatywny;
a)  zapewnienie możliwości skutecznego wdrożenia oraz, w drodze szkolenia, umiejętności niezbędnych dla uzyskania dostępu do najnowszych technologii cyfrowych, zwłaszcza obliczeń wielkiej skali, technologii językowych, sztucznej inteligencji i cyberbezpieczeństwa, w sektorze publicznym i obszarach interesu publicznego, takich jak opieka zdrowotna i społeczna, edukacja, sądownictwo, transport i komunikacja, energetyka, środowisko oraz sektor kultury i sektor kreatywny, a także przedsiębiorstwa mające siedzibę w Unii;
Poprawka 98
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera b
b)  wdrożenie, eksploatacja i utrzymanie transeuropejskiej interoperacyjnej infrastruktury usług cyfrowych (w tym powiązanych usług) na zasadzie komplementarności z działaniami krajowymi i regionalnymi;
b)  wdrożenie, eksploatacja i utrzymanie najnowocześniejszej transeuropejskiej interoperacyjnej infrastruktury usług cyfrowych w całej Unii (w tym powiązanych usług) na zasadzie komplementarności z działaniami krajowymi i regionalnymi;
Poprawka 99
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera c
c)  ułatwienie rozwoju, modernizacji i korzystania z rozwiązań i struktur przez europejskie administracje, europejski przemysł i obywateli Unii, w tym ponowne wykorzystywanie interoperacyjnych rozwiązań i struktur;
c)  ułatwienie rozwoju, modernizacji i korzystania z rozwiązań i struktur przez europejskie administracje, europejski przemysł i obywateli Unii, w tym otwarte oprogramowanie i ponowne wykorzystywanie interoperacyjnych rozwiązań i struktur;
Poprawka 100
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera d
d)  zapewnienie administracjom publicznym możliwości testowania technologii cyfrowych oraz dostępu do projektów pilotażowych z zakresu tych technologii, w tym ich transgranicznego wykorzystania;
d)  zapewnienie administracjom publicznym możliwości testowania technologii cyfrowych oraz dostępu do projektów pilotażowych z zakresu tych technologii, a także możliwości zwiększania ich skali, w tym ich transgranicznego wykorzystania;
Poprawka 101
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera e
e)  wspieranie absorpcji przez unijny przemysł, a zwłaszcza MŚP, zaawansowanych technologii cyfrowych i powiązanych technologii, w tym w szczególności obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa i przyszłych powstających technologii;
e)  wspieranie absorpcji przez unijny przemysł, a zwłaszcza MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up, zaawansowanych technologii cyfrowych i powiązanych technologii, w tym w szczególności obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, technologii rozproszonego rejestru, cyberbezpieczeństwa, ochrony danych, przetwarzania w chmurze oraz zarządzania informacjami i przyszłych powstających technologii;
Poprawka 102
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera f
f)  wspieranie projektowania, testowania, uruchamiania i wdrażania interoperacyjnych rozwiązań cyfrowych na potrzeby usług publicznych na szczeblu UE świadczonych za pośrednictwem platformy skupiającej oparte na danych rozwiązania wielkokrotnego użytku, pobudzanie innowacji i tworzenie wspólnych ram w celu uwolnienia pełnego potencjału usług świadczonych przez administracje publiczne z korzyścią dla obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw;
f)  wspieranie projektowania, utrzymania, testowania, uruchamiania i wdrażania interoperacyjnych rozwiązań cyfrowych na potrzeby usług publicznych na szczeblu UE świadczonych za pośrednictwem platformy skupiającej oparte na danych rozwiązania wielokrotnego użytku, pobudzanie innowacji i tworzenie wspólnych ram w celu uwolnienia pełnego potencjału usług świadczonych przez administracje publiczne z korzyścią dla obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw;
Poprawka 103
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera g
g)  zapewnienie stałej zdolności na poziomie Unii w celu monitorowania, analizowania i dostosowywania się do szybko zmieniających się cyfrowych tendencji, jak również zapewnienie wymiany najlepszych praktyk i włączania ich w główny nurt polityki;
g)  zapewnienie stałej zdolności na poziomie Unii w celu stymulowania rozwoju cyfrowego, a także monitorowania, analizowania i dostosowywania się do szybko zmieniających się cyfrowych tendencji, jak również zapewnienie wymiany najlepszych praktyk i włączania ich w główny nurt polityki oraz ułatwianie wzajemnej stymulacji między różnymi inicjatywami krajowymi, prowadzącej do rozwoju społeczeństwa cyfrowego dzięki stałej współpracy między wszystkimi podmiotami zaangażowanymi na szczeblu UE;
Poprawka 104
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 – litera h
h)  wspieranie współpracy zmierzającej do stworzenia europejskiego ekosystemu zaufanej infrastruktury na potrzeby usług i zastosowań z zakresu rozproszonego rejestru, w tym wspieranie interoperacyjności i standaryzacji oraz działanie na rzecz wdrażania zastosowań transgranicznych w UE;
h)  wspieranie współpracy zmierzającej do stworzenia europejskiego ekosystemu zaufanej infrastruktury na potrzeby m.in. usług i zastosowań z zakresu rozproszonego rejestru, w tym wspieranie interoperacyjności i standaryzacji oraz działanie na rzecz wdrażania zastosowań transgranicznych w UE zgodnie z zasadą uwzględnienia bezpieczeństwa i ochrony prywatności już na etapie projektowania, co gwarantuje ochronę i bezpieczeństwo konsumentów;
Poprawka 105
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 8 – akapit 1 a (nowy)
Działania w ramach celu szczegółowego nr 5 „Wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność” są realizowane gównie w drodze zarządzania bezpośredniego przez Komisję Europejską. Europejskie centra innowacji cyfrowych i centra kompetencji mogą występować w charakterze podmiotów ułatwiających.
Poprawka 106
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 1
1.  Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2021–2027 wynosi 9 194 000 000 EUR według cen bieżących.
1.  Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2021–2027 wynosi 8 192 391 000 EUR w cenach z 2018 r. (9 194 000 000 EUR według cen bieżących).
Poprawka 107
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a
a)  do 2 698 240 000 EUR na cel szczegółowy nr 1 „Obliczenia wielkiej skali”;
a)  do 2 404 289 438 EUR w cenach z 2018 r. (2 698 240 000 EUR według cen bieżących) na cel szczegółowy nr 1 „Obliczenia wielkiej skali”;
Poprawka 108
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 2 – litera b
b)  do 2 498 369 000 EUR na cel szczegółowy nr 2 „Sztuczna inteligencja”;
b)  do 2 226 192 703 EUR w cenach z 2018 r. (2 498 369 000 EUR według cen bieżących) na cel szczegółowy nr 2 „Sztuczna inteligencja”;
Poprawka 109
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 2 – litera c
c)  do 1 998 696 000 EUR na cel szczegółowy nr 3 „Cyberbezpieczeństwo i zaufanie”;
c)  do 1 780 954 875 EUR w cenach z 2018 r. (1 998 696 000 EUR według cen bieżących) na cel szczegółowy nr 3 „Cyberbezpieczeństwo i zaufanie”;
Poprawka 110
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 2 – litera d
d)  do 699 543 000 EUR na cel szczegółowy nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe”;
d)  do 623 333 672 EUR w cenach z 2018 r. (699 543 000 EUR według cen bieżących) na cel szczegółowy nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe”;
Poprawka 111
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 2 – litera e
e)  do 1 299 152 000 EUR na cel szczegółowy nr 5 „Wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność”;
e)  do 1 157 620 312 EUR w cenach z 2018 r. (1 299 152 000 EUR według cen bieżących) na cel szczegółowy nr 5 „Wdrażanie, optymalne wykorzystanie zdolności cyfrowych i interoperacyjność”.
Poprawka 112
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 9 – ustęp 5
5.  Środki przydzielone państwom członkowskim w ramach zarządzania dzielonego mogą, na ich wniosek, zostać przeniesione do programu. Komisja wykonuje te środki bezpośrednio zgodnie z art. 62 ust. 1 lit. a) rozporządzenia finansowego lub pośrednio zgodnie z lit. c) tego artykułu. W miarę możliwości środki te wykorzystuje się na rzecz danego państwa członkowskiego.
5.  Środki przydzielone państwom członkowskim w ramach zarządzania dzielonego mogą, na ich wniosek, zostać przeniesione do programu. Komisja wykonuje te środki bezpośrednio zgodnie z art. 62 ust. 1 lit. a) rozporządzenia finansowego lub pośrednio zgodnie z lit. c) tego artykułu. W miarę możliwości środki te wykorzystuje się w maksymalnym możliwym stopniu na rzecz danego państwa członkowskiego.
Poprawka 113
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – wprowadzenie
Program jest otwarty dla:
skreśla się
Poprawka 114
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 1
1.  członków Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, którzy są członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
1.  Program jest otwarty dla członków Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, którzy są członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
Poprawka 115
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 2
2.  państw przystępujących, państw kandydujących i potencjalnych kandydatów, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami ich udziału w programach Unii, ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rad stowarzyszenia lub w podobnych porozumieniach oraz zgodnie ze szczegółowymi warunkami ustanowionymi w porozumieniach między Unią a tymi państwami;
2.  pełne lub częściowe stowarzyszenie z programem państw trzecich, których nie wspomniano w pkt 1, odbywa się na podstawie przeprowadzanych w trybie indywidualnym ocen odnoszących się do celów szczegółowych, zgodnie z warunkami ustanowionymi w szczegółowej umowie regulującej uczestnictwo danego państwa trzeciego w dowolnym programie Unii, pod warunkiem że umowa ta spełnia następujące kryteria:
–  uczestnictwo państwa trzeciego leży w interesie Unii;
–  uczestnictwo przyczynia się do osiągnięcia celów ustanowionych w art. 3;
–  uczestnictwo nie budzi żadnych obaw pod względem bezpieczeństwa i jest w pełni zgodne w właściwymi wymogami w zakresie bezpieczeństwa ustanowionymi w art. 12;
–  umowa zapewnia sprawiedliwą równowagę w odniesieniu do wkładów i korzyści państw trzecich uczestniczących w programach Unii;
–  umowa ustanawia warunki uczestnictwa w programach, obejmujące obliczenie wkładu finansowego do poszczególnych programów oraz ich koszty administracyjne. Wkład ten stanowi dochód przeznaczony na określony cel zgodnie z art. [21 ust. 5] [nowego rozporządzenia finansowego];
–  umowa nie powierza państwu trzeciemu uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do programu;
–  umowa gwarantuje Unii prawo do zapewnienia należytego zarządzania finansami i ochrony jej interesów finansowych.
Poprawka 116
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 2 a (nowy)
2a.  Przygotowując programy prac, Komisja Europejska lub inne odpowiednie organy wykonawcze oceniają w trybie indywidualnym, czy w odniesieniu do działań ujętych w programach prac spełnione są warunki umowy, o której mowa w pkt 2.
Poprawka 117
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 3
3.  państw objętych europejską polityką sąsiedztwa, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami udziału tych państw w programach Unii, ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rad stowarzyszenia lub w podobnych porozumieniach oraz zgodnie ze szczegółowymi warunkami ustanowionymi w porozumieniach między Unią a tymi państwami;
skreśla się
Poprawka 118
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 10 – akapit 1 – punkt 4
4.  państw trzecich, zgodnie z warunkami ustanowionymi w szczegółowej umowie regulującej uczestnictwo danego państwa trzeciego w dowolnym programie Unii, pod warunkiem że umowa ta
skreśla się
—  zapewnia odpowiednią równowagę pod względem wkładów i korzyści państwa trzeciego uczestniczących w programach Unii;
—  określa warunki uczestnictwa w programach, w tym mechanizm obliczania wkładów finansowych do poszczególnych programów i ich kosztów administracyjnych. Wkłady te stanowią dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. [21 ust. 5] [nowego rozporządzenia finansowego];
—  nie przyznaje państwu trzeciemu uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do programu;
—  gwarantuje prawo Unii do zapewnienia należytego zarządzania finansami i ochrony jej interesów finansowych.
Poprawka 119
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 11 – ustęp 2
2.  Współpraca z państwami trzecimi i organizacjami wymienionymi w ust. 1 w ramach celu szczegółowego nr 3 „Cyberbezpieczeństwo i zaufanie” podlega przepisom art. [12].
2.  Współpraca z państwami trzecimi i organizacjami wymienionymi w ust. 1 w ramach celu szczegółowego nr 1 „Obliczenia wielkiej skali”, celu szczegółowego nr 2 „Sztuczna inteligencja” i celu szczegółowego nr 3 „Cyberbezpieczeństwo i zaufanie” podlega przepisom art. [12].
Poprawka 120
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 5
5.  Program prac może również przewidywać, że podmioty prawne mające siedzibę w państwach stowarzyszonych i podmioty prawne, które mają siedzibę w UE, lecz są kontrolowane z państwa trzeciego, nie kwalifikują się do uczestnictwa we wszystkich lub niektórych działaniach w ramach celu szczegółowego nr 3 ze względów bezpieczeństwa. W takich przypadkach zaproszenia do składania wniosków i zaproszenia do składania ofert ogranicza się do grona podmiotów mających siedzibę lub uznanych za mające siedzibę w państwach członkowskich i kontrolowanych przez państwa członkowskie lub obywateli państw członkowskich.
5.  Program prac może również przewidywać, że podmioty prawne mające siedzibę w państwach stowarzyszonych i podmioty prawne, które mają siedzibę w UE, lecz są kontrolowane z państwa trzeciego, nie kwalifikują się do uczestnictwa we wszystkich lub niektórych działaniach w ramach celów szczegółowych nr 1, 2 i 3 ze względów strategicznych i bezpieczeństwa. W takich przypadkach zaproszenia do składania wniosków i zaproszenia do składania ofert ogranicza się do grona podmiotów mających siedzibę lub uznanych za mające siedzibę w państwach członkowskich i kontrolowanych przez państwa członkowskie lub obywateli państw członkowskich.
Poprawka 121
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 5 a (nowy)
5a.  Nie zezwala się na działania obejmujące transfer technologii poza Unię. Aby zapewnić osiągnięcie długoterminowych celów w zakresie bezpieczeństwa strategicznego, należy przeprowadzić ocenę możliwości w odniesieniu do udziału podmiotów, których główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się poza Unią.
Poprawka 122
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 12 – ustęp 5 b (nowy)
5b.  W stosownych przypadkach Komisja lub organ finansujący może przeprowadzić kontrole bezpieczeństwa; działania sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa mogą zostać wyłączone lub zakończone w dowolnym momencie.
Poprawka 123
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 13 – ustęp 1
1.  Program zaprojektowano tak, aby przy jego wykonaniu możliwe było osiągnięcie synergii – szczegółowo opisanych w załączniku III – z innymi programami finansowania unijnego, w szczególności za pomocą mechanizmów finansowania komplementarnego z programów UE, jeżeli dopuszcza to tryb zarządzania, w sposób następczy lub naprzemienny bądź poprzez połączenie środków, w tym na potrzeby współfinansowania działań.
1.  Program zaprojektowano tak, aby przy jego wykonaniu możliwe było osiągnięcie synergii – szczegółowo opisanych w załączniku III – z innymi programami finansowania unijnego, w szczególności za pomocą mechanizmów finansowania komplementarnego z programów UE, jeżeli dopuszcza to tryb zarządzania, w sposób następczy lub naprzemienny bądź poprzez połączenie środków, w tym na potrzeby współfinansowania działań. Komisja zapewnia, aby w przypadku wykorzystania uzupełniającego charakteru programu w odniesieniu do innych programów finansowania europejskiego, w szczególności takich jak fundusze ESI, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), „Horyzont Europa” i instrument „Łącząc Europę” (CEF-2), Program InvestEU, Erasmus i Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), nie utrudniano osiągnięcia celów szczegółowych nr 1–5.
Komisja bada możliwości poprawy skuteczności ogółu programów, które oferują zasoby w dziedzinie cyfryzacji.
Poprawka 124
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 13 – ustęp 2
2.  Ustanawia się odpowiednie mechanizmy koordynacji między odpowiednimi organami oraz odpowiednie narzędzia monitorowania w celu systematycznego zapewnienia synergii między programem a wszelkimi odpowiednimi instrumentami finansowania unijnego. Mechanizmy te pomagają zapobiegać powielaniu wydatków oraz do maksymalizacji ich wpływu.
2.  Ustanawia się odpowiednie mechanizmy koordynacji między odpowiednimi organami, a także między organami i Komisją Europejską, oraz odpowiednie narzędzia monitorowania w celu systematycznego zapewnienia synergii między programem a wszelkimi odpowiednimi instrumentami finansowania unijnego. Mechanizmy te pomagają zapobiegać powielaniu wydatków oraz do maksymalizacji ich wpływu.
Poprawka 125
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 14 – ustęp 2
2.  Program może zapewniać finansowanie w dowolnej formie przewidzianej w rozporządzeniu finansowym, w tym w szczególności w postaci zamówień stanowiących główny tryb, jak również w postaci dotacji i nagród. Może również zapewniać finansowanie w formie instrumentów finansowych w ramach operacji łączonych.
2.  Program może zapewniać finansowanie w dowolnej formie przewidzianej w rozporządzeniu finansowym, w tym w szczególności w postaci zamówień dokonywanych przez Komisję lub organ finansujący, przez beneficjentów dotacji indywidualnie lub wspólnie, stanowiących główny tryb działania, jak również w postaci dotacji i nagród. Zamówienia mogą dawać uprawnienia do zawierania wielu umów w ramach tej samej procedury i można w nich ustalać warunki realizacji zgodne z mającymi zastosowanie międzynarodowymi porozumieniami w sprawie zamówień. Program może również zapewniać finansowanie w formie instrumentów finansowych w ramach operacji łączonych.
Poprawka 126
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 15 – akapit 1
Program może być realizowany w ramach partnerstwa europejskiego. Może ono polegać w szczególności na wnoszeniu wkładów do istniejących lub nowych partnerstw publiczno-prywatnych w formie wspólnych przedsięwzięć utworzonych na podstawie art. 187 TFUE. W odniesieniu do tych wkładów stosuje się przepisy dotyczące partnerstw europejskich na podstawie [rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, dodać odniesienie].
Program może być realizowany w ramach partnerstwa europejskiego uzgodnionego w procesie programowania strategicznego między Komisją a państwami członkowskimi. Może ono polegać w szczególności na wnoszeniu wkładów do istniejących lub nowych partnerstw publiczno-prywatnych w formie wspólnych przedsięwzięć utworzonych na podstawie art. 187 TFUE. W odniesieniu do tych wkładów stosuje się przepisy dotyczące partnerstw europejskich na podstawie [rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, dodać odniesienie].
Poprawka 127
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 15 – akapit 1 a (nowy)
Partnerstwa europejskie:
a)  ustanawia się w przypadkach, gdy osiągną cele programu „Cyfrowa Europa” skuteczniej niż sama Unia;
b)  realizuje się z poszanowaniem takich zasad jak unijna wartość dodana, przejrzystość, otwartość, oddziaływanie, efekt mnożnikowy, długoterminowe zaangażowanie finansowe wszystkich uczestniczących stron, elastyczność, spójność i komplementarność z inicjatywami unijnymi, lokalnymi, regionalnymi, krajowymi i międzynarodowymi;
c)  zawiera się na czas określony i przewiduje warunki stopniowego wycofywania finansowania ze środków programu.
Poprawka 128
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 15 – akapit 1 b (nowy)
Przepisy i kryteria ich wyboru, wdrażania, monitorowania, oceny i stopniowego wycofywania określono w [dodać odniesienie].
Poprawka 129
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – tytuł
Centra innowacji cyfrowych
Europejskie centra innowacji cyfrowych
Poprawka 130
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 1
1.  W pierwszym roku realizacji programu tworzy się początkową sieć centrów innowacji cyfrowych.
1.  W pierwszym roku realizacji programu tworzy się w oparciu o istniejącą infrastrukturę początkową sieć europejskich centrów innowacji cyfrowych, przy czym w każdym państwie członkowskim musi powstać co najmniej jedno europejskie centrum innowacji cyfrowych.
Poprawka 131
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 – wprowadzenie
2.  Do celów utworzenia sieci, o której mowa w ust. 1, każde państwo członkowskie wyznacza w drodze otwartej i konkurencyjnej procedury kandydujące podmioty w oparciu o następujące kryteria:
2.  Do celów utworzenia sieci, o której mowa w ust. 1, każde państwo członkowskie wyznacza w drodze otwartej, przejrzystej, włączającej i konkurencyjnej procedury kandydujące podmioty w oparciu o następujące kryteria:
Poprawka 132
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 – litera a
a)  odpowiednie kompetencje w zakresie funkcjonowania centrów innowacji cyfrowych;
a)  odpowiednie kompetencje w zakresie funkcjonowania europejskich centrów innowacji cyfrowych;
Poprawka 133
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 – litera b
b)  odpowiednia zdolność w zakresie zarządzania, odpowiedni personel oraz odpowiednia infrastruktura;
b)  odpowiednia zdolność w zakresie zarządzania, odpowiedni personel oraz odpowiednia infrastruktura i odpowiednie kwalifikacje;
Poprawka 134
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 – litera d a (nowa)
da)  udokumentowana współpraca z sektorem prywatnym w celu zapewnienia rynkowej stosowności interwencji w ramach celów szczegółowych nr 1–5;
Poprawka 135
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 – litera d b (nowa)
db)  powiązania z istniejącymi centrami ICT utworzonymi w ramach programu „Horyzont 2020”, z centrum EUinvest i z europejską siecią przedsiębiorstw;
Poprawka 136
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 2 a (nowy)
2a.  Szczegółowe warunki, jakie należy spełnić, by zostać wyznaczonym jako „europejskie centrum innowacji cyfrowych”, a także zadania do wypełnienia są ujednolicone i publikowane w odpowiednim czasie, aby umożliwić właściwe przygotowanie i wdrożenie działań.
Poprawka 137
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 3 – wprowadzenie
3.  Komisja przyjmuje decyzję w sprawie wyboru podmiotów wchodzących w skład początkowej sieci. Podmioty te są wybierane przez Komisję spośród podmiotów kandydujących wskazanych przez państwa członkowskie w oparciu o kryteria wymienione w ust. 2 i następujące dodatkowe kryteria:
3.  Komisja przyjmuje decyzję w sprawie wyboru podmiotów wchodzących w skład początkowej sieci. Podmioty te są wybierane i wyraźnie identyfikowane przez Komisję spośród podmiotów kandydujących wskazanych przez państwa członkowskie w oparciu o kryteria wymienione w ust. 2 i następujące dodatkowe kryteria:
Poprawka 138
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 3 – litera b
b)  konieczność zapewnienia przez początkową sieć zaspokojenia potrzeb przemysłu i obszarów interesu publicznego oraz kompleksowego i zrównoważonego zasięgu geograficznego.
b)  konieczność zapewnienia przez początkową sieć zaspokojenia potrzeb przemysłu i obszarów interesu publicznego oraz kompleksowego i zrównoważonego zasięgu geograficznego, zwiększenia konwergencji oraz wypełnienia luki między krajami objętymi polityką spójności a innymi państwami członkowskimi, a także zmniejszenia przepaści cyfrowej pod względem geograficznym.
Poprawka 139
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 4
4.  Kolejne centra innowacji cyfrowych wybiera się w ramach otwartej i konkurencyjnej procedury, tak aby zapewnić jak najszerszy zasięg geograficzny sieci w całej Europie. Liczba podmiotów skupionych w sieci musi być proporcjonalna do populacji poszczególnych państw członkowskich, przy czym w każdym państwie członkowskim musi istnieć przynajmniej jedno centrum innowacji cyfrowych. W celu uwzględnienia szczególnych ograniczeń, z jakimi borykają się regiony najbardziej oddalone w UE, można wyznaczyć konkretne podmioty w celu zaspokojenia ich potrzeb.
4.  Kolejne europejskie centra innowacji cyfrowych wybiera się w ramach otwartej, przejrzystej i konkurencyjnej procedury, tak aby zapewnić jak najszerszy zasięg geograficzny sieci w całej Europie. Liczba podmiotów skupionych w sieci musi być proporcjonalna do populacji poszczególnych państw członkowskich. W celu uwzględnienia szczególnych ograniczeń, z jakimi borykają się regiony najbardziej oddalone w UE, można wybrać dodatkowe centra innowacji w tych regionach.
Poprawka 140
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 5
5.  Centra innowacji cyfrowych mogą otrzymywać finansowanie w postaci dotacji.
5.  Europejskie centra innowacji cyfrowych są wyraźnie identyfikowane za pomocą specjalnego znaku i otrzymują finansowanie w postaci dotacji.
Poprawka 141
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 – wprowadzenie
6.  Centra innowacji cyfrowych, które otrzymują finansowanie, biorą udział w realizacji programu w celu:
6.  Europejskie centra innowacji cyfrowych, które otrzymują finansowanie, biorą udział w realizacji programu w celu:
Poprawka 142
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 – litera a
a)  świadczenia usług transformacji cyfrowej – w tym udostępniania zaplecza testowego i doświadczalnego – na rzecz MŚP oraz spółek o średniej kapitalizacji, również w sektorach, w których absorpcja technologii cyfrowych i powiązanych technologii następuje powoli;
a)  świadczenia usług transformacji cyfrowej i zapewniania wiedzy technicznej – w tym udostępniania zaplecza testowego i doświadczalnego – na rzecz przedsiębiorstw typu start-up, MŚP oraz spółek o średniej kapitalizacji, również w sektorach, w których absorpcja technologii cyfrowych i powiązanych technologii następuje powoli;
Poprawka 143
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 – litera a a (nowa)
aa)  wspierania przedsiębiorstw, w szczególności MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, organizacji i organów administracji publicznej w dążeniu do zwiększenia konkurencyjności i usprawnienia modeli biznesowych dzięki wykorzystaniu nowych technologii objętych programem;
Poprawka 144
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 – litera b
b)  transferu wiedzy fachowej i know-how między regionami, w szczególności kojarzenia MŚP i spółek o średniej kapitalizacji mających siedzibę w jednym regionie z centrami innowacji cyfrowych utworzonymi w innych regionach i najbardziej właściwymi, aby świadczyć odpowiednie usługi;
b)  transferu wiedzy fachowej i know-how między regionami, w szczególności kojarzenia MŚP, przedsiębiorstw typu start-up i spółek o średniej kapitalizacji mających siedzibę w jednym regionie z europejskimi centrami innowacji cyfrowych utworzonymi w innych regionach i najbardziej właściwymi, aby świadczyć odpowiednie usługi; zachęcania do wymiany umiejętności, wspólnych inicjatyw i dobrych praktyk;
Poprawka 145
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 – litera c
c)  świadczenia usług tematycznych, w tym usług związanych ze sztuczną inteligencją, obliczeniami wielkiej skali i cyberbezpieczeństwem oraz zaufaniem, na rzecz administracji, organizacji sektora publicznego, MŚP i spółek o średniej kapitalizacji. Poszczególne centra innowacji cyfrowych mogą specjalizować się w świadczeniu konkretnych usług tematycznych i nie muszą świadczyć wszystkich usług tematycznych wymienionych w niniejszym ustępie;
c)  świadczenia usług tematycznych, w tym usług związanych ze sztuczną inteligencją, obliczeniami wielkiej skali i cyberbezpieczeństwem oraz zaufaniem, na rzecz administracji, organizacji sektora publicznego, MŚP, przedsiębiorstw typu start-up i spółek o średniej kapitalizacji. Poszczególne europejskie centra innowacji cyfrowych mogą specjalizować się w świadczeniu konkretnych usług tematycznych i nie muszą świadczyć wszystkich usług tematycznych wymienionych w niniejszym ustępie;
Poprawka 146
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – ustęp 6 a (nowy)
6a.  Europejskie centra innowacji cyfrowych mogą też współpracować z Europejskim Instytutem Innowacji i Technologii (EIT), w szczególności na mocy programu EIT Digital, a także z centrami innowacji cyfrowych tworzonymi na mocy programu „Horyzont 2020”.
Poprawka 147
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 16 – akapit 6 b (nowy)
6b.  Europejskie centra innowacji cyfrowych mogą wykonywać działania centrów innowacji cyfrowych utworzonych na mocy programów ramowych w zakresie badań naukowych i innowacji, w tym centrów innowacji EIT Digital.
Poprawka 148
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 17 – ustęp 1
1.  Do finansowania kwalifikują się wyłącznie działania przyczyniające się do realizacji celów, o których mowa w art. [3] i art. [4]–[8].
1.  Zgodnie z ogólnymi celami określonymi w załączniku I do finansowania kwalifikują się wyłącznie działania przyczyniające się do realizacji celów, o których mowa w art. [3] i art. [4]–[8].
Poprawka 149
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 18 – ustęp 2 – litera a – podpunkt ii
(ii)  państwie trzecim stowarzyszonym z programem;
(ii)  państwie trzecim stowarzyszonym z programem zgodnie z art. 10 i 12;
Poprawka 150
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 18 – ustęp 3
3.  Podmioty prawne mające siedzibę w państwie trzecim, które nie jest stowarzyszone z programem, mogą w drodze wyjątku kwalifikować się do uczestnictwa w działaniach szczególnych, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów programu.
3.  Podmioty prawne mające siedzibę w państwie trzecim, które nie jest stowarzyszone z programem, mogą w drodze wyjątku kwalifikować się do uczestnictwa w działaniach szczególnych, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów programu i nie pociąga za sobą dodatkowych zagrożeń dla bezpieczeństwa Unii ani nie podważa strategicznej autonomii Unii.
Poprawka 151
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 18 – ustęp 4
4.  Do uczestnictwa w programie nie kwalifikują się osoby fizyczne, z wyjątkiem dotacji przyznawanych w ramach celu szczegółowego nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe”.
4.  Osoby fizyczne mogą kwalifikować się do uzyskania dotacji przyznawanych w ramach celu szczegółowego nr 4 „Zaawansowane umiejętności cyfrowe”. Obywatele państw trzecich mogą się kwalifikować, pod warunkiem że mieszkają w Unii.
Poprawka 152
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 19 – akapit 1
Dotacje w ramach programu są przyznawane i zarządzane zgodnie z tytułem VIII rozporządzenia finansowego.
Dotacje w ramach programu są przyznawane i zarządzane zgodnie z tytułem VIII rozporządzenia finansowego i mogą – z należycie uzasadnionych powodów – pokrywać do 100 % kosztów kwalifikowalnych, bez uszczerbku dla zasady współfinansowania oraz zgodnie ze specyfikacjami określonymi dla poszczególnych celów.
Poprawka 153
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – wprowadzenie
1.  Kryteria przyznawania dotacji określa się w programach prac oraz w zaproszeniach do składania wniosków z uwzględnieniem co najmniej następujących elementów:
(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)
Poprawka 154
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – litera e
e)  w stosownych przypadkach skutki ekonomiczne, społeczne, wpływ na klimat i środowisko oraz dostępność;
e)  w stosownych przypadkach skutki ekonomiczne, wpływ na klimat i środowisko oraz skutki społeczne, w szczególności wspieranie dostępności oraz równych możliwości edukacyjnych i zawodowych;
Poprawka 155
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – litera g
g)  w stosownych przypadkach wyważony rozkład geograficzny w całej Unii, w tym w regionach najbardziej oddalonych;
g)  w stosownych przypadkach wyważony rozkład geograficzny w całej Unii, w tym w regionach najbardziej oddalonych, a także w krajach i na terytoriach zamorskich;
Poprawka 156
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – litera h a (nowa)
ha)  w stosownych przypadkach swoboda ponownego wykorzystania i dostosowania wyników projektów;
Poprawka 157
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – litera h b (nowa)
hb)  w stosownych przypadkach interes publiczny;
Poprawka 158
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 20 – ustęp 1 – litera h c (nowa)
hc)  w stosownych przypadkach zmniejszenie przepaści cyfrowej między regionami, obywatelami lub przedsiębiorstwami.
Poprawka 159
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 21 – akapit 1
Działania łączone przewidziane w ramach niniejszego programu realizowane są zgodnie z [rozporządzeniem w sprawie Funduszu InvestEU] i tytułem X rozporządzenia finansowego.
Działania łączone przewidziane w ramach niniejszego programu realizowane są zgodnie z [rozporządzeniem w sprawie Funduszu InvestEU] i tytułem X rozporządzenia finansowego. Kwota wydatków z tego programu, która ma zostać połączona z instrumentem finansowym, nie podlega zwrotowi.
Poprawka 160
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 22 – ustęp 2 a (nowy)
2a.  W przypadku gdy danemu działaniu przyznano już lub otrzymało ono wcześniej wkłady z innego programu unijnego lub wsparcie z funduszu UE, wkład ten lub wsparcie to są wymieniane we wniosku o wkład z niniejszego programu.
Poprawka 161
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 23 – ustęp 3
3.  Pierwszy wieloletni program prac koncentruje się na działaniach określonych w załączniku i zapewnia, aby działania wspierane przez program nie wypierały finansowania prywatnego. Kolejne programy prac mogą obejmować działania, których nie określono w załączniku, pod warunkiem że są one spójne z celami niniejszego rozporządzenia określonymi w art. [4–8].
3.  Programy prac koncentrują się na działaniach określonych w załączniku I i zapewniają, aby działania wspierane przez program nie wypierały finansowania prywatnego.
Poprawka 162
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 23 – ustęp 3 a (nowy)
3a.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 27 w celu zmiany załącznika I z myślą o dokonaniu przeglądu lub uzupełnieniu działań określonych w tym załączniku w sposób zgodny z celami niniejszego rozporządzenia określonymi w art. 4–8.
Poprawka 163
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 1
1.  Wskaźniki służące monitorowaniu wykonania i postępów w realizacji programu pod kątem osiągnięcia celów szczegółowych wymienionych w art. 3 określono w załączniku II.
1.  Wymierne wskaźniki służące monitorowaniu wykonania i postępów w realizacji programu pod kątem osiągnięcia celów szczegółowych wymienionych w art. 3 określono w załączniku II.
Poprawka 164
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 1 a (nowy)
1a.  Komisja określa metodykę ustalania wymiernych wskaźników służących dokładnej ocenie postępów w kierunku osiągnięcia celów ogólnych wymienionych w art. 3 ust. 1. Na podstawie tej metodyki Komisja uzupełnia załącznik III najpóźniej do dnia 1 stycznia 2021 r.
Poprawka 165
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 2
2.  Aby zapewnić skuteczną ocenę postępów programu w osiąganiu jego celów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 27 w celu zmiany załącznika II, aby dokonać przeglądu wskaźników lub uzupełnić je, jeżeli uzna to za konieczne, oraz uzupełnić niniejsze rozporządzenie o przepisy dotyczące ustanowienia ram monitorowania i oceny.
2.  Aby zapewnić skuteczną ocenę postępów programu w osiąganiu jego celów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 27 w celu zmiany załącznika II, aby dokonać przeglądu wymiernych wskaźników lub uzupełnić je, jeżeli uzna to za konieczne, oraz uzupełnić niniejsze rozporządzenie o przepisy dotyczące ustanowienia ram monitorowania i oceny.
Poprawka 166
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 3
3.  System sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów zapewnia wydajne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na potrzeby monitorowania realizacji programu i jego wyników. W tym celu na odbiorców środków unijnych oraz państwa członkowskie nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.
3.  System sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów zapewnia, by dane na potrzeby monitorowania realizacji i wyników programu były przydatne do dogłębnej analizy poczynionych postępów i napotkanych trudności oraz by były gromadzone w sposób wydajny, skuteczny i terminowy. W tym celu na odbiorców środków unijnych oraz państwa członkowskie nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.
Poprawka 167
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 24 – ustęp 4
4.  Oficjalne statystyki UE, takie jak regularne badania statystyczne poświęcone ICT, wykorzystuje się w maksymalnym zakresie. Na etapie początkowego projektowania i późniejszego opracowywania wskaźników statystycznych stosowanych do monitorowania realizacji programu oraz poczynionych postępów w transformacji cyfrowej przeprowadza się konsultacje z krajowymi urzędami statystycznymi, które również, wraz z Eurostatem, angażuje się w ten proces.
4.  Oficjalne statystyki UE, takie jak regularne badania statystyczne poświęcone ICT, jak również zgromadzone zbiory danych DESI na poziomie NUTS-2 wykorzystuje się w najbardziej efektywny sposób, co pomoże zaradzić problemowi braku danych regionalnych związanych z programem „Cyfrowa Europa”. Na etapie początkowego projektowania i późniejszego opracowywania wskaźników statystycznych stosowanych do monitorowania realizacji programu oraz poczynionych postępów w transformacji cyfrowej przeprowadza się konsultacje z krajowymi urzędami statystycznymi, które również, wraz z Eurostatem, angażuje się w ten proces.
Poprawka 168
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – tytuł
Ocena
Ocena programu
Poprawka 169
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – ustęp 1
1.  Oceny przeprowadza się w terminie pozwalającym na uwzględnienie ich wyników w procesie decyzyjnym.
1.  Komisja zapewnia regularne monitorowanie i ocenę zewnętrzną programu, w szczególności w oparciu o system sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów, o którym mowa w art. 24 ust. 3. Ocena obejmuje ocenę jakościową postępów w kierunku realizacji celów ogólnych wymienionych w art. 3 ust. 1.
Poprawka 170
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – ustęp 2
2.  Ocena śródokresowa programu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji programu, jednak nie później niż w ciągu czterech lat od rozpoczęcia realizacji programu.
2.  Oprócz regularnego monitorowania programu Komisja sporządza sprawozdanie z oceny śródokresowej i przedkłada je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów nie później niż dnia 31 grudnia 2024 r. Ocena śródokresowa zawiera ustalenia niezbędne do podjęcia decyzji w sprawie kontynuacji programu po 2027 r. i jego celów.
Ocenę śródokresową przekazuje się Parlamentowi Europejskiemu.
Poprawka 171
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – ustęp 3
3.  Po zakończeniu realizacji programu, lecz nie później niż cztery lata po upływie okresu określonego w art. [1] Komisja przeprowadza ocenę końcową programu.
3.  Na podstawie zewnętrznej i niezależnej oceny końcowej Komisja sporządza sprawozdanie z oceny końcowej programu, zawierające ocenę jego skutków w dłuższej perspektywie i jego zrównoważonego charakteru.
Poprawka 172
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – ustęp 4 a (nowy)
4a.  Komisja przedkłada sprawozdanie z oceny końcowej programu, o którym mowa w ust. 3, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów nie później niż dnia 31 grudnia 2030 r.
Poprawka 173
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 25 – ustęp 5
5.  Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.
skreśla się
Poprawka 174
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 26 – ustęp 4
4.  W ramach systemu kontroli strategia audytu może opierać się na kontroli finansowej reprezentatywnej próby wydatków. Uzupełnienie takiej reprezentatywnej próby stanowią dane dobrane w oparciu o ocenę ryzyka związanego z wydatkami.
4.  W ramach systemu kontroli strategia audytu opiera się na kontroli finansowej przynajmniej reprezentatywnej próby wydatków. Uzupełnienie takiej reprezentatywnej próby stanowią dane dobrane w oparciu o ocenę ryzyka związanego z wydatkami.
Poprawka 175
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 2
2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 24, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2028 r.
2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 23 i 24, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2028 r.
Poprawka 176
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 3
3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 24, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 23 i 24, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
Poprawka 177
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 27 – ustęp 6
6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 24 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 23 i 24 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Poprawka 178
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 1
1.  Odbiorcy finansowania unijnego uznają pochodzenie i zapewniają eksponowanie finansowania unijnego (w szczególności podczas promowania działań i ich wyników) poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych informacji skierowanych do różnych grup odbiorców, w tym do mediów i opinii publicznej.
1.  Odbiorcy finansowania unijnego uznają pochodzenie i zapewniają eksponowanie finansowania unijnego (w szczególności podczas promowania działań i ich wyników) poprzez dostarczanie spójnych, prawdziwych, skutecznych i proporcjonalnych informacji skierowanych do różnych grup odbiorców, w tym do mediów i opinii publicznej.
Poprawka 179
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Artykuł 29 – ustęp 2
2.  Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z programem, jego działaniami i wynikami. Zasoby finansowe przydzielone na program przyczyniają się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z celami, o których mowa w art. [3].
2.  Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z programem, jego działaniami i wynikami. Zapewnia również zintegrowane informacje i dostęp potencjalnych wnioskodawców do finansowania unijnego w sektorze cyfrowym. Zasoby finansowe przydzielone na program przyczyniają się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z celami, o których mowa w art. [3].
Poprawka 180
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 1 – akapit 2 – punkt 1
1.  ramy wspólnych zamówień na zintegrowaną sieć światowej klasy urządzeń HPC, w tym infrastrukturę w zakresie eksaskalowych obliczeń superkomputerowych oraz przetwarzania danych. Infrastruktura ta będzie dostępna dla użytkowników z sektora publicznego i prywatnego na zasadzie niedochodowej oraz do celów badań finansowanych ze środków publicznych;
1.  ramy wspólnych zamówień na zintegrowaną sieć światowej klasy urządzeń HPC, w tym infrastrukturę w zakresie eksaskalowych obliczeń superkomputerowych oraz przetwarzania danych. Infrastruktura ta będzie dostępna dla wszystkich przedsiębiorstw i administracji publicznych i na zasadzie niedochodowej dla użytkowników z sektora publicznego i prywatnego oraz do celów badań finansowanych ze środków publicznych;
Poprawka 181
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 1 – akapit 2 – punkt 6
6.  wykorzystanie technologii gotowej do użytku/technologii operacyjnej: obliczenia superkomputerowe jako usługa będąca wynikiem badań naukowych i innowacji ukierunkowanych na budowę zintegrowanego unijnego ekosystemu HPC, obejmującego wszystkie segmenty naukowego i przemysłowego łańcucha wartości (sprzęt, oprogramowanie, zastosowania, usługi, wzajemne połączenia i zaawansowane umiejętności cyfrowe).
6.  wykorzystanie technologii gotowej do użytku/technologii operacyjnej: obliczenia superkomputerowe jako usługa będąca wynikiem badań naukowych i innowacji, w szczególności nowych technologii, które wcześniej korzystały lub obecnie korzystają z finansowania unijnego, ukierunkowanych na budowę zintegrowanego unijnego ekosystemu HPC, obejmującego wszystkie segmenty naukowego i przemysłowego łańcucha wartości (sprzęt, oprogramowanie, zastosowania, usługi, wzajemne połączenia i zaawansowane umiejętności cyfrowe).
Poprawka 182
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 2 – akapit 1
Program ma na celu rozbudowę i zwiększenie podstawowych zdolności w zakresie sztucznej inteligencji (AI) w Europie, w tym zasobów danych i repozytoriów algorytmów, oraz zapewnienie ich dostępności dla wszystkich przedsiębiorstw i administracji publicznych, jak również wzmocnienie i połączenie w sieć istniejących placówek prowadzących testy i doświadczenia związane ze sztuczną inteligencją w państwach członkowskich.
Program ma na celu rozbudowę i zwiększenie podstawowych zdolności w zakresie sztucznej inteligencji (AI) i technologii rozproszonego rejestru w Europie, w tym zasobów danych i repozytoriów algorytmów, oraz zapewnienie ich dostępności dla wszystkich przedsiębiorstw i administracji publicznych, jak również wzmocnienie i połączenie w sieć istniejących placówek prowadzących testy i doświadczenia związane ze sztuczną inteligencją w państwach członkowskich.
Poprawka 183
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 4 – akapit 1
Program ma wspierać łatwy dostęp obecnej i przyszłej siły roboczej do zaawansowanych umiejętności cyfrowych, w szczególności w zakresie HPC, AI, rozproszonych rejestrów (np. technologii blockchain) oraz cyberbezpieczeństwa poprzez oferowanie studentom, absolwentom i pracownikom, niezależnie od ich miejsca pobytu, możliwości nabywania i rozwijania tych umiejętności.
Program ma wspierać łatwy dostęp obecnej i przyszłej siły roboczej do zaawansowanych umiejętności cyfrowych i możliwości szkoleniowe w tej dziedzinie, w szczególności w zakresie HPC, AI, rozproszonych rejestrów (np. technologii blockchain) oraz cyberbezpieczeństwa poprzez oferowanie studentom, absolwentom lub obywatelom w każdym wieku potrzebującym podniesienia kwalifikacji, osobom poszukującym pracy i pracownikom, niezależnie od ich miejsca pobytu, możliwości nabywania i rozwijania tych umiejętności.
Poprawka 184
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 4 – akapit 2 – punkt 1
1.  dostęp do szkoleń w miejscu pracy poprzez umożliwienie udziału w praktykach w ośrodkach kompetencji i w przedsiębiorstwach wdrażających zaawansowane technologie;
1.  dostęp do szkoleń w miejscu pracy i możliwości kształcenia mieszanego poprzez umożliwienie udziału w praktykach w ośrodkach kompetencji i w przedsiębiorstwach wdrażających zaawansowane technologie;
Poprawka 185
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 4 – akapit 4
Wszystkie interwencje zostaną opracowane i będą realizowane przede wszystkim za pośrednictwem centrów innowacji cyfrowych, o których mowa w art. 15.
Wszystkie interwencje zostaną opracowane i będą realizowane przede wszystkim za pośrednictwem centrów innowacji cyfrowych, o których mowa w art. 16.
Poprawka 186
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 5 – sekcja I – punkt 1 – podpunkt 1.2
1.2.  wspieranie projektowania, działań pilotażowych, wdrażania, utrzymywania i promowania spójnego ekosystemu transgranicznej infrastruktury usług cyfrowych oraz ułatwianie wdrażania płynnie działających, kompleksowych, bezpiecznych, interoperacyjnych, wielojęzycznych i interoperacyjnych w wymiarze transgranicznym lub międzysektorowym rozwiązań i wspólnych struktur w obrębie administracji publicznej. Uwzględnia się również metody oceny skutków i korzyści;
1.2.  wspieranie projektowania, działań pilotażowych, wdrażania, utrzymywania, rozszerzania i promowania spójnego ekosystemu transgranicznej infrastruktury usług cyfrowych oraz ułatwianie wdrażania płynnie działających, kompleksowych, bezpiecznych, interoperacyjnych, wielojęzycznych i interoperacyjnych w wymiarze transgranicznym lub międzysektorowym rozwiązań i wspólnych struktur w obrębie administracji publicznej. Uwzględnia się również metody oceny skutków i korzyści;
Poprawka 187
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 5 – sekcja I – punkt 2 – podpunkt 2.1
2.1.  zapewnienie obywatelom Unii dostępu do ich danych osobowych dotyczących zdrowia, a także możliwości ich współdzielenia, wykorzystywania i zarządzania nimi w bezpieczny sposób w wymiarze transgranicznym, niezależnie od ich lokalizacji lub lokalizacji samych danych; Dokończenie budowy infrastruktury usług cyfrowych w zakresie e-zdrowia oraz rozszerzenie jej o nowe usługi cyfrowe, jak również wspieranie wdrażania europejskiego formatu wymiany elektronicznej dokumentacji medycznej;
2.1.  zapewnienie obywatelom Unii dostępu do ich danych osobowych dotyczących zdrowia, a także możliwości ich współdzielenia, wykorzystywania i zarządzania nimi w bezpieczny sposób gwarantujący im prywatność w wymiarze transgranicznym, niezależnie od ich lokalizacji lub lokalizacji samych danych; Dokończenie budowy infrastruktury usług cyfrowych w zakresie e-zdrowia oraz rozszerzenie jej o nowe usługi cyfrowe, jak również wspieranie wdrażania europejskiego formatu wymiany elektronicznej dokumentacji medycznej;
Poprawka 188
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 5 – sekcja I – punkt 3
3.  Sądownictwo: zapewnienie płynnej i bezpiecznej transgranicznej komunikacji elektronicznej w obrębie sądownictwa oraz między sądownictwem a innymi właściwymi organami w obszarze wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych i karnych. Poprawa dostępu obywateli, przedsiębiorstw, prawników praktyków i pracowników sądownictwa do wymiaru sprawiedliwości oraz do informacji i procedur prawnych dzięki semantycznie interoperacyjnym połączeniom z krajowymi bazami danych i rejestrami, a także ułatwianie pozasądowego rozstrzygania sporów za pośrednictwem internetu. Propagowanie rozwoju i wdrażania innowacyjnych technologii na potrzeby sądów i prawników w oparciu o rozwiązania wykorzystujące sztuczną inteligencję, które mogą usprawnić i przyspieszyć procedury (na przykład zastosowania w zakresie technologii prawnych).
3.  Sądownictwo: zapewnienie płynnej i bezpiecznej transgranicznej komunikacji elektronicznej w obrębie sądownictwa oraz między sądownictwem a innymi właściwymi organami w obszarze wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych i karnych. Poprawa dostępu obywateli, przedsiębiorstw, prawników praktyków i pracowników sądownictwa do wymiaru sprawiedliwości oraz do informacji i procedur prawnych dzięki semantycznie interoperacyjnym połączeniom z bazami danych i rejestrami, a także ułatwianie pozasądowego rozstrzygania sporów za pośrednictwem internetu. Propagowanie rozwoju i wdrażania innowacyjnych technologii na potrzeby sądów i prawników w oparciu o rozwiązania wykorzystujące sztuczną inteligencję, które mogą usprawnić i przyspieszyć procedury (na przykład zastosowania w zakresie technologii prawnych).
Poprawka 189
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 5 – sekcja I – punkt 4
4.  Transport, energia i środowisko naturalne: wdrożenie zdecentralizowanych rozwiązań i infrastruktury wymaganych do celów zastosowań cyfrowych na dużą skalę, takich jak inteligentne miasta lub inteligentne obszary wiejskie, w celu wsparcia polityki transportowej, energetycznej i środowiskowej.
4.  Transport, energia i środowisko naturalne: wdrożenie zdecentralizowanych rozwiązań i infrastruktury wymaganych do celów zastosowań cyfrowych na dużą skalę, takich jak inteligentne miasta, inteligentne obszary wiejskie lub regiony najbardziej oddalone, w celu wsparcia polityki transportowej, energetycznej i środowiskowej.
Poprawka 190
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 1 – część 5 – sekcja II – tytuł
II Początkowe działania związane z cyfryzacją przemysłu:
(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)
Poprawka 191
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 2 – punkt 2.2
2.2  Liczba przedsiębiorstw i organizacji stosujących AI
2.2  Liczba przedsiębiorstw i organizacji przeprowadzających testy i doświadczenia z zakresu AI we współpracy z centrami innowacji cyfrowych
Poprawka 192
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 2 – punkt 2.2 a (nowy)
2.2a   Liczba konkretnych zastosowań AI wspieranych przez program, które są obecnie komercjalizowane
Poprawka 193
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 4 – punkt 4.1
4.1  Liczba przeszkolonych i pracujących specjalistów ds. ICT
4.1  Liczba przeszkolonych co roku i pracujących w Unii specjalistów ds. ICT
Poprawka 194
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 4 – punkt 4.2
4.2  Liczba przedsiębiorstw, które mają trudności z rekrutacją specjalistów ds. ICT
4.2  Liczba przedsiębiorstw, które mają każdego roku trudności z rekrutacją specjalistów ds. ICT w Unii
Poprawka 195
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 4 – punkt 4.2 b (nowy)
4.2b   Liczba studentów, niedawnych absolwentów i bezrobotnych, których sytuacja poprawiła się po odbyciu szkolenia w ramach programu
Poprawka 196
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 5 – punkt 5.1
5.1  Wykorzystanie cyfrowych usług publicznych
5.1  Częstotliwość wykorzystania cyfrowych usług publicznych
Poprawka 197
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 5 – punkt 5.2
5.2  Przedsiębiorstwa o wysokim wskaźniku wykorzystania technologii cyfrowych
5.2  Liczba przedsiębiorstw o wysokim wskaźniku wykorzystania technologii cyfrowych
Poprawka 198
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 2 – część 5 – punkt 5.3
5.3  Zbieżność krajowych ram interoperacyjności z europejskimi ramami interoperacyjności
5.3  Poziom zbieżności krajowych ram interoperacyjności z europejskimi ramami interoperacyjności
Poprawka 199
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 3 – punkt 1 – litera b a (nowa)
ba)   program „Cyfrowa Europa” aktywnie tworzy synergie z programem „Horyzont Europa” w odniesieniu do trwałości danych pochodzących z projektów badawczych;
Poprawka 200
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 3 – punkt 1 – litera c
c)  w ramach programu „Cyfrowa Europa” realizowane będą inwestycje w (i) budowanie potencjału cyfrowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa i zaawansowanych umiejętności cyfrowych; oraz (ii) proces wdrażania na szczeblu krajowym i regionalnym – zgodnie z unijnymi ramami – zdolności cyfrowych i najnowszych technologii cyfrowych w obszarach interesu publicznego (takich jak opieka zdrowotna, administracja publiczna, wymiar sprawiedliwości i edukacja) lub w obszarach, w których istnieją niedoskonałości rynku (takich jak cyfryzacja przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw);
c)  w ramach programu „Cyfrowa Europa” realizowane będą inwestycje w (i) budowanie potencjału cyfrowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa i zaawansowanych umiejętności cyfrowych; oraz (ii) proces wdrażania na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym – zgodnie z unijnymi ramami – zdolności cyfrowych i najnowszych technologii cyfrowych w obszarach interesu publicznego (takich jak opieka zdrowotna, administracja publiczna, wymiar sprawiedliwości i edukacja) lub w obszarach, w których istnieją niedoskonałości rynku (takich jak cyfryzacja przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw);
Poprawka 201
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Załącznik 3 – punkt 3 – litera c
c)  w ramach programu „Cyfrowa Europa” realizowane będą inwestycje w (i) budowanie potencjału cyfrowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa i zaawansowanych umiejętności cyfrowych; oraz (ii) proces wdrażania na szczeblu krajowym i regionalnym – zgodnie z unijnymi ramami – zdolności cyfrowych i najnowszych technologii cyfrowych w obszarach interesu publicznego (takich jak opieka zdrowotna, administracja publiczna, wymiar sprawiedliwości i edukacja) lub w obszarach, w których istnieją niedoskonałości rynku (takich jak cyfryzacja przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw);
c)  w ramach programu „Cyfrowa Europa” realizowane będą inwestycje w (i) budowanie potencjału cyfrowego w zakresie obliczeń wielkiej skali, sztucznej inteligencji, technologii rozproszonego rejestru, cyberbezpieczeństwa i zaawansowanych umiejętności cyfrowych; oraz (ii) proces wdrażania na szczeblu krajowym i regionalnym – zgodnie z unijnymi ramami – zdolności cyfrowych i najnowszych technologii cyfrowych w obszarach interesu publicznego (takich jak opieka zdrowotna, administracja publiczna, wymiar sprawiedliwości i edukacja) lub w obszarach, w których istnieją niedoskonałości rynku (takich jak cyfryzacja przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw);

(1) Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0408/2018).


Umowa między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską o współpracy w zakresie uregulowań prawnych dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego ***
PDF 119kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zatwierdzenia w imieniu Unii Europejskiej zmiany do Umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską o współpracy w zakresie uregulowań prawnych dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (07482/2018 – C8-0157/2018 – 2016/0343(NLE))
P8_TA(2018)0522A8-0432/2018

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (07482/2018),

–  uwzględniając projekt zmiany 1 do Umowy o współpracy w zakresie uregulowań prawnych dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Wspólnotą Europejską (07236/2017),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 100 ust. 2 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0157/2018),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Transportu i Turystyki (A8-0432/2018),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki.


Wspólny system podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych *
PDF 226kWORD 71k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych (COM(2018)0148 – C8-0137/2018 – 2018/0073(CNS))
P8_TA(2018)0523A8-0428/2018

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2018)0148),

–  uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0137/2018),

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlamenty Danii, Irlandii, Izbę Reprezentantów Malty oraz Drugą Izbę parlamentu Niderlandów, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0428/2018),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka
Poprawka 1
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 1
(1)  Światowa gospodarka szybko staje się gospodarką cyfrową, w związku z czym pojawiły się nowe sposoby prowadzenia działalności gospodarczej. Cechą charakterystyczną przedsiębiorstw cyfrowych jest fakt, że ich działalność jest ściśle związana z internetem. Zwłaszcza modele działalności cyfrowej polegają w dużej mierze na zdolności prowadzenia działań na odległość – przy ograniczonej obecności fizycznej lub bez jej obecności, na wkładzie użytkowników końcowych w proces tworzenia wartości oraz na znaczeniu wartości niematerialnych.
(1)  Światowa gospodarka szybko staje się gospodarką cyfrową, w związku z czym pojawiły się nowe sposoby prowadzenia działalności gospodarczej. Cechą charakterystyczną przedsiębiorstw cyfrowych jest fakt, że ich działalność jest ściśle związana z internetem. Zwłaszcza modele działalności cyfrowej polegają w dużej mierze na zdolności prowadzenia działań na odległość – przy ograniczonej obecności fizycznej lub podlegającej opodatkowaniu w danym państwie bądź bez jej obecności, na wkładzie użytkowników końcowych w proces tworzenia wartości oraz na znaczeniu wartości niematerialnych.
Poprawka 2
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 2
(2)  Obowiązujące obecnie przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych opracowano głównie na przestrzeni XX wieku, na potrzeby przedsiębiorstw tradycyjnych. Opierają się one na założeniu, że opodatkowanie powinno mieć miejsce tam, gdzie tworzona jest wartość. Jednak zastosowanie obowiązujących obecnie przepisów do gospodarki cyfrowej doprowadziło do zniekształceń, jeżeli chodzi o miejsce, w którym opodatkowane są zyski, oraz miejsce, w którym tworzona jest wartość, a dotyczy to zwłaszcza modeli prowadzenia działalności polegających w dużym stopniu na uczestnictwie użytkowników. Oczywiste stało się zatem, że obowiązujące obecnie przepisy dotyczące podatku od osób prawnych są niedostosowane, jeżeli chodzi o opodatkowanie zysków z gospodarki cyfrowej, i że trzeba je poddać przeglądowi.
(2)  Obowiązujące obecnie przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych opracowano głównie na przestrzeni XX wieku, na potrzeby przedsiębiorstw tradycyjnych. Opierają się one na założeniu, że opodatkowanie powinno mieć miejsce tam, gdzie tworzona jest wartość. Jednak zastosowanie obowiązujących obecnie przepisów do gospodarki cyfrowej doprowadziło do zniekształceń, jeżeli chodzi o miejsce, w którym opodatkowane są zyski, oraz miejsce, w którym tworzona jest wartość, a dotyczy to zwłaszcza modeli prowadzenia działalności polegających w dużym stopniu na uczestnictwie użytkowników. Cyfryzacja zmieniła rolę użytkowników, umożliwiając im większe zaangażowanie w proces tworzenia wartości. Oczywiste stało się zatem, że obowiązujące obecnie przepisy dotyczące podatku od osób prawnych nie uwzględniają tego nowego czynnika, jeżeli chodzi o opodatkowanie zysków z gospodarki cyfrowej, i że trzeba je poddać pilnemu przeglądowi.
Poprawka 3
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 2 a (nowy)
(2a)   Celem przepisów jest wyeliminowanie luki między opodatkowaniem przychodów z usług cyfrowych i opodatkowaniem przychodów tradycyjnych. Obecnie w odniesieniu do przedsiębiorstw cyfrowych stosowana jest średnia efektywna stopa podatkowa w wysokości jedynie 9,5 % w porównaniu ze stopą wynoszącą 23,2 % dla tradycyjnych modeli biznesowych1a. System podatkowy musi być sprawiedliwy i korzystny dla ogółu społeczeństwa. Wszystkie przedsiębiorstwa działające na jednolitym rynku powinny mieć równe warunki konkurencji.
_________________
1a Źródło: Obliczenia pochodzące z oceny skutków Komisji Europejskiej na podstawie ZEW (2016, 2017) oraz ZEW i in. (2017).
Poprawka 4
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 3
(3)  Przegląd ten jest istotnym elementem jednolitego rynku cyfrowego3, mając na uwadze fakt, że jednolity rynek cyfrowy wymaga nowoczesnych i stabilnych ram podatkowych w odniesieniu do gospodarki cyfrowej, które będą stymulować innowacje, przeciwdziałać rozdrobnieniu rynku oraz pozwolą wszystkim zaangażowanym podmiotom na włączanie się w nową dynamikę rynku na sprawiedliwych i zrównoważonych warunkach.
(3)  Przegląd ten jest istotnym elementem jednolitego rynku cyfrowego3, mając na uwadze fakt, że jednolity rynek cyfrowy wymaga sprawiedliwych, nowoczesnych i stabilnych ram podatkowych w odniesieniu do gospodarki zdigitalizowanej, które będą stymulować innowacje i wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu, przeciwdziałać rozdrobnieniu rynku oraz pozwolą wszystkim zaangażowanym podmiotom na włączanie się w nową dynamikę rynku na sprawiedliwych i zrównoważonych warunkach. Cyfryzacja ma wpływ na całą gospodarkę, co wykracza poza stworzenie podatku od usług cyfrowych; w związku z tym należy zreformować przepisy podatkowe. Środki ad hoc zawarte w niniejszej dyrektywie nie powinny opóźniać prac w zakresie opodatkowania znaczącej obecności na rynku cyfrowym oraz włączenia tego opodatkowania do wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych.
__________________
__________________
3 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy (COM(2015) 0192 final z 6.5.2015).
3 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy (COM(2015) 0192 final z 6.5.2015).
Poprawka 5
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 5
(5)  Mając na uwadze fakt, że kwestia opodatkowania w gospodarce cyfrowej ma charakter globalny, idealnym podejściem byłoby opracowanie wielostronnego, międzynarodowego rozwiązania. Z tego powodu Komisja aktywnie uczestniczy w międzynarodowej debacie. Prace na w ramach OECD trwają. Jednak osiągnięcie postępów na szczeblu międzynarodowym jest niełatwe. W związku z tym podejmowane są działania zmierzające do dostosowania przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych na szczeblu Unii6 oraz do zachęcania do zawierania porozumień z jurysdykcjami pozaunijnymi7, tak by ramy opodatkowania osób prawnych były odpowiednie do nowych modeli cyfrowej działalności gospodarczej.
(5)  Mając na uwadze fakt, że kwestia opodatkowania w gospodarce cyfrowej ma charakter globalny, idealnym podejściem byłoby opracowanie wielostronnego, międzynarodowego rozwiązania. Z tego powodu Komisja aktywnie uczestniczy w międzynarodowej debacie. Prace w ramach OECD, Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Grupy Banku Światowego, tworzących platformę na rzecz współpracy w zakresie opodatkowania, trwają. Jednak osiągnięcie postępów na szczeblu międzynarodowym jest niełatwe. W związku z tym podejmowane są działania zmierzające do dostosowania przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych na szczeblu Unii6 oraz do zachęcania do zawierania porozumień z jurysdykcjami pozaunijnymi7, tak by ramy opodatkowania osób prawnych były odpowiednie do nowych modeli cyfrowej działalności gospodarczej. Należy zapewnić spójność z otwartymi ramami dotyczącymi erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS), aby zagwarantować, że nie będą one odbiegać od standardów międzynarodowych, i uniknąć powielania złożoności.
__________________
__________________
6 Wniosek dotyczący dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (COM(2018) 0147l).
6 Wniosek dotyczący dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (COM(2018)0147).
7 Zalecenie Komisji w sprawie opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (C(2018) 1650 final).
7 Zalecenie Komisji w sprawie opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (C(2018) 1650 final).
Poprawka 6
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 6
(6)  Oczekując na te działania, których przyjęcie i wdrożenie może potrwać, państwa członkowskie stoją pod presją znalezienia rozwiązań w tym zakresie, mając na względzie ryzyko, że ich podstawy opodatkowania osób prawnych ulegają na przestrzeni czasu dezaktualizacji. Nieskoordynowane działania podejmowane przez państwa członkowskie indywidualnie mogą powodować fragmentację jednolitego rynku i zakłócenia konkurencji, a tym samym utrudniać rozwój nowych zastosowań cyfrowych i zakłócać konkurencyjność Unii jako całości. Z tego powodu konieczne jest przyjęcie zharmonizowanego podejścia w sprawie rozwiązania przejściowego, które będzie ukierunkowaną odpowiedzią na powyższy problem do momentu, gdy wprowadzone zostanie rozwiązanie kompleksowe.
(6)  Oczekując na te działania, których przyjęcie i wdrożenie może potrwać, państwa członkowskie stoją pod presją znalezienia rozwiązań w tym zakresie, mając na względzie ryzyko, że ich podstawy opodatkowania osób prawnych ulegają na przestrzeni czasu dezaktualizacji. Nieskoordynowane działania podejmowane przez państwa członkowskie indywidualnie mogą powodować fragmentację jednolitego rynku i zakłócenia konkurencji, a tym samym utrudniać rozwój nowych zastosowań cyfrowych i zakłócać konkurencyjność Unii jako całości. Z tego powodu konieczne jest przyjęcie zharmonizowanego podejścia w sprawie rozwiązania przejściowego, które będzie ukierunkowaną odpowiedzią na powyższy problem do momentu, gdy wprowadzone zostanie rozwiązanie kompleksowe. Rozwiązanie przejściowe należy czasowo ograniczyć, aby uniknąć jego przypadkowego wdrożenia jako stałego rozwiązania. W związku z tym należy wprowadzić klauzulę wygaśnięcia, której skutkiem byłoby automatyczne wygaśnięcie niniejszej dyrektywy po ustanowieniu kompleksowego rozwiązania, najlepiej na poziomie międzynarodowym. Do dnia 31 grudnia 2020 r., jeżeli nie zostanie uzgodnione żadne kompleksowe rozwiązanie, Komisja powinna rozważyć wniosek oparty na art. 116 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Parlament Europejski i Rada stanowią zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Ma to nadrzędne znaczenie w celu niezwłocznego osiągnięcia porozumienia, aby uniknąć mnożenia jednostronnych krajowych podatków od usług cyfrowych ustanawianych przez państwa członkowskie.
Poprawka 7
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 7
(7)  To przejściowe rozwiązanie powinno zaowocować wprowadzeniem wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych („DST”) pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych przez niektóre podmioty. Powinien być to łatwy do wdrożenia środek ukierunkowany na przychody pochodzące ze świadczenia usług cyfrowych, w przypadku których użytkownicy wnoszą istotny wkład w proces tworzenia wartości. Jak opisano w motywie 5, czynnik ten (tworzenie wartości przez użytkownika) leży również u podstaw działań w odniesieniu do przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych.
(7)  To przejściowe rozwiązanie powinno zaowocować wprowadzeniem wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych („DST”) pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych, włącznie z treściami online, przez niektóre podmioty. Powinien być to łatwy do wdrożenia środek ukierunkowany na przychody pochodzące ze świadczenia usług cyfrowych, w przypadku których użytkownicy i wartości niematerialnewnoszą istotny wkład w proces tworzenia wartości. Jak opisano w motywie 5, czynnik ten (tworzenie wartości przez użytkownika i znaczne poleganie na wartościach niematerialnych) leży również u podstaw działań w odniesieniu do przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych.
Poprawka 8
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 9
(9)  DST powinien być stosowany w odniesieniu do przychodów wynikających ze świadczenia jedynie określonych usług cyfrowych. Powinny być to usługi, które w dużym stopniu opierają się na tworzeniu wartości przez użytkownika, w przypadku których rozbieżność między miejscem, w którym opodatkowywane są przychody, a miejscem, w którym znajdują się użytkownicy, jest zazwyczaj największa. Opodatkowane powinny być przychody wynikające z przetwarzania wkładu użytkownika, nie zaś same uczestnictwo użytkownika.
(9)  DST powinien być stosowany w odniesieniu do przychodów wynikających ze świadczenia usług cyfrowych, które w dużym stopniu opierają się na tworzeniu wartości przez użytkownika oraz na zdolności do świadczenia usług bez obecności fizycznej bądź gdy jest ona bardzo ograniczona. W takich przypadkach rozbieżność między miejscem, w którym opodatkowywane są przychody, a miejscem, w którym znajdują się użytkownicy, jest zazwyczaj największa.
Poprawka 9
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 10
(10)  W szczególności przychodami podlegającymi opodatkowaniu powinny być te, które wynikają ze świadczenia następujących usług: (i) polegających na umieszczaniu na interfejsie cyfrowym reklamy ukierunkowanej na użytkowników tego interfejsu; (ii) polegających na udostępnianiu użytkownikom wielostronnych interfejsów cyfrowych, które pozwalają użytkownikom na znajdowanie innych użytkowników i wchodzenie z nimi w interakcje, i które również mogą ułatwiać świadczenie leżących u źródła dostaw towarów lub usług bezpośrednio między użytkownikami (czasami nazywanych usługami „pośrednictwa”); oraz (iii) polegających na przekazywaniu zgromadzonych danych o użytkownikach i generowanych w wyniku czynności podejmowanych przez tych użytkowników na interfejsach cyfrowych. Jeżeli ze świadczenia takich usług nie uzyskuje się żadnych przychodów, zobowiązanie do zapłaty DST nie powinno występować. W zakres stosowania podatku nie powinny wchodzić także inne przychody uzyskane przez podmiot świadczący tego typu usługi, lecz niepochodzące bezpośrednio z takiego świadczenia usług.
(10)  W szczególności przychodami podlegającymi opodatkowaniu powinny być te, które wynikają ze świadczenia tego, co następuje: (i) umieszczanie na interfejsie cyfrowym reklamy ukierunkowanej na użytkowników tego interfejsu; (ii) udostępnianie użytkownikom wielostronnych interfejsów cyfrowych, które pozwalają użytkownikom na znajdowanie innych użytkowników i wchodzenie z nimi w interakcje, i które również mogą ułatwiać świadczenie leżących u źródła dostaw towarów lub usług bezpośrednio między użytkownikami (czasami nazywanych usługami „pośrednictwa”); (iii) przetwarzanie, przekazywanie i sprzedaż zgromadzonych danych o użytkownikach i generowanych w wyniku czynności podejmowanych przez tych użytkowników na interfejsach cyfrowych; oraz (iv) dostarczanie cyfrowych treści takich jak pliki wideo, audio, gry lub teksty. Jeżeli z dostarczania takich treści, towarów i ze świadczenia takich usług nie uzyskuje się żadnych przychodów, zobowiązanie do zapłaty DST nie powinno występować. W zakres stosowania podatku nie powinny wchodzić także inne przychody uzyskane przez podmiot świadczący tego typu usługi, lecz niepochodzące bezpośrednio z takiego świadczenia usług.
Poprawka 10
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 13
(13)  W przypadkach dotyczących wielostronnych interfejsów cyfrowych ułatwiających leżącą u źródła dostawę towarów lub świadczenie usług bezpośrednio między użytkownikami tego interfejsu leżące u źródła transakcje i przychody uzyskane przez użytkowników w wyniku takich transakcji powinny pozostawać poza zakresem stosowania podatku. Poza zakresem stosowania DST powinny znajdować się także przychody wynikające z działalności detalicznej polegającej na sprzedaży towarów lub usług, na które umowę zawiera się online za pośrednictwem strony internetowej dostawcy takich towarów lub usług, gdy dostawca nie działa jako pośrednik, ponieważ wytworzenie wartości na rzecz podmiotu realizującego działalność detaliczną jest powiązane z dostarczonymi towarami lub usługami, zaś interfejs cyfrowy jest wykorzystywany jedynie jako środek komunikacji. Ustalanie, czy dostawca sprzedaje towary lub usługi przez internet na własny rachunek, czy też świadczy usługi pośrednictwa, odbywałoby się na podstawie prawnej i gospodarczej istoty transakcji, znajdującej odzwierciedlenie w porozumieniach zawartych między zainteresowanymi stronami. Na przykład dostawca interfejsu cyfrowego, poprzez który udostępniane są towary przez osobę trzecią, mógłby uchodzić za świadczącego usługę pośrednictwa (innymi słowy, udostępnianie wielostronnego interfejsu cyfrowego), jeżeli nie zakłada się żadnych znaczących ryzyk związanych z zapasami lub gdy jest to osoba trzecia skutecznie ustalająca cenę tych towarów.
(13)  W przypadkach dotyczących wielostronnych interfejsów cyfrowych ułatwiających leżącą u źródła dostawę towarów lub świadczenie usług bezpośrednio między użytkownikami tego interfejsu leżące u źródła transakcje i przychody uzyskane przez użytkowników w wyniku takich transakcji powinny pozostawać poza zakresem stosowania podatku. Poza zakresem stosowania DST powinny znajdować się także przychody wynikające z działalności detalicznej polegającej na sprzedaży towarów lub usług, na które umowę zawiera się online za pośrednictwem strony internetowej dostawcy takich towarów lub usług, gdy dostawca nie działa jako pośrednik. Jednakże biorąc pod uwagę, że możliwe jest przetwarzanie danych użytkowników za pośrednictwem interfejsu cyfrowego, a tym samym tworzenie dodatkowej wartości z transakcji, a także ze względu na fakt, że brak fizycznej obecności może stworzyć możliwość agresywnego planowania podatkowego, należy rozważyć rozszerzenie zakresu tych usług podczas przeglądu niniejszej dyrektywy.
Poprawka 11
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 14
(14)  Usługi polegające na dostarczaniu przez podmiot treści cyfrowych za pośrednictwem interfejsu cyfrowego powinny być wyłączone z zakresu stosowania podatku, niezależnie od tego, czy treści cyfrowe są własnością tego podmiotu czy też podmiot ten nabył prawa do ich dystrybucji. Nawet jeśli jakiś rodzaj interakcji między odbiorcami takich treści cyfrowych może być dozwolony i w związku z tym dostawcę takich usług można byłoby uznać za udostępniającego wielostronny interfejs cyfrowy, mniej oczywiste jest, że użytkownik odgrywa zasadniczą rolę w tworzeniu wartości dla przedsiębiorstwa dostarczającego treści cyfrowe. Z punktu widzenia tworzenia wartości główny punkt ciężkości spoczywa raczej na samych treściach cyfrowych, które są dostarczane przez podmiot. W związku z tym przychody uzyskane z takiego dostarczania treści powinny pozostawać poza zakresem stosowania tego podatku.
(14)  Usługi polegające na dostarczaniu przez podmiot treści cyfrowych za pośrednictwem interfejsu cyfrowego powinny być włączone do zakresu stosowania podatku, niezależnie od tego, czy treści cyfrowe są własnością tego podmiotu czy też podmiot ten nabył prawa do ich dystrybucji. Przychody uzyskane z takiego dostarczania treści powinny zostać poddane ocenie Komisji w terminie ... [dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].
Poprawka 12
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 15
(15)  Treści cyfrowe należy zdefiniować jako dane dostarczane w formie cyfrowej, takie jak programy komputerowe, aplikacje, gry, muzyka, pliki wideo lub tekstowe, bez względu na to, czy uzyskuje się do nich dostęp poprzez pobieranie czy poprzez transmisję strumieniową, inne niż dane reprezentowane przez sam interfejs cyfrowy. Ma to na celu ujęcie różnych postaci, jakie mogą przybierać treści cyfrowe nabywane przez użytkownika, co nie zmienia faktu, że z punktu widzenia użytkownika wyłącznym lub głównym celem jest nabycie treści cyfrowych.
(15)  Treści cyfrowe należy zdefiniować jako dane dostarczane w formie cyfrowej, takie jak programy komputerowe, aplikacje, gry, muzyka, pliki wideo lub tekstowe, bez względu na to, czy uzyskuje się do nich dostęp poprzez pobieranie czy poprzez transmisję strumieniową, inne niż dane reprezentowane przez sam interfejs cyfrowy.
Poprawka 13
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 15 a (nowy)
(15a)   Przedsiębiorstwa cyfrowe zwykle dokonują mniejszych inwestycji w budynki i maszyny niż przedsiębiorstwa tradycyjne.
Poprawka 14
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 16
(16)   Usługi opisane w motywie 14 należy odróżnić od usług polegających na udostępnianiu wielostronnego interfejsu cyfrowego, za pośrednictwem którego użytkownicy mogą udostępniać innym użytkownikom treści cyfrowe lub je z innymi użytkownikami wymieniać, lub od udostępniania interfejsu, który ułatwia leżące u źródła wzajemne dostarczanie sobie treści cyfrowych bezpośrednio przez użytkowników. Ten ostatni rodzaj usług stanowi usługę pośrednictwa i dlatego usługa ta powinna wchodzić w zakres stosowania DST, niezależnie od rodzaju leżącej u źródła transakcji.
skreśla się
Poprawka 15
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 17
(17)  Podlegające opodatkowaniu usługi polegające na przekazywaniu zgromadzonych danych o użytkownikach powinny obejmować wyłącznie dane, które zostały wygenerowane w wyniku takiej aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych, a nie dane, które zostały wygenerowane z czujników lub innych środków i zebrane cyfrowo. Wynika to z założenia, że w zakres DST powinny wchodzić usługi korzystające z interfejsów cyfrowych jako sposobu tworzenia przez użytkownika wkładu, z którego uzyskują one wartość pieniężną, nie zaś usługi korzystające z interfejsów tylko jako ze sposobu przesyłania danych generowanych w inny sposób. W związku z tym DST nie powinien być podatkiem nakładanym na gromadzenie danych lub wykorzystywanie przez przedsiębiorstwa zgromadzonych danych na ich wewnętrzne potrzeby czy też na bezpłatną wymianę zgromadzonych danych przez dane przedsiębiorstwo z innymi podmiotami. Przedmiotem opodatkowania DST powinno być generowanie przychodów z przekazywania danych uzyskiwanych z bardzo szczególnego rodzaju czynności (aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych).
(17)  Podlegające opodatkowaniu usługi polegające na przetwarzaniu, przekazywaniu lub sprzedaży zgromadzonych danych o użytkownikach powinny obejmować dane, które zostały wygenerowane w wyniku takiej aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych. Te podlegające opodatkowaniu usługi powinny stanowić usługi korzystające z interfejsów cyfrowych jako sposobu tworzenia przez użytkownika wkładu, z którego uzyskują one wartość pieniężną. DST nie stanowi podatku nakładanego na gromadzenie danych samo w sobie. Przedmiotem opodatkowania DST powinno być generowanie przychodów z przetwarzania, sprzedaży lub  przekazywania na rzecz osoby trzeciej tych danych uzyskiwanych z bardzo szczególnego rodzaju czynności (aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych).
Poprawka 16
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 22
(22)  Jako podatnicy do celów DST powinny kwalifikować się tylko niektóre podmioty, niezależnie od tego, czy mają one siedzibę w państwie członkowskim czy też w jurysdykcji pozaunijnej. W szczególności podmiot powinien kwalifikować się jako podatnik tylko wówczas, gdy spełnia on obydwa następujące warunki: (i) łączna kwota przychodów w skali światowej wykazywanych przez podmiot za ostatni pełny rok podatkowy, za który dostępne jest sprawozdanie finansowe, przekracza 750 000 000 EUR; (ii) łączna kwota przychodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podmiot w Unii w ciągu tego roku podatkowego przekracza 50 000 000 EUR.
(22)  Jako podatnicy do celów DST powinny kwalifikować się tylko niektóre podmioty, niezależnie od tego, czy mają one siedzibę w państwie członkowskim czy też w jurysdykcji pozaunijnej. W szczególności podmiot powinien kwalifikować się jako podatnik tylko wówczas, gdy spełnia on obydwa następujące warunki: (i) łączna kwota przychodów w skali światowej wykazywanych przez podmiot za ostatni pełny rok podatkowy, za który dostępne jest sprawozdanie finansowe, przekracza 750 000 000 EUR; (ii) łączna kwota przychodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podmiot w Unii w ciągu tego roku podatkowego przekracza 40 000 000 EUR.
Poprawka 17
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 23
(23)  Celem pierwszego progu (łączne roczne przychody w skali światowej) jest ograniczenie stosowania DST do przedsiębiorstw o określonej wielkości, gdyż to one mają zazwyczaj możliwość świadczenia usług cyfrowych, w przypadku których wkład użytkowników odgrywa zasadniczą rolę i które w znacznym stopniu są uzależnione od rozbudowanych sieci użytkowników, dużej aktywności użytkowników i wykorzystywania silnej pozycji rynkowej. Właśnie w takich modelach biznesowych, w których uzyskanie przychodów zależy od tworzenia wartości przez użytkownika i które są opłacalne tylko wówczas, gdy są realizowane przez przedsiębiorstwa o określonej wielkości, istnieje szczególnie duża rozbieżność między miejscem, w którym opodatkowywane są zyski, a miejscem, w którym tworzona jest wartość. Ponadto to właśnie większe przedsiębiorstwa mają możliwość prowadzenia agresywnego planowania podatkowego. Właśnie dlatego także w innych unijnych inicjatywach zaproponowano ten sam próg9. Celem takiego progu jest również zapewnienie pewności prawa, ponieważ umożliwiłby on przedsiębiorstwom i organom podatkowym łatwiejsze i mniej kosztowne ustalanie, czy dany podmiot jest zobowiązany do zapłaty DST. Próg pozwala też na wyłączenie z podatku małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw typu start-up, dla których obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów dotyczących tego nowego podatku byłyby prawdopodobnie niewspółmiernie duże.
(23)  Celem pierwszego progu (łączne roczne przychody w skali światowej) jest ograniczenie stosowania DST do przedsiębiorstw o określonej wielkości, gdyż to one mają zazwyczaj możliwość świadczenia usług cyfrowych uzależnionych w znacznym stopniu od ruchomych wartości niematerialnych lub cyfrowych, w przypadku których wkład użytkowników odgrywa zasadniczą rolę i które w znacznym stopniu są uzależnione od rozbudowanych sieci użytkowników, dużej aktywności użytkowników i wykorzystywania silnej pozycji rynkowej. Właśnie w takich modelach biznesowych, w których uzyskanie przychodów zależy od tworzenia wartości przez użytkownika i które są opłacalne tylko wówczas, gdy są realizowane przez przedsiębiorstwa o określonej wielkości, istnieje szczególnie duża rozbieżność między miejscem, w którym opodatkowywane są zyski, a miejscem, w którym tworzona jest wartość. Ponadto to właśnie większe przedsiębiorstwa mają możliwość prowadzenia agresywnego planowania podatkowego. Celem progu jest również zapewnienie pewności prawa, ponieważ umożliwiłby on przedsiębiorstwom i organom podatkowym łatwiejsze i mniej kosztowne ustalanie, czy dany podmiot jest zobowiązany do zapłaty DST. Próg pozwala też na wyłączenie z podatku małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw typu start-up, dla których obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów dotyczących tego nowego podatku byłyby prawdopodobnie niewspółmiernie duże.
__________________
9 Zob. art. 2 wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB) (COM(2016) 683 final).
Poprawka 18
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 27
(27)  Jeżeli te same przychody są objęte podatkiem dochodowym od osób prawnych i DST, to w celu złagodzenia ewentualnych przypadków podwójnego opodatkowania oczekuje się, że państwa członkowskie będą zezwalać przedsiębiorstwom na odliczanie zapłaconego DST jako koszt od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na swoim terytorium, bez względu na to, czy oba podatki płacone są w tym samym państwie członkowskim czy też w różnych państwach.
(27)  Jeżeli te same przychody są objęte podatkiem dochodowym od osób prawnych i DST, to w celu złagodzenia ewentualnych przypadków podwójnego opodatkowania należy znaleźć w przyszłości wspólne rozwiązanie na szczeblu Unii pozwalające przedsiębiorstwom na odliczanie zapłaconego DST jako koszt od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na swoim terytorium, bez względu na to, czy oba podatki płacone są w tym samym państwie członkowskim czy też w różnych państwach.
Poprawka 19
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 29
(29)  W przypadku gdy użytkownicy powiązani z daną usługą podlegającą opodatkowaniu znajdują się w różnych państwach członkowskich lub w jurysdykcjach pozaunijnych, podlegające opodatkowaniu przychody uzyskane z tej usługi powinny zostać przypisane każdemu państwu członkowskiemu proporcjonalnie, na podstawie określonych kluczy przydziału. Klucze te powinny zostać określone w zależności od charakteru każdej podlegającej opodatkowaniu usługi i charakterystycznych elementów powodujących powstanie przychodu dla dostawcy takiej usługi.
(29)  W przypadku gdy użytkownicy powiązani z daną usługą podlegającą opodatkowaniu znajdują się w różnych państwach członkowskich lub w jurysdykcjach pozaunijnych, podlegające opodatkowaniu przychody uzyskane z tej usługi powinny zostać przypisane każdemu państwu członkowskiemu proporcjonalnie, na podstawie określonych kluczy przydziału. Klucze te powinny zostać określone w zależności od charakteru każdej podlegającej opodatkowaniu usługi i charakterystycznych elementów powodujących powstanie przychodu dla dostawcy takiej usługi. Jeżeli klucz przydziału nie jest zrównoważony i nie odzwierciedla działalności gospodarczej, takiej sytuacji może zaradzić mechanizm rozstrzygania sporów. W świetle powyższego Komisja powinna rozważyć możliwość stworzenia mechanizmu rozstrzygania sporów, aby zapewnić właściwe rozstrzyganie sporów z udziałem różnych państw członkowskich.
Poprawka 20
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 30
(30)  Jeżeli podlegająca opodatkowaniu usługa polega na umieszczeniu reklamy na interfejsie cyfrowym, na potrzeby określenia części przychodów podlegających opodatkowaniu, jakie mają zostać przypisane w danym okresie rozliczeniowym danemu państwu członkowskiemu, uwzględniana jest liczba pojawień się tej reklamy na urządzeniach użytkowników w tym okresie rozliczeniowym w tym państwie członkowskim.
(30)  Jeżeli podlegająca opodatkowaniu usługa polega na umieszczeniu reklamy lub dostarczeniu treści na interfejsie cyfrowym, na potrzeby określenia części przychodów podlegających opodatkowaniu, jakie mają zostać przypisane w danym okresie rozliczeniowym danemu państwu członkowskiemu, uwzględniana jest liczba pojawień się tej reklamy lub cyfrowych treści na urządzeniach użytkowników w tym okresie rozliczeniowym w tym państwie członkowskim.
Poprawka 22
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 32
(32)  Jeśli chodzi o przekazywanie zgromadzonych danych o użytkownikach, na potrzeby przypisywania danemu państwu członkowskiemu przychodów podlegających opodatkowaniu w okresie rozliczeniowym należy wziąć pod uwagę liczbę użytkowników, za pośrednictwem których wygenerowano – w następstwie skorzystania przez nich z urządzenia w tym państwie członkowskim – dane przekazane w tym okresie rozliczeniowym.
(32)  Jeśli chodzi o przetwarzanie, sprzedaż lub przekazywanie zgromadzonych danych o użytkownikach, na potrzeby przypisywania danemu państwu członkowskiemu przychodów podlegających opodatkowaniu w okresie rozliczeniowym należy wziąć pod uwagę liczbę użytkowników, za pośrednictwem których wygenerowano – w następstwie skorzystania przez nich z urządzenia w tym państwie członkowskim – dane wykorzystane, sprzedane lub przekazane w tym okresie rozliczeniowym.
Poprawka 23
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 34
(34)  Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych prowadzone w kontekście DST, w tym te, które mogą być konieczne w odniesieniu do adresów protokołu internetowego (IP) lub innych środków geolokalizacji, powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67910. W szczególności należy zwrócić baczną uwagę na konieczność zapewnienia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych w celu przestrzegania zasad legalności i bezpieczeństwa przetwarzania i dostarczania informacji oraz praw osób, których dane dotyczą. Tam, gdzie to możliwe, dane osobowe należy anonimizować.
(34)  Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych prowadzone w kontekście DST, w tym te, które mogą być konieczne w odniesieniu do adresów protokołu internetowego (IP) lub innych środków geolokalizacji, powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67910, nie pozwalając przy tym na identyfikację użytkowników. Organy podatkowe państw członkowskich informuje się o metodzie ustalenia lokalizacji użytkowników. W szczególności należy zwrócić baczną uwagę na konieczność zapewnienia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych w celu przestrzegania zasad legalności i bezpieczeństwa przetwarzania i dostarczania informacji, zwłaszcza zasad konieczności i proporcjonalności, oraz praw osób, których dane dotyczą. Tam, gdzie to możliwe, dane osobowe należy anonimizować.
_________________
_________________
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
Poprawka 24
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 35
(35)  Przychody podlegające opodatkowaniu powinny być równe kwocie łącznych przychodów brutto uzyskanych przez podatnika, bez podatku od wartości dodanej i innych podobnych podatków. Przychody podlegające opodatkowaniu powinny być uznawane za uzyskane przez podatnika w chwili, gdy stają się one należne, bez względu na to, czy zostały one faktycznie uiszczone przed upływem tego terminu. DST powinien być wymagalny w danym państwie członkowskim od tej części przychodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w okresie rozliczeniowym, która traktowana jest jako uzyskana w tym państwie członkowskim, i powinien być obliczany przy zastosowaniu stawki DST do tej części. Należy wprowadzić jednolitą stawkę DST na poziomie Unii w celu uniknięcia zakłóceń na jednolitym rynku. Stawka DST powinna zostać ustalona na poziomie 3 %, co zapewni odpowiednią równowagę między dochodami generowanymi przez podatek i przychodami odpowiedzialnymi za zróżnicowany wpływ DST na przedsiębiorstwa o różnych marżach zysku.
(35)  Przychody podlegające opodatkowaniu powinny być równe kwocie łącznych przychodów brutto uzyskanych przez podatnika, bez podatku od wartości dodanej i innych podobnych podatków. Przychody podlegające opodatkowaniu powinny być uznawane za uzyskane przez podatnika w chwili, gdy stają się one należne, bez względu na to, czy zostały one faktycznie uiszczone przed upływem tego terminu. DST powinien być wymagalny w danym państwie członkowskim od tej części przychodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w okresie rozliczeniowym, która traktowana jest jako uzyskana w tym państwie członkowskim, i powinien być obliczany przy zastosowaniu stawki DST do tej części. Należy wprowadzić jednolitą stawkę DST na poziomie Unii w celu uniknięcia zakłóceń na jednolitym rynku. Stawka DST ustalona na poziomie 3 % ma zapewnić odpowiednią równowagę między dochodami generowanymi przez podatek i przychodami odpowiedzialnymi za zróżnicowany wpływ DST na przedsiębiorstwa o różnych marżach zysku.
Poprawka 26
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 37
(37)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość określania obowiązków dotyczących prowadzenia rachunkowości, prowadzenia rejestrów lub innych obowiązków mających na celu zapewnienie skutecznej zapłaty należnego DST, a także innych środków w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom podatkowym.
(37)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość określania obowiązków dotyczących prowadzenia rachunkowości, prowadzenia rejestrów lub innych obowiązków mających na celu zapewnienie skutecznej zapłaty należnego DST, a także innych środków, w tym kar i sankcji, w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom podatkowym.
Poprawka 27
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 37 a (nowy)
(37a)   Łączna wartość podatku od usług cyfrowych płaconego przez podatnika w danym państwie członkowskim powinna wchodzić w zakres systemu sprawozdawczości w podziale na kraje.
Poprawka 28
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 38 a (nowy)
(38a)  W przypadku gdy podatnik jest zobowiązany do zapłaty DST w więcej niż jednym państwie członkowskim, Komisja co trzy lata kontroluje deklarację DST przedkładaną państwu członkowskiemu identyfikacji.
Poprawka 29
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 40 a (nowy)
(40a)  DST stanowi tymczasowy środek do czasu pojawienia się stałego rozwiązania i w żadnym razie nie powinien opóźnić wejścia w życie stałego rozwiązania. Niniejsza dyrektywa powinna wygasnąć wraz z przyjęciem (w zależności od tego, które zdarzenie nastąpi wcześniej) dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca, lub dyrektyw Rady w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych i w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych, obejmujących koncepcję stałego zakładu cyfrowego zgodnie z propozycją zawartą w rezolucjach ustawodawczych Parlamentu Europejskiego z dnia 15 marca 2018 r. w sprawie odpowiednio wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych i wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych, lub też dyrektywy wdrażającej porozumienie polityczne osiągnięte na forum międzynarodowym takim jak OECD lub ONZ.
Poprawka 30
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 40 b (nowy)
(40b)   Państwa członkowskie powinny składać Komisji regularne sprawozdania w sprawie płatności DST przez podmioty, funkcjonowania punktu kompleksowej obsługi i współpracy z innymi państwami członkowskimi w zakresie poboru i płatności podatku.
Poprawka 31
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 40 c (nowy)
(40c)   W terminie dwóch lat od dnia ... [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] r. Komisja dokonuje oceny stosowania niniejszej dyrektywy oraz przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu towarzyszą, w stosownych przypadkach, wnioski dotyczące jej przeglądu zgodnie z zasadami sprawiedliwego opodatkowania sektora cyfrowego.
Poprawka 32
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 41
(41)  Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona integralności jednolitego rynku, zapewnienie jego prawidłowego funkcjonowania i eliminowanie zakłóceń konkurencji. Ponieważ cel ten z uwagi na swoją naturę nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, a możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
(41)  Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona integralności jednolitego rynku, zapewnienie jego sprawiedliwego i prawidłowego funkcjonowania i eliminowanie zakłóceń konkurencji. Ponieważ cel ten z uwagi na swoją naturę nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, a możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
Poprawka 33
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 7 a (nowy)
7a)  „przetwarzanie danych” oznacza operację lub zestaw operacji wykonywanych na danych osobowych lub zestawach danych osobowych w sposób zautomatyzowany lub niezautomatyzowany, taką jak zbieranie, utrwalanie, organizowanie, porządkowanie, przechowywanie, adaptowanie lub modyfikowanie, pobieranie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie poprzez przesłanie, rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie, dopasowywanie lub łączenie, ograniczanie, usuwanie lub niszczenie.
Poprawka 34
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera c
c)  przekazywanie zgromadzonych danych o użytkownikach, wygenerowanych w wyniku aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych.
c)  przetwarzanie i przekazywanie zgromadzonych danych o użytkownikach, wygenerowanych w wyniku aktywności użytkowników na interfejsach cyfrowych.
Poprawka 35
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 3 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca)  udostępnianie użytkownikom treści na interfejsie cyfrowym, takich jak pliki wideo, audio, gry lub tekst, z wykorzystaniem interfejsu cyfrowego.
Poprawka 36
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 3 – ustęp 4 – litera a
a)  udostępniania interfejsu cyfrowego, jeżeli jedynym lub głównym celem udostępniania interfejsu jest dostarczanie przez podmiot udostępniający interfejs treści cyfrowych użytkownikom lub świadczenie przez ten podmiot usług komunikacyjnych lub płatniczych na rzecz użytkowników;
a)  udostępniania interfejsu cyfrowego, jeżeli jedynym lub głównym celem udostępniania interfejsu jest świadczenie przez podmiot udostępniający interfejs usług komunikacyjnych lub płatniczych na rzecz użytkowników, o ile przetwarzanie, przekazywanie lub sprzedaż danych użytkowników nie generuje dodatkowych przychodów;
Poprawka 37
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 4 – ustęp 1 – litera b
b)  łączna kwota podlegających opodatkowaniu przychodów uzyskanych przez podmiot w Unii w ciągu danego roku podatkowego przekracza 50 000 000 EUR.
b)  łączna kwota podlegających opodatkowaniu przychodów uzyskanych przez podmiot w Unii w ciągu danego roku podatkowego przekracza 40 000 000 EUR.
Poprawka 38
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca)  w przypadku usługi objętej art. 3 ust. 1 lit. ca) przedmiotowe treści cyfrowe ukazują się na urządzeniu użytkownika w czasie, kiedy urządzenie to jest używane w tym państwie członkowskim w tym okresie rozliczeniowym w celu uzyskania dostępu do interfejsu cyfrowego.
Poprawka 39
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 – ustęp 6
6.  Dane, które mogą być zbierane od użytkowników do celów stosowania niniejszej dyrektywy, są ograniczone do danych wskazujących na państwo członkowskie, w którym znajdują się użytkownicy, i nie pozwalają na identyfikację tych użytkowników.
6.  Dane, które mogą być zbierane od użytkowników do celów stosowania niniejszej dyrektywy, są ograniczone do danych wskazujących na państwo członkowskie, w którym znajdują się użytkownicy, i nie pozwalają na identyfikację tych użytkowników. Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych prowadzone w kontekście DST, w tym operacje przetwarzania, które mogą być konieczne w odniesieniu do adresów protokołu internetowego (IP) lub innych środków geolokalizacji, odbywają się zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679.
Poprawka 40
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 – ustęp 6 a (nowy)
6a.   Komisja analizuje, czy ustanowienie mechanizmu rozstrzygania sporów zwiększyłoby skuteczność i wydajność rozwiązywania sporów między państwami członkowskimi. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na ten temat, a w stosownym przypadku dołącza do niego wniosek ustawodawczy.
Poprawka 41
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 8 – akapit 1
Stawka DST wynosi 3 %.
Stawkę DST ustala się na poziomie 3 %.
Poprawka 42
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)
Jeśli zastosowanie ma lit. b) niniejszego ustępu, Komisja co trzy lata kontroluje deklarację DST przedkładaną państwu członkowskiemu identyfikacji.
Poprawka 43
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 13 – ustęp 2
2.  Jeżeli jednak podatnik przestaje być zobowiązany do zapłaty DST w państwie członkowskim identyfikacji wybranym na podstawie art. 10 ust. 3 lit. b), dokonuje on zmiany państwa członkowskiego identyfikacji zgodnie z wymogami określonymi w art. 10.
2.  Jeżeli jednak podatnik przestaje być zobowiązany do zapłaty DST w państwie członkowskim identyfikacji wybranym na podstawie art. 10 ust. 3 lit. b), dokonuje on zmiany państwa członkowskiego identyfikacji zgodnie z wymogami określonymi w art. 10 bez uszczerbku dla przepisów ust. 2a.
Poprawka 44
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 13 – ustęp 2 a (nowy)
2a.   Jeżeli podatnik przestaje być zobowiązany do zapłaty DST w państwie członkowskim identyfikacji wybranym na podstawie art. 10 ust. 3 lit. b), może zdecydować o zachowaniu pierwotnie wybranego państwa członkowskiego identyfikacji ze względu na fakt, że podatnik może być ponownie zobowiązany do zapłaty DST w tym państwie członkowskim w kolejnym okresie rozliczeniowym. Jeżeli podatnik nie jest zobowiązany do zapłaty DST w tym państwie członkowskim przez ponad dwa kolejne okresy rozliczeniowe, dokonuje zmiany państwa członkowskiego identyfikacji zgodnie z wymogami określonymi w art. 10.
Poprawka 45
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 17 – ustęp 2
2.  Korekty, o których mowa w ust. 1, składa się drogą elektroniczną państwu członkowskiemu identyfikacji w ciągu trzech lat od dnia, w którym należało złożyć pierwotną deklarację. Zmiany po takim okresie podlegają zasadom i procedurom mającym zastosowanie odpowiednio w każdym państwie członkowskim, w którym DST jest należny.
2.  Korekty, o których mowa w ust. 1, składa się drogą elektroniczną państwu członkowskiemu identyfikacji w ciągu dwóch lat od dnia, w którym należało złożyć pierwotną deklarację. Zmiany po takim okresie podlegają zasadom i procedurom mającym zastosowanie odpowiednio w każdym państwie członkowskim, w którym DST jest należny.
Poprawka 46
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 18 – ustęp 3
3.  Państwa członkowskie mogą przyjmować środki w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w odniesieniu do DST.
3.  Państwa członkowskie przyjmują środki, w tym kary i sankcje, w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w odniesieniu do DST.
Poprawka 47
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 18 – ustęp 5 a (nowy)
5a.   Po przyjęciu niniejszej dyrektywy Komisja przedstawia wniosek ustawodawczy dotyczący włączenia do dyrektywy 2013/34/UE - w odniesieniu do ujawniania informacji dotyczących podatku dochodowego przez określone jednostki i oddziały - łącznej kwoty podatku od usług cyfrowych zapłaconej przez podatnika w poszczególnych państwach członkowskich, zapewniając włączenie tej kwoty do wykazu obowiązkowych standardów sprawozdawczości w podziale na kraje.
Poprawka 48
Wniosek dotyczący dyrektywy
Rozdział 4 – tytuł
WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA
WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA I OBOWIĄZKOWA WYMIANA INFORMACJI
Poprawka 49
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł -20 (nowy)
Artykuł -20
Automatyczna i obowiązkowa wymiana informacji
Aby organy podatkowe mogły odpowiednio ocenić należny podatek oraz aby zagwarantować właściwe i jednolite wdrożenie niniejszej dyrektywy, wymiana informacji w sprawach podatkowych jest obowiązkowa i automatyczna, jak przewidziano w dyrektywie Rady 2011/16/UE. Państwa członkowskie przydzielają odpowiedni personel, wiedzę fachową i zasoby budżetowe krajowym administracjom podatkowym, jak również zasoby na szkolenie personelu administracji podatkowej w zakresie transgranicznej współpracy podatkowej oraz automatycznej wymiany informacji, aby zapewnić pełne wdrożenie niniejszej dyrektywy.
Poprawka 50
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 24 a (nowy)
Artykuł 24a
Sprawozdanie i przegląd
W terminie dwóch lat od dnia ... [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] r. Komisja dokonuje oceny stosowania niniejszej dyrektywy oraz przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu towarzyszą, w stosownych przypadkach, wnioski dotyczące jej przeglądu zgodnie z zasadami sprawiedliwego opodatkowania sektora cyfrowego.
W szczególności Komisja ocenia:
a)  wzrost stawki DST z 3 % do 5 % wraz z odpowiednią kwotą zwolnioną z podatku w celu ograniczenia różnicy w efektywnych stawkach podatkowych między przedsiębiorstwami tradycyjnymi i cyfrowymi;
b)  zakres DST, w tym zwiększenie tego zakresu w celu uwzględnienia sprzedaży towarów lub usług, na które umowę zawiera się online poprzez interfejsy cyfrowe;
c)  kwotę podatku zapłaconego w każdym państwie członkowskim;
d)  rodzaj działalności cyfrowej objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy;
e)  ewentualne praktyki z zakresu planowania podatkowego stosowanych przez podmioty w celu uniknięcia zapłaty DST;
f)  funkcjonowanie punktu kompleksowej obsługi, współpracę między państwami członkowskimi; oraz
g)  ogólny wpływ na rynek wewnętrzny, z uwzględnieniem potencjalnego zakłócenia konkurencji.
Poprawka 51
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 24 b (nowy)
Artykuł 24b
Obowiązki w zakresie sprawozdawczości
Państwa członkowskie co roku składają Komisji sprawozdania zawierające odnośne dane liczbowe i informacje w sprawie płatności DST przez podmioty, funkcjonowania punktu kompleksowej obsługi i współpracy z innymi państwami członkowskimi w zakresie poboru i płatności podatku.
Poprawka 52
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 25 a (nowy)
Artykuł 25a
Klauzula wygaśnięcia, której stosowanie jest uzależnione od wprowadzenia trwałych rozwiązań
DST stanowi tymczasowy środek do czasu pojawienia się trwałego rozwiązania; w związku z tym niniejsza dyrektywa wygasa wraz z przyjęciem (w zależności od tego, które zdarzenie nastąpi wcześniej):
a)  dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca;
b)  dyrektyw Rady w sprawie w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych i wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych, obejmujących koncepcję stałego zakładu cyfrowego zgodnie z propozycją zawartą w rezolucjach ustawodawczych Parlamentu Europejskiego z dnia 15 marca 2018 r. w sprawie odpowiednio wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych i wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych; lub
c)  dyrektywy wdrażającej porozumienie polityczne osiągnięte na forum międzynarodowym takim jak OECD lub ONZ.

Opodatkowanie osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca *
PDF 200kWORD 61k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (COM(2018)0147 – C8-0138/2018 – 2018/0072(CNS))
P8_TA(2018)0524A8-0426/2018

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2018)0147),

–  uwzględniając art. 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0138/2018),

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlament Danii, parlament Irlandii, Izbę Reprezentantów Malty oraz Drugą Izbę parlamentu Niderlandów, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0426/2018),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka
Poprawka 1
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 1
(1)  Szybka transformacja gospodarki światowej w wyniku cyfryzacji wywołuje nowego rodzaju presję na systemy opodatkowania osób prawnych zarówno na szczeblu unijnym, jak i międzynarodowym, stawiając pod znakiem zapytania możliwość ustalenia, w którym kraju przedsiębiorstwa cyfrowe mają odprowadzać podatki i w jakiej wysokości. Choć podmioty na szczeblu międzynarodowym, takie jak grupa G-20, dostrzegają potrzebę dostosowania przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych do gospodarki cyfrowej, osiągnięcie porozumienia na poziomie globalnym może okazać się trudne.
(1)  Szybka transformacja gospodarki światowej w wyniku cyfryzacji wywołuje nowego rodzaju presję na systemy opodatkowania osób prawnych zarówno na szczeblu unijnym, jak i międzynarodowym, stawiając pod znakiem zapytania możliwość ustalenia, w którym kraju przedsiębiorstwa cyfrowe mają odprowadzać podatki i w jakiej wysokości. Choć podmioty na szczeblu międzynarodowym, takie jak grupa G-20, dostrzegają potrzebę dostosowania przepisów dotyczących opodatkowania osób prawnych do gospodarki cyfrowej, osiągnięcie porozumienia na poziomie globalnym może okazać się trudne i nie zostać zrealizowane w niedalekiej przyszłości.
Poprawka 2
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 1 a (nowy)
(1a)   W epoce cyfrowej, kiedy dane stały się nowym zasobem gospodarczym, dołączając do siły roboczej i zasobów tradycyjnych, i ponieważ nader często przedsiębiorstwa wielonarodowe, które w dużym stopniu opierają się na działalności cyfrowej, wprowadzają rozwiązania podatkowe umożliwiające im unikanie opodatkowania lub uchylanie się od niego, należy opracować nowe podejście w celu stworzenia sprawiedliwego i zrównoważonego systemu opodatkowania działalności cyfrowej, który zagwarantuje, że przedsiębiorstwa cyfrowe płacą podatki tam, gdzie rzeczywiście prowadzą działalność gospodarczą.
Poprawka 3
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 2
(2)  W sprawozdaniu OECD pt. „Addressing the Tax Challenges of the Digital Economy” z realizacji działania 1 w ramach projektu dotyczącego erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) opublikowanym w październiku 2015 r. określono szereg różnych podejść do kwestii opodatkowania gospodarki cyfrowej, które zostały następnie przeanalizowane w sprawozdaniu okresowym OECD pt. „Tax challenges Arising from Digitalisation – Interim Report 2018”. W miarę jak cyfrowa transformacja gospodarki nabiera tempa, nasila się również potrzeba znalezienia rozwiązań, które pozwolą w sprawiedliwy i skuteczny sposób opodatkować przedsiębiorstwa cyfrowe.
(2)  W sprawozdaniu OECD pt. „Addressing the Tax Challenges of the Digital Economy” z realizacji działania 1 w ramach projektu dotyczącego erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) opublikowanym w październiku 2015 r. określono szereg różnych podejść do kwestii opodatkowania gospodarki cyfrowej, które zostały następnie przeanalizowane w sprawozdaniu okresowym OECD pt. „Tax challenges Arising from Digitalisation – Interim Report 2018”. W miarę jak cyfrowa transformacja gospodarki nabiera tempa, nasila się również pilna potrzeba znalezienia rozwiązań, które pozwolą w sprawiedliwy i skuteczny sposób opodatkować przedsiębiorstwa cyfrowe. Dotychczasowe prace OECD nad opodatkowaniem gospodarki cyfrowej nie przyniosły jednak wystarczających postępów, co pokazuje, że kwestią tą należy zająć się na szczeblu unijnym. Pomimo trudności w osiągnięciu globalnego porozumienia i działań podejmowanych przez Unię, należy dokładać wszelkich starań, by osiągnąć tego typu porozumienie. Jednak w przypadku braku wspólnego podejścia Unii państwa członkowskie przyjmą rozwiązania jednostronne, co doprowadzi do braku pewności prawa i będzie stanowić utrudnienie dla przedsiębiorstw prowadzących działalność transgraniczną oraz dla organów podatkowych. Zgodnie z sugestiami komisji śledczej Parlamentu Europejskiego ds. prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (PANA) oraz jej komisji specjalnej ds. interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach (TAXE2) należy ustanowić upoważniony organ podatkowy UE, który stanowiłby forum debat i dyskusji nad porozumieniami globalnymi i innymi kwestiami dotyczącymi międzynarodowego systemu podatkowego.
Poprawka 4
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 3 a (nowy)
(3a)  W sprawozdaniach końcowych komisji śledczej ds. prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania oraz komisji specjalnej ds. interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach Parlament Europejski stwierdził, że istnieje potrzeba stawienia czoła wyzwaniom podatkowym związanym z gospodarką cyfrową.
Poprawka 5
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 4
(4)  W swoich konkluzjach z dnia 19 października 2017 r. Rada Europejska podkreśliła potrzebę skutecznego i sprawiedliwego systemu podatkowego na miarę ery cyfrowej i wyraziła oczekiwanie, że Komisja przedstawi stosowne wnioski na początku 2018 r.15 W swoich konkluzjach z 5 grudnia 2017 r. Rada Ecofin podkreśliła, że „uzgodniona na szczeblu światowym definicja stałego zakładu i związane z tym pojęciem zasady ustalania cen transferowych i przypisywania zysków powinny również mieć zasadnicze znaczenie przy reagowaniu na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej”, a ponadto zachęcała do „ścisłej współpracy między UE, OECD i innymi partnerami międzynarodowymi w zakresie reagowania na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej”16. W tym kontekście państwa członkowskie powinny zostać zobowiązane do włączenia przepisów do krajowych systemów opodatkowania osób prawnych, co umożliwi im wykonywanie praw do nakładania podatków. W związku z tym należy wyjaśnić, jakie podatki od osób prawnych obowiązują w poszczególnych państwach członkowskich. W przepisach należy rozszerzyć definicję stałego zakładu oraz umożliwić ustalenie więzi podatkowej w przypadku znaczącej obecności cyfrowej w danej jurysdykcji. Ponadto należy określić ogólne zasady przypisywania zysków podlegających opodatkowaniu do takiej obecności cyfrowej. Zasadniczo przepisy te powinny mieć zastosowanie do wszystkich podatników będących osobami prawnymi bez względu na to, czy są oni rezydentami podatkowymi w Unii czy poza nią.
(4)  W swoich konkluzjach z dnia 19 października 2017 r. Rada Europejska podkreśliła potrzebę skutecznego i sprawiedliwego systemu podatkowego na miarę ery cyfrowej i wyraziła oczekiwanie, że Komisja przedstawi stosowne wnioski na początku 2018 r.15 W swoich konkluzjach z 5 grudnia 2017 r. Rada Ecofin podkreśliła, że „uzgodniona na szczeblu światowym definicja stałego zakładu i związane z tym pojęciem zasady ustalania cen transferowych i przypisywania zysków powinny również mieć zasadnicze znaczenie przy reagowaniu na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej”, a ponadto zachęcała do „ścisłej współpracy między UE, OECD i innymi partnerami międzynarodowymi w zakresie reagowania na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej”16. W tym kontekście państwa członkowskie powinny zostać zobowiązane do włączenia przepisów do krajowych systemów opodatkowania osób prawnych, co umożliwi im wykonywanie praw do nakładania podatków. W związku z tym należy wyjaśnić, jakie podatki od osób prawnych obowiązują w poszczególnych państwach członkowskich. W przepisach należy rozszerzyć definicję stałego zakładu oraz umożliwić ustalenie więzi podatkowej w przypadku znaczącej obecności cyfrowej w danej jurysdykcji. Ponadto należy określić ogólne zasady przypisywania zysków podlegających opodatkowaniu do takiej obecności cyfrowej. Zasadniczo przepisy te powinny mieć zastosowanie do wszystkich podatników będących osobami prawnymi bez względu na ich wielkość i to, czy są oni rezydentami podatkowymi w Unii czy poza nią. Ponadto wspólne zasady określone w niniejszej dyrektywie wymagają głębszej harmonizacji podstawy opodatkowania osób prawnych w Unii Europejskiej dla wszystkich korporacji. Z tego względu niniejsza dyrektywa nie powinna utrudniać ani opóźniać prac nad wnioskiem w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych.
_________________
_________________
15 Posiedzenie Rady Europejskiej (w dniu 19 października 2017 r.) – konkluzje (dok. EUCO 14/17).
15 Posiedzenie Rady Europejskiej (w dniu 19 października 2017 r.) – konkluzje (dok. EUCO 14/17).
16 Konkluzje Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. – Reagowanie na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej (FISC 346 ECOFIN 1092).
16 Konkluzje Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. – Reagowanie na wyzwania związane z opodatkowaniem zysków z gospodarki cyfrowej (FISC 346 ECOFIN 1092).
Poprawka 6
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 5
(5)  Przepisy nie powinny mieć natomiast zastosowania do podmiotów, które są rezydentami podatkowymi w jurysdykcji pozaunijnej, z którą państwo członkowskie znaczącej obecności cyfrowej ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, chyba że umowa taka obejmuje postanowienia dotyczące znaczącej obecności cyfrowej, które powodują powstanie podobnych praw i obowiązków w przypadku takiej jurysdykcji jak ustanowione w niniejszej dyrektywie. Ma to zapobiec ewentualnym konfliktom z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi z jurysdykcjami pozaunijnymi, zważywszy że jurysdykcje takie nie są ogólnie związane prawem UE.
(5)  Przepisy nie powinny mieć natomiast zastosowania do podmiotów, które są rezydentami podatkowymi w jurysdykcji pozaunijnej, z którą państwo członkowskie znaczącej obecności cyfrowej ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, chyba że umowa taka obejmuje postanowienia dotyczące znaczącej obecności cyfrowej, które powodują powstanie podobnych praw i obowiązków w przypadku takiej jurysdykcji jak ustanowione w niniejszej dyrektywie. Ma to zapobiec ewentualnym konfliktom z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi z jurysdykcjami pozaunijnymi, zważywszy że jurysdykcje takie nie są ogólnie związane prawem UE. Jednak aby przepisy zawarte w niniejszej dyrektywie mogły w pełni obowiązywać, należy wezwać państwa członkowskie do dostosowania, w razie potrzeby, aktualnie obowiązujących własnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przez uwzględnienie w nich postanowień dotyczących znaczącej obecności cyfrowej, które powodują powstanie podobnych praw i obowiązków odnośnie do jurysdykcji pozaeuropejskiej jak te ustanowione w niniejszej dyrektywie. Komisja może przedstawić wniosek w sprawie ustanowienia unijnego modelu zmian konwencji podatkowej, który pozwoliłby dostosować tysiące dwustronnych konwencji zawartych przez każde z państw członkowskich.
Poprawka 9
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 8
(8)  Jednym z kluczowych celów niniejszej dyrektywy jest zwiększenie odporności całego rynku wewnętrznego, tak by był on w stanie sprostać wyzwaniom związanym z opodatkowaniem gospodarki cyfrowej. Cel ten nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie działające w pojedynkę, ponieważ przedsiębiorstwa cyfrowe są w stanie prowadzić działalność transgraniczną bez konieczności fizycznej obecności w danej jurysdykcji, a zatem niezbędne są przepisy, które zagwarantują, że przedsiębiorstwa te będą odprowadzać podatki w jurysdykcjach, w których osiągają zyski. Zważywszy na ów wymiar transgraniczny, inicjatywa na szczeblu UE przyniesie wartość dodaną w porównaniu z tym, co można by osiągnąć za pomocą różnorodnych środków krajowych. Wspólna inicjatywa obejmująca cały rynek wewnętrzny jest niezbędna, by zapewnić jednolite stosowanie przepisów dotyczących znaczącej obecności cyfrowej na terenie całej Unii. Przyjęcie jednostronnego i niejednolitego podejścia przez każde państwo członkowskie mogłoby być nieefektywne i prowadzić do fragmentacji jednolitego rynku, dając przyczynek do konfliktów pomiędzy politykami krajowymi oraz zakłóceń i przeszkód podatkowych dla przedsiębiorstw w UE. Ponieważ cele niniejszej dyrektywy mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie UE, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(8)  Jednym z kluczowych celów niniejszej dyrektywy jest zwiększenie odporności całego rynku wewnętrznego, tak by był on w stanie sprostać wyzwaniom związanym z opodatkowaniem gospodarki cyfrowej, przy poszanowaniu zasady neutralności podatkowej, a także swobodnego przepływu usług na jednolitym rynku europejskim i bez rozróżniania na przedsiębiorstwa unijne i pozaunijne.. Cel ten nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie działające w pojedynkę, ponieważ przedsiębiorstwa cyfrowe są w stanie prowadzić działalność transgraniczną bez żadnej lub przy nieznacznej fizycznej obecności w danej jurysdykcji, a zatem niezbędne są przepisy, które zagwarantują, że przedsiębiorstwa te będą odprowadzać podatki w jurysdykcjach, w których osiągają zyski. Zważywszy na ów wymiar transgraniczny, inicjatywa na szczeblu UE przyniesie wartość dodaną w porównaniu z tym, co można by osiągnąć za pomocą różnorodnych środków krajowych. Wspólna inicjatywa obejmująca cały rynek wewnętrzny jest niezbędna, by zapewnić jednolite stosowanie przepisów dotyczących znaczącej obecności cyfrowej na terenie całej Unii. Przyjęcie jednostronnego i niejednolitego podejścia przez każde państwo członkowskie mogłoby być nieefektywne i prowadzić do fragmentacji jednolitego rynku, dając przyczynek do konfliktów pomiędzy politykami krajowymi oraz zakłóceń i przeszkód podatkowych dla przedsiębiorstw w UE. W związku z tym należy szczególnie zadbać o to, by podejście unijne było sprawiedliwe i nie dyskryminowało żadnego państwa członkowskiego. Ponieważ cele niniejszej dyrektywy mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie UE, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
Poprawka 10
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 8 a (nowy)
(8a)  Aby ustanowić spójną konsekwentną podstawę opodatkowania dla wszystkich korporacji, pojęcie znaczącej obecności cyfrowej i rozwiązania przedstawione w niniejszej dyrektywie powinny również stać się integralną częścią dyrektyw Rady w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych oraz w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych.
Poprawka 40
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 8 b (nowy)
(8b)  Jeżeli ten wniosek nie doprowadzi do porozumienia, a tym samym nie wyeliminuje zakłóceń konkurencji i przeszkód podatkowych dla przedsiębiorstw w Unii Europejskiej, Komisja powinna przedstawić nowy wniosek na podstawie art. 116 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej umożliwiający Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przyjęcie niezbędnych dyrektyw zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.
Poprawka 11
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 9
(9)  Konieczne jest, by przetwarzanie danych osobowych, które odbywa się w kontekście niniejszej dyrektywy, podlegało przepisom rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67917, w tym obowiązkowi zapewnienia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, by zagwarantować spełnienie wymogów tego rozporządzenia, w szczególności tych odnoszących się do zgodności przetwarzania z prawem, bezpieczeństwa przetwarzania, informowania, praw osób, których dane dotyczą, a także zasady uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania i zasady domyślnej ochrony danych. Tam, gdzie to możliwe, dane osobowe należy anonimizować.
(9)  Konieczne jest, by przetwarzanie danych osobowych, które odbywa się w kontekście niniejszej dyrektywy, podlegało przepisom rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67917, w tym obowiązkowi zapewnienia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych, by zagwarantować spełnienie wymogów tego rozporządzenia, w szczególności tych odnoszących się do zgodności przetwarzania z prawem, bezpieczeństwa przetwarzania, informowania, praw osób, których dane dotyczą, a także zasady uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania i zasady domyślnej ochrony danych, przy należytym uwzględnieniu zasad konieczności i proporcjonalności. Tam, gdzie to możliwe, dane osobowe należy anonimizować. Dane, które mogą być pozyskiwane od użytkowników do celów stosowania niniejszej dyrektywy, powinny ograniczać się wyłącznie do danych wskazujących na państwo członkowskie, w którym znajdują się użytkownicy, i nie pozwalać na identyfikację tych użytkowników.
__________________
__________________
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
Poprawka 12
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 10
(10)  Komisja powinna ocenić wdrożenie niniejszej dyrektywy pięć lat po jej wejściu w życie i przedstawić Radzie stosowne sprawozdanie. Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji wszelkie informacje, które są niezbędne do tej oceny. Należy ustanowić komitet doradczy ds. opodatkowania gospodarki cyfrowej, który będzie rozpatrywać kwestie dotyczące stosowania dyrektywy.
(10)  Komisja powinna ocenić wdrożenie niniejszej dyrektywy do dnia... [ trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] i przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowne sprawozdanie, zwłaszcza w sprawie obciążeń administracyjnych i dodatkowych kosztów dla przedsiębiorstw, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), wpływu systemu opodatkowania przewidzianego w niniejszej dyrektywie na dochody państw członkowskich, wpływu na dane osobowe użytkowników oraz wpływu na jednolity rynek jako całość, ze szczególnym uwzględnieniem możliwego zakłócenia konkurencji między przedsiębiorstwami podlegającymi nowym zasadom określonym w niniejszej dyrektywie. W przeglądzie należy również zbadać, czy wskazana jest zmiana rodzaju usług objętych zakresem niniejszej dyrektywy lub zmiana definicji znaczącej obecności cyfrowej. Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji wszelkie informacje, które są niezbędne do tej oceny. Należy ustanowić komitet doradczy ds. opodatkowania gospodarki cyfrowej, który będzie rozpatrywać kwestie dotyczące stosowania dyrektywy. Komitet ten powinien publikować swoje porządki obrad i, przed wyborem członków, upewnić się, że nie mają oni żadnego konfliktu interesów. Do udziału w posiedzeniach komitetu należy zapraszać obserwatora z Parlamentu Europejskiego.
Poprawka 13
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 10 a (nowy)
(10a)  Z uwagi na koszty administracyjne znaczącej obecności cyfrowej należy zapewnić, aby MŚP w sposób niezamierzony nie były objęte zakresem niniejszej dyrektywy. W ramach procesu przeglądu Komisja powinna zbadać, w jakim stopniu niniejsza dyrektywa ma niekorzystny wpływ na MŚP.
Poprawka 14
Wniosek dotyczący dyrektywy
Motyw 12 a (nowy)
(12a)   Przepisy niniejszej dyrektywy mają na celu ustanowienie trwałego i kompleksowego rozwiązania kwestii opodatkowania gospodarki cyfrowej, zatem rozwiązanie tymczasowe w postaci podatku od usług cyfrowych, o którym mowa w „dyrektywie w sprawie wspólnego systemu podatku od dochodów pochodzących ze świadczenia określonych usług cyfrowych” przestanie obowiązywać automatycznie z chwilą wejścia w życie przepisów ustanowionych w niniejszej dyrektywie.
Poprawka 15
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 2 – akapit 1
Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do podmiotów bez względu na to, gdzie są one rezydentem do celów podatku od osób prawnych – w państwie członkowskim czy w państwie trzecim.
Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do podmiotów bez względu na ich wielkość ani to, gdzie są one rezydentem do celów podatku od osób prawnych – w państwie członkowskim czy w państwie trzecim.
Poprawka 19
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 4 – ustęp 6
6.  Państwo członkowskie, w którym używane jest urządzenie użytkownika, ustala się przez odniesienie do adresu protokołu internetowego (IP) urządzenia lub przy pomocy innej dowolnej metody geolokalizacji, jeżeli jest ona bardziej dokładna.
6.  Państwo członkowskie, w którym używane jest urządzenie użytkownika, ustala się przez odniesienie do adresu protokołu internetowego (IP) urządzenia lub przy pomocy innej dowolnej metody geolokalizacji, jeżeli jest ona bardziej dokładna, bez możliwości identyfikacji użytkownika, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679. Organy podatkowe państw członkowskich informuje się o metodzie ustalenia lokalizacji użytkowników.
Poprawka 21
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 4 – ustęp 7 a (nowy)
7a.   Podatnik jest zobowiązany do przekazania organom podatkowym wszystkich informacji istotnych dla ustalenia znaczącej obecności cyfrowej zgodnie z niniejszym artykułem.
Poprawka 23
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 – ustęp 5 – litera a
a)  gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie, wykorzystywanie i sprzedaż danych użytkowników;
a)  gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie, wykorzystywanie, przekazywanie, rozpowszechnianie i sprzedaż danych użytkowników;
Poprawka 25
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 – ustęp 6 a (nowy)
6a.   Państwa członkowskie zapewniają krajowym organom podatkowym odpowiedni personel, specjalistyczną wiedzę i budżet, a także środki na szkolenia personelu, tak aby były w stanie przypisywać zyski do stałego zakładu i uwzględniać działalność cyfrową w danym państwie członkowskim.
Poprawka 26
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 a (nowy)
Artykuł 5a
1.  Do dnia ... [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] Komisja wydaje wytyczne władzom podatkowym dotyczące tego, w jaki sposób należy identyfikować, mierzyć i opodatkowywać znaczącą obecność cyfrową oraz usługi cyfrowe. Zasady te są jednolite w całej Unii i są publikowane we wszystkich językach urzędowych Unii.
2.  Bazując na wytycznych, o których mowa w ustępie pierwszym, Komisja wydaje wytyczne zawierające jasną metodologię, na podstawie której przedsiębiorstwa dokonują własnej oceny tego, czy ich działania, a jeśli tak, to które z nich, należy zaliczyć do znaczącej obecności cyfrowej. Wytyczne te są publikowane we wszystkich językach urzędowych Unii i udostępnia się je na stronie internetowej Komisji.
Poprawka 27
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 5 b (nowy)
Artykuł 5b
Współpraca administracyjna
W celu zagwarantowania jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy w Unii Europejskiej wymiana informacji w sprawach podatkowych jest obowiązkowa i automatyczna, jak przewidziano w dyrektywie Rady 2011/16/UE.
Poprawka 28
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 – nagłówek
Przegląd
Sprawozdanie z wdrożenia i przegląd
Poprawka 29
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 – ustęp 1
1.  Komisja dokonuje oceny wdrożenia niniejszej dyrektywy pięć lat po jej wejściu w życie i przedstawia Radzie sprawozdanie z jej wdrożenia.
1.  Komisja dokonuje oceny wdrożenia niniejszej dyrektywy do dnia ...[trzy lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy] i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jej wdrożenia. W sprawozdaniu tym należy położyć nacisk na obciążenia administracyjne i dodatkowe koszty dla w przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, wpływ systemu opodatkowania przewidzianego w niniejszej dyrektywie na dochody państw członkowskich, na dane osobowe użytkowników oraz na cały rynek wewnętrzny, ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnego zakłócenia konkurencji między przedsiębiorstwami podlegającymi nowym zasadom ustanowionym w niniejszej dyrektywie. W przeglądzie bada się również, czy wskazana jest zmiana rodzaju usług objętych zakresem niniejszej dyrektywy lub zmiana definicji znaczącej obecności cyfrowej.
Poprawka 30
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 a (nowy)
Artykuł 6a
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia … [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy].
3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go Radzie.
5.  Akt delegowany przyjęty wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Rada nie wyraziła sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, Rada poinformowała Komisję, że nie wniesie sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Rady.
Poprawka 31
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 b (nowy)
Artykuł 6b
Odwołanie
Przedsiębiorstwa – zarówno unijne jak i spoza Unii – mogą odwołać się od decyzji stwierdzającej, że świadczone przez nie usługi są usługami cyfrowymi zgodnie z prawem krajowym.
Poprawka 32
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 c (nowy)
Artykuł 6c
Informowanie Parlamentu Europejskiego
Komisja informuje Parlament Europejski o przyjęciu aktów delegowanych, o wszelkich sprzeciwach wobec nich oraz o odwołaniu uprawnień przekazanych przez Radę.
Poprawka 33
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 6 d (nowy)
Artykuł 6d
Upoważnienie Komisji do negocjowania umów podatkowych z państwami trzecimi
Państwa członkowskie przekazują na rzecz Komisji uprawnienia do negocjowania w ich imieniu przyjęcia lub zmiany umów podatkowych z państwami trzecimi, zgodnie z zasadami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, w szczególności w odniesieniu do włączenia definicji znaczącej obecności cyfrowej do celów podatkowych.
Poprawka 34
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 7 – ustęp 2
2.  W skład komitetu ds. opodatkowania gospodarki cyfrowej wchodzą przedstawiciele państw członkowskich i Komisji. Komitetowi przewodniczy przedstawiciel Komisji. Komisja zapewnia obsługę sekretarską komitetu.
2.  W skład komitetu ds. opodatkowania gospodarki cyfrowej wchodzą przedstawiciele państw członkowskich i Komisji oraz obserwator Parlamentu Europejskiego. Komitetowi przewodniczy przedstawiciel Komisji. Komisja zapewnia obsługę sekretarską komitetu. Komitet powinien publikować swoje porządki obrad, a przed wyborem jego uczestników należy się upewnić, że nie mają oni żadnych konfliktów interesów. Zainteresowane strony, w tym partnerów społecznych, należy dopuścić do udziału w posiedzeniach w charakterze obserwatorów.
Poprawka 35
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 7 – ustęp 4
4.  Komitet DigiTax rozpatruje kwestie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, podniesione przez przewodniczącego komitetu, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela państwa członkowskiego, oraz informuje Komisję o swoich wnioskach.
4.  Komitet DigiTax rozpatruje kwestie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, podniesione przez przewodniczącego komitetu, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego lub przedstawiciela państwa członkowskiego, oraz informuje Komisję o swoich wnioskach.
Poprawka 36
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 7 – ustęp 4 – akapit 1 a (nowy)
Komitet DigiTax przygotowuje roczne sprawozdanie ze swojej działalności i ustaleń oraz przedstawia to sprawozdanie Parlamentowi, Radzie i Komisji.
Poprawka 37
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 7 – ustęp 4 a (nowy)
4a.  Komitet ds. opodatkowania gospodarki cyfrowej weryfikuje i kontroluje prawidłowe wykonywanie niniejszej dyrektywy przez przedsiębiorstwa. Komitet musi mieć możliwość gromadzenia i wykorzystywania danych, które otrzymuje od krajowych organów podatkowych, w celu zbadania właściwego wdrożenia przepisów dotyczących znaczącej obecności cyfrowej oraz pełnienia funkcji organu ułatwiającego współpracę między krajowymi organami podatkowymi, aby ograniczyć możliwości podwójnego opodatkowania i podwójnego nieopodatkowania.
Poprawka 38
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 8 – akapit 1
Dane, które mogą być pozyskiwane od użytkowników do celów stosowania niniejszej dyrektywy, ograniczają się do danych wskazujących na państwo członkowskie, w którym znajdują się użytkownicy, i nie pozwalają na identyfikację tych użytkowników.
Dane, które mogą być pozyskiwane od użytkowników do celów stosowania niniejszej dyrektywy, ograniczają się do danych wskazujących na państwo członkowskie, w którym znajdują się użytkownicy, i nie pozwalają na identyfikację tych użytkowników. Każde przetwarzanie danych do celów stosowania niniejszej dyrektywy jest w pełni zgodne z rozporządzeniem (UE) 2016/679.
Poprawka 39
Wniosek dotyczący dyrektywy
Artykuł 9 a (nowy)
Artykuł 9a
Związek z podatkiem od usług cyfrowych pobieranym od przychodów
Wraz z wejściem w życie niniejszej dyrektyw automatycznie wygasa dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych.

Iran, w szczególności sprawa Nasrin Sotude
PDF 134kWORD 53k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie Iranu, w szczególności sprawa Nasrin Sotude (2018/2967(RSP))
P8_TA(2018)0525RC-B8-0562/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu,

–  uwzględniając oświadczenie w sprawie Iranu z 29 listopada 2018 r. wydane przez specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ds. obrońców praw człowieka, specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. niezależności sędziów i prawników, przewodniczącego-sprawozdawcę Grupy Roboczej ds. Arbitralnych Zatrzymań, przewodniczącego grupy roboczej ds. dyskryminacji kobiet w prawie i w praktyce oraz specjalnego sprawozdawcę ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu,

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci, w sprawie tortur oraz innego okrutnego traktowania, w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim oraz w sprawie obrońców praw człowieka,

–  uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu z 27 września 2018 r.,

–  uwzględniając przyznanie Nasrin Sotude Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli w 2012 r.,

–  uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r. oraz Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych z 1966 r., których Iran jest stroną,

–  uwzględniając Kartę praw obywatelskich prezydenta Iranu,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Nasrin Sotude, wybitna irańska prawniczka specjalizująca się w prawach człowieka, została aresztowana 13 czerwca 2018 r., po tym, jak reprezentowała w sądzie kobietę, której groziła kara pozbawienia wolności za pokojowy protest w postaci publicznego zdjęcia hidżabu, aby w ten sposób sprzeciwić się obowiązkowi jego noszenia; mając na uwadze, że od czasu zatrzymania Nasrin Sotude znajduje się w kobiecym oddziale więzienia Evin, a 26 listopada 2018 r. rozpoczęła trzeci strajk głodowy, aby sprzeciwić się decyzji władz irańskich, które odmówiły jej leczenia szpitalnego;

B.  mając na uwadze, że Nasrin Sotude poinformowano, iż podstawą aresztowania/ jej uwięzienia? jest wyrok skazujący na pięć lat pobawienia wolności wydany zaocznie przez sędziego Sądu Rewolucyjnego w 2015 r.; mając na uwadze, że oskarżono ją o „tajne szpiegostwo”;

C.  mając na uwadze, że w 2012 r. za swoją działalność i zaangażowanie na rzecz praw człowieka Nasrin Sotude otrzymała in absentia Nagrodę im. Sacharowa za wolność myśli; mając na uwadze, że Nasrin Sotude długo i wytrwale walczyła o przestrzeganie praw człowieka w Iranie, co przypłaciła kilkoma latami więzienia; mając na uwadze, że postępowanie w jej sprawie i stawiane jej zarzuty pokazują, w jak wielkim stopniu irańska władza sądownicza penalizuje działalność na rzecz praw człowieka;

D.  mając na uwadze, że Nasrin Sotude wielokrotnie wypowiadała się publicznie na temat uchybień w zakresie praworządności oraz nieprawidłowości w systemie wymiaru sprawiedliwości w Iranie; mając na uwadze, że aresztowanie Nasrin Sotude stanowi element zaostrzonych represji wobec obrońców praw kobiet w Iranie; mając na uwadze, że obrońców praw kobiet, którzy czynnie działają na rzecz wzmocnienia pozycji i praw kobiet, spotykają prześladowania, bezpodstawne aresztowania i zatrzymania, a ich prawa do sprawiedliwego i rzetelnego procesu sądowego nie są przestrzegane;

E.  mając na uwadze, że we wrześniu 2018 r. mąż Nasrin Sotude Reza Khandan został aresztowany podczas pokojowej demonstracji na rzecz jej uwolnienia, postawiono mu zarzut między innymi „szerzenia antysystemowej propagandy” oraz „propagowania praktyki nienoszenia hidżabu w miejscach publicznych”;

F.  mając na uwadze, że protesty irańskiego społeczeństwa obywatelskiego przeciwko ubóstwu, inflacji, korupcji i autorytaryzmowi politycznemu nasilają się, a protestujących spotykają poważne represje ze strony władz państwa; mając na uwadze, że służby wywiadowcze Iranu nasiliły represje wobec pracowników organizacji społeczeństwa obywatelskiego i obrońców praw człowieka, prawników, działaczy na rzecz ochrony środowiska, obrońców praw kobiet, studentów, nauczycieli, kierowców ciężarówek i pokojowych działaczy; mając na uwadze, że w 2018 r. władze Iranu nasiliły represje wobec osób starających się pokojowo egzekwować prawo do wolności słowa, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń, zamykając w więzieniach setki ludzi na podstawie ogólnikowych i niejasno sformułowanych zarzutów dotyczących bezpieczeństwa państwa;

G.  mając na uwadze, że eksperci ONZ ds. praw człowieka wezwali Iran do zagwarantowania praw obrońcom praw człowieka i prawnikom, którzy zostali uwięzieni za publiczne wyrażenie poparcia dla protestów przeciwko obowiązkowemu noszeniu hidżabu w Iranie;

H.  mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Iranie ponownie podkreślił poważne obawy – wyrażone wcześniej przez sekretarza generalnego ONZ, Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka i jego poprzednika – odnośnie do nieustających egzekucji młodocianych przestępców w Iranie;

I.  mając na uwadze, że w sprawozdaniach specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Iranie i sekretarza generalnego ONZ opisano poważne naruszenia praw mniejszości religijnych i etnicznych w Iranie, łącznie z zarzutami dyskryminacji mniejszości religijnych, w tym chrześcijan i bahaitów;

J.  mając na uwadze, że irańskie sądy nie zapewniają rzetelnego i sprawiedliwego procesu, odmawiając dostępu do pomocy prawnej, zwłaszcza w czasie dochodzenia, a także wizyt przedstawicieli placówek konsularnych, ONZ i organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że wyroki wydane przez irański wymiar sprawiedliwości często opierają się na niejasnych i ogólnikowych zarzutach dotyczących bezpieczeństwa narodowego i szpiegostwa;

K.  mając na uwadze liczne doniesienia na temat nieludzkich i poniżających warunków w więzieniach oraz braku wystarczającego dostępu do opieki medycznej podczas pobytu w areszcie, co ma na celu zastraszanie, karanie lub wymuszanie zeznań osób zatrzymanych i narusza Wzorcowe reguły minimalne ONZ dotyczące postępowania z więźniami;

L.  mając na uwadze, że 12 kwietnia 2018 r. w odpowiedzi na poważne naruszenia praw człowieka Rada postanowiła przedłużyć do 13 kwietnia 2019 r. obowiązywanie środków ograniczających, takich jak zamrożenie aktywów i zakaz wydawania wiz dla osób i podmiotów odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka oraz zakaz wywozu do Iranu sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, oraz sprzętu służącego do monitorowania telekomunikacji;

M.  mając na uwadze, że 26 listopada 2018 r. w Brukseli odbyło się czwarte posiedzenie UE i Iranu w ramach dialogu politycznego na wysokim szczeblu; mając na uwadze, że dyskusje na temat praw człowieka stanowiły nieodłączną część dialogu politycznego między UE a Iranem i kontynuację regularnych dyskusji, które odbyły się w listopadzie 2017 r. i w lutym 2016 r.;

N.  mając na uwadze, że rzeczywiste wdrożenie karty praw obywatelskich stanowiłoby krok w kierunku poszerzenia zakresu praw obywatelskich ludności irańskiej;

1.  wzywa rząd Iranu do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Nasrin Sotude; wyraża uznanie dla Nasrin Sotude za jej odwagę i zaangażowanie; apeluje o przestrzeganie prawa do rzetelnego i sprawiedliwego procesu sądowego w systemie sądowniczym Iranu oraz o ujawnienie informacji dotyczących zarzutów wobec Nasrin Sotude;

2.  wzywa władze Iranu do dopilnowania, aby traktowanie Nasrin Sotude podczas pobytu w więzieniu było zgodne z warunkami określonymi w Zbiorze zasad mających na celu ochronę wszystkich osób poddanych jakiejkolwiek formie aresztowania bądź uwięzienia przyjętym przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w rezolucji nr 43/173 z 9 grudnia 1988 r.; podkreśla, że władze Iranu muszą zagwarantować bezpieczeństwo i dobre warunki wszystkim osobom przetrzymywanym w więzieniu, między innymi zapewniając im odpowiednią opiekę i medyczną; wzywa władze Iranu do zbadania wszystkich zarzutów dotyczących brutalnego traktowania więźniów oraz do postawienia sprawców przed sądem; potępia systematyczne stosowanie tortur w irańskich więzieniach i wzywa do natychmiastowego zaprzestania wszelkich form torturowania i złego traktowania ogółu więźniów; wzywa Iran do zagwarantowania – w prawie i w praktyce – że nikt nie będzie poddawany torturom ani innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu;

3.  wzywa rząd Iranu do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, w tym wolności opinii i wypowiedzi; wzywa do uwolnienia wszystkich osób aresztowanych za pokojowe korzystanie z prawa do wolności zgromadzeń, opinii i wypowiedzi, w tym Rezy Khandana, a także innych obrońców praw człowieka, działaczy na rzecz ochrony środowiska, działaczy związkowych, działaczy na rzecz praw kobiet i więźniów sumienia; apeluje do władz Iranu o pełne poszanowanie powszechnych praw człowieka przysługujących wszystkim ludziom, zwłaszcza prawa do wolności wypowiedzi w internecie i poza nim; wzywa władze Iranu do poszanowania i ochrony prawa do pokojowych zgromadzeń oraz do powstrzymania się od użycia brutalnej siły podczas rozpraszania zgromadzeń niepokojowych;

4.  sympatyzuje i solidaryzuje się z kampanią skierowaną przeciwko przepisom dotyczącym obowiązkowego stroju w tym kraju; potępia więzienie kobiet, które w ramach kampanii zaprzestały przykrywania głowy chustą, i wzywa do ich natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia;

5.  wyraża solidarność z Irańczykami, którzy demonstrują na rzecz poprawy sytuacji społeczno-gospodarczej i upominają się o prawa społeczne i gospodarcze;

6.  wyraża głębokie zaniepokojenie aresztowaniami przy wjeździe na terytorium Iranu osób, które posiadają jednocześnie obywatelstwo UE i obywatelstwo irańskie; podkreśla, że aresztowania te utrudniają kontakty międzyludzkie oraz wzywa władze Iranu, aby umożliwiły wszystkim Irańczykom bezpieczną podróż do kraju urodzenia;

7.  wzywa władze Iranu do zapewnienia wszystkim oskarżonym prawa do wyboru prawnika we wszystkich sprawach sądowych, bez nieuzasadnionych ograniczeń, oraz prawa do sprawiedliwego procesu, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Iranu wynikającymi z Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych; wzywa rząd Iranu, aby zadbał o należne prawa procesowe wszystkich obywateli przetrzymywanych w Iranie oraz zapewnił im rzetelny proces sądowy;

8.  wzywa władze Iranu do zagwarantowania wolności religijnej zgodnie z irańską konstytucją i jego zobowiązaniami międzynarodowymi oraz do zaprzestania dyskryminacji mniejszości religijnych i osób niewierzących; potępia systematyczne prześladowanie mniejszości bahaitów; wzywa ponadto władze Iranu, aby zapewniły wszystkim mieszkańcom kraju jednakową ochronę prawną, niezależnie od pochodzenia etnicznego, religii lub przekonań;

9.  wzywa władze Iranu do zagwarantowania, że niezależnie od okoliczności wszyscy obrońcy praw człowieka w Iranie będą mogli prowadzić legalną działalność na rzecz praw człowieka, bez jakichkolwiek ograniczeń i nie obawiając się represji, na przykład pozbawienia wolności, zastraszania i szykan sądowych; wzywa władze Iranu do zaprzestania wszelkich aktów zastraszania i represji wobec obrońców praw człowieka, w tym z powodu komunikowania się z urzędnikami UE i ONZ oraz niezależnymi organizacjami praw człowieka;

10.  wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) i Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz wsparcia laureatów Nagrody im. Sacharowa, w tym Nasrin Sotude i innych osób, które zostały aresztowane bądź skazane lub którym grozi kara śmierci albo jawnie nieuczciwe procesy w państwach trzecich;

11.  wzywa państwa członkowskie UE posiadające misje dyplomatyczne w tym kraju, aby w pełni stosowały Wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka oraz zapewniły Nasrin Sotude i innym obrońcom praw człowieka należyte wsparcie, w tym wizyty w więzieniach, monitorowanie procesów sądowych i udzielanie pomocy prawnej lub wszelkiej innej pomocy, jakiej mogą potrzebować;

12.  zdecydowanie potępia stosowanie kary śmierci, w tym jej stosowanie wobec młodocianych przestępców, oraz wzywa władze Iranu do wprowadzenia natychmiastowego moratorium na stosowanie kary śmierci, co będzie stanowiło krok w kierunku jej zniesienia; odnotowuje zmianę ustawy o nielegalnym handlu narkotykami, która powinna ograniczyć orzekanie kary śmierci;

13.  ponownie wzywa Iran do głębszego zaangażowania się w prace międzynarodowych mechanizmów dotyczących praw człowieka w drodze współpracy ze specjalnymi sprawozdawcami i specjalnymi mechanizmami, w tym przez zatwierdzenie wniosków o wjazd do kraju upoważnionych osób; podkreśla potrzebę ściślejszej współpracy z Radą Praw Człowieka;

14.  apeluje do UE, w tym do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, oraz do państw członkowskich, aby systematycznie podnosiły kwestie praw człowieka w kontaktach publicznych i prywatnych z władzami Iranu na forach dwustronnych i wielostronnych, między innymi dotyczące sytuacji więźniów politycznych i obrońców praw człowieka oraz wolności słowa i zrzeszania się, jako niezbędny warunek dalszych postępów w stosunkach gospodarczych i politycznych; wyraża poparcie dla dyskusji na temat praw człowieka; podkreśla jednak konieczność prowadzenia przez UE i Iran formalnego dialogu na temat praw człowieka opartego na powszechnych prawach człowieka;

15.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz rządowi i parlamentowi Iranu.


Egipt, w szczególności sytuacja obrońców praw człowieka
PDF 150kWORD 59k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie Egiptu, w szczególności sytuacji obrońców praw człowieka (2018/2968(RSP))
P8_TA(2018)0526RC-B8-0568/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Egiptu, w szczególności z dnia 8 lutego 2018 r. w sprawie egzekucji w Egipcie(1), z dnia 10 marca 2016 r. w sprawie Egiptu, w szczególności sprawy Giulia Regeniego(2), z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie Ibrahima Halawy, potencjalnie zagrożonego karą śmierci(3) oraz z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie sytuacji w Egipcie(4),

–  uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci, tortur, wolności słowa i obrońców praw człowieka,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych UE w sprawie Egiptu z sierpnia 2013 r. i lutego 2014 r.,

–  uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Egiptem z 2001 r., który wszedł w życie w 2004 r. i został wzmocniony planem działania z 2007 r.; uwzględniając także priorytety partnerstwa UE–Egipt na lata 2017–2020 przyjęte w dniu 25 lipca 2017 r., wspólne oświadczenie wydane po posiedzeniu Rady Stowarzyszenia UE–Egipt w 2017 r. oraz wspólne oświadczenie wydane po 5. posiedzeniu unijno-egipskiej podkomisji do spraw politycznych, praw człowieka i demokracji w styczniu 2018 r.,

–  uwzględniając wspólne oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini oraz sekretarza generalnego Rady Europy z dnia 10 października 2017 r. w sprawie Europejskiego i Światowego Dnia przeciwko Karze Śmierci, a także oświadczenie rzecznika ESDZ z dnia 2 listopada 2018 r. w sprawie zamachu na pielgrzymów koptyjskich w Egipcie,

–  uwzględniając wspólne oświadczenie ekspertów ONZ, w tym Nilsa Melzera, specjalnego sprawozdawcę ds. tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, z dnia 26 stycznia 2018 r., w którym zaapelowano do władz egipskich o wstrzymanie zbliżających się egzekucji, a także oświadczenie specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. odpowiednich warunków mieszkaniowych Leilani Farhy i specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji obrońców praw człowieka Michela Forsta z dnia 4 grudnia 2018 r. oraz oświadczenie wysokiej komisarz ONZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet z dnia 9 września 2018 r., w którym potępiono zbiorowe wyroki śmierci, wydane na 75 osób,

–  uwzględniając konstytucję Egiptu, w szczególności jej art. 52 (dotyczący zakazu tortur w jakiejkolwiek formie i jakiegokolwiek rodzaju), art. 73 (dotyczący wolności zgromadzeń) i art. 93 (dotyczący wiążącego charakteru międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka),

–  uwzględniając protokoły 6 i 13 do europejskiej konwencji praw człowieka,

–  uwzględniając art. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zasady i wytyczne dotyczące prawa do rzetelnego procesu sądowego i pomocy prawnej w Afryce, które całkowicie zabraniają sądzenia cywilów przez sądy wojskowe,

–  uwzględniając nowe ramy strategiczne UE i plan działania dotyczący praw człowieka, które mają umieścić w centrum wszystkich strategii politycznych UE ochronę praw człowieka i nadzór nad nimi,

–  uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, Konwencję o prawach dziecka, a także Arabską kartę praw człowieka, z których Egipt wszystkie ratyfikował,

–  uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (MPPOiP), którego jedną ze stron jest Egipt, a w szczególności jego art. 14 i 18 i załączony do niego drugi protokół fakultatywny w sprawie kary śmierci,

–  uwzględniając decyzję niższej izby parlamentu włoskiego, tj. Izby Deputowanych, o zawieszeniu stosunków z parlamentem egipskim z powodu braku postępów w śledztwie w sprawie śmierci włoskiego studenta Giulia Regeniego,

–  uwzględniając wpływ na prawa człowieka, na szczeblu krajowym i regionalnym, sankcji nałożonych w czerwcu 2017 r. przez Arabię Saudyjską, Egipt, Bahrajn i Zjednoczone Emiraty Arabskie na Katar, a także sprawozdanie w sprawie wpływu kryzysu w Zatoce Perskiej na prawa człowieka opublikowane przez Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka (OHCHR) w grudniu 2017 r.,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że rząd egipski nasilił represje wobec organizacji społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka, pokojowych działaczy, prawników, blogerów, dziennikarzy, obrońców praw pracowniczych i związkowców, w tym aresztowania i wymuszone zaginięcia niektórych spośród nich, a także coraz częstsze wykorzystywanie przepisów dotyczących walki z terroryzmem i stanu wyjątkowego; mając na uwadze, że od końca października 2018 r. aresztowano co najmniej 40 pracowników organizacji broniących praw człowieka, prawników i działaczy politycznych, przy czym niektórzy z nich padli ofiarą wymuszonych zaginięć; mając na uwadze, że obrońcy praw kobiet i działacze broniący praw osób LGBTQI w Egipcie nadal spotykają się z różnymi formami nękania przez państwo, w szczególności za pomocą oszczerczych kampanii i postępowań sądowych;

B.  mając na uwadze, że Ezzat Ghoneim, prawnik zajmujący się prawami człowieka, kierownik egipskiego Ośrodka Koordynacji na rzecz Praw i Wolności, od marca 2018 r. przebywa w areszcie tymczasowym pod zarzutem „terroryzmu w związku z prawami człowieka”; mając na uwadze, że od 4 września 2018 r., kiedy to sąd nakazał jego uwolnienie, miejsce jego pobytu pozostaje nieznane; mając na uwadze, że Ibrahim Metwally Hegazy, prawnik zajmujący się prawami człowieka, współzałożyciel Ligi Rodzin Osób Zaginionych, padł ofiarą wymuszonego zaginięcia i był torturowany, a następnie został skazany na areszt prewencyjny i pozostaje w odosobnieniu; mając na uwadze, że w 2017 r. centrum El Nadeem zmuszono do zamknięcia;

C.  mając na uwadze, że obrończyni praw człowieka i działaczka na rzecz praw kobiet Amal Fathy została we wrześniu 2018 r. skazana na karę dwóch lat pozbawienia wolności pod zarzutem „rozpowszechniania fałszywych wiadomości” z zamiarem zaszkodzenia państwu egipskiemu oraz „obrazy moralności publicznej”, za opublikowanie w mediach społecznościowych nagrania wideo zawierającego krytykę rządu za niepodejmowanie działań w celu zwalczania przemocy seksualnej; mając na uwadze, że Amal Fathy jest przetrzymywana w areszcie tymczasowym w oczekiwaniu na dochodzenie w sprawie innego zbioru zarzutów związanych z bezpieczeństwem państwa;

D.  mając na uwadze, że Ola al-Qaradawi, obywatelka Kataru, i jej mąż Hosam Khalaf, obywatel Egiptu, od 30 czerwca 2017 r. są przetrzymywani w Egipcie, w straszliwych warunkach, przy czym żadnemu z nich nie postawiono zarzutów; mając na uwadze, że w czerwcu 2018 r. Grupa Robocza ds. Arbitralnych Zatrzymań stwierdziła, że poddano ich okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu, które można przyrównać do tortur, uznała ich aresztowanie za arbitralne i wezwała rząd egipski do ich uwolnienia;

E.  mając na uwadze, że 2 lutego 2016 r. znaleziono ciało Giulia Regeniego, który zaginął w Kairze 25 stycznia, noszące ślady wymyślnych tortur i okrutnej śmierci; mając na uwadze, że władze egipskie nadal nie ujawniły prawdy o jego śmierci i nie postawiły sprawców przed sądem; mając na uwadze, że Egipt ponownie odrzucił wniosek prokuratury włoskiej o wskazanie agentów zamieszanych w zaginięcie i śmierć Giulia Regeniego;

F.  mając na uwadze, że Reporterzy bez Granic udokumentowali, iż obecnie w Egipcie co najmniej 38 pracowników mediów przebywa w areszcie z powodu wykonywanej pracy, w wyniku prześladowań umotywowanych politycznie oraz licznych naruszeń prawa do rzetelnego procesu; mając na uwadze, że obiektem prześladowań są również zagraniczni pracownicy mediów – niektórych korespondentów mediów zagranicznych aresztowano albo nie wpuszczono ich na terytorium Egiptu; mając na uwadze, że fotoreporter Mahmud „Shawkan” Abu Zeid został skazany w procesie zbiorowym na karę 5 lat pozbawienia wolności za legalną działalność zawodową i nadal odbywa dodatkowa karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za niezapłacenie wysokiej grzywny; mając na uwadze, że wybitny dziennikarz Ismail al-Iskandarani, jeden z bardzo niewielu zajmujących się naruszeniami praw człowieka na półwyspie Synaj, został zatrzymany w listopadzie 2015 r., a w maju 2018 r. skazany przez sąd wojskowy na karę 10 lat pozbawienia wolności;

G.  mając na uwadze, że w lipcu 2018 r. przyjęto nową ustawę o mediach, poszerzającą definicję prasy tak, by obejmowała wszystkie konta w mediach społecznościowych obserwowane przez ponad 5000 osób, i przewidującą w przypadku takich kont odpowiedzialność karną za publikowanie „fałszywych wiadomości” lub jakichkolwiek treści uznanych za nawoływanie do łamania prawa; mając na uwadze, że poszanowanie wolności obywatelskich – w tym wolności wypowiedzi i wolności mediów – stanowi zasadniczy element leżący u podstaw demokratycznego społeczeństwa, a dziennikarze powinni móc swobodnie wykonywać swój zawód, bez lęku przed prześladowaniem lub uwięzieniem;

H.  mając na uwadze, że przedsiębiorstwa z siedzibami w niektórych państwach członkowskich UE nadal eksportują do Egiptu technologię służącą inwigilacji, ułatwiającą hakowanie i instalowanie złośliwego oprogramowania, a także innego rodzaju ataki na obrońców praw człowieka i działaczy społeczeństwa obywatelskiego aktywnych w mediach społecznościowych; mając na uwadze, że doprowadziło to do stłumienia wolności wypowiedzi w internecie;

I.  mając na uwadze, że w zeszłym roku Egipt zastosował rozwiązania prawne przeciwko organizacjom pozarządowym przez wprowadzenie ustawy stanowiącej, że ich finansowanie, zarówno z zagranicy, jak i w kraju, wymaga zgody państwowych agencji bezpieczeństwa, co w praktyce równa się zakazowi działalności; mając na uwadze, że 15 listopada 2018 r. prezydent as-Sisi wezwał do przeglądu ustawy o organizacjach pozarządowych, aby uczynić ją bardziej „wyważoną”, i zlecił ten przegląd parlamentowi; mając na uwadze, że ponowna rozprawa w procesie 16 pozwanych w „sprawie finansowania zagranicznego” nr 173/2011 jest planowana na 20 grudnia 2018 r., a oskarżonym postawiono zarzuty tworzenia i prowadzenia filii organizacji międzynarodowych bez zgody rządu;

J.  mając na uwadze, że stan wyjątkowy trwa w Egipcie od kwietnia 2017 r., a 21 października 2018 r. przedłużono go o kolejne trzy miesiące; mając na uwadze, że według mediów państwowych stan wyjątkowy wprowadzono, aby pomóc w zwalczaniu „zagrożeń i finansowania terroryzmu”; mając na uwadze, że przez okres trzech miesięcy prezydent i osoby działające w jego imieniu są uprawnieni, by stawiać cywilów przed sądami nadzwyczajnymi ds. bezpieczeństwa państwowego; mając na uwadze, że wysoka komisarz NZ ds. praw człowieka Michelle Bachelet skrytykowała próby zapewnienia immunitetu chroniącego przed ściganiem przestępstw zarzucanych członkom sił bezpieczeństwa, podważające wiarę obywateli Egiptu w zdolność rządu do zapewnienia wymiaru sprawiedliwości dla wszystkich;

K.  mając na uwadze, że egipska ustawa o zwalczaniu terroryzmu z 2015 r. wykorzystuje szeroką definicję terroryzmu, obejmującą „naruszenie porządku publicznego, stworzenie zagrożenia dla bezpieczeństwa lub interesów społeczeństwa, naruszanie przepisów konstytucji i prawa lub działanie ze szkodą dla jedności narodowej, pokoju społecznego lub bezpieczeństwa narodowego”, co sprawia, że pokojowym opozycjonistom, działaczom na rzecz demokracji i obrońcom praw człowieka grozi uznanie ich za terrorystów i kara śmierci;

L.  mając na uwadze, że pod rządami prezydenta as-Sisiego sądy egipskie wydały co najmniej 2443 wstępne wyroki śmierci – w tym co najmniej 12 na dzieci – i zatwierdziły co najmniej 1451 wyroków śmierci; mając na uwadze, że co najmniej 926 potwierdzonych wyroków śmierci wydano w procesach zbiorowych, w których sądzono co najmniej 15 osób jednocześnie; mając na uwadze, że w tym samym czasie w Egipcie wykonano co najmniej 144 egzekucje; mając na uwadze, że na karę śmierci, szczególnie w procesach zbiorowych, często skazywane są osoby korzystające ze swoich praw podstawowych, w tym wolności zgromadzeń;

M.  mając na uwadze, że w sierpniu sąd w Egipcie potwierdził wyroki na ponad 739 osób w związku z protestami na placu Rabaa, do których doszło po zamachu z 2013 r.; mając na uwadze, że sąd wydał 75 wyroków śmierci i zatwierdził wyroki dożywocia wobec kolejnych 47 osób mając na uwadze, że w toku procesu krytykowano liczne nieprawidłowości, a wysoka komisarz NZ ds. praw człowieka określiła go jako poważną pomyłkę sądową;

N.  mając na uwadze, że pod koniec listopada Egipt ogłosił ustanowienie „stałej wysokiej komisji ds. praw człowieka”, według deklaracji po to, aby „odpowiadać na zarzuty” czynione wobec Egiptu w związku z sytuacją w zakresie praw człowieka oraz „sformułować zjednoczoną wizję Egiptu”; mając na uwadze, że główni członkowie tej komisji to przedstawiciele ministerstwa spraw zagranicznych i ministerstwa spraw wewnętrznych, wojska i służb wywiadowczych;

O.  mając na uwadze, że wprawdzie w konstytucji kulturę koptyjską uznano za „filar¨ kraju, jednak od 2011 r. wzrosła przemoc i dyskryminacja wobec Egipcjan pochodzenia koptyjskiego, którzy stanowią większość spośród 9 mln egipskich chrześcijan; mając na uwadze, że Koptów, którzy stanowią ok. 10 % przeważająco muzułmańskiej ludności Egiptu, szczególnie silnie dotyka przemoc na tle światopoglądowym ; mając na uwadze, że 2 listopada 2018 r. w zamachu bojowników islamskich na autobus z pielgrzymującymi Koptami zginęło 7 osób, a 19 zostało rannych, co pokazuje, iż w Egipcie występują problemy związane z bezpieczeństwem;

P.  mając na uwadze, że posiedzenie Rady Stowarzyszenia UE–Egipt planowane jest na 20 grudnia 2018 r.; mając na uwadze, że wizyta Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego w Egipcie planowana jest przed posiedzeniem Rady Stowarzyszenia; mając na uwadze, że Egipt nie wystosował oficjalnego zaproszenia dla tej delegacji;

Q.  mając na uwadze, że od czasu rewolucji w 2011 r. Egipt przechodzi trudne przemiany, a społeczność międzynarodowa pomaga mu stawiać czoła wyzwaniom gospodarczym i politycznym oraz związanym z bezpieczeństwem; mając na uwadze, że Egipt boryka się z poważnymi wyzwaniami dotyczącymi bezpieczeństwa, zwłaszcza na półwyspie Synaj, gdzie ugrupowania terrorystyczne dopuszczają się zamachów na siły bezpieczeństwa; mając na uwadze, że w Egipcie dochodzi do niszczycielskich zamachów terrorystycznych;

R.  mając na uwadze, że podstawą nowych priorytetów partnerstwa UE-Egipt na lata 2017–2020, przyjętych w lipcu 2017 r., jest wspólne zaangażowanie na rzecz uniwersalnych wartości, takich jak demokracja, praworządność i poszanowanie praw człowieka, a priorytety te stanowią odnowione ramy zaangażowania politycznego i ściślejszej współpracy, w tym w zakresie bezpieczeństwa, reformy sądownictwa i walki z terroryzmem, bazującego na należytym poszanowaniu praw człowieka i podstawowych wolności; mając na uwadze, że 10 i 11 stycznia 2018 r. w Kairze odbyło się piąte posiedzenie podkomisji do spraw politycznych, praw człowieka i demokracji powołanej na mocy układu o stowarzyszeniu między Egiptem a Unią Europejską, a na posiedzeniu tym zajęto się współpracą w dziedzinie praw człowieka, demokracji i praworządności; mając na uwadze, że szóste posiedzenie komisji Komitetu Stowarzyszenia Egipt-UE odbyło się 8 listopada 2018 r.;

S.  mając na uwadze, że UE jest pierwszym partnerem gospodarczym Egiptu i głównym źródłem inwestycji zagranicznych w tym kraju; mając na uwadze, że dwustronna pomoc UE dla Egiptu, przyznana z Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa na lata 2017–2020, wynosi około 500 mln EUR; mając na uwadze, że 21 sierpnia 2013 r. Rada do Spraw Zagranicznych zobowiązała wysoką przedstawiciel do przeprowadzenia przeglądu pomocy UE dla Egiptu; mając na uwadze, że Rada postanowiła, iż współpraca UE z Egiptem będzie dostosowywana do rozwoju sytuacji na miejscu;

T.  mając na uwadze, że w czasie wyborów prezydenckich w 2018 r. uniemożliwiono pokojowy sprzeciw polityczny, odbierając masowo egipskim wyborcom prawo do udziału w życiu politycznym;

U.  mając na uwadze, że Rada do Spraw Zagranicznych UE stwierdziła w konkluzjach z dnia 21 sierpnia 2013 r., iż „[p]aństwa członkowskie uzgodniły, że zawieszone zostaną zezwolenia na wywóz do Egiptu wszelkiego sprzętu, który mógłby zostać użyty do represji wewnętrznych, ponownej ocenie poddane zostaną zezwolenia na wywóz sprzętu, którego dotyczy wspólne stanowisko 2008/944/WPZiB, oraz przeprowadzony zostanie przegląd pomocy udzielanej Egiptowi przez państwa członkowskie w zakresie bezpieczeństwa”; mając na uwadze, że konkluzje te potwierdziła Rada do Spraw Zagranicznych w lutym 2014 r.; mając na uwadze, że wiceprzewodnicząca Komisji / wysoka przedstawiciel potwierdziła w odpowiedzi z 27 października 2015 r. na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie, że konkluzje te oznaczały polityczne zobowiązanie do nieudzielania Egiptowi żadnego wsparcia wojskowego;

1.  zdecydowanie potępia ciągłe ograniczanie w Egipcie podstawowych praw demokratycznych, zwłaszcza wolności słowa, zarówno w internecie, jak i poza nim, swobody zrzeszania się i zgromadzeń oraz pluralizmu politycznego i praworządności; wzywa do zaprzestania wszelkich aktów przemocy, podżegania, mowy nienawiści, napastowania, zastraszania, wymuszonych zaginięć i cenzury, wymierzonych w obrońców praw człowieka, prawników, demonstrantów, dziennikarzy, blogerów, działaczy związkowych, studentów, obrońców praw kobiet, osoby LGBTI, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, oponentów politycznych i mniejszości, w tym Nubijczyków, a popełnianych w Egipcie przez organy państwa, służby i siły bezpieczeństwa oraz inne grupy; potępia nadużywanie siły wobec demonstrantów; apeluje o niezależne i przejrzyste dochodzenia w sprawie wszystkich naruszeń praw człowieka oraz o pociągnięcie winnych do odpowiedzialności;

2.  wzywa rząd egipski do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia obrońców praw człowieka: Ahmada Amashy, Hanan Badr el-Din, Amal Fathy, Ezzata Ghoneima, Hody Abdelmoneim, Ibrahima Metwally’ego Hegazy’ego, a także Azuza Mahguba i pracowników mediów: Mahmuda „Shawkana” Abu Zeida, Hishama Gaafara, Mohammeda „Oxygena” Ibraima, Ismaila al-Iskandaraniego, Adela Sabriego, Ahmeda Tareka Ibrahima Ziady, Alai Abdelfattaha, Shady’ego Abu Zaida, Mostafy al-Aasara, Hassana al-Bannaanda i Moataza Wadnana, oraz wszystkich innych osób zatrzymanych wyłącznie za pokojowe korzystanie z wolności wypowiedzi, z naruszeniem konstytucji Egiptu i zobowiązań międzynarodowych; wzywa Egipt, by do czasu ich uwolnienia umożliwił im pełen dostęp do rodzin, wybranych przez nich prawników i odpowiedniej opieki medycznej, oraz by przeprowadził rzetelne dochodzenia w sprawie wszelkich zarzutów dotyczących brutalnego traktowania lub tortur; apeluje do UE o pełne wdrożenie kontroli wywozu towarów do Egiptu, zwłaszcza towarów, których można użyć do torturowania lub wykonywania kary śmierci;

3.  przypomina rządowi Egiptu, że w długiej perspektywie dobrobyt Egiptu i jego mieszkańców idzie w parze z ochroną powszechnych praw człowieka oraz utworzeniem i ugruntowaniem demokratycznych i przejrzystych instytucji zaangażowanych w ochronę praw podstawowych przynależnych obywatelom; w związku z tym wzywa władze Egiptu do pełnego wdrożenia zasad zapisanych w międzynarodowych konwencjach, do których Egipt przystąpił;

4.  wzywa władze Egiptu, by zaniechały wszelkich prowadzonych bezpodstawnie dochodzeń karnych przeciwko organizacjom pozarządowym, w tym w „sprawie finansowania z zagranicy”, oraz by uchyliły drakońską ustawę o organizacjach pozarządowych; zachęca do zastąpienia tej ustawy nowymi przepisami, które zostaną opracowane w drodze prawdziwych konsultacji z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, zgodnie z krajowymi i międzynarodowymi zobowiązaniami Egiptu, by chronić wolność zrzeszania się;

5.  wyraża poważne zaniepokojenie masowymi procesami prowadzonymi przed egipskimi sądami oraz dużą liczbą wydawanych wyroków śmierci i wieloletnich kar więzienia; wzywa organy egipskiego wymiaru sprawiedliwości, by zaprzestały wydawania wyroków śmierci, w tym skazywania osób, które w chwili domniemanego popełnienia przestępstwa miały mniej niż 18 lat, oraz by stały na straży i przestrzegały Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, którego Egipt jest stroną, w szczególności jego art. 14 dotyczącego prawa do terminowego i sprawiedliwego procesu prowadzonego na podstawie jasnych zarzutów i gwarantującego poszanowanie praw oskarżonych;

6.  ponownie wzywa Egipt, by podpisał i ratyfikował Drugi protokół fakultatywny do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych w sprawie zniesienia kary śmierci oraz Międzynarodową konwencję ONZ o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem; zachęca rząd Egiptu, by wystosował do odpowiednich specjalnych sprawozdawców ONZ otwarte zaproszenie umożliwiające im wizytę w tym kraju;

7.  apeluje do parlamentu egipskiego, by przeprowadził przegląd kodeksu karnego, kodeksu postępowania karnego, przepisów antyterrorystycznych i kodeksu wojskowego; wzywa władze egipskie, by zaprzestały sądzenia cywilów przed sądami wojskowymi;

8.  wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu represjonowania osób współpracujących lub dążących do współpracy z międzynarodowymi organizacjami działającymi w obronie praw człowieka lub z organami ONZ ds. praw człowieka, np. w ostatnim czasie ze specjalną sprawozdawczynią ONZ ds. odpowiednich warunków mieszkaniowych; przypomina władzom Egiptu, że kraj ten jako członek ONZ jest zobowiązany do powstrzymania się od takich działań;

9.  potępia ciągłe prześladowanie grup mniejszościowych w Egipcie; ponownie podkreśla swoje zaangażowanie na rzecz wolności sumienia i wyznania w Egipcie, i apeluje o wspieranie współpracy międzynarodowej, w tym niezależnego dochodzenia ONZ, które pozwoli ocenić sytuację koptów w Egipcie; wzywa Egipt do przeprowadzenia przeglądu przepisów o bluźnierstwie i do zapewnienia ochrony mniejszości religijnych;

10.  apeluje do rządu Egiptu, by położył kres wszelkim wprowadzonym po czerwcu 2017 r. środkom dyskryminującym obywateli Kataru, ze szczególnym uwzględnieniem sprawy Oli al-Qaradawi i jej męża Hosama Chalafa;

11.  popiera aspiracje większości Egipcjan, którzy chcą stworzyć wolny, stabilny, prosperujący, sprzyjający włączeniu społecznemu i demokratyczny kraj, szanujący swoje krajowe i międzynarodowe zobowiązania w dziedzinie praw człowieka i podstawowych wolności; przypomina o znaczeniu poszanowania pokojowego wyrażania opinii i krytyki;

12.  składa najszczersze wyrazy współczucia rodzinom ofiar terroryzmu; solidaryzuje się z Egipcjanami i przypomina o swoim zaangażowaniu w walkę z szerzeniem radykalnych ideologii i rozprzestrzenianiem się grup terrorystycznych;

13.  wzywa rząd Egiptu, by zapewnił prowadzenie wszystkich operacji na półwyspie Synaj zgodnie z międzynarodowymi normami w dziedzinie praw człowieka, dokładnie zbadał wszelkie nadużycia, niezwłocznie zezwolił niezależnym obserwatorom i dziennikarzom na wjazd do prowincji Synaju Północnego, zaspokoił podstawowe potrzeby mieszkańców i zezwolił niezależnym organizacjom humanitarnym na udzielenie pomocy potrzebującym;

14.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel, by priorytetowo traktowała sytuację obrońców praw człowieka w Egipcie oraz potępiła alarmujący brak poszanowania praw człowieka w tym kraju, w tym stosowanie kary śmierci; wzywa ESDZ, by zareagowała na niedawne wydarzenia w Egipcie i wykorzystała wszelkie dostępne jej środki nacisku, które pozwolą wywrzeć presję na Egipt, uzyskać poprawę sytuacji w dziedzinie praw człowieka i powstrzymać planowane egzekucje, by apelowała o uwolnienie uwięzionych i zachęcała władze Egiptu do przestrzegania zobowiązań dotyczących przestrzegania norm i praw międzynarodowych;

15.  podkreśla, że UE przywiązuje duże znaczenie do współpracy z Egiptem jako ważnym sąsiadem i partnerem; dlatego z całą mocą wzywa Egipt, by przestrzegał zobowiązania zapisanego w priorytetach partnerstwa UE-Egipt przyjętych 27 lipca 2017 r., dotyczącego wspierania demokracji, podstawowych wolności i praw człowieka, zgodnie z konstytucją Egiptu i standardami międzynarodowymi; podkreśla, że priorytety partnerstwa z Egiptem przyjęto w 2017 r. mimo stale pogarszającej się sytuacji w dziedzinie praw człowieka, zasad demokracji i praworządności; apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel i do państw członkowskich, by uzależniły dalszą współpracę z Egiptem od poszanowania praw człowieka oraz by włączyły kwestię poszanowania praw człowieka do wszystkich rozmów z władzami Egiptu, zwłaszcza w odniesieniu do trzech wyznaczonych priorytetów; ponownie zaznacza, że poszanowania praw człowieka nie powinno podważać zarządzanie migracją ani zwalczanie terroryzmu;

16.  przypomina władzom Egiptu, że zaangażowaniu UE w tym kraju powinna przyświecać logika zachęt, zgodnie z zasadą „więcej za więcej” europejskiej polityki sąsiedztwa, oraz że powinno ono zależeć od postępów w reformowaniu instytucji demokratycznych i od poszanowania praworządności i praw człowieka;

17.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel oraz państwa członkowskie do utrzymania zdecydowanego i jednolitego stanowiska UE w kwestii praw człowieka na posiedzeniu Rady Stowarzyszenia UE-Egipt zaplanowanym na 20 grudnia 2018 r., podobnie jak powinno to mieć miejsce na wszystkich forach zajmujących się prawami człowieka oraz na wszystkich spotkaniach dwu- i wielostronnych, a także do jasnego przedstawienia, jakie konsekwencje dla rządu egipskiego będzie miało niezaprzestanie popełniania nadużyć (np. w postaci ukierunkowanych sankcji wobec osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka); wzywa również UE, by na następnym posiedzeniu Rady Praw Człowieka ONZ wydała zdecydowane oświadczenie, w tym w odniesieniu do zaleceń do powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka ONZ w 2019 r.;

18.  przypomina o swoim nieustającym oburzeniu z powodu torturowania i zabójstwa włoskiego badacza Giulia Regeniego; podkreśla, że będzie nadal wywierać nacisk na władze UE, by współpracowały z egipskimi odpowiednikami do czasu ustalenia prawdy w tej sprawie i pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności; przypomina władzom Egiptu, że odpowiadają za bezpieczeństwo włosko-egipskiego zespołu prawników prowadzącego dochodzenie w sprawie Giulia Regeniego;

19.  ponownie wzywa państwa członkowskie, by zaprzestały wywozu do Egiptu technologii nadzoru i sprzętu służącego utrzymaniu bezpieczeństwa, które mogą ułatwiać napaści na obrońców praw człowieka i działaczy społeczeństwa obywatelskiego, w tym w mediach społecznościowych;

20.  głęboko ubolewa, że władze Egiptu z niechęcią podeszły do propozycji zorganizowania wyjazdu Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu do Kairu; oczekuje, że strona UE poruszy sprawę ciągłego odmawiania zgody na tę wizytę przez władze Egiptu;

21.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Egiptu.

(1) Tekst przyjęte, P8_TA(2018)0035.
(2) Dz.U. C 50 z 9.2.2018, s. 42.
(3) Dz.U. C 399 z 24.11.2017, s. 130.
(4) Dz.U. C 300 z 18.8.2016, s. 34.


Tanzania
PDF 131kWORD 53k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie Tanzanii (2018/2969(RSP))
P8_TA(2018)0527RC-B8-0570/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Tanzanii, w tym rezolucję z dnia 12 marca 2015 r.(1),

–  uwzględniając oświadczenie w sprawie stosunków UE-Tanzania z dnia 15 listopada 2018 r., wydane w imieniu UE przez wysoką przedstawiciel Federikę Mogherini,

–  uwzględniając lokalne oświadczenie UE z dnia 23 lutego 2018 r. w sprawie eskalacji motywowanych politycznie aktów przemocy i zastraszania w Tanzanii,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie równości osób LGBTI,

–  uwzględniając oświadczenie Wysokiej Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka Michelle Bachelet z dnia 2 listopada 2018 r. w sprawie prześladowań i aresztowań osób LGBT w Tanzanii,

–  uwzględniając przygotowany przez Radę UE zestaw narzędzi służących promowaniu i ochronie wszystkich praw człowieka przysługujących lesbijkom, gejom, biseksualistom i osobom transpłciowym (zestaw narzędzi LGBT),

–  uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych oraz Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka,

–  uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,

–  uwzględniając umowę o partnerstwie między AKP a UE (umowę z Kotonu),

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że od czasu objęcia fotela prezydenta Tanzanii przez Johna Pombe Magufuliego w 2015 r. prawa podstawowe w tym kraju są osłabiane przez represyjne przepisy i dekrety; mając na uwadze, że krytyczni dziennikarze, politycy opozycji i prominentni działacze społeczeństwa obywatelskiego spotykają się z groźbami oraz padają ofiarą arbitralnych zatrzymań i prześladowań;

B.  mając na uwadze, że od dwóch lat w Tanzanii osoby LGBTI są coraz częściej obiektem stygmatyzacji oraz ofiarami przemocy i celowych zatrzymań; mając na uwadze, że zgodnie z prawem Tanzanii związki osób tej samej płci stanowią przestępstwa podlegające karze pozbawienia wolności od 30 lat do dożywocia; mając na uwadze, że ustawa przeciwko homoseksualizmowi w Tanzanii jest jedną z najsurowszych na świecie;

C.  mając na uwadze, że mężczyźni podejrzani o homoseksualizm w Tanzanii są poddawani przymusowemu badaniu odbytu, zdyskredytowanej metodzie „udowodnienia” homoseksualizmu, którą ONZ i Afrykańska Komisja Praw Człowieka i Ludów potępiły jako tortury;

D.  mając na uwadze, że jednym z największych zwolenników represji jest Paul Makonda, regionalny komisarz w Dar Es Salaam; mając na uwadze, że na konferencji prasowej w dniu 31 października 2018 r. zapowiedział on utworzenie grupy zadaniowej mającej na celu wytropienie homoseksualistów, prostytutek i osób, które prowadzą nielegalne zbiórki funduszy w mediach społecznościowych; mając na uwadze, że wezwał on również obywateli do informowania władz o osobach podejrzewanych o homoseksualizm;

E.  mając na uwadze, że Ministerstwo Zdrowia tymczasowo zawiesiło świadczenie pomocy osobom z HIV i AIDS na szczeblu lokalnym i zamknęło ośrodki pomocy dla zagrożonych grup społecznych, w tym dla gejów; mając na uwadze, że 17 lutego 2017 r. ministerstwo zamknęło 40 ośrodków opieki zdrowotnej za rzekome zachęcanie do homoseksualizmu; mając na uwadze, że według informacji przekazanych przez kilka organizacji represje wobec społeczności LGBTI doprowadziły do tego, że mężczyźni będący nosicielami wirusa HIV nie mają dostępu do leczenia antyretrowirusowego, a inni stracili dostęp do badań i usług prewencyjnych;

F.  mając na uwadze, że w listopadzie 2018 r. w Zanzibarze aresztowano dziesięciu mężczyzn za rzekome przeprowadzenie ceremonii ślubnej osób tej samej płci; mając na uwadze, że 17 października 2018 r. aresztowano 13 działaczy na rzecz zdrowia i praw człowieka pod zarzutem udziału w spotkaniu, na którym omawiano ustawę ograniczającą dostęp osób LGBTI do niektórych usług opieki zdrowotnej;

G.  mając na uwadze, że wiele dzieci i wielu nastolatków, zwłaszcza dziewcząt, jest narażonych na łamanie praw człowieka i szkodliwe praktyki, w tym powszechną przemoc seksualną, kary cielesne, małżeństwa dzieci i ciąże małoletnich, które utrudniają lub uniemożliwiają naukę szkolną; mając na uwadze, że rząd Tanzanii utrudnia dostęp do usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz zastrasza organizacje dostarczające informacji na temat takich usług;

H.  mając na uwadze, że 22 czerwca 2018 r. prezydent Magufuli wydał deklarację, w której zakazał ciężarnym dziewczętom uczęszczania do szkoły; mając na uwadze, że władze zastraszają organizacje społeczeństwa obywatelskiego, które wspierają prawo ciężarnych dziewcząt do powrotu do szkoły;

I.  mając na uwadze, że tanzańska Komisja Praw Człowieka i Dobrych Rządów nie działa od pewnego czasu; mając na uwadze, że prezydent Magufuli nie powołał komisarzy ani innych urzędników do tej komisji;

J.  mając na uwadze, że rząd zamknął lub zastraszał prywatne stacje radiowe i gazety, a także nie zezwala na transmisje na żywo z debat parlamentarnych; mając na uwadze, że zamknięto lokalne kanały i wyłączono dekodery, które je transmitują;

K.  mając na uwadze, że Zgromadzenie Narodowe Tanzanii przyjęło w 2015 r. ustawę o cyberprzestępczości, a we wrześniu 2018 r. rozporządzenia w sprawie treści internetowych, których celem jest kontrola treści w mediach społecznościowych; mając na uwadze, że przyjęta w 2015 r. ustawa o statystyce zakazuje omawiania i kwestionowania niektórych statystyk przekazywanych przez rząd;

L.  mając na uwadze, że czołowi członkowie opozycji są regularnie zatrzymywani pod różnymi zarzutami, od rzekomej obrazy prezydenta po rozpowszechnienie fałszywych informacji i podburzanie; mając na uwadze, że w lipcu 2018 r. aresztowano 20 członków głównej partii opozycyjnej Tanzanii pod zarzutem nawoływania do buntu; mając na uwadze, że od początku 2018 r. doszło do szeregu brutalnych ataków na przedstawicieli opozycji politycznej i parlamentarzystów, z których część zakończyła się ich śmiercią; mając na uwadze, że 22 lutego 2018 r. Godfrey Luena, poseł do parlamentu z ramienia głównej tanzańskiej partii opozycyjnej Chama Cha Demokrasia na Maendeleo (CHADEMA) i zagorzały obrońca praw do ziemi, został zamordowany maczetami pod swoim domem; mając na uwadze, że w listopadzie 2018 r. koordynatorka programu Komitetu Ochrony Dziennikarzy (CPJ) ds. Afryki Angela Quintal i jej koleżanka Muthoki Mumo zostały aresztowane, a następnie zwolnione wskutek nacisków ze strony instytucji międzynarodowych;

M.  mając na uwadze, że rozwój turystyki w ostatnich latach doprowadził do zwiększenia aktywności gospodarczej, zwłaszcza w regionie Serengeti, w którym mieszkają Masajowie; mając na uwadze, że kontrola gruntów ornych lub gruntów deficytowych w celach spekulacyjnych doprowadziła do silnych napięć na tym obszarze;

N.  mając na uwadze, że szef delegatury UE Roeland van de Geer był zmuszony opuścić kraj ze względu na rosnącą presję ze strony władz Tanzanii; mając na uwadze, że po objęciu urzędu prezydenta przez J. Magufuliego z Tanzanii wydaleni zostali szefowie Jednostki Narodów Zjednoczonych ds. Równości Płci i Uwłasnowolnienia Kobiet (UN Women), Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju oraz UNESCO;

O.  mając na uwadze, że wysoka przedstawiciel UE Federica Mogherini zapowiedziała kompleksowy przegląd stosunków Unii z Tanzanią;

1.  wyraża zaniepokojenie z powodu pogarszającej się sytuacji politycznej w Tanzanii, która charakteryzuje się kurczeniem przestrzeni publicznej i coraz silniejszym ograniczaniem działalności organizacji społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka, mediów i wielu partii politycznych; jest szczególnie zaniepokojony pogarszającą się sytuacją osób LGBTI;

2.  potępia wszelkie podżeganie do nienawiści i przemocy ze względu na orientację seksualną; wzywa władze Tanzanii do zadbania o to, by Paul Makonda zaprzestał prowokacji wobec społeczności LGBTI i został postawiony przed wymiarem sprawiedliwości za nawoływanie do przemocy;

3.  wzywa do przeprowadzenia niezależnych dochodzeń w sprawie ataków i napaści na dziennikarzy, osoby LGBTI, obrońców praw człowieka i członków partii opozycyjnych, z myślą o postawieniu sprawców przed wymiarem sprawiedliwości;

4.  przypomina rządowi Tanzanii o jego obowiązku ochrony praw, godności i integralności fizycznej wszystkich jego obywateli w każdych okolicznościach, który wynika również z umowy z Kotonu;

5.  wzywa Tanzanię do uchylenia ustaw penalizujących homoseksualizm;

6.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do pełnego wykorzystania zestawu narzędzi LGBT, aby zachęcić państwa trzecie do depenalizacji homoseksualizmu, do ograniczenia przemocy i dyskryminacji oraz do ochrony osób, które walczą o prawa człowieka osób LGBTI;

7.  wzywa władze Tanzanii do zmiany wszystkich przepisów przewidujących sankcje, znajdujących się w ustawie o cyberprzestępczości, w rozporządzeniach o komunikacji elektronicznej i pocztowej (treściach online) oraz w ustawie o usługach medialnych, a także do zastąpienia tych przepisów uregulowaniami, które zagwarantują wolność wypowiedzi i wolność mediów zgodnie z międzynarodowymi standardami praw człowieka;

8.  wzywa władze Tanzanii do uchylenia wszelkich przepisów, strategii politycznych lub innych przeszkód w dostępie do usług i informacji, które są potrzebne kobietom, dziewczętom i młodym matkom do zdrowego życia, a zwłaszcza do uchylenia deklaracji prezydenta Magufuliego, zgodnie z którą dziewczęta, które urodziły dziecko, nie powinny mieć prawa powrotu do szkoły, w tym do uchylenia przepisów, które legalizują wydalenie ze szkoły dziewcząt w ciąży;

9.  wzywa prezydenta Tanzanii do jak najszybszego umożliwienia działalności krajowej Komisji Praw Człowieka, wyznaczenia komisarzy odpowiedzialnych za reagowanie na naruszenia praw człowieka oraz do podjęcia działań mających na celu wspieranie krajowych pracowników za granicą;

10.  wzywa władze Tanzanii do uwolnienia więźniów politycznych;

11.  wyraża poważne zaniepokojenie presją wywieraną przez rząd Tanzanii na szefa delegatury UE Roelanda van de Geera; z zadowoleniem przyjmuje decyzję Unii Europejskiej i jej państw członkowskich o przeprowadzeniu kompleksowego przeglądu polityki UE wobec Tanzanii; podkreśla znaczenie dialogu politycznego, którego celem jest nakłonienie władz Tanzanii do podjęcia konkretnych zobowiązań z myślą o stworzeniu warunków umożliwiających działalność społeczeństwa obywatelskiego, partii politycznych i mediów; wzywa Komisję do dopilnowania, aby przyszła umowa o partnerstwie między AKP a UE na okres po 2020 r. zawierała wyraźne odniesienie do niedyskryminacji ze względu na orientację seksualną;

12.  wyraża zaniepokojenie sytuacją, w której znajdują się Masajowie; potępia użycie siły przez władze i organy bezpieczeństwa;

13.  wzywa władze Tanzanii do zdecydowanego działania na rzecz ochrony praw organizacji społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka, dziennikarzy, pracowników służby zdrowia i działaczy politycznych zgodnie z konstytucją Tanzanii, Afrykańską kartą praw człowieka i ludów oraz międzynarodowymi i regionalnymi zobowiązaniami tego kraju;

14.  wzywa UE do dalszego ścisłego monitorowania stanu przestrzegania praw człowieka w Tanzanii, w szczególności za pomocą regularnych sprawozdań przygotowywanych przez jej delegaturę; wzywa delegaturę Unii Europejskiej i państwa członkowskie, aby uczyniły wszystko, co w ich mocy, by zapewnić nadzwyczajną ochronę i wsparcie zagrożonym obrońcom praw człowieka;

15.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej / wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka, Radzie Ministrów AKP-UE, instytucjom Unii Afrykańskiej, instytucjom Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej oraz prezydentowi, rządowi i parlamentowi Tanzanii.

(1) Dz.U. C 316 z 30.8.2016, s. 122.


Blockchain: przyszłościowa polityka handlowa
PDF 179kWORD 61k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie blockchain: przyszłościowa polityka handlowa (2018/2085(INI))
P8_TA(2018)0528A8-0407/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 207 ust. 3 i art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając Układ ogólny w sprawie handlu usługami,

–  uwzględniając Umowę o technologii informacyjnej Światowej Organizacji Handlu (WTO),

–  uwzględniając program prac WTO na rzecz handlu elektronicznego,

–  uwzględniając umowę WTO o ułatwieniach w handlu,

–  uwzględniając zmienioną Międzynarodową konwencję Światowej Organizacji Celnej dotyczącą uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 maja 2016 r. w sprawie wirtualnych walut(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2016 r. w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie „W kierunku strategii w zakresie handlu elektronicznego”(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 maja 2017 r. w sprawie oceny zewnętrznych aspektów wyników i zarządzania w zakresie ceł jako narzędzia służącego ułatwieniu handlu i zwalczaniu nielegalnego handlu(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 września 2017 r. w sprawie wpływu międzynarodowych i unijnych politycznych strategii handlowych na globalne łańcuchy wartości(5),

–  uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie handlu i upodmiotowienia ekonomicznego kobiet przyjętą z okazji konferencji ministerialnej WTO w Buenos Aires w grudniu 2017 r.(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, RODO)(7),

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący przepisów horyzontalnych dotyczących transgranicznych przepływów danych w celu ochrony danych osobowych (w umowach handlowych i inwestycyjnych UE),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z wdrażania strategii polityki handlowej „Handel z korzyścią dla wszystkich”: Kształtowanie nowoczesnej polityki handlowej w celu wykorzystania możliwości płynących z globalizacji (COM(2017)0491),

–  uwzględniając opublikowane w 2016 r. sprawozdanie głównego doradcy ds. naukowych Urzędu ds. Nauki w rządzie Zjednoczonego Królestwa zatytułowane „Distributed Ledger Technology: beyond blockchain” [Technologia rozproszonej rachunkowości księgi głównej: więcej niż blockchain](8),

–  uwzględniając białą księgę Centrum Narodów Zjednoczonych ds. Ułatwiania Handlu i Elektronicznego Biznesu (UN/CEFACT) z 2018 r. w sprawie technicznych zastosowań blockchain,

–  uwzględniając deklarację 21 państw członkowskich UE i Norwegii z dnia 10 kwietnia 2018 r. w sprawie ustanowienia europejskiego partnerstwa blockchain(9), do którego dołączyło jeszcze pięć kolejnych państw członkowskich, zwiększając liczbę sygnatariuszy do 27,

–  uwzględniając uruchomienie przez Komisję w dniu 1 lutego 2018 r. Unijnego Obserwatorium i Forum ds. Łańcucha Bloków(10),

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 19 października 2017 r.(11),

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego, a także opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0407/2018),

A.  mając na uwadze, że w niniejszym sprawozdaniu blockchain, o ile nie zaznaczono inaczej, będzie rozważany jako prywatna, licencjonowana technologia rozproszonej rachunkowości księgi głównej (DLT), obejmująca bazę danych składającą się z sekwencyjnych bloków danych dodawanych za zgodą operatorów sieci;

B.  mając na uwadze, że różnorakie studia przypadku i branże przemysłu znajdą różne zastosowania kombinacji prywatnych, publicznych, licencjonowanych i nielicencjonowanych rejestrów rozproszonych;

C.  mając na uwadze, że każdy blok łańcucha zawiera tzw. skrót sprawdzający dane poprzednich bloków, tym samym umożliwiając odrębnym stronom angażowanie się w transakcje o podwyższonym poziomie zaufania i odpowiedzialności, biorąc pod uwagę fakt, że danych przechowywanych w księdze głównej nie można łatwo sfałszować;

D.  mając na uwadze, że oparta na darmowym oprogramowaniu technologia blockchain jest podstawą rozwoju licencjonowanych rejestrów rozproszonych na całym świecie, pozwalających na zwiększenie poziomu zaufania uczestników do danej sieci związanej z biznesem;

E.  mając na uwadze, że blockchain mógłby pozwolić niektórym administratorom na jasne określenie ról uczestników, ich obowiązków, poziomów dostępu dla nich i praw do zatwierdzania;

F.  mając na uwadze, że handel światowy opiera się na sektorze łańcucha dostaw o szacowanej wartości 16 bln EUR, w którym wysokie koszty transakcji i uciążliwa biurokracja prowadzą do złożoności procesów i podatności systemów na błędy;

G.  mając na uwadze, że uruchomiono inicjatywy pilotażowe oferujące obiecujące możliwości pod względem obniżenia kosztów transportu, zwiększenia przyjazności sektora dla środowiska i poprawy wyników gospodarczych;

H.  mając na uwadze, że w 45 państwach na całym świecie istnieją przynajmniej 202 inicjatywy rządowe dotyczące blockchain oraz że w szczególności gospodarki regionów Azji i Pacyfiku, Ameryk i Bliskiego Wschodu inwestują w technologie blockchain do celów handlowych;

I.  mając na uwadze, że blockchain może zmodernizować i udoskonalić środki polityki handlowej UE, takie jak umowy o wolnym handlu (FTA), umowy o wzajemnym uznaniu, w szczególności dotyczące upoważnionych przedsiębiorców, decyzje w sprawie adekwatności danych, a także środki ochrony handlu;

J.  mając na uwadze, że blockchain ma ogromny potencjał, aby zwiększyć przejrzystość i identyfikowalność w całym łańcuchu dostaw, zwiększyć poziom zaufania uczestników do danej sieci, usprawnić kontrole celne i zwiększyć przestrzeganie przepisów, obniżyć koszty transakcji, wzmocnić niezmienność i bezpieczeństwo danych oraz służyć jako narzędzie do walki z korupcją; mając na uwadze, że potencjalnym korzyściom towarzyszą liczne wyzwania, takie jak cyberbezpieczeństwo;

K.  mając na uwadze, że blockchain może stanowić ramy dla przejrzystości łańcucha dostaw, ograniczyć korupcję, wykrywać oszustwa podatkowe, pozwolić na śledzenie niezgodnych z prawem płatności i przeciwdziałać praniu pieniędzy w obrocie handlowym; mając na uwadze, że istnieje ryzyko wykorzystania nielicencjonowanych aplikacji blockchain do działalności przestępczej, w tym uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i prania pieniędzy w obrocie handlowym; mając na uwadze, że Komisja i państwa członkowskie muszą pilnie objąć monitorowaniem i wyeliminować te kwestie;

L.  mając na uwadze, że ewolucja blockchain w handlu międzynarodowym nie została jeszcze zakończona, co wymaga sprzyjającego innowacyjności, wspierającego i zachęcającego podejścia, które zapewniałoby pewność prawa, jednocześnie promując ochronę konsumentów, inwestorów i środowiska, zwiększając wartość społeczną technologii, zmniejszając przepaść cyfrową i rozwijając umiejętności cyfrowe obywateli;

M.  mając na uwadze, że technologia blockchain może zapewnić wszystkim stronom zaangażowanym w wymianę handlową, zarówno publicznym, jak i prywatnym, dostęp w czasie rzeczywistym do niezmiennej i oznaczonej znacznikiem czasowym bazy danych zawierającej dokumenty dotyczące transakcji, co pomaga budować zaufanie, unikać problemów związanych ze zgodnością z przepisami i przeciwdziałać wykorzystywaniu podrobionych towarów lub fałszywych dokumentów;

N.  mając na uwadze, że w niektórych regionach i metropoliach rozpoczęto już rozwijanie tej technologii w ramach określonych projektów i programów, biorących pod uwagę cechy szczególne tych obszarów, oraz tworzenie sieci służących szerzeniu najlepszych praktyk;

Polityka handlowa UE

1.  dostrzega, że pomimo wcześniejszych sukcesów handlowych w umowach o wolnym handlu zawieranych przez UE wciąż drzemie duży potencjał i nie są one jeszcze w pełni wykorzystywane, ponieważ średnio jedynie 67 % eksporterów z UE i 90 % importerów do UE korzysta z preferencyjnych taryf celnych zarówno w UE, jak i krajach lub regionach partnerskich i opowiada się za analizą rozwiązań technicznych, które mogłyby zwiększyć wykorzystanie umów o wolnym handlu i wywóz; zauważa, że eksporterzy mogliby wprowadzać wszystkie swoje dokumenty do aplikacji organu publicznego opartej na blockchain i wykazywać, że podlegają preferencyjnemu traktowaniu przyznanemu na podstawie umowy o wolnym handlu, na przykład kwalifikując się do stosowania preferencyjnych reguł pochodzenia, zasad sanitarnych i fitosanitarnych i postanowień o handlu i zrównoważonym rozwoju; uważa, że blockchain może udoskonalić postanowienia umów o wolnym handlu dotyczące kumulacji;

2.  jest zdania, że procedury certyfikacji kwalifikującej do stosowania zarówno preferencyjnych, jak i niepreferencyjnych zasad pochodzenia są kosztowne i kłopotliwe dla przedsiębiorstw; uważa, że w przypadku preferencyjnych zasad pochodzenia blockchain może pomóc w ustaleniu przynależności ekonomicznej danego towaru; uważa ponadto, że w przypadku niepreferencyjnych zasad pochodzenia technologia mogłaby wspomóc proporcjonalne wykorzystanie unijnych instrumentów ochrony handlu, zapewniając przejrzystość w sprawie pochodzenia towarów wprowadzanych na rynek europejski oraz nadzór nad napływem przywożonych towarów w celu zapewnienia równiejszych warunków działania dla przedsiębiorstw;

3.  podkreśla, że dzięki zagwarantowaniu zaufania do pochodzenia surowców i towarów, przejrzystości procesów produkcyjnych i łańcuchów dostaw i przestrzegania międzynarodowych zasad dotyczących praw w dziedzinie pracy, społecznych i środowiskowych, biorąc pod uwagę szczególne znaczenie dla minerałów z regionów ogarniętych konfliktami, nielegalnego handlu dobrami kultury, kontroli wywozu i korupcji, blockchain może wspierać program w zakresie handlu i zrównoważonego rozwoju; podkreśla, że blockchain mógłby wspomóc działania przedsiębiorstw ukierunkowane na zrównoważony rozwój i promować odpowiedzialne praktyki biznesowe;

4.  uważa, że umowy o wzajemnym uznaniu upoważnionych przedsiębiorców umożliwiają przedsiębiorstwom dywersyfikację ich łańcuchów dostaw dzięki ograniczeniu czasu i kosztów związanych z transgraniczną obsługą celną; zauważa, że należy rozwiązać pewne kwestie związane z ich wdrażaniem; jest przekonany, że za sprawą niezakłóconej wymiany danych blockchain oferuje możliwość zmniejszenia niepewności związanej z wdrażaniem umów o wzajemnym uznaniu upoważnionych przedsiębiorców;

Zewnętrzne aspekty ułatwień celnych i handlowych

5.  z dużym zadowoleniem przyjmuje umowę o ułatwieniach w handlu; uważa, że stanowi ona dla członków WTO punkt wyjścia do poszukiwania dalszych metod ułatwiania handlu, w tym za sprawą blockchain; przyjmuje z zadowoleniem wysiłki UE na rzecz utrzymania i wzmocnienia WTO i zaangażowanie UE w system handlowy oparty na zasadach w celu zapewnienia równych szans i egzekwowania międzynarodowych reguł handlu;

6.  uważa, że blockchain mógłby umożliwić organom celnym automatyczne uzyskiwanie informacji wymaganych do zgłoszenia celnego, ograniczyć potrzebę ręcznej weryfikacji i dokumentacji papierowej oraz zapewnić ścisłą aktualizację statusu i cech towarów wprowadzanych do UE wszystkim zainteresowanym stronom jednocześnie, ulepszając tym samym możliwości identyfikacji i śledzenia towarów oraz zwiększając przejrzystość;

7.  uważa, że cyfryzacja zwiększy efektywność i przejrzystość wymiany informacji; uważa, że blockchain może zapewnić producentom, laboratoriom, operatorom logistycznym, organom regulacyjnym i konsumentom dostęp do wszelkich koniecznych informacji dotyczących na przykład pochodzenia, testów, certyfikatów czy licencji, oraz umożliwić wymianę tych informacji; zauważa, że blockchain mógłby również wspomóc odpowiednie wydawanie certyfikatów elektronicznych; uważa cyfryzację i korzystanie z aplikacji w łańcuchach dostaw zarówno za wstępny warunek, jak i dopełnienie pełnej funkcjonalności blockchain; zauważa, że istnieją znaczne różnice w cyfryzacji poszczególnych państw członkowskich;

8.  uważa, że zastosowanie technologii blockchain w całym łańcuchu dostaw może zwiększyć wydajność, prędkość i wolumen światowego handlu dzięki ograniczeniu kosztów transakcji międzynarodowych i wsparciu przedsiębiorstw w znajdowaniu nowych partnerów handlowych, i doprowadzić do lepszej ochrony konsumentów oraz wzrostu ich zaufania do handlu elektronicznego;

9.  podkreśla zastosowanie blockchain, szczególnie w następujących celach:

   a) zwiększenie pewności zarówno pochodzenia towarów, jak i praw własności intelektualnej, którymi są one objęte, co ograniczy ryzyko wprowadzania nielegalnych towarów, w tym towarów sfałszowanych i podrobionych, do łańcucha dostaw;
   b) udostępnienie organom szczegółowych informacji o tym, w którym miejscu łańcucha dostaw towar mógł zostać uszkodzony lub poddany manipulacji;
   c) zwiększenie przejrzystości i identyfikowalności dzięki umożliwieniu wszystkim uczestnikom zapisywania transakcji i dzielenia się tymi informacjami w sieci;
   d) utrzymanie ochrony i zaufania konsumentów przez zapewnienie konsumentom szczegółowych informacji na temat towarów i wspomaganie działań przedsiębiorstw ukierunkowanych na zrównoważony rozwój;
   e) ograniczenie kosztów zarządzania łańcuchem dostaw dzięki zlikwidowaniu potrzeby pośrednictwa i związanych z nim kosztów oraz fizycznego wymogu tworzenia, przewożenia i przetwarzania papierowej dokumentacji;
   f) zwiększenie poprawności w obszarze płatności ceł i VAT i poboru dochodów w ramach polityki handlowej oraz
   g) skrócenie całkowitego czasu tranzytu towarów dzięki automatyzacji zadań, które zwykle są wykonywane ręcznie; zauważa towarzyszące temu korzyści, szczególnie w łańcuchach dostaw „dokładnie na czas”, w odniesieniu do ograniczenia zarówno kosztów, jak i śladu węglowego branży logistycznej;

10.  zauważa, że przestępcy mogą wykorzystywać legalny handel do maskowania nielegalnej działalności, na przykład prania pieniędzy w obrocie handlowym, fałszując potrzebne dokumenty i podając fałszywe dane, na przykład zawyżające lub zaniżające wartość danych towarów; uważa, że blockchain może umożliwić służbom celnym i innym organom podejmowanie w odpowiednim czasie koniecznych działań w szybki i skoordynowany sposób w celu ujawnienia nielegalnych przepływów finansowych;

Transgraniczne przepływy danych i ochrona danych

11.  uznaje transgraniczne przepływy danych za integralną funkcję międzynarodowego handlu towarami i usługami oraz koncepcji architektury blockchain;

12.  podkreśla zdolność blockchain do zatwierdzania transakcji w międzynarodowym łańcuchu dostaw przez definiowanie poziomów dostępu i procedur zatwierdzania dla uczestników transakcji;

13.  dostrzega związek między blockchain a transgranicznymi przepływami danych na potrzeby handlu; zauważa, że prywatna licencjonowana sieć rejestrów może być gwarantem wzajemnego zaufania między platformami za sprawą integracji danych z wielu źródeł; dostrzega znaczenie transgranicznego przepływu danych dla wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; podkreśla rozróżnienie na dane osobowe i nieosobowe w łańcuchach bloków;

14.  dostrzega wyzwanie, jakim jest związek między blockchain a wdrażaniem RODO; podkreśla, że wdrożenie blockchain powinno być zgodne z wszystkimi obowiązującymi i przyszłymi przepisami unijnymi dotyczącymi zasad ochrony danych i prywatności; podkreśla, że technologia blockchain może być źródłem rozwiązań na potrzeby wdrożenia przepisów RODO o „ochronie danych w fazie projektowania” ze względu na wspólne zasady zapewnienia bezpieczeństwa i autonomiczności danych; podkreśla ograniczone oddziaływanie RODO na transakcje handlowe ze względu na brak obecności danych osobowych w prywatnych licencjonowanych rejestrach rozproszonych; uznaje jednak potrzebę niezbędnych zabezpieczeń i nadzoru regulacyjnego; podkreśla, że RODO ma jedynie zastosowanie do danych osobowych; wzywa Komisję do bliższego przyjrzenia się tej kwestii;

15.  potwierdza potrzebę projektowania blockchain zgodnie z prawem do bycia zapomnianym i zauważa, że użytkownicy blockchain i aplikacji blockchain powinni w każdej chwili mieć dostęp do wszelkich danych związanych z transakcjami, w których uczestniczą, stosownie do ich praw dostępu;

16.  ponownie apeluje o wprowadzenie przepisów pozwalających na pełną funkcjonalność ekosystemu cyfrowego i na wspieranie transgranicznych przepływów danych w umowach o wolnym handlu; zauważa w tym względzie, że decyzje w sprawie odpowiedniej ochrony danych nie służą swobodnemu przepływowi danych nieosobowych; wzywa więc Komisję do wynegocjowania w umowach o wolnym handlu wiążących i wykonalnych zobowiązań w sprawie przekazywania danych, w tym danych nieosobowych;

17.  podkreśla, że blockchain stanowi nowy model magazynowania danych i zarządzania nimi, który jest w stanie zdecentralizować formy interakcji międzyludzkich, rynki, bankowość i handel międzynarodowy; podkreśla, że rozwój blockchain stwarza zarówno możliwości, jak i wyzwania w zakresie ochrony danych, przejrzystości i przestępczości finansowej, ponieważ dane, które zostały wprowadzone i udostępnione wszystkim uczestniczącym stronom, są niezmienne, co również zapewnia bezpieczeństwo i integralność tych danych; domaga się, aby uczynić wszystko co możliwe, również na szczeblu krajowym, aby zagwarantować uniemożliwiający fałszowanie i niezmienny charakter tej technologii oraz zapewnić, by podstawowe prawo do ochrony danych nie było zagrożone;

18.  dostrzega wyzwanie, jakie stwarza związek między technologiami blockchain a wdrażaniem unijnych ram ochrony danych, a mianowicie ogólnym rozporządzeniem o ochronie danych (RODO), i przypomina, że w rezultacie ta relacja może ujawnić konflikt między ochroną praw podstawowych z jednej strony a promowaniem innowacji z drugiej strony; sugeruje konieczność dopilnowania całkowitej zgodności blockchain z unijnymi ramami ochrony danych oraz pełnego przestrzegania zasad określonych w prawie UE, zwłaszcza w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych jako prawa podstawowego na mocy art. 8 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 16 ust. 1 TFUE;

19.  podkreśla ponadto, również w kontekście wspomnianego konfliktu, że technologie blockchain w żaden sposób nie wspierają automatycznie suwerenności danych, w związku z czym muszą być specjalnie zaprojektowane do tego celu, mając na uwadze fakt, że technologie blockchain mogą również stwarzać ryzyko dla ochrony danych;

20.  podkreśla, że odpowiednio zaprojektowana technologia blockchain powinna być zgodna z zasadą ochrony danych w fazie projektowania, która umożliwia sprawowanie większej kontroli nad danymi osobom, których te dane dotyczą, zgodnie z RODO; podkreśla ponadto, że dane osobowe w blockchain zwykle nie są anonimowe, co czyni je danymi osobowymi objętymi RODO; nalega, aby technologie blockchain były w pełni zgodne z prawem Unii, również gdy są wykorzystywane do przetwarzania danych osobowych; w związku z tym zaleca, aby blockchain i aplikacje zawierały mechanizmy zapewniające możliwość zachowania pełnej anonimowości danych, gwarantując tym samym, że przechowują one wyłącznie dane, które nie wiążą się ze zidentyfikowaną albo z możliwą do zidentyfikowania osobą fizyczną;

21.  podkreśla, że w ramach przyszłych zastosowań blockchain należy wykorzystać mechanizmy chroniące dane osobowe i prywatność użytkowników oraz zapewniające możliwość zachowania pełnej anonimowości danych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do finansowania badań, w szczególności badań akademickich, i innowacji dotyczących nowych technologii blockchain zgodnych z RODO i opartych na zasadzie ochrony danych już w fazie projektowania, takich jak metody kryptograficznych dowodów zerowej wiedzy zk‑SNARK;

22.  uważa, że aby zapobiec naruszeniu podstawowego prawa do ochrony danych osobowych, technologia blockchain nie powinna być wykorzystywana do przetwarzania danych osobowych, dopóki dana organizacja wdrażająca nie będzie w stanie zapewnić zgodności z RODO, w szczególności prawa do sprostowania i prawa do usuwania danych;

23.  podkreśla, że użytkownicy blockchain mogą jednocześnie być administratorami danych w odniesieniu do danych osobowych, które przesyłają do rejestru, i podmiotami przetwarzającymi dane z uwagi na przechowywanie pełnej kopii rejestru w swoim komputerze;

24.  zauważa, że w przypadku gdy blockchain zawiera dane osobowe niezmienny charakter niektórych technologii blockchain może być niemożliwy do pogodzenia z „prawem do usunięcia danych” określonym w art. 17 RODO;

25.  z niepokojem zauważa, że w przypadkach gdy blockchain zawiera dane osobowe powielanie kopii danych w blockchain może być niemożliwe do pogodzenia z zasadą minimalizacji danych określoną w art. 5 RODO;

26.  wzywa Europejską Radę Ochrony Danych do wydania wytycznych i zaleceń, aby zapewnić zgodność technologii blockchain z prawem Unii;

27.  zauważa z niepokojem brak jakiegokolwiek odniesienia do poważnego wpływu stosowania technologii blockchain, zwłaszcza na takie obszary jak walka z praniem pieniędzy, uchylaniem się od opodatkowania i finansowaniem terroryzmu; uważa, że wszelkie wykorzystanie technologii blockchain należy przewidywać przez określenie, co będzie przechowywane w łańcuchu, a co poza nim, przy czym dane osobowe powinny być przechowywane poza łańcuchem;

Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP)

28.  uważa, że innowacje i działania popularyzatorskie dotyczące blockchain mogą stworzyć możliwości gospodarcze dla MŚP pod względem umiędzynarodowienia oraz zrekompensowania kosztów związanych z wywozem towarów, ułatwiając komunikowanie się z konsumentami, organami celnymi, międzynarodowymi i krajowymi organami regulacyjnymi i innymi przedsiębiorstwami uczestniczącymi w łańcuchu dostaw; dodaje, że infrastruktura blockchain może pomóc w szybkim i niedrogim wprowadzaniu towarów i usług na rynek;

29.  podkreśla korzyści, jakie blockchain może przynieść małym i średnim przedsiębiorstwom, umożliwiając wzajemną komunikację, wyposażając w narzędzia do współpracy i realizacji bezpiecznych płatności, ułatwiając prowadzenie działalności i ograniczając ryzyko braku zapłaty oraz obniżając koszty postępowania prawnego związane z realizacją umów dzięki zastosowaniu inteligentnych umów; dostrzega potrzebę zapewnienia, by rozwój blockchain w handlu międzynarodowym objął również MŚP; podkreśla, że na obecnym etapie inteligentne umowy mogą nie być wystarczająco dopracowane, aby odnośne regulacje sektorowe były uznawane za możliwe do wyegzekwowania na drodze prawnej, oraz że konieczna jest dalsza ocena zagrożeń;

30.  uznaje możliwości, również dla MŚP, wynikające z wprowadzenia technologii blockchain w ramach polityki handlowej UE, co może skutkować m.in. obniżeniem kosztów transakcji i zwiększeniem wydajności; przyjmuje ponadto do wiadomości, że technologia blockchain oferuje możliwość zwiększenia zaufania i pewności w odniesieniu do obecnego systemu handlu dzięki zapewnieniu niezmiennego zapisu transakcji; dostrzega jednak, że zastosowanie tej technologii wykraczające poza zakres polityki handlowej UE może stwarzać ryzyko prania pieniędzy i ułatwiać finansowanie przestępczości zorganizowanej;

Interoperacyjność, skalowalność i interakcje z powiązanymi technologiami

31.  bierze pod uwagę wyzwania dotyczące skalowalności, które wiążą się z wdrażaniem systemów blockchain w kontekście rozszerzania międzynarodowych sieci handlowych;

32.  zwraca uwagę na rozprzestrzenianie się różnych danych kotwiczących dla transakcji w łańcuchach bloków w oddzielnych księgach prywatnych i publicznych; dostrzega, że istnieje coraz większa potrzeba opracowania globalnych norm interoperacyjności umożliwiających integrację transakcji związanych z przepływem towaru wzdłuż łańcucha dostaw zapisanych w różnych łańcuchach bloków w celu sprzyjania interoperacyjności między systemami, w tym dotychczasowymi systemami operacyjnymi; wzywa Komisję do zacieśnienia współpracy z ISO i innymi właściwymi organami normalizacyjnymi;

33.  rozważa możliwe interakcje technologii blockchain z innymi innowacjami w handlu międzynarodowym; podkreśla potrzebę dokonania analizy możliwości i wyzwań związanych z rozwojem technologii blockchain; wzywa do dalszych badań nad możliwością zastosowania tych technologii w transformacji cyfrowej i automatyzacji handlu międzynarodowego, a także w sektorze publicznym, w szczególności w ramach programu „Cyfrowa Europa”;

Wnioski

34.  apeluje do Komisji, aby śledziła zmiany zachodzące w dziedzinie blockchain, zwłaszcza jeśli chodzi o bieżące projekty pilotażowe / inicjatywy w ramach międzynarodowego łańcucha dostaw, a także zewnętrzne aspekty postępowania celnego i procesów regulacyjnych; zachęca Komisję do opracowania, przy zaangażowaniu właściwych dyrekcji generalnych, horyzontalnego dokumentu strategicznego w sprawie stosowania technologii blockchain w zarządzaniu handlem i łańcuchem dostaw, a także w obszarze własności intelektualnej, w szczególności w odniesieniu do podrabiania towarów; zachęca Komisję do oceny aspektów blockchain związanych z wymiarem sprawiedliwości i zarządzaniem oraz do oceny, czy blockchain może być źródłem lepszych rozwiązań względem istniejących i powstających technologii, które mogą sprostać obecnym wyzwaniom dla polityki handlowej UE; apeluje do Komisji, aby śledziła zmiany zachodzące w dziedzinie blockchain, zwłaszcza bieżące projekty pilotażowe / inicjatywy w ramach międzynarodowego łańcucha dostaw; zachęca Komisję do opracowania dokumentu strategicznego dotyczącego stosowania technologii blockchain w zarządzaniu handlem i łańcuchem dostaw; wyraża przekonanie, że celem tego musi być pozyskanie wsparcia podmiotów ze środowiska blockchain dla projektów i inicjatyw w ramach międzynarodowych łańcuchów dostaw oraz wspólne opracowywanie projektów, m.in. przez wnoszenie przez różnych partnerów wkładu w takie dziedziny jak tożsamość, pochodzenie i przechowywanie danych;

35.  wzywa Komisję do opracowania zbioru zasad przewodnich dotyczących zastosowania blockchain w handlu międzynarodowym, tak aby zapewnić przemysłowi oraz organom celnym i regulacyjnym odpowiedni poziom pewności prawa, który będzie zachęcał do korzystania z blockchain i innowacji w tej dziedzinie; podkreśla, że ustanawianie przepisów dotyczących technologii stanowiących podstawę zastosowań ograniczyłoby innowacyjność i tworzenie nowych zastosowań; podkreśla, jak ważne jest, szczególnie dla przemysłu europejskiego, by UE była liderem w dziedzinie blockchain i brała odpowiedzialność za tę technologię, a także zapewniała równe warunki działania w odniesieniu do światowej konkurencji oraz w obszarach rozwoju i otoczenia regulacyjnego; podkreśla znaczenie dialogu i wymiany praktyk oraz budowania kompetencji i rozwijania umiejętności cyfrowych; wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w zakresie uruchomienia i nadzorowania programów pilotażowych z wykorzystaniem technologii blockchain w handlu międzynarodowym w celu przetestowania płynących z niej korzyści;

36.  zachęca Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w celu uproszczenia i usprawnienia przepływu informacji dotyczących ułatwień w handlu, między innymi za sprawą przyjęcia odpowiednich technologii informacyjnych i komunikacyjnych;

37.  wzywa Komisję do powołania grupy doradczej ds. blockchain w DG ds. Handlu i do opracowania dokumentu koncepcyjnego dotyczącego licencjonowanych prywatnych projektów pilotażowych odnoszących się do całościowego zastosowania blockchain w łańcuchu dostaw, uwzględniającego służby celne i inne organy transgraniczne, biorąc przy tym pod uwagę prawa własności intelektualnej oraz zwalczanie podrabiania towarów; dostrzega, że technologia blockchain znajduje się nadal na początkowych etapach rozwoju, ale istnieje potrzeba strategii sektorowej na rzecz skutecznego wdrożenia blockchain;

38.  wzywa Komisję do zbadania, jak blockchain mógłby wspierać handel i zrównoważony rozwój; przypomina stanowisko Parlamentu, że środki wspomagające strategię handlu elektronicznego UE powinny być całkowicie zgodne z celami zrównoważonego rozwoju, w tym dotyczącymi równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet, oraz przyczyniać się do ich realizacji; przypomina stanowisko Parlamentu w sprawie znaczenia promowania udziału kobiet w dziedzinach STEM (naukach przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyce) i likwidacji różnic ze względu na płeć w dostępie do nowych technologii i w korzystaniu z nich;

39.  wzywa Komisję do zbadania, w jaki sposób blockchain może zmodernizować unijną politykę ochrony handlu, aby wzmocnić jej zasadność i egzekwowanie;

40.  wzywa Komisję do oceny optymalności architektury blockchain, która przechowuje prywatne dane poza łańcuchem;

41.  wzywa Komisję do zbadania, jak za pomocą technologii blockchain ułatwić handel i zwiększyć jego bezpieczeństwo, z uwzględnieniem koncepcji upoważnionych przedsiębiorców;

42.  zachęca Komisję do współpracy z organizacjami międzynarodowymi i do wniesienia wkładu w ich prace oraz do udziału w bieżących projektach dotyczących opracowania zbioru norm i zasad stanowiących podstawę regulacji mających na celu ułatwienie korzystania z blockchain;

43.  apeluje do Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, aby przyjęły rolę lidera w procesie normalizacji i bezpieczeństwa blockchain oraz współpracowały z międzynarodowymi partnerami i odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami i sektorami przemysłu na rzecz opracowania standardów, w tym terminologii, oraz rozwoju i wdrażania technologii blockchain w zarządzaniu handlem i łańcuchem dostaw; podkreśla, że cyberbezpieczeństwo ma zasadnicze znaczenie dla zastosowań blockchain, w tym dla zastosowań w handlu międzynarodowym; wzywa Komisję do zbadania wyzwań związanych z bezpieczeństwem, oceny ryzyka technologicznego, takiego jak informatyka kwantowa, oraz podjęcia działań w celu sprostania tym kwestiom;

44.  wzywa Komisję do współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami w celu dokonania przeglądu i opracowania ram z zamiarem podjęcia wyzwań związanych z interoperacyjnością i wzajemną zgodnością systemów blockchain;

45.  z zadowoleniem przyjmuje rozpoczęcie prac Unijnego Obserwatorium i Forum ds. Łańcucha Bloków oraz zachęca je do badania zastosowań mających na celu ułatwienie handlu międzynarodowego; niniejszym zwraca się do Komisji o zbadanie możliwości rozszerzenia mandatu Unijnego Obserwatorium i Forum ds. Łańcucha Bloków oraz zaangażowanie odpowiednich lokalnych i globalnych podmiotów w celu sprostania przyszłym wyzwaniom i zapewnienia wsparcia decydentom;

46.  wzywa Komisję do objęcia przewodnictwa w ocenie i dalszym rozwoju technologii blockchain, w tym w konkretnych sektorach, takich jak te objęte polityką handlową UE, oraz do powołania grupy doradczej ds. blockchain, która powinna obejmować ekspertów w dziedzinie przeciwdziałania praniu pieniędzy, uchylania się od opodatkowania, ochrony danych i przestępczości zorganizowanej;

47.  przypomina Komisji, że UE ma możliwość stać się czołowym podmiotem w dziedzinie blockchain i handlu międzynarodowego oraz że wraz w partnerami zagranicznymi powinna mieć wpływ na kształtowanie rozwoju blockchain na świecie;

o
o   o

48.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz ESDZ.

(1) Dz.U. C 76 z 28.2.2018, s. 76.
(2) Dz.U. C 101 z 16.3.2018, s. 30.
(3) Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 22.
(4) Dz.U. C 307 z 30.8.2018, s. 44.
(5) Dz.U. C 337 z 20.9.2018, s. 33.
(6) https://www.wto.org/english/thewto_e/minist_e/mc11_e/genderdeclarationmc11_e.pdf
(7) Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1.
(8) https://www.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/492972/gs-16-1-distributed-ledger-technology.pdf
(9) https://ec.europa.eu/digital-single-market/en/news/european-countries-join-blockchain-partnership
(10) http://europa.eu/rapid/press-release_IP-18-521_pl.htm
(11) http://www.consilium.europa.eu/media/21620/19-euco-final-conclusions-en.pdf


Dostateczna ochrona danych osobowych udzielana przez Japonię
PDF 165kWORD 60k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie adekwatności ochrony danych osobowych zapewnianej przez Japonię (2018/2979(RSP))
P8_TA(2018)0529B8-0561/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 6, 7, 8, 11, 16, 47 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) [RODO](1) oraz inne odpowiednie przepisy europejskie o ochronie danych,

–  uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 6 października 2015 r. w sprawie C-362/14 (Maximillian Schrems przeciwko Data Protection Commissioner)(2),

–  uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 21 grudnia 2016 r. w sprawach połączonych C-203/15 (Tele2 Sverige AB przeciwko Post- och telestyrelsen) oraz C-698/15 (Secretary of State for the Home Department przeciwko Tomowi Watsonowi i in.)(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 12 grudnia 2017 r. zatytułowaną „W kierunku strategii w zakresie handlu elektronicznego”(4),

–  uwzględniając dokument Grupy Roboczej Art. 29 zatytułowany „Odpowiedni stopień ochrony przekazywanych danych osobowych” z 6 lutego 2018 r.(5), w którym na podstawie RODO przedstawiono wytyczne dla Komisji i Europejskiej Rady Ochrony Danych (EROD) dotyczące oceny stopnia ochrony danych w państwach trzecich i organizacjach międzynarodowych,

–  uwzględniając opinię Europejskiej Rady Ochrony Danych z 5 grudnia 2018 r. w sprawie projektu decyzji stwierdzającej równoważny poziom ochrony danych osobowych w UE i Japonii,

–  uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 w sprawie odpowiedniego stopnia ochrony danych osobowych zapewnianej przez Japonię (COM(2018)XXXX),

–  uwzględniając ustalenia z wizyty delegacji ad hoc Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w Japonii, zorganizowanej w październiku 2017 r. w związku z negocjacjami w sprawie odpowiedniego stopnia ochrony, by spotkać się z odpowiednimi organami japońskimi i zainteresowanymi stronami i omówić zasadnicze elementy do rozważenia przez Komisję Europejską przy podejmowaniu decyzji w sprawie odpowiedniego stopnia ochrony,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że RODO stosuje się od 25 maja 2018 r.; mając na uwadze, że w art. 45 ust. 2 RODO określono elementy, które powinna uwzględnić Komisja, oceniając stopień ochrony w państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej;

B.  mając na uwadze, że Komisja musi uwzględnić w szczególności praworządność, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności, odpowiednie ustawodawstwo – zarówno ogólne, jak i sektorowe – w tym w dziedzinie bezpieczeństwa publicznego, obrony, bezpieczeństwa narodowego i prawa karnego oraz dostępu organów publicznych do danych osobowych, istnienie i skuteczne działanie co najmniej jednego niezależnego organu nadzorczego oraz międzynarodowe zobowiązania podjęte przez dane państwo trzecie lub daną organizację międzynarodową;

C.  mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 6 października 2015 r. w sprawie C-362/14 (Maximillian Schrems przeciwko Data Protection Commissioner) wyjaśnił, że odpowiedni stopień ochrony w państwie trzecim należy rozumieć jako poziom ochrony „merytorycznie równoważny” poziomowi gwarantowanemu w Unii Europejskiej na mocy dyrektywy 95/46/WE odczytywanej w świetle postanowień Karty;

D.  mając na uwadze, że Japonia należy do kluczowych partnerów handlowych UE oraz że UE niedawno zawarła z Japonią umowę o partnerstwie gospodarczym, w której zapisano wspólne wartości i zasady przy zachowaniu ochrony spraw szczególnie istotnych dla obu stron; mając na uwadze, że powszechne uznanie praw podstawowych, w tym ochrony prywatności i ochrony danych, to istotna podstawa decyzji w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych, która będzie podstawą prawną przekazywania danych osobowych z UE do Japonii;

E.  mając na uwadze, że delegację ad hoc Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w Japonii poinformowano, że organy japońskie i tamtejsze zainteresowane strony są zainteresowane nie tylko stosowaniem nowych przepisów RODO, ale również opracowaniem solidnego mechanizmu przekazywania danych osobowych na wysokim poziomie między UE a Japonią, spełniającego określone w unijnych przepisach warunki dotyczące poziomu ochrony uznawanego za merytorycznie równoważny z poziomem przewidzianym w przepisach UE dotyczących ochrony danych;

F.  mając na uwadze, że wobec stale postępującej cyfryzacji światowej gospodarki przekazywanie danych osobowych między UE a Japonią w celach handlowych to ważny element stosunków między obiema stronami; mając na uwadze, że przekazywanie tych danych powinno odbywać się przy pełnym poszanowaniu prawa do ochrony danych osobowych oraz prawa do prywatności; mając na uwadze, że jednym z podstawowych celów UE jest ochrona praw podstawowych zapisana w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

G.  mając na uwadze, że w styczniu 2017 r. UE i Japonia rozpoczęły dyskusje dotyczące ułatwienia przekazywania danych osobowych w celach handlowych na podstawie uzgodnionego po raz pierwszy „wzajemnego uznania systemów ochrony danych za równoważne”; mając na uwadze, że w rezolucji z 12 grudnia 2017 r. zatytułowanej „W kierunku strategii w zakresie handlu cyfrowego” Parlament jednoznacznie „uzna[ł], że decyzje stwierdzające odpowiedni stopień ochrony [...] są podstawowym mechanizmem zabezpieczania przekazywania danych osobowych z UE do państwa trzeciego”;

H.  mając na uwadze, że decyzja stwierdzająca odpowiedni stopień ochrony w odniesieniu do przekazywania danych osobowych do Japonii byłaby pierwszą taką decyzją przyjętą zgodnie z nowymi, bardziej rygorystycznymi przepisami RODO;

I.  mając na uwadze, że Japonia niedawno zmodernizowała i udoskonaliła swoje przepisy dotyczące ochrony danych, by dostosować je do norm międzynarodowych, zwłaszcza do zabezpieczeń i praw indywidualnych przewidzianych w nowych europejskich przepisach dotyczących ochrony danych; mając na uwadze, że japońskie przepisy o ochronie danych opierają się na kilku filarach, a centralnym aktem prawnym w tej dziedzinie jest ustawa o ochronie informacji osobowych;

J.  mając na uwadze, że Rada Ministrów Japonii wydała 12 czerwca 2018 r. zarządzenie, w którym przekazała Komisji Ochrony Informacji Osobowych jako organowi właściwemu do wdrażania ustawy o ochronie informacji osobowych „uprawnienie do podejmowania działań niezbędnych do niwelowania różnic między systemami i operacjami Japonii i zainteresowanego państwa obcego na podstawie art. 6 ustawy w celu zapewnienia właściwego postępowania z informacjami osobowymi otrzymanymi z tego państwa”; mając na uwadze, że według tej decyzji obejmuje to prawo Komisji Ochrony Informacji Osobowych do wprowadzania zwiększonej ochrony przez przyjęcie bardziej rygorystycznych zasad uzupełniających przepisy ustawy o ochronie informacji osobowych i zarządzenia Rady Ministrów oraz wykraczających poza nie; mając na uwadze, że zgodnie z tą decyzją takie bardziej rygorystyczne zasady będą wiążące dla japońskich podmiotów gospodarczych i mogą być od nich egzekwowane;

K.  mając na uwadze, że projektowi decyzji wykonawczej Komisji w sprawie odpowiedniego stopnia ochrony danych osobowych zapewnianej przez Japonię towarzyszą, jako załącznik I, Zasady uzupełniające przyjęte 15 czerwca 2018 r. przez Komisję Ochrony Informacji Osobowych na podstawie art. 6 ustawy o ochronie informacji osobowych, jednoznacznie zezwalającej Komisji Ochrony Informacji Osobowych na przyjmowanie bardziej rygorystycznych zasad, w tym w celu ułatwienia międzynarodowego transferu danych; mając jednak na uwadze, że te zasady uzupełniające nie są jeszcze dostępne publicznie;

L.  mając na uwadze, że celem zasad uzupełniających ma być zniwelowanie istotnych różnic między japońskimi a unijnymi przepisami o ochronie danych, by zapewnić właściwe postępowanie z informacjami osobowymi otrzymywanymi z UE na podstawie decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, zwłaszcza w odniesieniu do informacji osobowych wymagających szczególnej uwagi („dane wrażliwe”), zatrzymanych danych osobowych, określenia celu wykorzystywania, ograniczenia ze względu na cel wykorzystywania, ograniczenia udostępniania osobom trzecim w obcym kraju oraz informacji przetwarzanych anonimowo;

M.  mając na uwadze, że zasady uzupełniające będą prawnie wiążące dla każdego podmiotu gospodarczego przetwarzającego informacje osobowe, który otrzymuje dane osobowe przekazane z UE na podstawie decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, a zatem jest zobowiązany do przestrzegania tych zasad oraz wszelkich powiązanych praw i obowiązków, a ponadto zasady te będą egzekwowane przez Komisję Ochrony Informacji Osobowych i japońskie sądy; ;

N.  mając na uwadze, że w celu zapewnienia merytorycznie równoważnego poziomu ochrony danych osobowych przekazywanych z UE do Japonii w zasadach dodatkowych wprowadzono dodatkowe zabezpieczenia mające zastosowanie na podstawie surowszych warunków lub ograniczeń dotyczących przetwarzania danych osobowych z UE, na przykład w przypadku informacji osobowych wymagających szczególnej uwagi, wtórnego przekazywania, danych anonimowych i ograniczenia celu;

O.  mając na uwadze, że w japońskich przepisach o ochronie danych rozróżnia się „dane osobowe” i „informacje osobowe”, a w niektórych przypadkach wprowadza się odniesienie do szczególnej kategorii danych osobowych, mianowicie „zatrzymanych danych osobowych”;

P.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o ochronie informacji osobowych pojęcie „ informacje osobowe” obejmuje wszelkie informacje dotyczące żywej osoby i umożliwiające jej identyfikację; mając na uwadze, że w definicji tej rozróżnia się dwie kategorie informacji osobowych: (i) indywidualne kody identyfikacyjne oraz (ii) inne informacje osobowe umożliwiające zidentyfikowanie konkretnej osoby; mając na uwadze, że ta druga kategoria obejmuje informacje, które same w sobie nie umożliwiają identyfikacji, ale po „łatwym zestawieniu” z innymi informacjami mogą umożliwić identyfikację konkretnej osoby;

Q.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o ochronie informacji osobowych pojęcie „dane osobowe” oznacza informacje osobowe stanowiące bazę danych osobowych itp.; mając na uwadze, że art. 2 ust. 1 tej ustawy precyzuje, że informacje zawarte w takich bazach danych są systematycznie porządkowane, co przypomina pojęcie zbioru danych z art. 2 ust. 1 RODO; mając na uwadze, że zgodnie z art. 4 pkt 1 RODO „dane osobowe” oznaczają informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej; mając na uwadze, że możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy bądź jeden lub kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej; mając na uwadze, że aby stwierdzić, czy dana osoba fizyczna jest możliwa do zidentyfikowania, należy wziąć pod uwagę wszelkie metody (w tym wyodrębnienie wpisów dotyczących tej samej osoby), które mogą być z uzasadnionym prawdopodobieństwem wykorzystane przez administratora lub inną osobę do bezpośredniego lub pośredniego zidentyfikowania osoby fizycznej;

R.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 ust. 7 ustawy o ochronie informacji osobowych „zatrzymane dane osobowe” oznaczają dane osobowe, które podmiot gospodarczy zajmujący się przetwarzaniem informacji osobowych ma prawo ujawniać, poprawiać, uzupełniać lub usuwać, zaprzestać wykorzystywać, skasować albo zaprzestać dostarczać osobie trzeciej, a nie są to dane wskazane w zarządzeniu Rady Ministrów jako mogące zaszkodzić interesom publicznym lub innym interesom, jeśli ich obecność lub brak zostaną ujawnione, ani dane, które mają być usunięte w terminie nie dłuższym niż rok, określonym w zarządzeniu Rady Ministrów; mając na uwadze, że w zasadach uzupełniających zrównano pojęcie „zatrzymanych danych osobowych” z pojęciem „danych osobowych”, by zagwarantować, że niektóre dotyczące ich ograniczenia praw indywidualnych nie będą miały zastosowania do danych przekazywanych z UE;

S.  mając na uwadze, że z zakresu japońskiej ustawy o ochronie danych będącej przedmiotem projektu decyzji wykonawczej wyłączono przetwarzanie danych osobowych przez niektóre sektory do konkretnych celów; mając na uwadze, że projekt decyzji wykonawczej nie miałby zastosowania do przekazywania danych osobowych z UE odbiorcy objętemu którymkolwiek z tych wyjątków przewidzianych w japońskiej ustawie o ochronie danych;

T.  mając na uwadze, że w odniesieniu do wtórnego przekazywania unijnych danych osobowych z Japonii do państwa trzeciego w projekcie decyzji wykonawczej wyłączono stosowanie instrumentów przekazywania nietworzących wiążącego stosunku między japońskim podmiotem przekazującym dane a przyjmującym dane podmiotem z państwa trzeciego i niegwarantujących wymaganego poziomu ochrony; mając na uwadze, że dotyczy to na przykład systemu transgranicznych zasad ochrony prywatności organizacji Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku (APEC CBPR), w którym Japonia uczestniczy, ponieważ w tym systemie ochrona nie wynika z dwustronnej umowy wiążącej eksportera z importerem, a jej poziom jest wyraźnie niższy niż poziom gwarantowany przez połączenie ustawy o ochronie informacji osobowych i zasad uzupełniających;

U.  mając na uwadze, że w opinii z 5 grudnia 2018 r. Europejska Rada Ochrony Danych oceniła, na podstawie dokumentacji udostępnionej przez Komisję, czy japońskie przepisy o ochronie danych zapewniają wystarczające gwarancje odpowiedniego poziomu ochrony danych osób fizycznych; mając na uwadze, że Europejska Rada Ochrony Danych z zadowoleniem przyjęła starania Komisji Europejskiej oraz japońskiej Komisji Ochrony Informacji Osobowych o większe zbliżenie japońskich i europejskich przepisów w celu ułatwienia przekazywania danych osobowych; mając na uwadze, że zdaniem Europejskiej Rady Ochrony Danych wprowadzone ulepszenia w postaci zasad uzupełniających, mające niwelować niektóre różnice między przepisami obu stron, są bardzo ważne i zostały dobrze przyjęte; mając na uwadze, że Rada odnotowała pewne utrzymujące się obawy, np. o to, czy dane osobowe przekazywane z UE do Japonii będą chronione przez cały cykl ich życia, i zaleciła Komisji dostarczenie dalszych dowodów i wyjaśnień w poruszonych sprawach oraz ścisłe monitorowanie rzeczywistego stosowania przepisów;

V.  mając na uwadze, że projektowi decyzji wykonawczej towarzyszy również pismo Ministra Sprawiedliwości z 14 września 2018 r., w którym przywołano dokument sporządzony przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz kilka innych ministerstw i agencji, zatytułowany „Gromadzenie i wykorzystywanie informacji osobowych przez japońskie organy publiczne do celów egzekwowania prawa karnego i bezpieczeństwa narodowego”, zawierający przegląd obowiązujących przepisów oraz przedstawione Komisji oficjalne oświadczenia, gwarancje i zobowiązania podpisane na najwyższym szczeblu ministerialnym i agencyjnym, ujęte w załączniku II do decyzji wykonawczej;

1.  przyjmuje do wiadomości szczegółową analizę przedstawioną przez Komisję w projekcie decyzji wykonawczej w sprawie odpowiedniego stopnia ochrony, dotyczącą zabezpieczeń, w tym mechanizmów nadzoru i mechanizmów odwoławczych, mających zastosowanie do przetwarzania danych przez podmioty komercyjne, a także dostępu japońskich organów publicznych do danych, zwłaszcza w obszarze egzekwowania prawa i bezpieczeństwa narodowego;

2.  zauważa, że Japonia jednocześnie przygotowuje się do uznania poziomu ochrony danych osobowych przekazywanych z Japonii do UE zgodnie z art. 23 ustawy o ochronie informacji osobowych, co oznaczałoby pierwsze w historii dwustronne uznanie równoważności systemów ochrony danych i powstanie największego na świecie obszaru swobodnego i bezpiecznego przepływu danych;

3.  z zadowoleniem przyjmuje te zmiany jako przejaw globalnego upowszechniania wysokich standardów ochrony danych; zwraca jednak uwagę, że nie może to w żadnej mierze prowadzić do przyjęcia zasady wzajemności w decyzjach UE stwierdzających odpowiedni stopień ochrony; przypomina, że chcąc przyjąć decyzję stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony na mocy RODO, Komisja musi obiektywnie ocenić sytuację prawną i praktyczną w danym państwie trzecim, na danym terytorium, w danym sektorze lub danej organizacji międzynarodowej;

4.  zwraca uwagę, że według orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE „termin ‘odpowiedni poziom ochrony’ nie wymaga identycznego poziomu ochrony, jaki gwarantowany jest w UE, lecz musi być rozumiany jako wymaganie od państwa trzeciego, że zapewnia de facto, na mocy prawa krajowego lub zobowiązań międzynarodowych, poziom ochrony podstawowych praw i wolności zasadniczo równoważny z poziomem ochrony gwarantowanym w Unii Europejskiej na mocy RODO w świetle Karty”;

5.  zauważa, że prawo do prywatności i do ochrony danych osobowych jest konstytucyjnie gwarantowane zarówno w Japonii, jak i w UE, ale całkowite zbliżenie przepisów UE i Japonii nie będzie możliwe z uwagi na różnice w strukturze konstytucyjnej i w kulturze;

6.  odnotowuje wprowadzenie poprawek do ustawy o ochronie informacji osobowych, które weszły w życie 30 maja 2017 r.; z zadowoleniem przyjmuje te istotne ulepszenia;

7.  zauważa, że kategorie działalności gospodarczej i przetwarzania, które wyłączono z zakresu ustawy o ochronie informacji osobowych, jednoznacznie wyłączono z zakresu decyzji o stwierdzeniu odpowiedniego poziomu ochrony;

8.  uważa, że po przyjęciu w 2016 r. zmienionej ustawy o ochronie informacji osobowych i RODO oba systemy ochrony danych, japoński i unijny, są w wysokim stopniu zbieżne pod względem zasad, zabezpieczeń i praw indywidualnych, a także mechanizmów nadzoru i egzekwowania; zwraca zwłaszcza uwagę na fakt, że na mocy zmienionej ustawy o ochronie informacji osobowych utworzono niezależny organ nadzorczy – Komisję Ochrony Informacji Osobowych;

9.  zauważa jednak, że zdaniem samej Komisji Ochrony Informacji Osobowych „pomimo wysokiego stopnia zbieżności między oboma systemami istnieją pewne istotne różnice”; odnotowuje również fakt, że Komisja Ochrony Informacji Osobowych przyjęła 15 czerwca 2018 r. zasady uzupełniające, by zapewnić wyższy poziom ochrony danych osobowych przekazywanych z UE;

10.  z zadowoleniem przyjmuje szereg istotnych wyjaśnień zawartych w zasadach uzupełniających, w tym dostosowanie pojęcia „zanonimizowanych informacji osobowych” w ustawie o ochronie informacji osobowych do definicji „informacji anonimowych” zapisanej w RODO;

11.  uważa, że dodatkowa ochrona zapisana w zasadach uzupełniających obejmuje tylko przekazywanie danych na mocy decyzji stwierdzających odpowiedni poziom ochrony; przypomina, że ze względu na zakres decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony w niektórych przypadkach przekazywanie danych będzie się odbywać z wykorzystaniem innych dostępnych mechanizmów;

12.  przyznaje, że dodatkowa ochrona przewidziana w zasadach uzupełniających dotyczy tylko danych osobowych przekazywanych z Europy, zatem podmioty gospodarcze przetwarzające jednocześnie japońskie i europejskie dane osobowe będą musiały przestrzegać zasad uzupełniających, np. przez zapewnienie środków technicznych („znakowanie elektroniczne”) lub organizacyjnych (np. przechowywanie w odrębnej bazie danych), by móc zidentyfikować takie dane osobowe przez cały ich cykl życia; wzywa Komisję, by monitorowała sytuację w celu uniknięcia ewentualnych luk prawnych, które pozwalałyby operatorom obchodzić obowiązki określone w zasadach uzupełniających przez przekazywanie danych za pośrednictwem państw trzecich;

13.  zauważa, że z definicji „danych osobowych” w ustawie o ochronie informacji osobowych wyłączono dane „wskazane w zarządzeniu Rady Ministrów jako dane, co do których ze względu na metodę ich wykorzystywania istnieje małe prawdopodobieństwo, że mogą one zaszkodzić prawom i interesom osób fizycznych”; apeluje do Komisji, by oceniła, czy to podejście, bazujące na pojęciu szkody, jest do pogodzenia z podejściem UE, gdzie zakres przepisów o ochronie danych obejmuje wszystkie przypadki przetwarzania danych osobowych; zauważa jednak również, że podejście to byłoby stosowane do bardzo nielicznych sytuacji;

14.  zauważa ponadto, że definicja „informacji osobowych” w ustawie o ochronie informacji osobowych odnosi się tylko do informacji umożliwiających „zidentyfikowanie konkretnej osoby”; zwraca również uwagę, że definicja ta nie zawiera wyjaśnień ujętych w RODO, że informacje osobowe należy również traktować jak dane osobowe, jeżeli mogą one posłużyć tylko do „wyodrębnienia” danej osoby, jak wyraźnie stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE;

15.  wyraża zaniepokojenie, że węższa definicja „danych osobowych” (oparta na definicji „informacji osobowych”) w ustawie o ochronie informacji osobowych może nie wystarczyć do zapewnienia poziomu „merytorycznie równoważnego” z RODO i z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE; w związku z tym kwestionuje zawarte w projekcie decyzji wykonawczej stwierdzenie, że „na mocy ustawy o ochronie informacji osobowych dane UE zawsze będą należeć do kategorii ‘danych osobowych’”; wzywa Komisję, by w czasie wykonywania decyzji o stwierdzeniu odpowiedniego poziomu ochrony danych osobowych i przy okazji jej okresowego przeglądu ściśle monitorowała praktyczne konsekwencje stosowania różnych pojęć;

16.  wzywa Komisję, aby przedstawiła dalsze wyjaśnienia, a w razie potrzeby zwróciła się do władz japońskich o wprowadzenie dalszych wiążących zasad uzupełniających, by zapewnić ochronę wszystkich przekazywanych do Japonii danych osobowych w rozumieniu RODO;

17.  z niepokojem zauważa, że w odróżnieniu od prawa UE ani ustawa o ochronie informacji osobowych, ani wytyczne Komisji Ochrony Informacji Osobowych nie zawierają przepisów dotyczących zautomatyzowanego podejmowania decyzji i profilowania, a tylko niektóre przepisy sektorowe odnoszą się do tej kwestii, co nie zapewnia całościowych ogólnych ram prawnych dających materialną, solidną ochronę przed zautomatyzowanym podejmowaniem decyzji i profilowaniem; wzywa Komisję, by wskazała, jak problem ten rozwiązano w japońskich przepisach o ochronie danych, by zapewnić równoważny poziom ochrony; uważa, że sprawa ta nabiera szczególnego znaczenia w świetle niedawnych afer dotyczących profilowania przez Facebook i Cambridge Analytica;

18.  uważa, że zgodnie ze wskazówkami EROD stwierdzenie odpowiedniego stopnia ochrony danych zapewnianej przez Japonię wymaga dalszych szczegółowych wyjaśnień w kwestii marketingu bezpośredniego, gdyż ustawa o ochronie informacji osobowych nie zawiera szczegółowych przepisów w tej sprawie;

19.  przyjmuje do wiadomości opinię Europejskiej Rady Ochrony Danych, w której wskazano sprawy problematyczne, np. pytanie, czy dane osobowe przekazywane z UE do Japonii będą chronione przez cały cykl ich życia; zwraca się do Komisji o należyte uwzględnienie i przedstawienie w decyzji wykonawczej dalszych dowodów i wyjaśnień wskazujących na istnienie odpowiednich gwarancji;

20.  zwraca się do Komisji, by wyjaśniła, czy w przypadku wtórnego przekazywania danych w rozwiązaniu zapisanym w zasadach uzupełniających, wprowadzającym wymóg uzyskania uprzedniej zgody unijnych podmiotów danych na wtórne przekazywanie danych osobom trzecim w obcym kraju, brakuje pewnych istotnych elementów umożliwiającym podmiotom danych wyrażenie zgody, ponieważ nie zdefiniowano jednoznacznie zakresu „informacji o okolicznościach towarzyszących przekazaniu, niezbędnych [podmiotowi danych] do podjęcia decyzji o wyrażeniu zgody”, zgodnie z art. 13 RODO, gdyż nie wiadomo np., czy obejmują one informację o państwie trzecim, do którego dane są wtórnie przekazywane; zwraca się do Komisji, by wyjaśniła ponadto ą konsekwencje niewyrażenia przez podmiot danych zgody na wtórne przekazywanie jego danych osobowych;

21.  w odniesieniu do skutecznego egzekwowania ustawy o ochronie informacji osobowych wyraża ubolewanie, że poziom grzywien nakładanych przez organy karne jest niewystarczający, by zapewnić faktyczne stosowanie się do ustawy, ponieważ nie wydaje się być proporcjonalny do wagi naruszenia, skuteczny i odstraszający; zauważa jednak, że ustawa o ochronie informacji osobowych przewiduje również sankcje karne, w tym kary pozbawienia wolności; wzywa Komisję do przedstawienia informacji na temat faktycznego stosowania grzywien administracyjnych i sankcji karnych w przeszłości;

22.  zauważa, że chociaż Komisja Ochrony Informacji Osobowych nie sprawuje nadzoru nad przetwarzaniem danych w sektorze egzekwowania prawa, to jednak istnieją inne mechanizmy nadzoru, w tym nadzór ze strony niezależnych komisji ds. bezpieczeństwa publicznego w prefekturach; zauważa, że Komisja ds. Nadzoru nad Ujawnianiem Informacji i Ochroną Informacji Osobowych ma pewne uprawnienia w tej dziedzinie, obejmujące przegląd wniosków o dostęp i publikowanie opinii, ale zwraca uwagę, że uprawnienia te nie są prawnie wiążące; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE i Japonia zgodziły się wprowadzić specjalny mechanizm odwoławczy obsługiwany i nadzorowany przez Komisję Ochrony Informacji Osobowych, który będzie miał zastosowanie do przetwarzania danych osobowych w sektorze egzekwowania prawa i bezpieczeństwa narodowego;

23.  zauważa, że zgodnie z japońską ustawą o ochronie informacji osobowych będących w posiadaniu organów administracji podmioty gospodarcze mogą również przekazywać dane organom ścigania na zasadzie „dobrowolności”; zwraca uwagę, że podobnej sytuacji nie przewiduje RODO ani dyrektywa policyjna, i zwraca się do Komisji, by oceniła, czy taki stan faktyczny spełnia wymógwymogu poziomu „merytorycznie równoważnego” z RODO;

24.  zna doniesienia medialne na temat japońskiej Dyrekcji ds. SIGINT, „która zatrudnia około 1 700 osób i z co najmniej sześciu obiektów przez całą dobę podsłuchuje rozmowy telefoniczne oraz monitoruje e-maile i inne wiadomości”(6); wyraża zaniepokojenie faktem, że o tym elemencie masowej inwigilacji nawet nie wspomniano w projekcie decyzji wykonawczej; wzywa Komisję, by dostarczyła dodatkowe informacje na temat masowej inwigilacji w Japonii; wyraża poważne zaniepokojenie, że ta masowa inwigilacja nie spełnia kryteriów określonych przez Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie Schremsa (sprawa C-362/14);

25.  wyraża ubolewanie, że dokument „Gromadzenie i wykorzystywanie informacji osobowych przez japońskie organy publiczne do celów egzekwowania prawa karnego i bezpieczeństwa narodowego”, zawarty w załączniku II do projektu decyzji wykonawczej, nie ma takiego samego prawnie wiążącego skutku jak zasady uzupełniające;

Podsumowanie

26.  wzywa Komisję, by przedstawiła dalsze dowody i wyjaśnienia w wymienionych sprawach, w tym w sprawach wskazanych w opinii Europejskiej Rady Ochrony Danych z 5 grudnia 2018 r., w celu wykazania, że poziom ochrony zapewniany przez japońskie przepisy o ochronie danych jest wystarczający, merytorycznie równoważny z poziomem ochrony, jaką dają europejskie przepisy o ochronie danych;

27.  uważa, że decyzja stwierdzająca odpowiedni stopień ochrony może być ponadto wyraźnym sygnałem dla krajów na całym świecie, że spójność z wysokimi unijnymi standardami ochrony danych może dać bardzo wymierne rezultaty; podkreśla w związku z tym znaczenie tej decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony jako precedensu dla przyszłych partnerstw z innymi państwami, które przyjęły nowoczesne przepisy dotyczące ochrony danych;

28.  zobowiązuje Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych do dalszego monitorowania rozwoju sytuacji w tym obszarze, w tym spraw wniesionych do Trybunału Sprawiedliwości, oraz do monitorowania działań następczych podjętych w związku z zaleceniami sformułowanymi w niniejszej rezolucji;

o
o   o

29.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Europejskiej Radzie Ochrony Danych, Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, komitetowi powołanemu zgodnie z art. 93 ust. 1 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych, Radzie Europy oraz rządowi Japonii.

(1) Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1.
(2) ECLI:EU:C:2015:650.
(3) ECLI:EU:C:2016:970.
(4) Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 22.
(5) http://ec.europa.eu/newsroom/article29/item-detail.cfm?item_id=614108; zatwierdzony przez EROD na pierwszym posiedzeniu plenarnym.
(6) Ryan Gallagher, „The Untold Story of Japan’s Secret Spy Agency” (Nieznana historia sekretnej japońskiej agencji szpiegowskiej), The Intercept, 19 maja 2018 r., https://theintercept.com/2018/05/19/japan-dfs-surveillance-agency/


Konflikt interesów i ochrona budżetu UE w Republice Czeskiej
PDF 180kWORD 54k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie konfliktu interesów oraz ochrony budżetu UE w Republice Czeskiej (2018/2975(RSP))
P8_TA(2018)0530RC-B8-0582/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze decyzje i rezolucje w sprawie udzielenia absolutorium Komisji(1) za lata 2014, 2015 i 2016,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii(2) (nowe rozporządzenie finansowe), w szczególności jego art. 61 o konflikcie interesów,

–  uwzględniając pytania skierowane do Komisji przez Czeską Partię Piratów w dniu 2 sierpnia 2018 r.,

–  uwzględniając oficjalną skargę złożoną w Komisji przez czeski oddział organizacji Transparency International w dniu 19 września 2018 r.,

–  uwzględniając opinię Służby Prawnej Komisji Europejskiej z dnia 19 listopada 2018 r. zatytułowaną „Wpływ art. 61 nowego rozporządzenia finansowego (konflikt interesów) na płatności z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych”,

–  uwzględniając prezentację Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Budżetu pt. „Zasady dotyczące konfliktów interesów w rozporządzeniu finansowym z 2018 r.” przedstawioną Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego w dniu 20 listopada 2018 r.,

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że zawarty w rozporządzeniu finansowym z 2012 r. przepis dotyczący konfliktów interesów nie miał wyraźnie zastosowania do zarządzania dzielonego, ale państwa członkowskie były zobowiązane do zapewnienia skutecznej kontroli wewnętrznej, w tym unikania konfliktów interesów;

B.  mając na uwadze, że przepisy dotyczące zamówień publicznych zobowiązują państwa członkowskie do unikania konfliktów interesów (art. 24 dyrektywy 2014/24/UE(3)), w tym bezpośrednich lub pośrednich interesów osobistych, a także mając na uwadze fakt, że istnieją już zasady odnoszące się do sytuacji postrzeganych jako konflikty interesów lub do szczególnych zobowiązań w ramach zarządzania dzielonego (np. rozporządzenie (UE) nr 1303/2013(4));

C.  mając na uwadze, że Rada przyjęła swoje stanowisko w sprawie nowego rozporządzenia finansowego w dniu 16 lipca 2018 r., a akt końcowy podpisano w dniu 18 lipca 2018 r.; mając na uwadze, że art. 61 tego rozporządzenia, który dotyczy zakazu konfliktów interesów, wszedł w życie w dniu 2 sierpnia 2018 r.;

D.  mając na uwadze, że art. 61 ust. 1 rozporządzenia finansowego (w połączeniu z art. 61 ust. 3) nakłada na podmioty finansowe:

   (i) negatywny obowiązek unikania sytuacji konfliktów interesów w odniesieniu do budżetu UE;
   (ii) pozytywny obowiązek podejmowania odpowiednich działań, aby zapobiegać powstawaniu konfliktów interesów w związku z powierzonymi im funkcjami oraz aby reagować na sytuacje, które obiektywnie mogą być postrzegane jako konflikt interesów;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej(5) „konflikt interesów, obiektywnie i sam w sobie, stanowi poważną nieprawidłowość i nie ma potrzeby oceny intencji zaangażowanych stron ani tego, czy działały one w dobrej czy w złej wierze”; mając na uwadze, że obowiązkiem Komisji jest zawieszenie płatności z funduszów UE w sytuacjach, gdy występują poważne braki w działaniu systemów zarządzania i kontroli oraz gdy ujawniono nieodkryte, niezgłoszone i nieskorygowane poważne nieprawidłowości związane z konfliktem interesów;

F.  mając na uwadze, że w dniu 19 września 2018 r. czeski oddział Transparency International złożył oficjalną skargę w Komisji, twierdząc, że czeski premier Andrej Babiš uporczywie naruszał przepisy prawa unijnego i czeskiego dotyczące konfliktów interesów;

G.  mając na uwadze, że wykazano również, iż Andrej Babiš jest właścicielem rzeczywistym Agrofert – spółki kontrolującej grupę Agrofert, w której skład wchodzi m.in. szereg liczących się czeskich mediów – za pośrednictwem funduszy powierniczych AB I i AB II, których jest założycielem, a jednocześnie jedynym beneficjentem;

H.  mając na uwadze, że A. Babiš jest też przewodniczącym czeskiej Rady ds. Europejskich Funduszy Strukturalnych i Inwestycyjnych;

I.  mając na uwadze, że przedsiębiorstwa należące do grupy Agrofert uczestniczą w projektach finansowanych w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich Republiki Czeskiej, który jest z kolei finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich;

J.  mając na uwadze, że w latach 2014–2020 przedsiębiorstwa należące do grupy Agrofert otrzymały wysokie sumy z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, od 42 mln EUR w 2013 r. po 82 mln EUR w 2017 r.;

K.  mając na uwadze, że w opinii Służby Prawnej Komisji stwierdza się, iż według oświadczenia o dochodach czeskich urzędników publicznych Andrej Babiš uzyskał w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2018 r. za pośrednictwem swych funduszy powierniczych dochód z grupy Agrofert w wysokości 3,5 mln EUR;

L.  mając na uwadze, że w swoich rezolucjach w sprawie absolutorium Parlament wielokrotnie wzywał Komisję do przyspieszenia procedury kontroli zgodności rozliczeń w celu uzyskania informacji na temat ryzyka konfliktu interesów w odniesieniu do Państwowego Funduszu Interwencji Rolnej w Republice Czeskiej; mając również na uwadze, że Parlament podkreślił, iż niepodjęcie działań niezbędnych do zapobieżenia konfliktowi interesów może zobowiązać władze czeskie do cofnięcia akredytacji agencji płatniczej, a także prowadzić do zastosowania przez Komisję korekty finansowej;

M.  mając na uwadze, że we wrześniu 2018 r. parlamentarna Komisja Kontroli Budżetowej postanowiła zająć się tą kwestią w ramach rocznej procedury udzielania absolutorium, przede wszystkim podczas wysłuchań komisarzy, których problem ten dotyczy w największym stopniu;

N.  mając na uwadze, że wysłuchania te nie dały posłom do PE jasnych i wystarczających odpowiedzi na temat sytuacji potencjalnego konfliktu interesów premiera Czech;

O.  mając na uwadze, że w dniu 1 grudnia 2018 r. media europejskie, w tym „The Guardian”, „Le Monde”, „De Standaard” i „Süddeutsche Zeitung”, poinformowały o wydanej przez Służbę Prawną Komisji opinii prawnej potwierdzającej, że Andrej Babiš znajduje się w sytuacji konfliktu interesów;

1.  jest głęboko zaniepokojony nieprzestrzeganiem przez Republikę Czeską art. 61 ust. 1 rozporządzenia finansowego w odniesieniu do konfliktu interesów premiera tego kraju i jego powiązań z grupą Agrofert;

2.  ubolewa z powodu każdego konfliktu interesów, który mógłby zagrozić wykonaniu budżetu UE i podważyć zaufanie obywateli UE do właściwego zarządzania pieniędzmi unijnych podatników; wzywa Komisję do zadbania o to, by w odniesieniu do konfliktów interesów któregokolwiek polityka UE stosowano politykę zerowej tolerancji dla podwójnej moralności oraz aby nie znajdowano usprawiedliwienia dla opóźnień w związku z ochroną interesów finansowych Unii;

3.  przypomina swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2015(6), w której „zauważa, że Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) wszczął postępowania administracyjne [...] w sprawie projektu z Czech zwanego „bocianie gniazdo” w związku z domniemanymi nieprawidłowościami” oraz „wzywa Komisję do natychmiastowego informowania właściwej komisji o zakończeniu postępowań”; przypomina swoją rezolucję z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2016(7), w której „z zadowoleniem przyjmuje fakt, że OLAF zakończył postępowanie administracyjne w sprawie czeskiego projektu „bocianie gniazdo” i „wyraża ubolewanie z powodu poważnych nieprawidłowości stwierdzonych przez OLAF”;

4.  odnotowuje odpowiedź komisarza Günthera Oettingera, której udzielił w dniu 29 listopada 2018 r. w ramach procedury udzielania absolutorium za rok 2017 na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie nr 51 i w której poinformował Parlament, że zgodnie z przyjętym w grudniu 2017 r. zaleceniem OLAF-u w sprawie „bocianie gniazdo” władze czeskie wycofały projekt objęty dochodzeniem OLAF-u z ostatecznego wniosku regionalnego programu operacyjnego kraju środkowoczeskiego i że w związku z tą operacją nie wypłacono żadnych funduszy UE; zauważa ponadto, że OLAF zalecił krajowym organom sądowym wszczęcie śledztwa w sprawach nieobjętych dochodzeniem OLAF i że obecnie są one organami właściwymi w tej sprawie;

5.  podkreśla, że biorąc pod uwagę bezpośrednie stosowanie art. 61 ust. 1 rozporządzenia finansowego w odniesieniu do konfliktów interesów, wszystkie podmioty zaangażowane w wykonanie budżetu UE, w tym szefowie rządów, są odpowiedzialni za wypełnianie obowiązku zapobiegania konfliktom interesów oraz za reagowanie na sytuacje, które obiektywnie można uznać za konflikty interesów;

6.  ubolewa, że przez długi czas Komisja pozostała bierna, mimo że od 2014 r. istniały silne przesłanki wskazujące na to, że jako minister finansów, a następnie jako premier Andrej Babiš znalazł się w sytuacji konfliktu interesów;

7.  przypomina o spoczywającym na władzach krajowych obowiązku zapewnienia stosowania prawodawstwa Unii dotyczącego konfliktów interesów we wszystkich przypadkach i wobec wszystkich osób;

8.  wzywa Komisję do ustanowienia mechanizmu kontroli w celu rozwiązania kwestii konfliktów interesów w państwach członkowskich oraz do uznania aktywnego unikania konfliktów interesów za jeden z jej priorytetów; wzywa Komisję do podejmowania zdecydowanych działań, zwłaszcza gdy władze krajowe nie podejmą działań w celu zapobiegania konfliktom interesów ich najwyższych przedstawicieli;

9.  wzywa Komisję, by niezwłocznie podjęła działania w tej sprawie w oparciu o opinię jej Służby Prawnej wydaną w związku ze skargą złożoną przez czeski oddział Transparency International oraz by wdrożyła niezbędne środki i procedury naprawcze w celu usunięcia wszelkich ewentualnych niezgodności z prawem, w tym środek w postaci zawieszenia wypłaty wszelkich funduszy unijnych na rzecz grupy Agrofert do czasu pełnego zbadania i rozwiązania konfliktu interesów;

10.  wzywa wszystkie organy krajowe i urzędników rządowych, by proaktywnie stosowali nowe rozporządzenie finansowe, w szczególności jego art. 61 dotyczący konfliktów interesów, aby zapobiegać sytuacjom, które szkodzą reputacji UE i jej państw członkowskich, demokracji i interesom finansowym UE, oraz aby służyli za przykład działania na rzecz dobra publicznego, a nie dla korzyści osobistych;

11.  wzywa parlamenty narodowe państw członkowskich do dołożenia starań, by żadne przepisy krajowe dotyczące zapobiegania konfliktom interesów nie były sprzeczne z duchem i literą nowego rozporządzenia finansowego;

12.  przyjmuje do wiadomości opinię Służby Prawnej Komisji w sprawie możliwego konfliktu interesów obecnego premiera Republiki Czeskiej Andreja Babiša, gdy dzierżył tekę ministra finansów w 2014 r.; domaga się, aby Komisja w pełni zbadała zgodność z prawem wszystkich dotacji UE wypłaconych grupie Agrofert od czasu wejścia Andreja Babiša do rządu, biorąc pod uwagę poprzednie rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do dnia 2 sierpnia 2018 r., a także zawartą w nim sekcję dotyczącą konfliktów interesów;

13.  zwraca się do Komisji o opublikowanie wszystkich znajdujących się w jej posiadaniu dokumentów związanych z możliwym konfliktem interesów premiera i ministra rolnictwa Republiki Czeskiej oraz o wyjaśnienie, jakie kroki zamierza podjąć w celu zaradzenia tej sytuacji;

14.  wzywa Komisję do odzyskania wszystkich środków, które zostały wypłacone nielegalnie lub nieprawidłowo;

15.  nalega na pełną przejrzystość wszelkich związków, jakie może mieć Andrej Babiš z grupą Agrofert, oraz podkreśla, że nie mogą one kolidować z pełnioną przez niego funkcją premiera Republiki Czeskiej;

16.  wzywa Radę do podjęcia wszelkich niezbędnych i właściwych środków w celu zapobiegania konfliktom interesów w kontekście negocjacji dotyczących przyszłego budżetu UE oraz kolejnych wieloletnich ram finansowych, zgodnie z art. 61 ust. 1 rozporządzenia finansowego;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie oraz rządowi i parlamentowi Republiki Czeskiej.

(1) Dz.U. L 246 z 14.9.2016, s. 1, Dz.U. L 252 z 29.9.2017, s. 1 i Dz.U. L 248 z 3.10.2018, s. 1.
(2) Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1.
(3) Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65.
(4) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320.
(5) Ismeri Europa Srl przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, wyrok z 15.6.1999 w sprawie T-277/97, ECLI:EU:T:1999:124.
(6) Dz.U. L 252 z 29.9.2017, s. 28.
(7) Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0121.


Działalność Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r.
PDF 169kWORD 63k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie sprawozdania rocznego z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r. (2018/2105(INI))
P8_TA(2018)0531A8-0411/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając sprawozdanie roczne z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r.,

–  uwzględniając art. 9, 11, 15, 24 i 228 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 11, 35, 37, 41, 42 i 43 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Protokół nr 1 do traktatów w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Protokół nr 2 do traktatów w sprawie stosowania zasady pomocniczości i proporcjonalności,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych,

–  uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego 94/262/EWWiS, WE, Euratom z dnia 9 marca 1994 r. w sprawie przepisów i ogólnych warunków regulujących wykonywanie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich(1),

–  uwzględniając Europejski kodeks dobrej praktyki administracyjnej przyjęty przez Parlament w dniu 6 września 2001 r.,

–  uwzględniając umowę ramową w sprawie współpracy, zawartą pomiędzy Parlamentem a Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich w dniu 15 marca 2006 r., która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2006 r.,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich,

–  uwzględniając art. 52 oraz art. 220 ust. 1 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A8-0411/2018),

A.  mając na uwadze, że sprawozdanie roczne z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r. zostało oficjalnie przedłożone przewodniczącemu Parlamentu w dniu 22 maja 2018 r., zaś w dniu 16 maja 2018 r. w Brukseli rzecznik Emily O’Reilly przedstawiła je Komisji Petycji;

B.  mając na uwadze, że na mocy art. 24 i 228 TFUE Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich uprawniony jest do przyjmowania skarg dotyczących przypadków niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych Unii, z wyłączeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wykonującego funkcje sądowe;

C.  mając na uwadze, że art. 10 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że „każdy obywatel ma prawo uczestniczyć w życiu demokratycznym Unii oraz że decyzje są podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i zbliżony do obywatela”;

D.  mając na uwadze, że art. 15 TFUE stanowi, że „w celu wspierania dobrych rządów i zapewnienia uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii działają z jak największym poszanowaniem zasady otwartości” oraz że „każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę statutową w państwie członkowskim ma prawo dostępu do dokumentów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii”;

E.  mając na uwadze, że art. 41 Karty praw podstawowych, dotyczący prawa do dobrej administracji, stanowi, że „każdy ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia swojej sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii”;

F.  mając na uwadze, że art. 43 Karty praw podstawowych stanowi, że „każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w państwie członkowskim ma prawo zwracać się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w przypadkach niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, z wyłączeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wykonującego swoje funkcje sądowe”;

G.  mając na uwadze, że art. 298 ust. 1 TFUE stanowi, że „wykonując swoje zadania, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej”;

H.  mając na uwadze, że w 2017 r. Rzecznik Praw Obywatelskich wszczął 447 dochodzeń, w tym 433 na podstawie skarg, a 14 z inicjatywy własnej, oraz zamknął 363 dochodzenia (348 na podstawie skarg, a 15 z inicjatywy własnej); mając na uwadze, że większość dochodzeń dotyczyła Komisji (256 dochodzeń, tj. 57,3 %), a na kolejnych pozycjach znalazły się agencje UE (35 dochodzeń, tj. 7,8 %), Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) (34 dochodzenia, tj. 7,6 %), Parlament (22 dochodzenia, tj. 4,9 %), Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (17 dochodzeń, tj. 3,8 %), Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (16 dochodzeń, tj. 3,6 %) i inne instytucje (67 dochodzeń, tj. 15 %);

I.  mając na uwadze, że główne trzy zastrzeżenia będące przedmiotem dochodzeń zamkniętych przez Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r. dotyczyły: przejrzystości, rozliczalności i publicznego dostępu do informacji i dokumentów (20,6 %), kultury sprawowania służby publicznej (16,8 %) oraz przestrzegania praw proceduralnych (16,5 %); mając na uwadze, że inne zastrzeżenia obejmowały kwestie etyczne, udział obywateli w sprawowaniu przez UE jej uprawnień decyzyjnych, właściwe korzystanie ze swobody uznania, w tym w ramach postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, należyte zarządzanie finansami w ramach unijnych przetargów, dotacji i zamówień, rekrutację oraz właściwe zarządzanie kwestiami kadrowymi UE;

J.  mając na uwadze, że w ramach działań strategicznych w 2017 r. biuro Rzecznika Praw Obywatelskich zamknęło cztery dochodzenia strategiczne i otworzyło cztery nowe: w sprawie przejrzystości funkcjonowania Rady, w sprawie efektu „drzwi obrotowych” w przypadku byłych komisarzy europejskich, w sprawie dostępności stron internetowych Komisji dla osób niepełnosprawnych oraz w sprawie działań poprzedzających złożenie wniosku związanych z oceną leków przez Europejską Agencję Leków (EMA); mając na uwadze, że w 2017 r. Rzecznik Praw Obywatelskich wszczął osiem inicjatyw strategicznych dotyczących m.in. kwestii takich jak przejrzystość lobbingu w Radzie Europejskiej, poprawa europejskiej inicjatywy obywatelskiej oraz przepisy zapobiegające efektowi „drzwi obrotowych” w poszczególnych instytucjach i organach UE, a także zamknął sześć inicjatyw strategicznych;

K.  mając na uwadze, że UE nadal mierzy się z najpoważniejszym kryzysem gospodarczym, społecznym i politycznym od czasu jej powstania; mając na uwadze, że nieskuteczne podejście przyjęte przez instytucje UE w walce z brakiem przejrzystości zarówno unijnego procesu decyzyjnego, jak i lobbingu przyczynia się – oprócz innych istotnych kwestii etycznych w instytucjach – do dalszego pogorszenia wizerunku UE;

L.  mając na uwadze, że w 2017 r. większość dochodzeń Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich nadal dotyczyła odmowy dostępu do dokumentów UE i związanych z tym problemów w zakresie przejrzystości;

M.  mając na uwadze, że ze względu na często pilny charakter wniosków o udzielenie dostępu do dokumentów Rzecznik Praw Obywatelskich rozpoczął okres próbny stosowania procedury przyspieszonej;

N.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich powinien odgrywać kluczową rolę w dbaniu o rozliczalność instytucji UE oraz o maksymalną przejrzystość i bezstronność unijnych procesów administracyjnych i decyzyjnych, aby skutecznie chronić prawa obywateli, zwiększając tym samym ich zaufanie, zaangażowanie i udział w życiu demokratycznym Unii;

O.  mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że zasady jawności i przejrzystości są ściśle związane z procesem legislacyjnym UE oraz że skuteczność i integralność procesu legislacyjnego nie mogą naruszać zasad jawności i przejrzystości leżących u jego podstaw; mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał jasne wskazówki w tej sprawie, np. w wyroku z dnia 22 marca 2018 r. w sprawie T-540/15;

P.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przez rok prowadził dochodzenie na podstawie skargi dotyczącej członkostwa prezesa EBC w Grupie 30 (G30) – prywatnej organizacji, do której należą przedstawiciele banków nadzorowanych bezpośrednio albo pośrednio przez EBC; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich zalecił, aby prezes EBC zawiesił członkostwo w G30;

Q.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przeprowadził dochodzenia w związku ze skargami dotyczącymi podejścia Komisji do kwestii zatrudnienia byłych komisarzy po zakończeniu sprawowania mandatu; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich już wcześniej uznał, iż niepodjęcie przez Komisję konkretnej decyzji w sprawie byłego przewodniczącego Komisji J.M. Barroso stanowiło przypadek niewłaściwego administrowania; mając na uwadze, że w sprawie J.M. Barroso komitet ds. etyki stwierdził brak wystarczających podstaw do stwierdzenia naruszenia zobowiązań prawnych, zważywszy na pisemne oświadczenie byłego przewodniczącego, iż nie uczestniczył on w lobbingu na rzecz grupy Goldman Sachs i nie zamierza tego robić;

R.  mając na uwadze, że kryzys finansowy pociągnął za sobą kryzys społeczno-gospodarczy, co spowodowało zastrzeżenia do instytucji europejskich;

S.  mając na uwadze, że w dniu 25 października 2017 r. odbyło się spotkanie byłego przewodniczącego Komisji J.M. Barroso z obecnym wiceprzewodniczącym Komisji, które zostało zarejestrowane jako oficjalne spotkanie z grupą Goldman Sachs; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich odnotował, iż konkretny charakter tego spotkania nie jest jasny; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich podkreślił, że istnieją zrozumiałe obawy, iż były przewodniczący wykorzystuje swój poprzedni status i kontakty z byłymi współpracownikami w celu wywierania wpływu i uzyskiwania informacji; mając na uwadze, że sprawa ta budzi systematyczne wątpliwości co do ogólnego podejścia Komisji do takich przypadków i co do stopnia niezależności komitetu ds. etyki; wskazuje w związku z tym, że należy wprowadzić bardziej rygorystyczne przepisy na szczeblu UE, aby zapobiec wszelkim konfliktom interesów w instytucjach i agencjach UE oraz stosować sankcje w przypadku takich konfliktów;

T.  mając na uwadze, że w marcu 2017 r. Rzecznik Praw Obywatelskich rozpoczął dochodzenie strategiczne w sprawie jawności i rozliczalności działań Rady; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich za niewłaściwe administrowanie uznał nierejestrowanie przez Radę tego, które państwa członkowskie zajmują stanowisko w procedurze ustawodawczej, oraz niezapewnianie przez nią przejrzystości w odniesieniu do publicznego dostępu do jej dokumentów ustawodawczych, czego przykładem jest praktyka nieproporcjonalnego opatrywania dokumentów klauzulą „LIMITE” oznaczającą, że nie są one przeznaczone do rozpowszechniania; mając na uwadze, że w dniu 17 maja 2018 r. Rzecznik Praw Obywatelskich przesłał Parlamentowi sprawozdanie specjalne w sprawie dochodzenia strategicznego dotyczącego rozliczalności i przejrzystości prac ustawodawczych Rady;

U.  mając na uwadze, że większa jawność stanowisk zajmowanych przez rządy krajowe mogłaby służyć ograniczeniu zjawiska obwiniania Brukseli, które zniekształca realia dotyczące sposobu uzgadniania prawodawstwa UE, podsycając eurosceptycyzm i nastroje antyunijne;

V.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przeprowadził dochodzenie w sprawie niezgodności z przepisami unijnymi i międzynarodowymi prowadzonej przez EBI polityki przejrzystości w odniesieniu do dostępu do dokumentów;

W.  mając na uwadze, że odpowiednie zapobieganie konfliktom interesu w instytucjach, agencjach i organach UE stanowi zasadniczy element gwarantujący dobrą administrację i wzrost zaufania obywateli do procesu podejmowania decyzji w UE; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich wszczął dochodzenie strategiczne w sprawie sposobu, w jaki Komisja dokonuje oceny konfliktu interesów w przypadku specjalnych doradców, którzy często pracują jednocześnie dla sektora prywatnego;

X.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przeprowadził dochodzenie w związku ze skargami obywateli dotyczącymi tego, że Komisja nie podjęła w odpowiednim terminie decyzji w sprawie uchybień zobowiązaniom państwa członkowskiego polegających na niewłaściwym stosowaniu umów na czas określony; mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich przez lata znacznie wzrosła liczba nietypowych umów o pracę na czas określony, co wzbudziło wątpliwości co do wdrożenia unijnego prawa pracy i orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

Y.  mając na uwadze, że do celów decyzji dotyczących ochrony zdrowia ludzkiego oraz bezpieczeństwa ludzi, zwierząt i roślin instytucje, organy i jednostki organizacyjne UE powinny być szczególnie skoncentrowane na obywatelach i właściwie uwzględniać zastrzeżenia społeczeństwa co do pełnej przejrzystości, niezależności i dokładności przy gromadzeniu i ocenie dowodów naukowych; mając na uwadze, że wyniki i procedury naukowe wykorzystywane na szczeblu UE, które doprowadziły m.in. do zezwolenia na stosowanie organizmów zmodyfikowanych genetycznie, pestycydów i glifosatu, wzbudziły szeroką krytykę i wywołały szeroką debatę publiczną;

Z.  mając na uwadze, że Komisja musi jeszcze wdrożyć zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczące jej kontaktów z przemysłem tytoniowym, przez co nie zapewnia pełnej przejrzystości zgodnej ze zobowiązaniami wynikającymi z Ramowej konwencji WHO o ograniczeniu użycia tytoniu (WHO FCTC);

AA.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich opublikował jasne i praktyczne zalecenia dotyczące kontaktów urzędników publicznych z lobbystami oraz dołożył starań, aby upowszechnić wiedzę o tych zaleceniach w Radzie i Komisji;

AB.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich stanowi część unijnych struktur ramowych wynikających z UN CRPD, których zadaniem jest ochrona, wspieranie i monitorowanie wdrażania tej konwencji na szczeblu instytucji UE;

AC.  mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przeprowadził dochodzenie w sprawie sposobu mianowania Martina Selmayra, ówczesnego dyrektora Gabinetu Przewodniczącego Komisji, sekretarzem generalnym Komisji; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich podkreślił, iż Komisja wywołała sztuczne wrażenie pilnej konieczności obsadzenia stanowiska sekretarza generalnego, aby uzasadnić nieopublikowanie ogłoszenia o naborze, oraz zorganizowała procedurę rekrutacji na stanowisko zastępcy sekretarza generalnego nie po to, aby bezpośrednio obsadzić to stanowisko, lecz raczej aby M. Selmayr został sekretarzem generalnym w drodze szybkiego dwuetapowego mianowania; mając na uwadze, że w mianowaniu M. Selmayra Rzecznik Praw Obywatelskich dopatrzył się czterech przypadków niewłaściwego administrowania, wynikających z faktu, że Komisja nie zastosowała prawidłowo odpowiednich przepisów ani pod względem litery, ani ducha;

AD.  mając na uwadze, że praca Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich doskonale uzupełnia pracę krajowych i regionalnych rzeczników praw obywatelskich; mając na uwadze, że wymiana i koordynacja ich prac w ramach europejskiej sieci rzeczników praw obywatelskich, pod auspicjami Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, stanowi bardzo pozytywną część wysiłków na rzecz zapewnienia wszystkim obywatelom i mieszkańcom UE prawa do dobrej administracji na wszystkich szczeblach;

AE.  mając na uwadze, że obecny statut Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich został ostatnio uaktualniony przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony; mając na uwadze, że od tego czasu wśród obywateli UE pojawiły się nowe oczekiwania co do dobrego zarządzania oraz roli Rzecznika Praw Obywatelskich w jego gwarantowaniu – szczególnie w odniesieniu do kwestii takich jak dostęp do dokumentów, sygnalizowanie nieprawidłowości i molestowanie – oraz w zapewnianiu uczciwego i bezstronnego rozpatrywania przez Komisję europejskich inicjatyw obywatelskich;

1.  zatwierdza sprawozdanie roczne za 2017 r. przedstawione przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich; odnotowuje jego przejrzysty i czytelny styl prezentacji, uwydatniający najistotniejsze fakty i liczby dotyczące pracy Rzecznika Praw Obywatelskich w 2017 r.;

2.  gratuluje Emily O’Reilly doskonałej pracy i konstruktywnych działań na rzecz poprawy jakości administracji UE oraz poprawy dostępności i jakości usług oferowanych przez tę administrację obywatelom; ponownie wyraża zdecydowane poparcie dla działań prowadzonych przez Rzecznika Praw Obywatelskich z myślą o obywatelach i demokracji europejskiej;

3.  z zadowoleniem przyjmuje pięcioletnią strategię Rzecznika Praw Obywatelskich na okres do 2019 r., mającą na celu zwiększenie wpływu i wyeksponowania tego urzędu oraz budowanie silnych relacji z instytucjami, agencjami i organizacjami UE dla większej korzyści obywateli;

4.  z głębokim zaniepokojeniem zauważa, że w 2017 r. większość spraw rozpatrywanych przez Rzecznika Praw Obywatelskich nadal stanowią dochodzenia w sprawie przejrzystości i rozliczalności, w tym dostępu do informacji i dokumentów, zaś za nimi plasują się skargi dotyczące agencji i innych organów UE;

5.  z zadowoleniem przyjmuje starania Rzecznika Praw Obywatelskich mające na celu przyznanie personelowi instytucji UE nagrody za dobrą administrację za rok 2017, w szczególności jeśli chodzi o nagrodę dla DG ds. Zdrowia w Komisji w uznaniu jej zaangażowania na rzecz pacjentów cierpiących na choroby rzadkie;

6.  podkreśla znaczenie maksymalnej przejrzystości i lepszego publicznego dostępu do dokumentów będących w posiadaniu instytucji UE; zwraca uwagę na działania strukturalne Rzecznika Praw Obywatelskich polegające na ujawnianiu przypadków niewłaściwego administrowania przez stosowanie indywidualnego podejścia do poszczególnych przypadków i zwiększenie liczby dochodzeń z inicjatywy własnej;

7.  dziękuje za dobrą współpracę Rzecznika Praw Obywatelskich i jego zespołu z Komisją Petycji, którą to współpracę cechowały poszanowanie i rzetelność merytoryczna;

8.  podkreśla, że prawodawstwo UE dotyczące dostępu do dokumentów powinno zostać uaktualnione; uważa, że potrzebny jest przegląd rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(2), aby ułatwić Rzecznikowi Praw Obywatelskich prowadzenie działań w zakresie kontroli przyznawania dostępu do dokumentów Parlamentu, Rady i Komisji; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie przez Rzecznika Praw Obywatelskich przyspieszonej procedury rozpatrywania skarg w celu prowadzenia dochodzeń dotyczących dostępu do dokumentów;

9.  podkreśla, że aby w pełni korzystać z przysługujących im praw demokratycznych, obywatele muszą mieć możliwość bardziej bezpośredniego uczestnictwa w życiu demokratycznym UE oraz szczegółowego śledzenia procesu decyzyjnego w instytucjach UE, a także dostęp do wszystkich istotnych informacji;

10.  podkreśla rolę Rzecznika Praw Obywatelskich w działaniach na rzecz większej przejrzystości i rozliczalności unijnego procesu legislacyjnego w celu zwiększenia zaufania obywateli, nie tylko co do zgodności z prawem poszczególnych aktów, lecz także co do legitymacji procesu decyzyjnego jako całości;

11.  wzywa do dokonania przeglądu wewnętrznych wytycznych Rady dotyczących dokumentów opatrzonych klauzulą LIMITE bez solidnej podstawy prawnej, w celu utrzymania zasady stanowiącej, iż status LIMITE może być przyznany jedynie wstępnemu projektowi, który nie ma jeszcze autora i nie wpływa na procedurę ustawodawczą;

12.  uznaje potrzebę maksymalnej przejrzystości procesów podejmowania decyzji w UE i pochwala dochodzenie Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie zwyczajowej praktyki nieformalnych negocjacji między trzema głównymi instytucjami UE („rozmów trójstronnych”); popiera publikowanie wszystkich dokumentów dotyczących rozmów trójstronnych zgodnie z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

13.  zdecydowanie uważa, że zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie polityki przejrzystości EBI należy wdrożyć bez dalszej zwłoki; ; przypomina, że polityka ta opiera się na zasadzie domniemania jawności i że na jej podstawie każdy może mieć dostęp do dokumentów i informacji EBI;

14.  apeluje, aby polityka grupy EBI dotycząca ujawniania informacji zapewniała coraz wyższy poziom przejrzystości, jeśli chodzi o zasady regulujące jej politykę cenową i organy zarządzające; wzywa do publikowania protokołów posiedzeń komitetu zarządzającego grupy EBI;

15.  podkreśla, że stanowiska państw członkowskich w Radzie podczas unijnego procesu legislacyjnego muszą być rejestrowane i podawane do wiadomości publicznej terminowo i w sposób zapewniający ich dostępność, gdyż w każdym systemie wywodzącym się z zasady legitymacji demokratycznej współustawodawcy muszą odpowiadać za swoje działania przed społeczeństwem; uważa, że zwiększenie rozliczalności Rady w odniesieniu do stanowisk przyjętych przez rządy krajowe w odniesieniu do prawodawstwa UE, w tym aktywne zapewnienie publicznego dostępu do dokumentów ustawodawczych w toku procesu ustawodawczego, pomogłoby rozwiązać problem braku przejrzystości w procesie podejmowania decyzji i ograniczyć kulturę obwiniania Brukseli za decyzje ostatecznie podjęte przez same rządy krajowe; domaga się, by Rada, zgodnie z art. 15 ust. 3 TFUE, dokonała przeglądu swojej polityki poufności w celu zapewnienia najwyższego poziomu przejrzystości swoich prac;

16.  wzywa Komisję, aby zapewniła maksymalną przejrzystość i dostęp do dokumentów i informacji dotyczących postępowań EU Pilot, przynajmniej prowadzonych w związku z otrzymanymi petycjami, oraz pełną przejrzystość i pełny dostęp do już zakończonych postępowań EU Pilot i postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego;

17.  apeluje do Rzecznika Praw Obywatelskich, aby nadal monitorował wdrażanie przez Komisję reformy systemu grup eksperckich, tak by zapewnić pełną zgodność z wiążącymi prawnie zasadami i maksymalną przejrzystość prowadzenia działań przez wszystkie grupy eksperckie, oraz badał i zgłaszał wszelkie ewentualne konflikty interesów; uważa, że należy dokonać starannej oceny wszystkich grup eksperckich i dysponować informacjami na ich temat, aby uzyskać wiedzę o stopniu ich niezależności, z myślą o służeniu interesowi publicznemu i tworzeniu wartości dodanej w ramach kształtowania polityki UE; uważa, że wszyscy członkowie grup eksperckich muszą figurować w rejestrze służącym przejrzystości;

18.  ponownie wzywa do utworzenia centralnego ośrodka przejrzystości dla wszystkich instytucji i agencji UE;

19.  popiera zaangażowanie Rzecznika Praw Obywatelskich na rzecz poprawy przejrzystości lobbingu w UE; podkreśla znaczenie przyjęcia odpowiedniego aktu ustawodawczego w celu uczynienia unijnego rejestru służącego przejrzystości obowiązkowym i prawnie wiążącym dla wszystkich instytucji i agencji UE oraz przedstawicieli grup interesu, co zapewni pełną przejrzystość działalności lobbingowej;

20.  podkreśla znaczenie systematycznej aktualizacji i istotnej poprawy dokładności danych zawartych w unijnym rejestrze służącym przejrzystości, co obejmuje nałożenie na kancelarie prawne prowadzące lobbing obowiązku zgłaszania wszystkich ich klientów; zwraca uwagę, że wszelkie informacje dotyczące wpływu lobbystów powinny być upowszechniane bezpłatnie, w sposób zrozumiały i zapewniający ich łatwą dostępność dla obywateli; uważa, że należy zapewnić pełną przejrzystość finansowania wszystkich grup interesu; domaga się, by każda organizacja, która narusza przepisy przeciwdziałające efektowi „drzwi obrotowych”, była zawieszana w rejestrze służącym przejrzystości;

21.  zwraca uwagę na ustalenia dokonane przez Rzecznika Praw Obywatelskich, zgodnie z którymi dalsze członkostwo przewodniczącego EBC w grupie G30 stanowiło przypadek niewłaściwego administrowania, gdyż wywołało wśród opinii publicznej wrażenie, że niezależność EBC od prywatnych interesów finansowych może być zagrożona; podkreśla, że członkowie Zarządu EBC powinni powstrzymać się od równoczesnego uczestnictwa w forach lub innych organizacjach, do których należą przedstawiciele kadry zarządczej banków nadzorowanych przez EBC; odnotowuje zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 15 stycznia 2018 r. w sprawie zaangażowania prezesa EBC i członków jego organów decyzyjnych w G30 oraz apeluje do EBC o zmiany odnośnych przepisów w celu zapewnienia praktycznego wdrożenia najwyższych standardów w zakresie etyki i odpowiedzialności;

22.  uważa, że Komisja nie przestrzegała zasad przejrzystości, etyki i praworządności w procedurze zastosowanej przez nią do mianowania Martina Selmayra nowym sekretarzem generalnym; z wielkim ubolewaniem przyjmuje decyzję Komisji o zatwierdzeniu M. Selmayra na stanowisku nowego sekretarza generalnego, pomimo że wywołało to szeroką i powszechną krytykę ze strony obywateli UE oraz naraziło na szwank reputację UE jako całości; zaznacza, że M. Selmayr musi ustąpić ze stanowiska sekretarza generalnego, oraz wzywa Komisję do przyjęcia nowej procedury mianowania sekretarza generalnego, zapewniającej przestrzeganie najwyższych standardów pod względem przejrzystości, etyki i praworządności;

23.  wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do kontynuacji prac nad wzmocnieniem zasad etycznych w instytucjach UE, tak by rozwiązać problemy związane z efektem „drzwi obrotowych” oraz zagwarantować pełną przejrzystość wszystkich związanych z tym informacji, w tym szybkie opublikowanie nazwisk wszystkich unijnych urzędników wyższego szczebla, których ta sprawa dotyczy; oczekuje na analizę Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczącą sposobu wdrażania przez Komisję jego wytycznych i sugestii co do tego, jak radzić sobie z sytuacjami „drzwi obrotowych”, z uwzględnieniem możliwości przyjmowania przepisów prawnych w celu zapobiegania takim sytuacjom i potencjalnym nadużyciom oraz stosowania sankcji w takich przypadkach;

24.  zdecydowanie uważa, że we wszystkich instytucjach, agencjach i organach UE należy szybko wprowadzić bardziej rygorystyczne, jasne i łatwe do stosowania zasady i standardy moralne i etyczne, aby zagwarantować wypełnianie obowiązku uczciwości i właściwego korzystania ze swobody uznania, a także zapobiec konfliktom interesów z sektorem prywatnym; uważa, że te zasady i standardy muszą opierać się na akcie ustawodawczym; odnotowuje uaktualniony kodeks postępowania dla komisarzy, który wszedł w życie w lutym 2018 r., oraz wprowadzone bardziej rygorystyczne okresy karencji; uważa jednak, że należy wydłużyć okresy po zakończeniu sprawowania funkcji objęte obowiązkiem powiadamiania;

25.  podkreśla pilną potrzebę skutecznego uaktualnienia obowiązującego kodeksu dobrego postępowania administracyjnego przez przyjęcie wiążącego rozporządzenia w tej sprawie;

26.  uważa, że spotkanie byłego przewodniczącego Komisji J.M. Barroso z obecnym wiceprzewodniczącym Komisji, które zostało zarejestrowane jako oficjalne spotkanie z grupą Goldman Sachs, pokazało w dalszym stopniu pilną potrzebę przeglądu obecnych zasad i praktyk w celu zwiększenia wymogów uczciwości wobec komisarzy – zarówno w trakcie ich kadencji, jak i po jej zakończeniu;

27.  ponownie apeluje do Komisji, aby zagwarantowała proaktywne podawanie do wiadomości oraz pełną przejrzystość w odniesieniu do zatrudnienia byłych komisarzy; wzywa Komisję do zapewnienia pełnej niezależności i rozliczalności komitetu ds. etyki oraz zachęca Rzecznika Praw Obywatelskich do dalszej oceny wszelkich ewentualnych konfliktów interesów członków komitetu ds. etyki oraz do składania sprawozdań na ten temat;

28.  gratuluje Rzecznikowi Praw Obywatelskich dochodzenia strategicznego dotyczącego przejrzystości procesu legislacyjnego w Radzie (OI/2/2017/TE), lecz z żalem zauważa, że Rada nie odniosła się do ustaleń w stosownym terminie; uważa, że jest to niestety powracający temat, stale odzwierciedlany w skargach składanych do Rzecznika Praw Obywatelskich; uważa ponadto, że kwestię tę należy uznać za bardzo istotną dla życia demokratycznego Unii i dla faktycznego udziału obywateli na całym kontynencie, gdyż utrudnia ona wykonywanie traktatów konstytucyjnych i Karty praw podstawowych; w związku z tym zwraca uwagę na ustalenia Rzecznika Praw Obywatelskich w niedawnej sprawie (1272/2017/LP – odmowa udzielenia publicznego dostępu do opinii Służby Prawnej Rady na temat porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie rejestru służącego przejrzystości), które sugerują, iż problem ten zagraża zasadzie równowagi instytucjonalnej oraz jest sprzeczny z podstawową praktyką lojalnej współpracy; zwraca uwagę, że niemożliwe jest dokonywanie wyrywkowych kontroli po odrzuceniu wniosku;

29.  podkreśla potrzebę przyjęcia znacznych ulepszeń w zakresie przepisów dotyczących konfliktu interesów w odniesieniu do specjalnych doradców; w szczególności wzywa Komisję do pełnego wdrożenia zaleceń Rzecznika Praw Obywatelskich w tym zakresie przez przyjęcie maksymalnej przejrzystości i proaktywnego podejścia do oceny wszelkich potencjalnych konfliktów interesów przed powołaniem specjalnych doradców i po ich powołaniu, a także do zapewnienia obywatelom pełnego dostępu do wszelkich odnośnych informacji;

30.  wyraża uznanie w związku ze stałym zainteresowaniem Rzecznika Praw Obywatelskich kwestiami dotyczącymi pracowników instytucji oraz podkreśla znaczenie ograniczenia wszelkiego rodzaju dyskryminacji, która mogłaby wynikać ze zróżnicowanego statusu; ponownie zwraca uwagę, że istotne znaczenie mają ustalenia Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczące bezpłatnych staży w delegaturach UE działających w ramach ESDZ (sprawa 454/2014/PMC), a także zalecenie, aby ESDZ wypłacała stażystom odpowiednie świadczenia zgodnie z zasadą niedyskryminacji; ubolewa nad tym, że inne instytucje UE stosują tę samą niewłaściwą praktykę bezpłatnych staży, które nie zapewniają uczciwych możliwości młodym ludziom oferującym pracę równorzędną pracy wykonywanej przez personel, przez co młodzi specjaliści są wykluczeni ze względu na brak wystarczających środków na utrzymanie i niewłaściwie wynagradzani za swoje usługi; wskazuje, że niedoskonałości pod względem statusu stażystów są też widoczne w innych obszarach, np. brakuje mechanizmów służących zgłaszaniu molestowania seksualnego w agencjach Unii; w związku z tym wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do wszczęcia ogólnego dochodzenia strategicznego w sprawie statusu stażystów;

31.  z naciskiem apeluje do Komisji, aby zapewniła pełną przejrzystość swojej pracy dzięki publikowaniu w internecie danych na temat wszystkich swoich spotkań z lobbystami przemysłu tytoniowego lub ich przedstawicielami prawnymi, a także wszystkich protokołów tych spotkań, zgodnie z zobowiązaniami podjętymi na mocy WHO FCTC;

32.  wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do monitorowania wdrażania zaleceń dla urzędników publicznych UE w zakresie ich kontaktów z przedstawicielami grup interesu, a także do dalszego upowszechniania wiedzy o tych zaleceniach wśród unijnych pracowników wszystkich instytucji UE poprzez szkolenia, seminaria i powiązane środki wsparcia;

33.  głęboko ubolewa nad opóźnieniami Komisji w związku z postępowaniami w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego dotyczącymi nadużywania umów na czas określony zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym, co umożliwiło przypadki niewłaściwego stosowania i naruszania praw pracowniczych w państwach członkowskich; wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do monitorowania tej sprawy, aby skutecznie chronić prawa obywatelskie;

34.  popiera rolę Rzecznika Praw Obywatelskich w kształtowaniu proaktywnej i przejrzystej polityki we wszystkich agencjach UE; wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do dalszego monitorowania wszystkich agencji UE w celu zagwarantowania, że spełniają one najwyższe standardy przejrzystości i zapewniają publiczny dostęp do dokumentów i informacji, ze szczególnym uwzględnieniem procedur i działań związanych z ochroną zdrowia ludzkiego;

35.  apeluje do Rzecznika Praw Obywatelskich o wszczęcie dochodzenia strategicznego w celu dokonania oceny, czy instytucje, urzędy i agencje UE, takie jak Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA), Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) i EMA, dopilnowują, aby gromadzenie, badanie i publikowanie dowodów naukowych było w pełni niezależne, przejrzyste, bezstronne, dokładne i wolne od konfliktu interesów oraz aby istniała odpowiednia polityka i zabezpieczenia proceduralne, w szczególności w odniesieniu do organizmów zmodyfikowanych genetycznie, glifosatu, pestycydów, produktów fitosanitarnych i biobójczych oraz leków; w związku z tym sugeruje dalsze dochodzenie w sprawie składu i procedur rekrutacyjnych komitetów i paneli naukowych działających przy tych agencjach, aby zapewnić ich całkowitą niezależność oraz wprowadzić jak najbardziej rygorystyczne mechanizmy zapobiegania wszelkim konfliktom interesów;

36.  z zadowoleniem przyjmuje dochodzenia strategiczne Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie traktowania osób niepełnosprawnych w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego Komisji oraz w sprawie dostępności stron internetowych Komisji i narzędzi internetowych dla osób niepełnosprawnych; zachęca Rzecznika Praw Obywatelskich do dołożenia wszelkich starań, aby zapewnić pełne i konsekwentne wdrożenie Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych przez administrację UE;

37.  z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Rzecznika Praw Obywatelskich na rzecz otwartości i przejrzystości podczas negocjacji dotyczących brexitu; podkreśla pozytywną odpowiedź otrzymaną przez Rzecznika Praw Obywatelskich zarówno od Rady, jak i od Komisji, które uznają znaczenie przejrzystości; wzywa rząd Zjednoczonego Królestwa, aby wykazał podobne zaangażowanie;

38.  zachęca Rzecznika Praw Obywatelskich do dalszej współpracy z krajowymi rzecznikami praw obywatelskich za pośrednictwem europejskiej sieci rzeczników;

39.  wzywa europejską sieć krajowych rzeczników praw obywatelskich, aby baczniej monitorowała, czy władze publiczne podejmują natychmiastowe działania w przypadkach takich jak brutalności policji, rasizm i antysemityzm, z poszanowaniem praw człowieka i demokratycznych rządów;

40.  apeluje o przyznanie urzędowi Rzecznika Praw Obywatelskich większych zasobów finansowych i ludzkich, tak aby był on w stanie podołać obecnemu i przyszłemu obciążeniu pracą, z myślą o wypełnianiu jego podstawowego obowiązku ulepszania praktyk w zakresie dobrej administracji w UE, która to służba ma żywotne znaczenie dla obywateli Unii;

41.  z zadowoleniem przyjmuje doroczną konferencję europejskiej sieci rzeczników praw obywatelskich zorganizowaną 19 czerwca 2017 r., poświęconą następstwom brexitu i wzmożonego populizmu w Europie dla praw obywatelskich;

42.  z zadowoleniem przyjmuje Nagrodę za dobrą administrację, przyznawaną przez Rzecznika Praw Obywatelskich w uznaniu działań służby cywilnej UE w zakresie opracowywania innowacyjnych sposobów wdrażania polityki przyjaznej obywatelom;

43.  ponownie wyraża wolę aktualizacji statutu Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich(3) oraz wszelkich powiązanych z nim elementów dorobku prawnego, aby dostosować jego rolę do bieżących potrzeb i oczekiwań obywateli UE w zakresie dobrej administracji;

44.  podkreśla konieczność poprawy dialogu społecznego;

45.  podkreśla, że zaufanie między obywatelami a instytucjami ma kapitalne znaczenie w świetle obecnych trudności gospodarczych;

46.  podkreśla, że Rzecznik Praw Obywatelskich powinien przeprowadzić dochodzenie w sprawie konfliktu interesów zachodzącego między rolą Komisji w trojce a odpowiedzialnością spoczywającą na niej jako na strażniczce traktatów i dorobku prawnego;

47.  wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do zapewnienia, aby Komisja przez doradztwo prawne pomagała w tworzeniu infrastruktury europejskiej inicjatywy obywatelskiej, a także w tworzeniu ram prawnych chroniących uczestników tej inicjatywy;

48.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji oraz sprawozdania Komisji Petycji, Radzie, Komisji, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rzecznikom praw obywatelskich lub odpowiadającym im organom w państwach członkowskich.

(1) Dz.U. L 113 z 4.5.1994, s. 15.
(2) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
(3) Projekt decyzji Parlamentu Europejskiego przyjęty w dniu 22 kwietnia 2008 r. zmieniający decyzję 94/262/EWWiS, WE, Euratom z dnia 9 marca 1994 r. w sprawie przepisów i ogólnych warunków regulujących wykonywanie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich (Dz.U. C 259 E z 29.10.2009, s. 116).


Prace Komisji Petycji w 2017 r.
PDF 166kWORD 61k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie obrad Komisji Petycji w roku 2017 (2018/2104(INI))
P8_TA(2018)0532A8-0404/2018

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie wyników obrad Komisji Petycji,

–  uwzględniając art. 10 i 11 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 24 i 227 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) odzwierciedlające znaczenie, jakie traktat przywiązuje do prawa obywateli i osób zamieszkałych w UE do informowania Parlamentu o ich obawach,

–  uwzględniając art. 228 TFUE,

–  uwzględniając art. 44 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w którym jest mowa o prawie do składania petycji do Parlamentu Europejskiego,

–  uwzględniając postanowienia TFUE dotyczące postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, w szczególności jego art. 258 i 260,

–  uwzględniając art. 52, 215 i 216 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A8-0404/2018),

A.  mając na uwadze, że w 2017 r. złożono 1271 petycji (w porównaniu z 1569 w 2016 r.), z których 776 (60,2 %) uznano za dopuszczalne;

B.  mając na uwadze, że w 2017 r. 15 540 użytkowników internetowego portalu petycji Parlamentu poparło jedną lub kilka petycji (w porównaniu z 902 użytkownikami w 2015 r. i 6132 użytkownikami w 2016 r.); mając na uwadze, że całkowita liczba kliknięć potwierdzających poparcie dla petycji wyniosła 21 955 (w porównaniu z 18 810 w 2016 r. i 1329 w 2015 r.); mając na uwadze, że ta nowa forma udziału obywateli w związku ze składanymi petycjami jest coraz powszechniejsza i należy wziąć ją pod uwagę;

C.  mając na uwadze, że prawie 250 identycznych lub bardzo podobnych petycji złożonych w 2017 r. i dotyczących trzech różnych tematów zostało rozpatrzonych grupowo w podziale na tematy;

D.  mając na uwadze, że spośród petycji złożonych w 2017 r. 67 zostało podpisanych przez co najmniej jednego obywatela, 25 – przez ponad 100 obywateli, 10 – przez ponad 10 000 obywateli, a dwie – przez ponad 100 000 obywateli;

E.  mając na uwadze, że w stosunku do całkowitej liczby ludności UE liczba otrzymanych petycji była raczej niewielka; mając na uwadze, że może to oznaczać, iż duża część obywateli UE i osób zamieszkałych w UE nie korzysta z prawa do składania petycji z uwagi na brak wiedzy, przy uwzględnieniu licznych potencjalnych problemów lub oczekiwań w różnych dziedzinach działania Unii; mając na uwadze, że należy zrobić więcej, aby promować prawo do składania petycji do Parlamentu Europejskiego;

F.  mając na uwadze, że niewielka liczba obywateli i osób zamieszkałych w UE, która wie o prawie do składania petycji, potwierdza potrzebę wzmożonych wysiłków i odpowiednich działań na rzecz zwiększenia świadomości wszystkich obywateli i zasadniczej poprawy w kwestii korzystania z prawa do składania petycji;

G.  mając na uwadze, że kryteria dopuszczalności petycji zgodnie z art. 227 TFUE i art. 215 Regulaminu Parlamentu stanowią, że petycje muszą odpowiadać formalnym warunkom dopuszczalności, a mianowicie, że składającego petycję, który jest obywatelem UE lub osobą zamieszkałą w UE, dotyczy sprawa wchodząca w zakres działań Unii Europejskiej; mając na uwadze, że 495 petycji uznano za niedopuszczalne, gdyż nie spełniały warunków dopuszczalności;

H.  mając na uwadze, że prawo do składania petycji do Parlamentu daje obywatelom i osobom zamieszkałym w UE możliwość zwrócenia się w sposób formalny do ich bezpośrednio wybranych przedstawicieli; mając na uwadze, że prawo do składania petycji powinno stanowić zasadniczy element aktywnego uczestnictwa obywateli i osób zamieszkałych w UE w sferze działań Unii Europejskiej i powinno być promowane w możliwie najlepszy sposób; mając na uwadze, że korzystanie w pełni z prawa do składania petycji wiąże się z koniecznością szybkiego i skutecznego rozwiązywania przez instytucje unijne i państwa członkowskie problemów zgłaszanych przez obywateli w petycjach, a tym samym zapewnienia im całkowitej ochrony praw podstawowych;

I.  mając na uwadze, że Parlament od dawna odgrywa pierwszoplanową rolę w rozwoju procesu rozpatrywania petycji w skali międzynarodowej i stosuje najbardziej otwartą i przejrzystą procedurę składania i rozpatrywania petycji w Europie, umożliwiającą składającym petycje pełne uczestnictwo w swoich działaniach;

J.  mając na uwadze, że aktywny udział możliwy jest jedynie pod warunkiem istnienia demokratycznej i przejrzystej procedury, umożliwiającej Parlamentowi i Komisji Petycji uczynienie ich prac przyjaznymi dla użytkownika i znaczącymi; mając na uwadze, że wymaga to ciągłej poprawy interakcji z osobami składającymi petycję poprzez monitorowanie sytuacji i wykorzystanie m.in. wdrażania nowych rozwiązań technologicznych, a także z innymi zainteresowanymi obywatelami i osobami zamieszkałymi w UE, takimi jak osoby, które wyraziły poparcie dla petycji za pośrednictwem internetowego portalu petycji;

K.  mając na uwadze, że petycje są użytecznym narzędziem służącym wykrywaniu naruszeń prawa UE oraz braków, niespójności i ewentualnych luk w przepisach unijnych, gdy należy zapewnić wszystkim obywatelom jak najwyższe normy sprawiedliwości społecznej oraz pełnej ochrony praw podstawowych; mając na uwadze, że petycje umożliwiają Parlamentowi i innym instytucjom UE ocenę transpozycji i stosowania prawa unijnego oraz rzeczywistych skutków jego niewłaściwego wdrażania dla obywateli i osób zamieszkałych w UE; mając na uwadze, że mogą one również dostarczać informacji na temat braku regulacji w dziedzinach działania, w których UE może stanowić prawo;

L.  mając na uwadze, że petycje stanowią dodatkową gwarancję dla obywateli i mieszkańców UE, w porównaniu ze skargami kierowanymi bezpośrednio do Komisji, gdyż angażują Parlament w ten proces i umożliwiają lepszą kontrolę sprawowania przez Komisję obowiązku kierowania zapytań, a także umożliwiają prowadzenie przejrzystych debat na dany temat, w obecności osób, które złożyły petycję, posłów do Parlamentu Europejskiego i przedstawicieli Komisji, a także – w stosownych przypadkach – innych zainteresowanych organów;

M.  mając na uwadze, że petycje często dostarczają innym komisjom parlamentarnym użytecznych informacji z zakresu różnych obszarów polityki UE, również w odniesieniu do ich działalności ustawodawczej; mając na uwadze, że w zamian oczekuje się, iż komisje właściwe dla spraw będących przedmiotem petycji przekażą wiedzę specjalistyczną w celu należytego rozpatrzenia petycji, umożliwiającego znaczące zareagowanie na nią przez sam Parlament; mając na uwadze, że obowiązkiem całego Parlamentu jest realizowanie podstawowego prawa do składania petycji przez odpowiednie ich rozpatrywanie;

N.  mając na uwadze, że każda petycja powinna być uważnie analizowana i rozpatrywana; mając na uwadze, że każdy składający petycję ma prawo otrzymać informację o decyzji w sprawie dopuszczalności podjętej przez Komisję Petycji, która wyczerpująco rozpatruje daną sprawę w rozsądnym terminie;

O.  mając na uwadze, że znaczną liczbę petycji rozpatruje się publicznie podczas posiedzeń Komisji Petycji; mając na uwadze, że składający petycje mają prawo przedstawić swoje petycje oraz często biorą pełny udział w dyskusji, wnosząc tym samym aktywny wkład w prace komisji; mając na uwadze, że w 2017 r. na posiedzeniach Komisji Petycji rozpatrzono 248 petycji w obecności 208 składających petycje, z czego 59 autorów petycji uczestniczyło aktywnie w posiedzeniu, zabierając głos;

P.  mając na uwadze, że informacje dostarczane przez obywateli i osoby zamieszkałe w UE w petycjach i w trakcie posiedzeń komisji, uzupełnione specjalistyczną wiedzą przekazywaną przez Komisję, państwa członkowskie i inne podmioty, mają kluczowe znaczenie dla prac komisji; mając na uwadze, że aby uniknąć wszelkiej dyskryminacji społeczno-ekonomicznej, osoby, których petycja ma zostać poddana pod debatę na publicznym posiedzeniu komisji i które chcą uczestniczyć w dyskusji, powinny być uprawnione do zwrotu związanych z tym kosztów, w ramach rozsądnych limitów;

Q.  mając na uwadze, że główne tematy podjęte w petycjach w 2017 r. dotyczyły spraw związanych ze środowiskiem (zwłaszcza gospodarowanie wodą i odpadami oraz ochrona środowiska), praw podstawowych (szczególnie praw wyborczych i praw dziecka), kwestii uprowadzonych noworodków, swobodnego przepływu osób, spraw socjalnych (warunki pracy), różnych form dyskryminacji oraz imigracji, a także wielu innych dziedzin działalności;

R.  mając na uwadze, że zmiana Regulaminu Parlamentu Europejskiego powinna pociągnąć za sobą usprawnienie procedury składania petycji, a także że odnośne przepisy powinny pozwolić na optymalizację zdolności Komisji Petycji w zakresie rozpatrywania problemów zgłaszanych przez obywateli, z myślą o zapewnieniu pełnej ochrony i korzystania z prawa do składania petycji;

S.  mając na uwadze, że w 2017 r. 69,1 % otrzymanych petycji (tj. 878 petycji) złożono za pośrednictwem internetowego portalu petycji (w porównaniu z 68 %, tj. 1067 petycjami w 2016 r.); mając na uwadze, że powszechność tego formatu i spodziewany dalszy wzrost jego popularności mogą umożliwić szybsze wstępne rozpatrywanie tych petycji;

T.  mając na uwadze, że streszczenia petycji można obecnie załadować na portal wcześniej – mniej więcej tydzień po podjęciu przez Komisję Petycji decyzji o dopuszczalności; mając na uwadze, że pod koniec 2017 r. rozpoczęto automatyczne ładowanie porządków obrad, protokołów posiedzeń i odpowiedzi Komisji dotyczących petycji, co uczyniło te dokumenty publicznie dostępnymi i zwiększyło przejrzystość prac Komisji Petycji; mając na uwadze, że wszystkie te funkcje odzwierciedlają zaangażowanie Parlamentu w zapewnienie większej interaktywności i komunikacji w czasie rzeczywistym z osobami składającymi petycje; mając na uwadze, że dokonano przeglądu najczęściej zadawanych pytań (FAQ) oraz oświadczeń o ochronie prywatności, aby odzwierciedlić zmiany w przepisach dotyczących poufności zawartych w Regulaminie; mając na uwadze, że wprowadzono również ulepszenia techniczne, w tym dalsze ulepszenia funkcji szukania oraz stronę „najpierw przeczytaj”, która pojawia się przed złożeniem petycji i zawiera informacje i rady dla składających petycje; mając na uwadze, że z powodzeniem rozpatrzono dużą liczbę indywidualnych wniosków o pomoc;

U.  mając na uwadze, że Komisja Petycji uważa europejską inicjatywę obywatelską za ważne narzędzie demokracji bezpośredniej i uczestniczącej, które, jeśli będzie poważnie traktowane, powinno umożliwiać obywatelom aktywne angażowanie się w kształtowanie polityki europejskiej i ustawodawstwa europejskiego;

V.  mając na uwadze, że w 2017 r. miały miejsce cztery wizyty informacyjne, przeprowadzone zgodnie z art. 216a Regulaminu Parlamentu: jedna w Szwecji w związku z napotykanymi przez obywateli UE trudnościami w otrzymaniu numeru identyfikacyjnego wymaganego do uzyskania dostępu do większości usług, jakich potrzebują oni w przypadku tymczasowego zamieszkania w Szwecji; jedna w Hiszpanii w związku z petycjami w sprawie zarzucanych kradzieży noworodków ze szpitali w okresie dyktatury frankistowskiej i później; jedna w Tarencie we Włoszech w związku z wpływem działalności huty i lokalnej rafinerii na środowisko oraz spowodowanym przez nie zanieczyszczeniu powietrza, gleby i wody i jedna w Larnace na Cyprze w związku z wpływem nowo wybudowanego w mieście portu przemysłowego na środowisko i zdrowie;

W.  mając na uwadze, że zgodnie z Regulaminem Parlamentu Komisja Petycji odpowiada za kontakty z Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich, do którego zadań należy rozpatrywanie skarg kierowanych przez obywateli UE w związku z niewłaściwym administrowaniem w instytucjach i organach Unii Europejskiej; mając na uwadze, że europejska rzecznik praw obywatelskich Emily O’Reilly przedstawiła Komisji Petycji swoje sprawozdanie roczne za rok 2016 na posiedzeniu 30 maja 2017 r. oraz że sprawozdanie roczne Komisji Petycji opiera się z kolei częściowo na sprawozdaniu rocznym europejskiej rzecznik praw obywatelskich lub na sprawozdaniach specjalnych przedkładanych Parlamentowi, z których ostatnie dotyczyło przejrzystości podejmowania decyzji w Radzie;

X.  mając na uwadze, że Komisja Petycji jest członkiem europejskiej sieci rzeczników praw obywatelskich, w której skład wchodzą także Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, rzecznicy krajowi i regionalni i podobne organizacje z państw członkowskich UE, krajów kandydujących do członkostwa w UE i z innych państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, oraz że sieć ta ma na celu promowanie wymiany informacji o prawie i polityce UE oraz wymiany najlepszych praktyk;

1.  zwraca uwagę na podstawową rolę Komisji Petycji, która jest łącznikiem między obywatelami i osobami zamieszkałymi w UE a instytucjami europejskimi i za której pośrednictwem obywatele i rezydenci Unii mogą formalnie ostrzegać Parlament o przypadkach niewłaściwego stosowania prawa UE oraz przedstawić troski i pomysły swoim wybranym w wyborach przedstawicielom, co pozwala na rozpatrywanie wniosków autorów petycji na czas i rozwiązywanie przedstawionych przez nich kwestii, gdy tylko jest to możliwe; podkreśla, że sposób rozwiązywania problemów poruszanych w petycjach ma istotny wpływ na obywateli, jeśli chodzi o rzeczywiste przestrzeganie ich prawa do składania petycji zapisanego w prawie UE, jak również na ich opinie na temat instytucji unijnych; przypomina Komisji, że petycje stanowią wyjątkowy sposób wskazywania sytuacji, w których prawo UE nie jest przestrzegane, i badania takich sytuacji dzięki kontroli politycznej Parlamentu Europejskiego;

2.  podkreśla, że petycje to zarazem okazja i wyzwanie dla Parlamentu i innych instytucji unijnych, aby nawiązać bezpośredni dialog z obywatelami i osobami zamieszkałymi w UE, zwłaszcza jeżeli stosowanie prawa Unii ma na nich wpływ i poszukują oni skutecznego i wydajnego mechanizmu odwoławczego; uważa, że instytucje unijne i państwa członkowskie muszą – w zakresie swoich kompetencji – dołożyć wszelkich starań, aby szybko i skutecznie rozwiązywać problemy poruszane przez autorów petycji;

3.  podkreśla znaczenie szerzenia wiedzy za pośrednictwem prowadzenia stałej debaty publicznej i udzielania szerszych informacji temat faktycznych kompetencji UE, jej funkcjonowania i potrzeby jej udoskonalenia w przyszłości dla dopilnowania, aby obywatele i osoby zamieszkałe w UE byli właściwie informowani o szczeblach podejmowania decyzji, dzięki czemu mogą uczestniczyć w dyskusjach dotyczących ewentualnych reform, oraz by zapobiegać zjawisku „obwiniania Brukseli” wykorzystywanemu przez niektóre nieodpowiedzialne państwa członkowskie; uważa, że szersza debata publiczna na temat UE, a także lepsze informowanie i edukacja oraz wnikliwe doniesienia w mediach zmniejszyłyby liczbę petycji niedopuszczalnych, gdyż obywatele i osoby zamieszkałe w UE byliby lepiej poinformowani o zakresie kompetencji UE; zauważa, że temat poruszony w petycji niedopuszczalnej może mieć znaczenie dla kształtowania polityki, nawet jeśli wykracza poza uprawnienia komisji;

4.  podkreśla konieczność ściślejszej współpracy Komisji i innych instytucji UE z krajowymi, regionalnymi i lokalnymi organami państw członkowskich, aby zapewnić przyjęcie i stosowanie przepisów unijnych zmierzających do zagwarantowania jak największej sprawiedliwości społecznej oraz pełnej i skutecznej ochrony praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych wszystkich obywateli; podkreśla konieczność aktywniejszej współpracy z przedstawicielami państw członkowskich na posiedzeniach komisji parlamentarnych, a także sprawniejszego reagowania na zapytania wysyłane przez Komisję Petycji; apeluje w związku z tym, by wszystkie właściwe organy na szczeblu krajowym i europejskim znacząco zaangażowały się w rozpatrywanie i rozstrzyganie petycji, traktując tę kwestię priorytetowo; ponownie stwierdza, że na wiele petycji Komisja udziela odpowiedzi powierzchownych;

5.  wzywa Komisję do właściwego wykorzystywania przysługujących jej uprawnień wynikających z jej roli strażniczki Traktatów, ponieważ rola ta ma ogromne znaczenie dla funkcjonowania UE w odniesieniu do obywateli i europejskich prawodawców; apeluje o terminowe prowadzenie postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, tak aby niezwłocznie wyeliminować sytuacje, w których prawo UE nie jest przestrzegane;

6.  ponownie stwierdza, że współpraca z innymi komisjami parlamentarnymi ma zasadnicze znaczenie dla kompleksowego rozpatrywania petycji; zauważa, że w 2017 r. wysłano do innych komisji 18 petycji z wnioskiem o opinię i 357 tytułem informacji; z zadowoleniem stwierdza, że od komisji parlamentarnych otrzymano 21 opinii w sprawie petycji; zachęca do wspierania dialogu między poszczególnymi komisjami parlamentarnymi dla zwrócenia właściwej uwagi na problemy przedstawione przez obywateli Unii;

7.  zwraca uwagę na uruchomienie 21 marca 2017 r., w obecności posłów ze wszystkich komisji parlamentarnych, sieci petycji, podczas którego przedstawiono wytyczne dotyczące sieci oraz uwypuklono jej cel i rolę jej członków; jest przekonany, że sieć petycji – o ile jest traktowana z powagą – stanowi użyteczne narzędzie lepszego śledzenia petycji w pracy parlamentarnej i ustawodawczej; zwraca uwagę na znaczenie sieci dla podnoszenia świadomości posłów co do problemów obywateli przedstawianych Parlamentowi za pośrednictwem petycji oraz dla omawiania ewentualnych usprawnień proceduralnych i wymiany najlepszych praktyk; zaznacza, że ściślejszy kontakt między komisjami może poprawić skuteczność planowania wysłuchań i badań parlamentarnych na podobne tematy; oczekuje na opublikowanie przez Departament Tematyczny C Parlamentu badania na temat obecnego funkcjonowania współpracy poszczególnych komisji z Komisją Petycji; podkreśla, że ściślejsza współpraca z komisjami parlamentarnymi w zakresie kwestii podnoszonych przez składających petycje powinna umożliwiać Parlamentowi lepsze i zindywidualizowane działania następcze w związku z petycjami oraz szybszą i skuteczniejszą reakcję na troski obywateli, stanowiąc tym samym wartość dodaną dla życia obywateli i osób zamieszkałych w UE oraz dla działalności Parlamentu i Europy jako całości;

8.  podkreśla ważne uwagi przedstawione w petycjach złożonych przed negocjacjami w sprawie brexitu przez zainteresowanych obywateli i rezydentów; podkreśla wspólne wysłuchanie publiczne, przeprowadzone 11 maja 2017 r. przez Komisję Petycji, Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE), Komisję Spraw Konstytucyjnych (AFCO) i Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (EMPL) w sprawie praw obywateli i rezydentów po brexicie z myślą o dopilnowaniu, aby prawa te stały się jednym z głównych priorytetów Parlamentu w negocjacjach w sprawie brexitu;

9.  uważa, że aby zapewnić pełną spójność traktowania poszczególnych petycji, należy przeznaczyć większe zasoby na Komisję Petycji i jej sekretariat; podkreśla, że przyjęte w komisji w styczniu 2016 r. wytyczne sprawiają, że rozpatrywanie petycji i proces podejmowania decyzji stały się przejrzyste i jasne;

10.  przypomina, że petycje są rozpatrywane zgodnie z art. 227 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który stanowi, że każdy obywatel UE oraz każda osoba fizyczna lub prawna będąca rezydentem lub mająca siedzibę statutową w państwie członkowskim może złożyć petycję do Parlamentu Europejskiego w sprawach wchodzących w zakres działań Unii Europejskiej; przypomina, że procedurę rozpatrywania petycji określono w Regulaminie Parlamentu Europejskiego;

11.  uważa, że rezygnacja ze szczegółowego i szybkiego rozpatrywania skarg obywateli, również tych dotyczących spraw indywidualnych, zgodnie z podejściem określonym przez Komisję w komunikacie z 2016 r. pt. „Prawo Unii: lepsze wyniki dzięki lepszemu stosowaniu”(1), może przeszkodzić w szybkim zrozumieniu ewentualnych poważnych braków systemowych, a przez to przyczynić się do wielokrotnego i powtarzającego się łamania prawa ze szkodą dla wielu obywatel, podczas gdy sądom krajowym pozastawia się większą część odpowiedzialności za monitorowanie ewentualnych naruszeń prawodawstwa UE, z wyjątkiem naruszeń systemowych; uważa, że wykładnia tego pojęcia jest zbyt niejednoznaczna, oraz uważa takie podejście za szczególnie szkodliwe w dziedzinie prawodawstwa środowiskowego; uważa to za regres w stosunku do poprzedniego podejścia do wdrażania prawodawstwa środowiskowego UE oraz ogólne zahamowanie wykonywania obowiązków Komisji wynikających z jej roli strażniczki traktatów;

12.  zwraca uwagę, że podczas rozpatrywania petycji dotyczących niepewnych warunków pracy w szeregu państw członkowskich odnotowano nadużycia i dyskryminację wobec licznych pracowników, a w niektórych przypadkach potwierdził się brak skutecznych środków pozwalających zapobiegać tym nadużyciom i odpowiednio je karać; ubolewa nad tym, że wystąpiły znaczne opóźnienia w prowadzeniu przez Komisję postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z naruszeniem unijnych przepisów z zakresu prawa pracy przez niektóre państwa członkowskie, przez co naruszenia praw pracowniczych utrzymywały się przez długie lata;

13.  ponawia apel do Komisji o systematyczne informowanie Komisji Petycji o trwających postępowaniach w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego związanych z petycjami oraz o udzielanie dostępu do dokumentów podlegających wymianie w ramach tych procedur po ich zamknięciu, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), zwłaszcza gdy zostały one w pełni lub częściowo otwarte na podstawie petycji; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie przez Komisję w 2014 r. scentralizowanej platformy, na której publikowane są decyzje dotyczące postępowań w sprawie uchybienia;

14.  oczekuje, że Komisja Europejska będzie zawsze należycie reprezentowana podczas debat publicznych w Komisji Petycji, a mianowicie przez wysokich rangą urzędników, którzy mogą udzielić dodatkowych informacji i odpowiedzieć na pytania osób składających petycję i posłów do Parlamentu Europejskiego, w razie potrzeby szerzej niż w przekazanej wcześniej odpowiedzi na piśmie;

15.  z zadowoleniem przyjmuje tendencję do coraz częstszego podnoszenia kwestii na posiedzeniu plenarnym przez Komisję Petycji, za pośrednictwem pytań wymagających odpowiedzi ustnej, rezolucji lub zwięzłych projektów rezolucji zgodnie z art. 216 ust. 2 Regulaminu; zwraca uwagę na dwie rezolucje, które zostały przyjęte w następstwie opublikowania sprawozdania rocznego dotyczącego działalności Komisji Petycji w 2016 r.,(2) sprawozdania rocznego dotyczącego działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r.(3) oraz sprawozdania na temat obywatelstwa UE za 2017 r.(4); zwraca uwagę na swoją rezolucję w sprawie przeszkód utrudniających obywatelom UE swobodne przemieszczanie się i podejmowanie pracy na rynku wewnętrznym, przyjętą w dniu 15 marca 2017 r.(5);

16.  odnotowuje wysłuchania dotyczące licznych i różnorodnych tematów, zorganizowane przez Komisję Petycji w 2017 r., samodzielnie lub we współpracy z innymi komisjami, a mianowicie wysłuchania: z 4 maja nt. „Walka z dyskryminacją i ochrona mniejszości”, z 11 maja nt. „Sytuacja i prawa obywateli UE w Zjednoczonym Królestwie” w związku z brexitem, wspólnie z komisjami LIBE i EMPL , z 22 czerwca nt. „Odbudowa zaufania obywateli do projektu europejskiego”, z 29 maja nt. „Bezpaństwowość”, wspólnie z komisją LIBE, z 20 listopada nt. europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Zakaz stosowania glifosatu i ochrona ludzi i środowiska przed toksycznymi pestycydami” oraz z 22 listopada nt. „Ochrona praw pracowników zatrudnionych tymczasowo lub na podstawie niepewnych form zatrudnienia”; z zadowoleniem odnotowuje także fakt, że 12 października 2017 r. odbyły się coroczne warsztaty na temat ochrony praw osób niepełnosprawnych;

17.  zauważa, że Komisja Petycji wyraziła swoją opinię na temat wielu kwestii podniesionych w petycjach, wnosząc wkład do licznych sprawozdań parlamentarnych, np. o europejskim akcie prawnym w sprawie dostępności(6), o interpretacji i wdrażaniu porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa(7), o rozporządzeniu Bruksela IIa(8), o traktacie z Marrakeszu(9), o kontroli stosowania prawa UE w 2015 r.(10), o stosowaniu energii ze źródeł odnawialnych(11), o europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności(12), o sprawozdaniu rocznym w sprawie stanu praw podstawowych w UE w 2016 r.(13) oraz o przeglądzie rozporządzenia (UE) nr 211/2011 w sprawie inicjatywy obywatelskiej(14);

18.  zauważa, że głównym przedmiotem troski obywateli w 2017 r. były kwestie środowiska naturalnego; podkreśla specjalne badanie Eurobarometru nr 468 opublikowane w listopadzie 2017 r.(15), z którego wynika, że środowisko jest jednym z głównych przedmiotów troski europejskich obywateli; podkreśla znaczenie zaspokojenia oczekiwań obywateli i mieszkańców UE co do właściwego ustawodawstwa dotyczącego środowiska, a także znaczenie stosowania zasad i strategii politycznych, które zostały przyjęte; ubolewa, że przepisy dotyczące środowiska nie zawsze są właściwie stosowane w państwach członkowskich, co widać w petycjach; apeluje do Komisji jako strażniczki traktatów o zadbanie – wspólnie z państwami członkowskimi – o właściwe stosowanie prawa unijnego;

19.  przypomina, że Komisja powinna zapewnić przeprowadzenie dokładnych i wyczerpujących analiz zgodności ocen środowiskowych wykonanych przez państwa członkowskie z prawem UE w odniesieniu do zezwolenia na realizację projektów infrastrukturalnych, na temat których składający petycje wyrazili obawy dotyczące poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego oraz środowiska;

20.  głęboko ubolewa nad tym, że poruszany w petycjach problem jakości powietrza, jaki występuje w szeregu państw członkowskich, dodatkowo pogarsza fakt, że po ich drogach jeździ 43 mln zanieczyszczających środowisko pojazdów z silnikiem Diesla niezgodnych z przepisami UE dotyczącymi homologacji i emisji z pojazdów osobowych oraz lekkich pojazdów użytkowych;

21.  podkreśla prace Komisji Petycji związane z petycjami dotyczącymi niepełnosprawności; zauważa, że w 2017 r. złożono mniejszą liczbę petycji dotyczących niepełnosprawności; podkreśla, że wśród głównych wyzwań, z jakimi zmagają się osoby niepełnosprawne, znajduje się dostęp do środków transportu i budynków oraz dyskryminacja, zwłaszcza w zatrudnieniu; zauważa, że szczególną uwagę zwrócono na dyskusje nad petycjami dotyczącymi niepełnosprawności, podczas których omawiano takie kwestie, jak wsparcie dla osób opiekujących się niepełnosprawnymi członkami rodziny czy szybka ratyfikacja, wdrożenie i stosowanie traktatu z Marrakeszu;

22.  podkreśla rolę ochronną, jaką odgrywa Komisja Petycji w unijnych ramach Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych; zwraca uwagę na warsztaty na temat ochrony praw osób niepełnosprawnych, które odbyły się na posiedzeniu komisji 12 października 2017 r. i na których przedstawiono analizę dotyczącą edukacji włączającej; apeluje do instytucji unijnych, aby dawały przykład w tym zakresie oraz zapewniły właściwe i niezwłoczne wdrażanie przez organy krajowe przepisów przyjętych w tej dziedzinie;

23.  zwraca uwagę na swoją rezolucję z 15 marca 2017 r. w sprawie przeszkód utrudniających obywatelom UE swobodne przemieszczanie się i podejmowanie pracy na rynku wewnętrznym; ponownie wzywa Komisję do uściślenia, zaktualizowania i poszerzenia jej wytycznych na rzecz lepszej transpozycji i skuteczniejszego stosowania dyrektywy 2004/38/WE, w szczególności w celu uwzględnienia najnowszych wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawy C-456/12 i 457/12); zaleca wykorzystywanie planów transpozycji i wdrażania w celu zapewnienia pełnego i właściwego stosowania; wzywa państwa członkowskie do przestrzegania przepisów dyrektywy 2004/38/WE, jak również do obowiązującego orzecznictwa TSUE w sprawie swobodnego przepływu osób, ponieważ ich nieprzestrzeganie stanowi bezpośrednie naruszenie prawa podstawowego obywateli Unii;

24.  uznaje pracę wykonywaną przez grupę roboczą Komisji Petycji ds. dobra dziecka i przyjmuje do wiadomości jej końcowe sprawozdanie i zalecenia przyjęte 3 maja 2017 r.; jest przekonany, że Komisja, Rada i państwa członkowskie powinny podjąć spójne i skuteczne działania w odpowiedzi na zalecenia zawarte w sprawozdaniu końcowym grupy roboczej; apeluje do instytucji UE i państw członkowskich o przestrzeganie unijnego prawodawstwa oraz o skuteczne propagowanie i usprawnianie transgranicznej współpracy w kwestiach rodzinnych dzięki przeprowadzaniu szkoleń dla sędziów i pracowników wymiaru sprawiedliwości, a także informowaniu o pomocy prawnej i dwujęzycznych prawnikach;

25.  ponownie stwierdza, że zbyt wąska i niespójna wykładnia art. 51 Karty praw podstawowych oddala obywateli od UE; apeluje do Komisji o przedstawienie środków zapewniających spójne i szerokie stosowanie art. 51;

26.  zachęca Komisję, aby zwróciła się do państw członkowskich o rozwiązanie kwestii utraty praw wyborczych i pozbawiania prawa do głosowania obywateli UE, którzy korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i mieszkania na terytorium Unii Europejskiej, a także pozbawiania prawa do głosowania rezydentów długoterminowych; wyraża rozczarowanie faktem, że projekt umowy o wystąpieniu, przewidzianej do zawarcia przez Unię Europejską i Zjednoczone Królestwo, nie zawiera odniesienia do praw politycznych obywateli;

27.  podkreśla, że europejska inicjatywa obywatelska powinna być jednocześnie przejrzysta i skuteczna, aby służyć za ważne narzędzie aktywnego obywatelstwa i udziału społeczeństwa; z żalem zauważa, że nie działo się tak w przeszłości i że poprzednie inicjatywy, które zdobyły wymaganą liczbę podpisów, nie przyniosły konkretnych wyników prawodawczych; odnotowuje wniosek Komisji dotyczący zmiany rozporządzenia (UE) nr 211/2011 w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej(16), opublikowany 13 września 2017 r.; podkreśla najnowszą przedłożoną inicjatywę obywatelską, która zdobyła wymaganą liczbę podpisów, zatytułowaną „Zakaz stosowania glifosatu i ochrona ludzi i środowiska przed toksycznymi pestycydami”; podkreśla wysłuchanie publiczne na temat tej inicjatywy, zorganizowane w Parlamencie 20 listopada 2017 r.; oczekuje reakcji Komisji Europejskiej w następstwie tej inicjatywy i w odniesieniu do jej treści; potwierdza, że Komisja Petycji zobowiązuje się aktywnie uczestniczyć w organizowaniu wysłuchań publicznych dotyczących inicjatyw, które zdobyły wymaganą liczbę podpisów; zobowiązuje się do priorytetowego traktowania – na szczeblu instytucjonalnym – skuteczności tego procesu partycypacyjnego i do podjęcia następczych działań legislacyjnych;

28.  podkreśla, że zarówno w ramach wysłuchania publicznego na temat europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Zakaz stosowania glifosatu i ochrona ludzi i środowiska przed toksycznymi pestycydami”, jak i podczas rozpatrywania petycji w tej samej sprawie stwierdzono, że wykorzystywane na szczeblu UE procedury udzielania zezwoleń na stosowanie m.in. glifosatu, organizmów zmodyfikowanych genetycznie i pestycydów charakteryzuje niedostateczna niezależność i przejrzystość oraz niedokładność w gromadzeniu i ocenie dowodów naukowych;

29.  zwraca uwagę na dużą liczbę petycji dotyczących dobrostanu zwierząt; zwraca uwagę na badanie pt. „Animal Welfare in the European Union” [Dobrostan zwierząt w Unii Europejskiej] i jego prezentację na posiedzeniu komisji 23 marca 2017 r., po której nastąpiła dyskusja nad pewną liczbą petycji na ten temat; uważa, że kluczowe znaczenie ma przyjęcie nowej strategii unijnej na rzecz dobrostanu zwierząt w celu wypełnienia wszystkich istniejących luk, ujednolicenia ustawodawstwa i zapewnienia pełnej i skutecznej ochrony dobrostanu zwierząt, w tym podczas transportu, dzięki jasnym i szczegółowym ramom prawnym, całkowicie zgodnym z wymogami art. 13 TFUE;

30.  podkreśla ważną rolę sieci SOLVIT, która umożliwia obywatelom i przedsiębiorstwom składanie skarg dotyczących ewentualnych naruszeń prawa UE przez władze publiczne w innych państwach członkowskich; wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania sieci SOLVIT, aby stała się ona bardziej pomocna i widoczna dla obywateli; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje plan działania na rzecz wzmocnienia sieci SOLVIT opublikowany przez Komisję w maju 2017 r.; wzywa Komisję do przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu wyników tego planu działania;

31.  podkreśla znaczenie dalszego rozwijania portalu petycji oraz konieczność uczynienia go bramą dwukierunkowej komunikacji i łatwo dostępnym interaktywnym narzędziem, dzięki któremu obywatele wszystkich państw członkowskich UE uzyskają dostęp do wszystkich istotnych informacji dotyczących petycji i ich rozpatrywania oraz będą mogli kontaktować się ze sobą i tworzyć społeczności służące wymianie dokumentów i dobrych praktyk; zwraca uwagę na potrzebę dalszego ograniczania obciążeń administracyjnych w rozpatrywaniu petycji; podkreśla, że portal pełni też funkcję publicznego rejestru petycji; powtarza, że należy zwiększyć zdolność techniczną portalu dla sprawnego procesu rozpatrywania petycji; podkreśla konieczność poprawy komunikacji ze składającymi petycje dzięki wysyłaniu im sformułowanych w ich języku ojczystym zawiadomień o postępach w rozpatrywaniu ich petycji; uważa, że osoby, które poparły petycje lub wyraziły nimi zainteresowanie mają prawo do otrzymania tych samych uwag i informacji zwrotnych co osoba, która złożyła petycję, szczególnie jeśli chodzi o debaty w Parlamencie lub odpowiedzi Komisji; ponownie podkreśla znaczenie wzmożenia wysiłków w celu zapewnienia obecności składających petycję, gdy ich petycje są przedmiotem dyskusji w komisji;

32.  apeluje o bardziej ukierunkowane i aktywniej działające służby prasowe i komunikacyjne oraz większą obecność w mediach społecznościowych, dzięki czemu w swojej pracy Komisja Petycji będzie lepiej reagować na problemy obywateli;

33.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji i sprawozdania Komisji Petycji Radzie, Komisji, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz ich komisjom ds. petycji, a także rzecznikom praw obywatelskich lub podobnym właściwym organom.

(1) Dz.U. C 18 z 19.1.2017, s. 10.
(2) Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 105.
(3) Dz.U. C 356 z 4.10.2018, s. 77.
(4) Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 11.
(5) Dz.U. C 263 z 25.7.2018, s. 98.
(6) Opinia przyjęta 24 stycznia 2017 r.
(7) Opinia przyjęta 24 stycznia 2017 r.
(8) Opinia przyjęta 25 kwietnia 2017 r.
(9) Opinia przyjęta 24 stycznia 2017 r.
(10) Opinia przyjęta 22 marca 2017 r.
(11) Opinia przyjęta 7 września 2017 r.
(12) Opinia przyjęta 7 września 2017 r.
(13) Opinia przyjęta 22 listopada 2017 r.
(14) Opinia przyjęta 7 września 2017 r.
(15) Eurobarometr 468, sprawozdanie: Postawy obywateli europejskich wobec środowiska, listopad 2017 r.: http://ec.europa.eu/commfrontoffice/publicopinion/index.cfm/Survey/getSurveyDetail/instruments/SPECIAL/surveyKy/2156
(16) Dz.U. L 65 z 11.3.2011, s. 1.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności