Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej (COM(2018)0307 – C8-0182/2018 – 2018/0154(COD))

P8_TA(2019)0359 A8-0395/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0307),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0182/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0395/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 338 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W rozporządzeniu (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady(2) ustanowiono wspólne i porównywalne ramy prawne europejskiej statystyki z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej.

(2)  Aby zaspokoić nowe zapotrzebowania na dane statystyczne dotyczące azylu i migracji zarządzanej migracji i ochrony międzynarodowej w Unii, mając na uwadze, że cechy charakterystyczne migracji ruchy migracyjne ulegają szybkim zmianom, potrzebne są ramy prawne umożliwiające szybkie reagowanie na zmieniające się potrzeby w zakresie statystyki w dziedzinie azylu i migracji zarządzanejmigracji i ochrony międzynarodowej. [Popr. 1]

(2a)  Ze względu na nieustanną zmienność i różnorodność aktualnych przepływów migracyjnych istnieje zapotrzebowanie na kompleksowe i porównywalne dane statystyczne dotyczące populacji migrantów, zdezagregowane według tożsamości płciowej, aby zrozumieć realia sytuacji, zidentyfikować podatność na zagrożenia oraz występujące nierówności, a także zapewnić decydentom politycznym wiarygodne dane i informacje pomocne przy opracowywaniu przyszłych strategii polityki publicznej. [Popr. 2]

(3)  Aby wspierać Unię w podejmowaniu skutecznych działań w odpowiedzi na wyzwania związane z migracją oraz w opracowywaniu strategii politycznych uwzględniających aspekt płci i opartych na prawach człowieka, potrzebne są dane dotyczące azylu i migracji zarządzanejmigracji i ochrony międzynarodowej przekazywane częściej niż raz w roku. [Popr. 3]

(4)  Statystyka w dziedzinie azylu i migracji zarządzanej migracji i ochrony międzynarodowej ma zasadnicze znaczenie dla badania, definiowania i oceny wielu różnych polityk, zwłaszcza jeżeli chodzi o działania podejmowane w reakcji na przybycie osób ubiegających się o ochronę w Europie, tak by znaleźć optymalne rozwiązania. [Popr. 4]

(4a)  Statystyki dotyczące migracji i ochrony międzynarodowej mają kluczowe znaczenie dla uzyskania pełnego obrazu ruchów migracyjnych w Unii i umożliwienia właściwego stosowania przez państwa członkowskie przepisów unijnych z poszanowaniem praw podstawowych, o których mowa w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. [Popr. 5]

(4b)  Prześladowanie ze względu na tożsamość płciową stanowi podstawę do ubiegania się o ochronę międzynarodową i uzyskania tej ochrony. Krajowe i unijne urzędy statystyczne powinny gromadzić dane dotyczące wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej ze względu na tożsamość płciową, w tym na przemoc uwarunkowaną tożsamością płciową. [Popr. 6]

(5)  W celu zapewnienia jakości, a w szczególności porównywalności danych dostarczanych przez państwa członkowskie, oraz do celów sporządzania wiarygodnych ogólnych analiz na poziomie Unii, wykorzystywane dane powinny opierać się na tych samych pojęciach i odnosić się do tej samej daty lub okresu odniesienia.

(6)  Przekazywane dane dotyczące azylu i migracji zarządzanejmigracji i ochrony międzynarodowej powinny być spójne z odpowiednimi informacjami gromadzonymi na podstawie rozporządzenia (WE) nr 862/2007.

(7)  W rozporządzeniu (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady(3) ustanowiono ramy odniesienia dla europejskiej statystyki z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej. W szczególności zawiera ono wymóg zgodności z zasadami niezależności zawodowej, bezstronności, obiektywizmu, rzetelności, poufności danych statystycznych oraz efektywności pod względem kosztów.

(8)  Przy opracowywaniu, tworzeniu i rozpowszechnianiu statystyk europejskich, krajowe i europejskie organy statystyczne, a w stosownych przypadkach inne odpowiednie organy krajowe i regionalne, powinny uwzględniać zasady zawarte w Europejskim kodeksie praktyk statystycznych, poddanym przeglądowi i zaktualizowanym przez Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego w dniu 28 września 2011 r.

(9)  Cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zmiana i uzupełnienie istniejących wspólnych przepisów dotyczących gromadzenia i zestawiania europejskiej statystyki w dziedzinie migracji i ochrony międzynarodowej, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie działające indywidualnie. Z uwagi na harmonizację i porównywalność cel ten może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii. W związku z tym UE może przyjąć właściwe środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(9a)  Aby osiągnąć cele rozporządzenia (WE) nr 862/2007, należy przeznaczyć wystarczające zasoby finansowe na gromadzenie, analizowanie i rozpowszechnianie wysokiej jakości krajowych i unijnych danych statystycznych nt. migracji i ochrony międzynarodowej, zwłaszcza poprzez wspieranie działań w tym zakresie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 516/2014(4). [Popr. 7]

(10)  Niniejsze rozporządzenie gwarantuje prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz, do ochrony danych osobowych, niedyskryminacji oraz równouprawnienia płci, określone w art. 7 i,  8 , 21 i 23 Karty oraz zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679(5). [Popr. 8]

(10a)  Gromadzenie danych zdezagregowanych według tożsamości płciowej powinno pozwolić wskazać i przeanalizować szczególną podatność na zagrożenia i szczególne zdolności kobiet i mężczyzn oraz odkryć luki i nierówności. Dotyczące migracji dane uwzględniające aspekt płci mogą przyczynić się do większej równości i oferować możliwości grupom defaworyzowanym. Dane statystyczne dotyczące migracji powinny również uwzględniać takie zmienne, jak tożsamość płciowa i orientacja seksualna, aby możliwe było gromadzenie danych o doświadczeniach osób LGBTQI+ oraz o braku równości w procesach migracji i azylu. [Popr. 9]

(11)  Aby zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia (WE) nr 862/2007, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze dotyczące określania dezagregacji zasad odnośnie do odpowiedniego formatu przekazywania danych. Uprawnienia te są wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011((6)). [Popr. 10]

(11a)  Aby dostosować rozporządzenie (WE) nr 862/2007 do rozwoju technologicznego i gospodarczego, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany rozporządzenia (WE) nr 862/2007; zmiana polegałaby na aktualizacji niektórych definicji, uzupełnieniu rozporządzenia pod kątem określenia grup danych i dodatkowych podziałów oraz ustanowieniu zasad dotyczących dokładności i standardów jakości. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzono zgodnie z zasadami określonymi w porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa(7). W szczególności aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział w przygotowaniu aktów delegowanych na równych zasadach, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. [Popr. 11]

(11b)  Warunkiem skutecznego monitorowania stosowania rozporządzenia (WE) nr 862/2007 jest poddawanie go ocenie w regularnych odstępach czasu. Komisja powinna wnikliwie oceniać dane statystyczne zebrane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 862/2007, ich jakość i terminowość na potrzeby sprawozdań dla Parlamentu Europejskiego i Rady. Powinno się przeprowadzać ścisłe konsultacje ze wszystkimi podmiotami zaangażowanymi w zbieranie danych dotyczących azylu, w tym z agencjami ONZ oraz innymi właściwymi organizacjami międzynarodowymi i pozarządowymi. [Popr. 12]

(12)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 862/2007.

(13)  Przeprowadzono konsultacje z Komitetem ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 862/2007 wprowadza się następujące zmiany:

-1)  art. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:"

„(c) procedur i postępowań administracyjnych i sądowych w państwach członkowskich, związanych z imigracją, udzielaniem pozwolenia na pobyt, obywatelstwem, azylem i innymi formami ochrony międzynarodowej, niedozwolonym wjazdem i pobytem oraz powrotami.” [Popr. 13]

-1a)  w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ustęp 1 lit. j) otrzymuje następujące brzmienie:"

j) „wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej” oznacza wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej określony w art. 2 lit. h) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE(8); [Popr. 14]

b)  ustęp 1 lit. k) otrzymuje następujące brzmienie:"

k) „status uchodźcy” oznacza status uchodźcy zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. e) dyrektywy 2011/95/UE; ” [Popr. 15]

c)  ustęp 1 lit. l) otrzymuje następujące brzmienie:"

l) „status ochrony uzupełniającej” oznacza status ochrony uzupełniającej zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. g) dyrektywy 2011/95/UE; ” [Popr. 16]

d)  ust. 1 lit. m) otrzymuje brzmienie:"

m) „członkowie rodziny” oznacza członków rodziny zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013(9); [Popr. 17]

e)  ustęp 1 lit. o) otrzymuje brzmienie:"

„o) „osoby małoletnie pozbawione opieki” oznacza małoletniego bez opieki zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. l) dyrektywy 2011/95/UE; ” [Popr. 18]

f)  ustęp 1 lit. p) otrzymuje brzmienie:"

p) „granice zewnętrzne” oznacza granice zewnętrzne zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399(10); [Popr. 19]

g)  ustęp 1 lit. q) otrzymuje brzmienie:"

q) „obywatele państw trzecich, którym odmówiono wjazdu” oznaczają obywateli państw trzecich, którym odmówiono wjazdu na granicy zewnętrznej, ponieważ nie spełniają wszystkich warunków wjazdu określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/399 i nie należą do kategorii osób wymienionych w art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia; ” [Popr. 20]

h)  w ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:"

sa) „wydalenie” oznacza wydalenie zgodnie z definicją w art. 3 pkt 5 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(11) [Popr. 21]

i)  w ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:"

sb) „dobrowolny wyjazd” oznacza dobrowolny wyjazd zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8 dyrektywy 2008/115/WE;” [Popr. 22]

j)  w ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:"

sc) „wspomagany dobrowolny powrót” oznacza dobrowolny wyjazd zgodnie z definicją w art. 3 pkt 8 dyrektywy 2008/115/WE przy zapewnieniu pomocy logistycznej, finansowej i innej pomocy materialnej;” [Popr. 23]

k)  uchyla się ust. 3; [Popr. 24]

-1b)  art. 3 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 3

Statystyki dotyczące migracji międzynarodowej, ludności rezydującej oraz nabycia obywatelstwa

1.  Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostat) statystyki dotyczące liczby:

2.  Statystyki, o których mowa w ust. 1, dotyczą referencyjnych okresów jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwunastu miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2020.” [Popr. 25]

1)  w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:"

„c) wniosków o ochronę międzynarodową wycofanych w trakcie okresu referencyjnego zdezagregowanych wg rodzaju wycofania.” [Popr. 26]

a)  w ust. 1 dodaje się następujące litery:"

b)  w ust. 1 ostatni akapit otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki te są zdezagregowane według wieku i płci oraz tożsamości płciowej, według obywatelstwa osób, których dotyczą, a także według nieletnich małoletnich pozbawionych opieki. Odnoszą się one do referencyjnych okresów jednego miesiąca kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy od końca miesiąca referencyjnego. Pierwszym miesiącem referencyjnym jest styczeń 2020 r.”; [Popr. 46]

ba)  w ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:"

bb)  ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

b) osób objętych decyzjami podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego o przyznaniu, pozbawieniu, zakończeniu lub odmowie przedłużenia statusu uchodźcy w oparciu o utratę statusu, wykluczenie lub inne powody; decyzje w sprawie utraty statusu lub wykluczenia podlegają dalszej dezagregacji według konkretnego powodu utraty statusu lub wykluczenia; ” [Popr. 48]

bc)  ustęp 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:"

c) osób objętych decyzjami podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego o przyznaniu, pozbawieniu, zakończeniu lub odmowie przedłużenia statusu uchodźcy w oparciu o utratę statusu, wykluczenie lub inne powody; decyzje w sprawie utraty statusu lub wykluczenia podlegają dalszej dezagregacji według konkretnego powodu utraty statusu lub wykluczenia; ” [Popr. 49]

bd)  w ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu:"

„ea) osób objętych decyzjami o ograniczeniu lub cofnięciu materialnych warunków przyjmowania, podjętymi w pierwszej instancji przez organy administracyjne lub sądowe w trakcie okresu referencyjnego, zdezagregowane według rodzaju decyzji, długości okresu ograniczenia lub cofnięcia oraz podstawy.” [Popr. 50]

c)  w ust. 2 ostatni akapit otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki te są zdezagregowane według wieku i płci oraz według obywatelstwa osób, których dotyczą, a także według nieletnich pozbawionych opieki. Odnoszą się one do okresów referencyjnych trwających trzy miesiące kalendarzowe i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy od końca okresu referencyjnego. Pierwszy okres referencyjny trwa od stycznia do marca 2020 r.

Takie dane statystyczne są również dezagregowane według decyzji podjętych po przeprowadzeniu indywidualnej rozmowy oraz decyzji podjętych bez przeprowadzenia indywidualnej rozmowy. Dane dotyczące decyzji podjętych po przeprowadzeniu indywidualnej rozmowy są następnie dezagregowane według indywidualnych rozmów, podczas których osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową zapewniono usługi tłumacza ustnego, oraz indywidualnych rozmów, podczas których osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie zapewniono usług tłumacza ustnego.”; [Popr. 51]

d)  w ust. 3 uchyla się lit. a);

da)  ust. 3 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

db)  ust. 3 lit. c) otrzymuje brzmienie:"

c) osób objętych podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe podczas okresu referencyjnego decyzjami o przyznaniu, pozbawieniu, zakończeniu lub odmowie przedłużenia statusu uchodźcy w oparciu o utratę statusu, wykluczenie lub inne powody; decyzje w sprawie utraty statusu lub wykluczenia podlegają dalszej dezagregacji według konkretnego powodu utraty statusu lub wykluczenia; ” [Popr. 53]

dc)  w ust. 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:"

d) osób objętych ostatecznymi decyzjami, podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe w okresie referencyjnym, o nadaniu, uchyleniu, zakończeniu statusu ochrony uzupełniającej lub o odmowie jego odnowienia na podstawie utraty statusu, wykluczenia lub innych względów; decyzje w sprawie utraty statusu lub wykluczenia podlegają dalszej dezagregacji według konkretnego powodu utraty statusu lub wykluczenia; ” [Popr. 54]

dd)  w ust. 3 dodaje się punkt w brzmieniu:"

„ga) osób objętych podjętymi przez organy administracyjne lub sądowe w trakcie okresu referencyjnego ostatecznymi decyzjami o ograniczeniu lub cofnięciu materialnych warunków przyjmowania, zdezagregowane według rodzaju decyzji, długości okresu ograniczenia lub cofnięcia oraz podstawy.” [Popr. 55]

e)  w ust. 3 ostatni akapit otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki wymienione w lit. b), c), d), e), f) i g) są zdezagregowane według wieku i płci tożsamości płciowej oraz według obywatelstwa osób, których dotyczą, a także według nieletnich pozbawionych opieki. Dodatkowo statystyki wymienione w lit. g) są zdezagregowane według państwa zamieszkania i rodzaju decyzji azylowej. Odnoszą się one do referencyjnych okresów jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu trzech miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2020.”; [Popr. 56]

ea)  dodaje się ustęp w brzmieniu:"

„3a. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) dane statystyczne dotyczące czasu trwania odwołań liczonego w dniach kalendarzowych od momentu złożenia odwołania do momentu podjęcia decyzji w sprawie odwołania w pierwszej instancji.” [Popr. 57]

f)  w ust. 4 lit. d) otrzymuje brzmienie:"

„d) liczba przekazań na podstawie decyzji, o których mowa w lit. c) i h);”;

g)  w ust. 4 dodaje się litery w brzmieniu:"

h)  w ust. 4 ostatni akapit otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki te są dezagregowane według wieku i tożsamości płciowej oraz obywatelstwa osób, których dotyczą, a także według małoletnich pozbawionych opieki. Odnoszą się one do okresów referencyjnych okresów jednego miesiąca kalendarzowego trwających jeden rok kalendarzowy i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu trzech miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem okresem referencyjnym jest rok styczeń 2020 r..”; [Popr. 58]

ha)  dodaje się ustęp w brzmieniu:"

„4a. Statystyki, o których mowa w ust. 1–4, są dezagregowane według miesiąca, w którym złożono wniosek.” [Popr. 59]

1a)  w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)  tytuł otrzymuje brzmienie:"

Statystyki dotyczące zapobiegania nielegalnym wjazdom i pobytom [Popr. 60]

b)  ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:"

„a) obywateli państw trzecich, którym odmówiono wjazdu na terytorium państwa członkowskiego na granicy zewnętrznej, zdezagregowane według wieku, tożsamości płciowej i obywatelstwa; ” [Popr. 61]

c)  ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

„b) obywateli państw trzecich, co do których zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi imigracji stwierdzono, że ich pobyt na terytorium państwa członkowskiego jest nieuregulowany”. [Popr. 62]

d)  ustęp 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki, o których mowa w lit. b), są dezagregowane według wieku i tożsamości płciowej, oraz obywatelstwa osób, których dotyczą, a także powodów i miejsca ich zatrzymania”. [Popr. 63]

2)  w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

Do celów statystyk zgodnych z lit. -a), -aa) i a) zezwolenia wydawane ze względów rodzinnych są dodatkowo dezagregowane według powodu i statusu członka rodziny rozdzielonej obywatela państwa trzeciego. [Popr. 71]

b)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„Statystyki, o których mowa w ust. 1, odnoszą się do referencyjnych okresów jednego roku kalendarzowego i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu sześciu miesięcy od końca roku referencyjnego. Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2020.”;

3)  w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:"

a) liczbą obywateli państw trzecich, co do których stwierdzono fakt nieuregulowanego przebywania na terytorium danego państwa członkowskiego, w stosunku do których wydano decyzje administracyjne lub sądowe, lub akt stwierdzający lub orzekający, że ich pobyt jest nieuregulowany i nakładające na nich obowiązek opuszczenia terytorium państwa członkowskiego, zdezagregowane według obywatelstwa tych osób oraz powodów ich decyzji; ” [Popr. 72]

-aa)  w ust. 1 dodaje się, co następuje:"

„aa) liczbą obywateli państw trzecich, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, podlegających decyzji administracyjnej lub sądowej zakazującej im wjazdu bądź aktowi, o którym mowa w dyrektywie 2008/115/WE, na koniec okresu referencyjnego, zdezagregowane według obywatelstwa odnośnych osób;” [Popr. 73]

-ab)  w ust. 1 dodaje się następującą literę:"

„ab) liczbą obywateli państw trzecich, którzy podlegali decyzji administracyjnej lub sądowej bądź aktowi nakazującemu ich zatrzymanie zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE w okresie referencyjnym.” [Popr. 74]

-ac)  w ust. 1 dodaje się następującą literę:"

„ac) liczbą obywateli państw trzecich, którzy podlegali decyzji administracyjnej lub sądowej bądź aktowi nakazującemu ich zatrzymanie zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE na koniec okresu odniesienia, zdezagregowaną według miesiąca, w którym ci obywatele państw trzecich zostali zatrzymani;” [Popr. 75]

-ad)  w ust. 1 dodaje się następującą literę:"

-ae)  w ust. 1 dodaje się następującą literę:"

-af)  w ust. 1 dodaje się następującą literę:"

„af) liczbą obywateli państw trzecich, podlegających podczas okresu referencyjnego wstrzymaniu wydalenia zgodnie z art. 9 dyrektywy 2008/115/WE, zdezagregowane według powodu wstrzymania i obywatelstwa odnośnych osób;” [Popr. 78]

-ag)  w ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:"

„ag) liczbą rodzin obywateli państw trzecich, co do których w okresie referencyjnym podjęto decyzję administracyjną lub sądową bądź wydano nakaz zatrzymania, oraz wszczęto procedurę kontroli sądowej zgodnie z art. 15 ust. 2 dyrektywy 2008/115/WE;” [Popr. 79]

a)  ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:"

„b) liczbą obywateli państw trzecich, którzy w wyniku decyzji administracyjnej lub sądowej lub aktu, o których mowa w lit. a), faktycznie opuścili terytorium danego państwa członkowskiego, zdezagregowane według ich obywatelstwa, rodzaju powrotu i otrzymanej pomocy oraz kraju przeznaczenia, zdezagregowane również według powrotów tych obywateli państw trzecich do kraju pochodzenia;.”; [Popr. 80]

aa)  w pkt 1 dodaje się literę w brzmieniu:"

Statystyki te są dezagregowane również według kraju docelowego i obywatelstwa osób, których dotyczą.” [Popr. 81]

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Statystyki, o których mowa w ust. 1są zdezagregowane według wieku i tożsamości płciowej danej osoby, a także według kryterium „nieletni pozbawieni opieki. dDotyczą one referencyjnych okresów trzech miesięcy kalendarzowych o długości jednego miesiąca kalendarzowego i  i są dostarczane Komisji (Eurostat) w ciągu dwóch miesięcy tygodni od końca okresu referencyjnego. Pierwszy okres referencyjny trwa od stycznia do marca Pierwszym okresem referencyjnym jest styczeń 2020 r.”; [Popr. 82]

4)  uchyla się art. 8;

4a)  art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Państwa członkowskie składają Komisji (Eurostat) sprawozdania o wykorzystanych źródłach danych, powodach wyboru tych źródeł oraz wpływie wybranych źródeł danych na jakość statystyk, o mechanizmach zastosowanych, aby zagwarantować ochronę danych osobowych, jak również o zastosowanych metodach szacunku, a także stale informują Komisję (Eurostat) o wprowadzanych do nich zmianach.” [Popr. 83]

4b)  dodaje się artykuł w brzmieniu:"

„Artykuł 9a

Akty delegowane

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia, zgodnie z art. 10a, aktów delegowanych aktualizujących definicje zawarte w art. 2 ust. 1.

5)  w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia przepisów dotyczących odpowiednich formatów przesyłania danych, zgodnie z art. 9. Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art.11 ust. 2.. [Popr. 85]

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 2.”;

b)  w ust. 2 uchyla się lit. d).skreśla się ust. 2; [Popr. 86]

5a)  dodaje się artykuł w brzmieniu:"

„Artykuł 10a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia ... [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zmieniającego].

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność obowiązujących już aktów delegowanych.

4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrazili sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania im tego aktu, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.” [Popr. 87]

5b)  w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a)  tytuł otrzymuje brzmienie:"

Procedura komitetowa [Popr. 88]

b)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Komisję wspomaga Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 223/2009. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.” [Popr. 89]

c)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i art. 10 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, z uwzględnieniem jego art. 11. [Popr. 90]

d)  skreśla się ust. 3. [Popr. 91]

Artykuł 2

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 4 ust. 1 i 2) oraz art. 7 ust. 1 lit. b) i ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 862/2007 stosuje się od dnia 1 marca 2020 r.

Art. 4 ust. 3 i 4) oraz art. 6 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 862/2007 stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (2) Rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie zestawienia statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 23). (3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164). (4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 516/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, zmieniające decyzję Rady 2008/381/WE oraz uchylające decyzje Parlamentu Europejskiego i Rady nr 573/2007/WE i nr 575/2007/WE oraz decyzję Rady 2007/435/WE (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 168). (5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). (6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (7) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1. (8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (Dz.U. L 337 z 20.12.2011, s. 9). (9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 31). (10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 1).” (11) Dyrektywa 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98).” (12) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 60). (13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego, oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 1). (14) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 96).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie przystąpienia Unii Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych (06929/2019 – C8-0133/2019 – 2018/0214(NLE))

P8_TA(2019)0360 A8-0187/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (06929/2019),

–  uwzględniając Akt genewski Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych podpisany w Genewie w dniu 20 maja 2015 r. (11510/2018),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 207 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0133/2019),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej oraz opinie przedstawione przez Komisję Handlu Międzynarodowego i Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0187/2019),

1.  wyraża zgodę na przystąpienie Unii Europejskiej do Aktu;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych (COM(2018)0365 – C8-0383/2018 – 2018/0189(COD))

P8_TA(2019)0361 A8-0036/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0365),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0383/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 grudnia 2018 r.(1),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 20 marca 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinie przedstawione przez Komisję Handlu Międzynarodowego, Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0036/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości załączone do niniejszej rezolucji trzy oświadczenia Komisji, z których pierwsze i drugie zostaną opublikowane w serii L Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej wraz z ostatecznym aktem ustawodawczym;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/1753.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji w sprawie możliwego rozszerzenia unijnej ochrony oznaczeń geograficznych na produkty nierolne

Komisja przyjmuje do wiadomości rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 6 października 2015 r. w sprawie możliwego rozszerzenia unijnej ochrony oznaczeń geograficznych na produkty nierolne.

Aby uzyskać dalsze dowody ekonomiczne i prawne dotyczące ochrony nierolnych oznaczeń geograficznych w ramach jednolitego rynku, Komisja rozpoczęła w listopadzie 2018 r. badanie, będące uzupełnieniem badania z 2013 r. Celem badania było również uzyskanie dalszych danych dotyczących takich kwestii, jak konkurencyjność, nieuczciwa konkurencja, podrabianie produktów, postrzeganie przez konsumentów, koszty/korzyści oraz skuteczność modeli ochrony nierolnych oznaczeń geograficznych w świetle zasady proporcjonalności.

Zgodnie z zasadami lepszego stanowienia prawa i zobowiązaniami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa Komisja przeanalizuje wyniki badania, a także sprawozdanie dotyczące uczestnictwa Unii w akcie genewskim, o którym mowa w artykule dotyczącym monitorowania i przeglądu rozporządzenia w sprawie działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, oraz rozważy ewentualne dalsze kroki.

Oświadczenie Komisji w sprawie procedury określonej w art. 9a ust. 3 rozporządzenia

Komisja przyznaje, że procedura określona w art. 9a ust. 3 rozporządzenia stanowi konieczność prawną z uwagi na wyłączną kompetencję Unii, jednocześnie jednak oświadcza, że w kontekście obowiązującego dorobku prawnego UE wszelka interwencja Komisji tego rodzaju miałaby charakter wyjątkowy i musiałaby być należycie uzasadniona. W trakcie konsultacji z danym państwem członkowskim Komisja dołoży wszelkich starań, aby wspólnie z nim wyjaśnić wszelkie wątpliwości i uniknąć wydania negatywnej opinii. Komisja zauważa, że negatywna opinia byłaby wydawana danemu państwu członkowskiemu na piśmie i zgodnie z art. 296 TFUE byłyby w niej podane powody jej wydania. Komisja pragnie też podkreślić, że negatywna opinia nie wykluczałaby możliwości ponownego złożenia wniosku dotyczącego tej samej nazwy pochodzenia, jeśli przyczyny wydania negatywnej opinii zostałyby usunięte lub nie miałyby już zastosowania.

Oświadczenie Komisji w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przystąpienia Unii Europejskiej do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

Komisja zauważa, że Unia posiada wyłączną kompetencję zewnętrzną w zakresie oznaczeń geograficznych i przystępuje do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego jako strona we własnym zakresie. Wynika to z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 października 2017 r. (sprawa C-389/15, Komisja przeciwko Radzie). Biorąc pod uwagę wyłączne kompetencje zewnętrzne UE, państwa członkowskie nie mogą stać się stronami Aktu genewskiego we własnym zakresie i nie powinny dłużej same chronić oznaczeń geograficznych nowo zarejestrowanych przez państwa trzecie należące do systemu lizbońskiego. Komisja – świadoma wyjątkowych okoliczności wynikających z faktu, że siedem państw członkowskich od dłuższego czasu stanowi strony porozumienia lizbońskiego i że posiadają one szeroko zakrojone prawa własności intelektualnej zarejestrowane na jego podstawie oraz że konieczne jest sprawne przejście na nowy system – wyjątkowo gotowa była zgodzić się, aby w tym konkretnym przypadku BG, CZ, SK, FR, HU, IT, PT otrzymały pozwolenie na przystąpienie do Aktu genewskiego w interesie UE.

Komisja zdecydowanie sprzeciwia się dalszym naleganiom ze strony Rady dotyczącym umożliwienia wszystkim państwom członkowskim UE, które chcą to uczynić, uzyskania upoważnienia do ratyfikowania Aktu genewskiego lub przystąpienia do niego równolegle z Unią, podając jednocześnie jako przyczynę uregulowanie prawa głosu Unii w świetle art. 22 ust. 4 lit. b) ppkt (ii) Aktu genewskiego, a nie wspomniane wyjątkowe okoliczności.

Komisja pragnie ponadto przypomnieć, że ponieważ Unia wykonuje swoje wewnętrzne kompetencje w zakresie oznaczeń geograficznych produktów rolnych, państwa członkowskie UE nie mogą mieć własnych krajowych systemów ochrony oznaczeń geograficznych.

Komisja zastrzega sobie zatem swoje prawa, w tym prawo do skorzystania ze środków odwoławczych przeciwko decyzji Rady, oraz, bez względu na okoliczności, uważa, że ten konkretny przypadek nie może stanowić precedensu w odniesieniu do jakichkolwiek innych istniejących lub przyszłych umów międzynarodowych/porozumień WIPO, w szczególności, ale nie tylko, w sytuacji gdy UE już sama ratyfikowała umowy międzynarodowe w oparciu o swoją wyłączną kompetencję.

(1) Dz.U. C 110 z 22.3.2019, s. 55.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a rządem Republiki Filipin dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych (15056/2018 – C8-0051/2019 – 2016/0156(NLE))

P8_TA(2019)0362 A8-0191/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15056/2018),

–  uwzględniając projekt Umowy między Unią Europejską a rządem Republiki Filipin dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych(1),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 100 ust. 2 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8‑0051/2019),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Transportu i Turystyki (A8-0191/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Filipin.

(1) Dz.U. L 322 z 18.12.2018, s. 3.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy międzynarodowej w sprawie oliwy z oliwek i oliwek stołowych z 2015 r. (06781/2019 – C8-0134/2019 –2017/0107(NLE))

P8_TA(2019)0363 A8-0186/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (06781/2019),

–  uwzględniając projekt Umowy międzynarodowej w sprawie oliwy z oliwek i oliwek stołowych z 2015 r. (11178/2016),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 207 ust. 4, art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) i art. 218 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0134/2019),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię przedstawioną przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0186/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie Umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie powołania Viorela Ştefana na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0049/2019 – 2019/0802(NLE))

P8_TA(2019)0364 A8-0194/2019

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0049/2019),

–  uwzględniając art. 121 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0194/2019),

A.  mając na uwadze, że pismem z dnia 14 lutego 2019 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Viorela Stefana na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

B.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

C.  mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 8 kwietnia 2019 r. Komisja Kontroli Budżetowej przesłuchała kandydata Rady na członka Trybunału Obrachunkowego;

1.  wydaje negatywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Viorela Ştefana na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie nominacji Ivany Maletić na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0116/2019 – 2019/0803(NLE))

P8_TA(2019)0365 A8-0195/2019

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0116/2019),

–  uwzględniając art. 121 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0195/2019),

A.  mając na uwadze, że pismem z dnia 5 marca 2019 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Ivany Maletić na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

B.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydatki, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

C.  mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 8 kwietnia 2019 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydatki zgłoszonej przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

1.  wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Ivany Maletić na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli państw członkowskich.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii (COM(2018)0218 – C8-0159/2018 – 2018/0106(COD))

P8_TA(2019)0366 A8-0398/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0218),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 16, 33, 43, 50, 53 ust. 1, 62, 91, 100, 103, 109, 114, 168, 169, 192, 207 i 325 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także art. 31 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8‑0159/2018),

–  uwzględniając opinie Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3, art.16, art. 43 ust. 2, art. 50, art. 53 ust. 1, art. 91, art. 100, art. 114, art. 168 ust. 4, art. 169, art.192 ust.1 i art. 325 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 31 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę. Energii Atomowej ,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlament Szwecji, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 26 września 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 18 października 2018 r.(2),

–  po konsultacji z Komitetem Regionów,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 marca 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 i 39 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Kultury i Edukacji oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych (A8-0398/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej decyzji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/1937.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ

Oświadczenie Komisji dotyczące dyrektywy w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii

Przy okazji przeglądu, który ma być przeprowadzony zgodnie z art. 27 dyrektywy, Komisja rozważy możliwość zaproponowania rozszerzenia zakresu jej stosowania na niektóre akty oparte na art. 153 TFUE i 157 TFUE po zasięgnięciu opinii partnerów społecznych, w stosownych przypadkach, zgodnie z art. 154 TFUE.

(1) Dz.U. C 405 z 9.11.2018, s. 1. (2) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 155.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do transgranicznej dystrybucji funduszy zbiorowego inwestowania (COM(2018)0092 – C8-0111/2018 – 2018/0041(COD))

P8_TA(2019)0367 A8-0430/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0092),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 53 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8‑0111/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno - Społecznego z dnia 11 lipca 2018 r.(1),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 27 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0430/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/… zmieniającej dyrektywy 2009/65/WE i 2011/61/UE w odniesieniu do transgranicznej dystrybucji prowadzonej przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/1160.)

(1) Dz.U. C 367 z 10.10.2018, s. 50.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ułatwienia transgranicznej dystrybucji funduszy zbiorowego inwestowania oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 345/2013 i (UE) nr 346/2013 (COM(2018)0110 – C8-0110/2018 – 2018/0045(COD))

P8_TA(2019)0368 A8-0431/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0110),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8‑0110/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 11 lipca 2018 r.(1),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 27 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0431/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego(ją) przewodniczącego(cą) do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie ułatwienia transgranicznej dystrybucji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 345/2013, (UE) nr 346/2013 i (UE) nr 1286/2014

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/1156.)

(1) Dz.U. C 367 z 10.10.2018, s. 50.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów w zakresie sprawozdawczości i ujawniania informacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (COM(2016)0850 – C8-0480/2016 – 2016/0360A(COD))

P8_TA(2019)0369 A8-0242/2018

SPROSTOWANIA COR01

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0850),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0480/2016),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez Riksdag, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 marca 2017 r.(2),

–  uwzględniając decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 18 maja 2017 r. upoważniającą Komisję Gospodarczą i Monetarną do rozdzielenia wyżej wymienionego wniosku Komisji Europejskiej i do sporządzenia na jego podstawie dwóch odrębnych sprawozdań ustawodawczych,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0242/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/876.)

(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 5. (2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów wyłączonych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (COM(2016)0854 – C8-0474/2016 – 2016/0364(COD))

P8_TA(2019)0370 A8-0243/2018

SPROSTOWANIA COR01

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0854),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 53 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0474/2016),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez Riksdag, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 marca 2017 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0243/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniającej dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/878.)

(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 5. (2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (COM(2016)0851 – C8-0478/2016 – 2016/0361(COD))

P8_TA(2019)0371 A8-0216/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0851),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0478/2016),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 marca 2017 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0216/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniające rozporządzenie (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/877.)

(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 17. (2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych do pokrycia strat i dokapitalizowania oraz zmieniającej dyrektywę 98/26/WE, dyrektywę 2002/47/WE, dyrektywę 2012/30/UE, dyrektywę 2011/35/UE, dyrektywę 2005/56/WE, dyrektywę 2004/25/WE oraz dyrektywę 2007/36/WE (COM(2016)0852 – C8-0481/2016 – 2016/0362(COD))

P8_TA(2019)0372 A8-0218/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0852),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0481/2016),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r.(1);

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 marca 2017 r.(2);

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0218/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz dyrektywę 98/26/WE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/879.)

(1) Dz.U. C 34 z 31.1.2018, s. 17. (2) Dz.U. C 209 z 30.6.2017, s. 36.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi (COM(2018)0339 – C8-0206/2018 – 2018/0171(COD))

P8_TA(2019)0373 A8-0180/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0339),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0206/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0180/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(2),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi („papiery typu SBBS”) mogłyby stanowić odpowiedź na niektóre problemy, które zostały ujawnione w wyniku kryzysu finansowego z lat 2007–2008 lub które są jego skutkiem. Konkretnie rzecz ujmując, papiery typu SBBS mogłyby pomóc bankom i innym instytucjom finansowym w lepszej dywersyfikacji ich ekspozycji z tytułu długu państwowego, doprowadzić do dalszego rozluźnienia więzi bank-skarb państwa oraz do zwiększenia podaży aktywów o niskim ryzyku denominowanych w euro, sprzyjając realizacji polityki monetarnej. Papiery typu SBBS mogłyby dodatkowo zwiększyć atrakcyjność obligacji emitowanych na małych i mniej płynnych rynkach krajowych dla inwestorów międzynarodowych, co może sprzyjać podziałowi ryzyka i ograniczeniu ryzyka w sektorze prywatnym oraz wspierać bardziej efektywną alokację ryzyka wśród podmiotów finansowych.

(2)  Zgodnie z obowiązującymi ramami prawnymi papiery typu SBBS byłyby traktowane jako sekurytyzacja, a tym samym podlegałyby dodatkowym obciążeniom i dyskontom w stosunku do obciążeń i dyskont mających zastosowanie do obligacji skarbowych państw strefy euro w portfelu bazowym. Te dodatkowe obciążenia i dyskonta hamowałyby tworzenie i wykorzystywanie papierów typu SBBS przez sektor prywatny, mimo że papiery typu SBBS ▌są obciążone mniejszym ryzykiem niż papiery związane z innymi rodzajami sekurytyzacji.▌Niemniej istnieją pewne czynniki ryzyka, takie jak ryzyko przetrzymywania papierów wartościowych czy nieuczciwe zachowanie pracowników spółki celowej. Papiery typu SBBS powinny zatem podlegać ramom regulacyjnym w większym stopniu uwzględniającym cechy i właściwości papierów typu SBBS, aby umożliwić zaistnienie tego produktu na rynku.

(2a)  Papiery typu SBBS, jako sekurytyzacje, są narażone na szczególne ryzyko produktu związane ze spółką celową, tj. odrębnym prawnie podmiotem utworzonym do celów emisji papierów typu SBBS. Transza pierwszej straty poza systemem bankowym będzie kluczowa dla ograniczenia więzi bank-państwo. Dlatego preferencyjne traktowanie regulacyjne w odniesieniu do aktywów bazowych papierów typu SBBS powinno zostać rozszerzone na posiadane przez banki transze uprzywilejowane papierów typu SBBS.

(3)  Umożliwienie podyktowanego zasadami rynkowymi rozwoju papierów typu SBBS jest częścią wysiłków Komisji zmierzających do zmniejszenia zagrożeń dla stabilności finansowej i osiągnięcia postępów na drodze do ukończenia budowy unii bankowej. Papiery typu SBBS mogłyby wspierać dalszą dywersyfikację portfeli w sektorze bankowym, tworząc jednocześnie nowe źródło wysokiej jakości zabezpieczeń, nadające się szczególnie do stosowania w transgranicznych transakcjach finansowych, a także w działalności banków centralnych Eurosystemu i kontrahentów centralnych. Ponadto umożliwienie pojawienia się papierów typu SBBS mogłoby również zwiększyć liczbę instrumentów dostępnych na potrzeby inwestycji transgranicznych i podziału ryzyka prywatnego, co stanowiłoby wkład w wysiłki Komisji na rzecz dokończenia budowy unii bankowej i dalszego pogłębiania i integracji europejskich rynków kapitałowych w kontekście unii rynków kapitałowych.

(4)  Papiery typu SBBS nie wiążą się z żadnym uwspólnieniem ryzyka i strat przez państwa członkowskie, ponieważ państwa te nie będą udzielać sobie wzajemnie gwarancji na swoje zobowiązania w ramach portfela obligacji skarbowych stanowiącego podstawę papierów typu SBBS. Umożliwienie pojawienia się papierów typu SBBS na rynku nie wiąże się również z żadnymi zmianami w obecnym traktowaniu regulacyjnym ekspozycji z tytułu długu państwowego.

(5)  Aby osiągnąć cele geograficznej dywersyfikacji ryzyka w ramach unii bankowej i rynku wewnętrznego, portfel bazowy papierów typu SBBS powinien składać się z obligacji skarbowych państw członkowskich, których walutą jest euro. Aby uniknąć ryzyka walutowego, należy zezwolić na włączenie do portfela bazowego papierów typu SBBS jedynie obligacji skarbowych denominowanych w euro wyemitowanych przez państwa członkowskie, których walutą jest euro. Aby zapewnić, by obligacje skarbowe każdego państwa członkowskiego należącego do strefy euro były uwzględniane w tworzeniu papierów typu SBBS zgodnie z udziałem każdego państwa członkowskiego w ogólnej stabilności strefy euro, względna waga udziału poszczególnych krajowych obligacji skarbowych w portfelu bazowym papierów typu SBBS powinna być bardzo zbliżona do względnej wagi udziału krajowych banków centralnych poszczególnych państw członkowskich w kluczu subskrypcji kapitału Europejskiego Banku Centralnego.

(6)  Aby zapewnić wysokiej jakości aktywa o niskim ryzyku i jednocześnie zaspokoić różne poziomy apetytu inwestorów na ryzyko, emisja papierów typu SBBS powinna składać się zarówno z transzy uprzywilejowanej, jak i z jednej lub kilku transz podporządkowanych. Transza uprzywilejowana, odpowiadająca 70 % wartości nominalnej emisji papierów typu SBBS, powinna utrzymywać wskaźnik oczekiwanej straty emisji SBBS na poziomie odpowiadającym najbezpieczniejszym obligacjom skarbowym w strefie euro, z uwzględnieniem ryzyka i korelacji obligacji skarbowych w portfelu bazowym stanowiącym podstawę papierów typu SBBS. Transze podporządkowane powinny zapewniać ochronę transzy uprzywilejowanej. ▌Aby ograniczyć ryzyko związane z transzą najbardziej podporządkowaną (transzą ponoszącą straty przed jakąkolwiek inną transzą), wartość nominalna transzy najbardziej podporządkowanej powinna jednak wynosić co najmniej 5 % pozostającej do spłaty wartości nominalnej całej emisji papierów typu SBBS. Biorąc pod uwagę szczególną złożoność produktu, nabycie przez konsumentów detalicznych powinno być przewidziane tylko dla transz uprzywilejowanych, a nie dla transz najbardziej podporządkowanych.

(7)  Aby zapewnić integralność emisji papierów typu SBBS i w jak największym stopniu ograniczyć ryzyko związane z utrzymywaniem portfela bazowego obligacji skarbowych i zarządzaniem nim, terminy zapadalności bazowych obligacji skarbowych należy ściśle dostosować do terminu zapadalności papierów typu SBBS, a skład portfela bazowego obligacji skarbowych powinien być stały w ciągu całego cyklu życia SBBS.

(8)  Standardowy skład portfela bazowego stanowiącego podstawę papierów typu SBBS może utrudnić lub zahamować emisję papierów typu SBBS, gdy obligacje skarbowe jednego lub większej liczby państw członkowskich nie będą dostępne na rynku. Z tego powodu powinno być możliwe wyłączenie obligacji skarbowych danego państwa członkowskiego z przyszłych emisji papierów typu SBBS w okresie znacznego ograniczenia emisji obligacji skarbowych przez to państwo członkowskie w związku ze zmniejszoną potrzebą emisji długu publicznego lub utrudnionym dostępem do rynku.

(9)  Aby zapewnić wystarczającą jednolitość papierów typu SBBS, wyłączenie obligacji skarbowych danego państwa członkowskiego z portfela bazowego obligacji skarbowych oraz ponowne ich włączenie do tego portfela powinny być dopuszczalne wyłącznie na podstawie decyzji Komisji – w celu zapewnienia, by wszystkie papiery typu SBBS wyemitowane w tym samym czasie posiadały ten sam portfel bazowy obligacji skarbowych. Papiery typu SBBS to nowe produkty, dlatego – w celu zapewnienia ciągłości emisji papierów typu SBBS na rynku – uzasadnione jest ustanowienie mechanizmu podejmowania decyzji w odpowiednim czasie, mającego na celu dostosowanie bazowego portfela papierów typu SBBS w sytuacjach, w których państwo członkowskie nie posiada już dostępu do rynku. Dodatkowo komentatorzy i zainteresowane strony wyrażają obawy dotyczące potencjalnie negatywnego wpływu na płynność rynków bazowych obligacji skarbowych, które należy należycie wziąć pod uwagę. W tym celu niniejsze rozporządzenie nakłada na Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych – ESMA) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010(5) obowiązek monitorowania rynków papierów typu SBBS i bazowych obligacji skarbowych pod kątem oznak zakłóceń.

(9a)  Na podstawie uwag ESMA i w oparciu o jego sprawozdania Komisja powinna być uprawniona do przedstawienia jasnej definicji „płynności rynku” i metody jej obliczania, a także do ustalenia kryteriów, według których ESMA miałby ocenić, czy państwo członkowskie nie posiada już dostępu do rynku do celów niniejszego rozporządzenia. Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 290 TFUE. Przygotowując i opracowując taki akt delegowany, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(10)  Stała wielkość transzy uprzywilejowanej w każdej emisji papierów typu SBBS może zostać zmniejszona w przypadku przyszłych emisji papierów typu SBBS, jeżeli z uwagi na niekorzystne zmiany na rynku, które poważnie zakłócają funkcjonowanie rynków państwowych instrumentów dłużnych w państwie członkowskim lub w Unii, wymagane jest zmniejszenie wielkości transzy w celu zapewnienia stałej wysokiej jakości kredytowej i niskiego ryzyka transzy uprzywilejowanej. Po ustąpieniu takich niekorzystnych zmian na rynku wielkość transzy uprzywilejowanej w przypadku przyszłych emisji papierów typu SBBS powinna zostać przywrócona do wartości początkowej wynoszącej 70 %. ▌

(11)  Inwestorzy powinni być chronieni w jak największym stopniu przed ryzykiem niewypłacalności instytucji, która nabywa obligacje skarbowe („pierwotny nabywca”) w celu zgromadzenia portfela bazowego stanowiącego podstawę papierów typu SBBS. Z tego powodu możliwość emitowania papierów typu SBBS powinny mieć jedynie spółki celowe zajmujące się wyłącznie emisją papierów typu SBBS i zarządzaniem nimi oraz nieprowadzące żadnej innej działalności, np. w zakresie udzielania kredytów. Z tego samego powodu spółki celowe powinny podlegać rygorystycznym wymogom dotyczącym segregacji aktywów.

(12)  W celu zarządzania ograniczonymi niedopasowaniami terminów zapadalności w okresie pomiędzy otrzymaniem wpływów z tytułu obsługi długu wchodzącego w skład portfela bazowego a terminami wypłaty na rzecz inwestorów inwestujących w papiery typu SBBS, spółki celowe powinny mieć możliwość inwestowania wpływów z tytułu obsługi długu wchodzącego w skład portfela bazowego obligacji skarbowych stanowiącego podstawę papierów typu SBBS wyłącznie w instrumenty pieniężne i wysoce płynne instrumenty finansowe o niskim ryzyku rynkowym i kredytowym.

(12a)  Państwa członkowskie powinny zapewnić, by w przypadku gdy spółki celowe posiadają obligacje skarbowe, pakiety te były traktowane w ten sam sposób jak wszystkie inne pakiety tych samych obligacji skarbowych lub innych obligacji skarbowych wyemitowanych na tych samych warunkach.

(13)  Jedynie produkty spełniające przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wymogi dotyczące składu i terminu zapadalności portfela bazowego, wielkości transzy uprzywilejowanej i transzy podporządkowanej, których emisja jest zgodna z systemem nadzoru, powinny być objęte przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu traktowaniem regulacyjnym▌.

(14)  System certyfikacji przez ESMA powinien zapewniać zgodność emisji papierów typu SBBS z wymogami niniejszego rozporządzenia. ESMA powinien zatem prowadzić wykaz certyfikowanych papierów typu SBBS, umożliwiając inwestorom sprawdzenie, czy produkt oferowany na sprzedaż jako papier typu SBBS to rzeczywiście produkt typu SBBS. Z tego samego powodu ESMA powinien umieścić w tym wykazie informację, czy nałożono jakiekolwiek sankcje dotyczące papierów typu SBBS, oraz usuwać z tego wykazu produkty, które uznano za naruszające przepisy niniejszego rozporządzenia.

(15)  Inwestorzy powinni móc polegać na certyfikacji papierów typu SBBS przez ESMA oraz na informacjach dostarczanych przez spółki celowe. Informacje na temat papierów typu SBBS i obligacji skarbowych w portfelu bazowym stanowiącym podstawę papierów typu SBBS powinny pozwalać inwestorom na zrozumienie, ocenę i porównanie transakcji na papierach typu SBBS bez polegania wyłącznie na stronach trzecich, w tym agencjach ratingowych. Możliwość ta powinna pozwolić inwestorom na ostrożne działanie i efektywne prowadzenie badań due diligence. Informacje na temat papierów typu SBBS powinny być zatem nieodpłatnie dostępne dla inwestorów, w formie dokumentów opracowanych w oparciu o jednolity wzór, na stronie internetowej zapewniającej ciągłą dostępność.

(16)  Aby zapobiec nadużyciom i zapewnić utrzymanie zaufania do papierów typu SBBS, ESMA powinien określić odpowiednie sankcje administracyjne i środki zaradcze w przypadku umyślnych lub wynikających z zaniedbania naruszeń wymogów dotyczących powiadamiania o papierach typu SBBS lub wymogów dotyczących produktu, którymi są objęte papiery typu SBBS.

(17)  Inwestorzy z różnych sektorów finansowych powinni mieć możliwość inwestowania w papiery typu SBBS na tych samych warunkach, na jakich inwestują w bazowe obligacje skarbowe państw strefy euro, z wyjątkiem inwestycji banków w transze podporządkowane papierów typu SBBS. Należy zatem zmienić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE(6), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013(7), dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE(8) oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341(9) w celu zapewnienia papierom typu SBBS takiego samego traktowania regulacyjnego, jakie stosuje się do ich aktywów bazowych w poszczególnych sektorach finansowych objętych regulacjami.

(18)  W celu zapewnienia stabilności finansowej i zaufania inwestorów oraz wspierania płynności istotne znaczenie ma odpowiedni i skuteczny nadzór nad rynkami papierów typu SBBS. W tym celu ESMA powinien być informowany o emisji papierów typu SBBS i powinien otrzymywać od spółek celowych wszelkie istotne informacje niezbędne do wykonywania powierzonych mu zadań nadzorczych. Nadzór nad przestrzeganiem niniejszego rozporządzenia powinien być sprawowany przede wszystkim w celu zapewnienia ochrony inwestorów oraz, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do aspektów, które mogą być związane z emisją i utrzymywaniem papierów typu SBBS przez podmioty finansowe objęte regulacjami.

(19)  Krajowe właściwe organy podmiotów zaangażowanych w gromadzenie papierów typu SBBS lub w rynek papierów typu SBBS oraz ESMA powinny ściśle koordynować prowadzony przez siebie nadzór i zapewniać spójność swoich decyzji. ▌

(20)  Biorąc pod uwagę fakt, że papiery typu SBBS są nowymi produktami, których wpływ na rynki bazowych skarbowych papierów dłużnych nie jest znany, wskazane jest, aby Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) oraz właściwe organy krajowe i wyznaczone organy ds. instrumentów makroostrożnościowych nadzorowały rynek papierów typu SBBS. W tym celu ERRS powinna korzystać z uprawnień przyznanych jej na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010(10) oraz, w stosownych przypadkach, powinna – na potrzeby właściwych organów – wydawać ostrzeżenia i przedstawiać sugestie dotyczące działań naprawczych.

(21)  Jako że ESMA jest organem dysponującym wysoce specjalistyczną wiedzą na temat rynków papierów wartościowych, stosowne jest powierzenie temu organowi opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych dotyczących: rodzajów inwestycji, które spółka celowa może dokonywać z wykorzystaniem wpływów ze spłaty kwoty głównej lub płatności odsetek z tytułu obligacji skarbowych wchodzących w skład portfela bazowego stanowiącego podstawę papierów typu SBBS; informacji, które spółka celowa ma dostarczać ESMA w celu zgłoszenia emisji papierów typu SBBS i ich certyfikacji; informacji dostarczanych przed przeniesieniem papierów typu SBBS; oraz obowiązków w zakresie współpracy i wymiany informacji między właściwymi organami. Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia tych standardów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(22)  Komisja powinna również być uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, w odniesieniu do wymogów w zakresie powiadamiania dotyczących spółek celowych przed emisją papierów typu SBBS.

(23)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do podejmowania decyzji dotyczących tego, czy obligacje skarbowe danego państwa członkowskiego powinny zostać wycofane z portfela bazowego stanowiącego podstawę papierów typu SBBS lub do niego włączone, oraz decyzji dotyczących tego, czy należy zmienić wielkość transzy uprzywilejowanej przyszłych emisji papierów typu SBBS. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011(11).

(24)  Jako że cel niniejszego rozporządzenia nie może zostać osiągnięty przez państwa członkowskie w wystarczającym stopniu, ponieważ powstanie rynku papierów typu SBBS zależy od usunięcia przeszkód wynikających ze stosowania prawodawstwa unijnego, a równe szanse na rynku wewnętrznym dla wszystkich inwestorów instytucjonalnych i podmiotów zaangażowanych w działalność związaną z emisją papierów typu SBBS mogą zostać osiągnięte wyłącznie na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział 1

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się ogólne ramy dla papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi („papierów typu SBBS”).

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pierwotnych nabywców, spółek celowych, inwestorów i wszelkich innych podmiotów zaangażowanych w emisję lub utrzymywanie papierów typu SBBS.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

(1)  „właściwy organ” oznacza organ publiczny lub podmiot oficjalnie uznany na mocy prawa krajowego, uprawniony na mocy prawa krajowego lub unijnego do wykonywania zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu;

(2)  „obligacja skarbowa” oznacza dowolny instrument dłużny emitowany przez rząd centralny państwa członkowskiego, denominowany i finansowany w walucie krajowej tego państwa członkowskiego, o pierwotnym terminie zapadalności wynoszącym co najmniej jeden rok;

(3)  „papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi” lub „papiery typu SBBS” oznaczają instrumenty finansowe denominowane w euro, których ryzyko kredytowe związane jest z ekspozycją na portfel obligacji skarbowych i które spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia;

(4)  „spółka celowa” oznacza osobę prawną inną niż pierwotny nabywca, która emituje papiery typu SBBS i prowadzi działania związane z bazowym portfelem obligacji skarbowych zgodnie z art. 7 i 8 niniejszego rozporządzenia;

(5)  „pierwotny nabywca” oznacza osobę prawną, która nabywa obligacje skarbowe na własny rachunek, a następnie przenosi te obligacje skarbowe do spółki celowej w celu emisji papierów typu SBBS;

(6)  „inwestor” oznacza osobę fizyczną lub prawną utrzymującą papiery typu SBBS;

(7)  „transza” oznacza ustalony umownie segment ryzyka kredytowego związanego z portfelem bazowym obligacji skarbowych stanowiącym podstawę papierów typu SBBS, który to segment obarczony jest ryzykiem większej lub mniejszej straty kredytowej niż pozycja o tej samej wartości w innym segmencie tego ryzyka kredytowego;

(8)  „transza uprzywilejowana” oznacza transzę w ramach danej emisji papierów typu SBBS, która obarczana jest stratami dopiero po obarczeniu stratami wszystkich transz podporządkowanych tej emisji papierów typu SBBS;

(9)  „transza podporządkowana” oznacza każdą transzę w ramach emisji papierów typu SBBS, która obarczana jest stratami przed transzą uprzywilejowaną;

(10)  „transza najbardziej podporządkowana” oznacza transzę w ramach emisji papierów typu SBBS, która obarczana jest stratami przed jakąkolwiek inną transzą.

Rozdział 2

Skład, termin zapadalności i struktura papierów typu SBBS

Artykuł 4

Skład portfela bazowego

1.  Portfel bazowy emisji papierów typu SBBS składa się wyłącznie z następujących elementów:

(a)  obligacji skarbowych państw członkowskich, których walutą jest euro;

(b)  wpływów z wykupu tych obligacji skarbowych.

2.  Waga udziału obligacji skarbowych każdego państwa członkowskiego w portfelu bazowym papierów typu SBBS („waga wyjściowa”) jest równa względnej wadze wkładu tego państwa członkowskiego do Europejskiego Banku Centralnego (EBC), zgodnie z kluczem subskrypcji kapitału wpłaconego EBC przez krajowe banki centralne państw członkowskich określonym w art. 29 Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Spółki celowe mogą jednak stosować odchylenia od wartości nominalnej obligacji skarbowych poszczególnych państw członkowskich wynikającej z zastosowania wagi wyjściowej, w maksymalnym zakresie dziesięciu procent.

3.  Od chwili pierwszej certyfikacji papierów typu SBBS ESMA niezwłocznie rozpoczyna monitorowanie i ciągłą ocenę tego, czyzachodzi którakolwiek z poniższych sytuacji:

a)  w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy („okres odniesienia”) państwo członkowskie wyemitowało mniej niż połowę kwoty obligacji skarbowych wynikającej z jego względnej wagi określonej zgodnie z ust. 2, pomnożonej przez łączną kwotę papierów typu SBBS wyemitowanych w ciągu dwunastu miesięcy poprzedzających okres odniesienia;

aa)   emisja papierów typu SBBS ma istotny negatywny wpływ na płynność rynku obligacji skarbowych państwa członkowskiego włączonych do portfela bazowego;

b)  w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy państwo członkowskie sfinansowało co najmniej połowę swoich rocznych potrzeb finansowych dzięki oficjalnej pomocy finansowej wspierającej realizację programu dostosowań makroekonomicznych, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013(12) lub z jakiegokolwiek powodu państwo członkowskie nie posiada już dostępu do rynku.

Do celów akapitu pierwszego lit. aa) „płynność rynku” określa się przy uwzględnieniu – jako kryterium minimalne – danych z trzech poprzednich miesięcy na temat szerokości i głębokości rynku popartych małą różnicą pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży, dużym wolumenem obrotu oraz dużą liczbą różnego rodzaju uczestników rynku.

Do celów akapitu pierwszego lit. aa) Komisja przyjmuje w terminie... [6 miesięcy po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] akt delegowany zgodnie z art. 24a w celu przedstawienia jasnej definicji i metody obliczania „płynności rynkowej” do celów niniejszego rozporządzenia.

Do celów akapitu pierwszego lit. b) Komisja przyjmuje w terminie... [6 miesięcy po dacie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] akt delegowany zgodnie z art. 24a w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie kryteriów, na podstawie których ESMA ocenia, czy państwo członkowskie nie posiada już dostępu do rynku.

3a.  ESMA na bieżąco monitoruje i ocenia, czy państwo członkowskie, którego obligacje skarbowe są włączone do portfela bazowego danego papieru typu SBBS, nie ma już dostępu do rynku lub przystąpiło do programu dostosowań makroekonomicznych, czy emisja papierów typu SBBS miała zdecydowany negatywny wpływ na płynność rynkową i czy wagi wyjściowe państw członkowskich o ograniczonej dostępności obligacji skarbowych utrudniają emisję nowych papierów typu SBBS lub czy ustała którakolwiek z tych sytuacji.

W przypadku gdy ESMA, w porozumieniu z ERRS, stwierdzi, że zachodzi sytuacja, o której mowa w ust. 3 akapit pierwszy lit. a) lub aa), może zwrócić się do Komisji o dostosowanie wag wyjściowych obligacji państw członkowskich, które są włączone do portfela bazowego.

Jeżeli ESMA, w porozumieniu z ERRS, stwierdzi, że zachodzi sytuacja, o której mowa w ust. 3 akapit pierwszy lit. b), może zwrócić się do Komisji o wyłączenie danego państwa członkowskiego z portfela bazowego papieru typu SBBS lub o dostosowanie wag wyjściowych obligacji państw członkowskich, które są włączone do portfela bazowego.

Jeżeli ESMA, w porozumieniu z ERRS, stwierdzi, że nie zachodzi już sytuacja, o której mowa w ust. 3 akapit pierwszy lit. a)-b), może zwrócić się do Komisji o ponowne włączenie obligacji danego państwa członkowskiego do portfela bazowego papieru typu SBBS lub o dostosowanie wag wyjściowych obligacji państw członkowskich, które są włączone do portfela bazowego.

W ciągu 48 godzin od złożenia wniosku, o którym mowa w akapicie drugim, trzecim i czwartym i na podstawie uzasadnienia i dowodów przedstawionych przez ESMA Komisja podejmuje jedno z następujących działań:

a)  przyjmuje akt wykonawczy, który wyklucza obligacje skarbowe danego państwa członkowskiego z portfela bazowego papieru typu SBBS albo dostosowuje wagi wyjściowe odpowiednich państw członkowskich;

b)  przyjmuje akt wykonawczy odrzucający proponowane wyłączenie lub dostosowanie wag wyjściowych odpowiednich państw członkowskich; lub

c)  przyjmuje akt wykonawczy włączający ponownie obligacje danego państwa członkowskiego do portfela bazowego papieru typu SBBS, dostosowując wagi wyjściowe obligacji państw członkowskich, które są włączone do portfela bazowego.

3b.  Każdy akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 3a niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

W przypadku gdy państwo członkowskie zostaje wyłączone z portfela bazowego papieru typu SBBS w następstwie przyjęcia aktu wykonawczego na podstawie ust. 3a, wagi wyjściowe obligacji skarbowych pozostałych państw członkowskich są ustalane w drodze wyłączenia obligacji skarbowych państwa, o którym mowa w ust. 3a, oraz przy zastosowaniu metody obliczeniowej określonej w ust. 2. W przypadku gdy zastosowanie ma akt wykonawczy zgodnie z ust. 3a, a wagi wyjściowe są korygowane, wówczas stosuje się wagi wyjściowe zgodnie z aktem wykonawczym.

Wyłączenie lub dostosowanie zachowuje ważność przez początkowy okres jednego miesiąca. Komisja może, po konsultacji z ESMA, przedłużyć wyłączenie lub dostosowanie wag wyjściowych, o których mowa w niniejszym artykule, o dodatkowe okresy jednego miesiąca w drodze aktu wykonawczego. Jeżeli wyłączenie lub dostosowanie nie zostanie przedłużone przed upływem początkowego okresu albo każdego kolejnego okresu przedłużenia, wygasa ono automatycznie.

3c.  EBC jest informowany w odpowiednim czasie o wszelkich decyzjach podjętych na mocy ust. 3a i 3b.

Artykuł 5

Termin zapadalności aktywów bazowych

1.  Transze papierów typu SBBS, które są częścią tej samej emisji, mają jeden pierwotny termin zapadalności. Ten termin zapadalności jest równy rezydualnemu terminowi zapadalności obligacji skarbowej o najdłuższym rezydualnym terminie zapadalności w ramach portfela bazowego lub jest o maksymalnie jeden dzień dłuższy od tego terminu.

2.  Rezydualny termin zapadalności wszystkich obligacji skarbowych w portfelu bazowym stanowiącym podstawę papierów typu SBBS nie może być krótszy o więcej niż sześć miesięcy od rezydualnego terminu zapadalności obligacji skarbowej o najdłuższym rezydualnym terminie zapadalności w tym portfelu.

Artykuł 6

Struktura transz, płatności i straty

1.  Emisja papierów typu SBBS składa się z jednej transzy uprzywilejowanej i jednej lub wielu transz podporządkowanych. Pozostająca do spłaty wartość nominalna transzy uprzywilejowanej wynosi 70 procent pozostającej do spłaty wartości nominalnej całej emisji papierów typu SBBS. Liczba i pozostające do spłaty wartości nominalne transz podporządkowanych są określane przez spółkę celową, z zastrzeżeniem, że wartość nominalna transzy najbardziej podporządkowanej musi wynosić co najmniej pięć procent pozostającej do spłaty wartości nominalnej całej emisji papierów typu SBBS.

2.  W przypadku gdy niekorzystny rozwój sytuacji poważnie zakłóca funkcjonowanie rynków państwowych instrumentów dłużnych w państwie członkowskim lub w Unii, a Komisja potwierdziła takie zakłócenie zgodnie z ust. 4, spółki celowe obniżają pozostającą do spłaty wartość nominalną transzy uprzywilejowanej do sześćdziesięciu procent dla wszystkich emisji papierów typu SBBS wyemitowanych po takim potwierdzeniu.

W przypadku gdy Komisja zgodnie z ust. 4 potwierdziła, że zakłócenie to przestało występować, ust. 1 stosuje się do wszystkich emisji papierów typu SBBS wyemitowanych po takim potwierdzeniu.

3.  ESMA monitoruje i ocenia, czy sytuacja, o której mowa w ust. 2, zaistniała lub ustała, oraz informuje o tym Komisję.

4.  Komisja może przyjąć akt wykonawczy stwierdzający, że sytuacja, o której mowa w ust. 2, zaistniała lub ustała. Ten akt wykonawczy jest przyjmowany zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

5.  Płatności z tytułu papierów typu SBBS zależą od płatności z tytułu portfela bazowego obligacji skarbowych.

6.  Podział strat i kolejność płatności są określane według transz emisji papierów typu SBBS i ustalane dla całego cyklu życia emisji papierów typu SBBS.

Straty są ujmowane i przypisywane w momencie ich powstania.

Artykuł 7

Emisja papierów typu SBBS i obowiązki spółek celowych

1.  Spółki celowe spełniają wszystkie poniższe wymogi:

a)  mają siedzibę w Unii;

b)  ich działalność ogranicza się do emitowania i obsługi emisji papierów typu SBBS oraz zarządzania portfelem bazowym tych emisji papierów typu SBBS zgodnie z art. 4, 5, 6 i 8;

c)  spółki celowe ponoszą wyłączną odpowiedzialność za świadczenie usług i prowadzenie działalności, o których mowa w lit. b).

2.  Spółki celowe posiadają pełne prawa własności do portfela bazowego emisji papierów typu SBBS.

Portfel bazowy emisji papierów typu SBBS stanowi uzgodnienie dotyczące zabezpieczenia finansowego w formie gwarancji w rozumieniu art. 2 lit. c) dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(13), które zabezpiecza zobowiązania finansowe spółki celowej wobec inwestorów inwestujących w daną emisję papierów typu SBBS.

Utrzymywanie papierów typu SBBS z określonej emisji tych papierów nie daje żadnych praw ani roszczeń do aktywów spółki celowej emitującej daną emisję papierów typu SBBS, które wykraczają poza portfel bazowy tej emisji i dochód uzyskany z utrzymywania danych papierów typu SBBS.

Żadne zmniejszenie wartości portfela bazowego obligacji skarbowych lub wpływów z tego portfela nie stanowi podstawy do roszczeń z tytułu odpowiedzialności ze strony inwestorów.

3.  Spółka celowa prowadzi ewidencję i rachunkowość w sposób pozwalający jej na:

a)  oddzielenie własnych aktywów i zasobów finansowych od aktywów i zasobów finansowych portfela bazowego emisji papierów typu SBBS oraz związanych z nimi wpływów;

b)  oddzielenie portfeli bazowych i wpływów z poszczególnych emisji papierów typu SBBS;

c)  oddzielenie pozycji utrzymywanych przez poszczególnych inwestorów lub pośredników;

d)  weryfikowanie, czy liczba papierów typu SBBS w jednej emisji jest w każdym momencie równa sumie papierów typu SBBS utrzymywanych przez wszystkich inwestorów lub pośredników w danej emisji;

e)  weryfikowanie, czy pozostająca do spłaty wartość nominalna papierów typu SBBS w jednej emisji jest równa pozostającej do spłaty wartości nominalnej portfela bazowego obligacji skarbowych w danej emisji.

4.  Zgodnie z sekcją B pkt 1 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE(14) oraz sekcją A pkt 2 załącznika do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014(15) spółki celowe przechowują obligacje skarbowe, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), wyłącznie w bankach centralnych, centralnych depozytach papierów wartościowych, uprawnionych instytucjach kredytowych lub uprawnionych firmach inwestycyjnych.

4a.  Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku gdy spółki celowe posiadają obligacje skarbowe, pakiety te były traktowane w ten sam sposób jak wszystkie inne pakiety tych samych obligacji skarbowych lub innych obligacji skarbowych wyemitowanych na tych samych warunkach.

Artykuł 8

Polityka inwestycyjna

1.  Spółka celowa inwestuje płatności z tytułu kwoty głównej lub odsetek od obligacji skarbowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), które to płatności są należne przed płatnościami z tytułu odsetek lub kwoty głównej w ramach papierów typu SBBS, wyłącznie w instrumenty pieniężne lub denominowane w euro ekwiwalenty środków pieniężnych możliwe do upłynnienia w ciągu jednego dnia przy minimalnym spadku ceny.

Zgodnie z sekcją B pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE oraz sekcją A pkt 2 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 909/2014 spółka celowa przechowuje kwoty płatności, o których mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie w bankach centralnych, centralnych depozytach papierów wartościowych, uprawnionych instytucjach kredytowych lub uprawnionych firmach inwestycyjnych.

2.  Spółka celowa nie może zmieniać portfela bazowego stanowiącego podstawę papierów typu SBBS do terminu zapadalności tych papierów typu SBBS.

3.  ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu doprecyzowania, które instrumenty finansowe można uznać za wysoce płynne oraz charakteryzujące się minimalnym ryzykiem rynkowym i kredytowym zgodnie z ust. 1. ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie [6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Rozdział 3

Użycie określenia „papiery typu SBBS” oraz wymogi dotyczące powiadamiania, przejrzystości i informacji

Artykuł 9

Użycie określenia „papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi”

Określenie „papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi” lub „papiery typu SBBS” może być używane wyłącznie w odniesieniu do produktów finansowych, które spełniają wszystkie poniższe warunki:

a)  produkt finansowy zawsze spełnia wymogi art. 4, 5 i 6;

aa)  spółka celowa stale spełnia wymogi art. 7 i 8;

b)  ESMA certyfikował dany produkt finansowy zgodnie z art. 10 ust. 1 i produkt ten został umieszczony w wykazie, o którym mowa w art. 10 ust. 2.

Artykuł 10

Wymogi dotyczące zgłoszenia papierów typu SBBS

1.  Co najmniej na tydzień przed wyemitowaniem emisji papierów typu SBBS spółka celowa przedkłada wniosek o certyfikację papieru typu SBBS powiadamiając ESMA, za pomocą formularza, o którym mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, że emisja papierów typu SBBS spełnia wymogi określone w art. 4, 5 i 6. ESMA niezwłocznie informuje o tym organ właściwy dla spółki celowej.

1a.  Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawiera wyjaśnienie przez spółkę celową, w jaki sposób spółka spełnia każdy z wymogów określonych w art. 4, 5, 6, 7 i 8.

1b.  ESMA certyfikuje emisję papieru typu SBBS tylko w przypadku, gdy jest w pełni przekonany, że składająca wniosek spółka celowa i emisja papieru typu SBBS są zgodne ze wszystkimi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. ESMA informuje składającą wniosek spółkę celową bez zbędnej zwłoki, czy certyfikat został wydany, czy nie.

2.  ESMA prowadzi na swojej oficjalnej stronie internetowej wykaz wszystkich emisji papierów typu SBBS certyfikowanych przez ESMA. ESMA na bieżąco aktualizuje ten wykaz i usuwa z niego wszelkie emisje papierów typu SBBS, które nie są już uważane za emisje papierów typu SBBS w następstwie decyzji ESMA zgodnie z art. 15.

3.  ▌ESMA niezwłocznie odnotowuje w wykazie, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, nałożenie w odniesieniu do danych papierów typu SBBS sankcji administracyjnych, o których mowa w art. 16 i od których nie można się już odwołać.

3a.  ESMA cofa certyfikat dla emisji papierów typu SBBS, jeżeli spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:

a)  spółka celowa wyraźnie zrzeka się certyfikacji lub nie skorzystała z tej certyfikacji w terminie sześciu miesięcy od daty certyfikacji;

b)  spółka celowa uzyskała certyfikację, składając fałszywe oświadczenia, lub uzyskała ją w jakikolwiek inny sposób sprzeczny z prawem;

c)  emisja papierów typu SBBS nie spełnia już warunków, na podstawie których udzielono certyfikacji.

Cofnięcie certyfikacji staje się bezzwłocznie skuteczne na terytorium całej Unii.

4.  ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu sprecyzowania informacji, o których mowa w ust. 1.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie [6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

5.  ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu ustanowienia szablonów formularzy do wykorzystania przy przekazywaniu informacji, o których mowa w ust. 1.

ESMA przedstawia Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych w terminie [6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisji jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 11

Wymogi dotyczące przejrzystości

1.  Spółka celowa niezwłocznie przekazuje inwestorom i ESMA następujące informacje:

a)  informacje na temat portfela bazowego, które są niezbędne do stwierdzenia, czy produkt finansowy spełnia wymogi art. 4, 5 i 6;

b)  szczegółowy opis kolejności płatności z tytułu transz emisji papierów typu SBBS;

c)  w przypadku gdy nie sporządzono prospektu zgodnie z art. 1 ust. 4, art. 1 ust. 5 lub art. 3 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129(16), zestawienie głównych cech papierów typu SBBS, w tym, w stosownych przypadkach, szczegółowe informacje dotyczące charakterystyki ekspozycji, przepływów pieniężnych i kaskady strat;

d)  powiadomienie i certyfikację, o których mowa w odpowiednio art. 10 ust. 1 i art.10 ust.1b.

Informacje, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, są udostępniane najpóźniej miesiąc po terminie płatności odsetek od papierów typu SBBS.

2.  Spółka celowa udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1, na stronie internetowej, która:

a)  posiada dobrze funkcjonujący system kontroli jakości danych;

b)  podlega odpowiednim standardom zarządzania oraz jest utrzymywana i obsługiwana zgodnie ze strukturą organizacyjną, która zapewnia ciągłość i prawidłowe funkcjonowanie danej strony internetowej;

c)  podlega systemom, środkom kontroli i procedurom, które identyfikują wszystkie istotne źródła ryzyka operacyjnego;

d)  obejmuje systemy, które zapewniają ochronę i integralność otrzymanych informacji oraz szybką rejestrację tych informacji;

e)  umożliwia przechowywanie informacji przez co najmniej pięć lat po upływie terminu zapadalności każdej emisji papierów typu SBBS.

Spółka celowa podaje informacje, o których mowa w ust. 1, oraz wskazuje miejsce ich udostępniania w dokumentacji dotyczącej papierów typu SBBS dostarczanej inwestorom.

Artykuł 12

Wymogi dotyczące informacji

1.  Przed przeniesieniem papierów typu SBBS jednostka przekazująca dostarcza jednostce przejmującej wszystkie poniższe informacje:

a)  informacje dotyczące procedury alokacji wpływów z portfela bazowego obligacji skarbowych do poszczególnych transz emisji papierów typu SBBS, w tym w następstwie braku płatności z tytułu aktywów bazowych lub w związku z przewidywanym brakiem płatności z tytułu tych aktywów;

b)  informacje dotyczące sposobu przypisania inwestorom praw głosu związanych z ofertą wymiany w przypadku faktycznego lub przewidywanego braku płatności z tytułu obligacji skarbowych znajdujących się w portfelu bazowym oraz dotyczące sposobu przypisania wszelkich strat wynikających z braku płatności z tytułu danego zadłużenia do poszczególnych transz emisji papierów typu SBBS.

2.  ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu sprecyzowania informacji, o których mowa w ust. 1.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie [6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Rozdział 4

Nadzór nad produktem

Artykuł 13

Nadzór sprawowany przez ESMA

1.  ESMA jest właściwym organem odpowiedzialnym za nadzór nad przestrzeganiem ▌ wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

2.  ESMA posiada uprawnienia nadzorcze i dochodzeniowe oraz uprawnienia do nakładania sankcji umożliwiające mu wykonywanie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

ESMA musi mieć co najmniej uprawnienia do:

a)  żądania dostępu do wszelkich dokumentów w dowolnej formie w zakresie, w jakim odnoszą się one do papierów typu SBBS, oraz do otrzymywania lub pobierania ich kopii;

b)  żądania od spółki celowej niezwłocznego przekazania informacji;

c)  żądania od dowolnej osoby informacji związanych z działalnością spółki celowej;

d)  przeprowadzania niezapowiedzianych lub zapowiedzianych kontroli na miejscu;

e)  podejmowania odpowiednich środków w celu zapewnienia dalszego przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia przez spółkę celową;

f)  wydawania nakazów mających na celu zapewnienie przestrzegania przez spółkę celową przepisów niniejszego rozporządzenia oraz powstrzymania się od powtórzenia wszelkich działań naruszających przepisy niniejszego rozporządzenia.

▌

Artykuł 14

Współpraca między właściwymi organami a ESMA

1.  Właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad podmiotami gromadzącymi papiery typu SBBS lub w inny sposób uczestniczącymi w rynku papierów typu SBBS i ESMA ściśle ze sobą współpracują i wymieniają informacje w celu wykonywania swoich obowiązków. W szczególności właściwe organy i ESMA ściśle koordynują swoje działania nadzorcze w celu wykrywania naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz stosowania w stosunku do tych naruszeń środków naprawczych, a także w celu opracowywania i promowania najlepszych praktyk, ułatwiania współpracy, promowania spójnej interpretacji i zapewniania ocen przekrojowych obejmujących wiele jurysdykcji w przypadku jakichkolwiek sporów.

Aby ułatwić właściwym organom korzystanie z uprawnień oraz zapewnić spójne stosowanie i egzekwowanie obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu, ESMA działa w ramach uprawnień określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1095/2010.

2.  Właściwy organ, który ma jasne i wyraźne podstawy, by sądzić, że spółka celowa narusza przepisy niniejszego rozporządzenia, niezwłocznie przekazuje szczegółowe informacje ESMA. ESMA stosuje odpowiednie środki, obejmujące decyzję, o której mowa w art. 15.

3.  Jeżeli spółka celowa nadal prowadzi działalność w sposób wyraźnie naruszający przepisy niniejszego rozporządzenia pomimo środków zastosowanych przez ESMA, ESMA może ▌zastosować wszelkie odpowiednie środki w celu ochrony inwestorów, łącznie z zakazem dalszego wprowadzania przez spółkę celową papierów typu SBBS do obrotu na terytorium podlegającym jurysdykcji tego organu oraz podjęciem decyzji, o której mowa w art. 15.

Artykuł 15

Niewłaściwe posługiwanie się określeniem „papiery typu SBBS”

1.  Jeżeli istnieją powody, by sądzić, że spółka celowa posługuje się określeniem „papiery typu SBBS” z naruszeniem przepisów art. 9, aby wprowadzać do obrotu produkt niespełniający wymogów określonych w tym artykule, ESMA postępuje zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 2.

2.  W terminie 15 dni od otrzymania informacji o ewentualnym naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, ESMA podejmuje decyzję o tym, czy doszło do naruszenia przepisów art. 9, oraz powiadamia o tym inne odpowiednie właściwe organy, w tym również właściwe organy właściwe dla inwestorów, o ile są one znane. ▌

▌

Jeżeli ESMA uzna, że naruszenie przez spółkę celową związane jest z nieprzestrzeganiem przepisów art. 9 w dobrej wierze, może podjąć decyzję o wyznaczeniu spółce celowej terminu maksymalnie jednego miesiąca na usunięcie stwierdzonego naruszenia, licząc od dnia, w którym ESMA poinformował spółkę celową o naruszeniu przepisów. W tym okresie papiery typu SBBS figurujące w wykazie prowadzonym przez ESMA zgodnie z art. 10 ust. 2 nadal uznawane są za papiery typu SBBS i pozostają w tym wykazie.

3.  ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia obowiązków w zakresie współpracy oraz informacji, które mają być przedmiotem wymiany, na podstawie ust. 1 i 2.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych w terminie [6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 16

Środki naprawcze i sankcje administracyjne

1.  Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanawiania sankcji karnych na podstawie art. 17 ESMA stosuje wobec spółki celowej lub osoby fizycznej zarządzającej spółką celową odpowiednie środki naprawcze, obejmujące także decyzję, o której mowa w art. 15, oraz odpowiednie sankcje administracyjne, o których mowa w ust. 3, jeżeli spółka celowa:

a)  nie wywiązuje się z zobowiązań, o których mowa w art. 7 i 8;

b)  nie spełnia wymogów art. 9, w tym nie powiadomiła ESMA zgodnie z art. 10 ust. 1 lub dokonała powiadomienia wprowadzającego w błąd;

c)  nie spełnia wymogów dotyczących przejrzystości określonych w art. 11.

2.  Sankcje administracyjne, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:

a)  publiczne oświadczenie wskazujące tożsamość osoby fizycznej lub prawnej, która dopuściła się naruszenia, oraz określające charakter naruszenia;

b)  nakaz zobowiązujący osobę fizyczną lub prawną, która dopuściła się naruszenia, do zaprzestania określonego postępowania oraz do powstrzymania się od jego ponownego podejmowania;

c)  tymczasowy zakaz sprawowania funkcji kierowniczych w spółkach celowych wobec każdego członka organu zarządzającego spółki celowej lub każdej innej osoby fizycznej uznanej za odpowiedzialną za popełnienie naruszenia;

d)  w przypadku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 lit. b), nałożenie na spółkę celową tymczasowego zakazu dokonywania powiadomień, o których mowa w art. 10 ust. 1;

e)  administracyjną sankcję finansową w maksymalnej wysokości 5 mln EUR lub – w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro – w wysokości równowartości tej kwoty w walucie krajowej w dniu [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia], lub w wysokości maksymalnie 10 % całkowitych rocznych obrotów netto spółki celowej, zgodnie z ostatnim dostępnym sprawozdaniem finansowym zatwierdzonym przez organ zarządzający spółki celowej;

f)  administracyjną sankcję finansową w maksymalnej wysokości odpowiadającej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych w wyniku naruszenia, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie kwoty takich korzyści, nawet jeśli kwota ta przekracza kwoty maksymalne określone w lit. e).

3.  Określając rodzaj i wysokość sankcji administracyjnych, ESMA bierze pod uwagę to, w jakim stopniu naruszenie było zamierzone lub było wynikiem zaniedbania, a także wszelkie inne istotne okoliczności, w tym, w stosownych przypadkach:

a)  istotność, wagę i czas trwania naruszenia;

b)  stopień odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

c)  sytuację finansową odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej;

d)  skalę zysków uzyskanych lub strat unikniętych przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną, o ile można takie zyski lub straty ustalić;

e)  straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem;

f)  gotowość odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej do współpracy z właściwym organem;

g)  uprzednie naruszenia popełnione przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną.

4.  ESMA zapewnia, by każda decyzja o zastosowaniu środków naprawczych lub nałożeniu sankcji administracyjnych była odpowiednio uzasadniona oraz by przysługiwało prawo do odwołania się od każdej takiej decyzji.

Artykuł 17

Powiązanie z sankcjami karnymi

Państwa członkowskie, które ustanowiły sankcje karne za naruszenia, o których mowa w art. 16 ust. 1, zezwalają ESMA na współpracę z organami sądowymi, organami ścigania lub organami wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych w ramach ich jurysdykcji i na otrzymywanie od▌ właściwych organów szczegółowych informacji o dochodzeniach w sprawach karnych lub postępowaniach karnych wszczętych w związku z naruszeniami, o których mowa w art. 16 ust. 1, oraz na przekazywanie im tych informacji.

Artykuł 18

Publikacja informacji o sankcjach administracyjnych

1.  ESMA niezwłocznie oraz po poinformowaniu danej osoby publikuje na swojej stronie internetowej informacje o każdej decyzji nakładającej sankcję administracyjną, w odniesieniu do której nie przysługuje już prawo do odwołania i która została nałożona za naruszenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1.

Publikacja, o której mowa w akapicie pierwszym, zawiera informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osoby fizycznej lub prawnej, na którą nałożono sankcję administracyjną.

2.  ESMA publikuje informacje o nałożonej sankcji administracyjnej w formie zanonimizowanej▌ w każdej z poniższych sytuacji:

a)  jeżeli – w przypadku nałożenia sankcji administracyjnej na osobę fizyczną – po dokonaniu oceny uznano, że opublikowanie danych osobowych jest środkiem nieproporcjonalnym;

b)  jeżeli opublikowanie tych informacji stanowiłoby zagrożenie dla stabilności rynków finansowych lub zagroziłoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu;

c)  jeżeli opublikowanie tych informacji wyrządziłoby niewspółmierną szkodę danej spółce celowej lub danym osobom fizycznym.

Ewentualnie, jeżeli okoliczności, o których mowa w akapicie pierwszym, prawdopodobnie przestaną występować w przeciągu rozsądnego okresu, publikację zgodnie z ust. 1 można opóźnić o taki okres.

3.  ESMA zapewnia, by informacje publikowane zgodnie z ust. 1 lub 2 widniały na jego oficjalnej stronie internetowej przez pięć lat. Dane osobowe są utrzymywane na oficjalnej stronie internetowej ESMA jedynie przez niezbędny okres.

Artykuł 18a

Opłaty nadzorcze

1.  ESMA pobiera od spółek celowych opłaty zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz zgodnie z aktami delegowanymi przyjętymi na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. Opłaty te muszą być proporcjonalne do obrotów danej spółki celowej oraz w pełni pokrywać niezbędne wydatki ESMA związane z certyfikacją papierów typu SBBS i wykonywaniem nadzoru nad spółkami celowymi.

2.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 24a w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez doprecyzowanie rodzaju opłat, czynności, za które są one pobierane, wysokości opłat oraz sposobu ich uiszczania.

Artykuł 19

Nadzór makroostrożnościowy nad rynkiem papierów typu SBBS

W granicach swojego zakresu uprawnień, określonego w rozporządzeniu (UE) nr 1092/2010, ERRS jest odpowiedzialna za nadzór makroostrożnościowy nad unijnym rynkiem papierów typu SBBS i działa zgodnie z uprawnieniami określonymi w tym rozporządzeniu. Jeżeli ERRS stwierdzi, że rynki papierów typu SBBS stwarzają poważne ryzyko dla prawidłowego funkcjonowania rynków skarbowych papierów dłużnych państw członkowskich, których walutą jest euro, korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień wynikających z art. 16, 17 i 18 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010.

▌

Rozdział 4

Uprawnienia wykonawcze i przepisy końcowe

Artykuł 21

Zmiana w dyrektywie 2009/65/WE

W dyrektywie 2009/65/WE dodaje się art. 54a w brzmieniu:"

„Artykuł 54a

1.  W przypadku gdy państwa członkowskie stosują odstępstwo, o którym mowa w art. 54, lub rezygnują ze stosowania przepisów zgodnie z art. 56 ust. 3 właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego UCITS:

2.  Przed upływem [sześciu miesięcy od daty wejścia w życie rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS] państwa członkowskie przyjmują, publikują i zgłaszają Komisji i ESMA środki niezbędne do zapewnienia zgodności z ust. 1.”.

Artykuł 22

Zmiana w dyrektywie 2009/138/WE

W art. 104 dyrektywy 2009/138/WE dodaje się ust. 8 w brzmieniu:"

„8. Do celów obliczania podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności ekspozycje z tytułu papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi, zdefiniowanymi w art. 3 pkt 3 rozporządzenia [do wstawienia odniesienie do rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS], traktuje się jako ekspozycje wobec rządów centralnych lub banków centralnych państw członkowskich, denominowane i finansowane w ich walucie krajowej.

Przed upływem [sześciu miesięcy od daty wejścia w życie rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS] państwa członkowskie przyjmują, publikują i zgłaszają Komisji i ESMA środki niezbędne do zapewnienia zgodności z akapitem pierwszym.”.

Artykuł 23

Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013

W rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 wprowadza się następujące zmiany:

1)  w art. 268 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:"

„5. W drodze odstępstwa od ust. 1 transze uprzywilejowane papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi, zdefiniowanych w art. 3 pkt 8 rozporządzenia [do wstawienia odniesienie do rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS], mogą być zawsze traktowane zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.”;

2)  w art. 325 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:"

„4. Do celów niniejszego tytułu ekspozycje w formie transzy uprzywilejowanej papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi, zdefiniowanej w art. 3 pkt 8 rozporządzenia [do wstawienia odniesienie do rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS], są traktowane przez instytucje jako ekspozycje wobec rządu centralnego państwa członkowskiego.”;

3)  w art. 390 ust. 7 dodaje się następujący akapit:"

„Akapit pierwszy stosuje się do ekspozycji z tytułu papierów wartościowych zabezpieczonych obligacjami skarbowymi zdefiniowanych w art. 3 pkt 3 rozporządzenia [do wstawienia odniesienie do rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS].”.

Artykuł 24

Zmiana w dyrektywie (UE) 2016/2341

W dyrektywie (UE) 2016/2341 dodaje się art. 18a w brzmieniu:"

„Artykuł 18a

Papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi

1.  W swoich przepisach krajowych dotyczących wyceny aktywów IORP, obliczania funduszy własnych IORP oraz obliczania marginesu wypłacalności dla IORP państwa członkowskie traktują papiery wartościowe zabezpieczone obligacjami skarbowymi, zdefiniowane w art. 3 pkt 3 rozporządzenia [do wstawienia odniesienie do rozporządzenia w sprawie papierów typu SBBS], w taki sam sposób jak instrumenty długu państwowego państw strefy euro.

2.  Przed upływem [sześciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] państwa członkowskie przyjmują, publikują i zgłaszają Komisji i ESMA środki niezbędne do zapewnienia zgodności z ust. 1.”.

Artykuł 24a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 3 akapit trzeci i czwarty oraz w art. 18a ust. 2, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 3 akapit trzeci i czwarty i w art. 18a ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 3 akapit trzeci lub czwarty lub art. 18a ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od notyfikowania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o [dwa miesiące] z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 25

Klauzula oceny

Nie wcześniej niż po upływie pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz w przypadku dostępności wystarczających danych Komisja przeprowadza ocenę niniejszego rozporządzenia, aby stwierdzić, czy osiągnięto jego cele polegające na wyeliminowaniu nieuzasadnionych przeszkód regulacyjnych na drodze do pojawienia się na rynku papierów typu SBBS.

Artykuł 26

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspiera Europejski Komitet Papierów Wartościowych ustanowiony na mocy decyzji Komisji 2001/528/WE(17). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 27

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...,

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 113. (2) Dz.U. C z , s. . (3) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 113. (4) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84). (6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32). (7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (CRR) (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1). (8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1). (9) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (IORP) (Dz.U. L 354 z 23.12.2016, s. 37). (10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1) (11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1). (13) Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43). (14) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349). (15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1). (16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Dz.U. L 168 z 30.6.2017, s. 12). (17) Decyzja Komisji 2001/528/WE z dnia 6 czerwca 2001 r. ustanawiająca Europejski Komitet Papierów Wartościowych (Dz.U. L 191 z 13.7.2001, s. 45).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego); rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych); rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych); rozporządzenie (UE) nr 345/2013 w sprawie europejskich funduszy venture capital; rozporządzenie (UE) nr 346/2013 w sprawie europejskich funduszy na rzecz przedsiębiorczości społecznej; rozporządzenie (UE) nr 600/2014 w sprawie rynków instrumentów finansowych; rozporządzenie (UE) 2015/760 w sprawie europejskich długoterminowych funduszy inwestycyjnych; rozporządzenie (UE) 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych; rozporządzenie (UE) 2017/1129 w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym; i dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu (COM(2018)0646 – C8-0409/2018 – 2017/0230(COD))

P8_TA(2019)0374 A8-0013/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0646),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0409/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną - na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności - przez Izbę Gmin Zjednoczonego Królestwa, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinie Europejskiego Banku Centralnego z dnia 11 kwietnia 2018 r.(1) i z dnia 7 grudnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając opinie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 lutego 2018 r.(3) i z dnia 12 grudnia 2018 r.(4),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Budżetowej (A8-0013/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego(ją) przewodniczącego(cą) do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), rozporządzenie (UE) nr 600/2014 w sprawie rynków instrumentów finansowych, rozporządzenie (UE) 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych oraz rozporządzenie (UE) 2015/847 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/2175.)

(1) Dz.U. C 255 z 20.7.2018, s. 2. (2) Dz.U. C 37 z 30.1.2019, s. 1. (3) Dz.U. C 227 z 28.6.2018, s. 63. (4) Dz.U. C 110 z 22.3.2019, s. 58.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (COM(2017)0538 – C8-0317/2017 – 2017/0232(COD))

P8_TA(2019)0375 A8-0011/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0538),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0317/2017),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 2 marca 2018 r.(1)

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 lutego 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie przedstawione przez Komisję Prawną i Komisję Spraw Konstytucyjnych (A8-0011/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/2176.)

(1) Dz.U. C 120 z 6.4.2018, s. 2. (2) Dz.U. C 227 z 28.6.2018, s. 63.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywę 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (COM(2017)0537 – C8-0318/2017 – 2017/0231(COD))

P8_TA(2019)0376 A8-0012/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0537),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 53 ust. 1 oraz art. 62 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0318/2017),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 11 maja 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 lutego 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0012/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/...zmieniającej dyrektywę 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II), dyrektywę 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/2177.)

(1) Dz.U. C 251 z 18.7.2018, s. 2. (2) Dz.U. C 227 z 28.6.2018, s. 63.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nadzoru ostrożnościowego nad firmami inwestycyjnymi oraz zmieniającej dyrektywy 2013/36/UE i 2014/65/UE (COM(2017)0791 – C8-0452/2017 – 2017/0358(COD))	P8_TA(2019)0377 A8-0295/2018
SPROSTOWANIA COR02

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0791),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 53 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0452/2017),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 22 sierpnia 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 kwietnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 20 marca 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię przedstawioną przez Komisję Prawną (A8-0295/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie nadzoru ostrożnościowego nad firmami inwestycyjnymi oraz zmieniającej dyrektywy 2002/87/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE, 2014/59/UE i 2014/65/UE

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/2034.)

(1) Dz.U. C 378 z 19.10.2018, s. 5. (2) Dz.U. C 262 z 25.7.2018, s. 35.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 1093/2010 (COM(2017)0790 – C8-0453/2017 – 2017/0359(COD))	P8_TA(2019)0378 A8-0296/2018
SPROSTOWANIA COR02

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0790),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8‑0453/2017),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 22 sierpnia 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 kwietnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 20 marca 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0296/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie wymogów ostrożnościowych dla firm inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, (UE) nr 575/2013, (UE) nr 600/2014 i (UE) nr 806/2014

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/2033.)

(1) Dz.U. C 378 z 19.10.2018, s. 5. (2) Dz.U. C 262 z 25.7.2018, s. 35.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (COM(2017)0797 – C8-0006/2018 – 2017/0355(COD))

P8_TA(2019)0379 A8-0355/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0797),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 153 ust. 1 lit. b) i ust. 2 lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C8-0006/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez szwedzki Riksdag, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 23 maja 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 5 lipca 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady złożone pismem z dnia 18 lutego 2019 r. do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, a także opinie Komisji Prawnej i Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0355/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2019/1152.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji

Zgodnie z art. 23 dyrektywy Komisja dokona przeglądu stosowania niniejszej dyrektywy po upływie 8 lat od chwili wejścia w życie, aby móc zaproponować w razie potrzeby niezbędne zmiany. W swoim sprawozdaniu Komisja zobowiązuje się zwrócić szczególną uwagę na stosowanie art. 1 i 14 przez państwa członkowskie. Oceniając, czy państwa członkowskie dokonały pełnej i prawidłowej transpozycji dyrektywy do swoich krajowych systemów prawnych, Komisja sprawdzi również zgodność z art. 14.

(1) Dz.U. C 283 z 10.8.2018, s. 39. (2) Dz.U. C 387 z 25.10.2018, s. 53.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Urząd ds. Pracy (COM(2018)0131 – C8-0118/2018 – 2018/0064(COD))

P8_TA(2019)0380 A8-0391/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0131),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 46, art. 48, art. 53 ust. 1, art. 62 i art. 91 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8‑0118/2018),

–  uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 oraz art. 46 i 48 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez parlament Szwecji, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 września 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 9 października 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 21 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do przyjęcia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, jak również opinie przedstawione przez Komisję Budżetową, Komisję Transportu i Turystyki, Komisję Prawną, Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0391/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostanie opublikowane w serii L Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej w numerze następującym po numerze, w którym zostanie opublikowany ostateczny akt ustawodawczy;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... ustanawiającego Europejski Urząd ds. Pracy, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 883/2004, (UE) nr 492/2011 i (UE) 2016/589 oraz uchylającego decyzję (UE) 2016/344

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/1149.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji

Parlament Europejski, Rada i Komisja odnotowują, że proces wyboru siedziby Europejskiego Urzędu ds. Pracy nie został jeszcze zakończony w momencie przyjęcia rozporządzenia ustanawiającego ten urząd.

Przypominając o zobowiązaniu do lojalnej i przejrzystej współpracy oraz przypominając o Traktatach, trzy instytucje podkreślają wartość wymiany informacji począwszy od wstępnych etapów procedury wyboru siedziby Europejskiego Urzędu ds. Pracy.

Taka wczesna wymiana informacji ułatwiłaby wszystkim trzem instytucjom wykonanie ich praw wynikających z Traktatów za pośrednictwem odnośnych procedur.

Parlament Europejski i Rada odnotowują intencję Komisji do podjęcia wszelkich odpowiednich kroków, tak aby rozporządzenie ustanawiające zawierało przepis dotyczący lokalizacji siedziby Urzędu oraz aby zadbać o autonomiczne funkcjonowanie Urzędu zgodnie z tym rozporządzeniem.

(1) Dz.U. C 440 z 6.12.2018, s. 128. (2) Dz.U. C 461 z 21.12.2018, s. 16.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 i (UE) nr 1380/2013 oraz uchylającego rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (COM(2016)0134 – C8-0117/2016 – 2016/0074(COD))

P8_TA(2019)0381 A8-0381/2017

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0134),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0117/2016),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 13 lipca 2016 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 7 grudnia 2016 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 22 lutego 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinię Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0381/2017),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(3);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, (UE) 2016/1139, (UE) 2018/973, (UE) 2019/472 i (UE) 2019/1022 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/1241.)

(1) Dz.U. C 389 z 21.10.2016, s. 67. (2) Dz.U. C 185 z 9.6.2017, s. 82. (3) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 16 stycznia 2018 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0003).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiej statystyki gospodarczej, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 184/2005 i uchylającego 10 aktów prawnych w dziedzinie statystyki gospodarczej (COM(2017)0114 – C8-0099/2017 – 2017/0048(COD))

P8_TA(2019)0382 A8-0094/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0114),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0099/2017),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 2 stycznia 2018 r.(1),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 20 marca 2019 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0094/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/... w sprawie europejskiej statystyki gospodarczej uchylającego 10 aktów prawnych w dziedzinie statystyki gospodarczej

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2019/2152.)

(1) Dz.U. C 77 z 1.3.2018, s. 2.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w odniesieniu do współpracy z Prokuraturą Europejską i skuteczności dochodzeń prowadzonych przez OLAF (COM(2018)0338 – C8-0214/2018 – 2018/0170(COD))

P8_TA(2019)0383 A8-0179/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0338),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w związku z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, a w szczególności z jego art. 106a, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8–0214/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego nr 8/2018(1),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinię przedstawioną przez Komisję Prawną, jak również opinię Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0179/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w odniesieniu do współpracy z Prokuraturą Europejską i skuteczności dochodzeń prowadzonych przez OLAF

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 325, w związku z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego(2),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Dzięki przyjęciu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371(4) i rozporządzenia Rady (UE) 2017/1939(5) Unia znacznie wzmocniła środki dostępne przepisy zharmonizowanych ram prawnych dotyczące środków dostępnych do celów ochrony interesów finansowych Unii za pośrednictwem prawa karnego. Prokuratura Europejska („EPPO”) będzie uprawniona stanowi kluczowy priorytet w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i polityki zwalczania nadużyć finansowych, gdyż posiada uprawnienia do prowadzenia postępowań przygotowawczych i do wnoszenia aktów oskarżenia w związku z przestępstwami mającymi wpływ na budżet Unii, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie (UE) 2017/1371, w uczestniczących państwach członkowskich. [Popr. 1]

(2)  W celu ochrony interesów finansowych Unii Europejski Urząd Ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych („Urząd”) prowadzi dochodzenia administracyjne w sprawie nieprawidłowości administracyjnych oraz w sprawie zachowania przestępnego. Na zakończenie prowadzonych przez siebie dochodzeń Urząd może wydać zalecenia dla organów wymiaru sprawiedliwości skierowane do krajowych organów ścigania, które mają umożliwić wniesienie aktu oskarżenia i wszczęcie postępowania karnego w państwach członkowskich. W przyszłości – w przypadku państw członkowskich uczestniczących w tworzeniu EPPO – Urząd będzie zgłaszał swoje podejrzenia dotyczące popełnienia przestępstw Prokuraturze Europejskiej i współpracował z nią w ramach prowadzonych przez nią postępowań przygotowawczych. [Popr. 2]

(3)  W związku z tym w następstwie przyjęcia rozporządzenia (UE) 2017/1939 należy zmienić i odpowiednio dostosować rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013(6). Aby zapewnić najwyższy poziom ochrony interesów finansowych Unii poprzez synergię między EPPO i Urzędem, przepisy rozporządzenia (UE) 2017/1939 regulujące stosunki między tymi dwoma organami powinny zostać odzwierciedlone w przepisach rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013, a przepisy zawarte w rozporządzeniu nr 883/2013 powinny stanowić ich uzupełnienie, co oznacza wdrożenie zasad ścisłej współpracy, wymiany informacji, komplementarności i unikania powielania działań. [Popr. 3]

(4)  W kontekście ich wspólnego celu, jakim jest zachowanie integralności budżetu Unii, Urząd oraz EPPO powinny nawiązać i utrzymywać bliskie stosunki oparte na szczerej współpracy, mające na celu zapewnienie komplementarności ich odpowiednich kompetencji i koordynację podejmowanych przez nie działań, w szczególności jeżeli chodzi o zakres wzmocnionej współpracy w zakresie ustanowienia EPPO. Stosunki Urzędu i EPPO powinny ostatecznie przyczyniać się do zapewnienia, aby wykorzystywane były wszystkie środki potrzebne do ochrony interesów finansowych Unii i unikania niepotrzebnego powielania wysiłków.

(5)  W rozporządzeniu (UE) 2017/1939 nałożono wymóg, zgodnie z którym Urząd oraz wszystkie instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii oraz właściwe organy krajowe muszą bez zbędnej zwłoki informować EPPO o podejrzewanym czynie zabronionym, w sprawie którego Prokuratura mogłaby wykonywać swoją właściwość. Ponieważ kompetencje Urzędu obejmują prowadzenie dochodzeń administracyjnych w sprawie nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkiej innej nielegalnej działalności na szkodę interesów finansowych Unii, Urząd jest najbardziej kompetentny i doskonale przygotowany do tego, by pełnić rolę naturalnego partnera i uprzywilejowanego źródła informacji dla EPPO. [Popr. 4]

(6)  Znamiona wskazujące na możliwość popełnienia czynów zabronionych wchodzących w zakres kompetencji EPPO mogą w praktyce być obecne we wstępnych zarzutach otrzymanych przez Urząd lub mogą pojawić się w toku dochodzenia administracyjnego wszczętego przez Urząd w oparciu o przesłanki, na podstawie których można podejrzewać wystąpienie nieprawidłowości administracyjnych. Aby wywiązać się z obowiązku przekazywania informacji EPPO, Urząd powinien, w zależności od przypadku, zgłosić czyn zabroniony na dowolnym etapie przed wszczęciem dochodzenia lub w toku tego dochodzenia.

(7)  W rozporządzeniu (UE) 2017/1939 określono minimalne wymagane elementy, które co do zasady powinny zawierać przekazywane informacje. Może zaistnieć konieczność przeprowadzenia przez Urząd wstępnej oceny zarzutów w celu potwierdzenia tych elementów i zgromadzenia niezbędnych informacji. Urząd powinien przeprowadzić tę ocenę szybko oraz za pomocą środków, które nie powodują powstania zagrożenia dla ewentualnego przyszłego postępowania przygotowawczego. Po zakończeniu prowadzonej przez siebie oceny Urząd powinien poinformować Prokuraturę Europejską o wystąpieniu podejrzenia popełnienia przestępstwa wchodzącego w zakres jej właściwości.

(8)  Biorąc pod uwagę wiedzę fachową Urzędu, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii powinny mieć możliwość zwrócenia się do Urzędu o pomoc w zakresie prowadzenia takiej wstępnej oceny zgłoszonych im zarzutów.

(9)  Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 Urząd zasadniczo nie powinien wszczynać dochodzenia administracyjnego, które byłoby równoległe do postępowania przygotowawczego prowadzonego przez EPPO w sprawie tych samych okoliczności faktycznych. W pewnych przypadkach ochrona interesów finansowych Unii może jednak wymagać przeprowadzenia przez Urząd uzupełniającego dochodzenia administracyjnego przed zakończeniem postępowania karnego, które Prokuratura Europejska wszczęła w celu ustalenia, czy istnieje konieczność zastosowania środków zapobiegawczych, czy też należy podjąć działania finansowe, dyscyplinarne lub administracyjne. Wszczęcie wspomnianych dochodzeń uzupełniających może być właściwe m.in. w przypadku, gdy istnieje konieczność odzyskania kwot należnych na rzecz budżetu Unii podlegających przepisom szczegółowym dotyczącym przedawnienia, gdy kwoty narażone na ryzyko są bardzo wysokie lub gdy istnieje potrzeba zastosowania środków administracyjnych w celu uniknięcia dalszych wydatków w sytuacjach zagrożenia.

(10)  W rozporządzeniu (UE) 2017/1939 przewidziano, że EPPO może żądać od Urzędu przeprowadzenia takiego dochodzenia uzupełniającego. W przypadkach gdy EPPO nie wystąpi z takim żądaniem, powinna istnieć możliwość wszczęcia takiego dochodzenia uzupełniającego – pod pewnymi warunkami – również z inicjatywy Urzędurównież z inicjatywy Urzędu, na podstawie szczegółowych warunków i po uzyskaniu zgody EPPO. Prokuratura Europejska powinna w szczególności móc sprzeciwić się wszczęciu lub kontynuowaniu dochodzenia przez Urząd lub podejmowaniu przez Urząd określonych czynności. Sprzeciw ten powinien być uzasadniony koniecznością ochrony skuteczności postępowania przygotowawczego prowadzonego przez EPPO i powinien być proporcjonalny do tego celu. Urząd powinien powstrzymać się od wykonywania czynności, co do których Prokuratura Europejska zgłosiła sprzeciw. Jeżeli EPPO nie zgłosi sprzeciwu, dochodzenie prowadzone przez Urząd powinno być prowadzone w ścisłym porozumieniu z EPPO. [Popr. 6]

(11)  Urząd powinien aktywnie wspierać Prokuraturę Europejską w prowadzonych przez nią postępowaniach przygotowawczych. W tym zakresie Prokuratura Europejska może zwrócić się do Urzędu o wsparcie lub uzupełnienie prowadzonych przez nią postępowań przygotowawczych, wykonując uprawnienia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. W takich przypadkach Urząd powinien wykonać te czynności w ramach swoich uprawnień i w zakresie przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

(12)  Aby zapewnić skuteczną koordynacjęwspółpracę i przejrzystość między Urzędem a EPPO, podmioty te muszą prowadzić między sobą nieprzerwaną wymianę informacji. Wymiana informacji na etapach poprzedzających wszczęcie dochodzenia przez Urząd i postępowania przygotowawczego przez EPPO ma szczególne znaczenie dla zapewnienia prawidłowej koordynacji między odpowiednimi działaniami oraz dla w celu zapewnienia komplementarności i uniknięcia powielania tych działań. W tym celu Urząd i EPPO powinny korzystać z funkcji trafieniowych (figuruje / nie figuruje) w swoich odnośnych systemach zarządzania sprawami. Urząd i EPPO powinny określić procedury i warunki tej wymiany informacji w zawartych przez siebie porozumieniach roboczych. [Popr. 7]

(13)  W przyjętym dnia 2 października 2017 r. sprawozdaniu Komisji w sprawie oceny rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013(7) stwierdzono, że wprowadzone w 2013 r. zmiany ram prawnych pociągnęły za sobą wyraźne usprawnienia, jeżeli chodzi o prowadzenie dochodzeń, współpracę z partnerami i prawa osób objętych dochodzeniem. Jednocześnie w ocenie podkreślono pewne niedociągnięcia, które odbijają się na skuteczności i efektywności dochodzeń.

(14)  Do najbardziej jednoznacznych spostrzeżeń zawartych w ocenie Komisji należy odnieść się poprzez zmianę rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013. Wprowadzenie tych zmian jest konieczne w krótkim okresie, aby wzmocnić ramy dochodzeń prowadzonych przez Urząd w celu utrzymania silnej pozycji Urzędu i zapewnienia jego sprawnego funkcjonowania, dzięki czemu będzie mógł on uzupełniać działalność EPPO w obszarze prawa karnego poprzez prowadzenie dochodzeń administracyjnych; nie będą one jednak wiązały się ze zmianą kompetencji ani uprawnień OLAF. Zmiany te dotyczą przede wszystkim obszarów, w których obecny brak jasności rozporządzenia stanowi przeszkodę dla skutecznego prowadzenia dochodzeń przez Urząd, np. dla prowadzenia kontroli na miejscu, możliwości dostępu do informacji dotyczących rachunków bankowych lub dopuszczalności jako dowodów opisów przypadku sporządzonych przez Urząd. Nie później niż dwa lata po dokonaniu oceny Prokuratury Europejskiej, Urzędu i współpracy między nimi Komisja powinna przedstawić nowy kompleksowy wniosek. [Popr. 8]

(15)  Zmiany te nie wpływają na gwarancje proceduralne mające zastosowanie w ramach dochodzeń. Urząd jest zobowiązany do stosowania gwarancji proceduralnych określonych w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013, rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96(8) oraz Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Ramy te wymagają, by Urząd prowadził swoje dochodzenia w sposób obiektywny, bezstronny i z poszanowaniem zasady poufności, gromadził zarówno dowody obciążające osobę objętą dochodzeniem, jak i dowody na korzyść tej osoby oraz by prowadził czynności dochodzeniowe na podstawie pisemnego upoważnienia i po przeprowadzeniu kontroli zgodności z prawem. Urząd musi zapewnić, aby prowadzone przez niego dochodzenie odbywało się z poszanowaniem praw osób objętych prowadzonym przez niego dochodzeniem, w tym zgodnie z zasadą domniemania niewinności i przy zapewnieniu prawa do nieskładania zeznań na swoją niekorzyść. Podczas przesłuchania osobie objętej dochodzeniem przysługują prawa m.in. do obecności wybranej przez siebie osoby, do zatwierdzenia protokołu przesłuchania oraz do posługiwania się dowolnym językiem urzędowym Unii. Przed sformułowaniem wniosków osobom objętym dochodzeniem przysługuje również prawo do zgłoszenia uwag w odniesieniu do okoliczności faktycznych sprawy.

(16)  Urząd prowadzi kontrole na miejscu i inspekcje, w ramach których może uzyskać dostęp do pomieszczeń i dokumentacji podmiotów gospodarczych w toku prowadzonych przez siebie dochodzeń w sprawie podejrzenia popełnienia nadużycia finansowego, korupcji lub innego czynu niezgodnego z prawem na szkodę interesów finansowych Unii. Czynności te są wykonywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96, które w niektórych przypadkach uzależniają możliwość korzystania z tych uprawnień od uwarunkowań dyktowanych prawem krajowym. W ocenie Komisji stwierdzono, że zakres, w jakim powinno mieć zastosowanie prawo krajowe, nie zawsze jest określony, co w efekcie ogranicza skuteczność działań dochodzeniowych prowadzonych przez Urząd.

(17)  Należy zatem wyjaśnić, w jakich przypadkach w toku dochodzeń prowadzonych przez Urząd powinno mieć zastosowanie prawo krajowe, nie zmieniając jednak uprawnień przysługujących Urzędowi ani sposobu funkcjonowania rozporządzenia w odniesieniu do państw członkowskich. Wyjaśnienie to stanowi odzwierciedlenie niedawnego wyroku Sądu w sprawie T-48/16, Sigma Orionis SA przeciwko Komisji Europejskiej.

(18)  W sytuacjach, w których podmiot gospodarczy objęty dochodzeniem poddaje się kontroli, prowadzenie przez Urząd kontroli na miejscu i inspekcji powinno podlegać jedynie prawu Unii. Powinno to umożliwić Urzędowi wykonywanie jego uprawnień dochodzeniowych w sposób skuteczny i spójny we wszystkich państwach członkowskich, aby wnieść wkład w zapewnienie wysokiego poziomu ochrony interesów finansowych Unii w całej Unii, zgodnie z wymogami art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(19)  W sytuacjach, w których Urząd musi polegać na pomocy ze strony właściwych organów krajowych, w szczególności w przypadkach, gdy podmiot gospodarczy sprzeciwia się przeprowadzeniu kontroli na miejscu i inspekcji, państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczność działań prowadzonych przez Urząd oraz potrzebne wsparcie zgodnie z właściwymi przepisami krajowego prawa procesowego.

(20)  W rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 należy zatem zobowiązać podmioty gospodarcze do podejmowania współpracy z Urzędem. Wymóg ten jest zgodny ze spoczywającym na podmiotach gospodarczych obowiązkiem wynikającym z rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2185/96, zgodnie z którym na potrzeby przeprowadzenia kontroli na miejscu i inspekcji muszą one udostępniać wykorzystywane w celach prowadzenia działalności gospodarczej pomieszczenia, grunty, środki transportu lub inne nieruchomości, a także z obowiązkiem wynikającym z art. 129(9) rozporządzenia finansowego stanowiącym, że osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, w tym w kontekście dochodzeń prowadzonych przez Urząd.

(21)  W ramach tego obowiązku współpracy Urząd powinien mieć możliwość zwrócenia się o przekazanie stosownych informacji do podmiotów gospodarczych, które mogły być zaangażowane w sprawę będącą przedmiotem dochodzenia lub które mogą posiadać takie informacje. Spełniając takie żądania, podmioty gospodarcze nie są zobowiązane do przyznania się do prowadzenia nielegalnej działalności, ale są zobowiązane do udzielenia odpowiedzi na pytania o stan faktyczny i do przedstawienia dokumentów nawet w przypadku, gdy informacje w nich zawarte mogą zostać wykorzystane do stwierdzenia, że podmiot udzielający informacji lub inny podmiot prowadzą nielegalną działalność.

(22)  Podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość posługiwania się dowolnym językiem urzędowym państwa członkowskiego, w którym ma miejsce kontrola, oraz prawo do obecności wybranej przez siebie osoby, w tym zewnętrznego radcy prawnego, podczas kontroli na miejscu i inspekcji. Obecność radcy prawnego nie powinna jednak stanowić warunku prawnego ważności kontroli na miejscu i inspekcji. Aby zapewnić skuteczność kontroli na miejscu i inspekcji, w szczególności w odniesieniu do ryzyka zaginięcia dowodu, Urząd powinien mieć możliwość uzyskania dostępu do wykorzystywanych w celach prowadzenia działalności gospodarczej pomieszczeń, gruntów, środków transportu lub innych nieruchomości bez czekania, aż podmiot skonsultuje się ze swoim radcą prawnym. Urząd powinien akceptować krótką, uzasadnioną zwłokę w oczekiwaniu na konsultację z radcą prawnym jedynie przed rozpoczęciem przeprowadzania kontroli. Jakiekolwiek tego rodzaju opóźnienie musi być ograniczone do absolutnego minimum.

(23)  Aby zapewnić przejrzystość, podczas przeprowadzania kontroli na miejscu i inspekcji Urząd powinien przekazać podmiotom gospodarczym odpowiednie informacje na temat ich obowiązku współpracy oraz konsekwencji wynikających z odmowy współpracy, a także na temat procedury mającej zastosowanie w przypadku kontroli, w tym mających zastosowanie gwarancji proceduralnych.

(24)  W dochodzeniach wewnętrznych oraz – w stosownych przypadkach – w dochodzeniach zewnętrznych Urząd ma dostęp do wszelkich stosownych informacji będących w posiadaniu instytucji, organów, urzędów i agencji. Jak zasugerowano w ocenie Komisji – aby uwzględnić postęp technologiczny – należy doprecyzować, że taki dostęp powinien być możliwy niezależnie od tego, na jakim nośniku rodzaju nośnika przechowywane są informacje lub dane. [Popr. 9]

(25)  Aby zapewnić spójniejsze ramy prowadzonych przez Urząd dochodzeń, należy jeszcze bardziej dostosować przepisy mające zastosowanie do dochodzeń wewnętrznych i zewnętrznych w celu usunięcia pewnych niespójności wskazanych w ocenie Komisji w przypadku, gdy rozbieżność przepisów nie jest uzasadniona. Należy, przykładowo, umożliwić przekazywanie raportów i zaleceń sporządzonych w następstwie dochodzenia zewnętrznego zainteresowanej instytucji, organowi, urzędowi lub agencji, tak by podjęły właściwe działania, jak ma to miejsce w przypadku dochodzeń zewnętrznych. Gdy leży to w jego kompetencjach, Urząd powinien wspierać zainteresowaną instytucję, organ, urząd lub agencję w prowadzeniu działań następczych będących wynikiem jego zaleceń. Aby w jeszcze większym stopniu zapewnić współpracę między Urzędem a instytucjami, organami, urzędami i agencjami, Urząd powinien poinformować, w stosownych przypadkach, zainteresowaną instytucję unijną, organ, urząd lub agencję, gdy podejmie decyzję o niewszczynaniu dochodzenia zewnętrznego, na przykład, gdy instytucja unijna, organ, urząd lub agencja były źródłem początkowej informacji.

(26)  Urząd powinien dysponować niezbędnymi środkami, by śledzić przepływ pieniędzy w celu odkrycia trybu funkcjonowania typowego dla wielu nieuczciwych zachowań. Obecnie – dzięki współpracy z organami krajowymi i pomocy ze strony tych organów – Urząd może uzyskać informacje bankowe będące w posiadaniu instytucji kredytowych z szeregu państw członkowskich, które to informacje są istotne dla prowadzonych przez siebie działań dochodzeniowych. Aby zapewnić stosowanie skutecznego podejścia w całej Unii, w rozporządzeniu należy doprecyzować, że w ramach spoczywającego na właściwych organach krajowych ogólnego obowiązku wspierania Urzędu organy te są zobowiązane do przekazywania Urzędowi informacji na temat rachunków bankowych i płatniczych. Współpraca ta powinna, co do zasady, odbywać się za pomocą jednostek analityki finansowej w państwach członkowskich. Wywiązując się z tego obowiązku wspierania Urzędu, organy krajowe powinny działać zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa procesowego przewidzianymi w przepisach krajowych zainteresowanego państwa członkowskiego.

(26a)   W trosce o ochronę i przestrzeganie praw i gwarancji proceduralnych Urząd powinien utworzyć stanowisko kontrolera gwarancji proceduralnych oraz przekazać mu odpowiednie zasoby. Kontroler gwarancji proceduralnych powinien mieć dostęp do wszelkich informacji niezbędnych do pełnienia swoich obowiązków. [Popr. 10]

(26b)   Na potrzeby Urzędu, we współpracy z kontrolerem gwarancji proceduralnych, na mocy niniejszego rozporządzenia ustanawia się mechanizm rozpatrywania skarg, aby zagwarantować przestrzeganie praw i gwarancji proceduralnych w związku ze wszystkimi działaniami podejmowanymi przez Urząd. Powinien to być mechanizm administracyjny, w ramach którego kontroler powinien być odpowiedzialny za rozpatrywanie skarg wpływających do Urzędu zgodnie z prawem do dobrej administracji. Mechanizm powinien być skuteczny i gwarantować podejmowanie właściwych działań następczych wskutek skarg. W celu zwiększenia przejrzystości i odpowiedzialności Urząd powinien informować o mechanizmie rozpatrywania skarg w swoim sprawozdaniu rocznym. W sprawozdaniu tym należy w szczególności informować o liczbie otrzymanych skarg, rodzajach naruszeń praw i gwarancji proceduralnych, rodzajach działalności, których skargi dotyczą, i w miarę możliwości o środkach następczych podjętych przez Urząd. [Popr. 11]

(27)  Wczesne przekazanie informacji przez Urząd na potrzeby przyjęcia środków zapobiegawczych jest kluczowym narzędziem ochrony interesów finansowych Unii. Aby zapewnić ścisłą współpracę w tej kwestii między Urzędem a instytucjami, organami i jednostkami organizacyjnymi Unii, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii powinny zawsze mieć możliwość zasięgnięcia opinii Urzędu przed podjęciem decyzji w sprawie zastosowania odpowiednich środków zapobiegawczych, w tym środków ochrony dowodów.

(28)  Raporty sporządzone przez Urząd stanowią obecnie dowód w postępowaniach administracyjnych lub sądowych, który jest dopuszczalny w taki sam sposób i na takich samych warunkach co raporty urzędowe opracowywane przez krajowych kontrolerów administracyjnych. W ocenie Komisji stwierdzono, że w niektórych państwach członkowskich zasada ta jest niewystarczająca do zapewnienia skuteczności działań Urzędu. Aby zwiększyć skuteczność i spójne wykorzystanie raportów Urzędu, w rozporządzeniu należy przewidzieć dopuszczalność takich raportów w postępowaniach sądowych o charakterze innym niż karny toczących się przed sądami krajowymi, jak również w postępowaniach administracyjnych w państwach członkowskich. W przypadku krajowych postępowań sądowych o charakterze karnym nadal powinien mieć zastosowanie przepis przewidujący równoważność z raportami krajowych kontrolerów administracyjnych. W rozporządzeniu należy również przewidzieć dopuszczalność raportów sporządzonych przez Urząd w postępowaniach administracyjnych i sądowych na szczeblu unijnym.

(29)  Kompetencje Urzędu obejmują ochronę dochodów budżetu Unii wynikających z zasobów własnych opartych na podatku VAT. W tej dziedzinie Urząd powinien móc wspierać i uzupełniać działania państw członkowskich poprzez dochodzenia prowadzone zgodnie z jego kompetencjami, koordynację właściwych organów krajowych w złożonych sprawach międzynarodowych oraz wspieranie państw członkowskich i EPPO oraz pomaganie im. W tym celu Urząd powinien móc wymieniać informacje za pomocą sieci Eurofisc ustanowionej rozporządzeniem Rady (UE) nr 904/2010(10), z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725(11),aby promować i ułatwiać współpracę w walce z oszustwami związanymi z VAT. [Popr. 12]

(30)  W rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 wprowadzono jednostki koordynujące zwalczanie nadużyć finansowych państw członkowskich w celu ułatwiania skutecznej współpracy i wymiany informacji między urzędem i państwami członkowskimi, w tym również informacji o charakterze operacyjnym. W ocenie stwierdzono, że jednostki te wniosły pozytywny wkład do pracy Urzędu. Wskazano również potrzebę większego doprecyzowania ich roli w celu zapewnienia, aby Urząd otrzymywał potrzebną pomoc mającą zapewnić skuteczność prowadzonych przez niego dochodzeń, pozostawiając kwestie organizacji jednostek koordynujących zwalczanie nadużyć finansowych oraz przysługujących im uprawnień poszczególnym państwom członkowskim. W tym zakresie jednostki koordynujące zwalczanie nadużyć finansowych powinny móc zapewnić Urzędowi potrzebne wsparcie, uzyskać je dla niego lub je koordynować, aby Urząd mógł skutecznie wykonywać swoje zadania przed rozpoczęciem dochodzenia wewnętrznego lub zewnętrznego, w czasie jego trwania lub po jego zakończeniu.

(31)  Spoczywający na Urzędzie obowiązek zapewnienia państwom członkowskim pomocy w celu koordynowania podejmowanych przez nie działań na rzecz ochrony interesów finansowych Unii jest kluczowym elementem jego uprawnień pozwalającym na wspieranie transgranicznej współpracy państw członkowskich. Należy ustanowić bardziej szczegółowe przepisy, aby ułatwić Urzędowi prowadzenie działań koordynacyjnych oraz współpracę w tym kontekście z organami państw członkowskich, państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi. Przepisy te powinny pozostawać bez uszczerbku dla wykonywania przez Urząd uprawnień powierzonych Komisji w przepisach szczegółowych regulujących wzajemną pomoc między organami administracyjnymi państw członkowskich oraz współpracę między tymi organami i Komisją, w szczególności dla rozporządzenia Rady (WE) nr 515/97(12).

(32)  Ponadto Urząd powinien mieć możliwość zwrócenia się o pomoc do jednostek koordynujących zwalczanie nadużyć finansowych w kontekście działań koordynacyjnych, natomiast jednostki koordynujące zwalczanie nadużyć finansowych powinny mieć możliwość współpracy z innymi jednostkami koordynującymi zwalczanie nadużyć finansowych w celu dalszego umacniania dostępnych mechanizmów współpracy w zakresie zwalczania takich nadużyć.

(32a)   Właściwe organy państw członkowskich udzielają Urzędowi niezbędnego wsparcia przy wypełnianiu jego zadań. W przypadku gdy Urząd wydaje zalecenia dla organów wymiaru sprawiedliwości skierowane do krajowych organów ścigania i nie są podejmowane żadne działania następcze, państwo członkowskie powinno uzasadnić swoją decyzję przed Urzędem. Raz w roku Urząd powinien sporządzać sprawozdanie w celu przedstawienia informacji na temat pomocy udzielanej przez państwa członkowskie oraz działań podjętych w następstwie zaleceń dla organów wymiaru sprawiedliwości. [Popr. 13]

(32b)   W celu uzupełnienia przepisów proceduralnych dotyczących prowadzenia dochodzeń, które to przepisy określono w niniejszym rozporządzeniu, Urząd powinien wprowadzić kodeks postępowania dochodzeniowego, którego mieliby przestrzegać pracownicy Urzędu. Wobec tego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do ustanowienia takiego kodeksu postępowania bez uszczerbku dla niezależności Urzędu w zakresie przysługujących mu kompetencji. Akty delegowane powinny w szczególności określać: sposób wykonywania mandatu i statutu Urzędu; szczegółowe zasady dotyczące procedur dochodzeniowych oraz dozwolonych działań dochodzeniowych; uzasadnione prawa osób objętych dochodzeniem; gwarancje proceduralne; przepisy z zakresu ochrony danych oraz polityki przekazywania informacji i dostępu do dokumentów; przepisy w zakresie kontroli zgodności z prawem oraz procedur odwoławczych dostępnych osobom objętym dochodzeniem oraz stosunki z EPPO. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Urząd prowadził stosowne konsultacje, w tym z udziałem ekspertów. Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 14]

(32c)   Nie później niż pięć lat po terminie ustalonym zgodnie z art. 120 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2017/1939 Komisja powinna dokonać oceny stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do skuteczności współpracy między Urzędem a EPPO. [Popr. 15]

(33)  Ponieważ państwa członkowskie nie mogą w sposób wystarczający osiągnąć celu niniejszego rozporządzenia, jakim jest wzmocnienie ochrony interesów finansowych Unii poprzez dostosowanie funkcjonowania Urzędu do ustanowienia EPPO oraz poprzez zwiększenie skuteczności dochodzeń prowadzonych przez Urząd, lecz możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii poprzez przyjęcie przepisów regulujących stosunki między tymi dwoma jednostkami unijnymi i zwiększających skuteczność prowadzenia przez Urząd dochodzeń w całej Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do wzmocnienia walki z nadużyciami finansowymi, korupcją oraz wszelką inną nielegalną działalnością na szkodę interesów finansowych Unii.

(34)  Niniejsze rozporządzenie w żaden sposób nie zmienia uprawnień i obowiązków państw członkowskich do podejmowania środków mających na celu zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkiej innej nielegalnej działalności na szkodę interesów finansowych Unii.

(35)  Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady(13) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych i przekazano mu opinię w sprawie ...(14).

(36)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 wprowadza się następujące zmiany:

-1)  w art. 1 ust. 1 część wprowadzająca otrzymuje brzmienie:"

„1. W celu wzmocnienia walki z nadużyciami finansowymi, korupcją i wszelką inną nielegalną działalnością lub nieprawidłowościami na szkodę interesów finansowych Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanych dalej razem „Unią”, gdy wymaga tego kontekst) Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, ustanowiony na mocy decyzji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (zwany dalej „Urzędem”), wykonuje uprawnienia dochodzeniowe powierzone Komisji na mocy:„ [Popr. 16]

-1a)  art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Urząd zapewnia państwom członkowskim pomoc ze strony Komisji w organizacji ścisłej i regularnej współpracy między ich właściwymi organami w celu koordynowania ich działań mających na celu ochronę interesów finansowych Unii przed nadużyciami finansowymi. Urząd uczestniczy w opracowywaniu i rozwijaniu metod zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności lub nieprawidłowościom na szkodę interesów finansowych Unii oraz zwalczania tych zjawisk. Urząd promuje i koordynuje, wraz z państwami członkowskimi oraz wśród nich, dzielenie się doświadczeniami operacyjnymi oraz najlepszymi rozwiązaniami proceduralnymi w dziedzinie ochrony interesów finansowych Unii, a także wspiera wspólne działania na rzecz zwalczania nadużyć finansowych podejmowane dobrowolnie przez państwa członkowskie.” [Popr. 17]

-1b)   art. 1 ust. 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:"

„ d) rozporządzenie (UE) 2018/1725;” [Popr. 18]

-1c)  w art. 1 do ust. 3 dodaje się literę da): "

„da) rozporządzenia (UE) 2016/679.” [Popr. 19]

-1d)  art. 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

„4. Urząd prowadzi dochodzenia administracyjne w instytucjach, organach, urzędach i agencjach ustanowionych Traktatami lub na ich podstawie (zwanych dalej „instytucjami, organami, urzędami i agencjami”), a także bez uszczerbku dla art. 12d, w celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkiej innej nielegalnej działalności lub nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii. W tym celu Urząd prowadzi dochodzenia w poważnych sprawach związanych z wypełnianiem obowiązków służbowych, stanowiących zaniedbanie obowiązków urzędników i innych pracowników Unii, które może prowadzić do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub, w zależności od przypadku, postępowania karnego, lub równoważne niedopełnienie obowiązków przez członków instytucji i organów, szefów urzędów i agencji lub członków personelu instytucji, organów, urzędów lub agencji niepodlegających regulaminowi pracowniczemu (zwanych dalej razem „urzędnikami, innymi pracownikami, członkami instytucji lub organów, szefami urzędów lub agencji lub członkami personelu”).” [Popr. 20]

1)  w art. 1 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:"

„4a. Urząd nawiązuje i utrzymuje bliskie stosunki z Prokuraturą Europejską (»EPPO«), ustanowioną w ramach wzmocnionej współpracy rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939(15). Stosunki te opierają się na wzajemnej współpracy oraz , komplementarności, unikaniu powielania działań i wymianie informacji. Mają one na celu w szczególności to, by zapewnić wykorzystanie wszelkich dostępnych środków ochrony interesów finansowych Unii poprzez komplementarność zakresu ich obowiązków oraz wspieranie EPPO przez Urząd. [Popr. 21]

Współpracę między Urzędem a EPPO regulują przepisy art. 12c–12f.”;

1a)  art. 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

„5. Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia właściwe organy państw członkowskich oraz instytucje, organy, urzędy lub agencje mogą zawierać porozumienia administracyjne z Urzędem. Takie porozumienia mogą dotyczyć w szczególności przekazywania informacji oraz prowadzenia dochodzeń i podejmowania związanych z nimi działań następczych.” [Popr. 22]

1b)  art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:"

„nieprawidłowość” oznacza „nieprawidłowość” zdefiniowaną w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95, w tym również naruszenia mające wpływ na dochody z tytułu podatku od wartości dodanej;”[Popr. 23]

1c)  art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:"

„3) „nadużycia finansowe, korupcja oraz wszelka inna nielegalna działalność lub nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii” ma takie znaczenie, jakie stosuje się do tego pojęcia w stosownych aktach Unii;” [Popr. 24]

2)  art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:"

„4) »dochodzenia administracyjne« (»dochodzenia«) oznaczają wszelkie inspekcje, kontrole lub inne środki podejmowane przez Urząd zgodnie z art. 3 i 4 dla osiągnięcia celów określonych w art. 1 oraz – w razie potrzeby – stwierdzenia nieprawidłowego charakteru działalności objętej dochodzeniem; dochodzenia te nie mają wpływu na uprawnienia EPPO lub właściwych organów państw członkowskich do wszczynania postępowań karnych;”;

2a)  art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:"

„5) „osoba objęta dochodzeniem” oznacza każdą osobę lub podmiot gospodarczy podejrzane o dopuszczenie się nadużycia finansowego, korupcji lub innej nielegalnej działalności bądź nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii i objęte w związku z tym dochodzeniem przez Urząd;” [Popr. 25]

2b)  w art. 2 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:"

„7a) „członek instytucji UE” oznacza odpowiednio posła do Parlamentu Europejskiego, członka Rady Europejskiej, przedstawiciela państwa członkowskiego na szczeblu ministerialnym w Radzie, członka Komisji Europejskiej, członka Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, członka Rady Prezesów Europejskiego Banku Centralnego lub członka Trybunału Obrachunkowego.”; [Popr. 26]

2c)  w art. 2 dodaje się pkt 7b w brzmieniu:"

„7) „taki sam stan faktyczny” oznacza, że istotne elementy stanu faktycznego są identyczne, przy czym istotne elementy stanu faktycznego rozumie się jako zbiór konkretnych okoliczności nierozerwalnie ze sobą powiązanych i w całości mogących składać się na elementy dochodzenia w sprawie czynu niedozwolonego, wchodzącego w zakres kompetencji Urzędu lub EPPO.”; [Popr. 27]

3)  art. 3 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 3

Dochodzenia zewnętrzneKontrole na miejscu oraz inspekcje w państwach członkowskich i w państwach trzecich [Popr. 28]

1.  W zakresie określonym w art. 1 oraz art. 2 pkt 1 i 3 Urząd przeprowadza kontrole na miejscu i inspekcje w państwach członkowskich oraz – zgodnie z obowiązującymi umowami o współpracy i wzajemnej pomocy oraz innymi instrumentami prawnymi – w państwach trzecich i w pomieszczeniach organizacji międzynarodowych. [Popr. 29]

2.  Kontrole na miejscu i inspekcje przeprowadza się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz – takim w zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie nie obejmuje danej kwestii – zgodnie z rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96.

3.  Podmioty gospodarcze współpracują z Urzędem w trakcie prowadzonego przez niego dochodzenia. Urząd może zażądać od podmiotów gospodarczych udzielenia informacji ustnych – w tym również w ramach przesłuchań – oraz informacji pisemnych i pisemnych, zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. b). [Popr. 30]

4.  Urząd prowadzi kontrole na miejscu i inspekcje po przedstawieniu pisemnego upoważnienia, jak określono w art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia oraz w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2185/96. Urząd przekazuje zainteresowanemu podmiotowi gospodarczemu informacje o procedurze mającej zastosowanie do kontroli, w tym o mających zastosowanie gwarancjach proceduralnych, a także informuje zainteresowany podmiot gospodarczy o spoczywającym na nim obowiązku współpracy.

5.  Wykonując te uprawnienia, Urząd stosuje się do gwarancji proceduralnych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu (Euratom, WE) nr 2185/96. Podczas kontroli na miejscu i inspekcji zainteresowanemu podmiotowi gospodarczemu przysługuje prawo do nieskładania zeznań na swoją niekorzyść oraz prawo do obecności wybranej przez siebie osoby. Przy składaniu oświadczeń podczas kontroli na miejscu podmiotowi gospodarczemu zapewnia się możliwość posługiwania się dowolnym językiem urzędowym państwa członkowskiego, w którym dany podmiot gospodarczy ma swoją siedzibę. Prawo do obecności wybranej przez siebie osoby nie uniemożliwia Urzędowi uzyskania dostępu do pomieszczeń podmiotu gospodarczego i nie powoduje nadmiernego opóźnienia rozpoczęcia kontroli.

6.  Na wniosek Urzędu właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego udziela, bez zbędnej zwłoki, pracownikom Urzędu wsparcia niezbędnego do skutecznego wykonywania ich zadań określonych w pisemnym upoważnieniu, o którym mowa w art. 7 ust. 2.A31

Zainteresowane państwo członkowskie zapewnia, aby pracownicy Urzędu mieli – zgodnie z rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 – dostęp do wszystkich informacji i dokumentów , dokumentów i danych dotyczących sprawy będącej przedmiotem dochodzenia, które są niezbędne do skutecznego i efektywnego przeprowadzenia kontroli na miejscu i inspekcji, a także aby mogli oni zajmować te dokumenty lub dane w celu zapewnienia, aby nie były narażone na zaginięcie. Jeżeli urządzenia prywatne wykorzystuje się do celów związanych z pracą, urządzenia te są kontrolowane przez Urząd tylko wówczas, jeżeli Urząd ma uzasadnione powody, aby podejrzewać, że zawarte w nich dane mogą być przydatne z punktu widzenia dochodzenia. [Popr. 32]

7.  Jeżeli zainteresowany podmiot gospodarczy poddaje się kontroli na miejscu oraz inspekcji dozwolonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, przepisy art. 2 ust. 4. rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2988/95 oraz art. 6 ust. 1 akapit trzeci i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2185/96 nie mają zastosowania w takim zakresie, w jakim wymagają one przestrzegania prawa krajowego i w jakim mogą ograniczać dostęp Urzędu do informacji i dokumentacji do warunków mających zastosowanie do krajowych kontrolerów administracyjnych.

Jeżeli pracownicy Urzędu stwierdzą, że podmiot gospodarczy opiera się poddaniu kontroli na miejscu lub inspekcji dozwolonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, zainteresowane państwo członkowskie zapewnia im potrzebne wsparcie ze strony organów ścigania, aby umożliwić Urzędowi skuteczne prowadzenie kontroli na miejscu lub inspekcji bez zbędnej zwłoki.

Zapewniając wsparcie zgodnie z niniejszym ustępem lub zgodnie z ust. 6, właściwe organy krajowe działają zgodnie z krajowymi przepisami proceduralnymi mającymi zastosowanie do zainteresowanego właściwego organu krajowego. Jeżeli takie wsparcie wymaga upoważnienia od organu sądowego zgodnie z prawem krajowym, występuje się o takie upoważnienie.

7a.   Jeżeli wykazano, że państwo członkowskie nie wywiązuje się z obowiązku współpracy wynikającego z ust. 6 i 7, Unia ma prawo odzyskać kwotę związaną z daną kontrolą na miejscu lub inspekcją. [Popr. 33]

8.  W ramach swoich zadań dochodzeniowych Urząd przeprowadza kontrole i inspekcje przewidziane w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95 i w przepisach sektorowych, o których mowa w art. 9 ust. 2 tego rozporządzenia, w państwach członkowskich, oraz – zgodnie z obowiązującymi umowami o współpracy i wzajemnej pomocy oraz innymi instrumentami prawnymi – w państwach trzecich i w pomieszczeniach organizacji międzynarodowych.

9.  W trakcie dochodzenia zewnętrznego Urząd może uzyskać dostęp do wszelkich stosownych informacji i danych związanych ze sprawą będącą przedmiotem dochodzenia, niezależnie od tego, na jakim nośniku są one przechowywane, które są w posiadaniu instytucji, organów, urzędów i agencji, w przypadku gdy jest to niezbędne do stwierdzenia, czy miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii. Zastosowanie w tym celu ma art. 4 ust. 2 i 4. [Popr. 34]

10.  Nie naruszając przepisów art. 12c ust. 1, w przypadku gdy przed podjęciem decyzji o wszczęciu lub niewszczynaniu dochodzenia zewnętrznego Urząd dysponuje informacjami wskazującymi na to, że miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii, Urząd może poinformować o tym właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, a także, w razie potrzeby, zainteresowane instytucje, organy, urzędy i agencje.

Bez uszczerbku dla zasad sektorowych, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95, właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich zapewniają podjęcie odpowiednich działań, w których może uczestniczyć Urząd, zgodnie z prawem krajowym. Właściwe organy danych państw członkowskich informują Urząd, na jego wniosek, o podjętych działaniach i o ustaleniach dokonanych na podstawie informacji, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.”; [Popr. 35]

4)  w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  w art. 4 tytuł otrzymuje brzmienie:"

„Dodatkowe przepisy dotyczące dochodzeń” [Popr. 36]

-aa)  w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Dochodzenia administracyjne w instytucjach, organach, urzędach i agencjach, dotyczące obszarów, o których mowa w art. 1, prowadzi się na warunkach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w decyzjach przyjętych przez odpowiednią instytucję, organ, urząd lub agencję.” [Popr. 37]

a)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

b)  skreśla się ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Zgodnie z art. 3 Urząd może przeprowadzać kontrole na miejscu i inspekcje w pomieszczeniach podmiotów gospodarczych w celu uzyskania dostępu do informacji mających znaczenie dla sprawy będącej przedmiotem dochodzenia wewnętrznego.”; [Popr. 41]

ba)  art. 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

„4. Instytucje, organy, urzędy i agencje są informowane w każdym przypadku, gdy pracownicy Urzędu prowadzą w ich pomieszczeniach dochodzenie wewnętrzne, zapoznają się z dokumentem lub danymi, lub żądają dostarczenia informacji będących w ich posiadaniu. Bez uszczerbku dla art. 10 i 11 Urząd może w każdej chwili przekazać zainteresowanej instytucji, organowi, urzędowi lub agencji informacje uzyskane w trakcie dochodzeń.„ [Popr. 42]

bb)  art. 4 ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

„5. Instytucje, organy, urzędy i agencje wprowadzają odpowiednie procedury i podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia poufności dochodzeń na wszystkich ich etapach.” [Popr. 43]

bc)  art. 4 ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„W przypadku gdy w wyniku dochodzeń okaże się, że urzędnik, inny pracownik, członek instytucji lub organu, szef urzędu lub agencji lub członek personelu może stać się osobą objętą dochodzeniem, o fakcie tym informowana jest instytucja, organ, urząd lub agencja, do której osoba ta przynależy.” [Popr. 44]

bd)  w art. 4 ust. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„W przypadkach gdy nie można zapewnić poufności dochodzenia przy korzystaniu ze zwykłych kanałów komunikacji, Urząd korzysta z odpowiednich alternatywnych kanałów przekazywania informacji.” [Popr. 45]

be)  art. 4 ust. 7 otrzymuje brzmienie:"

„7. „W decyzji, którą instytucje, organy, urzędy lub agencje przyjmą zgodnie z ust. 1 określa się w szczególności zasadę dotyczącą spoczywającego na urzędnikach, innych pracownikach, członkach instytucji lub organów, szefów urzędów lub agencji lub członkach personelu obowiązku współpracy z Urzędem i przekazywania mu informacji, przy jednoczesnym zapewnieniu poufności dochodzenia.” [Popr. 46]

c)  ust. 8 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Nie naruszając przepisów art. 12c ust. 1, w przypadku gdy przed podjęciem decyzji o wszczęciu lub niewszczynaniu dochodzenia wewnętrznego Urząd dysponuje informacjami wskazującymi na to, że miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność, lub że doszło do nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii,w zależności od sytuacji Urząd może poinformować o tym zainteresowaną instytucję, organ, urząd lub agencję. Zainteresowana instytucja, organ, urząd lub agencja informuje Urząd, na jego wniosek, o podjętych działaniach i o ustaleniach dokonanych na podstawie takich informacjiwłaściwe organy zainteresowanych państw członkowskich orazzainteresowane instytucje, organy, urzędy i agencje.

Zainteresowana instytucja, organ, urząd lub agencja informuje Urząd, na jego wniosek, o podjętych działaniach i o ustaleniach dokonanych na podstawie takich informacji.”; [Popr. 47]

ca)  ust. 8 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„Jeżeli w przypadku dochodzeń w instytucjach, organach, urzędach i agencjach Urząd informuje właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, zastosowanie mają wymogi proceduralne określone w art. 9 ust. 4 akapit drugi i trzeci. Jeżeli właściwy organ zadecyduje o podjęciu jakiegokolwiek działania na podstawie przekazanych mu informacji, zgodnie z prawem krajowym, informuje o tym Urząd na jego wniosek.” [Popr. 48]

cb)  w ust. 8 dodaje się akapit w brzmieniu:"

„W odniesieniu do kontroli na miejscu i inspekcji przeprowadzanych zgodnie z art. 3, bez uszczerbku dla zasad sektorowych, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95, właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich dbają o podjęcie odpowiednich działań, w których zgodnie z prawem krajowym może uczestniczyć Urząd. Właściwe organy danych państw członkowskich informują Urząd, na jego wniosek, o podjętych działaniach i o ustaleniach dokonanych na podstawie informacji, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.” [Popr. 49]

5)  w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:"

„Nie naruszając przepisów art. 12d, dyrektor generalny może wszcząć dochodzenie, jeśli istnieją wystarczające podejrzenia – które mogą również opierać się na informacjach przekazanych przez stronę trzecią lub przekazanych anonimowo – że miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii.”; [Popr. 50]

aa)   ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Nie naruszając przepisów art. 12d, dyrektor generalny może wszcząć dochodzenie, jeśli istnieją wystarczające podejrzenia – które mogą również opierać się na informacjach przekazanych przez stronę trzecią lub przekazanych anonimowo – że miało miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność bądź nieprawidłowość na szkodę interesów finansowych Unii. Okres przewidziany na ocenę i poprzedzający podjęcie decyzji nie przekracza dwóch miesięcy. Jeżeli informator, który przekazał podstawowe informacje, jest znany, informuje się go odpowiednio. [Popr. 51]

ab)  ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Dyrektor generalny podejmuje decyzję o wszczęciu dochodzenia, działając z własnej inicjatywy lub na wniosek instytucji, organu, urzędu lub agencji Unii, lub na wniosek państwa członkowskiego.” [Popr. 52]

ac)  w ust. 2 skreśla się akapit drugi; [Popr. 53]

ad)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Dopóki dyrektor generalny rozważa, czy wszcząć dochodzenie na wniosek, o którym mowa w ust. 2, lub dopóki Urząd prowadzi takie dochodzenie, zainteresowane instytucje, organy, urzędy lub agencje nie wszczynają równoległych dochodzeń dotyczących tych samych faktów, chyba że wspólnie z Urzędem postanowiono inaczej. Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do postępowań przygotowawczych prowadzonych przez Prokuraturę Europejską zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939.” [Popr. 54]

b)  w ust. 3 dodaje się zdanie w brzmieniu:"

„Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do postępowań przygotowawczych prowadzonych przez EPPO zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939.”; [Popr. 55]

ba)   art. 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie:"

„5. Jeżeli dyrektor generalny zadecyduje o niewszczynaniu dochodzenia w instytucji, organie, urzędzie lub agencji, choć jest wystarczające podejrzenie, że doszło do oszustwa, korupcji, innej nielegalnej działalności lub nieprawidłowości wpływającej na interesy finansowe Unii, niezwłocznie przekazuje wszelkie stosowne informacje zainteresowanej instytucji, organowi, urzędowi lub agencji, aby mogły one podjąć odpowiednie działania zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do tej instytucji, organu, urzędu lub agencji. W stosownych przypadkach Urząd uzgadnia z tą instytucją, organem, urzędem lub agencją odpowiednie środki mające na celu ochronę poufności źródła informacji, a w razie konieczności zwraca się o poinformowanie go o podjętych działaniach”. [Popr. 56]

c)  ust. 6 otrzymuje brzmienie:"

„6. Jeżeli dyrektor generalny zadecyduje o niewszczynaniu dochodzenia zewnętrznego, może on nieprzeprowadzaniu kontroli na miejscu lub inspekcji zgodnie z art. 3,choć jest wystarczające podejrzenie, że doszło do oszustwa, korupcji, innej nielegalnej działalności lub nieprawidłowości wpływającej na interesy finansowe Unii, niezwłocznie przekazać przekazuje wszelkie stosowne informacje właściwym organom zainteresowanego państwa członkowskiego, aby mogły podjąć odpowiednie działania zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym. W razie konieczności Urząd informuje również zainteresowaną instytucję, organ, urząd lub agencję.”; [Popr. 57]

ca)  dodaje się ust. 6a w brzmieniu:"

„6a. Zgodnie z art. 17 ust. 5 dyrektor generalny okresowo informuje Komitet Nadzoru o sprawach, w związku z którymi postanowił nie wszczynać dochodzenia, oraz wskazuje powody swojej decyzji.”; [Popr. 58]

6)  w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Dyrektor generalny kieruje prowadzeniem dochodzeń, wydając w stosownych przypadkach pisemne polecenia. Dochodzenia są prowadzone pod jego kierownictwem przez pracowników Urzędu przez niego wyznaczonych. Dyrektor generalny nie prowadzi dochodzeń osobiście.” [Popr. 59]

a)  ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Właściwe organy państw członkowskich udzielają pracownikom Urzędu niezbędnego wsparcia w celu umożliwienia im skutecznego wypełniania swoich zadań bez zbędnej zwłoki zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.”;

b)  w ust. 3 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:"

c)  w ust. 3 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu:"

„Zapewniając wsparcie zgodnie z poprzednimi akapitami, właściwe organy krajowe działają zgodnie ze wszystkimi krajowymi przepisami proceduralnymi mającymi zastosowanie w odniesieniu do zainteresowanego właściwego organu krajowego.”;

ca)   ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„Instytucje, organy, urzędy i agencje zapewniają, aby urzędnicy, inni pracownicy, członkowie, szefowie i członkowie personelu udzielali pracownikom Urzędu niezbędnego wsparcia w celu umożliwienia im skutecznego i niezwłocznego wypełniania ich zadań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.”; [Popr. 60]

cb)  skreśla się ust. 4; [Popr. 61]

cc)  ust. 6 wprowadzenie otrzymuje brzmienie:"

„6. W przypadku gdy z dochodzenia wynika, że wskazane może być podjęcie administracyjnych środków zapobiegawczych w celu ochrony interesów finansowych Unii, Urząd niezwłocznie informuje zainteresowaną instytucję, organ, urząd lub agencję o toczącym się dochodzeniu i proponuje działania, jakie należy podjąć. Przekazywane informacje zawierają następujące elementy: [Popr. 62]

cd)  ust. 6 akapit pierwszy lit. b) otrzymuje brzmienie:"

„b) wszelkie informacje, które mogłyby pomóc zainteresowanej instytucji, organowi, urzędowi lub agencji w podjęciu decyzji dotyczącej odpowiednich administracyjnych środków zapobiegawczych w celu ochrony interesów finansowych Unii;” [Popr. 63]

ce)  ust. 6 akapit pierwszy lit. c) otrzymuje brzmienie:"

„c) informacje o wszelkich zalecanych szczególnych środkach poufności, w szczególności w sprawach wiążących się z zastosowaniem środków dochodzeniowych należących do zakresu kompetencji krajowych organów sądowych lub innych organów krajowych, zgodnie z przepisami krajowymi mającymi zastosowanie do dochodzeń. [Popr. 64]

d)  ust. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„Poza tym, co zapewniono w akapicie pierwszym, zainteresowana instytucja, organ, urząd lub agencja może w dowolnym momencie zasięgnąć opinii Urzędu w celu podjęcia, w ścisłej współpracy z Urzędem, wszelkich odpowiednich środków zapobiegawczych, w tym również środków zabezpieczających dowody, oraz niezwłocznie informuje Urząd o tej decyzji.niezwłocznie informuje Urząd o wszelkich odstępstwach od stosowania zaproponowanych środków zapobiegawczych oraz o powodach tych odstępstw.”; [Popr. 65]

e)  ust. 8 otrzymuje brzmienie:"

„8. Jeżeli dochodzenie nie może zostać zakończone w terminie 12 miesięcy po jego wszczęciu, dyrektor generalny, po upływie tego 12-miesięcznego okresu, a następnie co sześć miesięcy, składa sprawozdanie Komitetowi Nadzoru, wskazując przyczyny oraz – w stosowanych przypadkach – szczegółowo przyczyny opóźnienia oraz środki naprawcze przewidziane podjęte w celu przyspieszenia dochodzenia.”;

ea)   dodaje się ust. 8a w brzmieniu:"

„8a. Sprawozdanie zawiera co najmniej krótki opis stanu faktycznego, jego kwalifikację prawną, ocenę wyrządzonych szkód lub szkód, jakie mogą jeszcze powstać, datę upływu ustawowego terminu przedawnienia, powody niedotrzymania dwunastomiesięcznego terminu oraz w stosownych przypadkach środki naprawcze przewidziane z myślą o przyspieszeniu dochodzenia.” [Popr. 67]

7)  w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Instytucje, organy, urzędy i agencje niezwłocznie przekazują Urzędowi wszelkie informacje dotyczące możliwych przypadków nadużyć finansowych, korupcji lub wszelkiej innej nielegalnej działalności bądź nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii. Niniejszy obowiązek dotyczy EPPO, jeżeli przedmiotowe sprawy nie wchodzą w zakres jej mandatu zgodnie z rozdziałem IV rozporządzenia (UE) 2017/1939”. [Popr. 68]

a)  w ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:"

„W przypadku gdy instytucje, organy, urzędy i agencje informują EPPO zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) 2017/1939, mogą one w zamian zastosować się do obowiązku określonego w pierwszym akapicie i przekazać Urzędowi kopię sprawozdania wysłanego do EPPO.”; [Popr. 69]

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Instytucje, organy, urzędy i agencje oraz, o ile nie zabrania tego prawo krajowe, właściwe organy państw członkowskich niezwłocznie przekazują Urzędowi na jego wniosek lub z własnej inicjatywy wszelkie będące w ich posiadaniu dokumenty lub informacje dotyczące prowadzonego przez Urząd dochodzenia. [Popr. 70]

Przed wszczęciem dochodzenia na wniosek Urzędu przekazują one wszelkie będące w ich posiadaniu dokumenty lub informacje, które są niezbędne, by ocenić zarzuty lub zastosować kryteria wszczęcia dochodzenia określone w art. 5 ust. 1.”;

c)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„Instytucje, organy, urzędy i agencje oraz, o ile nie zabrania tego prawo krajowe, właściwe organy państw członkowskich na wniosek urzędu lub z własnej inicjatywy przekazują Urzędowi niezwłocznie wszelkie inne będące w ich posiadaniu i uznane za istotne dokumenty lub informacje dotyczące zwalczania nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkiej innej nielegalnej działalności lub nieprawidłowości na szkodę interesów finansowych Unii.”; [Popr. 71]

d)  dodaje się ust. 4 w brzmieniu:"

„4. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do EPPO, jeżeli chodzi o przestępstwa, w odniesieniu do których EPPO może wykonywać swoją właściwość zgodnie z art. 22 i 25rozdziałem IV rozporządzenia (UE) 2017/1939. [Popr. 72]

Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości przekazywania przez EPPO Urzędowi stosownych informacji dotyczących spraw zgodnie z art. 34 ust. 8, art. 36 ust. 6, art. 39 ust. 4 i art. 101 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2017/1939.”;

8)  w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

-a)   ust. 2 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:"

Wymogi, o których mowa w akapicie drugim i trzecim, nie mają zastosowania do składania oświadczeń w trakcie kontroli na miejscu i inspekcji. Osobę objętą dochodzeniem informuje się jednak o przysługujących jej prawach przed złożeniem przez nią zeznania, w szczególności o prawie do obecności wybranej przez nią osoby. [Popr. 73]

-aa)   ust. 4 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

W tym celu Urząd wysyła osobie objętej dochodzeniem wezwanie do zgłoszenia uwag na piśmie albo podczas przesłuchania z udziałem pracowników wyznaczonych przez Urząd. W wezwaniu podaje się streszczenie faktów dotyczących osoby objętej dochodzeniem oraz informacje wymagane na mocy art. 15 i 16 rozporządzenia (UE) nr 2018/1725, a także termin na zgłoszenie uwag, przy czym termin ten nie może być krótszy niż 10 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wezwania. Termin ten może ulec skróceniu za wyraźną zgodą osoby objętej dochodzeniem lub z należycie uzasadnionych powodów wynikających z pilnego charakteru dochodzenia. W raporcie końcowym z dochodzenia znajduje się odniesienie do wszelkich takich uwag.” [Popr. 74]

a)  w ust. 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:"

„W należycie uzasadnionych przypadkach, w których jest to konieczne do zachowania poufności dochodzenia lub które wiążą się z zastosowaniem postępowania dochodzeniowego wynikającego z zakresu kompetencji EPPO lub krajowego organu sądowego, dyrektor generalny może postanowić o odroczeniu wykonania obowiązku polegającego na wezwaniu osoby objętej dochodzeniem do zgłoszenia uwag.”;

aa)   dodaje się ust. 5a w brzmieniu:"

„5a. Jeżeli Urząd zaleci sądowe działania następcze, a także bez uszczerbku dla praw w zakresie poufności przysługujących sygnalistom i informatorom, osoba objęta dochodzeniem ma dostęp do sprawozdania sporządzonego przez Urząd w oparciu o art. 11 na podstawie przeprowadzonego dochodzenia oraz do wszelkich właściwych dokumentów w zakresie, w jakim dotyczą one tej osoby, pod warunkiem że – w stosownych przypadkach – w terminie sześciu miesięcy sprzeciwu nie wyrazi ani Prokuratura Europejska, ani krajowe organy sądowe. Właściwy organ sądowy może udzielić pozwolenia również przed upływem tego terminu.” [Popr. 75]

8a)   Dodaje się art. 9a w brzmieniu:"

„Artykuł 9a

Kontroler gwarancji proceduralnych

1.   Kontroler gwarancji proceduralnych (kontroler) jest powoływany przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 na pięcioletnią kadencję bez możliwości przedłużenia. Po upływie kadencji kontroler sprawuje swoją funkcję do czasu powołania jego następcy.

2.   W następstwie zaproszenia do zgłaszania kandydatur, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja sporządza listę kandydatów posiadających odpowiednie kwalifikacje na stanowisko kontrolera. Komisja powołuje kontrolera po konsultacjach z Parlamentem Europejskim i Radą.

3.   Kontroler posiada niezbędne kwalifikacje i doświadczenie w dziedzinie praw i gwarancji proceduralnych.

4.   Kontroler pełni swoją funkcję przy zachowaniu całkowitej niezależności, a w wykonywaniu swych obowiązków nie zwraca się o instrukcje ani nie przyjmują ich od nikogo.

5.   Kontroler monitoruje przestrzeganie przez Urząd praw i gwarancji proceduralnych. Kontroler odpowiada za rozpatrywanie skarg wpływających do Urzędu.

6.   Kontroler składa Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Komitetowi Nadzoru i Urzędowi roczne sprawozdanie z pełnienia tej funkcji. Nie dotyczy to indywidualnych spraw będących przedmiotem dochodzenia i gwarantuje poufność dochodzeń nawet po ich zamknięciu.”; [Popr. 76]

8b)   dodaje się art. 9b w brzmieniu:"

„Artykuł 9b

Mechanizm rozpatrywania skarg

1.   Urząd, we współpracy z kontrolerem, podejmuje niezbędne działania w celu ustanowienia mechanizmu rozpatrywania skarg służącego monitorowaniu i gwarantowaniu przestrzegania gwarancji proceduralnych w związku ze wszystkimi działaniami Urzędu.

2.   Każda osoba objęta dochodzeniem prowadzonym przez Urząd ma prawo wnieść skargę do kontrolera odnośnie do przestrzegania przez Urząd gwarancji proceduralnych, o których mowa w art. 9. Wniesienie skargi nie ma skutku zawieszającego w odniesieniu do toczącego się dochodzenia.

3.   Skargi można wnosić najpóźniej w terminie jednego miesiąca od uzyskania przez skarżącego wiedzy o istotnych faktach stanowiących domniemane naruszenie jego gwarancji proceduralnych. Nie można wnieść skargi później niż miesiąc po zakończeniu dochodzenia. Skargi dotyczące terminu powiadomienia, o którym mowa w art. 9 ust. 2 i 4, wnosi się przed upływem terminu powiadomienia określonego w przedmiotowych przepisach.

4.   Po otrzymaniu skargi kontroler bezzwłocznie informuje o tym dyrektora generalnego Urzędu i daje Urzędowi możliwość zaradzenia kwestii przedstawionej przez skarżącego w terminie 15 dni roboczych.

5.   Bez uszczerbku dla art. 10 niniejszego rozporządzenia Urząd przekazuje kontrolerowi wszelkie informacje, jakie mogą okazać się niezbędne do wydania przez niego zalecenia.

6.   Kontroler niezwłocznie wydaje zalecenie w sprawie skargi, jednak nie później niż w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia kontrolera przez Urząd o podjętym działaniu zaradczym w danej kwestii lub od upłynięcia okresu, o którym mowa w ust. 3. Zalecenie przekazuje się Urzędowi oraz skarżącemu. W wyjątkowych przypadkach kontroler może podjąć decyzję o wydłużeniu okresu na wydanie zalecenia o kolejne 15 dni. Kontroler informuje dyrektora generalnego na piśmie o powodach wydłużenia przedmiotowego okresu. Niewydanie przez kontrolera zalecenia w terminie określonym w niniejszym ustępie uznaje się za oddalenie skargi bez zalecenia.

7.   Kontroler rozpatruje skargę w postępowaniu kontradyktoryjnym bez ingerowania w przebieg dochodzenia będącego w toku. Po uzyskaniu zgody świadków kontroler może zwrócić się do nich o przedstawienie pisemnych lub ustnych wyjaśnień, które uważa za istotne dla ustalenia faktów.

8.   Dyrektor generalny stosuje się do zalecenia kontrolera w danej sprawie. Niezastosowanie się do zalecenia wymaga należytego uzasadnienia i jest możliwe jedynie w wyjątkowych przypadkach. Jeżeli dyrektor generalny nie zastosuje się do zalecenia kontrolera, przedstawia skarżącemu i kontrolerowi główne powody tej decyzji, o ile nie ma to wpływu na trwające dochodzenie. Dyrektor generalny wskazuje powody niezastosowania się do zalecenia kontrolera w nocie załączonej do końcowego sprawozdania z dochodzenia.

9.   Dyrektor generalny może wystąpić z wnioskiem o opinię kontrolera w dowolnej sprawie związanej z przestrzeganiem gwarancji proceduralnych wchodzących w zakres kompetencji kontrolera, w tym w odniesieniu do decyzji o odroczeniu poinformowania osoby objętej dochodzeniem, o której mowa w art. 9 ust. 3. Dyrektor generalny wskazuje we wniosku termin, w jakim kontroler powinien udzielić odpowiedzi.

10.   Bez uszczerbku dla terminów przewidzianych w art. 90a regulaminu pracowniczego, jeżeli urzędnik lub inny pracownik Unii wniósł skargę do dyrektora generalnego zgodnie z art. 90a regulaminu pracowniczego i gdy urzędnik lub inny pracownik wniósł skargę do kontrolera w odniesieniu do tej samej kwestii, przed udzieleniem odpowiedzi na skargę dyrektor generalny czeka na zalecenie kontrolera.” [Popr. 77]

9)  w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

-a)   ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Informacje przekazane lub uzyskane w toku dochodzeń poza instytucjami, organami, urzędami i agencjami, niezależnie od ich formy, są chronione stosownymi przepisami prawa krajowego i unijnego.” [Popr. 78]

-aa)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Informacje przekazane lub uzyskane w toku dochodzeń w instytucjach, organach, urzędach i agencjach, niezależnie od ich formy, są objęte tajemnicą zawodową i podlegają ochronie na podstawie przepisów mających zastosowanie do instytucji Unii.” [Popr. 79]

-ab)   dodaje się ust. 3a w brzmieniu:"

„3a. Urząd ujawnia swoje raporty i zalecenia po zakończeniu wszystkich powiązanych krajowych i unijnych procedur przez właściwe organy, a ujawnienie informacji nie ma już wpływu na dochodzenia. Ujawnienie informacji jest zgodne z przepisami i zasadami dotyczącymi ochrony danych, określonymi w niniejszym artykule i w art. 1.”; [Popr. 80]

a)  ust. 4 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Urząd wyznacza inspektora ochrony danych zgodnie z art. 24 43 rozporządzenia (WE) nr 45/2001(UE) 2018/1725.”; [Popr. 81]

aa)   dodaje się ust. 5a w brzmieniu:"

„5a. Osoby zgłaszające Urzędowi przestępstwa i naruszenia związane z interesami finansowymi Unii są w pełni chronione, w szczególności przez unijne prawodawstwo dotyczące ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii.”; [Popr. 82]

10)  w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:"

„Wraz z raportem można przekazać przekazuje się zalecenia dyrektora generalnego dotyczące działania, które ma zostać podjęte. W zaleceniach tych wskazuje się w stosownych przypadkach działania dyscyplinarne, administracyjne, finansowe lub sądowe, które powinny zostać podjęte przez instytucje, organy, urzędy i agencje oraz właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich, a także podaje się w szczególności szacunkowe kwoty, jakie należy odzyskać, oraz wstępną kwalifikację prawną ustalonych faktów.”; [Popr. 83]

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. Podczas przygotowywania tych raportów i zaleceń uwzględnia się odpowiednie przepisy prawa Unii oraz, w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie, prawo krajowe zainteresowanego państwa członkowskiego.

Urząd podejmuje odpowiednie środki wewnętrzne w celu zapewnienia spójnej jakości raportów końcowych i zaleceń oraz rozważa, czy istnieje potrzeba zmiany wytycznych w sprawie procedur dochodzeniowych w celu usunięcia ewentualnych niespójności. [Popr. 84]

Po przeprowadzeniu prostej weryfikacji ich autentyczności raporty sporządzone na tej podstawie, w tym wszelkie dowody potwierdzające załączone do tych raportów, stanowią dopuszczalny dowód w postępowaniach sądowych o charakterze innym niż karny toczących się przed sądami krajowymi oraz w postępowaniach administracyjnych w państwach członkowskich. Przedmiotowe rozporządzenie nie ma wpływu na uprawnienia sądów krajowych w zakresie własnej oceny materiału dowodowego. [Popr. 85]

Raporty sporządzone przez Urząd stanowią dopuszczalny dowód w postępowaniu karnym państwa członkowskiego, w którym istnieje potrzeba ich wykorzystania, w taki sam sposób i na takich samych warunkach co raporty urzędowe sporządzane przez krajowych kontrolerów administracyjnych. Podlegają one tym samym przepisom dotyczącym oceny co raporty urzędowe sporządzane przez krajowych kontrolerów administracyjnych i mają taką samą wartość dowodową jak te raporty. [Popr. 86]

Państwa członkowskie informują Urząd o wszelkich przepisach prawa krajowego istotnych do celów akapitu trzeciegopierwszego. [Popr. 87]

Sądy krajowe powiadamiają Urząd o wszelkich przypadkach odrzucenia dowodów zgodnie z tym ustępem. Powiadomienie zawiera podstawę prawną i szczegółowe uzasadnienie odrzucenia wniosku. W swoich sprawozdaniach rocznych sporządzanych na podstawie art. 17 ust. 4 dyrektor generalny ocenia dopuszczalność dowodów w państwach członkowskich. [Popr. 88]

Raporty sporządzone przez Urząd stanowią dopuszczalny dowód w postępowaniach sądowych toczących się przed sądami unijnymi oraz w postępowaniach administracyjnych prowadzonych w Unii.”;

c)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Raporty i zalecenia sporządzone w następstwie dochodzenia zewnętrznego i wszelkie związane z nimi stosowne dokumenty są przekazywane w stosownych przypadkach właściwym organom zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z przepisami dotyczącymi dochodzeń zewnętrznych oraz, w razie konieczności, zainteresowanej instytucji, organowi, urzędowi lub agencji. Ta instytucja, organ, urząd lub agencja podejmują w związku z dochodzeniami zewnętrznymi takie działania, jakie są uzasadnione wynikami tych dochodzeń, oraz składają podejmuje takie działania, w szczególności o charakterze dyscyplinarnym lub prawnym, w wyniku nakazu wszczęcia dochodzenia oraz składa z nich raport Urzędowi w terminie określonym w zaleceniach towarzyszących raportowi, a ponadto także na wniosek Urzędu. Właściwe organy państw członkowskich w ciągu dziewięciu miesięcy zdają Urzędowi sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na opis przypadku.”; [Popr. 89]

ca)  skreśla się ust. 4; [Popr. 90]

cb)  ust. 5 otrzymuje brzmienie: "

„5. W przypadku gdy raport sporządzony w następstwie dochodzenia wykazuje istnienie faktów, które mogłyby stanowić podstawę postępowania karnego, informacje te przekazuje się niezwłocznie organom sądowym zainteresowanego państwa członkowskiego z zastrzeżeniem art. 12c i 12d.” [Popr. 91]

cc)    dodaje się ust. 6a w brzmieniu:"

„6a. Właściwe organy państw członkowskich oraz instytucje, organy, urzędy i agencje dbają o to, aby w odpowiedzi na zalecenia dyscyplinarne, administracyjne, finansowe i sądowe wydane przez dyrektora generalnego zgodnie z ust. 1 i 3 podejmowano stosowne działania, a także do 31 marca każdego roku przekazują Urzędowi szczegółowe sprawozdanie na temat podjętych działań, zawierające w stosownych przypadkach powody niewdrożenia zaleceń wydanych przez Urząd.”; [Popr. 92]

cd)  ust. 8 wprowadza się następujące zmiany:"

„8. W przypadku gdy informator przekazał Urzędowi informacje, które doprowadziły do wszczęcia dochodzenia, Urząd powiadamia tego informatora o zakończeniu dochodzenia. Urząd może jednak odrzucić każdy taki wniosek, jeśli uzna, że może on zagrozić uzasadnionym interesom osoby objętej dochodzeniem, skuteczności dochodzenia i działań podejmowanych w jego następstwie lub którymkolwiek wymogom dotyczącym poufności.” [Popr. 93]

10a)  po art. 11 dodaje się nowy artykuł:"

„Artykuł 11a

Wniesienie skargi do Sądu

Każda osoba objęta dochodzeniem może wytoczyć proces Komisji o anulowanie sprawozdania z dochodzenia przekazanego organom krajowym lub instytucjom zgodnie z art. 11 ust. 3 z powodu braku właściwości, niespełnienia istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia postanowień traktatowych, w tym karty, lub nadużycia uprawnień.” [Popr. 94]

11)  w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie: "

„1. Bez uszczerbku dla art. 10 i 11 niniejszego rozporządzenia i przepisów rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2185/96 Urząd może przekazać właściwym organom zainteresowanych państw członkowskich informacje uzyskane w toku kontroli na miejscu lub inspekcji przeprowadzanych zgodnie z art. 3 w odpowiednim czasie, aby umożliwić tym organom podjęcie odpowiednich działań zgodnie z ich prawem krajowym. Urząd może również przekazać informacje zainteresowanej instytucji, zainteresowanemu organowi, urzędowi lub zainteresowanej agencji.” [Popr. 95]

a)  w ust. 1 dodaje się zdanie w brzmieniu:"

„Urząd może również przekazać informacje zainteresowanej instytucji, zainteresowanemu organowi, urzędowi lub zainteresowanej agencji.”; [Popr. 96]

aa)  ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Bez uszczerbku dla art. 10 i 11 dyrektor generalny przekazuje organom sądowym zainteresowanego państwa członkowskiego informacje na temat faktów, które wchodzą w zakres jurysdykcji krajowego organu sądowego, uzyskane przez Urząd w czasie trwania dochodzeń w instytucjach, organach, urzędach i agencjach.” [Popr. 97]

b)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Właściwe organy zainteresowanego państwa członkowskiego informują Urząd w odpowiednim czasie, o ile nie zabrania tego prawo krajowe, z własnej inicjatywy lub na wniosek Urzędu,w ciągu jednego miesiąca o działaniach podjętych na podstawie informacji przekazanych im na mocy niniejszego artykułu.”; [Popr. 98]

c)  dodaje się ust. 5 w brzmieniu:"

„5. Urząd może z własnej inicjatywy lub na wniosek wymieniać stosowne informacje z siecią Eurofisc ustanowioną rozporządzeniem Rady (UE) nr 904/2010(18).”;

12)  dodaje się artykuły w brzmieniu:"

„Artykuł 12a

Jednostki koordynujące zwalczanie nadużyć finansowych w państwach członkowskich

1.  Do celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie wyznaczają jednostkę (zwaną dalej »jednostką koordynującą zwalczanie nadużyć finansowych«) w celu ułatwiania skutecznej współpracy i wymiany informacji z Urzędem, w tym również informacji o charakterze operacyjnym. W stosownych przypadkach, zgodnie z prawem krajowym, jednostka koordynująca zwalczanie nadużyć finansowych może być uznana za właściwy organ do celów niniejszego rozporządzenia.

2.  Na wniosek Urzędu, przed podjęciem decyzji o wszczęciu lub niewszczynaniu dochodzenia, jak również w toku dochodzenia lub po jego zakończeniu, jednostki koordynujące zwalczanie nadużyć finansowych zapewniają Urzędowi potrzebne wsparcie, uzyskują je dla niego lub je koordynują, aby Urząd mógł skutecznie wykonywać swoje zadania. Takie wsparcie ma obejmować w szczególności wsparcie ze strony właściwych organów krajowych zapewniane zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7, art. 7 ust. 3 oraz art. 8 ust. 2 i 3.

3.  Podczas prowadzenia działań koordynacyjnych zgodnie z art. 12b Urząd może zażądać wsparcia ze strony jednostek koordynujących zwalczanie nadużyć finansowych, w tym, w stosownych przypadkach, współpracy horyzontalnej i wymiany informacji między jednostkami koordynującymi zwalczanie nadużyć finansowych.

Artykuł 12b

Działania koordynacyjne

1.  Zgodnie z art. 1 ust. 2 Urząd może organizować i ułatwiać współpracę między właściwymi organami państw członkowskich, instytucjami, organami, urzędami i agencjami oraz – zgodnie z obowiązującymi umowami o współpracy i wzajemnej pomocy oraz innymi instrumentami prawnymi – organami państw trzecich i organizacjami międzynarodowymi. W tym celu organy uczestniczące oraz Urząd mogą gromadzić, analizować oraz wymieniać informacje, w tym informacje operacyjne. Na wniosek właściwych organów w prowadzeniu działań dochodzeniowych mogą towarzyszyć im pracownicy Urzędu. Zastosowanie mają art. 6, art. 7 ust. 6 i 7, art. 8 ust. 3 oraz art. 10.

2.  Urząd może sporządzić raport dotyczący prowadzonych działań koordynacyjnych oraz, w stosownych przypadkach, przekazać go właściwym organom krajowym oraz zainteresowanym instytucjom, organom, urzędom i agencjom.

3.  Niniejszy artykuł ma zastosowanie bez uszczerbku dla wykonywania przez Urząd uprawnień powierzonych Komisji w przepisach szczegółowych regulujących wzajemną pomoc między organami administracyjnymi państw członkowskich oraz współpracę między tymi organami i Komisją.

3a.   Obowiązki wzajemnej pomocy administracyjnej zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 515/97(19) oraz rozporządzeniem (UE) nr 608/2013(20) powinny mieć również zastosowanie do działań koordynacyjnych związanych z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi zgodnie z tym artykułem. [Popr. 99]

4.  Urząd może uczestniczyć w pracach wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych ustanowionych zgodnie z obowiązującym prawem Unii i w ramach tych prac wymieniać informacje operacyjne zdobyte na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12c

Informowanie Prokuratury Europejskiej o wszelkich czynach zabronionych, w odniesieniu do których może ona wykonywać swoją właściwość

1.  Urząd bez zbędnej zwłoki informuje Prokuraturę Europejską o wszelkich czynach zabronionych, w odniesieniu do których mogłaby ona wykonywać swoją właściwość zgodnie z art. 22 i art. 25 ust. 2 i 3 rozdziałem IV rozporządzenia (UE) 2017/1939. Raport wysyła się na dowolnym etapie jak najszybciej przed wszczęciem dochodzenia przez Urząd lub w toku tego dochodzenia. [Popr. 100]

2.  Przekazywane informacje obejmują co najmniej opis wszystkich znanych Urzędowi okoliczności faktycznych i informacji, w tym ocenę szkody, która została wyrządzona lub która może zostać wyrządzona, w przypadku gdy Urząd posiada takie informacje, możliwą kwalifikację prawną czynu oraz wszelkie dostępne informacje o ewentualnych pokrzywdzonych, podejrzanych i innych powiązanych osobach. Wraz z raportem Urząd przekazuje EPPO wszelkie inne będące w jego posiadaniu istotne informacje dotyczące danej sprawy. [Popr. 101]

3.  Urząd nie jest zobowiązany do informowania EPPO o zarzutach, które są ewidentnie nieuzasadnione.

W przypadkach gdy informacje otrzymane przez Urząd nie obejmują elementów określonych w ust. 2, a Urząd nie prowadzi żadnego dochodzenia, Urząd może przeprowadzić wstępną ocenę zarzutów. Ocenę przeprowadza się szybko bezzwłocznie i w każdym przypadku w terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji. W trakcie tej oceny zastosowanie mają art. 6 i art. 8 ust. 2. Urząd powstrzymuje się od podejmowania wszelkich środków, które mogą zaszkodzić ewentualnym przyszłym dochodzeniom EPPO. [Popr. 102]

Po wstępnej ocenie Urząd informuje EPPO o tym, czy spełnione zostały warunki określone w ust. 1.

4.  Jeżeli w toku dochodzenia prowadzonego przez Urząd wyjdzie na jaw zachowanie, o którym mowa w ust. 1, a w następstwie otrzymania raportu EPPO zdecyduje się wszcząć postępowanie przygotowawcze, Urząd nie może kontynuować prowadzonego przez siebie dochodzenia dotyczącego tych samych okoliczności faktycznych w sposób inny niż zgodnie z art. 12e lub art. 12f.

Do celów stosowania akapitu pierwszego Urząd, zgodnie z art. 12g ust. 2, weryfikuje za pomocą systemu zarządzania sprawami prowadzonego przez EPPO, czy EPPO prowadzi postępowanie przygotowawcze. Urząd może zażądać od EPPO przekazania dalszych informacji. EPPO odpowiada na taki wniosek w terminie 10 dni roboczych.

5.  Instytucje, organy, urzędy i agencje mogą zażądać od Urzędu przeprowadzenia wstępnej oceny zgłoszonych im zarzutów. Do celów tych wniosków zastosowanie ma ust. 3mają odpowiednio ustępy od 1 do 4. OLAF informuje zainteresowaną instytucję, organ, urząd lub agencję o wynikach wstępnej oceny, chyba że udzielenie takich informacji mogłoby być ze szkodą dla dochodzenia prowadzonego przez Urząd lub Prokuraturę Europejską. [Popr. 103]

6.  Jeżeli po przekazaniu raportu Prokuraturze Europejskiej zgodnie z niniejszym artykułem Urząd zakończy prowadzone przez siebie dochodzenie, art. 9 ust. 4 i art. 11 nie mają zastosowania.

Artykuł 12d

Niepowielanie dochodzeń

1.   Dyrektor generalny nie wszczyna dochodzenia zgodnie z art. 5 lub wstrzymuje dochodzenie będące w toku, jeżeli EPPO prowadzi postępowanie przygotowawcze dotyczące tych samych okoliczności faktycznych, w sposób inny niż zgodnie z art. 12e lub 12f. Dyrektor generalny informuje EPPO o każdej decyzji dotyczącej niewszczynania lub wstrzymania dochodzenia z takich powodów. [Popr. 104]

Do celów stosowania akapitu pierwszego Urząd, zgodnie z art. 12g ust. 2, weryfikuje za pomocą systemu zarządzania sprawami prowadzonego przez EPPO, czy EPPO prowadzi postępowanie przygotowawcze. Urząd może zażądać od EPPO przekazania dalszych informacji. EPPO odpowiada na taki wniosek w terminie 10 dni roboczych. Termin ten może zostać przedłużony w wyjątkowych przypadkach z zastrzeżeniem warunków określonych w porozumieniach roboczych, o których mowa w art. 12g ust. 1. [Popr. 105]

Jeżeli Urząd zamyka dochodzenie zgodnie z akapitem pierwszym, art. 9 ust. 4 i art. 11 nie mają zastosowania. [Popr. 106]

1a.   Na wniosek Prokuratury Europejskiej Urząd odstępuje od pewnych czynności lub środków, które mogłyby być ze szkodą dla dochodzenia lub postępowania karnego prowadzonego przez Prokuraturę Europejską. Prokuratura Europejska bez zbędnej zwłoki powiadamia Urząd w przypadku ustania okoliczności uzasadniających taki wniosek. [Popr. 107]

1b.   Jeżeli EPPO zamyka lub wstrzymuje dochodzenie, w sprawie którego otrzymała informacje od dyrektora generalnego zgodnie z ust. 1 i które jest istotne dla wykonywania mandatu Urzędu, informuje o tym Urząd bez zbędnej zwłoki i może wydać zalecenia dotyczące dalszych dochodzeń administracyjnych. [Popr. 108]

Artykuł 12e

Wspieranie EPPO przez Urząd

1.  W trakcie postępowania przygotowawczego prowadzonego przez EPPO oraz na wniosek EPPO zgodnie z art. 101 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/1939 Urząd, zgodnie ze swoimi kompetencjami, wspiera lub uzupełnia działania EPPO, w szczególności poprzez:

2.  Zgodnie z Wniosek na podstawie ust. 1 wniosek przekazuje się na piśmie i określa się w nim co najmniej:środek bądź środki, o których wykonanie Prokuratura Europejska zwraca się do Urzędu, oraz, w stosownych przypadkach, przewidywany harmonogram realizacji tych środków. Wniosek zawiera informacje na temat postępowania przygotowawczego prowadzonego przez EPPO w takim zakresie, w jakim ma to znaczenie dla celu wniosku. W stosownych przypadkach Urząd może zwrócić się o przekazanie dodatkowych informacji.

W stosownych przypadkach Urząd może zwrócić się o przekazanie dodatkowych informacji. [Popr. 109]

2a.  Z myślą o ochronie dopuszczalności dowodu oraz praw podstawowych i gwarancji proceduralnych, w sytuacji, kiedy Urząd wprowadza środki wspierające lub uzupełniające na wniosek złożony przez EPPO zgodnie z niniejszym artykułem, EPPO może zlecić Urzędowi stosowanie wyższych standardów w zakresie praw podstawowych, gwarancji proceduralnych i ochrony danych niż standardy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. EPPO określa w takiej sytuacji szczegółowe wymogi formalne i procedury, jakie należy zastosować.

W przypadku braków szczegółowych zaleceń ze strony EPPO do środków wdrażanych przez Urząd zgodnie z niniejszym artykułem zastosowanie ma odpowiednio rozdział VI (gwarancje proceduralne) i rozdział VIII (ochrona danych) rozporządzenia (UE) nr 2017/1939. [Popr. 110]

Artykuł 12f

Dochodzenia uzupełniające

1.  W należycie uzasadnionych przypadkach, w których EPPO prowadzi postępowanie przygotowawcze, jeżeli dyrektor generalny uzna, że należy wszcząć lub kontynuować dochodzenie zgodnie z kompetencjami Urzędu celem ułatwienia przyjęcia środków zapobiegawczych lub podjęcia działań finansowych, dyscyplinarnych lub administracyjnych, Urząd informuje EPPO na piśmie, określając charakter i cel dochodzenia, oraz zwraca się do EPPO o pisemną zgodę na wszczęcie dochodzenia uzupełniającego. [Popr. 111]

W terminie 30 20 dni roboczych od otrzymania tej informacji EPPO może sprzeciwić wyraża zgodę na wszczęcie lub kontynuowaniu dochodzenia bądź sprzeciwia się wszczęciu lub kontynuowaniu dochodzenia lub podejmowaniu pewnych czynności dotyczących dochodzenia, jeśli jest to konieczne, aby uniknąć zagrożenia dla powodzenia prowadzonego przez siebie postępowania przygotowawczego lub wnoszenia i popierania oskarżeń, a sprzeciw ten może obowiązywać dopóty, dopóki utrzymują się jego przyczyny. W należycie uzasadnionych sytuacjach EPPO może wydłużyć ten termin o kolejne dziesięć dni roboczych. Informuje o tym Urząd.

W razie sprzeciwu EPPO Urząd nie wszczyna dochodzenia uzupełniającego. W takim przypadku EPPO bez zbędnej zwłoki powiadamia Urząd w przypadku ustania przyczyny sprzeciwu. [Popr. 112]

W przypadku gdy EPPO nie wyrazi zgodę, sprzeciwu w terminie wskazanym w poprzednim akapicie, Urząd może wszcząć lub kontynuować dochodzenie, które prowadzi w ścisłym porozumieniu z EPPO. [Popr. 113]

Jeżeli EPPO nie udzieli odpowiedzi w terminie określonym w akapicie drugim, Urząd może podjąć konsultacje z EPPO w celu podjęcia decyzji w terminie 10 dni. [Popr. 114]

Jeżeli w późniejszym terminie Prokuratura Europejska zgłosi sprzeciw w odniesieniu do tego dochodzenia, powołując się na takie same przyczyny, jak przyczyny, o których mowa w akapicie drugim, Urząd zawiesza lub przerywa prowadzone przez siebie dochodzenie lub powstrzymuje się od wykonywania pewnych czynności dotyczących dochodzenia.

2.  W przypadku gdy w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji złożony zgodnie z art. 12d EPPO informuje Urząd o tym, że nie prowadzi dochodzenia, a w późniejszym terminie wszczyna dochodzenie dotyczące tych samych okoliczności faktycznych, bezzwłocznie informuje o tym Urząd. Jeśli po otrzymaniu tej informacji dyrektor generalny stwierdzi, że wszczęte przez Urząd dochodzenie należy kontynuować w celu ułatwienia przyjęcia środków zapobiegawczych lub podjęcia działań finansowych, dyscyplinarnych lub administracyjnych, zastosowanie ma ust. 1.

Artykuł 12g

Porozumienia robocze oraz wymiana informacji z EPPO

1.  Jeżeli jest to konieczne do ułatwienia współpracy z EPPO, o której mowa w art. 1 ust. 4a, Urząd zawiera z EPPO porozumienia administracyjne. Tego rodzaju porozumienia robocze mogą zawierać praktyczne szczegóły dotyczące wymiany informacji, w tym danych osobowych, informacji o charakterze operacyjnym, strategicznym lub technicznym oraz informacji niejawnych, a także ustanowienia platform informatycznych, w tym również określenia wspólnego podejścia do kwestii aktualizacji i kompatybilności oprogramowania. Porozumienia te obejmują szczegółowe ustalenia w zakresie bieżącej wymiany informacji na etapie otrzymywania i weryfikacji zarzutów przez obie jednostki w celu określenia zakresu kompetencji dotyczących dochodzeń prowadzonych przez obydwa urzędy. Porozumienia obejmują również ustalenia dotyczące przekazywania materiałów dowodowych między Urzędem a Prokuraturą Europejską oraz ustalenia dotyczące podziału ponoszonych kosztów.

Przed przyjęciem porozumień roboczych dotyczących współpracy z Prokuraturą Europejską dyrektor generalny przesyła ich projekt Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, Komitetowi Nadzoru i Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji. Europejski Inspektor Ochrony Danych i Komitet Nadzoru bezzwłocznie przedstawiają swoje opinie. [Popr. 115]

2.  Urząd ma pośredni dostęp, w oparciu o system trafieniowy (figuruje/nie figuruje), do informacji znajdujących się w systemie zarządzania sprawami prowadzonym przez EPPO. Ilekroć zostanie stwierdzona zgodność danych wprowadzonych do systemu zarządzania sprawami przez Urząd z danymi będącymi w posiadaniu EPPO, o wystąpieniu takiej zgodności powiadamia się zarówno EPPO, jak i Urząd. Urząd podejmuje odpowiednie środki, aby umożliwić EPPO dostęp – w oparciu o system trafieniowy (figuruje/nie figuruje) – do informacji znajdujących się w jego systemie zarządzania sprawami.

Pośredni dostęp Urzędu do informacji zawartych w systemie zarządzania sprawami, z jakiego korzysta Prokuratura Europejska, w każdym przypadku odbywa się jedynie w zakresie, w jakim jest to niezbędne do pełnienia przez Urząd funkcji określonych w niniejszym rozporządzeniu. Dostęp taki jest należycie uzasadniony oraz zatwierdzony w ramach wewnętrznej procedury określonej przez Urząd. Urząd prowadzi rejestr wszystkich przypadków dostępu do systemu zarządzania sprawami EPPO. [Popr. 116]

2a.   Dyrektor generalny Urzędu i europejski prokurator generalny spotykają się co najmniej raz w roku w celu omówienia spraw będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. [Popr. 117]

12a)  w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: "

„Komitet Nadzoru monitoruje w szczególności rozwój sytuacji w zakresie stosowania gwarancji proceduralnych i czasu trwania dochodzeń.” [Popr. 118]

b)  ust. 1 akapit piąty otrzymuje brzmienie: "

„Komitetowi Nadzoru umożliwia się dostęp do wszelkich informacji i dokumentów, które jego zdaniem są niezbędne do wypełniania powierzonych mu zadań, w tym do raportów i zaleceń odnoszących się do dochodzeń już zakończonych i do spraw umorzonych, jednak bez ingerencji w przebieg dochodzeń będących w toku oraz w zgodzie z wymogami w zakresie poufności i ochrony danych.”; [Popr. 119]

c)  ust. 8 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Komitet Nadzoru wyznacza swojego przewodniczącego. Przyjmuje swój regulamin, który przed przyjęciem przedstawia do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych. Posiedzenia Komitetu Nadzoru są zwoływane z inicjatywy przewodniczącego lub dyrektora generalnego. Komitet Nadzoru zbiera się co najmniej 10 razy w roku. Komitet Nadzoru podejmuje decyzje większością głosów wchodzących w jego skład członków. Jego sekretariat jest prowadzony przez Komisję w ścisłej współpracy z Komitetem Nadzoru. Przed mianowaniem pracowników sekretariatu należy zasięgnąć opinii Komitetu Nadzoru, którego uwagi są brane pod uwagę. Sekretariat wykonuje instrukcje Komitetu Nadzoru i działa niezależnie od Komisji. Bez uszczerbku dla sprawowania kontroli nad budżetem Komitetu Nadzoru i jego sekretariatu, Komisja nie ingeruje w zadania Komitetu Nadzoru w zakresie monitorowania.” [Popr. 120]

13)  w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Parlament Europejski, Rada i Komisja raz w roku spotykają się z dyrektorem generalnym w celu wymiany poglądów na szczeblu politycznym, aby omówić politykę Urzędu w odniesieniu do metod zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji lub wszelkiej innej nielegalnej działalności bądź nieprawidłowościom na szkodę interesów finansowych Unii oraz zwalczania tych zjawisk. Komitet Nadzoru uczestniczy w tej wymianie poglądów. Do udziału w wymianie poglądów zaprasza się Europejskiego Prokuratora Generalnego. Przedstawiciele Trybunału Obrachunkowego, Eurojustu lub Europolu mogą być zapraszani do uczestnictwa w posiedzeniach na zasadzie ad hoc na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, dyrektora generalnego lub Komitetu Nadzoru.”; [Popr. 121]

a)  ust. 1 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:"

„Przedstawiciele Trybunału Obrachunkowego, EPPO, Eurojustu lub Europolu mogą być zapraszani do uczestnictwa w posiedzeniach na zasadzie ad hoc na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, dyrektora generalnego lub Komitetu Nadzoru.”; [Popr. 122]

aa)  w ust. 2 część wprowadzająca otrzymuje brzmienie:"

„2. Wymiana poglądów może dotyczyć dowolnego tematu uzgodnionego przez Parlament Europejski, Radę i Komisję, a w szczególności:” [Popr. 123]

b)  w ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:"

„d) ram stosunków między Urzędem a instytucjami, organami, urzędami i agencjami, w szczególności EPPO; i agencjami, w szczególności EPPO, oraz działań podjętych w związku z raportami końcowymi z dochodzeń Urzędu i innymi informacjami przekazanymi przez Urząd; [Popr. 124]

ba)  w ust. 2 lit. e) otrzymuje brzmienie:"

„e) ram stosunków między Urzędem a właściwymi organami państw członkowskich, oraz działań podjętych przez właściwe organy państw członkowskich w związku z raportami końcowymi z dochodzeń Urzędu i innymi informacjami przekazanymi przez Urząd;” [Popr. 125]

bb)  dodaje się nowy art. 4a w następującym brzmieniu:"

„4a. Wymianie poglądów przewodniczą na zmianę Parlament Europejski, Rada i Komisja.”; [Popr. 126]

14)  w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

-a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:"

„1. Na czele Urzędu stoi dyrektor generalny. Dyrektora generalnego mianuje Komisja zgodnie z procedurą określoną w ust. 2. Kadencja dyrektora generalnego trwa siedem lat i nie jest odnawialna. Dyrektora generalnego zatrudnia się jako pracownika na czas określony na podstawie regulaminu pracowniczego.” [Popr. 127]

-aa)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:"

„2. W celu mianowania nowego dyrektora generalnego Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zaproszenie do zgłaszania kandydatur. Publikacja ta ma miejsce najpóźniej sześć miesięcy przed upływem kadencji urzędującego dyrektora generalnego. Po wydaniu przez Komitet Nadzoru pozytywnej opinii na temat zastosowanej przez Komisję procedury wyboru, Komisja sporządza listę kandydatów posiadających odpowiednie kwalifikacje. Parlament Europejski, Rada i Komisja za wspólnym porozumieniem przedstawiają kandydata na stanowisko dyrektora generalnego, którego następnie powołuje Komisja.” [Popr. 128]

a)  ust. 3 otrzymuje brzmienie:"

„3. Wypełniając swoje obowiązki w zakresie wszczynania i prowadzenia dochodzeń zewnętrznych i wewnętrznych lub działań koordynacyjnych lub sporządzania raportów w następstwie tych dochodzeń lub działań koordynacyjnych, dyrektor generalny nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu ani instytucji, organu, urzędu lub agencji ani też nie przyjmuje od nich instrukcji. Jeżeli dyrektor generalny uzna, że środek podjęty przez Komisję podważa jego niezależność, niezwłocznie informuje o tym Komitet Nadzoru i decyduje o ewentualnym wniesieniu skargi przeciwko Komisji do Trybunału Sprawiedliwości.”; [Popr. 129]

aa)  ust. 4 otrzymuje brzmienie:"

„4. Dyrektor generalny regularnie i co najmniej raz w roku składa Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu raporty dotyczące ustaleń poczynionych w wyniku dochodzeń przeprowadzonych przez Urząd, podjętych działań i napotkanych trudności oraz działań Urzędu podejmowanych w odpowiedzi na zalecenia Komitetu Nadzoru wydane zgodnie z art. 15, przy jednoczesnym poszanowaniu poufności dochodzeń, uzasadnionych praw osób objętych dochodzeniem i informatorów oraz, w stosownych przypadkach, prawa krajowego mającego zastosowanie do postępowania sądowego.

Sprawozdanie roczne zawiera także ocenę współpracy z właściwymi organami państw członkowskich oraz instytucjami, organami, urzędami i agencjami, przy czym szczególną uwagę zwraca się na wdrożenie art. 11 ust. 2 i 6a.” [Popr. 130]

ab)  dodaje się ust. 4a w brzmieniu:"

„4a. Na wniosek Parlamentu Europejskiego złożony w kontekście przysługujących Parlamentowi praw w zakresie kontroli budżetowej dyrektor generalny może przedstawić informacje o działalności Urzędu, musi jednak przestrzegać zasad dotyczących poufności dochodzeń i działań następczych. Parlament Europejski gwarantuje poufność informacji otrzymanych zgodnie z tym ustępem.”; [Popr. 131]

ac)  w ust. 5 skreśla się akapit pierwszy; [Popr. 132]

b)  w ust. 5 akapit drugi lit. b) otrzymuje brzmienie:"

„b) przypadkach przekazania informacji organom sądowym państw członkowskich orazlub EPPO;” [Popr. 133]

ba)  w ust. 5 akapit trzeci dodaje się lit. ba) w brzmieniu:"

„ba) przypadkach umorzenia sprawy;” [Popr. 134]

bb)  ust. 7 otrzymuje brzmienie:"

„7. Dyrektor generalny wprowadza wewnętrzną procedurę doradczą i kontrolną, w tym również kontrolę zgodności z prawem, między innymi w odniesieniu do przestrzegania gwarancji proceduralnych i praw podstawowych osób objętych dochodzeniem i świadków oraz prawa krajowego zainteresowanych państw członkowskich, ze szczególnym uwzględnieniem art. 11 ust. 2. Kontrolę zgodności z prawem przeprowadzają eksperci Urzędu z zakresu prawa i procedur dochodzeniowych, którzy mają kwalifikacje do pełnienia funkcji sądowniczych w jednym z państw członkowskich. Ich opinię załącza się do sprawozdania końcowego z dochodzenia.” [Popr. 135]

bc)  ust. 8 otrzymuje brzmienie:"

Podczas praw przygotowawczych Komisja przeprowadza konsultacje z Komitetem Nadzoru oraz Europejskim Inspektorem Ochrony Danych.

Akty delegowane przyjęte zgodnie z niniejszym ustępem publikuje się celem informacji na stronie internetowej Urzędu we wszystkich językach urzędowych Unii.” [Popr. 136]

c)  w ust. 8 akapit pierwszy dodaje się lit. e) w brzmieniu:"

„e) stosunki z EPPO.”. [Popr. 137]

ca)  ust. 9 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:"

„Przed nałożeniem jakichkolwiek sankcji dyscyplinarnych na dyrektora generalnego lub uchyleniem jego immunitetu Komisja zasięga opinii Komitetu Nadzoru.” [Popr. 138]

14a)  art. 19 otrzymuje brzmienie:"

„Artykuł 19

Sprawozdanie z oceny i zmiany

Nie później niż pięć lat po terminie ustalonym zgodnie z art. 120 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2017/1939 Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny stosowania i wpływu niniejszego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do skuteczności i wydajności współpracy między Urzędem a EPPO. Do sprawozdania dołączana jest opinia Komitetu Nadzoru.

Nie później niż dwa lata po przedłożeniu sprawozdania z oceny, sporządzonego zgodnie z akapitem pierwszym, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w celu unowocześnienia ram Urzędu, zawierający dodatkowe lub bardziej szczegółowe przepisy dotyczące ustanowienia Urzędu, jego funkcji lub procedur mających zastosowanie do jego działalności, ze szczególnym uwzględnieniem jego współpracy z EPPO, dochodzeń transgranicznych i dochodzeń w państwach członkowskich nieuczestniczących w EPPO.”; [Popr. 139]

14b)  Dodaje się nowy art. 19a w brzmieniu:"

„Artykuł 19a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 17 ust. 8, powierza się Komisji na okres czterech lat, począwszy od dnia ... (data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia). Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem wspomnianego okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 17ust. 8, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 17 ust. 8 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.” [Popr. 140]

Artykuł 2

1.  Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.  Art. 12c–12f, o których mowa w art. 1 ust. 12, mają zastosowanie od dnia określonego zgodnie z art. 120 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2017/1939.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w...

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Opinia ETO nr 8/2018. (2) Dz.U. C 42 z 1.2.2019, s. 1. (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29). (5) Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1). (6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1). (7) COM(2017)0589. Sprawozdaniu towarzyszył dokument roboczy służb Komisji SWD(2017)0332 zawierający ocenę oraz opinia 2/2017 Komitetu Nadzoru Urzędu. (8) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami, Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2. (9) Art. 129 zostanie dodany do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/XX (nowe rozporządzenie finansowe), co do którego osiągnięto porozumienie polityczne i które ma zostać przyjęte w nadchodzących miesiącach. (10) Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1). (11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). (12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego, Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1. (13) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1). (14) Dz.U. C ... (15) Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1). (16) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73). (17) Art. 32a ust. 3 zostanie dodany do dyrektywy (UE) 2015/849 przez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/XX zmieniającą dyrektywę (UE) 2015/849, co do której dnia 19 grudnia 2017 r. osiągnięto porozumienie polityczne i która ma zostać przyjęta w nadchodzących miesiącach. (18) Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1). (19) Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 082 z 22.3.1997, s. 1). (20) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej przez organy celne oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 (Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 15).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej (COM(2018)0474 – C8-0273/2018 – 2018/0258(COD))

P8_TA(2019)0384 A8-0460/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0474),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 33, art. 114 i art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0273/2018),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie przedstawione przez Komisję Budżetową, Komisję Kontroli Budżetowej oraz Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0460/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ustanawiającego, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 ust. 114 i 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Urzędy celne w łącznej liczbie 2 140(5), które są obecne na granicach zewnętrznych Unii Europejskiej, muszą być odpowiednio wyposażone, by móc zapewnić sprawne i skuteczne funkcjonowanie unii celnej. Potrzeba odpowiednich i jednakowych kontroli celnych jest pilniejsza niż kiedykolwiek, i to nie tylko ze względu na tradycyjną funkcję służb celnych polegającą na poborze dochodów, lecz także coraz częściej z uwagi na konieczność znacznego wzmocnienia kontroli towarów wprowadzanych i wyprowadzanych na zewnętrznych granicach UE w celu zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony. Jednocześnie te kontrole dotyczące przepływu towarów przez granice zewnętrzne nie powinny utrudniać legalnego handlu z państwami trzecimi, lecz raczej go ułatwiać, zgodnie z kryteriami bezpieczeństwa i ochrony. [Popr. 1]

(1a)  Unia celna stanowi fundament Unii Europejskiej będącej jednym z największych bloków handlowych na świecie i ma zasadnicze znaczenie dla właściwego funkcjonowania jednolitego rynku z korzyścią zarówno dla przedsiębiorców, jak i obywateli. W swojej rezolucji z dnia 14 marca 2018 r.(6) Parlament Europejski wyraził szczególne zaniepokojenie oszustwami celnymi, które spowodowały znaczną utratę dochodów w budżecie Unii. Parlament Europejski przypomniał, że silniejsza i ambitniejsza Europa może powstać jedynie pod warunkiem zapewnienia większych środków finansowych, i w związku z tym wezwał do ciągłego wspierania istniejących strategii politycznych, do zwiększenia zasobów na realizację sztandarowych programów Unii, a także do przeznaczenia dodatkowych środków finansowych na wypełnianie dodatkowych zadań.

(2)  Poziom skuteczności kontroli celnych przeprowadzanych w poszczególnych państwach członkowskich jest obecnie niejednakowy. Wynika to zarówno z różnic geograficznych pomiędzy państwami członkowskimi, jak i z różnic w ich zdolnościach i zasobach, a także z braku ujednoliconych kontroli celnych. Zdolność państw członkowskich do reagowania na wyzwania wynikające ze stale zmieniających się globalnych modeli biznesowych i łańcuchów dostaw zależy nie tylko od czynnika ludzkiego, ale również od dostępności i właściwego funkcjonowania nowoczesnego i niezawodnego sprzętu do kontroli celnej. Inne wyzwania, takie jak dynamiczny rozwój handlu elektronicznego, cyfryzacja rejestrów dotyczących inspekcji i kontroli, odporność na cyberataki, sabotaż, szpiegostwo przemysłowe oraz nadużycia w korzystaniu z danych, zwiększą również zapotrzebowanie na lepsze funkcjonowanie procedur celnych. Udostępnienie jednakowego sprzętu do kontroli celnej jest zatem ważnym elementem w rozwiązywaniu problemów związanych z istniejącymi dysproporcjami. Poprawi ono możliwość uzyskania jednakowego poziomu skuteczności kontroli celnych przeprowadzanych w poszczególnych państwach członkowskich, co pozwoli na powstrzymanie przekierowywania przepływu towarów do najsłabszych punktów kontroli. Wszystkie towary wprowadzane na obszar celny Unii powinny podlegać starannym kontrolom, tak aby uniknąć sytuacji, w której oszuści będą wybierać określone porty ze względu na łagodniejsze kontrole celne. Aby ogólnie wzmocnić system oraz zapewnić większą jednolitość kontroli celnych przeprowadzanych przez państwa członkowskie, konieczna jest jasna strategia dotycząca najsłabszych punktów. [Popr. 3]

(3)  Państwa Niektóre państwa członkowskie wielokrotnie wyrażały potrzebę skorzystania ze wsparcia finansowego i domagały się przeprowadzenia dogłębnej analizy dotyczącej niezbędnego sprzętu. W swoich konkluzjach(7) dotyczących finansowania sektora ceł z dnia 23 marca 2017 r. Rada zwróciła się do Komisji, by „oceniła możliwość finansowania potrzeb w zakresie wyposażenia technicznego ze środków przyszłych programów finansowych Komisji oraz usprawniła koordynację i (…) współpracę między organami celnymi a innymi organami ścigania do celów finansowania”. [Popr. 4]

(4)  Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013(8) kontrole celne oznaczają nie tylko nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa celnego, lecz także innych przepisów regulujących wprowadzanie, wyprowadzanie, tranzyt, przemieszczanie, składowanie i końcowe przeznaczenie towarów przemieszczanych między obszarem celnym Unii a krajami lub terytoriami spoza tego obszaru oraz obecność i przemieszczanie w ramach obszaru celnego Unii towarów nieunijnych i towarów objętych procedurą końcowego przeznaczenia. Takie inne przepisy uprawniające organy celne do wykonywania określonych zadań z zakresu kontroli obejmują przepisy dotyczące podatków, w szczególności w odniesieniu do podatku akcyzowego i podatku od wartości dodanej, dotyczące zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej i innych wspólnych polityk Unii mających wpływ na wymianę handlową, na bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw i na ochronę interesów finansowych i gospodarczych Unii i jej państw członkowskich.

(5)  Wspieranie osiągnięcia odpowiedniego i jednakowego poziomu kontroli celnych na zewnętrznych granicach Unii umożliwia maksymalizację korzyści płynących z unii celnej. Specjalna unijna interwencja dotycząca sprzętu do kontroli celnej mająca na celu skorygowanie obecnych dysproporcji przyczyniłaby się ponadto do ogólnej spójności między państwami członkowskimi. W świetle wyzwań, przed którymi stoi świat, w szczególności nieustannej potrzeby chronienia interesów finansowych i gospodarczych Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, a także ułatwiania przepływu legalnego handlu, dostępność nowoczesnego i niezawodnego sprzętu do kontroli na granicach zewnętrznych ma kluczowe znaczenie.

(6)  W związku z tym należy ustanowić nowy instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej, który zapewni wykrywanie na przykład podrabiania produktów i innych nielegalnych praktyk handlowych. Należy rozważyć już istniejące modele wsparcia finansowego. [Popr. 5]

(7)  Ponieważ organy celne państw członkowskich przejmują coraz więcej obowiązków, które dotyczą często dziedziny bezpieczeństwa i są wykonywane na granicach zewnętrznych, zapewnienie jednakowego poziomu przeprowadzania kontroli granicznej i kontroli celnej na granicach zewnętrznych powinno być realizowane poprzez udzielanie państwom członkowskim odpowiedniego wsparcia finansowego Unii. Równie ważne jest propagowanie współpracy międzyagencyjnej na granicach Unii, z uwzględnieniem kwestii cyberbezpieczeństwa, w odniesieniu do kontroli towarów i kontroli osób między organami krajowymi w każdym państwie członkowskim, które są odpowiedzialne za kontrolę graniczną lub inne zadania wykonywane na granicy. [Popr. 6]

(8)  Niezbędne jest zatem ustanowienie Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami („fundusz”).

(9)  Ze względu na specyfikę prawną tytułu V TFUE, a także różne podstawy prawne mające zastosowanie w odniesieniu do polityk w dziedzinach granic zewnętrznych i kontroli celnej, nie jest z prawnego punktu widzenia możliwe ustanowienie funduszu jako pojedynczego instrumentu.

(10)  Należy zatem ustanowić fundusz w postaci kompleksowych ram dla unijnego wsparcia finansowego w dziedzinie zarządzania granicami, obejmujący instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej („instrument”) ustanowiony niniejszym rozporządzeniem, a także instrument wsparcia finansowego na rzecz zarządzania granicami i wiz ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr …/….(9).

(11)  Niniejsze rozporządzenie określa pulę środków finansowych na instrument, które stanowią główną kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(10) dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej. Aby zapewnić dyscyplinę budżetową, należy jasno określić warunki pierwszeństwa przyznawania dotacji, zdefiniować je i oprzeć na ustalonych potrzebach w zakresie zadań realizowanych przez punkty kontroli celnej. [Popr. 7]

(12)  Do niniejszego instrumentu ma zastosowanie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) [2018/XXX](11) („rozporządzenie finansowe”). Określa ono zasady wykonania budżetu Unii, w tym zasady dotyczące dotacji.

(13)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [2018/XXX](12) ustanawia program „Cła” na rzecz współpracy w dziedzinie ceł, by wspierać unię celną i organy celne. W celu zachowania spójności i horyzontalnej koordynacji działań w formie współpracy należy wdrożyć wszystkie te działania w ramach jednego aktu prawnego i jednego zbioru przepisów. W związku z tym niniejszy instrument powinien wspierać jedynie zakup, konserwację i modernizację kwalifikującego się sprzętu do kontroli celnej, natomiast program na rzecz współpracy w dziedzinie ceł powinien wspierać powiązane z tym działania, takie jak współpraca dotycząca oceny potrzeb lub szkolenia na temat danego sprzętu

(13a)  Sprzęt do kontroli celnej finansowany w ramach niniejszego instrumentu powinien spełniać wymogi optymalnego poziomu zabezpieczeń, w tym normy cyberbezpieczeństwa, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i zdrowia. [Popr. 8]

(13b)  Dane uzyskane dzięki sprzętowi do kontroli celnej sfinansowanemu w ramach niniejszego instrumentu powinny być udostępniane wyłącznie należycie uprawnionym pracownikom organów i przetwarzane wyłącznie przez tych pracowników oraz powinny być odpowiednio chronione przed nieuprawnionym dostępem lub przekazaniem. Państwa członkowskie powinny sprawować pełną kontrolę nad tymi danymi. [Popr. 9]

(13c)  Sprzęt do kontroli celnej finansowany w ramach niniejszego instrumentu powinien przyczynić się do zapewnienia optymalnego zarządzania ryzykiem celnym. [Popr. 10]

(13d)  Przy zastępowaniu starego sprzętu do kontroli celnej środkami w ramach niniejszego instrumentu państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za przyjazne dla środowiska usuwanie starego sprzętu do kontroli celnej. [Popr. 11]

(14)  Ponadto w ramach instrumentu powinno się również wspierać, w odpowiednich przypadkach, zakup lub modernizację sprzętu do kontroli celnej do celów przetestowania nowego sprzętu lub nowych funkcjonalności w warunkach eksploatacyjnych, zanim państwa członkowskie zaczną nabywać taki nowy sprzęt na dużą skalę. Podczas testowania w warunkach eksploatacyjnych należy w szczególności zweryfikować wyniki badań nad sprzętem do kontroli celnej w ramach rozporządzenia (UE) [2018/XXX](13).

(15)  Większość sprzętu do kontroli celnej może być tak samo lub częściowo przydatna do kontroli przestrzegania innych przepisów, takich jak przepisy dotyczące zarządzania granicami, wiz lub współpracy policyjnej. W związku z tym Fundusz Zintegrowanego Zarządzania Granicami składa się z dwóch wzajemnie uzupełniających się instrumentów o dwóch różnych, ale wzajemnie powiązanych zakresach zakupu sprzętu. Z jednej strony w ramach instrumentu na rzecz zarządzania granicami i wiz ustanowionego rozporządzeniem [2018/XXX](14) wykluczony będzie zakup sprzętu, który może być stosowany zarówno do zarządzania granicami, jak i kontroli celnej. Z drugiej strony w ramach instrumentu wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej ustanowionego niniejszym rozporządzeniem wsparcie finansowe będzie udzielane na sprzęt, którego głównym celem jest kontrola celna, ale będzie istnieć możliwość jego wykorzystania do dodatkowych, powiązanych celów, takich jak bezpieczeństwo, ochrona i kontrola granic. Taki podział zadań będzie sprzyjał współpracy międzyagencyjnej będącej komponentem europejskiego zintegrowanego zarządzania granicami, o której mowa w art. 4 lit. e) rozporządzenia (UE) 2016/1624(15), a tym samym umożliwi współpracę organów celnych i granicznych oraz maksymalizację wpływu budżetu Unii poprzez wspólne korzystanie ze sprzętu do kontroli i jego interoperacyjność. Aby zagwarantować, że każdy instrument lub sprzęt finansowany przez fundusz będą w stałym posiadaniu określonego punktu kontroli celnej, który jest właścicielem tego sprzętu, wspólne korzystanie ze sprzętu i interoperacyjność między organami celnymi i służbami granicznymi należy zdefiniować jako niesystematyczne i nieregularne. [Popr. 12]

(16)  Na zasadzie odstępstwa od rozporządzenia finansowego finansowanie działania przez kilka unijnych programów lub instrumentów powinno być możliwe, by umożliwić i wspierać, w stosownych przypadkach, współpracę i interoperacyjność pomiędzy poszczególnymi dziedzinami. W takich przypadkach jednak wkłady nie mogą pokrywać tych samych kosztów zgodnie z zasadą zakazu podwójnego finansowania określoną w rozporządzeniu finansowym. Jeżeli państwu członkowskiemu przyznano już wkład z innego programu unijnego lub wsparcie z funduszu unijnego na zakup tego samego sprzętu, lub gdy państwo to otrzymało już taki wkład lub wsparcie, ten wkład lub wsparcie powinny być wymienione we wniosku. [Popr. 13]

(16a)   Komisja powinna zachęcać państwa członkowskie do wspólnych zamówień sprzętu do kontroli celnej i jego wspólnego testowania. [Popr. 14]

(17)  Z uwagi na szybko zmieniające się priorytety polityki celnej, zagrożenia i technologie, programy prac nie powinny obejmować dłuższych okresów. Jednocześnie opracowywanie rocznych programów prac pociągnęłoby za sobą zwiększenie obciążenia administracyjnego zarówno dla Komisji, jak i dla państw członkowskich, a nie byłoby to konieczne dla wdrażania instrumentu. W związku z tym programy prac powinny zasadniczo obejmować więcej niż jeden rok budżetowy. Ponadto, aby chronić integralność strategicznych interesów Unii, zachęca się państwa członkowskie, by w procedurze przetargowej na nowy sprzęt do kontroli celnej należycie uwzględniły kwestię cyberbezpieczeństwa i ryzyka potencjalnego narażenia na wyciek danych sensytywnych poza Unię. [Popr. 15]

(18)  W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania programu prac zgodnie z niniejszym rozporządzeniem należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011(16). [Popr. 16]

(19)  Mimo że centralne wdrażanie instrumentu jest niezbędne do tego, by osiągnąć cel szczegółowy polegający na zapewnieniu równorzędnych kontroli celnych, to ze względu na techniczny charakter omawianego instrumentu konieczne są prace przygotowawcze na szczeblu technicznym. W związku z tym wdrażanie należy wesprzeć indywidualnymi ocenami potrzeb, które przeprowadza się poprzez zaangażowanie organów celnych państw członkowskich przy wykorzystaniu wiedzy fachowej i doświadczeń na szczeblu krajowym. Te oceny potrzeb powinny opierać się na jasnej metodologii, w tym na minimalnej liczbie kroków zapewniających gromadzenie wymaganych odpowiednich informacji. [Popr. 17]

(20)  Aby zapewnić regularne monitorowanie i sprawozdawczość, należy stworzyć odpowiednie ramy dla monitorowania osiąganych przez instrument rezultatów i działań w ramach niego prowadzonych. Takie monitorowanie i sprawozdawczość powinny opierać się na wskaźnikach ilościowych i jakościowych służących do zmierzenia pomiaru skutków działań w ramach instrumentu. Państwa członkowskie powinny zapewnić przejrzystą i jasną procedurę udzielania zamówień publicznych. Wymogi dotyczące sprawozdawczości powinny obejmować przekazywanie określonych szczegółowych informacji w przypadku sprzętu do kontroli celnej, którego koszt przekracza odpowiedni próg i procedury udzielania zamówień publicznych powyżej pewnego progu kosztów, a także uzasadnienie wydatków. [Popr. 18]

(21)  Zgodnie z pkt 22 i 23 porozumienia międzyinstytucjonalnego na rzecz lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.(17) zachodzi potrzeba oceny niniejszego instrumentu w oparciu o informacje zgromadzone w kontekście konkretnych wymogów dotyczących monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. Wymogi te mogą, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki jako podstawę oceny oddziaływania instrumentu w terenie.

(22)  Aby we właściwy sposób reagować na zmieniające się priorytety polityki, zagrożenia i technologie, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących zmian niniejszego rozporządzenia z myślą o określaniu programów prac, zmian celów kontroli celnej w odniesieniu do działań kwalifikowalnych w ramach instrumentu oraz zmian w wykazie wskaźników służących mierzeniu realizacji szczegółowych celów programu. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne i w pełni przejrzyste konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. [Popr. ]19

(23)  Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013(18), rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95(19), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96(20) i rozporządzeniem (UE) 2017/1939(21) interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, ich wykrywania, korygowania i dochodzenia, a także odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania sankcji administracyjnych. W szczególności, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może prowadzić dochodzenia administracyjne, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne przestępstwo naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska (EPPO) może prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe i inne nielegalne działania naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371(22). Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, OLAF-owi, EPPO i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu oraz zapewniają, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa.

(24)  Do niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przepisy te zostały określone w rozporządzeniu finansowym i dotyczą w szczególności procedury ustanawiania i wykonywania budżetu w formie dotacji, zamówień, nagród, zarządzania pośredniego oraz przewidują kontrolę odpowiedzialności podmiotów działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 TFUE dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku systemowych niedociągnięć w zakresie praworządności w państwach członkowskich, gdyż poszanowanie praworządności jest niezbędnym warunkiem należytego zarządzania finansami i skutecznego finansowania unijnego. Finansowanie w ramach niniejszego instrumentu powinno być zgodne z zasadami przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania i niedyskryminacji. [Popr. 20]

(25)  Rodzaje finansowania i metody wdrażania na podstawie niniejszego rozporządzenia należy wybierać na podstawie ich potencjału osiągania celu szczegółowego działań i możliwości uzyskania wyników, z uwzględnieniem w szczególności kosztów kontroli, obciążeń administracyjnych oraz ryzyka naruszenia przepisów. Należy uwzględniać przy tym zastosowanie płatności ryczałtowych, stawek zryczałtowanych i kosztów jednostkowych oraz finansowania niepowiązanego z kosztami, o czym mowa w art. 125 ust. 1 rozporządzenia finansowego. Poprawa wdrażania i jakości wydatkowania powinna stanowić wiodącą zasadę osiągnięcia celów instrumentu przy jednoczesnym zapewnieniu optymalnego wykorzystania środków finansowych. [Popr. 21]

(26)  Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest utworzenie instrumentu wspierającego unię celną i organy celne, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie działające osobno ze względu na obiektywne różnice istniejące między nimi pod względem geograficznym, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii ze względu na jednakowy poziom i jakość kontroli celnej, jakie zapewnione będą dzięki skoordynowanemu podejściu i scentralizowanemu finansowaniu, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

1.  W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej („instrument”) w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami („fundusz”) w celu udzielania wsparcia finansowego na zakup, konserwację i modernizację sprzętu do kontroli celnej.

2.  W połączeniu z rozporządzeniem [2018/XXX] ustanawiającym, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, instrument wsparcia finansowego na rzecz zarządzania granicami i wiz(23) w niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wspomniany fundusz.

3.  Rozporządzenie określa cele instrumentu, budżet na lata 2021–2027, formy finansowania unijnego oraz zasady dotyczące przyznawania takiego finansowania.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)  „organy celne” oznaczają organy zdefiniowane w art. 5 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013;

2)  „kontrole celne” oznaczają szczególne akty zdefiniowane w art. 5 pkt 3 rozporządzenia (UE) nr 952/2013;

3)  „sprzęt do kontroli celnej” oznacza sprzęt przeznaczony przede wszystkim do przeprowadzania kontroli celnych;

4)  „mobilny sprzęt do kontroli celnej” oznacza każdy środek transportu, który poza zdolnością do poruszania się jest sam w sobie sprzętem do kontroli celnej lub jest w pełni wyposażony w sprzęt do kontroli celnej;

5)  „konserwacja” oznacza działania prewencyjne, korygujące i perspektywiczne, w tym kontrole działania i funkcjonalności, obsługę techniczną, naprawy i remonty, lecz z wyłączeniem modernizacji, niezbędne dla zachowania sprzętu do kontroli celnej lub przywrócenia jego konkretnego stanu umożliwiającego funkcjonowanie, by zapewnić jego maksymalny okres użytkowania;

6)  „modernizacja” oznacza działania rozwojowe niezbędne do przekształcenia istniejącego przestarzałego elementu sprzętu do kontroli celnej do funkcjonalności zgodnie z aktualnym stanem wiedzy.

Artykuł 3

Cele instrumentu

1.  PonieważMając na uwadze, że instrument jest częścią Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, a długoterminowym celem jest standaryzacja wszystkich kontroli celnych w Unii, ogólnym celem instrumentu jest wspieranie unii celnej i organów celnych w chronieniu finansowych i gospodarczych interesów Unii i jej państw członkowskich, propagowanie współpracy między służbami na granicach Unii w odniesieniu do kontroli towarów i osób, zagwarantowanie bezpieczeństwa i ochrony w obrębie Unii oraz ochrona Unii przed nieuczciwym i nielegalnym handlem przy jednoczesnym ułatwianiu legalnej działalności gospodarczej. [Popr. 22]

2.  Celem szczegółowym instrumentu jest przyczynianie się do odpowiednich i równoważnych kontroli celnych poprzez w pełni przejrzysty zakup, konserwację i modernizację odpowiedniego, nowoczesnego, zabezpieczonego, cyberodpornego, bezpiecznego, przyjaznego dla środowiska i niezawodnego sprzętu do kontroli celnej. Dodatkowym celem jest poprawa jakości kontroli celnych we wszystkich państwach członkowskich, aby uniknąć przekierowywania towarów do słabszych punktów kontroli granicznej w Unii. [Popr. 23]

2a.  Instrument przyczynia się do realizacji europejskiego zintegrowanego zarządzania granicami w drodze wspierania współpracy międzyagencyjnej, wspólnego korzystania przez agencje z nowego sprzętu nabytego za pośrednictwem instrumentu i wspierania interoperacyjności tego sprzętu. [Popr. 24]

Artykuł 4

Budżet

1.  Pula środków finansowych na realizację instrumentu na lata 2021–2027 wynosi 1 149 175 000 w cenach z 2018 r. (1 300 000 000EUR w cenach bieżących). [Popr. 25]

2.  Z kwoty, o której mowa w ust.1, można również pokrywać uzasadnione i zweryfikowane wydatki na przygotowanie, monitorowanie, kontrolę, audyt, ocenę i inne działania związane z zarządzaniem instrumentem oraz na ocenę jego funkcjonowania i realizacji jego celów. Z kwoty tej można ponadto pokrywać uzasadnione i zweryfikowane wydatki związane z badaniami, spotkaniami ekspertów, działaniami informacyjnymi i komunikacyjnymi oraz wymianą danych między zaangażowanymi państwami członkowskimi, o ile są one związane z celami szczegółowymi instrumentu służącymi realizacji celu ogólnego, jak również wydatki związane z sieciami informatycznymi w zakresie przetwarzania i wymiany informacji, w tym z narzędziami informatycznymi dla przedsiębiorstw oraz z innego rodzaju pomocą techniczną i administracyjną niezbędną w związku z zarządzaniem instrumentem. [Popr. 26]

Artykuł 5

Realizacja i formy finansowania unijnego

1.  Instrument jest realizowany według metody zarządzania bezpośredniego zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

1a.   Jeśli finansowane działanie dotyczy zakupu lub modernizacji sprzętu, Komisja ustanawia odpowiednie zabezpieczenia i środki awaryjne, aby we wszystkich stosownych przypadkach cały sprzęt zakupiony przy pomocy wsparcia z programów i instrumentów unijnych był wykorzystywany przez właściwe organy celne.

2.  Instrument może zapewniać finansowanie w dowolnej formie przewidzianej w rozporządzeniu finansowym, w szczególności w postaci dotacji.

3.  Jeśli finansowane działanie dotyczy zakupu lub modernizacji sprzętu, Komisja ustanawia mechanizm koordynacji zapewniający wydajność i interoperacyjność całego sprzętu zakupionego przy pomocy wsparcia z programów i instrumentów unijnych, co powinno umożliwić konsultacje z odpowiednimi agencjami unijnymi, w szczególności Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, oraz udział tych agencji. Mechanizm koordynacji obejmuje udział Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz konsultacje z tą agencją w celu zmaksymalizowania unijnej wartości dodanej w dziedzinie zarządzania granicami. [Popr. 28]

3a.   Jeśli finansowane działanie dotyczy zakupu lub modernizacji sprzętu, Komisja ustanawia odpowiednie zabezpieczenia i środki awaryjne, aby cały sprzęt zakupiony przy pomocy wsparcia z programów i instrumentów unijnych spełniał uzgodnione normy dotyczące regularnej konserwacji. [Popr. 29]

ROZDZIAŁ II

KWALIFIKOWALNOŚĆ

Artykuł 6

Działania kwalifikowalne

1.  Aby działania kwalifikowały się do finansowania w ramach niniejszego instrumentu, muszą one spełniać następujące wymogi:

a)  realizowanie celów, o których mowa w art. 3;

b)  wspieranie zakupu, konserwacji i modernizacji sprzętu do kontroli celnej, który służy co najmniej jednemu z następujących celów kontroli celnych:

1)  kontrola nieinwazyjna;

2)  wykrywanie ukrytych przedmiotów, które mają przy sobie osoby;

3)  wykrywanie promieniowania i identyfikacja nuklidów;

4)  analiza próbek w laboratoriach;

5)  pobieranie próbek i ich analiza w terenie;

6)  przeszukiwanie przy pomocy urządzeń przenośnych.

Załącznik 1 zawiera niewyczerpujący wykaz sprzętu do kontroli celnej, który może być wykorzystywany do osiągania celów kontroli celnych, o których mowa w pkt 1) do 6).

2.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 działania te mogą w należycie uzasadnionych przypadkach obejmować również w pełni przejrzysty zakup, konserwację i modernizację sprzętu do kontroli celnej do celów przetestowania nowego sprzętu lub nowych funkcjonalności w warunkach eksploatacyjnych. [Popr. 30]

3.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 14 w celu zmiany celów kontroli celnej określonych w ust. 1 lit. b), jak również załącznika 1, jeżeli taka zmiana jest uważana za konieczną oraz aby nadążać za rozwojem technologicznym, zmieniającymi się metodami przemytu towarów, a także aby być na bieżąco z nowymi, inteligentnymi i innowacyjnymi rozwiązaniami na potrzeby kontroli celnych. [Popr. 31]

4.  Sprzęt do kontroli celnej finansowany w ramach niniejszego instrumentu powinien być przede wszystkim wykorzystywany do kontroli celnej, może być jednak wykorzystywany dodatkowo do celów innych niż kontrola celna, w tym do kontroli osób w celu wsparcia krajowych organów zarządzania granicami oraz do dochodzeń, jeśli jest to konieczne do realizacji ogólnych i szczegółowych celów instrumentu wymienionych w art. 3. [Popr. 32]

4a.   Komisja zachęca państwa członkowskie do wspólnych zamówień sprzętu do kontroli celnej i jego wspólnego testowania. [Popr. 33]

Artykuł 7

Kwalifikujące się podmioty

Na zasadzie odstępstwa od art. 197 rozporządzenia finansowego kwalifikującymi się podmiotami są organy celne państw członkowskich, jeżeli udzielają one informacji niezbędnych do oceny potrzeb, jak określono w art. 11 ust. 3.

Artykuł 8

Stopa współfinansowania

1.  W ramach instrumentu można finansować do 80 % łącznych kosztów kwalifikowalnych działania.

2.  Wszelkie finansowanie przekraczające ten pułap przyznaje się wyłącznie w należycie uzasadnionych, wyjątkowych okolicznościach.

2a.   Finansowanie przekraczające ten pułap może zostać przyznane państwom członkowskim, które wspólnie zamawiają i testują sprzęt do kontroli celnej. [Popr. 34]

2b.   Wyjątkowe okoliczności, o których mowa w ust. 2, mogą obejmować zakup nowego sprzętu do kontroli celnej i przekazanie go do rezerwy wyposażenia technicznego Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej. Dopuszczalność przekazania sprzętu do rezerwy wyposażenia technicznego jest ustalana zgodnie z art. 5 ust. 3. [Popr. 35]

Artykuł 9

Koszty kwalifikowalne

Wszystkie koszty związane z działaniami, o których mowa w art. 6, kwalifikują się do finansowania w ramach instrumentu nie kwalifikują się następujące koszty, z wyjątkiem następujących kosztów: [Popr. 36]

a)  koszty związane z zakupem gruntu;

aa)  koszty związane ze szkoleniem lub podnoszeniem kwalifikacji niezbędnych do korzystania ze sprzętu; [Popr. 37]

b)  koszty dotyczące infrastruktury, takiej jak budynki lub urządzenia na zewnątrz budynków, a także mebli;

c)  koszty związane z systemami elektronicznymi, z wyjątkiem oprogramowania i aktualizacji oprogramowania bezpośrednio niezbędnego do używania sprzętu do kontroli celnej oraz z wyjątkiem elektronicznego oprogramowania i programowania niezbędnych do wzajemnego połączenia istniejącego oprogramowania ze sprzętem do kontroli celnej; [Popr. 38]

d)  koszty dotyczące sieci, takich jak zabezpieczone lub niezabezpieczone kanały komunikacji, lub subskrypcji, z wyjątkiem sieci lub subskrypcji bezpośrednio niezbędnych do korzystania ze sprzętu do kontroli celnej; [Popr. 39]

e)  koszty środków transportu, takich jak pojazdy, statki powietrzne lub statki, z wyjątkiem mobilnego sprzętu do kontroli celnej;

f)  koszty materiałów zużywalnych, w tym materiałów odniesienia lub materiałów do kalibracji, na potrzeby sprzętu do kontroli celnej;

g)  koszty związane ze środkami ochrony indywidualnej.

ROZDZIAŁ III

DOTACJE

Artykuł 10

Przyznawanie dotacji, komplementarność i finansowanie łączone

1.  Dotacje w ramach instrumentu są przyznawane i zarządzane zgodnie z tytułem VIII rozporządzenia finansowego.

2.  Zgodnie z art. 195 lit. f) rozporządzenia finansowego kwalifikującym się podmiotom, o których mowa w art. 7, przyznaje się dotacje bez zaproszenia do składania wniosków.

3.  Na zasadzie odstępstwa od art. 191 rozporządzenia finansowego działanie, które otrzymało wkład z programu „Cła” na rzecz współpracy w dziedzinie ceł, ustanowionego rozporządzeniem (UE) [2018/XXX](24), lub z jakiegokolwiek innego programu unijnego, może również otrzymać wkład w ramach instrumentu, pod warunkiem że wkłady te nie pokrywają tych samych kosztów. Przepisy każdego zaangażowanego unijnego programu stosuje się do wkładu tego programu w dane działanie. Finansowanie skumulowane nie może przekraczać łącznych kosztów kwalifikowalnych działania, a wsparcie w ramach różnych programów unijnych może być obliczane na zasadzie proporcjonalnej zgodnie z dokumentami określającymi warunki udzielania wsparcia.

ROZDZIAŁ IV

PROGRAMOWANIE, MONITOROWANIE I OCENA

Artykuł 11

Program prac

1.  Instrument jest realizowany w ramach programów prac, o których mowa w art. 110 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

2.  Programy prac są przyjmowane przez Komisję w drodze aktu wykonawczego. Ten akt wykonawczy jest przyjmowany zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15. Zgodnie z art. 14 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zmieniających załącznik 2a w celu określenia programów prac. [Popr. 40]

3.  Przygotowywanie programów prac, o których mowa w ust. 1, opiera się na indywidualnej ocenie potrzeb, która składa się co najmniej z następujących elementów: [Popr. 41]

a)  wspólnej kategoryzacji przejść granicznych;

b)  pełnego wykazu dostępnego i funkcjonalnego sprzętu do kontroli celnej; [Popr. 42]

c)  wspólnej definicji minimalnego i optymalnego  technicznego standardu sprzętu do kontroli celnej poprzez odniesienie do kategorii przejść granicznych oraz ; [Popr. 43]

ca)  oceny optymalnego poziomu sprzętu do kontroli celnej poprzez odniesienie do kategorii przejść granicznych; oraz [Popr. 44]

d)  szczegółowego oszacowania potrzeb finansowych w zależności od wielkości operacji celnych i względnego obciążenia pracą. [Popr. 45]

Ocena potrzeb wynika z działań zrealizowanych w ramach programu „Cła 2020”, ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1294/2013(25), lub w ramach programu „Cła” na rzecz współpracy w dziedzinie ceł, ustanowionego rozporządzeniem (UE) [2018/XXX](26), i jest aktualizowana regularnie, co najmniej raz na 3 lata.

Artykuł 12

Monitorowanie i sprawozdawczość

1.  Wskaźniki odzwierciedlające postępy w realizacji instrumentu w odniesieniu do celów ogólnych i szczegółowych określonych w art. 3 przedstawiono w załączniku 2. Zgodnie z wymogiem dotyczącym sprawozdawczości określonym w art. 38 ust. 3 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia finansowego Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacje o wynikach programu. Sprawozdania Komisji z wyników zawierają informacje dotyczące zarówno postępów, jak i niedociągnięć. [Popr. 46]

2.  W Wskaźniki odzwierciedlające postępy w realizacji instrumentu w odniesieniu do celów ogólnych i szczegółowych określonych w art. 3 przedstawiono w załączniku 2. W celu zapewnienia skutecznej oceny postępów w realizacji instrumentu w odniesieniu do jego celów Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 14, aby zmienić załącznik 2 w celu dokonania przeglądu lub uzupełnienia wskaźników, jeśli to konieczne, oraz w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przepisami dotyczącymi ustanowienia ram monitorowania i oceny, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie aktualne informacje jakościowe i ilościowe na temat wyników programu. [Popr. 47]

3.  System sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów zapewnia wydajne, skuteczne i terminowe gromadzenie porównywalnych i kompletnych danych na potrzeby monitorowania realizacji instrumentu i jego rezultatów. W tym celu na odbiorców środków unijnych nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie rzetelne informacje o jakości wykorzystywanych przez nią danych dotyczących wyników. [Popr. 48]

4.  Wymogi w zakresie sprawozdawczości, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej coroczne przekazywanie Komisji następujących informacji, w przypadku gdy koszt elementu sprzętu do kontroli celnej przekracza kwotę 10 000 EUR bez podatków:

a)  daty oddania do eksploatacji i wycofania z eksploatacji sprzętu do kontroli celnej;

b)  statystyki dotyczące korzystania ze sprzętu do kontroli celnej;

c)  informacji dotyczących wyników korzystania ze sprzętu do kontroli celnej.

ca)   informacji na temat obecności i stanu finansowanych z budżetu Unii elementów sprzętu 5 lat po oddaniu do eksploatacji; [Popr. 49]

cb)   informacji dotyczących przypadków konserwacji sprzętu do kontroli celnej; [Popr. 50]

cc)   informacji na temat procedury udzielania zamówień publicznych; [Popr. 51]

cd)   uzasadnienia wydatków. [Popr. 52]

Artykuł 13

Ocena

1.  Oceny działań finansowanych w ramach instrumentu, o których mowa w art. 6, obejmują wyniki, skutki i efektywność instrumentu, a przeprowadza się je w odpowiednim terminie pozwalającym na uwzględnienie , tak aby zapewnić ich wyników efektywne wykorzystanie w procesie decyzyjnym. [Popr. 53]

2.  Ocena śródokresowa instrumentu przeprowadzana jest z chwilą, gdy dostępne są wystarczające informacje na temat realizacji instrumentu, jednak nie później niż w ciągu czterechtrzech lat od rozpoczęcia realizacji instrumentu. [Popr. 54]

Zawiera ona ustalenia niezbędne do podjęcia decyzji o kontynuacji programu po 2027 r. i o jego celach. [Popr. 55]

3.  Po zakończeniu realizacji instrumentu, lecz nie później niż cztery trzy lata po upływie okresu określonego w art. 1, Komisja przeprowadza ocenę końcową instrumentu. [Popr. 56]

4.  Komisja przekazuje wnioski z tych ocen, opatrzone własnymi komentarzami i wnioskami na przyszłość, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów. [Popr. 57]

4a.  Komisja włącza roczne oceny częściowe do swojego sprawozdania pt. „Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej – Zwalczanie nadużyć finansowych”. [Popr. 58]

ROZDZIAŁ V

WYKONYWANIE PRZEKAZANYCH UPRAWNIEŃ I PROCEDURA KOMITETOWA

Artykuł 14

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 6 ust. 3, art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 2, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2028 r. [Popr. 59]

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 6 ust. 3, art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność żadnych obowiązujących już aktów delegowanych. [Popr. 60]

4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 6 ust. 3, art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 61]

Artykuł 15

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspiera „Komitet ds. Programu Cła”, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) [2018/XXX](27).

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. [Popr. 62]

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 16

Informacja, komunikacja i promocja

1.  Odbiorcy finansowania unijnego uznają pochodzenie i zapewniają eksponowanie finansowania unijnego (w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów) poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i proporcjonalnych informacji skierowanych do różnych grup odbiorców, w tym do mediów i opinii publicznej, eksponując tym samym unijną wartość dodaną oraz pomagając Komisji w gromadzeniu danych w celu zwiększenia przejrzystości budżetowej. [Popr. 63]

2.  Komisja prowadzi działania informacyjne i komunikacyjne związane z instrumentem, jego działaniami i rezultatami. Zasoby finansowe przydzielone na instrument przyczyniają się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane z celami, W celu zapewnienia przejrzystości Komisja regularnie podaje do wiadomości publicznej informacje dotyczące instrumentu, jego działań i rezultatów, odnosząc się między innymi do programów prac, o których mowa w art. 3. [Popr. 64]

Artykuł 17

Przepisy przejściowe

W razie potrzeby w budżecie obejmującym okres po 2027 r. mogą zostać zapisane środki na pokrycie wydatków przewidzianych w art. 4 ust. 2, aby umożliwić zarządzanie działaniami, które nie zostaną zakończone do dnia 31 grudnia 2027 r.

Artykuł 18

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...,

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK 1

Niewyczerpujący wykaz sprzętu do kontroli celnej w odniesieniu do celów kontroli celnej, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b)

[Popr. 65, 66, 67 i 68]

ZAŁĄCZNIK 2

Wskaźniki

Cel szczegółowy: przyczynianie się do odpowiednich i równoważnych kontroli celnych poprzez zakup, konserwację i modernizację odpowiedniego, nowoczesnego i niezawodnego sprzętu do kontroli celnej.

1.  Dostępność sprzętu

a)  Dostępność sprzętu do kontroli celnej spełniającego uzgodnione standardy (według rodzaju wyposażenia) na lądowych przejściach granicznych

b)  Dostępność sprzętu do kontroli celnej spełniającego uzgodnione standardy (według rodzaju wyposażenia) na morskich przejściach granicznych

c)  Dostępność sprzętu do kontroli celnej spełniającego uzgodnione standardy (według rodzaju wyposażenia) na lotniczych przejściach granicznych

d)  Dostępność sprzętu do kontroli celnej spełniającego uzgodnione standardy (według rodzaju wyposażenia) na przejściach granicznych dla ruchu pocztowego

e)  Dostępność sprzętu do kontroli celnej spełniającego uzgodnione standardy (według rodzaju wyposażenia) na przejściach granicznych dla ruchu kolejowego

1a.  Ochrona i bezpieczeństwo

a)  Stopień zgodności ze standardami zabezpieczeń w odniesieniu do sprzętu do kontroli celnej na każdym przejściu granicznym, w tym w odniesieniu do cyberbezpieczeństwa

b)  Stopień zgodności ze standardami bezpieczeństwa w odniesieniu do sprzętu do kontroli celnej na każdym przejściu granicznym [Popr. 69]

1b.  Ochrona zdrowia i środowisko naturalne

a)  Stopień zgodności ze standardami zdrowia w odniesieniu do sprzętu do kontroli celnej na każdym przejściu granicznym

b)  Stopień zgodności ze standardami ochrony środowiska w odniesieniu do sprzętu do kontroli celnej na każdym przejściu granicznym [Popr. 70]

Załącznik 2a

Programy prac [Popr. 71]

Załącznik 2b

Wyjątkowe okoliczności w przypadku nadmiernego finansowania [Popr. 72]

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 67. (2) Niniejsze stanowisko odpowiada poprawkom przyjętym dnia 15 stycznia 2019 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0001). (3) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 67. (4) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (5) Załącznik do sprawozdania rocznego dotyczącego skuteczności unii celnej za 2016 r., dostępny na stronie: https://ec.europa.eu/info/publications/annual-activity-report-2016-taxation-and-customs-union_pl. (6) P8_TA(2018)0075 : Następne WRF: przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego WRF na okres po 2020 r. (7) https://www.consilium.europa.eu/media/22301/st09581en17-vf.pdf oraz http://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-7586-2017-INIT/pl/pdf (8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1). (9) COM(2018)0473. (10) Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1). (11) COM(2016)0605. (12) COM(2018)0442. (13) COM(2018)0435. (14) COM(2018)0473. (15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1). (16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). (17) Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1). (18) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1). (19) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1). (20) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2). (21) Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1). (22) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29). (23) COM(2018)0473. (24) COM(2018)0442. (25) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1294/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające program działania dla ceł w Unii Europejskiej na okres 2014–2020 (Cła 2020) i uchylające decyzję nr 624/2007/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 209). (26) COM(2018)0442. (27) COM(2018)0442. (28) Z zastrzeżeniem obowiązujących przepisów prawa oraz innych zaleceń dotyczących ochrony zdrowia i poszanowania prywatności.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program „Cła” na rzecz współpracy w dziedzinie ceł (COM(2018)0442 – C8-0261/2018 – 2018/0232(COD))

P8_TA(2019)0385 A8-0464/2018

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0442),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 33, 114 i 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0261/2018),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinie przedstawione przez Komisję Budżetową oraz Komisję Kontroli Budżetowej (A8-0464/2018),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ustanawiającego program „Cła” na rzecz współpracy w dziedzinie ceł

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33, 114 i 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Program „Cła 2020” ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr 1294/2013(5) i programy będące jego poprzednikami przyczyniły się w znacznym stopniu do ułatwienia i usprawnienia zacieśnienia współpracy celnej. Wiele działań w dziedzinie dotyczących ceł ma charakter transgraniczny; są one prowadzone z udziałem wszystkich państw członkowskich, które odczuwają ich skutki, i dlatego działania te nie mogą być skutecznie i sprawnie realizowane samodzielnie przez poszczególne państwa każde państwo członkowskie samodzielnie. Dzięki programowi Ogólnounijny program „Cła” wdrażany przez Komisję zapewnia państwom członkowskim ramy na poziomie Unii umożliwiające rozwijanie tej współpracy, na poziomie Unii, wdrażanemu przez Komisję, państwa członkowskie mogą rozwijać tę współpracę w ramach Unii, co jest oszczędniejsze niż tworzenie własnych odbrębnej sieci współpracy dwustronnej na poziomie dwustronnym lub wielostronnej wielostronnym przez każde państwo członkowskie. Program „Cła” odgrywa również zasadniczą rolę w zabezpieczaniu interesów finansowych Unii i państw członkowskich przez zapewnienie skutecznego poboru ceł i tym samym stanowi ważne źródło dochodów dla Unii i budżetów krajowych, również dzięki skupianiu się na budowaniu potencjału informatycznego i ściślejszej współpracy celnej. Ponadto konieczna jest harmonizacja i ujednolicenie kontroli w celu śledzenia nielegalnych transgranicznych przepływów towarów i zwalczania oszustw. W związku z tym należy zapewnić ciągłość zasadne i sprzyjające wydajności jest zapewnienie ciągłości unijnego finansowania działań w ramach współpracy celnej poprzez przez ustanowienie nowego programu w tej samej dziedzinie, tj. programu „Cła” („programu”). [Popr. 1]

(1a)  Unia celna, od 50 lat wdrażana przez krajowe organy celne, stanowi istotny przykład pomyślnej integracji w UE, będącej jednym z największych bloków handlowych na świecie. Unia celna jest ważnym przykładem pomyślnej integracji unijnej i ma zasadnicze znaczenie dla właściwego funkcjonowania jednolitego rynku z korzyścią zarówno dla przedsiębiorców, jak i obywateli. W rezolucji z 14 marca 2018 r. zatytułowanej „Następne WRF: przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego WRF na okres po 2020 r.” Parlament Europejski wyraził szczególne zaniepokojenie kwestią oszustw celnych. Silniejszą i ambitniejszą Unię da się osiągnąć tylko przez zapewnienie jej większych środków finansowych, ciągłego wsparcia dla wdrażanych strategii politycznych oraz zwiększonych zasobów. [Popr. 2]

(2)  Unia celna znacznie się zmieniła w ciągu ostatnich pięćdziesięciu 50 lat, a administracje celne pomyślnie wykonują wypełniają obecnie na granicach bardzo różnorodne zadania. Działając wspólnie, przyczyniają się na granicach. Współpracując ze sobą, dążą one do ułatwienia etycznego i sprawiedliwego handlu i ograniczania biurokracji, pobierają dochody do budżetów krajowych i budżetu unijnego oraz chronią społeczeństwa ludność przed terroryzmem, zagrożeniami dla zdrowia i środowiska i innymi rodzajami zagrożeń. W szczególności wraz z wprowadzeniem ogólnounijnych dzięki wprowadzeniu ram wspólnego zarządzania ryzykiem(6) na poziomie Unii i kontroli przemieszczeń przepływów dużych kwot środków pieniężnych w celu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu organy celne zaczynają odgrywać odgrywają pierwszoplanową rolę w walce z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną i nieuczciwą konkurencją. Biorąc pod uwagę te szerokie ich rozległe uprawnienia, organy celne rzeczywiście są obecnie faktycznie wiodącymi głównymi organami, jeśli chodzi o kontrolę kontroli towarów na zewnętrznych granicach Unii. W tym kontekście programem „Cła” należy nie tylko objąć współpracę celną, lecz rozszerzyć udzielane także w jego ramach zapewnić wsparcie na wszystkie zadania organów celnych, określone w o szerszym zakresie, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, tj. a mianowicie nadzór nad międzynarodową wymianą handlową Unii, wdrażanie zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz pozostałych wspólnych polityk Unii w zakresie wymiany handlowejwywierających wpływ na wymianę handlową, a także bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw. Podstawa prawna niniejszego rozporządzenia będzie zatem obejmowała współpracę celną (art. 33 TFUE), rynek wewnętrzny (art. 114 TFUE) i politykę handlową (art. 207 TFUE). [Popr. 3]

(3)  Ustanawiając ramy Program powinien zasadniczo pomagać państwom członkowskim i Komisji dzięki ustanowieniu ram dla działań mających na celu wspieranie unii celnej i organów celnych,program powinien przyczynić w realizacji długoterminowego założenia, jakim jest jak najściślejsza współpraca wszystkich organów celnych w Unii; przyczyniać się do ochrony interesów finansowych i gospodarczych interesów Unii UE i jej państw członkowskich; ochrony Unii chronić Unię przed nieuczciwym i nielegalnym handlem nieuczciwymi i niezgodnymi z prawem praktykami handlowymi, przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej; zapewnienia z zagwarantowaniem bezpieczeństwa i ochrony Unii i jej mieszkańców, co zwiększy ochronę konsumentów; oraz ułatwiać legalny handel; oraz ułatwienia legalnego handlu, tak by przedsiębiorstwa i obywatele mogli w pełni korzystać z potencjału rynku wewnętrznego i światowego handlu. [Popr. 4]

(3a)  Ponieważ stało się jasne, że niektóre systemy, o których mowa w art. 278 unijnego kodeksu celnego, do 31 grudnia 2020 r. mogą zostać wdrożone tylko częściowo, co oznacza, że po tym terminie nadal będą stosowane systemy nieelektroniczne, a wobec braku poprawek legislacyjnych, które przedłużyłyby ten termin, przedsiębiorstwa i organy celne nie będą w stanie wypełniać swoich obowiązków i zobowiązań prawnych w zakresie operacji celnych, jednym z podstawowych celów szczegółowych programu powinno być wspieranie państw członkowskich i Komisji w tworzeniu tego typu systemów elektronicznych. [Popr. 5]

(3b)  Zarządzanie cłami i kontrola celna to dynamiczny obszar polityki, który stoi w obliczu nowych wyzwań wynikających ze stale zmieniających się globalnych modeli biznesowych i łańcuchów dostaw, a także transformacji modeli konsumpcji i cyfryzacji, takich jak handel elektroniczny, w tym internet rzeczy, analiza danych, sztuczna inteligencja i technologia łańcucha bloków. Program powinien wspomagać zarządzanie cłami w obliczu tego typu wyzwań i umożliwiać stosowanie rozwiązań innowacyjnych. Wyzwania te dodatkowo podkreślają potrzebę wzmocnienia współpracy między organami celnymi oraz konieczność jednolitej interpretacji i spójnego stosowania przepisów prawa celnego. Kiedy finanse publiczne znajdują się pod presją, obroty światowego handlu rosną, a oszustwa i przemyt stają się coraz bardziej niepokojące, program powinien pomagać w stawianiu czoła tym wyzwaniom. [Popr. 6]

(3c)  Aby zapewnić maksymalną wydajność i unikać powielania działań, Komisja powinna koordynować wdrażanie programu z powiązanymi unijnymi programami i funduszami. Obejmuje to w szczególności program Fiscalis, Program UE w zakresie zwalczania nadużyć finansowych oraz program na rzecz jednolitego rynku, a także Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Fundusz Zintegrowanego Zarządzania Granicami, Program wspierania reform, program „Cyfrowa Europa”, instrument „Łącząc Europę” oraz decyzję Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, a także rozporządzenia i środki wykonawcze. [Popr. 7]

(3d)  W odniesieniu do potencjalnego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii – pula środków finansowych niniejszego programu nie uwzględnia kosztów wynikających z podpisania umowy o wystąpieniu i potencjalnych przyszłych stosunków między Zjednoczonym Królestwem i Unią. Podpisanie tej umowy, zaprzestanie korzystania przez Zjednoczone Królestwo z wszystkich istniejących systemów celnych i sposobów współpracy oraz wygaśnięcie jego zobowiązań prawnych w tej dziedzinie może pociągnąć za sobą dodatkowe koszty, których nie da się dokładnie oszacować w chwili opracowywania niniejszego programu. W związku z tym Komisja powinna rozważyć zarezerwowanie dostatecznej ilości środków, aby przygotować się na pokrycie tych potencjalnych kosztów. Nie powinny być one jednak pokrywane z puli środków finansowych programu, gdyż przewidziany na niego budżet wystarczy jedynie na pokrycie kosztów, które da się realistycznie przewidzieć w momencie opracowywania programu. [Popr. 8]

(4)  Niniejsze rozporządzenie określa pulę środków finansowych na program, które stanowią główną kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(7) dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej.

(5)  W celu wsparcia procesu przystępowania państw trzecich i stowarzyszania tych państw program powinien być otwarty dla państw przystępujących i państw kandydujących, a także dla potencjalnych kandydatów i krajów partnerskich objętych europejską polityką sąsiedztwa, w przypadku gdy spełnione są określone wszystkie warunki. Może on być również otwarty dla innych państw trzecich zgodnie z warunkami ustanowionymi na podstawie warunków przewidzianych w szczegółowych umowach zawartych pomiędzy Unią a tymi danymi państwami dotyczących w sprawie ich uczestnictwa we wszelkich programach unijnych, jeśli takie uczestnictwo leży w interesie Unii oraz jeśli pozytywnie odziaływuje na rynek wewnętrzny, nie wpływając negatywnie na ochronę konsumentów. [Popr. 9]

(6)  Do przedmiotowego programu ma zastosowanie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) [2018/XXX]Program powinien podlegać rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046(8) („rozporządzenie finansowe”). Określa ono z(zwanemu dalej „rozporządzeniem finansowym”). W rozporządzeniu finansowym ustanawia sięasady wykonania budżetu Unii, w tym zasady dotyczące dotacji, nagród, zamówień i zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych. [Popr. 10]

(7)  Działania, które były stosowane w ramach programu „Cła 2020” i okazały się właściwe i dlatego, powinny zostać utrzymane, natomiast inne działania, które okazały się niewłaściwe, należy zakończyć. W celu uproszczenia i zwiększenia zapewnienia większej elastyczności w realizacji programu, a tym samym lepszego zrealizowania jego celów, działania powinny zostać zdefiniowane wyłącznie w odniesieniu do ogólnych kategorii wraz z podaniem konkretnych obrazowych przykładów działań. Poprzez Przez współpracę i budowanie zdolności program „Cła” powinien również propagować i wspierać rozpowszechnianie innowacji i zwiększanie jej efektu dźwigni w celu dalszej poprawy zdolności do realizacji głównych priorytetów organów celnych. [Popr. 11]