Parlament Europejski,

–  uwzględniając Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz załączony do niej protokół z Kioto,

–  uwzględniając porozumienie przyjęte na 21. Konferencji Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP21) 12 grudnia 2015 r. w Paryżu (porozumienie paryskie),

–  uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej (CBD),

–  uwzględniając najnowsze i najbardziej wyczerpujące dowody naukowe dotyczące szkodliwych skutków zmiany klimatu, przedstawione przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) w sprawozdaniu specjalnym zatytułowanym „Globalne ocieplenie o 1,5 °C”, jego piąte sprawozdanie oceniające (AR5) i sprawozdanie podsumowujące, sprawozdanie specjalne IPCC oraz sprawozdanie specjalne IPCC na temat oceanów i kriosfery w zmieniającym się klimacie,

–  uwzględniając ogromne niebezpieczeństwo utraty różnorodności biologicznej, opisane w podsumowaniu sprawozdania z oceny globalnej w sprawie różnorodności biologicznej i funkcjonowania ekosystemów, przygotowanym dla decydentów politycznych i opublikowanym 29 maja 2019 r. przez Międzyrządową Platformę Naukowo-Polityczną w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów,

–  uwzględniając 25. Konferencję Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP25), która odbędzie się w Madrycie w dniach 2–13 grudnia 2019 r.,

–  uwzględniając 26. Konferencję Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która odbędzie się w grudniu 2020 r., oraz fakt, że zgodnie z celami porozumienia paryskiego wszystkie strony tej konwencji zobowiązały się do zwiększenia swojego wkładu ustalonego na poziomie krajowym,

–  uwzględniając 15. Konferencję Stron Konwencji o różnorodności biologicznej (COP15), która odbędzie się w październiku 2020 r. w Kunming (Chiny) i podczas której strony zadecydują o globalnych ramach powstrzymujących utratę różnorodności biologicznej na okres po 2020 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 14 marca 2019 r. w sprawie zmiany klimatu – europejska długoterminowa i zgodna z porozumieniem paryskim strategiczna wizja dobrze prosperującej, nowoczesnej i konkurencyjnej gospodarki neutralnej dla klimatu(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 28 listopada 2019 r. w sprawie konferencji klimatycznej ONZ w 2019 r. (COP 25) w Madrycie(2),

–  uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że bezzwłoczne i ambitne działania mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5 °C oraz uniknięcia olbrzymiej utraty różnorodności biologicznej;

B.  mając na uwadze, że podstawy tych działań muszą mieć charakter naukowy oraz że w działania te należy zaangażować obywateli, a także wszystkie sektory społeczeństwa i gospodarki, w tym przemysłu, w sposób społecznie zrównoważony i trwały; mając na uwadze, że działania te muszą sprzyjać konkurencyjności naszych gospodarek oraz muszą im towarzyszyć solidne środki socjalne i integracyjne, tak aby zagwarantować sprawiedliwą i zrównoważoną transformację sprzyjającą tworzeniu miejsc pracy przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu opieki społecznej oraz wysokiej jakości miejsc pracy i szkoleń;

C.  mając na uwadze, że nigdy żadna alarmująca sytuacja nie powinna być wykorzystywana do podważania instytucji demokratycznych ani praw podstawowych; mając na uwadze, że wszystkie środki zawsze będą przyjmowane w ramach procesu demokratycznego;

1.  ogłasza kryzys klimatyczny i środowiskowy; wzywa Komisję, państwa członkowskie i wszystkie podmioty globalne do pilnego podjęcia konkretnych działań, do których sam również się zobowiązuje, aby przeciwdziałać temu zagrożeniu i powstrzymać je, zanim będzie za późno;

2.  wzywa nową Komisję do przeprowadzenia pełnej oceny wpływu wszystkich istotnych wniosków ustawodawczych i budżetowych na klimat i środowisko, do zapewnienia ich pełnej zgodności z celem ograniczenia globalnego ocieplenia do poniżej 1,5 °C, a także do zagwarantowania, że wnioski te nie przyczyniają się do utraty różnorodności biologicznej;

3.  uznaje swoją instytucjonalną odpowiedzialność za zmniejszenie śladu węglowego; proponuje przyjęcie własnych środków mających na celu ograniczenie emisji, w tym zastąpienie swoich pojazdów pojazdami bezemisyjnymi, oraz wzywa wszystkie państwa członkowskie do wyrażenia zgody na ustanowienie jednej siedziby Parlamentu Europejskiego;

4.  wzywa nową Komisję do zajęcia się niespójnościami obecnej polityki Unii w dziedzinie alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej, w szczególności przez szeroko zakrojoną reformę polityki w zakresie rolnictwa, handlu, transportu, energii i inwestycji w infrastrukturę;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0217. (2) Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0079.