Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Jordańskiemu Królestwu Haszymidzkiemu (COM(2019)0411 – C9-0116/2019 – 2019/0192(COD))

P9_TA(2019)0085 A9-0045/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2019)0411),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 212 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0116/2019),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wspólną deklarację Parlamentu Europejskiego i Rady, przyjętą wraz z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 778/2013/UE z dnia 12 sierpnia 2013 r. w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Gruzji(1),

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając pisma przesłane przez Komisję Budżetową i Komisję Spraw Zagranicznych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A9-0045/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 17 grudnia 2019 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/... w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Jordańskiemu Królestwu Haszymidzkiemu

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2020/33.)

(1) Dz.U. L 218 z 14.8.2013, s. 15.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie stosowania niektórych przepisów decyzji Rady 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, decyzji Rady 2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, oraz załącznika do tej decyzji, a także decyzji ramowej Rady 2009/905/WSiSW w sprawie akredytacji dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne (08730/2019 – C9-0018/2019 – 2019/0013(NLE))

P9_TA(2019)0086 A9-0043/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (08730/2019),

–  uwzględniając projekt Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie stosowania niektórych przepisów decyzji Rady 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, decyzji Rady 2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, oraz załącznika do tej decyzji, a także decyzji ramowej Rady 2009/905/WSiSW w sprawie akredytacji dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne (08744/2019 i 10510/2019),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 82 ust. 1 akapit drugi lit. d) i art. 87 ust. 2 lit. a) w połączeniu z art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9‑0018/2019),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0043/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie stosowania niektórych przepisów decyzji Rady 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, decyzji Rady 2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, oraz załącznika do tej decyzji, a także decyzji ramowej Rady 2009/905/WSiSW w sprawie akredytacji dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne (08732/2019 – C9-0019/2019 – 2019/0012(NLE))

P9_TA(2019)0087 A9-0044/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (08732/2019),

–  uwzględniając projekt Umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie stosowania niektórych przepisów decyzji Rady 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, decyzji Rady 2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, oraz załącznika do tej decyzji, a także decyzji ramowej Rady 2009/905/WSiSW w sprawie akredytacji dostawców usług kryminalistycznych wykonujących czynności laboratoryjne (08750/2019 i 10513/2019),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 82 ust. 1 akapit drugi lit. d) i art. 87 ust. 2 lit. a) w połączeniu z art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9‑0019/2019),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0044/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Księstwa Liechtensteinu.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii dotyczącego dostępu do Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego (15783/2018 – C9-0025/2019 – 2018/0418(NLE))

P9_TA(2019)0088 A9-0025/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15783/2018),

–  uwzględniając projekt Protokołu między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej kryteriów i mechanizmów umożliwiających określanie państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w państwie członkowskim lub w Szwajcarii dotyczącego dostępu do Eurodac na potrzeby ochrony porządku publicznego (15781/2018),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 87 ust. 2 lit. a), art. 88 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9-0025/2019),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0025/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie protokołu;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Konfederacji Szwajcarskiej i Księstwu Liechtensteinu.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie przystąpienia Wysp Salomona do Umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a państwami Pacyfiku, z drugiej (09405/2019 – C9-0010/2019 – 2019/0099(NLE))

P9_TA(2019)0089 A9-0050/2019

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (09405/2019),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 207 ust. 3, art. 207 ust. 4 akapit pierwszy i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) pkt v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9-0010/2019),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 października 2016 r. w sprawie przyszłości stosunków AKP–UE po roku 2020(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2011 r. w sprawie przejściowej umowy o partnerstwie pomiędzy WE a państwami Pacyfiku(2),

–  uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu w dniu 23 czerwca 2000 r. (dalej zwaną „umową z Kotonu”),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając opinię Komisji Rozwoju,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego (A9-0050/2019),

1.  wyraża zgodę na przystąpienie Wysp Salomona do umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Wysp Salomona.

(1) Dz.U. C 215 z 19.6.2018, s. 2. (2) Dz.U. C 136E z 11.5.2012, s. 19.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do wprowadzenia pewnych wymogów dla dostawców usług płatniczych (COM(2018)0812 – C8-0015/2019 – 2018/0412(CNS))

P9_TA(2019)0090 A9-0048/2019

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2018)0812),

–  uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0015/2019),

–  uwzględniając art. 82 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0048/2019),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 a (nowy) (2a)  Według przygotowanego dla Komisji dokumentu pt. „Badanie i sprawozdania dotyczące luki w podatku VAT w państwach członkowskich UE-28: sprawozdanie końcowe z 2019 r.”44a luka w podatku VAT, czyli różnica między oczekiwanymi dochodami z tytułu VAT a kwotą faktycznie pobraną, wyniosła w Unii w 2017 r. 137,5 mld EUR, co oznacza 267 EUR utraconych przychodów na osobę w Unii. Istnieją jednak duże różnice między państwami członkowskimi, a luki w podatku VAT wahają się od poniżej 0,7 % całkowitych oczekiwanych przychodów w niektórych państwach członkowskich do 35,5 % w innych państwach członkowskich. Uwypukla to potrzebę ściślejszej współpracy transnarodowej, aby skuteczniej zwalczać oszustwa związane z VAT w szczególności w e-handlu, a także oszustwa związane z VAT w ujęciu bardziej ogólnym (w tym oszustwa karuzelowe). _________________ 44a   Dostępne na stronie internetowej https://ec.europa.eu/taxation_customs/sites/taxation/files/vat-gap-full-report-2019_en.pdf. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 b (nowy) (2b)  Strategia zwalczania oszustw związanych z VAT powinna ewoluować równolegle do coraz większej modernizacji i cyfryzacji naszej gospodarki, a jednocześnie dążyć do maksymalnego uproszczenia systemu VAT dla przedsiębiorstw i obywateli. Dlatego też szczególnie ważne jest, aby państwa członkowskie nadal inwestowały w systemy poboru podatków oparte na technologii, zwłaszcza te, które automatycznie łączą kasy rejestrujące i systemy sprzedaży przedsiębiorstw z deklaracjami VAT. Ponadto organy podatkowe powinny kontynuować wysiłki na rzecz ściślejszej współpracy i wymiany najlepszych praktyk, w tym za pośrednictwem Unijnego Szczytu Administracji Podatkowej (TADEUS) – sieci szefów administracji podatkowych państw członkowskich, której celem jest lepsza koordynacja na poziomie strategicznym między organami administracji podatkowej. W związku z tym organy podatkowe powinny dążyć do skutecznej komunikacji i interoperacyjności wszystkich baz danych dotyczących spraw fiskalnych na szczeblu Unii. W celu zapewnienia lepszej ochrony danych osobowych i usprawnienia internetowej wymiany informacji między organami podatkowymi można by również wykorzystać technologię blockchain. Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy) (3a)  Obecnie z uwagi na to, że płatności są realizowane za pośrednictwem platform wymiany walut wirtualnych jedynie w ograniczonej liczbie przypadków, platform takich nie uznaje się za dostawców usług płatniczych w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/23661a. Ryzyko oszustw związanych z VAT jednak istnieje, choć obecnie jest ono ograniczone. W związku z tym Komisja powinna w ciągu trzech lat ocenić, czy platformy wymiany walut wirtualnych należy objąć zakresem niniejszej dyrektywy. _______________ 1a   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniająca dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylająca dyrektywę 2007/64/WE (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 35). Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 (7)  Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady46 ważne jest, aby spoczywający na dostawcy usług płatniczych obowiązek przechowywania i przekazywania informacji o transgranicznej transakcji płatniczej był proporcjonalny i obejmował tylko to, co jest niezbędne państwom członkowskim do zwalczania oszustw związanych z VAT w e-handlu. Ponadto w odniesieniu do płatnika należy przechowywać wyłącznie informację o jego lokalizacji. W odniesieniu do odbiorcy i samej transakcji płatniczej dostawcy usług płatniczych powinni być zobowiązani do przechowywania i przekazywania organom podatkowym wyłącznie takich informacji, które są niezbędne organom podatkowym do wykrywania potencjalnych sprawców oszustw i do przeprowadzania kontroli VAT. Dlatego dostawcy usług płatniczych powinni być zobowiązani do przechowywania ewidencji dotyczącej jedynie tych transgranicznych transakcji płatniczych, które noszą znamiona działalności gospodarczej. Wprowadzenie progu liczby płatności otrzymanych przez odbiorcę w trakcie kwartału kalendarzowego dostarczyłoby miarodajnego wskaźnika, że płatności te zostały otrzymane w ramach działalności gospodarczej, co wykluczałoby płatności niemające charakteru handlowego. Osiągnięcie takiego progu rodziłoby obowiązek rozliczeniowy dostawcy usług płatniczych. (7)  Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady46 ważne jest, aby spoczywający na dostawcy usług płatniczych obowiązek przechowywania i przekazywania informacji o transgranicznej transakcji płatniczej był proporcjonalny i obejmował tylko to, co jest niezbędne państwom członkowskim do zwalczania oszustw związanych z VAT w e-handlu. Ponadto w odniesieniu do płatnika należy przechowywać wyłącznie informację o jego lokalizacji. W odniesieniu do odbiorcy i samej transakcji płatniczej dostawcy usług płatniczych powinni być zobowiązani do przechowywania i przekazywania organom podatkowym wyłącznie takich informacji, które są niezbędne organom podatkowym do wykrywania potencjalnych sprawców oszustw i do przeprowadzania kontroli VAT. Dlatego dostawcy usług płatniczych powinni być zobowiązani do przechowywania ewidencji dotyczącej jedynie tych transgranicznych transakcji płatniczych, które noszą znamiona działalności gospodarczej. Wprowadzenie progu liczby płatności otrzymanych przez odbiorcę w trakcie kwartału kalendarzowego albo minimalnej kwoty poszczególnych płatności dostarczyłoby miarodajnego wskaźnika, że płatności te zostały otrzymane w ramach działalności gospodarczej, co wykluczałoby płatności niemające charakteru handlowego. Osiągnięcie takiego progu rodziłoby obowiązek rozliczeniowy dostawcy usług płatniczych. _________________ _________________ 46 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). 46 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 (8)  Ze względu na dużą ilość informacji i ich wrażliwość w kontekście ochrony danych osobowych konieczne i proporcjonalne jest, aby dostawcy usług płatniczych przechowywali ewidencję informacji dotyczących transgranicznych transakcji płatniczych przez okres dwóch lat, aby ułatwić państwom członkowskim zwalczanie oszustw związanych z VAT w e-handlu oraz wykrywanie potencjalnych sprawców oszustw. Taki okres stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim do skutecznego przeprowadzania kontroli oraz prowadzenia dochodzeń w sprawie domniemanych oszustw związanych z VAT lub do wykrywania takich oszustw. (8)  Ze względu na dużą ilość informacji i ich wrażliwość w kontekście ochrony danych osobowych konieczne i proporcjonalne jest, aby dostawcy usług płatniczych przechowywali ewidencję informacji dotyczących transgranicznych transakcji płatniczych przez okres trzech lat, aby ułatwić państwom członkowskim zwalczanie oszustw związanych z VAT w e-handlu oraz wykrywanie potencjalnych sprawców oszustw. Taki okres stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim do skutecznego przeprowadzania kontroli oraz prowadzenia dochodzeń w sprawie domniemanych oszustw związanych z VAT lub do wykrywania takich oszustw. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 a (nowy) (8a)   Obowiązek prowadzenia ewidencji i obowiązek sprawozdawczy powinny również powstawać w przypadkach, gdy dostawca usług płatniczych otrzymuje środki pieniężne lub nabywa transakcje płatnicze w imieniu odbiorcy, a nie tylko w przypadku gdy dostawca usług płatniczych przekazuje środki pieniężne lub wydaje instrumenty płatnicze na rzecz płatnika. Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 b (nowy) (8b)   Konieczne jest przyjęcie – we współpracy z krajowymi organami sądowymi – ambitnego mandatu Prokuratury Europejskiej, aby zapewnić skuteczne wnoszenie oskarżenia przeciwko oszustom do sądów krajowych. Zorganizowany transgraniczny system oszustw związanych z VAT powinien być należycie ścigany, a oszuści powinni być karani. Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 243b – ustęp 2 – litera b b)  w odniesieniu do transferu środków pieniężnych, o których mowa w lit. a), w przypadku gdy dany dostawca usług płatniczych realizuje w ciągu kwartału kalendarzowego więcej niż 25 transakcji płatniczych na rzecz tego samego odbiorcy. b)  w odniesieniu do transferu środków pieniężnych, o których mowa w lit. a), w przypadku gdy dany dostawca usług płatniczych realizuje w ciągu kwartału kalendarzowego więcej niż 25 transakcji płatniczych na rzecz tego samego odbiorcy lub realizuje transfer środków pieniężnych o wartości pieniężnej pojedynczej transakcji płatniczej wynoszącej co najmniej 2 500 EUR. Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 243b – ustęp 3 – litera a a)  dostawca usług płatniczych przechowuje w formie elektronicznej przez okres dwóch lat od końca roku, w którym dokonano danej transakcji płatniczej; a)  dostawca usług płatniczych przechowuje w formie elektronicznej przez okres trzech lat od końca roku, w którym dokonano danej transakcji płatniczej; Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 243c – ustęp 1 – litera a a)  numerowi IBAN rachunku płatniczego płatnika albo a)  numerowi IBAN rachunku płatniczego płatnika lub dowolnemu innemu identyfikatorowi, który jednoznacznie identyfikuje płatnika i lokalizację płatnika; Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 243d – ustęp 1 – litera h h)  określenie wszelkich dokonanych zwrotów płatności w odniesieniu do transakcji płatniczych, o których mowa w lit. g). h)  jeżeli są dostępne, określenie wszelkich dokonanych zwrotów płatności w odniesieniu do transakcji płatniczych, o których mowa w lit. g). Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 a (nowy) Dyrektywa 2006/112/WE Tytuł XV – Rozdział 2a – Artykuł 410 c (nowy) 1a  ) w tytule XV rozdział 2a dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 410c Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja, na podstawie informacji uzyskanych od państw członkowskich, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania tytułu XI rozdział 4 sekcja 2a, w szczególności w odniesieniu do potrzeby objęcia zakresem tej sekcji platform wymiany walut wirtualnych. Do sprawozdania w razie potrzeby dołącza wniosek ustawodawczy.”. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – akapit 1 Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2021 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2023 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – akapit 2 Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2022 r. Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2024 r.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w odniesieniu do środków zwiększających współpracę administracyjną w celu zwalczania oszustw związanych z VAT (COM(2018)0813 – C8-0016/2019 – 2018/0413(CNS))

P9_TA(2019)0091 A9-0047/2019

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2018)0813),

–  uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0016/2019),

–  uwzględniając art. 82 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0047/2019),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 a (nowy) (2a)   Według przygotowanego dla Komisji dokumentu pt. „Badanie i sprawozdania dotyczące luki w podatku VAT w państwach członkowskich UE-28: sprawozdanie końcowe z 2019 r.”3a luka w podatku VAT, czyli różnica między oczekiwanymi dochodami z tytułu VAT a kwotą faktycznie pobraną, wyniosła w Unii w 2017 r. 137,5 mld EUR, co oznacza utratę 11,2 % łącznych oczekiwanych dochodów z tytułu VAT i 267 EUR utraconych przychodów na osobę w Unii. Istnieją jednak duże różnice między państwami członkowskimi, a luki w podatku VAT wahają się od 0,6 % aż do 35,5 %. Uwypukla to potrzebę ściślejszej współpracy transnarodowej, aby skuteczniej zwalczać oszustwa związane z VAT w szczególności w e-handlu, a także oszustwa związane z VAT w ujęciu bardziej ogólnym (w tym oszustwa karuzelowe). _________________ 3a Dokument dostępny pod adresem: https://ec.europa.eu/taxation_customs/sites/taxation/files/vat-gap-full-report-2019_en.pdf. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 b (nowy) (2b)   Oszustwa związane z VAT są często powiązane z przestępczością zorganizowaną, a bardzo niewielka liczba takich zorganizowanych sieci może być odpowiedzialna za transgraniczne oszustwa związane z VAT o wartości wielu miliardów euro, co oddziałuje nie tylko na pobór dochodów w państwach członkowskich, ale również ma negatywny wpływ na zasoby własne Unii. Konieczne jest zatem przyjęcie – we współpracy z krajowymi organami sądowymi – ambitnego mandatu Prokuratury Europejskiej, aby zapewnić skuteczne wnoszenie oskarżenia przeciwko oszustom do sądów krajowych. Zorganizowany transgraniczny system oszustw związanych z VAT powinien być należycie ścigany, a oszuści powinni być karani. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 c (nowy) (2c)  Strategia walki z oszustwami związanymi z VAT powinna ewoluować równolegle z coraz większą modernizacją i cyfryzacją gospodarki, a jednocześnie dążyć do maksymalnego uproszczenia systemu VAT dla przedsiębiorstw i obywateli. W związku z tym szczególnie ważne jest, aby państwa członkowskie nadal inwestowały w systemy poboru podatków oparte na zaawansowanych technologiach, w szczególności w systemy obejmujące automatyczne łączenie kas fiskalnych i systemów sprzedaży przedsiębiorstw z deklaracjami VAT. Ponadto organy podatkowe powinny kontynuować wysiłki na rzecz ściślejszej współpracy i wymiany najlepszych praktyk, w tym za pośrednictwem Unijnego Szczytu Administracji Podatkowej (TADEUS) – sieci szefów administracji podatkowych państw członkowskich, której celem jest lepsza koordynacja na poziomie strategicznym między organami administracji podatkowej. W związku z tym organy podatkowe powinny działać na rzecz skutecznej komunikacji i interoperacyjności wszystkich baz danych dotyczących spraw fiskalnych na szczeblu Unii. W celu zapewnienia lepszej ochrony danych osobowych i usprawnienia internetowej wymiany informacji między organami podatkowymi można by również wykorzystać technologię blockchain. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)  Centralny elektroniczny system informacyjny „CESOP”, w ramach którego państwa członkowskie przekazują informacje o płatnościach przechowywane na szczeblu krajowym, pozwoliłby na osiągnięcie celu, jakim jest skuteczniejsze zwalczanie oszustw związanych z VAT w e-handlu. System ten powinien, w odniesieniu do poszczególnych odbiorców, agregować wszystkie istotne z punktu widzenia VAT informacje dotyczące transakcji płatniczych przekazywane przez państwa członkowskie oraz umożliwiać pełny przegląd płatności otrzymanych przez odbiorców od płatników znajdujących się w państwach członkowskich. System ten powinien ponadto rozpoznawać powtarzające się wpisy dotyczące tych samych transakcji płatniczych, filtrować informacje otrzymywane od państw członkowskich (np. usuwać duplikaty, korygować błędy w danych itp.) i pozwalać urzędnikom łącznikowym Eurofisc państw członkowskich porównywać dane o płatnościach z informacjami o VAT, którymi dysponują, oraz wyszukiwać informacje w celu prowadzenia dochodzeń w sprawie podejrzenia oszustwa związanego z VAT lub w celu wykrywania oszustw związanych z VAT. (8)  Centralny elektroniczny system informacyjny „CESOP”, w ramach którego państwa członkowskie przekazują informacje o płatnościach przechowywane na szczeblu krajowym, pozwoliłby na osiągnięcie celu, jakim jest skuteczniejsze zwalczanie oszustw związanych z VAT w e-handlu. System ten powinien, w odniesieniu do poszczególnych odbiorców, agregować wszystkie istotne z punktu widzenia VAT informacje dotyczące transakcji płatniczych przekazywane przez państwa członkowskie oraz umożliwiać pełny przegląd płatności otrzymanych przez odbiorców od płatników znajdujących się w państwach członkowskich. System ten powinien ponadto rozpoznawać powtarzające się wpisy dotyczące tych samych transakcji płatniczych, filtrować informacje otrzymywane od państw członkowskich (np. usuwać duplikaty, korygować błędy w danych itp.) i pozwalać urzędnikom łącznikowym Eurofisc państw członkowskich porównywać dane o płatnościach z informacjami o VAT, którymi dysponują, oraz wyszukiwać informacje w celu prowadzenia dochodzeń w sprawie podejrzenia oszustwa związanego z VAT lub w celu wykrywania oszustw związanych z VAT. Wszystkie państwa członkowskie powinny uczestniczyć we wszystkich grupach roboczych Eurofisc i wyznaczyć w tym celu urzędników łącznikowych. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 (11)  Wymiana danych o płatnościach między organami podatkowymi ma kluczowe znaczenie dla skutecznego zwalczania nadużyć. Przetwarzać informacje o płatnościach powinni jedynie urzędnicy łącznikowi Eurofisc i to wyłącznie w celu zwalczania oszustw związanych z VAT. Informacje te nie powinny być wykorzystywane do celów innych niż cele określone w niniejszym rozporządzeniu, np. do celów handlowych. (11)  Wymiana danych o płatnościach między organami podatkowymi ma kluczowe znaczenie dla skutecznego zwalczania nadużyć. Przetwarzać informacje o płatnościach powinni jedynie urzędnicy łącznikowi Eurofisc i to wyłącznie w celu zwalczania oszustw związanych z VAT. Informacje te nie powinny być wykorzystywane do celów innych niż cele określone w niniejszym rozporządzeniu, np. do celów handlowych, i powinny być także używane przy wdrażaniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/8496a. _________________ 6a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73). Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 a (nowy) (11a)   Wziąwszy pod uwagę niewielką liczbę państw członkowskich, które publikują dane szacunkowe na temat utraconych należności z tytułu podatku VAT w związku z oszustwami wewnątrzwspólnotowymi, posiadanie porównywalnych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych oszustw związanych z VAT umożliwiłoby lepiej ukierunkowaną współpracę między państwami członkowskimi. W związku z tym Komisja we współpracy z państwami członkowskimi powinna opracować wspólne podejście statystyczne na potrzeby oceny ilościowej i analizy oszustw związanych z VAT. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)  Konieczne i proporcjonalne jest, aby dostawcy usług płatniczych przechowywali ewidencję informacji dotyczących transakcji płatniczych przez okres dwóch lat, aby pomóc państwom członkowskim zwalczać oszustwa związane z VAT w e-handlu i wykrywać oszustów. Okres ten stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim do przeprowadzania skutecznych kontroli i dochodzeń w sprawie domniemanych oszustw związanych z VAT lub wykrywania oszustw związanych z VAT, a także jest proporcjonalny, biorąc pod uwagę ogromną ilość informacji o płatnościach oraz ich wrażliwość w zakresie ochrony danych osobowych. (13)  Konieczne i proporcjonalne jest, aby dostawcy usług płatniczych przechowywali ewidencję informacji dotyczących transakcji płatniczych przez okres trzech lat, aby pomóc państwom członkowskim zwalczać oszustwa związane z VAT w e-handlu i wykrywać oszustów. Okres ten stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim do przeprowadzania skutecznych kontroli i dochodzeń w sprawie domniemanych oszustw związanych z VAT lub wykrywania oszustw związanych z VAT, a także jest proporcjonalny, biorąc pod uwagę ogromną ilość informacji o płatnościach oraz ich wrażliwość w zakresie ochrony danych osobowych. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 (14)  Urzędnicy łącznikowi Eurofisc z każdego państwa członkowskiego powinni mieć możliwość dostępu do informacji i ich analizy w odniesieniu do transakcji płatniczych w celu zwalczania oszustw związanych z VAT. Należycie akredytowane osoby z Komisji powinny mieć dostęp do tych informacji wyłącznie w celu rozwijania i utrzymywania centralnego elektronicznego systemu informacyjnego. Obie grupy użytkowników powinny być związane zasadami poufności określonymi w niniejszym rozporządzeniu. (14)  Urzędnicy łącznikowi Eurofisc z każdego państwa członkowskiego powinni mieć możliwość dostępu do informacji i ich analizy w odniesieniu do transakcji płatniczych w celu zwalczania oszustw związanych z VAT. Należycie akredytowane osoby z Komisji powinny mieć dostęp do tych informacji w celu rozwijania i utrzymywania centralnego elektronicznego systemu informacyjnego oraz w celu właściwego wykonywania niniejszego rozporządzenia. Obie grupy użytkowników powinny być związane zasadami poufności określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto Komisja powinna mieć możliwość dokonania wizytacji w państwach członkowskich, aby ocenić funkcjonowanie uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 a (nowy) (14a)  Zarządzanie CESOP oraz analiza kluczowych informacji stanowią dodatkowe zadania Eurofisc. W sprawozdaniu rocznym Eurofisc należy przeanalizować, czy zasoby przeznaczone dla Eurofisc są odpowiednie i wystarczające do usprawnienia współpracy między państwami członkowskimi i skutecznego zwalczania oszustw związanych z VAT. Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18 (18)  Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 przeprowadzono konsultacje z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu [...] r.17 (18)  Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 przeprowadzono konsultacje z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych (EIOD), który wydał opinię w dniu ...17. Z uwagi na fakt, że ochrona danych osobowych stanowi podstawową wartość Unii, należy konsultować się z EIOD w sprawie wszelkich środków podejmowanych na podstawie art. 24e rozporządzenia (UE) nr 904/2010, zmienionego niniejszym rozporządzeniem. __________________ __________________ 17 Dz.U. C […] z […], s. […]. 17 Dz.U. C […] z […], s. […]. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 a (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Rozdział II – sekcja 2 – artykuł 12 a (nowy) 1a)   w rozdziale II sekcja 2 dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 12a Wszystkie państwa członkowskie są proszone o podjęcie środków mających na celu zmniejszenie odsetka spóźnionych odpowiedzi i poprawę jakości wniosków o udzielenie informacji. Państwa Członkowskie informują Komisję o podjęciu takich środków.” Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 2 – litera d Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 c – ustęp 2 2.  W CESOP przechowuje się informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), przez okres maksymalnie dwóch lat od daty zakończenia roku, w którym informacje zostały przeniesione do systemu. 2.  W CESOP przechowuje się informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a)–c), przez okres maksymalnie pięciu lat od daty zakończenia roku, w którym informacje zostały przeniesione do systemu. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 2 – litera d Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 d – akapit 2 (nowy) Ponadto Komisja powinna mieć możliwość dokonania wizytacji w państwach członkowskich, aby ocenić funkcjonowanie uzgodnień dotyczących współpracy państw członkowskich w zakresie transgranicznych oszustw związanych z VAT. Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 2 a (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 36 – ustęp 2 – wprowadzenie 2a)   w art. 36 ust. 2 część wprowadzająca otrzymuje brzmienie: „2. Urzędnicy łącznikowi z państw członkowskich uczestniczących w danej dziedzinie roboczej Eurofisc (zwani dalej „uczestniczącymi urzędnikami łącznikowymi Eurofisc”) wyznaczają, na określony okres czasu, koordynatora (zwanego dalej „koordynatorem dziedziny roboczej Eurofisc”) spośród uczestniczących urzędników łącznikowych Eurofisc. Koordynatorzy dziedzin roboczych Eurofisc:” „2. Urzędnicy łącznikowi z państw członkowskich uczestniczących w odpowiedniej dziedzinie roboczej Eurofisc (zwani dalej „uczestniczącymi urzędnikami łącznikowymi Eurofisc”) wyznaczają, na określony okres czasu, koordynatora (zwanego dalej „koordynatorem dziedziny roboczej Eurofisc”) spośród uczestniczących urzędników łącznikowych Eurofisc. Koordynatorzy dziedzin roboczych Eurofisc:” Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 37 – akapit 1 a (nowy) Sprawozdanie roczne zawiera w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego co najmniej szczegółowe informacje dotyczące liczby przeprowadzonych kontroli oraz dodatkowego podatku VAT oszacowanego i pobranego w wyniku przetwarzania informacji zgodnie z art. 24d. Sprawozdanie roczne zawiera w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego co najmniej szczegółowe informacje dotyczące: —   liczby przeprowadzonych kontroli; —  liczby urzędników upoważnionych do obecności w urzędach organów administracyjnych innego państwa członkowskiego oraz liczby urzędników obecnych podczas postępowań administracyjnych prowadzonych na terytorium wezwanego państwa członkowskiego; —  liczby kontroli jednoczesnych zorganizowanych przez przynajmniej dwa państwa członkowskie oraz liczby urzędników uczestniczących w posiedzeniach poświęconych selekcji wstępnej do celów kontroli jednoczesnych; —  liczby wspólnych zespołów kontrolnych, w których uczestniczyły poszczególne państwa członkowskie; —  kroków podjętych w celu poinformowania kontrolerów o instrumentach określonych w niniejszym rozporządzeniu; —  liczby wykwalifikowanych kadr w celu zapewnienia obecności w urzędach administracyjnych oraz udziału w dochodzeniach administracyjnych i kontrolach jednoczesnych (o których mowa w art. 28–30); —  liczby pracowników obecnych w centralnym biurze łącznikowym i innych wyznaczonych łącznikowych organach administracyjnych, a także innych właściwych urzędników, którzy mogą dokonywać bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia (o czym mowa w art. 4), a także sposobu gromadzenia i wymiany informacji między tymi organami; oraz —   dodatkowego podatku VAT oszacowanego i pobranego w wyniku przetwarzania informacji zgodnie z art. 24d. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 a (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Rozdział XIII – artykuł 49 a (nowy) 3a)   w rozdziale XIII dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 49a Państwa członkowskie i Komisja ustanawiają wspólny system gromadzenia danych statystycznych dotyczących wewnątrzwspólnotowych oszustw związanych z VAT oraz publikują krajowe szacunki utraconych należności z tytułu podatku VAT w wyniku tych oszustw, jak również szacunki dla Unii jako całości. Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych praktyczne ustalenia dotyczące tego systemu statystycznego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2.” Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 b (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 50 – ustęp 1 a (nowy) 3b)   w art. 50 dodaje się ustęp w brzmieniu: „1a. W przypadku gdy państwo członkowskie udziela państwu trzeciemu szerszych informacji niż informacje przewidziane w rozdziałach II i III niniejszego rozporządzenia, to państwo członkowskie nie może odmówić udzielenia tych informacji każdemu innemu państwu członkowskiemu, które zwraca się z wnioskiem o współpracę lub ma interes w tym, aby je otrzymać.”;

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej decyzję Rady 2013/755/UE z dnia 25 listopada 2013 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Unią Europejską („decyzja o stowarzyszeniu zamorskim”) (COM(2019)0359 – C9-0118/2019 – 2019/0162(CNS))

P9_TA(2019)0092 A9-0033/2019

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2019)0359),

–  uwzględniając art. 203 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9-0118/2019),

–  uwzględniając art. 82 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju (A9-0033/2019),

1.  zatwierdza wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie zalecenia Rady dotyczącego powołania na stanowisko członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego (12451/2019 – C9-0149/2019 – 2019/0817(NLE))

P9_TA(2019)0093 A9-0049/2019

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 10 października 2019 r. (12451/2019)(1),

–  uwzględniając art. 283 ust. 2 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0149/2019),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2019 r. w sprawie równowagi płci przy obsadzaniu stanowisk w obszarze polityki gospodarczej i monetarnej UE(2),

–  uwzględniając art. 130 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0049/2019),

A.  mając na uwadze, że pismem z dnia 16 października 2019 r. Rada Europejska zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Fabia Panetty na stanowisko członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego na okres ośmiu lat od dnia 1 stycznia 2020 r.;

B.  mając na uwadze, że Komisja Gospodarcza i Monetarna Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 283 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w świetle potrzeby zapewnienia pełnej niezależności EBC zgodnie z art. 130 tego traktatu; mając na uwadze, że w ramach procesu oceny komisja otrzymała życiorys kandydata, jak również odpowiedzi na przedstawione mu w kwestionariuszu pytania;

C.  mając na uwadze, że komisja odbyła następnie przesłuchanie kandydata w dniu 3 grudnia 2019 r., podczas którego wygłosił on oświadczenie wstępne, a następnie udzielił odpowiedzi na pytania członków komisji;

D.  mając na uwadze, że Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego składa się z członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego oraz dziewiętnastu prezesów krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro; mając na uwadze, że obecnie wszyscy prezesi krajowych banków centralnych są mężczyznami;

E.  mając na uwadze, że Parlament wielokrotnie wyrażał swoje niezadowolenie z procedury powoływania członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego oraz domagał się usprawnionych procedur w tym względzie; mając na uwadze, że Parlament Europejski domagał się, aby przedstawiano mu w odpowiednim czasie krótką listę kandydatów, która będzie zrównoważona pod względem płci i będzie zawierać co najmniej dwa nazwiska;

F.  mając na uwadze, że w dniu 17 września 2019 r. Parlament przekazał pozytywną opinię w sprawie zalecenia Rady dotyczącego powołania Christine Lagarde jako pierwszej kobiety na stanowisko prezesa Europejskiego Banku Centralnego;

G.  mając na uwadze, że kobiety są nadal niedostatecznie reprezentowane w Radzie Prezesów Europejskiego Banku Centralnego; mając na uwadze, że Parlament wyraża ubolewanie z powodu faktu, iż państwa członkowskie nie potraktowały tego wniosku poważnie, i wzywa instytucje krajowe i unijne do podjęcia aktywnych działań na rzecz osiągnięcia równowagi płci przy obsadzaniu następnych stanowisk;

H.  mając na uwadze, że wszystkie instytucje i organy unijne i krajowe powinny wdrożyć konkretne środki w celu zapewnienia równowagi płci;

1.  wydaje pozytywną opinię w sprawie zalecenia Rady dotyczącego mianowania Fabia Panetty na członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie Europejskiej, Radzie oraz rządom państw członkowskich.

(1) Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0211.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie zalecenia Rady dotyczącego mianowania na stanowisko członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego (13651/2019 – C9-0173/2019 – 2019/0818(NLE))

P9_TA(2019)0094 A9-0046/2019

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając zalecenie Rady z dnia 8 listopada 2019 r. (13651/2019)(1),

–  uwzględniając art. 283 ust. 2 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0173/2019),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 14 marca 2019 r. w sprawie równowagi płci przy obsadzaniu stanowisk w obszarze polityki gospodarczej i monetarnej UE(2),

–  uwzględniając art. 130 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0046/2019),

A.  mając na uwadze, że pismem z 14 listopada 2019 r. Rada Europejska skonsultowała się z Parlamentem Europejskim w sprawie mianowania Isabel Schnabel na stanowisko członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego na okres ośmiu lat od dnia 1 stycznia 2020 r.,

B.  mając na uwadze, że Komisja Gospodarcza i Monetarna Parlamentu Europejskiego oceniła kwalifikacje kandydatki, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 283 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w świetle potrzeby zapewnienia pełnej niezależności EBC zgodnie z art. 130 tego traktatu; mając na uwadze, że w procesie oceny komisja otrzymała życiorys kandydatki oraz odpowiedzi na pytania zawarte w przesłanym jej kwestionariuszu;

C.  mając na uwadze, że następnie komisja przeprowadziła 3 grudnia 2019 r. wysłuchanie kandydatki, która wygłosiła oświadczenie wstępne i odpowiedziała na pytania członków komisji;

D.  mając na uwadze, że Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego składa się z członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego i dziewiętnastu prezesów krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro; mając na uwadze, że obecnie wszyscy ci prezesi to mężczyźni;

E.  mając na uwadze, że Parlament wielokrotnie wyrażał niezadowolenie z procedury mianowania członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego i wzywał do usprawnienia procedur w tym zakresie; mając na uwadze, że Parlament Europejski domagał się, aby przedstawiano mu w odpowiednim czasie krótką listę kandydatów, która będzie zrównoważona pod względem płci i będzie zawierać co najmniej dwa nazwiska;

F.  mając na uwadze, że 17 września 2019 r. Parlament wydał pozytywną opinię w sprawie zalecenia Rady dotyczącego mianowania Christine Lagarde na stanowisko prezesa Europejskiego Banku Centralnego, która jest tym samym pierwszą kobietą na tym stanowisku;

G.  mając na uwadze, że kobiety nadal są niedostatecznie reprezentowane w Radzie Prezesów Europejskiego Banku Centralnego; mając na uwadze, że Parlament ubolewa nad faktem, iż państwa członkowskie nie potraktowały jego postulatu poważnie, i wzywa instytucje krajowe i unijne do aktywnego działania na rzecz osiągnięcia równowagi płci podczas kolejnych nominacji;

H.  mając na uwadze, że wszystkie instytucje i organy unijne i krajowe powinny wdrożyć konkretne środki w celu zapewnienia równowagi płci;

1.  wydaje pozytywną opinię w sprawie zalecenia Rady dotyczącego mianowania Isabel Schnabel na członkinię Zarządu Europejskiego Banku Centralnego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie Europejskiej, Radzie oraz rządom państw członkowskich.

(1) Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0211.