Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje rezolucje z 16 lutego 2017 r. w sprawie poprawy funkcjonowania Unii Europejskiej w oparciu o potencjał Traktatu z Lizbony(1), z 16 lutego 2017 r. w sprawie ewentualnych zmian i dostosowań w obecnej strukturze instytucjonalnej Unii Europejskiej(2), z 16 lutego 2017 r. w sprawie mechanizmu zdolności fiskalnej dla strefy euro(3) oraz z 13 lutego 2019 r. w sprawie stanu debaty na temat przyszłości Europy(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 19 stycznia 2017 r. w sprawie europejskiego filaru praw socjalnych(5),

–  uwzględniając propozycję świeżo wtedy nominowanej przewodniczącej Komisji Ursuli von der Leyen z 16 lipca 2019 r. w ramach wytycznych politycznych dla następnej Komisji Europejskiej na lata 2019–2024 dotyczącą organizacji konferencji w sprawie przyszłości Europy (zwanej dalej „konferencją”),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 22 stycznia 2020 r. pt. „Formuła konferencji w sprawie przyszłości Europy” (COM(2020)0027),

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 12 grudnia 2019 r. w sprawie ogólnego podejścia do konferencji w sprawie przyszłości Europy,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 15 stycznia 2020 r. w sprawie stanowiska Parlamentu Europejskiego dotyczącego konferencji w sprawie przyszłości Europy(6),

–  uwzględniając rezolucję Komitetu Regionów z 12 lutego 2020 r. dotyczącą konferencji w sprawie przyszłości Europy,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami(7)

–  uwzględniając swoją rezolucję z 15 maja 2020 r. w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych, zasobów własnych i planu naprawy gospodarczej(8),

–  uwzględniając oświadczenie Konferencji Przewodniczących w sprawie 70. rocznicy ogłoszenia deklaracji Schumana,

–  uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że należy stawić czoła zarówno wyzwaniom wewnętrznym, jak i zewnętrznym, przed którymi stoi Europa, a także nowym wyzwaniom społecznym i ponadnarodowym, których nie przewidziano w momencie podpisywania traktatu lizbońskiego; mając na uwadze, że liczba poważnych kryzysów nękających Unię wskazuje na konieczność reform instytucjonalnych i politycznych w wielu obszarach zarządzania;

B.  mając na uwadze, że obecny kryzys COVID-19 boleśnie uświadomił nam, że UE pozostaje niedokończonym projektem oraz że podczas konferencji należy rozwiązać problemy takie jak brak solidarności i koordynacji, wstrząsy gospodarcze, zdrowotne i społeczne oraz nieustanne ataki na prawa podstawowe i praworządność; mając na uwadze, że obecny kryzys czyni zatem jeszcze pilniejszą konieczność rozpoczęcia w Unii Europejskiej prac nad tym, jak uczynić ją bardziej skuteczną, demokratyczną i bliższą obywatelom;

C.  mając na uwadze, że Parlament, Komisja i Rada stwierdziły, że należy zorganizować konferencję w sprawie przyszłości Europy i że powinna ona być okazją do bliskiego oddolnego zaangażowania obywateli UE, zapewniając im, że zostaną wysłuchani, a ich opinie zostaną uwzględnione w debacie nad przyszłością Europy;

D.  mając na uwadze, że konferencja powinna umożliwiać otwartą dyskusję wszystkim uczestnikom, bez odgórnie określonych wyników; mając na uwadze, że wspólne uzgodnienia trzech instytucji powinny się zatem ograniczyć do kwestii dotyczących formatu i organizacji konferencji;

1.  uważa, że 10 lat po wejściu w życie traktatu lizbońskiego, 70 lat po deklaracji Schumana i w kontekście pandemii COVID-19, nadszedł czas na ponowną ocenę unijnego projektu; jest zdania, że kryzys związany z COVID-19 sprawił, że organizacja konferencji stała się jeszcze pilniejsza;

2.  jest zdania, że kryzys COVID-19 jeszcze bardziej uwidocznił konieczność zreformowania Unii Europejskiej, a jednocześnie pokazał jak pilnie potrzebna jest skuteczna i wydajna Unia; jest w związku z tym zdania, że podczas konferencji należy wziąć pod uwagę istniejące już unijne instrumenty służące odbudowie i solidarność, którą już udało się zamanifestować, przy jednoczesnym zapewnieniu równowagi ekologicznej, rozwoju gospodarczego, postępu społecznego, bezpieczeństwa i demokracji;

3.  potwierdza swoje stanowisko wyrażone w rezolucji z 15 stycznia 2020 r. pod każdym względem i ponownie wzywa Radę i Komisję do podjęcia przed przerwą letnią negocjacji nad wspólnym porozumieniem w sprawie zwołania konferencji w sprawie przyszłości Europy;

4.  ubolewa, że Rada nie przyjęła jeszcze stanowiska w sprawie konferencji i w związku z tym wzywa Radę do rozstrzygnięcia sporów i do szybkiego przedstawienia stanowiska w sprawie formatu i organizacji konferencji;

5.  z zadowoleniem przyjmuje przyjęte przez Komisję stanowisko w sprawie konferencji i jej gotowość do szybkiego działania;

6.  wzywa Radę do uwzględnienia w jej mandacie zobowiązania do podjęcia konkretnych działań następczych i dużego bezpośredniego zaangażowania obywateli oraz do przyjęcia formatu otwartego na wszelkie możliwe rozwiązania, takie jak wnioski ustawodawcze, zainicjowanie zmiany traktatu lub inne propozycje;

7.  podkreśla, że pomimo pandemii bezpośrednie zaangażowanie obywateli, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, partnerów społecznych i wybranych przedstawicieli musi pozostać priorytetem konferencji; oczekuje w związku z tym na rozpoczęcie konferencji, aby stworzyć wraz z obywatelami bardziej demokratyczną, skuteczniejszą i bardziej odporną Unię;

8.  rozumie, że rozpoczęcie konferencji musiało zostać opóźnione z powodu pandemii; zauważa jednak, że pandemia uwypukliła niektóre wady Unii; jest w związku z tym zdecydowany jak najszybciej rozpocząć konferencję jesienią 2020 r.;

9.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 215. (2) Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 201. (3) Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 235. (4) Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0098. (5) Dz.U. C 242 z 10.7.2018, s. 24. (6) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0010. (7) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0054. (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0124.