Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Filipa De Mana, przekazany 30 października 2020 r. przez prokuratora generalnego Sądu Apelacyjnego w Brukseli w związku z postępowaniem karnym i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym 14 grudnia 2020 r.,

–  uwzględniając zrzeczenie się przez Filipa De Mana prawa do złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając art. 59 konstytucji Królestwa Belgii,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r.(1),

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0134/2021),

A.  mając na uwadze, że prokurator generalny Sądu Apelacyjnego w Brukseli przekazał wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego Filipa De Mana, posła do Parlamentu Europejskiego wybranego w Królestwie Belgii, w związku z wypadkiem drogowym i spowodowaniem szkód majątkowych oraz z okolicznościami obciążającymi w związku z przestępstwem ucieczki z miejsca wypadku, który Filip De Man miał spowodować 1 maja 2019 r.;

B.  mając na uwadze, że Filipowi De Manowi zarzuca się, że 1 maja 2019 r. w miejscowości Vilvorde uderzył w wysepkę drogową i, nie zatrzymując się, pojechał dalej do domu; że policja stwierdziła, iż wzdłuż drogi znajdowały się kawałki uszkodzonego pojazdu posła, a od miejsca wypadku do domu posła ciągnął się na drodze widoczny ślad; mając na uwadze, że po wielu wezwaniach policja sądowa zdołała ostatecznie przesłuchać Filipa De Mana, który wyjaśnił, że faktycznie wjechał w betonowy słupek i nie mógł się zatrzymać z powodu zbiegowiska, które powstało na ulicy;

C.  mając na uwadze, że zarzucany czyn zabroniony podlega przepisom art. 33 belgijskiej ustawy z dnia 16 marca 1968 r. o policji drogowej, a sprawcy grozi kara od piętnastu dni do sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz kara grzywny w wysokości od 200 do 2000 EUR;

D.  mając na uwadze, że z jednej strony Parlament nie może być uznany za sąd, a z drugiej strony, że w ramach procedury uchylenia immunitetu posła nie można uznać za „oskarżonego”(2);

E.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 akapit pierwszy Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa, a na terytorium innego państwa członkowskiego – z immunitetu chroniącego przed zatrzymaniem oraz immunitetu jurysdykcyjnego;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 59 akapit pierwszy konstytucji Królestwa Belgii „[z] wyjątkiem sytuacji ujęcia na gorącym uczynku, żaden z członków którejkolwiek z Izb nie może być w czasie trwania sesji oskarżony ani postawiony przed sądem karnym lub trybunałem, ani aresztowany, inaczej niż za zgodą właściwej Izby”;

G.  mając na uwadze, że decyzja o uchyleniu immunitetu w danej sprawie należy wyłącznie do Parlamentu; mając również na uwadze, że Parlament może w sposób rozsądny uwzględnić stanowisko posła przy podejmowaniu decyzji o uchyleniu jego immunitetu(3);

H.  mając na uwadze, że zarzucany czyn zabroniony nie ma bezpośredniego ani oczywistego związku z wykonywaniem przez Filipa De Mana mandatu posła do Parlamentu Europejskiego, ani nie stanowi opinii ani głosowania wyrażonego podczas wykonywania przez niego obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

I.  mając na uwadze, że w niniejszej sprawie Parlament nie był w stanie wykazać istnienia fumus persecutionis, to znaczy wystarczająco poważnego i precyzyjnego domniemania, że procedurę wszczęto z zamiarem zaszkodzenia działalności politycznej posła;

1.  postanawia uchylić immunitet Filipa De Mana;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Królestwa Belgii i Filipowi De Manowi.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115. (2) Wyrok Sądu z dnia 30 kwietnia 2019 r., Briois/Parlament, T-214/18, ECLI:EU:T:2019:266. (3) Wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440, pkt 28.