Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Zdzisława Krasnodębskiego przekazany dnia 9 września 2020 r. przez Przewodniczącego X Wydziału Karnego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie w związku z postępowaniem karnym toczącym się wobec ww. posła z prywatnego aktu oskarżenia, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 22 października 2020 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Zdzisława Krasnodębskiego zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r.(1),

–  uwzględniając art. 105 ust. 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0132/2021),

A.  mając na uwadze, że w dniu 23 stycznia 2020 r. Przewodniczący X Wydziału Karnego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie (Polska) przekazał wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego Zdzisława Krasnodębskiego, wniesiony przez oskarżyciela prywatnego w związku z niektórymi twierdzeniami przedstawionymi przez Zdzisława Krasnodębskiego podczas wywiadu radiowego w dniu 1 lutego 2019 r.; mając na uwadze, że w dniu 19 lutego 2020 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie X Wydział Karny został poinformowany, że kwestia właściwości organu jest rozpatrywana zgodnie z art. 9 ust. 1 i 12 Regulaminu, co ma wpływ na dopuszczalność wniosku; mając na uwadze, że w dniu 18 maja 2020 r. Sąd wystąpił o wyjaśnienia do Prokuratury Krajowej oraz mając na uwadze stanowisko przedstawione w imieniu Prokuratora Generalnego w piśmie z dnia 8 września 2020 r., w którym wskazano, że w sprawie, w której wniesiono prywatny akt oskarżenia i w której nie bierze udziału oskarżyciel publiczny, organem właściwym do przekazania wniosku oskarżyciela prywatnego o uchylenie immunitetu jest sąd, co ma oparcie w treści art. 9 ust. 1 i 12 Regulaminu Parlamentu Europejskiego, a pojęcie właściwego organu należy interpretować w świetle art. 9 ust. 12 Regulaminu; mając na uwadze, że wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego został przekazany przez organy sądowe zgodnie z art. 9 ust. 12 Regulaminu Parlamentu oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 ust. 1 Regulaminu wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego musi być przekazany przez „właściwy organ państwa członkowskiego”, przy czym oba pojęcia nie są identyczne;

B.  mając na uwadze, że prywatny akt oskarżenia przeciwko Zdzisławowi Krasnodębskiemu został wniesiony w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie w dniu 6 maja 2019 r.; mając na uwadze, że w dniu 18 października 2019 r. Sąd ten, działając z urzędu, po uprzednim ustaleniu, że nagranie audycji, w której wziął udział Zdzisław Krasnodębski, miało miejsce w studiu radiowym w Warszawie (nie zaś w Krakowie), stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie;

C.  mając na uwadze, że w dniu 1 lutego 2019 r. podczas wywiadu w porannej audycji radiowej Zdzisław Krasnodębski odniósł się do osoby oskarżyciela prywatnego jako „nikomu nieznanego mecenasa” i „gangstera” oraz stwierdził, że ten „rzuca oskarżenia na prawo i lewo”;

D.  mając na uwadze, że Zdzisławowi Krasnodębskiemu zarzuca się, że w swoich wypowiedziach publicznie pomówił oskarżyciela prywatnego, narażając go tym samym na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonie przez niego działalności gospodarczej oraz na poniżenie w opinii publicznej, tj. przestępstwo zniesławienia określone w art. 212 § 2 polskiego Kodeksu karnego, którego ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego;

E.  mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swoich państw z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

G.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 105 ust. 2 i 5 Konstytucji RP od dnia ogłoszenia wyników wyborów do dnia wygaśnięcia mandatu poseł nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zgody Sejmu oraz nie może być zatrzymany lub aresztowany bez zgody Sejmu, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa i jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania;

H.  mając na uwadze, że zarzucane czyny nie odnoszą się do opinii wyrażonych lub głosów oddanych przez Zdzisława Krasnodębskiego w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

I.  mając na uwadze, że w tym przypadku Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli okoliczności wskazujących na leżący u podstaw przedmiotowego postępowania sądowego zamiar zaszkodzenia działalności politycznej jako posła do Parlamentu Europejskiego;

J.  mając na uwadze, że Parlament nie można zastępować sądu, a posła nie można być uznany za „oskarżonego” w ramach procedury uchylenia immunitetu(2);

K.  mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego członków przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;

1.  postanawia uchylić immunitet Zdzisława Krasnodębskiego;

2.  zobowiązuje Przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji wraz ze sprawozdaniem właściwej komisji właściwemu organowi Rzeczpospolitej Polskiej i Zdzisławowi Krasnodębskiemu.

(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115. (2) Wyrok Sądu z dnia 30 kwietnia 2019 r., Briois/Parlement, T-214/18, ECLI:EU:T:2019:266.