Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2021 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ioannisa Lagosa (2020/2219(IMM))
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Ioannisa Lagosa, złożony przez prokuratora przy Sądzie Najwyższym Grecji w dniu 2 października 2020 r. w związku z ewentualnymi zarzutami karnymi postawionymi przez prokuratora przy sądzie I instancji w Atenach (sprawa ABM PB2020/65), i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 19 października 2020 r.,
– po wysłuchaniu wyjaśnień Ioannisa Lagosa, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,
– uwzględniając art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
– uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r.(1),
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0135/2021),
A. mając na uwadze, że prokurator przy Sądzie Najwyższym Grecji złożył wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Ioannisa Lagosa z powodu pewnych czynów popełnionych przez Ioannisa Lagosa podczas wystąpienia przed Parlamentem Europejskim w dniu 29 stycznia 2020 r.;
B. mając na uwadze, że Ioannisa Lagosa oskarżono o profanację symbolu narodowego Turcji podczas debaty plenarnej w dniu 29 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji migrantów na granicy grecko-tureckiej i wspólnej reakcji UE na tę sytuację;
C. mając na uwadze, że akt profanacji symbolu narodowego stanowi przestępstwo w rozumieniu: (1) art. 1 ust. 1 ustawy 927/1979 wdrożonej ustawą 4285/2014 oraz (2) art. 155 w połączeniu z art. 1, 12, 14, 26, 27, 51, 53, 57 i 79 greckiego kodeksu karnego;
D. mając na uwadze, że immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;
E. mając na uwadze, że z jednej strony Parlamentu nie można uznawać za sąd, a z drugiej – że posła nie można uznawać za „oskarżonego” w kontekście procedury uchylenia immunitetu(2);
F. mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż „[w]obec członków Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych”;
G. mając na uwadze, że Ioannis Lagos dokonał tych czynów podczas sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego w pomieszczeniach, w których odbywało się posiedzenie plenarne, oraz w ramach wykonywania obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego;
H. mając na uwadze, że Ioannis Lagos dokonał tych czynów w kontekście wykonywania obowiązków służbowych i pracy posła do Parlamentu Europejskiego;
1. podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Ioannisa Lagosa;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Greckiej i Ioannisowi Lagosowi.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra przeciw De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch przeciw Parlamentowi, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch przeciw Parlamentowi, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115.