(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2020)0080) oraz zmieniony wniosek (COM(2020)0563),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0077/2020),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez francuski Senat, Pierwszą Izbę Parlamentu Niderlandzkiego i Radę Związkową Austrii, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 lipca 2020 r.(1) oraz z dnia 29 października 2020 r.(2),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 2 lipca 2020 r.(3),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 5 maja 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisję Transportu i Turystyki, Komisję Rozwoju Regionalnego oraz Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A9-0162/2020),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;(4)

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. C 364 z 28.10.2020, s. 143. (2) Dz.U. C 10 z 11.1.2021, s. 69 (3) Dz.U. C 324 z 1.10.2020, s. 58. (4) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 8 października 2020 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0253).

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/1119.)

Oświadczenia Komisji

Pochłanianie przez sektor LULUCF i cel na 2030 r.

Unijny sektor użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF) zarówno emituje gazy cieplarniane, jak i absorbuje CO2 w glebie i biomasie. Przywrócenie i wzrost naszego pochłaniacza dwutlenku węgla w glebie – zdolności do absorbowania CO2 przez środowisko naturalne, np. drzewa – ma kluczowe znaczenie dla osiągania naszych celów klimatycznych.

Potrzebujemy coraz większego pochłaniania, aby UE osiągnęła neutralność klimatyczną do 2050 r. Odwrócenie obecnej tendencji wymaga podjęcia zdecydowanych działań krótkoterminowych. W komunikacie Komisji zatytułowanym „Ambitniejszy cel klimatyczny Europy do 2030 r. Inwestowanie w przyszłość neutralną dla klimatu z korzyścią dla obywateli” oszacowano, że konieczne i możliwe jest odwrócenie obecnej tendencji i zwiększenie do 2030 r. pochłaniania dwutlenku węgla do poziomu powyżej 300 mln ton ekwiwalentu CO2.

Komisja przedstawi wnioski dotyczące zmiany rozporządzenia LULUCF zgodnie z tym ambitnym celem.

Dostęp do wymiaru sprawiedliwości

UE i jej państwa członkowskie są stronami Konwencji Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. („konwencja z ‘Aarhus’”).

Wykonując swoje obowiązki wynikające z rozporządzenia (UE) 2018/1999 dotyczące zaangażowania społeczeństwa w przygotowanie krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu oraz konsultacje w sprawie strategii długoterminowych, państwa członkowskie powinny zapewnić zainteresowanej społeczności dostęp do wymiaru sprawiedliwości w przypadku naruszenia takich obowiązków. Jest to zgodne z odpowiednim orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącym dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska oraz z pełnym poszanowaniem zobowiązań podjętych przez państwa członkowskie jako strony konwencji z Aarhus(1).

(1) Zob. również komunikat „Poprawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska w UE i jej państwach członkowskich” (COM(2020)0643).