Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 29 april 2021 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten teneinde het vrije verkeer tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken (digitaal groen certificaat) (COM(2021)0130 – C9-0104/2021 – 2021/0068(COD))(1)

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

[Amendement 25, tenzij anders bepaald]

AMENDEMENTEN VAN HET EUROPEES PARLEMENT(2)

op het voorstel van de Commissie

---------------------------------------------------------

VERORDENING (EU) 2021/... VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD
betreffende een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten teneinde het vrije verkeer tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken (EU-COVID-19-certificaat)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 21, lid 2,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Iedere burger van de Unie heeft het recht vrij op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven, onder voorbehoud van de beperkingen en voorwaarden die bij de Verdragen en de bepalingen ter uitvoering daarvan zijn vastgesteld. Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad(3) bevat nadere voorschriften met betrekking tot de uitoefening van dat recht.

(1 bis)  Het vergemakkelijken van het vrije verkeer is een van de belangrijkste voorwaarden voor een economisch herstel.

(2)  Op 30 januari 2020 heeft de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang uitgeroepen wegens de mondiale uitbraak van severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV2), dat coronavirusziekte 2019 (COVID‐19) veroorzaakt. Op 11 maart 2020 heeft de WHO geoordeeld dat COVID-19 als pandemie kan worden aangemerkt.

(3)  Om de verspreiding van het virus te beperken, hebben de lidstaten diverse maatregelen getroffen, waarvan sommige invloed hebben gehad op het recht van Unieburgers om vrij op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven, zoals inreisbeperkingen of de verplichting voor reizigers die de grens overschrijden om in quarantaine/zelfisolatie te gaan of zich op SARS-CoV-2-besmetting te laten testen. Dergelijke beperkingen hebben nadelige gevolgen voor burgers en bedrijven, met name grensarbeiders, forenzen en seizoenarbeiders.

(4)  Op 13 oktober 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1475 van de Raad betreffende een gecoördineerde aanpak van de beperking van het vrije verkeer in reactie op de COVID-19-pandemie vastgesteld(4). Die aanbeveling voorziet in een gecoördineerde aanpak ten aanzien van de volgende kernpunten: de toepassing van gemeenschappelijke criteria en drempelwaarden bij beslissingen over het al dan niet instellen van beperkingen van het vrije verkeer, het in kaart brengen van het risico op COVID-19-overdracht met een afgesproken kleurcode, en een gecoördineerde aanpak van eventuele maatregelen die geschikt zijn voor personen die tussen gebieden reizen, afhankelijk van het risico op overdracht in die gebieden. Gezien de specifieke situatie van reizigers met een cruciale functie (zoals vermeld in punt 19 van de aanbeveling) en grensarbeiders, die in hun dagelijks leven in het bijzonder door dergelijke beperkingen wordt getroffen, moeten met name dergelijke personen die kritieke functies vervullen of wier werkzaamheden essentieel zijn voor kritieke infrastructuur, ▌worden vrijgesteld van de reisbeperkingen in verband met COVID‑19.

(5)  Op basis van de in Aanbeveling (EU) 2020/1475 vastgestelde criteria en drempelwaarden publiceert het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (“ECDC”) eenmaal per week een kaart van de lidstaten, onderverdeeld in regio’s, ter onderbouwing van de besluitvorming door de lidstaten(5).

(6)  Zoals in Aanbeveling (EU) 2020/1475 wordt benadrukt, zouden beperkingen van het vrije verkeer van personen binnen de Unie die worden ingevoerd om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, op specifieke en welomschreven redenen van openbaar belang, met name de bescherming van de volksgezondheid, moeten zijn gebaseerd. Dergelijke beperkingen moeten worden toegepast met inachtneming van de algemene beginselen van het Unierecht, met name evenredigheid en non‐discriminatie. De genomen maatregelen zouden dus in reikwijdte en tijdsduur strikt beperkt moeten blijven, in overeenstemming met de inspanning om een volledig werkend Schengengebied zonder interne grenscontroles te herstellen, en zouden niet verder mogen gaan dan hetgeen strikt noodzakelijk is om de volksgezondheid te beschermen. Voorts moeten zij in overeenstemming zijn met maatregelen die de Unie heeft genomen om te zorgen voor een naadloos vrij verkeer van goederen en essentiële diensten in de gehele eengemaakte markt, met inbegrip van medische benodigdheden en medisch en zorgpersoneel, via de als zogeheten green lanes aangeduide grensovergangen, bedoeld in de mededeling van de Commissie over de toepassing van green lanes in het kader van de richtsnoeren voor grensbeheermaatregelen om de gezondheid te beschermen en de beschikbaarheid van goederen en essentiële diensten te verzekeren(6).

(7)  Gevaccineerde personen, personen die beschikken over een negatieve NAAT-test die minder dan [72 uur] oud is, personen die over een negatieve snelle antigeentest beschikken die minder dan [24 uur] oud is, en personen die in de laatste [6 maanden] positief hebben getest op specifieke antilichamen tegen het spike-eiwit, hebben volgens de huidige medische kennis een aanzienlijk kleiner risico om mensen met SARS-CoV-2 te besmetten. Het vrije verkeer van personen die op basis van deugdelijke wetenschappelijke gegevens geen aanzienlijk risico vormen voor de volksgezondheid, bijvoorbeeld omdat zij immuun zijn voor SARS-CoV-2 en de ziekte niet kunnen overdragen, mag niet worden beperkt, aangezien dergelijke beperkingen niet noodzakelijk zijn om het nagestreefde doel te bereiken.

(7 bis)  Om geharmoniseerd gebruik van de certificaten te waarborgen dient de geldigheidsduur van de respectievelijke certificaten in deze verordening worden vastgesteld. In dit stadium is het echter nog onduidelijk of vaccins de overdracht van COVID-19 verhinderen. Ook is er onvoldoende bewijs voor de duur van effectieve bescherming tegen COVID-19 na herstel van een eerdere infectie. Daarom moet het mogelijk zijn de geldigheidsduur aan te passen aan de technische en wetenschappelijke vooruitgang.

(8)  Veel lidstaten hebben een initiatief genomen, of zijn dat van plan, om vaccinatiecertificaten af te geven. Om deze echter doeltreffend te kunnen gebruiken in een grensoverschrijdende context, wanneer burgers hun recht van vrij verkeer uitoefenen, moeten dergelijke vaccinatiecertificaten volledig interoperabel, compatibel, beveiligd en verifieerbaar zijn. De lidstaten moeten daartoe tot overeenstemming komen over de inhoud, het formaat, de beginselen, de technische normen en het beschermingsniveau voor dergelijke certificaten.

(9)  Eenzijdige maatregelen op dit gebied kunnen leiden tot aanzienlijke verstoringen bij de uitoefening van ▌het vrije verkeer en de goede werking belemmeren van de interne markt, waaronder de toerismesector, aangezien nationale autoriteiten en passagiersvervoersdiensten, zoals luchtvaartmaatschappijen, spoorwegondernemingen, touringcardiensten of veerdiensten, dan zouden worden geconfronteerd met een breed scala aan uiteenlopende documentformaten, niet alleen wat betreft de vaccinatiestatus van een persoon, maar ook wat betreft tests en mogelijk herstel na COVID-19. [Am. 8]

(9 bis)  Het Europees Parlement heeft in zijn resolutie van 3 maart 2021 over de ontwikkeling van een EU-strategie voor duurzaam toerisme verzocht om een geharmoniseerde aanpak op het gebied van toerisme in de hele EU en de invoering van gemeenschappelijke criteria voor veilig reizen met een EU-testprotocol met test- en quarantainevoorschriften, om een gemeenschappelijk vaccinatiebewijs, zodra er voldoende bewijs is dat gevaccineerde personen het virus niet overdragen, en om wederzijdse erkenning van vaccinatieprocedures.

(10)  Onverminderd de gemeenschappelijke maatregelen betreffende de overschrijding van de binnengrenzen door personen zoals vastgelegd in het Schengenacquis, met name in Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad(7), en ter vergemakkelijking van de uitoefening van het recht om ▌op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven, moet er onder de naam “EU-COVID-19-certificaat” een gemeenschappelijk kader worden vastgesteld voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten inzake COVID-19, dat bindend en rechtstreeks toepasselijk is in alle lidstaten. Alle vervoersknooppunten in de Unie, zoals luchthavens, havens, trein- en busstations waar het certificaat wordt gecontroleerd, moeten op basis van door de Commissie ontwikkelde richtsnoeren gestandaardiseerde en gemeenschappelijke criteria en procedures toepassen voor de verificatie van het EU-COVID-19-certificaat.

(10 bis)  De lidstaten moeten bij de toepassing van deze verordening elk type certificaat aanvaarden dat overeenkomstig deze verordening is afgegeven. De interoperabele certificaten moeten gedurende hun geldigheidsperiode gelijkwaardig zijn.

(11)  Deze verordening is bedoeld om de toepassing van de beginselen van evenredigheid en non-discriminatie te vergemakkelijken met betrekking tot mogelijke beperkingen van het vrije verkeer en andere grondrechten als gevolg van de COVID-19-pandemie, waarbij een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid wordt nagestreefd, en mag niet worden opgevat als vergemakkelijking of aanmoediging van de invoering van beperkingen van het vrije verkeer of andere grondrechten als respons op de pandemie. ▌De in Aanbeveling (EU) 2020/1475 bedoelde uitzonderingen op de beperking van het vrije verkeer als respons op de COVID-19-pandemie moeten van toepassing blijven. Een eventuele noodzaak tot verificatie van certificaten uit hoofde van deze verordening mag op zich geen rechtvaardiging zijn voor de tijdelijke herinvoering van binnengrenscontroles. Controles aan de binnengrenzen moeten een laatste redmiddel blijven, met inachtneming van de specifieke regels van Verordening (EU) 2016/399.

(12)  Een gemeenschappelijke aanpak van de afgifte, verificatie en aanvaarding van dergelijke interoperabele certificaten berust op vertrouwen. Valse COVID-19-certificaten kunnen een aanzienlijk risico voor de volksgezondheid vormen. De autoriteiten in een lidstaat moeten de zekerheid hebben dat de informatie op een certificaat dat in een andere lidstaat is afgegeven, betrouwbaar is, niet is vervalst, en betrekking heeft op de persoon die het certificaat overlegt, en dat degene die deze informatie controleert, slechts toegang heeft tot de kleinst mogelijke hoeveelheid noodzakelijke informatie.

(13)  Het risico van valse COVID-19-certificaten is reëel. Op 1 februari 2021 heeft Europol een vroegtijdige waarschuwing afgegeven over de illegale verkoop van valse negatieve COVID-19-testcertificaten(8). Gezien de beschikbare en gemakkelijk toegankelijke technologische middelen, zoals hogeresolutieprinters en allerlei software voor grafische bewerking, zijn fraudeurs in staat om valse, vervalste en nagemaakte certificaten van hoge kwaliteit te produceren. Er zijn gevallen gemeld van illegale verkoop van frauduleuze testcertificaten, waarbij zowel georganiseerde vervalsersbendes als individuele opportunistische oplichters betrokken waren, die valse certificaten offline en online verkochten.

(14)  Om interoperabiliteit en gelijke toegang te waarborgen, ook voor kwetsbare personen zoals personen met een handicap en voor personen met beperkte toegang tot digitale technologieën, moeten de lidstaten de certificaten in het kader van het EU-COVID-19-certificaat afgeven in digitale vorm of op papier, naar keuze van de houder. Dit moet de aspirant-houder in staat stellen een papieren exemplaar van het certificaat aan te vragen en te ontvangen, en/of het certificaat op een mobiel apparaat op te slaan en te tonen. De certificaten moeten een interoperabele, digitaal leesbare streepjescode bevatten met uitsluitend de relevante gegevens met betrekking tot de certificaten. De lidstaten moeten de echtheid, geldigheid en integriteit van de certificaten waarborgen door middel van elektronische zegels ▌. De informatie op het certificaat moet er ook in een voor de mens leesbaar formaat op worden opgenomen, afgedrukt of weergegeven als gewone tekst. De opmaak van de certificaten moet gemakkelijk te begrijpen zijn en voor eenvoud en gebruiksvriendelijkheid zorgen. De informatie en opmaak moeten op een voor personen met een handicap toegankelijke wijze worden gepresenteerd overeenkomstig de toegankelijkheidseisen voor informatie, met inbegrip van digitale informatie, zoals vastgesteld in Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad(9). Om belemmeringen voor het vrije verkeer te voorkomen, moeten de certificaten kosteloos worden afgegeven en moeten personen het recht hebben ze te doen afgeven. De lidstaten moeten certificaten in het kader van het EU-COVID-19-certificaat automatisch of, in geval van het herstelcertificaat, uitsluitend op verzoek afgeven en ervoor zorgen dat zij gemakkelijk en spoedig kunnen worden verkregen en dat waar nodig ondersteuning wordt geboden om gelijke toegang voor alle personen te waarborgen. Eventuele extra uitgaven voor technische, digitale en vervoersinfrastructuur die nodig zijn om vaccinatiecertificaten in te voeren, moeten subsidiabel zijn in het kader van fondsen en -programma’s van de Unie. [Am. 17]

(14 bis)  De vaccins moeten worden beschouwd als mondiale collectieve goederen die voor de algehele bevolking beschikbaar zijn. Derhalve moeten de lidstaten zorgen voor een eerlijke en kosteloze toegang voor alle burgers. De lidstaten zorgen ook voor universele, toegankelijke, tijdige en kosteloze toegang tot COVID-19-testmogelijkheden. Deze zijn ook beschikbaar in alle vervoersknooppunten. De verstrekking van de certificaten als bedoeld in artikel 3, lid 1, leidt niet tot een verschil in behandeling en discriminatie op grond van de vaccinatiestatus of het houden van een specifiek certificaat als bedoeld in de artikelen 5, 6 en 7.

(15)  De veiligheid, echtheid, integriteit en geldigheid van de certificaten in het kader van het EU-COVID-19-certificaat, alsmede de conformiteit ervan met de gegevensbeschermingswetgeving van de Unie, zijn van essentieel belang voor de aanvaarding ervan in alle lidstaten. Daarom moet een vertrouwenskader worden vastgesteld waarin de regels en infrastructuur voor de betrouwbare en beveiligde afgifte en verificatie van certificaten worden vastgelegd. De infrastructuur moet dusdanig worden ontwikkeld, met een sterke voorkeur voor het gebruik van Unietechnologie, dat zij op alle elektronische apparaten functioneert. Gelijktijdig wordt ervoor gezorgd dat de infrastructuur wordt beschermd tegen cyberdreigingen. Het vertrouwenskader moet ervoor zorgen dat de verificatie van een certificaat offline kan plaatsvinden en zonder dat de afgever van de verificatie in kennis wordt gesteld en derhalve waarborgen dat noch een afgever van certificaten, noch een andere derde partij, wordt geïnformeerd wanneer een houder een certificaat presenteert. Het overzicht van de interoperabiliteit van gezondheidscertificaten(10) dat op 12 maart 2021 door het bij artikel 14 van Richtlijn 2011/24/EU(11) opgerichte e-gezondheidsnetwerk is goedgekeurd, moet de basis vormen voor het vertrouwenskader. Het vertrouwenskader moet daarom gebaseerd zijn op een openbare-sleutelinfrastructuur met een vertrouwensketen van de gezondheidsautoriteiten van de lidstaten tot de afzonderlijke entiteiten die de certificaten afgeven. Het vertrouwenskader moet de opsporing van fraude, met name vervalsing, mogelijk maken. Voor iedere vaccinatie, test of ieder herstel moet een afzonderlijk onafhankelijk certificaat worden afgegeven Op het certificaat mag geen geschiedenis van vorige certificaten van de houder worden opgeslagen.

(16)  Aan personen als bedoeld in artikel 3 van Richtlijn 2004/38/EG, dat wil zeggen burgers van de Unie en hun familieleden, waaronder burgers uit landen en gebieden overzee als bedoeld in artikel 355, lid 2, Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), ongeacht hun nationaliteit, moeten op grond van deze verordening alle certificaten in het kader van het EU-COVID-19-certificaat worden afgegeven door de lidstaat waar de betrokken persoon is gevaccineerd of getest of waar de herstelde persoon zich bevindt. Wanneer dat relevant of passend is, moeten de certificaten worden afgegeven aan een andere persoon ten behoeve van de gevaccineerde, geteste of herstelde persoon, bijvoorbeeld aan de wettelijke voogd ten behoeve van personen die handelingsonbekwaam zijn, of aan ouders ten behoeve van hun kinderen. Voor de certificaten mag geen legalisatie of enig andere soortgelijke formaliteit vereist zijn.

(16 bis)  Beperkingen in verband met grensoverschrijdende reizen zijn bijzonder verstorend voor personen die de grens dagelijks of vaak oversteken om naar het werk of naar school te gaan, om naaste familie te bezoeken, om medische zorg te krijgen of om voor hun dierbaren te zorgen. Het EU-COVID-19-certificaat moet het vrije verkeer van grensbewoners, seizoensgebonden grensarbeiders, tijdelijke grensarbeiders en werknemers in de vervoerssector vergemakkelijken.

(16 ter)  Met verwijzing naar overweging 14 bis van deze verordening en de punten 6 en 19 van Aanbeveling (EU) 2020/1475, moeten de lidstaten bijzondere aandacht besteden aan de specifieke kenmerken van grensoverschrijdende regio’s, ultraperifere regio’s, exclaves en geografisch geïsoleerde gebieden en aan de noodzaak om op lokaal en regionaal niveau samen te werken, alsook aan personen die worden beschouwd als grensarbeiders, grensarbeiders en grensbewoners en die in een andere lidstaat wonen waarnaar zij in de regel dagelijks of ten minste eenmaal per week terugkeren. [Am. 18]

(17)  De certificaten in het kader van het EU-COVID-19-certificaat kunnen ook worden afgegeven aan onderdanen of ingezetenen van Andorra, Monaco, San Marino en Vaticaanstad/Heilige Stoel ▌.

(18)  ▌Overeenkomsten inzake het vrije verkeer van personen die de Unie en haar lidstaten met bepaalde derde landen hebben gesloten, voorzien in de mogelijkheid om het vrije verkeer om redenen van volksgezondheid te beperken. Indien een dergelijke overeenkomst geen mechanisme bevat om er handelingen van de Europese Unie in op te nemen, moeten certificaten die aan begunstigden van dergelijke overeenkomsten zijn afgegeven, worden aanvaard onder de in deze verordening vastgestelde voorwaarden. Voorwaarde daarvoor is een door de Commissie vast te stellen uitvoeringshandeling waarbij wordt vastgesteld dat een dergelijk derde land certificaten afgeeft overeenkomstig deze verordening en formele garanties heeft geboden dat het door de lidstaten afgegeven certificaten zal aanvaarden.

(19)  Verordening (EU) 2021/XXXX is van toepassing op onderdanen van derde landen die niet onder het toepassingsgebied van deze verordening vallen en legaal wonen of verblijven op het grondgebied van een staat waarop die verordening van toepassing is en die overeenkomstig het Unierecht naar andere staten mogen reizen.

(20)  Het voor de toepassing van deze verordening vast te stellen kader moet waarborgen bieden voor de samenhang met mondiale initiatieven of soortgelijke initiatieven met derde landen waarmee de Europese Unie nauwe partnerschappen onderhoudt, ▌met betrokkenheid van de WHO en de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie. Waar mogelijk moet ook de interoperabiliteit worden verzekerd tussen op mondiaal niveau opgezette technologische systemen en de systemen die zijn opgezet voor de toepassing van deze verordening teneinde het vrije verkeer binnen de Unie te vergemakkelijken, onder meer door deelname aan een openbare-sleutelinfrastructuur of door bilaterale uitwisseling van openbare sleutels. Teneinde het recht van vrij verkeer van gevaccineerde of geteste burgers van de Unie in derde landen, landen en gebieden overzee, zoals bedoeld in artikel 355, lid 2, VWEU, of opgenomen in de bijlage II daarbij, of de Faeröer, te vergemakkelijken, moet deze verordening voorzien in de aanvaarding van door derde landen, landen en gebieden overzee of de Faeröer, aan burgers van de Unie en hun familieleden afgegeven certificaten, indien de Commissie van oordeel is dat deze certificaten zijn afgegeven volgens normen die gelijkwaardig zijn aan die welke krachtens deze verordening zijn vastgesteld.

(21)  Om het vrije verkeer te vergemakkelijken en ervoor te zorgen dat de beperkingen van het vrije verkeer die momenteel tijdens de COVID-19-pandemie van kracht zijn, op gecoördineerde wijze kunnen worden opgeheven op basis van de meest recente beschikbaar gestelde wetenschappelijke gegevens en richtsnoeren van het Gezondheidsbeveiligingscomité, het ECDC en het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), moet in een interoperabel vaccinatiecertificaat worden voorzien. Dit vaccinatiecertificaat moet dienen als bevestiging dat de houder in een lidstaat een vaccin tegen COVID-19 is toegediend en moet ervoor zorgen dat reisbeperkingen worden opgeheven. Het certificaat mag alleen de informatie bevatten die nodig is om de houder, het COVID-19-vaccin en het vaccinnummer, en de datum en de plaats van vaccinatie duidelijk te identificeren. De lidstaten moeten vaccinatiecertificaten afgeven aan personen die zijn ingeënt met vaccins waarvoor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 van het Europees Parlement en de Raad een vergunning voor het in de handel brengen is verleend(12) ▌.

(22)  Personen die vóór de datum van toepassing van deze verordening zijn gevaccineerd, ook indien dat gebeurde in het kader van een klinische proef, moeten eveneens het recht hebben om een vaccinatiecertificaat inzake COVID-19 te verkrijgen dat aan deze verordening voldoet. Tegelijkertijd moeten de lidstaten de vrijheid behouden om vaccinatiebewijzen af te geven in andere formaten en voor andere doeleinden, met name medische doeleinden.

(23)  In overeenstemming met het beginsel van non-discriminatie, moeten de lidstaten vaccinatiecertificaten ook afgeven aan burgers van de Unie en hun familieleden die in een derde land zijn gevaccineerd met een COVID-19-vaccin waarvoor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 een vergunning voor het in de handel brengen is verleend, en daarvoor betrouwbaar bewijs leveren. De lidstaten moeten vaccinatiecertificaten ook kunnen afgeven aan burgers van de Unie en hun familieleden die in een derde land zijn gevaccineerd met een vaccin dat in het kader van de WHO-procedure voor Emergency Use Listing is goedgekeurd, en daarvoor betrouwbaar bewijs leveren.

(24)  Het e-gezondheidsnetwerk heeft op 27 januari 2021 richtsnoeren vastgesteld inzake vaccinatiebewijzen voor medische doeleinden, en deze op 12 maart 2021 geactualiseerd(13). Die richtsnoeren, en met name de aanbevolen codenormen, moeten de basis vormen voor de technische specificaties die voor de toepassing van deze verordening worden vastgesteld.

(25)  Verscheidene lidstaten stellen gevaccineerde personen nu reeds vrij van bepaalde beperkingen op het vrije verkeer binnen de Unie. De Lidstaten moeten op overlegging van een vaccinatiebewijs vrijstelling verlenen van de beperkingen op het vrije verkeer die overeenkomstig het Unierecht zijn ingesteld om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, zoals voorschriften om in quarantaine/zelfisolatie te gaan of zich te laten testen op SARS-CoV-2-besmetting, moet van hen worden verlangd dat zij onder dezelfde voorwaarden geldige vaccinatiecertificaten aanvaarden die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven. Dat dergelijke certificaten onder dezelfde voorwaarden moeten worden aanvaard, betekent dat, wanneer een lidstaat bijvoorbeeld één dosis van een toegediend vaccin voldoende acht, de aanvaarding ook moet gelden voor houders van een vaccinatiecertificaat waarin is vermeld dat één dosis van hetzelfde vaccin is toegediend. Om redenen van volksgezondheid moet deze verplichting worden beperkt tot personen aan wie COVID-19-vaccins zijn toegediend waarvoor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 ▌ een vergunning voor het in de handel brengen is verleend, of vaccins die in het kader van de WHO-procedure voor Emergency Use Listing zijn goedgekeurd.

(26)  Elke (directe of indirecte) vorm van discriminatie moet worden voorkomen van personen die niet zijn gevaccineerd, bijvoorbeeld om medische redenen, omdat zij niet behoren tot de doelgroep die het vaccin momenteel krijgt toegediend, omdat zij nog niet de kans hebben gehad te worden gevaccineerd, omdat zij verkiezen niet te worden gevaccineerd, of omdat er nog geen vaccin beschikbaar is voor bepaalde leeftijdscategorieën, zoals kinderen. Het bezit van een vaccinatiecertificaat, of het bezit van een vaccinatiecertificaat waarin een specifiek vaccin wordt vermeld, mag derhalve geen voorwaarde zijn voor de uitoefening van het recht van vrij verkeer ▌, en mag geen voorwaarde zijn voor vrij verkeer binnen de Unie en om gebruik te maken van grensoverschrijdende personenvervoersdiensten zoals het vervoer per vliegtuig, trein, touringcar of veerboot of enig andere vervoerswijze.

(26 bis)  COVID-19-vaccins moeten op schaal, tegen een betaalbare prijs worden geproduceerd en wereldwijd worden verdeeld zodat zij waar nodig beschikbaar zijn, en op grote schaal worden ingezet in lokale gemeenschappen. [Am. 21/rev]

(26 ter)  De bestrijding van de COVID-19-pandemie is een voorwaarde voor het sociale en economische herstel en voor de effectiviteit van de herstelinspanningen; De ontwikkeling van COVID-19-vaccins is van essentieel belang. De ernstige gevallen waarin productie- en levertijden niet worden nageleefd zijn zeer zorgwekkend. [Am. 22/rev]

(27)  Een groot aantal lidstaten stelt reeds de eis dat personen die naar hun grondgebied reizen, zich vóór of na aankomst laten testen op SARS-CoV-2-besmetting. Aan het begin van de COVID-19-pandemie maakten de lidstaten doorgaans gebruik van de op de reverse transcription polymerase chain reaction (RT-PCR) gebaseerde test, een nucleïnezuuramplificatietest (NAAT) voor COVID-19-diagnostiek die door de WHO en het ECDC wordt beschouwd als de gouden standaard, d.w.z. de meest betrouwbare methode voor het testen van besmette personen en van personen die met hen in contact zijn gekomen(14). Naarmate de pandemie zich uitbreidde, kwam een nieuwe generatie van snellere en goedkopere tests beschikbaar op de Europese markt: de zogenaamde snelle antigeentests, die de aanwezigheid van virale eiwitten (antigenen) detecteren en zo een actieve infectie kunnen opsporen. Op 18 november 2020 werd Aanbeveling (EU) 2020/1743 inzake het gebruik van snelle antigeentests voor de diagnose van SARS‐CoV‐2-infecties door de Commissie vastgesteld(15).

(28)  Op 22 januari 2021 heeft de Raad Aanbeveling 2021/C 24/01 betreffende een gemeenschappelijk kader voor het gebruik en de validering van snelle antigeentests en de wederzijdse erkenning van COVID-19-testresultaten in de EU vastgesteld(16), die voorziet in de opstelling van een gemeenschappelijke lijst van snelle antigeentests voor COVID-19. Op deze basis heeft het Gezondheidsbeveiligingscomité op 18 februari 2021 een gemeenschappelijke lijst van snelle antigeentests voor COVID-19 opgesteld; het gaat om een selectie van snelle antigeentests waarvan de resultaten door de lidstaten wederzijds zullen worden erkend, en ook is vastgelegd welke gegevens op de COVID-19-testcertificaten moeten worden vermeld(17).

(29)  Ondanks deze gezamenlijke inspanningen ondervinden personen die hun recht van vrij verkeer uitoefenen, nog steeds problemen wanneer zij een testresultaat dat in de ene lidstaat is verkregen, in een andere lidstaat trachten te gebruiken. Deze problemen houden vaak verband met de taal waarin het testresultaat is opgesteld, ▌met een gebrek aan vertrouwen in de echtheid van het getoonde document, en de kosten van tests.

(30)  Ter bevordering van de aanvaarding van de resultaten van in andere lidstaten uitgevoerde tests, wanneer die resultaten worden overgelegd met het oog op de uitoefening van het vrije verkeer, moet een interoperabel testcertificaat worden opgesteld dat de strikt nodige informatie bevat om de houder alsmede het type SARS-CoV-2-test, de testdatum en het testresultaat duidelijk te kunnen identificeren. Om de betrouwbaarheid van het testresultaat te waarborgen, mag een op grond van deze verordening afgegeven testcertificaat slechts betrekking hebben op de resultaten van NAAT-tests en snelle antigeentests die zijn opgenomen in de op basis van Aanbeveling 2021/C 24/01 van de Raad opgestelde lijst. De gemeenschappelijke gestandaardiseerde dataset die moet worden opgenomen in certificaten met de resultaten van COVID-19-tests waarover het Gezondheidsbeveiligingscomité overeenstemming heeft bereikt op basis van Aanbeveling 2021/C 24/01 van de Raad, met name de aanbevolen codenormen, moet de basis vormen voor de technische specificaties die voor de toepassing van deze verordening worden vastgesteld.

(31)  Testcertificaten die door de lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven, moeten worden aanvaard door lidstaten die bewijs verlangen dat een test op SARS-CoV-2-infectie is uitgevoerd in het kader van de opheffing van beperkingen van het vrije verkeer die zijn ingesteld om de verspreiding van COVID‑19 in te dijken.

(31 bis)  Na een natuurlijke infectie, al dan niet in combinatie met een klinische ziekte, en na vaccinatie worden antilichamen tegen SARS-CoV-2 geproduceerd. Hoewel we nog geen definitieve gegevens hebben over de persistentie van die antilichamen na vaccinatie, zijn er overvloedig veel aanwijzingen dat natuurlijk geïnduceerde antilichamen gedurende enkele maanden na de infectie kunnen worden opgespoord. Het testen op antilichamen maakt het dus mogelijk om personen te identificeren die eerder besmet zijn geweest en mogelijk een immuunrespons hebben ontwikkeld en daardoor zeer weinig kans hebben om opnieuw besmet te raken of anderen te besmetten.

(32)  Volgens bestaand bewijsmateriaal is het mogelijk dat personen die van COVID-19 zijn hersteld, gedurende een bepaalde periode na het optreden van de symptomen nog positief blijven testen op SARS-CoV-2(18). Als deze personen zich laten testen wanneer zij hun recht van vrij verkeer willen uitoefenen, kan het dus gebeuren dat hun het reizen wordt belet, ook al zijn zij niet langer besmettelijk. Om het vrije verkeer te vergemakkelijken en ervoor te zorgen dat de tijdens de COVID-19-pandemie geldende beperkingen van het vrije verkeer op gecoördineerde wijze kunnen worden opgeheven op basis van de meest recente beschikbare wetenschappelijke gegevens, moet een interoperabel herstelcertificaat worden opgesteld, dat de nodige informatie bevat om zowel de betrokkene als de datum van een eerdere positieve test op SARS-CoV-2-besmetting duidelijk te kunnen identificeren. ▌Volgens het ECDC blijkt uit recente gegevens dat hoewel afscheiding van levensvatbaar SARS-CoV-2 kan plaatsvinden tussen tien en twintig dagen na het verschijnen van de symptomen, overtuigend epidemiologisch onderzoek niet heeft aangetoond dat de ziekte na de tiende dag nog op andere personen wordt overgedragen. Het voorzorgsbeginsel moet echter nog steeds van toepassing zijn. De Commissie moet de bevoegdheid krijgen om deze geldigheidsperiode, zowel het begin als het einde daarvan, te wijzigen op basis van richtsnoeren van het Gezondheidsbeveiligingscomité of van het ECDC, dat grondig onderzoek uitvoert naar de gegevens betreffende de duur van de verworven immuniteit na herstel. Bovendien moeten personen de mogelijkheid hebben om een zeer specifieke test op het spike-antigeen te ondergaan als zij asymptomatisch zijn.

(33)  Verscheidene lidstaten stellen herstelde personen nu reeds vrij van bepaalde beperkingen op het vrije verkeer binnen de Unie. ▌De lidstaten moeten op overlegging van een herstelbewijs vrijstelling verlenen van de beperkingen op het vrije verkeer die overeenkomstig het Unierecht zijn ingesteld om de verspreiding van SARS-CoV-2 in te dijken, zoals voorschriften om in quarantaine/zelfisolatie te gaan of zich te laten testen op SARS-CoV-2-besmetting, en van hen moet worden verlangd dat zij onder dezelfde voorwaarden geldige herstelcertificaten aanvaarden die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven. In samenwerking met het Gezondheidsbeveiligingscomité werkt het e-gezondheidsnetwerk ook aan richtsnoeren voor herstelcertificaten en de bijbehorende datasets.

(34)  Om snel tot een gemeenschappelijk standpunt te kunnen komen, moet de Commissie het bij artikel 17 van Besluit nr. 1082/2013/EU van het Europees Parlement en de Raad ingestelde Gezondheidsbeveiligingscomité(19) kunnen verzoeken adviezen op te stellen over de beschikbare wetenschappelijke gegevens betreffende de effecten van medische voorvallen die zijn gedocumenteerd in de overeenkomstig deze verordening opgestelde certificaten, met inbegrip van de doeltreffendheid en de duur van de immuniteit die door de COVID-19-vaccins ontstaat, de mate waarin vaccins asymptomatische besmetting en overdracht van het virus voorkomen, de situatie van personen die van het virus zijn hersteld en de gevolgen van de nieuwe SARS-CoV-2-varianten voor ingeënte of reeds besmette personen. Dergelijke informatie zou ook de basis kunnen vormen voor aanbevelingen van de Raad om een gecoördineerde aanpak mogelijk te maken voor het opheffen van beperkingen op het vrije verkeer van houders van certificaten.

(35)  Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van de bij deze verordening ingestelde en op het vertrouwenskader gebaseerde certificaten, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad(20).

(36)  De Commissie moet onmiddellijk toepasselijke uitvoeringshandelingen vaststellen indien dit, in naar behoren gemotiveerde gevallen die verband houden met de technische specificaties die nodig zijn om interoperabele certificaten vast te stellen, om dwingende redenen van urgentie vereist is of wanneer nieuw wetenschappelijk bewijs beschikbaar komt.

(37)  Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad(21) is van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens uit hoofde van deze verordening. Bij deze verordening wordt de rechtsgrondslag vastgesteld voor de verwerking van persoonsgegevens in de zin van artikel 6, lid 1, punt c), en artikel 9, lid 2, punt g), van Verordening (EU) 2016/679, die nodig is voor de afgifte en verificatie van de in deze verordening bedoelde interoperabele certificaten. Deze verordening regelt niet de verwerking van persoonsgegevens in verband met de documentatie van een vaccinatie, test of herstel voor andere doeleinden, zoals de geneesmiddelenbewaking of het bijhouden van individuele persoonlijke gezondheidsdossiers. De rechtsgrondslag voor verwerking voor andere doeleinden moet in het nationale recht worden geboden, dat in overeenstemming moet zijn met de Uniewetgeving inzake gegevensbescherming.

(38)  Overeenkomstig het beginsel van minimale gegevensverwerking mogen de certificaten alleen die persoonsgegevens bevatten die strikt noodzakelijk zijn om de uitoefening van het recht van vrij verkeer binnen de Unie tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken. De specifieke categorieën persoonsgegevens en de gegevensvelden die in de certificaten moeten worden opgenomen, moeten bij deze verordening worden vastgesteld.

(39)  Voor de toepassing van deze verordening is het niet nodig dat persoonsgegevens grensoverschrijdend worden doorgegeven/uitgewisseld ▌. In overeenstemming met de aanpak van de openbare-sleutelinfrastructuur hoeven alleen de openbare sleutels van de afgevers over de grenzen heen te worden overgedragen of geraadpleegd, hetgeen zal worden gewaarborgd door een door de Commissie opgezette en onderhouden gateway voor interoperabiliteit. Met name moet het met de aanwezigheid van het certificaat in combinatie met de openbare sleutel van de afgever mogelijk zijn de echtheid en de integriteit van het certificaat te verifiëren en fraude op te sporen. In overeenstemming met het beginsel van gegevensbescherming door standaardinstellingen moeten verificatietechnieken worden gebruikt waarvoor geen doorgifte van persoonsgegevens vereist is.

(40)  Deze verordening verbiedt het bewaren van persoonsgegevens die zijn verkregen uit het certificaat door de lidstaat van bestemming of door exploitanten van grensoverschrijdende personenvervoersdiensten ▌. Deze verordening biedt geen rechtsgrondslag voor de oprichting van een register van databanken op het niveau van de lidstaten of de Unie of via de digitale infrastructuur van het vertrouwenskader.

▌

(41 bis)  Een duidelijke, alomvattende en tijdige mededeling aan het publiek over de afgifte, het gebruik en de aanvaarding van elk type certificaat in het kader van het EU-COVID-19-certificaat, is van cruciaal belang om te zorgen voor voorspelbaarheid omtrent reizen en voor rechtszekerheid. De Commissie moet de inspanningen van de lidstaten op dit gebied ondersteunen, bijvoorbeeld door de door de lidstaten verstrekte informatie beschikbaar te stellen op het webplatform “Re-open EU”.

(42)  Overeenkomstig Aanbeveling (EU) 2020/1475 moeten alle beperkingen op het vrije verkeer van personen binnen de Unie die zijn ingesteld om de verspreiding van SARS-CoV-2 in te dijken, worden opgeheven zodra de epidemiologische situatie dat toelaat. Dit geldt ook voor de verplichting om andere documenten over te leggen dan die welke vereist zijn op grond van het Unierecht en met name Richtlijn 2004/38/EG, zoals de onder deze verordening vallende certificaten. ▌

(43)  Deze verordening moet twaalf maanden van toepassing zijn vanaf de datum van inwerkingtreding. Vier maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening en uiterlijk drie maanden voor het einde van de toepassing ervan moet de Commissie bij het Europees Parlement en de Raad een verslag indienen over de toepassing van deze verordening, met inbegrip van het effect ervan op het vrije verkeer, de grondrechten en de bescherming van persoonsgegevens, alsmede een beoordeling van de meest recente vaccin- en testtechnologieën en het gebruik door de lidstaten van het EU-COVID-19-certificaat voor doeleinden die niet in deze verordening zijn opgenomen.

(44)  Teneinde rekening te houden met de epidemiologische situatie en de vorderingen inzake de beheersing van de COVID-19-pandemie, en teneinde de interoperabiliteit met internationale normen te waarborgen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden verleend om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen met betrekking tot de toepassing van bepaalde artikelen van deze verordening ▌. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen worden uitgevoerd in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven(22). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(45)  Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk het vergemakkelijken van het vrije verkeer in de Unie gedurende de COVID-19-pandemie door het invoeren van interoperabele certificaten inzake de vaccinatie-, test- en herstelstatus van de houder, niet voldoende door de lidstaten alleen kan worden verwezenlijkt en derhalve, gezien de omvang en de gevolgen van de maatregelen, beter door de Unie kan worden bereikt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze verordening niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(46)  Deze verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die met name in het Handvest van de grondrechten (“het Handvest”) zijn erkend, waaronder het recht op eerbiediging van het privéleven en het familie- en gezinsleven, het recht op de bescherming van persoonsgegevens, het recht op gelijkheid voor de wet en non-discriminatie, het recht van vrij verkeer en het recht op een doeltreffende voorziening in rechte. De lidstaten moeten bij de uitvoering van deze verordening het Handvest naleven.

(46 bis)  Voor zover de lidstaten besluiten nationale digitale certificaten voor andere doeleinden dan vrij verkeer op nationaal niveau verplicht te stellen, moeten die certificaten interoperabel zijn met het EU-COVID-19-certificaat en de in deze Verordening vastgestelde waarborgen in acht nemen, met name om te zorgen voor non-discriminatie tussen verschillende nationaliteiten, non-discriminatie tussen verschillende certificaten, hoge normen voor gegevensbescherming, en om versnippering te voorkomen.

(46 ter)  De lidstaten mogen geen beperkingen op de toegang tot openbare diensten invoeren ten aanzien van degenen die niet in het bezit zijn van de onder deze verordening vallende certificaten.

(46 quater)  Een lijst van alle entiteiten die zijn aangewezen om op te treden als voor de verwerking verantwoordelijken, verwerkers en ontvangers van de gegevens in die lidstaat wordt binnen een maand na de datum van inwerkingtreding van deze verordening openbaar gemaakt om de Unieburgers die gebruikmaken van het EU‑COVID-19-certificaat in staat te stellen de identiteit te kennen van de entiteit waartoe zij zich kunnen wenden voor de uitoefening van hun gegevensbeschermingsrechten uit hoofde van Verordening (EU) 2016/679, met inbegrip van met name het recht op transparante informatie over de wijze waarop de rechten van de betrokkene met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens kunnen worden uitgeoefend.

(47)  De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming (EDPS) en het Europees Comité voor gegevensbescherming (EDPB) zijn geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1725(23),

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Onderwerp

Bij deze verordening wordt een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten inzake COVID-19 vastgesteld, teneinde het voor de houders gemakkelijker te maken hun recht van vrij verkeer tijdens de COVID-19-pandemie uit te oefenen (“EU-COVID-19-certificaat”).

Zij voorziet in de rechtsgrondslag voor de verwerking van persoonsgegevens die nodig is voor de afgifte van dergelijke certificaten en voor de verwerking van de informatie die nodig is om de echtheid en geldigheid van dergelijke certificaten te bevestigen en te verifiëren, met volledige inachtneming van Verordening (EU) 2016/679.

Zij kan niet zodanig worden uitgelegd dat dat zij direct of indirect leidt tot een recht of een verplichting om te worden gevaccineerd. [Am. 9]

Bij deze verordening worden geen aanvullende formaliteiten of vereisten ingevoerd of vastgesteld voor de uitoefening van het recht van vrij verkeer of het inreisrecht in het grondgebied van de lidstaten als bedoeld in Richtlijn 2004/38/EG en Verordening (EU) 2016/399.

Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening wordt verstaan onder:

(1)  “houder”: een persoon aan wie overeenkomstig deze verordening een interoperabel certificaat met informatie over zijn of haar vaccinatie-, test- en/of herstelstatus is afgegeven;

(2)  “EU-COVID-19-certificaat”: een interoperabel certificaat met informatie over de vaccinatie-, test- en/of herstelstatus van de houder, afgegeven in de context van de COVID-19-pandemie;

(3)  “COVID-19-vaccin”: een immunologisch geneesmiddel dat is geïndiceerd voor actieve immunisatie tegen ernstig acuut respiratoir syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2), het virus dat COVID-19 veroorzaakt;

(4)  “NAAT-test”: een moleculaire nucleïnezuuramplificatietest (NAAT), op basis van technieken zoals reverse transcription polymerase chain reaction (RT-PCR), loop-mediated isothermal amplification (LAMP) en transcription-mediated amplification (TMA), die wordt gebruikt om de aanwezigheid van het ribonucleïnezuur (RNA) van SARS-CoV-2 te detecteren;

(5)  “snelle antigeentest”: een testmethode die berust op de detectie van virale proteïnen (antigenen) met behulp van een lateral flow immunoassay die resultaten geeft in minder dan 30 minuten, uitgevoerd door een hiertoe opgeleide gezondheidszorgprofessional of een andere hiertoe opgeleide persoon;

(5 bis)  “serologie- of antilichaamtest”: een laboratoriumtest die uitgevoerd wordt op bloedmonsters (serum, plasma, of heel bloed) om vast te stellen of een persoon antilichamen heeft aangemaakt tegen SARS-CoV-2, hetgeen aangeeft dat de houder aan SARS-CoV-2 blootgesteld is geweest en antilichamen heeft ontwikkeld, ongeacht of hij of zij symptomatisch was of niet;

(6)  “interoperabiliteit”: het vermogen van de verificatiesystemen in een lidstaat om gegevens te gebruiken die door een andere lidstaat zijn gecodeerd;

(7)  “streepjescode”: een methode voor het opslaan en weergeven van gegevens in een visueel machineleesbaar formaat;

(8)  “elektronisch zegel”: geavanceerd elektronische zegel als bedoeld in Verordening (EU) nr. 910/2014 van het Europees Parlement en de Raad(24), dat gehecht is aan en logisch verbonden is met andere gegevens in elektronische vorm en die worden gebruikt om de oorsprong en integriteit daarvan te waarborgen;

▌

(10)  “vertrouwenskader”: de regels, beleidslijnen, specificaties, protocollen, dataformaten en digitale infrastructuur die de betrouwbare en beveiligde afgifte en verificatie van certificaten mogelijk maken om de betrouwbaarheid van de certificaten te waarborgen door de echtheid, geldigheid en integriteit ervan te bevestigen, ▌door het ▌gebruik van elektronische zegels.

Artikel 3

EU-COVID-19-certificaat

1.  Onverminderd artikel 22 van Verordening (EU) 2016/399 maakt het interoperabele EU-COVID-19-certificaat maakt de afgifte en grensoverschrijdende verificatie en aanvaarding van de volgende certificaten mogelijk:

a)  een certificaat met de bevestiging dat aan de houder een COVID-19-vaccin is toegediend in de lidstaat die het certificaat afgeeft (“vaccinatiecertificaat”);

b)  een certificaat met het resultaat, het type en de datum van de door de houder ondergane NAAT-test of snelle antigeentest als opgenomen in de gemeenschappelijke en bijgewerkte lijst van snelle COVID-19-antigeentests die is opgesteld op basis van Aanbeveling 2021/C 24/01 van de Raad(25) (“testcertificaat”);

c)  een certificaat met de bevestiging dat de houder is hersteld van een SARS-CoV-2-infectie na een positieve NAAT-test of met de bevestiging van een immuunreactie tegen SARS-CoV-2 middels een serologie- of antilichaamtest, inclusief de datum van de eerste positieve NAAT-test of de datum van een serologische test op antilichamen tegen SARS-CoV-2 (“herstelcertificaat”).

De Commissie publiceert de lijst van snelle COVID-19-antigeentests als vastgesteld op basis van Aanbeveling 2021/C24/01 van de Raad, inclusief eventuele actualiseringen.

2.  De lidstaten geven de in lid 1 bedoelde certificaten af in digitale vorm en ▌op papier. De kandidaat-houders hebben het recht de certificaten te ontvangen in het door hen gekozen formaat. De door de lidstaten afgegeven certificaten zijn gebruikersvriendelijk en bevatten een interoperabele streepjescode aan de hand waarvan de echtheid, geldigheid en integriteit van het certificaat kunnen worden geverifieerd. De streepjescode voldoet aan de overeenkomstig artikel 8 vastgestelde technische specificaties. De informatie in de certificaten wordt ook in voor mensen leesbare vorm weergegeven, is toegankelijk voor personen met een handicap, en is ten minste gesteld in de officiële taal of talen van de lidstaat van afgifte en in het Engels. [Am. 15]

3.  De in lid 1 bedoelde certificaten worden kosteloos verstrekt. De houder heeft het recht te verzoeken om afgifte van een nieuw certificaat indien de persoonsgegevens in het certificaat niet of niet meer nauwkeurig of actueel zijn, waaronder met betrekking tot de vaccinatie-, test- of herstelstatus van de houder, of indien de houder niet meer over het certificaat beschikt.

3 bis.  Op het certificaat wordt de volgende tekst aangebracht: “Dit certificaat is geen reisdocument. Het wetenschappelijk bewijs met betrekking tot COVID-19-vaccinaties, -tests en -herstel blijft zich ontwikkelen, ook gezien de nieuwe zorgwekkende stammen van het virus. Gelieve alvorens een reis te maken, te controleren welke volksgezondheidsmaatregelen op de plaats van bestemming van toepassing zijn.”

De lidstaat verstrekt de houder tijdig heldere en volledige informatie over het gebruik van het vaccinatiecertificaat, het testcertificaat en/of het herstelcertificaat voor de toepassing van deze verordening.

3 ter.  Het hebben van een EU-COVID-19-certificaat is geen voorwaarde voor het uitoefenen van het recht van vrij verkeer.

3 quater.  De verstrekking van de certificaten als bedoeld in lid 1 leidt niet tot een verschil in behandeling en discriminatie op grond van de vaccinatiestatus of het houden van een specifiek certificaat als bedoeld in de artikelen 5, 6 en 7. De lidstaten waarborgen tijdig universele, toegankelijke en gratis testmogelijkheden ter waarborging van het recht op vrij verkeer in de Unie, zonder discriminatie op grond van economische of financiële mogelijkheden.

4.  De afgifte van de in lid 1 bedoelde certificaten doet geen afbreuk aan de geldigheid van andere vaccinatie-, test- of herstelbewijzen die vóór de inwerkingtreding van deze verordening of voor andere – met name medische – doeleinden zijn afgegeven.

4 bis.  De vervoersknooppunten in de Unie, zoals luchthavens, havens, en trein- en busstations, waar de in lid 1 bedoelde certificaten worden gecontroleerd, passen op basis van door de Commissie ontwikkelde richtsnoeren gestandaardiseerde en gemeenschappelijke criteria en procedures toe voor de verificatie ervan.

5.  Wanneer de Commissie op grond van de tweede alinea een uitvoeringshandeling heeft vastgesteld, worden onder de in artikel 5, lid 5, bedoelde voorwaarden certificaten aanvaard die overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven door een derde land waarmee de Europese Unie en haar lidstaten een overeenkomst inzake het vrije verkeer van personen hebben gesloten die de overeenkomstsluitende partijen de gelegenheid biedt het vrije verkeer omwille van de volksgezondheid op niet-discriminerende wijze te beperken en die geen mechanisme voor de opneming van handelingen van de Europese Unie bevat.

De Commissie beoordeelt of het betrokken derde land de certificaten overeenkomstig deze verordening afgeeft en formele garanties heeft geboden dat het door de lidstaten afgegeven certificaten zal aanvaarden. Indien dat het geval is, stelt de Commissie een uitvoeringshandeling vast volgens de in artikel 13, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

6.  De Commissie verzoekt het bij artikel 17 van Besluit nr. 1082/2013/EU ingestelde Gezondheidsbeveiligingscomité, het ECDC en de EMA om advies inzake de beschikbare wetenschappelijke gegevens over de effecten van medische voorvallen die in de in lid 1 bedoelde certificaten worden gedocumenteerd.

6 bis.  De lidstaten stellen voldoende middelen ter beschikking voor de tenuitvoerlegging van deze verordening, waaronder om fraude en illegale praktijken in verband met de afgifte en het gebruik van het EU-COVID-19-certificaat te voorkomen, op te sporen, te onderzoeken en te vervolgen.

Artikel 4

Vertrouwenskader voor het EU-COVID-19-certificaat

1.  De Commissie en de lidstaten zetten een digitale infrastructuur voor het vertrouwenskader op die het mogelijk maakt de in artikel 3 bedoelde certificaten op een beveiligde manier af te geven en te verifiëren.

2.  Het vertrouwenskader waarborgt waar mogelijk interoperabiliteit met op internationaal niveau vastgestelde technologische systemen.

3.  Wanneer de Commissie op grond van de tweede alinea een uitvoeringshandeling heeft vastgesteld, worden certificaten die de in de bijlage bedoelde gegevens bevatten en die door derde landen aan burgers van de Unie en hun familieleden, alsook aan de burgers of de inwoners van Andorra, Monaco, San Marino en het Vaticaan/de Heilige Stoel, zijn afgegeven volgens een internationale norm en via een technologisch systeem die interoperabel zijn met het op grond van deze verordening vastgestelde vertrouwenskader en die het mogelijk maken de echtheid, geldigheid en integriteit van het certificaat te verifiëren, behandeld als door de lidstaten overeenkomstig deze verordening afgegeven certificaten, teneinde het voor de houders ervan gemakkelijker te maken hun recht op vrij verkeer binnen de Europese Unie uit te oefenen. Voor de toepassing van deze alinea worden de door derde landen afgegeven vaccinatiecertificaten door de lidstaten aanvaard onder de in artikel 5, lid 5, bedoelde voorwaarden.

De Commissie beoordeelt of de door een derde land afgegeven certificaten voldoen aan de voorwaarden van dit lid. Indien dat het geval is, stelt de Commissie een uitvoeringshandeling vast volgens de in artikel 13, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure. De Commissie houdt ook een voor iedereen toegankelijk register bij van die derde landen die voldoen aan de voorwaarden voor de afgifte van de certificaten als bedoeld in deze verordening.

Artikel 5

Vaccinatiecertificaat

1.  Elke lidstaat geeft aan personen aan wie een COVID-19-vaccin is toegediend, automatisch een vaccinatiecertificaat als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt a), af ▌.

2.  Het vaccinatiecertificaat bevat de volgende categorieën persoonsgegevens:

a)  identificatie van de houder;

b)  informatie over het toegediende vaccin, en informatie over het aantal doses en de datum van toediening;

c)  metagegevens van het certificaat, zoals de afgever van het certificaat ▌.

De persoonsgegevens worden in het vaccinatiecertificaat opgenomen overeenkomstig de in punt 1 van de bijlage vastgestelde specifieke gegevensvelden.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 11 gedelegeerde handelingen vast te stellen om punt 1 van de bijlage te wijzigen door middel van wijziging of verwijdering van gegevensvelden, of door middel van toevoeging van gegevensvelden die vallen onder de in de punten b) en c) van dit lid bedoelde categorieën persoonsgegevens.

3.  Het vaccinatiecertificaat wordt afgegeven in een beveiligd en interoperabel formaat als bedoeld in artikel 3, lid 2, en vermeldt duidelijk of de vaccinatiecyclus voor het vaccin in kwestie al dan niet is voltooid.

4.  Wanneer nieuw wetenschappelijk bewijs of de interoperabiliteit met internationale normen en technologische systemen zulks om dwingende redenen van urgentie vereist, is de procedure van artikel 12 van toepassing op krachtens dit artikel vastgestelde gedelegeerde handelingen.

5.  Lidstaten ▌ aanvaarden een vaccinatiebewijs om vrijstelling te verlenen van overeenkomstig het Unierecht ingestelde beperkingen van het vrije verkeer om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, en aanvaarden onder dezelfde voorwaarden ook geldige vaccinatiecertificaten die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven voor een COVID-19-vaccin waarvoor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 een vergunning voor het in de handel brengen is verleend.

De lidstaten kunnen voor hetzelfde doel ook geldige vaccinatiecertificaten aanvaarden die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven voor een COVID-19-vaccin ▌ dat in het kader van de WHO-procedure voor Emergency Use Listing is goedgekeurd.

6.  Wanneer een burger van de Unie of een familielid van een burger van de Unie, of een burger of een inwoner van Andorra, Monaco, San Marino en het Vaticaan/de Heilige Stoel, in een derde land is gevaccineerd met een in lid 5 van dit artikel bedoeld COVID-19-vaccin, en indien de autoriteiten van de betrokken lidstaat alle vereiste informatie hebben ontvangen, waaronder een betrouwbaar vaccinatiebewijs, geven zij aan de persoon in kwestie een in artikel 3, lid 1, punt a), bedoeld vaccinatiecertificaat af.

Artikel 6

Testcertificaat

1.  Elke lidstaat geeft aan personen die op COVID-19 zijn getest, automatisch een testcertificaat als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt b), af ▌.

2.  Het testcertificaat bevat de volgende categorieën persoonsgegevens:

a)  identificatie van de houder;

b)  informatie over de uitgevoerde test;

c)  metagegevens van het certificaat, zoals de afgever van het certificaat ▌.

De persoonsgegevens worden in het testcertificaat opgenomen overeenkomstig de in punt 2 van de bijlage vastgestelde specifieke gegevensvelden.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 11 gedelegeerde handelingen vast te stellen om punt 2 van de bijlage te wijzigen door middel van wijziging of verwijdering van gegevensvelden, of door middel van toevoeging van gegevensvelden die vallen onder de in de punten b) en c) van dit lid bedoelde categorieën persoonsgegevens.

3.  Het testcertificaat wordt afgegeven in een beveiligd en interoperabel formaat als bedoeld in artikel 3, lid 2.

4.  Wanneer nieuw wetenschappelijk bewijs of de interoperabiliteit met internationale normen en technologische systemen zulks om dwingende redenen van urgentie vereist, is de procedure van artikel 12 van toepassing op krachtens dit artikel vastgestelde gedelegeerde handelingen.

5.  Lidstaten ▌aanvaarden een bewijs van een negatieve test op SARS-CoV-2-infectie om vrijstelling te verlenen van de overeenkomstig het Unierecht ingestelde beperkingen van het vrije verkeer om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, en aanvaarden ook geldige testcertificaten die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven.

Artikel 7

Herstelcertificaat

1.  Elke lidstaat geeft op verzoek een herstelcertificaat als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt c), af, ten vroegste op de elfde dag nadat de betrokken persoon het eerste positieve resultaat van de test op SARS-CoV-2-infectie heeft ontvangen, of nadat een daaropvolgende negatieve NAAT-test is overgelegd. Het is ook mogelijk een herstelcertificaat af te geven door middel van de detectie van antilichamen bij een serologische test.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 11 gedelegeerde handelingen vast te stellen waarbij de dag met ingang waarvan een herstelcertificaat mag worden afgegeven, wordt gewijzigd op basis van advies van het Gezondheidsbeveiligingscomité overeenkomstig artikel 3, lid 6, of op basis van door het ECDC beoordeelde wetenschappelijke gegevens.

De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 11 gedelegeerde handelingen vast te stellen voor het vaststellen en wijzigen van de soorten serologische tests voor het opsporen van antilichamen tegen SARS-CoV-2 waarvoor een herstelcertificaat kan worden afgegeven, op basis van door het ECDC beoordeelde wetenschappelijke gegevens.

2.  Het herstelcertificaat bevat de volgende categorieën persoonsgegevens:

a)  identificatie van de houder;

b)  informatie over de voorbije SARS-CoV-2-infectie, aangetoond middels overlegging van een positieve NAAT-test, of resultaat van een serologietest;

c)  metagegevens van het certificaat, zoals de afgever van het certificaat ▌.

De persoonsgegevens worden in het herstelcertificaat opgenomen overeenkomstig de in punt 3 van de bijlage vastgestelde specifieke gegevensvelden.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 11 gedelegeerde handelingen vast te stellen om punt 3 van de bijlage te wijzigen door middel van wijziging of verwijdering van gegevensvelden, ook wat de uiterste geldigheidsdag van een herstelcertificaat betreft is, of door middel van toevoeging van gegevensvelden die vallen onder de in de punten b) en c) van dit lid bedoelde categorieën persoonsgegevens.

3.  Het herstelcertificaat wordt afgegeven in een beveiligd en interoperabel formaat als bedoeld in artikel 3, lid 2.

4.  Wanneer nieuw wetenschappelijk bewijs of de interoperabiliteit met internationale normen en technologische systemen zulks om dwingende redenen van urgentie vereist, is de procedure van artikel 12 van toepassing op krachtens dit artikel vastgestelde gedelegeerde handelingen.

5.  Lidstaten ▌aanvaarden een bewijs van herstel van een SARS-CoV-2-infectie aanvaarden als basis om vrijstelling te verlenen van overeenkomstig het Unierecht ingestelde beperkingen van het vrije verkeer om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, en aanvaarden onder dezelfde voorwaarden ook geldige herstelcertificaten die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven.

Artikel 8

Technische specificaties

Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van het bij deze verordening ingestelde vertrouwenskader te waarborgen, stelt de Commissie uitvoeringshandelingen vast met de technische specificaties en regels met betrekking tot:

a)  de beveiligde afgifte en verificatie van de in artikel 3 bedoelde certificaten;

b)  de beveiliging van de persoonsgegevens, rekening houdend met de aard van de gegevens;

c)  het invullen van de in artikel 3 bedoelde certificaten, met inbegrip van het coderingssysteem en alle andere relevante elementen;

▌

e)  de afgifte van een geldige, beveiligde en interoperabele streepjescode;

f)  interoperabiliteit met internationale normen en/of technologische systemen;

g)  de verdeling van de verantwoordelijkheden over de verwerkingsverantwoordelijken en de verwerkers overeenkomstig hoofdstuk IV van Verordening (EU) 2016/679;

g bis)  de vaststelling van procedures voor het regelmatig testen, beoordelen en evalueren van de doeltreffendheid van de vastgestelde gegevensbeschermings- en beveiligingsmaatregelen;

g ter)  toegankelijkheid voor personen met een handicap tot de in voor mensen leesbaar formaat weergegeven informatie in het digitale certificaat en het papieren certificaat, in overeenstemming met de geharmoniseerde toegankelijkheidseisen van de Unie. [Am. 16]

Die uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 13, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure. Wanneer de beoogde uitvoeringshandeling betrekking heeft op de verwerking van persoonsgegevens, raadpleegt de Commissie de EDPS en kan zij, indien van toepassing, het EDPB raadplegen.

Om naar behoren gemotiveerde dwingende redenen van urgentie, met name om de tijdige uitvoering van het vertrouwenskader te waarborgen, stelt de Commissie volgens de in artikel 13, lid 3, bedoelde procedure uitvoeringshandelingen vast die onmiddellijk toepasselijk zijn.

Het vertrouwenskader is gebaseerd op een openbare-sleutelinfrastructuur om de integriteit van de EU-COVID-19-certificaten en de authenticiteit van de elektronische zegels te verifiëren. Het vertrouwenskader maakt het mogelijk fraude op te sporen, met name vervalsing, en zorgt ervoor dat bij verificatie van de EU-COVID-19-certificaten en elektronische zegels de afgever niet in kennis wordt gesteld van de verificatie.

Artikel 8 bis

Nationale digitale certificaten en interoperabiliteit met het vertrouwenskader voor het EU-COVID-19-certificaat

Als een lidstaat een louter voor binnenlandse doeleinden bestemd nationaal digitaal certificaat heeft vastgesteld of vaststelt, zorgt hij ervoor dat dit volledig interoperabel is met het vertrouwenskader voor het EU-COVID-19-certificaat. Dezelfde waarborgen als in deze verordening zijn van toepassing.

Artikel 8 ter

Verder gebruik van het EU-kader voor COVID-19-certificaten

Wanneer een lidstaat het EU-COVID-19-certificaat wil inzetten voor elk ander mogelijk gebruik dan het beoogde doel, namelijk het vergemakkelijken van het vrije verkeer tussen de lidstaten, creëert die lidstaat een rechtsgrondslag op grond van het nationale recht, met inachtneming van de beginselen van doeltreffendheid, noodzakelijkheid en evenredigheid, met inbegrip van specifieke bepalingen waarin duidelijk de reikwijdte en omvang van de verwerking, het specifieke doel dat wordt beoogd, de categorieën entiteiten die het certificaat kunnen controleren en de relevante waarborgen ter voorkoming van discriminatie en misbruik worden vastgesteld, rekening houdend met de risico’s voor de rechten en vrijheden van de betrokkenen. In het kader van het verificatieproces worden geen gegevens bewaard. [Am. 12]

Artikel 9

Bescherming van persoonsgegevens

1.  Verordening (EG) 2016/679 is van toepassing op de bij de uitvoering van deze verordening verrichte verwerking van persoonsgegevens. De persoonsgegevens in de overeenkomstig deze verordening afgegeven certificaten worden alleen verwerkt met het oog op ▌de verificatie van de in het certificaat opgenomen informatie, teneinde de uitoefening van het recht van vrij verkeer binnen de Unie tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken, overeenkomstig deze verordening en totdat deze niet langer van toepassing is.

2.  De persoonsgegevens in de in artikel 3 bedoelde certificaten worden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming of door de exploitanten van grensoverschrijdende personenvervoersdiensten die krachtens het nationale recht verplicht zijn om tijdens de COVID-19-pandemie bepaalde volksgezondheidsmaatregelen toe te passen, alleen verwerkt om de vaccinatie-, test- of herstelstatus van de houder te bevestigen en te verifiëren. Daartoe worden de persoonsgegevens beperkt tot hetgeen strikt noodzakelijk is. De persoonsgegevens waartoe op grond van dit lid toegang is verkregen, worden door de verifiërende instantie niet bewaard of verwerkt voor andere doeleinden. Voor iedere vaccinatie, iedere test en ieder herstel wordt een afzonderlijk onafhankelijk certificaat afgegeven en hierop wordt geen geschiedenis van de voorgaande certificaten van de houder opgeslagen.

3.  De persoonsgegevens die met het oog op de afgifte van de in artikel 3 bedoelde certificaten, met inbegrip van de afgifte van een nieuw certificaat, worden verwerkt, worden door de afgever niet langer bewaard dan strikt nodig is voor het doel ervan en in geen geval langer dan de periode waarin de certificaten mogen worden gebruikt om het recht op vrij verkeer uit te oefenen, waarna de persoonsgegevens onmiddellijk en onherroepelijk worden gewist. De in het certificaat opgenomen persoonsgegevens worden op lidstaat- of Unieniveau niet centraal verwerkt of bewaard.

4.  De autoriteiten of andere aangewezen instanties die verantwoordelijk zijn voor de afgifte van de in artikel 3 bedoelde certificaten, worden beschouwd als verwerkingsverantwoordelijken in de zin van artikel 4, lid 7, van Verordening (EU) 2016/679. Uiterlijk ... [een maand na de datum van inwerkingtreding van deze verordening] maken de lidstaten de entiteiten openbaar die zullen optreden als verwerkingsverantwoordelijken, verwerkers en ontvangers van de gegevens en zij delen deze informatie alsmede alle wijzigingen daarvan vervolgens regelmatig mee aan de Commissie. Uiterlijk ... [twee maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening] maakt de Commissie de verzamelde informatie bekend in een openbaar toegankelijke lijst en zij houdt deze openbare lijst geactualiseerd.

5.  De verwerkingsverantwoordelijken en verwerkers nemen passende technische en organisatorische maatregelen om een op het risico van de verwerking afgestemd beveiligingsniveau te waarborgen.

6.  Als een in lid 4 bedoelde verwerkingsverantwoordelijke een verwerker aanstelt, op grond van artikel 28, lid 3, van Verordening (EU) 2016/679, mogen door de verwerker geen persoonsgegevens worden doorgegeven aan een derde land.

Artikel 10

EU-COVID-19-certificaat en reisbeperkingen

Bij de invoering van het EU-COVID-19-certificaat voeren de lidstaten geen aanvullende reisbeperkingen in, zoals quarantaine, zelfisolatie, een test op SARS-CoV-2-infectie, noch discriminerende maatregelen voor houders van certificaten als bedoeld in artikel 3.

Artikel 11

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.  De in artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 2, artikel 7, lid 1, en artikel 7, lid 2, ▌bedoelde bevoegdheidsdelegatie wordt aan de Commissie toegekend voor een periode van 12 maanden met ingang van [de datum van inwerkingtreding].

3.  Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 2, artikel 7, lid 1, en artikel 7, lid 2, ▌bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.  Vóór de vaststelling van een gedelegeerde handeling raadpleegt de Commissie de door elke lidstaat aangewezen deskundigen overeenkomstig de beginselen die zijn neergelegd in het Interinstitutioneel Akkoord over beter wetgeven van 13 april 2016. Wanneer deze gedelegeerde handeling betrekking heeft op de verwerking van persoonsgegevens, raadpleegt de Commissie de EDPS en kan zij, indien van toepassing, het EDPB raadplegen.

5.  Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

6.  Een overeenkomstig artikel 5, lid 2, artikel 6, lid 2, artikel 7, lid 1, of artikel 7, lid 2, ▌vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben meegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 12

Spoedprocedure

1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onmiddellijk in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt gemaakt overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen wordt gebruikgemaakt van de spoedprocedure.

2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 11, lid 6, bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dat geval trekt de Commissie de handeling onmiddellijk in na de kennisgeving van het besluit waarbij het Europees Parlement of de Raad bezwaar maakt.

Artikel 13

Comitéprocedure

1.  De Commissie wordt bijgestaan door een comité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

3.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 8 van Verordening (EU) nr. 182/2011, in samenhang met artikel 5 daarvan, van toepassing.

Artikel 14

Verslaglegging

1.  Uiterlijk … [vier maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening] legt de Commissie het Europees Parlement en de Raad een verslag voor over de toepassing van deze verordening.

▌

2.  Het verslag bevat een beoordeling van het effect van deze verordening op het vrije verkeer, met inbegrip van reizen en toerisme, op de grondrechten en met name non-discriminatie, en op de bescherming van persoonsgegevens, alsmede informatie over de meest recente vaccin- en testtechnologieën, onder meer op basis van door het ECDC verstrekte informatie. Het verslag bevat ook een beoordeling van het gebruik door de lidstaten van het EU-COVID-19-certificaat voor doeleinden op basis van de nationale wetgeving die niet zijn opgenomen in deze verordening.

3.  Uiterlijk drie maanden voor het einde van de toepassing van deze verordening legt de Commissie het Europees Parlement en de Raad een verslag voor over de toepassing van deze verordening. In dit verslag wordt een beoordeling uitgevoerd overeenkomstig lid 2. Het kan vergezeld gaan van wetgevingsvoorstellen, met name om de toepassingstermijn van deze verordening te verlengen, rekening houdend met de ontwikkeling van de epidemiologische situatie en op basis van de beginselen van noodzakelijkheid, evenredigheid en doeltreffendheid.

Artikel 15

Inwerkingtreding en toepassing

1.  Deze verordening treedt in werking op en is van toepassing vanaf de ▌dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

2.  De verordening is niet langer van toepassing 12 maanden na … [dag van inwerkingtreding van deze verordening].

▌

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

BIJLAGE

Datasets voor de certificaten

1.  In het vaccinatiecertificaat op te nemen gegevensvelden:

a)  naam: familienaam of familienamen en voornaam of voornamen (in deze volgorde);

b)  geboortedatum;

c)  doelziekte of ziekteverwekker, namelijk COVID-19 of SARS-CoV-2 of een van de varianten ervan;

d)  vaccin/profylaxe;

e)  vaccin;

f)  handelsvergunninghouder of producent van het vaccin;

g)  volgnummer in reeks vaccinaties/doses;

h)  datum van vaccinatie, met vermelding van de datum van elke ontvangen dosis en van de laatste ontvangen dosis;

i)  lidstaat van vaccinatie;

j)  afgever van het certificaat;

k)  ▌ certificaat geldig tot (ten hoogste [één jaar] na de datum van de vaccinatie).

2.  In het testcertificaat op te nemen gegevensvelden:

a)  naam: familienaam of familienamen en voornaam of voornamen (in deze volgorde);

b)  geboortedatum;

c)  doelziekte of ziekteverwekker, namelijk COVID-19 of SARS-CoV-2 of een van de varianten ervan;

d)  type test;

e)  type monster (bv. nasofaryngeaal, orofaryngeaal);

f)  benaming van de test (facultatief voor NAAT-test);

g)  producent van de test (facultatief voor NAAT-test);

h)  datum en tijdstip van de monsterneming;

i)  datum en tijdstip van de productie van het testresultaat (facultatief voor snelle antigeentest);

j)  resultaat van de test;

k)  testcentrum of -faciliteit;

l)  lidstaat waar de test is afgenomen;

m)  afgever van het certificaat;

n)  certificaat geldig tot (ten hoogste [72 uur] na de monsterneming voor de NAAT-test en [24 uur] na de monsterneming voor de snelle antigeentest);

3.  In het herstelcertificaat op te nemen gegevensvelden:

a)  naam: familienaam of familienamen en voornaam of voornamen (in deze volgorde);

b)  geboortedatum;

c)  ziekte of ziekteverwekker, namelijk COVID-19 of SARS-CoV-2 of een van de varianten ervan, waarvan de burger is hersteld;

d)   ziekte of ziekteverwekker waarvan de burger is hersteld;

e)   datum van eerste positief resultaat van NAAT-test;

f)   datum van de serologische test of test op antilichamen;

g)   lidstaat waar de test is afgenomen;

h)   afgever van het certificaat;

i)   certificaat geldig vanaf;

j)   certificaat geldig tot (ten hoogste [90 dagen] na de datum van het eerste positieve testresultaat).

(1) De zaak werd voor interinstitutionele onderhandelingen terugverwezen naar de bevoegde commissie op grond van artikel 59, lid 4, vierde alinea, van het Reglement. (2) * Amendementen: nieuwe of vervangende tekst staat in vet en cursief, schrappingen zijn met het symbool ▐ aangegeven. (3) Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 1612/68 en tot intrekking van de Richtlijnen 64/221/EEG, 68/360/EEG, 72/194/EEG, 73/148/EEG, 75/34/EEG, 75/35/EEG, 90/364/EEG, 90/365/EEG en 93/96/EEG (PB L 158 van 30.4.2004, blz. 77). (4) PB L 337 van 14.10.2020, blz. 3. (5) Beschikbaar op: https://www.ecdc.europa.eu/en/covid-19/situation-updates/weekly-maps-coordinated-restriction-free-movement (6) PB C 96 I van 24.3.2020, blz. 1. (7) Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende een Uniecode voor de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode) (PB L 77 van 23.3.2016, blz. 1). (8) https://www.europol.europa.eu/early-warning-notification-illicit-sales-of-false-negative-covid-19-test-certificates (9) Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de toegankelijkheidsvoorschriften voor producten en diensten (PB L 151 van 7.6.2019, blz. 70). (10) Beschikbaar op: https://ec.europa.eu/health/sites/health/files/ehealth/docs/trust-framework_interoperability_certificates_en.pdf (11) Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg (PB L 88 van 4.4.2011, blz. 45). (12) Verordening (EG) nr. 726/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 tot vaststelling van procedures van de Unie voor het verlenen van vergunningen en het toezicht op geneesmiddelen voor menselijk en diergeneeskundig gebruik en tot oprichting van een Europees Geneesmiddelenbureau (PB L 136 van 30.4.2004, blz. 1). (13) Beschikbaar op: https://ec.europa.eu/health/sites/health/files/ehealth/docs/vaccination-proof_interoperability-guidelines_en.pdf (14) https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/TestingStrategy_Objective-Sept-2020.pdf (15) PB L 392 van 23.11.2020, blz. 63. (16) PB C 24 van 22.1.2021, blz. 1. (17) https://ec.europa.eu/health/sites/health/files/preparedness_response/docs/covid-19_rat_common-list_en.pdf (18) https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/Guidance-for-discharge-and-ending-of-isolation-of-people-with-COVID-19.pdf (19) Besluit nr. 1082/2013/EU van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2013 over ernstige grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid en houdende intrekking van Beschikking nr. 2119/98/EG (PB L 293 van 5.11.2013, blz. 1). (20) PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. (21) Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van Richtlijn 95/46/EG (algemene verordening gegevensbescherming) (PB L 119 van 4.5.2016, blz. 1). (22) PB L 123 van 12.5.2016, blz. 1. (23) Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2018 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen, organen en instanties van de Unie en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 45/2001 en Besluit nr. 1247/2002/EG (PB L 295 van 21.11.2018, blz. 39). (24) Verordening (EU) nr. 910/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 23 juli 2014 betreffende elektronische identificatie en vertrouwensdiensten voor elektronische transacties in de interne markt en tot intrekking van Richtlijn 1999/93/EG (PB L 257 van 28.8.2014, blz. 73). (25) Aanbeveling van de Raad betreffende een gemeenschappelijk kader voor het gebruik en de validering van snelle antigeentests en de wederzijdse erkenning van COVID-19-testresultaten in de EU (2021/C 24/01) (PB C 24 van 22.1.2021, blz. 1).

Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 29 april 2021 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten voor onderdanen van derde landen die legaal op het grondgebied van de lidstaten wonen of verblijven tijdens de COVID-19-pandemie (digitaal groen certificaat) (COM(2021)0140 – C9-0100/2021 – 2021/0071(COD))(1)

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

[Amendement 1, tenzij anders bepaald]

AMENDEMENTEN VAN HET EUROPEES PARLEMENT(2)

op het voorstel van de Commissie

---------------------------------------------------------

VERORDENING (EU) 2021/... VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD
betreffende een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten voor onderdanen van derde landen die legaal op het grondgebied van de lidstaten wonen of verblijven tijdens de COVID-19-pandemie (EU-COVID-19-certificaat)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 77, lid 2, punt c),

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Krachtens het Schengenacquis mogen onderdanen van derde landen die legaal in de Unie verblijven en onderdanen van derde landen die het grondgebied van een lidstaat legaal zijn binnengekomen, zich gedurende 90 dagen binnen een periode van 180 dagen vrij verplaatsen op het grondgebied van alle andere lidstaten.

(2)  Op 30 januari 2020 heeft de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang uitgeroepen wegens de mondiale uitbraak van severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), dat coronavirusziekte 2019 (COVID‐19) veroorzaakt. Op 11 maart 2020 heeft de WHO geoordeeld dat COVID-19 als pandemie kan worden aangemerkt.

(3)  Om de verspreiding van het virus te beperken, hebben de lidstaten diverse maatregelen getroffen. Sommige daarvan hebben invloed gehad op het reizen naar en op het grondgebied van de lidstaten, zoals inreisbeperkingen of een quarantaineplicht voor reizigers die de grens overschrijden. Dergelijke beperkingen hebben nadelige gevolgen voor burgers en bedrijven, met name grensarbeiders, forenzen en seizoenarbeiders.

(4)  Op 13 oktober 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1475 betreffende een gecoördineerde aanpak van de beperking van het vrije verkeer in reactie op de COVID-19-pandemie aangenomen(3).

(5)  Op 30 oktober 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1632(4) betreffende een gecoördineerde aanpak van de beperking van het vrije verkeer in reactie op de COVID-19-pandemie in het Schengengebied vastgesteld, waarin de lidstaten die door het Schengenacquis gebonden zijn, werd aanbevolen de beginselen, de gemeenschappelijke criteria, de gemeenschappelijke drempelwaarden en het gemeenschappelijk raamwerk voor maatregelen uit Aanbeveling (EU) 2020/1475 toe te passen.

(6)  Veel lidstaten hebben initiatieven genomen om vaccinatiecertificaten af te geven of zijn voornemens dat te doen. Om deze echter doeltreffend te kunnen gebruiken bij grensoverschrijdend reizen binnen de Unie, moeten dergelijke vaccinatiecertificaten volledig interoperabel, compatibel, beveiligd en verifieerbaar zijn. De lidstaten moeten daartoe tot overeenstemming komen over de inhoud, het formaat, de beginselen, de technische normen en het beschermingsniveau voor dergelijke certificaten.

(7)  Verscheidene lidstaten stellen gevaccineerde personen nu reeds vrij van bepaalde ▌beperkingen op het vrije verkeer binnen de Unie. ▌De lidstaten moeten een vaccinatiebewijs aanvaarden om vrijstelling te verlenen van de ▌beperkingen op het vrije verkeer die, overeenkomstig het Unierecht, zijn ingesteld om de verspreiding van COVID-19 in te dijken, zoals voorschriften om in quarantaine/zelfisolatie te gaan of zich te laten testen op SARS-CoV-2-besmetting, en er moet van hen worden verlangd dat zij onder dezelfde voorwaarden geldige vaccinatiecertificaten aanvaarden die door andere lidstaten overeenkomstig deze verordening zijn afgegeven▌. Dat dergelijke certificaten onder dezelfde voorwaarden moeten worden aanvaard, betekent dat, wanneer een lidstaat bijvoorbeeld één dosis van een toegediend vaccin voldoende acht, de aanvaarding ook moet gelden voor houders van een vaccinatiecertificaat waarin is vermeld dat één dosis van hetzelfde vaccin is toegediend. Om redenen van volksgezondheid moet deze verplichting worden beperkt tot personen aan wie COVID-19-vaccins zijn toegediend waarvoor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 726/2004 een vergunning voor het in de handel brengen is verleend, of vaccins die in het kader van de WHO-procedure voor Emergency Use Listing zijn goedgekeurd. ▌Bij Verordening (EU) 2021/xxxx van xx xx 2021 wordt een kader vastgesteld voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten inzake COVID-19, om het vrij verkeer tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken. Zij is van toepassing op burgers van de Unie en onderdanen van derde landen die familielid zijn van burgers van de Unie.

(8)  Overeenkomstig de artikelen 19, 20 en 21 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst mogen de onder deze bepalingen vallende onderdanen van derde landen vrij op het grondgebied van de andere lidstaten reizen.

(9)  Onverminderd de gemeenschappelijke maatregelen betreffende het overschrijden van binnengrenzen door personen zoals bedoeld in het Schengenacquis, in het bijzonder in Verordening (EU) 2016/399, en om het reizen op het grondgebied van de lidstaten door onderdanen van derde landen die daartoe het recht hebben, te vergemakkelijken, moet het kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten inzake COVID-19, dat is vastgesteld bij Verordening (EU) nr. 2021/xxxx, ook van toepassing zijn op onderdanen van derde landen die nog niet onder die verordening vallen, op voorwaarde dat zij legaal op het grondgebied van een lidstaat verblijven of wonen, en overeenkomstig het Unierecht naar andere lidstaten mogen reizen.

(10)  Om deze certificaten echter doeltreffend te kunnen gebruiken bij grensoverschrijdend reizen, moeten dergelijke certificaten volledig interoperabel zijn. Alle vervoersknooppunten, zoals luchthavens, havens, trein- en busstations waar het certificaat wordt gecontroleerd, moeten op basis van door de Commissie ontwikkelde richtsnoeren gestandaardiseerde en gemeenschappelijke criteria en procedures toepassen voor de verificatie van het EU-COVID-19-certificaat.

(11)  Deze verordening is bedoeld om de toepassing van de beginselen van evenredigheid en non-discriminatie te vergemakkelijken met betrekking tot mogelijke beperkingen van het vrije verkeer en andere grondrechten als gevolg van de pandemie, waarbij een hoog niveau van bescherming van de volksgezondheid wordt nagestreefd, en mag niet worden opgevat als vergemakkelijking of aanmoediging van de invoering van beperkingen van het vrije verkeer of andere grondrechten als respons op de pandemie. Bovendien kan een eventuele noodzaak tot verificatie van certificaten uit hoofde van Verordening (EU) 2021/xxx op zich geen rechtvaardiging vormen voor de tijdelijke herinvoering van binnengrenscontroles. Controles aan de binnengrenzen moeten een laatste redmiddel blijven, met inachtneming van de specifieke regels van Verordening (EU) 2016/399 (Schengengrenscode)(5).

(12)  Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening, die derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening of het deze zal opvolgen.

(13)  Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad(6); Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening, die derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is op deze lidstaat. Hoewel deze verordening niet van toepassing is op Ierland, kan Ierland, met het oog op het vergemakkelijken van reizen binnen de Unie, ook aan onderdanen van derde landen die legaal op zijn grondgebied wonen of verblijven, certificaten afgeven die voldoen aan dezelfde vereisten als die welke gelden voor het EU-COVID-19-certificaat, en kunnen de lidstaten dergelijke certificaten aanvaarden. Ierland kan ook certificaten aanvaarden die door lidstaten zijn afgegeven aan onderdanen van derde landen die legaal op hun grondgebied wonen of verblijven.

(14)  Wat Bulgarije, Kroatië, Cyprus en Roemenië betreft, vormt deze verordening een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt in de zin van respectievelijk artikel 3, lid 1, van de Toetredingsakte van 2003, artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2005, en artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2011.

(15)  Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt C, van Besluit 1999/437/EG van de Raad(7).

(16)  Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt C, van Besluit 1999/437/EG, juncto artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad(8).

(17)  Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt C, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad(9).

(18)  De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming en het Europees Comité voor gegevensbescherming zijn geraadpleegd overeenkomstig artikel 42 van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad(10), en hebben op […] een advies uitgebracht,

HEBBEN DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De lidstaten passen de regels van Verordening (EU) 2021/XXXX [verordening betreffende het EU-COVID-19-certificaat] toe op onderdanen van derde landen die niet binnen de werkingssfeer van die verordening vallen, maar die legaal op hun grondgebied wonen of verblijven en overeenkomstig het Unierecht naar andere lidstaten mogen reizen.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op en is van toepassing met ingang van de ▌dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel,

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(1) De zaak werd voor interinstitutionele onderhandelingen terugverwezen naar de bevoegde commissie op grond van artikel 59, lid 4, vierde alinea, van het Reglement. (2) * Amendementen: nieuwe of vervangende tekst staat in vet en cursief, schrappingen zijn met het symbool ▐ aangegeven. (3) PB L 337 van 14.10.2020, blz. 3. (4) Aanbeveling (EU) 2020/1632 van de Raad van vrijdag 30 oktober 2020 betreffende een gecoördineerde aanpak van de beperking van het vrije verkeer in reactie op de COVID-19-pandemie in het Schengengebied (PB L 366 van 4.11.2020, blz. 25). (5) Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende een Uniecode voor de overschrijding van de grenzen door personen (PB L 77 van 23.3.2016, blz. 1). (6) Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan bepalingen van het Schengenacquis (PB L 64 van 7.3.2002, blz. 20). (7) Besluit 1999/437/EG van de Raad van 17 mei 1999 inzake bepaalde toepassingsbepalingen van de door de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten overeenkomst inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (PB L 176 van 10.7.1999, blz. 31). (8) Besluit 2008/146/EG van de Raad van 28 januari 2008 betreffende de sluiting namens de Europese Gemeenschap van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (PB L 53 van 27.2.2008, blz. 1). (9) Besluit 2011/350/EU van de Raad van 7 maart 2011 betreffende de sluiting namens de Europese Unie van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis betreffende de afschaffing van controles aan de binnengrenzen en het verkeer van personen (PB L 160 van 18.6.2011, blz. 19). (10) Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2018 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen, organen en instanties van de Unie en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 45/2001 en Besluit nr. 1247/2002/EG (PB L 295 van 21.11.2018, blz. 39).

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over belastingheffing van de digitale economie: OESO-onderhandelingen, fiscaal “inwonerschap” van digitale ondernemingen, en een mogelijke Europese digitale belasting (2021/2010(INI))

P9_TA(2021)0147 A9-0103/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de artikelen 113 en 115 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de conclusies van de Europese Raad van 1 en 2 oktober 2020(1), en van 21 juli 2020(2),

–  gezien de conclusies van de ECOFIN-Raad van 27 november 2020(3),

–  gezien de voorstellen van de Commissie, in afwachting van vaststelling, in het bijzonder het voorstel betreffende een gemeenschappelijke heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCTB), het voorstel voor een gemeenschappelijke geconsolideerde heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCCTB)(4), en het voorstel betreffende het pakket belasting digitale economie(5), alsook de standpunten van het Parlement daarover,

–  gezien de mededeling van de Commissie van 15 januari 2019 getiteld “Naar een meer efficiënte en democratische besluitvorming in het fiscale beleid van de EU” (COM(2019)0008),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 19 februari 2020 getiteld “De digitale toekomst van Europa vormgeven” (COM(2020)0067),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 15 juli 2020 met als titel “Actieplan voor billijke en eenvoudige belastingheffing ter ondersteuning van de herstelstrategie” (COM(2020)0312),

–  gezien zijn resolutie van 25 november 2015 over tax rulings en andere maatregelen van gelijke aard of met vergelijkbaar effect(6), voorgesteld door zijn Bijzondere Commissie fiscale rulings en andere maatregelen van vergelijkbare aard of met vergelijkbaar effect (de TAXE-commissie),

–  gezien zijn resolutie van 6 juli 2016 over tax rulings en andere maatregelen van gelijke aard of met vergelijkbaar effect(7), voorgesteld door zijn Bijzondere Commissie fiscale rulings en andere maatregelen van vergelijkbare aard of met vergelijkbaar effect (de TAXE 2-commissie),

–  gezien zijn aanbeveling van 13 december 2017 aan de Raad en de Commissie na het onderzoek naar witwaspraktijken, belastingontwijking en belastingontduiking van zijn Enquêtecommissie die onderzoek moet doen naar vermeende inbreuken op en gevallen van wanbeheer bij de toepassing van het Unierecht met betrekking tot witwaspraktijken, belastingontwijking en belastingontduiking (de PANA-commissie)(8),

–  gezien zijn resolutie van 26 maart 2019 over financiële misdrijven, belastingontduiking en belastingontwijking(9), voorgesteld door zijn Bijzondere Commissie financiële misdrijven, belastingontduiking en belastingontwijking (TAX3),

–  gezien de follow-up van de Commissie van elk van de bovengenoemde resoluties van het Parlement(10),

–  gezien zijn studie getiteld “Impact of Digitalisation on International Tax Matters”: Challenges and Remedies”(11),

–  gezien het Inclusive Framework (IF) van de G20/OESO betreffende het actieplan inzake grondslaguitholling en winstverschuiving (BEPS) van oktober 2015, en met name actie 1 betreffende de belastinguitdagingen die voortvloeien uit digitalisering,

–  gezien het tussentijds verslag van het IF van de G20/OESO getiteld “Belastinguitdagingen die voortvloeien uit digitalisering” van oktober 2018, en zijn werkprogramma voor het uitwerken van een consensusoplossing voor de belastinguitdagingen die voortvloeien uit de digitalisering van de economie van mei 2019,

–  gezien de Cover Statement en de verslagen over de blauwdrukken voor Pijler 1 en Pijler 2, vastgesteld door het IF van de G20/OESO in oktober 2020, alsook de resultaten van een door het OESO-secretariaat verrichte economische analyse en effectbeoordeling, die daarbij gevoegd is,

–  gezien de resultaten van verschillende G7-, G8-, en G20-topontmoetingen over internationale belastingaangelegenheden,

–  gezien de voortdurende inspanningen van het VN-deskundigencomité inzake internationale samenwerking in belastingaangelegenheden op het gebied van de fiscale uitdagingen in verband met de digitalisering van de economie,

–  gezien de aanvangseffectbeoordeling van de Commissie betreffende een digitale heffing van 14 januari 2021 (Ares(2021)312667),

–  gezien zijn resolutie van 18 december 2019 getiteld “Eerlijke belastingheffing in een gedigitaliseerde en gemondialiseerde economie: BEPS 2.0”(12),

–  gezien artikel 54 van zijn Reglement,

–  gezien het advies van de Begrotingscommissie,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken (A9-0103/2021),

A.  overwegende dat de huidige internationale regels inzake de vennootschapsbelasting stoelen op beginselen die uit het begin van de 20e eeuw dateren en niet langer geschikt zijn voor een steeds meer gemondialiseerde en gedigitaliseerde economie en op deze manier talrijke schadelijke fiscale praktijken mogelijk maken die de overheidsfinanciën en een eerlijke concurrentie ondermijnen;

B.  overwegende dat de proportionaliteit en toepasbaarheid in de praktijk van deze internationale belastingregels op dit moment het onderwerp vormen van een toetsing in het kader van de OESO-onderhandelingen gericht op het waarborgen van het concurrentievermogen van Europese ondernemingen in een steeds meer gemondialiseerde en gedigitaliseerde economie;

C.  overwegende dat de digitaliserende economie bestaande problemen die het gevolg zijn van het bovenmatige vertrouwen dat multinationale ondernemingen in immateriële activa, zoals intellectuele eigendom, stellen, heeft vergroot;

D.  overwegende dat na de financiële crisis van 2008-2009 en een reeks onthullingen over verschillende praktijken op het gebied van belastingontduiking, agressieve fiscale planning, belastingontwijking en witwassen de G20-landen overeengekomen zijn deze kwesties mondiaal op OESO-niveau te behandelen in het kader van het project inzake grondslaguitholling en winstverschuiving (BEPS), dat tot het BEPS-actieplan heeft geleid;

E.  overwegende dat het in het kader van het BEPS-actieplan is gelukt te zorgen voor brede consensus over een groot aantal thema’s met betrekking tot de bestrijding van belastingontduiking, agressieve fiscale planning en belastingontwijking; overwegende dat er evenwel niet tot overeenstemming gekomen is over het aanpakken van de belastinguitdagingen naar aanleiding van de digitalisering van de economie, hetgeen heeft geresulteerd in de vaststelling van een afzonderlijk eindverslag 2015 over actie 1 van BEPS;

F.  overwegende dat het Parlement bij herhaling aangedrongen heeft op hervorming van het internationale systeem voor de vennootschapsbelasting, teneinde belastingontduiking, belastingontwijking en de belastinguitdagingen naar aanleiding van de digitalisering van de economie aan te pakken;

G.  overwegende dat de Commissie in 2018 twee voorstellen inzake belastingheffing van de digitale economie heeft gepresenteerd, met inbegrip van een tijdelijke kortetermijnoplossing houdende de invoering van een digitaledienstenbelasting (DST), en een langetermijnoplossing met definiëring van “aanmerkelijke digitale aanwezigheid” (SDP) als nexus voor de vennootschapsbelasting, ter vervanging van de DST; overwegende dat de Commissie op 25 oktober 2016 een voorstel heeft ingediend voor een richtlijn van de Raad inzake een gemeenschappelijke geconsolideerde heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCCTB) (COM(2016)0683); overwegende dat het Parlement al deze voorstellen heeft gesteund, maar dat zij in de Raad niet zijn aangenomen, hetgeen sommige lidstaten ertoe heeft gedwongen unilateraal een DST te introduceren;

H.  overwegende dat de introductie van een ongecoördineerde en afzonderlijke DST door lidstaten, met verschillende fiscale regels en criteria, de versnippering op de Europese interne markt vergroot, meer fiscale onzekerheid creëert en minder efficiënt is in vergelijking met een gemeenschappelijke oplossing op Europees niveau;

I.  overwegende dat unilateraal door de lidstaten genomen maatregelen het risico in zich dragen van méér internationale handelsgeschillen, die zowel de digitale als de niet-digitale bedrijven binnen de interne markt kunnen treffen;

J.  overwegende dat, overeenkomstig een door de ministers van Financiën van de G20 in maart 2017 gegeven mandaat en na de vaststelling van een werkprogramma in mei 2019, het Inclusive Framework betreffende BEPS (IF) van de OESO/G20, in het bijzonder zijn task force Digitale Economie, werkt aan een op consensus stoelende brede oplossing die uitgaat van twee pijlers: Pijler 1 betreffende de verdeling van belastingrechten middels nieuwe winsttoerekenings- en nexusregels, en Pijler 2 betreffende de resterende BEPS-kwesties, inclusief de introductie van maatregelen om een minimumniveau van belastingen te waarborgen;

K.  overwegende dat het IF van G20/OESO op 12 oktober 2020 een pakket heeft gepubliceerd bestaand uit een Cover Statement en de verslagen over de blauwdrukken voor Pijler 1 en Pijler 2, dat de convergerende standpunten bevat over een aantal beleidsaspecten, beginselen en parameters in beide pijlers, en waarin aangegeven wordt over welke politieke en technische kwesties nog geen overeenstemming bereikt is;

L.  overwegende dat de winsten van toonaangevende multinationale digitale ondernemingen de afgelopen jaren aanzienlijk zijn gestegen; overwegende dat de lockdowns in reactie op de COVID-19-pandemie geleid hebben tot versnelling van de trend van een transitie naar een economie die stoelt op digitale diensten, waarbij fysieke bedrijven, en met name kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s), op een grotere achterstand zijn gezet; overwegende dat snel handelen een ‘must’ is, in de wetenschap dat het IF van de G20/OESO zijn onderhandelingen in juli 2021 wil afronden, bij wijze van goede eerste stap in de richting van een billijker verdeling van de fiscale lasten;

M.  overwegende dat geëigende internationale belastingwetten van cruciaal belang zijn om belastingontduikings- en belastingontwijkingspraktijken te voorkomen en een billijk en efficiënt belastingsysteem op te zetten dat ongelijkheid aanpakt en voor zekerheid en stabiliteit - twee voorwaarden voor concurrentievermogen - zorgt, alsook voor een “level playing field” voor bedrijven, met name kmo’s;

N.  overwegende dat de digitalisering van de economie kleine ondernemingen over de gehele linie en uit verschillende sectoren in staat heeft gesteld concurrerender te worden en nieuwe klanten te bereiken; overwegende dat kleinere startende ondernemingen en doorgroeiende ondernemingen onbelast moeten blijven door EU-maatregelen inzake digitale belasting;

O.  overwegende dat digitale bedrijven in hoge mate afhankelijk zijn van immateriële activa voor het creëren van inhoud, met name door gebruikersgegevens te gebruiken en deze te gelde te maken, en dat dit proces van waardecreatie niet onder de huidige belastingstelsels valt; overwegende dat door dit verschijnsel de plaats van waardecreatie en de plaats van belastingheffing niet op elkaar zijn afgestemd;

P.  overwegende dat het gebrek aan een internationale overeenkomst of EU-regelgeving inzake digitale belasting een belemmering vormt voor een concurrerender en groeivriendelijker bedrijfsklimaat binnen de digitale interne markt;

Q.  overwegende dat de ernstige economische crisis waarmee de Unie te maken heeft, een modern fiscaal beleid vereist op basis waarvan de lidstaten op efficiëntere en effectievere wijze belastingen kunnen innen over activiteiten die binnen de interne markt worden ontplooid;

R.  overwegende dat de lidstaten nauw moeten samenwerken en een eensgezind, krachtig en ambitieus standpunt moeten innemen in internationale belastingonderhandelingen;

S.  overwegende dat in de conclusies van de Raad van 27 november 2020 wordt aangegeven dat de Europese Raad de situatie met betrekking tot de werkzaamheden inzake het belangrijke vraagstuk van digitale belasting in maart 2021 zal beoordelen;

T.  overwegende dat de ministers van Financiën van de G20 op 7-8 april 2021 bijeen kwamen en op 9-10 juli 2021 bijeen zullen komen en beide pijlers van de onderhandelingen over het inclusief kader zullen inventariseren;

De uitdagingen als gevolg van de digitalisering van de economie aanpakken

1.  merkt op dat de huidige internationale fiscale regels uit het begin van de 20e eeuw stammen, en dat belastingrechten vooral uitgaan van de fysieke aanwezigheid van ondernemingen; geeft aan dat digitalisering en een grote afhankelijkheid van immateriële activa ertoe leiden dat ondernemingen veel gemakkelijker aanzienlijke bedrijfsactiviteiten kunnen hebben in een jurisdictie zonder daar fysiek aanwezig te zijn, en dat de in een bepaalde jurisdictie betaalde belastingen niet noodzakelijkerwijs de daar gegenereerde waarde en winsten weerspiegelen, hetgeen kan leiden tot grondslaguitholling en winstverschuiving;

2.  dringt aan op een nieuwe en meer billijke toewijzing van belastingrechten voor sterk gedigitaliseerde multinationals, alsook op herziening van het traditionele concept van permanente vestiging, aangezien het de digitale economie niet omvat; herinnert aan het standpunt van het Parlement ten aanzien van de CCCTB betreffende de creatie van een virtuele permanente vestiging, rekening houdend met waar de waarde wordt binnengehaald en op basis van door gebruikers gegenereerde waarde en winsten; benadrukt dat gebruikers van onlineplatforms en afnemers van digitale diensten inmiddels een centrale rol spelen in de waardecreatie van sterk gedigitaliseerde ondernemingen en niet op dezelfde wijze naar een andere jurisdictie kunnen worden verplaatst als kapitaal en werknemers, en derhalve in overweging moeten worden genomen voor de definitie van een nieuwe belastingnexus, teneinde te voorzien in een doeltreffende remedie tegen agressieve belastingplanning en belastingontwijking;

3.  deelt de zorg dat een enge definitie van de problemen in kwestie zou leiden tot specifieke regels die slechts op bepaalde ondernemingen van toepassing zijn; wijst erop dat verrekenprijzen, de definitie van permanente vestiging en belastingkloven als gevolg van diverse, al te complexe belastingstelsels met name moeten worden herzien in het licht van verdragen tot het vermijden van dubbele belasting;

4.  benadrukt dat nieuwe oplossingen voor het belasten van de digitale economie bij voorkeur winsten belasten, en niet inkomsten;

5.  neemt kennis van de aanzienlijke evolutie van onze economieën als gevolg van digitalisering en mondialisering; neemt kennis van de positieve effecten van digitalisering op onze samenleving en onze economieën, alsook van het grote potentieel van digitalisering voor belastingadministratie, als een instrument om de burger betere diensten aan te bieden, het vertrouwen van het publiek in de belastingautoriteiten te vergroten, en het concurrentievermogen aan te zwengelen; betreurt de tekortkomingen van het internationale belastingstelsel, dat niet altijd geschikt is om goed in te spelen op de uitdagingen van mondialisering en digitalisering; dringt aan op een akkoord over een billijk en doeltreffend belastingstelsel, met respect voor de nationale soevereiniteit op belastinggebied;

6.  dringt aan op hervorming van het belastingstelsel ter bestrijding van belastingfraude en belastingontwijking; benadrukt dat de Unie en haar lidstaten het voortouw moeten nemen bij de aanpak van deze tekortkomingen;

7.  benadrukt dat multinationale ondernemingen moeten worden belast op basis van een billijke en doeltreffende formule voor de toewijzing van belastingrechten aan landen; herinnert aan het voorstel van de Commissie voor een gemeenschappelijke geconsolideerde heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCCTB);

8.  beklemtoont dat iets moet worden gedaan aan het feit dat de gedigitaliseerde economie minder belastingen betaalt; beklemtoont dat rekening moet worden gehouden met de inherente mobiliteit van sterk gedigitaliseerde multinationals, met name met het oog op waardecreatie, en dat moet worden gezorgd voor een billijke distributie van belastingrechten over alle landen waar zij economische activiteiten ontplooien en waarde creëren, met inbegrip van O&O; geeft aan dat sommige overeenkomsten ter voorkoming van dubbele belastingheffing in hun huidige vorm de billijke toewijzing van belastingrechten kunnen verhinderen, en dringt erop aan ze te actualiseren; wijst met name op de bijzondere positie van kleine perifere lidstaten;

9.  is van oordeel dat verder onderzoek naar de algehele belastingdruk van verschillende bedrijfsmodellen nodig is; betreurt dat belastingontwijking niet alleen afbreuk doet aan de inning van publieke inkomsten, hetgeen de overheidsdiensten belemmert en de belastingdruk verlegt naar de gemiddelde burger, waardoor de ongelijkheid verder toeneemt, maar ook de markten verstoort door bedrijven, in het bijzonder kmo’s, op achterstand te zetten, en belemmeringen opwerpt voor nieuwe lokale marktdeelnemers; benadrukt dat rekening moet worden gehouden met mogelijke toetredingsdrempels voor kmo’s, teneinde te voorkomen dat er een digitale sector ontstaat met slechts een paar grote spelers;

10.  herinnert eraan dat het effectieve belastingtarief voor digitale bedrijven gemiddeld slechts 9,5 % bedraagt, ten opzichte van 23,2 % voor traditionele bedrijfsmodellen;

11.  benadrukt dat ondertussen de vraag naar gedigitaliseerde diensten explosief is toegenomen als gevolg van de verplichting om in het kader van COVID-19 tal van taken op afstand te verrichten; stelt derhalve vast dat de aanbieders van dergelijke gedigitaliseerde diensten zich in een gunstiger positie bevinden dan traditionele bedrijven, met name kmo’s;

12.  benadrukt dat het eindverslag 2015 over actie 1 van BEPS van de OESO/G20 concludeert dat de digitale economie steeds meer de economie zelf aan het worden is; erkent de snelle digitalisering van de meeste economische sectoren en de noodzaak van een toekomstbestendig belastingstelsel, waarbij de digitale economie niet wordt afgebakend, maar waarbij een eerlijke verdeling wordt gewaarborgd van opbrengsten tussen de verschillende landen waar waarde wordt gecreëerd;

13.  wijst erop dat de rol van belasting moet worden onderscheiden van die van regelgeving, en dat toekomstig beleid inzake digitale belastingen niet moet worden geformuleerd om de tekortkomingen in de digitale economie te corrigeren, zoals opbrengsten van monopoliemacht over informatie, waarvoor regulerende maatregelen passender zouden zijn;

Een mondiaal multilateraal akkoord: de geprefereerde, maar niet de enige oplossing

14.  dringt aan op een internationaal akkoord over een billijk en doeltreffend belastingstelsel; verwelkomt de inspanningen van het IF van de G20/OESO om op mondiaal niveau tot consensus te komen over een multilaterale hervorming van het internationale belastingstelsel, teneinde in te spelen op de uitdagingen van voortdurende winstverschuiving en de digitale economie; betreurt het evenwel dat de uiterste termijn voor een akkoord, vastgesteld op eind 2020, niet is gehaald; erkent dat ondanks de vertragingen naar aanleiding van de COVID-19-pandemie op technisch niveau progressie is geboekt over de gepresenteerde voorstellen, en dringt erop aan snel (tegen medio 2021) tot overeenstemming te komen middels een inclusief onderhandelingsproces; roept de lidstaten op zich ook in andere internationale fora, zoals de VN, actief in te zetten voor belastingaangelegenheden;

15.  neemt nota van het feit dat de in het IF van de G20/OESO voorgestelde benadering met twee pijlers niet in “ring fencing” van de gedigitaliseerde economie resulteert, maar inzet op een alomvattende oplossing van de nieuwe uitdagingen die deze met zich meebrengt; neemt er kennis van de leden van het inclusief kader divergerende standpunten innamen; is evenwel van oordeel dat beide pijlers als complementair moeten worden beschouwd en tegen medio 2021 moeten worden aangenomen;

16.  benadrukt dat Pijler 2 gericht is op het aanpakken van de resterende BEPS-kwesties, met name door ervoor te zorgen dat grote multinationale ondernemingen, waaronder gedigitaliseerde ondernemingen, een minimaal effectief vennootschapsbelastingtarief betalen, ongeacht waar ze zijn gevestigd; verwelkomt het nieuwe momentum in de G20/OESO IF-onderhandelingen naar aanleiding van de recente voorstellen van de Amerikaanse regering betreffende een ‘robuuste stimulans voor landen om zich aan te sluiten bij een mondiaal akkoord houdende minimumbelastingregels wereldwijd’; stelt vast dat dergelijke voorstellen een verhoging inhouden van de minimumbelasting op Global Immangible Low Taxed Income (GILTI)) naar 21 % en een SHIELD (Stopping Harmful Inversions and Ending Low-tax Developments)-tarief dat gelijk zou zijn aan het GILTI-tarief in het geval geen mondiaal akkoord wordt bereikt over Pijler II(13); is van oordeel dat een effectief minimumtarief billijk moet zijn en vastgesteld moet worden op een niveau dat winstverschuiving ontmoedigt en schadelijke belastingconcurrentie vermijdt;

17.  verzoekt de Commissie en de Raad erop toe te zien dat in de toekomstige compromissen die in de IF-onderhandelingen van de G20/OESO worden gesloten rekening wordt gehouden met de belangen van de EU, en dat grotere complexiteit en meer bureaucratie voor kmo’s en burgers worden vermeden;

18.  verwelkomt de inspanningen van het secretariaat van de OESO om een oplossing te vinden voor de kwestie van de aanpassing van onze huidige internationale belastingregels aan een gemondialiseerde en gedigitaliseerde economie; verwelkomt het voorstel onder Pijler 1 betreffende een nieuwe belastingnexus en nieuwe belastingrechten, dat de mogelijkheid biedt om - ook in jurisdicties waar zij geen fysieke aanwezigheid hebben - belastingen te heffen op de economische activiteiten van multinationale ondernemingen; onderstreept dat in sterk gedigitaliseerde bedrijfsmodellen de interactie met gebruikers en consumenten in aanzienlijke mate bijdraagt aan het genereren van waarde, en dat daarmee bij het toekennen van belastingrechten derhalve rekening moet worden gehouden; merkt op dat sommige beleidsopties nog op mondiaal niveau moeten worden bepaald;

19.  erkent dat het zogenaamde ‘bedrag A’ tot een nieuw belastingrecht voor marktjurisdicties zou leiden; beklemtoont dat deze nieuwe belastingrechten zich moeten uitstrekken tot alle grote multinationale ondernemingen die mogelijkerwijs aan BEPS-praktijken doen, en in ieder geval tot geautomatiseerde digitale diensten en consumentgeoriënteerde ondernemingen, maar dat bijkomende en onnodige lasten voor kmo’s en duurdere dienstverlening voor consumenten moeten worden vermeden;

20.  verzoekt de lidstaten steun te geven aan een overeenkomst die ervoor zorgt dat voldoende winstbedragen worden herverdeeld over de marktjuridicties, en die verder gaat dan een onderscheid tussen routinematige en niet-routinematige winsten, hetgeen tot een uitsluitend kunstmatig onderscheid zou kunnen leiden;

21.  vindt het zorgwekkend dat een te complex systeem zelfs bijkomende mogelijkheden zou kunnen creëren om de nieuwe overeengekomen regels te omzeilen, en roept de OESO en de onderhandelende lidstaten op te werken aan een eenvoudige en werkbare oplossing; roept ertoe op rekening te houden met bevindingen met betrekking tot de administratieve impact van het BEPS-actieplan van de OESO/G20;

22.  beveelt aan dat de beleidsopties die de lidstaten in de onderhandelingen verdedigen tot minder complexiteit leiden; steunt derhalve vereenvoudigde administratieve processen voor multinationale ondernemingen die onder de nieuwe belastingrechten vallen, ook met het oog op verlichting van de uitvoeringslasten voor de lidstaten, rekening houdend met lidstaten die niet zijn betrokken bij fiscale regelingen die de concurrentie verstoren, zoals de zogenoemde belastingdouceurtjes; gelooft dat een herziening van het zakelijkheidsbeginsel op zijn plaats is;

23.  verzoekt de Commissie en de Raad de gesprekken met de nieuwe Amerikaanse regering over beleid inzake belastingheffing van de digitale economie te intensiveren en daarbij te streven naar het ten laatste in juni 2021 uitwerken van een gemeenschappelijke benadering in het kader van de onderhandelingen in het IF van de G20/OESO; is ingenomen met de recente verklaring van de nieuwe Amerikaanse regering dat opnieuw actief aan de OESO-onderhandelingen zal worden deelgenomen met het oog op het sluiten van een overeenkomst, en dat het “veilige haven”-concept zal worden losgelaten; verzoekt de Commissie zorgvuldig te bekijken wat de gevolgen zouden zijn van de nieuwe Amerikaanse voorstellen voor wijzigingen aan Pijler 1; verzoekt de lidstaten zich te verzetten tegen de door de “veilige haven”-clausule, die de hervormingsinspanningen serieus dreigt te ondermijnen; roept de Commissie op middels een eigen voorstel te blijven streven naar een oplossing voor de uitdagingen van een gedigitaliseerde economie mocht een “veilige haven”-clausule worden opgenomen in Pijler 1 van de hervorming; herinnert in dat verband aan het voorstel dat de Commissie reeds langer ter tafel brengt en dat zich op een aanmerkelijke digitale aanwezigheid richt;

24.  neemt nota van het voorstel voor een mechanisme voor het voorkomen en oplossen van geschillen, teneinde dubbele belasting te vermijden en de acceptatie van de nieuwe regels te vergroten; benadrukt het belang van een dergelijk mechanisme, met name voor de overgangsperiode totdat de nieuwe internationale belastingregels er zijn; onderstreept evenwel dat belastingzekerheid het best kan worden bereikt middels de vaststelling van eenvoudige, heldere en geharmoniseerde regels die verhinderen dat überhaupt geschillen ontstaan; benadrukt dat elk mechanisme voor het voorkomen en oplossen van geschillen geen nadeel mag opleveren voor ontwikkelingslanden;

25.  begrijpt dat schadelijke handelsgeschillen en vergeldingsmaatregelen, die potentieel negatieve gevolgen hebben voor andere economische sectoren, met een internationale overeenkomst vermeden zouden moeten worden;

26.  roept de Commissie op haar eigen effectbeoordeling inzake de effecten van Pijler 1 en Pijler 2 op de inning van inkomsten voor de lidstaten af te ronden en de Raad en het Parlement te informeren over haar bevindingen; vraagt de Commissie de lidstaten op basis van die effectbeoordeling te adviseren en te begeleiden bij het innemen van standpunten in de onderhandelingen die de belangen van de EU verdedigen;

27.  verzoekt alle lidstaten en de Commissie hun standpunten onderling te coördineren, teneinde met één stem te spreken;

Oproep tot onmiddellijke EU-actie

28.  betreurt dat doordat in oktober 2020 in het IF van de G20/OESO geen oplossing is bereikt de gedigitaliseerde economie nog langer minder belastingen zal betalen; benadrukt dat de COVID-19-pandemie met name gedigitaliseerde ondernemingen (en in het bijzonder die die hun activiteiten hebben kunnen uitbreiden) goed heeft gedaan, terwijl veel andere bedrijven, in concreto kmo’s, eronder hebben geleden, en dat de pandemie de transitie naar een gedigitaliseerde economie in een stroomversnelling heeft gebracht, waardoor multilaterale oplossingen voor het hervormen van het bestaande belastingstelsel nog belangrijker zijn geworden, teneinde te komen tot een situatie waarin de gedigitaliseerde economie een billijke bijdrage levert;

29.  benadrukt dat regeringen ongekende middelen moeten innen om te herstellen van de COVID-19-crisis en dat het aanboren van inkomsten uit onderbelaste sectoren een bijdrage kan leveren aan het financieren van het herstel;

30.  is van oordeel dat belastinguitdagingen in verband met de gedigitaliseerde economie een mondiale kwestie zijn en dat zo snel mogelijk tot overeenstemming moet worden gekomen op het niveau van de lidstaten van de G20/OESO om internationale coördinatie mogelijk te maken is van oordeel dat een ambitieuze en geharmoniseerde internationale oplossing de voorkeur geniet boven een lappendeken van nationale of regionale digitale belastingen met de bijbehorende potentiële risico’s, en veel waarschijnlijker op unanieme steun in de Raad zal kunnen rekenen;

31.  hamert er dan ook op dat de EU, los van de vooruitgang in de onderhandelingen in het IF van de G20/OESO, een plan-B moet hebben en voorbereid moet zijn om ten laatste eind 2021 haar eigen voorstel voor het belasten van de digitale economie te implementeren, zeker aangezien de voorstellen van de OESO slechts een klein deel van het bedrijfsleven betreffen en wellicht ontoereikend zullen zijn; verzoekt de Commissie het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 betreffende samenwerking op het gebied van begrotingszaken te eerbiedigen door uiterlijk in juni 2021 haar voorstellen voor een digitale heffing te presenteren, en in te spelen op compatibiliteit ervan met de hervorming in het kader van het IF van de G20/OESO, indien daar overeenstemming over wordt bereikt; beveelt aan dat de Commissie uiterlijk medio -2021 een routekaart voorlegt, rekening houdend met verschillende scenario’s, in het bijzonder met en zonder overeenstemming op het niveau van de OESO;

32.  verzoekt de Commissie in het bijzonder na te denken over de invoering, als een eerste noodzakelijke stap, van een tijdelijke digitaledienstenbelasting op het niveau van de EU; beklemtoont dat indien in het IF van de OESO/G20 een internationaal akkoord wordt bereikt deze Europese oplossingen daaraan moeten worden aangepast; herinnert eraan dat een digitaledienstenbelasting op het niveau van de EU uitsluitend een tijdelijke eerste stap kan zijn;

33.  vraagt de EU het toekomstige resultaat (een overeenkomst) van de internationale onderhandelingen op geharmoniseerde wijze ten uitvoer te leggen, en nodigt de Commissie uit daartoe een voorstel te presenteren;

34.  wijst erop dat als de OESO-onderhandelingen op niets uitlopen, dit zal leiden tot verdere versnippering op het gebied van digitale belastingen, hetgeen ook schadelijk kan zijn voor Europese bedrijven die hun bedrijfsmodel willen uitbreiden naar andere markten; geeft nogmaals aan dat het belangrijk is op het niveau van de OESO tot overeenstemming te komen, teneinde potentiële handelsoorlogen te voorkomen; beklemtoont dat belastingen weliswaar een nationale bevoegdheid zijn, maar dat tegelijkertijd voor intensieve coördinatie moet worden gezorgd;

35.  onderstreept dat Europese digitale ondernemingen die in een lidstaat van de EU gevestigd zijn en in de EU vennootschapsbelasting betalen een nadelige positie innemen ten opzichte van buitenlandse ondernemingen zonder ‘fysieke’aanwezigheid’ in een lidstaat, die op basis van dat feit - en zelfs wanneer ze Europese gebruikers hebben - het betalen van vennootschapsbelasting in de EU kunnen ontlopen; onderstreept dat een “level playing field” tot stand moet worden gebracht voor aanbieders van traditionele diensten en van geautomatiseerde gedigitaliseerde diensten, alsook voor consumentgerichte bedrijven in de EU, door ervoor te zorgen dat de laatsten (met een billijk tarief) belast worden op de plaats waar ze winst maken;

36.  benadrukt dat een onnodige stijging van de nalevingskosten als gevolg van een digitaledienstenbelasting op EU-niveau moet worden vermeden, en dat zo’n belasting gekoppeld moet zijn aan heldere definities en transparante bepalingen die eenvoudig nageleefd en gehandhaafd kunnen worden, en regelgevings- en rechtszekerheid moet bevorderen;

37.  dringt aan op de invoering van proportionele regelgeving om te vermijden dat kmo’s, startende ondernemingen en bedrijven die in het proces van digitalisering van hun activiteiten zitten, worden ondermijnd; onderstreept dat het belastingbeleid in dit verband één van de instrumenten kan zijn voor het vergroten van het concurrentievermogen van de interne markt; benadrukt dat er behoefte is aan een groeivriendelijk fiscaal beleid, gericht op versterking van het internationale concurrentievermogen van de interne markt;

38.  benadrukt dat de bestaande regels inzake het vermijden van dubbele belasting moeten worden herzien om ervoor te zorgen dat alle winsten die naar buiten de EU worden overgeheveld, worden belast;

39.  stelt vast dat sommige lidstaten het belasten van grote, sterk gedigitaliseerde ondernemingen als prioritair beschouwen en derhalve op nationaal niveau een digitaledienstenbelasting ingevoerd hebben; stelt vast dat deze nationale digitaledienstenbelastingen van invloed zijn op de internationale handel en de onderhandelingen; geeft bovendien aan dat het introduceren van nationale oplossingen het risico met zich mee kan brengen van versnippering en fiscale onzekerheid op de interne markt; onderstreept dat de toename van nationale maatregelen het vinden van een gecoördineerde Europese oplossing des te urgenter maakt; geeft eens te meer aan dat deze nationale maatregelen uitgefaseerd moeten worden indien er een effectieve multilaterale oplossing is;

40.  herinnert eraan dat belastingen in eerste instantie weliswaar een nationale bevoegdheid zijn, maar dat de lidstaten deze zo veel mogelijk moeten waarnemen met inachtneming van de gemeenschappelijke beginselen van het EU-recht, teneinde voor coherentie tussen nationale kaders te zorgen, resulterend in billijke concurrentie en behoud van de algehele samenhang tussen de belastingbeginselen van de EU;

41.  stelt vast dat de Raad over geen enkel van de gerelateerde voorstellen van de Commissie, te weten de digitaledienstenbelasting, de aanmerkelijke digitale aanwezigheid, of de CCTB en de CCCTB, overeenstemming heeft bereikt; verzoekt de lidstaten hun standpunten ten aanzien van de voorstellen in kwestie nog eens tegen het licht te houden mochten de onderhandelingen op het niveau van de OESO mislukken, met name in het licht van de ongekende situatie naar aanleiding van de COVID-19-crisis, of te overwegen deze te integreren in een potentiële toekomstige tenuitvoerlegging van OESO-akkoorden, en, indien unanimiteit niet haalbaar is, te kijken naar alle opties waarin de Verdragen voorzien;

42.  roept de lidstaten op binnen de Raad opnieuw een politieke dialoog op hoog niveau aan te gaan en te werken aan een besluit met betrekking tot een digitaledienstenbelasting binnen de interne markt, ongeacht de uitkomst van de internationale onderhandelingen; verzoekt de Raad progressie te boeken met betrekking tot wetgevingsdossiers waarvoor het Parlement het licht reeds op groen heeft gezet, en zich daarmee te houden aan het beginsel van oprechte samenwerking tussen de EU-instellingen;

43.  is ingenomen met de aanvangseffectbeoordeling van de Commissie betreffende een digitale heffing van 14 januari 2021; stelt vast dat digitalisering de productiviteit en het consumentenwelzijn kan vergroten, maar dat het tegelijkertijd van het allergrootste belang is dat grote, sterk gedigitaliseerde ondernemingen een billijke bijdrage aan de samenleving leveren; verzoekt de Commissie zorgvuldig te beoordelen hoe de reikwijdte, definitie en segmentering van digitale activiteiten, transacties, diensten en/of ondernemingen aansluiten bij de internationale inspanningen om tot een mondiale oplossing te komen;

44.  neemt kennis van de drie in de aanvangseffectbeoordeling vermelde beleidsopties, waaronder:

45.  dringt aan op een gedetailleerde beoordeling van de impact van elk van deze opties op zowel de digitale agenda van de EU als de interne markt, alsook van alle mogelijke handelsgeschillen en vergeldingsmaatregelen van andere economische actoren, en van eventuele ‘spill-over’-effecten naar andere economische sectoren;

46.  vindt dat het Parlement een prominentere rol moet krijgen in de wetgevingsprocedures ten aanzien van belastingen; verzoekt de Commissie alle door de Verdragen geboden mogelijkheden te onderzoeken; neemt in dit verband nota van het voorstel van de Commissie, in haar mededeling “Naar een meer efficiënte en democratische besluitvorming in het fiscale beleid van de EU” van 15 januari 2019, voor een routekaart in de richting van meerderheidsstemmingen;

Een digitale heffing als een nieuwe bron van eigen middelen voor de EU

47.  is ingenomen met het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 (IIA) tussen het Parlement, de Raad en de Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van een pakket nieuwe eigen middelen(14), in overeenstemming met het universaliteitsbeginsel, en herinnert aan de juridisch bindende toezegging van de Commissie om uiterlijk in juni 2021 een wetgevingsvoorstel in te dienen inzake een digitale EU-heffing als eigen middel; benadrukt de juridisch bindende toezegging van het Parlement, de Raad en de Commissie om onverwijld de in de routekaart uiteengezette stappen te volgen, met het oog op de invoering van de heffing uiterlijk op 1 januari 2023;

48.  herinnert eraan dat het Parlement in een reeks verslagen en resoluties met een grote meerderheid opnieuw zijn toezegging heeft bevestigd om een digitale EU-heffing in te voeren als eigen middel(15);

49.  benadrukt dat het IIA, met inbegrip van de routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen, de Raad, het Parlement en de Commissie ertoe verplicht om onomkeerbare vorderingen te maken met een digitale heffing van de EU, die in haar geheel als eigen middel en als stabiele langetermijninkomstenbron in de langetermijnbegroting van de EU zal worden opgenomen; onderstreept dat, ongeacht of de basisregels op het niveau van de OESO of op EU-niveau worden vastgesteld, inkomsten uit digitale belasting in de lidstaten een eigen middel kunnen en moeten worden; is van mening dat dezelfde aanpak ook moet worden gehanteerd voor alle andere inkomsten die worden gegenereerd door een overeenkomst op OESO-niveau;

50.  is van mening dat de ontvangsten van de Europese digitale heffing niet los kunnen worden gezien van de open grenzen van de eengemaakte markt en de “digitale unie” en daarom een zeer geschikte en echte basis zouden vormen voor eigen middelen van de EU; wijst erop dat het toewijzen van die nieuwe stroom van overheidsinkomsten aan de EU-begroting zou bijdragen aan een oplossing voor verscheidene problematische vraagstukken die verband houden met fiscale gelijkwaardigheid en fiscale samenhang;

51.  pleit ervoor het belastingstelsel en de regels voor de uitvoering ervan zodanig te ontwerpen dat ze het risico dat economische lasten worden afgewenteld op EU-burgers en -consumenten, tot een minimum beperken; is ervan overtuigd dat het aanmerken van de opbrengsten van de digitale belasting als eigen middel voor de EU-begroting zou helpen om dergelijke kosten op een eerlijke manier over de lidstaten te verspreiden en te herverdelen;

52.  herinnert eraan dat, overeenkomstig het universaliteitsbeginsel, op een digitale EU-heffing en/of OESO-regels gebaseerde eigen middelen officieel niet mogen worden geoormerkt als uitgaven in het kader van specifieke programma’s of fondsen; herinnert eraan dat zij samen met andere nieuwe eigen middelen algemene inkomsten vormen waarvan het totale bedrag ten minste de kosten van de terugbetalingen in het kader van het herstelinstrument Next Generation EU moet dekken; herinnert eraan dat alle inkomsten uit nieuwe eigen middelen die de werkelijke behoefte aan terugbetalingen overstijgen, naar de EU-begroting blijven terugvloeien als algemene ontvangsten;

53.  herinnert eraan dat de instellingen, zoals vermeld in punt G van bijlage II bij het IIA, erkennen dat de invoering van een pakket nieuwe eigen middelen de adequate financiering van de uitgaven van de Unie binnen het MFK moet ondersteunen;

54.  blijft erbij dat de inkomsten van de digitale heffing van de EU deel zullen uitmaken van een pakket nieuwe eigen middelen waarvan de opbrengsten minstens zullen volstaan om, via de begroting van de EU, de toekomstige terugbetalingskosten (hoofdsom en rente) die voortvloeien uit de subsidiecomponent van het EU-herstelinstrument te dekken (die naar verwachting tussen 2028 en 2058 gemiddeld circa 15 miljard EUR per jaar en maximaal 29,25 miljard EUR per jaar zullen bedragen), waarbij een vermindering van de uitgaven voor EU-programma’s wordt vermeden; merkt op dat de inkomsten worden geraamd op enkele miljarden tot enkele tientallen miljarden euro’s, afhankelijk van een scala aan factoren zoals de precieze vaststelling van de belastinggrondslag, de belastbare entiteit, de plaats van belastingheffing, de berekening van de belasting en het belastingtarief, alsmede de economische groeipercentages in de betrokken sectoren;

55.  onderstreept dat de invoering van een pakket nieuwe eigen middelen, zoals voorzien in de routekaart van het IIA, met inbegrip van de digitale heffing van de EU, de financiële autonomie van de EU zal vergroten en haar in staat zal stellen om te voldoen aan de verwachtingen van de EU-burgers ten aanzien van de strategische beleidsdoelstellingen van de EU, zoals een eerlijke en sterke Europese eengemaakte markt, de Europese Green Deal op basis van de rechtvaardige transitie, de Europese pijler van sociale rechten en de digitale transformatie, alsook het creëren van Europese meerwaarde met grote efficiëntiewinst ten opzichte van nationale bestedingen;

56.  herinnert eraan dat de ontvangsten uit de digitale heffing van de EU moeten bijdragen aan de terugbetaling in het kader van het herstelinstrument en aan de financiering van uitgaven voor programma’s en fondsen van de Unie; herhaalt in dit verband dat elk deel van de opbrengsten uit digitale heffingen dat door de lidstaten wordt ingehouden, strikt evenredig moet zijn aan de door hen gemaakte inningskosten en de EU-begroting niet onnodig mag benadelen;

57.  dringt er bij de Commissie op aan rekening te houden met het standpunt van het Parlement bij de voorbereiding van de wetgevingsvoorstellen voor een digitale heffing van de EU als eigen middel en het herziene eigenmiddelenbesluit, en verzoekt de Raad het voorstel snel goed te keuren in overeenstemming met de routekaart; moedigt de instellingen aan snel en constructief deel te nemen aan de “regelmatige dialoog” waarin de overeengekomen routekaart eigen middelen voorziet; dringt er bij de Europese Raad op aan een resolute voortrekkersrol voor de EU in het wereldwijde streven naar eerlijker belastingheffing te bekrachtigen door snel en vastberaden stappen te zetten in de richting van de invoering van een digitale heffing als eigen middel in de loop van 2021; verwelkomt in dit verband de verklaring van de leden van de Europese Raad van 25 maart 2021 waarin zij aangeven toegewijd te zijn aan dit streven;

o
o   o

58.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1) https://www.consilium.europa.eu/media/45915/021020-euco-final-conclusions-nl.pdf (2) https://www.consilium.europa.eu/media/45128/210720-euco-final-conclusions-nl.pdf (3) https://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-13350-2020-INIT/nl/pdf (4) Voorstel van 25 oktober 2016 voor een richtlijn van de Raad betreffende een gemeenschappelijke heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCTB) COM(2016)0685, en het voorstel van 25 oktober 2016 voor een richtlijn van de Raad betreffende een gemeenschappelijke geconsolideerde heffingsgrondslag voor de vennootschapsbelasting (CCCTB) COM(2016)0683. (5) Het pakket bestaat uit de mededeling van de Commissie van 21 maart 2018 getiteld “Tijd om een moderne, eerlijke en efficiënte standaard voor de belastingheffing van de digitale economie vast te stellen” (COM(2018)0146), het voorstel van 21 maart 2018 voor een richtlijn van de Raad tot vaststelling van regels betreffende de vennootschapsbelasting op een aanmerkelijke digitale aanwezigheid (COM(2018)0147), het voorstel van 21 maart 2018 voor een richtlijn van de Raad betreffende het gemeenschappelijke stelsel van een digitaledienstenbelasting op inkomsten uit de levering van bepaalde digitale diensten (COM(2018)0148), en de aanbeveling van de Commissie van 21 maart 2018 betreffende de vennootschapsbelasting op een aanmerkelijke digitale aanwezigheid (C(2018)1650). (6) PB C 366 van 27.10.2017, blz. 51. (7) PB C 101 van 16.3.2018, blz. 79. (8) PB C 369 van 11.10.2018, blz. 123. (9) PB C 108 van 26.3.2021, blz. 8. (10) De gezamenlijke follow-up van 16 maart 2016 betreffende meer transparantie, coördinatie en convergentie van het vennootschapsbelastingbeleid in de Unie en TAXE-resoluties, de follow-up van 16 november 2016 betreffende de TAXE 2-resolutie, de follow-up van april 2018 van de PANA-aanbeveling, en de follow-up van 27 augustus 2019 betreffende de TAX3-resolutie. (11) Hadzhieva, E., “Impact of Digitalisation on International Tax Matters: Challenges and Remedies”, Europees Parlement, Directoraat-Generaal Intern Beleid, Beleidsondersteunende afdeling A - Economische Zaken, Wetenschapsbeleid en Levenskwaliteit, februari 2019. (12) Aangenomen teksten: P9_TA(2019)0102. (13) The Made In America Tax Plan, 2021, US Department of the Treasury, blz. 12. (14) PB L 433I van 22.12.2020, blz. 28 (15) Met name zijn resoluties van 14 maart 2018 over de hervorming van het stelsel van eigen middelen van de Europese Unie (PB C 162 van 10.5.2019, blz. 71), van 14 november 2018 getiteld “Tussentijds verslag over het meerjarig financieel kader voor de jaren 2021-2027 – Standpunt van het Parlement met betrekking tot een akkoord” (PB C 363 van 28.10.2020, blz. 179), en van 10 oktober 2019 over het meerjarig financieel kader en eigen middelen: tijd om de verwachtingen van de burger in te lossen” (aangenomen teksten, P9_TA(2019)0032), van 15 mei 2020 over het nieuwe meerjarig financieel kader, eigen middelen en het herstelplan (aangenomen teksten, P9_TA(2020)0124), en van 23 juli 2020 over de conclusies van de buitengewone bijeenkomst van de Europese Raad van 17-21 juli 2020 (aangenomen teksten P9_TA(2020)0206), en zijn wetgevingsresoluties van 16 september 2020 over het ontwerp van besluit van de Raad betreffende het stelsel van eigen middelen van de Europese Unie (aangenomen teksten, P9_TA(2020)0220).

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de moord op Daphne Caruana Galizia en de rechtsstaat in Malta (2021/2611(RSP))

P9_TA(2021)0148 B9-0219/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de artikelen 2, 4, 5, 6, 7, 9 en 10 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU),

–  gezien artikel 20 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de artikelen 6, 7, 8, 10, 11, 12 en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het “Handvest”),

–  gezien zijn resoluties van 15 november 2017(1), 28 maart 2019(2) en 16 december 2019(3) over de rechtsstaat in Malta,

–  gezien de hoorzittingen, gedachtewisselingen en delegatiebezoeken die de Groep voor toezicht op de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken sinds 15 november 2017 heeft gehouden,

–  gezien de briefwisseling tussen de voorzitter van de Groep voor toezicht op de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten, en de premier van Malta, in het kader waarvan de meest recente brief dateert van april 2021,

–  gezien Resolutie 2293 (2019) van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa van 26 juni 2019, getiteld “De moord op Daphne Caruana Galizia en de rechtsstaat in Malta en daarbuiten – ervoor zorgen dat de hele waarheid boven water komt”,

–  gezien het verslag over de follow-up van Resolutie 2293 (2019) van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, dat op 8 december 2020 is goedgekeurd door de Commissie juridische zaken en rechten van de mens van de Parlementaire Vergadering,

–  gezien het advies van de Commissie van Venetië van 8 oktober 2020 inzake tien wetten en wetsvoorstellen ter uitvoering van de wetgevingsvoorstellen die in advies CDL‑AD(2020)006 zijn vervat,

–  gezien het verslag van de Commissie over de rechtsstaat 2020,

–  gezien het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 20 april 2021, Repubblika v Il-Prim Ministru(4),

–  gezien artikel 132, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de Europese Unie berust op waarden als eerbiediging van de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, waaronder de rechten van personen die tot minderheden behoren; overwegende dat deze waarden universeel zijn en door alle lidstaten gedragen worden;

B.  overwegende dat eerbiediging van de rechtsstaat, de democratie, mensenrechten, fundamentele vrijheden en de in de EU-Verdragen en internationale mensenrechteninstrumenten vervatte waarden en beginselen verplichtingen zijn die rusten op de Unie en haar lidstaten, en nagekomen dienen te worden; overwegende dat de Unie ingevolge de artikelen 2, 3, lid 1, en 7, VEU tot optreden kan overgaan ter bescherming van de gemeenschappelijke waarden waarop zij berust;

C.  overwegende dat het Handvest deel uitmaakt van het primaire EU-recht; overwegende dat de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid en pluriformiteit van de media zijn vastgelegd in artikel 11 van het Handvest en artikel 10 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (EVRM);

D.  overwegende dat de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht is vastgelegd in artikel 19, lid 1, VEU, artikel 47 van het Handvest en artikel 6 van het EVRM, en dat zij een essentiële vereiste is van het democratische beginsel van de scheiding der machten;

E.  overwegende dat de stelselmatige weigering van één lidstaat om de fundamentele waarden van de Europese Unie en de Verdragen waartoe hij uit vrije wil is toegetreden, te eerbiedigen, gevolgen heeft voor de EU als geheel;

F.  overwegende dat Daphne Caruana Galizia, een Maltese onderzoeksjournaliste en blogster gespecialiseerd in corruptiebestrijding, op 16 oktober 2017 is vermoord met een autobom; overwegende dat zij het doelwit was van intimidatie en talrijke bedreigingen in de vorm van dreigtelefoons, -brieven en -berichten, dat haar huis in brand werd gestoken en dat haar hond werd vermoord; overwegende dat de huurmoordenaar bekentenissen heeft afgelegd en op 16 maart 2021 in de rechtbank heeft verklaard dat er twee jaar voor de moord op Daphne Caruana Galizia al een ander complot bestond om haar met een AK-47-geweer te vermoorden;

G.  overwegende dat het onderzoek naar de moord onder leiding van de Maltese autoriteiten, bijgestaan door Europol, tot dusver heeft geleid tot de identificatie en voorgeleiding van en de lopende rechtszaak tegen verscheidene verdachten en één potentiële opdrachtgever van de moord, namelijk de eigenaar van het in Dubai gevestigde bedrijf 17 Black Ltd., een voormalig lid van de raad van bestuur van ElectroGas Malta Ltd.; overwegende dat ook het Federal Bureau of Investigation (FBI) bij het onderzoek betrokken was;

H.  overwegende dat een van de vermeende medeplichtigen en bepaalde opnames die tijdens de gerechtelijke procedure aan bod kwamen, erop wijzen dat de voormalige stafchef van de premier van Malta betrokken was bij de opdracht tot de planning, financiering van en/of poging tot verhulling van de moord;

I.  overwegende dat de voormalige stafchef van de premier op 26 november 2019 ontslag heeft genomen, nadat hij door de politie werd verhoord in verband met de moord op Daphne Caruana Galizia; overwegende dat hij op 20 maart 2021 samen met verscheidene van zijn zakenpartners is gearresteerd en beschuldigd van witwaspraktijken, fraude, corruptie en vervalsing, in het kader van een andere zaak, die door Daphne Caruana Galizia werd onderzocht; overwegende dat hij op 5 april 2021 op borgtocht is vrijgelaten uit voorlopige hechtenis;

J.  overwegende dat de toenmalige minister van Toerisme van Malta, de voormalige minister van Energie, op 26 november 2019 ontslag heeft genomen; overwegende dat een consortium van onderzoeksjournalisten een gedetailleerd verslag heeft gepubliceerd over de zakelijke banden tussen een Chinese familie en de voormalige minister van Energie, alsook de stafchef van de voormalige premier(5); overwegende dat deze Chinese familie een centrale rol zou hebben gespeeld bij de onderhandelingen over een investering ter waarde van 380 miljoen EUR door het Chinese staatsbedrijf Shanghai Electric Power in het Maltese staatsbedrijf Enemalta, en ook eigenaar zou zijn van de bedrijven Dow’s Media Company en Macbridge; overwegende dat dit laatste bedrijf tot 2 miljoen USD wilde betalen aan ondernemingen in Panama die onder zeggenschap staan van de voormalige minister van Energie en de stafchef van de voormalige premier; overwegende dat het onderzoek naar deze zakelijke transacties centraal stond in het werk van Daphne Caruana Galizia toen zij werd vermoord;

K.  overwegende dat eind 2019 een openbaar onafhankelijk onderzoek is gestart naar de moord op Daphne Caruana Galizia, en dat dit nog steeds loopt;

L.  overwegende dat een van de verdachten in de lopende rechtszaak over de moord op Daphne Caruana Galizia presidentiële gratie heeft gekregen voor zijn betrokkenheid in een andere zaak, en onder ede heeft getuigd; overwegende dat hij heeft verklaard dat de voormalige minister van Economische Zaken mogelijk betrokken is geweest bij een complot om een journalist om het leven te brengen, en dat een zittende minister betrokken was bij een groot misdrijf, wat speculatie deed ontstaan over een poging tot overval op het hoofdkantoor van de HSBC-bank in Qormi in 2010, die eindigde in een vuurgevecht met de politie;

M.  overwegende dat de voormalige staatssecretaris voor Burgerrechten en Hervormingen in het Maltese ministerie van Justitie, Gelijkheid en Bestuur geld zou hebben aanvaard van de persoon die ervan beschuldigd wordt de opdrachtgever te zijn van de moord op Daphne Caruana Galizia, nadat zij beweerde te hebben opgetreden als makelaar bij een geplande verkoop van onroerend goed in 2019; overwegende dat deze verkoop nooit heeft plaatsgevonden;

N.  overwegende dat er nog steeds ernstige bezorgdheid bestaat over de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad in Malta, zoals uiteengezet in het verslag van de Commissie over de rechtsstaat 2020; overwegende dat de bestaande normen inzake preventie, onderzoek en vervolging duidelijk ontoereikend zijn; overwegende dat dit het vertrouwen van de burgers in de openbare instellingen dreigt te ondermijnen, en leidt tot een gevaarlijke onderlinge verwevenheid tussen criminele groepen en de overheid; overwegende dat georganiseerde misdaad in de eerste plaats mogelijk wordt gemaakt door corruptie; overwegende dat er een structureel hervormingsproject van start is gegaan om lacunes aan te pakken en het institutionele kader voor corruptiebestrijding te versterken, met inbegrip van rechtshandhaving en vervolging;

O.  overwegende dat journalisten, vooral maar niet uitsluitend onderzoeksjournalisten, steeds vaker het slachtoffer zijn van zogenaamde “strategische rechtszaken tegen publieke participatie” (SLAPP), die enkel tot doel hebben hun activiteiten tegen te werken, publieke controle te vermijden, en te voorkomen dat autoriteiten ter verantwoording worden geroepen, wat een remmend effect heeft op de mediavrijheid; overwegende dat de tegoeden van Daphne Caruana Galizia ten tijde van haar moord waren bevroren op grond van voorlopige gerechtelijke bevelen, en dat vier aanklachten tegen laster tegen haar waren aangespannen door de voormalige Maltese minister van Economische Zaken en zijn adviseur; overwegende dat deze zaken deel uitmaakten van de 42 civiele aanklachten die op het moment van haar dood tegen haar liepen, waaronder één aangespannen door de toenmalige premier, twee door de toenmalige minister van Toerisme, en twee door de toenmalige stafchef van de premier;

1.  is ernstig bezorgd over de meest recente ontdekkingen in het onderzoek naar de moord op Daphne Caruana Galizia, met name de mogelijke betrokkenheid van ministers in de regering en politiek benoemde personen; erkent de vooruitgang die is geboekt in het onderzoek naar de moord; herhaalt echter dat de recente onthullingen vragen doen rijzen over deze zaak en aanverwante onderzoeken;

2.  dringt er bij de Maltese regering op aan alle nodige middelen in te zetten om niet alleen degenen die bij de moord op Daphne Caruana Galizia betrokken waren, voor de rechter te brengen, maar ook degenen die betrokken zijn bij alle andere zaken die momenteel worden onderzocht of gemeld en die zij voor haar dood aan het licht had gebracht; is van mening dat het werk van Daphne Caruana Galizia essentieel is geweest om de corruptie op Malta aan het licht te brengen, en dat de recente ontwikkelingen in aanverwante onderzoeken bevestigen dat onafhankelijke media en een actief maatschappelijk middenveld van fundamenteel belang zijn als pijlers van justitie, democratie en de rechtsstaat;

3.  pleit nogmaals voor de volledige en voortdurende betrokkenheid van Europol bij alle aspecten van het moordonderzoek en bij alle daaraan gerelateerde onderzoeken; dringt erop aan dat de betrokkenheid van Europol wordt vergroot naarmate deze resultaten oplevert;

4.  is ingenomen met de voortzetting van het openbare onafhankelijke onderzoek naar de moord op Daphne Caruana Galizia; verzoekt de regering en de bevoegde autoriteiten van Malta alle aanbevelingen die uit het onderzoek naar voren komen volledig ten uitvoer te leggen;

5.  vindt het zorgwekkend dat meermaals presidentiële gratie is aangeboden en verleend in het kader van het proces naar aanleiding van de moord; benadrukt dat getuigenissen over andere misdrijven zeer zorgvuldig moeten worden beoordeeld, en niet mogen worden ingezet om volledige gerechtigheid voor moord te omzeilen; stelt echter vast dat presidentiële gratie en een onderhandelde bekentenis twee elementen waren die in november 2019 hebben geleid tot de arrestatie van één persoon die ervan verdacht wordt opdracht tot de moord te hebben gegeven;

6.  erkent de vooruitgang die, zij het met grote vertraging, is geboekt in bepaalde onderzoeken naar gerelateerde gevallen van witwassen en corruptie, met name met betrekking tot de voormalige stafchef van de premier; benadrukt echter dat de meest recente getuigenissen en onthullingen nieuwe verdachte feiten en mogelijk strafbare feiten aan het licht hebben gebracht, en roept de Maltese autoriteiten daarom op ook in dat verband onverwijld onderzoeken in te stellen en deze vooruit te helpen, met inbegrip van eventuele pogingen van overheidsfunctionarissen om bewijzen te verbergen en het onderzoeken en rechtszaken te belemmeren;

7.  is van oordeel dat alle beschuldigingen van corruptie en fraude, met name in hoge politieke kringen, moeten worden onderzocht en vervolgd met passende zorgvuldigheid en op het passende niveau, ook wanneer mogelijk buitenlandse actoren betrokken zijn; vraagt zich of het passend is dat de beschuldigingen tegen de voormalige staatssecretaris voor Burgerrechten en Hervormingen enkel worden onderzocht door de commissaris voor Normen in het Openbaar Bestuur;

8.  herhaalt dat de Maltese regering de bestrijding van georganiseerde misdaad, corruptie en intimidatie van journalisten als een absolute prioriteit moet beschouwen;

9.  erkent dat het Hof van Justitie van de EU in zijn arrest van 20 april 2021 heeft vastgesteld dat bij de Maltese constitutionele hervorming van 2016 ingevoerde hervormingen inzake de benoeming van leden van de rechterlijke macht de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht hebben versterkt en derhalve in overeenstemming waren met het EU-recht;

10.  betreurt ten zeerste dat de ontwikkelingen op Malta in de loop der jaren hebben geleid tot ernstige en aanhoudende bedreigingen voor de rechtsstaat, de democratie en de grondrechten, met inbegrip van vragen over de mediavrijheid, de onafhankelijkheid van de wetshandhaving en de rechterlijke macht ten opzichte van politieke inmenging, en de vrijheid van vreedzame vergadering; is van oordeel dat de grondwettelijke waarborgen met betrekking tot de scheiding der machten verder moeten worden versterkt; merkt op dat de Maltese regering na de tenuitvoerlegging van een aantal aanbevelingen van de Commissie, de Raad van Europa en de Commissie van Venetië vooruitgang heeft geboekt op het gebied van de rechtsstaat; moedigt de Maltese regering aan de inspanningen ter versterking van haar instellingen voort te zetten;

11.  is ernstig bezorgd over bepaalde bevindingen van de Commissie in haar verslag over de rechtsstaat 2020 met betrekking tot Malta, met name de “diepe corruptiepatronen”; is niettemin ingenomen met het feit dat een begin is gemaakt met de structurele hervormingen; herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om gebruik te maken van alle instrumenten en procedures waarover zij beschikt om te zorgen voor volledige naleving van het EU-recht met betrekking tot de efficiënte werking van rechtsstelsels, de bestrijding van het witwassen van geld, bankentoezicht, openbare aanbestedingen, en stadsplanning en -ontwikkeling;

12.  herhaalt zijn oproep aan de Maltese autoriteiten om alle openstaande aanbevelingen van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, de Commissie van Venetië, de Groep van Staten tegen Corruptie (GRECO) en het Comité van deskundigen inzake de evaluatie van maatregelen ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (Moneyval) volledig ten uitvoer te leggen; is van mening dat de aanbevelingen met betrekking tot het nationale parlement en de parlementsleden, en de gevolgen van uitspraken van het Grondwettelijk Hof en de gespecialiseerde rechtbanken naar behoren ten uitvoer moeten worden gelegd; verzoekt de Maltese autoriteiten de Commissie van Venetië om advies te verzoeken inzake de naleving van haar aanbevelingen; behoudt zich het recht voor om zelf een dergelijk verzoek in te dienen, overeenkomstig artikel 3, lid 2, van de statuten van de Commissie van Venetië en punt 28 van het memorandum van overeenstemming tussen de Raad van Europa en de Europese Unie;

13.  erkent dat de moord op Daphne Caruana Galizia aanleiding heeft gegeven tot hervormingen om de bescherming van journalisten te verbeteren en de mediavrijheid te verdedigen; benadrukt echter dat de Maltese autoriteiten verdere concrete stappen moeten ondernemen, en wetgevings- en beleidsmaatregelen voor de lange termijn moeten vaststellen om een bevorderlijk klimaat te creëren voor kritische, onafhankelijke journalistiek op Malta en voor verantwoordingsplicht van politici en ambtenaren, in het bijzonder met betrekking tot het voorkomen en bestraffen van bedreigingen, intimidatie, pesterijen en de ontmenselijking van journalisten, in het openbaar of online; verzoekt de Maltese regering aandacht te besteden aan de bestaande zorgen in verband met de mediavrijheid en de onafhankelijkheid van de mediaregulatoren van publieke en private media ten opzichte van politieke inmenging en de toename van haatzaaiende uitlatingen op sociale media;

14.  is ernstig bezorgd over de schadelijke gevolgen van burgerschaps- en verblijfsregelingen voor de integriteit van het EU-burgerschap; herinnert aan de recente onthullingen over de soepele interpretatie van verblijfsvoorwaarden voor naturalisatie, alsook over de rol van tussenpersonen en de betrokkenheid van ambtenaren; herinnert zijn oproep aan de Maltese autoriteiten om transparantie te waarborgen en de burgerschaps- en verblijfsregelingen voor investeerders te beëindigen in plaats van deze te wijzigen; verzoekt de Commissie zo spoedig mogelijk haar met redenen omkleed advies uit te brengen in de betreffende inbreukprocedure;

15.  merkt op dat de bescherming van onderzoeksjournalisten en klokkenluiders van cruciaal belang is voor de samenleving; wijst op de belangrijke rol van internationale en Maltese maatschappelijke organisaties en journalisten bij de voorzetting van het onderzoek van Daphne Caruana Galizia; vraagt de Maltese autoriteiten de bescherming van de persoonlijke veiligheid, het levensonderhoud en daarmee de onafhankelijkheid van journalisten en klokkenluiders te allen tijde en koste wat het kost te waarborgen; verzoekt de Maltese autoriteiten Richtlijn (EU) 2019/1937(6) snel ten uitvoer te leggen;

16.  verzoekt de Commissie EU-wetgeving tegen SLAPP voor te stellen om journalisten te beschermen tegen vexatoire rechtszaken; verzoekt de Maltese autoriteiten intussen nationale wetgeving inzake SLAPP ten uitvoer te leggen; benadrukt dat onderzoeksjournalistiek, in het kader van de bestrijding van corruptie en wanbestuur, specifieke aandacht en financiële of fiscale steun dient te krijgen als instrument in dienst van het openbaar belang; onderstreept de noodzaak van snellereactiemechanismen voor schendingen van de pers- en mediavrijheid, alsook van het grensoverschrijdend fonds voor onderzoeksjournalistiek;

17.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Commissie, de Raad, de regeringen en parlementen van de lidstaten, de Raad van Europa en de president van de Republiek Malta.

(1) PB C 356 van 4.10.2018, blz. 29. (2) https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2019-0328_NL.html PB C 108 van 26.3.2021, blz. 107. (3) Aangenomen teksten, P9_TA(2019)0103. (4) Arrest van 20 april 2021, Repubblika v Il-Prim Ministru, C-896/19, ECLI:EU:C:2021:311. (5) “Special Report: Money trail from Daphne murder probe stretches to China”, Reuters, 29 maart 2021. (6) Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2019 inzake de bescherming van personen die inbreuken op het Unierecht melden (PB L 305 van 26.11.2019, blz. 17).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het fraudebestrijdingsprogramma van de Unie en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 250/2014 (05330/1/2021 – C9-0108/2021 – 2018/0211(COD))

P9_TA(2021)0149 A9-0126/2021

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (05330/1/2021 – C9‑0108/2021),

–  gezien het advies van de Commissie (COM(2021)0149),

–  gezien zijn in eerste lezing(1) geformuleerde standpunt inzake het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2018)0386),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het overeenkomstig artikel 74, lid 4, van zijn Reglement door de bevoegde commissie goedgekeurde voorlopig akkoord,

–  gezien artikel 67 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie begrotingscontrole (A9-0126/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat de handeling is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter de handeling samen met de voorzitter van de Raad overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal de handeling te ondertekenen, nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

(1) Aangenomen teksten van 12.2.2019, P8_TA(2019)0068.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de rechten en verplichtingen van reizigers in het treinverkeer (herschikking) (12262/1/2020 – C9-0011/2021 – 2017/0237(COD))

P9_TA(2021)0150 A9-0045/2021

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (12262/1/2020 – C9-0011/2021),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 18 januari 2018(1),

–  na raadpleging van het Comité van de Regio’s,

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(2) inzake het voorstel van de Commissie aan het Parlement en de Raad (COM(2017)0548),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het overeenkomstig artikel 74, lid 4, van zijn Reglement door de bevoegde commissie goedgekeurde voorlopig akkoord,

–  gezien artikel 67 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie vervoer en toerisme (A9‑0045/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat het besluit is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het besluit samen met de voorzitter van de Raad overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal het besluit te ondertekenen, nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en samen met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie, alsmede aan de nationale parlementen.

(1) PB C 197 van 8.6.2018, blz. 66. (2) PB C 363 van 28.10.2020, blz. 296.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot oprichting van het Europees Defensiefonds en tot intrekking van Verordening (EU) 2018/1092 (06748/1/2020 – C9-0112/2021 – 2018/0254(COD))

P9_TA(2021)0151 A9-0120/2021

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (06748/1/2020 – C9‑0112/2021),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 12 december 2018(1),

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(2) inzake het voorstel van de Commissie aan het Parlement en de Raad (COM(2018)0476),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het overeenkomstig artikel 74, lid 4, van zijn Reglement door de bevoegde commissie goedgekeurde voorlopig akkoord,

–  gezien artikel 67 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie industrie, onderzoek en energie (A9-0120/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat de handeling is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter de handeling samen met de voorzitter van de Raad, overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal de handeling te ondertekenen, nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

(1) PB C 110 van 22.3.2019, blz. 75. (2) Aangenomen tekst van 18.4.2019, P8_TA(2019)0430.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot oprichting van het programma Digitaal Europa en tot intrekking van Besluit (EU) 2015/2240 (06789/1/2020 – C9-0109/2021 – 2018/0227(COD))

P9_TA(2021)0152 A9-0119/2021

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (06789/1/2020 – C9-0109/2021),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 17 oktober 2018(1),

–  gezien het advies van het Comité van de Regio’s van 5 december 2018(2),

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(3) inzake het voorstel van de Commissie aan het Parlement en de Raad (COM(2018)0434),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het overeenkomstig artikel 74, lid 4, van zijn Reglement door de bevoegde commissie goedgekeurde voorlopig akkoord,

–  gezien artikel 67 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie industrie, onderzoek en energie (A9-0119/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat het besluit is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het besluit samen met de voorzitter van de Raad, overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal het besluit te ondertekenen, nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en samen met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

(1) PB C 62 van 15.2.2019, blz. 292. (2) PB C 86 van 7.3.2019, blz. 272. (3) Aangenomen teksten van 17.4.2019, P8_TA(2019)0403.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 betreffende het standpunt van de Raad in eerste lezing met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een programma voor het milieu en klimaatactie (LIFE) en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 1293/2013 (06077/1/2020 – C9-0110/2021 – 2018/0209(COD))

P9_TA(2021)0153 A9-0130/2021

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (06077/1/2020 – C9‑0110/2021),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 18 oktober 2018(1),

–  gezien het advies van het Comité van de Regio’s van 9 oktober 2018(2),

–  gezien zijn in eerste lezing(3) geformuleerde standpunt inzake het voorstel van de Commissie aan het Parlement en de Raad (COM(2018)0385),

–  gezien artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het overeenkomstig artikel 74, lid 4, van zijn Reglement door de bevoegde commissie goedgekeurde voorlopig akkoord,

–  gezien artikel 67 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A9-0130/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het standpunt van de Raad in eerste lezing;

2.  constateert dat de handeling is vastgesteld overeenkomstig het standpunt van de Raad;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het besluit samen met de voorzitter van de Raad overeenkomstig artikel 297, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie te ondertekenen;

4.  verzoekt zijn secretaris-generaal de handeling te ondertekenen nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

5.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de nationale parlementen.

(1) PB C 62 van 15.2.2019, blz. 226. (2) PB C 461 van 21.12.2018, blz. 156. (3) Aangenomen teksten van 17.4.2019, P8_TA(2019)0405.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over het voorstel voor een verordening van de Raad tot wijziging van Verordening (EU) nr. 389/2012 van de Raad betreffende administratieve samenwerking op het gebied van de accijnzen wat betreft de inhoud van het elektronische register (COM(2021)0028 – C9-0016/2021 – 2021/0015(CNS))

P9_TA(2021)0154 A9-0121/2021

(Bijzondere wetgevingsprocedure – raadpleging)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan de Raad (COM(2021)0028),

–  gezien artikel 113 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het Parlement door de Raad is geraadpleegd (C9‑0016/2021),

–  gezien artikel 82 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken (A9-0121/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan het Commissievoorstel;

2.  verzoekt de Raad, wanneer deze voornemens is af te wijken van de door het Parlement goedgekeurde tekst, het Parlement hiervan op de hoogte te stellen;

3.  wenst opnieuw te worden geraadpleegd ingeval de Raad voornemens is ingrijpende wijzigingen aan te brengen in de door het Parlement goedgekeurde tekst;

4.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de nationale parlementen.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de COVID-19-pandemie in Latijns-Amerika (2021/2645(RSP))

P9_TA(2021)0155 RC-B9-0239/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie,

–  gezien de verklaring van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van 11 maart 2020 waarin COVID-19 een pandemie wordt genoemd,

–  gezien de verklaring van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van 30 januari 2020 waarin de COVID-19-uitbraak als een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC) wordt aangemerkt,

–  gezien zijn resolutie van 13 november 2020 over de impact van de COVID-19-maatregelen op de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten(1),

–  gezien het verslag van de Europese Investeringsbank getiteld “EIB Activity in 2020 – Latin America and the Caribbean”,

–  gezien de verslagen gepubliceerd door de Pan American Health Organization,

–  gezien het verslag van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) van november 2020 getiteld “COVID-19 in Latin America and the Caribbean: An overview of government responses to the crisis”,

–  gezien de gezamenlijke mededeling van de Commissie en de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van 8 april 2020 over de wereldwijde EU-respons op COVID-19 (JOIN(2020)0011),

–  gezien de toespraak over de Staat van de Unie van de voorzitter van de Commissie, Ursula von der Leyen, van 16 september 2020,

–  gezien de verklaring van de hoge vertegenwoordiger Josep Borrell, namens de Europese Unie, van 5 mei 2020 over de mensenrechten tijdens de coronaviruspandemie,

–  gezien de conclusies van de Raad van 8 juni 2020 over de wereldwijde respons van Team Europa op COVID-19,

–  gezien de conclusies van de Europese Raad van 17-21 juli 2020 over het herstelplan en het meerjarig financieel kader voor 2021-2027,

–  gezien de conclusies van de Raad van 13 juli 2020 over de EU-prioriteiten voor de Verenigde Naties en de 75e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met als thema “IJveren voor multilateralisme en een sterke en doeltreffende VN die resultaten neerzet voor iedereen”,

–  gezien zijn besluit van 25 november 2020 over de gevolgen van de COVID-19-pandemie voor het buitenlands beleid(2),

–  gezien de verklaring van de covoorzitters van de Euro-Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering (EuroLat) van 5 november 2020 over een alomvattende en biregionale EU/LAC-strategie om de gevolgen van de COVID-19-pandemie te beperken,

–  gezien de verklaring van de covoorzitters van EuroLat van 30 maart 2020 over de COVID-19-pandemie,

–  gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden(3),

–  gezien het gezamenlijk communiqué van de Europese Dienst voor extern optreden van 14 december 2020 naar aanleiding van de informele bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de 27 EU-landen, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied,

–  gezien het verslag van de Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC) getiteld “Social Panorama of Latin America 2020”, gepubliceerd in 2021,

–  gezien de 27e Ibero-Amerikaanse top van staatshoofden en regeringsleiders van 21 april 2021 in Andorra en de daaruit voortvloeiende verklaring,

–  gezien de jaarverslagen van de Raad aan het Europees Parlement over het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid,

–  gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken (A9-0204/2020),

–  gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) en andere mensenrechtenverdragen en -instrumenten van de VN,

–  gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten, de VN‑Verklaring over de rechten van inheemse volkeren van 2007 en de VN-Verklaring over mensenrechtenverdedigers van 1998,

–  gezien Verdrag nr. 169 van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) betreffende inheemse en in stamverband levende volken, dat op 27 juni 1989 is goedgekeurd,

–  gezien de verklaringen van VN-secretaris-generaal António Guterres en Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten Michelle Bachelet van maart 2020 over het opheffen van de sancties tegen landen die de pandemie bestrijden,

–  gezien de presentatie door Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten Michelle Bachelet in Fiocruz op 15 april 2021,

–  gezien de op 25 september 2015 door de Algemene Vergadering van de VN aangenomen Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling en de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling (SDG’s),

–  gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de betrekkingen tussen de EU en Latijns-Amerika en het Caribisch gebied van strategisch en cruciaal belang zijn; overwegende dat Latijns-Amerika een van de regio’s is die het zwaarst door COVID-19 zijn getroffen; overwegende dat Latijns-Amerika 8,4 % van de wereldbevolking uitmaakt, maar momenteel meer dan een vijfde van de wereldwijde sterfgevallen als gevolg van het coronavirus vertegenwoordigt;

B.  overwegende dat de respons op de COVID-19-pandemie wereldwijd varieerde, ook in Latijns-Amerika; overwegende dat alle landen een algemene noodtoestand hebben afgekondigd;

C.  overwegende dat de prioriteit nu moet zijn om het vertrouwen te herstellen dat multilaterale instellingen in staat zijn mondiale antwoorden te bieden, door vooruitgang te boeken met de besprekingen over het handels- en gezondheidsinitiatief van de WTO voor COVID-19-gerelateerde en aanverwante medische gezondheidsproducten;

D.  overwegende dat de verwoestende gevolgen van de COVID-19-pandemie aan beide zijden van de Atlantische Oceaan nauwe samenwerking vereisen tussen de WTO, de WHO, de VN-instellingen en de Wereldbank, hetgeen van essentieel belang is om de crisis aan te pakken en solidariteit te betonen; overwegende dat een mondiale en gecoördineerde respons nodig is om het hoofd te bieden aan de grote uitdagingen van duurzame, groene en digitale herstelinspanningen die bovendien inclusief, eerlijk en veerkrachtig zijn;

E.  overwegende dat de gevolgen van de pandemie en het in reactie daarop gevoerde beleid de liquiditeitsbehoeften van de landen in de regio hebben vergroot om het hoofd te bieden aan de noodtoestand; overwegende dat deze factoren hebben geleid tot een stijging van de schuldenlast en dat regeringen te maken hebben met hogere overheidsuitgaven, met een risico op wanbetaling; overwegende dat een betere toegang tot liquiditeit en schuldreductie hand in hand moet gaan met ontwikkelingsdoelstellingen voor de middellange en lange termijn en dus met initiatieven om aan een betere toekomst te bouwen;

F.  overwegende dat het COVAX-initiatief, gecoördineerd door de Wereldalliantie voor vaccins en immunisatie (GAVI), de Coalition for Epidemic Preparedness Innovations (CEPI) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), tot op heden ongeveer 38 miljoen doses heeft toegediend; overwegende dat er in het kader van het COVAX-initiatief duidelijk behoefte is aan een verhoging van de productie- en distributiecapaciteit;

G.  overwegende dat de eerste ronde van COVAX-toewijzingen van vaccinvoorraden 31 landen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied omvat die de komende maanden meer dan 27 miljoen doses vaccins zouden moeten ontvangen;

H.  overwegende dat het COVAX-initiatief tot doel heeft wereldwijde toegang tot veilige, hoogwaardige, doeltreffende en betaalbare vaccins te bevorderen en te waarborgen; overwegende dat COVAX in 2021 slechts 20 % van de wereldbevolking heeft gevaccineerd en dat de productie en distributie van vaccins in Europa en Latijns-Amerika daarom moeten worden opgevoerd;

I.  overwegende dat Latijns-Amerika in 2020 de meest ongelijke regio ter wereld is geworden en dat dit alleen maar is verergerd door de pandemie; overwegende dat het armoedecijfer eind 2020 is gestegen tot 209 miljoen, wat neerkomt op nog eens 22 miljoen mensen die in armoede vervallen, terwijl het aantal mensen dat in extreme armoede leeft met 8 miljoen is toegenomen, op een totaal van 78 miljoen; overwegende dat de ongelijkheid in de regio is verslechterd, samen met de werkgelegenheids- en arbeidsparticipatiegraad, vooral onder vrouwen, als gevolg van de COVID-19-pandemie en ondanks de dringende maatregelen op het gebied van sociale bescherming die landen hebben genomen om dit verschijnsel een halt toe te roepen;

J.  overwegende dat COVID-19 onevenredig grote gevolgen heeft voor lage- en middeninkomenslanden en ontwikkelingslanden en voor groepen die zich in een kwetsbare situatie bevinden, waaronder vrouwen en meisjes, ouderen, minderheden en inheemse gemeenschappen, waardoor de vooruitgang op het gebied van gezondheid en ontwikkeling wordt uitgehold en bijgevolg de verwezenlijking van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) wordt belemmerd;

K.  overwegende dat de door de COVID-19-pandemie veroorzaakte crisis de genderongelijkheid heeft vergroot; overwegende dat Latijns-Amerika wereldwijd een van de hoogste percentages gendergerelateerd geweld heeft en dat dit percentage tijdens de pandemie is gestegen, met lockdownmaatregelen die hebben geleid tot een duidelijke toename van huiselijk geweld, verkrachting en femicide; overwegende dat seksuele en reproductieve gezondheid tijdens de pandemie geen prioriteit kreeg, wat een ernstige belemmering vormt voor het recht op gezondheid en het leven van vrouwen en meisjes in de regio in gevaar brengt;

L.  overwegende dat inheemse volkeren zwaar getroffen zijn door COVID-19 vanwege een ontoereikende toegang tot schoon water, sanitaire voorzieningen, gezondheidsdiensten en sociale uitkeringen en een gebrek aan cultureel geschikte mechanismen om hun recht op gezondheid en bestaansmiddelen te beschermen;

M.  overwegende dat de COVID-19-pandemie in sommige Latijns-Amerikaanse landen, net als in vele delen van de wereld, ook is gebruikt als voorwendsel voor repressie, onevenredig beperkte politieke oppositie en bijeenkomsten en activiteiten van het maatschappelijk middenveld; overwegende dat regeringsmaatregelen vaak alle fundamentele mensenrechten hebben ondermijnd, met inbegrip van de burgerlijke, politieke, sociale, economische en culturele rechten van degenen die zich in de meest precaire situaties bevinden; overwegende dat COVID-19-beperkingen ook gevolgen hebben gehad voor de vrijheid van meningsuiting;

N.  overwegende dat het werk van journalisten in de regio moeilijker is geworden als gevolg van maatregelen in verband met de COVID-19-pandemie, in de zin van beperkte fysieke toegang en minder contact met de autoriteiten, met name wat betreft hun rol bij de bestrijding van steeds vaker voorkomende desinformatie; overwegende dat onlinedesinformatie, nepnieuws en pseudowetenschap een belangrijke aanjager zijn geweest van de pandemie in Latijns-Amerika, als onderdeel van de door de Wereldgezondheidsorganisatie gedefinieerde "infodemie”; overwegende dat concrete voorbeelden hiervan gaan van kwakzalvers- en wondergeneesmiddelen tegen COVID‑19 tot politieke aanvallen en haatcampagnes tegen bepaalde gemeenschappen en minderheden; overwegende dat de sociale media een belangrijke rol hebben gespeeld bij de verspreiding van desinformatie en pseudowetenschap;

O.  overwegende dat sommige regeringen in het bijzonder kritiek hebben gekregen omdat zij gevaarlijke politieke wegen met betrekking tot de COVID-19-pandemie hebben gevolgd en zich hebben verzet tegen regionale en lokale gezondheidsinitiatieven, onder meer door middel van bedreigingen om het leger te sturen en zo lokale lockdowns en beperkingen tegen te gaan, en dat zij ervan zijn beschuldigd de kernrichtlijnen van de WHO, beste praktijken inzake pandemiebeheer en wetenschappelijk onderbouwde richtsnoeren op het gebied van de volksgezondheid buiten beschouwing te laten;

1.  herhaalt zijn diepe bezorgdheid over de verwoestende gevolgen van de COVID-19-pandemie voor zowel Europa als Latijns-Amerika en betuigt zijn solidariteit aan alle slachtoffers en hun families, alsook aan iedereen die is getroffen door de economische, sociale en gezondheidscrises;

2.  spreekt zijn grote dank uit voor de dienst die het medisch personeel in de regio heeft verleend onder de grote druk en risico’s van de coronacrisis;

3.  roept de regeringen van beide regio’s, de EU-instellingen en de Latijns-Amerikaanse integratieorganen op de biregionale samenwerking te intensiveren en de paraatheids- en reactiecapaciteit, het beschermingsinkomen en de toegang tot basisgezondheidszorg en het efficiënte beheer van grootschalige vaccinatieprogramma’s te verbeteren;

4.  roept de EU en haar lidstaten op om samen te werken met de autoriteiten van Latijns-Amerikaanse landen in nood en het EU-mechanisme voor civiele bescherming en andere solidariteitsfinanciering in het kader van het MFK 2021-2027 in te zetten om de pandemie tegen te gaan; verzoekt de Europese Commissie voorts gebruik te maken van Horizon Europa en andere EU-programma’s en -fondsen om de wetenschappelijke samenwerking tussen Latijns-Amerikaanse landen en de EU te bevorderen, met name op het gebied van gezondheid en innovatie; is ingenomen met nieuwe initiatieven voor regionale samenwerking op het gebied van gezondheid, zoals de oprichting van een transnationaal instituut voor infectieziekten;

5.  verzoekt alle landen en regeringen onverwijld gratis toegang tot vaccins te waarborgen voor de hele bevolking, te zorgen voor voldoende vaccinvoorraden, een billijke toegang tot vaccins te bevorderen en zo snel mogelijk vooruitgang te boeken met vaccinatiecampagnes, die momenteel worden uitgevoerd; stelt in dit verband voor de regionale en/of subregionale coördinatiemechanismen te versterken om de aankoop en effectieve distributie van vaccins te stroomlijnen en het onderzoek ter ondersteuning van de ontwikkeling en productie ervan te intensiveren;

6.  verzoekt de internationale gemeenschap meer inspanningen te leveren om de distributiecapaciteit van het COVAX-initiatief te versterken en de volledige financiering van de marktgarantie van COVAX te ondersteunen;

7.  erkent de leidende rol die de EU en haar lidstaten hebben gespeeld bij de inspanningen om via het COVAX-mechanisme te zorgen voor eerlijke en billijke toegang tot veilige en doeltreffende vaccins in lage- en middeninkomenslanden, met inbegrip van de recente aankondiging van een aanvullende bijdrage van 500 miljoen EUR, waardoor de financiële bijdrage van de EU aan COVAX in totaal 1 miljard EUR aan rechtstreekse subsidies en garanties bedraagt; merkt op dat, aangezien de Commissie, de Europese Investeringsbank en de EU-lidstaten meer dan 2,2 miljard EUR aan de COVAX‑faciliteit hebben toegezegd, de EU een van haar belangrijkste contribuanten is;

8.  dringt er bij de Latijns-Amerikaanse landen op aan vaccins beschikbaar te stellen voor iedereen, ongeacht de migratiestatus, dringend maatregelen te nemen om de verdeling van vaccins te versterken voor irreguliere migranten en vluchtelingen alsook voor mensen die in de informele sector werken en in informele nederzettingen wonen, en ervoor te zorgen dat degenen die geen nationaal identiteitsdocument hebben zich zonder administratieve vertraging kunnen registeren voor inoculatie; prijst in dit verband acties zoals de tijdelijke bescherming van Venezolaanse migranten in Colombia of de lopende herplaatsingsoperatie “Operação Acolhida” in Brazilië;

9.  neemt er nota van dat volgens de WHO verschillende landen in de regio over een potentiële capaciteit voor de productie van COVID-19-vaccins beschikken die kan worden opgeschaald als gevolg van technologieoverdracht;

10.  dringt er bij de regeringen op aan de hoogste niveaus van eerbiediging van de mensenrechten te handhaven bij de toepassing van inperkingsmaatregelen als reactie op de verspreiding van COVID-19; vraagt dat ervoor wordt gezorgd dat de maatregelen die worden genomen om te reageren op de noodsituatie op gezondheidsgebied evenredig, noodzakelijk en niet-discriminerend zijn; veroordeelt de repressieve maatregelen die tijdens de pandemie zijn genomen, grove schendingen van de mensenrechten en misbruik van de bevolking, waaronder het buitensporige gebruik van geweld door staats- en veiligheidstroepen;

11.  roept alle belanghebbenden op de strijd tegen onlinedesinformatie, nepnieuws en pseudowetenschap op te voeren; roept de regeringen van beide regio’s en internationale organisaties op om samen te werken met onlineplatforms om doeltreffende oplossingen te vinden om de “infodemie” aan te pakken; is verheugd over de oprichting van PortalCheck.org, een nieuwe bron van online-informatie voor factcheckers in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied om desinformatie over COVID-19 tegen te gaan, die wordt ondersteund door de Europese Unie; merkt echter op dat regeringen de strijd tegen desinformatie niet mogen gebruiken om politieke meningen te onderdrukken en de fundamentele vrijheden van burgers te beperken;

12.  verzoekt de Commissie en de EDEO zich specifiek in te zetten voor actie en planning op het gebied van kennisoverdracht en crisisrespons, voortbouwend op huidige EU‑wetgevingsvoorstellen als de verordening betreffende grensoverschrijdende bedreigingen van de gezondheid, om Latijns-Amerikaanse landen te helpen zich beter voor te bereiden op toekomstige pandemieën;

13.  betreurt dat de COVID-19-pandemie sterk gepolitiseerd is, onder meer door negationistische retoriek of de bagatellisering van de ernst van de situatie door staatshoofden en regeringsleiders, en roept de politieke leiders op verantwoordelijk te handelen om verdere escalaties te voorkomen; is bezorgd over de desinformatiecampagnes in verband met de pandemie en verzoekt de autoriteiten om de entiteiten die dergelijke acties uitvoeren te identificeren en juridisch te vervolgen;

14.  dringt er bij de EU en haar lidstaten en alle Latijns-Amerikaanse staten op aan steun te verlenen aan een massale uitgifte van bijzondere trekkingsrechten van het Internationaal Monetair Fonds om de liquiditeit van de landen in de regio op de minst dure wijze te vergroten en de uitbreiding van het toepassingsgebied van het initiatief tot opschorting van de schuldendienst (DSSI) van de G20 naar middeninkomenslanden te ondersteunen;

15.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de Euro-Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering en de overheden en parlementen van de Latijns-Amerikaanse landen.

(1) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0307. (2) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0322. (3) Aangenomen teksten P9_TA(2020)0054.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over Bolivia en de arrestatie van voormalig president Jeanine Áñez en andere functionarissen (2021/2646(RSP))

P9_TA(2021)0156 RC-B9-0244/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn resolutie van 28 november 2019 over de situatie in Bolivia(1),

–  gezien de verklaring van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid namens de Europese Unie van 23 oktober 2020 over de algemene verkiezingen in Bolivia, en de verklaring van zijn woordvoerder van 14 maart 2021 over de jongste ontwikkelingen in Bolivia,

–  gezien het persbericht van de Inter-Amerikaanse Commissie voor de rechten van de mens (IACHR) van 16 maart 2021 over de eerbiediging van de Inter-Amerikaanse normen voor een eerlijke procesgang en toegang tot de rechter in Bolivia,

–  gezien de verklaring van de woordvoerder van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties over Bolivia van 13 maart 2021,

–  gezien de verklaringen van het algemeen secretariaat van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) van 15 en 17 maart 2021 over de situatie in Bolivia,

–  gezien de politieke grondwet van Bolivia,

–  gezien het Amerikaans Verdrag inzake de rechten van de mens (Pact van San José),

–  gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten,

–  gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de politieke en sociale situatie in Bolivia sinds de presidentsverkiezingen van 20 oktober 2019 zeer zorgwekkend blijft; overwegende dat ten minste 35 personen om het leven zijn gekomen en 833 personen gewond zijn geraakt in de context van wijdverbreide en gewelddadige protesten, dat vele anderen zijn gearresteerd in strijd met de regels voor een eerlijke procesgang, en dat er meldingen zijn van wijdverbreide schendingen van de mensenrechten; overwegende dat president Evo Morales als president is afgetreden en het land heeft verlaten; overwegende dat verscheidene ontslagnemingen leidden tot een machtsvacuüm en dat de tweede vicevoorzitter van de Senaat, Jeanine Áñez, het interim-presidentschap op zich heeft genomen overeenkomstig de grondwet; overwegende dat het plurinationale grondwettelijk hof van Bolivia (TCP) het interim-presidentschap van Jeanine Áñez heeft bekrachtigd;

B.  overwegende dat Jeanine Ánez en de interim-autoriteiten na hun constitutionele mandaat de nodige stappen hebben genomen om nieuwe democratische, inclusieve, transparante en eerlijke verkiezingen te organiseren, die in oktober 2020 hebben plaatsgevonden ondanks de uitdagingen als gevolg van de COVID-19-pandemie; overwegende dat Luis Arce van de MAS-partij tot president werd verkozen, en als zodanig werd erkend door Jeanine Áñez en door de internationale gemeenschap, waaronder de Europese Unie, wat zorgde voor een transparante en vreedzame machtsoverdracht;

C.  overwegende dat in de afgelopen maanden is bevestigd dat verscheidene processen tegen MAS-aanhangers zijn geschrapt of niet-ontvankelijk zijn verklaard, terwijl de dreiging van gerechtelijke vervolging van politici die tegen de MAS-regering gekant zijn, is toegenomen; overwegende dat op 18 februari 2021 het vaag geformuleerde presidentiële decreet 4461 werd goedgekeurd door de Plurinationale Assemblee, waarmee algemene amnestie en gratie werd verleend aan aanhangers van de regering van president Arce die tijdens de regering-Áñez waren vervolgd voor misdrijven in verband met de “politieke crisis” die in oktober 2019 begon;

D.  overwegende dat Jeanine Áñez, twee van haar ministers, voormalig minister van Energie Rodrigo Guzmán en voormalig minister van Justitie Álvaro Coimbra, en andere personen die van 2019 tot 2020 de interim-regering vormden, op 13 maart 2021 werden gearresteerd op beschuldiging van “terrorisme, opruiing en samenzwering”, en door aanklagers worden beschuldigd van deelname aan een staatsgreep in 2019; overwegende dat hun voorlopige hechtenis is verlengd tot zes maanden, en dat voormalig president Áñez bij veroordeling 24 jaar gevangenisstraf krijgt; overwegende dat er nog een aanhoudingsbevel hangende is voor drie andere voormalige ministers; overwegende dat voormalig president Jeanine Áñez aanvankelijk medische bijstand werd geweigerd tijdens haar detentie;

E.  overwegende dat aanklagers strafrechtelijke vervolging hebben ingesteld naar aanleiding van een klacht van een voormalig MAS-lid van het Congres, en beweren dat bovengenoemde personen organisaties “promootten, leidden, aanhingen en ondersteunden” die tot doel hadden de “grondwettelijke orde” van Bolivia omver te werpen; overwegende dat de aanklagers Jeanine Áñez hebben aangeklaagd als interim-president, maar niet als burger of op grond van enige andere publieke rol; overwegende dat artikel 159, lid 11, artikel 160, lid 6, artikel 161, lid 7, en artikel 184, lid 4, van de grondwet van 2009 en de wet van 8 oktober 2010 voorzien in een bijzondere procedure voor de berechting van de president, de vicepresident en de hoge autoriteiten van verschillende rechtbanken; overwegende dat de gerechtelijke procedure tegen president Áñez, die door het openbaar ministerie wordt gevolgd, niet in overeenstemming is met het Boliviaanse grondwettelijke recht; overwegende dat het bewijsmateriaal in de begeleidende documentatie onduidelijk lijkt;

F.  overwegende dat degenen die voor deze strafbare feiten worden aangeklaagd, beweren dat zij worden vervolgd; overwegende dat degenen die tot dusver zijn gearresteerd, beweren niet naar behoren in kennis te zijn gesteld van de aanklachten, hoewel het bureau van de procureur-generaal heeft benadrukt dat de arrestatiebevelen zijn uitgevaardigd in overeenstemming met de wet en zonder inbreuk te maken op de rechten van gedetineerden; overwegende dat het bureau van de ombudsman besloot toezicht te houden op het optreden van de politie en het openbaar ministerie van Bolivia om ervoor te zorgen dat de eerlijke procesgang en het recht op verdediging van de gearresteerde personen werden geëerbiedigd;

G.  overwegende dat in artikel 3 van het Inter-Amerikaans Democratisch Handvest de scheiding en onafhankelijkheid van openbare machten een essentieel onderdeel van de representatieve democratie worden genoemd; overwegende dat in artikel 8 van het Pact van San José de nadruk wordt gelegd op gerechtelijke waarborgen en een eerlijke procesgang; overwegende dat verschillende internationale organisaties hun bezorgdheid hebben geuit over het misbruik van gerechtelijke mechanismen in Bolivia en over het feit dat deze door de regeringspartij steeds vaker worden gebruikt als repressieve instrumenten; overwegende dat de nieuw verkozen president Arce heeft beloofd dat er tijdens zijn regering geen politieke druk op aanklagers en rechters zou worden uitgeoefend;

H.  overwegende dat de geloofwaardigheid van het Boliviaanse rechtsstelsel wordt aangetast door aanhoudende meldingen van een gebrek aan onafhankelijkheid, van wijdverbreide politieke inmenging en van corruptie;

I.  overwegende dat de IACHR heeft benadrukt dat bepaalde Boliviaanse antiterrorismewetten het legaliteitsbeginsel schenden, omdat zij onder meer een uitputtende definitie van terrorisme omvatten die onvermijdelijk te ruim of te vaag is; overwegende dat staten bij het definiëren van misdrijven het legaliteitsbeginsel moeten eerbiedigen; overwegende dat het TCP nog moet beslissen over de bij het TCP ingediende klachten waarin wordt geëist dat artikel 123 van het Wetboek van Strafrecht inzake opruiingsdelicten en artikel 133 inzake terrorisme ongrondwettig worden verklaard aangezien deze artikelen een inbreuk zouden vormen op het Amerikaans Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en op de Boliviaanse grondwet;

J.  overwegende dat de EU sinds jaar en dag een partner van Bolivia is en steun dient te blijven verlenen aan zijn democratische instellingen, de versterking van de rechtsstaat, de mensenrechten en de economische en sociale ontwikkeling van het land; overwegende dat de EU in 2019 en 2020 een belangrijke rol heeft gespeeld als bemiddelaar bij het herstel van de rust in het land en ter ondersteuning van de verkiezingen;

1.  hekelt en veroordeelt de willekeurige en illegale detentie van voormalig interim-president Áñez, twee van haar ministers, en andere politieke gevangenen; verzoekt de Boliviaanse autoriteiten hen onmiddellijk vrij te laten en de politiek gemotiveerde aanklachten tegen hen in te trekken; dringt aan op een kader van transparante en onpartijdige rechtspraak zonder politieke druk, en dringt er bij de autoriteiten op aan alle nodige medische bijstand te verlenen om hun welzijn te waarborgen;

2.  benadrukt dat voormalig president Áñez haar plicht krachtens de Boliviaanse grondwet als tweede vicevoorzitter van de Senaat volledig heeft nageleefd bij het opvullen van het presidentiële vacuüm dat ontstond door het aftreden van voormalig president Evo Morales na de gewelddadige rellen als gevolg van pogingen tot verkiezingsfraude; benadrukt dat het plurinationale hof van Bolivia de machtsoverdracht aan Jeanine Áñez heeft bekrachtigd; constateert dat de verkiezingen van 18 oktober 2020 zonder incidenten en met volledige democratische waarborgen zijn verlopen;

3.  uit zijn bezorgdheid over het gebrek aan onafhankelijkheid en onpartijdigheid van het Boliviaanse rechtsstelsel en wijdverspreide structurele problemen; merkt op dat dit gebrek aan onafhankelijkheid gevolgen heeft voor de toegang tot de rechter en, meer in het algemeen, het vertrouwen van de burgers in het nationale rechtsstelsel vermindert; hekelt de politieke druk op de rechterlijke macht om politieke tegenstanders te vervolgen, en onderstreept dat het belangrijk is de waarborgen voor een eerlijke procesgang te handhaven en ervoor te zorgen dat de rechterlijke macht vrij is van elke vorm van politieke druk; benadrukt dat de slachtoffers een echte, onpartijdige rechtsbedeling verdienen en dat alle verantwoordelijken ter verantwoording moeten worden geroepen, waarbij hun niet op grond van hun politieke overtuiging amnestie of gratie wordt verleend; dringt aan op de volledige eerbiediging van de scheiding der machten en op volledige transparantie in alle gerechtelijke procedures;

4.  benadrukt dat alle gerechtelijke procedures moeten worden gevoerd met volledige inachtneming van het beginsel van een eerlijke procesgang, dat is verankerd in het internationaal recht; benadrukt dat zij gerechtelijke waarborgen moeten bieden, en rechterlijke bescherming en toegang tot de rechter moeten garanderen als onderdeel van een onafhankelijk en onpartijdig rechtsstelsel dat vrij is van inmenging van andere overheidsinstellingen;

5.  dringt er bij Bolivia op aan onverwijld structurele wijzigingen en hervormingen in het rechtsstelsel door te voeren, met name in de samenstelling ervan, om te zorgen voor eerlijke en geloofwaardige processen, onpartijdigheid en een eerlijke procesgang; verzoekt de Boliviaanse regering het wijdverbreide probleem van corruptie in het land aan te pakken; dringt er bij de Boliviaanse regering op aan wijzigingen aan te brengen in de artikelen in het Wetboek van Strafrecht inzake de misdrijven van opruiing en terrorisme, die te ruime definities van terrorisme bevatten en dus aanleiding geven tot mogelijke schendingen van het legaliteitsbeginsel en het evenredigheidsbeginsel;

6.  verzoekt het Boliviaanse openbaar ministerie het onderzoek te heropenen naar de vermeende doorsluizing door de regering-Morales van 1,6 miljoen USD aan overheidsmiddelen door middel van onregelmatige betalingen aan adviesbureau Neurona;

7.  wijst erop dat versterkte en doeltreffende dialoogkanalen in het kader van de Boliviaanse instellingen onontbeerlijk zijn om democratische waarden, de rechtsstaat en de eerbiediging van de mensenrechten te bevorderen; dringt er bij de Boliviaanse autoriteiten op aan een leidende rol te spelen in het verzoeningsproces teneinde de latente spanningen en vijandelijkheden in de Boliviaanse samenleving te verminderen;

8.  uit zijn bezorgdheid over de schrijnende sociale en politieke situatie in Bolivia die in 2019 is ontstaan en sindsdien nog verder is verslechterd, en betreurt de tragedie die alle slachtoffers van de onrust in Bolivia van alle kanten heeft getroffen ten zeerste; onderstreept de kritieke noodzaak om het volledig wettige multi-etnische en meertalige karakter van de staat te ondersteunen; dringt er bij Bolivia op aan structurele veranderingen en hervormingen door te voeren, met inbegrip van de benoeming van een onafhankelijke en onpartijdige ombudsman, om de onderliggende oorzaken van de crises die in het land zijn opgeflakkerd aan te pakken;

9.  is van mening dat de EU en Bolivia hun betrokkenheid en dialoog in het kader van de SAP+-onderhandelingen moeten voortzetten en versterken, aangezien Bolivia het enige land in de Andesgemeenschap is dat geen overeenkomst met de EU heeft gesloten; is van mening dat de EU Bolivia moet blijven steunen en bereid moet zijn zich verder in te zetten, op voorwaarde dat er duidelijke stappen worden gezet om de situatie te verbeteren en dat de democratie, de rechtsstaat en de mensenrechten worden geëerbiedigd;

10.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, der regering van Bolivia, het plurinationale grondwettelijk hof van Bolivia, de Organisatie van Amerikaanse Staten, de Inter-Amerikaanse Commissie voor de mensenrechten, het Andesparlement en de Euro‑Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering, de secretaris-generaal van de VN en de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de mensenrechten.

(1) Aangenomen teksten, P9_TA(2019)0077.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de blasfemiewetten in Pakistan en de zaak Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel (2021/2647(RSP))

P9_TA(2021)0157 RC-B9-0254/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn eerdere resoluties over Pakistan, in het bijzonder van 20 mei 2010 over godsdienstvrijheid in Pakistan(1), van 10 oktober 2013 over recente gevallen van geweld tegen en vervolging van Christenen, met name in Maaloula (Syrië) en Peshawar (Pakistan) en de zaak van pastor Saeed Abedini (Iran)(2), van 17 april 2014 over Pakistan: recente gevallen van vervolging(3), van 27 november 2014 over Pakistan: blasfemiewetten(4) en van 15 juni 2017 over Pakistan, met name over de situatie van mensenrechtenactivisten en de doodstraf(5),

–  gezien de Universele Verklaring van de rechten van de mens,

–  gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 1966, met name de artikelen 6, 18 en 19,

–  gezien het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie,

–  gezien de opmerkingen van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, Rupert Colville, in het bijzonder in zijn persmededelingen over Pakistan van 8 september 2020,

–  gezien de verklaringen van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid over Pakistan,

–  gezien het strategisch inzetplan EU-Pakistan van 2019, waarin de basis wordt gelegd voor samenwerking op gebieden als democratie, de rechtsstaat, goed bestuur en mensenrechten,

–  gezien de VN-Verklaring inzake de uitbanning van alle vormen van onverdraagzaamheid en discriminatie op grond van godsdienst of levensbeschouwing,

–  gezien het gezamenlijk verslag van de Commissie en de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van 10 februari 2020 over het stelsel van algemene preferentie voor de periode 2018-2019 (JOIN (2020)0003) en met name de daarmee verband houdende beoordeling van Pakistan in het kader van de bijzondere stimuleringsregeling van de EU voor duurzame ontwikkeling en goed bestuur (GSP+) (SWD(2020)0022),

–  gezien de EU-richtsnoeren tot bevordering en bescherming van de vrijheid van godsdienst en overtuiging van 2013,

–  gezien de EU-richtsnoeren over de doodstraf van 2013,

–  gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de controversiële blasfemiewetten van Pakistan in hun huidige vorm van kracht zijn sinds 1986, en dat het bespotten van de profeet Mohammed bestraft wordt met de dood of levenslange gevangenisstraf;

B.  overwegende dat de blasfemiewetten van Pakistan nog nooit tot officiële terechtstellingen hebben geleid, maar wel aanleiding geven tot intimidatie, geweld en moord gericht tegen personen die van blasfemie beschuldigd worden; overwegende dat personen die beschuldigd worden van blasfemie voor hun leven moeten vrezen, ongeacht het resultaat van de rechtsprocedures; overwegende dat algemeen bekend is dat de blasfemiewetten van Pakistan vaak worden misbruikt doordat valse beschuldigingen worden geuit door personen die daar persoonlijk belang bij hebben;

C.  overwegende dat het vanwege de blasfemiewetten in Pakistan gevaarlijk is voor religieuze minderheden om zich vrijelijk te uiten of openlijk aan religieuze activiteiten deel te nemen; overwegende dat de wetten in plaats van religieuze gemeenschappen te beschermen hebben gezorgd voor een klimaat van angst in de Pakistaanse samenleving; overwegende dat alle pogingen om de wetten of de toepassing ervan te hervormen zijn gesmoord in bedreigingen en moorden; overwegende dat pogingen om deze kwesties ter discussie te stellen in de media, online en offline, vaak worden beantwoord met bedreigingen en intimidatie, onder meer van de kant van de regering;

D.  overwegende dat momenteel enkele tientallen personen, onder wie moslims, hindoes, christenen en anderen, in de gevangenis zitten op beschuldiging van godslastering; overwegende dat meerdere van blasfemie beschuldigde personen door woedende menigtes zijn gelyncht; overwegende dat het Pakistaanse rechtsstelsel onder enorme druk staat; overwegende dat juridische procedures vaak vele jaren duren en een verwoestend effect hebben op onschuldige Pakistaanse burgers en hun families en gemeenschappen;

E.  overwegende dat er het afgelopen jaar een alarmerende stijging was van het aantal beschuldigingen van online en offline blasfemie in Pakistan; overwegende dat veel van deze beschuldigingen gericht zijn tegen mensenrechtenactivisten, journalisten, kunstenaars en de meest gemarginaliseerde groepen in de samenleving; overwegende dat de Pakistaanse blasfemiewetten steeds vaker worden gebruikt om persoonlijke of politieke rekeningen te vereffenen, waarbij de rechten van vrijheid van godsdienst en levensovertuiging, van mening en van meningsuiting met voeten worden getreden;

F.  overwegende dat de gerechtelijke procedures bij blasfemiezaken in Pakistan grote gebreken vertonen; overwegende dat voor een veroordeling maar een geringe bewijslast nodig is en dat de rechterlijke instanties de beschuldigingen vaak klakkeloos overnemen; overwegende dat er vaak van wordt uitgegaan dat de beklaagden schuldig zijn en dat zij hun onschuld moeten bewijzen, in plaats van andersom;

G.  overwegende dat de vrijheid van denken, geweten en godsdienst geldt voor aanhangers van een godsdienst, maar ook voor atheïsten, agnostici en mensen zonder geloof;

H.  overwegende dat Pakistan de relevante internationale mensenrechtenverdragen heeft ondertekend, waaronder het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en het VN-Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, waarin bepalingen zijn opgenomen over het recht op leven, het recht op een eerlijk proces, gelijkheid voor de wet en non-discriminatie;

I.  overwegende dat veel rechtszaken tegen verdachten die beschuldigd worden van blasfemie zijn uitgesteld, en dat de betreffende rechters ervan worden verdacht dit te doen omdat ze aarzelen de verdachten vrij te spreken; overwegende dat personen die in het Pakistaanse strafrechtsysteem werken, waaronder juristen, politiefunctionarissen, aanklagers en rechters, vaak niet in staat worden gesteld hun werk doeltreffend, onpartijdig en zonder angst uit te voeren; overwegende dat getuigen en familieleden van de slachtoffers in veel gevallen moesten onderduiken uit angst voor vergelding;

J.  overwegende dat de situatie in Pakistan in 2020 is verslechterd, omdat de regering de blasfemiewetten stelselmatig heeft toegepast en heeft nagelaten om religieuze minderheden te beschermen tegen agressie van niet-overheidsactoren, en dat er een sterke toename was van het aantal gerichte moorden, blasfemiezaken, gedwongen bekeringen en haatzaaiende uitlatingen tegen religieuze minderheden, zoals ahmadis, sjiieten, hindoes, christenen en sikhs; overwegende dat vrouwen en kinderen van religieuze minderheden, en dan vooral hindoes en christenen, in 2020 een groot risico liepen slachtoffer te worden van ontvoering, gedwongen bekering tot de islam, verkrachting en gedwongen huwelijken;

K.  overwegende dat het op 2 maart 2021 tien jaar geleden was dat de voormalige Pakistaanse minister van Minderheidszaken Shahbaz Bhatti werd vermoord, nadat hij was bedreigd omdat hij zich publiekelijk had uitgesproken tegen de blasfemiewetten;

L.  overwegende dat het Pakistaanse echtpaar Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel in 2014 op beschuldiging van godslastering ter dood is veroordeeld; overwegende dat deze beschuldiging gebaseerd was op de vermeende verzending van tekstberichten waarin de profeet Mohammed werd beledigd, van een telefoonnummer geregistreerd op naam van Shagufta Kausar naar de persoon die het echtpaar beschuldigde van blasfemie;

M.  overwegende dat het bewijsmateriaal op grond waarvan het echtpaar is veroordeeld uiterst zwak is; overwegende dat zij de tekstberichten onmogelijk kunnen hebben verstuurd omdat ze allebei analfabeet zijn; overwegende dat de telefoon die gebruikt zou zijn om de berichten te sturen niet in beslag is genomen voor onderzoek; overwegende dat het echtpaar kort voordat de beschuldigingen werden geuit naar verluidt ruzie had met de beschuldigende persoon; overwegende dat er reden is om aan te nemen dat het echtpaar gefolterd is;

N.  overwegende dat het echtpaar in hechtenis wordt gehouden in afwachting van een uitspraak van de rechter over het beroep tegen hun doodstraf; overwegende dat hun beroep in april 2020 moest worden behandeld, zes jaar na hun veroordeling, maar meerdere keren is uitgesteld, het meest recentelijk op 15 februari 2021;

O.  overwegende dat het echtpaar sinds hun veroordeling gescheiden is van hun vier kinderen;

P.  overwegende dat het ruggenmerg van Shafqat Emmanuel na een ongeval in 2004 is beschadigd en dat hij in de gevangenis geen passende medische zorg krijgt; overwegende dat Shagufta Kausar in isolatie zit in een vrouwengevangenis en als gevolg van haar situatie aan depressie lijdt;

Q.  overwegende dat het hooggerechtshof van Lahore de zaak meerdere keren heeft uitgesteld en overwegende dat de advocaat van het echtpaar, Saiful Malook, zich grote inspanningen heeft getroost om ervoor te zorgen dat de zaak van Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel eindelijk wordt behandeld en dat hun recht op een eerlijk proces eindelijk wordt geëerbiedigd;

R.  overwegende dat volgens het centrum voor sociale rechtvaardigheid in Pakistan tussen 1987 en februari 2021 ten minste 1 855 mensen zijn aangeklaagd op grond van de blasfemiewetten, en dat het grootste aantal beschuldigingen werd geuit in 2020;

S.  overwegende dat Mashal Khan, een moslimstudent, in april 2017 door een woedende menigte werd gelyncht nadat hij was beschuldigd van het plaatsen van blasfemische inhoud online, maar dat daar geen bewijs voor is gevonden; overwegende dat Junaid Hafeez, docent aan de Bahauddin Zakariya-universiteit in Multan, in maart 2013 is gearresteerd wegens vermeende blasfemische uitingen, waarna hij vijf jaar in solitaire opsluiting heeft gezeten voor de duur van zijn proces, schuldig werd bevonden aan blasfemie en in december 2019 door de Pakistaanse rechtbank ter dood werd veroordeeld; overwegende dat mensenrechtendeskundigen de uitspraak hebben veroordeeld als een “justitiële aanfluiting”, die in strijd is met het internationaal recht;

T.  overwegende dat steeds meer online en offline aanvallen plaatsvinden tegen journalisten en maatschappelijke organisaties, met name vrouwen en mensen uit de meest gemarginaliseerde groepen in de samenleving, waaronder leden van religieuze minderheden, armere mensen en mensen met een handicap; overwegende dat dergelijke aanvallen vaak valse beschuldigingen van blasfemie omvatten, die kunnen leiden tot fysieke aanvallen, moorden, willekeurige arrestaties en opsluiting;

U.  overwegende dat Pakistan sinds 2014 handelspreferenties geniet in het kader van het SAP+-programma; overwegende dat deze eenzijdige unilaterale handelsovereenkomst voor het land aanzienlijke economische voordelen heeft; overwegende dat de SAP+-status gepaard gaat met de verplichting om 27 internationale verdragen te ratificeren en uit te voeren, die toezeggingen inhouden om de mensenrechten en de vrijheid van godsdienst te waarborgen;

V.  overwegende dat de Commissie zich in haar meest recente SAP+-beoordeling van Pakistan van 10 februari 2020 ernstig bezorgd heeft getoond over verschillende aspecten van de mensenrechtensituatie in het land, met name het gebrek aan vooruitgang bij het beperken van het toepassingsgebied en de uitvoering van de doodstraf;

W.  overwegende dat het aanhoudende gebruik van de blasfemiewetten in Pakistan plaatsvindt tegen de achtergrond van een wereldwijde toename van beperkingen van de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van meningsuiting in verband met godsdienst en levensovertuiging; overwegende dat de speciale rapporteur van de VN voor de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging in maart 2019 de zaak Asia Bibi heeft genoemd als een van de voorbeelden van een heropleving van wetten tegen blasfemie en apostasie en het gebruik van wetten inzake openbare orde om meningsuitingen die als beledigend worden beschouwd voor religieuze gemeenschappen, te beperken;

X.  overwegende dat de herhaalde en misleidende aanvallen op de Franse autoriteiten door radicale Pakistaanse groeperingen en recente verklaringen van de Pakistaanse regering over blasfemie zijn geëscaleerd na de reactie van de Franse autoriteiten op de terroristische aanslag op een Franse leraar die de vrijheid van meningsuiting verdedigde, waardoor de Franse autoriteiten hun onderdanen op 15 april 2021 hebben aanbevolen om Pakistan tijdelijk te verlaten; overwegende dat een lid van de regeringspartij op 20 april 2021 in de Nationale Vergadering van Pakistan een resolutie heeft ingediend waarin wordt gevraagd om een debat over de uitzetting van de Franse ambassadeur;

1.  uit zijn bezorgdheid over de gezondheid en het welzijn van Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel en dringt er bij de Pakistaanse autoriteiten op aan ervoor te zorgen dat zij onmiddellijk adequate medische zorg krijgen; verzoekt de Pakistaanse autoriteiten om Shafqat Emmanuel en Shagufta Kausar onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrij te laten en hun terdoodveroordeling te vernietigen;

2.  betreurt dat het beroep van Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel voortdurend wordt uitgesteld; verzoekt het hooggerechtshof in Lahore zo spoedig mogelijk uitspraak te doen en een redelijke verklaring te geven voor elk verder uitstel;

3.  merkt op dat Shafqat Emmanuel wegens de ernst van zijn toestand in een gevangenisziekenhuis wordt vastgehouden en tweemaal buiten de gevangenis van Faisalabad is behandeld; betreurt dat het echtpaar al zeven jaar in gevangenschap wordt vastgehouden, geïsoleerd van elkaar en van hun familie; dringt er daarom bij de Pakistaanse regering op aan ervoor te zorgen dat haar gevangenissen fatsoenlijke en humane omstandigheden bieden;

4.  is bezorgd over het aanhoudende misbruik van blasfemiewetten in Pakistan, waardoor de bestaande religieuze verdeeldheid nog verergert en een klimaat van religieuze intolerantie, geweld en discriminatie wordt aangewakkerd; benadrukt dat de Pakistaanse blasfemiewetten onverenigbaar zijn met de internationale mensenrechtenwetten en steeds vaker worden ingezet tegen kwetsbare minderheidsgroepen in het land, waaronder sjiieten, ahmadi’s, hindoes en christenen; dringt er daarom bij de Pakistaanse regering op aan deze wetten en de toepassing ervan te herzien en uiteindelijk af te schaffen; dringt erop aan dat de rechters en de raadslieden en getuigen van de verdediging in alle zogenaamde blasfemiezaken worden beschermd;

5.  dringt er bij Pakistaan op aan de afdelingen 295-B en C van het nationale wetboek van strafrecht in te trekken en het recht op vrijheid van gedachte, geweten, godsdienst en meningsuiting in het hele land te eerbiedigen en te handhaven, en het gebruik van blasfemiewetten effectief uit te bannen; dringt er voorts bij de Pakistaanse regering op aan de antiterrorismewet van 1997 te wijzigen om ervoor te zorgen dat blasfemiezaken niet in antiterrorismerechtbanken worden berecht, en om te voorzien in de mogelijkheid van borgtocht in gevallen van vermeende blasfemie;

6.  benadrukt dat de vrijheid van godsdienst of overtuiging, de vrijheid van meningsuiting en de rechten van minderheden mensenrechten zijn die verankerd zijn in de Pakistaanse grondwet;

7.  roept de Pakistaanse regering op om het aanzetten tot geweld en discriminatie ten aanzien van religieuze minderheden in het land ondubbelzinnig te veroordelen; verzoekt de regering van Pakistan doeltreffende procedurele en institutionele waarborgen te bieden bij gerechtelijke onderzoeken, vervolging en berechting, om te voorkomen dat de blasfemiewetten in afwachting van de afschaffing ervan worden misbruikt; betreurt de aanhoudende discriminatie en het geweld tegen religieuze minderheden in Pakistan, waaronder christenen, ahmadi’s, moslims, sjiieten en hindoes; herinnert eraan dat de ahmadi-gemeenschap in Gujranwala in 2014 door een menigte werd aangevallen naar aanleiding van beschuldigingen van blasfemie tegen Aqib Saleem, een lid van de gemeenschap die later voor de rechtbank werd vrijgesproken, en dat bij deze aanval drie leden van de gemeenschap, waaronder twee kinderen, om het leven kwamen; merkt op dat geen enkele politiefunctionaris onder het niveau van commissaris een aanklacht mag onderzoeken alvorens een zaak te registreren;

8.  maakt zich zorgen over het feit dat blasfemiewetten in Pakistan vaak worden misbruikt om valse beschuldigingen te uiten, met uiteenlopende motieven zoals het beslechten van persoonlijke geschillen of het nastreven van financieel gewin; verzoekt de regering van Pakistan hier terdege rekening mee te houden en de blasfemiewetten dienovereenkomstig in te trekken; verwerpt ten stelligste de verklaring van de Pakistaanse staatsminister voor Parlementaire Zaken Ali Khan, die volgens berichten zou opgeroepen hebben om mensen die zich schuldig maken aan blasfemie te onthoofden;

9.  dringt er bij al het Europese diplomatieke personeel en alle diplomatieke functionarissen van de EU op aan alles in het werk te stellen om Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel bescherming en steun te bieden, onder meer door het bijwonen van processen, het verzoeken om gevangenisbezoeken en het consequent en resoluut benaderen van de autoriteiten die bij de zaak zijn betrokken;

10.  verzoekt de lidstaten om de afgifte van noodvisa te versoepelen en Shagufta Kausar, Shafqat Emmanuel, hun advocaat Saiful Malook en anderen die worden beschuldigd wegens de vreedzame uitoefening van hun rechten, waaronder mensenrechtenactivisten, internationale bescherming te bieden indien zijn Pakistan moeten verlaten;

11.  is uiterst bezorgd over de toenemende online en offline aanvallen tegen journalisten, academici en maatschappelijke organisaties, met name vrouwen en minderheden; dringt er bij de Pakistaanse regering op aan onmiddellijk stappen te ondernemen om de veiligheid van journalisten, mensenrechtenactivisten en religieuze organisaties te waarborgen en onverwijld grondige onderzoeken in te stellen om de rechtsstaat te handhaven en de daders voor de rechter te brengen;

12.  verzoekt de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) onmiddellijk na te gaan of Pakistan in het licht van de huidige gebeurtenissen nog in aanmerking komt voor de SAP+-status en of er voldoende reden is om een procedure in te leiden voor de tijdelijke intrekking van deze status en de daaruit voorvloeiende voordelen, en hierover zo spoedig mogelijk verslag uit te brengen aan het Europees Parlement;

13.  dringt er bij de EDEO en de Commissie op aan alle instrumenten waarover zij beschikken, met inbegrip van de EU-richtsnoeren over de bevordering en de bescherming van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging, te benutten om religieuze gemeenschappen te helpen en druk uit te oefenen op de Pakistaanse regering opdat zij meer zou doen om religieuze minderheden te beschermen;

14.  dringt er bij de EDEO en de lidstaten op aan Pakistan te blijven steunen bij justitiële hervormingen en capaciteitsopbouw om ervoor te zorgen dat lagere rechtbanken zijn toegerust om onmiddellijk processen te organiseren voor degenen die worden vastgehouden en om blasfemiezaken die niet met voldoende betrouwbare bewijzen worden gestaafd, af te wijzen;

15.  is ingenomen met de interreligieuze dialogen in Pakistan en dringt er bij de EDEO en de EU-delegatie op aan de Pakistaanse Nationale Vredesraad voor interreligieuze harmonie te blijven steunen bij het organiseren van dergelijke regelmatige initiatieven met religieuze leiders, ook van religieuze minderheden, ondersteund door religieuze en maatschappelijke organisaties, mensenrechtenactivisten, rechtsbeoefenaars en academici; dringt er voorts bij de EU-delegaties en de vertegenwoordigingen van de lidstaten op aan steun te blijven verlenen aan ngo’s in Pakistan die zich bezighouden met het toezicht op de mensenrechten en de ondersteuning van de slachtoffers van religieus en gendergerelateerd geweld;

16.  dringt er bij Pakistan op aan zijn samenwerking met internationale mensenrechtenorganen, met inbegrip van het VN-Mensenrechtencomité, te intensiveren om alle relevante aanbevelingen uit te voeren en het toezicht op en de verslaglegging over de vooruitgang bij het bereiken van internationale benchmarks te verbeteren;

17.  acht de gewelddadige demonstraties en aanvallen tegen Frankrijk onaanvaardbaar; is ernstig bezorgd over het anti-Franse sentiment in Pakistan, dat ertoe heeft geleid dat Franse onderdanen en bedrijven het land tijdelijk moeten verlaten;

18.  is ingenomen met het recente arrest van het hooggerechtshof van Pakistan om de executie van gevangenen met geestelijke gezondheidsproblemen te verbieden; herhaalt dat de Europese Unie sterk gekant is tegen de doodstraf, in alle gevallen en zonder uitzondering; roept op tot wereldwijde afschaffing van de doodstraf; verzoekt de Pakistaanse autoriteiten de straffen van alle personen die veroordeeld zijn tot de doodstraf om te zetten, en ervoor te zorgen dat hun recht op een eerlijk proces, dat internationaal wordt erkend en gewaarborgd is in de grondwet, wordt geëerbiedigd;

19.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de regeringen en parlementen van de lidstaten, en de regering en het parlement van Pakistan.

(1) PB C 161 E van 31.5.2011, blz. 147. (2) PB C 181 van 19.5.2016, blz. 82. (3) PB C 443 van 22.12.2017, blz. 75. (4) PB C 289 van 9.8.2016, blz. 40. (5) PB C 331 van 18.9.2018, blz. 109.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de raming van de ontvangsten en uitgaven van het Europees Parlement voor het begrotingsjaar 2022 (2020/2264(BUI))

P9_TA(2021)0158 A9-0145/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien artikel 314 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(1), en met name artikel 39,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad van 17 december 2020 tot bepaling van het meerjarig financieel kader voor de jaren 2021-2027(2), en de gezamenlijke verklaringen van het Parlement, de Raad en de Commissie in dit verband(3), alsmede gezien de unilaterale verklaringen daaromtrent(4),

–  gezien het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen(5),

–  gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 1023/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2013 tot wijziging van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie en de regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van de Europese Unie(6),

–  gezien zijn resolutie van 14 mei 2020 over de raming van de ontvangsten en uitgaven van het Europees Parlement voor het begrotingsjaar 2021(7),

–  gezien zijn resolutie van 12 november 2020 over het standpunt van de Raad inzake het ontwerp van algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2021(8),

–  gezien zijn resolutie van 18 december 2020 over het standpunt van de Raad inzake het tweede ontwerp van algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2021(9),

–  gezien de resolutie van het Europees Parlement van 26 oktober 2017 over de bestrijding van seksuele intimidatie en seksueel misbruik in de EU(10),

–  gezien zijn resolutie van 11 september 2018 over maatregelen ter voorkoming en bestrijding van pesterijen en seksuele intimidatie op het werk, in de openbare ruimte en in het politieke leven in de EU(11),

–  gezien zijn resolutie van 15 januari 2019 over gendermainstreaming in het Europees Parlement(12),

–  gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s, getiteld “Een Unie van gelijkheid: strategie voor gendergelijkheid 2020-2025” (COM(2020)0152),

–  gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s, getiteld “De Europese Green Deal” (COM(2019)0640), en met name paragraaf 2.1.4. “Op energie- en hulpbronnenefficiënte wijze bouwen en renoveren”,

–  gezien de EMAS-strategie voor de middellange termijn 2024, die op 15 december 2020 door het Stuurcomité milieubeheer in Brussel is aangenomen,

–  gezien de studie “The European Parliament’s carbon footprint – Towards carbon neutrality”(13),

–  gezien Speciaal verslag nr. 14/2014 van de Europese Rekenkamer: “Hoe berekenen, verminderen en verrekenen de EU-instellingen en -organen hun uitstoot van broeikasgassen?”(14),

–  gezien de additionaliteitsvereisten in Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen (richtlijn hernieuwbare energie), met name overweging 90 en artikel 27,

–  gezien zijn resolutie van 17 september 2020 over het maximaliseren van het energie-efficiëntiepotentieel van het gebouwenbestand in de EU(15),

–  gezien de richtlijn energieprestatie van gebouwen(16) en de richtlijn energie-efficiëntie(17),

–  gezien de verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie over de voorbeeldfunctie van hun gebouwen in het kader van de richtlijn energie-efficiëntie(18),

–  gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s, getiteld “Strategie voor duurzame en slimme mobiliteit — Het Europees vervoer op het juiste spoor naar de toekomst” (COM(2020)0789), met name paragraaf 9 over collectief vervoer,

–  gezien het verslag van de secretaris-generaal aan het Bureau met het oog op de opstelling van het voorontwerp van raming van het Parlement voor het begrotingsjaar 2022,

–  gezien het voorontwerp van raming, opgesteld door het Bureau op 8 maart 2021, overeenkomstig artikel 25, lid 7, en artikel 102, lid 1, van het Reglement van het Parlement,

–  gezien de ontwerpraming, opgesteld door de Begrotingscommissie overeenkomstig artikel 102, lid 2, van het Reglement van het Parlement,

–  gezien artikel 102 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Begrotingscommissie (A9-0145/2021),

A.  overwegende dat het steeds grotere belang van het Parlement als medewetgever en als een van de takken van de begrotingsautoriteit, als instelling met controlebevoegdheden en als bevorderaar van de Europese democratie, onder meer in de context van de Europese respons op de COVID-19-pandemie en krachtens de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie inzake begrotingstoezicht op nieuwe voorstellen op basis van artikel 122 VWEU met mogelijk belangrijke gevolgen voor de Uniebegroting(19), heeft aangetoond dat het Parlement voortdurend moet worden uitgerust met passende wetgevingskennis en financiële middelen om de kwaliteit van de wetgevings- en controleactiviteiten te kunnen waarborgen en de resultaten daarvan te kunnen communiceren; overwegende dat de geloofwaardigheid van het Parlement en zijn leden in de ogen van de Europese burgers afhangt van het vermogen van het Parlement om zijn eigen uitgaven zorgvuldig, efficiënt en op gerechtvaardigde wijze te plannen en te verrichten om rekening te houden met de heersende economische situatie;

B.  overwegende dat de Commissie in haar winterprognoses raamt dat het bbp in 2020 met 6,9 % is gedaald en voorspelt dat het niet vóór 2023 zal herstellen tot het niveau van 2019; overwegende dat de door het Parlement aangenomen ramingen een stijging van 2,68 % voor 2020 en een stijging van 2,54 % voor 2021 inhielden;

C.  overwegende dat de door de secretaris-generaal voorgestelde begroting voor het voorontwerp van raming van het Parlement voor 2022 neerkomt op een stijging van 3,31 %, hetgeen ruim boven het inflatiepercentage ligt;

D.  overwegende dat het personeelsbestand van het Parlement tijdens het vorige MFK-periode met in totaal 6 % is gekrompen, met name bij de administratie, terwijl het Parlement sinds de aanneming van het Verdrag van Lissabon als medewetgever een groter aantal wetgevingsdossiers behandelt en steeds meer werkzaamheden verricht in verband met Next Generation EU; overwegende dat het zich grote zorgen maakt over de onhoudbare werklast van veel gespecialiseerde commissiesecretariaten en fracties;

E.  overwegende dat de Europese Green Deal tot doel heeft de ambitieuze klimaatdoelstellingen te verwezenlijken zonder compensatie (verrekening) voor de uitstoot van broeikasgassen door middel van internationale credits;

F.  overwegende dat hoogstwaarschijnlijk in 2021 een besluit zal worden genomen over de toekomst van het Paul-Henri Spaak-gebouw op basis van de uitslag van een door het Bureau georganiseerde competitie, hetgeen een aanzienlijke stijging van de uitgaven in een crisiscontext inhoudt; overwegende dat het Spaak-gebouw aan de hoogste milieu- en veiligheidsnormen moet voldoen;

G.  overwegende dat het vrijwillig pensioenfonds in 1990 is opgezet op basis van de regeling van het Bureau inzake het (vrijwillig) aanvullend pensioenstelsel(20); overwegende dat het Bureau tijdens zijn vergadering van 10 december 2018 heeft besloten de regels die van toepassing zijn op het pensioenfonds te wijzigen door de pensioenleeftijd te verhogen van 63 naar 65 jaar en door een heffing van 5 % in te voeren op pensioenbetalingen voor toekomstige gepensioneerden om de levensvatbaarheid van deze betalingen te verbeteren; overwegende dat deze wijzigingen van de regels naar schatting het actuarieel tekort met 13,3 miljoen EUR hebben verminderd;

Algemeen kader

1.  herinnert eraan dat het grootste deel van de begroting van het Parlement is vastgelegd door wettelijke of contractuele verplichtingen; merkt op dat 55 % van de begroting onderworpen is aan salarisindexering overeenkomstig het Statuut van de ambtenaren en het Statuut van de leden van het Europees Parlement; wijst erop dat de salarisindexering die momenteel door de Commissie voor juli 2021 en 2022 wordt voorspeld, respectievelijk 2,9 % en 2,5 % bedraagt, wat neerkomt op een stijging van 31,9 miljoen EUR in 2022;

2.  steunt het akkoord dat in het overleg tussen het Bureau en de Begrotingscommissie van 14 april 2021 is gesloten om de verhoging van de begroting 2021 vast te stellen op 2,4 %, hetgeen overeenkomt met een totaalbedrag van zijn ramingen voor 2022 van 2 112 904 198 EUR, om het op 8 maart 2021 door het Bureau goedgekeurde uitgavenniveau van het voorontwerp van raming te verlagen met 18,85 miljoen EUR en om dienovereenkomstig de voor de volgende begrotingsonderdelen voorgestelde kredieten te verlagen:

1004 01 – Normale reiskosten: zittingen, commissies of hun delegaties, fracties en diversen; 1405 01 – Uitgaven voor tolkendiensten: externe vertolking; 2007 01 – Oprichting van gebouwen en inrichting van dienstruimten; 2022 – Onderhoud en schoonmaak van en toezicht op de gebouwen; 2024 – Energieverbruik; 2120 01 – Meubilair: aankoop, huur, vernieuwing, onderhoud en reparatie van meubilair; 2140 – Technisch materieel en technische installaties; 3000 – Dienstreizen van het personeel en reizen tussen de drie werklocaties; 3040 – Interne vergaderingen; 3042 – Vergaderingen, congressen, conferenties en delegaties; 3210 09 – Uitgaven voor de onderzoeksdienst voor de leden, met inbegrip van de bibliotheek, de historische archieven, de evaluatie van wetenschappelijke en technologische keuzes (STOA) en het Europees wetenschaps- en mediaknooppunt: uitgaven voor het Europees wetenschaps- en mediaknooppunt; 3243 01 – Bezoekerscentra van het Europees Parlement: Parlamentarium en “Europa Experience”; 3244 01 – Organisatie en ontvangst van bezoekersgroepen, Euroscola en uitnodigingen aan opiniemakers uit derde landen: ontvangstkosten en subsidies voor bezoekersgroepen; 4220 02 – Uitgaven in verband met de assistentie aan de leden: salarissen en vergoedingen van geaccrediteerde medewerkers – Statuut van de leden; 4220 04 – Uitgaven in verband met de assistentie aan de leden: dienstreizen, reizen tussen de drie werklocaties en externe opleiding van geaccrediteerde medewerkers — Statuut van de leden;

3.  dringt sterk aan het aantal posten voor de fracties met 76 te verhogen en het aantal posten bij de commissiesecretariaten met 66 om de toegenomen werklast evenredig op te vangen en het beleid van de Unie uit te voeren; verzoekt het Bureau tegelijkertijd gebruik te maken van mogelijke synergieën om de efficiëntie binnen de administratie te vergroten, en na te gaan hoe digitalisering en nieuwe werkmethoden kunnen bijdragen tot het stroomlijnen van de directoraten en de overdracht van posten naar de commissiesecretariaten mogelijk kunnen maken; dringt er bij het Bureau op aan na te gaan of de vergoeding voor parlementaire medewerkers van leden toereikend is, gezien de toenemende werklast van de leden en hun personeel;

4.  benadrukt dat de begroting van het Parlement voor 2022 realistisch en accuraat moet zijn teneinde overbudgettering te vermijden; stelt vast dat er nog steeds gebruik wordt gemaakt van collectieve overschrijvingen aan het einde van het jaar ter financiering van bouwprojecten; merkt op dat deze aanpak vaak systematisch wordt gevolgd bij dezelfde hoofdstukken, titels en vaak ook precies dezelfde begrotingslijnen; is van mening dat een dergelijke praktijk dreigt te worden gezien als geprogrammeerde overbudgettering; verzoekt om, voorafgaand aan de volgende collectieve overschrijving, een op transparantie gebaseerd reflectieproces over de financiering van essentiële investeringen op gang te brengen;

Vergroening van het Parlement

5.  benadrukt dat het Parlement het voortouw moet nemen bij het vaststellen van meer digitale, flexibele en energie-efficiënte werkmethoden en vergaderpraktijken, waarbij lering moet worden getrokken uit de ervaringen met de COVID-19-pandemie en gebruik moet worden gemaakt van de reeds gedane technologie-investeringen; dringt in dit verband aan op een alomvattende en ambitieuze evaluatie van de wijze waarop leden, personeel en ambtenaren hun parlementaire werkzaamheden uitvoeren; is van mening dat bij een dergelijke evaluatie vooral moet worden gekeken naar het doeltreffend functioneren van de instelling, en dat ook moet worden beoordeeld hoe volledig op afstand gehouden of hybride vergaderingen de kwaliteit van het overleg beïnvloeden, waarbij extreem algemene maatregelen die bedoeld zijn voor uitzonderlijke omstandigheden moeten worden vermeden;

6.  is ingenomen met de doelstellingen van het milieubeheersysteem (EMAS) van het Parlement voor 2024; herinnert eraan dat de EMAS-middellangetermijnstrategie voor 2024 een herzieningsclausule bevat die het mogelijk maakt de milieuambitie op basis van de waargenomen prestaties op te voeren; verzoekt het Parlement in 2022 zijn EMAS-streefdoelen opnieuw te evalueren in het licht van de COVID-19-pandemie en de in 2019 vastgestelde streefcijfers voor de kernprestatie-indicatoren naar boven bij te stellen; herhaalt zijn oproep om zijn huidige plan voor CO2-reductie te wijzigen om uiterlijk in 2030 koolstofneutraliteit te bereiken door middel van een interne koolstofprijs;

7.  erkent dat bijna twee derde van de koolstofvoetafdruk van het Parlement afkomstig is van het vervoer van personen; dringt aan op een redelijke vermindering van reizen in het kader van vergaderingen die doeltreffend op afstand of in hybride vorm kunnen worden gehouden, en op bevordering van een verschuiving naar koolstofarme alternatieven voor alle overige reizen, voor zover dit geen afbreuk doet aan de kwaliteit van de wetgevende en politieke werkzaamheden;

8.  dringt aan op de uitbreiding van vrijwillig telewerken tot meer dagen en functies; dringt erop aan dat de voorkeur wordt gegeven aan hybride of volledig op afstand gehouden vergaderingen wanneer er geen sprake is van politieke besluitvorming, zoals hoorzittingen en gedachtewisselingen of interne en voorbereidende vergaderingen, waarbij wordt erkend dat fysieke aanwezigheid efficiënter is voor politieke onderhandelingen, met inbegrip van vertolking en vertolking op afstand indien nodig; verzoekt de secretaris-generaal om, naar aanleiding van de COVID-19-maatregelen voor bedrijfscontinuïteit, een nieuw flexibel kader vast te stellen voor vertolking op afstand in het post-COVID-tijdperk; merkt op dat het doorbrengen van buitensporig veel tijd met digitale instrumenten het welzijn van sommige personen negatief kan beïnvloeden; dringt aan op een herziening van de regels voor dienstreizen vóór eind 2022 om te zorgen voor passende, op behoeften gebaseerde goedkeuring, een specifieke onderbouwing van de goedkeuring voor alle dienstreizen, vereisten voor koolstofarme vervoerswijzen zonder de leden te hinderen bij de vervulling van hun mandaat, en de uitsluiting van de meest schadelijke vervoerswijzen, met uitzondering van extreme gevallen waarin alternatieve vervoerswijzen voor lange reizen of naar moeilijk te bereiken gebieden het evenwicht tussen de milieudoelstelling en de efficiëntie van het parlementaire werk zouden verstoren; verwacht bij alle officiële delegatiebezoeken volledig op afstand gehouden voorbereidende vergaderingen en debriefings na dienstreizen als voorwaarde voor toestemming, en vanaf 2022 de beperking van de toestemming tot uitsluitend die personen die aan deze delegaties mogen deelnemen; verzoekt het Bureau ervoor te zorgen dat buitengewone commissievergaderingen in Straatsburg strikt beperkt blijven tot uitzonderlijke omstandigheden en dat zij naar behoren moeten worden gemotiveerd voordat ze in elk afzonderlijk geval worden goedgekeurd;

9.  moedigt de leden aan om koolstofarme alternatieve vervoerswijzen te gebruiken; herhaalt zijn verzoek om herziening van de bepalingen ter uitvoering van het Statuut van de leden van het Europees Parlement, zodat bij reizen binnen de Unie flexibele economy class-tickets worden vergoed, met uitzondering van vluchten van en naar ultraperifere regio’s, vluchten waarbij moet worden overgestapt of vluchten van langer dan vier uur; wijst erop dat de reizen van sommige leden van hun kiesdistricten naar de werklocaties van het Parlement lange verplaatsingen vereisen en enkel met het vliegtuig kunnen worden afgelegd;

10.  dringt aan op verbetering van de infrastructuur voor (elektrische) fietsen, vrachtfietsen en e-steps op de locaties van het Parlement, in het bijzonder door de inrichting van gebruiksvriendelijke en veilige stallingen alsook fietsreparatiepunten; vraagt het Parlement nauw samen te werken met de betrokken lokale autoriteiten en in het bijzonder met het Brussels Gewest bij zijn inspanningen een voortrekkersrol te vervullen op het gebied van duurzame stedelijke mobiliteit door het voortouw te nemen bij de uitvoering van het GoodMove-plan; dringt aan op uitbreiding van de dienstfietsregeling binnen het Parlement; dringt aan op specifieke maatregelen ter aanmoediging van de actieve mobiliteit onder het personeel van het Parlement, waaronder een specifiek opleidingsaanbod inzake veilig woon-werkverkeer, onderhoud en herstel; pleit voor een proefproject met vrachtfietsen voor bepaalde logistieke processen bij het Parlement en tussen gebouwen van de instellingen van de Unie;

11.  moedigt het personeel van het Parlement aan om uiterlijk in 2022 gebruik te maken van het openbaar vervoer en verzoekt om een systeem met gesubsidieerde openbaarvervoerpassen voor personeel, waarbij het recht op een tweede parkeervignet wordt uitgesloten; verwacht dat dienstauto’s worden gebruikt voor het vervoer tussen Brussel en Straatsburg van leden, personeelsleden en geaccrediteerde medewerkers met een dienstopdracht; dringt aan op een passende toename van het aantal parkeerplaatsen dat uitsluitend voor elektrische voertuigen is gereserveerd, en op een overzicht van het totale aantal parkeerplaatsen overeenkomstig de toepasselijke wetgeving op de drie werklocaties;

12.  verwacht dat de diensten van het Parlement alle bezoekersgroepen informeren over de milieueffecten van hun vervoer en dat in 2022 een op aanmoediging gebaseerd systeem voor de vergoeding van reiskosten op basis van milieueffecten wordt ingevoerd; verzoekt het bureau een begin te maken met de herziening van de regels voor bezoekersgroepen overeenkomstig de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s, getiteld “Strategie voor duurzame en slimme mobiliteit — Het Europese vervoer op het juiste spoor naar de toekomst” (COM(2020) 0789), met name paragraaf 9 van die mededeling, over collectief reizen, en de reiskosten van bezoekersgroepen aan te passen aan veranderende marktprijzen, alsmede wijzigingen mogelijk te maken om marktschommelingen van reiskosten, die tot indirecte geografische discriminatie van bezoekers leiden, te voorkomen;

13.  roept de administratie op de ook voor 2022 geraamde stijging van de energiekosten in het oog te houden en te onderzoeken of kostenbesparingen en een efficiënter verbruik mogelijk zijn; dringt aan op stopzetting van de modernisering van verwarmingsinstallaties voor fossiele brandstoffen en op een routekaart voor de geleidelijke afschaffing van fossiele brandstoffen, met specifieke mijlpalen die in 2022 moeten worden vastgesteld om gestrande activa te voorkomen, en op een analyse van de doeltreffendheid en efficiëntie van het gebruik van warmtepompsystemen en andere relevante technologieën in overeenstemming met de EMAS-doelstellingen; roept het Parlement op het aandeel van hernieuwbare energie in zijn energiemix en met name zijn energieproductie verder te verhogen en verwacht dat uiterlijk in 2023 in Brussel geavanceerde zonnepanelen op de daken worden geïnstalleerd om het potentieel ervan maximaal te benutten; dringt er tegelijkertijd op aan dat aankoop op basis van garanties van oorsprong geleidelijk wordt vervangen door plaatselijke hernieuwbare energiebronnen;

14.  verwacht dat de diensten van het Parlement het papierverbruik verder zullen terugdringen door voor alle vergaderingen over te stappen op een papierloze, collectieve en onlineomgeving, en door verdere modaliteiten voor elektronische handtekeningen in te voeren; verzoekt nogmaals dat er zo spoedig mogelijk een analyse wordt verricht van alternatieven voor de dienstkoffers overeenkomstig de EMAS-doelstelling van een papierloos Parlement;

15.  verwacht dat het energie-efficiëntie-eerstbeginsel en de circulaire economie worden toegepast op alle investeringen, waaronder digitale investeringen, en beheersbeslissingen; dringt aan op de volledige invoering van de afvalbeheerstrategie van het Parlement overeenkomstig de beginselen van de afvalhiërarchie, met name waar het gaat om de duurzame en circulaire aanpak van het beheer van bouwafval; dringt aan op de volledige invoering van maatregelen die ervoor zorgen dat er geen plastic voor eenmalig gebruik meer in het Parlement wordt gebruikt;

16.  herinnert aan de steun die een grote meerderheid van het Parlement in verschillende resoluties heeft uitgesproken voor één enkele zetel om ervoor te zorgen dat het geld van de belastingbetalers in de Unie doelmatig wordt besteed en dat het Parlement zijn institutionele verantwoordelijkheid kan nemen voor het beperken van zijn koolstofvoetafdruk; herhaalt dat er oplossingen moeten worden gevonden om de parlementaire institutionele werkzaamheden, de financiële lasten en de koolstofvoetafdruk te optimaliseren; is van mening dat de ervaring opgedaan tijdens en de investeringen gedaan in het werken en vergaderen op afstand als uitgangspunt kunnen dienen om de behoeften met betrekking tot dienstreizen van het personeel aan te passen; herinnert eraan dat het Europees Parlement volgens het Verdrag betreffende de Europese Unie zijn zetel in Straatsburg moet hebben; merkt op dat voor permanente veranderingen een wijziging van het Verdrag nodig is en dat daarvoor unanimiteit is vereist;

17.  herinnert eraan dat de aanbestedingsvoorwaarden verder moeten gaan dan het beginsel van de beste prijs en eveneens milieu-, sociale en gendercriteria met gedetailleerde indicatoren moeten omvatten; is ingenomen met de uitbreiding van het mandaat van de helpdesk voor groene overheidsopdrachten met sociale en genderaspecten en dringt aan op de verplichting om de helpdesk voor groene overheidsopdrachten te raadplegen voor aanbestedingen van meer dan 15 000 EUR; verwacht van het Bureau dat het uiterlijk in 2022 een systeem voor duurzaamheidsrapportage vaststelt zoals het Global Reporting Initiative en de uitbreiding daarvan tot Embedding Gender in Sustainability Reporting;

Transparantie en verantwoordingsplicht

18.  betreurt dat het Bureau weigert uitvoering te geven aan de meermaals door de plenaire vergadering geuite wens om de algemene kostenvergoeding verder te hervormen, waardoor het een hoger niveau van transparantie en verantwoording ten aanzien van het geld van de belastingbetalers in de Unie actief belemmert; vraagt dat het Bureau uiterlijk eind 2021 wijzigingen aanbrengt in de regels inzake de vergoeding voor algemene uitgaven;

19.  betreurt dat het Bureau weigert uitvoering te geven aan de meermaals door de plenaire vergadering geuite wens met betrekking tot de belangrijkste hervormingsmaatregelen voor het Parlement die aanvankelijk werden genoemd in zijn bovengenoemde resolutie van 26 oktober 2017 over de bestrijding van seksuele intimidatie en seksueel misbruik in de EU1, waaronder de invoering van verplichte cursussen ter voorkoming van intimidatie voor alle personeelsleden en leden; verzoekt het Bureau met klem de besluiten van de plenaire vergadering onmiddellijk en volledig uit te voeren;

20.  betreurt dat het Bureau weigert uitvoering te geven aan de meermaals door de plenaire vergadering geuite wens om een hoog niveau van bescherming te bieden aan geaccrediteerde medewerkers die inbreuken op het Unierecht melden overeenkomstig Richtlijn (EU) 2019/1937 inzake de bescherming van klokkenluiders(21), vergelijkbaar met het beschermingsniveau van geaccrediteerde medewerkers die slachtoffer zijn van intimidatie; verzoekt het Bureau duidelijke en rechtszekere normen vast te stellen voor het bieden van bescherming aan klokkenluiders, onder wie geaccrediteerde medewerkers, en die normen openbaar te maken;

21.  betreurt dat het Bureau weigert uitvoering te geven aan de meermaals door de plenaire vergadering geuite wens om maatregelen te treffen om de vergoedingspercentages voor dienstreizen tussen de drie werklocaties van het Parlement voor ambtenaren, andere personeelsleden en geaccrediteerde medewerkers volledig gelijk te trekken; verzoekt het Bureau zich onverwijld over deze kwestie te buigen en de nodige maatregelen te nemen om deze ongelijkheid vanaf de hervatting van de plenaire vergaderingen in Straatsburg recht te zetten;

22.  verzoekt de Conferentie van voorzitters nogmaals de uitvoeringsbepalingen voor de werkzaamheden van delegaties en missies buiten de Europese Unie te herzien; onderstreept dat bij een dergelijke herziening de mogelijkheid moet worden overwogen dat geaccrediteerde medewerkers leden onder bepaalde voorwaarden vergezellen in officiële delegaties en tijdens dienstreizen van het Parlement;

23.  betreurt dat het Bureau heeft gewacht met de uitvoering van de door de plenaire vergadering herhaaldelijk geuite wens om een technische oplossing uit te werken waardoor de leden hun stemrecht kunnen uitoefenen tijdens moederschaps- of vaderschapsverlof, bij langdurige ziekte of in geval van overmacht, en om de juridische, financiële en technische beperkingen die een dergelijke oplossing met zich mee zou brengen, te verduidelijken; is van mening dat elke stap die in dit verband zou zijn gezet, de invoering van de regeling van het Parlement voor het werken en stemmen op afstand die werd ingesteld toen de pandemie zich aandiende, had kunnen bespoedigen; verwacht dat het Bureau de werkzaamheden met betrekking tot het opheffen van de overgebleven wettelijke en financiële beperkingen op zich zal nemen, aangezien inmiddels is bevestigd dat stemmen op afstand technisch mogelijk is;

24.  herinnert eraan dat volgens de jaarverslagen van het transparantieregister van de afgelopen jaren ongeveer de helft van alle in het register ingevoerde gegevens onjuist is; is bang dat het register niet zal kunnen zorgen voor meer transparantie omtrent de activiteiten van belangenvertegenwoordigers – het doel waarvoor het is opgezet – als de helft van de ingevoerde informatie onvolledig of onjuist is; verzoekt het Parlement maatregelen te nemen om de nauwkeurigheid van het register te vergroten;

25.  herhaalt zijn verzoek aan het Parlement om jaarlijks een gedetailleerd verslag op te stellen over de belangenvertegenwoordigers en andere organisaties die toegang hebben gekregen tot de gebouwen van het Parlement, en dit verslag te publiceren met inachtneming van de verordening gegevensbescherming;

26.  verwacht dat het Bureau de leden in de toekomst proactief zal informeren over de uitvoering van relevante besluiten van de plenaire vergadering;

Gender

27.  dringt aan op een analyse van genderbudgettering ter onderbouwing van het toekomstige voorontwerp van raming, in overeenstemming met de verbintenis die de Unie ten aanzien van genderbudgettering is aangegaan; dringt aan op een specifiek genderboekhoudsysteem met uitgaven voor leden, personeel en deskundigen in een naar gender uitgesplitste vorm;

28.  dringt aan op de vaststelling van evaluatie- en monitoringcriteria voor genderaanbestedingen, die gebaseerd zijn op de bevordering van gelijke kansen bij ieder bestek van het Parlement;

Digitale infrastructuur

29.  steunt de investeringen in digitale infrastructuur, met inbegrip van cyberbeveiliging; onderstreept dat ICT veilige softwareoplossingen moet omvatten, zoals opensourcesoftware-oplossingen, om te zorgen voor volledige controle over de software en over het gegevensbeheer door het Parlement, alsmede voor vrijheid bij de ontwikkeling van toepassingen, evenals de aankoop van technologie waarbij afhankelijkheid van of technologische lock-in met betrekking tot grote technologische platforms specifiek wordt vermeden, met name ten aanzien van cloudaanbieders;

30.  benadrukt dat het Parlement de milieukwestie moet opnemen in de digitale agenda; benadrukt dat digitale innovatie een positieve bijdrage moet leveren aan de ecologische transitie; verzoekt om het bewerkstelligen van een kleinere ecologische voetafdruk van digitale technologie (groene IT), met name door de aanpassing van het intern beleid; vraagt het Parlement het ecologisch ontwerp van digitale diensten te integreren in zijn ICT-beheer en opties te kiezen die de circulaire economie eerbiedigen en een efficiënt gebruik van hulpbronnen bevorderen;

31.  herinnert aan de inherente risico’s voor informatiebeveiliging en privacy van het gebruik van op derden gebaseerde oplossingen voor het delen van gevoelige gegevens en aan de positieve impact van opensourcesoftware op de digitale autonomie en de voordelen ervan wat betreft de veiligheid; dringt erop aan dat gebruikers opensourcesoftware op de apparatuur van het Parlement moeten kunnen gebruiken en onderstreept de noodzaak van gedecentraliseerde, opensource-oplossingen voor virtuele bijeenkomsten en instant messaging; benadrukt dat gebruikers goed moeten worden opgeleid, met bijzondere aandacht voor cyberveiligheid; beklemtoont de noodzaak van automatische transcriptie- en vertaalsoftware ter ondersteuning van de gelijke verspreiding van informatie in alle officiële talen;

32.  moedigt ten zeerste aan dat er maatregelen worden genomen die ervoor zorgen dat bij de aanschaf door het Parlement van software en digitale infrastructuur, waaronder cloudoplossingen, lock-ineffecten met betrekking tot leveranciers worden vermeden door overdraagbaarheid en volledige interoperabiliteit verplicht te stellen, dat opensourcesoftware wordt gebruikt en dat overheidsopdrachten worden geoormerkt voor kmo’s en startende ondernemingen;

33.  benadrukt dat door de overheidssector gegenereerde softwaregegevens en -instrumenten en/of met belastinggeld gefinancierde softwaregegevens en -instrumenten herbruikbaar, openlijk toegankelijk en in overeenstemming met de grondrechten moeten zijn, en dat er, indien zij bestemd zijn voor kritiek gebruik, een veiligheidscertificering of beveiligingsaudit moet hebben plaatsgevonden; is daarnaast van mening dat door het Parlement gebruikte AI in het kader van de procedure voor overheidsopdrachten moet worden vrijgegeven als open bron, met toegankelijke softwaredocumentatie en algoritmen, zodat kan worden beoordeeld hoe het AI-systeem tot een bepaalde conclusie is gekomen; beklemtoont dat een controle van de grondrechten deel dient uit te maken van iedere conformiteitsbeoordeling vooraf;

34.  merkt op dat er systemen voor stemmen op afstand zijn opgezet om de continuïteit van de werkzaamheden van het Parlement tijdens de pandemie te waarborgen; vraagt deze stemsystemen te harmoniseren;

35.  dringt aan op snellere en veiligere draadloze netwerken op alle drie de werklocaties;

In gesprek met burgers

36.  onderstreept dat het Parlement de enige instelling van de Unie is waarvan de leden door algemene verkiezingen worden verkozen; acht het belangrijk de burgers een beter inzicht te geven in de activiteiten van het Parlement, het politieke bewustzijn te vergroten en de waarden van de Unie te bevorderen; dringt aan op meer digitale middelen om rechtstreeks met de burgers in contact te treden;

37.  steunt de oprichting, uiterlijk in 2024, van Europa Experience-centra in alle lidstaten; neemt kennis van de bevestiging dat vertragingen als gevolg van de COVID-19-pandemie kritieke mijlpalen niet in gevaar zullen brengen; steunt de administratie in haar beleid dat gericht is op het maximaliseren van synergieën; verwacht dat de langetermijneffecten op de begroting van Europa Experience wat betreft de exploitatiekosten vóór de goedkeuring van de begroting 2022 aan de Begrotingscommissie worden gepresenteerd; wijst erop dat Europa Experience alle burgers de mogelijkheid moet bieden een beter inzicht te krijgen in de werking van de Europese instellingen;

38.  is van oordeel dat de liaisonbureaus van het Europees Parlement hun netwerk moeten uitbreiden en meer met de burgers in gesprek moeten gaan; nodigt het Parlement uit via zijn liaisonbureaus bijeenkomsten en evenementen te ontwikkelen, zoals het Europees Jongerenevenement, waar leden en jongeren elkaar op lokaal niveau kunnen ontmoeten;

39.  erkent het belang van bezoekersgroepen; merkt op dat geen enkele bezoekersgroep tijdens de COVID-19-pandemie de gebouwen van het Parlement heeft kunnen bezoeken; herinnert eraan dat, in overeenstemming met het besluit van het Bureau van 5 oktober 2020, 40 % van het ongebruikte quotum van 2020 opnieuw is toegewezen aan 2022; is ingenomen met het feit dat het Parlement veel investeert in de dienstverlening aan bezoekers, met name ten behoeve van jongeren, die een belangrijke doelgroep blijven; dringt erop aan de vergoedingen voor bezoekers voor de rest van het mandaat niet verder te verhogen dan wat operationeel haalbaar is;

40.  erkent dat ongeveer 50 miljoen mensen tot diverse taalkundige minderheden, regio’s en gemeenschappen in de Unie behoren; herinnert eraan dat het Parlement de betrokkenheid en participatie van de burgers, met inbegrip van de nationale, regionale en taalkundige minderheden, in de Unie aanmoedigt; wijst erop dat het Parlement zich sterk maakt voor meertaligheid en de rechten van de nationale, regionale en taalkundige minderheden bevordert; is van oordeel dat het Parlement actief kan bijdragen aan de bestrijding van desinformatie door, waar nodig, ook informatie te verstrekken in de talen van taalkundige minderheden, regio’s en gemeenschappen; verzoekt het Bureau na te gaan hoe haalbaar het is om communicatiemateriaal te produceren in de talen van taalkundige minderheden, regio’s en gemeenschappen in de verschillende lidstaten en de financiële kosten daarvan te ramen, bijvoorbeeld voor de Europa Experience-centra en de Conferentie over de toekomst van Europa;

41.  verzoekt het Bureau om te zorgen voor de vertaling van belangrijke resoluties over het buitenlands beleid die zijn aangenomen op grond van artikel 54 (initiatiefverslagen) in de officiële niet-Unietalen van de Verenigde Naties (namelijk Arabisch, Chinees en Russisch), alsook de vertaling van landenspecifieke resoluties aangenomen op grond van artikel 132 (resolutie bij de verklaringen van de Commissie en de HV/VV) en op grond van artikel 144 (spoedresolutie) in de officiële taal van het betrokken land, teneinde de impact en reikwijdte van de activiteiten van het Parlement op het gebied van buitenlandse zaken te vergroten, en verzoekt de begrotingsautoriteit ervoor te zorgen dat voldoende kredieten beschikbaar zijn voor dat doel.

42.  verzoekt de secretaris-generaal de haalbaarheid te onderzoeken van de invoering van vertolking in internationale gebarentaal tijdens alle plenaire debatten, in overeenstemming met de verzoeken die zijn goedgekeurd door de plenaire vergadering, en uitvoering te geven aan dat besluit met inachtneming van het beginsel van gelijke toegang voor alle burgers;

43.  is van mening dat het van cruciaal belang is dat elke Unie-instelling die betrokken is bij de opzet en de organisatie van de aankomende Conferentie over de toekomst van Europa, met inbegrip van het Parlement, vanaf het moment van de bekendmaking van de raming van de uitgaven en ontvangsten kan beschikken over een toereikend administratief budget om de Conferentie te laten slagen;

44.  verzoekt de burgers en ingezetenen van de lidstaten en de partnerlanden de mogelijkheid te bieden virtuele rondleidingen te volgen in het Parlement, zodat een breder publiek een beter inzicht krijgt in de werkzaamheden en de waarden van de instelling;

45.  verzoekt om een speciale bezoekersdienst voor senioren, waarbij de programma’s en het beleid van de Unie die actief ouder worden bevorderen, onder de aandacht worden gebracht;

Onroerendgoedprojecten

46.  verwacht een transparantere en gedetailleerdere planning en besluitvorming, waaronder de vroegtijdige verstrekking van informatie, met inachtneming van artikel 266 van het Financieel Reglement, met betrekking tot het gebouwenbeleid; verzoekt om een debat over de werking van het Parlement en om een herziening van de behoefte aan kantoorruimte van het Parlement in het licht van de effecten van de pandemie en de verwachte toename van telewerken en zo nodig om de aanpassing van de gebouwenstrategie voor de lange termijn; benadrukt dat een zorgvuldige planning aanzienlijke besparingen mogelijk moet maken;

47.  verzoekt het Bureau zijn besluit over het Paul-Henri Spaakgebouw bekend te maken, met inbegrip van een gedetailleerde kostenspecificatie en de bewijsstukken; neemt er kennis van dat het Spaakgebouw tijdens renovatiewerkzaamheden niet beschikbaar is en verzoekt de reeds beschikbare ruimte optimaal te benutten overeenkomstig de behoeften van het Parlement; herinnert in deze context aan de toezegging van het Parlement om de nodige aanpassingen en renovaties van zijn gebouwen door te voeren om ze toegankelijk te maken voor alle gebruikers overeenkomstig de normen van de Unie; beveelt aan om bij de planning en herstructurering van de gebouwen van het Parlement terdege rekening te houden met diversiteits- en inclusiecriteria;

48.  is ingenomen met het besluit van het Bureau om gebouwenpaspoorten in te voeren ten behoeve van het levenscyclusbeheer van de gebouwenportefeuille van het Parlement; verwacht dat het gebruik van het nieuwe instrument zal bijdragen tot het daadwerkelijk nemen van de stappen om zo spoedig mogelijk en uiterlijk in 2050 klimaatneutrale of passieve gebouwen te verwezenlijken; verwacht tevens dat het paspoort mede zal bijdragen tot een verbetering van de luchtkwaliteit in gesloten ruimten en tot gezonde gebouwen;

49.  merkt op dat in de door de secretaris-generaal voorgestelde begroting voor 2022 4,358 miljoen EUR wordt uitgetrokken voor de bouwwerkzaamheden bij de ingang van het Weissgebouw, en merkt voorts op dat in de begroting voor 2021 al 8 miljoen EUR daarvoor was uitgetrokken; verzoekt om geactualiseerde informatie over de totale kosten van dit project;

Andere kwesties

50.  herhaalt zijn verzoek aan het Bureau te zorgen voor volledige flexibiliteit voor de aanwezigheid van leden tijdens de groene weken om hun werkregelingen te vergemakkelijken;

51.  herinnert aan artikel 27, leden 1 en 2, van het Statuut van de leden(22) waarin het volgende is bepaald: “Na inwerkingtreding van dit Statuut, blijft het door het Europees Parlement ingestelde vrijwillig pensioenfonds gehandhaafd voor leden of voormalige leden die in dit fonds reeds rechten of aanspraken hebben verworven” en “De verworven rechten en aanspraken blijven in volle omvang bestaan”; verzoekt de secretaris-generaal en het Bureau om volledige naleving van het Statuut van de leden en vraagt om met het pensioenfonds een duidelijk plan op te stellen waarbij het Parlement de verplichtingen en verantwoordelijkheden voor het vrijwillig pensioenfonds van de leden overneemt;

52.  merkt op dat dienstverleners hard zijn getroffen door de pandemie; is verheugd over de inspanningen van het Parlement, zoals de levering van solidariteitsmaaltijden, die de gevolgen voor onderaannemers en hun werknemers helpen beperken; benadrukt het feit dat onderaanbesteding van schoonmaak- en cateringdiensten mensen, voornamelijk vrouwen, in een uiterst kwetsbare positie plaatst; is zeer bezorgd over de massale ontslagen van werknemers van het cateringbedrijf COMPASS Group; verzoekt de bevoegde autoriteiten van het Parlement in samenwerking met onderaannemers alle mogelijke alternatieve oplossingen voor het behoud van de werkgelegenheid te onderzoeken in het kader van de sociale dialoog en aanvullende diensten af te nemen die kunnen worden gerechtvaardigd door het gebruik van de begroting van het Parlement; dringt er bij het Parlement op aan alle noodzakelijke voorzorgsmaatregelen te nemen om te waarborgen dat externe contractanten de hoogste normen van het arbeidsrecht voor het schoonmaakpersoneel, dat voornamelijk uit vrouwen bestaat, en het cateringpersoneel naleeft, met name wat betreft de psychologische druk en werkomstandigheden; verzoekt het Bureau het uitbestedingsbeleid van het Parlement te heroverwegen;

53.  verzoekt de secretaris-generaal en het Bureau voor een cultuur van prestatiegericht begroten te zorgen in de hele administratie van het Parlement, alsook voor een benadering te kiezen die berust op “lean management” om de efficiëntie te vergroten, de milieuduurzaamheid te verbeteren en de bureaucratische rompslomp in het interne werk van de instelling terug te dringen; beklemtoont dat de ervaring van “lean management” neerkomt op de permanente verbetering van de werkprocedure dankzij vereenvoudiging en de ervaring van het administratief personeel;

54.  wijst erop dat het personeelsbeleid van het Parlement moet worden herzien zodat de instelling gebruik kan maken van de deskundigheid die door alle personeelsleden van het Parlement is verworven; is van mening dat het daarom noodzakelijk is om de regels te wijzigen zodat alle categorieën personeelsleden, onder wie geaccrediteerde medewerkers, aan interne vergelijkende onderzoeken kunnen deelnemen alsook om HR-ontwikkelingsprogramma’s op te zetten die het Parlement in staat stellen de deskundigheid van deze categorieën te behouden ten dienste van de instelling;

55.  verzoekt de secretaris-generaal om de risico’s in verband met het toenemende aantal arbeidscontractanten te beoordelen, met inbegrip van het gevaar dat een tweelagige personeelsstructuur wordt gecreëerd binnen het Parlement; dringt erop aan dat belangrijke vaste functies en taken worden uitgeoefend door vast personeel;

56.  dringt aan op meer flexibiliteit en minder bureaucratie in het kantoorbeheer en de contracten van de leden, met het oog op de herhaaldelijke fouten van de onlineplatforms en de moeilijkheden om tijdens de COVID-19-pandemie op afstand te werken; verzoekt het secretariaat-generaal van het Parlement en de financiële diensten een speciale reeks flexibele regels vast te stellen;

57.  merkt op dat het Parlement in Brussel per semester ongeveer 250 stagiairs verwelkomt; is van oordeel dat alle stagiairs in het Parlement dezelfde reiskorting moeten krijgen als de overige personeelsleden; is van oordeel dat deze maatregelen de begroting van het Parlement niet noemenswaardig zouden belasten en een aanzienlijke lastenverlichting zouden betekenen voor de stagiairs in Brussel;

58.  herinnert eraan dat voldoende middelen moeten worden uitgetrokken voor de financiering van culturele en artistieke activiteiten binnen en buiten de gebouwen van het Parlement, teneinde zijn steun aan de culturele en creatieve sector te onderstrepen;

59.  herinnert aan de politieke toezegging van het Parlement ten aanzien van zijn externe liaisonbureaus en verzoekt de Europese Dienst voor extern optreden met klem te zorgen voor de noodzakelijke voorwaarden, zoals het gezamenlijk beheer van gebouwen waar dat nodig is, en de accreditatie van het personeel van het Parlement als diplomaten bij de autoriteiten van de gastlanden;

60.  dringt aan op tijdige en transparante jaarverslagen van de Autoriteit inzake politieke partijen en stichtingen;

61.  is van mening dat de COVID-19 pandemie negatieve gevolgen heeft voor de levendigheid van het Parlement; onderstreept dat het van belang is te zorgen voor een dynamisch en levendig Parlement zodra de COVID-19-crisis voorbij is; verzoekt daarom het Bureau een analyse te maken met het oog op nieuwe praktijken die het Parlement levendiger zouden kunnen maken, en vervolgens aanbevelingen te doen die, indien nodig, via een herziening van het Reglement kunnen worden uitgevoerd;

o
o   o

62.  stelt de raming voor het begrotingsjaar 2022 vast;

63.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie en de raming te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (2) PB L 433 I van 22.12.2020, blz. 11. (3) PB C 444 I van 22.12.2020. (4) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0357, bijlage II. (5) PB L 433 I van 22.12.2020, blz. 28. (6) PB L 287 van 29.10.2013, blz. 15. (7) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0123. (8) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0302. (9) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0385. (10) PB C 346 van 27.9.2018, blz. 19. (11) Aangenomen teksten, P8_TA(2018)0331. (12) Aangenomen teksten, P8_TA(2019)0010. (13) https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2020/652735/IPOL_STU(2020)652735_EN.pdf (14) PB C 364 van 15.10.2014, blz. 3. (15) Aan genomen teksten, P9_TA(2020)0227. (16) Richtlijn 2010/31/EU van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 2010 betreffende de energieprestatie van gebouwen (PB L 153 van 18.6.2010, blz. 13). (17) Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 betreffende energie-efficiëntie, tot wijziging van Richtlijnen 2009/125/EG en 2010/30/EU en houdende intrekking van de Richtlijnen 2004/8/EG en 2006/32/EG (PB L 315 van 14.11.2012, blz. 1). (18) Aangenomen teksten, P7_TA(2012)0306. (19) PB C 444 I van 22.12.2020, blz. 5. (20) Door het Bureau goedgekeurde teksten, PE 113.116/BUR./rev. XXVI/01-04-2009. (21) Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2019 inzake de bescherming van personen die inbreuken op het Unierecht melden (PB L 305 van 26.11.2019, blz. 17). (22) Besluit 2005/684/EG, Euratom van het Europees Parlement van 28 september 2005 houdende aanneming van het Statuut van de leden van het Europees Parlement (PB L 262 van 7.10.2005, blz. 1).

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over Rusland, de zaak Aleksej Navalny, de toenemende militaire aanwezigheid aan de grens met Oekraïne en de Russische aanvallen in Tsjechië (2021/2642(RSP))

P9_TA(2021)0159 RC-B9-0236/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn eerdere resoluties over Rusland en Oekraïne,

–  gezien het Handvest van de VN, het VN-Verdrag inzake het recht van de zee, de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden van de Raad van Europa (EVRM),

–  gezien het pakket maatregelen ter uitvoering van de akkoorden van Minsk, dat op 12 februari 2015 in Minsk werd overeengekomen en ondertekend, en in zijn geheel werd bekrachtigd bij Resolutie 2202 (2015) van de VN-Veiligheidsraad van 17 februari 2015,

–  gezien de verklaring van de ministers van Buitenlandse Zaken van de G7 van 18 maart 2021 over Oekraïne, en gezien hun gezamenlijke verklaring met de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van 12 april 2021 over hetzelfde onderwerp,

–  gezien de bijeenkomst op 16 april 2021 van de Franse president, de Oekraïense president en de Duitse bondskanselier over het probleem van de toenemende militaire aanwezigheid van Rusland,

–  gezien de verklaringen van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid namens de EU van 18 april 2021 over de verslechterende gezondheidstoestand van Aleksej Navalny,

–  gezien Resolutie 68/262 van de Algemene Vergadering van de VN van 27 maart 2014 getiteld “Territoriale integriteit van Oekraïne”, de Resoluties 71/205 van 19 december 2016, 72/190 van 19 december 2017, 73/263 van 22 december 2018, 74/168 van 18 december 2019 en 75/192 van 16 december 2020 van de Algemene Vergadering van de VN getiteld “Situatie van de mensenrechten in de Autonome Republiek Krim en de stad Sebastopol in Oekraïne”, en de Resoluties 74/17 van 9 december 2019 en 75/29 van 7 december 2020 van de Algemene Vergadering van de VN getiteld “Het probleem van de militarisering van de Autonome Republiek Krim en de stad Sebastopol in Oekraïne en delen van de Zwarte Zee en de Zee van Azov,

–  gezien Besluit 2014/145/GBVB van de Raad van 17 maart 2014 betreffende beperkende maatregelen met betrekking tot acties die de territoriale integriteit, soevereiniteit en onafhankelijkheid van Oekraïne ondermijnen of bedreigen(1),

–  gezien de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Oekraïne, anderzijds, en met name titel II over politieke dialoog en convergentie op het gebied van buitenlandse zaken en veiligheid(2),

–  gezien het Memorandum van Boedapest van 5 december 1994 inzake veiligheidsgaranties met betrekking tot de toetreding van Belarus, Kazachstan en Oekraïne tot het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens,

–  gezien het voorstel van Oekraïne van 29 maart 2021 om terug te keren naar een volledig staakt-het-vuren in het oosten van Oekraïne en het ontwerp van het gezamenlijk actieplan voor de uitvoering van de akkoorden van Minsk,

–  gezien de verklaring van de woordvoerder van de Europese Dienst voor extern optreden van 19 april 2021 over de uitzetting van Tsjechische diplomaten en de verklaring van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid namens de EU van 21 april 2021 in solidariteit met Tsjechië in verband met criminele activiteiten op zijn grondgebied,

–  gezien artikel 132, leden 2 en 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de Russische Federatie haar militaire aanwezigheid aan de oostelijke en noordelijke grens met Oekraïne en op de bezette Krim de afgelopen weken sterk heeft uitgebreid en daar in totaal meer dan 100 000 manschappen evenals tanks, artillerie, pantservoertuigen en andere zware uitrusting heeft verzameld; overwegende dat dit de grootste concentratie van Russische troepen sinds 2014 vormt en dat de omvang en aanvalscapaciteiten ervan op offensieve bedoelingen wijzen;

B.  overwegende dat de Russische Federatie heeft aangekondigd dat het recht van onschuldige doorvaart voor oorlogsschepen en commerciële vaartuigen van andere landen door het deel van de Zwarte Zee in de richting van de Straat van Kertsj tot en met 31 oktober 2021 zal worden opgeschort, wat een schending is van de vrijheid van scheepvaart, die wordt gewaarborgd door het VN-Verdrag inzake het recht van de zee, waarbij Rusland partij is; overwegende dat de gebieden in kwestie zich bevinden in de territoriale wateren van Oekraïne rond het tijdelijk bezette gebied van de Autonome Republiek Krim en de stad Sebastopol;

C.  overwegende dat er zes jaar verstreken zijn sinds de sluiting van de akkoorden van Minsk en zeven jaar sinds de illegale annexatie van het schiereiland de Krim door de Russische Federatie en het begin van de oorlog in Oekraïne;

D.  overwegende dat volgens Oekraïense bronnen ongeveer 3 000 officieren en militaire instructeurs van de Russische Federatie in dienst zijn in het leger van de zogenaamde Volksrepublieken Donetsk en Loegansk;

E.  overwegende dat de destabilisatie van het oosten van Oekraïne door de Russische Federatie via de Russische troepen die actief zijn in de zogenoemde Volksrepublieken Donetsk en Loegansk, al aan de gang is sinds 2014; overwegende dat dit conflict aan meer dan 14 000 mensen het leven heeft gekost en heeft geleid tot bijna twee miljoen intern ontheemden;

F.  overwegende dat Oekraïne erom heeft verzocht lid 16.3 van hoofdstuk III van het Weens document uit 2011 over vertrouwenwekkende en veiligheidsbevorderende maatregelen in te trekken en een verklaring heeft geëist voor de ongebruikelijke militaire activiteiten van de Russische Federatie langs de grens met Oekraïne en op de bezette Krim; overwegende dat alle 57 leden van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) het Weens document in 2011 hebben aangenomen als een duurzame basis voor samenwerking en militaire transparantie; overwegende dat de Russische Federatie heeft besloten niet aan deze bijeenkomst deel te nemen;

G.  overwegende dat staten die zitting hebben in de OVSE elkaar informatie moeten verstrekken over onder meer plannen voor de inzet van troepen en materieel, elkaar vooraf in kennis moeten stellen van belangrijke militaire activiteiten, zoals oefeningen, en overleg moeten plegen en met elkaar moeten samenwerken in geval van ongewone militaire activiteiten of oplopende spanningen;

H.  overwegende dat het Russische ministerie van Defensie op vrijdag 23 april 2021 heeft verklaard dat de verzamelde strijdkrachten uiterlijk 1 mei 2021 naar hun permanente basis zullen terugkeren;

I.  overwegende dat de vrijheid van gedachte en meningsuiting, van vereniging en van vreedzame vergadering verankerd zijn in de grondwet van de Russische Federatie; overwegende dat de situatie van de mensenrechten en de rechtsstaat in Rusland blijft verslechteren en dat de autoriteiten deze rechten en vrijheden voortdurend schenden; overwegende dat de Russische Federatie de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het EVRM heeft ondertekend en lid is van de Raad van Europa;

J.  overwegende dat de Russische autoriteiten op 9 april 2021 Roman Anin, een van de belangrijkste onderzoeksjournalisten van Rusland die is aangesloten bij het Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP), kortstondig hebben vastgehouden en ondervraagd en zijn telefoons en documenten in beslag hebben genomen; overwegende dat deze acties ook andere OCCRP-journalisten die zich bezighouden met transparantie en corruptie in gevaar hebben gebracht vanwege de informatie waar de Federale Veiligheidsdienst (FSB) nu volledige toegang toe heeft;

K.  overwegende dat Aleksej Navalny, Ruslands bekendste anticorruptieactivist en oppositieleider, op 17 januari 2021 in hechtenis werd genomen en op 2 februari 2021 werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 3,5 jaar omdat hij zijn proeftijd zou hebben geschonden terwijl hij in Duitsland aan het herstellen was van een moordaanslag door vergiftiging met een verboden militair chemisch zenuwgas door agenten van de Russische veiligheidsdiensten binnen de Russische Federatie; overwegende dat Aleksej Navalny op 12 maart 2021 is overgebracht naar een strafkolonie in Pokrov, waar hij herhaaldelijk onderworpen is aan foltering en onmenselijke behandeling en als gevolg daarvan ruim drie weken geleden in hongerstaking ging;

L.  overwegende dat deze ontwikkelingen van de afgelopen weken de ergste vrees voor zijn persoonlijke veiligheid en leven bij zijn familie, vrienden en aanhangers en in de internationale gemeenschap hebben bevestigd en ertoe hebben geleid dat hij is overgebracht naar een gevangenisziekenhuis in de buurt van Moskou, waar hij nog altijd in levensgevaar verkeert;

M.  overwegende dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens op 16 februari 2021 overeenkomstig artikel 39 van zijn reglement heeft besloten de Russische regering op te dragen Aleksej Navalny vrij te laten; overwegende dat deze maatregel met onmiddellijke ingang ten uitvoer moet worden gelegd; overwegende dat het Hof daartoe rekening heeft gehouden met de aard en omvang van het gevaar voor het leven van Aleksej Navalny, wat eenvoudig kon worden aangetoond, en met de algemene omstandigheden waarin Aleksej Navalny momenteel gevangen wordt gehouden;

N.  overwegende dat Aleksej Navalny op vrijdag 23 april 2021 heeft aangekondigd dat hij zijn op 31 maart 2021 begonnen hongerstaking op advies van artsen van buiten de gevangenis geleidelijk zal stopzetten; overwegende dat een voortzetting van de hongerstaking volgens dit medische advies levensbedreigend zou zijn; overwegende dat er geen garantie is, zelfs nu Navalny de nodige zorg krijgt, dat hij niet meer wordt blootgesteld aan onmenselijke of levensbedreigende behandelingen of aanslagen op zijn leven;

O.  overwegende dat Rusland in 2020 op de 129e plaats van 180 landen stond op de corruptieperceptie-index van Transparency International, waarmee het de laagste plaats in Europa inneemt; overwegende dat kleptocratische betrekkingen tussen oligarchen, veiligheidsfunctionarissen en ambtenaren die banden hebben met het Kremlin, deels aan het licht zijn gebracht door anticorruptieactivisten zoals wijlen Sergej Magnitski en de anticorruptiestichting (FBK) onder leiding van Aleksej Navalny, en dat de hoogste machtshebbers, onder wie Vladimir Poetin, zijn genoemd in onderzoeken naar de onverklaarbare rijkdom die zij in de loop der jaren hebben vergaard; overwegende dat het Openbaar Ministerie van Moskou de FBK en twee andere aan Navalny gelieerde organisaties – de Stichting voor de bescherming van de burgerrechten en Navalny’s regionale hoofdkantoren – als “extremistisch” wil bestempelen, wat zou betekenen dat hun werknemers kunnen worden gearresteerd en gevangenisstraffen van zes tot tien jaar kunnen krijgen;

P.  overwegende dat de vergiftiging van Navalny past in het patroon van acties tegen tegenstanders van Poetin, zoals Viktor Joesjtsjenko, Sergej Skripal en Vladimir Kara-Moerza, en die hebben geleid tot de dood van verscheidene vooraanstaande oppositieleden, journalisten, activisten en buitenlandse leiders, onder wie Boris Nemtsov, Anna Politkovskaja, Sergej Protazanov, Natalja Estemirova en Aleksandr Litvinenko;

Q.  overwegende dat de Russische Federatie niet alleen een externe bedreiging vormt voor de Europese veiligheid, maar ook een interne oorlog voert tegen haar eigen bevolking in de vorm van stelselmatige onderdrukking van de oppositie en publieke arrestaties; overwegende dat er alleen al op 21 april 2021 meer dan 1 788 vreedzame demonstranten zijn gearresteerd, en dat er sinds januari 2021 in totaal ruim 15 000 onschuldige Russische burgers in hechtenis zitten;

R.  overwegende dat het Parlement in zijn twee eerdere resoluties over Rusland heeft aangedrongen op een herziening van het EU-beleid ten aanzien van Rusland en de vijf leidende beginselen van dit beleid, en de Raad heeft verzocht onmiddellijk te beginnen met de voorbereidingen voor een EU-strategie voor toekomstige betrekkingen met een democratisch Rusland, die een breed scala aan stimulansen en voorwaarden moet omvatten om binnen Rusland voor een evolutie richting vrijheid en democratie te zorgen;

S.  overwegende dat de Tsjechische Republiek op 17 april 2021 achttien personeelsleden van de Russische ambassade het land uit heeft gezet, onder wie leden van de Russische inlichtingendiensten, nadat de Tsjechische veiligheidsdienst op basis van gegrond bewijs had vastgesteld dat officieren in actieve dienst van de Russische inlichtingendiensten een rol hadden gespeeld bij een explosie in een munitieopslagplaats in 2014 waarbij twee Tsjechische burgers om het leven kwamen en veel materiaal werd beschadigd; overwegende dat bij deze explosie het leven en de bezittingen van duizenden mensen in de omgeving van de munitieopslagplaats zonder scrupules in gevaar zijn gebracht; overwegende dat deze illegale acties op het grondgebied van de Tsjechische Republiek een ernstige schending vormen van de soevereiniteit van een EU-lidstaat door een buitenlandse mogendheid; overwegende dat de Russische Federatie naar aanleiding van de uitzetting van achttien personeelsleden van haar ambassade door Tsjechië twintig Tsjechische diplomaten heeft uitgewezen, die op 19 april 2021 het bevel kregen te vertrekken; overwegende dat Tsjechië, na de weigering van Rusland om de uitgezette Tsjechische diplomaten te laten terugkeren en overeenkomstig artikel 11 van het Verdrag van Wenen inzake diplomatieke betrekkingen, op 22 april 2021 heeft besloten het aantal personeelsleden bij de ambassade van Rusland in Tsjechië gelijk te stellen aan het aantal personeelsleden bij de ambassade van de Tsjechische Republiek in Rusland, waarbij de Russische ambassade tijd heeft gekregen tot eind mei om hieraan te voldoen;

T.  overwegende dat dezelfde agenten van de GRU die betrokken waren bij de explosie van de munitieopslagplaats in Tsjechië ook verantwoordelijk waren voor de poging tot moord op Sergej en Joelia Skripal in 2018 in het Verenigd Koninkrijk, waarbij het militaire zenuwgas novitsjok werd gebruikt en waarbij ook een Brits staatsburger is omgekomen; overwegende dat agenten van de GRU in 2015 in Bulgarije ook zijn beschuldigd van een moordaanslag op Emilian Gebrev, de eigenaar van een wapenfabriek, en twee andere personen; overwegende dat Rusland niet meewerkt aan het onderzoek naar deze strafbare feiten die op het grondgebied van de Europese Unie zijn gepleegd, de betrokkenheid van de GRU bij de vergiftiging van de Skripals ontkent en de belangrijkste verdachten beschermt;

1.  steunt de onafhankelijkheid, soevereiniteit en territoriale integriteit van Oekraïne binnen zijn internationaal erkende grenzen; herhaalt dat het volledig achter het EU-beleid staat om de illegale annexatie van de Autonome Republiek Krim en de stad Sebastopol niet te erkennen; is ingenomen met alle beperkende maatregelen die de EU naar aanleiding van de illegale annexatie heeft genomen; dringt aan op de onmiddellijke vrijlating van alle illegaal aangehouden en gevangengenomen Oekraïense burgers op het schiereiland de Krim en in Rusland, en betreurt de aanhoudende schendingen van de mensenrechten op de Krim en in de bezette gebieden in het oosten van Oekraïne, alsook de grootschalige toekenning van de Russische nationaliteit (paspoortafgifte) aan burgers in die gebieden; onderstreept dat Russische ambtenaren wier optreden of gebrek aan optreden aanleiding heeft gegeven tot oorlogsmisdaden in Oekraïne of dergelijke misdaden mogelijk heeft gemaakt, zullen worden onderworpen aan het internationale strafrecht;

2.  betreurt de huidige staat van de betrekkingen tussen de EU en Rusland als gevolg van de agressie en de voortdurende destabilisatie van Oekraïne door Rusland, zijn vijandige gedrag ten aanzien van en rechtstreekse aanvallen op EU-lidstaten en samenlevingen, onder andere door inmenging in verkiezingsprocessen, het gebruik van desinformatie, deepfakes, kwaadwillige cyberaanvallen, sabotage en chemische wapens, en de aanzienlijke verslechtering van de mensenrechtensituatie en de eerbiediging van het recht op vrijheid van meningsuiting, vreedzame vergadering en vereniging in Rusland; keurt het vijandige gedrag van Rusland in Europa ten zeerste af en roept de regering van het land op een einde te maken aan deze activiteiten, die in strijd zijn met internationale beginselen en normen en die de stabiliteit in Europa in gevaar brengen, hetgeen elk streven naar een positieve bilaterale agenda met dit belangrijke buurland in de weg staat;

3.  blijft zich grote zorgen maken over de aanzienlijke Russische militaire aanwezigheid aan de grens met Oekraïne en in de illegaal bezette Autonome Republiek Krim, die volgens verklaringen van de Russische minister van Defensie is stopgezet; veroordeelt deze bedreigende en destabiliserende acties onder leiding van de Russische Federatie en spreekt zijn waardering uit voor de evenredige respons van Oekraïne;

4.  is van mening dat de EU conclusies moet trekken uit de bijzonder zorgwekkende Russische militaire aanwezigheid aan de Oekraïense grens, die op vrijdag 23 april 2021 is stopgezet; stelt nadrukkelijk dat de terugkeer van Russische troepen van de grens met Oekraïne naar hun permanente basis volledig en onverwijld moet plaatsvinden; eist dat Rusland onmiddellijk een einde maakt aan de praktijk van ongerechtvaardigde militaire opbouw die gericht is op het bedreigen van zijn buurlanden, alle huidige provocaties stopzet, zich van toekomstige provocaties onthoudt en de situatie de-escaleert door zijn troepen terug te trekken naar hun permanente bases, in overeenstemming met zijn internationale verplichtingen, zoals de OVSE-beginselen en -toezeggingen inzake transparantie van militaire bewegingen en het Weens Document; herhaalt dat de Russische militaire aanwezigheid ook een bedreiging vormt voor de stabiliteit, veiligheid en vrede in Europa, en dat de EU en Oekraïne daarom een ambitieuze veiligheidsdialoog moeten opzetten die bijdraagt tot een geharmoniseerde beoordeling van de reële veiligheidsuitdagingen; benadrukt dat bevriende landen hun militaire steun en de levering van verdedigingswapens aan Oekraïne moeten opvoeren, hetgeen in overeenstemming is met artikel 51 van het Handvest van de Verenigde Naties, op grond waarvan individuele en collectieve zelfverdediging is toegelaten; vraagt Rusland zijn troepen uit de zogenoemde Volksrepubliek Loegansk en Volksrepubliek Donetsk weg te halen en de controle over de Autonome Republiek Krim en de stad Sebastopol terug te geven aan Oekraïne;

5.  dringt er bij de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) op aan te waarborgen dat de Raad ondanks de aangekondigde verplaatsing van Russische troepen op de hoogte blijft van de militaire ontwikkelingen en paraat blijft om verdere gezamenlijke acties af te spreken;

6.  dringt er bij Rusland op aan zich te houden aan zijn verplichting uit hoofde van het VN-Verdrag inzake het recht van de zee en de vrijheid van scheepvaart en de doorvaart door de internationale zeestraat naar de havens in de Zee van Azov te garanderen; verzoekt de EU om, in nauwe samenwerking met de lidstaten en andere internationale partners, permanent toezicht te houden op de doorvaart van alle schepen die door de Straat van Kertsj varen;

7.  dringt er bij Rusland en de door Rusland gesteunde separatisten op aan zich te houden aan de staakt-het-vuren-overeenkomst; verzoekt alle partijen de bepalingen van de akkoorden van Minsk ten uitvoer te leggen en constructief mee te werken in het kader van het Normandiëproces en de Tripartiete Contactgroep; benadrukt de noodzaak van een politieke oplossing voor het conflict in het oosten van Oekraïne en een sterkere rol van de EU bij de vreedzame oplossing van het conflict;

8.  onderstreept dat de EU duidelijk moet maken dat, indien een dergelijke militaire aanwezigheid in de toekomst uitmondt in een invasie van Oekraïne door de Russische Federatie, de prijs voor deze schending van het internationaal recht en de internationale normen hoog zal zijn; dringt er daarom op aan dat in dat geval de invoer van olie en gas vanuit Rusland in de EU onmiddellijk wordt stopgezet, Rusland wordt uitgesloten van het SWIFT-betalingssysteem, en alle activa in de EU van oligarchen die banden hebben met de Russische autoriteiten en van hun familieleden worden bevroren en hun visa worden geannuleerd;

9.  eist dat de EU haar afhankelijkheid van Russische energie vermindert en dringt er daarom bij de EU-instellingen en alle lidstaten op aan de voltooiing van de Nord Stream 2-pijplijn stop te zetten en de stopzetting te eisen van de bouw door Rosatom van controversiële kerncentrales;

10.  herhaalt zijn steun voor het internationale onderzoek naar de omstandigheden van het tragische neerhalen van vlucht MH17 van Malaysian Airlines, dat mogelijk een oorlogsmisdaad vormt, en roept er nogmaals toe op de verantwoordelijken voor de rechter te brengen;

11.  verzoekt de EU en haar lidstaten om op basis van het wetgevingsvoorstel van het VK voor een wereldwijde sanctieregeling voor corruptiebestrijding en andere soortgelijke regelingen een EU-sanctieregeling voor corruptiebestrijding vast te stellen als aanvulling op de huidige wereldwijde EU-sanctieregeling voor de mensenrechten; benadrukt dat Russische rijkdom en investeringen van onduidelijke oorsprong niet langer welkom zouden mogen zijn in de EU-lidstaten; roept de Commissie en de Raad ertoe op meer inspanningen te leveren om de strategische investeringen van het Kremlin in de EU met het oog op subversie, ondermijning van democratische processen en instellingen en verspreiding van corruptie te beteugelen; blijft er bij lidstaten als Cyprus, Bulgarije en Malta op aandringen dat zij hun “gouden paspoort”-regelingen stopzetten;

12.  eist de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Aleksej Navalny, wiens veroordeling politiek gemotiveerd is en indruist tegen de internationale mensenrechtenverplichtingen van Rusland, alsook van alle personen die tijdens protesten voor zijn vrijlating of ter ondersteuning van zijn anti-corruptiecampagne zijn aangehouden; verwacht van Rusland dat het zich houdt aan de door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens opgelegde voorlopige maatregel met betrekking tot de aard en omvang van het gevaar voor het leven van Aleksej Navalny; stelt Rusland aansprakelijk voor de gezondheidssituatie van Aleksej Navalny en vraagt Rusland met klem een onderzoek in te stellen naar de moordaanslag op Aleksej Navalny en hierbij onvoorwaardelijk samen te werken met de Organisatie voor het verbod van chemische wapens; verzoekt de Russische autoriteiten de omstandigheden in gevangenissen en detentiecentra te verbeteren om te voldoen aan de internationale normen; eist de stopzetting van de arrestaties van vreedzame demonstranten en van de systematische aanvallen op de oppositie in het kader van de eis om de vrijlating van Aleksej Navalny; onderstreept dat er op grond van de wereldwijde EU-sanctieregeling voor de mensenrechten sancties moeten worden opgelegd aan alle personen die betrokken zijn bij de vervolging, veroordeling en mishandeling van Aleksej Navalny;

13.  herinnert de Russische autoriteiten en president Poetin persoonlijk, in zijn hoedanigheid van Russisch staatshoofd, eraan dat zij de volledige verantwoordelijkheid dragen voor het leven en de lichamelijke integriteit van Aleksej Navalny en alle nodige maatregelen moeten treffen om zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid en welzijn te beschermen; blijft er bij president Poetin en de Russische autoriteiten op aandringen een onderzoek in te stellen naar diegenen die verantwoordelijk zijn voor de poging om hem te vermoorden en hen te berechten en ter verantwoording te roepen;

14.  betreurt het voornemen van de Russische autoriteiten om de door Aleksej Navalny geleide stichting ter bestrijding van corruptie aan te merken als extremistische organisatie en beschouwt zulks als ongefundeerd en discriminerend; benadrukt de strijd tegen corruptie en onderstreept dat de wens om deel te nemen aan een vrij en pluralistisch openbaar debat en verkiezingsproces een onvervreemdbaar recht is van elk individu en elke democratische politieke organisatie en niets te maken heeft met extremistische standpunten;

15.  betuigt zijn grote solidariteit met de democratische krachten in Rusland, die zich inzetten voor een open en vrije samenleving, en spreekt zijn steun uit voor alle personen en organisaties die het doelwit zijn geworden van aanvallen en repressie; dringt er bij de Russische autoriteiten op aan een einde te maken aan alle pesterijen, intimidatie en aanvallen tegen de oppositie, het maatschappelijk middenveld, de media, verdedigers van de mensenrechten en van vrouwenrechten en andere activisten in het land, met name in de aanloop naar de parlementsverkiezingen in de herfst van 2021; moedigt de EU aan om Rusland te blijven vragen alle wetten die niet stroken met internationale normen in te trekken of te wijzigen; herinnert aan zijn krachtige steun voor alle verdedigers van de mensenrechten in Rusland en hun werkzaamheden; verzoekt de EU-delegatie en de vertegenwoordigingen van de lidstaten in het land hun steun aan het maatschappelijk middenveld te versterken en alle beschikbare instrumenten te gebruiken om hun steun voor het werk van verdedigers van de mensenrechten op te voeren en, in voorkomend geval, de afgifte van noodvisa te vergemakkelijken en tijdelijke opvang te bieden in de EU-lidstaten;

16.  roept de Russische autoriteiten ertoe op om de vrijheid van de media te eerbiedigen en een einde te maken aan de intimidatie van en druk op onafhankelijke media, zoals in het geval van onderzoeksjournalist Roman Anin;

17.  herhaalt zijn oproep aan de EU-instellingen en de lidstaten om de mensenrechtensituatie in de Russische Federatie nauwlettend te blijven volgen en rechtszaken te blijven volgen waarbij maatschappelijke organisaties, journalisten, politici van de oppositie en activisten betrokken zijn, met inbegrip van de zaak van Aleksej Navalny;

18.  betreurt dat de ontploffing van de munitieopslagplaats in het Tsjechische dorp Vrbětice is veroorzaakt door leden van de Russische inlichtingendiensten en beschouwt dit als een schending van de Tsjechische soevereiniteit en een onaanvaardbare vijandelijke handeling; spreekt zijn sterke veroordeling uit van activiteiten die gericht zijn op het destabiliseren en bedreigen van EU-lidstaten en verzoekt Rusland dergelijke activiteiten te staken, de verantwoordelijken ter verantwoording te roepen en de families van de burgers die bij de aanslag van 2014 zijn omgekomen schadeloos te stellen; onderstreept dat de Europese Unie de Tsjechische Republiek steunt en verzoekt de VV/HV en de Raad passende tegenmaatregelen te nemen, waaronder het uitbreiden van gerichte sancties; betuigt zijn grote solidariteit met de bevolking en de autoriteiten van Tsjechië na de Russische aanval op EU-grondgebied en de ongegronde en onevenredige uitzetting van twintig Tsjechische diplomaten uit Rusland; steunt het besluit van de Tsjechische autoriteiten om het aantal personeelsleden bij de Russische ambassade in Tsjechië gelijk te stellen aan het aantal personeelsleden bij de Tsjechische ambassade in Rusland, veroordeelt de dreigementen die de Russische Federatie hierop heeft geuit aan het adres van de Tsjechische Republiek en waardeert alle vormen van steun en solidariteit van de regeringen van de diverse EU-lidstaten en alle reeds aangeboden diplomatieke diensten; roept de EU-lidstaten ertoe op om net als in de zaak-Skripal over te gaan tot een gecoördineerde uitzetting van Russische diplomaten;

19.  veroordeelt de steun van het Kremlin aan ondemocratische onderdrukkende regimes wereldwijd, zoals die van Iran, Noord-Korea, Venezuela, Syrië en Belarus; is ernstig bezorgd over het toenemende aantal arrestaties, ontvoeringen en deportaties van Belarussen die in Rusland wonen, waaronder het geval van de voorzitter van het oppositionele Belarussische Volksfront en gewone burgers die de vreedzame protesten in Belarus uitdrukkelijk steunden; is met name bezorgd over de door Rusland gesteunde campagne die gericht is tegen organisaties van EU-onderdanen die een minderheid vertegenwoordigen in Belarus, waaronder de grootste, de Unie van Polen in Belarus;

20.  veroordeelt propaganda en desinformatie in de Russische pers en de kwaadwillige verspreiding ervan naar de EU, alsook het werk van Russische trollenfabrieken, met name degene die Tsjechië momenteel belasteren door het land af te schilderen als een satelliet van de belangen van de VS in plaats van een soeverein land met onafhankelijke inlichtingendiensten; veroordeelt de cyberaanvallen op strategische Tsjechische overheidsinstellingen in verband met Russische militaire spionage;

21.  herhaalt dat eenheid tussen de EU-lidstaten het beste beleid is om Rusland te beletten in Europa destabiliserende en subversieve acties te ondernemen; verzoekt de lidstaten hun standpunten en optreden ten aanzien van Rusland te coördineren en met één stem te spreken; eist dat de lidstaten in het Comité van Ministers van de Raad van Europa met één stem spreken over de aanhoudende veronachtzaming door Rusland van de uitspraken van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens; is van mening dat de EU verdere samenwerking moet nastreven met gelijkgestemde partners, met name de NAVO en de VS, teneinde alle beschikbare middelen op internationaal niveau aan te wenden om de aanhoudende inmenging van Rusland, steeds agressievere desinformatiecampagnes en grove schendingen van het internationaal recht die de veiligheid en stabiliteit in Europa bedreigen, doeltreffend tegen te gaan;

22.  verzoekt de EU-lidstaten tijdig en vastberaden op te treden tegen ontregelende acties van Russische inlichtingendiensten op het grondgebied van de EU en haar evenredige respons nauw af te stemmen met de trans-Atlantische partners; beveelt de lidstaten aan om de samenwerking en informatie-uitwisseling op het gebied van contraspionage te intensiveren;

23.  verzoekt de VV/HV en de Raad een nieuwe strategische aanpak te ontwikkelen voor de betrekkingen van de EU met Rusland, die het maatschappelijk middenveld beter moet ondersteunen, de interpersoonlijke contacten met de burgers van Rusland moet versterken, duidelijke rode lijnen moet trekken voor samenwerking met Russische overheidsactoren, technologische normen en het open internet moet gebruiken om vrije ruimten te ondersteunen en onderdrukkende technologieën te beperken, en solidariteit met de oostelijke partners van de EU moet tonen, onder meer op het gebied van veiligheidskwesties en vreedzame oplossing van conflicten; onderstreept dat elke dialoog met Rusland gebaseerd moet zijn op eerbiediging van het internationaal recht en de mensenrechten;

24.  is uiterst bezorgd over het feit dat de Russische autoriteiten het werk van onafhankelijke mediaplatforms, individuele journalisten en andere mediaspelers blijven beperken; veroordeelt in dit verband ten stelligste het besluit om het onafhankelijke mediakanaal Meduza als “buitenlandse agent” aan te merken;

25.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de Raad, de Commissie, de regeringen en parlementen van de lidstaten, de Raad van Europa, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, alsmede de president, de regering en de Verchovna Rada van Oekraïne en de president, regering en de Staatsdoema van de Russische Federatie.

(1) PB L 78 van 17.3.2014, blz. 16. (2) PB L 161 van 29.5.2014, blz. 3.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de situatie in Colombia, vijf jaar na de ondertekening van het vredesakkoord (2021/2643(RSP))

P9_TA(2021)0160 RC-B9-0227/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn eerdere resoluties, en met name zijn resolutie van 20 januari 2016 ter ondersteuning van het vredesproces in Colombia(1),

–  gezien de handelsovereenkomst tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Colombia en Peru, anderzijds(2), ondertekend in Brussel op 26 juli 2012, en de overeenkomst tussen de Europese Unie en de Republiek Colombia inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf(3), ondertekend op 2 december 2015,

–  gezien de verklaring van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, Federica Mogherini, van 1 oktober 2015, over de benoeming van Eamon Gilmore tot speciale gezant van de EU voor het vredesproces in Colombia,

–  gezien het definitieve akkoord van 24 november 2016 om een einde te maken aan het gewapende conflict en een stabiele en duurzame vrede tot stand te brengen tussen de nationale regering van Colombia en de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia – Volksleger (FARC-EP),

–  gezien de rapporten van de secretaris-generaal van de VN over de verificatiemissie van de Verenigde Naties in Colombia, en met name het rapport van 26 maart 2021,

–  gezien het rapport van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten van 10 februari 2021 over de mensenrechtensituatie in Colombia,

–  gezien de gezamenlijke verklaring van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, Josep Borrell, en commissaris Janez Lenarčič van 9 februari 2021 over het besluit van Colombia om Venezolaanse migranten een tijdelijke beschermingsstatus te verlenen, en de verklaring van de woordvoerder van de VV/HV van 26 februari 2021 over het geweld tegen mensenrechtenactivisten in Colombia,

–  gezien artikel 132, leden 2 en 4, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat het in november 2021 vijf jaar geleden is dat in Colombia het definitieve akkoord om het gewapende conflict te beëindigen en een stabiele en duurzame vrede tot stand te brengen werd ondertekend door de regering van Colombia onder leiding van president Juan Manuel Santos en de FARC-EP, waarmee een einde kwam aan een ruim vijftig jaar durend conflict en een belangrijke stap werd gezet in de richting van een stabiele en duurzame vrede in het land; overwegende dat Colombia, ondanks lange perioden van uitzonderlijk geweld, altijd een democratisch land is gebleven;

B.  overwegende dat het grondwettelijk hof van Colombia verwacht dat het ten minste vijftien jaar zal duren om volledig uitvoering te geven aan het definitieve akkoord, de tienjarenplanning van het gemeenschappelijk stappenplan en het huidige vierjarenplan voor investeringen in de vrede met een begroting van bijna 11,5 miljard USD;

C.  overwegende dat de president van Colombia, Iván Duque Márquez, en de voorzitter van de Comunes-partij (voorheen de Fuerza Alternativa Revolucionaria del Común, FARC‑partij), Rodrigo Londoño, op 10 maart 2021 zijn bijeengekomen om de stand van zaken met betrekking tot de uitvoering van het definitieve akkoord te bespreken; overwegende dat beide partijen tijdens de dialoog, die werd gefaciliteerd door de speciale vertegenwoordiger van de secretaris-generaal van de VN voor Colombia en het hoofd van de verificatiemissie van de Verenigde Naties in Colombia, hebben verklaard het definitieve akkoord te willen uitvoeren en zijn overeengekomen om gezamenlijk te werken aan het opstellen van een routekaart voor de rest van het tijdschema voor de volledige uitvoering ervan; overwegende dat zij daarnaast hebben verklaard zich extra te zullen inspannen om de re-integratie van voormalige strijders mogelijk te maken en de veiligheid van die strijders te garanderen;

D.  overwegende dat de voormalige guerrillastrijders ook bezig zijn met hun re-integratie in de samenleving en overwegende dat het juridische en constitutionele stelsel in Colombia concrete hervormingen doorvoert om ervoor te zorgen dat de verplichtingen die zijn neergelegd in het akkoord worden nageleefd en dat de toekomst van het land hierop kan worden gebouwd;

E.  overwegende dat de partijen in het definitieve akkoord zijn overeengekomen een Speciale Jurisdictie voor de vrede (Jurisdicción Especial para la Paz – JEP) op te richten, met inbegrip van een stelsel voor waarheid, gerechtigheid, schadeloosstelling en niet-herhaling, alsook schadevergoedingsregelingen voor slachtoffers, zoals in het rapport van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, Michelle Bachelet, van 10 februari 2021 wordt beaamd; overwegende dat Colombia bij de omvattende taak om het definitieve akkoord uit te voeren, te maken heeft met complexe uitdagingen, die nog worden verergerd door de COVID-19-situatie en doordat er grote aantallen Venezolaanse migranten aankomen en moeten worden opgevangen;

F.  overwegende dat de Speciale Jurisdictie voor de vrede op 26 januari 2021 haar eerste belangrijke besluit heeft aangekondigd, waarbij acht topleiders van de voormalige FARC-EP in staat van beschuldiging werden gesteld wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, wat tot dusver het duidelijkste resultaat van de overgangsjustitie in het land is; overwegende dat de Speciale Jurisdictie voor de vrede ook heeft bevestigd dat er vooruitgang is geboekt bij het onderzoek naar de zogenaamde “foutpositieven”; overwegende dat zij tegelijkertijd inspanningen verricht om vooruitgang te boeken bij de totstandbrenging van een permanente en vruchtbare dialoog met leiders van de inheemse bevolking;

G.  overwegende dat er nog steeds belangrijke vorderingen worden geboekt, die laten zien dat het vredesakkoord echt voor verandering kan zorgen, en overwegende dat het vredesakkoord een specifieke genderbenadering bevat, wat uniek is voor dit soort akkoorden; overwegende dat er meer vooruitgang moet worden geboekt met het programma voor de bescherming van vrouwelijke leiders en mensenrechtenactivisten, en met de programma’s ter ondersteuning van vrouwen en meisjes die het slachtoffer zijn van geweld, met inbegrip van verkrachting en ontvoering; overwegende dat de verschillende hoofdstukken van het akkoord nauw met elkaar verweven zijn en dat het daarom van het allergrootste belang is om de genderaanpak op alle gebieden te hanteren;

H.  overwegende dat de vredesbesprekingen weliswaar tot een flinke daling van het aantal doden en van de hoeveelheid geweld in Colombia hebben geleid, maar dat de verslechterende veiligheidssituatie in verschillende regio’s in Colombia alom wordt gezien als een belemmering voor het vredesproces, waarbij volgens meldingen van de VN sprake is van een zorgwekkende toename van het geweld, gedwongen verdwijningen, ontvoeringen en moorden op maatschappelijke leiders en leiders van de inheemse bevolking, voormalige FARC-strijders en mensenrechtenactivisten; overwegende dat ook de veiligheidstroepen geconfronteerd worden met aanvallen en geweld;

I.  overwegende dat de verificatiemissie van de VN heeft bevestigd dat in 2020 73 voormalige strijders werden vermoord, waarmee het aantal ex-strijders dat sinds de ondertekening van het akkoord in 2016 werd gedood is opgelopen tot 248; overwegende dat het Bureau van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten (OHCHR) informatie heeft ontvangen over de moord op 120 mensenrechtenactivisten in het afgelopen jaar, waarvan 53 gevallen zijn geverifieerd; overwegende dat het in 2020 bovendien 69 incidenten heeft geregistreerd met een groot aantal burgerslachtoffers, waarbij 269 burgers om het leven zijn gekomen, onder wie 24 kinderen en 19 vrouwen; overwegende dat de VN heeft aangegeven dat er meer inspanningen nodig zijn om het vredesakkoord uit te voeren;

J.  overwegende dat de secretaris-generaal van de VN de aanpak van het aanhoudende geweld tegen voormalige strijders, door conflicten getroffen gemeenschappen, maatschappelijke leiders en mensenrechtenactivisten, de noodzaak om het re-integratieproces duurzamer te maken, de consolidering van een geïntegreerde aanwezigheid van de overheid in door conflicten getroffen gebieden, de versterking van de constructieve dialoog tussen de partijen als middel om de uitvoering van het vredesakkoord te bevorderen en de noodzaak om de voorwaarden voor verzoening tussen de partijen te verbeteren, als prioriteiten heeft aangemerkt;

K.  overwegende dat de Colombiaanse regering in 2017 formele vredesbesprekingen is begonnen met het Nationale Bevrijdingsleger (ELN); overwegende dat de regering van president Iván Duque in januari 2019, kort nadat het ELN bij een politieacademie in Bogotá een autobom tot ontploffing bracht waarbij 22 mensen werden gedood, de vredesbesprekingen heeft beëindigd; overwegende dat er in bepaalde regio’s nog altijd sprake is van conflicten waarbij het ELN betrokken is, en dat er onder meer confrontaties plaatsvinden tussen het ELN en andere illegale gewapende groeperingen en het ELN en de staatsveiligheidstroepen; overwegende dat de regering benadrukt dat de vredesbesprekingen pas kunnen worden hervat als het ELN een einde maakt aan zijn gewelddadige acties, waaronder ontvoeringen, het ronselen van kinderen en het leggen van mijnen, terwijl het ELN zich op het standpunt blijft stellen dat elk verzoek van de regering van dien aard aan de onderhandelingstafel moet worden besproken;

L.  overwegende dat het belangrijke besluit van de president van Colombia, Iván Duque Márquez, om solidariteit te tonen door ca. 1 800 000 Venezolaanse migranten die in het land verblijven een tijdelijke beschermingsstatus te verlenen en hen te regulariseren door middel van tijdelijke migratievergunningen, de migranten in staat zal stellen zich te laten registreren, waarmee hun toegang tot overheidsdiensten, zoals gezondheidszorg en onderwijs, evenals hun sociaaleconomische integratie zal verbeteren, waardoor zij minder kwetsbaar worden; overwegende dat Colombia en Venezuela van elkaar worden gescheiden door een poreuze grens van meer dan 2 000 kilometer; overwegende dat de grens tussen Colombia en Venezuela voornamelijk bestaat uit dicht bos en moeilijk begaanbaar terrein, waardoor dit gebied aantrekkelijk is voor illegale activiteiten en georganiseerde misdaad;

M.  overwegende dat in het kader van het EU-Trustfonds voor Colombia 128 miljoen EUR is vrijgemaakt en dat dit geld afkomstig is van de EU-begroting, 21 lidstaten, Chili en het VK; overwegende dat de toekomstige strategische lijnen daarvan op 22 januari 2021 in het kader van het vijfde strategisch comité zijn vastgesteld;

N.  overwegende dat maatschappelijke organisaties, waaronder mensenrechtenorganisaties, vrouwenorganisaties, plattelandsorganisaties, Afro-Colombiaanse gemeenschappen en inheemse groepen, een belangrijke rol spelen in het vredesproces, en dat deze organisaties een groot aantal initiatieven hebben ontplooid en voorstellen hebben gedaan op lokaal, regionaal en nationaal niveau;

O.  overwegende dat de EU en Colombia een kader voor nauwe politieke, economische en commerciële samenwerking handhaven dat is vastgelegd in het memorandum van overeenstemming van november 2009 en in de handelsovereenkomst tussen Colombia en Peru en de EU en haar lidstaten, waarvan het doel niet alleen is de economische en handelsbetrekkingen tussen de partijen te versterken, maar ook bij te dragen aan de vrede, democratie, eerbiediging van de mensenrechten, duurzame ontwikkeling en het welzijn van de burgers; overwegende dat Colombia een strategische partner is en van essentieel belang is voor de stabiliteit in de regio; overwegende dat de EU en de Republiek Colombia een kader hebben vastgesteld voor de deelname van de Republiek Colombia aan crisisbeheersingsoperaties van de Europese Unie, dat op 1 maart 2020 in werking is getreden;

P.  overwegende dat deze nauwe banden zich uitstrekken tot internationale samenwerkingsgebieden in multilaterale kwesties van gemeenschappelijk belang, zoals het streven naar vrede en de strijd tegen terrorisme en drugshandel;

1.  wijst nogmaals op zijn steun voor het vredesakkoord in Colombia, is ingenomen met de recente dialoog tussen de partijen en waardeert hun politieke inspanningen, realiteitszin en doorzettingsvermogen; wijst nogmaals op zijn bereidheid om alle mogelijke politieke en financiële hulp te blijven verlenen om de volledige uitvoering van het vredesakkoord te ondersteunen, bijstand te bieden in de fase na het conflict, waarbij de deelname van lokale gemeenschappen en maatschappelijke organisaties van essentieel belang is, en terdege rekening te houden met de door de slachtoffers aangegeven prioriteiten inzake waarheid, gerechtigheid, schadeloosstelling en garanties voor niet-herhaling; betuigt nogmaals zijn solidariteit met de slachtoffers;

2.  onderstreept dat het Colombiaanse vredesakkoord in de rest van de wereld vaak tot voorbeeld strekt vanwege de vastberadenheid waarmee de kwesties die de oorzaak waren van het conflict worden aangepakt en de nadruk die wordt gelegd op de rechten en waardigheid van de slachtoffers; wijst er nogmaals op dat alle delen van dit ingewikkelde en vooruitstrevende akkoord onderling samenhangen en daarom integraal moeten worden uitgevoerd om de onderliggende oorzaken van het conflict te kunnen aanpakken; dringt er bij de Colombiaanse regering op aan vooruitgang te blijven boeken bij de uitvoering van alle aspecten van het vredesakkoord;

3.  is ingenomen met de vooruitgang die Colombia heeft geboekt op gebieden als de integrale hervorming van het platteland, de programma’s voor plattelandsontwikkeling (PDET), de eerbiediging van de rechten van slachtoffers, de oplossing van het probleem van illegale drugs, de vervanging van illegale gewassen, de teruggave van land en de re-integratie van voormalige strijders, en pleit ervoor dat er nog meer inspanningen worden geleverd om alle aspecten van het vredesakkoord uit te voeren, met name op sociaaleconomisch gebied, waar nog niet zoveel vooruitgang is geboekt; wijst erop dat het belangrijk is dat het vredesproces gepaard gaat met daadkrachtig optreden ter bestrijding van ongelijkheid en armoede, onder meer door rechtvaardige oplossingen te vinden voor mensen en gemeenschappen die hun land hebben moeten verlaten; is van mening dat bijzondere steun moet worden verleend aan groepen die onevenredig onder het conflict hebben geleden, zoals de Afro-Colombiaanse en inheemse gemeenschappen; waardeert de werkzaamheden van de territoriale raden voor vrede, verzoening en co-existentie;

4.  wijst op de fundamentele en historische rol van de ontwikkelingsplannen met een territoriale aanpak (PDET), die zijn opgesteld door de gemeenschappen in de 170 gemeenten die het zwaarst zijn getroffen door verwaarlozing, armoede en geweld;

5.  is ingenomen met alle reeds door de Speciale Jurisdictie voor de vrede genomen maatregelen om te werken aan een toekomst waarin vredesbouw en het voorkomen van straffeloosheid centraal staan, en doet een beroep op de Speciale Jurisdictie voor de vrede om haar belangrijke inspanningen voort te zetten, ondanks de vele uitdaging waar zij mee te maken krijgt, zoals vertragingen bij de uitvoering van wetgeving; verzoekt de Colombiaanse autoriteiten de autonomie en onafhankelijkheid van het geïntegreerde systeem voor waarheid, gerechtigheid, schadeloosstelling en niet-herhaling te waarborgen en het systeem te beschermen als een essentiële bijdrage aan een duurzame en blijvende vrede;

6.  veroordeelt de moorden op en het geweld tegen mensenrechtenactivisten, voormalige FARC-strijders, maatschappelijke leiders en leiders van inheemse groepen; benadrukt dat de aanpak van dit aanhoudende geweld een van de grootste uitdagingen in Colombia is; merkt op dat het conflict in plattelandsgebieden van het land is geëscaleerd en betreurt het geweld dat in die gebieden voornamelijk wordt veroorzaakt door illegale gewapende groeperingen en personen die zich bezighouden met georganiseerde misdaad in verband met drugshandel en illegale mijnbouw; stelt vast dat er diverse gevallen zijn gemeld van gedwongen ontheemding, gedwongen rekrutering, seksueel geweld jegens kinderen en vrouwen, slachtingen, foltering en andere wreedheden en aanvallen op etnische groeperingen en autoriteiten, waarbij ook invloed is uitgeoefend op overheidsinstanties; dringt erop aan dat deze feiten snel en grondig worden onderzocht en dat de schuldigen ter verantwoording worden geroepen; verzoekt de Colombiaanse staat de bescherming en veiligheid van alle maatschappelijke en politieke leiders, sociale activisten, milieuactivisten en verdedigers van plattelandsgemeenschappen op te voeren en te waarborgen; kijkt met grote bezorgdheid naar de problematische situatie in het departement Cauca, die in de VN-verklaring aan de orde wordt gesteld;

7.  waardeert de inspanningen die worden geleverd ter bestrijding van de criminaliteit door georganiseerde gewapende groeperingen en andere organisaties; benadrukt dat dringend maatregelen moeten worden genomen om de mensen in de gebieden waar dit speelt beter te beschermen, en dringt daarom aan op een meer geïntegreerde aanwezigheid van de overheid in deze regio’s, en op de vaststelling door de Nationale Commissie voor veiligheidsgaranties van overheidsmaatregelen om criminele organisaties te ontmantelen; is in dit verband ingenomen met het strategisch veiligheids- en beschermingsplan voor de re-integratie van personen;

8.  is ingenomen met de verlenging van de slachtofferwet tot 2031 en de verhoging van de beschikbare financiële middelen in dit kader, waar meer dan negen miljoen personen die in het gemeenschappelijk slachtofferregister ingeschreven staan van kunnen profiteren, en is voorts ingenomen met de effectieve politieke participatie van de FARC, nu de Comunes-partij, en de vooruitgang die geboekt is bij de re-integratie van bijna 14 000 voormalige strijders; is ingenomen met het feit dat de regering grond heeft aangekocht van zeven van de 24 voormalige territoriale gebieden voor opleiding en re-integratie en wijst op de inzet van veiligheidstroepen aldaar en op de sociale beschermingsmaatregelen die gelden ten aanzien van meer dan 13 000 voormalige strijders;

9.  erkent de inspanningen die geleverd worden door de Colombiaanse instanties en spoort ze aan nog meer inspanningen te verrichten om ervoor te zorgen dat de mensenrechten ten volle en te allen tijde worden geëerbiedigd, overeenkomstig hun plicht om de veiligheid van hun burgers te garanderen; wijst op de daling van het aantal moorden, dat tussen 2019 en 2020 terugliep van 25 tot 23,7 per 100 000 inwoners, zoals blijkt uit het rapport van de hoge commissaris voor de mensenrechten van de VN; erkent de inzet van de regering voor de bescherming van maatschappelijke leiders, mensenrechtenactivisten en voormalige strijders, en van verafgelegen gemeenschappen;

10.  spreekt zijn bezorgdheid uit over het feit dat de voormalige guerrilla’s, ondanks het feit dat zij hiertoe verplicht zijn, tot dusver geen informatie hebben verstrekt over de drugsmokkelroutes en financieringsbronnen van criminele groepen die activisten, leiders en voormalige strijders aanvallen; uit tevens zijn bezorgdheid over het feit dat de termijn voor de overmaking van de activa van de voormalige FARC-EP om de slachtoffers een schadevergoeding te bieden op 31 december 2020 is verstreken, en dat slechts 4 % van het overeengekomen bedrag is overgemaakt;

11.  moedigt de regering aan om in de huidige economische context alle nodige maatregelen te nemen om structurele veranderingen te bevorderen die ertoe kunnen bijdragen de algehele situatie te verbeteren en het potentieel van het vredesakkoord voor een positieve transformatie van de mensenrechtensituatie in Colombia maximaal te benutten, overeenkomstig de aanbeveling van de VN; verzoekt maatschappelijke organisaties mee te werken aan het herstel van een harmonieuze samenleving in Colombia;

12.  verklaart nogmaals dat geweld geen legitieme methode voor politieke strijd vormt, en verzoekt diegenen die wel die overtuiging hadden, om de democratie met al haar gevolgen en verplichtingen te omhelzen, met als eerste stap het definitief neerleggen van de wapens en het uitdragen van hun overtuigingen en ambities door de eerbiediging van de democratische regels en de rechtsstaat; dringt er daarom bij het ELN, dat door de EU als terroristische organisatie wordt aangemerkt, en dissidente groepen van de FARC-EP op aan een einde te maken aan het geweld en de aanslagen op de Colombiaanse bevolking en zich daadkrachtig, vastberaden en zonder verder uitstel in te zetten voor vrede in Colombia;

13.  wijst op de vooruitgang bij het verwijderen van antipersoneelmijnen in 129 gemeenten en op de verlenging van de termijn voor het opruimen ervan tot 2025;

14.  prijst de opmerkelijke en ongekende stap van Colombia om een tijdelijke beschermingsstatus te bieden aan circa 1 800 000 Venezolaanse migranten die in het land verblijven, omdat hierdoor hun mensenrechten beter gewaarborgd kunnen worden en hun menselijk lijden zal verminderen en het bovendien gemakkelijker wordt om deze Venezolaanse migranten in Colombia ondersteuning te bieden, bijvoorbeeld in de vorm van bescherming tegen geweld, sociale integratie en vaccinatie tegen COVID-19; hoopt dat het initiatief van de EU om steun te verlenen aan de regionale inspanningen om de migratiecrisis het hoofd te bieden, de weg zal effenen voor meer steun naar het voorbeeld van de opmerkelijke solidariteit van Colombia, en roept andere leden van de internationale gemeenschap op om Colombia in dit proces te ondersteunen; roept op tot intensievere inspanningen om een politieke en democratische oplossing te vinden voor de crisis in Venezuela;

15.  verzoekt de Commissie en de Europese Raad om hun politieke en financiële steun aan Colombia in het kader van de nieuwe samenwerkingsinstrumenten gedurende de nieuwe begrotingsperiode te verdubbelen;

16.  wijst op de bijdrage van de EU, met name via het Europees Fonds voor vrede in Colombia, waarvan de middelen met name ingezet worden voor integrale hervorming van het platteland, met de nadruk op ontwikkelingsprogramma’s met een territoriale benadering en de formalisering van landeigendom;

17.  wijst op de deelname van de particuliere sector in de ondersteuning van slachtoffers, re-integratie, de vervanging van illegale gewassen, en de 170 PDET-gemeenten; verzoekt de Commissie voor meer synergie te zorgen tussen het handelsakkoord en de nieuwe samenwerkingsinstrumenten gericht op het waarborgen van toegang tot de Europese markten, uitwisseling en investeringen, teneinde te zorgen voor duurzaamheid van de productieve projecten, het inkomen van de doelgroepen in de bevolking veilig te stellen, en hun kwetsbaarheid voor criminaliteit en illegale economische activiteiten te verminderen;

18.  is van oordeel dat de succesvolle uitvoering van het vredesakkoord van 2016, als bijdrage aan mondiale vrede en stabiliteit, een sleutelprioriteit zal blijven van versterkte bilaterale betrekkingen via het memorandum van overeenstemming dat de Raad afgelopen januari heeft goedgekeurd; dringt in dit verband aan op nauwere samenwerking tussen de EU en Colombia om de levens van zowel de Colombianen als de burgers van de EU te verbeteren door de synergieën tussen het handelspartnerschap EU-Colombia en het vredesakkoord te versterken; steunt de verlenging van het mandaat van de Speciale Jurisdictie voor de vrede;

19.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, het roulerend voorzitterschap van de EU, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de Euro‑Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering en de regering en het Congres van Colombia.

(1) PB C 11 van 12.1.2018, blz. 79. (2) PB L 354 van 21.12.2012, blz. 3. (3) PB L 333 van 19.12.2015, blz. 3.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de Europese kindergarantie (2021/2605(RSP))

P9_TA(2021)0161 B9-0220/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de artikelen 2 en 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU),

–  gezien de doelstellingen overeenkomstig artikel 3 VEU, in het bijzonder de bestrijding van sociale uitsluiting en discriminatie, het bevorderen van sociale rechtvaardigheid, economische, sociale en territoriale cohesie en bescherming van de rechten van het kind,

–  gezien de horizontale sociale clausule in artikel 9 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU),

–  gezien de doelstellingen van het sociaal beleid voorzien in de artikelen 151 en 153 VWEU,

–  gezien het herziene Europees Sociaal Handvest,

–  gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden als bedoeld in artikel 6 VEU,

–  gezien de Europese pijler van sociale rechten (EPSR), en met name de beginselen 1, 3, 4, 11, 14, 16, 17, 19 en 20, en de kerndoelen daarvan voor 2030,

–  gezien de mededeling van de Commissie over de EU-strategie voor de rechten van het kind (COM(2021)0142),

–  gezien het voorstel voor een aanbeveling van de Raad tot instelling van een Europese kindergarantie (COM(2021)0137),

–  gezien het actieplan voor de Europese pijler van sociale rechten,

–  gezien de VN-doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling (SDG’s), met name de doelstellingen 1, 2, 3, 4 en 10,

–  gezien de verdragen en aanbevelingen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO),

–  gezien het Verdrag van de Verenigde Naties betreffende de rechten van personen met een handicap (UNCRPD),

–  gezien de politieke beleidslijnen van Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Commissie,

–  gezien het aangepaste werkprogramma van de Commissie voor 2020 (COM(2020)0440),

–  gezien het EU-kader voor nationale strategieën inzake de integratie van Roma (COM(2011)0173),

–  gezien zijn resolutie van 21 januari 2021 over toegang tot fatsoenlijke en betaalbare huisvesting voor iedereen(1),

–  gezien het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het Europees Sociaal Fonds+ (ESF+) (COM(2018)0382),

–  gezien Verordening (EU) 2021/241 van het Europees Parlement en de Raad van 12 februari 2021 tot instelling van de herstel- en veerkrachtfaciliteit(2),

–  gezien Verordening (EU) 2020/2221 van het Europees Parlement en de Raad van 23 december 2020 tot wijziging van Verordening (EU) nr. 1303/2013 wat betreft extra middelen en uitvoeringsregelingen om bijstand te verlenen ter bevordering van het crisisherstel in de context van de COVID-19-pandemie en de sociale gevolgen daarvan en ter voorbereiding van een groen, digitaal en veerkrachtig herstel van de economie (React-EU)(3),

–  gezien de haalbaarheidsstudie van de Commissie naar een kindergarantieregeling,

–  gezien de in maart 2016 aangenomen schriftelijke verklaring nr. 0042/2015, overeenkomstig artikel 136 van het Reglement van het Parlement, over investeren in kinderen,

–  gezien de aanbeveling van de Raad betreffende stelsels voor onderwijs en opvang van hoge kwaliteit voor jonge kinderen,

–  gezien de resolutie van 11 maart 2021 over de rechten van het kind in het licht van de EU-strategie voor de rechten van het kind(4),

–  gezien zijn resolutie van 24 oktober 2017 over beleid ter garantie van een minimuminkomen als instrument om de armoede te bestrijden(5),

–  gezien zijn resolutie van 24 november 2015 over vermindering van de ongelijkheid, met bijzondere focus op kinderarmoede(6),

–  gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden(7),

–  gezien zijn resolutie van 17 december 2020 over een sterk sociaal Europa voor rechtvaardige transities(8),

–  gezien het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind van 20 november 1989,

–  gezien de algemene opmerkingen van het VN-Comité voor de rechten van het kind(9),

–  gezien de VN-richtsnoeren inzake alternatieve vormen van kinderzorg, zoals verankerd in resolutie A/Res/64/142 van de Algemene Vergadering van de VN van 24 februari 2010,

–  gezien de verklaring van het Comité van Ministers van de Raad van Europa over de toename van zigeunerhaat en racistisch geweld tegenover Roma in Europa van 1 februari 2012,

–  gezien de mededelingen van de Commissie die zijn goedgekeurd met als doel het tot stand brengen van een Unie van gelijkheid, overeenkomstig de politieke beleidslijnen voor de volgende Europese Commissie 2019-2024, in het bijzonder de mededelingen van 24 november 2020 getiteld “Actieplan voor integratie en inclusie 2021-2027” (COM(2020)0758), van 18 september 2020 getiteld “Een Unie van gelijkheid: EU-actieplan tegen racisme 2020-2025” (COM(2020)0565), van 5 maart 2020 getiteld “Een Unie van gelijkheid: strategie voor gendergelijkheid 2020-2025” (COM(2020)0152), en van 12 november 2020 getiteld “Een Unie van gelijkheid: strategie voor gelijkheid van lhbtiq’ers 2020-2025” (COM(2020)0698),

–  gezien zijn resolutie van 26 november 2019 over kinderrechten naar aanleiding van het dertigjarig bestaan van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind(10),

–  gezien zijn resolutie van 12 februari 2019 over de behoefte aan een versterkt strategisch EU-kader voor de nationale strategieën voor integratie van de Roma voor de periode na 2020 en intensivering van de bestrijding van zigeunerhaat(11),

–  gezien zijn resolutie van 17 september 2020 over de uitvoering van de nationale strategieën voor integratie van de Roma: bestrijding van een negatieve houding ten opzichte van mensen met een Romani-achtergrond in Europa(12),

–  gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s getiteld “Unie van gelijkheid: Strategie inzake de rechten van personen met een handicap 2021-2030” (COM(2021)0101),

–  gezien de gezamenlijke verklaring van de Epsco-ministers over het overwinnen van armoede en sociale uitsluiting – het verzachten van de gevolgen van COVID-19 voor gezinnen – samenwerken om vooruitzichten voor sterke kinderen te ontwikkelen,

–  gezien zijn resolutie van 18 juni 2020 over de Europese strategie inzake handicaps post‑2020(13),

–  gezien de aanbeveling van de Commissie getiteld “Investeren in kinderen: de vicieuze cirkel van achterstand doorbreken” (2013/112/EU)(14),

–  gezien Richtlijn (EU) 2019/1158 van het Europees Parlement en de Raad van 20 juni 2019 betreffende het evenwicht tussen werk en privéleven voor ouders en mantelzorgers en tot intrekking van Richtlijn 2010/18/EU van de Raad,

–  gezien de beleidsnota van de VN van 15 april 2020 getiteld “The impact of COVID-19 on children”,

–  gezien de aanbeveling van de Commissie van 3 oktober 2008 over de actieve inclusie van personen die van de arbeidsmarkt zijn uitgesloten (2008/867/EG),

–  gezien de aanbeveling van de Raad betreffende de integratie van langdurig werklozen op de arbeidsmarkt,

–  gezien de aanbeveling van de Raad met betrekking tot de toegang tot sociale bescherming,

–  gezien de nieuwe vaardighedenagenda,

–  gezien de vragen met verzoek om mondeling antwoord aan de Raad en de Commissie over de kindergarantie (O-000025/2021 – B9‑0012/2021 en O-000026/2021 – B9‑0013/2021),

–  gezien artikel 136, lid 5, en artikel 132, lid 2, van zijn Reglement,

–  gezien de door de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken ingediende ontwerpresolutie,

A.  overwegende dat het voorstel voor een aanbeveling van de Raad tot instelling van een Europese kindergarantie een aanvulling moet vormen op de EU-strategie voor de rechten van het kind, die eveneens op 24 maart 2021 werd vastgesteld; overwegende dat in de EU-strategie voor de rechten van het kind alle bestaande en toekomstige initiatieven inzake kinderrechten in één samenhangend beleidskader worden samengebracht en aanbevelingen worden gedaan voor zowel intern als extern optreden van de EU;

B.  overwegende dat kinderarmoede door internationale organisaties, zoals de Raad van Europa, en door ngo’s, zoals Unicef, wordt aangemerkt als een mogelijke oorzaak van kinderrechtenschendingen, maar ook als een mogelijk gevolg van die schendingen vanwege de effecten die het heeft op de mogelijkheden van kinderen om hun rechten uit te oefenen, en als het resultaat van de falende handhaving van die rechten;

C.  overwegende dat kinderen die met beperkte middelen en in onzekere gezinssituaties opgroeien, een hoger risico op armoede en sociale uitsluiting lopen met ingrijpende gevolgen voor hun ontwikkeling en latere leven als volwassene, en dat zij belemmerd worden bij het opdoen van de nodige vaardigheden en beperkte werkgelegenheidskansen hebben, met een vicieuze cirkel van intergenerationele armoede tot gevolg;

D.  overwegende dat kinderen in de zes in het voorstel voor de kindergarantie genoemde categorieën het meeste risico lopen en onmiddellijke aandacht en zorg nodig hebben; overwegende dat de doelstellingen van de kindergarantie zoveel mogelijk geacht moeten worden van toepassing te zijn op alle kinderen in de Unie;

E.  overwegende dat kinderarmoede en sociale uitsluiting zeer ernstige problemen vormen die zich in alle samenlevingen voordoen en het best kunnen worden aangepakt door middel van alomvattend en breed beleid met een strikt maar breed toepassingsgebied, dat op zowel kinderen als hun families en gemeenschappen is gericht, en door prioriteit te geven aan investeringen in nieuwe mogelijkheden en oplossingen; overwegende dat alle lagen van de samenleving bij de oplossing van deze problemen moeten worden betrokken, dat wil zeggen de lokale, regionale, nationale en Europese autoriteiten, het maatschappelijk middenveld en de particuliere sector;

F.  overwegende dat uit onderzoek is gebleken dat het investeren in kinderen, bijvoorbeeld in de vorm van onderwijs en opvang van hoge kwaliteit voor jonge kinderen, op maatschappelijk niveau een rendement kan opleveren dat minstens vier keer hoger ligt dan de oorspronkelijke kosten van deze investeringen, los van de grotere voordelen voor bedrijven in termen van geschoolde arbeidskrachten of voor socialezekerheidsstelsels die geen verdere uitgaven hebben voor kinderen die verzekerd zijn van een toereikend niveau van sociale inclusie(15); overwegende dat in begrotingsprocedures investeringen in kinderen als afzonderlijke investeringscategorie moeten worden erkend die losstaat van reguliere sociale uitgaven;

G.  overwegende dat in 2019 22,2 % van de kinderen in de EU – bijna 18 miljoen kinderen – het risico liep op armoede of sociale uitsluiting; overwegende dat kinderen uit gezinnen met een laag inkomen, dakloze kinderen, kinderen met een handicap, kinderen met een migratieachtergrond, kinderen uit een etnische minderheid, met name Roma-kinderen, kinderen in instellingen, kinderen in onveilige situaties, eenoudergezinnen, LHBTIQ+-gezinnen en gezinnen waarvan de ouders in het buitenland werken, met ernstige problemen kampen, zoals ernstige woningnood of overbezetting, en belemmeringen ondervinden bij de toegang tot essentiële diensten en basisvoorzieningen, zoals adequate voeding en fatsoenlijke huisvesting, die essentieel zijn voor hun welzijn en de ontwikkeling van sociale, cognitieve en emotionele vaardigheden; overwegende dat goed verwarmde woningen met veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen, en huisvesting in het algemeen, van cruciaal belang zijn voor de gezondheid, het welzijn, de groei en de ontwikkeling van kinderen; overwegende dat passende huisvesting voorts bevorderlijk is voor het leer- en studievermogen van kinderen;

H.  overwegende dat het aantal kinderen met een handicap onbekend is vanwege het ontbreken van statistieken, maar dat het waarschijnlijk ongeveer 15 % van het totale aantal kinderen in de Unie is; overwegende dat kinderen met een handicap op voet van gelijkheid met andere kinderen alle mensenrechten en fundamentele vrijheden ten volle moeten kunnen genieten, waaronder het recht om in eigen familieverband of in een familiale omgeving op te groeien, overeenkomstig het belang van het kind als bedoeld in het Verdrag inzake de rechten van het kind; overwegende dat familieleden vaak hun professionele activiteiten moeten afbouwen of stopzetten om voor familieleden met een handicap te zorgen; overwegende dat uit de haalbaarheidsstudie van de Commissie naar een kindergarantieregeling (tussentijds verslag) is gebleken dat de voornaamste belemmeringen waarmee kinderen met een handicap kampen, worden gevormd door problemen op het gebied van fysieke toegang, alsook het feit dat diensten en voorzieningen niet op de behoeften van kinderen zijn afgestemd en in veel gevallen gewoonweg niet voorhanden zijn; overwegende dat in dezelfde studie respondenten wijzen op problemen van discriminatie, in het bijzonder met betrekking tot onderwijs, en problemen met de betaalbaarheid van huisvesting;

I.  overwegende dat de rechten van het kind niet kunnen worden gewaarborgd zonder de succesvolle uitvoering van de SDG’s van de VN en vice versa;

J.  overwegende dat alle kinderen het recht hebben op bescherming tegen armoede, wat vanzelfsprekend betekent dat er behoefte is aan preventief beleid; overwegende dat het Europees Parlement en het Europees maatschappelijk middenveld hebben gepleit voor de invoering van een kindergarantie om ervoor te zorgen dat elk kind dat in armoede leeft, daadwerkelijke en kosteloze toegang heeft tot hoogwaardige en gratis gezondheidszorg, onderwijs, onderwijs en opvang voor jonge kinderen, alsook tot geschikte huisvesting en adequate voeding; overwegende dat het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten (FRA) heeft benadrukt dat de bestrijding van kinderarmoede ook een kwestie van grondrechten en wettelijke verplichtingen is(16);

K.  overwegende dat de uitroeiing van kinderarmoede per definitie met zich meebrengt dat de ouders/verzorgers van kinderen toegang hebben tot banen met rechten, fatsoenlijk loon en betrouwbare en stabiele werkregelingen;

L.  overwegende dat dit voorstel de lidstaten concrete richtsnoeren biedt om alle kinderen, met name kinderen in nood, effectieve en gratis toegang tot onderwijs en schoolactiviteiten, onderwijs en opvang voor jonge kinderen (OOJK), gezondheidszorg, sport-, vrijetijds- en culturele activiteiten te garanderen; overwegende dat de lidstaten beleid moeten bevorderen teneinde ervoor te zorgen dat aan kinderen in nood toegankelijke en betaalbare huisvesting, alsook gezonde voeding wordt geboden, om zo armoede aan te pakken en gelijke kansen voor alle kinderen op nationaal, regionaal en lokaal niveau te bevorderen; overwegende dat ieder kind het recht heeft om te spelen;

M.  overwegende dat de COVID-19-pandemie de situatie van kinderen die met armoede of sociale uitsluiting worden bedreigd, heeft verergerd, waardoor miljoenen kinderen en gezinnen in een nog precairdere sociaal-economische situatie zijn gebracht; overwegende dat het aantal kinderen dat als gevolg van de pandemie onder de respectieve nationale armoedegrens leeft, naar schatting kan oplopen met maar liefst 117 miljoen, en dat nog eens circa 150 miljoen kinderen wereldwijd in multidimensionale armoede leven; overwegende dat personen en gezinnen met een laag of modaal inkomen een hoger risico op armoede lopen wanneer de werkloosheid toeneemt; overwegende dat zij ook een groter risico op ernstige woningnood, onzekerheid omtrent huisvesting, overmatige schuldenlasten, uitzetting en dakloosheid lopen; overwegende dat deze cijfers naar verwachting exponentieel zullen stijgen als gevolg van de COVID-19-pandemie en de sociaal-economische gevolgen hiervan, en dat dit levenslang van invloed zal zijn op miljoenen kinderen in Europa; overwegende dat de COVID-19-crisis de situatie van gemarginaliseerde kinderen heeft doen verslechteren, die in overvolle woningen en onmenselijke levensomstandigheden wonen met beperkte toegang tot gezondheidszorg, drinkwater, sanitaire voorzieningen en voedsel, waardoor zij meer risico lopen met het virus besmet te raken;

N.  overwegende dat de verschuiving naar afstandsonderwijs die in 2020 werd versneld door de COVID-19-pandemie, gecombineerd met het gebrek aan toegang tot internet, digitale hulpmiddelen en infrastructuur, met name tot uitsluiting heeft geleid van zeer jonge kinderen met speciale behoeften die in armoede, in gemarginaliseerde gemeenschappen en in afgelegen en plattelandsgebieden leven, met inbegrip van perifere regio’s en gebieden; overwegende dat zich een alarmerende toename heeft voorgedaan van het aantal kinderen van wie de ouders hun woning of werk hebben verloren en van het aantal kinderen die zijn beroofd van hun meest voedzame dagelijkse maaltijd en de toegang tot naschoolse diensten zoals sport, vrijetijdsbesteding, artistieke en culturele activiteiten, die hun ontwikkeling en welzijn bevorderen; overwegende dat de gebrekkige toegang tot digitale oplossingen en mogelijkheden voor digitaal onderwijs ertoe kunnen leiden dat jongeren op latere leeftijd ernstig belemmerd worden bij de toegang tot onderwijs en werkgelegenheid, waardoor zij betere kansen op de arbeidsmarkt mislopen en Europese bedrijven eveneens mogelijke werknemers mislopen; overwegende dat er derhalve moet worden geïnvesteerd in oplossingen voor digitaal onderwijs; overwegende dat digitale oplossingen en andere hulptechnologieën voor kinderen met een handicap het proces van sociale inclusie mogelijk kunnen maken en versnellen en dat kinderen hierdoor op latere leeftijd meer kansen kunnen krijgen; overwegende dat gelijke toegang op dat gebied dan ook van essentieel belang is;

O.  overwegende dat kinderen met een handicap in de EU onevenredig meer risico lopen in een instelling te worden geplaatst dan kinderen zonder handicap en veel minder kans lijken te maken te kunnen profiteren van de mogelijkheden om over te stappen van zorg in een instelling naar zorg in de familiekring; overwegende dat kinderen met een handicap nog steeds vaak in een gesegregeerde omgeving worden onderwezen doordat zij op speciale scholen worden geplaatst en fysieke en andere belemmeringen ondervinden bij het volgen van inclusief onderwijs; overwegende dat een groot aantal kinderen met een verstandelijke handicap als gevolg van de COVID-19-pandemie geen onderwijs meer kan volgen aangezien onlineonderwijs vaak niet op hun bijzondere behoeften is afgestemd;

P.  overwegende dat de Unie een belangrijke rol kan spelen bij de brede bestrijding van armoede en sociale uitsluiting van alle kinderen, waaronder de zes door de Commissie geïdentificeerde categorieën;

Q.  overwegende dat kinderen van mobiele EU-burgers wat de nationale wetgeving betreft vaak tussen wal en schip vallen; overwegende dat arbeidsmigratie weliswaar op de korte termijn bevorderlijk is voor het terugdringen van de armoede, maar ertoe leidt dat kinderen worden achtergelaten, wat hun sociale onderontwikkeling kan verergeren en tot onzekere situaties kan leiden, waarbij kinderen van migrantenouders die nog steeds in hun land van herkomst verblijven, een groter risico lopen te worden gemarginaliseerd, mishandeld en misbruikt, hetgeen met name van belang is voor de arbeidsmobiliteit binnen de EU(17);

R.  overwegende dat de kindergarantie een van de vlaggenschipinitiatieven op het gebied van sociaal beleid is die zijn opgenomen in de politieke richtsnoeren van de Commissie en in haar werkprogramma voor 2021, en in de toekomst moet worden aangevuld met ambitieuze beleidsmaatregelen en -doelstellingen; overwegende dat dit vraagstuk moet worden besproken tijdens de Conferentie over de toekomst van Europa; overwegende dat de EPSR en de aanbeveling van de Commissie van 2013 “Investeren in kinderen: de vicieuze cirkel van achterstand doorbreken” belangrijke richtsnoeren blijven om kinderarmoede terug te dringen, het welzijn van kinderen te verbeteren en een stabiele toekomst te waarborgen, waarbij voortijdig schoolverlaten wordt teruggedrongen; overwegende dat de Commissie in het actieplan voor de uitvoering van de EPSR de ambitieuze doelstelling heeft vastgesteld om het aantal mensen – onder wie ten minste 5 miljoen kinderen – dat risico loopt op armoede of sociale uitsluiting in de EU uiterlijk in 2030 met ten minste 15 miljoen te verminderen; overwegende dat negatieve genderstereotypen en sociale conditionering leiden tot de zogeheten “droomkloof” of “aansprakenkloof”, alsook de beperkte vertegenwoordiging van vrouwen in leidinggevende functies, die medebepalend zijn voor de loopbaan- en opleidingskeuzen van jonge meisjes en derhalve bijdragen aan de toenemende ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in bepaalde sectoren van de arbeidsmarkt, met name wat STEM-carrières betreft;

S.  overwegende dat de lokale en regionale overheden een vooraanstaande rol spelen in de aanpak van kinderarmoede en -uitbuiting, en derhalve een grote verantwoordelijkheid hebben wat betreft preventie van marginalisatie en sociale uitsluiting; overwegende dat de nationale overheden hun waar nodig voldoende middelen ter beschikking moeten stellen om deze doelstellingen te kunnen verwezenlijken;

1.  is verheugd over het voorstel van de Commissie betreffende een aanbeveling van de Raad tot instelling van een Europese kindergarantie die tot doel heeft armoede en sociale uitsluiting te voorkomen en te bestrijden door kinderen te verzekeren van de gratis en doeltreffende toegang tot essentiële diensten, zoals onderwijs en opvang voor jonge kinderen, onderwijs en schoolactiviteiten, gezondheidszorg, minstens één gezonde maaltijd per schooldag en doeltreffende toegang tot gezonde voeding en adequate huisvesting voor alle kinderen in nood; verzoekt de Raad en de lidstaten ambitieus te zijn bij de volledige en snelle goedkeuring van de aanbeveling en de uitvoering ervan; verwacht dat bij de goedkeuring van de aanbeveling van de Raad rekening wordt gehouden met de bijdragen in deze resolutie; wijst erop dat de kindergarantie tot doel heeft overheidssteun in te zetten voor het voorkomen en bestrijden van sociale uitsluiting door te waarborgen dat kinderen in nood toegang hebben tot een reeks essentiële diensten, hetgeen inhoudt dat de lidstaten die voorzieningen moeten organiseren en verstrekken, of voldoende uitkeringen moeten verlenen teneinde de ouders of voogden van kinderen in nood in staat te stellen die voorzieningen te betalen;

2.  is ingenomen met de mededeling van de Commissie over de EU-strategie voor de rechten van het kind en onderschrijft de doelstellingen om de gedeelde verantwoordelijkheid voor de eerbiediging en bescherming van de rechten van elk kind te nemen en daarnaast een gemeenschappelijk project voor gezondere, veerkrachtige en eerlijkere samenlevingen voor iedereen op te zetten; erkent dat het voorstel van de Commissie voor een aanbeveling van de Raad tot instelling van een Europese kindergarantie een aanvulling vormt op de strategie en gericht is op kinderen in nood, teneinde een faciliterend Europees kader te scheppen waarmee de rechten van kinderen worden beschermd en die rechten een prioritaire plaats in het EU-beleid toebedeeld krijgen; onderschrijft de belangrijkste doelstelling: kinderarmoede en sociale uitsluiting te bestrijden en gelijke, inclusieve kansen en gezondheid te bevorderen; steunt de concrete richtsnoeren die aan de bevoegde nationale en lokale autoriteiten worden gegeven om kinderen in nood doeltreffende en gratis toegang te bieden tot een reeks belangrijke diensten waar ook hun leeftijdsgenoten toegang toe hebben, zoals hoogwaardig onderwijs en opvang voor jonge kinderen, onderwijs- en schoolactiviteiten, gezondheidszorg, adequate huisvesting en gezonde voeding;

3.  verzoekt de EU en de lidstaten de structurele problemen aan te pakken die armoede en sociale uitsluiting onder kinderen veroorzaken, met name in achtergestelde groepen, door een hoog niveau van werkgelegenheid en sociale inclusie te bevorderen; verzoekt de lidstaten te zorgen voor de effectieve invoering van de Europese kindergarantie in de hele Unie door de kindergarantie in alle beleidsterreinen te mainstreamen, en dringt er bij de lidstaten op aan gebruik te maken van bestaande EU-beleidsmaatregelen en -fondsen voor de toepassing van concrete maatregelen die bijdragen aan het uitbannen van kinderarmoede en sociale uitsluiting; benadrukt hoe belangrijk het is dat de bevoegde autoriteiten op nationaal, regionaal en lokaal niveau effectieve en gelijke toegang garanderen tot gratis en hoogwaardig onderwijs en opvang voor jonge kinderen, met speciale aandacht voor gezinnen met kinderen met een handicap, onderwijs-, school- en gemeenschapsactiviteiten, alsook tot sport-, vrijetijds- en culturele activiteiten, gezondheidszorg, gezonde voeding en adequate huisvesting voor alle kinderen in nood; wijst er tevens op dat de bevoegde nationale, regionale en lokale autoriteiten kennis moeten hebben over, opgeleid moeten zijn tot en ondersteuning moeten krijgen voor het bemachtigen van EU-financiering; verzoekt de lidstaten het recht van kinderen op passende huisvesting te waarborgen, onder meer door steun te verlenen aan ouders die moeite hebben om hun woning te behouden of een woning te vinden, zodat ze bij hun kinderen kunnen blijven, en zich daarbij in het bijzonder te richten op jongvolwassenen die een jeugdbeschermingsinstelling verlaten;

4.  is van mening dat het van cruciaal belang is aanzienlijk te investeren in kinderen om kinderarmoede uit te bannen en kinderen in staat te stellen te groeien en hun rechten in de EU ten volle te genieten; wijst erop dat dit een holistische benadering van de ontwikkeling van kinderen in hun eerste levensjaren vergt, te beginnen met de eerste duizend dagen van hun leven, die garant moet staan voor een goede gezondheid van de moeder, met inbegrip van geestelijke gezondheid, veiligheid en toegewijde zorg; verzoekt de lidstaten bij de uitvoering van de kindergarantie een strategische en alomvattende aanpak te hanteren door middel van adequate beleidsmaatregelen en middelen, onder meer door middel van maatregelen voor arbeidsmarktintegratie en verbetering van het evenwicht tussen werk en privéleven voor ouders en voogden, alsook door inkomenssteun voor gezinnen en huishoudens, zodat financiële belemmeringen kinderen niet beletten toegang te krijgen tot hoogwaardige en inclusieve diensten; roept op tot een overkoepelende Europese armoedebestrijdingsstrategie met ambitieuze doelstellingen voor het terugdringen van armoede en dakloosheid en het uitbannen van extreme armoede in Europa tegen 2030, met name onder kinderen, overeenkomstig de beginselen voorzien in de EPSR en de SDG’s van de VN en voortbouwend op de kerndoelen van het actieplan van de EPSR;

5.  is verheugd over het feit dat de meningen en suggesties van meer dan tienduizend kinderen zijn betrokken bij de voorbereiding van de EU-strategie voor de rechten van het kind; verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat de stem van kinderen, alsmede die van hun representatieve organisaties, ook wordt gehoord bij de uitvoering en monitoring van de kindergarantie op nationaal, regionaal en lokaal niveau, door hen in staat te stellen volwaardig deel te nemen aan een zinvolle en inclusieve openbare dialoog en raadpleging, en op EU-niveau hun mening te geven over zaken die hun aangaan, zoals ook is gebeurd in het Forum voor de rechten van het kind van 2020; verzoekt in dat kader alle lidstaten een overheidsinstantie, zoals een kinderrechtencommissaris of een kinderombudsman, specifiek te belasten met het meten van de effecten van nationale en regionale wetgeving op kinderen, waaronder die van de nationale maatregelen ter uitvoering van de kindergarantie, alsook met het bevorderen van de rechten van het kind in het kader van overheidsbeleid, en verzoekt de Commissie de mogelijkheid te verkennen voor het tot stand brengen van een Europese autoriteit voor kinderen die erop gericht zou zijn de uitvoering van de aanbeveling door de lidstaten te ondersteunen en te monitoren, de werkzaamheden op nationaal niveau te coördineren, de uitwisseling van goede praktijken en innovatieve oplossingen te waarborgen, en de verslaglegging en aanbevelingen te stroomlijnen;

6.  verzoekt de lidstaten prioriteit te geven aan financiering voor kinderrechten overeenkomstig de op nationaal en regionaal niveau geïdentificeerde behoeften, en moedigt hen ten zeerste aan daarbij verder te gaan dan de vooraf vastgestelde toewijzingen in de EU-financieringsregelingen; verzoekt de lidstaten ervoor te zorgen dat er kennis, opleidingen en ondersteuning aan lokale en regionale overheden beschikbaar worden gesteld voor het bemachtigen van EU-financiering; verzoekt de lidstaten te zorgen voor een gecoördineerde aanpak bij het reserveren en besteden van EU-fondsen, deze fondsen sneller in te zetten en alle mogelijke nationale middelen te investeren in de bestrijding van kinderarmoede en sociale uitsluiting, aangevuld door EU-fondsen zoals het Europees Sociaal Fonds Plus (ESF+), herstelbijstand voor cohesie en de regio’s van Europa (React-EU), de herstel- en veerkrachtfaciliteit, het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling (EFRO), InvestEU, Erasmus+, het Fonds voor asiel, migratie en integratie (AMIF) en EU4Health; herinnert eraan dat de lidstaten in hun nationale herstel- en veerkrachtplannen specifieke maatregelen moeten opnemen voor het investeren in kinderen en jongeren teneinde aanspraak te kunnen maken op de middelen in het kader van de pijler NextGenerationEU van de herstel- en veerkrachtfaciliteit; herinnert aan de mogelijkheden die NextGenerationEU biedt om ook financiële steun te verstrekken aan organisaties als ngo’s en liefdadigheidsinstellingen, die maatschappelijke hulp verlenen aan gezinnen in nood; verzoekt in verband hiermee alle lidstaten, niet alleen de lidstaten die het zwaarst door kinderarmoede worden getroffen, ten minste 5 % van de ESF+-middelen onder gedeeld beheer toe te wijzen aan de ondersteuning van activiteiten in het kader van de Europese kindergarantie;

7.  verzoekt de lidstaten bij de uitvoering van de kindergarantie rekening te houden met de specifieke situatie van kinderen in nood, met name degenen binnen deze groep die met bijzondere achterstanden kampen; wijst erop dat de kindergarantie een bijdrage moet leveren aan de verwezenlijking van de doelstelling van het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap betreffende de overgang van institutionele naar thuis- en gemeenschapsgebaseerde zorg; verzoekt de lidstaten om bij de uitvoering van de kindergarantie een genderbewuste en intersectionele aanpak te integreren;

8.  is van mening dat de kindergarantie een permanent instrument moet worden voor het op structurele wijze voorkomen en bestrijden van kinderarmoede in de EU; benadrukt de duidelijke link tussen NextGenerationEU en de kindergarantie als EU-instrumenten voor het investeren in toekomstige generaties en vraagt derhalve om het versterken van de synergieën tussen die twee Unieprogramma’s, mede teneinde de EPSR en de Europese strategie voor de rechten van het kind integraal en betekenisvol uit te kunnen voeren;

9.  benadrukt dat de lidstaten meerjarige nationale strategieën inzake armoedebestrijding moeten vaststellen, zoals onder meer vastgesteld in randvoorwaarde 4.3 van de nieuwe verordening gemeenschappelijke bepalingen gericht op de bestrijding van kinderarmoede en sociale uitsluiting, en ervoor moeten zorgen dat de nationale actieplannen voor de kindergarantie concrete resultaten opleveren;

10.  roept de lidstaten op alle vormen van discriminatie bij de toegang tot gratis en hoogwaardige kinderopvang, onderwijs en gezondheidszorg, alsook bij de toegang tot adequate huisvesting, gezonde voeding en vrijetijdsactiviteiten uit te bannen, teneinde volledige eerbiediging van de toepasselijke EU- en nationale antidiscriminatiewetgeving te waarborgen; dringt aan op spoedige hervatting van de besprekingen over de horizontale antidiscriminatierichtlijn, die in dit kader een essentieel instrument vormt; moedigt de lidstaten aan voldoende middelen te investeren om een eind te maken aan segregatie binnen schoolklassen en inclusie te bevorderen, teneinde kinderen een eerlijke start in het leven te bieden en de armoedespiraal zo snel mogelijk te doorbreken;

11.  wijst erop dat er binnen de Unie grote verschillen bestaan betreffende de toegang tot stromend water en sanitaire voorzieningen, met in het noorden, zuiden en midden van Europa een gemiddeld percentage van aansluiting op het rioolstelsel van 80 tot 90 %, en in het oosten van Europa een veel lager gemiddeld percentage van aansluiting op het rioolstelsel en waterzuiveringsinstallaties van 64 %(18); wijst erop dat een gebrekkige toegang tot sociale huisvesting een belemmering vormt voor kinderen uit gezinnen met lage inkomens; uit zijn bezorgdheid over het feit dat een veel te groot aantal kinderen niet de beschikking heeft over essentiële water-, sanitaire en hygiënevoorzieningen, en dat de gebrekkige toegang tot sanitaire basisvoorzieningen met name voor de meest kwetsbare en gemarginaliseerde kinderen een acuut probleem vormt; verzoekt de lidstaten te waarborgen dat ieder kind zowel thuis als op school toegang heeft tot stromend water, sanitaire voorzieningen en voorzieningen voor persoonlijke hygiëne;

12.  verzoekt de lidstaten prioriteit toe te kennen aan het ter beschikking stellen van permanente huisvesting aan dakloze kinderen en hun gezinnen, en huisvestingsoplossingen voor kinderen die met dakloosheid of ernstige uitsluiting van de woningmarkt te kampen hebben, op te nemen in hun nationale actieplannen voor de kindergarantie;

13.  wijst op de stadsspecifieke uitdagingen betreffende kinderarmoede, met name gezien de ernstige situatie in de meest achtergestelde stedelijke gebieden, en op het feit dat die vaak over het hoofd worden gezien wegens het ontbreken van veelzijdige en hoogwaardige indicatoren voor het inzichtelijk maken van die situatie; wijst erop dat er op dit gebied specifieke maatregelen en middelen moeten worden ingezet teneinde hoogwaardige, toegankelijke en inclusieve diensten te kunnen waarborgen voor kinderen in nood en hun gezinnen in stedelijke gebieden; wijst erop dat de lokale en regionale overheden en gemeenten, alsmede de actoren van het maatschappelijk middenveld, bij alle fasen van de uitvoering van de kindergarantie betrokken moeten worden;

14.  verzoekt de lidstaten te werken aan de verwezenlijking van de doelstellingen voor de Europese onderwijsruimte (COM(2020)0625) en alle relevante maatregelen op het gebied van onderwijs en opleiding, zoals aanbevolen in het actieplan inzake integratie en inclusie 2021-2027 (COM(2020)0758), volledig te blijven uitvoeren; verzoekt de lidstaten onverwijld over te gaan tot aanwijzing van bevoegde nationale coördinatoren met toereikende middelen en een sterk mandaat, alsook met interdepartementale bevoegdheden; verzoekt die coördinatoren iedere twee jaar verslag uit te brengen over de voortgang met betrekking tot alle aspecten van de kindergarantie en regelmatig beste praktijken uit te wisselen met hun nationale tegenhangers; verzoekt de Commissie te zorgen voor versterkte institutionele samenwerking;

15.  verzoekt de Commissie en de lidstaten steun te verlenen voor de totstandbrenging en versterking van universele toegang tot hoogwaardige publieke diensten voor kinderopvang, onderwijs en gezondheidszorgnetwerken;

16.  verzoekt de Commissie, overeenkomstig haar actieplan voor de uitvoering van de Europese pijler van sociale rechten, een voorstel in te dienen tot herziening van de Barcelona-doelstellingen en het Europees kwaliteitskader voor voor- en vroegschoolse educatie en opvang om verdere opwaartse convergentie tussen de lidstaten op het gebied van onderwijs en opvang voor jonge kinderen te ondersteunen; benadrukt de noodzaak van EU-initiatieven ter ondersteuning van online- en afstandsonderwijs voor flexibeler en inclusiever basis- en secundair onderwijs, hoewel contactonderwijs als primaire onderwijsmethode voor alle kinderen gehandhaafd en toegankelijk moet blijven, vooral voor kinderen met een handicap; verzoekt de lidstaten de digitale kloof te dichten door de toegang tot internet in afgelegen en plattelandsgebieden met voorrang op te schalen aangezien 10 % van de huishoudens in de EU nog steeds geen internettoegang heeft; roept op tot de totstandbrenging van een publiek-private samenwerking op pan-Europees niveau gericht op investeringen in het verkleinen van de digitale kloof en het bieden van mogelijkheden aan kinderen om digitale en ondernemersvaardigheden op te doen; wijst erop dat het voor het voorkomen van een digitale kloof belangrijk is kinderen, leerkrachten en ouders in zowel stedelijke als plattelandsgebieden, alsmede kinderen in afgelegen en perifere gebieden, gelijke toegang tot de digitale infrastructuur en digitale vaardigheden te bieden; verzoekt de Commissie en de lidstaten financiële steun te verstrekken aan gebieden waar de meeste behoefte aan technologische modernisering bestaat, alsook uitgebreide opleidingen aan zowel leerkrachten als studenten te bieden om hen in staat te stellen zich aan te passen aan nieuwe technologieën;

17.  roept de lidstaten op om dringend iets te doen aan leeronderbrekingen en onderwijsongelijkheden als gevolg van de COVID-19-crisis, zowel door kinderen in staat te stellen zo snel mogelijk deel te nemen aan afstandsonderwijs als door langetermijnoplossingen voor te stellen voor structurele ongelijkheden; verzoekt de lidstaten vooral met betrekking tot kinderen uit kwetsbare groepen en achtergronden de toegang tot onderwijs te evalueren, toe te passen en te monitoren, teneinde te waarborgen dat zij gedurende de pandemie onderwijs van dezelfde kwaliteit blijven krijgen, alsmede met het oog op het bevorderen van digitale geletterdheid en aangepaste leermiddelen voor afstandsonderwijs; is erover bezorgd dat het, in de context van het herstel na de crisis en het mogelijk nog langer aanhouden van die crisis, nog meer nodig zal worden om kinderarmoede aan te pakken en dat kinderen, als de kwetsbaarste van de meest achtergestelde groepen, nog meer zullen worden getroffen door armoede; verzoekt de lidstaten de maatregelen voor vaccinatie tegen COVID-19 voor kinderen uit de in het voorstel voor de garantie aangewezen categorieën voor te bereiden en prioriteit te geven zodra deze op grote schaal voor kinderen mogelijk worden;

18.  herinnert aan de sleutelrol die ondernemingen van de sociale economie alsmede ondernemerschap met een maatschappelijk doel kunnen vervullen bij de uitvoering van de kindergarantie, alsmede aan het feit dat er op dat gebied behoefte is aan investeringen in capaciteitsopbouw, toegang tot financiering en onderwijs en opleidingen in ondernemerschap; wijst op het belang van synergieën tussen de kindergarantie en het aanstaande EU-actieplan voor de sociale economie;

19.  is van mening dat strategische investeringen met een sociale impact van cruciaal belang zijn om te waarborgen dat de gevolgen van de crisis voor kinderen, met name kinderen die armoede en sociale uitsluiting ondervinden of dreigen hieraan te worden blootgesteld, en die volgens de aanbeveling in een specifieke groep achtergestelde kinderen vallen, geen blijvend karakter krijgen; wijst erop dat voor het verwezenlijken van de doelstellingen van de kindergarantie zowel openbare als particuliere investeringen moeten worden ingezet, en benadrukt in dat kader de rol van het InvestEU-programma en -fonds, met name op de beleidsterreinen sociale investeringen en vaardigheden en duurzame infrastructuur;

20.  verzoekt de Commissie en de lidstaten hun huidige begrotingsprocedures met betrekking tot sociale uitgaven tegen het licht te houden teneinde de onderscheidende eigenschappen van investeringen in kinderen ten opzichte van reguliere sociale uitgaven voor het voetlicht te brengen in termen van rendement, het multiplicatoreffecten en alternatieve kosten;

21.  verzoekt de lidstaten hun inspanningen te intensiveren teneinde te voorkomen dat kinderen leed wordt berokkend en te waarborgen dat zij worden beschermd, onder meer tegen alle vormen van geweld, door strategieën te ontwikkelen waarmee risicokinderen die in aanmerking komen voor (preventieve) interventies, in samenwerking met ouders, leerkrachten, zorg- en maatschappelijk werkers, in kaart worden gebracht en worden geprioriteerd; verzoekt de lidstaten zich in te zetten voor het bestrijden van gendergerelateerd geweld en alle kinderen te beschermen, met bijzondere aandacht voor meisjes en jonge vrouwen, door monitoring- en rapportagemechanismen en specifieke diensten voor het reageren op gevallen van gendergerelateerd geweld tot stand te brengen of aan te scherpen;

22.  herinnert eraan dat sociale bescherming en ondersteuning van gezinnen van essentieel belang is, en verzoekt de bevoegde nationale autoriteiten de beschikbaarheid van adequate en toegankelijke socialebeschermingsstelsels en geïntegreerde kinderbeschermingssystemen te waarborgen, met inbegrip van doeltreffende preventie, vroegtijdige interventie en gezinsondersteuning, om de veiligheid van kinderen zonder ouderlijke zorg of kinderen die hun ouderlijke zorg dreigen te verliezen, te waarborgen, alsmede maatregelen te treffen ter ondersteuning van de overgang van institutionele naar thuis- en gemeenschapsgebaseerde zorg; verzoekt de lidstaten de investeringen in de stelsels voor kinderbescherming en diensten van de sociale zekerheid op te voeren als belangrijk onderdeel van de uitvoering van kindergarantie; wijst erop dat geestelijke en lichamelijke gezondheidsproblemen op grote schaal voorkomen als gevolg van lockdowns, isolatie en de onderwijssituatie, en verzoekt de lidstaten met voorrang te investeren in de bescherming van de geestelijke en lichamelijke gezondheid van kinderen;

23.  verzoekt de de lidstaten sociale diensten te verlenen, mede ter bescherming van minderjarige kinderen, en daarvoor voldoende financiële, technische en personele middelen beschikbaar te stellen;

24.  verzoekt de lidstaten specifieke strategieën te ontwikkelen teneinde kinderen te beschermen tegen online seksueel misbruik en uitbuiting, nu kinderen in isolatie meer tijd online doorbrengen met een hoger risico op onlinemisbruik tot gevolg, met inbegrip van kinderpornografie en cyberpesten; verzoekt de lidstaten met klem voorlichtingscampagnes te organiseren voor zowel ouders als kinderen over de gevaren waaraan kinderen in de onlineomgeving worden blootgesteld; verzoekt de Commissie en de lidstaten nauw samen te werken met marktdeelnemers in de private sector voor het financieren van de ontwikkeling van nieuwe technologieën voor het opsporen en verwijderen van materiaal dat kinderpornografie en seksueel misbruik van kinderen bevat;

25.  herinnert eraan dat er een alomvattende aanpak nodig is om kinderen uit de armoede te halen, en dat die aanpak geïndividualiseerde steun voor hun ouders moet omvatten; verzoekt de lidstaten investeringen in duurzame werkgelegenheid en sociale ondersteuning aan ouders te bevorderen, met inbegrip van steun tijdens zwangerschaps- en ouderschapsverlof, en een gericht werkgelegenheidsbeleid te hanteren waarmee een fatsoenlijke levensstandaard, billijke arbeidsomstandigheden, een goed evenwicht tussen werk en privéleven, een inclusieve arbeidsmarkt en een betere inzetbaarheid worden gewaarborgd, en waarbij de nadruk wordt gelegd op beroepsonderwijs- en opleiding en bij- en omscholing; verzoekt de lidstaten dergelijke maatregelen op te nemen in hun nationale actieplannen voor de kindergarantie; benadrukt dat moet worden voorzien in gratis kinderopvang voor de jongste kinderen zodat ouders weer gemakkelijk aan het werk kunnen; verzoekt de lidstaten de perioden van zorg voor ten laste komende kinderen in pensioenregelingen te erkennen en ervoor te zorgen dat voldoende financiële en professionele ondersteuning wordt geboden aan mensen die zorgen voor familieleden met een handicap met wie zij onder één dak wonen; benadrukt dat de zorg voor gezinsleden vaak een negatieve impact op hun gezins- en beroepsleven heeft en tot uitsluiting en discriminatie kan leiden; verzoekt de Commissie en de lidstaten specifieke maatregelen te treffen teneinde het welzijn van “alleenwonende kinderen” te waarborgen, dat wil zeggen kinderen die door hun migrantenouders zijn achtergelaten;

26.  herinnert eraan dat het voorstel inzake adequate minimumlonen beoogt de inkomenssituatie van werkenden te verbeteren, met inbegrip van die van ouders, en met name die van vrouwen; herinnert eraan dat fatsoenlijke arbeidsomstandigheden en billijke lonen een aanvulling moeten vormen op armoedebestrijdingsmaatregelen, waaronder de kindergarantie, waarbij de betreffende nationale kenmerken en het beginsel van subsidiariteit in acht moeten worden genomen; is van mening dat een dergelijke aanpak bevorderlijk is voor het welzijn van kinderen en ongelijkheden al vanaf zeer jonge leeftijd zal verminderen, met doorbreking van de armoedespiraal tot gevolg; herinnert de lidstaten eraan dat in de aanbeveling van de Commissie voor doeltreffende actieve ondersteuning van de werkgelegenheid (EASE) (C(2021)1372) richtsnoeren worden geboden voor de geleidelijke overgang van noodmaatregelen die zijn genomen om banen tijdens de pandemie te behouden naar nieuwe maatregelen die nodig zijn voor een banenrijk en op groei gericht herstel; is verheugd over het voorstel tot een richtlijn inzake loontransparantie die tot doel heeft de loonkloof tussen mannen en vrouwen te verkleinen en daarmee de financiële stabiliteit van vrouwen en hun economische onafhankelijkheid in het algemeen te bevorderen, en waardoor hierdoor getroffen vrouwen in staat worden gesteld aan armoede en situaties van huiselijk geweld te ontsnappen;

27.  spoort de lidstaten aan voortijdig schoolverlaten aan te pakken; benadrukt dat de versterkte jongerengarantie(19) inhoudt dat alle jongeren vanaf 15 jaar binnen vier maanden nadat zij werkloos zijn geworden of het formele onderwijs hebben verlaten, een aanbod moeten krijgen voor een baan, voortgezet onderwijs, een plaats in het leerlingstelsel of een stage; verzoekt de lidstaten voorts de versterkte jongerengarantie uit te voeren, hoogwaardige aanbiedingen te waarborgen, met inbegrip van een eerlijke beloning, en de betrokkenheid van jongeren bij de jongerengarantiediensten te bevorderen; benadrukt dat het belangrijk is te zorgen voor complementariteit met de kindergarantie en de Europese strategie inzake de rechten van personen met een handicap om tegemoet te komen aan de behoeften van kinderen met een handicap en betere toegang te bieden tot algemene diensten en zelfstandig wonen;

28.  is ingenomen met de invoering van governance-, toezichts-, rapportage- en evaluatiemechanismen; verzoekt de Commissie, onder meer via specifieke indicatoren in het sociaal scorebord, toe te blijven zien op de vooruitgang in het Europees Semester en waar nodig landspecifieke aanbevelingen te doen; verzoekt de Commissie het Parlement te betrekken bij het gemeenschappelijk monitoringkader en bij de werkzaamheden van het Comité voor sociale bescherming; wijst op de belangrijke rol van het Comité van de Regio’s en het Europees Economisch en Sociaal Comité bij het bevorderen van de dialoog met lokale en regionale overheden en het maatschappelijk middenveld; herinnert eraan dat de rechten en het welzijn van kinderen als parameters en indicatoren van de landspecifieke aanbevelingen moeten worden opgenomen in het kader van het Europees Semester en in overeenstemming met de Europese pijler van sociale rechten; verzoekt de Commissie de indicatoren van het sociaal scorebord, met inbegrip van de uitgesplitste gegevens, aan te passen om rekening te houden met alle door de Commissie geïdentificeerde categorieën van kinderen in nood, teneinde de benchmarking voor de evaluatie van en het toezicht op de impact van de Europese kindergarantie verder te ontwikkelen en de institutionele structuur voor de integratie van de uitvoering van de Europese kindergarantie op te zetten;

29.  verzoekt de lidstaten zowel meerjarige nationale strategieën ter bestrijding van kinderarmoede en sociale uitsluiting als nationale actieplannen voor de kindergarantie op te stellen op basis van de geïdentificeerde specifieke groepen kinderen in nood, de doelstellingen en de toe te wijzen vereiste financiering teneinde het faciliterend beleidskader daadwerkelijk te verwezenlijken; benadrukt dat er krachtige, meetbare streefcijfers moeten worden opgesteld; wijst erop dat het belangrijk is alle verantwoordelijke regionale en lokale autoriteiten en relevante belanghebbenden erbij te betrekken, waaronder de sociale economie, onderwijsinstellingen, de private sector, ngo’s en maatschappelijke organisaties, alsook de kinderen en ouders zelf; verzoekt de Commissie regelmatig verslag uit te brengen aan het Parlement over de stand van zaken met betrekking tot de uitvoering van de garantie; herhaalt dat het verzamelen van hoogwaardige uitgesplitste gegevens zowel op het niveau van de lidstaten als op EU-niveau moet worden verbeterd om de vooruitgang die wordt geboekt op weg naar de beëindiging van armoede en sociale uitsluiting van kinderen, te kunnen controleren en beoordelen, en dat die gegevens als basis kunnen dienen voor de monitoring en de beleidsvorming; is in dat kader verheugd over het feit dat in de nationale plannen betreffende de uitvoering van de kindergarantie nationale kaders voor gegevensverzameling zijn opgenomen; benadrukt dat het van belang is dat alle lidstaten indicatoren van betere kwaliteit ontwikkelen op alle interventiegebieden van de kindergarantie, teneinde een duidelijk beeld te creëren van de multidimensionale uitdagingen die samengaan met kinderarmoede en sociale uitsluiting in onderwijs en kinderopvang, gezondheidszorg, huisvesting en toegang tot voldoende voeding, onder meer om te waarborgen dat de kindergarantie eveneens de meest achtergestelde kinderen bereikt; herinnert eraan dat het van belang is dat de lidstaten beste praktijken kunnen uitwisselen;

30.  verzoekt de Raad om snel het voorstel voor een aanbeveling van de Raad tot vaststelling van de Europese kindergarantie goed te keuren;

31.  verzoekt de Raad de richtlijn vrouwelijke bestuurders te deblokkeren; wijst erop dat de vertegenwoordiging van vrouwen in leidinggevende functies medebepalend is voor de loopbaan- en opleidingskeuzen van meisjes en jonge vrouwen en een bijdrage levert aan het beëindigen van de ongelijkheid in bepaalde sectoren van de arbeidsmarkt waarin vrouwen ondervertegenwoordigd zijn, alsmede aan het verbeteren van de arbeidsomstandigheden in sectoren waarin vrouwen sterk oververtegenwoordigd zijn;

32.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en de parlementen van de lidstaten.

(1) Aangenomen teksten, P9_TA(2021)0020. (2) PB L 57 van 18.2.2021, blz. 17. (3) PB L 437 van 28.12.2020, blz. 30. (4) Aangenomen teksten, P9_TA(2021)0090. (5) PB C 346 van 27.9.2018, blz. 156. (6) PB C 366 van 27.10.2017, blz. 19. (7) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0054. (8) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0371. (9) Met name algemene opmerking nr. 5 over algemene uitvoeringsmaatregelen van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind, nr. 6 over de behandeling van niet-begeleide of van hun familie gescheiden kinderen buiten hun land van herkomst, nr. 10 over de rechten van het kind in het jeugdstrafrecht, nr. 12 over het recht van het kind om te worden gehoord, nr. 13 over het recht van het kind op vrijwaring tegen alle vormen van geweld, nr. 14 over het recht van het kind dat zijn belang voorop dient te staan, nr. 15 over het recht van het kind om de hoogst haalbare norm van gezondheid te bereiken, en nr. 16 over de verplichtingen van staten betreffende de impact van het bedrijfsleven op de rechten van het kind. (10) Aangenomen teksten, P9_TA(2019)0066. (11) PB C 449 van 23.12.2020, blz. 2. (12) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0229. (13) Aangenomen teksten, P9_TA(2020)0156. (14) PB L 59 van 2.3.2013. (15) Onderzoek van de University of Pennsylvania getiteld “High Return on Investment (ROI)”: https://www.impact.upenn.edu/early-childhood-toolkit/why-invest/what-is-the-return-on-investment/ (16) Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, “De bestrijding van kinderarmoede: een kwestie van grondrechten”, Bureau voor publicaties van de Europese Unie, Luxemburg, 2018. (17) Verslag van UNICEF getiteld “The impact of parental deprivation on the children left behind by Moldovan migrants”, https://www.unicef.org/socialpolicy/files/The_Impact_of_Parental_Deprivation_on_the_Development_of_Children(4).pdf (18) https://www.eea.europa.eu/data-and-maps/indicators/urban-waste-water-treatment/urban-waste-water-treatment-assessment-5 (19) PB C 372 van 4.11.2020, blz. 1.

Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 over de toegankelijkheid en betaalbaarheid van COVID-tests (2021/2654(RSP))

P9_TA(2021)0162 B9-0234/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie,

–  gezien de artikelen 4, 6, 9, 114, 153, 168, 169 en 191 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

–  gezien het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad van 17 maart 2021 betreffende een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van interoperabele vaccinatie-, test- en herstelcertificaten teneinde het vrije verkeer tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken (digitaal groen certificaat) (COM(2021)0130),

–  gezien de huidige internationale gezondheidsvoorschriften,

–  gezien Aanbeveling (EU) 2020/1595 van de Commissie van 28 oktober 2020 betreffende de COVID-19-teststrategieën, met inbegrip van het gebruik van snelle antigeentests(1),

–  gezien Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden(2),

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 21 januari 2021 betreffende een gemeenschappelijk kader voor het gebruik en de validering van snelle antigeentests en de wederzijdse erkenning van COVID-19-testresultaten in de EU(3),

–  gezien artikel 132, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat iedere burger van de EU het recht heeft vrij op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven, onder voorbehoud van de beperkingen en voorwaarden die bij de Verdragen en de bepalingen ter uitvoering daarvan zijn vastgesteld(4);

B.  overwegende dat effectief testen een beslissend instrument wordt geacht om de verspreiding van SARS-CoV-2 en de zorgwekkende varianten ervan in te dijken, infecties op te sporen en isolatie- en quarantainemaatregelen te beperken, en een sleutelrol zal blijven spelen bij het faciliteren van het vrij verkeer van personen en het waarborgen van grensoverschrijdend vervoer en de grensoverschrijdende levering van diensten gedurende de pandemie;

C.  overwegende dat voldoende test- en sequencingcapaciteiten een “must” zijn voor het monitoren van de epidemiologische situatie en het snel op het spoor komen van meer SARS-CoV-2-varianten;

D.  overwegende dat de Commissie een wetgevingspakket voor de Europese gezondheidsunie heeft voorgesteld;

E.  overwegende dat de toegankelijkheid en betaalbaarheid van deze tests van lidstaat tot lidstaat sterk verschillen, met name wat betreft de beschikbaarheid van gratis test voor frontline-werkers, waaronder werkenden in de gezondheidszorg, op scholen, op universiteiten en in de kinderopvang;

F.  overwegende dat de Commissie een voorstel heeft voorgelegd voor een kader voor de afgifte, verificatie en aanvaarding van een interoperabel vaccinatie-, test- en herstelcertificaat, het EU-COVID-19-certificaat genoemd, teneinde het vrije verkeer tijdens de COVID-19-pandemie te vergemakkelijken;

G.  overwegende dat het EU-COVID-19-certificaat het vrij verkeer van de burgers en inwoners van de EU zou vergemakkelijken; overwegende dat een groot aantal lidstaten nog steeds eist dat personen die naar hun grondgebied reizen zich vóór of na aankomst laten testen op COVID-19;

H.  overwegende dat niet alle burgers en inwoners van de EU gevaccineerd zullen zijn op het moment dat de verordening betreffende het EU-COVID-19-certificaat van kracht wordt, ofwel omdat zij het vaccin nog niet aangeboden hebben gekregen, of omdat zij niet gevaccineerd kunnen of willen worden, en derhalve gebruik moeten maken van certificaten op basis van tests of herstel ter vergemakkelijking van het vrij verkeer;

I.  overwegende dat de nucleïnezuureamplificatietest (NAAT) die voorkomt op de lijst die opgesteld wordt op basis van de aanbeveling van de Raad van 21 januari 2021 integrerend onderdeel uitmaken van de voorgestelde EU-COVID-19-certificaten;

J.  overwegende dat de kosten van tests, precaire arbeidsomstandigheden en de beperkte toegang tot wettelijke bescherming betekenen dat seizoenwerkers met bijzondere uitdagingen geconfronteerd worden wat testen en zelfisolatie betreft in het belang van de volksgezondheid;

K.  overwegende dat COVID-19 kwetsbare bevolkingsgroepen, etnische minderheden, bewoners van verzorgingstehuizen, woondiensten voor ouderen, en personen met een handicap en daklozen onevenredig zwaar heeft getroffen; overwegende dat kwetsbare bevolkingsgroepen een groter risico lopen op financiële discriminatie wanneer zij niet de mogelijkheid hebben zich gratis te laten testen;

L.  overwegende dat effectief testen ook een sleutelonderdeel is van de strategie van het bevorderen van economisch herstel en mogelijk maken dat onderwijs- en sociale activiteiten in de lidstaten op normale wijze kunnen plaatsvinden, zodat fundamentele vrijheden volledig kunnen worden genoten;

M.  overwegende dat alle lidstaten hun burgers en inwoners gratis COVID-19-vaccins aanbieden, maar slechts enkele gratis tests; overwegende dat de burgers en inwoners van de andere lidstaten vaak veel geld moeten betalen voor COVID-19-tests, waarmee deze optie voor sommigen geen echte optie meer is en het risico in zich draagt van discriminatie op grond van sociaal-economische status;

N.  overwegende dat, teneinde ongelijkheid tussen en discriminatie van gevaccineerde en niet-gevaccineerde burgers en inwoners van de EU te vermijden, zowel tests als vaccinatie gratis zouden moeten zijn;

O.  overwegende dat testcertificaten die door de lidstaten overeenkomstig het EU-COVID-19-certificaat zijn afgegeven, aanvaard moeten worden door lidstaten die bewijs verlangen dat een test op COVID-19-infectie is uitgevoerd in het kader van de beperkingen van het vrije verkeer die zijn ingesteld om de verspreiding van COVID-19 in te dijken;

P.  overwegende dat heldere en gebruikersvriendelijke informatie over de beschikbaarheid van COVID-19-tests in alle lidstaten, en over prijzen in het geval er geen gratis tests worden aangeboden, op één centrale plek verkrijgbaar moet zijn;

Q.  overwegende dat een te geringe testcapaciteit en de kwestie van de betaalbaarheid van COVID-19-tests een uitdaging zijn voor het doeltreffend aanpakken van de pandemie en significante obstakels voor het vrij verkeer binnen de EU vormen, zij het voor werk, recreatie of gezinshereniging, of anderszins;

R.  overwegende dat 17 miljoen EU-burgers in een andere dan hun eigen lidstaat werken of wonen, en verder overwegende dat vele miljoenen in perifere of grensregio’s wonen en vaak, soms zelfs elke dag, een grens moeten oversteken; overwegende dat deze burgers ook onevenredig getroffen worden door de onvoldoende beschikbaarheid van tests en de kosten daarvan; overwegende dat test- en quarantainevoorschriften onverminderd vertragingen opleveren voor het grensoverschrijdende vervoer van goederen en voor de levering over grenzen heen van fysieke diensten, en de kosten daarvan opdrijven;

S.  overwegende dat andere reizigers ook met meervoudige belemmeringen kunnen worden geconfronteerd, waaronder van financiële aard en ingewikkelde voorschriften in verband met COVID-19-tests;

T.  overwegende dat in de huidige pandemie een brede waaier aan maatregelen, sommige daarvan van exceptionele aard, is genomen om de burgers en de economie van de EU te ondersteunen;

U.  overwegende dat het vrij verkeer in beginsel een recht van alle EU-burgers is, en dat in tijden van crisis alles in het werk moet worden gesteld om ervoor te zorgen dat alle Europeanen in gelijke mate van dat recht gebruik kunnen maken;

V.  overwegende dat de Commissie namens alle lidstaten collectief COVID-19-vaccins heeft ingekocht, waarmee toegankelijkheid en lagere prijzen voor eenieder gegarandeerd worden;

W.  overwegende dat de Commissie op 18 december 2020 een kadercontract met Abbott en Roche heeft ondertekend voor de aanschaf van meer dan 20 miljoen snelle antigeentests, en tests beschikbaar heeft gemaakt voor alle lidstaten;

X.  overwegende dat in buitengewone situaties (tijdelijk) marktingrijpen noodzakelijk en gerechtvaardigd is om obstakels voor het vrij verkeer op de interne markt te elimineren, eerlijke concurrentie te waarborgen, en de levering van essentiële goederen en diensten te garanderen;

1.  verzoekt de lidstaten tijdig voor universele, toegankelijke en gratis tests te zorgen ter garandering van het recht van vrij verkeer in de EU zonder discriminatie op grond van economische of financiële draagkracht in het kader van het EU-COVID-19-certificaat, overeenkomst artikel 3 van het mandaat van het EP voor onderhandelingen over het voorstel voor een digitaal groen certificaat(5); onderstreept het risico van financiële discriminatie waar niet-gevaccineerde burgers en inwoners van de EU anders aan blootgesteld zouden zijn zodra het EU-COVID-19-certificaat er eenmaal is;

2.  verzoekt de lidstaten gratis tests te garanderen, met name voor frontline-werkers, met inbegrip van werknemers in de gezondheidszorg en hun patiënten, en voor mensen die op scholen, op universiteiten en in de kinderopvang werken;

3.  verzoekt de Commissie en de lidstaten tijdelijk een prijsplafond vast te stellen voor COVID-19-tests die niet worden afgenomen met het oog op de afgifte van een EU‑COVID-19-certificaat of in de context van de omstandigheden als bedoeld in paragraaf 2 hierboven;

4.  beklemtoont dat EU-COVID-19-certificaten die op een NAAT-test gebaseerd zijn niet tot meer ongelijkheid en sociale verschillen mogen leiden; onderstreept dat eerlijke en billijke toegang tot tests een “must” is;

5.  spoort de lidstaten daarnaast aan in de tussentijd uitvoering te geven aan Aanbeveling (EU) 2020/1595 van de Commissie om tot een gemeenschappelijke aanpak en meer doeltreffende teststrategieën in de hele EU te komen, alsook de verordening betreffende het EU-COVID-19-certificaat, zodra deze is goedgekeurd, volledig ten uitvoer te leggen;

6.  verzoekt de Commissie en de lidstaten voor voldoende financiering te zorgen voor en zich meer inspanningen te getroosten in het kader van de incubator van de EU-autoriteit voor paraatheid en respons inzake noodsituaties op gezondheidsgebied (HERA) om innovatieve non-invasieve tests voor kinderen en kwetsbare groepen te ontwikkelen, waaronder voor nieuwe varianten;

7.  beklemtoont dat de Commissie en de lidstaten meer moeten doen aan het beschermen van hun burgers en inwoners, wier recht op vrij verkeer niet van hun sociaal‑economische status moet afhangen;

8.  verzoekt de Commissie de middelen waarover zij beschikt te gebruiken om een financieel eerlijke en anti-discriminatoire tenuitvoerlegging van het interoperabele EU‑COVID-19-certificaat mogelijk te maken;

9.  verzoekt de lidstaten en de Commissie gezamenlijk diagnostische testkits in te kopen en gezamenlijk contracten met aanbieders van laboratoriumdiensten op het gebied van medische analyses af te sluiten om de COVID-19-testcapaciteit op EU-niveau op te schalen; benadrukt dat bij aanbestedingen op het gebied van gezondheidszorg voor een hoog niveau van transparantie en toezicht moet worden gezorgd; benadrukt dat het van vitaal belang is dat de Commissie voldoende budget reserveert voor de aanschaf van de in deze paragraaf bedoelde apparatuur, zodat ze snel en daadkrachtig kan handelen;

10.  juicht het toe dat de Commissie voor flexibiliteit heeft gezorgd voor het afwikkelen van douaneformaliteiten, alsook een btw-vrijstelling heeft gecreëerd voor testkits voor COVID-19;

11.  verzoekt de lidstaten het mogelijk te maken dat gezondheidsprofessionals en daartoe opgeleide personen testgegevens verzamelen en aan de bevoegde autoriteiten rapporteren; benadrukt dat het belangrijk is de testcapaciteit aan te passen aan de meest recente epidemiologische gegevens en dat alle testresultaten worden gemeld, ook als de tests buiten geaccrediteerde testcentra of -locaties worden verricht;

12.  verzoekt de Commissie de lidstaten te helpen door het Instrument voor noodhulp te activeren voor het dekken van de kosten van COVID-19-tests, de lidstaten om vrijwillige bijdragen te vragen, aanvullende financiering te garanderen voor aankoopovereenkomsten, en ervoor te zorgen dat vaccins gratis ter beschikking worden gesteld; verwacht dat deze collectieve inspanning zal dienen als inspiratie voor het vergroten van de beschikbaarheid van gratis tests voor de burgers en inwoners van de EU;

13.  verzoekt de Commissie heldere informatie over de beschikbaarheid van en faciliteiten voor COVID-19-tests in alle lidstaten op de website van Re-open EU te plaatsen, en snel een app te ontwikkelen waarmee gebruikers de dichtstbijzijnde COVID-19-testlocatie kunnen vinden; verzoekt de Commissie dergelijke informatie eenvoudig toegankelijk te maken via een application programming interface, zodat reisorganisatoren deze informatie gemakkelijk met hun klanten kunnen delen;

14.  verzoekt de lidstaten met klem de testcapaciteiten in de hele EU, zowel voor NAAT-test als antigeentests, te vergroten, met name op belangrijke vervoersknooppunten en op toeristische bestemmingen, waaronder in perifere en eilandregio’s, alsook in grensgebieden, door mobiele testeenheden in te zetten laboratoriumfaciliteiten te delen;

15.  verzoekt de Commissie de nationale autoriteiten te ondersteunen bij het opzetten van testcentra, teneinde voor fysieke nabijheid te zorgen.

16.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Commissie en aan de Raad, alsmede aan de regeringen en de parlementen van de lidstaten.

(1) PB L 360 van 30.10.2020, blz. 43. (2) PB L 158 van 30.4.2004, blz. 77. (3) PB C 24 van 22.1.2021, blz. 1. (4) Richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden (PB L 158 van 30.4.2004, blz. 77). (5) Aangenomen teksten, P9_TA(2021)0145.

Aanbeveling van het Europees Parlement van 29 april 2021 aan de Raad, de Commissie en de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid over de betrekkingen tussen de EU en India (2021/2023(INI))

P9_TA(2021)0163 A9-0124/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de komende bijeenkomst van de leiders van de EU en India die is aangekondigd voor 8 mei 2021 in Porto, Portugal,

–  gezien het in 2004 vastgestelde strategische partnerschap tussen de EU en India,

–  gezien de samenwerkingsovereenkomst EU-India van 1994,

–  gezien de gezamenlijke verklaring en het “EU-India Strategic Partnership: A Roadmap to 2025”(1), dat werd vastgesteld tijdens de virtuele top EU-India op 15 juli 2020, en de andere gezamenlijke verklaringen die onlangs werden ondertekend, onder meer op het gebied van terrorismebestrijding, klimaat en energie, verstedelijking, migratie en mobiliteit en het waterpartnerschap,

–  gezien de gezamenlijke mededeling van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) en de Commissie van 20 november 2018 getiteld “Elementen voor een EU-strategie inzake India” (JOIN(2018) 28) en de hieraan gerelateerde conclusies van de Raad over de EU-strategie ten aanzien van India van 10 december 2018 (14634/18),

–  gezien de gezamenlijke mededeling van de VV/HV en de Commissie van 19 september 2018 getiteld “Versterken van de banden tussen Europa en Azië – Bouwstenen voor een EU-strategie” (JOIN(2018) 31) en de hieraan gerelateerde conclusies van de Raad van 15 oktober 2018 (13097/18),

–  gezien de conclusies van de Raad van 28 mei 2018 over Versterkte samenwerking op veiligheidsgebied van de EU in en met Azië (9265/1/18 REV 1),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 4 september 2001 getiteld “Europa en Azië: een strategisch kader voor versterkte partnerschappen” (COM(2001)0469),

–  gezien de toekomstige verordening tot vaststelling van het instrument voor nabuurschapsbeleid, ontwikkeling en internationale samenwerking 2021-2027 (2018/0243(COD)),

–  gezien zijn resoluties van 20 januari 2021 over de uitvoering van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid – jaarverslag 2020(2), van 21 januari 2021 over connectiviteit en de betrekkingen EU-Azië(3) en van 13 september 2017 over de politieke betrekkingen van de EU met India(4), alsmede zijn andere eerdere resoluties over India, waaronder die over inbreuken op de mensenrechten, democratie en de rechtsstaat,

–  gezien zijn aanbeveling van 28 oktober 2004 aan de Raad betreffende de betrekkingen tussen de Europese Unie en India(5),

–  gezien zijn resolutie van 29 september 2005 over de betrekkingen tussen de EU en India: een strategisch partnerschap(6),

–  gezien zijn resolutie van 13 april 2016 over de EU in een veranderende mondiale omgeving – een meer geconnecteerde, gecontesteerde en complexe wereld(7),

–  gezien zijn resolutie van 10 mei 2012 over piraterij op zee(8),

–  gezien zijn resolutie van 27 oktober 2016 over nucleaire veiligheid en non-proliferatie(9),

–  gezien de tiende bijeenkomst van het parlementair samenwerkingsverband Azië-Europa (ASEP10) in Brussel op 27 en 28 september 2018 en de daarover aangenomen verklaring, en de elfde bijeenkomst van het parlementair samenwerkingsverband Azië-Europa (ASEP11) in Phnom Penh, Cambodja, op 26 en 27 mei 2021,

–  gezien de dialoog op hoog niveau tussen de EU en India over handel en investeringen, waarvan de eerste bijeenkomst op 5 februari 2021 plaatsvond,

–  gezien het werkbezoek van zijn Commissie buitenlandse zaken aan India op 21 en 22 februari 2017,

–  gezien het EU-actieplan inzake mensenrechten en democratie 2020-2024,

–  gezien de conclusies van de Raad van 22 februari 2021 over de prioriteiten van de EU in de mensenrechtenfora van de VN in 2021,

–  gezien de thematische richtsnoeren van de EU inzake de mensenrechten, met inbegrip van de richtsnoeren over mensenrechtenverdedigers en over de bevordering en de bescherming van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging,

–  gezien artikel 118 van zijn Reglement,

–  gezien de brief van de Commissie internationale handel en gezien haar bevoegdheden op grond van bijlage VI bij zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken (A9-0124/2021),

A.  overwegende dat de leiders van de EU en India op 8 mei 2021 in Porto, Portugal, bijeen zullen komen, naar aanleiding van hun toezegging om regelmatig op het hoogste niveau bijeen te komen en het in 2004 vastgestelde strategische partnerschap te versterken met het oog op intensivering van de economische en politieke samenwerking;

B.  overwegende dat het strategische partnerschap EU-India, dat zich heeft ontwikkeld van een economisch partnerschap tot een partnerschap dat betrekking heeft op een aantal sectoren, waarin de toenemende geopolitieke macht van India en de gedeelde democratische waarden worden weerspiegeld, in de afgelopen jaren in een stroomversnelling is terechtgekomen, als gevolg van de nieuwe politieke wil om de strategische dimensie ervan te versterken;

C.  overwegende dat de EU en India, als de twee grootste democratieën ter wereld, sterke politieke, economische, sociale en culturele banden hebben; overwegende dat de bilaterale betrekkingen hun potentieel echter nog niet volledig hebben bereikt en een grotere politieke betrokkenheid vereisen; overwegende dat de leiders van de EU en India te kennen hebben gegeven dat zij vasthouden aan en zich willen inzetten voor effectief multilateralisme en een op regels gebaseerde multilaterale orde waarvan de VN en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) de spil vormen;

D.  overwegende dat de regionale en mondiale invloed van India toeneemt en dat zijn positie als donor en als economische en militaire macht steeds sterker wordt; overwegende dat het Indiase voorzitterschap van de G20 in 2023 en zijn lidmaatschap van de VN-Veiligheidsraad in 2021-2022 en van de VN-Mensenrechtenraad in 2019-2021 het meer dan ooit nodig maken om het mondiale bestuur beter te coördineren en verder te werken aan een gedeelde visie inzake een op regels gebaseerd multilateralisme;

E.  overwegende dat in het strategisch kader van de EU, dat gebaseerd is op haar mondiale strategie, haar strategie inzake India, haar EU-Azië-connectiviteitsstrategie en de nieuwe Indo-Pacifische strategie, wordt benadrukt dat het van vitaal belang is om met India samen te werken aan de mondiale agenda van de Unie; overwegende dat bilaterale en multilaterale samenwerking in de huidige context van toegenomen mondiale risico’s en toenemende wedijver tussen grootmachten gericht moet zijn op de versterking van de internationale veiligheid, de verbetering van de paraatheid en respons inzake mondiale gezondheidscrises, zoals de huidige COVID-19-pandemie, de bevordering van de mondiale economische stabiliteit en inclusieve groei, alsmede de uitvoering van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de VN;

F.  overwegende dat India een sterke en groeiende economie heeft; overwegende dat de EU de belangrijkste handelspartner van India is, terwijl India de op acht na grootste handelspartner van de EU is; overwegende dat de Indische Oceaan van strategisch belang is voor de wereldhandel en van vitaal economisch en strategisch belang voor zowel de EU als India; overwegende dat de EU en India sterke wederzijdse belangen in de Indo-Pacifische regio hebben, waarbij de nadruk ligt op het behoud hiervan als een gebied met eerlijke mededinging, ongestoorde scheepvaartverbindingen, stabiliteit en veiligheid;

G.  overwegende dat connectiviteit een belangrijk onderdeel van de wederzijdse strategische agenda van de EU en India moet vormen, overeenkomstig de EU-Azië-connectiviteitsstrategie; overwegende dat tijdens de meest recente topbijeenkomst tussen de EU en India overeenstemming werd bereikt over de beginselen van duurzame connectiviteit en werd afgesproken onderzoek te doen naar manieren om de connectiviteit tussen de EU en India te verbeteren, en in aansluiting daarop ook de connectiviteit met derde landen, onder meer in de Indo-Pacifische regio; overwegende dat het belang van connectiviteit zich niet beperkt tot fysieke infrastructuur zoals wegen en spoorwegen, maar zich ook uitstrekt tot zeeroutes, digitale infrastructuur en milieuaspecten, met bijzondere nadruk op de Europese Green Deal; overwegende dat connectiviteit een geopolitieke en transformatieve rol heeft, alsmede een duurzame motor voor groei en werkgelegenheid is;

H.  overwegende dat leiderschap van de EU en India vereist is voor het bevorderen van een doeltreffende klimaatdiplomatie, een mondiale inzet voor de uitvoering van de Overeenkomst van Parijs en de mondiale bescherming van het klimaat en het milieu;

I.  overwegende dat lokale en internationale mensenrechtenwaarnemers melden dat mensenrechtenverdedigers en journalisten in India geen veilige werkomgeving hebben; overwegende dat de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, Michelle Bachelet, de Indiase regering in oktober 2020 heeft opgeroepen om de rechten van mensenrechtenverdedigers en ngo’s te waarborgen, en haar bezorgdheid heeft uitgesproken over de geringere ruimte voor maatschappelijke organisaties, de aanhouding van mensenrechtenverdedigers en aanklachten tegen mensen die louter hun recht van vrije meningsuiting en vreedzame vergadering uitoefenden, alsmede over het gebruik van wetten om dissidenten de mond te snoeren, bijvoorbeeld met de wet ter regulering van buitenlandse bijdragen en de “Unlawful Activities Prevention Act”;

J.  overwegende dat Amnesty International gedwongen was haar kantoren in India te sluiten nadat haar bankrekeningen werden bevroren wegens een vermeende schending van de wet ter regulering van buitenlandse bijdragen, en dat drie speciale VN-rapporteurs erop hebben aangedrongen die wet te wijzigen, in overeenstemming met de juridische verplichtingen van India krachtens het internationaal recht;

K.  overwegende dat maatschappelijke organisaties melden dat vrouwen in India te maken hebben met een aantal ernstige uitdagingen en schendingen van hun rechten, onder meer in verband met culturele, tribale en traditionele praktijken, seksueel geweld en seksuele intimidatie, en mensenhandel; overwegende dat vrouwen uit religieuze minderheden dubbel kwetsbaar zijn, om nog te zwijgen van vrouwen uit een lagere kaste;

L.  overwegende dat discriminatie op grond van kaste, hoewel dat verboden is, nog steeds een structureel probleem is in India, onder meer in het strafrechtsysteem, waardoor Dalits geen toegang krijgen tot de arbeidsmarkt, het onderwijs, de gezondheidszorg en begrotingsmiddelen voor de ontwikkeling van Dalit;

M.  overwegende dat India een van de landen is die het zwaarst door de COVID-19-pandemie getroffen zijn, met meer dan elf miljoen bevestigde gevallen en meer dan 150 000 doden, en dat de Indiase regering het initiatief heeft genomen om miljoenen vaccins te schenken aan landen in zijn directe omgeving en belangrijke partnerlanden in de Indische Oceaan;

1.  beveelt de Raad, de Commissie en de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid aan:

2.  verzoekt zijn Voorzitter deze aanbeveling te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid.

(1) https://www.consilium.europa.eu/nl/press/press-releases/2020/07/15/joint-statement-15th-eu-india-summit-15-july-2020/ (2) Aangenomen teksten, P9_TA(2021)0012. (3) Aangenomen teksten, P9_TA(2021)0016. (4) PB C 337 van 20.9.2018, blz. 48. (5) PB C 174 E van 14.7.2005, blz. 179. (6) PB C 227 E van 21.9.2006, blz. 589. (7) PB C 58 van 15.2.2018, blz. 109. (8) PB C 261 E van 10.9.2013, blz. 34. (9) PB C 215 van 19.6.2018, blz. 202.

1. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen (2020/2140(DEC))

P9_TA(2021)0164 A9-0117/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(1),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(2),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie over de EU-begroting 2019 (COM(2020)0265),

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019, tezamen met de antwoorden van de instellingen(3), het verslag van de Rekenkamer betreffende de prestaties van de EU-begroting – Stand van zaken eind 2019, tezamen met de antwoorden van de instellingen(4), en de speciale verslagen van de Rekenkamer,

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(5) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(6), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de Commissie kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en de resolutie die daarvan een integrerend deel uitmaakt, te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, alsmede aan de nationale parlementen en de nationale en regionale controle-instanties van de lidstaten, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

2. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap onderwijs, audiovisuele media en cultuur (nu Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur) voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(7),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(8),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap onderwijs, audiovisuele media en cultuur voor het begrotingsjaar 2019(9),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(10),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(11) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(12), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(13), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(14), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2013/776/EU van de Commissie van 18 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap onderwijs, audiovisuele media en cultuur en tot intrekking van Besluit 2009/336/EG(15),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(16),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

3. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap voor kleine en middelgrote ondernemingen (nu Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb) voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(17),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(18),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap voor kleine en middelgrote ondernemingen voor het begrotingsjaar 2019(19),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(20),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(21) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(22), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(23), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(24), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2013/771/EU van de Commissie van 17 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap voor kleine en middelgrote ondernemingen en tot intrekking van de Besluiten 2004/20/EG en 2007/372/EG(25),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(26),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de waarnemend directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de waarnemend directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

4. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid, landbouw en voeding voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(27),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(28),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid, landbouw en voeding voor het begrotingsjaar 2019(29),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(30),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(31) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(32), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(33), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(34), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2013/770/EU van de Commissie van 17 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid en voeding en tot intrekking van Besluit 2004/858/EG(35),

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2014/927/EU van de Commissie van 17 december 2014 tot wijziging van Uitvoeringsbesluit 2013/770/EU teneinde het “Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid en voeding” om te vormen tot het “Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid, landbouw en voeding”(36),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(37),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de directeur van het Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid, landbouw en voeding kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de directeur van het Uitvoerend Agentschap voor consumenten, gezondheid, landbouw en voeding, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

5. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(38),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(39),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad voor het begrotingsjaar 2019(40),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(41),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(42) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(43), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(44), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(45), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit van de Commissie 2013/779/EU van 17 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en tot intrekking van Besluit 2008/37/EG(46),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(47),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de directeur van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de directeur van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

6. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap onderzoek (nu Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek) voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(48),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(49),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap onderzoek voor het begrotingsjaar 2019(50),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(51),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(52) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(53), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(54), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(55), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2013/778/EU van de Commissie van 13 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap onderzoek en tot intrekking van Besluit 2008/46/EG(56),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(57),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

7. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Uitvoerend Agentschap innovatie en netwerken (nu het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu) voor het begrotingsjaar 2019 (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(58),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(59),

–  gezien de definitieve jaarrekening van het Uitvoerend Agentschap innovatie en netwerken voor het begrotingsjaar 2019(60),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de EU-agentschappen betreffende het begrotingsjaar 2019, vergezeld van de antwoorden van de agentschappen(61),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(62) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(63), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(64), en met name artikel 14, lid 3,

–  gezien Verordening (EG) nr. 1653/2004 van de Commissie van 21 september 2004 houdende een model voor het financieel reglement van de uitvoerende agentschappen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(65), en met name artikel 66, eerste en tweede alinea,

–  gezien Uitvoeringsbesluit 2013/801/EU van de Commissie van 23 december 2013 tot oprichting van het Uitvoerend Agentschap innovatie en netwerken en tot intrekking van Besluit 2007/60/EG, als gewijzigd bij Besluit 2008/593/EG(66),

–  gezien Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/173 van de Commissie van 12 februari 2021 tot oprichting van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, het Europees Uitvoerend Agentschap voor gezondheid en digitaal beleid, het Europees Uitvoerend Agentschap onderzoek, het Europees Uitvoerend Agentschap innovatieraad en het mkb, het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad en het Europees Uitvoerend Agentschap onderwijs en cultuur en tot intrekking van Uitvoeringsbesluiten 2013/801/EU, 2013/771/EU, 2013/778/EU, 2013/779/EU, 2013/776/EU en 2013/770/EU(67),

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  verleent de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu kwijting voor de uitvoering van de begroting van het uitvoerend agentschap voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit, het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van deze besluiten, te doen toekomen aan de directeur van het Europees Uitvoerend Agentschap klimaat, infrastructuur en milieu, de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

8. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over de afsluiting van de rekeningen van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(68),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0220/2020)(69),

–  gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2018 (COM(2020)0311) en de bijbehorende uitvoerige antwoorden,

–  gezien het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie over de EU-begroting 2019 (COM(2020)0265),

–  gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2019 uitgevoerde interne controles (COM(2020)0268) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2020)0117),

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019, tezamen met de antwoorden van de instellingen(70), het verslag van de Rekenkamer betreffende de prestaties van de EU-begroting – Stand van zaken eind 2019, tezamen met de antwoorden van de instellingen(71), en de speciale verslagen van de Rekenkamer,

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(72) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien de aanbeveling van de Raad van 1 maart 2021 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019 (05792/2021 – C9-0037/2021),

–  gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(73), en met name de artikelen 69, 260, 261 en 262,

–  gezien Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad van 19 december 2002 tot vaststelling van het statuut van de uitvoerende agentschappen waaraan bepaalde taken voor het beheer van communautaire programma’s worden gedelegeerd(74), en met name artikel 14, leden 2 en 3,

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

1.  hecht zijn goedkeuring aan de afsluiting van de rekeningen van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, het Hof van Justitie van de Europese Unie, de Rekenkamer en de Europese Investeringsbank, alsmede aan de nationale parlementen en de nationale en regionale controle-instanties van de lidstaten, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

9. Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 met de opmerkingen die een integrerend deel uitmaken van de besluiten over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen (2020/2140(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling III – Commissie,

–  gezien zijn besluiten over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begrotingen van de uitvoerende agentschappen voor het begrotingsjaar 2019,

–  gezien artikel 99 en bijlage V van zijn Reglement,

–  gezien de adviezen van de Commissie buitenlandse zaken, de Commissie ontwikkelingssamenwerking, de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, de Commissie vervoer en toerisme, de Commissie regionale ontwikkeling, de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, de Commissie cultuur en onderwijs, de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en de Commissie vrouwenrechten en gendergelijkheid,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0117/2021),

A.  overwegende dat de Uniebegroting een belangrijk instrument is voor de verwezenlijking van gemeenschappelijke beleidsdoelstellingen en gemiddeld 1,0 % van het bruto nationaal inkomen van de EU of 2,1 % van de algemene overheidsuitgaven van de lidstaten en van de totale overheidsuitgaven in de Unie vertegenwoordigt;

B.  overwegende dat het Parlement, wanneer het kwijting verleent aan de Commissie, aan de hand van interne en externe controles controleert en evalueert of de middelen al dan niet correct zijn besteed en of de beleidsdoelstellingen al dan niet zijn verwezenlijkt, en aldus de regelmatigheid en de prestaties wat prijs-kwaliteitverhouding betreft van de uitgaven van de Commissie bevestigt;

C.  overwegende dat de kwijtingsprocedure 2019 betrekking heeft op een jaar dat wordt gemarkeerd door een politieke en institutionele transitie, waarin verkiezingen voor het Europees Parlement plaatsvonden, op 2 juli 2019 een nieuwe zittingsperiode van start ging en op 1 december 2019 een nieuwe Commissie aantrad, en waarin nieuwe politieke prioriteiten werden vastgesteld, zoals de Europese Green Deal, een sterkere nadruk op het digitaliseren van de Unie en de bescherming van haar waarden en van het geld van belastingbetalers van de Unie;

D.  overwegende dat de uitbraak van het nieuwe coronavirus (COVID-19) geen aanpassing vereiste van de cijfers in de jaarrekening 2019 van de Unie; overwegende echter dat de COVID-19-uitbraak in 2020 en in de jaren daarna wereldwijd een grote impact zal hebben en belangrijke implicaties met zich zal meebrengen voor de Uniebegroting; overwegende dat in dit verband zorgvuldig moet worden bepaald of de Commissie de Uniebegroting efficiënt en transparant heeft aangewend, aangezien de uitvoering van de initiatieven in verband met de onmiddellijke respons van de Unie met ingang van 2020 invloed zal hebben op de erkenning, meting of herclassificatie van tal van activa en passiva in de financiële staten van de Unie;

E.  overwegende dat de uitbraak van het nieuwe coronavirus (COVID-19) als direct gevolg had dat de Commissie begrotingscontrole alle door haar geplande activiteiten met betrekking tot de gebruikelijke controles van de uitgaven van de instellingen van de Unie, d.w.z. haar onderzoeksmissies, openbare hoorzittingen en workshops, ofwel niet kon organiseren ofwel niet volledig kon uitvoeren, waardoor zij dus nog meer moest steunen op het werk van de Rekenkamer;

Politieke prioriteiten

1.  benadrukt hoe belangrijk het is bij de uitvoering van de Uniebegroting het beginsel van goed financieel beheer te eerbiedigen, zoals neergelegd in artikel 317 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), alsook hoe belangrijk het is programmaprioriteiten en ‑doelstellingen te verwezenlijken die bijdragen tot het versterken van de Europese integratie en het tot stand brengen van een steeds hechtere Unie;

2.  is bezorgd over de situatie op het gebied van de rechtsstaat in bepaalde lidstaten en het financiële verlies als gevolg van deze tekortkomingen; verwacht van de Commissie dat ze alle haar ter beschikking staande instrumenten inzet om de toegang tot Uniefinanciering in zulke gevallen op te schorten, te verminderen en te beperken, onder meer door gebruik te maken van de verordening betreffende de rechtsstaat; benadrukt dat eerbiediging van de rechtsstaat een absolute voorwaarde is voor goed financieel beheer, waaronder het op efficiënte en doeltreffende wijze toewijzen en beheren van Europese middelen; is in dat opzicht zeer ingenomen met de vaststelling van Verordening (EU, Euratom) 2020/2092 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2020 betreffende een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting; stelt tevreden vast dat de Commissie van start is gegaan met het opstellen van richtsnoeren; benadrukt dat het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) in zijn arresten reeds ondubbelzinnig heeft vastgesteld dat verklaringen die zijn opgenomen in conclusies van de Europese Raad niet zwaarder kunnen wegen dan de tekst van de verordening en deze evenmin kunnen wijzigen;

3.  wijst erop dat alleen het HvJ-EU de verordening of een deel daarvan nietig kan verklaren; dringt er bij de Commissie als “hoedster van de Verdragen” op aan de verordening toe te passen vanaf de datum van inwerkingtreding ervan en de rechtsstaatmechanismen in te stellen wanneer dit nodig is om de bescherming van de financiële belangen van de Unie in alle dimensies te waarborgen; onderstreept dat de verordening op 1 januari 2021 in werking is getreden; herinnert eraan dat het Parlement de Commissie ter verantwoording kan roepen in verband met de toepassing van de verordening, met inbegrip van ongerechtvaardigde vertragingen, door een beroep in te stellen wegens nalatigheid uit hoofde van artikel 265 VWEU; herinnert eraan dat deze verordening, die bedoeld is om de middelen van de Unie te beschermen, op alle vastleggingen en betalingen zal moeten worden toegepast en waarborgen moet bieden voor eindbegunstigden en ‑ontvangers;

4.  betreurt het dat voor de uitvoering van het GLB en het cohesiebeleid in de lidstaten van de Unie in totaal 292 rapportagesystemen bestaan, hetgeen gefragmenteerde en niet-vergelijkbare gegevens oplevert en het doeltreffende gebruik van AI en big data om de middelen te controleren in de weg staat; betreurt het dat tekortkomingen op het vlak van de geldigheid en vergelijkbaarheid van gegevens en rapportagetechnologieën met een verschillende graad van digitalisering een grote belemmering blijven vormen om een alomvattend overzicht te krijgen van de verdeling van de middelen van de Unie en deze efficiënt te controleren; stelt met spijt vast dat de opsporing van misbruik, fraude en verduistering van Uniemiddelen veelal beperkt blijft tot incidentele ontdekkingen door de Commissie en de Europese Rekenkamer (de “Rekenkamer”) tijdens hun op steekproeven gebaseerde controles of onderzoeken door het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF);

5.  betreurt het dat geen van de rapportagesystemen voor het GLB en het cohesiebeleid informatie bevat over de eindbegunstigden, dat het openbaar maken van deze informatie niet wettelijk verplicht is en dat niet in alle lidstaten alle informatie over de uiteindelijk begunstigden van ondernemingen beschikbaar is in de nationale centrale registers; benadrukt dat een interoperabel IT-systeem niet alleen een vroegere en efficiëntere opsporing van misbruik, fraude, onrechtmatig gebruik, belangenconflicten, dubbele financiering en andere systemische problemen mogelijk zou maken, maar dat we hiermee ook een alomvattend overzicht zouden kunnen krijgen van de daadwerkelijke verdeling van Uniemiddelen en van potentieel onbedoelde concentraties in handen van enkele oligarchische of zelfs criminele eindbegunstigden; onderstreept dat het gebrek aan informatie over de eigendomsstructuren en uiteindelijk begunstigden van ondernemingen en groepen ondernemingen aanzienlijk bijdraagt aan de ondoorzichtigheid van de huidige verdeling van middelen; benadrukt nogmaals het cruciale belang van alomvattende, betrouwbare en vergelijkbare gegevens om Europese uitgaven efficiënt, doeltreffend en tijdig te kunnen controleren en het geld van Europese belastingbetalers te kunnen beschermen;

6.  herinnert aan de oproep van het Parlement aan de Commissie om te komen met regelgeving voor de totstandbrenging van een dergelijk interoperabel IT-systeem dat een tijdige, uniforme en gestandaardiseerde rapportage door de autoriteiten van de lidstaten op het gebied van gedeeld beheer mogelijk maakt, met name wat betreft GLB- en cohesiemiddelen, met het oog op een vroegere opsporing van systemische fouten en misbruik, zoals vermeld in het kwijtingsverslag voor de Commissie voor het begrotingsjaar 2018; onderstreept dat een dergelijk systeem automatisch moet worden bijgewerkt met vergelijkbare en actuele gegevens, teneinde monitoring en controle met behulp van AI en big data mogelijk te maken; verzoekt de Commissie de publicatie van alle informatie over uiteindelijk begunstigden zo spoedig mogelijk wettelijk verplicht te stellen als voorwaarde voor het gebruik van Uniemiddelen;

7.  wijst op de voordelen die een dergelijk interoperabel en digitaal systeem voor de autoriteiten van de lidstaten zou opleveren wat betreft de controle en het toezicht van nationale parlementen en regeringen op de toewijzing, het beheer en de verdeling van het geld van nationale belastingbetalers in de vorm van Europese middelen; benadrukt dat de digitalisering van de rapportage, monitoring en controle van de Unie allang gerealiseerd had moeten zijn en onmisbaar is gezien de grensoverschrijdende aard van misbruik van middelen, fraude, onrechtmatig gebruik, belangenconflicten, dubbele financiering en andere systemische problemen; erkent de voorstellen die door het Parlement en de Commissie zijn gedaan tijdens de onderhandelingen over het meerjarig financieel kader 2021-2027(MFK), de herstel- en veerkrachtfaciliteit, de verordening gemeenschappelijke bepalingen (GB-verordening) en het GLB;

8.  betreurt dat de Raad slechts schoorvoetend akkoord is gegaan om te onderhandelen over haalbare compromissen; betreurt dat verschillende regels en rapportagevereisten werden afgesproken in de verschillende stukken wetgeving; dringt er bij de Commissie op aan om zonder onnodige vertraging een geschikte bepaling voor te stellen met het oog op opneming in het Financieel Reglement;

9.  herinnert eraan dat de Commissie in het kwijtingsverslag 2018 werd verzocht aan de kwijtingsautoriteit een lijst toe te sturen van het totale bedrag aan betalingen aan alle ondernemingen van de Agrofert-groep in alle lidstaten en van de vijftig grootste individuele ontvangers (natuurlijke personen als uiteindelijk begunstigden van een of meerdere ondernemingen) per lidstaat en een lijst van de vijftig grootste ontvangers (natuurlijke personen en rechtspersonen alsook natuurlijke personen als eigenaren van ondernemingen) van alle Uniesubsidies in alle lidstaten samen; erkent de verschillende pogingen van de Commissie om een dergelijke lijst samen te stellen door informatie van de lidstaten te vragen; betreurt ten zeerste dat de Commissie tot op het moment van deze resolutie niet in staat is gebleken de lijst zoals gevraagd voor te leggen vanwege een gebrek aan door de lidstaten verstrekte volledige, betrouwbare en vergelijkbare gegevens; onderstreept dat dit de dringende noodzaak van een digitaal, interoperabel rapportage- en monitoringsysteem voor middelen in gedeeld beheer illustreert en duidelijk aantoont; dringt er bij de Commissie op aan de gevraagde lijst van de vijftig grootste individuele eindbegunstigden en een volledige lijst van alle subsidies die alle ondernemingen van de Agrofert-groep onder gedeeld beheer in de periode 2014-2020 in alle lidstaten hebben ontvangen zonder verdere onnodige vertraging te verstrekken, en dringt er bij de lidstaten op aan volledig met de Commissie samen te werken door de gegevens te verstrekken die nodig zijn voor de analyse en voor het opstellen van die lijsten;

10.  herhaalt zijn oproep aan de Commissie om:

11.  herinnert eraan dat de Commissie op basis van artikel 135 van het Financieel Reglement het systeem voor vroegtijdige opsporing en uitsluiting in het leven heeft geroepen om de bescherming van de financiële belangen van de Unie te versterken, goed financieel beheer te waarborgen en ervoor te zorgen dat ondernemingen en uiteindelijk begunstigden die zijn veroordeeld wegens fraude, corruptie of andere criminele activiteiten met betrekking tot het gebruik van middelen van de Unie of tegen wie in elk geval door OLAF aanbevelingen betreffende gerechtelijke acties aan de nationale strafvervolgingsautoriteiten zijn gedaan sinds 1 januari 2016, geen gebruik kunnen maken van Uniemiddelen; is van oordeel dat dit instrument de instellingen van de Unie en nationale instanties zou kunnen helpen corruptie en fraude in de lidstaten beter te bestrijden en te voorkomen; betreurt dat in de databank slechts een klein aantal marktdeelnemers wordt vermeld (vijf in februari 2021); ziet dit als een teken dat het systeem voor vroegtijdige opsporing en uitsluiting niet naar behoren wordt uitgevoerd;

12.  verzoekt de Commissie om bij het voorstellen van de herziening van de financiële regels die van toepassing zijn op de algemene begroting van de Unie (Financieel Reglement) en met inachtneming van de beginselen van evenredigheid en redelijkheid, te overwegen de toepassing van het systeem voor vroegtijdige opsporing en uitsluiting (EDES) uit te breiden tot middelen in gedeeld beheer met betrekking tot begunstigden van middelen in gedeeld beheer, organen die financieringsinstrumenten uitvoeren en eindontvangers; merkt op dat wijzigingen in de wetgeving met betrekking tot de uitsluiting van alle Uniemiddelen voor verschillende bestedingswijzen van begunstigden die ook onder gedeeld beheer zijn geregistreerd, bovendien zouden betekenen dat ervoor moet worden gezorgd dat de lidstaten rechtstreeks toegang hebben tot het systeem van de Commissie en informatie over begunstigden onder hun eigen verantwoordelijkheid kunnen invoeren; dringt er bij de lidstaten en de Commissie op aan een grotere interoperabiliteit van de bestaande Europese en nationale databanken en datamininginstrumenten te waarborgen; erkent dat er volgens de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming (EDPS) geen problemen met betrekking tot de algemene gegevensbescherming rijzen bij het tot stand brengen van dergelijke interoperabiliteit, maar dat een duidelijke rechtsgrond noodzakelijk is;

13.  verzoekt de Commissie:

14.  is in het kader van de inspanningen van de Commissie van mening dat het van cruciaal belang is het juiste evenwicht te vinden tussen een gering aantal fouten, snelle betaling, redelijke kosten van controles en toegevoegde waarde van de Uniebegroting;

15.  wijst op de cruciale rol van beleid en ‑instrumenten van de Unie op het gebied van cohesie, landbouw en plattelandsontwikkeling, onderzoek en innovatie, binnenlandse zaken en externe betrekkingen voor het verminderen van verschillen tussen de lidstaten en de regio’s, het bevorderen van economische groei en werkgelegenheid, het bestrijden van armoede en sociale uitsluiting en het handhaven en bevorderen van Uniewaarden, veiligheid en rechtvaardigheid voor de burgers in de Unie en wereldwijd;

16.  juicht het toe dat de Commissie, als beheerder van de Uniebegroting, haar gemeenschappelijke methode naar behoren afstemt op de specifieke kenmerken van de risico-, controle- en beheersomgevingen van de verschillende uitgaventerreinen teneinde daadwerkelijk te voldoen aan haar rapportageverplichtingen en de Uniebegroting te beschermen;

17.  wijst erop dat ingevolge artikel 61 van het Financieel Reglement de definitie van belangenconflicten in augustus 2018 is verruimd; benadrukt dat de Commissie verantwoordelijk is om ervoor te zorgen dat deze bepalingen zorgvuldig worden uitgevoerd in de Unie en dat alle vormen van belangenconflicten efficiënt en doeltreffend worden aangepakt bij de uitvoering van de Uniebegroting; wijst op het belang van beschikbare openbare informatie over eindbegunstigden voor alle financiële Unie-overdrachten teneinde belangenconflicten in de uitvoering van de Uniebegroting te voorkomen;

18.  herhaalt zijn oproep aan de Commissie om te zorgen voor een deugdelijke evaluatie van de preventieve maatregelen die door de lidstaten zijn genomen om belangenconflicten te vermijden; is in dit verband ingenomen met de Commissierichtsnoeren voor het vermijden van en omgaan met belangenconflicten overeenkomstig het Financieel Reglement, die in augustus 2020 aan de lidstaten zijn verstrekt, met als doel een uniforme interpretatie en toepassing van de regels inzake het vermijden van belangenconflicten te bevorderen en de toepasselijkheid van deze regels, onder meer met betrekking tot gedeeld beheer, onder de aandacht te brengen; verzoekt de Commissie deze richtsnoeren openbaar te maken en de informatie over de controles van deze kwesties en voorbeelden van goede praktijken ook te delen met de autoriteiten van de lidstaten en de Commissie begrotingscontrole;

19.  is bezorgd over de mogelijke enge interpretatie van artikel 61 van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 door het Tsjechisch betaalorgaan (het staatsinterventiefonds voor de landbouw) dat het niet van toepassing acht voor de leden van de regering; dringt er bij de Commissie op aan haar mening te geven over de interpretatie van het genoemde artikel ten aanzien van nationale betaalorganen; verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat artikel 61 van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 in de Tsjechische Republiek wordt nageleefd en uitgevoerd, en wordt toegepast op alle betalingen uit de Uniebegroting, waaronder rechtstreekse betalingen in het kader van de eerste pijler van het GLB, en toezicht te houden op de onafhankelijke werking van betaalorganen in dit opzicht;

20.  herinnert eraan dat een aantal schandalen rond de verdeling en het misbruik van Uniemiddelen in landen zoals Bulgarije, Tsjechië, Slowakije en Roemenië de afgelopen maanden en jaren tot massale publieke protesten hebben geleid, waarbij Unieburgers zich tot de instellingen van de Unie, en met name de Commissie, wendden om paal en perk te stellen aan een dergelijk wanbeheer van overheidsgeld;

21.  is ingenomen met de nieuwe interne fraudebestrijdingsstrategie die de Commissie in april 2019 heeft aangenomen op initiatief van OLAF, met als doel de kennis van de Commissie over fraude en haar analytische capaciteit om fraudebestrijdingsacties aan te sturen te vergroten, te zorgen voor samenwerking tussen diensten en uitvoerende agentschappen bij de bestrijding van fraude en het interne toezicht op de bestrijding van fraude te versterken; verzoekt de Commissie een voortgangsverslag op te stellen over de efficiëntie van de uitvoering en eerste behaalde resultaten en verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit;

22.  benadrukt dat, in het kader van het MFK en de herstel- en veerkrachtfaciliteit, de financiële middelen van de Unie ter ondersteuning van de toenemende prioriteiten en verantwoordelijkheden van de Unie moeten dienen; wijst erop dat de bescherming van de financiële belangen van de Unie van cruciaal belang is en dat zeer grote inspanningen op alle niveaus vereist zijn om fraude, corruptie en misbruik van de middelen van de Unie te voorkomen en te bestrijden; verzoekt de Commissie voor te stellen om aan de Rekenkamer, OLAF en het EOM voldoende financiële en personele middelen ter beschikking te stellen en deze samen met krachtige politieke steun te blijven verlenen voor het uitvoeren van hun audit-, onderzoeks- en vervolgingsactiviteiten ter bescherming van de financiële belangen van de Unie;

23.  merkt tegelijkertijd op dat het toenemende gebruik van financiële mechanismen voor de uitvoering van Uniebeleid in derde landen naast de Uniebegroting afbreuk dreigt te doen aan de verantwoordingsplicht en transparantie van Uniemaatregelen en ‑uitgaven; dringt erop aan dat de Commissie ervoor zorgt dat externe steun slechts wordt verstrekt indien de rechtsstaat en de mensenrechten worden gerespecteerd in de begunstigde landen; benadrukt met name dat moet worden gegarandeerd dat landen, derden en/of natuurlijke personen die Uniemiddelen worden toegekend of daaraan gekoppeld zijn, democratische waarden erkennen, internationale mensenrechtennormen eerbiedigen en beginselen van geweldloosheid onderschrijven;

24.  herinnert eraan dat het ontwikkelings- en samenwerkingsbeleid erop gericht zijn armoede uit te bannen en ongelijkheid terug te dringen en dat de middelen alleen de beoogde begunstigden mogen bereiken;

25.  onderstreept dat de oprichting van het Europees Openbaar Ministerie (EOM) op een fundamentele ontwikkeling in de bescherming van de financiële belangen van de Unie betekent; herinnert de Commissie aan de cruciale rol van het EOM bij het beschermen van het EU-herstelplan in de komende jaren; roept alle lidstaten van de Unie op zich bij het EOM aan te sluiten en hun openbare aanklagers op grond van duidelijke en transparante criteria te nomineren;

26.  onderstreept de onderfinanciering en het gebrek aan personeel van het EOM tijdens zijn opbouwfase, maar is ingenomen met de aanzienlijke toename van de begroting en het personeelsbestand van het EOM in vergelijking met het oorspronkelijke voorstel; wijst nogmaals op het verzet van het Parlement tegen de personeelsreductie bij OLAF als gevolg van naar het EOM overgehevelde posten, wat voor OLAF tegen 2023 tot een cumulatieve vermindering van 45 posten leidt; verzoekt de Commissie de capaciteit te verhogen door de personeelsbezetting wat betreft zowel het EOM als OLAF, alsook Eurojust, te herzien; verzoekt de Commissie en de begrotingsautoriteiten ervoor te zorgen dat de begrotingen van OLAF, het EOM en Eurojust worden verhoogd zodat zij hun taak kunnen vervullen;

27.  merkt bezorgd op dat in de periode tussen januari 2015 en december 2019 in 199 gevallen geen besluit werd genomen door gerechtelijke autoriteiten naar aanleiding van de aanbeveling van OLAF en dat slechts in 178 gevallen wel een besluit werd genomen(75); roept de lidstaten op naar behoren gevolg te geven aan alle aanbevelingen van OLAF;

28.  onderschrijft de aanbevelingen van de Rekenkamer in haar jaarverslag betreffende begrotingsjaar 2019 en haar verslag betreffende de prestaties van de Uniebegroting en spoort de Commissie en andere betrokken partijen aan die zo snel mogelijk uit te voeren, met de nadruk op de onderstaande belangrijkste en meest dringende aanbevelingen;

29.  maakt zich zorgen over de herhaalde bevindingen van de Rekenkamer dat het werk van sommige nationale auditautoriteiten of certificerende instanties te foutgevoelig wordt geacht en dus onbetrouwbaar, waardoor de betrouwbaarheid van de gegevens voor het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie in het gedrang komt; betreurt dat de Rekenkamer geen analyse kan verstrekken van de onderliggende redenen voor deze aanhoudende tekortkomingen in haar werk;

30.  betreurt het dat de Commissie geen betekenisvolle inzichten kon verschaffen over de redenen en de landenspecifieke verschillen tussen de autoriteiten van de lidstaten; betreurt het dat dit gebrek aan informatie over de onderliggende redenen voor deze aanhoudende systemische tekortkomingen bij bepaalde nationale controle-autoriteiten een efficiënte en doeltreffende aanpak en oplossing van deze problemen in de weg staat; verzoekt de Commissie een uitvoerige analyse uit te voeren van de onderliggende redenen en structurele problemen die ten grondslag liggen aan de door de Rekenkamer geïdentificeerde aanhoudende systemische tekortkomingen; vraagt de Commissie om ook opmerkingen over beste praktijken op te nemen en op grond van deze analyse duidelijke, praktische en gemakkelijk uitvoerbare horizontale en landenspecifieke aanbevelingen aan de nationale autoriteiten te richten, zoals meer gedetailleerd beschreven in de specifieke hoofdstukken van deze resolutie;

31.  verzoekt de Commissie meer aandacht te besteden en meer personeels- en begrotingsmiddelen van de Commissie toe te kennen aan de lidstaten waarvan de beheers- en controlesystemen slechts gedeeltelijk of niet betrouwbaar zijn, indien er sprake is van een toegenomen risico op fraude en corruptie met betrekking tot de middelen, en met name aan die lidstaten die niet aangesloten zijn bij het Europees Openbaar Ministerie;

32.  verzoekt het gebruik van Arachne als voorwaarde te stellen voor het gebruik van middelen van de Unie door lidstaten;

33.  onderstreept dat het door de Rekenkamer berekende foutenpercentage een statistische samenvatting is die een handige enkele indicator biedt van de wettigheid en regelmatigheid van Unie-uitgaven, maar geen gedifferentieerd overzicht biedt van de verschillende vormen en de mate van ernst van de fouten die erin sluipen; erkent dat de methode van de Rekenkamer is gebaseerd op internationale controlenormen waarbij een willekeurige steekproef van verrichtingen wordt getoetst en dat een representatieve steekproef niet volledig op risico’s kan zijn gebaseerd; juicht het toe dat de Rekenkamer haar steekproeven in verrichtingen met hoog risico en verrichtingen met laag risico onderverdeelt; stelt het op prijs dat de Rekenkamer al specifieke voorbeelden van de gevonden fouten verstrekt; verzoekt de Rekenkamer nog meer gedetailleerde informatie te verstrekken om met name meer geografisch inzicht in landenspecifieke problemen te bieden;

34.  betreurt de concentratie van het merendeel van de rechtstreekse betalingen in het kader van het GLB in handen van enkele ontvangers in sommige lidstaten, ook wanneer oligarchische structuren worden gecreëerd, waardoor met name de positie van kleine landbouwers en plattelandsgemeenschappen wordt ondermijnd;

35.  wijst nogmaals op de noodzaak van een eerlijkere verdeling van GLB-middelen waarbij wordt gewaarborgd dat ze zo worden verdeeld dat betalingen per hectare degressief zijn ten opzichte van de omvang van het landbouwbedrijf;

36.  is bezorgd over de gemelde gevallen van landroof in sommige lidstaten en roept de Commissie nogmaals op een effectief controlesysteem in te stellen dat ervoor zou zorgen dat begunstigden die recht hebben op de GLB-middelen degenen zijn die het land bewerken en niet degenen die het land op illegale of frauduleuze wijze hebben verworven; herhaalt in dit opzicht zijn verzoek om een specifiek klachtenmechanisme op het niveau van de Unie ter ondersteuning van landbouwers of begunstigden die worden geconfronteerd met bijvoorbeeld landroof, wangedrag van nationale autoriteiten, druk van criminele structuren of georganiseerde misdaad, of personen die zijn onderworpen aan dwangarbeid of slavenarbeid, waarbij zij in de gelegenheid worden gesteld snel een klacht in te dienen bij de Commissie, die de Commissie onverwijld moet onderzoeken(76);

37.  spreekt opnieuw zijn bezorgdheid uit over het feit dat de nog betaalbaar te stellen vastleggingen zijn blijven stijgen, tot 298 miljard EUR eind 2019 (vergeleken met 281,2 miljard EUR in 2018); merkt op dat het niveau van de betalingskredieten in de jaarlijkse begrotingen de laatste jaren aanzienlijk onder het MFK-plafond ligt, wat in de toekomst mogelijk leidt tot hogere betalingsbehoeften; is ingenomen dat de Commissie de geraamde toekomstige betalingen met betrekking tot de in 2020 als deel van de Unierespons op het coronavirus voorgestelde verhogingen in haar voorstel voor de verordening betreffende het MFK heeft opgenomen; roept de Commissie op nauwlettend toezicht te houden op de uitvoering door de lidstaten in het geval van ondermaatse uitvoering of lage absorptiepercentages; is ingenomen met de inspanningen van de Commissie om de n+2-regel voor alle uitgavengebieden in te voeren en wijst op de noodzaak van andere mogelijke instrumenten om de n+3-regel te vervangen; verzoekt de Commissie nogmaals de technische bijstand voor nationale, regionale of lokale autoriteiten, met inbegrip van maatschappelijke organisatie en burgers, te vergroten, om betere absorptiepercentages te bewerkstelligen(77);

38.  wijst nogmaals op de toenemende kloof tussen vastleggingen en betalingen en het toename daarvan in de omvang van de Uniebegroting (snelle evaluatie van de Rekenkamer getiteld “Niet-afgewikkelde vastleggingen in de EU-begroting nader bekeken”) die ook een grote uitdaging voor de kwijtingsautoriteit vormt; merkt op dat de langetermijnbegroting van de EU voor 2021-2027 is toegenomen van 1 083 tot 1 800 miljard EUR, met inbegrip van het EU-herstelplan NextGenerationEU; verzoekt de Commissie de uitvoering van de nationale herstel- en veerkrachtplannen regelmatig te monitoren om te waarborgen dat de staatssteunregels worden nageleefd en verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit; benadrukt dat het niet-inwilligen van dit verzoek kan leiden tot het weigeren van de kwijting in 2020;

39.  wijst erop dat het niveau van de betalingskredieten in de jaarlijkse begrotingen de laatste jaren aanzienlijk onder het MFK-plafond ligt, wat in de toekomst mogelijk leidt tot hogere betalingsbehoeften en de begroting onder druk dreigt te zetten;

40.  betreurt dat geen gebruik is gemaakt van de mogelijkheid de bedragen van ongebruikte vastleggingskredieten en vrijgemaakte kredieten uit hoofde van het MFK aan te wenden om de ontstane schuld ter financiering van het herstelplan terug te betalen;

41.  wijst op het feit dat de belangrijkste financiële risico’s waaraan de Uniebegroting in 2019 was blootgesteld, verband hielden met financiële verrichtingen in de vorm van rechtstreeks door de Uniebegroting gedekte leningen (53,7 %) en financiële verrichtingen die werden gedekt door een EU-garantiefonds (46,3 %); merkt op dat het totale risico waaraan de EU-begroting is blootgesteld, wanneer de mogelijke toekomstige betalingen met betrekking tot de EFSI-garantie (Europees Fonds voor strategische investeringen) ook worden meegeteld, eind 2019 uitkwam op 90,5 miljard EUR; verzoekt de Commissie een volledig beeld te schetsen van de blootstelling van de EU-begroting in het jaarverslag “betreffende door de algemene begroting gedekte garanties ”, met inbegrip van het risico dat voortvloeit uit de EFSI-garantie en alle betrokken toekomstige financiële verrichtingen;

42.  wijst erop dat de Unie in toenemende mate gebruikmaakt van financieringsinstrumenten en begrotingsgaranties die aan de EIB-groep werden verstrekt; merkt op dat de verrichtingen van de EIB-groep die niet uit de begroting van de Unie worden gefinancierd maar gericht zijn op dezelfde doelstellingen van de Unie, op dit moment niet onder het controlemandaat van de Rekenkamer vallen;

43.  merkt op dat de Rekenkamer stappen wil zetten in de richting van de op verklaringen gebaseerde benadering; verzoekt de Rekenkamer eigen steekproefsgewijze controles voort te zetten om individuele verrichtingen te monitoren;

44.  is bezorgd dat de huidige personeelsbezetting ontoereikend is om met de toenemende EU-begroting om te gaan; benadrukt dat een uitbreiding van de administratieve capaciteit bij de Rekenkamer en de relevante secretariaten bij het Europees Parlement onmisbaar is; beklemtoont dat als aan deze eisen niet wordt voldaan, dit kan leiden tot het weigeren van de kwijting in 2020;

45.  moedigt de Rekenkamer aan de prestaties van de begroting van de Unie te blijven analyseren; merkt op dat een passende beoordeling van de wettigheid en regelmatigheid van Uniemaatregelen ter verbetering van de verantwoordingsplicht de basis vormt voor goed financieel beheer; benadrukt dat de indicatoren het succes van bepaalde activiteiten op een beschrijvende en objectieve manier moeten evalueren zonder beleidsvoorkeuren uit te drukken; benadrukt de aanbeveling van de Rekenkamer om de indicatoren verder te verbeteren en een beter evenwicht te vinden tussen input- en outputindicatoren en resultaat- en impactindicatoren; verzoekt de Commissie het aantal doelstellingen en indicatoren te beperken tot een specifieke reeks relevante en passende input- en outputindicatoren die de bereikte resultaten wat betreft doeltreffendheid en Uniemeerwaarde van de uitgaven van de Unie het beste meten;

46.  onderschrijft de door de directeuren-generaal van DG BUDG, RTD, AGRI, REGIO, EMPL, MARE, CLIMA, HOME, JUST, NEAR en REFORM in hun jaarlijkse activiteitenverslagen gemaakte punten van voorbehoud; is van mening dat dit voorbehoud aantoont dat de controleprocedures van de Commissie en de lidstaten alleen de nodige waarborgen kunnen bieden betreffende de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen in de overeenkomstige beleidsterreinen indien alle noodzakelijke correctieprocedures succesvol worden uitgevoerd;

Betrouwbaarheidsverklaring van de Rekenkamer

47.  is ingenomen met het feit dat de Rekenkamer de rekeningen van de Unie voor 2019 betrouwbaar acht en dat zij vaststelt dat de ontvangsten in 2019 geen materiële fouten vertoonden;

48.  betreurt het evenwel ten zeerste dat de Rekenkamer voor het eerst in vier jaar een afkeurend oordeel heeft moeten geven over de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende uitgaven bij de rekeningen;

49.  merkt echter op dat de Rekenkamer toegeeft dat het totale foutenpercentage relatief stabiel is gebleven, namelijk 2,7 % in 2019 ten opzichte van 2,6 % in 2018, en wijst op de positieve elementen in de uitgaven van de EU, waarnaar de Rekenkamer verwijst, zoals de ontwikkeling in “Natuurlijke hulpbronnen” en duurzame resultaten in “Administratie”;

50.  merkt op dat het afkeurende oordeel is ingegeven door de volgende redenen: wat EU-uitgaven betreft is de conclusie van de Rekenkamer dat het foutenpercentage voornamelijk in betalingen in het kader van vergoedingen van diepgaande invloed is en dat vanwege de wijze waarop de Uniebegroting is samengesteld en in de loop der tijd evolueert, in 2019 uitgaven met een hoog risico meer dan de helft van de gecontroleerde uitgaven (53,1 %) vertegenwoordigen, waarvan het geschatte percentage van fouten van materieel belang 4,9 % bedraagt (ten opzichte van 4,5 % in 2018 en 3,7 % in 2017);

51.  merkt op dat de Rekenkamer verrichtingen ter waarde van in totaal 126,1 miljard EUR heeft gecontroleerd (op totale Unie-uitgaven van 159,1 miljard EUR), en dat “Natuurlijke hulpbronnen” het grootste deel van de totale controlepopulatie van de Rekenkamer uitmaakte (47,2 %), gevolgd door “Cohesie” (22,5 %) en “Concurrentievermogen” (13,2 %); stelt nogmaals voor dat de Rekenkamer zowel het aandeel van de totale Unie-uitgaven als de foutengerelateerde risico’s overweegt wanneer een beslissing wordt genomen over de verdeling van het volgende controleaandeel van de populatie;

52.  merkt op dat de Rekenkamer in 2019 specifieke foutenpercentages heeft verstrekt voor drie rubrieken van het MFK: “Concurrentievermogen” (4,0 %, “Cohesie” (4,4 %) en “Natuurlijke hulpbronnen” (1,9 %), terwijl de Rekenkamer schat dat het foutenpercentage voor “Administratie” onder de materiële drempel ligt; wijst erop dat de Rekenkamer bij de uitgaven voor “Economische, sociale en territoriale cohesie” het hoogste geschatte foutenpercentage vaststelde (4,4 %), waarbij uitgaven voor “Concurrentievermogen voor groei en banen” het zorgwekkende foutenpercentage van 4 % bereikten (tegenover 2 % in 2018);

53.  erkent dat het financieel beheer van de Uniebegroting in de loop der tijd is verbeterd en dat de foutenpercentages de afgelopen jaren zijn gedaald tot een bereik dichter in de buurt van de materiële drempel van 2 %, behalve op enkele specifieke beleidsterreinen, zoals bijvoorbeeld concurrentievermogen, dat voor het merendeel onder direct beheer van de Commissie valt en waarvan het geraamde foutenpercentage is verdubbeld van 2 % in 2018 tot 4 % in 2019;

54.  merkt op dat de Rekenkamer geen foutenpercentage heeft geraamd voor de uitgavengebieden van de MFK-rubrieken 3 (“Veiligheid en burgerschap”) en 4 (“Europa als wereldspeler”); wijst erop dat de vaststelling van foutenpercentages de vergelijking tussen begrotingsjaren mogelijk zou maken; betreurt het in dit opzicht dat de steekproef voor de hoofdstukken 7 en 8 verder is verkleind vergeleken met de afgelopen jaren (van 11 % in 2017 tot 9,1 % in 2018 tot 8,9 % in 2019 van de door de controle bestreken uitgaven);

55.  verzoekt de Rekenkamer in haar volgende jaarverslag gegevens te verstrekken over een foutenpercentage voor betalingen voor elk uitgavengebied; verzoekt de Rekenkamer haar hoofdstuk over “Administratie” uit te breiden met het oog op een diepgaandere analyse van alle instellingen; verzoekt de Rekenkamer zo snel mogelijk tegemoet te komen aan het verzoek van het Parlement om een specifiek onafhankelijk jaarverslag over de instellingen van de Unie; is ingenomen met de bezinning van de Rekenkamer in dit opzicht en hoopt dat deze zal worden weerspiegeld in de strategie van de Rekenkamer voor de periode 2021-2025;

56.  betreurt het dat de Rekenkamer de impact van de corrigerende maatregelen op het algemene foutenpercentage niet kwalificeert, maar alleen de impact ervan op specifieke rubrieken; wijst erop dat specifieke informatie over alle MFK-rubrieken zeer waardevolle informatie zou zijn voor de controle van de kwijtingsautoriteit; betreurt het dat de Rekenkamer de impact van de corrigerende maatregelen op het algemene foutenpercentage niet kwalificeert;

57.  wijst erop dat de algemene raming van het foutenpercentage in de Uniebegroting, zoals uiteengezet in de betrouwbaarheidsverklaring van de Rekenkamer, geen maatstaf is voor fraude, inefficiëntie of verspilling van middelen, maar een raming van de middelen die niet uitgekeerd hadden moeten worden, omdat ze niet conform de toepasselijke voorschriften en regelgeving werden gebruikt; merkt op dat de Rekenkamer in 2019 bij OLAF melding heeft gemaakt van negen gevallen van vermoedelijke fraude die tijdens haar audits aan het licht waren gekomen (net als negen in 2018), op grond waarvan OLAF vijf onderzoeken heeft ingesteld en in vier gevallen heeft besloten geen onderzoek te openen;

58.  wijst op het feit dat subsidiabiliteitsfouten (d.w.z. niet-subsidiabele kosten in kostendeclaraties en niet-subsidiabele projecten, activiteiten of begunstigden) met betrekking tot betalingen in het kader van vergoedingen, waarbij de uitgaven vaak onderworpen zijn aan complexe regels, in 2019 net als in eerdere jaren de grootste bijdrage leverden aan het geschatte foutenpercentage voor uitgaven met een hoog risico (74 % tegenover 68 % in 2018);

59.  is ingenomen met het besluit van de Rekenkamer om het aandeel uitgaven met een hoog risico in haar steekproef te vergroten, die materiële fouten met een steeds hoger foutenpercentage vertonen (4,9 % in 2019 tegenover 4,5 % in 2018 en 3,7 % in 2017); betreurt het dat het foutenpercentage voor op rechten gebaseerde betalingen niet duidelijk is gekwantificeerd;

60.  betreurt het dat de informatie en verslagen die de Commissie van de autoriteiten van de lidstaten ontvangt dikwijls geen gegevens bevatten over concrete resultaten of te optimistische beoordelingen bevatten; neemt kennis van de opmerking van de Rekenkamer dat de bijzondere rol van de Commissie, die wordt weerspiegeld in haar methodologie, en de tekortkomingen in de controles achteraf, die een essentieel onderdeel van het controlesysteem vormen, van invloed zijn op de foutenramingen van de Commissie;

61.  is ernstig bezorgd dat de geconstateerde fouten wijzen op tekortkomingen in de regelmatigheid van de door de beheersautoriteiten gedeclareerde uitgaven;

Begrotings- en financieel beheer

62.  merkt op dat het gebruik van de betalingskredieten in 2019 iets lager was (98,5 %) dan dat van de beschikbare vastleggingskredieten in de definitieve begroting, die bijna volledig werden gebruikt (99,4 %);

63.  merkt op dat er in 2019 drie gewijzigde begrotingen zijn aangenomen waarbij aanvullende bedragen van 0,4 miljard EUR aan vastleggingskredieten en 0,3 miljard EUR aan betalingskredieten werden vastgesteld en het volgende betreffen:

64.  erkent dat de Commissie gezien de meerjarige aard van haar uitgaven en van haar controlestrategieën correcties kan toepassen totdat het financieringsprogramma wordt afgesloten; merkt voorts op dat hoewel fouten in een bepaald jaar kunnen worden opgespoord, ze in het lopende jaar of in latere jaren nadat de betaling werd gedaan kunnen worden gecorrigeerd, tot het moment van afsluiting; verzoekt de Commissie en de lidstaten daarom hun corrigerend vermogen te blijven uitoefenen en vraagt de Commissie gebruik te maken van de toezichtinstrumenten waarover zij beschikt, overeenkomstig haar verplichtingen op basis van de verschillende sectorale rechtsgrondslagen, teneinde het reële risico bij afsluiting uiteindelijk ruim onder 2 % en dichter bij 0 % terug te brengen;

65.  merkt op dat in 2019 de door de Commissie bevestigde corrigerende maatregelen 1,5 miljard EUR bedroegen (25 % hoger dan in 2018), die met name betrekking hadden op fouten in betalingen in vorige jaren;

66.  is ernstig bezorgd over het feit dat de nog betaalbaar te stellen vastleggingen bleven stijgen, tot 298 miljard EUR eind 2019 (vergeleken met 281,2 miljard EUR in 2018); merkt op dat de Rekenkamer de redenen voor de blijvende stijging heeft vastgesteld, zoals de algemene toename van de omvang van de EU-begroting in de loop der tijd; merkt op dat het niveau van de betalingskredieten in de jaarlijkse begrotingen de laatste jaren aanzienlijk onder het MFK-plafond ligt, wat mogelijk leidt tot hogere betalingsbehoeften in 2022 en 2023 en een ernstig risico vormt voor de liquiditeit van de EU-begroting; neemt kennis van de toezegging van de Commissie een grondige analyse uit te voeren van de betalingskredieten die nodig zijn tot het eind van het jaar bij de globale kredietoverschrijving, teneinde de begrotingsautoriteit een voorstel te doen indien verhogingen nodig zijn; verzoekt de Commissie de huidige en verdere nog betaalbaar te stellen vastleggingen terug te dringen, haar financiële prognoses verder te verbeteren en, waar nodig, landen te helpen bij het vinden van subsidiabele projecten, met name projecten met een duidelijke Europese meerwaarde, teneinde het absorptiepercentage te versnellen;

67.  merkt bezorgd op dat het totale absorptiepercentage van de ESI-fondsen (Europese structuur- en investeringsfondsen) volgens de Rekenkamer lager was dan in het overeenkomstig jaar van het vorige MFK, aangezien eind 2019 van de totale toewijzingen uit de ESI-fondsen voor het huidige MFK (465 miljard EUR) slechts 40 % aan de lidstaten was uitbetaald (vergeleken met 46 % eind 2012); neemt kennis van de uitleg van de Commissie dat het tragere absorptiepercentage gedeeltelijk verband houdt met de late goedkeuring van de verordening gemeenschappelijke bepalingen (GB-verordening), de tijd die autoriteiten nodig hadden om een effectief uitvoeringsprogramma en nalevingssystemen op te zetten en de wijzigingen die werden aangebracht in de verordeningen in de programmeringsperiode 2014-2020, zoals het hoge niveau van jaarlijkse prefinanciering en de nieuwe regel voor automatische vrijmaking (n+3); merkt op dat de totale absorptiesnelheid in 2019 bijna gelijk was aan de snelheid in 2018; is bezorgd over het lage niveau van absorptiepercentages;

68.  herinnert eraan dat het absorptiepercentage de mate uitdrukt waarin aan lidstaten toegewezen Uniemiddelen aan subsidiabele projecten zijn besteed, een van de voorwaarden voor en indicaties van effectieve toekomstige absorptie; benadrukt in dit opzicht dat het percentage geselecteerde projecten sinds eind 2018 nog steeds hoger ligt dan in dezelfde referentieperiode in 2007-2013; benadrukt voorts dat tegen eind juni 2020 de 350 miljard EUR aan totale kosten bijna volledig (99,2 %) aan bijna 515 000 projecten waren toegewezen;

69.  betreurt het dat niet meer technische bijstand is verleend om het absorptiepercentage in tal van lidstaten te verhogen en de vermindering van de opeenhoping van nog betaalbaar te stellen vastleggingen (RAL) mogelijk te maken;

70.  merkt op dat begin 2019 het MFK al vijf jaar liep, en slechts ongeveer 17 % van de via financieringsinstrumenten in gedeeld beheer (FISM’s) vastgelegde ESI-financiering was terechtgekomen bij de eindbegunstigde; merkt echter op dat tegen medio september 2020 42 % van de aan financieringsinstrumenten toegewezen bedragen beschikbaar was gesteld voor investeringen en dat voorts 59 % van het beschikbare kapitaal voor financieringsinstrumenten in gedeeld beheer de eindbegunstigden had bereikt; herinnert in dit opzicht aan de herhaaldelijk uitgesproken scepsis van het Parlement over de sterke ondersteuning door de Commissie van de financieringsinstrumenten;

71.  betreurt het dat het jaarverslag voor 2019 over financieringsinstrumenten in gedeeld beheer werd gepubliceerd na de in de desbetreffende verordening vastgestelde termijn(78); is het met de Rekenkamer eens dat de relevantie van de verslaglegging van de Commissie over financieringsinstrumenten in gedeeld beheer is verminderd omdat haar jaarverslag te laat is gepubliceerd;

72.  is bezorgd dat net als in eerdere jaren aanzienlijke bedragen aan ongebruikte jaarlijkse prefinanciering, met name vanwege vertragingen bij de uitvoering, uit de ESI-fondsen als bestemmingsontvangsten zijn teruggestort in de Uniebegroting (7,7 miljard EUR in 2019); wijst erop dat 5 miljard EUR van dat bedrag werd gebruikt om betalingen te verrichten met betrekking tot aanvragen van lidstaten bovenop de goedgekeurde begroting voor het desbetreffende jaar uit hoofde van de relevante ESIF-begrotingslijnen, waardoor zij niet konden worden geannuleerd;

73.  erkent dat gedeeld beheer cruciaal is voor de uitvoering van de ESI-fondsen die op haar beurt steunt op een efficiënte administratieve samenwerking tussen de Commissie en de lidstaten; wijst op de opmerking van de Rekenkamer dat het risico op fouten hoog is voor uitgaven die onder complexe regels vallen; is ingenomen met de substantiële verbeteringen in dit opzicht in de afgelopen tien jaar dankzij onder meer de inspanningen van de Commissie en de aanbevelingen van de Rekenkamer en het Parlement; spoort de Commissie aan te streven naar vereenvoudiging en prestatiegerichtheid;

74.  wijst op het feit dat de belangrijkste financiële risico’s waaraan de Uniebegroting in 2019 was blootgesteld, verband hielden met financiële verrichtingen in de vorm van rechtstreeks door de Uniebegroting gedekte leningen (53,7 %) en financiële verrichtingen die werden gedekt door een garantiefonds van de Unie (46,3 %); betreurt dat aan het EFSI gerelateerde verrichtingen niet in het door de Commissie gerapporteerde totale risico zijn opgenomen, waardoor het niet de werkelijke financiële blootstelling van de EU-begroting weergeeft; benadrukt dat het totale risico waaraan de Uniebegroting is blootgesteld, wanneer de mogelijke toekomstige betalingen met betrekking tot de EFSI-garantie (Europees Fonds voor strategische investeringen) worden meegeteld, eind 2019 uitkwam op 90,5 miljard EUR;

75.  wijst erop dat de Unie in toenemende mate gebruikmaakt van financieringsinstrumenten en begrotingsgaranties die aan de EIB-groep werden verstrekt; merkt op dat de verrichtingen van de EIB-groep die niet uit de begroting van de Unie worden gefinancierd maar gericht zijn op dezelfde doelstellingen van de Unie, op dit moment niet onder het controlemandaat van de Rekenkamer vallen; merkt op dat dit betekent dat de Rekenkamer geen volledig beeld kan geven van de verhouding tussen de verrichtingen van de EIB-groep en de begroting van de Unie; verzoekt om een memorandum van overeenstemming tussen de EIB en het Europees Parlement om de toegang van het Parlement tot documenten en gegevens van de EIB met betrekking tot strategische richtsnoeren en financieringsbeleid te verbeteren, teneinde de verantwoordingsplicht van de bank te versterken;

76.  herinnert eraan dat in artikel 287, lid 3, VWEU de controlebevoegdheden van de Rekenkamer met betrekking tot de EIB worden vastgesteld; brengt in herinnering dat de Rekenkamer bevoegd is om de activiteiten van de EIB qua beheer van de uitgaven en ontvangsten van de Unie te controleren; wijst er nogmaals op dat het Comité ter controle van de boekhouding bevoegd is om het aandelenkapitaal van de EIB te controleren volgens artikel 12 van Protocol nr. 5 (statuten van de EIB); herinnert eraan dat volgens artikel 308, lid 3, VWEU de Raad het Protocol betreffende de statuten van de EIB bij eenvoudig besluit mag wijzigen zonder een volledige herziening van het Verdrag; wijst op het toegenomen belang in het nieuwe MFK van Uniegaranties en andere door de EIB beheerde financieringsinstrumenten; verzoekt de Raad daarom artikel 12 van Protocol nr. 5 te wijzigen teneinde de Rekenkamer een rol te geven bij het controleren van het aandelenkapitaal van de EIB; merkt op dat de huidige tripartiete overeenkomst tussen de Commissie, de EIB en de Rekenkamer over de controles van door de Uniebegroting gefinancierde of gedekte verrichtingen in 2020 afliep; verzoekt de Commissie, de Rekenkamer en de EIB met klem de rol van de Rekenkamer te bevorderen en haar controlebevoegdheden ten aanzien van activiteiten van de EIB verder te versterken bij de verlenging van de tripartiete overeenkomst betreffende het reglement van orde; ondersteunt het verzoek van de Rekenkamer om de niet aan de Uniebegroting gerelateerde activiteiten van de EIB te mogen controleren, en verzoekt de Rekenkamer aanbevelingen te formuleren met betrekking tot de resultaten van de EIB-activiteiten op het gebied van externe leningen;

77.  merkt op dat de langetermijnrente die wordt gebruikt bij de berekening van de verplichtingen uit hoofde van personeelsbeloningen (disconteringsvoet) door het monetair beleid is gedaald en voor het eerst negatief is geworden, waardoor de verplichtingen voor de Uniebegroting aan het eind van het jaar aanzienlijk zijn gestegen met 17,2 miljard EUR; verwacht dat deze ontwikkeling zal worden voortgezet aangezien de ECB een soepel monetair beleid blijft nastreven en vraagt om de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen;

78.  onderstreept dat het van belang is om bij grootschalige infrastructuurprojecten nauwlettend toe te zien op het mogelijke risico van corruptie en fraude; dringt erop aan dat er nauwkeurige en onafhankelijke evaluaties vooraf en achteraf worden uitgevoerd met betrekking tot het te financieren project;

79.  roept de Commissie op de lidstaten te steunen, om ervoor te zorgen dat zowel de kwaliteit van de controles als het aantal controles wordt verhoogd en om de beste praktijken op het gebied van fraudebestrijding uit te wisselen;

Aanbevelingen

80.  verzoekt de Commissie om:

81.  verzoekt de Raad samen met het Europees Parlement:

Prestaties van de Uniebegroting

82.  is ingenomen met het eerste afzonderlijke en volledige verslag van de Rekenkamer betreffende de prestaties van de Uniebegroting – Stand van zaken eind 2019, en moedigt de Rekenkamer aan dit verslag in de komende jaren te blijven opstellen en door te ontwikkelen; herhaalt zijn standpunt dat een sterkere nadruk op prestaties nodig is zonder de huidige niveaus van controle op naleving en conformiteit te verlagen; benadrukt dat prestatiebevindingen niet tot generalisaties mogen leiden, maar veeleer tot landenspecifieke aanbevelingen; merkt op dat adequate risicoanalyses en aanbevelingen voor maatregelen aan beleidsmakers van de Unie een belangrijke basis voor politieke besluitvorming zijn; is van mening dat de indicatoren het succes van bepaalde activiteiten op een beschrijvende en objectieve manier moeten evalueren zonder beleidsvoorkeuren uit te drukken; roept de Rekenkamer op zich bij de prestatiebeoordelingen te richten op het creëren van Europese meerwaarde en een doeltreffend gebruik van belastinggeld van de Unie;

83.  beklemtoont dat het doel van de informatie over prestaties is aan te geven in hoeverre de doelstellingen van het beleid en de programma’s van de Unie doelmatig en doeltreffend worden verwezenlijkt; stelt voor, indien er verbeteringen nodig zijn, de informatie over prestaties te gebruiken om het proces voor het ontwerpen van de noodzakelijke corrigerende maatregelen te onderbouwen, en de uitvoering van die maatregelen continu te monitoren; onderstreept dat de prestaties van Uniemiddelen en ‑beleid zeer moeilijk te meten zijn en om verschillende definities en specifieke indicatoren voor de diverse uitgavengebieden en middelen vragen; is van mening dat kernprestatie-indicatoren de resultaten van programma’s uitvoerig moeten meten aan de hand van een analytische methode, zonder beleidsvoorkeuren aan te geven; is het eens met de bevindingen van de Rekenkamer dat algemene indicatoren verder verbeterd moeten worden en dat een beter evenwicht moet worden gevonden tussen input- en outputindicatoren en resultaat- en impactindicatoren; verzoekt de Commissie de prestatieverslaglegging te stroomlijnen door het aantal doelstellingen en indicatoren te beperken tot een kleinere reeks relevante en passende resultaat- en impactindicatoren die het meest geschikt zijn om de resultaten te meten wat betreft efficiëntie, besparingen en doeltreffendheid en Europese meerwaarde van uitgaven van de Unie;

84.  onderstreept dat de Rekenkamer van oordeel is dat de Commissie over toereikende procedures beschikt voor de productie van haar jaarlijks beheers- en prestatieverslag en het prestatieoverzicht van de programma’s; is het met de Rekenkamer eens dat de Commissie verslag moet blijven uitbrengen over de programmaprestaties na het einde van de desbetreffende MFK-periode, ten minste zolang aanzienlijke betalingen in verband met een bepaalde MFK-periode worden gedaan;

85.  is ingenomen met de opmerking van de Rekenkamer dat de Commissie is begonnen met systemische prestatiebeoordelingen en ‑analyses met conclusies over de verwezenlijking van de doelstellingen van de programma’s; stelt met tevredenheid vast dat de Rekenkamer dit beschouwt als een significante positieve stap naar duidelijkere, meer transparante en alomvattende jaarlijkse verslaglegging over programmaprestaties;

86.  moedigt de Commissie aan de betrouwbaarheid en toegankelijkheid van de prestatie-informatie te blijven verbeteren als essentieel instrument om het succes van programma’s te beoordelen; benadrukt dat in dit verband ook de van de Raad voor regelgevingstoetsing geleerde lessen moeten worden verspreid, met name wat betreft ontwerp en methodologie;

87.  maakt zich zorgen over de evaluatie van de Rekenkamer dat de monitoringgegevens van de lidstaten, waarop het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie en de programmaverklaringen zijn gebaseerd, niet geheel betrouwbaar zijn;

88.  is het volmondig eens met de aanbeveling dat de Commissie betere uitleg moet geven over de vaststelling van de streefdoelen en de ondersteunende gegevens; is van mening dat de streefdoelen specifiek en ambitieus maar realistisch en tegelijkertijd meetbaar moeten zijn op basis van betrouwbare gegevens; benadrukt voorts dat resultaat- en impactindicatoren geschikter zijn voor prestatiemetingen en een bredere effectbeoordeling mogelijk maken dan input- en outputindicatoren;

89.  is ingenomen dat de Commissie de indicatorgegevens alsook de uitgangswaarden, mijlpalen en streefdoelen van indicatoren documenteert die de vorderingen meten bij het behalen van algemene en specifieke doelstellingen van de programma’s in de jaarlijkse programmaverklaringen; verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat de uitgangswaarden, mijlpalen en streefdoelen van indicatoren die zonder Uniefinanciering niet verwezenlijkt hadden kunnen worden en die Europese meerwaarde bieden, gericht zijn op het behalen ervan;

90.  verzoekt de Commissie om de doeltreffendheid en zuinigheid (kosteneffectiviteit) van de programma’s nader te analyseren in haar prestatieverslagen zodra er informatie beschikbaar komt, en om in die verslagen systematischer stil te staan bij de aanzienlijke externe factoren die van invloed zijn op de programmaprestaties; verzoekt de Commissie om per prestatie-indicator waarvan verslag wordt uitgebracht, duidelijk te beoordelen of de verwezenlijking van de streefdoelen daarvan op schema ligt, en om duidelijke en evenwichtige prestatiebeoordelingen te verrichten die alle programmadoelstellingen voldoende gedetailleerd bestrijken; dringt er bij de Commissie op aan deze maatregelen te nemen voor de volgende kwijting in 2020 vanwege alle programma’s die in de context van de COVID-19-crisis zijn goedgekeurd;

91.  onderstreept dat goed financieel beheer volgens het Financieel Reglement neerkomt op doeltreffendheid, efficiëntie en zuinigheid, en dat de Commissie en de lidstaten aandacht moeten besteden aan al deze drie elementen; merkt voorts op dat in de internationale richtsnoeren betreffende doelmatigheidscontrole nu ook elementen zijn opgenomen zoals gelijkheid, milieu en ethiek, en verzoekt de Commissie haar beoordelingen te verruimen door zich ook over deze gebieden te buigen;

92.  merkt op dat de Rekenkamer heeft beoordeeld of programma’s op alle belangrijke terreinen van de Uniebegroting “op koers” lagen om hun doelstellingen te behalen:

93.  Concurrentievermogen: is ingenomen dat er voor het EU-onderzoeksprogramma Horizon 2020 geen aanwijzingen zijn dat de prestaties in gevaar zijn, en dat voorbeelden van succesvolle projecten zeer talrijk zijn; is ingenomen dat het programma volgens de Rekenkamer Europese meerwaarde biedt door zijn unieke en pan-Europese karakter;

94.  Cohesie: betreurt dat hoewel de Commissie en de lidstaten de oorspronkelijke streefdoelen voor 2014-2020 al hadden herzien, slechts net iets meer dan een derde van de indicatoren voor het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling en het Cohesiefonds tijdig vooruitgang laten zien; wijst erop dat vóór de uitbraak van de COVID-19-crisis de meeste streefdoelen op het gebied van werkgelegenheid en onderwijs waarschijnlijk tegen 2020 behaald zouden zijn, maar dat vooruitgang op het gebied van O&O, armoede en sociale inclusie achterbleef; betreurt het dat op dit beleidsterrein de eigen prestatiegegevens van de Commissie aanduiden dat de programma’s de oorspronkelijke verwachtingen niet waarmaken;

95.  Natuurlijke hulpbronnen: betreurt het dat een belangrijke tekortkoming is dat de prestatie-indicatoren voor de perioden 2014-2020 niet gebaseerd zijn op een gedetailleerde interventielogica voor het verstrekken van financiële GLB-steun; wijst erop dat bijvoorbeeld rechtstreekse betalingen aan landbouwers de schommelingen van het landbouwinkomen hebben verminderd, maar er niet op gericht zijn landbouwers te helpen een redelijke levensstandaard te bereiken; betreurt het dat de GLB-maatregelen onvoldoende impact blijken te hebben bij de aanpak van de klimaatverandering;

96.  Veiligheid en burgerschap: merkt op dat in de verslagen van de Commissie niet wordt vermeld of het Fonds voor asiel, migratie en integratie goede vooruitgang boekt bij het behalen van zijn doelstelling, maar dat de beschikbare informatie op de relevantie en Europese meerwaarde ervan duidt; merkt op dat wat integratie en legale migratie betreft indicatoren de verwezenlijkingen ervan positief beoordelen, ook omdat langetermijneffecten (zoals verschillen tussen arbeidsperspectieven van migranten en EU-onderdanen) nog niet kunnen worden beoordeeld;

97.  Europa als wereldspeler: merkt op dat de Commissie onvoldoende informatie verstrekt voor een robuuste prestatiebeoordeling van twee financieringsinstrumenten, d.w.z. het ene voor samenwerking met ontwikkelingslanden en het andere voor betrekkingen met de zuidelijke en oostelijke buurlanden van de EU; is ingenomen met het feit dat de indicatoren niettemin wijzen op een positieve tendens op het gebied van armoedebestrijding, onderwijs, gendergelijkheid en menselijke ontwikkeling, en spreekt zijn bezorgdheid over de verslechterende tendens wat betreft de consolidatie van democratie, rechtsstaat en politieke stabiliteit;

Jaarlijks beheers- en prestatieverslag

98.  merkt op dat de uitvoering van vastleggingskredieten in 2019 volgens de Commissie uitkwam op in totaal 161 miljard EUR, waarbij 81 miljard EUR werd toegewezen aan rubriek 1, verdeeld over rubriek 1a “Concurrentievermogen voor groei en banen” (14 % van de totale begroting) en rubriek 1b “Economische, sociale en territoriale cohesie” (35 % van de totale begroting), 59 miljard EUR aan rubriek 2 “Duurzame groei: natuurlijke hulpbronnen” (37 % van de totale begroting), 4 miljard EUR aan rubriek 3 “Veiligheid en burgerschap”, 12 miljard EUR aan rubriek 4 “Europa als wereldspeler”, en 6 miljard EUR aan rubriek 5, de “administratieve uitgaven” van de Commissie;

99.  merkt op dat de Commissie in haar jaarlijks beheers- en prestatieverslag 2019 melding maakte van een risico bij betaling van 2,1 %, dat binnen het bereik van het geraamde foutenpercentage van de Rekenkamer ligt; merkt op dat voor de drie belangrijkste uitgavengebieden (MFK-rubriek 1a “Concurrentievermogen”; 1b: “Economische, sociale en territoriale cohesie” en rubriek 2: “Natuurlijke hulpbronnen”) de eigen ramingen van het foutenpercentage van de Commissie binnen de bandbreedte van de Rekenkamer liggen;

100.  merkt op dat de uitgaven uit de Uniebegroting in 2019 147 miljard EUR bedroegen, verdeeld over meer dan 240 000 betalingen; wijst erop dat 71 % van de begroting in gedeeld beheer werd uitgevoerd en dat het resterende deel ofwel direct werd uitgegeven door de Commissie (22 %) ofwel indirect werd uitgegeven in samenwerking met de entiteiten die met de uitvoering zijn belast (7 %);

101.  neemt nota van de schatting van de Commissie dat de klimaatgerelateerde uitgaven in 2019 35 miljard EUR bedroegen, ofwel 21 % van de Uniebegroting, en dat de Uniebegroting in de periode 2014-2020 211 miljard EUR, ofwel 19,8 % van de totale uitgaven, zal hebben bijgedragen aan de klimaatdoelstellingen, iets onder de oorspronkelijke doelstelling van 20 % vanwege de lagere bijdragen tijdens de eerste jaren van de periode; verzoekt de Commissie zich in te spannen om klimaatgerelateerde uitgaven voor de periode 2014-2020 een impuls te geven met het oog op veel ambitieuzere streefdoelen voor de periode 2021-2028;

102.  merkt op dat 11 van de 50 directeuren-generaal van de Commissie in hun jaarlijkse activiteitenverslagen over 2019 een betrouwbaarheidsverklaring met in totaal 18 punten van voorbehoud hebben afgegeven (tegenover 40 punten van voorbehoud door 20 diensten in 2018); merkt op dat de Commissie op 17 punten van voorbehoud een nieuwe “de-minimisregel” toepaste, en dat zij deze punten van voorbehoud niet langer als betekenisvol beschouwde;

103.  merkt op dat de bevestigde corrigerende maatregelen in 2019 volgens de Commissie 1,5 miljard EUR bedroegen (25 % hoger dan in 2018); wijst op het feit dat sommige lidstaten te maken hebben gehad met veel grotere correctiebedragen dan andere; verzoekt de Commissie haar controlesteekproef aan te passen om deze landen frequenter in de regelmatige controles op te nemen;

104.  stelt vast dat voor 2019 het algemene risicobedrag bij afsluiting door de Commissie wordt geschat op 0,7 % van de relevante uitgaven, tegenover 0,8 % in 2018; merkt op dat het door de Commissie geschatte algemene risicobedrag bij betaling hoger was dan in eerdere jaren en voor 2019 2,1 % bedroeg (vergeleken met 1,7 % in 2018) vanwege het hogere risico bij betaling voor cohesie-uitgaven, maar dat de Commissie, aangezien de geschatte toekomstige correcties ook hoger waren (1,4 %, vergeleken met 0,9 % in 2018), uitkwam op een stabiel risico bij afsluiting en gelet op het geschatte risico bij afsluiting van minder dan 2 %, van mening was dat de doeltreffende bescherming van de Uniebegroting gewaarborgd was met behulp van de meerjarige controlesystemen van de Commissie; merkt voorts op dat de uitgaven met een risico bij betaling boven de materiële drempel volgens de schatting van de Commissie zeer hoog waren (67 miljard EUR);

105.  stelt vast dat de Commissie van oordeel was dat haar meerjarige controlesystemen een doeltreffende bescherming van de Uniebegroting waarborgden; merkt op dat de Commissie haar portefeuille voor 2019 onderverdeelt in lagen met een lager risico en lagen met een hoger risico, waarbij ze gebruikmaakt van criteria die ook door de Rekenkamer worden erkend en betrekking hebben op de aard van de financiering, met name het verschil tussen vrij complexe op vergoedingen gebaseerde regelingen (uitgaven met een hoger risico met een risico bij betaling van meer dan 2 %) en minder foutgevoelige op rechten gebaseerde betalingen (uitgaven met een lager risico met een risico bij betaling van minder dan 2 %); wijst er voorts op dat de Commissie schat dat de uitgaven met een hoger risico op 67 miljard EUR (46 %) liggen, waarvoor een kleiner deel van de begroting wordt aangewend dan voor de uitgaven met een lager risico, die op 80 miljard EUR (54 %) liggen; dringt er bij de Commissie op aan een ambitieus actieplan vast te stellen met maatregelen om deze risico’s aanzienlijk te verlagen;

106.  vraagt de Commissie ervoor te zorgen dat het jaarlijks beheers- en prestatieverslag volledig betrouwbaar is en niet uitgaat van prognoses;

107.  betreurt het met name dat de Rekenkamer opnieuw punten van zorg moest melden over de betrouwbaarheid van het jaarlijks beheers- en prestatieverslag op het gebied van cohesie, vanwege tekortkomingen in de werkzaamheden van de auditautoriteiten en de problemen die werden vastgesteld ten aanzien van de restfoutenpercentages gemeld in de jaarlijkse activiteitenverslagen van DG EMPL en DG REGIO;

108.  is het niet eens met de evaluatie van de Commissie van haar methode voor het berekenen van het foutenpercentage; wijst erop dat, ondanks zijn erkenning dat de door de Commissie in het jaarlijks beheers- en prestatieverslag gebruikte risicobedragen bij betalingen het dichtst bij de raming van het foutenpercentage van de Rekenkamer liggen, belangrijke elementen ervoor zorgen dat het foutenpercentage van de Rekenkamer en dat van de Commissie enorm verschillen; verzoekt de Commissie daarom nogmaals haar methode snel af te stemmen op die van de Rekenkamer en de begrotingsautoriteit te voorzien van slechts één foutenpercentage dat overeenkomt met het risicobedrag bij betaling (foutenpercentage bij betaling); verzoekt de Commissie de raming van de toekomstige correcties afzonderlijk bekend te maken (restfoutenpercentage); dringt er bij de Commissie op aan bij alle DG’s een consistente terminologie te hanteren ten aanzien van de verslaglegging van deze twee ramingen;

109.  verzoekt de Commissie de nodige maatregelen te nemen om van de lidstaten betrouwbare gegevens te krijgen over het foutenpercentage bij betaling; vraagt de Commissie om tijdig de nodige aanpassingen te maken in het geval er tekortkomingen worden ontdekt in de controles van de lidstaten;

110.  stelt bezorgd vast dat de Rekenkamer met betrekking tot de schatting van de Commissie inzake het risico bij betaling heeft gewezen op een aantal in de onderstaande tekst genoemde problemen voor specifieke MFK-rubrieken en dringt er bij de Commissie op aan met concrete acties op deze bevindingen te reageren:

111.  neemt kennis van de conclusie van de Rekenkamer dat de prestatieverslaglegging van de Commissie evenwichtiger wordt en dat het jaarlijks beheers- en prestatieverslag en de programmaverklaringen een aanvulling vormen op de verslaglegging over verwezenlijkingen van de programma’s inclusief informatie over achterstandsgebieden en aanhoudende uitdagingen voor de programma’s;

112.  spoort de Commissie en de Rekenkamer aan het kwijtingsproces te versnellen naar n+1;

113.  roept de Commissie op in de toegewezen middelen een beter genderevenwicht en een genderbewuste benadering van begroten te blijven bevorderen;

Ontvangsten

114.  merkt op dat de totale ontvangsten in 2019 uitkwamen op 163,9 miljard EUR;

115.  herinnert eraan dat de meeste ontvangsten (88 %) afkomstig zijn uit de drie categorieën eigen middelen:

116.  juicht het toe dat de vóór en in de loop van 2019 aangevangen werkzaamheden van de Commissie op het gebied van de financiële programmering en begroting van de Unie hebben geresulteerd in de invoering van een wettelijk bindend tijdschema van nieuwe Uniebrede inkomstenstromen, oftewel “eigen middelen” bedoeld om gemeenschappelijke Europese leningen terug te betalen; herinnert eraan dat bijdragen op basis van het bruto nationaal inkomen (bni) in de Uniebegroting domineren; benadrukt dat nieuwe eigen middelen ontstaan uit een vermindering van het aandeel nationale op bni gebaseerde bijdragen in de financiering van de jaarlijkse Uniebegroting en daarom niet bijdragen aan een algemene verhoging van de Uniebegroting; dringt er bij de Commissie op aan te komen met een diversificatie van haar inkomstenbronnen om ervoor te zorgen dat de Unie echt onafhankelijk wordt ten opzichte van de bijdragen van de lidstaten terwijl de begroting voor Unieprogramma’s significant wordt verhoogd;

117.  merkt op dat de ontvangsten ook bedragen uit andere bronnen omvatten; deze bronnen bestaan hoofdzakelijk uit bijdragen en terugbetalingen in het kader van Unieovereenkomsten en ‑programma’s (8 % van de Unieontvangsten), zoals de ontvangsten met betrekking tot de goedkeuring van de rekeningen inzake het ELGF en het Elfpo, en de deelname van niet-Unielanden aan onderzoeksprogramma’s;

118.  is ingenomen met het besluit van de Rekenkamer om, binnen het onderzoek van interne controlesystemen, de genomen Uniemaatregelen te beoordelen ter vermindering van de douanekloof, die van invloed kunnen zijn op de door de lidstaten vastgestelde bedragen van douanerechten en het risico kunnen afzwakken dat TEM niet volledig zijn;

119.  is bezorgd over de gebreken die de Rekenkamer heeft vastgesteld bij de inning van TEM door de lidstaten met name wat betreft het beheer van vastgestelde rechten die nog niet door de nationale autoriteiten zijn geïnd; merkt op dat de Rekenkamer in de bezochte lidstaten met name vertragingen heeft vastgesteld bij het meedelen van douaneschulden, laattijdige dwanginvordering van dergelijke schulden en ontoereikende documentatie ter bevestiging van de juistheid van de in de rekeningen geboekte rechten;

120.  neemt nota van de tekortkomingen in het beheer door de lidstaten van nog niet geïnde rechten, zoals gemeld in 15 van de 27 TEM-inspectieverslagen die de Commissie in 2019 uitbracht; is van mening dat de bevindingen in 10 van deze 15 verslagen die werden ingedeeld als bevindingen van systematische aard, ter beschikking moeten worden gesteld aan de leden van de relevante commissies van het Parlement;

121.  merkt op dat de TEM-inspecties van de Commissie en de werkzaamheden van de Rekenkamer met betrekking tot de controles van de lidstaten om de douanekloof te verkleinen, twee belangrijke gebreken aan het licht brachten; wijst op het aanzienlijke verlies van ontvangsten van de Unie en dringt er bij de Commissie en de Raad op aan deze kwesties dringend aan te pakken:

122.  merkt bezorgd op dat de Rekenkamer in haar onderzoek van interne controlesystemen bij zowel de Commissie als in de lidstaten tekortkomingen in individuele categorieën van eigen middelen heeft vastgesteld; betreurt het dat naar het oordeel van de Commissie 24 van de 28 lidstaten gedeeltelijk bevredigende of onbevredigende controlestrategieën hadden voor het aanpakken van de risico’s op onderwaardering, waardoor de Rekenkamer belangrijke zwakke punten vaststelde in de controles van de lidstaten om de douanekloof te verminderen;

123.  wijst met grote bezorgdheid op het feit dat de maatregelen voor het identificeren van de meest risicovolle importeurs en het selecteren van deze importeurs voor audits na vrijgave in de gehele douane-unie beperkt zijn doordat er nog steeds geen Uniebreed toegankelijke databank is met betrekking tot alle importen door marktdeelnemers;

124.  erkent echter dat de Commissie belangrijke stappen heeft gezet om de meest risicovolle marktdeelnemers op Unieniveau voor audits na vrijgave te helpen identificeren, met het markeren van verrichtingen die geacht werden een financieel risico te vormen volgens de criteria betreffende financiële risico’s en de actualisering van de Gids voor douanebedrijfscontroles;

125.  juicht het toe dat de Commissie nauw samenwerkt met de lidstaten aan oplossingen voor de identificatie van importeurs die actief zijn in andere lidstaten dan die waar zij hun hoofdkantoor hebben; roept de Commissie op verdere vooruitgang te boeken zodra een Uniebrede databank met betrekking tot alle importen volledig beschikbaar is;

126.  merkt op dat slechts 15 % van de punten van voorbehoud inzake btw waardoor de berekening van de btw-grondslag al minimaal tien jaar openstond en 34 % van de punten betreffende de TEM die meer dan vijf jaar na de inspectie door de Commissie bleven openstaan, lang hangende was;

127.  wijst erop dat vijf van de acht langdurig hangende punten van voorbehoud inzake btw, zoals vastgesteld door de Commissie en beoordeeld door de Rekenkamer, betrekking hadden op inbreukprocedures tegen lidstaten op grond van mogelijke niet-naleving van de btw-richtlijn;

128.  stelt met tevredenheid vast dat de Commissie haar risicobeoordeling voor de planning van de inspecties aan het verbeteren is en ernaar blijft streven langdurig openstaande punten snel af te sluiten, afhankelijk ook van de samenwerking van de lidstaten;

129.  merkt bezorgd op dat bij 54 van de 122 langdurig openstaande punten inzake TEM die door de Rekenkamer waren doorgelicht, de follow-up door de Commissie en de afsluiting van dergelijke punten buitensporig veel tijd in beslag bleken te nemen, hetgeen duidt op zwakke punten in de follow-up van in lidstaten vastgestelde TEM-tekortkomingen; dringt er bij de Commissie op aan een follow-upsysteem op te zetten waarbij de prioriteit uitgaat naar openstaande punten inzake TEM op volgorde van belangrijkheid (uit een oogpunt van financiële impact of systemisch belang in het geval van niet-financiële tekortkomingen) en verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit;

130.  herinnert eraan dat de Commissie binnen de meerjarige verificatiecyclus met betrekking tot het bni onderzoekt of de procedures die de lidstaten volgen voor het opstellen van hun nationale rekeningen in overeenstemming zijn met ESR 2010, en of de bni-gegevens vergelijkbaar, betrouwbaar en volledig zijn; neemt er nota van dat de afsluiting van de verificatiecyclus heeft geleid tot nieuwe, specifiekere punten van voorbehoud, bijvoorbeeld een voorbehoud dat het mogelijk maakt de bni-gegevens van alle lidstaten te herzien om een nauwkeurigere raming op te nemen van de activa op het gebied van onderzoek en ontwikkeling (O&O) van multinationale ondernemingen, een raming die wordt gecompliceerd door de globalisering en door het feit dat dergelijke activa gemakkelijk over de grenzen kunnen worden verplaatst; de Commissie zal samen met de lidstaten tot september 2022 doorgaan met beoordelen of de O&O-activa van multinationale ondernemingen naar behoren worden gewaardeerd in de nationale rekeningen van de lidstaten;

131.  maakt zich grote zorgen over het door DG BUDG voor 2019 gehandhaafde niet-kwantificeerbare voorbehoud, waarbij werd gesteld dat de fraude in verband met onderwaardering deels doorwerkte in andere lidstaten, met gevolgen voor de inning van TEM in een mate waarbij uiteindelijke kwantificering hangende is; merkt op dat de Commissie inspecties op onderwaardering in alle lidstaten heeft verricht en is nagegaan hoe de lidstaten zijn georganiseerd om kwesties van onderwaardering aan te pakken, met name betreffende textiel en schoeisel uit China; wijst erop dat de financiële verantwoordelijkheid van de lidstaten voor TEM-verliezen tijdens deze inspecties en in de bijbehorende verslagen uitdrukkelijk aan de orde is gesteld; merkt op dat de Commissie lidstaten zal volgen en financieel verantwoordelijk zal stellen voor potentiële geleden TEM-verliezen; is bezorgd over het feit dat voorlopige berekeningen erop wijzen dat de TEM-verliezen in 2019 zouden neerkomen op 1 % van de TEM in 2019 die een voorbehoud in het jaarlijks activiteitenverslag 2019 rechtvaardigen; vraagt de Commissie de kwijtingsautoriteit onverwijld in kennis te stellen van de bevindingen en gevolgen van haar inspecties en kwantificeringsberekeningen nadat deze zijn afgerond;

132.  merkt op dat het directoraat-generaal Begroting (DG BUDG) voor het vierde jaar op rij een voorbehoud heeft gemaakt inzake de waarde van de door het Verenigd Koninkrijk geïnde traditionele eigen middelen (TEM), omdat het land had nagelaten ontweken douanerechten op textiel- en schoeiselimport ter beschikking van de begroting van de Unie te stellen, waarbij de fraude in verband met onderwaardering doorwerkte in de lidstaten van de Unie, met verdere potentiële TEM-verliezen als gevolg;

133.  merkt op dat het VK volgens het jaarlijks activiteitenverslag 2019 van DG BUDG sinds 12 oktober 2017 is begonnen met het uitvoeren van de door de Commissie aanbevolen maatregelen, hetgeen in 2018 tot een aanzienlijke vermindering van TEM-verliezen leidde (foutenpercentage onder 1 %);

134.  betreurt het dat het VK nog steeds weigert de tijdens de periode 2011-2017 verloren gegane TEM-bedragen die neerkomen op 2 679 miljard EUR (bruto) aan de Uniebegroting ter beschikking te stellen; merkt op dat de VK-autoriteiten de Commissie op 11 februari 2019 een formeel antwoord hebben gegeven; wijst erop dat de Commissie na bestudering van het antwoord van het VK de zaak op 7 maart 2019 heeft doorverwezen naar het HvJ-EU; merkt op dat het VK zijn verweer op 24 juni 2019 heeft ingediend, gevolgd door het antwoord van de Commissie op 29 augustus 2019 en een dupliek van het VK op 20 december 2019; maakt uit de schriftelijke antwoorden van de Commissie voor de hoorzitting in de Commissie begrotingscontrole op 11 januari 2021 op dat de mondelinge hoorzitting op 8 december 2020 plaatsvond en dat de Commissie, hoewel het Hof volledig vrij kan beslissen over de datum van het eindarrest, geen uitspraak vóór de zomer van 2021 verwacht; stelt met tevredenheid vast dat de terugtrekking van het VK uit de Unie geen nadelige gevolgen heeft voor de inning van de gevraagde bedragen, aangezien ze betrekking hebben op importen vóór het einde van de overgangsperiode;

135.  merkt op dat de bni-ontvangsten in 2019 volgens de Commissie 3,0 miljard EUR hoger uitvielen wegens aanpassingen van bedragen uit het verleden (hoofdzakelijk voor 2012-2017) als gevolg van de bijwerking van de bni-grondslagen aan de hand van de werkelijke gegevens;

Aanbevelingen

136.  verzoekt de Commissie:

Concurrentievermogen voor groei en banen

137.  merkt op dat de betalingen voor subrubriek 1a “Concurrentievermogen voor groei en werkgelegenheid” 21,7 miljard EUR bedroegen en via de volgende programma’s en beleidsmaatregelen werden verstrekt:

138.  merkt op dat de voornaamste programma’s van de Commissie Horizon 2020 en het zevende kaderprogramma voor onderzoek en technologische ontwikkeling (KP7)(79) (onderzoek en innovatie), Erasmus+ (onderwijs, opleiding, jongeren en sport), Galileo, Egnos, ITER en CEF (grote infrastructuurprojecten) en EFSI (garantiefonds) zijn;

139.  neemt nota van het feit dat de meeste uitgaven voor deze programma’s rechtstreeks worden beheerd door de Commissie, onder meer via de uitvoerende agentschappen, en worden verricht in de vorm van subsidies aan particuliere of publieke begunstigden die deelnemen aan projecten; neemt er nota van dat de Erasmus+-uitgaven voornamelijk door nationale agentschappen worden beheerd namens de Commissie (ongeveer 80 % van de subsidies);

140.  wijst erop dat de prestaties van onderzoeks- en innovatiebeleid moeilijk te beoordelen zijn, omdat er een aanzienlijke tijdspanne zit tussen de financiering van projecten en concrete resultaten en effecten; merkt voorts op dat de verslaglegging op dit gebied voornamelijk is gericht op positieve verwezenlijkingen in plaats van op een kritische beoordeling van resultaten en effecten, waardoor misschien geen realistisch beeld van de prestaties in het algemeen wordt verstrekt; wijst erop dat onderzoek als een discipline risico’s ten aanzien van de resultaten meebrengt en dat een succesvolle uitkomst niet altijd kan worden gegarandeerd;

141.  is bezorgd over het feit dat een hoog percentage (in sommige lidstaten tot wel 25 %) van middelen uit de operationele programma’s die bedoeld zijn om kmo’s op het gebied van ondernemerschap en innovatie te ondersteunen in plaats daarvan aan grote bedrijven wordt uitgekeerd; vraagt de Commissie sterkere controlemechanismen te ontwikkelen wat betreft de verklaringen van aanvragers van Uniefinanciering, aangezien de Hoge Rekenkamer vaststelde dat de autoriteiten in de periode 2014-2020 zich uitsluitend baseerden op wettelijke eigen verklaringen over eigendom, omvang en schuldenlast van de ondernemingen;

142.  merkt op dat in 2019 4 973 miljoen EUR aan vastleggingskredieten en 2 725 miljoen EUR aan betalingskredieten beschikbaar was voor mobiliteits- en vervoersbeleid, waarvan 4 422 miljoen EUR aan vastleggingskredieten en 2 058 miljoen EUR aan betalingskredieten die waren goedgekeurd voor het Europees vervoersbeleid (06 02) en Horizon 2020 – Onderzoek en innovatie op het gebied van vervoer (06 03), werden beheerd door het Uitvoerend Agentschap innovatie en netwerken (INEA);

143.  spreekt nogmaals zijn steun uit voor de toevoeging van een pijler van militaire mobiliteit aan het TEN-T-beleid ter vergroting van onze capaciteit om te reageren op noodsituaties, met de goedkeuring van het actieplan in maart 2018; betreurt het dat het voorstel van de Commissie en het Parlement om in de CEF-begroting voor 2021-2027 een nieuw budget van 6,5 miljard EUR voor militaire mobiliteit op te nemen, drastisch is verlaagd;

144.  is ingenomen met de publicatie van de oproep van 2019 voor de CEF – Vervoer inzake meerjarige programma’s, met een begroting van 1,4 miljard EUR en focus op de voltooiing van de negen kernnetwerkcorridors uiterlijk in 2030;

145.  is ingenomen met de start in 2019 van het project “Greening the blue”, dat tot doel heeft emissies terug te dringen en efficiëntere aandrijfsystemen met een neerklapbare vleugelzeiloplossing te produceren; merkt op dat het werd gefinancierd door het Europees Fonds voor maritieme zaken en visserij;

146.  herinnert eraan dat in 2019 de totale beschikbare begroting aan vastleggingskredieten voor de programma’s en acties van de Unie in het kader van de beleidsportefeuille van het directoraat-generaal Onderwijs, jongerenzaken, sport en cultuur (DG EAC) ongeveer 5,66 miljard EUR bedroeg (20 % meer dan in 2018) en is van mening dat de resultaten van de beoordeling van het financieel beheer van DG EAC voor 2019 over het geheel genomen bevredigend zijn; merkt op dat voor 2019 het totale risico van DG EAC bij betaling 24,88 miljoen EUR van de totale uitgaven van 2 147,18 miljoen EUR bedraagt;

147.  erkent dat de uitvoering van het Erasmus+-programma in 2019 grotendeels succesvol was en dat de meeste resultaatindicatoren, zoals het aantal mobiliteitsplaatsingen, de respectieve doelstellingen van de Commissie voor dat jaar overtroffen; merkt op dat als gevolg van de vertraagde start, de lage benutting door de financiële instellingen en het gebrek aan bekendheid onder studenten, in 2019 slechts één enkele garantiefaciliteit voor studentenleningen kon worden voltooid en is ingenomen met het besluit om de faciliteit niet op te nemen in het vervolgprogramma Erasmus+ voor de periode na 31 december 2020; is ingenomen met de toename van de leerlingenmobiliteit met 20 % en dringt erop aan dat fysieke mobiliteit het belangrijkste element van het Erasmus+-programma blijft in plaats van virtuele mobiliteit; benadrukt hoe belangrijk het is beroepsonderwijs, beroepsopleidingen en werkplekleren te blijven ondersteunen als middel om de sociale inclusie te bevorderen;

148.  is bezorgd over gemelde gevallen waarin potentiële begunstigden van Uniefinanciering in het kader van het Erasmus+-programma verplicht zijn nationale regels te volgen die niet in overeenstemming zijn met de beginselen van de Unie; benadrukt dat de Commissie de situatie nauwlettend in het oog moet houden en indien nodig passende maatregelen moet nemen;

149.  wijst erop dat in 2019 tal van jongeren zich hebben aangesloten bij het Europees Solidariteitskorps en zijn ingezet, waaruit hun grote belangstelling blijkt om deel te nemen aan solidariteitsactiviteiten in heel Europa; is bezorgd over de discrepantie tussen het aantal aanvragen (191 000) en het aantal daadwerkelijke plaatsingen (34 500); betreurt het dat het aantal stages en banen waarvan in het kader van het programma van het Europees Solidariteitskorps gebruikgemaakt is zeer laag is geweest, met slechts 72 detacheringen tussen 2018 en 2020, wat neerkomt op minder dan 1 % van het totaal aantal detacheringen; benadrukt dat er een evenwichtiger tempo van de inzet moet worden ingevoerd om ervoor te zorgen dat het Europees Solidariteitskorps daadwerkelijk een schat aan kansen voor jongeren kan bieden;

150.  verzoekt de Commissie en het Uitvoerend Agentschap onderwijs, audiovisuele media en cultuur de bureaucratische lasten te verminderen door de aanvraagprocedures te vereenvoudigen en aan de doelgroepen aan te passen, teneinde de toegankelijkheid van de programma’s onder hun beheer te verbeteren; benadrukt dat er betere synergieën en samenwerking met DG EAC nodig zijn om een gestroomlijnd aanvraag-, evaluatie- en beheerproces tot stand te brengen dat de kwaliteit en de verscheidenheid van de aanvragen zou verbeteren;

Bevindingen van de Rekenkamer

151.  vindt het zorgwekkend dat 51 van de 130 onderzochte verrichtingen (39 %) fouten vertoonden;

152.  is zeer bezorgd over het door de Rekenkamer geschatte foutenpercentage van 4 % voor 2019 op basis van de 28 door haar geconstateerde fouten, hetgeen een aanzienlijke stijging is ten opzichte van 2018, toen het geschatte foutenpercentage 2 % bedroeg; herinnert eraan dat dit percentage in de buurt ligt van de percentages die de Rekenkamer vaststelde met betrekking tot 2015, 2016 en 2017;

153.  onderstreept dat de KP7- en Horizon 2020-uitgaven nog steeds een hoger risico hebben en de voornaamste bron van fouten zijn, en dat de Rekenkamer kwantificeerbare fouten vaststelde met betrekking tot niet-subsidiabele kosten in 24 van de 80 in de steekproef opgenomen verrichtingen op het gebied van onderzoek en innovatie (3 van de 10 in het kader van KP7 en 21 van de 70 in het kader van Horizon 2020, oftewel 78 % van het door de Rekenkamer geschatte foutenpercentage voor deze subrubriek in 2019);

154.  wijst met grote bezorgdheid op het feit dat 60 % van de fouten betrekking had op niet-subsidiabele directe personeelskosten; merkt op dat de berekening van de personeelskosten, ondanks de inspanningen om de regels voor de declaratie ervan uit hoofde van Horizon 2020 te vereenvoudigen, een belangrijke bron van fouten blijft in de kostendeclaraties; is het met de Rekenkamer eens dat de methode voor de berekening van personeelskosten in het kader van Horizon 2020 in sommige aspecten complexer is geworden en het risico op fouten heeft vergroot (bij 23 van de 24 verrichtingen met kwantificeerbare fouten werd de methode voor de berekening van personeelskosten onjuist toegepast);

155.  betreurt dat complexe toepassingsregels en langdurige procedures grote belemmeringen vormen voor met name kmo’s, startende ondernemingen en ondernemingen die voor de eerste keer een aanvraag indienen en die over onvoldoende middelen en ervaring met deze aanvraagprocedures beschikken;

156.  merkt op dat 16 % van de fouten betrekking had op onwettige en discriminerende selectie- en gunningscriteria en dat 15 % van de fouten betrekking had op niet-subsidiabele overige directe kosten (btw, reiskosten en uitrusting);

157.  neemt er nota van dat de Rekenkamer bij andere programma’s en activiteiten kwantificeerbare fouten ontdekte bij 4 van de 50 verrichtingen in de steekproef (de fouten betroffen projecten in het kader van de Erasmus+- en CEF-programma’s);

158.  merkt bezorgd op dat de Rekenkamer tekortkomingen heeft aangetroffen in de documentatie van de verrichte auditwerkzaamheden, de consistentie van de steekproef en de verslaglegging van de Commissie alsook in de kwaliteit van de auditprocedures in sommige gecontroleerde dossiers; wijst erop dat de Rekenkamer onder meer is gestuit op niet-subsidiabele bedragen die de controleurs niet hadden ontdekt vanwege onvoldoende toetsing in hun audit (met name ten aanzien van personeelskosten), verkeerde interpretatie van de regel van het dubbele plafond en fouten in de onderliggende berekening van personeelskosten die niet waren gevonden; steunt in dat verband de aanbevelingen van de Rekenkamer om de situatie te verbeteren;

159.  wijst op het feit dat 22 van de door de Rekenkamer gecontroleerde onderzoeksprojecten zijn uitgevoerd in andere valuta’s dan de euro, en dat in tien van deze projecten een wisselkoers werd toegepast die niet overeenkwam met die in de regels (de financiële gevolgen van deze fouten zijn op zich niet van materieel belang, maar de frequentie ervan toont aan dat er een gebrek aan kennis van de regels is); roept de Commissie op samen te werken met de lidstaten om meer aandacht aan deze kwestie te besteden;

160.  benadrukt dat, indien de Commissie alle beschikbare informatie naar behoren had gebruikt, het geschatte foutenpercentage voor deze subrubriek 1,1 procentpunt lager zou zijn geweest;

161.  merkt bezorgd op dat kmo’s foutgevoeliger zijn dan andere begunstigden, aangezien meer dan de helft van de vastgestelde kwantificeerbare fouten (17 van de 28) verband hield met financiering voor particuliere begunstigden, hoewel de betrokken verrichtingen goed waren voor slechts 42 (32 %) van de 130 verrichtingen in de steekproef (kmo’s hadden een aandeel van 12 % in de steekproef, maar vertegenwoordigden 21 % van de kwantificeerbare fouten); beklemtoont dat dit wijst op hun gebrek aan middelen en bekendheid met de complexe subsidiabiliteitsregels;

162.  merkt op dat vergoedingen van uitgaven voor onderzoek gebaseerd waren op ingediende declaraties van door de begunstigden gemaakte kosten; wijst erop dat deze kostendeclaraties vaak onder complexe regels vallen en tot fouten kunnen leiden, zoals kan worden vastgesteld in de door de Rekenkamer genoemde gevallen;

163.  meent daarom dat het verlagen van het foutenpercentage afhangt van een voortdurende vereenvoudiginginspanning; is ingenomen dat de Rekenkamer de inspanningen van de Commissie erkent om de administratieve en financiële eisen van Horizon 2020 te vereenvoudigen;

164.  erkent in dit opzicht dat de Commissie in de laatste uitvoeringsfasen van Horizon 2020 meer gebruikmaakt van vereenvoudigde kostenopties zoals forfaitaire financiering, haar communicatie met begunstigden versterkt en haar controlemechanismen voortdurend verbetert; is ingenomen dat het programma Horizon Europa hier nog een stap in verder zal gaan, voortbouwend op de in Horizon 2020 opgedane ervaring;

165.  neemt kennis van de invoering van een degelijk systeem van controle vooraf door de Commissie, dat gedetailleerde geautomatiseerde controlelijsten, schriftelijke richtsnoeren en permanente opleiding omvat teneinde administratieve rompslomp te verminderen zodat begunstigden zich kunnen richten op het behalen van hun doelen;

166.  betreurt het gebrek aan concrete gegevens over de toepassing van projecten waaraan excellentiekeurmerken door EFRO-programma’s zijn uitgereikt; merkt op dat de Commissie slechts over gedeeltelijke informatie beschikt op grond van vrijwillige verslaglegging door beheersautoriteiten en dat elk land vrij kan beslissen over zulke regelingen; verzoekt de Commissie in het kader van het nieuwe MFK samen te werken met de lidstaten, programma’s voor monitoring van systemen te verbeteren en dit soort informatie beter vast te leggen;

167.  neemt kennis van het oordeel van de Commissie dat de Connecting Europe Facility (CEF) een laag foutenrisico inhoudt; verzoekt de Commissie echter om samen met de Rekenkamer en OLAF nauwlettend toe te zien op de vervoersprojecten van de Unie om fraude te voorkomen, aangezien overheidsinvesteringen in infrastructuur bijzonder fraudegevoelig zijn; is van mening dat dit ook van essentieel belang is om de hoogste veiligheidsnormen voor gebruikers te waarborgen;

168.  herinnert eraan dat de Rekenkamer in Speciaal verslag nr. 5/2017 (“Jeugdwerkloosheid – heeft het EU-beleid een verschil gemaakt?”) heeft vastgesteld dat er weliswaar enige vooruitgang was geboekt met de uitvoering van de jongerengarantie en dat er enkele resultaten waren bereikt, maar dat de situatie achterbleef bij de verwachtingen die aanvankelijk bij de inwerkingstelling van de jongerengarantie waren gewekt;

169.  herinnert eraan dat de Rekenkamer in Speciaal verslag nr. 22/2018 (“Mobiliteit in het kader van Erasmus+”) heeft vastgesteld dat het onderdeel beroepsonderwijs en ‑opleiding in het Erasmus+-programma nog kan worden verbeterd, aangezien de opneming van beroepsonderwijs en ‑opleiding het programma dichter bij een meer divers publiek brengt;

170.  neemt kennis van Speciaal verslag nr. 14/2016 (“EU-beleidsinitiatieven en financiële steun voor de integratie van de Roma”), waarin wordt gesteld dat er het afgelopen decennium aanzienlijke vooruitgang is geboekt met de integratie van de Roma, maar dat er ter plaatse nog steeds problemen blijven bestaan; betreurt in dit verband dat de criteria voor “beste praktijken” die bijdragen tot een succesvolle integratie van de Roma niet altijd worden toegepast en dat de monitoring van de prestaties moeilijk is; herinnert eraan dat het gebrek aan deugdelijke en volledige gegevens over de Roma een probleem is voor op feiten gebaseerde beleidsvorming op het niveau van de Unie en op nationaal niveau; betreurt dat deze situatie mogelijk niet zal veranderen als er niet snel maatregelen worden genomen;

Aanbevelingen

171.  verzoekt de Commissie:

Prestatie: Horizon 2020

172.  wijst erop dat de programmaverklaring ten aanzien van specifieke doelstelling nr. 5 (“versterken van het industrieel leiderschap van Europa door middel van onderzoek, technologische ontwikkeling, demonstratie en innovatie met betrekking tot een aantal ontsluitende en industriële technologieën”) laat zien dat het programma niet op koers ligt om het streefdoel met betrekking tot octrooiaanvragen te halen en informatie verstrekt over de toegekende octrooien, hetgeen een betere maatstaf voor de prestaties is, maar daarbij geen streefdoelen of mijlpalen vermeldt;

173.  onderstreept dat in de programmaverklaring voor de indicator voor speciale doelstelling nr. 5 (“aandeel deelnemende bedrijven die innovaties op de markt of binnen het bedrijf introduceren”) geen mijlpalen of streefdoelen worden vermeld; merkt op dat die indicator daarom niet kan worden gebruikt om te beoordelen of het programma op koers ligt; verzoekt de Commissie de programmaverklaring te actualiseren om er specifieke en meetbare streefdoelen in op te nemen met het oog op beoordeling van efficiëntie en doeltreffendheid;

174.  merkt op dat de streefwaarde voor de specifieke doelstelling nr. 8 (“verbeteren van de gezondheid en het welzijn van iedereen gedurende het hele leven”) wordt genoemd in de rubriek voor 2020, maar dat het eigenlijk zo moet worden opgevat dat dat streefdoel wordt gehaald zodra de laatste uit hoofde van Horizon 2020 gefinancierde acties zijn afgerond, terwijl in de programmaverklaring staat dat de streefdoelen gelden voor de gehele pijler Maatschappelijke uitdagingen (specifieke doelstellingen nrs. 8-14) en niet voor elke afzonderlijke specifieke doelstelling, waardoor de vergelijking tussen het behaalde resultaat en de streefwaarde geen betekenis heeft;

175.  neemt kennis van de conclusies van de Rekenkamer over de prestaties van Horizon 2020, met name:

176.  betreurt het verschil in investeringen in onderzoek en innovatie in de lidstaten en betreurt dat dit betekent dat onderzoekers in verschillende mate profiteren van Horizon 2020 in de verschillende lidstaten; wijst erop dat dit samenhangt met de verschillen in nationale uitgaven op het gebied van onderzoek en ontwikkeling; spoort de lidstaten ertoe aan het beheer van hun nationale systemen op het gebied van onderzoek en innovatie te verbeteren en hun nationale onderzoeksorganisaties te stimuleren en te ondersteunen om deel te nemen aan internationale samenwerking; verzoekt de Commissie bij te dragen aan de verspreiding van excellentie door samenwerking tussen nationale onderzoeksorganisaties en vooraanstaande Europese onderzoeksorganisaties aan te moedigen, technische ondersteuning te bieden en aanvullende programma’s op te zetten die gericht zijn op het bevorderen van excellentie;

177.  verzoekt de Commissie:

Prestatie: het Europees Fonds voor strategische investeringen (EFSI)

178.  herinnert eraan dat het EFSI als algemene doelstelling heeft om groeibevorderende investeringen in overeenstemming met de prioriteiten van de Unie te ondersteunen, en de specifieke doelstelling om het volume van de financierings- en investeringsverrichtingen van de EIB-groep op prioriteitsgebieden te verhogen;

179.  merkt op dat het EFSI volgens de Rekenkamer op koers ligt om zijn streefdoelen te behalen, en met name het belangrijkste streefdoel om 500 miljard EUR te investeren;

180.  is bezorgd over het feit dat de beschikbare prestatie-informatie, die weliswaar informatie biedt over de gemobiliseerde investeringen van goedgekeurde verrichtingen, het aantal goedgekeurde projecten, de multiplicatoreffecten en de dekking door de lidstaten, voor geen van de vijf indicatoren een follow-up geeft van het risiconiveau of de penetratie van de in de algemene doelstelling genoemde sleutelgebieden;

181.  merkt op dat de voortgang in de richting van de specifieke doelstelling als zodanig, te weten het verhogen van het volume van de EIB-financiering voor met name de risicovollere verrichtingen, niet door de indicatoren wordt gemeten;

182.  herinnert eraan dat het EFSI doeltreffend was in het werven van kapitaal om aanzienlijke aanvullende investeringen te ondersteunen, maar dat het de mate waarin het EFSI had geleid tot aanvullende investeringen in de reële economie soms had overschat (in de evaluatie van het EFSI en het speciale verslag van de Rekenkamer(80) wordt er ook op gewezen dat de totale financiering niet alleen aan het EFSI kan worden toegeschreven);

183.  betreurt het dat de Commissie het risico van “dood gewicht” van financiering niet naar behoren heeft beoordeeld in gevallen waarbij de vereiste investering uit andere bronnen gefinancierd had kunnen worden zonder EFSI-fondsen aan te wenden;

184.  merkt op dat in de gerapporteerde ramingen van de gemobiliseerde investeringen geen rekening wordt gehouden met het feit dat sommige EFSI-verrichtingen andere EIB-verrichtingen en financieringsinstrumenten van de Unie vervingen of het feit dat een deel van de EFSI-ondersteuning besteed werd aan projecten die hadden kunnen worden gefinancierd uit andere bronnen, zij het tegen andere voorwaarden;

185.  benadrukt dat het leeuwendeel van de EFSI-transacties volgens het EFSI-verslag 2019 van de EIB zogenaamde “speciale activiteiten” betreft, die per definitie een hoger risico inhouden dan normale EIB-verrichtingen (in 2019 werd voor 15 miljard EUR aan nieuwe speciale activiteiten toegekend, oftewel ongeveer 25 % van de totale EIB-kredietverlening dat jaar, terwijl dit vóór het EFSI minder dan 10 % was);

186.  onderstreept dat in de onafhankelijke evaluatie voor de Commissie werd opgemerkt dat er sinds de lancering van het EFSI een reeks nieuwe, risicovollere producten was geïntroduceerd, bijvoorbeeld eigenvermogens- en risicodelingsinstrumenten bij financiële intermediairs in het kader van het infrastructuur- en innovatievenster;

187.  merkt op dat de Commissie en de EIB de kans hebben laten lopen om de EFSI-fondsen aan te wenden voor het verder bevorderen van een verschuiving van investeringen in grootschalige infrastructuurprojecten naar investeringen in kleinere, moderne, duurzamere projecten, waarbij ze vooral probeerden gewoon de economische groei van de EU aan te zwengelen met weinig aandacht voor het toekomstige potentieel van deze investeringen; wijst op enkele goede voorbeelden van zulke investeringen in kleinschaligere projecten die de EIB buiten de Unie heeft ondersteund;

188.  neemt kennis van de evaluatie van de Rekenkamer dat het EFSI sommige Unieprogramma’s heeft versterkt, maar andere tijdelijk heeft overlapt;

189.  is bezorgd over de geografische spreiding (eind 2019 namen de Unie-15-lidstaten 80 % van de aangegane verrichtingen voor hun rekening, wat meer is dan hun economisch gewicht in de Unie gemeten naar bbp en bruto-investeringen in vaste activa, terwijl de Unie-13-lidstaten slechts 10 % ontvingen; het restant ging naar de categorie “Overige”, met name voor meerlandenprojecten);

190.  herinnert eraan dat de EIB duidelijke en toegankelijke informatie moet verstrekken over de economische, sociale en milieueffecten en de toegevoegde waarde van door het EFSI gefinancierde projecten; benadrukt dat de additionaliteitsbeoordeling van alle door het EFSI ondersteunde projecten naar behoren moet worden gedocumenteerd;

191.  dringt er bij de Commissie en de EIB op aan om:

Economische, sociale en territoriale cohesie

192.  merkt op dat de betalingen voor subrubriek 1b “Economische, sociale en territoriale cohesie” 53,8 miljard EUR bedroegen en via de volgende programma’s en beleidsmaatregelen werden verstrekt:

193.  herinnert aan de belangrijke rol van de bestedingen in het kader van MFK-rubriek 1b “Economische, sociale en territoriale cohesie”, die erop gericht zijn het verschil in ontwikkelingsniveau tussen verschillende lidstaten en regio’s van de Unie terug te dringen en het concurrentievermogen van alle regio’s te versterken;

194.  herinnert eraan dat de lidstaten in het kader van de subrubriek “Economische, sociale en territoriale cohesie” doorgaans aan het begin van elke programmeringsperiode meerjarige operationele programma’s (OP’s) indienen voor de gehele looptijd van een MFK; nadat de Commissie een OP heeft goedgekeurd, wordt de verantwoordelijkheid voor de uitvoering daarvan gedeeld door de Commissie (DG Regionaal Beleid en Stadsontwikkeling [DG REGIO] en DG Werkgelegenheid, Sociale Zaken en Inclusie [DG EMPL]) en de lidstaten;

195.  merkt op dat door DG REGIO in 2019 genomen preventieve maatregelen positieve resultaten opleverden en het niet nodig was EFRO- en CF-betalingen in 2019 op te schorten, omdat de programma-autoriteiten de vereiste corrigerende actieplannen op tijd toepasten en er werd afgezien van onderbrekingen van 16 betalingen ten bedrage van 1,1 miljard EUR (van de 20 ten bedrage van 1,2 miljard EUR); merkt voorts op dat DG REGIO 12 van de 19 waarschuwingsbrieven voor corrigerende maatregelen kon afhandelen voor gevallen van systemische tekortkomingen vanwege de implementatie van de nodige plaatsen van uitgang;

196.  is ingenomen met het positieve gevolg dat de Commissie heeft gegeven aan de aanbeveling van de Rekenkamer in het jaarverslag 2018 en dat een begin is gemaakt met het opstellen van afsluitingsrichtsnoeren om ervoor te zorgen dat degelijke afsluitingsregelingen voor de periode 2014-2020 tijdig, en in ieder geval ruim vóór de afsluiting in 2025, voorhanden zullen zijn;

197.  stelt met tevredenheid vast dat DG EMPL, na de goedkeuring van de nieuwe fraudebestrijdingsstrategie van de Commissie op 29 april 2019, een frauderisicoanalyse heeft uitgevoerd en samen met DG REGIO en DG MARE de “gezamenlijke fraudebestrijdingsstrategie” en zijn fraudebestrijdingsstrategie voor acties onder direct beheer heeft herzien en geactualiseerd; merkt op dat DG EMPL blijft bijdragen aan de ontwikkeling van het risicoscore-instrument Arachne, dat onder meer nationale autoriteiten helpt het risico op fraude vast te stellen;

198.  wijst erop dat er eind 2019 bij OLAF, wat de werkterreinen van EMPL betreft, voor alle programmeringsperioden samen in totaal 20 onderzoeken liepen met betrekking tot het ESF, 1 zaak met betrekking tot het FEAD en 2 zaken met betrekking tot directe uitgaven, waarbij de (potentiële) fraude in deze zaken hoofdzakelijk verband hield met niet-naleving van de beginselen van goed financieel beheer, te hoge prijzen en niet-naleving van de aanbestedingsregels en ‑procedures;

199.  juicht toe dat in 2019 de follow-up van tien OLAF-verslagen is afgerond, waarbij de Uniebegroting op verschillende manieren en met diverse middelen werd beschermd en waarbij bijna 55,3 miljoen EUR werd teruggevorderd;

Monitoring- en controlesystemen: bewaring en registratie van gegevens en digitalisering van verslaglegging

200.  herinnert aan de interinstitutionele overeenkomst tussen het Europees Parlement en de Raad om de bescherming van de begroting van de Unie en NextGenerationEU tegen onregelmatigheden, waaronder fraude, te bevorderen; verzoekt om de invoering van gestandaardiseerde maatregelen voor het verzamelen, vergelijken en aggregeren van informatie en cijfers over de eindbegunstigden van Uniefinanciering voor controle- en auditdoeleinden;

201.  merkt op dat de verzameling van gegevens over de ondernemingen die uiteindelijk, direct of indirect, Uniefinanciering ontvangen in gedeeld beheer en voor projecten en hervormingen die worden gesteund door de herstel- en veerkrachtfaciliteit, waaronder gegevens over economisch eigenaren van de ontvangers van de financiering, nodig is om doeltreffende controles en audits te waarborgen; wijst erop dat de regels voor het verzamelen en verwerken van dergelijke gegevens in overeenstemming moeten zijn met de toepasselijke gegevensbeschermingsvoorschriften;

202.  neemt er kennis van dat de Rekenkamer in een lopende audit bezig is met een analyse van de relevantie, betrouwbaarheid en consistentie van het jaarlijkse uitgavenniveau in de subrubriek “Economische, sociale en territoriale samenhang”, dat door de Commissie wordt berekend naar aanleiding van haar controles, en kijkt uit naar de conclusies van die audit;

Bevindingen van de Rekenkamer

203.  vindt het zeer zorgwekkend dat in de 236 onderzochte verrichtingen 29 fouten niet door de auditautoriteiten waren ontdekt, en dat de Rekenkamer het foutenpercentage op 4,4 % schat, rekening houdend met de 64 eerder door auditautoriteiten aangetroffen fouten en door programma-autoriteiten toegepaste correcties (ter waarde van in totaal 334 miljoen EUR voor beide programmeringsperioden samen);

204.  is teleurgesteld dat het ondanks de vereenvoudigingsmaatregelen in de Omnibusverordening niet mogelijk is gebleken het foutenpercentage terug te brengen tot het in 2017 geregistreerde niveau van 3 %; is ervan overtuigd dat in dit verband tijdens de volgende programmeringsperiode inspanningen moeten worden geleverd;

205.  merkt op dat volgens de Commissie in het jaarlijks beheers- en prestatieverslag en in de jaarlijkse activiteitenverslagen van de betrokken directoraten-generaal het risicobedrag bij afsluiting werd geraamd op 1,1 % (1,3 % in 2018) en het risicobedrag bij betaling toenam van 1,7 % in 2018 tot 2,2 à 3,1 % in 2019 voor dit uitgavengebied, wat binnen de door de Rekenkamer berekende foutenmarge ligt;

206.  merkt op dat het risicobedrag bij betaling voor het EFRO toenam van 2 % in 2018 tot 2,7 à 3,8 % in 2019 en dat het risicobedrag bij betaling voor het ESF werd geraamd op 1,7 tot 2,4 %; wijst erop dat de Commissie vaststelde dat niet-subsidiabele uitgaven, onregelmatigheden rond openbare aanbestedingen en fouten in verband met het controlespoor de belangrijkste bronnen van auditbevindingen en onregelmatigheden op dit beleidsterrein zijn;

207.  merkt op dat DG EMPL in zijn jaarlijkse activiteitenverslag voor 2019 melding heeft gemaakt van een KPI onder de materialiteitsdrempel van 2 % (restfoutenpercentage van in totaal 1,7 %) evenals van een “maximumpercentage” (tot 2,4 %), waarbij rekening zou worden gehouden met mogelijke verdere fouten in de uitgaven voor concrete acties die niet in de audits van de Commissie waren opgenomen; merkt voorts op dat de Rekenkamer het “maximumpercentage” geschikter acht, omdat hierbij rekening wordt gehouden met de potentiële impact van de lopende controlewerkzaamheden;

208.  merkt op dat de auditautoriteiten voor de 236 verrichtingen in de steekproef van de Rekenkamer 64 kwantificeerbare fouten in de zekerheids-/afsluitingspakketten hadden gemeld: deze betroffen niet-subsidiabele kosten (39), openbare aanbestedingen (24) en het ontbreken van bewijsstukken (1);

209.  merkt bezorgd op dat de meeste fouten betrekking hebben op drie belangrijke categorieën:

210.  merkt op dat de Rekenkamer nog steeds een groot aantal fouten aantrof met betrekking tot openbare aanbestedingen, regels inzake staatssteun en procedures voor de toekenning van subsidies, voornamelijk in de rubrieken “Cohesie” en “Natuurlijke hulpbronnen”; merkt op dat deze fouten goed waren voor 20 % van het door de Rekenkamer geschatte foutenpercentage voor uitgaven met een hoog risico (2018: 16 %) en dat de Commissie om die reden moet nagaan hoe fouten kunnen worden verminderd;

211.  benadrukt dat complexe regels bijdragen aan een hoger risico op fouten; erkent de inspanningen van de Commissie om te blijven werken aan het vereenvoudigen van de regels en meer gebruik te maken van eenvoudigere uitvoeringsmechanismen zoals vereenvoudigde kostenopties;

212.  is van mening dat het door de Rekenkamer geschatte foutenniveau voor de ontvangsten van 2019 moet worden beoordeeld in de context van het meerjarige karakter van de programma’s, wat betekent dat in een later stadium correcties moeten worden doorgevoerd, waardoor het risico bij de beëindiging van een programma aanzienlijk kleiner kan uitvallen; verzoekt de Rekenkamer na beëindiging van de programma’s die onder het cohesiebeleid 2007-2013 vallen een verslag met een geschat foutenpercentage op te stellen;

213.  is ingenomen met het feit dat de Commissie een actieplan inzake overheidsopdrachten heeft opgesteld dat sinds 2014 meermaals is geactualiseerd;

214.  stelt met bezorgdheid vast dat de meest voorkomende fout die van invloed is op ESF‑uitgaven, het ontbreken van essentiële bewijsstukken is; wijst er voorts op dat de Rekenkamer in 2019 bij één ESF-project heeft vastgesteld dat er inbreuk is gemaakt op de Unieregels voor staatssteun;

215.  neemt ook bezorgd kennis van het jaarverslag van de Rekenkamer over het begrotingsjaar 2019, waarin wordt gewezen op het feit dat de meeste fouten in de uitgaven van programma’s onder gedeeld beheer voortkomen uit fouten in de controles door nationale controleautoriteiten; is daarom verheugd over de nieuwe programma’s voor technische bijstand van de Europese Commissie ten behoeve van de samenwerking met beheersorganen, opleidingsprogramma’s en het uitdiepen van de gegevens van de programma’s voor nationale deskundigen als middel om de kennis van de instrumenten te vergroten en voornoemde fouten te voorkomen; wijst in dit verband op de noodzakelijke monitoring in het kader van de fraudebestrijdingsstrategie van de Europese Commissie en op het bieden van steun en bijstand aan de lidstaten bij de uitvoering van fraudebestrijdingsmaatregelen, met inbegrip van het analyseren van door de lidstaten gemelde onregelmatigheden in verband met de ESI-fondsen, omdat er een einde moet worden gemaakt aan elke vorm van fraude met betrekking tot EU-financiering om het vertrouwen van de burgers in de EU-uitgaven en de instellingen van de Unie te versterken;

216.  stelt met bezorgdheid vast dat de nationale auditautoriteiten voor de projecten die de Rekenkamer onderzoekt weliswaar reeds veel onregelmatigheden hebben gemeld, maar dat veel fouten nog steeds onopgemerkt blijven of niet in een eerder stadium tijdens interne controles worden gecorrigeerd; beveelt de Commissie op basis van de bevindingen en conclusies van de Rekenkamer voor 2019 aan om de belangrijkste bronnen van niet-ontdekte fouten te analyseren en samen met de auditautoriteiten de nodige maatregelen te ontwikkelen om de betrouwbaarheid van de gerapporteerde restpercentages te verbeteren;

217.  is bezorgd over de gebreken die zijn aangetroffen bij de beoordeling van het werk van 18 van de 116 auditautoriteiten in de lidstaten in de steekproef van de Rekenkamer, waardoor de betrouwbaarheid van dat werk momenteel wordt beperkt (het herberekende percentage lag boven de materialiteitsdrempel van 2 % in negen van de 20 zekerheidspakketten voor de periode 2014-2020); neemt kennis van de opmerking van de Rekenkamer dat de Commissie tot soortgelijke resultaten voor acht van deze pakketten is gekomen en het restfoutenpercentage heeft bijgesteld tot boven 2 %; betreurt het feit dat de Rekenkamer niet in staat is een analyse te geven van de redenen voor de aanhoudende gebreken met betrekking tot de desbetreffende werkzaamheden; betreurt dat ook de Commissie geen betekenisvolle inzichten kon verschaffen over de redenen en landspecifieke verschillen tussen de autoriteiten van de lidstaten; betreurt dat dit gebrek aan informatie over de onderliggende redenen voor deze aanhoudende systemische tekortkomingen bij bepaalde nationale auditautoriteiten een efficiënte en doeltreffende aanpak en oplossing van deze problemen belemmert;

218.  merkt op dat de Rekenkamer voor 120 van de verrichtingen in de steekproef (55 %) conclusies kon trekken op basis van de doorlichting van het werk van de auditautoriteiten; is ernstig bezorgd over het feit dat de Rekenkamer bij 100 verrichtingen (45 %) tekortkomingen vaststelde met betrekking tot de reikwijdte, kwaliteit en/of documentatie van dat werk, waardoor de Rekenkamer de desbetreffende controleprocedures opnieuw moest uitvoeren;

219.  wijst erop dat de Commissie in 2019 26 nalevingsgerichte controles heeft uitgevoerd (14 door DG REGIO en twaalf door DG EMPL) in 11 lidstaten, en in haar ontwerpverslagen over al deze nalevingsgerichte controles concludeerde dat de in de jaarlijkse controleverslagen van de auditautoriteiten gerapporteerde restfoutenpercentages voor het boekjaar 2017-2018 te laag waren ingeschat (waarop de Commissie die percentages naar boven had bijgesteld);

220.  merkt op dat dertien van de nalevingsgerichte controles (vijf verricht door DG REGIO en acht door DG EMPL) in mei 2020 definitief waren, maar dat de restpercentages voor de helft van deze controles dus nog niet definitief waren;

221.  is ingenomen met het voornemen van de Commissie om vanaf 2020 in de gestructureerde dialoog met de betrokken auditautoriteiten een gedetailleerde analyse op te nemen van de bijkomende fouten die bij de audits van de Unie zijn geconstateerd, waarbij de auditautoriteiten maatregelen nemen om te voorkomen dat deze fouten over het hoofd worden gezien;

222.  is net als de Rekenkamer ingenomen met het gezamenlijke initiatief en gecoördineerde inspanningen van de Commissie en auditautoriteiten om de documentatie van het werk van auditautoriteiten te verbeteren en de opstelling van een reflectienota over auditdocumentatie in december 2019 die, hoewel zij niet verplicht is, een eerste stap vormt in het verbeteren van de wijze waarop auditautoriteiten hun werk verrichten en documenteren;

223.  is verheugd over de inspanningen ter vereenvoudiging van de eisen die in het kader van de programmeringsperiode 2021-2027 van de verordening inzake gemeenschappelijke bepalingen en de aan het MFK gerelateerde middelen aan projectmanagers en beheersautoriteiten in de lidstaten worden gesteld; onderstreept dat dit probleem kan worden verholpen door de nationale subsidiabiliteitsregels te vereenvoudigen, waardoor de administratieve lasten en het risico op fouten worden verminderd, wat voor een hoge mate van transparantie zorgt; pleit voor een veelvuldiger gebruik van vereenvoudigde kostenopties, hetgeen de Rekenkamer ook als een uitkomst voor aanvragers beschouwt en controles vergemakkelijkt; onderschrijft de conclusies van de Rekenkamer die luiden dat de gewijzigde regels voor de uitvoering van de Europese structuur- en investeringsfondsen (ESI-fondsen) het uitvoeringsproces verder zouden moeten versnellen; wijst erop dat de nationale werkmethoden voor controles moeten worden verbeterd; verzoekt de Commissie om in een gestructureerde dialoog met de lidstaten administratieve praktijken en procedures te analyseren, teneinde inefficiënties weg te nemen en voorbeelden van effectieve administratieve praktijken en procedures onder alle bevoegde autoriteiten te verspreiden;

224.  maakt uit het jaarlijkse activiteitenverslag 2019 van DG EMPL op dat het DG redelijke zekerheid had en tot de conclusie is gekomen dat de beheers- en controlesystemen van de operationele programma’s in 2019 naar behoren hebben gefunctioneerd, met uitzondering van 29 programma’s van het ESF/jongerenwerkgelegenheidsinitiatief en één FEAD-programma, waarbij sommige essentiële systeemelementen materiële tekortkomingen vertoonden;

225.  stelt met tevredenheid vast dat uit het jaarlijkse activiteitenverslag 2019 van DG EMPL blijkt dat het DG de nodige follow-upmaatregelen heeft genomen met betrekking tot alle aanbevelingen uit de betrouwbaarheidsverklaring van de Rekenkamer voor 2015‑2018, en dat het DG eind maart 2020 geen openstaande aanbevelingen van de Rekenkamer meer had;

226.  wijst erop dat de meeste punten van voorbehoud in de jaarlijkse activiteitenverslagen over 2019 in de praktijk hoofdzakelijk waren gebaseerd op de foutenpercentages voor de rekeningen van 2018-2019, die nog niet waren goedgekeurd, en dat beide DG’s derhalve rapporteerden dat de foutenpercentages voor 2018-2019 op zijn vroegst na de jaarlijkse activiteitenverslagen over 2020 zouden worden bevestigd;

227.  is van oordeel dat de financiële belangen van de Unie en het geld van de belastingbetalers in de gehele EU door de georganiseerde misdaad worden bedreigd en verzoekt de Commissie de nodige maatregelen te nemen ter bestrijding van criminele netwerken die zich Uniefinanciering toe-eigenen;

228.  spreekt nogmaals zijn ontevredenheid uit over het verschil in gebruik van methoden door de Rekenkamer en de Commissie bij de opstelling van hun respectieve advies over de wettigheid en regelmatigheid van financiële verrichtingen;

229.  betreurt dat de Commissie de in de relevante verordening(81) bepaalde termijnen niet naleeft wat betreft de publicatie van het jaarverslag over financieringsinstrumenten uit hoofde van de ESI-fondsen; herhaalt het verzoek van het Parlement om het verslag tegen oktober te publiceren zodat de bevindingen daarvan in de kwijtingsprocedure kunnen worden opgenomen; verwacht dat de Commissie positief gevolg geeft aan dit specifieke verzoek om de transparantie te vergroten;

Analyse 04/2020 van de Rekenkamer – EU-maatregelen ter bestrijding van kunststofafval

230.  merkt op dat in de analyse, hoewel deze geen auditverslag vormt, werd gekeken naar hoe de Unie het probleem van kunststofafval op land aanpakt, zoals bepaald in de strategie inzake kunststoffen van 2018;

231.  is bezorgd over de opmerkingen van de Rekenkamer dat het EU-rechtskader voor de aanpak van afvalcriminaliteit kampt met tekortkomingen, waaronder een gebrek aan gegevens over verontreinigde locaties en over sancties en vervolgingscijfers, problemen bij het bepalen welk gedrag milieucriminaliteit vormt vanwege juridische onzekerheden zoals de definitie van afval ten opzichte van einde-afval, het onvermogen van EU-rechtshandelingen om de toenemende betrokkenheid van georganiseerde criminele groepen bij milieucriminaliteit aan te pakken, die vervolgens wordt geassocieerd met andere misdaden zoals het witwassen van geld, het ontbreken van geharmoniseerde Unieregels over de mix van sancties (bestuurlijk/strafrechtelijk/civielrechtelijk) en het tekort aan gespecialiseerde politiediensten, parketten en rechters om milieucriminaliteit aan te pakken;

232.  merkt op dat chemische recycling tal van verschillende technologieën kan behelzen, ook technologieën die nog geen technologisch of economisch haalbare optie voor afvalbehandeling zijn, terwijl het storten van afval wel drastisch moet worden verminderd; is van mening dat de recyclingcapaciteit aanzienlijk moeten worden vergroot om de technologische en economische haalbaarheid van recycling te bevorderen; is ervan overtuigd dat het vergroten van de capaciteit van legale verwijdering van kunststofafval voor producenten van kunststofverpakkingen om hun verplichting uit hoofde van de regelingen betreffende uitgebreide producentenverantwoordelijkheid na te komen, een positieve impact zal hebben op het probleem van illegale handel in afvalstoffen en andere afvalcriminaliteit;

233.  is ingenomen met de eigen middelen op basis van niet-gerecycled kunststof verpakkingsafval als een goed instrument om de lidstaten te stimuleren tot verbeterd recyclen; wijst in dit opzicht op de noodzaak van goede rapportage;

Ernstige onregelmatigheden en misbruik van fondsen in lidstaten

234.  betreurt dat de correlatie tussen EFG-kosten per ondersteunde werknemer en het re-integratiepercentage zeer zwak of onbestaande is; wijst erop dat in Spanje bijvoorbeeld de kosten per werknemer 2 422,74 EUR bedragen en het re-integratiepercentage 48 % is, terwijl in Finland de kosten 2 289,81 EUR per persoon bedragen en het re-integratiepercentage 83 % is; merkt op dat, hoewel de re-integratiepercentages en de kosten aanzienlijk verschillen per lidstaat, het onmogelijk is te concluderen dat hogere bedragen uitgegeven per werknemer zich zouden vertalen in hogere re-integratiepercentages; vraagt de Commissie deze discrepantie zorgvuldig te analyseren en aan te pakken;

235.  is van mening dat de EU-jongerengarantie niet aan de verwachtingen voldoet; roept de Commissie op ervoor te zorgen dat programma’s die bedoeld zijn om jongeren te helpen, geen verwachtingen scheppen die niet kunnen worden waargemaakt; dringt erop aan dat de Commissie verwachtingen moet schetsen door realistische en haalbare doelstellingen en streefdoelen vast te stellen;

236.  merkt op dat DG EMPL in 2019 16 waarschuwingsbrieven heeft afgegeven waarin significante tekortkomingen in het beheers- en controlesysteem werden geïdentificeerd; wijst erop dat 12 keer het besluit is genomen om betalingstermijnen te onderbreken (vier keer voor Italië, drie voor Hongarije, twee voor het VK en Frankrijk en één voor Spanje) en dat één keer het besluit is genomen om betalingen te schorsen (VK-Schotland);

237.  merkt op dat significante punten van voorbehoud werden afgegeven voor Italië (15 punten van voorbehoud, ten bedrage van 50,26 miljoen EUR) en Frankrijk (9 punten van voorbehoud, ten bedrage van 47,95 miljoen EUR); wijst erop dat dit in het geval van Italië voornamelijk te wijten was aan een systemische tekortkoming in openbare aanbestedingen als gevolg van de onjuiste omzetting van de richtlijn inzake openbare aanbestedingen in de nationale wetgeving, terwijl dit in Frankrijk kwam doordat de regionale controleautoriteiten voor vijf programma’s niet genoeg tijd hadden om hun audits van verrichtingen binnen de termijn af te ronden;

238.  merkt op dat het totale bedrag aan met betrekking tot de lidstaten uitgevoerde financiële correcties voor het boekjaar 2018-2019 3,41 miljard EUR bedroeg, waarvan 912 miljoen EUR is opgelegd aan Hongarije, 578 miljoen EUR aan Spanje, 368 miljoen EUR aan Slowakije, en 236 miljoen EUR aan Polen; merkt op dat de door de lidstaten gemelde totale cumulatieve financiële correcties sinds het begin van de periode 2014-2020 6,10 miljard EUR bedroegen, waarvan 2,15 miljard EUR is opgelegd aan Hongarije, 668 miljoen EUR aan Spanje, 647 miljoen EUR aan Polen, en 459 miljoen EUR aan Slowakije;

239.  stelt met zorg vast dat het directoraat-generaal Regionaal Beleid en Stadsontwikkeling (DG REGIO) in zijn jaarlijks activiteitenverslag twee punten van voorbehoud moest opnemen met betrekking tot 67 EFRO/CF-programma’s in de programmeringsperiode 2014-2020, en 9 EFRO/CF-programma’s en 1 IPA-CBC-programma in de programmeringsperiode 2007-2013; wijst op de ernstige tekortkomingen in beheers- en controlesystemen die uitgaven met een hoog risico tot gevolg hadden van naar schatting meer dan 10 % voor het meerjarig financieel kader 2014-2020; is verheugd over het feit dat het bijgewerkt financieel reglement een nadere toelichting bevat van de regels inzake belangenconflicten met betrekking tot gedeeld beheer;

240.  stelt met zorg vast dat het directoraat-generaal Werkgelegenheid, Sociale Zaken en Inclusie (DG EMPL) in zijn jaarlijks activiteitenverslag een punt van voorbehoud moest opnemen met betrekking tot het ESF/jongerenwerkgelegenheidsinitiatief en het Fonds voor Europese hulp aan de meest behoeftigen (FEAD) (30 programma’s in het ESF/jongerenwerkgelegenheidsinitiatief en het FEAD) voor de periode 2014-2020; merkt op dat beide DG’s in hun jaarlijks activiteitenverslag hebben aangegeven dat er geen punten van voorbehoud worden opgenomen indien het bevestigde restfoutenpercentage voor het vorige boekjaar meer dan 2 % bedraagt omdat in de toekomst aanvullende financiële correcties worden toegepast, en dat de punten van voorbehoud van de Commissie dus voornamelijk zijn gebaseerd op voorlopige percentages, en niet per definitie alle materiële fouten beslaan;

241.  maakt zich met name zorgen over de meldingen dat de Europese Commissie een auditprocedure heeft afgerond waaruit een ernstige inbreuk is gebleken op de wetgeving inzake belangenconflicten in de Tsjechische Republiek;

242.  wijst met bezorgdheid op de meldingen dat in het auditverslag van DG REGIO drie subsidies in het kader van het EFRO aan het licht zijn gekomen die in strijd waren met de Tsjechische wetgeving en de EU-verordening gemeenschappelijke bepalingen inzake het EFRO; maakt zich zorgen over het feit dat een belangenconflict is vastgesteld bij het beheer van de uitbetalingen in het kader van de Europese Structuurfondsen;

243.  verwacht dat de Europese Commissie het Europees Parlement en de Commissie begrotingscontrole in kennis stelt van de reactie van de Tsjechische overheid op de aanbevelingen in het verslag; stelt met ontzetting vast dat meer dan twee jaar na de start van de audits van de Commissie, de situatie omtrent het vermeende belangenconflict betreffende de Tsjechische premier Babis nog altijd aanhoudt; dringt er bij de Commissie op aan zich meer in te spannen om de audit volledig en snel af te ronden, zo snel mogelijk het auditverslag te publiceren, het Parlement in kennis te stellen van haar conclusies, en zo nodig onrechtmatig toegeëigende middelen op te schorten en/of terug te vorderen; herinnert aan de resolutie van het Europees Parlement van 19 juni 2020 over het belangenconflict betreffende de premier van de Tsjechische Republiek, waarin wordt gesteld dat indien het belangenconflict betreffende premier Babis wordt bevestigd, dit moet worden opgelost, en dat hij anders zijn openbare functie moet neerleggen(82);

Aanbevelingen

244.  verzoekt de Commissie:

245.  verzoekt de Commissie in het algemeen om zo spoedig mogelijk alle openstaande aanbevelingen van de Rekenkamer uit te voeren, specifieke uitvoeringsverslagen voor te leggen en, op langere termijn, vanaf 2021 bij de uitvoering van acties in het kader van het nieuwe ESF+ rekening te houden met de aanbevelingen van de Rekenkamer;

246.  is uiterst verbaasd over het feit dat er geen procedures in gang zijn gezet om de toewijzingen aan programma’s terug te dringen door middel van nettocorrecties, zoals aangegeven in het jaarlijks activiteitenverslag van DG REGIO uit 2019; verzoekt de Commissie structureel financiële nettocorrecties op te leggen indien aan de bepalingen in artikel 145, lid 7, van de verordening gemeenschappelijke bepalingen is voldaan;

247.  verzoekt de Commissie te blijven voorzien in richtsnoeren en ondersteuning, en optimale werkwijzen in de lidstaten te blijven vaststellen en verspreiden;

Prestaties: het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling (EFRO) en het Cohesiefonds (CF)

248.  herinnert aan de ondersteuning van het EFRO en het CF voor het EU-beleid inzake economische, sociale en territoriale cohesie (EU-cohesiebeleid), dat tot doel heeft de economische en sociale samenhang binnen de EU te versterken door de verschillen in ontwikkelingsniveau tussen de verschillende regio’s te verkleinen;

249.  herinnert eraan dat het EFRO alle lidstaten bestrijkt en gericht is op verschillende belangrijke prioritaire gebieden, zoals innovatie en onderzoek, steun voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s) en de koolstofarme economie; merkt op dat de Commissie in 2019 een bedrag van 31,1 miljard EUR uit de EFRO-begroting toewees; herinnert eraan dat het CF de lidstaten met een bruto nationaal inkomen (bni) per inwoner van minder dan 90 % van het Uniegemiddelde ondersteunt en met name projecten in verband met de trans-Europese vervoersnetwerken en het milieu financiert, en dat de CF-begrotingstoewijzing voor 2019 11,5 miljard EUR bedroeg;

250.  stelt met bezorgdheid vast dat jaren na de start van de programmeringsperiode 2014-2020 slechts een derde van de 72 programma-indicatoren voor het EFRO en het CF op schema lagen, hoewel een aantal streefdoelen naar beneden was bijgesteld; herinnert aan de aanbeveling om de kernprestatie-indicatoren verder te verbeteren; merkt echter op dat de beperkte beschikbaarheid van gegevens het de controleurs onmogelijk maakt een uitgebreide prestatiebeoordeling op dit beleidsgebied uit te voeren, aangezien het lastig is te beoordelen of de fondsen voldoen of naar verwachting zullen voldoen aan de vastgestelde algemene en specifieke doelstellingen, ook al kan de voortgang van de individuele indicatoren worden getoetst aan de mijlpalen en vastgestelde doelstellingen; verzoekt de Commissie een consistent beoordelingskader tot stand te brengen waarmee kan worden bepaald of de mijlpalen en doelstellingen met betrekking tot het EFRO en het CF zijn verwezenlijkt;

251.  maakt zich zorgen over de door de Rekenkamer aangekaarte problemen als gevolg van het gebrek aan interne controles in de lidstaten en de onbetrouwbaarheid van gegevens;

252.  stelt vast dat het merendeel van de vastgestelde fouten niet-subsidiabele projecten betrof, en onderstreept zijn ernstige bezorgdheid over de deugdelijkheid en betrouwbaarheid van de verslaglegging door de Commissie over de geboekte resultaten nu al deze en vergelijkbare (tot dusver niet-ontdekte) projecten op geen enkele wijze mogen “bijdragen” aan de algemene beoordeling van de bredere resultaten die zijn geboekt met behulp van het Uniebeleid inzake economische, sociale en territoriale cohesie; beveelt aan dat de Commissie haar processen betreffende de verslaglegging over de daadwerkelijk geboekte resultaten opnieuw evalueert;

253.  erkent het belang van digitale hulpmiddelen zoals Arachne in de strijd tegen corruptie en misbruik van EU-middelen; roept alle lidstaten op deze hulpmiddelen onverwijld in te zetten; betreurt het feit dat niet alle lidstaten het Arachne-instrument voor datamining gebruiken om de opsporing van fraude te verbeteren; wijst er in verband met fraude op dat zowel de Commissie als de lidstaten verantwoordelijk zijn voor het aanpakken van fraude bij uitgaven uit hoofde van het cohesiebeleid; is van mening dat zij meer inspanningen moeten leveren om fraude te voorkomen en op te sporen, in samenwerking met het EOM en het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF); benadrukt dat de Commissie naast Arachne ook big data en andere IT-hulpmiddelen serieus in overweging moet nemen, niet alleen ten behoeve van onderzoek, maar ook voor het monitoren van veranderende tendensen en het voorkomen van andere vormen van misbruik van EU-middelen;

254.  merkt op dat beide fondsen gedeeld worden beheerd door de Commissie en de lidstaten en worden uitgevoerd door middel van operationele programma’s (OP’s) die door de lidstaten worden opgesteld en door de Commissie worden goedgekeurd;

255.  is ingenomen met het feit dat de Rekenkamer in haar eerste jaarverslag betreffende de prestaties van de EU-begroting – Stand van zaken eind 2019, het prestatieoverzicht van het EFRO als positief voorbeeld van een duidelijk geformuleerde conclusie inzake een algemene doelstelling heeft benoemd; spoort DG REGIO aan duidelijke conclusies te blijven vaststellen in de prestatieonderdelen voor zowel de algemene als de specifieke doelstellingen, en nodigt andere DG’s uit dit goede voorbeeld te volgen en hun conclusies te verbeteren door deze informatiever en duidelijker te maken;

256.  wijst erop dat de informatie uit de output- en resultaatindicatoren wordt aangevuld met de resultaten van een aantal evaluaties en studies waarin de resultaten van de periode 2007-2013 en de eerste fasen van de programmering en uitvoering van de cohesiebeleidsprogramma’s voor de periode 2014-2020 worden geanalyseerd; deelt de mening van de Rekenkamer dat de late timing van deze evaluaties, zoals bepaald in de wetgeving, verhindert dat de getrokken lessen kunnen worden gebruikt in de lopende of de volgende programmeringsperiode (zo komen de resultaten van de evaluaties achteraf voor 2014-2020 naar verwachting eind 2025 beschikbaar, zoals vereist bij de verordening houdende gemeenschappelijke bepalingen, maar tegen die tijd zit de programmeringsperiode 2021-2027 al in het vijfde jaar en is de Commissie waarschijnlijk al vergevorderd met de voorbereiding van haar wetgevingsvoorstellen voor de periode na 2027);

257.  stelt met bezorgdheid vast dat de absorptiepercentages voor het EFRO en het CF aan het eind van het zesde uitvoeringsjaar 6,6 % lager zijn dan in dezelfde fase van de vorige programmeringsperiode; benadrukt dat dit deels te wijten is aan de vertragingen in het begin van de programmeringsperiode; benadrukt echter dat het absorptiepercentage van de ESI-fondsen in 2019 hoger was dan in alle andere jaren van de MFK-periode 2014-2020; vestigt voorts de aandacht op het risico dat de lidstaten, naarmate het einde van de subsidiabiliteitsperiode dichterbij komt en gezien de omstandigheden van de COVID-19-crisis, hogere prioriteit geven aan absorptiepercentages dan aan de doelstellingen, prestaties en regelmatigheid van het cohesiebeleid; onderstreept dat een verschuiving van prestaties naar naleving de cohesiedoelstellingen zou belemmeren en tot onnodige uitgaven zou leiden; verzoekt de Commissie daarom maatregelen uit te werken om de procedures te vereenvoudigen, hetgeen in de bovengenoemde omstandigheden zou bijdragen tot een verantwoord en adequaat gebruik van middelen, en dus tot herstel in de lidstaten, rekening houdend met het feit dat de doelstellingen van de lidstaten voor de programmeringsperiode 2021-2027 veel ambitieuzer moeten zijn als antwoord op de economische en sociale gevolgen van de COVID-19-crisis, met het oog op de bescherming van de burgers, het redden van banen en het verbeteren van de investeringsklimaat, waarbij alle overheidsniveaus bij de ontwikkeling en de uitvoering van de herstelplannen moeten worden betrokken;

258.  verzoekt de Commissie te inventariseren welke regio’s een laag absorptiepercentage hebben en hen te helpen dit te verbeteren door te onderzoeken welke regels de efficiëntie en doelmatigheid van het Cohesiefonds kunnen verbeteren;

259.  onderstreept dat er in het cohesiebeleid, dat wordt gekenmerkt door grootschalige infrastructuurprojecten, enige tijd kan verstrijken tussen de aanvang van het programma, de uitvoering ervan en het realiseren van output en resultaten; vindt het zorgwekkend dat de voortgang waarschijnlijk gevolgen zal ondervinden van de betrekkelijk lage uitvoeringsgraad van het cohesiebeleid ten opzichte van de rest van de Uniebegroting; merkt op dat deze factoren, samen met het feit dat de meest recente beschikbare gegevens (in een uitvoeringsperiode die tot eind 2023 duurt) betrekking hebben op eind 2018, het volgens de Rekenkamer in deze fase moeilijker maken om tot een conclusie te komen over de verwezenlijking van de doelstellingen; verzoekt de Commissie de tijdspanne tussen de aanvang van het programma, de uitvoering ervan en het realiseren van output en resultaten, te verkleinen; merkt op dat het toezicht op de voltooiing van het netwerk moet worden aangescherpt; spoort de Commissie aan een groep van deskundigen op te zetten die de lidstaten kan bijstaan bij het aansturen van dergelijke grote projecten;

260.  is uiterst bezorgd over de berichtgeving in de pers met betrekking tot een bepaalde lidstaat over door het EFRO medegefinancierde investeringen in infrastructuur ten behoeve van beroepsonderwijs, waarbij deze gebouwen een andere bestemming hebben gekregen na de vereiste minimumtermijn van drie jaar; betreurt de beschuldigingen van fraude en persoonlijke verrijking als gevolg van deze herbestemmingen; betreurt het feit dat de Commissie niet in staat is geweest aanvullende informatie te verstrekken om alle resterende twijfel weg te nemen; is verheugd over het voornemen van de Commissie om op passende wijze op deze beschuldigingen in te gaan; is van mening dat het duurzaamheidsaspect van belang is om het doeltreffende en efficiënte gebruik van Uniemiddelen in het kader van het cohesiebeleid te waarborgen;

261.  is van mening dat de wettelijke minimale duurzaamheidseis van drie tot vijf jaar te kort is gezien het aanzienlijke bedrag van de investeringen en de lange duur van dergelijke projecten; betreurt het feit dat de medewetgevers er niet voor hebben gekozen langere duurzaamheidseisen in te voeren bij de herziening van de [verordening gemeenschappelijke bepalingen]; merkt op dat er grote verschillen bestaan tussen de lidstaten waar het de nationale voorschriften inzake de duurzaamheid van investeringen in de infrastructuur en voortijdige herbestemmingen betreft;

262.  maakt zich zorgen over het gebrek aan controle en follow-up met betrekking tot de financiering voor ondernemers; verzoekt de Commissie een gedetailleerde strategie tot stand te brengen voor controle op de financiële middelen; verzoekt de Commissie de resultaten van de op basis van dit financieringsmechanisme gefinancierde projecten te beoordelen; spoort de Commissie aan de resultaten van haar beoordeling te publiceren;

263.  wijst op andere factoren die betrekking hebben op de prestatiebeoordeling van de Rekenkamer, die verklaren dat de doelstellingen van het cohesiebeleid, zoals die met betrekking tot arbeidsparticipatie, economische ontwikkeling, klimaat en energie, sterk worden beïnvloed door een groot aantal nationale en externe factoren in Europa en in de wereld, alsook op het feit dat de cohesiebeleidfinanciering in veel lidstaten doorgaans een klein aandeel vertegenwoordigt van de middelen die voor deze kwesties worden uitgetrokken, en dat deze financiering, zonder specifieke nationale beleidsmaatregelen en ‑programma’s in aansluiting op de doelstellingen van het cohesiebeleid, dus slechts een zeer beperkte impact kan hebben op de vooruitgang die deze lidstaten boeken bij het verwezenlijken van deze doelstellingen;

264.  wijst voorts op de opmerking van de Rekenkamer over aanvullende factoren, zoals het feit dat de Unie over een reeks beleidsinstrumenten beschikt om haar cohesiebeleidsdoelstellingen op hoog niveau te bereiken, waarvan het EFRO en het CF een onderdeel zijn, en dat ook andere fondsen en wetgevingsinitiatieven bedoeld zijn om naar de doelstellingen toe te werken, waardoor vaak geen onderscheid kan worden gemaakt tussen de effecten van de verschillende beleidsinstrumenten op het halen van de doelstellingen;

265.  benadrukt met bezorgdheid dat uit de beoordeling van de Rekenkamer van eind 2018, die tot stand is gekomen op basis van beperkt beschikbare gegevens, blijkt dat van de in totaal 72 indicatoren slechts een derde op schema ligt om de streefdoelen te behalen en dat ongeveer de helft van de indicatoren niet op schema ligt, en dat de Rekenkamer over de resterende indicatoren geen conclusie kon trekken; betreurt dat slechts twee van de negen aan de algemene doelstellingen gekoppelde indicatoren op schema liggen; stelt echter vast dat met betrekking tot ongeveer een derde van de indicatoren met een streefdoel voor halverwege de looptijd in 2018, de Rekenkamer tot de conclusie is gekomen dat 70 % van de streefdoelen is behaald of naar verwachting op korte termijn zal worden behaald;

266.  stelt dat de uitbetaling van de EFRO- en CF-middelen nog tot 2023 kan plaatsvinden, maar benadrukt met bezorgdheid dat in totaal 40 % van de outputindicatoren op schema ligt en dat dit percentage voor de resultaat- en impactindicatoren slechts 10 % bedraagt;

267.  herinnert eraan dat Europa 2020 de Uniestrategie op hoog niveau voor de periode 2010-2020 is; merkt op dat de Commissie voor de periode 2014-2020 negen indicatoren heeft vastgesteld om de vooruitgang bij de verwezenlijking van de doelstellingen van deze strategie te meten, op het gebied van werkgelegenheid, O&O, klimaatverandering en energie, onderwijs en armoede en sociale uitsluiting; merkt op dat volgens de Commissie, op basis van gegevens van 2018, de streefdoelen voor werkgelegenheid en onderwijs waarschijnlijk zullen worden gehaald, terwijl de vooruitgang ten opzichte van de streefdoelen voor O&O, armoede en sociale inclusie achterblijft en deze waarschijnlijk niet zullen worden gehaald;

268.  benadrukt met grote bezorgdheid dat van de tien indicatoren in het programma die gekoppeld zijn aan de doelstelling betreffende steun voor de overgang naar een koolstofarme economie in alle bedrijfstakken, slechts één indicator op schema ligt (te weten “Aantal huishoudens met een verbeterde energieverbruikclassificatie”); vraagt de Commissie, ook met het oog op de doelstellingen in het kader van de Green Deal, met absolute voorrang verbeteringen door te voeren ten aanzien van deze doelstelling;

269.  benadrukt dat de Unie naar aanleiding van de COVID-uitbraak maatregelen heeft genomen om de lidstaten meer flexibiliteit te bieden bij het gebruik van financiering uit de Europese structuur- en investeringsfondsen (zo is bijvoorbeeld afgezien van de eis om een vast deel van de ESI-middelen aan belangrijke thema’s te besteden; de in het voorstel geboden flexibiliteit kan echter gevolgen hebben voor het vermogen van de Unie om de oorspronkelijk in de operationele programma’s vastgestelde doelstellingen te verwezenlijken);

270.  erkent dat de COVID-19-crisis de Unie en haar lidstaten voor een nieuwe en onverwachte uitdaging heeft gesteld waarop zij vastberaden moeten reageren en zowel op Unie- als nationaal niveau oplossingen moeten vinden;

271.  is verheugd over de grotere financiële flexibiliteit voor uitgaven uit hoofde van het cohesiebeleid, omdat de lidstaten dan met deze middelen aan de crisis gerelateerde projecten kunnen bekostigen; onderstreept dat de continuïteit van en samenwerking met alle belanghebbenden van het cohesiebeleid moeten worden bevorderd, voornamelijk onder de kmo’s, gemeenten en regio’s, aangezien werkloosheid en gezondheidszorg de komende maanden heikele thema’s voor hen zullen zijn;

272.  wijst op de problemen die patiënten in de Unie ervaren bij de toepassing van de Richtlijn inzake grensoverschrijdende gezondheidszorg, zoals vastgesteld in Speciaal verslag nr. 7/2019 van de Rekenkamer, met name met betrekking tot de bewustmaking van de patiënten van hun rechten, de problemen en vertragingen bij de elektronische uitwisseling van patiëntengegevens tussen lidstaten en de toegang tot gezondheidszorg voor patiënten met zeldzame ziekten;

273.  maakt zich zorgen over de opvatting van de Rekenkamer dat er sterke aanwijzingen zijn dat de Unie haar klimaat- en energiedoelstellingen voor 2030 niet zal halen; merkt op dat er volgens de Commissie slechts beperkte vooruitgang is geboekt met de vermindering van de negatieve milieueffecten van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen; wijst met nadruk op de opmerking van de Rekenkamer dat de helft van de lidstaten van de Unie de 2020-doelstelling inzake stroomopwekking uit hernieuwbare bronnen niet dreigt te halen; merkt op dat in het overzicht (“landscape review”) van de Rekenkamer met betrekking tot de Uniemaatregelen inzake energie en klimaatverandering wordt gemeld dat de door de lidstaten verwachte vermindering van de broeikasgasemissies onder het streefdoel van 40 % voor 2030 blijft; verzoekt de Commissie de resultaten opnieuw te beoordelen gezien de gevolgen van de COVID-19-pandemie en de Green Deal;

274.  maakt zich zorgen dat slechts de helft van de 16 indicatoren voor de doelstelling “bevordering van duurzaam vervoer en opheffing van knelpunten in centrale netwerkinfrastructuren” op schema ligt om de streefdoelen te halen; betreurt het feit dat de lidstaten de meeste streefdoelen voor 2023 in het laatste, door de Commissie goedgekeurde verslag hebben verlaagd, soms aanzienlijk (zo is de gecombineerde streefwaarde van het EFRO en het CF voor de indicator “totale lengte van nieuwe spoorlijnen” verlaagd van 947 km naar 579 km (-39 %) en is die voor de indicator “totale lengte van nieuwe of verbeterde tram- en metrolijnen” verlaagd van 680 km naar 441 km (-35 %);

275.  herhaalt zijn verzoek om een nieuwe begrotingslijn voor toerisme in te voeren ter ondersteuning van deze sector, die zwaar getroffen is door de COVID-19-crisis; is ingenomen met het feit dat de Rekenkamer een controle heeft gestart ter beoordeling van toerismeprojecten die medegefinancierd zijn met 6,4 miljard EUR in 2007-2013 en tot dusver 4 miljard EUR in 2014-2020 aan middelen uit het EFRO en het CF, hetgeen zal helpen het toerismebeleid in de Unie te verbeteren;

276.  merkt op dat in het zesde jaar van de huidige programmeringsperiode 2014-2020 slechts ongeveer 31 % van de oorspronkelijk toegekende middelen, in januari 2020 tot betalingen had geleid, waardoor de volledige tenuitvoerlegging van de CEF ter discussie werd gesteld; verzoekt de lidstaten de investeringen aanzienlijk te versnellen en verzoekt de Commissie haar monitoring te intensiveren, gezien de dringende behoefte aan infrastructuurinvesteringen voor een snel herstel van de economische neergang in verband met COVID-19;

277.  benadrukt nogmaals dat de indicatoren op dit beleidsterrein allemaal outputindicatoren zijn (ze leveren vooral gegevens op over de uitvoering van het programma in termen van gebouwde infrastructuur), en dus niet het resultaat van de verwezenlijkte projecten in kaart brengen; spoort de Commissie aan het beleid zodanig op te stellen dat passende doorlopende en tussentijdse evaluaties van de behaalde resultaten en bredere gevolgen mogelijk zijn;

278.  herinnert eraan dat de Rekenkamer in haar controle van 2019 met name wees op de onderbenutting van het CF voor de financiering van nieuwe spoorlijnen; onderstreept dat het erg belangrijk is te investeren in duurzame vervoersnetwerken en verzoekt de ondermaats presterende lidstaten hun inspanningen op dit gebied op te voeren;

279.  onderstreept dat de Rekenkamer in haar recente verslag over vervoersinfrastructuren (TFI’s)(83) opmerkt dat het onwaarschijnlijk is dat het kernnetwerk in 2030 op volle capaciteit zal functioneren, en in de verkennende inventarisatie opmerkt dat, aangezien de Uniefinanciering niet volstaat om in alle behoeften te voorzien, de nadruk moet liggen op de prioriteiten met de grootste meerwaarde voor de Unie;

280.  verzoekt de Commissie haar mechanisme en instrumenten verder te ontwikkelen om burgers en belanghebbenden bewust te maken van en te informeren over de toerisme- en vervoersprojecten die zij financiert in het kader van het EFRO en het CF;

281.  is het eens met de opmerking van de Rekenkamer in haar controleverslag inzake TFI’s dat de verkeersprognoses verbeterd en beter gecoördineerd moeten worden; wijst op het feit dat verkeersprognoses onder meer moeten berusten op degelijke economische beoordelingen en kosten-batenanalysen, en periodiek moeten worden herzien zodat rekening kan worden gehouden met mogelijke vertragingen; benadrukt dat slechte planning moet worden vermeden, vooral op het gebied van de klimaatverandering, en dat de planningsprocedure van de Commissie moet worden verbeterd, vooral in verband met de toepassing van de vereisten inzake milieubescherming en het gebruik van hulpbronnen;

282.  betreurt het dat de Commissie in het wetgevingsvoorstel voor de ESIF voor 2021-2027 alle specifiek voor grote projecten vastgestelde beoordelingsvoorschriften heeft geschrapt, met inbegrip van de vereiste om een kosten-batenanalyse uit te voeren; wijst erop dat, hoewel wordt erkend dat dit een vermindering van de algemene administratieve lasten betekent, dit voordeel niet opweegt tegen het toegenomen risico dat de gecofinancierde investeringen niet de beste prijs-kwaliteitverhouding bieden; verzoekt de Commissie met klem haar voorstel te herzien;

283.  is verheugd over het feit dat de Europese toegankelijkheidswet in 2019 eindelijk is aangenomen, en benadrukt het belang hiervan als eerste wet op dit gebied in de Europese Unie; verzoekt de Commissie de voortgang van de lidstaten bij het vaststellen en bekendmaken van alle wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die nodig zijn om uiterlijk op 28 juni 2022 aan de Europese toegankelijkheidswet te voldoen, nauwlettend te volgen;

284.  is van mening dat er sprake is van onderpresteren, aangezien slechts drie van de negen indicatoren (33 %) uit de programmaverklaringen met betrekking tot de EFRO-doelstelling “verbetering van het concurrentievermogen van kmo’s” op schema liggen om hun streefwaarden te halen; benadrukt dat deze drie indicatoren betrekking hebben op de output en dat aan de hand van deze indicatoren het aantal door het EFRO gesteunde bedrijven wordt gemeten, terwijl andere indicatoren niet op schema liggen, zoals die waarmee wordt gemeten of de particuliere investeringen even hoog zijn als de overheidssteun aan bedrijven en in hoeverre de werkgelegenheid bij de ondersteunde bedrijven is gestegen; spoort de Commissie aan het beleid zodanig op te stellen dat passende doorlopende en tussentijdse evaluaties van de behaalde resultaten en bredere gevolgen mogelijk zijn, met inbegrip van een beoordeling van de gevolgen van beleid ter bestrijding van langdurige werkloosheid;

285.  merkt op dat de EFRO-financiering werd gebruikt in combinatie met nationale bronnen voor de ondersteuning van kmo’s en een aanvulling vormde op bestaande nationale maatregelen of werd gebruikt om hiaten in de steunregelingen op te vullen, maar dat de Commissie heeft vastgesteld(84) dat er over het algemeen weinig synergie bestond tussen de EFRO- en de ESF-steun, ondanks het belang van het in stand houden van de werkgelegenheid;

286.  neemt nota van het feit dat slechts elf van de 121 door het EFRO en het CF medegefinancierde projecten, die werden aangestuurd door twaalf lidstaten, waren voltooid bij de controle met betrekking tot de betrouwbaarheidsverklaring van de Rekenkamer voor 2019; merkt op dat de doelstellingen van zeven projecten volledig waren gehaald, van twee projecten gedeeltelijk en van de overige twee projecten niet;

287.  stelt met bezorgdheid vast dat er een gebrek bestaat aan duidelijke informatie over de eindbegunstigden van de cohesiefondsen en roept de Commissie op erop toe te zien dat alle benodigde informatie over financiering wordt verzameld, niet alleen over de financieel intermediairs maar vooral over de eindbegunstigden;

288.  benadrukt de mogelijkheden van de openbare registers van eindbegunstigden waarin de vijfde antiwitwasrichtlijn voorziet met het oog op de bestrijding van corruptie, misbruik van EU-middelen en belangenconflicten; verzoekt de Commissie erop toe te zien dat de gegevens over de eindbegunstigden van vennootschappen worden verstrekt en beschikbaar worden gemaakt voor het publiek;

289.  juicht toe dat DG EMPL in het kader van de preventieve maatregelen van de Commissie een strikt beleid van onderbreking en opschorting van betalingen blijft voeren om de financiële belangen van de Unie te vrijwaren; wijst er in dit verband op dat in 2019 voor het ESF/YEI en het FEAD 12 besluiten tot onderbreking en één opschortingsbesluit zijn genomen, en dat daarnaast 16 schriftelijke waarschuwingen en 5 aankondigingen van opschortingen naar de betrokken lidstaten zijn verzonden;

290.  is ernstig bezorgd over de discriminerende maatregelen die sinds 2019 door verschillende Poolse lokale overheden zijn genomen, namelijk de goedkeuring van resoluties over zogenaamde “LGBTI-vrije zones” of “regionale handvesten van gezinsrechten”, waardoor met name eenoudergezinnen en LGBTI-gezinnen worden gediscrimineerd; wijst erop dat deze autoriteiten ESI-fondsen ontvangen en invloed uitoefenen op het beheer van deze middelen; stelt met klem dat het gebruik van EU-middelen overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1303/2013 moet voldoen aan het beginsel van non-discriminatie; is van mening dat er in de hierboven genoemde gemeenten en regio’s een duidelijk risico bestaat op schending van deze bepalingen; verzoekt de Commissie erop toe te zien dat de cohesiefondsen worden verstrekt in overeenstemming met de grondrechten die zijn verankerd in de Verdragen en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, evenals de verordening gemeenschappelijke bepalingen ESI-fondsen; verzoekt de Commissie een onderzoek in te stellen naar de verenigbaarheid van de ESI-fondsen in deze regio’s met het Unierecht, in het bijzonder de non-discriminatiebepalingen, de kwijtingsautoriteit op de hoogte te stellen van de bevindingen van dit onderzoek, en gebruik te maken van alle instrumenten waarover zij beschikt, met inbegrip van financiële correcties, indien zij duidelijke bewijzen vindt van misbruik van middelen in dit verband;

Prestaties: Europees Sociaal Fonds (ESF) en het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief

291.  wijst op de conclusie van de Commissie dat met betrekking tot de prestaties van de Uniebegroting de meeste programma’s vooruitgang boeken bij de verwezenlijking van de doelstellingen die aan het begin van de programmeringsperiode zijn vastgesteld, en dat deze vooruitgang steeds sneller plaatsvindt, ondanks de vertraagde start van de cohesieprogramma’s voor de periode 2014-2020; merkt echter op dat de Commissie pas na beëindiging van de huidige programma’s op basis van grondige evaluaties definitieve conclusies kan trekken met betrekking tot de prestaties;

292.  herinnert aan het cruciale belang van het Europees Sociaal Fonds (ESF) en de essentiële rol van het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief om een hoog niveau van werkgelegenheid te bevorderen, hoogwaardige banen en onderwijs- en opleidingskansen te scheppen en armoede en sociale uitsluiting te bestrijden; benadrukt dat het ESF en het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief bij het verwezenlijken van hun doelstellingen ook de komende jaren financiële en politieke steun moeten blijven krijgen van de Unie en de nationale en regionale instellingen; neemt kennis van het feit dat de complexiteit van de gefinancierde operaties en activiteiten, de typologie en de verscheidenheid aan begunstigden en het grote aantal jaarlijkse interventies het grootste inherente risico zijn voor het ESF, dat 94,7 % van de begroting 2019 van DG EMPL uitmaakt;

293.  merkt op dat de Rekenkamer er niet voor heeft gekozen het ESF en het FEAD op te nemen in haar eerste jaarverslag betreffende de prestaties van de Uniebegroting – Stand van zaken eind 2019;

294.  is verheugd over de evaluatie van de Commissie (februari 2021) over de steun voor de arbeidsmobiliteit, sociale inclusie, onderwijs en opleiding in de periode 2014-2018; stelt met voldoening vast dat gedurende de periode 2014-2018 circa 23 miljoen mensen hebben deelgenomen aan ESF-acties, waarvan 52 % vrouwen; stelt voorts vast dat van de deelnemers bijna 3,2 miljoen mensen al een baan hebben gevonden en 3,9 miljoen mensen een diploma hebben behaald;

295.  merkt op dat tegen 2018 10,4 miljard EUR was uitgegeven – uit zowel het ESF als het jongerenwerkgelegenheidsinitiatief – en dat 3,8 miljoen mensen van jonger dan dertig jaar deel hadden genomen aan werkgelegenheidsprojecten voor jongeren en 1,4 miljoen mensen onmiddellijk na deelname een baan hadden gekregen;

296.  merkt voorts op dat tegen het eind van 2018 33,8 miljard EUR uit het ESF was geïnvesteerd ten behoeve van sociale inclusie, dat bijna 6,2 miljoen mensen hadden deelgenomen aan acties ter bevordering van sociale inclusie, dat daarvan bijna 700 000 mensen een baan hadden gevonden, en dat van deze groep bijna 400 000 mensen een diploma hadden behaald;

297.  spreekt zijn tevredenheid uit over het feit dat de invoering van vereenvoudigde kostenopties in het ESF de administratieve lasten heeft verminderd en de tenuitvoerlegging zowel voor programma-autoriteiten als voor begunstigden heeft vergemakkelijkt;

298.  merkt op dat in het kader van het werkprogramma 2019 van EaSI 44 projecten zijn gefinancierd via vijf oproepen tot het indienen van voorstellen voor een bedrag van 29,3 miljoen EUR; merkt tevens op dat DG EMPL in oktober 2019 de eerste inschrijving op aandelen in het kader van het financieringsinstrument van EaSI heeft ondertekend, die betrekking had op een leningfonds van 200 miljoen EUR om leningen aan micro-ondernemingen en sociale ondernemingen te ondersteunen;

299.  benadrukt dat de middelen in het Europees Sociaal Fonds Plus (ESF+) moeten worden verhoogd zodat ook toegang tot de arbeidsmarkt en aangepaste opleiding eronder vallen, omdat de COVID-19-crisis de werkgelegenheid van vrouwen onevenredig hard heeft getroffen, met name vrouwen die werkzaam zijn in de informele economieën onder onzekere arbeidsvoorwaarden en in sommige zwaar getroffen sectoren waar met name vrouwen werkzaam zijn;

300.  wijst erop dat gemiddeld meer dan een op de vijf personen en een op de vier kinderen in de Unie nog steeds risico lopen op armoede of sociale uitsluiting; herinnert aan de toezegging van de Unie om via het FEAD steun te verlenen aan de meest behoeftigen, om zo de ergste vormen van armoede in de EU, zoals voedselgebrek, dak- en thuisloosheid en kinderarmoede, te verlichten; wijst erop dat ongeveer 13 miljoen mensen, waaronder ongeveer 4 miljoen kinderen jonger dan 15 jaar, jaarlijks steun krijgen uit het FEAD;

Aanbevelingen

301.  verzoekt de Commissie:

Natuurlijke hulpbronnen

302.  merkt op dat de betalingen voor “Natuurlijke hulpbronnen” 59,5 miljard EUR bedroegen en via de volgende programma’s en beleidsmaatregelen werden verstrekt:

303.  neemt nota van het feit dat de prestaties van het GLB worden gemonitord via twee hoofdreeksen van indicatoren, die allebei hoofdzakelijk stoelen op verslagen van de lidstaten en door Eurostat verzamelde gegevens:

304.  is verheugd over de bevinding van de Rekenkamer dat de rechtstreekse betalingen uit het ELGF, die goed zijn voor 70 % van de uitgaven in het kader van natuurlijke hulpbronnen, wederom geen materiële fouten vertonen, en dat het geschatte foutenpercentage voor het gehele begrotingshoofdstuk zich onder de materialiteitsdrempel bevindt, een teken dat de corrigerende actieplannen die de lidstaten in de voorgaande jaren hebben uitgevoerd, doeltreffend zijn geweest;

305.  merkt op dat het almaar afnemende foutenpercentage voor beide GLB-fondsen het gevolg is van de efficiënte beheers- en controlesystemen, in het bijzonder het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (GBCS);

306.  is tevreden dat het niveau van de uitgaven voor rechtstreekse betalingen ten opzichte van de in Verordening (EU) nr. 1307/2013 vastgestelde nettomaxima sinds 2017 99 % bedraagt; merkt op dat voor het Elfpo eind 2019 een bevredigend uitvoeringspercentage van gemiddeld 50 % van de totale middelen werd bereikt; verzoekt de Commissie de uitgaven voor rechtstreekse betalingen en de mate waarin gebruik wordt gemaakt van middelen uit het Elfpo te publiceren, uitgesplitst per lidstaat;

307.  benadrukt dat verkeerde toewijzingen van GLB-middelen, met name rechtstreekse betalingen, ongewenste verdelingseffecten met zich meebrengen, zoals de concentratie van subsidies in handen van enkelen, een kapitalisatie in de prijzen van landbouwgrond en het streven naar politieke rente van financiële “groene investeerders” die rechtstreekse betalingen beschouwen als aantrekkelijke dividenden op landbouwgrond, waardoor de prijs van grond stijgt ten nadele van kleine en middelgrote actieve landbouwers; betreurt dat de huidige GLB-regels dergelijke wettelijke maar ongewenste verdelingen mogelijk maken, en onderstreept de dringende noodzaak om doeltreffende en afdwingbare plafonds voor natuurlijke personen vast te stellen die deze ongewenste effecten voor het GLB 2021-2027 zouden beperken; verzoekt de Commissie en de lidstaten de respectieve voorstellen van het Parlement te steunen;

308.  benadrukt dat met name in het kader van het volgende MFK onnodige administratieve lasten moeten worden weggenomen die de uitvoering van investeringen via het GLB belemmeren, en dat de verplichtingen die voortvloeien uit de nieuwe groene architectuur zoveel mogelijk moeten worden vereenvoudigd;

309.  beklemtoont dat het huidige controle- en auditsysteem van het GLB zeer doeltreffend is gebleken om de bescherming van de financiële belangen van de Unie, stabiele regelgeving en gelijke behandeling van landbouwers en andere begunstigden te waarborgen; wijst erop dat een goede uitvoering van de GLB-interventies nauw samenhangt met de naleving door de begunstigden van de verbintenissen die op het niveau van de Unie zijn aangegaan;

310.  maakt zich zorgen dat de toegenomen flexibiliteit die wordt voorgesteld in het kader van het nieuwe uitvoeringsmodel en die zou worden geboden aan de lidstaten bij het ontwerpen van hun nationale controlesystemen en ‑regels, uiteenlopende nationale praktijken tot gevolg zou kunnen hebben en het verkeerd gebruik en misbruik van middelen van de Unie zou kunnen verergeren, en dringt er bijgevolg bij de Commissie op aan “hernationalisering” van het GLB te voorkomen; is ook zeer bezorgd dat dit nieuwe uitvoeringsmodel mogelijk niet bijdraagt tot vereenvoudiging noch tot betere prestaties van het GLB, en de gelijke behandeling van de landbouwers en de lidstaten in gevaar zou kunnen brengen; is bovendien van mening dat dit model tot bijkomende complexiteit, meer verminderingen van betalingen in verband met ontoereikende budgettaire planning, en verdere administratieve lasten zou kunnen leiden en daarmee de financiële geloofwaardigheid van het GLB in het gedrang zou brengen; is dan ook van mening dat voldoende garanties moeten worden ingebouwd om de robuustheid van het GLB-uitvoeringsmodel op het gebied van financieel beheer te waarborgen;

311.  is tegelijkertijd bezorgd dat de nieuwe vereisten voor duurzame landbouw, met name met betrekking tot de klimaat- en milieudoelstellingen voor 2030, samen met de verlaging van de totale GLB-begroting voor 2021-2027, de uitvoering van de begroting in het kader van het Elfpo kunnen belemmeren, vooral in de beginperiode van de uitvoering ervan, en de rentabiliteit van met name kleine landbouwbedrijven dreigen te schaden; benadrukt dat de invoering van nieuwe GLB-vereisten gepaard moet gaan met adequate financiering op het niveau van de Unie;

312.  wijst erop dat de landbouwsector bijzonder zwaar is getroffen door de uitbraak van COVID-19 vorig jaar, waardoor het risico op instabiliteit van het basisinkomen van de landbouwers is toegenomen; is dan ook van mening dat in het nieuwe GLB-uitvoeringsmodel de komende jaren bijzondere nadruk moet komen te liggen op het waarborgen van de regelmatigheid van de betalingen aan de eindbegunstigden van het GLB;

313.  waarschuwt dat de overheidsuitgaven voor het GLB mogelijk verkeerd worden opgevat door de Europese belastingbetaler, als producten die uit derde landen worden ingevoerd, niet aan dezelfde milieu- en voedselveiligheidsregels moeten voldoen als deze die in de Unie gelden; verzoekt de Commissie de werking van de vrijwaringsclausules in handelsovereenkomsten te herzien om de toepassing ervan te vergemakkelijken en uit te breiden tot meer dan tijdelijke marktsituaties;

314.  roept de Commissie op nauwlettend toe te zien op voedselveiligheids-, milieu- en dierenwelzijnsnormen in lopende en toekomstige handelsovereenkomsten met derde landen; dringt er bij de Commissie op aan ervoor te zorgen dat alle handelsovereenkomsten een degelijk hoofdstuk over duurzaamheid omvatten en dat handelspartners volledig aan de hierin opgenomen vereisten voldoen; wijst op de noodzaak van een gelijk speelveld, ook op het gebied van milieunormen en dierenwelzijn, en dringt bij de Commissie aan op de verdere ontwikkeling van wetgeving inzake passende zorgvuldigheid in de toeleveringsketen, om ervoor te zorgen dat de normen op het gebied van landbouw in de Unie niet worden ondermijnd noch in het gedrang komen;

315.  herhaalt dat het zich ernstig zorgen maakt over het feit dat het voorbehoud op grond van reputatie-, juridische, financiële en institutionele gronden in verband met significante veiligheidsrisico’s die bij de instandhouding en de werking van het Unieregister van het EU-emissiehandelssysteem zijn vastgesteld, dat sinds 2010 in de jaarlijkse activiteitenverslagen is gemaakt en bij de recentste risicobeoordelingsexercitie is bevestigd, opnieuw wordt gemaakt in het jaarlijkse activiteitenverslag van DG Klimaatactie over 2019; betreurt de abnormale duur van dit voorbehoud; dringt er bij de Commissie op aan hier snel verbetering in te brengen;

316.  onderstreept dat DG Klimaatactie en DG Begroting zorg dragen voor het toezicht op het klimaatmainstreamingstreefcijfer van 20 % van het MFK, en dat DG Klimaatactie andere DG’s ondersteunt bij de integratie van klimaatactie in hun werkzaamheden; is verheugd dat in 2019 20,9 % van de begroting van de Unie aan klimaatgerelateerde activiteiten is besteed, maar betreurt dat de trend wijst op naar schatting slechts 19,7 % voor de huidige MFK-periode;

317.  merkt op dat DG Gezondheid en Voedselveiligheid in 2019 over een budget van 502,85 miljoen EUR en 772 personeelsleden beschikte; wijst erop dat het uitvoeringspercentage van de vastleggings- en de betalingskredieten 95,85 %, respectievelijk 94,63 % bedroeg;

Bevindingen van de Rekenkamer

318.  wijst erop dat het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) goed is voor 98 % van de uitgaven voor “natuurlijke hulpbronnen”; merkt op dat het foutenpercentage voor “natuurlijke hulpbronnen”, rekening houdend met het door de Rekenkamer geschatte foutenpercentage (1,9 %), onder de materialiteitsdrempel ligt; stipt aan dat de rechtstreekse betalingen, die 70 % van de uitgaven voor “natuurlijke hulpbronnen” vertegenwoordigen, aanzienlijk onder de materialiteitsdrempel lagen;

319.  wijst op de positieve ontwikkeling met betrekking tot het beleidsgebied “Natuurlijke hulpbronnen”, te weten een voortzetting van de reeds bestaande dalende lijn dankzij een verdere afname van het algemene foutenpercentage, momenteel door de Rekenkamer op 1,9 %, en dus onder de materialiteitsdrempel, geschat; is verheugd over het feit dat het door de Rekenkamer vastgestelde foutenpercentage zeer nauw overeenkomt met het algemene foutenpercentage voor het GLB zoals aangegeven in het jaarlijkse activiteitenverslag voor 2019 van DG AGRI;

320.  stelt vast dat 44 van de 251 door de Rekenkamer onderzochte verrichtingen (18 %) fouten vertoonden tegenover 207 foutenvrije verrichtingen (82 %); stelt vast dat, net als in voorgaande jaren, 70 % van de fouten betrekking had op “niet-subsidiabele begunstigden, activiteiten, projecten of uitgaven”;

321.  constateert dat 114 van de 136 verrichtingen voor plattelandsontwikkeling geen fouten vertoonden, dat vijf verrichtingen fouten vertoonden met een impact van meer dan 20 % en 15 verrichtingen fouten vertoonden met een impact van minder dan 20 % van het onderzochte bedrag, en dat bij twee betalingen sprake was van nalevingsproblemen zonder financiële impact;

322.  merkt op dat negen van de 68 betalingen voor investeringsprojecten, zoals de modernisering van landbouwbedrijven, steun voor basisdiensten en dorpsvernieuwing in plattelandsgebieden, investeringen in bosbeheer en steun voor vanuit de gemeenschap geleide lokale ontwikkeling, fouten vertoonden, waaronder twee gevallen waarin de begunstigde en/of het project niet aan de subsidiabiliteitsvoorwaarden voldeden;

323.  merkt op dat op 68 betalingen inzake plattelandsontwikkeling op basis van het door de landbouwers aangegeven areaal of aantal dieren, en op basis van de vereisten om te voldoen aan de milieu- en klimaatgerelateerde criteria, acht verrichtingen kleine fouten vertoonden die minder dan 5 % van het onderzochte bedrag betroffen en één geval met een fout die tussen 5 % en 20 % van het onderzochte bedrag betrof, alsook twee gevallen waarin de begunstigden milieu- en klimaatgerelateerde subsidiabiliteitsvoorwaarden hadden geschonden, wat in beide gevallen leidde tot fouten van meer dan 20 % van het onderzochte bedrag;

324.  merkt op dat uitgaven met een hoog risico voornamelijk betrekking hadden op betalingen in het kader van vergoedingen, bijvoorbeeld op het gebied van cohesie en plattelandsontwikkeling, waarbij de uitgaven van de Unie door de lidstaten worden beheerd; neemt ter kennis dat voor uitgaven met een hoog risico vaak complexe regels en subsidiabiliteitscriteria gelden;

325.  merkt met ernstige bezorgdheid op dat 14 verrichtingen met betrekking tot marktmaatregelen zijn onderzocht en dat de betaalorganen in vijf gevallen niet-subsidiabele kosten hadden vergoed, waaronder drie gevallen van niet-naleving van de subsidiabiliteitsregels die leidden tot fouten waarmee meer dan 20 % van het onderzochte bedrag gemoeid was;

326.  merkt met ernstige bezorgdheid op dat bij twee projecten op zes verrichtingen (33 %) met betrekking tot visserij, milieu en klimaatactie, niet-subsidiabele kosten zijn vergoed;

327.  is van mening dat transparantie van cruciaal belang is voor het behouden of winnen van het vertrouwen van de burger/belastingbetaler, alsook voor de reputatie van het GLB; wijst op de zorgwekkende conclusies van de Rekenkamer en de Ombudsman en op de talrijke verzoeken van de kwijtingsautoriteit om verbeteringen op het gebied van corruptie en niet-transparante werkwijzen; wijst op de beperkte vooruitgang die de Commissie heeft geboekt; benadrukt dat het Arachne-instrument voor datamining weliswaar een bijdrage levert aan het oplossen van deze problemen maar hiertoe niet toereikend is, en verder moet worden ontwikkeld door de toevoeging van andere digitale hulpmiddelen om de Commissie te helpen efficiënte controles uit te voeren; is het eens met de aanbeveling van de Rekenkamer om beste praktijken met betrekking tot het gebruik van Arachne te delen teneinde het gebruik ervan door betaalorganen verder aan te moedigen; betreurt ten zeerste dat niet alle lidstaten gebruikmaken van het Arachne-systeem en hoopt dat er initiatieven worden ontplooid om hier verandering in te brengen; dringt er bij de Commissie op aan Arachne als gemeenschappelijke databank te gebruiken en het gebruik ervan bij alle lidstaten sterk te promoten;

328.  is ingenomen met de bevindingen in Speciaal verslag nr. 18/2019 van de Rekenkamer(85) dat de rapportage van gegevens over de broeikasgasemissies van de Unie in overeenstemming is met de internationale vereisten en dat de broeikasgasinventarissen in de loop der tijd zijn verbeterd; benadrukt dat een beter inzicht nodig is in sectoren als landbouw en bosbouw; dringt er bij de Commissie op aan rekening te houden met de voorgestelde verdere verbeteringen in de rapportage over hoe het Unie- en nationale matigingsbeleid bijdraagt tot het halen van de emissiereductiedoelstellingen;

329.  merkt op dat DG Gezondheid en Voedselveiligheid in zijn jaarlijkse activiteitenverslag 2019 een gemiddeld resterend foutenpercentage van 0,4 % aangeeft, wat ruim onder de materialiteitsdrempel van 2 % ligt;

330.  wijst erop dat het aandeel tijdige betalingen in verband met het subsidiebeheer van het DG Gezondheid en Voedselveiligheid in 2019 92 % bedroeg (ten opzichte van 83 % in 2018), wat echter nog steeds onder de doelstelling van 95 % ligt;

331.  wijst op de problemen die DG Gezondheid en Voedselveiligheid in zijn jaarlijks activiteitenverslag opnieuw heeft vastgesteld met betrekking tot de uitvoering van het gemeenschappelijk financieel kader voor de voedselketen; wijst erop dat het ontbreken van een crisisreservefaciliteit met zich meebrengt dat middelen die al aan andere belangrijke activiteiten waren toegewezen, in noodsituaties opnieuw moeten worden toegewezen, terwijl er geen vaste methode is om dieren, planten en producten te waarderen die in het kader van ziektebeheersmaatregelen moeten worden geslacht of vernietigd;

Regelmatigheid van de GLB-uitgaven

332.  wijst op de opvatting van de Rekenkamer dat het in 2015 uitbreiden van de rol van de certificerende instanties bij het uitbrengen van een oordeel over de regelmatigheid van de uitgaven een positieve ontwikkeling was, alsook de erkenning door de Rekenkamer dat er ruimte is voor verdere verbeteringen, vergelijkbaar aan de door de Commissie voorgestelde verbeteringen; verzoekt de Commissie de nodige maatregelen te treffen om de gebreken te verhelpen die de Commissie en de Rekenkamer in de controles en steekproefmethoden van sommige certificerende instanties hebben vastgesteld met betrekking tot de betrouwbaarheid van de resultaten van hun werkzaamheden;

333.  betreurt het feit dat de Rekenkamer in haar werkzaamheden geen analyse kan geven van de redenen voor de aanhoudende gebreken die zij heeft vastgesteld in de lidstaten; is verheugd over het feit dat de Commissie een bezoek heeft afgelegd aan alle certificerende instanties voor een evaluatie van hun werkzaamheden op het gebied van wettigheid en regelmatigheid en om hen te helpen deze werkzaamheden tegen het eind van 2019 te verbeteren, maar betreurt dat de Commissie geen betekenisvolle inzichten kon verschaffen over de redenen of over eventuele landspecifieke verschillen tussen de certificerende instanties van de lidstaten; betreurt dat dit gebrek aan informatie over de onderliggende redenen voor deze aanhoudende structurele gebreken met betrekking tot sommige certificerende instanties, een belemmering vormt voor het op efficiënte en doeltreffende wijze oplossen van deze problemen; verzoekt de Commissie de belangrijkste bronnen van niet-ontdekte fouten te analyseren en samen met de auditautoriteiten de nodige maatregelen te ontwikkelen om de betrouwbaarheid van de gerapporteerde restpercentages te verbeteren, vooral gezien het nieuwe uitvoeringsmodel van het GLB, waarin de certificerende instanties een prominentere rol zullen spelen; verzoekt de Commissie meer aandacht te besteden aan de resultaten die deze instanties aanleveren;

334.  wijst erop dat DG AGRI het risico bij betaling heeft geschat op ongeveer 1,9 % voor de totale GLB-uitgaven in 2019, waarbij dat risico ongeveer 1,6 % bedraagt voor rechtstreekse betalingen, 2,7 % voor plattelandsontwikkeling en 2,8 % voor marktmaatregelen;

335.  neemt er nota van dat DG Milieu in 2019 over een budget van 505,58 miljoen EUR en 476 personeelsleden beschikte; wijst erop dat de uitvoeringspercentages van de vastleggings- en de betalingskredieten aan het eind van het jaar meer dan 99 % bedroegen;

336.  is verheugd dat in 2019 bij steeds minder betalingen van DG Milieu de wettelijke betalingstermijnen werden overschreden (3,23 %, ten opzichte van 8,20 % in 2018);

337.  merkt op dat DG Milieu in zijn jaarlijkse activiteitenverslag 2019 een gemiddeld resterend foutenpercentage van 0,80 % aangeeft, wat onder de materialiteitsdrempel van 2 % ligt;

338.  neemt er nota van dat DG Klimaatactie in 2019 over een budget van 140,3 miljoen EUR (onder de titel “klimaatactie” van de begroting van de Unie) en 225 personeelsleden beschikte; wijst erop dat het uitvoeringspercentage van de vastleggings- en de betalingskredieten 99,98 %, respectievelijk 96,41 % bedroeg;

339.  stelt vast dat in 2019 bij 1,59 % van alle betalingen van DG Klimaatactie de wettelijke betalingstermijnen zijn overschreden;

Fraudebestrijdingsbeleid en ‑procedures in het GLB

340.  benadrukt dat fraude een handelen of nalaten betreft dat wordt gepleegd met de intentie te misleiden, met onverschuldigde betalingen tot gevolg;

341.  wijst op de door de Rekenkamer gehanteerde methode voor het verifiëren of de uitgevoerde controles geen materiële fouten vertonen als gevolg van fraude of onbedoelde fouten, en herinnert eraan dat de Rekenkamer ieder jaar fraude bij GLB-uitgaven opspoort, met het risico dat fouten van materieel belang met name voorkomen bij marktondersteuning, plattelandsontwikkeling en andere betalingen waarbij de medegefinancierde middelen over het algemeen moeten worden terugbetaald;

342.  herinnert eraan dat aangezien het GLB onder gedeeld beheer valt, zowel de Commissie als de lidstaten verantwoordelijk zijn voor het aanpakken van fraudekwesties; wijst erop dat vanuit de Commissie, DG AGRI in opleidingen over frauderisico’s voorziet voor de beheers- en controleorganen van de lidstaten, en dat OLAF van de Commissie gevallen van vermoedelijke fraude onderzoekt in samenwerking met nationale onderzoeksinstanties;

343.  merkt op dat DG AGRI zijn geactualiseerde fraudebestrijdingsstrategie op 20 oktober 2020 heeft vastgesteld;

Eerlijke toewijzing van GLB-middelen

344.  benadrukt dat grotere landbouwbedrijven met een hoger inkomen in tijden van crises met inkomensschommelingen niet noodzakelijkerwijs evenveel steun nodig hebben voor de stabilisering van hun inkomen als kleinere bedrijven, aangezien zij kunnen profiteren van mogelijke schaalvoordelen waardoor ze waarschijnlijk weerbaarder zijn; is van mening dat de Commissie stappen moet ondernemen om ervoor te zorgen dat de GLB-middelen op een evenwichtige wijze worden verdeeld, zodat de betalingen per hectare met toenemende grootte van het landbouwbedrijf/de onderneming afnemen(86);

345.  dringt er bij de Commissie op aan erop toe te zien dat de GLB-middelen eerlijk worden toegewezen aan actieve landbouwers en niet leiden tot grondtransacties waarvan een selecte groep politieke insiders, dikwijls oligarchen genoemd, profiteert; verzoekt de Commissie schending, omzeiling en onbedoelde gevolgen van de huidige GLB-toewijzingsregels te inventariseren; wijst op het belang van een transparant en sterk governancesysteem en dringt er verder bij de Commissie op aan haar inspanningen ter voorkoming en opsporing van fraude op te voeren(87);

Belangenconflicten, landroof en concentratie van grondbezit

346.  wijst met bezorgdheid op het feit dat uit de gegevens van de Commissie over de verdeling van de rechtstreekse betalingen naar betalingscategorie in 2019 blijkt dat het grootste aandeel van de enveloppe voor rechtstreekse betalingen (58 %) naar 15 % van alle begunstigden gaat, terwijl de meeste begunstigden (75 %) een nog kleiner aandeel van de rechtstreekse betalingen ontvangen (15 %), en 0,5 % van alle begunstigden meer dan 100 000 EUR ontvangen, wat neerkomt op 16,3 % van alle rechtstreekse betalingen;

347.  maakt zich ernstig zorgen over het feit dat GLB-subsidies landbouwbedrijven, investeerders, hedgefondsen, stichtingen en zeer rijke personen ertoe aan kunnen zetten grond op te kopen, met een verdere concentratie van grondbezit tot gevolg; maakt zich ernstig zorgen dat dit de prijs van landbouwgrond doet opdrijven, waardoor het voor kleine en middelgrote landbouwers steeds moeilijker wordt grond te verkrijgen; herhaalt met klem dat landbouwsubsidies niet bedoeld zijn voor veilig rendement op groene investeringen;

348.  herhaalt zijn verzoek tot invoering van maximumbetalingen per natuurlijke persoon in het kader van de eerste en tweede pijler van het GLB; is van mening dat vastgestelde maximumbedragen voor natuurlijke personen veel lastiger te omzeilen zijn dan plafonds voor rechtspersonen; herinnert eraan dat begunstigden hun bedrijven op kunstmatige wijze kunnen opsplitsen of extra bedrijven kunnen creëren die ieder het maximumbedrag aan steun kunnen ontvangen, en zo de plafonds per rechtspersoon kunnen omzeilen; is verheugd over het voorstel om alle bedrijven uit dezelfde groep als één begunstigde mee te tellen, maar is van oordeel dat dit niet voldoet; wijst op het feit dat bij ondoorzichtige en uiterst complexe bedrijfsstructuren vaak entiteiten in verschillende lidstaten en/of derde landen betrokken zijn, waardoor het erg lastig is te waarborgen dat alle bedrijven uit dezelfde groep als zodanig worden aangemerkt en daadwerkelijk als één begunstigde worden behandeld;

349.  herhaalt zijn zorg dat GLB-subsidies nog altijd landroof door criminele en oligarchische structuren in de hand werken; herhaalt zijn dringende oproep aan de Commissie om een klachtenmechanisme in het leven te roepen waarmee landbouwers en kmo’s rechtstreeks een klacht kunnen indienen bij de Commissie indien zij te maken krijgen met landroof, ernstig wangedrag door de nationale autoriteiten, oneerlijke of bevooroordeelde behandeling bij aanbestedingen of de verdeling van subsidies, druk of intimidatie door criminele structuren en organisaties of oligarchische structuren, personen die tot dwang- of slavenarbeid worden verplicht of andere ernstige schendingen van hun grondrechten; is verheugd over het feit dat een dergelijk klachtenmechanisme onderdeel is van het voorstel voor de nieuwe GLB-verordening;

350.  merkt op dat de audits van DG AGRI uit 2017 en 2019 gebreken aan het licht hebben gebracht met betrekking tot de werking van het landbouwpercelenidentificatiesysteem, de geospatiale steunaanvraag, de kwaliteit van de controles ter plaatse, alsook de buitensporige vertragingen bij het verwerken van betalingen, met name voor overlappende vorderingen; is verheugd over het feit dat de Commissie de betalingen heeft opgeschort en een proeftijd heeft gesteld voor het betaalorgaan; wijst erop dat de gebreken met betrekking tot de beheer- en controlesystemen van het betaalorgaan aan de orde worden gesteld in een actieplan dat door DG AGRI is aangevraagd en in 2019 is aangescherpt; merkt op dat het risicobedrag 3,271 miljoen EUR bedraagt voor rechtstreekse betalingen, en 21,596 miljoen EUR voor plattelandsontwikkeling, en dat de conformiteitsgoedkeuringsprocedure nog altijd loopt;

351.  maakt zich ernstig zorgen over het onlangs gepubliceerde verslag van de Slowaakse controle-instantie over de werkzaamheden van het Slowaakse betaalorgaan voor de landbouw, waaruit een gebrek aan transparantie naar voren kwam met betrekking tot het beheer van rechtstreeks subsidies en de systematische controles ten aanzien van aanvragers en ontvangers van subsidies(88); is bezorgd over het feit dat de Rekenkamer in de controles en steekproefmethoden van sommige certificerende instanties gebreken heeft vastgesteld met betrekking tot de betrouwbaarheid van de resultaten van hun werkzaamheden;

352.  merkt op dat het OLAF in 2020 drie administratieve onderzoeken naar mogelijk misbruik van Uniefinanciering voor de landbouw in Slowakije heeft afgesloten die betrekking hadden op tussen 2013 en 2019 ingediende aanvragen voor rechtstreekse betaling; betreurt dat één bedrijf opzettelijk EU-betalingen had aangevraagd voor niet-subsidiabele grond die vooral voor niet-agrarische activiteiten werd gebruikt; vindt het verontrustend dat het OLAF daarnaast tot de ontdekking kwam dat voor sommige stukken grond waar bepaalde bedrijven jarenlang steun voor hadden aangevraagd, in feite geen juridisch geldige leasecontracten bestonden;

353.  merkt voorts op dat onderzoeken door het OLAF een aantal gebreken met betrekking tot de beheer- en controlesystemen voor rechtstreekse betalingen in Slowakije aan het licht hebben gebracht; betreurt het feit dat er slechts zeer beperkte controles mogelijk zijn om te verifiëren of het zich ontdoen van grond door aanvragers wettelijk is toegestaan, en dat de controles ter verificatie beperkt zijn tot overlappende vorderingen; wijst op de conclusie van het OLAF dat de interne verificatieprocedures van de Slowaakse nationale autoriteit die verantwoordelijk is voor het beheer van landbouwgrond die eigendom van de staat is of voor grond zonder bekende particuliere eigenaar, in termen van transparantie en rechtszekerheid moeten worden verbeterd; merkt op dat als gevolg van gebreken in de verificatieprocedures het OLAF van oordeel is dat mogelijk meer dan een miljoen EUR te veel is betaald;

354.  blijft ernstig bezorgd over meldingen dat middelen uit landbouwfondsen terechtkomen bij autocratische leiders en hun handlangers; herhaalt dat dit een ernstig onrecht is ten opzichte van de belastingbetalers van de EU, met name kleine boeren en plattelandsgemeenschappen; benadrukt dat de bestrijding van corruptie en fraude een wezenlijk onderdeel van het GLB moet vormen;

355.  benadrukt dat, gelet op de wijdverbreide problemen van belangenconflicten bij de verdeling van de landbouwfondsen van de EU, het ongewenst is dat leden van de Europese Raad, landbouwministers, functionarissen, of hun familieleden, beslissingen nemen over inkomenssteun;

356.  is verbaasd over de inschatting van de Commissie dat de Tsjechische minister van Landbouw niet in een situatie van belangenconflict verkeert, ondanks het feit dat hij aanzienlijke bedragen aan GLB-subsidies ontvangt terwijl hij belast is met de programmering van de landbouwprogramma’s in het kader van het GLB; uit kritiek op de ogenschijnlijk verschillende interpretatie en toepassing van artikel 61 van het Financieel Reglement; verzoekt de Commissie een uitgebreid verslag in te dienen waarin wordt aangegeven of er lopende controles worden uitgevoerd tegen leden van regeringen in een lidstaat, en een overzicht te geven van de leden van regeringen in alle lidstaten die subsidies ontvangen in het kader van het GLB en/of de cohesiefondsen;

357.  wijst op de recente aan de kwijtingsautoriteit aangeboden studie over het in kaart brengen van de rechtstreekse en eindbegunstigden van GLB-financiering(89); herhaalt de bevindingen uit deze studie dat het onmogelijk blijft een uitgebreid en toegankelijk overzicht van deze begunstigden te verstrekken; vraagt de Commissie derhalve om in samenwerking met nationale instanties een gestandaardiseerd en publiek toegankelijk formaat op te stellen om de eindbegunstigden van het GLB openbaar te maken;

358.  dringt er bij de Commissie op aan samen te werken met de lidstaten om de voorwaarden aan te passen die de nationale autoriteiten hebben vastgesteld voor de ontvangst van subsidies voor grotere projecten, aangezien het merendeel van de GLB-financiering op dit moment ten goede komt aan grote bedrijven; roept de Commissie op aanbevelingen te doen en deze voorwaarden in onderlinge overeenstemming te brengen, zodat zij beter geharmoniseerd zijn in de gehele EU, met inachtneming van nationale specifieke kenmerken;

359.  verzoekt de Commissie het Parlement in kennis te stellen van de resultaten van de auditprocedure van DG AGRI met betrekking tot mogelijke belangenconflicten in de Tsjechische Republiek; vraagt om bijzondere aandacht voor betalingen aan bedrijven die rechtstreeks of onrechtstreeks eigendom zijn van de Tsjechische premier of andere leden van de Tsjechische regering;

360.  merkt op dat waar het marktmaatregelen betreft, van zes betaalorganen is vastgesteld dat zij “beperkte zekerheid met een hoog risico” leveren: Bulgarije, Spanje, het VK, Griekenland, Italië (voor twee steunregelingen) en Portugal; wijst op het feit dat het hoogste aangepaste foutenpercentage is vastgesteld in Bulgarije (11,52 %), gevolgd door Polen (7,15 %) en Italië (6,12 %); DG AGRI heeft zeven punten van voorbehoud afgegeven met betrekking tot marktmaatregelen: groenten en fruit: operationele programma’s voor producentenorganisaties (het Verenigd Koninkrijk, Italië en Portugal), olijfolie (Griekenland), de wijnsector (Bulgarije, Italië), de EU-schoolregeling (Spanje); maakt zich met name zorgen over de wijnsector waarvan het aangepaste foutenpercentage in Bulgarije (15,7 %) en Italië (9,6 %) bijzonder hoog is met risicobedragen van meer dan 30 miljoen EUR in Italië en 2,3 miljoen EUR in Bulgarije;

361.  merkt op dat waar het rechtstreekse betalingen betreft, voor 18 betaalorganen een foutenpercentage tussen 2 % en 5 % is vastgesteld, en voor 1 betaalorgaan een foutenpercentage van meer dan 5 % (5,2 % in Oostenrijk); merkt op dat DG AGRI 17 punten van voorbehoud met betrekking tot betaalorganen heeft afgegeven, te weten voor Oostenrijk, Cyprus, Denemarken, Spanje (3 betaalorganen), Griekenland, Italië (7 betaalorganen), Portugal, Roemenië en Zweden;

362.  merkt op dat de punten van voorbehoud kunnen worden ingedeeld in de volgende categorieën: als gevolg van gebreken met betrekking tot betalingsrechten (AT, DK, IT, PT, SE), als gevolg van gebreken met betrekking tot diergebonden vrijwillige steunmaatregelen (AT, GR, RO), als gevolg van het gemelde hoge foutenpercentage (CY), op basis van de beoordeling van de certificerende instantie (ES06), als gevolg van gebreken met betrekking tot de kwaliteit van controles ter plaatse (ES09, ES15, GR, PT, SE), als gevolg van gebreken met betrekking tot het landbouwpercelenidentificatiesysteem (LPIS) (IT), en als gevolg van gebreken met betrekking tot de vaststelling van het type grond (RO, SE);

363.  merkt op dat de in 2019 doorgevoerde verlagingen betrekking hadden op 17 lidstaten en een totaal bedrag van 67 764 269,48 EUR, waarvan 36 miljoen EUR Italië betrof, 15 miljoen EUR het VK, en 8 miljoen EUR Spanje;

364.  merkt op dat op het gebied van plattelandsontwikkeling 30 van de 71 betaalorganen een aangepast foutenpercentage van meer dan 2 % hanteren, waarvan 8 meer dan 5 %: Cyprus, Duitsland (één betaalorgaan), Estland, Spanje (één betaalorgaan), Frankrijk (één betaalorgaan), Verenigd Koninkrijk (één betaalorgaan), Portugal, Slowakije. DG AGRI heeft 21 punten van voorbehoud afgegeven op het niveau van de betaalorganen: Oostenrijk, Cyprus, Duitsland (één betaalorgaan), Denemarken, Estland, Spanje (twee betaalorganen), Finland, Frankrijk (twee betaalorganen), Verenigd Koninkrijk (één betaalorgaan), Kroatië, Hongarije, Ierland, Italië (twee betaalorganen), Litouwen, Portugal, Roemenië, Zweden en Slowakije. Het hoogste aangepaste foutenpercentage is vastgesteld in Slowakije (10,31 %), gevolgd door Cyprus (7,63 %) en Polen (5,94 %);

365.  merkt op dat de punten van voorbehoud kunnen worden ingedeeld in de volgende categorieën: als gevolg van gebreken met betrekking tot maatregelen in het kader van de biologische landbouw (AT, HU); met betrekking tot bebossing (ES02, PT); en met betrekking tot investeringen in het kader van Leader en particuliere investeringen met betrekking tot maatregelen die niet worden beheerd in het kader van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (niet-GBCS) (DE19), als gevolg van gebreken met betrekking tot de kwaliteit van controles ter plaatse (CY, DK, FR18, FR19, IT10, SK); met betrekking tot de redelijkheid van kosten (ES09, FR19); met betrekking tot kruiscontroles (ES09, SK); met betrekking tot niet-subsidiabiliteit (ES09, CY, RO, SK) en actieve landbouw (GB07), als gevolg van gebreken met betrekking tot toezichtprocedures voor bepaalde maatregelen (IT10); en met betrekking tot het niet opnemen van de maximaal subsidiabele oppervlakte in het landbouwpercelenidentificatiesysteem (LPIS) voor maatregelen die worden beheerd in het kader van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (GBCS) (IT10, IT26), als gevolg van gebreken met betrekking tot investeringsmaatregelen; met betrekking tot particuliere investeringen (LT); met betrekking tot de bosbouw, agromilieuklimaatverbintenissen, het instellen van producentengroeperingen en risicobeheermaatregelen (HU); als gevolg van gebreken met betrekking tot openbare aanbestedingsprocedures (HU, RO, SK), als gevolg van gemelde hoge foutenpercentages (CY, DK, EE, ES02, ES09, FR18, FR19 HR, IE, LT, PT), op basis van de beoordeling van de certificerende instantie (FI, GB07, HR, IT26, SE);

Aanbevelingen

366.  verzoekt de Commissie:

Prestaties van het GLB

367.  is van mening dat bij gebrek aan specifieke instrumenten in het GLB om de werking van de voedselketen in evenwicht te brengen, het dringend en prioritair is om wetgeving te blijven uitvaardigen, zodat de landbouwer niet langer de zwakste schakel in de keten is;

368.  beklemtoont dat investeringen die bijdragen tot een veerkrachtig, duurzaam en digitaal economisch herstel, overeenkomstig de in het kader van de Europese Green Deal nagestreefde agromilieuklimaatdoelstellingen, essentieel zijn voor de sociale en economische ontwikkeling van plattelandsgebieden;

369.  benadrukt de rol die basisinkomenssteun in het GLB speelt en de bijdrage die deze levert aan de instandhouding van landbouw- en veeteeltactiviteiten, het vertragen van plattelandsvlucht en het bevorderen van een levendig en dynamisch platteland;

370.  beklemtoont dat GLB-steun voor jonge landbouwers een essentieel instrument is gebleken en verder moet worden versterkt; is van mening dat digitalisering en innovatie, en investeringen voor de ontwikkeling van korte toeleveringsketens en rechtstreekse verkoop aan de consument, cruciale instrumenten kunnen zijn voor de heropleving van plattelandsgebieden en die gebieden aantrekkelijker zouden maken voor jonge landbouwers; is van mening dat voldoende en toegankelijke steun, samen met vereenvoudiging voor de eindbegunstigden, met name voor jonge, nieuwe en kleine landbouwers, een prioriteit moet zijn voor de lidstaten bij de uitvoering van hun strategische planning; benadrukt dat in de uitvoeringsfase van de nationale strategische plannen procedures moeten worden ingevoerd die op de specifieke behoeften zijn toegesneden;

371.  benadrukt de algemene goede werking van de vrijwillige gekoppelde betalingen ter ondersteuning van sectoren die een groot risico lopen op beëindiging van hun werkzaamheden;

372.  wijst erop dat de promotiefondsen van essentieel belang zijn voor het openen en consolideren van nieuwe markten; verzoekt de Commissie de bevordering van het ecologische model te combineren met andere, even duurzame modellen, zoals geïntegreerde productie of precisielandbouw;

373.  merkt op dat een groener GLB, dat in overeenstemming is met de Overeenkomst van Parijs en de Europese Green Deal, de Unie niet alleen zou ondersteunen bij het bereiken van de doelstellingen daarvan, maar ook zou zorgen voor een efficiënter gebruik van overheidsgeld, door de negatieve externe effecten die verband houden met landbouwpraktijken te beperken en de aandacht te verschuiven naar voorkomen in plaats van genezen;

374.  herinnert eraan dat uitgaven die bijdragen tot het tot staan brengen en omkeren van de achteruitgang van de biodiversiteit moeten worden berekend op basis van een doeltreffende, transparante en alomvattende, door de Commissie samen met het Parlement en de Raad uitgewerkte methodologie; verzoekt de Commissie het Parlement jaarlijks in een verslag in detail op de hoogte te brengen van de bijdrage van elke begrotingspost aan het biodiversiteitmainstreamingstreefcijfer om vanaf 2024 7,5 % en vanaf 2026 10 % van de jaarlijkse uitgaven in het kader van het MFK 2021-2027 aan biodiversiteitsdoelstellingen te besteden, teneinde het toezicht daarop te vergemakkelijken;

375.  vindt het zorgwekkend dat de Rekenkamer zwakke punten heeft vastgesteld in de reeks GLB-prestatie-indicatoren:

376.  betreurt het lage niveau van organische landbouw dat ondanks de geïnvesteerde middelen op slechts 7,5 % staat; verzoekt de Commissie een prestatiegericht model in het GLB op te nemen op basis van dezelfde indicatoren, met gekwantificeerde waarden voor het vaststellen van mijlpalen; stelt met klem dat er betekenisvolle aanvullende informatie moet komen over de prestaties met betrekking tot het halen van de beleidsdoelstellingen inzake biodiversiteit en klimaatacties; benadrukt dat een beter inzicht nodig is in sectoren als landbouw en bosbouw; dringt er bij de Commissie op aan rekening te houden met de voorgestelde verdere verbeteringen in de rapportage over hoe het EU- en nationale matigingsbeleid bijdraagt tot het halen van de emissiereductiedoelstellingen; stelt voor het areaalmonitoringsysteem (AMS) verplicht te stellen binnen het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (GBCS) in de lidstaten;

377.  maakt zich zorgen over de beperkte beschikbaarheid en openbare toegankelijkheid van gegevens over landbouwsubsidies en de eindbegunstigden ervan; is van mening dat deze informatie openbaar moet worden gemaakt, hetgeen evenwel strikt in overeenstemming moet gebeuren met de wetgeving inzake gegevensbescherming en de vaste rechtspraak van het HvJ-EU ter zake; verzoekt de Commissie en de Unielidstaten deze gegevens te verzamelen en op transparante en gebruiksvriendelijke wijze toegankelijk te maken onder de hierboven genoemde voorwaarden (onder meer in machineleesbare vorm), teneinde de desbetreffende instanties en autoriteiten in algemene termen maar uitdrukkelijk transparantie te bieden met betrekking tot de eindbegunstigden en publieke controle op het gebruik van Uniemiddelen mogelijk te maken;

378.  stelt met bezorgdheid vast dat gegevens volgens de huidige regels inzake transparantie in het geval van GLB-steun slechts twee jaar beschikbaar zijn; dringt aan op een langere termijn in het geval van GLB-financiering, zoals het geval is voor de structuurfondsen;

379.  wijst op het feit dat de Commissie in 2019 een toelichting heeft gegeven op het rechtskader inzake rechtstreeks toezicht door middel van beeldtechnologieën(90); is verheugd over de bevinding van de Rekenkamer(91) dat beeldtechnologieën uitzonderlijke voordelen met zich meebrengen, zoals een afname van de bezoeken ter plaatse met een vermindering van de administratieve lasten tot gevolg, een interactief controlesysteem dat niet-naleving voorkomt, en het genereren van gegevens die nuttig zijn voor slimme landbouw; wijst met name op het feit dat beeldtechnologieën het mogelijk zouden maken de hele populatie steunontvangers te monitoren, wat op het gebied van begrotingsbeleid tot een drastische verandering zou kunnen leiden; verzoekt de Commissie de prestatie-indicatoren met betrekking tot milieu en klimaat te herzien teneinde deze geschikt te maken voor controles door middel van monitoring; spoort de Commissie aan de belemmeringen voor een breder gebruik van beeldtechnologieën weg te nemen en nationale betaalorganen stimulansen en steun aan te bieden voor de inzet van controles door middel van monitoring;

380.  wijst op de opmerking van de Rekenkamer dat de informatie in het jaarlijks beheer- en prestatieverslag is afgestemd op de onderliggende gegevens in de programmaverklaringen, maar dat het verslag een te optimistisch beeld van de prestaties geeft en geen aandacht besteedt aan de doeltreffendheid van de uitgaven; verzoekt de Commissie de kwijtingsautoriteit in kennis te stellen van alle getroffen maatregelen voor het aanpakken van de door haar vastgestelde grote uitdagingen bij het verwezenlijken van de beleidsdoelstellingen voor de periode 2014-2020;

381.  neemt kennis van de bevinding van de Rekenkamer dat de rechtstreekse betalingen de variabiliteit van de landbouwinkomens doen afnemen (volgens een evaluatiestudie op basis van gegevens uit 2010-2015 met circa 30 %), maar grotendeels ongericht zijn; verzoekt de Commissie te zorgen voor betere afstemming tussen de aan de indicatoren gekoppelde doelstellingen en de beleidsdoelstellingen om het hoofdelijk inkomen van personen die werkzaam zijn in de landbouw te verhogen, en de behoefte aan rechtstreekse steun te verminderen;

382.  is verheugd over de herziening van de indicatoren en doelstellingen in de GLB-voorstellen van de Commissie voor de periode na 2020, die is gebaseerd op de door haar dienst Interne Audit en de Rekenkamer vastgestelde gebreken met betrekking tot GMEK-indicatoren, alsook op het feit dat is vastgesteld dat de indicatoren verder ontwikkeld moeten worden;

383.  wijst op de opmerking van de Rekenkamer dat het GLB het potentieel heeft om bij te dragen tot een duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, maar dat er onvoldoende gegevens beschikbaar zijn om na te gaan hoe doeltreffend het is; wijst voorts op de opmerking van de Rekenkamer dat vergroening nauwelijks een meetbaar effect heeft gehad op de landbouwpraktijken en het milieu en in wezen een inkomenssteunmaatregel blijft;

384.  wijst op de door de Rekenkamer vastgestelde beperking ten aanzien van het succesvol inzetten van agromilieuklimaatmaatregelen ten behoeve van de biodiversiteit, en verzoekt de Commissie met voorstellen te komen om ervoor te zorgen dat regelingen in toenemende mate betrekking hebben op een groot deel van het agrarische landschap en gericht zijn op specifieke risico’s;

385.  wijst op de bescheiden bijdrage van bosbouwmaatregelen in het kader van het Elfpo, de verwezenlijking in 2018 van 60 % van het streefdoel om voor 2023 over te stappen op efficiëntere irrigatiesystemen, en de noodzaak van de verlaging van de uitstoot van broeikasgassen in de landbouw, en verzoekt de Commissie verslag uit te brengen over de maatregelen die zijn getroffen om de resultaten van de uitvoering van het GLB op dit gebied te verbeteren;

386.  wijst op de opmerking van de Rekenkamer dat het AMPR informatie bevat over banen en de toegang tot breedbandinternet, maar geen relevante informatie biedt over prestaties met betrekking tot de doelstelling van een evenwichtige territoriale ontwikkeling; betreurt ten zeerste dat 40 % van de huishoudens op het platteland nog altijd geen toegang tot snel internet heeft en dat de digitalisering in plattelandsgebieden niet in versneld tempo wordt uitgerold om daar de werkgelegenheid te bevorderen en landbouwers bij hun dagelijkse ontwikkelingswerkzaamheden bij te staan;

387.  is verheugd over de toename van de arbeidsparticipatie op het platteland van 63,4 % in 2012 naar 68,1 % in 2018;

388.  wijst op de opmerking van de Rekenkamer met betrekking tot het aantal banen dat eind 2018 was geregistreerd als direct gevolg van Leader (13 337 banen, oftewel 30 % van het streefdoel voor 2023), alsook op het feit dat de Commissie geen betrouwbare gegevens heeft over de in het kader van Leader gecreëerde banen; vraagt de Commissie zich samen met de lidstaten in te zetten voor het verzamelen van betrouwbare gegevens over de uitvoering van het Leader-programma;

389.  maakt zich zorgen over de talrijke berichten in de pers over schendingen van de arbeidsrechten van grens- en seizoensarbeiders in de landbouw in een groot aantal lidstaten van de EU; steunt de Commissie in haar streven om landbouwbedrijven die de arbeidsrechten van seizoensarbeiders niet in acht nemen, niet van steun te voorzien;

Aanbevelingen

390.  verzoekt de Commissie:

Veiligheid en burgerschap

391.  merkt op dat de betalingen voor “Veiligheid en burgerschap” 3,3 miljard EUR bedroegen en via de volgende programma’s, beleidsmaatregelen en agentschappen werden verstrekt:

392.  stelt met tevredenheid vast dat in 2019 in het kader van het programma Creatief Europa 1 370 subsidieovereenkomsten zijn ondertekend, waarmee de doelstelling van de Commissie werd overtroffen en de beschikbare begrotingskredieten volledig werden benut; herinnert er in dit verband aan dat een eerlijke geografische spreiding van subsidies essentieel is om de volledige rijkdom van de Europese cultuur te ontsluiten; is ingenomen met de ontwikkelingen met betrekking tot de uitvoering van het proefproject inzake de mobiliteitsregeling voor kunstenaars en culturele en creatieve professionals, alsook met de voorbereidende acties inzake “Europa voor festivals, festivals voor Europa” en “Music Moves Europe”; maakt van de gelegenheid gebruik om eraan te herinneren dat het belangrijk is de begroting voor dit programma te verhogen om het succespercentage verder te verbeteren;

393.  blijft bezorgd over het ogenschijnlijke gebrek aan transparantie en verantwoording in de regelingen voor de financiële steunverlening aan Euronews door de Commissie; benadrukt dat de Rekenkamer niet wijst op tekortkomingen bij Euronews, maar zich veel meer richt op de monitoring- en evaluatiemechanismen van de Commissie; dringt er derhalve bij de Commissie op aan de transparantie met betrekking tot de begroting voor multimedia-activiteiten te vergroten en de verantwoording voor uitgaven te verbeteren; neemt kennis van het feit dat Euronews de afgelopen vier jaar twee doelmatigheidscontroles heeft ondergaan; erkent dat een onafhankelijke doelmatigheidscontrole van acties die worden gefinancierd via de begrotingslijn voor multimedia-acties, gepubliceerd op 23 juni 2020, stelt dat Euronews beschikt over beproefde procedures ter ondersteuning van redactionele kwaliteit, evenwicht, onafhankelijkheid en onpartijdigheid, en dat deze doeltreffend lijken te functioneren; herinnert eraan dat onpartijdige evaluatie moet worden voortgezet om de hoogste normen op het gebied van transparantie en verantwoordingsplicht te waarborgen; verzoekt de Commissie rekening te houden met de zorgen van het Europees Parlement bij het ontwerp van de volgende kaderpartnerschapsovereenkomst in 2021; verzoekt de Commissie de communicatiekanalen te diversifiëren die worden gefinancierd uit hoofde van de begrotingslijn voor multimedia-acties;

394.  benadrukt dat begunstigden van programma’s voor rechten, gelijkheid en burgerschap in het kader van de EU-begroting moeten voldoen aan de hoogste normen op het gebied van de rechtsstaat, onafhankelijke media en vrije meningsuiting; betreurt dat de Oostenrijkse politieke wetenschapper Farid Hafez herhaaldelijk financiering uit de EU-begroting heeft ontvangen, ondanks zijn nauwe banden met de Moslimbroederschap en de Turkse regering, die proberen onafhankelijke journalisten en mediavrijheid onder voorwendsel van islamofobie het zwijgen op te leggen; verzoekt de Commissie de subsidiabiliteitscriteria voor programma’s voor rechten, gelijkheid en burgerschap in het kader van de EU-begroting te wijzigen om te voorkomen dat personen en organisaties met dergelijke verontrustende standpunten EU-financiering ontvangen;

395.   is verheugd over de resultaten op actieterreinen van gendergelijkheid zoals gendergerelateerd geweld via specifieke programma’s, alsmede over het resultaat en de afsluiting van de MFK-onderhandelingen over het programma Burgers, gelijkheid, rechten en waarden;

396.  pleit ervoor na te gaan welke synergieën er tussen het interne en het externe beleidsprogramma van de Unie tot stand kunnen worden gebracht om zowel binnen de Unie als daarbuiten te zorgen voor een coherente en continue beleidsbenadering, met name met betrekking tot kwesties als geweld tegen vrouwen of de bestrijding van mensenhandel;

397.  pleit er nogmaals sterk voor de middelen ter voorkoming en bestrijding van gendergerelateerd geweld te verhogen in het kader van het programma Burgers, gelijkheid, rechten en waarden, zeker nu het geweld tegen vrouwen tijdens de COVID-19-crisis is toegenomen; herhaalt zijn verzoek om een afzonderlijke begrotingslijn die specifiek gericht is op gendergelijkheid, met inbegrip van gendergerelateerd geweld, die een eerste stap zal zijn om de transparantie te vergroten, waardoor het gemakkelijker wordt gendergerelateerde uitgaven te traceren en er een open besluitvormingsproces kan plaatsvinden met betrekking tot de middelen die worden toegewezen voor gendergelijkheid, waarbij het Parlement een cruciale rol speelt als begrotingsautoriteit;

398.  geeft uitdrukking aan zijn bezorgdheid over het feit dat de Rekenkamer in haar interne uitgaventoetsing van de lopende Unieprogramma’s heeft geconstateerd dat gendergelijkheid niet op dezelfde manier in de Uniebegroting is geïntegreerd als klimaatverandering of biodiversiteit, en dat in plaats daarvan specifieke programma’s, met name programma’s die betrekking hebben op werkgelegenheid en sociale kwesties, gebruikt zijn om discriminatie op grond van geslacht aan te pakken; betreurt dat er geen methodologie is om na te gaan hoe de middelen voor gendergelijkheid worden besteed; is ingenomen met het besluit van de Rekenkamer om gendermainstreaming in de Uniebegroting te onderzoeken en het controleverslag in het eerste kwartaal van 2021 te publiceren(92);

399.  benadrukt dat de rechten van de vrouw en een gendergelijkheidsperspectief in alle beleidsterreinen geïntegreerd en gewaarborgd moeten worden, met name in het licht van de meervoudige effecten van de COVID-19-pandemie op de rechten van de vrouw; pleit daarom opnieuw voor de toepassing van gendermainstreaming in alle stadia van de begrotingsprocedure, met inbegrip van de uitvoering van genderbudgettering en de beoordeling van deze uitvoering; dringt nogmaals aan op het opnemen van genderspecifieke indicatoren in de reeks gemeenschappelijke resultaatindicatoren voor de uitvoering van de EU-begroting;

400.  is ingenomen met het feit dat gendergelijkheid en gendermainstreaming samen zijn opgenomen in het nieuwe MFK als een van de horizontale beginselen van de Uniefondsen, waarmee bepaald wordt dat gendergelijkheid en gendermainstreaming nu prioriteit krijgen binnen het MFK; betreurt het feit dat gendermainstreaming weliswaar al was opgenomen in een gezamenlijke verklaring bij het MFK voor 2014-2020, maar niet volledig ten uitvoer is gelegd in het MFK voor deze periode; verwacht van de Commissie dat zij haar toezeggingen voortaan serieus neemt door de toepassing van deze horizontale beginselen op alle EU-beleidsterreinen nauwlettend in het oog te houden en grondige gendereffectbeoordelingen van al haar beleidsprogramma’s te verrichten en deze te monitoren;

401.  is verheugd over de toezegging om een methodologie te ontwikkelen over gendergelijkheid en verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat de methodologie eind 2021 klaar is en zo spoedig mogelijk in gebruik wordt genomen;

402.  uit zijn bezorgdheid over het verband tussen de aanvallen op de rechtsstaat en de achteruitgang op het gebied van gendergelijkheid en vrouwenrechten; wenst dat deze kwestie wordt aangepakt door middel van de in artikel 7 genoemde procedure tegen betrokken lidstaten;

Bevindingen van de Rekenkamer: de AMIF/ISF-jaarrekeningen van de lidstaten

403.  wijst op het feit dat het belangrijkste uitgavengebied binnen deze rubriek migratie en veiligheid is, en op het feit dat de meeste uitgaven voor rekening komen van twee fondsen: het Fonds voor asiel, migratie en integratie (AMIF) en het Fonds voor interne veiligheid (ISF);

404.  betreurt het dat de Rekenkamer geen schatting van het foutenpercentage voor deze MFK-rubriek heeft geformuleerd, maar een steekproef van 19 verrichtingen heeft onderzocht met als doel bij te dragen tot de algemene betrouwbaarheidsverklaring, en er niet zozeer voor te zorgen dat deze representatief zou zijn voor de uitgaven in het kader van deze MFK-rubriek; merkt op dat de steekproef acht verrichtingen onder gedeeld beheer betrof, acht verrichtingen onder direct beheer en één verrichting onder indirect beheer; is bezorgd over de conclusie van de Rekenkamer dat zeven verrichtingen (37 %) fouten bevatten; herinnert eraan dat het publieke en politieke belang op dit gebied veel groter zijn dan het financiële aandeel; herinnert aan zijn verzoek aan de Rekenkamer om een duidelijke schatting van het foutenpercentage voor de rubriek “Veiligheid en burgerschap” te formuleren;

405.  merkt op dat de Rekenkamer geen informatie heeft verstrekt over de financiële gevolgen van de door haar ontdekte, drie kwantificeerbare fouten voor de bedragen die ten laste zijn gebracht van de Uniebegroting;

406.  neemt nota van vier gevallen van niet-naleving van de wettelijke bepalingen inzake de selectie van projecten en de aanbestedingsregels, die echter geen financiële gevolgen hadden voor de Uniebegroting;

407.  wijst op het feit dat de Rekenkamer het werk heeft gecontroleerd dat was verricht door acht autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het controleren van de jaarrekeningen van het AMIF/ISF van hun respectieve lidstaten en voor het indienen van een jaarlijks controleverslag bij de Commissie;

408.  neemt tevreden kennis van het feit dat de auditautoriteiten in de lidstaten die door de Rekenkamer voor een controle werden geselecteerd, uitgebreide procedures van voldoende kwaliteit hadden ontwikkeld en uitgevoerd om verslag uit te brengen volgens de regels, en dat zij hun conclusies met uitgebreide controleprogramma’s en ‑lijsten hadden onderbouwd;

409.  neemt nota van bepaalde tekortkomingen in de jaarlijkse controleverslagen van de auditautoriteiten, waarvan het effect op de rekeningen niet materieel genoeg was om afbreuk te doen aan de conclusies van de auditautoriteiten, maar die wel een mogelijk risico op onbetrouwbaarheid van de verstrekte gegevens en beperkte zekerheid met zich meebrachten;

410.  merkt op dat de auditautoriteiten in de lidstaten(93) die door de Rekenkamer voor een controle werden geselecteerd, hun conclusies met uitgebreide controleprogramma’s en ‑lijsten hadden onderbouwd;

411.  wijst op bepaalde tekortkomingen in het werk van de auditautoriteiten die een risico met zich mee kunnen brengen op onontdekte niet-subsidiabele uitgaven, onbetrouwbare controleconclusies en beperkte zekerheid, zoals in de onderstaande voorbeelden, en verzoekt de Commissie en de Rekenkamer samen te werken met de nationale auditautoriteiten om deze tekortkomingen te verhelpen:

412.  wijst op de tekortkomingen die in de door de Commissie uitgevoerde beoordelingen van de jaarlijkse controleverslagen(94) naar voren komen, waaronder:

413.  is ingenomen met de nauwe samenwerking tussen OLAF en de Rekenkamer op het gebied van de bestrijding van fraude in verband met de begroting; merkt op dat de Rekenkamer zowel in 2018 als in 2019 negen gevallen van fraude heeft gemeld bij OLAF, en dat OLAF op basis daarvan vijf onderzoeken heeft gestart; merkt op dat de voornaamste soorten fraude die de Rekenkamer heeft ontdekt, valse onkostendeclaraties, onregelmatigheden met overheidsopdrachten en het kunstmatig scheppen van voorwaarden om in aanmerking te komen voor subsidie van de Unie betroffen;

414.  is ingenomen met de speciale verslagen van de Rekenkamer, met name de verslagen over asiel, herplaatsing en terugkeer van migranten(95), over EU-informatiesystemen ter ondersteuning van grenstoezicht(96) en over de bestrijding van fraude in verband met EU-uitgaven(97), waarin wordt gewezen op de positieve effecten van de oprichting van een Europees Openbaar Ministerie;

415.  herinnert aan zijn brief aan de Commissie van 13 februari 2020 over de uitvoering van de twee gedelegeerde handelingen waarbij het instrument voor financiële steun voor de buitengrenzen en visa werd toegevoegd aan de Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/446(98) en een nieuwe specifieke actie aan de Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/445(99) inzake het AMIF; merkt op dat de gedelegeerde handeling inzake het AMIF niet is gebruikt; verzoekt de Commissie om dringend gedetailleerde informatie te verstrekken over de verschillende projecten die zijn gefinancierd uit hoofde van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/446;

416.  verzoekt de Commissie en de auditautoriteiten van de lidstaten de door de Rekenkamer vastgestelde tekortkomingen van de auditautoriteiten van de lidstaten met betrekking tot controledekking, steekproeven en controletrajecten aan te pakken en verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit;

Prestatie: AMIF

417.  wijst op vier algemene impactindicatoren (het aantal personen dat daadwerkelijk is teruggekeerd vergeleken met het aantal terugkeerbesluiten, het percentage vrijwillige terugkeer, het verschil in arbeidsparticipatie tussen onderdanen van de Unie en onderdanen van derde landen, en de convergentie van de erkenningspercentages voor asielzoekers) die niet rechtstreeks verband houden met de prestaties van het AMIF, hoewel financiering uit het fonds wel kan bijdragen tot het overeenkomstige streefdoel;

418.  is verheugd over de bevinding van de Rekenkamer dat de Commissie in haar tussentijdse evaluatie tot de conclusie is gekomen dat het AMIF relevant is en dat hieruit maatregelen zijn gefinancierd die beantwoordden aan de behoeften van de lidstaten;

419.  wijst niettemin op een aantal, door de Rekenkamer vastgestelde beperkingen met betrekking tot de AMIF-indicatoren, bijvoorbeeld dat twee derde van de indicatoren outputindicatoren zijn en dat vijf van de 24 mijlpalen voor 2020 reeds in voorgaande jaren zijn bereikt, maar de streefdoelen niet overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer naar boven zijn bijgesteld om de politieke wil en het potentieel voor nog betere prestaties te weerspiegelen;

420.  merkt op dat sommige AMIF-indicatoren niet op koers liggen om hun doelstellingen te halen, dat de Commissie geen kader voor de monitoring van de prestaties van de via EMAS gefinancierde projecten heeft ontwikkeld, en dat het AMPR en de programmaverklaringen maar weinig informatie bevatten over de voortgang die is geboekt in het kader van belangrijke indicatoren; stelt bezorgd vast dat de Rekenkamer heeft vastgesteld dat er aanzienlijke vertraging is opgetreden bij de verwezenlijking van de doelstellingen die het AMIF had vastgesteld voor integratie en legale migratie;

421.  merkt op dat het lastig is outputindicatoren met betrekking tot dit beleidsterrein te evalueren; maakt zich zorgen over het feit dat de EU-financiering geen verbetering heeft gebracht in de humanitaire situatie in de vluchtelingenkampen en ook niet heeft kunnen voorzien in een doeltreffende bescherming van de buitengrenzen; verzoekt de Commissie om een gedetailleerde toelichting, met name van de toelatingsprocedures aan de buitengrenzen; verzoekt de Commissie na te gaan waarin de EU-fondsen precies zijn geïnvesteerd in het kader van de AMIF-programma’s en welke specifieke verbeteringen ze hebben teweeggebracht; verzoekt de Commissie in dit verband voor alle betrokken lidstaten een verslag voor te leggen;

422.  is van mening dat deze tekortkomingen met name het gevolg zijn van de duur van de asielprocedures, de trage integratie en de ontoereikende terugkeerpercentages; roept de Commissie en de lidstaten op om onmiddellijk verbeteringen op wetgevingsgebied door te voeren;

423.  vraagt de Commissie maatregelen te treffen om de door de Rekenkamer vastgestelde tekortkomingen aan te pakken en de informatie in het AMPR en de programmaverklaringen te verbeteren, zodat de geboekte vooruitgang met betrekking tot het fonds beter kan worden gemonitord;

424.  is zeer bezorgd over het feit dat er slechts beperkte, geaggregeerde prestatie-informatie beschikbaar is over de totale EMAS-gerelateerde uitgaven(100) (de oorspronkelijke toewijzing van 100 miljoen EUR is voor de periode tot 2020 verhoogd tot 2,2 miljard EUR, hetgeen neerkomt op 30 % van het fonds, maar de Commissie heeft geen kader voor de monitoring van de prestaties van de via EMAS gefinancierde projecten ontwikkeld);

425.  maakt zich ernstige zorgen over het feit dat het AMPR en de programmaverklaringen maar weinig informatie bevatten over de spaarzaamheid en doelmatigheid bij de uitvoering van het fonds of over de kosteneffectiviteit van AMIF-acties;

426.  maakt zich ernstige zorgen over het feit dat er in het AMPR en de programmaverklaringen geen verslag wordt uitgebracht over maatregelen om hoogopgeleide arbeidskrachten aan te trekken naar de Unie door middel van regelingen voor legale migratie en dat de indicatoren niet geschikt zijn om verslag uit te brengen over dergelijke maatregelen;

427.  neemt nota van het feit dat er twee door de Unie gefinancierde regelingen naast elkaar bestaan die dezelfde soort terugkeeractiviteiten ondersteunen (de nationale AMIF-programma’s en Frontex-terugkeersteun) en dat de coördinatie hoofdzakelijk onder de verantwoordelijkheden van de lidstaten valt; verzoekt de lidstaten daarom te zorgen voor een betere coördinatie tussen deze regelingen;

428.  stelt met bezorgdheid vast dat voor zowel het AMIF als het ISF niet alle beschikbare middelen door de lidstaten zijn gebruikt; is van mening dat dit met name problematisch is gezien het toenemende gebruik van noodhulp voor het financieren van het beleid van de lidstaten op dat gebied; herinnert eraan dat de uitdagingen op het gebied van veiligheid en migratiebeheer een prioriteit van de Unie zijn; wijst met goedkeuring op de inspanningen van de Commissie in dat verband en roept de lidstaten op meer medewerking te verlenen op dit gebied;

Aanbevelingen

429.  verzoekt de Commissie:

430.  verzoekt de Commissie:

431.  verzoekt de Commissie het Interinstitutioneel Akkoord betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer volledig na te leven(102) in het kader van de naleving van de wettelijke bepalingen van de Unie en het beginsel van goed bestuur.

Het jaarlijks activiteitenverslag van DG HOME over 2019

432.  wijst erop dat DG Migratie en Binnenlandse Zaken (DG HOME) twee voorbehouden heeft gehandhaafd voor gedeeld beheer (een voor het AMIF en het ISF en een voor het Solid-programma voor de periode 2007-2013, waarbij voor elk nog een voorbehoud geldt met betrekking tot verschillende lidstaten) en een voorbehoud voor direct beheerde subsidies, vanwege een materieel foutenpercentage neerkomend op een restfoutenpercentage van 4,11 % en een geschatte omvang van 7,21 miljoen EUR; wijst erop dat volgens het jaarlijkse activiteitenverslag 2019 van de Commissie het gemiddelde restfoutenpercentage voor het AMIF en het ISF 1,57 % bedraagt, ruim onder de materiële drempel van 2 %; spreekt zijn bezorgdheid uit over de uitvoering van het project voor noodhulp “Versterking van het toezicht aan de buitengrenzen van Kroatië in verband met de toegenomen migratiedruk” dat liep van september 2018 tot eind 2019, en wijst op de opening van zaak 1598/2020/MMO door de Europese Ombudsman, die betrekking heeft op “de wijze waarop de Europese Commissie de eerbiediging van de grondrechten door de Kroatische autoriteiten monitort en waarborgt in het kader van grensbeheeractiviteiten”; wijst erop dat de Commissie extra nadruk heeft gelegd op de instelling van een onafhankelijk monitoringmechanisme, zoals vereist volgens de subsidieregels; merkt verder op dat de Commissie nauw samenwerkt met Kroatië, dat heeft aangegeven voornemens te zijn dit onafhankelijk monitoringmechanisme te zullen invoeren; herinnert eraan dat alle acties die worden gefinancierd met de financieringsinstrumenten van de Unie voor grensbeheer moeten worden uitgevoerd met inachtneming van het Handvest van de grondrechten; dringt er daarom op aan dat toekomstige noodhulp voor Kroatië in verband met grensbeheer pas mag worden toegekend na de invoering van het monitoringmechanisme; verzoekt de Ombudsman het Parlement regelmatig updates over zaak 1598/2020/MMO te verstrekken;

433.  is ingenomen met de aanbevelingen die de dienst Interne Audit van de Commissie voor 2019 heeft gedaan voor DG HOME, waaronder:

Het jaarlijks activiteitenverslag van DG JUST over 2019

434.  beklemtoont dat DG Justitie en Consumentenzaken (DG JUST) zijn voorbehoud heeft gehandhaafd voor een materieel foutenpercentage met betrekking tot direct beheerde subsidies, neerkomend op een restfoutenpercentage van 2,65 %; wijst erop dat de Commissie heeft toegezegd haar methode voor de berekening van het foutenpercentage van subsidies in het kader van het programma “Rechten, gelijkheid en burgerschap” en het programma “Justitie” aan te zullen passen overeenkomstig de opmerkingen van de Rekenkamer, met ingang van de uitvoering van de auditcampagne 2020;

435.  is verheugd over het feit dat DG JUST momenteel uitvoering geeft aan de aanbevelingen van de dienst Interne Audit van de Commissie voor DG JUST met betrekking tot het effectbeoordelingsproces en de uitvoering van de richtsnoeren en toolbox voor betere regelgeving;

Europa als wereldspeler

436.  merkt op dat de betalingen voor “Europa als wereldspeler” in 2019 10,1 miljard EUR bedroegen en via de volgende speciale instrumenten werden verstrekt:

437.  herinnert eraan dat de belangrijkste beleidsdoelstellingen in het kader van rubriek 4 van de begroting 2019 onder meer bestaan in de bevordering van de waarden van de Unie in het buitenland, waaronder democratie, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, en herinnert eraan dat elke door de Unie gefinancierde actie deze grondbeginselen moet eerbiedigen; is ingenomen met de bevindingen van de Rekenkamer die wijzen op een algemeen positieve tendens op het gebied van armoedebestrijding, gendergelijkheid binnen het onderwijs en het aantal gesloten overeenkomsten met buurlanden, maar uit echter zijn bezorgdheid over de negatieve trend op het gebied van consolidering van democratie, rechtsstaat en politieke stabiliteit; heeft grote lof voor de inspanningen van het maatschappelijk middenveld in de hele wereld om de mensenrechten te bevorderen en te verdedigen, vooral in een tijd waarin steeds minder ruimte is voor het maatschappelijk middenveld en het universele karakter van de mensenrechten in twijfel wordt getrokken, wijst op het belang van de beginselen transparantie en verantwoordingsplicht met betrekking tot de besteding van overheidsgeld door het maatschappelijk middenveld, en benadrukt het belang om bureaucratische overlast en het wekken van ongegronde verdenkingen te voorkomen;

438.  neemt er nota van dat de begroting voor het externe optreden wordt uitgevoerd door het directoraat-generaal Internationale Samenwerking en Ontwikkeling (DG DEVCO), het directoraat-generaal Nabuurschapsbeleid en Uitbreidingsonderhandelingen (DG NEAR), het directoraat-generaal Europese Civiele Bescherming en Humanitaire Hulp (DG ECHO), het directoraat-generaal Regionaal Beleid en Stadsontwikkeling (DG REGIO) en de dienst Instrumenten buitenlands beleid (FPI);

439.  merkt op dat voor de uitgaven op dit gebied diverse instrumenten en uitvoeringsmethoden zijn gebruikt, zoals arbeids-, leverings- en dienstverleningscontracten, subsidies, speciale leningen, leninggaranties en financiële bijstand, begrotingssteun en andere gerichte vormen van begrotingshulp in meer dan 150 landen wereldwijd;

440.  merkt op dat de Rekenkamer een steekproef van 68 verrichtingen heeft onderzocht: 22 verrichtingen van DG NEAR, 25 van DG DEVCO, tien van DG ECHO en elf andere verrichtingen, alsook zeven verrichtingen in het kader van de studies van DG NEAR en DG DEVCO inzake het restfoutenpercentage voor 2019, zoals aangepast om de methodologische beperkingen ervan te compenseren;

441.  neemt nota van het feit dat de Rekenkamer heeft vastgesteld dat de EU-steun ertoe heeft bijgedragen de toegang tot veilig en hoogwaardig onderwijs tijdens humanitaire crises te herstellen en in stand te houden; is verheugd dat de projecten zijn toegespitst op de vastgestelde problemen; merkt op dat de meeste doelstellingen van elk project zijn behaald; sluit zich aan bij de aanbeveling van de Rekenkamer en roept de Commissie op haar steun voor onderwijs in noodsituaties nader af te stemmen om een goed niveau van doelmatigheid en relevantie te bereiken;

442.  herinnert eraan dat het ontwikkelings- en samenwerkingsbeleid bedoeld is om armoede uit te bannen en ongelijkheid te verminderen, en alleen bestemd moet zijn voor de beoogde begunstigden;

443.  beklemtoont dat het van belang is dat het Europees Parlement actief wordt betrokken bij de totstandkoming van partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomsten met derde landen; benadrukt dat toekomstige partnerschapsovereenkomsten onderworpen moeten worden aan parlementair toezicht en moeten stoelen op de beginselen van solidariteit, gedeelde verantwoordelijkheid, eerbiediging van de mensenrechten, de rechtsstaat en het internationaal humanitair recht(103);

444.  is bezorgd over de Palestijnse schoolboeken die door de Organisatie van de Verenigde Naties voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten (UNRWA) in scholen worden gebruikt, die haat zaaien en aanzetten tot geweld; is bezorgd over de doeltreffendheid van het mechanisme van de UNRWA voor naleving van de waarden van de VN in lesmateriaal dat door UNRWA-personeel voor onderwijs in scholen wordt gebruikt, aangezien dit materiaal haat zaait en aanzet tot geweld; dringt erop aan dat de UNRWA volledig transparant te werk gaat en al haar lesmateriaal op een opensourceplatform beschikbaar stelt voor leerkrachten en leerlingen, evenals haar beoordelingen van schoolboeken van het gastland, om ervoor te zorgen dat de inhoud in overeenstemming is met de waarden van de VN en niet aanzet tot haat; verzoekt dat al het lesmateriaal dat niet aan deze normen voldoet, onmiddellijk wordt weggenomen; staat erop dat de toekenning van middelen uit EU-fondsen zoals het Pegase voor de betaling van de lonen van leraren en ambtenaren in het onderwijs afhankelijk wordt gesteld van de aansluiting van lesmateriaal en curricula bij de Unesco-normen van vrede, tolerantie, samenleven en geweldloosheid, in overeenstemming met het besluit van de ministers van Onderwijs van de Unie van 17 maart 2015 in Parijs;

445.  herhaalt zijn standpunt dat externe bijstand volledig uit de begroting van de Unie moet worden gefinancierd en benadrukt dat acties in het kader van de trustfondsen (EUTF’s) slechts overbruggingsoplossingen zijn totdat deze volledig zijn vervangen door de toekomstige externe financieringsinstrumenten, met name het instrument voor nabuurschapsbeleid, ontwikkeling en internationale samenwerking (NDICI) en het instrument voor pretoetredingssteun (IPA III); betreurt het dat de humanitaire doelstellingen, zoals het behoud van de waardigheid en de mensenrechten van migranten en andere kwetsbare groepen, zoals kinderen en vrouwen, bij de uitvoering van acties in het kader van de TF’s, zoals het EU-trustfonds Madad en het EU-trustfonds voor Afrika, in verscheidene gevallen niet zijn verwezenlijkt; benadrukt dat resolute actie vereist is voor de bescherming van de mensenrechten; herinnert er voorts aan dat de eerbiediging van de mensenrechten, de fundamentele vrijheden, de bevordering van de rechtsstaat, democratische beginselen, de vrijheid van godsdienst en geloof, transparantie, goed bestuur en vrede en stabiliteit essentiële elementen zijn van het EU-trustfonds voor Colombia; verzoekt de Commissie in dit verband de acties van de uitvoerende partners beter te controleren;

446.  herinnert eraan dat armoedebestrijding het hoofddoel van het ontwikkelingsbeleid van de Unie is en dat officiële ontwikkelingshulp (ODA) als hoofddoel moet hebben de economische ontwikkeling en het welzijn van ontwikkelingslanden te bevorderen, overeenkomstig de ODA-definitie van de OESO; benadrukt dat ODA de verwezenlijking van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) moet ondersteunen, de beginselen van de Agenda 2030 van de VN, met inbegrip van het beginsel “niemand aan zijn lot overlaten” en de effectiviteitsbeginselen van ontwikkelingshulp in acht moet nemen, en moet bijdragen tot het verminderen van de ongelijkheid, zonder dat voor met migratie verband houdende ODA of bepaalde gebruikte hulpinstrumenten een uitzondering wordt gemaakt; dringt aan op een efficiëntere en transparantere toewijzing van ODA-leningen, om ervoor te zorgen dat officiële ontwikkelingshulp terechtkomt waar deze het hardst nodig is en de grootste impact op ontwikkeling heeft;

447.  benadrukt dat schuldverlichtingsmaatregelen moeten worden gekoppeld aan aanvullende mobilisering van ODA; is tevens van mening dat inspanningen voor schuldverlichting moeten worden aangevuld met meer middelen van de multilaterale kredietverlenende agentschappen, onder meer door meer speciale trekkingsrechten van het IMF te creëren;

448.  merkt op dat de behoefte aan officiële ontwikkelingshulp wordt beïnvloed door de mobilisering van binnenlandse middelen van landen, hetgeen wordt ondermijnd door grondslaguitholling en winstverschuiving (BEPS) door multinationals; herinnert eraan dat de grotere afhankelijkheid van ontwikkelingslanden van vennootschapsbelasting betekent dat zij onevenredig zwaar te lijden hebben onder BEPS; dringt erop aan dat de Unie hiertegen actiever optreedt, in overeenstemming met de in de Agenda 2030 opgenomen actieagenda van Addis Abeba voor ontwikkelingsfinanciering; benadrukt de noodzaak van concrete acties ter ondersteuning van een grotere mobilisering van binnenlandse middelen, zoals het ondersteunen van de corruptiebestrijding en de ontwikkeling van progressieve belastingstelsels, en het aanpakken van belastingontwijking en ‑ontduiking;

449.  herinnert eraan dat het beleid van de Unie op het gebied van landbouw, visserij, handel, economie, onderwijs, migratie, milieu en klimaat, buitenlandse betrekkingen en veiligheid en andere gebieden, van invloed is op de efficiëntie van het ontwikkelingsbeleid van de Unie; merkt op dat beleidscoherentie voor ontwikkeling (PCD), zoals voorgeschreven in artikel 208 VWEU, derhalve ook een kwestie van goed financieel beheer is; herinnert eraan dat de doeltreffendheid van ontwikkelingshulp afhangt van de correcte tenuitvoerlegging van PCD; benadrukt dat er nog meer inspanningen nodig zijn om de beginselen van beleidscoherentie voor ontwikkeling na te leven, met name op de bovengenoemde gebieden, teneinde de doelstellingen van doeltreffende hulp te verwezenlijken; verzoekt de Commissie gevolg te geven aan de aanbevelingen in het externe evaluatieverslag over PCD van 2018(104), blijk te geven van engagement en voldoende personeel toe te wijzen aan PCD-taken om een resultaatgerichte strategie en vooruitgang op het gebied van PCD te waarborgen;

450.  benadrukt dat het absoluut noodzakelijk is de coördinatie van humanitaire hulp en ontwikkelingshulp te verbeteren en de koppeling tussen humanitaire en ontwikkelingshulp te versterken, teneinde de ontwikkelingshulp doeltreffender te maken, duurzame resultaten te boeken en in te spelen op lokale behoeften, met name in langdurige crisis- en post-crisissituaties; verzoekt de Unie een dergelijke aanpak verder uit te werken;

451.  is ingenomen met de Rekenkamer-analyse “De respons van de EU op de Chinese staatsgestuurde investeringsstrategie” van september 2020; benadrukt dat de Rekenkamer tekortkomingen heeft vastgesteld bij de monitoring, verslaglegging en evaluatie van acties in het kader van de huidige strategie Unie-China, met inbegrip van Uniefinanciering van projecten in het kader van de Chinese investeringsstrategie die niet in overeenstemming zijn met de beginselen van de Uniestrategie voor sterkere banden; pleit voor de verstrekking van de nodige financiële en personele middelen voor de uitvoering van de Uniestrategie voor sterkere banden;

452.  neemt met bezorgdheid kennis van de ingewikkelde situatie in Belarus; benadrukt hoe belangrijk het is EU-financiering te evalueren en erop toe te zien dat deze niet terechtkomt bij het Loekasjenko-regime, maar dient om het maatschappelijk middenveld van Belarus te ondersteunen;

453.  kijkt uit naar de top tussen de Unie en de Afrikaanse Unie in 2021; is van mening dat er moet worden overgeschakeld van een traditionele, op hulp gerichte relatie naar een meer strategisch en geïntegreerd partnerschap van gelijken;

De bevindingen van de Rekenkamer: DG NEAR

454.  is ingenomen met het feit dat verrichtingen in verband met begrotingssteun en door internationale organisaties in het kader van de “hypothetische aanpak” uitgevoerde projecten minder foutgevoelig zijn gebleken en dat de Rekenkamer in 2019 op deze gebieden geen fouten heeft geconstateerd; neemt nota van het feit dat het uitgaventerrein begrotingssteun aan derde landen, wat de regelmatigheid van de verrichtingen betreft, minder foutgevoelig is; merkt echter op dat de Rekenkamer vanwege de wettelijke bepalingen, die de Commissie ruime interpretatiemogelijkheden bieden voor de vervulling van de algemene voorwaarden, bij de regelmatigheidscontrole “niet verder [kan] gaan dan het moment waarop de Commissie steun uitkeert aan het ontvangende land, aangezien deze middelen vervolgens met de eigen begrotingsmiddelen van dat land worden samengevoegd”; merkt op dat dit het niveau van verantwoordingsplicht en transparantie met betrekking tot het optreden en de uitgaven van de Unie dreigt te ondermijnen; dringt erop aan dat de Commissie ervoor zorgt dat externe steun slechts wordt verleend indien de rechtsstaat en de mensenrechten in de begunstigde landen worden geëerbiedigd; benadrukt met name dat moet worden gegarandeerd dat landen, derden en/of natuurlijke personen waaraan Uniemiddelen worden toegekend of die daarmee anderszins in verband staan, de democratische kernwaarden naleven, de internationale mensenrechtennormen eerbiedigen en beginselen van geweldloosheid onderschrijven;

455.  verzoekt de Commissie het voorwaardelijkheidsbeginsel volledig in te voeren en controles vooraf en achteraf uit te voeren om de regelmatigheid en de prestatie van de Uniefinanciering voor steun aan derde landen te toetsen, en bovendien te zorgen voor een wetgevingskader dat in deze steuninstrumenten voorziet en het mogelijk maakt middelen volledig terug te vorderen indien onregelmatigheden worden vastgesteld(105);

456.  merkt met bezorgdheid op dat de Rekenkamer met betrekking tot de studie naar het restfoutenpercentage bij DG NEAR heeft vastgesteld dat:

457.  maakt zich zorgen over het feit dat de Rekenkamer nog altijd voorbehouden heeft ten aanzien van de betrouwbaarheid van de resultaten van de studie;

458.  is bezorgd over het feit dat DG NEAR in zijn jaarlijks activiteitenverslag over 2019 een voorbehoud heeft moeten maken ten aanzien van de moeilijkheden die werden ondervonden bij de adequate monitoring van alle projecten in Libië en Syrië (niet-gekwantificeerd voorbehoud) en een voorbehoud heeft moeten maken ten aanzien van de fouten in de uitgaven met betrekking tot subsidies onder rechtstreeks beheer (gekwantificeerd voorbehoud);

459.  wijst erop dat de Rekenkamer voor 2019 geen geschat foutenpercentage heeft berekend voor de uitgaven in het kader van rubriek 4, zoals ook in 2018 het geval was; benadrukt dat de Rekenkamer beperkingen heeft vastgesteld die kunnen leiden tot een onderschatting van het restfoutenpercentage; staat volledig achter de aanbevelingen van de Rekenkamer, met name de noodzaak om de beperkingen van de studie naar het restfoutenpercentage bekend te maken in de toekomstige jaarlijkse activiteitenverslagen van DG NEAR, en om de controles van DG NEAR van de externe financieringsinstrumenten te versterken door terugkerende fouten te identificeren en te voorkomen;

460.  neemt kennis van de follow-up door de Rekenkamer van zijn aanbevelingen in zijn jaarverslag 2016, die ofwel onmiddellijke actie vereisten ofwel uiterlijk 2019 moesten worden uitgevoerd, en is ingenomen met het feit dat de Commissie drie daarvan volledig en één gedeeltelijk ten uitvoer had gelegd;

461.  betreurt het dat de Commissie, ondanks het verzoek van het Parlement in zijn resolutie van 13 maart 2019 om de momenteel in het kader van IPA II toegewezen middelen te gebruiken om – via speciale middelen die rechtstreeks door de Unie worden beheerd – het maatschappelijk middenveld, mensenrechtenactivisten en journalisten in Turkije te ondersteunen en om meer mogelijkheden te creëren voor interpersoonlijke contacten, academische dialoog en mediaplatforms voor journalisten, toch heeft besloten uitvoering te geven aan IPA 2019/42258, waarmee de aankoop van vier Turkse kustwachtvaartuigen wordt medegefinancierd; benadrukt voorts dat het gebruik van de middelen van de Faciliteit voor vluchtelingen in Turkije nauwlettend moet worden gemonitord om te verzekeren dat deze middelen inderdaad terechtkomen bij vluchtelingenprojecten en niet worden gebruikt voor andere doeleinden;

Speciaal verslag nr. 09/2019 van de Rekenkamer: EU-steun aan Marokko: tot dusver beperkte resultaten

462.  merkt op dat de totale begrotingssteun van de Unie aan Marokko in de periode 2014-2018 ongeveer 0,37 % van de totale begrotingsuitgaven van het land bedroeg, waarbij de contracten 562 miljoen EUR bedroegen en de betalingen 206 miljoen EUR; wijst erop dat Marokko meer ontwikkelingssteun van de Unie ontvangt dan enig ander Noord-Afrikaans land, met uitzondering van Tunesië, en een van de voornaamste begunstigden van internationale ontwikkelingssteun is;

463.  herinnert eraan dat het Europees nabuurschapsinstrument (ENI) het voornaamste financieringsinstrument is dat de Commissie in haar samenwerking met Marokko gebruikt, en dat dit in de periode 2014-2020 goed was voor 1 399 miljoen EUR aan vastleggingen;

464.  merkt op dat Marokko na de uitspraak van het Gerecht van de Europese Unie van december 2015 over de Westelijke Sahara de politieke dialoog over het gehele externe beleid van de Unie, waaronder het ontwikkelingsbeleid, het handelsbeleid en het buitenlands en veiligheidsbeleid, tussen december 2015 en januari 2019 had opgeschort; neemt nota van de volgende opmerking van de Commissie naar aanleiding van speciaal verslag nr. 09/2019: “Omdat de beleidsdialoog nooit is opgeschort tijdens de moeilijke politieke omstandigheden waarin de relatie tussen de Unie en Marokko zich de afgelopen jaren heeft bevonden, is de Commissie van mening dat er geen gronden waren voor het ontwikkelen van een alternatieve strategie”;

465.  benadrukt dat Marokko een vast en strategisch partnerland en buurland van de EU is, waarmee succesvol wordt samengewerkt met positieve resultaten;

466.  merkt op dat de Rekenkamer verschillende uitdagingen heeft vastgesteld voor de doeltreffendheid van de begrotingssteun:

467.  verzoekt de Commissie:

468.  wijst op het belang van de bevordering van de waarden van de Unie, zoals democratie, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten en fundamentele vrijheden, in het buitenland; roept de Commissie daarom op pretoetredingssteun te gebruiken om democratische transformatie te ondersteunen en te zorgen voor de juiste uitvoering van overheidsbeleid en strafrechtelijke hervormingen in de Westelijke Balkan;

469.  neemt nota van de antwoorden van de Commissie op speciaal verslag nr. 09/2019, en met name van de conclusie van de Commissie dat de samenwerking met de Unie heeft bijgedragen tot de doorvoering van hervormingen in Marokko die een gunstige invloed hebben gehad op de sociaaleconomische ontwikkeling van het land;

Bevindingen van de Rekenkamer: DG DEVCO

470.  merkt op dat DG DEVCO de meeste uit de algemene Uniebegroting en de EOF’s gefinancierde instrumenten voor externe hulp uitvoert; stelt vast dat de Rekenkamer in haar jaarverslag over de uit het achtste, negende, tiende en elfde EOF gefinancierde activiteiten voor het begrotingsjaar 2019 haar bevindingen heeft uiteengezet over systemen, de betrouwbaarheid van het jaarlijks activiteitenverslag en de verklaring van de directeur-generaal voor 2019, die betrekking hebben op het gehele scala van bevoegdheden van DG DEVCO:

471.  neemt nota van de bevinding van de Rekenkamer dat de Commissie en haar uitvoerende partners meer fouten maakten bij verrichtingen die verband hielden met programmaramingen, subsidies, met IO’s gesloten bijdrageovereenkomsten en met samenwerkingsagentschappen van Unielidstaten gesloten delegatieovereenkomsten dan bij andere steunvormen (zoals die met betrekking tot contracten voor werkzaamheden, leveringen en diensten), en dat 25 van de 65 verrichtingen in deze categorie (38 %) kwantificeerbare fouten vertoonden, die 71,7 % van het geschatte foutenpercentage uitmaakten; neemt nota van de bevinding van de Rekenkamer dat de studie van DG DEVCO naar het restfoutenpercentage geen assurance-opdracht of controle is, maar gebaseerd is op de methodologie en handleiding van DG DEVCO inzake het restfoutenpercentage; stelt vast dat de Rekenkamer vier belangrijke factoren beschrijft die van invloed zijn op het door DG DEVCO gebruikte restfoutenpercentage, zoals beperkingen van de controles van openbare aanbestedingsprocedures, een zeer gering aantal controles ter plaatse in het land van projectuitvoering, de methode die DG DEVCO gebruikt om het restfoutenpercentage te schatten en het gedeeltelijk of volledig vertrouwen op eerder controlewerk; neemt nota van de vaststelling van de Rekenkamer dat de betrouwbaarheidsverklaring van de directeur-generaal in het jaarlijks activiteitenverslag 2019 geen punten van voorbehoud bevat, aangezien de twee punten van voorbehoud die overbleven in 2018 zijn opgeheven en er geen nieuwe punten van voorbehoud zijn gemaakt; alvorens deze punten van voorbehoud in 2019 op te heffen, had DG DEVCO de reikwijdte ervan (d.w.z. het deel van de uitgaven dat onder deze punten valt) in 2017 en 2018 aanzienlijk beperkt, waardoor geen getrouw beeld wordt gegeven van de risico’s voor het gehele gebied waarvoor DG DEVCO verantwoordelijk is;

472.  is ingenomen met de bevinding van de Rekenkamer over een doorgaans positieve tendens op het gebied van armoedebestrijding, gendergelijkheid binnen het onderwijs en het aantal gesloten overeenkomsten met buurlanden, maar maakt zich zorgen over de verslechterende tendens op het gebied van de consolidering van de democratie, de rechtsstaat en politieke stabiliteit;

473.  spreekt eens te meer zijn bezorgdheid uit over het feit dat het toenemend gebruik van financiële instrumenten om het beleid van de Unie in derde landen uit te voeren het niveau van verantwoordingsplicht en transparantie inzake het optreden van de Unie ondermijnt; dringt erop aan dat de Commissie ervoor zorgt dat externe steun slechts wordt verleend indien de rechtsstaat en de mensenrechten in de begunstigde landen worden geëerbiedigd(108);

474.  spreekt zijn diepe bezorgdheid uit over het feit dat voor ontwikkeling bestemde middelen onrechtmatig worden gebruikt voor acties die leiden tot mensenrechtenschendingen bij het grensbeheer; betreurt de berichten van mensenrechtenschendingen in verband met het EU-noodtrustfonds voor Afrika (EUTF) in Libië, Ethiopië, Eritrea en Niger; pleit voor de totstandbrenging van sterke mechanismen om het effect van het EUTF op de mensenrechten te monitoren, evenals een systeem van verantwoordingsplicht om schendingen van het internationaal recht te voorkomen en aan te pakken; herhaalt dat grondig onderzoek naar bovengenoemde mensenrechtenschendingen, waaronder schendingen die zich aan de EU-grenzen voordoen, noodzakelijk is; betreurt het dat in het verslag van de Commissie over de verlenging van het EUTF niet wordt voorzien in verbeteringen op dit gebied, en dringt erop aan dat waarborgen voor de eerbiediging van fundamentele mensenrechten worden gedaan in verband met de verlenging van het EUTF(109);

Prestaties van het Europees nabuurschapsinstrument (ENI) en het Instrument voor ontwikkelingssamenwerking (DCI)

475.  wijst erop dat de begroting van het ENI voor het MFK 2014-2020 ongeveer 17 miljard EUR bedroeg en dat de Commissie tegen eind 2019 in totaal 85 % van deze toewijzing had vastgelegd en 42 % had uitgegeven;

476.  wijst erop dat de begroting van het DCI voor het MFK 2014-2020 ongeveer 20 miljard EUR bedroeg en dat de Commissie tegen eind 2019 in totaal 84 % van deze toewijzing had vastgelegd en 40 % had uitgegeven;

477.  merkt op dat de Rekenkamer uit de evaluatie van de prestaties van vijf DCI-projecten en drie ENI-projecten heeft opgemaakt dat drie DCI-projecten te maken hadden met prestatieproblemen: twee projecten hadden vertraging opgelopen bij de uitvoering en zullen derhalve niet alle geplande output en resultaten kunnen realiseren binnen de gestelde termijn, en voor één project was geen streefcijfer vastgesteld voor de meting van de prestaties; met betrekking tot de ENI-projecten zijn geen prestatieproblemen vastgesteld;

478.  merkt op dat de indicatoren in de prestatieverslagen op hoog niveau van de Commissie een over het algemeen positieve tendens lieten zien op het gebied van armoedebestrijding, gendergelijkheid binnen het onderwijs, overeenkomsten met buurlanden en menselijke ontwikkeling; betreurt het dat de indicatoren een verslechterende tendens lieten zien op het gebied van de consolidering van de democratie, de rechtsstaat en politieke stabiliteit;

479.  wijst erop dat deze indicatoren geen informatie omvatten over de prestaties van de programma’s zelf, maar eerder over de context waarin ze werkten; benadrukt dat uit de mix van gebruikte indicatoren niet duidelijk blijkt in welke mate de programma’s hun verwachte outputs en resultaten verwezenlijkten en hoe deze op hun beurt bijdroegen tot de verwezenlijking van het verwachte effect van de programma’s;

Aanbevelingen

480.  verzoekt de Commissie:

481.  herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om volledig en onmiddellijk uitvoering te geven aan het arrest van het Hof van Justitie van 31 januari 2019 met betrekking tot International Management Group (IMG); roept de Commissie dringend op IMG weer als geschikte contractant te beschouwen voor projecten in landen die in crisis verkeren, waar deze organisatie al meer dan twintig jaar heeft bewezen de door de Europese instellingen en de lidstaten gefinancierde programma’s voor steun en wederopbouw efficiënt te kunnen beheren;

482.  onderstreept hoe belangrijk het is de zichtbaarheid, transparantie, doeltreffendheid, complementariteit en verantwoording van de externe financieringsinstrumenten van de Unie te vergroten, in het licht van de herstructurering daarvan; wijst erop dat het ENI tot betere resultaten heeft geleid in het oostelijk nabuurschap van de Unie en pleit in dit verband voor grotere inspanningen met betrekking tot de landen van het zuidelijk nabuurschap van de Unie om het hoofd te bieden aan de uitdagingen waarmee zij te kampen hebben;

483.  dringt erop aan dat de Commissie meer onderzoek doet naar de doeltreffendheid voor ontwikkeling van particuliere investeringen en risicobeperking, gezien de gemelde tekortkomingen van de blending- en garantiemechanismen, met name in recent advies nr. 7/2020 van de Rekenkamer over het verslag van de Commissie over de uitvoering van het Europees Fonds voor duurzame ontwikkeling (EFDO), waarin wordt geconcludeerd dat het onmogelijk is om de bijdrage van het EFDO aan de SDG’s of de klimaatovereenkomst van Parijs te beoordelen en aan te tonen dat relevante investeringen zonder de bijdrage van de Unie niet zouden hebben plaatsgevonden, met andere woorden, de financiële additionaliteit van het EFDO; herinnert eraan dat als de financiële additionaliteit niet kan worden aangetoond, de Unie in strijd handelt met de WTO-regels inzake subsidiëring van de particuliere sector en mogelijk geld van de belastingbetaler verspilt; benadrukt dat de keuze van het hulpinstrument moet worden bepaald aan de hand van de vooruitzichten op effectiviteit in verband met de relevante beleidsdoelstellingen, in overeenstemming met het beginsel “eerst het beleid”; verzoekt de Commissie en de EDEO hiervoor te zorgen; is van mening dat de Commissie en de EDEO voorrang moeten geven aan sectoren met het potentieel om directe buitenlandse investeringen aan te trekken, banen te scheppen en de uitvoer te doen toenemen, en aan maatregelen ter ondersteuning van goed bestuur, structurele hervormingen, economische diversificatie en corruptiebestrijding; benadrukt dat donoren prioriteit moeten geven aan op subsidies gebaseerde financiering als standaardoptie, met name ten aanzien van de minst ontwikkelde landen, en dat niet de voorkeur moet worden gegeven aan leningen boven subsidies als die de schuldenlast kunnen doen toenemen; onderstreept dat schuldverlichting een cruciale impact kan hebben op armoedebestrijding; benadrukt dat hulpprogramma’s moeten worden gecombineerd met een analyse van de houdbaarheid van de schuld; verzoekt de Unie te werken aan een specifiek initiatief inzake schuldverlichting voor arme landen met een zware schuldenlast; herhaalt dat ontwikkelingshulp in de vorm van samenwerking met de particuliere sector in overeenstemming moet zijn met de leidende beginselen van de VN inzake bedrijfsleven en mensenrechten, de relevante IAO-normen en de OESO-richtsnoeren voor multinationale ondernemingen; benadrukt dat behoorlijk bestuur, armoedebestrijding, welvaartschepping door middel van duurzame investeringen, bestrijding van ongelijkheid, bevordering van mensenrechten en milieunormen en versterking van de positie van plaatselijke economieën moeten worden gewaarborgd;

484.  verzoekt de Commissie de doorgevoerde hervormingen en bereikte resultaten systematisch te volgen en aan te tonen dat de begrotingssteun van de Unie doeltreffend heeft bijgedragen tot de verwezenlijking van de eigen ontwikkelingsagenda van de landen in Afrika, het Caribisch gebied en het gebied van de Stille Oceaan, en de democratische eigen verantwoordelijkheid heeft versterkt;

485.  dringt aan op een grotere verantwoordingsplicht en efficiëntie in de uitgaven van de Unie voor ontwikkeling, aangezien ontwikkelingsresultaten niet enkel gedefinieerd moeten worden, maar ook gecontroleerd en gemonitord in de zin van tastbare resultaten en de impact op ontwikkeling.

486.  dringt aan op meer onafhankelijke en openbaar beschikbare beoordelingen van de civiele en niet-civiele veiligheids- en militaire maatregelen van de EU, met name militaireopleidingsmissies van de EU, capaciteitsopbouw van militaire actoren in derde landen (CBSD via IcSP) en maatregelen op het gebied van grens- en migratiebeheer; betreurt het gebrek aan flexibiliteit in de administratieve en financiële/begrotingsprocedures met betrekking tot civiele missies in het kader van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid (GVDB); herhaalt zijn standpunt dat de Commissie specifieke aanbestedingsregels moet invoeren voor de crisisbeheersingsmaatregelen uit hoofde van het GVDB, om zo het snelle, soepele verloop van operaties te bevorderen;

487.  verzoekt de Commissie de wettigheid te beoordelen van de ontheffing van het Parlement van zijn begrotingstaak door middel van de besluiten van de Raad tot instelling van het EDA en PESCO; herinnert eraan dat ter zake in artikel 45, lid 2, en artikel 46, lid 2, VEU is bepaald dat de besluiten met gekwalificeerde meerderheid van stemmen moeten worden vastgesteld, zonder vetobepaling; herinnert eraan dat ontheffing van het Europees Parlement van zijn begrotingstaak krachtens artikel 42 VEU alleen mogelijk is voor de beleidsuitgaven en een besluit van de Raad met eenparigheid van stemmen vereist;

488.  herhaalt, gezien het feit dat de EIB een belangrijke speler is bij de uitvoering van het externe beleid van de Unie met 10 % van haar leningen buiten de Unie, de reeds lang bestaande verzoeken van het Parlement om de Rekenkamer in staat te stellen alle EIB-verrichtingen te controleren en deze controles uit te voeren;

Administratie

489.  merkt op dat de betalingen in het kader van “Administratie” in 2019 10,4 miljard EUR (6,5 % van het MFK) bedroegen, waarvan de begroting van de Commissie 57,9 %, oftewel 6,1 miljard EUR, uitmaakte;

490.  merkt op dat de administratieve uitgaven de uitgaven voor personele middelen omvatten, die ongeveer 60 % van het totaal uitmaken, alsook uitgaven voor gebouwen, uitrusting, energie, communicatie- en informatietechnologie, die door de Rekenkamer worden beschouwd als uitgaven met een laag risico;

491.  merkt op dat met betrekking tot de Commissie verscheidene fouten zijn geconstateerd in verband met de personeelskosten en met het beheer van de gezinstoelagen door het Uitbetalingsbureau;

492.  merkt op dat de Rekenkamer ook de regelmatigheid van de informatie in de jaarlijkse activiteitenverslagen van de Commissie bestudeert, met inbegrip van de jaarlijkse activiteitenverslagen van haar directoraten-generaal en diensten die in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor administratieve uitgaven; is verheugd dat in de onderzochte jaarlijkse activiteitenverslagen geen materiële foutenniveaus werden vastgesteld;

493.  verzoekt de Commissie passende maatregelen te nemen om alle aanbevelingen van de Rekenkamer ten uitvoer te leggen en aan het Parlement verslag uit te brengen over de ontwikkelingen;

Europese Scholen

494.  stelt met voldoening vast dat de kwaliteit van de rekeningen volgens de Rekenkamer is verbeterd ten opzichte van voorgaande jaren; stelt met bezorgdheid vast dat de Rekenkamer niet kan bevestigen dat het financieel beheer van de scholen in 2019 in overeenstemming was met het financieel reglement van de Europese Scholen en het Statuut van de ambtenaren wegens tekortkomingen die zijn geconstateerd in de internecontrolesystemen van het centraal bureau en de twee geselecteerde scholen; dringt er bij de Europese Scholen op aan snel gevolg te geven aan de aanbevelingen van de Rekenkamer betreffende de specifieke gebreken die zijn aangetroffen op het gebied van boekhouding, aanbesteding en aanwerving;

495.  benadrukt met betrekking tot de Europese scholen dat het belangrijk is het jaarperiodiciteitsbeginsel en de regels voor het opmaken van fysieke inventarissen bij het uitvoeren van de afsluiting aan het eind van het jaar te eerbiedigen en de betalingstermijnen, de aanbestedingsregels en de transparantie van aanwervingsprocedures in acht te nemen.

Aanbevelingen

496.  verzoekt de Commissie:

Personele middelen

497.  bevestigt de bevinding van de Rekenkamer dat de instellingen en organen bij de vaststelling in 2014 van het herziene Statuut van de ambtenaren hadden toegezegd het aantal ambten (ambtenaren en tijdelijke functionarissen) in hun personeelsformaties vóór 2018 geleidelijk met 5 % te verminderen ten opzichte van de situatie in 2012;

498.  neemt nota van het feit dat de hervorming van 2014 van het Statuut van de ambtenaren besparingen van 4,2 miljard in het MFK 2014-2020 heeft opgeleverd, oftewel 0,4 % van het totale MFK; herinnert eraan dat de hervorming van 2014 onmiskenbare negatieve gevolgen voor het personeel heeft gehad, hetgeen in 2019 door de Rekenkamer werd bevestigd(111), en betreurt dat het nagenoeg onmogelijk is de financiële kosten te becijferen om een realistisch beeld van de besparingen te kunnen vormen; neemt nota van de verschillende beleidsmaatregelen en acties die de Commissie heeft vastgesteld om de negatieve gevolgen te verzachten en verwacht dat de getrokken lessen worden weerspiegeld in de nieuwe personeelsstrategie van de Commissie die in 2021 wordt aangenomen; wijst eens te meer op de ernstige gevolgen die een bezuiniging op administratief gebied of een personeelsinkrimping kan hebben in de toekomst van het Europese ambtenarenapparaat en de uitvoering van het Uniebeleid;

499.  neemt nota van het feit dat de Commissie investeert in datamining van zijn IT-systeem met medische gegevens om iets te doen aan het gebrek aan gegevens over gevallen van burn-out; spoort de Commissie ten zeerste aan om gevallen van burn-out te voorkomen, vast te stellen en te beheren in de bredere context van personeelszaken, werklast en welzijn van het personeel in haar personeelsbeleid;

500.  is bezorgd over het feit dat door de Commissie geen tijdelijke maatregel is vastgesteld om het hoofd te bieden aan het groeiende probleem van ongelijkheid in koopkracht waar in Luxemburg tewerkgestelde ambtenaren mee te maken hebben; wijst als treffend voorbeeld op het feit dat zestien van de tweehonderd door het EOM geselecteerde kandidaten de aangeboden functie hebben geweigerd om de reden dat het salaris niet hoog genoeg zou zijn om in Luxemburg te wonen; benadrukt dat het concrete voorstellen verwacht in het verslag over de salarismethode, dat uiterlijk 31 maart 2022 moet worden ingediend;

501.  staat achter het voornemen van de Commissie om de in haar mededeling van 2019, getiteld “The Workplace of the Future in the European Commission”, uiteengezette benadering te actualiseren in het licht van de COVID-19-crisis; verwacht dat de Commissie op voet van gelijkheid rekening houdt met het efficiënte gebruik van kantoorruimte en de gezondheid en het welzijn van het personeel; hamert erop dat personeelsvertegenwoordigers altijd betrokken moeten worden bij wezenlijke veranderingen van arbeidsregelingen en de werkomgeving;

502.  is verheugd dat de Commissie in 2018 een actieplan voor gelijkheid en diversiteit heeft aangenomen en dit in 2019 heeft uitgevoerd; is verheugd dat naar aanleiding van de personeelsenquête specifieke acties zijn toegevoegd; roept de Commissie op voor personen die stage lopen bij de Commissie dezelfde route te volgen met specifiekere maatregelen;

503.  sluit zich aan bij de verklaring van de Commissie dat er op cultureel, sociaal en beroepsgebied nog altijd verschillende verwachtingen worden gesteld aan vrouwen en mannen wat het evenwicht tussen betaald werk en onbetaalde (zorg)taken betreft; waardeert de inspanningen van de Commissie om bewustzijn te scheppen over de maatregelen die zijn ingevoerd om een evenwicht tussen werk en privéleven tot stand te brengen, zoals cursussen voor ouders en de vermelding van positieve voorbeeld op de MyIntracomm-pagina’s van de Commissie;

504.  stelt met waardering vast dat de Commissie (2014-2019) de doelstelling van 40 % vrouwen in leidinggevende functies aan het eind van haar mandaat in 2019 heeft behaald; herinnert de Commissie (2019-2024) eraan dat haar voorzitter in 2019 heeft toegezegd voor het eind van het huidige mandaat gendergelijkheid te bereiken op alle managementniveaus, en deze toezegging heeft herhaald in haar opdrachtbrief aan de commissaris voor Begroting en Administratie;

505.  neemt nota van de nieuwe richtsnoeren voor de verlening van steun voor personen met een beperking die in 2019 zijn opgesteld om personeelsleden en personen te hunnen laste financiële bijstand te verstrekken voor niet-medische kosten die verband houden met hun onafhankelijkheid, sociale integratie en fysieke, mentale, sociale en beroepsvaardigheden; merkt op dat deze richtsnoeren in mei 2020 van kracht zijn geworden;

506.  merkt op dat het aantal gevallen van sociaal-financiële steun in 2019 met 28 % is gestegen ten opzichte van 2018; stelt met waardering vast dat het gebruik van voor invaliditeit bestemde middelen met 50 % is toegenomen ten opzichte van 2018 (van circa 2 miljoen EUR naar 3 miljoen EUR);

507.  neemt nota van de bevindingen en aanbevelingen van de Rekenkamer met betrekking tot het Europees Bureau voor personeelsselectie (EPSO)(112); is ingenomen met het feit dat de selectieprocedure over het algemeen doeltreffend is voor grootschalige vergelijkende onderzoeken, maar is bezorgd dat de selectieprocedure niet is afgestemd op kleinschalige, gerichte vergelijkende onderzoeken, die het best aansluiten op de huidige aanwervingsbehoeften van de EU-instellingen; verzoekt de Commissie tijdig verslag uit te brengen over de uitvoering van deze aanbevelingen door EPSO;

508.  merkt op dat de instellingen en organen, met uitzondering van de Europese Ombudsman en de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming (EDPS), in de periode van 2012 tot 2018 hun personeelsformaties met 1 409 ambten (3 %) hebben verminderd en tegelijkertijd geleidelijk meer arbeidscontractanten hebben aangesteld; merkt in dit verband op dat het aandeel arbeidscontractanten in de prognoses voor het totale personeelsbestand gedurende die periode is gestegen van 17 % tot 22 %; spreekt zijn bezorgdheid uit over de mogelijke negatieve gevolgen van de vervanging van ambtenaren door arbeidscontractanten, onder meer wat betreft de noodzakelijke kennisoverdracht en het verlies van kennis wanneer contracten ten einde lopen, alsook over de vooruitzichten en baanzekerheid van de arbeidscontractanten;

509.  wijst erop dat de toename van het aantal arbeidscontractanten het effect weerspiegelt dat de nieuwe taken in verband met snel veranderende prioriteiten hebben op de personeelsbezetting, zoals de uitvoering van nieuwe programma’s die door de Commissie worden gedelegeerd aan de uitvoerende agentschappen en die neutraal was ten aanzien van de begroting en de overplaatsing van personeel van de Commissie; neemt nota van de bevinding van de Rekenkamer dat de stijging van het aantal arbeidscontractanten ook een reactie was op speciale of dringende situaties;

510.  betreurt dat er bij enkele instellingen sprake was van een toename van het aantal arbeidscontractanten in FG I als gevolg van de omzetting van vaste en tijdelijke posten voor kantoor-/secretariaatsmedewerkers in posten voor arbeidscontractanten;

511.  neemt nota van het feit dat er eind 2018 11 962 arbeidscontractanten in dienst waren bij de instellingen, organen en uitvoerende agentschappen (een stijging van 37 % sinds 2012); merkt op dat de meesten bij de Europese Commissie werkten;

512.  verzoekt de Commissie met klem een transparantere aanstellingsprocedure te gebruiken voor alle functies, en in het bijzonder voor managementfuncties; verzoekt de Commissie duidelijkheid te verschaffen over eerdere aanstellingsprocedures waarbij het aan transparantie en verantwoording ontbreekt;

513.  betreurt de aanhoudende geografische onevenwichtigheden in de personeelssamenstelling van de Commissie, met name in het middenkader en het hogere management; verzoekt de Commissie te zorgen voor een goede vertegenwoordiging van onderdanen van alle lidstaten, waarbij tegelijkertijd de vaardigheden en verdiensten van de kandidaten in acht worden genomen, zoals vermeld in artikel 27 van het Statuut van de ambtenaren;

514.  vestigt de aandacht op de grote gevolgen van het personeelsverloop bij de agentschappen van de Europese Unie en verzoekt de Commissie hen te helpen personeels- en sociaal beleid in te voeren om dit te verhelpen;

515.  wijst erop dat een complexe aanpak nodig is om de websites van de Europese instellingen toegankelijk te maken voor personen met allerlei beperkingen, zoals wordt voorzien in Richtlijn (EU) 2016/2102, waaronder door nationale gebarentalen toe te voegen; stelt voor organisaties die mensen met een beperking vertegenwoordigen bij dit proces te betrekken;

516.  is ingenomen met de inspanningen van de Commissie om een diversere en inclusievere arbeidsomgeving en ‑cultuur tot stand te brengen door maatregelen te nemen ten gunste van personen met een beperking; vraagt de Commissie na te gaan welke mogelijkheden er zijn om de beginselen van gelijke kansen verder te versterken en te integreren op het gebied van aanwerving, opleiding, loopbaanontwikkeling en arbeidsomstandigheden, en het personeel van deze aspecten bewust te maken, en te onderzoeken of de gebouwen van de instellingen redelijkerwijs kunnen worden verbeterd en aangepast (toegang, geschikte kantooruitrusting) voor personen met beperkte mobiliteit of een andere beperking;

517.  is verheugd over de door EPSO bereikte resultaten en voortdurende verbeteringen in zijn praktijken met betrekking tot redelijke aanpassingen voor kandidaten met een beperking en/of speciale behoeften. In 2019 heeft EPSO een brochure, een brochure in braille en een geanimeerde video uitgebracht met uitleg over deze aanpassingen van de selectieprocedures voor personen met speciale behoeften, die 438 kandidaten met speciale behoeften in staat hebben gesteld deel te nemen aan vergelijkende onderzoeken en selectieprocedures;

518.  herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om de status van bijzonder adviseur van de Commissie transparanter te maken en de taken en missies van bijzonder adviseurs duidelijker te omschrijven;

519.  neemt, voor wat betreft het besluit van de Commissie van 30 oktober 2019 om voormalige Commissievoorzitters toe te staan na afloop van hun mandaat vertegenwoordigende functies te bekleden, nota van de benoeming van oud-voorzitter Jean-Claude Juncker tot bijzonder adviseur, en betreurt dat deze weliswaar onbezoldigde functie kosten met zich mee zal brengen voor met name missies, die moeilijk te verantwoorden zijn tegenover het algemene publiek; verzoekt de Commissie het Parlement uitgebreide informatie te verschaffen over de financiële gevolgen van dit besluit, zodat het Parlement hiermee rekening kan houden in toekomstige kwijtingsprocedures;

520.  verzoekt de Commissie uiterst voorzichtig te zijn bij het onderhouden van betrekkingen met voormalige leden van de Commissie en hierbij zorgvuldig het potentiële risico te beoordelen;

521.  herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om de naleving af te dwingen van de bestaande juridisch bindende regels van de gedragscode wat betreft draaideurconstructies voor zowel de Commissie als haar agentschappen;

522.  staat volledig achter de aanbeveling van de Rekenkamer aan alle instellingen om samen te werken bij de harmonisatie van hun ethische kaders en zich meer in te spannen om goede praktijken uit te wisselen;

523.  verzoekt de Commissie de bekendheid met en het beeld van het ethisch kader en de ethische cultuur bij het personeel te verbeteren; verzoekt de Commissie met name ervoor te zorgen dat opleidingen over ethiek praktische richtsnoeren bevatten die gebaseerd zijn op praktijkvoorbeelden, en de communicatie met het personeel over ethische zaken te verbeteren; wijst op de noodzaak om ervoor te zorgen dat personeelsleden weten hoe zij kwesties inzake onethisch gedrag moeten melden en dat hun gevoel van zekerheid wordt vergroot;

Algemene opmerkingen

524.  beaamt dat 2019 voor de Commissie een jaar van overgang was, aangezien zij moest zorgen voor de overgang van de Commissie Juncker naar de Commissie Von der Leyen, de nieuwe Commissie moest voorbereiden en nieuwe prioriteiten moest vaststellen;

525.  is bezorgd over het besluit van de Commissie om een contract te gunnen aan BlackRock Investment Management voor de uitvoering van een studie over milieu-, sociale en governancedoelstellingen; wijst op een onderzoek van de Europese Ombudsman naar een mogelijk belangenconflict(113);verzoekt de Commissie daarom haar richtsnoeren voor aanbestedingsprocedures bij te werken;

526.  verzoekt de Commissie met klem duurzaamheidsverslaggeving in te voeren, ook voor sociale en milieuaspecten bij aanbestedingen; is van mening dat de Commissie door normen van verantwoord ondernemerschap te integreren in haar beleid voor aanbestedingen en inkopen, het publieke belang kan behartigen en verantwoording in het kader van overheidsuitgaven kan waarborgen;

527.  spoort de Commissie aan te blijven voortbouwen op de beginselen van haar opensourcestrategie(114) en ISA2-programma(115), om afhankelijkheid van één leverancier te voorkomen, de controle over haar eigen technische infrastructuur te behouden, bij te dragen aan sterkere waarborgen voor privacy van gebruikers en gegevensbescherming, en de veiligheid en transparantie voor het publiek te vergroten; verzoekt de Commissie bij aanbesteding en ontwikkeling de voorkeur te geven aan opensourceoplossingen, met het doel om het delen en hergebruiken van softwareoplossingen te bevorderen, zodat ingekochte oplossingen duurzamer worden en langer meegaan, en aan het beginsel “publiek geld, publieke code” wordt voldaan;

528.  is ingenomen met de interinstitutionele cybersamenwerking, in het kader waarvan het Comité van de Regio’s en het Europees Economisch en Sociaal Comité hulp krijgen van het computercrisisteam voor de instellingen, organen en agentschappen van de EU; merkt op dat veel digitaliseringsprojecten betrekking hebben op de digitalisering van financiële en personeelsprocessen, waarvoor de Comités de door de Commissie geleverde systemen Sysper en ABAC gebruikt; vraagt de Commissie na te gaan of het mogelijk is om over betere voorwaarden te onderhandelen, teneinde het delen van toepassingen te verbeteren en financieel aantrekkelijker te maken;

529.  benadrukt het belang van de inspanningen van DG Tolken (DG SCIC) om mogelijkheden te bieden voor vertolking naar de 24 officiële EU-talen en zelfs de internationale gebarentaal binnen de Commissie en andere EU-instellingen en ‑organen; spoort de Commissie aan DG SCIC te helpen de beschikbaarheid en het gebruik van de internationale gebarentaal verder uit te breiden om de toegang tot informatie voor personen met een beperking te waarborgen;

530.  is uiterst bezorgd over het besluit van de Commissie om de overeenkomst met de aanbieder van de cateringdienst te verbreken, wat tot het ontslag van vierhonderd werknemers heeft geleid; verzoekt de Commissie dringend haar besluit te herzien en te zoeken naar een haalbare oplossing om de werknemers te beschermen en ontslag te voorkomen, onder meer door het cateringpersoneel in haar eigen personeel te internaliseren;

531.  stelt vast dat veel mededelingen en documenten van de Commissie alleen in het Engels beschikbaar zijn; merkt ook op dat werkvergaderingen worden gehouden zonder mogelijkheid van vertolking; verzoekt de Europese Commissie de beginselen, rechten en verplichtingen te eerbiedigen die zijn vastgelegd in het Handvest van de grondrechten en Verordening (EG) nr. 1/1958, alsook in interne richtsnoeren en besluiten, zoals de code van goed administratief gedrag; verzoekt de Commissie derhalve de nodige personele middelen ter beschikking te stellen om ervoor te zorgen dat de meertaligheid wordt geëerbiedigd, door het aantal personeelsleden dat verantwoordelijk is voor vertaling en vertolking uit te breiden;

Ethische kaders

532.  neemt nota van de conclusies en aanbevelingen van speciaal verslag nr. 13/2019 van de Rekenkamer, getiteld “De ethische kaders van de gecontroleerde Unie-instellingen: ruimte voor verbetering”; sluit zich volledig aan bij de conclusie van de Rekenkamer dat onethisch gedrag van personeel en leden van de instellingen en organen van de Unie onaanvaardbaar is, dat dergelijk (vermeend) onethisch gedrag veel publieke aandacht krijgt en het vertrouwen in de Unie schaadt, en dat onethisch gedrag ook in verband wordt gebracht met het risico op corruptie en fraude; betreurt het dat er nog steeds ruimte voor verbetering bestaat met betrekking tot de handhaving van de ethische kaders; betreurt in het bijzonder dat er tekortkomingen zijn vastgesteld op verschillende gebieden, namelijk:

533.  is ingenomen met het feit dat de gecontroleerde instellingen in vergaande mate passende ethische kaders voor hun personeel en leden hebben ingevoerd, met ruimte voor verbetering; staat volledig achter de aanbevelingen van de Rekenkamer met betrekking tot de harmonisering van de ethische kaders en een betere bewustmaking van het personeel;

534.  neemt nota van de tweede herziening van de interne richtsnoeren van de Commissie met betrekking tot de bepalingen betreffende klokkenluiders in het Statuut van de ambtenaren; is tevreden over de zes, in de herziening van 2019 opgenomen aanbevelingen en verzoekt de Commissie aan de begrotingsautoriteit verslag uit te brengen over de tenuitvoerlegging ervan; is ingenomen met de aanpassing van de pagina over klokkenluiders op MyIntracomm in mei 2019 en de toevoeging van een rechtstreekse link naar de klokkenluidersprocedure van OLAF;

535.  pleit voor een proactievere benadering met betrekking tot de bescherming van klokkenluiders; acht het met name noodzakelijk de samenwerking te versterken tussen OLAF en het tot aanstelling bevoegde gezag dat verantwoordelijk is voor de invoering van beschermende maatregelen waar noodzakelijk; hecht bovendien zeer groot belang aan de aanbevelingen om met het EOM te overleggen en zo te zorgen voor doeltreffende samenwerking en uitwisseling van beste praktijken voor het melden van waargenomen illegale activiteiten;

536.  is van mening dat voor de bescherming van klokkenluiders een uniformere, voor alle instellingen geldende regeling op basis van beste praktijken en strengere normen een noodzakelijke verbetering zou zijn;

537.  onderstreept het belang van de versterking van het transparantieregister en de verbetering van de kwaliteit van de daarin opgenomen gegevens, met name naar aanleiding van het in december 2020 bereikte Interinstitutioneel Akkoord; neemt nota van de door de Commissie uitgevoerde kwaliteitscontrole en het optreden van het secretariaat van het register na de ontvangst van meldingen; roept de Commissie op de IT-oplossing te verbeteren om strengere kwaliteitscontroles uit te kunnen voeren;

538.  onderstreept het belang van een doeltreffend en geldig transparantieregister; herhaalt zijn verzoek aan de Commissie om meer aandacht te besteden aan validering en steekproefsgewijze controles van de entiteiten in het transparantieregister; stelt met bezorgdheid vast dat een ruime meerderheid van de besluitnemers van de Commissie niet verplicht is bekendheid te geven over hun gesprekken met belangenvertegenwoordigers; spreekt bovendien zijn bezorgdheid uit over de mogelijkheid van besluitnemers van de Commissie om te spreken met lobbyisten die niet in het transparantieregister zijn opgenomen; pleit voor volledige transparantie met betrekking tot alle gesprekken die door de Commissie worden georganiseerd met private actoren of hun vertegenwoordigers, zoals adviesdiensten;

539.  neemt nota van de conclusies en technische voorstellen tot verbetering van de Europese Ombudsman uit haar besluit van 28 februari 2019 over de omgang van de Commissie met “draaideursituaties” van haar personeelsleden; roept de Commissie op gevolg te geven aan zowel het besluit van de Ombudsman als de desbetreffende aanbevelingen uit het speciaal verslag van de Rekenkamer over de ethische kaders van de EU-instellingen.

(1) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (2) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (3) PB C 377 van 9.11.2020, blz. 13. (4) PB C 381 van 12.11.2020, blz. 4. (5) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (6) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (7) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (8) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (9) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 10. (10) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (11) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (12) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (13) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (14) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (15) PB L 343 van 19.12.2013, blz. 46. (16) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (17) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (18) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (19) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 12. (20) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (21) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (22) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (23) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (24) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (25) PB L 341 van 18.12.2013, blz. 73. (26) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (27) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (28) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (29) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 7. (30) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (31) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (32) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (33) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (34) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (35) PB L 341 van 18.12.2013, blz. 69. (36) PB L 363 van 18.12.2014, blz. 183. (37) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (38) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (39) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (40) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 30. (41) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (42) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (43) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (44) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (45) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (46) PB L 346 van 20.12.2013, blz. 58. (47) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (48) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (49) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (50) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 47. (51) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (52) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (53) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (54) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (55) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (56) PB L 346 van 20.12.2013, blz. 54. (57) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (58) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (59) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 1. (60) PB C 370 van 3.11.2020, blz. 46. (61) PB C 351 van 21.10.2020, blz. 7. (62) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (63) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (64) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (65) PB L 297 van 22.9.2004, blz. 6. (66) PB L 352 van 24.12.2013, blz. 65. (67) PB L 50 van 15.2.2021, blz. 9. (68) PB L 67 van 7.3.2019, blz. 1. (69) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (70) PB C 377 van 9.11.2020, blz. 13. (71) PB C 381 van 12.11.2020, blz. 4. (72) PB C 384 van 13.11.2020, blz. 180. (73) PB L 193 van 30.7.2018, blz. 1. (74) PB L 11 van 16.1.2003, blz. 1. (75) https://ec.europa.eu/anti-fraud/sites/antifraud/files/olaf_report_2019_en.pdf (76) Paragraaf 23 van de kwijtingsresolutie 2018. (77) Paragraaf 17 van de kwijtingsresolutie 2018. (78) Artikel 46 van Verordening (EU) nr. 1303/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 (PB L 347 van 20.12.2013, blz. 320). (79) Voor de jaren 2007-2013. (80) Speciaal verslag nr. 03/2019 van de Rekenkamer: “Europees Fonds voor strategische investeringen: er zijn maatregelen nodig om het EFSI echt een succes te maken”, paragraaf 81. (81) Artikel 46 van Verordening (EU) nr. 1303/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 (PB L 347 van 20.12.2013, blz. 320). (82) https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2020-0164_NL.html (83) Speciaal verslag nr. 10/2020 van de Rekenkamer, “Vervoersinfrastructuren in de EU: megaprojecten moeten sneller worden uitgevoerd zodat de netwerkeffecten tijdig worden gerealiseerd”. (84) Ex-postevaluatie 2007-2014 door de Europese Commissie, “Support to SMEs – Increasing Research and Innovation in SMEs and SME Development”, februari 2016. (85) Speciaal verslag nr. 18/2019, “De uitstoot van broeikasgassen in de EU: goed gerapporteerd, maar beter inzicht in toekomstige reducties nodig”, PB C 400 van 26.11.2019, blz. 16. (86) Paragraaf 258 van de resolutie over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2018, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen. (87) Paragraaf 260 van de resolutie over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2018, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen. (88) https://www.nku.gov.sk/web/sao/news/-/asset_publisher/FaxZbYV7Oqlp/content/direct-aid-in-agriculture-without-targeted-control-with-holes-in-legislation. (89) https://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2014_2019/plmrep/COMMITTEES/CONT/DV/2021/01-25/Study_Largest50Beneficiaries_EN.pdf (90) Uitvoeringsverordening (EU) 2019/1804 van de Commissie van 28 oktober 2019 tot wijziging van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 809/2014 wat betreft wijzigingen in steunaanvragen of betalingsaanvragen, controles in het geïntegreerd beheers- en controlesysteem en het controlesysteem voor de randvoorwaarden. (91) Speciaal verslag nr. 04/2020 van de Rekenkamer, “Gebruikmaking van nieuwe beeldtechnologieën voor de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid: over het algemeen gestage vooruitgang, zij het trager voor de monitoring van klimaat en milieu”. (92) https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/INAP20_03/INAP_Gender_equality_NL.pdf (93) Duitsland, Griekenland, Italië, Cyprus, Litouwen, Polen, het Verenigd Koninkrijk en Slovenië. (94) Van Bulgarije, Tsjechië, Frankrijk, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Slowakije, Estland, Spanje, IJsland, Malta en Finland. (95) Speciaal verslag nr. 24/2019 van de Rekenkamer getiteld “Asiel, herplaatsing en terugkeer van migranten: tijd om de inspanningen op te voeren en de kloof tussen doelstellingen en resultaten te dichten” (96) Speciaal verslag nr. 20/2019 van de Rekenkamer getiteld “EU-informatiesystemen ter ondersteuning van grenstoezicht: een sterk instrument, maar meer aandacht nodig voor tijdige en volledige gegevens”. (97) Speciaal verslag nr. 01/2019 van de Rekenkamer getiteld “Bestrijding van fraude in verband met EU-uitgaven: maatregelen zijn nodig”. (98) Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/446 van de Commissie van 15 oktober 2019 tot wijziging van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 515/2014 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling, als onderdeel van het Fonds voor interne veiligheid, van het instrument voor financiële steun voor de buitengrenzen en visa (PB L 94 van 27.3.2020, blz. 3). (99) Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/445 van de Commissie van 15 oktober 2019 tot wijziging van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 516/2014 van het Europees Parlement en de Raad tot oprichting van het Fonds voor asiel, migratie en integratie (PB L 94 van 27.3.2020, blz. 1). (100) AMIF-noodhulp (101) Resolutie van het Europees Parlement van 25 november 2020 over de verbetering van de doeltreffendheid van ontwikkelingshulp en de efficiëntie van steun (2019/2184(INI)). (102) Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer (PB C 373 van 20.12.2013, blz. 1), vervangen door het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (PB L 433 I van 22.12.2020, blz. 28). (103) Advies van de Commissie ontwikkelingssamenwerking (DEVE) inzake de bescherming van de mensenrechten en het externe migratiebeleid van de EU, punt 17. (104) https://ec.europa.eu/international-partnerships/external-evaluation-eus-policy-coherence-development-2009-2016_nl (105) PB C 377 van 9.11.2020, blz. 13; blz. 211 van het verslag. (106) PB C 377 van 9.11.2020, blz. 13; blz. 213 van het verslag. (107) PB C 377 van 9.11.2020, blz. 13; blz. 214 van het verslag. (108) Paragraaf 32 van de resolutie van het Europees Parlement van 14 mei 2020 met de opmerkingen die een integrerend deel uitmaken van de besluiten over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2018, afdeling III – Commissie en uitvoerende agentschappen (2019/2055(DEC)); (109) Advies van de Commissie ontwikkelingssamenwerking (DEVE) inzake de bescherming van de mensenrechten en het externe migratiebeleid van de EU, punt 13. (110) Deze bepaling is in verschillende opzichten problematisch. Ten eerste zijn het centraal bureau en de Europese Scholen, kijkend naar de volledige begroting die de Commissie bestemt voor die scholen, een openbare dienst waarvoor de lidstaten, en via hen de belastingbetalers, reeds hebben betaald. Ten tweede financieren de geaccrediteerde scholen hun activiteiten zelf, zonder tussenkomst van de Commissie, zodat de bewering dat deze scholen een extra kostenpost vormen waarvoor zij zelf verantwoordelijk zouden moeten zijn, tegenstrijdig lijkt. Aangezien het Europees baccalaureaatsysteem kan worden opengesteld en de kinderen van Europese ambtenaren onderwijs kunnen krijgen tegen veel lagere kosten dan het geval is op de Europese Scholen van type I, moet de ontwikkeling van deze scholen worden opgenomen in de begroting van de Commissie en mogen ze in geen geval worden belast; dat zou een belemmering vormen voor hun ontwikkeling en voor de aanzienlijke besparingen die zij opleveren voor de Unie. (111) Speciaal verslag nr. 15/2019 van de Rekenkamer getiteld “Uitvoering bij de Commissie van het pakket van 2014 ter hervorming van het Statuut – grote besparingen, maar niet zonder gevolgen voor het personeel”. (112) Speciaal verslag nr. 13/2020 van de Rekenkamer getiteld “Het Europees Bureau voor personeelsselectie: het is tijd om het selectieproces aan te passen aan de veranderende aanwervingsbehoeften”. (113) https://www.ombudsman.europa.eu/nl/case/en/57060 (114) https://ec.europa.eu/info/departments/informatics/open-source-software-strategy_nl (115) https://ec.europa.eu/isa2/isa2_nl

1. Besluit van het Europees Parlement van 28 april 2021 over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling I — Europees Parlement (2020/2141(DEC))

P9_TA(2021)0165 A9-0044/2021

Het Europees Parlement,

–  gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019(1),

–  gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019 (COM(2020)0288 – C9-0221/2020)(2),

–  gezien het verslag over het begrotings- en financieel beheer voor het begrotingsjaar 2019, afdeling I – Europees Parlement(3),

–  gezien het jaarverslag van de intern controleur voor het begrotingsjaar 2019,

–  gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2019, tezamen met de antwoorden van de instellingen(4),

–  gezien de verklaring van de Rekenkamer(5) voor het begrotingsjaar 2019 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien artikel 314, lid 10, en artikel 318 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juli 2018 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie, tot wijziging van Verordeningen (EU) nr. 1296/2013, (EU) nr. 1301/2013, (EU) nr. 1303/2013, (EU) nr. 1304/2013, (EU) nr. 1309/2013, (EU) nr. 1316/2013, (EU) nr. 223/2014, (EU) nr. 283/2014 en Besluit nr. 541/2014/EU en tot intrekking van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012(6), en met name de artikelen 260, 261 en 262,

–  gezien het besluit van het Bureau van 10 december 2018 over de interne voorschriften voor de uitvoering van de begroting van het Europees Parlement, en met name artikel 34,

–  gezien artikel 100 en artikel 104, lid 3, van en bijlage V bij zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0044/2021),

A.  overwegende dat de Voorzitter de jaarrekening van het Parlement voor het begrotingsjaar 2019 op 24 juni 2020 heeft goedgekeurd;

B.  overwegende dat de secretaris-generaal, als gedelegeerd hoofdordonnateur, op 17 juni 2020 heeft verklaard redelijke zekerheid te hebben dat de aan de begroting van het Parlement toegewezen middelen zijn gebruikt voor het beoogde doel en overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer en dat de vastgestelde controleprocedures de nodige garanties bieden betreffende de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen;

C.  overwegende dat de Rekenkamer in haar controle stelde dat zij in haar specifieke beoordeling van de administratieve en andere uitgaven in 2019 geen ernstige tekortkomingen heeft geconstateerd in de onderzochte jaarlijkse activiteitenverslagen van de instellingen en organen als vereist bij Verordening (EU, Euratom) 2018/1046;

D.  overwegende dat op grond van artikel 262, lid 1, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 de instellingen van de Unie verplicht zijn alles in het werk te stellen om gevolg te geven aan de opmerkingen waarvan het kwijtingsbesluit van het Europees Parlement vergezeld gaat;

1.  verleent zijn Voorzitter kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Europees Parlement voor het begrotingsjaar 2019;

2.  formuleert zijn opmerkingen in onderstaande resolutie;

3.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit en de resolutie die daarvan een integrerend deel uitmaakt, te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

2. Resolutie van het Europees Parlement van 29 april 2021 met de opmerkingen die een integrerend deel uitmaken van het besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling I — Europees Parlement (2020/2141(DEC))

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2019, afdeling I — Europees Parlement,

–  gezien artikel 100 en artikel 104, lid 3, van en bijlage V bij zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A9-0044/2021),

A.  overwegende dat de rekenplichtige van het Europees Parlement (het “Parlement”) in zijn certificering van de definitieve rekeningen heeft verklaard redelijke zekerheid te hebben dat deze, in alle materiële opzichten, een getrouw beeld geven van de vermogenspositie, de resultaten van de verrichtingen en de kasstromen van het Parlement;

B.  overwegende dat overeenkomstig de gebruikelijke procedure 192 vragen aan de administratie van het Parlement zijn gestuurd, en dat de schriftelijke antwoorden door de Commissie begrotingscontrole van het Parlement zijn ontvangen en in het openbaar zijn besproken in aanwezigheid van de voor begrotingsaangelegenheden verantwoordelijke vicevoorzitter, de secretaris-generaal, de directeur van de Autoriteit voor Europese politieke partijen en Europese politieke stichtingen (de “Autoriteit”) en de intern controleur;

C.  overwegende dat er altijd verbetering mogelijk is op het gebied van kwaliteit, doeltreffendheid en doelmatigheid bij het beheer van overheidsfinanciën, en dat toezicht noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat het politiek leiderschap en de administratie van het Parlement verantwoording afleggen ten aanzien van burgers van de Unie;

Begrotings- en financieel beheer van het Parlement

1.  stelt vast dat de definitieve kredieten van het Parlement voor 2019 in totaal 1 996 978 262 EUR beliepen, oftewel 18,5 % van rubriek 5 van het meerjarig financieel kader(7) voor de administratieve uitgaven van de Unie-instellingen als geheel in 2019, en neerkomen op een stijging van 2,4 % ten opzichte van de begroting 2018 (1 950 687 373 EUR);

2.  stelt vast dat de totale per 31 december 2019 in de rekeningen opgenomen ontvangsten 207 521 070 EUR bedroegen (tegenover 193 998 910 EUR in 2018), met inbegrip van 36 566 236 EUR aan bestemmingsontvangsten (tegenover 30 783 590 EUR in 2018);

3.  benadrukt dat vier hoofdstukken 67,8 % van de totale vastleggingen uitmaakten: hoofdstuk 10 (Leden van de instelling), hoofdstuk 12 (Ambtenaren en tijdelijke functionarissen), hoofdstuk 20 (Gebouwen en daarmee samenhangende kosten) en hoofdstuk 42 (Assistentie aan de leden), hetgeen getuigt van weinig flexibiliteit wat betreft het grootste deel van de uitgaven van het Parlement;

4.  neemt nota van de onderstaande cijfers, op grond waarvan de rekeningen van het Parlement voor het begrotingsjaar 2019 werden gesloten:

5.  wijst erop dat 98,8 % van de in de begroting van het Parlement opgenomen kredieten, in totaal 1 973 232 524 EUR, was vastgelegd, met een annuleringspercentage van 1,2 %; stelt met tevredenheid vast dat, net als in voorgaande jaren, een zeer groot deel van de begroting ten uitvoer is gelegd; merkt op dat de betalingen in totaal 1 698 971 864 EUR bedroegen, hetgeen resulteerde in een uitvoeringspercentage van de betalingskredieten van 86,1 %;

6.  benadrukt het feit dat de geannuleerde kredieten voor het begrotingsjaar 2019, in totaal 23 745 738 EUR, hoofdzakelijk betrekking hadden op uitgaven met betrekking tot gebouwen, naast salarissen en andere rechten;

7.  merkt op dat in het begrotingsjaar 2019 18 overschrijvingen werden goedgekeurd overeenkomstig de artikelen 31 en 49 van het Financieel Reglement, die 76 028 316 EUR beliepen, hetgeen neerkomt op 3,8 % van de definitieve kredieten; stelt vast dat 45,3 % van de overgeschreven bedragen verband hielden met het gebouwenbeleid van het Parlement, en hoofdzakelijk dienden om de jaarlijkse betalingen voor het Adenauer-bouwproject te helpen financieren; merkt op dat de overschrijvingen in verband met het uitstel van het besluit van het Verenigd Koninkrijk om uit de Europese Unie te treden neerkwamen op 25 %;

Adviezen van de Rekenkamer over de betrouwbaarheid van de jaarrekening over 2019 en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen

8.  herinnert eraan dat de Rekenkamer een specifieke beoordeling verricht van de administratieve en andere uitgaven als één beleidsgroep voor alle instellingen van de Unie; wijst erop dat administratieve en aanverwante uitgaven bestaan uit uitgaven voor personele middelen (salarissen, toelagen en pensioenen), die 60 % van het totaal beslaan, en uitgaven voor gebouwen, uitrusting, energieverbruik, communicatie en informatietechnologie;

9.  neemt er nota van dat de controle-informatie er over het geheel genomen op wijst dat de uitgaven aan “administratie” geen materieel foutenpercentage vertonen; neemt er daarnaast nota van dat, op grond van de drie gekwantificeerde fouten, het geschatte foutenpercentage in rubriek 5 van het meerjarig financieel kader inzake administratie onder de materialiteitsdrempel ligt;

10.  neemt kennis van de specifieke bevinding met betrekking tot het Parlement in het verslag van de Rekenkamer over de jaarrekening van het Parlement voor het begrotingsjaar 2019 (“het verslag van de Rekenkamer”); merkt met bezorgdheid op dat de Rekenkamer fouten heeft geconstateerd in een betaling aan een van de Europese politieke partijen vanwege niet-naleving van de regels inzake de subsidiabiliteit van uitgaven, waarbij het specifiek ontbrak aan schriftelijke contractuele documenten en ondersteunend bewijs voor de daadwerkelijk gemaakte kosten; betreurt het feit dat de Rekenkamer in zijn jaarverslagen van 2014, 2015 en 2016 vergelijkbare tekortkomingen heeft vastgesteld met betrekking tot fracties en een Europese partij; vraagt om meer transparantie in de uitwisseling van informatie om herhaling van zulke situaties in de toekomst te voorkomen; merkt evenwel op dat er, hoewel er altijd ruimte voor verbetering is, de afgelopen jaren veel positieve ontwikkelingen hebben plaatsgevonden;

11.  wijst op de respons van het Parlement in de contradictoire procedure bij de Rekenkamer, waarin de afzonderlijke gevallen die naar aanleiding van de bevindingen van de Rekenkamer aan het licht zijn gebracht, nogmaals werden onderzocht en behandeld; brengt in herinnering dat de administratie van het Parlement weliswaar toestemming geeft voor de betaling van de subsidie aan de Europese politieke partijen, maar niet verantwoordelijk is voor de uiteindelijke besteding ervan, en dat de Europese politieke partijen zelf verantwoordelijk zijn voor de wettigheid en regelmatigheid van hun verrichtingen; merkt op dat het Parlement de Europese politieke partijen uitgebreide informatie en richtsnoeren heeft verstrekt over onderwerpen ten aanzien waarvan problemen zijn vastgesteld; verzoekt de Rekenkamer de uitgaven van de Europese politieke partijen regelmatig te controleren;

Jaarverslag van de intern controleur

12.  merkt op dat de intern controleur tijdens de vergadering van de bevoegde commissie met de intern controleur van 16 november 2020 zijn jaarverslag heeft gepresenteerd en een beschrijving heeft gegeven van de betrouwbaarheidscontroles die hij heeft uitgevoerd en waarover hij verslag heeft uitgebracht, die in 2019 betrekking hadden op de volgende onderwerpen:

13.  is ingenomen met en spreekt zijn steun uit voor de volgende acties die de intern controleur met de verantwoordelijke directoraten-generaal heeft afgesproken of momenteel bespreekt naar aanleiding van de betrouwbaarheidsopdrachten:

14.  merkt op dat de follow-upprocedure van 2019 heeft geleid tot het afsluiten van 36 van de 93 nog niet afgeronde acties; merkt met bezorgdheid op dat er naast deze gevalideerde acties in totaal 124 nog niet afgeronde acties waren uit controleverslagen, inclusief acties die nog niet klaar waren voor uitvoering, waarvan er 62 betrekking hebben op een significant risico; verwacht dat verschillende directoraten-generaal zich ervoor zullen inspannen om achterstallige acties af te ronden en ervoor te zorgen dat de overeengekomen acties worden uitgevoerd binnen de vastgestelde termijnen; verzoekt de secretaris-generaal tijdens de vergaderingen van de Commissie begrotingscontrole in oktober en november 2021 verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit over de afronding van de resterende acties;

Follow-up van de kwijtingsresolutie voor 2018

15.  neemt kennis van de schriftelijke antwoorden op de kwijtingsresolutie voor 2018, die de Commissie begrotingscontrole van het Parlement op 21 september 2020 heeft ontvangen, en van de presentatie door de secretaris-generaal met betrekking tot de diverse vragen en verzoeken in de kwijtingsresolutie van het Parlement voor 2018 en de in aansluiting daarop gehouden gedachtewisseling met de leden;

16.  betreurt dat niet alle noodzakelijke maatregelen naar aanleiding van bepaalde aanbevelingen van de kwijtingsresolutie van het Parlement voor 2018 zijn uitgevoerd en dat het follow-updocument van de kwijting in dit opzicht geen enkele rechtvaardiging bevat; verzoekt de secretaris-generaal alle in de jaarlijkse kwijtingsresoluties opgenomen verzoeken om maatregelen aan het Bureau te doen toekomen, een actieplan op te stellen om gevolg te geven aan de aanbevelingen en de resultaten van deze exercitie in de jaarlijkse activiteitenverslagen op te nemen; benadrukt dat de secretaris-generaal en de voor de begroting bevoegde ondervoorzitter regelmatig met de Commissie begrotingscontrole overleg moet plegen over kwesties in verband met de begroting van het Parlement en de uitvoering ervan; is van mening dat dit overleg gedurende het jaar moeten plaatsvinden en niet alleen tijdens de kwijtingsprocedure; herhaalt zijn verzoek aan het Bureau om de transparantie van zijn besluitvormingsprocedure te verbeteren, met name door relevante documenten en informatie tijdig op zijn website te publiceren;

17.   onderkent de maatregelen die zijn genomen om de overstap naar een nieuwe aanbieder van diensten voor de kinderopvang van het Parlement soepel te laten verlopen; verzoekt de relevante diensten constant toezicht te houden op het functioneren van het nieuwe team en hierbij te garanderen dat het dienstverleningsniveau bevredigend blijft en er onder meer voldoende verzorgers per kind zijn;

18.  betreurt dat er geen verdere stappen zijn gezet met betrekking tot het vrijwillig pensioenfonds omdat een aantal bij het pensioenfonds aangesloten leden het besluit van het Bureau van 10 december 2018 heeft aangevochten bij het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna “Hof van Justitie”); verzoekt de secretaris-generaal de Commissie begrotingscontrole van het Parlement onmiddellijk op de hoogte te stellen zodra het Hof van Justitie uitspraak heeft gedaan;

19.  is ingenomen met het feit dat het aantal contante betalingen aanzienlijk is afgenomen en dat de leden gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid die de herziene regels bieden om de financiële verantwoordelijkheid van gesponsorde bezoeken uit te besteden aan professionals, d.w.z. derdebetalenden of reisbureaus, in plaats van aan geaccrediteerde parlementaire medewerkers (accredited parliamentary assistants, “APA’s”); merkt evenwel met bezorgdheid op dat de secretaris-generaal nog geen beoordeling van de nieuwe regels heeft vrijgegeven en dringt erop aan een dergelijke beoordeling op te stellen; benadrukt dat de intern controleur bij de voorbereiding van een dergelijke beoordeling moet worden geraadpleegd over de bestaande procedures;

20.  betreurt dat er geen sprake is van genderevenwicht ; op het niveau van het management binnen de administratie van het Parlement; erkent in dat opzicht de positieve ontwikkelingen en de nieuwe doelstellingen; erkent dat dit onderwerp voortdurend moet worden gemonitord;

21.   herinnert eraan dat het Bureau in de kwijtingsresolutie van 2018 werd verzocht meer personen met een handicap in dienst te nemen bij de administratie van het Parlement;

22.  herhaalt zijn verzoek aan de secretaris-generaal om aan te dringen op een echt geografisch evenwicht door middel van een proportionele vertegenwoordiging van alle lidstaten op alle personeelsniveaus, met inbegrip van het hoger leidinggevend personeel; wijst op de moeilijkheden die het Parlement heeft ondervonden bij het aanwerven van bepaalde nationaliteiten; benadrukt hoe belangrijk het is het Parlement als werkgever aantrekkelijker te maken in alle lidstaten;

23.   is ingenomen met de nota van de secretaris-generaal over het beheer ten aanzien van personen met een handicap bij de administratie van het Europees Parlement; benadrukt dat de tien toezeggingen die in de nota worden gedaan op gebieden als digitale en fysieke toegankelijkheid nog tijdens de huidige zittingsperiode moeten worden nagekomen en verzoekt de kwijtingsautoriteit op de hoogte te houden van de gemaakte vorderingen;

24.  herinnert eraan dat met artikel 11 van het Reglement voor rapporteurs, schaduwrapporteurs en commissievoorzitters de verplichting is ingevoerd om informatie te publiceren over vergaderingen die zij in het kader van hun verslagen hebben gehad met belangenvertegenwoordigers; merkt met tevredenheid op dat sinds het begin van de nieuwe zittingsperiode op de website van het Parlement de nodige infrastructuur beschikbaar is om de leden in staat te stellen geplande vergaderingen met belangenvertegenwoordigers aan te kondigen teneinde de transparantie te vergroten; merkt op dat 324 van de 705 huidige leden op 1 december 2020 ten minste één vergadering met een belangenvertegenwoordiger op de website van het Parlement hadden aangekondigd; dringt er echter op aan dat de toegankelijkheid en bruikbaarheid van het instrument verder worden verbeterd door rapporteurs, schaduwrapporteurs en commissievoorzitters te wijzen op de verplichting om dergelijke informatie te publiceren, om het Parlement opener en transparanter te maken en de en controleerbaarder voor de burgers te verbeteren;

25.  herhaalt dat de voorzitter van het Parlement de diensten van het Parlement de opdracht heeft gegeven het instrument op een aantal punten te wijzigen teneinde de gebruiksvriendelijkheid ervan te verbeteren, in de eerste plaats door het te koppelen aan het Transparantieregister en het Wetgevingsobservatorium; verzoekt het Parlement die wijzigingen onverwijld door te voeren;

Algemene context

26.  wijst op de gedachtewisseling tussen de vicevoorzitter belast met de begroting, de secretaris-generaal en de leden van de Commissie begrotingscontrole van het Parlement, in aanwezigheid van de intern controleur en de directeur van de Autoriteit, op 16 november 2020, in het kader van de kwijting 2019 van het Parlement;

27.  wijst erop dat 2019 voor het Parlement in twee helften is opgedeeld als gevolg van de verkiezingen in mei 2019, waarbij de eerste helft draaide om de aanneming van wetgeving en de tweede om de start van een nieuwe zittingsperiode;

28.  constateert dat 61 % van de leden van het Parlement in de negende zittingsperiode nieuw is, een aanzienlijke toename ten opzichte van eerdere termijnen en de voorspelling van 50 % waarvan werd uitgegaan in de begroting van het Parlement voor 2019;

29.  brengt in herinnering dat het uitstel van de uittreding van het VK uit de Unie, tot driemaal toe in 2019, een belangrijk effect had op de begroting van het Parlement voor 2019; wijst erop dat de Britse leden en hun medewerkers langer salaris en vergoedingen hebben ontvangen dan eerst werd voorzien, waardoor aanzienlijk meer overdrachten van middelen binnen de begroting van het Parlement nodig waren tegen hogere totale kosten; is ingenomen met de flexibele wijze waarop het directoraat-generaal Personeelszaken (DG PERS) de arbeidsovereenkomsten van de APA’s van Britse leden heeft beheerd;

30.  stelt met genoegen vast dat het front-office van de APA’s is doorontwikkeld tot één loket voor het totale beheer van de werving van geaccrediteerde parlementaire medewerkers, en is ingenomen met de rol van DG PERS bij het vergemakkelijken van de indienstneming en integratie van nieuwe leden en APA’s na de verkiezingen en met het succesvolle beheer van de overgang naar de nieuwe zittingsperiode door de speciale taskforce van DG PERS voor de verkiezingen in 2019, die ervoor heeft gezorgd dat er voor de eerste vergaderperiode van de negende zittingsperiode 1 292 arbeidsovereenkomsten voor APA’s waren gesloten (oftewel voor 93 % van de leden), en 2 017 overeenkomsten tegen het einde van het jaar;

31.  betreurt dat de leden aan het begin van het mandaat wegens de hoge werkdruk bij DG PERS moeilijkheden ondervonden met het snel aanwerven van assistenten; verzoekt om de versterking van de administratieve teams van het Parlement die verantwoordelijk zijn voor de aanwerving van APA’s aan het begin van elk nieuw mandaat, voor de tijd die nodig is om leden in staat te stellen hun assistenten aan te werven en te voorzien in een uitgebreide opleiding en totdat de hoge werklast is weggewerkt;

32.  bevestigt opnieuw dat de bepalingen van het Statuut betreffende de termijn voor het aanvragen van de inrichtingsvergoeding op gelijke voet voor alle personeelscategorieën moeten worden toegepast; verzoekt DG PERS zich met name te buigen over de gevallen van voormalige APA’s waarbij de statutaire termijn aan het einde van de zittingsperiode in juli 2019 niet correct is toegepast;

33.  spreekt zijn waardering uit voor de overname van de nieuwe taken op het gebied van personeelsbeheer met betrekking tot de stagiairs van de leden nadat het Bureau op 2 juli 2019 had besloten om het kader voor de aanwerving van stagiairs te versterken;

34.  is ingenomen met de succesvolle voltooiing in 2019 van de nieuwe werkomgeving voor de leden in Brussel en Straatsburg; spreekt zijn waardering uit voor het feit dat de renovatie van alle kantoren van de leden in Brussel (één persoonlijk kantoor per lid en twee kantoren voor medewerkers) en in Straatsburg (één persoonlijk kantoor en één kantoor voor medewerkers) in recordtijd en eerder dan gepland is voltooid, en ook nog eens binnen de toegekende begroting, en dat het nieuwe meubilair, met inbegrip van geïntegreerde IT-apparatuur, is geïnstalleerd tegen lagere kosten dan oorspronkelijk was voorzien; stelt vast dat het herziene plan voor de toewijzing van kantoren voor leden en fracties is gebaseerd op het meest efficiënte gebruik van de beschikbare kantoorruimte; betreurt dat dit beginsel ertoe heeft geleid dat de leden van bepaalde politieke fracties zonder logisch verband over verschillende gebouwen en verdiepingen zijn verspreid, waardoor de eenheid van de politieke fracties wordt doorbroken; betreurt tevens dat de verdeling van kantoren tussen politieke fracties sommige fracties heeft gedwongen naar externe gebouwen te verhuizen die niet meer verbonden zijn met de hoofdgebouwen van het Parlement, waardoor het personeel en de leden structureel van elkaar zijn gescheiden; neemt kennis van het feit dat de diensten in het Trèves 1-gebouw gebrekkig zijn en dat prioriteit moet worden toegekend aan het vinden van oplossingen om dat gebouw met de hoofdgebouwen te verbinden;

35.  merkt op dat telewerkregelingen en stemmen op afstand nu deel uitmaken van de arbeidsregelingen van leden van het Parlement; verzoekt het Bureau die regelingen te blijven bevorderen voor alle leden, indien zij daar gebruik van wensen te maken, en te analyseren of ze in de toekomst eveneens kunnen worden toegepast om leden in staat te stellen zowel vergaderingen in hun kiesdistricten als met hun collega’s in Brussel te houden gedurende zogeheten hybride weken; merkt echter op dat de fysieke aanwezigheid in de gebouwen van het Parlement niet volledig kan worden vervangen door telewerken;

36.  betreurt dat er geen systeem is om te waarborgen dat leden die om gerechtvaardigde redenen, bijvoorbeeld zwangerschaps-, ouderschaps-, zorg- of langdurig ziekteverlof, afwezig zijn, hun kerntaken kunnen blijven uitvoeren en met name kunnen spreken tijdens debatten en kunnen stemmen; acht deze situatie in strijd met de kernwaarden van de Unie, omdat zo het signaal wordt afgegeven dat een stem op een vrouwelijke kandidaat tijdelijke niet-vertegenwoordiging kan inhouden; verzoekt het Bureau de mogelijkheden te onderzoeken om de voortzetting van deelname op afstand te vergemakkelijken en te voorzien in de vervanging van een lid, zowel vrouwelijk als mannelijk, tijdens ouderschapsverlof en in bovengenoemde gevallen; verzoekt artikel 6 van de Akte betreffende de verkiezing van de leden van het Europees Parlement door middel van rechtstreekse algemene verkiezingen (Verkiezingsakte) te herzien om de situatie met betrekking tot ouderschapsverlof recht te zetten; verzoekt het Bureau het Reglement dienovereenkomstig te wijzigen;

37.  wijst erop dat het laissez-passer van de Europese Unie moet worden toegekend aan leden, functionarissen en andere personeelsleden van de Unie, op basis van de voorwaarden uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1417/2013(9); herinnert eraan dat in artikel 5, lid 3, van het Reglement het recht is verankerd dat alle leden hebben om een laissez-passer van de Unie aan te vragen “waarmee een lid zich vrij kan bewegen in de lidstaten en in andere landen die het erkennen als een geldig reisdocument” aangezien het laisser-passer door de autoriteiten van de lidstaten als geldige reisdocumenten moet worden erkend; betreurt de meldingen dat het laissez-passer in sommige lidstaten niet volledig wordt erkend als reisdocument; verzoekt het Parlement die situatie te onderzoeken en met de relevante autoriteiten overleg te plegen om ervoor te zorgen dat leden niet worden beperkt in hun vrije verkeer wanneer zij van en naar vergaderingen van het Parlement reizen;

38.  is zich ervan bewust dat het akkoord tussen het Parlement, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s financiële en administratieve voordelen heeft opgeleverd die bijdragen tot een gezond financieel beheer van de betrokken instellingen; wijst er echter nogmaals op dat dit akkoord naar de mening van de comités onevenwichtig is en door het Parlement niet in zijn geheel is nageleefd; is van mening dat alle openstaande kwesties moeten worden afgehandeld door middel van een verlenging of herziening van het huidige akkoord; verzoekt om de opstelling door de betrokken instellingen van een gezamenlijk verslag over dit akkoord en de lopende herziening ervan en om voorlegging van dat verslag aan de Commissie begrotingscontrole van het Parlement;

Communicatie en verkiezingen

39.  steunt de manier waarop het Parlement de Europese verkiezingen zichtbaarder heeft gemaakt door een uitgebreid netwerk van media, partners en vrijwilligers op te zetten, te begeleiden en in te schakelen, waarbij de leden van dit netwerk optraden als opiniemaker binnen hun eigen netwerken; merkt echter bezorgd op dat de opkomst bij de Europese verkiezingen van 2019 in bepaalde landen nog steeds te laag was; is van mening dat er een permanente campagne moet worden gelanceerd om de zichtbaarheid van de Europese verkiezingen en de rol van het Parlement in het wetgevingsproces te vergroten en dat hierbij bijzondere aandacht moet uitgaan naar die landen;

40.  is verheugd dat meer dan 50 % van de stemgerechtigde burgers heeft deelgenomen aan de verkiezingen, en stelt met tevredenheid vast dat de opkomst voor het eerst sinds de eerste rechtstreekse verkiezingen van 1979 is gestegen; betreurt echter dat het Spitzenkandidaten-systeem voor de benoeming van de voorzitter van de Commissie niet werd gevolgd, hetgeen na de verkiezingen van 2014 wel gebeurde; wijst erop dat het systeem zorgt voor meer transparantie en voor een betere verantwoording van de Commissie tegenover het Parlement; merkt op dat de voorzitter van de Europese Commissie erkent dat de politieke richtsnoeren op dat gebied moeten worden aangescherpt; wijst erop dat de manier waarop de voorzitters van de instellingen worden benoemd en gekozen moet worden herzien, zoals wordt aangegeven in de politieke richtsnoeren;

41.  benadrukt dat het Europese verkiezingsproces toegankelijker moet worden gemaakt voor personen met een handicap;

42.  merkt op dat de Europese verkiezingen ook in het Verenigd Koninkrijk moesten worden gehouden en dat het Parlement zijn informatiecampagne ook in het Verenigd Koninkrijk heeft gevoerd;

43.  herinnert eraan dat DG COMM in 2019 813 personeelsleden telde en 5,3 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

44.  is van mening dat het nu belangrijker is dan ooit om de burgers van de Unie te informeren over de politieke aard van het Parlement en de werkzaamheden die zijn leden uitvoeren; steunt alle inspanningen van het Parlement en DG COMM om bewustzijn te kweken onder media, belanghebbenden en het algemene publiek omtrent het Parlement en zijn bevoegdheden en activiteiten; verzoekt DG COMM zich te blijven inspannen om de website van het Parlement toegankelijker, intuïtiever, samenhangender en gebruiksvriendelijker te maken aangezien het een instrument is om de instelling dichter bij de burgers te brengen;

45.  merkt op dat het Bureau DG COMM de opdracht heeft gegeven de burgers in de gehele Unie meer bewust te maken van de komende verkiezingen, teneinde de democratische participatie te vergroten; is ingenomen met de bijdrage die de verkiezing- en voorlichtingscampagne van het Parlement in 2019 leverde aan de hoogste opkomst in twintig jaar; spreekt zijn steun uit voor de innovatieve institutionele communicatiestrategie van het Parlement voor de Europese verkiezingen in 2019, die bedoeld was om de verkiezingen onder de aandacht te brengen en mensen aan te sporen om te gaan stemmen; stelt vast dat de strategie uitging van het versterken van de banden met de media en het ontwikkelen van een stevig netwerk van partners; acht het van groot belang dat het Parlement voortdurend en via verschillende communicatiekanalen in contact staat met de burgers, niet alleen in het verkiezingsjaar, maar gedurende de gehele zittingsperiode; benadrukt dat het van groot belang is synergieën tot stand te brengen met bestaande kanalen en de samenwerking met de liaisonbureaus van het Europees Parlement te versterken teneinde dubbel werk te voorkomen en het geld van belastingbetalers doeltreffend te gebruiken;

46.  maakt zich grote zorgen over de website EP Today en het misleidende gebruik van de naam van het Parlement en de symbolen van de Unie op die website; merkt gealarmeerd op dat EUvsDesinfo ontdekte dat 99 % van de artikelen die op EP Today verschenen, waren overgenomen van andere websites als Voice of America en Russia Today; uit zijn bezorgdheid over het feit dat in het follow-uponderzoek van EU DisinfoLab een grootschalige, 15 jaar durende, op de Unie gerichte beïnvloedingscampagne werd ontdekt waarvoor meer dan 750 lokale nepmedia en meer dan tien “zombie-ngo’s” werden ingezet; is bang dat de campagne, voordat die werd gedetecteerd en er onderzoek naar werd gedaan, erin is geslaagd leden te bereiken en te beïnvloeden; verzoekt DG COMM van het Parlement samen met de Europese Dienst voor extern optreden en de Commissie actie te ondernemen naar aanleiding van die kwestie;

47.  merkt op dat alle belanghebbenden van het Parlement voor en tijdens de verkiezingen op de hoogte zijn gehouden van desinformatie en dreigingen ten aanzien van het Parlement door entiteiten en actoren die de eenheid en de Europese democratie wilden ondermijnen; dringt er bij het Parlement op aan stevige maatregelen te nemen ter bestrijding van desinformatie via reguliere berichten en waarschuwingen, en passende opleidings- en bewustmakingsactiviteiten te organiseren voor leden, medewerkers en bezoekers; verzoekt het Parlement de externe communicatie over zijn activiteiten verder te versterken;

48.  herinnert aan de rol die de liaisonbureaus van het Europees Parlement hebben gespeeld in de gedecentraliseerde verkiezingscampagne; zij hebben het contact met de burgers en de media bevorderd met behulp van versterkte persteams en met belanghebbenden en opiniemaker samengewerkt om nieuwe doelgroepen en met name jongeren te bereiken; roept ertoe op dat de liaisonbureaus in de lidstaten gedurende de gehele zittingsperiode een actieve rol blijven spelen;

49.  uit zijn bezorgdheid met betrekking tot het onderzoek van de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming (EDPS) naar het gebruik door het Parlement van een in de Verenigde Staten van Amerika gevestigde onderneming die politieke campagnes organiseert, voor de verwerking van persoonsgegevens in het kader van zijn activiteiten met betrekking tot de Europese verkiezingen van 2019; merkt op dat het onderzoek naar het gebruik door het Parlement van NationBuilder heeft geleid tot de eerste berisping ooit door de EDPS van een Unie-instelling wegens een schending van artikel 29 van Verordening (EU) 2018/1725, met betrekking tot de selectie en goedkeuring van subverwerkers die door NationBuilder worden gebruikt; merkt voorts op dat de EDPS vervolgens een tweede berisping afgaf nadat het Parlement had nagelaten een conform privacybeleid voor de “thistimeimvoting”-website te publiceren binnen de door de EDPS gestelde termijn; merkt tevreden op dat het Parlement in beide gevallen de aanbevelingen van de EDPS heeft opgevolgd; schaart zich achter de verklaring van de EDPS over het gevaar van onlinemanipulatie en het grote belang van strikte gegevensbeschermingsregels voor de democratie, met name in het digitale tijdperk;

50.  neemt kennis van de verschillende uitgaven voor 2019, die als volgt kunnen worden uitgesplitst:

51.  merkt op dat het Bureau tijdens zijn vergadering van 11 februari 2019 heeft bevestigd dat het liaisonbureau van het Parlement in Londen zal blijven bestaan; merkt op dat het Bureau op 5 oktober 2020 heeft bevestigd dat het nevenkantoor in Edinburgh eind 2020 zou sluiten; wijst erop dat het liaisonbureau en de delegatie van de Europese Unie in het Verenigd Koninkrijk een cruciale rol zullen blijven spelen voor het Parlement bij het verlenen van diensten aan leden van delegaties naar het Verenigd Koninkrijk en om te blijven communiceren met de burgers, het maatschappelijk middenveld, de regering, de parlementaire omgeving en de media in dat land; merkt in dat opzicht op dat het liaisonbureau in het Verenigd Koninkrijk samenwerkt met de delegatie van de Europese Unie, rekening houdend met de respectieve bevoegdheden van het Parlement en de Europese Dienst voor extern optreden; herinnert eraan dat de status en de autonomie van het personeel van het Parlement in het Verenigd Koninkrijk moeten worden gewaarborgd overeenkomstig het gevestigde model van het bureau in Washington, dat met succes wordt toegepast; betreurt derhalve de weigering van de regering van het Verenigd Koninkrijk om de volledige diplomatieke status van de ambassadeur van de Europese Unie in het Verenigd Koninkrijk te erkennen; verzoekt het Bureau en de Europese Dienst voor extern optreden samen met de Britse autoriteiten een praktische oplossing te vinden om het personeel van het Parlement dat werkzaam is bij het liaisonbureau in Londen een diplomatieke status toe te kennen;

52.  herinnert aan de bezorgdheid die vorig jaar reeds is geuit over het besluit van het Bureau van 11 februari 2019 betreffende de parlementaire ondersteuning voor de missie van de Europese Unie bij ASEAN in Jakarta, de delegatie van de Europese Unie bij de Afrikaanse Unie in Addis Abeba en de delegatie van de Europese Unie bij de Verenigde Naties in New York; benadrukt dat elk nieuw besluit dat wordt genomen, gebaseerd moet zijn op een grondige kosten-batenanalyse en herhaalt dat, gezien de specifieke aard van deze parlementaire steun, de Commissie begrotingscontrole van het Parlement moet worden voorzien van relevante gedetailleerde informatie; betreurt dat er nog geen meetbare indicatoren zijn ingevoerd om de resultaten jaarlijks te evalueren in het kader van de cyclus van het Parlement voor strategische planning, toezicht en rapportage; verzoekt de secretaris-generaal deze evaluatie met spoed uit te voeren en aan zowel de Begrotingscommissie als de Commissie Begrotingscontrole van het Parlement te presenteren zodra zij beschikbaar is;

53.  wijst erop dat de debatcultuur in het Parlement nieuw leven moet worden ingeblazen; is ingenomen met de beslissing om van de leden te eisen dat zij de voltallige vergadering bij redevoeringen toespreken vanaf het spreekgestoelte; is van mening dat de debatcultuur eveneens kan worden verbeterd door voldoende tijd te geven voor de uitwisseling van argumenten en tegenargumenten, bijvoorbeeld door de blauwekaartprocedure uit te breiden;

Gesponsorde bezoekersgroepen

54.  is ingenomen met de aanzienlijke inspanningen die het Parlement levert om zijn dienstenaanbod voor bezoekers uit te breiden en te verbeteren; is verheugd over het feit dat in 2019 maar liefst 1,5 miljoen bezoekers het Parlement hebben bezocht, waarbij het aantal jongeren met 26 % steeg ten opzichte van 2018;

55.  merkt met tevredenheid op dat in 2019, na de inwerkingtreding van de nieuwe regels van het Bureau voor de ontvangst van bezoekersgroepen in januari 2017, een controle is verricht met betrekking tot de bezoekersgroepen en dat in december 2019 actieplannen zijn voorgelegd aan DG COMM om het beheer- en controlekader en het regelgevingskader voor de vergoeding van bezoekersgroepen te verbeteren; merkt evenwel op dat we het doel van de bezoekersgroepen niet uit het oog mogen verliezen, namelijk om de burger nader kennis te laten maken met het Parlement, zijn taken en zijn interactie met de andere instellingen van de Unie en de werking van de Unie en haar omgeving, met inbegrip van de gaststeden;

56.  merkt op dat de herziene regeling voor de betaling van financiële bijdragen voor gesponsorde bezoekersgroepen op 1 januari 2017 in werking is getreden; brengt in herinnering dat fractieleiders, in overeenstemming met het in deze regels verankerde non-profitbeginsel, de verplichting hebben om ongebruikte financiële bijdragen terug te betalen nadat de diensten van het Parlement de financiële verklaring hebben geverifieerd; wil meer zekerheid hebben over de vraag of het beheer van gesponsorde bezoekersgroepen, met inbegrip van het proces voor de vergoeding van kosten die verband houden met bezoekers met een handicap, geheel voldoet aan de toepasselijke regels; herhaalt zijn verzoek om de mogelijkheid te schrappen om APA’s als groepshoofd aan te stellen, zodat de financiële verantwoordelijkheid van gesponsorde bezoekersgroepen uitsluitend berust bij een lid van de groep of bij beroepsbeoefenaars, d.w.z. derdebetalenden of reisbureaus;

57.  herinnert eraan dat de intern controleur van het Parlement in 2019 de uitvoering van de nieuwe regels heeft gecontroleerd, en dat hij in zijn in 2020 voltooide bevindingen opmerkt dat de financiële bijdragen voor bezoekersgroepen verder moeten worden afgestemd op de werkelijke kosten van de groepen, dat de voorafgaande controles bij de uitbetaling van de eerste bijdrage moeten worden versterkt en dat het bestaande systeem van controles achteraf moet worden versterkt; herhaalt dat de bevindingen van de intern controleur in aanmerking moeten worden genomen bij de evaluatie van bestaande procedures en het ontwikkelen van strengere controles vooraf, zodat het niet mogelijk is om geld op te hopen zonder dat dit gecontroleerd kan worden; vraagt om een verdere beoordeling van de huidige controles achteraf;

58.  wijst erop dat met de ontvangst van gesponsorde bezoekersgroepen waar personen met een handicap deel van uitmaken aanvullende kosten kunnen zijn gemoeid en dat hiervoor derhalve hogere financiële bijdragen vereist zijn, en pleit er bij het Bureau derhalve voor om te analyseren of de toewijzingen kunnen worden verhoogd om alle subsidiabele uitgaven van dergelijke groepen te dekken;

59.  spreekt zijn steun uit voor de activiteiten van het Parlamentarium in Brussel, dat 307 105 bezoekers ontving in 2019, ruimschoots meer dan in 2018, en van het Huis van de Europese geschiedenis, dat 199 256 bezoekers verwelkomde in 2019, een stijging van 21 % ten opzichte van 2018; is ingenomen met het succes van de Europa Experience-centra in Berlijn, Ljubljana, Straatsburg, Helsinki, Kopenhagen en Tallinn; merkt op dat de diensten van het Parlement een gezamenlijk werkprogramma hebben opgesteld, met als doel om tegen 2024 in alle lidstaten te beschikken over een Europa Experience-centrum;

Gebouwen

60.  herinnert eraan dat DG INLO 609 personeelsleden telde in 2019 en 12,6 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

61.  is zich ervan bewust dat het Bureau op 11 maart 2019 zijn goedkeuring hechtte aan een nieuwe aanpak van toekomstige verkenningen op de vastgoedmarkt voor liaisonbureaus van het Europees Parlement en Europa Experience-ruimten in verschillende lidstaten;

62.  is zich bewust van het feit dat het vastgoedbeleid belangrijk is, met name de voltooiing van de afrondende installatiewerkzaamheden in het Montoyer 63-gebouw in Brussel, dat in 2019 in gebruik is genomen, en het Adenauer-project in Luxemburg, dat volgens de planning eind juni 2023 voltooid zal zijn; heeft vernomen dat de Begrotingscommissie in 2019 heeft ingestemd met een collectieve overschrijving van 31 miljoen EUR voor de voorfinanciering van het project, exclusief projectbeheerkosten, financiële kosten, gecertificeerde organen enz.; betreurt de hogere kosten als gevolg van vertragingen in de bouw en merkt op dat transacties met de bouwondernemingen (in verband met de vertraging van het project) noodzakelijk zijn gebleken om verdere vertragingen en kosten te vermijden (ter hoogte van 5 % à 15 % van het contractbedrag);

63.  merkt op dat een nieuwe gebouwenstrategie voor de periode na 2019, die in april 2018 door het Bureau is aangenomen, draaide om behoeften waar nog onvoldoende op werd ingespeeld, zoals het aanpassen van de voorzieningen aan de veranderende vergaderpatronen (vergaderruimten met een ontwerp dat is afgestemd op wetgevende trialogen), het aanhalen van de lokale contacten en de contacten met de burgers door de “Europa Experience” te integreren in de liaisonbureaus van het Europees Parlement, de verdere verbetering van de beveiliging van de gebouwen van het Parlement en de renovatie ervan, en het verbeteren van de onderlinge verbinding tussen de centrale gebouwen van het Parlement door de voorkeur te geven aan koop- boven huurpanden;

64.  is bezorgd over de achterstallige acties die in 2018 met de interne controleur zijn overeengekomen ter bestrijding van de aanzienlijke restrisico’s op het gebied van het onderhoud, de renovatie en de exploitatie van gebouwen; verzoekt het Bureau een alomvattend onderhoudsbeleid vast te stellen en hierover verslag uit te brengen aan de kwijtingsautoriteit; is ingenomen met de geleidelijke afschaffing van overeenkomsten voor geëxternaliseerde beheerfuncties en de daarmee gepaard gaande besparingen;

65.  merkt op dat de eerste fase van het grootste onroerendgoedproject van het Parlement, de uitbreiding van het Konrad Adenauer-gebouw in Luxemburg, weldra zal worden voltooid (de oostelijke vleugel); merkt op dat het personeel van het Parlement in het najaar van 2019 in de toren is getrokken en dat het resterende deel van de oostelijke vleugel naar verwachting in november 2020 geleidelijk in gebruik zal worden genomen; wijst erop dat de bouw van de westelijke vleugel eind 2020 van start zal gaan en volgens de planning tegen 2023 voltooid moet zijn;

66.  neemt nota van de aanzienlijke infrastructuur van het Parlement, die als volgt kan worden opgesplitst:

67.  herinnert eraan dat het Parlement in 2020 een internationale architectuurwedstrijd heeft uitgeschreven met twee opties: een alomvattende renovatie vanuit milieuoogpunt of de herbouw van het Spaak-gebouw; onderstreept dat bij de renovatie/herbouw rekening moet worden gehouden met kosteneffectiviteit en energie-efficiëntie als leidende criteria; verwacht dat zo spoedig mogelijk een gedetailleerde en openbare evaluatie wordt uitgevoerd van de kosten en energie-efficiëntie van het geselecteerde voorstel op basis van de samenvatting van het voorlopige project dat in de loop van 2021 door de winnende architect zal worden ontwikkeld en gepresenteerd aan de Begrotingscommissie en de Commissie begrotingscontrole; eist dat bij de renovatie of herbouw rekening wordt gehouden met de huidige behoeften van het Parlement, zoals beschreven in de bijgewerkte gebouwenstrategie na 2019; wijst erop dat bij de renovatie of herbouw tevens rekening moet worden gehouden met de huidige behoeften van de leden en het personeel met het oog op de recente beperkingen en de nieuwe vereiste aanpassingen op het gebied van gezondheid en veiligheid;

68.  wijst op het besluit van het Bureau van 25 november 2019 om tegen het eind van de huidige zittingsperiode (2024) in alle lidstaten een Europa Experience-bezoekerscentrum in te richten, en op het tempo waarin dat besluit momenteel wordt uitgevoerd; verzoekt de secretaris-generaal de Begrotingscommissie en de Commissie begrotingscontrole van het Parlement regelmatig op de hoogte te houden van de stand van zaken met betrekking tot de uitvoering;

69.  verwelkomt het idee dat het Parlement zich inzet om de nodige aanpassingen en renovaties van zijn gebouwen door te voeren om ze toegankelijk te maken voor alle gebruikers, overeenkomstig de normen van de Unie en de nationale rechtskaders; benadrukt dat de werkzaamheden ter verbetering van de toegankelijkheid van gebouwen voor personen met een handicap of beperkte mobiliteit in Straatsburg reeds van start zijn gegaan en dat de projecten in Brussel en Straatsburg en in zes liaisonbureaus van het Europees Parlement zullen worden voortgezet; dringt aan op voortzetting van dergelijke renovaties in alle andere gebouwen van het Parlement door zich in te zetten voor de uitvoering van de voorschriften voor functionele toegankelijkheid voor de bebouwde omgeving zoals vastgelegd in bijlage III bij Richtlijn (EU) 2019/882(10) en door te verwijzen naar relevante internationale en Europese normen om aan deze voorschriften te voldoen in de aanbestedingsprocedures, zodat leden, personeel en bezoekers met een handicap of beperkte mobiliteit de gebouwen kunnen betreden en gebruik kunnen maken van de faciliteiten ervan, op gelijke voet met anderen, in lijn met de verplichtingen die zijn vastgesteld in het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap; onderstreept dat de middelen deze maatregelen/uitgaven op efficiënte wijze moeten dekken;

70.  is bezorgd over het feit dat de warmwatervoorziening in de kantoren van de leden in Brussel en Straatsburg in 2017 is afgesloten en nog steeds afgesloten is; merkt op dat de quaestoren op 24 oktober 2017 hebben besloten de warmwatervoorziening in de kantoren van de leden in Brussel en Straatsburg stop te zetten vanwege de gezondheidsrisico’s in verband met de schadelijke legionellabacterie in de verouderde en aan slijtage onderhevige waterleidingstelsels van de gebouwen; stelt vast dat de grootste uitdaging bij het herstellen van de warmwatervoorziening in de gebouwen van het Parlement gelegen is in het feit dat bij een grondige reiniging van de verouderde leidingen, waaronder verschillende doodlopende leidingen, het gehele systeem moet worden stilgelegd, en dat een dusdanig groot project een diepgaande haalbaarheidsstudie vereist waarin rekening wordt gehouden met de effecten van verhuizingen, verplaatsingen, stof en lawaai voor de wetgevingswerkzaamheden van de leden; dringt er bij DG INLO op aan door te gaan met het treffen van compenserende maatregelen;

71.  merkt op dat in 2019 een eerste aanbesteding werd uitgeschreven om contracten af te sluiten voor nieuwe bankfaciliteiten en dat uiteindelijk slechts één bank een offerte heeft ingediend voor een ruimte waar deze bank zelf al was gevestigd; wijst erop dat in 2020 een tweede aanbesteding werd uitgeschreven om de andere twee bankruimten te vullen en dat er geen offertes werden ontvangen; betreurt dat het kantoor van ING alleen de twee eerste maanden van de huidige parlementaire termijn open was om rekeningen te openen voor veel van de nieuw verkozen leden en aangenomen APA’s, en vervolgens werd gesloten; merkt op dat de supermarkt eveneens heeft besloten niet om verlenging van zijn concessie te verzoeken, maar is verheugd dat er in de toekomst een concessie zal worden verleend aan een levensmiddelenmarkt op de begane grond van het Spinelli-gebouw; verzoekt de administratie de voorwaarden voor de exploitatie van commerciële concessies te evalueren en aantrekkelijker te maken teneinde kwalitatief hoogwaardige dienstverleners aan te trekken;

72.  uit zijn bezorgdheid over het gebrek aan diensten in het Trèves 1-gebouw; verzoekt het Parlement prioriteit toe te kennen aan het vinden van een oplossing die waarborgt dat dit gebouw een daadwerkelijke verbinding heeft met de hoofdgebouwen van het Parlement, waar de meeste parlementaire activiteiten plaatsvinden;

73.  wijst op recente berichten in de media dat de thermische camera’s die worden gebruikt in de gebouwen van het Parlement om de temperatuur te meten van alle personen die het Parlement betreden, zijn vervaardigd door Hikvision, een onderneming die camera’s uit China importeert en camera’s produceert voor de Chinese provincie Xinjiang(11); herinnert eraan dat Hikvision ervan is beschuldigd bewakingsapparatuur te leveren aan interneringskampen in die provincie(12); merkt op dat er een onaanvaardbaar risico bestaat dat Hikvision via zijn activiteiten in Xinjiang bijdraagt aan ernstige mensenrechtenschendingen; herinnert eraan dat het Parlement de Sacharovprijs voor de vrijheid van denken in 2019 toekende aan Ilham Tohti voor zijn inspanningen om de rechten van de Oeigoerse bevolking in China te beschermen; is derhalve van mening dat het gebruik van thermische camera’s van die leverancier in de gebouwen van het Parlement onaanvaardbaar is; verzoekt de secretaris-generaal het contract met Hikvision op te zeggen en alle thermische camera’s van Hikvision uit de gebouwen van het Parlement te verwijderen; beklemtoont dat de administratie in de toekomst voorzichtiger moet zijn wanneer het leveranciers selecteert;

Beveiliging en veiligheid

74.  herinnert eraan dat het directoraat-generaal Beveiliging en Veiligheid (DG SAFE) in 2019 770 personeelsleden telde en 1,5 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

75.  is verheugd over het feit dat zich sinds 2015 geen groot veiligheidsincident in de gebouwen van het Parlement heeft voorgedaan; maakt zich echter zorgen over het totale aantal leden, fractiesecretariaten en de APA’s dat gevallen van diefstal in de gebouwen van het Parlement heeft gemeld; merkt op dat de geschatte totale waarde van de voorwerpen, ongeveer 60 000 EUR per jaar, de afgelopen drie jaar stabiel is gebleven; verwacht dat de beveiliging voortdurend wordt versterkt;

76.  neemt nota van de onmiddellijke acties die het Bureau tijdens zijn vergadering van 22 juli 2020 heeft goedgekeurd, waaronder een bewustmakingscampagne, de bescherming van waardevolle IT-apparatuur, de voorafgaande kennisgeving van onderhoudswerkzaamheden en de verstrekking van afzonderlijke lopers voor elke verdieping en een strenge beperking van de uitgifte ervan; spreekt echter zijn afkeuring uit over de specifieke boodschap en de algemene toon van de bewustmakingscampagne tegen de inbraken in de gebouwen van het Parlement, omdat het erop lijkt dat de leden en het personeel de schuld krijgen in plaats van dat er praktische veiligheidsaanbevelingen worden gedaan; verwacht dat het Parlement langetermijnmaatregelen overweegt om diefstal te voorkomen, onder meer door de voorgestelde invoering van verschillende niveaus van toegangsrechten in de gebouwen van het Parlement, meer cameratoezicht en verdere maatregelen met betrekking tot het beheer van sleutels, waaronder de mogelijkheid om elektronische deursloten te installeren, rekening houdend met de noodzakelijke evenredigheid tussen de benodigde investeringen en de werkelijke waarde van de gestolen voorwerpen, evenals de eerbiediging van privacy;

77.  dringt aan op de invoering van een interne strategie om personen met een beperkte mobiliteit of een handicap in noodgevallen te evacueren;

78.  is verheugd over de maatregelen die zijn genomen om de beveiliging van de gebouwen van het Parlement te verbeteren, met name de screening van werknemers van externe dienstverleners, en over de internalisering van de algemene beveiligingsdiensten in Luxemburg, die in 2012 werd goedgekeurd door het Bureau, maar die vertraging heeft opgelopen door de bouwwerkzaamheden van het nieuwe Adenauer II-gebouw; benadrukt dat er zich incidenten kunnen voordoen waarbij gewelddadige demonstranten publieke instellingen in de lidstaten betreden en personeel en leden bedreigen, en moedigt DG SAFE derhalve aan de huidige beveiligingsmaatregelen te evalueren en aanbevelingen te doen voor verdere verbeteringen;

79.  spreekt zijn steun uit voor interinstitutionele samenwerking op veiligheidsgebied, waaronder de ondertekening van een memorandum van overeenstemming over de screening van werknemers van externe dienstverleners die werkzaam zijn bij de instellingen van de Unie in België, de oprichting van een interinstitutionele werkgroep die belast is met de harmonisatie van veiligheidsmaatregelen die worden toegepast in de liaisonbureaus van het Parlement en de vertegenwoordigingen van de Commissie in de lidstaten, de lopende gezamenlijke analyse door de veiligheidsdiensten van de instellingen van de Unie om de meest geschikte gebieden voor nauwere samenwerking vast te stellen en in kaart te brengen alsook de omvang van deze mogelijke samenwerking, met inbegrip van de mogelijkheid om bepaalde diensten te delen, en de vorderingen met de invoering van een interinstitutionele toegangspas;

80.  merkt tevreden op dat er aanbestedingsprocedures zijn gestart voor de invoering van een systeem voor automatische voertuigherkenning bij alle in- en uitgangen van parkeergarages en voor de verhuizing naar het Adenauer II-gebouw;

81.  herinnert eraan dat openheid naar de burgers het Parlement kenmerkt en dat een passend evenwicht moet blijven bestaan met het noodzakelijke beveiligingsniveau;

Cyberbeveiliging en ICT-beveiliging

82.  herinnert eraan dat het directoraat-generaal Innovatie en Technologische Ondersteuning (DG ITEC) in 2019 480 personeelsleden telde en 6 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

83.  herinnert aan het door de dienst Interne Audit opgestelde advies met betrekking tot het ernstige IT-incident van 2017 en de bedrijfscontinuïteit, dat drie aanbevelingen omvatte om de ICT-infrastructuur van het Parlement nader te beschermen door de lijst van kritieke en kerninformatiesystemen aan te vullen met een duidelijker overzicht van de koppeling tussen taken en activa en met gedocumenteerde activa in verband met afhankelijkheden, en door ervoor te zorgen dat het gehuurde pand waarin de computerruimte van het Parlement in Brussel zich bevindt, op een hoger niveau wordt gecertificeerd;

84.  begrijpt dat geprivilegieerde toegangsrechten van belang zijn voor onderhouds- en ontwikkelingswerkzaamheden; verzoekt DG ITEC om duidelijke regels voor de controle van de toegang met betrekking tot deze geprivilegieerde accounts vast te stellen en de verlening van “supergebruikersrechten” te evalueren;

85.  is ingenomen met de lancering van een project voor een nieuw datacentrum, om het verouderde datacentrum van niveau II in Huizingen te vervangen door een centrum van niveau IV dat nodig is om de beveiliging, weerbaarheid en continuïteit van de ICT te verbeteren;

86.  steunt de inspanningen van het Parlement om de cyberbeveiligingsrisico’s in 2019 te verminderen, onder meer via de opstelling en publicatie van een cyberbeveiligingskader van het Parlement, systematische beoordelingen van de cyberbeveiligingsrisico’s van nieuwe gevoelige toepassingen en een jaarlijkse test met betrekking tot de penetratie via het internet; roept ertoe op verdere risico’s te identificeren en te minimaliseren en een op risico’s gebaseerd beheer uit te voeren; verzoekt DG ITEC de mogelijkheden voor het installeren van backups te verbeteren en een plan voor respons bij cyberbeveiligingsincidenten door te voeren;

87.  vestigt de aandacht op de plicht van het Parlement om de kritieke infrastructuur en gevoelige, vertrouwelijke gegevens rechtstreeks te beheren of ten minste rechtstreekse invloed uit te oefenen op het beheer ervan; geeft zijn administratie de opdracht die plicht na te komen;

88.  wijst op de grote rol die kosteloze en opensourcesoftware speelt bij het verbeteren van de beveiliging, aangezien die software het Parlement in staat stelt zwakke plekken te detecteren en te corrigeren, controle te houden over de gegevens die het op zijn servers host en oplossingen vorm te geven op basis van zijn eigen specificaties, waarbij lock-in kan worden vermeden;

89.  herinnert eraan de voorkeur te geven aan vrije en opensourcesoftware boven merkgebonden software wanneer nieuwe interne toepassingen worden overwogen; vraagt dat gevallen waarin niet wordt gekozen voor opensourcesoftware bij de ICT-bestuursorganen moeten worden gemeld;

90.  onderkent de inherente risico’s voor de informatiebeveiliging en -privacy wanneer leden en personeel gebruikmaken van oplossingen die afhankelijk zijn van derde partijen voor het delen van gevoelige gegevens, zonder dat het Parlement invloed kan uitoefenen op de manier waarop met de gegevens wordt omgegaan; dringt erop aan om, in overeenstemming met de strategische richtsnoeren inzake cyberbeveiliging die door het Bureau zijn goedgekeurd en teneinde die situatie te corrigeren, op de servers eigen, op opensource gebaseerde en veilige oplossingen voor virtuele vergaderingen en instant messaging te hosten, zoals momenteel gebeurt bij belangrijke instellingen in verschillende lidstaten, waaronder de Franse centrale overheid en de Duitse Bundeswehr;

91.  prijst de inspanningen van DG ITEC om een deel van zijn expertise en middelen op het gebied van cyberbeveiliging te bundelen in een computercrisisresponsteam van de Europese Unie (CERT-EU);

Technologie, digitalisering en innovatie

92.  is ingenomen met de succesvolle voltooiing van het systeem voor het financiële beheer van het Parlement in 2019, dat met ingang van het boekjaar 2020 in gebruik is genomen; is bezorgd over de verouderde hardware en roept ertoe op de IT‑modernisering voort te zetten door verouderde hardware te vervangen en strategische projecten op het gebied van e-Parlement, de mobiele omgeving voor leden en personeel, verder te ontwikkelen;

93.  wijst erop dat veranderingen in de salarisschaal van medewerkers van het Parlement niet automatisch worden bijgewerkt, maar handmatig moeten worden ingevoerd in de IT-systemen voor personeelsbeheer; is bezorgd over het risico op onverschuldigde betalingen als gevolg van onjuiste informatie die voortkomt uit het feit dat de salarisadministratie niet is geautomatiseerd; dringt er bij de diensten van het Parlement op aan een duurzaam IT-systeem voor de salarisschalen van het personeel op te zetten in samenwerking met de andere instellingen van de Unie;

94.  hecht zijn goedkeuring aan de aanzienlijke inspanningen voor voortdurende investeringen in de digitalisering van financiële processen, waaronder de vlotte en succesvolle uitrol en het gebruik van het nieuwe systeem voor financieel beheer en boekhouding (SAP) sinds november 2019 voor alle verrichtingen met betrekking tot de uitvoering van de begroting, aan de goedkeuring van de strategie inzake “hoogwaardige knooppunten voor administratieve diensten”, teneinde de klantenservice te verbeteren en de administratie efficiënter te maken, en aan het besluit van het Bureau van 17 juni 2019 om een begin te maken met de automatisering van de centrale aanwezigheidsregistratie, alsook met de uitbreiding van de functies van het e-portaal, als het enige digitale toegangspunt waar leden hun financiële en sociale rechten kunnen beheren;

95.  vraagt om verbetering van de huidige wijze van opsporen en volgen van IT-problemen tussen de operationele diensten van het Parlement, om de doeltreffendheid en transparantie te vergroten; wijst erop dat lokale ondersteuningsteams voor leden en hun kantoren aan IT verwante problemen vaak sneller en doeltreffender oplossen dan de telefonische ondersteuningsteams;

96.  roept ertoe op passende beveiligingsmaatregelen te nemen bij de invoering van cloudoplossingen in het Parlement, met inbegrip van maatregelen die de institutionele soevereiniteit waarborgen; dringt erop aan dat die soevereiniteit moet worden gewaarborgd door ervoor te zorgen dat de gegevens in eigen beheer en op het grondgebied van de Unie blijven, er geen lock-in ontstaat en door met meerdere leveranciers te werken en hierbij te garanderen dat de werkstromen en gegevens naadloos kunnen worden gemigreerd tussen de verschillende lagen van de hybride cloud (lokale opslag en private en openbare cloud) alsmede tussen aanbieders van clouddiensten naarmate de behoeften veranderen, en niet alleen wanneer wordt besloten bepaalde clouddiensten niet meer te gebruiken, teneinde meer flexibiliteit te bieden en de mogelijkheden om de gegevens te benutten te vergroten, zoals is overeengekomen in de werkgroep ICT-innovatiestrategie en vorig jaar door het Bureau is bevestigd;

97.  herinnert eraan dat de vicevoorzitters van het Europees parlement op politiek niveau significante eisen aan het cloudbeleid hebben gesteld, bijv. dat besluiten over welke categorieën gegevens in de cloud mogen worden bewaard en welke niet op het hoogste niveau moeten worden genomen en met betrekking tot de definitie van “soevereine cloud” en de keuze van aanbieders, en is van mening dat hier rekening mee moet worden gehouden in het proces voor de goedkeuring van het cloudbeleid door het Bureau, voordat er overeenkomsten met aanbieders van clouddiensten worden ondertekend;

98.  dringt erop aan het recht van leden en assistenten om gebruik te maken van kosteloze en opensourcekantoorsoftware te waarborgen;

99.  wijst op de noodzaak van een meer gebruiksvriendelijke, systematische en gecoördineerde benadering voor het tot stand brengen en omzetten van gegevens van openbaar belang in een open, machineleesbaar formaat dat voor gebruikers gemakkelijk toegankelijk is en opnieuw kan worden gebruikt; wijst er nogmaals op dat het van groot belang is dat het Parlement beschikt over een eigen beleid inzake open data; verzoekt de desbetreffende diensten bij het Bureau een concept in te dienen voor goedkeuring;

100.  herinnert eraan dat het overkoepelende doel van de cloudstrategie is om informatie te beveiligen en gegevens te beschermen en dat gegevens hiervoor moeten worden ingedeeld in specifieke categorieën aan de hand van gegevensbeschermings- en beveiligingsbeoordelingen; verzoekt het Bureau, na de door de desbetreffende diensten opgestelde risicoanalyses te hebben geëvalueerd, zijn goedkeuring te hechten aan de indeling in categorieën en de toepassingen die in de cloud mogen worden geplaatst dan wel binnen het Parlement moeten blijven;

101.  herinnert eraan dat volledige afhankelijkheid van één cloudaanbieder moet worden voorkomen en dat de beveiliging moet worden geoptimaliseerd door zo veel mogelijk gebruik te maken van opensourcesoftware en open standaarden;

102.  verzoekt zijn administratie aan de website van het Parlement een onderdeel toe te voegen waar het stemgedrag van elk lid tijdens de plenaire vergaderingen kan worden opgezocht, evenals de uitsplitsing van de stemmen naar politieke fracties en nationaliteit van de leden; verzoekt de desbetreffende diensten te evalueren of het haalbaar is amendementen die kort geleden in commissies en in de plenaire vergadering zijn ondertekend door leden die hieraan vrijwillig willen meewerken, op hun persoonlijke pagina op de website van het Parlement weer te geven;

103.  is ingenomen met de strategie “Digital Workplace4MEP” waarin oplossingen worden voorgesteld op het gebied van mobiliteit en efficiëntie; is van oordeel dat de beschikbaarstelling van kwalitatief goede hybride apparaten zal bijdragen aan het bereiken van de milieudoelstelling om het papierverbruik uiterlijk in 2024 te halveren; verwacht dat de invoering van dergelijke apparaten zal leiden tot aanzienlijke kostenbesparingen omdat andere typen apparaten worden uitgefaseerd;

104.  vestigt de aandacht op vier belangrijke onderzoeken die zijn uitgevoerd door de EDPS en die betrekking hadden op het Parlement: één naar het gebruik van NationBuilder voor de verwerking van persoonsgegevens in het kader van zijn activiteiten met betrekking tot de Europese verkiezingen van 2019, één naar het niet binnen de door de EDPS gestelde termijn publiceren van een conform privacybeleid voor de “thistimeimvoting”-website, één naar camera’s om de lichaamstemperatuur te meten en tenslotte een onderzoek naar de website voor het boeken van tests in het kader van de COVID-19-crisis; merkt op dat het Parlement in de eerste twee gevallen de aanbevelingen van de EDPS heeft opgevolgd; herinnert aan de eerder genoemde voorlopige evaluatie van het gegevensbeschermingskader van het Parlement; verzoekt de desbetreffende diensten van de administratie van het Parlement lering voor de toekomst te trekken uit de eerder genoemde onderzoeken;

105.  merkt op dat de wifi die wordt aangeboden in de gebouwen van het Parlement in Brussel vaak instabiel is en dat virtuele vergaderingen via videoconferentie derhalve niet altijd naadloos verlopen; verzoekt het Parlement het huidige systeem te upgraden naar een niveau dat toereikend is om als Parlement volledig op afstand te werken;

106.  is ingenomen met de twee Europese projecten, Red Flags en Digiwhist, waarbij big data wordt gebruikt om corruptie te bestrijden, en moedigt het gebruik van opkomende technologieën in het kader van digitalisering aan;

Toegang tot aanbestedingen

107.  is ingenomen met de verbeterde toegang van gebruikers tot aanbestedingen in het Parlement; streeft ernaar het digitaliseringsproces verder te verbeteren door te voorzien in algemene veelgestelde vragen over de aanbestedingsprocedures en door gebruikersvriendelijke toegang te garanderen;

108.  wijst op het huidige instrument voor elektronische aanbestedingsprocedures, TED, dat deel uitmaakt van het proces van digitale transformatie van aanbestedingsprocedures, maar benadrukt ook dat er behoefte is aan een meertalig onderdeel met vragen en antwoorden dat regelmatig wordt geactualiseerd;

Opkomende technologieën bij overheidsopdrachten

109.  herhaalt dat het Parlement vastbesloten is de digitale transformatie van overheidsopdrachten in stand te houden, teneinde de toegang tot overheidsopdrachten te vergemakkelijken en digitale technische innovatie te bevorderen; wijst erop dat de keuze van DG ITEC voor een cloudmodel aantoont hoe belangrijk het is om het potentieel van opkomende technologieën op het gebied van overheidsopdrachten te onderzoeken;

110.  merkt op dat de aanschaf van goederen en diensten door overheden goed is voor naar schatting 2 biljoen EUR of 13,3 % van het bbp(13); merkt op dat uit een studie die in 2020 werd geactualiseerd blijkt hoe nieuwe technologieën als blockchain, big data, AI, het internet der dingen en 3D-printen worden toegepast voor verschillende doeleinden: met AI en machinaal leren kan de toekomstige vraag worden geraamd en kunnen uitgaven voor aanbestedingen in categorieën worden ingedeeld, en chatbots kunnen vragen van gebruikers beantwoorden; wijst er verder op dat blockchain wordt gebruikt om voor transparantie te zorgen in de verschillende stadia van een openbare aanbesteding en te waarborgen dat er een digitaal register is van elke overeenkomst, elk proces en elke betaling, evenals één enkele, gedeelde bron van informatie; wijst er ten slotte op dat met 3D-printen onmiddellijk diverse objecten kunnen worden vervaardigd(14); vestigt de aandacht op het feit dat het gebruik van opkomende technologieën bij openbare aanbestedingen uiteindelijk de broodnodige digitale transformatie van het aanbestedingsproces zal bevorderen;

Transparantie

111.  merkt uitermate bezorgd op dat volgens de jaarverslagen van het Transparantieregister van de afgelopen jaren, ongeveer de helft van alle ingevoerde gegevens onjuist is; is bang dat het register niet zal kunnen zorgen voor meer transparantie omtrent de activiteiten van belangenvertegenwoordigers – het doel waarvoor het is opgezet – als de helft van de ingevoerde informatie onvolledig of onjuist is; dringt er bij het Parlement en de Commissie op aan iets te doen aan de grote hoeveelheid onjuiste gegevens door, op zijn minst tijdelijk, het personeelsbestand van het secretariaat van het Transparantieregister uit te breiden, alle ingevoerde informatie systematisch te controleren op juistheid en volledigheid en te waarborgen dat enkel correcte gegevens in het register terechtkomen;

112.  herinnert eraan dat, wat financiële belangen en belangenconflicten betreft, in artikel 4 van de gedragscode is bepaald dat de opgave van de financiële belangen van de leden op nauwkeurige wijze moet worden gedaan; betreurt dat er gevallen zijn waarin de opgave van bezoldigde en onbezoldigde externe activiteiten onvoldoende gedetailleerd is, waardoor de vraag rijst of dergelijke activiteiten kunnen worden gecontroleerd op een mogelijk belangenconflict met de parlementaire activiteiten van de leden; merkt op dat de Voorzitter, indien er reden is om te vermoeden dat de verstrekte informatie verouderd is, een lid kan verzoeken zijn opgave binnen de tien dagen te corrigeren; verzoekt het Bureau het formaat van de opgaven te herzien; pleit in dat verband voor overleg met relevante instanties in de lidstaten, met als doel goede praktijken uit te wisselen;

Aanwerving

113.  herinnert eraan dat DG PERS in 2019 459 personeelsleden telde en 48 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

114.  wijst erop dat, als resultaat van de verkiezingen in 2019, het percentage nieuwe leden in de negende zittingsperiode maar liefst 61 % bedraagt; benadrukt dat de secretaris-generaal en het Bureau, met het oog op het toenemende aantal voormalige leden, strenge regels inzake draaideuren moeten vaststellen, op grond waarvan voormalige leden het Parlement moeten informeren over hun activiteiten en dienstverbanden na afloop van hun mandaat, gedurende een periode die ten minste de termijn moet bestrijken dat voormalige leden de overbruggingstoelage ontvangen; verzoekt om een onafhankelijke beoordeling van de vraag of dergelijke activiteiten aanleiding geven tot belangenconflicten;

115.  is ervan overtuigd dat de aantrekkelijkheid van het Parlement als werkgever een essentieel onderdeel van zijn succes is; is uiterst bezorgd over de moeilijkheden om personen met een bepaalde nationaliteit en met een bepaald beroepsprofiel aan te werven; betreurt dat het Parlement te sterk afhankelijk is van externe expertise; merkt op dat bij DG PERS momenteel een project loopt om toptalenten aan te trekken en te behouden, met als doel het desbetreffende beleid van het Parlement te verbeteren en bij te dragen tot de ontwikkeling van de strategische langetermijnvisie van het Parlement op de banen van de toekomst; vraagt de secretaris-generaal er alles aan te doen om de diversiteit en het geografisch evenwicht in het personeelsbestand van het Parlement te verbeteren om tot een evenredige vertegenwoordiging per lidstaat te komen, onder meer wat het aantal leidinggevende posities betreft, en alle beschikbare opties te verkennen om de concurrentiepositie en aantrekkelijkheid van het Parlement als werkgever te versterken;

116.  is bezorgd over het gebrek aan diversiteit onder het personeel van het Parlement; verzoekt de secretaris-generaal prioriteit toe te kennen aan het vergroten van de diversiteit; neemt nota van de moeilijkheden bij het aantrekken van financiële en IT‑specialisten en van personeel in lagere rangen in Luxemburg, met name in de categorie AST-SC; benadrukt dat de invoering van een correctiecoëfficiënt die rekening houdt met de hogere kosten van levensonderhoud op die werkplek, in combinatie met aanwerving in een hogere rang, noodzakelijk is om dat structurele probleem op te lossen, en herhaalt in dat opzicht zijn verzoek aan de Commissie in het kader van de kwijtingsprocedure van 2018; benadrukt dat uit een voorlopige feitelijke analyse die de Rekenkamer in dit verband heeft gericht aan de secretaris-generaal blijkt dat de door het Europees Bureau voor personeelsselectie georganiseerde selectieprocedures niet zijn afgestemd op kleinschalige, gerichte vergelijkende onderzoeken, die het best geschikt zijn voor de huidige aanwervingsbehoeften van de EU-instellingen; stelt met tevredenheid vast dat het Parlement een actieve rol speelt bij de interinstitutionele inspanningen om de wijze waarop het Europees Bureau voor personeelsselectie momenteel de vergelijkende onderzoeken organiseert te evalueren; roept op om een nieuw selectiekader voor specialistische vergelijkende onderzoeken te ontwikkelen en om een mechanisme in te voeren om de selectieprocedure regelmatig te evalueren; verzoekt de secretaris-generaal om specialistische vergelijkende onderzoeken in voorkomend geval intern te organiseren;

117.  is voorts zeer bezorgd over het feit dat het voor DG ITEC erg moeilijk is om voldoende hooggekwalificeerde deskundigen met een zeer specifiek profiel en zeer specifieke kennis en ervaring aan te werven; verzoekt het Parlement dit verzoek naar behoren door te geven aan het Europees Bureau voor personeelsselectie, om beter in te spelen op de specifieke behoeften van de EU-instellingen, met name wat betreft de ICT-expertise in het Parlement op het gebied van cyberbeveiliging, cloudcomputing en artificiële intelligentie; betreurt dat het Parlement te sterk afhankelijk is van externe adviseurs en benadrukt hoe belangrijk het is dat DG ITEC zijn strategie voor de overgang van externe adviseurs naar arbeidscontractanten verder ontwikkelt teneinde de beveiligingsrisico’s voor het Parlement te minimaliseren;

118.  wijst op het belang van de totstandbrenging van een eerlijk geografisch evenwicht onder het personeel van het Parlement; stelt vast dat er op basis van de verhouding tussen het aantal personeelsleden en het aantal leden uit een dezelfde lidstaat geen verschillen bestaan tussen oudere en nieuwere lidstaten wat betreft de over- of ondervertegenwoordiging van lidstaten; merkt op dat België, Litouwen, Estland, Slovenië en Malta de vijf lidstaten met de hoogste verhouding tussen het aantal personeelsleden en het aantal leden zijn, terwijl Polen, Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Cyprus de vijf lidstaten met de laagste verhouding zijn; merkt op dat Slovenië en Litouwen behoren tot de zeven lidstaten met de hoogste verhouding tussen het aantal leidinggevenden en het aantal leden; verzoekt het Parlement ervoor te zorgen dat personeelsleden op alle niveaus in dienst worden genomen en worden bevorderd op basis van hun capaciteiten, efficiëntie en integriteit, zonder te discrimineren op grond van nationaliteit; verzoekt om verdere inspanningen om ervoor te zorgen dat het Parlement voor alle nationaliteiten van de Unie een even aantrekkelijke werkgever is;

119.  is ingenomen met het feit dat de bevordering van gelijke kansen een essentieel onderdeel is van het personeelsbeleid van het Parlement, dat de arbeidsparticipatie en integratie van personen met een handicap stimuleert; is tevreden over het feit dat de routekaart inzake gendergelijkheid verder wordt uitgevoerd door middel van concrete acties en dat het Bureau op 13 januari 2020 een reeks doelstellingen voor 2024 heeft vastgesteld inzake genderevenwicht in hoge en middelhoge leidinggevende functies in het secretariaat van het Parlement: 50 % vrouwelijke afdelingshoofden en directeuren en 40 % vrouwelijke directeuren-generaal; wijst erop dat het Bureau zich verder moet inspannen voor gendergelijkheid door zich te verbinden aan ambitieuzere doelstellingen die uiterlijk in 2022 moeten zijn verwezenlijkt: 50 % vrouwelijke afdelingshoofden en directeuren en 50 % vrouwelijke directeuren-generaal; verzoekt het Bureau tevens ambitieuze doelstellingen te formuleren voor lagere leidinggevende functies;

120.  herhaalt dat het essentieel is dat personeelsvertegenwoordigers worden gehoord wanneer het Bureau algemene zaken bespreekt die gevolgen hebben voor het personeelsbeleid en vraagt de secretaris-generaal opnieuw de nodige maatregelen te nemen om deze belangrijke aanpak toe te passen; herhaalt zijn verzoek aan de secretaris-generaal om verdere stappen te nemen om de transparantie en eerlijkheid tijdens benoemingsprocedures voor hoger leidinggevend personeel te waarborgen; vraagt om de volledige uitvoering van de maatregelen die het Parlement in zijn resolutie van 18 april 2018 heeft aanbevolen, namelijk het verzoek om functionarissen die lid zijn van organen voor personeelsvertegenwoordiging zitting te laten hebben in selectiepanels voor hogere leidinggevende functies van het Parlement; verzoekt bovendien om de waarborging van de consistentie ten aanzien van externe bekendmakingen van hogere leidinggevende functies en zorgvuldigheid bij de bekendmaking van deze functies wanneer en zodra deze vacant worden;

121.  herinnert aan de bevindingen en aanbevelingen van de Europese Ombudsman in de gevoegde zaken 488/2018/KR en 514/2018/K en nodigt de secretaris-generaal uit om de procedures voor de benoeming van hogere ambtenaren verder te verbeteren met het oog op meer transparantie en gelijkheid; verzoekt de administratieve diensten van het Parlement om jaarlijks verslag uit te brengen over de benoeming van hogere ambtenaren;

Personeel, geaccrediteerde parlementaire medewerkers en plaatselijke assistenten

122.  vestigt de aandacht op de streefwaarde voor personeelsreductie van 6 %, die er in 2019 toe leidde dat het Parlement 59 functies moest schrappen uit de personeelsformatie voor zijn administratieve diensten; merkt op dat tegelijkertijd het aantal arbeidscontractanten is gestegen; waarschuwt voor de ernstige gevolgen die bezuinigingen op de administratie of personeelsreducties in de toekomst kunnen hebben voor het ambtenarenapparaat van de Europese Unie en voor de uitvoering van het beleid van de Unie; is in het bijzonder bezorgd over de negatieve effecten die deze aanzienlijke reductie naar aanleiding van de personeelshervorming van 2014 zal hebben op de prestaties van het Parlement op korte en lange termijn, maar is zich er ook van bewust dat een verantwoord begrotingsbeheer moet worden gevoerd en dat waar nodig moet worden bezuinigd; merkt op dat bepaalde parlementaire commissies meer werk en verantwoordelijkheden hebben gekregen, aangezien zij nu verantwoordelijk zijn voor het toezicht op de middelen van het EU-herstelplan Next Generation EU van 750 miljard EUR, dat samen met het meerjarig financieel kader (MFK) 2021-2027 goed is voor 1,8 biljoen EUR; is bezorgd dat de desbetreffende secretariaten niet over voldoende administratief personeel beschikken; vraagt om een herbeoordeling van de personeelsbezetting;

123.  merkt op dat de Rekenkamer heeft geconstateerd dat de EU-instellingen het aantal banen voor ambtenaren (d.w.z. vast en tijdelijk personeel) heeft verminderd en het aantal arbeidscontractanten geleidelijk aan heeft verhoogd (een stijging van 121 % tussen 2012 en 2018, met een vergelijkbare tendens in 2019), wat heeft geleid tot een aanzienlijke toename van het aandeel arbeidscontractanten in het totale personeelsbestand; betreurt ten zeerste dat arbeidscontractanten bij de administratieve diensten van het Parlement nauwelijks loopbaanvooruitzichten hebben; verzoekt de secretaris-generaal om de risico’s in verband met het toenemende aantal arbeidscontractanten te beoordelen, met inbegrip van het gevaar dat een tweelagige personeelsstructuur wordt gecreëerd binnen het Parlement; dringt erop aan dat belangrijke vaste functies en taken worden uitgeoefend door vast personeel; merkt op dat in het verslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de Uniebegroting van 2019 niet werd onderzocht of die vervangingen het gevolg waren van overplaatsingen van personeel dat in Straatsburg of Luxemburg werkzaam was naar Brussel; verzoekt de afdeling Human Resources van het Parlement informatie te delen over de overplaatsing van personeel tussen de drie werkplaatsen van het Parlement sinds 2012, ofwel in het kader van de jaarlijkse kwijtingsprocedure, ofwel door relevante informatie te delen met de Rekenkamer zodat die kan worden opgenomen in de volgende jaarverslagen over de uitvoering van de begroting;

124.  wijst op het feit dat in de huidige regels inzake de beëindiging van contracten voor APA’s niet is voorzien in de mogelijkheid van beëindiging met “wederzijdse instemming”, wat een manier zou zijn om de speciale politieke band tussen leden en medewerkers te erkennen, waarbij beide partijen kunnen erkennen dat niet langer sprake is van wederzijds vertrouwen en kunnen profiteren van een gemeenschappelijke oplossing, zonder de sociale rechten van de APA’s in te perken; merkt op dat die kwestie is aangekaart in verschillende kwijtingsverslagen over het Parlement en verwacht dat er zo snel mogelijk maatregelen worden getroffen;

125.  merkt op dat personeelsleden die minder dan tien jaar bij de Unie-instellingen werken geen aanspraak kunnen maken op een Uniepensioen, en dat zij hun bijdragen moeten overdragen naar een ander fonds dat voldoet aan de regels van het Parlement inzake het type fonds en de leeftijd waarop de middelen kunnen worden opgenomen; merkt op dat veel Britse APA’s niet konden overstappen naar bepaalde pensioenfondsen in het Verenigd Koninkrijk omdat het Parlement meent dat die niet aan de vereisten voldoen; verzoekt de secretaris-generaal die kwestie dringend te onderzoeken en ervoor te zorgen dat alle personeelsleden toegang hebben tot hun bijdragen;

126.  herinnert eraan dat het Parlement heeft verzocht om Uniewetgeving op grond waarvan werknemers het recht hebben om offline te zijn buiten de werkuren zonder dat dit negatieve gevolgen heeft; verzoekt het Parlement dat beginsel zelf ook te bevorderen en toe te passen;

127.  is erg bezorgd over het aantal personeelsleden dat met langdurig ziekteverlof is, waarbij sommige van de gevallen te maken kunnen hebben met uitputting en een verstoord evenwicht tussen werk en privéleven; verzoekt de administratieve diensten en de leiding van de fracties om zich proactief op te stellen ten aanzien van het betrokken personeel, de werklast van het personeel zorgvuldig te evalueren en te zorgen voor een evenwichtige verdeling van de taken; benadrukt in dat opzicht dat redelijke werktijden belangrijk zijn en vergaderingen buiten de werktijden, die het evenwicht tussen werk en privéleven van leden en personeel verstoren, moeten worden vermeden, en dat daarbij rekening moet worden gehouden met het parlementaire vergaderrooster; is ingenomen met de campagne “Mind Matters”, die in 2018 door DG PERS werd gelanceerd om bewustwording rond geestelijke gezondheid te creëren en stigma’s op dat gebied te bestrijden; dringt er bij de administratieve diensten van het Parlement en de leiding van de fracties op aan een beoordeling van de psychologische risico’s uit te voeren om deze risico’s op de werkplek te identificeren en gerichte actieplannen op te zetten om ze weg te nemen of de negatieve effecten ervan te verminderen; vraagt om een herbeoordeling van de toepasselijke regels om sneller vervangers in dienst te kunnen nemen in geval van langdurig ziekteverlof;

128.  wijst erop dat het besluit van het Bureau om categorieën van commissies vast te stellen op basis van hun wetgevingswerklast dringend moet worden herzien, zodat eveneens rekening wordt gehouden met hun begrotingsgerelateerde werkzaamheden; merkt op dat de huidige situatie met name ongunstig is voor de Commissie begrotingscontrole van het Parlement, die te kampen heeft met een chronisch personeelstekort en een hoge werklast door de kwijtingsprocedure, maar weinig wetgevingswerkzaamheden uitvoert; verzoekt de administratieve diensten van het Parlement nogmaals om op zo kort mogelijke termijn innovatieve oplossingen te vinden om de situatie te verbeteren;

129.  verzoekt de secretaris-generaal een oplossing te vinden voor het feit dat het salaris van APA’s uitsluitend kan worden overgemaakt naar Belgische bankrekeningen, wat in strijd is met het idee van een eengemaakte monetaire en betalingsunie;

130.  is verheugd over de ontwikkeling van maatregelen die bijdragen tot een beter evenwicht tussen werk en privéleven, waaronder de invoering van uitgebreide telewerkmogelijkheden voor het personeel van het Parlement en van maatregelen ter bevordering van het welzijn op het werk; merkt evenwel op dat de fysieke aanwezigheid in het Parlement van waarde is; benadrukt de bijdrage van telewerkregelingen en stemmingen op afstand aan de verdere vermindering van de koolstofvoetafdruk van het Parlement; wijst erop dat het personeel en de leden van het Parlement de kans moeten krijgen zogeheten “hybride” vergaderingen te blijven houden en op afstand te blijven stemmen; verzoekt het Bureau in mechanismen te blijven voorzien om die regelingen in de toekomst te faciliteren;

131.  steunt de voortgezette uitvoering van de activiteiten van het actieplan voor gelijkheid en diversiteit 2014-2019; dringt aan op het belang van een beter genderevenwicht op alle niveaus, met inbegrip van de directeuren-generaal; steunt de maatregelen uit het verslag over andere vormen van diversiteit dan genderdiversiteit bij het secretariaat van het Parlement – stand van zaken en stappenplan, dat het Bureau op 3 april 2019 heeft goedgekeurd; is in het bijzonder ingenomen met de oprichting in 2020 van twee contactpunten in het Parlement, één voor LHBTI+-kwesties en één voor kwesties met betrekking tot rassendiscriminatie, die beide worden beheerd door de afdeling Gelijkheid, Inclusie en Diversiteit van DG PERS;

132.  herinnert aan de bevindingen en aanbevelingen van de Europese Ombudsman(15); betreurt het huidige verlofbeleid van het Parlement, dat ertoe heeft geleid dat slechts 10 dagen buitengewoon verlof zijn toegekend aan een vader van twee tweelingen, omdat er geen moederlijke band tussen hem en zijn kinderen bestaat; vindt het contrast met het verlof van zijn echtgenoot in de Commissie, die 20 weken ad hoc buitengewoon verlof heeft gekregen, frappant; neemt nota van het schriftelijke antwoord van de administratie van het Parlement waarin wordt verklaard dat de diensten van het Parlement werken aan nieuwe regels; verzoekt de administratie van het Parlement zijn beleid inzake buitengewoon verlof af te stemmen op dat van de Commissie, dat het belang van het kind vooropstelt;

133.  is ingenomen met de twee positieve-actieregelingen van het Parlement op grond waarvan de afgelopen twee jaar twaalf arbeidscontractanten en twee stagiairs met een handicap zijn aangeworven;

134.  steunt de lancering van een bewustmakingscampagne in 2019 ter bevordering van een nultolerantiebeleid inzake intimidatie op de werkvloer; neemt kennis van het feit dat het Parlement een nultolerantiebeleid voert ten aanzien van intimidatie op alle niveaus, met inbegrip van leden, personeel en APA’s; merkt op dat alle leden na de verkiezingen van 2019 een verklaring moesten ondertekenen waarin zij zich ertoe verbonden zich te houden aan de code voor passend gedrag die in januari 2019 is opgenomen in het Reglement van het Europees Parlement; betreurt evenwel dat in 2019 tien nieuwe intimidatiezaken zijn geopend, en dat vier van die zaken betrekking hadden op seksuele intimidatie; is verheugd over het feit dat het Parlement vrijwillige cursussen aanbiedt over waardigheid en respect op de werkplek voor leden en zo het goede voorbeeld geeft; betreurt in dat kader ten zeerste dat het Bureau heeft geweigerd gehoor te geven aan het verzoek dat de plenaire vergadering meerdere malen heeft gedaan(16) om cursussen ter voorkoming van intimidatie verplicht te stellen voor alle medewerkers en leden; dringt er bij het Bureau op aan onverwijld gehoor te geven aan dat verzoek;

135.  is van mening dat het Parlement elementaire voorzieningen moet verschaffen voor moeders die borstvoeding geven op het werk, met name in de vorm van, onder meer, tijd en een privéruimte die geen toilet is;

136.  betreurt dat het Parlement in 2019 een rol speelde in 38 lopende zaken bij het Europees Bureau voor fraudebestrijding, over onderwerpen zoals een correct gebruik van parlementaire vergoedingen, het gedrag van personeelsleden en de financiering van Europese politieke structuren; wijst erop dat er 14 zaken zijn afgesloten in 2019; uit zijn diepe bezorgdheid over het grote aantal zaken; verzoekt de parlementaire diensten een grondige analyse uit te voeren van de bestaande financiële, juridische, ethische en integriteitsrisico’s die aanleiding hebben gegeven tot die zaken en preventieve maatregelen voor te stellen om herhaling te voorkomen;

137.  merkt op dat het Parlement in 2019 geen klokkenluiderszaken heeft geregistreerd; verzoekt het Parlement zijn eigen interne regels in het Statuut volledig in overeenstemming te brengen met de onlangs aangenomen Richtlijn (EU) 2019/1937(17), met inbegrip van alomvattende regels en veilige procedures door veilige meldingskanalen op te zetten; is van mening dat de bescherming van klokkenluiders integraal deel uitmaakt van de democratie en cruciaal is voor het voorkomen en afschrikken van onwettige activiteiten en wanpraktijken; wijst erop dat onder meer APA’s zich door hun arbeidsovereenkomst in een kwetsbare positie bevinden; merkt voorts op dat klokkenluiders passende bescherming verdienen, vergelijkbaar met de bescherming van slachtoffers van intimidatie, en dat dit ook de oprichting van een raadgevend comité voor de bescherming van klokkenluiders moet omvatten; roept de secretaris-generaal op om ervoor te zorgen dat de bescherming die het Parlement biedt aan APA’s die optreden als klokkenluider gelijkwaardig is aan de bescherming die wordt geboden aan APA’s die het slachtoffer zijn van intimidatie; verzoekt het Parlement om zijn personeel waar mogelijk bewust te maken van de manier waarop klokkenluiders worden beschermd en van hun plicht uit hoofde van het Statuut om illegale activiteiten of wanbeheer te melden en roept het Parlement op om te overwegen om daarover verplichte opleidingen te organiseren; herhaalt zijn verzoek om voorlichtingscampagnes in dit verband;

138.  herhaalt zijn verzoek aan de administratieve diensten van het Parlement om aan het begin van de volgende zittingsperiode zo spoedig mogelijk te voorzien in verplichte opleidingen of publicaties voor nieuwe APA’s, waaronder, in het bijzonder, over financiële en administratieve aangelegenheden (bijvoorbeeld dienstreisopdrachten, medische keuringen, accreditaties, parkeervignetten, bezoekersgroepen, tentoonstellingen enz.), teneinde systematische fouten te voorkomen die nadelig zijn voor het goede verloop van de administratieve procedures die op hen van toepassing zijn; benadrukt in dat opzicht de noodzaak van technische opleidingen over de werkzaamheden van de parlementaire commissies en de mogelijkheid om buiten de werktijd taalcursussen te volgen;

139.  geeft uiting aan zijn grote bezorgdheid over de arbeidsomstandigheden van twee van de externe concessiehouders die door het Parlement zijn gecontracteerd, namelijk de aanbieders van de schoonmaak- en de cateringdiensten; is bezorgd over het toenemend gebruik van tijdelijk en uitzendpersoneel en de gevolgen daarvan voor zowel hun arbeidsomstandigheden als de kwaliteit van de verleende diensten; herhaalt zijn verzoek aan DG INLO van voorgaande jaren om een onafhankelijk tevredenheidsonderzoek naar de arbeidsomstandigheden van het betrokken personeel uit te voeren; verzoekt de administratie het beleid van het Parlement inzake overheidsopdrachten te evalueren teneinde transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden voor het personeel van onderaannemers te waarborgen; verzoekt de secretaris-generaal op korte termijn een studie te laten verrichten naar de voordelen die de internalisering van deze diensten zowel voor de instelling als voor de arbeidsrechten van de werknemers zou kunnen hebben, en deze studie aan zowel de Begrotingscommissie van het Parlement als de Commissie begrotingscontrole te presenteren zodra die beschikbaar is;

140.  is ingenomen met de invoering van een breder en duurzamer aanbod van gerechten in het zelfbedieningsrestaurant van het Parlement, met inbegrip van een gevarieerder aanbod van vegetarische en veganistische producten; wijst op de lancering van een onafhankelijk klanttevredenheidsonderzoek met behulp van Happy or Not-terminals in de belangrijkste verkooppunten in Brussel, Straatsburg en Luxemburg, met als doel vast te stellen in welke verkooppunten veranderingen en verbeteringen nodig zijn; merkt op dat de tevredenheid over de cateringdiensten in het Kohl- en het Martensgebouw volgens de Happy or Not-terminals continu en flink is verbeterd, terwijl de tevredenheid lager is in het Spinelli- en het Paul-Henri Spaak-gebouw; roept op om de nodige veranderingen door te voeren om in te spelen op de behoeften van de klanten; merkt op dat niet-vegetarische maaltijden vaak duurder zijn dan vegetarische maaltijden; pleit ervoor dat in alle kantines naast de toonbank voldoende informatie wordt weergegeven over allergenen en dat elke dag één glutenvrije maaltijd wordt aangeboden;

141.   benadrukt dat er door de COVID-19-crisis besluiten zijn moeten worden genomen met rechtstreekse gevolgen voor de werknemers van het Parlement, onder wie werknemers in onderaanneming en freelancers; wijst in dat verband onder meer op het besluit om het Huis van de Europese geschiedenis, de Europa Experience-sites en de verbindingsbureaus van de Europese Unie te sluiten, en op de gewijzigde werkomstandigheden voor freelancetolken en voor het schoonmaak- en restaurantpersoneel; begrijpt dat de instellingen, waaronder het Parlement, in de huidige omstandigheden in verband met de COVID-19-uitbraak snel en op een niet-bureaucratische manier besluiten moeten nemen om de verdere verspreiding van het virus te voorkomen en de veiligheid van hun personeel te waarborgen; vraagt het Parlement echter om bij elk besluit zijn sociale verantwoordelijkheid op te nemen, inkomensveranderingen te vermijden of te compenseren, en met alle mogelijke middelen te voorkomen dat mensen die in de gebouwen van het Parlement werken, vanwege de coronacrisis worden ontslagen;

142.  betreurt het besluit van COMPASS Group om 80 leden van de cateringdienst per januari 2021 te ontslaan; is ingenomen met de onderhandelingen die zijn gevoerd met de COMPASS Group met als resultaat dat het aantal ontslagen tot 49 werd beperkt, maar geeft aan erg ontstemd te zijn over het feit dat er toch personeel zal worden ontslagen; wijst erop dat de betrokken personeelsleden kort voor kerstmis 2020 en middenin de pandemie van hun ontslag op de hoogte werden gebracht; wijst erop dat sommige ontslagen medewerkers al tientallen jaren in de gebouwen van het Parlement werkten; herinnert eraan dat het Parlement ondernemingen in de Unie herhaaldelijk heeft opgeroepen om hun personeel in dienst te houden tijdens de pandemie; verzoekt de relevante autoriteiten van het Parlement alle mogelijke alternatieve oplossingen te onderzoeken om de baan van alle kantinemedewerkers veilig te stellen en vraagt de administratieve diensten van het Parlement om in het kader van sociale dialoog oplossingen te vinden; verzoekt het Bureau het uitbestedingsbeleid van het Parlement te heroverwegen; dringt er bij de secretaris-generaal op aan onverwijld te reageren op de brief over de ontslagen werknemers, die door 355 leden is ondertekend; vraagt om een evaluatie van het aanbestedingsbeleid van het Parlement met het oog op de verbetering van transparante en voorspelbare arbeidsomstandigheden voor alle uitbestede diensten; verzoekt het Parlement de kwijtingsautoriteit in te lichten over de uitkomsten van deze evaluatie;

143.  benadrukt dat de dagelijkse solidariteitsmaaltijden en andere solidariteitsmaatregelen van het Parlement, zoals besloten door het Bureau, de financiële, economische en sociale gevolgen voor zijn cateraars en hun werknemers hebben beperkt; wijst erop dat het Parlement ernaar streeft zoveel mogelijk arbeidsplaatsen te redden als redelijk is vanuit het oogpunt van de werkgelegenheid, maar ook te rechtvaardigen vanuit het oogpunt van de besteding van de begroting van het Parlement;

144.  neemt nota van de oplossingen die zijn gevonden voor APA’s die zonder onderbreking gedurende twee opeenvolgende parlementaire zittingsperioden hebben gewerkt, maar die tot twee maanden tekortkwamen om de tien dienstjaren te voltooien die nodig zijn om recht te hebben op een pensioen krachtens de pensioenregeling van de instellingen van de Unie; uit kritiek op het feit dat de oplossing te laat beschikbaar is gesteld, ondanks de vele en voortdurende waarschuwingen tijdens de vorige zittingsperiode; betreurt voorts dat de enige gevonden oplossing uitsluitend afhing van de goede wil van bepaalde leden die op de hoogte waren van de situatie en zich solidair toonden met deze APA’s; bekritiseert tevens dat de administratieve diensten de leden die voor de nieuwe zittingstermijn zijn verkozen niet op de hoogte hebben gebracht van deze kwestie en van het feit dat zij in die situatie contracten van minder dan zes maanden mogen geven, met als gevolg dat veel van die APA’s moeilijkheden ondervonden bij het vinden van een lid dat bereid was hen gedurende een korte periode ononderbroken in dienst te nemen op basis van een contract, en dat het sommigen zelfs helemaal niet is gelukt;

145.  herhaalt zijn bezorgdheid over de vermeende praktijk dat leden APA’s verplichten dienstreizen te maken, met name naar Straatsburg, zonder dienstreisopdracht en zonder dat hun missie- en reiskosten worden vergoed; is van mening dat een dergelijke praktijk ruimte laat voor misbruik, aangezien APA’s die zonder dienstreisopdracht reizen niet alleen de kosten zelf moeten betalen, maar ook niet gedekt zijn door de arbeidsverzekering; herhaalt zijn oproep aan de secretaris-generaal om dit te onderzoeken;

146.  herhaalt zijn eis dat APA’s dezelfde verblijfsvergoeding moeten ontvangen als het statutaire personeel voor hun dienstreizen om de plenaire vergaderingen in Straatsburg bij te wonen; neemt nota van het antwoord van de secretaris-generaal over de verschillende regels voor de vergoeding van dienstreizen tussen de drie werklocaties van het Parlement die gelden voor het secretariaat van het Parlement en de APA’s; herhaalt zijn eis en dringt erop aan dat de relevante regels waar de secretaris-generaal naar verwijst worden gewijzigd;

147.  herhaalt zijn verzoek aan de Conferentie van voorzitters en het Bureau om opnieuw de mogelijkheid te overwegen dat APA’s onder bepaalde nog vast te stellen voorwaarden leden vergezellen tijdens officiële delegaties en dienstreizen van het Parlement, zoals reeds door verschillende leden is gevraagd; neemt nota van de geraamde financiële gevolgen daarvan die werden toegelicht door de secretaris-generaal in zijn follow-up van de kwijting van 2018, maar dringt er toch op aan dat in beperkte mate mogelijk te maken; stelt voor een nieuwe bespreking te houden op het niveau van het Bureau en de Conferentie van voorzitters;

148.  wijst erop dat het personeelsbeleid van het Parlement moet worden herzien zodat de instelling in staat wordt gesteld om gebruik te maken van de deskundigheid die door alle personeelsleden van het Parlement is verworven; is van mening dat het daarom noodzakelijk is de regels te wijzigen om alle personeelscategorieën, met inbegrip van de APA's, in staat te stellen deel te nemen aan interne vergelijkende onderzoeken en regelingen voor loopbaanontwikkeling op te zetten die het Parlement in staat zullen stellen de deskundigheid van deze personeelscategorieën te behouden ten dienste van de instelling;

Geografische spreiding van het Parlement – één zetel

149.  merkt op dat de Rekenkamer heeft geschat dat een verhuizing van Straatsburg naar Brussel een jaarlijkse besparing van 114 miljoen EUR kan opleveren, naast een eenmalige besparing van 616 miljoen EUR als de gebouwen in Straatsburg met succes worden verkocht of eenmalige kosten van 40 miljoen EUR als deze niet met succes worden verkocht; merkt op dat één zetel slechts kan worden verwezenlijkt door middel van een unanieme wijziging van het Verdrag; herinnert eraan dat een overgrote meerderheid van de leden van het Parlement in verschillende resoluties zijn steun heeft uitgesproken voor een enkele zetel om ervoor te zorgen dat het geld van de belastingbetalers van de Unie doeltreffend wordt besteed; dringt er bij de Raad op aan kennis te nemen van het standpunt van het Parlement;

150.  herinnert eraan dat met het reizen naar Straatsburg extra kosten zijn gemoeid en dat dit indruist tegen het beginsel van goed financieel beheer;

151.  wijst op een recente studie die is voorgelegd aan de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid van het Parlement(18); beklemtoont dat in die studie wordt geconcludeerd dat het Parlement, met het oog op het traject naar koolstofneutraliteit, vanzelfsprekend moet overwegen slechts één locatie te gebruiken; herinnert eraan dat het Parlement in zijn resolutie van 28 november 2019(19) inzake de noodsituatie op het gebied van klimaat en milieu zich ertoe heeft verbonden zijn koolstofvoetafdruk te verminderen; herinnert eraan dat het Parlement in diezelfde resolutie een noodsituatie op het gebied van klimaat en milieu heeft afgekondigd; merkt op dat Brussel het grootste activiteitencentrum van het Parlement is en dat daar ook de Raad en de Commissie, alsook andere belanghebbenden, ngo’s, maatschappelijke organisaties en vertegenwoordigingen van de lidstaten zijn gevestigd; is derhalve van mening dat het niet duurzaam en onverdedigbaar is om Straatsburg aan te houden als zetel;

152.  herhaalt dat de COVID-19-crisis een situatie van overmacht vormt die het Parlement ertoe heeft gedwongen een groot deel van de twaalf vergaderperioden in Straatsburg te schrappen uit het parlementaire vergaderrooster voor 2020; blijft erbij dat de kosten en de gezondheidsimpact van de COVID-19-crisis niet nog mogen worden verergerd door dure verplaatsingen naar Straatsburg; vraagt de lidstaten met klem om, ongeacht de bepalingen van het Verdrag, niet aan te dringen op compensatoire vergaderperioden in Straatsburg;

Vrijwillig pensioenfonds

153.  herinnert aan artikel 27, leden 1 en 2, van het Statuut van de leden, waarin is bepaald dat “het door het Europees Parlement ingestelde vrijwillige pensioenfonds [na inwerkingtreding van dit Statuut] gehandhaafd [blijft] voor leden of voormalige leden die in dit fonds reeds rechten of aanspraken hebben verworven” en dat “[d]e verworven rechten en aanspraken [...] in volle omvang [blijven] bestaan”;

154.  stelt voorts vast dat de te berekenen netto activa en de actuariële vastlegging eind 2019 respectievelijk 111 miljoen EUR en 439,6 miljoen EUR bedroegen, leidend tot een geraamd actuarieel tekort van 328,6 miljoen EUR; is zeer bezorgd over de mogelijke uitputting van het vrijwillige pensioenfonds; benadrukt dat de huidige situatie van het fonds zodanig is dat het niet aan zijn toekomstige verplichtingen kan voldoen; is ervan overtuigd dat het nodig is de juridische consequenties van de regels verder toe te lichten en/of de regels te wijzigen; verzoekt de Rekenkamer een nieuw advies te presenteren over het vrijwillige pensioenfonds en hierbij alle mogelijke opties te analyseren om de tekorten te beperken; merkt op dat het Parlement het besluit van de Rekenkamer zal afwachten en snel zal uitvoeren;

155.  wijst op paragraaf 118 van de kwijtingsresolutie voor het Parlement van 2017, waarin werd opgeroepen om de rechtsgronden van het vrijwillige pensioenfonds te onderzoeken en in het bijzonder te analyseren of het Parlement wettelijk verplicht is te garanderen dat toekomstige aanspraken in volle omvang blijven bestaan en om eventuele tekorten van het fonds aan te vullen of er vers geld in te stoppen, aangezien het vrijwillige pensioenfonds een sicav-beleggingsfonds naar Luxemburgs recht is en geen gewoon pensioenfonds, wat zou willen zeggen dat er in beginsel geen sprake is van een dergelijke verplichting; betreurt dat de secretaris-generaal nog geen bevindingen heeft gepresenteerd in antwoord op dat verzoek;

156.  herinnert eraan dat deze verwachte toekomstige verplichtingen zich over meerdere decennia uitstrekken, maar maakt zich ernstige zorgen over het feit dat het totale bedrag dat in 2019 door het vrijwillige pensioenfonds wordt uitgekeerd ongeveer 18 miljoen EUR bedraagt en dat dit cijfer naar verwachting zal stijgen tot ongeveer 20 miljoen EUR in 2025;

157.  brengt in herinnering dat het Bureau op zijn vergadering van 10 december 2018 heeft besloten de regels die van toepassing zijn op de pensioenregeling te wijzigen door de pensioenleeftijd te verhogen van 63 naar 65 jaar en een heffing van 5 % in te voeren op de pensioenuitkeringen voor toekomstige gepensioneerden, teneinde de houdbaarheid ervan te verbeteren; is ermee ingenomen dat de wijziging van de regels een onmiddellijke besparing op de pensioenuitkeringen van 2019 van ongeveer 325 000 EUR heeft opgeleverd, waarvan 306 000 EUR het gevolg is van de verhoging van de pensioenleeftijd en 19 000 EUR verband houdt met de invoering van een heffing van 5 % op alle na 1 januari 2019 ingestelde pensioenen; verzoekt het Bureau alle opties te evalueren zodra het Hof van Justitie uitspraak heeft gedaan over de huidige maatregelen, teneinde te komen tot een eerlijke oplossing voor de vrijwillige pensioenregeling en het vrijwillige pensioenfonds en daarbij de aansprakelijkheid van het Parlement tot een minimum te beperken, aangezien er geld van de belastingbetalers van de Unie mee is gemoeid;

158.  verzoekt de secretaris-generaal en het Bureau het Statuut van de leden volledig te eerbiedigen en een duidelijk plan op te stellen voor het pensioenfonds waarbij het Parlement de verplichtingen en verantwoordelijkheden van het vrijwillig pensioenfonds van zijn leden op zich neemt; steunt het verzoek van het Bureau aan de secretaris-generaal om onderzoek te doen naar hoe de duurzame financiering van het vrijwillige pensioenfonds kan worden gewaarborgd overeenkomstig de bepalingen van het Statuut van de leden, en daarbij te zorgen voor volledige transparantie; roept het Bureau en de leden van het vrijwillige pensioenfonds op om maatregelen te steunen ter beperking van het tekort van het vrijwillige pensioenfonds;

Ecologische en duurzaamheidsaspecten van de activiteiten van het Parlement

159.  steunt het gebruik van het communautair milieubeheer- en milieuauditsysteem (EMAS), een beheersinstrument van de Unie voor particuliere en openbare organisaties om hun milieuprestaties te beoordelen en te verbeteren overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1221/2009(20); bevestigt dat het Parlement in 2016 als eerste instelling van de Unie koolstofneutraal is geworden, doordat het zijn onvermijdelijke emissies volledig compenseert; steunt de maatregelen die zijn genomen om de emissies van het Parlement verder te verminderen, onder meer het verhogen van de doelstellingen voor telewerken in de verschillende directoraten-generaal, het beperken en optimaliseren van reistijden bij dienstreizen en het bevorderen van het gebruik van duurzame vervoersmiddelen, bijvoorbeeld door te zorgen voor meer plekken om fietsen te stallen;

160.  is verheugd over het feit dat 100 % van het A4-papier dat wordt gebruikt in de kantoren van het Parlement gerecycled is en is ingenomen met de aanzienlijke daling in de hoeveelheid ingekocht papier in 2019 ten opzichte van 2018; is ingenomen met de inspanningen van het Parlement om het aantal papierloze vergaderingen te vergroten en pleit ervoor alle leden, personeelsleden en APA’s meer opleidingen aan te bieden over papierloze hulpmiddelen die het mogelijk maken minder documenten af te drukken, en pleit voor aanvullende communicatiecampagnes;

161.  verzoekt om snel verdere ambitieuze maatregelen te nemen en is van mening dat het uiteindelijke doel een Parlement zonder plastic voor eenmalig gebruik moet zijn;

162.  merkt op dat het percentage hernieuwbare energie dat in 2019 aan het Parlement is geleverd op 67 % is gebleven, waarbij de aankoop van groene stroom het leeuwendeel van dit percentage uitmaakte; verzoekt het Parlement het percentage hernieuwbare energie dat aan het Parlement wordt geleverd verder te verhogen om zo snel mogelijk 100 % hernieuwbare energie te bereiken, onder meer door het dak van het Parlement te gebruiken om zelf zonne-energie op te wekken;

163.  brengt in herinnering dat in Richtlijn 2012/27/EU betreffende energie-efficiëntie(21) is bepaald dat jaarlijks 3 % van de totale vloeroppervlakte van onze gebouwen moet worden gerenoveerd om aan de minimumeisen inzake energieprestaties te voldoen; pleit ervoor om in de jaarlijkse begrotingsplanning rekening te houden met het feit dat alle gebouwen regelmatig moeten worden gerenoveerd en beveelt aan om hiervoor een bedrag toe te wijzen dat voldoende is voor de renovatie van 3 % van het totale vloeroppervlak van alle gebouwen, zoals reeds werd vermeld in de gebouwenstrategie voor de periode na 2019, die op 16 april 2018 door het Bureau werd goedgekeurd; is van mening dat een dergelijke toewijzing deel moet uitmaken van een regulier en toekomstgericht gebouwenbeleid, waarbij de nadruk ook moet liggen op grondige renovatie en ervoor moet worden gezorgd dat het Parlement streeft naar maximale energie-efficiëntie en dus naar besparingen op het energieverbruik en de kosten van de gebouwen van het Parlement;

164.  is ingenomen met de succesvolle integratie van de autodienst en de geleidelijke overgang naar emissieloze voertuigen teneinde uiterlijk in 2024 te beschikken over koolstofneutrale dienstauto’s; erkent het grote aantal dagelijkse activiteiten en prijst de werkzaamheden van de dienst, waarover de leden zeer tevreden zijn; roept de secretaris-generaal op om een gebruiksvriendelijk online boekingssysteem in te voeren en de mogelijkheden te onderzoeken om het gebruik ervan – dat in 2019 slechts 3 % bedroeg – te verhogen en de gebruikersgroep voor het boeken van auto’s voor het traject tussen Brussel en Straatsburg uit te breiden, teneinde de milieu-impact van het Parlement te verkleinen; vraagt om beter te communiceren over deze mogelijkheid teneinde ervoor te zorgen dat auto’s niet leeg naar Straatsburg en terug rijden;

165.  is ingenomen met het feit dat het Bureau op 16 december 2019 nieuwe ambitieuze streefcijfers heeft vastgesteld voor de kernprestatie-indicatoren inzake het milieubeheersysteem van het Parlement, met name de doelstelling om de koolstofemissies uiterlijk in 2024 met de start van de volgende zittingsperiode met 40 % te verlagen; vraagt om de efficiënte uitvoering van de nodige acties teneinde deze doelstelling tijdig te verwezenlijken, en om regelmatige verslagen aan de kwijtingsautoriteit over de gemaakte vorderingen; verzoekt het Parlement voorts zijn EMAS-doelstelling opnieuw te evalueren met het oog op de emissiereducties als gevolg van de COVID-19-pandemie;

166.  prijst de inzet van het Parlement voor groene overheidsopdrachten; merkt op dat het Parlement ernaar streeft het op grond van waarde bepaalde percentage contracten (van bepaalde prioritaire producten) die worden geclassificeerd als “groen”, “zeer groen” en “van nature groen” te verhogen; merkt met genoegen op dat in 2019 89,1 % (in waarde) van de contracten in de prioritaire productcategorieën als “groen”, “zeer groen” of “van nature groen” werd geclassificeerd; is ingenomen met het feit dat het Bureau op 16 december 2019 nieuwe ambitieuze streefcijfers heeft vastgesteld voor de kernprestatie-indicatoren inzake groene overheidsopdrachten, namelijk dat gemiddeld 90 % van de opdrachten in prioritaire productcategorieën in de periode 2020-2024 als “groen” of “van nature groen” moet worden geclassificeerd; onderstreept het feit dat groene overheidsopdrachten verder moeten worden ontwikkeld door ambitieuze doelstellingen vast te stellen voor de vergroening van contracten op middellange termijn;

167.  is ingenomen met het voornemen van het Parlement om duurzaamheidsverslagen in te voeren, waarin wordt ingegaan op de sociale aspecten van aanbestedingen; verzoekt het Parlement de ontwikkelingen te volgen op het gebied van sociale en duurzame overheidsopdrachten, zoals de werkzaamheden van de OESO op het gebied van overheidsopdrachten en verantwoord ondernemerschap en de aankomende Uniewetgeving over zorgvuldigheid in het bedrijfsleven; is van mening dat het Parlement door normen van verantwoord ondernemerschap te integreren in zijn beleid voor aanbestedingen en inkopen, het goede voorbeeld kan geven, het publieke belang kan behartigen en verantwoording in het kader van overheidsuitgaven kan waarborgen;

168.  is ingenomen met het nieuwe beleid met betrekking tot de parkeergarages van het Parlement, in het kader waarvan het gebruik van elektrische voertuigen (elektrische fietsen, bakfietsen, stepjes en auto’s) wordt gestimuleerd door middel van het plaatsen van laadstations voor elektrische voertuigen; vraagt om dit beleid uit te breiden naar alle parkeergarages van het Parlement;

169.  benadrukt dat het Parlement zijn toezeggingen met betrekking tot de strijd tegen de klimaatverandering moet nakomen en derhalve in al zijn gebouwen de nodige maatregelen moet nemen om ervoor te zorgen dat er zowel binnen als buiten voldoende fietsenstallingen beschikbaar zijn voor het personeel, waar de fietsen zijn beschermd tegen diefstal, vandalisme en slecht weer, en om ten minste dezelfde voorwaarden te bieden als die welke momenteel gelden voor het parkeren van auto’s; is ook van mening dat een identificatiesysteem op basis van vignetten zeer nuttig zou zijn;

170.  is ingenomen met de aanzienlijke toename van het gebruik van fietsen in Brussel in 2019 ten opzichte van 2018;

171.  wijst op het milieueffect van de constante verplaatsingen van het Parlement naar Straatsburg;

Vertolking en vertaling

172.  herinnert eraan dat het directoraat-generaal Logistiek en Vertolking voor Conferenties in 2019 530 personeelsleden telde en 2,6 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

173.  is ingenomen met het in 2019 afgeronde project inzake één loket voor de organisatie van conferenties, waardoor de werkprocessen in verband met de organisatie van conferenties aanzienlijk zijn gestroomlijnd en het directoraat-generaal Logistiek en Vertolking voor Conferenties het centrale aanspreekpunt is geworden waar organisatoren van vergaderingen, conferenties en evenementen bij het Parlement terechtkunnen voor een hoogwaardig aanbod aan conferentiediensten;

174.  merkt op dat de herziene gedragscode meertaligheid, die in juli 2019 door het Bureau is aangenomen, een bijgewerkt operationeel kader biedt en ervoor heeft gezorgd dat hoogwaardige vertolkingsdiensten kunnen worden verleend met efficiënt gebruik van middelen en afgestemd op de behoeften van de gebruikers; betreurt dat de op het primaire Unierecht gebaseerde begrotings- en kwijtingsprocedure in de herziene gedragscode meertaligheid nog steeds wordt beschouwd als niet-wetgevende werkzaamheden, waardoor de Begrotingscommissie en de Commissie begrotingscontrole van het Parlement het Bureau ieder jaar om toestemming moeten vragen om hun jaarlijkse vertaalquotum van 45 bladzijden te overschrijden; verzoekt het Parlement ervoor te zorgen dat de gedragscode meertaligheid zo wordt toegepast dat de Begrotingscommissie en de Commissie begrotingscontrole van het Parlement de parlementaire kerntaken inzake begroting en kwijting kunnen verrichten zonder ieder jaar te moeten verzoeken om een dergelijke ontheffing;

175.  spreekt zijn waardering uit voor de sociale dialoog tussen de directie en de vertegenwoordigers van de tolken in vaste dienst, die heeft geresulteerd in de nieuwe arbeidsvoorwaarden van 8 september 2018; steunt de voortdurende inspanningen van zowel de vertegenwoordigers van de administratieve diensten als de vertegenwoordigers van de tolken om te zorgen voor volledige meertaligheid met efficiënt gebruik van middelen;

176.  stelt vast dat veel mededelingen en documenten alleen in het Engels beschikbaar zijn; merkt ook op dat werkvergaderingen worden gehouden zonder mogelijkheid van vertolking; verzoekt het Parlement de beginselen, rechten en verplichtingen te eerbiedigen die zijn vastgelegd in het Handvest van de grondrechten en Verordening nr. 1/1958, alsook in interne richtsnoeren en besluiten, zoals de code van goed administratief gedrag; verzoekt het Parlement derhalve de nodige personele middelen ter beschikking te stellen om ervoor te zorgen dat de meertaligheid wordt geëerbiedigd, door het aantal personeelsleden dat verantwoordelijk is voor vertaling en vertolking uit te breiden;

177.  herinnert eraan dat het directoraat-generaal Vertaling in 2019 1 117 personeelsleden telde en 0,5 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

178.  is tevreden over de uitvoering van een systeem voor de accreditatie van externe vertalers om de kwaliteit van uitbestede vertalingen te verhogen, met de nadruk op het inzetten van “geaccrediteerde” vertalers wier vertaalvaardigheid is getest, waarbij de kwaliteitscontrole van uitbestede vertalingen door de taalafdelingen wordt verbeterd en de contractuele gevolgen in geval van ondermaatse kwaliteit worden aangescherpt;

179.  verzoekt de secretaris-generaal te onderzoeken of het haalbaar is om voor alle plenaire debatten vertolking in internationale gebarentaal in te voeren, in overeenstemming met de verzoeken die zijn aangenomen door de plenaire vergadering, en dat besluit ten uitvoer te leggen met inachtneming van het beginsel van gelijke toegang voor alle burgers;

Financiën en administratie

180.  herinnert eraan dat DG FINS in 2019 222 personeelsleden telde en 22,7 % van de totale begroting van het Parlement beheerde;

181.  veroordeelt de lange achterstanden bij de vergoeding van reiskosten in 2019; roept op om voldoende middelen voor DG FINS zeker te stellen en te handhaven en die middelen zodanig toe te wijzen dat er zich geen achterstanden ophopen;

182.  wijst erop dat het nieuwe reisbureau van het Parlement op 1 januari 2019 van start is gegaan met zijn werkzaamheden; merkt op dat leden problemen hebben ervaren met het bereiken van het callcenter van het reisbureau tijdens en buiten werkuren; dringt aan op een verbetering van de bereikbaarheid; merkt op dat het reisbureau voor de leden de richtsnoeren van de afdeling Reis- en Verblijfkosten van de leden volgt, waarbij bij de aangeboden vluchten altijd moet worden uitgegaan van de meest rechtstreekse route tussen het punt van vertrek en het punt van bestemming en van het laagste tarief indien meerdere luchtvaartmaatschappijen dezelfde verbinding aanbieden; merkt op dat alle inkomsten die het reisbureau genereert met de omzet van de aan het Parlement verleende diensten, aan het Parlement moeten worden terugbetaald; merkt op dat het jaarlijkse aantal klachten stabiel is gebleven ten opzichte van het voorgaande jaar, met 63 geregistreerde klachten in 2019, oftewel 0,043 % van de in totaal 144 913 verrichtingen in dat jaar, en dat de meerderheid van de geregistreerde klachten betrekking had op de kwaliteit van de dienstverlening door het nieuwe reisbureau als gevolg van de omschakeling en het begin van zijn werkzaamheden, waaronder laattijdige annuleringen en reisvertragingen;

183.  plaatst grote vraagtekens bij paragraaf 40 van de resolutie van het Parlement van 14 mei 2020 over de raming van de ontvangsten en uitgaven van het Europees Parlement voor het begrotingsjaar 2021 (2019/2214(BUD))(22), waarin het Bureau wordt verzocht de bepalingen ter uitvoering van het Statuut van de leden van het Europees Parlement te herzien, zodat de leden bij reizen binnen de Unie voor flexibele economy class-tickets worden vergoed, met uitzonderingen voor vluchten met een duur van meer dan vier uur of vluchten waarbij moet worden overgestapt; roept op om de leden gelijk te blijven behandelen wat betreft de aangeboden tickets; herinnert ook aan het doel van het Parlement om zijn emissies verder terug te dringen en onderstreept dat rechtstreekse vluchten en flexibele vliegtickets de minst verontreinigende optie zijn voor noodzakelijke vliegreizen;