Stosunki polityczne i współpraca między UE a Tajwanem
164k
54k
Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. dla Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa w sprawie stosunków politycznych i współpracy między UE a Tajwanem (2021/2041(INI))
– uwzględniając roczne sprawozdania Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) oraz ich rozdziały dotyczące stosunków między UE a Tajwanem,
– uwzględniając mechanizm dialogu na temat polityki przemysłowej między UE a Tajwanem, ustanowiony w 2015 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 października 2013 r. w sprawie stosunków handlowych między UE a Tajwanem(1),
– uwzględniając udział Tajwanu w Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości, Europejskiej Platformie Współpracy Klastrów i Dialogu na temat Gospodarki Cyfrowej,
– uwzględniając komunikat z posiedzenia ministrów spraw zagranicznych i rozwoju państw grupy G-7 z dnia 5 maja 2021 r., w szczególności sekcję dotyczącą wspierania znaczącego udziału Tajwanu w forach Światowej Organizacji Zdrowia i w Światowym Zgromadzeniu Zdrowia,
– uwzględniając umowy o współpracy w zakresie zwalczania oszustw handlowych oraz wdrażanie przez Tajwan od 2017 r. międzynarodowych standardów dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych,
– uwzględniając owocną współpracę i uczestnictwo Tajwanu w programach ramowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając konsultacje na temat rynku pracy między UE a Tajwanem, ustanowione w 2018 r.,
– uwzględniając zwolnienie – od 2011 r. – przez UE posiadaczy paszportów tajwańskich z obowiązku wizowego,
– uwzględniając unijną politykę „jednych Chin”,
– uwzględniając wspólne oświadczenie przywódców USA i Japonii z dnia 16 kwietnia 2021 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie przywódców USA i Republiki Korei z dnia 21 maja 2021 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji z dnia 10 czerwca 2020 r. zatytułowany „Walka z dezinformacją wokół COVID-19 – dajemy dojść do głosu faktom” (JOIN(2020)0008),
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 16 kwietnia 2021 r. w sprawie unijnej strategii współpracy w regionie Indo-Pacyfiku,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 16 września 2021 r. pt. „Unijna strategia współpracy w regionie Indo-Pacyfiku” (JOIN(2021)0024),
– uwzględniając art. 118 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A9-0265/2021),
A. mając na uwadze, że UE i Tajwan są partnerami o podobnych poglądach, którzy podzielają wspólne wartości, takie jak wolność, demokracja, prawa człowieka i praworządność;
B. mając na uwadze, że ciągła postawa wojowniczości Chin i ich działania w szarej strefie, a także inne rodzaje prowokacji w stosunku do Tajwanu, takie jak szpiegostwo, cyberataki czy podbieranie talentów, stanowią poważne zagrożenie dla status quo między Tajwanem a Chinami, a także dla pokoju i stabilności w regionie Indo-Pacyfiku i mogą prowadzić do niebezpiecznej eskalacji; mając na uwadze, że tajwański minister obrony Chiu Kuo-cheng oświadczył, że biorąc pod uwagę ciągłą i znaczącą koncentrację wojska, Chiny mogłyby dokonać pełnej inwazji na Tajwan do 2025 r.; mając na uwadze, że napięcia między Chinami a Tajwanem są najpoważniejsze od 40 lat, a od 1 października 2021 r. Chiny wysłały 150 samolotów wojskowych, w tym myśliwskich i bombowych zdolnych do przenoszenia głowic jądrowych, do strefy identyfikacyjnej obrony powietrznej na Tajwanie; mając na uwadze, że region ten ma ogromne znaczenie dla UE, zarówno ze względu na jej wielu bliskich partnerów w tym regionie, jak i ze względu na fakt, że jedno z jej państw członkowskich, Francja, posiada tam terytoria zamorskie;
C. mając na uwadze, że w 2016 r. UE zobowiązała się wykorzystać każdy dostępny kanał do wspierania inicjatyw mających na celu promowanie dialogu, współpracy i budowania zaufania między obiema stronami Cieśniny Tajwańskiej; mając na uwadze, że do tej pory nie zrealizowano tych aspiracji;
D. mając na uwadze, że 9 października 2021 r. prezydent Chin Xi Jinping zobowiązał się do „ponownego połączenia” z Tajwanem za pomocą rzekomo pokojowych środków, ale ostrzegł, że największą przeszkodą w tym procesie są „niezależne siły Tajwanu”; mając na uwadze, że takie pokojowe podejście budzi poważne wątpliwości w związku z napastliwymi oświadczeniami i działaniami Chin; mając na uwadze, że według badania opublikowanego przez Centrum Studiów Wyborczych Uniwersytetu Narodowego w Tajpej w lipcu 2021 r. tylko 1,5 % ludności tajwańskiej popiera jak najszybsze zjednoczenie z Chinami kontynentalnymi, natomiast przeważająca większość popiera utrzymanie status quo, przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej;
E. mając na uwadze, że wysiłki Tajwanu na rzecz powstrzymania rozprzestrzeniania się koronawirusa okazały się jednymi z najskuteczniejszych na świecie; mając na uwadze, że wysiłki Tajwanu mające na celu aktywny wkład w różnych dziedzinach z myślą o wspólnym dobru społeczności międzynarodowej podczas pandemii, w tym również w ramach licznych międzynarodowych badań, są namacalnym przykładem partnerskiej postawy Tajwanu i dowodem na to, że kraj ten należy traktować jako partnera; mając na uwadze, że dowodzi to, iż Tajwan może wnieść równie znaczący wkład w podejmowanie przez społeczność międzynarodową pozostałych licznych wyzwań naszych czasów; mając na uwadze, że poważne obawy budzi niedawny znaczący wzrost liczby zakażeń COVID, brak szczepionek i ingerowanie przez Chiny w starania Tajwanu o ich bezpośrednie pozyskanie;
F. mając na uwadze, że UE pozostaje największym źródłem bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Tajwanie, a ich łączna wartość do 2019 r. wyniosła 48 mld EUR, co stanowi 31% przychodzących bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Tajwanie; mając na uwadze, że istnieją znaczne możliwości zwiększenia bezpośrednich inwestycji zagranicznych Tajwanu w UE; mając na uwadze, że Tajwan dominuje na rynkach produkcji półprzewodników, ponieważ tamtejsi producenci wytwarzają około 50% wszystkich półprzewodników na świecie;
G. mając na uwadze, że położenie Tajwanu, jego kluczowa rola w światowych łańcuchach dostaw zaawansowanych technologii oraz panujący w nim demokratyczny styl życia sprawiają, że kraj ten ma strategiczne znaczenie dla europejskich demokracji;
H. mając na uwadze, że łączna wartość dwustronnej wymiany handlowej między UE a Tajwanem osiągnęła w 2019 r. 51 mld EUR, przy czym Tajwan jest piątym co do wielkości partnerem handlowym UE w Azji i piętnastym na świecie;
1. zaleca Wiceprzewodniczącemu Komisji / Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (VP/HR) i Radzie oraz Komisji:
a)
ścisłą współpracę z państwami członkowskimi, aby pogłębić stosunki polityczne między UE a Tajwanem i dążyć do kompleksowego i wzmocnionego partnerstwa w ramach unijnej polityki „jednych Chin”; uznać Tajwan za kluczowego partnera i demokratycznego sojusznika w regionie Indo-Pacyfiku z uwagi na solidną demokrację w tym kraju i jego zaawansowaną technologicznie gospodarkę, która mogłaby przyczynić się do utrzymania porządku opartego na zasadach w dobie nasilającej się rywalizacji mocarstw;
b)
przygotowanie oceny skutków, konsultacji publicznych i analizy zakresu na potrzeby dwustronnej umowy inwestycyjnej z władzami Tajwanu w ramach przygotowań do negocjacji mających na celu pogłębienie dwustronnych więzi gospodarczych, gdyż taka dwustronna umowa inwestycyjna doprowadziłaby do złagodzenia wymogów w zakresie „własnych treści” wśród europejskich inwestorów i producentów w Tajwanie; przypomnienie w kontekście dynamiki regionalnej znaczenia stosunków handlowych i gospodarczych między UE a Tajwanem, w tym w sprawach związanych z multilateralizmem i WTO, technologią i zdrowiem publicznym, a także zasadniczej współpracy w obszarze krytycznych dostaw, takich jak półprzewodniki; zachęceni Tajwanu do zwiększenia inwestycji w UE i zwrócenie uwagi, że Tajwan jest pełnoprawnym członkiem WTO;
c)
wyrażenie głębokiego zaniepokojenia ciągłą wojowniczą postawą Chin w stosunku do Tajwanu i wywieraniem nań presji, w szczególności poprzez znaczne inwestycje Chin w zdolności wojskowe, wojskowe manewry ofensywne i częste naruszanie strefy identyfikacyjnej obronypowietrznej Tajwanu; wzywa Chiny do natychmiastowego położenia kresu ciągłym ingerencjom w tajwańską strefę identyfikacyjną obrony powietrznej, zwłaszcza że w okresie od 1 do 4 października 2021 r. zarejestrowano około 150 wtargnięć statków powietrznych, w tym samolotów myśliwskich; ponadto nazwanie po imieniu podżegającej chińskiej retoryki sygnalizującej pozornie sprzeczny zamiar dążenia do włączenia Tajwanu do strefy totalitarnej władzy Komunistycznej Partii Chin, przy jednoczesnym utrzymywaniu, że chodzi o pokojowy rozwój stosunków z Tajwanem, oraz domaganie się, by żadna zmiana stosunków po obydwu stronach cieśniny nie odbywała się jednostronnie ani wbrew woli tajwańskich obywateli; wezwanie UE i państw członkowskich do przyjęcia aktywnej roli we współpracy z międzynarodowymi partnerami o podobnych poglądach w celu zapewnienia pokoju i stabilności w Cieśninie Tajwańskiej oraz ustanowienia partnerstwa z demokratycznym rządem Tajwanu;
d)
wyrażenie poważnego zaniepokojenia sytuacją na Morzu Wschodniochińskim i Południowochińskim oraz zdecydowanego sprzeciwu wobec wszelkich jednostronnych prób zmiany status quo i zaostrzenia napięć; podkreślenie, jak ważne jest przestrzeganie prawa międzynarodowego, w szczególności Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) wraz z jej postanowieniami dotyczącymi zobowiązania do rozstrzygania sporów środkami pokojowymi, oraz zachowanie wolności żeglugi i przelotu;
e)
wyrażenie głębokiego zaniepokojenia zdolnością Chin do przeprowadzenia pełnej inwazji na Tajwan do 2025 r.; zdecydowane potępienie niespotykanych dotąd naruszeń przez Chiny strefy identyfikacyjnej obrony powietrznej Tajwanu od 1 października 2021 r., które obejmowały przeloty 150 samolotów wojskowych, w tym samolotów myśliwskich i bombowców zdolnych do przenoszenia głowic jądrowych; wyrażenie poglądu, że niedawne prowokacje zbrojne Chin budzą wątpliwości co do długoterminowych zamiarów Chin dotyczących poszukiwania pokojowego rozwiązania;
f)
przypomnienie, że utrzymanie pokoju i stabilności w regionie Indo-Pacyfiku leży w podstawowym interesie UE i jej państw członkowskich; podkreślenie, że konflikt militarny w Cieśninie Tajwańskiej nie tylko spowodowałby poważne zakłócenia gospodarcze wpływające na interesy europejskie, ale również wyraźnie podważyłby porządek oparty na zasadach w regionie, a także demokratyczne rządy oparte na prawach człowieka, demokracji i praworządności;
g)
przypomnienie, że UE bardzo sobie ceni bezpieczeństwo w Cieśninie Tajwańskiej oraz że dobrobyt w Europie jest bezpośrednio powiązany z bezpieczeństwem w Azji, co oznacza, że skutki konfliktu dla Europy wykraczałyby daleko poza sferę gospodarczą; oświadczenie, że działania Chin przeciwko Tajwanowi i na Morzu Południowochińskim będą miały wpływ na relacje między UE a Chinami;
h)
wyrażenie zaniepokojenia chińskimi przepisami dotyczącymi Tajwanu i zwrócenie uwagi, że wprowadzenie w Hongkongu ustawy o bezpieczeństwie narodowym sprawiło, że zamysł ustawy secesyjnej z 2005 r. dotyczący przyznania Tajwanowi wysokiego poziomu autonomii w przypadku zjednoczenia stał się całkowicie niewiarygodny;
i)
podkreślenie znaczenia dalszego pogłębiania partnerstwa i współpracy między UE a Tajwanem na wszystkich szczeblach, zwłaszcza w świetle ciągłych prowokacji ze strony Chin i koncentracji wojsk przez ten kraj; podkreślenie w szczególności wiodącej roli, jaką Parlament Europejski może odegrać w określaniu obszarów dalszej współpracy, a także jasne określenie i odrzucenie prowokacji Chin oraz okazanie solidarności z Tajwanem;
j)
zdecydowane opowiedzenie się za konstruktywnym uczestnictwem Tajwanu w roli obserwatora w posiedzeniach, mechanizmach i działaniach organów międzynarodowych, w tym Światowej Organizacji Zdrowia, Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol) i Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC); wezwanie państw członkowskich i instytucji UE do wspierania międzynarodowych inicjatyw wzywających Tajwan do udziału w organizacjach międzynarodowych; ponowne wyrażenie zadowolenia z aktywnej współpracy Tajwanu ze społecznością międzynarodową nad gromadzeniem informacji o pandemii COVID-19 i znalezieniem najlepszych sposobów postępowania w pandemii, a także podkreślenie, że jest to dowód na to, iż wkład Tajwanu na rzecz WHO stanowiłby wartość dodaną z punktu widzenia zdrowia i dobrostanu obywateli wszystkich państw będących członkami tej organizacji;
k)
zachęcenie do intensywniejszej wymiany handlowej, naukowej, kulturalnej, politycznej i międzyludzkiej oraz do spotkań i współpracy między UE a Tajwanem, a także do wymiany z udziałem przedstawicieli państw członkowskich, w tym na najwyższych szczeblach, aby w pełni odzwierciedlić dynamiczną, wielopłaszczyznową i ścisłą współpracę między UE a Tajwanem jako partnerami o podobnych poglądach; potępienie gróźb odwetu i nacisków wywieranych przez ChRL na przewodniczącego czeskiego Senatu Miloša Vystrčila z powodu jego wizyty na Tajwanie w sierpniu 2020 r. i podkreślenie, że Republika Czeska i wszystkie inne suwerenne kraje mają prawo do pogłębiania współpracy gospodarczej i kulturalnej z Tajwanem;
l)
dalsze wspieranie włączenia Tajwanu do strategii UE dotyczącej Indo-Pacyfiku; przyjęcie z zadowoleniem niedawnego opublikowania przez Komisję i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa strategii UE na rzecz współpracy w regionie Indo-Pacyfiku, w której zauważa się, że znaczne zwiększenie koncentracji wojsk przez Chiny doprowadziło do wzrostu napięć w regionalnych punktach zapalnych, takich jak Morze Południowochińskie i Morze Wschodniochińskie, a także w Cieśninie Tajwańskiej, oraz potwierdza, że kluczowe znaczenie dla UE ma wzmocnienie współpracy z partnerami regionalnymi w celu zapewnienia pokoju, stabilności i dobrobytu po obydwu stronach cieśniny; wezwanie UE do dalszej ścisłej współpracy z innymi partnerami o podobnych poglądach w ramach strategii UE na rzecz współpracy w regionie Indo-Pacyfiku w celu odparcia asertywnej postawy Chin w regionie oraz wzmocnienia porządku opartego na zasadach przy uwzględnieniu interesów UE w tym regionie;
m)
przyjmowanie w dalszym ciągu inicjatyw mających na celu zacieśnienie dwustronnych stosunków gospodarczych i kontaktów międzyludzkich, zwłaszcza wśród ludzi młodych, w tym również w środowisku akademickim i społeczeństwie obywatelskim, w dziedzinie sportu, kultury i edukacji, a także w ramach partnerstw między miastami i między regionami; wyrażenie uznania dla dotychczasowej współpracy między miastami partnerskimi w UE i na Tajwanie oraz promowanie dyplomacji miast jako narzędzia ułatwiającego przystąpienie Tajwanu do inicjatyw międzynarodowych, które umożliwiłyby Tajwanowi ominięcie chińskich prób pogłębiania jego izolacji dyplomatycznej;
n)
zachęcanie do współpracy między UE a Tajwanem w sektorze mediów, aby zróżnicować chińskojęzyczne środowisko medialne w UE i stworzyć alternatywę dla mediów kontrolowanych przez ChRL;
o)
zachęcanie UE i państw członkowskich do podnoszenia świadomości w Europie na temat sytuacji w Cieśninie Tajwańskiej i złożoności stosunków na linii Tajwan–Chiny przez ustanowienie i finansowanie specjalnych programów i badań skierowanych do ogółu społeczeństwa; podkreślenie znaczenia inwestowania w pluralistyczną debatę we wszystkich państwach członkowskich, aby wyjaśnić społeczeństwu europejskiemu ryzyko związane z umacnianiem się w regionie Indo-Pacyfiku tendencji autorytarnych przejawiających się asertywną postawą Chin i ich staraniami, aby podważyć demokrację, w szczególności na Tajwanie, oraz skutków, jakie pozostawienie takich zagrożeń bez odpowiedzi miałoby dla demokracji na całym świecie;
p)
zachęcanie do dialogu i współpracy z Tajwanem we wszystkich sektorach przemysłu i łańcuchach dostaw, w szczególności w powstających gałęziach przemysłu i sektorach o strategicznym znaczeniu, takich jak pojazdy elektroniczne, robotyka i inteligentna produkcja, a także technologie półprzewodnikowe;
q)
wspieranie dalszego umacniania inicjatyw umożliwiających UE angażowanie się w partnerstwo z Tajwanem w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych, biotechnologii, zdrowia i bezpieczeństwa oraz podejmowanie starań na rzecz konkretnych przykładów współpracy i inicjatyw między strategią UE na rzecz konektywności a nową polityką Tajwanu ukierunkowaną na południe; zdecydowane wsparcie pogłębionego partnerstwa obydwu stron w dziedzinie półprzewodników;
r)
uznanie zasadniczej roli Tajwanu w strategicznych branżach, takich jak infrastruktura komunikacyjna piątej generacji (5G), gdyż to na Tajwanie znajduje się największa na świecie odlewnia i przodujący producenci półprzewodników; podkreślenie, że w przyszłości układy scalone będą odgrywać kluczową rolę w kształtowaniu porządku światowego, a państwo sprawujące kontrolę nad projektowaniem i produkcją układów scalonych będzie przodować w ustalaniu kierunku rozwoju w XXI w.; przypomnienie, że zakłócenie globalnych łańcuchów dostaw spowodowane pandemią sprawiło, że Tajwan stał się głównym ośrodkiem postępu technologicznego, a także uświadomiło UE jej własne słabości, co wskazuje na pilną potrzebę refleksji nad zmniejszeniem zależności UE od podmiotów zewnętrznych; wezwanie do pogłębienia współpracy z Tajwanem w celu wsparcia agendy UE dotyczącej jej zielonej i cyfrowej transformacji, a także unijnych wysiłków na rzecz dywersyfikacji łańcuchów wartości i dostaw w odpowiedzi na rosnące znaczenie obu z nich w warunkach pandemii, przy podkreśleniu potrzeby zwiększenia inwestycji i wsparcia politycznego, w szczególności w łańcuchach wartości o znaczeniu strategicznym, takich jak mikroelektronika, jazda autonomiczna, sztuczna inteligencja, czyli w obszarach, w których Tajwan odgrywa kluczową rolę;
s)
wyrażenie uznania dla organizacji pierwszego w historii Europejskiego Forum Inwestycyjnego na Tajwanie we wrześniu 2020 r. i promowanie dalszych dwustronnych inwestycji w obu kierunkach; wezwanie do zwiększenia takich inwestycji, w szczególności w sektorach rynku, w których Tajwan wiedzie prym, tj. w sektorze technologii o newralgicznym znaczeniu, w tym półprzewodników, aby w ten sposób wspierać wysiłki UE na rzecz wzmocnienia jej własnych zdolności w dziedzinie mikroelektroniki; podkreślenie, że UE i Tajwan powinny kontynuować rozmowy o współpracy badawczej i technologicznej, łańcuchu bloków, sztucznej inteligencji, certyfikacji cyberbezpieczeństwa, gospodarce opartej na danych i łączności cyfrowej w nawiązaniu do dialogu między Tajwanem i UE w sprawie gospodarki cyfrowej w 2020 r., aby określić kolejne synergie, rozszerzać wymianę w ramach polityki w dziedzinie rozwoju gospodarki cyfrowej i ustanawiać szersze partnerstwa;
t)
wyrażenie zadowolenia z przyjęcia przez Tajwan dobrowolnych zobowiązań w zakresie walki z globalnym ociepleniem, co przyczyni się do realizacji celów porozumienia klimatycznego z Paryża;
u)
zachęcanie UE i państw członkowskich do pogłębienia współpracy z Tajwanem w walce z dezinformacją pochodzącą od nieprzychylnie nastawionych państw trzecich, w tym do dzielenia się najlepszymi praktykami oraz wspólnymi podejściami do wspierania wolności mediów i dziennikarstwa, do pogłębiania współpracy w zakresie cyberbezpieczeństwa i cyberzagrożeń, uświadamiania obywateli i podnoszenia ogólnego poziomu umiejętności cyfrowych wśród ludności w celu wzmacniania odporności naszych systemów demokratycznych; popieranie pogłębionej współpracy między właściwymi europejskimi i tajwańskimi ośrodkami analitycznymi w tej dziedzinie;
v)
rozważenie możliwości skorzystania z doświadczeń Tajwanu w walce z dezinformacją pochodzącą z kontynentu i wymierzoną w niezależność mediów Tajwanu, opartą na wykorzystywaniu platform mediów społecznościowych oraz infiltrowaniu tajwańskiej telewizji i mediów drukowanych w celu wywierania wpływu na opinię publiczną, a w rezultacie ingerowania w wybory na Tajwanie; wyrażenie zadowolenia, że Tajwan uznaje umiejętność korzystania z mediów za użyteczne i istotne narzędzie edukacji społeczeństwa w dziedzinie rozpoznawania dezinformacji, a umiejętność korzystania z mediów włączono do programu nauczania w szkołach;
w)
podkreślenie, że korzyści płynące z wysiłków Tajwanu w walce z dezinformacją i fałszywymi informacjami wykraczają poza Tajwan i wpływają nie tylko na społeczeństwo na samej wyspie, ale także na społeczność chińskojęzyczną w Hongkongu i innych krajach Azji Południowo-Wschodniej;
x)
potępienie chińskich prób zdyskredytowania działań rządu tajwańskiego w walce z pandemią; wyrażenie uznania dla skutecznego podejścia oddolnego Tajwanu, realizowanego przez samych obywateli, które polega na weryfikowaniu informacji za pomocą technologii, takich jak sztuczna inteligencja, aby zwiększyć starania i umożliwić weryfikatorom informacji rozpoznawanie najbardziej szkodliwych twierdzeń krążących na platformach mediów społecznościowych, a tym samym przerwanie ich rozpowszechniania;
y)
przypomnienie, że zagrożenie, przed jakim stoi Tajwan w wyniku chińskich działań dezinformacyjnych, jest częścią większego problemu, z jakim borykają się demokracje na całym świecie w czasach, gdy technologie komunikacyjne mają kluczowe znaczenie w geopolitycznej rywalizacji o światowe przywództwo; przypomnienie, że Chiny wraz z innymi krajami niedemokratycznymi również w dalszym ciągu pozostają poważnym zagrożeniem dla demokracji w Europie w wyniku prowadzenia kampanii dezinformacyjnych, a zagrożenie to znacznie wzrosło wraz z pandemią, jak wskazano w sprawozdaniu ESDZ z czerwca 2020 r.; podkreślenie, że współpraca w walce z dezinformacją leży w interesie zarówno UE, jak i Tajwanu;
z)
dalsze promowanie istniejącej współpracy między UE a Tajwanem w dziedzinie badań i innowacji w ramach programu „Horyzont Europa” (2021–2027); wezwanie większej liczby tajwańskich naukowców do udziału w programie „Horyzont Europa” w przyszłości;
aa)
dalsze promowanie turystyki i wymiany młodzieży z Tajwanem poprzez takie inicjatywy jak praca podczas wakacji, programy Erasmus lub tajwańsko-europejski program stypendialny, a także poszukiwanie możliwości współpracy w szkolnictwie wyższym i innych dziedzinach w celu pogłębienia wiedzy specjalistycznej na temat Chin i Tajwanu w Europie oraz lepszego zrozumienia Europy na Tajwanie;
ab)
zachęcanie UE i jej państw członkowskich do zacieśnienia współpracy z Tajwanem w ramach globalnych ram współpracy i szkoleń (GCTF), które są platformą współpracy regionalnej zapewniającą programy budowania zdolności i programy szkoleń dla państw trzecich na całym świecie;
ac)
zmianę nazwy Europejskiego Biura Ekonomicznego i Handlowego w Tajwanie na „Biuro Unii Europejskiej na Tajwanie” w celu odzwierciedlenia szerokiego zakresu naszych relacji;
ad)
wyrażenie zadowolenia z planów utworzenia tajwańskiego biura przedstawicielskiego na Litwie; potępienie reakcji chińskiego rządu na nałożenie sankcji gospodarczych na Litwę; wyrażenie poparcia dla Litwy i solidarności z Litwą w tym zakresie, podjęcie odpowiednich środków i wezwanie Rady do podjęcia podobnych działań;
ae)
wyrażenie uznania dla Tajwanu jako doskonałego partnera w promowaniu praw człowieka i wolności religii w regionie Indo-Pacyfiku; uznanie, że Tajwan jest wzorem w regionie z uwagi na znaczący dorobek pod względem poszanowania podstawowych wolności, zarówno gospodarczych, jak i społecznych, a także praw politycznych i kulturalnych, w tym postępy w zakresie praw osób LGBTQI oraz w dziedzinie praw społeczności tubylczych; uczestnictwo specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka oraz specjalnego wysłannika UE ds. wolności religii lub przekonań w międzynarodowych konwencjach dotyczących praw człowieka na Tajwanie oraz podjęcie konkretnych działań w celu współpracy z Tajwanem z myślą o propagowaniu praw człowieka, praw socjalnych, wolności wyznania, gospodarki cyfrowej i zrównoważonego wzrostu w krajach rozwijających się w regionie Indo-Pacyfiku;
af)
wzmocnienie współpracy z Tajwanem w celu wymiany najlepszych praktyk w zakresie walki z pandemią COVID-19, podejmowania inicjatyw ułatwiających zakup szczepionek oraz dalszego zacieśniania współpracy UE z Tajwanem w zakresie zdrowia i kontroli chorób zakaźnych; wyrażenie uznania dla rządu Tajwanu i jego obywateli za stosunkowo skuteczne opanowanie pandemii w kraju oraz za hojność w udzielaniu pomocy innym krajom; przypomnienie, że skuteczna reakcja Tajwanu opierała się na przejrzystości i otwartości oraz wykorzystaniu technologii we współpracy ze społeczeństwem, czyli podejściu opartym na zaufaniu publicznym;
ag)
wyrażenie uznania dla okazanej przez Tajwan solidarności z UE, czego dowodem jest przekazanie ponad 7 mln masek chirurgicznych kilku państwom członkowskim w najtrudniejszym początkowym okresie pandemii oraz pięciu linii do produkcji masek Republice Czeskiej; apeluje o odwzajemnienie tej solidarności;
ah)
zachęcanie w dalszym ciągu do wymiany informacji wywiadowczych między państwami członkowskimi a Tajwanem i do wspólnej walki z przestępstwami transgranicznymi;
ai)
uznanie, że Stany Zjednoczone i Japonia po raz pierwszy podkreśliły znaczenie pokoju i stabilności w Cieśninie Tajwańskiej we wspólnym oświadczeniu przyjętym na niedawnym dwustronnym szczycie, po którym na początku maja podobne oświadczenie wydała grupa G-7; wezwanie UE do współpracy z innymi partnerami o podobnych poglądach, takimi jak Australia, Nowa Zelandia, Indie, Japonia, Korea Południowa i Stany Zjednoczone, oraz rozważenie zaproszenia Tajwanu do udziału wraz z partnerami w istniejących platformach i grupach roboczych w sektorach o newralgicznym znaczeniu;
aj)
zachęcanie państw członkowskich, które nie zawarły umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania ani umowy o wymianie informacji podatkowych z Tajwanem, do jak najszybszego rozpoczęcia negocjacji w sprawie takich umów;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie, Komisji, Wiceprzewodniczącemu Komisji/ Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz rządowi Tajwanu.
Budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2022 – wszystkie sekcje
229k
68k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. dotyczące stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2022 (11352/2021 – C9-0353/2021 – 2021/0227(BUD))
– uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
– uwzględniając decyzję Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylającą decyzję 2014/335/UE, Euratom(1),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(2) („rozporządzenie finansowe”),
– uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 („rozporządzenie w sprawie WRF”)(3), wspólne oświadczenia uzgodnione między Parlamentem, Radą i Komisją w tym kontekście(4), a także powiązane deklaracje jednostronne(5),
– uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(6),
– uwzględniając porozumienie przyjęte na 21. Konferencji Stron UNFCCC (COP21) w Paryżu dnia 12 grudnia 2015 r. (porozumienie paryskie),
– uwzględniając rozporządzenie (UE) 2021/1119 ustanawiające ramy na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1999 („Europejskie prawo o klimacie”)(7),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu na rok 2022, sekcja III – Komisja(8),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2022(9),
– uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2022, przyjęty przez Komisję 9 lipca 2021 r. (COM(2021)0300) („PB”),
– uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2022, przyjęte przez Radę 6 września 2021 r. i przekazane Parlamentowi 10 września 2021 r. (11352/2021 – C9-0353/2021),
– uwzględniając art. 94 Regulaminu,
– uwzględniając opinie zainteresowanych komisji,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0281/2021),
Sekcja III - Komisja
Uwagi ogólne
1. przypomina, że w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu na rok 2022 Parlament określił jasne priorytety polityczne dla budżetu na rok 2022, aby wesprzeć odbudowę w następstwie kryzysu związanego z COVID‑19, stymulować inwestycje, eliminować bezrobocie i stworzyć podstawy bardziej odpornej i zrównoważonej Unii; potwierdza swoje zdecydowane zaangażowanie na rzecz tych priorytetów i określa następujące stanowisko, aby zapewnić odpowiedni poziom finansowania w celu ich realizacji;
2. uważa, że budżet UE musi zawierać narzędzia, które umożliwią jej reakcję na wiele kryzysów jednocześnie; ponownie wyraża pogląd Parlamentu, zgodnie z którym rok 2022 powinien być rokiem pełnego wdrożenia, a budżet na rok 2022 powinien odgrywać kluczową rolę w zapewnianiu pozytywnego i namacalnego wpływu na życie obywateli; w tym kontekście popiera zwiększenie inwestycji, ze szczególnym uwzględnieniem MŚP, które są podstawą gospodarki Unii i odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu wysokiej jakości inwestycji i tworzeniu miejsc pracy we wszystkich państwach członkowskich, wzmożeniu wysiłków na rzecz transformacji ekologicznej i cyfrowej, zapewnieniu młodym ludziom nowych możliwości i zapewnieniu ochrony dzieciom, zbudowaniu silnej europejskiej unii zdrowia i wsparciu programu COVAX; ponadto kładzie nacisk na priorytety w dziedzinie bezpieczeństwa, migracji, azylu, integracji, praw podstawowych i wartości Unii, dostrzega jednocześnie niedawne pogorszenie się sytuacji w polityce zewnętrznej i pomocy humanitarnej oraz potrzebę możliwości szybkiego reagowania na nadchodzące wyzwania w perspektywie średnio- i długoterminowej;
3. odnotowuje stanowisko Rady w sprawie PB, w którym dokonano cięć w wysokości 1,43 mld EUR w środkach na zobowiązania w działach WRF w porównaniu z wnioskiem Komisji; uważa, że cięcia zaproponowane przez Radę są zgodne ze zwyczajowym odgórnym podejściem polegającym na wdrażaniu ogólnego arbitralnego celu redukcji, który nie wynika ani z obiektywnej oceny tendencji w zakresie wdrażania, ani ze zdolności absorpcyjnych oraz nie odzwierciedla wielości wyzwań, przed jakimi stoi Unia, ani podjętych przez nią zobowiązań; wskazuje na sprzeczność z podstawowymi wspólnymi priorytetami politycznymi; stwierdza, że stanowisko Rady jest dalekie od oczekiwań Parlamentu dotyczących budżetu na rzecz naprawy gospodarczej; postanawia zatem, co do zasady, przywrócić środki we wszystkich liniach zmniejszonych przez Radę do poziomu określonego w PB, zarówno w odniesieniu do wydatków operacyjnych, jak i administracyjnych, oraz przyjąć PB jako punkt wyjścia do opracowania swojego stanowiska; zgadza się jednak na zapisanie w 2022 r. kwoty 1 299 mln EUR zarówno w środkach na zobowiązania, jak i w środkach na płatności, z przeznaczeniem na pobrexitową rezerwę dostosowawczą, ponieważ odzwierciedla to porozumienie polityczne dotyczące rozporządzenia w sprawie pobrexitowej rezerwy dostosowawczej(10);
4. podkreśla, że nowym priorytetom lub zadaniom politycznym muszą towarzyszyć nowe zasoby, a utworzenie agencji lub rozszerzenie jej mandatu nie powinno odbywać się kosztem istniejących programów ani agencji; dlatego też kompensuje redukcje środków na finansowanie programów zaproponowane przez Komisję w celu wzmocnienia pul środków finansowych dla zdecentralizowanych agencji; podkreśla, że aby zwiększyć skuteczność ich pracy, zwłaszcza w przypadku konwergencji celów określonych polityk, oraz umożliwić uczciwe i efektywne wykorzystywanie funduszy publicznych, niezbędna jest synergia i właściwa koordynacja między agencjami;
5. odnotowuje w tym kontekście niedawną inicjatywę dotyczącą Urzędu ds. Gotowości i Reagowania na Stany Zagrożenia Zdrowia (HERA); wyraża głębokie zaniepokojenie wykluczeniem Parlamentu z procedury podejmowania decyzji w sprawie ustanowienia takiego organu; zwraca ponadto uwagę na istotne skutki budżetowe tej inicjatywy oraz na konieczność umożliwienia Parlamentowi pełnego wykonywania swojej roli jako jednego z organów władzy budżetowej; zdecydowanie sprzeciwia się jakiejkolwiek strukturze finansowania, która polegałaby na przesunięciu środków z kluczowych celów i działań pierwotnie zaplanowanych i uzgodnionych przez współprawodawców w ramach programów „Horyzont Europa”, EU4Health i RescEU; podkreśla w tym kontekście potrzebę zapewnienia odpowiedniego finansowania europejskiego planu walki z rakiem jako priorytetowego celu budżetu Unii, który nie powinien być zagrożony w wyniku przesunięć środków na rzecz innych inicjatyw politycznych; podkreśla, że termin przedstawienia takiej inicjatywy nie umożliwił Parlamentowi uwzględnienia jej w czytaniu budżetu na rok 2022; oczekuje, że kwestia ta zostanie rozpatrzona podczas budżetowego postępowania pojednawczego w sprawie budżetu na 2022 r., i apeluje o zbadanie w tym celu innych źródeł finansowania;
6. podkreśla również, że Komisja ogłosiła pakiet na rzecz uchodźców z Syrii i spoza niej po opublikowaniu swojego PB; w związku z tym wzywa do znalezienia kompleksowego porozumienia w sprawie całościowego pakietu w ramach postępowania pojednawczego w sprawie budżetu na rok 2022, które obejmowałoby również projekt budżetu korygującego nr 5/2021; uznaje, że potrzebne będą dalsze środki, aby odpowiednio reagować na ostatnie wydarzenia w Afganistanie, w tym wsparcie dla obywateli, również kobiet i dziewcząt, dzieci, słabszych grup społecznych, a także grup ryzyka znajdujących się pod presją, takich jak badacze, nauczyciele, lekarze i naukowcy, którzy nie mają możliwości kontynuowania życia i pracy w Afganistanie; podkreśla, że zważywszy na zmieniającą się sytuację oraz brak kompleksowej i bardziej długoterminowej oceny potrzeb, kwestie te nie mogły zostać w pełni uwzględnione w czytaniu w Parlamencie i zostaną ponownie ocenione w świetle listu Komisji w sprawie poprawek nr 1/2022 oraz informacji przedstawionych na późniejszym etapie;
7. postanawia wzmocnić linie budżetowe, które charakteryzują się doskonałym wskaźnikiem wykonania i zdolnością operacyjną umożliwiającą absorpcję dodatkowych środków w 2022 r.; wskazuje, że w celu odpowiedniego finansowania pilnych priorytetów przedstawionych powyżej należy w pełni uruchomić instrument elastyczności, a ponadto konieczne będzie częściowe wykorzystanie jednolitego marginesu (kwota kompensowana w marginesach z bieżącego roku); domaga się ponadto udostępnienia w 2022 r. całej kwoty umorzeń w 2020 r. zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego;
8. podkreśla potrzebę przywrócenia poziomu PB dla kosztów finansowania Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy (EURI), aby uniknąć negatywnego sygnału dla rynków finansowych, w oczekiwaniu na ponowną ocenę prognozowanych potrzeb przez Komisję w ramach postępowania pojednawczego; przypomina swoje jednoznaczne stanowisko, o którym mowa w negocjacjach w sprawie WRF na lata 2021-2027, że koszty odsetek i zwroty NGUE powinny być liczone poza pułapami WRF;
9. podkreśla znaczenie wspierania działań w dziedzinie klimatu i ochrony środowiska poprzez zapewnienie dodatkowych zasobów na odpowiednie programy i instrumenty unijne w 2022 r.; ponownie podkreśla, że w duchu uwzględniania kwestii klimatu należy zintensyfikować wysiłki we wszystkich obszarach polityki w celu osiągnięcia ogólnego celu w zakresie wydatków na klimat w całym okresie obowiązywania WRF na lata 2021-2027 wynoszącego co najmniej 30 % całkowitej kwoty budżetu Unii i wydatków z EURI; ponadto zwraca uwagę na potrzebę ciągłych działań na rzecz zapewnienia 7,5 % rocznych wydatków w WRF na cele związane z różnorodnością biologiczną w 2024 r. i 10 % od 2026 r. ; podkreśla, że przed przedstawieniem projektu budżetu na 2023 r. Komisja musi określić skuteczną metodykę, w szczególności w zakresie monitorowania, powstrzymywania i odwracania utraty różnorodności biologicznej, aby zapewnić skuteczne osiągnięcie celu na 2024 r., przewidzianego w porozumieniu międzyinstytucjonalnym; domaga się pełnego zaangażowania Parlamentu w opracowywanie solidniejszych, bardziej przejrzystych i kompleksowych metod realizacji i śledzenia takich wydatków oraz oczekuje corocznych konsultacji i ścisłej współpracy z Komisją i Radą, jak określono w porozumieniu międzyinstytucjonalnym; przypomina, że z myślą o wdrożeniu Zielonego Ładu ważne jest, aby finansowanie było przyznawane wyłącznie na działania, które są zgodne z zasadą „nie czyń poważnych szkód” i z celami porozumienia paryskiego; podkreśla, że wytyczne opublikowane dla Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności powinny być postrzegane jako standard dla wszystkich innych wydatków o tym samym charakterze oraz że w szczególności muszą służyć jako podstawa wdrażania polityki spójności; przypomina, że wdrażanie zasady w odniesieniu do różnorodności biologicznej musi wykraczać poza pełne poszanowanie odnośnego dorobku prawnego Unii;
10. przypomina, że kobiety są nieproporcjonalnie bardziej dotknięte skutkami pandemii COVID-19; podkreśla znaczenie uwzględniania aspektu płci we wszystkich odnośnych programach w budżecie na 2022 r. oraz wdrażania budżetowania uwzględniającego aspekt płci, aby zapewnić kobietom i mężczyznom równe korzyści z wydatków publicznych; w tym kontekście wzywa Komisję do przyspieszenia, w ścisłej współpracy z Parlamentem, wprowadzania skutecznej, przejrzystej i kompleksowej metodyki pomiaru odpowiednich wydatków związanych z płcią, jak określono w porozumieniu międzyinstytucjonalnym, aby pokazać wymierne rezultaty w odniesieniu do budżetu na 2022 r. oraz z myślą o rozszerzeniu metodyki na wszystkie programy WRF, a także wzywa w tym kontekście w szczególności do systematycznego i kompleksowego gromadzenia i analizowania danych w kontekście wszystkich strategii politycznych i programów Unii w celu pomiaru ich wpływu na równość płci we wszystkich aspektach i na wszystkich etapach przygotowania, monitorowania, wykonania i oceny budżetu; apeluje ponadto o szybkie wdrożenie strategii UE na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020–2025 oraz o konieczność konkretnych wiążących celów i podjęcia dodatkowych działań, w szczególności szkoleń i inicjatyw na rzecz promowania równouprawnienia płci i zwalczania uprzedzeń ze względu na płeć;
11. zauważa, że wiele dokumentów i komunikatów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii jest dostępnych wyłącznie w języku angielskim; zauważa również, że posiedzenia robocze odbywają się bez możliwości tłumaczenia ustnego; wzywa do przestrzegania zasad oraz poszanowania praw i obowiązków zapisanych w Karcie praw podstawowych i rozporządzeniu nr 1/1958(11), a także w wewnętrznych wytycznych i decyzjach, takich jak kodeks dobrego postępowania administracyjnego; w związku z tym wzywa instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii do zapewnienia niezbędnych zasobów ludzkich w celu zapewnienia poszanowania wielojęzyczności poprzez zwiększenie liczby pracowników zajmujących się tłumaczeniami pisemnymi i ustnymi;
12. w związku z tym ustanawia ogólny poziom środków w budżecie na rok 2022 (wszystkie sekcje) na 171 802 114 290 EUR w środkach na zobowiązania, co stanowi wzrost o 4 008 766 380 EUR w porównaniu z PB; postanawia dodatkowo udostępnić kwotę 486 000 000 EUR w środkach na zobowiązania w związku z umorzeniami na podstawie art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego; ustanawia ogólny poziom środków w budżecie na rok 2022 (wszystkie sekcje) na 172 467 593 189 EUR w środkach na płatności;
Dział 1 – Jednolity rynek, innowacje i gospodarka cyfrowa
13. uważa, że udany program badawczy i innowacyjny ma zasadnicze znaczenie dla przyszłego dobrobytu Unii; zaznacza, że program „Horyzont Europa”, który ma bardzo wysoką europejską wartość dodaną, wniesie decydujący wkład w Zielony Ład i wysiłki na rzecz gospodarki neutralnej dla klimatu, w udaną transformację cyfrową oraz w odbudowę gospodarki Unii po pandemii; podkreśla w szczególności potrzebę zwiększenia inwestycji Unii w badania naukowe w dziedzinie zdrowia, w tym finansowania badań nad rakiem; podkreśla doskonały wskaźnik wykonania tego programu, odzwierciedlający jego zdolność do absorpcji dodatkowych środków w przyszłorocznym budżecie; w związku z tym zwiększa środki przeznaczone na program „Horyzont Europa” ponad poziom z PB o 305 mln EUR w środkach na zobowiązania;
14. popiera zawartą w PB propozycję udostępnienia kwoty 77,3 mln EUR w postaci umorzeń dla wszystkich trzech klastrów, o których mowa w odnośnym wspólnym oświadczeniu politycznym załączonym do rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”(12); zauważa jednak, że pozostałe umorzenia w dziedzinie badań naukowych na 2020 r. wynoszą 408,7 mln EUR; ponownie wyraża głębokie przekonanie, że ta niespodziewanie wysoka kwota umorzonych środków na badania naukowe, której Komisja nie przewidziała podczas negocjacji w sprawie WRF, powinna zostać w całości udostępniona w ramach programu „Horyzont Europa”, w pełnej zgodności z art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego; jest głęboko przekonany, że w świetle utrzymującego się kryzysu zdrowotnego połowę pozostałej kwoty należy przeznaczyć na klaster „Zdrowie”;
15. podkreśla, że instrument „Łącząc Europę” (CEF) odgrywa absolutnie kluczową rolę w budowaniu wysokiej jakości zrównoważonych, przystępnych, wzajemnie połączonych transeuropejskich sieci transportowych, energetycznych i cyfrowych, a zatem znajduje się w centrum wysiłków na rzecz wzmocnienia gospodarki Unii i udanej transformacji cyfrowej i ekologicznej; przypomina, że instrument „Łącząc Europę” wnosi nader istotny wkład w realizację ogólnego celu, jakim jest przeznaczenie co najmniej 30 % wydatków na rzecz klimatu z WRF i Next Generation EU (NGEU); zauważa, że instrument „Łącząc Europę” odgrywa zasadniczą rolę w zwiększaniu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz w promowaniu wzajemnych połączeń na całym terytorium Unii; proponuje zatem zwiększenie finansowania trzech komponentów instrumentu „Łącząc Europę” o łączną kwotę 207,3 mln EUR w środkach na zobowiązania powyżej poziomu z PB;
16. podkreśla potrzebę zlikwidowania przepaści cyfrowej oraz wzmocnienia odporności i suwerenności cyfrowej Unii; uważa, że program „Cyfrowa Europa” jest istotnym narzędziem zwiększania stopnia cyfryzacji w Unii, co prowadzi do znacznego wzrostu wydajności, oraz przyczynia się do zwiększenia inwestycji w cyberbezpieczeństwo i sztuczną inteligencję; przypomina o potrzebie wspierania przedsiębiorstw, zwłaszcza innowacyjnych cyfrowych MŚP i przedsiębiorstw typu start-up; uważa ponadto, że potrzebne są dodatkowe środki na promowanie włączenia cyfrowego oraz kultury informatycznej i umiejętności cyfrowych w całej Europie, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności cyfrowych kobiet; proponuje w związku z tym zwiększenie kwoty przeznaczonej na program o nieco ponad 71 mln EUR;
17. popiera zwiększenie środków na różne aspekty klastra „Jednolity rynek” o łączną kwotę nieco ponad 37 mln EUR w postaci środków na zobowiązania powyżej poziomu z PB; podkreśla znaczenie odpowiednio finansowanego programu na rzecz jednolitego rynku w celu pobudzenia konkurencyjności, promowania przedsiębiorczości i skutecznego wspierania małych przedsiębiorstw, w tym przedsiębiorstw typu start-up, w obliczu istotnego podwójnego wyzwania, jakim jest transformacja ekologiczna i cyfrowa; wobec tego zwraca szczególną uwagę na potrzebę znacznego zwiększenia linii budżetowej poświęconej poprawie konkurencyjności przedsiębiorstw i ich dostępu do rynków, w szczególności z uwagi na poważne i długotrwałe skutki kryzysu zdrowotnego dla MŚP;
18. podkreśla swój wyrażany od dawna postulat dotyczący specjalnej linii budżetowej i przydziału środków na turystykę, szczególnie zważywszy na poważne skurczenie się tego sektora, który obejmuje wiele MŚP, w wyniku pandemii COVID‑19; przyznaje, że kilka programów unijnych przyczynia się do długoterminowej konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju sektora, ale jest głęboko przekonany, że program Unii w dziedzinie turystyki zapewniłby bardziej skoordynowane, widoczne i przejrzyste działania, które stanowiłyby skuteczne wsparcie dla odbudowy tego sektora i umożliwiłyby mu zrównoważoną przyszłość;
19. uważa, że InvestEU jest podstawą strategii ożywienia gospodarczego, i podkreśla potrzebę udostępnienia wystarczających środków w budżecie na 2022 r., tak aby program ten mógł niezwłocznie zrealizować swoje cele i odbudować długoterminową konkurencyjność Europy; podkreśla ponadto znaczenie Centrum Doradztwa InvestEU i portalu InvestEU we wzmacnianiu otoczenia inwestycyjnego i biznesowego w całej Unii; odrzuca w związku z tym wszystkie cięcia w tym programie zaproponowane przez Radę i postanawia, jako wymóg minimalny, przywrócić wszystkie odpowiednie linie budżetowe do poziomu określonego w PB;
20. postanawia utworzyć rezerwę pod warunkiem dalszej poprawy zarządzania Radą Międzynarodowych Standardów Rachunkowości działającą w ramach Fundacji Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej zgodnie z wymogami zawartymi w swojej rezolucji z dnia 7 czerwca 2016 r.(13) ; postanawia utworzyć rezerwę dla Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB) w świetle poważnych niedociągnięć i braków stwierdzonych przez Europejski Trybunał Obrachunkowy (ETO) w sprawozdaniu specjalnym nr 13/2021 w odniesieniu do braku wystarczających działań w obszarze przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu do czasu pełnego zastosowania się do zaleceń ETO;
21. wzmacnia Agencję Kolejową Unii Europejskiej (ERA), zgodnie z określonymi potrzebami tej agencji, aby mogła ona odpowiednio wypełniać swoją rolę we wspieraniu przejścia na zdekarbonizowane rodzaje transportu, również w odniesieniu do segmentów, w których bezpośrednia elektryfikacja jest złożona, oraz aby zapewnić ogólne równe warunki działania w stosunku do innych rodzajów transportu, m.in. ukończenie brakujących połączeń kolejowych, w szczególności transgranicznych; podkreśla, że większa liczba pracowników jest niezbędna, aby Agencja mogła sprostać wysokiemu zapotrzebowaniu na wydawanie zezwoleń dla pojazdów, jednolitych certyfikatów bezpieczeństwa i zatwierdzeń urządzeń przytorowych ERTMS oraz aby poradziła sobie z wdrożeniem czwartego pakietu kolejowego;
22. zwiększa zatem poziom środków na zobowiązania w dziale 1 o 668 593 067 EUR powyżej PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana dzięki wykorzystaniu dostępnego marginesu i uruchomieniu instrumentów szczególnych; ponadto udostępnia na potrzeby działu ogólną kwotę 486 000 000 EUR w postaci środków na zobowiązania odpowiadającą umorzeniom dokonanym na podstawie art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego;
Poddział 2a – Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna
23. postanawia utworzyć odrębną linię budżetową w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+), aby zapewnić specjalną dodatkową alokację na wspieranie wdrażania europejskiej gwarancji dla dzieci, przyczynić się do wyeliminowania ubóstwa dzieci i osiągnąć cele planu działania w ramach Europejskiego filaru praw socjalnych, a jednocześnie złagodzić negatywne skutki pandemii dla dzieci; wzmacnia w tym celu poddział 2a kwotą 700 000 000 EUR w środkach na zobowiązania, powyżej poziomów z PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana dzięki wykorzystaniu dostępnego marginesu i uruchomieniu instrumentów szczególnych;
24. przypomina, że pomoc w ramach wsparcia na rzecz odbudowy służącej spójności oraz terytoriom Europy (REACT-EU) dla EFS+ i Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD) powinno przyczynić się w szczególności do tworzenia miejsc pracy i wysokiej jakości zatrudnienia, w szczególności dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji, oraz do włączenia społecznego i środków na rzecz eliminacji ubóstwa, zwłaszcza w odniesieniu do ubóstwa dzieci;
Poddział 2b – Odporność i wartości
25. podkreśla, w kontekście kryzysu związanego z COVID‑19, potrzebę stworzenia silnej Europejskiej Unii Zdrowotnej i wzmocnienia odporności systemów opieki zdrowotnej; w związku z tym postanawia zwiększyć środki na Program UE dla zdrowia o 80 mln EUR;
26. podkreśla, że dodatkowe zasoby należy przeznaczyć głównie na usługi w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz praw w tym zakresie, w szczególności w celu zapewnienia swobodnego i terminowego dostępu do takich usług oraz ich jakości;
27. podkreśla, że młodzież pozostaje nadrzędnym priorytetem budżetu Unii; w związku z tym zwiększa finansowanie w celu zaspokojenia rosnącego zapotrzebowania na program Erasmus+ o łączną kwotę nieco ponad 137 mln EUR, ponieważ wzrost o 5 % oznacza dodatkowe 40 000 wymian studentów i jest ważny, aby zrekompensować utratę możliwości w roku ubiegłym; przypomina, że program Erasmus+ jest jednym ze sztandarowych i cieszących się największym powodzeniem programów unijnych, który strategicznie inwestuje w przyszłość i obywateli Unii; przypomina, że niewystarczające finansowanie programu Erasmus+ zagroziłoby dalszemu tworzeniu nowych możliwości dla młodych ludzi i zwiększaniu ich szans na zatrudnienie; ponadto zwiększa środki na Europejski Korpus Solidarności o 5 mln EUR, ponieważ kryzys gospodarczy wywołany pandemią COVID‑19 nie powinien negatywnie wpływać na wsparcie dla młodzieży;
28. podkreśla, że w sytuacjach nadzwyczajnych, w tym w sytuacjach związanych z coraz poważniejszym wpływem zmiany klimatu, w budżecie Unii należy uruchomić wystarczające środki; w tym kontekście podkreśla znaczenie zwiększenia Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (rescEU) o 10 mln EUR, w szczególności w związku z klęskami żywiołowymi w Europie, aby wzmocnić ochronę obywateli Unii i gotowość na wypadek przyszłych klęsk żywiołowych spowodowanych zmianą klimatu; podkreśla w związku z tym potrzebę inwestowania w łagodzenie zmiany klimatu i przystosowywanie się do niej w regionach szczególnie podatnych na zagrożenia oraz potrzebę odbudowy tych regionów w bardziej zrównoważony sposób;
29. proponuje ponadto wzmocnienie komponentu „Kultura” programu „Kreatywna Europa” o 10 mln EUR, aby wesprzeć – w procesie wychodzenia z kryzysu – europejski sektor kultury i sektor kreatywny oraz branżę twórczą, szczególnie dotknięte kryzysem związanym z COVID-19; podkreśla, że żadne finansowanie z dowolnego z trzech komponentów programu „Kreatywna Europa” nie powinno być wykorzystywane do finansowania projektów w ramach inicjatywy nowy europejski Bauhaus;
30. zaznacza kluczową rolę programu „Obywatele, równość, prawa i wartości” w umacnianiu europejskiego obywatelstwa, demokracji, równości, równości płci i praworządności w Unii, a także we wspomaganiu ofiar przemocy ze względu na płeć, oraz podkreśla, że do wspierania tych celów potrzebne są dodatkowe środki; zwiększa środki w programie „Sprawiedliwość”, aby skompensować zaproponowane cięcia na finansowanie rozszerzonych zadań Agencji Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu‑LISA) w ramach wniosku w sprawie systemu e‑CODEX;
31. postanawia zwiększyć budżet na „Działania multimedialne” i utworzyć rezerwę, aby zachęcić Komisję do zapewnienia większej stabilności i przewidywalności sieciom radiowym zajmującym się sprawami UE dzięki finansowaniu obejmującemu co najmniej dwa lata oraz aby wyodrębnić różne cele finansowane w ramach tej linii budżetowej; zwiększa również środki na dialog społeczny w celu wzmocnienia tego dialogu i wspierania w szczególności krajowych partnerów społecznych w reagowaniu na kryzys związany z COVID-19 i jego długofalowe skutki;
32. uważa, że należy zwiększyć środki w linii budżetowej przeznaczonej na społeczność Turków cypryjskich, aby istotnie przyczynić się do kontynuowania i zintensyfikowania działań Komitetu ds. Osób Zaginionych na Cyprze, a także wesprzeć Komisję Techniczną ds. Dziedzictwa Kulturowego złożoną z przedstawicieli obydwu społeczności, w ten sposób budując zaufanie i pojednanie między tymi społecznościami;
33. wzmacnia komponent EFS+ „Zatrudnienie i innowacje społeczne”, skupiając się na zwiększaniu udziału kobiet w rynku pracy;
34. przypomina o istotnej roli, jaką odgrywają zdecentralizowane agencje działające w ramach tego poddziału; postanawia zwiększyć finansowanie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA), Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU‑OSHA) oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust) zgodnie z określonymi potrzebami tych agencji; ponadto zwiększa poziom zatrudnienia w Europejskiej Agencji Leków (EMA), Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) i Eurojuście; podkreśla również znaczenie dalszej oceny i ewentualnego zwiększenia finansowania zgodnie z potrzebami agencji Unii zajmujących się skutkami kryzysu zdrowotnego związanego z COVID-19 w przyszłości, w szczególności Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) w świetle zmienionego rozporządzenia ustanawiającego;
35. podkreśla, że trzeba lepiej chronić budżet Unii przed nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami; przypomina w tym kontekście o fundamentalnej roli, jaką odgrywa Prokuratura Europejska w ochronie interesów finansowych Unii, w tym w wykorzystywaniu funduszy Next Generation EU, a także w zapewnianiu poszanowania praworządności; postanawia wobec tego zastosować ukierunkowane wzmocnienie Prokuratury Europejskiej i zwiększyć liczbę jej pracowników, aby umożliwić temu organowi wypełnianie jego obowiązków zgodnie z wymogami sprawowania mandatu; wzywa Komisję, aby w świetle trudności napotykanych przez Prokuraturę Europejską w związku z rekrutacją personelu niezbędnego do wypełnienia jej mandatu w 2021 r. wykazała się niezbędną elastycznością, aby zapewnić możliwość pełnego wykorzystania w przyszłości środków uzgodnionych przez władzę budżetową; zwraca uwagę na znaczne zaległości w rozpatrywaniu spraw oraz na fakt, że po kilku zaledwie tygodniach działalności Prokuratura Europejska odnotowała ponad 1000 zgłoszeń nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii, co podkreśla pilny charakter wniosku;
36. wzmacnia poddział 2b ogółem kwotą 296 065 210 EUR w środkach na zobowiązania, powyżej poziomów z PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana dzięki wykorzystaniu dostępnego marginesu i uruchomieniu instrumentów szczególnych;
Dział 3 – Zasoby naturalne i środowisko
37. zauważa, że pandemia COVID-19 uwypukliła strategiczną rolę rolnictwa w zapobieganiu kryzysowi żywnościowemu przez dostarczanie bezpiecznej, wysokojakościowej żywności po przystępnych cenach w całej Europie; podkreśla, że w 2022 r. należy sfinansować dodatkowe środki wsparcia w ramach niektórych linii budżetowych dla wybranych sektorów rolnictwa, mianowicie wsparcie dla programu szkolnego, dla młodych rolników i dla pszczelarstwa, aby złagodzić skutki pandemii COVID-19;
38. podkreśla pilną potrzebę podjęcia działań w sprawie zmiany klimatu, co podkreślono w ostatnim sprawozdaniu IPPC opublikowanym 9 sierpnia 2021 r.; przypomina o znaczeniu programu LIFE dla wspierania i promowania działań w dziedzinie klimatu i ochrony środowiska w Unii; z uwagi na znakomite zdolności absorpcyjne programu LIFE wzmacnia wsparcie budżetowe dla tego programu o 171 mln EUR (25 % powyżej PB) w odniesieniu do różnych komponentów programu;
39. podkreśla potrzebę znacznego zwiększenia budżetu Europejskiej Agencji Środowiska, aby zapewnić wystarczające zasoby finansowe i kadrowe, umożliwiające pełne wdrożenie Europejskiego Zielonego Ładu i związanych z nim strategii politycznych, a także osiągnąć cel neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.; podkreśla, że wzmocnienie Europejskiej Agencji Środowiska nie powinno być finansowane z programu LIFE, który nie był przeznaczony przez współprawodawców do takich celów;
40. wzywa do zwiększenia wsparcia dla regionów najbardziej oddalonych, w tym programu szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (POSEI) oraz wzywa do utworzenia programu transportowego POSEI;
41. wzywa zatem do zwiększenia przydziałów w dziale 3 o kwotę 212 750 473 EUR w środkach na zobowiązania, powyżej poziomów z PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana poprzez wykorzystanie części dostępnego marginesu;
42. przypomina, że tradycyjnie list w sprawie poprawek nadal będzie uzupełnieniem obrazu sytuacji w zakresie dostępności środków z EFRG oraz że podejście do poprawek w dziale 3 może zostać odpowiednio dostosowane w trakcie postępowania pojednawczego;
Dział 4 – Migracja i zarządzanie granicami
43. podkreśla znaczenie zwiększenia środków na Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, w szczególności w świetle ostatnich wydarzeń w Afganistanie; ponadto odwraca zmniejszenie środków na Instrument Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej, zaplanowane przez Komisję w celu sfinansowania nowych zadań Europolu w ramach jego rozszerzonego mandatu, ponieważ niezbędne środki dla Europolu powinny pochodzić wyłącznie z nieprzydzielonych marginesów w ramach odpowiednich pułapów działów WRF lub z uruchomienia odpowiednich instrumentów szczególnych WRF; w tym kontekście kompensuje także przesunięcie środków z Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej na eu‑LISA;
44. przypomina o znaczeniu zapewnienia budżetowi Unii wystarczająco szczegółowej nomenklatury, aby umożliwić władzy budżetowej skuteczne wypełnianie roli decyzyjnej, a Parlamentowi, w szczególności, wypełnianie jego zadań w zakresie nadzoru i kontroli demokratycznej we wszystkich działach budżetu; ubolewa w związku z tym, że Fundusz Azylu, Migracji i Integracji nie korzysta z bardziej szczegółowej nomenklatury odzwierciedlającej szczegółowe cele Funduszu;
45. podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania i poziomu zatrudnienia w Europejskim Urzędzie Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) zgodnie z zadaniami wynikającymi z porozumienia politycznego w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Azylu; podkreśla potrzebę dalszego zwiększenia liczby pracowników eu-LISA zgodnie ze stwierdzonymi potrzebami agencji, co pomoże agencji w realizacji szeregu bardzo krytycznych projektów Unii w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i zarządzania granicami w 2022 r., takich jak EES, ETIAS, interoperacyjność, zmienione rozporządzenia w sprawie VIS i systemu Eurodac;
46. cofa dokonane przez Radę cięcia środków na rzecz Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex), ponieważ agencja ta musi być odpowiednio wyposażona, a jej pracownicy zmotywowani, aby mogła realizować zadania we wszystkich obszarach odpowiedzialności objętych jej nowym mandatem; postanawia jednak umieścić 90 000 000 EUR w rezerwie pod warunkiem zatrudnienia pozostałych 20 obserwatorów praw podstawowych w grupie zaszeregowania AD, zatrudnienia trzech zastępców dyrektora wykonawczego oraz przyjęcia procedury wdrożenia art. 46 rozporządzenia (UE) 2019/1896(14);
47. wzmacnia zatem dział 4 kwotą 106 231 750 EUR w środkach na zobowiązania, powyżej poziomów z PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana dzięki wykorzystaniu dostępnego marginesu i uruchomieniu instrumentów szczególnych;
Dział 5 – Bezpieczeństwo i obrona
48. podkreśla wagę stopniowego określania ram wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony Unii przy jednoczesnym poszanowaniu neutralności niektórych państw członkowskich; kładzie nacisk na znaczenie pogłębienia europejskiej współpracy w dziedzinie obrony, ponieważ służy to nie tylko zwiększeniu bezpieczeństwa Europy i jej obywateli, lecz także prowadzi do obniżenia kosztów; zauważa, że celem europejskiej współpracy w dziedzinie obronności jest tworzenie synergii i unikanie podwójnych wydatków w państwach członkowskich; wzywa do zwiększenia finansowania Europejskiego Funduszu Obronnego oraz finansowania mobilności wojskowej, aby w pełni wspierać innowacyjną i konkurencyjną bazę przemysłową sektora obronnego, która przyczyni się do osiągnięcia niezbędnej strategicznej autonomii Unii;
49. przypomina o istotnej roli, jaką odgrywają zdecentralizowane agencje działające w dziedzinie bezpieczeństwa i ścigania przestępstw, w szczególności w odniesieniu do Agencji Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania (CEPOL), Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA) oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), oraz proponuje ukierunkowane podwyżki lub zmiany kadrowe, aby umożliwić im właściwe wykonywanie zadań; podkreśla, że wobec nieprzyjęcia zmienionej podstawy prawnej dla Europolu do końca 2021 r. rezerwa utrzymywana w budżecie agencji może prowadzić do opóźnionej rekrutacji personelu, który jest konieczny do przygotowania skutecznego wdrożenia zmienionej podstawy prawnej i mandatu Europolu oraz do wzmocnienia działań Europolu w odpowiedzi na terroryzm i cyberprzestępczość oraz w zakresie innowacji, wspierania dochodzeń na dużą skalę, współpracy z EPPO i przeciwdziałania praniu pieniędzy;
50. wzmacnia dział 5 ogółem kwotą 82 621 461 EUR powyżej poziomów z PB, która to kwota zostanie pozyskana poprzez wykorzystanie części dostępnego marginesu;
Dział 6 – Sąsiedztwo i świat
51. zwraca uwagę, że Unia musi zapewnić odpowiednie środki na wymiar zewnętrzny swojego budżetu oraz przygotować go, aby umożliwić natychmiastowe reagowanie na aktualne, nowe, przyszłe i długofalowe wyzwania, w chwili, kiedy wyzwania zewnętrzne i kwestie strategii międzynarodowych nabierają coraz większego znaczenia i dominują w polityce międzynarodowej; nalega na wspieranie uzgodnionych priorytetów w ramach Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny wymiar Europy” (ISWMR – „Globalny wymiar Europy”) oraz Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA III);
52. podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania UNRWA w uznaniu jej zasadniczej roli w przyczynianiu się do stabilności w regionie oraz jako jedynego w swoim rodzaju dostawcy podstawowych usług dla milionów uchodźców palestyńskich; podkreśla, że proponowane zwiększenie środków jest przeznaczone na zapewnienie przewidywalnego finansowania UNRWA; podkreśla znaczenie edukacji dzieci w duchu tolerancji, pokoju i wzajemnego szacunku; wzywa Komisję do dalszej współpracy z Palestyńską Władzą Narodową i UNRWA, aby promować wysokiej jakości edukację dla palestyńskich dzieci, oraz do dalszego zapewniania pełnego przestrzegania norm UNESCO;
53. podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania dla krajów Bałkanów Zachodnich oraz krajów wschodniego i południowego sąsiedztwa w celu wsparcia kompleksowych reform i wyjścia z kryzysu związanego z COVID-19 i jego długofalowych skutków społecznych, środowiskowych i gospodarczych, a także zwiększenia finansowania dla społeczeństwa obywatelskiego i podmiotów niepaństwowych w krajach przystępujących; zwraca w tym kontekście uwagę, że należy zapewnić odpowiednie finansowanie kluczowych obszarów, takich jak wspieranie demokracji, społeczeństwo obywatelskie i praworządność; wzywa w szczególności do dalszego wspierania działaczy na rzecz praw człowieka i demokracji oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi i w krajach sąsiadujących;
54. wyraża głębokie zaniepokojenie obecną sytuacją w Afganistanie; uważa, że należy znacznie zwiększyć budżet na pomoc humanitarną dla Afganistanu i krajów sąsiadujących, aby wspierać i chronić Afgańczyków znajdujących się w trudnej sytuacji , zwłaszcza kobiety, dzieci i zagrożone prześladowaniami grupy i ich rodziny; ponadto nalega, aby wszystkie środki finansowe dla niezależnych organizacji rozwojowych i humanitarnych w Afganistanie były przyznawane bezpośrednio tym organizacjom bez korzystania z pośrednictwa rządu talibów; biorąc pod uwagę przewidywane potrzeby wynikające z aktualnej sytuacji w Afganistanie i innych częściach świata, które to potrzeby mają być finansowane z rezerwy na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej, zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i zewnętrznym, co może prowadzić do niedoborów finansowych, postanawia zwiększyć finansowanie pomocy humanitarnej o 20 %;
55. ubolewa nad nierównością w zakresie wyszczepienia na świecie; w związku z tym podkreśla potrzebę umożliwienia dostępu do szczepionek przeciwko COVID-19 w krajach rozwijających się, w szczególności za pośrednictwem inicjatywy COVAX, a także wspierania poprawy ich systemów opieki zdrowotnej; postanawia zatem przeznaczyć na ten cel kwotę 1 mld EUR w ramach rezerwy ISWMR – „Globalny wymiar Europy” na nowe wyzwania i priorytety pod odjęciu od tej kwoty środków ISWMR przeniesionych z 2021 r., a także dalsze 100 mln EUR w ramach linii „Ludzie – wyzwania globalne” dodatkowo do wszystkich innych zobowiązań podjętych już przez Komisję; zwraca się do państw członkowskich, aby pilnie wywiązały się z już złożonych zobowiązań dotyczących COVAX, i zachęca je, aby przeznaczyły dodatkowe 2 mld EUR na COVAX lub na dawki szczepionek w pierwszym półroczu 2022 r.; przypomina, że linia „Ludzie – wyzwania globalne” ma również na celu finansowanie natychmiastowych, średnio- i długoterminowych wyzwań;
56. podkreśla globalne wysiłki Unii na rzecz wsparcia uchodźców i przypomina o ważnej roli, jaką Turcja i inne państwa przyjmujące, w tym również w południowej części Morza Śródziemnego, odgrywają w przyjmowaniu uchodźców, zwłaszcza z Syrii; potwierdza, że Unia i jej państwa członkowskie muszą nadal udzielać skutecznej i monitorowanej pomocy uchodźcom syryjskim w państwach przyjmujących; podkreśla, że przyszłe finansowanie potrzeb uchodźców syryjskich nie zostało uwzględnione w WRF ani w negocjacjach ISWMR – „Globalny wymiar Europy”, a zatem nie powinno być pokrywane z zaprogramowanych instrumentów, w tym z rezerwy ISWMR – „Globalny wymiar Europy”, ponieważ pakiet na rzecz uchodźców z Syrii, Iraku czy innych krajów nie jest odpowiedzią na nowy kryzys ani nieprzewidziane potrzeby; domaga się, by jakikolwiek instrument będący następcą Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji był finansowany z nowych środków i z dodatkowych wkładów państw członkowskich oraz by towarzyszył mu odpowiedni przegląd rozporządzenia w sprawie WRF w celu podniesienia pułapu w dziale 6, tak aby odzwierciedlał on rzeczywiste potrzeby finansowe w zakresie działań zewnętrznych Unii; zwraca się do Komisji o zadbanie o to, by rząd turecki nie był bezpośrednio zaangażowany w zarządzanie środkami i ich przydział w ramach następcy Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji oraz aby środki te były przekazywane przede wszystkim bezpośrednio uchodźcom i społecznościom przyjmującym oraz by były zarządzane przez organizacje gwarantujące rozliczalność i przejrzystość;
57. podkreśla kluczową rolę pomocy makrofinansowej UE dla Mołdawii, Albanii, Bośni i Hercegowiny, Gruzji, Jordanii, Kosowa, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Tunezji i Ukrainy w promowaniu inwestycji i wspieraniu wyjścia z kryzysu związanego z COVID-19;
58. podkreśla, że ochrona i propagowanie praw człowieka i demokracji na świecie, a także wzmacnianie pozycji kobiet i ochrona słabszych grup, takich jak dzieci, nadal mają kluczowe znaczenie dla działań zewnętrznych Unii Europejskiej; postanawia zatem zwiększyć finansowanie tych linii;
59. postanawia zwiększyć wsparcie dla komunikacji strategicznej, zwłaszcza środków nakierowanych na przeciwdziałanie globalnej dezinformacji przy pomocy systematycznego śledzenia i ujawniania dezinformacji szerzonej przez władze państwowe i inne podmioty;
60. zwiększa zatem poziom środków na zobowiązania w dziale 6 o 563 429 451 EUR powyżej PB (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), która to kwota zostanie pozyskana dzięki wykorzystaniu dostępnego marginesu i uruchomieniu instrumentów szczególnych;
Dział 7 – Europejska administracja publiczna
61. uważa, że cięcia dokonane przez Radę są nieuzasadnione i nie pozwoliłyby Komisji na wypełnianie jej zadań; przywraca zatem PB w odniesieniu do wydatków administracyjnych Komisji, w tym wydatków na jej biura;
62. podkreśla, że z uwagi na nowe wnioski ustawodawcze i strategiczne inicjatywy wynikające z Europejskiego Zielonego Ładu, takie jak pakiet „Gotowi na 55”, strategia na rzecz bioróżnorodności i strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności, oraz z uwagi na zwiększone wydatki Unii związane z NGEU i Instrumentem na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności niektóre służby, w szczególności Dyrekcja Generalna ds. Środowiska Komisji i Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), będą potrzebowały wzmocnienia kadrowego; zwraca się do Komisji, jako do bezstronnego mediatora, by ponownie szybko oceniła te potrzeby i zaproponowała odpowiednie wzmocnienia kadr w liście w sprawie poprawek lub podczas postępowania pojednawczego, bez uszczerbku dla rzeczywistego poziomu zasobów ludzkich w innych służbach czy agencjach Komisji; podkreśla, że obecny poziom budżetu i personelu ogranicza zdolność OLAF-u do prowadzenia prac we wszystkich państwach członkowskich; podkreśla również zwiększone obciążenie pracą OLAF-u w odniesieniu do wdrażania unijnego Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz współpracy z EPPO;
Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze
63. przypomina, jak ważne są projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, ponieważ są to narzędzia formułowania priorytetów politycznych i wprowadzania nowych inicjatyw mogących przekształcić się w stałe działania i programy UE; po przeprowadzeniu starannej analizy wszystkich przedłożonych wniosków i uwzględniając w pełni ocenę Komisji dotyczącą tego, czy są one zgodne z wymogami prawnymi i możliwe do wdrożenia, przyjmuje wyważony pakiet projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, który odzwierciedla priorytety polityczne Parlamentu; wzywa Komisję do szybkiego wdrożenia projektów pilotażowych i działań przygotowawczych oraz do przekazywania informacji zwrotnych na temat ich wyników i rezultatów osiąganych w terenie;
Płatności
64. podkreśla, że w budżecie na rok 2022 trzeba zapewnić wystarczający poziom środków na płatności, i w związku z tym postanawia cofnąć cięcia dokonane przez Radę i zwiększyć środki na płatności w tych liniach, w których wprowadzono zmiany w środkach na zobowiązania;
Inne sekcje
Sekcja I – Parlament Europejski
65. utrzymuje ogólny poziom budżetu na 2022 r. na niezmienionym poziomie (zgodnie z preliminarzem dochodów i wydatków przyjętym na posiedzeniu plenarnym 29 kwietnia 2021 r.) wynoszącym 2 112 904 198 EUR; wprowadza dostosowania techniczne neutralne pod względem budżetowym, aby uwzględnić zaktualizowane informacje, które na początku bieżącego roku nie były dostępne;
66. zgodnie z rezolucją z 29 kwietnia 2021 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2022:
a)
odnotowuje zbliżający się śródokresowy przegląd śródterminowej strategii systemu zarządzania środowiskowego (EMAS); ponawia wezwanie do zmiany obecnego planu redukcji CO2 w celu osiągnięcia neutralności węglowej do 2030 r. przy zastosowaniu wewnętrznej opłaty za emisję gazów cieplarnianych;
b)
odnotowuje, że jednym z głównych obszarów zainteresowania EMAS w perspektywie średnioterminowej będzie ograniczenie emisji wynikających z transportu osób; ponownie wzywa do rozsądnego ograniczenia liczby podróży na posiedzenia, które można skutecznie odbyć zdalnie lub w trybie hybrydowym, oraz do promowania przejścia na niskoemisyjne alternatywy w przypadku wszystkich pozostałych podróży, o ile nie ma to wpływu na jakość działalności legislacyjnej i politycznej;
c)
z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie dobrowolnej telepracy dla pracowników Parlamentu; ponownie apeluje o preferowanie posiedzeń hybrydowych lub posiedzeń całkowicie zdalnych, jeżeli nie są na nich podejmowane decyzje polityczne, na przykład jeśli chodzi o wysłuchania i wymianę poglądów lub posiedzenia wewnętrzne i przygotowawcze; ponawia wezwanie, by warunkiem udzielenia zezwolenia na wszystkie oficjalne wizyty delegacji były w pełni zdalne spotkania przygotowawcze i podsumowania po zakończeniu misji, a także by od 2022 r. ograniczyć udzielanie zezwoleń na delegacje wyłącznie do tych, które mieszczą się w ramach uprawnień; ponownie wzywa Prezydium do dopilnowania, aby nadzwyczajne posiedzenia komisji w Strasburgu ograniczały się ściśle do wyjątkowych okoliczności oraz aby wymagały należytego uzasadnienia przed ich zatwierdzeniem w każdym indywidualnym przypadku;
d)
z zadowoleniem przyjmuje trwający proces przeglądu przepisów dotyczących podróży służbowych; ponawia swój apel o odpowiednie zatwierdzanie podróży na podstawie potrzeb oraz o korzystanie w miarę możliwości z niskoemisyjnych środków transportu; ponownie wzywa do zmiany przepisów dotyczących podróży służbowych w odniesieniu do akredytowanych asystentów zgodnie z tymi samymi zasadami;
e)
zachęca posłów do korzystania z alternatywnych rozwiązań w zakresie transportu niskoemisyjnego; ponawia swój apel o zmianę przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego z myślą o zwrocie kosztów biletów lotniczych w klasie ekonomicznej, zakupionych na elastycznych warunkach, w przypadku podróży na terenie Unii, z wyłączeniem należycie uzasadnionych wyjątków;
f)
ponownie wzywa Parlament do ścisłej współpracy z odpowiednimi władzami lokalnymi, zwłaszcza z Regionem Stołecznym Brukseli, w jego wysiłkach na rzecz osiągnięcia pozycji lidera w dziedzinie zrównoważonej mobilności miejskiej poprzez przyjęcie aktywnej roli we wdrażaniu planu GoodMove, w szczególności w odniesieniu do miejsc parkingowych; ponownie apeluje o rozszerzenie systemu rowerów służbowych w Parlamencie oraz o wykorzystywanie samochodów służbowych do przewożenia posłów, pracowników i akredytowanych asystentów posiadających polecenia wyjazdu służbowego między Brukselą a Strasburgiem; ponawia swój apel o odpowiednie zwiększenie liczby miejsc parkingowych przeznaczonych wyłącznie dla pojazdów elektrycznych;
g)
odnotowuje działania podjęte przez właściwe służby w zakresie informowania grup odwiedzających o wpływie ich transportu na środowisko; zwraca się do Prezydium o rozpoczęcie procesu przeglądu przepisów dotyczących grup odwiedzających zgodnie z komunikatem Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności – europejski transport na drodze ku przyszłości” (COM(2020)0789), w szczególności z jego pkt 9 dotyczącym transportu zbiorowego, jak również o dostosowanie kosztów podróży grup odwiedzających do zmieniających się cen rynkowych i umożliwienie zmian w celu uniknięcia wahań rynkowych w odniesieniu do kosztów podróży, które prowadzą do pośredniej dyskryminacji geograficznej odwiedzających;
h)
zauważa, że trwają analizy wykonalności mające na celu ocenę opłacalności instalacji nowych paneli fotowoltaicznych w kilku budynkach w Brukseli, i jednocześnie ponawia swój apel o zainstalowanie do 2023 r. w Brukseli najnowocześniejszych dachowych ogniw fotowoltaicznych o maksymalnym potencjale; ponownie apeluje, by zaprzestać modernizowania instalacji grzewczych zasilanych paliwami kopalnymi oraz by przyjąć w 2022 r. plan stopniowego wycofania paliw kopalnych z konkretnymi celami pośrednimi, aby uniknąć osieroconych aktywów, a także wzywa do przeprowadzenia analizy skuteczności i efektywności stosowania systemów pomp ciepła i innych odpowiednich technologii zgodnie z celami EMAS; jednocześnie ponownie wzywa, aby stopniowo zastępować zamówienia w ramach gwarancji pochodzenia lokalnymi odnawialnymi źródłami energii;
i)
przypomina, że zdecydowana większość posłów do PE popiera ideę jednej siedziby, aby zapewnić efektywne wydatkowanie pieniędzy unijnych podatników i przejęcie przez Parlament instytucjonalnej odpowiedzialności za zmniejszenie śladu węglowego; przypomina, że zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej siedziba Parlamentu Europejskiego ma znajdować się w Strasburgu; zauważa, że trwałe zmiany wymagałyby zmiany Traktatu, do czego potrzebna jest jednomyślność;
j)
z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w planie działania EMAS na rok 2021 przewidziano obowiązkowe konsultacje z „punktem informacji o zielonych zamówieniach publicznych” w przypadku wszystkich procedur udzielania zamówień dotyczących priorytetowych kategorii produktów, jeżeli zostanie to uznane za stosowne; ponawia jednak swój apel o wprowadzenie obowiązku konsultacji z punktem informacji o zielonych zamówieniach publicznych w przypadku zamówień o wartości powyżej 15 000 EUR;
k)
przypomina, że po decyzji Prezydium z 2018 r. w sprawie dodatku z tytułu kosztów ogólnych podjęto kolejne decyzje plenarne, i w związku z tym ponawia swoje żądania wobec Prezydium dotyczące wprowadzenia do końca 2021 r. zmian w przepisach regulujących dodatek z tytułu kosztów ogólnych;
l)
zwraca się do Prezydium o określenie i opublikowanie jasnych i pewnych pod względem prawnym norm określających, kiedy można przyznać ochronę sygnalistom, w tym akredytowanym asystentom parlamentarnym;
m)
podkreśla, że należy dokonać przeglądu polityki kadrowej Parlamentu, aby umożliwić instytucji korzystanie z wiedzy fachowej nabytej przez cały personel Parlamentu; uważa, że w związku z tym trzeba zmienić przepisy, aby umożliwić wszystkim kategoriom pracowników, w tym akredytowanym asystentom parlamentarnym, udział w konkursach wewnętrznych, oraz ustanowić programy rozwoju zasobów ludzkich, umożliwiające Parlamentowi utrzymanie wiedzy fachowej tych kategorii pracowników w służbie instytucji;
n)
ubolewa, że Prezydium odmawia wykonania wyrażanej wielokrotnie na posiedzeniach plenarnych woli podjęcia działań na rzecz pełnego ujednolicenia stawek dodatków dla urzędników, innych pracowników służby cywilnej i akredytowanych asystentów parlamentarnych z tytułu podróży służbowych między trzema miejscami pracy Parlamentu; wzywa Prezydium, by zajęło się tą kwestią w celu niezwłocznego zlikwidowania tych nierówności oraz by podjęło natychmiastowe działania w odniesieniu do przeglądu obowiązujących przepisów, który jest niezbędny do zmiany ram prawnych;
o)
ponownie zwraca się do Konferencji Przewodniczących o przegląd przepisów wykonawczych regulujących prace delegacji i misji poza granicami Unii Europejskiej; podkreśla, że w ramach takiego przeglądu należy rozważyć, czy możliwe jest, aby akredytowani asystenci parlamentarni – po spełnieniu pewnych warunków – towarzyszyli posłom w oficjalnych delegacjach i misjach Parlamentu;
p)
przyjmuje do wiadomości decyzję Prezydium z 8 lutego 2021 r. dotyczącą głosowania w systemie zdalnego uczestnictwa; zauważa, że głosowanie zdalne w przypadku braku decyzji przewodniczącego stwierdzającej nadzwyczajne okoliczności nie jest obecnie możliwe; ponawia swój apel do Prezydium o umożliwienie posłom wykonywania prawa do głosowania podczas korzystania z urlopu macierzyńskiego lub ojcowskiego, podczas długotrwałej choroby lub w przypadku siły wyższej;
q)
odnotowuje trwające prace mające na celu wymiany infrastruktury Wi-Fi w trzech miejscach pracy; wzywa do szybkiej instalacji nowej infrastruktury;
r)
przypomina o nieodłącznych zagrożeniach dla bezpieczeństwa informacji i dla prywatności związanych z korzystaniem z rozwiązań zależnych od stron trzecich oraz o pozytywnym wpływie korzystania z otwartego oprogramowania; nalega, aby umożliwić użytkownikom korzystanie z otwartego oprogramowania na urządzeniach Parlamentu, oraz podkreśla potrzebę zdecentralizowanych i otwartych rozwiązań w zakresie wirtualnych spotkań i komunikacji natychmiastowej; kładzie nacisk na potrzebę odpowiedniego szkolenia użytkowników ze szczególnym uwzględnieniem cyberbezpieczeństwa; podkreśla zapotrzebowanie na oprogramowanie do automatycznej transkrypcji i automatycznego tłumaczenia, aby wspierać równe rozpowszechnianie informacji we wszystkich językach urzędowych;
s)
odnotowuje strategiczne wytyczne dotyczące chmury przyjęte przez Prezydium w czerwcu 2020 r.; ponawia swój apel o podjęcie środków, dzięki którym Parlament w zamówieniach publicznych na oprogramowanie i infrastrukturę cyfrową, w tym na rozwiązania w chmurze, uniknie uzależnienia od jednego dostawcy dzięki wymogom dotyczącym możliwości przenoszenia i pełnej interoperacyjności, a także będzie stosował otwarte oprogramowanie i przeznaczał zamówienia dla MŚP i przedsiębiorstwo typu start-up;
t)
odnotowuje usługi świadczone przez niektóre biura kontaktowe PE w językach niebędących językami urzędowymi Unii; zwraca się do Prezydium o przeanalizowanie wykonalności i oszacowanie kosztów finansowych zapewniania materiałów informacyjnych, na przykład dla centrów Europa Experience, w językach mniejszości językowych, regionów i społeczności w różnych państwach członkowskich;
u)
odnotowuje przybliżone koszty outsourcingu tłumaczenia kluczowych rezolucji dotyczących polityki zagranicznej na język urzędowy kraju, którego rezolucja dotyczy; ponawia swój apel o zapewnienie tłumaczenia takich dokumentów, z myślą o zwiększeniu wpływu i zasięgu działań Parlamentu w dziedzinie spraw zagranicznych, a także o zapewnienie wystarczających środków na ten cel;
v)
przyjmuje do wiadomości projekt „Immersive Online Experience” (doświadczenie immersyjne online) oraz inne działania online dostępne dla zwiedzających; wzywa, by rozwijać i promować oferowane obywatelom i mieszkańcom państw członkowskich i krajów partnerskich możliwości wirtualnego zwiedzania Parlamentu z przewodnikiem i tym samym zapewnić lepsze zrozumienie pracy i wartości instytucji wśród szerszego grona odbiorców;
w)
ponownie zwraca się do Prezydium o upublicznienie decyzji w sprawie budynku im. Paula Henriego Spaaka wraz ze szczegółowym podziałem kosztów i dokumentami uzupełniającymi;
x)
przypomina art. 27 ust. 1 i 2 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego dotyczący dobrowolnego funduszu emerytalnego ustanowionego przez Parlament;
y)
odnotowuje działania podjęte przez Parlament w celu złagodzenia skutków pandemii COVID-19 dla dostawców usług zapewniania czystości i usług gastronomicznych; ponawia apel do Prezydium o ponowne rozważenie polityki Parlamentu w zakresie eksternalizacji usług zapewniania czystości i usług gastronomicznych;
Inne sekcje (sekcje IV–X)
67. zauważa, że PB odzwierciedla w głównej mierze preliminarze poszczególnych instytucji wchodzących w zakres pozostałych sekcji budżetu i w związku z tym odpowiada, z pewnymi wyjątkami, ich wymogom finansowym; uważa, że systematyczne cięcia zaproponowane przez Radę miałyby w związku z tym szkodliwy wpływ na pracę tych instytucji, a co za tym idzie na ich istotny wkład w funkcjonowanie Unii; w związku z tym proponuje przywrócenie poziomu PB w niemal wszystkich przypadkach, w tym w odniesieniu do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych i Komitetu Regionów, także jego planu zatrudnienia, aby umożliwić im wykonywanie wszystkich powierzonych im zadań i nowych funkcji; zgodnie z dżentelmeńską umową nie zmienia czytania Rady dotyczącego Rady i Rady Europejskiej;
68. uważa, że w niektórych przypadkach, i biorąc pod uwagę preliminarze instytucji, konieczne jest zwiększenie środków lub liczby personelu w stosunku do PB, aby zaspokoić nowe potrzeby i zrealizować nowe cele polityczne; proponuje zatem:
a)
w odniesieniu do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego – zwiększenie środków powyżej PB w liniach dotyczących wynagrodzeń i świadczeń dla pracowników, w tym w odniesieniu do planów zatrudnienia, tak aby utrzymać poziom środków zgodny z ich preliminarzem;
b)
w odniesieniu do Europejskiego Trybunału Obrachunkowego – zwiększenie środków powyżej PB w linii 1200 „Wynagrodzenia i świadczenia”, w tym w odniesieniu do jego planu zatrudnienia, tak aby utrzymać poziom środków uznany przez Europejski Trybunał Obrachunkowy za niezbędny, w szczególności w celu wykonywania dodatkowych zadań kontrolnych związanych ze zwiększonymi środkami unijnymi (Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz NGEU);
c)
w odniesieniu do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych – zwiększenie środków powyżej PB dla linii 2214 „Zespół ds. strategicznej komunikacji” i linii 1200 „Personel kontraktowy” w celu dalszego intensyfikowania walki z dezinformacją, w szczególności w regionie Dalekiego Wschodu; ponadto wzmocnienie linii 1100 „Wynagrodzenie podstawowe”, kilku dodatkowych powiązanych linii i jej planu zatrudnienia, aby umożliwić Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych zastąpienie oddelegowanych ekspertów krajowych personelem statutowym oraz pełnienie funkcji w ramach globalnego systemu sankcji za naruszenia praw człowieka;
o o o
69. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z poprawkami do projektu budżetu ogólnego Radzie, Komisji, innym zainteresowanym instytucjom i organom oraz parlamentom narodowym.
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027, załącznik 2: Oświadczenia (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0357).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1755 z dnia 6 października 2021 r. ustanawiające pobrexitową rezerwę dostosowawczą (Dz.U. L 357 z 8.10.2021, s. 1).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/695 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont Europa” oraz zasady uczestnictwa i upowszechniania obowiązujące w tym programie oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1290/2013 i (UE) nr 1291/2013 (Dz.U. L 170 z 12.5.2021, s. 1).
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie oceny międzynarodowych standardów rachunkowości (MSR) oraz działalności Fundacji ds. Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), Europejskiej Grupy Doradczej ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) i Rady Nadzoru nad Interesem Publicznym (PIOB) (Dz.U. C 86 z 6.3.2018, s. 24).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 z dnia 13 listopada 2019 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz uchylenia rozporządzeń (UE) nr 1052/2013 i (UE) 2016/1624 (Dz.U. L 295 z 14.11.2019, s. 1).
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (COM(2018)0336 – C8-0211/2018 – 2018/0168(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0336),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0211/2018),
– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 września 2018 r.(1),
– uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 28 czerwca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 59 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię przedstawioną przez Komisję Prawną (A8-0035/2019),
1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(2);
2. przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;
3. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;
4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.
Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 21 października 2021 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... zmieniającej dyrektywę 2009/103/WE w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności
(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2021/2118.)
ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ
Oświadczenie Komisji w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2009/103/WE
Komisja podtrzymuje swoje zobowiązanie do obrony wysokiego stopnia ochrony poszkodowanych w kontekście dyrektywy w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych. Naszym celem jest zadbanie, aby ofiary, w tym w sytuacjach transgranicznych, otrzymywały odszkodowanie możliwie jak najszybciej i nie podlegały nieproporcjonalnym wymogom proceduralnym, które mogłyby utrudniać im dostęp do odszkodowania. Skuteczność rekompensaty zależy w dużej mierze od tego, czy jest ona realizowana w odpowiednim czasie. W tym względzie odnotowujemy wielokrotnie wyrażane przez Parlament Europejski obawy dotyczące różnic między państwami członkowskimi w zakresie okresów przedawnienia, tj. czasu, w którym strona poszkodowana może wystąpić z roszczeniem. Komisja uważnie przeanalizuje tę kwestię i zbada możliwe środki zaradcze w celu dalszego wzmocnienia ochrony ofiar, jeżeli dowody będą wskazywać, że uzasadnione jest podjęcie działań na szczeblu unijnym.
Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 13 lutego 2019 r. (Dz.U. C 449 z 23.12.2020, s. 586).
Wspólne przedsięwzięcia w ramach programu „Horyzont Europa” *
715k
195k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego wspólne przedsięwzięcia w ramach programu „Horyzont Europa” (COM(2021)0087 – C9-0166/2021 – 2021/0048(NLE))
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2021)0087),
– uwzględniając art. 187 i art. 188 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0166/2021),
– uwzględniając art. 82 Regulaminu,
– uwzględniając pismo Komisji Transportu i Turystyki,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A9-0246/2021),
1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;
2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
3. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;
4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;
5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
Tekst proponowany przez Komisję
Poprawka
Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1
(1) W celu osiągnięcia możliwie największego wpływu finansowania unijnego oraz najskuteczniejszego wkładu w realizację celów polityki Unii, w ramach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady [XXXX]10 („rozporządzenia w sprawie programu »Horyzont Europa«”) ustanowiono politykę i ramy prawne dotyczące partnerstw europejskich z partnerami z sektora prywatnego lub publicznego. Partnerstwa europejskie są kluczowym elementem podejścia politycznego w ramach programu „Horyzont Europa”. Przedmiotowe partnerstwa ustanowiono na potrzeby realizacji priorytetów Unii określonych w programie „Horyzont Europa” i zapewnienia wyraźnego wpływu na UE i jej obywateli, co można osiągnąć skuteczniej w partnerstwie dzięki strategicznej wizji podzielanej i realizowanej przez partnerów, a nie przez samą Unię.
(1) W celu osiągnięcia możliwie największego wpływu finansowania unijnego oraz najskuteczniejszego wkładu w realizację celów polityki Unii, w ramach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady [XXXX]10 („rozporządzenia w sprawie programu »Horyzont Europa«”) ustanowiono politykę i ramy prawne dotyczące partnerstw europejskich z partnerami z sektora prywatnego lub publicznego. Partnerstwa europejskie są kluczowym elementem podejścia politycznego w ramach programu „Horyzont Europa”. Przedmiotowe partnerstwa ustanowiono na potrzeby realizacji zobowiązań i priorytetów Unii określonych w programie „Horyzont Europa” i zapewnienia wyraźnego wpływu na UE, jej obywateli i środowisko, co można osiągnąć skuteczniej w partnerstwie dzięki strategicznej wizji podzielanej i realizowanej przez partnerów, a nie przez samą Unię.
__________________
__________________
10 Dz.U. […].
10 Dz.U. […].
Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2
(2) W szczególności partnerstwa europejskie w ramach filaru programu „Horyzont Europa” – „Globalne wyzwania i europejska konkurencyjność przemysłowa” odgrywają ważną rolę w realizacji celów strategicznych, takich jak przyspieszenie transformacji w kierunku realizacji celów zrównoważonego rozwoju oraz ekologicznej i cyfrowej Europy, a także powinny przyczynić się do wyjścia z bezprecedensowego kryzysu związanego z COVID-19. Partnerstwa europejskie stawiają czoła złożonym wyzwaniom transgranicznym wymagającym zintegrowanego podejścia. Umożliwiają wyeliminowanie niedoskonałości w zakresie transformacji, niedociągnięć systemowych i niedoskonałości rynku określonych w ocenach skutków dołączonych do niniejszego rozporządzenia dzięki zgromadzeniu szerokiego wachlarza podmiotów w łańcuchach wartości i ekosystemach w celu opracowania wspólnej wizji i przełożenia jej na konkretne plany działania i skoordynowaną realizację działań. Ponadto pozwalają na skoncentrowanie wysiłków izasobów na wspólnych priorytetach wcelu sprostania złożonym wyzwaniom.
(2) W szczególności partnerstwa europejskie w ramach filaru programu „Horyzont Europa” – „Globalne wyzwania i europejska konkurencyjność przemysłowa” odgrywają ważną rolę w realizacji celów strategicznych, takich jak przyspieszenie osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju ONZ, zobowiązania Unii na mocy porozumienia paryskiego przyjętego na podstawie Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu1a (porozumienie paryskie) oraz przejście na ekologiczną i cyfrową Europę, a także powinny przyczynić się do wyjścia – w sposób świadczący o społecznej, gospodarczej i środowiskowej odporności – z bezprecedensowego kryzysu związanego z COVID-19 przy jednoczesnym wzmocnieniu wiodącej pozycji Europy w przemyśle. Partnerstwa europejskie stawiają czoła złożonym wyzwaniom transgranicznym wymagającym zintegrowanego podejścia. Umożliwiają wyeliminowanie niedoskonałości w zakresie transformacji, niedociągnięć systemowych i niedoskonałości rynku określonych w ocenach skutków dołączonych do niniejszego rozporządzenia dzięki zgromadzeniu szerokiego wachlarza podmiotów w łańcuchach wartości i ekosystemach w celu opracowania wspólnej wizji i przełożenia jej na konkretne plany działania i skoordynowaną realizację działań. Ponadto umożliwiają skupienie wysiłków i zasobów na wspólnych priorytetach w celu rozwiązania złożonych wyzwań z korzyścią dla społeczeństwa.
___________
1a Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 4.
Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 a (nowy)
(2a) Aby zapewnić doskonałość naukową, a także zgodnie z art. 13 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”), należy zapewnić wolność badań naukowych i promować najwyższe standardy rzetelności naukowej.
Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 b (nowy)
(2b) Ważne jest, aby wszystkie partnerstwa europejskie przestrzegały praktyk etycznych i podstawowych zasad etycznych, stosując się jednocześnie do norm etycznych określonych w różnych krajowych, sektorowych lub instytucjonalnych kodeksach etycznych. W swojej działalności badawczej partnerstwa te powinny zawsze stosować zasady ustanowione w art. 19 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” oraz w dotyczącym tego artykułu oświadczeniu Komisji w sprawie etyki i badań nad komórkami macierzystymi.
Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3
(3) Aby zrealizować priorytety i wywrzeć wpływ, partnerstwa europejskie należy rozwijać poprzez szerokie zaangażowanie odpowiednich zainteresowanych stron z całej Europy, w tym przemysłu, organizacji badawczych, organów, które wykonują zadania służby publicznej na szczeblu lokalny, regionalnym, krajowym lub międzynarodowym, oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, takich jak fundacje wspierające lub prowadzące działalność w zakresie badań naukowych i innowacji. Powinny one również stanowić jeden ze środków służących wzmocnieniu współpracy między partnerami z sektora prywatnego lub publicznego na szczeblu międzynarodowym, w tym dzięki włączaniu się w programy w zakresie badań naukowych i innowacji i inwestycje transgraniczne w tym zakresie przynoszące wzajemne korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom, zapewniając jednocześnie UE utrzymanie ochrony jej interesów w strategicznych obszarach.
(3) Aby zrealizować priorytety i wywrzeć wpływ, partnerstwa europejskie należy rozwijać poprzez szerokie zaangażowanie wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron z całej Europy, w tym przemysłu, małych i średnich przedsiębiorstw, przedsiębiorstw typu start-up, uczelni, organizacji badawczych, organów, które wykonują zadania służby publicznej na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym lub międzynarodowym, oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacji pozarządowych i fundacji wspierających lub prowadzących działalność w zakresie badań naukowych i innowacji. Powinny one również stanowić jeden ze środków służących wzmocnieniu współpracy między partnerami z sektora prywatnego lub publicznego na szczeblu międzynarodowym, w tym dzięki włączaniu się w programy w zakresie badań naukowych i innowacji i inwestycje transgraniczne w tym zakresie przynoszące wzajemne korzyści obywatelom i przedsiębiorstwom, zapewniając jednocześnie UE możliwość rozwoju jej strategicznej autonomii w połączeniu z otwartą gospodarką.
Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6
(6) Rozporządzenie (UE) 2020/85211 ustanawia ogólne ramy służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo na potrzeby określenia zrównoważonych inwestycji. Stanowi ono wspólny punkt odniesienia, z którego inwestorzy, banki, przemysł i naukowcy mogą korzystać przy inwestowaniu w projekty idziałania gospodarcze mające znaczący pozytywny wpływ na klimat i środowisko oraz niewyrządzające im poważnej szkody. Przedmiotowe rozporządzenie stanowi punkt odniesienia dla zielonych inwestycji w Unii.
(6) Rozporządzenie (UE) 2020/85211 ustanawia ogólne ramy służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo na potrzeby określenia zrównoważonych inwestycji. Stanowi ono wspólny punkt odniesienia, z którego inwestorzy, banki, przemysł i naukowcy mogą korzystać przy inwestowaniu w projekty i działania wchodzące w jego zakres oraz mające znaczący pozytywny wpływ na klimat i środowisko oraz niewyrządzające im poważnej szkody. Przedmiotowe rozporządzenie stanowi punkt odniesienia dla zielonych inwestycji w Unii.
__________________
__________________
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 (Dz.U. L 198 z 22.6.2020, s. 13).
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 (Dz.U. L 198 z 22.6.2020, s. 13).
Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7
(7) W stosownych przypadkach partnerstwa powinny uwzględniać techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w art. 3, oraz zasadę „nie czyń poważnych szkód”, o której mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852, jako instrument służący poprawie gotowości projektów i zwiększeniu dostępu do zielonego finansowania, które będzie miało kluczowe znaczenie dla wprowadzenia na rynek i szerszego wdrażania zapewnianych przez nie innowacyjnych technologii i rozwiązań. Dowody naukowe stanowią podstawę technicznych kryteriów kwalifikacji. Badania naukowe i innowacje realizowane przez partnerstwa powinny odgrywać ważną rolę, pomagając podmiotom gospodarczym w osiągnięciu standardów i progów określonych w rozporządzeniu lub wykroczeniu poza nie, a także zapewniając aktualizację technicznych kryteriów kwalifikacji oraz ich zgodność z celami Europejskiego Zielonego Ładu.
(7) W stosownych przypadkach partnerstwa powinny uwzględniać techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w art. 3, oraz zasadę „nie czyń poważnych szkód”, o której mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852 – jeżeli działalność wspólnego przedsięwzięcia wchodzi w zakres tego rozporządzenia – jako instrument służący poprawie gotowości projektów i zwiększeniu dostępu do zielonego finansowania, które będzie miało kluczowe znaczenie dla wprowadzenia na rynek i szerszego wdrażania zapewnianych przez nie innowacyjnych technologii i rozwiązań. Dowody naukowe stanowią podstawę technicznych kryteriów kwalifikacji. Badania naukowe i innowacje realizowane przez partnerstwa powinny odgrywać ważną rolę, pomagając podmiotom gospodarczym w osiągnięciu standardów i progów określonych w rozporządzeniu lub wykroczeniu poza nie, a także zapewniając aktualizację technicznych kryteriów kwalifikacji oraz ich zgodność z celami Europejskiego Zielonego Ładu.
Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10
(10) Działania w zakresie badań naukowych i innowacji podejmowane przez wspólne przedsięwzięcia powinny być finansowane z programu „Horyzont Europa”. Aby osiągnąć maksymalny efekt, wspólne przedsięwzięcia powinny wypracować ścisłe synergie z innymi unijnymi programami i instrumentami finansowania, w szczególności z tymi, które wspierają wdrażanie innowacyjnych rozwiązań, edukację i rozwój regionalny, aby zwiększyć spójność gospodarczą i społeczną i ograniczyć zakłócenia równowagi.
(10) Działania w zakresie badań naukowych i innowacji podejmowane przez wspólne przedsięwzięcia powinny być finansowane z programu „Horyzont Europa”. Aby osiągnąć maksymalny efekt, wspólne przedsięwzięcia powinny wypracować ścisłe synergie z innymi unijnymi programami i instrumentami finansowania, w szczególności z tymi, które wspierają wdrażanie innowacyjnych i zrównoważonych rozwiązań, edukację i rozwój regionalny, a także – aby odpowiedzieć na globalne wyzwania i zwiększyć spójność gospodarczą i społeczną – ograniczyć zakłócenia równowagi i złagodzić wpływ na środowisko.
Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11
(11) Nowe podejście polityczne do partnerstw europejskich, a w szczególności do zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, wymaga nowatorskiego sposobu ustanawiania ram prawnych, na podstawie których partnerstwa te będą funkcjonowały. Chociaż tworzenie wspólnych przedsięwzięć na podstawie art. 187 TFUE do celów programu „Horyzont 2020” okazało się skuteczne pod względem wdrażania, konieczne jest jego przyspieszenie. W związku z tym celem niniejszego rozporządzenia jest zwiększenie spójności, skuteczności, efektywności wdrażania oraz ukierunkowania go na oddziaływanie poprzez przełożenie przepisów programu „Horyzont Europa” oraz doświadczeń zdobytych podczas realizacji programu „Horyzont 2020” na wspólne przepisy dotyczące wszystkich wspólnych przedsięwzięć w zharmonizowany sposób. Rozporządzenie jest ukierunkowane na ułatwienie nawiązywania współpracy i tworzenia synergii między partnerstwami europejskimi, a tym samym na pełne wykorzystanie ich wzajemnych powiązań na poziomie organizacyjnym. Wspólne przedsięwzięcia powinny szukać możliwości włączenia przedstawicieli innych partnerstw europejskich do dyskusji podczas opracowywania swoich programów prac, określać obszary, w których uzupełniające lub wspólne działania mogłyby przyczynić się do skuteczniejszego i bardziej efektywnego sprostania wyzwaniom, unikać nakładania się działań, dostosować terminy swoich działań i zapewnić dostęp do wyników i innych odpowiednich środków wymiany wiedzy.
(11) Nowe podejście polityczne do partnerstw europejskich, a w szczególności do zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, wymaga nowatorskiego sposobu ustanawiania ram prawnych, na podstawie których partnerstwa te będą funkcjonowały. Chociaż tworzenie wspólnych przedsięwzięć na podstawie art. 187 TFUE do celów programu „Horyzont 2020” okazało się skuteczne pod względem wdrażania, konieczne jest jego przyspieszenie. W związku z tym celem niniejszego rozporządzenia jest zwiększenie spójności, skuteczności, efektywności wdrażania, ukierunkowania go na oddziaływanie i społeczną wartość dodaną poprzez przełożenie przepisów programu „Horyzont Europa” oraz doświadczeń zdobytych podczas realizacji programu „Horyzont 2020” na wspólne przepisy dotyczące wszystkich wspólnych przedsięwzięć w zharmonizowany sposób. Rozporządzenie jest ukierunkowane na ułatwienie nawiązywania współpracy i tworzenia synergii między partnerstwami europejskimi, a tym samym na pełne wykorzystanie ich wzajemnych powiązań na poziomie organizacyjnym. Wspólne przedsięwzięcia powinny szukać możliwości włączenia przedstawicieli innych partnerstw europejskich do dyskusji podczas opracowywania swoich programów prac, określać obszary, w których uzupełniające lub wspólne działania mogłyby przyczynić się do skuteczniejszego i bardziej efektywnego sprostania wyzwaniom, unikać nakładania się działań, dostosować terminy swoich działań i zapewnić dostęp do wyników i innych odpowiednich środków wymiany wiedzy.
Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12
(12) W następstwie określenia synergii między nimi, wspólne przedsięwzięcia powinny dążyć do określenia udziału w budżecie, który należy wykorzystać na uzupełniające lub wspólne działania między wspólnymi przedsięwzięciami. Ponadto celem niniejszego rozporządzenia jest osiągnięcie większej skuteczności i harmonizacji przepisów dzięki zintensyfikowanej współpracy operacyjnej i wykorzystaniu korzyści skali, w tym ustanowieniu wspólnego zaplecza administracyjnego, które powinno zapewnić wspólnym przedsięwzięciom funkcje wsparcia horyzontalnego.Wspólne zaplecze administracyjne powinno ułatwić osiągnięcie lepszego oddziaływania iharmonizacji wkwestiach wspólnych, przy jednoczesnym zachowaniu określonego stopnia elastyczności wcelu zaspokojenia szczególnych potrzeb każdego wspólnego przedsięwzięcia. Strukturę tę należy ustanowić w oparciu o umowy o gwarantowanym poziomie usług zawarte wspólnie przez wspólne przedsięwzięcia. Wspólne funkcje wramach zaplecza administracyjnego powinny obejmować funkcje koordynacyjne ifunkcje wsparcia administracyjnego wobszarach, wktórych ich kontrola okazała się skuteczna iopłacalna, oraz powinny uwzględniać zgodność zwymogiem dotyczącym odpowiedzialności ponoszonej przez każdego urzędnika zatwierdzającego. Strukturę prawną należy opracować w taki sposób, aby jak najlepiej służyła wspólnym potrzebom wspólnych przedsięwzięć wcelu zapewnienia ich ścisłej współpracy izbadania wszystkich możliwych synergii między partnerstwami europejskimi, awkonsekwencji między poszczególnymi częściami programu „Horyzont Europa”, atakże między pozostałymi programami zarządzanymi przez wspólne przedsięwzięcia.
(12) W następstwie określenia synergii między nimi, wspólne przedsięwzięcia powinny dążyć do określenia udziału w budżecie, który należy wykorzystać na uzupełniające lub wspólne działania między wspólnymi przedsięwzięciami. Ponadto celem niniejszego rozporządzenia jest osiągnięcie większej skuteczności i harmonizacji przepisów dzięki zintensyfikowanej współpracy operacyjnej i wykorzystaniu korzyści skali, w tym – w stosownych przypadkach – możliwości ustanowienia wspólnych funkcji administracyjnych, które powinny zapewnić wspólnym przedsięwzięciom wsparcie horyzontalne.Zwiększenie liczby funkcji, w których razem działają wspólne przedsięwzięcia, ułatwi osiągnięcie lepszego oddziaływania i harmonizacji w kwestiach wspólnych, przy jednoczesnym zachowaniu określonego stopnia elastyczności w celu zaspokojenia szczególnych potrzeb każdego wspólnego przedsięwzięcia. Wspólne funkcje w ramach zaplecza administracyjnego mogą obejmować funkcje koordynacyjne i funkcje wsparcia administracyjnego w obszarach, w których ich kontrola okazała się skuteczna i opłacalna, oraz powinny uwzględniać zgodność z wymogiem dotyczącym odpowiedzialności ponoszonej przez każdego urzędnika zatwierdzającego. Wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość zawierania wspólnie umów o gwarantowanym poziomie usług w celu zapewnienia ich ścisłej współpracy i zbadania wszystkich możliwych synergii między partnerstwami europejskimi, a w konsekwencji między poszczególnymi częściami programu „Horyzont Europa”, a także między pozostałymi programami zarządzanymi przez wspólne przedsięwzięcia.
Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 a (nowy)
(13a) Wspólne przedsięwzięcia powinny poszerzać swoją wiedzę oraz stosować bardziej zintegrowane i systemowe podejście do zarządzania działaniami w swoich obszarach badawczych. Komplementarność i synergia z programami współpracy badawczej oraz z Europejską Radą ds. Badań Naukowych przyczyniłyby się do rozwoju inspirowanych oddolnie innowacji. Stworzyłoby to możliwości prowadzenia badań naukowych w dziedzinach, w których takie badania nie są obecnie prowadzone, a także promowałoby zastosowania w innych sektorach, na wszystkich etapach tworzenia innowacji.
Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14
(14) W ramach programu „Horyzont Europa” wprowadzono bardziej strategiczne, spójne i ukierunkowane na skutki podejście do partnerstw europejskich, opierając się na wnioskach wyciągniętych z oceny śródokresowej programu „Horyzont 2020”. Zgodnie z nowymi ambicjami niniejsze rozporządzenie jest ukierunkowane na efektywniejsze wykorzystanie zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, w szczególności przez skupienie się na wyraźnych celach, wynikach i skutkach, które można osiągnąć do 2030 r., oraz przez zapewnienie wyraźnego wkładu w realizację powiązanych priorytetów polityki Unii i unijnych strategii politycznych. Ścisła współpraca i synergie z innymi istotnymi inicjatywami na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym, w szczególności z innymi partnerstwami europejskimi, mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia większego wpływu wyników i zapewnienia ich wykorzystania. Przy ocenie ogólnych skutków należy uwzględnić inwestycje o szerszym zakresie, wykraczające poza wkład partnerów i wynikające ze wspólnych przedsięwzięć, które przyczyniają się do osiągnięcia ich celów.
(14) W ramach programu „Horyzont Europa” wprowadzono bardziej strategiczne, spójne i ukierunkowane na skutki podejście do partnerstw europejskich, opierając się na wnioskach wyciągniętych z oceny śródokresowej programu „Horyzont 2020”. Zgodnie z nowymi ambicjami niniejsze rozporządzenie jest ukierunkowane na efektywniejsze wykorzystanie zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, w szczególności przez skupienie się na wyraźnych celach, wynikach i skutkach, które można osiągnąć do 2030 r., oraz przez zapewnienie wyraźnego wkładu w realizację powiązanych priorytetów polityki Unii i unijnych strategii politycznych. Ścisła współpraca i synergie z innymi istotnymi inicjatywami na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym, w szczególności z innymi partnerstwami europejskimi, mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia większego naukowego, społeczno-ekonomicznego oraz środowiskowego wpływu wyników i zapewnienia ich wykorzystania. Komisja powinna opracować jasne, proste i konkretne wytyczne, które umożliwią tworzenie różnych rodzajów synergii, takich jak transfer zasobów, alternatywne finansowanie, finansowanie skumulowane oraz finansowanie zintegrowane. Szczególnie ważne jest, aby państwa członkowskie i regiony maksymalnie dostosowały swoje strategie inteligentnej specjalizacji i programy operacyjne do programów prac wspólnych przedsięwzięć, aby umożliwić ewentualny mechanizm transferu 5% środków z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do wspólnych przedsięwzięć, jak przewidziano w art. 15 ust. 5 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” i z zastrzeżeniem warunków określonych w odpowiednich przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/10601a ( rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów). Należy również dokonać analizy efektów synergii i komplementarności z europejskimi instytucjami finansowymi, takimi jak Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju oraz Europejski Bank Inwestycyjny, a także między samymi wspólnymi przedsięwzięciami, z innymi programami finansowymi Unii i odpowiednimi sojuszami przemysłowymi oraz funduszami i fundacjami charytatywnymi. Przy ocenie ogólnych skutków należy uwzględnić inwestycje o szerszym zakresie, wykraczające poza wkład partnerów i wynikające ze wspólnych przedsięwzięć, które przyczyniają się do osiągnięcia ich celów, aby przyspieszyć wprowadzanie na rynek innowacyjnych rozwiązań.
_______________
1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (Dz.U. L 231 z 30.6.2021, s. 159).
Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15
(15) Niniejsze rozporządzenie opiera się na zasadach i kryteriach określonych w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa”, w tym na otwartości i przejrzystości, silnym efekcie mnożnikowym i długoterminowych zobowiązania wszystkich zainteresowanych stron. Jednym z celów określonych w niniejszym rozporządzeniu jest zapewnienie otwartości inicjatyw dla szerszego grona podmiotów, w tym dla przedsiębiorstw wchodzących na rynek. Partnerstwa powinny być otwarte dla każdego podmiotu, który chce imoże pracować na rzecz osiągnięcia wspólnego celu oraz promować szeroki iaktywny udział zainteresowanych stron wich działaniach, członkostwie izarządzaniu, atakże który chce imoże zapewnić, aby wyniki były korzystne dla wszystkich Europejczyków, wszczególności poprzez rozpowszechnianie wyników idziałania przedwdrożeniowe na szeroką skalę wcałej Unii.
(15) Niniejsze rozporządzenie opiera się na zasadach i kryteriach określonych w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa”, w tym na otwartości i przejrzystości, silnym efekcie mnożnikowym i długoterminowych zobowiązania wszystkich zainteresowanych stron. Jednym z celów określonych w niniejszym rozporządzeniu jest zapewnienie otwartości inicjatyw dla szerszego grona podmiotów, w tym dla przedsiębiorstw wchodzących na rynek. Partnerstwa powinny być otwarte dla każdego podmiotu, który chce i może pracować na rzecz osiągnięcia wspólnego celu oraz promować szeroki i aktywny udział zainteresowanych stron w ich działaniach, członkostwie i zarządzaniu, a także który chce i może zapewnić, aby wyniki były korzystne dla wszystkich Europejczyków, przyczyniając się jednocześnie do globalnego zrównoważonego rozwoju, w szczególności poprzez rozpowszechnianie wyników i działania przedwdrożeniowe na jak najszerszą skalę w całej Unii.
Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 a (nowy)
(17a) Kwota 5,4 mld EUR przydzielona na program „Horyzont Europa” z NextGenerationEU na mocy porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027 może przyczynić się do zwiększenia funduszy wspólnych przedsięwzięć. Wkład ten może być również uzupełniony o umorzenia zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 1a (rozporządzenie finansowe) i dostosowywany w celu uwzględnienia wkładów państw stowarzyszonych. Dodatkowe wkłady Unii na podstawie art. 13 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, art. 5 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (rozporządzenie w sprawie WRF)1b i art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego rozdziela się między klastry filaru II programu „Horyzont Europa” w sprawiedliwy sposób, z uwzględnieniem priorytetów badawczych Unii oraz jej celów politycznych. Każdemu ewentualnemu dodatkowemu wkładowi Unii powinny dorównywać wkłady członków innych niż Unia.
____________
1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
1b Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11).
Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18
(18) Zgodnie z ambicjami określonymi w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa” jednym z warunków wstępnych ustanowienia zinstytucjonalizowanych partnerstw jest zapewnienie wkładu partnerów przez cały okres realizacji inicjatywy. W tym kontekście prywatni partnerzy powinni wnieść znaczną część swojego wkładu w formie wkładu rzeczowego w koszty operacyjne wspólnego przedsięwzięcia. Wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość starania się ośrodki ułatwiające wnoszenie tych wkładów wramach swoich programów prac, w szczególności poprzez obniżenie stóp finansowania. Środki te powinny opierać się na szczególnych potrzebach wspólnego przedsięwzięcia i działaniach leżących u jego podstaw. Wuzasadnionych przypadkach powinna istnieć możliwość wprowadzenia dodatkowych warunków wymagających udziału członka wspólnego przedsięwzięcia lub podmiotów wchodzących wjego skład lub podmiotów znim stowarzyszonych, ukierunkowanych na działania, wktórych partnerzy przemysłowi wspólnego przedsięwzięcia mogą odegrać kluczową rolę, takie jak demonstracje na dużą skalę i sztandarowe projekty, i wnieść większy wkład dzięki niższym stopom finansowym. Dyrektor wykonawczy powinien monitorować poziom uczestnictwa członków, aby upoważnić radę zarządzającą do podejmowania odpowiednich działań, zapewniając równowagę między zaangażowaniem partnerów a otwartością. W należycie uzasadnionych przypadkach nakłady inwestycyjne, np. na instalacje demonstracyjne na dużą skalę lub sztandarowe projekty, można uznać za koszt kwalifikowalny zgodnie z obowiązującymi ramami prawnymi.
(18) Zgodnie z ambicjami określonymi w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa” jednym z warunków wstępnych ustanowienia zinstytucjonalizowanych partnerstw jest zapewnienie wkładu partnerów przez cały okres realizacji inicjatywy. W tym kontekście prywatni partnerzy powinni wnieść znaczną część swojego wkładu w formie wkładu rzeczowego w koszty operacyjne wspólnego przedsięwzięcia. Wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość starania się o środki ułatwiające wnoszenie tych wkładów w ramach swoich programów prac. Środki te powinny opierać się na szczególnych potrzebach wspólnego przedsięwzięcia i działaniach leżących u jego podstaw. W uzasadnionych przypadkach powinna istnieć możliwość wprowadzenia dodatkowych warunków wymagających udziału członka wspólnego przedsięwzięcia lub podmiotów wchodzących w jego skład lub podmiotów z nim stowarzyszonych, ukierunkowanych na działania, w których partnerzy przemysłowi wspólnego przedsięwzięcia mogą odegrać kluczową rolę, lub wprowadzenia programu obejmującego zintegrowane systemy. Dyrektor wykonawczy powinien monitorować poziom uczestnictwa członków, aby upoważnić radę zarządzającą do podejmowania odpowiednich działań, zapewniając równowagę między zaangażowaniem partnerów a otwartością. W należycie uzasadnionych przypadkach nakłady inwestycyjne, np. na instalacje demonstracyjne na dużą skalę lub sztandarowe projekty, można uznać za koszt kwalifikowalny zgodnie z obowiązującymi ramami prawnymi.
Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 19
(19) Zgodnie zzasadą sprawiedliwego podziału wkładów między członków wspólnych przedsięwzięć, wkłady finansowe ztytułu kosztów administracyjnych wspólnych przedsięwzięć należy podzielić równo między Unię aczłonków innych niż Unia. Odstępstwa od tej zasady należy rozważać jedynie w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, takich jak te, w których wielkość lub struktura członkowska członka wspólnego przedsięwzięcia innego niż Unia powodowałaby, że wkłady w przeliczeniu na podmiot wchodzący w jego skład lub podmiot stowarzyszony, w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), byłyby tak wysokie, że poważnie zagrażałyby motywacji, by stać się lub pozostać podmiotem wchodzącym w skład struktury członka wspólnego przedsięwzięcia lub podmiotem z nim stowarzyszonym. W takich przypadkach minimalny udział procentowy rocznego wkładu finansowego z tytułu kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia ze strony członków innych niż Unia powinien wynosić 20% całkowitych rocznych kosztów administracyjnych, a wkłady MŚP powinny być znacznie niższe niż wkłady większych podmiotów wchodzących w skład wspólnych przedsięwzięć lub podmiotów z nimi stowarzyszonych. Po osiągnięciu masy krytycznej członków, która pozwala na wniesienie wkładu przekraczającego 20% całkowitych rocznych kosztów administracyjnych, należy utrzymać lub zwiększyć roczne wkłady przypadające na podmiot wchodzący w skład wspólnego przedsięwzięcia lub podmiot z nim stowarzyszony w celu stopniowego zwiększania udziału członków innych niż Unia w ogólnym wkładzie z tytułu rocznych kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia. Członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia powinni dążyć do zwiększenia liczby podmiotów wchodzących w ich skład lub podmiotów z nimi stowarzyszonych, aby maksymalnie zwiększyć wkład do 50% kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia w całym okresie jego istnienia.
(19) Udział kosztów administracyjnych w całkowitym budżecie powinien mieć porównywalną wartość we wszystkich wspólnych przedsięwzięciach i nie powinien przekraczać 5% całkowitego budżetu. Ponadto, zgodnie z zasadą sprawiedliwego podziału wkładów między członków wspólnych przedsięwzięć, wkłady finansowe z tytułu kosztów administracyjnych wspólnych przedsięwzięć należy podzielić równo między Unię a członków innych niż Unia. Członkowie inni niż Unia powinni uzgodnić między sobą sprawiedliwy podział poszczególnych części kosztów administracyjnych ich wspólnych przedsięwzięć. Odstępstwa od tej zasady należy rozważać jedynie w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, takich jak te, w których wielkość lub struktura członkowska członka wspólnego przedsięwzięcia innego niż Unia powodowałaby, że wkłady w przeliczeniu na podmiot wchodzący w jego skład lub podmiot stowarzyszony, w szczególności organizacje badawcze lub uczelnie, byłyby tak wysokie, że poważnie zagrażałyby motywacji, by stać się lub pozostać podmiotem wchodzącym w skład struktury członka wspólnego przedsięwzięcia lub podmiotem z nim stowarzyszonym. W takich przypadkach minimalny udział procentowy rocznego wkładu finansowego z tytułu kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia ze strony członków innych niż Unia powinien wynosić 20 % całkowitych rocznych kosztów administracyjnych, a wkłady MŚP, organizacji badawczych i uczelni powinny być znacznie niższe niż wkłady większych podmiotów wchodzących w skład wspólnych przedsięwzięć lub podmiotów z nimi stowarzyszonych. Po osiągnięciu masy krytycznej członków, która pozwala na wniesienie wkładu przekraczającego 20 % całkowitych rocznych kosztów administracyjnych, należy utrzymać lub zwiększyć roczne wkłady przypadające na podmiot wchodzący w skład wspólnego przedsięwzięcia lub podmiot z nim stowarzyszony w celu stopniowego zwiększania udziału członków innych niż Unia w ogólnym wkładzie z tytułu rocznych kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia. Członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia powinni dążyć do zwiększenia liczby podmiotów wchodzących w ich skład lub podmiotów z nimi stowarzyszonych, aby maksymalnie zwiększyć wkład do 50 % kosztów administracyjnych wspólnego przedsięwzięcia w całym okresie jego istnienia.
Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 20
(20) Rozporządzenie w sprawie programu „Horyzont Europa” zawiera wymóg, zgodnie z którym partnerzy muszą wykazać swoje długoterminowe zaangażowanie, w tym minimalny udział w inwestycjach publicznych lub prywatnych. W związku z tym konieczne jest, aby Unia określiła w niniejszym rozporządzeniu członków założycieli mających siedzibę w państwach członkowskich, państwach stowarzyszonych w ramach programu „Horyzont Europa” lub organizacji międzynarodowych. W stosownych przypadkach powinna jednak istnieć możliwość rozszerzenia zakresu bazy członkowskiej wspólnych przedsięwzięć po ich ustanowieniu oczłonków stowarzyszonych wybranych wdrodze otwartych iprzejrzystych procedur, ze szczególnym uwzględnieniem nowych osiągnięć technologicznych lub stowarzyszenia dodatkowych państw wramach programu „Horyzont Europa”. Podmiotom prawnym zainteresowanym wspieraniem realizacji celów wspólnych przedsięwzięć w ich określonych obszarach badań należy również zaoferować możliwość zostania wnoszącymi wkład partnerami w ramach tych wspólnych przedsięwzięć, bez konieczności stawania się ich członkami.
(20) Rozporządzenie w sprawie programu „Horyzont Europa” zawiera wymóg, zgodnie z którym partnerzy muszą wykazać swoje długoterminowe zaangażowanie, w tym minimalny udział w inwestycjach publicznych lub prywatnych. W związku z tym konieczne jest, aby Unia określiła w niniejszym rozporządzeniu członków założycieli mających siedzibę w państwach członkowskich, państwach stowarzyszonych w ramach programu „Horyzont Europa” lub organizacji międzynarodowych. W razie konieczności powinna jednak istnieć możliwość rozszerzenia zakresu bazy członkowskiej wspólnych przedsięwzięć po ich ustanowieniu o członków stowarzyszonych wybranych w drodze regularnych, otwartych, uczciwych i przejrzystych zaproszeń do wyrażenia zainteresowania i następujących po nich procedur wyboru, z uwzględnieniem opinii naukowego organu doradczego oraz nowych osiągnięć technologicznych i innowacyjnych podejść lub stowarzyszenia dodatkowych państw w ramach programu „Horyzont Europa”. Podmiotom prawnym zainteresowanym wspieraniem realizacji celów wspólnych przedsięwzięć w ich określonych obszarach badań należy również zaoferować możliwość zostania wnoszącymi wkład partnerami w ramach tych wspólnych przedsięwzięć, bez konieczności stawania się ich członkami.
Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 21
(21) Ustanowienie wspólnego przedsięwzięcia zapewnia partnerstwo publiczno-prywatne przynoszące wzajemne korzyści dla zaangażowanych członków, w tym dzięki promowaniu pewności w odniesieniu do głównych przydziałów środków budżetowych dla odpowiednich gałęzi przemysłu w okresie siedmiu lat. Stając się członkiem założycielem lub członkiem stowarzyszonym, lub jednym z podmiotów wchodzących w ich skład lub z nimi stowarzyszonych, można zdobyć wpływy – bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawicieli branży – w radzie zarządzającej wspólnego przedsięwzięcia. Rada zarządzająca jest organem decyzyjnym wspólnego przedsięwzięcia, który decyduje odługoterminowym strategicznym ukierunkowaniu partnerstwa, atakże ojego rocznych priorytetach. Członkowie założyciele i członkowie stowarzyszeni oraz, w stosownych przypadkach, reprezentujący podmioty wchodzące w ich skład, powinni zatem mieć możliwość wniesienia wkładu w ustalanie programu działań i priorytetów wspólnego przedsięwzięcia poprzez przyjęcie i ewentualną zmianę Strategicznego programu badań i innowacji, a także poprzez przyjęcie rocznego programu prac, w tym treści zaproszeń do składania wniosków, stopy finansowania obowiązującej w odniesieniu do poszczególnych działań będących przedmiotem zaproszeń do składania wniosków, a także powiązanych przepisów regulujących kwestie związane z procedurami przedkładania ofert, ich oceny, wyboru, udzielania zamówienia oraz dokonywania przeglądu.
(21) Ustanowienie wspólnego przedsięwzięcia zapewnia partnerstwo publiczno-prywatne przynoszące wzajemne korzyści dla zaangażowanych członków, w tym dzięki promowaniu pewności w odniesieniu do głównych przydziałów środków budżetowych dla odpowiednich gałęzi przemysłu w okresie siedmiu lat, a także jest sygnałem politycznym oraz usprawnia planowanie i zwiększa pewność inwestycji. Rada zarządzająca jest organem decyzyjnym wspólnego przedsięwzięcia, który decyduje o długoterminowym strategicznym ukierunkowaniu partnerstwa, a także o jego rocznych priorytetach w oparciu o wkład partnerów, w tym sektora prywatnego, środowiska naukowego, przedstawicieli państw członkowskich oraz nienastawionych na zysk organizacji społeczeństwa obywatelskiego, aktywnych w dziedzinie danego wspólnego przedsięwzięcia. Członkowie założyciele i członkowie stowarzyszeni oraz, w stosownych przypadkach, reprezentujący podmioty wchodzące w ich skład, a także wszystkie odpowiednie zainteresowane strony powinny zatem mieć możliwość wniesienia wkładu w ustalanie programu działań i priorytetów wspólnego przedsięwzięcia poprzez przyjęcie i ewentualną rewizję Strategicznego programu badań i innowacji, a także poprzez przyjęcie rocznego programu prac, w tym treści zaproszeń do składania wniosków, stopy finansowania obowiązującej w odniesieniu do poszczególnych działań będących przedmiotem zaproszeń do składania wniosków, a także powiązanych przepisów regulujących kwestie związane z procedurami przedkładania ofert, ich oceny, wyboru, udzielania zamówienia oraz dokonywania przeglądu.
Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 22
(22) Właściwe jest, aby członkowie inni niż Unia zobowiązali się do wykonania niniejszego rozporządzenia, podpisując zobowiązanie. Przedmiotowe zobowiązania powinny być prawomocne przez cały okres trwania inicjatywy i ściśle monitorowane przez wspólne przedsięwzięcie i Komisję. Wspólne przedsięwzięcia powinny stworzyć otoczenie prawne i organizacyjne, które umożliwi członkom wywiązanie się z podjętych zobowiązań, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłej otwartości inicjatywy i przejrzystości podczas jej realizacji, zwłaszcza w zakresie ustalania priorytetów i udziału w zaproszeniach do składania wniosków.
(22) Wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość działania w sprawny, prosty i elastyczny sposób oraz dysponować zestawem jasnych zasad celem zwiększenia atrakcyjności dla wszystkich zainteresowanych stron, w szczególności dla przemysłu, MŚP, organizacji badawczych i państw uczestniczących.Właściwe jest, aby członkowie inni niż Unia zobowiązali się do wykonania niniejszego rozporządzenia, podpisując zobowiązanie. Przedmiotowe zobowiązania powinny być terminowo publikowane na stronie danego wspólnego przedsięwzięcia z poszanowaniem zasad poufności i być prawomocne przez cały okres trwania inicjatywy i ściśle monitorowane przez wspólne przedsięwzięcie i Komisję. Wspólne przedsięwzięcia powinny stworzyć otoczenie prawne i organizacyjne, które umożliwi członkom wywiązanie się z podjętych zobowiązań, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłej otwartości inicjatywy, przejrzystości i przestrzegania zasad dotyczących konfliktu interesów podczas jej realizacji, zwłaszcza w zakresie ustalania priorytetów i udziału w zaproszeniach do składania wniosków, propagując udział z zachowaniem równowagi płci i równowagi geograficznej.Wspólne przedsięwzięcia powinny, w stosownych przypadkach, określać zaproszenia do składania wniosków, w których promowana jest koordynacyjna rola uczestników z sektora MŚP.
Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 23
(23) Dalsze upraszczanie stanowi podstawę programu ramowego „Horyzont Europa”. W tym kontekście należy wprowadzić uproszczony mechanizm sprawozdawczości dla partnerów, którzy nie będą już zobowiązani do zgłaszania kosztów niekwalifikowalnych. Wkłady rzeczowe na rzecz działań operacyjnych należy rozliczać wyłącznie na podstawie kosztów kwalifikowalnych. Umożliwia to automatyczne obliczanie wkładów rzeczowych na rzecz działań operacyjnych za pomocą narzędzi informatycznych programu „Horyzont Europa”, przyczynia się do zmniejszenia obciążenia administracyjnego dla partnerów oraz zwiększa skuteczność mechanizmów sprawozdawczości w zakresie wkładów. Wspólne przedsięwzięcia powinny ściśle monitorować wnoszenie wkładów rzeczowych na rzecz działań operacyjnych, a dyrektor wykonawczy rady zarządzającej powinien sporządzać regularne sprawozdania, aby ustalić, czy postępy w osiąganiu celów dotyczących wkładów rzeczowych są wystarczająco zadowalające. Rada zarządzająca powinna oceniać zarówno wysiłki poczynione przez członków wnoszących wkład w realizację działań operacyjnych i wyniki przez nich osiągnięte, jak i inne czynniki, takie jak poziom uczestnictwa MŚP i atrakcyjność inicjatywy dla przedsiębiorstw wchodzących na rynek. W razie konieczności powinna ona podjąć działania naprawcze, uwzględniając zasadę otwartości i przejrzystości.
(23) Dalsze upraszczanie stanowi podstawę programu ramowego „Horyzont Europa”. W tym kontekście należy wprowadzić uproszczony mechanizm sprawozdawczości dla partnerów, którzy nie będą już zobowiązani do zgłaszania kosztów niekwalifikowalnych. Wkłady rzeczowe na rzecz działań operacyjnych należy rozliczać wyłącznie na podstawie kosztów kwalifikowalnych. Umożliwia to automatyczne obliczanie wkładów rzeczowych na rzecz działań operacyjnych za pomocą narzędzi informatycznych programu „Horyzont Europa”, przyczynia się do zmniejszenia obciążenia administracyjnego dla partnerów oraz zwiększa skuteczność mechanizmów sprawozdawczości w zakresie wkładów. Wspólne przedsięwzięcia powinny ściśle monitorować wnoszenie wkładów rzeczowych na rzecz działań operacyjnych, a dyrektor wykonawczy rady zarządzającej powinien sporządzać regularne sprawozdania publikowane w odpowiednim terminie na stronie internetowej danego wspólnego przedsięwzięcia, aby ustalić, czy postępy w osiąganiu celów dotyczących wkładów rzeczowych są wystarczająco zadowalające. Rada zarządzająca powinna oceniać zarówno wysiłki poczynione przez członków wnoszących wkład w realizację działań operacyjnych i wyniki przez nich osiągnięte, jak i inne czynniki, takie jak poziom uczestnictwa MŚP, atrakcyjność inicjatywy dla przedsiębiorstw wchodzących na rynek i różnorodność geograficzna. W razie konieczności powinna ona podjąć działania naprawcze, uwzględniając zasadę otwartości i przejrzystości.
Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24
(24) Wspólne przedsięwzięcia powinny stwarzać członkom innym niż Unia systematyczną możliwość i zachętę do łączenia swoich działań w zakresie badań naukowych i innowacji z działaniami wspólnego przedsięwzięcia. Wspólne przedsięwzięcie nie powinno udzielać wsparcia finansowego na rzecz działań dodatkowych. Można je jednak rozliczyć jako wkłady rzeczowe członków, jeżeli przyczyniają się do realizacji celów wspólnego przedsięwzięcia i są bezpośrednio związane z jego działalnością. Związek ten można ustalić poprzez wykorzystanie wyników działań pośrednich finansowanych przez wspólne przedsięwzięcie lub na podstawie jego poprzednich inicjatyw lub poprzez wykazanie znaczącej unijnej wartości dodanej. Wniniejszym rozporządzeniu należy określić bardziej szczegółowe przepisy dotyczące zakresu działań dodatkowych dla każdego wspólnego przedsięwzięcia wstopniu, wjakim będzie to niezbędne do osiągnięcia pożądanej kierunkowości iskutków. Ponadto rady zarządzające wspólnych przedsięwzięć powinny zdecydować, czy do wyceny wkładów konieczne jest zastosowanie metod upraszczających, takich jak płatności ryczałtowe lub koszty jednostkowe, w celu uproszczenia, osiągnięcia opłacalności i odpowiedniego poziomu ochrony poufnych danych handlowych.
(24) Wspólne przedsięwzięcia powinny stwarzać członkom innym niż Unia systematyczną możliwość i zachętę do łączenia swoich działań w zakresie badań naukowych i innowacji z działaniami wspólnego przedsięwzięcia. Wspólne przedsięwzięcie nie powinno udzielać wsparcia finansowego na rzecz działań dodatkowych. Można je jednak rozliczyć jako wkłady rzeczowe członków, jeżeli przyczyniają się do realizacji celów wspólnego przedsięwzięcia i są bezpośrednio związane z jego działalnością. Związek ten można ustalić poprzez wykorzystanie wyników działań pośrednich finansowanych przez wspólne przedsięwzięcie lub na podstawie jego poprzednich inicjatyw lub poprzez wykazanie znaczącej unijnej wartości dodanej. W niniejszym rozporządzeniu należy określić bardziej szczegółowe przepisy dotyczące definiowania zakresu działań dodatkowych w jak najbardziej przejrzysty sposób dla każdego wspólnego przedsięwzięcia w stopniu, w jakim będzie to niezbędne do osiągnięcia pożądanej kierunkowości i skutków. Ponadto rady zarządzające wspólnych przedsięwzięć powinny zdecydować, czy do wyceny wkładów konieczne jest zastosowanie metod upraszczających, takich jak płatności ryczałtowe lub koszty jednostkowe, w celu uproszczenia, osiągnięcia opłacalności i odpowiedniego poziomu ochrony poufnych danych handlowych.
Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 a (nowy)
(24a) W celu wspierania karier młodych naukowców i propagowania doskonałości w dziedzinie badań i innowacji wspólne przedsięwzięcia powinny zapewniać aktualne informacje i regularne otwarte zaproszenia skierowane do doktorantów i uczestników staży podoktorskich w zakresie kompetencji danego wspólnego przedsięwzięcia, wspierając, w stosownych przypadkach, komplementarność i synergie z działaniami „Maria Skłodowska-Curie”.
Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 25
(25) Zarządzanie wspólnymi przedsięwzięciami powinno zapewniać dostosowanie ich procesów decyzyjnych do szybko zmieniającego się otoczenia społeczno-gospodarczego i technologicznego oraz do wyzwań globalnych. Wspólne przedsięwzięcia powinny korzystać z wiedzy fachowej, porad i wsparcia ze strony wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron, aby skutecznie realizować swoje zadania i zapewnić synergię na szczeblu unijnym i krajowym. W związku z tym wspólne przedsięwzięcia należy upoważnić do ustanawiania organów doradczych w celu zapewnienia im specjalistycznego doradztwa i wykonywania wszelkich innych zadań o charakterze doradczym, które są niezbędne do osiągnięcia celów wspólnych przedsięwzięć. Ustanawiając organy doradcze, wspólne przedsięwzięcia powinny dopilnować, aby eksperci byli odpowiednio zrównoważeni, zarówno jeżeli chodzi o zakres działalności wspólnego przedsięwzięcia, jak i pod względem równowagi płci. Porady udzielane przez te organy powinny uwzględniać perspektywę naukową, atakże perspektywy organów krajowych iregionalnych oraz innych zainteresowanych stron wspólnych przedsięwzięć.
(25) Zarządzanie wspólnymi przedsięwzięciami powinno zapewniać przejrzystość i dostosowanie ich procesów decyzyjnych do szybko zmieniających się wyzwań globalnych pod względem społeczno-gospodarczym, technologicznym i środowiskowym.Organy zarządzające wspólnymi przedsięwzięciami powinny również uwzględniać zasadę równowagi płci i różnorodności geograficznej. Wspólne przedsięwzięcia powinny korzystać z wiedzy fachowej, porad i wsparcia ze strony wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron, w tym między innymi uczelni i innych organizacji badawczych, przedstawicieli przemysłu i MŚP, aby skutecznie realizować swoje zadania i zapewnić synergię na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym. W związku z tym wspólne przedsięwzięcia należy upoważnić do ustanawiania organów doradczych w celu zapewnienia im specjalistycznego doradztwa i wykonywania wszelkich innych zadań o charakterze doradczym, które są niezbędne do osiągnięcia celów wspólnych przedsięwzięć. Ustanawiając organy doradcze, wspólne przedsięwzięcia powinny dopilnować, aby eksperci byli odpowiednio zrównoważeni, jeżeli chodzi o zakres działalności wspólnego przedsięwzięcia. Porady udzielane przez te organy powinny uwzględniać perspektywę naukową, a także perspektywy organów krajowych i regionalnych, innych zainteresowanych stron wspólnych przedsięwzięć oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego.
Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26
(26) Wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość powołania organu doradczego pełniącego funkcję doradztwa naukowego. Organ ten lub jego członkowie powinni być w stanie zapewnić niezależne doradztwo naukowe iwsparcie odpowiedniemu wspólnemu przedsięwzięciu. Doradztwo naukowe powinno dotyczyć wszczególności rocznych planów prac, działań dodatkowych, atakże – wrazie potrzeby – wszelkich innych aspektów zadań wspólnych przedsięwzięć.
(26) Wspólne przedsięwzięcia powinny powoływać organ doradczy pełniący funkcję doradztwa naukowego. Organ ten lub jego członkowie powinni zapewniać doradztwo naukowe i wsparcie odpowiedniemu wspólnemu przedsięwzięciu, niezależnie od członków innych organów zarządzających tym wspólnym przedsięwzięciem. Doradztwo naukowe powinno dotyczyć w szczególności strategicznego programu badań i innowacji, rocznych planów prac, działań dodatkowych, skutków społeczno-gospodarczych, środowiskowych i klimatycznych, potencjalnych nowych członków, a także – w razie potrzeby – wszelkich innych aspektów zadań wspólnych przedsięwzięć.
Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 a (nowy)
(26a) Rady zarządzające powinny terminowo przekazywać naukowemu organowi doradczemu informacje na temat decyzji dotyczących zaleceń i opinii proponowanych przez naukowy organ doradczy. Decyzje te powinny być podawane do wiadomości publicznej.
Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 28
(28) W celu zapewnienia, aby wspólne przedsięwzięcia były świadome stanowisk i poglądów zainteresowanych stron z całego łańcucha wartości w swoich odpowiednich dziedzinach, wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość powoływania odpowiednich doradczych grup zainteresowanych stron, z którymi mogłyby się konsultować w sprawach horyzontalnych lub konkretnych kwestiach, zgodnie z potrzebami każdego wspólnego przedsięwzięcia. Takie grupy powinny być otwarte dla wszystkich zainteresowanych stron z sektora publicznego i prywatnego, w tym dla zorganizowanych grup interesu, a także dla międzynarodowych grup interesu z państw członkowskich, państw stowarzyszonych oraz innych państw, prowadzących aktywną działalność w obszarze wchodzącym w zakres wspólnego przedsięwzięcia.
(28) W celu zapewnienia, aby wspólne przedsięwzięcia były świadome stanowisk i poglądów zainteresowanych stron z całego łańcucha wartości w swoich odpowiednich dziedzinach, wspólne przedsięwzięcia powinny mieć możliwość powoływania odpowiednich doradczych grup zainteresowanych stron, z którymi mogłyby się konsultować w sprawach horyzontalnych lub konkretnych kwestiach, zgodnie z potrzebami każdego wspólnego przedsięwzięcia. Takie grupy powinny być otwarte dla wszystkich zainteresowanych stron z sektora publicznego i prywatnego, w tym dla zorganizowanych grup interesu, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a także dla międzynarodowych grup interesu z państw członkowskich, państw stowarzyszonych oraz innych państw, prowadzących aktywną działalność w obszarze wchodzącym w zakres wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 29
(29) Wspólne przedsięwzięcia powinny działać wotwarty iprzejrzysty sposób pozwalający na terminowe udostępnianie wszelkich istotnych informacji odpowiednim organom, jak również promowanie swoich działań, wtym działań informacyjnych idziałań wzakresie upowszechnianie wiedzy, wśród społeczeństwa.
(29) Wspólne przedsięwzięcia powinny działać w prosty, elastyczny, otwarty, uczciwy i przejrzysty sposób pozwalający na terminowe udostępnianie wszelkich istotnych informacji odpowiednim organom, jak również promowanie swoich działań, w tym działań informacyjnych i działań w zakresie upowszechniania wiedzy, wśród społeczeństwa, angażowanie się w kampanie mające na celu zwiększenie świadomości oraz promowanie działań w zakresie edukacji i upowszechniania wiedzy, przy zaangażowaniu sieci akademickich i naukowych oraz sieci wiedzy, partnerów społecznych i gospodarczych, mediów, organizacji reprezentujących przemysł i MŚP, a także innych podmiotów. Wszystkie wspólne przedsięwzięcia powinny podejmować odpowiednie starania, aby dopilnować, by opinia publiczna była dostatecznie i terminowo informowana o działaniach podejmowanych w ramach wspólnych przedsięwzięć, a także powinny zamieszczać na swoich stronach internetowych odpowiednie informacje, w tym publikować stosowną dokumentację, jak np. sprawozdania z działalności i postępów, programy działań czy protokoły posiedzeń zarządu, przestrzegając przy tym zasad dotyczących poufności. Powinny one wzmacniać dialog ze społeczeństwem, zwiększać świadomość, promować aktywny udział na wszystkich etapach badań naukowych, a tym samym umożliwiać obywatelom współudział w projektowaniu rozwiązań, przyczynianie się do powstawania nowych idei oraz budowanie konstruktywnych postaw w odniesieniu do działań i wyników wspólnych przedsięwzięć, zwiększając w ten sposób zaufanie do technologicznych rozwiązań stosowanych w obliczu obecnych i przyszłych wyzwań.
Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 30
(30) Wspólne przedsięwzięcia należy realizować zwykorzystaniem struktur izasad, które przyczyniają się do zwiększenia skuteczności izapewniają uproszczenie. W tym celu wspólne przedsięwzięcia powinny przyjąć przepisy finansowe dostosowane do swoich potrzeb zgodnie z art. 71 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 2018/10462.
(30) Struktura zarządzania oraz dedykowane biuro programowe stanowią unikalne cechy wspólnych przedsięwzięć, które powinny umożliwiać wyższy poziom operacji opartych na zaufaniu.Wspólne przedsięwzięcia należy realizować z wykorzystaniem struktur i zasad, które przyczyniają się do zwiększenia wpływu i skuteczności oraz zapewniają maksymalne uproszczenie administracyjne dla beneficjentów oraz zmniejszenie ich obciążenia administracyjnego. W tym celu wspólne przedsięwzięcia powinny przyjąć przepisy finansowe dostosowane do swoich potrzeb zgodnie z art. 71 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 2018/10462. Aby umożliwić wspólnym przedsięwzięciom realizację ich zadań oraz działań dodatkowych, należy zapewnić im odpowiednią ilość personelu z podziałem na grupy zaszeregowania.
__________________
__________________
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 32
(32) Uczestnictwo w działaniach pośrednich finansowanych przez wspólne przedsięwzięcia w ramach programu „Horyzont Europa” powinno być zgodne z przepisami określonymi w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa”. Wspólne przedsięwzięcia powinny zapewniać spójne stosowanie tych zasad w oparciu o odpowiednie środki przyjęte przez Komisję. Wspólne przedsięwzięcia powinny korzystać z korporacyjnego wzoru umowy o udzielenie dotacji opracowanego przez Komisję. W odniesieniu do okresu zgłaszania sprzeciwu wobec przeniesienia prawa własności rezultatów, o którym mowa w [art. 36 ust. 4] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, należy uwzględnić czas trwania cykli innowacji w obszarach objętych zakresem odpowiednich wspólnych przedsięwzięć.
(32) Uczestnictwo w działaniach pośrednich finansowanych przez wspólne przedsięwzięcia w ramach programu „Horyzont Europa” powinno być zgodne z przepisami określonymi w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa”. W szczególności MŚP mogą nie dysponować środkami umożliwiającymi aktywne zaangażowanie się w projekty europejskie i powinny być wspierane przez wszystkie wspólne przedsiębiorstwa, aby uczestniczyć w ich działaniach. Jednak aby zachęcić MŚP do udziału, wspólne przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość stosowania różnych stawek zwrotu kosztów finansowania unijnego w ramach danego działania w zależności od rodzaju uczestnika. Stawki zwrotu kosztów należy wskazać w programie prac. Wspólne przedsięwzięcia powinny zapewniać spójne stosowanie tych zasad w oparciu o odpowiednie środki przyjęte przez Komisję. Wspólne przedsięwzięcia powinny korzystać z korporacyjnego wzoru umowy o udzielenie dotacji opracowanego przez Komisję. W odniesieniu do okresu zgłaszania sprzeciwu wobec przeniesienia prawa własności rezultatów, o którym mowa w [art. 36 ust. 4] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, należy uwzględnić czas trwania cykli innowacji w obszarach objętych zakresem odpowiednich wspólnych przedsięwzięć.
Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 32 a (nowy)
(32a) Mając na uwadze, że brak umiejętności stanowi główną przeszkodę dla konkurencyjności, wspólne przedsięwzięcia powinny aktywnie przyczyniać się do zmniejszania specyficznych luk kompetencyjnych na terenie całej UE oraz do przyjmowania środków służących polepszenia równowagi płci i uwzględnieniu aspektu płci, w tym również w dziedzinie nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki, poprzez udział w poszerzaniu nowej wiedzy i budowaniu kapitału ludzkiego, angażowanie się w kampanie mające na celu zwiększenie świadomości oraz poprzez promowanie działań w zakresie edukacji i upowszechniania wiedzy, przy zaangażowaniu sieci akademickich i naukowych oraz sieci wiedzy, partnerów społecznych i gospodarczych, mediów, organizacji reprezentujących przemysł i MŚP, a także innych podmiotów. Wspólne przedsiębiorstwa powinny poszukiwać możliwości informowania studentów, którzy chcieliby kontynuować karierę w dziedzinie nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki oraz w innych dziedzinach związanych z działalnością operacyjną wspólnych przedsiębiorstw. Wspólne przedsięwzięcia powinny stanowić jeden z instrumentów służących przyciąganiu talentów i zmniejszaniu problemu drenażu mózgów poprzez utrzymywanie zrównoważonego obiegu naukowców i specjalistycznej wiedzy.
Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 33
(33) Jednym z głównych celów wspólnych przedsięwzięć jest zwiększenie potencjału gospodarczego Unii, awszczególności jej suwerenności naukowej itechnologicznej. Ponadto odbudowa po pandemii wskazuje na potrzebę inwestowania w kluczowe technologie, takie jak sieć 5G, sztuczna inteligencja, chmura, cyberbezpieczeństwo i zielone technologie, oraz waloryzacji tych technologii w Unii. Rezultaty osiągnięte przez wszystkich uczestników będą odgrywać istotną rolę w tym względzie, a wszyscy uczestnicy będą korzystać z finansowania unijnego dzięki rezultatom uzyskanym w ramach projektu i prawom dostępu do nich – nawet ci uczestnicy, którzy nie otrzymali finansowania unijnego. W związku z tym, aby chronić interesy Unii, prawo wspólnych przedsięwzięć do sprzeciwu wobec przeniesienia prawa własności rezultatów lub wobec udzielenia wyłącznej licencji w odniesieniu do rezultatów powinno mieć zastosowanie również do uczestników, którzy nie otrzymali finansowania unijnego. Korzystając z tego prawa sprzeciwu, wspólne przedsięwzięcie powinno zachować sprawiedliwą równowagę między interesami Unii a ochroną praw podstawowych w odniesieniu do rezultatów uczestników, którzy nie otrzymali finansowania, zgodnie z zasadą proporcjonalności, biorąc pod uwagę, że uczestnicy ci nie otrzymali żadnego finansowania unijnego na rzecz działań, dzięki którym uzyskano wyniki.
(33) Główne cele wspólnych przedsięwzięć polegają na zwiększaniu potencjału gospodarczego Unii, a w szczególności jej suwerenności przemysłowej, naukowej i technologicznej, oraz na neutralności klimatycznej i budowaniu bardziej zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarki dzięki innowacjom naukowym, cyfrowym i technologicznym. Ponadto odbudowa po pandemii wskazuje na potrzebę inwestowania w niezbędną infrastrukturę i kluczowe technologie, takie jak nowe technologie komunikacyjne, sieć 5G i 6G, sztuczna inteligencja, chmura, cyberbezpieczeństwo i zielone technologie, oraz waloryzacji, rozpowszechnienia i komercjalizacji tych technologii w Unii. Wspólne przedsięwzięcia powinny przyczyniać się do wspierania otwartej nauki zgodnie z zasadami określonymi w art. 14 i 39 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, które stanowią, że dostęp do danych badawczych powinien być otwarty w jak największym stopniu i ograniczony na tyle, na ile to konieczne przy uwzględnieniu uzasadnionych interesów beneficjentów. Rezultaty osiągnięte przez wszystkich uczestników będą odgrywać istotną rolę w tym względzie, a wszyscy uczestnicy będą korzystać z finansowania unijnego dzięki rezultatom uzyskanym w ramach projektu i prawom dostępu do nich – nawet ci uczestnicy, którzy nie otrzymali finansowania unijnego. W związku z tym, aby chronić interesy Unii, prawo wspólnych przedsięwzięć do sprzeciwu wobec przeniesienia prawa własności rezultatów lub wobec udzielenia wyłącznej licencji w odniesieniu do rezultatów powinno mieć zastosowanie również do uczestników, którzy nie otrzymali finansowania unijnego. Korzystając z tego prawa sprzeciwu, wspólne przedsięwzięcie powinno zachować sprawiedliwą równowagę między interesami Unii a ochroną praw podstawowych w odniesieniu do rezultatów uczestników, którzy nie otrzymali finansowania, zgodnie z zasadą proporcjonalności, biorąc pod uwagę, że uczestnicy ci nie otrzymali żadnego finansowania unijnego na rzecz działań, dzięki którym uzyskano wyniki.
Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 38
(38) Zgodnie z [art. 8 ust. 2 lit. c)] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” wspólne przedsięwzięcia powinny charakteryzować się jasnym podejściem opartym na cyklu życia. W celu odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii należy ustanowić wspólne przedsięwzięcia na okres kończący się w dniu 31 grudnia 2031 r., aby umożliwić im wykonywanie obowiązków związanych z wdrażaniem dotacji do czasu zakończenia ostatnich rozpoczętych działań pośrednich.
(38) Wspólne przedsięwzięcia powinny być finansowane z programów unijnych wchodzących w zakres wieloletnich ram finansowych, a w stosownych przypadkach z instrumentu Next Generation EU. Zgodnie z [art. 8 ust. 2 lit. c)] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” wspólne przedsięwzięcia powinny charakteryzować się jasnym podejściem opartym na cyklu życia. W celu odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii należy ustanowić wspólne przedsięwzięcia na okres kończący się w dniu 31 grudnia 2031 r., aby umożliwić im wykonywanie obowiązków związanych z wdrażaniem dotacji do czasu zakończenia ostatnich rozpoczętych działań pośrednich.
Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 38 a (nowy)
(38a) W trakcie realizacji swoich działań wspólne przedsięwzięcie, jego organy i pracownicy powinni unikać wszelkich konfliktów interesów. Rada zarządzająca i dyrektorzy wykonawczy powinni przyjmować zasady dotyczące zapobiegania konfliktom interesów, unikania ich i zarządzania nimi. Członkowie Komitetu Naukowego powinni publikować i na bieżąco aktualizować swoje kompletne oświadczenia o prowadzonej działalności zawodowej, oświadczenia majątkowe i oświadczenia o braku konfliktu interesów.
Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 39
(39) W kontekście priorytetu Komisji Europejskiej „Europejski Zielony Ład”3 wspieranego w ramach zmienionej strategii unijnej dotyczącej biogospodarki4, unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności5, komunikatu „Czysta planeta dla wszystkich”6, planu działania UE dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym7 oraz nowego komunikatu „od pola do stołu”8, europejski sektor biotechnologiczny, w tym MŚP, regiony i producenci surowców, powinien stać się neutralny dla klimatu, w większym stopniu ukierunkowany na gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz bardziej zrównoważony, pozostając jednocześnie konkurencyjnym w skali globalnej. Silny, zasobooszczędny i konkurencyjny ekosystem innowacji biotechnologicznych może wpłynąć na zmniejszenie zależności od nieodnawialnych surowców kopalnych i surowców mineralnych oraz na przyspieszenie procesu ich zastępowania. Można w nim opracowywać odnawialne bioprodukty, materiały, procesy i składniki odżywcze oparte na odpadach i biomasie dzięki innowacjom ukierunkowanym na zrównoważony rozwój i obieg zamknięty. Taki ekosystem może również generować wartość z lokalnych surowców – w tym odpadów, pozostałości i strumieni ubocznych – aby tworzyć miejsca pracy oraz zapewniać wzrost gospodarczy i rozwój w całej Unii nie tylko na obszarach miejskich, lecz także na obszarach wiejskich i przybrzeżnych, na których produkowana jest biomasa i które często są regionami peryferyjnymi rzadko odnoszącymi korzyści z rozwoju przemysłowym.
(39) W kontekście priorytetu Komisji „Europejski Zielony Ład”3 wspieranego w ramach zmienionej strategii unijnej dotyczącej biogospodarki4, unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności5, komunikatu „Czysta planeta dla wszystkich”6, planu działania UE dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym7, nowego komunikatu „Od pola do stołu”8 i celów zrównoważonego rozwoju ONZ europejski sektor biotechnologiczny, w tym MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up, regiony i producenci surowców, powinien stać się neutralny dla klimatu, w większym stopniu ukierunkowany na gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz bardziej zrównoważony, pozostając jednocześnie konkurencyjnym w skali globalnej. Silny, zasobooszczędny i konkurencyjny ekosystem innowacji biotechnologicznych może wpłynąć na zmniejszenie zależności od nieodnawialnych surowców kopalnych i surowców mineralnych oraz na przyspieszenie procesu ich zastępowania. Można w nim opracowywać odnawialne bioprodukty, materiały, procesy i składniki odżywcze oparte na odpadach i biomasie dzięki innowacjom ukierunkowanym na zrównoważony rozwój i obieg zamknięty. Taki ekosystem może również generować wartość z lokalnych surowców – w tym odpadów, pozostałości i strumieni ubocznych – aby tworzyć miejsca pracy oraz zapewniać wzrost społeczno-gospodarczy i rozwój w całej Unii nie tylko na obszarach miejskich, lecz również na obszarach wiejskich i przybrzeżnych, na których produkowana jest biomasa i które często są regionami peryferyjnymi rzadko odnoszącymi korzyści z rozwoju przemysłowego, gospodarczego i społecznego. Może on również przyczynić się do identyfikacji rozwiązań wykorzystujących technologie zapewniające ujemny bilans emisji.
Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 40
(40) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Bioprzemysłu ustanowione w ramach programu „Horyzont 2020” było skoncentrowane na zrównoważonym wykorzystaniu zasobów, zwłaszcza w sektorach zasobochłonnych i wywierających duży wpływ na środowisko, takich jak rolnictwo, sektor włókienniczy i budownictwo, a w szczególności było ukierunkowane również na podmioty, producentów, zakłady i fabryki na szczeblu lokalnym. W jego ocenie śródokresowej opublikowanej w październiku 2017 r. znajdował się solidny zestaw 34 zaleceń, które odzwierciedlono w projekcie Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym ustanowionego niniejszym rozporządzeniem. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym nie jest bezpośrednią kontynuacją Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Bioprzemysłu, a raczej programem opartym na osiągnięciach poprzednika i pozbawionym jego niedociągnięć. Zgodnie z tymi zaleceniami Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym powinno obejmować szersze grono zainteresowanych stron, w tym sektor pierwotny (rolnictwo, akwakultura, rybołówstwo i leśnictwo), jak również dostawców odpadów, pozostałości i strumieni ubocznych, władze regionalne i inwestorów, aby zapobiec niedoskonałościom rynku i niezrównoważonym procesom biotechnologicznym. Aby osiągnąć cele tego wspólnego przedsięwzięcia, należy za jego pośrednictwem finansować wyłącznie projekty zgodne z zasadami obiegu zamkniętego, zrównoważoności iograniczeń planety.
(40) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Bioprzemysłu ustanowione w ramach programu „Horyzont 2020” było skoncentrowane na zrównoważonym wykorzystaniu zasobów, zwłaszcza w sektorach zasobochłonnych i wywierających duży wpływ na środowisko, takich jak rolnictwo, sektor włókienniczy i budownictwo, a w szczególności było ukierunkowane również na podmioty, producentów, zakłady i fabryki na szczeblu lokalnym. W jego ocenie śródokresowej opublikowanej w październiku 2017 r. znajdował się solidny zestaw 34 zaleceń, które odzwierciedlono w projekcie Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym ustanowionego niniejszym rozporządzeniem. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym nie jest bezpośrednią kontynuacją Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Bioprzemysłu, a raczej programem opartym na osiągnięciach poprzednika i pozbawionym jego niedociągnięć. Zgodnie z tymi zaleceniami Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym powinno obejmować szersze grono zainteresowanych stron, w tym sektor pierwotny (technologie, rolnictwo, akwakultura, rybołówstwo i leśnictwo), jak również dostawców odpadów, pozostałości i strumieni ubocznych, władze regionalne i inwestorów, aby zapobiec niedoskonałościom rynku i niezrównoważonym procesom biotechnologicznym, a także przedstawicieli organizacji społeczeństwa obywatelskiego. W szczególności powinno zapewniać otwartość na mniejsze podmioty. Aby osiągnąć cele tego wspólnego przedsięwzięcia, należy za jego pośrednictwem finansować wyłącznie projekty zgodne z zasadami obiegu zamkniętego, zrównoważoności i ograniczeń planety oraz łagodzić ich potencjalne skutki społeczne i środowiskowe.
Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 41
(41) W ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym należy powołać grupy ds. wdrażania, które powinny pełnić funkcję organów doradczych i aktywnie uczestniczyć w dyskusjach strategicznych służących określeniu programu partnerstwa. Włączenie tych organów doradczych do struktury zarządzania ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia szerszego uczestnictwa i większych inwestycji prywatnych w biosektorze o obiegu zamkniętym. Grupy ds. wdrażania powinny w szczególności zapewniać wsparcie na strategicznych posiedzeniach Rady Zarządzającej, podczas których liderzy branżowi i przedstawiciele zainteresowanych stron wraz z przedstawicielami wysokiego szczebla Komisji spotykają się ze stałą Radą Zarządzającą w celu omówienia i wyznaczenia strategicznego kierunku partnerstwa.
(41) W ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym należy powołać grupy ds. wdrażania, które powinny pełnić funkcję organów doradczych i aktywnie uczestniczyć w dyskusjach strategicznych służących określeniu programu partnerstwa. Włączenie tych organów doradczych do struktury zarządzania ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia szerszego uczestnictwa i większych inwestycji prywatnych w biosektorze o obiegu zamkniętym. Grupy ds. wdrażania powinny w szczególności zapewniać wsparcie na strategicznych posiedzeniach Rady Zarządzającej, podczas których liderzy branżowi i przedstawiciele zainteresowanych stron wraz z przedstawicielami wysokiego szczebla Komisji spotykają się ze stałą Radą Zarządzającą w celu omówienia i wyznaczenia strategicznego kierunku partnerstwa i zapewnienia zrównoważonego rozwoju społecznego i środowiskowego w ramach tego partnerstwa.
Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 42
(42) Głównym celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno być wnoszenie wkładu w działania służące zmniejszeniu śladu ekologicznego lotnictwa poprzez przyspieszenie procesu opracowywania neutralnych dla klimatu technologii lotniczych w celu ich możliwie jak najszybszego wdrożenia, co w znaczącym stopniu przyczyniłoby się do realizacji ambitnych celów w zakresie łagodzeniu wpływu na środowisko wyznaczonych w Europejskim Zielonym Ładzie, tj. ograniczenia emisji o 55% do 2030 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r. oraz osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. Cel ten można osiągnąć jedynie poprzez przyspieszenie i optymalizację procesów związanych z badaniami naukowymi i innowacjami w lotnictwie oraz poprawę globalnej konkurencyjności unijnego przemysłu lotniczego. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno również zapewniać, aby czystsze lotnictwo było nadal bezpieczne, pewne i wydajne w odniesieniu do transportu lotniczego pasażerów i towarów.
(42) Głównym celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno być wnoszenie wkładu w działania służące zmniejszeniu śladu ekologicznego lotnictwa poprzez przyspieszenie procesu opracowywania neutralnych dla klimatu technologii lotniczych w celu ich możliwie jak najszybszego wdrożenia, co w znaczącym stopniu przyczyniłoby się do realizacji ambitnych celów w zakresie łagodzeniu wpływu na środowisko wyznaczonych w Europejskim Zielonym Ładzie i w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/11191a (Europejskie prawo o klimacie), tj. ograniczenia emisji o 55 % do 2030 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r. oraz osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r., zgodnie z porozumieniem paryskim. Cel ten można osiągnąć jedynie poprzez przyspieszenie i optymalizację procesów związanych z badaniami naukowymi i innowacjami w lotnictwie oraz poprawę globalnej konkurencyjności unijnego przemysłu lotniczego. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno również zapewniać, aby czystsze lotnictwo było nadal bezpieczne, pewne i wydajne w odniesieniu do transportu lotniczego pasażerów i towarów.
_______________
1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. ustanawiające ramy na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 401/2009 i rozporządzenie (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) (Dz.U. L 243 z 9.7.2021, s. 1).
Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 44 a (nowy)
(44a) Ekologiczne i zrównoważone lotnictwo, stojące przed znacznymi wyzwaniami ze względu na pandemię COVID-19, uznano za niezbędny element unijnego sukcesu w wysoce konkurencyjnym świecie. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Ekologicznego Lotnictwa mogłoby rozwijać na wiele sposobów bazę wsparcia dla badań aeronautycznych. Mogłoby pomóc w imporcie nowej wiedzy, rozwiązań i potencjału innowacyjnego poprzez wyszukiwanie pomysłów w innych dziedzinach nauki i sektorach przemysłu. Mogłoby również umożliwiać studentom aktywny udział w środowisku przemysłowym, w szczególności w MŚP. Udana współpraca między wspólnymi przedsięwzięciami i instytucjami akademickimi może prowadzić do sponsorowanych umów badawczych, finansowanej współpracy, programów praktyk studenckich, wspólnych obiektów specjalistycznych, programów stowarzyszeń przemysłowych, dotacji, nagród i wyróżnień, które stymulowałyby pozytywnie społeczność akademicką.
Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 47
(47) Europa stoi przed wyzwaniem, jakim jest konieczność odgrywania pierwszoplanowej roli w internalizacji społecznych kosztów emisji gazów cieplarnianych w modelu biznesowym transportu lotniczego, a jednocześnie dalszego zapewniania równych warunków działania w odniesieniu do produktów europejskich na rynku światowym. W związku z tym Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno wspierać przedstawicieli europejskich w międzynarodowych działaniach normalizacyjnych i prawodawczych.
(47) Europa stoi przed wyzwaniem, jakim jest konieczność odgrywania pierwszoplanowej roli w skali światowej w internalizacji społecznych kosztów emisji gazów cieplarnianych i skutków środowiskowych w modelu biznesowym transportu lotniczego, a jednocześnie dalszego zapewniania równych warunków działania w odniesieniu do produktów i usług europejskich na rynku światowym oraz realizacji prawa do odpowiedniej jakości sieci połączeń i konkurencyjności sektora. W związku z tym Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Ekologicznego Lotnictwa powinno wspierać przedstawicieli europejskich w międzynarodowych działaniach normalizacyjnych i prawodawczych.
Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 48
(48) Zainteresowanie wodorem znacznie wzrosło w ciągu ostatnich pięciu lat – wszystkie państwa członkowskie podpisały i ratyfikowały porozumienie paryskie Konferencji Stron (COP 21). Pod koniec 2019 r. Komisja przedstawiła Europejski Zielony Ład, mający na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce, która w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto. Do obszarów priorytetowych należą czysty wodór, ogniwa paliwowe, inne paliwa alternatywne oraz magazynowanie energii. Wodór zajmuje ważne miejsce w komunikacie „Strategia w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu” oraz komunikacie w sprawie strategii UE dotyczącej integracji systemu energetycznego, które opublikowano wlipcu 2020r., a także w kontekście powstania europejskiego sojuszu na rzecz czystego wodoru, który skupia wszystkie zainteresowane strony w celu określenia potrzeb technologicznych, możliwości inwestycyjnych i barier regulacyjnych, aby zbudować w Unii ekosystem czystego wodoru.
(48) Zainteresowanie wodorem znacznie wzrosło w ciągu ostatnich pięciu lat – wszystkie państwa członkowskie podpisały i ratyfikowały porozumienie paryskie Konferencji Stron (COP 21). Pod koniec 2019 r. Komisja przedstawiła Europejski Zielony Ład, mający na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce, która najpóźniej w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto. Do obszarów priorytetowych należą czysty wodór, ogniwa paliwowe, inne paliwa alternatywne, magazynowanie energii oraz technologie ujemnych emisji. Wodór zajmuje ważne miejsce w komunikacie „Strategia w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu” i komunikacie w sprawie strategii UE dotyczącej integracji systemu energetycznego, które opublikowano w lipcu 2020 r., oraz w rezolucji Parlamentu Europejskiego z 19 maja 2021 r. w sprawie europejskiej strategii w zakresie wodoru1a, a także w kontekście powstania europejskiego sojuszu na rzecz czystego wodoru, który skupia wszystkie zainteresowane strony w celu określenia potrzeb technologicznych, badawczych i infrastrukturalnych, możliwości inwestycyjnych i barier regulacyjnych oraz gospodarczych, aby zbudować w Unii ekosystem czystego wodoru.
Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 49
(49) Specjalne działania w zakresie badań naukowych i innowacji związane z zastosowaniami wodoru wspierane są od 2008 r., głównie poprzez Wspólne Przedsięwzięcia na rzecz Technologii Ogniw Paliwowych i Technologii Wodorowych (Wspólne Przedsiębiorstwo FCH i Wspólne Przedsięwzięcie FCH 2) w ramach 7PR i programu „Horyzont 2020”, jak również poprzez tradycyjne projekty oparte na współpracy, obejmujące wszystkie etapy/obszary łańcucha wartości w zakresie wodoru. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Czystego Wodoru powinno wzmocnić izintegrować potencjał naukowy Unii wcelu przyspieszenia rozwoju iudoskonalania zaawansowanych zastosowań czystego wodoru gotowych do wprowadzenia na rynek wsektorach zastosowań końcowych, tj. wenergetyce, transporcie, budownictwie iprzemyśle. Będzie to możliwe wyłącznie wpołączeniu ze zwiększeniem konkurencyjności unijnego łańcucha wartości wzakresie czystego wodoru, awszczególności MŚP.
(49) Specjalne działania w zakresie badań naukowych i innowacji związane z zastosowaniami wodoru wspierane są od 2008 r., głównie poprzez Wspólne Przedsięwzięcia na rzecz Technologii Ogniw Paliwowych i Technologii Wodorowych (Wspólne Przedsiębiorstwo FCH i Wspólne Przedsięwzięcie FCH 2) w ramach 7PR i programu „Horyzont 2020”, jak również poprzez tradycyjne projekty oparte na współpracy, obejmujące wszystkie etapy/obszary łańcucha wartości w zakresie wodoru. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Czystego Wodoru powinno wzmocnić i zintegrować potencjał naukowy Unii w celu przyspieszenia rozwoju i udoskonalania zaawansowanych zastosowań czystego wodoru gotowych do wprowadzenia na rynek w sektorach zastosowań końcowych, tj. w energetyce, lotnictwie, transporcie morskim i ciężkim, budownictwie i przemyśle. Będzie to możliwe wyłącznie w połączeniu ze zwiększeniem konkurencyjności unijnego łańcucha wartości w zakresie czystego wodoru, a w szczególności MŚP i przedsiębiorstw typu start-up.
Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 51
(51) Ponieważ wodór może być wykorzystywany jako paliwo, nośnik energii isłużyć do przechowywania energii, niezwykle ważne jest, aby partnerstwo na rzecz czystego wodoru nawiązało zorganizowaną współpracę zwieloma innymi partnerstwami wramach programu „Horyzont Europa”, zwłaszcza zpartnerstwami na rzecz sektorów zastosowań końcowych. Partnerstwo na rzecz czystego wodoru powinno współdziałać w szczególności z partnerstwami na rzecz bezemisyjnego transportu drogowego, bezemisyjnego transportu wodnego, europejskiego transportu kolejowego, ekologicznego lotnictwa, procesów korzystnych dla planety oraz czystej stali. W tym celu należy utworzyć strukturę podlegającą Radzie Zarządzającej, aby zapewnić współpracę i synergię między tymi partnerstwami w obszarze technologii wodorowych. Inicjatywa na rzecz czystego wodoru byłaby jedynym partnerstwem skupiającym się na technologiach produkcji wodoru. Współpraca z partnerstwami na rzecz sektorów zastosowań końcowych powinna w szczególności koncentrować się na demonstracji technologii i na wspólnym określaniu specyfikacji.
(51) Ponieważ wodór może być wykorzystywany jako paliwo, nośnik energii i służyć do przechowywania energii, niezwykle ważne jest, aby partnerstwo na rzecz czystego wodoru nawiązało zorganizowaną współpracę z wieloma innymi partnerstwami w ramach programu „Horyzont Europa”, zwłaszcza z partnerstwami na rzecz sektorów zastosowań końcowych, i uczestniczyło w ważnych projektach stanowiących przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania (IPCEI). Partnerstwo na rzecz czystego wodoru powinno współdziałać i rozwijać synergie w szczególności z partnerstwami na rzecz bezemisyjnego transportu drogowego, bezemisyjnego transportu wodnego, europejskiego transportu kolejowego, ekologicznego lotnictwa, procesów korzystnych dla planety oraz czystej stali. W tym celu należy utworzyć strukturę podlegającą Radzie Zarządzającej, aby zapewnić współpracę i synergię między tymi partnerstwami w obszarze technologii wodorowych. Inicjatywa na rzecz czystego wodoru byłaby jedynym partnerstwem skupiającym się na technologiach produkcji wodoru i związanej z tym infrastruktury. Współpraca z partnerstwami na rzecz sektorów zastosowań końcowych powinna w szczególności koncentrować się na demonstracji technologii i na wspólnym określaniu specyfikacji.
Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 53
(53) Europejski Zielony Ład ma na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej ikonkurencyjnej gospodarce, która w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto i w ramach której wzrost gospodarczy będzie oddzielony od wykorzystania zasobów naturalnych. Do obszarów priorytetowych należy przyspieszenie przejścia na zrównoważoną i inteligentną mobilność.
(53) Europejski Zielony Ład ma na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, energooszczędnej, zasobooszczędnej, zrównoważonej i konkurencyjnej gospodarce, która w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto i w ramach której wzrost gospodarczy będzie oddzielony od wykorzystania zasobów naturalnych. Do obszarów priorytetowych należy przyspieszenie przejścia na zrównoważoną i inteligentną mobilność.
Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 54
(54) W komunikacie Komisji „Nowa strategia przemysłowa dla Europy”22 (marzec 2020 r.) podkreślono, że sektory zrównoważonej i inteligentnej mobilności takie jak przemysł kolejowy mają zarówno potencjał, jak i odpowiedzialność, aby uczestniczyć w transformacji ekologicznej i cyfrowej, wspierać konkurencyjność przemysłową Europy i podnosić jakość sieci połączeń. Dlatego też transport drogowy, kolejowy, lotniczy i wodny powinny przyczynić się do ograniczenia emisji w sektorze transportu o 90% do 2050 r. W pierwszej kolejności należy znacznie zwiększyć rolę kolei i śródlądowych dróg wodnych w śródlądowym transporcie towarów, którego 75% stanowi dziś transport drogowy.
(54) W komunikacie Komisji „Nowa strategia przemysłowa dla Europy”22 (marzec 2020 r.), w tym również w aktualizacji z maja 2021 r., podkreślono, że sektory zrównoważonej i inteligentnej mobilności takie jak przemysł kolejowy mają zarówno potencjał, jak i odpowiedzialność, aby uczestniczyć w transformacji ekologicznej i cyfrowej, wspierać konkurencyjność przemysłową Europy, stymulować odbudowę gospodarczą i podnosić jakość sieci połączeń. Dlatego też transport drogowy, kolejowy, lotniczy i wodny powinny przyczynić się do ograniczenia emisji w sektorze transportu o 90 % do 2050 r. W pierwszej kolejności należy znacznie zwiększyć rolę kolei i śródlądowych dróg wodnych w śródlądowym transporcie towarów, którego 75 % stanowi dziś transport drogowy.
Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 56
(56) Celem Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinno być stworzenie zintegrowanej europejskiej sieci kolejowej o wysokiej przepustowości poprzez usunięcie barier dla interoperacyjności i zapewnienie rozwiązań na rzecz pełnej integracji obejmujących zarządzanie ruchem, pojazdy, infrastrukturę i usługi. Powinno ono wykorzystać ogromny potencjał transformacji cyfrowej i automatyzacji w celu obniżenia kosztów kolei, zwiększenia zdolności oraz poprawy jej elastyczności i niezawodności, a także powinno bazować na solidnej referencyjnej architekturze funkcjonalnej systemu wspólnej dla całego sektora, w koordynacji z Agencją Kolejową Unii Europejskiej.
(56) Celem Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinno być stworzenie zintegrowanej europejskiej sieci kolejowej o wysokiej przepustowości, dążącej do spełnienia najwyższych norm bezpieczeństwa zarówno dla użytkowników końcowych, w tym pasażerów, jak i pracowników kolei, poprzez usunięcie barier dla interoperacyjności i zapewnienie rozwiązań na rzecz pełnej integracji obejmujących zarządzanie ruchem, pojazdy, infrastrukturę i usługi, w tym system sprzedaży biletów. Powinno ono wykorzystać ogromny potencjał transformacji cyfrowej i automatyzacji w celu obniżenia kosztów kolei, zwiększenia zdolności oraz poprawy jej elastyczności, niezawodności, bezpieczeństwa i inkluzywności, a także powinno bazować na solidnej referencyjnej architekturze funkcjonalnej systemu wspólnej dla całego sektora, w koordynacji z Agencją Kolejową Unii Europejskiej.
Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 58
(58) Kolej jest złożonym systemem, charakteryzującym się bardzo ścisłymi interakcjami między zarządcami infrastruktury, przedsiębiorstwami kolejowymi (przewoźnikami kolejowymi) iich wyposażeniem (infrastrukturą i taborem). Nie jest możliwe wprowadzanie innowacji bez wspólnych specyfikacji i strategii w całym systemie kolejowym. Filar Systemowy Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinien zatem umożliwić sektorowi uzgodnienie jednolitej koncepcji operacyjnej i architektury systemu, w tym zdefiniowanie usług, bloków funkcjonalnych i interfejsów leżących u podstaw operacji przeprowadzanych w ramach systemu kolejowego. Powinien stanowić ogólne ramy zapewniające, aby badania naukowe były ukierunkowane na powszechnie przyjęte, wspólne wymogi konsumenckie i potrzeby operacyjne. Model zarządzania i proces decyzyjny Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinny odzwierciedlać pierwszoplanową rolę Komisji w ujednolicaniu i integracji europejskiego systemu kolejowego, w szczególności w szybkim i skutecznym wdrażaniu jednolitej koncepcji operacyjnej i architektury systemu, a jednocześnie należy powierzyć partnerom prywatnym role związane z doradztwem i wsparciem technicznym.
(58) Kolej jest złożonym systemem, charakteryzującym się bardzo ścisłymi interakcjami między zarządcami infrastruktury, przedsiębiorstwami kolejowymi (przewoźnikami kolejowymi) i dostawcami ich wyposażenia (np. infrastruktury i taboru). Nie jest możliwe wprowadzanie innowacji bez wspólnych specyfikacji i strategii w całym systemie kolejowym. Filar Systemowy Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinien zatem umożliwić sektorowi uzgodnienie jednolitej koncepcji operacyjnej i architektury systemu, w tym zdefiniowanie usług, bloków funkcjonalnych i interfejsów leżących u podstaw operacji przeprowadzanych w ramach systemu kolejowego. Powinien stanowić ogólne ramy zapewniające, aby badania naukowe były ukierunkowane na powszechnie przyjęte, wspólne wymogi konsumenckie i potrzeby operacyjne, aby wzmocnić prawa pasażerów. Model zarządzania i proces decyzyjny Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego powinny odzwierciedlać pierwszoplanową rolę Komisji w ujednolicaniu i integracji europejskiego systemu kolejowego, w szczególności w szybkim i skutecznym wdrażaniu jednolitej koncepcji operacyjnej i architektury systemu, a jednocześnie należy powierzyć partnerom prywatnym role związane z doradztwem i wsparciem technicznym oraz uwzględnić potrzeby użytkowników końcowych, w tym pasażerów, i pracowników, ze szczególnym odniesieniem do bezpieczeństwa i inkluzywności.
Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 61
(61) W kontekście priorytetów Komisji związanych z celami zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, w szczególności celem trzecim, oraz komunikatu „W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką”23 Unia jest zobowiązana przyczyniać się do zapewnienia wszystkim ludziom zdrowego życia oraz promowania dobrobytu, do budowania jeszcze silniejszego partnerstwa między Afryką a Europą oraz do wspierania w Afryce rozwoju potencjału w dziedzinie badań naukowych i innowacji. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno w obszarze innych tzw. technologii medycznych zająć się kwestią braku odpowiedniej diagnostyki, leczenia i szczepionek w celu zwalczania chorób zakaźnych, takich jak HIV, malaria i gruźlica, a także innych chorób zakaźnych powiązanych z ubóstwem i zaniedbanych, które powszechnie występują w Afryce, zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej. Pandemia COVID-19 dowiodła, że rozbudowana sieć połączeń handlowych i turystycznych między różnymi regionami świata może sprzyjać szybkiemu rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych się po całym świecie. Rozwój technologii medycznych ma zatem zasadnicze znaczenie dla ograniczenia rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, jak również dla zwalczania ich, gdy się rozprzestrzenią, w celu ochrony zdrowia ludzi w państwach dotkniętych tymi chorobami i w Unii. Aby osiągnąć przywództwo w zakresie zdrowia na świecie silniejsze niż obecna inicjatywa EDCTP2, należy rozszerzyć zakres partnerstwa na reakcję na pojawiające się zagrożenia związane z chorobami zakaźnymi, nasilające się problemy związane z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz współistniejące choroby niezakaźne.
(61) W kontekście priorytetów Komisji związanych z celami zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, w szczególności celem trzecim, oraz komunikatu „W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką”23 Unia jest zobowiązana przyczyniać się do zapewnienia wszystkim ludziom zdrowego życia oraz promowania dobrobytu, do budowania jeszcze silniejszego partnerstwa między Afryką a Europą oraz do wspierania w Afryce rozwoju potencjału w dziedzinie badań naukowych i innowacji. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno w obszarze innych tzw. technologii medycznych zająć się kwestią braku odpowiedniej diagnostyki, leczenia i szczepionek w celu zwalczania chorób zakaźnych, takich jak HIV, malaria i gruźlica, a także innych chorób zakaźnych powiązanych z ubóstwem i zaniedbanych, które powszechnie występują w Afryce, zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej. Pandemia COVID-19 dowiodła, że rozbudowana sieć połączeń handlowych i turystycznych między różnymi regionami świata może sprzyjać szybkiemu rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych się po całym świecie. Rozwój technologii medycznych ma zatem zasadnicze znaczenie dla ograniczenia rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych, jak również dla zwalczania ich, gdy się rozprzestrzenią, w celu ochrony zdrowia ludzi, poprawy i wspierania zdrowia w państwach dotkniętych tymi chorobami i w Unii, poprzez wspieranie promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, zmniejszanie nierówności w dziedzinie ochrony zdrowia oraz zapewnienie równego i pełnego dostępu do opieki zdrowotnej. Aby osiągnąć przywództwo w zakresie zdrowia na świecie silniejsze niż obecna inicjatywa EDCTP2, należy rozszerzyć zakres partnerstwa na reakcję na pojawiające się zagrożenia związane z chorobami zakaźnymi, nasilające się problemy związane z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz współistniejące choroby niezakaźne.
__________________
__________________
23 Wspólny komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady „W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką”, Bruksela, 9.3.2020, JOIN(2020) 4 final.
23 Wspólny komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady „W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką”, Bruksela, 9.3.2020, JOIN(2020) 4 final.
Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 62
(62) Zwalczanie chorób zakaźnych występujących w Afryce Subsaharyjskiej za pomocą nowoczesnych narzędzi technologicznych wymaga zaangażowania dużej liczby podmiotów i zobowiązań długoterminowych. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno przyczyniać się do produktywnego i trwałego tworzenia sieci kontaktów i współpracy Północ-Południe oraz Południe-Południe, budując relacje z wieloma organizacjami sektora prywatnego i publicznego w celu wzmocnienia współpracy projektowej i instytucjonalnej. Program powinien również przyczynić się do nawiązania nowej współpracy Północ-Południe i Południe-Południe na potrzeby prowadzenia badań obejmujących wiele państw i wiele ośrodków w Afryce Subsaharyjskiej. Ponadto regularna konferencja międzynarodowa, forum EDCTP, powinna stanowić platformę dla naukowców i odpowiednich sieci z Europy, Afryki i innych regionów umożliwiającą wymianę wyników i pomysłów oraz nawiązywanie współpracy.
(62) Zwalczanie chorób zakaźnych występujących w Afryce Subsaharyjskiej za pomocą nowoczesnych narzędzi technologicznych wymaga zaangażowania dużej liczby podmiotów i zobowiązań długoterminowych. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 wdziedzinie Globalnego Zdrowia powinno przyczyniać się do produktywnego itrwałego tworzenia sieci kontaktów iwspółpracy Północ-Południe oraz Południe-Południe, budując relacje zwieloma organizacjami sektora prywatnego, nienastawionego na zysk i publicznego wcelu wzmocnienia współpracy projektowej i instytucjonalnej. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno tworzyć silne powiązania i synergie z inicjatywami wdrażanymi dotychczas przez Europejski Fundusz Rozwoju oraz powinno zwiększać koordynację w wielu obszarach działalności, współpracując przy budowaniu zdolności oraz wspólnym korzystaniu z obiektów i infrastruktury, za pomocą działań wspieranych przez Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej w Afryce. Program powinien również przyczynić się do nawiązania nowej współpracy Północ-Południe i Południe-Południe na potrzeby prowadzenia badań obejmujących wiele państw i wiele ośrodków w Afryce Subsaharyjskiej. Ponadto regularna konferencja międzynarodowa, forum EDCTP, powinna stanowić platformę dla naukowców i odpowiednich sieci z Europy, Afryki i innych regionów umożliwiającą wymianę wyników i pomysłów oraz nawiązywanie współpracy.
Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 64
(64) Niezwykle ważne jest, aby działania badawcze finansowane w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia lub w inny sposób uwzględnione w jego programie prac były w pełni zgodne z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej oraz europejską konwencją praw człowieka i jej protokołami uzupełniającymi, zasadami etycznymi zawartymi w deklaracji helsińskiej Światowego Stowarzyszenia Lekarzy z 2008 r., standardami dobrej praktyki klinicznej przyjętymi przez Międzynarodową konferencję ds. harmonizacji wymagań technicznych dla rejestracji produktów leczniczych stosowanych u ludzi, odpowiednimi przepisami Unii i lokalnymi wymogami etycznymi w krajach, w których działania badawcze mają być prowadzone. Ponadto Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 wdziedzinie Globalnego Zdrowia powinno obejmować wymóg, aby innowacje iinterwencje opracowane na podstawie wyników działań pośrednich wspartych wramach programu były przystępne cenowo idostępne dla słabszych grup społecznych.
(64) Niezwykle ważne jest, aby działania badawcze finansowane w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia lub w inny sposób uwzględnione w jego programie prac były w pełni zgodne z Kartą oraz europejską konwencją praw człowieka i jej protokołami uzupełniającymi, zasadami etycznymi zawartymi w deklaracji helsińskiej Światowego Stowarzyszenia Lekarzy z 2008 r., standardami dobrej praktyki klinicznej przyjętymi przez Międzynarodową konferencję ds. harmonizacji wymagań technicznych dla rejestracji produktów leczniczych stosowanych u ludzi, odpowiednimi przepisami Unii i lokalnymi wymogami etycznymi w krajach, w których działania badawcze mają być prowadzone. Ponadto Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno obejmować wymóg, aby innowacje i interwencje opracowane na podstawie wyników działań pośrednich wspartych w ramach programu były przystępne cenowo i dostępne dla słabszych grup społecznych żyjących na obszarach dysponujących ograniczonymi zasobami. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno również promować ustanawianie komisji etycznych w państwach afrykańskich celem wspierania działań w obszarze badań naukowych i innowacji.
Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 65
(65) Aby Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia odniosło sukces i zachęcało do uczestnictwa w partnerstwie, finansowanie w ramach wspólnego przedsięwzięcia powinno być ograniczone do podmiotów prawnych kwalifikujących się do finansowania w ramach programu „Horyzont Europa” i mających siedzibę w państwach wchodzących w skład stowarzyszenia Partnerstwa pomiędzy Europą a krajami rozwijającymi się w zakresie badań klinicznych (EDCTP). Podmioty mające siedzibę w innych państwach członkowskich Unii, państwach stowarzyszonych i państwach Afryki Subsaharyjskiej powinny nadal mieć możliwość uczestniczenia w zaproszeniach bez otrzymywania finansowania. Ponadto podmioty mające siedzibę w państwach innych niż członkowie stowarzyszenia EDCTP3 powinny również mieć możliwość kwalifikowania się do finansowania w ramach określonych tematów zaproszeń lub w przypadku zaproszenia dotyczącego stanu zagrożenia zdrowia publicznego, jeżeli przewidziano to w programie prac. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno wprowadzać wszelkie stosowne środki, w tym umowne, aby chronić interesy finansowe Unii. Należy dążyć do zawarcia umów naukowo-technicznych z państwami trzecimi. Przed ich zawarciem, jeżeli podmioty mające siedzibę w państwie trzecim nieposiadającym takiej umowy uczestniczą z finansowaniem w działaniu pośrednim, Wspólne Przedsięwzięcie EDCTP3 powinno zastosować środki alternatywne w celu zabezpieczenia interesów Unii: koordynator finansowy działania powinien mieć siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, a kwota płatności zaliczkowej oraz postanowienia umowy o udzielenie dotacji dotyczące odpowiedzialności powinny być dostosowane w celu należytego uwzględnienia ryzyka finansowego.
(65) Aby Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia odniosło sukces i zachęcało do uczestnictwa w partnerstwie, finansowanie w ramach wspólnego przedsięwzięcia powinno być ograniczone do podmiotów prawnych kwalifikujących się do finansowania w ramach programu „Horyzont Europa” i mających siedzibę w państwach wchodzących w skład stowarzyszenia Partnerstwa pomiędzy Europą a krajami rozwijającymi się w zakresie badań klinicznych (EDCTP). Podmioty mające siedzibę w innych państwach członkowskich Unii, państwach stowarzyszonych i państwach Afryki Subsaharyjskiej powinny nadal mieć możliwość uczestniczenia w zaproszeniach bez otrzymywania finansowania. Ponadto podmioty mające siedzibę w państwach innych niż członkowie stowarzyszenia EDCTP3 powinny również mieć możliwość kwalifikowania się do finansowania w ramach określonych tematów zaproszeń lub w przypadku zaproszenia dotyczącego stanu zagrożenia zdrowia publicznego, jeżeli przewidziano to w programie prac. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia powinno wprowadzać wszelkie stosowne środki, w tym umowne, aby chronić interesy finansowe Unii. Należy dążyć do zawarcia umów naukowo-technicznych z państwami trzecimi. Przed ich zawarciem, jeżeli podmioty mające siedzibę w państwie trzecim nieposiadającym takiej umowy uczestniczą z finansowaniem w działaniu pośrednim, Wspólne Przedsięwzięcie EDCTP3 powinno zastosować środki alternatywne w celu zabezpieczenia interesów Unii: z wyjątkiem projektów prowadzonych przez podmioty lub państwa afrykańskie, koordynator finansowy działania powinien mieć siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, a kwota płatności zaliczkowej oraz postanowienia umowy o udzielenie dotacji dotyczące odpowiedzialności powinny być dostosowane w celu należytego uwzględnienia ryzyka finansowego.
Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 66
(66) W kontekście priorytetów Komisji Europejskiej „Gospodarka służąca ludziom” oraz „Europa na miarę ery cyfrowej” przemysł europejski, wtym MŚP, powinien stać się bardziej ekologiczny, wwiększym stopniu ukierunkowany na gospodarkę oobiegu zamkniętym ibardziej cyfrowy, pozostając jednocześnie konkurencyjnym wskali globalnej. Komisja podkreśliła rolę wyrobów medycznych itechnologii cyfrowych w stawianiu czoła pojawiającym się wyzwaniom oraz korzystania z usług w dziedzinie e-zdrowia w celu zapewnienia wysokiej jakości opieki zdrowotnej, a także wezwała do zapewnienia dostaw przystępnych cenowo leków w celu zaspokojenia potrzeb Unii, a jednocześnie wspierania innowacyjnego europejskiego przemysłu farmaceutycznego, który należy do światowej czołówki. Celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia jest przyczynienie się do wzmocnienia konkurencyjności unijnego sektora opieki zdrowotnej, będącego podstawą unijnej gospodarki opartej na wiedzy, aby zwiększyć aktywność gospodarczą w zakresie rozwoju technologii medycznych, zwłaszcza zintegrowanych rozwiązań w zakresie zdrowia, a tym samym ma ono stanowić narzędzie zwiększające suwerenność technologiczną i wspierające transformację cyfrową naszych społeczeństw. Takie priorytety polityczne można osiągnąć poprzez gromadzenie kluczowych podmiotów: środowiska akademickiego, przedsiębiorstw różnej wielkości i użytkowników końcowych innowacji w zakresie zdrowia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego na rzecz badań naukowych i innowacji w dziedzinie zdrowia. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy wdziedzinie Innowacji wOchronie Zdrowia powinno pomóc wosiągnięciu celów europejskiego planu walki zrakiem9 oraz „Europejskiego planu działania »Jedno zdrowie« na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe”10. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinno być dostosowane do nowej strategii przemysłowej dla Europy11, strategii farmaceutycznej dla Europy12 i strategii MŚP na rzecz zrównoważonej i cyfrowej Europy13.
(66) W kontekście priorytetów Komisji „Gospodarka służąca ludziom” oraz „Europa na miarę ery cyfrowej” przemysł europejski, w tym MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up, powinien stać się bardziej zrównoważony ekologicznie, w większym stopniu ukierunkowany na gospodarkę o obiegu zamkniętym i bardziej cyfrowy, pozostając jednocześnie konkurencyjnym w skali globalnej. Komisja podkreśliła rolę wyrobów medycznych, lepszej diagnostyki, metod leczenia, i technologii cyfrowych w stawianiu czoła pojawiającym się wyzwaniom w zakresie zdrowia oraz korzystania z usług w dziedzinie e-zdrowia w celu zapewnienia wysokiej jakości opieki zdrowotnej, a także wezwała do zapewnienia dostaw przystępnych cenowo leków w celu zaspokojenia potrzeb pacjentów, a jednocześnie wspierania innowacyjnego europejskiego przemysłu farmaceutycznego, który należy do światowej czołówki. Celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia jest przyczynienie się do wzmocnienia konkurencyjności unijnego sektora opieki zdrowotnej w dziedzinie rozwoju technologii zdrowotnych, a tym samym poprawa jakości i świadczenia usług zdrowotnych w całej Unii; ma ono stanowić narzędzie sprzyjające rozwojowi technologicznemu i innowacyjnym rozwiązaniom i wspierające transformację cyfrową naszych społeczeństw. Takie priorytety polityczne można osiągnąć poprzez gromadzenie kluczowych podmiotów: sektora publicznego, środowiska akademickiego, przedsiębiorstw różnej wielkości i użytkowników końcowych innowacji w zakresie zdrowia w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego na rzecz badań naukowych i innowacji w dziedzinie zdrowia. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinno pomóc w osiągnięciu celów europejskiego planu walki z rakiem9, misji badawczej dotyczącej chorób nowotworowych w ramach programu „Horyzont Europa” oraz „Europejskiego planu działania »Jedno zdrowie« na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe”10, a także powinno wzmacniać współpracę z różnorodnymi europejskimi inicjatywami na rzecz zwalczania chorób rzadkich. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinno być dostosowane do nowej strategii przemysłowej dla Europy11 i jej aktualizacji, strategii farmaceutycznej dla Europy12 i strategii MŚP na rzecz zrównoważonej i cyfrowej Europy13. Należy dążyć do synergii z unijnym urzędem ds. gotowości i reagowania na wypadek stanu zagrożenia zdrowia (HERA) w celu ustanowienia strukturalnego systemu współpracy, który umożliwi Unii bardziej skuteczne przewidywanie zagrożeń związanych z ochroną zdrowia oraz reagowanie na takie zagrożenia. Mechanizmy współpracy i synergie z Programem UE dla zdrowia mają również korzystny wpływ na zwiększanie gotowości Unii na wypadek transgranicznych zagrożeń dla zdrowia, wzmacnianie systemów ochrony zdrowia oraz poprawę dostępności i przystępności cenowej innowacyjnych produktów farmaceutycznych. Wspólne przedsięwzięcie powinno również rozwijać synergie z europejską przestrzenią danych dotyczących zdrowia oraz z inicjatywami badawczymi w dziedzinie rzadkich chorób.
Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 67
(67) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia jest oparte na doświadczeniach zdobytych w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Drugiej Inicjatywy w zakresie Leków Innowacyjnych (Wspólne Przedsięwzięcie IMI 2), w tym prac przeprowadzonych w ramach tej inicjatywy w celu zwalczania pandemii COVID-19. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w ocenie śródokresowej Wspólnego Przedsięwzięcia IMI 214 następna inicjatywa powinna służyć umożliwieniu „aktywnego zaangażowania innych sektorów przemysłu wraz z przemysłem farmaceutycznym w celu wykorzystania ich wiedzy fachowej przy opracowywaniu nowych interwencji medycznych”. Te sektory przemysłu muszą zatem obejmować sektory biologicznych produktów leczniczych, biotechnologii i technologii medycznej, w tym przedsiębiorstwa działające w obszarze technologii cyfrowych. Zakres inicjatywy powinien obejmować profilaktykę, diagnostykę, leczenie izarządzanie chorobą oraz musi być ustalony znależytym uwzględnieniem znacznego obciążenia pacjentów lub społeczeństwa wynikającego zciężkości choroby lub liczby osób nią dotkniętych, jak również znacznych skutków ekonomicznych choroby dla pacjentów isystemów opieki zdrowotnej. Finansowane działania muszą odpowiadać potrzebom Unii wzakresie zdrowia publicznego, wspierając rozwój przyszłych innowacji wdziedzinie zdrowia, które będą bezpieczne, ukierunkowane na ludzi, skuteczne, opłacalne iprzystępne cenowo dla pacjentów i systemów opieki zdrowotnej.
(67) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia jest oparte na doświadczeniach zdobytych w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Drugiej Inicjatywy w zakresie Leków Innowacyjnych (Wspólne Przedsięwzięcie IMI 2), w tym prac przeprowadzonych w ramach tej inicjatywy w celu zwalczania pandemii COVID-19. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w ocenie śródokresowej Wspólnego Przedsięwzięcia IMI 214 następna inicjatywa powinna służyć umożliwieniu „aktywnego zaangażowania innych sektorów przemysłu wraz z przemysłem farmaceutycznym w celu wykorzystania ich wiedzy fachowej przy opracowywaniu nowych interwencji medycznych”. Te sektory przemysłu muszą zatem obejmować sektory biologicznych produktów leczniczych, biotechnologii i technologii medycznej, w tym przedsiębiorstwa działające w obszarze technologii cyfrowych. Nowa inicjatywa powinna zapewnić aktywne zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pacjentów. Zakres inicjatywy powinien obejmować profilaktykę, diagnostykę, leczenie i zarządzanie chorobą oraz musi być ustalony z należytym uwzględnieniem znacznego obciążenia pacjentów, ich rodzin lub społeczeństwa wynikającego z ciężkości choroby lub liczby osób nią dotkniętych lub narażonych na zachorowanie, jak również znacznych skutków ekonomicznych choroby dla pacjentów i systemów opieki zdrowotnej. Finansowane działania muszą odpowiadać potrzebom Unii w zakresie zdrowia publicznego, wspierając rozwój przyszłych innowacji w dziedzinie zdrowia, które będą bezpieczne, ukierunkowane na ludzi i na pacjentów, skuteczne, opłacalne, dostępne i przystępne cenowo dla pacjentów, systemów opieki zdrowotnej i usług zdrowotnych, aby poprawić jakość opieki zdrowotnej.
__________________
__________________
14 The Interim Evaluation of the Innovative Medicines Initiative 2 Joint Undertaking (2014--2016) operating under Horizon 2020 [Ocena śródokresowa Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Drugiej Inicjatywy w zakresie Leków Innowacyjnych (2014–2016) działającego w ramach programu „Horyzont 2020”] (ISBN 978-92-79-69299-4).
14 The Interim Evaluation of the Innovative Medicines Initiative 2 Joint Undertaking (2014--2016) operating under Horizon 2020 [Ocena śródokresowa Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Drugiej Inicjatywy w zakresie Leków Innowacyjnych (2014–2016) działającego w ramach programu „Horyzont 2020”] (ISBN 978-92-79-69299-4).
Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 68
(68) Aby zapewnić najlepsze możliwości generowania nowych pomysłów naukowych oraz udanych działań w zakresie badań naukowych i innowacji, kluczowymi podmiotami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinni być naukowcy z różnego rodzaju podmiotów publicznych i prywatnych. Jednocześnie użytkownicy końcowi, tacy jak obywatele Unii, pracownicy opieki zdrowotnej iświadczeniodawcy, powinni dostarczyć informacji na potrzeby strategicznego projektowania inicjatywy ijej działań, zapewniając, aby odpowiadała ona ich potrzebom. Ponadto ogólnounijne i krajowe organy regulacyjne, organy ds. oceny technologii medycznych i płatnicy w systemie opieki zdrowotnej również powinni na wczesnym etapie dostarczyć informacji na potrzeby działań partnerstwa – przy zapewnieniu braku konfliktu interesów – aby zwiększyć prawdopodobieństwo, że wyniki finansowanych działań będą spełniać wymogi niezbędne do ich wykorzystywania, a tym samym osiągnięcia oczekiwanych skutków. Wszystkie te informacje powinny pomóc w lepszym ukierunkowaniu wysiłków badawczych na obszary, w których potrzeby nie są zaspokojone.
(68) Aby zapewnić najlepsze możliwości generowania nowych pomysłów naukowych oraz udanych działań w zakresie badań naukowych i innowacji, kluczowymi podmiotami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinni być naukowcy z różnego rodzaju podmiotów publicznych i prywatnych. Jednocześnie użytkownicy końcowi, tacy jak obywatele Unii, ich rodziny, konsumenci i pacjenci, pracownicy opieki zdrowotnej i świadczeniodawcy oraz inne właściwe grupy interesu publicznego z całej Unii, powinni dostarczyć informacji na potrzeby strategicznego projektowania inicjatywy i jej działań. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powinno dopilnować, aby prowadzone przez nie działania odpowiadały tym potrzebom. Ponadto ogólnounijne i krajowe organy regulacyjne, organy ds. oceny technologii medycznych i płatnicy w systemie opieki zdrowotnej również powinni na wczesnym etapie dostarczyć informacji na potrzeby działań partnerstwa – przy zapewnieniu braku konfliktu interesów – aby zwiększyć prawdopodobieństwo, że wyniki finansowanych działań będą spełniać potrzeby pacjentów i wymogi niezbędne do ich wykorzystywania, a tym samym osiągnięcia oczekiwanych skutków. Wszystkie te informacje powinny pomóc w lepszym ukierunkowaniu wysiłków badawczych na obszary, w których potrzeby nie są zaspokojone lub są niedofinansowane.
Poprawka 54 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 70
(70) Cele partnerstwa powinny skupiać się na obszarze przedkonkurencyjnym, tworząc wten sposób bezpieczną przestrzeń dla efektywnej współpracy między przedsiębiorstwami zajmującymi się różnymi technologiami medycznymi. Aby odzwierciedlić integracyjny charakter inicjatywy, pomóc w przełamaniu schematycznego myślenia w sektorach przemysłu medycznego i wzmocnić współpracę między przemysłem a środowiskiem akademickim, większość projektów finansowanych w ramach inicjatywy powinna mieć charakter międzysektorowy.
(70) Cele partnerstwa powinny skupiać się na obszarze niekonkurencyjnym i przedkonkurencyjnym, tworząc w ten sposób bezpieczną przestrzeń dla efektywnej i wydajnej współpracy między przedsiębiorstwami zajmującymi się różnymi technologiami medycznymi. Aby odzwierciedlić integracyjny charakter inicjatywy, pomóc w przełamaniu schematycznego myślenia w sektorach przemysłu medycznego i wzmocnić współpracę między przemysłem a środowiskiem akademickim, większość projektów finansowanych w ramach inicjatywy powinna mieć charakter międzysektorowy.
Poprawka 55 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 71
(71) Termin „kluczowe technologie cyfrowe” oznacza podzespoły i układy elektroniczne, na których opierają się wszystkie główne sektory gospodarki. Komisja podkreśliła potrzebę doskonalenia tych technologii w Europie, w szczególności w kontekście realizacji priorytetów polityki europejskiej takich jak autonomia technologii cyfrowych30. Znaczenie tego obszaru i wyzwania, przed którymi stoją zainteresowane strony w Unii, wymagają szybkich posunięć, tak aby w europejskich łańcuchach innowacji i wartości nie było słabych ogniw. Należy zatem na szczeblu Unii ustanowić mechanizm, aby połączyć i skoncentrować wsparcie na rzecz badań naukowych i innowacji w zakresie podzespołów i układów elektronicznych udzielane przez państwa członkowskie, Unię i sektor prywatny.
(71) Termin „kluczowe technologie cyfrowe” oznacza podzespoły i układy elektroniczne, na których opierają się wszystkie główne sektory gospodarki. Komisja podkreśliła potrzebę doskonalenia tych technologii w Europie, w szczególności w kontekście realizacji priorytetów polityki europejskiej takich jak autonomia technologii cyfrowych30. Znaczenie tego obszaru i wyzwania, przed którymi stoją zainteresowane strony w Unii, wymagają szybkich posunięć, tak aby w europejskich łańcuchach innowacji i wartości nie było słabych ogniw. Należy zatem na szczeblu Unii ustanowić mechanizm, aby połączyć i skoncentrować wsparcie na rzecz badań naukowych i innowacji w zakresie podzespołów i układów elektronicznych udzielane przez państwa członkowskie, Unię i sektor prywatny. Uzupełnieniem inicjatyw wspólnego przedsięwzięcia powinien być również sojusz na rzecz procesorów i technologii półprzewodnikowych oraz sojusz na rzecz danych przemysłowych, technologii brzegowych i chmur obliczeniowych.
__________________
__________________
30 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” (COM(2020) 67 final).
30 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” (COM(2020) 67 final).
Poprawka 56 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 72
(72) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno zajmować się precyzyjnie zdefiniowanymi zagadnieniami, które umożliwiłyby szeroko rozumianym gałęziom przemysłu europejskiego projektowanie, wytwarzanie i stosowanie najbardziej innowacyjnych podzespołów i układów elektronicznych. Zorganizowane i skoordynowane wsparcie finansowe na szczeblu europejskim jest niezbędne, aby pomóc zespołom badawczym i gałęziom przemysłu europejskiego w utrzymaniu ich obecnych mocnych stron i pozostaniu w czołówce w kontekście silnej konkurencji na rynku międzynarodowym oraz aby zniwelować lukę pod względem technologii, które mają zasadnicze znaczenie dla transformacji cyfrowej w Europie, odzwierciedlającej podstawowe wartości Unii, w tym prywatność, zaufanie, bezpieczeństwo i ochronę. Współpraca między zainteresowanymi stronami ekosystemu, reprezentującymi wszystkie segmenty łańcuchów wartości, jest niezbędna dla rozwoju nowych technologii iszybkiego wykorzystania innowacji na rynku. Zasadnicze znaczenie mają również otwartość i elastyczność pod względem integracji odpowiednich zainteresowanych stron, w szczególności MŚP, w powstających lub pokrewnych obszarach technologii bądź w obu tych rodzajach obszarów.
(72) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno zajmować się precyzyjnie zdefiniowanymi zagadnieniami, które umożliwiłyby szeroko rozumianym gałęziom przemysłu europejskiego projektowanie, wytwarzanie i stosowanie najbardziej innowacyjnych podzespołów i układów elektronicznych. Zorganizowane i skoordynowane wsparcie finansowe na szczeblu europejskim jest niezbędne, aby pomóc zespołom badawczym i gałęziom przemysłu europejskiego w utrzymaniu ich obecnych mocnych stron i pozostaniu w czołówce w kontekście silnej konkurencji na rynku międzynarodowym oraz aby zniwelować lukę pod względem technologii, które mają zasadnicze znaczenie dla transformacji cyfrowej Unii i jej wiodącej pozycji technologicznej, co odzwierciedla podstawowe wartości Unii, w tym prywatność, ochronę danych i zaufanie oraz bezpieczeństwo i ochronę na wszystkich etapach łańcuchów wartości. Współpraca między zainteresowanymi stronami ekosystemu, reprezentującymi wszystkie segmenty łańcuchów wartości, jest niezbędna dla rozwoju nowych technologii uwzględniających ochronę prywatności i bezpieczeństwo już w fazie projektowania oraz szybkiego wykorzystania innowacji na rynku. Zasadnicze znaczenie mają również otwartość i elastyczność pod względem integracji organizacji społeczeństwa obywatelskiego i odpowiednich zainteresowanych stron, w szczególności MŚP, w powstających lub pokrewnych obszarach technologii bądź w obu tych rodzajach obszarów. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno również rozwijać działania badawcze, aby wnieść wkład w cele określone w komunikacie Komisji z dnia 9 marca 2021 r. zatytułowanym „Cyfrowy kompas na 2030 r. – europejska droga w cyfrowej dekadzie”.
Poprawka 57 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 73
(73) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno łączyć środki finansowe i techniczne, które są niezbędne do zapanowania nad rosnącym tempem innowacji w tej dziedzinie, generowania istotnych efektów zewnętrznych dla społeczeństwa oraz podziału ryzyka poprzez ukierunkowanie strategii i inwestycji na wspólny interes europejski. Członkami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinny być zatem Unia, państwa członkowskie i państwa stowarzyszone w ramach programu „Horyzont Europa” na zasadzie dobrowolności oraz stowarzyszenia jako członkowie prywatni reprezentujący przedsiębiorstwa wchodzące w ich skład [a także inne podmioty prawne działające w sektorze podzespołów i układów elektronicznych w Europie]. Uczestnictwo państw członkowskich ułatwi ponadto spójne dostosowanie do programów i strategii krajowych, co ograniczy dublowanie i fragmentację wysiłków, a jednocześnie zapewni synergię między zainteresowanymi stronami i ich działaniami.
(73) Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno łączyć środki finansowe i techniczne, które są niezbędne do zapanowania nad rosnącym tempem innowacji w tej dziedzinie i generowania istotnych efektów zewnętrznych dla społeczeństwa poprzez ukierunkowanie strategii i inwestycji na wspólny interes europejski. Członkami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinny być zatem Unia, państwa członkowskie i państwa stowarzyszone w ramach programu „Horyzont Europa” na zasadzie dobrowolności oraz stowarzyszenia jako członkowie prywatni reprezentujący przedsiębiorstwa wchodzące w ich skład [a także inne podmioty prawne działające w sektorze podzespołów i układów elektronicznych w Europie]. Uczestnictwo państw członkowskich ułatwi ponadto spójne dostosowanie do programów i strategii krajowych, co ograniczy dublowanie i fragmentację wysiłków, a jednocześnie zapewni synergię między zainteresowanymi stronami i ich działaniami.
Poprawka 58 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 74
(74) Zgodnie z [art.8 ust.1 lit.c)] rozporządzenia wsprawie programu „Horyzont Europa” państwa uczestniczące powinny powierzyć Wspólnemu Przedsięwzięciu na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych realizację ich wkładów na rzecz uczestników działań pośrednich. Beneficjenci powinni podpisać ze wspólnym przedsięwzięciem jedną umowę o udzielenie dotacji zgodnie z zasadami programu „Horyzont Europa”, wtym ze stosownymi ramami dotyczącymi praw własności intelektualnej, w zależności od programu Unii wspierającego odpowiednie działanie powiązane z dotacjami. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powinno przetwarzać zestawienia poniesionych wydatków i dokonywać płatności na rzecz beneficjentów.
(74) Zgodnie z [art. 8 ust. 1 lit. c)] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” wspólne przedsięwzięcia powinny wdrożyć centralne zarządzanie wszystkimi wkładami finansowymi za pomocą skoordynowanego podejścia. W związku z tym każde państwo uczestniczące powinno zawrzeć ze wspólnym przedsięwzięciem umowę administracyjną określającą mechanizm koordynacji w zakresie wpłacania wkładów na rzecz wnioskodawców mających siedzibę w tym państwie uczestniczącym oraz składania sprawozdań na temat tych wkładów. Aby zapewnić spójność z krajowymi priorytetami strategicznymi oraz w należycie uzasadnionych przypadkach państwa uczestniczące powinny mieć prawo weta wobec wykorzystania ich krajowych wkładów finansowych w odniesieniu do poszczególnych wnioskodawców.
Poprawka 59 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 77
(77) Unijne ramy prawne jednolitej europejskiej przestrzeni powietrzne31 mają na celu zreformowanie europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym poprzez działania instytucjonalne, operacyjne, technologiczne i regulacyjne, aby poprawić jego działanie pod względem przepustowości, bezpieczeństwa, efektywności i wpływu na środowisko.
(77) Unijne ramy prawne jednolitej europejskiej przestrzeni powietrzne31 mają na celu zreformowanie europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym poprzez działania instytucjonalne, operacyjne, technologiczne i regulacyjne, aby poprawić jego działanie pod względem przepustowości, bezpieczeństwa, efektywności, klimatu i wpływu na środowisko.
__________________
__________________
31 Rozporządzenie (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (Dz.U. L 96 z 31.3.2004, s. 1).
31 Rozporządzenie (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (Dz.U. L 96 z 31.3.2004, s. 1).
Poprawka 60 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 78
(78) Projekt badawczo-rozwojowy z zakresu zarządzania ruchem lotniczym w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej („projekt SESAR”)32 ma na celu modernizację zarządzania ruchem lotniczym oraz połączenie innowacji technologicznych i operacyjnych wspierających jednolitą europejską przestrzeń powietrzną. Jego celem jest zapewnienie rozwiązań technologicznych na potrzeby wysoce sprawnego zarządzania ruchem lotniczym do 2035 r., aby umożliwić nieprzeciążone, jeszcze bezpieczniejsze i bardziej przyjazne środowisku funkcjonowanie sektora transportu lotniczego. Projekt SESAR obejmuje trzy powiązane ze sobą, ciągłe i ewoluujące procesy współpracy, w ramach których definiuje się, opracowuje i wdraża innowacyjne systemy technologiczne i procedury operacyjne stanowiące podstawę cyfrowej europejskiej przestrzeni powietrznej określonej w centralnym planie ATM w Europie33.
(78) Projekt badawczo-rozwojowy z zakresu zarządzania ruchem lotniczym w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej („projekt SESAR”)32 ma na celu modernizację zarządzania ruchem lotniczym oraz połączenie innowacji technologicznych i operacyjnych wspierających jednolitą europejską przestrzeń powietrzną. Jego celem jest zapewnienie rozwiązań technologicznych na potrzeby wysoce sprawnego zarządzania ruchem lotniczym do 2035 r., aby umożliwić nieprzeciążone, jeszcze bezpieczniejsze i bardziej przyjazne dla środowiska i dla klimatu funkcjonowanie sektora transportu lotniczego, zgodnie z celami Europejskiego Zielonego Ładu i Europejskim prawem o klimacie. Projekt SESAR obejmuje trzy powiązane ze sobą, ciągłe i ewoluujące procesy współpracy, w ramach których definiuje się, opracowuje i wdraża innowacyjne systemy technologiczne i procedury operacyjne stanowiące podstawę cyfrowej europejskiej przestrzeni powietrznej określonej w centralnym planie ATM w Europie33.
__________________
__________________
32 Rozporządzenie Rady (WE) nr 219/2007 z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie utworzenia wspólnego przedsięwzięcia w celu opracowania europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym nowej generacji (SESAR) (Dz.U. L 64 z 2.3.2007, s. 1).
32 Rozporządzenie Rady (WE) nr 219/2007 z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie utworzenia wspólnego przedsięwzięcia w celu opracowania europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym nowej generacji (SESAR) (Dz.U. L 64 z 2.3.2007, s. 1).
33 Decyzja Rady 2009/320/WE zatwierdzająca centralny plan zarządzania europejskim ruchem lotniczym projektu badawczego ATM (SESAR) w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (Dz.U. L 95 z 9.4.2009, s. 41).
33 Decyzja Rady 2009/320/WE zatwierdzająca centralny plan zarządzania europejskim ruchem lotniczym projektu badawczego ATM (SESAR) w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (Dz.U. L 95 z 9.4.2009, s. 41).
Poprawka 61 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 79
(79) „Centralny plan zarządzania ruchem lotniczym w Europie” jest narzędziem planowania służącym modernizacji zarządzania ruchem lotniczym w całej Europie, łączącym działania w zakresie badań naukowych i innowacji dotyczących zarządzania ruchem lotniczym ze scenariuszami działań wdrożeniowych, aby osiągnąć cele w zakresie skuteczności jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej.
(79) „Centralny plan zarządzania ruchem lotniczym w Europie” jest narzędziem planowania służącym modernizacji zarządzania ruchem lotniczym w całej Europie, łączącym działania w zakresie badań naukowych i innowacji dotyczących zarządzania ruchem lotniczym ze scenariuszami działań wdrożeniowych, aby osiągnąć cele w zakresie skuteczności jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, nie tylko poprawiającym efektywność w trakcie poszczególnych lotów, ale umożliwiającym także ciągłe dostosowywanie ogólnej zdolności do postępu technologicznego.
Poprawka 62 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 81
(81) Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno korzystać z doświadczeń Wspólnego Przedsięwzięcia SESAR i kontynuować rolę koordynatora badań dotyczących zarządzania ruchem lotniczym w Unii. Głównym celem Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno być wzmocnienie i dalsza integracja zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji w Europie, co przyczyni się do przyspieszenia transformacji cyfrowej tego sektora oraz uczynienia go bardziej odpornym i skalowalnym w stosunku do wahań ruchu. Dzięki innowacjom powinno ono wzmocnić konkurencyjność załogowego i bezzałogowego transportu lotniczego oraz usług zarządzania ruchem lotniczym, aby wspierać odbudowę gospodarczą i wzrost gospodarczy. Powinno ono opracowywać innowacyjne rozwiązania i przyśpieszać ich wykorzystanie na rynku w celu ustanowienia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej jako najbardziej efektywnej i przyjaznej dla środowiska przestrzeni powietrznej na świecie.
(81) Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno korzystać z doświadczeń Wspólnego Przedsięwzięcia SESAR i kontynuować rolę koordynatora badań dotyczących zarządzania ruchem lotniczym w Unii. Głównym celem Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinna być możliwość wspierania działań mających na celu wzmocnienie i dalszą integrację zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji w Europie, co z kolei pomogłoby przyspieszyć transformację cyfrową tego sektora oraz uczynić go bardziej odpornym i skalowalnym w stosunku do wahań ruchu. Dzięki innowacjom powinno ono przyczynić się do wzmocnienia konkurencyjności załogowego i bezzałogowego transportu lotniczego oraz usług zarządzania ruchem lotniczym, do wspierania odbudowy gospodarczej i społecznej oraz wzrostu gospodarczego. Powinno ono wspierać opracowywanie innowacyjnych rozwiązań i przyśpieszać ich wykorzystanie na rynku w celu ustanowienia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej jako najbardziej efektywnej i przyjaznej dla środowiska przestrzeni powietrznej na świecie.
Poprawka 63 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 83
(83) Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno być otwarte na uczestnictwo – w różnych formach – jak najszerszego grona i reprezentacji zainteresowanych stron ze wszystkich państw członkowskich i państw stowarzyszonych w ramach programu „Horyzont Europa”, w tym MŚP. Uczestnictwo powinno w szczególności zapewniać odpowiednią równowagę między wytwórcami sprzętu dla lotnictwa załogowego i bezzałogowego, użytkownikami przestrzeni powietrznej, instytucjami zapewniającymi służby żeglugi powietrznej, portami lotniczymi, wojskiem i stowarzyszeniami pracowniczymi, a także oferować możliwości MŚP, środowiskom akademickim i organizacjom badawczym. W celu określenia najbardziej obiecujących podejść i podmiotów zdolnych do ich realizacji Komisja wystosowała zaproszenie do wyrażenia zainteresowania przez potencjalnych członków. Rada Zarządzająca powinna mieć możliwość wyboru członków stowarzyszonych na podstawie wyników tego zaproszenia, aby zapewnić szybkie rozszerzenie grupy członków.
(83) Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno być otwarte na uczestnictwo – w różnych formach – jak najszerszego grona i reprezentacji zainteresowanych stron ze wszystkich państw członkowskich i państw stowarzyszonych w ramach programu „Horyzont Europa”, w tym MŚP, ekspertów naukowych i odpowiednich organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w tym również w dziedzinie środowiska i klimatu. Uczestnictwo powinno w szczególności zapewniać odpowiednią równowagę między wytwórcami sprzętu dla lotnictwa załogowego i bezzałogowego, użytkownikami przestrzeni powietrznej, instytucjami zapewniającymi służby żeglugi powietrznej, portami lotniczymi, wojskiem i stowarzyszeniami pracowniczymi, a także oferować możliwości MŚP, środowiskom akademickim i organizacjom badawczym. W celu określenia najbardziej obiecujących podejść i podmiotów zdolnych do ich realizacji Komisja wystosowała zaproszenie do wyrażenia zainteresowania przez potencjalnych członków. Rada Zarządzająca powinna mieć możliwość wyboru członków stowarzyszonych na podstawie wyników tego zaproszenia, aby zapewnić szybkie rozszerzenie grupy członków.
Poprawka 64 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 86
(86) Agencja Eurocontrol dysponuje odpowiednią infrastrukturą oraz niezbędnymi służbami wsparcia administracyjnego, informatycznego, komunikacyjnego i logistycznego. Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno korzystać z tej infrastruktury i usług Eurocontrolu. W tym kontekście istnieje niewiele potencjalnych synergii, które można uzyskać poprzez połączenie zasobów administracyjnych z innymi wspólnymi przedsięwzięciami za pośrednictwem wspólnego zaplecza administracyjnego. Z tego względu Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno zrezygnować ze wspólnych funkcji zaplecza administracyjnego ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.
(86) Agencja Eurocontrol dysponuje odpowiednią infrastrukturą oraz niezbędnymi służbami wsparcia administracyjnego, informatycznego, komunikacyjnego i logistycznego. Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno korzystać z tej infrastruktury i usług Eurocontrolu. W tym kontekście istnieje niewiele potencjalnych synergii, które można uzyskać poprzez połączenie zasobów administracyjnych z innymi wspólnymi przedsięwzięciami. Z tego względu Wspólne Przedsięwzięcie w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 powinno zrezygnować ze wspólnych funkcji zaplecza administracyjnego ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.
Poprawka 65 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 88
(88) Z uwagi na priorytety Komisji Europejskiej na lata 2019–2024 „Europa na miarę ery cyfrowej” i „Gospodarka służąca ludziom” oraz cele polityki określone w kontekście komunikatu Komisji „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” Europa musi rozbudować krytyczną infrastrukturę cyfrową opartą na sieciach 5G i rozwinąć zdolności technologiczne z myślą o wprowadzeniu sieci 6G do 2030 r. W tym kontekście Komisja podkreśliła strategiczne znaczenie partnerstwa europejskiego na rzecz inteligentnych sieci i usług dla zapewnienia konsumentom i przedsiębiorstwom bezpiecznych usług łączności. Priorytety te można zrealizować poprzez zgromadzenie kluczowych podmiotów, tj. przemysłu, środowiska akademickiego i organów publicznych, w ramach partnerstwa europejskiego opartego na osiągnięciach inicjatywy partnerstwa publiczno-prywatnego 5G, w ramach którego z powodzeniem opracowano technologię i standardy 5G.
(88) Z uwagi na priorytety Komisji na lata 2019–2024 „Europa na miarę ery cyfrowej” i „Gospodarka służąca ludziom” oraz cele polityki określone w kontekście komunikatu Komisji „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” i „Cyfrowy kompas na 2030 r. – europejska droga w cyfrowej dekadzie” Europa musi rozbudować krytyczną infrastrukturę cyfrową opartą na sieciach 5G i rozwinąć zakres wiedzy i zdolności technologiczne z myślą o wprowadzeniu sieci 6G oraz odpowiednich nowych technologii komunikacyjnych do 2030 r. W tym kontekście Komisja podkreśliła strategiczne znaczenie partnerstwa europejskiego na rzecz inteligentnych sieci i usług dla zapewnienia konsumentom i przedsiębiorstwom bezpiecznych usług łączności. Priorytety te można zrealizować poprzez zgromadzenie kluczowych podmiotów, tj. przemysłu, środowiska akademickiego, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i organów publicznych, w ramach partnerstwa europejskiego opartego na osiągnięciach inicjatywy partnerstwa publiczno-prywatnego 5G, w ramach którego z powodzeniem opracowano technologię i standardy 5G.
Poprawka 66 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 89
(89) Celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług jest rozwiązanie kwestii politycznych w obszarze infrastruktury cyfrowej oraz rozszerzenie zakresu technologicznego badań naukowych i innowacji w odniesieniu do sieci 6G. Powinno ono, przy ścisłym zaangażowaniu państw członkowskich, wzmocnić reakcję na potrzeby polityczne i społeczne Unii w zakresie efektywności energetycznej sieci, cyberbezpieczeństwa, suwerenności technologicznej, prywatności i etyki oraz rozszerzy zakres badań naukowych i innowacji z sieci na świadczenie usług w chmurze, jak również na podzespoły i urządzenia umożliwiające świadczenie usług obywatelom i wielu różnym sektorom gospodarki, takim jak: opieka zdrowotna, transport, przemysł wytwórczy i media.
(89) Celem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług jest rozwiązanie kwestii politycznych w obszarze infrastruktury cyfrowej oraz rozszerzenie zakresu technologicznego badań naukowych i innowacji w odniesieniu do 6G i innych sieci komunikacyjnych. Powinno ono, przy ścisłym zaangażowaniu państw członkowskich, wzmocnić reakcję na potrzeby polityczne i społeczne Unii w zakresie efektywności energetycznej sieci, cyberbezpieczeństwa, suwerenności i odporności technologicznej, prywatności i etyki oraz rozszerzy zakres badań naukowych i innowacji z sieci na świadczenie usług w chmurze, jak również na podzespoły i urządzenia umożliwiające świadczenie usług obywatelom i wielu różnym sektorom społeczno-gospodarczym, takim jak: opieka zdrowotna, transport, przemysł wytwórczy i media.
Poprawka 67 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 91
(91) Zaawansowana infrastruktura 5G będzie stanowić podstawę dla rozwoju ekosystemów na potrzeby transformacji ekologicznej icyfrowej, awkolejnym etapie – stanowiska Europy wodniesieniu do przyjęcia technologii 6G. Instrument „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe, a także programy „Cyfrowa Europa” i InvestEU oferują możliwości rozwoju ekosystemów cyfrowych opartych na technologii 5G, a następnie 6G. Biorąc pod uwagę szeroki krąg zainteresowanych podmiotów publicznych i prywatnych zaangażowanych w takie projekty wdrożeniowe, niezbędne jest koordynowanie opracowywania programu strategicznego, wkładu w programowanie oraz informowania i angażowania zainteresowanych stron w związku z takimi programami. Jako podstawa strategiczna tych zadań Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług powinno koordynować opracowywanie strategicznych programów wdrożenia dla odpowiednich obszarów wdrażania, takich jak systemy 5G wzdłuż dróg i linii kolejowych. Wprogramach tych należy m.in. określić plany działania wzakresie wdrożenia, główne warianty modeli współpracy iinne kwestie strategiczne.
(91) Zaawansowana infrastruktura 5G może stanowić podstawę dla rozwoju ekosystemów na potrzeby transformacji ekologicznej i cyfrowej, a w kolejnym etapie – stanowiska Europy w odniesieniu do przyjęcia technologii 6G w przejrzysty i otwarty sposób, ponieważ stworzenie światowych i kompatybilnych standardów dotyczących 6G pozwoliłoby obniżyć koszty, stworzyć efektywniejsze cyfrowe łańcuchy dostaw i zwiększyć innowacje. Instrument „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe, a także programy „Cyfrowa Europa” i InvestEU oferują możliwości rozwoju ekosystemów cyfrowych opartych na technologii 5G, a następnie 6G. Biorąc pod uwagę szeroki krąg zainteresowanych podmiotów publicznych i prywatnych zaangażowanych w takie projekty wdrożeniowe, niezbędne jest ułatwienie opracowywania programu strategicznego, wkładu w programowanie oraz informowania i angażowania zainteresowanych stron w związku z takimi programami. Jako podstawa strategiczna tych zadań Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług powinno koordynować opracowywanie strategicznych programów wdrożenia dla odpowiednich obszarów wdrażania, takich jak systemy 5G wzdłuż dróg i linii kolejowych. W programach tych należy m.in. określić plany działania w zakresie wdrożenia, zalecenia technologiczne, główne warianty modeli współpracy i inne kwestie strategiczne.
Poprawka 68 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1
Niniejsze rozporządzenie ustanawia dziewięć wspólnych przedsięwzięć wrozumieniu art.187 Traktatu ofunkcjonowaniu Unii Europejskiej na potrzeby realizacji zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, które określono w [art.2 pkt3] ioktórych mowa w [art.8 ust.1 lit.c)] rozporządzenia wsprawie programu „Horyzont Europa”. Określa ono ich cele izadania, członkostwo, organizację iinne zasady funkcjonowania.
Niniejsze rozporządzenie ustanawia dziewięć wspólnych przedsięwzięć w rozumieniu art. 187 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na potrzeby realizacji zinstytucjonalizowanych partnerstw europejskich, które określono w [art. 2 pkt 3] i o których mowa w [art. 8 ust. 1 lit. c)] i w załączniku III do rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”. Określa ono ich cele i zadania, członkostwo, organizację i inne zasady funkcjonowania, w tym zasady dotyczące przejrzystości i rozliczalności.
Poprawka 69 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 6 a (nowy)
6a. „podmioty stowarzyszone” to podmioty zdefiniowany w art. 187 ust. 1 rozporządzenia finansowego;
Poprawka 70 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 9
9. „działanie dodatkowe” oznacza działanie wykraczające poza główną część programu prac, które nie otrzymuje wsparcia finansowego od wspólnego przedsięwzięcia, lecz przyczynia się do osiągania jego celów ijest bezpośrednio związane zwykorzystaniem wyników projektów realizowanych wramach tego wspólnego przedsięwzięcia lub jego poprzednich inicjatyw lub ma znaczną unijną wartość dodaną;
9. „działanie dodatkowe” oznacza działanie uwzględnione w rocznym planie działań dodatkowych, stanowiącym załącznik do głównej części programu prac, które nie otrzymuje wsparcia finansowego od wspólnego przedsięwzięcia, lecz bezpośrednio przyczynia się do osiągania jego celów i jest bezpośrednio związane z wykorzystaniem wyników projektów realizowanych w ramach tego wspólnego przedsięwzięcia lub jego poprzednich inicjatyw lub ma znaczną unijną wartość dodaną i przyczynia się do realizacji polityki Unii;
Poprawka 71 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1
1. Wspólne przedsięwzięcia, o których mowa w art. 3, przyczyniają się do osiągnięcia celów ogólnych rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” określonych w jego [art. 3].
1. Wspólne przedsięwzięcia, o których mowa w art. 3, przyczyniają się do osiągnięcia celów ogólnych i szczegółowych rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” określonych w jego [art. 3].
Poprawka 72 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 – wprowadzenie
2. Poprzez udział i zaangażowanie partnerów w opracowywanie i realizację programu działań w zakresie badań naukowych i innowacji wspólne przedsięwzięcia realizują następujące cele ogólne:
2. Wspólne przedsięwzięcia realizują następujące cele ogólne:
Poprawka 73 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 – litera a
a) wzmocnienie iintegracja potencjału naukowego itechnologicznego Unii wcelu wspierania tworzenia irozpowszechniania wysokiej jakości nowej wiedzy, wszczególności aby stawić czoła globalnym wyzwaniom, zapewnić konkurencyjność izrównoważony rozwój Unii oraz przyczynić się do wzmocnionej europejskiej przestrzeni badawczej;
a) wzmocnienie i integracja potencjału naukowego, innowacyjnego i technologicznego Unii, państw członkowskich i regionów w celu wspierania tworzenia i rozpowszechniania wysokiej jakości nowej wiedzy, w szczególności aby stawić czoła globalnym wyzwaniom społecznym, zapewnić i poprawić konkurencyjność Unii, europejską wartość dodaną, odporność i zrównoważony rozwój oraz przyczynić się do wzmocnionej europejskiej przestrzeni badawczej;
Poprawka 74 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 – litera b
b) zapewnienie globalnej pierwszoplanowej roli unijnych łańcuchów wartości ukierunkowanej na zrównoważony rozwój oraz otwartej strategicznej autonomii Unii wkluczowych technologiach ibranżach zgodnie ze strategią przemysłową dla Europy;
b) zapewnienie globalnej pierwszoplanowej roli i odporności unijnych łańcuchów wartości z ukierunkowaniem na zrównoważony rozwój oraz zachowanie strategicznej autonomii Unii, przy jednoczesnym utrzymaniu gospodarki otwartej, w kluczowych technologiach i branżach zgodnie ze strategią przemysłową dla Europy oraz strategią MŚP, Europejskim Zielonym Ładem i innymi strategiami politycznymi UE, a także planem odbudowy dla Europy;
Poprawka 75 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 – litera c
c) opracowanie iprzyspieszenie wdrażania wcałej Unii innowacyjnych rozwiązań dotyczących klimatu, środowiska, zdrowia iinnych globalnych wyzwań społecznych, przyczyniających się do realizacji priorytetów strategicznych Unii, w szczególności do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych ineutralności klimatycznej wUnii do2050r.
c) opracowanie i przyspieszenie wdrażania w całej Unii innowacyjnych rozwiązań dotyczących klimatu, środowiska, zdrowia, wyzwań cyfrowych i innych globalnych wyzwań społecznych, przyczyniających się do realizacji priorytetów strategicznych Unii, przyspieszenia wzrostu gospodarczego w Unii i wspierania innowacyjnego ekosystemu przy jednoczesnym osiąganiu celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych i neutralności klimatycznej w Unii najpóźniej do 2050 r., zgodnie z porozumieniem paryskim.
Poprawka 76 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera a
a) zwiększenie masy krytycznej i potencjału naukowego w zakresie międzysektorowych i interdyscyplinarnych badań naukowych i innowacji w całej Unii;
a) zwiększenie masy krytycznej i potencjału naukowego i technologicznego w zakresie opartych na współpracy, międzysektorowych i interdyscyplinarnych badań naukowych i innowacji w całej Unii;
Poprawka 77 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera b
b) przyspieszenie transformacji społecznej, ekologicznej i gospodarczej w obszarach i sektorach o strategicznym znaczeniu dla priorytetów Unii, w szczególności w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. zgodnie z celami określonymi w Europejskim Zielonym Ładzie;
b) przyspieszenie transformacji ekologicznej i cyfrowej w obszarach i sektorach o strategicznym znaczeniu dla priorytetów Unii, w szczególności w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. zgodnie z celami w zakresie klimatu i energii określonymi w Europejskim Zielonym Ładzie i Europejskim prawie o klimacie, a także w celu stworzenia wolnego od zanieczyszczeń i nietoksycznego środowiska oraz zachowania i odbudowy ekosystemów i różnorodności biologicznej;
Poprawka 78 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera c
c) zwiększenie zdolności wzakresie innowacji oraz poprawa wyników istniejących inowych europejskich łańcuchów wartości związanych z działalnością w zakresie badań naukowych i innowacji, wtym wmałych iśrednich przedsiębiorstwach (MŚP);
c) zwiększenie zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji oraz poprawa wyników istniejących i nowych europejskich ekosystemów i łańcuchów wartości, w tym w małych i średnich przedsiębiorstwach (MŚP) i przedsiębiorstwach typu start-up;
Poprawka 79 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera d
d) przyspieszenie wdrażania, wykorzystywania irozpowszechniania innowacyjnych rozwiązań we wzmocnionych europejskich ekosystemach badań naukowych iinnowacji, wtym poprzez szerokie iwczesne zaangażowanie użytkowników końcowych, obywateli oraz organów regulacyjnych inormalizacyjnych, atakże współtworzenie znimi;
d) przyspieszenie wdrażania, wykorzystywania i rozpowszechniania innowacyjnych rozwiązań, technologii, usług i umiejętności we wzmocnionych europejskich ekosystemach badań naukowych i innowacji oraz ekosystemach przemysłowych, a ostatecznie w społeczeństwie, w tym poprzez szerokie i wczesne zaangażowanie użytkowników końcowych, w tym MŚP, przedsiębiorstw typu start-up, organizacji konsumenckich, obywateli oraz organów regulacyjnych i normalizacyjnych, a także współtworzenie z nimi;
Poprawka 80 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera d a (nowa)
da) przyczynienie się do zmniejszenia specyficznych luk kompetencyjnych na terenie całej Unii poprzez podnoszenie świadomości oraz pomoc w tworzeniu nowej wiedzy i budowaniu kapitału ludzkiego w odniesieniu do dziedzin, w których prowadzą badania; przyczynienie się do przyspieszenia podnoszenia i zmiany kwalifikacji pracowników europejskich oraz udziału MŚP w ekosystemach przemysłowych związanych z działalnością wspólnych przedsięwzięć; ułatwienie integracji odpowiednich kompetencji naukowych i innowacyjnych w całej Unii z europejskimi ekosystemami i łańcuchami wartości w zakresie badań naukowych i innowacji;
Poprawka 81 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera e
e) zapewnienie poprawy wodniesieniu do nowych produktów iusług pod względem ochrony środowiska iwydajności dzięki wykorzystaniu potencjału izasobów Unii.
e) zapewnienie poprawy w odniesieniu do nowych produktów, technologii, aplikacji i usług pod względem oszczędności energii i zasobów, pod względem zrównoważoności i wydajności, w kontekście społecznym oraz w kontekście gospodarki o obiegu zamkniętym poprzez wzajemne powiązania i pełne wykorzystanie potencjału i zasobów Unii.
Poprawka 82 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera e a (nowa)
ea) przyczynienie się do zniwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn w obszarze STEM w Europie, jak również do uwzględnienia aspektu płci w wynikach badań prowadzonych w ramach partnerstw europejskich, osiągając w ten sposób lepsze dostosowanie partnerstw europejskich do celów w zakresie równości płci;
Poprawka 83 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 3 – litera e b (nowa)
eb) poszukiwanie możliwości informowania studentów, którzy chcieliby kontynuować karierę w dziedzinie nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki oraz w innych dziedzinach związanych z działalnością operacyjną wspólnych przedsiębiorstw;
Poprawka 84 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 4 a (nowy)
4a. Prowadząc działalność badawczą, wspólne przedsięwzięcia dążą do osiągnięcia synergii między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, innymi inicjatywami w ramach programu „Horyzont Europa”, a także wszystkimi programami Unii w zakresie badań naukowych, innowacji i konkurencyjności. Ponadto wspólne przedsięwzięcia ściśle współpracują ze Wspólnym Centrum Badawczym Komisji w dziedzinach naukowych, w których prowadzą swoją działalność.
Poprawka 85 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera a
a) wzmocnienie i upowszechnienie doskonałości, w tym poprzez sprzyjanie szerszemu udziałowi w całej Unii;
a) wzmocnienie i upowszechnienie doskonałości, w tym poprzez sprzyjanie szerszemu udziałowi i różnorodności geograficznej w całej Unii, obejmującemu państwa członkowskie, które obecnie uważane są za innowatorów o skromnych wynikach i umiarkowanych innowatorów według Europejskiego Rankingu Innowacyjności;
Poprawka 86 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera a a (nowa)
aa) promowanie i nagradzanie doskonałości naukowej, w tym poprzez dopilnowanie, by podczas realizacji działań uwzględniano najnowsze odkrycia naukowe i wyniki badań podstawowych;
Poprawka 87 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera c
c) wzmocnienie powiązań między badaniami naukowymi i innowacjami a – w stosownych przypadkach – edukacją i innymi obszarami polityki, w tym komplementarności z krajowymi, regionalnymi i unijnymi politykami i działaniami w zakresie badań naukowych i innowacji;
c) wzmocnienie powiązań między badaniami naukowymi i innowacjami a – w stosownych przypadkach – równością płci, edukacją i innymi obszarami polityki, w tym komplementarności z krajowymi, regionalnymi i unijnymi umiejętnościami, politykami i działaniami w zakresie badań naukowych i innowacji;
Poprawka 88 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera c a (nowa)
ca) propagowanie odpowiedzialnych badań naukowych i innowacji, z uwzględnieniem zasady ostrożności;
Poprawka 89 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera c b (nowa)
cb) wzmocnienie aspektu płci w zakresie badań naukowych i innowacji, w tym również we wspólnych przedsięwzięciach;
Poprawka 90 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera e
e) wzmocnienie współpracy międzynarodowej;
e) wzmocnienie współpracy międzynarodowej zgodnie z celami polityki zewnętrznej i międzynarodowymi zobowiązaniami Unii oraz promowanie konkurencyjności i wiodącej pozycji Europy w przemyśle przy jednoczesnym poszanowaniu strategicznej autonomii Unii, ale z zachowaniem otwartej gospodarki;
Poprawka 91 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera f
f) zwiększenie wspołeczeństwie świadomości iakceptacji nowych rozwiązań oraz popytu na nie iich wykorzystania poprzez zaangażowanie obywateli iużytkowników końcowych wprocesy współprojektowania iwspółtworzenia;
f) zwiększenie w społeczeństwie świadomości i akceptacji nowych rozwiązań oraz popytu na nie i ich wykorzystania poprzez zaangażowanie obywateli, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, organizacji konsumenckich i użytkowników końcowych, w tym MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, w procesy współprojektowania i współtworzenia;
Poprawka 92 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera g
g) promowanie wykorzystywania wyników badań naukowych iinnowacji oraz aktywne upowszechnianie i wykorzystywanie wyników, w szczególności do pobudzania inwestycji prywatnych i rozwoju polityki;
g) promowanie aktywnego rozpowszechniania i stosowania wyników badań naukowych i innowacji oraz ich wykorzystywania, w tym do opracowywania polityki, poprzez standaryzację, zamówienia na innowacyjne rozwiązania i zamówienia przedkomercyjne w celu przyspieszenie procesu wprowadzania na rynek wyników i produktów badań w ich odpowiednich dziedzinach badawczych;
Poprawka 93 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera h
h) przyspieszenie transformacji przemysłowej, wtym poprzez podnoszenie poziomu umiejętności na potrzeby innowacji;
h) przyspieszenie transformacji przemysłowej i procesu osiągania odporności w łańcuchach wartości, w tym poprzez podnoszenie poziomu umiejętności na potrzeby innowacji;
Poprawka 94 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera h a (nowa)
ha) podniesienie poziomu umiejętności i doświadczenia w całej UE wśród studentów, pracowników naukowych i ekspertów poprzez zachęcanie do rozwoju poszczególnych stopni uniwersyteckich i programów edukacyjnych w różnych obszarach, zwracanie szczególnej uwagi na perspektywę płci oraz zapewnienie jak najszerszego geograficznego zasięgu w Unii;
Poprawka 95 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – litera i
i) wspieranie opartej na dowodach realizacji powiązanych polityk Unii, a także działań regulacyjnych, normalizacyjnych i dotyczących zrównoważonych inwestycji na szczeblu europejskim i globalnym.
i) wspieranie opartej na dowodach naukowych realizacji powiązanych polityk Unii, a także działań regulacyjnych, normalizacyjnych i dotyczących zrównoważonych inwestycji na szczeblu krajowym, europejskim i globalnym.
Poprawka 96 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera a
a) zapewniają wsparcie finansowe, głównie wformie dotacji, na działania pośrednie wzakresie badań naukowych iinnowacji wybrane wramach otwartych izgodnych zzasadami konkurencji zaproszeń do składania wniosków, o ile wich programie prac nie określono inaczej;
a) zapewniają wsparcie finansowe, głównie w formie dotacji, na działania pośrednie w zakresie badań naukowych i innowacji wybrane w ramach otwartych, uczciwych, przejrzystych i zgodnych z zasadami konkurencji zaproszeń do składania wniosków, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków określonych w ich programie prac;
Poprawka 97 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera b
b) rozwijają ścisłą współpracę i zapewniają koordynację z innymi partnerstwami europejskimi, w tym poprzez przeznaczenie, w stosownych przypadkach, części budżetu wspólnego przedsięwzięcia na wspólne zaproszenia do składania wniosków;
b) rozwijają ścisłą współpracę i zapewniają koordynację oraz synergie z innymi partnerstwami europejskimi, w tym poprzez przeznaczenie, w stosownych przypadkach, części budżetu wspólnego przedsięwzięcia na wspólne zaproszenia do składania wniosków;
Poprawka 98 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera c
c) dążą do synergii zodpowiednimi działaniami iprogramami na szczeblu Unii oraz na szczeblu krajowym iregionalnym, wszczególności zdziałaniami iprogramami wspierającymi wdrażanie innowacyjnych rozwiązań, edukację irozwój regionalny, takimi jak fundusze polityki spójności wykorzystywane zgodnie ze strategiami inteligentnej specjalizacji, oraz, wstosownych przypadkach, poszukują możliwości dalszego finansowania wramach tych działań iprogramów;
c) rozwijają i zapewniają efektywne synergie z odpowiednimi działaniami i programami na szczeblu Unii oraz na szczeblu krajowym i regionalnym, w szczególności z działaniami i programami wspierającymi wdrażanie i wprowadzanie na rynek innowacyjnych rozwiązań, szkolenia, edukację i rozwój regionalny, takimi jak fundusze polityki spójności wykorzystywane zgodnie ze strategiami inteligentnej specjalizacji, oraz, w stosownych przypadkach, poszukują możliwości dalszego finansowania w ramach tych działań i programów, jak również z europejskimi instytucjami finansowymi, takimi jak Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju oraz Europejski Bank Inwestycyjny, a także z odpowiednimi sojuszami przemysłowymi oraz funduszami i fundacjami charytatywnymi;
Poprawka 99 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca) wzmacniają związek między badaniami naukowymi i innowacjami a działaniami przewidzianymi w komunikacie Komisji z 1 lipca 2020 r. pt. „Europejski program na rzecz umiejętności służący zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności” (europejski program na rzecz umiejętności), zwłaszcza tymi, które mają na celu rozwój umiejętności wspierających ekologiczną i cyfrową transformację oraz zwiększenie liczby absolwentów kierunków ścisłych i technicznych, zwłaszcza w ekosystemach przemysłowych związanych z działalnością wspólnych przedsięwzięć;
Poprawka 100 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera d
d) zapewniają, aby ich działania operacyjne przyczyniały się do realizacji strategicznego wieloletniego planowania, sprawozdawczości, monitorowania i oceny oraz innych wymogów programu „Horyzont Europa” określonych w [art. 45 i 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, takich jak wdrożenie wspólnych ram polityki w zakresie informacji zwrotnych;
d) zapewniają, aby ich działania operacyjne przyczyniały się do realizacji strategicznego wieloletniego planowania, sprawozdawczości, monitorowania i oceny, bez zwiększania obciążenia administracyjnego – ich własnego lub ich beneficjentów, oraz innych wymogów programu „Horyzont Europa” określonych w [art. 45 i 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, takich jak wdrożenie wspólnych ram polityki w zakresie informacji zwrotnych;
Poprawka 101 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera e
e) propagują zaangażowanie MŚP w swoje działania i wprowadzają środki zapewniające udzielanie MŚP informacji zgodnie zcelami programu „Horyzont Europa”;
e) propagują i zapewniają zaangażowanie MŚP, przedsiębiorstw typu start-up i ich stowarzyszeń w działania wspólnych przedsięwzięć i zapewniają terminowe udzielanie MŚP i przedsiębiorstwom typu start-up informacji zgodnie z celami programu „Horyzont Europa”; w stosownych przypadkach określają zaproszenia do składania wniosków, w przypadku których rola koordynująca jest zarezerwowana dla MŚP lub przedsiębiorstw typu start-up;
Poprawka 102 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera e a (nowa)
ea) opracowują środki mające na celu przyciągnięcie nowych podmiotów, w tym MŚP, do działań w zakresie badań naukowych i innowacji prowadzonych przez wspólne przedsiębiorstwa oraz rozszerzenie sieci współpracy, a także wspieranie lepszego powiązania istniejących krajowych ekosystemów i sieci badań naukowych i innowacji między sobą oraz na szczeblu europejskim;
Poprawka 103 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera e b (nowa)
eb) propagują i zapewniają zaangażowanie młodych naukowców, doktorantów i uczestników staży podoktorskich w działania danego wspólnego przedsięwzięcia w ścisłej synergii z działaniami „Maria Skłodowska-Curie”;
Poprawka 104 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera f
f) uruchamiają zasoby sektora publicznego i prywatnego niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu;
f) uruchamiają zasoby sektora publicznego i prywatnego, a także w miarę możliwości dodatkowe zasoby, które są niezbędne do osiągnięcia celów określonych w niniejszym rozporządzeniu;
Poprawka 105 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera g
g) monitorują postępy w osiąganiu celów określonych w niniejszym rozporządzeniu, jak również w odniesieniu do celów określonych w [art. 45] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” i [załączniku V] do niego;
g) monitorują postępy w osiąganiu celów określonych w niniejszym rozporządzeniu, jak również w odniesieniu do celów określonych w [art. 45] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” i [załączniku III i V] do niego;
Poprawka 106 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera h
h) określają i realizują swój program prac;
h) opracowują i wdrażają strategiczny program badań naukowych i innowacji, na podstawie którego określają i realizują swój program prac;
Poprawka 107 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera i
i) nawiązują kontakty zmożliwie najszerszym gronem zainteresowanych stron, wtym m.in. zagencjami zdecentralizowanymi, organizacjami badawczymi, uczelniami, użytkownikami końcowymi iorganami publicznymi, wszczególności wcelu określenia priorytetów idziałań poszczególnych inicjatyw, jak również zapewnienia inkluzywności;
i) nawiązują kontakty z możliwie najszerszym gronem zainteresowanych stron, w tym m.in. z agencjami zdecentralizowanymi, organizacjami badawczymi, uczelniami, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, użytkownikami końcowymi, stowarzyszeniami MŚP i organami publicznymi, w szczególności w celu określenia priorytetów i działań poszczególnych inicjatyw, jak również zapewnienia inkluzywności, otwartości i społecznej wartości dodanej;
j) angażują się wdziałania związane zinformowaniem, komunikacją, promowaniem, upowszechnianiem iwykorzystywaniem, stosując odpowiednio [art.46] rozporządzenia wsprawie programu „Horyzont Europa”, wtym udostępniają we wspólnej elektronicznej bazie danych programu „Horyzont Europa” szczegółowe informacje na temat wyników finansowanych działań wzakresie badań naukowych iinnowacji;
j) angażują się w działania związane z informowaniem, komunikacją, promowaniem, upowszechnianiem i wykorzystywaniem, stosując odpowiednio art. 10 i 39 tego rozporządzenia oraz [art. 46] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, w tym udostępniają i podają do ogólnej wiadomości we wspólnej i dostępnej elektronicznej bazie danych programu „Horyzont Europa” szczegółowe informacje na temat wyników finansowanych działań w zakresie badań naukowych i innowacji w sposób przyjazny dla użytkowników;
Poprawka 109 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera j a (nowa)
ja) promowanie kampanii zwiększających świadomość, działań w zakresie edukacji i upowszechniania wiedzy, przy zaangażowaniu sieci akademickich i naukowych oraz sieci wiedzy, a także zamieszczanie odpowiednich informacji na ich stronach internetowych, w tym publikacja stosownej dokumentacji;
Poprawka 110 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera l
l) przyczyniają się do rozwoju skuteczniejszej współpracy na styku nauki ipolityki, do wspierania otwartej nauki poprzez zapewnienie lepszego wykorzystania wyników oraz do uwzględniania potrzeb polityki, jak również do promowania szybszego upowszechniania i wykorzystywania wyników;
l) przyczyniają się do rozwoju skuteczniejszej współpracy na styku nauki i polityki, do wspierania otwartej nauki i poszanowania jej zasad określonych w art. 14 i 39 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, a także do uwzględniania potrzeb politycznych, promowania szybszego wykorzystywania, upowszechniania i wdrażania wyników oraz do większej widoczności, zgodnie z art. 51 ust. 1 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”; wspólne przedsięwzięcia ustanawiają ścisłe zasady dotyczące odstępstw od wymogów otwartego dostępu określonych w rozporządzeniu w sprawie programu „Horyzont Europa”, a Komisja monitoruje praktyki związane z otwartym dostępem, a wszelkie wyłączenia powinny być podane w przejrzysty sposób na odpowiednich stronach internetowych.
Poprawka 111 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera n
n) wspierają Komisję w opracowywaniu i wdrażaniu rzetelnych, uzasadnionych naukowo technicznych kryteriów kwalifikacji na podstawie art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/852 w sprawie zrównoważonych inwestycji poprzez monitorowanie i ocenę jego wdrażania w sektorze gospodarki, w którym prowadzą działalność, aby w razie potrzeby udzielać doraźnych informacji zwrotnych na potrzeby kształtowania polityki;
n) wspierają Komisję w opracowywaniu i wdrażaniu rzetelnych, uzasadnionych naukowo technicznych kryteriów kwalifikacji na podstawie art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/852, jeżeli działalność wspólnych przedsięwzięć wchodzi w zakres niniejszego rozporządzenia;
Poprawka 112 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 – litera o
o) uwzględniają zasadę „nie czyń poważnych szkód” na podstawie art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852 i w stosownych przypadkach uwzględniają przepisy tego rozporządzenia w celu poprawy dostępu do zrównoważonego finansowania;
o) uwzględniają zasadę „nie czyń poważnych szkód” na podstawie art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852 w przypadku działalności wspólnych przedsięwzięć wchodzącej w zakres niniejszego rozporządzenia i w stosownych przypadkach uwzględniają przepisy tego rozporządzenia w celu poprawy dostępu do zrównoważonego finansowania;
Poprawka 113 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Na potrzeby wykonania ust. 2 lit. c) Komisja opracuje jasne, proste i konkretne wytyczne dotyczące realizacji przez wspólne przedsięwzięcia różnych rodzajów synergii, takich jak transfer zasobów, alternatywne finansowanie, finansowanie skumulowane oraz finansowanie zintegrowane.
Poprawka 114 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1
1. Wspólne przedsięwzięcia mogą wystosować otwarte zaproszenie do wyrażenia zainteresowania wcelu wyboru członków stowarzyszonych. W zaproszeniu do wyrażenia zainteresowania określa się kluczowe zdolności niezbędne do osiągnięcia celów wspólnego przedsięwzięcia. Wszystkie zaproszenia są publikowane na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia i ogłaszane za pośrednictwem wszystkich odpowiednich kanałów, w tym, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem grupy przedstawicieli państw, aby zapewnić możliwie najszersze uczestnictwo służące realizacji celów wspólnego przedsięwzięcia.
1. Wspólne przedsięwzięcia wystosowują otwarte, sprawiedliwe i przejrzyste zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w celu wyboru członków stowarzyszonych i dbają o zapewnienie większej równowagi geograficznej. Zaproszenie do wyrażenia zainteresowania sporządza się w otwarty i przejrzysty sposób oraz określa się w nim kluczowe zdolności oraz oczekiwania co do wkładów rzeczowych i finansowych niezbędnych do osiągnięcia celów wspólnego przedsięwzięcia. Wszystkie zaproszenia są publikowane na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia i ogłaszane za pośrednictwem wszystkich odpowiednich kanałów, w tym, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem grupy przedstawicieli państw, aby zapewnić możliwie najszersze uczestnictwo służące realizacji celów wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 115 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2
2. Dyrektor wykonawczy ocenia wnioski oczłonkostwo zpomocą niezależnych ekspertów oraz, wstosownych przypadkach, właściwych organów wspólnego przedsięwzięcia na podstawie udokumentowanej wiedzy, doświadczenia ipotencjalnej wartości dodanej wnioskodawcy wkontekście osiągnięcia celów wspólnego przedsięwzięcia, oraz na podstawie dobrej kondycji finansowej wnioskodawcy ijego długoterminowego zobowiązania do wnoszenia wkładów finansowych irzeczowych na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, atakże zuwzględnieniem potencjalnych konfliktów interesów.
2. Rada zarządzająca ocenia wnioski o członkostwo z pomocą niezależnych ekspertów oraz, w stosownych przypadkach, właściwych organów wspólnego przedsięwzięcia, w tym Rady Naukowej, na podstawie udokumentowanej wiedzy, doświadczenia i potencjalnej wartości dodanej wnioskodawcy w kontekście osiągnięcia celów wspólnego przedsięwzięcia, oraz na podstawie dobrej kondycji finansowej wnioskodawcy i jego długoterminowego zobowiązania do wnoszenia wkładów finansowych i rzeczowych na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, a także z uwzględnieniem potencjalnych konfliktów interesów.
Poprawka 116 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Członkostwo dowolnego podmiotu prawnego z siedzibą w kraju stowarzyszonym w ramach programu „Horyzont Europa” nie może prowadzić do dodatkowego obciążenia dla członków założycieli lub członków stowarzyszonych wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 117 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3
3. Rada zarządzająca ocenia i – w stosownych przypadkach – zatwierdza wnioski o członkostwo.
3. Rada zarządzająca ocenia i zatwierdza lub odrzuca wnioski o członkostwo.
Poprawka 118 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 4
4. Wybrani członkowie stowarzyszeni i dyrektor wykonawczy występujący w charakterze przedstawiciela wspólnego przedsięwzięcia podpisują zobowiązanie, w którym szczegółowo określają zakres członkostwa, jeżeli chodzi o jego treść, działania, z jakimi się ono wiąże, i czas jego trwania, wkład członków stowarzyszonych w funkcjonowanie wspólnego przedsięwzięcia, uwzględniając określenie planowanych działań dodatkowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. b), a także zasady regulujące kwestie związane z reprezentowaniem członków stowarzyszonych i prawami głosu w radzie zarządzającej.
4. Wybrani członkowie stowarzyszeni i dyrektor wykonawczy występujący w charakterze przedstawiciela wspólnego przedsięwzięcia podpisują zobowiązanie, w którym szczegółowo określają zakres członkostwa, jeżeli chodzi o jego treść, działania, z jakimi się ono wiąże, i czas jego trwania, wkład – zarówno finansowy, jak i rzeczowy – członków stowarzyszonych w funkcjonowanie wspólnego przedsięwzięcia, uwzględniając określenie planowanych działań dodatkowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. b), a także zasady regulujące kwestie związane z reprezentowaniem członków stowarzyszonych i prawami głosu w radzie zarządzającej. Zobowiązania wybranych członków stowarzyszonych podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej odnośnego wspólnego przedsięwzięcia przy zapewnieniu przestrzegania zasad poufności.
Poprawka 119 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 2
2. Każdy członek informuje wspólne przedsięwzięcie o wszelkich połączeniach lub nabyciach między członkami, które mogą potencjalnie wywrzeć wpływ na wspólne przedsięwzięcie, lub o wszelkich przypadkach przejęcia członka przez podmiot niebędący członkiem wspólnego przedsięwzięcia.
2. Każdy członek bez zbędnej zwłoki informuje wspólne przedsięwzięcie o wszelkich połączeniach lub nabyciach między członkami, które mogą potencjalnie wywrzeć wpływ na wspólne przedsięwzięcie, lub o wszelkich przypadkach przejęcia członka przez podmiot niebędący członkiem wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 120 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 4
4. Każdy członek prywatny informuje wspólne przedsięwzięcie owszelkich istotnych zmianach swojej struktury własności lub kontroli lub swojego składu. W przypadku gdy Komisja uzna, że zmiana może mieć wpływ na interesy Unii lub wspólnego przedsięwzięcia ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego, może zaproponować radzie zarządzającej wypowiedzenie członkostwa danego członka prywatnego. Rada zarządzająca podejmuje decyzję w kwestii wypowiedzenia członkostwa danego członka. Członek prywatny, którego dotyczy taka decyzja, nie bierze udziału w głosowaniach w radzie zarządzającej.
4. Każdy członek prywatny bez zbędnej zwłoki informuje wspólne przedsięwzięcie o wszelkich istotnych zmianach swojej struktury własności lub kontroli lub swojego składu. W przypadku gdy Komisja uzna, że zmiana może mieć wpływ na interesy Unii lub wspólnego przedsięwzięcia ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego, może zaproponować radzie zarządzającej wypowiedzenie członkostwa danego członka prywatnego. Rada zarządzająca podejmuje decyzję w kwestii wypowiedzenia członkostwa danego członka. Członek prywatny, którego dotyczy taka decyzja, nie bierze udziału w głosowaniach w radzie zarządzającej.
Poprawka 121 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1
1. Każdy kandydat na wnoszącego wkład partnera zdefiniowanego w art. 2 pkt 7 przedkłada radzie zarządzającej pismo zatwierdzające. W piśmie zatwierdzającym określa się zakres partnerstwa pod względem jego przedmiotu, działalności i czasu trwania i przedstawia się szczegółowe informacje na temat wkładu wnioskodawcy we wspólne przedsięwzięcie.
1. Każdy kandydat na wnoszącego wkład partnera zdefiniowanego w art. 2 pkt 7 przedkłada radzie zarządzającej pismo zatwierdzające. W piśmie zatwierdzającym określa się zakres partnerstwa pod względem jego przedmiotu, działalności i czasu trwania i przedstawia się szczegółowe informacje na temat wkładu wnioskodawcy we wspólne przedsięwzięcie. Pismo zatwierdzające podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej odnośnego wspólnego przedsięwzięcia przy zapewnieniu przestrzegania zasad poufności.
Poprawka 122 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2
2. Rada zarządzająca ocenia pismo zatwierdzające iuwzględnia lub odrzuca wniosek.
2. Rada zarządzająca ocenia pismo zatwierdzające, bierze pod uwagę opinię naukową organów wspólnych przedsięwzięć i wszelkie ewentualne konflikty interesów, po czym uwzględnia lub odrzuca wniosek.
Poprawka 123 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1
1. Wkład finansowy Unii na rzecz wspólnych przedsięwzięć, włącznie ze środkami EFTA, służy pokryciu kosztów administracyjnych i operacyjnych do wysokości kwot maksymalnych określonych w części drugiej. Wkład Unii określony wczęści drugiej może zostać zwiększony o wkłady wnoszone przez państwa trzecie, o ile tego rodzaju wkłady są dostępne.
1. Wkład finansowy Unii na rzecz wspólnych przedsięwzięć, włącznie ze środkami EFTA, służy pokryciu kosztów administracyjnych i operacyjnych do wysokości kwot maksymalnych określonych w części drugiej, pod warunkiem że wkład ten co najmniej dorównuje wkładowi członków innych niż Unia lub podmiotów wchodzących w ich skład bądź podmiotów z nimi stowarzyszonych. Wkład Unii określony w części drugiej zwiększa się o wkłady wnoszone przez państwa trzecie, gdy tego rodzaju wkłady stają się dostępne, zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 124 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Wkład finansowy Unii, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, może być uzupełniony środkami z Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy zgodnie z art. 13 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” oraz grzywnami zgodnie z art. 5 rozporządzenia w sprawie WRF. Wkład ten może być również uzupełniony umorzeniami zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego. Wkład Unii dostosowuje się w celu odzwierciedlenia wkładów państw stowarzyszonych. Każdemu ewentualnemu dodatkowemu wkładowi Unii odpowiadają wkłady członków innych niż Unia. Wkłady Unii i członków innych niż Unia muszą być zrównoważone.
Poprawka 125 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 b (nowy)
2b. Dodatkowe wkłady Unii na podstawie art. 13 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, art. 5 rozporządzenia w sprawie WRF i art. 15 ust. 3 rozporządzenia finansowego rozdziela się sprawiedliwie między klastry II filaru programu „Horyzont Europa”, z uwzględnieniem priorytetów badawczych Unii oraz jej celów politycznych. Sprawiedliwy podział uwzględnia w szczególności wspólne przedsięwzięcia prowadzące działalność w sektorach, które najbardziej ucierpiały w czasie pandemii COVID-19 i które odegrają największą rolę w osiągnięciu celów Unii i w odbudowie społeczno-gospodarczej.
Poprawka 126 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 5 a (nowy)
5a. Wkłady finansowe w ramach programów współfinansowanych z EFRR, EFS+, EFMRA i EFRROW, a także przez Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, mogą zostać uznane za wkład państwa uczestniczącego na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, o ile jest to zgodne z odpowiednimi przepisami rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów oraz rozporządzeń dotyczących poszczególnych funduszy. Komisja opracuje proste i praktyczne wytyczne, aby wyjaśnić, co stanowi wkład finansowy państwa uczestniczącego we wspólne przedsięwzięcie.
Poprawka 127 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2
2. O ile przepisy części drugiej nie stanowią inaczej, do dnia 31 marca każdego roku członkowie prywatni zgłaszają swojej odpowiedniej radzie zarządzającej wartość wkładów, októrych mowa wust.1 lit.b), dokonanych w poszczególnych poprzednich latach budżetowych. Na potrzeby wyceny tych wkładów koszty ustala się zgodnie z praktykami księgowymi zwyczajowo stosowanymi przez dane podmioty przy obliczaniu kosztów, standardami rachunkowości obowiązującymi w państwie, w którym dany podmiot ma swoją siedzibę, oraz obowiązującymi międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej. Koszty są poświadczane przez niezależnego audytora zewnętrznego powołanego przez dany podmiot. Jeżeli poświadczenie budzi jakiekolwiek wątpliwości, zainteresowane wspólne przedsięwzięcie może zweryfikować metodę wyceny. W ściśle określonych przypadkach rada zarządzająca może dopuścić możliwość zastosowania płatności ryczałtowych lub kosztów jednostkowych na potrzeby oszacowania wkładów.
2. O ile przepisy części drugiej nie stanowią inaczej, do dnia 30 czerwca każdego roku członkowie prywatni zgłaszają swojej odpowiedniej radzie zarządzającej wartość wkładów, o których mowa w ust. 1 lit. b), dokonanych w poprzednim roku budżetowym. Na potrzeby wyceny tych wkładów koszty ustala się zgodnie z praktykami księgowymi zwyczajowo stosowanymi przez dane podmioty przy obliczaniu kosztów, standardami rachunkowości obowiązującymi w państwie, w którym dany podmiot ma swoją siedzibę, oraz obowiązującymi międzynarodowymi standardami rachunkowości oraz międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej. Koszty nie są poddawane audytowi przez zainteresowane wspólne przedsięwzięcie ani żaden organ Unii, lecz są poświadczane przez niezależnego audytora zewnętrznego wyznaczonego przez dany podmiot. Jeżeli poświadczenie budzi jakiekolwiek wątpliwości, zainteresowane wspólne przedsięwzięcie może zweryfikować metodę wyceny. W ściśle określonych przypadkach rada zarządzająca może dopuścić możliwość zastosowania płatności ryczałtowych lub kosztów jednostkowych na potrzeby oszacowania wkładów.
Poprawka 128 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 3
3. Do celów niniejszego rozporządzenia koszty poniesione w ramach działań dodatkowych nie są poddawane audytowi przez zainteresowane wspólne przedsięwzięcie ani żaden organ Unii.
skreśla się
Poprawka 129 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 7 – wprowadzenie
7. Komisja może zakończyć, proporcjonalnie zmniejszyć lub zawiesić wkład finansowy Unii na rzecz wspólnego przedsięwzięcia bądź zainicjować procedurę jego likwidacji, októrej mowa wart.43, wnastępujących przypadkach:
7. Po uruchomieniu mechanizmu wzajemnego ubezpieczenia przewidzianego w art. 37 ust. 7 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” Komisja może zakończyć, proporcjonalnie zmniejszyć lub zawiesić wkład finansowy Unii na rzecz wspólnego przedsięwzięcia bądź zainicjować procedurę jego likwidacji, o której mowa w art. 43, w następujących przypadkach:
Poprawka 130 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 9 a (nowy)
9a. O wszelkich zmianach we wkładach finansowych Unii informuje się Parlament Europejski.
Poprawka 131 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 a (nowy)
Artykuł 11a
Przed przyjęciem programu prac każde państwo uczestniczące podejmuje w stosownych przypadkach orientacyjne zobowiązanie co do kwoty jego krajowego wkładu finansowego na rzecz wspólnego przedsięwzięcia.
Oprócz kryteriów określonych w art. 22 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” program prac może zawierać w formie załącznika kryteria kwalifikowalności odnoszące się do krajowych podmiotów prawnych.
Każde państwo uczestniczące powierza wspólnemu przedsięwzięciu ocenę wniosków zgodnie z zasadami i kryteriami programu „Horyzont Europa”.
Wyboru wniosków dokonuje się na podstawie listy rankingowej dostarczonej przez komisję oceniającą. Rada zarządzająca może odstąpić od tej listy w należycie uzasadnionych przypadkach, w szczególności aby zapewnić ogólną spójność podejścia portfelowego.
Poprawka 132 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 1 – wprowadzenie
1. W terminie jednego roku od daty przyjęcia niniejszego rozporządzenia wspólne przedsięwzięcia zawierają umowy o gwarantowanym poziomie usług dotyczące wspólnych funkcji zaplecza administracyjnego, chyba że przepisy części drugiej stanowią inaczej i z zastrzeżeniem konieczności zagwarantowania równoważnego poziomu ochrony interesu finansowego Unii w chwili powierzania wspólnym przedsięwzięciom zadań związanych z wykonywaniem budżetu. Wspomniane funkcje obejmują następujące obszary, z zastrzeżeniem potwierdzenia ich rentowności i poddania ich procedurze badania zasobów:
1. Wspólne przedsięwzięcia mogą sprawować wspólne funkcje zaplecza administracyjnego w drodze umów o gwarantowanym poziomie usług, chyba że przepisy części drugiej stanowią inaczej i z zastrzeżeniem konieczności zagwarantowania równoważnego poziomu ochrony interesu finansowego Unii przy powierzaniu wspólnym przedsięwzięciom zadań związanych z wykonywaniem budżetu. Wspomniane funkcje mogą obejmować, bez uszczerbku dla poszczególnych obszarów badawczych wspólnych przedsięwzięć, następujące obszary, z zastrzeżeniem potwierdzenia ich rentowności i poddania ich procedurze badania zasobów:
Poprawka 133 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 1 – litera g a (nowa)
ga) wspieranie wymiany najlepszych praktyk między wspólnymi przedsięwzięciami.
Poprawka 134 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 2
2. Jedno wybrane wspólne przedsięwzięcie lub większa liczba wybranych wspólnych przedsięwzięć zapewniają wspólne funkcje zaplecza administracyjnego, októrych mowa wust.1, wszystkim pozostałym wspólnym przedsięwzięciom. Funkcje powiązane utrzymuje się w tym samym wspólnym przedsięwzięciu, aby zapewnić spójną strukturę organizacyjną.
2. Jedno wybrane wspólne przedsięwzięcie lub większa liczba wybranych wspólnych przedsięwzięć mogą zapewniać wspólne funkcje zaplecza administracyjnego, o których mowa w ust. 1, wszystkim pozostałym wspólnym przedsięwzięciom. Funkcje powiązane utrzymuje się w tym samym wspólnym przedsięwzięciu, aby zapewnić spójną strukturę organizacyjną.
Poprawka 135 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 4
4. Bez uszczerbku dla możliwości oddelegowania pracowników do wykonywania innych zadań wramach wspólnego przedsięwzięcia lub dla możliwości przyjęcia innych porozumień administracyjnych, które nie wywierają wpływu na umowy opracę, pracownicy, którym powierzono obowiązki przeniesione na wspólne zaplecze administracyjne podlegające innemu wspólnemu przedsięwzięciu, mogą zostać przeniesieni do tego wspólnego przedsięwzięcia. Jeżeli taki pracownik złoży odmowę na piśmie, wspólne przedsięwzięcie może rozwiązać umowę z tym pracownikiem na warunkach, o których mowa w art. 47 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.
4. Bez uszczerbku dla możliwości oddelegowania pracowników do wykonywania innych zadań w ramach wspólnego przedsięwzięcia lub dla możliwości przyjęcia innych porozumień administracyjnych, które nie mają wpływu na umowy o pracę, pracownicy, którym powierzono obowiązki związane ze wspólnymi funkcjami zaplecza administracyjnego przeniesionymi na jedno wspólne przedsięwzięcie, mogą zostać przeniesieni do tego wspólnego przedsięwzięcia. Jeżeli taki pracownik złoży odmowę na piśmie, wspólne przedsięwzięcie może rozwiązać umowę z tym pracownikiem na warunkach, o których mowa w art. 47 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.
Poprawka 136 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 5
5. Pracownicy, októrych mowa wust.4 iktórych przeniesiono do wspólnego przedsięwzięcia, któremu podlega wspólne zaplecze administracyjne, pozostają zatrudnieni na podstawie tej samej umowy inależą do tej samej grupy funkcyjnej igrupy zaszeregowania, przy czym uznaje się, że cała ich służba była pełniona wtym wspólnym przedsięwzięciu.
5. Pracownicy, o których mowa w ust. 4 i których przeniesiono do wspólnego przedsięwzięcia sprawującego konkretne wspólne funkcje, pozostają zatrudnieni na podstawie tej samej umowy i należą do tej samej grupy funkcyjnej i grupy zaszeregowania, przy czym uznaje się, że cała ich służba była pełniona w tym wspólnym przedsięwzięciu.
Poprawka 137 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 1
1. Każde wspólne przedsięwzięcie posiada radę zarządzającą idyrektora wykonawczego.
1. Każde wspólne przedsięwzięcie posiada radę zarządzającą i dyrektora wykonawczego oraz organ zapewniający doradztwo naukowe zgodnie z art. 19.
Poprawka 138 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 1 a (nowy)
1a. Dokłada się wszelkich starań, by skład rad zarządzających stanowił zrównoważoną reprezentację pod względem płci oraz pod względem różnorodności geograficznej oraz reprezentował różne sektory i profile członków, w zależności od sytuacji członków w poszczególnych dziedzinach ich właściwości.
Poprawka 139 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 3
3. Przewodniczący rady zarządzającej mianowany jest każdego roku na zmianę przez Unię i pozostałych przedstawicieli w systemie rotacyjnym, chyba że przepisy części drugiej stanowią inaczej.
3. Przewodniczącego rady zarządzającej wyłaniają spośród jej członków każdego roku na zmianę Unia i pozostali przedstawiciele w systemie rotacyjnym, chyba że przepisy części drugiej stanowią inaczej.
Poprawka 140 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 4
4. Rada zarządzająca odbywa swoje zwykłe posiedzenia co najmniej dwa razy w roku. Na wniosek przewodniczącego, dyrektora wykonawczego, Komisji lub większości przedstawicieli członków innych niż Unia lub państw uczestniczących można zwoływać posiedzenia nadzwyczajne. Posiedzenia rady zarządzającej zwołuje jej przewodniczący – odbywają się one zazwyczaj w siedzibie zainteresowanego wspólnego przedsięwzięcia, chyba że rada zarządzająca postanowi inaczej w należycie uzasadnionych przypadkach.
4. Rada zarządzająca odbywa swoje zwykłe posiedzenia co najmniej dwa razy w roku. Na wniosek przewodniczącego, dyrektora wykonawczego, Komisji lub większości przedstawicieli członków innych niż Unia lub państw uczestniczących można zwoływać posiedzenia nadzwyczajne. Posiedzenia rady zarządzającej zwołuje jej przewodniczący – odbywają się one zazwyczaj w siedzibie zainteresowanego wspólnego przedsięwzięcia, chyba że rada zarządzająca postanowi inaczej w należycie uzasadnionych przypadkach. Listę uczestników, porządek obrad i protokół posiedzenia podaje się w odpowiednim terminie do wiadomości publicznej na stronie internetowej odnośnego wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 141 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 7
7. Inne osoby, w szczególności przedstawiciele innych partnerstw europejskich, agencji wykonawczych lub agencji regulacyjnych, władz regionalnych na terytorium Unii i europejskich platform technologicznych, również mogą być w poszczególnych przypadkach zapraszane przez przewodniczącego do udziału w obradach w charakterze obserwatorów, z zastrzeżeniem zapewnienia zgodności z przepisami dotyczącymi poufności i konfliktu interesów.
7. Inne osoby, w szczególności przedstawiciele innych partnerstw europejskich, agencji wykonawczych lub agencji regulacyjnych, przedstawicieli państw uczestniczących, władz krajowych i regionalnych na terytorium Unii i europejskich platform technologicznych, również mogą być w poszczególnych przypadkach zapraszane przez przewodniczącego do udziału w obradach w charakterze obserwatorów, z zastrzeżeniem zapewnienia zgodności z przepisami dotyczącymi poufności i konfliktów interesów.
Poprawka 142 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 10
10. Rada zarządzająca przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
10. Rada zarządzająca przyjmuje swój regulamin wewnętrzny, w tym środki pozwalające uniknąć wszelkich konfliktów interesów w procesie decyzyjnym.
Poprawka 143 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 11
11. Przedstawiciele członków są związani przepisami kodeksu postępowania. W kodeksie postępowania określa się obowiązki, które tacy członkowie są zobowiązani wypełniać, aby zagwarantować zachowanie integralności i renomy zainteresowanego wspólnego przedsięwzięcia i Unii.
11. Przedstawiciele członków i obserwatorzy są związani przepisami kodeksu postępowania. W kodeksie postępowania określa się obowiązki, które tacy członkowie są zobowiązani wypełniać, aby zagwarantować zachowanie integralności i renomy zainteresowanego wspólnego przedsięwzięcia i Unii.
Rada zarządzająca każdego wspólnego przedsięwzięcia ponosi ogólną odpowiedzialność za strategiczne ukierunkowanie ifunkcjonowanie danego wspólnego przedsięwzięcia oraz sprawuje nadzór nad realizacją jego działań.
Rada zarządzająca każdego wspólnego przedsięwzięcia ponosi ogólną odpowiedzialność za strategiczne ukierunkowanie, spójność z nadrzędnymi celami i strategiami politycznymi Unii oraz funkcjonowanie danego wspólnego przedsięwzięcia oraz sprawuje nadzór nad realizacją jego działań.
Komisja, wypełniając swoją rolę w radzie zarządzającej, dąży do zapewnienia koordynacji między działaniami wspólnych przedsięwzięć oraz odpowiednimi działaniami programów finansowanych ze środków unijnych z myślą o wspieraniu efektów synergii i komplementarności przy określaniu priorytetów objętych wspólnymi badaniami naukowymi.
Komisja, wypełniając swoją rolę w radzie zarządzającej, dąży do zapewnienia koordynacji między działaniami wspólnych przedsięwzięć oraz odpowiednimi działaniami programów finansowanych ze środków unijnych z myślą o wspieraniu efektów synergii i komplementarności, jednocześnie unikając powielania działań przy określaniu priorytetów objętych wspólnymi badaniami naukowymi. Komisja dopilnowuje, by wspólne przedsięwzięcia dysponowały odpowiednim mandatem, wytycznymi operacyjnymi i skutecznymi mechanizmami służącymi sterowaniu i zarządzaniu synergią oraz wdrażaniu synergii z tematyką badań opartych na współpracy i wynikającymi z nich projektami.
Poprawka 146 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera a
a) zapewnia ścisłe i terminowe monitorowanie postępów w realizacji programu w zakresie badań i innowacji wspólnego przedsięwzięcia oraz indywidualnych działań w odniesieniu do priorytetów Komisji oraz Strategicznego programu badań i innowacji, a w razie potrzeby wprowadza środki naprawcze, aby zapewnić osiągnięcie celów wspólnego przedsięwzięcia;
a) podejmuje środki mające zagwarantować osiągnięcie ogólnych, szczegółowych i operacyjnych celów wspólnego przedsięwzięcia, ocenia ich skuteczność i wpływ, zapewnia ścisłe i terminowe monitorowanie postępów w realizacji programu w zakresie badań i innowacji wspólnego przedsięwzięcia oraz indywidualnych działań w odniesieniu do priorytetów w ramach nadrzędnych celów i strategii politycznych Unii oraz Strategicznego programu badań i innowacji, a w razie potrzeby wprowadza środki naprawcze, aby zapewnić osiągnięcie celów wspólnego przedsięwzięcia;
Poprawka 147 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera b
b) ocenia, przyjmuje lub odrzuca wnioski o członkostwo zgodnie z art. 7;
b) ocenia, przyjmuje lub odrzuca wnioski o członkostwo zgodnie z art. 7, biorąc pod uwagę opinię organu doradczego ds. naukowych zgodnie z art. 19 i ewentualne konflikty interesów;
Poprawka 148 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera c
c) ocenia, przyjmuje lub odrzuca wnioski potencjalnych wnoszących wkład partnerów zgodnie z art. 9;
c) ocenia, przyjmuje lub odrzuca wnioski potencjalnych wnoszących wkład partnerów zgodnie z art. 9, biorąc pod uwagę opinię organu doradczego ds. naukowych zgodnie z art. 19 i ewentualne konflikty interesów;
Poprawka 149 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera i
i) powołuje i odwołuje dyrektora wykonawczego, przedłuża jego kadencję, dostarcza mu wytycznych i monitoruje wyniki jego pracy;
i) powołuje w drodze otwartej i przejrzystej procedury i odwołuje dyrektora wykonawczego, przedłuża jego kadencję, dostarcza mu wytycznych i monitoruje wyniki jego pracy zgodnie z art. 17, w tym poprzez określenie zestawu kluczowych wskaźników skuteczności działania służącego do oceny wyników pracy dyrektora wykonawczego;
j) przyjmuje Strategiczny program badań i innowacji na początku realizacji inicjatywy i – w stosownych przypadkach – zmienia go w okresie wdrażania programu „Horyzont Europa”. W Strategicznym programie badań i innowacji określa się docelowy wpływ partnerstwa, jego przewidywany portfel działań, mierzalne oczekiwane rezultaty, zasoby, wyniki oraz cele pośrednie w konkretnych ramach czasowych. Wskazuje się w nim również pozostałe partnerstwa europejskie, z którymi wspólne przedsięwzięcie ma nawiązać formalną i regularną współpracę, a także możliwości osiągnięcia synergii między działaniami podejmowanymi przez wspólne przedsięwzięcie a inicjatywami i strategiami realizowanymi na szczeblu krajowym i regionalnym w oparciu o informacje otrzymywane od państw uczestniczących lub od grupy przedstawicieli państw, jak również synergii z innymi programami Unii;
j) przyjmuje Strategiczny program badań i innowacji na początku realizacji inicjatywy i – w stosownych przypadkach – zmienia go w okresie wdrażania programu „Horyzont Europa” na podstawie uwag ze strony wszystkich partnerów, w tym sektora prywatnego, społeczności naukowej, przedstawicieli państw członkowskich i organizacji społeczeństwa obywatelskiego działających w obszarze działalności odnośnego wspólnego przedsięwzięcia. W Strategicznym programie badań i innowacji określa się docelowy wpływ partnerstwa, jego przewidywany portfel działań, mierzalne oczekiwane rezultaty, zasoby, wyniki oraz cele pośrednie w konkretnych ramach czasowych. Wskazuje się w nim również pozostałe partnerstwa europejskie, z którymi wspólne przedsięwzięcie ma nawiązać formalną i regularną współpracę, a także możliwości osiągnięcia synergii między działaniami podejmowanymi przez wspólne przedsięwzięcie a inicjatywami i strategiami realizowanymi na szczeblu krajowym i regionalnym w oparciu o informacje otrzymywane od państw uczestniczących lub od grupy przedstawicieli państw, jak również synergii, zgodnie z wytycznymi wydanymi przez Komisję, z innymi programami i strategiami politycznymi Unii, w tym z działaniami przewidzianymi w europejskim programie na rzecz umiejętności;
Poprawka 151 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera k
k) przyjmuje program prac i sporządza związane z nim preliminarze wydatków zgodnie z propozycją przedstawioną przez dyrektora wykonawczego w celu wdrożenia Strategicznego programu badań i innowacji, uwzględniając działania administracyjne, treść zaproszeń do składania wniosków, obszary badań objęte wspólnymi zaproszeniami do składania wniosków i współpracą z innymi partnerstwami, stopę finansowania obowiązującą w odniesieniu do poszczególnych działań będących przedmiotem zaproszeń do składania wniosków, a także powiązane przepisy regulujące kwestie związane z procedurami przedkładania ofert, ich oceny i wyboru, udzielania zamówienia oraz dokonywania przeglądu, ze szczególnym uwzględnieniem informacji zwrotnych dotyczących wymogów w zakresie polityki;
k) przyjmuje program prac i sporządza związane z nim preliminarze wydatków zgodnie z propozycją przedstawioną przez dyrektora wykonawczego w celu wdrożenia Strategicznego programu badań i innowacji, uwzględniając działania administracyjne, treść zaproszeń do składania wniosków – usilnie dbając o to, by pewna liczba otwartych zaproszeń obejmowała również niższy zakres poziomu gotowości technologicznej – kryteria zachęcające do uczestnictwa zrównoważonego pod względem płci i zróżnicowanego pod względem pochodzenia geograficznego, obszary badań objęte wspólnymi zaproszeniami do składania wniosków i współpracą z innymi partnerstwami oraz synergię z innymi programami unijnymi, stopę finansowania obowiązującą w odniesieniu do poszczególnych działań będących przedmiotem zaproszeń do składania wniosków, a także powiązane przepisy regulujące procedury przedkładania ofert, ich oceny i wyboru, udzielania zamówienia oraz dokonywania przeglądu, w tym szczegółowe procedury identyfikowania i unikania konfliktu interesów, ze szczególnym uwzględnieniem informacji zwrotnych dotyczących wymogów w zakresie polityki;
Poprawka 152 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera k a (nowa)
ka) sprzyja widoczności i otwartości działalności wspólnych przedsięwzięć i przyjmuje środki mające na celu zainteresowanie nowych partnerów – zwłaszcza MŚP, uczelni, instytucji badawczych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego – działalnością i działaniami wspólnego przedsięwzięcia, zapewniając jednocześnie skuteczny nadzór ze strony ogółu obywateli i organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 153 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera m a (nowa)
ma) podejmuje odpowiednie środki naprawcze na podstawie wyników oceny śródokresowej przeprowadzanej przez Komisję zgodnie z przepisami art. 171 oraz na podstawie wyników corocznego audytu przeprowadzanego przez Europejski Trybunał Obrachunkowy;
Poprawka 154 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera n
n) ocenia skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności, uwzględniając powiązane z nim wydatki oraz budżet przeznaczony na publikowanie wspólnych zaproszeń do składania wniosków z innymi partnerstwami europejskimi;
n) ocenia i zatwierdza skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności, uwzględniając powiązane z nim wydatki oraz budżet przeznaczony na publikowanie wspólnych zaproszeń do składania wniosków z innymi partnerstwami europejskimi;
Poprawka 155 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera s
s) zatwierdza wykaz wybranych działań, którym ma zostać przyznane finansowanie;
s) zatwierdza wykaz wybranych działań, którym ma zostać przyznane finansowanie, po zasięgnięciu w stosownym przypadku opinii organu doradczego ds. naukowych;
Poprawka 156 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera u
u) przyjmuje zasady delegowania ekspertów krajowych do wspólnych przedsięwzięć lub korzystania z usług stażystów;
u) przyjmuje zasady delegowania ekspertów krajowych do wspólnych przedsięwzięć, włącznie z zasadami ich wynagradzania, lub korzystania z usług stażystów;
Poprawka 157 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera w
w) w stosownych przypadkach przedkłada Komisji wszelkie wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia przedstawione przez członka wspólnego przedsięwzięcia;
w) w stosownych przypadkach gromadzi i przedkłada Komisji wnioski dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia;
Poprawka 158 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 2 – litera y
y) do końca 2022 r. przyjmuje plan stopniowego wycofywania wspólnego przedsięwzięcia z finansowania w ramach programu „Horyzont Europa” zgodnie z zaleceniem dyrektora wykonawczego;
y) nie później niż po roku od przeprowadzenia oceny śródokresowej programu „Horyzont Europa”, o czym mowa w art. 52 ust. 2 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, i nie później niż w 2025 r. przyjmuje zgodnie z zaleceniem dyrektora wykonawczego plan stopniowego wycofywania wspólnego przedsięwzięcia z finansowania w ramach programu „Horyzont Europa”;
Poprawka 159 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 1
1. Dyrektor wykonawczy jest mianowany przez radę zarządzającą w oparciu o posiadane przez niego kompetencje merytoryczne i umiejętności spośród kandydatów z listy zaproponowanej przez Komisję po przeprowadzeniu otwartego i przejrzystego postępowania rekrutacyjnego, w toku którego zapewniono poszanowanie zasady równowagi płci.
1. Dyrektor wykonawczy jest mianowany przez radę zarządzającą w oparciu o posiadane przez niego kompetencje, umiejętności i odpowiednie doświadczenie spośród kandydatów z listy zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu otwartego i przejrzystego zaproszenia do wyrażenia zainteresowania, a następnie po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego, w toku którego musi być zapewnione poszanowanie zasady doskonałości, równowagi płci i różnorodności geograficznej.
Poprawka 160 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 2
2. Komisja przedstawia listę kandydatów na stanowisko dyrektora wykonawczego po konsultacji z członkami wspólnego przedsięwzięcia innymi niż Unia. Na potrzeby tych konsultacji członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia wyznaczają, w drodze wspólnego porozumienia, swoich przedstawicieli i obserwatora w imieniu rady zarządzającej.
2. Komisja przedstawia listę kandydatów na stanowisko dyrektora wykonawczego po konsultacji z członkami wspólnego przedsięwzięcia innymi niż Unia. Lista kandydatów zawiera co najmniej po połowie kandydatów różnej płci. Komisja dokłada wszelkich starań, aby zapewnić zrównoważoną reprezentację płci. Na potrzeby tych konsultacji członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia wyznaczają, w drodze wspólnego porozumienia, swoich przedstawicieli i obserwatora w imieniu rady zarządzającej.
Przeprowadzając procedurę rekrutacyjną, Komisja przestrzega najwyższych standardów przejrzystości, w tym udostępniając kandydatom jasny harmonogram i istotne informacje oraz podając listę kandydatów do każdego wspólnego przedsięwzięcia i wyniki do publicznej wiadomości.
Poprawka 161 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 3 a (nowy)
3a. Przed mianowaniem wybrany dyrektor wykonawczy podpisuje oświadczenie o braku konfliktu interesów i oświadczenie majątkowe, obejmujące jego działalność zawodową w okresie co najmniej pięciu lat poprzedzających objęcie stanowiska we wspólnym przedsięwzięciu, a także jego członkostwo w tym okresie we wszelkich radach nadzorczych lub zarządach przedsiębiorstw, organizacji pozarządowych, stowarzyszeń i innych podmiotów posiadających osobowość prawną. Zarówno oświadczenie o braku konfliktu interesów, jak i oświadczenie majątkowe muszą być łatwo dostępne na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 162 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 4
4. Kadencja dyrektora wykonawczego trwa cztery lata. Przed upływem tego okresu Komisja, po zasięgnięciu opinii członków innych niż Unia, przeprowadza ocenę wyników pracy dyrektora wykonawczego oraz ocenę przyszłych zadań wspólnego przedsięwzięcia i stojących przed nim wyzwań.
4. Kadencja dyrektora wykonawczego trwa cztery lata. Przed upływem tego okresu Komisja, po zasięgnięciu opinii członków innych niż Unia, przeprowadza ocenę wyników pracy dyrektora wykonawczego oraz ocenę przyszłych zadań wspólnego przedsięwzięcia i stojących przed nim wyzwań, w tym poprzez ocenę zestawu kluczowych wskaźników skuteczności działania, o którym mowa w art. 16 lit. i).
Poprawka 163 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 4 – litera c
c) przygotowuje i przedkłada radzie zarządzającej program prac wspólnego przedsięwzięcia oraz związane z nim preliminarze wydatków, które należy ponieść, aby wdrożyć Strategiczny program badań i innowacji;
c) przygotowuje i przedkłada radzie zarządzającej program prac wspólnego przedsięwzięcia na podstawie uwag ze strony partnerów, w tym sektora prywatnego, społeczności naukowej, przedstawicieli państw członkowskich i organizacji społeczeństwa obywatelskiego działających w obszarze działalności odnośnego wspólnego przedsięwzięcia, oraz związane z nim preliminarze wydatków, które należy ponieść, aby wdrożyć Strategiczny program badań i innowacji;
Poprawka 164 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 4 – litera f a (nowa)
fa) monitoruje wdrażanie środków mających na celu przyciągnięcie nowych partnerów, w szczególności MŚP, uczelni i instytucji badawczych oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 165 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 4 – litera n
n) realizuje politykę komunikacyjną wspólnego przedsięwzięcia;
n) opracowuje i realizuje przyjazną dla obywateli i MŚP politykę komunikacyjną wspólnego przedsięwzięcia;
q) chroni interesy finansowe Unii poprzez stosowanie środków zapobiegawczych przeciwko nadużyciom finansowym, korupcji iinnym nielegalnym działaniom poprzez skuteczną kontrolę oraz – wrazie wykrycia nieprawidłowości – odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych, atakże, wstosownych przypadkach, poprzez nakładanie skutecznych, proporcjonalnych iodstraszających sankcji administracyjnych ifinansowych;
q) chroni interesy finansowe Unii i członków innych niż Unia poprzez stosowanie środków zapobiegawczych przeciwko nadużyciom finansowym, konfliktom interesów, korupcji i innym nielegalnym działaniom poprzez skuteczną kontrolę oraz – w razie wykrycia nieprawidłowości – odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych, a także, w stosownych przypadkach, poprzez nakładanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji administracyjnych i finansowych;
Poprawka 167 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 6 – litera b
b) zarządza wdrażaniem programu prac wspólnego przedsięwzięcia przez cały cykl jego wdrażania;
b) zarządza wdrażaniem programu prac wspólnego przedsięwzięcia przez cały cykl jego wdrażania oraz dopilnowuje, by program prac i wszelkie wprowadzane w nim zmiany były podawane do wiadomości publicznej;
Poprawka 168 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 6 – litera c
c) przekazuje członkom iorganom w ramach wspólnego przedsięwzięcia wszystkie istotne informacje izapewnia im wsparcie niezbędne do wykonywania powierzonych im obowiązków;
c) w odpowiednim czasie przekazuje członkom i organom wspólnego przedsięwzięcia wszystkie istotne informacje i zapewnia im wsparcie niezbędne do wykonywania powierzonych im obowiązków;
Poprawka 169 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie
1. Wspólne przedsięwzięcia dążą do uzyskanie niezależnych porad naukowych za pośrednictwem:
1. O ile przepisy części drugiej niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, wspólne przedsięwzięcia zwracają się o niezależne opinie naukowe do organu doradczego ds. naukowych, który wspólne przedsięwzięcie ma ustanowić zgodnie z odnośnymi przepisami części drugiej niniejszego rozporządzenia oraz niniejszego artykułu. W stosownych przypadkach wspólne przedsięwzięcia mogą zwracać się o udzielenie ad hoc niezależnej wiedzy fachowej z zewnątrz w konkretnych kwestiach.
Poprawka 170 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a
a) organu doradczego ds. naukowych lub członków tego organu, który wspólne przedsięwzięcie ma ustanowić zgodnie z odpowiednimi przepisami części drugiej, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego artykułu lub
skreśla się
Poprawka 171 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 1 – akapit 1 – litera b
b) wniosków ad hoc przedkładanych przez radę zarządzającą wspólnego przedsięwzięcia o przekazanie zewnętrznej wiedzy fachowej.
W nadzwyczajnych i należycie uzasadnionych przypadkach części funkcji związanej z doradztwem naukowym mogą pełnić członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia, o ile nie będzie to prowadziło do konfliktu interesów.
skreśla się
Poprawka 173 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 2
2. Eksperci będący członkami organu doradczego ds. naukowych muszą być odpowiednio zrównoważeni, zarówno jeżeli chodzi o zakres działalności wspólnego przedsięwzięcia, jak i pod względem równowagi płci. Wspólnie członkowie organu doradczego ds. naukowych posiadają konieczne kompetencje i wiedzę specjalistyczną obejmujące daną dziedzinę techniczną, wymagane do przedstawiania zaleceń naukowych wspólnemu przedsięwzięciu, biorąc pod uwagę skutki społeczno-ekonomiczne takich zaleceń i cele wspólnego przedsięwzięcia.
2. Eksperci będący członkami organu doradczego ds. naukowych muszą być odpowiednio zrównoważeni, zarówno jeżeli chodzi o zakres działalności wspólnego przedsięwzięcia, jak i pod względem doskonałości, równowagi płci i zróżnicowania geograficznego. Wspólnie członkowie organu doradczego ds. naukowych posiadają konieczne kompetencje i wiedzę specjalistyczną obejmujące daną dziedzinę techniczną, wymagane do przedstawiania zaleceń naukowych wspólnemu przedsięwzięciu, z uwzględnieniem klimatycznych, środowiskowych i społeczno-ekonomicznych skutków takich zaleceń i celów wspólnego przedsięwzięcia, w tym skutków dla konkurencyjności i suwerenności technologicznej, a także wpływu, jaki wywrą badania prowadzone przez wspólne przedsięwzięcie na kwestie związane z płcią.
Poprawka 174 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 4
4. Rada zarządzająca określa szczegółowe kryteria i procedurę selekcji w celu ustalenia składu organu doradczego ds. naukowych wspólnego przedsięwzięcia i wyznacza jego członków.W stosownych przypadkach rada zarządzająca bierze pod uwagę ewentualnych kandydatów zaproponowanych przez grupę przedstawicieli państw.
4. Rada zarządzająca określa szczegółowe kryteria i procedurę selekcji w oparciu o przejrzyste i otwarte zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w celu ustalenia składu organu doradczego ds. naukowych wspólnego przedsięwzięcia i mianuje jego członków na maksymalnie cztery lata, z możliwością jednokrotnego przedłużenia na taki sam okres.
Poprawka 175 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 6
6. Posiedzenia organu doradczego ds. naukowych odbywają się co najmniej dwa razy w roku i są zwoływane przez przewodniczącego. Przewodniczący może zaprosić inne osoby do uczestnictwa w posiedzeniach organu doradczego w charakterze obserwatorów. Organ doradczy ds. naukowych przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
6. Posiedzenia organu doradczego ds. naukowych odbywają się co najmniej dwa razy w roku i są zwoływane przez przewodniczącego. Przewodniczący może zaprosić inne osoby do uczestnictwa w posiedzeniach organu doradczego w charakterze obserwatorów. Organ doradczy ds. naukowych przyjmuje swój regulamin wewnętrzny, w tym środki pozwalające uniknąć wszelkich konfliktów interesów w procesie decyzyjnym.Porządki obrad, listy uczestników i protokoły posiedzeń publikuje się w odpowiednim czasie na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 176 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 7 – litera a
a) doradza w sprawie priorytetów naukowych, które mają być uwzględniane w programach prac, zgodnie ze Strategicznym programem badań i innowacji oraz procesem planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa”;
a) doradza w sprawie priorytetów naukowych, które mają być uwzględniane w Strategicznym programie badań i innowacji oraz w związanych z nim programach prac, zgodnie z procesem planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa”;
Poprawka 177 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 7 – litera d
d) udziela niezależnych porad i przedstawia wyniki analiz naukowych dotyczących konkretnych zagadnień na żądanie rady zarządzającej, w szczególności jeżeli chodzi o zmianę sytuacji w przyległych sektorach;
d) udziela niezależnych porad i przedstawia wyniki analiz naukowych dotyczących konkretnych zagadnień na żądanie rady zarządzającej, w szczególności jeżeli chodzi o postęp w przyległych sektorach oraz o potencjalny wpływ działalności wspólnego przedsięwzięcia na środowisko, społeczeństwo i klimat;
Poprawka 178 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 7 – litera f a (nowa)
fa) ocenia wnioski potencjalnych członków stowarzyszonych i wnoszących wkład partnerów oraz doradza radzie zarządzającej w kwestii tych wniosków;
Poprawka 179 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 8
8. Po każdym posiedzeniu organu doradczego ds. naukowych jego przewodniczący przedkłada radzie zarządzającej sprawozdanie zawierające opinię organu i jego członków na temat kwestii omawianej w trakcie posiedzenia.
8. Po każdym posiedzeniu organu doradczego ds. naukowych jego przewodniczący przedkłada radzie zarządzającej sprawozdanie zawierające opinię organu i jego członków na temat kwestii omawianej w trakcie posiedzenia. W zakresie, w jakim jest to możliwe, skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 180 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 19 – ustęp 9 a (nowy)
9a. Rada zarządzająca bez zbędnej zwłoki informuje organ doradczy ds. naukowych o działaniach następczych podjętych w związku z jego zaleceniami bądź propozycjami lub podaje powody niepodjęcia działań następczych w związku z tymi zaleceniami bądź propozycjami, po czym podaje je do wiadomości publicznej.
Poprawka 181 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 5
5. Przewodniczący grupy przedstawicieli państw może zapraszać na jej posiedzenia inne osoby w charakterze obserwatorów, w szczególności przedstawicieli odpowiednich władz federalnych lub regionalnych w Unii, przedstawicieli stowarzyszeń MŚP oraz przedstawicieli innych organów wspólnego przedsięwzięcia.
5. Przewodniczący grupy przedstawicieli państw może zapraszać na jej posiedzenia inne osoby w charakterze obserwatorów, w szczególności przedstawicieli odpowiednich władz federalnych lub regionalnych w Unii, przedstawicieli stowarzyszeń MŚP i przemysłu, przedstawicieli organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz przedstawicieli innych organów wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 182 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 6
6. Porządek obrad posiedzeń grupy przedstawicieli państw rozpowszechnia się z odpowiednim wyprzedzeniem, aby zapewnić odpowiednią reprezentację każdego państwa członkowskiego i państwa stowarzyszonego. Porządek obrad udostępnia się również radzie zarządzającej w celach informacyjnych.
6. Porządek obrad posiedzeń grupy przedstawicieli państw rozpowszechnia się z odpowiednim wyprzedzeniem, aby zapewnić odpowiednią reprezentację każdego państwa członkowskiego i państwa stowarzyszonego. Porządek obrad udostępnia się w odpowiednim czasie również radzie zarządzającej w celach informacyjnych.
Poprawka 183 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 7 – litera b
b) aktualizacji kierunku strategicznego zgodnie z procesem planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa” oraz z innymi instrumentami finansowania Unii i państw członkowskich;
b) aktualizacji kierunku strategicznego zgodnie z procesem planowania strategicznego w ramach programu „Horyzont Europa”, nadrzędnymi strategiami politycznymi i celami Unii oraz z innymi unijnymi i krajowymi instrumentami finansowania;
Poprawka 184 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 7 – litera e
e) zaangażowania MŚP.
e) zaangażowania MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, ich stowarzyszeń biznesowych, uczelni i instytucji badawczych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a także środków podejmowanych w celu promowania udziału nowych partnerów.
Poprawka 185 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 7 – litera e a (nowa)
ea) potencjalnego wpływu działalności wspólnego przedsięwzięcia na środowisko i klimat oraz jej społecznej wartości dodanej.
Poprawka 186 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 8 – litera a
a) statusu odpowiednich krajowych lub regionalnych programów w zakresie badań naukowych i innowacji oraz określania potencjalnych obszarów współpracy, obejmujących podejmowanie konkretnych działań lub wdrażanie odpowiednich technologii i innowacyjnych rozwiązań;
a) statusu odpowiednich krajowych lub regionalnych programów badań naukowych i innowacji oraz identyfikowania potencjalnych obszarów współpracy, obejmujących podejmowanie konkretnych działań, takich jak zaproszenia koordynowane między wspólnymi przedsięwzięciami oraz ich programami badań naukowych i innowacji i programami inwestycji, na potrzeby opracowywania i wprowadzania na rynek oraz rynkowej i społecznej absorpcji odpowiednich technologii i innowacyjnych rozwiązań;
Poprawka 187 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 9
9. Na zakończenie każdego roku kalendarzowego grupa przedstawicieli państw przedkłada sprawozdanie zawierające opis strategii krajowych lub regionalnych wchodzących w zakres wspólnego przedsięwzięcia, w którym wskazuje się konkretne metody współpracy z organami odpowiedzialnymi za realizację działań finansowanych przez wspólne przedsięwzięcie.
9. Na zakończenie każdego roku kalendarzowego grupa przedstawicieli państw przedkłada sprawozdanie zawierające opis strategii krajowych lub regionalnych wchodzących w zakres wspólnego przedsięwzięcia, w którym wskazuje się konkretne metody współpracy z organami odpowiedzialnymi za realizację działań finansowanych przez wspólne przedsięwzięcie. Sprawozdanie podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 188 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 13 a (nowy)
13a. Wykonując swoje zadania, grupa przedstawicieli państw przestrzega zasad dotyczących poufności i konfliktów interesów, określonych w art. 31 i 40.
Poprawka 189 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 2
2. Grupa zainteresowanych stron jest otwarta dla wszystkich zainteresowanych stron z sektora prywatnego i publicznego, w tym zorganizowanych grup prowadzących aktywną działalność w obszarze wchodzącym w zakres wspólnego przedsięwzięcia, a także dla międzynarodowych grup interesu z państw członkowskich, państw stowarzyszonych oraz innych państw.
2. Grupa zainteresowanych stron jest otwarta dla wszystkich zainteresowanych stron z sektora prywatnego i publicznego, w tym zorganizowanych grup i organizacji społeczeństwa obywatelskiego prowadzących aktywną działalność w obszarze wchodzącym w zakres wspólnego przedsięwzięcia, a także dla międzynarodowych grup interesu z państw członkowskich, państw stowarzyszonych oraz innych państw.
Poprawka 190 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Rada zarządzająca ustanawia szczegółowe kryteria i procedurę selekcji w odniesieniu do składu grupy zainteresowanych stron i dąży do zapewnienia członkostwa zrównoważonego pod względem płci i zróżnicowanego pod względem geograficznym, a także reprezentującego różne sektory i profile członków. W stosownych przypadkach rada zarządzająca bierze pod uwagę ewentualnych kandydatów zaproponowanych przez grupę przedstawicieli państw. Należy dbać o to, by grupa zainteresowanych stron była stale otwarta na nowych członków, którzy powinni być oceniani w ramach oceny śródokresowej i w razie potrzeby uwzględniani.
Poprawka 191 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 3
3. Grupa zainteresowanych stron jest regularnie informowana o działaniach wspólnego przedsięwzięcia i zachęcana do zgłaszania uwag dotyczących inicjatyw planowanych przez wspólne przedsięwzięcie.
3. Grupa zainteresowanych stron jest regularnie informowana o działaniach wspólnego przedsięwzięcia i zachęcana do zgłaszania, na zaproszenie lub z własnej inicjatywy, uwag dotyczących inicjatyw planowanych przez wspólne przedsięwzięcie.
Poprawka 192 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 4
4. Posiedzenia grupy zainteresowanych stron zwołuje dyrektor wykonawczy.
4. Posiedzenia grupy zainteresowanych stron zwołuje dyrektor wykonawczy co najmniej raz w roku.
Poprawka 193 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 5
5. Dyrektor wykonawczy może zalecić radzie zarządzającej zasięgnięcie opinii grupy zainteresowanych stron w określonych kwestiach. Jeżeli przeprowadzono takie konsultacje, po odpowiedniej dyskusji w ramach grupy zainteresowanych stron radzie zarządzającej przedłożone zostaje stosowne sprawozdanie.
5. Dyrektor wykonawczy może zalecić radzie zarządzającej zasięgnięcie opinii grupy zainteresowanych stron w określonych kwestiach. Jeżeli przeprowadzono takie konsultacje, po odpowiedniej dyskusji w ramach grupy zainteresowanych stron radzie zarządzającej przedłożone zostaje stosowne sprawozdanie, które podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej odnośnego wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 194 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 5 a (nowy)
5a. Wykonując swoje zadania, grupa zainteresowanych stron przestrzega zasad dotyczących poufności i konfliktów interesów, określonych w art. 31 i 40.
Poprawka 195 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 1 a (nowy)
1a. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” oraz na zasadzie odstępstwa od art. 34 tego rozporządzenia wspólne przedsięwzięcie może stosować różne stawki zwrotu w odniesieniu do finansowania unijnego w ramach danego działania w zależności od rodzaju uczestników oraz rodzaju działania. Stawki zwrotu podaje się w programie prac.
Poprawka 196 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 2
2. Program prac przyjmuje się w terminie do końca roku poprzedzającego jego wdrożenie. Program prac publikuje się na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia oraz udostępnia się go odpowiedniemu komitetowi ds. programu na rzecz klastrów w celach informacyjnych, aby przyczynić się do jego lepszego skoordynowania zogólną strategią programu „Horyzont Europa”.
2. Program prac przyjmuje się w terminie do końca roku poprzedzającego jego wdrożenie. Program prac publikuje się na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia, a także na stronie internetowej programu „Horyzont Europa”i w jego wspólnej elektronicznej bazie danych, oraz udostępnia się go tytułem informacji komitetowi programowemu w odpowiednim składzie, aby przyczynić się do jego lepszego skoordynowania z ogólną strategią programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 197 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 5
5. Budżet roczny podlega dostosowaniu w celu uwzględnienia wielkości wkładu finansowego Unii określonego w budżecie Unii.
5. Budżet roczny podlega dostosowaniu w celu uwzględnienia wielkości wkładu finansowego Unii określonego w budżecie Unii oraz kwot wkładów finansowych i rzeczowych od członków innych niż Unia.
Poprawka 198 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 1
1. Dyrektor wykonawczy przekazuje radzie zarządzającej skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności zawierające informacje dotyczący wykonywania przez niego powierzonych mu obowiązków zgodnie z przepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia.
1. Dyrektor wykonawczy przekazuje radzie zarządzającej skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności zawierające informacje dotyczący wykonywania przez niego powierzonych mu obowiązków zgodnie z przepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia. Skonsolidowane roczne sprawozdanie z działalności podaje się w odpowiednim terminie do wiadomości publicznej na stronie internetowej wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 199 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera b
b) przedłożonych wniosków z podziałem według rodzaju uczestników, w tym MŚP, i według państw;
b) przedłożonych wniosków z podziałem według rodzaju uczestników, w tym MŚP, i według państw ze wskazaniem odsetka nowych partnerów;
Poprawka 200 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera e
e) współpracy z innymi partnerstwami europejskimi, w tym w ramach wspólnych zaproszeń do składania wniosków, oraz dążenia do osiągnięcia synergii między działaniami wspólnego przedsięwzięcia a inicjatywami i strategiami realizowanymi na szczeblu krajowym lub regionalnym.
e) współpracy z innymi partnerstwami europejskimi, w tym w ramach wspólnych zaproszeń do składania wniosków, oraz dążenia do osiągnięcia synergii między działaniami wspólnego przedsięwzięcia a innymi programami unijnymi, a także inicjatywami i strategiami realizowanymi na szczeblu krajowym lub regionalnym.
Poprawka 201 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera e a (nowa)
ea) postępów w osiąganiu oczekiwanych mierzalnych rezultatów, wyników i celów pośrednich w ramach czasowych określonych w Strategicznym programie badań i innowacji oraz w programie prac wspólnego przedsięwzięcia;
Poprawka 202 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera e b (nowa)
eb) kwot wkładów finansowych od członków innych niż Unia oraz faktycznie wniesionego wkładu finansowego Unii;
Poprawka 203 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera e c (nowa)
ec) wkładu wspólnego przedsięwzięcia w działania prowadzone w ramach europejskiego programu na rzecz umiejętności, zwłaszcza mające na celu rozwijanie umiejętności wspierających transformację ekologiczną i cyfrową oraz zwiększenie liczby absolwentów w dziedzinie nauk przyrodniczych, technologii, inżynierii i matematyki, w odpowiednich obszarach prac wspólnego przedsięwzięcia;
Poprawka 204 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 24 – ustęp 2 – litera e d (nowa)
ed) wszelkich działań związanych z uwzględnianiem aspektu płci, w tym mających na celu położenie kresu zróżnicowaniu sytuacji kobiet i mężczyzn w dziedzinie badań naukowych i innowacji;
Poprawka 205 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 26 – ustęp 2
2. Członkowie inni niż Unia uzgadniają sposób podziału ich wspólnego wkładu między nimi zgodnie z przepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia.
2. Członkowie inni niż Unia uzgadniają sposób podziału ich wspólnego wkładu między siebie.
Poprawka 206 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 26 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Przy podejmowaniu decyzji o podziale wspólnego wkładu na rzecz wspólnego przedsięwzięcia członkowie inni niż Unia postępują zgodnie z przepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia, nie nakładając żadnych uciążliwych warunków na MŚP, których uczestnictwo we wspólnym przedsięwzięciu wspiera się także poprzez dogodne warunki uwzględniające ich rozmiary oraz ich bardziej ograniczoną siłę przetargową w całym łańcuchu wartości w porównaniu z dużymi podmiotami.
Poprawka 207 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 26 – ustęp 6
6. Jeżeli członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia nie wywiązują się ze spoczywających na nich zobowiązań w zakresie wnoszenia wkładu, dyrektor wykonawczy informuje ich o tym na piśmie i wyznacza rozsądny termin na wywiązanie się przez nich ze stosownych zobowiązań. Jeżeli po upływie tego terminu okaże się, że członek inny niż Unia wciąż nie wywiązał się ze spoczywającego na nim zobowiązania, dyrektor wykonawczy przekaże Komisji informacje na temat potencjalnych środków, jakie można zastosować wtym przypadku, ipoinformuje danego członka owykluczeniu go zmożliwości udziału wgłosowaniach na forum rady zarządzającej zgodnie zart.11 ust.9.
6. Jeżeli członkowie wspólnego przedsięwzięcia inni niż Unia nie wywiązują się ze spoczywających na nich zobowiązań w zakresie wnoszenia wkładu, dyrektor wykonawczy informuje ich o tym na piśmie i wyznacza rozsądny termin na wywiązanie się przez nich ze stosownych zobowiązań. Jeżeli po upływie tego terminu okaże się, że członek inny niż Unia wciąż nie wywiązał się ze spoczywającego na nim zobowiązania, dyrektor wykonawczy przekaże Komisji oraz państwom uczestniczącym informacje na temat potencjalnych środków, jakie można zastosować w tym przypadku, i poinformuje danego członka o wykluczeniu go z możliwości udziału w głosowaniach na forum rady zarządzającej zgodnie z art. 11 ust. 9.
Poprawka 208 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 28 – ustęp 4
4. Nie naruszając przepisów ust.1–3, wumowach, decyzjach izamówieniach wynikających zwykonania niniejszego rozporządzenia zamieszcza się postanowienia wyraźnie upoważniające Komisję, odpowiednie wspólne przedsięwzięcie, Trybunał Obrachunkowy, EPPO i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli na miejscu idochodzeń zgodnie zich odpowiednimi uprawnieniami.
4. Nie naruszając przepisów ust. 1–3, w umowach, decyzjach i zamówieniach wynikających z wykonania niniejszego rozporządzenia zamieszcza się postanowienia wyraźnie upoważniające Komisję, odnośne wspólne przedsięwzięcie, Trybunał Obrachunkowy, EPPO i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli na miejscu i dochodzeń zgodnie z ich odpowiednimi uprawnieniami, bez zwiększania obciążenia administracyjnego ciążącego na wspólnym przedsięwzięciu.
Poprawka 209 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 29 – akapit 1
Audyty wydatków na działania pośrednie przeprowadza się zgodnie z [art.48] rozporządzenia wsprawie programu „Horyzont Europa” wramach działań pośrednich objętych programem „Horyzont Europa”, wszczególności zgodnie ze strategią audytu, októrej mowa w [art.48 ust.2] tego rozporządzenia.
Audyty wydatków na działania pośrednie przeprowadza się zgodnie z [art. 48] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” w ramach działań pośrednich objętych programem „Horyzont Europa”, w szczególności zgodnie ze strategią audytu, o której mowa w [art. 48 ust. 2] tego rozporządzenia, co nie może zwiększyć obciążenia administracyjnego ciążącego na wspólnym przedsięwzięciu.
Poprawka 210 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 30 – ustęp 1
1. Audytor wewnętrzny Komisji posiada w stosunku do wspólnych przedsięwzięć te same uprawnienia co wstosunku do Komisji.
1. Audytor wewnętrzny Komisji posiada w stosunku do wspólnych przedsięwzięć te same uprawnienia co w stosunku do Komisji i podejmuje działania mające na celu zmniejszenie obciążenia administracyjnego ciążącego na wspólnych przedsięwzięciach.
Poprawka 211 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 34 – ustęp 1
1. Wspólne przedsięwzięcie zapewnia instytucjom, organom, urzędom lub agencjom Unii dostęp do wszelkich informacji dotyczących finansowanych przez nie działań pośrednich. Informacje te obejmują wyniki beneficjentów uczestniczących w pośrednich działaniach wspólnego przedsięwzięcia lub wszelkie inne informacje uznane za niezbędne do celów kształtowania, realizacji, monitorowania i oceny polityk lub programów unijnych. Takie prawa dostępu są ograniczone do zastosowania niekomercyjnego iniekonkurencyjnego imuszą być zgodne zobowiązującymi zasadami poufności.
1. Wspólne przedsięwzięcie zapewnia instytucjom, organom, urzędom lub agencjom Unii dostęp do wszelkich informacji dotyczących finansowanych przez nie działań pośrednich. Informacje te obejmują wyniki beneficjentów uczestniczących w pośrednich działaniach wspólnego przedsięwzięcia lub wszelkie inne informacje uznane za niezbędne do celów kształtowania, realizacji, monitorowania i oceny polityk lub programów unijnych. Takie prawa dostępu są ograniczone do zastosowania niekomercyjnego i niekonkurencyjnego, podlegają odpowiednim normom bezpieczeństwa informatycznego i bezpieczeństwa informacji, muszą być zgodne z zasadami konieczności i proporcjonalności oraz z przepisami o ochronie danych osobowych i z obowiązującymi zasadami poufności.
Poprawka 212 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 34 – ustęp 2
2. Wspólne przedsięwzięcie przekazuje Komisji informacje zawarte w złożonych wnioskach w celu kształtowania, realizacji, monitorowania i oceny polityk lub programów unijnych.
2. Wspólne przedsięwzięcie przekazuje Komisji informacje zawarte w złożonych wnioskach w celu kształtowania, realizacji, monitorowania i oceny polityk lub programów unijnych. Wszystkie istotne dane dotyczące projektów przedłożonych przez wspólne przedsięwzięcia wprowadza się do jednej bazy danych programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 213 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 35 – ustęp 2
2. Zasoby kadrowe określa się wplanie zatrudnienia każdego wspólnego przedsięwzięcia, wktórym wskazuje się liczbę stanowisk czasowych wpodziale na grupy funkcyjne igrupy zaszeregowania oraz liczbę pracowników kontraktowych wyrażoną wekwiwalentach pełnego czasu pracy, zgodnie zrocznym budżetem danego wspólnego przedsięwzięcia.
2. Zasoby kadrowe, które muszą odpowiednio odzwierciedlać liczbę stanowisk i grup zaszeregowania niezbędnych do zapewnienia najwyższych standardów zatrudnienia w danej dziedzinie, określa się w planie zatrudnienia każdego wspólnego przedsięwzięcia, w którym wskazuje się liczbę stanowisk czasowych w podziale na grupy funkcyjne i grupy zaszeregowania oraz liczbę pracowników kontraktowych wyrażoną w ekwiwalentach pełnego czasu pracy, zgodnie z rocznym budżetem danego wspólnego przedsięwzięcia, a także z uwzględnieniem zasady równowagi płci.
Poprawka 214 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 40 – ustęp 1
1. W trakcie realizacji swoich działań wspólne przedsięwzięcie, jego organy ipracownicy unikają wszelkich konfliktów interesów.
1. Wspólne przedsięwzięcie, jego organy i członkowie oraz jego pracownicy unikają wszelkich konfliktów interesów w ramach procesu decyzyjnego związanego z działaniami wspólnego przedsięwzięcia i w ramach ich realizacji.
Poprawka 215 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 40 – ustęp 2
2. Rada zarządzająca przyjmuje przepisy dotyczące zapobiegania konfliktom interesów, unikania tego rodzaju konfliktów i zarządzania nimi w odniesieniu do personelu wspólnego przedsięwzięcia, jego członków i innych osób zasiadających w radzie zarządzającej oraz w pozostałych organach lub grupach wspólnego przedsięwzięcia zgodnie zprzepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia oraz zgodnie z regulaminem pracowniczym w odniesieniu do personelu.
2. Rada zarządzająca przyjmuje przepisy dotyczące zapobiegania konfliktom interesów, unikania tego rodzaju konfliktów i zarządzania nimi w odniesieniu do personelu wspólnego przedsięwzięcia, jego członków i innych osób zasiadających w radzie zarządzającej oraz w pozostałych organach lub grupach wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, przepisami finansowymi wspólnego przedsięwzięcia oraz zgodnie z regulaminem pracowniczym w odniesieniu do personelu.
Poprawka 216 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 40 – ustęp 2 a (nowy)
2a. Członkowie organu doradczego ds. naukowych i dyrektorzy wykonawczy publikują i na bieżąco aktualizują swoje oświadczenia o wszystkich rodzajach prowadzonej działalności zawodowej, oświadczenia majątkowe i oświadczenia o braku konfliktu interesów. Zawierają one również informacje o ich członkostwie w różnych radach nadzorczych lub zarządach, a także informacje o wszelkich udziałach kapitałowych w spółkach publicznych, które to udziały mogą mieć wpływ na politykę publiczną, lub gdy udziały te dają danej osobie znaczny wpływ na działalność spółki lub partnerstwa. Dyrektorzy wykonawczy muszą móc się wykazać takim profilem zawodowym, który dowodzi, że mają doświadczenie w pracy w odpowiednim sektorze operacyjnym odnośnego wspólnego przedsięwzięcia.
Poprawka 217 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 43 – ustęp 4
4. W ramach procedury likwidacji zobowiązania oraz wydatki związane z likwidacją pokrywa się z aktywów wspólnego przedsięwzięcia. Ewentualną nadwyżkę rozdziela się pomiędzy członków w chwili likwidacji proporcjonalnie do wysokości wkładów finansowych wniesionych przez nich na rzecz wspólnego przedsięwzięcia. Każdą taką nadwyżkę przydzieloną Unii zwraca się do budżetu ogólnego Unii.
4. W ramach procedury likwidacji zobowiązania oraz wydatki związane z likwidacją pokrywa się z aktywów wspólnego przedsięwzięcia. Ewentualną nadwyżkę rozdziela się pomiędzy członków w chwili likwidacji proporcjonalnie do wysokości wkładów finansowych wniesionych przez nich na rzecz wspólnego przedsięwzięcia. Każdą taką nadwyżkę przydzieloną Unii zwraca się do budżetu programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 218 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 1 – litera a
a) przyspieszenie procesu innowacji i opracowywania innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych;
a) przyspieszenie procesu badań i innowacji oraz opracowywania innowacyjnych i zrównoważonych rozwiązań biotechnologicznych;
Poprawka 219 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 1 – litera b
b) przyspieszenie wprowadzania już istniejących dojrzałych i innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych;
b) przyspieszenie wprowadzania już istniejących zrównoważonych, dojrzałych i innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych;
Poprawka 220 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 1 – litera c
c) zapewnienie wysokiego poziomu efektywności środowiskowej biotechnologicznych systemów przemysłowych.
c) zapewnienie wysokiego poziomu efektywności środowiskowej zrównoważonych biotechnologicznych systemów przemysłowych.
Poprawka 221 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera a
a) zwiększenie intensywności międzydyscyplinarnych działań w obszarze badań naukowych i innowacji, aby czerpać korzyści z postępu dokonującego się w dziedzinie nauk biologicznych oraz w innych dziedzinach naukowych przy opracowywaniu i prezentowaniu zrównoważonych rozwiązań biotechnologicznych;
a) zwiększenie intensywności międzydyscyplinarnych działań w obszarze badań naukowych i innowacji, aby czerpać korzyści z postępu dokonującego się w dziedzinie nauk biologicznych oraz w innych dziedzinach naukowych przy opracowywaniu i prezentowaniu opłacalnych, zrównoważonych środowiskowo i społecznie rozwiązań biotechnologicznych;
Poprawka 222 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera b
b) zwiększenie i zintegrowanie zdolności zainteresowanych stron z całej Unii w zakresie badań naukowych i innowacji, aby wykorzystać potencjał biogospodarki na szczeblu lokalnym;
b) zwiększenie i zintegrowanie zdolności zainteresowanych stron z całej Unii w zakresie badań naukowych i innowacji, aby wykorzystać potencjał biogospodarki na szczeblu lokalnym, spójny z unijnymi celami w zakresie klimatu, środowiska i różnorodności biologicznej;
Poprawka 223 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera c
c) zwiększenie zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji na potrzeby przezwyciężania wyzwań w dziedzinie środowiska i opracowywania bardziej zrównoważonych innowacji biotechnologicznych;
c) zwiększenie zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji na potrzeby przezwyciężania wyzwań gospodarczych, społecznych i środowiskowych oraz opracowywania bardziej zrównoważonych innowacji biotechnologicznych;
Poprawka 224 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca) przyczynienie się do identyfikowania rozwiązań wykorzystujących technologie ujemnych emisji i podejścia oparte na ujemnych emisjach oraz sekwestrację dwutlenku węgla w przyrodzie, a także przynoszenie innych korzyści dla środowiska;
Poprawka 225 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera d
d) wzmocnienie integracji procesów związanych z biotechnologicznymi badaniami naukowymi i innowacjami w unijnych przemysłowych łańcuchach wartości;
d) wzmocnienie integracji procesów związanych z biotechnologicznymi badaniami naukowymi i innowacjami w unijnych przemysłowych łańcuchach wartości przy jednoczesnym promowaniu wyższego poziomu zrównoważoności i obiegu zamkniętego;
Poprawka 226 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera e
e) ograniczenie ryzyka dla inwestycji w przedsiębiorstwa i projekty biotechnologiczne realizowanych w obszarze badań naukowych i innowacji;
e) ograniczenie ryzyka dla inwestycji w zrównoważone przedsiębiorstwa i projekty biotechnologiczne realizowanych w obszarze badań naukowych i innowacji;
Poprawka 227 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 2 – litera f
f) zapewnienie uwzględniania kwestii środowiskowych przy opracowywaniu i wdrażaniu projektów biotechnologicznych w dziedzinie badań naukowych i innowacji.
f) zapewnienie uwzględniania kwestii środowiskowych i łagodzenia potencjalnych negatywnych skutków przy opracowywaniu i wdrażaniu projektów biotechnologicznych w dziedzinie badań naukowych i innowacji, aby przyczynić się do osiągnięcia unijnych celów w zakresie energii i klimatu.
Poprawka 228 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 45 – ustęp 1 – litera c
c) wspiera realizację multidyscyplinarnych projektów w obszarze badań naukowych i innowacji o wysokim poziomie oddziaływania, które sprzyjają innowacjom przemysłowym w bioprzemyśle i przyczyniają się do osiągnięcia celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym;
c) wspiera realizację multidyscyplinarnych projektów w obszarze badań naukowych i innowacji o wysokim poziomie oddziaływania, które sprzyjają innowacjom przemysłowym i zrównoważoności w bioprzemyśle i przyczyniają się do osiągnięcia celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym zgodnie z celami Unii w zakresie klimatu i energii;
Poprawka 229 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 45 – akapit 1 – litera d
d) intensyfikuje działania Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym w dziedzinie badań naukowych i innowacji na całej długości łańcucha innowacji, od niskich do wysokich poziomów gotowości technologicznej;
d) intensyfikuje działania Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym w dziedzinie badań naukowych i innowacji na całej długości łańcucha innowacji, od niskich do wysokich poziomów gotowości technologicznej,oraz łagodzi ich potencjalne negatywne skutki społeczne i środowiskowe;
Poprawka 230 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 45 – akapit 1 – litera e
e) mobilizuje i integruje podmioty działające w dziedzinie badań naukowych i innowacji z obszarów wiejskich, przybrzeżnych i miejskich oraz z regionów o niewykorzystanym potencjale w zakresie rozwoju bioprzemysłu, zachęcając je do współpracy przy podejmowaniu działań związanych z realizacją projektu;
e) mobilizuje i integruje podmioty działające w dziedzinie badań naukowych i innowacji z obszarów wiejskich, przybrzeżnych i miejskich oraz z regionów na różnych poziomach geograficznych o niewykorzystanym potencjale w zakresie zrównoważonego rozwoju bioprzemysłu, zachęcając je do współpracy przy podejmowaniu działań związanych z realizacją projektu;
Poprawka 231 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 45 – akapit 1 – litera g
g) promuje wymianę informacji i współpracę między podmiotami działającymi w obszarze badań naukowych i innowacji a zainteresowanymi stronami z sektora przemysłu w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym, aby podnosić poziom świadomości w kwestii szybko zmieniającej się wiedzy i technologii, sprzyjać współpracy międzysektorowej i ułatwiać wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych na rynek;
g) promuje wymianę informacji i współpracę między podmiotami działającymi w obszarze badań naukowych i innowacji a zainteresowanymi stronami z sektora przemysłu, w tym MŚP, małymi organizacjami z sektora pierwotnego i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym, aby podnosić poziom świadomości w kwestii szybko zmieniającej się wiedzy i technologii, sprzyjać współpracy międzysektorowej i ułatwiać wprowadzanie zrównoważonych, innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych na rynek;
Poprawka 232 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 45 – akapit 1 – litera h
h) mobilizuje organy na szczeblu krajowym i regionalnym, które są w stanie zapewnić warunki w większym stopniu sprzyjające wprowadzaniu innowacji biotechnologicznych na rynek;
h) mobilizuje organy na szczeblu krajowym i regionalnym, które są w stanie zapewnić warunki w większym stopniu sprzyjające wprowadzaniu zrównoważonych innowacji biotechnologicznych na rynek;
j) przekazuje decydentom, przedstawicielom przemysłu, NGO i szeroko rozumianym konsumentom informacje na temat innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych oraz promowanie wśród nich takich rozwiązań.
j) w przejrzysty i przystępny sposób publikuje swoje ustalenia i wyniki, w tym dotyczące oddziaływań społecznych i środowiskowych w Unii i w państwach trzecich, oraz przekazuje informacje na temat zrównoważonych innowacyjnych rozwiązań biotechnologicznych i promuje takie rozwiązania.
Poprawka 234 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – akapit 1 – litera b
b) Konsorcjum Bioprzemysłu, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego, której siedziba statutowa znajduje się wBrukseli, Belgia, po zgłoszeniu jej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym wdrodze zobowiązania;
b) Konsorcjum Bioprzemysłu, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego, której siedziba statutowa znajduje się w Brukseli, Belgia, po zgłoszeniu jej decyzji o przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym w drodze zobowiązania, nie naruszając praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 235 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 49 – ustęp 1 – wprowadzenie
1. Niezależnie od uprawnień decyzyjnych Rady Zarządzającej dotyczących planu działań dodatkowych określonego w art. 16 ust. 2 lit. l) i zgodnie z zakresem art. 2 pkt 9 i 10 Konsorcjum Bioprzemysłu lub podmioty wchodzące w jego skład lub z nim stowarzyszone każdego roku przedkładają wniosek dotyczący działań dodatkowych. Działania dodatkowe to działania bezpośrednio związane z projektami i działaniami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym, uwzględniające w szczególności:
1. Niezależnie od uprawnień decyzyjnych Rady Zarządzającej dotyczących planu działań dodatkowych określonego w art. 16 ust. 2 lit. l) i zgodnie z zakresem art. 2 pkt 9 i 10 członkowie inni niż Unia każdego roku przedkładają wniosek dotyczący działań dodatkowych. Działania dodatkowe to działania bezpośrednio związane z projektami i działaniami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym, uwzględniające w szczególności:
Poprawka 236 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 49 – ustęp 1 – litera b
b) inwestycje w nowe innowacyjne i zrównoważone zakłady produkcyjne lub inwestycje wnoszące wkład w realizację inicjatywy przewodniej;
b) inwestycje w nowe innowacyjne i zrównoważone zakłady produkcyjne lub inwestycje wnoszące wkład w realizację inicjatywy przewodniej, w tym pilotażowe i innowacyjne demonstracyjne zakłady produkcyjne;
Poprawka 237 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 49 – ustęp 1 – litera e
e) wymianę i rozpowszechnianie informacji oraz działania służące podnoszeniu poziomu świadomości.
e) wymianę irozpowszechnianie informacji oraz działania służące podnoszeniu poziomu świadomości wśród MŚP i ogółu społeczeństwa.
Poprawka 238 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 52 – ustęp 2
2. Rada Zarządzająca wybiera przewodniczącego na dwuletnią kadencję.
2. Rada Zarządzająca wybiera przewodniczącego na dwuletnią kadencję spośród swoich członków.
Poprawka 239 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 52 – ustęp 4
4. Poza posiedzeniami, o których mowa w ust. 2, Rada Zarządzająca co najmniej raz w roku zwołuje również posiedzenie strategiczne – głównym celem tego posiedzenia jest zidentyfikowanie wyzwań i szans stojących przed zrównoważonych bioprzemysłem oraz wskazanie Wspólnemu Przedsięwzięciu na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym dodatkowych kierunków działań strategicznych.
4. Poza posiedzeniami, o których mowa w ust. 3, Rada Zarządzająca co najmniej raz w roku zwołuje również posiedzenie strategiczne – głównym celem tego posiedzenia jest zidentyfikowanie wyzwań i szans stojących przed zrównoważonym bioprzemysłem oraz wskazanie Wspólnemu Przedsięwzięciu na rzecz Biotechnologicznej Europy Opartej na Obiegu Zamkniętym dodatkowych kierunków działań strategicznych, w szczególności pod względem wykorzystania pełnego potencjału podmiotów z całej Europy.
Poprawka 240 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 52 – ustęp 5
5. Do udziału w posiedzeniu strategicznym zaprasza się dodatkowych dyrektorów generalnych lub pracowników posiadających uprawnienia decyzyjne z wiodących europejskich przedsiębiorstw biotechnologicznych oraz przedstawicieli Komisji.Do udziału w posiedzeniu w charakterze obserwatorów można również zaprosić przewodniczących Grupy Przedstawicieli Państw, Komitetu Naukowego i grup ds. wdrażania.
5. Do udziału w posiedzeniu strategicznym zaprasza się dodatkowych dyrektorów generalnych lub pracowników posiadających uprawnienia decyzyjne z wiodących europejskich przedsiębiorstw biotechnologicznych, przedstawicieli Komisji, a także, w stosownych przypadkach, niezależnych ekspertów zewnętrznych i inne zainteresowane strony, w tym reprezentujące społeczeństwo obywatelskie i środowisko naukowe.Przewodniczący Grupy Przedstawicieli Państw, Komitetu Naukowego i grup ds. wdrażania biorą udział w posiedzeniu w charakterze stałych obserwatorów.
Poprawka 241 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 53 – ustęp 3
3. Przewodniczącego Komitetu Naukowego wybiera się na dwuletnią kadencję.
3. Przewodniczącego Komitetu Naukowego wybiera się spośród członków Komitetu na dwuletnią kadencję.
Poprawka 242 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 53 – ustęp 4
4. Komitet Naukowy powołuje grupę zadaniową, w której skład wchodzą członkowie o odpowiednich kompetencjach do tego, aby wnosić wkład w działania służące zapewnieniu odpowiedniego skoncentrowania się na wszystkich aspektach programu prac dotyczących zrównoważonego rozwoju. W miarę możliwości porady Komitetu Naukowego dotyczące programu prac powinny odnosić się do kwestii związanych zobiegiem zamkniętym, zrównoważeniem środowiskowym, ochroną i zwiększaniem różnorodności biologicznej, a także szerszymi aspektami zrównoważoności systemów biotechnologicznych i powiązanych z nimi łańcuchów wartości.
4. Komitet Naukowy powołuje grupę zadaniową, w której skład wchodzą członkowie o odpowiednich kompetencjach do tego, aby wnosić wkład w działania służące zapewnieniu odpowiedniego skoncentrowania się na wszystkich aspektach programu prac dotyczących zrównoważonego rozwoju. Porady Komitetu Naukowego dotyczące programu prac odnoszą się do kwestii związanych z ograniczoną dostępnością zasobów naturalnych, obiegiem zamkniętym, zrównoważeniem środowiskowym, ochroną i zwiększaniem różnorodności biologicznej, jakością gruntów, gleby i wody, a także szerszymi aspektami oddziaływań społecznych i klimatycznych oraz zrównoważoności systemów biotechnologicznych i powiązanych z nimi łańcuchów wartości.
Poprawka 243 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – ustęp 1
1. Na mocy art. 21 ustanawia się jedną grupę ds. wdrażania lub większą liczbę takich grup. Rola grup ds. wdrażania polega na doradzaniu Radzie Zarządzającej w kwestiach o kluczowym znaczeniu dla wprowadzania innowacji biotechnologicznych na rynek i dla propagowania wdrażania zrównoważonych rozwiązań biotechnologicznych.
1. Na mocy art. 21 ustanawia się jedną grupę ds. wdrażania lub większą liczbę takich grup. Rola grup ds. wdrażania polega na doradzaniu Radzie Zarządzającej w kwestiach o kluczowym znaczeniu dla wprowadzania zrównoważonych innowacji biotechnologicznych na rynek i dla propagowania wdrażania zrównoważonych rozwiązań biotechnologicznych.
Poprawka 244 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – ustęp 2
2. Skład grup ds. wdrażania musi gwarantować odpowiednie ukierunkowanie tematyczne działań i być reprezentatywny dla zainteresowanych stron w dziedzinie innowacji biotechnologicznych. Dowolna zainteresowana strona niebędąca członkiem Konsorcjum Bioprzemysłu, podmiotem wchodzącym w skład tego Konsorcjum ani podmiotem powiązanym z tym Konsorcjum może wyrazić zainteresowanie członkostwem w grupie ds. wdrażania. Rada Zarządzająca określa przewidywaną wielkość i skład grup ds. wdrażania, czas trwania kadencji jej członków oraz możliwość odnowienia przez nich kadencji i wybiera członków tych grup. Listę członków podaje się do wiadomości publicznej.
2. Skład grup ds. wdrażania musi gwarantować odpowiednie ukierunkowanie tematyczne działań i być reprezentatywny dla zainteresowanych stron w dziedzinie innowacji biotechnologicznych. Dowolna zainteresowana strona niebędąca członkiem Konsorcjum Bioprzemysłu, podmiotem wchodzącym w skład tego Konsorcjum ani podmiotem powiązanym z tym Konsorcjum może wyrazić zainteresowanie członkostwem w grupie ds. wdrażania zapewniającej reprezentację MŚP oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego.Skład grup ds. wdrażania powinien obejmować jak najszersze grono zainteresowanych stron, w tym z sektora pierwotnego (rolnictwo, akwakultura, rybołówstwo i leśnictwo), jak również dostawców odpadów, pozostałości i strumieni ubocznych, władze regionalne i inwestorów, aby zapobiec niedoskonałościom rynku i niezrównoważonym procesom biotechnologicznym. Rada Zarządzająca określa przewidywaną wielkość i skład grup ds. wdrażania, czas trwania kadencji jej członków oraz możliwość odnowienia przez nich kadencji i wybiera członków tych grup zgodnie z art. 21 niniejszego rozporządzenia. Listę członków podaje się do wiadomości publicznej.
Poprawka 245 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – ustęp 3
3. Posiedzenia grup ds. wdrażania przeprowadza się co najmniej raz do roku w lokalizacji fizycznej lub w formie wideokonferencji. Na pierwszym posiedzeniu grupy ds. wdrażania przyjmują swoje regulaminy. Rada Zarządzająca zatwierdza regulamin grupy ds. wdrażania. Na wniosek Rady Zarządzającej zwołuje się nadzwyczajne posiedzenia grup ds. wdrażania. Rada Zarządzająca może zwrócić się o przeprowadzenie posiedzenia nadzwyczajnego z udziałem dodatkowych osób. Listę uczestników takich nadzwyczajnych posiedzeń podaje się do wiadomości publicznej.
3. Posiedzenia grup ds. wdrażania przeprowadza się co najmniej raz do roku w lokalizacji fizycznej lub w formie wideokonferencji. Na pierwszym posiedzeniu grupy ds. wdrażania przyjmują swoje regulaminy. Rada Zarządzająca zatwierdza regulamin grupy ds. wdrażania. Na wniosek Rady Zarządzającej zwołuje się nadzwyczajne posiedzenia grup ds. wdrażania. Rada Zarządzająca może zwrócić się o przeprowadzenie posiedzenia nadzwyczajnego z udziałem dodatkowych osób. Porządek obrad, protokół i listę uczestników takich nadzwyczajnych posiedzeń podaje się do wiadomości publicznej.
Poprawka 246 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – ustęp 5
5. Grupy ds. wdrażania przedstawiają zalecenia dotyczące kwestii związanych z wdrażaniem innowacji biotechnologicznych na wniosek Rady Zarządzającej. Grupy ds. wdrażania mogą również wydawać zalecenia skierowane do Rady Zarządzającej w dowolnej chwili z własnej inicjatywy.
5. Grupy ds. wdrażania przedstawiają zalecenia dotyczące kwestii związanych z wdrażaniem zrównoważonych innowacji biotechnologicznych na wniosek Rady Zarządzającej. Grupy ds. wdrażania mogą również wydawać zalecenia skierowane do Rady Zarządzającej w dowolnej chwili z własnej inicjatywy.
Poprawka 247 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 1 – litera a
a) wnoszenie wkładu w działania służące zmniejszeniu śladu ekologicznego lotnictwa poprzez przyspieszenie procesu opracowywania neutralnych dla klimatu technologii lotniczych w celu ich możliwie jak najszybszego wdrożenia, co w znaczącym stopniu przyczyniłoby się do realizacji celów ogólnych wyznaczonych w Europejskim Zielonym Ładzie47, w szczególności jeżeli chodzi o cel redukcyjny zakładający ograniczenie emisji gazów cieplarnianych netto w całej Unii o co najmniej 55% do 2030 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r., oraz wniosłoby wkład w działania służące wprowadzeniu Unii na ścieżkę, która pozwoliłaby jej osiągnąć neutralność klimatyczną do 2050 r.;
a) wnoszenie wkładu w działania służące zmniejszeniu śladu ekologicznego lotnictwa poprzez przyspieszenie procesu opracowywania neutralnych dla klimatu technologii lotniczych w celu ich możliwie jak najszybszego wdrożenia, co w znaczącym stopniu przyczyniłoby się do realizacji celów ogólnych wyznaczonych w Europejskim Zielonym Ładzie47, w szczególności jeżeli chodzi o cel redukcyjny zakładający ograniczenie emisji gazów cieplarnianych netto w całej Unii o co najmniej 55 % do 2030 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r., oraz wniosłoby wkład w działania służące wprowadzeniu Unii na ścieżkę, która pozwoliłaby jej osiągnąć neutralność klimatyczną najpóźniej do 2050 r.;
__________________
__________________
47 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM/2019/640 final.
47 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM/2019/640 final.
Poprawka 248 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 1 – litera b
b) zagwarantowanie, aby działania w zakresie badań naukowych i innowacji w dziedzinie lotnictwa przyczyniały się do poprawy globalnej, zrównoważonej konkurencyjności unijnego przemysłu lotniczego, a także zapewnienie zgodności neutralnych dla klimatu technologii lotniczych z odpowiednimi wymogami w zakresie bezpieczeństwa lotniczego48 oraz zadbanie o to, by transport lotniczy pozostał bezpiecznym, niezawodnym, opłacalnym i wydajnym środkiem transportu pasażerskiego i towarowego;
b) zagwarantowanie, aby działania w zakresie badań naukowych i innowacji w dziedzinie lotnictwa przyczyniały się do poprawy globalnej, zrównoważonej konkurencyjności unijnego przemysłu lotniczego, a także zapewnienie zgodności neutralnych dla klimatu technologii lotniczych z odpowiednimi wymogami w zakresie bezpieczeństwa lotniczego48 oraz zadbanie o to, by transport lotniczy pozostał konkurencyjnym, bezpiecznym, niezawodnym, zrównoważonym, przystępnym cenowo, opłacalnym i wydajnym środkiem transportu pasażerskiego i towarowego;
__________________
__________________
48 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego.
48 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego.
Poprawka 249 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 – litera a
a) zintegrowanie i przedstawienie przełomowych innowacji technologicznych w zakresie statków powietrznych pozwalających zmniejszyć emisje netto gazów cieplarnianych o nie mniej niż 30% do 2030 r. w porównaniu z najnowocześniejszymi statkami powietrznymi dostępnymi w 2020 r., torując jednocześnie drogę dla lotnictwa neutralnego dla klimatu do 2050 r.;
a) zintegrowanie i przedstawienie przełomowych innowacji technologicznych w zakresie statków powietrznych pozwalających zmniejszyć emisje netto gazów cieplarnianych, w tym skutki niezwiązane z emisją dwutlenku węgla, o nie mniej niż 30 % do 2030 r. w porównaniu z najnowocześniejszymi statkami powietrznymi dostępnymi w 2020 r., torując jednocześnie drogę dla lotnictwa neutralnego dla klimatu do 2050 r.;
Poprawka 250 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 – litera b
b) zagwarantowanie, aby gotowość technologiczna i potencjalna gotowość przemysłowa wynikające z innowacji umożliwiały wprowadzenie nowych przełomowych produktów i usług do 2035 r. w celu zastąpienia 75 % floty operacyjnej do 2050 r. oraz opracowanie innowacyjnego, niezawodnego, bezpiecznego i opłacalnego europejskiego systemu lotnictwa, który umożliwi osiągnięcie celu polegającego na zapewnieniu neutralności klimatycznej do 2050 r.;
b) zagwarantowanie, aby gotowość technologiczna i potencjalna gotowość przemysłowa wynikające z innowacji umożliwiały wprowadzenie nowych przełomowych produktów i usług do 2035 r. w celu zastąpienia 75 % floty operacyjnej do 2050 r. oraz opracowanie innowacyjnego, niezawodnego, bezpiecznego i opłacalnego europejskiego systemu lotnictwa, który umożliwi osiągnięcie celu polegającego na zapewnieniu neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
Poprawka 251 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 – litera c
c) rozszerzanie i sprzyjanie integracji łańcuchów wartości związanych z działalnością w zakresie badań naukowych i innowacji w obszarze lotnictwa neutralnego dla klimatu, w tym integracji środowisk akademickich, organizacji badawczych, przedstawicieli przemysłu oraz MŚP, również poprzez czerpanie korzyści z synergii z innymi powiązanymi programami krajowymi i europejskimi.
c) rozszerzanie i sprzyjanie integracji łańcuchów wartości związanych z działalnością w zakresie badań naukowych i innowacji w obszarze lotnictwa neutralnego dla klimatu, w tym integracji środowisk akademickich, organizacji badawczych, przedstawicieli przemysłu, MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, a także organizacji społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych, również poprzez czerpanie korzyści z synergii z innymi powiązanymi programami krajowymi i europejskimi, a także przez wsparcie upowszechniania umiejętności związanych z przemysłem w całym łańcuchu wartości;
Poprawka 252 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca) promowanie wysokiej jakości miejsc pracy w sektorze lotnictwa, a także przywracanie i tworzenie wzrostu, biorąc pod uwagę jego szczególne znaczenie dla gospodarczej i społecznej odbudowy Unii oraz dla osiągnięcia jej celów w zakresie klimatu i środowiska.
Poprawka 253 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – akapit 1 – litera a
a) publikowanie wszelkich informacji niezbędnych do sporządzania i przedkładania wniosków skierowanych do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa na odpowiednich stronach internetowych;
a) publikowanie wszelkich informacji niezbędnych do sporządzania i przedkładania wniosków skierowanych do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa na odpowiednich stronach internetowych w sposób przejrzysty i przyjazny dla użytkownika;
Poprawka 254 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – akapit 1 – litera b
b) monitorowanie iocenianie postępu technologicznego przyczyniającego się do osiągnięcia celów ogólnych iszczegółowych wyznaczonych wart.55 oraz sprzyjanie zapewnieniu pełnego dostępu do danych iinformacji na potrzeby niezależnego monitorowania skutków badań naukowych iinnowacji wdziedzinie lotnictwa pod bezpośrednim nadzorem Komisji;
b) monitorowanie i ocenianie postępu technologicznego przyczyniającego się do osiągnięcia celów ogólnych i szczegółowych wyznaczonych w art. 55 oraz sprzyjanie zapewnieniu pełnego dostępu do danych i informacji na potrzeby niezależnego monitorowania skutków badań naukowych i innowacji w dziedzinie lotnictwa;
Poprawka 255 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – akapit 1 – litera c
c) wspieranie Komisji na jej wniosek w działaniach służących ustanowieniu i rozwijaniu procesu koordynacji przepisów i norm sprzyjających wprowadzaniu na rynek rozwiązań w zakresie ekologicznego lotnictwa, w szczególności poprzez prowadzenie badań i symulacji oraz udzielanie porad technicznych, biorąc jednocześnie pod uwagę konieczność eliminowania barier utrudniających wejście na rynek.
c) na wniosek Komisji wspieranie jej i zapewnianie jej informacji zwrotnych w działaniach służących ustanowieniu i rozwijaniu procesu koordynacji przepisów i norm sprzyjających wprowadzaniu na rynek rozwiązań w zakresie ekologicznego lotnictwa, w szczególności poprzez prowadzenie badań i symulacji oraz udzielanie porad technicznych, biorąc jednocześnie pod uwagę konieczność eliminowania barier utrudniających wejście na rynek;
Poprawka 256 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – akapit 1 – litera c a (nowa)
ca) opracowanie mechanizmów zwiększających koordynację i dostosowanie między działaniami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa a realizacją krajowych planów odbudowy;
Poprawka 257 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – akapit 1 – litera c b (nowa)
cb) promowanie koordynacji z krajowymi programami w zakresie badań naukowych i innowacji, umożliwiając opracowanie na wczesnym etapie planu współpracy oraz wspólną realizację niektórych działań w celu zmaksymalizowania efektu mnożnikowego wynikającego z synchronizacji programów badawczych.
Poprawka 258 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 1 – litera b
b) członkowie założyciele wymienieni wzałączniku I, po zgłoszeniu ich decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa wdrodze zobowiązania;
b) członkowie założyciele wymienieni w załączniku I, po zgłoszeniu ich decyzji o przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa w drodze zobowiązania, uczestnictwo w którym opiera się na sprawiedliwej równowadze między otrzymanym finansowaniem unijnym a zadeklarowanym wkładem rzeczowym, i nie naruszając praw innych członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 259 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – litera a
a) działania wchodzące w zakres działań pośrednich Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa, które nie są jednak finansowane w ramach takich działań pośrednich;
a) działania obejmujące wszystkie części Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa finansowane ze środków innych niż unijne, które przyczyniają się do realizacji programu prac tego wspólnego przedsięwzięcia;
Poprawka 260 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – litera d
d) prywatne projekty w obszarze badań naukowych i innowacji uzupełniające projekty dotyczące Strategicznego programu badań i innowacji;
d) prywatne projekty w obszarze badań naukowych i innowacji uzupełniające projekty dotyczące Strategicznego programu badań i innowacji, a także działania wnoszące wkład w upowszechnianie umiejętności związanych z określoną branżą w całym łańcuchu wartości;
Poprawka 261 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – akapit 1 – litera d
d) Organ Doradczy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego;
d) Doradczy Organ Naukowy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego;
Poprawka 262 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 62 – akapit 1 – litera b
b) dziewięciu przedstawicieli członków innych niż Unia wybranych przez i spośród członków założycieli i członków stowarzyszonych, aby zapewnić zrównoważoną reprezentację przedstawicieli łańcucha wartości sektora lotnictwa, takich jak integratorzy systemów statków powietrznych, producenci silników i producenci sprzętu. Rada Zarządzająca ustanawia wswoim regulaminie procedurę regulującą kwestie związane ze stosowaniem mechanizmu rotacji składu osobowego zasiadających wniej przedstawicieli członków innych niż Unia. Wśród wybranych przedstawicieli znajduje się co najmniej jeden przedstawiciel europejskich MŚP, jeden przedstawiciel organizacji badawczych oraz jeden przedstawiciel instytucji akademickich.
b) dwunastu przedstawicieli członków innych niż Unia wybranych przez i spośród członków założycieli i członków stowarzyszonych, aby zapewnić zrównoważoną reprezentację przedstawicieli łańcucha wartości sektora lotnictwa, takich jak producenci statków powietrznych, producenci silników i producenci sprzętu. Rada Zarządzająca ustanawia w swoim regulaminie procedurę regulującą kwestie związane ze stosowaniem mechanizmu rotacji składu osobowego zasiadających w niej przedstawicieli członków innych niż Unia, uwzględniając równowagę płci. Wśród wybranych przedstawicieli znajduje się co najmniej dwóch przedstawicieli europejskich MŚP, jeden przedstawiciel członków stowarzyszonych, jeden przedstawiciel organizacji badawczych oraz jeden przedstawiciel instytucji akademickich.
Poprawka 263 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 1 – litera b
b) sprzyja wprowadzaniu na rynek technologii i rozwiązań przyczyniających się do realizacji celów wyznaczonych w Zielonym Ładzie oraz zapewnia osiągnięcie celów szczegółowych wspólnego przedsięwzięcia wyznaczonych w art. 55;
b) sprzyja wprowadzaniu na rynek technologii i rozwiązań przyczyniających się do realizacji celów szczegółowych wspólnego przedsięwzięcia wyznaczonych w art. 55, w zgodzie z celami Zielonego Ładu;
Poprawka 264 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 2 – wprowadzenie
2. Rada Zarządzająca podejmuje decyzje związane z wdrażaniem programu i realizacją celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa, w tym decyzje dotyczące:
2. Rada Zarządzająca ocenia wdrażanie programu i realizację celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa oraz podejmuje związane z nimi decyzje, w tym decyzje dotyczące:
Poprawka 265 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 2 – litera a
a) Strategicznego programu badań i innowacji oraz potencjalnych zmian tego programu i programu prac, uwzględniając decyzje w kwestii otwartych zaproszeń do składania wniosków;
a) Strategicznego programu badań i innowacji oraz potencjalnych zmian tego programu i programu prac, uwzględniając decyzje w kwestii otwartych zaproszeń do składania wniosków, po konsultacjach z Naukowym Organem Doradczym ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego;
Poprawka 266 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 2 – litera b
b) strategicznego wieloletniego planowania zaproszeń do składania wniosków dotyczących problematyki związanej z ekologicznym lotnictwem oraz ich dostosowania do celów programu „Horyzont Europa” i powiązanych programów prac, a także do priorytetów technicznych i działań w zakresie badań naukowych, uwzględniając otwarte zaproszenia do składania wniosków;
b) strategicznego wieloletniego planowania zaproszeń do składania wniosków dotyczących problematyki związanej z ekologicznym lotnictwem oraz ich dostosowania do nadrzędnych priorytetów i celów Unii oraz celów programu „Horyzont Europa” i powiązanych programów prac, a także do priorytetów technicznych i działań w zakresie badań naukowych, uwzględniając otwarte zaproszenia do składania wniosków;
Poprawka 267 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 1 – litera a
a) odpowiednia liczba przedstawicieli Komisji iorganów Unii ustalona przez przedstawicieli Unii zasiadających wRadzie Zarządzającej;
a) dwóch przedstawicieli Komisji i organów Unii określonych przez przedstawicieli Unii zasiadających w Radzie Zarządzającej;
Poprawka 268 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 1 – litera c
c) dwóch wysokich rangą przedstawicieli Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa oddelegowanych przez Dyrektora Wykonawczego;
c) dwóch wysokich rangą przedstawicieli Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa występujących w charakterze obserwatorów, oddelegowanych przez Dyrektora Wykonawczego;
Poprawka 269 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 5
5. Komitet Techniczny opracowuje technologiczny plan działania i strategię programu oraz podtrzymuje ich realizację. Komitet sporządza projekt zakresu i programowania działań w obszarze badań naukowych, strategii technicznej i ogólnego planu działania w dziedzinie badań naukowych Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa oraz, w stosownych przypadkach, przedkłada go Radzie Zarządzającej do zatwierdzenia. Członek Rady Zarządzającej może zostać oddelegowany do śledzenia działań podejmowanych w tym zakresie.
5. Komitet Techniczny aktualizuje i rozwija technologiczny plan działania i strategię programu odpowiednio do postępu technicznego. Komitet sporządza projekt zakresu i programowania działań w obszarze badań naukowych, strategii technicznej i ogólnego planu działania w dziedzinie badań naukowych Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa oraz, w stosownych przypadkach, przedkłada go Radzie Zarządzającej do zatwierdzenia. Członek Rady Zarządzającej może zostać oddelegowany do śledzenia działań podejmowanych w tym zakresie.
Poprawka 270 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 6 – litera a
a) w razie potrzeby przedkłada projekty zmian w Strategicznym programie badań i innowacji w celu ich zbadania przez Radę Zarządzającą i podjęcia przez nią ostatecznej decyzji;
a) na podstawie szeroko zakrojonego dialogu z zainteresowanymi stronami w razie potrzeby przedkłada projekty zmian w Strategicznym programie badań i innowacji w celu ich zbadania przez Radę Zarządzającą i podjęcia przez nią ostatecznej decyzji;
Poprawka 271 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 6 – litera b
b) sporządza wnioski dotyczące priorytetów technicznych i działań w zakresie badań naukowych, które mają zostać uwzględnione w programie prac, biorąc pod uwagę zagadnienia badawcze na potrzeby otwartych zaproszeń do składania wniosków;
b) na podstawie szeroko zakrojonego dialogu z zainteresowanymi stronami sporządza wnioski dotyczące priorytetów technicznych i działań w zakresie badań naukowych, które mają zostać uwzględnione w programie prac, biorąc pod uwagę zagadnienia badawcze na potrzeby otwartych zaproszeń do składania wniosków;
Poprawka 272 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 6 – litera d
d) przedstawia Radzie Zarządzającej wyniki przeglądu lub optymalizacji zakresu technicznego programu służącego dostosowaniu programu prac i celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa do celów ogólnych programu „Horyzont Europa” i do celów wyznaczonych w powiązanych programach prac innych partnerstw europejskich wcelu poddania ich analizie ipodjęcia ostatecznej decyzji wich sprawie;
d) na podstawie niezależnych ocen skuteczności i analiz potencjalnego wpływu programu przedstawia Radzie Zarządzającej wyniki przeglądu lub optymalizacji Strategicznego programu badań i innowacji oraz zakresu technicznego programu służącego utrzymaniu dostosowania programu prac do celów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa, celów ogólnych programu „Horyzont Europa” i powiązanych programów prac innych partnerstw europejskich w celu poddania ich analizie i podjęcia ostatecznej decyzji w ich sprawie;
Poprawka 273 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – akapit 1 – wprowadzenie
Oprócz zadań określonych wart.18 Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa wykonuje również następujące zadania:
Oprócz zadań określonych w art. 18 Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa wykonuje również następujące zadania zgodnie z wytycznymi Rady Zarządzającej i pod jej kierownictwem:
Poprawka 274 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – akapit 1 – litera d
d) usprawnia proces koordynowania przez Komisję działań podejmowanych wramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa zodpowiednimi działaniami wobszarze badań naukowych iinnowacji podejmowanymi wramach programu „Horyzont Europa” zgodnie z poradami Komitetu Technicznego, aby uniknąć przypadków dublowania działań isprzyjać powstawaniu synergii;
d) w ścisłej współpracy z Komisją i zgodnie z poradami Komitetu Technicznego ponosi odpowiedzialność za koordynowanie działań podejmowanych w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa z odpowiednimi działaniami w obszarze badań naukowych i innowacji podejmowanymi w ramach programu „Horyzont Europa”, tak aby przez sterowanie nimi i ich realizację unikać przypadków dublowania działań i sprzyjać powstawaniu synergii, a także za określenie odpowiednich mechanizmów operacyjnych łączących wspólne tematy badawcze i wynikające z nich projekty w ramach Strategicznego programu badań i innowacji;
Poprawka 275 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – akapit 1 – litera g
g) zapewnia, aby wspólne przedsięwzięcie ułatwiało pełny dostęp do danych iinformacji na potrzeby niezależnego monitorowania skutków badań naukowych iinnowacji wdziedzinie lotnictwa pod bezpośrednim nadzorem Komisji oraz aby podejmowało wszelkie odpowiednie działania niezbędne do zagwarantowania, aby proces ten pozostawał niezależny do samego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa, np. poprzez organizowanie zamówień publicznych iprzeprowadzanie niezależnych ocen, przeglądów lub analiz ad hoc. Raz do roku Dyrektor Wykonawczy przekazuje Radzie Zarządzającej sprawozdanie z monitorowania i oceny programu;
g) zapewnia, aby wspólne przedsięwzięcie ułatwiało pełny dostęp do danych i informacji na potrzeby niezależnego monitorowania skutków badań naukowych i innowacji w dziedzinie lotnictwa, oraz podejmuje wszelkie odpowiednie działania niezbędne do dopilnowania, aby proces ten pozostawał niezależny od samego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa, np. przez organizowanie zamówień publicznych i przeprowadzanie niezależnych ocen, przeglądów lub analiz ad hoc, bez zwiększania obciążeń administracyjnych dla wspólnego przedsięwzięcia. Raz do roku Dyrektor Wykonawczy przekazuje Radzie Zarządzającej sprawozdanie z monitorowania i oceny programu;
Poprawka 276 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – nagłówek
Organ Doradczy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego
Doradczy Organ Naukowy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego
Poprawka 277 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – ustęp 1
1. Organ Doradczy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego pełni funkcję organu doradczego ds. naukowych Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa ustanowionego zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a).
1. Doradczy Organ Naukowy ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego ustanawia się zgodnie z art. 19.
Poprawka 278 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – ustęp 2
2. W Organie Doradczym ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego nie może zasiadać więcej niż 15 stałych członków.
2. W Doradczym Organie Naukowym ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego nie może zasiadać więcej niż 15 stałych członków, którzy nie są członkami żadnego z pozostałych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Ekologicznego Lotnictwa.
Poprawka 279 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – ustęp 3
3. Przewodniczącego Organu Doradczego ds. Lotnictwa Europejskiego wybiera się na dwuletnią kadencję.
3. Przewodniczącego Doradczego Organu Naukowego ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego wybiera się spośród jego stałych członków na dwuletnią kadencję.
Poprawka 280 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – ustęp 4
4. Przedstawiciel Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) jest stałym członkiem Organu Doradczego ds. Lotnictwa Europejskiego.
4. Przedstawiciel Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) jest stałym członkiem Naukowego Organu Doradczego ds. Ekologicznego Lotnictwa Europejskiego.
Poprawka 281 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 68 – ustęp 4 a (nowy)
4a. W skład organu wchodzi co najmniej jeden ekspert naukowy mający kwalifikacje w dziedzinie środowiska i klimatologii w odniesieniu do lotnictwa.
Poprawka 282 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 1 – litera a
a) przyczynianie się do realizacji celów wyznaczonych w Planie w zakresie celów klimatycznych na 2030 r.51 oraz w Europejskim Zielonym Ładzie52 poprzez podniesienie poziomu ambicji UE w obszarze ograniczania emisji gazów cieplarnianych co najmniej do 55% poniżej poziomów z 1990 r. do 2030 r. oraz zapewnienie neutralności klimatycznej do 2050 r.;
a) przyczynianie się do realizacji celów wyznaczonych w Planie w zakresie celów klimatycznych na 2030 r.51, w Europejskim Zielonym Ładzie52oraz w europejskim prawie o klimacie poprzez podniesienie poziomu ambicji UE pod względem oszczędności wynikających z efektywności energetycznej oraz szerszego wykorzystania odnawialnych źródeł energii, a także ograniczania emisji gazów cieplarnianych co najmniej do 55 % poniżej poziomów z 1990 r. do 2030 r. oraz osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
__________________
__________________
51 COM/2020/562 final.
51 COM/2020/562 final.
52 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM/2019/640 final.
52 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM/2019/640 final.
Poprawka 283 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 1 – litera b
b) wnoszenie wkładu we wdrażanie strategii Komisji Europejskiej z 2020 r. w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu53;
b) wnoszenie wkładu we wdrażanie strategii Komisji Europejskiej z 2020 r. w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu53, strategii UE dotyczącej integracji systemu energetycznego oraz rezolucji Parlamentu Europejskiego z 19 maja 2021 r. w sprawie europejskiej strategii w zakresie wodoru;
__________________
__________________
53COM(2020) 301 final: Strategia w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu.
53COM(2020) 301 final: Strategia w zakresie wodoru na rzecz Europy neutralnej dla klimatu.
Poprawka 284 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 1 – litera c
c) zwiększanie konkurencyjności unijnego łańcucha wartości wzakresie czystego wodoru, aby wesprzeć wszczególności zaangażowane MŚP, przyspieszając tym samym proces wprowadzania na rynek innowacyjnych i konkurencyjnych ekologicznych rozwiązań;
c) rozwój i wzmacnianie wiodącej pozycji Unii i konkurencyjności unijnego łańcucha wartości w zakresie czystego wodoru, aby wesprzeć w szczególności zaangażowane MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up, przyspieszając tym samym badania naukowe, rozwój i proces wprowadzania na rynek innowacyjnych, konkurencyjnych, ekologicznych i energooszczędnych rozwiązań;
Poprawka 285 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 1 – litera d
d) stymulowanie produkcji, dystrybucji i składowania czystego wodoru oraz jego zastosowań końcowych.
d) stymulowanie produkcji, dystrybucji, przesyłu i składowania czystego wodoru oraz jego zastosowań końcowych.
Poprawka 286 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
da) przyspieszenie działań w zakresie badań naukowych i innowacji w odniesieniu do produkcji wodoru odnawialnego;
Poprawka 287 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 2 – litera a
a) zwiększanie opłacalności, niezawodności, liczby i jakości opracowywanych w Unii rozwiązań opartych na czystym wodorze za pomocą badań naukowych i innowacji, uwzględniając kwestie związane z produkcją, dystrybucją i składowaniem czystego wodoru oraz jego zastosowaniami końcowymi, takich jak wydajniejsze i tańsze elektrolizery wodoru, oraz tańsze zastosowania wodoru w transporcie i przemyśle;
a) zwiększanie opłacalności, przystępności cenowej, niezawodności, liczby i jakości opracowywanych w Unii rozwiązań opartych na czystym wodorze za pomocą badań naukowych i innowacji, uwzględniając kwestie związane z produkcją, dystrybucją, przesyłem i składowaniem czystego wodoru oraz jego zastosowaniami końcowymi, takich jak wydajniejsze i tańsze elektrolizery wodoru, ograniczenie strat energii i strat wynikających z konwersji, tańsze zastosowania wodoru w transporcie lotniczym, morskim i ciężkim i w przemyśle oraz innowacyjne i czyste technologie wodorowe, a także zwiększanie bezpieczeństwa i dostępności jego produkcji, przesyłu i składowania;
Poprawka 288 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 2 – litera b
b) podwyższanie poziomu wiedzy i zwiększanie zdolności podmiotów działających w sektorach naukowym i przemysłowym na całej długości unijnego łańcucha wartości w zakresie wodoru;
b) podwyższanie poziomu wiedzy i zwiększanie zdolności podmiotów działających w sektorach naukowym i przemysłowym na całej długości unijnego łańcucha wartości w zakresie wodoru, przy jednoczesnym wsparciu upowszechniania umiejętności związanych z przemysłem;
Poprawka 289 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 2 – litera c
c) demonstrowanie rozwiązań opartych na czystym wodorze z myślą o ich wdrożeniu na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz w całej Unii przy jednoczesnym uwzględnieniu kwestii dotyczących produkcji, dystrybucji, składowania i wykorzystywania czystego wodoru w sektorze transportu iw sektorach energochłonnych, a także wykorzystywania go do innych zastosowań;
c) demonstrowanie rozwiązań opartych na czystym wodorze z myślą o ich wdrożeniu na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz w całej Unii przy jednoczesnym uwzględnieniu kwestii dotyczących produkcji, dystrybucji, przesyłu, składowania, technologii ujemnych emisji i wykorzystywania czystego wodoru w sektorach, z których emisje trudno zredukować, takich jak transport morski, lotniczy i ciężki, oraz w sektorach energochłonnych, a także wykorzystywania go do innych zastosowań;
Poprawka 290 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca) zwiększanie innowacyjnych inwestycji w sektorach użytkowników końcowych, ze szczególnym uwzględnieniem sektora transportu, w celu wspierania przełomowych rozwiązań i technologii;
Poprawka 291 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 71 – ustęp 2 – litera d
d) zwiększanie poziomu świadomości podmiotów z sektora publicznego i prywatnego oraz sprzyjanie wdrażaniu rozwiązań opartych na czystym wodorze, w szczególności za pośrednictwem współpracy z innymi partnerstwami europejskimi w ramach programu „Horyzont Europa”.
d) zwiększanie poziomu świadomości podmiotów z sektora publicznego i prywatnego oraz sprzyjanie wdrażaniu rozwiązań i infrastruktur opartych na czystym wodorze, w szczególności za pośrednictwem współpracy z innymi partnerstwami europejskimi w ramach programu „Horyzont Europa” oraz z takimi inicjatywami jak europejski sojusz na rzecz czystego wodoru, a także – z myślą o przyczynieniu się do poprawy bezpieczeństwa i norm technicznych w UE – zwiększanie bezpieczeństwa i bezpiecznego postępowania z powiązanymi technologiami i zastosowaniami.
Poprawka 292 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 72 – akapit 1 – litera a
a) ocenianie i monitorowanie postępu technologicznego oraz barier technologicznych, ekonomicznych i społecznych utrudniających wprowadzanie tych rozwiązań na rynek;
a) ocenianie imonitorowanie postępu technologicznego, postępu związanego z niezbędną infrastrukturą oraz barier technologicznych, ekonomicznych, regulacyjnych, społecznych i ekologicznych utrudniających wprowadzanie tych rozwiązań na rynek, a także wpływu na środowisko;
Poprawka 293 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 72 – akapit 1 – litera b
b) niezależnie od uprawnień Komisji w zakresie kształtowania polityki, wnoszenie wkładu – pod nadzorem Komisji i zgodnie z jej wytycznymi politycznymi – w opracowywanie przepisów i standardów służących wyeliminowaniu barier uniemożliwiających wprowadzenie tych rozwiązań na rynek oraz wspieranie zamienności, interoperacyjności i wymiany handlowej na całym rynku wewnętrznym i w skali globalnej;
b) niezależnie od uprawnień Komisji w zakresie kształtowania polityki wnoszenie wkładu – pod nadzorem Komisji i zgodnie z jej wytycznymi politycznymi – w opracowywanie przepisów i standardów służących wyeliminowaniu barier uniemożliwiających wprowadzenie tych rozwiązań na rynek, w szczególności w odniesieniu do MŚP i przedsiębiorstw typu start-up, w ograniczanie wpływu na środowisko, klimat i społeczeństwo, w tym w państwach trzecich, oraz wspieranie przejrzystości, zamienności, interoperacyjności i wymiany handlowej na całym rynku wewnętrznym i w skali globalnej;
Poprawka 294 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 72 – akapit 1 – litera c
c) wspieranie Komisji w realizacji jej międzynarodowych inicjatyw dotyczących strategii w zakresie wodoru, takich jak Międzynarodowe Partnerstwo na rzecz gospodarki wodorowej (IPHE), inicjatywy „Mission Innovation”, oraz inicjatywy na szczeblu ministerialnym dotyczącej wodoru.
c) niezależnie od uprawnień Komisji w zakresie kształtowania polityki – pod nadzorem Komisji i zgodnie z jej wytycznymi politycznymi – wspieranie Komisji i zapewnianie jej technicznej wiedzy specjalistycznej, w tym podczas posiedzeń, w odniesieniu do realizacji jej międzynarodowych inicjatyw dotyczących strategii w zakresie wodoru, takich jak Międzynarodowe Partnerstwo na rzecz gospodarki wodorowej (IPHE), inicjatywy „Mission Innovation”, oraz inicjatywy na szczeblu ministerialnym dotyczącej wodoru.
Poprawka 295 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 73 – akapit 1 – litera b
b) Hydrogen Europe AISBL, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego (numer rejestracji: 890 025 478), której siedziba statutowa znajduje się w Brukseli, Belgia („zrzeszenie branżowe”), po zgłoszeniu jej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru w drodze zobowiązania;
b) Hydrogen Europe AISBL, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego (numer rejestracji: 890 025 478), której siedziba statutowa znajduje się w Brukseli, Belgia („zrzeszenie branżowe”), po zgłoszeniu jej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru w drodze zobowiązania, nie naruszając praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 296 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 73 – akapit 1 – litera c
c) Hydrogen Europe Research AISBL, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego (numer rejestracji: 0897 679 372), której siedziba statutowa znajduje się w Brukseli, Belgia („zrzeszenie badawcze”), po zgłoszeniu decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru w drodze zobowiązania.
c) Hydrogen Europe Research AISBL, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa belgijskiego (numer rejestracji: 0897 679 372), której siedziba statutowa znajduje się w Brukseli, Belgia („zrzeszenie badawcze”), po zgłoszeniu jej decyzji o przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru w drodze zobowiązania, nie naruszając praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii.
Poprawka 297 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 73 – akapit 1 – litera c a (nowa)
ca) członkowie stowarzyszeni wybrani zgodnie z art. 7, z zastrzeżeniem podjęcia stosownej decyzji przez Radę Zarządzającą.
Poprawka 298 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 76 – ustęp 1 – wprowadzenie
1. Do celów art.11 ust.1 lit.b) działania dodatkowe mogą obejmować działania bezpośrednio związane zdziałaniami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru, które przyczyniają się do realizacji jego celów, wtym:
1. Do celów art. 11 ust. 1 lit. b) działania dodatkowe mogą obejmować działania bezpośrednio związane z działaniami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru, które mają wyraźny związek ze Strategicznym programem badań i innowacji, są finansowane z programów krajowych lub regionalnych i przyczyniają się do osiągnięcia celów wspólnego przedsięwzięcia, w tym:
Poprawka 299 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 76 – ustęp 1 – litera e
e) działania służące podnoszeniu świadomości w kwestii technologii wodorowych i środków bezpieczeństwa związanych z wodorem;
e) działania służące podnoszeniu świadomości wkwestii czystych technologii wodorowych iśrodków bezpieczeństwa związanych z wodorem, w tym w całym łańcuchu wartości;
Poprawka 300 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 77 – akapit 1 – litera d a (nowa)
da) niezależna Rada Naukowa
Poprawka 301 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 78 – akapit 1 – litera b
b) sześciu przedstawicieli Hydrogen Europe, z uwzględnieniem problematyki reprezentacji geograficznej, płciowej i sektorowej;
b) sześciu przedstawicieli Hydrogen Europe, z uwzględnieniem kwestii geografii i płci, reprezentujących różne części łańcucha wartości, przy czym co najmniej jeden przedstawiciel pochodzi z MŚP i jeden z organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 302 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 80 – akapit 1 – litera a
a) wspiera synergie z odpowiednimi działaniami i programami na szczeblu Unii oraz na szczeblu krajowym i regionalnym, w szczególności z działaniami i programami wspierającymi wdrażanie rozwiązań w zakresie badań naukowych i innowacji, infrastruktury, edukacji i rozwoju regionalnego przy wykorzystaniu czystego wodoru;
a) wspiera synergię z odpowiednimi działaniami i programami na szczeblu Unii oraz na szczeblu krajowym i regionalnym, w szczególności z działaniami i programami wspierającymi wdrażanie rozwiązań w zakresie badań naukowych i innowacji, infrastruktury, edukacji i rozwoju regionalnego przy wykorzystaniu czystego wodoru, ze szczególnym uwzględnieniem sektorów, z których emisje trudno zredukować, takich jak niektóre branże przemysłowe oraz transport lotniczy, morski i ciężki;
Poprawka 303 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 80 – akapit 1 – litera b
b) zapewnia – na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 16 lit. l) – strategiczne ukierunkowanie współpracy z innymi partnerstwami europejskimi, w tym z partnerstwami na rzecz bezemisyjnego transportu drogowego, bezemisyjnego transportu wodnego, europejskiego transportu kolejowego, ekologicznego lotnictwa, procesów korzystnych dla planety oraz czystej stali, zgodnie z ich odpowiednimi Strategicznymi programami badań i innowacji lub innymi równoważnymi dokumentami;
b) zapewnia – na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 16 lit. l) – strategiczne ukierunkowanie współpracy z innymi partnerstwami europejskimi, w tym z partnerstwami na rzecz bezemisyjnego transportu drogowego, bezemisyjnego transportu wodnego, europejskiego transportu kolejowego, ekologicznego lotnictwa, procesów korzystnych dla planety oraz czystej stali, zgodnie z ich odpowiednimi Strategicznymi programami badań i innowacji, a także ze strategią UE dotyczącą integracji systemu energetycznego i powiązanymi inicjatywami w zakresie efektywności energetycznej, elektryfikacji i odnawialnych źródeł energii lub innymi równoważnymi dokumentami;
Poprawka 304 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 80 – akapit 1 – litera c
c) zachęca do wprowadzania na rynek technologii i rozwiązań przyczyniających się do realizacji celów wyznaczonych w Europejskim Zielonym Ładzie.
c) zachęca do wprowadzania na rynek zrównoważonych technologii i rozwiązań zgodnych z celami wyznaczonymi w Europejskim Zielonym Ładzie oraz do wzmacniania europejskiego ekosystemu czystego wodoru.
Poprawka 305 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 81 – akapit 1 – litera a
a) przedstawia propozycje działań sprzyjających synergiom zodpowiednimi działaniami na szczeblu Unii oraz na szczeblu regionalnym ilokalnym;
a) przedstawia propozycje działań sprzyjających synergii z odpowiednimi działaniami na szczeblu Unii oraz na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz realizuje te działania wraz z odpowiednimi podmiotami;
Poprawka 306 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 81 – akapit 1 – litera b
b) wspiera inne inicjatywy Unii wzakresie wodoru iwnosi wkład wich realizację po uzyskaniu zgody Rady Zarządzającej;
b) wspiera inne inicjatywy Unii w zakresie wodoru, w tym europejski sojusz na rzecz czystego wodoru oraz projekt IPCEI, i wnosi wkład w ich realizację;
Poprawka 307 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 81 – akapit 1 – litera c
c) zwołuje coroczne forum europejskiego partnerstwa na rzecz czystego wodoru, które – w miarę możliwości – organizuje się w połączeniu z i równolegle do europejskiego forum na rzecz wodoru pod patronatem sojuszu na rzecz czystego wodoru.
c) zwołuje coroczne forum europejskiego partnerstwa na rzecz czystego wodoru, które organizuje się wspólnie z europejskim forum na rzecz wodoru pod patronatem sojuszu na rzecz czystego wodoru i równolegle do niego.
Poprawka 308 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 82 – ustęp 2
2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron wchodzą przedstawiciele sektorów generujących, dystrybuujących, składujących i wykorzystujących czysty wodór lub potrzebujących czystego wodoru z całej Unii, w tym przedstawiciele innych odpowiednich partnerstw europejskich, a także przedstawiciele europejskiego partnerstwa międzyregionalnego na rzecz dolin wodorowych.
2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron wchodzą przedstawiciele sektorów generujących, dystrybuujących, przesyłających, składujących i wykorzystujących czysty wodór lub potrzebujących czystego wodoru z całej Unii, w tym przedstawiciele innych odpowiednich partnerstw europejskich, a także przedstawiciele europejskiego partnerstwa międzyregionalnego na rzecz dolin wodorowych oraz przedstawiciele sektora energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i środowiska naukowego.
Poprawka 309 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 82 – ustęp 3 – litera a
a) wnosi wkład w realizację priorytetów strategicznych i technologicznych postawionych przed Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Czystego Wodoru w Strategicznym programie badań i innowacji lub w dowolnym innym równoważnym dokumencie oraz w powiązanych szczegółowych technologicznych planach działania, przy należytym uwzględnieniu postępu dokonującego się w przyległych sektorach i potrzeb przyległych sektorów;
a) wnosi wkład w realizację priorytetów strategicznych, technologicznych i w zakresie infrastruktury postawionych przed Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Czystego Wodoru w Strategicznym programie badań i innowacji lub w dowolnym innym równoważnym dokumencie oraz w powiązanych szczegółowych technologicznych planach działania, przy należytym uwzględnieniu postępu dokonującego się w przyległych sektorach i potrzeb przyległych sektorów, takich jak sektory, z których emisje trudno zredukować, w tym niektóre branże przemysłowe oraz transport lotniczy, morski i ciężki;
Poprawka 310 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 82 – ustęp 3 – litera b
b) przedstawia sugestie mające na celu umożliwienie zaistnienia konkretnych synergii między Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Czystego Wodoru a przyległymi sektorami lub dowolnym sektorem, w przypadku którego synergie z nim uznaje się za wartość dodaną;
b) przedstawia sugestie mające na celu umożliwienie zaistnienia konkretnej synergii między Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Czystego Wodoru a przyległymi sektorami lub dowolnym sektorem, w przypadku którego synergię z nim uznaje się za wartość dodaną, biorąc pod uwagę w szczególności zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim” oraz integrację systemu energetycznego;
Poprawka 311 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 82 – ustęp 3 – litera c
c) wnosi wkład wdyskusje prowadzone wramach europejskiego forum na rzecz wodoru organizowanego co roku pod patronatem sojuszu na rzecz czystego wodoru.
c) wnosi wkład w dyskusje prowadzone w ramach forum europejskiego partnerstwa na rzecz czystego wodoru i europejskiego forum na rzecz wodoru organizowanych co roku pod patronatem sojuszu na rzecz czystego wodoru.
Poprawka 312 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 82 a (nowy)
Artykuł 82a
Rada Naukowa
1. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Czystego Wodoru powołuje niezależną Radę Naukową, o której mowa w art. 19 i 77, w celu uzyskania opinii naukowej od niezależnych ekspertów akademickich wysokiego szczebla.
2. W skład niezależnej Rady Naukowej wchodzi nie więcej niż 15 stałych członków; Rada wybiera spośród swoich członków przewodniczącego na okres dwóch lat.
3. Niezależna Rada Naukowa może udzielać porad na wniosek Rady Zarządzającej i innych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Czystego Wodoru lub z własnej inicjatywy.
4. Niezależna Rada Naukowa współpracuje z odpowiednimi organami doradczymi utworzonymi w ramach programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 313 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 1 – litera b
b) zapewnienie szybkiego przejścia na atrakcyjniejszy, przyjaźniejszy dla użytkownika, bardziej konkurencyjny, w większym stopniu opłacalny i wydajniejszy oraz bardziej zrównoważony system europejskiej kolei zintegrowany z szerzej zakrojonym systemem mobilności;
b) zapewnienie szybkiego przejścia na bezpieczniejszy, atrakcyjniejszy, przyjaźniejszy dla użytkownika, bardziej konkurencyjny, w większym stopniu opłacalny, wydajniejszy, bardziej sprzyjający włączeniu społecznemu, bardziej cyfrowy oraz bardziej zrównoważony system europejskiej kolei zintegrowany z szerzej zakrojonym systemem mobilności;
Poprawka 314 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera a
a) stworzenie europejskiej sieci kolejowej, która już w założeniu będzie miała zintegrowany charakter, usunięcie barier dla interoperacyjności i zapewnienie rozwiązań na rzecz pełnej integracji obejmujących zarządzanie ruchem, pojazdami, infrastrukturą i usługami, a także najlepsze możliwe reagowanie na potrzeby pasażerów i przedsiębiorstw, przyspieszenie procesu wprowadzania innowacyjnych rozwiązań wspierających budowę jednolitego europejskiego obszaru kolejowego przy jednoczesnym zwiększaniu zdolności i niezawodności oraz obniżaniu kosztów transportu kolejowego;
a) stworzenie europejskiej sieci kolejowej, która już w założeniu będzie miała zintegrowany charakter, usunięcie barier dla interoperacyjności i zapewnienie rozwiązań na rzecz pełnej integracji obejmujących zarządzanie ruchem, pojazdami, infrastrukturą i usługami, w tym wydawanie biletów przesiadkowych, a także najlepsze możliwe reagowanie na potrzeby pasażerów, pracowników kolei i przedsiębiorstw oraz uwzględnianie ich praw, przyspieszenie procesu wprowadzania innowacyjnych rozwiązań wspierających budowę jednolitego europejskiego obszaru kolejowego przy jednoczesnym zwiększaniu zdolności i niezawodności oraz obniżaniu kosztów transportu kolejowego;
Poprawka 315 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera c
c) opracowanie ujednoliconej koncepcji operacyjnej oraz architektury funkcjonalnej systemu na potrzeby zintegrowanego zarządzania systemami ruchu, zawiadywania, kontroli i sygnalizacji w ramach europejskiego systemu kolei w ramach Filara Systemowego wspólnego przedsięwzięcia, w tym zautomatyzowanego ruchu pociągów, co zapewni ukierunkowanie działań w zakresie badań naukowych i innowacji na realizację powszechnie przyjętych, wspólnych wymogów konsumenckich oraz zagwarantuje możliwość rozwijania potrzeb operacyjnych;
c) opracowanie ujednoliconej koncepcji operacyjnej oraz architektury funkcjonalnej systemu na potrzeby zintegrowanego zarządzania systemami ruchu, zawiadywania, kontroli i sygnalizacji w ramach europejskiego systemu kolei w ramach Filara Systemowego wspólnego przedsięwzięcia, w tym zautomatyzowanego ruchu pociągów, co zapewni ukierunkowanie działań w zakresie badań naukowych i innowacji na realizację powszechnie przyjętych, wspólnych wymogów konsumenckich oraz zagwarantuje możliwość rozwijania potrzeb operacyjnych; ujednolicona koncepcja operacyjna oraz architektura funkcjonalna na potrzeby zintegrowanego europejskiego systemu zarządzania ruchem kolejowym jest interoperacyjna w odniesieniu do całej sieci kolejowej (sieć bazowa i kompleksowa TEN-T, linie główne i linie regionalne nieuwzględnione w TEN-T);
Poprawka 316 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera e
e) opracowywanie projektów demonstracyjnych w zainteresowanych państwach członkowskich, także w tych, na których terytorium nie istnieje obecnie system kolei;
e) opracowywanie projektów demonstracyjnych w zainteresowanych państwach członkowskich, także w tych, na których terytorium nie istnieje obecnie system kolei; takie projekty, w tym projekty demonstracyjne na dużą skalę, obejmują Unię w sposób jak najszerszy, przejrzysty i geograficznie zrównoważony.
Poprawka 317 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera f
f) przyczynianie się do rozwoju silnego europejskiego przemysłu kolejowego, który będzie konkurencyjny na poziomie globalnym.
f) przyczynianie się do rozwoju silnego europejskiego przemysłu kolejowego, który będzie konkurencyjny na poziomie globalnym oraz będzie dysponować silnym łańcuchem dostaw i wysoce innowacyjnym ekosystemem obejmującym MŚP zajmujące się zaawansowanymi technologiami.
Poprawka 318 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera f a (nowa)
fa) przyczynianie się do eliminacji barier, które obecnie utrudniają pełną inkluzywność transportu kolejowego, w szczególności w przypadku osób z niepełnosprawnościami;
Poprawka 319 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera f b (nowa)
fb) rozwój nowej generacji techniki budowy torów obejmującej wszystkie elementy składowe, począwszy od podtorza, przez tory, do nawierzchni kolejowej;
Poprawka 320 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 83 – ustęp 2 – litera f c (nowa)
fc) wspieranie opracowywania innowacyjnych rozwiązań korzystnych dla osób dojeżdżających koleją, w tym zamieszkujących obszary słabo zaludnione i niedostatecznie zaludnione.
Poprawka 321 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 84 – ustęp 1
1. Oprócz zadań określonych w art. 5 Wspólne Europejskie Przedsięwzięcie Kolejowe – we współpracy z Komisją – sporządzi również plan centralny opracowany w porozumieniu ze wszystkimi istotnymi zainteresowanymi stronami w sektorze kolejowym i z przedstawicielami branży zaopatrzenia kolei oraz przedłoży go do przyjęcia przez Radę Zarządzającą.
1. Oprócz zadań określonych w art. 5 Wspólne Europejskie Przedsięwzięcie Kolejowe – we współpracy z Komisją – sporządzi również plan centralny opracowany w porozumieniu ze wszystkimi istotnymi zainteresowanymi stronami w sektorze kolejowym i z przedstawicielami branży zaopatrzenia kolei oraz przedłoży go do przyjęcia przez Radę Zarządzającą, w tym na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym.
Poprawka 322 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 84 – ustęp 5 – litera a – wprowadzenie
a) opracowania w ramach Filara Systemowego ujęcia systemowego zrzeszającego przedstawicieli kolejowego przemysłu wytwórczego, przedstawicieli społeczności operatorów kolejowych i inne prywatne i publiczne zainteresowane strony z sektora kolejowego, w tym organy reprezentujące klientów, np. pasażerów, podmioty z sektora transportu towarowego i pracowników, a także stosowne podmioty spoza tradycyjnego sektora kolejowego. Wspomniane „ujęcie systemowe” obejmuje:
a) opracowania w ramach Filara Systemowego interoperacyjnego ujęcia systemowego zrzeszającego przedstawicieli kolejowego przemysłu wytwórczego, przedstawicieli społeczności operatorów kolejowych i inne prywatne i publiczne zainteresowane strony z sektora kolejowego, w tym przedstawicieli państw członkowskich i organy reprezentujące klientów, np. pasażerów, podmioty z sektora transportu towarowego, a także pracowników i inne stosowne podmioty spoza tradycyjnego sektora kolejowego. Wspomniane „ujęcie systemowe” obejmuje:
Poprawka 323 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 84 – ustęp 5 – litera a – podpunkt iv
(iv) zapewnienie poddania niezbędnych interfejsów i innych trybów, a także miejskich i regionalnych systemów kolejowych, ocenie i walidacji, w szczególności jeżeli chodzi o przepływy towarowe i pasażerskie;
Poprawka 324 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 85 – ustęp 1 – litera b
b) członkowie założyciele wymienieni wzałączniku II, po zgłoszeniu ich decyzji obezwarunkowym przystąpieniu do wspólnego przedsięwzięcia wdrodze zobowiązania;
b) członkowie założyciele wymienieni w załączniku II, po zgłoszeniu ich decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do wspólnego przedsięwzięcia w drodze zobowiązania, które opiera się na sprawiedliwej równowadze między otrzymanym finansowaniem unijnym a zadeklarowanym wkładem,nie naruszając praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 325 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 85 – ustęp 2 a (nowy)
2a. W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 2 ocena wniosków o członkostwo złożonych przez dowolny podmiot prawny z siedzibą w państwie stowarzyszonym w ramach programu „Horyzont Europa” zależy od proporcjonalnego zwiększenia wkładu Unii z programu „Horyzont Europa” na rzecz Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego o wkłady wnoszone przez odpowiednie państwo stowarzyszone w ramach programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 326 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 88 – ustęp 1 – litera d
d) wprowadzanie rezultatów działań finansowanych wramach Wspólnego Przedsięwzięcia Shift2Rail, podejmowanie dalszych działań wobszarze wykorzystywania idemonstrowania rezultatów oraz działań normalizacyjnych.
d) wprowadzanie rezultatów i wdrażanie działań finansowanych w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia Shift2Rail, w tym aktualizowanie technicznych specyfikacji interoperacyjności, podejmowanie dalszych działań w obszarze wykorzystywania i demonstrowania rezultatów oraz działań normalizacyjnych;
Poprawka 327 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 88 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
da) działania w zakresie autoryzacji i certyfikacji podejmowane na szczeblu europejskim w związku z rozwiązaniami w obszarze kolejnictwa europejskiego stanowiącymi rezultat projektów wdrażanych przez Wspólne Europejskie Przedsięwzięcie Kolejowe lub jego wcześniejszych inicjatyw.
Poprawka 328 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 89 – ustęp 1 – litera e a (nowa)
ea) Rada Naukowa.
Poprawka 329 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 89 – ustęp 2
2. Ponadto Wspólne Europejskie Przedsięwzięcie Kolejowe może ustanowić grupę sterującą ds. naukowych lub zasięgać porad naukowych niezależnych ekspertów akademickich lub członków wspólnych organów doradczych ds. naukowych.
skreśla się
Poprawka 330 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 91 – ustęp 2
2. Przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego Grupy Przedstawicieli Państw zaprasza się do stałego uczestniczenia w posiedzeniach Rady Zarządzającej w charakterze obserwatorów i do udziału w jej obradach, ale bez prawa głosu. Przedstawicieli Agencji Kolejowej Unii Europejskiej i Europejskiego Komitetu Doradczego ds. Badań w dziedzinie Kolejnictwa zaprasza się do uczestniczenia w posiedzeniach Rady Zarządzającej w charakterze obserwatorów i do udziału w jej obradach, ale bez prawa głosu.
2. Przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Grupy Przedstawicieli Państw zaprasza się do stałego uczestniczenia w posiedzeniach Rady Zarządzającej w charakterze obserwatorów i do udziału w jej obradach, ale bez prawa głosu. Przedstawicieli Agencji Kolejowej Unii Europejskiej i Europejskiego Komitetu Doradczego ds. Badań w dziedzinie Kolejnictwa zaprasza się do uczestniczenia w posiedzeniach Rady Zarządzającej w charakterze obserwatorów i do udziału w jej obradach, ale bez prawa głosu.
Poprawka 331 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 91 – ustęp 4 a (nowy)
4a. Zgodnie z art. 15 ust. 2 Unia ma 50 % praw głosu w Radzie Zarządzającej, przy czym głos Unii jest niepodzielny. Pozostałe prawa głosu rozdziela się między pozostałych członków Rady Zarządzającej proporcjonalnie do wkładu reprezentowanych przez nich członków w fundusze Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego.
Poprawka 332 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 92 – akapit 1 – litera b
b) przyjmuje programy prac, w tym budżet, filar systemowy i odnoszące się od nich zmiany na podstawie zaleceń Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego oraz propozycji Dyrektora Wykonawczego.
b) przyjmuje programy prac, w tym budżet, filar systemowy i odnoszące się do nich zmiany na podstawie zaleceń Grupy Sterującej ds. Filara Systemowegoi organów doradczych wspólnego przedsięwzięcia oraz propozycji Dyrektora Wykonawczego.
Poprawka 333 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 93 – ustęp 1
1. W skład Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego wchodzą przedstawiciele Komisji, przedstawiciele sektora kolejowego i sektora mobilności oraz przedstawiciele odpowiednich organizacji, Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego oraz przedstawiciele Agencji Kolejowej Unii Europejskiej. Komisja podejmuje ostateczną decyzję w kwestii składu tej grupy. W uzasadnionych przypadkach Komisja może zaprosić dodatkowych odpowiednich ekspertów i dodatkowe odpowiednie zainteresowane strony do udziału w posiedzeniach Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego w charakterze obserwatorów.
1. W skład Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego wchodzą przedstawiciele Komisji, przedstawiciele sektora kolejowego i sektora mobilności oraz przedstawiciele odpowiednich organizacji, Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego oraz przedstawiciele Agencji Kolejowej Unii Europejskiej. Komisja podejmuje ostateczną decyzję w kwestii składu tej grupy, uwzględniając także należycie równowagę płci i zróżnicowanie geograficzne. W uzasadnionych przypadkach Komisja może zaprosić dodatkowych odpowiednich ekspertów i dodatkowe odpowiednie zainteresowane strony do udziału w posiedzeniach Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego w charakterze obserwatorów.
Poprawka 334 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 94 – ustęp 2
2. W skład Grupy ds. Wdrażania mogą wchodzić wszystkie zainteresowane strony będące członkami Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego. Rada Zarządzająca wybiera członków Grupy ds. Wdrażania i określa w szczególności wielkość i skład Grupy ds. Wdrażania, okres obowiązywania mandatu oraz warunki odnowienia mandatu jej członków. Skład Grupy ds. Wdrażania zapewnia odpowiednie ukierunkowanie tematyczne i reprezentatywność. Listę członków publikuje się na stronie internetowej europejskiego Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego.
2. W skład Grupy ds. Wdrażania mogą wchodzić wszystkie zainteresowane strony będące członkami Grupy Sterującej ds. Filara Systemowego. Rada Zarządzająca wybiera członków Grupy ds. Wdrażania i określa w szczególności wielkość i skład Grupy ds. Wdrażania, okres obowiązywania mandatu oraz warunki odnowienia mandatu jej członków. Skład Grupy ds. Wdrażania zapewnia odpowiednie ukierunkowanie tematyczne i reprezentatywność, w tym w odniesieniu do stowarzyszeń użytkowników końcowych i pasażerów, a także przedstawicieli pracowników. Listę członków publikuje się na stronie internetowej europejskiego Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego.
Poprawka 335 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 96 a (nowy)
Artykuł 96a
Rada Naukowa
1. Wspólne Europejskie Przedsięwzięcie Kolejowe powołuje niezależną Radę Naukową, o której mowa w art. 19 i 89, w celu uzyskania opinii naukowej od niezależnych ekspertów akademickich wysokiego szczebla.
2. W skład niezależnej Rady Naukowej wchodzi nie więcej niż 15 stałych członków; Rada wybiera spośród swoich członków przewodniczącego na okres dwóch lat.
3. Niezależna Rada Naukowa może udzielać porad na wniosek Rady Zarządzającej i innych organów Wspólnego Europejskiego Przedsięwzięcia Kolejowego lub z własnej inicjatywy.
4. Niezależna Rada Naukowa współpracuje z odpowiednimi organami doradczymi utworzonymi w ramach programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 336 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 97 – ustęp 1 – litera a
a) ograniczenie obciążenia społeczno-gospodarczego związanego zchorobami zakaźnymi wAfryce Subsaharyjskiej, promowanie rozwoju iwykorzystania nowych lub ulepszonych technologii medycznych;
a) ograniczenie obciążenia społeczno-gospodarczego związanego z chorobami zakaźnymi, w szczególności z chorobami związanymi z ubóstwem i chorobami zaniedbanymi, w Afryce Subsaharyjskiej, promowanie rozwoju i wykorzystania nowych lub ulepszonych technologii medycznych oraz metod diagnozowania i leczenia, które są przystępne cenowo, dostępne i odpowiednie dla obszarów o niskim dochodzie;
Poprawka 337 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 97 – ustęp 2 – litera b
b) wzmocnienie zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji oraz krajowych systemów badań naukowych w dziedzinie zdrowia w Afryce Subsaharyjskiej z myślą o zwalczaniu chorób zakaźnych;
b) wzmocnienie i zwiększenie zdolności w zakresie badań naukowych i innowacji oraz krajowych systemów badań naukowych w dziedzinie zdrowia w Afryce Subsaharyjskiej z myślą o zwalczaniu chorób zakaźnych;
Poprawka 338 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 97 – ustęp 2 – litera b a (nowa)
ba) zwiększenie udziału projektów realizowanych pod afrykańskim przewodnictwem;
Poprawka 339 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 98 – akapit 1 – litera d a (nowa)
da) promowanie synergii, współpracy i wspólnych działań z Europejskim Funduszem Rozwoju i z Instrumentem Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej, w szczególności w zakresie budowania zdolności i wspólnego korzystania z obiektów i infrastruktury.
Poprawka 340 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 99 – akapit 1 – litera b
b) stowarzyszenie EDCTP, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa niderlandzkiego, po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia w drodze zobowiązania.
b) stowarzyszenie EDCTP, organizacja nienastawiona na zysk utworzona na podstawie prawa niderlandzkiego, po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia w drodze zobowiązania, nie naruszając praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 341 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 102 – ustęp 2 – litera a
a) działania podmiotów wchodzących wskład stowarzyszenia EDCTP dostosowane do podobnych działań prowadzonych przez inne podmioty wchodzące wskład stowarzyszenia EDCTP iniezależnie zarządzane zgodnie zkrajowymi zasadami finansowania;
a) działania podmiotów wchodzących w skład stowarzyszenia EDCTP wyraźnie dostosowane do podobnych działań prowadzonych przez inne podmioty wchodzące w skład stowarzyszenia EDCTP, skoordynowane lub współprogramowane z tymi działaniami i niezależnie zarządzane zgodnie z krajowymi zasadami finansowania;
Poprawka 342 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 106 – ustęp 1 a (nowy)
1a. Komitet Naukowy powołuje się zgodnie z art. 19; zainteresowane strony są w nim reprezentowane w sposób zrównoważony pod względem płci oraz zróżnicowany pod względem geograficznym i tematycznym, a w szczególności zapewnia się uwzględnienie w nim wiedzy naukowej państw afrykańskich.
Poprawka 343 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 106 – ustęp 2 – litera j a (nowa)
ja) ocenia wnioski wnoszących wkład partnerów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia i doradza Radzie Zarządzającej w sprawie odrzucenia lub przyjęcia wniosków oraz w sprawie zakresu potencjalnej współpracy.
-1. Grupa Zainteresowanych Stron składa się z reprezentacji zainteresowanych stron zrównoważonej pod względem płci i zróżnicowanej pod względem geograficznym i tematycznym, uwzględniającej w szczególności wiedzę fachową z krajów afrykańskich, oraz dąży do wspierania członkostwa i znaczącego zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza organizacji pozarządowych pracujących ze społecznościami, które są najbardziej dotknięte chorobami zakaźnymi związanymi z ubóstwem i zaniedbanymi.
Poprawka 345 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 107 – akapit 1 – wprowadzenie
Oprócz zadań określonych w art. 21 Grupa Zainteresowanych Stron wykonuje również następujące zadania:
2. Oprócz zadań określonych w art. 21 Grupa Zainteresowanych Stron wykonuje również następujące zadania:
Poprawka 346 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 111 – nagłówek
Współpraca zEuropejską Agencją Leków oraz Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób
Współpraca z Afrykańską i Europejską Agencją Leków oraz Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, a także innymi odpowiednimi agencjami i organizacjami
Poprawka 347 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 111 – akapit 1
Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 wdziedzinie Globalnego Zdrowia zapewnia ścisłą współpracę zEuropejską Agencją Leków oraz Europejskim Centrum ds. Zapobiegania iKontroli Chorób.
Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia zapewnia ścisłą współpracę z Europejską Agencją Leków oraz Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, a także z odpowiednimi afrykańskimi agencjami i organizacjami, w tym z afrykańskimi centrami ds. profilaktyki i kontroli chorób, regionalnymi wspólnotami gospodarczymi wchodzącymi w skład Unii Afrykańskiej, Agencją ds. Rozwoju Unii Afrykańskiej (AUDA-NEPAD) i Afrykańską Akademią Nauk.
Poprawka 348 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 112 – akapit 1
Uczestnicy działań pośrednich finansowanych wramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 wdziedzinie Globalnego Zdrowia zapewniają, aby produkty iusługi opracowane wcałości lub częściowo na podstawie wyników działania pośredniego były dostępne dla społeczeństwa na sprawiedliwych irozsądnych warunkach. W tym celu w stosownych przypadkach określa się w programie prac dodatkowe obowiązki w zakresie wykorzystywania, mające zastosowanie do określonych działań pośrednich.
Uczestnicy działań pośrednich finansowanych w ramach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia zapewniają, aby produkty i usługi opracowane w całości lub częściowo na podstawie wyników działania pośredniego były dostępne i przystępne cenowo dla słabszych grup społecznych oraz dla ogółu społeczeństwa, w szczególności na obszarach dysponujących ograniczonymi zasobami, na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach. W tym celu określa się w programie prac dodatkowe obowiązki w zakresie wykorzystywania, mające zastosowanie do określonych działań pośrednich.
Poprawka 349 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 1 – litera b
b) promowanie rozwoju bezpiecznych, skutecznych, skoncentrowanych na człowieku iopłacalnych innowacji, stanowiących odpowiedź na strategiczne, niezaspokojone potrzeby wzakresie zdrowia publicznego, poprzez wykazanie w co najmniej pięciu przykładach wykonalności integracji produktów lub usług służących ochronie zdrowia oraz wykazanie ich przydatności do wykorzystania wsystemach opieki zdrowotnej. Powiązane projekty powinny dotyczyć zapobiegania chorobom dotykającym ludności Unii, ich diagnozowania, leczenia lub zwalczania ich, w tym przyczyniać się do realizacji europejskiego planu walki z rakiem;
b) promowanie rozwoju bezpiecznych, skutecznych, skoncentrowanych na człowieku, przystępnych cenowo dla pacjentów i systemów opieki zdrowotnej oraz opłacalnych innowacji, produktów i terapii, stanowiących odpowiedź na strategiczne, niezaspokojone potrzeby w zakresie zdrowia publicznego, poprzez wykazanie w co najmniej pięciu przykładach wykonalności integracji produktów lub usług służących ochronie zdrowia oraz wykazanie ich przydatności do wykorzystania w systemach opieki zdrowotnej. Powiązane projekty powinny dotyczyć obserwacji chorób dotykających ludność Unii, zapobiegania im, ich diagnozowania, leczenia lub zwalczania ich, w tym walki z rakiem w synergii z europejskim planem walki z rakiem, a także wspierać ustanowienie Europejskiego Instytutu Raka oraz Europejski plan działania „Jedno zdrowie” na rzecz zwalczania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe;
Poprawka 350 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 1 – litera c
c) pobudzenie międzysektorowych innowacji w dziedzinie zdrowia na rzecz konkurencyjnego w skali światowej europejskiego sektora opieki zdrowotnej oraz przyczynienie się do osiągnięcia celów nowej strategii przemysłowej dla Europy oraz strategii farmaceutycznej dla Europy.
c) pobudzenie międzysektorowych innowacji w dziedzinie zdrowia na rzecz konkurencyjnego w skali światowej europejskiego sektora opieki zdrowotnej oraz przyczynienie się do osiągnięcia celów nowej strategii przemysłowej dla Europy, włącznie z jej aktualizacją, oraz strategii farmaceutycznej dla Europy.
Poprawka 351 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 2 – litera a
a) przyczynienie się do lepszego zrozumienia uwarunkowania zdrowia ipriorytetowych obszarów dotyczących chorób;
a) przyczynienie się do lepszego zrozumienia czynników warunkujących niezaspokojone potrzeby medyczne w zakresie zdrowia, gotowości na wypadek stanu zagrożenia zdrowia, chorób zakaźnych i rzadkich, w tym czynników społeczno-ekonomicznych i środowiskowych wpływających na status zdrowotny osoby, i priorytetowych obszarów dotyczących chorób;
Poprawka 352 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 2 – litera b
b) zintegrowanie rozdrobnionych działań w zakresie badań naukowych i innowacji w dziedzinie zdrowia, łączących sektory przemysłu medycznego i inne zainteresowane strony, oraz skoncentrowanie się na niezaspokojonych potrzebach w zakresie zdrowia publicznego w celu umożliwienia opracowania narzędzi, danych, platform, technologii i procesów służących lepszemu przewidywaniu chorób, zapobieganiu im, wykrywaniu, diagnozowaniu i leczeniu ich oraz zarządzaniu nimi, spełniając potrzeby użytkowników końcowych;
b) zintegrowanie rozdrobnionych działań w zakresie badań naukowych i innowacji w dziedzinie zdrowia, łączących sektory przemysłu medycznego i inne zainteresowane strony, oraz skoncentrowanie się na niezaspokojonych potrzebach w zakresie zdrowia publicznego w celu umożliwienia opracowania narzędzi, danych, platform, technologii i procesów służących lepszemu przewidywaniu chorób, zapobieganiu im, wykrywaniu, diagnozowaniu i leczeniu ich oraz zarządzaniu nimi, spełniając potrzeby pacjentów i użytkowników końcowych oraz przezwyciężając niedoskonałości rynku związane z niezaspokojonymi potrzebami medycznymi;
Poprawka 353 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 2 – litera d
d) wykorzystanie pełnego potencjału transformacji cyfrowej iwymiany danych wopiece zdrowotnej;
d) wykorzystanie pełnego potencjału transformacji cyfrowej i wymiany danych w opiece zdrowotnej, przy wykorzystaniu synergii z inicjatywami takimi jak europejska przestrzeń danych dotyczących zdrowia i z poszanowaniem zasad ochrony danych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/17251a;
____________
1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
Poprawka 354 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 113 – ustęp 2 – litera e a (nowa)
ea) rozszerzenie europejskich badań nad chorobami rzadkimi oraz rozwój synergii z innymi inicjatywami w tej dziedzinie.
Poprawka 355 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera a
a) sprzyjanie bliskiej i długoterminowej współpracy między Unią, innymi członkami, wnoszącymi wkład partnerami oraz innymi zainteresowanymi stronami z obszaru opieki zdrowotnej, takimi jak inne odpowiednie branże, organy opieki zdrowotnej (takie jak organy regulacyjne, organy odpowiedzialne za ocenę technologii medycznych i płatnicy), organizacje pacjentów, pracownicy służby zdrowia i świadczeniodawcy, a także środowisko akademickie;
a) sprzyjanie bliskiej i długoterminowej współpracy między Unią, innymi członkami, wnoszącymi wkład partnerami oraz innymi zainteresowanymi stronami z obszaru opieki zdrowotnej, takimi jak inne odpowiednie branże, organy opieki zdrowotnej (takie jak organy regulacyjne, organy odpowiedzialne za ocenę technologii medycznych i płatnicy), organizacje pacjentów, pracownicy służby zdrowia i świadczeniodawcy, a także środowisko akademickie i organizacje społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 356 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera c
c) zapewnienie wszystkim zainteresowanym stronom możliwości proponowania obszarów w ramach przyszłych zaproszeń do składania wniosków;
c) zapewnienie wszystkim zainteresowanym stronom możliwości proponowania obszarów w ramach przyszłych zaproszeń do składania wniosków na podstawie regularnie prowadzonych, otwartych konsultacji oraz organizacja corocznego posiedzenia forum zainteresowanych stron;
Poprawka 357 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera c a (nowa)
ca) dopilnowanie, aby beneficjenci zobowiązali się do przestrzegania zasad dostępu, skuteczności, przystępności cenowej i dostępności;
Poprawka 358 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera d
d) regularne przeprowadzanie przeglądów i wprowadzanie koniecznych dostosowań w Strategicznym programie badań i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia w świetle rozwoju nauki dokonującego się w trakcie jego realizacji lub pojawiających się potrzeb w zakresie zdrowia publicznego;
d) regularne przeprowadzanie przeglądów i wprowadzanie koniecznych dostosowań w Strategicznym programie badań i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia w świetle rozwoju nauki dokonującego się w trakcie jego realizacji lub pojawiających się potrzeb w zakresie zdrowia publicznego i stanów zagrożenia zdrowia publicznego, we współpracy z pracownikami służby zdrowia i stowarzyszeniami pacjentów, a także z panelem ds. innowacji;
Poprawka 359 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera e
e) publikowanie informacji o projektach, w tym o uczestniczących podmiotach, i kwoty wkładu finansowego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia oraz zadeklarowanego wkładu rzeczowego każdego uczestnika;
e) publikowanie na czas informacji o projektach, w tym o uczestniczących podmiotach, i kwoty wkładu finansowego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia oraz zadeklarowanego wkładu rzeczowego każdego uczestnika;
Poprawka 360 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 114 – akapit 1 – litera f
f) zapewnianie regularnej komunikacji, w tym organizowanie co najmniej raz do roku spotkań z grupami interesu i zainteresowanymi stronami, aby zapewnić otwartość i przejrzystość działań w zakresie badań naukowych i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia;
f) zapewnianie regularnej komunikacji, w tym organizowanie co najmniej raz do roku spotkań z grupami interesu i zainteresowanymi stronami, aby zapewnić inkluzywność, otwartość i przejrzystość działań w zakresie badań naukowych i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia;
Poprawka 361 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 115 – akapit 1 – litera b
b) Europejski Komitet Koordynacyjny Przemysłu Medycznego (European Coordination Committee of the Radiological, Electromedical and healthcare IT Industry, COCIR), Europejska Federacja Przemysłu i Stowarzyszeń Farmaceutycznych, EuropaBio, MedTech Europe, Vaccines Europe, po otrzymaniu powiadomienia o ich odpowiednich decyzjach o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia w drodze zobowiązania;
b) Europejski Komitet Koordynacyjny Przemysłu Medycznego (European Coordination Committee of the Radiological, Electromedical and healthcare IT Industry, COCIR), Europejska Federacja Przemysłu i Stowarzyszeń Farmaceutycznych, EuropaBio, MedTech Europe, Vaccines Europe, po otrzymaniu powiadomienia o ich odpowiednich decyzjach o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia w drodze zobowiązania, bez uszczerbku dla praw członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 362 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 117 – ustęp 5
5. Koszty poniesione w ramach działań pośrednich w państwach trzecich innych niż państwa stowarzyszone z programem „Horyzont Europa” muszą być uzasadnione i istotne dla celów określonych w art. 113. Nie przekraczają one 20% wkładów rzeczowych w koszty operacyjne wnoszone przez członków innych niż Unia i przez wnoszących wkład partnerów na poziomie programu Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia. Kosztów przekraczających 20% wkładów rzeczowych w koszty operacyjne na poziomie programu Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia nie uznaje się za wkłady rzeczowe w koszty operacyjne.
5. Koszty poniesione w ramach działań pośrednich w państwach trzecich innych niż państwa stowarzyszone z programem „Horyzont Europa” muszą być uzasadnione i istotne dla celów określonych w art. 113 oraz muszą mieć pozytywne efekty zewnętrzne dla Unii. Nie przekraczają one 20 % wkładów rzeczowych w koszty operacyjne wnoszone przez członków innych niż Unia i przez wnoszących wkład partnerów na poziomie programu Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia. Kosztów przekraczających 20 % wkładów rzeczowych w koszty operacyjne na poziomie programu Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia nie uznaje się za wkłady rzeczowe w koszty operacyjne.
Poprawka 363 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 118 – ustęp 2
2. W stosownych przypadkach wnioski dotyczące projektów zawierają plan powiązanych z nimi działań dodatkowych. Koszty związane ztakimi działaniami dodatkowymi specyficznymi dla projektu muszą zostać poniesione wokresie od daty złożenia wniosku do dwóch lat po dacie zakończenia działania pośredniego.
2. W stosownych przypadkach wnioski dotyczące projektów zawierają plan określający ilościowo powiązane z nimi działania dodatkowe. Koszty związane z takimi działaniami dodatkowymi specyficznymi dla projektu muszą zostać poniesione w okresie od daty złożenia wniosku do trzech lat po dacie zakończenia działania pośredniego.
Poprawka 364 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 119 – akapit 1 – litera c a (nowa)
ca) niezależna Rada Naukowa;
Poprawka 365 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 1
1. Panel ds. innowacji doradza Radzie Zarządzającej w kwestiach związanych z działaniami w zakresie badań naukowych i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia w zastosowaniu art. 19.
1. W oparciu o opinie Rady Naukowej, o której mowa w art. 19, panel ds. innowacji może dalej doradzać Radzie Zarządzającej w kwestiach związanych z działaniami w zakresie badań naukowych i innowacji Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia oraz w innych kwestiach strategicznych.
Poprawka 366 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 2 – wprowadzenie
2. W skład panelu ds. innowacji wchodzą następujący stali członkowie panelu:
2. W skład panelu ds. innowacji wchodzą następujący członkowie:
Poprawka 367 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 2 – litera d
d) dwóch przedstawicieli środowiska naukowego, mianowanych przez Radę Zarządzającą po przeprowadzeniu otwartej procedury selekcji zgodnie z art. 19 ust. 4;
d) czterech przedstawicieli środowiska naukowego;
Poprawka 368 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 2 – litera e
e) maksymalnie sześciu stałych członków panelu, mianowanych przez Radę Zarządzającą po przeprowadzeniu otwartej procedury selekcji zgodnie zart.19 ust. 4, zapewniających w szczególności właściwą reprezentację zainteresowanych stron z obszaru opieki zdrowotnej, obejmującą w szczególności sektor publiczny, pacjentów i użytkowników końcowych w ujęciu ogólnym;
e) sześciu przedstawicieli zainteresowanych stron z obszaru opieki zdrowotnej – obejmującego w szczególności sektor publiczny, pacjentów i użytkowników końcowych w ujęciu ogólnym – mianowanych przez Radę Zarządzającą po przeprowadzeniu otwartej i przejrzystej procedury selekcji zgodnie z art. 19 ust. 2 i 4;
Członkowie panelu reprezentujący członków Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia mogą w razie potrzeby powoływać członków panelu ad hoc do dyskusji na konkretne tematy. Mogą oni wspólnie wyznaczyć maksymalnie sześciu członków panelu ad hoc na każde posiedzenie.
Członkowie panelu ds. innowacji mogą w razie potrzeby powoływać członków panelu ad hoc do dyskusji na konkretne tematy. Mogą oni wspólnie wyznaczyć maksymalnie sześciu członków panelu ad hoc na każde posiedzenie.
Członkowie panelu reprezentujący członków Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia powołują członków panelu ad hoc za obopólną zgodą na określony czas. O swoich decyzjach informują biuro programowe oraz pozostałych stałych członków panelu.
Członkowie panelu ds. innowacji powołują członków panelu ad hoc za obopólną zgodą na określony czas. O swoich decyzjach informują biuro programowe oraz pozostałych stałych członków panelu.
Poprawka 371 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 3 a (nowy)
3a. Panel ds. innowacji wspiera niezależna Rada Naukowa, zwłaszcza jeśli chodzi o porady dotyczące priorytetów naukowych, strategicznych i technologicznych związanych z celami Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia.
Poprawka 372 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 4 – litera a
a) priorytetów naukowych;
a) priorytetów naukowych, na podstawie porad udzielanych przez niezależną Radę Naukową;
Poprawka 373 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 4 – litera e
e) tworzenia synergii z innymi działaniami w ramach programu „Horyzont Europa”, w tym z innymi partnerstwami europejskimi, a także z innymi unijnymi programami finansowania i krajowymi programami finansowania.
e) tworzenia synergii z innymi działaniami w ramach programu „Horyzont Europa”, w tym z innymi partnerstwami europejskimi i misjami, w szczególności Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Programu EDCTP3 w dziedzinie Globalnego Zdrowia, a także z innymi unijnymi programami finansowania i krajowymi programami finansowania.
Poprawka 374 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 4 – litera e a (nowa)
ea) społecznej absorpcji, dostępności i przystępności cenowej wyników projektów;
Poprawka 375 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 5
5. Panelowi ds. innowacji przewodniczy Dyrektor Wykonawczy. Wnależycie uzasadnionych przypadkach Dyrektor Wykonawczy może wyznaczyć pracownika wyższego szczebla biura programowego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia do przewodniczenia panelowi ds. innowacji w jego imieniu.
5. Stali przedstawiciele panelu ds. innowacji wybierają spośród swoich członków przewodniczącego, zgodnie z art. 19 ust. 5. W należycie uzasadnionych przypadkach przewodniczący panelu ds. innowacji może wyjątkowo wyznaczyć innego członka panelu ds. innowacji spośród członków reprezentujących środowisko naukowe do przewodniczenia panelowi ds. innowacji w jego imieniu.
Poprawka 376 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 6
6. W ramach sprawozdania, o którym mowa w art. 19 ust. 8, członkowie panelu reprezentujący członków Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia przyjmują wnioski dotyczące spraw, o których mowa w ust. 4, w drodze konsensusu, po dyskusji ze wszystkimi członkami panelu obecnymi na posiedzeniu. W przypadku braku konsensusu przewodniczący informuje o sytuacji Radę Zarządzającą. Każdy uczestnik panelu może wyrazić w sprawozdaniu zdanie odrębne.
6. W ramach sprawozdania, o którym mowa w art. 19 ust. 8, członkowie panelu ds. innowacji przyjmują wnioski dotyczące spraw, o których mowa w ust. 4, w drodze konsensusu, po dyskusji ze wszystkimi członkami panelu obecnymi na posiedzeniu. W przypadku braku konsensusu przewodniczący informuje o sytuacji Radę Zarządzającą. Każdy członek panelu ds. innowacji może wyrazić w sprawozdaniu zdanie odrębne.
Poprawka 377 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 7
7. Panel ds. innowacji odbywa swoje zwykłe posiedzenia co najmniej dwa razy w roku. Może on odbywać posiedzenia nadzwyczajne na wniosek członków panelu reprezentujących Komisję lub większości członków panelu reprezentujących członków innych niż Unia.
7. Panel ds. innowacji odbywa swoje zwykłe posiedzenia co najmniej dwa razy w roku. Może on odbywać posiedzenia nadzwyczajne na wniosek członków panelu reprezentujących Komisję lub co najmniej jednej czwartej członków panelu innych niż Unia.
Poprawka 378 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 8
8. Członkowie panelu ds. innowacji wymieniają wszelkie istotne informacje i omawiają swoje pomysły przed posiedzeniami w dowolnej stosownej formie. W stosownych przypadkach koordynują oni swoje działania z działaniami wszelkich innych grup doradczych.
(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)
Poprawka 379 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 8 a (nowy)
8a. Członkowie panelu ds. innowacji są mianowani na podstawie swoich kompetencji i wiedzy fachowej, by przedstawiać wspólnemu przedsięwzięciu zalecenia oparte na przesłankach naukowych i potrzebach w zakresie zdrowia.
Poprawka 380 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 – ustęp 8 b (nowy)
8b. Grupa Zainteresowanych Stron regularnie organizuje otwarte konsultacje publiczne, w tym dotyczące planowanych inicjatyw, promuje współpracę międzynarodową, stymuluje wykorzystywanie wyników badań naukowych i innowacji oraz wspiera współpracę i tworzenie synergii z innymi inicjatywami unijnymi i globalnymi.
Poprawka 381 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 122 a (nowy)
Artykuł 122a
Niezależna Rada Naukowa
Oprócz zadań określonych w art. 19 niezależna Rada Naukowa wykonuje również następujące zadania:
a) wnosi wkład w określanie priorytetów naukowych, strategicznych i technologicznych oraz priorytetów w zakresie innowacji, którymi należy się zająć we Wspólnym Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia, zgodnie ze Strategicznym programem badań i innowacji i kolejnymi programami prac lub innymi równoważnymi dokumentami, z uwzględnieniem potrzeb sektorów powiązanych;
b) przedstawia sugestie mające umożliwić konkretną synergię między Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia a programami, politykami i sektorami, w których synergia taka jest uznana za wartość dodaną;
c) doradza Radzie Zarządzającej w zakresie strategii promowania doskonałości naukowej;
d) wnosi wkład w prace panelu ds. innowacji.
Niezależna Rada Naukowa składa się z ośmiu niezależnych przedstawicieli mianowanych po przeprowadzeniu otwartej procedury selekcji zgodnie z art. 19 ust. 4. Skład niezależnej Rady Naukowej jest zrównoważony pod względem płci i zróżnicowany pod względem geograficznym.
Niezależna Rada Naukowa przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
Poprawka 382 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 123 – ustęp 1
1. Do celów niniejszego rozporządzenia niezaspokojoną potrzebę w zakresie zdrowia publicznego definiuje się jako potrzebę, której systemy opieki zdrowotnej nie zaspokajają w danym momencie z przyczyn związanych z dostępnością lub łatwością dostępu, na przykład w przypadku braku zadowalającej metody diagnozowania lub leczenia danej choroby, czy też zapobiegania jej, lub gdy dostęp osób do opieki zdrowotnej jest ograniczony ze względu na koszty, odległość do placówek służby zdrowia lub czas oczekiwania. Opieka skoncentrowana na człowieku oznacza podejście do opieki polegające na świadomym przyjęciu perspektywy osób, opiekunów, rodzin i społeczności oraz traktowaniu ich jako uczestników, a także beneficjentów systemów opieki zdrowotnej, które zorganizowano z uwzględnieniem ich potrzeb i preferencji, a nie indywidualnych chorób.
1. Do celów niniejszego rozporządzenia niezaspokojoną potrzebę w zakresie zdrowia publicznego definiuje się jako potrzebę w zakresie zdrowia, której systemy opieki zdrowotnej nie zaspokajają w danym momencie z przyczyn związanych z dostępnością, przystępnością cenową lub łatwością dostępu, na przykład w przypadku braku zadowalającej metody diagnozowania lub leczenia danej choroby stanowiącej wyzwanie w zakresie zdrowia publicznego (zarówno chorób zakaźnych, jak i niezakaźnych), czy też zapobiegania jej, lub gdy dostęp osób do opieki zdrowotnej jest ograniczony ze względu na koszty, w tym opłaty własne, odległość do placówek służby zdrowia lub czas oczekiwania.W definicji niezaspokojonej potrzeby w zakresie zdrowia publicznego uwzględnia się również wyzwania wymienione w ostatnich sprawozdaniach z wiarygodnych źródeł, takich jak agencje i organy europejskie oraz Światowa Organizacja Zdrowia, ze szczególnym zwróceniem uwagi na wskaźniki i wykaz leków priorytetowych opracowane przez Biuro Regionalne WHO dla Europy. Opieka skoncentrowana na człowieku oznacza podejście do opieki polegające na świadomym przyjęciu perspektywy osób, opiekunów, rodzin i społeczności oraz traktowaniu ich jako uczestników, a także beneficjentów systemów opieki zdrowotnej, które zorganizowano z uwzględnieniem ich potrzeb i preferencji, a nie indywidualnych chorób.
Poprawka 383 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 123 – ustęp 2
2. Działania pośrednie finansowane za pośrednictwem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy wdziedzinie Innowacji wOchronie Zdrowia mogą obejmować badania kliniczne, wprzypadku których obszar docelowy lub zamierzone zastosowanie stanowi niezaspokojoną potrzebę wzakresie zdrowia publicznego, mającą istotny wpływ na populację Unii lub zagrażającą jej.
2. Działania pośrednie finansowane za pośrednictwem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia mogą obejmować badania kliniczne, w przypadku których obszar docelowy lub zamierzone zastosowanie stanowi niezaspokojoną potrzebę w zakresie zdrowia publicznego, mającą wpływ na populację Unii lub zagrażającą jej.
Poprawka 384 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 123 – ustęp 3
3. Uczestnicy działań pośrednich finansowanych za pośrednictwem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy wdziedzinie Innowacji wOchronie Zdrowia dopilnowują, by produkty iusługi opracowane na podstawie lub częściowo na podstawie wyników działań pośrednich były dostępne dla społeczeństwa na sprawiedliwych irozsądnych warunkach. Wtym celu wstosownych przypadkach określa się wprogramie prac dodatkowe obowiązki wzakresie wykorzystywania, mające zastosowanie do określonych działań pośrednich.
3. Uczestnicy działań pośrednich finansowanych za pośrednictwem Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inicjatywy w dziedzinie Innowacji w Ochronie Zdrowia dopilnowują, by produkty i usługi opracowane na podstawie lub częściowo na podstawie wyników działań pośrednich były dostępne i przystępne cenowo dla społeczeństwa na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach. W tym celu w stosownych przypadkach określa się z góry w programie prac, czy dane działanie jest wyznaczonym działaniem, do którego mają zastosowanie te dodatkowe obowiązki w zakresie wykorzystywania, oraz informuje się o tym w zaproszeniach do składania wniosków lub zaproszeniach do składania ofert.
Poprawka 385 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 1 – litera a
a) wzmocnienie otwartej autonomii technologicznej Unii w zakresie podzespołów i układów elektronicznych w celu wsparcia przyszłych potrzeb branż „pionowych” i całej gospodarki. Ogólnym celem jest przyczynienie się do podwojenia wartości projektowania i produkcji podzespołów i układów elektronicznych w Europie do 2030 r., zgodnie ze znaczeniem Unii w zakresie produktów i usług;
a) wzmocnienie otwartej autonomii technologicznej i odporności Unii w zakresie podzespołów i układów elektronicznych w celu wsparcia przyszłych potrzeb branż „pionowych” i całej gospodarki. Ogólnym celem jest przyczynienie się do podwojenia wartości projektowania i produkcji podzespołów i układów elektronicznych w Europie do 2030 r., zgodnie ze znaczeniem Unii w zakresie produktów i usług;
Poprawka 386 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 1 – litera c
c) zagwarantowanie, że technologie podzespołów i układów sprostają wyzwaniom społecznym i środowiskowym Europy. Celem jest dostosowanie się do polityki Unii w zakresie efektywności energetycznej i przyczynienie się do zmniejszenia zużycia energii o 32,5 % w 2030 r.
c) zagwarantowanie, że technologie podzespołów i układów sprostają wyzwaniom społecznym i środowiskowym Europy, takim jak efektywne gospodarowanie zasobami. Celem jest dostosowanie się do polityki Unii w zakresie efektywności energetycznej i zamkniętego obiegu, w tym zasad ekoprojektu.
Poprawka 387 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera a
a) stworzenie w Europie zdolności projektowania i produkcji w strategicznych obszarach zastosowań;
a) wspieranie badań i innowacji w celu stworzenia w Europie zdolności projektowania i produkcji w strategicznych obszarach zastosowań;
Poprawka 388 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera b
b) uruchomienie zrównoważonego portfela dużych i małych projektów wspierających szybki transfer technologii ze środowiska badawczego do przemysłowego;
b) uruchomienie zrównoważonego portfela dużych i małych projektów wspierających szybki transfer technologii ze środowiska badawczego do przemysłowego, w tym MŚP;
Poprawka 389 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera c
c) zbudowanie dynamicznego ogólnounijnego ekosystemu na podstawie cyfrowych łańcuchów wartości z uproszczonym dostępem dla nowych podmiotów;
c) zbudowanie dynamicznego ogólnounijnego ekosystemu na podstawie cyfrowych łańcuchów wartości z uproszczonym dostępem dla nowych podmiotów, w tym przedsiębiorstw typu start-up i MŚP, a także organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 390 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera c a (nowa)
ca) przyczynienie się do osiągnięcia celów określonych w komunikacie Komisji „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie” (marzec 2021 r.), w szczególności celów dotyczących półprzewodników, specjalistów w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych i cyfryzacji modeli biznesowych;
Poprawka 391 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera d
d) wzmocnienie technologii podzespołów, które gwarantują bezpieczeństwo, zaufanie i efektywność energetyczną infrastruktury krytycznej oraz krytycznych sektorów w Europie;
d) wzmocnienie technologii podzespołów, które gwarantują bezpieczeństwo, zaufanie, zwiększoną wydajność i efektywność energetyczną infrastruktury krytycznej oraz krytycznych sektorów w Europie;
Poprawka 392 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 124 – ustęp 2 – litera f
f) ustanowienie spójności między Strategicznym programem badań i innowacji w ramach inicjatywy a polityką UE, tak aby za pomocą technologii podzespołów i układów elektronicznych wnoszono skuteczny wkład.
f) ustanowienie spójności między Strategicznym programem badań i innowacji w ramach inicjatywy a polityką UE, tak aby za pomocą technologii podzespołów i układów elektronicznych wnoszono skuteczny wkład, w tym za pomocą rozwiązań opartych na otwartym oprogramowaniu.
Poprawka 393 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 126 – ustęp 1 – litera b
b) członkowie prywatni składający się z następujących stowarzyszeń przemysłowych i podmiotów wchodzących w ich skład: stowarzyszenie AENEAS zarejestrowane na mocy prawa francuskiego, z siedzibą w Paryżu we Francji; stowarzyszenie przemysłowe ARTEMIS Industry Association (ARTEMISIA) zarejestrowane na mocy prawa niderlandzkiego, z siedzibą w Eindhoven w Niderlandach; stowarzyszenie EPoSS e.V. zarejestrowane na mocy prawa niemieckiego, z siedzibą w Berlinie w Niemczech.
b) członkowie prywatni składający się z następujących stowarzyszeń przemysłowych reprezentujących podmioty wchodzące w ich skład: stowarzyszenie AENEAS zarejestrowane na mocy prawa francuskiego, z siedzibą w Paryżu we Francji; stowarzyszenie przemysłowe ARTEMIS Industry Association (ARTEMISIA) zarejestrowane na mocy prawa niderlandzkiego, z siedzibą w Eindhoven w Niderlandach; stowarzyszenie EPoSS e.V. zarejestrowane na mocy prawa niemieckiego, z siedzibą w Berlinie w Niemczech.
Poprawka 394 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 126 – ustęp 1 – litera b a (nowa)
ba) członkowie stowarzyszeni, którzy mają zostać wybrani zgodnie z art. 7.
Poprawka 395 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 128 – ustęp 1
1. W okresie, o którym mowa w art. 3, państwa uczestniczące we Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych wnoszą łączny wkład w wysokości co najmniej równej kwocie wkładu Unii w koszty operacyjne, o którym mowa w art. 127.
1. W okresie, o którym mowa w art. 3, państwa uczestniczące we Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych wnoszą łączny wkład w wysokości współmiernej do kwoty wkładu Unii w koszty operacyjne, o którym mowa w art. 127.
Poprawka 396 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 128 – ustęp 3 a (nowy)
3a. Zgodnie z art. 26 ust. 2 członkowie prywatni uzgadniają między sobą sposób podziału ich wspólnego wkładu na koszty zarówno operacyjne, jak i administracyjne Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych.
Poprawka 397 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 128 – ustęp 4
4. Wkłady, o których mowa w ust. 1, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 4. Wkłady, o których mowa w ust. 2, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 1, w tym co najmniej 2 489 074 000 EUR z wkładów określonych w art. 11 ust. 1 lit. a). Wkłady, o których mowa w ust. 3, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 1 lit. c).
4. Wkłady, o których mowa w ust. 1, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 4. Wkłady, o których mowa w ust. 2, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 1. Wkłady, o których mowa w ust. 3, składają się z wkładów określonych w art. 11 ust. 1 lit. c).
Poprawka 398 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 128 – ustęp 4 a (nowy)
4a. Na podstawie priorytetów strategicznych i w należycie uzasadnionych przypadkach każde państwo uczestniczące ma prawo weta we wszystkich kwestiach dotyczących wykorzystania jego krajowego wkładu finansowego na rzecz wspólnego przedsięwzięcia. Uzasadnienie jest publicznie dostępne, aby mieć pewność, że prawo weta jest wykonywane w sposób przejrzysty, uzasadniony i proporcjonalny.
Poprawka 399 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 129
Artykuł 129
skreśla się
Wkłady państw uczestniczących
1. Każde z państw uczestniczących powierza Wspólnemu Przedsięwzięciu na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych realizację ich wkładów na rzecz uczestników działań pośrednich mających siedzibę w danym państwie uczestniczącym na podstawie umów o udzielenie dotacji zawartych za pośrednictwem wspólnego przedsięwzięcia. W ramach Wspólnego Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powierzają one również wypłatę swoich wkładów na rzecz uczestników. Określają one kwoty przeznaczone na działania pośrednie.
2. Beneficjenci działań pośrednich Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych podpisują ze Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych jedną umowę o udzielenie dotacji. Szczegółowe zasady umowy o udzielenie dotacji, w tym odpowiednie ramy dotyczące praw własności intelektualnej, są zgodne z zasadami programu „Horyzont Europa”.
3. Państwa uczestniczące zobowiązują się do wniesienia pełnej kwoty swoich wkładów na podstawie prawnie wiążących umów między podmiotami wyznaczonymi w tym celu przez każde z państw uczestniczących a Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych. Umowy takie zawiera się przed przyjęciem programu prac.
4. Rada Zarządzająca należycie uwzględnia umowy, o których mowa w ust. 3, przy przyjmowaniu preliminarzy wydatków dla powiązanych działań w zakresie badań naukowych i innowacji, aby zapewnić przestrzeganie zasady równowagi budżetu Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych.
5. Dyrektor Wykonawczy przedstawia Radzie Zarządzającej umowy, o których mowa w ust. 3, na poparcie preliminarzy wydatków dla powiązanych działań w zakresie badań naukowych i innowacji.
6. Innych ustaleń dotyczących współpracy między państwami uczestniczącymi a Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych oraz zobowiązań dotyczących wkładów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze umów zawieranych między podmiotami wyznaczonymi w tym celu przez każde z państw uczestniczących a Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych.
Poprawka 400 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 130 – ustęp 2 – litera a
a) prywatne inwestycje mające na celu uprzemysłowienie wyników projektów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych oraz Wspólnego Przedsięwzięcia ECSEL;
a) inwestycje mające na celu uprzemysłowienie wyników projektów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych oraz Wspólnego Przedsięwzięcia ECSEL;
Poprawka 401 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 130 – ustęp 2 – litera b a (nowa)
ba) projekt IPCEI w dziedzinie mikroelektroniki i jego ewentualnego następcę;
Poprawka 402 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 130 – ustęp 2 – litera e
e) działania mające na celu rozwój ekosystemu wspierającego współpracę użytkowników i dostawców technologii.
e) działania mające na celu rozwój ekosystemu wspierającego współpracę użytkowników i dostawców technologii, również w ramach projektów z obszaru sztandarowych inicjatyw;
Poprawka 403 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 130 – ustęp 2 – litera e a (nowa)
ea) działania w zakresie komunikacji i upowszechniania.
Poprawka 404 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 131 – akapit 1 – litera d a (nowa)
da) Rada Naukowa.
Poprawka 405 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 136 – ustęp 5
5. Przewodniczący może zapraszać na jej posiedzenia inne osoby w charakterze obserwatorów, w szczególności przedstawicieli władz regionalnych w Unii, przedstawicieli stowarzyszeń MŚP oraz przedstawicieli innych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych.
5. Przewodniczący może zapraszać na jej posiedzenia inne osoby w charakterze obserwatorów, w szczególności przedstawicieli władz regionalnych w Unii, przedstawicieli stowarzyszeń MŚP, organizacje społeczeństwa obywatelskiego oraz przedstawicieli innych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych.
Poprawka 406 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 139 – ustęp 4 a (nowy)
4a. Rada Członków Prywatnych może zapraszać wybranych członków środowisk akademickich i organizacji społeczeństwa obywatelskiego do udziału w posiedzeniach w charakterze obserwatorów. Otrzymują oni wszelkie stosowne dokumenty i mogą uczestniczyć w obradach bez prawa głosu.
Poprawka 407 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 140 – akapit 1 – litera a
a) opracowuje i regularnie aktualizuje projekt Strategicznego programu badań i innowacji, aby osiągnąć cele Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych określone w art. 4 i 124, uwzględniając wkład organów publicznych;
a) wnosi wkład, m.in. w drodze otwartych konsultacji publicznych, w opracowywanie i regularne aktualizowanie projektu Strategicznego programu badań i innowacji, aby osiągnąć cele Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych określone w art. 4 i 124, uwzględniając wkład organów publicznych oraz doradczego Forum Zainteresowanych Stron;
Poprawka 408 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 140 – akapit 1 – litera c
c) organizuje doradcze Forum Zainteresowanych Stron, które jest otwarte dla wszystkich publicznych i prywatnych stron zainteresowanych dziedziną kluczowych technologii cyfrowych, w celu przekazywania im informacji i oraz zbierania informacji zwrotnych na temat Strategicznego programu badań i innowacji na dany rok;
c) bez uszczerbku dla art. 21 organizuje doradcze Forum Zainteresowanych Stron, które jest otwarte dla wszystkich publicznych i prywatnych stron zainteresowanych dziedziną kluczowych technologii cyfrowych, w szczególności stowarzyszeń i przedstawicieli MŚP oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w celu przekazywania im informacji oraz zbierania uwag i informacji zwrotnych na temat Strategicznego programu badań i innowacji oraz programu prac na dany rok;
Poprawka 409 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 140 a (nowy)
Artykuł 140a
Rada Naukowa
1. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych powołuje niezależną Radę Naukową, o której mowa w art. 19 i 131, w celu uzyskania opinii naukowych od niezależnych ekspertów akademickich wysokiego szczebla.
2. W skład niezależnej Rady Naukowej wchodzi nie więcej niż 15 stałych członków; Rada wybiera spośród swoich członków przewodniczącego na okres dwóch lat.
3. Niezależna Rada Naukowa może udzielać porad na wniosek Rady Zarządzającej i innych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Kluczowych Technologii Cyfrowych lub z własnej inicjatywy.
4. Niezależna Rada Naukowa współpracuje z odpowiednimi organami doradczymi utworzonymi w ramach programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 410 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 142 – ustęp 1 – litera a
a) wzmocnienie i integracja unijnych zdolności w zakresie badań i innowacji w sektorze zarządzania ruchem lotniczym, dzięki czemu będzie on bardziej odporny i skalowalny w stosunku do wahań ruchu, przy jednoczesnym umożliwieniu sprawnego funkcjonowania wszystkich statków powietrznych;
a) wzmocnienie i integracja unijnych zdolności w zakresie badań i innowacji w sektorze zarządzania ruchem lotniczym, dzięki czemu będzie on bardziej odporny i skalowalny w stosunku do wahań ruchu, przy jednoczesnym umożliwieniu sprawnego funkcjonowania wszystkich statków powietrznych, w tym w portach lotniczych o różnych warunkach zarządzania ruchem lotniczym;
Poprawka 411 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 142 – ustęp 1 – litera b
b) wzmocnienie, poprzez innowacje, konkurencyjności załogowego i bezzałogowego transportu lotniczego w Unii oraz rynków usług zarządzania ruchem lotniczym, aby wesprzeć wzrost gospodarczy w Unii;
b) wzmocnienie, poprzez innowacje, konkurencyjności transportu lotniczego w Unii oraz rynków usług zarządzania ruchem lotniczym, aby wesprzeć wzrost gospodarczy w Unii;
Poprawka 412 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 142 – ustęp 1 – litera c
c) opracowywanie innowacyjnych rozwiązań i przyśpieszanie ich wykorzystania na rynku w celu ustanowienia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej jako najbardziej efektywnej i przyjaznej dla środowiska przestrzeni powietrznej na świecie.
c) opracowywanie innowacyjnych rozwiązań i przyśpieszanie ich wykorzystania na rynku w celu ustanowienia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej jako najbardziej bezpiecznej i efektywnej i przyjaznej dla środowiska przestrzeni powietrznej na świecie, przyczyniającej się do redukcji zanieczyszczenia powietrza i zanieczyszczenia hałasem.
Poprawka 413 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 142 – ustęp 2 – litera e
e) koordynacja określania priorytetów i planowania działań mających na celu modernizację zarządzania ruchem lotniczym w Unii w oparciu o proces oparty na konsensusie między zainteresowanymi stronami zarządzania ruchem lotniczym;
e) koordynacja określania priorytetów i planowania działań mających na celu modernizację zarządzania ruchem lotniczym w Unii w oparciu o proces oparty na konsensusie między zainteresowanymi stronami zarządzania ruchem lotniczym i koncentrujący się poza poprawą efektywności poszczególnych lotów również na stałym dostosowywaniu ogólnych zdolności w miarę postępu technologicznego;
Poprawka 414 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 144 – ustęp 1 – litera b
b) Europejska Organizacja ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol), po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 w drodze zobowiązania;
b) Europejska Organizacja ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol), reprezentowana przez agencję, po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 w drodze zobowiązania, bez uszczerbku dla praw innych członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 415 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 144 – ustęp 1 – litera c
c) członkowie założyciele wymienieni wzałączniku III do niniejszego rozporządzenia, po zgłoszeniu ich decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia wcelu Badań zzakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym wJednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 wdrodze zobowiązania;
c) członkowie założyciele wymienieni w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, po zgłoszeniu ich decyzji o przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 w drodze zobowiązania, które opiera się na sprawiedliwej równowadze między otrzymanym finansowaniem unijnym a zadeklarowanym wkładem rzeczowym, bez uszczerbku dla praw innych członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 416 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 146 – ustęp 1
1. Członkowie prywatni Wspólnego Przedsięwzięcia wcelu Badań zzakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym wJednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 wnoszą łączny wkład wwysokości co najmniej 500 000 000 EUR, wtym do25 000 000 EUR na pokrycie kosztów administracyjnych, lub organizują wniesienie takiego wkładu przez podmioty wchodzące wich skład lub znimi stowarzyszone wokresie wskazanym wart.3.
1. Członkowie prywatni Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 wnoszą łączny wkład w wysokości co najmniej 500 000 000 EUR, w tym do 25 000 000 EUR na pokrycie kosztów administracyjnych, lub organizują wspólnie wniesienie takiego wkładu przez podmioty wchodzące w ich skład lub z nimi stowarzyszone w okresie wskazanym w art. 3.
Poprawka 417 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 150 – ustęp 2 – litera g
g) przedstawiciel odpowiednich instytucji naukowych lub środowiska naukowego zajmującego się odnośną dziedziną, wyznaczony przez organizację reprezentującą je na szczeblu europejskim:
g) przedstawiciel odpowiednich instytucji naukowych lub środowiska naukowego zajmującego się odnośną dziedziną, posiadający m.in. specjalistyczną wiedzę na temat środowiska i klimatu, wyznaczony przez organizację reprezentującą je na szczeblu europejskim:
Poprawka 418 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 150 – ustęp 2 – litera j a (nowa)
ja) przedstawiciel odpowiednich organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
Poprawka 419 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 152 – akapit 1 – wprowadzenie
Oprócz zadań wymienionych w art.18 Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej 3 wykonuje następujące zadania:
Oprócz zadań wymienionych w art. 18 Dyrektor Wykonawczy Wspólnego Przedsięwzięcia w celu Badań z zakresu Zarządzania Ruchem Lotniczym w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej3 wykonuje następujące zadania zgodnie z wytycznymi Rady Zarządzającej:
Poprawka 420 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 153 – ustęp 2
2. W Komitecie Naukowym zasiada nie więcej niż 15 stałych członków.
2. W Komitecie Naukowym zasiada nie więcej niż 15 stałych członków, przy czym należy zapewnić obecność specjalistów z dziedziny środowiska i klimatu.
Poprawka 421 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera a
a) sprzyjanie suwerenności technologicznej Europy w przyszłych inteligentnych sieciach i usługach poprzez wzmocnienie obecnych mocnych stron i rozszerzenie zakresu z łączności 5G na szerszy strategiczny łańcuch wartości, w tym zapewnianie usług opartych na chmurze, a także komponentów i urządzeń;
a) sprzyjanie cyberbezpieczeństwu, odporności i suwerenności technologicznej Europy w przyszłych inteligentnych sieciach i usługach poprzez wzmocnienie obecnych mocnych stron i rozszerzenie zakresu z łączności 5G na szerszy strategiczny łańcuch wartości, w tym zapewnianie usług opartych na chmurze, a także komponentów i urządzeń;
Poprawka 422 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera b
b) dostosowanie strategicznych planów działania szerszego zakresu podmiotów przemysłowych, wtym nie tylko branży telekomunikacyjnej, ale także podmiotów zsektorów internetu rzeczy, chmury, jak również komponentów iurządzeń;
b) dostosowanie strategicznych planów działania szerszego zakresu podmiotów przemysłowych, w tym nie tylko branży telekomunikacyjnej, ale także podmiotów z sektorów internetu rzeczy, chmury, MŚP i przedsiębiorstw typu start-up w tej samej dziedzinie, jak również komponentów i urządzeń;
Poprawka 423 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera c
c) podnoszenie poziomu technologicznej i naukowej doskonałości Europy w celu wspierania wiodącej pozycji Europy, aby kształtować i opanować systemy 6G do 2030 r.;
c) podnoszenie poziomu technologicznej i naukowej doskonałości Europy w celu wspierania wiodącej pozycji Europy, aby kształtować i opanować systemy 6G do 2030 r., jak również inne istotne nowe technologie komunikacyjne;
Poprawka 424 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera d
d) wzmocnienie i wdrożenie cyfrowej infrastruktury oraz wykorzystanie cyfrowych rozwiązań na europejskich rynkach, w szczególności poprzez zapewnienie mechanizmu koordynacji strategicznej dla instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe, a także synergii w ramach instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe oraz z programem „Cyfrowa Europa” i InvestEU w ramach zakresu działalności Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług oraz zarządzania nim;
d) wzmocnienie i wdrożenie cyfrowej infrastruktury oraz wykorzystanie cyfrowych produktów i technologii na europejskich rynkach, w szczególności poprzez zapewnienie mechanizmu koordynacji strategicznej dla instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe, a także synergii w ramach instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe oraz z programem „Cyfrowa Europa” i InvestEU w ramach zakresu działalności Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług oraz zarządzania nim;
Poprawka 425 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera f
f) ułatwienie spełnienia przez innowacje cyfrowe potrzeb europejskiego rynku i wymogów polityki publicznej – do 2030 r. – w tym najwyższych wymogów rynków pionowych, a także społecznych wymogów w dziedzinach obejmujących bezpieczeństwo, efektywność energetyczną i pola elektromagnetyczne;
f) ułatwienie spełnienia przez innowacje cyfrowe potrzeb europejskiego rynku i wymogów polityki publicznej – do 2030 r. – w tym najwyższych wymogów rynków pionowych, a także społecznych wymogów w dziedzinach obejmujących bezpieczeństwo, ochronę, efektywność energetyczną i pola elektromagnetyczne;
Poprawka 426 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera f a (nowa)
fa) promowanie rozwoju najwyższych standardów innowacji 6G w sposób sprawiedliwy, przejrzysty i otwarty;
Poprawka 427 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 1 – litera g a (nowa)
ga) przyczynianie się do osiągnięcia celów określonych w komunikacie Komisji „Cyfrowy kompas na 2030 r.”, w szczególności celów dotyczących łączności, usług w chmurze i specjalistów w dziedzinie ICT;
Poprawka 428 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – akapit 1 – litera g b (nowa)
gb) przyczynianie się do zmniejszania luki w łączności, która nadal występuje na europejskich obszarach peryferyjnych, takich jak wyspy, regiony najbardziej oddalone, a także obszary słabo zaludnione i wiejskie.
Poprawka 429 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 2 – litera a
a) ułatwienie wdrożenia technologii, które są w stanie spełnić zaawansowane wymogi komunikacyjne, przy jednoczesnym wspieraniu europejskiej doskonałości w technologiach i architekturach inteligentnych sieci i usług oraz ich ewolucji w kierunku 6G, w tym silnych stanowisk europejskich w odniesieniu do norm, kluczowych patentów i identyfikacji kluczowych wymogów, takich jak zakres częstotliwości potrzebny do przyszłych zaawansowanych technologii inteligentnych sieci;
a) ułatwienie wdrożenia technologii, które są w stanie spełnić zaawansowane wymogi komunikacyjne, przy jednoczesnym wspieraniu europejskiej doskonałości w technologiach i architekturach inteligentnych sieci i usług oraz ich ewolucji w kierunku 6G, jak również innych istotnych nowych technologii komunikacyjnych, w tym silnych stanowisk europejskich w odniesieniu do norm, kluczowych patentów i identyfikacji kluczowych wymogów, takich jak zakres częstotliwości potrzebny do przyszłych zaawansowanych technologii inteligentnych sieci;
Poprawka 430 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 2 – litera e
e) wzmocnienie pozycji przemysłu unijnego w globalnym łańcuchu wartości inteligentnych sieci i usług, poprzez stworzenie masy krytycznej publicznych i prywatnych podmiotów, w szczególności dzięki zwiększeniu wkładu ze strony podmiotów działających w obszarze oprogramowania i internetu rzeczy, wykorzystywaniu inicjatyw krajowych i wspieraniu powstawania nowych podmiotów;
e) wzmocnienie pozycji przemysłu unijnego, w szczególności MŚP, w globalnym łańcuchu wartości inteligentnych sieci i usług, poprzez stworzenie masy krytycznej publicznych i prywatnych podmiotów, w szczególności dzięki zwiększeniu wkładu ze strony podmiotów działających w obszarze oprogramowania i internetu rzeczy, wykorzystywaniu inicjatyw krajowych i wspieraniu powstawania nowych podmiotów;
Poprawka 431 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 159 – ustęp 2 – litera f
f) wspieranie dostosowania do wymogów etycznych i wymogów bezpieczeństwa poprzez uwzględnianie ich w Strategicznych programach badań i innowacji oraz – w stosownych przypadkach – dostarczanie informacji na potrzeby unijnego procesu legislacyjnego.
f) wspieranie dostosowania do wymogów etycznych i wymogów bezpieczeństwa, w szczególności zasady ochrony prywatności i bezpieczeństwa na etapie projektowania, poprzez uwzględnianie ich w Strategicznych programach badań i innowacji oraz – w stosownych przypadkach – dostarczanie informacji na potrzeby unijnego procesu legislacyjnego.
Poprawka 432 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 160 – akapit 1 – litera a
a) wnoszenie wkładu w programy prac innych programów Unii, takich jak instrument „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe oraz programy „Cyfrowa Europa” i InvestEU, w ramach których realizowane są działania w obszarze inteligentnych sieci i usług;
a) wnoszenie wkładu, na wniosek, w programy prac innych programów Unii, takich jak instrument „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe oraz programy „Cyfrowa Europa” i InvestEU, w ramach których realizowane są działania w obszarze inteligentnych sieci i usług;
Poprawka 433 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 160 – akapit 1 – litera b
b) koordynowanie we współpracy z Komisją i właściwymi stosownymi organami finansującymi unijnych inicjatyw pilotażowych i wdrożeniowych w dziedzinie inteligentnych sieci i usług, w tym ogólnoeuropejskich korytarzy 5G na rzecz opartej na sieci i zautomatyzowanej mobilności w ramach instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe;
b) ułatwianie realizacji we współpracy z Komisją i właściwymi stosownymi organami finansującymi unijnych inicjatyw pilotażowych i wdrożeniowych w dziedzinie inteligentnych sieci i usług, w tym ogólnoeuropejskich korytarzy 5G na rzecz opartej na sieci i zautomatyzowanej mobilności w ramach instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe;
Poprawka 434 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 160 – akapit 1 – litera d
d) opracowanie i koordynowanie strategicznych programów wdrożenia ogólnoeuropejskich korytarzy 5G na rzecz opartej na sieci i zautomatyzowanej mobilności przy udziale zainteresowanych stron. Programami tymi muszą być dokumenty programowe obejmujące czas trwania instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe poprzez określenie wspólnej wizji rozwoju ekosystemów opartych na sieci 5G oraz podstawowych wymogów dotyczących sieci i usług, jak również określające cele i plany działania w zakresie wdrożenia, a także potencjalne modele współpracy.
d) opracowanie strategicznych programów wdrożenia ogólnoeuropejskich korytarzy 5G na rzecz opartej na sieci i zautomatyzowanej mobilności przy udziale zainteresowanych stron oraz przekazywanie informacji zwrotnych dotyczących tych programów. Programami tymi muszą być indykatywne dokumenty programowe obejmujące czas trwania instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe poprzez określenie wspólnej wizji rozwoju ekosystemów opartych na sieci 5G oraz podstawowych wymogów dotyczących sieci i usług, jak również określające cele i plany działania w zakresie wdrożenia, a także potencjalne modele współpracy.
Poprawka 435 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 161 – akapit 1 – litera b
b) Stowarzyszenie Infrastruktury 5G, po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług w drodze zobowiązania.
b) Stowarzyszenie Infrastruktury 5G, po powiadomieniu o swojej decyzji o bezwarunkowym przystąpieniu do Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług w drodze zobowiązania, bez uszczerbku dla praw innych członków, w szczególności MŚP, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i innymi odpowiednimi przepisami Unii;
Poprawka 436 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 164 – akapit 1 – litera a
a) działania badawczo-rozwojowe typu spin-off;
a) działania badawczo-rozwojowe typu spin-off, w tym dotyczące otwartego oprogramowania i technologii open source;
Poprawka 437 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 164 – akapit 1 – litera b
b) przyczynianie się do normalizacji;
b) przyczynianie się do normalizacji, w tym w odniesieniu do standardów otwartych;
Poprawka 438 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 164 – akapit 1 – litera e
e) wkład w działania Stowarzyszenia Infrastruktury 5G i każdej innej grupy lub każdego innego stowarzyszenia zainteresowanych stron w obszarze Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług niefinansowanych w ramach dotacji unijnej;
e) wkład w badania naukowe, rozwój i działania wdrożeniowe Stowarzyszenia Infrastruktury 5G i każdej innej grupy lub każdego innego stowarzyszenia zainteresowanych stron w obszarze Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług niefinansowanych w ramach dotacji unijnej;
Poprawka 439 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 164 – akapit 1 – litera f
f) działania mające na celu rozwój ekosystemu, w tym nawiązywanie współpracy z branżami „pionowymi”;
f) działania mające na celu rozwój ekosystemu, w tym opracowywanie otwartych, interoperacyjnych i współpracujących technologii i sieci komunikacyjnych oraz nawiązywanie współpracy z branżami „pionowymi”;
Poprawka 440 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 164 – akapit 1 – litera g
g) działania w zakresie globalnego upowszechniania wyników, aby osiągnąć konsensus w sprawie technologii wspomaganych w ramach przygotowywania przyszłych norm;
g) działania w zakresie globalnego upowszechniania wyników, aby osiągnąć konsensus w sprawie technologii wspomaganych w ramach przygotowywania przyszłych norm, w tym poprzez łańcuch wartości;
Poprawka 441 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 165 – akapit 1 – litera d a (nowa)
da) Rada Naukowa.
Poprawka 442 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 168 – ustęp 1 – litera a
a) przyjmowanie strategicznych programów wdrożenia i – w stosownych przypadkach – wprowadzanie do nich zmian przez cały okres trwania instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe;
a) przyjmowanie strategicznych programów wdrożeniowych wspólnego przedsięwzięcia i – w stosownych przypadkach – wprowadzanie do nich zmian przez cały okres trwania instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe;
Poprawka 443 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 168 – ustęp 1 – litera b
b) zapewnienie, aby unijne prawodawstwo dotyczące cyberbezpieczeństwa oraz istniejące i przyszłe skoordynowane wytyczne państw członkowskich były brane pod uwagę we wszystkich działaniach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług;
b) zapewnienie, aby unijne prawodawstwo dotyczące cyberbezpieczeństwa oraz istniejące i przyszłe skoordynowane wytyczne państw członkowskich były odpowiednio wdrażane i brane pod uwagę we wszystkich działaniach Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług;
Poprawka 444 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 168 – ustęp 1 – litera c
c) promowanie synergii i komplementarności między sektorem cyfrowym, transportowym i energetycznym instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe poprzez określenie obszarów interwencji i wnoszenie wkładu w programy prac, a także synergii i komplementarności z pozostałymi odpowiednimi programami Unii.
c) promowanie synergii i komplementarności między sektorem cyfrowym, transportowym i energetycznym instrumentu „Łącząc Europę” – technologie cyfrowe poprzez określenie obszarów interwencji i ewentualne wnoszenie wkładu w programy prac, a także synergii i komplementarności z pozostałymi odpowiednimi programami Unii.
Poprawka 445 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 169 a (nowy)
Artykuł 169a
Rada Naukowa
1. Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług powołuje niezależną Radę Naukową, o której mowa w art. 19 i 165, w celu uzyskania opinii naukowych od niezależnych ekspertów akademickich wysokiego szczebla.
2. W skład niezależnej Rady Naukowej wchodzi nie więcej niż 15 stałych członków; Rada wybiera spośród swoich członków przewodniczącego na okres dwóch lat.
3. Niezależna Rada Naukowa może udzielać porad na wniosek Rady Zarządzającej i innych organów Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Inteligentnych Sieci i Usług lub z własnej inicjatywy.
Poprawka 446 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 1
1. Działania podejmowane przez wspólne przedsięwzięcia podlegają stałemu monitorowaniu i okresowym przeglądom, zgodnie z ich przepisami finansowymi, aby zapewnić najsilniejsze oddziaływanie i najwyższy poziom doskonałości naukowej, a także najbardziej efektywne wykorzystanie zasobów. Wyniki monitorowania i okresowych przeglądów uwzględnia się przy monitorowaniu partnerstw europejskich oraz w ocenach wspólnych przedsięwzięć w ramach ocen programu „Horyzont Europa”.
1. Działania podejmowane przez wspólne przedsięwzięcia podlegają stałemu monitorowaniu i okresowym przeglądom, zgodnie z ich przepisami finansowymi, aby zapewnić najsilniejsze oddziaływanie i najwyższy poziom doskonałości naukowej, społeczną wartość dodaną, a także najbardziej skuteczne i efektywne wykorzystanie zasobów. Wyniki monitorowania i okresowych przeglądów uwzględnia się przy monitorowaniu partnerstw europejskich oraz w ocenach wspólnych przedsięwzięć w ramach ocen programu „Horyzont Europa”. Takie monitorowanie i przeglądy nie zwiększają obciążeń administracyjnych dla wspólnych przedsięwzięć ani dla ich beneficjentów.
Poprawka 447 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 2 – wprowadzenie
2. Wspólne przedsięwzięcia powinny organizować stałe monitorowanie swoich działań zarządczych oraz okresowe przeglądy produktów, wyników i oddziaływania swoich projektów realizowanych zgodnie z [art. 45] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” i [załącznikiem III] do tego rozporządzenia. Monitorowanie musi obejmować:
2. Wspólne przedsięwzięcia powinny organizować stałe monitorowanie zarządzania i wykonania działań oraz okresowe przeglądy produktów, wyników i oddziaływania swoich projektów realizowanych zgodnie z[art. 45] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa” i [załącznikami III i V] do tego rozporządzenia. Takie monitorowanie jest udostępniane publicznie w zwięzły i terminowy sposób na stronie internetowej każdego wspólnego przedsięwzięcia i musi obejmować:
Poprawka 448 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 2 – litera b
b) informacje na temat poziomu uwzględniania nauk społecznych i humanistycznych, stosunek między niższym i wyższym poziomem gotowości technologicznej we wspólnych badaniach naukowych, postępy w zwiększaniu udziału państw, geograficzny skład konsorcjów uczestniczących we wspólnych projektach, stosowanie dwuetapowej procedury składania i oceny wniosków, środki mające na celu ułatwianie powiązań w zakresie współpracy w dziedzinie europejskich badań naukowych i innowacji, stosowanie przeglądu oceny oraz liczbę i rodzaje skarg, poziom uwzględniania kwestii klimatu i związane z tym wydatki, uczestnictwo małych i średnich przedsiębiorstw, uczestnictwo sektora prywatnego, udział obu płci w finansowanych działaniach, panelach oceniających, radach i grupach doradczych, stopę współfinansowania, finansowanie uzupełniające i skumulowane z innych funduszy unijnych, czas oczekiwania na przyznanie dotacji, poziom współpracy międzynarodowej, zaangażowanie obywateli i udział społeczeństwa obywatelskiego;
b) informacje na temat poziomu uwzględniania nauk społecznych i humanistycznych, stosunek między niższym i wyższym poziomem gotowości technologicznej we wspólnych badaniach naukowych, postępy w zwiększaniu udziału państw, geograficzny skład konsorcjów uczestniczących we wspólnych projektach, stosowanie dwuetapowej procedury składania i oceny wniosków, środki mające na celu ułatwianie powiązań w zakresie współpracy w dziedzinie europejskich badań naukowych i innowacji, stosowanie przeglądu oceny oraz liczbę i rodzaje skarg, poziom uwzględniania kwestii klimatu i związane z tym wydatki, uczestnictwo małych i średnich przedsiębiorstw, uczestnictwo sektora prywatnego, uwzględnianie aspektu płci w przedmiocie finansowanych działań oraz udział obu płci w finansowanych działaniach, panelach oceniających, radach i grupach doradczych, stopę współfinansowania, finansowanie uzupełniające i skumulowane z innych funduszy unijnych, czas oczekiwania na przyznanie dotacji, poziom współpracy międzynarodowej, zaangażowanie obywateli i udział społeczeństwa obywatelskiego oraz praktyki umożliwiające otwarty dostęp;
Poprawka 449 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 2 – litera d a (nowa)
da) środki mające na celu przyciągnięcie przedsiębiorstw wchodzących na rynek i rozszerzenie sieci współpracy;
Poprawka 450 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 2 – litera d b (nowa)
db) ilościowe i jakościowe efekty mnożnikowe, w szczególności poziom zadeklarowanych i faktycznie wniesionych wkładów finansowych i rzeczowych w odniesieniu do działań zarówno operacyjnych, jak i dodatkowych.
Poprawka 451 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 3
3. Oceny działań operacyjnych prowadzonych przez wspólne przedsięwzięcia przeprowadza się w terminie pozwalającym na uwzględnienie ich wyników w śródokresowej i końcowej ocenie programu „Horyzont Europa”, o której mowa w [art. 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, i powiązanym z nią procesie decyzyjnym dotyczącym programu „Horyzont Europa”, jego następcy i innych istotnych inicjatyw w dziedzinie badań naukowych i innowacji.
3. Oceny działań operacyjnych prowadzonych przez wspólne przedsięwzięcia przeprowadza się w terminie pozwalającym na uwzględnienie ich wyników w śródokresowej i końcowej ocenie programu „Horyzont Europa”, o której mowa w [art. 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”, i powiązanym z nią procesie decyzyjnym dotyczącym programu „Horyzont Europa”, jego następcy i innych istotnych inicjatyw w dziedzinie badań naukowych i innowacji. Takie oceny nie powodują dodatkowych obciążeń administracyjnych dla wspólnych przedsięwzięć ani dla ich beneficjentów.
Poprawka 452 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 4
4. Komisja przeprowadza śródokresową i końcową ocenę każdego wspólnego przedsięwzięcia uwzględnianą w ocenach programu „Horyzont Europa”, jak określono w [art. 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”. W ramach ocen bada się sposób, w jaki każde wspólne przedsięwzięcie realizuje swoją misję i swoje cele, bierze się pod uwagę wszystkie działania prowadzone przez wspólne przedsięwzięcie i analizuje się europejską wartość dodaną określonego wspólnego przedsięwzięcia, jego efektywność, skuteczność, w tym otwartość i przejrzystość, znaczenie realizowanych działań oraz ich spójność i komplementarność z odpowiednimi politykami regionalnymi, krajowymi i unijnymi, w tym synergie z innymi częściami programu „Horyzont Europa”, takimi jak misje, klastry czy programy tematyczne lub szczegółowe. Oceny obejmują opinie zainteresowanych stron zarówno na poziomie europejskim, jak i krajowym, a także – w stosownych przypadkach – ocenę długoterminowego oddziaływania naukowego, społecznego, gospodarczego i technologicznego inicjatyw, o których mowa w art. 174 ust. 3–9. W razie potrzeby w ocenach bierze się pod uwagę również ocenę najbardziej skutecznego trybu interwencji w ramach polityki na potrzeby wszelkich przyszłych działań, a także znaczenie i spójność każdego ewentualnego wznowienia wszelkich wspólnych przedsięwzięć, biorąc pod uwagę ogólne priorytety polityczne oraz otoczenie wsparcia badań naukowych i innowacji, w tym określanie stanowiska w sprawie tego wznowienia względem innych inicjatyw wspieranych za pośrednictwem programu ramowego, w szczególności partnerstw europejskich lub misji. W ocenach należycie uwzględnia się także plan stopniowego wycofywania przyjęty przez radę zarządzającą zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. y).
4. Komisja przeprowadza i publikuje końcową ocenę każdego wspólnego przedsięwzięcia uwzględnianą w ocenach programu „Horyzont Europa”, jak określono w[art. 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”. W ramach ocen bada się sposób, w jaki każde wspólne przedsięwzięcie realizuje swoją misję i swoje cele, bierze się pod uwagę wszystkie działania prowadzone przez wspólne przedsięwzięcie i analizuje się europejską wartość dodaną określonego wspólnego przedsięwzięcia, jego efektywność, skuteczność, w tym otwartość i przejrzystość, znaczenie realizowanych działań pod kątem nadrzędnych polityk i celów Unii, a także wkładu w zaspokajanie potrzeb społecznych i zapewnianie korzyści społecznych, oraz ich spójność i komplementarność z odpowiednimi politykami regionalnymi, krajowymi i unijnymi, w tym synergie z innymi partnerstwami i innymi częściami programu „Horyzont Europa”, takimi jak misje, klastry czy programy tematyczne lub szczegółowe. Oceny obejmują opinie zainteresowanych stron zarówno na poziomie europejskim, jak i krajowym, a także – w stosownych przypadkach – ocenę długoterminowego oddziaływania naukowego, społecznego, gospodarczego i technologicznego inicjatyw, o których mowa w art. 174 ust. 3–9 rozporządzenia w sprawie] programu „Horyzont Europa” i w załączniku V do tego rozporządzenia. W razie potrzeby w ocenach bierze się pod uwagę również ocenę najbardziej skutecznego trybu interwencji w ramach polityki na potrzeby wszelkich przyszłych działań, a także znaczenie i spójność każdego ewentualnego wznowienia wszelkich wspólnych przedsięwzięć, biorąc pod uwagę ogólne priorytety polityczne oraz otoczenie wsparcia badań naukowych i innowacji, w tym określanie stanowiska w sprawie tego wznowienia względem innych inicjatyw wspieranych za pośrednictwem programu ramowego, w szczególności partnerstw europejskich lub misji. W ocenach należycie uwzględnia się także plan stopniowego wycofywania przyjęty przez radę zarządzającą zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. y).
Poprawka 453 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 6
6. Komisja może przeprowadzać dalsze oceny zagadnień lub tematów oznaczeniu strategicznym zpomocą niezależnych ekspertów zewnętrznych wybranych wdrodze przejrzystego procesu, aby zbadać postępy poczynione przez wspólne przedsięwzięcie wosiąganiu określonych celów, wskazać czynniki przyczyniające się do realizacji działań iokreślić najlepsze praktyki. Przy przeprowadzaniu tych kolejnych ocen Komisja wpełni uwzględnia wpływ administracyjny na określone wspólne przedsięwzięcie.
6. Komisja może przeprowadzać dalsze oceny zagadnień lub tematów o znaczeniu strategicznym z pomocą niezależnych ekspertów zewnętrznych wybranych w drodze otwartego i przejrzystego zaproszenia do wyrażenia zainteresowania, aby zbadać postępy poczynione przez wspólne przedsięwzięcie w osiąganiu określonych celów, wskazać czynniki przyczyniające się do realizacji działań i określić najlepsze praktyki. Przy przeprowadzaniu tych kolejnych ocen Komisja w pełni uwzględnia wpływ administracyjny na określone wspólne przedsięwzięcie, a także dokłada wszelkich starań, by zmniejszyć ich obciążenia administracyjne i zadbać o to, aby proces oceny był prosty i w pełni przejrzysty. Wszelkie oceny w tym obszarze muszą być oparte na rzetelnej ocenie wariantów polityki z punktu widzenia zarządzania, w tym w szczególności możliwości ustanowienia odpowiednich zabezpieczeń gwarantujących należyte poszanowanie interesów publicznych we wszystkich działaniach.
Poprawka 454 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 7 a (nowy)
7a. Sprawozdawczość musi być zgodna ze standardowymi wymogami sprawozdawczymi programu „Horyzont Europa”. W opracowywanie systemów sprawozdawczości w kontekście procesu koordynacji strategicznej zaangażowane są również państwa członkowskie i przedstawiciele partnerstw w celu zapewnienia synchronizacji i koordynacji działań w zakresie sprawozdawczości i monitorowania, w tym podziału zadań związanych z gromadzeniem danych i sprawozdawczością.
Poprawka 455 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 – ustęp 9
9. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu iKomitetowi Regionów wyniki ocen wspólnych przedsięwzięć obejmujące wnioski ztych ocen oraz uwagi Komisji wramach ocen programu „Horyzont Europa”, októrych mowa w [art.47] rozporządzenia wsprawie programu „Horyzont Europa”.
9. Komisja podaje do publicznej wiadomości i przekazuje Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów wyniki ocen wspólnych przedsięwzięć obejmujące wnioski z tych ocen oraz uwagi Komisji w ramach ocen programu „Horyzont Europa”, o których mowa w [art. 47] rozporządzenia w sprawie programu „Horyzont Europa”.
Poprawka 456 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 171 a (nowy)
Artykuł 171a
Odpowiedzialność przed europejskimi obywatelami
Bez uszczerbku dla wymogów informacyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu informacje zawarte w skonsolidowanym rocznym sprawozdaniu z działalności wspólnych przedsięwzięć, jak również w sprawozdawczości zgodnie z art. 171, są publicznie udostępniane w internecie za pomocą przyjaznych dla użytkownika narzędzi, w tym infografiki i systemów śledzenia wydatków.
Przejrzystość w UE przy opracowywaniu, zakupie i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19
162k
53k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie przejrzystości działań UE w zakresie opracowywania, zakupu i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19 (2021/2678(RSP))
– uwzględniając art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także jego art. 4, 6, 9, 15 ust. 3 i 122 ust. 1,
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 3 i 35,
– uwzględniając Europejską kartę społeczną podpisaną w Turynie 18 października 1961 r., a w szczególności jej art. 11,
– uwzględniając art. 31 porozumienia w kwestii handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) Światowej Organizacji Handlu (WTO),
– uwzględniając rezolucję przyjętą na sesji plenarnej 72. Światowego Zgromadzenia Zdrowia w dniu 28 maja 2019 r. pt. „Poprawa przejrzystości rynków leków, szczepionek i innych produktów leczniczych”,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej(1),
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(2),
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE z 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi(3),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG(4),
– uwzględniając swoje rezolucje o zwalczaniu pandemii COVID-19, w szczególności rezolucję z 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami(5),
– uwzględniając komunikat Komisji z 17 czerwca 2020 r. w sprawie strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19 (COM(2020)0245),
– uwzględniając decyzję Komisji z 18 czerwca 2020 r., w której zatwierdziła ona porozumienie z państwami członkowskimi w sprawie dostarczania szczepionek przeciwko COVID-19 w imieniu państw członkowskich i w sprawie powiązanych procedur, a także załącznik do porozumienia (C(2020)4192),
– uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności jego wyroki w sprawach C-183/95 i C-221/10(6),
– uwzględniając serię dochodzeń i inicjatyw Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczących przejrzystości reakcji administracji UE na pandemię COVID-19(7),
– uwzględniając rezolucję 2361 (2021) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z 27 stycznia 2021 r. zatytułowaną „Szczepionki przeciwko Covid-19: względy etyczne, prawne i praktyczne”(8);
– uwzględniając konwencję z Oviedo o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w odniesieniu do zastosowań biologii i medycyny oraz protokoły do niej(9),
– uwzględniając pytanie skierowane do Komisji dotyczące przejrzystości działań UE w zakresie opracowywania, zakupu i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19 (O-000046/2021 – B9-0033/2021),
A. mając na uwadze, że Komisja Petycji otrzymała petycje nr 1477/2020, 0062/2021 i 0066/2021, których autorzy wyrażają zaniepokojenie brakiem przejrzystości działań UE dotyczących badań nad szczepionkami przeciwko COVID-19 oraz zakupu i dystrybucji tych szczepionek;
B. mając na uwadze, że żądają oni terminowego opublikowania wszystkich informacji o umowach dotyczących szczepionek przeciwko COVID-19, które zawarły Komisja, państwa członkowskie i branża farmaceutyczna, a także terminowego opublikowania danych z badań klinicznych z udziałem pacjentów, oraz by prawo patentowe zostało tymczasowo zawieszone, dzięki czemu ludzie na całym świecie zyskaliby szybki, równy i powszechny dostęp do szczepionek;
C. mając na uwadze, że pełna przejrzystość w odniesieniu do wszystkich szczegółów badań nad szczepionkami przeciwko COVID-19 oraz ich opracowywania, zakupu i dystrybucji jest podstawowym warunkiem zwiększenia zaufania obywateli do szczepionek oraz sposobu wydatkowania przez instytucje ogromnych kwot środków publicznych; mając na uwadze, że jakikolwiek brak przejrzystości w kontekście najpoważniejszych kryzysów dotyczących zdrowia publicznego w dzisiejszych czasach stanowi naruszenie prawa obywateli do informacji i może prowadzić do niepewności, rozprzestrzeniania się dezinformacji i zwiększonego ryzyka oporu przed szczepieniami, co utrudnia szybkie i skuteczne zwalczanie pandemii; mając na uwadze, że przejrzystość jest podstawowym warunkiem powodzenia strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19;
D. mając na uwadze, że Europejska Agencja Leków (EMA) wdraża nadzwyczajne środki, aby zmaksymalizować przejrzystość swoich działań regulacyjnych w odniesieniu do zatwierdzonych lub poddawanych ocenie metod leczenia i szczepionek przeciwko COVID-19, w tym publikuje sprawozdania z badań klinicznych przedłożone EMA we wnioskach o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu; mając na uwadze, że środki wdrożone przez EMA są odpowiedzią na duże zainteresowanie informacjami na temat leków na COVID-19 i mają na celu wspieranie światowych badań w tej dziedzinie;
E. mając na uwadze, że w pierwszych dwóch kwartałach 2021 r. koncerny farmaceutyczne nie wywiązały się ze swoich zobowiązań w zakresie dostarczania szczepionek, co spowodowało znaczne opóźnienia w procesie szczepień w państwach członkowskich, a tym samym stanowiło poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego;
F. mając na uwadze, że przejrzystość zakupu i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19 stanowi podstawę współpracy w zakresie szczepień w Europie;
G. mając na uwadze, że ponad 200 tys. obywateli poparło już europejską inicjatywę obywatelską „NIE dla zysku z pandemii” zgodnie z którą „dane dotyczące kosztów produkcji, wkładu publicznego oraz skuteczności oraz bezpieczeństwa szczepionek i leków powinny być podawane do wiadomości publicznej, a umowy między organami publicznymi a przedsiębiorstwami farmaceutycznymi muszą być podawane do wiadomości publicznej”;
H. mając na uwadze, że reakcja na pandemię COVID-19 jest prawdziwym sprawdzianem wiarygodności dla wszystkich państw członkowskich i instytucji UE, który ukształtuje odpowiedź na potencjalne przyszłe zagrożenia zdrowia publicznego;
I. mając na uwadze, że przy negocjacji umów dotyczących szczepionek przeciwko COVID-19 z branżą farmaceutyczną Komisja i państwa członkowskie muszą działać w sposób jak najbardziej otwarty i jak najbliżej obywateli; mając na uwadze, że Komisja odmawia ujawnienia nazwisk ekspertów, a nawet siedmiu państw członkowskich reprezentowanych we wspólnym zespole negocjacyjnym; mając na uwadze, że demokratyczna rozliczalność jest konieczna, aby unijna strategia szczepień mogła odegrać skuteczną i wiarygodną rolę w globalnych wysiłkach w zakresie szczepień;
J. mając na uwadze, że społeczeństwo jest narażone na informacje wprowadzające w błąd oraz mając na uwadze, że często podawane są takie sprzeczne i wprowadzające w błąd informacje na temat zakupu i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19;
K. mając na uwadze, że Komisja i państwa członkowskie upubliczniły tylko skrócone wersje umów zakupu z wyprzedzeniem i umów zakupu, w których pominięto lub utajniono kluczowe informacje, co spowodowało niepotrzebny brak przejrzystości i brak zaufania obywateli;
L. mając na uwadze, że obywatele europejscy mają prawo do otrzymywania od instytucji europejskich i z innych oficjalnych źródeł rzetelnych i prawdziwych informacji na temat zarządzania pandemią i walki z COVID-19; mając na uwadze, że wszystkie organy europejskie są zobowiązane do przekazywania tych informacji;
M. mając na uwadze, że UE skorzystała ze środków publicznych, by sfinansować większą część prac badawczo-rozwojowych nad szczepionkami, zmniejszyć ryzyko związane z inwestowaniem przez firmy farmaceutyczne, udzielić warunkowego pozwolenia, wspierać zdolności produkcyjne oraz zakupić szczepionki;
N. mając na uwadze, że TSUE wyznaje zasadę ogólną, że ochrona zdrowia publicznego musi bezspornie mieć prymat nad kwestiami ekonomicznymi;
O. mając na uwadze, że Komisja musi odpowiednio i skutecznie informować Parlament o wszelkich aspektach wpływu na budżet prac badawczo-rozwojowych, negocjacji, dystrybucji i wprowadzania szczepionek przeciwko COVID-19 w UE, tak by Parlament mógł w pełni wywiązać się ze swojego obowiązku kontrolowania wykonania budżetu UE;
P. mając na uwadze, że większość koncernów farmaceutycznych zaangażowanych w unijną strategię dotyczącą szczepionek przeciwko COVID-19 nadal nie dostarczyła danych z badań klinicznych z udziałem pacjentów oraz że dane te zostaną opublikowane dopiero między połową roku 2022 a końcem roku 2023;
Q. mając na uwadze, że Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich w następstwie sześciomiesięcznego dochodzenia(10) w sprawie działalności Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) w czasie kryzysu związanego z COVID-19 stwierdził luki w praktykach ECDC w zakresie przejrzystości, w tym w danych leżących u podstaw jego ocen ryzyka i interakcji z partnerami międzynarodowymi, takimi jak WHO i chińskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób; mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przedstawił szereg propozycji mających na celu umożliwienie większej kontroli publicznej i zrozumienia prac ECDC dotyczących szczepionek przeciwko COVID-19;
R. mając na uwadze, że poufność cen zakupu produktów leczniczych jest praktyką, która może prowadzić do rozdrobnienia rynku wewnętrznego na szczeblu państw członkowskich;
S. mając na uwadze, że przyspieszenie światowego tempa szczepień przeciwko COVID-19 należy uznać za priorytet w dziedzinie zdrowia publicznego; mając na uwadze, że jego obecne tempo jest niewystarczające, aby zapobiec nasileniu się pandemii spowodowanemu bardziej zaraźliwymi wariantami COVID-19 oraz pojawieniem się nowych i nawet bardziej niebezpiecznych wariantów, które mogą pokonać ochronę immunologiczną zapewnianą przez istniejące szczepionki przeciwko COVID-19;
1. zwraca uwagę, jak ważna jest wspólna, szybka i skuteczna odpowiedź na pandemię COVID-19 Unii Europejskiej – związku państw europejskich i jednocześnie członka globalnej wspólnoty – a także uznaje, że UE jest szczególnie odpowiedzialna za zapewnienie równego i powszechnego dostępu do szczepionek przeciwko COVID-19;
2. wyraża głębokie ubolewanie z powodu braku przejrzystości działań Komisji, państw członkowskich i koncernów farmaceutycznych odnośnie do badań nad szczepionkami przeciwko COVID-19 oraz zakupu i dystrybucji tych szczepionek, w szczególności w kontekście powtarzającego się łamania podpisanych umów;
3. podkreśla ograniczenia, którym został poddany Parlament jako współprawodawca ze względu na nieprzejrzystość przyjętej przez Komisję strategii szczepień, co uniemożliwiło Parlamentowi sprawowanie skutecznej kontroli nad procesem zakupu i dystrybucji szczepionek, co z kolei zniweczyło jego zdolność do kontrolowania prawidłowego stosowania budżetu Unii;
4. podkreśla potrzebę wzmocnienia dialogu z obywatelami, aby lepiej zrozumieć ich rzeczywiste obawy i wątpliwości dotyczące szczepień; wzywa Komisję do poprawy komunikacji ze społeczeństwem na temat strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19, tak aby była ona jasna, przejrzysta i rygorystyczna, dzięki czemu zaspokojone zostanie prawo dostępu obywateli UE do informacji bezpośrednio związanych z ich zdrowiem, w tym kryteriów, na podstawie których jednym szczepionkom daje się pierwszeństwo przed innymi;
5. wzywa Komisję, aby przedstawiła wniosek ustawodawczy w sprawie przyszłych wspólnych zamówień na szczepionki zawierający jasne przepisy dotyczące przejrzystości i podziału kompetencji między podmioty w unijnych ramach instytucjonalnych a państwa członkowskie, a także w sprawie przyszłych metod leczenia COVID-19 oraz leków sierocych w ramach strategii farmaceutycznej dla Europy; wzywa Komisję, aby przeprowadziła przegląd warunków umów o poufności cen w celu zaradzenia obecnemu rozdrobnieniu europejskiego rynku wewnętrznego;
6. wzywa Komisję, by ujawniła członków zespołów biorących udział w negocjacjach umów zakupu z wyprzedzeniem i umów zakupu szczepionek przeciwko COVID-19 z firmami farmaceutycznymi; zwraca się do Komisji, aby wyjaśniła kryteria wyboru członków zespołu negocjacyjnego;
7. wzywa Komisję, aby włączyła grupę ds. kontaktów między Komisją a Parlamentem w zakresie COVID-19, zapowiedzianą przez przewodniczącą Komisji w lutym 2021 r.(11), do procesu decyzyjnego dotyczącego zatwierdzania przyszłych umów w celu zapewnienia większej przejrzystości procesu negocjacyjnego; domaga się, aby grupa ta otrzymywała cotygodniowo aktualizowane informacje, w tym szczegółowe analizy dotyczące produkcji, importu, eksportu i prognozowanych dawek szczepionek;
8. wzywa Komisję, by zapewniła pełną przejrzystość dzięki opublikowaniu bez dalszej zwłoki pełnych wersji umów zakupu z wyprzedzeniem i umów zakupu i ujawniła między innymi następujące informacje: kwota inwestycji publicznych przeznaczona na opracowanie szczepionek; zaliczki i płatności po dostawie przekazane przez Komisję na rzecz każdego podmiotu opracowującego szczepionki, wraz ze szczegółowymi informacjami na temat dystrybucji tych środków w trakcie opracowywania i produkcji szczepionek; szczegóły dotyczące podziału kosztów między publiczne i prywatne podmioty inwestujące w badania, rozwój i produkcję szczepionek; liczba dawek, które przyznano każdemu państwu i które mają być dostarczone, w ujęciu kwartalnym; ceny za dawkę; liczba i lokalizacja dostępnych miejsc produkcji; szczegóły umów dotyczących dalszych zakupów w przyszłości; systemy odpowiedzialności i odszkodowań za wszelkie ewentualne szkody spowodowane przez szczepionki; sankcje w przypadku naruszenia umowy lub opóźnień w dostawie; informacje o ewentualnym dzieleniu się prawami własności intelektualnej, w szczególności czy Komisja zachowuje jakikolwiek wpływ na prawa własności intelektualnej ze względu na początkowe inwestycje w proces opracowywania szczepionek, a także wszelkie inne powiązane informacje, którymi opinia publiczna może być zainteresowana; rola Europejskiej Agencji Leków i właściwych organów krajowych w określaniu postanowień umownych; szczegółowe informacje na temat transferów technologii i darowizn dla państw trzecich oraz wszelkie powiązane informacje, które mogą być przedmiotem zainteresowania opinii publicznej;
9. wzywa Komisję, aby ujawniła ceny za dawkę szczepionki każdego producenta oraz podała szczegółowe informacje na temat strategii zamówień publicznych, ponieważ ceny szczepionek znacznie się różnią w zależności od producenta;
10. wzywa Komisję, aby uzależniła rozpoczęcie przyszłych negocjacji z firmami farmaceutycznymi od ujawnienia wszystkich szczegółów, które mogą interesować opinię publiczną, związanych z przyszłymi umowami dotyczącymi szczepionek przeciwko COVID-19 oraz przestrzeganiem tych umów, a także umów dotyczących zakupu innych technologii COVID-19;
11. krytykuje decyzję Komisji, by nie stosować zwykłej procedury ustawodawczej na mocy art. 168 TFEU przy tworzeniu nowego Europejskiego Urzędu ds. Gotowości i Reagowania na Stany Zagrożenia Zdrowia (HERA), ponieważ nie ustanowiono w ten sposób pełnoprawnej niezależnej agencji posiadającej kompetencje w obszarze ochrony interesu publicznego i podlegającej takiej samej rygorystycznej kontroli jak inne agencje UE; ubolewa nad faktem, że podejście Komisji, które doprowadziło do wykluczenia Parlamentu z nadzoru nad pracą HERA, można uznać za kolejne niedociągnięcie, które podważyło przejrzystość i rozliczalność w zakresie wydatków publicznych i podejmowania decyzji w dziedzinie zdrowia publicznego;
12. wzywa Komisję, aby upubliczniała wszelkie ewentualne naruszenia umów przez firmy farmaceutyczne oraz ich przyczyny, a także by wykorzystywała wszystkie dostępne jej instrumenty w celu karania ewentualnych naruszeń lub nieuzasadnionych opóźnień;
13. wzywa Komisję, by udzieliła Parlamentowi szczegółowych informacji o tym, jak firmy, z którymi zawarto umowę, wykorzystały unijne płatności, m.in. o metodach obliczania płatności i środkach kontroli i weryfikacji; wzywa Komisję do ujawnienia szczegółowo wszystkich skutków budżetowych strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19;
14. wzywa Komisję, aby dopilnowała, żeby firmy, z którymi zawarto umowę, jak najszybciej udostępniały pełne wyniki badań klinicznych i protokoły badań nad potencjalną szczepionką COVID-19, w tym plany analizy statystycznej, badania kliniczne i sprawozdania, do oceny przez niezależnych ekspertów naukowych, poza ekspertami EMA; zauważa, że w przypadku wykrycia w trakcie badań klinicznych poważnych lub częstych skutków ubocznych zdarzenia te powinny być natychmiast zgłaszane;
15. wzywa Komisję, aby dopilnowała, żeby firmy, z którymi zawarto umowę, upubliczniały dane ze sprawozdań z nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w pełnej zgodności z przepisami dotyczącymi poszanowania danych osobowych uczestniczących pacjentów, a także aby promowała i monitorowała publiczną kontrolę działań niepożądanych występujących podczas podawania szczepionek;
16. wzywa Komisję, aby zbadała współzależność poziomu przejrzystości umów dotyczących szczepionek, zaufania publicznego do strategii UE w zakresie szczepionek i poziomu narażenia na dezinformację z myślą o zajęciu się przyczynami oporu przed szczepieniami;
17. wzywa Komisję, by przeprowadziła i opublikowała ocenę strategii UE dotyczącej szczepionek przeciwko COVID-19 i informowania o niej opinii publicznej, szczegółowo przeanalizowała wszystkie elementy i przedstawiła zalecenia dotyczące ram przyszłych unijnych zamówień łączonych, ze szczególnym uwzględnieniem przejrzystości;
18. zwraca się do Komisji, aby nadal okazywała solidarność z innymi krajami świata, w szczególności z państwami objętymi polityką sąsiedztwa, i wspierała ich wysiłki mające zapobiegać wirusowi COVID-19 i go zwalczać;
19. podkreśla, że Komisja musi zagwarantować, że szczepionki przeciwko COVID-19 będą uznawane za globalne dobro publiczne z korzyścią dla wszystkich, i zapewnić powszechny dostęp do nich; podkreśla, że aspekt ten musi również znaleźć odzwierciedlenie we wszystkich powiązanych umowach podpisanych z koncernami farmaceutycznymi poprzez uwzględnienie w tym względzie najsilniejszych zabezpieczeń dotyczących dostępności i przystępności cenowej szczepionek przeciwko COVID-19; popiera globalne starania o udostępnienie szczepionek, sprzętu i terapii przeciwko COVID-19 wszystkim krajom, w tym krajom rozwijającym się; podkreśla, że transfer technologii i eksport podstawowych komponentów do państw trzecich mają ogromne znaczenie dla zwiększenia produkcji i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19 w skali globalnej, gdyż dzięki temu będzie można przyspieszyć tempo szczepień na całym świecie i tym samym zapobiec dalszemu wzrostowi liczby zgonów i hospitalizacji oraz rozprzestrzenianiu się wariantów COVID-19; uznaje, że główną barierą dla dostępności szczepionek jest zdolność produkcyjna; podkreśla, że aby ratować życie w krajach, które nie zostały objęte dystrybucją szczepionek, należy współpracować z firmami dysponującymi technologią mRNA w celu utworzenia nowych zakładów produkcji szczepionek i sprzętu przeciwko COVID-19, a także zwiększyć wkład UE i USA w inicjatywę COVAX, przy zapewnieniu przejrzystości wszystkich darowizn w czasie;
20. wzywa Komisję, aby dopilnowała, żeby firmy farmaceutyczne dzieliły się wiedzą i danymi za pośrednictwem bazy danych Światowej Organizacji Zdrowia o technologiach związanych z COVID-19 (C-TAP) oraz wykorzystywały wszystkie dostępne możliwości zwiększenia produkcji i dystrybucji na całym świecie, w tym współpracę z innymi przedsiębiorstwami w procesach rozwoju i dystrybucji;
21. jest głęboko przekonany, że z uwagi na kluczową rolę ECDC w gromadzeniu i rozpowszechnianiu newralgicznych informacji na temat szczepionek przeciwko COVID-19 propozycje Rzecznika Praw Obywatelskich, przedstawione w następstwie dochodzenia strategicznego OI/3/2020/TE, dotyczące usprawnienia pracy ECDC i jego praktyk w zakresie przejrzystości muszą być w pełni i konsekwentnie wdrażane w celu zwiększenia zaufania publicznego do unijnej strategii szczepień przeciwko COVID-19;
22. wzywa Komisję do opublikowania i oceny globalnej strategii UE mającej zapewnić szybką i sprawiedliwą dystrybucję szczepionek na całym świecie, w tym jej zaangażowania w inicjatywę COVAX, C-TAP i transgraniczne dostawy materiałów potrzebnych do produkcji szczepionek, a także jej strategii zwiększenia zdolności produkcyjnych oraz kryteriów rozdziału dawek między kraje;
23. wzywa Komisję, aby uznała szybki i sprawiedliwy dostęp do szczepionek na całym świecie za jeden z głównych celów UE przy podpisywaniu przyszłych umów z firmami farmaceutycznymi, z uwzględnieniem klauzul dotyczących praw własności intelektualnej i niewyłącznych licencji, cen i wszelkich starań na rzecz zwiększenia produkcji i dystrybucji szczepionek;
24. wzywa Komisję do wzmocnienia – za pośrednictwem odpowiednich kanałów – dialogu z krajami rozwijającymi się, aby zbadać i poznać wyzwania i trudności, z jakimi borykają się one przy produkcji szczepionek przeciwko COVID-19, co pozwoliłoby zapewnić im środki niezbędne do umożliwienia produkcji szczepionek przeciwko COVID-19 na ich terytoriach i tym samym skuteczniejszej walczyć z pandemią na całym świecie;
25. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji Europejskiej oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
Wyrok Trybunału z 17 lipca 1997 r., Affish BV przeciwko Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees, C-183/95, EU:C:1997:373, ust. 43, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:61995CJ0183&from=en; Wyrok Trybunału (trzecia izba) z 19 kwietnia 2012 r., Artegodan przeciwko Komisji, C‑221/10, ECLI:EU:T:2012:216,https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/PDF/?uri=CELEX:62010CJ0221&from=en,
Dochodzenie strategiczne Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich OI/3/2020/TE dotyczące sposobu gromadzenia i przekazywania informacji przez ECDC w czasie kryzysu związanego z COVID-19.
Komisja Europejska, przemówienie przewodniczącej Ursuli von der Leyen na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego na temat stanu prac nad unijną strategią szczepień przeciwko COVID-19, 10 lutego 2021 r. https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/speech_21_505
Strategia UE na rzecz ograniczenia emisji metanu
217k
68k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu (2021/2006(INI))
– uwzględniając art. 192 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając Konferencji porozumienie przyjęte na 21. Konferencji Stron (COP 21) Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC) w Paryżu w dniu 12 grudnia 2015 r. (porozumienie paryskie),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu(1),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z 30 czerwca 2021 r. ustanawiające ramy na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 401/2009 i rozporządzenie (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie)(2),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2020 r. zatytułowany „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030: przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020)0380),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2020 r. „Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego” (COM(2020)0381),
– uwzględniając komunikat Komisji z 14 października 2020 r. dotyczący strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu (COM(2020)0663),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej(3),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2020 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu(4),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 lutego 2021 r. w sprawie nowego planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym(5),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie wdrażania dyrektyw w sprawie jakości powietrza: dyrektywa 2004/107/WE i dyrektywa 2008/50/WE(6),
– uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Agencji Energetycznej z października 2018 r. pt. „The Future of Petrochemicals: Towards More Sustainable Plastics and Fertilizers” [Przyszłość produktów petrochemicznych: w kierunku bardziej zrównoważonego przemysłu chemicznego].
– uwzględniając sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska z dnia 26 listopada 2019 r. w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji oraz jego pierwsze sprawozdanie podsumowujące w sprawie produkcji paliw kopalnych z 20 listopada 2019 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska z dnia 6 maja 2021 r. pt. „Global Methane Assessment: Benefits and Costs of Mitigating Methane Emissions” [Globalna ocena metanu: korzyści i koszty ograniczania emisji metanu],
– uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Agencji Energetycznej z dnia 18 maja 2021 r. pt. „Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global Energy Sector” [Zeroemisyjność netto do 2050 r.: plan działania dla globalnego sektora energetycznego],
– uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Agencji Środowiska z dnia 23 listopada 2020 r. pt. „Air quality in Europe – 2020 report” [Jakość powietrza w Europie – 2020],
– uwzględniając sprawozdanie Międzyrządowej Platformy Naukowo-Politycznej ds. Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) z 2019 r. na temat globalnej oceny różnorodności biologicznej i funkcjonowania ekosystemów oraz sprawozdanie z warsztatów na temat różnorodności biologicznej i pandemii z 2020 r.,
– uwzględniając opinię naukową z marca 2020 r. wydaną przez Grupę Głównych Doradców Naukowych Komisji zatytułowaną „Towards a Sustainable Food System: Moving from food as a commodity to food as more of a common good” [W kierunku zrównoważonego systemu żywnościowego. Przejście od żywności jako towaru do żywności jako dobra wspólnego],
– uwzględniając art. 54 Regulaminu,
– uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A9-0277/2021),
A. mając na uwadze, że metan jest silnym gazem cieplarnianym – na przestrzeni 20 lat wykazuje siłę ponad 80 razy większą od dwutlenku węgla (CO2) – co czyni go drugim najistotniejszym gazem cieplarnianym, a także prekursorem powstawania szkodliwego ozonu troposferycznego (O3) odpowiadającym za około jedną czwartą obserwowanych obecnie skutków globalnego ocieplenia(7); mając na uwadze, że metan odpowiada za 10 % wszystkich emisji gazów cieplarnianych w UE; mając na uwadze, że plany oparte na sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) w sprawie ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C, szóstym sprawozdaniu oceniającym IPCC oraz globalnej ocenie emisji metanu (Global Methane Assessment) opublikowanej w 2021 r. przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP), które ograniczają globalne ocieplenie do 1,5 °C bez przekraczania lub z ograniczonym przekroczeniem ustalonych poziomów, wiążą się z głęboką redukcją emisji metanu; mając na uwadze, że według UNEP zmniejszenie spowodowanych działalnością człowieka emisji metanu o 45 % pozwoli uniknąć globalnego ocieplenia o prawie 0,3°C do lat 40. XXI wieku i uzupełni wszystkie długoterminowe działania na rzecz łagodzenia zmiany klimatu;
B. mając na uwadze, że w sprawozdaniu zatytułowanym „Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global Energy Sector” [Zeroemisyjność netto do 2050 r.: plan działania dla światowego sektora energii] Międzynarodowa Agencja Energetyczna wskazuje, że w scenariuszu zerowych emisji netto emisje metanu z paliw kopalnych powinny zostać zredukowane między 2020 a 2030 r. o 75 %;
C. mając na uwadze, że wiele z najbardziej opłacalnych oszczędności emisji metanu można by poczynić w sektorze energetycznym; mając na uwadze, że zgodnie ze oceną emisji metanu UNEP mogą one zostać zredukowane o 45 % do końca obecnej dekady, a szybkie i znaczne ograniczenie emisji metanu jest możliwe przy użyciu istniejących technologii i bardzo niskim kosztem; mając na uwadze, że w Methane Tracker Międzynarodowa Agencja Energetyczna oszacowała, że około 40 % emisji metanu związanych z energetyką można by zmniejszyć bez kosztów netto, głównie zaradzając wyciekom metanu i zaprzestając uwalniania go do atmosfery w sektorze paliw kopalnych;
D. mając na uwadze, że Dyrekcja Generalna ds. Analiz Parlamentarnych odnotowała fakt, że emisje metanu pochodzą z wielu sektorów, takich jak rolnictwo, przetwarzanie odpadów i energetyka, oraz że w atmosferze metan łatwo łączy się z innymi gazami, co utrudnia pomiar i raportowanie; mając na uwadze, że dane dotyczące emisji metanu są zwykle zdecydowania mniej pewne niż w przypadku emisji CO2, jeżeli pominąć emisje z lasów i inne emisje związane z użytkowaniem gruntów; mając na uwadze, że zgodnie z niedawnymi badaniami globalne antropogeniczne emisje metanu ze spalania paliw kopalnych są niedoszacowane o około 25–40 %(8);
E. mając na uwadze, że żadna polityka w UE nie ustanawia konkretnie środków w celu redukcji emisji metanu w sposób międzysektorowy;
F. mając na uwadze, że metan jest prekursorem powstawania szkodliwego ozonu troposferycznego (O3) oraz przyczynia się do zanieczyszczenia powietrza; mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza stanowi największe środowiskowe zagrożenie dla zdrowia w Europie(9), a ozon troposferyczny przyczynia się do niemal 20 tys. przedwczesnych zgonów rocznie(10); mając na uwadze, że przeciwdziałanie emisjom metanu jest zatem nie tylko priorytetem w zakresie środowiska i klimatu, lecz jest również niezbędne do ochrony zdrowia obywateli UE;
G. mając na uwadze, że zwiększenie emisji metanu wywiera wpływ na różnorodność biologiczną, a nawet na bezpieczeństwo żywności; mając na uwadze, że redukcja emisji metanu może przynosić wiele korzyści oprócz efektu chłodzenia, w tym większe plony i bezpieczeństwo żywności;
H. mając na uwadze, że istnieją już unijne przepisy, które pomagają w dostarczaniu informacji na temat emisji metanu, w tym rozporządzenie (WE) nr 166/2006 w sprawie Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń(11) oraz dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych(12), lecz wciąż nie ma w UE polityki ukierunkowanej konkretnie na ograniczenie emisji metanu;
I. mając na uwadze, że na mocy Europejskiego prawa o klimacie UE jest zobowiązana do osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. przy zwiększonej redukcji emisji o co najmniej 55 % do 2030 r. zgodnie z porozumieniem paryskim; mając na uwadze, że rozwiązanie problemu emisji metanu związanych z energią stanowi jeden z kluczowych elementów Europejskiego Zielonego Ładu jako sektora, w którym można osiągnąć więcej opłacalnych oszczędności emisji metanu; mając na uwadze, że do osiągnięcia celów UE w zakresie klimatu niezbędne są również środki w sektorze rolnym i sektorze gospodarowania odpadami; mając na uwadze, że w strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu zauważono, że UE powinna również odgrywać wiodącą rolę w zapewnianiu redukcji emisji metanu na szczeblu globalnym, ponieważ jest największym globalnym importerem paliw kopalnych i silnym podmiotem w sektorze rolnictwa; mając na uwadze, że UE powinna opracować skuteczne metody monitorowania, sprawozdawczości i ograniczania tych emisji na odpowiednich forach międzynarodowych, z wykorzystaniem przepisów dotyczących przywozu; mając na uwadze, że według Europejskiej Agencji Środowiska i w oparciu o dane zgłoszone przez państwa członkowskie do UNFCCC, 53 % antropogenicznych emisji metanu w UE pochodzi z rolnictwa, 26 % z odpadów, a 19 % z energii;
J. mając na uwadze, że ponad 80 % gazu ziemnego, 90 % ropy naftowej i 40 % węgla zużywanych w Europie pochodzi z importu; mając również na uwadze, że do większości emisji metanu wynikających z użycia w UE paliw kopalnych dochodzi poza UE, co czyni UE największym importerem gazu ziemnego i sprawia, że Unia w dużym stopniu przyczynia się do światowych emisji metanu; mając na uwadze, że wycieki metanu podczas produkcji i transportu gazu ziemnego istotnie przyczyniają się do emisji metanu w sektorze energetycznym; mając na uwadze, że lepsze wykrywanie i usuwanie wycieków oraz surowe przepisy dotyczące rutynowego uwalniania do atmosfery i spalania gazu w pochodni stanowią zasadnicze środki ograniczające emisje metanu z sektora energetycznego;
K. mając na uwadze, że większość emisji rozproszonych metanu w sektorze energetycznym stanowią emisje niezorganizowane z nieszczelnego sprzętu, nieszczelnej infrastruktury lub zamkniętych i opuszczonych obiektów, a także emisje z uwalniania do atmosfery i niecałkowitego spalania metanu;
L. mając na uwadze, że ograniczenie emisji metanu jest niezbędne do przeciwdziałania zmianie klimatu i musi być realizowane na szczeblu globalnym i europejskim, jak wskazano w ocenie skutków towarzyszącej Planowi w zakresie celów klimatycznych na 2030 r.(13), która wskazuje, że osiągnięcie celu redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 % do 2030 r. wymaga zajęcia się emisjami metanu zgodnie z celami porozumienia paryskiego; mając na uwadze, że emisje metanu przyczyniają się do zanieczyszczania powietrza, a zatem należy je ograniczyć, by chronić zdrowie obywateli Unii i uniknąć negatywnego wpływu na uprawy i stabilność ekosystemów; mając na uwadze, że należy unikać nadmiernych obciążeń administracyjnych związanych z regulacją emisji metanu, zarówno jako gazu cieplarnianego, jak i substancji zanieczyszczającej powietrze;
M. mając na uwadze, że składowiska stałych odpadów komunalnych zostały uznane za istotne źródła emisji metanu oraz że w niektórych państwach członkowskich unijne przepisy w sprawie składowisk nie są dostatecznie egzekwowane, w szczególności w odniesieniu do kontroli gromadzenia i migracji gazów wysypiskowych;
N. mając na uwadze, że zgodnie z globalną oceną metanu UNEP „redukcja spowodowanych przez człowieka emisji metanu jest jedną z najbardziej opłacalnych strategii, która pozwoli szybko ograniczyć tempo ocieplania oraz zapewnić znaczny wkład w globalne wysiłki na rzecz ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C”; mając na uwadze, że ograniczenie emisji metanu może mieć znaczny i szybszy wpływ na spowolnienie tempa globalnego ocieplenia niż ograniczenie emisji CO2, ponieważ metan jest nietrwałym czynnikiem wpływającym na zmianę klimatu, utrzymującym się w atmosferze przez około 12 lat przed ostatecznym rozkładem do m.in. CO2; mając na uwadze, że ograniczenie emisji metanu może przynieść szybszy efekt chłodzenia; mając na uwadze, że działania te powinny uzupełniać wysiłki, które należy stale podejmować, aby ograniczyć emisje CO2 we wszystkich odnośnych sektorach w celu osiągnięcia do 2050 r. gospodarki neutralnej dla klimatu;
O. mając na uwadze, że wiele środków, które można podjąć na poziomie gospodarstw, aby ograniczyć emisje metanu, jest także skutecznych w redukowaniu amoniaku, a zatem środki takie są podwójnie korzystne dla jakości powietrza;
P. mając na uwadze, że podobnie jak w przypadku CO2 nie ma różnicy między cząsteczką metanu biogenicznego i kopalnego;
Q. mając na uwadze, że ponad połowa globalnych emisji metanu jest wynikiem działalności człowieka w trzech sektorach: paliw kopalnych (35 %), odpadów (20 %) i rolnictwa (40 %); mając na uwadze, że w sektorze paliw kopalnych wydobycie, przetwarzanie i dystrybucja ropy naftowej i gazu odpowiadają za 23 %, a wydobycie węgla za 12 % globalnych antropogenicznych emisji metanu; mając na uwadze, że w sektorze odpadów składowiska i ścieki odpowiadają za około 20 % globalnych antropogenicznych emisji metanu; mając na uwadze, że w sektorze rolnictwa emisje z obornika i fermentacji jelitowej zwierząt gospodarskich odpowiadają za około 32 %, a uprawa ryżu za 8 % globalnych antropogenicznych emisji metanu(14);
R. mając na uwadze plany utworzenia międzynarodowego obserwatorium emisji metanu we współpracy z UNEP, Koalicją na rzecz klimatu i czystego powietrza oraz Międzynarodową Agencją Energetyczną;
S. mając na uwadze, że intensywność emisji metanu w UE znacznie waha się zależnie od stopnia zależności od źródeł paliw kopalnych w koszyku energetycznym; mając na uwadze, że gaz ziemny jest jedynie rozwiązaniem przejściowym ze względu na zależność UE od dostaw energii z państw trzecich;
Działania międzysektorowe
1. z zadowoleniem przyjmuje podejście międzysektorowe określone w strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu i ograniczenia ich wpływu; wzywa Komisję do zaproponowania sprawiedliwych, kompleksowych i jasnych ram prawnych określających wiążące środki i cele w zakresie redukcji emisji metanu obejmujące wszystkie sektory i prowadzące do znacznej redukcji emisji metanu w UE do 2030 r. zgodnie z porozumieniem paryskim i modelowymi planami ograniczania globalnego ocieplenia do 1,5 °C w oparciu o sprawozdanie specjalne IPCC w sprawie ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C, szóste sprawozdanie oceniające IPCC i globalną ocenę emisji metanu UNEP, aby osiągnąć unijne cele w zakresie środowiska i klimatu w synergii z europejskimi i międzynarodowymi przedsiębiorstwami;
2. podkreśla znaczenie osiągnięcia natychmiastowych i szybkich redukcji emisji metanu w tej dekadzie jako jednego z najskuteczniejszych środków na rzecz działań UE w dziedzinie klimatu, z uwzględnieniem zrównoważenia społecznego i gospodarczego; zauważa, że ograniczenie emisji metanu uzupełnia niezbędne redukcje emisji CO2 oraz że wiele redukcji emisji wymaganych w porozumieniu paryskim można już osiągnąć przez niedrogie i technicznie wykonalne ograniczanie emisji metanu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zaproponowania i wynegocjowania wiążącego globalnego porozumienia w sprawie ograniczenia emisji metanu podczas posiedzenia COP26 w Glasgow zgodnie z modelowanymi planami ograniczania globalnego ocieplenia do 1,5 °C w oparciu o sprawozdanie specjalne IPCC w sprawie ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C, szóste sprawozdanie oceniające IPCC i globalną ocenę emisji metanu UNEP; zauważa, że w globalna ocena emisji metanu UNEP oszacowała globalne korzyści finansowe w odniesieniu do wszystkich skutków rynkowych i nierynkowych na około 4 300 USD za tonę zredukowanego metanu oraz że można zapobiec około 1 430 przedwczesnym zgonom rocznie na megatonę zredukowanego metanu; uważa, że ocena skutków towarzysząca oczekiwanemu wnioskowi ustawodawczemu powinna zatem uwzględniać koszty proponowanych działań, a także koszty zaniechania lub opóźnionego działania;
3. uważa, że nadrzędne znaczenie ma, by wszystkie sektory emitujące metan ograniczyły emisje; dostrzega potrzebę zapewnienia sprawiedliwej transformacji dla sektorów, w których redukcja emisji metanu może wywoływać skutki społeczno-gospodarcze;
4. podkreśla znaczenie przyjęcia obowiązkowego systemu monitorowania, raportowania i weryfikacji (MRW) w odniesieniu do wszystkich sektorów emitujących metan, w tym poprzez przyjęcie przepisów, norm i metod; podkreśla ponadto znaczenie przyjęcia obowiązkowych programów wykrywania i naprawy nieszczelności (LDAR), obejmujących cały łańcuch dostaw w sektorze energetycznym i petrochemicznym; wzywa Komisję do poszukiwania skutecznych narzędzi w celu poprawy jakości monitorowania i raportowania tych emisji we wszystkich odpowiednich sektorach; podkreśla, że dane sprawozdawcze dotyczące emisji metanu powinny być jawne lub, w przypadku informacji szczególnie chronionych, dostępne dla właściwych organów i niezależnych weryfikatorów; podkreśla jednak, że brak danych nie jest powodem niepodejmowania działań mających na celu ograniczenie i złagodzenie antropogenicznych emisji metanu;
5. podkreśla potrzebę dokonania w spójny sposób przeglądu unijnych przepisów dotyczących klimatu i środowiska, aby odzwierciedlić zwiększone ambicje zgodnie z celami porozumienia paryskiego; wzywa Komisję do zaproponowania nadrzędnych i wiążących ram prawnych dotyczących emisji metanu, aby uniknąć niepotrzebnego nakładania się przepisów, zapewnić spójność dyrektywy w sprawie redukcji krajowych emisji(15) z osiąganiem unijnych celów w zakresie jakości powietrza, a także unijnych celów klimatycznych na 2030 r. i celu neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r., zgodnie z Europejskim prawem o klimacie, oraz do jak najszybszej zmiany tej dyrektywy; podkreśla, że wiążące cele redukcji emisji dla państw członkowskich określone w rozporządzeniu w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego(16) są jednym z kluczowych narzędzi legislacyjnych służących ograniczeniu emisji metanu w ramach ogólnej redukcji emisji gazów cieplarnianych, wraz ze zbliżającym się przeglądem dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych i innych aktów prawnych;
6. uważa, że w ramach ogólnego przeglądu mającego zastosowanie ustawodawstwa służącego osiągnięciu celów określonych w europejskim prawie o klimacie należy przyjąć wiążące cele UE w zakresie redukcji metanu; odnotowuje zawartą w strategii dotyczącej metanu propozycję przeglądu dyrektywy w sprawie redukcji krajowych emisji i z zadowoleniem przyjmuje włączenie metanu do regulowanych zanieczyszczeń; wzywa ponadto Komisję do włączenia metanu do wykazu substancji zanieczyszczających określonych w załączniku II do dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych oraz do rozszerzenia zakresu dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych, by lepiej nią objąć sektory emitujące metan; jest zdania, że krajowe cele w ramach rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego w odniesieniu do emisji metanu muszą zostać zaprojektowane z pełnym uwzględnieniem większego krótkoterminowego wpływu metanu na klimat i potencjału redukcji metanu w atmosferze pod względem przyczyniania się do neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
7. podkreśla, że aby promować szersze stosowanie innowacyjnych działań unijnych ograniczających emisje we wszystkich odpowiednich sektorach, należy opracować wykaz najlepszych praktyk i dostępnych technologii; podkreśla, że takie praktyki i technologie powinny opierać się na solidnych podstawach naukowych i powinny być zgodne z celami środowiskowymi oraz że należy zbadać różnice w dostępie operatorów do tych praktyk i technologii;
8. wskazuje, że zgodnie z globalną oceną emisji metanu UNEP ograniczenie marnowania i strat żywności, w powiązaniu z przejściem na energię z odnawialnych źródeł i większą efektywność energetyczną, może zmniejszyć globalne emisje metanu o 15 % do 2030 r. i zapewnić także dodatkowe korzyści w postaci zmniejszonej presji na hodowlę przeżuwaczy i produkcję roślinną;
9. podkreśla, że celem przyszłych środków regulacyjnych dotyczących metanu powinno być szybkie osiągnięcie znacznego ograniczenia emisji przy możliwie najniższych kosztach oraz zapewnienie przedsiębiorstwom zachęt i wsparcia, by mogły spełnić normy emisji w sposób optymalny, przy pełnym poszanowaniu zasady „zanieczyszczający płaci”; podkreśla, że według globalnej oceny emisji metanu UNEP około 60 % ukierunkowanych środków dostępnych w sektorach energii, odpadów i rolnictwa jest związanych z niskimi kosztami, a 50 % z kosztami ujemnymi;
10. uznaje znaczenie i potrzebę wspierania dobrowolnych inicjatyw przemysłowych ukierunkowanych na ograniczanie emisji metanu; podkreśla jednak, że nie wszystko można osiągnąć jedynie w ramach działań dobrowolnych oraz że obecnie potrzebne są środki regulacyjne, aby przyspieszyć redukcję emisji metanu niezbędną do osiągnięcia celów klimatycznych porozumienia paryskiego; uważa, że inicjatywy regulacyjne powinny uwzględniać najlepsze praktyki z dotychczasowych dobrowolnych działań i muszą być poprzedzone dokładnymi ocenami skutków, angażować wszystkie zainteresowane strony w celu zapewnienia wykonalności i skuteczności proponowanych inicjatyw regulacyjnych oraz uwzględniać gospodarcze, społeczne i środowiskowe koszty zarówno działania, jak i braku działania, a także zdrowie ludzi, zwierząt i środowiska oraz skuteczne stosowanie zasady „nie czyń poważnych szkód”;
11. wzywa Komisję do przeanalizowania skutków dla polityki i środków wynikających ze stosowania 20-letniego horyzontu dla współczynników globalnego ocieplenia jako uzupełnienia ram czasowych obejmujących 100 lat stosowanych obecnie zgodnie z aktualnymi wytycznymi UNFCCC dotyczącymi wykazów gazów cieplarnianych; zauważa, że większa przejrzystość pod względem krótkoterminowych skutków emisji metanu dla globalnego ocieplenia pomogłaby w zapewnianiu lepszego wkładu w unijną politykę klimatyczną; podkreśla, że stosowanie takich uzupełniających wskaźników w żadnym wypadku nie powinno opóźniać koniecznych działań podejmowanych w celu drastycznej i szybkiej redukcji emisji CO2 ;
12. wzywa Komisję do włączenia metanu do ram monitorowania zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń;
13. wskazuje na brak globalnego przywództwa w obszarze ograniczania emisji metanu, przy czym bardzo niewiele działań dotyczących metanu jest podejmowanych na arenie międzynarodowej; wzywa Komisję do priorytetowego potraktowania redukcji emisji metanu w dyplomacji klimatycznej oraz do podjęcia działań, zwłaszcza za pośrednictwem ONZ, w ramach stosunków dyplomatycznych i zewnętrznych UE w celu zainicjowania międzynarodowego porozumienia w sprawie ograniczenia emisji metanu, promowania skoordynowanych działań na rzecz ograniczenia emisji metanu, a także aktualizacji wymogów dotyczących redukcji emisji metanu;
14. wzywa Komisję do poparcia utworzenia niezależnego międzynarodowego obserwatorium emisji metanu – we współpracy z UNEP, Koalicją na rzecz klimatu i czystego powietrza oraz Międzynarodową Agencją Energetyczną – którego zadaniem powinno być gromadzenie, uzgadnianie, weryfikowanie i publikowanie danych dotyczących antropogenicznych emisji metanu do atmosfery na poziomie globalnym oraz opracowanie wskaźnika dostaw metanu; z zadowoleniem przyjmuje zamiar prowadzenia tej inicjatywy przez Komisję, w tym przez uruchomienie finansowania; uważa, że niezależne, porównywalne, weryfikowalne i przejrzyste dane dotyczące emisji są niezbędne, by dowiedzieć się, jak poważny jest problem emisji, oraz by przeciwdziałać niedoszacowaniu wielkości i liczby wycieków; uważa, że takie obserwatorium powinno przyjrzeć się emisjom metanu we wszystkich odnośnych sektorach; podkreśla, że dostępność szczegółowych danych dotyczących emisji powinna umożliwić rządom i organom regulacyjnym egzekwowanie zasady „zanieczyszczający płaci”;
Energia
15. z zadowoleniem przyjmuje strategię UE dotyczącą integracji systemu energetycznego(17);
16. zauważa, że prawie 20 % emisji metanu w UE pochodzi z sektora energetycznego, w tym z wydobycia, produkcji, przetwarzania, transportu, magazynowania, przesyłu i dystrybucji ropy naftowej i gazu; uznaje, że ponad 80 % ropy naftowej i gazu zużywanych w UE pochodzi z przywozu oraz że większość emisji metanu związanych z ropą naftową i gazem ma miejsce poza granicami UE; uznaje, że paliwa kopalne nie odgrywają długoterminowej roli w koszyku energetycznym Unii i wzywa państwa członkowskie, by we współpracy z Komisją przyjęły plany krajowe w celu jak najszybszego wycofania wszystkich paliw kopalnych, aby osiągnąć neutralność klimatyczną najpóźniej do 2050 r. wraz z przejściem na wysoce energooszczędny system energetyczny oparty w dużej mierze na energii ze źródeł odnawialnych w Unii; uważa, że powinno to być powiązane z przeglądem i aktualizacją krajowych planów w zakresie energii i klimatu oraz że Komisja powinna ocenić te plany w ramach etapu oceny;
17. przypomina o swoim apelu zawartym w rezolucji z 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030(18), skierowanym do państw członkowskich, aby kierując się zasadą ostrożności i zasadą działania zapobiegawczego oraz biorąc pod uwagę zagrożenia i negatywne skutki dla klimatu, środowiska i bioróżnorodności związane z wydobyciem węglowodorów ze złóż niekonwencjonalnych metodą szczelinowania hydraulicznego, nie wydawały zezwoleń na żadne nowe operacje szczelinowania hydraulicznego w UE oraz wstrzymały wszystkie dotychczasowe operacje;
18. wzywa do zaprzestania wspierania przez UE rozbudowy infrastruktury paliw kopalnych; przypomina, że zgodnie z ostatnim sprawozdaniem Międzynarodowej Agencji Energetycznej dotyczącym osiągnięcia zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2050 r. nie ma potrzeby inwestowania w nowe dostawy paliw kopalnych na drodze do osiągnięcia neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla, którą to konkluzję Komisja podziela w swoim wniosku dotyczącym rozporządzenia w sprawie zmiany wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej(19);
19. zauważa, że znaczna liczba szybów gazowych, które nie są już wykorzystywane do produkcji, nadal emituje metan do atmosfery; wzywa właściwe organy do przyjęcia polityki w celu dopilnowania, aby te szyby, których własność można udokumentować, zabezpieczano lub wypełniano w celu powstrzymania wycieku metanu i zapewnienia, by podmioty odpowiedzialne za wycieki ponosiły ich koszty;
20. zauważa, że niektóre kraje spoza UE wprowadziły już zakaz uwalniania do atmosfery i spalania gazu w pochodni; wzywa Komisję do zaproponowania prawodawstwa dla sektora energetycznego zawierającego wiążące przepisy dotyczące monitorowania, raportowania i weryfikacji (MRV) w oparciu o metodologię ram Partnerstwa w zakresie metanu w sektorze ropy naftowej i gazu (OSGMP) 2.0 oraz obowiązkowe programy wykrywania nieszczelności i naprawy (LDAR), w tym dla importu, które powinny opierać się na najlepszych praktykach i być stosowane w całym łańcuchu dostaw; uważa ponadto, że wykrywaniu nieszczelności powinno towarzyszyć rzetelne prowadzenie rejestrów oraz nakładanie wymogu naprawy potencjalnych nieszczelności w jasno określonym terminie; z zadowoleniem przyjmuje refleksję nad przepisami obejmującymi cały łańcuch dostaw w celu zakazania rutynowego uwalniania do atmosfery i spalania na pochodniach w sektorze energetycznym aż do momentu produkcji, poza wyjątkowymi przypadkami koniecznymi ze względów bezpieczeństwa; uważa, że w takim wniosku należy uwzględnić zastosowania gazu ziemnego i ropy naftowej jako materiałów wsadowych, w tym w przypadku wykorzystywania do celów nieenergetycznych, jak na przykład w produkcji produktów petrochemicznych;
21. zauważa, że gaz ziemny i ropa naftowa są wykorzystywane w sektorach energetycznym i petrochemicznym, a zatem oba te sektory przyczyniają się do emisji metanu z placów wiertniczych oraz zakładów przetwórstwa gazu ziemnego i ropy naftowej; zauważa, że według Międzynarodowej Agencji Energetycznej produkty petrochemiczne odpowiadają za 8 % i 14 % całkowitego pierwotnego popytu na gaz ziemny i ropę naftową, i że udziały te z pewnością wzrosną; wzywa Komisję do dopilnowania, aby obowiązki dotyczące monitorowania, raportowania i weryfikacji, wykrywania nieszczelności i naprawy oraz przepisy dotyczące uwalniania do atmosfery i spalania gazu w pochodni miały zastosowanie w równym stopniu do gazu ziemnego i ropy naftowej wykorzystywanych w sektorze petrochemicznym;
22. zachęca Komisję, aby przygotowując przyszłe przepisy dotyczące emisji metanu, należycie uwzględniła to, że inwestycje podejmowane przez operatorów infrastruktury w celu rozwiązania problemu wycieków metanu powinny być uznawane za działalność regulowaną, by dać wyraz znaczeniu zarówno bezpieczeństwa, jak i zrównoważonej działalności, do czego mogłyby zachęcać organy regulacyjne;
23. podkreśla, że nie tylko produkcja i transport skroplonego gazu ziemnego są niezmiernie mało wydajne ze względu na straty energii na etapach skraplania i chłodzenia, ale także przyczyniają się w nieproporcjonalnym stopniu do emisji metanu z sektora ropy naftowej i gazu; zauważa z zaniepokojeniem wykorzystanie skroplonego gazu ziemnego jako paliwa transportowego w sektorze żeglugi;
24. uznaje, że ponad cztery piąte ropy naftowej i gazu zużywanych w UE pochodzi z przywozu oraz że większość emisji metanu związanych z ropą naftową i gazem ma miejsce poza granicami UE, przyczyniając się tym samym do istotnych emisji metanu na całym świecie; wzywa Komisję do uzależnienia przywozu wszystkich paliw kopalnych do Unii od przestrzegania przepisów unijnych dotyczących monitorowania, raportowania i weryfikacji, wykrywania nieszczelności i naprawy oraz zasad uwalniania do atmosfery i spalania na pochodniach, stosujących się do całego łańcucha dostaw paliw kopalnych łącznie z produkcją; uważa, że należy wprowadzić wiarygodny system, aby zapewnić zgodność przywozu z wymogami UE i że w związku z tym Komisja powinna opracować rygorystyczną, niezależną metodykę oceny zgodności przywozu z unijnymi wymogami; podkreśla, że przepisy te powinny wejść w życie jak najszybciej, przy jednoczesnym należytym uwzględnieniu bezpieczeństwa energetycznego; wzywa ponadto Komisję, by wsparła ustanowienie i stosowanie systemu weryfikacji przez osoby trzecie w powiązaniu z innymi metodami monitorowania jako możliwe rozwiązanie dla weryfikacji danych na temat emisji w całym łańcuchu dostaw, w tym w odniesieniu do przywozu; wspiera ponadto ustanowienie niezależnie audytowanego i obowiązującego na całym świecie systemu certyfikacji, który zapewniłby wiarygodną ocenę poziomów emisji metanu w całej globalnej produkcji gazu ziemnego; uważa, że certyfikacja ta powinna być poddawana audytowi i weryfikacji przez niezależną osobę trzecią oraz oparta na jednolitym podejściu do pomiaru bazującym na szczegółowych informacjach pochodzących z odnośnych zakładów, aktywów i krajów;
25. wzywa Komisję do podjęcia konkretnych środków w celu rozwiązania problemu wycieków metanu u superemitentów we wszystkich sektorach, a nie tylko w sektorze energetycznym, w tym poprzez wykorzystanie międzynarodowego obserwatorium emisji metanu;
26. podkreśla znaczenie programu Copernicus i jego usług monitorowania atmosfery w wykrywaniu i monitorowaniu globalnych źródeł nieproporcjonalnie wysokich emisji, jak również źródeł na mniejszą skalę;
27. zwraca uwagę, że monitorowanie z powietrza odgrywa równie istotną rolę w śledzeniu uwalniania do atmosfery, spalania na pochodniach i w wykrywaniu nieszczelności; podkreśla, że dane satelitarne umożliwiają niezależną weryfikację śladu węglowego przedsiębiorstw i ułatwiają zaangażowanie w działania na rzecz łagodzenia zmiany klimatu; zdecydowanie popiera wymianę informacji i technologii między zainteresowanymi stronami w Unii i na świecie oraz informowanie o nich opinii publicznej, by wzmóc wysiłki na rzecz redukcji emisji;
28. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy Komisji w zakresie ograniczania emisji metanu z kopalni węgla, w tym z obiektów zamkniętych i opuszczonych; wyraża zdecydowane poparcie dla obowiązku monitorowania, raportowania i weryfikacji oraz wykrywania nieszczelności w odniesieniu do emisji metanu pochodzących z kopalni węgla, w tym dla wymogu, by przedsiębiorstwa będące w posiadaniu zamkniętych obiektów lub państwa członkowskie (w przypadku opuszczonych kopalni, za które nie jest odpowiedzialny obecny właściciel) w skuteczny sposób zamknęły i uszczelniły wszystkie opuszczone obiekty w UE tak szybko, jak to możliwe, a także przyjęły te same środki monitorowania, raportowania i weryfikacji oraz wykrywania nieszczelności i naprawy jak w przypadku obiektów funkcjonujących; apeluje do Komisji o podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia, by państwa członkowskie zajęły się kwestią własności opuszczonych obiektów w celu wsparcia ograniczania emisji metanu pochodzących z kopalni węgla; wzywa Komisję do przyjęcia norm dla urządzeń pomiarowych i nałożenia na wszystkie kopalnie wymogu dotyczącego monitorowania; podkreśla, że Europejski Rejestr Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń powinien być zgodny z nowym systemem raportowania w celu zapewnienia spójności polityki;
29. podkreśla znaczenie robót porządkowych mających na celu zapobieganie emisjom metanu z zamkniętych obiektów oraz ostateczne wyeliminowanie takich emisji; wzywa Komisję do opracowania szczegółowego programu mającego na celu rozwiązanie problemu emisji metanu z zamkniętych i opuszczonych kopalń węgla oraz z odwiertów naftowych i gazowych poprzez stworzenie zachęt dla byłych kopalń węgla do rozwiązania tego problemu, przy czym nie powinno to prowadzić do sprzyjania generowaniu zysku lub zaniedbywaniu obowiązków właścicieli odpowiedzialnych za ich uszczelnianie, zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”, o której mowa w art. 191 ust. 2 TFUE, oraz wzywa do wsparcia sprawiedliwej transformacji regionów górniczych poprzez rozwój alternatywnej działalności, która jest zgodna z zasadą neutralności klimatycznej do 2050 r.; wzywa ponadto Komisję i państwa członkowskie do rozważenia konkretnego programu lub innych działań, w tym monitorowania, raportowania i weryfikacji oraz ograniczania emisji w opuszczonych obiektach mających nieznanych właścicieli, przy pełnym poszanowaniu zasady „zanieczyszczający płaci”; podkreśla znaczenie odpowiedniej likwidacji takiej infrastruktury;
Rolnictwo
30. wyraża zaniepokojenie faktem, że rolnictwo odpowiada za największy udział źródeł antropogenicznych emisji metanu w UE; podkreśla jednak, że w latach 1990–2018 emisję gazów cieplarnianych z rolnictwa (w tym pochodzących od zwierząt gospodarskich) w UE-28 ograniczono o 22,2 %, dzięki ograniczeniu emisji metanu z rolnictwa o 21 % (z fermentacji jelitowej o 22 % i z gospodarowania obornikiem o 17 %); zauważa jednak, że w ciągu ostatnich pięciu lat nastąpił niewielki wzrost emisji metanu ze względu na zwiększenie liczebności stad; stwierdza, że wprawdzie rolnictwo jest drugim z sektorów, w których ograniczenie emisji metanu przyniesie największe korzyści ogólne, jak wskazano w komunikacie Komisji w sprawie strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu, lecz źródła emisji metanu w tym sektorze mogą być rozproszone, a tym samym trudne do monitorowania, raportowania i weryfikacji; zauważa jednak, że istniejący system monitorowania oparty na metodyce poziomu 2 umożliwia podejmowanie działań; podkreśla, że emisje metanu w rolnictwie wynikają przede wszystkim z liczby zwierząt gospodarskich, zwłaszcza przeżuwaczy; wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia skutecznych i zrównoważonych środków w celu uwzględnienia tych emisji w krajowych planach strategicznych oraz wzywa Komisję do ich szczegółowego przeanalizowania przed zatwierdzeniem planów, aby zapewnić spójność polityki; podkreśla, że zaostrzenie warunków ramowych dotyczących emisji metanu w sektorze rolnym, a zwłaszcza w sektorze hodowlanym, nie powinno pociągać za sobą przeniesienia produkcji za granicę;
31. wskazuje, że w rolnictwie znaczna część światowych emisji metanu pochodzi spoza UE, oraz wzywa Komisję, aby zapewniła produkcję żywności w miejscach najbardziej zrównoważonych pod względem środowiskowym; podkreśla, że UE powinna objąć przewodnictwo w wymianie najlepszych praktyk z partnerami handlowymi z państw trzecich w celu ograniczenia emisji metanu z rolnictwa; zwraca uwagę na znaczenie współpracy międzynarodowej dla ograniczenia emisji metanu;
32. z zadowoleniem przyjmuje cel Komisji dotyczący wielostronnego porozumienia oraz popiera aktywną współpracę z partnerami międzynarodowymi w ramach koroniwijskiej współpracy na rzecz rolnictwa w ramach UNFCCC oraz Koalicji na rzecz klimatu i czystego powietrza, które zapewniają niezbędne platformy wielostronne na potrzeby wymiany najlepszych praktyk oraz zachęcania globalnych partnerów do ograniczania emitującej metan produkcji rolnej i wsparcia ich transformacji w stronę modelu zrównoważonego;
33. przypomina, że znaczna część emisji metanu w sektorze rolno-spożywczym wynika z przywozów; wzywa Komisję do zapewnienia równych warunków działania producentom europejskim poprzez wymaganie, aby przywóz z państw trzecich spełniał te same wysokie normy, co w UE;
34. wzywa Komisję do oszacowania udziału importowanych produktów rolno-spożywczych w antropogenicznych emisjach metanu w UE przy użyciu bazy danych EDGAR-FOOD;
35. zaznacza, że w wyniku przyszłych decyzji politycznych muszą powstać jasne zasady ramowe dotyczące sektora produkcji zwierzęcej, aby zapewnić pewien stopień przewidywalności;
36. odnotowuje badanie dotyczące stanu nowych technik genomowych na mocy prawa Unii i w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-528/16 (SWD(2021)0092) oraz zapowiedź Komisji, zgodnie z którą zamierza ona zainicjować działania regulacyjne, w tym ocenę skutków i konsultacje społeczne dotyczące roślin pochodzących z niektórych nowych technik genomowych, mające na celu utrzymanie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska, przy jednoczesnym wykorzystaniu potencjalnych korzyści płynących z nauki i innowacji, w szczególności aby przyczynić się do zrónoważoności i zrównoważonych celów Europejskiego Zielonego Ładu i strategii „Od pola do stołu”; podkreśla zasadę ostrożności oraz potrzebę zapewnienia rolnikom, przetwórcom i konsumentom przejrzystości i swobody wyboru, a także podkreśla, że to działanie polityczne powinno obejmować ocenę ryzyka oraz kompleksowy przegląd i ocenę wariantów identyfikowalności i etykietowania dla zapewnienia odpowiedniego nadzoru regulacyjnego i dostarczania konsumentom odpowiednich informacji, w tym w odniesieniu do produktów z państw trzecich, aby zapewnić równe warunki działania;
37. zauważa, że choć ekstensywna produkcja zwierzęca może skutkować niższymi emisjami metanu w gospodarstwach, to zwiększa ona emisje na jednostkę wytworzonego produktu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia wpływu strategii ograniczających na globalne emisje metanu;
38. podkreśla znaczenie rolnictwa dla wychwytywania i magazynowania dwutlenku węgla; zwraca uwagę, że szerzej pojęta gospodarka o obiegu zamkniętym odgrywa istotną rolę i że należy zachęcać do stopniowej eliminacji emisji CO2 i do doskonalenia obiegu zamkniętego, a jednocześnie unikać dodatkowej presji na ceny gruntów rolnych, która byłaby niekorzystna dla młodych rolników; apeluje, aby wszelkie stosowane środki nie osłabiały konkurencyjności UE;
39. wzywa Komisję, aby zgodnie z europejskim prawem o klimacie zbadała możliwość opracowania ram regulacyjnych dotyczących certyfikacji usuwania dwutlenku węgla w oparciu o solidne i przejrzyste rozliczanie emisji dwutlenku węgla uwzględniające różnice między gazami cieplarnianymi, oraz by weryfikowała, czy faktycznie dochodzi do usuwania dwutlenku węgla, i by nagradzała rolników za prowadzone przez nich działania na rzecz łagodzenia zmiany klimatu;
40. z zadowoleniem odnotowuje, że Komisja zapowiedziała utworzenie grupy ekspertów w celu analizy wskaźników emisji metanu w cyklu życia;
41. wzywa Komisję, aby wspierała państwa członkowskie w gromadzeniu danych dotyczących potencjału użytków zielonych pod względem sekwestracji dwutlenku węgla w celu umożliwienia bardziej ukierunkowanego podejścia do polityki klimatycznej;
42. odnotowuje, że produkcja zwierzęca jest kluczową działalnością na trwałych użytkach zielonych, umożliwiającą przetrwanie, stabilność gospodarczą i istnienie wiejskich gospodarstw rolnych w regionach pagórkowatych i górskich, a tym samym zapobiegającą zarastaniu tych obszarów; wzywa Komisję, aby skoncentrowała wysiłki inwestycyjne na finansowaniu innowacji w inhibitory metanu, w tym dla systemów opartych na wypasie, oraz współpracowała z państwami trzecimi zaangażowanymi w podobne badania;
43. odnotowuje emisje metanu z ponownie nawodnionych torfowisk; podkreśla jednak, że według badań efekt cieplarniany osiąga stan równowagi po ponownym nawodnieniu z powodu przerwania emisji CO2/N2O z ponownie nawodnionych torfowisk oraz krótkiego czasu utrzymywania się emitowanego metanu w atmosferze(20); podkreśla, że nie ma to miejsca w przypadku ciągłych emisji CO2 z osuszonych torfowisk, które powodują dalsze ocieplenie; domaga się natychmiastowego ponownego nawadniania torfowisk, aby zapewnić jak najkorzystniejszy efekt chłodzenia;
44. zauważa, że według strategii „Od pola do stołu” w większości przypadków dieta Europejczyków nie jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi zdrowego sposobu odżywiania się oraz że w całej populacji konieczna jest zmiana wzorców konsumpcji ukierunkowana na spożywanie zdrowszej żywności, zdrowszą dietę i zdrowszy styl życia, większe spożycie roślin i żywności pochodzenia roślinnego ze zrównoważonej produkcji, takich jak świeże owoce i warzywa, zboża pełnoziarniste i rośliny strączkowe, oraz rozwiązanie problemu nadmiernego spożycia mięsa i produktów ultraprzetworzonych, co będzie również korzystne dla środowiska, tj. dzięki zmniejszonym emisjom metanu i zapewnieniu dobrostanu zwierząt, a także zapewni wyższy poziom odporności gospodarki; podkreśla, że ogólnounijne zalecenia oparte na wiedzy naukowej, zawierające jasne cele dotyczące zrównoważonej, zdrowej i bardziej zbilansowanej diety, uwzględniające kulturową i regionalną różnorodność europejskiej żywności i diety, a także potrzeby konsumentów, byłyby pomocne i motywujące dla konsumentów oraz stanowiłyby źródło informacji dla państw członkowskich w dążeniu do włączenia elementów zrównoważonego rozwoju do krajowych zaleceń żywieniowych; wzywa Komisję do opracowania takich zaleceń i konkretnych działań mających na celu skuteczne promowanie zdrowej, zrównoważonej i bardziej zbilansowanej diety;
45. podkreśla, że technologie i praktyki ograniczające emisje metanu z rolnictwa, w tym praktyki zrównoważonego zarządzania zwierzętami gospodarskimi, rozwijają się w szybkim tempie i powinny być jak najszybciej udoskonalane i wdrażane; wzywa Komisję do zapewnienia, aby sprawdzone skuteczne i opłacalne innowacje, które łagodzą środki w zakresie ograniczania emisji metanu w produkcji rolnej, były szybko wdrażane w UE, jak również do wykorzystania przez producentów unijnych już dostępnych innowacji w celu dalszego ograniczania emisji metanu w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR) i krajowych planów strategicznych, w tym za pośrednictwem specjalnie pomyślanych ekoprogramów i inicjatyw dotyczących upraw sprzyjających pochłanianiu dwutlenku węgla przez glebę w ramach WPR oraz za pośrednictwem innych prywatnych lub publicznych źródeł finansowania; uważa, że rolnicy powinni otrzymywać zachęty finansowe w celu przyjmowania praktyk ograniczających z programu „Horyzont Europa” i funduszy inicjatywy na rzecz budowania odporności; przyznaje jednak, że rolnicy nie są w stanie sami rozwiązać problemów, które niesie ze sobą zwierzęca produkcja rolna; zauważa, że różnice strukturalne w rolnictwie między państwami członkowskimi oraz specyfika krajowa wpłyną na koszty stosowania tych technik;
46. podkreśla, że istnieją już dobrze ugruntowane praktyki pomagające ograniczać emisje z gospodarowania obornikiem; zauważa, że praktyki te zmniejszają także poziom amoniaku uwalnianego przez sektor rolnictwa; wzywa Komisję do zaproponowania środków regulacyjnych zapewniających upowszechnienie tych technik, wraz z realistycznymi i ambitnymi celami oraz harmonogramami; podkreśla ponadto, że nawozy azotowe odpowiadają za ogromną ilość emisji metanu; wzywa Komisję do podjęcia odpowiednich działań w celu ograniczenia powiązanych emisji w ramach strategii „Od pola do stołu”;
47. podkreśla zasadniczą rolę, jaką Unia powinna odegrać przy wspieraniu badań, rozwoju i innowacji, a także przy intensyfikacji nowych zrównoważonych technologii i praktyk, aby wspierać zmniejszanie emisji metanu ze wszystkich sektorów, w tym z rolnictwa związanego z chowem zwierząt, dzięki usprawnieniu monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji metanu w tym sektorze w celu śledzenia postępów w osiąganiu tych celów oraz poprzez stosowanie już dostępnych technologii, takich jak technologie związane z monitorowaniem, raportowaniem i weryfikacją; uważa, że należy opracować środki ograniczania emisji metanu mające zastosowanie do zwierząt żywionych w systemie wypasowym w sposób zapewniający poszanowanie zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz zgodnie z zasadą ostrożności; zwraca uwagę w szczególności na potrzebę przeprowadzenia wielopokoleniowych badań na temat dodatków paszowych i wzywa Komisję do zapewnienia terminowego przeglądu rozporządzenia w sprawie dodatków paszowych;(21);
48. uważa, że wykorzystanie odpadów i pozostałości rolniczych do produkcji biogazu może być czynnikiem napędzającym gospodarkę o obiegu zamkniętym i podkreśla wartość dodaną wykorzystania pozostałości rolniczych, pod warunkiem przestrzegania zasady wykorzystania kaskadowego i stosowania odpowiednich kryteriów zrównoważonego rozwoju; zwraca uwagę, że produkcja biogazu z pozostałości rolniczych i innych odpadów organicznych może ograniczać emisje metanu w sektorze rolnictwa i zachęcać do stosowania modelu „prosumenta” (producent i konsument); postuluje lepszą koordynację i udoskonaloną infrastrukturę służącą współpracy między rolnikami a producentami energii ze źródeł odnawialnych, aby umożliwić upowszechnienie produkcji biogazu wykorzystującej połączenia lokalne oraz uważa, że WPR powinna zachęcać do łagodzenia i ograniczania emisji metanu oraz wspierać działania w tym zakresie; w związku z tym wzywa Komisję do zapewnienia pełnej spójności między europejskim prawem o klimacie, WPR i strategią dotyczącą metanu;
49. z zadowoleniem przyjmuje uznanie w strategii dotyczącej metanu, że biogaz pozyskany z upraw roślin spożywczych lub paszowych zwiększa emisje metanu, a zatem może podważyć wszelkie korzyści pod względem łagodzenia zmiany klimatu, oraz że produkcja biogazu powinna opierać się przede wszystkim na odpadach lub pozostałościach; wzywa Komisję do opracowania solidnego, niezależnego systemu certyfikacji pochodzenia dla metod produkcji biogazu i materiałów wsadowych; podkreśla, że produkcja biogazu powinna opierać się na lokalnym modelu gospodarki o obiegu zamkniętym, aby unikać emisji i kosztów związanych z transportem; podkreśla, że żadne wsparcie nie powinno zachęcać do intensyfikacji rolnictwa związanego z chowem zwierząt gospodarskich;
50. zauważa, że dzięki rozwojowi gospodarki o obiegu zamkniętym i biogospodarki może powstać więcej miejsc pracy w produkcji podstawowej, i zaznacza, że biogospodarka wymaga rozwijania nowych umiejętności, nowej wiedzy i nowych dyscyplin lub ich dalszego włączania do programów szkolenia i kształcenia w tym sektorze, aby reagować na przemiany społeczne związane z biogospodarką, wspierać konkurencyjność, wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy, zaspokajać potrzeby tego sektora oraz zapewniać lepsze dostosowanie umiejętności do potrzeb rynku pracy;
Odpady
51. wzywa Komisję do dalszego analizowania emisji metanu z osadów i ścieków oraz do przeprowadzenia w 2022 r. przeglądu dyrektywy w sprawie osadów ściekowych(22) oraz dyrektywy dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych(23), który powinien również dotyczyć emisji zanieczyszczeń powietrza i gazów cieplarnianych, w szczególności metanu; ponadto wzywa Komisję do ambitnego działania i zdecydowanego uwzględnienia kwestii emisji metanu w przeglądzie dyrektywy w sprawie składowania odpadów w 2024 r.(24) oraz w nadchodzącym przeglądzie dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych (IED); podkreśla potrzebę wprowadzenia środków wymagających od składowisk wykorzystywania produkowanego przez nie biometanu do chwili, gdy jego wartość opałowa spadnie poniżej możliwej do wykorzystania wartości, a gdy zastosowanie biometanu wyprodukowanego na składowisku nie jest już rentowne, wykorzystywania biooksydacji i innych technologii w miejscach, w których generowane są duże emisje, aby ograniczyć pozostałe emisje metanu; przypomina w związku z tym, że emisje metanu z sektora odpadów wynikają częściowo z wycieków z wytwórni biogazu; wzywa Komisję do opublikowania wytycznych dotyczących najlepszych metod budowy i eksploatacji wytwórni biogazu w celu wyeliminowania wycieków wynikających z niewłaściwej konserwacji, eksploatacji i konstrukcji; przypomina ponadto, że dyrektywa w sprawie emisji przemysłowych skutecznie przyczynia się do ograniczenia zanieczyszczeń z działalności przemysłowej; zwraca jednak uwagę, że składowanie odpadów nie jest objęte żadnym dokumentem referencyjnym dotyczącym najlepszych dostępnych technik (BREF);
52. podkreśla, że składowanie odpadów, znajdujące się na samym dole hierarchii postępowania z odpadami, stanowi najbardziej zanieczyszczający sposób gospodarowania odpadami zarówno pod względem emisji gazów cieplarnianych, jak i innych zanieczyszczeń do powietrza, gleby i wody; wzywa państwa członkowskie, by w pełni przestrzegały obowiązujących wymogów dyrektywy w sprawie składowania odpadów; domaga się jej dostosowania do nadrzędnych zasad planu działania UE dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym, w tym celu na 2016 r., zgodnie z którym do tego czasu ilość składowanych odpadów ulegających biodegradacji miała zostać zredukowana do 35 % lub mniej w porównaniu z poziomem z 1995 r.; wzywa Komisję do opracowania kompleksowej strategii w celu zapewnienia, aby państwa członkowskie, które nie osiągają tego celu, wprowadziły środki i działania naprawcze; wzywa Komisję do wsparcia państw członkowskich w ich dążeniu do odchodzenia od składowania odpadów; wyraża ponadto zaniepokojenie, że w 2017 r. 15 państw członkowskich nie wywiązywało się w pełni z obowiązku ustanowionego w dyrektywie dotyczącego unieszkodliwiania odpadów przed składowaniem; ponawia w związku z tym swój apel zawarty w rezolucji z 10 lutego 2021 r. w sprawie nowego planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym, aby dostosować dyrektywę w sprawie składowania odpadów do nadrzędnych zasad planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym i skoncentrować przyszły przegląd odnośnych dyrektyw na zapobieganiu powstawaniu odpadów resztkowych i ograniczeniu ich wytwarzania, a także do ustanowienia wartości docelowej składowania na poziomie 10 % oraz limitu składowania w odniesieniu do kilogramów odpadów na osobę rocznie, tak aby łączny efekt redukcji, ponownego użycia, recyklingu i kompostowania zapewniał najlepsze wyniki środowiskowe, z jednoczesnym minimalizowaniem składowania pozostałości; uważa ponadto, że kluczowym usprawnieniem byłoby zwiększenie solidności metodyki rozliczania emisji gazów cieplarnianych ze składowisk oraz jej zharmonizowanie w całej UE;
53. W związku z powyższym wzywa Komisję do:
–
ustanowienia wiążących celów dla odpadów z handlu i odpadów przemysłowych, ponieważ nadal brakuje konkretnych celów w tym zakresie;
–
przedstawienia podczas planowanego przeglądu dyrektywy ramowej w sprawie odpadów(25) i dyrektywy w sprawie składowania odpadów, który ma mieć miejsce w 2024 r., celów dotyczących ograniczenia wytwarzania odpadów resztkowych;
–
dostosowania dyrektywy w sprawie składowania odpadów do ogólnych unijnych celów w zakresie zmiany klimatu i redukcji emisji gazów cieplarnianych, po przeprowadzeniu dogłębnej analizy w celu lepszego uwzględnienia kwestii związanych z gazami cieplarnianymi;
–
opracowania dokumentu BREF w sprawie składowania odpadów, zawierającego przepisy dotyczące metanu;
54. wzywa Komisję do monitorowania postępów państw członkowskich w selektywnym zbieraniu bioodpadów, który to przepis ma zostać wdrożony do 2023 r.; przypomina, że zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami państwa członkowskie są prawnie zobowiązane do podjęcia środków zachęcających do recyklingu bioodpadów obejmującego kompostowanie i fermentację bioodpadów, biorąc pod uwagę, że bioodpady są zwykle zbierane i przetwarzane na szczeblu lokalnym; podkreśla w związku z tym, że Komisja powinna wspierać dalszą współpracę między regionami i państwami członkowskimi oraz harmonizację w drodze wymiany najlepszych praktyk;
55. przypomina o celach nowego planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym odnoszących się do istotnego wzmocnienia obiegu zamkniętego oraz unikania ucieczki emisji gazów cieplarnianych, a w szczególności metanu, z obiegu zamkniętego; uważa, że należy promować prawdziwie zintegrowane gospodarowanie odpadami, aby skutecznie wdrażać hierarchię postępowania z odpadami oraz nadać większy priorytet przetwarzaniu odpadów;
56. podkreśla, że – biorąc pod uwagę cały cykl życia składowisk – procedury zamknięcia i poeksploatacyjnego nadzoru dotyczące komór składowisk są kluczowe dla ograniczania wycieków; wzywa Komisję, by przedstawiła wsparcie dopasowane do warunków każdego państwa członkowskiego w celu zapewnienia pełnego stosowania hierarchii postepowania z odpadami, położenia nacisku na zapobieganie powstawaniu odpadów, osiągnięcia celu dotyczącego segregacji u źródła do 31 grudnia 2023 r. oraz selektywnego zbierania bioodpadów, w tym poprzez zachęcanie do współpracy między sektorami publicznymi i prywatnymi, aby zagwarantować wysoki poziom selektywnego zbierania, recyklingu i odzysku odpadów ulegających biodegradacji, tak aby zapewnić skuteczne odchodzenie od składowania odpadów bez potrzeby przeznaczania unijnego finansowania na spalanie; zwraca uwagę, że zawsze powinna być dostępna opcja wykonalnego przetwarzania biologicznego (takiego jak kompostowanie lub fermentacja beztlenowa); w tym kontekście uznaje potencjał fermentacji beztlenowej odpadów ulegających biodegradacji, który umożliwia produkcję biometanu; podkreśla, zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami, że spalanie znajduje się dopiero na drugim, najniższym stopniu w hierarchii postępowania z odpadami i przypomina swoje stanowisko w sprawie spalania określone w rezolucji z 10 lutego 2021 r. w sprawie nowego planu działania dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym;
57. podkreśla, że powierzchnie zbiorników są istotnym z globalnego punktu widzenia źródłem emisji gazów cieplarnianych, w tym metanu, głównie ze względu na gromadzenie się osadów w związku ze spiętrzeniem wód, oraz że rozbieranie zapór wodnych może przyczynić się do znacznego ograniczenia emisji ze spiętrzonych wód; wzywa Europejską Agencję Środowiska do gromadzenia informacji na ten temat, aby zapewnić wkład w ocenę potencjalnych środków z zakresu polityki;
o o o
58. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
Myhre, G., Shindell, D., Bréon, F.-M., Collins, W., Fuglestvedt, J., Huang, J., Koch, D., Lamarque, J.-F., Lee, D., Mendoza, B., Nakajima, T., Robock, A., Stephens, G., Takemura, T., Zhang, H., „Anthropogenic and Natural Radiative Forcing”, Climate Change 2013: The Physical Science Basis, Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Podstawa naukowa. Wkład I grupy roboczej w piąte sprawozdanie oceniające Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu], rozdział 8, Cambridge University Press, Cambridge, Zjednoczone Królestwo i Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone, 2013, s. 714.
Światowa Organizacja Zdrowia, „Ambient air pollution: a global assessment of exposure and burden of disease” [Zanieczyszczenie powietrza – globalna ocena narażenia i obciążeń zdrowotnych], 2016.
Rozporządzenie (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń i zmieniające dyrektywę Rady 91/689/EWG i 96/61/WE (Dz.U. L 33 z 4.2.2006, s. 1).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17).
Dokument roboczy służb Komisji z 17 września 2020 r. towarzyszący jej komunikatowi pt. „Ambitniejszy cel klimatyczny Europy do 2030 r.: inwestowanie w przyszłość neutralną dla klimatu z korzyścią dla obywateli” (SWD(2020)0176),
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2284 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych, zmiany dyrektywy 2003/35/WE oraz uchylenia dyrektywy 2001/81/WE, Dz.U. L 344 z 17.12.2016, s. 1.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013, Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 26.
Komunikat Komisji z 8 lipca 2020 r. pt.:„Impuls dla gospodarki neutralnej dla klimatu: strategia UE dotycząca integracji systemu energetycznego” (COM(2020)0299).
Wniosek Komisji z 15 grudnia 2020 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 347/2013 (COM(2020)0824).
Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29).
Dyrektywa Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie (Dz.U. L 181 z 4.7.1986, s. 6).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).
Konferencja klimatyczna ONZ w Glasgow, Zjednoczone Królestwo (COP26)
308k
89k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu w 2021 r. (COP26) w Glasgow (Zjednoczone Królestwo), (2021/2667(RSP))
– uwzględniając Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i protokół z Kioto do tej konwencji,
– uwzględniając porozumienie przyjęte na 21. Konferencji Stron UNFCCC (COP21) 12 grudnia 2015 r. w Paryżu (porozumienie paryskie),
– uwzględniając 25. Konferencję Stron UNFCCC (COP25), 15. sesję spotkania Stron protokołu z Kioto (CMP15) i drugą sesję Konferencji Stron służącej jako spotkanie Stron porozumienia paryskiego (CMA2), które odbyły się w Madrycie (Hiszpania) od 2 do 13 grudnia 2019 r.,
– uwzględniając decyzję Prezydium Konferencji Stron UNFCCC z 28 maja 2020 r., podjętą wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem i jego włoskimi partnerami, o przełożeniu konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu (COP26) ze względu na pandemię COVID-19 oraz o zorganizowaniu COP26 w Glasgow (Zjednoczone Królestwo) w dniach 1–12 listopada 2021 r.,
– uwzględniając Agendę ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i cele zrównoważonego rozwoju ONZ,
– uwzględniając wnioski z globalnego szczytu poświęconego dostosowaniu do zmian klimatu, który odbył się w dniach 25–26 stycznia 2021 r.,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej (Europejskie prawo o klimacie)(1),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu 2019 (COP25) w Madrycie (Hiszpania)(2),
– uwzględniając swoją rezolucję z 28 listopada 2019 r. w sprawie alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej(3),
– uwzględniając swoją rezolucję z 15 stycznia 2020 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu(4),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 września 2020 r. w sprawie roli UE w ochronie i odtwarzaniu światowych lasów(5),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie strategii UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu(6),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2021 r. w sprawie ochrony gleb(7),
– uwzględniając swoją rezolucję z 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 – przywracanie przyrody do naszego życia(8),
– uwzględniając komunikat Komisji z 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640),
– uwzględniając komunikat Komisji z 11 marca 2020 r. zatytułowany „Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy” (COM(2020)0098),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 lutego 2021 r. pt. „Budując Europę odporną na zmianę klimatu – nowa unijna strategia w zakresie przystosowania do zmiany klimatu” (COM(2021)0082),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 października 2020 r. dotyczący strategii UE na rzecz ograniczenia emisji metanu (COM(2020)0663),
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 25 stycznia 2021 r. w sprawie dyplomacji klimatycznej i energetycznej – realizacja zewnętrznego wymiaru Europejskiego Zielonego Ładu,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 6 października 2021 r. w sprawie przygotowań do posiedzeń Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) (Glasgow, 31 października – 12 listopada 2021 r.),
– uwzględniając sprawozdanie z globalnej oceny różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych opublikowane przez Międzyrządową Platformę Naukowo-Polityczną w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES),
– uwzględniając sprawozdanie specjalne Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) zatytułowane „Globalne ocieplenie o 1,5 °C”, jego 5. sprawozdanie oceniające oraz sprawozdanie podsumowujące, a także sprawozdanie specjalne dotyczące zmiany klimatu i gruntów oraz sprawozdanie specjalne dotyczące oceanów i kriosfery w zmieniającym się klimacie,
– uwzględniając sprawozdanie pomocniczego organu do spraw doradztwa naukowego i technicznego UNFCCC z dnia 29 kwietnia 2021 r. zatytułowane „Ocean and climate change dialogue to consider how to strengthen adaptation and mitigation action” [Ocean i zmiana klimatu, dialog dotyczący możliwości zwiększenia skali działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej],
– uwzględniając sztandarowe sprawozdanie Globalnej Komisji ds. Przystosowania z dnia 10 września 2019 r. pt. „Przystosujmy się teraz – Globalne zaproszenie do przywództwa w zakresie odporności na zmianę klimatu],
– uwzględniając sprawozdanie podsumowujące UNFCCC z dnia 17 września 2021 r. w sprawie ustalonych na poziomie krajowym wkładów w ramach porozumienia paryskiego,
– uwzględniając jedenaste sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji z 9 grudnia 2020 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Międzynarodowej Agencji Energetycznej z maja 2021 r. pt. „Net Zero by 2050 – A Roadmap for the Global Energy Sector” [Zeroemisyjność netto do 2050 r. – plan działania dla globalnego sektora energetycznego],
– uwzględniając sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP) z 18 lutego 2021 r. zatytułowane „Making Peace with Nature: a scientific blueprint to tackle the climate, biodiversity and pollution emergencies” [W zgodzie z naturą – naukowy plan działania w sytuacjach kryzysowych związanych z klimatem, różnorodnością biologiczną i zanieczyszczeniem],
– uwzględniając sprawozdanie IPBES z 29 października 2020 r. zatytułowane „IPBES workshop on biodiversity and pandemics – workshop report” [Warsztaty IPBES dotyczące różnorodności biologicznej i pandemii – sprawozdanie z warsztatów],
– uwzględniając sprawozdanie z 10 czerwca 2021 r. ze wspólnych warsztatów IPBES-IPCC poświęconych różnorodności biologicznej i zmianie klimatu,
– uwzględniając sprawozdanie Światowej Organizacji Meteorologicznej z kwietnia 2021 r. w sprawie stanu klimatu na świecie w 2020 r.,
– uwzględniając ramy z Sendai dotyczące ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015–2030,
— uwzględniając sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska z 6 maja 2021 r. zatytułowane „Global Methane Assessment: Benefits and Costs of Mitigating Methane Emissions” [Globalna ocena metanu: korzyści i koszty związane z ograniczaniem emisji metanu],
– uwzględniając pytania do Rady i Komisji dotyczące konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu w 2021 r. (COP26) w Glasgow (Zjednoczone Królestwo) (O‑000065/2021 – B9‑0039/2021 and O-000066/2021 – B9‑0040/2021),
– uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,
A. mając na uwadze, że porozumienie paryskie weszło w życie 4 listopada 2016 r.; mając na uwadze, że 12 października 2021 r. 191 spośród 197 Stron UNFCCC złożyło w ONZ instrumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
B. mając na uwadze, że 17 grudnia 2020 r. UE i jej państwa członkowskie przedłożyły zaktualizowany, ustalony na poziomie krajowym wkład w ramach UNFCCC, w którym zobowiązano UE do osiągnięcia wiążącego celu polegającego na ograniczeniu do 2030 r. krajowych emisji gazów cieplarnianych netto w całej gospodarce o co najmniej 55 % w porównaniu z poziomem z 1990 r. bez wkładu w postaci międzynarodowych jednostek emisji;
C. mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP) w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji z 2020 r. zobowiązania podjęte dotychczas przez sygnatariuszy porozumienia paryskiego nie będą wystarczające, aby osiągnąć określony w nim wspólny cel i przyczynią się do globalnego ocieplenia o ponad 3 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej; ubolewa, że wiele stron Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska nie podjęło jeszcze wystarczających działań, by móc zrealizować swoje ustalone na poziomie krajowym wkłady, oraz że dużą część poczynionych postępów niwelują przynoszące odwrotne efekty strategie polityczne, takie jak utrzymywanie dopłat do paliw kopalnych i budowa nowych elektrowni węglowych; ostrzega w tym kontekście przed pozytywnymi naturalnymi sprzężeniami zwrotnymi, które mogą mieć katastrofalny wpływ z punktu widzenia globalnego ocieplenia;
D. mając na uwadze, że stężenie głównych gazów cieplarnianych nadal rosło w 2020 r. pomimo tymczasowego ograniczenia emisji w związku z pandemią COVID-19 oraz że według informacji Światowej Organizacji Meteorologicznej stężenie dwutlenku węgla (CO2) w atmosferze było najwyższe od ponad 3 mln lat; mając na uwadze, że rok 2020 był jednym z trzech najcieplejszych lat w historii, a średnie temperatury wyniosły 1,2 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej; mając na uwadze, że ostatnia dekada (2011–2020) była najcieplejsza w historii;
E. mając na uwadze, że sama polityka wewnętrzna UE nie wystarczy do zmniejszenia globalnych emisji gazów cieplarnianych i ograniczenia wzrostu temperatury zgodnie z porozumieniem paryskim; mając na uwadze, że do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej niezbędne jest kolektywne, niezwłoczne i ambitne działanie globalne;
F. mając na uwadze, że w preambule porozumienia paryskiego uznano „znaczenie zapewnienia integralności wszystkich ekosystemów, w tym oceanów”, oraz że w art. 4 ust. 1 lit. d) UNFCCC podkreślono, iż strony konwencji wspierają zrównoważone zarządzanie oraz ochronę i podniesienie efektywności pochłaniaczy i zbiorników wszystkich gazów cieplarnianych, uwzględniając biomasę, lasy i oceany, jak również inne ekosystemy lądowe, nadbrzeżne i morskie; mając na uwadze, że w art. 2 ust. 1 lit. b) porozumienia paryskiego podkreślono, iż przystosowanie się do zmiany klimatu oraz rozwój odporności i obniżenie emisji gazów cieplarnianych powinny odbywać się w sposób niezagrażający produkcji żywności; mając na uwadze, że w sprawozdaniu z globalnej oceny różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych IPBES podkreślono, iż zrównoważone wykorzystanie zasobów przyrody będzie mieć zasadnicze znaczenie dla przystosowania się do skutków niebezpiecznej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny oraz ich łagodzenia;
G. mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu i utrata różnorodności biologicznej to dwa z największych wyzwań i zagrożeń dla społeczności ludzkich; zauważa, że w większości poprzednich strategii politycznych zajmowano się oddzielnie problemem zmiany klimatu i problemem utraty różnorodności biologicznej;
H. mając na uwadze, że nie osiągnięto światowych celów z Aichi w zakresie różnorodności biologicznej na 2020 r., co sprawia, że tym pilniejsze staje się szybkie zwiększenie poziomu i zakresu ochrony różnorodności biologicznej;
I. mając na uwadze, że ochrona oceanów ma zasadnicze znaczenie nie tylko ze względu na odgrywaną przez nie rolę podstawowego źródła pożywienia, lecz również z powodu ich znaczenia dla obiegu węgla w przyrodzie, regulacji klimatu, a także produkcji większości tlenu w powietrzu, którym oddychamy; mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnym IPCC dotyczącym oceanów i kriosfery w zmieniającym się klimacie stwierdzono, że mechanizmy klimatyczne zależą od zdrowia ekosystemów oceanicznych i morskich, na które obecnie wpływają: globalne ocieplenie, zanieczyszczenia, nadmierne eksploatowanie różnorodności biologicznej mórz, zakwaszanie, odtlenianie i erozja obszarów przybrzeżnych; mając na uwadze, że w sprawozdaniu wspomniano również, iż od 1970 r. oceany stopniowo się ocieplają i pochłaniają ponad 90 % nadmiaru ciepła w systemie klimatycznym oraz że oceany stanowią część rozwiązania mającego na celu złagodzenie skutków zmiany klimatu i dostosowanie się do nich; mając na uwadze, że w związku z tym konieczne jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczenia ekosystemów oraz zwiększenie naturalnych pochłaniaczy dwutlenku węgla;
J. mając na uwadze, że rozwiązania oparte na zasobach przyrody i podejścia ekosystemowe odgrywają kluczową rolę w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowaniu się do niej; mając na uwadze zasadnicze znaczenie ochrony i odbudowy naturalnych pochłaniaczy dwutlenku węgla, które już istnieją i funkcjonują skutecznie, w tym oceanicznych rezerwuarów węgla;
K. mając na uwadze, że lasy odgrywają ważną rolę w walce ze zmianą klimatu, gdyż pochłaniają rocznie ok. 2 mld ton CO2; mając na uwadze, że ochrona i rozwój lasów na świecie należą do najbardziej opłacalnych form działania na rzecz klimatu oraz że w pełni wdrożone ukierunkowane na lasy działania na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej mogą zmniejszyć emisje gazów cieplarnianych o ok. 15 gigaton CO2 rocznie do 2050 r., co może wystarczyć do ograniczenia globalnego ocieplenia do poziomu znacznie poniżej 2 ºC;
L. mając na uwadze, że ograniczenie wylesiania i degradacji lasów może przyczynić się do znacznego zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych powodowanych przez człowieka o 0,4–5,8 gigaton ekwiwalentu CO2 rocznie(9);
M. mając na uwadze, że jedna czwarta półkuli północnej pokryta jest stale zamarzniętym gruntem nazywanym wieczną zmarzliną; mając na uwadze, że w wyniku rosnącej światowej temperatury arktyczna wieczna zmarzlina topnieje w bezprecedensowym tempie; mając na uwadze, że wieczna zmarzlina jest ogromnym rezerwuarem gazów cieplarnianych, który może pomieścić do 1 600 gigaton CO2, tj. prawie dwa razy więcej niż znajduje się obecnie w atmosferze, a także metan i podtlenek azotu; mając na uwadze, że jego uwolnienie mogłoby poważnie przyspieszyć i spotęgować globalne ocieplenie(10);
N. mając na uwadze, że według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia do 2030 r. przewidywana zmiana klimatu spowoduje około 250 000 dodatkowych zgonów rocznie, a koszty bezpośrednich szkód zdrowotnych wywołanych przez nią do 2030 r. szacuje się na 2–4 mld USD rocznie;
O. mając na uwadze, że utrata różnorodności biologicznej związana z przekształcaniem krajobrazów może w niektórych przypadkach prowadzić do większego zagrożenia chorobami, ponieważ gatunki, które dobrze przystosowują się do krajobrazów zdominowanych przez człowieka, mogą również stać się nosicielami patogenów stwarzających wysokie ryzyko przenoszenia chorób odzwierzęcych;
P. mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza i zmiana klimatu są ze sobą ściśle powiązane oraz częściowo mają te same antropogeniczne źródła; mając na uwadze, że według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia zanieczyszczenie powietrza powoduje co roku w skali światowej 4,2 mln zgonów w wyniku udaru, chorób serca, raka płuc oraz ciężkich i przewlekłych chorób układu oddechowego;
Q. mając na uwadze, że według Biura ONZ ds. Zmniejszania Ryzyka Związanego z Klęskami Żywiołowymi w ciągu ostatnich 20 lat liczba rejestrowanych klęsk żywiołowych i skala związanych z nimi kosztów gospodarczych uległy niemal podwojeniu, w dużej mierze ze względu na znaczny wzrost liczby klęsk żywiołowych związanych ze zmianą klimatu;
R. mając na uwadze, że zmiana klimatu i jej niszczycielskie skutki już wpływają na wzorce migracji; mając na uwadze, że jak wynika z analizy Banku Światowego z 2018 r., prawie 3 % ludności w regionach Afryki Subsaharyjskiej, Azji Południowej i Ameryki Łacińskiej może być zmuszone do przesiedlenia się w granicach własnych krajów w celu uniknięcia stopniowo uwidaczniających się skutków zmiany klimatu(11); mając na uwadze, że bez wspólnych wysiłków na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu ponad 700 mln osób zamieszkujących nisko położone obszary przybrzeżne i małe państwa wyspiarskie jest zagrożonych silniejszymi sztormami, powodziami i, ostatecznie, utratą gruntów i przesiedleniem;
S. mając na uwadze, że porozumienie paryskie jest pierwszym traktatem międzynarodowym, w którym wyraźnie uznaje się związek między działaniami w dziedzinie klimatu a prawami człowieka, co umożliwia wykorzystanie istniejących instrumentów prawnych związanych z prawami człowieka do tego, by nakłaniać państwa i przedsiębiorstwa prywatne do ograniczenia emisji; mając na uwadze, że w porozumieniu paryskim nie ma konkretnych instrumentów, które umożliwiałyby pociągnięcie podmiotów państwowych i korporacyjnych do odpowiedzialności za oddziaływanie na zmianę klimatu i na korzystanie z praw człowieka;
T. mając na uwadze, że zmiana klimatu ma także istotny wymiar praw człowieka, gdyż bezpośrednio i pośrednio wpływa na realizację szeregu powszechnie uznawanych praw człowieka, przy czym najsilniej oddziałuje na grupy szczególnie wrażliwe, takie jak kobiety, dzieci, osoby starsze, osoby chore oraz grupy o niskich dochodach i ludy tubylcze; mając na uwadze, że zarówno UNFCCC, jak i porozumienie paryskie opierają się na solidarności międzypokoleniowej i zobowiązaniu państw do ochrony systemu klimatycznego dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń; mając na uwadze, że zmiana klimatu pogłębia wyzwania, przed którymi stoi obecnie ludność tubylcza, i prowadzi do jeszcze głębszej marginalizacji i nierówności kulturowych, gospodarczych i politycznych;
U. mając na uwadze, że działanie na rzecz klimatu jest jednym z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, przyjętym przez państwa członkowskie ONZ w 2015 r. jako część Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;
V. mając na uwadze, że w 2009 r. strony UNFCCC zobowiązały się do uruchomienia 100 mld USD rocznie począwszy od 2020 r., co potwierdzono następnie w porozumieniu paryskim; mając na uwadze, że rzeczywiste zobowiązania krajów rozwiniętych są jednak nadal dalekie od osiągnięcia wspólnego celu; mając na uwadze, że zwiększyło się oddziaływanie zmiany klimatu, a także wzrosły potrzeby krajów rozwijających się, w szczególności krajów najsłabiej rozwiniętych i małych rozwijających się państw wyspiarskich;
W. mając na uwadze, że według szacunków Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju do 2030 r. na pokrycie potrzeb związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu samych tylko krajów rozwijających się potrzebne będzie 140-300 mld USD rocznie, a do 2050 r. kwota ta wzrośnie do 280–500 mld USD rocznie(12);
X. mając na uwadze, że niefortunne opóźnienie o rok konferencji stron UNFCCC i Konwencji o różnorodności biologicznej (CBD) w 2020 r. spowodowane epidemią wirusa COVID-19 stanowi wyjątkową okazję do odejścia od modelu reaktywnego na rzecz modelu proaktywnego i ostrożnościowego oraz do wprowadzenia nareszcie potrzebnych zmian, które doprowadzą do transformacji; mając na uwadze, że nowe osiągnięcia naukowe powinny stanowić źródło informacji i wzmacniać powiązania między programami międzynarodowymi i ich realizacją na szczeblu krajowym;
Y. mając na uwadze, że chociaż świat zmaga się obecnie z utrzymującymi się skutkami pandemii COVID-19, kryzys klimatyczny nie zniknął; mając na uwadze, że odbudowę gospodarczą należy wykorzystać jako wyjątkową okazję do przyspieszenia tempa transformacji w kierunku neutralności klimatycznej i zapewnienia realizacji planów ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C poprzez opracowanie modelu społeczno-gospodarczego, w którym uwzględnione zostaną ograniczenia planety oraz kierowanie inwestycji do obszarów priorytetowych, takich jak efektywność energetyczna, zrównoważona produkcja żywności, technologii energii ze źródeł odnawialnych oraz zrównoważone technologie bezemisyjne i niezbędna powiązana infrastruktura, a także wycofywanie inwestycji z obszarów działalności szkodzących klimatowi i środowisku przez uwzględnianie w decyzjach inwestycyjnych zasady „nie czyń poważnych szkód”; mając na uwadze, że w tym procesie transformacji należy odpowiednio uwzględnić różnice w potrzebach i potencjale poszczególnych regionów, przy jednoczesnym poszanowaniu zasad sprawiedliwej transformacji;
Z. mając na uwadze, że według Europejskiej Agencji Środowiska „zmiana systemowa” oznacza fundamentalną, przekształcającą i przekrojową formę zmiany, która wiąże się z poważnymi przesunięciami i zmianą orientacji pod względem celów systemu, zachęt, technologii, praktyk i norm społecznych, a także w systemach wiedzy i podejściach do zarządzania; mając na uwadze, że w przypadku podstawowych systemów społecznych oznacza to przemyślenie nie tylko technologii i procesów produkcyjnych, lecz także wzorców konsumpcji i stylu życia, z uwzględnieniem bardziej zrównoważonych alternatyw, skupiających się np. na dobrostanie i odporności(13);
AA. mając na uwadze, że rozwiązania oparte na zasobach przyrody i podejścia ekosystemowe mogą zapewnić silne powiązanie strategiczne pomiędzy UNFCCC, CBD i konwencją z Rio w sprawie pustynnienia oraz umożliwić prezydencjom i sekretariatom wszystkich trzech porozumień współpracę na rzecz zintegrowanego i spójnego przeciwstawienia się zmianie klimatu i utracie różnorodności biologicznej;
AB. mając na uwadze, że Europejski Zielony Ład i Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy zapewniają wyjątkową możliwość wzmocnienia gospodarki UE oraz sprawienia, by była ona bardziej innowacyjna, konkurencyjna i zorientowana na przyszłość, i w ten sposób zapewnienia Europie pozycji lidera w obszarze zielonej gospodarki oraz rozwoju europejskiego modelu społecznego i społecznej gospodarki rynkowej;
AC. mając na uwadze przewidywania, że w razie globalnego ocieplenia wynoszącego 2 °C związane z klimatem zagrożenia dla zdrowia, źródeł utrzymania, bezpieczeństwa żywnościowego, zaopatrzenia w wodę i wzrostu gospodarczego będą znacznie większe; mając na uwadze przewidywania, że w porównaniu z globalnym ociepleniem o 2 °C wzrost temperatury o 1,5 °C będzie mieć mniejszy wpływ na ekosystemy lądowe, słodkowodne i przybrzeżne, które będą w stanie nadal oferować usługi ludziom; mając na uwadze, że kontynuowanie wysiłków na rzecz ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej ma zatem znaczenie zasadnicze;
AD. mając na uwadze, że przywództwo Unii oparte na dawaniu dobrego przykładu ma zasadnicze znaczenie dla włączenia państw trzecich w walkę ze zmianą klimatu i w ten sposób stymulowania ambitnych globalnych celów klimatycznych;
AE. mając na uwadze, że UE musi uznać swoją odpowiedzialność za historyczne emisje gazów cieplarnianych oraz lukę w rozwoju między globalną Północą a globalnym Południem i podjąć odpowiednie działania;
AF. mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. c) porozumienia paryskiego zapewnienie spójności przepływów finansowych z osiąganiem niskiego poziomu emisji gazów cieplarnianych i rozwoju odpornego na zmiany klimatu ma podstawowe znaczenie dla przeciwdziałania zagrożeniom związanym ze zmianą klimatu;
AG. mając na uwadze, że rośnie świadomość społeczna i zaangażowanie obywateli w działania na rzecz klimatu; mając na uwadze, że obywatele domagają się intensyfikacji działań ze strony rządów oraz ambitnych środków przeciwdziałania zmianie klimatu;
AH. mając na uwadze drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, który zakończył się 31 grudnia 2020 r.; mając na uwadze, że wstrzymano wydanie wytycznych dotyczących sposobu rozliczania ograniczeń emisji w ramach działalności mechanizmu czystego rozwoju po 31 grudnia 2020 r.; mając na uwadze, że wprowadzono środki tymczasowe w celu przedłużenia działalności mechanizmu czystego rozwoju na okres po 2020 r.; mając na uwadze, że w związku z konferencją COP26 w Glasgow zaplanowane jest spotkanie Stron protokołu z Kioto;
1. przypomina, że zmiana klimatu i utrata różnorodności biologicznej należą do największych wyzwań dla ludzkości oraz że wszystkie rządy na całym świecie muszą zrobić wszystko co w ich mocy, aby im przeciwdziałać; podkreśla, że współpraca międzynarodowa, zaangażowanie podmiotów niepaństwowych, solidarność oraz spójne działania oparte na nauce i niezachwiane zobowiązanie do realizacji bardziej ambitnych celów są niezbędne, aby spełnić nasz wspólny obowiązek, jakim jest ograniczenie globalnego ocieplenia i zapobieganie utracie różnorodności biologicznej, a tym samym do ochrony całej planety i ogólnego dobrostanu; odnotowuje w tym względzie apel Sekretarza Generalnego ONZ Antonio Guterresa, który wzywa wszystkie rządy na całym świecie do ogłoszenia stanu kryzysu klimatycznego do czasu, gdy świat osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto;
2. wyraża zaniepokojenie wynikami sprawozdania UNEP w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji z 2020 r., a zwłaszcza faktem, że pomimo tymczasowego spadku emisji CO2 spowodowanego pandemią COVID-19, przewidywane emisje w ramach przedłożonych bezwarunkowych krajowych środków na rzecz rozwoju, jeżeli zostaną w pełni zrealizowane, spowodują, że wzrost temperatury na świecie wyniesie 3,2 °C; z zadowoleniem przyjmuje ogłoszone do tej pory aktualizacje ustalonych na poziomie krajowym wkładów, w których zwiększono ambicje dotyczące klimatu; zauważa jednak z niepokojem, że wkłady te nadal nie wystarczą, by doprowadzić do osiągnięcia celu porozumienia paryskiego w zakresie emisji; wyraża poważne zaniepokojenie wynikami sprawozdania podsumowującego UNFCCC z września 2021 r., w którym stwierdzono, że wszystkie ustalone na poziomie krajowym wkłady przedłożone do 30 lipca 2021 r. łącznie oznaczają znaczny wzrost globalnych emisji gazów cieplarnianych w 2030 r. w porównaniu z 2010 r. – o ok. 16 %; podkreśla, że według IPCC ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 °C wymaga globalnego obniżenia emisji o co najmniej 45 % do 2030 r. w porównaniu z poziomem z 2010 r.;
3. przypomina niedawną decyzję jednego z trybunałów konstytucyjnych, który orzekł, że ochrona klimatu nie jest warunkowana decyzją polityczną oraz że zapisy w konstytucji dotyczące ochrony środowiska nakładają na państwo konstytucyjny obowiązek osiągnięcia neutralności klimatycznej;
4. podkreśla, że zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji z 2020 r. ekologiczna odbudowa po pandemii mogłaby przyczynić się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o około 25 % do 2030 r., dzięki czemu mieściłyby się one w zakresie poziomu emisji dającego 66 % szans na utrzymanie wzrostu temperatury poniżej 2 °C, co w dalszym ciągu nie byłoby jednak wystarczające, aby ograniczyć globalne ocieplenie do poziomu 1,5 °C; podkreśla zatem, że środki odbudowy mogą mieć duży wpływ na to, czy cele porozumienia paryskiego zostaną osiągnięte; wzywa rządy do podjęcia wszelkich starań, aby zrealizować ekologiczną odbudowę gospodarki, zwiększając jednocześnie swoje zadeklarowane środki zgodnie z celami porozumienia paryskiego, a także rozszerzyć ustalone na poziomie krajowym wkłady przed COP26, przyjmując strategie polityczne oparte na danych naukowych; podkreśla, że zgodnie z najnowszymi badaniami osiągnięcie celu porozumienia paryskiego w zakresie temperatury stanowi „optymalną pod względem gospodarczym” strategię klimatyczną(14);
5. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie grupy G7 do podjęcia ambitnych i przyspieszonych działań na rzecz ograniczenia emisji, aby utrzymać w zasięgu limit wzrostu temperatury o 1,5 °C(15); przypomina, że przyniosłoby to liczne dodatkowe korzyści dla środowiska, gospodarki, społeczeństwa i zdrowia publicznego; podkreśla, że coraz więcej krajów zobowiązuje się do realizacji celów polegających na osiągnięciu neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do połowy stulecia; zaznacza jednak, że zobowiązania te należy pilnie przekuć w zdecydowane, krótkoterminowe strategie polityczne, działania i środki finansowe w formie podwyższonych celów klimatycznych na 2030 r. w zrewidowanych ustalonych na poziomie krajowym wkładach przedstawionych przed COP26, aby światowe emisje jak najszybciej przestały wzrastać; wzywa grupę G20 do odegrania czołowej roli w wyznaczaniu ambitniejszych celów w wymiarze zarówno krótko–, jak i długoterminowym;
6. z zadowoleniem odnotowuje, że pięć lat po wejściu w życie porozumienia paryskiego największe gospodarki światowe angażują się w wyścig ku neutralności klimatycznej; zwraca uwagę na fakt, że zobowiązania do obniżenia do zera emisji netto muszą być wsparte długoterminowymi strategiami przedstawianymi UNFCCC; podkreśla konieczność przełożenia tych zobowiązań na skuteczne środki i strategie polityczne na wszystkich szczeblach i we wszystkich sektorach;
7. podkreśla znaczenie jak najszybszego wyeliminowania wszystkich paliw kopalnych; przyjmuje do wiadomości wnioski zawarte w sprawozdaniu Międzynarodowej Agencji Energetycznej zatytułowanym „Net Zero by 2050 – A Roadmap for the Global Energy Sector” [Zeroemisyjność netto do 2050] które wskazuje na gwałtowny spadek zapotrzebowania na paliwa kopalne, a tym samym neguje potrzebę inwestycji w nowe dostawy paliw kopalnych, oraz że osiągnięcie celu 1,5 °C wymaga, by od 2021 r. nie zezwalano na eksploatację żadnych nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego oraz by nie budowano nowych ani nie rozbudowywano kopalń węgla; popiera zobowiązanie państw grupy G7 do zaprzestania finansowania wytwarzania energii elektrycznej z węgla o nieobniżonej emisji do końca 2021 r.; wzywa państwa grupy G7, by dały przykład transformacji energetycznej i wstrzymały wszelkie nowe inwestycje w wydobycie paliw kopalnych; wspiera prezydencję COP26, Wielką Brytanię i sojusz „Powering Past Coal Alliance” w dążeniu do porozumienia w sprawie wstrzymania budowy wszelkich nowych elektrowni węglowych wytwarzających energię elektryczną z węgla o nieobniżonej emisji; uznaje, że paliwa kopalne nie odgrywają długoterminowej roli w koszyku energetycznym UE i wzywa państwa członkowskie, by we współpracy z Komisją przyjęły krajowe plany w celu jak najszybszego wyeliminowania wszystkich paliw kopalnych, tak aby najpóźniej do 2050 r. osiągnąć neutralność klimatyczną;
8. zdecydowanie popiera zainicjowaną przez Danię i Kostarykę inicjatywę na rzecz stworzenia sojuszu państw chcących wycofać się z produkcji ropy naftowej i gazu ziemnego oraz zaprzestać udzielania zezwoleń na nowe poszukiwania; przypomina wnioski ze sprawozdania Międzynarodowej Agencji Energetycznej pt. „Net Zero by 2050 – A Roadmap for the Global Energy Sector” [Zeroemisyjność netto do 2050 r.: plan działania dla światowego sektora energii], w których potwierdzono, że takie środki są konieczne, aby osiągnąć cel ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5°C;
9. przypomina, że wszystkie strony powinny zapewnić spójność przepływów finansowych – publicznych i prywatnych, krajowych i międzynarodowych – z dążeniem do ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5°C i rozwojem odpornym na zmianę klimatu; wzywa Komisję, by w ramach przyszłego pakietu klimatyczno-energetycznego, który ma zostać opublikowany 14 grudnia 2021 r., przedstawiła kompleksowy przegląd aktualnej sytuacji w zakresie przestrzegania przez Unię i państwa członkowskie art. 2 ust. 1 lit. c) porozumienia paryskiego, a także by podjęła wszelkie niezbędne środki w celu wyeliminowania wszystkich luk;
10. wyraża poważne zaniepokojenie rosnącym światowym zainteresowaniem zasobami paliw kopalnych w Arktyce, które stają się coraz bardziej dostępne w miarę powodowanego przez zmianę klimatu kurczenia się pokrywy lodowej; podkreśla wrażliwość arktycznej przyrody i skrajne trudności związane z oczyszczaniem ekosystemów po wyciekach ropy naftowej spowodowanych wybuchami na odwiertach, przeciekami z rurociągów i wypadkami w żegludze; apeluje do UE i jej państw członkowskich, aby domagały się światowego moratorium na poszukiwania podmorskich złóż ropy naftowej w Arktyce;
11. podkreśla potrzebę odbudowy międzynarodowych koalicji na rzecz osiągnięcia podczas COP26 ambitnych rezultatów integralności środowiskowej; apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby ściśle współpracowały z głównymi emitentami, krajami narażonymi na skutki zmiany klimatu, partnerami transatlantyckimi i brytyjską prezydencją COP26 w celu wypracowania podczas tej konferencji propozycji politycznych dotyczących tego, w jaki sposób kraje powinny przyspieszyć działania na rzecz utrzymania wzrostu temperatury na poziomie nieprzekraczającym 1,5 °C; zachęca UE do wzmożenia dyplomatycznych działań informacyjnych i zawierania sojuszy z krajami rozwijającymi się i podatnymi na zagrożenia z myślą o pełnieniu roli budowniczego mostów między krajami rozwiniętymi a rozwijającymi się, co w przeszłości miało podstawowe znaczenie dla osiągania najambitniejszych wyników na Konferencjach Stron;
12. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prezydent Biden podjął działania na rzecz ponownego przystąpienia Stanów Zjednoczonych do porozumienia paryskiego już w pierwszym dniu urzędowania, a także jego zobowiązanie do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w USA do 2030 r. o połowę w porównaniu z poziomem z 2005 r. oraz do dążenia do osiągnięcia neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r.; oczekuje konkretnych środków z zakresu polityki i przepływów finansowych, które umożliwią terminowe wywiązanie się z zobowiązań podjętych przez USA; podkreśla znaczenie partnerstwa i przywództwa UE-USA dla osiągnięcia celów porozumienia paryskiego; podkreśla, że przeciwdziałanie zmianie klimatu, degradacji środowiska i utracie różnorodności biologicznej, promowanie ekologicznego wzrostu gospodarczego i ochrona oceanów są głównymi elementami nowej wspólnej agendy transatlantyckiej oraz że UE i USA wspólnie zobowiązały się dołożyć wszelkich starań, by utrzymać ograniczenie wzrostu temperatury na świecie do 1,5 °C; docenia działania prezydenta Bidena na rzecz zwiększenia globalnych ambicji w zakresie działań na rzecz klimatu, w tym poprzez zorganizowanie szczytu klimatycznego przywódców w kwietniu 2021 r.;
13. podkreśla rolę Chin jako drugiej co do wielkości gospodarki na świecie i kraju o największej całkowitej emisji gazów cieplarnianych; dostrzega gotowość Chin do pełnienia roli konstruktywnej siły w światowych negocjacjach w sprawie klimatu; odnotowuje jednak ze szczególnym zaniepokojeniem utrzymujący się wysoki poziom zależności Chin od węgla i zachęca rząd Chin do dalszych działań na rzecz przyspieszenia ekologicznej transformacji, co stanowi kluczowy warunek wstępny realizacji globalnych celów porozumienia paryskiego; odnotowuje zapowiedź przewodniczącego Xi Jinpinga z września 2020 r., zgodnie z którą emisje dwutlenku węgla w Chinach przestaną wzrastać przed 2030 r., a neutralność pod względem emisji dwutlenku węgla kraj ten osiągnie przed 2060 r.; podkreśla, że zobowiązania te powinny dotyczyć całości emisji gazów cieplarnianych; oczekuje dalszych zobowiązań, jak również konkretnych środków politycznych i odpowiednich przepływów finansowych w celu ich realizacji;
14. zwraca uwagę, że według IPBES podstawowymi przyczynami pandemii są te same globalne wyzwania środowiskowe, które przyczyniają się do utraty różnorodności biologicznej i zmiany klimatu, w tym zmiana sposobu użytkowania gruntów, ekspansja i intensyfikacja rolnictwa, handel dziką fauną i florą oraz ich konsumpcja, a także inne czynniki; podkreśla, że pandemia pokazała, jak ważne są zasady „jedno zdrowie” i „zdrowie we wszystkich politykach” w kształtowaniu polityki, oraz dowiodła, że potrzebne są zmiany, które doprowadzą do transformacji; przypomina, że w preambule do porozumienia paryskiego za jedno z najważniejszych praw uznaje się prawo do zdrowia; podkreśla, że w art. 4 ust. 1 lit. f) konwencji UNFCCC stwierdzono, że „w projektach lub podejmowanych przedsięwzięciach, dla łagodzenia bądź adaptacji do zmian klimatu” wszystkie strony powinny stosować „właściwe metody, np. oceny oddziaływania, formułowane i określane przez państwa z punktu widzenia minimalizowania negatywnego wpływu na gospodarkę, zdrowie publiczne i jakość środowiska”; uważa, że zdrowie należy włączyć do krajowych planów adaptacji i krajowych komunikatów na Konferencję Stron UNFCCC;
15. podkreśla, że osiągniecie celów porozumienia paryskiego, a także celów neutralności klimatycznej, wymaga wielkich inwestycji oraz bezprecedensowego przeobrażenia wszystkich sektorów naszych gospodarek; wyraża przekonanie, że takie przejście do nowego zrównoważonego modelu gospodarczego można osiągnąć tylko wówczas, gdy gwarantuje ono sprawiedliwą transformację, łączącą postęp społeczny z ekologicznym, poprawiającą dobrostan obywateli i niepozostawiającą nikogo w tyle;
Konferencja Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu w Glasgow
16. wyraża ubolewanie z powodu braku postępów podczas COP25 w Madrycie w 2019 r. oraz z powodu braku zobowiązań i przejrzystości ze strony niektórych stron; wyraża ubolewanie, że zakończenie prac nad pakietem paryskim przełożono na kolejną Konferencję Stron i że dyskusje na temat strat i szkód mogły zakończyć się przyjęciem bardziej ambitnych celów; mimo trudności organizacyjnych dostrzega postępy poczynione w istotnych aspektach, takich jak promowanie wymiaru społecznego programu działań na rzecz klimatu i masowa mobilizacja podmiotów niepaństwowych;
17. podkreśla zasadnicze znaczenie potrzeby wypracowania podczas COP26 nowego konsensusu dotyczącego niezbędnych działań na rzecz klimatu oraz osiągnięcia globalnej neutralności klimatycznej do połowy stulecia z zastosowaniem efektywnych krótko– i średnioterminowych środków z zakresu polityki;
18. apeluje do wszystkich stron UNFCCC o konstruktywny udział w tym procesie – we współpracy z regionami i podmiotami niepaństwowymi – prowadzącym do konferencji COP26, w trakcie której należy zwiększyć ustalone na poziomie krajowym wkłady, aby zapewnić ich zgodność z długoterminowym celem porozumienia paryskiego dotyczącym wzrostu temperatury i najlepszą dostępna wiedzą naukową oraz aby odzwierciedlały one najwyższy możliwy poziom ambicji stron; podkreśla, że ponieważ obecne zobowiązania nie są wystarczające do osiągnięcia celów porozumienia, a światowe emisje gazów cieplarnianych muszą pilnie przestać rosnąć, a następnie drastycznie się zmniejszyć, wszystkie strony powinny zwiększyć wysiłki i zaktualizować swoje ustalone na poziomie krajowym wkłady zgodnie z celami porozumienia paryskiego, oraz wzywa w szczególności UE i wszystkie państwa grupy G20 do objęcia światowego przywództwa w tym zakresie, a także do zobowiązania się do osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
19. podkreśla, że według sprawozdania UNEP w sprawie rozbieżności między potrzebami a perspektywami w zakresie redukcji emisji z 2020 r. emisje powodowane przez najbogatszy 1 % ludności na świecie odpowiadają za ponad dwukrotność łącznego udziału najuboższych 50 %; odnotowuje, że jak wynika z dalszych badań(16), w UE najbogatsze 10 % obywateli odpowiadało za prawie jedną trzecią łącznych emisji konsumpcyjnych w Unii w latach 1990–2015, a w tym samym okresie łączne roczne emisje konsumpcyjne 50 % najuboższych obywateli UE zmalały o 24 %, podczas gdy emisje 10 % najbogatszych wzrosły o 3 %; podkreśla, że we wdrażaniu porozumienia paryskiego niezbędne jest pełne uwzględnienie kwestii równości oraz że Unia musi wreszcie radykalnie zmniejszyć emisje a, a jednocześnie wspierać najuboższe gospodarstwa domowe, aby zapewnić sprawiedliwą transformację;
20. apeluje do Komisji o podjęcie współpracy z innymi głównymi emitentami CO2 z myślą o utworzeniu międzynarodowego klubu klimatycznego krajów wytyczających drogę do neutralności klimatycznej, mających wspólne cele ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r., ustanowienia definicji jednolitych norm pomiaru emisji, porównywalnych jawnych i niejawnych cen emisji CO2 w sektorach energetyki i przemysłu, a także zabezpieczenia krajów, które gotowe są wdrożyć środki ochrony klimatu przed niekorzystnym wpływem konkurencji międzynarodowej za pomocą wspólnego mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2;
21. zwraca uwagę na potrzebę wdrażania rozszerzonych i skoordynowanych sektorowych środków obniżenia emisyjności przez dopasowanie celów oraz współpracę między stronami i innymi podmiotami; apeluje do stron o wzmocnienie partnerstwa z Marrakeszu w zakresie światowych działań na rzecz klimatu (MPGCA) jako przestrzeni zachęcającej podmioty niepaństwowe i władze szczebla niższego niż krajowy do podjęcia natychmiastowych działań w dziedzinie klimatu motywowanych względami naukowymi i ambitnymi celami, a także sprzyjającej wspólnemu uczeniu się społeczności, regionów i sektorów w celu przyspieszenia działań oraz kształtowania polityk przyczyniających się do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego;
22. zwraca uwagę, że niezbędne jest rozwiązanie przez COP26 nierozstrzygniętych kwestii związanych z programem prac w ramach porozumienia paryskiego w celu skupienia się w najbliższych pięciu latach na dalszym rozwoju oraz wzmocnieniu jego wdrażania i operacjonalizacji; wzywa wszystkie strony do rozwiązania nierozstrzygniętych kwestii związanych z finalizacją prac nad pakietem paryskim, w szczególności w zakresie przejrzystości, wspólnych ram czasowych i mechanizmów współpracy na podstawie art. 6, aby zapewnić przejrzystość i silną integralność środowiskową oraz osiągnięcie najwyższego poziomu ambicji;
23. wzywa Komisję i państwa członkowskie do opowiedzenia się za wprowadzeniem rygorystycznych i solidnych przepisów międzynarodowych w odniesieniu do art. 6 porozumienia paryskiego w oparciu o zasady z San José; podkreśla w szczególności potrzebę unikania wszelkich form podwójnego liczenia w celu zagwarantowania integralności środowiskowej za pomocą rzeczywistych, dodatkowych, mierzalnych, trwałych i niezależnie weryfikowanych ograniczeń emisji oraz zapewnienia, aby żadnych jednostek wydanych na mocy protokołu z Kioto nie można było zaliczać na poczet istniejących i przyszłych ustalonych na poziomie krajowym wkładów, a także zagwarantowania ochrony praw człowieka; ponownie wyraża poparcie dla wykorzystania udziału w zyskach na podstawie mechanizmów z art. 6 w kontekście finansowania Funduszu Adaptacyjnego; ponownie wyraża poparcie dla wprowadzenia pięcioletnich ram czasowych i wzywa UE do przyjęcia stanowiska popierającego porozumienie w sprawie wspólnych pięcioletnich ram czasowych w celu przyspieszenia tempa działań na rzecz klimatu;
24. wzywa do operacjonalizacji ram zwiększonej przejrzystości uwzględniających zasady przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności;
25. podkreśla, że zmiana klimatu oddziałuje na ludzi w zróżnicowany sposób zależnie od czynników takich jak płeć, wiek, niepełnosprawność, pochodzenie etniczne i ubóstwo oraz że istniejące obecnie nierówności związane z płcią danej osoby mogą zwiększyć jej narażenie na nieuniknione skutki zmiany klimatu, w tym zagrożenia naturalne; w związku z tym z zadowoleniem odnotowuje przyjęcie podczas COP25 w Madrycie rozszerzonego Programu prac z Limy w dziedzinie równości płci oraz planu działania w sprawie równości płci i wzywa do ich szybkiego wdrożenia; uważa, że przejście do zrównoważonego społeczeństwa musi odbyć się w sposób sprzyjający włączeniu społecznemu, sprawiedliwy i równy oraz że równowaga płci i upodmiotowienie kobiet i dziewcząt ma kluczowe znaczenie dla tej transformacji; podkreśla potrzebę skuteczniejszego uwzględniania aspektu płci we wszystkich odpowiednich celach i zadaniach; wzywa Komisję do opracowania planu konkretnego działania służącego spełnieniu zobowiązań zawartych w nowym unijnym planie działania w sprawie równości płci oraz do utworzenia stałego unijnego punktu kontaktowego ds. równouprawnienia płci, który dysponowałby wystarczającymi środkami budżetowymi do wdrożenia i monitorowania uwzględniających aspekt płci działań na rzecz klimatu i środowiska w UE i na świecie(17); jest zdania, że mogłoby to stanowić przykład dla innych stron do przyjmowania podobnych środków;
26. z zadowoleniem odnotowuje, że strony w coraz większej mierze uwzględniają aspekt płci w swoich ustalonych na poziomie krajowym wkładach, i apeluje do wszystkich stron o przyjmowanie uwzględniających aspekt płci i sprawiedliwych społecznie wkładów oraz finansowanie działań związanych z klimatem w celu zapewnienia sprawiedliwości klimatycznej; apeluje do Komisji i państw członkowskich o zwiększenie spójności między wsparciem w zakresie płci i klimatu poprzez instrumenty działań zewnętrznych i poprzez Europejski Bank Inwestycyjny, w tym przez rozszerzenie uczestnictwa kobiet i organizacji kobiecych w zarządzaniu i podejmowaniu decyzji, ich dostępu do finansowania oraz do programów wspierających rolę kobiet w zarządzaniu w zakresie klimatu, w szczególności w sektorach takich jak rolnictwo i leśnictwo, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet tubylczych;
27. wyraża zaniepokojenie w związku z potencjalnym wpływem ograniczeń związanych z podróżą i innych ograniczeń związanych z pandemią COVID-19 na sprawiedliwą i zrównoważoną frekwencję na COP26; wzywa brytyjską prezydencję COP26 do podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu zapewnienia dużej i inkluzywnej frekwencji przy pełnym poszanowaniu reżimu sanitarnego; uważa, że należy dołożyć wszelkich starań, aby wszystkie kraje rozwijające się, a w szczególności kraje najsłabiej rozwinięte i małe rozwijające się państwa wyspiarskie, mogły wziąć udział w COP26, i wzywa prezydencję brytyjską do przezwyciężenia barier dla uczestnictwa związanych z pandemią;
28. przypomina o znaczeniu zaangażowania wszystkich krajów w procesy decyzyjne w ramach UNFCCC; podkreśla, że obecny proces decyzyjny w UNFCCC musi zostać usprawniony, aby w większym stopniu zaangażować delegatów z krajów ubogich i podatnych na zagrożenia; ponownie wzywa delegację UE na Konferencję Stron do zacieśnienia współpracy z delegatami z krajów podatnych na zagrożenia;
29. ponownie wyraża poparcie dla wprowadzenia konkretnej polityki dotyczącej konfliktu interesów w ramach UNFCCC oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do przejęcia wiodącej roli w tym procesie;
30. uważa, że UE ponosi historyczną odpowiedzialność za to, by być najambitniejszym sygnatariuszem porozumienia paryskiego, zarówno poprzez własne zobowiązania, jak i przez pomoc innym, i że powinna uznać swój dług klimatyczny i środowiskowy oraz podjąć w związku z tym odpowiednie działania, dając wiarygodny przykład; przypomina o zasadzie „wspólnej, lecz zróżnicowanej odpowiedzialności i odpowiednich zdolności”, która nakłada na Unię i państwa członkowskie szczególną odpowiedzialność, jak również daje im szczególną zdolność do działania;
Ambitna polityka klimatyczna UE i wizja długoterminowa
31. podkreśla przyjęcie europejskiego prawa o klimacie; oczekuje, że Europejski Zielony Ład, a w szczególności pakiet legislacyjny „Fit for 2030” [Gotowi na 2030 r.], zapewnią UE i jej państwom członkowskim środki niezbędne do osiągnięcia pełnej zgodności z porozumieniem paryskim; uważa, że niezwykle ważne jest, aby UE dała przykład i przekazała podczas konferencji COP26 jasny komunikat, że jest gotowa zwiększyć ustalone na poziomie krajowym wkłady i swój wkład na rzecz realizacji porozumienia paryskiego oraz wzywa pozostałe strony do wykazania się takim samym poziomem zaangażowania;
32. podkreśla, że część terytorium UE należy do regionów świata najsilniej dotkniętych zmianą klimatu; zauważa, że w basenie Morza Śródziemnego temperatury rosną w tempie o 20 % szybszym niż wynosi średnia światowa oraz że region ten jest jednym z miejsc najbardziej na świecie wrażliwych na zmianę klimatu, w którym, jak się przewiduje, w ciągu 20 lat 250 mln osób zostanie dotkniętych „ubóstwem wodnym”(18); podkreśla, że Morze Śródziemne staje się najszybciej nagrzewającym się morzem na świecie(19), co ma wpływ na ważne sektory gospodarki, a także na cały ekosystem morski, i prowadzi do nieodwracalnych zmian dla ekosystemów i gatunków; apeluje do UE o pilne działanie i współpracę z jej śródziemnomorskimi partnerami w zakresie ambitnych środków na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu oraz o odgrywanie czołowej roli w zakresie działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu;
33. podkreśla, że sukces Europejskiego Zielonego Ładu zależy od skutecznego upowszechnienia na świecie jego odpowiednich standardów i norm we współpracy z państwami trzecimi; przypomina konkluzje Rady ze stycznia 2021 r. oraz cel Komisji dotyczący zwiększenia roli Unii jako podmiotu globalnego; apeluje o opracowanie przed afrykańskim COP27 funkcjonalnej i spójnej strategii dyplomatycznej na rzecz Europejskiego Zielonego Ładu;
34. podkreśla, jak ważne jest rzeczywiste ograniczenie śladu środowiskowego UE dla wywiązania się z naszych globalnych zobowiązań klimatycznych; odnotowuje jednak, że nie istnieje formalny unijny wskaźnik służący do pomiaru naszego obecnego śladu środowiskowego i apeluje do Komisji i do Europejskiej Agencji Środowiskowej o przyjęcie takiego wskaźnika;
35. ponownie wzywa Komisję, aby – w następstwie przyjęcia europejskiego prawa o klimacie oraz biorąc pod uwagę ważną rolę naturalnych pochłaniaczy dwutlenku węgla w osiągnięciu neutralności klimatycznej – zaproponowała ambitny, oparty na podstawach naukowych cel UE na 2030 r. dotyczący usuwania emisji gazów cieplarnianych przez naturalne pochłaniacze dwutlenku węgla, który to cel powinien być spójny ze strategią na rzecz bioróżnorodności 2030 i określony w prawodawstwie; przypomina ponadto, że szybkie ograniczenie emisji musi pozostać priorytetem;
36. podkreśla potrzebę włączenia ambicji klimatycznych do głównego nurtu wszystkich obszarów polityki UE; wzywa Komisję do uaktualnienia sposobu przeprowadzania ocen skutków we wszystkich obszarach polityki UE, aby zapewnić pełne wdrożenie art. 6 ust. 4 europejskiego prawa o klimacie; uważa, że nowe inicjatywy przedstawione w niedawnym komunikacie Komisji zatytułowanym „Lepsze stanowienie prawa: połączenie sił na rzecz stanowienia lepszego prawa”(20), w szczególności włączenie zasady „nie czyń poważnych szkód” do ocen skutków, stanowią pozytywny pierwszy krok w tym kierunku;
37. podkreśla kluczową rolę energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej w przechodzeniu na gospodarkę neutralną dla klimatu; uznaje postępy osiągnięte w zakresie rozwoju odnawialnych źródeł energii; przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący przeglądu dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii w ramach pakietu „Fit for 55” [Gotowi na 2055 r.] i podkreśla znaczenie zwiększenia celów w zakresie energii odnawialnej i efektywności energetycznej, aby najpóźniej do 2050 r. osiągnąć neutralność klimatyczną i spełnić wymogi porozumienia paryskiego, korzystając z możliwości, jakie daje obecny spadek kosztów energii odnawialnej i technologii magazynowania;
38. przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji w sprawie przeglądu ram dotyczących użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF) w ramach pakietu „Fit for 55” [Gotowi na 2055 r.] i podkreśla znaczenie zwiększenia naturalnych pochłaniaczy, zachęcania do rozwiązań opartych na ekosystemach przy jednoczesnym uwzględnieniu wartości różnych ekosystemów dla różnorodności biologicznej, a także ilości węgla, który jest nadal usuwany i składowany, w celu osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
39. wyraża przekonanie, że każda polityka klimatyczna i powiązana z nią polityka energetyczna powinny odzwierciedlać najbardziej aktualną wiedzę naukową dotyczącą ekosystemów i rożnych typów rezerwuarów węgla oraz ich rzeczywistej wartości dla łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej; jest zdania, że rozwiązania oparte na zasobach przyrody i podejścia ekosystemowe oraz odbudowa i ochrona ekosystemów i różnorodności biologicznej to zasadnicze czynniki sprzyjające łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowaniu się do niej; apeluje o więcej danych na temat obszarów znajdujących się w ramach i na zewnątrz ekosystemów bogatych w węgiel i w gatunki, a także na temat jakości środków zarządzania ochroną oraz ochrony i odbudowy w celu kształtowania procesów decyzyjnych dotyczących priorytetów odbudowy, a także na temat środków i strategii politycznych na rzecz walki ze zmianą klimatu i utratą różnorodności biologicznej;
40. podkreśla, że wszystkie polityki klimatyczne powinny być realizowane z poszanowaniem zasady sprawiedliwej transformacji oraz zasady „zanieczyszczający płaci” w drodze wycofania wszelkich szkodliwych dla środowiska dopłat, a także w ścisłej współpracy z wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym społeczeństwem obywatelskim, partnerami społecznymi i sektorem prywatnym, aby nikt nie pozostał w tyle; w związku z tym uważa, że większa przejrzystość, silniejsze partnerstwo społeczne i zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i unijnym mają fundamentalne znaczenie dla osiągnięcia neutralności klimatycznej wszystkich warstw społeczeństwa w sposób sprawiedliwy, sprzyjający włączeniu społecznemu i społecznie zrównoważony; przypomina, że w art. 10 europejskiego prawa o klimacie przewidziano narzędzia mające na celu ustanowienie dobrowolnych, sektorowych, orientacyjnych planów działania na rzecz obniżenia emisyjności w sektorach o najwyższych emisjach w UE, oraz apeluje do Komisji o współdziałanie z tymi sektorami w celu ułatwienia realizacji takich planów działania;
41. podkreśla, że środki podejmowane w celu łagodzenia zmiany klimatu lub przystosowania się do niej nie mogą prowadzić do zaostrzenia bieżących problemów środowiskowych ani powstania nowych, zarówno w UE, jak i w państwach trzecich; w związku z tym zwraca uwagę na zagrożenia środowiskowe związane z rosnącym zapotrzebowaniem na niektóre surowce krytyczne niezbędne do przejścia na gospodarkę niskoemisyjną lub związane z „inżynierią klimatyczną” oraz wzywa Komisję do uwzględnienia tych zagrożeń w jej działaniach w celu ich zminimalizowania, zgodnie z zasadą ostrożności;
42. uważa, że ambitne wdrożenie pakietu na rzecz odbudowy, Next Generation EU, w postaci zrównoważonych strategii politycznych, oferuje szereg korzyści pod względem stymulowania wzrostu podczas pogorszenia koniunktury gospodarczej, takich jak tworzenie nowych miejsc pracy, zapewnienie wyższych krótkoterminowych mnożników fiskalnych i większych długoterminowych oszczędności kosztów, a także stanowi okazję do zademonstrowania innym państwom korzyści dla ich gospodarek; zachęca Komisję, Radę i państwa członkowskie do maksymalizacji potencjału tego pakietu w celu wspierania transformacji ekologicznej;
43. podkreśla, że należy wspierać zrównoważony wzrost gospodarczy i rozwój nowych, ekologicznych technologii, gdyż mogą one być istotnymi czynnikami łagodzenia zmiany klimatu;
Przystosowanie się do zmiany klimatu, straty i szkody
44. ponownie podkreśla, że działania w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu są nieuniknioną koniecznością dla wszystkich krajach, jeśli mają one zminimalizować niekorzystne skutki zmiany klimatu i osiągnąć odporność na zmianę klimatu oraz zapewnić zrównoważony rozwój, przy czym zauważa, że szczególnie narażone na skutki zmiany klimatu są kraje rozwijające się, a zwłaszcza kraje najsłabiej rozwinięte i małe rozwijające się państwa wyspiarskie; wzywa UE i państwa członkowskie do zintensyfikowania działań w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu oraz współdziałania z władzami lokalnymi, aby w pełni wywiązać się ze zobowiązań podjętych w ramach porozumienia paryskiego i zapewnić, aby unijna polityka w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu była spójna z rolą UE jako globalnego lidera w dziedzinie łagodzenia zmiany klimatu; w tym względzie z zadowoleniem przyjmuje nową strategię UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, powiązania ze strategią UE na rzecz bioróżnorodności i nowe ramy regulacyjne w zakresie przystosowania się wynikające z europejskiego prawa o klimacie oraz wzywa do ich ambitnego wdrożenia, z uwzględnieniem ich elementów międzynarodowych;
45. podkreśla, że w strategii UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu przyjętej 24 lutego 2021 r. wyrażono cel Komisji dotyczący zwiększenia zasobów i dalszej mobilizacji większego finansowania przeznaczonego na przystosowanie się do zmiany klimatu oraz że szczególną uwagę należy zwrócić na to, by zasoby finansowe trafiły do najbardziej narażonych społeczności w krajach rozwijających się;
46. z zadowoleniem przyjmuje nowe ramy regulacyjne dotyczące przystosowania się do zmiany klimatu, ustanowione na mocy art. 4 europejskiego prawa o klimacie; podkreśla, że potrzebne są dodatkowe środki regulacyjne, z jasnymi celami i celami pośrednimi, by zwiększyć zdolności przystosowawcze, wzmocnić odporność i zminimalizować narażenie na skutki zmiany klimatu;
47. podkreśla, że chociaż zmiana klimatu jest problemem globalnym, każdy region zostanie dotknięty w inny sposób, oraz że z tego względu samorządy lokalne, znajdujące się najbliżej ludności, są często najodpowiedniejszymi podmiotami do opracowywania strategii na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu i uporania się z tym problemem;
48. podkreśla, że zielona infrastruktura wnosi wkład w przystosowanie się do zmiany klimatu przez ochronę kapitału naturalnego, ochronę siedlisk przyrodniczych i gatunków, dobry stan ekologiczny, gospodarkę wodną oraz bezpieczeństwo żywnościowe;
49. podkreśla niszczycielski wpływ pustynnienia na środowisko, społeczeństwo i gospodarkę oraz potrzebę przyjęcia wspólnego podejścia w celu odpowiedniego zapobiegania temu zjawisku i rozwiązania tego problemu; dlatego też podkreśla znaczenie dostępności wody dla łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, ponieważ oprócz tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi roślin, które wychwytują i zatrzymują dwutlenek węgla, woda w glebie poprawia warunki życia mikroorganizmów, zwiększając zawartość materii organicznej w glebie oraz w sposób naturalny przyczynia się do poprawy zdolności do zatrzymywania dwutlenku węgla w glebie; podkreśla, że należy zwracać szczególną uwagę na gospodarkę wodną w kontekście przystosowania się do zmiany klimatu; podkreśla potrzebę szybkiego i pełnego wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej UE(21), aby osiągnąć jej cele i lepiej zarządzać tymi zasobami;
50. podkreśla, że dostrzeżenie rzeczywistej wartości wody oraz jej roli w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowaniu się do niej ma zasadnicze znaczenie dla uporania się z wpływem klimatu na jakość wody i osiągnięcia neutralności klimatycznej; dostrzega, że zróżnicowanie źródeł zaopatrzenia w wodę, efektywne gospodarowanie wodą, gospodarka wodna o obiegu zamkniętym, rozwiązania oparte na zasobach przyrody, rozwiązania cyfrowe dotyczące monitorowania wody, nadzoru nad nią i jej analizy, a także dostęp do wody pitnej i urządzeń sanitarnych przyczyniają się do ograniczenia zanieczyszczenia i emisji CO2;
51. podkreśla, że w preambule do porozumienia paryskiego uznaje się podstawowy priorytet zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego i wyeliminowania głodu oraz szczególną podatność systemów produkcji żywności na negatywne skutki zmian klimatu; przypomina, że zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) UNFCCC zwiększenie zdolności do przystosowania się do negatywnych skutków zmiany klimatu oraz wspieranie odporności na zmianę klimatu i rozwój niskoemisyjny powinny odbywać się w sposób niezagrażający produkcji żywności; apeluje do wszystkich stron o należyte uwzględnienie bezpieczeństwa żywnościowego w ich krajowych planach adaptacji;
52. podkreśla, że ważne jest uwzględniające wiele zagrożeń podejście na poziomie systemowym do oceny ryzyka klimatycznego oraz potrzeb i działań w dziedzinie przystosowania się do zmiany klimatu, a także że należy udoskonalić wskaźniki służące do pomiaru przystosowania się przy rozpoznanym poziomie ryzyka oraz wzmocnić wsparcie techniczne i finansowe dla krajów, aby rozwijać opłacalne projekty i zapewnić im dostęp do większych środków finansowych przeznaczonych na przystosowanie się do zmiany klimatu;
53. popiera przegląd globalnego celu dotyczącego działań przystosowawczych oraz zwraca uwagę na potrzebę przełożenia go na mierzalne wyniki na podstawie dogłębnego zrozumienia ryzyka na różnych poziomach, dostępności spójnych i porównywalnych danych oraz wykorzystania ilościowej i jakościowej analizy zmian odporności w czasie;
54. apeluje do COP26 o pełne uruchomienie sieci z Santiago ds. strat i szkód, zainicjowanej podczas COP25, aby skutecznie przyspieszyć pomoc techniczną dla krajów rozwijających się w celu zapobiegania, ograniczania i rozwiązania problemu strat i szkód, oraz aby mogła ona wykonywać funkcje odpowiadające na najpowszechniejsze wyzwania i niedobory, z którymi borykają się kraje rozwijające się, w tym na brak zdolności, środków finansowych i wsparcia; uważa, że funkcjonowanie sieci z Santiago powinno zostać włączone w struktury UNFCCC oraz w sposób przewidywalny i niezawodny być finansowane przez kraje rozwinięte, z wykorzystaniem wkładów wnoszonych przez strony UNFCCC i obserwatorów;
55. odnotowuje, że według art. 8 porozumienia paryskiego, dotyczącego strat i szkód, strony powinny przyjąć oparte na współpracy podejście do strat i szkód związanych z negatywnymi skutkami zmian klimatu; podkreśla w związku z tym znaczenie wspierających działań globalnych na obszarach szczególnie narażonych na skutki zmiany klimatu, takich jak obszary przybrzeżne i wyspy, a także tam, gdzie zdolności przygotowawcze są ograniczone;
56. podkreśla, że zmiana klimatu i degradacja środowiska w coraz większym stopniu wchodzą w interakcję z czynnikami prowadzącymi do przesiedleń; wyraża poparcie dla grupy zadaniowej Warszawskiego Międzynarodowego Mechanizmu Strat i Szkód ds. przesiedleń (Komitet Wykonawczy WIM) i wzywa ją do zintensyfikowania działań i do uwzględnienia w większym stopniu krajów najsłabiej rozwiniętych i małych rozwijających się państw wyspiarskich; apeluje o większe skupienie się podczas przyszłych COP na przesiedleniach spowodowanych warunkami klimatycznymi;
Rozwiązania oparte na zasobach przyrody i podejścia ekosystemowe stosowane w odniesieniu do zmiany klimatu
57. przypomina, że zmiana klimatu stanowi jedną z głównych bezpośrednich przyczyn utraty różnorodności biologicznej i degradacji gruntów oraz że utrata różnorodności biologicznej i zmiana klimatu są ze sobą powiązane i napędzają się nawzajem, a każde z tych zjawisk w równej mierze stanowi zagrożenie dla życia na naszej planecie; podkreśla, iż przewiduje się, że niekorzystne skutki zmiany klimatu dla przyrody i różnorodności biologicznej, ekosystemów, dostępności wody, oceanów i bezpieczeństwa żywnościowego nabiorą krytycznego znaczenia w nadchodzących dziesięcioleciach; ponownie podkreśla, że ścisła ochrona i odbudowa ekosystemów o wysokiej zawartości węgla, takich jak torfowiska, tereny podmokłe, tereny wypasu i ekosystemy, w których występuje niebieski dwutlenek węgla, takie jak bagna słone, skupiska trawy morskiej, namorzyny i lasy nienaruszone, stanowi wariant reagowania przynoszący natychmiastowe skutki oraz oferuje szeroki wachlarz korzyści związanych z łagodzeniem zmiany klimatu i przystosowaniem się do niej; mając na uwadze, że w przypadku degradacji lub zniszczenia ekosystemy, w których występuje niebieski dwutlenek węgla, emitują dwutlenek węgla zmagazynowany przez wieki do atmosfery i oceanu, co następnie staje się źródłem emisji gazów cieplarnianych; podkreśla, że niektóre środki, które mogłyby łagodzić kryzys klimatyczny, mogą być szkodliwe dla różnorodności biologicznej oraz podkreśla, że konieczne jest przeciwdziałanie jednocześnie zarówno kryzysowi klimatycznemu, jak i kryzysowi związanemu z utratą różnorodności biologicznej; proponuje zatem odpowiednio finansowany wspólny program prac CBD-UNFCCC w celu określenia i wspierania działań o charakterze synergicznym;
58. podkreśla, że pomimo rosnącego konsensusu UNFCCC i CBD co do potrzeby wspólnego przeciwdziałania kryzysom związanym z klimatem i różnorodnością biologiczną za pomocą wysiłków zintegrowanych na szczeblu krajowym i lokalnym, rozwiązania oparte na zasobach przyrody nadal są nieobecne w wielu krajowych zobowiązaniach dotyczących klimatu i krajowych strategiach; uważa, że wielostronna platforma na rzecz rozwiązań opartych na przyrodzie mogłaby pomóc we wzmocnieniu synergii między wielostronnymi konwencjami międzynarodowymi w zakresie bioróżnorodności i zmiany klimatu oraz umożliwić osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju ONZ;
59. podkreśla, że potrzebne są synergie między unijną strategią na rzecz bioróżnorodności 2030 a działaniami w zakresie zarówno łagodzenia zmiany klimatu, jak i przystosowania się do niej;
60. przypomina również o kluczowej roli, jaką różnorodność biologiczna odgrywa w umożliwianiu ludziom zwalczania globalnego ocieplenia i przystosowania się do niego, a także zwiększania poziomu odporności; podkreśla, że w podejściach ekosystemowych, przyjętych na mocy CBD, oraz rozwiązaniach opartych na zasobach przyrody wykorzystuje się jej potencjał oraz potencjał różnorodności biologicznej, aby ograniczyć poziom emisji gazów cieplarnianych i pomóc ludziom przystosować się do skutków zmiany klimatu, a także że są to rozwiązania korzystne dla wszystkich, w zakres których wchodzi ochrona, odbudowa, zrównoważone zarządzanie i rozwój usług i funkcji ekosystemowych w celu sprostania wyzwaniom społecznym i wspierania dobrostanu człowieka; podkreśla, że rozwiązania oparte na zasobach przyrody mogą być najskuteczniejsze, gdy są planowane w perspektywie długoterminowej, a nie skupiają się w sposób zawężony na pochłanianiu dwutlenku węgla(22);
61. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę prezydencji COP26 dotyczącą podjęcia dialogu w sprawie leśnictwa, rolnictwa i handlu surowcami, w którym wezmą udział najważniejsze kraje eksportujące produkty rolne oraz kraje konsumujące te produkty, w celu omówienia sposobów poprawy zrównoważonego charakteru tego procesu; przypomina swoje stanowisko wyszczególnione w rezolucji w sprawie unijnych ram prawnych mających na celu zatrzymanie i odwrócenie globalnego wylesiania powodowanego przez UE(23), które należy uwzględnić we wkładzie UE; apeluje do Komisji o pilne przedstawienie wniosku dotyczącego unijnych ram prawnych opartych na obowiązkowym stosowaniu zasady należytej staranności, w celu zapewnienia, że łańcuchy wartości są zrównoważone, a produkty lub towary wprowadzane na rynek UE nie powodują ani nie pochodzą z wylesiania, degradacji lasów, przekształcania lub degradacji ekosystemów lub naruszania praw człowieka; zauważa, że unijnymi ramami prawnymi należy również objąć niebędące lasami ekosystemy zasobne w węgiel, takie jak ekosystemy morskie i przybrzeżne, tereny podmokłe, torfowiska i sawanny, oraz charakteryzujące się bogatą różnorodnością biologiczną, aby uniknąć przeniesienia presji na te ekosystemy;
62. zwraca uwagę, że potencjalne emisje z wiecznej zmarzliny nie są w pełni uwzględnione w globalnych budżetach emisji ani nie zostały wykazane we wkładach ustalonych na poziomie krajowym; podkreśla potrzebę przyspieszenia prac naukowych zmierzających do dokładnego oszacowania i ogłoszenia prawdopodobnej skali wzrostu emisji CO2 i metanu z ocieplającej się Arktyki, aby zapewnić lepsze podstawy dla decyzji dotyczących zwiększenia starań mających na celu utrzymanie globalnej temperatury w granicach przewidzianych porozumieniem paryskim; apeluje do UE, aby zainicjowała globalną koalicję w sprawie wiecznej zmarzliny oraz aby stanęła na jej czele, w celu sfinansowania badań umożliwiających lepszą ocenę aktualnego statusu tego problemu oraz sfinansowania środków pilnie potrzebnych do powstrzymania topnienia wiecznej zmarzliny;
63. podkreśla potrzebę kompleksowego mapowania obszarów bogatych w węgiel i zasoby przyrody, skutków i jakości gospodarowania nimi, stanu siedlisk i innych czynników w celu dostarczania danych do procesu decyzyjnego dotyczącego priorytetowych zadań odbudowy;
64. apeluje do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie, aby rynek unijny i wzorce konsumpcji nie wpływały niekorzystnie na lasy oraz naturalne ekosystemy i różnorodność biologiczną ani na prawa ludów tubylczych i społeczności lokalnych;
65. uznaje znaczenie konferencji poświęconej różnorodności biologicznej, która odbędzie się w Kunming (Chiny) w październiku 2021 r. i w kwietniu i maju 2022 r.; zwraca uwagę, że należy opracować solidniejsze, wiążące i ambitniejsze ramy międzynarodowe, aby chronić różnorodność biologiczną na świecie, której wartości nie można niczym zastąpić, zatrzymać jej obecny spadek oraz przywrócić ją w możliwie największym stopniu; uważa, że takie ramy powinny opierać się na celach, mierzalnych wskaźnikach, skutecznych mechanizmach monitorowania i zdecydowanych zobowiązaniach obejmujących ustalone na poziomie krajowym wkłady oraz inne odnośne instrumenty, zobowiązania finansowe i lepsze gwarancje budowania zdolności, a także mechanizm przeglądu dokonywanego co pięć lat, z naciskiem na wysoki poziom i stale rosnący poziom ambicji; ponawia apel, by celem UE podczas negocjacji był taki sam wysoki poziom ambicji z myślą o zapewnieniu równych warunków działania w skali światowej, włącznie z prawnie wiążącymi międzynarodowymi celami odbudowy i ochrony na poziomie co najmniej 30 % do 2030 r., aby odzwierciedlić wewnętrzne zamierzenia Unii określone w unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030;
66. w tym kontekście podkreśla, że jak stwierdzono w wyniku przeglądu celów zrównoważonego rozwoju z 2018 r.(24), ramy monitorowania celu nr 15 nie uwzględniają istotnych punktów związanych z jakością, które mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia lepszych wyników, co świadczy o tym, że potrzebne są dodatkowe wskaźniki opisujące na przykład nienaruszony charakter lasów, skuteczność zarządzania na obszarach chronionych oraz znaczące włączenie aspektu różnorodności biologicznej do innych procesów;
67. podkreśla, że mechanizmy klimatyczne zależą od zdrowia ekosystemów oceanicznych i morskich, na które obecnie wpływa globalne ocieplenie, zanieczyszczenia, nadmierne eksploatowanie różnorodności biologicznej mórz, zakwaszanie, odtlenianie i erozja obszarów przybrzeżnych; podkreśla, że jak przypomina IPCC, oceany pomagają złagodzić skutki zmiany klimatu i przystosować się do nich;
68. podkreśla, że globalne ramy różnorodności biologicznej na okres po 2020 r. powinny zobowiązywać strony do włączenia rozwiązań opartych na zasobach przyrody, które chronią i odbudowują różnorodność biologiczną oraz integralność ekosystemów, do krajowych strategii i planów działania na rzecz różnorodności biologicznej oraz ustalonych na poziomie krajowym wkładów, aby osiągnąć cele porozumienia paryskiego;
69. dostrzega ważną rolę, jaką pod względem łagodzenia zmiany klimatu odgrywają zdrowe gleby jako największy lądowy pochłaniacz dwutlenku węgla; ponownie wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia rekultywacji i zrównoważonego wykorzystania gleby jako narzędzia polityki klimatycznej w krajowych planach w zakresie energii i klimatu, w szczególności w środkach mających zastosowanie do sektora użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF), oraz do zachowania, ochrony i zwiększenia pochłaniaczy dwutlenku węgla (w szczególności na obszarach o glebach bogatych w węgiel, takich jak użytki zielone i torfowiska), w uzupełnieniu do działań zmierzających do promowania zrównoważonego wykorzystania gleby w polityce rolnej oraz do zmniejszenia emisji pochodzących z rolnictwa; powtarza apel do Komisji o przedstawienie wniosku ustawodawczego w sprawie ustanowienia ogólnounijnych ram prawnych ochrony gleby i zrównoważonego wykorzystania gleby, uwzględniających wszystkie główne zagrożenia dla gleby;
Zrównoważone finansowanie działań w związku ze zmianą klimatu
70. podkreśla, że UE i jej państwa członkowskie są głównym źródłem publicznego finansowania działań związanych ze zmianą klimatu; podkreśla znaczenie finansowania działań w dziedzinie klimatu, gdyż wiele krajów rozwijających się ma warunkowe wkłady ustalone na poziomie krajowym, których realizacja zależy od wsparcia finansowego; z zadowoleniem przyjmuje zatem, że na konferencji COP24 postanowiono wyznaczyć ambitniejszy cel na okres od 2025 r., wykraczający poza obecne zobowiązanie do uruchomienia 100 mld USD rocznie od 2020 r., lecz wyraża zaniepokojenie faktem, iż faktyczne środki zadeklarowane przez kraje rozwinięte wciąż są bardzo dalekie od tego wspólnego docelowego poziomu 100 mld USD rocznie i wzywa do wypełnienia tej luki; wzywa UE i jej państwa członkowskie do zwiększenia zabiegów o międzynarodowe finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu dla krajów rozwijających się oraz do opracowania międzynarodowego planu działania określającego sprawiedliwy udział każdego z krajów rozwiniętych w zobowiązaniu finansowym wynoszącym 100 mld USD oraz mechanizmy gwarantujące wywiązanie się z zobowiązań; oczekuje od gospodarek wschodzących wkładu, począwszy od 2025 r., w zwiększanie przyszłego międzynarodowego finansowania działań w związku ze zmianą klimatu; w tym kontekście popiera podjęcie negocjacji w sprawie nowego celu finansowego na okres po 2025 r., rozważenie nowego podejścia opartego na matrycy celów z osobnymi celami pośrednimi, w tym finansowania opartego na dotacjach, odzwierciedlającego coraz bardziej dotkliwe skutki zmiany klimatu i pilną potrzebę zdecydowanego przyspieszenia działań w dziedzinie klimatu w tym dziesięcioleciu;
71. podkreśla, że przepływy finansowe mają kluczowe znaczenie dla przystosowania się do zmiany klimatu; podkreśla, że istotne znaczenie ma realizacja globalnego celu dotyczącego działań przystosowawczych, a także uruchomienie nowych znacznych środków finansowych na działania przystosowawcze w krajach rozwijających się; wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby zobowiązały się do znacznego dodatkowego zwiększenia zapewnianych przez siebie środków finansowych na działania przystosowawcze w celu zrównania ich ze środkami finansowymi na działania łagodzące, z nadaniem pierwszeństwa finansowaniu opartemu na dotacjach, a także w celu przygotowania odpowiednich środków, które zostaną zadeklarowane podczas COP26;
72. stwierdza, że dochody z mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 mogłyby zostać wykorzystane do zwiększenia skali finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w krajach rozwijających się, w szczególności na działania przystosowawcze, ale również do zmniejszenia intensywności emisji dwutlenku węgla w przypadku eksportowanych przez nie produktów, jak również produktów sprzedawanych na ich rynkach krajowych;
73. dostrzega potrzebę postępu w odniesieniu do problemu strat i szkód, na co należy pozyskać dodatkowe środki za pośrednictwem innowacyjnych źródeł finansowania publicznego, z wykorzystaniem Warszawskiego Międzynarodowego Mechanizmu Strat i Szkód (WIM) i w odniesieniu do których UE powinna poprzeć udzielenie podczas COP26 nowej grupie ekspertów ds. działania i wsparcia WIM mandatu do poszukiwania i wykorzystania takich źródeł;
74. zwraca uwagę, że jak ponownie pokazał kryzys COVID-19, wspólnie stawiamy czoła globalnym wyzwaniom, należy go zatem potraktować jako pobudkę do ambitniejszego i w większym stopniu kolektywnego działania; podkreśla potrzebę budowania odporności przez wyciągnięcie z obecnego kryzysu wszystkich wniosków dotyczących niewystarczających zdolności planowania kryzysowego i reagowania kryzysowego w dziedzinie zdrowotnej, gospodarczej i społecznej; ostrzega, że kryzys związany z COVID-19 niweczy postępy w realizacji celów zrównoważonego rozwoju i zwiększa skrajne ubóstwo w krajach rozwijających się oraz pogłębia zadłużenie; podkreśla, że znaczne zwiększenie skali finansowania działań związanych z klimatem i pilne znalezienie na forach międzynarodowych realnych rozwiązań w zakresie ulg w spłacie zadłużenia dla krajów trzecich są niezbędne dla ułatwienia ekologicznej odbudowy gospodarki na świecie;
75. uważa, że niezbędne jest, aby najważniejsze międzynarodowe instytucje finansowe szybko przyjęły i rozwijały rozwiązania wykorzystujące zasadę zielonego finansowania w celu skutecznego obniżenia emisyjności gospodarki światowej; przypomina o roli EBI jako banku klimatycznego UE oraz przyjętym niedawno przez ten bank planie działania [Climate Bank Roadmap] i zaktualizowanej polityce kredytowania energetyki; apeluje do wielostronnych banków rozwoju, w tym Europejskiego Banku Inwestycyjnego, i instytucji finansowania rozwoju o finansowanie większej liczby inwestycji w dziedzinie klimatu, dostosowanie portfeli inwestycyjnych do porozumienia paryskiego i wsparcie krajów rozwijających się w odbudowie po pandemii COVID-19 w sposób ekologiczny, sprzyjający włączeniu społecznemu i zapewniający odporność; zwraca uwagę na potrzebę tworzenia platform i narzędzi promowania i wymiany najlepszych praktyk zrównoważonej odbudowy oraz wspierania praktycznej współpracy nad oddzieleniem emisji gazów cieplarnianych od wzrostu gospodarczego i dobrobytu; apeluje o światowe porozumienie w sprawie zasad zrównoważonego finansowania, w tym o opracowanie i wspieranie zrównoważonej rachunkowości Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej;
76. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Fundusz Adaptacyjny będzie dalej wykorzystywany w ramach porozumienia paryskiego; dostrzega znaczenie tego funduszu dla społeczności szczególnie narażonych na skutki zmiany klimatu i zauważa, że od 2010 r. z funduszu przeznaczono ponad 830 mln USD na realizację projektów i programów w obszarze przystosowania się do zmiany klimatu i odporności na nią, w tym ponad 120 konkretnych projektów o zasięgu lokalnym wdrażanych w najbardziej narażonych społecznościach krajów rozwijających się na całym świecie; podkreśla jednakże, iż kwota ta jest niewystarczająca i apeluje do państw darczyńców o znaczne zwiększenie wkładów do Funduszu Adaptacyjnego z zastosowaniem bardziej przewidywalnego i wieloletniego podejścia;
77. ponownie podkreśla potrzebę pilnego zaprzestania dopłat do paliw kopalnych i innych szkodliwych dla środowiska dopłat w UE i na całym świecie; zauważa, że dopłaty do paliw kopalnych w UE wynoszą około 50 mld euro i wzywa wszystkie państwa członkowskie do wdrożenia konkretnych strategii politycznych, harmonogramów i środków na potrzeby stopniowego wycofywania wszystkich bezpośrednich i pośrednich dopłat do paliw kopalnych najpóźniej do 2025 r.; wzywa wszystkie pozostałe strony do podjęcia podobnych środków;
78. popiera prace koalicji ministrów finansów na rzecz działań w dziedzinie klimatu oraz zachęca wszystkie rządy do przyjęcia zobowiązań koalicji dotyczących dostosowania wszystkich obszarów polityki i praktyk będących w gestii ministrów finansów do celów porozumienia paryskiego, a także do przyjęcia skutecznego systemu ustalania opłat za emisję dwutlenku węgla, przewidzianego w „zasadach z Helsinek”;
79. podkreśla, jak ważne jest wprowadzenie sektora prywatnego, w tym korporacji i rynków finansowych, na ścieżkę zgodną z celami porozumienia paryskiego; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę COP26 „Private Finance Hub” [Centrum Finansowania przez Sektor Prywatny], ukierunkowaną na stworzenie systemu gromadzącego środki finansowe z sektora prywatnego w celu wsparcia przebudowy naszych gospodarek z zamiarem osiągnięcia neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla; dostrzega szerokie społeczne zainteresowanie i zaangażowanie na rzecz zrównoważonych inwestycji; z zadowoleniem odnotowuje coraz większe zaangażowanie najważniejszych międzynarodowych instytucji finansowych w rozwój zielonego finansowania i uważa, że niezbędne jest promowanie tego trendu w celu skutecznego obniżenia emisyjności gospodarki światowej; z zadowoleniem przyjmuje sojusz finansowy z Glasgow na rzecz zerowych emisji netto oraz jego zobowiązanie do uruchomienia niezbędnych światowych inwestycji w celu obniżenia emisji netto do zera nie później niż w 2050 r., na podstawie kryteriów opartych na danych naukowych;
80. zwraca uwagę, że mechanizm czystego rozwoju nie zapewnił realnych dodatkowych ograniczeń emisji; zachęca strony do rozważenia decyzji o bezzwłocznym zakończeniu działań prowadzonych w ramach tego mechanizmu; podkreśla, że dalsze funkcjonowanie mechanizmu utrudniłoby realizację porozumienia paryskiego i kolektywne starania o ograniczenie emisji gazów cieplarnianych;
81. podkreśla, że starych jednostek emisji uzyskanych w przeszłości nie można wykorzystywać w ramach porozumienia paryskiego; podkreśla, że starych jednostek emisji uzyskanych w przeszłości nie można wykorzystywać do realizacji celów klimatycznych na okres po 2020 r.;
82. podkreśla, że należy nadal rozwijać i promować ujawnianie przez instytucje finansowe i przedsiębiorstwa informacji finansowych związanych ze zrównoważonym rozwojem i klimatem;
Kompleksowy wysiłek wszystkich sektorów
83. podkreśla, że sektor transportu jest jedynym sektorem, w którym emisje na szczeblu UE wzrosły od 1990 r. oraz że jest to niezgodne z długoterminowym celem polegającym na osiągnięciu neutralności klimatycznej, który wymaga większego i szybszego ograniczenia emisji we wszystkich sektorach, w tym w sektorze lotniczym i morskim; uważa, że aby zapewnić spójność wkładów ustalonych na poziomie krajowym z ogólnogospodarczymi zobowiązaniami wymaganymi na mocy porozumienia paryskiego, należy zachęcać strony do uwzględniania emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego i lotniczego w ustalonych na poziomie krajowym wkładach oraz do uzgodnienia i wdrożenia na szczeblu międzynarodowym, regionalnym i krajowym środków ograniczających emisje pochodzące z tych sektorów, w tym również wpływ transportu lotniczego niezwiązany z emisją CO2; w tym kontekście ponownie zwraca uwagę na potrzebę uregulowania tych sektorów zgodnie z systemem handlu uprawnieniami do emisji UE, co mogłoby także stanowić wzór dla równoległych prac na rzecz osiągnięcia bardziej ambitnych celów na szczeblu międzynarodowym, w tym w Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO); wyraża zaniepokojenie powolnym tempem postępów IMO i ICAO w przeciwdziałaniu emisjom z międzynarodowej żeglugi i lotnictwa; podkreśla, że lotnictwo odpowiada za około 2,1 % światowej emisji CO2; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dołożenia wszelkich starań w celu wzmocnienia systemu kompensacji i redukcji emisji dwutlenku węgla dla lotnictwa międzynarodowego (CORSIA) oraz do wsparcia przyjęcia przez ICAO długoterminowego celu ograniczenia emisji w sektorze, przy jednoczesnym zachowaniu autonomii legislacyjnej UE w zakresie wdrażania dyrektywy ETS;
84. przypomina, że według Międzynarodowej Agencji Energetycznej, aby do 2050 r. wielkość emisji netto została zmniejszona do zera, do 2035 r. wszystkie samochody osobowe wprowadzane do obrotu na całym świecie powinny być bezemisyjne; ponadto podkreśla, że aby Europa osiągnęła neutralność klimatyczną do 2050 r., do tego czasu praktycznie wszystkie pojazdy na europejskich drogach muszą być bezemisyjne; podkreśla, że sektor transportu może być istotnym czynnikiem ułatwiającym upowszechnianie energii ze źródeł odnawialnych; podkreśla rolę, jaką może odegrać elektromobilność jako forma inteligentnej integracji sektorów energii i transportu poprzez uwolnienie potencjału elastyczności, podkreślając znaczenie wprowadzenia inteligentnego ładowania w całej UE;
85. odnotowuje, że w skali światowej w latach 2012–2018 emisje sadzy z żeglugi wzrosły o 12 %, zaś w Arktyce w latach 2015–2019 o 85 %; podkreśla, że zgodnie z danymi szacunkowymi sadza odpowiada za 21 % emisji żeglugowych w okresie 20 lat; zważywszy na pilną potrzebę przeciwdziałania zmianie klimatu, a w szczególności na alarmujące tempo topnienia Arktyki; wzywa do podjęcia natychmiastowych działań w celu odwrócenia obecnego zwiększenia emisji sadzy spowodowanych żeglugą arktyczną; głęboko ubolewa ze względu na fakt, że przyjęty przez IMO zakaz użycia ciężkiego oleju napędowego w Arktyce zawiera zbyt wiele luk i okazuje się nieskuteczny w ochronie tego regionu; apeluje do Komisji o zapewnienie, aby wszystkie statki zawijające do portów UE i żeglujące w Arktyce lub jej pobliżu stosowały czystsze destylaty oraz były wyposażone w filtry cząstek stałych zmniejszające emisję sadzy o ponad 90 %;
86. zwraca uwagę, że w 2012 r. żegluga odpowiadała za ok. 2,5 % światowych emisji gazów cieplarnianych(25); wyraża zaniepokojenie, że żegluga jest wyłączona zarówno z międzynarodowych (UNFCCC), jak i unijnych celów klimatycznych, i zwraca uwagę, że w razie braku przeciwdziałania przewiduje się wzrost tych emisji nawet o 50 % w latach 2018–2050(26); z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 2018 r. IMO przyjęła wstępną strategię na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych ze statków, przewidującą, że emisje te powinny przestać rosnąć w najwcześniejszym możliwym terminie i do 2050 r. zmaleć o co najmniej 50 % w porównaniu z 2008 r., z kontynuacją wysiłków na rzecz całkowitego ich wycofania; wyraża jednak zaniepokojenie dotychczasowymi powolnymi postępami i apeluje do IMO o szybkie dalsze działania oraz przyjęcie ambitnych środków krótko– i średnioterminowych;
87. przypomina, że miasta odgrywają zasadniczą rolę w ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych; podkreśla, że miasta muszą być liderami transformacji ekologicznej w skali zarówno lokalnej, jak i światowej; apeluje do Komisji o rozważenie konkretnych środków wspierających ograniczenie emisji CO2 przez miasta, które to środki zostałyby wdrożone we współpracy z przemysłem, obywatelami i władzami lokalnymi; podkreśla fakt, że miasta mogą być kolebką nowych technologii w obszarze elektryfikacji, automatyzacji i cyfryzacji, przez wspieranie innowacji i działań pionierskich;
88. podkreśla potrzebę integracji wysiłków w celu osiągnięcia postępów w obszarze zarówno zmiany klimatu, jak i jakości powietrza; uważa, że podejście całościowe jest niezbędne dla ograniczenia emisji u źródła we wszystkich sektorach, w szczególności transportu drogowego i morskiego, lotnictwa, instalacji przemysłowych, budownictwa, rolnictwa i produkcji energii, aby lepiej chronić zdrowie naszych obywateli i naszej planety;
89. przypomina, że 23 % emisji gazów cieplarnianych na świecie i około 10 % emisji gazów cieplarnianych w UE pochodzi z rolnictwa, a także uznaje istnienie w sektorze rolnym znacznego potencjału zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych oraz wniesienia pozytywnego wkładu w walkę ze zmianą klimatu przez zwiększenie pochłaniania dwutlenku węgla; podkreśla, że transformacja w kierunku rolnictwa regeneracyjnego, krótszych łańcuchów dostaw oraz zdrowszych, bardziej zbilansowanych i zrównoważonych sposobów odżywiania, w tym poprzez zwiększone spożycie roślin produkowanych w sposób zrównoważony i żywności pochodzenia roślinnego, przyczyniłaby się w znacznym stopniu do ograniczenia emisji pochodzących z rolnictwa, a jednocześnie zmniejszyłaby presję na grunty i pomogła w odbudowie ekosystemów;
90. zauważa, że ogromne korzyści agroekologii związane z klimatem, różnorodnością biologiczną i bezpieczeństwem żywnościowym zostały uznane w sprawozdaniach IPCC i IPBES, przez specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. prawa do żywności oraz w ramach prowadzonej przez FAO międzynarodowej oceny wiedzy, nauki i technologii rolniczej na rzecz rozwoju; przypomina, że agroekologia i rolnictwo rodzinne powinny stać się centralnym elementem działań na rzecz klimatu;
91. zauważa, że około 60 % emisji metanu na świecie pochodzi z takich źródeł jak rolnictwo, wysypiska śmieci i oczyszczalnie ścieków, a także produkcja oraz transport rurociągowy paliw kopalnych; przypomina, że metan jest silnym gazem cieplarnianym o współczynniku globalnego ocieplenia w skali 20 lat ponad osiemdziesięciokrotnie wyższym niż CO2 oraz drugim po dwutlenku węgla największym czynnikiem przyczyniającym się do zmiany klimatu; podkreśla zatem znaczenie natychmiastowych i szybkich redukcji emisji metanu w tej dekadzie jako jednego z najskuteczniejszych środków działań UE w dziedzinie klimatu; odnotowuje, że dostępnych jest już wiele opłacalnych technologii i praktyk w zakresie ograniczania emisji metanu, zwłaszcza z sektora energii; podkreśla, że ograniczenie emisji metanu uzupełnia niezbędne redukcje emisji dwutlenku węgla oraz że 15 % wymaganych redukcji emisji przewidzianych w porozumieniu paryskim można już osiągnąć poprzez niedrogie i technicznie wykonalne ograniczenie emisji metanu; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje nową unijną strategię zmniejszania emisji metanu, przedstawioną przez Komisję w październiku 2020 r., i wzywa wszystkie strony do bezzwłocznych i ambitnych działań mających istotnie zmniejszyć emisje metanu; wzywa Komisję do przedstawienia sprawiedliwych, kompleksowych i jasnych ram prawnych określających wiążące środki i cele w zakresie redukcji metanu, które doprowadzą do znacznej redukcji emisji metanu w UE do 2030 r.; wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprowadzenia międzynarodowej współpracy i koordynacji w zakresie ograniczania emisji metanu oraz do przewodzenia globalnemu porozumieniu w sprawie ograniczania emisji metanu podczas COP26, które określi nowe ambicje w zakresie ograniczania emisji metanu na świecie zgodnie ze sprawozdaniem IPCC w sprawie 1,5 °C, sprawozdaniem UNEP w sprawie oceny globalnej emisji metanu oraz szóstym sprawozdaniem z oceny IPCC;
92. przypomina, że, jak wynika z oceny skutków towarzyszącej planowi w zakresie celów klimatycznych na 2030 r.(27), docelowy poziom obniżenia emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o co najmniej 55 % wymaga przeciwdziałania emisjom metanu zgodnie z porozumieniem paryskim;
93. popiera dążenia Komisji, która domaga się ustanowienia na szczeblu międzynarodowym prawnie wiążących ram ograniczenia emisji metanu pod auspicjami ONZ;
94. z zadowoleniem odnotowuje zapowiedziany przez administrację prezydenta Bidena z USA i przewodniczącego Xi Jinpinga z Chin zamiar ratyfikacji poprawki z Kigali do Protokołu montrealskiego, a także planowany przegląd unijnych przepisów dotyczących fluorowanych gazów cieplarnianych, który stanowi wyjątkową możliwość przybliżenia perspektywy osiągnięcia przez świat celów porozumienia paryskiego; wzywa Komisję do przedstawienia do końca 2021 r. ambitnego przeglądu rozporządzenia w sprawie F-gazów, aby przyspieszyć wycofywanie wodorofluorowęglowodorów (HFC); uważa, że należy podjąć dodatkowe działania przeciwko stosowaniu heksafluorku siarki (SF6);
95. zachęca UE do odegrania czołowej roli w promowaniu systemu ustalania opłat za emisję dwutlenku węgla jako skutecznego narzędzia polityki klimatycznej w ramach szerszych ram regulacyjnych, do zbadania powiązań i innych form współpracy z istniejącymi obecnie systemami ustalania opłat za emisję dwutlenku węgla w państwach i regionach trzecich, a także do przyspieszenia opłacalnego zmniejszania emisji na świecie i jednocześnie do ograniczenia ryzyka ucieczki emisji gazów cieplarnianych, przyczyniając się do stworzenia równych warunków działania na świecie; wzywa Komisję do dopilnowania, aby współpraca z EU ETS wnosiła dodatkowy i trwały wkład w łagodzenie skutków i nie podważała wewnętrznych zobowiązań Unii w zakresie emisji gazów cieplarnianych; podkreśla, że ustanowienie zgodnego z zasadami Światowej Organizacji Handlu mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 jest zasadniczym elementem Zielonego Ładu i powinno być traktowane priorytetowo; podkreśla, że mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 powinien stanowić wzorzec dla bardziej zdecydowanych działań na rzecz klimatu w UE i na świecie, przy jednoczesnym zapewnieniu uczciwej konkurencji między krajowymi i zagranicznymi producentami w UE;
96. podkreśla, jak ważne jest silne zaangażowanie przeciwko wylesianiu; zauważa, że chociaż w UE powierzchnia lasów powiększa się w ostatnich latach, w innych regionach, w szczególności w gospodarkach wschodzących zależnych od surowców, wylesianie na dużą skalę, głównie przez sektory rolnictwa i hodowli, jest problemem wymagającym odpowiedniego rozwiązania;
Przemysł i konkurencyjność
97. jest zdania, że COP26 ma największe znaczenie dla europejskiego sektora przemysłowego i energetycznego od czasu podpisania porozumienia paryskiego w 2015 r., ponieważ Unia wyznaczyła drogę do osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. i uruchomiła pakiet „Fit for 55” [Gotowi na 2055 r.]; uważa, że dobrobyt gospodarczy, spójność społeczna, tworzenie miejsc pracy, zrównoważony rozwój przemysłowy i polityka klimatyczna powinny wzajemnie się wzmacniać; podkreśla fakt, że przeciwdziałanie zmianie klimatu stwarza możliwości dla przemysłu UE, które mogą zostać wykorzystane, jeśli prawodawcy zobowiążą się do terminowej, dostosowanej do potrzeb, opartej na solidarności i odpowiedniej reakcji politycznej; podkreśla konieczność opracowania nadrzędnej strategii, która pozwoli osiągnąć cele wyznaczone na rok 2030 i kolejne lata, dzięki dostosowaniu publicznych i prywatnych przepływów finansowych; uważa za niezwykle ważne, by UE zapewniła sobie przewagę pioniera i odgrywała rolę przewodnią poprzez dawanie przykładu;
98. podkreśla, że UE powinna dołożyć wszelkich starań, aby utrzymać wiodącą pozycję swojego przemysłu i globalną konkurencyjność w procesie przechodzenia na gospodarkę o zerowym poziomie emisji gazów cieplarnianych netto; zaznacza, że należy wykorzystać dostępne i innowacyjne narzędzia polityczne, aby utrzymać i rozszerzyć obszary, w których UE odgrywa wiodącą rolę; podkreśla potrzebę dalszej dekarbonizacji przemysłu europejskiego i dalszego wsparcia UE dla tego przedsięwzięcia; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy podjęte na rzecz strategicznych łańcuchów wartości; dostrzega pozytywne skutki dla przemysłu europejskiego wynikające z wczesnego działania na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu, a także z faktu, że UE stanowi przykład w osiąganiu neutralności klimatycznej, co toruje drogę mniej zaawansowanym lub mniej ambitnym krajom i zapewnia bardzo korzystną przewagę konkurencyjną dla przemysłu i przedsiębiorstw UE; podkreśla potrzebę zawarcia wykonalnych umów wielostronnych i dwustronnych między UE a jej partnerami, mających na celu rozpowszechnianie unijnych norm środowiskowych i zapewnienie równych szans w obszarze handlu i inwestycji; podkreśla, że należy zapobiegać przenoszeniu produkcji i inwestycji przemysłu europejskiego ze względu na mniej ambitne środki w zakresie ochrony klimatu stosowane poza Unią, a tym samym zachęca partnerów międzynarodowych do ujednolicenia wysiłków na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu; jest zdania, że zielona taksonomia UE powinna zapewnić przejrzystość i jednoznaczność, aby umożliwić rządom i przedsiębiorstwom tworzenie zachęt dla inwestycji przyczyniających się do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego;
99. uznaje zasadniczą rolę MŚP, w szczególności mikroprzedsiębiorstw i przedsiębiorstw typu start-up, w stymulowaniu zatrudnienia i wzrostu gospodarczego oraz ich realizacji, a także w przewodzeniu transformacji cyfrowej i ekologicznej; przypomina, że MŚP stanowią istotny element europejskiej tkanki gospodarczej i społecznej oraz że w procesie tej transformacji muszą być wspierane i zachęcane przez prawodawców, w szczególności poprzez zapewnienie dostępu do finansowania zrównoważonych technologii, usług i procesów oraz uproszczenie procedur administracyjnych; wyraża zaniepokojenie, że wiele MŚP nadal nie jest świadomych potencjalnych korzyści transformacji ekologicznej, i dlatego wzywa do zlikwidowania tej luki w wiedzy, przy wsparciu doradców ds. zrównoważonego rozwoju i służb ds. zrównoważonego rozwoju Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości;
100. z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie, wysiłki i postępy poczynione do tej pory przez europejskich obywateli, społeczności, gminy, miasta, regiony, przemysł i instytucje na rzecz wypełnienia zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego; zauważa jednocześnie konieczność szybkiego zwiększenia skali działań, aby w pełni zrealizować postanowienia porozumienia paryskiego; zachęca zatem wszystkie zainteresowane podmioty, zarówno w Unii, jak i poza nią, do dostosowania swoich ambicji i zachowań do wyższych standardów w celu sprostania wyzwaniom związanym z klimatem
101. podkreśla możliwości, jakie stwarza solidna strategia wzrostu na rzecz odbudowy po kryzysie związanym z COVID, nie tylko w celu przezwyciężenia kryzysu gospodarczego, ale także w celu dalszego rozwoju ekologicznej i zrównoważonej gospodarki UE poprzez dokonanie transformacji cyfrowej i ekologicznej; zauważa z niepokojem, że pominięcie korzyści płynących ze zwiększenia dynamiki byłoby szkodliwe dla przemysłu UE, zważywszy na zakres transformacji przemysłowej niezbędnej do osiągnięcia celów na rok 2030 w wysoce konkurencyjnym i szybko rozwijającym się otoczeniu;
102. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kilku partnerów handlowych UE wprowadziło handel uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla lub inne mechanizmy ustalania cen; z zadowoleniem przyjmuje sprawiedliwy społecznie unijny mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji z uwzględnieniem emisji CO2 zgodny z propozycjami zawartymi w rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie unijnego mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 zgodnego z zasadami WTO, które obejmują ustanowienie skutecznego mechanizmu zapobiegania ucieczce emisji, a także jego wpływ na dążenie do wprowadzenia globalnej ceny emisji dwutlenku węgla; wzywa strony konferencji COP26 do uzgodnienia jasnych, sprawiedliwych, przyjaznych dla środowiska i społeczeństwa zasad dotyczących rynków emisji, które zapewnią konkretny i wymierny wkład w zrównoważony rozwój;
Polityka energetyczna
103. z zadowoleniem przyjmuje przegląd przepisów energetycznych w ramach pakietu „Fit for 55” [Gotowi na 2055 r.] w celu dostosowania ich do zwiększonego celu Unii, jakim jest ograniczenie emisji o co najmniej 55 % do 2030 r., aby najpóźniej do 2050 r. osiągnąć neutralność klimatyczną;
104. przypomina o zobowiązaniu Unii do przestrzegania zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”; podkreśla znaczenie uwzględnienia tej zasady we wszystkich odpowiednich przepisach i inicjatywach; zwraca uwagę na niewykorzystany potencjał efektywności energetycznej w takich sektorach, jak transport i budownictwo, w tym ogrzewanie i chłodzenie;
105. przypomina, że w 2018 r. w Unii na dotacje do paliw kopalnych wydano 50 mld euro, co odpowiada około jednej trzeciej wszystkich dotacji energetycznych w Unii; jest zdania, że dotacje do paliw kopalnych podważają cele Europejskiego Zielonego Ładu i zobowiązania wynikające z porozumienia paryskiego; podkreśla pilną potrzebę zapewnienia spójniejszych sygnałów cenowych w sektorach energetycznych i w państwach członkowskich oraz fakt, że koszty zewnętrzne nie są internalizowane; wzywa państwa członkowskie i pozostałe strony COP26 do priorytetowego traktowania inwestycji w ekologiczną energię i infrastrukturę oraz do stopniowego wycofywania bezpośrednich i pośrednich dotacji do paliw kopalnych;
106. uważa, że aby UE mogła osiągnąć neutralność klimatyczną, jej system energetyczny powinien być zintegrowany i oparty na priorytecie o charakterze kaskadowym, poczynając od wdrożenia zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”, prowadzącej do oszczędności energii, a następnie do dekarbonizacji zastosowań końcowych poprzez bezpośrednią elektryfikację, paliwa oparte na odnawialnych źródłach energii oraz – w fazie przejściowej – paliwa niskoemisyjne do zastosowań, dla których nie ma alternatywy, przy jednoczesnym utrzymaniu dostępności energii, przystępności cenowej i bezpieczeństwa dostaw poprzez rozwój systemu o obiegu zamkniętym, wysoce efektywnego energetycznie, zintegrowanego, wzajemnie połączonego, odpornego i multimodalnego;
107. przypomina, że ważne jest uwzględnianie różnorodności krajowych systemów energetycznych i wyzwań; podkreśla potrzebę sprawiedliwej transformacji i powtarza obietnicę zawartą w nowym Zielonym Ładzie, że nikt nie powinien pozostać w tyle; wyraża zaniepokojenie faktem, że około 50 mln gospodarstw domowych w UE nadal doświadcza ubóstwa energetycznego; podkreśla znaczenie społecznego wymiaru bardziej ambitnych celów w zakresie klimatu, w ramach których należy przyjąć strategie polityczne mające na celu zapobieganie ubóstwu energetycznemu i jak najszybsze położenie mu kresu; podkreśla, że każda strategia polityczna dotycząca klimatu powinna być realizowana z poszanowaniem zasady słusznej i sprawiedliwej transformacji oraz w ścisłej współpracy ze społeczeństwem obywatelskim i partnerami społecznymi; w związku z tym uważa, że planowanie publiczne oraz silniejsze partnerstwo społeczne i zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu lokalnym, krajowym i unijnym mają fundamentalne znaczenie dla osiągnięcia neutralności klimatycznej wszystkich warstw społeczeństwa w sposób sprawiedliwy, sprzyjający włączeniu społecznemu i społecznie zrównoważony;
108. z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie europejskiej strategii w zakresie wodoru, która wyznacza cele polegające na zainstalowaniu w Unii co najmniej 6 GW elektrolizerów wodoru wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych do 2024 r. oraz 40 GW elektrolizerów wodoru wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych do 2030 r.; przypomina o potrzebie przyspieszenia dekarbonizacji obecnej produkcji wodoru poprzez zwiększenie produkcji wodoru ze źródeł odnawialnych; podkreśla znaczenie jak najszybszego wycofania wodoru pochodzącego z paliw kopalnych i skoncentrowania się na bezpiecznych i zrównoważonych technologiach; wzywa Komisję i państwa członkowskie do natychmiastowego rozpoczęcia ostrożnego planowania wycofania, tak aby produkcja wodoru z paliw kopalnych zaczęła spadać szybko, w sposób przewidywalny i nieodwracalny, oraz aby uniknąć wydłużenia okresu eksploatacji instalacji produkcyjnych opartych na paliwach kopalnych; zauważa, że wiele zakładów produkujących wodór na bazie paliw kopalnych znajduje się na obszarach objętych procesem sprawiedliwej transformacji i w związku z tym podkreśla, że konieczne są skuteczne środki wsparcia ułatwiające ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i umożliwiające przekwalifikowanie i dalsze zatrudnianie lokalnej siły roboczej;
109. z zadowoleniem przyjmuje unijną strategię na rzecz energii z morskich źródeł odnawialnych i jej ambicje w zakresie zwiększenia europejskiej mocy w zakresie morskiej energii odnawialnej do co najmniej 60 GW do 2030 r. i do 340 GW do 2050 r.; podkreśla potrzebę zagwarantowania, że wdrożenie strategii przyniesie korzyści całej Unii, w tym państwom członkowskim nieposiadającym dostępu do morza;
110. jest przekonany o potrzebie stworzenia warunków, w których konsumenci zyskają więcej zachęt do wyboru bardziej zrównoważonych form energii i do większej aktywności; apeluje do Komisji, by przeprowadziła ocenę pozostałych barier w zakresie konsumpcji własnej energii ze źródeł odnawialnych i społeczności korzystających z energii ze źródeł odnawialnych, szczególnie w gospodarstwach domowych o niskich dochodach lub znajdujących się w trudnej sytuacji;
111. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę przeglądu dyrektywy w sprawie opodatkowania energii (2003/96/WE) w celu przekształcenia jej w instrument dostosowujący politykę podatkową do celów w zakresie energii i klimatu na lata 2030 i 2050, przy jednoczesnej ocenie skutków, w tym dla konsumentów, ubóstwa energetycznego i ubóstwa w zakresie transportu; wzywa państwa członkowskie, by rozważyły obniżenie podatków i opłat od energii odnawialnej w całej Unii, w zależności od potrzeb, oraz by wzmocniły zachęty finansowe do wytwarzania energii odnawialnej;
112. podkreśla, że chociaż Europa pracuje nad realizacją swoich ambitnych celów, osiągnięcie najpóźniej do 2050 r. neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla na świecie będzie wymagało skoordynowanych działań na skalę światową; podkreśla, że dla dokonania transformacji ekologicznej kraje rozwijające się będą w różnym stopniu potrzebowały pomocy międzynarodowej; podkreśla znaczenie zacieśniania ścisłej współpracy transgranicznej i wymiany najlepszych praktyk z partnerami międzynarodowymi w dziedzinie kształtowania polityki i nauki, w tym transferu technologii, w celu promowania efektywności energetycznej oraz inwestycji w zrównoważone technologie energetyczne i infrastrukturę;
113. z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący przyjęcia planu działania na rzecz cyfryzacji sektora energetycznego w celu osiągnięcia przez UE pozycji lidera technologicznego oraz umożliwienia wprowadzenia bardziej zintegrowanego systemu energetycznego obejmującego inteligentne rozwiązania w poszczególnych sektorach i lepsze finansowanie w latach 2021–2027; przypomina o znaczeniu uwzględnienia zagrożeń dla cyberbezpieczeństwa w sektorze energetycznym dla zapewnienia odporności systemów energii elektrycznej;
Badania naukowe, innowacyjność, technologie cyfrowe i polityka kosmiczna
114. z zadowoleniem przyjmuje rolę programu „Horyzont Europa” i jego wkład w neutralność klimatyczną; jest zdania, że partnerstwa w ramach programu „Horyzont Europa”, w tym wspólne przedsięwzięcia, będą sprzyjać współpracy między sektorem publicznym i prywatnym, aby przyczynić się do urzeczywistnienia transformacji ekologicznej, przy jednoczesnym zapewnieniu dostępności i przystępności cenowej zrównoważonych innowacji; podkreśla znaczenie poprawy komunikacji z obywatelami w zakresie wyników europejskich projektów badawczo-rozwojowych oraz w zakresie nowych technologii, w tym projektów sztandarowych, w celu zwiększenia akceptacji społecznej i lepszego uwidocznienia roli Unii wśród jej obywateli;
115. podkreśla potrzebę pozyskania większych inwestycji, zarówno publicznych, jak i prywatnych, w badania, innowacje i wdrażanie nowych zrównoważonych technologii, w tym w gałęziach przemysłu sprzyjających tworzeniu miejsc pracy, w niezbędne nowe sieci infrastruktury i projekty przyczyniające się do realizacji celów Europejskiego Zielonego Ładu i porozumienia paryskiego;
116. podkreśla znaczenie zapewnienia spójności i konsekwencji zachęt wspierających innowacyjne technologie, aby osiągnąć cele na lata 2030 i 2050, odnosząc się do wdrażania już dojrzałych technologii, jak również do inwestycji w nowe technologie, które należy opracować, aby osiągnąć cel Unii, jakim jest neutralność klimatyczna najpóźniej do 2050 r.;
117. podkreśla fundamentalną rolę, jaką technologie cyfrowe mogą odegrać we wspieraniu transformacji ekologicznej UE; podkreśla, że odbudowa UE wymaga stworzenia stabilnych ram regulacyjnych i zachęt finansowych również dla podmiotów prywatnych w celu ustanowienia i zapewnienia postępu w zakresie badań, innowacji i rozwoju zrównoważonych technologii stymulowanego przez rynek;
118. podkreśla, że cyfryzacja jest jednym z kluczowych czynników sprzyjających integracji systemów energetycznych, ponieważ może umożliwić dynamiczny i wzajemnie powiązany przepływ nośników energii, pozwolić na wzajemne połączenie bardziej zróżnicowanych rynków oraz dostarczyć danych niezbędnych do dopasowania podaży i popytu; podkreśla potencjał technologii cyfrowych w zakresie zwiększenia efektywności energetycznej, a tym samym zmniejszenia ogólnej emisji gazów cieplarnianych; przypomina, że Komisja szacuje, iż ślad ekologiczny TIK odpowiada za 5 do 9 % światowego zużycia energii elektrycznej i za ponad 2 % światowych emisji gazów cieplarnianych; podkreśla, że zgodnie z przeprowadzonym w 2018 r. przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji badaniem dotyczącym sztucznej inteligencji, centra danych i transmisja danych mogą odpowiadać za 3 do 4 % całkowitego zużycia energii elektrycznej w Unii; podkreśla, że w latach 2018–2030 Komisja spodziewa się wzrostu zużycia energii w ośrodkach przetwarzania danych o 28 %; podkreśla, że źródłem 47 % emisji dwutlenku węgla z technologii cyfrowych są urządzenia konsumenckie, takie jak komputery, smartfony, tablety i inne przedmioty podłączone do internetu; wzywa zatem do podjęcia działań na rzecz zmniejszenia śladu węglowego sektora TIK poprzez zapewnienie efektywności energetycznej i efektywnego gospodarowania zasobami oraz przypomina o celu, jakim jest uczynienie centrów danych neutralnymi dla klimatu i wysoce efektywnymi energetycznie najpóźniej do 2030 r., zgodnie z założeniami strategii cyfrowej;
119. przypomina, jak ważny jest wkład badań naukowych i innowacji w osiągnięcie celów określonych w porozumieniu paryskim i celów Europejskiego Zielonego Ładu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania badań naukowych i innowacji oraz do ogólnego zwiększenia budżetu UE i budżetów krajowych przeznaczonych na badania naukowe i innowacje w zakresie zrównoważonych i bezpiecznych technologii energetycznych oraz innowacji; wzywa Komisję, aby rozważyła dalsze technologie wspierające i innowacyjne rozwiązania, które przyczynią się do stworzenia odpornego na zmianę klimatu i zintegrowanego systemu energetycznego, m.in. tam, gdzie Europa odgrywa wiodącą rolę na arenie międzynarodowej i w krajowych łańcuchach wartości; uważa, że lokalizacja kluczowych elementów łańcuchów wartości energii odnawialnej w Europie ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia celów klimatycznych i przyniesienia znacznych korzyści gospodarczych Europejczykom, oraz apeluje o odpowiednie środki na rzecz wsparcia roli europejskich elementów w łańcuchach dostaw odnawialnych źródeł energii oraz odpowiednich przepisów;
Zmiana klimatu a rozwój
120. uważa, że COP26 stanowi okazję do wznowienia wysiłków na rzecz osiągnięcia celów porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju ONZ, w szczególności celu 13 (Działania w dziedzinie klimatu); jest zdania, że Agenda 2030 musi stanowić plan działania na rzecz bardziej ekologicznej, sprawiedliwej i zrównoważonej przyszłości;
121. podkreśla znaczenie uwzględniania w działaniach w dziedzinie klimatu podejścia opartego na prawach człowieka, aby zagwarantować, że wszystkie środki będą respektować i wspierać prawa człowieka wszystkich ludzi;
122. apeluje do stron UNFCCC, aby w dalszym ciągu zwiększały swoje ambicje w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej zgodnie z celami porozumienia paryskiego oraz aby uwzględniały wymiar praw człowieka w swoich ustalonych na poziomie krajowym wkładach oraz w komunikatach w sprawie adaptacji; wzywa Sekretariat UNFCCC do opracowania we współpracy z Wysokim Komisarzem NZ ds. Praw Człowieka wytycznych dotyczących sposobu uwzględniania ochrony praw człowieka w ustalonych na poziomie krajowym wkładach oraz informacjach na temat przystosowania się;
123. ma świadomość istnienia licznych dowodów na to, że skutki zmian klimatu powodują i pogłębiają niedobór podstawowych zasobów, takich jak grunty orne, niszczą lub rujnują ekosystemy zapewniające środki do życia, a także zwiększają częstotliwość występowania i dotkliwość klęsk żywiołowych, stanowiąc tym samym siłę napędową konfliktów, przesiedleń ludności i kryzysów humanitarnych;
124. przypomina, że zgodnie z piątym sprawozdaniem oceniającym IPCC tubylcze, lokalne i tradycyjne formy wiedzy stanowią główne czynniki umożliwiające przystosowanie się do zmiany klimatu; ubolewa, że wiedza ludów tubylczych nie jest skutecznie wykorzystywana, a jednocześnie wyraźne uznanie ludności tubylczej lub plemiennej oraz jej praw nadal nie jest ujęte w ramach prawnych, politycznych i instytucjonalnych wielu krajów, a wdrażanie ich praw pozostaje poważnym problemem;
125. podkreśla pilną potrzebę włączenia do zasad operacyjnych mechanizmu zrównoważonego rozwoju solidnych gwarancji łagodzenia skutków zmian klimatu oraz ochrony praw ludności tubylczej i społeczności lokalnych w każdym projekcie realizowanym w ramach tego mechanizmu; podkreśla, jak ważne jest wykorzystanie wiedzy społeczności tubylczych i lokalnych na temat ochrony środowiska oraz zagwarantowanie, że ich głos zostanie wysłuchany w ramach międzynarodowych działań na rzecz klimatu;
126. wzywa UE do objęcia przewodnictwa w zakresie pełnego dostosowania porozumień Światowej Organizacji Handlu do porozumienia paryskiego oraz do zagwarantowania, że jej własne porozumienia handlowe i inwestycyjne nie będą stanowiły przeszkody we wdrażaniu porozumienia paryskiego i realizacji celów zrównoważonego rozwoju ONZ, lecz będą je w pełni wspierać;
Rola Parlamentu Europejskiego
127. uważa, że skoro porozumienia międzynarodowe wymagają jego zgody i skoro jako współprawodawca odgrywa kluczową rolę we wdrażaniu porozumienia paryskiego w Unii, powinien stanowić integralną część delegacji UE; nalega zatem, aby mógł uczestniczyć w spotkaniach koordynacyjnych UE podczas COP26 w Glasgow i miał zagwarantowany dostęp do wszystkich dokumentów przygotowawczych od momentu rozpoczęcia negocjacji;
o o o
128. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Sekretariatowi UNFCCC z prośbą o rozesłanie jej wszystkim stronom tej konwencji nienależącym do UE.
Natali, S. M., et al., „Permafrost carbon feedbacks threaten global climate goals” [Węglowe sprzężenie zwrotne wiecznej zmarzliny zagraża globalnym celom klimatycznym], Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 118 (21), 25 maja 2021 r.
Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, „The trillion dollar climate finance challenge (and opportunity)” [Wyzwania (i szanse) finansowania działań związanych z klimatem w wysokości biliona dolarów], 27 czerwca 2021 r.
Hänsel, M. C., Drupp, M. A., Johansson, D. J. A., Nesje, F., Azar, C., Freeman, M. C., Groom, B. i Sterner, T., „Climate economics support for the UN climate targets” [Wsparcie ekonomii klimatycznej dla celów klimatycznych ONZ], Nature Climate Change, 10, s. 781–789, 2020 r.
Oxfam , „Confronting carbon inequality in the European Union. Why the European Green Deal must tackle inequality while cutting emissions” [Walka z nierównością emisyjną w Unii Europejskiej. Dlaczego przy ograniczaniu emisji Europejski Zielony Ład musi przeciwdziałać nierówności], 7 grudnia 2020 r.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz równouprawnienia płci (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0025).
Mediterranean Experts on Climate and environmental Change [sieć śródziemnomorskich ekspertów ds. zmiany klimatu i zmian środowiskowych], „Risks associated to climate and environmental changes in the Mediterranean region” [Zagrożenia związane ze zmianą klimatu i zmianami środowiskowymi w regionie śródziemnomorskim], 2019 r.
WWF Mediterranean Marine Initiative [Inicjatywa WWF na rzecz Morza Śródziemnego], The climate change effect in the Mediterranean. Six stories from an overheating sea” [Skutki zmiany klimatu nad Morzem Śródziemnym. Sześć opowieści znad przegrzewającego się morza], Rzym, Włochy, 2021.
Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).
„EU climate action policy, responding to the global emergency” [Polityka UE w zakresie działań na rzecz klimatu, reakcja na globalny kryzys], European Parliament Research Service (EPRS), marzec 2021.
Pandora Papers: konsekwencje dla działań na rzecz zwalczania prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania
209k
66k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie afery Pandora Papers: konsekwencje dla działań mających na celu zwalczanie prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania (2021/2922(RSP))
– uwzględniając oświadczenie wydane 8 października 2021 r. w kontekście otwartych ram Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD)/G-20 w zakresie przeciwdziałania erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków w sprawie dwufilarowego rozwiązania problemów podatkowych wynikających z cyfryzacji gospodarki,
– uwzględniając swoją rezolucję z 19 kwietnia 2018 r. w sprawie ochrony dziennikarzy śledczych w Europie: przypadek słowackiego dziennikarza Jána Kuciaka i Martiny Kušnírovej(1),
– uwzględniając swoją rezolucję z 25 listopada 2015 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach(2) (rezolucja TAXE).
– uwzględniając swoją rezolucję z 6 lipca 2016 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach(3) (rezolucja TAX2),
– uwzględniając swoje zalecenie dla Rady i Komisji z 13 grudnia 2017 r. przyjęte w następstwie dochodzenia w sprawie prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (zalecenie PANA)(4),
– uwzględniając swoją rezolucję z 26 marca 2019 r. w sprawie przestępstw finansowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania(5) (rezolucja TAX3),
– uwzględniając swoją rezolucję z 18 grudnia 2019 r. w sprawie praworządności na Malcie po ujawnieniu najnowszych informacji w sprawie morderstwa Daphne Caruany Galizii(6),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 maja 2020 r. w sprawie planu działania na rzecz kompleksowej unijnej polityki zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (C(2020)2800),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 lipca 2020 r. w sprawie kompleksowej unijnej polityki zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – plan działania Komisji i dalszy rozwój sytuacji(7),
– uwzględniając sprawozdania na temat planów dotyczących filarów I i II przyjęte w kontekście otwartych ram OECD/G-20 14 października 2020 r., jak również wyniki przeprowadzonej przez OECD analizy ekonomicznej i oceny skutków tych propozycji,
– uwzględniając swoją rezolucję z 21 stycznia 2021 r. w sprawie zmian w unijnym wykazie rajów podatkowych(8),
– uwzględniając sprawozdanie specjalne nr 03/2021 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (ETO) z 26 stycznia 2021 r. pt. „Wymiana informacji podatkowych w UE: solidne podstawy, niedociągnięcia we wdrażaniu”,
– uwzględniając sprawozdanie specjalne ETO nr 13/2021 z 28 czerwca 2021 r. pt. „ Działania UE na rzecz zwalczania prania pieniędzy w sektorze bankowym pozostają rozproszone i nie są wdrażane w wystarczającym stopniu”;
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 maja 2021 r. pt. „Opodatkowanie działalności gospodarczej w XXI wieku” (COM(2021)0251),
– uwzględniając pakiet ustawodawczy przedstawiony przez Komisję 20 lipca 2021 r. w celu wzmocnienia unijnych przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu,
– uwzględniając swoją rezolucję z 16 września 2021 r. w sprawie wdrożenia wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych: postępy, wyciągnięte wnioski i przeszkody do pokonania(9),
– uwzględniając swoją rezolucję z 7 października 2021 r. w sprawie reformy polityki UE w zakresie szkodliwych praktyk podatkowych (w tym reformy Grupy ds. Kodeksu Postępowania)(10),
– uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że afera Pandora Papers dotyczy ogromnego wycieku danych, bezprecedensowego pod względem wielkości, dokumentującego beneficjentów rzeczywistych podmiotów korporacyjnych mających siedzibę w rajach podatkowych; mając na uwadze, że Międzynarodowe Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych (ICIJ) rozpoczęło publikację dokumentów Pandora Papers 3 października 2021 r.;
B. mając na uwadze, że do ICIJ wyciekło 2,94 terabajta danych, które udostępniono partnerom medialnym na całym świecie; mając na uwadze, że niektóre dokumenty pochodzą z lat 70. XX w., ale większość z tych przeanalizowanych przez ICIJ powstała w latach 1996–2020; mając na uwadze, że według doniesień dane, które wyciekły, dotyczą ponad 330 polityków i urzędników publicznych z prawie 100 krajów, w tym 35 obecnych lub byłych szefów państw i rządów;
C. mając na uwadze, że dokumenty ujawnione w aferze Pandora Papers pokazują, w jaki sposób zamożni klienci indywidualni, w tym politycy, przestępcy, urzędnicy publiczni i celebryci, przy pomocy pośredników, takich jak banki, księgowi i kancelarie prawne, tworzą złożone struktury korporacyjne zarejestrowane w rajach podatkowych, w ścisłej współpracy z profesjonalnymi dostawcami usług offshore, aby chronić dochody i aktywa przed sprawiedliwym opodatkowaniem i kontrolą;
D. mając na uwadze, że Pandora Papers to najnowszy poważny wyciek danych ujawniający wewnętrzny mechanizm funkcjonowania świata finansów offshore, po Lux Leaks z 2014 r., Swiss Leaks z 2015 r., Panama Papers z 2016 r., Paradise Papers z 2017 r., Mauritius Leaks z 2019 r., Luanda Leaks i FinCEN Files z 2020 r. oraz Lux Letters z 2021 r.,
E. mając na uwadze, że afera Pandora Papers pokazuje, że informacje o beneficjentach rzeczywistych odgrywają zasadniczą rolę w walce z praniem pieniędzy i innymi przestępstwami finansowymi oraz że istnieje pilna potrzeba zapewnienia publicznej dostępności i dokładniejszych informacji;
F. mając na uwadze, że działania opisywane w dokumentach Pandora Papers obejmują tworzenie firm przykrywek, fundacji i trustów w następujących celach: anonimowy zakup nieruchomości, jachtów, samolotów odrzutowych i ubezpieczeń na życie, dokonywanie inwestycji i przenoszenie pieniędzy między rachunkami bankowymi, unikanie podatków i popełnianie przestępstw finansowych, w tym prania pieniędzy;
G. mając na uwadze, że działania opisywane w dokumentach Pandora Papers, nawet jeśli nie wszystkie są z natury niezgodne z prawem, często stanowią unikanie opodatkowania i naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa;
H. mając na uwadze, że według doniesień organy podatkowe odzyskały ponad miliard euro w następstwie ujawnienia dokumentów panamskich(11);
I. mając na uwadze, że nawet według bardzo ostrożnych wyliczeń UE odnotowuje największe straty na świecie w wyniku przenoszenia zysków do rajów podatkowych, a według szacunków co roku traci około 20 % dochodów z tytułu podatku od osób prawnych;
J. mając na uwadze, że w wyniku kryzysu finansowego w latach 2008–2009 oraz w związku z szeregiem przypadków ujawnienia informacji na temat praktyk uchylania się od opodatkowania, agresywnego planowania podatkowego, unikania opodatkowania i prania pieniędzy kraje należące do grupy G-20 uzgodniły, że zajmą się tymi kwestiami w skali globalnej na szczeblu OECD w ramach projektu poświęconego erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków (BEPS), co doprowadziło do opracowania planu przeciwdziałania BEPS;
K. mając na uwadze, że odpowiednie międzynarodowe przepisy podatkowe mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania praktykom uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania oraz dla zaprojektowania sprawiedliwego i skutecznego systemu podatkowego przeciwdziałającego nierównościom i gwarantującego pewność i stabilność, które to elementy stanowią podstawowe warunki konkurencyjności oraz równych warunków działania dla przedsiębiorstw, zwłaszcza małych i średnich (MŚP);
L. mając na uwadze, że według unijnego obserwatorium podatkowego kwota majątku finansowego znajdującego się w rajach podatkowych wynosiła w 2017 r. 7900 mld EUR; mając na uwadze, że kwota ta odpowiada 8 % światowego produktu krajowego brutto (PKB); mając na uwadze, że skutkiem tego jest uszczuplenie dochodów podatkowych o około 155 mld EUR rocznie w ujęciu globalnym;
M. mając na uwadze, że szacowana skala dochodów podatkowych UE utraconych w związku z samym unikaniem opodatkowania przez przedsiębiorstwa wynosi od 50 do 70 mld EUR rocznie, a kwota ta osiąga prawie 190 mld EUR, jeżeli uwzględni się inne czynniki, takie jak specjalne rozwiązania podatkowe i nieskuteczność poboru podatków; mając na uwadze, że według unijnego obserwatorium podatkowego około 11 % całkowitego majątku netto UE, czyli 2300 mld EUR, znajduje się w rajach podatkowych;
N. mając na uwadze, że Parlament Europejski w swoich rezolucjach i zaleceniach TAXE, TAX2, PANA i TAX3, a także w niedawnych rezolucjach przyjętych na podstawie sprawozdań Podkomisji do Spraw Podatkowych (FISC) wielokrotnie wzywał do reformy międzynarodowego systemu opodatkowania osób prawnych w celu walki z uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania;
O. mając na uwadze, że według Europolu 0,7–1,2 % PKB Unii jest powiązane z podejrzaną działalnością finansową, taką jak pranie pieniędzy związane z korupcją, handlem bronią, handlem ludźmi, handlem narkotykami, uchylaniem się od opodatkowania i nadużyciami finansowymi, finansowaniem terroryzmu lub innymi nielegalnymi działaniami, które dotykają obywateli UE w ich codziennym życiu; mając na uwadze, że według danych Europolu z 1,1 mln doniesień o podejrzanej działalności w 2019 r. tylko 10 % zostało dokładniej zbadanych przez organy publiczne (przy dużych różnicach między państwami);
P. mając na uwadze, że chociaż trudno jest oszacować skalę prania pieniędzy, ponieważ ze względu na swój charakter działalność ta nie jest ujawniana, dopóki nie zostanie wykryta, oczywiste jest, że zjawisko to jest coraz powszechniejsze na całym świecie;
Q. mając na uwadze, że według Biura NZ ds. Narkotyków i Przestępczości co roku pierze się równowartość 2,7 % rocznego światowego PKB;
R. mając na uwadze, że Komisja wszczęła postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko większości państw członkowskich z powodu braku prawidłowej transpozycji czwartej i piątej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy(12) do prawa krajowego;
S. mając na uwadze, że unijne ramy prawne dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu mają braki w egzekwowaniu przepisów w połączeniu z brakiem skutecznego nadzoru; mając na uwadze, że podjęte w ostatnich latach kolejne reformy legislacyjne miały na celu wzmocnienie tych ram prawnych, aby zaradzić pojawiającym się zagrożeniom i niedociągnięciom;
T. mając na uwadze, że w ostatnim dziesięcioleciu UE przyjęła szereg reform ustawodawczych mających na celu zwalczanie unikania opodatkowania i przestępstw finansowych; mając na uwadze, że reformy te miały pozytywny wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz na ochronę bazy podatkowej i dochodów podatkowych państw członkowskich, co jest warunkiem wstępnym tworzenia miejsc pracy, wzrostu gospodarczego, a zwłaszcza odbudowy gospodarki UE po pandemii COVID-19; mając na uwadze, że coraz bardziej potrzebna jest jednak lepsza współpraca między organami administracji, organami wymiaru sprawiedliwości i organami ścigania w UE;
U. mając na uwadze, że Prokuratura Europejska, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Europol, Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust) oraz krajowe jednostki analityki finansowej wykonują nieocenioną pracę polegającą na wykrywaniu i zwalczaniu oszustw transgranicznych, prania pieniędzy i uchylania się od opodatkowania; mając na uwadze, że w tych urzędach i agencjach stale brakuje personelu i środków finansowych ze względu na niechęć Rady jako jednej z władz budżetowych do zatwierdzania wystarczających zasobów finansowych i kadrowych w trakcie rocznej procedury budżetowej; mając na uwadze, że Rada, zwłaszcza w kontekście afery Pandora Papers, musi zatem rozważyć i zmienić swoje stanowisko w sprawie rocznej procedury budżetowej na 2022 r. i przyszłych budżetów w celu wzmocnienia zasobów ludzkich i finansowych wyżej wymienionych instytucji;
Uwagi ogólne
1. odnotowuje publikację tzw. Pandora Papers przez Międzynarodowe Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych (ICIJ) 3 października 2021 r.; pochwala pracę śledczą ICIJ, ponieważ wnosi ona nieoceniony wkład w ujawnianie tajnych praktyk offshore i podnoszenie świadomości społecznej w kwestiach, które wyraźnie leżą w interesie publicznym;
2. podkreśla rolę międzynarodowego dziennikarstwa śledczego i sygnalistów w ujawnianiu naruszeń, korupcji, przestępczości zorganizowanej, prania pieniędzy i nadużyć, zwłaszcza ze strony osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne; podkreśla kluczowy wkład dziennikarstwa śledczego w ochronę demokracji i praworządności;
3. uważa, że konieczna jest ochrona poufności źródeł w dziennikarstwie śledczym, w tym sygnalistów, i potwierdza znaczenie powoływania się na interes publiczny w przypadku obrony informatorów, którym grożą konsekwencje prawne lub ściganie karne z powodu ujawnienia informacji w wyraźnym interesie publicznym; podkreśla, że jeżeli dziennikarstwo śledcze ma pełnić rolę strażnika w demokratycznym społeczeństwie, należy bronić prawa dziennikarzy do otrzymywania poufnych, tajnych lub zastrzeżonych dokumentów, zbiorów danych lub innych materiałów, niezależnie od ich pochodzenia, oraz do informowania o kwestiach leżących w interesie publicznym bez groźby kosztownych działań prawnych lub ścigania karnego;
4. podkreśla w związku z tym potrzebę ochrony dziennikarzy śledczych przed strategicznymi powództwami zmierzającymi do stłumienia debaty publicznej (SLAPP), a także przed prześladowaniem, zastraszaniem i groźbami pozbawienia życia; uważa, że aby pomóc położyć kres tym nadużyciom, trzeba koniecznie wprowadzić w UE wiążące przepisy zapewniające solidną i spójną ochronę niezależnych mediów i dziennikarzy przed uciążliwymi pozwami, mającymi ich uciszyć lub zastraszyć; zwraca uwagę na prowadzone obecnie prace nad sprawozdaniem z własnej inicjatywy na temat SLAPP; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja pracuje nad inicjatywą przeciwko nadużywaniu drogi sądowej przeciwko dziennikarzom i obrońcom praw;
5. odnotowuje przyjęcie w 2019 r. unijnej dyrektywy o ochronie sygnalistów(13) i podkreśla, że państwa członkowskie muszą dokonać transpozycji tej dyrektywy do prawa krajowego do końca 2021 r.;
6. ubolewa, że – jak pokazuje afera Pandora Papers – pomimo dekady skandali podatkowych i przeprowadzonych w UE reform ustawodawczych nie poczyniono wystarczających postępów na szczeblu światowym, aby ograniczyć tajemnicę przedsiębiorstwa oraz powstrzymać zjawisko uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania przy pomocy rajów podatkowych; przypomina, że tajemnica własności przedsiębiorstw jest wykorzystywana do ukrywania osobistych interesów finansowych;
7. zwraca uwagę, że Pandora Papers pokazują, w jaki sposób raje podatkowe dostosowały szkodliwe praktyki do nowych standardów, aby pozostać atrakcyjnymi do celów unikania opodatkowania; jest zdania, że to dostosowanie prowadzi do równania w dół i nieustannego powstawania nowych rajów podatkowych o coraz bardziej atrakcyjnych systemach ze szkodą dla innych, które stają się mniej atrakcyjne;
8. ubolewa, że obywatele i decydenci nadal muszą polegać na wyciekach danych, aby uzyskać dostęp do informacji na temat tajnych praktyk offshore; wzywa państwa członkowskie do poczynienia postępów w udostępnianiu opinii publicznej informacji o beneficjentach rzeczywistych oraz do udostępniania wszystkich pozostałych istotnych informacji parlamentom i właściwym organom, w tym, w stosownych przypadkach, organom administracji podatkowej;
9. zwraca uwagę, że ukryty system ujawniony w dokumentach Pandora Papers podważa reputację legalnych przedsiębiorstw, zwiększa nierówności gospodarcze i społeczne, szkodzi skutecznemu świadczeniu usług publicznych i udzielaniu pomocy osobom znajdującym się w najtrudniejszej sytuacji, osłabia rozwój gospodarczy tam, gdzie dochodzi do utraty dochodów, a także poważnie obniża zaufanie obywateli do praworządności oraz naszego systemu gospodarczego i demokratycznego;
10. wzywa właściwe organy państw członkowskich, w tym organy administracji podatkowej, aby przeanalizowały zbiory danych ICIJ oraz wszczęły szczegółowe dochodzenia w sprawie wszelkich nadużyć ujawnionych w dokumentach Pandora Papers dotyczących ich jurysdykcji, w tym audyty w odniesieniu do wszystkich osób fizycznych wymienionych w tych dokumentach;
11. wzywa Komisję do dokonania przeglądu danych ujawnionych w dokumentach Pandora Papers i do przeanalizowania, czy właściwe są dalsze działania legislacyjne na szczeblu UE, a także do zbadania, czy w odniesieniu do obowiązującego prawodawstwa konieczne są jakiekolwiek postępowania egzekucyjne, oraz do przedstawienia Parlamentowi sprawozdania na ten temat;
12. wzywa Prokuraturę Europejską do oceny, czy dane ujawnione w aferze Pandora Papers wymagają konkretnych dochodzeń w ramach jej mandatu;
13. ubolewa nad faktem, że wielu polityków, w tym unijnych decydentów wysokiego szczebla, również znalazło się w dokumentach Pandora Papers, i wzywa władze zainteresowanych państw członkowskich do przeprowadzenia odpowiednich dochodzeń w sprawie wszelkich nadużyć; ubolewa w szczególności, że w dokumentach Pandora Papers wspomina się w kontekście związków z transakcjami offshore takich polityków jak premier Czech Andrej Babiš i prezydent Cypru Nicos Anastasiades, którzy zasiadają w Radzie Europejskiej, a także holenderski minister finansów Wopke Hoekstra, prezydent Azerbejdżanu Ilham Alijew, były premier Wielkiej Brytanii Tony Blair, prezydent Czarnogóry Milo Dukanović, jak również były maltański minister i były komisarz UE John Dalli;
14. podkreśla znaczenie zagwarantowania wysokich standardów prawości, uczciwości i odpowiedzialności wśród urzędników publicznych w UE; wzywa państwa członkowskie, aby zgodnie z zaleceniami Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji zapewniły środki i systemy zobowiązujące urzędników publicznych do zgłaszania swojej działalności zewnętrznej, zatrudnienia, inwestycji, aktywów oraz prezentów lub korzyści o znacznej wartości, które mogą prowadzić do konfliktu interesów w kontekście sprawowania przez nich funkcji urzędników publicznych; przypomina, że posłowie do Parlamentu Europejskiego już ujawniają informacje na temat interesów finansowych; wzywa w szczególności polityków, aby w przypadku braku obowiązkowych środków dobrowolnie ujawnili wszelkie udziały w firmach przykrywkach; podkreśla, że deklaracje te mają charakter prewencyjny i mają na celu wspieranie przejrzystości i uczciwości w sferze publicznej oraz że nie należy ich interpretować jako narzędzie piętnowania polityków jako osób zaangażowanych w działalność przestępczą;
15. apeluje do państw członkowskich i światowych liderów zebranych na forum międzyrządowym grupy G20 bądź działających w kontekście otwartych ram OECD oraz na forum ONZ o podjęcie efektywnych środków w celu położenia kresu rajom podatkowym i ich modelowi operacyjnemu poprzez skuteczne zakazanie firm przykrywek (firm bez wartości ekonomicznej, których jedynym celem jest unikanie podatków lub innych przepisów) dzięki wprowadzeniu szczegółowych obowiązkowych kryteriów przejrzystości i działalności gospodarczej, aby uniemożliwić korzystanie z takich firm i zakazać innych form tajemnicy finansowej, a także apeluje o uzgodnienie i szybkie wdrożenie minimalnej skutecznej stawki podatku od osób prawnych, a zarazem dalsze rozszerzanie i usprawnianie globalnej automatycznej i obowiązkowej wymiany informacji na temat wszelkich form udziałów prywatnych;
16. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że 136 jurysdykcji uczestniczących w otwartych ramach OECD/G20 w zakresie BEPS podpisało oświadczenie w sprawie dwufilarowego rozwiązania problemów podatkowych wynikających z cyfryzacji gospodarki, a tym samym zgodziło się na fundamentalną reformę międzynarodowych przepisów podatkowych;
17. zwraca uwagę, że po wdrożeniu porozumienie to zapewni sprawiedliwszy podział zysków i praw podatkowych między kraje w odniesieniu do największych i najbardziej rentownych korporacji wielonarodowych oraz wprowadzi globalną minimalną efektywną stawkę podatku od osób prawnych na poziomie 15 %, mającą zastosowanie do przedsiębiorstw, których roczny dochód przekracza 750 mln EUR;
18. ponownie podkreśla znaczenie wielostronnych działań i międzynarodowej koordynacji w walce z uchylaniem się od opodatkowania, unikaniem opodatkowania i agresywnym planowaniem podatkowym;
19. wzywa przywódców G20, którzy zgromadzą się w Rzymie w dniach 30–31 października 2021 r., aby upoważnili OECD do wystąpienia z nową globalną inicjatywą na rzecz przeglądu automatycznej wymiany informacji i wzmocnienia globalnego zarządzania egzekwowaniem norm w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy;
20. przypomina o uniwersalnych zasadach sprawiedliwości, przejrzystości i współpracy w dziedzinie opodatkowania; ponawia apel do państw członkowskich o uproszczenie systemów podatkowych w celu zapewnienia bardziej sprawiedliwego opodatkowania, pewności podatkowej i inwestycji w realną gospodarkę oraz złagodzenia presji na organy podatkowe, które nie szczędzą środków, aby zwalczać uchylanie się od opodatkowania i unikanie opodatkowania;
Aktualna sytuacja w zakresie egzekwowania przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w UE, przejrzystości przedsiębiorstw i wymiany informacji
21. zauważa, że UE posiada już jedne z najwyższych na świecie standardów prawnych w zakresie przejrzystości przedsiębiorstw; podkreśla jednak, że standardy te są nadal niewystarczające z uwagi na rosnącą mobilność kapitału, osób i aktywów, szybki rozwój finansowania cyfrowego oraz coraz bardziej wyrafinowane środki ochrony własności aktywów;
22. podkreśla, że w szczególności piąta dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy zobowiązuje państwa członkowskie do utworzenia rejestrów beneficjentów rzeczywistych wszystkich podmiotów prawnych mających siedzibę w UE, w tym trustów, oraz zapewnia publiczny dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych dotyczących większości struktur korporacyjnych;
23. odnotowuje prowadzone przez UE ciągłe przeglądy obowiązujących przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy, transgranicznym oszustwom podatkowym, uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania, które mają pozytywny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie jednolitego rynku oraz na ochronę bazy podatkowej i dochodów podatkowych państw członkowskich, co jest warunkiem wstępnym tworzenia miejsc pracy, wzrostu gospodarczego, a zwłaszcza odbudowy gospodarki UE po pandemii COVID-19;
24. podkreśla, że zgodnie z prawem UE państwa członkowskie muszą wymagać, aby informacje przechowywane w rejestrach były odpowiednie, dokładne i aktualne, a ponadto muszą wprowadzić w tym celu mechanizmy weryfikacji, w tym obowiązek zgłaszania rozbieżności przez właściwe organy; podkreśla potrzebę zadbania o to, by właściwe organy państw członkowskich posiadały odpowiednie zasoby umożliwiające weryfikację informacji o beneficjentach rzeczywistych znajdujących się w rejestrach oraz by stosowano skuteczne, proporcjonalne i odstraszające środki lub sankcje w przypadkach, gdy podmioty prawne, trusty i inne rodzaje porozumień prawnych nie dostarczają odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o beneficjentach rzeczywistych;
25. ponownie wzywa Komisję, aby rozwiązała problem braku w rejestrach krajowych wystarczających i dokładnych danych, za pomocą których można by identyfikować ostatecznych beneficjentów rzeczywistych, zwłaszcza gdy wykorzystywana jest sieć firm przykrywek;
26. zwraca uwagę, że afera Pandora Papers pokazuje, jak potrzebne są połączone i publicznie dostępne rejestry beneficjentów rzeczywistych trustów i podobnych porozumień, takich jak przedsiębiorstwa, oraz jak ogromne korzyści płyną z takich rejestrów, jeżeli chodzi o ściślejszą kontrolę i lepszą wzajemną weryfikację informacji przez dziennikarzy i społeczeństwo obywatelskie; podkreśla znaczenie takich rejestrów zawierających zharmonizowane dane nadające się do odczytu maszynowego oraz zapewniających funkcje wyszukiwania;
27. wyraża zaniepokojenie faktem, że – jak zostało to udokumentowane przez społeczeństwo obywatelskie(14) – rok po terminie wdrożenia piątej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy dziewięć państw nie ustanowiło rejestrów publicznych, podczas gdy inne nałożyły geograficzne ograniczenia dostępu, co stanowi naruszenie przepisów UE; ubolewa ponadto, że – jak się wydaje – większość państw UE wprowadziła bariery, takie jak opłaty i obowiązek rejestracji, które choć wydają się zgodne z prawem UE, utrudniają wgląd do rejestrów; popiera wysiłki Komisji na rzecz pełnej transpozycji i egzekwowania piątej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy poprzez wszczynanie postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego;
28. ubolewa nad opóźnieniem w ustanowieniu systemu integracji rejestrów beneficjentów rzeczywistych („BORIS”) z powodu trudności technicznych; przypomina Komisji i państwom członkowskim, że jest to wymóg prawny na mocy piątej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz że absolutnie niezbędne jest, aby informacje o beneficjentach rzeczywistych były dostępne dla jednostek analityki finansowej, organów ścigania, podmiotów zobowiązanych i ogółu społeczeństwa; ubolewa nad faktem, że niektóre państwa członkowskie podważają skuteczność systemu BORIS jeszcze przed jego wejściem w życie, opóźniając ustanowienie i sprawne funkcjonowanie krajowych rejestrów beneficjentów rzeczywistych, i wzywa wszystkie podmioty do pilnego zajęcia się tym opóźnieniem;
29. zauważa, że ujawnienie informacji przez OpenLux pokazało już, jakie są ograniczenia środków na rzecz przejrzystości i poziom wdrożenia publicznych rejestrów beneficjentów rzeczywistych w państwach członkowskich; zauważa ponadto, że w Pandora Papers wskazano przykłady osób, które obchodzą przepisy dotyczące przejrzystości własności rzeczywistej w państwach członkowskich;
30. ponownie podkreśla, że beneficjentami rzeczywistymi wpisanymi do rejestru powinny być osoby, które ostatecznie są właścicielami podmiotu prawnego lub go kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio;
31. podkreśla złożoność transpozycji do prawa krajowego unijnych przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które do tej pory opierały się na minimalnej harmonizacji; ubolewa nad brakiem woli politycznej w niektórych państwach członkowskich, aby właściwie transponować i wdrażać przepisy dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu; ubolewa, że liczne państwa członkowskie nie dotrzymały terminu transpozycji piątej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy wyznaczonego na 10 stycznia 2020 r., a także terminu ustanowienia do 10 stycznia 2020 r. rejestrów beneficjentów rzeczywistych dla podmiotów o charakterze korporacyjnym i innych podmiotów prawnych oraz do 10 marca 2020 r. – dla trustów i podobnych porozumień prawnych;
32. w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje nowy pakiet dotyczący przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zaproponowany przez Komisję w lipcu 2021 r., w tym jednolity zbiór przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, a w szczególności nowe przepisy dotyczące przejrzystości własności rzeczywistej; oczekuje na współpracę nad wnioskami Komisji i podtrzymuje swoje zobowiązanie do dalszej poprawy norm dotyczących przejrzystości przedsiębiorstw w UE oraz skutecznego przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
33. z zadowoleniem przyjmuje w szczególności fakt, że Komisja nałożyła na podmioty prawne spoza UE, które albo nawiązują stosunki biznesowe z podmiotem zobowiązanym z UE, albo nabywają nieruchomości w Unii, obowiązek rejestracji ich beneficjenta rzeczywistego w unijnych rejestrach beneficjentów rzeczywistych, zgodnie z wcześniejszymi apelami Parlamentu o takie środki w celu zlikwidowania poważnej luki w systemie;
34. podkreśla wniosek Komisji, aby zwrócić się do państw członkowskich o zapewnienie właściwym organom dostępu do istniejących rejestrów nieruchomości w celu zapewnienia terminowej identyfikacji każdej osoby fizycznej lub prawnej będącej właścicielem nieruchomości; z zadowoleniem przyjmuje ten wniosek i zobowiązuje się do pracy w ramach przyszłych procedur ustawodawczych w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w celu dalszego zwiększenia przejrzystości własności nieruchomości w UE, która pozostaje atrakcyjnym towarem umożliwiającym zamożnym klientom indywidualnym ochronę wartości aktywów, a przestępcom – pranie dochodów z nielegalnej działalności;
35. z zadowoleniem przyjmuje również wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia ogólnounijnego połączenia scentralizowanych automatycznych mechanizmów zawierających informacje o płatnościach i rachunkach bankowych za pośrednictwem jednego punktu dostępu, aby zapewnić organom ścigania i jednostkom analityki finansowej szybszy dostęp na różnych etapach dochodzenia do informacji finansowych, a także ułatwić współpracę transgraniczną, zgodnie z przepisami o ochronie danych;
36. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący ustanowienia nowego europejskiego urzędu ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy jako jednego organu nadzoru nad wybranymi podmiotami zobowiązanymi sektora finansowego oraz jako jednolitego mechanizmu koordynacji i wsparcia dla jednostek analityki finansowej w UE; podkreśla, że nowy urząd powinien otrzymać wyższy przydział środków budżetowych i dysponować odpowiednimi zasobami, aby wykonywać uprawnienia nadzorcze nad podmiotami finansowymi i sprawować skuteczny nadzór nad niefinansowymi podmiotami zobowiązanymi;
37. odnotowuje, że nowy urząd zostanie upoważniony do ustanowienia mechanizmu koordynacji między jednostkami analityki finansowej i zarządzania tym mechanizmem; wyraża zadowolenie z takiego rozwoju sytuacji i ma nadzieję, że nowy urząd odegra ważną rolę w usprawnieniu wymiany informacji i współpracy między jednostkami analityki finansowej;
38. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji, aby wprowadzić na szczeblu UE bardziej zharmonizowany zestaw skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji za niestosowanie się do przepisów w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
39. oczekuje ponadto na szybką publikację wniosku Komisji w sprawie przeciwdziałania wykorzystywaniu firm przykrywek do celów podatkowych; wzywa Komisję, aby nie ograniczała się do wymogów merytorycznych zawartych obecnie w unijnym wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy („unijny wykaz”), lecz by opracowała solidne i progresywne wymogi dotyczące rzeczywistej istoty ekonomicznej transakcji; podkreśla, że podmioty te są często wykorzystywane do przekazywania pieniędzy do jurysdykcji o niskich stawkach podatkowych poprzez nieopodatkowane wypłaty dywidend, opłaty licencyjne lub odsetki;
40. ubolewa, że – pomimo wszystkich pozytywnych zmian i nadchodzących reform – w państwach członkowskich utrzymują się obecne luki prawne oraz rozbieżności i niespójności między sposobami wdrażania; podkreśla ponadto, że ograniczenia europejskich ram wymiany informacji wynikają częściowo z braku zasobów w administracjach podatkowych i jednostkach analityki finansowej; ponownie wskazuje na potrzebę lepszej współpracy między organami administracyjnymi, organami sądowymi i organami ścigania w UE;
41. nalega na państwa członkowskie, aby przeznaczyły odpowiednie zasoby na przetwarzanie i wymianę informacji za pośrednictwem jednostek analityki finansowej i całego systemu egzekwowania prawa; wzywa Komisję, aby oceniła, czy jednostki analityki finansowej dysponują wystarczającymi zasobami, żeby skutecznie radzić sobie z ryzykiem związanym z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
42. uważa, że należy dokładniej rozważyć inicjatywy, które mogłyby wzmocnić działania na szczeblu unijnym i krajowym mające przeciwdziałać praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, takie jak rozszerzenie kompetencji Prokuratury Europejskiej o ściganie przestępstw niezwiązanych z budżetem UE, rozszerzenie kompetencji Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz wzmocnienie istniejących agencji, takich jak Europol i Eurojust;
43. wzywa Europol do zacieśnienia współpracy z organami ścigania państw członkowskich w związku z dochodzeniami w sprawie przestępstw podatkowych;
44. zwraca uwagę na ustalenia i zalecenia zawarte w sprawozdaniu specjalnym ETO nr 13/2021, według którego „działania UE na rzecz zwalczania prania pieniędzy w sektorze bankowym pozostają rozproszone i nie są wdrażane w wystarczającym stopniu”; ubolewa nad stwierdzonym przez ETO rozdrobnieniem instytucjonalnym i słabą koordynacją na szczeblu UE, jeśli chodzi o działania mające zapobiegać praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz podejmowanie działań w obszarach, w których zidentyfikowano ryzyko;
45. zauważa z zaniepokojeniem, że ocena transpozycji dyrektyw przez państwa członkowskie zajęła Komisji dużo czasu ze względu na niską jakość informacji przekazywanych przez niektóre państwa członkowskie i ograniczone zasoby w Komisji;
46. wyraża zadowolenie, że pracownicy Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB) przeprowadzili szczegółowe postępowania wyjaśniające w sprawie potencjalnych naruszeń prawa UE, ale ubolewa nad nadmiernymi opóźnieniami w tym procesie; ubolewa, że EUNB nie wszczął więcej postępowań wyjaśniających z własnej inicjatywy; ubolewa, że Komisja nie ma wewnętrznych wytycznych dotyczących wystąpienia z wnioskiem do EUNB o wszczęcie postępowania wyjaśniającego;
47. jest głęboko zaniepokojony znalezionymi przez ETO dowodami na próby wywarcia presji na Radę Organów Nadzoru, która uczestniczyła w procesie opiniodawczym w związku z jednym z postępowań w sprawie naruszenia prawa UE; wzywa EUNB, aby zapobiegł dalszym próbom wywierania presji na członków zespołu prowadzącego postępowanie podczas ich obrad;
48. wzywa Komisję, EUNB i Europejski Bank Centralny do zajęcia się poruszonymi kwestiami i zaleceniami ETO w terminie wyznaczonym przez ETO;
49. ponawia swój apel do państw członkowskich o dopilnowanie, aby wszystkie istniejące programy obywatelstwa dla inwestorów lub ułatwień pobytowych dla inwestorów były przejrzyste i oparte na jasnych zasadach; wyraża zaniepokojenie, że wszystkie te programy mogły zwiększyć zagrożenie praniem pieniędzy i uchylaniem się od opodatkowania, a jednocześnie osłabić wzajemne zaufanie w strefie Schengen i strefie euro oraz integralność tych stref, a także stworzyć inne zagrożenia polityczne i gospodarcze oraz zagrożenia dla bezpieczeństwa dla Unii i jej państw członkowskich; wzywa Komisję, aby po wydaniu zaleceń przez Parlament jak najszybciej przedstawiła wnioski w celu uregulowania programów obywatelstwa dla inwestorów i ułatwień pobytowych dla inwestorów;
50. wzywa Komisję, aby uwzględniła dane zawarte w Pandora Papers podczas sporządzania unijnego wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka, w szczególności jurysdykcji, które służą jako ośrodki tworzenia spółek i które ułatwiają przestępstwa finansowe; przypomina, że w wykazie tym powinny znaleźć się państwa trzecie, które nie współpracują z państwami członkowskimi w ważnych europejskich dochodzeniach w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu; podkreśla, że w UE należy oceniać państwa trzecie autonomicznie, bez ingerencji geopolitycznych, a przejrzystość własności rzeczywistej powinna stanowić jedno z najważniejszych kryteriów oceny państw trzecich;
51. zauważa z zaniepokojeniem, że z ujawnionych dokumentów wynika, że podmioty zobowiązane mogą nie zawsze dopełniać obowiązku zachowania zwiększonej należytej staranności wobec osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne, członków ich rodzin i bliskich współpracowników; apeluje do Komisji, aby oceniła, na ile skutecznie identyfikuje się osoby zajmujące eksponowane stanowiska polityczne i zachowuje się zwiększoną należytą staranność oraz jakie przeszkody napotykają w tym zakresie podmioty zobowiązane; podkreśla znaczenie gromadzenia danych o tym, w jakim stopniu podmioty zobowiązane przestrzegają przepisów;
52. odnotowuje realizowane przez Radę Europy, na wniosek Komisji, badanie na temat oceny konkretnego wdrożenia i faktycznego stosowania czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy w państwach członkowskich; wzywa Komisję, aby opublikowała sprawozdania Rady Europy z oceny państw członkowskich oraz zadbała o to, by w procesie oceny uczestniczyły organizacje społeczeństwa obywatelskiego;
Działania wymagane na arenie międzynarodowej
53. potępia to, że niektóre stany USA, takie jak Dakota Południowa, Alaska, Wyoming, Delaware i Nevada, stały się – obok znanych rajów podatkowych, ujawnionych wcześniej – centrami tajemnicy finansowej i korporacyjnej, co ujawniono w Pandora Papers; wzywa władze federalne i stanowe USA do podjęcia dalszych działań, aby zapewnić większą przejrzystość przedsiębiorstw, i do przystąpienia do wspólnego standardu do wymiany informacji (CRS), a tym samym do pełnej wymiany informacji z innymi krajami; przypomina, że w unijnym wykazie ocenia się, czy według Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych dana jurysdykcja ma co najmniej ocenę „w dużej mierze spełnia” CRS; wzywa Radę, aby ponownie oceniła USA w ramach unijnego wykazu, szczególnie pod kątem kryteriów przejrzystości podatkowej;
54. podkreśla, że USA nie stosują obecnie CRS, standardu w zakresie automatycznej wymiany informacji o rachunkach finansowych między organami podatkowymi na szczeblu globalnym, opracowanego przez OECD w 2014 r.; zauważa w związku z tym, że USA pozostają daleko w tyle za resztą świata, jeśli chodzi o wspólne standardy wymiany informacji; uznaje, że USA odegrały czołową rolę w zwiększaniu przejrzystości, uchwalając ustawę o wypełnianiu obowiązków podatkowych w stosunku do rachunków posiadanych za granicą; ubolewa jednak nad ograniczeniami tego aktu pod względem wzajemności i jego skutkami ubocznymi dla tzw. Amerykanów z przypadku; ubolewa, że jak dotąd nie znaleziono trwałego rozwiązania na szczeblu europejskim; przypomina, że CRS – dla porównania – wymaga pełnej wzajemnej wymiany danych o rachunkach finansowych między jurysdykcjami uczestniczącymi w porozumieniu CRS; zauważa w związku z tym, że USA stają się ważnym krajem, który umożliwia obywatelom niebędącym obywatelami USA zachowanie tajemnicy finansowej dzięki dwóm głównym lukom: udostępnia się jedynie informacje na temat aktywów amerykańskich i nie wymienia się żadnych informacji o własności rzeczywistej;
55. z zadowoleniem przyjmuje niedawno przyjętą amerykańską ustawę o przejrzystości przedsiębiorstw, która nakłada na niektóre korporacje i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością obowiązek ujawniania organom ścigania i innym podmiotom, którym prawnie powierzono obowiązki w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, informacji na temat własności rzeczywistej; zauważa jednak, że nowe przepisy nie zapewniają pełnej przejrzystości przedsiębiorstw, zbliżonej do obecnego standardu w UE, a w szczególności nie obejmują trustów i podobnych porozumień ujawnionych w Pandora Papers;
56. z zadowoleniem przyjmuje ponadto opracowany w związku z Pandora Papers projekt amerykańskiej ustawy ustanawiającej nowe organy ds. przedsiębiorstw piorących pieniądze i stwarzających ryzyko dla bezpieczeństwa, która wymagałaby od Departamentu Skarbu USA sporządzenia nowych zasad należytej staranności dla amerykańskich pośredników ułatwiających przepływ zagranicznych aktywów do USA;
57. zauważa, że 9 i 10 grudnia 2021 r. USA będą gospodarzem szczytu na rzecz demokracji, w którego programie znajdzie się filar poświęcony walce z korupcją; wzywa rząd USA, aby skorzystał z tej okazji do ogłoszenia dalszych planowanych reform, które zagwarantują, że USA nie będą już wykorzystywane do prania nielegalnych środków finansowych i unikania opodatkowania;
58. wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozpoczęcia w OECD nowych negocjacji z USA w celu osiągnięcia pełnej wzajemności we wspólnie uzgodnionych i udoskonalonych ramach CRS; podkreśla, że stanowiłoby to duży postęp i obniżyło koszty przestrzegania przepisów, które ponoszą instytucje finansowe, oraz znacznie zmniejszyłoby uciążliwą biurokrację;
59. podkreśla ponadto, że do CRS przystąpiły wszystkie państwa członkowskie; zauważa, że druga dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej (DAC2) posłużyła do tego, by od 2016 r. rozpocząć stosowanie CRS do wymiany informacji w UE; przypomina w związku z tym zalecenia zawarte w rezolucji z 16 września 2021 r. w sprawie wdrożenia wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych: postępy, wyciągnięte wnioski i przeszkody do pokonania; głęboko ubolewa, że wszystkie państwa członkowskie – z wyjątkiem Finlandii i Szwecji – odmówiły Parlamentowi dostępu do odpowiednich danych w celu oceny wdrożenia przepisów DAC; ubolewa, że Komisja nie przyznała Parlamentowi dostępu do danych znajdujących się w jej posiadaniu; zauważa, że odmowa ta nie koresponduje z apelami o większą przejrzystość i współpracę w kwestiach podatkowych;
60. uważa, że proces wzajemnej oceny w Grupie Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) jest kompleksowym instrumentem służącym do oceny stopnia wdrożenia zaleceń FATF oraz ogólnych wyników danego kraju w obszarze przeciwdziałania praniu pieniędzy;
61. wzywa FATF, aby w toku trwającego przeglądu zalecenia 24 dotyczącego przejrzystości i własności rzeczywistej osób prawnych przyjęła publiczne udostępnianie rejestrów własności rzeczywistej za wymóg zgodności ze standardem, aby dopracowała definicję własności rzeczywistej w celu usunięcia wszelkich ewentualnych luk prawnych, wprowadziła zakaz posiadania pakietów akcji na okaziciela, zaostrzyła wymogi wobec udziałowców nominowanych, a także zmusiła jurysdykcje przestrzegające przepisów, żeby zobowiązały zagraniczne spółki mające powiązania z danym państwem do stosowania takich samych przepisów dotyczących ujawniania informacji o własności rzeczywistej jak przepisy mające zastosowanie do spółek krajowych;
62. wzywa państwa członkowskie UE w FATF i Komisję do dopilnowania, aby na szczeblu globalnym UE mówiła jednym głosem w sprawie ram prawnych dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, oraz do dążenia do wspomnianych reform, aby wyrównać szanse w skali globalnej i skutecznie zakazać tajemnicy własności przedsiębiorstw, a jednocześnie promować bardziej odpowiedzialne i przejrzyste międzynarodowe ramy zarządzania w obszarze przeciwdziałania praniu pieniędzy;
63. wzywa Komisję i państwa członkowskie UE w FATF, aby ponadto oceniły w trybie priorytetowym kraje, w których znajdują się ośrodki tworzenia spółek i w których organy międzynarodowe stwierdziły liczne braki w systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, ale FATF nie poddała ich jeszcze przeglądowi, ponieważ nie spełniały kryteriów pierwszeństwa Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej FATF (ICRG);
64. zauważa, że ponad 1500 nieruchomości w Zjednoczonym Królestwie o szacunkowej wartości przekraczającej 4 mld GBP zostało zakupionych przez tajnych właścicieli za pośrednictwem firm offshore; zauważa, że rząd Zjednoczonego Królestwa zobowiązał się do przyjęcia projektu przepisów z 2018 r. w celu ustanowienia publicznego rejestru beneficjentów rzeczywistych dla podmiotów zagranicznych posiadających nieruchomości w Zjednoczonym Królestwie;
65. podkreśla, że Pandora Papers ujawniły, że Zjednoczone Królestwo, poprzez terytoria zależne i terytoria zamorskie Korony Brytyjskiej, jest nadal wykorzystywane jako centrum służące unikaniu opodatkowania i prowadzeniu tajnych transakcji offshore; wzywa Komisję, aby określiła możliwe sposoby i środki zaradcze w celu zapewnienia współpracy i dostosowania standardów w obszarze opodatkowania i przeciwdziałania praniu pieniędzy, w tym poprzez powiązanie decyzji w sprawie równoważności w dziedzinie usług finansowych z przyjęciem standardów przejrzystości podatkowej i przeciwdziałania praniu pieniędzy równoważnych normom w UE;
Uregulowania dotyczące pośredników
66. ubolewa, że – podobnie jak w przypadku wcześniej wydobytych na światło dzienne dokumentów – Pandora Papers ujawniły, że 14 profesjonalnych dostawców usług korporacyjnych offshore, w tym kancelarie prawne, doradcy podatkowi i osoby zarządzające majątkiem, pomaga zamożnym klientom indywidualnym tworzyć struktury korporacyjne, które mają chronić ich aktywa, i jednocześnie dba o to, aby działalność ta pozostawała w granicach prawa;
67. podkreśla, że zgodnie z międzynarodowymi standardami przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu sektor niefinansowy musi przestrzegać obowiązków w zakresie należytej staranności wobec klienta i zgłaszać organom podejrzaną działalność;
68. ubolewa, że wiele jurysdykcji, w tym w UE, od wielu lat nie spełnia podstawowych wymogów FATF dotyczących nakładania obowiązków w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu na sektor pośredników niefinansowych, aby przeciwdziałać tworzeniu przez nich tajnych struktur;
69. zwraca uwagę, że samoregulacja i nadzór nad tymi zawodami nie są skuteczne, jeśli chodzi o zapewnienie przestrzegania prawa i karanie za jego naruszanie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji, aby nadać nowemu urzędowi ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy uprawnienia do koordynacji nadzoru nad sektorem niefinansowym, koordynacji wzajemnych ocen standardów i praktyk nadzorczych oraz zwracania się do organów nadzoru niefinansowego o zbadanie ewentualnych naruszeń wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
70. wzywa FATF, aby przeprowadziła w trybie priorytetowym horyzontalny przegląd wdrażania przez państwa standardów FATF dotyczących przedsiębiorstw i zawodów niefinansowych oraz zastosowała specjalny proces następczy, tak jak z powodzeniem zrobiła w przypadku inicjatywy w zakresie ustalania faktów dotyczących finansowania terroryzmu, z myślą o szybkim zwiększeniu zgodności z wymogami FATF w sektorze niefinansowym na całym świecie;
71. ponownie wyraża zaniepokojenie, że podmioty te często łączą usługi doradztwa prawnego, doradztwa podatkowego i audytu, kiedy udzielają porad zarówno klientom korporacyjnym, jak i organom publicznym; jest w związku z tym zaniepokojony, że zachęty ekonomiczne sprzyjające działaniu struktur unikania opodatkowania wspierają branżę usługodawców, która może również stać się ogniwem w procederze prania dochodów pochodzących z działalności przestępczej; ponawia swoje postulaty zawarte we wcześniejszych rezolucjach i zaleceniach(15) na ten temat oraz zwraca się do Komisji i państw członkowskich o ocenę ram regulacyjnych mających zastosowanie do tych podmiotów, aby uniemożliwić dostęp do rynku osobom ułatwiającym unikanie opodatkowania, uchylanie się od opodatkowania i pranie pieniędzy; oczekuje poprawy ram prawnych dzięki przeprowadzeniu przez Komisję przeglądu dyrektywy w sprawie ustawowych badań sprawozdań finansowych;
72. przypomina, że DAC6 nakłada na pośredników obowiązek zgłaszania organom podatkowym systemów na podstawie cech rozpoznawczych, które wyraźnie wskazują na unikanie opodatkowania, zwłaszcza z uwagi na luki strukturalne w przepisach podatkowych;
73. wzywa Komisję, aby rozszerzyła wymogi sprawozdawczości przewidziane w DAC6 na uzgodnienia transgraniczne dotyczące zarządzania aktywami klientów będących osobami fizycznymi;
74. apeluje do Komisji, aby w przyszłym wniosku w sprawie DAC8 uwzględniła – oprócz innych wcześniejszych zaleceń dotyczących DAC3, przedstawionych w rezolucji Parlamentu w sprawie wdrożenia wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych – wymianę interpretacji indywidualnych prawa podatkowego dotyczących osób fizycznych, które to interpretacje często sporządzają pośrednicy, tak by ustalenia zamożnych klientów indywidualnych z organami podatkowymi państwa członkowskiego były udostępniane wszystkim państwom członkowskim;
75. podkreśla, że prawnicza tajemnica zawodowa nie może być wykorzystywana do ukrywania nielegalnych praktyk; zwraca uwagę na ustalenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka(16) w jednej ze spraw, zgodnie z którymi poufność stosunków między prawnikiem a klientem oraz prawnicza tajemnica zawodowa nie przekreślają obowiązku zgłaszania podejrzeń w uzasadnionym celu zapobiegania działalności przestępczej oraz że zgłaszanie takich podejrzeń jest niezbędne do osiągnięcia tego celu;
76. ponownie wzywa Komisję, aby wydała wytyczne dla profesjonalistów dotyczące interpretacji i stosowania zasady prawniczej tajemnicy zawodowej oraz by wprowadziła wyraźny podział na tradycyjne doradztwo prawne i działalność prawników w charakterze operatorów finansowych, zgodnie z orzecznictwem sądów europejskich;
Reforma unijnego wykazu i polityka podatkowa
77. przypomina o negatywnych skutkach agresywnego planowania podatkowego, ponieważ prowadzi ono do erozji bazy podatkowej państw członkowskich i przenosi nieproporcjonalne obciążenia podatkowe na obywateli i przedsiębiorstwa – zwłaszcza MŚP – które przestrzegają przepisów podatkowych;
78. podkreśla, że unikanie opodatkowania i uchylanie się od opodatkowania, a także systemy przenoszenia zysków, pozbawiły państwa i ludność zasobów niezbędnych do wsparcia rozwoju i sprawiedliwości społecznej oraz pozbawiły państwa zdolności finansowych potrzebnych do ich funkcjonowania;
79. podkreśla, że aby przeprowadzić przyszłe reformy legislacyjne polityki podatkowej niezbędne do skutecznego rozwiązania kwestii uwypuklonych w Pandora Papers, Komisja powinna zbadać wszystkie możliwości, jakie daje Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w tym art. 116, w celu zwiększenia skuteczności procesu decyzyjnego;
80. ubolewa, że unijny wykaz, nazywany również unijną czarną listą rajów podatkowych, pozostaje martwą literą prawa pomimo coraz większej liczby skandali podatkowych i niepokojących doniesień dziennikarzy i organizacji pozarządowych; ubolewa, że ministrowie finansów państw członkowskich nie przyjęli jeszcze na siebie indywidualnej i wspólnej odpowiedzialności za walkę z rajami podatkowymi, trustami i spółkami offshore, a zamiast tego starają się rozwodnić znaczenie istniejącej czarnej listy;
81. ubolewa w szczególności, że po ujawnieniu Pandora Papers Rada Ministrów Finansów UE na posiedzeniu 5 października 2021 r. postanowiła skrócić unijny wykaz rajów podatkowych i usunąć z niego karaibskie wyspy Anguillę i Dominikę, a także Seszele, o których była mowa w ujawnionych dokumentach i które pomimo niedawnego zatwierdzenia przez Światowe Forum drugiej rundy oceny wciąż jedynie częściowo przestrzegają międzynarodowego standardu przejrzystości i wymiany informacji na żądanie;
82. zauważa, że dwie trzecie firm przykrywek wymienionych w Pandora Papers znajduje się na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych, które nigdy nie znalazły się na unijnej czarnej liście (załącznik I do odpowiednich konkluzji Rady) i zostały usunięte z szarej listy (załącznik II) w lutym 2020 r.;
83. ponownie przypomina konkluzje i zalecenia zawarte w rezolucji z 21 stycznia 2021 r. w sprawie zmian w unijnym wykazie rajów podatkowych; apeluje o większą przejrzystość kryteriów stosowanych podczas sporządzania wykazu; uważa, że zmiany te należy przeprowadzić do końca 2021 r., aby uchronić UE przed wszelkim dalszym uszczupleniem dochodów podatkowych w okresie odbudowy po pandemii COVID-19;
84. ubolewa nad niechęcią Rady do uzgodnienia przyszłego kryterium przejrzystości w odniesieniu do ostatecznej własności rzeczywistej; wzywa Radę do pilnego uzgodnienia tego kryterium, zgodnie z przepisami DAC5;
85. ponawia apel o zaostrzenie kryteriów i zapewnienie lepszego wykonania zobowiązań odnoszących się do unijnego wykazu, w szczególności kryteriów dotyczących sprawiedliwego opodatkowania, zgodnie z którymi „jurysdykcja nie powinna wspierać struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji”; przypomina swój postulat, aby oceniać i monitorować również systemy podatkowe w UE, a tym samym zreformować – według tych samych kryteriów co unijny wykaz – politykę UE dotyczącą szkodliwych praktyk podatkowych oraz kodeks postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej, który powinien stać się wiążący; apeluje w szczególności, aby wprowadzić minimalny poziom istoty ekonomicznej transakcji jako kryterium definiowania raju podatkowego, odpowiednie sankcje oraz minimalne skuteczne opodatkowanie według uzgodnionej na szczeblu międzynarodowym minimalnej efektywnej stawki opodatkowania przewidzianej w filarze II otwartych ram, a także rozszerzyć zakres kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej o preferencyjne systemy podatku dochodowego od osób fizycznych, żeby objąć nim specjalne systemy uzyskiwania obywatelstwa lub środki mające przyciągać bardzo mobilne zamożne osoby fizyczne i cyfrowych nomadów, mogące prowadzić do znacznych zakłóceń jednolitego rynku;
86. zauważa, że umieszczenie państw trzecich w unijnym wykazie ma niewiele bezpośrednich i wiążących skutków; uważa, że umieszczenie na unijnej czarnej liście powinno wiązać się z sankcjami o skutecznym efekcie odstraszającym oraz że zmieniony wykaz powinien być powiązany z systemem sankcji;
87. przypomina, że w toku europejskiego semestru Komisja skrytykowała niektóre państwa członkowskie za wady w systemach podatkowych ułatwiające agresywne planowanie podatkowe;
88. wzywa Komisję, aby przedstawiła wniosek w sprawie zreformowanego kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej, inspirowany niedawnymi propozycjami nakreślonymi w rezolucji Parlamentu z 7 października 2021 r. w sprawie reformy polityki UE w zakresie szkodliwych praktyk podatkowych (w tym reformy Grupy ds. Kodeksu Postępowania);
89. wyraża zadowolenie, że Komisja zamierza zaproponować dyrektywę w sprawie wspólnego ogólnounijnego systemu podatku u źródła od wypłaty dywidend lub odsetek; podkreśla, że do czasu wprowadzenia wspólnego systemu państwa członkowskie mogą podejmować uzasadnione środki zaradcze w celu ochrony swojej bazy podatkowej;
o o o
90. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie, Komisji i Grupie Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73); Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu (Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 43).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii, Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17.
Transparency International, ‘Access denied? Availability and accessibility of beneficial ownership data in the European Union’ [Odmowa dostępu? Dostępność danych o beneficjentach rzeczywistych w Unii Europejskiej], 26 maja 2021 r.
Zob. na przykład zalecenie PE z dnia 13 grudnia 2017 r. dla Rady i Komisji w następstwie dochodzenia w sprawie prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania, Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 132.
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (zwaną dalej „Kartą”),
– uwzględniając art. 1, 2, 4 i 19 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
– uwzględniając art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka oraz powiązane orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE),
– uwzględniając uzasadniony wniosek Komisji zgodnie z art. 7 ust. 1 TUE dotyczący decyzji Rady z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie stwierdzenia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską zasady praworządności (COM(2017)0835),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii(1) (rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności(2),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 października 2020 r. w sprawie ustanowienia unijnego mechanizmu na rzecz demokracji, praworządności i praw podstawowych(3),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie sprawozdania Komisji na temat praworządności z 2020 r.(4),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 września 2020 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stwierdzenia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską zasady praworządności(5),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2021 r. w sprawie opracowania wytycznych dotyczących stosowania ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii(6),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 września 2021 r. w sprawie wolności mediów i dalszego pogarszania się stanu praworządności w Polsce(7),
– uwzględniając komunikat Komisji z 30 września 2020 r. pt. „Sprawozdanie na temat praworządności z 2020 r. Sytuacja w zakresie praworządności w Unii Europejskiej” (COM(2020)0580),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 lipca 2021 r. pt. „Sprawozdanie na temat praworządności z 2021 r. Sytuacja w zakresie praworządności w Unii Europejskiej” (COM(2021)0700),
– uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 TUE Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawa, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości;
B. mając na uwadze, że 29 marca 2021 r. premier RP złożył do powszechnie kwestionowanego i nielegalnego „Trybunału Konstytucyjnego” wniosek o zbadanie, czy postanowienia TUE dotyczące nadrzędności prawa UE i skutecznej ochrony sądowej są zgodne z Konstytucją RP(8);
C. mając na uwadze, że postanowieniem z 14 lipca 2021 r. TSUE zarządził środki tymczasowe, o które wystąpiła Komisja na mocy art. 279 TFUE i które dotyczą funkcjonowania Izby Dyscyplinarnej polskiego Sądu Najwyższego oraz zawieszenia dalszych przepisów polskiego prawa mających wpływ na niezależność sądów(9);
D. mając na uwadze, że 14 lipca 2021 r. nielegalny polski „Trybunał Konstytucyjny” orzekł, iż postanowienia tymczasowe TSUE dotyczące struktury sądów w Polsce są niezgodne z Konstytucją RP(10);
E. mając na uwadze, że 15 lipca 2021 r. TSUE orzekł w wyroku w sprawie C-791/19(11), iż system środków dyscyplinarnych dla sędziów w Polsce nie jest zgodny z prawem UE;
F. mając na uwadze, że 6 października 2021 r. TSUE orzekł, iż przeniesienie sędziego bez jego zgody z jednego sądu do drugiego lub między dwoma wydziałami tego samego sądu może naruszać zasady nieusuwalności i niezawisłości sędziów(12);
G. mając na uwadze, że 6 października 2021 r. wiceprezes TSUE oddaliła wniosek Polski o uchylenie postanowienia wiceprezes TSUE z dnia 14 lipca 2021 r. nakazującego zawieszenie stosowania przepisów krajowych dotyczących w szczególności właściwości Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego(13);
H. mając na uwadze, że 7 października 2021 r. nielegalny „Trybunał Konstytucyjny” przedstawił decyzję w sprawie K 3/21, przyjętą przy dwóch zdaniach odrębnych, w sprawie wniosku zainicjowanego przez Premiera RP w dniu 29 marca 2021 r., i uznał przepisy TUE za niezgodne z Konstytucją RP z wielu powodów;
I. mając na uwadze, że 10 października 2021 r. ponad 100 tys. polskich obywateli demonstrowało pokojowo w całej Polsce, aby pokazać swoje poparcie dla członkostwa Polski w UE;
J. mając na uwadze, że 22 października 2020 r. nielegalny „Trybunał Konstytucyjny” został również wykorzystany politycznie do ataku na prawa kobiet;
K. mając na uwadze, że 12 października 2021 r. wyrok w sprawie K 3/21 opublikowano w Dzienniku Ustaw RP(14), nadając mu tym samym moc prawną w polskim systemie prawnym;
L. mając na uwadze, że Stowarzyszenie Europejskich Sędziów Administracyjnych również wyraziło pogląd, iż wyrok nielegalnego „Trybunału Konstytucyjnego” jest wyraźnie sprzeczny z podstawową zasadą nadrzędności prawa UE(15);
M. mając na uwadze, że w badaniu Eurobarometr Flash z sierpnia 2021 r. zdecydowana większość respondentów przyznała, iż UE powinna udostępniać środki państwom członkowskim tylko pod warunkiem, że ich rządy stoją na straży praworządności i zasad demokratycznych oraz je wdrażają; mając na uwadze, że odsetek ten był również bardzo wysoki w Polsce (72 %)(16);
N. mając na uwadze, że według różnych sondaży przeprowadzonych w Polsce we wrześniu i w październiku 2021 r. tylko 5 % respondentów zadeklarowało, iż chciałoby, aby Polska opuściła UE(17), 90 % pozytywnie oceniło członkostwo Polski w UE(18), a 95 % stwierdziło również, że ich zdaniem wsparcie UE ma pozytywny wpływ na rozwój ich miasta lub regionu – co jest odsetkiem wyższym od średniej w UE(19);
1. głęboko ubolewa nad decyzją nielegalnego „Trybunału Konstytucyjnego” wydaną 7 października 2021 r.(20), która stanowi atak na całą europejską wspólnotę wartości i praw oraz podważa nadrzędność prawa UE jako jedną z jej fundamentalnych zasad zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE; wyraża głębokie zaniepokojenie, że decyzja ta może stanowić niebezpieczny precedens; podkreśla, że nielegalny „Trybunał Konstytucyjny” nie tylko nie ma mocy prawnej i niezależności(21), ale także nie jest uprawniony do dokonywania wykładni Konstytucji w Polsce;
2. zaznacza, że zgodnie z art. 47 Karty prawo podstawowe do skutecznego środka prawnego wymaga dostępu do niezależnego sądu; dostrzega rosnące wyzwania stawiane w tym względzie przez krajowe sądy konstytucyjne i niektórych polityków oraz wzywa państwa członkowskie do poszanowania kluczowej roli TSUE i do stosowania się do jego orzeczeń;
3. ubolewa nad faktem, że z inicjatywą zakwestionowania nadrzędności prawa UE nad ustawodawstwem krajowym wystąpił obecny Premier RP, jeszcze bardziej nadużywając wymiaru sprawiedliwości jako narzędzia do realizacji swojego programu politycznego; ubolewa nad tą inicjatywą jako jednostronną decyzją kwestionującą ramy prawne UE i przestrzeganie ich przez Polskę; przypomina, że przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do UE odbyło się w drodze ratyfikacji traktatu akcesyjnego za zgodą narodu polskiego wyrażoną w referendum; przypomina ponadto, że Rzeczpospolita Polska dobrowolnie zobowiązała się do przestrzegania postanowień traktatów założycielskich i orzecznictwa TSUE; potępia wykorzystywanie sądownictwa do celów politycznych i apeluje do polskich władz, aby zaprzestały arbitralnego wykorzystywania swoich uprawnień wykonawczych i ustawodawczych do podważania zasady podziału władzy oraz praworządności;
4. potwierdza, że system sądowy należy zbadać w całości, aby określić, czy służy on celowi skutecznej i niezależnej kontroli sądowej, oraz zdecydowanie odrzuca ponawiane przez obecny rząd PiS próby uzasadnienia zmian legislacyjnych w dziedzinie sądownictwa w Polsce, zwłaszcza w oparciu o pojedyncze, odosobnione przykłady w różnych państwach członkowskich;
5. ubolewa nad faktem, że wyrok w sprawie K 3/21 ma negatywne skutki dla polskich i europejskich obywateli i przedsiębiorstw, ponieważ nie można już zagwarantować ich podstawowego prawa do niezależnego wymiaru sprawiedliwości, który w pełni stosuje dorobek prawny i prawodawstwo UE; wyraża troskę o skuteczną ochronę praw podstawowych obywateli polskich i europejskich w tym kontekście;
6. wyraża uznanie dla dziesiątek tysięcy polskich obywateli, którzy wyszli na ulice w masowych pokojowych protestach, walcząc o swoje prawa i wolności obywateli europejskich; podziela ich dążenie do silnej, demokratycznej Polski w centrum projektu europejskiego;
7. podkreśla bezprawność wyroku z dnia 22 października 2020 r. (K 1/20) i uznaje, że te poważne ograniczenia w zakresie zdrowia reprodukcyjnego i praw kobiet są niezgodne z prawem;
8. obawia się, że wyrok w sprawie K 3/21 będzie miał silny efekt mrożący wobec polskich sędziów i będzie zniechęcał ich do korzystania z prerogatyw w zakresie stosowania prawa UE; ponawia swoje pełne poparcie dla polskich sędziów, którzy nadal stosują zasadę nadrzędności prawa UE i kierują sprawy do TSUE w trybie prejudycjalnym, w tym po wyroku w sprawie K 3/21, mimo ryzyka dla ich kariery zawodowej, włącznie z dyscyplinarnym odsunięciem od orzekania, zwolnieniem lub przymusową rezygnacją;
9. przypomina, że traktaty UE nie mogą być zmienione wyrokiem sądu krajowego oraz że Konstytucja RP w art. 91 przypomina, iż ratyfikowana umowa międzynarodowa stanowi część krajowego porządku prawnego i musi być bezpośrednio stosowana, a jej przepisy mają pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami; wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że polski „Trybunał Konstytucyjny” ze skutecznego strażnika Konstytucji został przekształcony w narzędzie legalizacji bezprawnych działań władz; przypomina, że orzeczenia TSUE nie podważają uprawnień państw członkowskich do dokonywania zmian organizacyjnych w sądownictwie;
10. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy niektórych parlamentów narodowych dotyczące omówienia i zajęcia jasnego stanowiska w sprawie ostatnich działań podejmowanych przez polski rząd PiS i jego ataków na nadrzędność prawa UE;
11. ponownie wyraża pogląd, że żadne pieniądze podatników UE nie powinny być przekazywane rządom, które w sposób rażący, celowy i systematyczny podważają wartości zapisane w art. 2 TUE;
12. wzywa Komisję i Radę do podjęcia pilnych i skoordynowanych działań poprzez:
—
wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z przepisami dotyczącymi nielegalnego „Trybunału Konstytucyjnego”, jego niezgodnego z prawem składu i roli w uniemożliwianiu wykonywania wyroków TSUE oraz zwrócenie się do TSUE o zastosowanie środków tymczasowych, a także wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z Izbą Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego, Krajową Radą Sądownictwa oraz Prokuraturą Krajową;
—
wszczęcie przez Komisję procedury przewidzianej w art. 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności wobec Polski, przypominając jednocześnie, że art. 5 rozporządzenia chroni dostęp odbiorców końcowych i beneficjentów do finansowania, oraz nakazując Komisji, by dołożyła wszelkich starań w celu zadbania o dokonanie płatności;
—
wstrzymanie się z zatwierdzeniem projektu planu odbudowy i zwiększania odporności Polski do czasu pełnego i właściwego wykonania przez polski rząd wyroków TSUE i sądów międzynarodowych oraz dopilnowanie, by ocena planu gwarantowała zgodność z odpowiednimi zaleceniami dla poszczególnych krajów, w szczególności w zakresie ochrony niezależności sądów;
—
przyjęcie jednoznacznych zaleceń – co nie wymaga jednomyślności – w celu zajęcia się naruszeniami praworządności przez Polskę, wraz z jasno określonym harmonogramem, i stwierdzenie przez Radę, że istnieje wyraźne ryzyko poważnego naruszenia praworządności przez Polskę, zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 1 TUE, oraz rozszerzenie zakresu tej procedury na prawa podstawowe i demokrację;
—
wykorzystanie swoich uprawnień, w tym wstrzymanie lub zawieszenie płatności, lub dokonanie w razie konieczności korekt finansowych, zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem w sprawie wspólnych przepisów, z uwagi na ryzyko poważnych uchybień w skutecznym funkcjonowaniu systemów kontroli w Polsce ze względu na brak niezależności sądów, który zagraża legalności i prawidłowości wydatków;
—
omówienie kryzysu praworządności w Polsce w obecności przewodniczącego Parlamentu Europejskiego oraz zajęcie jasnego stanowiska i wydanie możliwie najbardziej kategorycznego wspólnego oświadczenia w tej sprawie, podpisanego przez szefów państw i rządów UE, podczas zbliżającego się szczytu w dniach 21–22 października 2021 r., a także podjęcie pilnych działań następczych na najbliższym posiedzeniu Rady do Spraw Ogólnych;
13. podkreśla, że żądania te nie są środkami karnymi wymierzonymi w naród polski, lecz sposobami, za pomocą których można będzie przywrócić w Polsce praworządność w kontekście stałego pogarszania się jej stanu; wzywa Komisję, aby wykorzystała wszystkie dostępne jej narzędzia w celu określenia sposobów, dzięki którym polscy obywatele i mieszkańcy Polski nie zostaną pozbawieni korzyści z funduszy UE z powodu działań obecnego rządu, oraz aby stworzyła kanały umożliwiające Komisji bezpośrednie przekazywanie tych funduszy ich końcowym beneficjentom;
14. przyjmuje do wiadomości głosowanie Komisji Prawnej z 14 października 2021 r. w sprawie poparcia skargi wniesionej do TSUE przeciwko Komisji Europejskiej w związku z zaniechaniem przez nią działania prowadzącego do uruchomienia unijnego mechanizmu warunkowości w zakresie praworządności;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie, Komisji, Komitetowi Regionów i Radzie Europy.
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Tunezji i swoją rezolucję z 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Tunezją(1),
– uwzględniając sprawozdanie końcowe unijnej misji obserwacji wyborów dotyczące wyborów prezydenckich i parlamentarnych w Tunezji, które odbyły się 15 września i 6 października 2019 r.,
– uwzględniając układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską a Tunezją oraz poszczególne posiedzenia tematyczne zorganizowane w ramach tego stowarzyszenia w 2019 i 2020 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady Wykonawczej Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) z 26 lutego 2021 r. dotyczące konsultacji z Tunezją przeprowadzonych na mocy art. IV,
– uwzględniając wspólny komunikat z 4 czerwca 2021 r. w sprawie stosunków między UE a Tunezją, pt. „For a renewed partnership” [Na rzecz odnowionego partnerstwa],
– uwzględniając dekret prezydenta Tunezji nr 2021-69 z 26 lipca 2021 r., którym odwołano z funkcji premiera i członków rządu, dekret prezydenta Tunezji nr 2021-80 z 29 lipca 2021 r. dotyczący zawieszenia uprawnień Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, dekret prezydenta Tunezji nr 2021-109 z 24 sierpnia 2021 r. dotyczący przedłużenia obowiązywania nadzwyczajnych środków związanych z zawieszeniem uprawnień Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, a także dekret prezydenta Tunezji nr 2021-117 z 22 września 2021 r. dotyczący środków nadzwyczajnych,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa wydane 27 lipca 2021 r. w imieniu Unii Europejskiej oraz jego oświadczenia prasowe wydane 10 września 2021 r. w Tunisie,
– uwzględniając konstytucję Tunezji z 2014 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego jedną ze stron jest Tunezja,
– uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, którą Tunezja ratyfikowała w 1985 r. i względem której wycofała zastrzeżenia w 2014 r.,
– uwzględniając krajowy plan działania na rzecz kobiet, pokoju i bezpieczeństwa na lata 2018–2022 przyjęty w 2018 r.,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Tunezja jest uprzywilejowanym partnerem UE, stała pomoc i wsparcie dla niej są dla Unii priorytetem, a misje obserwacji wyborów w 2011, 2014, 2018 i 2019 r. potwierdziły niezachwiane zaangażowanie UE na rzecz demokracji w Tunezji; mając na uwadze, że przypadająca w tym roku 10. rocznica rewolucji tunezyjskiej to ważny moment w rozwoju demokratycznym Tunezji;
B. mając na uwadze, że sytuację społeczno-gospodarczą cechuje powszechna stagnacja gospodarcza związana z wewnętrznym kontekstem politycznym i kryzysem sanitarnym, przy czym Tunezja zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem liczby zgonów spowodowanych epidemią COVID-19; mając na uwadze, że pandemia COVID-19, brak turystyki, wysoki poziom bezrobocia młodzieży i inflacja pogorszyły niestabilną sytuację gospodarczą Tunezji; mając na uwadze, że powszechna korupcja, nie w pełni funkcjonujący wymiar sprawiedliwości okresu przejściowego oraz poważne wyzwania gospodarcze i związane z bezpieczeństwem są nadal istotnymi przeszkodami dla pełnej demokratycznej konsolidacji Tunezji;
C. mając na uwadze, że w tym kontekście prezydent Kais Saied skorzystał 25 lipca 2021 r. z art. 80 konstytucji tunezyjskiej, który uprawnia go do wprowadzenia środków nadzwyczajnych, by stawić czoła bezpośredniemu zagrożeniu dla państwa, oraz ogłosił odwołanie premiera Hiszama Maszisziego, zawieszenie Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych na podlegający przedłużeniu okres 30 dni oraz uchylenie immunitetu parlamentarnego wszystkich posłów; mając na uwadze, że 24 sierpnia 2021 r. prezydent przedłużył zawieszenie działalności parlamentu;
D. mając na uwadze, że rządy Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Arabii Saudyjskiej i Egiptu natychmiast pochwaliły inicjatywę prezydenta Saieda i wyraziły poparcie dla niej;
E. mając na uwadze, że brak trybunału konstytucyjnego, a zatem niemożność złożenia przez posłów do parlamentu, zgodnie z odpowiednim artykułem konstytucji, odwołania od jednostronnego przedłużenia przez prezydenta stanu nadzwyczajnego rodzi poważne obawy co do przemian demokratycznych i praw podstawowych w Tunezji;
F. mając na uwadze, że 22 września 2021 r. prezydent wydał dekret prezydencki nr 2021-117 zawierający przepisy potwierdzające jego zwierzchnictwo i nadrzędność dekretu nad konstytucją, co podważa konstytucję, oraz skupiające wszystkie uprawnienia władzy państwowej w rękach prezydenta Kaisa Saieda; mając na uwadze, że przepisy konstytucji o prawach i wolnościach będą przestrzegane i gwarantowane tylko pod warunkiem, że nie będą sprzeczne z przepisami opartymi na dekretach prezydenckich i środkach nadzwyczajnych; mając na uwadze, że dekret prezydencki nr 117 nie przewiduje możliwości odwołania się od decyzji prezydenta do sądu, w tym do najwyższego sądu administracyjnego Tunezji i jej sądu kasacyjnego;
G. mając na uwadze, że prezydent skupił bezterminowo całą władzę w swoich rękach; mając na uwadze, że prezydent przyznał sobie pełne uprawnienia ustawodawcze do zmiany, w drodze dekretu, ustaw regulujących partie polityczne, wybory, system sądownictwa, związki i stowarzyszenia, wolność prasy i wolność informacji, organizację departamentu sprawiedliwości, prawa człowieka i wolności, kodeks statusu osobowego, wewnętrzne siły bezpieczeństwa, służby celne i budżet państwa;
H. mając na uwadze, że chociaż tunezyjskie społeczeństwo obywatelskie publicznie wyraziło poważne zaniepokojenie nowymi ograniczeniami, środki wprowadzone przez prezydenta Kaisa Saieda w lipcu spotkały się ze znacznym poparciem publicznym, co świadczy o niezadowoleniu społeczeństwa z powodu poważnej sytuacji społeczno-gospodarczej i poważnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu rządu, z którymi boryka się kraj; mając na uwadze, że 18 lokalnych i międzynarodowych organizacji pozarządowych wydało wspólną deklarację zawierającą ostrzeżenia dotyczące stanu demokracji w Tunezji; mając na uwadze, że grupa G7 wezwała Tunezję do przywrócenia porządku konstytucyjnego i wznowienia działalności parlamentarnej;
I. mając na uwadze, że 26 lipca 2021 r. tunezyjska policja zamknęła biura Al-Dżaziry w Tunisie bez podania wyjaśnień;
J. mając na uwadze, że społeczeństwo obywatelskie w Tunezji jest dobrze rozwinięte i skonsolidowane oraz odgrywa zasadniczą rolę w kształtowaniu i umacnianiu przemian demokratycznych w Tunezji od 2011 r., przy czym liczni aktywiści domagają się pilnych reform, w tym środków zwalczania korupcji, oraz mając na uwadze, że dialog narodowy jest jedną z cech wyróżniających ten kraj; mając na uwadze, że wolność prasy i publikacji to kluczowe elementy otwartego, wolnego i demokratycznego społeczeństwa; mając na uwadze, że od 26 lipca 2021 r. społeczeństwa obywatelskiego nie włączano do dialogu narodowego ani nie konsultowano się z nim w sprawie działań podejmowanych przez prezydenta Kaisa Saieda;
K. mając na uwadze, że 10 września 2021 r. Powszechna Tunezyjska Unia Pracy (UGTT) przedstawiła plan działania wzywający do utworzenia krajowego komitetu konsultacyjnego, aby zapewnić ramy prawne integracyjnych reform społecznych i politycznych w kraju, w szczególności reformy systemu politycznego i prawa wyborczego, a także nowelizację konstytucji;
L. mając na uwadze, że gospodarka tunezyjska jest bardzo silnie uzależniona od inwestycji zagranicznych, turystyki i eksportu produktów do UE; mając na uwadze, że według Banku Światowego Tunezja wymaga solidnych reform strukturalnych z powodu swojego deficytu obrotów bieżących i deficytu budżetowego; mając na uwadze, że UE jest największym partnerem handlowym Tunezji: 57,9 % handlu zagranicznego Tunezji w 2020 r. to handel z UE, 70,9 % tunezyjskiego eksportu trafia do UE, a 48,3 % importu pochodzi z UE; mając na uwadze, że gospodarka będzie się mogła rozwijać tylko pod warunkiem przywrócenia demokracji oraz zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności;
M. mając na uwadze, że pandemia COVID-19 jeszcze pogorszyła i tak już trudną sytuację w Tunezji; mając na uwadze niewystarczające dostawy tlenu i szczepionek niezbędnych, by skutecznie reagować na kryzys zdrowotny;
N. mając na uwadze, że coraz więcej Tunezyjczyków opuszcza swój kraj, a czasem ryzykuje życie, przekraczając Morze Śródziemne; mając na uwadze, że w Tunezji odnotowuje się jeden z najwyższych wskaźników drenażu mózgów wśród krajów arabskich;
O. mając na uwadze, że od 2011 r. UE podejmuje znaczne i stałe wysiłki na rzecz wsparcia Tunezji i że przeznaczyła ponad 2 mld EUR w formie dotacji na wsparcie Tunezji w realizacji podjętego zobowiązania do demokratyzacji, w tym 260 mln EUR w 2020 r. i 200 mln EUR, według stanu z czerwca 2021 r,. w ramach pomocy makrofinansowej; mając na uwadze, że w maju 2021 r. w ramach programu pomocy makrofinansowej dla Tunezji udostępniono transzę w wysokości 600 mln EUR przeznaczoną konkretnie na łagodzenie skutków gospodarczych pandemii COVID-19 w tym kraju; mając na uwadze, że w latach 2021–2027 UE zastąpi te poszczególne instrumenty nowym Instrumentem Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR) – „Globalny wymiar Europy”, a do głównych celów pomocy zewnętrznej UE udzielanej z tego instrumentu należą umacnianie, wspieranie i propagowanie demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka;
P. mając na uwadze, że w planie działania UE dotyczącym praw człowieka i demokracji przyjętym przez Radę w listopadzie 2020 r. przypomniano, iż UE zobowiązuje się zintensyfikować starania w celu szerzenia demokracji;
Q. mając na uwadze, że konstytucja Tunezji z 2014 r. wzywa do wolności przekonań i sumienia;
1. potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz uprzywilejowanego partnerstwa między UE a Tunezją oraz na rzecz procesu demokratycznego w Tunezji; wyraża jednak głębokie zaniepokojenie tym, że na mocy dekretu prezydenckiego nr 2021-117 prezydent skupił bezterminowo w swoich rękach całą władzę; ponownie podkreśla, że należy zapewnić poszanowanie praworządności, konstytucji i ram prawnych oraz że potrzebny jest sprawnie funkcjonujący parlament posiadający właściwą legitymację jako instytucja reprezentująca obywateli; dlatego ubolewa, że od 24 sierpnia 2021 r. prezydent Saied bezterminowo zawiesił działalność parlamentu tunezyjskiego;
2. apeluje o powrót do normalnego funkcjonowania instytucji państwowych, w tym o przywrócenie w pełni demokracji i jak najszybsze wznowienie działalności parlamentarnej w ramach dialogu narodowego, a także o przedstawienie jasnego planu działania;
3. zdecydowanie podkreśla, że parlament jest podstawową instytucją demokracji, niezbędną do przeprowadzenia jakiejkolwiek reformy konstytucyjnej; podkreśla, że brak trybunału konstytucyjnego w Tunezji pozwala na daleko idące interpretację i stosowanie art. 80 konstytucji oraz uniemożliwia posłom do parlamentu złożenie odwołania w celu uzyskania wyroku sądowego w sprawie zawieszenia parlamentu i dodatkowych środków wprowadzonych przez prezydenta na podstawie art. 80; wzywa Tunezję do ustanowienia trybunału konstytucyjnego w celu uniknięcia błędnej interpretacji i niewłaściwego stosowania konstytucji;
4. przyłącza się do apelu wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela o jak najszybsze przywrócenie stabilności instytucjonalnej, a zwłaszcza o poszanowanie podstawowych praw i wolności zapisanych w konstytucji Tunezji z 2014 r. i o powstrzymanie się od wszelkich form przemocy;
5. zwraca uwagę na mianowanie premier Najli Bouden Romdhane 29 września 2021 r. oraz powołanie rady ministrów 11 października 2021 r.; odnotowuje, że na stanowiska ministerialne mianowano 10 kobiet;
6. apeluje do prezydenta, by ponownie rozważył swoje stanowisko i by aktywnie wspierał wszelkie działania służące zagwarantowaniu kobietom i mężczyznom równych praw we wszystkich dziedzinach, zwłaszcza w odniesieniu do praw spadkowych kobiet, prawa do opieki nad dzieckiem, praw przysługujących głowom rodziny, prawa do urlopu rodzicielskiego oraz praw pracowniczych, w szczególności w przypadku pracownic domowych i kobiet pracujących w gospodarstwach rolnych;
7. wzywa władze Tunezji, by przestrzegały konstytucji i zapewniły poszanowanie praw podstawowych wszystkich obywateli; przypomina o niezbywalnym charakterze praw podstawowych i praw człowieka oraz o ich bezwarunkowej nadrzędności, a także wzywa do przywrócenia konstytucji jako prawa pierwotnego; wzywa Tunezję do całkowitego zniesienia kary śmierci;
8. wzywa władze, by unikały niepewności prawa powstającej w wyniku wprowadzenia zakazu podróżowania, nadzoru państwa i aresztów domowych; uważa sądzenie cywilów przez sądy wojskowe za wysoce problematyczne i wzywa do przywrócenia niezawisłego sądownictwa, co powinno doprowadzić do reformy sądów wojskowych w Tunezji, aby znieść procesy wojskowe wobec ludności cywilnej;
9. podkreśla, że wszelkie zmiany w konstytucji i systemie politycznym można wprowadzać tylko w ramach przewidzianych przez konstytucję; zwraca uwagę na krytyczne głosy Tunezyjskiej Ligi Ochrony Praw Człowieka i innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego dotyczące skupienia władzy w rękach prezydenta; podkreśla, że podstawą demokracji musi być równowaga i podział władzy;
10. uznaje kluczową rolę Kwartetu na rzecz Dialogu Narodowego – w którego skład wchodzą UGTT, Tunezyjska Konfederacja Przemysłu, Handlu i Rzemiosła (UTICA), Tunezyjska Ligi Praw Człowieka (LTDH) i Rada Adwokacka Tunezji – w ułatwianiu pluralistycznego dialogu narodowego, za co w 2015 r. przyznano mu Pokojową Nagrodę Nobla; apeluje do prezydenta o wniesienie wkładu w krajowe ramy umożliwiające wszystkim zainteresowanym stronom skuteczne wznowienie tego dialogu; przypomina o kluczowej roli Zespołu Parlamentu Europejskiego ds. Wspierania Demokracji i Koordynacji Wyborów w promowaniu dialogu między społeczeństwem obywatelskim a przywódcami politycznymi Tunezji;
11. podkreśla, że należy pilnie przezwyciężyć kryzys społeczno-gospodarczy, z jakim boryka się kraj, w drodze reform strukturalnych i działań politycznych;
12. przypomina o niezachwianym zaangażowaniu UE we wspieranie Tunezji w przezwyciężaniu kryzysu finansowego i gospodarczego, a także w dalszym umacnianiu demokracji; wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) do zintensyfikowania dialogu z tunezyjskimi władzami, podmiotami gospodarczymi i społeczeństwem obywatelskim; podkreśla, że potrzebne są stabilne i sprawne instytucje, by poczynić postępy w niezbędnych reformach strukturalnych wymaganych do uzyskania środków ratunkowych w postaci pożyczki od MFW;
13. podkreśla, że wspólne rozumienie praworządności, demokracji i praw człowieka jest fundamentem silnego partnerstwa między UE a Tunezją; wzywa prezydenta, by umożliwił pełne i właściwe funkcjonowanie niezależnych państwowych organów regulacyjnych, w tym tymczasowego organu do spraw kontroli zgodności ustaw z konstytucją oraz Krajowego Urzędu ds. Zwalczania Korupcji;
14. jest zaniepokojony zagraniczną ingerencją podważającą tunezyjską demokrację;
15. wzywa UE do dalszej realizacji programów wspierających bezpośrednio obywateli tunezyjskich oraz do zwiększenia pomocy tam, gdzie jest to konieczne w świetle obecnego kryzysu, w tym przy wsparciu opieki zdrowotnej za pośrednictwem systemu COVAX, aby pomóc temu krajowi w radzeniu sobie z poważnymi skutkami pandemii COVID-19;
16. wzywa wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela i państwa członkowskie do uważnego śledzenia sytuacji w Tunezji oraz wzywa wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela do regularnego składania sprawozdań Komisji Spraw Zagranicznych, aby zapewnić właściwy dialog parlamentarny na temat tej ważnej i niepokojącej sytuacji;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, ESDZ, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, prezydentowi Tunezji oraz rządowi i parlamentowi Tunezji.
Wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska
160k
53k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska (2021/2923(RSP))
– uwzględniając art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowiący, że rynek wewnętrzny Unii działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, a także art. 9 i 11 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz art. 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w których wezwano do uwzględniania ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego przy określaniu i wdrażaniu strategii politycznych Unii,
– uwzględniając projekt komunikatu Komisji z 7 czerwca 2021 r. pt. „Wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska 2022”,
– uwzględniając komunikat Komisji z 13 października 2021 r. zatytułowany „Reakcja na rosnące ceny energii: zestaw działań i środków wsparcia” (COM(2021)0660),
– uwzględniając komunikat Komisji z 17 września 2020 r. pt.: „Ambitniejszy cel klimatyczny Europy do 2030 r. – Inwestowanie w przyszłość neutralną dla klimatu z korzyścią dla obywateli” (COM(2020)0562),
– uwzględniając komunikat Komisji z 14 października 2020 r. zatytułowany „Fala renowacji na potrzeby Europy – ekologizacja budynków, tworzenie miejsc pracy, poprawa jakości życia” (COM(2020)0662),
– uwzględniając komunikat Komisji z 11 grudnia 2019 r. zatytułowany „Europejski Zielony Ład” (COM(2019)0640),
– uwzględniając porozumienie paryskie osiągnięte podczas 21. Konferencji Stron (COP21) Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz 11. Konferencję Stron służącą jako spotkanie stron protokołu z Kioto (CMP11), które miały miejsce w Paryżu (Francja) od 30 listopada do 11 grudnia 2015 r.,
– uwzględniając komunikat Komisji z 14 lipca 2021 r. zatytułowany „Gotowi na 55: osiągnięcie unijnego celu klimatycznego na 2030 r. w drodze do neutralności klimatycznej” (COM(2021)0550),
– uwzględniając zalecenie Komisji (UE) 2021/1749 z 28 września 2021 r. w sprawie zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”: od zasad do praktyki, a także załączone do niego wytyczne(1),
– uwzględniając przeprowadzoną przez Komisję ocenę unijnych zasad pomocy państwa,
– uwzględniając konsultacje publiczne dotyczące zmienionych wytycznych w sprawie pomocy na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska,
– uwzględniając konsultacje publiczne w sprawie ukierunkowanego przeglądu ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych (pomoc państwa): zmienione przepisy dotyczące pomocy państwa na rzecz transformacji ekologicznej i cyfrowej;
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych(2) (dyrektywa w sprawie odnawialnych źródeł energii),
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 z dnia 11 grudnia 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej(3),
– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającą dyrektywę 2012/27/UE(4),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej(5),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami na rzecz klimatu(6),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088(7) (rozporządzenie w sprawie systematyki),
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty(8) (rozporządzenie w sprawie konwencji z Aarhus),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie strategii europejskiej na rzecz integracji systemów energetycznych(9),
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie)(10),
– uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 7 lipca 2021 r. dotyczące polityki konkurencji za rok 2020 (COM(2021)0373),
– uwzględniając Konwencję o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (konwencja z Aarhus),
– uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że zasady pomocy państwa na rzecz projektów związanych z klimatem, energią i środowiskiem powinny być dostosowane do transformacji w stronę modelu zrównoważonego i powinny być zgodne z celami i ambicjami Unii w zakresie klimatu, energii, obiegu zamkniętego, zerowego poziomu zanieczyszczeń i różnorodności biologicznej;
B. mając na uwadze, że obecne wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014–2020 wygasną 31 grudnia 2021 r.;
C. mając na uwadze, że konieczny jest szeroko zakrojony i dogłębny przegląd tych wytycznych, aby w pełni dostosować je do Europejskiego Zielonego Ładu, porozumienia paryskiego oraz celów klimatycznych UE na lata 2030 i 2050;
D. mając na uwadze, że solidne i przejrzyste ramy pomocy państwa są niezbędne do utrzymania konkurencyjnych rynków oraz uniknięcia nieproporcjonalnych i nieuzasadnionych zakłóceń na rynku;
E. mając na uwadze, że wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią określają warunki, na jakich pomoc państwa na rzecz energii i ochrony środowiska może być uznana za zgodną z jednolitym rynkiem;
F. mając na uwadze, że ambitne cele UE w zakresie energii i klimatu stanowią bezprecedensowe wyzwania, które będą wymagały ogromnych inwestycji publicznych i prywatnych; mając na uwadze, że niepodejmowanie działań w tej dziedzinie byłoby bardziej kosztowne, ponieważ nierealizowanie lub opóźnianie inwestycji na rzecz transformacji ekologicznej mogłoby kosztować UE do 5,6 % jej PKB w 2050 r.;
G. mając na uwadze, że w komunikacie w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu wyraźnie stwierdzono, że należy dokonać przeglądu zasad pomocy państwa, aby odzwierciedlić cele Europejskiego Zielonego Ładu, wesprzeć racjonalną pod względem kosztów transformację z myślą o osiągnięciu neutralności klimatycznej do 2050 r., a także ułatwić wycofanie paliw kopalnych, w szczególności tych najbardziej zanieczyszczających środowisko, przy jednoczesnym zapewnieniu równych warunków działania na rynku wewnętrznym;
H. mając na uwadze, że w przygotowanym przez Komisję projekcie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska skrócono wykaz sektorów energochłonnych kwalifikujących się do pomocy państwa;
I. mając na uwadze, że obecne wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska wykluczają zróżnicowane podejście oparte na regionalnej specyfice i dystrybucji, co spowalnia niezbędną ekspansję energii ze źródeł odnawialnych na obszarach wiejskich w państwach członkowskich o niejednorodnych warunkach naturalnych;
J. mając na uwadze, że 7 czerwca 2021 r. Komisja rozpoczęła ukierunkowane konsultacje społeczne i opublikowała projekt wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, ochroną środowiska i energią; mając na uwadze, że konsultacje te zakończyły się 2 sierpnia 2021 r.;
K. mając na uwadze, że według Komisji przegląd wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią ma na celu rozszerzenie zakresu wytycznych na nowe obszary i wszystkie technologie, które mogą pomóc w realizacji Europejskiego Zielonego Ładu, a także zapewnienie większej elastyczności w zakresie zasad zgodności; mając na uwadze, że zasadnicze znaczenie ma dostosowanie do wszystkich odnośnych przepisów UE w dziedzinie środowiska i energii oraz ogólnie do dorobku prawnego Unii, a także zgodność z tymi przepisami i dorobkiem;
L. mając na uwadze, że aby wprowadzić UE na odpowiedzialną ścieżkę prowadzącą do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r., UE postanowiła zmniejszyć swoje emisje gazów cieplarnianych o co najmniej 55 % do 2030 r., a Komisja zaproponowała odpowiednie dostosowanie wszystkich odnośnych przepisów dotyczących klimatu i energii, w tym zaproponowała cele Unii na 2030 r., aby zwiększyć udział odnawialnych źródeł energii o co najmniej 40 % i efektywność energetyczną o co najmniej 36 % w ramach pakietu „Gotowi na 55”;
M. mając na uwadze, że Komisja oświadczyła, iż tylko te cele w zakresie klimatu i energii będą wymagać dodatkowych inwestycji w wysokości 350 mld EUR rocznie;
N. mając na uwadze, że zasady pomocy państwa, w szczególności dotyczące klimatu, energii i ochrony środowiska, powinny ułatwiać wycofywanie paliw kopalnych zgodnie z europejskim prawem o klimacie i nie powinny powodować lub przyczyniać się do efektu „lock-in” w zakresie emisji gazów cieplarnianych lub tworzenia aktywów osieroconych;
O. mając na uwadze, że zasady pomocy państwa powinny służyć wdrożeniu zasady „efektywność energetyczna przede wszystkim”, którą państwa członkowskie są zobowiązane stosować w swoich decyzjach dotyczących planowania, polityki i inwestycji energetycznych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1999 w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami na rzecz klimatu;
P. mając na uwadze, że unowocześnione zasady pomocy państwa powinny być dostosowane do przyszłych wyzwań i w związku z tym powinny podlegać regularnemu monitorowaniu i przeglądowi;
Q. mając na uwadze, że przegląd zasad pomocy państwa dotyczący wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska powinien przyczynić się do sprawiedliwej transformacji, a tym samym uwzględniać w swoich celach aspekty społeczne, w tym w wytycznych dotyczących mechanizmów przetargowych, tak aby przeciwdziałać nieproporcjonalnym i niezamierzonym skutkom społecznym i nierównościom, pamiętając o tym, że 30 mln osób, czyli 6,9 % ludności UE, żyje w ubóstwie energetycznym, przy czym istnieją wyraźne różnice między państwami członkowskimi;
R. mając na uwadze, że solidne ramy pomocy państwa są niezbędne do utrzymania konkurencyjnych rynków i mogą również pełnić rolę ram umożliwiających wspieranie przemysłu UE w przejściu na gospodarkę neutralną pod względem klimatu;
1. z zadowoleniem przyjmuje projekt komunikatu Komisji w sprawie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska oraz jej wysiłki na rzecz wzmocnienia wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią oraz dążenia do wyższego poziomu ochrony środowiska, w tym dekarbonizacji sektora energetycznego; z zadowoleniem przyjmuje położenie większego nacisku na przeciwdziałanie zmianie klimatu i redukcję emisji gazów cieplarnianych w projekcie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska i podkreśla, że powinno to iść w parze z ochroną środowiska i zdrowia;
2. stwierdza, że w związku ze zmianami technologicznymi spowodowanymi przejściem na model mniej emisyjny zasady pomocy państwa muszą dopuszczać pewien stopień elastyczności;
3. przypomina o unijnym celu klimatycznym, jakim jest ograniczenie emisji o co najmniej 55 % do 2030 r., zgodnie z europejskim prawem o klimacie, oraz o celu osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.; przyznaje, że wiele przepisów dotyczących klimatu i energii jest obecnie poddawanych przeglądowi, aby dostosować je do tych celów, przy czym proponowane cele na 2030 r. w zakresie energii ze źródeł odnawialnych wynoszą obecnie „co najmniej 40 %”, a w zakresie efektywności energetycznej „co najmniej 36 %”; zwraca uwagę, że przejście na neutralny dla klimatu model gospodarczy wymaga znacznych inwestycji zarówno ze strony sektora prywatnego, jak i publicznego; podkreśla, że koszt niepodejmowania działań jest wyraźnie wyższy niż koszt realizacji celów UE w zakresie klimatu i energii;
4. uważa, że zrównoważona środowiskowo pomoc państwa ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów UE w zakresie klimatu, energii i ochrony środowiska; uważa, że Komisja powinna wysłać wyraźny sygnał, że wszelkie wsparcie powinno być zgodne z porozumieniem paryskim oraz celami UE w zakresie zielonej transformacji i celów społecznych;
5. wzywa Komisję do dostosowania różnych kategorii pomocy do europejskiego prawa o klimacie, wspierając w ten sposób racjonalną pod względem kosztów i sprawiedliwą transformację w kierunku neutralności klimatycznej oraz ułatwiając stopniowe wycofywanie paliw kopalnych; podkreśla, że temu stopniowemu wycofywaniu powinny towarzyszyć możliwości wsparcia dla nowych, mniej emisyjnych technologii, zgodnie z zasadą „nie czyń poważnych szkód” w rozumieniu art. 17 rozporządzenia w sprawie systematyki na rzecz neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r., a także spójne dążenie do neutralności klimatycznej do 2050 r.;
6. zauważa, że wytyczne dotyczące pomocy państwa mają na celu ułatwienie stopniowego wycofywania paliw kopalnych; podkreśla jednak, że wszelkie zaległe wsparcie dla projektów związanych z gazem kopalnym powinno przyczyniać się do znacznego ograniczenia ogólnych emisji i zapobiegać długoterminowemu uzależnieniu od paliw kopalnych poprzez opracowanie dostosowanych do przyszłych wyzwań projektów, na przykład projektów gazowych, które posiadają wiążący harmonogram przekształcenia się w specjalne zasoby wodorowe zgodnie z przepisami dotyczącymi infrastruktury energetycznej; podkreśla potrzebę współmiernych planów inwestycyjnych w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, które wymagają jak najściślejszej kontroli i najsurowszych kryteriów;
7. podkreśla, że pomoc państwa w dziedzinie klimatu, ochrony środowiska i energii jest kluczowym narzędziem średnioterminowym służącym przeciwdziałaniu nagłemu wzrostowi cen energii, w szczególności poprzez wspieranie środków na rzecz efektywności energetycznej i zrównoważonych odnawialnych źródeł energii; uważa, że strategie polityczne i środki na rzecz efektywności energetycznej, zwłaszcza w odniesieniu do budynków, są ważne dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji; wyraża zaniepokojenie faktem, że w projekcie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska kategoria pomocy na rzecz „poprawy charakterystyki energetycznej i efektywności ekologicznej budynków” jest mało ambitna, ponieważ przewiduje jedynie drobne renowacje; wzywa Komisję do zwiększenia podstawowego wymogu zmniejszenia zapotrzebowania na energię pierwotną w budynkach o co najmniej 40 %, co stanowi minimalny poziom niezbędny do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. w sektorze budowlanym; wzywa Komisję do wzięcia pod uwagę rozluźnienia wytycznych dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do środków ochrony środowiska stosowanych w budownictwie socjalnym w całej Unii Europejskiej;
8. wzywa Komisję do precyzyjnej kategoryzacji sektorów, aby nie wykluczyć z ubiegania się o pomoc państwa – ze względu na niekorzystną kategoryzację sektorów – przedsiębiorstw, które w przeciwnym razie kwalifikowałyby się do otrzymania pomocy;
9. podkreśla, że biorąc pod uwagę ambicje pakietu „Gotowi na 55”, sektorów, które mogą wymagać wsparcia publicznego w postaci pomocy państwa będzie przybywać, a nie ubywać; wzywa Komisję do włączenia do wytycznych dotyczących pomocy państwa na cele związane z klimatem, ochroną środowiska i energią na 2022 r. większej liczby sektorów; w szczególności dotyczy to pomocy w formie ulg w opłatach za energię elektryczną dla odbiorców energochłonnych;
10. podkreśla potrzebę włączenia prawodawstwa i polityki UE w dziedzinie klimatu, środowiska, zerowego poziomu zanieczyszczeń, różnorodności biologicznej i energii do nowych ram pomocy państwa, przy jednoczesnym zapewnieniu ich aktualności i zgodności z uaktualnionymi ramami polityki klimatyczno-energetycznej, które są obecnie poddawane przeglądowi;
11. podkreśla, że nieustanowienie solidnych zasad pomocy państwa zgodnie z pakietem „Gotowi na 55” i Europejskim Zielonym Ładem może mieć negatywne konsekwencje dla konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju przemysłu UE, zagrozić tworzeniu miejsc pracy i ożywieniu gospodarczemu UE, a ostatecznie osłabić skuteczność unijnego programu działań na rzecz klimatu;
12. podkreśla, że ambitne założenia pakietu „Gotowi na 55” będą wymagały, aby niektóre sektory energochłonne otrzymały pewien stopień wsparcia publicznego w celu poradzenia sobie z transformacją; zwraca się do Komisji o rozważenie przeglądu wykazu sektorów kwalifikujących się do rekompensaty z tytułu zmian cen energii;
13. wzywa Komisję do przeprowadzenia z wystarczającą dokładnością kategoryzacji sektorów, aby uniknąć wykluczenia z pomocy państwa – ze względu na niekorzystną kategoryzację sektorów – przedsiębiorstw, które w przeciwnym razie kwalifikowałyby się do otrzymania pomocy;
14. z zadowoleniem przyjmuje ogólne cele rozszerzenia zakresu wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią na nowe obszary, takie jak ekologiczna mobilność, zwiększenie elastyczności i uproszczenie obecnych przepisów; zauważa jednak, że konieczne są bardziej ambitne założenia w zakresie pomocy państwa na rzecz klimatu, ochrony środowiska, projektów w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej oraz że potrzebne są jasne definicje i metodyka przeprowadzania oceny nowych koncepcji wprowadzonych w wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska;
15. podkreśla, że wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska powinny odpowiednio wspierać transformację ekologiczną unijnych przedsiębiorstw w procesie przechodzenia na gospodarkę bezemisyjną, przy jednoczesnym wspieraniu wychodzenia z kryzysu związanego z COVID-19, tworzenia miejsc pracy w UE i konkurencyjności;
16. podkreśla, że wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska mają na celu wyjaśnienie, w jaki sposób państwa członkowskie mogą zachęcać do wczesnego zamykania działalności związanej z wydobyciem węgla, torfu i łupków bitumicznych; uważa jednak, że należy zdecydowanie poprawić tę kategorię pomocy na przykład przez:
i)
wprowadzenie jasnych zabezpieczeń przy wycofywaniu paliw kopalnych i związanych z nimi działań, z uwzględnieniem otrzymanych w przeszłości bezpośrednich i pośrednich dotacji, odpowiedzialności przedsiębiorstw za przekształcenie obiektów po zamknięciu oraz ogólnie wszystkich zobowiązań zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”, które nie mogą być wypłacane w ramach pomocy państwa; osiągnięcie takich zabezpieczeń na przykład poprzez ustalenie obowiązkowych terminów zamknięcia; ustalenie daty zakończenia programu pomocy na zamykanie obiektów i/lub stopniowego wycofywania pomocy;
ii)
wprowadzenie wymogu przedstawiania całościowej oceny skutków i porównań z alternatywnymi rozwiązaniami w zakresie efektywności energetycznej oraz, jeżeli są one niewystarczające, z bardziej zrównoważonymi rozwiązaniami alternatywnymi w zakresie energii odnawialnej w odniesieniu do pozostałego zapotrzebowania na energię w celu wykazania, że pomoc państwa jest przyznawana na najbardziej opłacalne, energooszczędne i zrównoważone długoterminowe rozwiązanie oparte na energii ze źródeł odnawialnych, zgodnie z najnowszymi osiągnięciami naukowymi i założeniami Europejskiego Zielonego Ładu, w szczególności celami w zakresie efektywności energetycznej i energii odnawialnej;
iii)
określenie, co oznaczają „dodatkowe koszty” kwalifikujące się do pomocy państwa w celu ułatwienia zamknięcia dochodowej działalności, tak jak miało to miejsce w przypadku pomocy państwa ułatwiającej zamykanie działalności niekonkurencyjnej;
iv)
wprowadzenie wymogu przejrzystości w odniesieniu do planów zamknięcia działalności związanej z paliwami kopalnymi oraz pomocy przyznawanej w tym kontekście;
17. podkreśla, że aby do 2050 r. osiągnąć neutralność klimatyczną, konieczne jest natychmiastowe i masowe wdrożenie środków w zakresie efektywności energetycznej i zrównoważonych technologii energii odnawialnej; podkreśla, że inwestycje publiczne w efektywność energetyczną i energię odnawialną przyczynią się w perspektywie długoterminowej nie tylko do ograniczenia emisji, ale również do obniżenia i ustabilizowania cen energii, a tym samym do uwolnienia większego dochodu do dyspozycji, a ostatecznie do wzmocnienia dobrobytu i bezpieczeństwa energetycznego UE; zauważa z niepokojem, że w projekcie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska usunięto kategorię pomocy przeznaczoną na wspieranie energii ze źródeł odnawialnych, a tym samym skazano ją na konkurowanie o pomoc państwa z innymi rozwiązaniami niskoemisyjnymi, więc opartymi na paliwach kopalnych; w związku z tym wzywa do włączenia do ostatecznej wersji tych wytycznych specjalnego rozdziału poświęconego wspieraniu energii ze źródeł odnawialnych oraz do podkreślenia w nich, że systemy wsparcia oparte na konkretnych technologiach powinny być regułą, a nie wyjątkiem, a także przewidzenia zróżnicowanych regionalnie poziomów wsparcia, aby umożliwić dywersyfikację i opłacalne włączenie do systemu energii ze źródeł odnawialnych na szczeblu regionalnym; zgodnie z dyrektywą w sprawie odnawialnych źródeł energii wzywa do wprowadzenia specjalnego rozdziału zawierającego konkretne przepisy w celu wsparcia społeczności energetycznych działających w zakresie energii ze źródeł odnawialnych, niezależnie od ich wielkości, i mniejszych podmiotów, w tym do zwolnienia z obowiązku wystawiania na aukcję lub do znacznego podwyższenia progów zwolnienia z obowiązku wystawiania na aukcję, lub przynajmniej do utrzymania ich na poziomie określonym w wytycznych w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią;
18. podkreśla, że osiągnięcie docelowego poziomu 15 % transgranicznych efektywnych elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych, usunięcie krajowych wąskich gardeł, zwiększenie zdolności magazynowania energii ze źródeł odnawialnych oraz inteligentniejsze sieci przesyłowe i dystrybucyjne to dodatkowe elementy umożliwiające rozwój transgranicznych połączeń międzysystemowych, który jest niezbędny do zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii, ograniczenia niestabilności i zwiększenia autonomii energetycznej UE;
19. podkreśla, że zasady pomocy państwa powinny być wystarczająco elastyczne, aby ułatwić integrację nowych bezemisyjnych, opartych na obiegu zamkniętym i zrównoważonych rozwiązań we wszystkich sektorach, zwłaszcza sektorach, z których emisje trudno zredukować;
20. domaga się, aby włączyć do omawianych wytycznych zasady hierarchii energetycznej, zgodnie z którymi priorytetowo traktuje się oszczędność energii i efektywność energetyczną, a następnie bezpośrednią elektryfikację ze źródeł odnawialnych i zwiększone wykorzystanie energii cieplnej ze źródeł odnawialnych, a wreszcie wykorzystywanie innych zrównoważonych zasobów opartych na odnawialnych źródłach energii wyłącznie do zastosowań, dla których nie istnieją alternatywne opcje, jeśli chodzi o ich transformację; zwraca się również do Komisji o dokonanie przeglądu pomocy w formie obniżek opłat za energię elektryczną dla odbiorców energochłonnych w świetle tych zasad poprzez zagwarantowanie, że takie wsparcie jest powiązane z rzeczywistymi inwestycjami w efektywność energetyczną i odnawialne źródła energii w ich procesach;
21. wzywa Komisję, by wyraźnie włączyła do wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim”, w szczególności poprzez:
i)
stosowanie tej zasady jako priorytetowego punktu odniesienia przy ocenie, czy dany środek w sektorze energetycznym jest konieczny, w szczególności w odniesieniu do środków pomocy na rzecz produkcji energii (sekcja 4.1), pomocy na rzecz bezpieczeństwa dostaw, w szczególności w kontekście mechanizmów zdolności wytwórczych (sekcja 4.8), oraz pomocy na infrastrukturę energetyczną (sekcja 4.9);
ii)
uwzględnienie tej zasady przy uzasadnianiu środków w odniesieniu do systemów efektywności energetycznej (np. procedur przetargowych dotyczących poszczególnych technologii w ramach pierwszej kategorii pomocy – sekcja 4.1) oraz poprawy charakterystyki energetycznej i efektywności środowiskowej budynków (sekcja 4.2) lub systemów ciepłowniczych i chłodniczych (sekcja 4.10);
22. podkreśla, że unijne zasady pomocy państwa powinny zapewniać równe warunki działania w państwach członkowskich, ponieważ nie wszystkie państwa członkowskie będą w stanie zapewnić przedsiębiorstwom ten sam poziom wsparcia, co stwarza ryzyko zakłóceń na rynku, fragmentacji i większych rozbieżności między państwami, a to z kolei doprowadziłoby do dalszych nierówności społecznych na jednolitym rynku;
23. wzywa Komisję do bardzo starannego zbadania, czy proponowane zmiany będą miały pozytywny wpływ na konkurencję i innowacje, czy też raczej stworzą nowe bariery dla konkurencji, zwłaszcza dla MŚP; wzywa Komisję, aby uwzględniła długoterminowe skutki i ewentualnie ograniczyła transformację;
24. zauważa, że inwestycje w technologie energooszczędne i odnawialne wymagają przewidywalności ekonomicznej w celu zminimalizowania ryzyka inwestycyjnego; wzywa Komisję do zatwierdzania programów pomocy na wystarczająco długi okres, który uwzględnia ramy czasowe planowania i rozwoju odpowiednich projektów, zgodnie z przepisami określonymi w odnośnych aktach prawnych;
25. wzywa Komisję do zapewnienia pewności prawa w odniesieniu do systemów wsparcia, które zostały już zatwierdzone w ramach dawnego systemu pomocy państwa; apeluje do Komisji o uwzględnienie w wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele związane z klimatem, energią i ochroną środowiska mechanizmu przeglądu w celu zapewnienia zgodności i spójności z ostatecznymi aktami ustawodawczymi i aktami wykonawczymi pakietu „Gotowi na 55”;
26. wzywa Komisję do unikania nadmiernego ciężaru dowodu i uzasadnienia w nowych wytycznych, aby uniknąć biurokracji i niepewności, które utrudniłyby realizację celów politycznych Europejskiego Zielonego Ładu i osiągnięcie celów redukcji emisji na 2030 r.;
27. podkreśla kluczowe znaczenie zachowania i tworzenia trwałych oraz wysokiej jakości miejsc pracy w kontekście zrównoważonej transformacji;
28. wzywa Komisję, aby przewidziała możliwość udzielenia wyjątkowej pomocy państwa w przypadkach, w których inne części wytycznych nie obejmowałyby takiego wsparcia, ale w których wspierana innowacja będzie miała pozytywny wpływ na społeczeństwo lub gospodarkę UE zgodnie z celami polityki Unii;
29. wyraża zaniepokojenie brakiem przejrzystości w odniesieniu do wymiany informacji między Komisją a państwami członkowskimi w zakresie zgłaszania i zatwierdzania krajowych środków pomocy państwa, a także kryteriów stosowanych do oceny zgodności krajowych środków pomocy państwa z celami i przepisami UE w zakresie ochrony środowiska, różnorodności biologicznej i klimatu; wzywa Komisję do zajęcia się tą kwestią, między innymi poprzez ujawnienie harmonogramu kroków proceduralnych w rejestrze pomocy państwa, publikowanie decyzji przedzgłoszeniowej oraz pism do państw członkowskich, w przypadku gdy proponowane przez nie środki nie kwalifikują się jako pomoc państwa, poprawę wzorów stosowanych przez państwa członkowskie przy zgłaszaniu pomocy państwa oraz usprawnienie ocen zgodności przeprowadzanych przez Komisję;
30. przypomina, że w swoich ustaleniach w sprawie ACCC/C/2015/128 przyjętych 17 marca 2021 r. Komitet ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus (ACCC) stwierdził, że UE nie przestrzega art. 9 ust. 3 i 4 konwencji z Aarhus ze względu na fakt, że obecnie społeczeństwo obywatelskie nie ma możliwości zakwestionowania decyzji w sprawie pomocy państwa podjętych przez Komisję na mocy art. 108 ust. 2 TFUE, które mogą naruszać prawo UE dotyczące środowiska; wzywa Komisję i Radę do wykazania się pełnym zaangażowaniem w wypełnianie międzynarodowych zobowiązań UE w zakresie sprawiedliwości ekologicznej; zachęca Komisję, by wypełniła zobowiązanie podjęte w oświadczeniu załączonym do zmienionego rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus i aby do końca 2022 r. dokonała oceny dostępnych opcji w celu uwzględnienia ustaleń ACCC, a do końca 2023 r. przedstawiła odpowiednie środki;
31. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i Radzie.
1. Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019 (2020/2167(DEC))
– uwzględniając końcowe roczne sprawozdanie finansowe Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019,
– uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019 wraz z odpowiedziami agencji(1),
– uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków(2), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2019 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając zalecenie Rady z dnia 1 marca 2021 r. w sprawie udzielenia Agencji absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2019 (05793/2021 – C9-0064/2021),
– uwzględniając decyzję z dnia 28 kwietnia 2021 r.(3) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2019, jak również odpowiedzi dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej,
– uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(4), w szczególności jego art. 70,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE(5), w szczególności jego art. 76,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 z dnia 13 listopada 2019 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz uchylenia rozporządzeń (UE) nr 1052/2013 i (UE) 2016/1624(6), w szczególności jego art. 116,
– uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/715 z dnia 18 grudnia 2018 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów utworzonych na podstawie TFUE oraz Traktatu Euratom, o których mowa w art. 70 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046(7), w szczególności jego art. 105,
– uwzględniając art. 32 i 47 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(8),
– uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,
– uwzględniając opinię Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
– uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0270/2021),
1. udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2019;
2. przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).
2. Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. w sprawie w sprawie zamknięcia ksiąg dochodów i wydatków Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019 (2020/2167(DEC))
Parlament Europejski,
– uwzględniając końcowe roczne sprawozdanie finansowe Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019,
– uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019 wraz z odpowiedziami agencji(9),
– uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków(10), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2019 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając zalecenie Rady z dnia 1 marca 2021 r. w sprawie udzielenia Agencji absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2019 (05793/2021 – C9-0064/2021),
– uwzględniając decyzję z dnia 28 kwietnia 2021 r.(11) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2019, jak również odpowiedzi dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej,
– uwzględniając art. 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(12), w szczególności jego art. 70,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE(13), w szczególności jego art. 76,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 z dnia 13 listopada 2019 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz uchylenia rozporządzeń (UE) nr 1052/2013 i (UE) 2016/1624(14), w szczególności jego art. 116,
– uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/715 z dnia 18 grudnia 2018 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów utworzonych na podstawie TFUE oraz Traktatu Euratom, o których mowa w art. 70 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046(15), w szczególności jego art. 105,
– uwzględniając art. 32 i 47 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1271/2013 z dnia 30 września 2013 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów, o których mowa w art. 208 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012(16),
– uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,
– uwzględniając opinię Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
– uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0270/2021),
1. zatwierdza zamknięcie ksiąg dochodów i wydatków Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).
3. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2021 r. zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019 (2020/2167(DEC))
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019,
– uwzględniając sprawozdanie z dochodzenia wyjaśniającego w sprawie Fronteksu w związku z domniemanymi naruszeniami praw podstawowych, sporządzone przez Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego,
– uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,
– Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
– uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0270/2021),
A. mając na uwadze, że wszystkie organy, urzędy i agencje Unii powinny być przejrzyste i w pełni odpowiadać przed obywatelami Unii za powierzone im fundusze;
B. mając na uwadze, że rola Parlamentu w odniesieniu do absolutorium z wykonania budżetu jest określona w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w rozporządzeniu (UE, Euratom) 2018/1046(17) i w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/715(18);
1. podkreśla znaczenie odpowiedzialnego i przejrzystego wykonania budżetu Unii;
2. przypomina o roli Parlamentu w procedurze udzielania absolutorium zgodnie z postanowieniami TFUE, rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 i Regulaminu Parlamentu;
3. przypomina, że 28 kwietnia 2021 r. Parlament przyjął decyzję (UE, Euratom) 2021/1613(19) odraczającą decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019; wzywa Agencję do regularnego informowania organu udzielającego absolutorium o działaniach podjętych w celu wdrożenia zaleceń zawartych w rezolucji (UE) 2021/1615(20)oraz o harmonogramie wdrażania tych zaleceń; wzywa Agencję, aby przedstawiała te sprawozdania co kwartał, na wniosek organu udzielającego absolutorium;
4. zauważa, że Agencja przygotowała wstępny plan ciągłości działania oraz że w momencie udzielania odpowiedzi przez Agencję polityka ta była ostatecznie dopracowywana w celu jej przyjęcia do końca drugiego kwartału 2021 r.; wzywa Agencję do poinformowania organu udzielającego absolutorium o stanie wdrożenia planu ciągłości działania;
5. z zadowoleniem przyjmuje bieżące wysiłki Agencji zmierzające do utworzenia rejestru wszystkich dokumentów sporządzanych przez Agencję, równolegle do jej transformacji i cyfryzacji; wyraża zadowolenie, że Agencja aktywnie publikowała kluczowe dokumenty na swojej stronie internetowej i udostępniała je za pośrednictwem rejestru publicznego dostępu do dokumentów; wzywa Agencję, aby nadal doskonaliła dostęp do dokumentów i powstrzymała się w przyszłości od występowania o zwrot niekiedy nieproporcjonalnych kosztów prawników zewnętrznych od wnioskodawców w sprawach sądowych dotyczących wniosków o dostęp do informacji; w związku z tym przypomina, że w rezolucji (UE) 2021/1615 wezwano Agencję do wycofania żądania dotyczącego odzyskania kosztów sądowych w sprawie T-31/18; zauważa, że opłaty prawne zostały obniżone przez Sąd w porównaniu z pierwotnymi żądaniami Agencji; przypomina Agencji, aby działała zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, zarówno w odniesieniu do przestrzegania nakazów Trybunału, jak i w odniesieniu do powstrzymania się od wyznaczania zewnętrznych prawników do takich spraw; wzywa Agencję do unikania nieracjonalnie wysokich kosztów prawnych oraz do dopilnowania, by odzyskiwanie tych kosztów w przyszłości odbywało się w akceptowalnych granicach;
6. przypomina wnioski zawarte w opinii Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego z 25 lutego 2021 r., które doprowadziły do decyzji o odłożeniu udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2019 do czasu należytego wyjaśnienia i właściwego przedstawienia wspomnianych elementów przez Agencję, a także do czasu zamknięcia dochodzenia prowadzonego przez OLAF; podkreśla, że poprzez odłożenie udzielenia absolutorium Parlament dał Agencji dodatkowe sześć miesięcy na ustosunkowanie się do różnych elementów opisanych w rezolucji (UE) 2021/1615;
Problemy związane z wydatkami, stwierdzone przez Trybunał
7. przypomina o ustaleniach Trybunału dotyczących umów finansowych w sprawie działań operacyjnych, zgodnie z którymi zwroty wydatków związanych ze sprzętem nadal opierały się na rzeczywistych kosztach, i o związanej z tym kwestii braku dowodów potwierdzających, takich jak faktury; przypomina, że kwestię tę wskazano również w absolutorium za 2018 r., w którym Trybunał zalecił zastosowanie podejścia opartego na kosztach jednostkowych; zauważa, że podejście oparte na kosztach jednostkowych jest formą kosztów uproszczonych, w przypadku której cena za korzystanie z ciężkiego sprzętu technicznego jest określana na podstawie wcześniej określonej metodyki, co rozwiązuje problemy związane ze zwrotem kosztów rzeczywistych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Agencja przeprowadziła pilotażowy projekt dotyczący podejścia opartego na kosztach jednostkowych w odniesieniu do ciężkiego sprzętu technicznego z udziałem dwóch państw członkowskich; zauważa, że projekty pilotażowe dotyczące ciężkiego sprzętu technicznego wykazały, iż podejście oparte na kosztach jednostkowych zwiększyło łączne koszty, a także ubolewa, że Agencja stwierdziła, iż przejście na zwrot kosztów jednostkowych w przypadku ciężkiego sprzętu jest niewykonalne; ubolewa, że kwestia braku dowodów potwierdzających nie została niniejszym rozwiązana, a także przypomina Agencji, że nie powinna akceptować wniosków o zwrot kosztów niepopartych fakturami; wzywa Agencję i Komisję do dokonania przeglądu zalecenia Trybunału oraz do omówienia z Trybunałem wyników projektów pilotażowych z zastosowaniem podejścia opartego na kosztach jednostkowych w odniesieniu do ciężkiego sprzętu technicznego, aby sprawdzić, w jaki sposób można rozwiązać problem braku dowodów potwierdzających; przypomina Agencji i Komisji, że co do zasady należy unikać wszelkich zbędnych obciążeń biurokratycznych;
8. odnotowuje odpowiedź udzieloną przez Agencję organowi udzielającemu absolutorium, odnoszącą się do przeglądu mechanizmów dotyczących płatności za prace budowlane i do wezwania do zapewnienia zgodności z zasadami należytego zarządzania finansami; przyjmuje do wiadomości, że Agencja zgłosiła, iż w całym obiegu środków finansowych wdrożono mechanizm zapobiegania niekontrolowanym płatnościom zaliczkowym; zauważa, że Agencja poinformowała, że wszyscy kierownicy projektów, podmioty operacyjne i finansowe zajmujące się infrastrukturą kwatery głównej Agencji zostali poinstruowani, żeby nie zatwierdzać i nie dokonywać takich płatności, a weryfikatorzy finansowi zostali poinstruowani, żeby odrzucać takie płatności zaliczkowe i doradzać urzędnikom zatwierdzającym, by również je odrzucali;
Sprawozdanie specjalne Trybunału nr 08/2021 pt. „Wsparcie Fronteksu na rzecz zarządzania granicami zewnętrznymi – do tej pory niewystarczająco skuteczne”
9. z zaniepokojeniem odnotowuje uwagi Trybunału Obrachunkowego zawarte w jego sprawozdaniu specjalnym nr 08/2021 zatytułowanym „Wsparcie Fronteksu na rzecz zarządzania granicami zewnętrznymi – do tej pory niewystarczająco skuteczne”(21); zwraca uwagę, że okres objęty audytem trwał od końca 2016 r., kiedy wszedł w życie nowy mandat Agencji na mocy rozporządzenia (UE) 2016/1624(22), do końca 2020 r., a zatem obejmował cały rok 2019, którego dotyczy obecna procedura udzielania absolutorium, jednak nie uwzględniono w nim ostatnich działań podjętych przez Agencję w celu wypełnienia jej mandatu; uznaje, że analiza przestrzegania praw podstawowych przez Agencję nie została włączona do zakresu sprawozdania specjalnego Trybunału, ponieważ wymagałoby to przeprowadzenia specjalnego audytu ze względu na złożoność tej kwestii; zwraca się do Trybunału o przeprowadzenie takiego specjalnego audytu w przyszłości;
10. zauważa z zaniepokojeniem, że w sprawozdaniu specjalnym nr 08/2021 Trybunał wykrył szereg niedociągnięć związanych z podstawowymi działaniami Agencji wymienionymi przez Trybunał, a mianowicie z monitorowaniem sytuacji, analizą ryzyka, oceną narażenia, wspólnymi operacjami, szybkimi interwencjami na granicy, operacjami powrotowymi, szkoleniami Agencji oraz brakiem oceny potrzeb i oceny skutków w okresie poprzedzającym gwałtowny wzrost wydatków Agencji; wyraża również zaniepokojenie faktem, że Agencja nie podjęła wszystkich środków niezbędnych do dostosowania swojej organizacji do pełnego wykonania mandatu przyznanego jej na mocy rozporządzenia (UE) 2016/1624; zauważa ponadto, że Trybunał zwrócił uwagę na poważne zagrożenia związane z mandatem Agencji na mocy rozporządzenia (UE) 2019/1896(23); przypomina, że mandaty Agencji z roku 2016 i 2019 częściowo się pokrywają, co potencjalnie mogło mieć wpływ na ich wdrażanie, jak stwierdził Trybunał;
11. zauważa, że zaledwie dwa lata po wejściu w życie rozporządzenia (UE) 2016/1624 Komisja przedstawiła wniosek dotyczący nowego rozporządzenia w sprawie Agencji, przy czym nie ma oceny skutków takiego nowego prawodawstwa; apeluje do Komisji i Agencji o szybkie znalezienie odpowiedniego rozwiązania, aby zapewnić właściwe i terminowe wdrożenie mandatu Agencji na podstawie rozporządzenia (UE) 2019/1896, a także wzywa Komisję i Trybunał do regularnej oceny wyników Agencji i państw członkowskich, aby określić obszary wymagające poprawy, w tym w odpowiednich podstawach prawnych działalności Agencji, a także w świetle osiągniętych wyników i skutków;
12. z zaniepokojeniem odnotowuje wniosek Trybunału, zgodnie z którym sprawozdawczość operacyjna Agencji nie zapewnia decydentom odpowiednich informacji, ponieważ brakuje w nich danych na temat faktycznych kosztów i wyników;
13. odnotowuje z zaniepokojeniem wniosek Trybunału, że chociaż istnieją funkcjonalne ramy wymiany informacji mające dostarczać istotnych informacji na temat migracji w odniesieniu do sytuacji na granicach zewnętrznych oraz wspierać zarządzanie nieuregulowaną imigracją, nie funkcjonowały one wystarczająco dobrze, aby zapewnić dokładną, pełną i aktualną orientację sytuacyjną w zakresie granic zewnętrznych Unii; ubolewa, że nie ustanowiono jeszcze odpowiednich ram wymiany informacji dotyczących przestępczości transgranicznej, co wpływa na zdolność Agencji i państw członkowskich do szybkiego reagowania na wszelkie wykryte zagrożenia; zauważa, że Agencja terminowo wysyła istotne informacje dotyczące migracji w kontekście sytuacji na granicach zewnętrznych oraz przekazuje informacje na temat konkretnych wydarzeń; jest jednak zaniepokojony poważnymi wadami, które osłabiają kompletną orientację sytuacyjną na granicach zewnętrznych Unii, takimi jak brak informacji, normy techniczne dotyczące sprzętu do kontroli granicznej, wspólny katalog zgłaszania przestępczości transgranicznej oraz informacje w czasie zbliżonym do rzeczywistego o sytuacji na granicach powietrznych Unii, a także opóźnienia w aktualizacji wspólnego zintegrowanego modelu analizy ryzyka; podkreśla, że tych ostatnich uwag nie można przypisać wyłącznie Agencji, lecz należy je skierować również do państw członkowskich i Komisji, zwłaszcza jeżeli chodzi o wspólny zintegrowany model analizy ryzyka, ponieważ istnieją znaczne różnice w sprawozdawczości między państwami członkowskimi pod względem częstotliwości, formatu, danych czy definicji przypadków; ponawia apel organu udzielającego absolutorium do Agencji, wyrażony w rezolucji (UE) 2021/1615, o usprawnienie monitorowania i sprawozdawczości w zakresie sytuacji i incydentów na granicach Unii, również w kontekście ewentualnych naruszeń praw człowieka;
14. odnotowuje wniosek Trybunału, że nie wszystkie właściwe organy zostały włączone do rozporządzenia (UE) nr 1052/2013(24) (np. organy celne);
15. odnotowuje wniosek Trybunału, zgodnie z którym na mocy rozporządzenia (UE) 2019/1896 wprowadzono istotne dodatkowe wymogi sprawozdawcze dla państw członkowskich, które zobowiązują państwa członkowskie do automatycznego przekazywania danych do bazy danych EUROSUR; odnotowuje oświadczenie państw członkowskich, że bezpośrednie zaangażowanie Agencji w ten automatyczny proces nie jest jeszcze widoczne;
16. wyraża zaniepokojenie ustaleniem Trybunału, zgodnie z którym Agencja nie przedstawiła odpowiednich informacji o wpływie i kosztach swoich działań oraz że Agencja nie przeprowadziła rzetelnej oceny wspólnych operacji, nie wyjaśniła żadnych odstępstw ani nie określiła skutków niedostatecznych zasobów, nie przedstawiła też informacji o rzeczywistych kosztach wspólnych operacji; podkreśla, że Agencja ma obowiązek przekazywania odpowiednich informacji na temat skutków i kosztów swoich działań w celu zapewnienia przejrzystości i rozliczalności;
Warunki
17. zauważa, że Komisja i Agencja zaakceptowały lub częściowo zaakceptowały wszystkie zalecenia Trybunału; wzywa Agencję, aby kompleksowo i terminowo uwzględniała i wdrażała zalecenia Trybunału oraz informowała organ udzielający absolutorium o postępach w wykonaniu tych zaleceń; wzywa władzę budżetową do umieszczenia części środków budżetowych Agencji na 2022 r. w rezerwie, która może zostać udostępniona po spełnieniu następujących warunków:
a)
rekrutacja pozostałych 20 obserwatorów praw podstawowych w grupie zaszeregowania AD zgodnie z art. 110 rozporządzenia (UE) 2019/1896;
b)
zatrudnienie trzech zastępców dyrektora wykonawczego zgodnie z art. 107 rozporządzenia (UE) 2019/1896;
c)
przyjęcie przez zarząd Agencji szczegółowej procedury wykonania art. 46 rozporządzenia (UE) 2019/1896;
d)
przedstawienie dostosowanego mechanizmu zgłaszania poważnych incydentów zgodnie z zaleceniami grupy roboczej ds. praw podstawowych i prawnych aspektów operacyjnych w związku z operacjami na Morzu Egejskim;
e)
ustanowienie w pełni funkcjonującego systemu monitorowania praw podstawowych zgodnie z art. 110 rozporządzenia (UE) 2019/1896;
f)
pomyślne wdrożenie zalecenia nr 5 ze sprawozdania specjalnego Trybunału nr 08/2021 zostało pomyślnie wdrożone (termin: do końca 2021 r.);
g)
działania Agencji wspierające operacje związane z powrotami z Węgier są zawieszone, dopóki – jak stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – decyzje nakazujące powrót wydane przez władze węgierskie są niezgodne z dyrektywą powrotową i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej(25);
wzywa władzę budżetową do oceny postępów w spełnianiu tych warunków podczas misji informacyjnej w Agencji w 2022 r., w której to misji wezmą udział członkowie Komisji Kontroli Budżetowej PE; uważa, że niespełnienie tych warunków zwiększa również ryzyko odmowy udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2020; uważa ponadto, że zgodnie z porozumieniem osiągniętym podczas ostatniego budżetowego postępowania pojednawczego Komisja powinna bardziej rygorystycznie kontrolować agencje; wzywa Komisję i Agencję, aby wyjaśniły, w jaki sposób w związku z budżetem na 2022 r. zostaną wyeliminowane stwierdzone braki, w tym również w odniesieniu do rekrutacji i zamówień publicznych;
Toczące się dochodzenie Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych
18. przypomina o potwierdzeniu przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) trwającego dochodzenia z udziałem Agencji; ponownie wzywa Agencję do pełnej współpracy z OLAF oraz do informowania organu udzielającego absolutorium o rozwoju sytuacji;
19. przypomina, że na posiedzeniu Komisji Kontroli Budżetowej PE 1 września 2021 r. zastępca dyrektora generalnego DG ds. Migracji i Spraw Wewnętrznych stwierdził, że wszystkie dochodzenia dobiegły końca i w żadnym z nich nie stwierdzono śladów niewłaściwego zarządzania budżetem lub finansami lub naruszenia praw podstawowych, lub że Agencja odmówiła wypełnienia obowiązków wynikających z dotyczącego jej rozporządzenia;
Przejrzystość
20. przypomina o obawach Parlamentu dotyczących spotkań przeprowadzonych w 2018 i 2019 r. przez Agencję z przedstawicielami branż istotnych z punktu widzenia działalności Agencji, przy czym większość przedstawicieli nie figuruje w unijnym rejestrze służącym przejrzystości; zwraca uwagę na art. 118 rozporządzenia (UE) 2019/1896, który nakłada na Agencję obowiązek zapewnienia przejrzystości w odniesieniu do lobbingu za pomocą rejestru służącego przejrzystości i poprzez ujawnianie wszystkich spotkań z zainteresowanymi stronami trzecimi; z zadowoleniem przyjmuje decyzję dyrektora wykonawczego Agencji w sprawie rejestru służącego przejrzystości Agencji z dnia 5 maja 2021 r.; wzywa Agencję, aby regularnie informowała organ udzielający absolutorium o wprowadzeniu i stosowaniu tego narzędzia;
21. zauważa, że Agencja ma obowiązek zapewnienia z własnej inicjatywy przejrzystości, jak określono w art. 114 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/1896; zauważa, że artykuł ten stanowi również, iż taka przejrzystość ma swoje ograniczenia, gdyż zapewnia się ją bez ujawniania informacji operacyjnych, które – gdyby zostały podane do wiadomości publicznej – zagroziłyby osiągnięciu celów operacji; zauważa, że Agencja nie może ujawniać danych osobowych z naruszeniem podstawy prawnej umożliwiającej przetwarzanie danych osobowych, jak przewidziano w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/679(26); wzywa Komisję, aby zapewniła wiążące przepisy dotyczące ochrony informacji i danych;
22. podkreśla, że przejrzystość jest ogólną zasadą, która ma zastosowanie do Agencji, Komisji i podmiotów biorących udział w forum konsultacyjnym jako warunek wstępny wzajemnego zaufania i dobrej współpracy;
Poszanowanie praw podstawowych
23. przypomina o utworzeniu grupy roboczej ds. kontroli Fronteksu (FSWG) w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu; zauważa, że w dniu 14 lipca 2021 r. FSWG opublikowała sprawozdanie z dochodzenia wyjaśniającego w sprawie Fronteksu, dotyczące domniemanych naruszeń praw podstawowych; celem sprawozdania było zgromadzenie wszystkich istotnych informacji i dowodów na temat domniemanych naruszeń praw podstawowych, w których Agencja uczestniczyła lub o których wiedziała i nie podjęła działań, a także na temat zarządzania wewnętrznego oraz procedur zgłaszania i rozpatrywania skarg; zauważa, że FSWG nie znalazła rozstrzygających dowodów na bezpośrednie przeprowadzanie przez Frontex zawracania lub wydaleń zbiorowych w przypadku poważnych incydentów, które mogłyby zostać przeanalizowane przez FSWG; zauważa, że FSWG stwierdziła, iż „Agencja miała dowody na poparcie zarzutów dotyczących naruszeń praw podstawowych w państwach członkowskich, z którymi prowadziła wspólną operację, jednak nie zajęła się tymi naruszeniami ani nie podjęła odpowiednich działań następczych w sposób szybki, czujny i skuteczny” oraz że „w rezultacie Frontex nie zapobiegł takim naruszeniom ani nie ograniczył ryzyka naruszeń praw podstawowych w przyszłości”; jednocześnie przypomina, że FSWG wskazała luki w ramach współpracy z państwami członkowskimi, które mogą utrudniać wypełnianie przez Agencję obowiązków w zakresie praw podstawowych, oraz podkreśliła odpowiedzialność państw członkowskich i Komisji, również poza ich rolą w zarządzie; odnotowuje w szczególności podział obowiązków między Agencją a państwami członkowskimi w zakresie praw podstawowych; dostrzega ograniczenia, jakie napotyka Agencja w praktyce, jeśli chodzi o badanie przestrzegania praw podstawowych wyłącznie w odniesieniu do aktywów finansowanych lub współfinansowanych przez Agencję; podkreśla, że personel Agencji potrzebuje jasności prawa, zwłaszcza podczas misji wysokiego ryzyka na morzu, oraz że Komisja i państwa członkowskie muszą zapewnić standardy prawne i jasność prawa, jeśli chodzi o stosowanie rozporządzenia (UE) 2019/1896 w kontekście różnych sytuacji podczas misji; zauważa, że podczas prowadzonych dochodzeń FSWG odkryła, że dyrektor wykonawczy przez cztery lata ignorował zalecenia i rady byłego urzędnika ds. praw podstawowych(27), zwłaszcza dotyczące operacji Fronteksu na Węgrzech; wzywa Agencję, aby przedstawiła Parlamentowi szczegółowe sprawozdanie zawierające jej plany wdrożenia zaleceń FSWG i opisujące poczynione postępy;
24. zauważa, że grupa robocza ds. kontroli Fronteksu „przyjmuje stanowisko, zgodnie z którym zarząd powinien był odgrywać znacznie bardziej aktywną rolę w uznaniu poważnego ryzyka naruszenia praw podstawowych oraz w podejmowaniu działań mających na celu dopilnowanie, by Frontex wypełniał swoje negatywne i pozytywne zobowiązania w zakresie praw podstawowych, zapisane w rozporządzeniu”; odnotowuje, że grupa robocza ds. kontroli Fronteksu „z zadowoleniem przyjmuje nowe wewnętrzne procedury i zasady opracowane przez Agencję w miesiącach poprzedzających publikację sprawozdania w celu zapewnienia zgodności z rozporządzeniem (UE) 2019/1896, ale wzywa oba podmioty do dalszego zwiększania przestrzegania praw podstawowych przez Agencję poprzez ponowne przeanalizowanie jej wewnętrznych struktur i komunikacji, a także współpracę z przyjmującymi państwami członkowskimi”; zauważa, że grupa robocza ds. kontroli Fronteksu „podkreśla odpowiedzialność państw członkowskich i Komisji, wykraczającą poza ich rolę w zarządzie”;
25. podkreśla, że posłowie do PE mieli dostęp do informacji, które skłoniły FSWG do stwierdzenia „braku współpracy ze strony dyrektora wykonawczego w celu zapewnienia zgodności z niektórymi przepisami rozporządzenia w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej, w szczególności dotyczącymi praw podstawowych”; FSWG wyraziła również ubolewanie z powodu „jego powtarzającej się odmowy wdrożenia zaleceń Komisji, aby zapewnić zgodność z nowo przyjętym rozporządzeniem”;
Dochodzenie Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich
26. odnotowuje wnioski wypływające z dochodzenia strategicznego, prowadzonego przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie mechanizmu wnoszenia skarg do Agencji w celu zgłaszania domniemanych naruszeń praw podstawowych OI/5/2020/MHZ; zauważa, że Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich nie podjął decyzji o dalszym rozpatrywaniu tej sprawy; niemniej jednak zwraca uwagę na stwierdzone niedociągnięcia w mechanizmie wnoszenia skarg, które mogą utrudniać osobom fizycznym zgłaszanie domniemanych naruszeń praw podstawowych i dochodzenie roszczeń; zauważa, że Rzecznik stwierdził opóźnienia w wypełnianiu obowiązków Agencji w tym zakresie; przyjmuje do wiadomości zobowiązanie Agencji do zajęcia się obszarami, co do których Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich przedstawił sugestie usprawnień;
27. jest zaniepokojony ustaleniami FSWG, zgodnie z którymi urzędnik ds. praw podstawowych i forum konsultacyjne często nie uczestniczyli od samego początku w opracowywaniu zasad, procedur i strategii w kwestiach dotyczących praw podstawowych, a także tym, że zarząd i dyrektor wykonawczy nie uwzględniali w wystarczającym stopniu opinii i zaleceń urzędnika ds. praw podstawowych i forum konsultacyjnego; wzywa Agencję, aby od samego początku w pełni i aktywnie włączała urzędnika ds. praw podstawowych i forum konsultacyjne do wszystkich stosownych procesów; wzywa dyrektora wykonawczego, aby zmienił relacje z urzędnikiem ds. praw podstawowych i forum konsultacyjnym i uwzględniał w odpowiednim czasie wszystkie ich zalecenia; wzywa Agencję, aby w pełni wdrożyła zalecenia FSWG i poinformowała organ udzielający absolutorium o poczynionych postępach;
28. wzywa Agencję, aby podczas wdrażania europejskiego zintegrowanego zarządzania granicami, zarówno pod względem polityki, jak i działań operacyjnych, dbała o przestrzeganie wszystkich obowiązków w zakresie praw podstawowych zapisanych w rozporządzeniu (UE) 2019/1896; wzywa Agencję, aby skutecznie wdrożyła zalecenia zawarte w sprawozdaniu FSWG i w rezolucji (UE) 2021/1615 oraz regularnie informowała Parlament o wdrażaniu zaleceń i o trwających operacjach, w tym o poważnych incydentach dotyczących naruszeń praw podstawowych na granicach zewnętrznych oraz o postępowaniu Agencji w takich sprawach;
Zarządzanie wewnętrzne, w tym obserwatorzy praw podstawowych
29. ponownie wyraża zaniepokojenie ustaleniami FSWG, zgodnie z którymi dyrektor wykonawczy opóźnił rekrutację trzech zastępców dyrektora wykonawczego i powstrzymał się od przekazania im niezależnych uprawnień, a jednocześnie rozbudował swój gabinet do 63 pracowników; przypomina, że FSWG jest głęboko zaniepokojona niewystarczającymi mechanizmami kontroli i równowagi w Agencji; przyjmuje do wiadomości, że kompetencje trzech zastępców dyrektora wykonawczego określił zarząd, a odpowiednie ogłoszenia o naborze na trzy stanowiska opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 24 marca 2021 r.; wzywa Agencję do dalszego informowania organu udzielającego absolutorium o postępach w procesie rekrutacji;
Obserwatorzy praw podstawowych
30. wyraża ubolewanie z powodu opóźnienia przez dyrektora wykonawczego procesu rekrutacji urzędnika ds. praw podstawowych i obserwatorów praw podstawowych, co podkreśliła FSWG, zwłaszcza w związku z rozbudowaniem gabinetu dyrektora wykonawczego Agencji; zauważa, że urzędnik ds. praw podstawowych Agencji objął urząd w dniu 1 czerwca 2021 r.; podkreśla, że plan zatrudnienia Agencji został zredukowany z 377 stanowisk AD do 275 stanowisk AD w 2020 r.; przyznaje, że miało to wpływ na całą strukturę kadrową, w tym na rekrutację 40 obserwatorów praw podstawowych; przyjmuje do wiadomości oświadczenia dyrektora wykonawczego Agencji, że zakończono rekrutację pierwszej grupy 20 obserwatorów praw podstawowych, którzy rozpoczynają szkolenie od dnia 1 czerwca 2021 r., a rekrutacja drugiej grupy 20 obserwatorów praw podstawowych jest w toku; wyraża zaniepokojenie, że spośród 20 zrekrutowanych obserwatorów praw podstawowych pięciu zostało mianowanych w kategorii AD 7, a piętnastu w kategorii AST 4; przypomina, że Parlament podkreślił w sprawozdaniu FSWG, że owa niższa ranga może mieć wpływ na autorytet i autonomię obserwatorów oraz dostęp do informacji niejawnych i szczególnie chronionych, a co za tym idzie na ich skuteczność; przypomina, że Agencja była zobowiązana zaangażować wszystkich 40 obserwatorów praw podstawowych w kategorii AD, aby zapewnić pozyskanie najlepszych umiejętności i odpowiednie rozmieszczenie w operacjach; przypomina jednak, że współczynnik korygujący dla pracowników w różnych agencjach pozostaje na niskim poziomie, a także przyznaje, że niższe wynagrodzenia mogą mieć negatywny wpływ na kandydatów europejskich i mogą prowadzić do trudności w zakresie rekrutacji w niektórych agencjach; odnotowuje zdecydowaną dezaprobatę ze strony FSWG dla niepotrzebnych opóźnień w rekrutacji obserwatorów praw podstawowych, spowodowanych przez dyrektora wykonawczego; przypomina, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1896 do dnia 5 grudnia 2020 r. należało zatrudnić co najmniej 40 obserwatorów praw podstawowych; jest głęboko zaniepokojony faktem, że obowiązek ten pozostaje niewypełniony, i nalega, aby Agencja wyznaczyła pozostałych 20 obserwatorów praw podstawowych w odpowiednim czasie, bez dalszej zwłoki i w grupie zaszeregowania AD, aby zapewnić niezbędną legitymację do niezależnego wykonywania ich obowiązków; przypomina w szczególności, że FSWG zauważyła, iż nieograniczony i niezapowiedziany dostęp do odpowiednich punktów, aktywów i informacji ma kluczowe znaczenie dla obserwatorów praw podstawowych; podkreśla również, że państwa członkowskie muszą w pełni współpracować z urzędnikiem ds. praw podstawowych poprzez dostarczanie dowodów dotyczących istoty spraw będących przedmiotem dochodzenia; podkreśla potrzebę wyjaśnienia oświadczenia Agencji, zgodnie z którym pozostałych 20 obserwatorów praw podstawowych zostanie zatrudnionych na podstawie utworzonej listy rezerwowej AD 7 po przydzieleniu Agencji dodatkowych stanowisk AD 7, choć Komisja nadmieniła, że Agencja otrzymała już wystarczającą liczbę stanowisk AD;
31. zauważa, że w listopadzie 2019 r. weszły w życie nowe przepisy dotyczące mechanizmu składania skarg oraz że przepisy te nakładają więcej obowiązków na urzędnika ds. praw podstawowych; z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia przez zarząd Agencji zaktualizowanej strategii w zakresie praw podstawowych w lutym 2021 r.; wzywa zarząd Agencji do szybkiego przyjęcia planu działania w zakresie praw podstawowych w celu wdrożenia zaktualizowanej strategii oraz do usprawnienia mechanizmów monitorowania i zgłaszania naruszeń praw podstawowych i skarg w Agencji;
o o o
32. w odniesieniu do innych uwag towarzyszących decyzji w sprawie absolutorium, które mają charakter przekrojowy, odsyła do swojej rezolucji z dnia 29 kwietnia 2021 r.(28) w sprawie wyników, zarządzania finansami i kontroli agencji; wzywa Agencję do okresowego przedstawiania organowi udzielającemu absolutorium sprawozdania na temat stanu wdrożenia planu działania dotyczącego kwestii określonych w decyzji (UE, Euratom) 2021/1613
Dz.U. C 351 z 21.10.2020, s. 7. Sprawozdanie roczne Trybunału dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/AGENCIES_2019/agencies_2019_PL.pdf.
Dz.U. C 351 z 21.10.2020, s. 7. Sprawozdanie roczne Trybunału dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/AGENCIES_2019/agencies_2019_PL.pdf.
Dz.U. C 351 z 21.10.2020, s. 7. Sprawozdanie roczne Trybunału dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/AGENCIES_2019/agencies_2019_PL.pdf.
Dz.U. C 351 z 21.10.2020, s. 7. Sprawozdanie roczne Trybunału dotyczące agencji UE za rok budżetowy 2019: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/AGENCIES_2019/agencies_2019_PL.pdf.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/715 z dnia 18 grudnia 2018 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów utworzonych na podstawie TFUE oraz Traktatu Euratom, o których mowa w art. 70 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (Dz.U. L 122 z 10.5.2019, s. 1).
Decyzja Parlamentu Europejskiego (UE, Euratom) 2021/1613 z 28 kwietnia 2021 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019 (Dz.U. L 340 z 24.9.2021, s. 324).
Rezolucja Parlamentu Europejskiego (UE) 2021/1615 z 29 kwietnia 2021 r. zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej za rok budżetowy 2019 (Dz.U. L 340 z 24.9.2021, s. 328).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 863/2007, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1896 z dnia 13 listopada 2019 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz uchylenia rozporządzeń (UE) nr 1052/2013 i (UE) 2016/1624 (Dz.U. L 295 z 14.11.2019, s. 1).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1052/2013 z dnia 22 października 2013 r. ustanawiające europejski system nadzorowania granic (Eurosur) (Dz.U. L 295 z 6.11.2013, s. 11).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
W sprawozdaniu z dochodzenia wyjaśniającego w agencji Frontex, dotyczącym domniemanych naruszeń praw podstawowych (pkt 3 lit. D, rola dyrektora wykonawczego, zalecenia) stwierdzono, że „FSWG głęboko ubolewa nad tym, że dyrektor wykonawczy nie reagował ani nie podejmował działań następczych w związku z często wyrażanymi obawami, zaleceniami, opiniami lub uwagami przedstawianymi przez urzędnika ds. praw podstawowych w ciągu czterech lat”;