Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące wsparcia na podstawie planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (COM(2018)0392 – C8-0248/2018 – 2018/0216(COD))

P9_TA(2021)0456 A8-0200/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0392),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 42 i art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0248/2018),

–  uwzględniając art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Akt przystąpienia z 1979 r., w szczególności ust. 6 dołączonego do niego protokołu nr 4 dotyczącego bawełny,

–  uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez Zgromadzenie Narodowe Francji, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 5 grudnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 25 października 2018 r.(3),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 23 lipca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jak również opinie przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisję Rozwoju, Komisję Budżetową, Komisję Kontroli Budżetowej, Komisję Rozwoju Regionalnego oraz Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0200/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(4);

2.  zatwierdza swoje oświadczenie oraz wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady załączone do niniejszej rezolucji, które zostaną opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

3.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostanie opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

4.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... ustanawiającego przepisy dotyczące wsparcia planów strategicznych sporządzanych przez państwa członkowskie w ramach wspólnej polityki rolnej (planów strategicznych WPR) i finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz uchylającego rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i (UE) nr 1307/2013

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2115.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie roli Rady Europejskiej w odniesieniu do elementów ustawodawczych wspólnej polityki rolnej

Parlament Europejski ubolewa, że w konkluzjach z 21 lipca 2020 r. Rada Europejska podjęła w sprawie elementów ustawodawczych wspólnej polityki rolnej decyzje, które należało podjąć w zwykłej procedurze ustawodawczej zgodnie z Traktatami. Parlament Europejski uważa te jednostronne wyprzedzające decyzje za niedopuszczalne i naruszające prawa Parlamentu Europejskiego jako współprawodawcy działającego na równi z Radą.

Parlament Europejski ubolewa, że w związku z tym Rada nie była skłonna do podjęcia konstruktywnych negocjacji z Parlamentem Europejskim w sprawie tych elementów, gdyż Rada Europejska już o nich zadecydowała.

Parlament Europejski zauważa w szczególności, że Rada nie podjęła konstruktywnych negocjacji w sprawie przepisów art. 17 dotyczących ograniczania i degresywności oraz w sprawie elastyczności między przydziałami na płatności bezpośrednie a przydziałami na EFRROW, o której mowa w art. 96, i uważa wynik negocjacji w sprawie tych artykułów za niezadowalający.

Parlament Europejski głęboko ubolewa nad podejściem Rady i uważa, że narusza ono prawidłowe funkcjonowanie zwykłej procedury ustawodawczej. Parlament Europejski podkreśla zatem, że nie powinno się to powtórzyć w przyszłych negocjacjach w ramach zwykłej procedury ustawodawczej.

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wymiaru społecznego wspólnej polityki rolnej

Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji, aby monitorowała – w drodze badania do przeprowadzenia dwa lata po pierwszych dwóch latach stosowania warunkowości społecznej przez wszystkie państwa członkowskie – wpływ mechanizmu na warunki pracy i funkcjonowanie systemu kar oraz, w stosownych przypadkach, przedłożyła wnioski mające na celu wzmocnienie wymiaru społecznego WPR.

Do 2025 r. Komisja oceni, czy włączenie art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 492/2011 w sprawie swobodnego przepływu pracowników do załącznika XX jest wykonalne, i w stosownym przypadku przedłoży odpowiednie wnioski.

Oświadczenie Komisji w sprawie możliwości przedłożenia przez Belgię dwóch planów strategicznych WPR

W świetle przepisów art. 104 rozporządzenia w sprawie planów strategicznych WPR uzgodnionych przez współprawodawców oraz biorąc pod uwagę szczególne ramy konstytucyjne Belgii, Komisja potwierdza, że zgodzi się na przedłożenie przez Belgię planu strategicznego WPR w odniesieniu do każdego z jej odpowiednich podmiotów wchodzących w skład federacji. Nie ma to wpływu na zobowiązania prawne Belgii wynikające z rozporządzenia w sprawie planów strategicznych WPR ani nie zmienia tych zobowiązań.

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 214. (2) Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 173. (3) Dz.U. C 41 z 1.2.2019, s. 1. (4) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 23 października 2020 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0287).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 (COM(2018)0393 – C8-0247/2018 – 2018/0217(COD))

P9_TA(2021)0457 A8-0199/2019

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0393),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 43 ust. 2 i art. 322 ust. 1 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0247/2018),

–  uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego z dnia 25 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(2),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 5 grudnia 2018 r.(3),

–  uwzględniając tymczasowe porozumienie przyjęte przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu Parlamentu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady złożone w piśmie z dnia 23 lipca 2021 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 i 40 Regulaminu,

–  uwzględniając opinie Komisji Rozwoju, Komisji Budżetowej, Komisję Kontroli Budżetowej oraz Komisję Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0199/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(4);

2.  zatwierdza swoje oświadczenie oraz wspólne oświadczenie Parlamentu i Komisji i wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostaną opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

3.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostaną opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

4.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 1306/2013

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2116.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie wdrażania i przejrzystości Wspólnej Polityki Rolnej

Nowe ramy prawne wspólnej polityki rolnej (WPR) dają państwom członkowskim większą swobodę przy opracowywaniu i wdrażaniu krajowych planów strategicznych. Pozwoli to na dostosowywanie się do lokalnych potrzeb, choć nadal trzeba będzie pilnować, by beneficjenci końcowi spełniali ogólne warunki kwalifikowalności. Nowy model realizacji wprowadzający podejście oparte na wynikach przewiduje również przeniesienie znacznego zakresu odpowiedzialności za zarządzanie unijnymi funduszami rolnymi i ich kontrolę ze szczebla unijnego na administracje krajowe.

Parlament Europejski uważa, że osiągnięte przez współprawodawców porozumienie międzyinstytucjonalne obejmuje niezbędne zabezpieczenia zapobiegające zidentyfikowanemu ryzyku dla prawidłowego wdrażania zatwierdzonych przez Komisję krajowych planów strategicznych państw członkowskich.  Parlament Europejski będzie ściśle monitorować wdrażanie przez państwa członkowskie krajowych planów strategicznych zatwierdzonych przez Komisję i rzetelnie pełnić rolę organu nadzorującego prace Komisji, przypisaną mu na mocy Traktatów i określoną w rozporządzeniach w sprawie WPR.

Parlament Europejski uważa, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej gwarantuje skuteczną ochronę interesów finansowych Unii, w tym gromadzenie i publikowanie danych grup, które przeprowadzają faktyczne kontrole pod kątem konfliktów interesów, nieprawidłowości, podwójnego finansowania oraz niezgodnego z prawem wykorzystywania funduszy. W trosce o stosowanie w państwach członkowskich jednolitego narzędzia eksploracji danych Parlament Europejski z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do zbadania propozycji jego obowiązkowego stosowania we wszystkich państwach członkowskich po otrzymaniu sprawozdania Komisji, które ma zostać sporządzone do 2025 r. i w którym zostaną ocenione stosowanie jednolitego narzędzia eksploracji danych oraz jego interoperacyjność.

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie rocznego monitorowania realizacji celów w ramach Wspólnej Polityki Rolnej

Parlament Europejski i Komisja przypominają, że w świetle nowego modelu realizacji i ram realizacji celów, które mają zostać ustanowione na potrzeby wspólnej polityki rolnej (WPR) na lata 2023–2027, roczne sprawozdania z realizacji celów, roczne monitorowanie i dwuletni przegląd realizacji celów są istotne dla podtrzymania ambitnych celów określonych w planach strategicznych WPR.

W tym kontekście Parlament Europejski i Komisja zgadzają się co do tego, że konieczne jest, by Komisja co roku składała Parlamentowi Europejskiemu na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi sprawę z postępów poczynionych w ramach rocznego monitorowania realizacji celów.

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie dalszej ochrony budżetu Unii przed nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami dzięki wprowadzeniu wymogu powszechnego stosowania jednolitego narzędzia eksploracji danych w ramach Wspólnej Polityki Rolnej

Rada i Parlament Europejski zobowiązują się do zbadania propozycji obowiązkowego stosowania w państwach członkowskich narzędzia eksploracji danych po otrzymaniu sprawozdania Komisji, które ma zostać sporządzone do 2025 r. i w którym zostaną ocenione stosowanie jednolitego narzędzia eksploracji danych oraz jego interoperacyjność w perspektywie jego powszechnego stosowania przez państwa członkowskie.

Oświadczenie Komisji w sprawie jednostek certyfikujących w ramach Wspólnej Polityki Rolnej

Komisja przyjmuje do wiadomości dodanie do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej nowego motywu 13 dotyczącego przekazywania informacji na temat wyznaczonych jednostek certyfikujących. Komisja otrzymuje od państw członkowskich informacje na temat wyznaczania publicznych i prywatnych jednostek certyfikujących oraz prowadzi aktualny rejestr tych jednostek do celów monitorowania. Komisja przypomina o swoim zobowiązaniu do corocznego przekazywania Parlamentowi wykazu wyznaczonych jednostek certyfikujących.

Oświadczenie Komisji w sprawie umorzeń EFRROW w ramach Wspólnej Polityki Rolnej

Komisja potwierdza, że jeżeli istnieje ryzyko umorzenia środków z EFRROW, odpowiednie służby Komisji wystosowują pismo do organów państw członkowskich w celu ostrzeżenia ich w odpowiednim czasie przed obowiązującym terminem o istnieniu ryzyka tego automatycznego umorzenia. Celem tego pisma jest zachęcenie do zwiększenia absorpcji środków z EFRROW oraz przeanalizowanie z państwami członkowskimi, co można zrobić w tym celu.

Komisja stara się unikać umorzeń również w szczególnych okolicznościach. W tym celu w pełni stosowane będą odpowiednie przepisy ustanowione w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej dotyczące wstrzymania biegu terminu umorzenia w przypadku toczących się postępowań sądowych lub odwołań administracyjnych. Ponadto w pełni przestrzegana będzie w szczególności zasada niestosowania umorzeń w przypadku, gdy zobowiązania budżetowe nie zostały wykorzystane z powodu siły wyższej mającej poważny wpływ na realizację planów strategicznych WPR.

Oświadczenie Komisji w sprawie łącznego wykonywania uprawnień w ramach Wspólnej Polityki Rolnej

Komisja przypomina o swoim zobowiązaniu do przestrzegania porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. Punkt 31 tego porozumienia stanowi, że uprawnienia mogą być łączone, pod warunkiem że Komisja przedstawi obiektywne uzasadnienie oparte na materialnym związku między dwoma lub większą liczbą uprawnień zawartych w jednym akcie ustawodawczym. Celem konsultacji prowadzonych w ramach przygotowywania aktów delegowanych jest również określenie, które uprawnienia można uznać za powiązane ze sobą rzeczowo.

(1) Dz.U. C 41 z 1.2.2019, s. 1. (2) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 214. (3) Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 173. (4) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 23 października 2020 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0288).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych, (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, (UE) nr 251/2014 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, (UE) nr 228/2013 ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i (UE) nr 229/2013 ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego (COM(2018)0394 – C8-0246/2018 – 2018/0218(COD))

P9_TA(2021)0458 A8-0198/2019

SPROSTOWANIA COR01

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0394),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 43 ust. 2, art. 114, art. 118 akapit pierwszy oraz art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0246/2018),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 5 grudnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 23 lipca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie i stanowiska w formie poprawek przedstawione przez Komisję Rozwoju, Komisję Kontroli Budżetowej, Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisję Rozwoju Regionalnego (A8-0198/2019),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(3);

2.  zatwierdza wspólne oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji oraz wspólne oświadczenie Parlamentu i Rady załączone do niniejszej rezolucji, które zostaną opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

3.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostaną opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej;

4.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych, (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, (UE) nr 251/2014 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina i (UE) nr 228/2013 ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2117.)

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ(4)

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie aktywnego zaangażowania się na szczeblu wielostronnym, jeśli chodzi o stosowanie norm sanitarnych i środowiskowych UE do przywożonych produktów rolnych

Parlament Europejski, Rada i Komisja uznają potrzebę dążenia do większej spójności między normami sanitarnymi i środowiskowymi mającymi zastosowanie do produktów rolnych w Unii Europejskiej a normami mającymi zastosowanie do przywożonych produktów rolnych, zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego. Aby rozwiązać problemy związane ze zrównoważonym rozwojem, zwłaszcza zmianą klimatu i utratą różnorodności biologicznej, które są kwestiami o znaczeniu globalnym, oraz aby sprostać oczekiwaniom obywateli co do wyższej jakości i bardziej zrównoważonej żywności, Unia Europejska od wielu lat stale podnosi te normy. Europejski Zielony Ład i związane z nim strategie sektorowe, w tym komunikat Komisji pt. „Od pola do stołu”, dążą do osiągnięcia tego celu i doprowadzą do dalszego podnoszenia tych norm stosowanych w UE, w tym, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do produktów importowanych.

Parlament Europejski, Rada i Komisja uznają potrzebę aktywnego zaangażowania się na szczeblu wielostronnym w zwiększanie ambicji w zakresie międzynarodowych celów dotyczących ochrony środowiska podczas egzekwowania i udoskonalania zasad handlu międzynarodowego. Jak stwierdzono w komunikacie Komisji w sprawie przeglądu polityki handlowej, w pewnych okolicznościach określonych w zasadach WTO Unia Europejska powinna również wymagać, aby przywożone produkty rolne spełniały określone wymogi dotyczące produkcji, tak aby zapewnić skuteczność norm sanitarnych, norm w zakresie dobrostanu zwierząt i norm środowiskowych mających zastosowanie do produktów rolnych w Unii Europejskiej, oraz przyczynić się do pełnego wdrożenia komunikatów dotyczących Europejskiego Zielonego Ładu i strategii „Od pola do stołu”. Biorąc pod uwagę znaczenie swojego rynku w handlu międzynarodowym, Unia Europejska może wykorzystać swoją zdolność wywierania nacisku, aby podnosić normy sanitarne i środowiskowe na całym świecie, a tym samym przyczynić się do osiągnięcia międzynarodowych celów środowiskowych, takich jak cele porozumienia paryskiego.

Parlament Europejski, Rada i Komisja z zadowoleniem przyjmują szersze podejście zaproponowane w przeglądzie polityki handlowej w odniesieniu do potrzeby większego zaangażowania na szczeblu wielostronnym w rozwiązywanie kluczowych kwestii, takich jak strategiczne zapasy, w szczególności dlatego, że żywność jest dobrem podstawowym. Poprawa światowego bezpieczeństwa żywnościowego oznacza zmniejszenie niestabilności na rynkach rolnych poprzez ściślejszą współpracę na szczeblu wielostronnym wykraczającą poza ograniczenie zakłóceń na rynku, co jest niezbędnym, ale niewystarczającym czynnikiem stabilizacji rynków międzynarodowych.

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie przepisów o wspólnej organizacji rynku, związanych z unijnym sektorem cukru

Parlament Europejski, Rada i Komisja zdają sobie sprawę z trudności napotykanych przez sektor cukru po zniesieniu kwot w październiku 2017 r. Charakteryzują się one brakiem stabilności na rynkach międzynarodowych, stagnacją spożycia oraz malejącą produkcją buraków cukrowych i cukru. Sytuacja ta stanowi źródło obaw unijnego sektora cukru.

Dokładna ocena stanu sektora oraz jego strategii adaptacyjnych jest przedmiotem badania, które ma zostać przedstawione jesienią 2021 r. W badaniu zostaną poddane analizie europejskie i krajowe instrumenty polityki dostępne sektorowi cukru oraz role sektora prywatnego i instytucji publicznych w reakcji na główne zagrożenia dla sektora, a także zostaną określone ewentualne strategie, aby poprawić odporność europejskiego sektora cukru.

Parlament Europejski, Rada i Komisja rozważą wszelkie właściwe kierunki przyszłej polityki w świetle kluczowych ustaleń i wniosków wynikających z badania. Takie przyszłe kierunki polityki mogłyby objąć wszelkie odpowiednie inicjatywy regulacyjne i pozaregulacyjne związane z rynkiem i narzędziami zarządzania kryzysowego, przejrzystością rynku w łańcuchu dostaw cukru, stosunkami umownymi między plantatorami buraków i producentami cukru, jak również handlem międzynarodowym i ewolucją biogospodarki.

Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie stosowania unijnych norm zdrowotnych i środowiskowych do importowanych produktów rolnych

Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji, by najpóźniej w czerwcu 2022 r. przedstawiła sprawozdanie zawierające ocenę przesłanek i prawnej wykonalności stosowania unijnych norm zdrowotnych i środowiskowych (w tym norm dobrostanu zwierząt oraz procesów i metod produkcji) w odniesieniu do importowanych produktów rolnych i rolno-spożywczych, a także określające konkretne inicjatywy na rzecz zapewnienia większej spójności stosowania tych norm, zgodnie z zasadami WTO. Sprawozdanie to powinno obejmować wszystkie istotne obszary polityki publicznej, w tym m.in. wspólną politykę rolną, politykę w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa żywności, politykę ochrony środowiska i wspólną politykę handlową.

Oświadczenie Komisji w sprawie przeglądu tolerancji importowych i kodeksowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (MRL)

Komisja Europejska będzie nadal zapewniać, aby po dokładnej ocenie informacji naukowych dostępnych dla substancji czynnych w kontekście procedur na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 lub procedur na podstawie rozporządzenia (WE) nr 396/2005 oraz zgodnie z zasadami WTO, tolerancje importowe i kodeksowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (CXL) były oceniane i poddawane przeglądowi w odniesieniu do substancji czynnych, które nie są lub już nie są zatwierdzone w UE, tak aby żadne pozostałości w żywności lub paszy nie stwarzały zagrożenia dla konsumentów. Przy ocenie wniosków dotyczących tolerancji importowej lub podczas przeglądu tolerancji importowych dla substancji czynnych, które nie są już zatwierdzane w UE oprócz obecnie rozważanych aspektów dotyczących zdrowia i dobrej praktyki rolniczej, Komisja uwzględni również kwestie środowiskowe o charakterze globalnym, zgodnie z zasadami WTO. Przedstawienie przez Komisję wniosku w sprawie ram prawnych dotyczących zrównoważonych systemów żywnościowych będzie istotnym dodatkowym krokiem w kierunku pełnego osiągnięcia tego celu, zgodnie z celami Zielonego Ładu.

Oświadczenie Komisji w sprawie wartości odżywczej wina i aromatyzowanych produktów sektora wina oraz wykazu składników na etykiecie

Komisja uważa, że produkty zawierające co najwyżej 1,2 % alkoholu objętościowo powinny nadal podlegać przepisom rozporządzenia w sprawie informacji o żywności i zastrzega sobie prawo do powrotu do ram prawnych dotyczących etykietowania wina w kontekście przyszłej inicjatywy dotyczącej etykietowania wszystkich napojów alkoholowych w związku z unijnym planem walki z rakiem.

Komisja uważa również, że obecny kompromis w sprawie etykietowania wina i aromatyzowanych produktów sektora wina w odniesieniu do wykazu składników i informacji o wartości odżywczej nie może być postrzegany jako precedens w kontekście przyszłego wniosku ustawodawczego i negocjacji, i zastrzega sobie prawo do dostosowania wymogów dotyczących etykietowania wszystkich win do unijnego planu walki z rakiem.

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 214. (2) Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 173. (3) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 23 października 2020 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0289). (4) Przypis techniczny: Wspólne oświadczenie w sprawie aktywnego zaangażowania się na szczeblu wielostronnym, jeśli chodzi o stosowanie norm sanitarnych i środowiskowych UE do przywożonych produktów rolnych, w brzmieniu określonym w poprawce 283, obejmowało dodatkowy, drugi akapit (na temat tolerancji importowych dla pestycydów). Dodanie tego akapitu do poprawki nastąpiło omyłkowo. Treść tego akapitu jest już objęta jednostronnym oświadczeniem Komisji w sprawie przeglądu tolerancji importowych i kodeksowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (MRL). Akapit ten nie będzie zatem zawarty we wspólnym oświadczeniu, które ma zostać opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, i nie występuje w tekście przyjętym przez Parlament.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zastępującego załączniki A i B do rozporządzenia (UE) 2015/848 w sprawie postępowania upadłościowego (COM(2021)0231 – C9-0178/2021 – 2021/0118(COD))

P9_TA(2021)0459 A9-0293/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0231),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 81 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0178/2021),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając zobowiązanie złożone przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 10 listopada 2021 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0293/2021),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... zmieniającego rozporządzenie (UE) 2015/848 w sprawie postępowania upadłościowego w celu zastąpienia jego załączników A i B

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2260.)

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2018/1091 w odniesieniu do wkładu Unii na rzecz zintegrowanej statystyki dotyczącej gospodarstw rolnych na podstawie ram finansowych na lata 2021–2027 (COM(2021)0477 – C9-0346/2021 – 2021/0270(COD))

P9_TA(2021)0460 A9-0310/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0477),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0346/2021),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 8 listopada 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A9-0310/2021),

1.  zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) 2018/1091 w odniesieniu do wkładu Unii na rzecz zintegrowanej statystyki dotyczącej gospodarstw rolnych na podstawie rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 ustanawiającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2269).

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1286/2014 w odniesieniu do przedłużenia okresu obowiązywania przepisu przejściowego dla spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych i osób doradzających w zakresie jednostek przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i jednostek funduszy innych niż UCITS lub je sprzedających (COM(2021)0397 – C9-0326/2021 – 2021/0215(COD))

P9_TA(2021)0461 A9-0297/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0397),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0326/2021),

—  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 października 2021 r.(1),

—  uwzględniając przekazane pismem z dnia 5 listopada 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0297/2021),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 1286/2014 w odniesieniu do przedłużenia okresu obowiązywania przepisu przejściowego dotyczącego spółek zarządzających, spółek inwestycyjnych i osób doradzających w zakresie jednostek przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) i jednostek funduszy innych niż UCITS lub je sprzedających

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/2259.)

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2009/65/WE w odniesieniu do stosowania dokumentów zawierających kluczowe informacje przez spółki zarządzające przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (COM(2021)0399 – C9-0327/2021 – 2021/0219(COD))

P9_TA(2021)0462 A9-0301/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0399),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 53 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0327/2021),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 października 2021 r.(1),

–  uwzględniając przekazane pismem z dnia 5 listopada 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0301/2021),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 23 listopada 2021 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/...w sprawie zmiany dyrektywy 2009/65/WE w odniesieniu do stosowania dokumentów zawierających kluczowe informacje przez spółki zarządzające przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2021/2261.)

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie polityki UE w dziedzinie sportu: ocena i możliwe kierunki dalszych działań (2021/2058(INI))

P9_TA(2021)0463 A9-0318/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 6 i 165 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), które określają kompetencje i działania Unii w dziedzinie sportu, a w szczególności wspieranie europejskich przedsięwzięć w zakresie sportu, oraz biorąc pod uwagę szczególny charakter sportu, jego struktury oparte na zasadzie dobrowolności oraz funkcję społeczną i edukacyjną,

–  uwzględniając Agendę ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i jej 17 celów zrównoważonego rozwoju, a w szczególności rolę sportu jako ważnego bodźca zrównoważonego rozwoju oraz wkład, jaki sport wnosi w zachowanie pokoju, promowanie tolerancji i szacunku, we wzmacnianie pozycji kobiet i ludzi młodych, poszczególnych osób i społeczności, jak również w ochronę zdrowia, edukację i realizację celów integracji społecznej(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/817 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia i szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1288/2013(2), a w szczególności jego rozdział dotyczący sportu,

–  uwzględniając białą księgę Komisji z dnia 11 lipca 2007 r. na temat sportu (COM(2007)0391),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 stycznia 2011 r. zatytułowany „Rozwijanie europejskiego wymiaru sportu” (COM(2011)0012),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 lipca 2020 r. w sprawie realizacji i przydatności planu prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu na lata 2017–2020 (COM(2020)0293), a w szczególności jego zalecenia na przyszłość,

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2021 r. pt. „Unia równości: Strategia na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030” (COM(2021)0101),

–  uwzględniając wytyczne UE z dnia 16 listopada 2012 r. zatytułowane „Dual Careers of Athletes - Recommended Policy Actions in Support of Dual Careers in High-Performance Sport” [Dwutorowa kariera sportowców – zalecane działania polityczne wspierające dwutorową karierę w sporcie wyczynowym],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie europejskiego wymiaru sportu(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie ustawiania wyników meczów i korupcji w sporcie(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawie niedawno ujawnionych przypadków poważnej korupcji w FIFA(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lutego 2017 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do polityki w dziedzinie sportu: dobre zarządzanie, dostępność i uczciwość(6),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 września 2020 r. w sprawie skutecznych środków ekologizacji programów Erasmus+ i Kreatywna Europa oraz Europejskiego Korpusu Solidarności(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 lutego 2021 r. w sprawie wpływu COVID-19 na młodzież i sport(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 maja 2021 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie wyzwań stojących przed organizatorami wydarzeń sportowych w środowisku cyfrowym(9),

–  uwzględniając rezolucję Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie planu prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu (na okres 1 stycznia 2021 r. – 30 czerwca 2024 r.)(10), w szczególności jej obszary priorytetowe,

–  uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie zwalczania korupcji w sporcie(11),

–   uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie dostępu osób z niepełnosprawnościami do sportu(12),

–  uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie wpływu pandemii COVID-19 na sektor sportu i odbudowy tego sektora(13),

–  uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie wzmacniania pozycji trenerów dzięki zwiększaniu możliwości nabywania umiejętności i kompetencji(14),

–  uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie innowacji w sporcie(15),

–  uwzględniając Konwencję antydopingową Rady Europy z dnia 16 listopada 1989 r.,

–  uwzględniając konwencję Rady Europy z dnia 18 września 2014 r. w sprawie zwalczania manipulacji rozgrywkami sportowymi,

–  uwzględniając Konwencję Rady Europy z dnia 3 lipca 2016 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do bezpieczeństwa, zabezpieczenia i obsługi podczas meczów piłki nożnej i innych imprez sportowych,

–   uwzględniając Kodeks Etyki Sportowej, zmieniony 16 maja 2001 r., i Europejską Kartę Sportu Rady Europy, zmienioną 13 października 2021 r.,

–  uwzględniając międzynarodową konwencję UNESCO z dnia 19 października 2005 r. o zwalczaniu dopingu w sporcie,

–  uwzględniając swoje badanie z czerwca 2021 r. zatytułowane „Polityka UE w dziedzinie sportu: ocena i możliwe kierunki dalszych działań”(16),

–  uwzględniając sprawozdanie końcowe Ecorys, KEA i Sport and Citizenship dla Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Edukacji, Młodzieży, Sportu i Kultury z czerwca 2016 r. zatytułowane „Mapping and analysis of the specificity of sport” [Określenie i analiza specyfiki sportu],

–  uwzględniając sprawozdanie Ecorys i SportsEconAustria dla Komisji Europejskiej z 2020 r. zatytułowane „Mapping study on measuring the economic impact of COVID-19 on the sport sector in the EU” [Analiza badająca gospodarczy wpływ COVID-19 na sektor sportu w UE],

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A9-0318/2021),

A.  mając na uwadze, że sport odgrywa kluczową rolę w życiu społecznym, kulturalnym i edukacyjnym obywateli Unii oraz propaguje takie wartości jak demokracja, szacunek, solidarność, różnorodność i równość;

B.  mając na uwadze, że sport sprzyja integracji, zwłaszcza w przypadku osób o mniejszych szansach;

C.  mając na uwadze, że sport musi być inkluzywny i otwarty dla wszystkich bez względu na wiek, płeć, niepełnosprawność czy pochodzenie kulturowe i społeczno-ekonomiczne;

D.  mając na uwadze, że sport to rozwijający się sektor gospodarki, który wnosi istotny wkład we wzrost gospodarczy i zatrudnienie w UE, a tym samym w jej dobrobyt;

E.  mając na uwadze, że sport przyczynia się do wzmocnienia integracji europejskiej i pozycji UE we współpracy międzynarodowej;

F.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 wywarła negatywny wpływ gospodarczy i społeczny na sektor sportu;

G.  mając na uwadze, że UE powinna dążyć do dalszego rozwijania europejskiego wymiaru sportu przy jednoczesnym poszanowaniu jego szczególnego charakteru i autonomii;

H.  mając na uwadze, że polityka UE w dziedzinie sportu musi wspierać zarówno sport wyczynowy, jak i sport masowy, w tym aktywny wypoczynek;

I.   mając na uwadze, że sport masowy przyczynia się do rozwoju umiejętności wśród młodych ludzi i promuje zaangażowanie obywatelskie w postaci wolontariatu;

J.  mając na uwadze, że młodzi sportowcy często stają przed wyzwaniem pogodzenia kariery sportowej ze szkoleniami i działalnością zawodową;

K.  mając na uwadze, że sport korzystnie wpływa na zdrowie i dobrostan obywateli;

L.  mając na uwadze, że rozwój infrastruktury sportowej znacząco poprawia jakość życia i możliwości gospodarcze na obszarach odległych i defaworyzowanych;

M.  mając na uwadze, że sport stoi w obliczu wielu wyzwań, takich jak problemy z zarządzaniem, korupcja, ustawianie meczów, doping, finansowanie, piractwo cyfrowe, modele oparte wyłącznie na zysku, łamanie praw człowieka, dyskryminacja i przemoc oraz problemy dotyczące środowiska i zrównoważoności;

N.  mając na uwadze, że kobiety nadal są niedostatecznie reprezentowane w sporcie, zarówno w organach zarządzających, jak i w sferze mediów;

O.  mając na uwadze, że nielegalna strumieniowa transmisja wydarzeń sportowych na żywo zagraża stabilności finansowej zarówno zawodowych, jak i masowych dyscyplin sportowych, które są uzależnione od dochodów z praw do transmisji sportowych;

Większa widoczność, współpraca i włączanie sportu do głównego nurtu polityk UE

1.  apeluje do UE o przyjęcie bardziej całościowego podejścia do polityki w dziedzinie sportu oraz o dalsze wysiłki na rzecz włączenia jej do głównego nurtu innych polityk UE;

2.  podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy międzyinstytucjonalnej i współpracy z podmiotami sportowymi;

3.  wzywa Komisję do nawiązania regularnej, zorganizowanej współpracy na wysokim szczeblu ze wszystkimi podmiotami sportowymi i innymi instytucjami mającej na celu opracowanie bardziej ukierunkowanych i odpowiedzialnych zaleceń dotyczących działań związanych z obecnymi wyzwaniami stojącymi przed sektorem sportu;

4.  wzywa Komisję do przedstawienia komunikatu w sprawie przyszłości sportu w kontekście celów strategicznych UE;

5.  apeluje do Komisji o większe wyeksponowanie i uwzględnienie sportu i perspektywy sportu we wszystkich obszarach polityki na szczeblu UE przez dodanie sportu do nazwy teki komisarza odpowiedzialnego za tę dziedzinę;

6.  apeluje również w tym kontekście o powołanie koordynatora UE ds. sportu, który byłby osobą kontaktową w Komisji do tych zagadnień i stanowił widoczny punkt odniesienia;

7.  nalega na większe zaangażowanie Parlamentu, aby zapewnić ramy umożliwiające regularną debatę polityczną na temat sportu i działania w tej dziedzinie, oraz na parlamentarne monitorowanie i kontrolę w odniesieniu do realizacji celów strategicznych;

8.  podkreśla rolę konferencji w sprawie przyszłości Europy w dyskusjach na temat dalszych działań w zakresie polityki UE w dziedzinie sportu i kwestii związanych ze sportem oraz zachęca do aktywnego udziału wszystkich podmiotów sportowych;

9.  przyjmuje do wiadomości niedawne przyjęcie w Radzie Europy zmienionej Europejskiej Karty Sportu, w której podkreślono wspólne cechy ram europejskiego sportu i jego organizacji oraz zachęcono instytucje UE, by dążyły do spójności, współpracy i solidarności na szczeblu całego kontynentu, a jednocześnie przejęły inicjatywę w zakresie polityki w dziedzinie sportu;

10.  apeluje do Parlamentu o bardziej aktywną rolę w dyplomacji sportowej;

Wzmocnienie zasad europejskiego modelu sportu

11.  uznaje znaczenie europejskiego modelu sportu opartego na wartościach, wolontariacie i solidarności oraz oczekuje jego dalszego rozwoju w interesie obywateli i zainteresowanych stron;

12.  uznaje różnorodność podejść w poszczególnych dyscyplinach sportowych i krajach, mając przy tym na uwadze, że należy dalej wzmacniać i chronić wspólne podstawy europejskiego sportu, w szczególności związki między sportem masowym i sportem wyczynowym;

13.  apeluje o europejski model sportu, w którym uznaje się potrzebę zdecydowanego zobowiązania do uwzględniania zasad solidarności, zrównoważonego rozwoju, inkluzywności dla wszystkich, otwartego współzawodnictwa, wartości sportowych i sprawiedliwości, i w związku z tym zdecydowanie sprzeciwia się zawodom, w których nie respektuje się tego modelu, podważa te zasady i zagraża stabilności całego ekosystemu sportowego; podkreśla, że do stosowania tych zasad powinny zachęcać wszystkie podmioty sportowe i władze krajowe;

14.  uznaje rolę federacji w zarządzaniu dyscyplinami sportu i zachęca do ściślejszej koordynacji i współpracy z władzami i wszystkimi zainteresowanymi stronami;

15.  uznaje, że kluby sportowe stanowią podstawę europejskiego modelu sportu, ponieważ umożliwiają uprawianie sportu na poziomie lokalnym wszystkim, a zwłaszcza ludziom młodym, niezależnie od pochodzenia kulturowego czy społeczno-ekonomicznego;

16.  podkreśla, że potrzebna jest wyraźniejsza i bardziej ukierunkowana solidarność oraz większa redystrybucja finansowa, a także wymiana umiejętności i specjalistycznej wiedzy, zwłaszcza między sportem zawodowym a masowym; apeluje do federacji sportowych, aby wdrożyły mechanizm solidarności oparty na sprawiedliwej i wiążącej metodzie podziału środków, który zapewni odpowiednie finansowanie sportu amatorskiego i masowego;

17.  podkreśla potrzebę zapewnienia trwałej stabilności finansowej i należytego zarządzania klubami sportowymi oraz apeluje do organów sportowych o wprowadzenie stosownych mechanizmów, jeśli takowe jeszcze nie istnieją, wraz z odpowiednim systemem egzekwowania;

18.  uważa, że zasada 50+1 dotycząca własności klubów piłkarskich dobrze przysłużyła się niemieckiemu futbolowi i że kraje, które chcą udoskonalić swoje modele, powinny uznać ją za przykład najlepszych praktyk;

19.  wzywa organy publiczne, federacje i organizacje sportowe, by we wszystkich swoich działaniach, zwłaszcza przy przyznawaniu statusu gospodarza dużych imprez sportowych, a także przy wyborze sponsorów przestrzegały praw człowieka i zasad demokracji; nalega, by nie przyznawać prawa do organizacji wielkich imprez sportowych krajom, w których regularnie łamie się te podstawowe prawa i wartości;

20.  apeluje do organizacji sportowych, aby przestrzegały ustalonej częstotliwości międzynarodowych turniejów sportowych, zwłaszcza mistrzostw Europy i mistrzostw świata, biorąc pod uwagę rozgrywki krajowe oraz zdrowie sportowców i zawodników;

Odnowienie dobrego zarządzania i uczciwości

21.  uważa, że potrzebne jest nowe zobowiązanie do dobrego zarządzania, aby przywrócić równowagę pomiędzy społecznymi i gospodarczymi aspektami sportu oraz zapewnić reprezentację zainteresowanych podmiotów w organach decyzyjnych;

22.  zauważa, że interesy komercyjne w sporcie zawodowym należy zrównoważyć bardzo potrzebnym aspektem społecznym; zachęca odpowiednie organizacje do zajęcia się tą kwestią, tak by nadal były wzorem obrony ideałów, na których zbudowano sport europejski;

23.  apeluje do międzynarodowych, europejskich i krajowych organizacji sportowych oraz organizacji reprezentujących zainteresowane podmioty o wdrożenie najwyższych norm zarządzania;

24.  docenia wysiłki podejmowane przez organizacje i federacje sportowe, aby zapewnić wdrożenie zasad dobrego zarządzania w sporcie, i podkreśla, że Komisja powinna opracować zalecenia dotyczące wytycznych w zakresie organizacji sportu i organów zarządzających sportem w UE;

25.  wzywa międzynarodowe, europejskie i krajowe organy zarządzające sportem oraz zainteresowane podmioty do wdrożenia środków dotyczących różnorodności i inkluzywności, w szczególności do zajęcia się problemem niewielkiej liczby kobiet i mniejszości etnicznych na stanowiskach kierowniczych i w zarządach;

26.  apeluje do wszystkich podmiotów działających w dziedzinie sportu o osiągnięcie odpowiedniego poziomu reprezentatywności i profesjonalizacji jako warunku wstępnego umożliwiającego udział w zbiorowych procesach decyzyjnych;

27.  apeluje do instytucji UE o propagowanie i ochronę praw podstawowych sportowców, w tym reprezentacji sportowców w procesie podejmowania decyzji, prawa do zrzeszania się, rokowań zbiorowych i niedyskryminacji;

28.  podkreśla, że władze sportowe muszą uwzględniać ochronę zdrowia psychicznego sportowców w takim samym stopniu jak ich zdrowia fizycznego;

29.  apeluje do państw członkowskich o podjęcie działań w celu zapewnienia wszystkim sportowcom zawodowym równego dostępu do mechanizmów ochrony socjalnej i ochrony pracy;

30.  apeluje do państw członkowskich, organów zarządzających sportem i klubów o uznanie statusu kibiców w sporcie poprzez włączenie ich do organów zarządzających i decyzyjnych;

31.  apeluje do Komisji, aby oparła się na swoich dotychczasowych pracach dotyczących dialogu społecznego i rozszerzyła jego zakres na wszystkie sporty zawodowe;

32.  z zadowoleniem przyjmuje reformy i środki mające na celu zwiększenie przejrzystości i odpowiedzialności na rynku transferów zawodników w różnych dyscyplinach sportowych i apeluje o dalsze wysiłki; zauważa, że europejskie ramy są potrzebne do usprawnienia systemów transferu zawodników, tak aby spełniały one europejskie standardy i cele, w szczególności w odniesieniu do rynku pracy i regulacji finansowych;

33.  przypomina o potrzebie uregulowania działań agentów i uznaje, że ostatnie reformy na rynku transferów piłkarskich, w tym ustanowienie izby rozrachunkowej, wymogi dotyczące licencjonowania agentów oraz ograniczenie prowizji agentów, stanowią krok we właściwym kierunku; wzywa właściwe władze sportowe, by zapewniły szybkie wdrożenie tych reform, i apeluje do Komisji o monitorowanie postępów;

34.  jest przekonany, że zwalczanie korupcji w sporcie, często powiązanej z praniem pieniędzy i przestępczością, wymaga transnarodowej współpracy wszystkich zainteresowanych podmiotów i organów;

35.  apeluje do państw członkowskich i właściwych organów o zdecydowane zwalczanie nadużyć w sektorze gier hazardowych, w tym mnożących się oszukańczych stron internetowych i drapieżnych praktyk, tak by chronić przed wszelkim ryzykiem nieletnich i osoby szczególnie narażone;

36.  wzywa Radę i Komisję do przełamania impasu w podpisaniu i ratyfikacji konwencji Rady Europy w sprawie zwalczania manipulacji rozgrywkami sportowymi;

37.  podkreśla potrzebę budowania zdolności w celu ulepszenia środków zapobiegawczych i antydopingowych w sporcie poprzez wspólną europejską strategię obejmującą ścisłą współpracę i wymianę informacji między organami ścigania we wszystkich państwach UE;

38.  podkreśla potrzebę prowadzenia kampanii informacyjnych i edukacyjnych na temat zapobiegania dopingowi, ustawiania wyników zawodów sportowych, korupcji, przemocy, wykorzystywania seksualnego i psychicznego i innych kwestii związanych z uczciwością w sporcie, ze szczególnym uwzględnieniem sportu amatorskiego;

Zapewnienie bezpiecznego, inkluzywnego i równego sportu

39.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o zaangażowanie wszystkich zainteresowanych podmiotów w dopilnowanie, aby polityka i przepisy w dziedzinie sportu wspierały równość płci, ze szczególnym uwzględnieniem walki z wszelkimi rodzajami przemocy oraz nękania i molestowania, stereotypami płciowymi, słabym wyeksponowaniem i obecnością w mediach oraz różnicami w wysokości zarobków, premii i nagród;

40.  apeluje do krajowych federacji sportowych, aby dążyły do zrównania wysokości premii dla sportowców obydwu płci, za przykładem Irlandzkiego Związku Piłki Nożnej (FAI);

41.  apeluje do Komisji, aby dostrzegła znaczenie włączenia społecznego osób o mniejszych szansach, uchodźców, mniejszości etnicznych i społeczności LGBTQI+ w sporcie i je wspierała, tak by nikogo nie pozostawiono samemu sobie;

42.  podkreśla, że trzeba wykorzystać znaczenie społeczne sportu zawodowego do podnoszenia świadomości na temat problemów, z którymi borykają się osoby LGBTQI+ w sporcie;

43.  wzywa organy sportowe i publiczne do skutecznego zwalczania dyskryminacji, przemocy i mowy nienawiści oraz do zagwarantowania wszystkim sportowcom, widzom i personelowi bezpiecznego inkluzywnego sportu na obiektach sportowych i w internecie;

44.  nalega na stosowanie zasady zero tolerancji dla rasizmu i przemocy w sporcie oraz wzywa Komisję, państwa członkowskie i federacje sportowe, by opracowały środki zapobiegające takim incydentom oraz przyjęły skuteczne kary i środki wsparcia dla ofiar;

45.  apeluje do państw członkowskich o wzmożenie wysiłków na rzecz udziału osób z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową w aktywnościach sportowych i programach zajęć sportowych oraz do lepszego eksponowania w mediach zawodów z udziałem sportowców z niepełnosprawnościami;

46.  podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania i usunięcia wszystkich barier dla osób z niepełnosprawnościami poprzez kampanie edukacyjne i informacyjne, specjalistyczne szkolenia dla odpowiednich podmiotów i dostępną infrastrukturę sportową, która umożliwia uczestnictwo w imprezach sportowych i uprawianie sportu;

47.  apeluje do państw członkowskich, aby oferowały takie same nagrody finansowe swoim mistrzom olimpijskim i paraolimpijskim oraz wspierały olimpijczyków i paraolimpijczyków o niskich dochodach;

48.  przypomina, że UE stoi przed wyzwaniami demograficznymi, takimi jak starzenie się społeczeństwa, oraz że należy zwrócić szczególną uwagę na promowanie aktywności fizycznej sprzyjającej aktywnemu starzeniu się;

49.  apeluje do państw członkowskich, aby szerzej relacjonowały większą gamę sportów, a w szczególności sporty kobiece i młodzieżowe;

50.  apeluje do państw członkowskich, aby wprowadziły specjalne środki umożliwiające dzieciom ze środowisk defaworyzowanych dostęp do sportów, w których koszty sprzętu i opłaty są wysokie, w tym do sportów zimowych;

51.  apeluje do instytucji UE, państw członkowskich i organizacji sportowych, aby priorytetowo potraktowały strategie polityczne, które chronią dzieci przed dyskryminacją, molestowaniem i wszelkimi formami nadużyć, podnoszą świadomość oraz zapewniają dostęp do środków prawnych, w tym porad prawnych i ochrony w odpowiednim czasie;

52.  z zadowoleniem przyjmuje badanie Komisji z 2019 r. pt. „Ochrona dzieci w sporcie” i apeluje do Komisji, by kontynuowała prace w tej dziedzinie, w tym poprzez regularne gromadzenie i aktualizowanie danych;

53.  nalega, aby chronić młodych sportowców z krajów rozwijających się przed oszustwami i handlem ludźmi, przyznać im legalny status w Europie oraz wspierać w ocenie i monitorowaniu ich kontraktów;

54.  apeluje do państw członkowskich i federacji sportowych, aby szkoliły młodzież i sportowców w zakresie pierwszej pomocy;

Promowanie zdrowego i aktywnego stylu życia wraz z możliwościami edukacji i rozwoju

55.  wzywa państwa członkowskie i organy publiczne, aby rozwijały infrastrukturę sportową, zwłaszcza w regionach oddalonych i na obszarach defaworyzowanych, oraz zwiększyły liczbę zajęć wychowania fizycznego, w tym codziennych ćwiczeń, aktywnych przerw i pozalekcyjnych zajęć ruchowych w szkołach, a jednocześnie inspirowały zmianę mentalności i uznanie znaczenia sportu jako przedmiotu szkolnego;

56.  podkreśla, że w aktywnych miastach wymagane jest zintegrowane podejście, w którym promuje się aktywność fizyczną w codziennym życiu obywateli europejskich, w tym w miejscu pracy, oraz zwiększa i rozwija aktywną i zgodną z zasadami zrównoważonego rozwoju mobilność oraz środki transportu;

57.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy i kampanie zachęcające do aktywności fizycznej, takie jak Europejski Tydzień Sportu, #BeActive i HealthyLifestyle4All i zachęca Komisję do zintensyfikowania komunikacji na temat tych wydarzeń w państwach członkowskich, w szczególności skierowanej do szkół; podkreśla znaczenie regularnych ocen ich zasięgu i oddziaływania;

58.  apeluje o wdrożenie i propagowanie wytycznych UE dotyczących dwutorowej kariery sportowców w każdym państwie członkowskim oraz o rozszerzenie tych wytycznych na cały personel sportowy zajmujący się sportem zorganizowanym, a także o podjęcie konkretnych inicjatyw w dziedzinie przekwalifikowania;

59.  ponawia swój apel do Komisji, państw członkowskich, federacji sportowych i klubów o promowanie możliwości dwutorowej kariery sportowców i apeluje do Komisji, aby rozważyła włączenie transgranicznej mobilności sportowców do następnego programu Erasmus+;

60.  ponownie podkreśla potrzebę opracowania strategii wspierającej byłych sportowców, aby zapewnić im odpowiedni dostęp do miejsc pracy, szkoleń lub przekwalifikowania;

61.  podkreśla rolę trenerów, personelu sportowego, nauczycieli i osób pracujących z młodzieżą w rozwijaniu umiejętności i kształceniu dzieci i młodzieży, a także podkreśla, że odpowiednie szkolenie odgrywa kluczową rolę w zachęcaniu do sportu i w zapewnianiu bezpiecznego otoczenia dla wszystkich;

62.  odnotowuje z zadowoleniem włączenie mobilności personelu sportowego do programu Erasmus+ na lata 2021–2027 i apeluje do Komisji, agencji krajowych i federacji o zwiększenie świadomości na temat tej nowej możliwości;

63.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o opracowanie wspólnych standardów na szczeblu UE, tak by wszyscy trenerzy mieli odpowiednie umiejętności i przeszkolenie w zakresie trenowania dzieci i młodzieży;

64.  apeluje do Komisji o utworzenie sieci ambasadorów sportu, aby zachęcać do aktywności fizycznej i zdrowego stylu życia poprzez wykorzystanie autorytetu uznanych sportowców stanowiących wzór do naśladowania;

65.  uznaje cenny wkład wolontariuszy sportowych w społeczeństwo i apeluje do Komisji i państw członkowskich o stworzenie systemu zgodnego z unijnym programem na rzecz umiejętności oraz opartego na europejskim systemie transferu i akumulacji punktów (ECTS) oraz europejskim systemie transferu i akumulacji punktów w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET) w celu uznawania kwalifikacji zdobytych przez wolontariuszy, w tym trenerów pracujących na zasadzie wolontariatu;

Pomoc w skutecznym przywróceniu normalnego funkcjonowania sportu

66.  podkreśla potrzebę wprowadzenia mechanizmów wsparcia i specjalnych systemów finansowania – w tym z funduszy krajowych, Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz funduszy strukturalnych – aby po pandemii COVID-19 sektor sportu i wszystkie jego dyscypliny powróciły na normalne tory;

67.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niektóre państwa członkowskie uwzględniły sport w swoich krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności;

68.  apeluje do Komisji, aby w sprawozdaniu z przeglądu wdrażania Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, które ma przedstawić Parlamentowi i Radzie w 2022 r., zawarła dane na temat inwestycji i reform związanych ze sportem ;

69.  z zadowoleniem przyjmuje większy budżet na sport w obecnym programie Erasmus+ i popiera dalsze synergie między funduszami i programami takimi jak Program UE dla zdrowia i LIFE; podkreśla, że usunięcie wszystkich przeszkód w procesie składania wniosków na szczeblu krajowym jest niezbędne, aby lepiej wykorzystywać te narzędzia do wspierania odbudowy sportu;

70.  ubolewa, że w rozporządzeniu w sprawie Programu UE dla zdrowia zabrakło wyraźnego odniesienia do sportu;

71.  apeluje do instytucji UE o znaczne zwiększenie budżetu przeznaczonego na sport masowy w programie Erasmus+ w kolejnym okresie programowania finansowego;

72.  podkreśla, że należy wciąż zwiększać finansowanie sportu, również poza programem Erasmus+, w sposób ukierunkowany i ze szczególnym uwzględnieniem społecznego wymiaru sportu, zwłaszcza masowego;

73.  podkreśla znaczenie działań przygotowawczych i projektów pilotażowych w dziedzinie sportu, które zapewniają dodatkowe finansowanie sportu na szczeblu lokalnym i dają obiecujące wyniki;

74.  apeluje do Komisji o zwiększenie liczby przyjmowanych projektów pilotażowych i działań przygotowawczych w dziedzinie sportu;

75.  podkreśla potrzebę wspierania turystyki sportowej jako jednego ze sposobów stymulowania odbudowy i odporności sportu po pandemii COVID-19;

76.  przypomina o znaczeniu ochrony sportu tradycyjnego i promowania go za pomocą odpowiedniego finansowania, jako części europejskiego dziedzictwa kulturowego i tożsamości regionalnej;

77.  apeluje do władz krajowych, regionalnych i lokalnych, aby uznały kluczową role sportu i aktywności fizycznej w takich dziedzinach jak rewitalizacja obszarów miejskich, turystyka i spójność terytorialna oraz zachęcały do odpowiednich inwestycji z unijnej polityki spójności, zwłaszcza w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności;

78.  apeluje do Komisji, aby propagowała wykorzystywanie funduszy REACT-EU na projekty związane z infrastrukturą sportową, pod warunkiem że są one zrównoważone, przyczyniają się do długoterminowej naprawy gospodarczej i wspierają turystykę;

79.  zwraca uwagę Komisji i instytucji zarządzających na ważną rolę małych klubów i stowarzyszeń sportowych oraz podkreśla, że nie dysponują one wystarczającymi zasobami ludzkimi i materialnymi, aby uzyskać dostęp do funduszy europejskich i ukierunkowanego wsparcia;

80.  apeluje do państw członkowskich, aby rozważyły zastosowanie najniższej możliwej stawki VAT dla sektora sportu jako jedno z narzędzi ułatwiających dostęp do usług tego sektora po pandemii COVID-19;

81.  apeluje do Komisji, aby wspólnie ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, w tym społeczeństwem obywatelskim, partnerami społecznymi i organami publicznymi opracowała metodykę określania kryteriów pomiaru i monitorowania społecznych skutków przedsięwzięć związanych ze sportem oraz by regularnie aktualizowała i przedstawiała dane dotyczące społecznego wpływu sportu;

82.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do regularnego aktualizowania i przedstawiania danych dotyczących oddziaływania sportu na gospodarkę;

Ułatwianie przejścia w kierunku zrównoważonej i innowacyjnej przyszłości

83.  odnotowuje wysiłki klubów i federacji w celu zapewnienia zrównoważenia środowiskowego; apeluje do instytucji UE, państw członkowskich i federacji sportowych, aby dalej wspierały i promowały rozwój sportu oraz organizowanie wydarzeń sportowych ambitnych pod względem ekologii;

84.  nalega, aby dostosować sport do zasad Europejskiego Zielonego Ładu i by wnosił on wkład w edukację ekologiczną i zmianę zachowań;

85.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o wspieranie ekologicznej transformacji sektora sportu, zwłaszcza w odniesieniu do budowy, rozbudowy i remontów infrastruktury sportowej, w tym dla sportów zimowych;

86.  podkreśla znaczenie sportu i aktywności fizycznej w nowym europejskim Bauhausie i uznaje potencjał tworzenia przestrzeni aktywnych i promowania zrównoważonej infrastruktury sportowej; apeluje do Komisji o zadbanie, by w tej inicjatywie priorytetowo traktowano projekty dotyczące sportu, zwłaszcza w przestrzeni publicznej;

87.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o ustanowienie zharmonizowanych minimalnych kryteriów dostępności, wskaźników referencyjnych zrównoważonego rozwoju i norm bezpieczeństwa dla infrastruktury sportowej, w tym środków zapobiegających wszelkim formom molestowania oraz wspierających włączenie społeczne i mobilność sportowców i pracowników sektora sportowego;

88.  apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na warunki pracy na budowach infrastruktury sportowej;

89.  podkreśla znaczenie innowacji i współpracy międzysektorowej w sporcie, zwłaszcza rozwoju narzędzi cyfrowych sprzyjających zwiększaniu zaangażowania w aktywność fizyczną, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży;

90.  podkreśla, że w kontekście pandemii COVID-19 należy przewidzieć nowe sposoby organizacji imprez sportowych z wykorzystaniem technologii cyfrowych;

91.  apeluje do Komisji i Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii o utworzenie wspólnoty wiedzy i innowacji w dziedzinie sportu, aby pobudzić innowacje, odporność i współpracę ponadnarodową;

92.  apeluje do instytucji UE, aby rozpoczęły debatę na temat przyszłości e-sportu i możliwości, jakie oferuje, oraz gromadziły dane w celu oceny tego sektora i przedstawienia badania na temat jego wpływu społecznego i gospodarczego;

93.  apeluje do Komisji o skuteczne i bezzwłoczne rozwiązanie rosnącego problemu nielegalnej transmisji wydarzeń sportowych na żywo;

o
o   o

94.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz europejskim, międzynarodowym i krajowym federacjom i organizacjom sportowym.

(1) Rezolucja zatytułowana „Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 25 września 2015 r., A/RES/70/1. (2) Dz.U. L 189 z 28.5.2021, s. 1. (3) Dz.U. C 239 E z 20.8.2013, s. 46. (4) Dz.U. C 36 z 29.1.2016, s. 137. (5) Dz.U. C 407 z 4.11.2016, s. 81. (6) Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 2. (7) Dz.U. C 385 z 22.9.2021, s. 2. (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0045. (9) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0236. (10) Dz.U. C 419 z 4.12.2020, s. 1. (11) Dz.U. C 416 z 11.12.2019, s. 3. (12) Dz.U. C 192 z 7.6.2019, s. 18 (13) Dz.U. C 214 I z 29.6.2020, s. 1. (14) Dz.U. C 196 z 11.6.2020, s. 1. (15) Dz.U. C 212 z 4.6.2021, s. 2. (16) Mittag, J. & Naul, R. (2021), EU sports policy: assessment and possible ways forward [Polityka UE w dziedzinie sportu: ocena i możliwe kierunki dalszych działań], Parlament Europejski, Analiza dla Komisji Kultury i Edukacji – Departament Tematyczny ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności, Bruksela.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 23 listopada 2021 r. zawierające zalecenia dla Komisji w sprawie cyfryzacji europejskiej sprawozdawczości, monitorowania i prowadzenia audytów (2021/2054(INL))

P9_TA(2021)0464 A9-0311/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 225 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 322 ust. 1 i art. 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (rozporządzenie finansowe)(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych)(2),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (dyrektywa PIF)(3),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniającą dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE (dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy)(4),

–  uwzględniając art. 22 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności(5),

–  uwzględniając wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie gromadzenia danych na potrzeby skutecznych kontroli i audytów(6),

–  uwzględniając porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych,

–  uwzględniając rezolucję z dnia 14 maja 2020 r. zawierającą uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, sekcja III – Komisja i agencje wykonawcze(7),

–  uwzględniając rezolucję z dnia 29 kwietnia 2021 r. zawierającą uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, sekcja III – Komisja i agencje wykonawcze(8),

–  uwzględniając pkt 24 konkluzji Rady Europejskiej z dni 17–21 lipca 2020 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027,

–  uwzględniając stwierdzenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawach połączonych C-465/00, C-138/01 i C-139/01 Österreichischer Rundfunk(9), zgodnie z którym „w demokratycznym społeczeństwie podatnicy i opinia publiczna mają ogólnie prawo do informacji o wykorzystaniu wydatków publicznych”,

–  uwzględniając badanie przeprowadzone przez Departament Tematyczny ds. Budżetu i zlecone przez Komisję Kontroli Budżetowej zatytułowane „The Largest 50 Beneficiaries in each EU Member State of CAP and Cohesion Funds” [50 największych beneficjentów WPR i Funduszu Spójności w każdym z państw członkowskich],

–  uwzględniając badanie w sprawie oceny europejskiej wartości dodanej przygotowane przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego, zatytułowane: „Digitalisation of the European reporting, monitoring and audit” [Cyfryzacja europejskiej sprawozdawczości, monitorowania i prowadzenia audytów],

–  uwzględniając sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2020 pt. „Wykorzystanie nowych technologii obrazowania na potrzeby monitorowania wspólnej polityki rolnej – ogólnie odnotowano stałe postępy, ale w przypadku monitorowania w zakresie klimatu i środowiska zachodziły one wolniej”,

–  uwzględniając art. 47 i 54 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0311/2021),

A.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 15 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje, organy, biura i agencje Unii prowadzą swoje działania w sposób możliwie jak najbardziej otwarty;

B.  mając na uwadze, że w odniesieniu do wykonania budżetu stosowanie tej zasady oznacza, że europejscy obywatele powinni wiedzieć, gdzie i na jakie cele Unia wydaje środki finansowe; zauważa, że liczba instrumentów pozabudżetowych stale rośnie, uważa, że instrumenty takie jak Next Generation EU stanowią podstawę zarządzania bezpośredniego przez Komisję; podkreśla, że Parlament musi wykonywać swoje uprawnienia dotyczące podejmowania decyzji, nadzoru i udzielania absolutorium; domaga się aktualizacji rozporządzenia finansowego, co pozwoli Parlamentowi na wykonywanie jego uprawnień dotyczących kontrolowania tych nowych mechanizmów; podkreśla, że jest to szczególnie istotne w kontekście cyfryzacji europejskiej sprawozdawczości, monitorowania i prowadzenia audytów;

C.  mając na uwadze, że świadomość ogółu społeczeństwa na temat wydawania środków finansowych Unii oraz pełna przejrzystość w tym zakresie mają kluczowe znaczenie dla akceptacji tych wydatków oraz są niezbędne dla zapewnienia rozliczalności, wiarygodności i lepszej kontroli wydatków, w tym unikania nadużyć, korupcji, oszustw i konfliktów interesów;

D.  mając na uwadze, że w art. 38 rozporządzenia finansowego określono obecne zasady dotyczące publikowania informacji dotyczących odbiorców i innych informacji;

E.  mając na uwadze, że różnice we wdrożeniu tych zasad doprowadziły do sytuacji, w której obecnie istnieje po jednym systemie sprawozdawczości dla WPR w każdym państwie członkowskim oraz ponad 250 systemów sprawozdawczości dotyczących polityki strukturalnej i polityki spójności w państwach członkowskich;

F.  mając na uwadze istotne różnice w projekcie i działaniu tych systemów oraz sposobie pozyskiwania z nich informacji oraz ich udostępniania;

G.  mając na uwadze, że rozdrobnienie danych niezwykle utrudnia, a nawet uniemożliwia identyfikację beneficjentów końcowych w przypadku funduszy unijnych objętych zarządzaniem bezpośrednim, pośrednim lub dzielonym;

H.  mając na uwadze, że wiele systemów nie obejmuje niepowtarzalnych numerów identyfikacyjnych osób fizycznych i przedsiębiorstw;

I.  mając na uwadze, że w przypadku przedsiębiorstw w większości obecnych systemów nie zawarto informacji o właścicielach przedsiębiorstw i ich beneficjentach rzeczywistych; mając na uwadze, że cyfryzacja europejskiej sprawozdawczości, monitorowania i prowadzenia audytów jest najbardziej użytecznym instrumentem zapobiegania dezinformacji, jeżeli informacje niewymagające szczególnej ochrony są publicznie dostępne;

J.  mając na uwadze, że Parlament zwracał się kilkukrotnie do Komisji o udzielenie informacji na temat 50 największych beneficjentów WPR i funduszy strukturalnych w każdym z państw członkowskich, ale dotychczas otrzymywał niepełne i niezadowalające odpowiedzi;

K.  mając na uwadze, że w 2020 r. Parlament zainicjował badanie mające na celu zidentyfikowanie na podstawie publicznie dostępnych informacji 50 największych beneficjentów WPR i funduszy strukturalnych w każdym z państw członkowskich, które dostarczyło interesujących rezultatów, ale unaoczniło także, jak trudno jest wciąż rozpoznać wielu z beneficjentów końcowych;

L.  mając na uwadze, że w obecnej sytuacji faktycznie dla nikogo nie jest możliwe uzyskanie informacji jak wiele pieniędzy beneficjenci końcowi otrzymują z WPR oraz z polityki strukturalnej i polityki spójności;

M.  mając na uwadze, że ustalenia Europejskiego Trybunału Obrachunkowego przedstawione podczas wysłuchania publicznego 2 września 2021 r. w Komisji Kontroli Budżetowej wykazały wyraźną potrzebę zwiększenia przejrzystości istniejącego systemu nadzoru nad funduszami unijnymi;

N.  mając na uwadze, że niektóre przedsiębiorstwa i osoby fizyczne działają w więcej niż jednym państwie członkowskim i w związku z tym otrzymują dotacje UE w kilku państwach członkowskich, a także z uwagi na to, że struktury przedsiębiorstw mogą być nader złożone i nieprzejrzyste, Komisja nie jest w stanie śledzić całkowitej sumy środków pieniężnych pozyskanych przez każde z tych przedsiębiorstw wielonarodowych;

O.  mając na uwadze, że Rada Europejska, w związku z porozumieniem głów państw i rządów w sprawie WRF na lata 2021–2027 zawartym w dniach 17–21 lipca 2020 r. w pkt 24 swoich konkluzji potwierdziła, że do celów kontroli i audytu potrzebnych jest więcej informacji o beneficjentach końcowych unijnego finansowania;

P.  mając na uwadze, że wszystkie te czynniki pokazują, że istnieje pilna potrzeba utworzenia jednego, przejrzystego i łatwego w zastosowaniu znormalizowanego, ogólnounijnego, interoperacyjnego systemu cyfrowego dla organów wykonawczych państw członkowskich, w jak największym stopniu opartego na zasadzie otwartego oprogramowania, by możliwe było informowanie o beneficjentach WPR, funduszy strukturalnych i funduszy spójności oraz wszelkich innych funduszy z myślą o umożliwieniu krajowym organom ds. kontroli i audytu, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Prokuraturze Europejskiej oraz innym instytucjom i organom unijnym uzyskiwania pełnych i wiarygodnych informacji na temat tożsamości beneficjentów końcowych, otrzymywanych przez nich kwot oraz funduszy, z których je uzyskują;

Q.  mając na uwadze, że ogół społeczeństwa powinien mieć możliwie najszerszy dostęp do informacji o bezpośrednich i końcowych beneficjentach funduszy UE zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie danych i utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie publikacji danych o beneficjentach unijnych funduszy;

R.  mając na uwadze, że taki system powinien zapewniać harmonizację formatów danych, nadawać się do odczytu maszynowego, zawierać niepowtarzalne numery identyfikacyjne, obejmować funkcje wyszukiwania i sortowania oraz być interoperacyjny, tak by dane można było agregować nie tylko w odniesieniu do jednej polityki lub funduszu, lecz względem wszystkich polityk, funduszy i państw członkowskich, oraz obejmować zarządzanie bezpośrednie, pośrednie i dzielone;

S.  mając na uwadze, że to Komisja powinna opracować taki system, by zapewnić pełną interoperacyjność, w tym tłumaczenie automatyczne głównych elementów systemu, i zagwarantować jak najszybsze wdrożenie takiego systemu we wszystkich państwach członkowskich, politykach i funduszach;

T.  mając na uwadze, że taki system należy opracować z uwzględnieniem najwyższego poziomu cyberbezpieczeństwa, aby uniknąć cyberataków lub prób cyberataków na ten system stosowany we wszystkich państwach członkowskich;

U.  mając na uwadze, że opracowanie takiego systemu powinno być finansowane z budżetu Unii, a system ten powinien zostać udostępniony państwom członkowskim i władzom regionalnym odpowiedzialnym za działanie i obsługę techniczną takich systemów sprawozdawczości oraz dziennikarzom, przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego i ogółowi społeczeństwa, wraz z kursami szkoleniowymi dla urzędników odpowiedzialnych za codzienne działanie systemów;

V.  mając na uwadze, że systemy sprawozdawczości na temat WPR, polityki strukturalnej i polityki spójności nie mogą realistycznie być ciągle aktualizowane i zawierać najnowszych informacji na temat własności przedsiębiorstwa, a zatem beneficjentów końcowych, więc systemy te powinny być automatycznie powiązane z bazami danych przedsiębiorstw publicznych oraz ze wspólnymi bazami danych dotyczącymi beneficjentów końcowych;

W.  mając na uwadze, że podmioty publiczne często są bezpośrednimi odbiorcami funduszy w ramach WPR lub z funduszy strukturalnych, które są następnie wypłacane innym odbiorcom w ramach wdrażania konkretnego programu; mając na uwadze, że w takich sytuacjach podmiot publiczny powinien także być zobowiązany informować o tożsamości odbiorcy końcowego pieniędzy; mając na uwadze, że system cyfrowy powinien obejmować interoperacyjność między innymi z systemami wewnętrznymi odpowiednich organów i władz krajowych, organów zarządzających i płatniczych, a także krajowymi bazami danych dotyczącymi zamówień publicznych i przetargów;

X.  mając na uwadze, że taki interoperacyjny system powinien przestrzegać zasad RODO i rozsądnych zasad de minimis w odniesieniu do publikacji danych;

Y.  mając na uwadze, że dane dotyczące odbiorców finansowania z WPR i funduszy strukturalnych i funduszu spójności powinny być publicznie dostępne przez okres co najmniej pięciu lat;

Z.  mając na uwadze, że publikacja danych dotyczących beneficjentów funduszy z polityki zarządzania dzielonego powinna być możliwie jak najbardziej zharmonizowana z zasadami dotyczącymi beneficjentów funduszy w ramach zarządzania bezpośredniego; mając na uwadze, że należy częściej i lepiej wykorzystywać dane satelitarne, usuwając przeszkody obecnie utrudniające szerokie wykorzystywanie nowych technologii przez agencje płatnicze(10);

1.  wzywa Komisję, by przed końcem 2021 r. przedstawiła, w tym w ramach nadchodzącego przeglądu rozporządzenia finansowego, konieczne wnioski ustawodawcze dotyczące zmian w rozporządzeniu finansowym, zgodnie z zaleceniami określonymi w załączniku do niniejszego dokumentu;

2.  uznaje, że skutki finansowe wymaganego wniosku powinny zostać pokryte z budżetu unijnego;

3.  uważa, że zadbanie o zaufanie do zarządzania finansowego funduszami unijnymi ma kluczowy wpływ na ogólne zaufanie do instytucji unijnych, a tym samym na wiarygodność projektu dalszej integracji europejskiej;

4.  mając na uwadze, że usługi w chmurze są strategicznymi czynnikami umożliwiającymi transformację cyfrową, a ważnym krokiem w tym kierunku jest uruchomienie w lipcu 2021 r. europejskiego sojuszu na rzecz danych, technologii przetwarzania brzegowego i rozwiązań chmurowych w przemyśle;

5.  podkreśla, że jasne, zrozumiałe i sprawiedliwe zasady dotyczące uprawnień do otrzymania pomocy lub udziału w programach wydatków stanowią pierwszy warunek wstępny poparcia dla zarządzania finansowego funduszami unijnymi;

6.  stanowczo wyraża opinię, że aby jak najwydajniej i najskuteczniej zwiększać dalej poziom ochrony finansów unijnych i umożliwić jeszcze ściślejszą kontrolę, należy utworzyć zintegrowany, interoperacyjny i zharmonizowany system gromadzenia, monitorowania i analizy informacji o beneficjentach końcowych we wszystkich państwach członkowskich;

7.  uważa, że przejrzystość w dziedzinie wdrażania zasad i odpowiednio tożsamości odbiorców środków finansowych z różnych funduszy i programów oraz otrzymywanych kwot i polityki zapobiegania oszustwom stanowią kluczowe elementy zapewniania zaufania do zarządzania finansowego funduszami unijnymi; przyznaje, że publikacja danych dotyczących beneficjentów powinna obejmować progi de minimis zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie danych i utrwalonym orzecznictwem TSUE;

8.  uważa ponadto, że przejrzystość zapewniona dzięki programowi cyfryzacji tworzącemu zintegrowany, interoperacyjny i zharmonizowany system może być najlepszym instrumentem walki z dezinformacją we wszystkich państwach członkowskich;

9.  uważa, że przejrzystość w kwestii beneficjentów końcowych stanowi również bardzo wydajne narzędzie przeciwdziałania możliwym nadużyciom, konfliktom interesów, oszustwom i korupcji związanym z wydawaniem i dystrybucją funduszy unijnych;

10.  uważa, że przejrzystość funduszy publicznych zapewnia lepszą rozliczalność i większe zaufanie obywateli do organów publicznych;

11.  podkreśla, że przejrzystość w kwestii beneficjentów końcowych zagwarantuje, że instytucje audytowe oraz organy kontrolne i udzielające absolutorium w administracji krajowej i regionalnej, Komisja, Rada i Parlament będą miały o wiele lepsze możliwości bardziej dokładnego zapewnienia, by fundusze były wydawane w sposób wydajny, lub odzyskiwania środków w przypadku wykrycia oszustw lub innego ich niewłaściwego wykorzystania, zgodnie z zasadami i ambicjami politycznymi; podkreśla, że również Trybunał Obrachunkowy, OLAF i Prokuratura Europejska będą w stanie wypełniać swoje odpowiednie obowiązki z większą wydajnością i dokładnością, jeżeli otrzymają pełny dostęp do kompletnych i wiarygodnych informacji;

12.  podkreśla ponadto, że spójniejsze i ogólnounijne publikowanie danych o beneficjentach końcowych zapewni dziennikarzom, przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego i ogółowi społeczeństwa o wiele więcej możliwości zadawania uzasadnionych pytań i zgłaszania wątpliwości, a tym samym ujawniania przypadków nadużyć lub oszustw dotyczących funduszy unijnych lub podejrzanego zaangażowania osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne;

13.  uważa, że obecna sytuacja, w której nie da się uzyskać stosunkowo pełnego obrazu tego, kto otrzymuje fundusze i ile, w szczególności z funduszy podlegających zarządzaniu dzielonemu, w tym zwłaszcza brak możliwości agregowania poszczególnych kwot związanych z tym samym bezpośrednim lub końcowym beneficjentem lub beneficjentem rzeczywistym, jest nieakceptowalna i wymaga jak najszybszych zmian, by poprawić przejrzystość i wydajność funduszy unijnych;

14.  jest głęboko przekonany, że najwydajniejszy sposób naprawy tej sytuacji polega na przeglądzie odpowiednich fragmentów rozporządzenia finansowego w celu zwiększenia przejrzystości w zakresie tego, kto otrzymuje ile środków oraz z których funduszy i programów unijnych;

15.  podkreśla, że takie zmiany w rozporządzeniu finansowym mogą wymagać zmian w prawodawstwie sektorowym dotyczącym odpowiednio funduszy i programów;

16.  podkreśla, że takich zmian obecnego rozporządzenia finansowego należy dokonać w nadchodzącym przeglądzie rozporządzenia finansowego, którego przedstawienie Komisja zapowiedziała na czwarty kwartał 2021 r.;

17.  uważa, że przegląd rozporządzenia finansowego powinien uwzględniać solidną podstawę prawną do obowiązkowego wykorzystywania otwartych i znormalizowanych danych dotyczących zamówień publicznych, a także uczynić informatyczne systemy kontroli budżetowej obowiązkowymi i interoperacyjnymi z krajowymi i regionalnymi bazami danych;

18.  podkreśla, że w przeglądzie należy zadbać o to, by możliwe było wykorzystywanie znormalizowanych zestawów danych oraz identyfikowanie końcowych beneficjentów funduszy; uważa, że obowiązkowe informacje gromadzone do celów audytu i kontroli muszą obejmować co najmniej numer rejestracyjny podmiotów prawnych, krajowy numer identyfikacyjny osób fizycznych, wskazanie rodzaju beneficjenta, podwykonawców, rzeczywistych beneficjentów, informację, czy beneficjent otrzymuje również pomoc państwa, oraz dane kontaktowe; podkreśla, że dostęp do danych wrażliwych za pośrednictwem interoperacyjnego cyfrowego systemu sprawozdawczości i monitorowania powinien być ograniczony do odpowiedzialnych krajowych oraz europejskich władz, instytucji i organów do celów audytu, kontroli i udzielania absolutorium oraz powinien być absolutnie zgodny z wymogami w dziedzinie ochrony danych;

19.  podkreśla, że Komisja powinna dopilnować, aby stosowanie zintegrowanych i znormalizowanych narzędzi sprawozdawczych i monitorujących było obowiązkowe i w pełni wdrożone w państwach członkowskich, a zatem by nie działały już one wyłącznie na zasadzie dobrowolności;

20.  podkreśla, że ponadto w przeglądzie należy zapewnić, by w sytuacji, gdy bezpośredni odbiorca funduszy unijnych jest przedsiębiorcą, można było zidentyfikować właścicieli rzeczywistych tego przedsiębiorstwa;

21.  podkreśla, że w sytuacji, gdy bezpośredni odbiorca jest przedsiębiorstwem należącym do innego przedsiębiorstwa, należy umożliwić zidentyfikowanie również rzeczywistych właścicieli tego drugiego przedsiębiorstwa, a obowiązek ten powinien być w mocy w odniesieniu do wszystkich przedsiębiorstw zaangażowanych w strukturę własności; uważa w związku z tym, że konieczne jest posiadanie niepowtarzalnych numerów identyfikacyjnych ustanowionych dla beneficjentów przez spółki dominujące, tak aby każda spółka zależna posiadała kolejny numer, co ponad wszelką wątpliwość pozwoli ustalić, kim są beneficjenci końcowi i rzeczywiści;

22.  zwraca uwagę, że obowiązek zidentyfikowania właściciela rzeczywistego powinien mieć zastosowanie co najmniej do każdej osoby fizycznej lub prawnej, która jest właścicielem odnośnego przedsiębiorstwa w ponad 15 %; podkreśla, że udziały w spółce należące do członków rodziny powinny być agregowane i liczone jako całość;

23.  odnotowuje, że obowiązek zapewnienia możliwości zidentyfikowania właścicieli rzeczywistych przedsiębiorstwa powinien mieć również zastosowanie, gdy przedsiębiorstwo ma siedzibę w państwie spoza Unii;

24.  zwraca uwagę, że w przeglądzie rozporządzenia finansowego należy również dopilnować, by podmioty publiczne będące bezpośrednimi odbiorcami funduszy unijnych miały obowiązek zgłaszania beneficjentów końcowych funduszy, tj. jeśli beneficjent jest osobą fizyczną lub prawną inną niż sam podmiot publiczny; podkreśla konieczność zapewnienia interoperacyjności systemu cyfrowego z systemami wewnętrznymi odpowiednich organów i władz krajowych, organów zarządzających i płatniczych, a także krajowymi bazami danych dotyczącymi zamówień publicznych i przetargów;

25.  apeluje do Komisji, by opracowała system zapewniający cyfryzację europejskiej sprawozdawczości, monitorowania i audytu w odniesieniu do WPR oraz polityk dotyczących funduszy spójności i funduszy strukturalnych oraz innych polityk, a także udostępniła ten system podmiotom upoważnionym do działań finansowych odpowiedzialnym za wykonanie budżetu, w tym właściwym organom krajowym i regionalnym w ramach zarządzania dzielonego;

26.  podkreśla, że taki system w jak największym stopniu opiera się na zasadach otwartego oprogramowania oraz wykorzystuje znormalizowane zbiory danych i sposoby gromadzenia, porównywania i agregowania informacji i danych liczbowych dotyczących bezpośrednich i ostatecznych odbiorców i beneficjentów końcowych finansowania unijnego do celów kontroli, audytu i udzielania absolutorium; podkreśla potrzebę zapewnienia tożsamości elektronicznej jako pierwszego kroku do zwiększenia zaufania obywateli do instytucji publicznych;

27.  podkreśla, że taki system należy opracować z myślą o zagwarantowaniu pełnej zgodności z zasadami przejrzystości, jak określono w tytule II, rozdział 8 rozporządzenia finansowego;

28.  podkreśla, że taki system powinien być dostępny dla dziennikarzy, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i ogółu społeczeństwa, aby ułatwić badania dotyczące wykorzystywania funduszy publicznych i ewentualnie wykrywać oszustwa, przy jednoczesnym poszanowaniu przepisów RODO;

29.  apeluje, by system ten opracowano w ciągu dwóch lat, udostępniono go nieodpłatnie i uczyniono obowiązkowym dla organów sprawozdawczych w państwach członkowskich;

30.  podkreśla, że opracowywaniu takiego systemu towarzyszyć powinno umożliwienie organom krajowym oraz regionalnym i właściwym instytucjom unijnym, w tym Parlamentowi, Komisji, Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu, OLAF i Prokuraturze Europejskiej, w stosownych przypadkach, wydajnego kontrolowania konfliktów interesów, nieprawidłowości, przypadków podwójnego finansowania i wszelkich nadużyć funduszy, w tym z zastosowaniem nowoczesnych narzędzi informatycznych, takich jak Arachne;

31.  zwraca uwagę, że taki system pozwoliłby na bardzo szybkie rozpoznanie powtarzających się i potencjalnie zbyt często pojawiających się beneficjentów funduszy unijnych, w tym zwycięzców przetargów;

32.  wzywa Komisję do dopilnowania, by konieczne finansowanie takiego systemu udostępnione zostało z budżetu Unii wraz ze środkami budżetowymi na szkolenia i pomoc techniczną dla pracowników organów krajowych i regionalnych, którzy będą korzystać z tego systemu;

33.  odnotowuje, że taki system nie może sam zawierać zaktualizowanych danych na temat własności przedsiębiorstw; zwraca ponadto uwagę, że taki wymóg zakładałby, że instytucje zarządzające stałyby się odpowiedzialne za dane na temat przedsiębiorstw, za które nie odpowiadają;

34.  apeluje, by taki system zaprojektowano w sposób automatycznie łączący się z bazami danych zawierającymi zaktualizowane informacje na temat własności przedsiębiorstw oraz zapewniający interoperacyjność z systemami wewnętrznymi odpowiednich organów i władz krajowych, organów zarządzających i płatniczych, a także krajowymi bazami danych dotyczącymi zamówień publicznych i przetargów;

35.  wzywa, by informacje na temat odbiorców funduszy unijnych były publicznie dostępne przez co najmniej pięć lat;

36.  podkreśla, że taki system powinien działać z poszanowaniem unijnych przepisów dotyczących ochrony danych oraz utrwalonego orzecznictwa TSUE; zwraca uwagę, że istnieją różnice między poziomem szczegółowości informacji, które należy gromadzić, agregować i przechowywać do celów audytu, kontroli i udzielania absolutorium, a tymi które można udostępniać ogółowi społeczeństwa; podkreśla, że instytucje audytowe oraz organy kontrolne i udzielające absolutorium muszą mieć pełny dostęp do wszystkich dostępnych informacji, natomiast publikacja danych może podlegać obowiązującym wymogom ochrony danych i progom de minimis;

37.  podkreśla, że taki system powinien być skutecznie chroniony przed cyberzagrożeniami; zwraca się do Komisji o inwestowanie w zaawansowane oprogramowanie cyberbezpieczeństwa i przeprowadzanie okresowych testów z myślą o identyfikowaniu potencjalnych słabych punktów, również na szczeblu państw członkowskich;

38.  uznaje, że system powinien działać z poszanowaniem zasad dotyczących kwot minimalnych, na temat których informacje nie będą upubliczniane; podkreśla, że właściwe organy powinny mimo to zawsze agregować wszystkie fundusze wypłacane jednemu beneficjentowi i jeśli łączna kwota wypłacana jednemu beneficjentowi przekracza kwotę minimalną, informacje na temat wszystkich wypłacanych mu płatności należy ujawnić ogółowi społeczeństwa;

39.  zwraca się do Komisji o zapewnienie, by system ten w jak największym możliwym stopniu stosowano również do funduszy i polityk w ramach zarządzania bezpośredniego przy zachowaniu tych samych zasad dotyczących przejrzystości, jak w odniesieniu do odbiorców funduszy z programów unijnych;

40.  podkreśla, że istniejący system wczesnego wykrywania i wykluczania również odgrywa istotną rolę w ochronie interesów finansowych Unii; wyraża zaniepokojenie, że ma on zastosowanie wyłącznie do funduszy zarządzanych bezpośrednio, które stanowią jedynie około 20 % funduszy Unii; jest również zaniepokojony faktem, że podmioty gospodarcze zidentyfikowane przez OLAF jako nadużywające środków publicznych nie są automatycznie wykluczane z zamówień finansowanych z budżetu Unii lub poddawane karom finansowym; wzywa Komisję do rozszerzenia zakresu systemu wczesnego wykrywania i wykluczania w nadchodzącym przeglądzie rozporządzenia finansowego, aby zwiększyć jego skuteczność;

41.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji oraz zaleceń zawartych w załączniku Komisji i Radzie.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI

TEKST PROPONOWANEGO WNIOSKU

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 322 ust. 1, w związku z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Zgodnie z wnioskami Parlamentu Europejskiego oraz w odpowiedzi na pkt 24 konkluzji Rady Europejskiej z dni 17–21 lipca 2020 r., w celu wzmocnienia ochrony budżetu Unii oraz Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy przed nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami, należy wprowadzić znormalizowane środki służące zbieraniu, porównywaniu i agregowaniu informacji i danych liczbowych dotyczących odbiorców i beneficjentów końcowych unijnego finansowania na potrzeby kontroli i audytu.

(2)  Aby zapewnić skuteczne kontrole i audyty, konieczne jest zbieranie danych o podmiotach, które ostatecznie korzystają – bezpośrednio lub pośrednio – z unijnego finansowania w ramach zarządzania dzielonego oraz projektów i reform wspieranych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności(11), w tym również danych o beneficjentach rzeczywistych odbiorców finansowania. Przepisy dotyczące zbierania i przetwarzania takich danych będą musiały być zgodne z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych.

(3)  Aby wzmocnić ochronę budżetu Unii, Komisja powinna udostępnić zintegrowany i interoperacyjny system do celów informowania i monitorowania, w tym również jednolite narzędzie eksploracji danych i punktowej oceny ryzyka, służące do dostępu do wspomnianych wyżej danych i ich przechowywania, agregacji oraz analizy z myślą o jego powszechnym obowiązkowym zastosowaniu przez państwa członkowskie. System ten powinien zapewnić wydajne weryfikacje dotyczące konfliktów interesów, nieprawidłowości, kwestii podwójnego finansowania oraz wszelkiego niewłaściwego wykorzystania środków. Komisja, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych oraz inne unijne organy dochodzeniowe i kontrolne powinny mieć niezbędny dostęp do tych danych, tak aby mogły wykonywać swoje funkcje nadzorcze w zakresie kontroli i audytów, które mają być przeprowadzane w pierwszej kolejności przez państwa członkowskie, w celu wykrywania nieprawidłowości i prowadzenia dochodzeń administracyjnych w sprawie niewłaściwego wykorzystania danego unijnego finansowania, a także w celu uzyskania precyzyjnego przeglądu jego dystrybucji.

(4)  Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE, Euratom) 2018/1046.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

W rozporządzeniu (UE, Euratom) 2018/1046 wprowadza się następujące zmiany:

1)  w art. 36 wprowadza się następujące zmiany:

a)  w ust. 3 dodaje się literę w brzmieniu:

„ee) gromadzenie danych dotyczących osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego;”;

b)  w ust. 4 dodaje się literę w brzmieniu:

„cc) poleganiu na zintegrowanym i interoperacyjnym elektronicznym systemie do celów informowania i monitorowania, obejmującym jednolite narzędzie eksploracji danych i punktowej oceny ryzyka, służącym do zapewnienia dostępu do danych na temat osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego i analizy tych danych;”;

2)  w art. 38 wprowadza się następujące zmiany:

a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Komisja odpowiednio i terminowo udostępnia informacje o bezpośrednich i pośrednich ostatecznych odbiorcach środków finansowanych z budżetu Unii na podstawie danych zgromadzonych w zintegrowanym i interoperacyjnym elektronicznym systemie do celów informowania i monitorowania, ustanowionym zgodnie z art. 129a.

Akapit pierwszy niniejszego ustępu ma również zastosowanie do innych instytucji Unii, gdy wykonują one budżet na podstawie art. 59 ust. 1. Jeśli odbiorca finansowania jest osobą prawną, publikuje się informacje na temat osób i podmiotów będących właścicielami danego podmiotu w ponad 15 %.”;

b)  ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Następujące niewrażliwe informacje publikuje się z należytym uwzględnieniem wymogów dotyczących poufności i bezpieczeństwa, w szczególności ochrony danych osobowych:

a)  imię i nazwisko lub nazwę odbiorcy,

b)  prawny status odbiorcy, tj.:

(i)  osoba fizyczna;

(ii)  osoba prawna;

(iii)  podmiot publiczny lub instytucja;

(iv)  inne.

c)  dane umożliwiające lokalizację odbiorcy, a mianowicie:

(i)  adres odbiorcy, jeżeli odbiorca jest osobą prawną;

(ii)  region na poziomie NUTS 2, jeżeli odbiorca jest osobą fizyczną;

d)  kwotę zobowiązania prawnego;

e)  charakter i cel środka.”;

c)  skreśla się ust. 4;

d)  ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. W przypadku publikacji danych osobowych informacje usuwa się pięć lat po zakończeniu roku budżetowego, w którym na dane środki finansowe zaciągnięto zobowiązanie prawne. Ma to zastosowanie również do danych osobowych dotyczących osób prawnych, których oficjalna nazwa wskazuje na jedną lub większą liczbę osób fizycznych.”;

3)  w art. 63 wprowadza się następujące zmiany:

a)  dodaje się następujący ustęp:

„1a. Podczas wykonywania zadań związanych z wykonaniem budżetu państwa członkowskie gromadzą dane dotyczące osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego, zgodnie z wymogami zintegrowanego i interoperacyjnego elektronicznego systemu do celów informowania i monitorowania, ustanowionego w art. 129a. Wymogi uzupełniające dotyczące stosowania systemu w danym sektorze mogą być określone w przepisach sektorowych.”;

b)  w ust. 2 akapit pierwszy dodaje się literę w brzmieniu:

„bb) gromadzenie danych na temat osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego przy użyciu zintegrowanego i interoperacyjnego elektronicznego systemu do celów informowania i monitorowania udostępnianego przez Komisję zgodnie z art. 129a;”;

c)  w ust. 4 dodaje się literę w brzmieniu:

„bb) używają zintegrowanego i interoperacyjnego elektronicznego systemu do celów informowania i monitorowania udostępnianego przez Komisję zgodnie z art. 129a;”;

4)  dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 129a

Zintegrowany i interoperacyjny elektroniczny system do celów informowania i monitorowania

1.  Komisja tworzy, eksploatuje i udostępnia podmiotom upoważnionym do działań finansowych oraz innym osobom i podmiotom odpowiedzialnym za wykonanie budżetu, w tym właściwym organom krajowym w ramach zarządzania dzielonego, zintegrowany i interoperacyjny elektroniczny system do celów informowania i monitorowania, obejmujący jednolite narzędzie eksploracji danych i punktowej oceny ryzyka, służący do zapewnienia dostępu do danych na temat osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego i analizy tych danych.

2.  System, o którym mowa w ust. 1, opiera się na znormalizowanych środkach gromadzenia, porównywania i agregowania informacji i danych liczbowych dotyczących bezpośrednich i pośrednich beneficjentów końcowych finansowania unijnego do celów kontroli i audytu. System ten umożliwia efektywne weryfikacje dotyczące konfliktów interesów, nieprawidłowości, kwestii podwójnego finansowania oraz wszelkiego niewłaściwego wykorzystania środków.

3.  Informacje obowiązkowe gromadzone w systemie obejmują m.in. następujące elementy:

a)  numer identyfikacyjny VAT lub numer rejestracyjny podmiotów prawnych;

b)  krajowy numer identyfikacyjny w przypadku osób fizycznych;

c)  prawny status odbiorcy, tj.:

(i)  osoba fizyczna;

(ii)  osoba prawna;

(iii)  podmiot publiczny lub instytucja;

(iv)  inne;

d)  wykonawca(-y) i podwykonawca(-y);

e)  właściciel rzeczywisty (właściciele rzeczywiści), jeżeli odbiorca, właściciel, wykonawca lub podwykonawca jest osobą prawną;

f)  informacja, czy beneficjent otrzymuje również pomoc publiczną;

g)  dane kontaktowe wszystkich beneficjentów i beneficjentów rzeczywistych;

4.  Dostępu do informacji zawartych w systemie, o którym mowa w ust. 1, udziela się w razie potrzeby, do wykonywania funkcji, Komisji, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz innym unijnym organom dochodzeniowym i kontrolnym, w tym organom udzielającym absolutorium, a w odniesieniu do państw członkowskich, które uczestniczą we wzmocnionej współpracy na mocy rozporządzenia Rady (UE) 2017/1939 – Prokuraturze Europejskiej.

5.  Wszelkie przetwarzanie danych osobowych podczas działania systemu jest zgodne z rozporządzeniem (UE) 2016/679.

6.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 269 w celu określenia szczegółowych zasad działania i funkcjonowania systemu, o którym mowa w ust. 1, w tym zasad dotyczących gromadzenia danych i dostępu do informacji zawartych w systemie.”;

5)  w art. 154 ust. 4 akapit pierwszy dodaje się literę w brzmieniu:

„dd) zapewniają gromadzenie danych dotyczących osób będących bezpośrednimi lub pośrednimi beneficjentami końcowymi finansowania unijnego w zakresie równoważnym wymogom dotyczącym systemu, o którym mowa w art. 129a;”;

6)  w art. 269 wprowadza się następujące zmiany:

a)  w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 70 ust. 1, art. 71 akapit trzeci, art. 129a, art. 161 oraz art. 213 ust. 2 akapity drugi i trzeci, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę.”;

b)  w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 70 ust. 1, art. 71 akapit trzeci, art. 129a, art. 161 oraz art. 213 ust. 2 akapity drugi i trzeci wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu.”.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1. (2) Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1. (3) Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29. (4) Dz.U. L 156 z 19.6.2018, s. 43. (5) Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17. (6) Dz.U. C 58 I z 18.2.2021, s. 2. (7) Dz.U. L 417 z 11.12.2020, s. 381. (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0164. (9) ECLI: EU:C:2003:294, pkt 85. (10) Sprawozdanie specjalne ETO nr 4/2021 pt. „Wykorzystanie nowych technologii obrazowania na potrzeby monitorowania wspólnej polityki rolnej – ogólnie odnotowano stałe postępy, ale w przypadku monitorowania w zakresie klimatu i środowiska zachodziły one wolniej”. (11) Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17.