Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2030 r. (COM(2020)0652 – C9-0329/2020 – 2020/0300(COD))

P9_TA(2022)0067 A9-0203/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2020)0652),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 192 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0329/2020),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 27 stycznia 2021 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 5 lutego 2021 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 10 grudnia 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Transportu i Turystyki oraz Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A9-0203/2021),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(3);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 10 marca 2022 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/... w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2030 r.

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2022/591.)

(1) Dz.U. C 123 z 9.4.2021, s. 76. (2) Dz.U. C 106 z 26.3.2021, s. 44. (3) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 8 lipca 2021 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0352).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie nowych strategicznych ram UE dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy po 2020 r. (w tym lepszej ochrony pracowników przed narażeniem na szkodliwe substancje, stres w pracy i urazy spowodowane powtarzalnymi ruchami) (2021/2165(INI))

P9_TA(2022)0068 A9-0023/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 153 i 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 3 Europejskiej karty społecznej Rady Europy,

–  uwzględniając art. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając konwencje i zalecenia Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

–  uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych na 2030 r., w szczególności cel 8.8 dotyczący ochrony praw pracowniczych oraz promowania bezpiecznego środowiska pracy,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, której stronami są UE i wszystkie jej państwa członkowskie,

–  uwzględniając sprawozdanie Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) zatytułowane „AR6 Climate change 2021: The Physical Science Basis” [6. sprawozdanie z oceny – Zmiana klimatu 2021: uzasadnienie na gruncie nauk fizycznych].

–  uwzględniając europejskie ramy działania Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie zdrowia psychicznego na lata 2021–2025(1),

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy(2),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 3 lutego 2021 r. zatytułowany „Europejski plan walki z rakiem” (COM(2021)0044),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 28 czerwca 2021 r. zatytułowany „Strategiczne ramy UE dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2021–2027 – Bezpieczeństwo i higiena pracy w zmieniającym się świecie pracy” (COM(2021)0323),

–  uwzględniając opinię grupy ekspertów Komisji Europejskiej w dziedzinie efektywnych sposobów inwestowania w zdrowie z 23 czerwca 2021 r. zatytułowaną „Supporting mental health of health workforce and other essential workers” [Wspieranie zdrowia psychicznego pracowników sektora zdrowia i innych niezbędnych pracowników],

–  uwzględniając Europejski filar praw socjalnych, w szczególności jego zasady 5–10, ogłoszone wspólnie 17 listopada 2017 r. przez Parlament, Radę i Komisję,

–  uwzględniając plan działania Komisji w sprawie Europejskiego filaru praw socjalnych z 4 marca 2021 r.,

–  uwzględniając deklarację Rady Europejskiej z Porto z 8 maja 2021 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady z października 2019 r. w sprawie gospodarki dobrobytu, w których podkreślono znaczenie promowania zdrowia psychicznego w miejscu pracy,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 20 października 2021 r. zatytułowaną „Bezpieczeństwo i zdrowie w pracy – strategiczne ramy UE (2021–2027)”,

–  uwzględniając unijne ramy działania na rzecz zdrowia i dobrostanu psychicznego przyjęte na konferencji końcowej w sprawie wspólnego działania na rzecz zdrowia i dobrostanu psychicznego 21–22 stycznia 2016 r.(3),

–  uwzględniając strategię UE na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030,

–  uwzględniając pierwsze wspólne sprawozdanie z wykonania umowy ramowej partnerów społecznych w sprawie cyfryzacji (2021 r.),

–  uwzględniając wytyczne Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA) z 24 kwietnia 2020 r. zatytułowane „COVID-19: powrót do miejsca zatrudnienia – dostosowywanie środowiska pracy i ochrona pracowników”,

–  uwzględniając sprawozdanie EU-OSHA z 22 października 2021 r. zatytułowane „Telework and health risks in the context of the COVID-19 pandemic: evidence from the field and policy implications [Telepraca i zagrożenia dla zdrowia w kontekście pandemii COVID-19: faktyczne dane i skutki w zakresie polityki].

–  uwzględniając swoją rezolucję z 11 września 2018 r. w sprawie metod reintegracji pracowników na stanowiska pracy wysokiej jakości po poważnym urazie lub chorobie(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 19 czerwca 2020 r. w sprawie ochrony pracowników transgranicznych i sezonowych w Unii w kontekście kryzysu wywołanego COVID-19(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 17 grudnia 2020 r. w sprawie silnej Europy socjalnej na rzecz sprawiedliwej transformacji(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 21 stycznia 2021 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie prawa do bycia offline(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 16 września 2021 r. w sprawie uczciwych warunków pracy, praw i ochrony socjalnej osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych – nowe formy zatrudnienia związane z rozwojem cyfrowym(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 20 października 2021 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z azbestem(9),

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A9-0023/2022),

A.  mając na uwadze, że przy określaniu i wdrażaniu wszystkich strategii politycznych i działań Unii należy zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego;

B.  mając na uwadze, że według konstytucji WHO „zdrowie jest stanem zupełnej pomyślności fizycznej, umysłowej i społecznej, a nie jedynie brakiem choroby lub ułomności”(10);

C.  mając na uwadze, że według WHO „zdrowie psychiczne to stan dobrego samopoczucia, dzięki któremu jednostka realizuje swój potencjał, może radzić sobie z normalnymi napięciami życia codziennego, produktywnie pracować i wnosić wkład w życie swej społeczności”(11);

D.  mając na uwadze, że w 2018 r. w UE-27 doszło do ponad 3 300 wypadków śmiertelnych i 3,1 mln wypadków bez ofiar śmiertelnych; mając na uwadze, że ponad 200 000 pracowników umiera co roku z powodu chorób związanych z pracą(12); mając na uwadze, że dane te nie uwzględniają wypadków wynikających z pracy nierejestrowanej, zatem z dużym prawdopodobieństwem można przypuszczać, że rzeczywiste liczby są znacznie wyższe od oficjalnych statystyk(13); mając na uwadze, że według Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound) w 2017 r. 20 % miejsc pracy w Europie było niskiej jakości i w dużym stopniu zagrażało zdrowiu fizycznemu lub psychicznemu pracowników; mając na uwadze, że 14 % pracowników było narażonych na wysoki poziom ryzyka psychospołecznego(14); mając na uwadze, że 23 % europejskich pracowników uważa, że ich bezpieczeństwo lub zdrowie jest zagrożone z powodu ich pracy; mając na uwadze, że w 2015 r. w europejskim badaniu warunków pracy (EWCS) za „ambitne” uznano 21 % miejsc pracy w Europie(15); mając na uwadze, że prace w terenie w ramach EWCS wstrzymano w 2020 r. z powodu wybuchu pandemii COVID-19, ale wznowiono je w lipcu 2021 r. i wyniki mają zostać opublikowane pod koniec 2022 r.;

E.  mając na uwadze, że ryzyko urazów związanych z pracą jest ponad trzykrotnie wyższe w przypadku pracowników, którzy pracowali na swoim stanowisku przez okres krótszy niż cztery tygodnie, niż w przypadku pracowników, którzy pracowali na swoim stanowisku dłużej niż rok(16);

F.  mając na uwadze, że nie wszystkie państwa odnotowują taki sam spadek liczby wypadków i ofiar śmiertelnych w miejscu pracy;

G.  mając na uwadze, że europejski plan walki z rakiem ma na celu zmniejszenie obciążeń związanych z leczeniem nowotworów dla pacjentów, ich rodzin oraz systemów opieki zdrowotnej; mając na uwadze, że nowotwory są główną przyczyną zgonów związanych z pracą, odpowiadając za 52 % wszystkich zgonów związanych z pracą w UE; mając na uwadze, że czynniki rakotwórcze przyczyniają się rokrocznie do około 100 000 zgonów z powodu nowotworów pochodzenia zawodowego w miejscu pracy(17); mając na uwadze, że różne agencje, zainteresowane strony oraz WHO zidentyfikowały od 50 do 70 substancji lub grup substancji w priorytetowych wykazach czynników rakotwórczych, mutagenów i substancji reprotoksycznych w miejscu pracy, dla których potrzebne są wiążące wartości dopuszczalne; mając na uwadze, że w miejscu pracy pracownicy mogą być narażeni na działanie mieszanek substancji, co może zwiększać ryzyko dla zdrowia, działać niekorzystnie na układ rozrodczy, w tym obniżać płodność lub powodować niepłodność, a także wpływać negatywnie na rozwój płodu i laktację;

H.  mając na uwadze, że narażenie na azbest powoduje około 88 000 zgonów w Europie każdego roku, odpowiadając za 55–75 % przypadków raka płuc pochodzenia zawodowego, oraz mając na uwadze, że azbest jest główną przyczyną raka płuc, odpowiadając za 45 % przypadków(18); mając na uwadze, że według szacunków wskaźniki umieralności wynikające z tego narażenia będą nadal wzrastać do końca lat. 20. i początku lat 30. XXI w.(19); mając na uwadze, że pomimo obowiązującego od 2005 r. zakazu stosowania azbestu w UE azbest jest wciąż obecny w wielu budynkach administracyjnych, szkołach, domach, elementach infrastruktury, obiektach transportu publicznego i sieciach wodociągowych; mając na uwadze, że 80 % nowotworów pochodzenia zawodowego rozpoznawanych w państwach członkowskich ma związek z azbestem;

I.  mając na uwadze, że wszystkie czynniki takie jak promieniowanie, stres, organizacja pracy i warunki pracy powiązano z nowotworami pochodzenia zawodowego; mając na uwadze, że nowotwór skóry stanowi jedną z najczęstszych chorób zawodowych, na którą zachorowalność wzrasta z powodu różnych czynników, w tym zmiany klimatu, a tylko niewielki odsetek nowotworów skóry związanych z pracą uznaje się w Europie za chorobę zawodową; mając na uwadze, że osoby pracujące na wolnym powietrzu, zwłaszcza w takich sektorach jak rolnictwo, leśnictwo, budownictwo i turystyka, są narażone na znaczne ryzyko wystąpienia nieczerniakowego nowotworu złośliwego skóry ze względu na wysoki poziom ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe (UVR); mając na uwadze, że pracownicy sektora opieki zdrowotnej i ratownictwa, np. pielęgniarki i strażacy, którzy odgrywają zasadniczą rolę, jeżeli chodzi o gotowość na sytuacje kryzysowe i reagowanie na nie, są również narażeni na podobne ryzyko, a także na dodatkowy stres związany ze zwiększonym obciążeniem pracą, który może zwiększyć ryzyko psychospołeczne; mając na uwadze, że nie istnieje jeszcze wspólne europejskie podejście do zapobiegania narażeniu na promieniowanie UV(20); mając na uwadze, że obecnie brakuje wiarygodnych i porównywalnych danych na poziomie UE dotyczących narażenia w miejscu pracy na czynniki ryzyka zachorowania na raka(21); mając na uwadze, że około 2 % obciążenia związanego z chorobami nowotworowymi w UE można przypisać promieniowaniu jonizującemu oraz że narażenie na radon i produkty jego rozpadu w pomieszczeniach jest drugą główną przyczyną raka płuc w Europie(22)(23);

J.  mając na uwadze, że zmiana klimatu już wywarła i będzie nadal wywierać szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi, bezpieczeństwo w pracy oraz warunki pracy; mając na uwadze, że zgodnie z najnowszym sprawozdaniem IPCC na warunki pracy w coraz większym stopniu będą miały wpływ istotne zmiany warunków pogodowych, takie jak fale upałów i intensywne opady deszczu; mając na uwadze, że zwiększone narażenie na wysokie temperatury w miejscu pracy pogłębia ryzyko wystąpienia udaru cieplnego, odwodnienia, zmęczenia, braku koncentracji i powikłań chorób przewlekłych; mając na uwadze, że na choroby zawodowe powiązane z czynnikami biologicznymi wpływa także zmiana klimatu, gdyż na przykład rosnące temperatury mogą wpływać na rozmieszczenie geograficzne wektorów czynników biologicznych (kleszczy, komarów), co ułatwia rozprzestrzenianie się nowych chorób w regionach; mając na uwadze, że zasadnicze znaczenie ma dostosowanie systemu pracy w sposób uwzględniający skutki zmiany klimatu(24);

K.  mając na uwadze, że dobre środowisko pracy pod względem psychospołecznym zwiększa dobrostan psychiczny i fizyczny pracowników; mając na uwadze, że ryzyko psychospołeczne może wynikać z nieodpowiedniego planowania i organizacji pracy oraz zarządzania nią, a także z osłabionego kontekstu społecznego pracy, oraz może wywoływać negatywne skutki psychologiczne, fizyczne i społeczne, takie jak stres, lęk, wypalenie i depresja, które stanowią drugą co do wielkości grupę samodzielnie zgłaszanych problemów zdrowotnych związanych z pracą(25); mając na uwadze, że stres związany z pracą może istotnie zwiększać ryzyko wywołania i pogłębienia się zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego, chorób serca, chorób autoimmunologicznych oraz reumatycznych lub przewlekłych chorób zapalnych(26); mając na uwadze, że według Eurofound i EU-OSHA 25 % pracowników w Europie doświadcza nadmiernego stresu związanego z pracą; mając na uwadze, że 51 % pracowników w UE twierdzi, że stres jest powszechny w ich miejscu pracy, a prawie 80 % kadry kierowniczej wyraża obawy związane ze stresem zawodowym(27), co pokazuje, że ryzyko psychospołeczne dotyczy większości firm(28); mając na uwadze, że ponad połowa wszystkich straconych dni roboczych w UE jest spowodowana stresem związanym z pracą(29); mając na uwadze, że podejścia i przepisy dotyczące ryzyka psychospołecznego różnią się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich; mając na uwadze, że na zdrowie i dobrostan psychiczny europejskiej ludności może pozytywnie wpłynąć zwrócenie uwagi na strategie wdrażane w miejscu pracy; mając na uwadze, że zapobieganie problemom psychicznym i promowanie zdrowia psychicznego przyczyniłyby się także do ograniczenia powiązanych zachowań stanowiących zagrożenie dla zdrowia, takich jak spożywanie alkoholu, używanie narkotyków i tytoniu, brak aktywności fizycznej i uboga dieta; mając na uwadze, że wyższe poziomy dobrostanu psychologicznego i fizycznego są bezpośrednio związane z lepszymi wynikami w miejscu pracy;

L.  mając na uwadze, że miejsca pracy odgrywają ważną rolę w obszarze zdrowia publicznego, zależnie od swoich zasobów logistycznych, pod względem promowania zdrowych stylów życia, zachęcania do uprawiania sportu i aktywności fizycznej oraz promowania zdrowia we wszystkich jego aspektach na większą skalę wśród pracowników;

M.  mając na uwadze, że kompetencje zdrowotne odgrywają zasadniczą rolę w przygotowaniu się na zagrożenia dla zdrowia i łagodzeniu ich skutków oraz przyczynianiu się do lepszego zrozumienia przez społeczeństwo środków przeciwdziałania i lepszej oceny ryzyka poszczególnych zagrożeń dla zdrowia;

N.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 uwidoczniła potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony pracowników, w tym ich zdrowia psychicznego; mając na uwadze, że uwypukliła ona znaczenie inwestycji w zdrowie publiczne; mając na uwadze, że pandemia COVID-19 spowodowała szybki wzrost pracy zdalnej, a prawie połowa wszystkich pracowników w UE pracowała co najmniej częściowo(30) z domu podczas lockdownów, podejmując jednocześnie zwiększone obowiązki opiekuńcze; mając na uwadze, że dowiedziono, iż praca zdalna ma silny wpływ na organizację czasu pracy, zwiększając elastyczność i ciągłą dostępność pracowników(31), co często prowadzi do konfliktu między życiem prywatnym a pracą; mając na uwadze, że oczekuje się, że praca zdalna i telepraca upowszechnią się w większym stopniu niż przed kryzysem związanym z COVID-19, a nawet staną się jeszcze popularniejsze(32); mając na uwadze, że praca zdalna stanowiła bufor podczas kryzysu i umożliwiła utrzymanie miejsc pracy, które mogłyby w przeciwnym wypadku ulec utracie(33); mając na uwadze, że telepraca zapewnia pracownikom także swobodę w dostosowywaniu czasu i harmonogramu pracy do własnych potrzeb osobistych i rodzinnych(34); mając na uwadze, że niektóre badania sugerują, iż postrzeganie pracy zdalnej znacznie poprawiło się od początku pandemii, co z kolei przełożyło się na ogólne preferowanie pracy hybrydowej(35);

O.  mając na uwadze, że osoby, które regularnie pracują z domu, z dwa razy większym prawdopodobieństwem mogą pracować więcej niż 48 godzin tygodniowo i odpoczywać krócej niż 11 godzin między dniami roboczymi; mając na uwadze, że prawie 30 % telepracowników potwierdza, że pracuje w czasie wolnym codziennie lub kilka razy w tygodniu (w przypadku osób pracujących z biura jest to mniej niż 5 %), a telepracownicy częściej pracują również w nieregularnych godzinach; mając na uwadze, że ryzyko psychospołeczne stanowi najważniejsze ryzyko dla zdrowia związane z telepracą(36); mając na uwadze, że częstsze korzystanie z telepracy doprowadziło również do częstszego występowania problemów fizycznych, takich jak zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego w związku z siedzącym trybem życia, złymi warunkami ergonomicznymi, długimi godzinami pracy i stresem związanym z pracą;

P.  mając na uwadze, że zmieniający się rynek pracy może mieć potencjalny wpływ na bezpieczeństwo i higienę pracy oraz na warunki pracy poprzez zmiany demograficzne, wprowadzanie nowych technologii, takich jak nanotechnologie i sztuczna inteligencja, a także generacje istniejących narzędzi lub maszyn, obecność nowych substancji i produktów chemicznych oraz nowe rodzaje miejsc pracy; mając na uwadze, że pracownicy przechodzą na pracę za pośrednictwem platform internetowych, nietradycyjne formy pracy lub niestandardowe zatrudnienie;

Q.  mając na uwadze, że kryzys związany z COVID-19 ukazał trudną sytuację pracowników zatrudnionych na warunkach niestandardowych, w tym osób pracujących za pośrednictwem cyfrowych platform pracy i osób samozatrudnionych; mając na uwadze, że odsetek osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych będzie się z dużym prawdopodobieństwem nadal zwiększać; mając na uwadze, że osoby samozatrudnione są wykluczone z zakresu stosowania strategicznych ram dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, gdyż nie są objęte unijnym prawodawstwem w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy; mając na uwadze, że osoby pracujące za pośrednictwem platform internetowych mogą być narażone na większe ryzyko dla zdrowia i bezpieczeństwa, które nie ogranicza się do zdrowia fizycznego, ale może także wpływać na zdrowie psychospołeczne z powodu nieprzewidywalnego czasu pracy, intensywności pracy, konkurencyjnego środowiska, przeciążenia informacjami i izolacji; mając na uwadze, że zarządzanie algorytmiczne stwarza nowe wyzwania dla przyszłości pracy, gdyż może nakładać na pracowników nadmierną presję pod względem szybkości i wydajności; mając na uwadze, że ten styl zarządzania może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych w sektorze transportu i dostaw, w szczególności rowerzystów jako niechronionych uczestników ruchu drogowego, a także zagrażać bezpieczeństwu innych użytkowników dróg; mając na uwadze, że kobiety pracujące za pośrednictwem platform internetowych, w szczególności kierowczynie pojazdów bądź sprzątaczki lub opiekunki w domach prywatnych, mogą być bardziej narażone na ryzyko przemocy i molestowania seksualnego mogą niechętnie zgłaszać takie przypadki ze względu na brak odpowiednich ku temu narzędzi, brak kontaktu z osobą zarządzającą oraz strach przed negatywną oceną i utratą pracy w przyszłości; mając na uwadze, że w pracy za pośrednictwem platform internetowych przypadki molestowania seksualnego i przemocy są zgłaszane rzadko(37);

R.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 pokazała, iż miejsca pracy mogą być głównymi ośrodkami rozprzestrzeniania się zakażeń; mając na uwadze, że niepewność warunków pracy i życia pracowników sezonowych w Europie, w szczególności w sektorze rolnictwa, była już dobrze udokumentowana przed wybuchem pandemii COVID-19(38); mając na uwadze, że pojawiły się niepokojące raporty na temat łamania praw pracowników transgranicznych i sezonowych w kontekście warunków pracy i życia, które pokazały, że sytuacja tych pracowników uległa dalszemu pogorszeniu w czasie pandemii; mając na uwadze, że pracownicy zatrudnieni na krótki okres są często zakwaterowani zbiorowo, co utrudnia ograniczanie kontaktów osobistych i zwiększa ryzyko zakażenia; mając na uwadze, że duże ogniska zakażeń COVID-19 wystąpiły w takich sektorach jak przetwórstwo żywności; mając na uwadze, że niepewne formy zatrudnienia, takie jak praca tymczasowa, fikcyjne samozatrudnienie lub praca w łańcuchach podwykonawstwa, regularnie wykluczają pracowników z usług i szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP); mając na uwadze, że celem Europejskiego Urzędu ds. Pracy jest zapewnienie sprawiedliwej mobilności pracowników poprzez wspieranie państw członkowskich i Komisji w skutecznym stosowaniu i egzekwowaniu prawa Unii dotyczącego mobilności pracowników oraz koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w UE, w tym zgłaszanie podejrzewanych nieprawidłowości, takich jak naruszenia warunków pracy oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, jeżeli podczas wykonywania swoich zadań dowiedzą się o takich nieprawidłowościach;

S.  mając na uwadze, że profilaktyka, zwiększanie świadomości, działania w zakresie dobrostanu oraz promowanie kultury bezpieczeństwa i higieny pracy mogą doprowadzić do poprawy zdrowia pracowników oraz pojawienia się nowych możliwości zatrudnienia i wolontariatu;

T.  mając na uwadze, że inspekcje pracy odgrywają ważną rolę we wdrażaniu polityki w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na szczeblu regionalnym i lokalnym; mając na uwadze, że zgodnie z zaleceniem MOP jeden inspektor pracy powinien przypadać na 10 000 pracowników, aby zapewnić skuteczność i terminowość kontroli w celu wyeliminowania wszelkich form nadużyć; mając na uwadze, że według badania EU-OSHA 88 % pracodawców twierdzi, że przestrzeganie przepisów stanowi główny powód, dla którego zarządzają bezpieczeństwem i higieną pracy(39);

U.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 postawiła niezwykle wysokie wymogi przed pracownikami służby zdrowia; mając na uwadze, że wymagające środowisko pracy oraz obawy dotyczące bezpieczeństwa osobistego i bezpieczeństwa rodziny doprowadziły do negatywnych skutków psychologicznych; mając na uwadze, że pracownicy służby zdrowia częściej doświadczają stanów lękowych i depresji niż pracownicy w innych sektorach(40); mając na uwadze, że Unia Europejska musi wyciągnąć wnioski z kryzysu związanego z COVID-19 oraz wdrożyć skuteczny system koordynacji działań podejmowanych w reakcji na wszelkiego rodzaju przyszłe zagrożenia dla zdrowia publicznego, między innymi w odniesieniu do profilaktyki, gotowości na sytuacje nadzwyczajne i opracowania planów działania na wypadek wystąpienia takich sytuacji w pracy;

V.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 uwypukliła różnice w sytuacji kobiet i mężczyzn i pogłębiła je; mając na uwadze, że większość niezbędnych pracowników pierwszego kontaktu w takich sektorach jak ochrona zdrowia, usługi społeczne, edukacja i opieka to kobiety; mając na uwadze, że w szczytowym momencie pandemii kobiety te pracowały w zwiększonym wymiarze czasu i skarżyły się na trudności z pogodzeniem życia zawodowego i prywatnego; mając na uwadze, że chociaż zawody te są uznawane za kluczowe, nadal są jednymi z najbardziej niedocenianych i najgorzej opłacanych zawodów w UE; mając na uwadze, że kobiety są szczególnie narażone na kryzys związany z COVID-19 i są poważniej dotknięte jego skutkami gospodarczymi i społecznymi(41);

W.  mając na uwadze, że ważne jest zastosowanie perspektywy płci do bezpieczeństwa i higieny pracy, gdyż pracownicy mogą być bardziej narażeni i podatni na różne typy substancji lub zagrożenia w zależności od ich płci; mając na uwadze, że w kontekście prawa do bycia offline należy uwzględnić problematykę płci;

X.  mając na uwadze, że rozwiązanie problemu narażenia na działanie substancji niebezpiecznych i inne czynniki ryzyka w miejscu pracy ma szczególne znaczenie dla przeciwdziałania nierównościom w zakresie zdrowia, ponieważ niektóre kategorie pracowników znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji mogą być w większym stopniu narażone na takie czynniki ryzyka; mając na uwadze, że w kontekście kryzysu spowodowanego pandemią COVID-19 szczególnie narażone na zagrożenia są osoby z niepełnosprawnościami, osoby młode i osoby starsze; mając na uwadze, że osoby te mogą ucierpieć w niewspółmiernym stopniu i mogą wymagać szczególnego wsparcia, co należy uwzględnić w strategii bezpieczeństwa i higieny pracy w odpowiedzi na pandemię; mając na uwadze, że osoby z niepełnosprawnościami lub chorobami przewlekłymi oraz osoby powracające do zdrowia po urazie lub chorobie mogą wymagać indywidualnego wsparcia i dostosowania miejsca pracy, jeśli chcą uczestniczyć w rynku pracy; mając na uwadze, że badania pokazują, iż grupy te są narażone na wysokie ryzyko rozwoju problemów w zakresie zdrowia psychicznego; mając na uwadze, że brak przepisów dotyczących dostosowania miejsca pracy i racjonalnych usprawnień, w tym procedur ewakuacji w sytuacjach awaryjnych, w szczególności w przypadku pracowników z niepełnosprawnościami, może powodować obciążenia fizyczne, psychiczne i psychologiczne, które mogą zagrozić zdrowiu i bezpieczeństwu tych pracowników, zwłaszcza gdy nie zapewniono jeszcze pełnej dostępności narzędzi cyfrowych związanych z pracą dla osób z niepełnosprawnościami;

Y.  mając na uwadze, że w Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, która weszła w życie w UE w 2011 r., stwierdzono, że „Państwa Strony podejmą skuteczne i odpowiednie środki, uwzględniając wsparcie wzajemnie udzielane sobie przez osoby niepełnosprawne oraz wsparcie udzielane przez inne osoby, w celu umożliwienia osobom niepełnosprawnym uzyskania i utrzymania możliwie największej niezależności, pełnych zdolności fizycznych, intelektualnych, społecznych i zawodowych oraz pełnej integracji i udziału we wszystkich aspektach życia społeczeństwa”, oraz „uznają prawo osób niepełnosprawnych do pracy, na zasadzie równości z innymi osobami; obejmuje to prawo do możliwości zarabiania na życie poprzez pracę swobodnie wybraną lub przyjętą na rynku pracy oraz w otwartym, integracyjnym i dostępnym dla osób niepełnosprawnych środowisku pracy”;

Z.  mając na uwadze, że zdaniem Eurofound(42) obywatele Unii nie dysponują równymi warunkami pod względem możliwości powrotu do pracy podczas urazu lub choroby bądź po urazie lub chorobie; mając na uwadze, że tylko jedna trzecia pracowników w UE, których codzienne działania są poważnie lub w pewnym stopniu ograniczone chorobą przewlekłą, zgłasza, że ich miejsca pracy zostały dostosowane do ich problemów zdrowotnych; mając na uwadze, że Eurofound wskazał także, iż pracownicy z niższym poziomem wykształcenia i wykonujący zawody wymagające niskich umiejętności nie tylko z większym prawdopodobieństwem mogą cierpieć na choroby przewlekłe i doświadczać ograniczeń w codziennym życiu, ale także z mniejszym prawdopodobieństwem mogą korzystać z dostosowań w miejscu pracy;

AA.  mając na uwadze, że w ostatnich latach znacznie wzrosła wiedza naukowa na temat narażenia na różne zagrożenia; mając na uwadze, że w związku z tym należy zaktualizować unijny wykaz chorób zawodowych; mając na uwadze, że w zaleceniu 2003/670/WE z 19 września 2003 r. dotyczącym europejskiego wykazu chorób zawodowych(43) Komisja Europejska zaleca, aby państwa członkowskie jak najszybciej wprowadziły do prawa krajowego przepisy wykonawcze i administracyjne dotyczące chorób zawodowych uprawniających do odszkodowania; mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny zagwarantować prawem krajowym, by każdy pracownik miał prawo do odszkodowania w związku z chorobą zawodową, jeśli cierpi z powodu dolegliwości, których zawodowe źródło i charakter można udowodnić; mając na uwadze, że obecny brak harmonizacji uznawania chorób zawodowych może prowadzić do dyskryminacji niektórych pracowników w UE, w przypadku gdy dany kraj ma wyższy lub niższy poziom uznawania chorób zawodowych;

AB.  mając na uwadze, że wysokie normy bezpieczeństwa i higieny pracy, równowaga między życiem zawodowym a prywatnym, środowisko pracy dostosowane do wieku, niższe wymagania ilościowe i autonomia pod względem czasu pracy mogłyby umożliwiać osobom starszym dobrowolne pozostanie na rynku pracy i zachęcać je do tego; mając na uwadze, że należy zwrócić szczególną uwagę na potrzeby pracowników na stanowiskach bardzo wymagających pod względem fizycznym lub psychicznym;

AC.  mając na uwadze, że do kolizji pojazdów silnikowych związanych z pracą dochodzi w miejscu pracy oraz podczas jazdy związanej z pracą, głównie z wykorzystaniem pojazdów służbowych; mając na uwadze, że wypadki drogowe (śmiertelne i bez ofiar śmiertelnych) związane z pracą są zgłaszane w różny sposób w poszczególnych państwach członkowskich, co utrudnia opracowywanie danych statystycznych na temat wypadków drogowych związanych z pracą; mając na uwadze, że według szacunków wypadki drogowe związane z pracą odpowiadają za od około jednej czwartej do ponad jednej trzeciej wszystkich zgonów związanych z pracą; mając na uwadze, że nie istnieje zharmonizowana definicja śmierci w wypadku drogowym związanym z pracą; mając na uwadze, że istnieje kilka ogólnoeuropejskich celów w zakresie zmniejszenia śmiertelności na drogach, ale żaden z nich nie dotyczy bezpośrednio wypadków drogowych związanych z pracą;

AD.  mając na uwadze, że tradycyjne ryzyka dla zdrowia takie jak dźwiganie ciężkich ładunków, hałas, niewygodna pozycja podczas pracy lub powtarzające się ruchy rąk i ramion nadal są zagrożeniem dla wielu pracowników, co podkreślono w piątym badaniu warunków pracy Eurofoundu(44); mając na uwadze, że czynniki ryzyka wystąpienia chorób reumatycznych i chorób układu mięśniowo-szkieletowego w miejscu pracy obejmują wibracje, podnoszenie ciężkich przedmiotów, pracę z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe oraz używanie maszyn i sprzętu ciężkiego; mając na uwadze, że spośród wszystkich schorzeń choroby reumatyczne i choroby układu mięśniowo-szkieletowego prowadzą do największej utraty wydajności(45);

AE.  mając na uwadze, że związane z pracą choroby układu krążenia i układu oddechowego są drugim najczęstszym czynnikiem przyczyniającym się do zgonów związanych z pracą; mając na uwadze, że wysokie wymagania psychologiczne, przeciążenie pracą, długi czas pracy, zaburzenia psychiczne, brak pewności zatrudnienia i brak aktywności fizycznej są bezpośrednio powiązane z tymi chorobami(46);

AF.  mając na uwadze, że przedsiębiorcy powinni traktować zapewnienie bezpieczeństwa i higieny pracy nie tylko jako obowiązek prawny, ale także etyczny i społeczny;

1.  z zadowoleniem przyjmuje strategiczne ramy Komisji, w szczególności wprowadzenie podejścia „wizja zero” do wypadków i chorób związanych z pracą, w tym przyszły nowy wskaźnik w ramach tablicy wskaźników społecznych dotyczący wypadków śmiertelnych w pracy; ubolewa jednak, że poziom ambicji strategii dotyczącej BHP nie odpowiada celowi „wizja zero”, i wzywa Komisję do przedłożenia wniosków na miarę tej ambicji; apeluje o opracowanie planu działania na rzecz zmniejszenia liczby wypadków i zgonów w miejscu pracy, popartego odpowiednim finansowaniem unijnym i krajowym, tak by państwa członkowskie mogły zrealizować cel, jakim jest brak ofiar śmiertelnych; podkreśla, że „wizja zero” nie powinna prowadzić do zaniżania liczby wypadków i chorób związanych z pracą; wzywa Komisję do uwzględnienia w podejściu „wizja zero” wszystkich urazów i wypadków, a także obrażeń natury fizycznej i psychicznej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do poświęcenia dużo więcej uwagi strategiom zapobiegawczym, takim jak na przykład wzmocnienie inspektoratów pracy, krajowych służb ds. BHP oraz dialogu społecznego, w celu zadbania o to, by wszyscy pracownicy – niezależnie od rodzaju i wielkości pracodawcy – mieli prawo do najwyższego możliwego poziomu ochrony w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; domaga się ambitnego wdrażania i monitorowania nowych strategicznych ram dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na lata 2021–2027, także w świetle skutków pandemii COVID-19; wzywa do regularnego aktualizowania ram strategicznych oraz do doskonalenia obecnych strategii krajowych zgodnie z ewolucją rynków pracy oraz dwojaką transformacją – cyfrową i ekologiczną; uważa, że ścisła współpraca z partnerami społecznymi i działania ustawodawcze są potrzebne w odniesieniu do różnych aspektów polityki UE dotyczącej bezpieczeństwa i higieny pracy w celu uzupełnienia szerokiej gamy miękkich środków przewidzianych w celu urzeczywistnienia podejścia „wizja zero”; apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na partycypację pracowników i ściślejsze konsultacje z partnerami społecznymi w ramach podejścia „wizja zero”; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że szczyt w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w 2023 r. będzie się skupiał w szczególności na postępach w ramach „wizji zero”;

2.  wzywa Komisję do zwiększenia poziomu ambicji europejskiego planu walki z rakiem, jeżeli chodzi o walkę z nowotworami pochodzenia zawodowego; wzywa do aktualizacji dyrektywy 2004/37/WE w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy(47) w sposób ciągły i zgodnie z ambitnym harmonogramem, między innymi poprzez niezwłoczne ustanowienie dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla co najmniej 25 dodatkowych substancji priorytetowych, po przedstawieniu planu działania i do końca 2022 r., po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy; podkreśla w związku z tym potrzebę zapewnienia przez Komisję wystarczającej liczby pracowników, w tym w odpowiednich działach i organach; podkreśla, że utworzenie kompleksowych rejestrów krajowych dla wszystkich państw członkowskich mogłoby umożliwić ogólnoeuropejskie gromadzenie danych na temat wszystkich istotnych czynników rakotwórczych; apeluje o ścisłą współpracę między instytucjami UE, właściwymi agencjami, państwami członkowskimi i odpowiednimi zainteresowanymi stronami, a także o silne zaangażowanie partnerów społecznych w aktywne wykorzystywanie zgromadzonych danych do przygotowywania koniecznych środków ustawodawczych i nieustawodawczych, aby walczyć z nowotworami pochodzenia zawodowego; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia wszystkim pracownikom prawa do zaprzestania pracy w obliczu bezpośredniego zagrożenia i wyjątkowo niebezpiecznych warunków pracy, zgodnie z praktykami krajowymi;

3.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w dyrektywie 2004/37/WE zobowiązanie Komisji do dokonania przeglądu dopuszczalnych wartości narażenia dla ołowiu, jego związków i diizocyjanianów; zauważa, że Komitet ds. Oceny Ryzyka (RAC) Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) zaleca ustalenie atmosferycznej wartości dopuszczalnej na poziomie 4 µg/m³ i biologicznej wartości dopuszczalnej na poziomie 150 µg ołowiu na litr krwi, co stanowi krok w dobrym kierunku, jednak proponowana biologiczna wartość dopuszczalna nie chroni odpowiednio kobiet, a w szczególności kobiet w ciąży(48); wzywa Komisję do zadbania o to, by wszelkie wnioski dotyczące zmiany dopuszczalnych wartości narażenia dla ołowiu jego związków gwarantowały jednakowy poziom ochrony wszystkim pracownikom, niezależnie od ich płci; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do dodania substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego jako kategorii substancji wzbudzających szczególnie duże obawy w ramach rozporządzenia (WE) nr 1907/2006(49) (rozporządzenie REACH), a także do sklasyfikowania ich w ramach rozporządzenia (WE) nr 1272/2008(50) (rozporządzenie CLP); podkreśla, że przepisy UE powinny chronić pracowników przed narażeniem na działanie substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego; zwraca uwagę, że automatyzacja i robotyzacja niektórych czynności może istotnie zmniejszyć ryzyko narażenia pracowników na czynniki rakotwórcze w miejscach pracy; podkreśla potrzebę podjęcia dalszych działań w celu zapobiegania nowotworom pochodzenia zawodowego związanym z pracą na nocną zmianę, ich wykrywania i lepszego rozpoznawania; wzywa Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na grupy, które są szczególnie narażone na niebezpieczne substancje chemiczne, takie jak pracownicy w sektorze chemicznym i rolnym, oraz grupy szczególnie wrażliwe, takie jak kobiety w ciąży lub karmiące piersią;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do przedstawienia w 2022 r. wniosku ustawodawczego, który ograniczy narażenie pracowników na azbest; wzywa Komisję do zwiększenia poziomu ambicji i przedstawienia europejskiej strategii na rzecz usunięcia całego azbestu zgodnie z rezolucją Parlamentu zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniami związanymi z azbestem; wzywa Komisję do wykazania się ambicją w działaniach mających na celu usunięcie całego azbestu, do zmiany dyrektywy 2009/148/WE(51) w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących certyfikowanych szkoleń pracowników narażonych na azbest oraz do aktualizacji w trybie priorytetowym dopuszczalnej wartości narażenia dla azbestu, którą należy ustalić na poziomie 0,001 włókien/cm3 (1 000 włókien/m3); wzywa Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego unijnej dyrektywy ramowej w sprawie krajowych strategii usuwania azbestu; wzywa Komisję do aktualizacji dyrektywy 2010/31/UE(52) w zakresie obowiązkowej kontroli budynków, a następnie usuwania azbestu i innych substancji niebezpiecznych przed rozpoczęciem prac remontowych, a tym samym do zakazu uszczelniania i hermetyzacji materiałów zawierających azbest, które z technicznego punktu widzenia mogą zostać usunięte; apeluje do Komisji, aby przedstawiła wniosek ustawodawczy, który uwzględnia obowiązujące przepisy krajowe, jak również ocenę skutków najbardziej efektywnych modeli obowiązkowej kontroli budynków, obejmującej diagnostykę powierzchniowej obecności azbestu przez profesjonalny podmiot o odpowiednich kwalifikacjach i zezwoleniach, przeprowadzanej przed sprzedażą lub wynajmem budynków, a także określa minimalne wymogi dla świadectw dotyczących azbestu dla budynków wybudowanych przed 2005 r. lub przed rokiem wprowadzenia równoważnego krajowego zakazu stosowania azbestu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia sprawniejszego uznawania chorób azbestozależnych za choroby zawodowe i przyznawania odszkodowań wszystkim narażonym pracownikom w celu ochrony zdrowia pracowników budowlanych i innych pracowników w ramach transformacji ekologicznej; wzywa do stosowania w miarę możliwości analitycznej transmisyjnej mikroskopii elektronowej (ATEM) lub podobnie zaawansowanych metod liczenia włókien;

5.  uważa, że dyrektywa Rady 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy(53) może nie okazać się wystarczająco skuteczna dla świata pracy w XXI wieku i w kontekście najnowszych zmian na rynkach pracy, w tym oceny ryzyka psychospołecznego i zarządzania nim; uważa w związku z tym, że należy ją uzupełnić w celu wzmocnienia tego aspektu; przypomina apel Parlamentu do Komisji o włączenie prawa do bycia offline do ram strategicznych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, a w szczególności o opracowanie nowych środków psychospołecznych w kontekście tych ram; w związku z tym wzywa Komisję do zwiększenia poziomu ambicji strategicznych ram dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy; apeluje do Komisji, aby w porozumieniu z partnerami społecznymi zaproponowała dyrektywę w sprawie zagrożeń psychospołecznych i dobrostanu w miejscu pracy, mającej na celu skuteczne zapobieganie zagrożeniom psychospołecznym w miejscu pracy, takim jak lęk, depresja, wypalenie zawodowe i stres, w tym zagrożenia wynikające z problemów strukturalnych, takich jak organizacja pracy (tj. złe zarządzanie, złe planowanie pracy lub niewłaściwe dopasowanie wiedzy i umiejętności pracowników do wyznaczonych zadań); wzywa Komisję i państwa członkowskie do stworzenia mechanizmów zapobiegania takim zagrożeniom oraz reintegracji pracowników dotkniętych tymi problemami w miejscu pracy, a także do przejścia z interwencji na poziomie indywidualnym do podejścia organizacyjnego, zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi hierarchii środków zapobiegawczych ujętymi w dyrektywie 89/391/EWG; wzywa Komisję do przygotowania wytycznych dotyczących minimalnej liczby personelu służb medycyny pracy wymaganej do zapewnienia odpowiedniego nadzoru higieny pracy(54); uważa, że ochrona i promowanie zdrowia psychicznego powinny stanowić integralną część planów gotowości w zakresie BHP na wypadek przyszłych kryzysów zdrowotnych; podkreśla, że szczególną uwagę należy zwrócić na zdrowie psychiczne pracowników służby zdrowia i innych pracowników o krytycznym znaczeniu; z zadowoleniem przyjmuje w tym względzie wkład grupy ekspertów w dziedzinie efektywnych sposobów inwestowania w zdrowie (EXPH) w opinię w sprawie wspierania zdrowia psychicznego pracowników służby zdrowia i innych pracowników o krytycznym znaczeniu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia odpowiednich działań następczych i wdrażania tych zaleceń;

6.  podkreśla znaczenie zapewniania pracownikom odpowiednich możliwości dochodzenia odszkodowania w przypadku chorób zawodowych; wzywa Komisję, aby w porozumieniu z partnerami społecznymi dokonała przeglądu zalecenia Komisji z 2003 r. w sprawie europejskiego wykazu chorób zawodowych, dodając do niego takie choroby jak zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego związane z pracą, zaburzenia zdrowia psychicznego związane z pracą, w szczególności depresja, wypalenie zawodowe, lęk i stres, wszystkie choroby azbestozależne i nowotwory skóry oraz reumatyczne i przewlekłe zapalenia; wzywa Komisję do przekształcenia tego zalecenia, po konsultacji z partnerami społecznymi, w dyrektywę ustanawiającą minimalny wykaz chorób zawodowych i określającą minimalne wymogi dotyczące ich uznawania i odpowiedniego odszkodowania dla dotkniętych nimi osób;

7.  podkreśla, że kobiety zmagają się z coraz większymi wyzwaniami, jeżeli chodzi o zdrowie i dobrostan w miejscu pracy, w szczególności w sektorze zdrowia i opieki; z zadowoleniem przyjmuje wzmocnienie przez Komisję podejścia do bezpieczeństwa i higieny pracy uwzględniającego aspekt płci; wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia perspektywy płci i różnic między płciami we wszystkich środkach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy; wzywa Komisję do oparcia przyszłej inicjatywy ustawodawczej w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy ze względu na płeć wobec kobiet i przemocy domowej na porozumieniu ramowym dotyczącym nękania i przemocy w miejscu pracy; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby środki zapobiegawcze i ochronne mające na celu wyeliminowanie przemocy, dyskryminacji i molestowania w świecie pracy, w tym przemocy i molestowania ze strony osób trzecich (tj. ze strony klientów, odwiedzających lub pacjentów), w stosownych przypadkach miały zastosowanie niezależnie od przyczyny molestowania oraz by nie ograniczały się do przypadków dyskryminacji; wzywa rządy państw członkowskich do ratyfikowania konwencji MOP nr 190 i zalecenia nr 206 dotyczącego przemocy i molestowania, aby wdrożyć niezbędne przepisy i środki polityczne w celu zakazania przemocy i molestowania w miejscu pracy, zapobiegania mu i zwalczania go;

8.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania strategii, które pomogą przygotować się na starzenie się siły roboczej, zwiększenie liczby pracowników cierpiących na choroby przewlekłe oraz konieczność dostosowania miejsc pracy do potrzeb pracowników z niepełnosprawnościami, aktywnego wspierania reintegracji i niedyskryminacji oraz dostosowania warunków pracy osób z niepełnosprawnościami lub osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz osób powracających po chorobach; podkreśla potrzebę zdefiniowania i wdrożenia dostosowanych i indywidualnych strategii w celu ułatwienia pracownikom powrotu do zdrowia i rehabilitacji; podkreśla, że takie strategie powinny obejmować promowanie edukacji, szkoleń i uczenia się przez całe życie wśród osób w każdym wieku, a także większą równowagę między życiem zawodowym i prywatnym oraz sprzyjanie wymianom międzypokoleniowym w miejscu pracy; podkreśla, że szczególną uwagę należy zwrócić na osoby będące opiekunami;

9.  apeluje do Komisji, by w ramach unijnej strategii na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030, przedstawiła jasne i ambitne wytyczne dla państw członkowskich i pracodawców dotyczące dostosowywania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami i racjonalnych usprawnień miejsc pracy dla tych osób; wzywa Komisję do dokonania ambitnego przeglądu dyrektywy 2000/78/WE w sprawie równego traktowania w tym zakresie; podkreśla, że równie ważne jest zwrócenie uwagi na sytuację pracowników cierpiących na choroby przewlekłe;

10.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby w strategiach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy zwróciły szczególną uwagę na młodych pracowników, zwłaszcza na pracowników w wieku poniżej 18 lat; przypomina, że według danych statystycznych osoby w wieku 18–24 lat z większym prawdopodobieństwem mogą ulec poważnemu wypadkowi w pracy niż starsze osoby dorosłe ze względu na brak wystarczającego doświadczenia, szkoleń i nadzoru, słabą znajomość swoich praw i obowiązków pracodawcy, nieuznawanie ich potrzeb przez pracodawcę i narażenie na niepewne warunki pracy, co prowadzi do rozwoju chorób zawodowych w młodym wieku lub na dalszym etapie życia(55);

11.  przypomina, że osoby pracujące za pośrednictwem platform internetowych mogą być narażeni na zwiększone ryzyko dla zdrowia i bezpieczeństwa zarówno w przypadku pracy na miejscu, jak i pracy za pośrednictwem platform internetowych; podkreśla, że ryzyko to nie ogranicza się do zdrowia fizycznego, ale także może wpływać na zdrowie psychospołeczne z powodu nieprzewidywalnego czasu pracy, intensywności pracy, konkurencyjnego środowiska, przeciążenia informacjami i izolacji, które stanowią nowe czynniki ryzyka; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący dyrektywy w sprawie poprawy warunków pracy osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych; podkreśla, że wszystkie osoby pracujące za pośrednictwem platform internetowych powinny mieć prawo do odszkodowania w przypadku wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz powinny być objęte ochroną socjalną, w tym ubezpieczeniem na wypadek choroby i inwalidztwa, poprzez wprowadzenie wzruszalnego domniemania stosunku pracy dla osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych, zgodnie z definicjami krajowymi określonymi w odpowiednich przepisach państw członkowskich lub układach zbiorowych; przypomina w związku z tym o swoich zaleceniach przedstawionych w rezolucji z 16 września 2021 r. w sprawie uczciwych warunków pracy, praw i ochrony socjalnej osób pracujących za pośrednictwem platform internetowych – nowe formy zatrudnienia związane z rozwojem cyfrowym,

12.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby wszyscy pracownicy, którzy mają umowę o pracę lub pozostają w stosunku pracy określonym w prawie krajowym, układach zbiorowych lub praktyce, w tym pracownicy zatrudnieni na umowach niestandardowych(56), a także osoby faktycznie i fikcyjnie samozatrudnione oraz pracownicy mobilni, byli objęci przepisami i strategiami politycznymi w zakresie BHP; podkreśla kluczową rolę negocjacji zbiorowych w zapewnianiu wysokich norm bezpieczeństwa i higieny pracy; podkreśla, że europejskie i międzynarodowe prawa człowieka gwarantują wszystkim pracownikom prawo do organizowania, tworzenia i przystąpienia do związku zawodowego, angażowania się w negocjacje zbiorowe, podejmowania działań zbiorowych na rzecz obrony ich praw oraz korzystania z ochrony na mocy układów zbiorowych, niezależnie od ich statusu zatrudnienia(57);

13.  wzywa Komisję do włączenia kwestii zdrowia i bezpieczeństwa do wszystkich odpowiednich unijnych strategii i polityk dotyczących transformacji ekologicznej i cyfrowej, w tym sztucznej inteligencji; zaznacza, że rozwiązania oparte na sztucznej inteligencji w miejscu pracy muszą być etyczne, antropocentryczne, przejrzyste i sprawiedliwe oraz nie mogą powodować żadnych negatywnych skutków dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników; wzywa Komisję, aby po konsultacjach z partnerami społecznymi rozważyła przedstawienie inicjatywy ustawodawczej w celu wyjaśnienia kwestii odpowiedzialności za BHP w kontekście systemów sztucznej inteligencji i nowych metod pracy; podkreśla, że do wprowadzenia i stosowania sztucznej inteligencji w miejscu pracy niezbędne jest kształcenie i szkolenie pracowników oraz środki zapewniające skuteczne strategie w zakresie BHP; podkreśla, że sztuczna inteligencja i cyfryzacja w sposób wiarygodny ułatwiają synergię między człowiekiem a maszyną oraz oferują korzyści gospodarcze i społeczne, a także nowe możliwości dla przedsiębiorstw, ale także budzą obawy w zakresie BHP związane m.in. z pojawieniem się nowych form monitorowania pracowników i zarządzania nimi w oparciu o gromadzenie dużych ilości danych w czasie rzeczywistym, które mogą prowadzić do problemów prawnych, regulacyjnych i etycznych; domaga się w szczególności wprowadzenia zabezpieczeń przed negatywnym wpływem zarządzania algorytmicznego na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników; algorytmy stosowane w obszarze pracy muszą być przejrzyste, niedyskryminacyjne i etyczne oraz że decyzje algorytmiczne muszą być rozliczalne, zaskarżalne i, w stosownych przypadkach, odwracalne, a w związku z tym muszą podlegać nadzorowi ze strony człowieka; podkreśla rolę partnerów społecznych w przewidywaniu pojawiającego się ryzyka zawodowego wynikającego z rozwoju przełomowych technologii;

14.  przypomina, że zmiana klimatu bezpośrednio wpływa na zdrowie obywateli; przypomina, że nasilenie ekstremalnych zdarzeń pogodowych doprowadzi do większej liczby urazów fizycznych oraz że zmiana klimatu może również zwiększyć ryzyko raka skóry, narażenia na pył i zagrożeń psychospołecznych; stwierdza, że nieodpowiednia organizacja pracy także może pogarszać sytuację; podkreśla rolę partnerów społecznych w przewidywaniu pojawiającego się ryzyka zawodowego z powodu zmiany klimatu; przypomina, że zdrowie i bezpieczeństwo pracowników stanowi kompetencję UE oraz że zgodnie z dyrektywą 89/391/EWG pracowników należy chronić przed wszelkimi zagrożeniami, w tym pojawiającymi się zagrożeniami; wzywa Komisję do dokładnej i pilnej oceny nowych i pojawiających się zagrożeń związanych ze zmianą klimatu dla bezpieczeństwa i higieny pracy, aby lepiej chronić pracowników przed narażeniem na wyższe temperatury, naturalne promieniowanie UV oraz inne powiązane zagrożenia i zagrożenia dla bezpieczeństwa;

15.  apeluje o wzmocnienie ochrony przed narażeniem na promieniowanie UV na szczeblu UE, zwłaszcza w ramach przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy dla osób pracujących na zewnątrz; wzywa w związku z tym Komisję do zmiany dyrektywy 2006/25/WE w sprawie narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (sztucznym promieniowaniem optycznym)(58) oraz włączenia do jej zakresu promieniowania słonecznego; wzywa Komisję, by oceniła wdrożenie i skuteczność obecnych środków ochrony pracowników narażonych na promieniowanie jonizujące, takich jak załogi linii lotniczych, pracownicy elektrowni jądrowych, pracownicy odnośnych zakładów przemysłowych, badacze oraz pracownicy służby zdrowia i pracownicy weterynaryjni pracujący w sektorze radiologii, radioterapii lub medycyny nuklearnej, a także by dokonała przeglądu tych środków, jeżeli to konieczne, w celu określenia proporcjonalnych środków;

16.  wzywa Komisję do ustanowienia mechanizmu wczesnego ostrzegania w ramach obecnej struktury międzyinstytucjonalnej, aby wykrywać, gdzie potrzebne są dostosowania i zmiany istniejących dyrektyw w zakresie BHP, które dotyczą stale zmieniających się obszarów i na które mogą mieć wpływ na przykład nowe dane naukowe dotyczące produktów niebezpiecznych lub zmiany rynków pracy i warunków pracy w ramach dwojakiej transformacji cyfrowej i ekologicznej; podkreśla szczególną potrzebę zaangażowania w ten mechanizm sektorowych partnerów społecznych, gdyż oni jako pierwsi doświadczają tych zmieniających się sytuacji;

17.  wzywa państwa członkowskie do opracowania krajowych strategii politycznych gwarantujących, że bezpieczeństwo i higiena pracy stanowić będą zasadniczą część zamówień publicznych;

18.  wzywa Komisję do promowania szerszej kwestii godnej pracy w przyszłych umowach handlowych UE oraz do zapewnienia, by normy bezpieczeństwa i higieny pracy były odpowiednio brane pod uwagę jako część wiążących zobowiązań w obszarze norm pracy i standardów społecznych; wzywa Komisję do wspierania krajów kandydujących w dostosowywaniu ich ram prawnych do dorobku prawnego UE w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy; wzywa Komisję i państwa członkowskie do ścisłej współpracy z MOP i WHO w celu promowania prawa do bezpiecznych i zdrowych warunków pracy na podstawie ram MOP dotyczących podstawowych zasad i praw w pracy oraz w celu zapewnienia poszanowania tych zasad przez podmioty w globalnych łańcuchach wartości; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący zaproponowania ogólnounijnego zakazu dotyczącego produktów wyprodukowanych w ramach pracy przymusowej;

19.  z zadowoleniem przyjmuje wzmocnienie współpracy z krajami partnerskimi UE, organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi oraz innymi forami międzynarodowymi w celu podniesienia norm bezpieczeństwa i higieny pracy na całym świecie; wzywa Komisję do aktywnego zaangażowania się we wspieranie włączenia prawa do bezpiecznych i zdrowych warunków pracy do ram MOP dotyczących podstawowych zasad i praw w pracy;

20.  uważa, że w regionach transgranicznych należy promować wspólne szkolenia transgraniczne i wymianę najlepszych praktyk dla pracowników służby zdrowia i pracowników zajmujących się zdrowiem publicznym;

Plan gotowości na przyszłe kryzysy zdrowotne: wnioski wyciągnięte z pandemii COVID-19 i jej wpływu na pracę

21.  podkreśla, że konieczne jest wyciągnięcie wniosków z pandemii COVID-19 oraz zwiększenie gotowości na potencjalne przyszłe kryzysy zdrowotne; popiera apel do państw członkowskich o opracowanie planów gotowości na przyszłe kryzysy w ramach krajowych strategii dotyczących BHP, w konsultacji z partnerami społecznymi, w tym w odniesieniu do wdrażania unijnych wytycznych i narzędzi; podkreśla potrzebę skutecznych unijnych mechanizmów koordynacji tych planów; uważa, że skuteczniejsze przekazywanie zweryfikowanych informacji powinno stanowić podstawę każdego planu gotowości w dziedzinie zdrowia; uważa, że ochrona i promowanie zdrowia psychicznego powinny stanowić integralną część planów gotowości w obszarze BHP na przyszłe kryzysy zdrowotne, oraz podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na zdrowie psychiczne pracowników służby zdrowia i innych niezbędnych pracowników; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący przeprowadzenia szczegółowej oceny skutków pandemii oraz wydajności unijnych i krajowych ram BHP, aby w ścisłej współpracy z podmiotami zdrowia publicznego opracować procedury na wypadek sytuacji nadzwyczajnych oraz wytyczne dotyczące szybkiego zastosowania, wdrożenia i monitorowania środków w potencjalnych przyszłych kryzysach zdrowotnych; wzywa państwa członkowskie do zwrócenia szczególnej uwagi na regiony transgraniczne w celu zacieśnienia współpracy; uważa, że ogłoszenie sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego w Unii, o którym mowa w przyszłym rozporządzeniu(59) w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia, powinno wiązać się z wdrożeniem, w sposób skoordynowany przez UE, środków przewidzianych w krajowych planach gotowości w obszarze BHP państw członkowskich;

22.  przypomina o zobowiązaniu Komisji do oceny zapotrzebowania na dalsze działania w celu poprawy funkcjonowania istniejących unijnych ram regulacyjnych w zakresie BHP oraz zmiany dyrektywy 2000/54/WE w sprawie czynników biologicznych w miejscu pracy; wzywa Komisję do niezwłocznego przeprowadzenia ukierunkowanego przeglądu tej dyrektywy w oparciu o wnioski z pandemii Covid-19, aby zapewnić większą gotowość, lepsze reagowanie i większą odporność w przypadku kryzysu zdrowotnego we wszystkich miejscach pracy; podkreśla, że w wyniku tego przeglądu dyrektywa powinna umożliwiać odpowiednie reagowanie na sytuacje pandemiczne, a także ułatwiać opracowywanie krajowych planów działania na wypadek wybuchu pandemii oraz przygotowanie przez pracodawcę pisemnych instrukcji, w różnych językach, na temat ryzyka dla BHP, środków sanitarnych i organizacji pracy dla wszystkich pracowników w przypadku wybuchu pandemii; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, aby włączyć COVID-19 do zalecenia dotyczącego europejskiego wykazu chorób zawodowych;

23.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby priorytetowo traktowały i odpowiednio finansowały intensyfikację badań i gromadzenia danych – zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym – dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności przyczyn i skutków zagrożeń dla zdrowia psychicznego, zagrożeń psychospołecznych i ergonomicznych, a także zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego, chorób układu krążenia w miejscu pracy, nowotworów pochodzenia zawodowego i przewlekłych chorób zapalnych w różnych sektorach, a także aby przeprowadziły szczegółową ocenę problemów, a także wpływu zmieniającego się świata pracy, w tym możliwości i wyzwań dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa w kontekście pracy zdalnej oraz prawa do bycia offline, w celu przeanalizowania wpływu płci, wieku i niepełnosprawności; wzywa Komisję do wprowadzenia – w następstwie tych badań, po konsultacji z partnerami społecznymi – środków ustawodawczych i nieustawodawczych chroniących zdrowie i bezpieczeństwo pracowników;

24.  wzywa Komisję do przeprowadzenia dodatkowych badań dotyczących ekonomicznych kosztów wykluczenia pod względem zdrowotnym i w miejscu pracy;

25.  apeluje do Komisji o przedstawienie ram prawnych w celu ustanowienia minimalnych wymogów dotyczących pracy zdalnej w całej Unii, a zarazem o dopilnowanie, by nie wpłynęły one negatywnie na warunki zatrudnienia telepracowników; zwraca uwagę, że ramy te należy opracować w porozumieniu z państwami członkowskimi i europejskimi partnerami społecznymi, przy pełnym poszanowaniu krajowych modeli rynku pracy i z uwzględnieniem umów ramowych partnerów społecznych w sprawie telepracy i cyfryzacji; podkreśla, że ramy te powinny doprecyzować warunki pracy, w tym w odniesieniu do dostarczania sprzętu, korzystania z niego i odpowiedzialności za niego, obejmować zarówno istniejące, jak i nowe narzędzia cyfrowe, a także dopilnować, by taka praca była wykonywana na zasadzie dobrowolności oraz by prawa, równowaga między życiem zawodowym a prywatnym, obciążenie pracą i standardy pracy telepracowników były takie same jak w przypadku osób pracujących na porównywalnych stanowiskach na miejscu w zakładzie pracy; podkreśla, że taka inicjatywa ustawodawcza powinna opierać się na kompleksowej ocenie, w tym ocenie ryzyka psychospołecznego związanego z praktykami e-pracy i pracy zdalnej oraz z zacieraniem się granic między środowiskami pracy; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia środków dotyczących dostępności i technologii inkluzywnych dla osób z niepełnosprawnościami przechodzących na telepracę lub biorących udział w zdalnym szkoleniu zawodowym;

26.  wzywa Komisję do zaproponowania, w porozumieniu z partnerami społecznymi, dyrektywy w sprawie minimalnych norm i warunków w celu zapewnienia wszystkim pracownikom możliwości skutecznego korzystania z prawa do bycia offline oraz uregulowania kwestii korzystania z istniejących i nowych narzędzi cyfrowych do celów zawodowych zgodnie z rezolucją Parlamentu z 21 stycznia 2021 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie prawa do bycia offline i z uwzględnieniem porozumienia ramowego partnerów społecznych w sprawie cyfryzacji;

27.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do zmodernizowania ram ustawodawczych dotyczących BHP przez przegląd dyrektywy 89/654/EWG(60) i dyrektywy 90/270/EWG(61) w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy i przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe; wzywa Komisję do podniesienia poziomu ambicji w tym względzie i niezwłocznego zaproponowania bardziej wszechstronnej i kompleksowej unijnej dyrektywy w sprawie zapobiegania zaburzeniom układu mięśniowo-szkieletowego i chorobom reumatycznym związanym z pracą oraz zarządzania nimi, a państwa członkowskie wzywa do intensyfikacji badań i gromadzenia danych; wzywa Komisję do zadbania o to, by dyrektywa ta obejmowała wszystkie czynniki ryzyka związane z pracą, które mogą skutkować reumatycznymi lub przewlekłymi chorobami zapalnymi bądź chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, takie jak podnoszenie ciężkich ładunków, powtarzające się ruchy, wibracje lub przebywanie przez długi czas w pozycji stojącej bądź siedzącej; przypomina, że pracownicy płci żeńskiej są bardziej narażeni na ryzyko zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego; przypomina Komisji, że wniosek dotyczący zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego związanych z pracą musi w wysokim stopniu uwzględniać aspekt płci w kontekście oceny i leczenia tych chorób oraz zapobiegania im; wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie, aby rozważyły wprowadzenie elastycznych godzin pracy dla osób cierpiących na zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, choroby reumatyczne lub chroniczne stany zapalne; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zajęcia się ryzykiem zawodowym związanym z chorobami układu krążenia;

28.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zachęcały przedsiębiorstwa do działania na rzecz promowania zdrowia pracowników, z wykorzystaniem dostępnych im zasobów logistycznych, poprzez wydawanie zaleceń dotyczących zdrowego stylu życia, zachęcanie do aktywności fizycznej dzięki zapewnieniu dostępu do specjalnych stref w zakładzie pracy lub ułatwianiu dostępu do specjalnych struktur zewnętrznych, zachęcanie do tworzenia wewnętrznych zespołów sportowych, zapewnianie garaży rowerowych, zachęcanie do właściwego odżywiania dzięki zapewnieniu zdrowych, zrównoważonych i zróżnicowanych potraw w stołówce firmowej i dystrybutorach napojów, wprowadzenie oznakowania zachęcającego pracowników, by utrzymywali strefy wokół wejść i wyjść wolne od szkodliwych substancji, np. od dymu papierosowego, oraz poprzez wszelkie inne działania edukacyjne, które mogą służyć temu celowi, takie jak promowanie Europejskiego kodeksu walki z rakiem; zwraca uwagę na pozytywny wpływ odpowiedniego kształcenia i szkolenia kierowników i pracowników odpowiedzialnych za personel na zapobieganie ryzyku psychospołecznemu i mobbingowi; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zadbania o to, by kierownicy i pracownicy odpowiedzialni za personel przeszli odpowiednie szkolenia, w tym szkolenie dotyczące zapobiegania ryzyku psychospołecznemu i kursy dotyczące przeciwdziałania mobbingowi przed podjęciem obowiązków w miejscu pracy; wzywa państwa członkowskie i partnerów społecznych do podejmowania inicjatyw służących podnoszeniu kwalifikacji przedstawicieli i kierownictwa w zakresie PHP zgodnie z prawem i praktyką krajową; wzywa państwa członkowskie, by wspierały aktywne angażowanie pracowników we wdrażanie środków zapobiegawczych w zakresie BHP oraz zapewniały przedstawicielom ds. BHP dostęp do zaawansowanych szkoleń;

29.  przypomina o licznych naruszeniach praw pracowników podczas pandemii COVID-19, zwłaszcza praw pracowników mobilnych, w tym transgranicznych, sezonowych i migrujących, którzy byli narażeni na niezdrowe lub niebezpieczne warunki życia i pracy, takie jak nieodpowiednie lub przepełnione miejsca zakwaterowania, i którym nie przekazywano odpowiednich informacji na temat przysługujących im praw; ponawia swój apel do Komisji o pilne podjęcie działań w celu poprawy warunków dotyczących zatrudnienia, pracy, zdrowia i bezpieczeństwa pracowników mobilnych i migrujących, takich jak pracownicy transgraniczni, delegowani i sezonowi, między innymi poprzez przyjrzenie się roli agencji pracy tymczasowej, agencji rekrutacyjnych, innych pośredników i podwykonawców, aby zidentyfikować luki w ochronie w świetle zasady równego traktowania oraz szczególnych wyzwań dla zdrowia i bezpieczeństwa, przed jakimi stoją pracownicy mobilni i migrujący, takich jak dostęp do odpowiedniego sprzętu i udogodnień, wysokiej jakości zakwaterowania, bezpiecznego transportu i przyzwoitych posiłków(62), oraz wyjść naprzeciw potrzebie zmiany obowiązujących ram ustawodawczych, a także zapewnić odporność na skutki pandemii, uwzględniając wnioski wyciągnięte z pandemii COVID-19; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby zakwaterowanie pracowników, gdy jest ono organizowane przez pracodawcę, było bezpieczne, godne i spełniało minimalne standardy; podkreśla, że zadaniem Europejskiego Urzędu ds. Pracy jest pomoc państwom członkowskim i Komisji w skutecznym stosowaniu i egzekwowaniu prawa UE w zakresie mobilności pracowników oraz koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w UE; podkreśla potrzebę rozważenia przeglądu mandatu Europejskiego Urzędu ds. Pracy w kontekście oceny, która ma zostać przeprowadzona w 2024 r., aby uwzględnić przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy; wzywa EU-OSHA i Europejski Urząd ds. Pracy, aby współpracowały ze sobą w działaniach wspierających Komisję i państwa członkowskich w poprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności pracowników mobilnych i migrujących; wzywa Komisję do zbadania, w jaki sposób narzędzia cyfrowe mogą pomóc we wzmacnianiu transgranicznego egzekwowania norm bezpieczeństwa i higieny pracy względem wszystkich pracowników mobilnych, w tym osób samozatrudnionych i pracowników mobilnych niebędących obywatelami UE, których obejmują unijne przepisy dotyczące wewnątrzunijnej mobilności pracowników; wzywa Komisję, aby w ścisłej współpracy z Europejskim Urzędem ds. Pracy i po dokonaniu odpowiedniej oceny przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący europejskiego dowodu zabezpieczenia społecznego dla wszystkich pracowników mobilnych i obywateli państw trzecich objętych przepisami UE dotyczącymi mobilności wewnątrzunijnej, który zapewniłby właściwym organom krajowym i partnerom społecznym instrument służący poprawie egzekwowania przepisów UE dotyczących mobilności pracowników i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego na rynku pracy w sprawiedliwy i skuteczny sposób w celu zapewnienia równych warunków działania w UE, w tym w odniesieniu do ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników mobilnych, zgodnie z rezolucją Parlamentu z 25 listopada 2021 r. w sprawie wprowadzenia europejskiego dowodu zabezpieczenia społecznego w celu poprawy cyfrowego egzekwowania praw w zakresie zabezpieczenia społecznego i sprawiedliwej mobilności(63);

30.  podkreśla potrzebę uwzględnienia kwestii BHP w zamówieniach publicznych i w związku z tym wzywa państwa członkowskie do przedstawienia krajowych strategii politycznych, które by to zagwarantowały; wzywa Komisję do dzielenia się najlepszymi praktykami dotyczącymi uwzględniania kwestii BHP w przepisach w sprawie zamówień publicznych oraz włączania klauzul dotyczących BHP do prawa krajowego zgodnie z dyrektywą w sprawie zamówień publicznych;

Wdrażanie i egzekwowanie

31.  podkreśla zasadniczą rolę krajowych inspektoratów pracy w zapewnianiu zgodności z prawodawstwem dotyczącym bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w zapobieganiu chorobom i urazom związanym z pracą; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego finansowania krajowym inspektoratom pracy oraz do wdrożenia zalecenia MOP, zgodnie z którym jeden inspektor pracy powinien przypadać na 10 000 pracowników, tak aby zapewnić skuteczność i terminowość kontroli i wyeliminować wszelkie formy nadużyć; wzywa Komisję do przygotowania analizy dotyczącej tego, w jaki sposób krajowe inspektoraty pracy przeprowadzają inspekcje i jaki jest zakres tych inspekcji, między innymi w kontekście liczby wykrytych naruszeń i nakładania skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar, a także do przedstawienia wyników tej analizy, tak aby określić zdolność krajowych inspektoratów pracy do egzekwowania obowiązujących przepisów dotyczących BHP z myślą o zapewnieniu w równym stopniu wystarczającej ochrony; apeluje do Komisji o powołanie w ramach Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy specjalnej trójstronnej grupy roboczej ds. egzekwowania przepisów, której zadaniem będzie śledzenie prac związanych z tą analizą; wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia norm bezpieczeństwa i higieny pracy we wszystkich strategiach politycznych, a także do usprawnienia środków zapobiegawczych i egzekwowania istniejących przepisów i zasad dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy; podkreśla rolę partnerów społecznych i krajowych służb ds. bezpieczeństwa i higieny pracy w tym względzie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia lepszej koordynacji, współpracy i szkoleń na szczeblu europejskim;

32.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego finansowania szkoleń z zakresu BHP i odnośnej infrastruktury, a także do zapewnienia wszystkim pracownikom dostępu do takich szkoleń i infrastruktury, aby zapobiegać wypadkom i chorobom w pracy; podkreśla potrzebę ścisłej współpracy w tym względzie z partnerami społecznymi;

33.  wzywa Komisję do wyeliminowania różnic między krajowymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, które prowadzą do nieuczciwej konkurencji nie tylko na rynku wewnętrznym, ale również w stosunkach z państwami trzecimi;

34.  wzywa Komisję do zainicjowania procesu oceny pracy służb ds. BHP oraz wniosków wyciągniętych w obszarze świadczenia zewnętrznych usług w zakresie BHP od czasu wprowadzenia art. 7 ust. 3 dyrektywy 89/391/EWG; wzywa Komisję do opracowania zaleceń dotyczących poprawy świadczenia zewnętrznych usług w zakresie BHP na poziomie krajowym, aby lepiej zapobiegać ryzyku w miejscu pracy;

35.  wzywa państwa członkowskie do przekazywania informacji na temat celów ustanowionych w krajowych strategiach dotyczących BHP oraz zapewniania odpowiedniego finansowania, aby wspierać realizację tych celów; podkreśla, że partnerzy społeczni powinni być w pełni zaangażowani we wdrażanie krajowych planów dotyczących BHP lub w procesy związane z tymi planami; podkreśla potrzebę zaangażowania partnerów społecznych oraz przedstawicieli ds. bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy w opracowywanie, wdrażanie i egzekwowanie ram ustawodawczych dotyczących BHP; wzywa Komisję do rozpoczęcia badań naukowych dotyczących koncepcji i praktyk umożliwiających większe zaangażowanie pracowników i ich przedstawicieli w związkach zawodowych i radach pracowniczych we wszystkie etapy oceny ryzyka oraz strategie BHP na poziomie przedsiębiorstwa, a także do uruchomienia finansowanych programów zwiększania uczestnictwa pracowników w działaniach przedsiębiorstw w obszarze BHP; wzywa państwa członkowskie do zniesienia wszelkich przepisów krajowych, które utrudniają rokowania zbiorowe, w tym do zapewnienia związkom zawodowym dostępu do miejsc pracy do celów organizacji, wymiany informacji i konsultacji, wzmacniania reprezentacji pracowników oraz zapewniania w ten sposób odpowiednich norm bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy;

36.  podkreśla, że pakiet dotyczący mobilności i związane z nim inicjatywy, w tym wytyczne Komisji dotyczące czasu prowadzenia pojazdu i czasu odpoczynku, mogą poprawić bezpieczeństwo i higienę pracy; wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia nadzoru drogowego i zapewnienia zgodności z tymi przepisami, w tym do dopilnowania, aby pracodawcy zapewniali kierowcom odpowiednie harmonogramy pracy, tak by zapobiec nadmiernemu obciążeniu pracą, a tym samym zwiększyć bezpieczeństwo ruchu drogowego; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby w krajowych strategiach bezpieczeństwa ruchu drogowego określiły jasne cele dotyczące zmniejszenia liczby śmiertelnych ofiar wypadków przy pracy; wzywa Komisję do przedstawienia podobnych inicjatyw w celu poprawy sytuacji w zakresie BHP w sektorze lotnictwa i gospodarki morskiej; wzywa Komisję do zadbania o to, by państwa członkowskie przedstawiały sprawozdania i statystyki dotyczące wypadków drogowych związanych z pracą;

37.  podkreśla, że odpowiednia ochrona przysługuje wszystkim pracownikom, niezależnie od wielkości przedsiębiorstwa, oraz że wsparcia należy udzielać przede wszystkim mikroprzedsiębiorstwom i MŚP, aby pomóc im w prawidłowym stosowaniu przepisów BHP; podkreśla rolę EU-OSHA w zapewnianiu mikroprzedsiębiorstwom i MŚP odpowiednich narzędzi i standardów potrzebnych im do oceny ryzyka dla ich pracowników i do wdrożenia odpowiednich środków zapobiegawczych; uważa, że należy wzmocnić EU-OSHA w celu lepszego promowania zdrowych i bezpiecznych miejsc pracy w całej Unii oraz dalszego rozwijania inicjatyw na rzecz poprawy działań profilaktycznych w miejscu pracy we wszystkich sektorach działalności;

o
o   o

38.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Projekt rezolucji w sprawie europejskich ram działania WHO w zakresie zdrowia psychicznego na lata 2021–2025, siedemdziesiąte pierwsze posiedzenie Komitetu Regionalnego dla Europy, 13–15 września 2021 r. (2) Dz.U. L 303 z 2.12.2000, s. 16. (3) https://ec.europa.eu/research/participants/data/ref/h2020/other/guides_for_applicants/h2020-SC1-BHC-22-2019-framework-for-action_en.pdf (4) Dz.U. C 433 z 23.12.2019, s. 9. (5) Dz.U. C 362 z 8.9.2021, s. 82. (6) Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 75. (7) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 161. (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0385. (9) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0427. (10) https://www.who.int/about/governance/constitution (11) Nota informacyjna WHO pt. „Mental health: strengthening our response” [Zdrowie psychiczne: wzmocnienie naszej reakcji], marzec 2018 r. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/mental-health-strengthening-our-response (12) Komunikat prasowy Komisji Europejskiej pt. „Bezpieczeństwo i higiena pracy w zmieniającym się środowisku pracy”, 28 czerwca 2021 r., https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/pl/IP_21_3170 (13) Eurostat, statystyka wypadków przy pracy, listopad 2020 r. (14) Eurofound, Szóste europejskie badanie warunków pracy – sprawozdanie ogólne (aktualizacja z 2017 r.), Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2017 r. (15) Różne kategorie jakości miejsc pracy sugerują, że sytuacja jest bardziej zniuansowana niż prosty podział na miejsca pracy wysokiej i niskiej jakości. Analiza przypisuje pracowników do pięciu profili jakości pracy: „ambitne” miejsca pracy (obejmujące 21 % pracowników); „bezproblemowe” miejsca pracy (25 %); „aktywne fizyczne” miejsca pracy (21 %); miejsca pracy „pod presją” (13 %); oraz miejsca pracy „niskiej jakości” (20 %). Wzorzec punktacji w zakresie jakości pracy różni się między profilami, co wzmacnia założenie, że jakość miejsc pracy obejmuje różne wymiary. (16) https://www.safetyandhealthmagazine.com/articles/14053-new-workers-higher-risk (17) „Międzynarodowe porównanie kosztów wypadków i chorób związanych z pracą”, EU-OSHA, 2017 r. (18) Takala J., dokument roboczy pt. „Eliminating occupational cancer in Europe and globally” [Eliminowanie nowotworów pochodzenia zawodowego w Europie i na świecie] (2015), s. 6. (19) „Global Asbestos Disaster” [Globalna katastrofa azbestowa], International Journal of Environmental Research and Public Health, 2018. (20) https://www.euractiv.com/section/health-consumers/infographic/the-economic-impact-of-non-melanoma-skin-cancer-on-the-society-and-the-welfare-system/ (21) EU-OSHA, badanie dotyczące narażenia pracowników na czynniki rakotwórcze, 20 maja 2020 r. (22) Nota informacyjna WHO pt. „Radon a zdrowie”, 2 lutego 2021 r.. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/radon-and-health (23) Parlament Europejski, DG IPOL, Jak skuteczniej walczyć z rakiem w Europie? Jak robić więcej i działać szybciej, lipiec 2020 r. https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2020/642388/IPOL_STU(2020)642388_PL.pdf (24) IPCC, szóste sprawozdanie oceniające, regionalny arkusz informacyjny – Europa. https://www.ipcc.ch/report/ar6/wg1/downloads/factsheets/IPCC_AR6_WGI_Regional_Fact_Sheet_Europe.pdf (25) Eurostat, Self-reported work-related health problems and risk factors - key statistics [Samodzielnie zgłaszane problemy zdrowotne związane z pracą – kluczowe dane statystyczne], wrzesień 2021 r. (26) EU OSHA, Musculoskeletal disorders: association with psychosocial risk factors at work [Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego – związek z psychospołecznymi czynnikami ryzyka w miejscu pracy], 2021. (27) Eurofound i EU-OSHA (2014), Zagrożenia psychospołeczne w Europie: Występowanie i strategie profilaktyki, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2014. (28) EU-OSHA „Psychosocial risks and stress at work” [Ryzyko psychospołeczne i stres w pracy], https://osha.europa.eu/en/themes/psychosocial-risks-and-stress (29) EU OSHA, OSH figures: stress at work - facts and figures [BHP: stres w pracy – fakty i liczby], 2009. (30) Eurofound, Living, working and COVID-19 [Życie, praca a COVID-19], Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2020. (31) Eurofound i Międzynarodowe Biuro Pracy, Praca w dowolnym czasie i miejscu oraz jej wpływ na świat pracy, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, i Międzynarodowe Biuro Pracy, Genewa, 2017. (32) Europejski Instytut Związków Zawodowych, Teleworking in the aftermath of the Covid-19 pandemic: enabling conditions for a successful transition [Telepraca w następstwie pandemii COVID-19: warunki podstawowe dla udanej transformacji], 2021. (33) Eurofound i Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej, Ostatnie wydarzenia: lockdowny związane z COVID 19 a zmiany na rynku pracy, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2021. (34) Eurofound, „Telepraca i mobilna praca wykorzystująca technologie informacyjno-komunikacyjne: elastyczna organizacja pracy w erze cyfrowej”, seria: Nowe formy zatrudnienia, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2020. (35) Microsoft Work Trend Index, „The next great disruption is hybrid work - are we ready?” [Następny wielki przełom to praca hybrydowa – czy jesteśmy gotowi?], 2021. (36) EU-OSHA, Telework and health risks in the context of the COVID-19 pandemic: evidence from the field and policy implications [Telepraca i zagrożenia dla zdrowia w kontekście pandemii COVID-19: faktyczne dane i skutki w zakresie polityki]., Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2021. (37) Międzynarodowa Organizacja Pracy, „World Employment and Social Outlook 2021: The role of digital labour platforms in transforming the world of work” [Prognozy na temat zatrudnienia i perspektyw społecznych na świecie na 2021 r. – rola cyfrowych platform pracy w przekształcaniu świata pracy] https://www.ilo.org/global/research/global-reports/weso/2021/lang--en/index.htm https://eige.europa.eu/publications/gender-equality-index-2020-digitalisation-and-future-work (38) Europejska Konfederacja Związków Zawodowych, nota informacyjna pt. „National measures targeting seasonal workers to address labour shortages (particularly in the agricultural sector)” [Krajowe środki ukierunkowane na pracowników sezonowych w celu rozwiązania problemu niedoborów siły roboczej (szczególnie w sektorze rolnym)], 29 maja 2020 r. https://www.etuc.org/sites/default/files/publication/file/2020-05/Covid-19%20Briefing%20Seasonal%20Workers%20Final_updated%2029%20May%202020.pdf (39) EU-OSHA, Trzecie europejskie badanie przedsiębiorstw na temat nowych i pojawiających się zagrożeń (ESENER 3), 2019. https://www.enshpo.eu/pdfs/news01.pdf (40) da Silva Neto, AM i in., „Psychological effects caused by the COVID-19 pandemic in health professionals: A systematic review with meta-analysis” [Psychologiczne skutki pandemii COVID-19 dla pracowników służby zdrowia: przegląd systematyczny z metaanalizą], Progress in neuropsychopharmacology & biological psychiatry. 10 stycznia 2021 r. (41) Parlament Europejski „Wpływ pandemii COVID-19 na sytuację kobiet (infografiki)”, 1 marca 2021 r., https://www.europarl.europa.eu/news/pl/headlines/society/20210225STO98702/wplyw-pandemii-covid-19-na-sytuacje-kobiet-infografiki; Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn https://eige.europa.eu/covid-19-and-gender-equality/essential-workers (42) Eurofound, artykuł prasowy pt. „Just one in three workers with limiting chronic disease in adapted workplace” [Tylko co trzeci pracownik z chorobą przewlekłą utrudniającą funkcjonowanie ma odpowiednio dostosowane miejsce pracy], 15 października 2019 r., https://www.eurofound.europa.eu/news/news-articles/just-one-in-three-workers-with-limiting-chronic-disease-in-adapted-workplace (43) Dz.U. L 238 z 25.9.2003, s. 28. (44) Eurofound, europejskie badanie warunków pracy 2021, https://www.eurofound.europa.eu/surveys/2021/european-working-conditions-survey-2021) (45) https://eular.org/myUploadData/files/eular_vision_paper_on_eu_health_policy_branded.pdf (46) Niedhammer I, Bertrais S, Witt K (2021), „Psychosocial work exposures and health outcomes: a meta-review of 72 literature reviews with meta-analysis” [Psychospołeczny wpływ pracy i skutki zdrowotne: metaprzegląd 72 przeglądów piśmiennictwa wraz z metaanalizą], Scand J Work Environ Health 2021;47(7):489–508. (47) Dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 50). (48) Europejski Instytut Związków Zawodowych, Occupational Exposure Limits (OELs) for lead and lead compounds & equality of treatment of women and men at work [Dopuszczalne wartości narażenia zawodowego dla ołowiu i związków ołowiu a równe traktowanie kobiet i mężczyzn w pracy], 14 grudnia 2020 r. (49) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1). (50) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1). (51) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/148/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu w miejscu pracy (Dz.U. L 330 z 16.12.2009, s. 28). (52) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 13). (53) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1. (54) Zalecenie MOP nr 171 dotyczące usług w zakresie ochrony zdrowia w miejscu pracy https://www.ilo.org/dyn/normlex/en/f?p=NORMLEXPUB:12100:0::NO::P12100_INSTRUMENT_ID:312509 (55) https://osha.europa.eu/en/themes/young-workers (56) https://www.ilo.org/global/topics/non-standard-employment/lang--en/index.htm (57) Artykuł 23 Powszechnej deklaracji praw człowieka stanowi, że „każdy człowiek ma prawo do tworzenia związków zawodowych i do przystępowania do związków zawodowych dla ochrony swych interesów”; Konwencja MOP nr 87 z 1948 r. dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych i konwencja MOP nr 98 dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych. (58) Dyrektywa 2006/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (sztucznym promieniowaniem optycznym). Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 38 (59) Wniosek Komisji z 11 listopada 2020 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia oraz uchylającego decyzję nr 1082/2013/UE (COM(2020)0727). Parlament przyjął poprawki do tego wniosku 14 września i 11 listopada 2021 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0377 i P9_TA(2021)0449). (60) Dyrektywa Rady 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (Dz.U. L 393 z 30.12.1989, s. 1). (61) Dyrektywa Rady 90/270/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe (Dz.U. L 156 z 21.6.1990, s. 14). (62) https://www.ilo.org/global/about-the-ilo/newsroom/news/WCMS_075505/lang--en/index.htm (63) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0473.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie powołania „Komisji Specjalnej ds. Pandemii COVID-19: wyciągnięte wnioski i zalecenia na przyszłość” – obowiązki, skład liczbowy i kadencja (2022/2584(RSO))

P9_TA(2022)0069 B9-0139/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając propozycję Konferencji Przewodniczących,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 19 czerwca 2020 r. w sprawie sytuacji w strefie Schengen w kontekście pandemii COVID‑19(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 19 czerwca 2020 r. w sprawie ochrony pracowników transgranicznych i sezonowych w Unii w kontekście kryzysu wywołanego COVID-19(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 10 lipca 2020 r. w sprawie unijnej strategii w zakresie zdrowia publicznego po pandemii COVID-19(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 17 września 2020 r. pt. „COVID-19: koordynacja przez UE oceny sytuacji zdrowotnej i klasyfikacji ryzyka oraz konsekwencje dla Schengen i jednolitego rynku(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 13 listopada 2020 r. w sprawie wpływu środków stosowanych w odpowiedzi na pandemię COVID-19 na demokrację, praworządność i prawa podstawowe(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 10 czerwca 2021 r. w sprawie podjęcia światowego wyzwania, jakim jest COVID-19: skutki odstępstwa od porozumienia WTO TRIPS dla państw rozwijających się w odniesieniu do szczepionek, leczenia oraz sprzętu i zwiększania zdolności produkcyjnych w związku z COVID-19 w krajach rozwijających się(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 21 października 2021 r. w sprawie przejrzystości działań UE w zakresie opracowywania, zakupu i dystrybucji szczepionek przeciwko COVID-19(8),

–  uwzględniając zestaw wniosków Komisji w sprawie Europejskiej Unii Zdrowotnej z 11 listopada 2020 r. oraz jej wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia (COM(2020)0727),

–  uwzględniając art. 207 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że rozprzestrzenianie się COVID-19 kosztowało życie wielu milionów osób w Europie i na świecie, spowodowało nieodwracalne szkody i doprowadziło do izolacji ponad miliarda ludzi w domach;

B.  mając na uwadze, że na szczeblu UE podjęto wiele działań, w tym w postaci unijnej strategii dotyczącej szczepionek i koordynacji wspólnej europejskiej reakcji;

C.  mając na uwadze, że Drużyna Europy to jeden z głównych uczestników światowej inicjatywy COVAX na rzecz równego i sprawiedliwego dostępu do szczepionek przeciwko COVID-19;

D.  mając na uwadze, że ze względu na wielkość kwoty finansowania przeznaczonego na przeciwdziałanie skutkom pandemii COVID-19 ważna jest przejrzystość i rozliczalność wydatków publicznych;

E.  mając na uwadze, że COVID-19 w nieproporcjonalny sposób dotknął kobiety, młodzież, osoby z niepełnosprawnościami i grupy szczególnie wrażliwe oraz pogłębił nierówności na świecie;

1.  podejmuje decyzję, by powołać „Komisję Specjalną ds. Pandemii COVID-19: wyciągnięte wnioski i zalecenia na przyszłość”, której zadaniem jest zbadanie, w jaki sposób europejska reakcja na pandemię i wyciągnięte z niej wnioski mogą przyczynić się do przyszłych działań w następujących obszarach:

2.  podkreśla, że komisje stałe Parlamentu powinny podejmować właściwe kroki w związku z zaleceniami komisji specjalnej;

3.  postanawia, że uprawnienia, personel oraz dostępne zasoby komisji stałych Parlamentu odpowiedzialnych za kwestie związane z przyjmowaniem, monitorowaniem i wdrażaniem prawodawstwa Unii odnoszącego się do obszarów kompetencji komisji specjalnej nie będą naruszane, a zatem pozostaną niezmienione; podkreśla potrzebę zapewnienia dobrej współpracy i przepływu informacji między komisją specjalną a właściwymi komisjami stałymi;

4.  postanawia, że jeżeli prace komisji specjalnej obejmą wysłuchania, podczas których przedstawiane będą dowody o charakterze poufnym lub zawierające dane osobowe, lub wymianę poglądów bądź wysłuchania z udziałem organów lub podmiotów na temat informacji poufnych, to posiedzenia odbywać się będą przy drzwiach zamkniętych; postanawia ponadto, że świadkowie i eksperci mają prawo wygłosić oświadczenie lub złożyć zeznanie przy drzwiach zamkniętych;

5.  postanawia, że porządki obrad, listy osób zaproszonych na publiczne posiedzenia i osób biorących w nich udział oraz protokoły tych posiedzeń będą podawane do wiadomości publicznej;

6.  postanawia, że dokumenty poufne otrzymane przez komisję specjalną będą poddawane ocenie na podstawie procedury określonej w art. 221 Regulaminu; postanawia ponadto, że te informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie do sporządzenia końcowego sprawozdania komisji specjalnej;

7.  postanawia, że komisja specjalna liczyć będzie 38 członków;

8.  postanawia, że kadencja komisji specjalnej trwać będzie 12 miesięcy, a po upływie tego okresu komisja przedstawi Parlamentowi sprawozdanie zawierające, w stosownych przypadkach, zalecenia dotyczące działań lub inicjatyw, które należy podjąć.

(1) Dz.U. C 316 z 6.8.2021, s. 2. (2) Dz.U. C 362 z 8.9.2021, s. 77. (3) Dz.U. C 362 z 8.9.2021, s. 82. (4) Dz.U. C 371 z 15.9.2021, s. 102. (5) Dz.U. C 385 z 22.9.2021, s. 159. (6) Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 36. (7) Dz.U. C 67 z 8.2.2022, s. 64. (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0435.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie powołania, kompetencji, składu liczbowego i długości kadencji Komisji Specjalnej ds. Obcych Ingerencji we Wszystkie Procesy Demokratyczne w Unii Europejskiej, w tym Dezinformacji (INGE 2) (2022/2585(RSO))

P9_TA(2022)0070 B9-0140/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Konferencji Przewodniczących,

–  uwzględniając komunikat Komisji w sprawie europejskiego planu działania na rzecz demokracji (COM(2020)0790),

–  uwzględniając pakiet dotyczący aktu o usługach cyfrowych, w tym wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych (akt o usługach cyfrowych) i zmieniającego dyrektywę 2000/31/WE (COM(2020)0825), a także wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie kontestowalnych i uczciwych rynków w sektorze cyfrowym (akt o rynkach cyfrowych) (COM(2020)0842),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 20 października 2021 r. w sprawie europejskich mediów w dekadzie cyfrowej: plan działania na rzecz wsparcia odbudowy i transformacji(1),

–  uwzględniając kodeks postępowania w zakresie zwalczania dezinformacji z 2018 r. oraz wytyczne z 2021 r. w sprawie wzmocnienia kodeksu postępowania w zakresie zwalczania dezinformacji (COM(2021)0262), a także zalecenia dotyczące nowego kodeksu postępowania w zakresie zwalczania dezinformacji wydane przez Europejską Grupę Regulatorów ds. Audiowizualnych Usług Medialnych w październiku 2021 r.,

–  uwzględniając wniosek Komisji z 16 grudnia 2020 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odporności podmiotów krytycznych (COM(2020)0829),

–  uwzględniając opublikowany w marcu 2021 r. zestaw unijnych narzędzi służących ograniczeniu ryzyka w zakresie cyberbezpieczeństwa w sieciach 5G,

–  uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 9/2021 pt. „Dezinformacja w UE – pomimo podejmowanych wysiłków problem pozostaje nierozwiązany”,

–  uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 10 czerwca 2020 r. pt. „Walka z dezinformacją wokół COVID-19 – dajemy dojść do głosu faktom” (JOIN(2020)0008),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Specjalnej ds. Obcych Ingerencji we Wszystkie Procesy Demokratyczne w Unii Europejskiej, w tym Dezinformacji (A9-0022/2022),

–  uwzględniając art. 207 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że obce ingerencje stanowią poważne naruszenie powszechnych wartości i zasad, na których opiera się UE, takich jak godność człowieka, wolność, równość, solidarność, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności, demokracja i praworządność; mając na uwadze, że, jak wskazują dowody, działające w złych intencjach i autorytarne państwowe i niepaństwowe podmioty zagraniczne wykorzystują manipulowanie informacjami i inne metody w celu ingerowania w procesy demokratyczne w UE; mając na uwadze, że te ataki wprowadzają w błąd i oszukują obywateli oraz wpływają na ich zachowania wyborcze, pogłębiają debaty prowadzące do podziałów, dzielą, polaryzują i wykorzystują podatność społeczeństw na zagrożenia, promują nawoływanie do nienawiści, pogarszają sytuację słabszych grup społecznych, które są bardziej narażone na dezinformację, zakłócają integralność demokratycznych wyborów i referendów, wzbudzają nieufność do rządów krajowych, władz publicznych i liberalnego porządku demokratycznego, a ich celem jest destabilizacja europejskiej demokracji;

B.  mając na uwadze, że w okresie poprzedzającym napaść Rosji na Ukrainę, która miała miejsce 24 lutego 2022 r., a także w trakcie trwania agresji, Rosja przeprowadziła kampanię dezinformacyjną o niespotykanej napastliwości i skali w celu wprowadzenia w błąd własnych obywateli w kraju, jak i całej społeczności międzynarodowej;

C.  mając na uwadze, że próby ingerowania w funkcjonowanie demokracji w UE i jej państwach członkowskich, podejmowane przez podmioty państwowe z krajów trzecich i podmioty niepaństwowe, oraz wywieranie presji na wartości zapisane w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej za pośrednictwem ingerencji w złych zamiarach stanowią część szerszej destrukcyjnej tendencji, której doświadczają demokracje na całym świecie;

D.  mając na uwadze, że działające w złych zamiarach podmioty nadal starają się ingerować w procesy wyborcze oraz wykorzystują otwartość i pluralizm naszych społeczeństw, aby atakować procesy demokratyczne i osłabiać odporność UE i jej państw członkowskich;

E.  mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie nie posiadają obecnie specjalnego systemu sankcji w związku z obcymi ingerencjami i kampaniami dezinformacji organizowanymi przez zagraniczne podmioty państwowe, a zatem podmioty takie mogą bezpiecznie zakładać, iż mogą prowadzić kampanie destabilizacji wymierzone w UE bez żadnych konsekwencji;

F.  mając na uwadze, że brakuje wspólnej definicji i zrozumienia tego zjawiska, a w obowiązujących przepisach i strategiach politycznych na szczeblu UE i krajowym, mających na celu wykrywanie obcych ingerencji oraz zapobieganie i przeciwdziałanie im, wciąż istnieje wiele braków i luk;

G.  mając na uwadze, że prawdopodobnie w okresie poprzedzającym wybory lokalne, regionalne, krajowe oraz wybory do Parlamentu Europejskiego w 2024 r. obce ingerencje, dezinformacja oraz liczne ataki na demokrację i zagrożenia dla niej będą się nasilać i będą przeprowadzane w bardziej wyrafinowany sposób;

H.  mając na uwadze, że wcześniejsze zalecenia Parlamentu dotyczące przeciwdziałania szkodliwym obcym ingerencjom w procesy demokratyczne UE przyczyniły się do ogólnego zrozumienia w UE i zwiększenia świadomości na ten temat;

I.  mając na uwadze, że wysłuchania i prace komisji specjalnej INGE przyczyniły się do publicznego uznania i kontekstualizacji tych kwestii oraz z powodzeniem ukształtowały europejską debatę na temat obcych ingerencji;

J.  mając na uwadze, że istnieje potrzeba dalszego monitorowania tych zaleceń;

K.  mając na uwadze, że potrzebne są: globalna, wielostronna współpraca i wsparcie między partnerami o podobnych poglądach, w tym parlamentarzystami, na rzecz przeciwdziałania obcym ingerencjom podejmowanym w złych intencjach i dezinformacji; mając na uwadze, że demokracje rozwinęły zaawansowane umiejętności i strategie przeciwdziałania tym zagrożeniom;

1.  postanawia powołać Komisję Specjalną ds. Obcych Ingerencji we Wszystkie Procesy Demokratyczne w Unii Europejskiej, w tym Dezinformacji (INGE 2), i przyznać jej następujące kompetencje:

2.  postanawia, że jeżeli działalność komisji specjalnej obejmie przesłuchania, z których zeznania mają charakter poufny lub zawierają dane osobowe, lub obejmie wymianę poglądów lub wysłuchania z udziałem organów lub podmiotów na temat informacji poufnych, w tym badań naukowych lub ich części, którym przyznano status poufności zgodnie z art. 63 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009(2), to posiedzenia odbywać się będą przy drzwiach zamkniętych; postanawia ponadto, że świadkowie i eksperci mają prawo wygłosić oświadczenie lub złożyć zeznanie przy drzwiach zamkniętych;

3.  postanawia, że listy osób zaproszonych na publiczne posiedzenia i osób biorących w nich udział oraz protokoły z tych posiedzeń będą podawane do wiadomości publicznej;

4.  postanawia, że dokumenty poufne otrzymane przez komisję specjalną będą poddawane ocenie na podstawie procedury określonej w art. 221 Regulaminu; postanawia ponadto, że te informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie do sporządzenia końcowego sprawozdania komisji specjalnej;

5.  postanawia, że komisja specjalna liczyć będzie 33 członków;

6.  postanawia, że czas trwania mandatu komisji specjalnej wynosi 12 miesięcy i że okres ten rozpoczyna bieg z dniem posiedzenia inauguracyjnego komisji;

7.  postanawia, że komisja specjalna – po przeanalizowaniu wykonania sprawozdania komisji specjalnej INGE 1 i obowiązujących przepisów oraz po zidentyfikowaniu luk, braków i nakładających się na siebie aspektów – określi odpowiednią podstawę prawną dla wszelkich niezbędnych aktów prawnych i przygotuje podstawy dla stałych rozwiązań instytucjonalnych UE w celu przeciwdziałania szkodliwym obcym ingerencjom i dezinformacji oraz, w razie potrzeby, zwróci się do Komisji o podjęcie konkretnych kroków instytucjonalnych sporządzając, zgodnie z art. 54 Regulaminu, sprawozdanie z własnej inicjatywy, w którym wezwie Komisję do przedłożenia odpowiedniego wniosku w tej sprawie.

(1) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0428. (2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie powołania komisji śledczej w celu zbadania stosowania oprogramowania Pegasus i równoważnego oprogramowania szpiegowskiego służącego inwigilacji oraz określenia przedmiotu dochodzenia, a także zakresu odpowiedzialności, składu liczbowego i czasu trwania mandatu komisji (2022/2586(RSO))

P9_TA(2022)0071 B9-0138/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek złożony przez 290 posłów w sprawie powołania komisji śledczej w celu zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii lub niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do używania oprogramowania Pegasus i równoważnego oprogramowania szpiegowskiego służącego inwigilacji, instalowanego na urządzeniach mobilnych poprzez wykorzystanie luk informatycznych („równoważne oprogramowanie szpiegowskie”),

–  uwzględniając wniosek Konferencji Przewodniczących,

–  uwzględniając art. 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przepisów regulujących egzekwowanie przez Parlament Europejski jego prawa do prowadzenia dochodzeń(1),

–  uwzględniając przywiązanie Unii Europejskiej do wartości i zasad wolności, demokracji oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności, jak określono w preambule Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), a w szczególności w art. 2, 6 i 21 tego traktatu,

–  uwzględniając art. 4 ust. 2 TUE, który potwierdza wyłączną kompetencję państw członkowskich w zakresie utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa narodowego,

–  uwzględniając art. 16 i 223 TFUE,

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (zwana dalej ,,Kartąˮ), w szczególności jej art. 7, 8, 11, 21 i 47, w których uznaje się określone w niej prawa, wolności i zasady, takie jak poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego oraz ochrona danych osobowych, wolność wypowiedzi i informacji, prawo do niedyskryminacji, a także prawo do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, i które mają pełne zastosowanie do państw członkowskich przy wdrażaniu prawa Unii, a także jej art. 52 ust. 1, który dopuszcza pewne ograniczenia w korzystaniu z podstawowych praw i wolności,

–  uwzględniając dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej)(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych)(3),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającą decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW(4),

–  uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2019/797 z dnia 17 maja 2019 r. w sprawie środków ograniczających w celu zwalczania cyberataków zagrażających Unii lub jej państwom członkowskim(5), zmienioną decyzją Rady (WPZiB) 2021/796 z dnia 17 maja 2021 r.(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/821 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające unijny system kontroli wywozu, pośrednictwa, pomocy technicznej, tranzytu i transferu produktów podwójnego zastosowania(7),

–  uwzględniając Akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich(8),

–  uwzględniając Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w szczególności jej art. 8, 9, 13 i 17, oraz protokoły do tej konwencji,

–  uwzględniając Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka(9),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie realizowanych przez NSA amerykańskich programów nadzoru, organów nadzoru w różnych państwach członkowskich oraz ich wpływu na prawa podstawowe obywateli UE oraz na współpracę transatlantycką w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych(10), a także swoje zalecenia dotyczące wzmocnienia bezpieczeństwa informatycznego w instytucjach, organach i agencjach UE,

–  uwzględniając art. 208 Regulaminu,

A.  mając na uwadze niedawne doniesienia, że kilka krajów, w tym państwa członkowskie, wykorzystywało oprogramowanie szpiegowskie Pegasus do inwigilacji dziennikarzy, polityków, funkcjonariuszy organów ścigania, dyplomatów, prawników, przedsiębiorców, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych podmiotów oraz że takie praktyki są niezwykle niepokojące i wydają się potwierdzać zagrożenia związane z nadużywaniem technologii inwigilacji do podważania praw człowieka i demokracji;

1.  podejmuje decyzję o powołaniu komisji śledczej w celu zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii lub niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do używania oprogramowania Pegasus i równoważnego oprogramowania szpiegowskiego, bez uszczerbku dla właściwości sądów krajowych lub unijnych;

2.  postanawia, że komisja śledcza będzie miała za zadanie:

3.  postanawia, że komisja śledcza przedstawi sprawozdanie końcowe w terminie 12 miesięcy od momentu przyjęcia niniejszej decyzji;

4.  postanawia, że komisja śledcza powinna uwzględnić w swoich pracach wszelkie istotne zmiany dotyczące kwestii należących do jej kompetencji, które to zmiany wystąpią w czasie trwania jej mandatu;

5.  podkreśla, że w celu zapewnienia dobrej współpracy i przepływu informacji między komisją śledczą a właściwymi komisjami stałymi i podkomisjami przewodniczący i sprawozdawca komisji śledczej mogą być zaangażowani w odpowiednie debaty komisji stałych i podkomisji i odwrotnie, w szczególności w przypadku wysłuchań komisji śledczej;

6.  postanawia, że zalecenia wydane przez komisję śledczą powinny być przekazywane odpowiednim komisjom stałym i podkomisjom w obszarach ich kompetencji określonych w załączniku VI do Regulaminu;

7.  postanawia, że komisja śledcza będzie liczyć 38 członków;

8.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do zapewnienia publikacji niniejszej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1) Dz.U. L 113 z 19.5.1995, s. 1. (2) Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37. (3) Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1. (4) Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89. (5) Dz.U. L 129 I z 17.5.2019, s. 13. (6) Dz.U. L 174 I z 18.5.2021, s. 1. (7) Dz.U. L 206 z 11.6.2021, s. 1. (8) Dz.U. L 278 z 8.10.1976, s. 5. (9) https://www.ohchr.org/Documents/Publications/GuidingPrinciplesBusinessHR_EN.pdf (10) Dz.U. C 378 z 9.11.2017, s. 104.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie uwzględniania aspektu płci w Parlamencie Europejskim – sprawozdanie roczne za 2020 r. (2021/2039(INI))

P9_TA(2022)0072 A9-0021/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 8, 10 i 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Konwencję Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska), która weszła w życie 1 sierpnia 2014 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 5 marca 2020 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020–2025” (COM(2020)0152),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 lipca 2008 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną (COM(2008)0426 – horyzontalna dyrektywa antydyskryminacyjna),

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 14 listopada 2012 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie poprawy równowagi płci wśród dyrektorów niewykonawczych spółek, których akcje są notowane na giełdzie, i odnośnych środków (COM(2012)0614 – dyrektywa w sprawie kobiet w zarządach),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającą dyrektywę Rady 2010/18/UE(1) (dyrektywa w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym),

–   uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z 2021 r. pt. „Uwzględnianie aspektu płci w budżecie UE – czas, by za słowami poszły czyny” – sprawozdanie specjalne nr 10 z 2021 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 17 grudnia 2018 r. w sprawie godności w pracy w instytucjach i agencjach UE,

–   uwzględniając badanie Biura Analiz Parlamentu Europejskiego (EPRS) z 2021 r. pt. „Uwzględnianie aspektu płci w Parlamencie Europejskim: aktualna sytuacja”,

–   uwzględniając badanie z 2021 r. zlecone przez Departament Tematyczny ds. Praw Obywatelskich i Spraw Konstytucyjnych Parlamentu na wniosek Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (FEMM) pt. „Gender equality: Economic value of care from the perspective of the applicable EU funds” [Równouprawnienie płci: ekonomiczna wartość opieki z perspektywy odpowiednich funduszy UE],

–  uwzględniając wydaną w 2021 r. broszurę zatytułowaną „Kobiety w Parlamencie Europejskim”,

–  uwzględniając warsztaty z 16 marca 2021 r. zorganizowane na wniosek komisji FEMM pod hasłem „Uwzględnianie aspektu płci w unijnym pakiecie na rzecz odbudowy”,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie uwzględniania aspektu płci w Parlamencie Europejskim(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w ramach prac komisji i delegacji(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie uwzględniania tematyki płci w stosunkach zewnętrznych UE oraz w procesie budowania pokoju i ugruntowywania tożsamości narodowej(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2019 r. w sprawie uwzględniania aspektu płci w Parlamencie Europejskim(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 listopada 2016 r. w sprawie przystąpienia UE do Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 listopada 2019 r. w sprawie przystąpienia UE do konwencji stambulskiej i innych środków przeciwdziałania przemocy ze względu na płeć(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2017 r. w sprawie przeciwdziałania molestowaniu i wykorzystywaniu seksualnemu w UE(9),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 września 2018 r. w sprawie środków na rzecz zapobiegania mobbingowi i molestowaniu seksualnemu w pracy, przestrzeni publicznej i życiu politycznym w UE, a także zwalczania tych zjawisk(10),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz równouprawnienia płci(11),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie potrzeby stworzenia osobnego składu Rady do spraw równości płci(12),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 listopada 2020 r. w sprawie oceny wyborów europejskich(13),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie perspektywy płci w okresie kryzysu związanego z COVID-19 oraz w okresie pokryzysowym(14),

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A9-0021/2022),

A.  mając na uwadze, że równouprawnienie płci jest jedną z podstawowych zasad UE; mając na uwadze, że uwzględnianie aspektu płci jest powszechnie uznaną strategią służącą zapewnieniu włączenia perspektywy płci do wszystkich strategii, programów i środków na etapie ich projektowania, wdrażania i oceny z myślą o promowaniu równouprawnienia płci i zwalczaniu dyskryminacji; mając na uwadze, że aspekt płci występuje wszędzie, również w dziedzinach, które nie znajdują się w centrum uwagi, takich jak podatki, handel i transformacja ekologiczna; mając na uwadze, że osiągnięcie równouprawnienia płci wymaga podejścia przekrojowego łączącego wszystkie obszary prac Parlamentu;

B.  mając na uwadze, że pomimo postępów w zakresie równouprawnienia płci w niektórych obszarach kobiety nadal doświadczają dyskryminacji ze względu na płeć w sferze publicznej i prywatnej oraz że nadal istnieje wiele możliwości poprawy, w tym w kwestii fragmentarycznego uwzględniania aspektu płci we wszystkich obszarach polityki i instytucjach na szczeblu unijnym i krajowym;

C.  mając na uwadze, że dyskryminacja ze względu na płeć często zbiega się z innymi rodzajami dyskryminacji z innych powodów, co prowadzi do wielorakich i złożonych przejawów dyskryminacji określonych grup, które to przejawy wchodzą jednocześnie w interakcję w taki sposób, że stają się nierozłączne;

D.  mając na uwadze, że środki uwzględniające problematykę płci obejmują m.in. parytety, środki na rzecz równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, politykę przeciwdziałania molestowaniu, procedury rekrutacyjne uwzględniające aspekt płci, ocenę wpływu w aspekcie płci, wskaźniki dotyczące płci, sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci, uwzględnianie aspektu płci w ocenach prowadzonych w celu przyjęcia prawodawstwa uwzględniającego aspekt płci, stosowanie języka neutralnego płciowo oraz komunikację uwzględniającą aspekt płci;

E.  mając na uwadze, że według definicji OECD równowaga płci to „sprawiedliwy podział możliwości życiowych i zasobów między kobiety i mężczyzn lub równa reprezentacja kobiet i mężczyzn”;

F.  mając na uwadze, że Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) definiuje segregację poziomą jako „koncentrację kobiet i mężczyzn w różnych sektorach i zawodach”;

G.  mając na uwadze, że postępy w zwalczaniu molestowania seksualnego i przemocy seksualnej po trzech latach działalności ruchu #MeToo są niewystarczające i wciąż pozostaje wiele do zrobienia w instytucjach UE i poza nimi; mając na uwadze, iż z badań wynika, że molestowanie jest częstsze, niż się powszechnie uważa, i że wiele przypadków nie jest zgłaszanych;

H.  mając na uwadze, że aspekt płci należy również stosować w procesie budżetowym; mając na uwadze, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci służy nie tylko finansowaniu inicjatyw wyraźnie dotyczących równouprawnienia płci, lecz także zrozumieniu wpływu decyzji budżetowych i politycznych na równouprawnienie płci oraz odpowiedniemu dostosowaniu wydatków i dochodów publicznych; mając na uwadze, że zasoby budżetowe i świadczone usługi powinny być przydzielane na podstawie określenia potrzeb w oparciu o dane, w tym dane jakościowe dotyczące wpływu na płeć;

I.  mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy zwrócił uwagę, że cykl budżetowy UE nie uwzględnia w wystarczającym stopniu równouprawnienia płci; mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy zalecił Komisji, aby oceniła, czy plany odbudowy i zwiększania odporności państw członkowskich uwzględniają równość płci, i przedstawiła odnośne sprawozdanie;

J.  mając na uwadze, że wszystkie instytucje UE kierują się Traktatami i strategią UE na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020–2025; mając na uwadze, że Parlament powinien stanowić dla innych organów parlamentarnych przykład promowania równouprawnienia płci, wyciągać wnioski z najlepszych praktyk innych organów parlamentarnych w zakresie uwzględniania aspektu płci w ich strukturach i procesach oraz brać pod uwagę dobre przykłady uwzględniania aspektu płci w sektorze publicznym i prywatnym oraz w społeczeństwie obywatelskim; mając na uwadze, że uwzględnianie aspektu płci nie zostało jeszcze w pełni włączone do praktyk i przepisów Parlamentu(15); mając na uwadze, że udział kobiet w wysłuchaniach zorganizowanych przez większość komisji parlamentarnych od początku bieżącej kadencji do listopada 2020 r. wynosił poniżej 50 %; mając na uwadze, że w przypadku Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Komisji Rybołówstwa, Komisji Petycji oraz Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych odsetek ten wynosił poniżej 25 %;

K.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 poważnie wpłynęła na równowagę między życiem zawodowym a prywatnym w Parlamencie, a dzięki narzędziom cyfrowym często wydłużały się godziny pracy zarówno posłów, jak i pracowników; mając na uwadze, że praca z domu nie jest zastępczą formą opieki nad dziećmi; mając na uwadze, że Parlament, jako pracodawca i instytucja będąca wzorem do naśladowania dla całego społeczeństwa, ma do dyspozycji zmotywowany personel i zdrowe otoczenie pracy, a pracownicy powinni mieć możliwość zachowania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym przez cały okres ich kariery zawodowej;

Uwagi ogólne

1.  potwierdza swoje zdecydowane zaangażowanie na rzecz równouprawnienia płci i popiera uwzględnianie aspektu płci jako jedno z oficjalnych podejść politycznych służących zapewnieniu równouprawnienia płci; wyraża ubolewanie w związku z fragmentarycznym uwzględnianiem aspektu płci w poszczególnych dziedzinach polityki i instytucjach na szczeblu UE; podkreśla, że równouprawnienie płci to wspólna odpowiedzialność, wymagająca podejmowania działań przez wszystkie instytucje, państwa członkowskie i agencje UE, we współpracy ze społeczeństwem obywatelskim i organizacjami kobiet, partnerami społecznymi i sektorem prywatnym;

2.  podkreśla, że kobiety stanowią połowę populacji, w związku z czym są narażone na różne formy dyskryminacji krzyżowej; podkreśla, że środki służące zapewnieniu równouprawnienia płci muszą obejmować podejście przekrojowe, aby nie pozostawić nikogo w tyle i wyeliminować wszelkie formy dyskryminacji, w tym formy dyskryminacji krzyżowej; podkreśla także potrzebę tworzenia procesów partycypacyjnych angażujących wszystkie odpowiednie podmioty i łączących podejścia odgórne i oddolne;

3.  z zadowoleniem przyjmuje rosnącą liczbę kobiet zaangażowanych w politykę, ale podkreśla, że daleko nam do osiągnięcia parytetu płci oraz że kobiety będące osobami publicznymi, np. polityczki i działaczki, często doświadczają nękania mającego na celu zniechęcenie ich do obecności w życiu publicznym i w sferach decyzyjnych; zaznacza, że bez udziału kobiet w podejmowaniu decyzji nie da się stworzyć feministycznego prawodawstwa i feministycznej polityki, których celem jest zapewnienie równouprawnienia płci we wszystkich dziedzinach; przypomina o znaczeniu środowiska pracy uwzględniającego aspekt płci dla poprawy reprezentacji kobiet na wszystkich szczeblach Parlamentu, w tym w grupach politycznych i w biurach posłów do PE;

4.  zwraca uwagę na brak danych ilościowych i jakościowych na temat uwzględniania aspektu płci w instytucjach UE dotyczących kwestii innych niż liczba kobiet na różnych stanowiskach; wzywa zatem do opracowania kompleksowych statystyk dotyczących płci i zobowiązuje się do tworzenia wskaźników jakościowych dotyczących równouprawnienia płci w celu gromadzenia dodatkowych danych segregowanych według kryterium płci w dążeniu do dalszej poprawy sytuacji w zakresie równouprawnienia płci;

5.  z zadowoleniem przyjmuje zestaw narzędzi EIGE służący do oceny uwzględniania przez parlamenty problematyki płci, skoncentrowany na pięciu kluczowych obszarach, którymi należy się zająć: równe szanse zdobycia mandatu parlamentarnego, równe szanse wywierania wpływu na parlamentarne procedury pracy, poświęcenie odpowiedniej uwagi kwestiom będącym przedmiotem zainteresowania i zastrzeżeń kobiet w programie prac parlamentarnych, tworzenie prawodawstwa uwzględniającego aspekt płci oraz wypełnianie symbolicznej funkcji parlamentu;

6.  wyraża zadowolenie, że wszystkie komisje Parlamentu przyjęły plany działania w sprawie równości płci; zwraca jednak uwagę na brak monitorowania i wdrażania tych planów; wzywa zatem komisje, aby monitorowały swoje plany działania w sprawie równości płci, tak by mierzyć postępy i zapewnić realizację tych planów; podkreśla, że sieć Parlamentu Europejskiego ds. uwzględniania aspektu płci odpowiada za wprowadzanie podejścia uwzględniającego aspekt płci w otoczeniu komisji i delegacji oraz w ich pracy;

7.  wyraża zadowolenie w związku nowym przepisem Regulaminu Parlamentu przyjętym w 2019 r., nakładającym obowiązek przyjęcia planu działania w sprawie równości płci w celu uwzględniania perspektywy płci we wszystkich działaniach Parlamentu, na wszystkich szczeblach i na wszystkich etapach; wyraża zadowolenie z przyjęcia planu działania w sprawie równości płci w lipcu 2020 r. oraz harmonogramu jego wdrożenia w kwietniu 2021 r.; zwraca się o przygotowanie sprawozdań regularnie monitorujących postępy we wdrażaniu planu działania w sprawie równości płci; ubolewa, że plan działania w sprawie równości płci i jego harmonogram nie są dostępne publicznie oraz że większość zawartych w nich środków została sformułowana jako zasady bez wskazania jasnych celów i obowiązków, co świadczy o braku zaangażowania politycznego w ich realizację;

8.  wzywa do jeszcze ściślejszej współpracy strukturalnej między wszystkimi instytucjami UE przy uwzględnianiu aspektu płci w celu skuteczniejszego osiągnięcia równouprawnienia płci; uważa, że Parlament i grupy polityczne powinny połączyć siły w celu zwiększenia równouprawnienia płci i walki z ruchami antyfeministycznymi i antygenderowymi, które zawsze są antydemokratyczne, zarówno w Europie, jak i na świecie;

Możliwości pełnienia mandatu lub podjęcia pracy w Parlamencie

9.  odnotowuje, że odsetek posłanek do PE nieznacznie spadł w porównaniu z końcem ubiegłej kadencji – z około 39,6 % do 39,1 %; z zadowoleniem przyjmuje jednak przywództwo Parlamentu w tej dziedzinie, w tym jego postępy w zakresie reprezentacji politycznej kobiet, która jest wyższa niż średnia 30,4 % w parlamentach państw członkowskich i znacznie wyższa od światowej średniej wynoszącej 25,2 % w parlamentach narodowych; z zadowoleniem odnotowuje, że niektóre państwa członkowskie i partie polityczne wprowadziły zasady zapewniające równowagę płci na listach wyborczych, i podkreśla potrzebę zapewnienia równowagi płci poprzez wprowadzenie list w systemie suwakowym lub innych porównywalnych metod przy okazji zbliżającego się przeglądu prawa wyborczego UE(16), tak by kandydatki miały równe szanse, by zostać wybranymi;

10.   zachęca wszystkie państwa członkowskie, aby przy opracowywaniu zmian w ordynacjach wyborczych wzięły pod uwagę potrzebę zadbania o to, by parlamenty uwzględniały aspekt płci; ponadto zachęca krajowe partie polityczne do wprowadzenia parytetów przy podejmowaniu decyzji w sprawie kandydatów do wyborów, nawet jeśli prawo tego nie przewiduje; wzywa, aby w tym celu dzielić się mechanizmami wsparcia i najlepszymi praktykami z partiami politycznymi; podkreśla, że aby zapewnić kandydatury kobiece, wewnętrzna organizacja i wewnętrzne procedury partii muszą uwzględniać aspekt płci przez włączenie środków takich jak wyraźne uregulowanie równouprawnienia płci w przepisach partyjnych, ustanowienie parytetów płci na stanowiskach decyzyjnych lub istnienie dobrze funkcjonujących forów lobbingu, rzecznictwa i dyskusji, w tym ugrupowań lub komisji złożonych z kobiet;

11.  ubolewa nad brakiem procedur rekrutacji w Parlamencie uwzględniających aspekt płci i zwraca się do służb i grup politycznych Parlamentu o dążenie do wprowadzenia tych procedur w celu uniknięcia dyskryminacji i zwiększenia obecności kobiet w dziedzinach, w których są one niedostatecznie reprezentowane, zarówno w administracji, jak i w grupach politycznych; domaga się przyjęcia konkretnych środków w celu wypełnienia tej luki;

Możliwości wpływania na procedury pracy Parlamentu

12.  z zadowoleniem przyjmuje pełną równowagę płci w Prezydium Parlamentu, w którym 8 z 14 wiceprzewodniczących i 2 z 5 kwestorów to kobiety; zwraca jednak uwagę, że kobiety przewodniczą lub współprzewodniczą tylko 3 z 7 grup politycznych, 8 z 25 komisji oraz 15 z 43 delegacji Parlamentu; wzywa do poprawy równowagi płci wśród przewodniczących komisji, delegacji i grup politycznych; z zadowoleniem przyjmuje zmianę art. 213 ust. 1 Regulaminu Parlamentu, zgodnie z którą należy zapewnić równowagę płci w składzie prezydium każdej komisji; ubolewa jednak, że zmiana ta wejdzie w życie dopiero wraz z rozpoczęciem pierwszej sesji plenarnej po następnych wyborach do Parlamentu, które odbędą się w 2024 r.;

13.  wzywa do zapewnienia równowagi płci na wszystkich szczeblach podczas posiedzeń plenarnych oraz prac komisji i delegacji, w tym przy wyznaczaniu koordynatorów, sprawozdawców i kontrsprawozdawców oraz przydzielaniu czasu wystąpień; apeluje o wprowadzenie odpowiednich zmian do Regulaminu;

14.  postuluje wprowadzenie środków przeciwdziałających segregacji poziomej, tak aby zapewnić równowagę płci w poszczególnych komisjach oraz położyć kres sytuacji, w której osobom danej płci powierza się określone zakresy kompetencji, przy czym dziedziny o większej obecności kobiet są mniej cenione;

15.  wzywa grupy polityczne i ich sekretariaty do ustanowienia przepisów wewnętrznych i innych odpowiednich środków, takich jak kodeksy postępowania i narzędzia uwzględniania aspektu płci, szkolenia i monitorowanie w celu zapewnienia równouprawnienia płci w ich wewnętrznym funkcjonowaniu, zwłaszcza w odniesieniu do mianowania oraz podziału ról i obowiązków; wzywa do udostępnienia grupom politycznym przewodników i porad dotyczących najlepszych praktyk – w tym szkoleń dla pracowników i posłów w zakresie uwzględniania aspektu płci – tak aby mogły one lepiej zrozumieć i wdrożyć koncepcję uwzględniania aspektu płci w ich wewnętrznym funkcjonowaniu;

16.  wzywa właściwe dyrekcje generalne do zadbania o to, aby autorów badań wybierano w sposób zrównoważony pod względem płci;

17.  zwraca uwagę, że pomimo wszystkich postępów i wysiłków nie osiągnięto jeszcze równouprawnienia płci na wszystkich szczeblach zarządzania w administracji Parlamentu; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że na szczeblu dyrektorów osiągnięto parytet, ale ubolewa, że kobiety stanowią jedynie 23,1 % dyrektorów generalnych i 39,3 % kierowników działów; w związku z tym wyraża uznanie dla celu administracji Parlamentu, jakim jest zatrudnienie 50 % kobiet na stanowiskach kierowniczych średniego i wyższego szczebla oraz 40 % kobiet na najwyższych stanowiskach kierowniczych w administracji do 2024 r.; wzywa do priorytetowego traktowania kobiet przy zatrudnianiu wówczas, gdy są one niedostatecznie reprezentowane, a kandydaci posiadają takie same kompetencje; podkreśla potrzebę budowania i wzmacniania wiedzy specjalistycznej na temat płci na szczeblu kierowniczym; wzywa do realizacji programów mentorskich;

18.  domaga się, by w celu zapewnienia przejrzystości wynagrodzeń gromadzić dane dotyczące pionowej i poziomej reprezentacji pracowników grup politycznych oraz zanonimizowane dane na temat różnic w wynagrodzeniach asystentów posłów, pracowników grup politycznych i pracowników administracji;

19.  domaga się systematycznego gromadzenia danych w rozbiciu na płeć dotyczących odsetka pracowników Parlamentu zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu; wzywa do podjęcia działań na podstawie istniejących danych(17), aby zniwelować znaczny brak równowagi i ocenić, czy Parlament może służyć dodatkowym wsparciem, gdyby pracownicy chcieli powrócić do pracy w pełnym wymiarze czasu;

20.  podkreśla, że molestowanie w miejscu pracy stanowi poważny atak na zdrowie psychiczne i fizyczne danej osoby, co powoduje, że może ona nie czuć się bezpiecznie w miejscu pracy, a w niektórych przypadkach uniemożliwia jej wykonywanie pracy; zauważa, że kobiety są narażone na molestowanie seksualne o wiele bardziej niż mężczyźni; uważa, że pomimo wszystkich starań, które dotychczas podjęto, aby zapewnić politykę zerowej tolerancji wobec molestowania, w Parlamencie nadal zdarzają się przypadki molestowania seksualnego i należy zwiększyć wysiłki na rzecz zapobiegania molestowaniu seksualnemu; w związku z tym ponawia apel o wdrożenie następujących środków w celu poprawy polityki przeciwdziałania molestowaniu:

21.  zobowiązuje się do zagwarantowania posłom, pracownikom grup politycznych, akredytowanym asystentom parlamentarnym i pracownikom administracji dobrej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, np. przez przyjęcie godzin pracy sprzyjających takiej równowadze, a także współpracę z Komisją i Radą w celu wypracowania wspólnego rozwiązania w odniesieniu do posiedzeń z udziałem trzech instytucji; domaga się przeglądu środków na rzecz równowagi między życiem zawodowym a prywatnym w celu poprawy i wzmocnienia obecnych ram, przy jednoczesnym uwzględnieniu między innymi skutków telepracy w następstwie pandemii COVID-19 i zrównoważeniu elastycznych struktur pracy z wymogami dobrze funkcjonującego i silnego Parlamentu;

22.  wzywa do zwiększenia wymiaru nieprzenoszalnego urlopu macierzyńskiego i ojcowskiego dla pracowników Parlamentu po przyjściu na świat dziecka do łącznie sześciu miesięcy na każdego rodzica w pierwszym roku; zaznacza, że sześciomiesięczny urlop rodzicielski powinien być dostępny w ciągu pierwszych trzech lat życia dziecka; ubolewa, że pracownicy instytucji UE korzystający z urlopu rodzicielskiego otrzymują jedynie stały dodatek, a nie 100 % wynagrodzenia, co jest głównym czynnikiem zniechęcającym do korzystania z tego urlopu; apeluje o pełne wynagrodzenie za urlop rodzicielski; z zadowoleniem przyjmuje świadczenia dostępne dla rodzin pracowników Parlamentu;

23.  domaga się w szczególności uznania urlopów macierzyńskich, ojcowskich i rodzicielskich dla posłów do Parlamentu Europejskiego w drodze zmiany Statutu posła do Parlamentu Europejskiego; zwraca się ponadto o wdrożenie rozwiązań gwarantujących posłom możliwość kontynuowania pracy podczas urlopu macierzyńskiego, ojcowskiego lub rodzicielskiego, takich jak utrzymanie możliwości głosowania zdalnego podczas urlopu lub zbadanie możliwości tymczasowego zastępstwa, co zagwarantowałoby, że wyborcy będą nadal reprezentowani podczas urlopu posła oraz że posłowie nie będą pod presją natychmiastowego powrotu do pracy; zaznacza, że decyzja o skorzystaniu z tymczasowego zastępstwa należałaby do danego posła;

24.  wzywa służby Parlamentu Europejskiego do zbadania wpływu menopauzy na życie zawodowe pracownic Parlamentu; zaznacza, że powinno to opierać się na faktach i obejmować wytyczne na temat poradnictwa medycznego i dotyczącego trybu życia w przypadku objawów związanych z wiekiem średnim i menopauzą, z wykorzystaniem wytycznych krajowych i międzynarodowych; wzywa do uwzględnienia menopauzy w polityce zarządzania zwolnieniami chorobowymi i obecnością;

Znaczenie perspektywy płci w działalności parlamentarnej

25.  z zadowoleniem przyjmuje prace komisji FEMM, Grupy Wysokiego Szczebla ds. Równości Płci i Różnorodności oraz sieci ds. uwzględniania aspektu płci jako wiodących organów gwarantujących uwzględnianie aspektu płci w Parlamencie; apeluje jednak o ściślejszą i bardziej ustrukturyzowaną współpracę i koordynację między tymi organami, zwłaszcza w nadzwyczajnych okolicznościach, takich jak kryzys związany z COVID-19 i jego następstwa, poprzez regularne posiedzenia służące wymianie informacji i wydawaniu wspólnych sprawozdań tematycznych;

26.  z zadowoleniem przyjmuje nową inicjatywę Konferencji Przewodniczących Delegacji, by poprosić wszystkie delegacje o wyznaczenie członków odpowiedzialnych za uwzględnianie aspektu płci, i wyraża uznanie dla współpracy sieci ds. uwzględniania aspektu płci z posłami odpowiedzialnymi za kwestie związane z płcią i różnorodnością w delegacjach;

27.  wzywa do wpisania postanowień dotyczących sieci ds. uwzględniania aspektu płci do Regulaminu, aby odzwierciedlić jej rolę w promowaniu uwzględniania aspektu płci w działaniach komisji i delegacji parlamentarnych; domaga się przeznaczenia zasobów niezbędnych do wykonywania jej funkcji i opracowania odpowiednich zaleceń; wzywa do wprowadzenia stałego punktu dyskusji w porządkach obrad komisji;

28.  z zadowoleniem przyjmuje dostosowane do potrzeb Parlamentu szkolenia organizowane przez EIGE dla posłów do Parlamentu na temat ocen wpływu w aspekcie płci i sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci; zachęca do ściślejszej współpracy z EIGE przez regularne organizowanie szkoleń na temat uwzględniania aspektu płci skierowanych do posłów, pracowników grup politycznych, asystentów parlamentarnych, służb parlamentarnych i personelu sekretariatów komisji; przypomina o znaczeniu oferowania programów dostosowanych do konkretnych potrzeb i wiedzy zarówno na szczeblu politycznym, jak i administracyjnym;

29.  wskazuje, że komisja FEMM jako pełnoprawna komisja odpowiedzialna za prawa kobiet i równouprawnienie płci pracuje nad wieloma kwestiami horyzontalnymi, które często wiążą się z pracami innych komisji; odnotowuje, że włączanie sugestii komisji FEMM w formie opinii lub poprawek kształtuje się różnie w poszczególnych komisjach; z zadowoleniem przyjmuje zawarte w planie działania zobowiązanie do gromadzenia, za pośrednictwem odpowiednich służb i organów, jasnych wskaźników służących do pomiaru, czy wkład komisji FEMM jest uwzględniany w pracach innych komisji oraz w ostatecznym stanowisku Parlamentu; wzywa do systematycznego, przejrzystego i odpowiedzialnego monitorowania uwzględniania sugestii komisji FEMM, co jest kluczowe do zapewnienia właściwego wdrożenia zasady równouprawnienia płci i uwzględniania aspektu płci;

30.  podkreśla znaczenie poprawek, które komisja FEMM przedstawia w swoich opiniach, aby zapewnić uwzględnianie aspektu płci; w kontekście sprawozdań z własnej inicjatywy zwraca się o poprawę współpracy między komisjami przy ustalaniu harmonogramu w celu zapewnienia wystarczającego czasu między udostępnieniem projektu sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej a głosowaniem w komisji, aby komisja FEMM mogła przedstawić swoje stanowisko w formie poprawek do projektu sprawozdania; podkreśla, że posłowie należący do sieci ds. uwzględniania aspektu płci są odpowiedzialni za uwzględnianie aspektu płci w swoich komisjach; ubolewa, że jak dotąd prace te mają charakter bardzo doraźny, i uważa, że powinny być realizowane w bardziej strukturalny sposób;

31.  apeluje, by podczas wszystkich wyjazdów komisji i delegacji dbano o równowagę płci oraz by analizowano aspekty równouprawnienia i praw kobiet; wzywa ponadto, aby w programach wyjazdów przewidywano spotkania z organizacjami działającymi na rzecz równouprawnienia płci;

32.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w planie działania w sprawie równości płci oraz zobowiązanie do zadbania o to, by wszystkie komisje i inne organy organizujące wysłuchania, warsztaty i konferencje obejmowały panele zrównoważone pod względem płci i ekspertów wykwalifikowanych do zbadania wymiaru równości płci i praw kobiet w konkretnym obszarze zainteresowania; zwraca się o wyznaczenie jasnych celów z myślą o wdrożeniu tego przepisu;

33.  z zadowoleniem przyjmuje Tydzień Równości Płci, który odbył się po raz pierwszy w Parlamencie w 2020 r. i w ramach którego wszystkie komisje i delegacje parlamentarne zostały zaproszone do zorganizowania wydarzeń dotyczących równości płci w swoich obszarach kompetencji; z zadowoleniem przyjmuje kontynuację tej udanej inicjatywy oraz fakt, że w edycji 2021 r. wzięło udział 16 komisji i 6 delegacji oraz że zorganizowano 21 wydarzeń; wzywa wszystkie organy Parlamentu, w tym komisje i delegacje, które jeszcze tego nie uczyniły, do przyłączenia się do tej inicjatywy, która regularnie podnosi świadomość i zacieśnia współpracę;

34.  zwraca się do sieci ds. uwzględniania aspektu płci, Grupy Wysokiego Szczebla ds. Równości Płci i Różnorodności oraz komisji FEMM, Komisji Budżetowej i Komisji Kontroli Budżetowej, by opracowały i przyjęły specjalne wytyczne dotyczące uwzględniania aspektu płci i sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci;

35.  z zadowoleniem przyjmuje badanie EPRS na temat uwzględniania aspektu płci w Parlamencie; zwraca jednak uwagę, że EPRS musi regularnie powtarzać to badanie na podstawie ilościowych i jakościowych danych statystycznych dotyczących płci oraz danych segregowanych według kryterium płci, które powinny być systematycznie gromadzone i udostępniane przez służby Parlamentu w ramach planu działania i harmonogramu w sprawie równości płci;

36.  z zadowoleniem przyjmuje tłumaczenie wytycznych dotyczących języka neutralnego płciowo na wszystkie języki urzędowe UE; ubolewa nad brakiem wdrożenia tych wytycznych i zwraca się o dodatkowe działania informacyjne i specjalne szkolenia dla prawników lingwistów Parlamentu; postuluje regularny przegląd wytycznych i ich tłumaczeń w celu zagwarantowania, że odzwierciedlają one zmiany we wszystkich językach i pozostają rzetelne;

37.  zobowiązuje się do zapewnienia wystarczającego przydziału środków finansowych i zasobów kadrowych na uwzględnianie aspektu płci oraz poprawę spójności i koordynacji między różnymi organami zajmującymi się równouprawnieniem płci i różnorodnością w Parlamencie;

Przyjmowanie aktów prawnych uwzględniających problematykę płci

38.  podkreśla znaczenie ocen wpływu w aspekcie płci dla opracowywania wniosków ustawodawczych i ocen inicjatyw ustawodawczych uwzględniających aspekt płci; ubolewa, że Komisja rzadko uwzględnia wpływ w aspekcie płci w swoich ocenach skutków oraz że w wytycznych Komisji dotyczących oceny skutków wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2021–2027 zalecono uwzględnianie równouprawnienia płci w procesie kształtowania polityki tylko wtedy, gdy jest to „proporcjonalne”; zwraca się do Komisji, by zmieniła podejście, prowadziła i publikowała ocenę wpływu każdego wniosku ustawodawczego w aspekcie płci oraz wyraźnie uwzględniała we wnioskach cele i wskaźniki skuteczności działania związane z płcią; zobowiązuje się do przeprowadzenia oceny wpływu w aspekcie płci w odniesieniu do każdego sprawozdania ustawodawczego z własnej inicjatywy w celu uwzględnienia perspektywy płci; zobowiązuje się do poszukiwania nowych metod i narzędzi służących lepszemu uwzględnianiu aspektu płci w procesie legislacyjnym;

39.  ubolewa, że ogólnie rzecz ujmując, aspekt płci nie został jeszcze uwzględniony w całym budżecie UE, a wkład budżetu w osiągnięcie równouprawnienia płci nie jest odpowiednio monitorowany; wzywa do systematycznego uwzględniania aspektu płci w budżecie UE; podkreśla, że perspektywę płci musi należy włączyć na wszystkich szczeblach procesu budżetowego, aby wykorzystać dochody i wydatki do osiągania celów równouprawnienia płci; z zadowoleniem przyjmuje działania przewidziane w harmonogramie planu działania Parlamentu w sprawie równości płci, dotyczące sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci, i wzywa do ich jak najszybszej realizacji;

40.  pochwala negocjatorów Parlamentu za włączenie uwzględniania aspektu płci jako zasady horyzontalnej do WRF na lata 2021–2027; z zadowoleniem przyjmuje w szczególności zobowiązanie Komisji do wprowadzenia najpóźniej do końca 2022 r. metodyki obliczania odnośnych wydatków na programy finansowane w WRF na lata 2021–2027; wzywa Komisję do zwiększenia rozliczalności i przejrzystości budżetowej, do zastosowania nowej metodyki do wszystkich unijnych programów finansowania oraz do wdrożenia sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci przy okazji śródokresowego przeglądu WRF; apeluje do Komisji o podjęcie działań w odpowiedzi na zalecenia Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w tym zakresie;

41.  z zadowoleniem odnotowuje, że w rozporządzeniu w sprawie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności zawarto ogólny cel, jakim jest łagodzenie społecznych i gospodarczych skutków kryzysu związanego z COVID-19, w szczególności dla kobiet, oraz wymóg wyjaśnienia, w jaki sposób środki przewidziane w krajowych planach odbudowy i zwiększania odporności przyczynią się do równouprawnienia płci(18); ubolewa jednak, że nie uwzględniono apelu komisji FEMM o włączenie do planów krajowych specjalnego rozdziału poświęconego równouprawnieniu płci; podkreśla, że sprawozdawczości dotyczącej aspektu płci i uwzględniania aspektu płci nie można zastąpić jedynie monitorowaniem społecznym i inwestycjami społecznymi; uważa, że równouprawnienie płci zasługuje na własną metodykę uwzględniania w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, i przypomina, że EIGE opracował odpowiednią metodykę;

42.  wzywa Komisję do ścisłego monitorowania wdrażania Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, w szczególności w odniesieniu do istniejących przepisów związanych z równouprawnieniem płci, oraz do zawarcia odpowiednich wskaźników w tablicy wyników na rzecz odbudowy i zwiększania odporności w celu monitorowania wpływu planów krajowych na równouprawnienie płci oraz kwot środków finansowych przydzielonych i wydanych na wsparcie tego celu; podkreśla potrzebę uwzględnienia równouprawnienia płci w strukturze zarządzania gospodarczego UE i w europejskim semestrze;

43.  ubolewa, że w szeregu unijnych programów finansowania o znacznym potencjale w zakresie równouprawnienia płci, np. w europejskich funduszach strukturalnych i inwestycyjnych, wspólnej polityce rolnej czy programie Erasmus, nie uwzględniono skutecznie aspektu równouprawnienia płci;

44.  zaznacza, że dialog społeczny jest kluczowym instrumentem dla wszystkich stron zaangażowanych w procesy decyzyjne, a zatem ma zasadnicze znaczenie dla poprawy równouprawnienia płci we wszystkich instytucjach UE;

45.  wzywa Komisję do wzmocnienia ram instytucjonalnych wspierających uwzględnianie aspektu płci oraz do przełożenia zobowiązania do uwzględniania aspektu płci na konkretne działania; zwraca się do Komisji o przyjęcie planu realizacji uwzględniania aspektu płci w każdym obszarze polityki;

46.  ubolewa, że Komisja nie ma pełnoprawnej strategii dotyczącej szkoleń z zakresu uwzględniania aspektu płci i oferuje personelowi tylko jedno, nieobowiązkowe szkolenie wprowadzające; apeluje do Komisji o opracowanie strategii szkoleniowej w zakresie uwzględniania aspektu płci, zapewnienie dostępności szkoleń dla wszystkich pracowników oraz pełne wykorzystanie narzędzi i wiedzy fachowej EIGE w zakresie uwzględniania aspektu płci;

47.  wzywa Komisję do prowadzenia systematycznego podziału danych według płci przy ich gromadzeniu oraz do uwzględniania aspektu płci przy ocenie programów UE i sprawozdawczości na ich temat; wzywa Komisję, aby uwzględniała w przyszłych wnioskach ustawodawczych wymóg systematycznego gromadzenia danych segregowanych według kryterium płci i odpowiednich wskaźników równouprawnienia płci w odniesieniu do wszystkich programów, a także by uwzględniała wymogi w zakresie monitorowania i oceny w aspekcie płci; podkreśla znaczenie monitorowania i oceny uwzględniających aspekt płci w dążeniu do lepszego osiągnięcia celów w zakresie uwzględniania aspektu płci;

48.  ubolewa nad brakiem zaangażowania Rady w tworzenie prawodawstwa uwzględniającego aspekt płci i ponawia apele o odblokowanie ratyfikacji przez UE konwencji stambulskiej, horyzontalnej dyrektywy antydyskryminacyjnej, która zapewni uwzględnienie wymiaru przekrojowego przy zwalczaniu dyskryminacji ze względu na płeć, oraz dyrektywy w sprawie kobiet w zarządach;

49.  apeluje do państw członkowskich o pełną transpozycję i wdrożenie dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz wzywa Komisję do jej skutecznego monitorowania;

50.  ponawia apel do Rady i Rady Europejskiej o ustanowienie składu Rady ds. równouprawnienia płci, ponieważ UE potrzebuje platformy międzyrządowej wymiany informacji na temat równouprawnienia płci oraz formalnego forum dla ministrów i sekretarzy stanu odpowiedzialnych za równouprawnienie płci w celu lepszego uwzględniania aspektu płci we wszystkich politykach i prawodawstwie UE, rozwijania dialogu i współpracy między państwami członkowskimi, wymiany najlepszych praktyk i przepisów, odblokowania negocjacji w sprawie głównych dossier związanych z równouprawnieniem płci, zapewnienia wspólnej reakcji na ogólnounijne problemy oraz dopilnowania, by kwestie te były omawiane na najwyższym szczeblu politycznym;

51.  wzywa do lepszego i skuteczniejszego uwzględniania aspektu płci podczas Konferencji w sprawie przyszłości Europy poprzez zwiększoną koordynację między właściwymi organami parlamentarnymi w celu wzmocnienia wymiaru płci w wynikach prac grup roboczych oraz debatach i wnioskach przedstawianych na sesji plenarnej konferencji;

52.  apeluje ponadto o środki zapewniające uwzględnianie aspektu płci oraz o konkretne ukierunkowane środki na rzecz osiągnięcia równouprawnienia płci, takie jak prawodawstwo, zalecenia i strategie polityczne dotyczące walki przemocą ze względu na płeć, przejrzystości wynagrodzeń i opieki;

Równouprawnienie płci i różnorodność w symbolicznym wymiarze funkcjonowania Parlamentu

53.  zaznacza, że Parlament, który uwzględnia aspekt płci, powinien być wyczulony i zwracać uwagę na symboliczne treści przekazywane w instytucji i przez nią za pośrednictwem strategii komunikacyjnej i projektowania przestrzeni fizycznej; domaga się większych wysiłków w tych dziedzinach;

54.  domaga się przyjęcia konkretnych celów, by zapewnić równowagę płci przy okazji nadawania nazw budynkom, salom i innym lokalom Parlamentu Europejskiego oraz zmiany tych nazw;

55.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w harmonogramie zobowiązanie do przeprowadzenia analizy pomieszczeń przeznaczonych do opieki nad dziećmi w budynkach Parlamentu, w tym pomieszczeń do karmienia piersią, i domaga się zobowiązania do ich ponownego zaprojektowania, gdy jest to konieczne, po tym jak zostanie przedstawiona uzgodniona uprzednia analiza ich obecnego stanu;

56.  domaga się przeprowadzenia analizy rozmieszczenia i projektowania toalet w Parlamencie, aby ocenić potrzebę dostosowania ich do wymogów każdej płci, w tym za pomocą środków takich jak wprowadzenie toalet bez oznaczenia płci oraz zwiększenie liczby toalet z indywidualnymi pojemnikami na odpady i umywalkami, aby ułatwić korzystanie z kubeczków menstruacyjnych i innych produktów sanitarnych;

57.  zwraca się o dokonanie przeglądu strategii komunikacyjnej Parlamentu, w tym za pomocą takich środków jak ustanowienie protokołu upamiętniania ofiar kobietobójstwa i zmiana strony internetowej Parlamentu, tak aby zawierała ona w głównym menu specjalną sekcję poświęconą równouprawnieniu płci, istotne informacje na temat kluczowych dossier, takich jak proces ratyfikacji konwencji stambulskiej przez UE, oraz aktualizację informacji na temat historii i składu Parlamentu z perspektywy płci;

Uwagi podsumowujące

58.  ponawia apel o przeprowadzenie audytu(19) w celu określenia bieżącej sytuacji pod względem równouprawnienia płci i uwzględniania aspektu płci, a także o przedstawienie zaleceń dotyczących zarówno politycznych, jak i administracyjnych aspektów działalności Parlamentu; sugeruje, że audyt ten powinien obejmować wszystkie obszary i wskaźniki wymienione w opracowanym przez EIGE narzędziu służącym do oceny uwzględniania przez parlamenty aspektu płci i zidentyfikować zasady, które ułatwiają lub blokują równouprawnienie płci w każdym z analizowanych obszarów, w celu ich aktualizacji w planie działania Parlamentu w sprawie równości płci i jego harmonogramie; wzywa do ujęcia w tym audycie oceny wpływu w aspekcie płci dotyczącej wdrożenia stałego wymogu dotyczącego równowagi płci we wszystkich strukturach parlamentarnych, w tym w komisjach, delegacjach i misjach;

59.  wskazuje, że niektóre obszary objęte planem działania w sprawie równości płci i jego harmonogramem są nierozerwalnie związane z polityczną organizacją grup, w związku z czym wymagają debaty politycznej z udziałem wszystkich grup; wzywa do utworzenia tymczasowej grupy roboczej Konferencji Przewodniczących, w której skład weszliby przedstawiciele każdej grupy politycznej i której przewodniczyliby stali sprawozdawcy Parlamentu ds. uwzględniania aspektu płci; grupa ta kierowałaby pracami w tej dziedzinie, wdrażałaby niniejszą rezolucję i działałaby w stosownych przypadkach w koordynacji z Grupą Wysokiego Szczebla ds. Równości Płci i Różnorodności, Prezydium PE, komisją FEMM oraz siecią ds. uwzględniania aspektu płci; zachęca grupy polityczne do powołania tej grupy roboczej do połowy 2022 r.;

o
o   o

60.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 188 z 12.7.2019, s. 79. (2) Dz.U. C 61 E z 10.3.2004, s. 384. (3) Dz.U. C 244 E z 18.10.2007, s. 225. (4) Dz.U. C 184 E z 8.7.2010, s. 18. (5) Dz.U. C 212 E z 5.8.2010, s. 32. (6) Dz.U. C 411 z 27.11.2020, s. 13. (7) Dz.U. C 224 z 27.6.2018, s. 96. (8) Dz.U. C 232 z 16.6.2021, s. 48. (9) Dz.U. C 346 z 27.9.2018, s. 192. (10) Dz.U. C 433 z 23.12.2019, s. 31. (11) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 208. (12) Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 150. (13) Dz.U. C 425 z 20.10.2021, s. 98. (14) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 191. (15) Ahrens, P., „Working against the tide? Institutionalizing Gender Mainstreaming in the European Parliament” [Pod prąd? Instytucjonalizacja upowszechniania aspektu płci w Parlamencie Europejskim], Gendering the European Parliament: Structures, Policies, and Practices, red. P. Ahrens i A. L. Rolandsen, Rowman & Littlefield International, 2019 r., s. 85–101. (16) Zgodnie z art. 223 TFUE i prawem wyborczym UE określonym w Akcie wyborczym z 1976 r. dotyczącym wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z 1976 r., zmienionym w 2002 r. (Dz.U. L 278 z 8.10.1976, s. 5). (17) Zgromadzonych w broszurze z 2021 r. zatytułowanej „Kobiety w Parlamencie Europejskim”. (18) Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17. (19) Dz.U. C 323 z 11.8.2021, s. 33.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie trzeciego unijnego planu działania w sprawie równości płci (2021/2003(INI))

P9_TA(2022)0073 A9-0025/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet z 18 grudnia 1979 r. oraz zalecenie ogólne Komitetu ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) nr 30 w sprawie roli kobiet w zapobieganiu konfliktom, podczas konfliktów oraz w środowisku pokonfliktowym z 18 października 2013 r.,

–  uwzględniając deklarację pekińską i pekińską platformę działania z 1995 r. przyjęte na Czwartej Światowej Konferencji w sprawie Kobiet oraz rezultaty konferencji przeglądowych,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych i jej wejście w życie w UE 21 stycznia 2011 r. zgodnie z decyzją Rady 2010/48/WE z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych(1),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji z 3 marca 2021 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030” (COM(2021)0101),

–  uwzględniając Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 przyjętą we wrześniu 2015 r. i zawarte w niej cele zrównoważonego rozwoju, w szczególności cele nr 1, 4, 5, 8, 10 i 17,

–  uwzględniając Konwencję nr 100 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości z 1951 r.,

–  uwzględniając Konwencję nr 111 MOP dotyczącą dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z 1958 r.,

–  uwzględniając Konwencję nr 190 MOP w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy z 2019 r.,

–  uwzględniając zalecenie MOP nr 202 z 2012 r. w sprawie minimum ochrony socjalnej,

–  uwzględniając czwartą Konwencję genewską o ochronie osób cywilnych podczas wojny z 12 sierpnia 1949 r.,

–  uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000), 1820 (2008), 1888 (2009), 1889 (2009), 1960 (2010), 2106 (2013), 2122 (2013), 2242 (2015), 2467 (2019) i 2493 (2019) w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa,

–  uwzględniając Konwencję Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej z 11 maja 2011 r. (konwencja stambulska),

–  uwzględniając Konwencję Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi z 16 maja 2005 r. i Konwencję o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych z 25 października 2007 r.,

–  uwzględniając Międzynarodową Konferencję na temat Ludności i Rozwoju (ICPD), która odbyła się w Kairze w 1994 r., oraz jej program działania, a także wnioski z jej konferencji przeglądowych, i szczyt w Nairobi w 2019 r. (ICPD+25) z okazji 25. rocznicy konferencji w Kairze,

–  uwzględniając program działań z Addis Abeby przyjęty na Trzeciej Międzynarodowej Konferencji w sprawie Finansowania Rozwoju w lipcu 2015 r.,

–  uwzględniając „Spotlight”, wspólną inicjatywę UE i ONZ na rzecz wyeliminowania wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt,

–  uwzględniając art. 2 i art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 8, art. 153 ust. 1 i art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej z czerwca 2016 r.,

–  uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Bezpieczeństwa z 25 listopada 2020 r. pt. „Trzeci unijny plan działania w sprawie równości płci – ambitny program na rzecz równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet w działaniach zewnętrznych UE 2021–2025” (GAP III) (JOIN(2020)0017) oraz towarzyszący mu wspólny dokument roboczy służb Komisji pt. „Cele i wskaźniki do oceny wdrażania trzeciego planu działania w sprawie równości płci (2021–25)” (SWD(2020)0284),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/522 z dnia 24 marca 2021 r. w sprawie ustanowienia Programu działań Unii w dziedzinie zdrowia („Program UE dla zdrowia”) na lata 2021–2027 oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 282/2014(2),

–  uwzględniając dokument programowy Sekretarza Generalnego ONZ pt. „The Impact of COVID-19 on Women” [Skutki COVID-19 dla kobiet] opublikowany 9 kwietnia 2020 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Funduszu Ludnościowego ONZ (UNFPA) zatytułowane „Impact of the COVID-19 Pandemic on Family Planning and Ending Gender-based Violence, Female Genital Mutilation and Child Marriage” [Wpływ pandemii COVID-19 na planowanie rodziny i położenie kresu przemocy ze względu na płeć, okaleczaniu narządów płciowych kobiet i dziecięcym małżeństwom] opublikowane 27 kwietnia 2020 r.,

–  uwzględniając rozpoczętą w listopadzie 2020 r. globalną strategię Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na rzecz eliminacji raka szyjki macicy jako problemu zdrowia publicznego,

–  uwzględniając komunikat Komisji z 5 marca 2020 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020–2025” (COM(2020)0152),

–  uwzględniając Wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka,

–  uwzględniając unijny plan działania na rzecz kobiet, pokoju i bezpieczeństwa na lata 2019–2024 z 5 lipca 2019 r.,

–  uwzględniając Forum Pokolenia Równości, które odbyło się w Meksyku od 29 do 31 marca 2021 r. i w Paryżu od 30 czerwca do 2 lipca 2021 r., a także ogłoszone tam zobowiązania do przyspieszenia postępów w osiąganiu równości płci na całym świecie, a także globalny plan przyspieszenia działań na rzecz równości płci oraz nowe porozumienie w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz operacji humanitarnych, zainicjowane w wyniku forum,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/947 z dnia 9 czerwca 2021 r. ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny wymiar Europy(3),

–  uwzględniając rezolucję z 31 maja 2018 r. w sprawie wdrożenia wspólnego dokumentu roboczego służb Komisji (SWD(2015)0182) pt. „Równość płci i wzmocnienie pozycji kobiet: odmiana losu dziewcząt i kobiet w kontekście stosunków zewnętrznych UE w latach 2016–2020(4),

–  uwzględniając rezolucję z 12 lutego 2020 r. w sprawie strategii UE mającej położyć kres okaleczaniu żeńskich narządów płciowych na świecie(5),

–  uwzględniając rezolucję z 13 lutego 2020 r. w sprawie priorytetów UE na 64. sesję Komisji ONZ ds. Statusu Kobiet(6),

–  uwzględniając rezolucję z 23 października 2020 r. w sprawie równouprawnienia płci w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa UE(7),

–  uwzględniając rezolucję z 21 stycznia 2021 r. w sprawie perspektywy płci w okresie kryzysu związanego z COVID-19 oraz w okresie pokryzysowym(8),

–  uwzględniając rezolucję z 21 stycznia 2021 r. w sprawie zniwelowania przepaści cyfrowej między kobietami a mężczyznami: kobiety w sektorze cyfrowym(9),

–  uwzględniając rezolucję z 24 czerwca 2021 r. w sprawie 25. rocznicy Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju (ICPD25) (szczyt w Nairobi)(10),

–  uwzględniając rezolucję z 24 czerwca 2021 r. w sprawie sytuacji w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz praw w tej dziedzinie w UE w kontekście zdrowia kobiet(11),

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Spraw Zagranicznych, Komisję Handlu Międzynarodowego i Komisję Budżetową,

–  uwzględniając wspólne sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A9-0025/2022),

A.  mając na uwadze, że równouprawnienie płci jest wartością popieraną przez Unię Europejską oraz podstawowym i powszechnym prawem człowieka;

B.  mając na uwadze, że przemoc ze względu na płeć we wszystkich jej formach, zwłaszcza kobietobójstwo, jest najbardziej skrajną formą nierówności płci; mając na uwadze, że przemoc ze względu na płeć należy rozumieć jako ekstremalną formę dyskryminacji i naruszenie praw człowieka;

C.  mając na uwadze, że konieczna jest obrona praw kobiet oraz zwalczanie wszelkich form wykorzystywania, przemocy, ucisku i nierówności między kobietami a mężczyznami; mając na uwadze, że zapobieganie przemocy ze względu na płeć wymaga kwestionowania norm płciowych, które utrwalają nierówności, oraz przyjmowania i wdrażania, między innymi, skutecznych środków ustawodawczych i reform;

D.  mając na uwadze, że przemoc ze względu na płeć jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem nierówności strukturalnych oraz braku równego podziału władzy; mając na uwadze, że zwalczanie przemocy wymaga zrozumienia jej przyczyn i czynników przyczyniających się do jej występowania; mając na uwadze, że różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn są głęboko zakorzenione w społeczeństwie i oparte na stereotypach płciowych; mając na uwadze, że angażowanie mężczyzn i chłopców w działania na rzecz równości płci stanowi zarówno cel, jak i warunek wstępny osiągnięcia trwałej i efektywnej równości;

E.  mając na uwadze, że przemoc wobec kobiet i dziewcząt przyjmuje różne, niewykluczające się wzajemnie formy, w tym cyberprzemocy; mając na uwadze, że według szacunków ponad połowa (58 %) z 14 tys. kobiet i dziewcząt w 31 krajach była nękana i atakowana w internecie;

F.  mając na uwadze, że kobiety, których tożsamość i podatność na zagrożenia charakteryzuje się intersekcjonalnością, są w większym stopniu narażone na przemoc i molestowanie;

G.  mając na uwadze, że inicjatywa „Spotlight” została podjęta przez UE i ONZ w celu zwalczania przemocy, w tym przemocy seksualnej, wobec kobiet i dziewcząt;

H.  mając na uwadze, że wykorzystywanie seksualne stanowi poważną formę przemocy i wyzysku dotykającą przede wszystkim kobiety i dziewczęta; mając na uwadze, że UE powinna wspierać kraje partnerskie, aby zwiększyły finansowanie wsparcia społecznego oraz dostępu do usług publicznych dla ofiar handlu ludźmi lub wykorzystywania seksualnego, ze wsparciem psychologicznym i socjalnym zapewnianym przez specjalistów, a także wprowadziły wyspecjalizowane usługi ukierunkowane na pełną społeczną i gospodarczą integrację kobiet i dziewcząt znajdujących się w trudnej sytuacji, aby uwolnić je od wykorzystywania seksualnego;

I.  mając na uwadze, że dostęp do usług ochrony zdrowia oraz praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego musi być powszechny; mając na uwadze, że prawa w zakresie zdrowia, w szczególności zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, są prawami podstawowymi kobiet i należy je wzmacniać, a nie w jakikolwiek sposób osłabiać czy odbierać; mając na uwadze, że rozpowszechnia się narracja, która zagraża ochronie praw seksualnych i reprodukcyjnych zarówno w UE, jak i poza jej terytorium;

J.  mając na uwadze, że kobiety w całej swojej różnorodności doświadczają krzyżowej dyskryminacji strukturalnej ze względu na rasę, pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, stan zdrowia, status społeczno-ekonomiczny, pochodzenie społeczne, wiek, klasę, status uchodźcy lub imigracyjny, orientację seksualną i tożsamość płciową, co należy uznać za tymczasowe bariery dla pełnego korzystania z praw podstawowych;

K.  mając na uwadze, że w globalnej wiedzy i zarządzaniu zasadnicze znaczenie ma gromadzenie zdezagregowanych i mierzalnych danych na temat nierówności płci, z uwzględnieniem czynników przekrojowych;

L.  mając na uwadze, że prawa kobiet i dziewcząt są zagrożone, a przestrzeń dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza broniących praw kobiet, a także dla organizacji feministycznych i oddolnych, kurczy się w wielu krajach zarówno wewnątrz, jak i poza UE; mając na uwadze, że na całym świecie obserwuje się niepokojący atak na prawa kobiet i osób LGBTQI+, wiążący się z ograniczeniami dotyczącymi zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego i związanych z nimi praw oraz zakazywaniem edukacji seksualnej i badań nad płcią kulturową;

M.  mając na uwadze, że wzmacnianie pozycji organizacji społeczeństwa obywatelskiego broniących praw kobiet i dziewcząt w krajach partnerskich oraz przekazywanie im odpowiedniego finansowania mają kluczowe znaczenie w tworzeniu nowych postaw społecznych i osiąganiu porozumienia w obszarze równości płci; mając na uwadze, że aktywny udział organizacji kobiecych działających w terenie jest niezbędny dla pomyślnego wdrażania GAP III;

N.  mając na uwadze, że kobiety i dziewczęta odczuwają nieproporcjonalnie częściej skutki coraz częstszych sytuacji nadzwyczajnych, wynikających między innymi z konfliktów zbrojnych, klęsk żywiołowych i zmiany klimatu;

O.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 i środki izolacji mają poważne konsekwencje dla kobiet i dziewcząt oraz pogłębiają istniejące nierówności płci, zwłaszcza w dostępie do edukacji i opieki zdrowotnej, w szczególności w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, i zakłócają równowagę między życiem zawodowym i prywatnym; mając na uwadze, że prowadzi to do wzrostu przemocy uwarunkowanej płcią oraz nierówności społecznych i gospodarczych;

P.  mając na uwadze, że kobiety niewspółmiernie bardziej odczuwają skutki pandemii; mając na uwadze, że około 70 % pracowników socjalnych i pracowników służby zdrowia walczących na pierwszej linii z COVID-19, zarówno pielęgniarek, lekarzy, jak i osób sprzątających, to kobiety; mając na uwadze, że kobiety, które pracowały z domu, były bezrobotne lub pracowały w niepełnym wymiarze czasu pracy, znalazły się pod jeszcze większą presją, gdyż nadal wykonują większość obowiązków domowych i związanych z opieką rodzinną; mając na uwadze, że jak wskazują dostępne dane, liczba kobiet, które padły ofiarą przemocy lub molestowania, wzrosła w czasie izolacji spowodowanej COVID-19;

Q.  mając na uwadze, że liczba kobiet w dziedzinach związanych z nauką, technologią, inżynierią i matematyką (STEM) jest niedostateczna;

R.  mając na uwadze, że równa reprezentacja, udział i wpływ kobiet i mężczyzn w życiu politycznym to warunek wstępny prawdziwie demokratycznego społeczeństwa; mając na uwadze, że konstruktywny udział kobiet i dziewcząt w zapobieganiu konfliktom i ich rozwiązywaniu oraz w odbudowie zwiększa trwałość pokoju;

S.  mając na uwadze, że zwalczanie nierówności będzie odgrywać zasadniczą rolę w odbudowie po pandemii; mając na uwadze, że uczestnictwo, reprezentacja i przywództwo dziewcząt i kobiet powinny mieć pierwszorzędne znaczenie podczas opracowywania, wdrażania i oceny takich środków;

T.  mając na uwadze, że osiągnięcie poszanowania godności ludzkiej i równości płci nadal stanowi wyzwanie; mając na uwadze, że żaden kraj na świecie nie jest bliski osiągnięcia równości płci przed 2030 r.;

U.  mając na uwadze, że GAP III powinien stanowić ramy dla aktywnego wkładu działań zewnętrznych UE w zwalczanie nierówności płci; mając na uwadze potrzebę pełnego wdrożenia GAP III jako kluczowego instrumentu powstrzymującego dyskryminację i marginalizację oraz chroniącego godność kobiet i dziewcząt i ich prawa, opowiadającego się za uwzględnianiem kwestii płci we wszystkich międzynarodowych programach współpracy oraz za włączeniem równości płci do krajowych planów i strategii, we współpracy z partnerami lokalnymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego;

V.  mając na uwadze, że należy przyjąć bardziej strategiczne i systematyczne podejście do współpracy między UE i państwami członkowskimi w kwestiach dotyczących płci w krajach partnerskich; mając na uwadze, że misje i delegatury UE odgrywają ważną rolę we wdrażaniu GAP III oraz że wiedza fachowa personelu delegatur i misji ma duże znaczenie dla jego pomyślnej realizacji; mając na uwadze, że Komisja powinna zapewniać delegaturom pomoc techniczną w pierwszym etapie wdrażania planów na szczeblu krajowym (CLIPs – ang. country level implementation plans);

1.  przyjmuje z zadowoleniem nowy trzeci Plan działania UE w sprawie równości płci na lata 2021–2025 oraz zawarty w nim apel o równość płci na świecie, oraz traktuje go jako kontynuację prac, wyciąganie wniosków i wykorzystywanie doświadczeń i sukcesów GAP II; przyjmuje z zadowoleniem ulepszenia, zobowiązania i wszechstronne cele GAP III, w szczególności przekształcenie go z dokumentu roboczego we wspólny komunikat, zgodnie z wnioskiem Parlamentu Europejskiego z rezolucji z 23 października 2020 r. w sprawie równości płci w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa UE;

2.  przyjmuje z zadowoleniem integracyjny charakter procesu konsultacji podjętych podczas opracowywania GAP III oraz uwzględnienie w nim zaleceń Parlamentu, państw członkowskich i punktów kontaktowych UE ds. równouprawnienia płci, w szczególności organizacji społeczeństwa obywatelskiego działających na rzecz praw kobiet;

3.  ubolewa, że Rada nie osiągnęła jednomyślności w sprawie konkluzji ze względu na sprzeciw ze strony czterech państw członkowskich wobec słowa „gender”, co utrudnia formalne zatwierdzenie planu działania; podkreśla, że świadczy to dobitnie o kwestionowaniu równouprawnienia płci i praw kobiet; ponawia apel o ustanowienie nowego składu Rady ds. równości płci obejmującego unijnych ministrów i sekretarzy stanu odpowiedzialnych za równość płci, aby ułatwić uwzględnianie aspektu płci we wszystkich obszarach polityki UE, w tym w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa oraz polityce rozwojowej; wzywa do wysiłków na rzecz wypracowania wspólnego stanowiska UE oraz do zdecydowanych działań w celu jednoznacznego potępienia ataków na równouprawnienie płci;

4.  zwraca uwagę, że UE ma do odegrania ważną rolę w dążeniu do osiągnięcia równości płci na świecie poprzez wspieranie krajów partnerskich w zwalczaniu dyskryminacji ze względu na płeć; wzywa UE do dawania przykładu i apeluje do sześciu państw członkowskich, które nadal nie ratyfikowały i nie wdrożyły konwencji stambulskiej, aby uczyniły to w możliwie najkrótszym czasie; apeluje do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby w dialogu politycznym z krajami partnerskimi Rady Europy zachęcała do ratyfikacji konwencji stambulskiej;

5.  zdecydowanie potępia wycofanie się Turcji z konwencji stambulskiej; uważa, że wypowiedzenie konwencji stambulskiej stanowi kolejny krok poddający w wątpliwość status Turcji jako kraju kandydującego do UE;

Skuteczniejsze zaangażowanie Unii i wydajne wdrażanie

6.  apeluje o priorytetowe traktowanie i pełne wdrożenie GAP III we wszystkich działaniach zewnętrznych Unii, z zastosowaniem podejścia transformacyjnego z punktu widzenia równości płci i intersekcjonalnego, zarówno pod względem zasięgu geograficznego GAP III, jak i obszarów podejmowanych działań, a także o włączenie aspektu płci do wszystkich obszarów działań zewnętrznych, zarówno handlu, polityki rozwoju, pomocy humanitarnej, bezpieczeństwa, jak i branż takich jak energetyka i rolnictwo; powtarza, że działania mające na celu wdrożenie GAP III muszą kierować się koniecznością wyeliminowania przyczyn nierówności płci i umożliwiać merytoryczny udział i włączenie mężczyzn, kobiet i grup znajdujących się w trudnym położeniu, oraz że ograniczone fundusze i zbyt mała liczba personelu to podstawowe przeszkody w realizacji unijnych celów dotyczących równości płci i uwzględniania aspektu płci; powtarza, że wszelkie starania zmierzające do osiągnięcia celów GAP III muszą uwzględniać różnorodność kobiet, w tym: przypomina, że GAP III powinien zapewniać spójność polityki na rzecz rozwoju w drodze systematycznych ocen wpływu w aspekcie płci, aby unikać wszelkich negatywnych skutków unijnej polityki dla praw kobiet i dziewcząt oraz równości płci; apeluje do Komisji o przekazanie koniecznych narzędzi praktycznych i politycznych w celu zapewnienia łatwego stosowania zasad GAP III w działaniach i praktyce; wzywa UE do ambitnego promowania wśród partnerów zewnętrznych, z którymi UE stara się współpracować, takich celów, które doprowadzą do poszanowania praw człowieka i rzeczywistej równości płci;

7.  apeluje o szeroko zakrojony i kompleksowy program szkoleniowy wspierający wdrażanie GAP III, w szczególności na temat uwzględniania aspektu płci, sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci i ocen wpływu w aspekcie płci, a także na temat przemocy ze względu na płeć; podkreśla potrzebę inwestowania w wiedzę, zasoby i wewnętrzne doświadczenie w dziedzinie równości płci w delegaturach UE, aby ułatwić im odpowiednie wdrażanie GAP III; domaga się, by programy szkoleniowe były dostosowane w jak największym stopniu do kontekstu lokalnego i krajowego, w którym wdrażany jest GAP III; domaga się, by kursy szkoleniowe i oferowane narzędzia były bezpłatnie i łatwo dostępne zainteresowanym partnerom lokalnym;

8.  podkreśla potrzebę regularnej, zewnętrznej i niezależnej oceny wyników GAP III, na każdym szczeblu i na każdym etapie, w odniesieniu do założonych i mierzalnych celów, a także potrzebę uwzględniania w sposób przejrzysty i inkluzywny wkładu społeczeństwa obywatelskiego, organizacji pozarządowych i innych zainteresowanych stron w terenie; apeluje o systematyczne i szczegółowe analizy w dziedzinie płci oraz stosowanie wskaźników i statystyk uwzględniających płeć i z podziałem według płci; nalega, aby ocena GAP III zawierała ocenę wdrażania wszystkich unijnych strategii politycznych mających znaczenie w działaniach zewnętrznych UE; domaga się, by GAP III obejmował przejrzyste narzędzia śledzenia łącznej wielkości wydatków na równość płci i analizy wpływu jakościowego tych inicjatyw z punktu widzenia promowania równości płci; oczekuje niezwłocznego dodania brakujących konkretnych i mierzalnych poziomów bazowych, wskaźników, działań i celów do dokumentu roboczego, a także odpowiednich planów działania i harmonogramów względem wszystkich celów; podkreśla znaczenie programowania instrumentu „Globalny wymiar Europy”, który stwarza wyjątkową okazję do operacjonalizacji celów GAP III;

9.  apeluje do misji i delegatur UE, państw członkowskich, krajów partnerskich oraz do władz regionalnych i lokalnych o ścisłą współpracę na rzecz realizacji GAP III z wykorzystaniem wszystkich dostępnych narzędzi dyplomatycznych i programowych, w oparciu o odpowiednie wytyczne opracowane i udostępniane w delegaturach; przypomina o kluczowym znaczeniu punktów kontaktowych ds. równości płci i wzywa do zwiększenia ich roli i widoczności; przyjmuje z zadowoleniem wprowadzenie CLIPs i nalega, aby wszystkie były podawane do wiadomości publicznej i tłumaczone, co ułatwi dostęp do nich lokalnemu społeczeństwu obywatelskiemu i lokalnym organizacjom;

10.  apeluje do Komisji o stymulowanie synergii z ONZ, krajami partnerskimi i międzynarodowymi zainteresowanymi stronami, aby wspólnie realizować i osiągać międzynarodowe cele związane z równością płci wyrażone w Agendzie 2030 i jej celach zrównoważonego rozwoju, deklaracji pekińskiej i jej platformie działania, a także programie działania ICPD oraz jej konferencjach przeglądowych;

11.  wzywa do nawiązania bliskich kontaktów z lokalnymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza działającymi na rzecz obrony praw kobiet i dziewcząt, w tym ze społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji, oraz z ministerstwami, władzami regionalnymi i lokalnymi w krajach partnerskich, aby zwiększyć skuteczność i odpowiedzialność kraju za wdrażanie GAP III i CLIPs; wzywa ponadto do corocznego dialogu strategicznego i politycznego z Parlamentem Europejskim na temat wdrażania GAP III, z udziałem zainteresowanych stron, w szczególności władz lokalnych, społeczeństwa obywatelskiego i organizacji kobiecych; ponawia apel do misji i delegatur UE o konstruktywny dialog z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz o wymianę poglądów i przekazywanie informacji na temat sposobu wykorzystania ich wkładu oraz zastosowania go w strategiach na rzecz równości płci;

12.  z zadowoleniem przyjmuje nacisk położony w GAP III na osoby młode, które są siłą napędową zmian; wzywa UE do zadbania o to, by kobiety i dziewczęta, a także organizacje działające na rzecz praw kobiet i organizacje oddolne, w szczególności kierowane przez dziewczęta i młodzież, oraz podmioty działające na pierwszej linii pomocy humanitarnej kierowane przez kobiety, uczestniczyły w znaczący sposób i odgrywały wiodącą rolę we wdrażaniu GAP III w ich krajach poprzez finansowanie i szkolenia; przypomina o roli i wartości dodanej wiedzy eksperckiej i długofalowego zaangażowania lokalnych działaczy, organizacji oddolnych lub innych ekspertów i interesariuszy zaangażowanych w problematykę płci w kontekście lokalnym, tak aby projekty dotyczące płci były dostosowane do lokalnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i kulturalnej;

13.  wzywa do ściślejszej i systematycznej współpracy między zainteresowanymi stronami zaangażowanymi we wdrażanie GAP III, w tym między dyrekcjami generalnymi Komisji; zdecydowanie zachęca państwa członkowskie i delegatury UE do uznania władz regionalnych i lokalnych za kluczowe podmioty polityki rozwojowej, gdyż stanowią one szczebel demokratyczny najbliższy obywatelom i są najlepiej przygotowane do promowania równości płci i zrównoważonego rozwoju; podkreśla potrzebę ścisłej współpracy ze społecznościami wiejskimi i lokalnymi liderami w celu zwiększenia zasięgu programów równości płci;

14.  apeluje o włączenie szczegółowego celu dotyczącego finansowania organizacji na rzecz praw kobiet i społeczeństwa obywatelskiego; apeluje o wieloletnie, elastyczne, bezpośrednie, odpowiednie i wystarczające fundusze dla lokalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i sieci wszelkiego rodzaju, zwłaszcza tych, które działają na rzecz obrony praw kobiet, dziewcząt i innych znajdujących się w trudnym położeniu społeczności, a także organizacji praw człowieka działających na rzecz poprawy ram prawnych w poszczególnych krajach; wzywa Komisję do przedstawienia uproszczonych mechanizmów i praktyk finansowania, aby umożliwić mniejszym, oddolnym organizacjom dostęp do funduszy UE przeznaczonych na wspieranie równouprawnienia płci; potępia wszelkie formy represji wobec działaczek feministycznych, w tym obrończyń praw człowieka, i wzywa wszystkie rządy do ochrony i wspierania społeczeństwa obywatelskiego oraz do współpracy z nim;

15.  podkreśla, że obrończynie praw człowieka są szczególnie narażone na zagrożenia, zwłaszcza na obszarach objętych konfliktami oraz w sytuacjach konfliktowych i pokonfliktowych; z zadowoleniem przyjmuje apel o współpracę z obrończyniami praw człowieka i promowanie bezpiecznego środowiska dla nich oraz apeluje do Komisji o ich ochronę za pomocą odpowiednich działań i mechanizmów, z przydziałem specjalnych zasobów delegaturom UE;

16.  apeluje do delegatur UE o rygorystyczne wdrażanie Wytycznych UE w sprawie obrońców praw człowieka wobec działaczy broniących praw kobiet, w szczególności w odniesieniu do obowiązku zgłaszania organów rządowych odpowiedzialnych za naruszanie praw człowieka, oraz o oferowanie działaczom profesjonalnej pomocy prawnej w razie potrzeby; wzywa wiceprzewodniczącego Komisji/wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do składania Parlamentowi corocznych sprawozdań z wdrażania Wytycznych UE w sprawie obrońców praw człowieka;

17.  podkreśla, że skuteczne wdrażanie GAP III wymaga wystarczającego finansowania w unijnym procesie programowania; pilnie apeluje o ściślejszą koordynację GAP III z innymi inicjatywami, takimi jak „Spotlight”, których budżet powinien wzrosnąć, a konkretne wyniki powinny się poprawić, zgodnie z niedawną oceną śródokresową oraz w oparciu o wnioski wyciągnięte z nowego kontekstu wynikającego z pandemii COVID-19; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę „Spotlight” i jej cel, jakim jest wyeliminowanie wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt; domaga się ponownego przydziału funduszy na inicjatywę „Spotlight” po zakończeniu obecnego programu w 2022 r. oraz przedłużenia programu na cały okres obowiązywania wieloletnich ram finansowych i rozszerzenia go na podregiony;

18.  podkreśla, że cel zrównoważonego rozwoju nr 5 zakłada osiągnięcie równości płci i wzmocnienie pozycji wszystkich kobiet i dziewcząt oraz że ten cel musi zostać włączony przekrojowo do różnych dziedzin, w których UE ma kompetencje do działania; wyraża ubolewanie, że cel zrównoważonego rozwoju nr 5 jest jednym z trzech najgorzej finansowanych celów; odnotowuje z zadowoleniem, że równość płci jest uznawana w GAP III za przekrojowy priorytet działań zewnętrznych UE w jej polityce i pracach programowych; powtarza, że istnieje potrzeba odpowiedniego uwzględniania aspektu płci we wszystkich sektorach działań zewnętrznych UE oraz że priorytety programu „Globalny wymiar Europy” w krajach partnerskich oraz inicjatywy Drużyna Europy powinny być transformacyjne z punktu widzenia równości płci zgodnie z GAP III, zwłaszcza w przypadku pomocy humanitarnej;

19.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 85 % wszystkich nowych działań zewnętrznych płeć będzie musiała być uwzględniona jako ważny lub główny cel; z zadowoleniem przyjmuje cel Komisji, zgodnie z którym głównym przedmiotem 5 % nowych programów działań zewnętrznych ma być równość płci; z zadowoleniem przyjmuje również uwzględnienie co najmniej jednego działania na kraj, mającego za główny cel równość płci; przypomina, że cel na poziomie 5 % został już osiągnięty w 2019 r. oraz domaga się włączenia do GAP III bardziej ambitnych celów, zwiększonego wsparcia i konkretnego finansowania przeznaczonego na inicjatywy ukierunkowane na kwestie płci; apeluje, aby w każdym kraju przeznaczano 20 % oficjalnej pomocy rozwojowej na programy, których jednym z głównych celów jest równouprawnienie płci; domaga się ustanowienia szczegółowego celu, zgodnie z którym 85 % finansowania z tytułu oficjalnej pomocy rozwojowej UE trafi do programów, których głównym lub ważnym celem jest równość płci; w związku z tym oczekuje, że UE i państwa członkowskie zobowiążą się do niewykorzystywania oficjalnej pomocy rozwojowej na projekty, które mogłyby zaszkodzić osiągnięciom w zakresie równouprawnienia płci lub nawet je zlikwidować; podkreśla, że ​​wyznaczone cele powinny być również przedstawione w ujęciu ilościowym z podaniem kwot, a nie tylko w ujęciu procentowym,

20.  wzywa Komisję i ESDZ do dawania przykładu i skoncentrowania się na własnych strukturach wewnętrznych; podkreśla znaczenie przywództwa uwzględniającego aspekt płci dla osiągnięcia równości płci i właściwego wdrożenia GAP III; przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie do zapewnienia równowagi płci w kierownictwie ESDZ oraz w zewnętrznych służbach Komisji, delegaturach UE i misjach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO); ubolewa jednak, że ESDZ jest daleka od osiągnięcia celu, jakim jest 50 % kobiet na stanowiskach kierowniczych, oraz domaga się od obecnego wysokiego przedstawiciela i wiceprzewodniczącego pełnego wdrożenia równości płci na wszystkich szczeblach zgodnie z planem; przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie do wprowadzenia szkoleń dotyczących równości płci i GAP III dla całego kierownictwa w głównej siedzibie i delegaturach UE oraz domaga się, by były obowiązkowe i by objęto nimi cały personel pracujący w obszarze działań zewnętrznych UE;

21.  zauważa, że ESDZ powinna przejąć wiodącą rolę w uczynieniu płci kluczowym elementem działań zewnętrznych oraz że powinna zachęcać delegatury UE do przyjęcia podobnego podejścia na szczeblu krajów partnerskich i wspierać je politycznie; podkreśla, że pisma określające zadania i opisy stanowisk pracy szefów delegatur powinny zawierać konkretną wzmiankę o równości płci, wdrażaniu GAP III, a także znaczeniu systematycznej współpracy delegatur UE i państw członkowskich oraz wzajemnych konsultacji w celu pełnego włączenia GAP i jego intersekcjonalnego, opartego na prawach człowieka i transformacyjnego z punktu widzenia równości płci podejścia do planowania wieloletnich programów indykatywnych; przyjmuje z zadowoleniem wyrażone w GAP III zobowiązanie do zadbania, by wszystkie służby zewnętrzne delegatur UE i siedziby głównej miały doradców ds. problematyki płci/osoby lub punkty kontaktowe ds. problematyki płci, ale podkreśla, że osoby na tych stanowiskach muszą być zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy i dysponować wystarczającymi zasobami do realizacji zadań; apeluje ponownie o powoływanie doradców ds. problematyki płci także w misjach wojskowych WPBiO;

22.  wzywa Komisję i ESDZ, aby gromadziły odpowiednie dane dotyczące kadr, segregowane według kryterium płci, w celu oceny m.in. liczby nominacji, wstępnie zakwalifikowanych kandydatów, wyboru, przedłużenia umowy i długości okresu zatrudnienia oraz śledzenia postępów, a także aby systematycznie przeprowadzały rozmowy z kobietami i osobami należącymi do grup w niekorzystnej sytuacji na temat powodów rezygnacji ze stanowisk;

23.  wyraża ubolewanie, że ważna kwestia różnorodności jest przyporządkowana do stanowiska doradcy ESDZ ds. płci i różnorodności, i wzywa ESDZ, aby nadała niezbędną rangę zarówno równości płci, jak i Agendzie ONZ dotyczącej kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, a także różnorodności i włączeniu społecznemu, oraz aby utworzyła osobne stanowisko dla każdego z tych obszarów, a także wzmocniła te funkcje, ich mandaty, zasoby i uprawnienia; wzywa, aby w każdej dyrekcji ESDZ powołano specjalnego doradcę ds. problematyki płci, podlegającego bezpośrednio doradcy ESDZ ds. płci i różnorodności, oraz aby zachęcano personel tych dyrekcji do ścisłej współpracy z Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn;

24.  podkreśla, że równouprawnienie płci jest prawem człowieka kluczowym dla zrównoważonego rozwoju i inteligentnej gospodarki, przynoszącym korzyści zarówno kobietom, jak i mężczyznom, w całej ich różnorodności, w tym społeczności LGBTQI+; zauważa, że różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn pogłębiają inne formy nierówności; zauważa, że nierówności mają poważne konsekwencje społeczno-gospodarcze dla całego społeczeństwa i że podmioty niechętne zmianom powinny brać to pod uwagę; powtarza, że zobowiązania UE będą skuteczniejsze, jeśli działania UE będą opierać się na podejściu intersekcjonalnym do równości płci; ponawia apel, by wszystkie działania UE uwzględniały krzyżujące się tożsamości i dostrzegały, że kobiety i dziewczęta w całej ich różnorodności nie są w równym stopniu dotknięte nierównościami płci;

25.  przyjmuje z zadowoleniem potraktowanie intersekcjonalności jako podstawowej zasady GAP III, ale ubolewa nad brakiem celów, wskaźników i szczególnych działań na potrzeby jej wdrażania; podkreśla zaangażowanie Komisji i ESDZ na rzecz ochrony osób LGBTQI+ i umożliwiania im dochodzenia ich praw na całym świecie;

26.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w GAP III odniesienie do potencjału tkwiącego w procesie przystąpienia do UE związanego z promowaniem równości płci w krajach kandydujących i potencjalnych krajach kandydujących; podkreśla potrzebę wyraźnego dialogu merytorycznego i wydatnej pomocy technicznej w celu włączenia kwestii równości płci do polityki rozszerzenia i polityki sąsiedztwa; apeluje do Komisji i ESDZ o dalsze wykorzystywanie negocjacji akcesyjnych jako środka nacisku, aby rozszerzenie przyniosło korzyści kobietom;

27.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w GAP III podjęto kwestię ogromnego narażenia migrujących kobiet i dziewcząt na zagrożenia; wzywa, aby zwrócono szczególną uwagę na sytuację kobiet i dziewcząt będących w podróży, na szlakach migracyjnych lub w obozach, w szczególności wzywa, aby zapewniono im dostęp do wody, urządzeń sanitarnych i higieny, praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz opieki zdrowotnej nad matkami;

Siedem obszarów działania

Eliminacja wszelkich form przemocy ze względu na płeć

28.  przyjmuje z zadowoleniem fakt, że pierwszy obszar zaangażowania GAP III koncentruje się na eliminowaniu wszystkich form przemocy ze względu na płeć; apeluje o bardziej zdecydowaną, skoordynowaną i systemową walkę z kobietobójstwem i wszelkimi rodzajami przemocy wobec kobiet i dziewcząt w internecie i poza nim, w szczególności w sytuacjach konfliktowych i nadzwyczajnych, w których kobiety i dziewczęta są bardziej podatne na zagrożenia, i skupienie się na kobietach i dziewczętach, które z większym prawdopodobieństwem mogą paść ofiarami przemocy, takich jak kobiety i dziewczęta z niepełnosprawnościami; podkreśla potrzebę współpracy z krajami partnerskimi w celu kryminalizacji wszelkich form przemocy ze względu na płeć;

29.  domaga się pilnych działań, aby wyeliminować przyczyny przemocy wobec kobiet i dziewcząt w oparciu o podejście transformacyjne z punktu widzenia równości płci i intersekcjonalne, w szczególności biorąc pod uwagę znaczny wzrost liczby przypadków kobietobójstwa i innych form przemocy ze względu na płeć w warunkach pandemii; przyjmuje z zadowoleniem, że Komisja koncentruje się na promowaniu prewencji przez kwestionowanie szkodliwych norm płciowych; podkreśla w tym względzie, że zasadnicze znaczenie ma współpraca z krajami partnerskimi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego w zwalczaniu stereotypów płciowych w każdym aspekcie życia społecznego; wzywa delegatury UE i państwa członkowskie do wykorzystania wszelkich możliwych środków dyplomatycznych w celu promowania przyjmowania przepisów przewidujących strukturalne równouprawnienie płci w każdym aspekcie;

30.  przypomina, że obowiązkowe szkolenia dla całego personelu ESDZ, Komisji, delegatur UE oraz misji i operacji WPBiO powinny obejmować kompleksowe programy identyfikowania ofiar przemocy seksualnej lub przemocy ze względu na płeć podczas konfliktów, a także programy prewencyjne, będące uzupełnieniem szkoleń dla całego personelu UE, w tym personelu wojskowego i policyjnego; wzywa UE do wywierania wszelkich możliwych nacisków, aby dopilnować, by sprawcy masowych gwałtów podczas działań wojennych byli zgłaszani, identyfikowani, stawiani przed sądem i karani zgodnie z międzynarodowym prawem karnym; przypomina, że statut rzymski zapewnia stałe ramy prawne pozwalające w szerokim zakresie traktować przemoc seksualną i przemoc ze względu na płeć jako zbrodnię przeciwko ludzkości, i w związku z tym wzywa UE do aktywnego wspierania niezależnej i podstawowej działalności Międzynarodowego Trybunału Karnego zarówno pod względem politycznym, jak i finansowym; z zadowoleniem przyjmuje włączenie przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć jako kryteriów uzasadniających sankcje do globalnego systemu sankcji UE za naruszenia praw człowieka i zachęca państwa członkowskie do skutecznego korzystania z tego systemu;

31.  podkreśla, że przymusowe i dziecięce małżeństwa stanowią naruszenie praw człowieka i szczególnie narażają dziewczęta na przemoc i wykorzystywanie; przypomina, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych jest w skali międzynarodowej uznawane za naruszenie praw człowieka, przy czym jego ofiarami jest 200 mln dzieci na całym świecie i 500 tys. w samej UE, a co roku co najmniej trzy miliony dziewcząt są narażone na okaleczenie narządów płciowych; podkreśla, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych i przymusowe małżeństwa naruszają godność kobiet; wzywa do zintegrowania środków mających na celu zapobieganie okaleczaniu żeńskich narządów płciowych oraz przymusowym małżeństwom, w szczególności w sytuacjach konfliktowych i nadzwyczajnych i uświadamianie wszystkim istnienia tego problemu; apeluje do Komisji o zadbanie o spójne długofalowe podejście, które zmierza do położenia kresu okaleczaniu żeńskich narządów płciowych zarówno w UE, jak i poza nią, dzięki lepszym synergiom między wewnętrznymi i zewnętrznymi programami UE; ponawia apel o włączenie środków prewencji okaleczania żeńskich narządów płciowych do wszystkich obszarów polityki w działaniach zewnętrznych;

32.  przypomina, że kobiety i dziewczęta stanowią większość ofiar handlu ludźmi i wykorzystywania seksualnego; apeluje o silniejsze przywództwo i monitorowanie ze strony Komisji i państw członkowskich oraz o zacieśnienie współpracy międzynarodowej w celu wyeliminowania wyżej wymienionych szkodliwych praktyk skutkujących tymi formami niewolnictwa; przypomina, że ryzyko narażenia kobiet na handel ludźmi i seksualne wykorzystywanie zwiększa się w czasach trudności gospodarczych, konfliktów zbrojnych i sytuacji kryzysowych; wzywa do dalszego włączania walki z handlem kobietami i dziewczętami do celów GAP III oraz do zwiększenia synergii ze strategią UE w zakresie zwalczania handlu ludźmi (2021–2025);

Zapewnić kobietom dostęp do ochrony zdrowia oraz prawa seksualne i reprodukcyjne

33.  potwierdza, że prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne są prawami człowieka i stanowią podstawowe elementy godności ludzkiej i wzmocnienia pozycji kobiet; jest zaniepokojony wrogością wobec równości płci i praw kobiet oraz nasileniem się mizoginistycznej retoryki konserwatywnej i wzrostem liczby zorganizowanych grup, w tym wyznaniowych, co grozi m.in. osłabieniem dostępu do praw i usług zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza nią; podkreśla, że wycofywanie przepisów dopuszczających w sprawie aborcji podważa ochronę zdrowia, praw i godności kobiet oraz stwarza większe ryzyko dla kobiet w najtrudniejszej sytuacji społecznej i gospodarczej; zauważa, że UE powinna być wiodącym przykładem na całym świecie pod względem promowania praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, wolnego od przymusu, przemocy, dyskryminacji i nadużyć; apeluje zatem do wszystkich państw członkowskich o zapewnienie powszechnego dostępu do praw i usług zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego na swoich terytoriach;

34.  ubolewa nad faktem, że w wielu regionach świata dostęp do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym do bezpiecznej i legalnej aborcji, zaczął być poważnie ograniczany i często uznawany za przestępstwo; podkreśla ponadto, że głównymi ofiarami są kobiety ubogie, mieszkające na obszarach wiejskich i należące do mniejszości; zwraca uwagę na potrzebę skupienia się na wszystkich grupach wiekowych, w tym na dziewczętach i młodszych kobietach, oraz zapewnienia im odpowiednich informacji, edukacji i dostępu do praw i usług zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, w tym do opieki prenatalnej, bezpiecznej i legalnej aborcji oraz antykoncepcji; podkreśla znaczenie dalszego kwestionowania dyskryminujących norm, które utrudniają kobietom, dziewczętom i osobom LGBTQI+ korzystanie z przysługujących im praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, a także poddawania w wątpliwość stereotypów, które prowadzą do dyskryminacji marginalizowanych kobiet podczas porodu;

35.  podkreśla znaczenie poprawy dostępności metod antykoncepcji w krajach partnerskich, zwłaszcza dla nastoletnich dziewcząt; stwierdza, że wszystkie kobiety i nastoletnie dziewczęta mają prawo do dokonywania własnych, swobodnych i świadomych wyborów dotyczących ich praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego; przypomina, że jakość opieki zdrowotnej nad matkami jest ważnym wyznacznikiem rozwoju kraju; uważa, że UE powinna pomagać krajom partnerskim w przestrzeganiu prawa do zdrowia w kontekście ciąży i porodu poprzez tworzenie przyzwoitych usług macierzyńskiej opieki zdrowotnej, które skutecznie zmniejszają śmiertelność noworodków i zgony związane z komplikacjami podczas porodu;

36.  apeluje, by w związku z udzielaniem pomocy humanitarnej przez UE i państwa członkowskie w GAP III priorytetowo traktowano kwestie równości płci oraz zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz praw w tym zakresie, a także rozliczalność, dostęp do wymiaru sprawiedliwości i możliwość dochodzenia roszczeń za naruszenia praw seksualnych i reprodukcyjnych oraz przemoc ze względu na płeć, zarówno pod względem organizowania szkoleń dla podmiotów udzielających pomocy humanitarnej, jak i finansowania;

37.  apeluje, aby w GAP III przywiązywać większą wagę do zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw w tej dziedzinie, biorąc pod uwagę poważne konsekwencje, jakie pandemia przyniosła kobietom i dziewczętom w krajach partnerskich, oraz do koordynowania i przydzielania im odpowiedniego, elastycznego, stałego i ukierunkowanego finansowania podczas programowania Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny wymiar Europy”; zwraca się do Komisji, ESDZ i państw członkowskich, aby w unijnym procesie programowania działań zewnętrznych, w tym we wspólnym programowaniu, priorytetowo traktowały prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne; podkreśla kluczową rolę organizacji pozarządowych jako usługodawców oraz orędowników praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego;

38.  przypomina znaczenie praw i zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego w odniesieniu do ciała i autonomii kobiet oraz nalega, aby prawa i zdrowie seksualne i reprodukcyjne były traktowane jako zasadniczy problem zdrowia publicznego i były powszechnie dostępne bez dyskryminacji; apeluje o powszechny dostęp do kompleksowej i dostosowanej do wieku edukacji seksualnej, skutecznej antykoncepcji, zapobiegania HIV i zakażeniom przenoszonym drogą płciową oraz bezpiecznej i legalnej aborcji; apeluje, aby programy kompleksowej edukacji seksualnej dotyczyły związków międzyludzkich, orientacji seksualnej, równouprawnienia płci, norm płciowych, zapobiegania przemocy ze względu na płeć i problematyki wyrażania zgody, a także by dostarczały informacje na temat okresu dojrzewania, cyklu menstruacyjnego, ciąży i porodu, antykoncepcji i zapobiegania chorobom przenoszonym drogą płciową;

39.  podkreśla potrzebę uwzględnienia wieku w działaniach związanych z prawami i ze zdrowiem reprodukcyjnym i seksualnym, na przykład przez zapewnienie dostępnych i przyjaznych młodzieży informacji i usług; podkreśla, że UE powinna promować włączanie tych kwestii przez kraje partnerskie do krajowych planów zdrowia publicznego; apeluje do UE i państw członkowskich, by zobowiązały się do realizacji celów GAP III dotyczących praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz do przygotowania planów wdrażania na szczeblu krajowym, które nadają priorytet prawom i zdrowiu reprodukcyjnemu i seksualnemu;

40.  podkreśla potrzebę zachęcania do dostępu do edukacji na wszystkich poziomach i we wszystkich kontekstach w celu ograniczenia wczesnych małżeństw, ciąż u nastolatek i zależności ekonomicznej; apeluje o wzmożenie wysiłków na rzecz zapobiegania absencji w celu umożliwienia dziewczętom, które zostały matkami, powrotu do szkoły, zdobycia wykształcenia i wejścia na rynek pracy;

41.  apeluje o walkę z absencją dziewcząt w szkole podczas miesiączki dzięki poprawie warunków sanitarnych, usług higienicznych i dostępu do miejsc ułatwiających dbałość o higienę podczas menstruacji w szkołach oraz poprzez przeciwdziałanie ubóstwu menstruacyjnemu i stygmatyzacji w tym obszarze, w tym w ramach działań z udziałem kobiet, dziewcząt, mężczyzn i chłopców; apeluje o większą synergię między programami dotyczącymi zdrowia, praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz usług wodnych, sanitarnych i higienicznych w szkołach a osobistym wsparciem dla dziewcząt;

42.  przypomina o istniejących nierównościach i dysproporcjach międzysektorowych między kobietami i mężczyznami w dostępie do opieki zdrowotnej i jej jakości, zwracając uwagę na brak opieki zdrowotnej i usług uwzględniających aspekt płci; apeluje o powszechny dostęp do profilaktyki, diagnostyki, opieki i leczenia chorób kobiecych, takich jak endometrioza i rak szyjki macicy, oraz chorób przenoszonych drogą płciową, takich jak HIV, oraz o dostęp do informacji o nich; apeluje do UE o wsparcie realizacji globalnej strategii WHO na rzecz szybszej eliminacji raka szyjki macicy;

43.  wzywa kraje partnerskie do odpowiedniego finansowania i wzmacniania systemów zdrowia publicznego oraz do prowadzenia badań naukowych nad zdrowiem kobiet na całym świecie w celu poszerzenia wiedzy na temat płci społeczno-kulturowej i płci biologicznej w dziedzinach profilaktyki, diagnostyki, leczenia i prowadzenia badań; ponadto wzywa do uświadamiania społeczeństwa w kwestiach zdrowotnych związanych z płcią;

44.  podkreśla, że państwa członkowskie muszą przyjąć politykę w dziedzinie zdrowia publicznego, w której szczególny nacisk kładzie się na promocję zdrowia i zapobieganie chorobom przez zagwarantowanie powszechnej i wysokiej jakości opieki zdrowotnej oraz zapewnienie zasobów niezbędnych do rozwiązania poważnych problemów zdrowia publicznego;

Wspieranie praw ekonomicznych i społecznych oraz równości, a także zapewnienie wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt

45.  ponownie podkreśla, że kryzys oraz gospodarcze i społeczne konsekwencje wynikające z pandemii COVID-19 w sposób nieproporcjonalny wpływają na dostęp kobiet do rynku pracy; podkreśla znaczenie i potrzebę wspierania przez UE rozwoju i włączania międzysektorowego wymiaru płci do wszystkich planów odbudowy COVID-19 w krajach partnerskich oraz do inicjatyw „Drużyna Europy”; zwraca uwagę na potrzebę zareagowania w sposób uwzględniający aspekt płci na COVID-19 podczas wdrażania GAP III, aby wziąć pod uwagę wyjątkową sytuację kobiet i dziewcząt oraz stymulować możliwości po wyjściu z kryzysu; wzywa Komisję do włączenia wymiaru płci do głównego nurtu polityki oraz do uwzględnienia działań transformacyjnych z punktu widzenia równości płci we wszystkich środkach związanych z pandemią COVID-19 w krajach partnerskich, w tym w planach i środkach naprawczych, oraz do wspierania projektów, w tym projektów finansowych, w taki sposób, by uwzględniały one równość płci; podkreśla, że nowe formy finansowania, takie jak obligacje celowe gender bonds, mogłyby ożywić gospodarki krajowe, a jednocześnie wzmocnić pozycję kobiet;

46.  jest zdania, że praca ma kluczowe znaczenie w przeciwdziałaniu nierównościom; popiera rokowania zbiorowe jako środek nie tylko poprawy warunków pracy, lecz również przeciwdziałania nierównościom między mężczyznami i kobietami;

47.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza wymagać przestrzegania odpowiednich konwencji MOP i ONZ dotyczących równości płci w planowanym przeglądzie rozporządzenia w sprawie ogólnego systemu preferencji taryfowych; apeluje do Komisji o skuteczne włączenie kwestii równości płci do wszystkich rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju oraz o dopilnowanie, by handel i inwestycje nie pogłębiały nierówności płci; podkreśla, że wszystkie oceny skutków związane z handlem powinny uwzględniać stanowisko organizacji społeczeństwa obywatelskiego;

48.  podkreśla, że wsparcie finansowe dla kobiet musi iść w parze ze szkoleniem, dostępem do informacji, rozwijaniem umiejętności i uświadamianiem kobiet na temat ich podstawowych praw;

49.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o współpracę z krajami partnerskimi w zapobieganiu molestowaniu kobiet w pracy i przeciwdziałaniu mu, a także w promowaniu ratyfikacji Konwencji MOP w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy (nr 190);

50.  apeluje, aby GAP III służył promowaniu działalności gospodarczej kobiet oraz ich dostępu do niezbędnych narzędzi gospodarczych i społecznych oraz zasobów i ochrony socjalnej, w szczególności w sytuacjach nadzwyczajnych; podkreśla znaczenie uczestnictwa kobiet w gospodarce na całym świecie dla zrównoważonego rozwoju i trwałego oraz włączającego wzrostu gospodarczego, ściśle powiązanego z globalnym dążeniem do eliminacji ubóstwa ustanowionym w celach zrównoważonego rozwoju; apeluje do Komisji i państw członkowskich o wspieranie i promowanie mechanizmów ochrony socjalnej uwzględniających aspekt płci, w tym transferów gotówkowych, aby zwiększyć zdolność krajów partnerskich do reagowania na kryzysy i wstrząsy zewnętrzne;

51.  wzywa UE i kraje partnerskie do przyjęcia środków mających na celu zwiększenie szans kobiet na znalezienie zatrudnienia i zapewnienie im godziwych miejsc pracy, dostępu do finansowania i możliwości biznesowych, w tym poprzez wspieranie lokalnych organizacji kierowanych przez kobiety oraz zachęcanie ich do uczestnictwa w związkach zawodowych; podkreśla znaczenie zwiększania dostępu na przykład do mikrokredytów w celu ułatwiania i wspierania kreatywności i przedsiębiorczości kobiet na mniejszą skalę;

52.  podkreśla potrzebę uwzględnienia komplementarności innych działań, by zapewnić ich skuteczność, takich jak wolność od przemocy uwarunkowanej płcią, dostęp do godnej pracy oraz przystępnej cenowo opieki nad dziećmi i osobami starszymi; wzywa UE i jej państwa członkowskie do wzmocnienia pozycji i ochrony matek i ojców na całym świecie oraz do współpracy z krajami partnerskimi w celu zagwarantowania odpowiedniego urlopu macierzyńskiego, ojcowskiego i rodzicielskiego, a także do przyjęcia praktycznych środków w celu zapewnienia tej ochrony, obok inwestycji w opiekę nad dziećmi i usługi edukacyjne;

53.  podkreśla, że UE powinna wspierać opracowanie wiążącego instrumentu na rzecz przedsiębiorczości i praw człowieka w ramach ONZ, aby w pełni zagwarantować możliwość korzystania z praw człowieka i praw kobiet;

54.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o współpracę z krajami partnerskimi w celu finansowania i promowania środków, które będą ukierunkowane na rozwiązanie problemu nieproporcjonalnego obciążenia kobiet pracą nieodpłatną, oraz w celu wspierania działań ułatwiających pracownicom przejście z gospodarki nieformalnej do formalnej; podkreśla, że kobiety i mężczyźni powinni w równym stopniu dzielić się niepłatną opieką i obowiązkami domowymi; apeluje o podjęcie konkretnych kroków w celu uznania, ograniczenia i redystrybucji niepłatnej opieki i pracy w gospodarstwie domowym;

55.  apeluje o aktywne promowanie roli kobiet i ich wkładu w gospodarkę i społeczeństwo, a także o uznanie ich praw obywatelskich i ustawowych, w tym prawa do posiadania własności, dostępu do kredytów bankowych i prawa do udziału w życiu gospodarczym i politycznym, przede wszystkim poprzez promowanie polityki makroekonomicznej uwzględniającej problematykę płci; ubolewa nad faktem, że prawo do równego wynagrodzenia za taką samą pracę o takiej samej wartości nie jest zagwarantowane w wielu sytuacjach, zarówno w UE, jak i poza nią, nawet jeśli jest ono zapisane w prawie, i podkreśla, że należy zająć się podstawową przyczyną tej dyskryminacji;

56.  podkreśla, że zasadnicze znaczenie ma zaangażowanie sektora prywatnego w osiąganie celów ustanowionych w GAP III oraz pociąganie go do odpowiedzialności w przypadku naruszania praw kobiet podczas działań biznesowych; apeluje do Komisji o włączenie perspektywy płci do przyszłego wniosku ustawodawczego w sprawie należytej staranności przedsiębiorstw;

57.  podkreśla, że wzmocnienie pozycji gospodarczej i społecznej kobiet ma kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu; apeluje o podjęcie globalnych wysiłków na rzecz dostępu dziewcząt i kobiet do wysokiej jakości edukacji i szkoleń rozwijających umiejętności, a także skutecznych narzędzi przyczyniających się do uzyskania dla nich dostępu do rynku pracy, w szczególności w sytuacjach nadzwyczajnych i w warunkach wysiedleń; zdecydowanie zaleca krajom partnerskim zwiększenie inwestycji w wysokiej jakości edukację włączającą, przy wsparciu z budżetu UE; podkreśla, że unijne wsparcie budżetowe, którego skuteczność w obszarze edukacji została wykazana, pozostaje preferowaną metodą umożliwiającą dostęp do edukacji włączającej o wysokiej jakości we wszystkich krajach rozwijających się; z zadowoleniem przyjmuje zamiar zwiększenia całkowitej kwoty finansowania dla edukacji przez przeznaczenie 10% budżetu pomocy humanitarnej na finansowanie edukacji w sytuacjach nadzwyczajnych;

58.  podkreśla potrzebę wspierania znacznych inwestycji w usługi zdrowotne i edukacyjne, przystępne cenowo mieszkania oraz bezpieczny, przystępny cenowo i dostępny transport publiczny, zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich, aby uwzględnić potrzeby ludności oraz zapewnić wkład w niezależność, równość i emancypację kobiet; przypomina, że szczególną uwagę należy poświęcić tym kwestiom w krajach niestabilnych i po konfliktach, gdzie UE będzie również realizować projekty rozwojowe, aby pomóc w rozwiązaniu problemu braku mieszkań, ziemi i praw własności dla kobiet;

59.  wyraża zaniepokojenie wzrostem przepaści cyfrowej między kobietami a mężczyznami w wielu krajach, co utrudnia równy dostęp do informacji i usług cyfrowych; podkreśla znaczenie promowania umiejętności cyfrowych, a także dostępu do narzędzi cyfrowych i ich przystępności cenowej oraz dostępu do rynku pracy; apeluje o zwiększenie ukierunkowanego finansowania i stypendiów, aby umożliwić kobietom i dziewczętom dostęp do szkolnictwa wyższego i szkoleń zawodowych, w szczególności z myślą o promowaniu edukacji cyfrowej i technicznej dziewcząt oraz udziału kobiet w dziedzinach STEM, a także aby wspierać projekty realizowane przez kobiety; z zadowoleniem przyjmuje determinację GAP III, by zniwelować przepaść cyfrową między płciami, aby umożliwić transformację cyfrową rzeczywiście sprzyjającą włączeniu społecznemu;

60.  przypomina, że kobiety, zwłaszcza te, które borykają się z dyskryminacją krzyżową, mogą napotykać trudności w dostępie do usług cyfrowych i powiązanej infrastruktury; wzywa do zapewnienia kobietom i dziewczętom, zwłaszcza tym mieszkającym na obszarach wiejskich i oddalonych, lepszego, powszechnego, bezpiecznego i pewnego dostępu do narzędzi cyfrowych i szkoleń z zakresu korzystania z nich;

61.  podkreśla potrzebę wspierania świadczenia usług publicznych i prywatnych za pomocą uwzględniających aspekt płci kanałów cyfrowych, technologii i usług (administracja elektroniczna, cyfrowe usługi finansowe), które zwiększą włączenie i uczestnictwo kobiet i dziewcząt w społeczeństwie; wzywa państwa członkowskie, by zajęły się problemem wykluczenia cyfrowego wszystkich słabszych grup społecznych oraz zapewniły im dostęp do edukacji w dziedzinie technologii informacji i komunikacji, uwzględniając jednocześnie różne czynniki warunkujące dostęp kobiet do edukacji, a także tworząc bezpłatne cyfrowe punkty dostępu;

62.  apeluje do UE o wsparcie modernizacji i cyfryzacji administracji krajów partnerskich, w szczególności w celu sprawienia, by wszystkie te kraje posiadały wiarygodne rejestry stanu cywilnego, w których odnotowuje się każde narodziny;

63.  przyznaje, że sytuacje nadzwyczajne, takie jak konflikty zbrojne i kryzysy gospodarcze oraz sytuacje związane z przesiedleniami, zagrażają kształceniu i szkoleniu kobiet i dziewcząt; ponownie podkreśla, że dostęp kobiet do źródeł utrzymania i możliwości zatrudnienia jest poważnie utrudniony w sytuacjach nadzwyczajnych i trudnych, w związku z czym podkreśla znaczenie przyznawania niezbędnych środków finansowych w takich przypadkach, zwłaszcza lokalnym organizacjom kierowanym przez kobiety i istniejącym strukturom, w celu poprawy struktur zapewniających odpowiedni rozwój ich edukacji, umiejętności i dostępu do miejsc pracy w perspektywie długoterminowej;

64.  zauważa, że brak bezpieczeństwa żywnościowego dotyka kobiety asymetrycznie i że są one w nieproporcjonalnie mniejszym stopniu właścicielami gruntów, zwierząt gospodarskich i innych aktywów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania celu, jakim jest osiągnięcie równości płci w sektorze żywności i rolnictwa, oraz możliwości finansowych i dostępu do szkoleń w celu wzmocnienia pozycji kobiet w rolnictwie; zwraca uwagę na znaczenie wspierania krajów partnerskich w przeprowadzaniu reform prawnych, politycznych i instytucjonalnych, aby zagwarantować kobietom równe prawa do zasobów gospodarczych, w szczególności dostęp do ziemi i innych form własności oraz kontrolę nad nimi;

65.  wzywa UE do promowania polityki gospodarczej i handlowej zgodnej z celami zrównoważonego rozwoju i celami GAP III; przypomina swoje poprzednie stanowisko w sprawie handlu i płci przedstawione w rezolucji z dnia 13 marca 2018 r. w sprawie równouprawnienia płci w umowach handlowych zawieranych przez UE(12); apeluje do UE o dalsze wspieranie i wprowadzanie strategii handlowych zmniejszających różnice społeczno-gospodarcze i zapewniających wysoki poziom ochrony i poszanowania podstawowych wolności i praw człowieka, w tym równości płci;

66.  z zadowoleniem odnotowuje, że w GAP III wzywa się do promowania równości płci za pośrednictwem polityki handlowej UE; wzywa Komisję, Radę i ESDZ, aby promowały i wspierały włączanie do wszystkich unijnych umów handlowych i inwestycyjnych specjalnego rozdziału poświęconego aspektowi płci, zawierającego zobowiązania do wspierania równouprawnienia płci i wzmacniania pozycji kobiet; apeluje do Komisji o uwzględnienie wpływu w aspekcie płci w ocenach ex ante i ex post unijnej polityki handlowej i umów handlowych;

67.  podkreśla swoje wcześniejsze stanowisko, w którym apelował, by w zbliżającym się odnowieniu układu o stowarzyszeniu UE–Chile uwzględnić specjalny rozdział dotyczący handlu i równości płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet; z zainteresowaniem odnotowuje poczynione w negocjacjach postępy w odniesieniu do rozdziału dotyczącego handlu i płci;

68.  przypomina swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych(13),

69.  zaważa, że polityka handlowa nie jest neutralna płciowo i że potrzebne jest lepsze gromadzenie danych segregowanych według kryterium płci, wraz z jasnymi wskaźnikami, aby odpowiednio oceniać różne skutki polityki handlowej dla kobiet i mężczyzn; ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do czerpania inspiracji z zestawu narzędzi opracowanego przez Konferencję Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju oraz do uwzględnienia w ocenach skutków ex ante i w ocenach ex post wpływu polityki handlowej i umów handlowych UE na kwestię płci w poszczególnych krajach i sektorach; wzywa Komisję do współpracy z partnerami międzynarodowymi, takimi jak WTO, oraz z władzami i organizacjami lokalnymi w celu gromadzenia danych, analizowania wpływu handlu na kobiety oraz przekładania danych na konkretne propozycje mające na celu poprawę roli kobiet w systemie handlu międzynarodowego oraz promowanie inkluzywnego wzrostu gospodarczego; podkreśla, że zacieśnienie współpracy między organizacjami międzynarodowymi, takimi jak WTO, Międzynarodowe Centrum Handlu i ONZ, oraz utworzenie sieci obejmujących środowiska akademickie, organizacje społeczeństwa obywatelskiego i parlamenty może sprzyjać wymianie najlepszych praktyk i metod gromadzenia danych, a także uwzględnianiu perspektywy płci w handlu; nalega, by obecność zagadnień dotyczących płci nie ograniczała się do rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju;

70.  wzywa Komisję, by aktywnie zaangażowała się w prace niedawno utworzonej nieformalnej grupy roboczej WTO ds. handlu i płci z myślą o przyjęciu podczas 12. konferencji ministerialnej zdecydowanej deklaracji, która mogłaby posłużyć za plan realizacji deklaracji z Buenos Aires z 2017 r.; podkreśla, że nieformalna grupa robocza ds. handlu i płci stanowi pierwszy krok w kierunku stworzenia w ramach WTO bardziej stałej platformy do omawiania kwestii związanych z handlem i płcią; wzywa Komisję, by dalej aktywnie angażowała się, wraz z innymi członkami WTO, w prace nieformalnej grupy roboczej oraz by zbadała możliwość powołania stałej grupy roboczej;

71.  przypomina, że apelował do Komisji o to, by skład wewnętrznych grup doradczych był zrównoważony pod względem płci, by ich rola w zakresie monitorowania została jeszcze bardziej rozszerzona oraz by w ramach każdej umowy o wolnym handlu ustanawiano komisję ds. handlu i płci w celu identyfikacji niedociągnięć;

72.  wzywa Komisję do starannej oceny wpływu umów handlowych na sektory, w których pracuje duży odsetek kobiet, takie jak sektor odzieżowy i rolnictwo na małą skalę; przypomina, że kryzys gospodarczy wywołany przez COVID-19 silnie dotknął te sektory i zwiększył ryzyko pogłębienia nierówności oraz nasilenia dyskryminacji i wykorzystywania pracujących kobiet;

73.  wzywa Komisję do zapewnienia dostępności wystarczających środków oraz do ujawnienia przyznanych środków, do promowania podstawowej wartości, jaką jest równość płci, w polityce handlowej i inwestycyjnej oraz do dbania o to, by sekretariaty instytucji UE odpowiedzialne za politykę handlową i negocjacje handlowe dysponowały wiedzą i zdolnościami technicznymi umożliwiającymi uwzględnianie perspektywy płci w całym procesie negocjacji handlowych i formułowania polityki, dzięki wyznaczeniu punktów kontaktowych ds. równouprawnienia płci w instytucjach i delegaturach UE;

74.  wzywa do włączenia do wszystkich rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju możliwych do wyegzekwowania przepisów opartych na przestrzeganiu podstawowych standardów pracy i odpowiednich konwencji MOP, w szczególności Konwencji nr 189 dotyczącej osób pracujących w gospodarstwie domowym, Konwencji nr 156 MOP dotyczącej pracowników mających obowiązki rodzinne, Konwencji nr 111 dotyczącej dyskryminacji (zatrudnienie i wykonywanie zawodu), Konwencji nr 100 dotyczącej jednakowego wynagrodzenia oraz Konwencji nr 190 w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy, a także apeluje o włączenie tych konwencji do listy konwencji uwzględnianych podczas przeglądu GSP+;

75.  z zadowoleniem przyjmuje międzynarodowe porozumienie robocze Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO/IWA 34) w sprawie globalnych definicji związanych z przedsiębiorczością kobiet, które ma na celu ułatwienie kształtowania polityki, gromadzenia danych i dostępu do budowania zdolności, finansowania i rynków z myślą o wzmocnieniu pozycji gospodarczej kobiet;

76.  z zadowoleniem przyjmuje dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie równości płci w polityce kredytowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) oraz wzywa EBI do zwiększenia wysiłków, w szczególności zaś do uwzględniania w jak największym stopniu celów polityki GAP III w mandacie dotyczącym udzielania pożyczek zewnętrznych;

77.  podkreśla, że EBI oraz inne właściwe europejskie instytucje finansowe na rzecz rozwoju należy w pełni dostosować do założeń GAP III; apeluje do EBI o uwzględnianie celów GAP III podczas udzielania wsparcia przedsiębiorstwom w krajach partnerskich poprzez przeprowadzanie ocen skutków dla każdego projektu finansowanego przez EBI oraz wzywa do stałego monitorowania operacji na miejscu;

Wsparcie uczestnictwa i przywództwa kobiet, dziewcząt i młodych kobiet

78.  podkreśla znaczenie przywództwa i udziału kobiet i dziewcząt na wszystkich szczeblach procesu decyzyjnego oraz podkreśla, że równy udział kobiet w życiu publicznym i politycznym ma zasadnicze znaczenie dla dobrego zarządzania i kształtowania polityki; podkreśla znaczenie reprezentacji kobiet po obu stronach stołu negocjacyjnego na wszystkich szczeblach działań zewnętrznych; powtarza, że gdy kobiety i dziewczęta są w równym stopniu liderkami, całe społeczności korzystają z lepszych i trwalszych rozwiązań; stwierdza, że ​​kobiety są niedostatecznie reprezentowane na wszystkich szczeblach życia politycznego i publicznego, a postęp w tej dziedzinie jest powolny;

79.  apeluje o finansowanie programów zachęcających kobiety do szkoleń, obywatelskiego zaangażowania i uczestnictwa, w tym wspierających podejścia partycypacyjne na szczeblu społeczności oraz szczególne działania edukacyjne dla dziewcząt i młodych kobiet, ponieważ to one najbardziej cierpią z powodu dyskryminacji; wzywa do włączenia kobiet na wszystkich szczeblach podejmowania decyzji, rządzenia, przewodnictwa i sprawowania władzy za pośrednictwem reform administracji publicznej, programów i działań takich jak tworzenie sieci kontaktów, wymiana, mentoring i sponsorowanie, a także opowiada się za włączeniem lokalnych organizacji działających na rzecz praw kobiet i organizacji udzielających pomocy humanitarnej kierowanych przez kobiety do struktur koordynacji pomocy humanitarnej i podejmowania decyzji;

Zaangażowanie kobiet w procesy na rzecz pokoju i bezpieczeństwa

80.  podkreśla rolę kobiet i społeczeństwa obywatelskiego w promowaniu dialogu, budowaniu koalicji i mediacjach na rzecz pokoju oraz proponowaniu odmiennych sposobów rozumienia i urzeczywistniania pokoju i bezpieczeństwa, w szczególności w zapobieganiu konfliktom, rozwiązywaniu ich i odbudowie po nich; apeluje do Unii Europejskiej o wspieranie większego uczestnictwa kobiet w procesach na rzecz utrwalania i budowania pokoju oraz o wspomaganie i uznawanie młodych kobiet, dziewcząt i obrończyń praw człowieka za główną siłę napędową zmian, a także o wspieranie ich i chronienie; podkreśla, że poszanowanie i pełna realizacja praw człowieka w przypadku kobiet stanowią podstawę demokratycznego i integracyjnego społeczeństwa;

81.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie unijnego planu działania na rzecz kobiet, pokoju i bezpieczeństwa do GAP III i apeluje o jego skuteczne wdrożenie; podkreśla ważną rolę istniejących i udanych lokalnych inicjatyw na rzecz budowania pokoju prowadzonych przez kobiety i obrończynie praw człowieka oraz wzywa UE do wspierania, wzmacniania i systematycznego włączania tych inicjatyw do konsultacji dotyczących budowania pokoju, a także koordynacji i podejmowania decyzji;

82.  wzywa ESDZ do przeprowadzania systematycznej analizy konfliktów z uwzględnieniem perspektywy płci w oparciu o analizę dotyczącą płci i analizę konfliktów uwzględniającą aspekt płci, w szczególności w odniesieniu do misji i operacji WPBiO oraz działań w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju; podkreśla, że należy zapewnić wystarczające środki na gromadzenie i pogłębianie specjalistycznej wiedzy UE oraz jej zdolności do analizy ryzyka i konfliktów z uwzględnieniem perspektywy płci, co powinno obejmować zwrócenie szczególnej uwagi na równość płci i zapewnienie znaczącego udziału kobiet i grup w niekorzystnej sytuacji;

83.  zwraca uwagę, jak ważne jest powiązanie koncepcji bezpieczeństwa ludzkiego i podejścia uwzględniającego problematykę płci; wzywa UE, aby wykorzystała koncepcję bezpieczeństwa ludzkiego, którą określono w rezolucji nr 66/290 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz w jego agendzie „Kobiety, pokój i bezpieczeństwo”; nalega, by koncepcja bezpieczeństwa koncentrowała się na życiu ludzkim i jego ochronie przed takimi zagrożeniami, jak przemoc, brak edukacji, opieki zdrowotnej, żywności czy niezależności ekonomicznej; wzywa Komisję, ESDZ i państwa członkowskie, aby rozwijały i propagowały program ONZ w zakresie rozbrojenia; kładzie nacisk na prowadzenie feministycznej polityki zagranicznej w zakresie rozbrojenia i nieproliferacji;

84.  zwraca uwagę, że kobiety są w nieproporcjonalnie większym stopniu narażone na przemoc seksualną związaną z konfliktami oraz inne bezkarnie popełniane naruszenia praw człowieka, co oznacza też większe ryzyko stania się ofiarą handlu ludźmi; podkreśla potrzebę zapewnienia kobietom i dziewczętom, które padły ofiarą przemocy seksualnej w strefach i krajach objętych konfliktem, odpowiedniej i całościowej opieki i leczenia, a także skutecznego i szybkiego zadośćuczynienia; zauważa, że system ten działa już tam, gdzie został zastosowany, i pomaga również w ponownej integracji społecznej tych ofiar; przypomina o znaczeniu zwalczania stygmatyzacji ofiar; domaga się ciągłości wsparcia dla środków, których celem jest dostarczanie kobietom w sytuacjach konfliktu i w sytuacjach nadzwyczajnych pakietów pomocowych w zakresie praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego poprzez finansowanie i wspomaganie organizacji pierwszego kontaktu i organizacji prowadzonych przez kobiety;

85.  przypomina, że kobiety są nieproporcjonalnie częściej dotknięte konfliktami zbrojnymi; ubolewa nad wykorzystywaniem przemocy seksualnej jako narzędzia wojny oraz domaga się jej pilnego zwalczania, a także zapobiegania bezkarności poprzez pociągnięcie sprawców do odpowiedzialności; podkreśla również, że kobiety są często pierwszymi ofiarami wysiedleń ludności w strefach konfliktów i często cierpią z powodu utraty niezależności ekonomicznej oraz braku dostępu do edukacji i rzetelnych usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego; podkreśla potrzebę zapewnienia dostępu do edukacji i zatrudnienia ludności wysiedlonej w wyniku konfliktu lub klęski żywiołowej; apeluje do Komisji i państw członkowskich o współpracę z krajami partnerskimi i ich siłami zbrojnymi w celu zapewnienia odpowiedniego egzekwowania Konwencji genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny, ze szczególnym naciskiem na zapobieganie przemocy seksualnej i karanie jej sprawców;

86.  wyraża ubolewanie, że w GAP III nie uwzględniono dziedzictwa kulturowego w różnych krajach oraz roli kobiet w jego ochronie i rozwoju; wzywa Komisję i ESDZ, aby opracowały programy mające na celu ochronę i uznanie dziedzictwa kulturowego i tradycji wypracowanych przez kobiety, które to elementy często pozostają niezauważone, zwłaszcza w całym cyklu konfliktu;

Operacje humanitarne uwzględniające aspekt płci

87.  ubolewa, że w wydanym niedawno komunikacie Komisji w sprawie operacji humanitarnych UE: nowe wyzwania, te same zasady (COM(2021)0110) nie uwzględnia się w wystarczającym stopniu perspektywy płci w kontekście pomocy humanitarnej; wzywa Komisję do przedstawienia bardziej konkretnych wniosków dotyczących poszczególnych wydatków, programów, śledzenia i oceny działań związanych z płcią w kontekście pomocy humanitarnej oraz do opracowania środków służących dalszemu rozwijaniu dostosowanych i skutecznych działań humanitarnych UE uwzględniających aspekt płci, z uwzględnieniem możliwości, jakie trojakie podejście oparte na powiązaniu pomocy humanitarnej, rozwoju i pokoju stwarza dla ochrony praw kobiet i dziewcząt oraz promowania równouprawnienia płci we wszystkich kontekstach;

Budowa zielonego i cyfrowego społeczeństwa

88.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie do GAP III priorytetowego obszaru dotyczącego zmiany klimatu, biorąc pod uwagę, że zmiana klimatu nie jest neutralna pod względem płci, ponieważ wzmacnia istniejące różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn, zwłaszcza w odniesieniu do osób ubogich, młodych i ludów tubylczych, szczególnie w niestabilnych środowiskach; docenia determinację Unii w uwzględnianiu wymiaru płci w zielonej transformacji, biorąc pod uwagę międzysektorowy i nieproporcjonalnie większy wpływ zmiany klimatu na kobiety i dziewczęta, zwłaszcza w krajach rozwijających się; podkreśla konieczność włączenia, wysłuchania i wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt przy opracowywaniu i wdrażaniu skutecznych metod łagodzenia skutków zmian klimatu i przystosowywania się do nich w krajach partnerskich, a tym samym zapewnienia transformacyjnych z punktu widzenia równości płci i skutecznych działań na rzecz klimatu; wzywa UE do dawania przykładu poprzez niezwłoczne uwzględnienie perspektywy płci i celów w zakresie równouprawnienia płci w Europejskim Zielonym Ładzie i związanych z nim inicjatywach;

89.  przypomina, że równość płci jest warunkiem wstępnym zrównoważonego rozwoju i osiągnięcia uczciwej i sprawiedliwej transformacji, która nie pozostawia nikogo bez pomocy; przypomina w związku z tym o swoim apelu, by w ślad za Europejskim Zielonym Ładem szybko podążała dyplomacja w zakresie Zielonego Ładu, która systematycznie uwzględni perspektywę płci społeczno-kulturowej i międzysektorową oraz zaangażuje kobiety i dziewczęta, w tym kobiety tubylcze, w proces podejmowania strategicznych decyzji dotyczących dostosowania do zmian klimatu;

90.  podkreśla, że kobiety i kobiece organizacje przodują pod względem znajdowania rozwiązywań i dostarczania eksperckiej wiedzy o rolnictwie, klimacie, energii i zachowaniu różnorodności biologicznej oraz stoją na czele walki ze zmianą klimatu; apeluje o wspieranie ich za pomocą adekwatnego i elastycznego dofinansowania, przepisów i szerszego dostępu do gruntów i zasobów, a także poprzez współpracę z sektorem prywatnym i finansowym; przypomina o znaczeniu przystosowania uwzględniającego aspekt płci, w tym rolnictwa przyjaznego klimatowi, zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, gospodarki o obiegu zamkniętym i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi;

91.  apeluje o ułatwianie kobietom i dziewczętom dostępu do narzędzi cyfrowych oraz szkoleń w tym zakresie, a także do promowania zatrudniania ich w zawodach związanych z nauką, technologią, inżynierią i matematyką (STEM);

92.  podkreśla, że sieci społecznościowe są źródłem dyskryminacji i molestowania ze względu na płeć; podkreśla, że rządy powinny zwiększyć wysiłki na rzecz lepszego uregulowania tych sieci oraz platform cyfrowych w celu zwalczania przemocy w sieci i cybernękania na tle płciowym; dostrzega, że stanowi to główną przeszkodę w dostępie kobiet i dziewcząt do środowiska cyfrowego i ich uczestnictwa online oraz poważnie ogranicza uczestnictwo dziewcząt i kobiet w polityce, zwłaszcza w przypadku kobiet i dziewcząt o tożsamościach intersekcjonalnych, które zgłaszają wyższe wskaźniki nękania w sieci; domaga się ukierunkowanych mechanizmów ochrony dla kobiet w internecie oraz większego zaangażowania kobiet w projektowanie, produkcję i rozwój sztucznej inteligencji w celu walki z utrwalaniem się stereotypów i uprzedzeń związanych z płcią; apeluje o egzekwowanie odpowiednich przepisów prawa karnego, aby przeciwdziałać nadużyciom w internecie, groźbom, molestowaniu seksualnemu i rozpowszechnianiu prywatnego wizerunku bez zgody;

93.  zauważa, że handel elektroniczny może przyczynić się do połączenia większej liczby kobiet prowadzących przedsiębiorstwa z rynkami międzynarodowymi; wzywa jednak Komisję do pomocy kobietom w korzystaniu z nowych technologii, takich jak blockchain, które ze względu na partnerski charakter, anonimowość i skuteczność mogą pomóc niektórym kobietom w pokonaniu pewnych dyskryminujących barier prawnych i kulturowych w handlu, poprawić ich dostęp do finansowania i pomóc im w integracji z globalnymi łańcuchami wartości;

Tworząc prawdziwe pokolenie równości

94.  ponownie podkreśla przewodnią rolę, jaką Unia powinna odgrywać na szczeblu wielostronnym na rzecz feministycznej dyplomacji w celu realizacji międzynarodowych umów dotyczących praw kobiet i dziewcząt oraz wzmocnienia ich pozycji; wzywa UE, jej państwa członkowskie, Komisję i ESDZ do zobowiązania się do poczynienia postępów w kierunku feministycznej polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i rozwoju, która wiąże się z wizją transformacyjną z punktu widzenia równości płci, oraz do uczynienia równouprawnienia płci kluczowym elementem ich działań zewnętrznych i priorytetów;

95.  z zadowoleniem przyjmuje obietnicę wyasygnowania 33 mld EUR złożoną przez rządy na całym świecie, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie na Forum Pokolenia Równości w Paryżu; apeluje o skuteczny i międzynarodowy system rozliczalności oraz oczekuje od Komisji corocznego kontrolowania przyjętych przez nią zobowiązań i ich konkretnego wdrażania w praktyce;

96.  przypomina, że Komisja zobowiązała się przeznaczyć 4 mld EUR z budżetu zewnętrznego na rzecz kobiet i dziewcząt oraz zwiększyć finansowanie organizacji kobiecych; wzywa do doprecyzowania tych zobowiązań, ich odpowiedniego monitorowania i przełożenia na realia, a także do ustanowienia jasnego poziomu bazowego i celów;

97.  przypomina, że dialog międzypokoleniowy oraz włączenie i angażowanie mężczyzn i chłopców w zapewnianie równości płci są kluczowe dla sukcesu przemian społecznych i stworzenia prawdziwego pokolenia równości;

98.  z zadowoleniem przyjmuje, że w GAP III uznano znaczenie aktywnego angażowania mężczyzn i chłopców w celu promowania zmian w postawach społecznych, a w rezultacie szerszych zmian strukturalnych; podkreśla, jak ważne jest stworzenie praktycznych sposobów, aby zaangażować mężczyzn i chłopców jako podmioty wprowadzające zmiany przez ustanowienie dodatkowych wskaźników i celów związanych z zaangażowaniem mężczyzn i chłopców, oraz zadbanie o to, by GAP III przyniósł pozytywne rezultaty także dla nich;

o
o   o

99.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.

(1) Dz.U. L 23 z 27.1.2010, s. 35. (2) Dz.U. L 107 z 26.3.2021, s. 1. (3) Dz.U. L 209 z 14.6.2021, s. 1. (4) Dz.U. C 76 z 9.3.2020, s. 168. (5) Dz.U. C 294 z 23.7.2021, s. 8. (6) Dz.U. C 294 z 23.7.2021, s. 58. (7) Dz.U. C 404 z 6.10.2021, s. 202. (8) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 191. (9) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 232. (10) Dz.U. C 81 z 18.2.2022, s. 63. (11) Dz.U. C 81 z 18.2.2022, s. 43. (12) Dz.U. C 162 z 10.5.2019, s. 9. (13) Dz.U. C 99 E z 3.4.2012, s. 31.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie praworządności i konsekwencji wyroku TSUE (2022/2535(RSP))

P9_TA(2022)0074 B9-0134/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 3, art. 6, 7, 13, art. 14 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 17 ust. 1, 3 i 8, art. 19 ust. 1 akapit drugi i art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), a także art. 265, 310, 317 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii(1) (rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie stosowania rozporządzenia (UE, Euratom) 2020/2092 – mechanizm warunkowości w zakresie praworządności(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 czerwca 2021 r. w sprawie sytuacji w zakresie praworządności w Unii Europejskiej i stosowania rozporządzenia (UE, Euratom) 2020/2092 w sprawie warunkowości(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2021 r. w sprawie opracowania wytycznych dotyczących stosowania ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii(4),

–  uwzględniając złożoną w dniu 29 października 2021 r. skargę na bezczynność w sprawie C-657/21, Parlament Europejski przeciwko Komisji, która toczy się obecnie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE),

–  uwzględniając sprawozdania Komisji na temat praworządności z dnia 30 września 2020 r. (COM(2020)0580) oraz z dnia 20 lipca 2021 r. (COM(2021)0700),

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej przyjęte dnia 11 grudnia 2020 r.,

–  uwzględniając stosowne orzecznictwo TSUE oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,

–  uwzględniając wyroki TSUE z dnia 16 lutego 2022 r. w sprawach C-156/21 i C-157/21(5),

–  uwzględniając orzeczenie TSUE z 3 czerwca 2021 r. w sprawie C-650/18 oddalające skargę Węgier na rezolucję Parlamentu z 12 września 2018 r. uruchamiającą procedurę stwierdzenia istnienia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez państwo członkowskie wartości, na których opiera się Unia Europejska(6),

–  uwzględniając postanowienie TSUE z dnia 14 lipca 2021 r. i jego wyrok z dnia 15 lipca 2021 r.(7), w którym stwierdzono, że system dyscyplinarny sędziów w Polsce jest niezgodny z prawem UE,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 12 września 2018 r. w sprawie wniosku wzywającego Radę do stwierdzenia, zgodnie z art. 7 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, istnienia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Węgry wartości, na których opiera się Unia(8),

–  uwzględniając uzasadniony wniosek Komisji z 20 grudnia 2017 r., złożony zgodnie z art. 7 ust. 1 TUE, w sprawie praworządności w Polsce: wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie stwierdzenia wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską zasady praworządności (COM(2017)0835),

–  uwzględniając rezolucję z 1 marca 2018 r. w sprawie decyzji Komisji o zastosowaniu art. 7 ust. 1 TUE w związku z sytuacją w Polsce(9),

–  uwzględniając pisma z dnia 17 listopada 2021 r. skierowane przez Komisję do Polski i Węgier na podstawie art. 6 ust. 4 rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności,

–  uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu i załącznik VI do Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się na wartościach zapisanych w art. 2 TUE, którymi są: poszanowanie godności osoby ludzkiej, wolność, demokracja, równość, praworządność oraz poszanowanie praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem w sprawie warunkowości w zakresie praworządności zasadę praworządności należy rozumieć w świetle wartości i zasad zapisanych w art. 2 TFUE, w tym praw podstawowych i niedyskryminacji; jest zdania, że Komisja powinna wykorzystać wszystkie dostępne jej narzędzia, w tym rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności, aby przeciwdziałać uporczywym naruszeniom demokracji i praw podstawowych w całej Unii, w tym atakom na wolność mediów i dziennikarzy, migrantów, prawa kobiet, prawa osób LGBTIQ oraz wolność zrzeszania się i zgromadzeń; wzywa Komisję do podjęcia działań i uwzględnienia tego przy stosowaniu rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności;

C.  mając na uwadze, że każde wyraźne ryzyko poważnego naruszenia przez państwo członkowskie wartości zapisanych w art. 2 TUE nie dotyczy wyłącznie tego państwa członkowskiego, w którym ryzyko to się urzeczywistnia, lecz wywiera również wpływ na pozostałe państwa członkowskie, na ich wzajemne zaufanie, a także na charakter samej Unii i na wynikające z prawa Unii podstawowe prawa obywateli;

D.  mając na uwadze, że wartości zawarte w art. 2 TUE definiują samą tożsamość Unii Europejskiej jako wspólnego porządku prawnego, w związku z czym Unia Europejska musi być w stanie bronić tych wartości w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów;

E.  mając na uwadze, że rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności weszło w życie 1 stycznia 2021 r. i od tego dnia wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich;

F.  mając na uwadze, że w rozporządzeniu dotyczącym warunkowości w zakresie praworządności jasno określono jego stosowanie, cel i zakres; mając na uwadze, że zgodnie z art. 17 ust. 1 TUE Komisja czuwa „nad stosowaniem Traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie”;

G.  mając na uwadze, że nieobecność przewodniczącej Komisji podczas debaty plenarnej 16 lutego 2022 r. dowodzi braku poszanowania obowiązku Komisji, by traktować priorytetowo w stosunku do innych wydarzeń lub zaproszeń swoją obecność na posiedzeniach plenarnych Parlamentu, na które jest zaproszona, przewidzianego w porozumieniu ramowym w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską(10);

H.  mając na uwadze, że w swoim oświadczeniu prasowym 16 lutego 2022 r. przewodnicząca Ursula von der Leyen ogłosiła, że Komisja, biorąc pod uwagę wyroki TSUE, „w najbliższych tygodniach [przyjmie] wytyczne obejmujące wyjaśnienia co do sposobu stosowania tego mechanizmu w praktyce”;

I.  mając na uwadze, że stosowanie rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności nie jest uzależnione od przyjęcia wytycznych, które nie są częścią rozporządzenia, a także mając na uwadze, że żadne wytyczne nie mogą podważać intencji współprawodawców ani zmieniać zakresu tekstu rozporządzenia, rozszerzać go lub zawężać;

J.  mając na uwadze, że rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności ma na celu ochronę budżetu i interesów finansowych Unii przed skutkami naruszenia zasad praworządności;

K.  mając na uwadze, że nie do przyjęcia jest fakt, iż od grudnia 2021 r. Komisja i Rada odmawiają rozpoczęcia negocjacji w sprawie porozumienia międzyinstytucjonalnego dotyczącego jednolitego, opartego na dowodach i obejmującego całą UE mechanizmu na rzecz demokracji, praworządności i praw podstawowych, do czego Parlament wzywał w swojej inicjatywie ustawodawczej z 7 października 2020 r.(11);

L.   mając na uwadze, że nadal nie zostały spełnione trzy warunki wypłaty Polsce środków z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, o których wspomniała przewodnicząca Komisji 19 października 2021 r.;

M.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 319 TFUE „Parlament Europejski, na zalecenie Rady, udziela Komisji absolutorium z wykonania budżetu”;

N.  mając na uwadze, że tocząca się na Ukrainie wojna przypomniała o naszym wspólnym obowiązku skutecznej ochrony, za pomocą wszelkich dostępnych nam środków, demokracji, praworządności i naszych wartości zapisanych w art. 2 TUE;

O.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 234 TFUE Parlament Europejski ma prawo głosować nad wnioskiem o wotum nieufności dla Komisji;

P.  mając na uwadze, że Komisja niestety postanowiła zastosować się do niewiążących konkluzji Rady Europejskiej z 11 grudnia 2020 r., mimo że „jest całkowicie niezależna”, a jej członkowie „nie zwracają się o instrukcje ani ich nie przyjmują od żadnego rządu, instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej” (art. 17 ust. 3 TUE, art. 245 TFUE), a ponadto ponoszą „odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim” (art. 17 ust. 8 TUE) oraz czuwają „nad stosowaniem Traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie” (art. 17 ust. 1 TUE);

1.  z zadowoleniem przyjmuje wyroki TSUE z dnia 16 lutego 2022 r.(12) i jego wnioski, zgodnie z którymi mechanizm warunkowości w zakresie praworządności jest zgodny z prawem UE, co potwierdza stosowność podstawy prawnej, zgodność systemu z art. 7 TUE i zasadą pewności prawa, a także kompetencje UE w zakresie praworządności w państwach członkowskich, oraz wniosek, że skargi wniesione przez Węgry i Polskę przeciwko rozporządzeniu w sprawie warunkowości w zakresie praworządności powinny zostać oddalone;

2.  wzywa Komisję, by podjęła pilne działania i natychmiast zastosowała mechanizm warunkowości w zakresie praworządności przez wysłanie pisemnego powiadomienia zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności, i by poinformowała Parlament bezpośrednio po tym fakcie, oraz oczekuje, że powiadomienie obejmie wszystkie zdarzenia, do których ma zastosowanie to rozporządzenie, które miały miejsce w ciągu 14 miesięcy od jego wejścia w życie w styczniu 2021 r.; podkreśla, że nadszedł czas, aby Komisja wypełniła swoje obowiązki strażniczki Traktatów i natychmiast reagowała na obecne poważne naruszenia zasad praworządności w niektórych państwach członkowskich, co stanowi poważne zagrożenie dla interesów finansowych Unii w odniesieniu do sprawiedliwego, zgodnego z prawem i bezstronnego podziału funduszy UE, zwłaszcza tych objętych zarządzaniem dzielonym; ostrzega, że wszelkie dalsze opóźnienia mogą mieć poważne konsekwencje;

3.  podkreśla, że bezczynność i pobłażliwe podejście do struktur oligarchicznych oraz systemowe naruszanie praworządności osłabiają całą Unię Europejską i podważają zaufanie jej obywateli; podkreśla, że należy dopilnować, by pieniądze podatników nigdy nie trafiały do kieszeni tych, którzy podważają wspólne wartości UE;

4.  ubolewa nad nieodpowiednią reakcją Komisji na orzeczenia TSUE z dnia 16 lutego 2022 r., pomimo jej zobowiązania do sfinalizowania wytycznych w sprawie stosowania mechanizmu praworządności; przypomina jednak, że tekst rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności jest jasny i nie wymaga żadnej dodatkowej interpretacji, by go stosować, oraz że współprawodawcy nie przekazali Komisji żadnych uprawnień w tym zakresie; podkreśla, że TSUE uznał w szczególności, że państwa członkowskie nie mogą utrzymywać, iż nie są w stanie określić z wystarczającą dokładnością zasadniczej treści rozporządzenia i jego wymogów; podkreśla w tym kontekście, że proces opracowywania wytycznych, które nie są prawnie wiążące i nie są częścią rozporządzenia, nie może w żadnym razie powodować dalszych opóźnień w stosowaniu rozporządzenia, a w szczególności zwraca uwagę, że Komisja ma obowiązek wdrażania przepisów UE niezależnie od kalendarza wyborczego w państwach członkowskich;

5.  zauważa, że w październiku 2021 r., zgodnie z art. 265 TFUE, Parlament wniósł do TSUE skargę przeciwko Komisji w związku z niepodjęciem przez nią działań i niestosowaniem rozporządzenia, o co zwrócono się w dwóch rezolucjach w 2021 r., na które Komisja udzieliła niezadowalających odpowiedzi, próbując grać na zwłokę; przypomina, że sprawa ta(13) znajduje się obecnie na etapie procedury pisemnej, podczas której zainteresowane strony – Komisja i Parlament – przedstawiają swoje argumenty na piśmie; ubolewa nad faktem, że Komisja nie odpowiedziała jeszcze na apel Parlamentu o uruchomienie art. 6 ust. 1 rozporządzenia i nie przesłała zainteresowanym państwom członkowskim pisemnych powiadomień, a jedynie, w listopadzie 2021 r., skierowała do Węgier i Polski wnioski o udzielenie informacji;

6.  ubolewa, że Rada nie jest zdolna do dokonania znaczących postępów w egzekwowaniu wartości Unii w procedurach, które toczą się na mocy art. 7 w odpowiedzi na zagrożenia dla wspólnych wartości europejskich w Polsce i na Węgrzech; podkreśla, że brak skutecznego wykorzystania przez Radę art. 7 TUE nadal podważa integralność wspólnych wartości europejskich, wzajemne zaufanie i wiarygodność Unii jako całości; wzywa prezydencję francuską i kolejne prezydencje Rady do regularnego organizowania wysłuchań; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje pierwsze wysłuchanie zwołane przez prezydencję francuską 22 lutego 2022 r. oraz drugie – zaplanowane na 30 maja 2022 r.; zaleca, aby w następstwie wysłuchań Rada kierowała do zainteresowanych państw członkowskich konkretne zalecenia, zgodnie art. 7 ust. 1 TUE, oraz by wskazywała terminy wykonania tych zaleceń;

7.  w związku z tym wzywa prezydencję francuską, by wypełniła swoje zobowiązanie na rzecz „Europy o ludzkim obliczu” oraz by zdecydowanie przyczyniła się do wzmocnienia praworządności i ochrony praw podstawowych zapisanych w programie prezydencji UE, w którym praworządność jest określana jako „podstawowy warunek wstępny prawidłowego funkcjonowania Unii”; wzywa prezydencję francuską, by wspierała szybkie i właściwe stosowanie i wdrażanie rozporządzenia w sprawie warunkowości w zakresie praworządności;

8.  podkreśla, że pogarszająca się w niektórych państwach członkowskich sytuacja w zakresie praworządności wymaga konstruktywnego dialogu na temat dalszego rozwoju unijnego zestawu narzędzi w zakresie praworządności;

9.  podkreśla, że podejmując wszelkie działania na mocy rozporządzenia, Komisja powinna zapewnić pełną przejrzystość i informować Parlament w pełni i terminowo, w przeciwieństwie do podejścia przyjętego przez Komisję przy wysyłaniu pism z prośbą o udzielenie informacji na podstawie rozporządzenia w listopadzie 2021 r.;

10.  wzywa Komisję do dopilnowania, aby w przypadku zastosowania sankcji w ramach mechanizmu warunkowości w zakresie praworządności, o którym mowa w art. 5 ust. 4 i 5 rozporządzenia, odbiorcy końcowi lub beneficjenci funduszy UE nie zostali pozbawieni korzyści płynących z funduszy UE;

11.  podkreśla, że mechanizm warunkowości w zakresie praworządności powinien mieć zastosowanie zarówno do budżetu Unii, jak i do NextGenerationEU; podkreśla ponadto, że zatwierdzenie planów krajowych w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności powinno być uzależnione od spełnienia wszystkich 11 kryteriów określonych w art. 19 rozporządzenia w sprawie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności i w załączniku V do tego rozporządzenia; oczekuje od Komisji, że przed zatwierdzeniem umów o partnerstwie i programów polityki spójności wykluczy wszelkie ryzyko, że programy w ramach polityki spójności przyczynią się do niewłaściwego wykorzystywania funduszy UE lub do naruszania praworządności; wzywa Komisję do bardziej rygorystycznego stosowania rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów oraz rozporządzenia finansowego w celu zaradzenia dyskryminacyjnemu wykorzystywaniu funduszy unijnych, w szczególności z jakichkolwiek względów o charakterze politycznym;

12.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie i państwom członkowskim.

(1) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 1. (2) Dz.U. C 494 z 8.12.2021, s. 61. (3) Dz.U. C 67 z 8.2.2022, s. 86. (4) Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 146. (5) Wyrok z dnia 16 lutego 2022 r., Węgry przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej, C-156/21, ECLI:EU:C:2022:97 oraz wyrok z dnia 16 lutego 2022 r., Rzeczpospolita Polska przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej, C-157/21, ECLI:EU:C:2022:98. (6) Wyrok z dnia 3 czerwca 2021 r., Węgry przeciwko Parlamentowi, C-650/18, ECLI:EU:C:2021:426. (7) Postanowienie Wiceprezesa Trybunału z dnia 14 lipca 2021 r., Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, C-204/21 R, ECLI:EU:C:2021:593 oraz wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, C-791/19, ECLI:EU:C:2021:596. (8) Dz.U. C 433 z 23.12.2019, s. 66. (9) Dz.U. C 129 z 5.4.2019, s. 13. (10) Dz.U. L 304 z 20.11.2010, s. 47. (11) Dz.U. C 395 z 29.9.2021, s. 2. (12) W sprawach C-156/21 i C-157/21, jak wspomniano powyżej. (13) C-657/21.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie europejskich ram podatku u źródła (2021/2097(INI))

P9_TA(2022)0075 A9-0011/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 12, 45, 49, 58, 63, 64, 65, 113, 115 i 116 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wniosek Komisji z dnia 11 listopada 2011 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich (COM(2011)0714),

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich („dyrektywę w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych”)(1),

–  uwzględniając dyrektywę Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającą przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego(2), oraz dyrektywę Rady (UE) 2017/952 z dnia 29 maja 2017 r. zmieniającą dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich(3),

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich („dyrektywę w sprawie odsetek i należności licencyjnych”)(4),

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania(5),

–  uwzględniając dyrektywę Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych(6),

–  uwzględniając wnioski Komisji z dnia 25 października 2016 r. w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych (COM(2016)0685) oraz z dnia 25 października 2016 r. w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (COM(2016)0683), pakiet dotyczący opodatkowania gospodarki cyfrowej(7), a także stanowisko Parlamentu w tej sprawie,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 maja 2021 r. zatytułowany „Opodatkowanie działalności gospodarczej w XXI wieku” (COM(2021)0251),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu z dnia 11 września 2012 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich(8),

–  uwzględniając swoje zalecenie dla Rady i Komisji z 13 grudnia 2017 r. przyjęte w następstwie dochodzenia w sprawie prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania(9),

–  uwzględniając działania następcze Komisji w stosunku do każdej z ww. rezolucji Parlamentu(10),

–  uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych z dnia 23 września 2020 r. w sprawie systemów cum-ex, cum-cum i żądania zwrotu podatku u źródła,

–  uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 19 października 2009 r. w sprawie procedur w zakresie ulg w podatku u źródła(11),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 listopada 2011 r. zatytułowany „Podwójne opodatkowanie w obrębie jednolitego rynku” (COM(2011)0712),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 lipca 2020 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz sprawiedliwego i prostego opodatkowania wspierającego odbudowę gospodarczą” (COM(2020)0312),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 września 2020 r. zatytułowany „Unia rynków kapitałowych dla obywateli i przedsiębiorstw – nowy plan działania” (COM(2020)0590);

–  uwzględniając opublikowany przez Komisję kodeks postępowania w sprawie podatku u źródła z 2017 r.,

–  uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego z 11 maja 2020 r. w sprawie systemów cum-ex, cum-cum i żądania zwrotu podatku u źródła,

–  uwzględniając sprawozdanie końcowe Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych z 23 września 2020 r. w sprawie przeglądu rozporządzenia MAR,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji z 24 marca 2017 r. zatytułowane „Przyspieszenie budowy unii rynków kapitałowych: zlikwidowanie krajowych barier dla przepływów kapitałowych” (COM(2017)0147),

–  uwzględniając badanie unijnego obserwatorium podatkowego z października 2021 r. zatytułowane „Revenue effects of the global minimum tax: country-by-country estimates” [Wpływ minimalnego globalnego podatku na dochody: dane szacunkowe według poszczególnych krajów],

–  uwzględniając badanie unijnego obserwatorium podatkowego z 22 listopada 2021 r. zatytułowane „New forms of tax competition in the European Union: An empirical investigation” [Nowe formy konkurencji podatkowej w Unii Europejskiej: analiza empiryczna],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności(12),

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 22 stycznia 2021 r. zatytułowany „Wytyczne dla państw członkowskich – plany odbudowy i zwiększania odporności” (SWD(2021)0012),

–  uwzględniając oświadczenie z 1 lipca 2021 r. wydane w ramach otwartych ram grupy G-20 / Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w sprawie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS), dotyczące opartego na dwóch filarach rozwiązania w sprawie wyzwań podatkowych wynikających z cyfryzacji gospodarki,

–  uwzględniając projekt OECD dotyczący ulg podatkowych wynikających z umów i poprawy przestrzegania przepisów (TRACE),

–  uwzględniając przeprowadzoną przez Komisję wstępną ocenę skutków z 28 września 2021 r. dotyczącą inicjatywy zatytułowanej „Nowy unijny system na rzecz unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania nadużyciom podatkowym w obszarze podatku u źródła”,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach(13),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach(14),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 listopada 2018 r. w sprawie afery cum-ex: przestępstwa finansowego i luk w obowiązujących ramach prawnych(15),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie przestępstw finansowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania(16),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie zmian w unijnym wykazie rajów podatkowych(17),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 września 2021 r. zatytułowaną „Wdrożenie wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych: postępy, wyciągnięte wnioski i przeszkody do pokonania”(18),

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0011/2022),

A.  mając na uwadze, że państwa członkowskie nadal tracą dochody podatkowe z powodu szkodliwych praktyk podatkowych, a szacunki dotyczące dochodów utraconych z powodu unikania opodatkowania przez przedsiębiorstwa wahają się od 36–37 mld EUR(19) do 160–190 mld EUR rocznie(20);

B.  mając na uwadze, że według niezależnych badań(21) państwa członkowskie UE tracą łącznie więcej dochodów z tytułu podatku od osób prawnych na rzecz innych państw członkowskich niż na rzecz państw trzecich;

C.  mając na uwadze, że wysokie przepływy należności licencyjnych, odsetek lub dywidend przez daną jurysdykcję wskazują na to, że zyski są przekierowywane wyłącznie, aby zmniejszyć obciążenie podatkowe;

D.  mając na uwadze, że struktury agresywnego planowania podatkowego można zebrać w trzy główne grupy: (i) należności licencyjne, (ii) wypłaty odsetek oraz (iii) ustalanie cen transferowych(22), co pokazuje znaczenie przepływów dochodów pasywnych w unikaniu opodatkowania i uchylaniu się od opodatkowania;

E.  mając na uwadze, że w otwartych ramach OECD/G20 w zakresie BEPS uzgodniono kluczowe elementy dwufilarowej reformy międzynarodowego systemu podatkowego, aby sprostać wyzwaniom wynikającym z cyfryzacji gospodarki, w tym minimalną efektywną stawkę podatku od osób prawnych w wysokości 15 %;

F.  mając na uwadze, że jak oszacowało unijne obserwatorium podatkowe, wdrożenie filaru II porozumienia OECD/G20 doprowadzi natychmiast w 27 państwach członkowskich do wzrostu dochodów podatkowych o 63,9 mld EUR;

G.  mając na uwadze, że podatki u źródła mogą ograniczyć ryzyko uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, ale mogą prowadzić do podwójnego opodatkowania; mając na uwadze, że takie podatki stanowią dla państw członkowskich źródło dochodów do finansowania wydatków publicznych oraz stanowią skuteczne narzędzie zabezpieczenia krajowej podstawy opodatkowania i zwalczania przenoszenia zysków do jurysdykcji o niskich stawkach podatkowych;

H.  mając na uwadze, że zmiany na szczeblu UE i państw członkowskich w systemie podatków u źródła powinny być powiązane z istniejącymi i przyszłymi przepisami w sprawie zapobiegania unikaniu opodatkowania, takimi jak wdrażanie wyżej wymienionego porozumienia przez otwarte ramy OECD/G20 w zakresie BEPS;

I.  mając na uwadze, że oba systemy – cum-ex i cum-cum – wiążą się z odzyskaniem podatku od dywidend pobieranego u źródła, do którego beneficjenci nie byli uprawnieni, i według szacunków w latach 2000–2020 podatnicy ponieśli z tego tytułu łączne koszty w wysokości około 140 mld EUR; mając na uwadze, że większość tych żądań zwrotu uznano za nielegalne, a doniesienia o nich stanowią największy w historii skandal związany z oszustwami podatkowymi w Unii Europejskiej;

J.  mając na uwadze, że złożone, długotrwałe, kosztowne i niestandardowe procedury zwrotu zwiększają ryzyko oszustw podatkowych i systemów unikania opodatkowania, o czym świadczą doniesienia dotyczące cum-ex, a jednocześnie zwiększają obciążenie administracyjne dla inwestycji transgranicznych, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) i inwestorów detalicznych, oraz mogą zniechęcać do inwestycji transgranicznych i tworzyć przeszkodę dla integracji rynku i rozwoju unii rynków kapitałowych;

K.  przypomina swoje stanowisko w sprawie unii rynków kapitałowych zawarte w rezolucji z dnia 8 października 2020 r. zatytułowanej „Dalszy rozwój unii rynków kapitałowych: poprawa dostępu do finansowania z rynków kapitałowych, w szczególności dla MŚP, oraz zwiększenie możliwości udziału inwestorów detalicznych”(23); mając na uwadze, że UE jest zobowiązana do ukończenia projektu unii rynków kapitałowych oraz do promowania prawdziwego rynku europejskiego, który zachęca do inwestycji transgranicznych; mając na uwadze, że Komisja ogłosiła cel zmniejszenia obciążeń podatkowych w przypadku inwestycji transgranicznych jako jeden z kluczowych punktów działania w komunikacie z 2020 r. zatytułowanym „Unia rynków kapitałowych dla obywateli i przedsiębiorstw – nowy plan działania”;

L.  mając na uwadze, że wprowadzone w przeszłości przez Komisję niewiążące środki mające na celu ułatwienie procedur ubiegania się o zwrot podatku, w tym kodeks postępowania w sprawie podatku u źródła oraz zalecenie w sprawie uproszczenia procedur ubiegania się o ulgi w transgranicznym podatku u źródła, przyniosły jedynie ograniczone rezultaty; mając na uwadze, że pakiet OECD dotyczący TRACE(24) również nie jest powszechnie stosowany;

M.  mając na uwadze, że Komisja oszacowała łączne koszty procedur zwrotu podatku u źródła na około 8,4 mld EUR w 2016 r., na co składały się głównie utracone ulgi podatkowe, koszty procedur żądania zwrotu podatku oraz koszty utraconych korzyści(25), co czyniło perspektywę inwestycji transgranicznych mniej atrakcyjną;

N.  mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie odsetek i należności licencyjnych oraz dyrektywa w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych zwalniają z podatku u źródła niektóre płatności transgraniczne, które mają miejsce w UE i są związane z odsetkami, należnościami licencyjnymi i dywidendami, aby wyeliminować podwójne opodatkowanie;

O.  mając na uwadze, że 26 lutego 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał orzeczenie w kilku sprawach dotyczących duńskiego systemu podatku u źródła od dywidend i odsetek wypłacanych przez przedsiębiorstwa duńskie przedsiębiorstwom w innych państwach członkowskich UE, co miało ważne konsekwencje dla stosowania dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych oraz dyrektywy w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych; mając na uwadze, że sprawy te potwierdzają znaczenie wiarygodnych informacji na temat własności rzeczywistej i substancji biznesowej po stronie odbiorcy dochodów pasywnych;

P.  mając na uwadze, że jak przewidziano w motywie 3 dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych, „niezbędne jest zapewnienie, aby odsetki oraz należności licencyjne były opodatkowane w państwie członkowskim tylko raz”;

Q.  mając na uwadze, że od 2012 r. negocjacje w sprawie przeglądu dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych utknęły w martwym punkcie w Radzie z powodu rozbieżnych poglądów państw członkowskich na temat możliwości wprowadzenia skutecznej minimalnej stawki podatkowej dla opłat licencyjnych i odsetek; mając na uwadze, że Komisja uznaje, iż transpozycja drugiego filaru otwartych ram OECD/G20 w zakresie BEPS powinna utorować drogę do zatwierdzenia oczekującego na rozpatrzenie wniosku, który dotyczy przekształcenia dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych(26);

R.  mając na uwadze, że Komisja zobowiązała się do zaproponowania inicjatywy ustawodawczej dotyczącej wprowadzenia wspólnego, znormalizowanego, ogólnounijnego systemu ulg w podatku u źródła, któremu towarzyszyłby mechanizm wymiany informacji i współpracy między administracjami podatkowymi(27);

S.  mając na uwadze, że wysokie standardy współpracy między państwami członkowskimi w zakresie opodatkowania w granicach Traktatów i europejskich ram prawnych pozostają kluczowe dla ochrony i zabezpieczenia integralności jednolitego rynku;

Położenie kresu praktykom przenoszenia zysków

1.  zauważa, że pomimo ciągłych wysiłków występują duże różnice dotyczące stawek i procedur w zakresie ulg w systemie podatków u źródła w poszczególnych państwach członkowskich, co doprowadziło do powstania luk prawnych i braku pewności prawa; zauważa ponadto, że obecny system jest nadużywany w celu przenoszenia zysków, umożliwia agresywne planowanie podatkowe i stwarza niepożądane skutki podwójnego opodatkowania, a ponadto tworzy bariery dla inwestycji transgranicznych na jednolitym rynku;

2.  z zadowoleniem przyjmuje znaczne postępy poczynione w ostatnich latach w walce ze szkodliwymi praktykami podatkowymi, zarówno na szczeblu unijnym, jak i międzynarodowym, i podkreśla, że konieczne jest lepsze stosowanie obowiązujących przepisów oraz – w świetle coraz liczniejszych dowodów na przenoszenie zysków, szkodliwą konkurencję podatkową i oszustwa, zwłaszcza po doniesieniach cum-ex – że konieczne mogą być działania ustawodawcze, wraz z wysiłkami na rzecz usunięcia przeszkód podatkowych dla inwestycji transgranicznych;

3.  z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte dzięki otwartym ramom OECD/G20 w sprawie reformy opartej na dwóch filarach, w tym globalnej minimalnej efektywnej stawki podatku od osób prawnych; uważa, że jest to ważny krok, aby zakończyć praktykę przenoszenia zysków do jurysdykcji o niskich stawkach podatkowych, ograniczyć szkodliwą konkurencję podatkową między terytoriami oraz zapewnić, aby przedsiębiorstwa płaciły sprawiedliwą część podatku w każdej jurysdykcji; zauważa jednak, że porozumienie zawiera klauzule wyłączenia podatkowego oraz wyłączenie de minimis i że zakres jego stosowania skupia się na przedsiębiorstwach wielonarodowych, których skonsolidowane obroty globalne wynoszą co najmniej 750 mln EUR;

4.  wyraża zadowolenie, że 137 krajów i jurysdykcji poparło porozumienie w sprawie reformy dwóch filarów otwartych ram OECD/G20; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w porozumieniu uczestniczą wszyscy członkowie G-20, wszyscy członkowie OECD i wszystkie państwa członkowskie UE; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący wdrożenia zgodnie z porozumieniem drugiego filaru wkrótce po opracowaniu przez OECD modelowych zasad; wzywa Radę do szybkiego przyjęcia tych wniosków, przy uwzględnieniu stanowiska Parlamentu, tak aby weszły w życie w 2023 r.; uważa, że wprowadzenie minimalnych stawek do konkurencji podatkowej jest częścią wdrażania porozumienia międzynarodowego;

5.  przypomina, że podatki u źródła mogą stanowić środek obronny przyjmowany przez państwa członkowskie wobec krajów wymienionych w unijnym wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych; apeluje do Komisji, aby rozważyła przedstawienie wniosku ustawodawczego, w którym usprawniono by przyjęcie skoordynowanych środków ochronnych wobec krajów wymienionych w wykazie, biorąc pod uwagę, że uznaniowe ich stosowanie przez poszczególne państwa członkowskie było mniej skuteczne niż oczekiwano; podkreśla w tym kontekście, że należy także uwzględnić wdrażanie porozumienia OECD/G20, w szczególności drugiego filaru;

6.  przypomina swój wcześniejszy apel do Komisji o przedstawienie wniosku ustawodawczego w sprawie ogólnounijnego podatku u źródła w celu dopilnowania, by płatności otrzymane na terytorium Unii podlegały opodatkowaniu co najmniej raz przed jej opuszczeniem(28); wzywa Komisję do uwzględnienia w wyżej wspomnianym wniosku zdecydowanych środków zapobiegających nadużyciom;

7.  zauważa, że prosty, spójny i sprawiedliwy system podatkowy jest kluczowym czynnikiem zwiększającym konkurencyjność UE; ubolewa, że erozja bazy podatkowej i przenoszenie zysków nadal występują i zachętą do nich jest brak wspólnego podatku u źródła od płatności wychodzących do państw trzecich oraz brak wspólnych zasad i procedur, które zapewniłyby efektywniejsze opodatkowanie wewnątrzunijnych przepływów dywidend, należności licencyjnych i odsetek, w tym brak możliwej minimalnej efektywnej stawki podatkowej; podkreśla, że zajęcie się kwestią przenoszenia zysków powinno być jednym z głównych zadań UE w nadchodzących latach;

8.  przypomina, że w kontekście europejskiego semestru i oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności Komisja stwierdziła, że niezbędne są dalsze reformy, aby rozwiązać problem agresywnego planowania podatkowego w sześciu państwach członkowskich, w których brak stosowania podatków u źródła od płatności wychodzących lub ich ograniczone stosowanie mogą być nadużywane do agresywnego planowania podatkowego i nabywania korzyści umownych;

9.  wzywa Komisję do nalegania na wdrożenie zaleceń w kontekście europejskiego semestru oraz oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności w odniesieniu do agresywnego planowania podatkowego, a w szczególności płatności odsetek, opłat licencyjnych i dywidend;

10.  podkreśla, że system obowiązujący na mocy dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych oraz dyrektywy w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych, w połączeniu z brakiem wspólnych zasad i procedur zapewniających opodatkowanie wewnątrzunijnych przepływów dywidend, odsetek i należności licencyjnych, może umożliwiać, by opuściły one UE nieopodatkowane i przepłynęły do krajów trzecich o niskich stawkach podatkowych, co prowadzi do znacznych strat w dochodach; podkreśla potrzebę zajęcia się tą kwestią przynajmniej za pomocą przepisów przeciwdziałających erozji bazy podatkowej;

11.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia wspólnych i znormalizowanych ram opodatkowania u źródła, które upraszczają skomplikowaną sytuację inwestorów, powstrzymują wykorzystywanie istniejących umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i gwarantują, że wszystkie dywidendy, odsetki, zyski kapitałowe, opłaty licencyjne, płatności z tytułu usług świadczonych w ramach wolnych zawodów i odpowiednie płatności z tytułu umów generowane w UE są opodatkowane według efektywnej stawki;

12.  przypomina swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu 11 września 2012 r. w sprawie przeglądu dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych; wyraża ubolewanie, że od 2012 r. negocjacje w sprawie przeglądu tej dyrektywy zostały zablokowane w Radzie z powodu rozbieżnych poglądów państw członkowskich na temat możliwości wprowadzenia skutecznej minimalnej stawki podatkowej dla opłat licencyjnych i odsetek; wzywa Radę, by szybko wznowiła i zakończyła negocjacje dotyczące dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych, uwzględniając wdrażany przez UE drugi filar;

13.  zauważa, że brak minimalnej efektywnej stawki podatkowej w odniesieniu do dywidend wypłacanych akcjonariuszom tworzy warunki, które mogą sprzyjać unikaniu opodatkowania; wzywa Komisję do przeanalizowania tej kwestii i do oceny najlepszych wariantów legislacyjnych w celu rozwiązania tego problemu, w tym możliwości zmiany dyrektywy w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych;

14.  przypomina, że niedawne badania(29) pokazują duże różnice w stosowaniu podatku u źródła w państwach członkowskich UE – jego stawki wynoszą od 0 do 35 % – i wskazuje, że stawki podatku u źródła w umowach podatkowych są często niższe od stawek standardowych;

15.  zachęca wszystkie państwa członkowskie do zakończenia ratyfikacji wielostronnej konwencji służącej wdrożeniu środków związanych z konwencją podatkową w celu zapobiegania erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków („MLI”); wzywa Komisję do włączenia tych norm konwencji MLI do reformy unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych oraz jego kryteriów;

16.  zachęca państwa członkowskie do przeglądu wszystkich umów podatkowych będących w mocy, podpisanych z państwami trzecimi, aby zapewnić zgodność z nowymi globalnymi normami; zwraca się do Komisji o zaproponowanie proporcjonalnych działań dla państw członkowskich dotyczących zawartych przez nie dwustronnych umów podatkowych w celu zapewnienia, by obejmowały one ogólne klauzule przeciwdziałania nadużyciom;

17.  zwraca się do Komisji, by oceniła możliwości opracowania wytycznych UE dotyczących negocjowania umów podatkowych między państwami członkowskimi a krajami rozwijającymi się w świetle zasady podlegania opodatkowaniu zawartej w drugim filarze;

Zaostrzenie walki z arbitrażem dywidendowym

18.  przypomina, że w październiku 2018 r. dochodzenie ujawniło, iż 11 państw członkowskich straciło nawet 55,2 mld EUR dochodów podatkowych w wyniku systemów cum-ex i cum-cum, a opublikowane w październiku 2021 r. nowe dochodzenie oszacowało straty dochodów publicznych w latach 2000-2020 na około 140 mld EUR; wyraża zaniepokojenie dalszym wykorzystywaniem tych systemów kosztem unijnych budżetów publicznych; wyraża zaniepokojenie informacjami na temat możliwego istnienia innych systemów o podobnie szkodliwych charakterze, takich jak cum-fake; zauważa, że niemiecki Trybunał Sprawiedliwości w Karlsruhe orzekł w lipcu 2021 r., że systemy cum-ex są nielegalne, a tym samym stanowią oszustwo podatkowe;

19.  odnotowuje dochodzenie i sprawozdanie końcowe Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) oraz Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB) w sprawie systemów odzyskiwania podatku cum-ex, cum-cum i żądania zwrotu podatku u źródła, zgodnie z wnioskiem Parlamentu; wzywa Komisję, by przeprowadziła ocenę dostępnych środków przeciwdziałania tym systemom, mianowicie możliwość powiązania żądania zwrotu podatku z wypłatą odnośnej dywidendy, w szczególności za pomocą unikalnego identyfikatora lub przez powierzenie jednemu podmiotowi w każdym państwie członkowskim odpowiedzialności za pobór podatku u źródła i wydanie odpowiedniego zaświadczenia podatkowego, by nie można było wielokrotnie ubiegać się o zwrot podatku od tej samej wypłaty oraz by administracje podatkowe mogły łatwo wykryć nadużywanie procedur wnioskowania o zwrot;

20.  podkreśla, że doniesienia o cum-ex miały wpływ na integralność rynku i zaufanie inwestorów; wzywa Komisję, by zastanowiła się nad wnioskami zawartymi w sprawozdaniu końcowym ESMA w sprawie przeglądu rozporządzenia w sprawie nadużyć na rynku, by przeanalizowała, czy rozporządzenie to zostało naruszone, oraz by rozważyła, czy z tej perspektywy konieczne są zmiany w rozporządzeniu w sprawie nadużyć na rynku; podkreśla, że organy europejskie, w tym EUNB i ESMA, muszą wypełniać swoje obowiązki nadzorcze;

21.  wzywa Komisję, by zaproponowała środki zacieśnienia współpracy i zwiększenia wzajemnej pomocy między organami podatkowymi, organami nadzoru rynku finansowego oraz, w stosownych przypadkach, organami ścigania w kwestii wykrywania i ścigania systemów odzyskiwania podatku u źródła; podkreśla zalecenie ESMA(30) dla Komisji dotyczące usunięcia obecnych ograniczeń prawnych w zakresie wymiany informacji między organami nadzoru rynku finansowego a organami podatkowymi; wzywa Komisję, by w przyszłych wnioskach ustawodawczych zapewniła podstawy prawne dla wymiany istotnych informacji między tymi organami, w szczególności w celu sygnalizowania podejrzanych działań;

22.  podziela obawę ESMA, że systemy żądania zwrotu podatku u źródła rzadko mieszczą się wyłącznie w granicach UE(31), i w związku z tym podkreśla znaczenie stałej współpracy międzynarodowej w tej kwestii;

23.  podkreśla wysiłki Komisji i inicjatywy Parlamentu zmierzające do zacieśnienia współpracy podatkowej między państwami członkowskimi, takie jak program Fiscalis;

24.  podkreśla, że chociaż dyrektywa Rady 2014/107/UE ułatwiła wymianę informacji, istnieją inne przeszkody w wykrywaniu systemów cum-ex i cum-cum, takie jak opóźnienia w rozrachunku transakcji na papierach wartościowych, zakres wymiany informacji o zyskach kapitałowych i niewystarczająca spontaniczna wymiana informacji; przypomina swoje zalecenia zawarte w rezolucji z dnia 16 września 2021 r. zatytułowanej „Wdrożenie wymogów UE dotyczących wymiany informacji podatkowych: postępy, wyciągnięte wnioski i przeszkody do pokonania”;

25.  podkreśla, że należy wziąć pod uwagę rolę pośredników, i wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania odpowiednich środków, aby uniemożliwić im udział w ułatwianiu nadużyć podatkowych i unikaniu opodatkowania; przypomina, że w dyrektywie (UE) 2018/822 (DAC 6) wprowadzono zasady obowiązkowego ujawniania w odniesieniu do uzgodnień transgranicznych, tworząc obowiązek zgłaszania przez pośredników potencjalnie szkodliwych rozwiązań podatkowych; wzywa Komisję do oceny, w jakim stopniu przepisy te przyczyniły się do ujawnienia szkodliwych rozwiązań podatkowych, takich jak systemy cum-cum i cum-ex, oraz w jakim stopniu miały one skutek odstraszający;

26.  wzywa Komisję, by rozszerzyła obowiązkową wymianę informacji na systemy arbitrażu dywidendowego i wszystkie informacje o zyskach kapitałowych, w tym o przyznaniu zwrotu podatku od dywidend i zysków kapitałowych; ponadto wzywa Komisję do oceny wpływu rozszerzenia wymogów sprawozdawczych na transgraniczne ustalenia dotyczące zarządzania aktywami klientów będących osobami fizycznymi, z uwzględnieniem spowodowanego przez nie obciążenia administracyjnego; podkreśla w tych ramach znaczenie dokładnych i kompletnych informacji na temat własności rzeczywistej;

Zniesienie barier dla inwestycji transgranicznych na jednolitym rynku

27.  przyjmuje z dużym zadowoleniem zamiar Komisji dotyczący przedstawienia do końca 2022 r. wniosku, w którym będzie ustanowiony wspólny i zharmonizowany system mający zastosowanie do opodatkowania u źródła wraz z mechanizmem wymiany informacji i współpracy między administracjami podatkowymi państw członkowskich; wzywa Komisję, by, przy poszanowaniu kompetencji UE, dążyła do niwelowania rozbieżności w stawkach podatku u źródła w UE;

28.  wzywa, by taki wniosek uwzględniał potrzebę zharmonizowanego wdrażania, które powinno zastąpić umowy podatkowe między państwami członkowskimi; wzywa Komisję do opracowania wytycznych dla postanowień umownych, które mogłyby być stosowane przez państwa członkowskie w umowach dwustronnych z państwami trzecimi;

29.  przypomina, że Komisja zobowiązała się dokończyć tworzenie unii rynków kapitałowych; wzywa Komisję, aby w związku z tym do 2022 r. przeprowadziła ocenę skutków wdrożenia środków zawartych w planie działania uruchomionym w 2019 r.;

30.  zauważa, że zalecenie Komisji dotyczące wdrożenia dobrze funkcjonujących procedur w zakresie ulg od podatku u źródła lub, w razie braku takiej możliwości, ustanowienia szybkich i standardowych procedur zwrotu, które zostało wyrażone w zaleceniu Komisji z dnia 19 października 2009 r. w sprawie procedur w zakresie ulg w podatku u źródła, nie zostało dotychczas zadowalająco wdrożone przez państwa członkowskie;

31.  wzywa Komisję do przedstawienia wspólnej i ustandaryzowanej procedury UE dotyczącej zwrotu podatku u źródła dla wszystkich państw członkowskich; podkreśla, że taka harmonizacja byłaby szczególnie pomocna dla inwestorów detalicznych, którzy często rezygnują z procedur zwrotu z powodu nadmiernego obciążenia wynikającego z tych rozbieżności, a tym samym lepiej zapewniałaby równe warunki działania;

32.  wzywa Komisję, by wprowadziła w ramach tej harmonizacji między innymi przepisy o zwolnieniach podatkowych i prawach do odliczania podatku, a także standardowy format i procedurę żądania zwrotu, i by zajęła się kwestią obecnego braku jednolitej definicji „beneficjenta rzeczywistego”, brakiem dostosowania terminów składania wniosków i zwrotu oraz barierami językowymi; podkreśla znaczenie zapobiegania możliwym oszustwom w nowych ramach;

33.  uważa, że zwrot podatków u źródła jest procesem odbywającym się głównie w formie papierowej, co sprawia, że jest on nie tylko wolniejszy i bardziej uciążliwy dla podatników, utrudnia procedury zagranicznym inwestorom, ale także jest bardziej narażony na oszustwa; podkreśla, że właściwie funkcjonujące, łatwe w użyciu, szybkie, znormalizowane i cyfrowe procedury zwrotu podatku u źródła oraz lepsza współpraca między krajowymi administracjami podatkowymi mogą zmniejszyć obciążenie administracyjne, niepewność w inwestycjach transgranicznych i uchylanie się od opodatkowania, a jednocześnie przyspieszyć procedury zarówno dla inwestorów, jak i organów podatkowych, co stanowiłoby poprawę w stosunku do obecnej sytuacji;

34.  z uwagą przyjmuje do wiadomości potencjał zwiększenia wydajności systemu podatków u źródła w każdym państwie przez zastosowanie technologii rozproszonego rejestru (DLT), ale także ułatwiania sprawnej realizacji procedur między różnymi systemami krajowymi i zapobieganiu nadużyciom; wzywa Komisję w tym względzie, aby wzięła pod uwagę istniejące w państwach członkowskich rozwiązania cyfrowe, aby oceniła jak wykorzystać technologie blockchain, by zapobiec unikaniu opodatkowania i uchylaniu się od opodatkowania, przy jednoczesnym poszanowaniu unijnych przepisów o ochronie danych, oraz by rozważyła ustanowienie projektu pilotażowego; podkreśla jednak, że sama technologia nie może w pełni rozwiązać problemów wynikających z braku wspólnych ram;

35.  zwraca uwagę, że na mocy dyrektywy w sprawie spółek dominujących i spółek zależnych oraz dyrektywy w sprawie odsetek i należności licencyjnych stopniowo zniesiono podatki u źródła od dywidend, odsetek i należności licencyjnych wypłacanych między powiązanymi spółkami w UE, które osiągają określone progi, aby zmniejszyć ryzyko podwójnego opodatkowania; zauważa, że od inwestorów poniżej tych progów nadal pobierane są podatki u źródła, a procedury zwolnienia z podatku lub ulgi podatkowej są w tym przypadku regulowane przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania;

36.  z zadowoleniem przyjmuje przedstawioną przez Komisję możliwość, by ustanowić pełnoprawny wspólny unijny systemu ulg od podatku u źródła, który mógłby być wiarygodnym rozwiązaniem w perspektywie długoterminowej; podkreśla, że przejście na tego rodzaju system nie może szkodzić walce z nadużyciami podatkowymi ani ułatwiać, bezpośrednio lub pośrednio, przenoszenia zysków do jurysdykcji o niskich stawkach podatkowych lub podwójnego nieopodatkowania; podkreśla, że w każdych okolicznościach warunkiem wstępnym do uzyskania ulgi u źródła musi być przestrzeganie przez państwo członkowskie prawa unijnego, które wdraża porozumienia zawarte w na szczeblu otwartych ram OECD/G20;

37.  przypomina o zasadzie OECD dotyczącej opodatkowania działalności gospodarczej w miejscu jej prowadzenia; wzywa Komisję i państwa członkowskie do przeanalizowania innych możliwości, takich jak alternatywny system „zwolnienia w miejscu rezydencji”, w którym wszystkie podatki u źródła zapłacone państwu członkowskiemu źródła byłyby rekompensowane ulgą podatkową przez państwo członkowskie rezydencji podatkowej, w którym deklarowany jest dochód, co zagwarantuje, że nie dojdzie do podwójnego opodatkowania, i ograniczy ryzyko nadużyć;

38.  odnotowuje inicjatywę OECD TRACE, która uprawnia upoważnionych pośredników do żądania zwrotu podatku u źródła od inwestycji portfelowych; przypomina, że tylko jedno państwo członkowskie wdrożyło TRACE; zachęca inne państwa do oceny wyników pod względem ograniczenia obciążenia administracyjnego, wpływu na dochody podatkowe i ryzyka oszustw podatkowych;

o
o   o

39.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 345 z 29.12.2011, s. 8. (2) Dz.U. L 193 z 19.7.2016, s. 1. (3) Dz.U. L 144 z 7.6.2017, s. 1. (4) Dz.U. L 157 z 26.6.2003, s. 49. (5) Dz.U. L 359 z 16.12.2014, s. 1. (6) Dz.U. L 139 z 5.6.2018, s. 1. (7) Na pakiet składają się: komunikat Komisji z dnia 21 marca 2018 r. zatytułowany „Czas ustanowić nowoczesne, sprawiedliwe i skuteczne normy opodatkowania gospodarki cyfrowej” (COM(2018)0146), wniosek Komisji z dnia 21 marca 2018 r. dotyczący dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (COM(2018)0147), wniosek Komisji z dnia 21 marca 2018 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych (COM(2018)0148) oraz zalecenie Komisji z dnia 21 marca 2018 r. w sprawie opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (C(2018)1650). (8) Dz.U. C 353 E z 3.12.2013, s. 196. (9) Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 132. (10) Wspólne działania następcze z dnia 16 marca 2016 r. w sprawie wprowadzenia przejrzystości, koordynacji i konwergencji do polityki opodatkowania osób prawnych w Unii oraz rezolucje komisji TAXE 1, działania następcze z dnia 16 listopada 2016 r. w związku z rezolucją Parlamentu Europejskiego w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach, działania następcze z kwietnia 2018 r. w związku z zaleceniem komisji PANA, działania następcze z dnia 26 marca 2019 r. w związku z rezolucją w sprawie afery cum-ex oraz działania następcze z dnia 27 sierpnia 2019 r. w związku z rezolucją komisji TAX3. (11) Dz.U. L 279 z 24.10.2009, s. 8. (12) Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17. (13) Dz.U. C 366 z 27.10.2017, s. 51. (14) Dz.U. C 101 z 16.3.2018, s. 79. (15) Dz.U. C 363 z 28.10.2020, s. 102. (16) Dz.U. C 108 z 26.3.2021, s. 8. (17) Dz.U. C 456 z 10.11.2021, s. 177. (18) Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0392. (19) Sprawozdanie Komisji z 18 maja 2021 r. zatytułowane „Annual report on taxation 2021” [Sprawozdanie roczne w sprawie opodatkowania za rok 2021]. (20) Dover, R. i in., „Bringing transparency, coordination and convergence to corporate tax policies in the European Union, Part I: Assessment of the magnitude of aggressive corporate tax planning” [Zapewnienie przejrzystości, koordynacji i konwergencji w polityce opodatkowania osób prawnych w Unii Europejskiej. Część I: Ocena skali agresywnego planowania podatkowego w kontekście podatku od osób prawnych], Parlament Europejski, Dyrekcja Generalna ds. Analiz Parlamentarnych, Dział ds. Europejskiej Wartości Dodanej, wrzesień 2015 r. (21) Thomas Tørsløv, Ludvig Wier i Gabriel Zucman, „The Missing Profits of Nations” [Brakujące dochody narodowe], dokument roboczy 24701, czerwiec 2018 r., dostępny na stronie: https://www.nber.org/papers/w24701 (22) https://ec.europa.eu/taxation_customs/system/files/2018-03/taxation_papers_71_atp_.pdf (23) Dz.U. C 395 z 29.9.2021, s. 89. (24) Uwagi wstępne Paula Gisby'ego z Accountancy Europe podczas wysłuchania publicznego w podkomisji FISC w Parlamencie Europejskim 27 października 2021 r. (25) Sprawozdanie Komisji z 24 marca 2017 r. zatytułowane „Przyspieszenie budowy unii rynków kapitałowych: zlikwidowanie krajowych barier dla przepływów kapitałowych” (COM(2017)0147), (26) Komunikat Komisji z 18 maja 2021 r. zatytułowany „Opodatkowanie działalności gospodarczej w XXI wieku” (COM(2021)0251). (27) Plan działania na rzecz sprawiedliwego i prostego opodatkowania wspierającego odbudowę gospodarczą. (28) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach, ust. 26. (29) M. Van ’t Riet i A. Lejour, „A Common Withholding Tax On Dividend, Interest And Royalties In The European Union” [Wspólny podatek u źródła od dywidend, odsetek i należności licencyjnych w Unii Europejskiej], 2020 r. (30) Sprawozdanie końcowe Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych z 23 września 2020 r. w sprawie przeglądu rozporządzenia MAR, pkt 624. (31) Ibidem, pkt 617.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej – roczna analiza zrównoważonego wzrostu gospodarczego na 2022 r. (2022/2006(INI))

P9_TA(2022)0076 A9-0034/2022

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 136,

–  uwzględniając Protokół nr 1 do traktatów w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Protokół nr 2 do traktatów w sprawie stosowania zasady pomocniczości i proporcjonalności,

–  uwzględniając Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej,

–  uwzględniając porozumienie paryskie w kontekście Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i cele zrównoważonego rozwoju,

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu(2),

–  uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 1173/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro(3),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro(4),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych(5),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania(6),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej(7),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro(8),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii(9) (rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności(10) (rozporządzenie w sprawie RRF),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 27 maja 2020 r. zatytułowany „Decydujący moment dla Europy: naprawa i przygotowanie na następną generację” (COM(2020)0456),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 2 czerwca 2021 r. pt. „Koordynacja polityki gospodarczej w 2021 r.: przezwyciężenie COVID-19, wspieranie odbudowy i modernizacja naszej gospodarki” (COM(2021)0500),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 marca 2021 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz Europejskiego filaru praw socjalnych” (COM(2021)0102),

–  uwzględniając zobowiązanie społeczne z Porto podpisane 7 maja 2021 r. przez Radę, Komisję, Parlament i europejskich partnerów społecznych,

–  uwzględniając komunikat Komisji z 24 listopada 2021 r. pt. „Roczna analiza zrównoważonego wzrostu gospodarczego na 2022 r.” (COM(2021)0740),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji z 24 listopada 2021 r. zatytułowane „Sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania 2022” (COM(2021)0741) oraz zalecenie Komisji z 24 listopada 2021 r. w sprawie zalecenia Rady w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro (COM(2021)0742),

–  uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego z 16 lutego 2021 r. zatytułowane „Financial stability implications of support measures to protect the real economy from the COVID-19 pandemic” [Skutki dla stabilności finansowej środków pomocowych stosowanych w celu ochrony gospodarki realnej w związku z pandemią COVID-19],

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z 27 maja 2020 r. zatytułowany „Określenie potrzeb Europy w zakresie odbudowy”,

–  uwzględniając europejską prognozę gospodarczą Komisji z jesieni 2021 r. opublikowaną 11 listopada 2021 r.,

–  uwzględniając ocenę Europejskiej Rady Budżetowej z 16 czerwca 2021 r. w sprawie kursu polityki budżetowej właściwego dla strefy euro w 2022 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 6 czerwca 2021 r. zatytułowaną „Opinia Parlamentu w sprawie prowadzonej obecnie przez Komisję i Radę oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności”,

–  uwzględniając rezolucję z 13 listopada 2020 r. w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład,

–  uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiej Rady Budżetowej z 10 listopada 2021 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z 8 lipca 2021 r. w sprawie przeglądu makroekonomicznych ram legislacyjnych w celu zwiększenia wpływu na gospodarkę realną Europy oraz poprawy przejrzystości procesu podejmowania decyzji i demokratycznej rozliczalności(11),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 1 marca 2022 r. w sprawie agresji Rosji wobec Ukrainy,(12)

–  uwzględniając art. 54 Regulaminu,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Budżetową oraz Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0034/2022),

A.  mając na uwadze, że europejski semestr odgrywa ważną rolę w koordynacji polityki gospodarczej i budżetowej w państwach członkowskich, chroniąc tym samym makroekonomiczną stabilność unii gospodarczej i walutowej; mając na uwadze, że proces ten nie powinien ignorować celów Europejskiego filaru praw socjalnych i Europejskiego Zielonego Ładu, ani innych kwestii związanych z sektorem finansowym i opodatkowaniem; mając na uwadze, że włączenie tych kwestii nie powinno umniejszać głównie gospodarczego i fiskalnego charakteru semestru europejskiego;

B.  mając na uwadze, że według prognoz ekonomicznych Komisji z zimy stopa wzrostu PKB w 2022 r. wyniesie 4,0% PKB na mieszkańca zarówno w strefie euro, jak i w UE-27, ale w 2023 r. ma spaść odpowiednio do 2,7% dla strefy euro i 2,8% dla UE-27;

C.  mając na uwadze, że w prognozach ekonomicznych Komisji z zimy wskazuje się na znaczną różnicę w tempie odbudowy między państwami członkowskimi w 2021 r., przy czym rozbieżności we wzroście PKB wahają się od 2,8% do 13,7%;

D.  mając na uwadze, że kryzys spowodowany pandemią COVID-19 doprowadził do wzrostu nierówności społecznych, terytorialnych, międzypokoleniowych, gospodarczych i związanych z płcią;

E.  mając na uwadze, że według prognoz ekonomicznych Komisji z zimy w 2021 r. średnia stopa bezrobocia spadła do 7,0% w strefie euro i 6,4% w UE-27;

F.  mając na uwadze, że bezprecedensowa recesja gospodarcza w 2020 r. oraz środki podjęte w odpowiedzi na pandemię spowodowały wzrost relacji długu publicznego do PKB w 2021 r. do 100% w strefie euro i do 92,1% w UE-27;

G.  mając na uwadze, że zwiększenie wydajności i globalnej konkurencyjności UE wymaga strukturalnych, zrównoważonych pod względem społecznym, sprzyjających wzrostowi i trwałych reform oraz odpowiedniego poziomu inwestycji;

H.  mając na uwadze, że odbudowa gospodarcza po pandemii wymaga szybkiego i skutecznego wdrożenia Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF); mając na uwadze, że wszystkie plany odbudowy i zwiększania odporności powinny uwzględniać każdy z sześciu filarów oraz ogólne i szczegółowe cele rozporządzenia w sprawie RRF, a także przestrzegać jego zasad horyzontalnych;

I.  mając na uwadze, że w procesie europejskiego semestru zidentyfikowano wyzwania związane z praworządnością;

J.  mając na uwadze, że aspekty związane z ewentualną przyszłością ram budżetowych UE zostały omówione w specjalnym sprawozdaniu z inicjatywy własnej Parlamentu Europejskiego;

K.  mając na uwadze, że aspekty zatrudnienia i aspekty społeczne rocznej analizy zrównoważonego wzrostu gospodarczego zostały omówione w podwójnym sprawozdaniu Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego zatytułowanym „Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: zatrudnienie i aspekty społeczne w rocznej strategii zrównoważonego wzrostu gospodarczego na 2022 r.

L.  mając na uwadze, że aspekty związane z wdrażaniem RRF zostaną omówione w specjalnym sprawozdaniu z inicjatywy własnej Parlamentu Europejskiego;

Perspektywy gospodarcze UE

1.  zauważa, że gospodarka europejska odbudowuje się szybciej, niż oczekiwano, po druzgocących skutkach globalnej pandemii COVID-19; podkreśla kluczowe znaczenie, jakie w łagodzeniu wpływu pandemii na gospodarkę europejską miały i nadal będą miały podjęte we właściwym czasie, innowacyjne interwencje polityczne;

2.  podkreśla, że konflikt w Ukrainie i surowe sankcje wobec Federacji Rosyjskiej nieuchronnie pociągną za sobą negatywne skutki dla gospodarki UE; wzywa Komisję do określenia i ułatwienia środków i sposobów radzenia sobie z gospodarczymi i społecznymi konsekwencjami sankcji;

3.  wyraża zaniepokojenie pojawiającymi się nowymi wariantami wirusa, lokalnymi lockdownami z powodu pandemii, wzrostem cen energii, presją inflacyjną, zakłóceniami po stronie podaży oraz pojawiającymi się niedoborami siły roboczej; zauważa, że zagrożenia te prowadzą do znacznego poziomu niepewności oraz mogą zaszkodzić perspektywom wzrostu gospodarczego w nadchodzących miesiącach i opóźnić przejście do bardziej zrównoważonej, cyfrowej, konkurencyjnej i gotowej na przyszłość gospodarki;

4.  zauważa, że według oczekiwań wszystkie państwa członkowskie osiągną swój poziom produkcji sprzed pandemii do końca 2022 r.; zwraca uwagę na fakt, że tempo ożywienia gospodarczego różni się w poszczególnych państwach członkowskich i regionach, a w 2021 r. wystąpiły znaczne różnice i dysproporcje między państwami członkowskimi; zauważa jednak, że w 2022 r. i 2023 r. spodziewany jest bardziej równomierny charakter odbudowy; podkreśla, że prognozowane stopy wzrostu dla UE w latach 2022 i 2023 są niższe niż przewidywany globalny wzrost PKB;

5.  przyznaje, że kryzys wywołany przez pandemię COVID-19 jest szczególnie dotkliwy dla przedsiębiorstw, głównie MŚP, działających w branży turystycznej, hotelarskiej i kulturalnej; podkreśla, że państwa członkowskie, które były bardziej zależne od tych usług, odczuły najdotkliwsze skutki gospodarcze;

6.  uznaje ideę solidarności europejskiej, która legła u podstaw RRF; zwraca uwagę, że przejrzyste i udane wdrożenie RRF przyczyni się do tego, by gospodarki i społeczeństwa UE stały się bardziej zamożne, zrównoważone, sprzyjające włączeniu społecznemu, konkurencyjne, odporne i lepiej przygotowane do przemian ekologicznych i cyfrowych, a także pomoże wspierać spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną;

Odpowiedzialne i zrównoważone polityki budżetowe

7.  zauważa, że ogólna klauzula wyjścia przewidziana w pakcie stabilności i wzrostu będzie nadal stosowana w 2022 r. i ma zostać zniesiona od 2023 r., pod warunkiem że wygaśnie uzasadnienie jej uruchomienia;

8.  uważa, że konieczny jest przegląd unijnych ram zarządzania gospodarczego; podziela opinię Europejskiej Rady Budżetowej, że potrzebny jest jasny plan przeglądu ram budżetowych, najlepiej przed zniesieniem ogólnej klauzuli wyjścia;

9.  odnotowuje, że Komisja zamierza przedstawić wytyczne dotyczące polityki budżetowej na okres poprzedzający dezaktywację ogólnej klauzuli wyjścia, odzwierciedlające zarówno specyficzną sytuację gospodarczą każdego państwa członkowskiego, jak i dyskusje na temat ram zarządzania gospodarczego; przypomina w związku z tym swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2021 r. w sprawie przeglądu makroekonomicznych ram ustawodawczych;

10.  jest przekonany, że koordynacja krajowych polityk budżetowych ma kluczowe znaczenie dla planów odbudowy; zauważa, że ogólny kurs polityki budżetowej, biorąc pod uwagę budżety krajowe i RRF, ma pozostać wspierający w 2022 r., aby podtrzymać odbudowę i zagwarantować stopniową zmianę polityki budżetowej; zgadza się z Komisją, że państwa członkowskie o niskim lub średnim poziomie zadłużenia powinny realizować lub utrzymać wspierający kurs polityki budżetowej, a państwa członkowskie o wysokim poziomie zadłużenia powinny wykorzystywać RRF do finansowania dodatkowych inwestycji wspierających ożywienie gospodarcze, prowadząc jednocześnie rozważną politykę budżetową, która nie będzie jednak hamowała inwestycji publicznych niezbędnych do finansowania sektorów o znaczeniu strategicznym dla odbudowy i zwiększenia odporności europejskich gospodarek i społeczeństw; zgadza się z Komisją, że wszystkie państwa członkowskie powinny zachować lub w dużej mierze zachować swoje inwestycje finansowane ze środków krajowych;

11.  podkreśla, że zarówno dochody, jak i wydatki publiczne mają zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania stabilności finansów publicznych; wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań w celu walki z oszustwami podatkowymi, unikaniem opodatkowania, uchylaniem się od opodatkowania i praniem pieniędzy oraz do realizacji trwałych, społecznie zrównoważonych i sprzyjających wzrostowi reform;

Reformy strukturalne i inwestycje sprzyjające wzrostowi gospodarczemu, zrównoważone, sprzyjające włączeniu społecznemu i trwałe

12.  uważa, że kluczowa jest koordynacja krajowych działań w zakresie reform i inwestycji oraz wymiana najlepszych praktyk w celu zwiększenia konwergencji i odporności naszych gospodarek, promowania zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz poprawy ram instytucjonalnych w celu zwiększenia odpowiedzialności i rozliczalności na poziomie krajowym;

13.  podkreśla, że RRF stanowi dla wszystkich państw członkowskich bezprecedensową i wyjątkową okazję do zajęcia się kluczowymi wyzwaniami strukturalnymi i potrzebami inwestycyjnymi, w tym sprawiedliwą, ekologiczną i cyfrową transformacją; nalega, aby wszystkie plany odbudowy i zwiększania odporności uwzględniały wszystkie wymogi rozporządzenia w sprawie RRF, a w szczególności sześć filarów; podkreśla wzajemne powiązania między europejskim semestrem a RRF; wzywa państwa członkowskie, by jak najlepiej wykorzystały tę szansę oraz posłużyły się nią, by przekształcić swoje gospodarki i sprawić, by były one zrównoważone, bardziej konkurencyjne i odporne na przyszłe wstrząsy; podkreśla rolę Parlamentu Europejskiego we wdrażaniu RRF, jak zapisano w rozporządzeniu w sprawie RRF;

14.  przypomina, że RRF i każdy plan odbudowy i zwiększania odporności powinny w pełni przestrzegać rozporządzenia dotyczącego warunkowości w zakresie praworządności oraz że środki ustanowione w tych planach nie powinny stać w sprzeczności z wartościami UE zapisanymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej; podkreśla, że w tym celu Komisja musi zadbać o to, by żadne projekty ani środki nie były sprzeczne z tymi wartościami zarówno na etapie oceny, jak i realizacji, i zwraca się do niej o podjęcie odpowiednich działań w celu dokonania przeglądu;

15.  podkreśla, że pandemia COVID-19 wywarła znaczny wpływ na kobiety; podkreśla, że trzeba zwiększyć udział kobiet w gospodarce, w tym inkluzywny udział w gospodarce cyfrowej i transformacji cyfrowej, oraz zapewnić wzrost gospodarczy bardziej sprzyjający włączeniu społecznemu jako element rozwiązania problemu odbudowy po pandemii, co przyczyni się do zwiększenia zatrudnienia, dobrobytu gospodarczego i konkurencyjności w całej UE;

16.  zauważa, że wiele państw członkowskich musi zmagać się zarówno z nieoptymalnym poziomem inwestycji prywatnych i publicznych, jak i ze starymi i nowymi wyzwaniami strukturalnymi, które osłabiają ich potencjał wzrostu; podkreśla zatem, że stawienie czoła wyzwaniom strukturalnym oraz zwiększenie inwestycji prywatnych i publicznych ma kluczowe znaczenie dla trwałej odbudowy i stałego wzrostu; jest zdania, że wdrożenie reform mających usuwać stare i nowe słabości strukturalne jest kluczem nie tylko do poprawy zdolności do sprostania obecnym wyzwaniom, ale także do przeprowadzenia dwojakiej transformacji w sposób zrównoważony, sprawiedliwy i sprzyjający włączeniu społecznemu oraz do zmniejszenia nierówności społecznych; wskazuje na brak poczucia odpowiedzialności za własny rozwój na szczeblu krajowym jako jedną z głównych słabości we wdrażaniu reform mających rozwiązać problemy strukturalne;

17.  jest zaniepokojony faktem, że Komisja stwierdziła podatność na zagrożenia makroekonomiczne związane z zakłóceniami równowagi i nadmiernymi zakłóceniami równowagi w 12 państwach członkowskich; jest zaniepokojony, że charakter i źródło tych zakłóceń równowagi w państwach członkowskich pozostają w dużej mierze takie same jak przed pandemią oraz że pandemia może też pogłębiać zakłócenia równowagi i rozbieżności gospodarcze; wzywa państwa członkowskie do wykorzystania tej bezprecedensowej szansy, jaką stwarza RRF, aby znacznie ograniczyć istniejące zakłócenia równowagi makroekonomicznej, w szczególności przez włączenie ambitnych reform do krajowych planów wszystkich państw członkowskich; podkreśla, że rzetelne wykonanie jest niezbędne, aby w pełni skorzystać z tej możliwości;

18.  zauważa, że wysoki poziom długu publicznego może stać się elementem niestabilności makroekonomicznej, zwłaszcza jeżeli polityka pieniężna Europejskiego Banku Centralnego stanie się mniej akomodacyjna; podkreśla znaczenie odpowiednich ram regulacyjnych i strategii politycznych, które mogą łączyć redukcję relacji długu do PKB z odpowiednim poziomem inwestycji prywatnych i publicznych, które są w stanie zapewnić trwały wzrost gospodarczy, wysoką konkurencyjność i spójność społeczną;

19.  uznaje znaczenie procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej dla wskazywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej w UE, zapobiegania im i usuwania ich; podkreśla, że niezbędne będą stałe monitorowanie i obserwacja, a państwa członkowskie powinny eliminować pojawiające się zakłócenia równowagi za pomocą reform zwiększających odporność gospodarczą i społeczną, a także promujących transformację cyfrową oraz ekologiczną i sprawiedliwą transformację; podkreśla, że Komisja odgrywa istotną rolę w pociąganiu rządów do odpowiedzialności w tym względzie;

20.  przypomina, że cykl europejskiego semestru stanowi dla państw członkowskich UE ugruntowane ramy koordynacji ich polityki budżetowej, gospodarczej, społecznej i zatrudnienia; podkreśla, że bez skoordynowanych wysiłków na rzecz wdrożenia transformacji cyfrowej i ekologicznej oraz bez rozwiązania pewnych kwestii związanych z sektorem finansowym, gospodarki europejskie mogą ponieść długotrwałe szkody, co podważy wszelkie próby promowania zrównoważonej i wiarygodnej polityki fiskalnej; w związku z tym wzywa Komisję do odpowiedniego uwzględnienia wszystkich tych elementów w przyszłych procesach europejskiego semestru, bez podważania obecnego podejścia opartego na polityce fiskalnej i budżetowej;

Bardziej demokratyczny europejski semestr

21.  podkreśla znaczenie podjęcia pełnej debaty i odpowiedniego zaangażowania zarówno parlamentów narodowych, jak i Parlamentu Europejskiego w proces semestru europejskiego; ponawia swój apel o wzmocnienie demokratycznej roli Parlamentu w ramach zarządzania gospodarczego oraz wzywa Radę i Komisję do należytego uwzględniania jego rezolucji;

22.  zwraca się do Komisji o informowanie w jednakowym stopniu zarówno Parlamentu, jak i Rady, jako współprawodawców, o wszystkich aspektach związanych ze stosowaniem unijnych ram zarządzania gospodarczego, w tym również na etapach przygotowawczych;

23.  zauważa, że Komisja, Rada oraz przewodniczący Eurogrupy powinni regularnie stawiać się przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego, aby udzielić informacji i wymienić poglądy na temat najnowszych wydarzeń gospodarczych i politycznych;

24.  wzywa do zaangażowanej koordynacji z partnerami społecznymi i innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim, w celu wzmocnienia demokratycznej rozliczalności i przejrzystości;

o
o   o

25.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41. (2) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33. (3) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1. (4) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8. (5) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12. (6) Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25. (7) Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1. (8) Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11. (9) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 1. (10) Dz.U. L 57 z 18.2.2021, s. 17. (11) Dz.U. C 99 z 1.2.2022, s. 191. (12) Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0052.

Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 10 marca 2022 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i zużytych baterii, uchylającego dyrektywę 2006/66/WE i zmieniającego rozporządzenie (UE) 2019/1020 (COM(2020)0798 – C9-0400/2020 – 2020/0353(COD))(1)

P9_TA(2022)0077 A9-0031/2022

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 (2)  Baterie stanowią istotne źródło energii i są jednym z głównych czynników umożliwiających zrównoważony rozwój, zieloną mobilność, pozyskiwanie czystej energii i neutralność klimatyczną. Przewiduje się, że w najbliższych latach popyt na baterie gwałtownie wzrośnie, w szczególności w przypadku pojazdów elektrycznych w transporcie drogowym, w których baterie wykorzystuje się do celów trakcyjnych, czyniąc ten rynek coraz bardziej strategicznym na poziomie światowym. Nieustannie będą następować znaczące postępy naukowe i techniczne w dziedzinie technologii baterii. Mając na względzie strategiczne znaczenie baterii oraz w celu zapewnienia wszystkim zainteresowanym podmiotom pewności prawa i uniknięcia dyskryminacji, barier w handlu i zakłóceń na rynku baterii, konieczne jest określenie przepisów dotyczących parametrów zrównoważonego charakteru, wydajności, bezpieczeństwa, zbierania baterii oraz poddawania ich recyklingowi i ich drugiego cyklu życia, jak również informacji o bateriach. Niezbędne jest opracowanie zharmonizowanych ram regulacyjnych na potrzeby postępowania z bateriami, które są wprowadzane do obrotu w Unii, w całym ich cyklu życia. (2)  Baterie stanowią istotne źródło energii i są jednym z głównych czynników umożliwiających zrównoważony rozwój, zieloną mobilność, pozyskiwanie czystej energii i neutralność klimatyczną. Przewiduje się, że w najbliższych latach popyt na baterie gwałtownie wzrośnie, w szczególności w przypadku pojazdów elektrycznych w transporcie drogowym i lekkich środków transportu, w których baterie wykorzystuje się do celów trakcyjnych, czyniąc ten rynek coraz bardziej strategicznym na poziomie światowym. Nieustannie będą następować znaczące postępy naukowe i techniczne w dziedzinie technologii baterii. Mając na względzie strategiczne znaczenie baterii oraz w celu zapewnienia wszystkim zainteresowanym podmiotom pewności prawa i uniknięcia dyskryminacji, barier w handlu i zakłóceń na rynku baterii, konieczne jest określenie przepisów dotyczących parametrów zrównoważonego charakteru, wydajności, bezpieczeństwa, zbierania baterii oraz poddawania ich recyklingowi i ich drugiego cyklu życia, jak również informacji o bateriach dla konsumentów i podmiotów gospodarczych. Niezbędne jest opracowanie zharmonizowanych ram regulacyjnych na potrzeby postępowania z bateriami, które są wprowadzane do obrotu w Unii, w całym ich cyklu życia. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 a (nowy) (2a)  Niezbędna jest także aktualizacja prawodawstwa unijnego w zakresie gospodarowania zużytymi bateriami oraz podjęcie środków mających na celu ochronę środowiska i zdrowia ludzkiego poprzez zapobieganie niekorzystnym skutkom wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi lub ograniczanie tych skutków, poprzez ograniczanie wpływu wykorzystywania zasobów oraz poprzez poprawę efektywności użytkowania zasobów. Środki te mają kluczowe znaczenie dla przejścia na neutralną dla klimatu gospodarkę o obiegu zamkniętym i nietoksyczne środowisko oraz dla długoterminowej konkurencyjności i strategicznej autonomii Unii. Mogą one stworzyć istotne możliwości gospodarcze dzięki zwiększeniu synergii między gospodarką o obiegu zamkniętym a polityką energetyczną, klimatyczną, transportową, przemysłową i badawczą, a także chronić środowisko i ograniczyć emisje gazów cieplarnianych. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 (10)  Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich rodzajów baterii i akumulatorów wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku w Unii osobno lub wmontowanych do urządzeń bądź w inny sposób dostarczanych wraz z elektrycznymi i elektronicznymi urządzeniami i pojazdami. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie niezależnie od tego, czy bateria została zaprojektowana specjalnie dla danego produktu czy jest baterią ogólnego stosowania i bez względu na to, czy została wmontowana do produktu czy jest dostarczana razem z produktem, w którym ma być wykorzystywana bądź oddzielnie od niego. (10)  Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich rodzajów baterii i akumulatorów wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku w Unii osobno lub wmontowanych do urządzeń bądź w inny sposób dostarczanych wraz z elektrycznymi i elektronicznymi urządzeniami i pojazdami, niezależnie od tego, czy zostały wyprodukowane w Unii, czy przywiezione. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie niezależnie od tego, czy bateria została zaprojektowana specjalnie dla danego produktu czy jest baterią ogólnego stosowania i bez względu na to, czy została wmontowana do produktu czy jest dostarczana razem z produktem, w którym ma być wykorzystywana bądź oddzielnie od niego. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 (12)  W ramach szerokiego zakresu rozporządzenia stosowne jest rozróżnienie różnych kategorii baterii według ich projektu i zastosowania, niezależnie do składu chemicznego baterii. Klasyfikację na baterie przenośne, z jednej strony, oraz baterie przemysłowe i akumulatory samochodowe, z drugiej strony, na podstawie dyrektywy 2006/66/WE należy dodatkowo rozszerzyć, aby odzwierciedlić nowe zmiany w stosowaniu baterii. Baterie, które są stosowane do celów trakcyjnych w pojazdach elektrycznych i na podstawie dyrektywy 2006/66/WE zaliczane są do kategorii baterii przemysłowych, stanowią dużą i zwiększającą się część rynku ze względu na szybki wzrost segmentu elektrycznych pojazdów transportu drogowego. W związku z tym właściwe jest zaklasyfikowanie tych baterii stosowanych do celów trakcyjnych jako nowej kategorii akumulatorów pojazdów elektrycznych. Baterie stosowane do celów trakcyjnych w innych pojazdach transportowych, w tym w transporcie kolejowym, wodnym i lotniczym, nadal należą do kategorii baterii przemysłowych na mocy niniejszego rozporządzenia. Rodzaj baterii przemysłowych obejmuje szeroką grupę baterii przeznaczonych do wykorzystania do działalności przemysłowej, infrastruktury komunikacyjnej, działalności rolniczej lub wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej. Oprócz tego niewyczerpującego wykazu przykładów za baterię przemysłową należy uznać każdą baterię, która nie jest ani baterią przenośną, ani akumulatorem samochodowym, ani akumulatorem pojazdu elektrycznego. Do celów niniejszego rozporządzenia baterie wykorzystywane do magazynowania energii w środowisku prywatnym lub domowym uznaje się za baterie przemysłowe. Ponadto w celu zapewnienia, aby wszystkie baterie stosowane w lekkich środkach transportu, takich jak elektryczne rowery i hulajnogi, były klasyfikowane jako baterie przenośne, konieczne jest doprecyzowanie definicji baterii przenośnych i wprowadzenie limitu masy takich baterii. (12)  W ramach szerokiego zakresu rozporządzenia stosowne jest rozróżnienie różnych kategorii baterii według ich projektu i zastosowania, niezależnie do składu chemicznego baterii. Klasyfikację na baterie przenośne, z jednej strony, oraz baterie przemysłowe i akumulatory samochodowe, z drugiej strony, na podstawie dyrektywy 2006/66/WE należy dodatkowo rozszerzyć, aby odzwierciedlić nowe zmiany w stosowaniu baterii i ich zróżnicowanie na rynku. Baterie, które są stosowane do celów trakcyjnych w pojazdach elektrycznych i na podstawie dyrektywy 2006/66/WE zaliczane są do kategorii baterii przemysłowych, stanowią dużą i zwiększającą się część rynku ze względu na szybki wzrost segmentu elektrycznych pojazdów transportu drogowego. W związku z tym właściwe jest zaklasyfikowanie tych baterii stosowanych do celów trakcyjnych jako nowej kategorii akumulatorów pojazdów elektrycznych. Baterie stosowane do celów trakcyjnych w innych pojazdach transportowych, w tym w transporcie kolejowym, wodnym i lotniczym, nadal należą do kategorii baterii przemysłowych na mocy niniejszego rozporządzenia. Baterie stosowane do celów trakcyjnych w lekkich środkach transportu, takich jak rowery elektryczne i skutery elektryczne, nie zostały wyraźnie sklasyfikowane jako baterie na mocy dyrektywy 2006/66/WE, a stanowią znaczną część rynku ze względu na ich rosnące zastosowanie w zrównoważonej mobilności miejskiej. W związku z tym właściwe jest zaklasyfikowanie tych baterii stosowanych do celów trakcyjnych w lekkich środkach transportu jako nowej kategorii baterii, a mianowicie jako baterii do lekkich środków transportu. Rodzaj baterii przemysłowych obejmuje szeroką grupę baterii przeznaczonych do wykorzystania do działalności przemysłowej, infrastruktury komunikacyjnej, działalności rolniczej lub wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej. Oprócz tego niewyczerpującego wykazu przykładów za baterię przemysłową należy uznać każdą baterię, która nie jest ani baterią przenośną, ani akumulatorem samochodowym, ani baterią do lekkich środków transportu, ani akumulatorem pojazdu elektrycznego. Do celów niniejszego rozporządzenia baterie wykorzystywane do magazynowania energii w środowisku prywatnym lub domowym uznaje się za baterie przemysłowe. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)  Baterie należy projektować i produkować w taki sposób, aby zoptymalizować ich wydajność, trwałość i bezpieczeństwo oraz zminimalizować ich ślad środowiskowy. Należy określić szczególne wymogi zrównoważonego charakteru baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym o pojemności powyżej 2 kWh, ponieważ baterie te stanowią segment rynku o największym przewidywanym wzroście w najbliższych latach. (13)  Baterie należy projektować i produkować w taki sposób, aby zoptymalizować ich wydajność, trwałość i bezpieczeństwo oraz zminimalizować ich ślad środowiskowy. Należy określić szczególne wymogi zrównoważonego charakteru baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych, ponieważ baterie te stanowią segment rynku o największym przewidywanym wzroście w najbliższych latach. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 15 (15)  Aby chronić zdrowie ludzkie i środowisko oraz zmniejszyć obecność takich substancji w odpadach, należy ograniczyć stosowanie substancji niebezpiecznych w bateriach. W związku z tym oprócz ograniczeń przewidzianych w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady29 właściwe jest określenie ograniczenia stosowania rtęci i kadmu w niektórych rodzajach baterii. Baterie stosowane w pojazdach, w przypadku których korzysta się ze zwolnienia na podstawie załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE30, należy wyłączyć z zakazu zawierania kadmu. (15)  Aby chronić zdrowie ludzkie i środowisko oraz zmniejszyć obecność takich substancji w odpadach, należy ograniczyć stosowanie substancji niebezpiecznych w bateriach. W związku z tym oprócz ograniczeń przewidzianych w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady właściwe jest określenie ograniczenia stosowania rtęci, kadmu i ołowiu w niektórych rodzajach baterii. Baterie stosowane w pojazdach, w przypadku których korzysta się ze zwolnienia na podstawie załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE30, należy wyłączyć z zakazu zawierania kadmu. Komisja ze wsparciem ze strony Agencji powinna dokonać całościowej i systemowej oceny substancji niebezpiecznych w bateriach. Ocena ta powinna w szczególności koncentrować się na substancjach chemicznych zawartych w bateriach i stosowanych w dużych ilościach na rynku, na ewoluujących i nowych składach chemicznych oraz na dostępności odpowiednich alternatyw dla kwasowo-ołowiowych baterii przemysłowych i kwasowo-ołowiowych akumulatorów samochodowych oraz dla przemysłowych baterii niklowo-kadmowych. __________________ __________________ 29 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1). 29 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1). 30 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34). 30 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34). Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 (17)  Procedurę przyjmowania nowych i zmiany obecnych ograniczeń stosowania substancji niebezpiecznych w bateriach należy w pełni dostosować do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Aby zapewnić skuteczne podejmowanie decyzji, koordynację i zarządzanie powiązanymi aspektami technicznymi, naukowymi i administracyjnymi niniejszego rozporządzenia zgodnie ze swoimi stosownymi wytycznymi, Europejska Agencja Chemikaliów utworzona na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 („Agencja”) powinna wykonywać określone zadania w odniesieniu do oceny zagrożeń wynikających ze stosowania substancji w procesie wytwarzania i w wykorzystywaniu baterii, jak również zagrożeń, które mogą wystąpić po ich wycofaniu z użytku, a także oceny elementów społeczno-gospodarczych i analizy alternatyw. W związku z tym Komitety Agencji ds. Oceny Ryzyka i Analizy Społeczno-Ekonomicznej powinny ułatwiać wykonywanie niektórych zadań nałożonych na Agencję na mocy niniejszego rozporządzenia. (17)  Procedurę przyjmowania nowych i zmiany obecnych ograniczeń stosowania substancji niebezpiecznych w bateriach należy w pełni dostosować do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Aby zapewnić skuteczne podejmowanie decyzji, koordynację i zarządzanie powiązanymi aspektami technicznymi, naukowymi i administracyjnymi niniejszego rozporządzenia, powinna istnieć dobra współpraca, koordynacja i wymiana informacji między państwami członkowskimi, Europejską Agencją Chemikaliów utworzoną na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 („Agencja”), Komisją i zainteresowanymi stronami. Państwa członkowskie lub Agencja powinny wykonywać określone zadania w odniesieniu do oceny zagrożeń wynikających ze stosowania substancji w procesie wytwarzania i w wykorzystywaniu baterii, jak również zagrożeń, które mogą wystąpić po ich wycofaniu z użytku, a także oceny elementów społeczno-gospodarczych i analizy alternatyw zgodnie ze stosownymi wytycznymi Agencji. W związku z tym Komitety Agencji ds. Oceny Ryzyka i Analizy Społeczno-Ekonomicznej powinny ułatwiać wykonywanie niektórych zadań nałożonych na Agencję na mocy niniejszego rozporządzenia. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 a (nowy) (17a)  Aby zapewnić spójność niniejszego rozporządzenia z wszelkimi przyszłymi zmianami przepisów rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub z innymi przyszłymi przepisami Unii dotyczącymi kryteriów zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do niebezpiecznych substancji i chemikaliów, Komisja powinna ocenić, czy konieczna jest zmiana art. 6, art. 71 lub załącznika I do niniejszego rozporządzenia lub wszystkich tych przepisów. W celu zmiany tych przepisów należy w stosownym przypadku przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18 (18)  Oczekiwany znaczny rozwój baterii w sektorach takich jak mobilność i magazynowanie energii powinien ograniczyć emisje dwutlenku węgla, jednak aby zmaksymalizować ten potencjał, konieczne jest, aby cały cykl życia tych baterii charakteryzował się niskim śladem węglowym. Zgodnie z wytycznymi pt. „Product Environmental Footprint Category Rules for High Specific Energy Rechargeable Batteries for Mobile Applications” [„Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu odnoszące się do baterii wielokrotnego ładowania o wysokim poziomie określonego zużycia energii do zastosowań mobilnych”]31 zmiana klimatu jest drugą największą powiązaną kategorią skutków w przypadku baterii po wykorzystywaniu minerałów i metali. W związku z tym dokumentacji technicznej baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh wprowadzanych do obrotu w Unii powinna towarzyszyć deklaracja dotycząca śladu węglowego, która, w stosownych przypadkach, powinna dotyczyć konkretnej partii produkcyjnej. Baterie są produkowane w partiach w określonych ilościach i określonych terminach. Warunkiem wstępnym wprowadzenia wymogu, aby dokumentacja techniczna baterii zawierała deklarację dotyczącą śladu węglowego, i późniejszego ustanowienia klas efektywności pod względem śladu węglowego, które umożliwią identyfikację baterii o ogólnym niskim śladzie węglowym, jest harmonizacja technicznych przepisów obliczania śladu węglowego wszystkich baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh wprowadzanych do obrotu w Unii. Nie oczekuje się, że informacje i jasne wymogi dotyczące etykietowania w odniesieniu do śladu węglowego baterii same w sobie doprowadzą do zmiany zachowań niezbędnej do zapewnienia osiągnięcia unijnego celu dekarbonizacji sektorów mobilności i magazynowania energii, zgodnie z uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym celami dotyczącymi zmiany klimatu32. W związku z tym wprowadzone zostaną maksymalne progi śladu węglowego w następstwie przeprowadzenia specjalnej oceny skutków służącej określeniu tych wartości. Proponując poziom maksymalnego progu śladu węglowego, Komisja uwzględni między innymi względny rozkład wartości śladu węglowego w bateriach na rynku, stopień postępów w ograniczaniu śladu węglowego baterii wprowadzanych do obrotu w Unii oraz skuteczny i potencjalny wkład tego środka w realizację celów Unii w zakresie zrównoważonej mobilności i neutralności klimatycznej do 2050 r. W celu zapewnienia przejrzystości w odniesieniu do śladu węglowego baterii i transformacji unijnego rynku w kierunku baterii o niższej emisyjności, niezależnie od miejsca ich produkcji, uzasadnione jest stopniowe i łączne zwiększanie wymogów dotyczących śladu węglowego. Dzięki tym wymogom uniknięcie emisji dwutlenku węgla w cyklu życia baterii przyczyni się do osiągnięcia unijnego celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 r. Może to umożliwić również wprowadzenie innych polityk na poziomie unijnym i krajowym, takich jak zachęty lub kryteria zielonych zamówień publicznych, ułatwiających produkcję baterii o niższym wpływie na środowisko. (18)  Oczekiwany znaczny rozwój baterii w sektorach takich jak mobilność i magazynowanie energii powinien ograniczyć emisje dwutlenku węgla, jednak aby zmaksymalizować ten potencjał, konieczne jest, aby cały cykl życia tych baterii charakteryzował się niskim śladem węglowym. Zgodnie z wytycznymi pt. „Product Environmental Footprint Category Rules for High Specific Energy Rechargeable Batteries for Mobile Applications” [„Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu odnoszące się do baterii wielokrotnego ładowania o wysokim poziomie określonego zużycia energii do zastosowań mobilnych”] emisje gazów cieplarnianych nasilające zmianę klimatu są drugą pod względem wielkości – po wydobyciu i wykorzystywaniu minerałów i metali – powiązaną kategorią skutków w przypadku baterii. W związku z tym dokumentacji technicznej baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych wprowadzanych do obrotu w Unii powinna towarzyszyć deklaracja dotycząca śladu węglowego. Warunkiem wstępnym wprowadzenia wymogu, aby dokumentacja techniczna baterii zawierała deklarację dotyczącą śladu węglowego, i późniejszego ustanowienia klas efektywności pod względem śladu węglowego, które umożliwią identyfikację baterii o ogólnym niskim śladzie węglowym, jest harmonizacja technicznych przepisów obliczania śladu węglowego wszystkich baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych wprowadzanych do obrotu w Unii. Nie oczekuje się, że informacje i jasne wymogi dotyczące etykietowania w odniesieniu do śladu węglowego baterii same w sobie doprowadzą do zmiany zachowań niezbędnej do zapewnienia osiągnięcia unijnego celu dekarbonizacji sektorów mobilności i magazynowania energii, zgodnie z uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym celami dotyczącymi zmiany klimatu32. W związku z tym wprowadzone zostaną maksymalne progi śladu węglowego w następstwie przeprowadzenia specjalnej oceny skutków służącej określeniu tych wartości. Proponując poziom maksymalnego progu śladu węglowego, Komisja uwzględni między innymi względny rozkład wartości śladu węglowego w bateriach na rynku, stopień postępów w ograniczaniu śladu węglowego baterii wprowadzanych do obrotu w Unii oraz skuteczny i potencjalny wkład tego środka w realizację celów Unii w zakresie zrównoważonej mobilności i neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. W celu zapewnienia przejrzystości w odniesieniu do śladu węglowego baterii i transformacji unijnego rynku w kierunku baterii o niższej emisyjności, niezależnie od miejsca ich produkcji, uzasadnione jest stopniowe i łączne zwiększanie wymogów dotyczących śladu węglowego. Dzięki tym wymogom uniknięcie emisji dwutlenku węgla w cyklu życia baterii przyczyni się do osiągnięcia unijnych celów klimatycznych, w szczególności celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. Może to umożliwić również wprowadzenie innych polityk na poziomie unijnym i krajowym, takich jak zachęty lub kryteria zielonych zamówień publicznych, ułatwiających produkcję baterii o niższym wpływie na środowisko. __________________ __________________ 31 „Product Environmental Footprint Category Rules for High Specific Energy Rechargeable Batteries for Mobile Applications” [„Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu odnoszące się do baterii wielokrotnego ładowania o wysokim poziomie określonego zużycia energii do zastosowań mobilnych”] https://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/pdf/PEFCR_Batteries.pdf 31 „Product Environmental Footprint Category Rules for High Specific Energy Rechargeable Batteries for Mobile Applications” [„Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu odnoszące się do baterii wielokrotnego ładowania o wysokim poziomie określonego zużycia energii do zastosowań mobilnych”] https://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/pdf/PEFCR_Batteries.pdf 32 Porozumienie paryskie (Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 4) oraz Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, dostępna pod adresem: https://unfccc.int/resource/docs/convkp/conveng.pdf 32 Porozumienie paryskie (Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 4) oraz Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, dostępna pod adresem: https://unfccc.int/resource/docs/convkp/conveng.pdf Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 18 a (nowy) (18a)  Progi dotyczące maksymalnego śladu węglowego w cyklu życia powinny być dostosowane do przyszłych wyzwań i stopniowo ewoluować odpowiednio do najlepszych dostępnych procesów produkcji i wytwarzania. Dlatego przyjmując akt delegowany określający maksymalny próg śladu węglowego w cyklu życia, Komisja Europejska powinna wziąć pod uwagę najlepsze dostępne procesy produkcji i wytwarzania oraz dopilnować, aby wybrane kryteria techniczne były zgodne z celem niniejszego rozporządzenia, jakim jest zapewnienie, aby baterie wprowadzane na rynek Unii gwarantowały wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa, mienia i środowiska. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 19 (19)  Niektóre substancje znajdujące się w bateriach, takie jak kobalt, ołów, lit czy nikiel, pozyskuje się z ograniczonych zasobów, które nie są łatwo dostępne w Unii, a niektóre są uznawane przez Komisję za surowce krytyczne. Jest to obszar, w którym Europa musi wzmocnić swoją strategiczną autonomię i zwiększyć odporność w ramach przygotowania się na potencjalne zakłócenia w dostawie spowodowane kryzysem zdrowotnym lub innymi kryzysami. Do osiągnięcia tego celu przyczyni się wzmocnienie zamkniętego obiegu i zwiększenie zasobooszczędności przy wzmożeniu recyklingu i odzyskiwania tych surowców. (19)  Niektóre substancje znajdujące się w bateriach, takie jak kobalt, ołów, lit czy nikiel, pozyskuje się z ograniczonych zasobów, które nie są łatwo dostępne w Unii, a niektóre są uznawane przez Komisję za surowce krytyczne. Zgodnie ze strategią przemysłową Unii Europa musi wzmocnić swoją strategiczną autonomię, w tym ułatwić inwestycje w fabryki, które będą produkować baterie na masową skalę, i zwiększyć odporność w ramach przygotowania się na potencjalne zakłócenia w dostawie spowodowane kryzysem zdrowotnym lub innymi kryzysami. Do osiągnięcia tego celu przyczyni się wzmocnienie zamkniętego obiegu i zwiększenie zasobooszczędności przy wzmożeniu recyklingu i odzyskiwania tych surowców. Zastąpienie rzadkich surowców szerzej dostępnymi alternatywnymi materiałami, w tym surowcami odnawialnymi, również przyczyniłoby się do zwiększenia własnej produkcji baterii i strategicznej autonomii Unii. W związku z tym istotne jest, aby Unia i państwa członkowskie wspierały odpowiednie inicjatywy badawczo-rozwojowe. Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 21 (21)  W celu uwzględnienia ryzyka związanego z dostawami kobaltu, ołowiu, litu i niklu oraz ocenienia ich dostępności należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany poziomów docelowych minimalnego udziału kobaltu, ołowiu, litu lub niklu pochodzącego z recyklingu obecnego w masach czynnych baterii. (21)  W celu uwzględnienia ryzyka związanego z dostawami kobaltu, ołowiu, litu i niklu oraz ocenienia ich dostępności, a także w perspektywie postępu technicznego i naukowego, Komisja powinna ocenić, czy właściwe jest dokonanie przeglądu poziomów docelowych minimalnego udziału kobaltu, ołowiu, litu lub niklu pochodzącego z recyklingu obecnego w masach czynnych baterii oraz, w stosownym przypadku, przedłożyć w tym celu wniosek ustawodawczy. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 21 a (nowy) (21a)  W celu uwzględnienia zmian w technologiach produkcji baterii wpływających na rodzaje materiałów, które mogą być odzyskiwane, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez włączenie dodatkowych surowców i odpowiednich poziomów docelowych do wykazu minimalnego udziału materiałów pochodzących z recyklingu obecnych w masach czynnych baterii. Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 22 (22)  Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania przepisów dotyczących obliczania i weryfikowania ilości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masach czynnych baterii na model baterii i partię baterii na zakład produkcyjny oraz wymogów informacyjnych w zakresie dokumentacji technicznej, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. (22)  Aby zapewnić jednolite warunki w całej Unii w odniesieniu do deklaracji dotyczącej materiałów odzyskanych, która ma być dostarczana w ujednoliconym formacie, oraz w odniesieniu do dokumentacji technicznej, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do ustalenia formatu i dokumentacji technicznej dla deklaracji dotyczącej materiałów odzyskanych. Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 23 (23)  Baterie wprowadzane do obrotu w Unii powinny być trwałe i wysoce wydajne. W związku z tym niezbędne jest określenie wymogów w zakresie wydajności i trwałości baterii przenośnych ogólnego stosowania, jak również baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych. W przypadku akumulatorów pojazdów elektrycznych nieformalna grupa robocza EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska opracowuje wymogi dotyczące trwałości w pojeździe, dlatego w niniejszym rozporządzeniu odstępuje się od ustanowienia dodatkowych wymogów trwałości. Z kolei w obszarze baterii służących magazynowaniu energii istniejące metody pomiaru służące do badania wydajności i trwałości baterii uznaje się za niewystarczająco dokładne i reprezentatywne, aby umożliwiały wprowadzenie wymogów minimalnych. Wprowadzeniu minimalnych wymogów dotyczących wydajności i trwałości tych baterii powinny towarzyszyć dostępne odpowiednie zharmonizowane normy lub wspólne specyfikacje. (23)  Baterie wprowadzane do obrotu w Unii powinny być trwałe i wysoce wydajne. W związku z tym niezbędne jest określenie wymogów w zakresie wydajności i trwałości baterii przenośnych, jak również baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych. W przypadku akumulatorów pojazdów elektrycznych nieformalna grupa robocza EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska opracowuje wymogi dotyczące trwałości w pojeździe, dlatego niniejsze rozporządzenie powinno być spójne z jej wnioskami. Z kolei w obszarze baterii służących magazynowaniu energii istniejące metody pomiaru służące do badania wydajności i trwałości baterii uznaje się za niewystarczająco dokładne i reprezentatywne, aby umożliwiały wprowadzenie wymogów minimalnych. Wprowadzeniu minimalnych wymogów dotyczących wydajności i trwałości tych baterii powinny towarzyszyć dostępne odpowiednie zharmonizowane normy lub wspólne specyfikacje. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 (24)  W celu ograniczenia wpływu cyklu życia baterii na środowisko należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany parametrów wydajności i trwałości, jak również ustanowienia minimalnych wartości tych parametrów dla baterii przenośnych ogólnego stosowania oraz baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. (24)  W celu ograniczenia wpływu cyklu życia baterii na środowisko należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany parametrów wydajności i trwałości, jak również ustanowienia minimalnych wartości tych parametrów dla baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu oraz baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 a (nowy) (24a)  W celu zapewnienia spójności unijnych przepisów dotyczących wydajności elektrochemicznej i trwałości akumulatorów pojazdów elektrycznych ze specyfikacjami technicznymi nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska oraz w świetle postępu naukowo-technicznego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany parametrów wydajności i trwałości oraz minimalnych wartości tych parametrów dla akumulatorów pojazdów elektrycznych. Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 25 (25)  Niektóre baterie ogólnego stosowania nienadające się do powtórnego naładowania mogą wiązać się z nieefektywnym wykorzystaniem zasobów i energii. W celu zapewnienia, aby mniej baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania o niskiej wydajności było wprowadzanych do obrotu, należy ustanowić obiektywne wymogi w zakresie wydajności i trwałości takich baterii, w szczególności w przypadku gdy z oceny cyklu życia wynika, że alternatywne zastosowanie baterii wielokrotnego ładowania przyniosłoby ogólne korzyści dla środowiska. (25)  Niektóre baterie ogólnego stosowania nienadające się do powtórnego naładowania mogą wiązać się z nieefektywnym wykorzystaniem zasobów i energii. Baterie nienadające się do powtórnego naładowania są jednak nadal stosowane w niektórych urządzeniach. W celu zapewnienia, aby mniej baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania o niskiej wydajności było wprowadzanych do obrotu, należy ustanowić obiektywne wymogi w zakresie wydajności i trwałości takich baterii. Komisja powinna ocenić, w odniesieniu do określonych grup produktów, w których stosowane są baterie nienadające się do powtórnego ładowania, na podstawie oceny cyklu życia, czy alternatywne zastosowanie baterii wielokrotnego ładowania przyniosłoby ogólne korzyści dla środowiska i czy w związku z tym należy stopniowo odchodzić od korzystania z baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania. Powinna również istnieć możliwość uzupełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia wymogami ustanowionymi w środkach wykonawczych na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE1 dla poszczególnych produktów zasilanych bateriami. ______________ 1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10). Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 (26)  Zapewnienie, by baterie przenośne wmontowane do urządzeń podlegały właściwemu selektywnemu zbieraniu, przetwarzaniu i wysokiej jakości recyklingowi, gdy zostaną odpadami, wymaga obowiązywania przepisów gwarantujących możliwość ich usunięcia i wymiany w takich urządzeniach. Zużyte baterie powinny być wymienne również w celu przedłużenia żywotności urządzeń, których są częścią. Przepisy ogólne niniejszego rozporządzenia można uzupełnić wymogami dla konkretnych produktów zasilanych bateriami ustanowionymi na podstawie środków wykonawczych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE33. W przypadku gdy ze względów bezpieczeństwa w unijnym prawodawstwie określono bardziej szczegółowe wymogi dotyczące usuwania baterii z produktów (np. zabawek), zastosowanie mają te przepisy szczegółowe. (26)  Zapewnienie, by baterie przenośne wmontowane do urządzeń podlegały właściwemu selektywnemu zbieraniu, przetwarzaniu i wysokiej jakości recyklingowi, gdy zostaną odpadami, wymaga obowiązywania przepisów gwarantujących możliwość ich usunięcia i wymiany w takich urządzeniach. Należy również ustanowić przepisy dotyczące baterii do lekkich środków transportu. Zużyte baterie powinny być wymienne również w celu przedłużenia żywotności urządzeń, których są częścią. Przepisy ogólne niniejszego rozporządzenia można uzupełnić wymogami dla konkretnych produktów zasilanych bateriami ustanowionymi na podstawie środków wykonawczych zgodnie z dyrektywą 2009/125/WE. W przypadku gdy ze względów bezpieczeństwa w unijnym prawodawstwie określono bardziej szczegółowe wymogi dotyczące usuwania baterii z produktów (np. zabawek), zastosowanie mają te przepisy szczegółowe. Należy również ustanowić przepisy zapewniające możliwość usunięcia i wymiany baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów samochodowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, z uwzględnieniem ich zróżnicowanego charakteru i szczególnych wymogów bezpieczeństwa. __________________ 33 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10). Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 a (nowy) (26a)  Akumulatory samochodowe, akumulatory pojazdów elektrycznych i baterie przemysłowe powinny nadawać się do usunięcia i wymiany przez profesjonalne warsztaty. Należy ustanowić przepisy zapewniające możliwość usunięcia, wymiany i demontażu takich baterii. Istotne jest, aby możliwa była ocena bezpieczeństwa naprawionych baterii na podstawie dostosowanych do nich prób nieniszczących. W celu ułatwienia naprawy akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uzupełnienia niniejszego rozporządzenia o kryteria dotyczące możliwości usunięcia, wymiany i demontażu akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych. Aby stworzyć możliwość oceny bezpieczeństwa takich naprawionych baterii, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do określenia odpowiednich metod prób nieniszczących. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 b (nowy) (26b)  Aby jeszcze bardziej ograniczyć ilość odpadów, w przepisach wykonawczych dotyczących ekoprojektu dla poszczególnych produktów oraz w przyszłej inicjatywie dotyczącej zrównoważonych produktów należy promować interoperacyjność baterii, złączy i ładowarek do różnych rodzajów produktów. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 26 c (nowy) (26c)  Interoperacyjność ładowarek do określonych kategorii baterii mogłaby ograniczyć niepotrzebne odpady i koszty z korzyścią dla konsumentów i innych użytkowników końcowych. Powinna zatem istnieć możliwość ładowania akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii do lekkich środków transportu oraz baterii wielokrotnego ładowania wmontowanych do określonych kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego za pomocą uniwersalnych ładowarek, które umożliwiają interoperacyjność każdej kategorii baterii. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zawierać przepisy zobowiązujące Komisję do oceny najlepszego sposobu wprowadzenia zharmonizowanych norm dotyczących uniwersalnych ładowarek, mających zastosowanie nie później niż od dnia 1 stycznia 2026 r. w odniesieniu do tych kategorii baterii. W stosownym przypadku do oceny należy dołączyć wniosek ustawodawczy. Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 27 (27)  Niezawodne baterie mają podstawowe znaczenie dla funkcjonowania i bezpieczeństwa wielu produktów, urządzeń i usług. W związku z tym baterie należy projektować i produkować w sposób zapewniający ich bezpieczne funkcjonowanie i wykorzystywanie. Aspekt ten ma szczególne znaczenie w odniesieniu do stacjonarnych systemów magazynowania energii, których obecnie nie obejmuje unijne prawodawstwo. Należy zatem określić te parametry układów magazynowania energii, które powinny zostać uwzględnione w badaniach bezpieczeństwa. (27)  Niezawodne baterie mają podstawowe znaczenie dla funkcjonowania i bezpieczeństwa wielu produktów, urządzeń i usług. W związku z tym baterie należy projektować i produkować w sposób zapewniający ich bezpieczne funkcjonowanie i wykorzystywanie, tak aby nie powodowały szkód dla ludzi, środowiska lub mienia. Aspekt ten ma szczególne znaczenie w odniesieniu do baterii w stacjonarnych systemach magazynowania energii, których obecnie nie obejmuje unijne prawodawstwo. Należy zatem określić te parametry, które powinny zostać uwzględnione w badaniach bezpieczeństwa dla tych baterii i uzupełnione odpowiednimi normami CEN, CENELEC i IEC. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 28 (28)  Aby przekazać użytkownikom końcowym przejrzyste, rzetelne i wyraźne informacje o bateriach i ich głównych właściwościach oraz zużytych bateriach w celu umożliwienia użytkownikom końcowym podjęcia świadomych decyzji przy zakupie i pozbywaniu się baterii, a podmiotom gospodarującym odpadami właściwe przetwarzanie zużytych baterii, na bateriach należy umieszczać etykiety. Etykiety umieszczane na bateriach powinny zawierać wszystkie niezbędne informacje na temat ich głównych właściwości, w tym ich pojemności i zawartości określonych substancji niebezpiecznych. Na potrzeby zapewnienia dostępności informacji w czasie informacje te należy udostępniać również za pośrednictwem kodów QR. (28)  Aby przekazać użytkownikom końcowym przejrzyste, rzetelne i wyraźne informacje o bateriach i ich głównych właściwościach oraz zużytych bateriach w celu umożliwienia użytkownikom końcowym podjęcia świadomych decyzji przy zakupie i pozbywaniu się baterii, a podmiotom gospodarującym odpadami właściwe przetwarzanie zużytych baterii, na bateriach należy umieszczać etykiety. Etykiety umieszczane na bateriach powinny zawierać wszystkie niezbędne informacje na temat ich głównych właściwości, w tym ich pojemności, charakterystyki produkcji i zawartości określonych substancji niebezpiecznych. Na potrzeby zapewnienia dostępności informacji w czasie informacje te należy udostępniać również za pośrednictwem kodów QR, które powinny być zgodne z wytycznymi normy ISO IEC 18004. Kod QR wydrukowany lub wyryty na wszystkich bateriach powinien zapewniać dostęp do paszportu produktu baterii. Etykiety i kody QR powinny być dostępne dla osób z niepełnosprawnościami zgodnie z wymogami ustanowionymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/8821. __________________ 1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/882 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie wymogów dostępności produktów i usług (Dz.U. L 151 z 7.6.2019, s. 70.) Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 29 (29)  Informacje o wydajności baterii mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia, by użytkownicy końcowi jako konsumenci otrzymywali odpowiednie informacje we właściwym czasie, a w szczególności by mieli wspólną podstawę do porównania różnych baterii przed dokonaniem zakupu. Dlatego baterie przenośne ogólnego stosowania i akumulatory samochodowe należy oznaczyć etykietą zawierającą informacje dotyczące minimalnej średniej trwałości w konkretnych zastosowaniach. Ponadto należy wskazać użytkownikowi końcowemu właściwy sposób usunięcia zużytych baterii. (29)  Informacje o wydajności baterii mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia, by użytkownicy końcowi, zwłaszcza konsumenci, otrzymywali odpowiednie informacje we właściwym czasie, a w szczególności by mieli wspólną podstawę do porównania różnych baterii przed dokonaniem zakupu. Dlatego baterie przenośne, baterie do lekkich środków transportu i akumulatory samochodowe należy oznaczyć etykietą zawierającą informacje dotyczące minimalnej średniej trwałości w konkretnych zastosowaniach oraz oczekiwanej żywotności. Ponadto należy wskazać użytkownikowi końcowemu właściwy sposób usunięcia zużytych baterii. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 30 (30)  Baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania i akumulatory pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym o pojemności powyżej 2 kWh powinny zawierać system zarządzania baterią, w którym przechowywane są dane, tak aby użytkownik końcowy lub każda inna osoba trzecia działająca w jego imieniu mogli w dowolnym momencie ustalić stan zdrowia baterii i ich przewidywaną żywotność. Aby wykorzystać baterię do innych celów lub poddać ją regeneracji, dostępu do systemu zarządzania baterią należy udzielić w dowolnym momencie osobie, która nabyła baterię lub każdej osobie trzeciej działającej w jej imieniu na potrzeby przeprowadzenia oceny wartości końcowej baterii, ułatwienia ponownego użycia, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii oraz do celów udostępnienia baterii niezależnym agregatorom prowadzącym elektrownie wirtualne w sieciach elektroenergetycznych, określonym w dyrektywie Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/94434. Wymóg ten powinien mieć zastosowanie oprócz prawa Unii w zakresie homologacji typu pojazdów, w tym specyfikacji technicznych, które mogą być wynikiem prac nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska nad dostępem do danych w pojazdach elektrycznych. (30)  Baterie w stacjonarnych systemach magazynowania energii, baterie do lekkich środków transportu i akumulatory pojazdów elektrycznych zawierają system zarządzania baterią, w którym przechowywane są dane. Ten system zarządzania baterią powinien zawierać informacje dotyczące stanu zdrowia, bezpieczeństwa i przewidywanej żywotności baterii, tak aby użytkownik końcowy lub każda inna osoba trzecia działająca w jego imieniu mogli w dowolnym momencie ustalić te aspekty. Aby ułatwić ponowne użycie, wykorzystanie do innych celów lub regenerację baterii, dostępu do danych wyłącznie do odczytu z systemu zarządzania baterią, w tym niezbędnych funkcji umożliwiających zarządzanie usługami pojazd-sieć, należy udzielić w dowolnym momencie osobie, która nabyła baterię lub każdej osobie trzeciej działającej w jej imieniu, na potrzeby przeprowadzenia oceny wartości końcowej baterii, ułatwienia przygotowania do ponownego użycia, ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii oraz do celów udostępnienia baterii niezależnym agregatorom prowadzącym elektrownie wirtualne w sieciach elektroenergetycznych, określonym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/94434. Akumulatory pojazdów elektrycznych i baterie do lekkich środków transportu, aby ich upowszechnianie i wykorzystanie w Unii było łatwiejsze, powinny mieć funkcję udostępniania w czasie rzeczywistym tylko do odczytu danych pokładowych dotyczących stanu zdrowia baterii, poziomu naładowania baterii, wartości zadanej mocy baterii i pojemności baterii. System zarządzania akumulatorami pojazdów elektrycznych powinien mieć również funkcję komunikacji, aby umożliwić inteligentne funkcje ładowania, takie jak ładowanie pojazd-sieć, pojazd-inny odbiornik, pojazd-pojazd, pojazd-powerbank i pojazd-budynek. Wymóg ten powinien mieć zastosowanie oprócz prawa Unii w zakresie homologacji typu pojazdów, w tym specyfikacji technicznych, które mogą być wynikiem prac nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska nad dostępem do danych w pojazdach elektrycznych. Specyfikacje techniczne oparte na ogólnych przepisach technicznych EKG ONZ, gdy zaczną obowiązywać w prawie Unii, należy uznać za punkt odniesienia dla danych dotyczących parametrów służących określeniu stanu zdrowia i przewidywanej żywotności baterii, które mają być zawarte w systemie zarządzania bateriami. __________________ __________________ 34 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125). 34 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125). Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 31 (31)  Pomiaru szeregu wymogów specyficznych dla danego produktu wynikających z niniejszego rozporządzenia, w tym wymogów dotyczących wydajności, trwałości, wykorzystywania do innych celów i bezpieczeństwa należy dokonywać, stosując wiarygodne, dokładne i powtarzalne metody, w których uwzględnia się powszechnie uznane najnowocześniejsze metodyki dokonywania pomiarów i obliczeń. W celu zapewnienia, aby na rynku wewnętrznym nie występowały bariery w handlu, normy należy zharmonizować na poziomie Unii. Takie metody i normy powinny w jak największym możliwym stopniu uwzględniać rzeczywiste użytkowanie baterii, odzwierciedlać standardowy zakres zachowania konsumenta i być odporne na zamierzone i niezamierzone obchodzenie wymogów. Po przyjęciu odniesienia do takiej normy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/201235 i opublikowaniu go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ustala się domniemanie zgodności ze wspomnianymi wymogami specyficznymi dla danego produktu przyjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że wyniki takich metod wykazują, że osiągnięto minimalne wartości określone dla tych istotnych wymogów. W przypadku braku opublikowanych norm w czasie stosowania wymogów specyficznych dla danego produktu Komisja powinna przyjąć w drodze aktów wykonawczych wspólne specyfikacje, a zgodność z takimi specyfikacjami powinna również uzasadniać domniemanie zgodności. Jeżeli w późniejszym czasie we wspólnych specyfikacjach zostaną wykryte braki, Komisja powinna w drodze aktów wykonawczych zmienić lub uchylić przedmiotowe wspólne specyfikacje. (31)  Pomiaru szeregu wymogów specyficznych dla danego produktu wynikających z niniejszego rozporządzenia, w tym wymogów dotyczących wydajności, trwałości, wykorzystywania do innych celów i bezpieczeństwa należy dokonywać, stosując wiarygodne, dokładne i powtarzalne metody, w których uwzględnia się powszechnie uznane najnowocześniejsze metodyki dokonywania pomiarów, norm i obliczeń. W celu zapewnienia, aby na rynku wewnętrznym nie występowały bariery w handlu, normy należy zharmonizować na poziomie Unii. Takie metody i normy powinny w jak największym możliwym stopniu uwzględniać rzeczywiste użytkowanie baterii, odzwierciedlać standardowy zakres zachowania konsumenta i być odporne na zamierzone i niezamierzone obchodzenie wymogów. Po przyjęciu odniesienia do takiej normy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 i opublikowaniu go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ustala się domniemanie zgodności ze wspomnianymi wymogami specyficznymi dla danego produktu przyjętymi na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że wyniki takich metod wykazują, że osiągnięto minimalne wartości określone dla tych istotnych wymogów. Aby uniknąć dublowania norm, zmaksymalizować efektywność oraz uwzględnić najwyższą wiedzę fachową i najnowocześniejszą wiedzę, w przypadku braku normy Komisja powinna starać się zwrócić o jej opracowanie do co najmniej jednej z europejskich organizacji normalizacyjnych. W przypadku braku opublikowanych norm w czasie stosowania wymogów specyficznych dla danego produktu lub w przypadku niezadowalającej reakcji ze strony stosownej europejskiej organizacji normalizacyjnej Komisja powinna w wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach i po konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami przyjąć w drodze aktów wykonawczych wspólne specyfikacje, a zgodność z takimi specyfikacjami powinna również uzasadniać domniemanie zgodności. Jeżeli w późniejszym czasie we wspólnych specyfikacjach zostaną wykryte braki, Komisja powinna w drodze aktów wykonawczych zmienić lub uchylić przedmiotowe wspólne specyfikacje. __________________ __________________ 35 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12). 35 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12). Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 31 a (nowy) (31a)  Aktywny udział w pracach międzynarodowych komitetów normalizacyjnych jest ważnym strategicznym warunkiem wstępnym wprowadzenia przyszłych technologii na rynek. W niektórych przypadkach udział Unii w tych komitetach był niedostateczny. W związku z tym Komisja i państwa członkowskie powinny aktywnie wspierać prace europejskich przedsiębiorstw w takich międzynarodowych komitetach normalizacyjnych. Przed rozważeniem przyjęcia norm w prawodawstwie wtórnym Komisja powinna starannie ocenić prace wykonane na szczeblu międzynarodowym. Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 31 b (nowy) (31b)  Komisja powinna zapewnić spójność zharmonizowanych norm i wspólnych specyfikacji w niniejszym rozporządzeniu, a także podczas przeglądu rozporządzenia (UE) nr 1025/2012. Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 32 (32)  Aby zagwarantować skuteczny dostęp do informacji do celów nadzoru rynku, dostosować się do nowych technologii i zapewnić odporność na wypadek światowych kryzysów, takich jak pandemia COVID-19, należy umożliwić udzielanie informacji na temat zgodności z wszystkimi aktami Unii mającymi zastosowanie do baterii przez internet w formie jednej deklaracji zgodności UE. (32)  Aby zagwarantować skuteczny dostęp do informacji do celów nadzoru rynku, dostosować się do nowych technologii i zapewnić odporność na wypadek światowych kryzysów, takich jak pandemia COVID-19, informacje na temat zgodności z wszystkimi aktami Unii mającymi zastosowanie do baterii mogą być przekazywane przez internet w formie jednej deklaracji zgodności UE. Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 35 (35)  Wybrane moduły nie odzwierciedlają jednak niektórych szczególnych aspektów baterii i tym samym konieczne jest dostosowanie modułów wybranych do przeprowadzenia procedury oceny zgodności. W celu uwzględnienia nowatorskiego i złożonego wymiaru wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz na potrzeby zapewnienia zgodności baterii wprowadzanych do obrotu z wymogami prawnymi należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów zmiany procedur oceny zgodności poprzez dodanie etapów weryfikacji lub zmodyfikowanie modułu oceny na podstawie przemian następujących na rynku baterii lub w łańcuchu wartości baterii. (35)  Wybrane moduły nie odzwierciedlają jednak niektórych szczególnych aspektów baterii i tym samym konieczne jest dostosowanie modułów wybranych do przeprowadzenia procedury oceny zgodności. W celu uwzględnienia nowatorskiego i złożonego wymiaru wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania i informowania określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz na potrzeby zapewnienia zgodności baterii wprowadzanych do obrotu z wymogami prawnymi należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów zmiany procedur oceny zgodności poprzez dodanie etapów weryfikacji lub zmodyfikowanie modułu oceny na podstawie przemian następujących na rynku baterii lub w łańcuchu wartości baterii. Aby zapewnić zgodność ze zrównoważonymi wymogami oraz wypełnianie obowiązków w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości określonych w niniejszym rozporządzeniu, potrzebne są solidne procedury oceny zgodności. Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 38 (38)  Ze względu na nowość i złożoność wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania baterii, a także w celu zapewnienia spójnego poziomu jakości wykonywania oceny zgodności baterii należy ustanowić wymogi mające zastosowane do organów notyfikujących uczestniczących w ocenie, notyfikacji i monitorowaniu jednostek notyfikowanych. W szczególności należy zapewnić, aby organ notyfikujący był obiektywny i bezstronny w odniesieniu do tej działalności. Ponadto organy notyfikujące powinny mieć obowiązek ochrony poufności informacji, które otrzymują, niemniej jednak powinny one mieć możliwość wymiany informacji na temat jednostek notyfikowanych z organami krajowymi, organami notyfikującymi z innych państw członkowskich oraz z Komisją w celu zapewnienia spójności w ocenie zgodności. (38)  Ze względu na nowość i złożoność wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, wydajności, bezpieczeństwa i etykietowania baterii oraz wymogów informacyjnych, a także w celu zapewnienia spójnego poziomu jakości wykonywania oceny zgodności baterii należy ustanowić wymogi mające zastosowane do organów notyfikujących uczestniczących w ocenie, notyfikacji i monitorowaniu jednostek notyfikowanych. W szczególności należy zapewnić, aby organ notyfikujący był obiektywny i bezstronny w odniesieniu do tej działalności i posiadał wystarczającą liczbę kompetentnych pod względem technicznym członków personelu do wykonywania swoich zadań. Ponadto organy notyfikujące powinny mieć obowiązek ochrony poufności informacji, które otrzymują, niemniej jednak powinny one mieć możliwość wymiany informacji na temat jednostek notyfikowanych z organami krajowymi, organami notyfikującymi z innych państw członkowskich oraz z Komisją w celu zapewnienia spójności w ocenie zgodności. Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 39 (39)  Istotne jest, by wszystkie jednostki notyfikowane realizowały swe zadania na takim samym poziomie oraz zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji i autonomii. Z tego względu należy ustanowić wymogi wobec jednostek oceniających zgodność, które chcą otrzymywać notyfikacje, aby wykonywać działania związane z oceną zgodności. Wymogi te powinny mieć w dalszym ciągu zastosowanie jako warunek wstępny utrzymania kompetencji jednostki notyfikowanej. W celu zapewnienia autonomii jednostki notyfikowanej od jednostki tej oraz od zatrudnianego przez nią personelu należy wymagać utrzymania niezależności od podmiotów gospodarczych w łańcuchu wartości baterii oraz od innych przedsiębiorstw, w tym od stowarzyszeń przedsiębiorców oraz spółek dominujących i spółek zależnych. Na jednostce notyfikowanej powinien spoczywać obowiązek dokumentowania jej niezależności oraz przekazywania tej dokumentacji organowi notyfikującemu. (39)  Istotne jest, by wszystkie jednostki notyfikowane realizowały swe zadania na takim samym poziomie oraz zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji i autonomii. Z tego względu należy ustanowić wymogi wobec jednostek oceniających zgodność, które chcą otrzymywać notyfikacje, aby wykonywać działania związane z oceną zgodności. Wymogi te powinny mieć w dalszym ciągu zastosowanie jako warunek wstępny utrzymania kompetencji jednostki notyfikowanej. W celu zapewnienia autonomii jednostki notyfikowanej od jednostki tej oraz od zatrudnianego przez nią personelu należy wymagać utrzymania niezależności od podmiotów gospodarczych w łańcuchu wartości baterii oraz od innych przedsiębiorstw, w tym od stowarzyszeń przedsiębiorców oraz spółek dominujących i spółek zależnych. Na jednostce notyfikowanej powinien spoczywać obowiązek dokumentowania jej niezależności oraz przekazywania tej dokumentacji organowi notyfikującemu. Należy również wymagać rotacji zespołów i odpowiednich okresów karencji. Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 42 (42)  Usługi świadczone przez jednostki notyfikowane w państwie członkowskim mogą dotyczyć baterii udostępnianych na rynku w całej Unii, dlatego należy zapewnić pozostałym państwom członkowskim i Komisji możliwość wnoszenia sprzeciwu wobec jednostek notyfikowanych. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu zażądania od organu notyfikującego podjęcia działań naprawczych w przypadku, gdy jednostka notyfikowana nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu lub przestała je spełniać. (42)  Usługi świadczone przez jednostki notyfikowane w państwie członkowskim mogą dotyczyć baterii udostępnianych na rynku w całej Unii, dlatego należy zapewnić pozostałym państwom członkowskim, Komisji, podmiotom gospodarczym i odpowiednim zainteresowanym stronom możliwość wnoszenia sprzeciwu wobec jednostek notyfikowanych. W trakcie postępowania wyjaśniającego Komisja powinna zasięgać porady unijnej jednostki badawczej wyznaczonej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1020. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu zażądania od organu notyfikującego podjęcia działań naprawczych w przypadku, gdy jednostka notyfikowana nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu lub przestała je spełniać. Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 43 (43)  W celu ułatwienia i przyśpieszenia procedury oceny zgodności, certyfikacji oraz – co za tym idzie – dostępu do rynku, a także mając na względzie nowość i złożoność wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania baterii, kluczowe znaczenie ma ciągły dostęp jednostek notyfikowanych do wszystkich niezbędnych przyrządów i pomieszczeń wykorzystywanych do badań oraz stosowanie przez te jednostki procedur bez tworzenia niepotrzebnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Z tego samego powodu oraz w celu zapewnienia równego traktowania podmiotów gospodarczych konieczne jest, aby jednostki notyfikowane spójnie stosowały procedury oceny zgodności. (43)  W celu ułatwienia i przyśpieszenia procedury oceny zgodności, certyfikacji oraz – co za tym idzie – dostępu do rynku, a także mając na względzie nowość i złożoność wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania baterii oraz wymogów informacyjnych, kluczowe znaczenie ma ciągły dostęp jednostek notyfikowanych do wszystkich niezbędnych przyrządów i pomieszczeń wykorzystywanych do badań oraz stosowanie przez te jednostki procedur bez tworzenia niepotrzebnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Z tego samego powodu oraz w celu zapewnienia równego traktowania podmiotów gospodarczych konieczne jest, aby jednostki notyfikowane spójnie stosowały procedury oceny zgodności. Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 51 (51)  Aby ułatwić komunikację między podmiotami gospodarczymi, organami nadzoru rynku i konsumentami, podmioty gospodarcze powinny, w ramach swoich danych kontaktowych, podawać oprócz adresu pocztowego również adres strony internetowej. (51)  Aby ułatwić komunikację między podmiotami gospodarczymi, organami nadzoru rynku i konsumentami, podmioty gospodarcze powinny, w ramach swoich danych kontaktowych, podawać numer telefonu, adres pocztowy, adres poczty elektronicznej i adres strony internetowej. Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 52 (52)  Niezbędne jest zapewnienie zgodności wprowadzanych na rynek Unii baterii z państw trzecich z wymogami niniejszego rozporządzenia – niezależnie od tego, czy baterie te są przywożone jako samodzielne baterie, czy też są zawarte w produktach – w szczególności zapewnienie poddania tych baterii przez wytwórców odpowiednim procedurom oceny zgodności. Należy zatem ustanowić przepisy dotyczące importerów, aby mieć pewność, że baterie, które importerzy wprowadzają do obrotu i oddają do użytku, spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia oraz że organy krajowe mogą skontrolować oznakowanie CE na bateriach i dokumentację sporządzoną przez wytwórców. (52)  Niezbędne jest zapewnienie zgodności wprowadzanych na rynek Unii baterii z państw trzecich z wymogami niniejszego rozporządzenia oraz z odpowiednimi przepisami Unii – niezależnie od tego, czy baterie te są przywożone jako samodzielne baterie, czy też są zawarte w produktach – w szczególności zapewnienie poddania tych baterii przez wytwórców odpowiednim procedurom oceny zgodności. Szczególną uwagę należy zwrócić na zagwarantowanie solidności i niezależności kontroli przeprowadzanych przez stronę trzecią w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia dotyczących procesu produkcji baterii. W związku z tym należy w pełni zagwarantować zgodność z deklaracją dotyczącą śladu węglowego, poziom zawartości materiałów z recyklingu, a także wypełnianie obowiązków należytej staranności w obszarze praw człowieka i ochrony środowiska określonych w niniejszym rozporządzeniu. Należy zatem ustanowić przepisy dotyczące importerów, aby mieć pewność, że baterie, które importerzy wprowadzają do obrotu i oddają do użytku, spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia oraz że organy krajowe mogą skontrolować oznakowanie CE na bateriach i dokumentację sporządzoną przez wytwórców. Organy te, w szczególności podczas przeprowadzania kontroli produktów wprowadzanych na rynek Unii z państw trzecich, powinny zapewniać spójne egzekwowanie prawa Unii poprzez skuteczny i jednolity poziom kontroli, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1020. Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 53 (53)  Wprowadzając baterię do obrotu lub oddając ją do użytku, każdy importer powinien podać na baterii swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres pocztowy. W przypadku gdy wielkość baterii uniemożliwia takie oznaczenie, należy wprowadzić wyjątki od tej zasady. Dotyczy to przypadków, w których importer musiałby otworzyć opakowanie, aby umieścić na baterii swoją nazwę i adres, lub w których bateria jest za mała, by umieścić na niej te informacje. (53)  Wprowadzając baterię do obrotu lub oddając ją do użytku, każdy importer powinien podać na baterii swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres pocztowy, adres poczty elektronicznej i numer telefonu. W przypadku gdy wielkość baterii uniemożliwia takie oznaczenie, ponieważ bateria jest zbyt mała, aby umieścić na niej tę informację, należy wprowadzić wyjątki od tej zasady. Należy również przewidzieć wyjątki w przypadkach, w których importer musiałby otworzyć opakowanie, aby umieścić na baterii swoją nazwę i inne dane kontaktowe. W tych wyjątkowych przypadkach importer powinien podać te informacje w dokumencie dołączonym do baterii lub w inny łatwo dostępny sposób. Jeśli istnieje opakowanie, należy go użyć w celu podania tych informacji. Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 56 (56)  Dystrybutorzy i importerzy, ze względu na bliski związek z rynkiem, powinni być zaangażowani w zadania związane z nadzorem rynku, realizowane przez organy krajowe, oraz powinni być przygotowani do aktywnego udziału w wykonywaniu tych zadań poprzez dostarczanie tym organom wszystkich niezbędnych informacji dotyczących danych baterii. (56)  Dystrybutorzy, importerzy i dostawcy usług realizacji zamówień, w tym platformy handlowe, ze względu na bliski związek z rynkiem, powinni być zaangażowani w zadania związane z nadzorem rynku, realizowane przez organy krajowe, oraz powinni być przygotowani do aktywnego udziału w wykonywaniu tych zadań poprzez dostarczanie tym organom wszystkich niezbędnych informacji dotyczących danych baterii. Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 57 (57)  Zapewnienie identyfikowalności baterii w całym łańcuchu dostaw upraszcza nadzór rynku i zwiększa jego skuteczność. Skuteczny system identyfikacji ułatwia organom nadzoru rynku realizację zadania polegającego na identyfikacji podmiotów gospodarczych, które wprowadziły do obrotu, udostępniły na rynku lub oddały do użytku baterie niespełniające wymogów. Podmioty gospodarcze powinny zatem być zobowiązane do przechowywania przez określony czas informacji na temat swoich transakcji dotyczących baterii. (57)  Zapewnienie identyfikowalności baterii w całym łańcuchu dostaw upraszcza nadzór rynku i zwiększa jego skuteczność oraz zapewnia konsumentom przejrzystość. Skuteczny system identyfikacji ułatwia organom nadzoru rynku realizację zadania polegającego na identyfikacji podmiotów gospodarczych, które wprowadziły do obrotu, udostępniły na rynku lub oddały do użytku baterie niespełniające wymogów. Podmioty gospodarcze powinny zatem być zobowiązane do przechowywania przez określony czas informacji na temat swoich transakcji dotyczących baterii, w tym w formie elektronicznej. Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 59 (59)  Tylko kilka krajów dostarcza te materiały i w niektórych przypadkach niskie standardy sprawowania rządów mogą pogorszyć problemy środowiskowe i społeczne. Wydobycie i rafinacja kobaltu i niklu są związane z wieloma kwestiami społecznymi i środowiskowymi, w tym z potencjalnymi zagrożeniami dla środowiska i zdrowia ludzi. Chociaż skutki społeczne i środowiskowe produkcji grafitu naturalnego są mniej poważne, w jego wydobyciu duży udział ma działalność rzemieślnicza i na małą skalę, która odbywa się głównie w warunkach nieformalnych i może prowadzić do poważnych skutków dla zdrowia i środowiska, w tym braku odpowiedniego zamykania kopalni i braku rekultywacji, co prowadzi do zniszczenia ekosystemów i gleb. W przypadku litu oczekiwany wzrost jego wykorzystania w produkcji baterii prawdopodobnie będzie wywierał dodatkową presję na procesy ekstrakcji i rafinacji, dlatego należałoby włączyć lit do zakresu obowiązków w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw. Spodziewany ogromny wzrost popytu na baterie w Unii nie powinien przyczyniać się do wzrostu takich zagrożeń środowiskowych i społecznych. (59)  Tylko kilka krajów dostarcza te materiały i w niektórych przypadkach niskie standardy sprawowania rządów mogą pogorszyć problemy środowiskowe i społeczne. Wydobycie i rafinacja kobaltu, miedzi, niklu, żelaza i boksytu są związane z wieloma kwestiami społecznymi i środowiskowymi, w tym z potencjalnymi zagrożeniami dla środowiska i zdrowia ludzi. Chociaż skutki społeczne i środowiskowe produkcji grafitu naturalnego są mniej poważne, w jego wydobyciu duży udział ma działalność rzemieślnicza i na małą skalę, która odbywa się głównie w warunkach nieformalnych i może prowadzić do poważnych skutków dla zdrowia i środowiska, w tym braku odpowiedniego zamykania kopalni i braku rekultywacji, co prowadzi do zniszczenia ekosystemów i gleb. W przypadku litu oczekiwany wzrost jego wykorzystania w produkcji baterii prawdopodobnie będzie wywierał dodatkową presję na procesy ekstrakcji i rafinacji, dlatego należałoby włączyć lit do zakresu obowiązków w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii. Spodziewany ogromny wzrost popytu na baterie w Unii nie powinien przyczyniać się do wzrostu takich zagrożeń środowiskowych i społecznych za granicą. Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 60 (60)  Niektóre z tych surowców, takie jak kobalt, lit i grafit naturalny, uznaje się za surowce krytyczne dla UE38, a ich zrównoważone pozyskiwanie jest niezbędne dla odpowiedniego funkcjonowania unijnego ekosystemu baterii. (60)  Niektóre z tych surowców, takie jak boksyt, kobalt, lit i grafit naturalny, uznaje się za surowce krytyczne dla UE38, a ich zrównoważone pozyskiwanie jest niezbędne dla odpowiedniego funkcjonowania unijnego ekosystemu baterii. __________________ __________________ 38 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Odporność w zakresie surowców krytycznych: wytyczanie drogi do większego bezpieczeństwa i bardziej zrównoważonego rozwoju (COM(2020)0474 final). 38 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Odporność w zakresie surowców krytycznych: wytyczanie drogi do większego bezpieczeństwa i bardziej zrównoważonego rozwoju (COM(2020)0474 final). Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 62 (62)  W Unii ogólne wymogi dotyczące należytej staranności dotyczące niektórych materiałów i metali wprowadzono rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/82139. Rozporządzenie to nie dotyczy jednak minerałów i materiałów wykorzystywanych do produkcji baterii. (62)  Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka oraz wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych stanowią, że podmioty gospodarcze powinny zachowywać należytą staranność jako środek do sprostania ich społecznej odpowiedzialności w odniesieniu do praw człowieka i środowiska. W Unii ogólne wymogi dotyczące należytej staranności dotyczące niektórych materiałów i metali wprowadzono rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/82139. Rozporządzenie to nie dotyczy jednak minerałów i materiałów wykorzystywanych do produkcji baterii. __________________ __________________ 39 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 z dnia 17 maja 2017 r. ustanawiające obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw unijnych importerów cyny, tantalu i wolframu, ich rud oraz złota pochodzących z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka (Dz.U. L 130 z 19.5.2017, s. 1) 39 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 z dnia 17 maja 2017 r. ustanawiające obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw unijnych importerów cyny, tantalu i wolframu, ich rud oraz złota pochodzących z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka (Dz.U. L 130 z 19.5.2017, s. 1) Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 63 (63)  W związku z tym, biorąc pod uwagę spodziewany wykładniczy wzrost popytu na baterie w UE, podmiot gospodarczy wprowadzający baterie do obrotu w UE powinien ustanowić strategię w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw. Należy zatem ustanowić wymogi w celu wyeliminowania zagrożeń społecznych i środowiskowych związanych z wydobyciem, przetwarzaniem i handlem niektórymi surowcami do celów produkcji baterii. (63)  Obowiązek szanowania praw człowieka, praw socjalnych, zdrowia ludzkiego i środowiska powinien odnosić się do całej działalności wytwórczej i innych powiązanych relacji biznesowych podmiotu gospodarczego w całym łańcuchu wartości baterii. W związku z tym, biorąc pod uwagę spodziewany wykładniczy wzrost popytu na baterie w UE oraz fakt, że wydobycie, przetwarzanie i sprzedaż niektórych surowców, chemikaliów i surowców wtórnych, które są wykorzystywane do produkcji baterii i pojawiają się w procesie przetwarzania zużytych baterii, wiążą się ze szczególnym ryzykiem, należy ustanowić pewne wymogi dotyczące procesu należytej staranności w łańcuchu wartości baterii w celu wyeliminowania zagrożeń społecznych i środowiskowych związanych z wydobyciem, przetwarzaniem i sprzedażą niektórych surowców, chemikaliów i surowców wtórnych do celów produkcji baterii, z przetwarzaniem zużytych baterii, z samym procesem produkcji, jak również ze wszystkimi innymi powiązanymi relacjami biznesowymi. Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 64 (64)  Wprowadzając strategię w zakresie należytej staranności opartą na analizie ryzyka należy opierać się na uznanych na szczeblu międzynarodowym zasadach należytej staranności zawartych w dokumentach takich jak dziesięć zasad inicjatywy Global Compact40, wytyczne dotyczące społecznej oceny cyklu życia produktów41, Trójstronna deklaracja zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej MOP42 oraz wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej43, które odzwierciedlają wzajemne porozumienie między rządami i zainteresowanymi stronami, które to zasady należy dostosować do określonego kontekstu i okoliczności każdego podmiotu gospodarczego. Jeśli chodzi o wydobycie i przetwarzanie naturalnych zasobów mineralnych stosowanych w produkcji baterii oraz handel nimi, wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w zakresie odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka44 („wytyczne OECD dotyczące należytej staranności”) stanowią długotrwałe działanie rządów i zainteresowanych stron w celu ustanowienia dobrych praktyk w tej dziedzinie. (64)  Wprowadzając proces w zakresie należytej staranności oparty na analizie ryzyka należy opierać się na uznanych na szczeblu międzynarodowym standardach i zasadach należytej staranności zawartych w dokumentach takich jak wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, dziesięć zasad inicjatywy Global Compact40, wytyczne dotyczące społecznej oceny cyklu życia produktów41, Trójstronna deklaracja zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej MOP42, wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej43, które odzwierciedlają wzajemne porozumienie między rządami i zainteresowanymi stronami, które to zasady należy dostosować do określonego kontekstu i okoliczności każdego podmiotu gospodarczego. Jeśli chodzi o wydobycie i przetwarzanie naturalnych zasobów mineralnych z obszarów wysokiego ryzyka stosowanych w produkcji baterii oraz handel nimi, wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w zakresie odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka44 („wytyczne OECD dotyczące należytej staranności”) stanowią uznane w skali międzynarodowej standardy dotyczące konkretnego ryzyka rażących naruszeń praw człowieka w związku z pozyskiwaniem niektórych surowców w kontekście konfliktu i handlem nimi oraz długotrwałe działanie rządów i zainteresowanych stron w celu ustanowienia dobrych praktyk w tej dziedzinie. __________________ __________________ 40 Dziesięć zasad inicjatywy Global Compact ONZ, dostępne pod adresem: https://www.unglobalcompact.org/what-is-gc/mission/principles 40 Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, dostępne pod adresem https://www.ohchr.org/documents/publications/guidingprinciplesbusinesshr_en.pdf 41 Wytyczne UNEP dotyczące społecznej oceny cyklu życia produktów, dostępne pod adresem: https://www.lifecycleinitiative.org/wp-content/uploads/2012/12/2009%20-%20Guidelines%20for%20sLCA%20-%20EN.pdf 41 Wytyczne UNEP dotyczące społecznej oceny cyklu życia produktów, dostępne pod adresem: https://www.lifecycleinitiative.org/wp-content/uploads/2012/12/2009%20-%20Guidelines%20for%20sLCA%20-%20EN.pdf 42 Trójstronna deklaracja zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej MOP, dostępna pod adresem: https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_emp/---emp_ent/---multi/documents/publication/wcms_094386.pdf 42 Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, dostępne pod adresem http://mneguidelines.oecd.org/guidelines/ 43 OECD (2018), Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej, dostępne pod adresem: http://mneguidelines.oecd.org/OECD-Due-Diligence-Guidance-for-Responsible-Business-Conduct.pdf 43 OECD (2018), Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej, dostępne pod adresem: http://mneguidelines.oecd.org/OECD-Due-Diligence-Guidance-for-Responsible-Business-Conduct.pdf 44 OECD (2016), Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka, wydanie trzecie, OECD Publishing, Paryż, https://doi.org/10.1787/9789264252479-en 44 OECD (2016), Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka, wydanie trzecie, OECD Publishing, Paryż, https://doi.org/10.1787/9789264252479-en Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 65 (65)  Zgodnie z wytycznymi OECD dotyczącymi należytej staranności45 należyta staranność jest ciągłym, proaktywnym i reaktywnym procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa mogą zapewnić poszanowanie praw człowieka i nie przyczyniają się do konfliktów46. Należyta staranność oparta na analizie ryzyka odnosi się do kroków, jakie przedsiębiorstwa powinny podjąć w celu zidentyfikowania i wyeliminowania faktycznego lub potencjalnego ryzyka w celu zapobiegania niekorzystnym skutkom związanym z ich działalnością lub decyzjami dotyczącymi pozyskiwania lub łagodzenia tych skutków. Przedsiębiorstwo może ocenić ryzyko stwarzane przez jego działalność i stosunki oraz przyjąć środki ograniczające ryzyko zgodnie z odpowiednimi normami przewidzianymi w prawie krajowym i międzynarodowym, zaleceniami dotyczącymi odpowiedzialnego prowadzenia działalności przez organizacje międzynarodowe, narzędziami wspieranymi przez rząd, dobrowolnymi inicjatywami sektora prywatnego oraz wewnętrznymi strategiami i systemami przedsiębiorstwa. Podejście takie pomaga również w dostosowaniu zakresu operacji zapewnienia należytej staranności do rozmiaru działalności przedsiębiorstwa lub stosunków w łańcuchu dostaw. (65)  Zgodnie z ze standardami i zasadami ONZ, MOP i OCED należyta staranność jest ciągłym, proaktywnym i reaktywnym procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa mogą zapewnić poszanowanie praw człowieka i środowiska i nie przyczyniają się do konfliktów46. Należyta staranność oparta na analizie ryzyka odnosi się do kroków, jakie przedsiębiorstwa powinny podjąć w celu zidentyfikowania, powstrzymywania i łagodzenia niekorzystnych skutków związanych z ich działalnością lub decyzjami dotyczącymi pozyskiwania oraz w celu zapobiegania tym skutkom i rozliczania za nie. Podmioty gospodarcze powinny prowadzić świadome, skuteczne i rzeczowe konsultacje ze społecznościami dotkniętymi tymi skutkami. Przedsiębiorstwo może ocenić ryzyko stwarzane przez jego działalność i stosunki oraz przyjąć środki ograniczające ryzyko, które mogą obejmować żądanie dodatkowych informacji, negocjacje w celu naprawy sytuacji lub zawieszenie lub zaprzestanie współpracy z dostawcami, zgodnie z odpowiednimi normami przewidzianymi w prawie krajowym i międzynarodowym, zaleceniami dotyczącymi odpowiedzialnego prowadzenia działalności przez organizacje międzynarodowe, narzędziami wspieranymi przez rząd, dobrowolnymi inicjatywami sektora prywatnego oraz wewnętrznymi strategiami i systemami przedsiębiorstwa. Podejście takie pomaga również w dostosowaniu zakresu operacji zapewnienia należytej staranności do rozmiaru działalności przedsiębiorstwa lub stosunków w łańcuchu dostaw. Wymogi dotyczące należytej staranności w łańcuchu wartości baterii powinny mieć zastosowanie do każdego podmiotu gospodarczego, który wprowadza baterie na rynek europejski, w tym do platform internetowych. __________________ __________________ 45 Wytyczne OECD dotyczących należytej staranności, s. 15. 46 OECD (2011), Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Paryż; OECD (2006 r.), Narzędzie OECD służące podnoszeniu świadomości w zakresie ryzyka dla przedsiębiorstw wielonarodowych na słabo zarządzanych obszarach, Paryż; oraz Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka: wdrażanie dokumentu ramowego ONZ „Chronić, szanować, naprawiać” (sprawozdanie Johna Ruggie, specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. respektowania praw człowieka przez korporacje transnarodowe i inne przedsiębiorstwa, A/HRC/17/31, 21 marca 2011 r.). 46 OECD (2011), Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Paryż; OECD (2006 r.), Narzędzie OECD służące podnoszeniu świadomości w zakresie ryzyka dla przedsiębiorstw wielonarodowych na słabo zarządzanych obszarach, Paryż; oraz Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka: wdrażanie dokumentu ramowego ONZ „Chronić, szanować, naprawiać” (sprawozdanie Johna Ruggie, specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. respektowania praw człowieka przez korporacje transnarodowe i inne przedsiębiorstwa, A/HRC/17/31, 21 marca 2011 r.). Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 65 a (nowy) (65a)  Chociaż systemy należytej staranności w sektorze prywatnym mogą wspierać podmioty gospodarcze w ich działaniach związanych z należytą starannością, podmioty gospodarcze powinny być indywidualnie odpowiedzialne za wypełnianie obowiązków w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 65 b (nowy) (65b)  Państwa członkowskie powinny zapewnić podmiotom gospodarczym, w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom, konkretną pomoc techniczną, tak aby mogły one spełniać wymogi należytej staranności w łańcuchu wartości baterii. Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 66 (66)  Należy przyjąć lub zmienić obowiązkowe strategie w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw oraz co najmniej odnieść się do najczęstszych kategorii ryzyka społecznego i środowiskowego. Powinno to obejmować obecne i przewidywalne skutki – z jednej strony dla życia społecznego, w szczególności praw człowieka, zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, a także bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy oraz praw pracowniczych, a z drugiej strony dla środowiska, w szczególności dla zużycia wody, ochrony gleby, zanieczyszczenia powietrza i różnorodności biologicznej, w tym życia społeczności. (66)  Należy przyjąć lub zmienić obowiązkowe strategie w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii oraz co najmniej odnieść się do najczęstszych kategorii ryzyka społecznego i środowiskowego. Powinno to obejmować obecne i przewidywalne skutki – z jednej strony dla życia społecznego, w szczególności praw człowieka, zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, a także bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy oraz praw pracowniczych, a z drugiej strony dla środowiska, w szczególności dla zużycia wody, ochrony gleby, zanieczyszczenia powietrza, zmiany klimatu i różnorodności biologicznej, w tym życia społeczności. Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 67 (67)  Jeśli chodzi o kategorie ryzyka społecznego, strategia w zakresie należytej staranności powinna uwzględniać zagrożenia w łańcuchu dostaw baterii w odniesieniu do ochrony praw człowieka, w tym zdrowia ludzkiego, ochrony dzieci i równouprawnienia płci, zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka47. Strategia w zakresie należytej staranności powinna obejmować informacje na temat tego, w jaki sposób podmiot gospodarczy przyczynił się do zapobiegania naruszeniom praw człowieka, oraz na temat instrumentów stosowanych w strukturze biznesowej podmiotu w celu zwalczania korupcji i przekupstwa. Strategia w zakresie należytej staranności powinna również zapewniać prawidłowe wdrażanie przepisów podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy48 wymienionych w załączniku I do trójstronnej deklaracji MOP. (67)  Jeśli chodzi o kategorie ryzyka społecznego, strategia w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii powinna uwzględniać zagrożenia w łańcuchu wartości baterii w odniesieniu do ochrony praw człowieka, w tym zdrowia ludzkiego, praw ludności rdzennej, ochrony dzieci i równouprawnienia płci, zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka47. Strategia w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii powinna obejmować informacje na temat tego, w jaki sposób podmiot gospodarczy przyczynił się do zapobiegania naruszeniom praw człowieka, oraz na temat instrumentów stosowanych w strukturze biznesowej podmiotu w celu zwalczania korupcji i przekupstwa. Strategia w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii powinna również zapewniać prawidłowe wdrażanie przepisów podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy48 wymienionych w załączniku I do trójstronnej deklaracji MOP. __________________ __________________ 47 W tym Powszechnej deklaracji praw człowieka, Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, Konwencji o prawach dziecka i Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. 47 W tym Powszechnej deklaracji praw człowieka, Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, Konwencji o prawach dziecka i Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz oenzetowskiej Deklaracji o prawach ludności rdzennej. 48 Osiem podstawowych konwencji to 1. Konwencja dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych z 1948 r. (nr 87), 2. Konwencja dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 r. (nr 98), 3. Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (nr 29) (i protokół do niej z 2014 r.), 4. Konwencja dotycząca zniesienia pracy przymusowej z 1957 r. (nr 105), 5. Konwencja dotycząca najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 r. (nr 138), 6. Konwencja dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci z 1999 r. (nr 182), 7. Konwencja dotycząca jednakowego wynagrodzenia z 1951 r. (nr 100), 8. Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z 1958 r. (nr 111). 48 Osiem podstawowych konwencji to 1. Konwencja dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych z 1948 r. (nr 87), 2. Konwencja dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 r. (nr 98), 3. Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (nr 29) (i protokół do niej z 2014 r.), 4. Konwencja dotycząca zniesienia pracy przymusowej z 1957 r. (nr 105), 5. Konwencja dotycząca najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 r. (nr 138), 6. Konwencja dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci z 1999 r. (nr 182), 7. Konwencja dotycząca jednakowego wynagrodzenia z 1951 r. (nr 100), 8. Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z 1958 r. (nr 111). Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 68 (68)  W odniesieniu do kategorii ryzyka środowiskowego strategia w zakresie należytej staranności powinna uwzględniać ryzyko w łańcuchu dostaw baterii w odniesieniu do ochrony środowiska naturalnego i różnorodności biologicznej zgodnie z Konwencją o różnorodności biologicznej49, która obejmuje również uwzględnienie społeczności lokalnych oraz ochronę i rozwój tych społeczności. (68)  W odniesieniu do kategorii ryzyka środowiskowego strategia w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii powinna uwzględniać ryzyko w łańcuchu wartości baterii w odniesieniu do ochrony środowiska naturalnego i różnorodności biologicznej zgodnie z Konwencją o różnorodności biologicznej, która obejmuje również uwzględnienie społeczności lokalnych oraz ochronę i rozwój tych społeczności. Powinna ona również uwzględniać zagrożenia związane ze zmianą klimatu, zgodnie z porozumieniem paryskim i jego celem, jakim jest ograniczenie globalnego ocieplenia do poziomu poniżej 1,5 stopnia Celsjusza w porównaniu z poziomem sprzed epoki przemysłowej, a także zagrożenia dla środowiska ujęte w innych konwencjach międzynarodowych dotyczących środowiska. __________________ __________________ 49 Jak określono w Konwencji o różnorodności biologicznej, dostępnej pod adresem https://www.cbd.int/convention/text/, a w szczególności w decyzji COP VIII/28 „Dobrowolne wytyczne w sprawie różnorodności biologicznej – całościowa ocena skutków”, dostępnej pod adresem https://www.cbd.int/decision/cop/?id=11042. 49 Jak określono w Konwencji o różnorodności biologicznej, dostępnej pod adresem https://www.cbd.int/convention/text/, a w szczególności w decyzji COP VIII/28 „Dobrowolne wytyczne w sprawie różnorodności biologicznej – całościowa ocena skutków”, dostępnej pod adresem https://www.cbd.int/decision/cop/?id=11042. Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 69 (69)  Obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw dotyczące identyfikacji i łagodzenia ryzyka społecznego i środowiskowego związanego z surowcami wykorzystywanymi do produkcji baterii powinny przyczynić się do wdrożenia rezolucji nr 19 UNEP w sprawie zarządzania zasobami mineralnymi, w której uznano istotny wkład sektora górniczego w realizację Agendy 2030 i celów zrównoważonego rozwoju. (69)  Obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości baterii dotyczące identyfikacji i łagodzenia ryzyka społecznego i środowiskowego związanego z surowcami wykorzystywanymi do produkcji baterii powinny przyczynić się do wdrożenia rezolucji nr 19 UNEP w sprawie zarządzania zasobami mineralnymi, w której uznano istotny wkład sektora górniczego w realizację Agendy 2030 i celów zrównoważonego rozwoju. Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 69 a (nowy) (69a)  Nawet jeśli dołożono należytej staranności, może dojść do powstania szkody. Podmioty gospodarcze powinny aktywnie naprawiać takie szkody, samodzielnie lub we współpracy z innymi podmiotami. Podmioty te powinny ponosić odpowiedzialność za wszelkie niekorzystne skutki, które one same lub podmioty, które kontrolują lub mogą kontrolować, spowodowały lub do których się przyczyniły. Osoby poszkodowane powinny mieć prawo do zadośćuczynienia za szkody i dostęp do wymiaru sprawiedliwości. Poprawka 54 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 70 (70)  Inne instrumenty prawne UE ustanawiające wymogi dotyczące należytej staranności w łańcuchu dostaw powinny mieć zastosowanie, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie ma szczegółowych przepisów o takim samym celu, charakterze i skutkach, które mogą zostać dostosowane w świetle przyszłych zmian legislacyjnych. (70)  Inne instrumenty prawne UE ustanawiające wymogi dotyczące należytej staranności powinny mieć zastosowanie do przedsiębiorstw z UE i spoza UE, które zamierzają wprowadzać baterie do obrotu w Unii, aby zapewnić równe warunki działania, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie ma szczegółowych przepisów o takim samym celu, charakterze i skutkach, które mogą zostać dostosowane w świetle przyszłych zmian legislacyjnych. Poprawka 55 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 71 (71)  Aby dostosować się do rozwoju łańcucha wartości baterii, w tym zmian zakresu i charakteru stosownego ryzyka społecznego i środowiskowego, oraz do postępu naukowo-technicznego w odniesieniu do baterii i składów chemicznych baterii, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów zmiany wykazu surowców i kategorii ryzyka oraz wymogów dotyczących należytej staranności w łańcuchu dostaw. (71)  Aby dostosować się do rozwoju łańcucha wartości baterii, w tym zmian zakresu i charakteru stosownego ryzyka społecznego i środowiskowego, oraz do postępu naukowo-technicznego w odniesieniu do baterii i składów chemicznych baterii, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów zmiany wykazu surowców i kategorii ryzyka oraz wymogów dotyczących należytej staranności w łańcuchu wartości baterii. Poprawka 56 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 71 a (nowy) (71a)  W przypadku przyjęcia w przyszłości przepisów Unii ustanawiających ogólne zasady zrównoważonego ładu korporacyjnego i należytej staranności Komisja powinna ocenić, czy te nowe przepisy unijne wymagają zmiany art. 39 ust. 2–5 lub załącznika X, lub obu tych elementów. W celu zmiany tych przepisów należy w stosownym przypadku przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Poprawka 57 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 72 (72)  Zharmonizowane przepisy dotyczące gospodarowania odpadami są niezbędne, aby zapewnić, by we wszystkich państwach członkowskich producenci i inne podmioty gospodarcze byli objęci tymi samymi przepisami we wdrażaniu rozszerzonej odpowiedzialności producenta w odniesieniu do baterii. Maksymalizacja selektywnego zbierania zużytych baterii oraz zapewnienie, aby wszystkie zbierane baterie podlegały recyklingowi za pośrednictwem procesów, za pomocą których osiąga się minimalne poziomy wydajności recyklingu, są konieczne, by osiągnąć wysoki poziom odzysku materiałów. W ocenie dyrektywy 2006/66/WE ustalono, że jednym z jej niedociągnięć jest brak szczegółowości przepisów, który prowadzi do niejednorodnego wdrażania i powoduje powstawanie znaczących barier dla funkcjonowania rynków recyklingu oraz niższy od optymalnego poziom recyclingu. W związku z powyższym w bardziej szczegółowych i zharmonizowanych przepisach należy uwzględnić kwestię unikania zakłócania rynku zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii, zapewnić jednolite wdrożenie wymogów w całej Unii i dalszą harmonizację jakości usług gospodarowania odpadami świadczonych przez podmioty gospodarcze oraz ułatwić wprowadzanie na rynek surowców wtórnych. (72)  Zharmonizowane przepisy dotyczące gospodarowania odpadami są niezbędne, aby zapewnić, by we wszystkich państwach członkowskich producenci i inne podmioty gospodarcze byli objęci tymi samymi przepisami we wdrażaniu rozszerzonej odpowiedzialności producenta w odniesieniu do baterii oraz by zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska w całej Unii. Rozszerzona odpowiedzialność producenta może przyczynić się do zmniejszenia ogólnego wykorzystania zasobów, w szczególności poprzez zmniejszenie liczby zużytych baterii oraz niekorzystnych skutków związanych z gospodarowaniem zużytymi bateriami. Maksymalizacja selektywnego zbierania zużytych baterii oraz zapewnienie, aby wszystkie zbierane baterie podlegały recyklingowi za pośrednictwem procesów, za pomocą których osiąga się minimalne poziomy wydajności recyklingu, są konieczne, by osiągnąć wysoki poziom odzysku materiałów. W ocenie dyrektywy 2006/66/WE ustalono, że jednym z jej niedociągnięć jest brak szczegółowości przepisów, który prowadzi do niejednorodnego wdrażania i powoduje powstawanie znaczących barier dla funkcjonowania rynków recyklingu oraz niższy od optymalnego poziom recyclingu. W związku z powyższym w bardziej szczegółowych i zharmonizowanych przepisach należy uwzględnić kwestię unikania zakłócania rynku zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii, zapewnić jednolite wdrożenie wymogów w całej Unii i dalszą harmonizację jakości usług gospodarowania odpadami świadczonych przez podmioty gospodarcze oraz ułatwić wprowadzanie na rynek surowców wtórnych. Poprawka 58 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 73 (73)  Niniejsze rozporządzenie opiera się na przepisach dotyczących gospodarowania odpadami oraz ogólnych przepisach określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE50, które należy dostosować w taki sposób, by odzwierciedlić szczególną sytuację dotyczącą baterii. Aby zbieranie zużytych baterii było jak najbardziej wydajne, ważne jest, aby jego organizacja przebiegała w ścisłym związku z miejscem, w którym baterie są sprzedawane w państwie członkowskim, oraz blisko użytkownika końcowego. Ponadto zużyte baterie można zbierać razem ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym oraz razem z pojazdami wycofanymi z eksploatacji, poprzez krajowe systemy zbierania utworzone na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE51 oraz na podstawie dyrektywy 2000/53/WE. Mimo że w niniejszym rozporządzeniu określa się przepisy szczegółowe odnoszące się do baterii, konieczne jest przyjęcie spójnego i uzupełniającego podejścia, które będzie opierać się na istniejących strukturach gospodarowania odpadami i w ramach którego będą one harmonizowane. W związku z tym, aby skutecznie realizować rozszerzoną odpowiedzialność producenta dotyczącą gospodarowania odpadami, należy określić obowiązki w odniesieniu do państw członkowskich, w których baterie są udostępniane na rynku po raz pierwszy. (73)  Niniejsze rozporządzenie opiera się na przepisach dotyczących gospodarowania odpadami oraz ogólnych przepisach określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE50, które należy dostosować w taki sposób, by odzwierciedlić szczególny charakter zużytych baterii. Aby zbieranie zużytych baterii było jak najbardziej wydajne, ważne jest, aby jego organizacja przebiegała w ścisłym związku z miejscem, w którym baterie są sprzedawane w państwie członkowskim, oraz blisko użytkownika końcowego. Zużyte baterie powinny być zbierane oddzielnie od innych typów odpadów, takich jak metale, papier i tektura, szkło, tworzywa sztuczne, drewno, tekstylia i bioodpady. Ponadto zużyte baterie można zbierać razem ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym oraz razem z pojazdami wycofanymi z eksploatacji, poprzez krajowe systemy zbierania utworzone na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE51 oraz na podstawie dyrektywy 2000/53/WE. Mimo że w niniejszym rozporządzeniu określa się przepisy szczegółowe odnoszące się do baterii, konieczne jest przyjęcie spójnego i uzupełniającego podejścia, które będzie opierać się na istniejących strukturach gospodarowania odpadami i w ramach którego będą one harmonizowane. W związku z tym, aby skutecznie realizować rozszerzoną odpowiedzialność producenta dotyczącą gospodarowania odpadami, należy określić obowiązki w odniesieniu do państw członkowskich, w których baterie są udostępniane na rynku po raz pierwszy. __________________ __________________ 50 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3). 50 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3). 51 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz.U. L 197 z 24.7.2012, s. 38). 51 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz.U. L 197 z 24.7.2012, s. 38). Poprawka 59 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 76 (76)  Producentów powinna dotyczyć rozszerzona odpowiedzialność producenta w zakresie gospodarowania produkowanymi przez nich bateriami na etapie wycofywania z eksploatacji. Odpowiednio powinni oni ponosić koszty zbierania, przetwarzania i recyklingu wszystkich zbieranych baterii, sprawozdawczości w zakresie baterii i zużytych baterii oraz przekazywania do użytkowników końcowych i podmiotów gospodarujących odpadami informacji na temat baterii, a także na temat odpowiedniego ponownego użycia zużytych baterii i gospodarowania takimi bateriami. Obowiązki dotyczące rozszerzonej odpowiedzialności producenta powinny mieć zastosowanie do wszystkich form dostawy, w tym sprzedaży na odległość. Producenci powinni mieć możliwość wykonywania tych obowiązków wspólnie poprzez organizacje odpowiedzialności producenta przejmujące odpowiedzialność w ich imieniu. Producenci lub organizacje odpowiedzialności producenta powinni mieć obowiązek posiadania zezwolenia oraz powinni dokumentować, że posiadają zasoby finansowe na pokrycie kosztów związanych z rozszerzoną odpowiedzialnością producenta. W stosownych przypadkach, aby uniknąć zakłócenia rynku wewnętrznego oraz zapewnić jednolite warunki różnicowania wkładów finansowych przekazywanych przez producentów na rzecz organizacji odpowiedzialności producenta, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. (76)  Producentów powinna dotyczyć rozszerzona odpowiedzialność producenta w zakresie gospodarowania produkowanymi przez nich bateriami na etapie wycofywania z eksploatacji. Powinna ona obejmować zbiór przepisów określających szczegółowe obowiązki operacyjne i finansowe producentów produktów, w których odpowiedzialność producenta jest rozszerzona na pokonsumencki etap cyklu życia produktu. Odpowiednio powinni oni ponosić co najmniej koszty, o których mowa w art. 8a ust. 4 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE, w tym koszty organizacji selektywnej zbiórki, przygotowania do wykorzystania do innych celów i regeneracji, przetwarzania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytych baterii, sprawozdawczości w zakresie baterii i zużytych baterii oraz kampanii uświadamiających mających na celu zachęcenie użytkowników końcowych do pozbywania się zużytych baterii w odpowiedni sposób. Obowiązki dotyczące rozszerzonej odpowiedzialności producenta powinny mieć zastosowanie do wszystkich form dostawy, w tym sprzedaży na odległość i sprzedaży przez internet. Producenci powinni mieć możliwość wykonywania tych obowiązków wspólnie poprzez organizacje odpowiedzialności producenta przejmujące odpowiedzialność w ich imieniu. Producenci lub organizacje odpowiedzialności producenta powinni mieć obowiązek posiadania zezwolenia oraz powinni dokumentować, że posiadają zasoby finansowe na pokrycie kosztów związanych z rozszerzoną odpowiedzialnością producenta. W stosownych przypadkach, aby uniknąć zakłócenia rynku wewnętrznego oraz zapewnić jednolite warunki różnicowania wkładów finansowych przekazywanych przez producentów na rzecz organizacji odpowiedzialności producenta, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Poprawka 60 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 76 a (nowy) (76a)  Wprowadzenie wymogów dotyczących odpowiedzialności producenta powinno przyczynić się do obniżenia kosztów i poprawienia wyników, a także do zapewnienia równych szans, w tym dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw handlu elektronicznego, oraz do uniknięcia przeszkód w sprawnym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. Powinno ono również przyczynić się do uwzględnienia w cenach produktów kosztów ich wycofania z eksploatacji i tworzyć zachęty dla producentów, by przy projektowaniu swoich produktów przestrzegali przepisów dotyczących zrównoważonego rozwoju. Ogólnie rzecz biorąc, wymogi takie powinny poprawić zarządzanie programami rozszerzonej odpowiedzialności producenta i zwiększyć ich przejrzystość oraz ograniczyć możliwość wystąpienia konfliktu interesów między organizacjami odpowiedzialnymi za rozszerzoną odpowiedzialność producenta a podmiotami gospodarującymi odpadami, z którymi zawarły one umowy. Wymogi te powinny mieć zastosowanie zarówno do nowych, jak i istniejących systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta. Poprawka 61 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 77 (77)  Niniejsze rozporządzenie powinno regulować rozszerzoną odpowiedzialność producenta wyłącznie w odniesieniu do baterii, w związku z czym przepisy dotyczące systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta określone w dyrektywie 2008/98/WE nie powinny mieć zastosowania do baterii. (77)  Niniejsze rozporządzenie powinno regulować rozszerzoną odpowiedzialność producenta wyłącznie w odniesieniu do baterii, w związku z czym należy je uznać za uzupełnienie przepisów dotyczących systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta określonych w dyrektywie 2008/98/WE, które należy rozumieć jako wymogi minimalne. Poprawka 62 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 78 (78)  Aby zapewnić wysoką jakość recyklingu w łańcuchach dostaw baterii, zwiększyć wykorzystanie wysokiej jakości surowców wtórnych oraz chronić środowisko, regułę powinien stanowić wysoki poziom zbierania i recyklingu zużytych baterii. Zbieranie zużytych baterii jest fundamentalnym i kluczowym krokiem w zamykaniu obiegu cennych materiałów zawartych w bateriach przez ich recykling oraz w utrzymaniu łańcucha wartości baterii wewnątrz Unii, ułatwiając tym samym dostęp do odzyskanych materiałów, które można ponownie wykorzystać do produkcji nowych produktów. (78)  Aby zapewnić wysoką jakość recyklingu w łańcuchach wartości baterii, zwiększyć wykorzystanie wysokiej jakości surowców wtórnych oraz chronić środowisko, regułę powinien stanowić wysoki poziom zbierania i recyklingu zużytych baterii. Zbieranie zużytych baterii jest fundamentalnym i kluczowym krokiem w zamykaniu obiegu cennych materiałów zawartych w bateriach przez ich recykling oraz w utrzymaniu łańcucha wartości baterii wewnątrz Unii i zwiększeniu jej strategicznej autonomii w tym sektorze, ułatwiając dostęp do odzyskanych materiałów, które można ponownie wykorzystać do produkcji nowych produktów. Odpowiednie środki dotyczące zbierania, przetwarzania, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów i recyklingu zużytych baterii powinny być zawarte w krajowych planach gospodarowania odpadami. Plany gospodarowania odpadami państw członkowskich powinny zatem zostać uaktualnione na podstawie przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 63 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 79 (79)  Za finansowanie i organizację selektywnego zbierania zużytych baterii powinni odpowiadać producenci wszystkich baterii. Powinni oni prowadzić taką zbiórkę, ustanawiając sieć zbierania, która obejmie całe terytorium państw członkowskich, będzie blisko użytkownika końcowego oraz która nie będzie ukierunkowana wyłącznie na obszary i baterie, w przypadku których zbieranie przynosi zyski. Sieć zbierania powinna obejmować dystrybutora, uprawniony zakład przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz pojazdów wycofanych z eksploatacji, punkty zbierania odpadów oraz inne podmioty z ich własnej inicjatywy, takie jak organy publiczne i szkoły. Aby zweryfikować i poprawić wydajność sieci zbierania i kampanii informacyjnych, należy prowadzić regularne badania dotyczące składu, co najmniej na poziomie NUTS 253, na temat zmieszanych odpadów komunalnych oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zbieranego w celu określenia liczby zużytych baterii przenośnych w nim zawartych. (79)  Za finansowanie lub finansowanie i organizację selektywnego zbierania zużytych baterii powinni odpowiadać producenci wszystkich baterii. Powinni oni prowadzić taką zbiórkę, ustanawiając system zwrotu i sieć zbierania, która obejmie całe terytorium państw członkowskich, będzie blisko użytkownika końcowego oraz która nie będzie ukierunkowana wyłącznie na obszary i baterie, w przypadku których zbieranie przynosi zyski. Sieć zbierania powinna obejmować dystrybutora, uprawniony zakład przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz pojazdów wycofanych z eksploatacji, punkty zbierania odpadów oraz inne podmioty z ich własnej inicjatywy, takie jak organy publiczne i szkoły. Aby zweryfikować i poprawić wydajność sieci zbierania i kampanii informacyjnych, należy prowadzić regularne badania dotyczące składu, co najmniej na poziomie NUTS 253, na temat zmieszanych odpadów komunalnych oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zbieranego w celu określenia liczby zużytych baterii przenośnych w nim zawartych. __________________ __________________ 53 Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1). 53 Rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1). Poprawka 64 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 81 (81)  Biorąc pod uwagę wpływ na środowisko oraz utratę materiałów ze względu na zużyte baterie, które nie są zbierane osobno, a co za tym idzie nie są przetwarzane w sposób przyjazny dla środowiska, w odniesieniu do baterii przenośnych w dalszym ciągu powinien mieć zastosowanie docelowy poziom zbierania określony w dyrektywie 2006/66/WE i powinien on być stopniowo podnoszony. Niniejsze rozporządzenie zakłada, że baterie przenośne obejmują również baterie zasilające lekkie środki transportu. Ponieważ obecny wzrost sprzedaży tego rodzaju baterii utrudnia obliczenie ilości tych baterii wprowadzanych do obrotu i zbieranych pod koniec ich cyklu życia, należy wyłączyć te baterie przenośne z obecnego poziomu zbierania baterii przenośnych. Wyłączenie to należy poddać przeglądowi wraz z celem dotyczącym zbierania zużytych baterii przenośnych, przy czym przegląd ten może również dotyczyć zmian w metodyce obliczania poziomu zbierania baterii przenośnych. Komisja przygotuje sprawozdanie stanowiące podstawę tych przeglądów. (81)  Biorąc pod uwagę wpływ na środowisko oraz utratę materiałów ze względu na zużyte baterie, które nie są zbierane osobno, a co za tym idzie nie są przetwarzane w sposób przyjazny dla środowiska, w odniesieniu do baterii przenośnych w dalszym ciągu powinien mieć zastosowanie docelowy poziom zbierania określony w dyrektywie 2006/66/WE i powinien on być stopniowo podnoszony. Aby zmaksymalizować zbieranie i ograniczyć ryzyko dla bezpieczeństwa, należy ocenić wykonalność i potencjalne korzyści wynikające z ustanowienia ogólnounijnego systemu kaucyjnego dla baterii, w szczególności dla baterii przenośnych ogólnego stosowania. Krajowe systemy kaucyjne nie powinny uniemożliwiać przyjęcia zharmonizowanego systemu ogólnounijnego. Poprawka 65 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 82 a (nowy) (82a)  Aby zaktualizować metodykę obliczania i weryfikacji docelowego poziomu zbierania zużytych baterii do lekkich środków transportu w celu odzwierciedlenia ilości, jaką można zebrać, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Kluczowe znaczenie ma utrzymanie lub podniesienie w nowej metodyce poziomu ambicji w zakresie ochrony środowiska, jeśli chodzi o zbieranie zużytych baterii, w porównaniu z istniejącą metodyką. Poprawka 66 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 82 b (nowy) (82b)  Komisja powinna również rozważyć wprowadzenie metodyki obliczeń do wyznaczania poziomu selektywnego zbierania w celu odzwierciedlenia ilości zużytych przenośnych baterii, jaką można zebrać. Kluczowe znaczenie ma utrzymanie lub podniesienie w nowej metodyce poziomu ambicji w zakresie ochrony środowiska, jeśli chodzi o zbieranie zużytych baterii, w porównaniu z istniejącą metodyką. Poprawka 67 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 84 (84)  Mając na względzie hierarchię postępowania z odpadami ustanowioną w art. 4 dyrektywy 2008/98/WE, w której priorytetami są zapobieganie, przygotowywanie do ponownego użycia i recykling, a także zgodnie z art. 11 ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 1999/31/WE54 zebranych baterii nie należy spalać ani składować na składowisku. (84)  Mając na względzie hierarchię postępowania z odpadami ustanowioną w art. 4 dyrektywy 2008/98/WE, w której priorytetami są zapobieganie, przygotowywanie do ponownego użycia i recykling, a także zgodnie z art. 11 ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE54 oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 1999/31/WE zebranych baterii nie należy poddawać przetwarzaniu na energię z odpadów ani operacjom trwałego składowania. __________________ __________________ 54 Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1). 54 Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1). Poprawka 68 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 87 (87)  Prowadzenie przetwarzania i recyklingu poza danym państwem członkowskim lub poza Unią powinno być możliwe wyłącznie wtedy, gdy przesyłanie zużytych baterii odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1013/200658 oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1418/200759, a także wtedy, gdy przetwarzanie i recykling spełniają wymogi mające zastosowanie w przypadku tego rodzaju odpadów zgodnie z ich klasyfikacją w zmienionej decyzji Komisji 2000/532/WE60. Należy dokonać przeglądu tej zmienionej decyzji, aby odzwierciedlić wszystkie składy chemiczne baterii. Jeżeli takie przetwarzanie lub recykling odbywają się poza Unią, aby móc zaliczyć je na poczet poziomów wydajności recyklingu i celów dotyczących recyklingu, operator, w imieniu którego prowadzono przetwarzanie lub recykling, powinien być zobowiązany do sprawozdawczości w tym zakresie względem właściwego organu danego państwa członkowskiego oraz do udowodnienia, że przetwarzanie przebiega zgodnie z warunkami odpowiadającymi warunkom określonym w niniejszym rozporządzeniu. W celu określenia, jakie wymogi dotyczące takiego przetwarzania można uznać za równoważne, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów określenia szczegółowych przepisów obejmujących kryteria oceny równoważnych warunków. (87)  Prowadzenie przetwarzania, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów i recyklingu poza danym państwem członkowskim lub poza Unią powinno być możliwe wyłącznie wtedy, gdy przesyłanie zużytych baterii odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1013/200658 oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1418/200759, a także wtedy, gdy przetwarzanie i recykling spełniają wymogi mające zastosowanie w przypadku tego rodzaju odpadów zgodnie z ich klasyfikacją w zmienionej decyzji Komisji 2000/532/WE60. Należy dokonać przeglądu tej zmienionej decyzji, aby odzwierciedlić wszystkie składy chemiczne baterii, m.in. dodać kody zużytych baterii litowo-jonowych, żeby ułatwić właściwe sortowanie zużytych baterii litowo-jonowych i sprawozdawczość w tym zakresie. Jeżeli takie przetwarzanie lub recykling odbywają się poza Unią, aby móc zaliczyć je na poczet poziomów wydajności recyklingu i celów dotyczących recyklingu, operator, w imieniu którego prowadzono przetwarzanie lub recykling, powinien być zobowiązany do sprawozdawczości w tym zakresie względem właściwego organu danego państwa członkowskiego oraz do udowodnienia na podstawie dokumentów zatwierdzonych przez właściwy organ państwa przeznaczenia, że przetwarzanie przebiega zgodnie z warunkami odpowiadającymi warunkom określonym w niniejszym rozporządzeniu oraz zgodnie z odpowiednimi wymogami w zakresie ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego określonymi w innych przepisach Unii. W celu określenia, jakie wymogi dotyczące takiego przetwarzania można uznać za równoważne, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do celów określenia szczegółowych przepisów obejmujących kryteria oceny równoważnych warunków. __________________ __________________ 58 Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1). 58 Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1). 59 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 z dnia 29 listopada 2007 r. dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów (Dz.U. L 316 z 4.12.2007, s. 6). 59 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 z dnia 29 listopada 2007 r. dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów (Dz.U. L 316 z 4.12.2007, s. 6). 60 2000/532/WE: Decyzja Komisji z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3). 60 2000/532/WE: Decyzja Komisji z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3). Poprawka 69 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 87 a (nowy) (87a)  W przypadku gdy zużyte baterie są wywożone z Unii w celu przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub recyklingu, właściwe organy państw członkowskich powinny skutecznie korzystać z uprawnień przewidzianych w art. 50 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006, aby wymagać dokumentów potwierdzających zgodność z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Właściwe organy państw członkowskich powinny mieć możliwość współpracy z innymi odpowiednimi podmiotami, takimi jak właściwe organy w państwie przeznaczenia, niezależne organy weryfikacyjne będące stroną trzecią lub organizacje odpowiedzialności producenta ustanowione w ramach systemów rozszerzonej odpowiedzialności producentów, które mogą przeprowadzać kontrole fizyczne i inne kontrole obiektów w państwach trzecich. Poprawka 70 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 88 (88)  Baterie przemysłowe oraz akumulatory pojazdów elektrycznych, które nie spełniają już swojego pierwotnego celu, do którego zostały wyprodukowane, można wykorzystywać do innych celów jako stacjonarne baterie do magazynowania energii. W związku z powstawaniem rynku drugiego cyklu życia używanych baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych oraz w celu wsparcia praktycznego zastosowania hierarchii postępowania z odpadami, należy zdefiniować przepisy szczegółowe w celu umożliwienia odpowiedzialnego wykorzystania używanych baterii do innych celów, uwzględniając jednocześnie zasadę ostrożności oraz zapewniając użytkownikom końcowym bezpieczeństwo używania takich baterii. Każda taka używana bateria powinna podlegać ocenie stanu zdrowia i dostępnej pojemności, aby zapewnić zrównoważony charakter korzystania z niej w jakimkolwiek innym celu niż pierwotny. W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania przepisów związanych z oszacowaniem stanu zdrowia baterii, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. (88)  Baterie, które nie spełniają już swojego pierwotnego celu, do którego zostały wyprodukowane, można wykorzystywać do innych celów jako stacjonarne baterie do magazynowania energii. W związku z powstawaniem rynku drugiego cyklu życia używanych baterii oraz w celu wsparcia praktycznego zastosowania hierarchii postępowania z odpadami, należy zdefiniować przepisy szczegółowe w celu umożliwienia odpowiedzialnego wykorzystania używanych baterii do innych celów, uwzględniając jednocześnie zasadę ostrożności oraz zapewniając użytkownikom końcowym bezpieczeństwo używania takich baterii. Każda taka używana bateria powinna podlegać ocenie stanu zdrowia i dostępnej pojemności, aby zapewnić zrównoważony charakter korzystania z niej w jakimkolwiek innym celu niż pierwotny. Baterie, w przypadku których stwierdzono, że nadają się do wykorzystania w celu innym niż pierwotny, powinny w najlepszym przypadku być wykorzystane do innych celów. W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania przepisów związanych z oszacowaniem stanu zdrowia baterii, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Poprawka 71 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 89 (89)  Producenci i dystrybutorzy powinni być aktywnie zaangażowani w przekazywanie użytkownikom końcowym informacji, że baterie należy zbierać osobno, że dostępne są systemy zbierania oraz że użytkownicy końcowi pełnią ważną rolę w zapewnianiu optymalnego dla środowiska gospodarowania zużytymi bateriami. Zarówno jeżeli chodzi o ujawnianie informacji wszystkim użytkownikom końcowym, jak i o sprawozdawczość w odniesieniu do baterii, należy wykorzystywać nowoczesne technologie informatyczne. Informacje te należy przekazywać albo za pomocą klasycznych sposobów, takich jak kampanie na zewnątrz, plakaty, kampanie w mediach społecznościowych, albo za pomocą bardziej innowacyjnych sposobów, takich jak elektroniczny dostęp do stron internetowych przez kody QR umieszczone na bateriach. (89)  Producenci i dystrybutorzy, w tym internetowe platformy handlowe, powinni być aktywnie zaangażowani w przekazywanie użytkownikom końcowym informacji, że baterie należy zbierać osobno, że dostępne są systemy zbierania oraz że użytkownicy końcowi pełnią ważną rolę w zapewnianiu optymalnego dla środowiska gospodarowania zużytymi bateriami, w szczególności poprzez wyjaśnienie, w jaki sposób bezpieczniejsze i czystsze strumienie odpadów mogą przyczynić się do ograniczenia wywozu odpadów do państw trzecich i zapewnienia zamkniętych obiegów materiałów w Unii. Zarówno jeżeli chodzi o ujawnianie informacji wszystkim użytkownikom końcowym, jak i o sprawozdawczość w odniesieniu do baterii, należy wykorzystywać nowoczesne technologie informatyczne. Informacje te należy przekazywać albo za pomocą klasycznych sposobów, takich jak kampanie na zewnątrz, plakaty, kampanie w mediach społecznościowych, albo za pomocą bardziej innowacyjnych sposobów, takich jak elektroniczny dostęp do stron internetowych przez kody QR umieszczone na bateriach, w sposób dostępny i zrozumiały. Poprawka 72 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 90 (90)  Aby umożliwić weryfikację zgodności z obowiązkami dotyczącymi zbierania i przetwarzania baterii, a także skuteczność tych obowiązków, konieczne jest, aby odpowiednie podmioty przedstawiały właściwym organom sprawozdania. Producenci baterii oraz inne zbierające baterie podmioty gospodarujące odpadami powinny w stosownych przypadkach składać za każdy rok kalendarzowy sprawozdanie obejmujące dane na temat sprzedanych baterii oraz na temat zebranych zużytych baterii. Jeżeli chodzi o przetwarzanie i recykling, obowiązki sprawozdawcze powinny spoczywać odpowiednio na podmiotach gospodarujących odpadami i na podmiotach zajmujących się recyklingiem. (90)  Aby umożliwić weryfikację zgodności z obowiązkami dotyczącymi zbierania i przetwarzania baterii, a także skuteczność tych obowiązków, konieczne jest, aby odpowiednie podmioty przedstawiały właściwym organom sprawozdania. Producenci baterii oraz inne zbierające baterie podmioty gospodarujące odpadami powinny w stosownych przypadkach składać za każdy rok kalendarzowy sprawozdanie obejmujące dane na temat sprzedanych baterii oraz na temat zebranych zużytych baterii. Jeżeli chodzi o przetwarzanie i recykling, obowiązki sprawozdawcze powinny spoczywać odpowiednio na podmiotach gospodarujących odpadami i na podmiotach zajmujących się recyklingiem. Podmioty gospodarujące odpadami, które dokonują przetwarzania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny podlegać procedurze selekcji przeprowadzanej przez producentów danych baterii lub przez organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, zgodnie z art. 8 i 8a dyrektywy 2008/98/WE. Poprawka 73 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 95 (95)  W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/102062 określono przepisy dotyczące nadzoru rynku i kontroli produktów wprowadzanych na rynek Unii. W celu zapewnienia, aby produkty korzystające ze swobodnego przepływu towarów spełniały wymogi zapewniające wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie i bezpieczeństwo ludzi oraz ochrona mienia i środowiska, wspomniane rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do baterii objętych niniejszym rozporządzeniem. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1020. (95)  W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/102062 określono przepisy dotyczące nadzoru rynku i kontroli produktów wprowadzanych na rynek Unii. W celu zapewnienia, aby produkty korzystające ze swobodnego przepływu towarów spełniały wymogi zapewniające wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie i bezpieczeństwo ludzi oraz ochrona mienia i środowiska, wspomniane rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do baterii objętych niniejszym rozporządzeniem, w tym baterii wyprodukowanych poza Unią i wprowadzanych na rynek unijny. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1020. __________________ __________________ 62 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1020 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie nadzoru rynku i zgodności produktów oraz zmieniające dyrektywę 2004/42/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i (UE) nr 305/2011 (Dz.U. L 169 z 25.6.2019, s. 1). 62 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1020 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie nadzoru rynku i zgodności produktów oraz zmieniające dyrektywę 2004/42/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i (UE) nr 305/2011 (Dz.U. L 169 z 25.6.2019, s. 1). Poprawka 74 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 97 (97)  Powinna istnieć procedura, w ramach której zainteresowane strony są informowane o środkach, które będą wdrażane w odniesieniu do baterii stanowiących zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia lub środowiska. Procedura ta powinna również umożliwiać organom nadzoru rynku w państwach członkowskich podejmowanie – we współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi – działań na wczesnym etapie w odniesieniu do takich baterii. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania aktów w celu określenia, czy krajowe środki w odniesieniu do niezgodnych baterii są uzasadnione. (97)  Powinna istnieć procedura, w ramach której zainteresowane strony są informowane o środkach, które będą wdrażane w odniesieniu do baterii stanowiących zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia lub środowiska. Procedura ta powinna również umożliwiać organom nadzoru rynku w państwach członkowskich podejmowanie – we współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi – działań na wczesnym etapie w odniesieniu do takich baterii. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania aktów w celu szybkiego określenia, czy krajowe środki w odniesieniu do niezgodnych baterii są uzasadnione. Poprawka 75 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 98 (98)  Organy nadzoru rynku powinny mieć prawo wymagać od podmiotów gospodarczych podjęcia działań naprawczych na podstawie ustalenia, że albo bateria nie spełnia wymogów niniejszego rozporządzenia, albo podmiot gospodarczy narusza przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu lub udostępniania na rynku baterii, lub też przepisy dotyczące zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania lub należytej staranności w łańcuchu dostaw. (98)  Organy nadzoru rynku powinny mieć prawo wymagać od podmiotów gospodarczych podjęcia działań naprawczych na podstawie ustalenia, że albo bateria nie spełnia wymogów niniejszego rozporządzenia, albo podmiot gospodarczy narusza przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu lub udostępniania na rynku baterii, lub też przepisy dotyczące zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania i informowania lub należytej staranności w łańcuchu dostaw. Poprawka 76 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 98 a (nowy) (98a)  Aby zapewnić skuteczność i spójność badań baterii w całej Unii w ramach nadzoru rynku ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2019/1020, a także zapewnić niezależne doradztwo techniczne i naukowe w trakcie ocen baterii stwarzających zagrożenie, Komisja powinna wyznaczyć unijną jednostkę badawczą. Ponadto zgodność z unijnymi ramami prawnymi dotyczącymi baterii ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem należy propagować również na szczeblu krajowym. Poprawka 77 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 98 b (nowy) (98b)  Swobodny przepływ towarów w Unii jest często hamowany przez bariery ustanowione na szczeblu krajowym, które utrudniają pełne urzeczywistnienie rynku wewnętrznego i ograniczają możliwości przedsiębiorstw w zakresie prowadzenia działalności i rozwoju, w szczególności MŚP, które stanowią podstawę gospodarki Unii. W związku z tym państwa członkowskie powinny w pełni korzystać z możliwości zawierania między sobą porozumień umożliwiających ustanowienie procedury arbitrażowej, aby szybko rozstrzygać spory powstałe w związku z dostępem do rynku wewnętrznego baterii. Poprawka 78 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 99 (99)  Sektor zamówień publicznych odgrywa ważną rolę w ograniczaniu wpływu na środowisko działalności człowieka oraz stymulowaniu transformacji rynku w kierunku bardziej zrównoważonych produktów. Instytucje zamawiające zgodnie z definicją określoną w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE63 oraz w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE64, a także podmioty zamawiające zgodnie z definicją określoną w dyrektywie 2014/25/UE powinny ponosić odpowiedzialność za wpływ na środowisko związany z zakupem baterii lub produktów zawierających baterie, aby propagować i stymulować rynek czystej i energooszczędnej mobilności oraz magazynowania energii, a tym samym przyczyniać się do osiągania celów unijnych polityk: środowiskowej, klimatycznej i energetycznej. (99)  Sektor zamówień publicznych odgrywa ważną rolę w ograniczaniu wpływu na środowisko działalności człowieka oraz stymulowaniu transformacji rynku w kierunku bardziej zrównoważonych produktów. Instytucje zamawiające zgodnie z definicją określoną w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE63 oraz w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE64, a także podmioty zamawiające zgodnie z definicją określoną w dyrektywie 2014/25/UE powinny ponosić odpowiedzialność za wpływ na środowisko związany z zakupem baterii lub produktów zawierających baterie i zapewniać faktyczne przestrzeganie przez podmioty gospodarcze wymogów społecznych i środowiskowych, aby propagować i stymulować rynek czystej i energooszczędnej mobilności oraz magazynowania energii, a tym samym przyczyniać się do osiągania celów unijnych polityk: środowiskowej, klimatycznej i energetycznej. Ponadto ułatwienie MŚP dostępu do zamówień publicznych na rynku baterii i zachęcanie większej liczby zainteresowanych stron na szczeblu lokalnym i unijnym do przyłączenia się również znacząco przyczyniłoby się do osiągnięcia tych celów. __________________ __________________ 63 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65). 63 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65). 64 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243). 64 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243). Poprawka 79 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 105 (105)  Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie określające, czy dany środek krajowy przedsięwzięty w odniesieniu do zgodności baterii, która stanowi ryzyko, jest uzasadniony, gdy w należycie uzasadnionych przypadkach wymagają tego szczególnie pilne potrzeby związane z ochroną zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia lub środowiska. (105)  Komisja powinna bez zwłoki przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie określające, czy dany środek krajowy przedsięwzięty w odniesieniu do zgodności baterii, która stanowi ryzyko, jest uzasadniony, gdy w należycie uzasadnionych przypadkach wymagają tego szczególnie pilne potrzeby związane z ochroną zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia lub środowiska. Poprawka 80 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 106 (106)  Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia i zapewnić egzekwowanie tych przepisów. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. (106)  Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia i zapewnić egzekwowanie tych przepisów. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W celu zapewnienia jednolitego egzekwowania przepisów w całej Unii należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do opracowania zharmonizowanych kryteriów lub wskazówek dotyczących kar oraz odszkodowań za szkody dla osób fizycznych. Poprawka 81 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 109 a (nowy) (109a)  Przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia należy brać pod uwagę skutki środowiskowe, społeczne i gospodarcze. Ponadto w celu zapewnienia równych warunków działania ważne jest, aby przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia w równym stopniu uwzględniać wszystkie odpowiednie dostępne technologie, pod warunkiem że technologie te umożliwiają zachowanie pełnej zgodności baterii z wszelkimi odpowiednimi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym nie należy nakładać nadmiernych obciążeń administracyjnych na podmioty gospodarcze, w szczególności na MŚP. Poprawka 82 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 110 (110)  Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zagwarantowanie funkcjonowania rynku wewnętrznego, a jednocześnie zapewnienie spełniania przez baterie wprowadzone do obrotu wymagań zapewniających wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia oraz środowiska, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę harmonizacji możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu, (110)  Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zagwarantowanie funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapewnienie, aby baterie wprowadzone do obrotu oraz operacje związane z zużytymi bateriami spełniały wymagania zapewniające wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, mienia oraz środowiska, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę harmonizacji możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu, Poprawka 83 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 1.  W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wymogi w zakresie zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania oraz informacji, których spełnienie umożliwia wprowadzenie do obrotu lub oddanie do użytku baterii, jak również wymogi w zakresie zbierania, przetwarzania i recyklingu zużytych baterii. 1.  W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wymogi w zakresie zrównoważenia środowiskowego, gospodarczego i społecznego, bezpieczeństwa, etykietowania oraz informacji, których spełnienie umożliwia wprowadzenie do obrotu lub oddanie do użytku baterii. Poprawka 84 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Ponadto w niniejszym rozporządzeniu ustanawia się środki służące ochronie środowiska i zdrowia ludzkiego poprzez zapobieganie powstawaniu odpadów w postaci zużytych baterii i niekorzystnym skutkom wytwarzania odpadów w postaci zużytych baterii i gospodarowania nimi oraz ograniczanie ilości takich odpadów, a także poprzez ograniczanie ogólnych skutków wykorzystania zasobów i poprawę efektywności takiego wykorzystania. Poprawka 85 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 2 2.  Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich baterii, a mianowicie do baterii przenośnych, akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych niezależnie od ich kształtu, pojemności, wagi, projektu, składu materiałowego, użycia lub przeznaczenia. Ma ono zastosowanie także do baterii wmontowanych do produktów lub dodanych do innych produktów. 2.  Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich baterii, a mianowicie do baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych niezależnie od ich kształtu, pojemności, wagi, projektu, składu materiałowego, użycia lub przeznaczenia. Ma ono zastosowanie także do baterii wmontowanych do produktów lub dodanych do innych produktów. Poprawka 86 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 3 – litera b a (nowa) ba)  sprzęcie specjalnie przeznaczonym do zapewnienia bezpieczeństwa obiektów jądrowych, zgodnie z definicją w art. 3 dyrektywy Rady 2009/71/Euratom1a. __________________ 1a Dyrektywa Rady 2009/71/Euratom z dnia 25 czerwca 2009 r. ustanawiająca wspólnotowe ramy bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych (Dz.U. L 172 z 2.7.2009, s. 18). Poprawka 87 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Z wyjątkiem rozdziału VII niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do baterii, co do których producent może udowodnić, że zostały wyprodukowane przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Poprawka 88 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 1 1)  „bateria” oznacza każde źródło energii elektrycznej wytwarzanej przez bezpośrednie przetwarzanie energii chemicznej i składające się z co najmniej jednego ogniwa baterii nienadającej się do powtórnego naładowania, ogniwa baterii wielokrotnego ładowania lub grup ogniw baterii; 1)  „bateria” oznacza każde źródło energii elektrycznej wytwarzanej przez bezpośrednie przetwarzanie energii chemicznej i składające się z co najmniej jednego ogniwa baterii nienadającej się do powtórnego naładowania, ogniwa baterii wielokrotnego ładowania lub grup ogniw baterii, takich jak zestawy baterii lub moduły baterii; Poprawka 89 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 6 (6)  „bateria z magazynem wewnętrznym” oznacza baterię bez przyłączonych zewnętrznych urządzeń w celu magazynowania energii; skreśla się Poprawka 90 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 7 – tiret 3 —  nie jest przeznaczona do celów przemysłowych; oraz —  nie jest przeznaczona wyłącznie do zastosowań przemysłowych; oraz Poprawka 91 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 7 – tiret 4 —  nie jest akumulatorem pojazdów elektrycznych ani akumulatorem samochodowym; —  nie jest baterią do lekkich środków transportu ani akumulatorem pojazdów elektrycznych, ani akumulatorem samochodowym; Poprawka 92 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 8 (8)  „baterie przenośne ogólnego stosowania” oznaczają baterie przenośne o następujących wspólnych formatach: 4,5 wolta (3R12), D, C, AA, AAA, AAAA, A23, 9 woltów (PP3); (8)  „baterie przenośne ogólnego stosowania” oznaczają baterie przenośne o następujących wspólnych formatach: 4,5 wolta (3R12), ogniwa guzikowe, D, C, AA, AAA, AAAA, A23, 9 woltów (PP3); Poprawka 93 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 9 (9)  „lekkie środki transportu” oznaczają pojazdy kołowe posiadające silnik elektryczny o mocy mniejszej niż 750 watów, na których podróżni siedzą, kiedy pojazd się porusza, i które mogą być napędzane samym silnikiem elektrycznym lub poprzez połączenie silnika i siły człowieka; (9)  „bateria do lekkich środków transportu” oznacza każdą baterię w pojazdach, które mogą być napędzane samym silnikiem elektrycznym lub poprzez połączenie silnika i siły człowieka, w tym w posiadających homologację typu pojazdach należących do kategorii pojazdów określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/20131a, i o masie poniżej 25 kg; ____________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców (Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 52). Poprawka 94 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 10 (10)  „akumulator samochodowy” oznacza każdą baterię używaną wyłącznie w rozrusznikach samochodowych, oświetleniu lub zapłonie samochodu; (10)  „akumulator samochodowy” oznacza każdą baterię używaną przede wszystkim w rozrusznikach, oświetleniu lub zapłonie albo innych funkcjach pomocniczych samochodów i maszyn mobilnych nieporuszających się po drogach; Poprawka 95 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 11 (11)  „bateria przemysłowa” oznacza każdą baterię zaprojektowaną do zastosowania przemysłowego, oraz każdą inną baterię z wyłączeniem baterii przenośnych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i akumulatorów samochodowych; (11)  „bateria przemysłowa” oznacza każdą baterię zaprojektowaną wyłącznie do zastosowania przemysłowego, oraz każdą inną baterię, w tym baterie w stacjonarnych systemach magazynowania energii, z wyłączeniem baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów pojazdów elektrycznych i akumulatorów samochodowych; Poprawka 96 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 12 (12)  „akumulator pojazdów elektrycznych” oznacza każdą baterię zaprojektowaną specjalnie w celu zapewniania trakcji do pojazdów hybrydowych i elektrycznych w transporcie drogowym; (12)  „akumulator pojazdów elektrycznych” oznacza każdą baterię zaprojektowaną specjalnie w celu zapewniania energii do trakcji pojazdu kategorii L, przewidzianego w rozporządzeniu (UE) nr 168/2013, o masie powyżej 25 kg, lub do pojazdu kategorii M, N lub O, przewidzianego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/8581a; __________________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylające dyrektywę 2007/46/WE (Dz.U. L 151 z 14.6.2018, s. 1). Poprawka 97 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 13 (13)  „stacjonarny system magazynowania energii” oznacza baterię przemysłową wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym zaprojektowaną specjalnie w celu magazynowania energii elektrycznej oraz przekazywania energii elektrycznej do sieci, niezależnie od miejsca wykorzystania baterii i jej użytkownika; (13)  „bateria w stacjonarnym systemie magazynowania energii” oznacza baterię przemysłową wielokrotnego ładowania zaprojektowaną specjalnie w celu magazynowania energii elektrycznej oraz przekazywania energii elektrycznej po podłączeniu do sieci energetycznej, niezależnie od miejsca wykorzystania baterii i jej użytkownika; Poprawka 98 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 21 (21)  „kod QR” oznacza kod matrycowy, który zawiera odnośnik do informacji na temat modelu baterii; (21)  „kod QR” oznacza kod matrycowy w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, który zawiera odnośnik do informacji, zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia; Poprawka 99 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 22 (22)  „system zarządzania baterią” oznacza urządzenie elektroniczne, które kontroluje elektryczne i termiczne funkcje baterii lub zarządza nimi, które przechowuje dane na temat parametrów służących określeniu stanu zdrowia i oczekiwanej żywotności, określonych w załączniku VII, oraz zarządza takimi danymi oraz które komunikuje się z pojazdem lub sprzętem, w który wmontowano baterię; (22)  „system zarządzania baterią” oznacza urządzenie elektroniczne, które kontroluje elektryczne i termiczne funkcje baterii lub zarządza nimi, aby wpłynąć na bezpieczeństwo, wydajność i okres użytkowania baterii, które przechowuje dane na temat parametrów służących określeniu stanu zdrowia i oczekiwanej żywotności, określonych w załączniku VII, oraz zarządza takimi danymi oraz które komunikuje się z pojazdem lub sprzętem, w który wmontowano baterię; Poprawka 100 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 26 a (nowy) (26a)  „przygotowanie do wykorzystania do innych celów” oznacza każdą czynność, podczas której części zużytej baterii lub cała zużyta bateria są przygotowywane w taki sposób, aby mogły zostać wykorzystane w celu lub zastosowaniu innym niż to, do którego bateria została pierwotnie zaprojektowana; Poprawka 101 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 26 b (nowy) (26b)  „regeneracja” oznacza każdą operację demontażu, odnowienia lub wymiany części składowych zużytych zestawów baterii, modułów baterii lub ogniw baterii w celu przywrócenia baterii poziomu wydajności i jakości równoważnego z poziomem wydajności i jakości nowej baterii, do pierwotnego lub innego celu; Poprawka 102 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 38 (38)  „organizacja odpowiedzialności producenta” oznacza podmiot prawny, który organizuje pod względem finansowym lub operacyjnym wypełnianie obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta w imieniu kilku producentów; (38)  „organizacja odpowiedzialności producenta” oznacza podmiot prawny, który organizuje pod względem finansowym lub finansowym i operacyjnym wypełnianie obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta w imieniu kilku producentów; Poprawka 103 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 39 (39)  „zużyte baterie” oznaczają każdą baterię, która stanowi odpad w rozumieniu art. 3 pkt 1 dyrektywy 2008/98/WE; (39)  „zużyte baterie” oznaczają każdą baterię lub ogniwo baterii objęte definicją odpadu w rozumieniu art. 3 pkt 1 dyrektywy 2008/98/WE; Poprawka 104 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 40 (40)  „ponowne użycie” oznacza całkowite lub częściowe bezpośrednie ponowne użycie baterii do pierwotnego celu, do którego została ona zaprojektowana; (40)  „ponowne użycie” oznacza całkowite lub częściowe bezpośrednie ponowne użycie baterii niebędącej odpadem do tego samego celu, do którego została ona zaprojektowana; Poprawka 105 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 41 – wprowadzenie (41)  „substancja niebezpieczna” oznacza każdą substancję spełniającą kryteria klasyfikacji dla którejkolwiek z poniższych klas lub kategorii zagrożeń określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady67: (41)  „substancja niebezpieczna” oznacza każdą substancję spełniającą kryteria klasyfikacji dla którejkolwiek z klas lub kategorii zagrożeń określonych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/200867: __________________ __________________ 67 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1). 67 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1). Poprawka 106 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 41 – litera a a)  klasy zagrożenia 2.1–2.4, 2.6 i 2.7, 2.8 typy A i B, klasy 2.9, 2.10, 2.12, klasa 2.13 kategorie 1 i 2, klasa 2.14 kategorie 1 i 2 oraz klasa 2.15 typy A–F; skreśla się Poprawka 107 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 41 – litera b b)  klasy zagrożenia 3.1–3.6, klasa 3.7 – działanie szkodliwe na funkcje rozrodcze i płodność lub na rozwój, klasa 3.8 – działanie inne niż narkotyczne, klasy 3.9 i 3.10; skreśla się Poprawka 108 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 41 – litera c c)  klasa zagrożenia 4.1; skreśla się Poprawka 109 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 41 – litera d d)  klasa zagrożenia 5.1; skreśla się Poprawka 110 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 36 (36)  „należyta staranność w łańcuchu dostaw” oznacza obowiązki podmiotu gospodarczego, który wprowadza baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania lub akumulatory pojazdów elektrycznych do obrotu, dotyczące jego systemu zarządzania, zarządzania ryzykiem, weryfikacji zewnętrznych przeprowadzanych przez jednostki notyfikowane oraz ujawniania informacji, mające na celu wskazywanie i eliminowanie faktycznego i możliwego ryzyka związanego z zaopatrzeniem, przetwarzaniem i handlem surowcami niezbędnymi do produkcji baterii; (36)  „należyta staranność w łańcuchu wartości baterii” oznacza obowiązki podmiotu gospodarczego, który wprowadza baterie do obrotu, w odniesieniu do kategorii ryzyka społecznego i środowiskowego, dotyczące jego systemu zarządzania, zarządzania ryzykiem, weryfikacji zewnętrznych przeprowadzanych przez jednostki notyfikowane oraz ujawniania informacji, mające na celu wskazywanie i eliminowanie faktycznego i możliwego ryzyka związanego z zaopatrzeniem, przetwarzaniem i handlem surowcami, chemikaliami i surowcami wtórnymi niezbędnymi do produkcji baterii i przetwarzania zużytych baterii, związanego z jego działalnością produkcyjną i z powiązanymi relacjami biznesowymi, a także przeciwdziałanie temu ryzyku; Poprawka 111 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 36 a (nowy) (36a)  „relacje biznesowe” oznaczają relacje między przedsiębiorstwem a jego jednostkami zależnymi i relacje handlowe przedsiębiorstwa w całym jego łańcuchu wartości obejmującym dostawców i podwykonawców, bezpośrednio związane z działalnością biznesową, produktami lub usługami tego przedsiębiorstwa; Poprawka 112 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 36 b (nowy) (36b)  „obszary wysokiego ryzyka” oznaczają obszary, na których zarządzanie i bezpieczeństwo są słabe lub nie istnieją, takie jak państwa upadłe, lub obszary, na których powszechnie i systematycznie dochodzi do naruszeń prawa międzynarodowego, w tym praw człowieka; Poprawka 113 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie nie mogą – z powodów związanych ze zrównoważonym charakterem, bezpieczeństwem, etykietowaniem i wymogami informacyjnymi dotyczącymi baterii lub gospodarowania zużytymi bateriami objętymi niniejszym rozporządzeniem – zakazywać, ograniczać lub utrudniać udostępniania na rynku lub oddawania do użytku baterii zgodnych z niniejszym rozporządzeniem. 1.  Państwa członkowskie nie mogą – z powodów związanych ze zrównoważeniem społecznym i środowiskowym, bezpieczeństwem, etykietowaniem i wymogami informacyjnymi dotyczącymi baterii lub gospodarowania zużytymi bateriami objętymi niniejszym rozporządzeniem – zakazywać, ograniczać lub utrudniać udostępniania na rynku lub oddawania do użytku baterii zgodnych z niniejszym rozporządzeniem. Poprawka 114 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie nie uniemożliwiają prezentacji baterii, które nie spełniają wymagań niniejszego rozporządzenia, podczas targów, wystaw, pokazów lub podobnych wydarzeń, pod warunkiem że w sposób widoczny zaznaczono, że takie baterie nie spełniają wymagań niniejszego rozporządzenia oraz że nie są przeznaczone do sprzedaży, dopóki nie zostanie zapewniona ich zgodność z niniejszym rozporządzeniem. 2.  Państwa członkowskie nie uniemożliwiają prezentacji baterii, które nie spełniają wymagań niniejszego rozporządzenia, podczas targów, wystaw, pokazów lub podobnych wydarzeń, pod warunkiem że w sposób widoczny zaznaczono, że takie baterie nie spełniają wymagań niniejszego rozporządzenia i nie mogą zostać udostępnione na rynku, dopóki nie zostanie zapewniona ich zgodność z niniejszym rozporządzeniem. Podczas pokazów odpowiedni podmiot gospodarczy podejmuje stosowne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób. Poprawka 115 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – nagłówek Wymogi w zakresie zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania i wymogi informacyjne dotyczące baterii Wymogi w zakresie zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania, wymogi informacyjne oraz związane z należytą starannością dotyczące baterii Poprawka 116 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera b a (nowa) ba)  wymogi dotyczące należytej staranności określone w art. 39. Poprawka 117 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  W przypadku akumulatorów pojazdów elektrycznych i akumulatorów samochodowych wprowadzanych do obrotu jako zamienniki wadliwych akumulatorów stosuje się te same wymogi jak w przypadku akumulatorów wymienianych, zgodnie z zasadą „naprawiony jak wyprodukowany”. Poprawka 118 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2 2.  Jeżeli chodzi o wszelkie aspekty nieobjęte rozdziałami II i III, baterie nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi oraz ich mienia ani dla środowiska. 2.  Jeżeli chodzi o wszelkie aspekty nieobjęte rozdziałami II i III oraz art. 39, baterie nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi oraz ich mienia ani dla środowiska. Poprawka 119 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy) Każde państwo członkowskie wyznacza również jeden punkt kontaktowy wśród właściwych organów, o których mowa w akapicie pierwszym, do celów komunikacji z Komisją zgodnie z ust. 3. Poprawka 120 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – ustęp 3 3.  Do [trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] państwa członkowskie zgłaszają Komisji nazwy i adresy właściwych organów wyznaczonych zgodnie z ust. 1. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich zmianach nazw i adresów tych właściwych organów. 3.  Do [trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] państwa członkowskie zgłaszają Komisji nazwę i adres punktu kontaktowego wyznaczonego zgodnie z ust. 1. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich zmianach nazwy i adresu punktu kontaktowego. Poprawka 121 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 5 a (nowy) 5a.  W ciągu sześciu miesięcy od jakiejkolwiek zmiany rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub od wejścia w życie przyszłych przepisów Unii dotyczących kryteriów zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do niebezpiecznych substancji i chemikaliów Komisja ocenia, czy taka zmiana lub przyszłe przepisy Unii wymagają zmiany niniejszego artykułu lub załącznika I do niniejszego rozporządzenia, lub obu, i przyjmuje, w stosownych przypadkach, akt delegowany zgodnie z art. 73 niniejszego rozporządzenia w celu odpowiedniej zmiany tych przepisów. Poprawka 122 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 6 – ustęp 6 b (nowy) 5b.  Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja, wspierana przez Europejską Agencję Chemikaliów, dokonuje systematycznego przeglądu substancji niebezpiecznych w bateriach w celu zidentyfikowania potencjalnych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego lub środowiska. W ocenie tej uwzględnia się zakres, w jakim stosowanie substancji niebezpiecznej jest niezbędne dla zdrowia, bezpieczeństwa lub ma zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania społeczeństwa, jak również dostępność odpowiednich rozwiązań alternatywnych z punktu widzenia środowiska i zdrowia. W tym celu Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważa zastosowanie stosownych środków, w tym przyjęcie aktów delegowanych, o których mowa w akapicie drugim. Poprawka 123 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – nagłówek Ślad węglowy akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. Ślad węglowy akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu i baterii przemysłowych Poprawka 124 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie 1.  Akumulatorom pojazdów elektrycznych i bateriom przemysłowym wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh musi towarzyszyć dokumentacja techniczna obejmująca – dla każdego modelu baterii i partii na zakład produkcyjny – deklarację dotyczącą śladu węglowego sporządzoną zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w akapicie drugim, oraz zawierającą co najmniej następujące informacje: 1.  Akumulatorom pojazdów elektrycznych, bateriom do lekkich środków transportu i bateriom przemysłowym musi towarzyszyć dokumentacja techniczna obejmująca – dla każdego modelu baterii i zakładu produkcyjnego – deklarację dotyczącą śladu węglowego sporządzoną zgodnie z aktem delegowanym, o którym mowa w akapicie drugim, oraz zawierającą co najmniej następujące informacje: Poprawka 125 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 1 – litera c a (nowa) ca)  informacje na temat wykorzystanych surowców, w tym udziału materiałów odnawialnych; Poprawka 126 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 1 – litera d d)  całkowity ślad węglowy baterii obliczony jako kg ekwiwalentu dwutlenku węgla; d)  całkowity ślad węglowy baterii, obliczony jako kg ekwiwalentu dwutlenku węgla, i ślad węglowy baterii, obliczony jako kg ekwiwalentu dwutlenku węgla na 1 kWh całkowitej energii dostarczonej w przewidywanym okresie użytkowania przez system baterii; Poprawka 127 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 2 Wymóg odnoszący się do deklaracji dotyczącej śladu węglowego zawarty w akapicie pierwszym ma zastosowanie od dnia 1 lipca 2024 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych oraz baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. Wymóg odnoszący się do deklaracji dotyczącej śladu węglowego zawarty w akapicie pierwszym ma zastosowanie od dnia 1 lipca 2024 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu oraz baterii przemysłowych. Poprawka 128 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 3 – wprowadzenie Nie później niż dnia 1 lipca 2023 r. Komisja przyjmuje: Nie później niż dnia 1 stycznia 2023 r. Komisja przyjmuje: Poprawka 129 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 3 – litera a a)  akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie metodyki obliczania całkowitego śladu węglowego baterii, o którym mowa w lit. d), zgodnie z kluczowymi elementami określonymi w załączniku II; a)  akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie metodyki obliczania i weryfikowania śladu węglowego baterii, o którym mowa w lit. d), zgodnie z kluczowymi elementami określonymi w załączniku II. Poprawka 130 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 1 – akapit 4 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany wymogów informacyjnych określonych w akapicie pierwszym. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany wymogów informacyjnych określonych w akapicie pierwszym w związku z postępem naukowo-technicznym. Poprawka 131 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit 1 Akumulatory pojazdów elektrycznych i baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh są opatrzone widoczną, wyraźnie czytelną i nieusuwalną etykietą wskazującą klasę efektywności pod względem śladu węglowego, której odpowiada dana bateria. Akumulatory pojazdów elektrycznych, baterie do lekkich środków transportu i baterie przemysłowe są opatrzone widoczną, wyraźnie czytelną i nieusuwalną etykietą wskazującą ślad węglowy baterii, o którym mowa w ust. 1 lit. d), oraz klasę efektywności pod względem śladu węglowego, której odpowiada dana bateria. Poprawka 132 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit 3 Wymogi dotyczące klasy efektywności pod względem śladu węglowego zawarte w akapicie pierwszym mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2026 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych oraz do baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. Wymogi dotyczące klasy efektywności pod względem śladu węglowego zawarte w akapicie pierwszym mają zastosowanie od 1 lipca 2025 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu oraz do baterii przemysłowych. Poprawka 133 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit 4 – wprowadzenie Nie później niż dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przyjmuje: Nie później niż dnia 1 stycznia 2024 r. Komisja przyjmuje: Poprawka 134 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 1 Akumulatorom pojazdów elektrycznych i bateriom przemysłowym wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh – dla każdego modelu baterii i partii na zakład produkcyjny – musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wskazano, że deklarowana wartość śladu węglowego w całym cyklu życia jest niższa od maksymalnego progu określonego w akcie delegowanym przyjętym przez Komisję zgodnie z akapitem trzecim. Akumulatorom pojazdów elektrycznych, bateriom do lekkich środków transportu i bateriom przemysłowym o energii nominalnej powyżej 2 kWh – dla każdego modelu baterii na zakład produkcyjny – musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wskazano, że deklarowana wartość śladu węglowego w całym cyklu życia jest niższa od maksymalnego progu określonego w akcie delegowanym przyjętym przez Komisję zgodnie z akapitem trzecim. Poprawka 135 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 2 Wymóg dotyczący maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia zawarty w akapicie pierwszym ma zastosowanie od dnia 1 lipca 2027 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych oraz do baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania. Wymóg dotyczący maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia zawarty w akapicie pierwszym ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2027 r. do akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu oraz do baterii przemysłowych o energii nominalnej powyżej 2 kWh. Poprawka 136 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 3 Nie później niż dnia 1 lipca 2026 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez określenie maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia, o którym mowa w akapicie pierwszym. Przy przygotowaniu tego aktu delegowanego Komisja bierze pod uwagę właściwe kluczowe elementy określone w załączniku II. Nie później niż dnia 1 lipca 2025 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez określenie maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia, o którym mowa w akapicie pierwszym. Przy przygotowaniu tego aktu delegowanego Komisja bierze pod uwagę właściwe kluczowe elementy określone w załączniku II. Poprawka 137 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 – akapit 4 Wprowadzenie maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia powoduje w razie potrzeby zmianę klasyfikacji klas efektywności pod względem śladu węglowego baterii, o których mowa w ust. 2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia, o którym mowa w akapicie pierwszym, na podstawie najnowszych dostępnych danych zgłoszonych zgodnie z ust. 1. Wprowadzenie maksymalnego progu śladu węglowego w całym cyklu życia powoduje w razie potrzeby zmianę klasyfikacji klas efektywności pod względem śladu węglowego baterii, o których mowa w ust. 2. Poprawka 138 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 7 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja ocenia, czy wykonalne jest rozszerzenie wymogów określonych w niniejszym artykule na baterie przenośne oraz wymogu, o którym mowa w ust. 3 na baterie przemysłowe o energii nominalnej poniżej 2 kWh. W tym celu Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważa zastosowanie stosownych środków, w tym przyjęcie wniosków ustawodawczych. Poprawka 139 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – nagłówek Zawartość materiałów z recyklingu w bateriach przemysłowych, akumulatorach pojazdów elektrycznych i akumulatorach samochodowych Zawartość materiałów z recyklingu w bateriach przenośnych, bateriach do lekkich środków transportu, bateriach przemysłowych, akumulatorach pojazdów elektrycznych i akumulatorach samochodowych Poprawka 140 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit 1 Od dnia 1 stycznia 2027 r. bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna zawierająca informacje dotyczące ilości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii i partii na zakład produkcyjny. Od dnia 1 lipca 2025 r. bateriom przenośnym, z wyjątkiem baterii przenośnych ogólnego stosowania, bateriom do lekkich środków transportu, bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna zawierająca informacje dotyczące ilości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii na zakład produkcyjny. Poprawka 141 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 1 – akapit 2 Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający metodykę obliczania i weryfikacji ilości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w bateriach, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz format dokumentacji technicznej. Wspomniany akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. Do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja przyjmuje: a)  akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez określenie metodyki obliczania i weryfikacji ilości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w bateriach, o których mowa w akapicie pierwszym; b)  akt wykonawczy określający format i dokumentację techniczną dla deklaracji dotyczącej materiałów odzyskanych. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. Poprawka 142 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 2 – wprowadzenie 2.  Od dnia 1 stycznia 2030 r. bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wykazano, że baterie te zawierają następujący minimalny udział kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii i partii na zakład produkcyjny: 2.  Od dnia 1 stycznia 2030 r. bateriom przenośnym, z wyjątkiem baterii przenośnych ogólnego stosowania, bateriom do lekkich środków transportu, bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wykazano, że baterie te zawierają następujący minimalny udział kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii na zakład produkcyjny: Poprawka 143 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 3 – wprowadzenie 3.  Od dnia 1 stycznia 2035 r. bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wykazano, że baterie te zawierają następujący minimalny udział kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii i partii na zakład produkcyjny: 3.  Od dnia 1 stycznia 2035 r. bateriom przenośnym, z wyjątkiem baterii przenośnych ogólnego stosowania, bateriom do lekkich środków transportu, bateriom przemysłowym, akumulatorom pojazdów elektrycznych i akumulatorom samochodowym, które zawierają kobalt, ołów, lit lub nikiel w masie czynnej, musi towarzyszyć dokumentacja techniczna, w której wykazano, że baterie te zawierają następujący minimalny udział kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów obecnego w masie czynnej w każdym modelu baterii na zakład produkcyjny: Poprawka 144 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 4 4.  Gdy jest to uzasadnione i odpowiednie ze względu na dostępność kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów lub ich brak Komisja jest uprawniona do przyjęcia do dnia 31 grudnia 2027 r. aktu delegowanego zgodnie z art. 73, aby zmienić poziomy docelowe określone w ust. 2 i 3. 4.  Po ustanowieniu metodyki, o której mowa w ust. 1, i nie później niż dnia 31 grudnia 2027 r. Komisja ocenia, czy ze względu na istniejącą i prognozowaną na lata 2030 i 2035 dostępność kobaltu, ołowiu, litu lub niklu odzyskanego z odpadów lub ich brak, a także ze względu na postęp naukowo-techniczny należy zmienić poziomy docelowe określone w ust. 2 i 3. Komisja ocenia również, w jakim stopniu do osiągnięcia tych poziomów docelowych przyczyniają się odpady powstałe przed użyciem lub po zużyciu, oraz czy właściwe jest ograniczenie realizacji celów wyłącznie do odpadów po zużyciu. Na podstawie tej oceny Komisja przedkłada w stosownym przypadku wniosek ustawodawczy. Poprawka 145 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 8 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Jeżeli jest to uzasadnione zmianami w technologiach dotyczących baterii, wpływających na rodzaj materiałów, które mogą być odzyskiwane, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez dodanie kolejnych surowców i poziomów docelowych do wykazów ustanowionych w ust. 2 i 3. Poprawka 146 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – nagłówek Wymogi dotyczące wydajności i trwałości baterii przenośnych ogólnego stosowania Wymogi dotyczące wydajności i trwałości baterii przenośnych Poprawka 147 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 1.  Od dnia 1 stycznia 2027 r. baterie przenośne ogólnego stosowania muszą spełniać wartości dotyczące parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III, ustanowione w aktach delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 2 1.  Od dnia 1 stycznia 2027 r. baterie przenośne muszą spełniać wartości dotyczące parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III, ustanowione w aktach delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 2 Poprawka 148 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2 – akapit 1 Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie minimalnych wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III, które baterie przenośne ogólnego stosowania mają osiągnąć. Do dnia 1 lipca 2025 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie minimalnych wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III, które baterie przenośne, w tym baterie przenośne ogólnego stosowania, mają osiągnąć. Poprawka 149 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2 – akapit 2 Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III w związku z postępem naukowo-technicznym. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany minimalnych wartości i dodania dodatkowych parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku III w związku z postępem naukowo-technicznym. Poprawka 150 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2 – akapit 3 Przy przygotowywaniu aktu delegowanego, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja rozważa potrzebę ograniczenia wpływu na środowisko w cyklu życia baterii przenośnych ogólnego stosowania oraz uwzględnienia właściwych norm międzynarodowych i systemów etykietowania. Komisja zapewnia również, aby przepisy określone w tym akcie delegowanym nie miały znacznego negatywnego wpływu na funkcjonalność tych baterii lub urządzeń, do których baterie te są wmontowywane, przystępność cenową i koszt dla użytkownika końcowego oraz konkurencyjność przemysłu. Na wytwórców przedmiotowych baterii i urządzeń nie może zostać narzucone nadmierne obciążenie administracyjne. Przy przygotowywaniu aktu delegowanego, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja rozważa potrzebę ograniczenia wpływu na środowisko w cyklu życia i zwiększenia zasobooszczędności baterii przenośnych oraz uwzględnienia właściwych norm międzynarodowych i systemów etykietowania. Komisja zapewnia również, aby przepisy określone w tym akcie delegowanym nie miały znacznego negatywnego wpływu na bezpieczeństwo i funkcjonalność tych baterii lub urządzeń, do których baterie te są wmontowywane, przystępność cenową i koszt dla użytkownika końcowego oraz konkurencyjność przemysłu. Poprawka 151 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 3 3.  Do dnia 31 grudnia 2030 r. Komisja ocenia wykonalność środków w celu stopniowego wycofania baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania w celu zminimalizowania ich wpływu na środowisko na podstawie metodyki oceny cyklu życia. W tym celu Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważy zastosowanie stosownych środków, w tym przyjęcie wniosków ustawodawczych. 3.  Do dnia 31 grudnia 2027 r. Komisja ocenia wykonalność środków w celu stopniowego wycofania baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania w celu zminimalizowania ich wpływu na środowisko na podstawie metodyki oceny cyklu życia i rozwiązań alternatywnych dla użytkowników końcowych. W tym celu Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważy zastosowanie stosownych środków, w tym przyjęcie wniosków ustawodawczych dotyczących stopniowego wycofywania, ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu lub – jeżeli byłoby to korzystne dla środowiska – obu tych elementów. Poprawka 152 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – nagłówek Wymogi w zakresie wydajności i trwałości dotyczące baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych Wymogi w zakresie wydajności i trwałości dotyczące baterii przemysłowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii do lekkich środków transportu Poprawka 153 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 1 Od dnia [12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] bateriom przemysłowym wielokrotnego ładowania i akumulatorom pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh musi towarzyszyć dokumentacja techniczna zawierająca wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określone w części A załącznika IV. Od dnia [12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] bateriom przemysłowym, bateriom do lekkich środków transportu i akumulatorom pojazdów elektrycznych musi towarzyszyć dokumentacja techniczna zawierająca wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określone w części A załącznika IV. Poprawka 154 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Do dnia 1 stycznia 2026 r. informacje na temat wydajności rzeczywistej i trwałości baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu oraz akumulatorów pojazdów elektrycznych, o których mowa w ust. 1, są udostępniane za pośrednictwem publicznie dostępnej części elektronicznego systemu wymiany informacji, o którym mowa w art. 64 i załączniku XIII. Informacje na temat wydajności i trwałości takich baterii są dostępne dla konsumentów przed zakupem. Poprawka 155 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 b (nowy) 1b.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości akumulatorów pojazdów elektrycznych określonych w załączniku IV w związku z postępem naukowo-technicznym. Poprawka 156 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 1 c (nowy) 1c.  Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu zmiany parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości akumulatorów pojazdów elektrycznych określonych w załączniku IV w terminie 6 miesięcy od przyjęcia specyfikacji technicznych nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska, aby zapewnić spójność parametrów określonych w załączniku IV i specyfikacji technicznych EKG ONZ. Poprawka 157 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 2 2.  Od dnia 1 stycznia 2026 r. baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh muszą spełniać minimalne wartości określone w akcie delegowanym przyjętym przez Komisję zgodnie z ust. 3 w odniesieniu do parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w części A załącznika IV. 2.  Od dnia 1 stycznia 2026 r. baterie przemysłowe, baterie do lekkich środków transportu i akumulatory pojazdów elektrycznych muszą spełniać minimalne wartości dla danego rodzaju baterii określone w akcie delegowanym przyjętym przez Komisję zgodnie z ust. 3 w odniesieniu do parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w części A załącznika IV. Poprawka 158 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 1 Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie minimalnych wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w części A załącznika IV, które baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh muszą spełniać. Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie minimalnych wartości parametrów wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w części A załącznika IV, które baterie do lekkich środków transportu, akumulatory pojazdów elektrycznych i baterie przemysłowe muszą spełniać. Poprawka 159 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 2 Przy przygotowywaniu aktu delegowanego, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja rozważa potrzebę ograniczenia wpływu na środowisko w cyklu życia baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh i zapewnia, aby określone w nim wymogi nie miały znacznego negatywnego wpływu na funkcjonalność tych baterii lub urządzeń, do których baterie te są wmontowywane, ich przystępność cenową i konkurencyjność przemysłu. Na wytwórców przedmiotowych baterii i urządzeń nie może zostać narzucone nadmierne obciążenie administracyjne. Przy przygotowywaniu aktu delegowanego, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja rozważa potrzebę ograniczenia wpływu na środowisko w cyklu życia baterii przemysłowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii do lekkich środków transportu i zapewnia, aby określone w nim wymogi nie miały znacznego negatywnego wpływu na funkcjonalność tych baterii lub urządzeń, do których baterie te są wmontowywane, ich przystępność cenową i konkurencyjność przemysłu. Poprawka 160 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 10 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany minimalnych wartości wydajności elektrochemicznej i trwałości określonych w załączniku IV, w związku z postępem naukowo-technicznym, aby zapewnić synergie z wartościami minimalnymi, które mogą być wynikiem prac nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska, aby uniknąć zbędnego powielania działań. Zmiana minimalnych wartości wydajności elektrochemicznej i trwałości nie może prowadzić do obniżenia poziomu wydajności i trwałości akumulatorów pojazdów elektrycznych. Poprawka 161 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – nagłówek Możliwość usuwania i wymiany baterii przenośnych Możliwość usuwania iwymiany baterii przenośnych oraz baterii do lekkich środków transportu Poprawka 162 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 1 Baterie przenośne wmontowane w urządzenia muszą być łatwe do usunięcia i wymiany przez użytkownika końcowego lub przez niezależnych operatorów w okresie żywotności urządzenia, jeśli baterie mają krótszy okres trwałości niż urządzenie, lub co najmniej na koniec okresu trwałości urządzenia. Do dnia 1 stycznia 2024 r. baterie przenośne wmontowane w urządzenia i baterie do lekkich środków transportu są projektowane w taki sposób, aby one mogły zostać łatwo i bezpiecznie usunięte i zastąpione za pomocą podstawowych i powszechnie dostępnych narzędzi oraz bez powodowania uszkodzeń w urządzeniu lub bateriach. Baterie przenośne muszą być łatwe do usunięcia i wymiany przez użytkownika końcowego, a baterie do lekkich środków transportu – do usunięcia i wymiany przez użytkownika końcowego lub przez niezależnych operatorów w okresie żywotności urządzenia, jeśli baterie mają krótszy okres trwałości niż urządzenie, lub co najmniej na koniec okresu trwałości urządzenia. Ogniwa baterii do lekkich środków transportu muszą być łatwe do usunięcia i wymiany przez niezależnych operatorów. Poprawka 163 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 Bateria jest łatwa do wymiany, gdy po jej usunięciu z urządzenia może być zastąpiona przez podobną baterię, bez wpływu na działanie lub wydajność tego urządzenia. Bateria jest łatwa do wymiany, gdy po jej usunięciu z urządzenia lub lekkiego środka transportu może być zastąpiona kompatybilną baterią bez wpływu na działanie, wydajność i bezpieczeństwo tego urządzenia lub lekkiego środka transportu. Poprawka 164 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy) Baterie przenośne i baterie do lekkich środków transportu muszą być dostępne jako części zamienne urządzenia, które zasilają, przez co najmniej 10 lat od wprowadzenia do obrotu ostatniego egzemplarza modelu, po rozsądnej i niedyskryminacyjnej cenie dla niezależnych operatorów i użytkowników końcowych. Poprawka 165 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Właściwy podmiot gospodarczy dostarcza jasne i szczegółowe instrukcje dotyczące usunięcia i wymiany w momencie zakupu urządzenia oraz udostępnia je na stałe na swojej stronie internetowej, w sposób łatwo zrozumiały dla użytkowników końcowych, w tym konsumentów, przez przewidywany okres użytkowania produktu. Poprawka 166 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 1 b (nowy) 1b.  Oprogramowanie nie może służyć do utrudniania wymiany baterii przenośnej lub baterii do lekkich środków transportu bądź ich kluczowych komponentów na inną kompatybilną baterię lub kluczowe komponenty. Poprawka 167 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – litera a a)  ze względu na bezpieczeństwo, wydajność, względy medyczne lub względy integralności danych niezbędna jest ciągłość zasilania i wymagane jest stałe połączenie pomiędzy urządzeniem i baterią przenośną; lub a)  niezbędna jest ciągłość zasilania, a stałe połączenie pomiędzy urządzeniem a przenośną baterią jest wymagane ze względów bezpieczeństwa i producent może udowodnić, że na rynku nie jest dostępna żadna alternatywa; Poprawka 168 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – litera a a (nowa) aa)  niezbędna jest ciągłość zasilania, a stałe połączenie pomiędzy urządzeniem a przenośną baterią jest wymagane ze względów medycznych lub związanych z integralnością danych i producent może udowodnić, że na rynku nie jest dostępna żadna alternatywa; Poprawka 169 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – litera b b)  funkcjonowanie baterii jest możliwe tylko wtedy, gdy została ona wbudowana w strukturę urządzenia. b)  funkcjonowanie baterii jest możliwe tylko wtedy, gdy została ona wbudowana w strukturę urządzenia i producent może udowodnić, że na rynku nie jest dostępna żadna alternatywa. Poprawka 170 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 2 – akapit 1 a (nowy) Właściwy podmiot gospodarczy informuje użytkowników końcowych w jasny i zrozumiały sposób w momencie zakupu urządzenia, w tym przez etykietowanie, o każdym przypadku, w którym stosuje się odstępstwo przewidziane w akapicie pierwszym. Przekazywane informacje wskazują przewidywaną żywotność baterii. Poprawka 171 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 – ustęp 3 3.  Komisja przyjmuje wytyczne w celu ułatwienia zharmonizowanego stosowania odstępstw określonych w ust. 2. 3.  Nie później niż 12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przyjmuje wytyczne w celu ułatwienia zharmonizowanego stosowania odstępstw określonych w ust. 2. Poprawka 172 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 a (nowy) Artykuł 11a Możliwość wyjęcia i wymiany akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych 1.  Akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych muszą być łatwe do wyjęcia i wymiany, jeżeli okres użytkowania baterii jest krótszy niż okres użytkowania urządzenia lub pojazdu, w którym są używane, przez wykwalifikowanych, niezależnych operatorów, którzy mogą je bezpiecznie rozładować bez uprzedniego demontażu zestawu baterii. 2.  Baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych projektuje się, w tym w odniesieniu do elementów łączących, mocujących i uszczelniających, tak aby umożliwić wyjęcie, wymianę i demontaż poszczególnych ogniw baterii lub innych kluczowych komponentów bez uszkodzenia baterii. 3.  Oprogramowanie nie może służyć do utrudniania wymiany baterii przemysłowych lub akumulatorów pojazdów elektrycznych bądź ich kluczowych komponentów na inną kompatybilną baterię lub kluczowe komponenty. 4.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 ustanawiających szczegółowe przepisy uzupełniające przepisy tego artykułu, poprzez określenie kryteriów możliwości wyjęcia, wymiany i demontażu akumulatorów samochodowych, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych, z uwzględnieniem postępu technicznego i naukowego. Poprawka 173 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 b (nowy) Artykuł 11b Bezpieczeństwo naprawionych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych 1.  Bezpieczeństwo naprawionych baterii samochodowych, baterii przemysłowych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów pojazdów elektrycznych ocenia się na podstawie dostosowanych do nich badań nieniszczących. 2.  Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 73 do przyjęcia aktów delegowanych w celu określenia odpowiednich metod badań, aby zapewnić bezpieczeństwo naprawionych baterii. Poprawka 174 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 11 c (nowy) Artykuł 11c Uniwersalne ładowarki Do dnia 1 stycznia 2024 r. Komisja ocenia, jak najlepiej wprowadzić zharmonizowane normy dotyczące wspólnej ładowarki, które miałyby zastosowanie najpóźniej od 1 stycznia 2026 r., odpowiednio dla baterii wielokrotnego ładowania przeznaczonych do pojazdów elektrycznych, lekkich środków transportu, jak również baterii wielokrotnego ładowania stanowiących element określonych kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego objętych dyrektywą 2012/19/UE. Przeprowadzając ocenę, o której mowa w ust. 1, Komisja bierze pod uwagę wielkość rynku, ograniczenie ilości odpadów, dostępność oraz zmniejszenie kosztów ponoszonych przez konsumentów i innych użytkowników końcowych. W tym celu Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważy wprowadzenie stosownych środków, w tym przyjęcie wniosków ustawodawczych. Ocena przeprowadzona przez Komisję pozostaje bez uszczerbku dla przyjęcia jakichkolwiek przepisów przewidujących wprowadzenie takich uniwersalnych ładowarek we wcześniejszym terminie. Poprawka 175 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – nagłówek Bezpieczeństwo stacjonarnych systemów magazynowania energii Bezpieczeństwo baterii w stacjonarnych systemach magazynowania energii Poprawka 176 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 12 – ustęp 1 1.  Do stacjonarnych systemów magazynowania energii dołącza się dokumentację techniczną, w której wskazano, że są one bezpieczne podczas ich zwykłego działania i korzystania z nich, w tym przedstawiono dowody na to, że zostały one z powodzeniem poddane testom pod kątem parametrów bezpieczeństwa określonych w załączniku V, do przeprowadzenia których należy stosować najnowocześniejsze metodyki przeprowadzania testów. 1.  Do baterii w stacjonarnych systemach magazynowania energii dołącza się dokumentację techniczną, w której wskazano, że są one bezpieczne podczas ich zwykłego działania i korzystania z nich, w tym przedstawiono dowody na to, że zostały one z powodzeniem poddane testom pod kątem parametrów bezpieczeństwa określonych w załączniku V, do przeprowadzenia których stosuje się najnowocześniejsze metodyki przeprowadzania testów. Poprawka 177 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 1 1.  Od dnia 1 stycznia 2027 r. baterie oznacza się etykietą zawierającą informacje określone w części A załącznika VI. 1.  Po upływie ... [24 miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] baterie oznacza się etykietą zawierającą informacje określone w części A załącznika VI oraz szczegółowe informacje wymagane na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1369. Poprawka 178 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2 2.  Od dnia 1 stycznia 2027 r. baterie przenośne i akumulatory samochodowe są oznakowane etykietą zawierającą informacje na temat ich pojemności, a baterie przenośne są oznakowane etykietą zawierającą informacje o minimalnej średniej trwałości w określonych zastosowaniach. 2.  Od dnia 1 stycznia 2027 r. baterie przenośne, baterie do lekkich środków transportu i akumulatory samochodowe są oznakowane etykietą zawierającą informacje na temat ich nominalnej pojemności energetycznej oraz są oznakowane etykietą zawierającą informacje o minimalnej średniej trwałości w określonych zastosowaniach oraz przewidywanej żywotności wyrażone w liczbie cykli i lat kalendarzowych. Poprawka 179 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Od dnia 1 stycznia 2023 r. przenośne baterie ogólnego stosowania nienadające się do powtórnego ładowania są oznaczane etykietą z informacją „nienadające się do powtórnego ładowania”. Poprawka 180 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 3 – akapit 4 W przypadku gdy wielkość baterii jest taka, że symbol byłby mniejszy niż 0,5 × 0,5 cm, baterii nie trzeba oznaczać, ale na opakowaniu należy nadrukować symbol o wymiarach co najmniej 1 × 1 cm. W przypadku gdy wielkość baterii jest taka, że symbol byłby mniejszy niż 0,47 × 0,47 cm, baterii nie trzeba oznaczać, ale na opakowaniu należy nadrukować symbol o wymiarach co najmniej 1 × 1 cm. Poprawka 181 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Od dnia 1 lipca 2023 r. baterie są oznakowane symbolem wskazującym zharmonizowany kod kolorystyczny oparty na typie baterii i jej składzie chemicznym. Poprawka 182 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera - a a (nowa) - a a)  od dnia 1 stycznia 2025 r. informacji określonych w załączniku VI część Aa; Poprawka 183 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera b b)  od dnia 1 stycznia 2027 r. – w odniesieniu do baterii przenośnych i akumulatorów samochodowych – informacji, o których mowa w ust. 2; b)  od dnia 1 stycznia 2027 r. – w odniesieniu do baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu i akumulatorów samochodowych – informacji, o których mowa w ust. 2; Poprawka 184 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera b a (nowa) ba)  od dnia 1 stycznia 2023 r. – w odniesieniu do baterii przenośnych ogólnego stosowania – informacji, o których mowa w ust. 2a; Poprawka 185 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera e e)  od [12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] – w odniesieniu do baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych – do sprawozdania, o którym mowa w art. 39 ust. 6; e)  od [12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] – w odniesieniu do wszystkich baterii – do sprawozdania, o którym mowa w art. 39 ust. 6; Poprawka 186 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera f f)  od dnia 1 lipca 2024 r. – w odniesieniu do akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh – do deklaracji dotyczącej śladu węglowego, o której mowa w art. 7 ust. 1; f)  od lipca 2024 r. – w odniesieniu do akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu i baterii przemysłowych – do deklaracji dotyczącej śladu węglowego, o której mowa w art. 7 ust. 1; Poprawka 187 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera g g)  od dnia 1 stycznia 2026 r. – w odniesieniu do akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh – do klasy efektywności pod względem śladu węglowego, o której mowa w art. 7 ust. 2; g)  od dnia 1 lipca 2025 r. – w odniesieniu do akumulatorów pojazdów elektrycznych, baterii do lekkich środków transportu i baterii przemysłowych z magazynem wewnętrznym – do klasy efektywności pod względem śladu węglowego, o której mowa w art. 7 ust. 2; Poprawka 188 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera h h)  od dnia 1 stycznia 2027 r. w odniesieniu do baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania, akumulatorów samochodowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh – do informacji na temat ilości kobaltu, ołowiu, litu i niklu odzyskanego z odpadów i obecnego w masie czynnej w baterii, zgodnie z art. 8; h)  od dnia 1 lipca 2025 r. w odniesieniu do baterii przenośnych, z wyjątkiem baterii przenośnych ogólnego stosowania, baterii do lekkich środków transportu, baterii przemysłowych, akumulatorów samochodowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych – do informacji na temat ilości kobaltu, ołowiu, litu i niklu odzyskanego z odpadów i obecnego w masie czynnej w baterii, zgodnie z art. 8; Poprawka 189 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 5 – litera j a (new) ja)  od 1 stycznia 2026 r. w odniesieniu do baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii przemysłowych – informacji zawartych w paszporcie baterii, o którym mowa w art. 65. Poprawka 190 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 6 6.  Etykiety i kod QR, o których mowa w ust. 1–5, drukuje się lub graweruje na baterii w sposób widoczny, czytelny i trwały. W przypadku gdy nie jest to możliwe lub nie jest to uzasadnione z uwagi na charakter i rozmiar baterii, etykiety umieszcza się na opakowaniu oraz w dokumentach towarzyszących baterii. 6.  Etykiety i kod QR, o których mowa w ust. 1–5, drukuje się lub graweruje na baterii w sposób widoczny, czytelny i trwały. W przypadku gdy nie jest to możliwe lub nie jest to uzasadnione z uwagi na charakter i rozmiar baterii, etykiety umieszcza się na opakowaniu oraz w dokumentach towarzyszących baterii. W razie regeneracji lub ponownego wykorzystania baterii etykiety zastępuje się nową etykietą odzwierciedlającą nowy status baterii. Jeżeli baterie są wbudowane w urządzenia, etykiety i kod QR, o których mowa w ust. 1a, 2, 3 i 5, są drukowane lub grawerowane na urządzeniach w sposób widoczny, czytelny i trwały. Kod QR zapewnia również dostęp do publicznie dostępnej części paszportu baterii utworzonego zgodnie z art. 65. Poprawka 191 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 6 a (nowy) 6a.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73, aby wprowadzić alternatywne rodzaje inteligentnych etykiet oprócz lub zamiast kodu QR lub w połączeniu z nim w związku z postępem technologicznym i naukowym. Poprawka 192 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 7 7.  Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu ustanowienia zharmonizowanych specyfikacji dotyczących wymogów dotyczących etykietowania, o których mowa w ust. 1 i 2. Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. 7.  Do dnia 1 lipca 2025 r. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu ustanowienia zharmonizowanych specyfikacji dotyczących wymogów dotyczących etykietowania, o których mowa w ust. 1 i 2. W przypadku baterii przenośnych ogólnego stosowania takie etykietowanie obejmuje łatwo rozpoznawalną klasyfikację ich wydajności i trwałości. Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. Poprawka 193 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 13 – ustęp 7 a (nowy) 7a.  Do dnia 1 stycznia 2023 r. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu ustanowienia zharmonizowanych specyfikacji w zakresie wymogów dotyczących etykietowania, o których mowa w ust. 3, w odniesieniu do zharmonizowanego kodu kolorystycznego. Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. Poprawka 194 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 1 1.  Baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania i akumulatory pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh zawierają system zarządzania baterią, w którym znajdują się dane o parametrach niezbędne do ustalenia stanu zdrowia i przewidywanej żywotności baterii, o których mowa w załączniku VII. 1.  Baterie w stacjonarnych systemach magazynowania energii, akumulatory pojazdów elektrycznych i baterie do lekkich środków transportu, które zawierają system zarządzania baterią, przechowują w tym systemie dane w czasie rzeczywistym o parametrach niezbędne do ustalenia stanu zdrowia, bezpieczeństwa i przewidywanej żywotności baterii, o których mowa w załączniku VII. Poprawka 195 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2 – wprowadzenie 2.  Dostępu do danych w systemie zarządzania baterią, o którym mowa w ust. 1, udziela się na zasadzie niedyskryminacji w dowolnym momencie osobie prawnej lub fizycznej, która nabyła baterię zgodnie z prawem, lub każdej osobie trzeciej działającej w jej imieniu na potrzeby: 2.  Dostępu w trybie wyłącznie do odczytu do danych w systemie zarządzania baterią, o którym mowa w ust. 1, i w bateriach przenośnych zawierających system zarządzania baterią, udziela się na zasadzie niedyskryminacji w dowolnym momencie osobie prawnej lub fizycznej, która nabyła baterię zgodnie z prawem, lub każdej osobie trzeciej działającej w jej imieniu na potrzeby: Poprawka 196 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2 – litera b b)  ułatwienia ponownego użycia, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii; b)  ułatwienia przygotowania do ponownego użycia, ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii; Poprawka 197 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Państwa członkowskie udostępniają dla akumulatorów pojazdów elektrycznych i baterii do lekkich środków transportu zawierających system zarządzania baterią dane w czasie rzeczywistym dotyczące stanu zdrowia baterii, poziomu naładowania baterii, wartości zadanej mocy baterii i pojemności baterii. Poprawka 198 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2 b (nowy) 2b.  Do dnia 1 stycznia 2024 r. system zarządzania akumulatorami pojazdów elektrycznych musi być zaprojektowany w taki sposób, aby mógł komunikować się z inteligentnymi systemami ładowania, w tym dzięki funkcjom ładowania V2G, V2L, V2V, pojazd-powerbank i V2H. Poprawka 199 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy) Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany parametrów służących do ustalenia stanu zdrowia i przewidywanej żywotności baterii, jak przewidziano w załączniku VII, w związku z postępem technologicznym i naukowym, i zapewnienia synergii z parametrami, które mogą być wynikiem prac nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska. Poprawka 200 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 1 1.  Dla celów zgodności i weryfikacji zgodności z wymogami określonymi w art. 9, 10, 12, 13 i art. 59 ust. 5 lit. a) niniejszego rozporządzenia pomiarów i obliczeń dokonuje się w drodze rzetelnej, dokładnej i powtarzalnej procedury uwzględniającej powszechnie uznane najnowocześniejsze metody, których wyniki uznaje się za charakteryzujące się niską niepewnością, w tym metody określone w normach, których numery referencyjne zostały opublikowane w tym celu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 1.  Dla celów zgodności i weryfikacji zgodności z wymogami określonymi w art. 9, 10, 11a, 12, 13 i art. 59 ust. 5 lit. a) niniejszego rozporządzenia pomiarów i obliczeń dokonuje się w drodze rzetelnej, dokładnej i powtarzalnej procedury uwzględniającej powszechnie uznane najnowocześniejsze metody, których wyniki uznaje się za charakteryzujące się niską niepewnością, w tym metody określone w normach, których numery referencyjne zostały opublikowane w tym celu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Poprawka 201 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 15 – ustęp 2 2.  W przypadku baterii badanych zgodnie z normami zharmonizowanymi – lub ich częściami – do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że spełniają one wymagania określone w art. 9, 10, 13 i art. 59 ust. 5 lit. a) w zakresie, w jakim wymagania te podlegają tym normom zharmonizowanym. 2.  W przypadku baterii badanych zgodnie z normami zharmonizowanymi – lub ich częściami – do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że spełniają one wymagania określone w art. 9, 10, 13 i art. 59 ust. 5 lit. a) w zakresie, w jakim wymagania te podlegają tym normom zharmonizowanym lub ich częściom. Poprawka 202 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie 1.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych ustanawiających wspólne specyfikacje dotyczące wymogów określonych w art. 9, 10, 12, 13, art. 59 ust. 5 lit. a) lub testów, o których mowa w art. 15 ust. 2, jeżeli: 1.  Po zasięgnięciu opinii odnośnych europejskich organizacji normalizacyjnych i europejskich organizacji zainteresowanych stron otrzymujących finansowanie z Unii na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1025/2012 Komisja może wyjątkowych przypadkach przyjąć akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje dotyczące wymogów określonych w art. 9, 10, 11a, 12, 13, art. 59 ust.5 lit.a) lub testów, o których mowa w art.15 ust. 2, jeżeli: Poprawka 203 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit 1 – litera b b)  Komisja zauważa nadmierne opóźnienia w przyjmowaniu norm zharmonizowanych, o które wnioskowano, lub uznaje, że odpowiednie normy zharmonizowane nie są wystarczające; lub b)  Komisja zauważa nadmierne opóźnienia w przyjmowaniu norm zharmonizowanych, o które wnioskowano, mianowicie polegające na przekroczeniu terminów określonych dla organizacji normalizacyjnej w zleceniu normalizacji, lub zasadnie uznaje, że odpowiednie normy zharmonizowane w niewystarczającym stopniu spełniają kryteria opisane w zleceniu normalizacji; lub Poprawka 204 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 16 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Komisja aktywnie wspiera przemysł Unii i zwiększa jego obecność w międzynarodowych organizacjach normalizacyjnych, dążąc do jak największej spójności między normami międzynarodowymi i europejskimi oraz promując powszechne stosowanie norm europejskich poza Unią. Poprawka 205 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 1 1.  Przed wprowadzeniem baterii do obrotu lub oddaniem do użytku wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia przeprowadzenie oceny zgodności produktu z wymogami rozdziałów II i III niniejszego rozporządzenia. 1.  Przed wprowadzeniem baterii do obrotu lub oddaniem do użytku wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia przeprowadzenie oceny zgodności produktu z wymogami rozdziałów II i III oraz art. 39 niniejszego rozporządzenia. Poprawka 206 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 2 2.  Ocenę zgodności baterii z wymogami określonymi w art. 6, 9, 10, 11, 12, 13 i 14 przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w części A załącznika VIII. 2.  Ocenę zgodności baterii z wymogami określonymi w art. 6, 9, 11, 13 i 14 przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w części A załącznika VIII. Poprawka 207 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 3 3.  Ocenę zgodności baterii z wymogami określonymi w art. 7, 8 i 39 przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w części B załącznika VIII. 3.  Ocenę zgodności baterii z wymogami określonymi w art. 7, 8, 10, 12 i 39 przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w części B załącznika VIII. Poprawka 208 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 5 5.  Ewidencja i korespondencja związane z oceną zgodności baterii są prowadzone w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma jednostka notyfikowana przeprowadzająca procedury oceny zgodności, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w języku akceptowanym przez ten organ. 5.  Ewidencja i korespondencja związane z oceną zgodności baterii są prowadzone w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma jednostka notyfikowana przeprowadzająca procedury oceny zgodności, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w języku akceptowanym przez ten organ. Poprawka 209 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 17 – ustęp 5 a (nowy) 5a.  Niniejszy artykuł zaczyna obowiązywać po 12 miesiącach od dnia opublikowania przez Komisję wykazu jednostek notyfikowanych, o którym mowa w art. 30 ust. 2. Poprawka 210 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 1 1.  Deklaracja zgodności UE stwierdza, że wykazano spełnienie wymagań określonych w rozdziałach II i III. 1.  Deklaracja zgodności UE stwierdza, że wykazano spełnienie wymagań określonych w rozdziałach II i III i art. 39. Poprawka 211 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 18 – ustęp 2 2.  Deklaracja zgodności UE jest sporządzana według wzoru określonego w załączniku IX, zawiera elementy wyszczególnione w odpowiednich modułach przewidzianych w załączniku VIII oraz jest stale aktualizowana. Deklaracja jest tłumaczona na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym bateria jest wprowadzana do obrotu lub oddana do użytku. 2.  Deklaracja zgodności UE może być wypełniona w formie elektronicznej, jest sporządzana według wzoru określonego w załączniku IX, zawiera elementy wyszczególnione w odpowiednich modułach przewidzianych w załączniku VIII oraz jest stale aktualizowana. Deklaracja jest tłumaczona na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym bateria jest wprowadzana do obrotu, udostępniana na rynku lub oddawana do użytku. Poprawka 212 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 21 – ustęp 1 Państwa członkowskie notyfikują Komisji i pozostałym państwom członkowskim jednostki oceniające zgodność uprawnione do dokonywania oceny zgodności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie notyfikują Komisji i pozostałym państwom członkowskim jednostki oceniające zgodność uprawnione do dokonywania oceny zgodności przeprowadzanej przez osoby trzecie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Poprawka 213 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 5 5.  Organ notyfikujący musi dysponować odpowiednią liczbą pracowników posiadających kompetencje do właściwego wykonywania swoich zadań. 5.  Organ notyfikujący musi dysponować odpowiednią liczbą pracowników posiadających kompetencje do właściwego wykonywania swoich zadań i dostatecznym finansowaniem. Poprawka 214 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 3 3.  Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, funkcjonującą niezależnie od wszelkich powiązań biznesowych i modelu baterii, który ocenia, a w szczególności od wytwórców baterii i ich partnerów handlowych, inwestorów posiadających udziały w zakładach wytwórców baterii oraz od innych jednostek notyfikowanych i ich stowarzyszeń przedsiębiorców, spółek dominujących lub spółek zależnych. 3.  Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, funkcjonującą niezależnie od wszelkich powiązań biznesowych i baterii, który ocenia, a w szczególności od wytwórców baterii i ich partnerów handlowych, inwestorów posiadających udziały w zakładach wytwórców baterii oraz od innych jednostek notyfikowanych i ich stowarzyszeń przedsiębiorców, spółek dominujących lub spółek zależnych. Poprawka 215 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 6 – akapit 1 Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do realizacji wszystkich działań związanych z oceną zgodności, o których mowa w załączniku VIII i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje te zadania samodzielnie, czy są one wykonywane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność. Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności, o których mowa w załączniku VIII i w odniesieniu do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje te zadania samodzielnie, czy są one wykonywane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność. Poprawka 216 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 6 – akapit 2 – litera a a)  pracownikami wewnętrznymi posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do realizacji zadań związanych z oceną zgodności; (Nie dotyczy polskiej wersji językowej) Poprawka 217 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 6 – akapit 2 – litera c c)  odpowiednimi politykami i stosownymi procedurami umożliwiającymi odróżnienie działań wykonywanych jako jednostka notyfikowana od wszelkiej innej działalności; c)  odpowiednimi politykami i stosownymi procedurami umożliwiającymi odróżnienie działań wykonywanych jako jednostka notyfikowana od wszelkich innych zadań; Poprawka 218 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 6 – akapit 3 Jednostka oceniająca zgodność przez cały czas musi mieć dostęp do przyrządów i pomieszczeń wykorzystywanych do testów niezbędnych w przypadku każdej procedury oceny zgodności oraz każdego z modeli baterii będących przedmiotem notyfikacji. Jednostka oceniająca zgodność przez cały czas musi mieć dostęp do informacji, przyrządów i pomieszczeń wykorzystywanych do testów niezbędnych w przypadku każdej procedury oceny zgodności oraz każdego z modeli baterii będących przedmiotem notyfikacji. Poprawka 219 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 7 – litera c c)  odpowiednią znajomość i zrozumienie wymogów określonych w rozdziałach II i III, mających zastosowanie norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 15, oraz wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 16, a także stosownych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego i przepisów krajowych; c)  odpowiednią znajomość i zrozumienie wymogów określonych w rozdziałach II i III i w art. 39, mających zastosowanie norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 15, oraz wspólnych specyfikacji, o których mowa w art. 16, a także stosownych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego i przepisów krajowych; Poprawka 220 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 8 – akapit 1 Gwarantuje się bezstronność jednostki oceniającej zgodność, jej kierownictwa najwyższego szczebla i pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie działań związanych z oceną zgodności. Gwarantuje się bezstronność jednostki oceniającej zgodność, jej kierownictwa najwyższego szczebla i pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z oceną zgodności. Poprawka 221 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 8 – akapit 2 Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa jednostki oceniającej zgodność oraz jej pracowników odpowiedzialnych za realizację działań w ramach oceny zgodności nie może zależeć od liczby przeprowadzonych ocen zgodności ani od ich wyników. Wynagrodzenie ścisłego kierownictwa jednostki oceniającej zgodność oraz jej pracowników odpowiedzialnych za realizację zadań w ramach oceny zgodności nie może zależeć od liczby przeprowadzonych ocen zgodności ani od ich wyników. Poprawka 222 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 10 10.  Pracownicy jednostki oceniającej zgodność dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania działań związanych z oceną zgodności na podstawie załącznika VIII, nie dotyczy to jednak stosunków z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym realizowane są zadania. Prawa własności podlegają ochronie. 10.  Pracownicy jednostki oceniającej zgodność dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania zadań związanych z oceną zgodności na podstawie załącznika VIII, nie dotyczy to jednak stosunków z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym realizowane są zadania. Prawa własności podlegają ochronie. Poprawka 223 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 11 11.  Jednostka oceniająca zgodność bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej oraz w działalności grupy koordynującej jednostki notyfikowane, powołanej na podstawie art. 37, lub zapewnia informowanie o tej działalności swoich pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie działań związanych z oceną zgodności, stosując jako ogólne wytyczne decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac tej grupy. 11.  Jednostka oceniająca zgodność bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej oraz w zadaniach grupy koordynującej jednostki notyfikowane, powołanej na podstawie art. 37, lub zapewnia informowanie o tej działalności swoich pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie działań związanych z oceną zgodności, stosując jako ogólne wytyczne decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac tej grupy. Poprawka 224 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 28 – ustęp 2 2.  Do wniosku o notyfikację dołącza się opis działań związanych z oceną zgodności, modułów oceny zgodności określonych w załączniku VIII oraz modeli baterii, w odniesieniu do których jednostka oceniająca zgodność uważa się za kompetentną, jak również certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że dana jednostka oceniająca zgodność spełnia wymogi określone w art. 25. 2.  Do wniosku o notyfikację dołącza się opis działań związanych z oceną zgodności, modułu oceny zgodności określonych w załączniku VIII oraz modeli baterii, w odniesieniu do których jednostka oceniająca zgodność uważa się za kompetentną, jak również certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że dana jednostka oceniająca zgodność spełnia wymogi określone w art. 25. Poprawka 225 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 32 – ustęp 1 1.  Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informację o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub dalszego wywiązywania się przez tę jednostkę z nałożonych na nią obowiązków i zachowania zgodności z wymaganiami. 1.  Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informację o wątpliwościach, w szczególności od podmiotów gospodarczych i innych odpowiednich zainteresowanych stron, co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub ciągłości wywiązywania się przez tę jednostkę z nałożonych na nią obowiązków i zachowania zgodności z wymaganiami. Poprawka 226 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 32 – ustęp 3 3.  Komisja odpowiada za utrzymanie w tajemnicy wszystkich informacji szczególnie chronionych uzyskanych w trakcie dochodzenia. 3.  Komisja może zasięgać porad unijnej jednostki badawczej, o której mowa w art. 68a, oraz odpowiada za utrzymanie w tajemnicy wszystkich informacji szczególnie chronionych uzyskanych w trakcie dochodzenia. Poprawka 227 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 2 – akapit 1 Jednostka notyfikowana wykonuje swoje zadania w sposób proporcjonalny, unikając zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych i należycie uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym to przedsiębiorstwo działa, strukturę przedsiębiorstwa, stopień złożoności baterii, która ma zostać poddana ocenie, oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcji. Jednostka notyfikowana przeprowadza oceny zgodności w sposób proporcjonalny, unikając zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw, i należycie uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym to przedsiębiorstwo działa, strukturę przedsiębiorstwa, stopień złożoności baterii, która ma zostać poddana ocenie, oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcji. Poprawka 228 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 3 3.  Jeżeli jednostka notyfikowana stwierdza, że wytwórca nie spełnił wymagań ustanowionych w rozdziałach II i III, normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 15, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 16, czy też w innych specyfikacjach technicznych, zobowiązuje ona wytwórcę do podjęcia stosownych działań naprawczych w związku z drugą i ostateczną decyzją w sprawie certyfikacji, chyba że niedociągnięcia nie mogą być naprawione, co uniemożliwia wydanie certyfikatu. 3.  Jeżeli jednostka notyfikowana stwierdza, że wytwórca nie spełnił wymagań ustanowionych w rozdziale II lub III lub w art. 39, normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 15, wspólnych specyfikacjach, o których mowa w art. 16, czy też w innych specyfikacjach technicznych, zobowiązuje ona wytwórcę do podjęcia stosownych działań naprawczych w związku z drugą i ostateczną decyzją w sprawie certyfikacji, chyba że niedociągnięcia nie mogą być naprawione, co uniemożliwia wydanie certyfikatu. Poprawka 229 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 35 – ustęp 2 2.  Jednostka notyfikowana przekazuje pozostałym jednostkom notyfikowanym prowadzącym podobne działania związane z oceną zgodności i zajmującym się tymi samymi bateriami odpowiednie informacje na temat kwestii, w przypadku których wyniki oceny zgodności były negatywne, oraz – na żądanie – również tych, w przypadku których były one pozytywne. 2.  Jednostka notyfikowana przekazuje pozostałym jednostkom notyfikowanym na mocy niniejszego rozporządzenia prowadzącym podobne działania związane z oceną zgodności i zajmującym się tymi samymi bateriami odpowiednie informacje na temat kwestii, w przypadku których wyniki oceny zgodności były negatywne, oraz – na żądanie – również tych, w przypadku których były one pozytywne. Poprawka 230 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 36 – nagłówek Wymiana doświadczeń Wymiana doświadczeń i dobrych praktyk; Poprawka 231 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 36 – ustęp 1 Komisja organizuje wymianę doświadczeń między organami krajowymi państw członkowskich odpowiedzialnymi za strategię w zakresie notyfikacji. Komisja organizuje wymianę doświadczeń i dobrych praktyk między organami krajowymi państw członkowskich odpowiedzialnymi za strategię w zakresie notyfikacji. Poprawka 232 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 37 – ustęp 1 Komisja zapewnia wprowadzenie i właściwą realizację koordynacji i współpracy między jednostkami notyfikowanymi, w formie sektorowego zespołu lub zespołów jednostek notyfikowanych. Komisja zapewnia wprowadzenie i właściwą realizację koordynacji i współpracy między jednostkami notyfikowanymi na mocy niniejszego rozporządzenia, w formie sektorowego zespołu lub zespołów jednostek notyfikowanych. Poprawka 233 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 38 – ustęp 1 – wprowadzenie 1.  Wprowadzając baterię do obrotu lub oddając do użytku, w tym również na potrzeby własne wytwórcy, wytwórcy muszą zapewnić, aby baterię tę: 1.  W odniesieniu do wszystkich baterii wprowadzanych do obrotu na rynku unijnym lub oddawanych do użytku w Unii, w tym również na potrzeby własne wytwórcy, wytwórcy muszą zapewnić, aby baterię tę: Poprawka 234 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 38 – ustęp 4 – akapit 2 W przypadku gdy jednemu użytkownikowi dostarczane jest kilka baterii jednocześnie, do danej partii lub przesyłki można jednak dołączyć jedną kopię deklaracji zgodności UE. W przypadku gdy jednemu użytkownikowi dostarczane jest kilka baterii jednocześnie, do danej przesyłki można jednak dołączyć jedną kopię deklaracji zgodności UE. Poprawka 235 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 38 – ustęp 8 8.  Wytwórcy umieszczają na opakowaniu baterii swoją nazwę, zarejestrowaną nazwą towarową lub zarejestrowany znak towarowy oraz umieszczają swój adres pocztowy i informacje do kontaktu w internecie. Adres pocztowy wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z wytwórcą. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne. 8.  Wytwórcy umieszczają na opakowaniu baterii swoją nazwę, zarejestrowaną nazwą towarową lub zarejestrowany znak towarowy oraz umieszczają swój numer telefonu, adres poczty elektronicznej i informacje do kontaktu w internecie. Adres pocztowy wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z wytwórcą. Informacje te są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku i muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne. Poprawka 236 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 38 – ustęp 11 11.  Wytwórcy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że wprowadzone przez nich do obrotu lub oddane do użytku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III, niezwłocznie podejmują działania naprawcze niezbędne do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy baterie stwarzają zagrożenie, wytwórcy niezwłocznie informują o tym organ krajowy państwa członkowskiego, w którym baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. 11.  Wytwórcy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że wprowadzone przez nich do obrotu lub oddane do użytku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III, niezwłocznie podejmują działania naprawcze niezbędne do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy uznają lub gdy są podstawy, by uważać, że baterie stwarzają zagrożenie, wytwórcy niezwłocznie informują o tym organ krajowy państwa członkowskiego, w którym baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. (Poprawka horyzontalna: zmiana „w przypadku gdy uznają lub gdy są podstawy, by uważać, że baterie stwarzają zagrożenie” ma zastosowanie do całego tekstu. Jej przyjęcie wiąże się z koniecznością wprowadzenia zmian w całym dokumencie). Poprawka 237 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – nagłówek Zobowiązanie podmiotów gospodarczych wprowadzających do obrotu baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania i akumulatory pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh do ustanowienia strategii w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw Zobowiązanie podmiotów gospodarczych wprowadzających do obrotu baterie do przeprowadzania analizy należytej staranności w łańcuchu wartości Poprawka 238 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 1 1.  Od dnia [12 miesięcy po wejściu w życie rozporządzenia] podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterie przemysłowe wielokrotnego ładowania i akumulatory pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym i o pojemności powyżej 2 kWh jest zobowiązany do wywiązywania się ze spoczywających na nim obowiązków związanych z należytą starannością w łańcuchu dostaw, określonych w ust. 2–5 niniejszego artykułu oraz do przechowywania dokumentacji wykazującej wywiązywanie się z tych obowiązków, w tym wyników weryfikacji zewnętrznej przeprowadzonej przez jednostki notyfikowane. 1.  Od [12 miesięcy po wejściu w życie rozporządzenia] podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterie jest zobowiązany do wywiązywania się ze spoczywających na nim obowiązków związanych z należytą starannością w łańcuchu wartości, określonych w ust. 2–5 niniejszego artykułu oraz do przechowywania dokumentacji wykazującej wywiązywanie się z tych obowiązków, w tym wyników weryfikacji zewnętrznej przeprowadzonej przez jednostki notyfikowane. Poprawka 239 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera a a)  przyjmuje i jednoznacznie przedstawia dostawcom i społeczeństwu politykę przedsiębiorstwa w zakresie łańcucha dostaw surowców wskazanych w załączniku X pkt 1; a)  przyjmuje i jednoznacznie przedstawia dostawcom i społeczeństwu politykę przedsiębiorstwa w zakresie właściwej staranności dla łańcucha wartości baterii, w tym dotyczącą surowców wskazanych w załączniku X pkt 1 i kategorii ryzyka społecznego i środowiskowego określonych w załączniku X pkt 2; Poprawka 240 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera b b)  uwzględnia w swojej polityce łańcucha dostaw normy zgodne z normami określonymi we wzorze polityki łańcucha dostaw przedstawionym w załączniku II do wytycznych OECD dotyczących należytej staranności; b)  uwzględnia w swojej polityce wartości łańcucha wartości normy zgodne z normami określonymi w uznanych na szczeblu międzynarodowym normach należytej staranności określonych w załączniku X pkt 3a; Poprawka 241 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera c c)  organizuje swoje wewnętrzne systemy zarządzania tak, aby wspierały należytą staranność w łańcuchu dostaw, przydzielając członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla obowiązek nadzorowania procesu należytej staranności w łańcuchu dostaw oraz przechowywania dokumentacji przez co najmniej pięć lat; c)  organizuje swoje wewnętrzne systemy zarządzania tak, aby wspierały należytą staranność w łańcuchu wartości, przydzielając członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla obowiązek nadzorowania procesu należytej staranności w łańcuchu wartości oraz przechowywania dokumentacji przez co najmniej pięć lat; Poprawka 242 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera d – akapit 1 d)  ustanawia i stosuje system kontroli i przejrzystości w całym łańcuchu dostaw, w tym łańcuch kontroli pochodzenia produktu lub system identyfikowalności, lub identyfikacji podmiotów działających na wyższym szczeblu łańcucha dostaw. d)  ustanawia i stosuje system kontroli i przejrzystości w całym łańcuchu wartości, w tym łańcuch kontroli pochodzenia produktu lub system identyfikowalności, identyfikujący podmioty działające na wyższym szczeblu łańcucha wartości. Poprawka 243 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera d – akapit 2 – wprowadzenie System taki należy poprzeć dokumentacją zawierającą następujące informacje: System taki należy poprzeć dokumentacją zawierającą co najmniej następujące informacje: Poprawka 244 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera d – akapit 2 – podpunkt iii a (nowy) (iiia)  gdy surowiec pochodzi z obszaru wysokiego ryzyka, w stosownych przypadkach dodatkowe informacje zgodnie ze szczegółowymi zaleceniami dla podmiotów gospodarczych działających na rynku wyższego szczebla określonymi w wytycznych OECD dotyczących należytej staranności, takie jak kopalnia pochodzenia, miejsca, w których surowce są konsolidowane, sprzedawane i przetwarzane oraz zapłacone podatki, opłaty i opłaty licencyjne; Poprawka 245 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera d – akapit 3 wymogi określone w obecnej lit. d) można wdrażać poprzez uczestnictwo w systemach kierowanych przez przemysł; nie naruszając indywidualnej odpowiedzialności podmiotów gospodarczych za ich procesy należytej staranności, wymogi określone w obecnej lit. d) można wdrażać we współpracy z innymi podmiotami, w tym poprzez uczestnictwo w systemach kierowanych przez przemysł, uznanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Poprawka 246 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera e e)  włącza politykę w zakresie łańcucha dostaw do umów i porozumień z dostawcami, w tym ich środki zarządzania ryzykiem; e)  włącza politykę w zakresie łańcucha wartości do umów i porozumień z dostawcami, w tym ich środki zarządzania ryzykiem; Poprawka 247 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 2 – litera f f)  wprowadza mechanizm rozpatrywania skarg jako system wczesnego ostrzegania w związku z wiedzą o ryzyku lub zapewnia taki mechanizm w drodze uzgodnień dotyczących współpracy z innymi podmiotami gospodarczymi lub organizacjami, lub przez ułatwienie korzystania z usług zewnętrznego eksperta lub organu, jak np. rzecznika. f)  wprowadza mechanizm rozpatrywania skarg jako system wczesnego ostrzegania w związku z wiedzą o ryzyku i jako mechanizm naprawczy zgodnie z Wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka lub zapewnia takie mechanizmy w drodze uzgodnień dotyczących współpracy z innymi podmiotami gospodarczymi lub organizacjami, lub przez ułatwienie korzystania z usług zewnętrznego eksperta lub organu, jak np. rzecznika. Mechanizmy takie uwzględniają kryteria rozpatrywania skarg określone w Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka. Poprawka 248 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 1 – litera a a)  określa i ocenia negatywne skutki związane z kategoriami ryzyka wymienionymi w załączniku X pkt 2 w swoim łańcuchu dostaw na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z ust. 2, w świetle norm polityki łańcucha dostaw realizowanej przez ten podmiot; a)  określa i ocenia negatywne skutki związane z kategoriami ryzyka, w tym wymienionymi w załączniku X pkt 2 w swoim łańcuchu wartości na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z ust. 2, a także wszelkich innych istotnych informacji, które są publicznie dostępne lub dostarczone przez zaangażowane podmioty, w świetle norm polityki łańcucha wartości realizowanej przez ten podmiot; Poprawka 249 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b – wprowadzenie b)  wdraża strategię reagowania na zidentyfikowane czynniki ryzyka opracowaną tak, aby zapobiegać negatywnym skutkom lub ograniczać je przez: b)  wdraża strategię reagowania na zidentyfikowane czynniki ryzyka opracowaną tak, aby zapobiegać negatywnym skutkom, ograniczać i eliminować je przez: Poprawka 250 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b – podpunkt i (i)  zgłaszanie wyznaczonym w tym celu członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla ustaleń z oceny ryzyka w łańcuchu dostaw; (i)  zgłaszanie wyznaczonym w tym celu członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla ustaleń z oceny ryzyka w łańcuchu wartości; Poprawka 251 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b – podpunkt ii (ii)  przyjęcie środków zarządzania ryzykiem zgodnych z załącznikiem II do wytycznych OECD dotyczących należytej staranności, z uwzględnieniem swoich zdolności do wywierania wpływu, a w stosownych przypadkach presji, na dostawców, którzy mogą najskuteczniej zapobiegać zidentyfikowanym czynnikom ryzyka lub ograniczać je; (ii)  przyjęcie środków zarządzania ryzykiem zgodnych z uznanymi na szczeblu międzynarodowym normami należytej staranności wymienionymi w załączniku X pkt 3a, z uwzględnieniem swoich zdolności do wywierania wpływu, a w stosownych przypadkach presji, na relacje biznesowe, które mogą najskuteczniej zapobiegać zidentyfikowanym czynnikom ryzyka lub ograniczać je; Poprawka 252 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b – podpunkt iii (iii)  wdrożenie planu zarządzania ryzykiem; monitorowanie i śledzenie wyników działań mających na celu ograniczenie ryzyka; składanie sprawozdań wyznaczonym do tego celu członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla i rozważenie zawieszenia lub zakończenia współpracy z dostawcą po nieudanych próbach ograniczenia ryzyka na podstawie odpowiednich ustaleń umownych zgodnie z ust. 2 akapit drugi powyżej; (iii)  wdrożenie planu zarządzania ryzykiem; monitorowanie i śledzenie wyników działań mających na celu ograniczenie ryzyka; składanie sprawozdań wyznaczonym do tego celu członkom kadry kierowniczej wyższego szczebla i rozważenie zawieszenia lub zakończenia współpracy z relacją biznesową po nieudanych próbach ograniczenia ryzyka na podstawie odpowiednich ustaleń umownych zgodnie z ust. 2 akapit drugi; Poprawka 253 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 2 Jeżeli podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działania mające na celu ograniczenie ryzyka, kontynuując lub tymczasowo zawieszając handel, przeprowadza on konsultacje z dostawcami i zainteresowanymi stronami, których działania te dotyczą, w tym z organami administracji lokalnej i centralnej, organizacjami międzynarodowymi lub organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz stronami trzecimi, których działania te dotyczą, a także uzgadnia strategię wymiernego ograniczenia ryzyka w ramach planu zarządzania ryzykiem. Jeżeli podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działania mające na celu ograniczenie ryzyka, kontynuując lub tymczasowo zawieszając handel, przeprowadza on konsultacje z relacjami biznesowymi i zainteresowanymi stronami, których działania te dotyczą, w tym z organami administracji lokalnej i centralnej, organizacjami międzynarodowymi lub organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz społecznościami, których działania te dotyczą, a także uzgadnia strategię wymiernego ograniczenia ryzyka w ramach planu zarządzania ryzykiem. Poprawka 254 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 – akapit 3 Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, określa i ocenia prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych skutków w zakresie kategorii ryzyka w swoim łańcuchu dostaw określonych w załączniku X pkt 2 na podstawie dostępnych sprawozdań z weryfikacji zewnętrznej przeprowadzonej przez jednostkę notyfikowaną, dotyczącej dostawców w tym łańcuchu oraz, w stosownych przypadkach, poprzez ocenę jego praktyk w zakresie należytej staranności. Wspomniane sprawozdania z weryfikacji są zgodne z ust. 4 akapit pierwszy. W przypadku braku takich sprawozdań z weryfikacji zewnętrznej dotyczących dostawców, podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, określa i ocenia ryzyko w swoim łańcuchu dostaw w ramach własnego systemu zarządzania ryzykiem. W takich przypadkach podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza zewnętrzną weryfikację w zakresie zachowania należytej staranności dotyczącą jego własnych łańcuchów dostaw za pośrednictwem jednostki notyfikowanej zgodnie z ust. 4 akapit pierwszy. Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, określa i ocenia prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych skutków w zakresie kategorii ryzyka w swoim łańcuchu wartości określonych w załączniku X pkt 2. Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, określa i ocenia ryzyko w swoim łańcuchu wartości w ramach własnego systemu zarządzania ryzykiem. W takich przypadkach podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają zewnętrzną weryfikację dotyczącą ich własnych łańcuchów właściwej staranności za pośrednictwem jednostki notyfikowanej zgodnie z ust. 4 akapit pierwszy. Podmiot gospodarczy może również wykorzystać dostępne sprawozdania z weryfikacji zewnętrznej przeprowadzonej przez jednostkę notyfikowaną, dotyczącej relacji biznesowych w tym łańcuchu oraz, w stosownych przypadkach, poprzez ocenę jego praktyk w zakresie należytej staranności. Wspomniane sprawozdania z weryfikacji są zgodne z ust. 4 akapit pierwszy. Poprawka 255 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Państwa członkowskie zapewniają obowiązywanie systemu odpowiedzialności, w ramach którego podmioty gospodarcze mogą, zgodnie z prawem krajowym, być pociągane do odpowiedzialności i stosować środki naprawcze w przypadku wszelkich szkód wynikających z potencjalnego lub rzeczywistego negatywnego wpływu na prawa człowieka, środowisko lub dobre rządy, który dane przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa znajdujące się pod ich kontrolą spowodowały lub do którego przyczyniły się przez działanie lub zaniechanie. Poprawka 256 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 4 – akapit 1 4.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, poddaje swoje strategie w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw weryfikacji przez jednostkę notyfikowaną („weryfikacja zewnętrzna”). 4.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, poddaje swoją strategię i swoje praktyki w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości weryfikacji przez jednostkę notyfikowaną („weryfikacja zewnętrzna”). Poprawka 257 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 4 – akapit 2 – litera a a)  obejmuje swoim zakresem wszystkie rodzaje działalności, procesy i systemy wykorzystywane przez podmioty gospodarcze w celu wdrożenia ich wymogów dotyczących należytej staranności w łańcuchu dostaw zgodnie z ust. 2, 3 i 5; a)  obejmuje swoim zakresem wszystkie rodzaje działalności, procesy i systemy wykorzystywane przez podmioty gospodarcze w celu wdrożenia ich wymogów dotyczących należytej staranności w łańcuchu wartości zgodnie z ust. 2, 3 i 5; Poprawka 258 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 4 – akapit 2 – litera b b)  ma na celu stwierdzenie zgodności praktyk dotyczących należytej staranności w łańcuchu dostaw podmiotów gospodarczych wprowadzających baterie do obrotu zgodnie z ust. 2, 3 i 5; b)  ma na celu stwierdzenie zgodności praktyk dotyczących należytej staranności w łańcuchu wartości podmiotów gospodarczych wprowadzających baterie do obrotu zgodnie z ust. 2, 3 i 5; jak również, w stosownych przypadkach, ma na celu przeprowadzenie kontroli przedsiębiorstw oraz gromadzenie informacji od zainteresowanych stron; Poprawka 259 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 4 – akapit 2 – litera c c)  prowadzi do przedstawienia podmiotom gospodarczym wprowadzającym baterie do obrotu zaleceń dotyczących sposobów poprawy ich praktyk dotyczących należytej staranności w łańcuchu dostaw; c)  prowadzi do przedstawienia podmiotom gospodarczym wprowadzającym baterie do obrotu zaleceń dotyczących sposobów poprawy ich praktyk dotyczących należytej staranności w łańcuchu wartości; Poprawka 260 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 5 5.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, na żądanie, udostępnia organom nadzoru rynku państwa członkowskiego wszelkie wyniki weryfikacji zewnętrznej zgodnie z ust. 4 lub dowód zgodności z systemem należytej staranności w łańcuchu dostaw, uznanym przez Komisję zgodnie z art. 72. 5.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, na żądanie, udostępnia organom nadzoru rynku państwa członkowskiego wszelkie wyniki weryfikacji zewnętrznej zgodnie z ust. 4 lub dowód zgodności z systemem należytej staranności w łańcuchu wartości, uznanym przez Komisję zgodnie z art. 72. Poprawka 261 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 6 – akapit 1 6.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, udostępnia swoim bezpośrednim nabywcom na niższym szczeblu łańcucha dostaw wszelkie informacje uzyskane i przechowywane zgodnie z jego strategią w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw, z należytym uwzględnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa i innych kwestii związanych z konkurencją. 6.  Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, udostępnia swoim bezpośrednim nabywcom na niższym szczeblu łańcucha dostaw wszelkie informacje uzyskane i przechowywane zgodnie z jego strategią w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości, z należytym uwzględnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa i innych kwestii związanych z konkurencją. Poprawka 262 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 6 – akapit 2 Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, corocznie, w jak najszerszym zakresie, w tym w internecie, podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie dotyczące jego strategii w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw. Sprawozdanie to określa działania podjęte przez ten podmiot gospodarczy w celu wypełnienia wymogów określonych w ust. 2 i 3, w tym ustalenia dotyczące znaczących niekorzystnych skutków w odniesieniu do kategorii ryzyka wymienionych w załączniku X pkt 2 oraz jakie działania podjęto w celu zaradzenia tym niekorzystnym skutkom, a także sprawozdanie podsumowujące weryfikacje zewnętrzne zgodnie z pkt 4, w tym nazwę jednostki notyfikowanej, z należytym uwzględnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa i innych kwestii związanych z konkurencją. Podmiot gospodarczy, o którym mowa w ust. 1, corocznie, w jak najszerszym zakresie, w tym w internecie, podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie dotyczące jego strategii w zakresie należytej staranności w łańcuchu wartości, w szczególności w odniesieniu do surowców zawartych w każdym modelu baterii wprowadzanym do obrotu. Sprawozdanie to określa, w sposób łatwy do zrozumienia dla użytkowników końcowych i z wyraźnym wskazaniem danych modeli baterii, działania podjęte przez ten podmiot gospodarczy w celu wypełnienia wymogów określonych w ust. 2 i 3, w tym ustalenia dotyczące znaczących niekorzystnych skutków w odniesieniu do kategorii ryzyka wymienionych w załączniku X pkt 2 oraz jakie działania podjęto w celu zaradzenia tym niekorzystnym skutkom, a także sprawozdanie podsumowujące weryfikacje zewnętrzne zgodnie z pkt 4, w tym nazwę jednostki notyfikowanej, z należytym uwzględnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa i innych kwestii związanych z konkurencją. Poprawka 263 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 7 7.  Komisja opracowuje wytyczne dotyczące stosowania wymogów należytej staranności określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu w odniesieniu do ryzyka społecznego i środowiskowego, o którym mowa w załączniku X pkt 2, a w szczególności zgodnie z instrumentami międzynarodowymi, o których mowa w załączniku X pkt 3. 7.  Komisja opracowuje wytyczne dotyczące stosowania wymogów należytej staranności określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu w odniesieniu do ryzyka społecznego i środowiskowego, o którym mowa w załączniku X pkt 2, a w szczególności zgodnie z instrumentami międzynarodowymi, o których mowa w załączniku X pkt 3 i 3a. Poprawka 264 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 7 a (nowy) 7a.  Państwa członkowskie zapewniają podmiotom gospodarczym, w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom, szczególną pomoc techniczną do celów zapewnienia zgodności z wymogami dotyczącymi należytej staranności w łańcuchu wartości określonymi w niniejszym artykule. W zapewnianiu takiego wsparcia technicznego państwa członkowskie mogą być wspomagane przez krajowe ośrodki kompetencji w zakresie baterii ustanowione zgodnie z art. 68b. Poprawka 265 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 7 b (nowy) 7b.  Aby umożliwić państwom członkowskim zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem w rozumieniu art. 69, państwa członkowskie są odpowiedzialne za przeprowadzanie odpowiednich kontroli. Kontrole, o których mowa w akapicie pierwszym, przeprowadza się z zastosowaniem podejścia opartego na analizie ryzyka, w tym w przypadkach, gdy właściwy organ posiada istotne informacje dotyczące przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia przez podmiot gospodarczy, na przykład na podstawie uzasadnionych wątpliwości wyrażonych przez osoby trzecie. Kontrole, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują kontrole na miejscu, w tym w pomieszczeniach podmiotu gospodarczego. Podmioty gospodarcze udzielają wszelkiej pomocy niezbędnej do ułatwienia przeprowadzenia kontroli, o których mowa w akapicie pierwszym, w szczególności jeśli chodzi o dostęp do pomieszczeń oraz przedstawianie dokumentacji i zapisów. Aby zapewnić jasność zadań i spójność działań między właściwymi organami państw członkowskich, Komisja przygotowuje wytyczne wyszczególniające kroki, które powinny podjąć właściwe organy państw członkowskich prowadzące kontrole przewidziane w akapicie pierwszym. Wytyczne te obejmują w stosownych przypadkach szablony dokumentów ułatwiających wdrażanie niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie prowadzą dokumentację kontroli, o których mowa w akapicie pierwszym, w szczególności określającą charakter i wyniki takich kontroli, a także dokumentację dotyczącą wezwań do przeprowadzenia działań naprawczych wydanych na podstawie art. 69. Poprawka 266 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 8 – litera a a (nowa) aa)  zmiany wykazu instrumentów międzynarodowych w załączniku X w zgodnie ze zmianami na odpowiednich forach międzynarodowych; Poprawka 267 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 8 – litera b b)  zmiany obowiązków podmiotu gospodarczego, o którym mowa w ust. 1, określonych w ust. 2–4, w związku ze zmianami w rozporządzeniu (UE) 2017/821 oraz zmianami zaleceń dotyczących zachowania należytej staranności, określonych w załączniku I do wytycznych OECD dotyczących należytej staranności. b)  zmiany obowiązków podmiotu gospodarczego, o którym mowa w ust. 1, określonych w ust. 2–4, w związku ze zmianami w rozporządzeniu (UE) 2017/821 oraz zmiany uznanych na szczeblu międzynarodowym instrumentów należytej staranności określonych w załączniku X pkt 3a. Poprawka 268 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 8 – litera b a (nowa) ba)  ustanowienia i zmiany wykazu obszarów wysokiego ryzyka z uwzględnieniem wytycznych OECD dotyczących należytej staranności. Poprawka 269 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 39 – ustęp 8 a (nowy) 8a.  W przypadku przyjęcia w przyszłości prawodawstwa Unii ustanawiającego ogólne zasady zrównoważonego ładu korporacyjnego i należytej staranności przepisy określone w ust. 2–5 niniejszego artykułu i w załączniku X uznaje się za uzupełniające takie przyszłe prawodawstwo Unii. W ciągu 6 miesięcy od wejścia w życie przyszłych przepisów Unii ustanawiających ogólne zasady zrównoważonego ładu korporacyjnego i należytej staranności Komisja ocenia, czy te nowe przepisy wymagają zmiany ust. 2–5 niniejszego artykułu lub załącznika X, lub obu tych elementów, i przyjmuje, w stosownych przypadkach, akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu odpowiedniej zmiany tych przepisów. Ten akt delegowany pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków określonych w ust. 2–5 niniejszego artykułu lub w załączniku X, które odnoszą się do podmiotów gospodarczych wprowadzających baterie do obrotu. Wszelkie dodatkowe obowiązki w zakresie należytej staranności nałożone na podmioty gospodarcze, określone w tym akcie delegowanym, muszą zapewniać co najmniej taki sam poziom ochrony jak przewidziany w niniejszym rozporządzeniu, bez tworzenia nadmiernych obciążeń administracyjnych. Poprawka 270 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 40 – ustęp 4 – wprowadzenie 4.  Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w upoważnieniu otrzymanym od wytwórcy. Upoważniony przedstawiciel na żądanie właściwego organu przedstawia mu kopię swojego upoważnienia. Upoważnienie umożliwia upoważnionemu przedstawicielowi co najmniej: 4.  Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w upoważnieniu otrzymanym od wytwórcy. Upoważniony przedstawiciel dysponuje odpowiednimi środkami finansowymi i organizacyjnymi, by móc wykonywać zadania określone w pełnomocnictwie. Upoważniony przedstawiciel na żądanie właściwego organu przedstawia mu kopię swojego upoważnienia w jednym z języków Unii określonym przez właściwy organ. Upoważnienie umożliwia upoważnionemu przedstawicielowi co najmniej: Poprawka 271 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 40 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  W przypadku gdy uznają lub gdy istnieją podstawy, by uważać, że bateria stwarza zagrożenie, upoważnieni przedstawiciele niezwłocznie informują o tym organy nadzoru rynku. Poprawka 272 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 41 – ustęp 1 1.  Importerzy muszą wprowadzać do obrotu lub oddawać do użytku wyłącznie baterie zgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III. 1.  Importerzy muszą wprowadzać do obrotu lub oddawać do użytku wyłącznie baterie zgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III i art. 39. Poprawka 273 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 41 – ustęp 2 – akapit 2 W przypadku gdy importer uznaje lub ma powody, by uważać, że bateria nie jest zgodna z wymaganiami określonymi w rozdziale II i III, nie wprowadza on baterii do obrotu ani nie oddaje do użytku, dopóki nie zostanie zapewniona zgodność baterii. Ponadto jeżeli bateria stanowi zagrożenie, importer informuje o tym wytwórcę i organy nadzoru rynku. W przypadku gdy importer uznaje lub ma powody, by uważać, że bateria nie jest zgodna z wymaganiami określonymi w rozdziale II i III i w art. 39, nie wprowadza on baterii do obrotu ani nie oddaje do użytku, dopóki nie zostanie zapewniona zgodność baterii. Ponadto w przypadku gdy importer uzna lub ma powody, by uważać, że bateria stanowi zagrożenie, niezwłocznie informuje o tym wytwórcę i organy nadzoru rynku. Poprawka 274 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 41 – ustęp 6 6.  Importerzy są zobowiązani, w stosownych przypadkach w odniesieniu do ryzyka, które stanowi bateria, w celu ochrony zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa konsumentów, do przeprowadzania badania próby baterii wprowadzanych do obrotu, badania skarg oraz, jeśli wystąpi taka konieczność, prowadzenia ich ewidencji, ewidencji baterii niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania baterii oraz informowania dystrybutorów o tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania. 6.  Importerzy są zobowiązani, w stosownych przypadkach w odniesieniu do ryzyka, które stanowi bateria, w celu ochrony zdrowia ludzkiego, środowiska i bezpieczeństwa konsumentów, do przeprowadzania badania próby baterii wprowadzanych do obrotu, badania skarg oraz, jeśli wystąpi taka konieczność, prowadzenia ich ewidencji, ewidencji baterii niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania baterii oraz informowania dystrybutorów o tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania. Poprawka 275 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 41 – ustęp 7 7.  Importerzy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że wprowadzone przez nich do obrotu lub oddane do użytku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III, niezwłocznie podejmują działania naprawcze niezbędne do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy baterie stwarzają zagrożenie, importerzy niezwłocznie informują o tym organ krajowy państwa członkowskiego, w którym baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. 7.  Importerzy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że wprowadzone przez nich do obrotu lub oddane do użytku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III i art. 39, niezwłocznie podejmują działania naprawcze niezbędne do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy uznają lub mają podstawy, by uważać, że baterie stwarzają zagrożenie, importerzy niezwłocznie informują o tym organ krajowy państwa członkowskiego, w którym baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. Poprawka 276 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 42 – ustęp 2 – litera a a)  wytwórca, upoważniony przedstawiciel wytwórcy, importer lub inni dystrybutorzy są zarejestrowani na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z art. 46; a)  producent jest zarejestrowany na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z art. 46; Poprawka 277 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 42 – ustęp 3 3.  W przypadku gdy dystrybutor stwierdza lub ma powody podejrzewać, że bateria nie jest zgodna z wymogami określonymi rozdziałach II i III, nie udostępnia baterii na rynku, dopóki jej zgodność nie zostanie zapewniona. Ponadto jeżeli bateria stwarza zagrożenie, dystrybutor informuje o tym wytwórcę lub importera oraz odpowiednie organy nadzoru rynku. 3.  W przypadku gdy dystrybutor stwierdza lub ma powody podejrzewać, że bateria nie jest zgodna z wymogami określonymi rozdziałach II i III oraz art. 39, nie udostępnia baterii na rynku, dopóki jej zgodność nie zostanie zapewniona. Ponadto w przypadku gdy dystrybutor stwierdza lub ma powody podejrzewać, że bateria stwarza zagrożenie, dystrybutor informuje o tym wytwórcę lub importera oraz odpowiednie organy nadzoru rynku. Poprawka 278 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 42 – ustęp 5 5.  Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że udostępnione przez nich na rynku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III, zapewniają podjęcie działań naprawczych niezbędnych do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy bateria stwarza zagrożenie, dystrybutorzy niezwłocznie informują o tym organy krajowe państw członkowskich, w których baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. 5.  Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że udostępnione przez nich na rynku baterie są niezgodne z wymogami określonymi w rozdziałach II i III i w art. 39, zapewniają podjęcie działań naprawczych niezbędnych do zapewnienia zgodności baterii, ich wycofania z obrotu lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy dystrybutorzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że bateria stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują o tym organy krajowe państw członkowskich, w których baterie zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych działań naprawczych. Poprawka 279 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 42 – ustęp 6 6.  Dystrybutorzy – na uzasadniony wniosek organu krajowego – dostarczają w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu wszelkie informacje i dokumentację techniczną niezbędne do wykazania zgodności danej baterii z wymogami określonymi w rozdziałach II i III. Informacje i dokumentacja techniczna są dostarczane w formie papierowej lub elektronicznej. Na żądanie właściwych organów krajowych, dystrybutorzy podejmują z nimi współpracę we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają baterie udostępnione przez nich na rynku. 6.  Dystrybutorzy – na uzasadniony wniosek organu krajowego – dostarczają temu organowi w języku łatwo dla niego zrozumiałym wszelkie informacje i dokumentację techniczną niezbędne do wykazania zgodności danej baterii z wymogami określonymi w rozdziałach II i III oraz art. 39. Informacje i dokumentacja techniczna są dostarczane w formie papierowej lub elektronicznej. Na żądanie właściwych organów krajowych, dystrybutorzy podejmują z nimi współpracę we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają baterie udostępnione przez nich na rynku. Poprawka 280 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 43 – ustęp 1 Dostawcy usług realizacji zamówień zapewniają, aby warunki w czasie magazynowania, pakowania, adresowania lub wysyłki obsługiwanych przez nich baterii nie wpływały negatywnie na zgodność baterii z wymogami określonymi w rozdziałach II i III. Dostawcy usług realizacji zamówień, w tym internetowe platformy handlowe, zapewniają, aby warunki w czasie magazynowania, pakowania, adresowania lub wysyłki obsługiwanych przez nich baterii nie wpływały negatywnie na zgodność baterii z wymogami określonymi w rozdziałach II, III i VII. Bez uszczerbku dla obowiązków odpowiednich podmiotów gospodarczych określonych w rozdziale VI, dostawcy usług realizacji zamówień oprócz wymogu określonego w akapicie pierwszym wykonują zadania określone w art. 40 ust. 4 lit. d) i ust. 4a. Poprawka 281 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 1 – wprowadzenie Importer lub dystrybutor uważany jest do celów niniejszego rozporządzenia za wytwórcę i podlega obowiązkom wytwórcy zgodnie z art. 40 w przypadku, gdy: Importer lub dystrybutor uważany jest do celów niniejszego rozporządzenia za wytwórcę i podlega obowiązkom wytwórcy zgodnie z art. 38 w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności: Poprawka 282 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 44 – ustęp 1 – litera b b)  bateria wprowadzona już do obrotu lub oddana do użytku jest zmodyfikowana przez tego importera lub dystrybutora w sposób mogący wpłynąć na zgodność z wymaganiami niniejszego rozporządzenia; b)  bateria wprowadzona już do obrotu lub oddana do użytku jest zmodyfikowana przez tego importera lub dystrybutora w sposób mogący wpłynąć na zgodność z wymaganiami niniejszego rozporządzenia; lub Poprawka 283 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera d d)  rodzaj baterii, które producent zamierza po raz pierwszy udostępnić na rynku na terytorium państwa członkowskiego, mianowicie: baterie przenośne, baterie przemysłowe, akumulatory pojazdów elektrycznych lub akumulatory samochodowe; d)  rodzaj baterii, które producent zamierza po raz pierwszy udostępnić na rynku na terytorium państwa członkowskiego, mianowicie: baterie przenośne, baterie do lekkich środków transportu, baterie przemysłowe, akumulatory pojazdów elektrycznych lub akumulatory samochodowe; Poprawka 284 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera d a (nowa) da)  skład chemiczny baterii, które producent zamierza po raz pierwszy udostępnić na rynku na terytorium państwa członkowskiego; Poprawka 285 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – wprowadzenie f)  informacje dotyczące tego, jak producent wypełnia swoje obowiązki określone w art. 47 oraz, odpowiednio, wymogi wynikające z art. 48 i art. 49: f)  informacje dotyczące tego, jak producent wypełnia swoje obowiązki określone w art. 47 oraz, odpowiednio, wymogi wynikające z art. 48, 48a i 49: Poprawka 286 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – podpunkt i – wprowadzenie (i)  w przypadku baterii przenośnych wymogi niniejszej lit. f) spełniane są przez przekazanie: (i)  w przypadku baterii przenośnych i baterii do lekkich środków transportu wymogi niniejszej lit. f) spełniane są przez przekazanie: Poprawka 287 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – podpunkt i – tiret 1 –  deklaracji wykazującej środki wdrożone przez producenta w celu spełnienia obowiązków producenta w zakresie odpowiedzialności określonych w art. 47, środki wdrożone w celu spełnienia obowiązku selektywnego zbierania określonego w art. 48 ust. 1 w odniesieniu do ilości baterii dostarczanych przez producenta oraz system zapewniający wiarygodność danych zgłaszanych właściwym organom; –  deklaracji wykazującej środki wdrożone przez producenta w celu spełnienia obowiązków producenta w zakresie odpowiedzialności określonych w art. 47, środki wdrożone w celu spełnienia obowiązku selektywnego zbierania określonego w art. 48 ust. 1 i w art. 48a ust. 1 w odniesieniu do ilości baterii dostarczanych przez producenta oraz system zapewniający wiarygodność danych zgłaszanych właściwym organom; Poprawka 288 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – podpunkt i – tiret 2 –  w stosownych przypadkach, nazwy i danych kontaktowych, w tym kodu pocztowego i miejscowości, nazwy ulicy i numeru, kraju, numerów telefonu i faksu, adresu strony internetowej i adresu e-mail oraz krajowego numeru identyfikacyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, której producent powierzył wykonywanie swoich obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, zgodnie z art. 47 ust. 2, w tym numeru w rejestrze handlowym lub równoważnego oficjalnego numeru rejestracyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, w tym europejskiego lub krajowego numeru identyfikacyjnego podatnika organizacji odpowiedzialności producenta oraz upoważnienia udzielonego przez reprezentowanego producenta; –  w stosownych przypadkach, nazwy i danych kontaktowych, w tym adresu pocztowego, numeru telefonu, adresu strony internetowej i adresu e-mail oraz krajowego numeru identyfikacyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, której producent powierzył wykonywanie swoich obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, zgodnie z art. 47 ust. 2 i 4, w tym numeru w rejestrze handlowym lub równoważnego oficjalnego numeru rejestracyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, w tym europejskiego lub krajowego numeru identyfikacyjnego podatnika organizacji odpowiedzialności producenta oraz upoważnienia udzielonego przez reprezentowanego producenta; Poprawka 289 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – podpunkt i – tiret 2 a (nowe) –  w przypadku gdy organizacja odpowiedzialności producenta reprezentuje więcej niż jednego producenta, wskazuje ona osobno, w jaki sposób każdy z reprezentowanych producentów wypełnia obowiązki określone w art. 47. Poprawka 290 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 – akapit 2 – litera f – podpunkt ii – tiret 2 –  w stosownych przypadkach, krajowego numeru identyfikacyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, której producent powierzył wykonywanie swoich obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, zgodnie z art. 47 ust. 2 i 4, w tym numeru w rejestrze handlowym lub równoważnego oficjalnego numeru rejestracyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, w tym europejskiego lub krajowego numeru identyfikacyjnego podatnika organizacji odpowiedzialności producenta oraz upoważnienia udzielonego przez reprezentowanego producenta; –  w stosownych przypadkach, nazwy i danych kontaktowych, w tym adresu pocztowego, numeru telefonu oraz adresu e-mail i adresu strony internetowej oraz krajowego numeru identyfikacyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, której producent powierzył wykonywanie swoich obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, zgodnie z art. 47 ust. 2 i 4, w tym numeru w rejestrze handlowym lub równoważnego oficjalnego numeru rejestracyjnego organizacji odpowiedzialności producenta, w tym europejskiego lub krajowego numeru identyfikacyjnego podatnika organizacji odpowiedzialności producenta oraz upoważnienia udzielonego przez reprezentowanego producenta; Poprawka 291 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Producenci będący dostawcami baterii za pomocą środków porozumiewania się na odległość muszą być zarejestrowani w państwie członkowskim, do którego sprzedają towary. Jeżeli tacy producenci nie są zarejestrowani w państwie członkowskim, do którego sprzedają towary, rejestruje się ich za pośrednictwem ich upoważnionego przedstawiciela. Poprawka 292 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 3 – litera d a (nowa) da)  może odmówić rejestracji przedstawionej przez producenta w przypadku niespełnienia lub niewystarczającego spełnienia obowiązku określonego w ust. 2. Poprawka 293 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 46 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Producenci baterii przekazują internetowym platformom handlowym informacje na temat ich rejestracji lub upoważnionego przedstawiciela w państwach członkowskich, do których sprzedają towary. Poprawka 294 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 1 – litera a a)  organizowania selektywnego zbierania zużytych baterii, zgodnie z art. 48 i art. 49, a następnie ich transportu, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub regeneracji, przetwarzania i recyklingu, w tym zachowywania niezbędnych środków bezpieczeństwa, zgodnie z art. 56; a)  pokrycia co najmniej kosztów, o których mowa w art. 8a ust. 4 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE, w tym kosztów organizowania selektywnego zbierania zużytych baterii, zgodnie z art. 48, art. 48a i art. 49, a następnie ich transportu, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub regeneracji, przetwarzania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu, jak również zachowywania niezbędnych środków bezpieczeństwa, zgodnie z art. 56; Poprawka 295 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 1 – litera c c)  promowania selektywnego zbierania baterii, zgodnie z art. 48 ust. 1, w tym przez pokrywanie kosztów przeprowadzania badań w celu identyfikacji baterii, których użytkownicy końcowi pozbyli się w niewłaściwy sposób; c)  promowania selektywnego zbierania baterii, zgodnie z art. 48 ust. 1, w tym przez pokrywanie kosztów gromadzenia danych oraz regularnego przeprowadzania badań w celu identyfikacji baterii, których użytkownicy końcowi pozbyli się w niewłaściwy sposób; Poprawka 296 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 1 – litera d a (nowa) da)  organizowania kampanii uświadamiających lub zachęt ekonomicznych, w tym tych wymienionych w załączniku IV a do dyrektywy 2008/98/WE, aby zachęcić użytkowników końcowych do pozbywania się zużytych baterii w sposób zgodny z udostępnionymi im zgodnie z art. 60 ust. 1 informacjami na temat zapobiegania powstawaniu odpadów w postaci zużytych baterii i gospodarowania nimi; Poprawka 297 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 1 – litera e e)  finansowania działań, o których mowa w lit. a)–d). e)  finansowania działań, o których mowa w lit. a)–da). Poprawka 298 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 3 – litera a a)  posiadają niezbędne środki organizacyjne i finansowe do wypełniania obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, o których mowa w ust. 1; a)  posiadają niezbędne środki finansowe lub finansowe i organizacyjne do wypełniania obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, o których mowa w ust. 1; Poprawka 299 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 4 – litera a a)  były różnicowane, co najmniej według rodzaju i składu chemicznego baterii, a także, w stosownych przypadkach, uwzględniając w wytwarzaniu baterii możliwość wielokrotnego ładowania oraz poziom zawartości materiałów z recyklingu; a)  były różnicowane zgodnie z kryteriami określonymi w art. 8a ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE i według rodzaju i składu chemicznego baterii, a także, w stosownych przypadkach, uwzględniając w wytwarzaniu baterii możliwość wielokrotnego ładowania, trwałość oraz poziom zawartości materiałów z recyklingu, jak również możliwość ich regeneracji lub wykorzystania do innych celów oraz ich ślad węglowy; Poprawka 300 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 4 – litera b b)  były korygowane w celu uwzględnienia wszelkich dochodów osiągniętych przez organizacje odpowiedzialności producenta z tytułu ponownego użycia i sprzedaży surowców wtórnych pochodzących z baterii i zużytych baterii; b)  były korygowane w celu uwzględnienia wszelkich dochodów osiągniętych przez organizacje odpowiedzialności producenta z tytułu ponownego użycia, regeneracji, wykorzystania do innych celów i sprzedaży surowców wtórnych pochodzących z baterii i zużytych baterii; Poprawka 301 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 5 5.  W przypadku gdy, zgodnie z art. 48 ust. 2, art. 49 ust. 3, art. 53 ust. 1, art. 56 ust. 1 oraz z art. 61 ust. 1,2 i 3, działania w celu wypełnienia obowiązków określonych w ust. 1 lit. a)–d) wykonuje osoba trzecia niebędąca producentem ani organizacją odpowiedzialności producenta, koszty pokrywane przez producentów nie przekraczają kosztów niezbędnych do zapewniania realizacji tych działań w sposób racjonalny pod względem kosztów. Koszty te ustalane są w przejrzysty sposób między producentami a zainteresowanymi osobami trzecimi i korygowane w celu uwzględnienia wszelkich dochodów z tytułu ponownego użycia i sprzedaży surowców wtórnych pochodzących z baterii i zużytych baterii. 5.  W przypadku gdy, zgodnie z art. 48 ust. 2, art. 48a ust. 2, art. 49 ust. 3, art. 53 ust. 1, art. 56 ust. 1 oraz z art. 61 ust. 1, 2 i 3, działania w celu wypełnienia obowiązków określonych w ust. 1 lit. a)–d) wykonuje osoba trzecia niebędąca producentem ani organizacją odpowiedzialności producenta, koszty pokrywane przez producentów nie przekraczają kosztów niezbędnych do zapewniania realizacji tych działań w sposób racjonalny pod względem kosztów. Koszty te ustalane są w przejrzysty sposób między producentami a zainteresowanymi osobami trzecimi i korygowane w celu uwzględnienia wszelkich dochodów z tytułu ponownego użycia, regeneracji, wykorzystania do innych celów i sprzedaży surowców wtórnych pochodzących z baterii i zużytych baterii. Poprawka 302 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 6 – akapit 1 6.  Organizacje odpowiedzialności producenta składają do właściwego organu wniosek o udzielenie zezwolenia. Zezwolenia udziela się wyłącznie w przypadku wykazania, że środki wprowadzone przez organizację odpowiedzialności producenta są wystarczające do spełnienia obowiązków określonych w niniejszym artykule w odniesieniu do ilości baterii udostępnionych po raz pierwszy na rynku na terytorium państwa członkowskiego przez producentów, w imieniu których działa ta organizacja. Właściwy organ sprawdza w regularnych odstępach czasu, czy nadal spełnione są warunki zezwolenia określone w ust. 1, 3, 4 i 5. Właściwe organy ustalają szczegóły procedury udzielania zezwoleń oraz tryb sprawdzania zgodności, w tym informacje, które w tym celu zobowiązani są przekazać producenci. 6.  Producent lub organizacja odpowiedzialności producenta działająca w jego imieniu składa do właściwego organu wniosek o udzielenie zezwolenia. Zezwolenia udziela się wyłącznie w przypadku wykazania, że środki wprowadzone przez producenta lub organizację odpowiedzialności producenta są wystarczające oraz że posiada ona niezbędne środki finansowe lub finansowe i organizacyjne do spełnienia obowiązków określonych w tym rozdziale w odniesieniu do ilości baterii udostępnionych po raz pierwszy na rynku na terytorium państwa członkowskiego przez producentów, w imieniu których działa ta organizacja, oraz że nie kolidują one z osiągnięciem docelowych poziomów w zakresie selektywnej zbiórki zużytych baterii, poziomu recyklingu i wydajności recyklingu określonych w niniejszym rozporządzeniu. Właściwy organ sprawdza w regularnych odstępach czasu, co najmniej co trzy lata, czy nadal spełnione są warunki zezwolenia określone w ust. 1, 3, 4 i 5. Zezwolenie może zostać cofnięte, jeżeli docelowe poziomy zbierania określone w art. 48 ust. 4 lub art. 48a ust. 5 nie są osiągane lub jeżeli producent lub organizacja odpowiedzialności producenta narusza przepisy art. 49 ust. 1, 2 lub 3. Poprawka 303 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 6 – akapit 2 Organizacje odpowiedzialności producenta powiadamiają właściwy organ bez zbędnej zwłoki o wszelkich zmianach w zakresie informacji zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia lub o wszelkich zmianach dotyczących warunków zezwolenia oraz o trwałym zaprzestaniu działalności. Producent lub organizacja odpowiedzialności producenta działająca w jego imieniu powiadamia właściwy organ bez zbędnej zwłoki o wszelkich zmianach w zakresie informacji zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia lub o wszelkich zmianach dotyczących warunków zezwolenia oraz o trwałym zaprzestaniu działalności. Poprawka 304 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 9 – litera c c)  wskaźnik selektywnego zbierania zużytych baterii, poziom recyklingu i osiągnięte poziomy wydajności recyklingu ustalone na podstawie ilości baterii udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez producentów należących do danej organizacji odpowiedzialności producenta; c)  wskaźnik selektywnego zbierania zużytych baterii, poziom recyklingu, osiągnięte poziomy wydajności recyklingu i poziomy odzysku materiałów ustalone na podstawie ilości baterii udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez producentów należących do danej organizacji odpowiedzialności producenta; Poprawka 305 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 9 – litera d a (nowa) da)  procedurze wyboru podmiotów gospodarujących odpadami. Poprawka 306 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 10 a (nowy) 10a.  Gdy podmiot zajmuje się ponownym użyciem, wykorzystaniem do innych celów lub regeneracją baterii, rozszerzona odpowiedzialność producenta za baterię jest przenoszona z producenta na ten podmiot. Poprawka 307 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 13 13.  Art. 8 i 8a dyrektywy 2008/98/WE nie mają zastosowania do baterii. 13.  Wymogi dotyczące rozszerzonej odpowiedzialności producenta oraz ogólnych minimalnych wymogów dotyczących systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta, określone w art. 8a dyrektywy 2008/98/WE, uznaje się za wymogi minimalne i uzupełnia się je przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 308 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 1 – wprowadzenie 1.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zapewniają zbieranie wszystkich zużytych baterii przenośnych – niezależnie od ich charakteru, marki czy pochodzenia – na terytorium państwa członkowskiego, w którym udostępniają oni po raz pierwszy baterie na rynku. W tym celu: 1.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zapewniają selektywne zbieranie wszystkich zużytych baterii przenośnych – niezależnie od ich charakteru, składu chemicznego, marki czy pochodzenia – na terytorium państwa członkowskiego, w którym udostępniają oni po raz pierwszy baterie na rynku. W tym celu: Poprawka 309 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 1 – litera a a)  ustanawiają oni punkty zbierania zużytych baterii przenośnych; a)  ustanawiają oni punkty odbioru i zbierania zużytych baterii przenośnych; Poprawka 310 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 3 3.  Od użytkowników końcowych nie będzie pobierana opłata przy pozbywaniu się zużytych baterii przenośnych w punktach zbierania, o których mowa w ust. 2, ani nie będą oni zobowiązani do zakupu nowej baterii. 3.  Użytkownicy końcowi mają możliwość pozbycia się zużytych baterii przenośnych w punktach zbierania, o których mowa w ust. 2, ani nie są oni zobowiązani do zakupu nowej baterii, ani do tego, aby oddawana bateria była zakupiona od producentów, którzy zorganizowali punkty zbierania. Poprawka 311 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 4 – akapit 1 – wprowadzenie 4.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, osiągają i trwale utrzymują co najmniej następujące docelowe poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych, wyznaczone jako procent baterii przenośnych, z wyłączeniem baterii z lekkich środków transportu, udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez danego producenta lub zbiorowo przez producentów należących do organizacji odpowiedzialności producenta: 4.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, osiągają i corocznie utrzymują co najmniej następujące docelowe poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych, wyznaczone jako procent baterii przenośnych udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez danego producenta lub zbiorowo przez producentów należących do organizacji odpowiedzialności producenta: Poprawka 312 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, osiągają i corocznie utrzymują co najmniej następujące docelowe poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych ogólnego stosowania, wyznaczone jako odsetek baterii przenośnych ogólnego stosowania udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez danego producenta lub zbiorowo przez producentów należących do organizacji odpowiedzialności producenta: a)  45 % do dnia 31 grudnia 2023 r.; b)  70 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; c)  80 % do dnia 31 grudnia 2030 r. Poprawka 313 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 a (nowy) Artykuł 48a Zbieranie zużytych baterii do lekkich środków transportu 1.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zapewniają zbieranie wszystkich zużytych baterii do lekkich środków transportu – niezależnie od ich charakteru, składu chemicznego, marki czy pochodzenia – na terytorium państwa członkowskiego, w którym udostępniają oni po raz pierwszy baterie na rynku. 2.  Producenci zużytych baterii do lekkich środków transportu lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, odbierają bezpłatnie i bez zobowiązania użytkownika końcowego do zakupu nowej baterii ani do tego, aby zużyta bateria była zakupiona od tych producentów, wszystkie zużyte baterie do lekkich środków transportu – niezależnie od ich charakteru, składu chemicznego, marki czy pochodzenia – na terytorium państwa członkowskiego, w którym udostępniają oni po raz pierwszy baterie na rynku. W tym celu odbierają oni zużyte baterie do lekkich środków transportu od użytkowników końcowych lub z punktów odbioru i zbierania udostępnianych we współpracy z: a)  dystrybutorami baterii do lekkich środków transportu zgodnie z art. 50 ust. 1; b)  niezależnymi podmiotami zajmującymi się naprawą lekkich środków transportu; c)  organami publicznymi lub osobami trzecimi gospodarującymi odpadami w ich imieniu zgodnie z art. 53. 3.  Ustalenia dotyczące odbioru wprowadzone zgodnie z ust. 2 obejmują całe terytorium państwa członkowskiego, z uwzględnieniem liczby ludności i gęstości zaludnienia, spodziewanej ilości zużytych baterii do lekkich środków transportu, dostępności i bliskości użytkowników końcowych. Ustalenia dotyczące odbioru nie są ograniczone do obszarów, na których zbiórka i późniejsze zagospodarowanie zużytych baterii do lekkich środków transportu są najbardziej opłacalne. 4.  Od użytkowników końcowych nie pobiera się opłaty przy pozbywaniu się zużytych baterii do lekkich środków transportu w punktach zbierania, o których mowa w ust. 2, w każdych okolicznościach mogą zwrócić wszelkie zużyte baterie do lekkich środków transportu w dowolnym punkcie zbierania i nie są zobowiązani do zakupu nowej baterii. 5.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, osiągają i corocznie utrzymują co najmniej następujące docelowe poziomy zbierania zużytych baterii do lekkich środków transportu, wyznaczone jako odsetek ilości baterii do lekkich środków transportu udostępnionych na rynku po raz pierwszy w państwie członkowskim przez danego producenta lub zbiorowo przez producentów należących do organizacji odpowiedzialności producenta: a)  75 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; b)  85 % do dnia 31 grudnia 2030 r. Producenci lub organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, wyznaczają poziom zbierania, o którym mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z aktem delegowanym przyjętym zgodnie z art. 55 ust. 2b. 6.  Punkty zbierania tworzone zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie podlegają wymogom rejestracji lub uzyskania zezwolenia przewidzianym w dyrektywie 2008/98/WE. 7.  Producenci lub organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zwracają się o udzielenie zezwolenia do właściwego organu, który sprawdza zgodność wprowadzonych ustaleń, aby zapewnić zgodność z niniejszym artykułem. W przypadku gdy organizacja odpowiedzialności producenta występuje z wnioskiem o zezwolenie, we wniosku wyraźnie wskazuje się reprezentowanych przez nią aktywnych producentów będących członkami tej organizacji. 8.  Organizacja odpowiedzialności producenta zapewnia poufność danych będących w jej posiadaniu w odniesieniu do informacji zastrzeżonych lub informacji, które można bezpośrednio przypisać poszczególnym producentom. Właściwy organ może w swoim zezwoleniu określić warunki, jakie należy spełnić w tym celu. 9.  Zezwolenie, o którym mowa w ust. 6, może być udzielone wyłącznie w przypadku wykazania, poprzez przedstawienie dowodów w postaci dokumentów, że spełniono wymogi określone w ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu oraz że wprowadzono wszystkie ustalenia, dzięki którym możliwe jest osiągnięcie i trwałe utrzymanie co najmniej docelowego poziomu zbierania, o którym mowa w ust. 5. W przypadku gdy o zezwolenie występuje organizacja odpowiedzialności producenta, udziela się go w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 47 ust. 6. 10.  Właściwy organ ustala szczegóły procedury udzielania zezwolenia zgodnie z ust. 7 w celu zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w ust. 1–4 niniejszego artykułu i art. 56. Obejmuje to wymóg sporządzenia raportu przez niezależnego eksperta w celu weryfikacji ex ante, czy ustaleń w kwestii zbierania poczynionych na podstawie niniejszego artykułu dokonano w sposób zapewniający zgodność z wymogami w nim zawartymi. Obejmuje to również terminy weryfikacji odpowiednich etapów oraz termin podjęcia decyzji przez właściwy organ, który nie może przekroczyć sześciu tygodni od złożenia kompletnej dokumentacji wniosku. 11.  Właściwy organ dokonuje regularnych przeglądów, co najmniej raz na trzy lata, w celu ustalenia, czy nadal spełnione są warunki udzielenia zezwolenia określone w ust. 7. Zezwolenie może zostać cofnięte w przypadku niespełnienia docelowego poziomu zbierania określonego w ust. 4 lub w przypadku istotnego naruszenia obowiązków określonych w ust. 1–3 przez producenta lub organizację odpowiedzialności producenta. 12.  Producent lub organizacja odpowiedzialności producenta działająca w jego imieniu, o ile została wyznaczona zgodnie z art. 47 ust. 2, powiadamia niezwłocznie właściwy organ o wszelkich zmianach w zakresie warunków objętych wnioskiem o udzielenie zezwolenia, o których mowa w ust. 7, lub o wszelkich zmianach dotyczących zasad udzielania zezwolenia, zgodnie z ust. 8, a także o trwałym zaprzestaniu działalności. 13.  Raz na pięć lat państwa członkowskie przeprowadzają badanie, co najmniej na poziomie NUTS 2, dotyczące składu zbieranych zmieszanych odpadów komunalnych oraz strumieni zbieranego zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w celu określenia udziału zużytych baterii przenośnych. Pierwsze badanie zostanie przeprowadzone do dnia 31 grudnia 2023 r. Na podstawie uzyskanych informacji właściwe organy mogą, przy udzielaniu zezwolenia lub dokonywaniu przeglądu zezwolenia, zgodnie z ust. 7 i 10, wymagać podjęcia działań naprawczych przez producentów baterii przenośnych lub organizacje odpowiedzialności producenta na rzecz zwiększenia sieci powiązanych punktów zbierania oraz przeprowadzenia kampanii informacyjnych, zgodnie z art. 60 ust. 1, proporcjonalnie do udziału zużytych baterii przenośnych w zmieszanych odpadach komunalnych oraz strumieni zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego wykrytych w badaniu. Poprawka 314 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp - 1 (nowy) -1.  Producenci lub działające w ich imieniu organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zapewniają zbieranie wszystkich zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych – niezależnie od ich charakteru, składu chemicznego, marki czy pochodzenia – na terytorium państwa członkowskiego, w którym udostępniają oni po raz pierwszy baterie na rynku. Poprawka 315 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie 1.  Producenci akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych lub organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, odbierają wszystkie zużyte akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych odpowiednich rodzajów, które udostępnili oni po raz pierwszy na rynku na terytorium danego państwa członkowskiego, przy czym odbiór ten jest bezpłatny, nie zobowiązuje użytkownika końcowego do zakupu nowej baterii ani do tego, aby oddawana bateria była zakupiona od tych producentów. W tym celu zgadzają się odbierać zużyte akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych od użytkowników końcowych lub z punktów zbierania udostępnianych we współpracy z: 1.  Producenci akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych lub organizacje odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, odbierają wszystkie zużyte akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych odpowiednich rodzajów, które udostępnili oni po raz pierwszy na rynku na terytorium danego państwa członkowskiego, przy czym odbiór ten jest bezpłatny, nie zobowiązuje użytkownika końcowego do zakupu nowej baterii ani do tego, aby oddawana bateria była zakupiona od tych producentów. W tym celu zgadzają się odbierać zużyte akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe i akumulatory pojazdów elektrycznych od użytkowników końcowych lub z punktów odbioru i zbierania udostępnianych we współpracy z: Poprawka 316 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a a (nowa) aa)  niezależnymi podmiotami zajmującymi się ponownym użyciem, regeneracją lub wykorzystywaniem do innych celów akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych oraz akumulatorów pojazdów elektrycznych; Poprawka 317 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp 1 – akapit 2 W przypadku gdy zużyte baterie przemysłowe wymagają uprzedniego demontażu w siedzibie prywatnych użytkowników niekomercyjnych, zobowiązanie producenta do odbioru tych baterii obejmuje pokrycie kosztu demontażu i zbierania zużytych baterii z siedzib tych użytkowników. W przypadku gdy zużyte baterie przemysłowe wymagają uprzedniego demontażu w siedzibie prywatnych użytkowników niekomercyjnych, zobowiązanie producenta lub działających w jego imieniu organizacji odpowiedzialności producenta, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, do odbioru tych baterii obejmuje pokrycie kosztu demontażu i zbierania zużytych baterii z siedzib tych użytkowników. Poprawka 318 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp 3 – litera a a)  zapewniają punkty zbierania, o których mowa w ust. 1, wyposażone w odpowiednią infrastrukturę do selektywnego zbierania zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych spełniającą obowiązujące wymogi bezpieczeństwa i pokrywają niezbędne koszty ponoszone przez te punkty zbierania w związku z działaniami dotyczącymi odbioru. Pojemniki do zbierania i tymczasowego przechowywania takich baterii w punkcie zbierania są dostosowane do ilości i niebezpiecznego charakteru zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, które będą prawdopodobnie zbierane za pośrednictwem tych punktów zbierania; a)  zapewniają punkty odbioru i zbierania, o których mowa w ust. 1, wyposażone w odpowiednią infrastrukturę do selektywnego zbierania zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych spełniającą obowiązujące wymogi bezpieczeństwa i pokrywają niezbędne koszty ponoszone przez te punkty odbioru i zbierania w związku z działaniami dotyczącymi odbioru. Pojemniki do zbierania i tymczasowego przechowywania takich baterii w punkcie zbierania są dostosowane do ilości i niebezpiecznego charakteru zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, które będą prawdopodobnie zbierane za pośrednictwem tych punktów odbioru i zbierania; Poprawka 319 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 49 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Państwa członkowskie co roku gromadzą informacje, w tym uzasadnione szacunki, na temat ilości i kategorii baterii samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych wprowadzonych do obrotu na ich rynkach, dostępnych do zbierania w porównaniu z ilościami zebranymi wszystkimi kanałami, przygotowanymi do ponownego użycia, poddanymi recyklingowi i odzyskanymi w danym państwie członkowskim oraz na temat baterii w wywożonych pojazdach/produktach przemysłowych, według masy i według składu chemicznego. Poprawka 320 Wniosek dotyczący rozporządzenia Article 50 – ustęp 1 1.  Dystrybutorzy nieodpłatnie odbierają zużyte baterie od użytkownika końcowego, niezależnie od ich składu chemicznego lub pochodzenia, i nie wprowadzają obowiązku zakupu nowej baterii. Odbiór baterii przenośnych zapewniany jest w punkcie sprzedaży detalicznej dystrybutora lub w jego najbliższej okolicy. Odbiór zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych zapewniany jest w punkcie sprzedaży detalicznej dystrybutora lub w jego najbliższej okolicy. Obowiązek ten ogranicza się do rodzajów zużytych baterii, które dystrybutor oferował lub oferuje jako baterie nowe, oraz do baterii przenośnych w ilościach, których pozbywają się zazwyczaj użytkownicy końcowi niezawodowi. 1.  Dystrybutorzy nieodpłatnie odbierają zużyte baterie od użytkownika końcowego, niezależnie od ich składu chemicznego lub pochodzenia, i nie wprowadzają obowiązku, aby bateria była wcześniej zakupiona od tego samego dystrybutora. Odbiór baterii przenośnych zapewniany jest w punkcie sprzedaży detalicznej dystrybutora lub w jego najbliższej okolicy. Odbiór zużytych baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych zapewniany jest w punkcie sprzedaży detalicznej dystrybutora lub w jego najbliższej okolicy. Obowiązek ten ogranicza się do rodzajów zużytych baterii, które dystrybutor oferował lub oferuje jako baterie nowe, oraz do baterii przenośnych w ilościach, których pozbywają się zazwyczaj użytkownicy końcowi niezawodowi. Poprawka 321 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 50 – ustęp 3 3.  Dystrybutorzy przekazują odebrane zużyte baterie producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, które są odpowiedzialne za zbieranie tych baterii na mocy, odpowiednio, art. 48 i 49 lub podmiotowi gospodarującemu odpadami w celu ich przetwarzania lub recyklingu zgodnie z art. 56. 3.  Dystrybutorzy przekazują odebrane zużyte baterie producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, które są odpowiedzialne za zbieranie tych baterii na mocy, odpowiednio, art. 48, 48a i 49 lub podmiotowi gospodarującemu odpadami w celu ich przetwarzania lub recyklingu zgodnie z art. 56. Państwa członkowskie mogą ograniczyć możliwość przekazywania zużytych baterii przez dystrybutorów, w zależności od ich rodzaju, producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, lub podmiotom gospodarującym odpadami. Państwa członkowskie dopilnowują, by takie ograniczenia nie miały negatywnego wpływu na systemy zbierania i recyklingu. Poprawka 322 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 50 – ustęp 4 4.  Obowiązki wynikające z niniejszego artykułu mają zastosowanie, odpowiednio, do operatorów dostarczających baterie użytkownikom końcowym na podstawie umów zawieranych na odległość. Wspomniani operatorzy zapewniają dostateczną liczbę punktów zbierania obejmującą całe terytorium państwa członkowskiego, uwzględniając liczbę ludności i gęstość zaludnienia, oczekiwaną objętość zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, dostępność i lokalizację w najbliższej okolicy użytkowników końcowych, umożliwiające użytkownikom zwrot baterii. 4.  Obowiązki wynikające z niniejszego artykułu mają zastosowanie, odpowiednio, do operatorów dostarczających baterie użytkownikom końcowym na podstawie umów zawieranych na odległość. Wspomniani operatorzy zapewniają dostateczną liczbę punktów zbierania obejmującą całe terytorium państwa członkowskiego, uwzględniając liczbę ludności i gęstość zaludnienia, oczekiwaną objętość zużytych baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, dostępność i lokalizację w najbliższej okolicy użytkowników końcowych, umożliwiające użytkownikom zwrot baterii. Poprawka 323 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 50 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  W przypadku sprzedaży z dostawą dystrybutorzy oferują nieodpłatny odbiór zużytych baterii. Przy zamawianiu baterii użytkownik końcowy baterii jest informowany o zasadach odbioru zużytej baterii. Poprawka 324 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 50 a (nowy) Artykuł 50a Systemy kaucyjne dla baterii Do dnia 31 grudnia 2025 r. Komisja ocenia wykonalność i potencjalne korzyści wynikające z ustanowienia ogólnounijnego systemu kaucyjnego dla baterii, w szczególności dla baterii przenośnych ogólnego stosowania. W tym celu Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz rozważy zastosowanie odpowiednich środków, w tym przyjęcie wniosków ustawodawczych. Państwa członkowskie podczas wdrażania krajowych systemów kaucyjnych dla baterii powiadamiają Komisję o tych środkach. Krajowe systemy kaucyjne nie uniemożliwiają przyjęcia zharmonizowanych systemów ogólnounijnych. Poprawka 325 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 51 – ustęp 2 2.  Użytkownicy końcowi pozbywają się zużytych baterii w wyznaczonych punktach selektywnego zbierania ustanowionych przez producenta lub organizację odpowiedzialności producenta lub zgodnie z zawartymi z nimi szczegółowymi ustaleniami, zgodnie z art. 48 i 49. 2.  Użytkownicy końcowi pozbywają się zużytych baterii w wyznaczonych punktach selektywnego zbierania ustanowionych przez producenta lub organizację odpowiedzialności producenta lub zgodnie z zawartymi z nimi szczegółowymi ustaleniami, zgodnie z art. 48, 48a i 49. Poprawka 326 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 52 – akapit 1 Operatorzy zakładów przetwarzania odpadów podlegający dyrektywom 2000/53/WE i 2012/19/UE przekazują zużyte baterie pochodzące z przetwarzania pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego producentom odnośnych baterii lub organizacjom odpowiedzialności producenta działającym w ich imieniu, o ile zostały one wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, lub podmiotom gospodarującym odpadami celem ich przetwarzania lub recyklingu zgodnie z art. 56 niniejszego rozporządzenia. Operatorzy zakładów przetwarzania odpadów prowadzą ewidencję tych transakcji. Operatorzy zakładów przetwarzania odpadów podlegający dyrektywom 2000/53/WE i 2012/19/UE przekazują zużyte baterie pochodzące z przetwarzania pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego producentom odnośnych baterii lub organizacjom odpowiedzialności producenta działającym w ich imieniu, o ile zostały one wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, lub upoważnionym podmiotom gospodarującym odpadami celem ich przetwarzania lub recyklingu zgodnie z art. 56 niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą ograniczyć możliwość przekazywania zużytych baterii przez operatorów zakładów przetwarzania odpadów podlegających dyrektywie 2000/53/WE lub dyrektywie 2012/19/UE, w zależności od ich rodzaju, albo producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, albo innemu podmiotowi gospodarującemu odpadami. Państwa członkowskie dopilnowują, by takie ograniczenia nie miały negatywnego wpływu na systemy zbierania i recyklingu. Operatorzy zakładów przetwarzania odpadów prowadzą ewidencję tych transakcji. Poprawka 327 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 53 – ustęp 1 1.  Zużyte baterie pochodzące od użytkowników prywatnych, niehandlowych można usuwać w punktach selektywnego zbierania ustanowionych przez publiczne organy gospodarowania odpadami. 1.  Zużyte baterie pochodzące od użytkowników prywatnych, niehandlowych można usuwać w punktach selektywnego zbierania ustanowionych przez publiczne organy gospodarowania odpadami. Publiczne organy gospodarowania odpadami, jeśli są ustanowione dla szczególnego typu baterii, nie odmawiają odbioru żadnych zużytych baterii tego typu, w tym baterii używanych ponownie, wykorzystywanych do innych celów i regenerowanych. Poprawka 328 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 53 – ustęp 2 2.  Publiczne organy gospodarowania odpadami przekazują zebrane zużyte baterie producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta działającym w ich imieniu, o ile zostały one wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, lub podmiotom gospodarującym odpadami celem przetwarzania lub recyklingu tych zużytych baterii zgodnie z wymogami art. 56 lub sami przeprowadzają przetwarzanie i recykling zgodnie z wymogami art. 56. 2.  Publiczne organy gospodarowania odpadami przekazują zebrane zużyte baterie producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta działającym w ich imieniu, o ile zostały one wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, lub podmiotom gospodarującym odpadami celem przetwarzania lub recyklingu tych zużytych baterii zgodnie z wymogami art. 56 lub sami przeprowadzają przetwarzanie i recykling zgodnie z wymogami art. 56. Państwa członkowskie mogą ograniczyć możliwość przekazywania zużytych baterii przez publiczne organy gospodarowania odpadami, w zależności od ich rodzaju, albo producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, albo podmiotowi gospodarującemu odpadami, lub możliwość samodzielnego przetwarzania i recyklingu. Państwa członkowskie dopilnowują, by takie ograniczenia nie miały negatywnego wpływu na systemy zbierania i recyklingu. Poprawka 329 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – akapit 1 Punkty dobrowolnego zbierania zużytych baterii przenośnych przekazują zużyte baterie przenośne producentom baterii przenośnych lub osobom trzecim działającym w ich imieniu, w tym organizacjom odpowiedzialności producenta lub podmiotom gospodarującym odpadami celem ich przetwarzania i recyklingu zgodnie z wymogami art. 56. Punkty dobrowolnego zbierania zużytych baterii przenośnych przekazują zużyte baterie przenośne producentom baterii przenośnych lub osobom trzecim działającym w ich imieniu, w tym organizacjom odpowiedzialności producenta lub upoważnionym podmiotom gospodarującym odpadami celem ich przetwarzania i recyklingu zgodnie z wymogami art. 56. Państwa członkowskie mogą ograniczyć możliwość przekazywania przez punkty dobrowolnego zbierania zużytych baterii przenośnych tych zużytych baterii przenośnych albo producentom lub organizacjom odpowiedzialności producenta, albo podmiotowi gospodarującemu odpadami. Państwa członkowskie dopilnowują, by takie ograniczenia nie miały negatywnego wpływu na systemy zbierania i recyklingu. Poprawka 330 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – nagłówek Poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych Poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych baterii do lekkich środków transportu Poprawka 331 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 1 – litera b b)  65 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; b)  70 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; Poprawka 332 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 1 – litera c c)  70 % do dnia 31 grudnia 2030 r. c)  80 % do dnia 31 grudnia 2030 r. Poprawka 333 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Państwa członkowskie muszą osiągnąć następujące minimalne docelowe poziomy zbierania zużytych baterii przenośnych ogólnego stosowania: a)  45 % do dnia 31 grudnia 2023 r.; b)  70 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; c)  80 % do dnia 31 grudnia 2030 r. Poprawka 334 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Państwa członkowskie muszą osiągnąć następujące minimalne docelowe poziomy zbierania zużytych baterii do lekkich środków transportu: a)  75 % do dnia 31 grudnia 2025 r.; b)  85 % do dnia 31 grudnia 2030 r. Poprawka 335 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 2 b (nowy) 2b.  Do dnia 31 grudnia 2023 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73, aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących obliczania i weryfikacji celów zbierania zużytych baterii z lekkich środków transportu, w celu odzwierciedlenia liczby zużytych baterii, jaką można zebrać. Poprawka 336 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 3 3.  Komisja dokona przeglądu poziomu docelowego określonego w ust. 1 lit c) do dnia 31 grudnia 2030 r. i w ramach tego przeglądu rozważy ustalenie poziomu docelowego dla baterii zasilających lekkie środki transportu, biorąc pod uwagę zmianę ich udziału w rynku, jako odrębny poziom docelowy lub w ramach przeglądu poziomu docelowego określonego w ust. 1 lit c) i w art. 48 ust. 4. W przeglądzie tym można rozważyć wprowadzenie metodyki obliczeń do wyznaczania poziomu zbierania w celu odzwierciedlenia ilości zużytych baterii, jaką można zebrać. W tym celu Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyniku przeglądu, któremu w razie potrzeby towarzyszy wniosek ustawodawczy. 3.  Komisja dokona przeglądu poziomu docelowego określonego w ust. 1 lit. c) do dnia 31 grudnia 2024 r. W przeglądzie tym rozważa się wprowadzenie metodyki obliczeń do wyznaczania poziomu zbierania w celu odzwierciedlenia ilości zużytych baterii przenośnych, jaką można zebrać. W tym celu Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wyniku przeglądu, któremu w razie potrzeby towarzyszy wniosek ustawodawczy. Poprawka 337 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 55 – ustęp 4 4.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 73 w celu zmiany metodyki wyznaczania poziomu zbierania zużytych baterii przenośnych określonej w załączniku XI. skreśla się Poprawka 338 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – ustęp 1 1.  Zebrane zużyte baterie nie są składowane ani spalane. 1.  Zebrane zużyte baterie nie są trwale składowane ani poddawane procesowi odzysku energii. Poprawka 339 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 56 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy zachęt dla podmiotów gospodarczych, które osiągają lepsze wyniki niż odpowiednie wartości progowe określone w częściach B i C załącznika XII. Poprawka 340 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 1 1.  Wszystkie zebrane zużyte baterie poddaje się procesowi recyklingu. 1.  Wszystkie zebrane zużyte baterie poddaje się procesowi przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub procesowi recyklingu, z wyjątkiem baterii zawierających rtęć, które są unieszkodliwiane w sposób niepowodujący żadnych negatywnych skutków dla zdrowia ludzkiego lub środowiska. Poprawka 341 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  W celu umożliwienia właściwego sortowania i sprawozdawczości w odniesieniu do zużytych baterii litowo-jonowych Komisja włącza zużyte baterie litowo-jonowe do wykazu odpadów, o którym mowa w decyzji 2000/532/WE, stosownie do przypadku. Poprawka 342 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 4 4.  Komisja przyjmie do dnia 31 grudnia 2023 r. akt wykonawczy celem ustalenia szczegółowych zasad obliczania i weryfikacji poziomów wydajności recyklingu i odzysku materiałów. Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. 4.  Komisja przyjmie do dnia 31 grudnia 2023 r. akt delegowany zgodnie z art. 73 celem uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez ustalenie szczegółowych zasad obliczania i weryfikacji poziomów wydajności recyklingu i odzysku materiałów. Poprawka 343 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 5 5.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 73, w celu zmiany minimalnych poziomów odzyskanych materiałów w odniesieniu do zużytych baterii określonych w załączniku XII część B i C w świetle postępu naukowo-technicznego oraz nowopowstających technologii w zakresie gospodarowania odpadami. 5.  Do dnia 31 grudnia 2027 r. Komisja ocenia postępy w zakresie wydajności recyklingu i poziomów odzyskanych materiałów w odniesieniu do zużytych baterii określonych w załączniku XII część B i C w świetle postępu naukowo-technicznego oraz nowopowstających technologii w zakresie gospodarowania odpadami, a także przedstawia sprawozdanie na ten temat. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołącza się wniosek ustawodawczy mający na celu zwiększenie minimalnej wydajności recyklingu i poziomów odzyskanych materiałów. Poprawka 344 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 57 – ustęp 5 a (nowy) 5a.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 73, w celu rozszerzenia wykazu rodzajów składów chemicznych i materiałów stosowanych w bateriach określonych w załączniku XII część B i C w świetle postępu naukowo-technicznego oraz nowopowstających technologii w zakresie gospodarowania odpadami. Poprawka 345 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 58 – ustęp 1 1.  Przetwarzanie i recykling mogą być dokonywane poza terytorium danego państwa członkowskiego lub poza obszarem Unii, pod warunkiem że przesyłanie zużytych baterii odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006 i rozporządzeniem (WE) nr 1418/2007. 1.  Przetwarzanie, przygotowanie do ponownego użycia, przygotowanie do wykorzystania do innych celów i recykling mogą być dokonywane poza terytorium danego państwa członkowskiego lub poza obszarem Unii, pod warunkiem że przesyłanie zużytych baterii odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006 i rozporządzeniem (WE) nr 1418/2007 Poprawka 346 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 58 – ustęp 2 2.  Zużyte baterie wywożone poza obszar Unii, zgodnie z ust. 1, podlegają uwzględnieniu w kontekście wypełnienia zobowiązań, wydajności i poziomów docelowych określonych w art. 56 i art. 57 wyłącznie w przypadku, gdy podmiot zajmujący się recyklingiem lub inny posiadacz odpadów wywożący zużyte baterie w celu przetwarzania i recyklingu może udowodnić, że przetwarzanie przeprowadzono w warunkach równorzędnych z wymogami niniejszego rozporządzenia. 2.  Zużyte baterie wywożone poza obszar Unii, zgodnie z ust. 1, podlegają uwzględnieniu w kontekście wypełnienia zobowiązań, wydajności i poziomów docelowych określonych w art. 56 i art. 57 wyłącznie w przypadku, gdy podmiot zajmujący się recyklingiem lub inny posiadacz odpadów wywożący zużyte baterie w celu przetwarzania, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów i recyklingu przedstawi zatwierdzoną przez właściwy organ w miejscu przeznaczenia dokumentację potwierdzającą, że przetwarzanie przeprowadzono w warunkach równorzędnych z wymogami niniejszego rozporządzenia oraz z odpowiednimi wymogami w zakresie ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego określonymi w innych przepisach unijnych. Poprawka 347 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 58 – ustęp 3 3.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 73, aktu delegowanego ustanawiającego szczegółowe przepisy uzupełniające przepisy ust. 2 niniejszego artykułu, określając kryteria oceny warunków równorzędnych. 3.  Do dnia 1 lipca 2023 r. Komisja przyjmie, zgodnie z art. 73, akt delegowany ustanawiający szczegółowe przepisy uzupełniające przepisy ust. 2 niniejszego artykułu, określając kryteria oceny warunków równorzędnych. Poprawka 348 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – nagłówek Wymogi związane z wykorzystaniem do innych celów i regeneracją baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych Wymogi związane z wykorzystaniem do innych celów i regeneracją baterii do lekkich środków transportu, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych Poprawka 349 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 1 1.  Niezależnym operatorom udziela się dostępu do systemu zarządzania baterią w bateriach przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorach pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym o pojemności powyżej 2 kWh, na równych warunkach, w celu oceny i ustalenia stanu zdrowia i pozostałej żywotności, zgodnie z parametrami określonymi w załączniku VII. 1.  Niezależnym operatorom udziela się dostępu, w trybie wyłącznie do odczytu, do systemu zarządzania baterią w bateriach do lekkich środków transportu oraz bateriach w stacjonarnych systemach magazynowania energii i akumulatorach pojazdów elektrycznych, a także w bateriach przenośnych zawierających system zarządzania baterią, na równych warunkach, w celu oceny i ustalenia stanu zdrowia i pozostałej żywotności, zgodnie z parametrami określonymi w załączniku VII. Poprawka 350 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Wszystkie używane stacjonarne systemy magazynowania energii i akumulatory pojazdów elektrycznych podlegają ocenie w celu określenia, czy nadają się do ponownego użycia, wykorzystania do innych celów lub regeneracji. Jeżeli ocena wykaże, że takie baterie nadają się do ponownego użycia, są one ponownie wykorzystywane. Jeżeli ocena wykaże, że nie nadają się one do ponownego użycia, ale nadają się do wykorzystania do innych celów lub regeneracji, są one wykorzystywane do innych celów lub regenerowane. Poprawka 351 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 2 2.  Niezależnym operatorom prowadzącym operacje wykorzystania do innych celów lub regeneracji udziela się odpowiedniego dostępu na równych warunkach, do informacji istotnych z punktu widzenia postępowania z bateriami przemysłowymi wielokrotnego ładowania i akumulatorami pojazdów elektrycznych lub z urządzeniami i pojazdami, w których takie baterie są wbudowane, a także z częściami składowymi takich baterii, urządzeń lub pojazdów, oraz z punktu widzenia ich badania, w tym w odniesieniu do aspektów bezpieczeństwa. 2.  Niezależnym operatorom prowadzącym operacje przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji udziela się odpowiedniego dostępu na równych warunkach, do informacji istotnych z punktu widzenia postępowania z bateriami do lekkich środków transportu, bateriami przemysłowymi i akumulatorami pojazdów elektrycznych lub z urządzeniami i pojazdami, w których takie baterie są wbudowane, a także z częściami składowymi takich baterii, urządzeń lub pojazdów, oraz z punktu widzenia ich badania, w tym w odniesieniu do aspektów bezpieczeństwa. Poprawka 352 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 3 3.  Operatorzy prowadzący operacje wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii zapewniają, aby badanie, testowanie wydajności, pakowanie i przemieszczanie baterii i ich części składowych były przeprowadzane zgodnie z odpowiednimi instrukcjami dotyczącymi kontroli jakości i bezpieczeństwa. 3.  Operatorzy prowadzący operacje przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii zapewniają, aby badanie, testowanie wydajności i bezpieczeństwa, pakowanie i przemieszczanie baterii i ich części składowych były przeprowadzane zgodnie z odpowiednimi instrukcjami dotyczącymi kontroli jakości i bezpieczeństwa. Poprawka 353 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 4 – akapit 1 4.  Operatorzy prowadzący operacje wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii zapewniają, aby bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji była zgodna z niniejszym rozporządzeniem, odpowiednimi wymogami dotyczącymi produktu, ochrony środowiska i ochrony zdrowia ludzkiego określonymi w innym prawodawstwie oraz z wymogami technicznymi odnoszącymi się do konkretnego celu użytkowania baterii w momencie jej wprowadzenia do obrotu. 4.  Operatorzy prowadzący operacje przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii zapewniają, aby bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji była zgodna z niniejszym rozporządzeniem, odpowiednimi wymogami dotyczącymi produktu, ochrony środowiska i ochrony zdrowia ludzkiego określonymi w innym prawodawstwie oraz z wymogami technicznymi odnoszącymi się do konkretnego celu użytkowania baterii w momencie jej wprowadzenia do obrotu. Poprawka 354 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 4 – akapit 2 Bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji nie podlega obowiązkom określonym w art. 7 ust. 1, 2 i 3, art. 8 ust. 1, 2 i 3, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 39 ust. 1, jeżeli podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterię poddaną operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji jest w stanie wykazać, że przed bateria, przed poddaniem operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji, została wprowadzona do obrotu przed datami rozpoczęcia stosowania tych obowiązków zgodnie ze wspomnianymi artykułami. Bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji nie podlega obowiązkom określonym w art. 7 ust. 1, 2 i 3, art. 8 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 39 ust. 1, jeżeli podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterię poddaną operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji jest w stanie wykazać, że przed bateria, przed poddaniem operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji, została wprowadzona do obrotu przed datami rozpoczęcia stosowania tych obowiązków zgodnie ze wspomnianymi artykułami. Poprawka 355 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 4 – akapit 2 a (nowy) Operatorzy wprowadzający do obrotu baterie poddane operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji są uznawani za nowych producentów baterii, a tym samym rejestrowani zgodnie z art. 46, i ponoszą rozszerzoną odpowiedzialność producenta zgodnie z art. 47. Poprawka 356 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 5 – wprowadzenie 5.  Aby udokumentować, że zużyta bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji nie jest już odpadem, posiadacz baterii przedstawia, na wniosek właściwego organu, następujące dowody: 5.  Aby udokumentować, że zużyta bateria poddana operacji wykorzystania do innych celów lub regeneracji nie jest już odpadem, operatorzy prowadzący operacje wykorzystania do innych celów lub regeneracji przedstawiają, na wniosek właściwego organu, następujące dowody: Poprawka 357 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a a)  wkład użytkowników końcowych w zapobieganie powstawaniu odpadów, w tym informacje o dobrych praktykach w zakresie użytkowania baterii mających na celu przedłużenie okresu ich użytkowania oraz o możliwościach przygotowania ich do ponownego użycia; a)  wkład użytkowników końcowych w zapobieganie powstawaniu odpadów, w tym informacje o dobrych praktykach i zalecenia w zakresie użytkowania baterii mających na celu przedłużenie okresu ich użytkowania oraz o możliwościach ich ponownego użycia, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów oraz regeneracji; Poprawka 358 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – akapit 1 – litera c c)  systemy selektywnego zbierania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu dostępne w odniesieniu do zużytych baterii; c)  systemy selektywnego zbierania, punkty odbioru i zbierania, systemy przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów, regeneracji i recyklingu dostępne w odniesieniu do zużytych baterii; Poprawka 359 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – akapit 1 – litera f f)  wpływ substancji zawartych w bateriach na środowisko i na zdrowie ludzkie, w tym wpływ wynikający z niewłaściwego pozbywania się zużytych baterii takiego jak zaśmiecanie lub usuwanie ich jako nieposortowane odpady komunalne. f)  wpływ substancji zawartych w bateriach, zwłaszcza substancji niebezpiecznych, na środowisko i na zdrowie ludzkie, w tym wpływ wynikający z niewłaściwego pozbywania się zużytych baterii takiego jak zaśmiecanie lub usuwanie ich jako nieposortowane odpady komunalne. Poprawka 360 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 1 – akapit 2 – litera b b)  w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów i innych użytkowników końcowych, określonym przez dane państwo członkowskie. b)  w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów, innych użytkowników końcowych i dostępnym dla osób z niepełnosprawnościami zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/882, określonym przez dane państwo członkowskie. Poprawka 361 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 2 2.  Producent udostępnia dystrybutorom i operatorom, o których mowa w art. 50, 52 i 53, oraz innym podmiotom gospodarującym odpadami wykonującym działania w zakresie naprawy, regeneracji produktu, przygotowania do ponownego użycia, przetwarzania i recyklingu informacje dotyczące środków bezpieczeństwa i ochrony, w tym bezpieczeństwa pracy, mające zastosowanie do przechowywania i zbierania zużytych baterii. 2.  Producent udostępnia dystrybutorom i operatorom, o których mowa w art. 50, 52 i 53, oraz innym podmiotom gospodarującym odpadami wykonującym działania w zakresie naprawy, regeneracji produktu, przygotowania do ponownego użycia, przetwarzania i recyklingu informacje dotyczące części składowych i materiałów, z których wykonane są baterie, jak również informacje na temat lokalizacji wszystkich substancji niebezpiecznych w bateriach. Producenci udostępniają informacje dotyczące środków bezpieczeństwa i ochrony, w tym bezpieczeństwa pracy, mające zastosowanie do przechowywania i zbierania zużytych baterii. Poprawka 362 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 3 – akapit 1 – wprowadzenie 3.  Od momentu dostarczenia danego modelu baterii w obrębie terytorium państwa członkowskiego producenci udostępniają podmiotom gospodarującym odpadami prowadzącym działania w zakresie naprawy, regeneracji produktu, przygotowania do ponownego użycia, przetwarzania i recyklingu, drogą elektroniczną, na wniosek, w zakresie koniecznym do prowadzenia tych działań przez te podmioty, następujące szczegółowe informacje dotyczące danego modelu baterii w odniesieniu do właściwego i racjonalnego ekologicznie przetwarzania zużytych baterii: 3.  Od momentu dostarczenia danego modelu baterii w obrębie terytorium państwa członkowskiego producenci udostępniają podmiotom gospodarującym odpadami prowadzącym działania w zakresie naprawy, regeneracji produktu, przygotowania do ponownego użycia, przetwarzania i recyklingu, drogą elektroniczną, nieodpłatnie i na wniosek, w zakresie koniecznym do prowadzenia tych działań przez te podmioty, następujące szczegółowe informacje dotyczące danego modelu baterii w odniesieniu do właściwego i racjonalnego ekologicznie przetwarzania zużytych baterii: Poprawka 363 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 3 – akapit 1 – litera a a)  procesy zapewniające demontaż pojazdów i urządzeń w sposób umożliwiający usunięcie wmontowanych baterii; a)  procesy zapewniające demontaż lekkich środków transportu, pojazdów i urządzeń w sposób umożliwiający usunięcie wmontowanych baterii; Poprawka 364 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b b)  środki bezpieczeństwa i ochrony, w tym dotyczące bezpieczeństwa pracy, mające zastosowanie do przechowywania, transportu, przetwarzania i procesów recyklingu zużytych baterii. b)  środki bezpieczeństwa i ochrony, w tym dotyczące bezpieczeństwa pracy i bezpieczeństwa przeciwpożarowego, mające zastosowanie do przechowywania, transportu, przetwarzania i procesów recyklingu zużytych baterii. Poprawka 365 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 4 4.  Dystrybutorzy dostarczający baterie użytkownikom końcowym udostępniają w widoczny sposób w swoich punktach sprzedaży detalicznej oraz na swoich internetowych platformach handlowych informacje wymienione w ust. 1 i 2 oraz informacje dotyczące sposobu bezpłatnego zwrotu przez użytkowników końcowych zużytych baterii do odpowiednich punktów zbierania ustanowionych w punktach sprzedaży detalicznej lub w imieniu platformy handlowej. Obowiązek ten ogranicza się do rodzajów baterii, które dystrybutor lub sprzedawca detaliczny oferował lub oferuje jako baterie nowe. 4.  Dystrybutorzy dostarczający baterie użytkownikom końcowym udostępniają na stałe oraz w łatwo dostępny i wyraźnie widoczny sposób w swoich punktach sprzedaży detalicznej i na swoich internetowych platformach handlowych, dla użytkowników końcowych baterii, informacje wymienione w ust. 1 i 2 oraz informacje dotyczące sposobu bezpłatnego zwrotu przez użytkowników końcowych zużytych baterii do odpowiednich punktów zbierania ustanowionych w punktach sprzedaży detalicznej lub w imieniu platformy handlowej. Obowiązek ten ogranicza się do rodzajów baterii, które dystrybutor lub sprzedawca detaliczny oferował lub oferuje jako baterie nowe. Poprawka 366 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 60 – ustęp 5 5.  Koszty ponoszone przez producenta na mocy art. 47 ust. 1 lit. e) pokazywane są osobno użytkownikowi końcowemu w punkcie sprzedaży nowej baterii. Wspomniane koszty nie mogą przekraczać jak najdokładniej oszacowanych faktycznie poniesionych kosztów. 5.  Koszty ponoszone przez producenta na mocy art. 47 ust. 1 lit. e) pokazywane są osobno użytkownikowi końcowemu w punkcie sprzedaży nowej baterii. Wspomniane koszty nie mogą przekraczać jak najdokładniej oszacowanych faktycznie poniesionych kosztów i nie mogą być dodawane do końcowego kosztu baterii ponoszonego przez konsumenta w punkcie sprzedaży. Poprawka 367 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie 1.  Producenci baterii przenośnych lub organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zgłaszają właściwemu organowi następujące informacje za każdy rok kalendarzowy, w podziale według składu chemicznego baterii, wyszczególniając ilości baterii zasilających lekkie środki transportu: 1.  Producenci baterii przenośnych lub organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zgłaszają właściwemu organowi następujące informacje za każdy rok kalendarzowy, w podziale według składu chemicznego baterii: Poprawka 368 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a a (nowa) aa)  liczbę baterii przenośnych ogólnego stosowania po raz pierwszy udostępnionych na rynku w państwie członkowskim, z wyłączeniem baterii przenośnych ogólnego stosowania, które opuściły terytorium takiego państwa członkowskiego w danym roku, zanim sprzedano je użytkownikom końcowym; Poprawka 369 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 – akapit 1 – litera b a (nowa) ba)  liczbę zużytych baterii przenośnych ogólnego stosowania zebranych zgodnie z art. 48 obliczoną na podstawie metodyki określonej w załączniku XI; Poprawka 370 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 – akapit 1 – litera d a (nowa) da)   liczbę zebranych zużytych baterii przenośnych wywiezionych do państw trzecich w celu przetworzenia, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub recyklingu. Poprawka 371 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 – akapit 2 W przypadku gdy zużyte baterie przenośne są zbierane od dystrybutorów lub z innych punktów zbierania zużytych baterii przenośnych przez podmioty gospodarujące odpadami niebędące producentami ani organizacjami odpowiedzialności producenta działającymi w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, podmioty te zgłaszają właściwemu organowi za każdy rok kalendarzowy ilość zebranych zużytych baterii przenośnych w podziale według składu chemicznego baterii, wyszczególniając ilości baterii zasilających lekkie środki transportu. W przypadku gdy zużyte baterie przenośne są zbierane od dystrybutorów lub z innych punktów zbierania zużytych baterii przenośnych przez podmioty gospodarujące odpadami niebędące producentami ani organizacjami odpowiedzialności producenta działającymi w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, podmioty te zgłaszają właściwemu organowi za każdy rok kalendarzowy ilość zebranych zużytych baterii przenośnych w podziale według składu chemicznego baterii. Poprawka 372 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Producenci baterii do lekkich środków transportu lub organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, zgłaszają właściwemu organowi następujące informacje za każdy rok kalendarzowy, w podziale według składu chemicznego baterii, z wyszczególnieniem liczby baterii zasilających lekkie środki transportu: a)  liczbę baterii do lekkich środków transportu udostępnionych po raz pierwszy na rynku na terytorium państwa członkowskiego, z wyłączeniem baterii do lekkich środków transportu, które w danym roku opuściły terytorium tego państwa członkowskiego przed ich sprzedażą użytkownikom końcowym; b)  liczbę zużytych baterii do lekkich środków transportu zebranych zgodnie z art. 48a obliczona na podstawie metodyki w akcie delegowanym, który przyjmuje się zgodnie z art. 55 ust. 2b; c)  docelowy poziom zbierania osiągnięty przez producenta lub organizację odpowiedzialności producenta działającą w imieniu swoich członków; d)  ilość zebranych zużytych baterii do lekkich środków transportu dostarczonych w celu przetworzenia i recyklingu do autoryzowanych zakładów; oraz e)  ilości baterii dostarczonych w celu ponownego użycia, wykorzystania do innych celów i regeneracji. Jeżeli podmioty gospodarujące odpadami, inne niż producenci lub organizacje odpowiedzialności producenta działające w ich imieniu, o ile zostały wyznaczone zgodnie z art. 47 ust. 2, odbierają baterie do lekkich środków transportu od dystrybutorów lub z innych punktów odbioru i zbiórki zużytych baterii do lekkich środków transportu, zgłaszają one właściwemu organowi dla każdego roku kalendarzowego ilość zebranych baterii do lekkich środków transportu z podziałem według składu chemicznego, z wyszczególnieniem ilości baterii zasilających lekkie środki transportu. Podmioty gospodarcze, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, przekazują właściwemu organowi dane, o których mowa w akapicie pierwszym, w terminie 4 miesięcy od końca roku sprawozdawczego, dla którego dane są gromadzone. Pierwszy okres sprawozdawczy dotyczy pierwszego pełnego roku kalendarzowego po przyjęciu aktu wykonawczego określającego format zgłaszania danych Komisji zgodnie z art. 62 ust. 5. Właściwe organy określają formaty i procedury, które należy wykorzystywać przy przekazywaniu danych. Poprawka 373 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 2 – litera b a (nowa) ba)  liczbę baterii dostarczonych w celu ponownego użycia, wykorzystania do innych celów i regeneracji. Poprawka 374 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 2 – litera b b (nowa) bb)  liczbę zebranych zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych wywiezionych do państw trzecich w celu przetworzenia, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub recyklingu. Poprawka 375 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 3 – akapit 1 – litera b a (nowa) ba)  liczbę zebranych zużytych akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych wywiezionych do państw trzecich w celu przetworzenia, przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub recyklingu. Poprawka 376 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 61 – ustęp 5 – akapit 1 – litera b (nowa) b)  liczbę zużytych baterii, w przypadku których rozpoczęto procesy recyklingu; b)  liczbę zużytych baterii, w przypadku których rozpoczęto procesy przygotowania do wykorzystania do innych celów i recyklingu; Poprawka 377 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 62 – ustęp 1 – akapit 1 – wprowadzenie Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej w zagregowanym formacie w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego następujące dane dotyczące baterii przenośnych, akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych zgodnie z rodzajami baterii i ich składami chemicznymi oraz, jeżeli chodzi o baterie przenośne, dane pozwalające na odrębną identyfikację baterii zasilających lekkie środki transportu: Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej w zagregowanym formacie w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego następujące dane dotyczące baterii przenośnych, baterii do lekkich środków transportu, akumulatorów samochodowych, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych zgodnie z rodzajami baterii i ich składami chemicznymi oraz, jeżeli chodzi o baterie przenośne, dane pozwalające na odrębną identyfikację baterii zasilających lekkie środki transportu: Poprawka 378 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 62 – ustęp 1 – akapit 1 – litera b b)  ilość zużytych baterii zebranych zgodnie z art. 48 i 49 obliczoną na podstawie metodyki określonej w załączniku XI; b)  ilość zużytych baterii zebranych zgodnie z art. 48, 48a i 49 obliczoną na podstawie metodyki określonej w załączniku XI; Poprawka 379 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  System służy do następujących celów: a)  wspieranie organów nadzoru rynku w wykonywaniu ich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia i właściwych aktów delegowanych, w tym w egzekwowaniu przepisów rozporządzenia przez te organy; b)  dostarczanie społeczeństwu informacji na temat baterii wprowadzanych do obrotu oraz ich trwałości i spełnienia przez nie wymogów bezpieczeństwa, a także arkuszy informacyjnych o bateriach; c)  dostarczanie Komisji i akredytowanym podmiotom gospodarczym zajmującym się regeneracją, powtórnym wykorzystaniem i recyklingiem aktualnych informacji na temat baterii. Poprawka 380 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 2 2.  System ten zawiera informacje i dane na temat baterii przemysłowych wielokrotnego ładowania i akumulatorów pojazdów elektrycznych z magazynem wewnętrznym o pojemności powyżej 2 kWh, jak określono w załączniku XIII. Wspomniane informacje i dane można sortować i wyszukiwać, przestrzegając standardów otwartych do użytku przez osoby trzecie. 2.  System ten zawiera informacje i dane na temat baterii do lekkich środków transportu, baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych, jak określono w załączniku XIII. Wspomniane informacje i dane można sortować i wyszukiwać, przestrzegając standardów otwartych do użytku przez osoby trzecie. System zawiera również regularnie aktualizowaną bazę danych wszystkich baterii objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. Poprawka 381 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 3 3.  Podmioty gospodarcze wprowadzające do obrotu baterię przemysłową wielokrotnego ładowania lub akumulator pojazdu elektrycznego z magazynem wewnętrznym podają do publicznej wiadomości drogą elektroniczną informacje, o których mowa w ust. 2, w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, wykorzystując interoperacyjne i łatwo dostępne usługi danych w formacie określonym w ust. 5. 3.  Podmioty gospodarcze wprowadzające do obrotu baterię do lekkich środków transportu, baterię przemysłową lub akumulator pojazdu elektrycznego podają do publicznej wiadomości drogą elektroniczną informacje, o których mowa w ust. 2, w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, wykorzystując interoperacyjne i łatwo dostępne usługi danych w formacie określonym w ust. 5. Poprawka 382 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 4 a (nowy) 4a.  System nie zastępuje ani nie zmienia obowiązków organów nadzoru rynku. Poprawka 383 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 5 – akapit 1 – wprowadzenie 5.  Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia: 5.  Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 73 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie: Poprawka 384 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 64 – ustęp 5 – akapit 2 Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. skreśla się Poprawka 385 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 1 1.  Do dnia 1 stycznia 2026 r. każda bateria przemysłowa i każdy akumulator pojazdu elektrycznego wprowadzone do obrotu lub oddane do użytku, których pojemność przekracza 2 kWh, będzie posiadać elektroniczny wpis („paszport baterii”). 1.  Do dnia 1 stycznia 2026 r. każda bateria przemysłowa, każdy akumulator pojazdu elektrycznego i każda bateria do lekkich środków transportu wprowadzone do obrotu lub oddane do użytku będzie posiadać elektroniczny wpis („paszport baterii”). Poprawka 386 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 3 3.  Paszport baterii jest powiązany z informacjami o podstawowych właściwościach każdego rodzaju i modelu baterii przechowywanymi w źródłach danych systemu ustanowionego na podstawie art. 64. Podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterię przemysłową lub akumulator pojazdu elektrycznego zapewnia, aby dane zawarte w paszporcie baterii były poprawne, kompletne i aktualne. 3.  W przypadku baterii przemysłowych i akumulatorów pojazdów elektrycznych paszport baterii jest powiązany z informacjami o podstawowych właściwościach każdego rodzaju i modelu baterii przechowywanymi w źródłach danych systemu ustanowionego na podstawie art. 64.Podmiot gospodarczy wprowadzający do obrotu baterię przemysłową lub akumulator pojazdu elektrycznego zapewnia, aby dane zawarte w paszporcie baterii były poprawne, kompletne i aktualne. Poprawka 387 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 3 a (nowy) 3a.  W przypadku baterii do lekkich środków transportu paszport baterii zawiera informacje opisane w art. 13 ust. 5 lit. a)–d), i) i j) oraz zaktualizowane informacje na temat baterii powiązane ze zmianami jej statusu. Poprawka 388 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 4 4.  Paszport baterii jest dostępny online za pośrednictwem systemów elektronicznych interoperacyjnych z systemem ustanowionym na podstawie art. 64. 4.  Paszport baterii jest dostępny online za pośrednictwem systemów elektronicznych, które są interoperacyjne z systemem ustanowionym na podstawie art. 64 oraz za pośrednictwem kodu QR, o którym mowa w art. 13 ust. 5. Poprawka 389 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 5 5.  Paszport baterii umożliwia dostęp do informacji dotyczących wartości parametrów wydajności i trwałości, o których mowa w art. 10 ust. 1, gdy baterię wprowadzono do obrotu i gdy jej status uległ zmianie. 5.  Paszport baterii umożliwia dostęp do informacji dotyczących wartości parametrów wydajności i trwałości, o których mowa w art. 10 ust. 1, oraz informacji o stanie zdrowia baterii zgodnie z art. 14, gdy baterię wprowadzono do obrotu i gdy jej status uległ zmianie. Poprawka 390 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 6 6.  Gdy zmiana statusu wynika z działań naprawczych lub związanych z wykorzystaniem do innych celów, odpowiedzialność za wpis dotyczący baterii w paszporcie baterii przenosi się na podmiot gospodarczy, który uznaje się za podmiot wprowadzający baterię przemysłową lub akumulator pojazdu elektrycznego do obrotu lub który oddaje ją lub go do użytku. 6.  Gdy zmiana statusu wynika z działań związanych z wykorzystaniem do innych celów lub regeneracją, odpowiedzialność za wpis dotyczący baterii w paszporcie baterii przenosi się na podmiot gospodarczy, który uznaje się za podmiot wprowadzający baterię przemysłową, akumulator pojazdu elektrycznego lub baterię do lekkich środków transportu do obrotu lub który oddaje ją lub go do użytku. Rejestr baterii wykorzystywanych do innych celów lub regenerowanych jest powiązany z rejestrem oryginalnego zastosowania baterii. Poprawka 391 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 7 – wprowadzenie 7.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów wykonawczych celem ustanowienia zasad dostępu do informacji i danych dostępnych za pośrednictwem paszportu baterii, ich udostępniania, zarządzania nimi oraz ich przeglądania, publikowania i ponownego wykorzystywania. 7.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 73 celem ustanowienia zasad dostępu do informacji i danych dostępnych za pośrednictwem paszportu baterii, ich udostępniania, zarządzania nimi oraz ich przeglądania, publikowania i ponownego wykorzystywania. Poprawka 392 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 65 – ustęp 7 – akapit 1 Akty te przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. skreśla się Poprawka 393 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – ustęp 1 – akapit 1 1.  W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają wystarczające powody, by sądzić, że dana bateria objęta niniejszym rozporządzeniem stwarza zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska, dokonują one oceny tej baterii pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu. 1.  Organy nadzoru rynku przeprowadzają odpowiednie kontrole baterii udostępnianych online i offline w wymaganym zakresie poprzez kontrole dokumentacji oraz, w stosownych przypadkach, kontrole fizyczne i laboratoryjne oparte na odpowiednich próbkach, pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu. Organy nadzoru rynku mogą wysyłać baterie do unijnej jednostki badawczej, o której mowa w art. 68a, w celu przeprowadzenia takiej oceny. Poprawka 394 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy) Do dnia ... [dwa lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające jednolite warunki kontroli, kryteria określania częstotliwości kontroli oraz liczbę próbek do kontroli zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2019/1020. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 74 ust. 3. Poprawka 395 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 66 – ustęp 2 2.  W przypadku gdy organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność z wymogami nie ogranicza się do ich terytorium krajowego, informują Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz o działaniach, których podjęcia zażądały od danego podmiotu gospodarczego. 2.  Organy nadzoru rynku informują Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz o działaniach, których podjęcia zażądały od danego podmiotu gospodarczego. Poprawka 396