Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Marii Spyraki złożony przez Europejską Prokurator Generalną 15 grudnia 2022 r. i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym 19 stycznia 2023 r.,

–  po wysłuchaniu wyjaśnień Marii Spyraki, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej („EPPO”)(1), w szczególności jego art. 29 ust. 2,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r.(2),

–  uwzględniając art. 62 konstytucji Republiki Greckiej,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0201/2023),

A.  mając na uwadze, że Europejska Prokurator Generalna złożyła wniosek o uchylenie mandatu poselskiego Marii Spyraki w związku z postępowaniem toczącym się w sprawie faktów, które mogą stanowić podżeganie do oszustwa naruszającego interesy finansowe Unii Europejskiej, zgodnie z art. 4 greckiej ustawy 2803/2000, mającej zastosowanie od momentu wejścia w życie postanowień przejściowych art. 463 ust. 2 greckiego kodeksu karnego (ze skutkiem od dnia 1 lipca 2019 r.) w związku z art. 46 ust. 1 i art. 98 greckiego kodeksu karnego;

B.  mając na uwadze, że w następstwie sprawozdania OLAF – zarejestrowanego przez Prokuraturę Europejską 1 lipca 2021 r. – grecki delegowany prokurator europejski wszczął przedmiotowe dochodzenie 8 września 2021 r.;

C.  mając na uwadze, że domniemane nieprawidłowości, o których miała wiedzieć Maria Spyraki, dotyczą w szczególności, po pierwsze, braku obecności jednego z jej akredytowanych asystentów parlamentarnych w miejscu pracy w okresie od listopada 2016 r. do lutego 2020 r. oraz niewykonywania przez niego obowiązków, a po drugie, składania wniosków dotyczących zleconych wyjazdów służbowych, wraz z zestawieniami wydatków oraz pobieranie zwrotów kosztów podróży służbowych, mimo że dwóch akredytowanych asystentów parlamentarnych Marii Spyraki wcale ich nie odbyło, w okresie od listopada 2014 r. do lutego 2020 r. w odniesieniu do pierwszego z nich oraz w okresie od lipca 2014 r. do lutego 2020 r. w przypadku drugiego;

D.  mając na uwadze, że Maria Spyraki zwróciła Parlamentowi wszystkie kwoty nienależnie wypłacone do tej pory oraz że zwrot tych kwot nie wyklucza jednak jej ewentualnej odpowiedzialności karnej;

E.  mając na uwadze, że, z jednej strony, Parlamentu nie można uznawać za sąd, a z drugiej – że posłanki nie można uznawać za „oskarżoną” w kontekście procedury uchylenia immunitetu(3);

F.  mając na uwadze, że domniemane przestępstwo nie dotyczy opinii wyrażonych lub głosów oddanych przez Marię Spyraki w ramach wykonywania obowiązków posłanki do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

G.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

H.  mając na uwadze, że art. 62 konstytucji greckiej stanowi między innymi, że w trakcie kadencji parlamentarnej posłowie do parlamentu nie mogą być ścigani, aresztowani, pozbawieni wolności ani nie mogą podlegać innym ograniczeniom bez uprzedniej zgody parlamentu;

I.  mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma chronić Parlament i posłów do niego przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych i niemożliwych do oddzielenia od tych obowiązków;

J.  mając na uwadze, że decyzja o uchyleniu immunitetu w danej sprawie należy wyłącznie do Parlamentu; mając również na uwadze, że Parlament może w odpowiedni sposób uwzględnić stanowisko posła przy podejmowaniu decyzji o uchyleniu jego immunitetu(4);

K.  mając na uwadze, że w tym przypadku Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli okoliczności wskazujących na leżący u podstaw postępowania sądowego zamiar zaszkodzenia działalności politycznej posła, a tym samym Parlamentowi Europejskiemu;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Marii Spyraki;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą, by niezwłocznie przekazała niniejszą decyzję i sprawozdanie właściwej komisji Prokuraturze Europejskiej i Marii Spyraki.

(1) Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1. (2) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., w sprawie Marra przeciwko De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., w sprawie Gollnisch przeciwko Parlamentowi, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., w sprawie Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., w sprawie Gollnisch przeciwko Parlamentowi, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2019 r., w sprawie Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115. (3) Wyrok Sądu z dnia 30 kwietnia 2019 r., w sprawie Briois przeciwko Parlamentowi, T-214/18, ECLI:EU:T:2019:266. (4) Wyrok Sądu z 15 października 2008 r. w sprawie Mote przeciwko Parlamentowi, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440, pkt 28.