Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego Unii Europejskiej nr 4/2023 na rok budżetowy 2023 – obniżenie środków na płatności, inne dostosowania i aktualizacje techniczne (14622/2023 – C9-0410/2023 – 2023/0367(BUD))

P9_TA(2023)0412 A9-0363/2023

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(1), w szczególności jego art. 44,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2023, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 23 listopada 2022 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027(3),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(4),

–  uwzględniając decyzję Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylającą decyzję 2014/335/UE, Euratom(5),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 4/2023 przyjęty przez Komisję 11 października 2023 r. (COM(2023)0530),

–  uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 4/2023 przyjęte przez Radę dnia 9 listopada 2023 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu w dniu 13 listopada 2023 r. (14622/2023 – C9-0410/2023),

–  uwzględniając art. 94 i 96 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0363/2023),

A.  mając na uwadze, że głównym celem projektu budżetu korygującego nr 4/2023 jest aktualizacja budżetu po stronie wydatków, m.in. obniżenie środków na projekt międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego (ITER) o 280 000 000 EUR w środkach na zobowiązania i 264 000 000 EUR w środkach na płatności ze względu na opóźnienia w realizacji, a także obniżenie środków na płatności na program „Cyfrowa Europa”, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny Plus, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Fundusz Azylu, Migracji i Integracji o łączną kwotę 3 000 000 000 EUR;

B.  mając na uwadze, że ogólny wpływ netto projektu budżetu korygującego nr 4/2023 na wydatki sprowadza się do obniżenia środków na zobowiązania o 247 500 000 EUR i środków na płatności o 3 254 800 000 EUR;

1.  przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego nr 4/2023 przedstawiony przez Komisję;

2.  szczególną uwagę zwraca na cięcia zaproponowane w projekcie ITER, które mają charakter dodatkowy po cięciach dokonanych podczas negocjacji w sprawie budżetu na 2023 r. i cięciach zaproponowanych przez Komisję w projekcie budżetu na 2024 r.; wyraża poważne zaniepokojenie, jeżeli chodzi o postępy we wdrażaniu ITER, a także wzywa Komisję do pełnego informowania Parlamentu o rozwoju sytuacji i wpływie na wkład finansowy Unii oraz do bardziej szczegółowego wyjaśnienia przyczyn znacznych opóźnień w realizacji programu;

3.  wyraża poważne zaniepokojenie opóźnieniami w realizacji programów w obecnych wieloletnich ramach finansowych i wynikającym stąd obniżeniem środków na płatności; wzywa państwa członkowskie do przyspieszenia wdrażania, przy wsparciu Komisji, w celu pełnej absorpcji dostępnych środków; podkreśla potrzebę uniknięcia kryzysu płatności pod koniec obowiązywania obecnych wieloletnich ram finansowych; w związku z tym przypomina o swoim wniosku dotyczącym zmiany jednolitego marginesu w celu zniesienia rocznego pułapu środków na płatności na potrzeby korzystania z tego instrumentu w ramach przeglądu wieloletnich ram finansowych oraz wzywa Radę i Komisję do poparcia wniosku Parlamentu;

4.  wskazuje w szczególności na zaproponowane przez Komisję cięcia środków na płatności na Fundusz Azylu, Migracji i Integracji ze względu na fakt, że wiele faktur o wysokiej wartości jest nadal analizowanych, a niektóre wymogi dotyczące warunków płatności nie zostały jeszcze spełnione w przypadku niektórych projektów; uważa, że takie opóźnienia są wysoce problematyczne, ponieważ Fundusz Azylu, Migracji i Integracji musi być elastyczny i podejmować działania w odpowiedzi na przepływy migracyjne; wzywa Komisję do przyspieszenia tego procesu, aby możliwe było udzielanie państwom członkowskim pełnego wsparcia, kiedy borykają się one z wysokimi przepływami migracyjnymi; 

5.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję podwyższenia środków na bezpieczeństwo budynku i na systemy informatyczne Prokuratury Europejskiej oraz propozycję przyznania jej ośmiu dodatkowych pracowników zatrudnionych na czas określony; przypomina, że od dawna stoi na stanowisku, iż konieczne jest zadbanie o to, aby agencje, których mandaty rozszerzono, otrzymały odpowiednio więcej personelu i środków z budżetu;

6.  odnotowuje zmiany zaproponowane przez Komisję w odniesieniu do działu 7; podkreśla, że instytucje Unii potrzebują niezbędnych zasobów, aby móc wypełniać swoje zobowiązania prawne i umowne oraz wypełniać swój mandat; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez instytucje w celu pokrycia niemal wszystkich kwot wymaganych ze względu na wyższy wskaźnik waloryzacji wynagrodzeń w drodze przesunięć i poprzez odroczenie nieobowiązkowych inwestycji; odnotowuje niewielki wzrost wydatków na emerytury i kwotę potrzebną szkołom europejskim na pokrycie kosztów związanych z wysokimi cenami energii;

7.  uważa, że Unia powinna zdecydowanie reagować na szybko rosnące potrzeby, w szczególności w odniesieniu do pomocy humanitarnej, w tym na Bliskim Wschodzie i na Kaukazie; wzywa Komisję do oceny możliwości budżetowych z myślą o udzieleniu wsparcia już w 2023 r. w drodze innego projektu budżetu korygującego lub przesunięcia środków;

8.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 4/2023;

9.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 4/2023 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

10.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1. (2) Dz.U. L 58 z 23.2.2023, s. 1. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (4) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (5) Dz.U. L 424 z 15.12.2020, s. 1.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024, zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w ramach procedury budżetowej (11565/2023 – C9-0336/2023 – 2023/0264(BUD))

P9_TA(2023)0413 A9-0362/2023

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wspólny projekt zatwierdzony przez komitet pojednawczy, w tym również oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji odnoszące się do projektu (11565/2023 – C9‑0336/2023),

–  uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024, przyjęty przez Komisję dnia 5 lipca 2023 r. (COM(2023)0300),

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024, przyjęte przez Radę dnia 5 września 2023 r. i przekazane Parlamentowi dnia 8 września 2023 r. (11565/2023 – C9‑0336/2023),

–  uwzględniając list w sprawie poprawek nr 1/2024 do projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024, przedstawiony przez Komisję 9 października 2023 r. (COM(2023)0531),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 października 2023 r. dotyczącą stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024(1) i zawarte w niej poprawki budżetowe,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając decyzję Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylającą decyzję 2014/335/UE, Euratom(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012(3),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021−2027(4),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(5),

–  uwzględniając art. 95 i art. 96 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie swojej delegacji do komitetu pojednawczego (A9-0362/2023),

1.  zatwierdza wspólny projekt;

2.  potwierdza swoje oświadczenie oraz wspólne oświadczenia załączone do niniejszej rezolucji;

3.  przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

4.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do stwierdzenia, że budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2024 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji ustawodawczej Radzie, Komisji, innym zainteresowanym instytucjom i organom oraz parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK

Budżet OSTATECZNY na rok 2024 – elementy wspólnych konkluzji

Wspólne konkluzje dotyczą następujących punktów:

1.  Budżet na rok 2024

2.  Budżet na rok 2023 – projekt budżetu korygującego nr 4/2023

3.  Oświadczenia

Ogólny zarys

A.  Budżet na rok 2024

Zgodnie z elementami wspólnych konkluzji:

—  Ogólny poziom środków na zobowiązania w budżecie na 2024 r. ustalono na poziomie 189 385,4 mln EUR. W ujęciu ogólnym pozostawia to margines poniżej pułapów WRF na 2024 r. w wysokości 360,1 mln EUR w środkach na zobowiązania.

—  Ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2024 r. ustalono na poziomie 142 630,3 mln EUR. W ujęciu ogólnym pozostawia to margines poniżej pułapu WRF na 2024 r. w wysokości 31 018,5 mln EUR w środkach na płatności.

—  Instrument elastyczności na 2024 r. uruchamia się w środkach na zobowiązania na kwotę 1 635,5 mln EUR, z czego 1289,5 mln EUR z przeznaczeniem na poddział 2b Odporność i wartości, 317,2 mln EUR na dział 5 Bezpieczeństwo i obrona oraz 28,9 mln EUR na dział 6 Sąsiedztwo i świat.

—  Zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie WRF uruchamia się jednolity margines w środkach na zobowiązania w kwocie 586,1 mln EUR, z czego 371,1 mln EUR na dział 6 Sąsiedztwo i świat oraz 215,0 mln EUR na dział 7 Europejska administracja publiczna.

Komisja szacuje, że środki na płatności na 2024 r. związane z uruchomieniem instrumentu elastyczności w latach 2021–2024 wynoszą 1734,4 mln EUR. Przewidywany harmonogram płatności powiązanych pozostających kwot należności za te lata przedstawiono w poniższej tabeli.

B.  Budżet na rok 2023

Projekt budżetu korygującego nr 4/2023 zatwierdza się zgodnie z propozycją Komisji.

1.  Budżet na rok 2024

1.1.  „Zamknięte” linie budżetowe

O ile w niniejszych konkluzjach nie stwierdzono inaczej, wszystkie linie budżetowe zostają potwierdzone zgodnie z propozycją Komisji zawartą w projekcie budżetu na 2024 r. zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024.

Ponadto, o ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie linie budżetowe zmienione przez Radę i zatwierdzone przez Parlament podczas czytania budżetu są potwierdzone w wersji zmienionej przez Radę.

W przypadku pozostałych linii budżetowych komitet pojednawczy doszedł do wniosków ujętych w częściach 1.2–1.7 poniżej.

1.2.  Kwestie horyzontalne

Agencje zdecentralizowane

Wkład UE (w środkach na zobowiązania i w środkach na płatności) oraz liczbę stanowisk w planie zatrudnienia dla wszystkich agencji zdecentralizowanych ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu na rok 2024, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, z następującymi wyjątkami:

—  w poddziale 2b:

—  Prokuratura Europejska (EPPO, artykuł 07 10 08), w przypadku której do planu zatrudnienia dodaje się 13 stanowisk, a poziom środków na zobowiązania i środków na płatności zwiększa się o 4 mln EUR.

—  w dziale 4:

—  Agencja Unii Europejskiej ds. Azylu (AUEA, artykuł 10 10 01), w przypadku której poziom środków na zobowiązania i środków na płatności zwiększa się o 1 mln EUR, aby pokryć koszty dziesięciu dodatkowych stanowisk dla pracowników kontraktowych.

—  Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex, artykuł 11 10 01), w przypadku której poziom środków na zobowiązania i środków na płatności zmniejszono o 15 mln EUR.

Agencje wykonawcze

Wkład UE (w środkach na zobowiązania i płatności) oraz liczbę stanowisk w planie zatrudnienia dla agencji wykonawczych ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu.

Projekty pilotażowe/ działania przygotowawcze

Zatwierdza się kompleksowy pakiet 46 projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, z tego 36 nowe, na łączną kwotę 107,4 mln EUR w środkach na zobowiązania, zgodnie z propozycją Parlamentu.

W pakiecie tym zastosowano się do przewidzianych w rozporządzeniu finansowym pułapów dla projektów pilotażowych i działań przygotowawczych.

1.3.  Działy wydatków w ramach finansowych – środki na zobowiązania

Wziąwszy pod uwagę powyższe konkluzje dotyczące agencji oraz projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, komitet pojednawczy uzgodnił, co następuje.

Dział 1 – Jednolity rynek, innowacje i technologie cyfrowe

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W rezultacie uzgodnioną kwotę środków na zobowiązania określa się na poziomie 21 493,4 mln EUR, pozostawiając margines 104,6 mln EUR w ramach pułapu wydatków działu 1.

Poddział 2a – Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu w wersji bez żadnych dostosowań. W rezultacie uzgodnioną kwotę środków na zobowiązania określa się na poziomie 64 665,2 mln EUR, pozostawiając margines w wysokości 17,8 mln EUR w ramach pułapu wydatków dla poddziału 2a.

Poddział 2b – Odporność i wartości

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W kontekście wyższych kosztów utrzymania na program Erasmus+ przeznacza się dodatkowo 60 mln EUR, w szczególności w celu poprawy jego dostępności dla osób o mniejszych szansach.

W związku z tym uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na poziomie 9 895,5 mln EUR, bez marginesu w ramach pułapu wydatków w poddziale 2b i uruchomienia instrumentu elastyczności na kwotę 1289,5 mln EUR zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie WRF.

Dział 3 – Zasoby naturalne i środowisko

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W rezultacie uzgodnioną kwotę środków na zobowiązania określa się na poziomie 57 338,6 mln EUR, pozostawiając margines 110,4 mln EUR w ramach pułapu wydatków działu 3.

Dział 4 – Migracja i zarządzanie granicami

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W rezultacie uzgodnień poziom środków na zobowiązania ustala się na 3 892,7 mln EUR, pozostawiając margines w wysokości 127,3 mln EUR w ramach pułapu wydatków działu 4.

Dział 5 – Bezpieczeństwo i obrona

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W związku z tym uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na poziomie 2 321,2 mln EUR, bez marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 5 i uruchomienia instrumentu elastyczności na kwotę 317,2 mln EUR zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie WRF.

Dział 6 – Sąsiedztwo i świat

Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, jednak z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono w poniższej tabeli:

W związku z tym uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na poziomie 16 230,0 mln EUR, bez marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 6, uruchomienia instrumentu elastyczności na kwotę 28,9 mln EUR zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie WRF i uruchomienia jednolitego marginesu na kwotę 371,1 mln EUR zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie WRF.

Dział 7 – Europejska administracja publiczna

Komitet pojednawczy uzgodnił liczbę stanowisk w planach zatrudnienia instytucji oraz środki zaproponowane przez Komisję w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, jednak z następującymi wyjątkami: sekcje Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych dostosowano w celu uwzględnienia faktu, że wydatki związane z posłami otrzymującymi wynagrodzenie z budżetu UE, które podlega indeksacji, należy zaklasyfikować jako wydatki na wynagrodzenia i w związku z tym wyłączyć z wytycznych Komisji dotyczących ograniczenia wzrostu wydatków niezwiązanych z wynagrodzeniami do 2%.

Łączny skutek tych dostosowań to zwiększenie środków w dziale 7 o 33,8 mln EUR.

Poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski do własnej sekcji przywraca się bez zmian. W ujęciu ogólnym oznacza to poziom środków w wysokości 2383,1 mln EUR, co stanowi wzrost o 27 707 693 mln EUR w porównaniu z projektem budżetu w wersji zmienionej listem w sprawie poprawek nr 1/2024.

W przypadku pozostałych sekcji, biorąc pod uwagę pierwotne kwoty, o które wnioskowano w liniach niezwiązanych z wynagrodzeniami, szczegóły w podziale na linie budżetowe przedstawiono poniżej, z poszanowaniem wytycznych dotyczących limitu 2%:

Sekcja 2 – Rada Europejska i Rada

Sekcja III – Komisja Europejska

Sekcja 4 – Trybunał Sprawiedliwości

Sekcja 5 – Europejski Trybunał Obrachunkowy

Sekcja 9 – Europejski Inspektor Ochrony Danych

Tabela dotycząca Europejskiego Inspektora Ochrony Danych zawiera również korektę techniczną w celu uwzględnienia wcześniejszych dostosowań uzgodnionych w budżecie korygującym nr 1/2023 i nr 3/2023, mających wpływ na kwotę odniesienia wykorzystaną do obliczenia potrzeb na rok 2024 zgodnie z zastosowaną metodyką.

W związku z tym uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na poziomie 11 988,0 mln EUR, bez marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 7 i uruchomienia jednolitego marginesu na kwotę 215,0 mln EUR zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie WRF.

Tematyczne instrumenty szczególne: EFG, SEAR i BAR

Środki na zobowiązania na Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników (EFG), rezerwę na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej (SEAR) oraz pobrexitową rezerwę dostosowawczą (BAR) ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu.

1.4.  Środki na płatności

Ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2024 r. ustala się na poziomie środków przewidzianych w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, z uwzględnieniem następujących korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy:

1.  Uwzględnia się uzgodniony poziom środków na zobowiązania na wydatki niezróżnicowane (działy 1–6), w ramach których poziom środków na płatności jest równy poziomowi środków na zobowiązania. Dotyczy to obniżenia kosztów finansowania Europejskiego Instrumentu na rzecz Odbudowy (EURI) o 456,0 mln EUR oraz ogólnego obniżenia środków w przypadku EFRG o 84,8 mln EUR. Biorąc również pod uwagę korektę wkładu Unii na rzecz agencji zdecentralizowanych, daje to łączny wynik w postaci zmniejszenia środków o 550,8 mln EUR.

2.  Korekta w dziale 7 skutkuje zwiększeniem środków o 33,8 mln EUR.

3.  Środki na płatności z myślą o wszystkich nowych projektach pilotażowych i działaniach przygotowawczych zaproponowanych przez Parlament ustala się na poziomie 25% odpowiednich środków na zobowiązania lub na poziomie zaproponowanym przez Parlament, jeżeli poziom ten jest niższy. W przypadku przedłużenia istniejących projektów pilotażowych i działań przygotowawczych poziom środków na płatności ustala się na poziomie określonym w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, powiększonym o 25% odpowiednich nowych środków na zobowiązania lub na poziomie zaproponowanym przez Parlament, jeżeli jest niższy. Łączny skutek tych działań to zwiększenie środków o 26,8 mln EUR.

4.  Korekty w liniach budżetowych dotyczących wydatków zróżnicowanych powodują łączne zwiększenie środków o 134,5 mln EUR.

Korekty, skutkujące ogólnym zmniejszeniem środków o 355,7 mln EUR, przedstawiono w poniższej tabeli.

W ujęciu ogólnym oznacza to poziom środków na płatności w wysokości 142 630,3 mln EUR, co stanowi spadek o 355,7 mln EUR w porównaniu z projektem budżetu w wersji zmienionej listem w sprawie poprawek nr 1/2024.

1.5.  Rezerwy

Poza rezerwami przewidzianymi w projekcie budżetu, w wersji zmienionej listem w sprawie poprawek nr 1/2024, nie ma żadnych rezerw.

1.6.  Uwagi do budżetu

Tekst uwag do budżetu odpowiada projektowi budżetu zmienionemu listem w sprawie poprawek nr 1/2024 z następującymi dostosowaniami zaproponowanymi w piśmie w sprawie wykonalności i uzgodnionymi przez komitet pojednawczy:

—  Następujące linie budżetowe, w przypadku których Parlament Europejski wprowadził poprawki do własnej sekcji, zatwierdza się bez zmian.

—  Pozycja 1 4 0 0 — Inni pracownicy — Sekretariat Generalny i grupy polityczne

Zmienić tekst w następujący sposób:

Środki te obejmują pulę w wysokości 362 040167 040 EUR związaną z personelem Urzędu ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych.

—  Artykuł 2 3 8 — Inne wydatki administracyjne

Zmienić tekst w następujący sposób:

–  różnych zakupów w związku ze społeczną odpowiedzialnością Parlamentu (w tym EMAS),EMAS).

–  różnych usług związanych z zarządzaniem finansami i inwentarzem Parlamentu.

—  Artykuł 2 3 9 — Działalność EMAS, w tym promowanie, oraz program kompensacji emisji CO2 Parlamentu Europejskiego

Zmienić nagłówek w następujący sposób:

Działalność EMAS i działania na rzecz zrównoważoności, w tym ich propagowanie, oraz program kompensacji emisji CO2 Parlamentu Europejskiego

Zmienić tekst w następujący sposób:

Środki te są przeznaczone na pokrycie wydatków związanych ze zrównoważonością w Parlamencie Europejskim oraz działaniami EMAS mającymi na celu poprawę efektywności środowiskowej Parlamentu Europejskiego, co obejmuje także propagowanie tych działań, a także na pokrycie wydatków związanych z programem kompensacji emisji CO2 Parlamentu Europejskiego.

Zakłada się przy tym, że zmiany wprowadzone przez Parlament Europejski lub Radę nie mogą zmienić ani rozszerzyć zakresu istniejącej podstawy prawnej ani naruszać administracyjnej autonomii instytucji, oraz że działanie można sfinansować z dostępnych zasobów.

1.7.  Nomenklatura budżetowa

Uzgadnia się nomenklaturę budżetową zaproponowaną przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2024, z uwzględnieniem nowych projektów pilotażowych i działań przygotowawczych. Komitet pojednawczy zgadza się również na usunięcie jednej linii budżetowej w sekcji dotyczącej Parlamentu Europejskiego (Artykuł 5 0 2 – Urząd ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych – Wynagrodzenia i dodatki).

2.  Budżet na rok 2023

Projekt budżetu korygującego nr 4/2023 zatwierdza się zgodnie z propozycją Komisji.

3.  Oświadczenia

3.1.  Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków na płatności

Parlament Europejski i Rada apelują do Komisji, by w roku 2024 nadal uważnie i aktywnie monitorowała wdrażanie programów realizowanych na podstawie obecnych i poprzednich WRF (zwłaszcza w ramach poddziału 2a i w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich). W tym celu Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji, by terminowo przedstawiła zaktualizowane dane liczbowe dotyczące sytuacji i szacunków odnoszących się do środków na płatności na 2024 r. (w stosownych przypadkach z uwzględnieniem ulepszonych pod względem dokładności prognoz państw członkowskich). Jeżeli dane te wskazują, że środki zapisane w budżecie na 2024 r. są niewystarczające, aby pokryć zapotrzebowanie, Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji o jak najszybsze przedstawienie właściwego rozwiązania, między innymi projektu budżetu korygującego z myślą o umożliwieniu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie podjęcia bez zbędnej zwłoki wszelkich niezbędnych decyzji dotyczących uzasadnionych potrzeb. W stosownych przypadkach Parlament Europejski i Rada uwzględnią stopień pilności sprawy i – w razie konieczności – skrócą ośmiotygodniowy okres na podjęcie decyzji. To samo ma zastosowanie, odpowiednio, jeżeli z danych liczbowych wynika, że środki zapisane w budżecie na 2024 r. są wyższe niż potrzeby.

3.2.  Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie uwzględnienia wyników śródokresowej rewizji WRF do budżetu na 2024 r.

Parlament Europejski, Rada i Komisja przyjmują do wiadomości toczące się dyskusje na temat proponowanej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027. Rada Europejska zwróciła się do Rady o poczynienie postępów w pracach, aby osiągnąć ogólne porozumienie w sprawie proponowanej rewizji wieloletnich ram finansowych do końca roku, co umożliwi szybkie jej przyjęcie z należytym uwzględnieniem roli Parlamentu Europejskiego zgodnie z procedurami określonymi w Traktatach. W związku z tym wpływ takiego porozumienia na rok budżetowy 2024 można uwzględnić wyłącznie za pomocą projektu budżetu korygującego.

Parlament Europejski i Rada zwracają się zatem do Komisji, by niezwłocznie po uzgodnieniu rewizji rozporządzenia w sprawie WRF zaproponowała projekt budżetu korygującego w celu dostosowania budżetu na 2024 r. do zmienionego rozporządzenia w sprawie WRF.

Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do rozpatrzenia wniosku Komisji bez zbędnej zwłoki, z uwzględnieniem pilności sprawy.

3.3.  Jednostronne oświadczenie Komisji w sprawie dotacji na spłatę odsetek w ramach MFA+ na rok budżetowy 2024

Komisja zobowiązuje się do zaproponowania odpowiednich środków budżetowych w celu uwolnienia zasobów przeznaczonych na dotację na spłatę odsetek w ramach MFA+ (artykuł budżetowy 14 07 01) na rok budżetowy 2024, jeżeli w odpowiednim czasie zostanie znalezione alternatywne rozwiązanie w zakresie finansowania.

3.4.  Jednostronne oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie dotacji na spłatę odsetek w ramach MFA+

Parlament Europejski przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji. Parlament Europejski przypomina, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2022/2463 dotacja na spłatę odsetek w związku z pomocą makrofinansową (MFA+) dla Ukrainy powinna być finansowana z dobrowolnych wkładów państw członkowskich oraz że wkład z budżetu UE jest możliwy pod warunkiem dostępności zasobów. W tym kontekście Parlament Europejski podkreśla, że tymczasowe zapisanie środków w linii budżetowej 14 07 01 stanowi jednorazowy wyjątek i nie stwarza precedensu dla przyszłych procedur budżetowych.

ZAŁĄCZNIK: WYKAZ PODMIOTÓW LUB OSÓB,

OD KTÓRYCH SPRAWOZDAWCY OTRZYMALI UWAGI

Poniższy wykaz sporządzono na wyłączną odpowiedzialność sprawozdawców. Przy sporządzaniu sprawozdania sprawozdawcy otrzymali informacje od następujących podmiotów lub osób:

(1) Teksty przyjęte, P9_TA(2023)0367. (2) Dz.U. L 424 z 15.12.2020, s. 1. (3) Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1. (4) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (5) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Belgię – EGF/2023/002 BE/Makro) (COM(2023)0470 – C9-0369/2023 – 2023/0352(BUD))

P9_TA(2023)0414 A9-0351/2023

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2023)0470 – C9‑0369/2023),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/691(1) z dnia 28 kwietnia 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników (EFG) oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 1309/2013 („rozporządzenie w sprawie EFG”),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021−2027(2), w szczególności jego art. 8,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(3) , w szczególności jego pkt 9,

–  uwzględniając pismo przesłane przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0351/2023),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; mając na uwadze, że pomoc ta przybiera postać wsparcia finansowego udzielanego pracownikom i przedsiębiorstwom, dla których pracowali;

B.  mając na uwadze, że Belgia złożyła wniosek EGF/2023/002 BE/Makro o wkład finansowy z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w następstwie 1431 zwolnień(4) w sektorze działalności gospodarczej zaklasyfikowanym do działu 47 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (Handel detaliczny, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi i motocyklami) w prowincjach: Antwerpia, Flandria Wschodnia, Brabancja Flamandzka, Hainaut i Liège w okresie odniesienia, który w przypadku tego wniosku trwał od 10 stycznia 2023 r. do 10 maja 2023 r.;

C.  odnotowuje, że wniosek dotyczy 1431 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Makro Cash & Carry Belgium NV (Makro NV);

D.  mając na uwadze, że wniosek jest oparty na kryteriach interwencji przewidzianych w art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 200 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim, z uwzględnieniem pracowników zwolnionych przez dostawców i producentów niższego szczebla lub osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek;

E.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 i rosyjska wojna napastnicza przeciwko Ukrainie zmniejszyły konkurencyjność gospodarczą i mają negatywny wpływ na wzrost gospodarczy w Belgii;

F.  mając na uwadze, że Makro NV prowadziło jedenaście sklepów z produktami spożywczymi i niespożywczymi dla osób zawodowo zajmujących się usługami gastronomicznymi (marka Metro) oraz sześć takich sklepów dla ogółu klientów (marka Makro); mając na uwadze, że po latach trudności finansowych i spadku sprzedaży w 2022 r. Makro NV złożyło wniosek o sądowe postępowanie naprawcze; mając na uwadze, że zwolnienia wynikały z braku solidnej oferty przejęcia marki Makro i jej późniejszej upadłości;

G.  mając na uwadze, że wymogi belgijskiej ustawy o aktywnym zarządzaniu restrukturyzacją, przewidującej usługi w zakresie zwolnień monitorowanych dla zwolnionych pracowników, nie mają zastosowania w przypadku upadłości;

H.  mając na uwadze, że wkłady finansowe z EFG powinny być ukierunkowane przede wszystkim na środki aktywnej polityki rynku pracy i zindywidualizowane usługi, które mają na celu szybką reintegrację beneficjentów poprzez umożliwienie im godnego i trwałego zatrudnienia w ich pierwotnym sektorze działalności lub poza nim, przy jednoczesnym przygotowaniu ich do funkcjonowania w bardziej ekologicznej i cyfrowej gospodarce europejskiej;

I.  mając na uwadze, że środki EFG nie mogą przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 186 mln EUR (w cenach z 2018 r.), zgodnie z art. 8 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093;

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Belgia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 2 828 223 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 85% łącznych kosztów wynoszących 3 327 322 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 3 233 822 EUR oraz wydatki w wysokości 93 500 EUR na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości;

2.  zauważa, że władze belgijskie złożyły wniosek dnia 3 lipca 2023 r. oraz że po przekazaniu przez Belgię dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę wniosku dnia 12 października 2023 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3.  odnotowuje, że wniosek dotyczy 1431 pracowników zwolnionych z przedsiębiorstwa Makro Cash & Carry Belgium NV; zwraca również uwagę, że w sumie 421 pracowników zostanie objętych pomocą, co odpowiada liczbie byłych pracowników Makro w Walonii, natomiast władze regionalne Flandrii są zdania, że – biorąc pod uwagę sytuację na regionalnym rynku pracy – nie ma potrzeby uzupełniania dostępnego wsparcia przeznaczonego dla byłych pracowników Makro we Flandrii współfinansowaniem z EFG;

4.  zauważa, że zwolnienia w Makro mają szczególny wpływ na pracowników w wieku powyżej 50 lat lub o niskich kwalifikacjach; zwraca uwagę na fakt, że stopa bezrobocia w Walonii wynosi 8,8%, a ponad połowa (55,1%) osób w tym regionie, które były bezrobotne w pierwszym kwartale 2022 r., rok później wciąż jest bezrobotna; podkreśla, że 65% byłych pracowników Makro ma ponad 50 lat, a większość pracowników Makro stanowili głównie kasjerzy i pracownicy magazynów; podkreśla, że pracownicy ci mają szczególne trudności ze znalezieniem ponownego zatrudnienia;

5.  wyraża zadowolenie, że Belgia opracowała skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług w drodze konsultacji z beneficjentami objętymi pomocą, ich przedstawicielami i z partnerami społecznymi, zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2021/691;

6.  przypomina, że zindywidualizowane usługi, które mają zostać zapewnione pracownikom i osobom prowadzącym działalność na własny rachunek, obejmują następujące działania: usługi informacyjne, poradnictwo zawodowe i pomoc w zakresie zwolnień monitorowanych, szkolenie, przekwalifikowanie i szkolenie zawodowe, wsparcie na założenie własnego przedsiębiorstwa i pomoc na uruchomienie działalności gospodarczej, a także zachęty i dodatki; wyraża zadowolenie, że szczególna uwaga zostanie zwrócona na osoby wymagające szczególnego traktowania, znajdujące się w trudnej sytuacji psychologicznej, z zadłużeniem lub niepełnosprawnością, za pośrednictwem profesjonalistów specjalizujących się w udzielaniu pomocy tym grupom;

7.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie modułu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym i efektywnego wykorzystania zasobów, który został opracowany dla byłych pracowników Swissport (EGF/2020/005 BE), do standardowej oferty szkoleniowej Regionalnej Publicznej Służby ds. Zatrudnienia i Szkolenia Zawodowego (Forem), która to oferta będzie współfinansowana z EFS+; przypomina w tym kontekście o ważnej roli, jaką Unia powinna odgrywać w zapewnianiu kwalifikacji niezbędnych przy sprawiedliwej transformacji zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem; zdecydowanie opowiada się za tym, by w okresie Wieloletnich Ram Finansowych na lata 2021–2027 EFG nadal okazywał solidarność z osobami będącymi w potrzebie, przy jednoczesnym przesunięciu uwagi z przyczyny restrukturyzacji na jej skutki, i apeluje o to, by przy składaniu przyszłych wniosków zadbano o jak największą spójność polityki;

8.  zauważa, że Belgia rozpoczęła świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą dnia 1 lutego 2023 r., a zatem okres kwalifikowalności do otrzymania wkładu finansowego z EFG będzie trwał od dnia 1 lutego 2023 r. do dnia przypadającego na 24 miesiące po dacie wejścia w życie decyzji w sprawie finansowania;

9.  zauważa, że Belgia zaczęła ponosić wydatki administracyjne związane z wdrażaniem EFG dnia 1 stycznia 2023 r. i że wydatki na działania przygotowawcze, działania dotyczące zarządzania, działania informacyjne i promocyjne oraz działania kontrolne i sprawozdawcze będą kwalifikowały się zatem do przyznania wkładu finansowego z EFG od dnia 10 stycznia 2023 r. przez 31 miesięcy po dacie wejścia w życie decyzji w sprawie finansowania;

10.  podkreśla, że władze belgijskie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy lub instrumentów finansowych Unii oraz że w zakresie dostępu do proponowanych działań i ich wdrażania przestrzegane będą zasady równego traktowania i niedyskryminacji;

11.  przypomina, że aby zapewnić pełną dodatkowość środków, pomoc z EFG nie może zastępować działań, za które na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani też żadnych świadczeń lub praw zwolnionych pracowników;

12.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

13.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

14.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK:

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji dla Zwalnianych Pracowników w następstwie wniosku złożonego przez Belgię (EGF/2023/002 BE/Makro)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2023/2748.)

(1) Dz.U. L 153 z 3.5.2021, s. 48. (2) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (4) W rozumieniu art. 3 rozporządzenia w sprawie EFG.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 216/2013 w sprawie elektronicznej publikacji Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (06551/2023 – C9-0142/2023 – 2020/0126(APP))

P9_TA(2023)0415 A9-0352/2023

(Specjalna procedura ustawodawcza – zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt rozporządzenia Rady (06551/2023),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 352 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9-0142/2023),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A9-0352/2023),

1.  wyraża zgodę na projekt rozporządzenia Rady;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Czarnogórą dotyczącej działań operacyjnych prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej w Czarnogórze (08353/2023 – C9-0177/2023 – 2023/0102(NLE))

P9_TA(2023)0416 A9-0369/2023

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (08353/2023),

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Czarnogórą dotyczącą działań operacyjnych prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej w Czarnogórze (08354/2023),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 77 ust. 2 lit. b) i d), art. 79 ust. 2 lit. c) i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9‑0177/2023),

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0369/2023),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Czarnogóry.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Nową Zelandią (06600/2023 – C9-0247/2023 – 2023/0038(NLE))

P9_TA(2023)0417 A9-0305/2023

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (06600/2023),

–  uwzględniając projekt umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Nową Zelandią (06601/2023),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 91 ust. 1, art. 100 ust. 2, art. 207 ust. 4 akapit pierwszy i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) oraz art. 218 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C9-0247/2023),

–  uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 22 listopada 2023 r.(1) w sprawie projektu decyzji Rady,

–  uwzględniając art. 105 ust. 1 i 4 oraz art. 114 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego (A9-0305/2023),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Nowej Zelandii.

(1) Teksty przyjęte, (P9_TA(2023)0418).

Rezolucja nieustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie projektu decyzji Rady, w imieniu Unii, w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Nową Zelandią (06600/2023 – C9-0247/2023 – 2023/0038M(NLE))

P9_TA(2023)0418 A9-0314/2023

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (06600/2023),

–  uwzględniając Umowę o wolnym handlu między Unią Europejską a Nową Zelandią podpisaną 9 lipca 2023 r.,

–  uwzględniając wniosek o udzielenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 91 ust. 1, art. 100 ust. 2, art. 207 ust. 4 akapit pierwszy, art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt v) oraz art. 218 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) (C9-0247/2023),

–  uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie stosunków i współpracy między Unią Europejską i Nową Zelandią(1) z 21 września 2007 r.,

–  uwzględniając Umowę o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony(2), podpisaną 5 października 2016 r.,

–  uwzględniając decyzję Rady (UE) 2022/1007 z 20 czerwca 2022 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony(3),

–  uwzględniając wytyczne negocjacyjne Rady z 8 maja 2018 r. dotyczące umowy o wolnym handlu z Nową Zelandią,

–  uwzględniając zalecenie Komisji z 13 września 2017 r. dotyczące decyzji Rady upoważniającej do rozpoczęcia rokowań w sprawie umowy o wolnym handlu z Nową Zelandią (COM(2017)0469) oraz towarzyszącą mu ocenę skutków sporządzoną przez Komisję (SWD(2017)0289),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 6 października 2022 r. w sprawie wyników przeprowadzonego przez Komisję przeglądu 15-punktowego planu działania w sprawie handlu i zrównoważonego rozwoju(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 5 lipca 2022 r. w sprawie strategii dla Indo-Pacyfiku w dziedzinie handlu i inwestycji(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 26 października 2017 r. zawierającą zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie proponowanego mandatu negocjacyjnego do negocjacji handlowych z Nową Zelandią(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią(7),

–  uwzględniając sprawozdanie końcowe z 13 marca 2020 r. pt. „Trade Sustainability Impact Assessment in support of FTA negotiations between the European Union and New Zealand” [Ocena wpływu handlu na zrównoważony rozwój w celu wsparcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Nową Zelandią], opublikowane przez Dyrekcję Generalną ds. Handlu Komisji Europejskiej(8),

–  uwzględniając inne umowy dwustronne między UE a Nową Zelandią, w szczególności umowę w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi(9) oraz umowę w sprawie wzajemnego uznawania w odniesieniu do oceny zgodności(10),

–   uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 20 czerwca 2023 r. pt. „Europejska strategia bezpieczeństwa gospodarczego” (JOIN(2023)0020),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 22 czerwca 2022 r. pt. „Siła partnerstw handlowych: współpraca na rzecz zielonego i sprawiedliwego wzrostu” (COM(2022)0409),

–  uwzględniając komunikat Komisji z 18 lutego 2021 r. pt. „Przegląd polityki handlowej – otwarta, zrównoważona i asertywna polityka handlowa” (COM(2021)0066),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. pt. „Europejski Zielony Ład” (COM(2019)0640),

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 maja 2017 r. w ramach procedury 2/15(11), wydaną zgodnie z art. 218 ust. 11 TFUE na wniosek Komisji Europejskiej z 10 lipca 2015 r.,

–  uwzględniając podstawowe konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP),

–  uwzględniając Ramową konwencję ONZ w sprawie zmian klimatu, w tym porozumienie paryskie z 2015 r.,

–  uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

–  uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 22 listopada 2023 r.(12) w sprawie projektu decyzji,

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a w szczególności jego art. 91, 100, 168 i 207 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),

–  uwzględniając art. 105 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego (A9-0314/2023),

A.  mając na uwadze, że UE i Nowa Zelandia są partnerami o zbieżnych poglądach, którzy podzielają podstawowe wartości, takie jak poszanowanie praw człowieka, demokracja i praworządność, oraz wspierają oparty na zasadach system handlowy, którego centralnym elementem jest Światowa Organizacja Handlu (WTO); mając na uwadze, że obie strony zobowiązały się do walki ze zmianą klimatu i ochrony praw socjalnych oraz są związane porozumieniem paryskim i konwencjami MOP;

B.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia znajduje się w dynamicznym i strategicznie ważnym regionie Indo-Pacyfiku; mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem wszechstronnego i progresywnego partnerstwa transpacyficznego oraz regionalnego kompleksowego partnerstwa gospodarczego, Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku oraz Indo-Pacyficznych Ram Gospodarczych na rzecz Dobrobytu;

C.  mając na uwadze, że w 2022 r. wartość dwustronnej wymiany w handlu towarami między UE a Nową Zelandią wyniosła 9 mld EUR, a wartość handlu usługami w 2021 r. – 3,5 mld EUR;

D.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest 53. co do wielkości partnerem handlowym UE w dziedzinie handlu towarami; mając na uwadze, że UE zajmuje trzecie miejsce wśród najważniejszych partnerów handlowych Nowej Zelandii, jeśli chodzi o handel towarami; mając na uwadze, że w 2022 r. wywóz produktów rolnych do Nowej Zelandii stanowił 11,5 % (722 mln EUR) całkowitego wywozu UE do Nowej Zelandii; mając na uwadze, że w 2022 r. wywóz produktów rolnych stanowił 64,9 % (1 822 mln EUR) łącznego wywozu Nowej Zelandii do UE;

E.  mając na uwadze, że w 2020 r. Nowa Zelandia skorzystała z bezpośrednich inwestycji zagranicznych UE o wartości 8,5 mld EUR, co czyni UE drugim co do wielkości inwestorem w Nowej Zelandii;

F.  mając na uwadze, że w ocenie skutków gospodarczych przeprowadzonej przez Komisję stwierdzono, iż w wyniku zawarcia umowy o wolnym handlu przepływy inwestycyjne UE do Nowej Zelandii mogą wzrosnąć o 80 %, a dwustronna wymiana handlowa może wzrosnąć o 30 %; mając na uwadze, że zwiększenie wymiany handlowej przyniesie możliwości gospodarcze i wzrost gospodarczy przedsiębiorstwom i konsumentom po obu stronach;

G.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest jednym z zaledwie sześciu członków WTO, którzy nie mają preferencyjnego dostępu do rynku UE; mając na uwadze, że Nowa Zelandia zawarła umowy handlowe oferujące preferencyjny dostęp ośmiu z dziesięciu najważniejszych partnerów handlowych objętych preferencyjnymi porozumieniami handlowymi;

H.  mając na uwadze, że jest to pierwsza umowa handlowa UE dostosowana do nowego unijnego podejścia do handlu i zrównoważonego rozwoju, która opiera się na zasadach współpracy i obejmuje egzekwowalne przepisy z sankcjami stosowanymi w ostateczności w przypadkach, w których naruszone są postanowienia porozumienia paryskiego i podstawowych konwencji MOP;

I.  mając na uwadze, że otwarty i sprawiedliwy handel jest jednym z czterech filarów planu przemysłowego zawartego w Europejskim Zielonym Ładzie; mając na uwadze, że umowy handlowe powinny odpowiadać celom i założeniom Europejskiego Zielonego Ładu, a ich dostosowanie powinno być ściśle monitorowane;

1.  uważa, że umowa ta ma zasadnicze znaczenie dla stosunków dwustronnych między UE a Nową Zelandią oraz dla promowania handlu opartego na zasadach i wartościach, zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem; uważa ponadto, że przyniesie to korzyści wykraczające poza korzyści czysto gospodarcze;

2.  wskazuje na strategiczne znaczenie umowy w obecnym kontekście geopolitycznym i uważa, że stanowi ona ważny postęp UE w dążeniu do pogłębienia stosunków z regionem, jak podkreślił Parlament w rezolucji z 5 lipca 2022 r. w sprawie strategii na rzecz regionu Indo-Pacyfiku w dziedzinie handlu i inwestycji;

3.  wyraża zadowolenie, że umowa ta jest kompleksowa, zrównoważona gospodarczo i jest najbardziej ambitną i postępową umową handlową dotyczącą handlu i zrównoważonego rozwoju zawartą dotychczas przez UE; podkreśla, że umowa ta realizuje priorytety określone w rezolucjach Parlamentu z 25 lutego 2016 r. i 26 października 2017 r.; zwraca uwagę, że umowa zawiera mechanizm rozstrzygania sporów, aby zapewnić poszanowanie zawartych w niej praw i obowiązków, co pozwoli przedsiębiorstwom, pracownikom i konsumentom czerpać z niej korzyści;

4.  wyraża duże zadowolenie, że umowa po raz pierwszy uwzględnia nowe podejście UE do handlu i zrównoważonego rozwoju oraz zawiera bezprecedensowy poziom zobowiązań dotyczących środowiska i pracy w celu skutecznego wdrożenia konwencji MOP ratyfikowanych przez strony, a także porozumienia paryskiego; z zadowoleniem przyjmuje możliwość nałożenia w ostateczności sankcji handlowych w przypadku poważnych naruszeń porozumienia paryskiego i podstawowych norm MOP; wzywa obie strony do określenia zestawu zasad przewodnich, które należy uznać za niezbędne do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego; domaga się zdefiniowania szczególnych celów i harmonogramów w uzupełnieniu działań opartych przede wszystkim na współpracy w celu osiągnięcia zrównoważonych praktyk; oczekuje konkretnych postępów, które Nowa Zelandia podejmie w rozsądnym czasie w dążeniu do ratyfikacji i skutecznego wdrożenia dwóch pozostałych podstawowych konwencji MOP (nr 87 dotyczącej wolności zrzeszania się i prawa do organizowania się oraz nr 138 dotyczącej wieku minimalnego), zgodnie z zobowiązaniami określonymi w umowie; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE i Nowa Zelandia zgodziły się odzwierciedlić niedawną decyzję MOP o dodaniu, w stosownych przypadkach, do podstawowych norm pracy norm dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy; wyraża zadowolenie, że umowa zawiera artykuł dotyczący handlu i równości płci w rozdziale dotyczącym handlu i zrównoważonego rozwoju; zwraca uwagę, że od stron oczekuje się realizacji spoczywających na nich zobowiązań związanych z równouprawnieniem płci wynikających zarówno z konwencji MOP, jak i ONZ w kontekście wyeliminowania dyskryminacji kobiet w życiu gospodarczym i zatrudnieniu; z zadowoleniem przyjmuje specjalny przepis dotyczący reformy handlu i dopłat do paliw kopalnych oraz ich stopniowej redukcji; wzywa strony do większego zaangażowania się w tę kwestię na forum WTO oraz do tego, by opracowały plan działania w zakresie wdrażania, który wyjaśni ich dwustronne ambicje i wspólne wysiłki podejmowane na odpowiednich forach międzynarodowych; wyraża zadowolenie, że umowa ta z chwilą wejścia w życie liberalizuje handel ekologicznymi towarami i usługami oraz zawiera wykaz takich towarów i usług; wzywa do regularnego i systematycznego przeglądu tego wykazu; zwraca uwagę, że UE i Nowa Zelandia będą współpracować w zakresie gospodarki o obiegu zamkniętym, łańcuchów dostaw niepowodujących wylesiania oraz ustalania opłat za emisję gazów cieplarnianych; podkreśla, że umowa zawiera klauzulę o nieobniżaniu poziomu ochrony, zabraniającą stronom osłabiania, obniżania lub zaniechania egzekwowania norm pracy i ochrony środowiska w celu wspierania handlu; uważa, że umowa o wolnym handlu stanowi punkt odniesienia w dziedzinie zrównoważonego handlu i powinna być uznawana za tzw. złoty standard w obecnych i przyszłych negocjacjach dotyczących umów o wolnym handlu i ich przeglądów;

5.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie do umowy rozdziału poświęconego współpracy handlowej i gospodarczej z Maorysami oraz szczegółowych postanowień dotyczących Maorysów zawartych w kilku innych punktach umowy i podkreśla, jak ważne jest, by wszyscy obywatele i przedsiębiorstwa w UE i Nowej Zelandii mogli korzystać z możliwości handlowych i inwestycyjnych wynikających z umowy;

6.  uważa, że umowa zapewni warunki działania na równi z innymi partnerami handlowym, którzy zawarli już umowy o wolnym handlu z Nową Zelandią; zwraca uwagę na wysoki poziom liberalizacji ceł w ramach umowy, co pociągnie za sobą zniesienie 100 % ceł Nowej Zelandii na unijny eksport w momencie jej wejścia w życie, a po siedmiu latach zniesienie 98,5 % ceł UE na handel z Nową Zelandią; zwraca uwagę na niezgodną z zasadą sezonowości specyfikę naszej odpowiedniej produkcji rolnej; zwraca uwagę, że wrażliwy charakter niektórych europejskich sektorów rolnych należycie uwzględniono poprzez wprowadzenie kontyngentów taryfowych i dłuższych okresów przejściowych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że umowa ta ogranicza przywóz wołowiny do najwyższej jakości standardu hodowli w systemach wypasu na pastwiskach trawiastych; wzywa Komisję, aby ściśle monitorowała zarządzanie kontyngentami taryfowymi na produkty rolne i przedstawiła Parlamentowi sprawozdanie; z zadowoleniem przyjmuje włączenie specjalnych rozdziałów dotyczących kwestii sanitarnych i fitosanitarnych, zrównoważonych systemów żywnościowych i dobrostanu zwierząt oraz wzywa obie strony, by nadal dzieliły się wynikami zrównoważonych praktyk rolniczych; przypomina, że Nowa Zelandia zakazała transportu żywych zwierząt drogą morską oraz że wymiany w tej kwestii leżą w szczególnym interesie UE z myślą o przyszłym wzmacnianiu jej praktyk w zakresie dobrostanu zwierząt;

7.  z zadowoleniem przyjmuje przewidzianą w umowie ochronę nazw 163 europejskich oznaczeń geograficznych środków spożywczych oraz pełny wykaz win i napojów spirytusowych posiadających oznaczenie geograficzne UE (blisko 2000 nazw); podkreśla, że umowa przewiduje możliwość dodania większej liczby nazw oznaczeń geograficznych w przyszłości; zwraca uwagę, że umowa zawiera również kompleksowe postanowienia dotyczące własności intelektualnej, praw autorskich, znaków towarowych i wzorów przemysłowych; z zadowoleniem przyjmuje poczynione postępy i przypomina, że ostatecznym celem pozostaje skuteczna ochrona i egzekwowanie przepisów po obu stronach;

8.  uważa, że z uwagi na zniesienie stosunkowo wysokich ceł na produkty przemysłowe, takie jak samochody i wyroby włókiennicze, zobowiązania dotyczące dostępu do rynku towarów, podobnie jak zobowiązania dotyczące usług, w tym dostaw, usług telekomunikacyjnych, finansowych i międzynarodowych usług transportu morskiego, mogą znacząco pobudzić handel dwustronny; uważa, że umowa promuje przejrzystość i stosowanie norm międzynarodowych w celu ułatwienia dostępu do rynku, przy jednoczesnym zachowaniu poziomów ochrony, które każda ze stron uzna za stosowne; zwraca uwagę, że umowa wyraźnie potwierdza prawo każdej ze stron do regulacji w dążeniu do realizacji uzasadnionych celów politycznych; docenia akceptację przez Nową Zelandię świadectw homologacji typu UE oraz przepisów załącznika dotyczących wina i napojów spirytusowych, co ułatwi odpowiednio handel w sektorze pojazdów oraz w sektorze wina i napojów spirytusowych;

9.  wyraża zadowolenie, że UE i Nowa Zelandia otworzą wzajemnie swoje rynki zamówień publicznych w dziedzinach wykraczających poza dziedziny już objęte Porozumieniem WTO w sprawie zamówień rządowych; podkreśla, że przedsiębiorstwa z UE będą mogły składać w Nowej Zelandii oferty w przetargach na kontrakty rządowe na szczeblu centralnym i niższym na równi z przedsiębiorstwami lokalnymi; wzywa obie strony, by przyjęły kryteria zrównoważonego rozwoju dla rynków zamówień publicznych zgodnie z postanowieniami umowy o wolnym handlu;

10.  zwraca uwagę, że umowa zawiera specjalny rozdział poświęcony handlowi cyfrowemu, który zapewni przewidywalność i pewność prawa w cyfrowych transakcjach handlowych oraz ułatwi transgraniczny przepływ danych, przy jednoczesnym poszanowaniu dorobku prawnego UE w zakresie ochrony danych i prywatności; wyraża zadowolenie, że umowa pomoże zapewnić konsumentom bezpieczne środowisko internetowe i że pozwoli zachować wysoki poziom ochrony danych osobowych i prywatności w UE; z zadowoleniem przyjmuje włączenie ambitnych artykułów dotyczących ochrony kodu źródłowego i handlu elektronicznego;

11.  podkreśla, że zdecydowana większość przedsiębiorstw z UE i Nowej Zelandii to małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP); z zadowoleniem przyjmuje włączenie do umowy o wolnym handlu specjalnego rozdziału poświęconego MŚP, który uwzględnia ich szczególne potrzeby i umożliwi im czerpanie maksymalnych korzyści z umowy, w szczególności poprzez klauzule, na mocy których obie strony zobowiązują się do przejrzystości w dostępie do rynku i do wymiany istotnych informacji; wzywa do szybkiego ustanowienia przez każdą ze stron punktów kontaktowych dla MŚP i cyfrowego środka przekazu (takiego jak strona internetowa dla MŚP), aby zapewnić MŚP łatwy dostęp do odpowiednich informacji na temat dostępu do rynku;

12.  wzywa strony do szybkiego ustanowienia odpowiednich krajowych grup doradczych po wejściu w życie umowy oraz do zapewnienia im możliwości właściwego funkcjonowania i aktywnego udziału we wdrażaniu umowy, w szczególności w odniesieniu do skutków dla zrównoważonego rozwoju;

13.  z zadowoleniem przyjmuje specjalny rozdział poświęcony MŚP; jednak ze względu na to, iż umowę o wolnym handlu uznaje się za punkt odniesienia dla przyszłych umów handlowych, uważa, że można zrobić więcej, aby wyjść naprzeciw potrzebom MŚP i zmaksymalizować ich pełne korzyści z umowy; wzywa Komisję, aby oceniła skuteczność wszystkich rozdziałów dotyczących MŚP w umowach handlowych UE, w tym by przeanalizowała, czy spełniają one potrzeby MŚP, aby uzyskać jak największe pełne korzyści płynące z umów, co posłuży jako podstawa do przyszłego formułowania rozdziałów dotyczących MŚP w umowach handlowych;

14.  uważa, że umowa ta jest w pełni zgodna z najnowszą europejską strategią bezpieczeństwa gospodarczego, ponieważ zapewnia wiarygodnym partnerom ramy służące rozwiązywaniu wspólnych problemów związanych z bezpieczeństwem, a jednocześnie ustanawia wspólne wysokie standardy i oferuje dywersyfikację, której celem jest zrównoważony rozwój i która stanowi model dla innych wiarygodnych partnerów;

15.  z zadowoleniem przyjmuje umowę, która stworzy więcej możliwości prowadzenia zrównoważonego, wolnego i sprawiedliwego handlu między UE a Nową Zelandią; wzywa Parlament Europejski, aby wyraził zgodę na zawarcie umowy;

16.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich, a także rządowi i parlamentowi Nowej Zelandii.

(1) Dz.U. C 32 z 6.2.2008, s. 1. (2) Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 3. (3) Dz.U. L 171 z 28.6.2022, s. 1. (4) Dz.U. C 132 z 14.4.2023, s. 99. (5) Dz.U. C 47 z 7.2.2023, s. 15. (6) Dz.U. C 346 z 27.9.2018, s. 219. (7) Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 136. (8) Sprawozdanie końcowe – „Trade Sustainability Impact Assessment in support of FTA negotiations between the European Union and New Zealand”, Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna ds. Handlu, Dyrekcja C – Azja i Ameryka Łacińska, dział C2 – Azja Południowa i Południowo-Wschodnia, Australia, Nowa Zelandia, 13 marca 2020 r. (9) Umowa między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi (Dz.U. L 57 z 26.2.1997, s. 5). (10) Umowa między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie wzajemnego uznawania w odniesieniu do oceny zgodności (Dz.U. L 229 z 17.8.1998, s. 62). (11) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z 16 maja 2017 r., 2/15, ECLI:EU:C:2017:376. (12) Teksty przyjęte, P9_TA(2023)0417.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie powołania Petriego Sarvamy na członka Trybunału Obrachunkowego (C9-0345/2023 – 2023/0811(NLE))

P9_TA(2023)0419 A9-0349/2023

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0345/2023),

–  uwzględniając art. 129 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0349/2023),

A.  mając na uwadze, że pismem z dnia 22 września 2023 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Petriego Sarvamy na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

B.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego oceniła kwalifikacje Petriego Sarvamy, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; mając na uwadze, że w ramach procesu oceny komisja otrzymała życiorys kandydata, jak również odpowiedzi na zadane mu w kwestionariuszu pytania;

C.  mając na uwadze, że dnia 7 listopada 2023 r. komisja przeprowadziła wysłuchanie Petriego Sarvamy, który wygłosił oświadczenie wstępne i odpowiedział na pytania członków komisji;

1.  wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Petriego Sarvamy na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz, do wiadomości, Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli państw członkowskich.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie powołania Annemie Turtelboom na członka Trybunału Obrachunkowego (C9-0355/2023 – 2023/0812(NLE))

P9_TA(2023)0420 A9-0350/2023

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0355/2023),

–  uwzględniając art. 129 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0350/2023),

A.  mając na uwadze, że pismem z dnia 3 października 2023 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Annemie Turtelboom na członka Trybunału Obrachunkowego;

B.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego oceniła kwalifikacje Annemie Turtelboom, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; mając na uwadze, że w ramach procesu oceny komisja otrzymała życiorys Annemie Turtelboom, jak również odpowiedzi na pytania przesłane jej w kwestionariuszu;

C.  mając na uwadze, że w dniu 7 listopada 2023 r. komisja przeprowadziła wysłuchanie Annemie Turtelboom, która wygłosiła oświadczenie wstępne i odpowiedziała na pytania członków komisji;

1.  wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Annemie Turtelboom na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz, do wiadomości, Trybunałowi Obrachunkowemu, pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli państw członkowskich.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej (COM(2022)0701 – C9-0021/2023 – 2022/0407(CNS))

P9_TA(2023)0421 A9-0327/2023

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2022)0701),

–  uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0021/2023),

–  uwzględniając art. 82 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0327/2023),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 a (nowy) (1a)  Pakiet „VAT w epoce cyfrowej”, którego częścią jest niniejsza dyrektywa, ma na celu przestrzeganie zasady proporcjonalności w odniesieniu do zwalczania oszustw oraz do trudności, jakie mogą pojawić się przy stosowaniu proponowanych przepisów do przedsiębiorstw, w szczególności MŚP i mikroprzedsiębiorstw, w codziennym prowadzeniu działalności gospodarczej oraz do organów krajowych. Nowe zobowiązania w zakresie podatku VAT wynikające z reformy powinny być proste, jasne, skuteczne i wyważone dla wszystkich zaangażowanych stron, aby działać w praktyce dla przedsiębiorstw i organów administracyjnych. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 b (nowy) (1b)  Pakiet „VAT w epoce cyfrowej” ma zapewnić pełne poszanowania podstawowych praw do prywatności i ochrony danych osobowych, a także stosowanie rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/6791a i (UE) 2018/17251b do przetwarzania danych osobowych. Właściwe organy podatkowe powinny przetwarzać gromadzone dane wyłącznie do zwalczania oszustw. ________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). 1b Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 c (nowy) (1c)  Komisja powinna zapewnić poszanowanie praw podatników, biorąc pod uwagę, że organy podatkowe będą miały dostęp do ogromnej ilości danych, w tym z algorytmicznych systemów analizy danych. Korzystanie z nowych technologii powinno odbywać się z poszanowaniem wartości Unii, praw człowieka i prawa pierwotnego. Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 d (nowy) (1d)   Gromadzenie danych osobowych osób fizycznych nie powinno w żadnych okolicznościach naruszać ich prawa do prywatności. W przeciwnym razie należałoby je uznać za równoznaczne z bezprawnym nadzorem. Dane zawarte w fakturach mogą zawierać informacje wrażliwe dotyczące konkretnych osób fizycznych, takie jak informacje o zakupionych towarach (w tym produktach intymnych), usługach turystycznych lub usługach prawnych. Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 (2)  Należy dostosować obowiązki sprawozdawcze w zakresie VAT do wyzwań gospodarki opartej na platformach cyfrowych i ograniczyć konieczność posiadania wielu numerów identyfikacyjnych VAT w Unii. (2)  Należy dostosować obowiązki sprawozdawcze w zakresie VAT do wyzwań gospodarki opartej na platformach cyfrowych, ograniczyć konieczność posiadania wielu numerów identyfikacyjnych VAT w Unii oraz znacznie obniżyć koszty przestrzegania przepisów ponoszone przez podatników, w szczególności MŚP, aby zapewnić równe warunki działania i właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 (3)  Uszczuplenie dochodów z tytułu VAT, zwane „luką w podatku VAT”, oszacowano w 2020 r. w Unii na kwotę 93 mld EUR, z czego znaczną część stanowią straty spowodowane oszustwami, w szczególności wewnątrzwspólnotowymi oszustwami typu „znikający podmiot gospodarczy”62, których wartość oszacowano na kwotę 40–60 mld EUR63. W sprawozdaniu końcowym z Konferencji w sprawie przyszłości Europy obywatele wzywają do „harmonizacji i koordynacji polityki podatkowej w państwach członkowskich UE w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania”, „promowania współpracy między państwami członkowskimi UE w celu dopilnowania, by wszystkie przedsiębiorstwa w UE płaciły sprawiedliwą część podatków”. Inicjatywa „VAT w epoce cyfrowej” jest zgodna z tymi celami. (3)  Uszczuplenie dochodów z tytułu VAT, zwane „luką w podatku VAT”, oszacowano w 2020 r. w Unii na kwotę 93 mld EUR, z czego znaczną część stanowią straty spowodowane oszustwami, w szczególności wewnątrzwspólnotowymi oszustwami typu „znikający podmiot gospodarczy”62, których wartość oszacowano na kwotę 40–60 mld EUR63. Obecna luka w podatku VAT wskazuje na potrzebę zwalczania transgranicznych oszustw związanych z VAT i oszustw karuzelowych poprzez właściwe wdrożenie wydajnych mechanizmów wymiany informacji i odpowiednich środków takiej wymiany, w tym ludzkich, finansowych, technicznych i technologicznych. Ponadto wysokość luki w podatku VAT różni się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich, dlatego ważne jest, aby zacieśnić współpracę i koordynację na szczeblu UE. _________________ _________________ 61 Luka w podatku VAT stanowi ogólną różnicę między dochodami z tytułu VAT oczekiwanymi na podstawie przepisów dotyczących podatku VAT i przepisów pomocniczych a kwotą faktycznie pobraną: https://ec.europa.eu/taxation_customs/business/vat/vat-gap_en 61 Luka w podatku VAT stanowi ogólną różnicę między dochodami z tytułu VAT oczekiwanymi na podstawie przepisów dotyczących podatku VAT i przepisów pomocniczych a kwotą faktycznie pobraną: https://ec.europa.eu/taxation_customs/business/vat/vat-gap_en 62 Europol: https://www.europol.europa.eu/crime-areas-and-statistics/crime-areas/economic-crime/mtic-missing-trader-intra-community-fraud 62 Europol: https://www.europol.europa.eu/crime-areas-and-statistics/crime-areas/economic-crime/mtic-missing-trader-intra-community-fraud 63 Europejski Trybunał Obrachunkowy: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/SR15_24/SR_VAT_FRAUD_PL.pdf 63 Europejski Trybunał Obrachunkowy: https://www.eca.europa.eu/Lists/ECADocuments/SR15_24/SR_VAT_FRAUD_PL.pdf Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy) (3a)  Luka w podatku VAT powoduje brak zaufania między unijnymi organami podatkowymi i obejmuje znacznie więcej niż wewnątrzwspólnotowe oszustwa typu „znikający podmiot gospodarczy”. Najlepszym sposobem walki z wewnątrzwspólnotowymi oszustwami typu „znikający podmiot gospodarczy”, w tym oszustwami karuzelowymi, byłoby zniesienie zwolnienia z VAT od wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i świadczenia usług, ponieważ ten rodzaj oszustw wynika głównie z przerwy w cząstkowym poborze VAT. Aby lepiej określić ramy walki z oszustwami związanymi z VAT, Komisja powinna przeprowadzić dalszą analizę tego, w jaki sposób wdrożenie niniejszej dyrektywy mogłoby stworzyć podstawy do zniesienia zwolnienia z VAT od wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i świadczenia usług (tj. „docelowego systemu VAT”). Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 b (nowy) (3b)  Gromadzenie danych na potrzeby statystyki handlu międzynarodowego (Intrastat) w kontekście transakcji wewnątrzwspólnotowych jest podstawowym narzędziem dla organów podatkowych państw członkowskich w walce z oszustwami związanymi z VAT i należy je utrzymać. Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 c (nowy) (3c)  Zwolnienie z VAT od wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i świadczenia usług może zwiększyć możliwość popełniania oszustw, zwłaszcza na poziomie detalicznym. Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 (4)  W celu zwiększenia poboru podatków od transakcji transgranicznych oraz położenia kresu istniejącej fragmentacji wynikającej z wdrażania przez państwa członkowskie rozbieżnych systemów sprawozdawczości, należy ustanowić przepisy dotyczące unijnych wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej. Przepisy te powinny zapewnić organom podatkowym informacje na temat poszczególnych transakcji, aby umożliwić przeprowadzanie analizy krzyżowej danych, zwiększyć możliwości kontrolne organów podatkowych i wywołać efekt odstraszający w odniesieniu do nieprzestrzegania przepisów, a jednocześnie zmniejszyć koszty przestrzegania przepisów dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich i eliminować bariery na rynku wewnętrznym. (4)  W celu zwiększenia poboru podatków od transakcji transgranicznych oraz położenia kresu istniejącej fragmentacji wynikającej z wdrażania przez państwa członkowskie rozbieżnych systemów sprawozdawczości, co skutkuje nakładaniem znacznego obciążenia na przedsiębiorstwa i nieskutecznymi kontrolami transgranicznymi, należy ustanowić przepisy dotyczące unijnych wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej. Przepisy te powinny zapewnić organom podatkowym informacje na temat poszczególnych transakcji, aby umożliwić przeprowadzanie analizy krzyżowej danych, zwiększyć możliwości kontrolne organów podatkowych i wywołać efekt odstraszający w odniesieniu do nieprzestrzegania przepisów, a jednocześnie zmniejszyć koszty przestrzegania przepisów dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich i eliminować bariery na rynku wewnętrznym. Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy) (4a)   Oszustwa związane z VAT są często powiązane z przestępczością zorganizowaną, a bardzo niewielka liczba takich zorganizowanych sieci może być odpowiedzialna za transgraniczne oszustwa związane z VAT na wiele miliardów euro, a to nie tylko oddziałuje na pobór dochodów w państwach członkowskich, ale ma również negatywny wpływ na zasoby własne Unii. W związku z tym państwa członkowskie ponoszą wspólną odpowiedzialność za ochronę dochodów z tytułu VAT wszystkich państw członkowskich. Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 b (nowy) (4b)   Komisja dopilnuje, by wymóg sprawozdawczości cyfrowej uwzględniał doświadczenia zdobyte w niektórych państwach członkowskich, które już zainwestowały w cyfrowe fakturowanie i sprawozdawczość, tak aby nie utracić istniejących inwestycji w tych państwach członkowskich i aby wszystkie zainteresowane strony mogły na tym skorzystać. Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 c (nowy) (4c)  Wymogi w zakresie sprawozdawczości cyfrowej mające zapewniać organom podatkowym informacje o poszczególnych transakcjach powinny być sprawiedliwe, wykonalne i wyważone zgodnie z zasadą proporcjonalności. Niezawodność rozwiązań technologicznych służących wykrywaniu oszustw powinna skutkować większą pewnością prawa dla podatników. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 (5)  Aby ułatwić automatyzację procesu sprawozdawczego zarówno dla podatników, jak i organów podatkowych, transakcje podlegające zgłaszaniu organom podatkowym powinny być dokumentowane elektronicznie. Domyślnym systemem wystawiania faktur powinno być fakturowanie elektroniczne. Państwa członkowskie powinny mieć jednak możliwość zezwolenia na stosowanie innych środków w przypadku dostaw krajowych. Wystawianie faktur elektronicznych przez dostawcę lub usługodawcę i ich przesyłanie nabywcy nie powinno być uzależnione od uprzedniego zatwierdzenia lub uprzedniej weryfikacji przez organy podatkowe. (5)  Aby ułatwić automatyzację procesu sprawozdawczego zarówno dla podatników, jak i organów podatkowych, transakcje podlegające zgłaszaniu organom podatkowym powinny być dokumentowane elektronicznie. Domyślnym systemem wystawiania faktur mogłoby być fakturowanie elektroniczne. Państwa członkowskie powinny mieć jednak możliwość zezwolenia na stosowanie innych środków w przypadku dostaw krajowych. Wystawianie faktur elektronicznych przez dostawcę lub usługodawcę i ich przesyłanie nabywcy nie powinno zależeć od uprzedniego zatwierdzenia lub uprzedniej weryfikacji przez organy podatkowe od 1 stycznia 2028 r. Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 (6)  Definicję faktury elektronicznej należy dostosować do definicji użytej w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE64 w celu osiągnięcia normalizacji w obszarze sprawozdawczości dotyczącej VAT. (6)  Na koniec okresu przejściowego definicję faktury elektronicznej należy dostosować do definicji użytej w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE64 w celu normalizacji sprawozdawczości dotyczącej VAT. Przedsiębiorstwa, w szczególności mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa zdefiniowane w dyrektywie 2013/34/UE64a i organizacje nienastawione na zysk, powinny jednak zachować swobodę przyjmowania innych norm zgodnie z art. 217 dyrektywy 2006/112/WE. __________________ __________________ 64 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych (Dz.U. L 133 z 6.5.2014, s. 1). 64 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych (Dz.U. L 133 z 6.5.2014, s. 1). 64a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19). Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 a (nowy) (6a)  Aby pomóc przedsiębiorstwom i organom podatkowym, treść normy europejskiej dotyczącej fakturowania elektronicznego powinna być dostępna, prosta i jasna, w szczególności dzięki opublikowaniu na stronie internetowej Komisji wszystkich istotnych informacji dotyczących tej normy. Biorąc pod uwagę, że norma europejska dotycząca fakturowania elektronicznego, o której mowa w dyrektywie 2014/55/UE, jest dostosowana do relacji między przedsiębiorstwami a administracją publiczną, jej ewolucję należy zaplanować tak, aby uwzględniała potrzeby przedsiębiorstw w relacjach z innymi przedsiębiorstwami. Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 (7)  Aby zapewnić skuteczne wdrożenie systemu sprawozdawczości dotyczącej VAT, organy podatkowe muszą otrzymywać informacje bez zbędnej zwłoki. W związku z tym termin wystawienia faktury w przypadku transakcji transgranicznych należy ustalić na dwa dni robocze od wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. (7)  Aby zapewnić skuteczne wdrożenie systemu sprawozdawczości dotyczącej VAT, organy podatkowe muszą otrzymywać informacje bez zbędnej zwłoki. W związku z tym termin wystawienia faktury w przypadku transakcji transgranicznych należy ustalić na osiem dni roboczych od wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. Należy odpowiednio dostosować okresy przedawnienia ścigania oszustw związanych z VAT. Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 (9)  Wdrożenie fakturowania elektronicznego jako domyślnej metody dokumentowania transakcji do celów VAT nie byłoby możliwe, gdyby stosowanie faktury elektronicznej podlegało akceptacji odbiorcy. W związku z tym w przypadku wystawiania faktur elektronicznych nie należy już wymagać takiej akceptacji. (9)  Wdrożenie fakturowania elektronicznego jako domyślnej metody dokumentowania transakcji do celów VAT nie byłoby możliwe, gdyby stosowanie faktury elektronicznej wymagało zgody odbiorcy. W związku z tym od 1 stycznia 2028 r. zgoda odbiorcy nie powinna być już wymagana. Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 a (nowy) (10a)   Faktury zbiorcze pozwalają zaoszczędzić czas i koszty oraz zmniejszają obciążenie administracyjne związane z fakturowaniem. Ponadto zmniejszają możliwość wystąpienia błędów i ułatwiają pracę dostawcom i klientom dzięki uproszczonemu prowadzeniu dokumentacji. Mogą one jednak być również wykorzystywane do nadużyć finansowych. W związku z tym faktury zbiorcze powinny być nadal zarezerwowane tylko dla transakcji między przedsiębiorstwami i obejmować jedynie ograniczony okres. Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 (12)  Aby ułatwić podatnikom przekazywanie danych z faktur, państwa członkowskie powinny udostępnić podatnikom środki niezbędne do takiego przekazywania, które powinny umożliwiać przesyłanie danych bezpośrednio przez podatnika lub przez osobę trzecią działającą w jego imieniu. (12)  Rosnący przepływ wymienianych codziennie informacji wymaga oprogramowania komputerowego o wysokiej wydajności umożliwiającego ciągłe bezpieczne przekazywanie informacji do administracji krajowej. Aby ułatwić podatnikom przekazywanie danych z faktur, państwa członkowskie powinny udostępnić podatnikom, zwłaszcza mikroprzedsiębiorstwom i małym przedsiębiorstwom zdefiniowanym w dyrektywie 2013/34/UE oraz organizacjom nienastawionym na zysk, środki niezbędne do takiego przekazywania, które powinny umożliwiać przesyłanie danych bezpośrednio przez podatnika lub przez osobę trzecią działającą w jego imieniu. Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 (13)  Informacje, które należy przekazywać zgodnie z wymogami w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w odniesieniu do transakcji wewnątrzwspólnotowych, powinny być podobne do informacji przekazywanych za pośrednictwem informacji podsumowujących, konieczne jest jednak, by podatnicy przekazywali dodatkowe dane, w tym dane bankowe i kwoty płatności, tak aby organy podatkowe mogły monitorować nie tylko towary, lecz również przepływy finansowe. (13)  Informacje, które należy przekazywać zgodnie z wymogami w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w odniesieniu do transakcji wewnątrzwspólnotowych, powinny być podobne do informacji przekazywanych za pośrednictwem informacji podsumowujących, konieczne jest jednak, by podatnicy przekazywali dodatkowe dane, w tym dane bankowe i kwoty płatności, tak aby organy podatkowe mogły monitorować nie tylko towary, lecz również przepływy finansowe, i uzyskiwać odpowiednie informacje o tych przepływach. Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14 (14)  Należy unikać nakładania zbędnego obciążenia administracyjnego na podatników prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich. Dlatego też tacy podatnicy powinni mieć możliwość przekazywania swoim organom podatkowym wymaganych informacji z zastosowaniem normy europejskiej, o której mowa w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/187065, co przyczynia się do realizacji określonego w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2014/55/UE wniosku o sporządzenie normy europejskiej dotyczącej semantycznego modelu danych dla podstawowych elementów faktury elektronicznej. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość określenia dodatkowych metod zgłaszania danych, których stosowanie dla niektórych podatników mogłoby być łatwiejsze. (14)  Należy unikać nakładania zbędnego obciążenia administracyjnego na podatników prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich. Dlatego też tacy podatnicy powinni mieć możliwość przekazywania swoim organom podatkowym wymaganych informacji z zastosowaniem normy europejskiej, o której mowa w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/187065, co przyczynia się do realizacji określonego w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2014/55/UE wniosku o sporządzenie normy europejskiej dotyczącej semantycznego modelu danych dla podstawowych elementów faktury elektronicznej. Państwa członkowskie powinny móc określać inne metody zgłaszania danych, których stosowanie mogłoby być łatwiejsze dla niektórych podatników i które mogłyby doprowadzić do zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń. _________________ _________________ 65 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1870 z dnia 16 października 2017 r. w sprawie publikacji odniesienia do normy europejskiej dotyczącej fakturowania elektronicznego i wykazu syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE (Dz.U. L 266 z 17.10.2017, s. 19). 65 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1870 z dnia 16 października 2017 r. w sprawie publikacji odniesienia do normy europejskiej dotyczącej fakturowania elektronicznego i wykazu syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE (Dz.U. L 266 z 17.10.2017, s. 19). Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 (15)  W celu osiągnięcia niezbędnej harmonizacji w zakresie zgłaszania danych dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych informacje, które należy zgłaszać, powinny być takie same we wszystkich państwach członkowskich, a państwa członkowskie nie powinny mieć możliwości żądania dodatkowych danych. (15)  W celu osiągnięcia niezbędnej harmonizacji w zakresie zgłaszania danych dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych informacje, które należy zgłaszać, powinny być takie same we wszystkich państwach członkowskich, a państwa członkowskie nie powinny mieć możliwości żądania dodatkowych danych. Gromadzenie tych danych powinno umożliwiać zarówno uzyskanie lepszych danych statystycznych o skali oszustw związanych z VAT, jak i zmniejszenie skali tych przestępstw. Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 a (nowy) (16a)  Cyfryzacja sprawia, że przedsiębiorstwa są coraz bardziej narażone na cyberprzestępczość i ataki hakerów. Zarówno Komisja, jak i państwa członkowskie powinny zapewnić w miarę możliwości ochronę danych przed cyberatakami i atakami hakerów lub programem ZAPPER podczas przesyłania danych w ramach poszczególnych transakcji oraz podczas ich przechowywania przez organy podatkowe. Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 b (nowy) (16b)  Przepisy dotyczące wymogów fakturowania elektronicznego i wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej nie mają zastosowania do zakupów związanych z obronnością, zwolnionych na podstawie art. 143 i 151 dyrektywy 2006/112/WE. Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 c (nowy) (16c)  W celu zapewnienia bezpieczeństwa przekazywanych danych należy opracować wyczerpujący wykaz organów upoważnionych do ich badania oraz procedurę przetwarzania danych. W wykazie tym powinny znaleźć się EPPO, OLAF i Europol. Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 (17)  Szereg państw członkowskich wprowadziło rozbieżne wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące transakcji dokonywanych na ich terytoriach, co prowadzi do znacznych obciążeń administracyjnych dla podatników prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich, ponieważ muszą oni dostosować swoje systemy rachunkowości do tych wymogów. W celu uniknięcia kosztów wynikających z takich rozbieżności systemy wdrożone w państwach członkowskich służące do zgłaszania odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług między podatnikami na ich terytorium powinny posiadać te same cechy, co system wdrożony w odniesieniu do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić środki elektroniczne służące do przekazywania informacji, a podatnik – podobnie jak w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych – powinien mieć możliwość przekazywania danych zgodnie z normą europejską określoną w decyzji wykonawczej (UE) 2017/1870, nawet jeśli dane państwo członkowskie mogłoby zapewnić dodatkowe środki służące przekazywaniu danych. Podatnik powinien mieć możliwość przesłania danych bezpośrednio lub za pośrednictwem osoby trzeciej, która zrobi to w jego imieniu. (17)  Szereg państw członkowskich wprowadziło na mocy art. 273 dyrektywy 2006/112/WE rozbieżne wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące transakcji dokonywanych na ich terytoriach. Te rozbieżne wymogi sprawozdawcze szkodzą funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. W celu uniknięcia kosztów wynikających z fragmentacji ram regulacyjnych systemy wdrożone w państwach członkowskich służące do zgłaszania odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług między podatnikami na ich terytorium mogłyby mieć te same cechy, co system wdrożony w odniesieniu do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić środki elektroniczne służące do przekazywania informacji, a podatnik – podobnie jak w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych – powinien mieć możliwość przekazywania danych zgodnie z normą europejską określoną w decyzji wykonawczej (UE) 2017/1870, chyba że dane państwo członkowskie mogłoby zapewnić inne równie skuteczne środki służące przekazywaniu danych. Podatnik powinien mieć możliwość przesłania danych bezpośrednio lub za pośrednictwem osoby trzeciej, która zrobi to w jego imieniu. Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18 (18)  Państw członkowskich nie należy zobowiązywać do wdrożenia wymogu w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w odniesieniu do odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług między podatnikami na ich terytorium. Jeśli jednak państwa członkowskie miałyby wprowadzić taki wymóg w przyszłości, powinny one dostosować go do wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Państwa członkowskie, które posiadają już system sprawozdawczości dotyczący tych transakcji, powinny dostosować takie systemy, aby zapewnić zgodność zgłaszania danych z wymogami w zakresie sprawozdawczości cyfrowej dotyczącymi transakcji wewnątrzwspólnotowych. (18)  Państw członkowskich nie należy zobowiązywać do wdrożenia wymogu w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w odniesieniu do odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług między podatnikami na ich terytorium. Na koniec okresu przejściowego państwa członkowskie będą nadal mogły wprowadzać inne normy, mimo że będą musiały akceptować faktury elektroniczne oparte na normie europejskiej. Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18 a (nowy) (18a)  Gromadzenie danych osobowych osób fizycznych nie powinno w żadnych okolicznościach naruszać ich prawa do prywatności. Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 (19)  Aby ocenić skuteczność wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej, Komisja powinna przygotować sprawozdanie oceniające wpływ wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej na zmniejszenie luki w podatku VAT oraz na koszty wdrożenia i przestrzegania przepisów ponoszone przez podatników i organy podatkowe w celu sprawdzenia, czy system osiągnął zakładane cele, czy też wymaga dalszego dostosowania. (19)  Aby ocenić skuteczność wymogów w zakresie wewnątrzwspólnotowej sprawozdawczości cyfrowej, Komisja powinna przygotować sprawozdanie oceniające wpływ wewnątrzwspólnotowych wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej na zmniejszenie luki w podatku VAT oraz na koszty wdrożenia i przestrzegania przepisów ponoszone przez podatników i organy podatkowe w celu sprawdzenia, czy system osiągnął zakładane cele, czy też wymaga dalszego dostosowania lub rozszerzenia na transakcje krajowe. Ponadto Komisja powinna zlecić przeprowadzenie niezależnego badania zawierającego kompleksową analizę oszustw typu „znikający podmiot gospodarczy”, które stanowią szczególną kategorię oszustw związanych z VAT, a zwłaszcza skuteczności wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w zwalczaniu takich oszustw. Komisja powinna również zlecić niezależne badanie w celu przeprowadzenia dogłębnej oceny zalet i wad wprowadzenia obowiązkowego punktu kompleksowej obsługi importu (IOSS). Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 20 (20)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość dalszego wprowadzania innych środków mających na celu zapewnienie prawidłowego poboru VAT i zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania. Nie powinny one jednak mieć możliwości nakładania dodatkowych obowiązków sprawozdawczych w odniesieniu do transakcji objętych wymogami w zakresie sprawozdawczości cyfrowej. (20)  Państwa członkowskie powinny mieć możliwość dalszego wprowadzania innych środków mających na celu zapewnienie prawidłowego poboru VAT i zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania. Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 20 a (nowy) (20a)  W celu zmniejszenia ryzyka prawnego, na jakie narażone są przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP i mikroprzedsiębiorstwa, ze względu na złożoność stawek VAT w Unii, Komisja mogłaby rozszerzyć swoje bazy danych i przekształcić je w aktualne narzędzie, które jest łatwo dostępne dla przedsiębiorstw i zapewnia w czasie rzeczywistym informacje o unijnych stawkach VAT i odpowiedzi na zapytania podatkowe. Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 22 (22)  Gospodarka oparta na platformach cyfrowych doprowadziła do nieuzasadnionego zakłócenia konkurencji między dostawami wykonywanymi i usługami świadczonymi za pośrednictwem platform internetowych, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, a dostawami wykonywanymi i usługami świadczonymi w ramach gospodarki tradycyjnej, które podlegają opodatkowaniu VAT. Zakłócenie to jest najbardziej dotkliwe w dwóch największych sektorach gospodarki opartej na platformach cyfrowych plasujących się tuż za handlem elektronicznym, a mianowicie w sektorze krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych i sektorze przewozu osób. (22)   Istnieje ryzyko zakłócenia konkurencji między dostawami wykonywanymi i usługami świadczonymi za pośrednictwem platform internetowych, które nie podlegają opodatkowaniu VAT, a dostawami wykonywanymi i usługami świadczonymi w ramach gospodarki tradycyjnej, które podlegają opodatkowaniu VAT. Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23 (23)  Należy zatem ustanowić przepisy mające na celu rozwiązanie problemu zakłóceń konkurencji w sektorach krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych i przewozu osób poprzez zmianę roli, jaką platformy odgrywają w poborze podatku VAT (staną się one „podmiotem uznawanym za dostawcę”). W ramach tego modelu platformy należy zobowiązać do naliczania VAT w przypadku, gdy jest on należny, ale nie jest naliczany przez właściwego dostawcę, ponieważ ten ostatni jest np. osobą fizyczną lub podatnikiem korzystającym z procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw. (23)  Należy zatem ustanowić jasne, wyważone i proporcjonalne przepisy mające na celu usuwanie potencjalnych zakłóceń konkurencji w sektorach krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych i przewozu osób przez wprowadzenie modelu podmiotów uznawanych za dostawców. Zgodnie z tym modelem platformy muszą naliczać i rozliczać VAT od właściwej dostawy, jeśli dostawca nie pobiera VAT, i mogą podlegać obowiązkom sprawozdawczym. Chociaż zasada neutralności VAT ma kluczowe znaczenie dla systemu VAT i należy jej przestrzegać w jak największym stopniu, cechy sektorów krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych i przewozu osób wymagają specjalnego podejścia według modelu podmiotów uznawanych za dostawcę. Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23 a (nowy) (23a)  Ponieważ ustanowienie modelu podmiotów uznawanych za dostawców będzie wiązało się z dodatkowymi kosztami dla małych platform, należy zachęcać je do jak najszybszego dostosowania się do przepisów, aby zagwarantować równe warunki działania i uczciwą konkurencję na tych rynkach. Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23 b (nowy) (23b)  System podmiotów uznawanych za dostawców nie powinien mieć zastosowania do platform, które są małymi i średnimi przedsiębiorstwami zdefiniowanymi w dyrektywie 2013/34/UE, np. małymi dostawcami usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych (STR) (gospodarzami lub przedsiębiorstwami zwolnionymi z VAT), którzy przyczyniają się do zrównoważonej turystyki w Unii i propagują podróże do rzadziej odwiedzanych miejsc. Ponadto system podmiotów uznawanych za dostawców powinien zapewnić równe warunki działania bez dawania przewagi konkurencyjnej dużym platformom, które mają większe możliwości ponoszenia dodatkowych kosztów. Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 24 (24)  Państwa członkowskie w różny sposób interpretują miejsce świadczenia usługi ułatwiającej przez platformy na rzecz osoby niebędącej podatnikiem. Należy zatem doprecyzować ten przepis. (24)  Państwa członkowskie w różny sposób interpretują miejsce świadczenia usługi ułatwiającej przez platformy na rzecz osoby niebędącej podatnikiem. Należy doprecyzować ten przepis, aby korzystanie z platformy wspomagającej w żaden sposób nie tworzyło przewagi konkurencyjnej dla usługodawcy. Jasność i pewność prawa wymaga też ustalenia jednolitej definicji terminu „pośrednictwo platformy”. Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 31 a (nowy) (31a)  Wdrożenie różnych unijnych systemów punktów kompleksowej obsługi (UOSS) w państwach członkowskich wymaga zarówno zapewnienia przedsiębiorstwom wystarczających specyfikacji technicznych, aby zagwarantować, że deklaracje dla punktów kompleksowej obsługi (OSS) nie będą się różnić w zależności od kraju, jak i zapewnienia przedsiębiorstwom opcji pobrania pliku w celu złożenia deklaracji OSS. Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 31 b (nowy) (31b)  W celu uproszczenia codziennego prowadzenia działalności gospodarczej Komisja może rozważyć konsolidację obecnych trzech rejestracji, tj. punktu kompleksowej obsługi importu (IOSS), unijnego punktu kompleksowej obsługi (UOSS) i nieunijnego punktu kompleksowej obsługi (non-UOSS)), aby wszystkie dostawy (a mianowicie importowane towary, usługi i sprzedaż krajowa) można było zgłaszać na jednym portalu. Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 32 (32)  W dyrektywie (UE) 2017/2455 rozszerzono między innymi zakres małego punktu kompleksowej obsługi, by stał się większym OSS i obejmował wszystkie przypadki transgranicznego świadczenia usług na rzecz osób niebędących podatnikami mające miejsce w Unii oraz wszelką wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość. W wyjątkowych okolicznościach interfejsy elektroniczne, takie jak platformy handlowe i platformy, które stają się podmiotami uznawanymi za dostawców w przypadku niektórych dostaw towarów w Unii, mogą również zgłaszać niektóre krajowe dostawy towarów w ramach unijnej procedury OSS. Aby wspierać osiągnięcie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, należy jeszcze bardziej rozszerzyć zakres unijnej procedury OSS i objąć nią inne dostawy towarów, w tym krajowe dostawy towarów między przedsiębiorcami i konsumentami w Unii dokonywane przez podatników, którzy nie są zidentyfikowani do celów VAT w państwie członkowskim konsumpcji, dzięki czemu dane przedsiębiorstwa nie będą musiały rejestrować się do celów VAT w każdym państwie członkowskim, w którym mają miejsce takie dostawy towarów na rzecz konsumentów. Ponadto należy rozszerzyć zakres unijnej procedury OSS i objąć nią również krajowe dostawy towarów na rzecz dowolnej osoby objęte procedurą marży, w przypadku gdy towary te dostarcza podatnik (podatnik-pośrednik), który nie jest zidentyfikowany w państwie członkowskim, w którym mają miejsce takie dostawy towarów. Zmiana ta pozwoliłaby podatnikom-pośrednikom na korzystanie z uproszczeń w ramach OSS i umożliwiłaby deklarowanie i płacenie VAT należnego z tytułu tych dostaw w jednym państwie członkowskim identyfikacji za pośrednictwem rozszerzonej unijnej procedury OSS. (32)  W dyrektywie (UE) 2017/2455 rozszerzono między innymi zakres małego punktu kompleksowej obsługi, by stał się większym OSS i obejmował wszystkie przypadki transgranicznego świadczenia usług na rzecz osób niebędących podatnikami mające miejsce w Unii oraz wszelką wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość. W wyjątkowych okolicznościach interfejsy elektroniczne, takie jak platformy handlowe i platformy, które stają się podmiotami uznawanymi za dostawców w przypadku niektórych dostaw towarów w Unii, mogą również zgłaszać niektóre krajowe dostawy towarów w ramach unijnej procedury OSS. Aby wspierać osiągnięcie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, należy jeszcze bardziej rozszerzyć zakres unijnej procedury OSS i objąć nią inne dostawy towarów, w tym krajowe dostawy towarów między przedsiębiorcami i konsumentami w Unii dokonywane przez podatników, którzy nie są zidentyfikowani do celów VAT w państwie członkowskim konsumpcji, dzięki czemu dane przedsiębiorstwa nie będą musiały rejestrować się do celów VAT w każdym państwie członkowskim, w którym mają miejsce takie dostawy towarów na rzecz konsumentów. Ponadto należy rozszerzyć zakres unijnej procedury OSS i objąć nią również krajowe dostawy towarów na rzecz dowolnej osoby objęte procedurą marży, w przypadku gdy towary te dostarcza podatnik (podatnik-pośrednik), który nie jest zidentyfikowany w państwie członkowskim, w którym mają miejsce takie dostawy towarów. Zmiana ta pozwoliłaby podatnikom-pośrednikom na korzystanie z uproszczeń w ramach OSS i umożliwiłaby deklarowanie i płacenie VAT należnego z tytułu tych dostaw w jednym państwie członkowskim identyfikacji za pośrednictwem rozszerzonej unijnej procedury OSS. Należy jednak unikać rozszerzenia unijnej procedury OSS na dostawy towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz innego podatnika. Swoboda wyboru państwa członkowskiego identyfikacji do celów OSS przez podatników posiadających stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w różnych państwach członkowskich przyczynia się do rozwoju rynku wewnętrznego sprzyjającego wzrostowi. Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 33 (33)  Zazwyczaj to dostawca towarów lub usług nalicza i rozlicza VAT. W pewnych okolicznościach państwa członkowskie mogą jednak postanowić, że w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia to odbiorca dostawy, a nie dostawca, jest zobowiązany do rozliczenia należnego podatku VAT. Aby w dalszym ciągu wspierać osiąganie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, należy ustanowić przepisy dotyczące obowiązkowego stosowania przez państwa członkowskie mechanizmu odwrotnego obciążenia w sytuacjach, gdy dostawca nie ma siedziby do celów VAT w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny. Dostawca dokonujący dostaw towarów lub usługodawca świadczący usługi na rzecz osoby zidentyfikowanej do celów VAT w państwie członkowskim, w którym dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu, powinien być uprawniony do zastosowania odwrotnego obciążenia. Do celów kontroli takie dostawy towarów lub świadczenie usług należy wykazywać w informacji podsumowującej. (33)  Zazwyczaj to dostawca towarów lub usług nalicza i rozlicza VAT. W pewnych okolicznościach państwa członkowskie mogą jednak postanowić, że w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia to odbiorca dostawy, a nie dostawca, jest zobowiązany do rozliczenia należnego podatku VAT. Aby w dalszym ciągu wspierać osiąganie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, należy ustanowić przepisy dotyczące obowiązkowego stosowania przez państwa członkowskie mechanizmu odwrotnego obciążenia w sytuacjach, gdy dostawca nie ma siedziby do celów VAT w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny. Do celów kontroli takie dostawy towarów lub świadczenie usług należy wykazywać w informacji podsumowującej. Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 a (nowy) (35a)  IOSS powinny działać przejrzycie i bezpiecznie. Jednolite podejście między IOSS a przepisami i praktyką celną pomogłoby położyć kres niespójnościom, błędom i podwójnemu opodatkowaniu. Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 36 (36)  Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania dyrektywy 2006/112/WE, należy przyznać Komisji uprawnienia służące lepszemu zabezpieczeniu prawidłowego stosowania numerów identyfikacyjnych VAT na potrzeby IOSS i procesu weryfikacji tych numerów do celów zwolnienia przewidzianego w tej dyrektywie. Uprawnienie to powinno umożliwiać Komisji przyjęcie aktu wykonawczego w celu wprowadzenia środków szczególnych zapobiegających niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Takie środki szczególne obejmują między innymi powiązanie niepowtarzalnego numeru przesyłki z numerem identyfikacyjnym VAT na potrzeby IOSS. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201171, a komitetem do tego celu powinien być komitet ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia Rady (UE) nr 904/201072. (36)  Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania dyrektywy 2006/112/WE, należy przyznać Komisji uprawnienia służące lepszemu zabezpieczeniu prawidłowego stosowania numerów identyfikacyjnych VAT na potrzeby IOSS i procesu weryfikacji tych numerów do celów zwolnienia przewidzianego w tej dyrektywie. Uprawnienie to powinno umożliwiać Komisji przyjęcie aktu wykonawczego w celu wprowadzenia środków szczególnych zapobiegających niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Takie środki szczególne obejmują między innymi powiązanie niepowtarzalnego numeru przesyłki z numerem identyfikacyjnym VAT na potrzeby IOSS. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201171, a komitetem do tego celu powinien być komitet ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia Rady (UE) nr 904/201072. Uprawnienia Komisji powinny uwzględniać prawa podatników do poufności. Każdy projekt aktu wykonawczego należy przekazać tytułem informacji Parlamentowi Europejskiemu, aby mógł on skorzystać ze swoich praw. __________________ __________________ 71 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). 71 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). 72 Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1). 72 Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1). Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 38 (38)  W dyrektywie 2006/112/WE przewidziano uproszczone opodatkowanie VAT towarów przemieszczanych w ramach procedury magazynu typu call-off stock w przypadku spełnienia pewnych wymaganych warunków. Z uwagi na to, że uproszczona procedura OSS w odniesieniu do przemieszczania własnych towarów ma charakter kompleksowy i obejmuje transgraniczne przemieszczanie towarów, które jest obecnie objęte procedurą magazynu typu call-off stock, o której mowa w art. 17a tej dyrektywy, konieczne jest stopniowe wycofywanie tej ostatniej procedury poprzez ustanowienie daty końcowej przed całkowitym zniesieniem przepisów dotyczących procedury magazynu typu call-off stock zawartych w dyrektywie 2006/112/WE. Należy zatem ustalić datę końcową na dzień 31 grudnia 2024 r., po upływie której nie będzie można już stosować żadnej nowej procedury magazynu typu call-off stock. W przypadku procedur magazynu typu call-off stock rozpoczynających się 31 grudnia 2024 r. lub przed tą datą powinny nadal być stosowane odpowiednie warunki, w tym 12-miesięczny termin przeniesienia własności tych towarów na zamierzonego nabywcę. Równolegle z wprowadzeniem tej nowej daty końcowej należy dodać nowy ustęp w przepisach dotyczących procedury magazynu typu call-off stock, aby zapewnić, by procedura ta przestała obowiązywać 31 grudnia 2025 r., ponieważ po tej dacie nie będzie już konieczna. (38)  W dyrektywie 2006/112/WE przewidziano uproszczone opodatkowanie VAT towarów przemieszczanych w ramach procedury magazynu typu call-off stock w przypadku spełnienia pewnych wymaganych warunków. Z uwagi na to, że uproszczona procedura OSS w odniesieniu do przemieszczania własnych towarów ma charakter kompleksowy i obejmuje transgraniczne przemieszczanie towarów, które jest obecnie objęte procedurą magazynu typu call-off stock, o której mowa w art. 17a tej dyrektywy, konieczne jest stopniowe wycofywanie tej ostatniej procedury poprzez ustanowienie daty końcowej przed całkowitym zniesieniem przepisów dotyczących procedury magazynu typu call-off stock zawartych w dyrektywie 2006/112/WE. Należy zatem ustalić datę końcową na dzień 31 grudnia 2025 r. i po jej upływie nie będzie można już stosować żadnej nowej procedury magazynu typu call-off stock. W przypadku procedur magazynu typu call-off stock rozpoczynających się 31 grudnia 2025 r. lub przed tą datą powinny nadal być stosowane odpowiednie warunki, w tym 12-miesięczny termin przeniesienia własności tych towarów na zamierzonego nabywcę. Równolegle z wprowadzeniem tej nowej daty końcowej należy dodać nowy ustęp w przepisach dotyczących procedury magazynu typu call-off stock, aby zapewnić, by procedura ta przestała obowiązywać 31 grudnia 2026 r., ponieważ po tej dacie nie będzie już konieczna. Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39 (39)  Procedura marży polega na umożliwieniu podatnikom-pośrednikom zapłaty podatku VAT od różnicy między ceną sprzedaży a ceną nabycia towarów objętych tą procedurą, a mianowicie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków. Aby zapewnić opodatkowanie tych szczególnych dostaw w państwie członkowskim, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, należy zmienić dyrektywę 2006/112/WE w celu wprowadzenia nowego przepisu dotyczącego miejsca dostawy. Ponadto należy zmienić dyrektywę 2006/112/WE, aby wyraźnie wyłączyć dostawy towarów objętych procedurą marży z obowiązku stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Aby wspierać osiąganie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, oraz aby zminimalizować obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów, podatnicy-pośrednicy, którzy prowadzą działalność w ramach procedury marży, mogą się jednak zdecydować na rejestrację w celu korzystania z unijnej procedury OSS, aby deklarować i płacić VAT należny od niektórych dostaw towarów objętych procedurą marży za pośrednictwem tej procedury, bez konieczności rejestracji w wielu państwach członkowskich. (39)  Procedura marży polega na umożliwieniu podatnikom-pośrednikom zapłaty podatku VAT od różnicy między ceną sprzedaży a ceną nabycia towarów objętych tą procedurą, a mianowicie towarów używanych, w tym dóbr kapitałowych jak budynki, maszyny, narzędzia i sprzęt, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków. Aby zapewnić opodatkowanie tych szczególnych dostaw w państwie członkowskim, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, należy zmienić dyrektywę 2006/112/WE w celu wprowadzenia nowego przepisu dotyczącego miejsca dostawy. Ponadto należy zmienić dyrektywę 2006/112/WE, aby wyraźnie wyłączyć dostawy towarów objętych procedurą marży z obowiązku stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Aby wspierać osiąganie celu, jakim jest jedna rejestracja VAT w Unii, oraz aby zminimalizować obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów, podatnicy-pośrednicy, którzy prowadzą działalność w ramach procedury marży, mogą się jednak zdecydować na rejestrację w celu korzystania z unijnej procedury OSS, aby deklarować i płacić VAT należny od niektórych dostaw towarów objętych procedurą marży za pośrednictwem tej procedury, bez konieczności rejestracji w wielu państwach członkowskich. Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39 a (nowy) (39a)  Uznając znaczenie zrównoważonych praktyk, należy zapewnić, aby metoda obliczania VAT od marży zysku w przypadku sprzedaży towarów używanych i kolekcjonerskich była prosta i jasna. Unia powinna rozważyć, czy potrzebne są inne metody obliczania (na przykład średnia stawka marży VAT podawana przez sprzedawcę i według kategorii przedmiotów) w celu poprawy stosowania i funkcjonowania procedury marży VAT dla towarów używanych. Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39 b (nowy) (39b)   Niektóre państwa członkowskie nie zwalniają darowizn w naturze z podatku VAT, mimo że takie zwolnienie jest możliwe na mocy obowiązującej dyrektywy VAT. W konsekwencji przedsiębiorstwa niszczą dobra konsumpcyjne, w szczególności zwroty, zamiast przekazywać je na cele charytatywne. Komisja powinna wydać wytyczne dla państw członkowskich, w których uściśli, że zwolnienia darowizn w naturze z podatku VAT są zgodne z obowiązującym prawem Unii dotyczącym VAT. Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 a (nowy) (41a)  Wdrożenie wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej w 2028 r. jednocześnie na rynkach wszystkich państw członkowskich będzie niezwykle trudne. Stopniowe wdrażanie wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej zapewniłoby dostępność odpowiedniej liczby wykwalifikowanego personelu niezbędnego do dostosowania całego oprogramowania przedsiębiorstw. Przed wdrożeniem niniejszej dyrektywy Komisja powinna zaproponować przedsiębiorstwom praktyczne rozwiązania zmniejszające koszty jej wdrażania. Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 b (nowy) (41b)  Pakiet „VAT w epoce cyfrowej” należy wprowadzać stopniowo od 1 stycznia 2025 r. Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 c (nowy) (41c)  Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/17251a skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię 3 marca 2023 r.1b. ________________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). 1b Dz.U C 113 z 28.3.2023, s. 26. Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 d (nowy) (41d)  Rozwój usług przetwarzania w chmurze związany z wymogami w zakresie sprawozdawczości cyfrowej może prowadzić do wzrostu emisji gazów cieplarnianych. Komisja powinna przyjąć środki i zachęcać do „zazieleniania” sektora cyfrowego, na przykład przez centralizację ośrodków przetwarzania danych w celu optymalizacji ich funkcjonowania, przez wspomaganie przedsiębiorstw w wykorzystywaniu energii odnawialnej zamiast paliw kopalnych do zasilania ich ośrodków przetwarzania danych oraz przez wykorzystywanie sztucznej inteligencji do zmniejszenia powodowanego przez nie zanieczyszczenia. Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 e (nowy) (41e)   Niniejsza dyrektywa obejmuje kilka zmian w sposobie deklarowania dochodów z VAT. Może to mieć duży wpływ na charakter pracy pracowników administracji podatkowej. Organy podatkowe powinny zatem zapewnić swoim pracownikom dostęp do niezbędnych szkoleń przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy. Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – nagłówek Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2024 r. Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2025 r. Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 217 Artykuł 217 Artykuł 217 Do celów niniejszej dyrektywy »faktura elektroniczna« oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną, przesłaną i otrzymaną w ustrukturyzowanym formacie elektronicznym pozwalającym na ich automatyczne i elektroniczne przetwarzanie.”; Do celów niniejszego rozdziału »faktura elektroniczna« oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną, przesłaną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym. Do celów tytułu XI rozdział 6 sekcje 1 i 2 »faktura elektroniczna« oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną, przesłaną i otrzymaną w ustrukturyzowanym formacie elektronicznym pozwalającym na ich automatyczne i elektroniczne przetwarzanie. Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 218 – ustęp 1 1.  Do celów niniejszej dyrektywy państwo członkowskie uznaje za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale. 1.  Do celów niniejszej dyrektywy państwo członkowskie uznaje za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej, cyfrowej lub elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale. Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 218 – ustęp 2 2.  Państwa członkowskie mogą nałożyć obowiązek wystawiania faktur elektronicznych. Państwa członkowskie nakładające ten obowiązek umożliwiają wystawianie faktur elektronicznych, które są zgodne z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego i wykazem syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE*. Wystawianie faktur elektronicznych przez podatników i ich przesyłanie nie podlega uprzedniemu obowiązkowemu zatwierdzeniu ani weryfikacji przez organy podatkowe, bez uszczerbku dla środków szczególnych dopuszczonych na podstawie art. 395 i już wdrożonych w momencie wejścia w życie niniejszej dyrektywy. 2.  Państwa członkowskie mogą nałożyć obowiązek wystawiania faktur elektronicznych. Państwa członkowskie nakładające ten obowiązek umożliwiają wystawianie faktur elektronicznych, które są zgodne z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego i wykazem syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE*. Państwa członkowskie mogą również zezwolić na wystawianie faktur elektronicznych w innym formacie, zgodnie z art. 217 niniejszej dyrektywy, o ile zezwalają one również na stosowanie normy europejskiej. W przypadku transakcji krajowych państwa członkowskie mogą zobowiązać podatników mających siedzibę na ich terytorium do wystawiania faktur elektronicznych za dostawy towarów i świadczenie usług na ich terytorium. __________________ __________________ * Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych (Dz.U. L 133 z 6.5.2014, s. 1). * Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fakturowania elektronicznego w zamówieniach publicznych (Dz.U. L 133 z 6.5.2014, s. 1). Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 218 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Norma europejska dotycząca fakturowania elektronicznego, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, jest publikowana na stronie internetowej Komisji. Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 218 – ustęp 2 b (nowy) 2b.  Mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa zdefiniowane w dyrektywie 2013/34/UE oraz organizacje nienastawione na zysk mogą stosować normy uznane i obowiązujące w danym państwie członkowskim inne niż norma przewidziana w dyrektywie 2014/55/UE, o ile normy te są zgodne z art. 217 niniejszej dyrektywy . Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 9 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 232 9)  uchyla się art. 232; 9)  art. 232 otrzymuje brzmienie: Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 9 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 232 Artykuł 232 Artykuł 232 Stosowanie faktury elektronicznej podlega akceptacji odbiorcy. 1.  Do dnia 31 grudnia 2027 r. stosowanie faktury elektronicznej wymaga zgody odbiorcy w przypadku nabycia towarów zgodnie z art. 20 oraz świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym usługodawca ma siedzibę. Od dnia 1 stycznia 2028 r. stosowanie faktury elektronicznej nie wymaga zgody odbiorcy w przypadku nabycia towarów zgodnie z art. 20 ani świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym usługodawca ma siedzibę. 2.  W przypadku pozostałych nabywanych towarów i świadczonych usług, o których nie ma mowy w ust. 1, państwa członkowskie mogą postanowić, że korzystanie z faktur elektronicznych wystawionych przez podatników mających siedzibę na ich terytorium nie wymaga zgody odbiorcy mającego siedzibę na ich terytorium. Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – nagłówek Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2025 r. Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2026 r. Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 2 – litera a Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 14 a – ustęp 2 2.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – dostawę towarów na terytorium Wspólnoty przez podatnika, uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, otrzymał i dokonał dostawy tych towarów. 2.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – dostawę towarów na terytorium Wspólnoty przez podatnika, uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, otrzymał i dokonał dostawy tych towarów. Podmiot uznawany za dostawcę może powołać się na dobrą wiarę i nie ponosić odpowiedzialności, jeżeli właściwy dostawca celowo nie zadeklaruje, że nie jest on podatnikiem. Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 2 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 14 a – ustęp 3 3.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 17 ust. 1 przez podatnika, innych niż dobra kapitałowe zgodnie z definicją państwa członkowskiego, do którego towary są wysyłane lub transportowane zgodnie z art. 189 lit. a), lub towary, w odniesieniu do których nie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT w tym państwie członkowskim, uznaje się, że podatnik, który ułatwia przemieszczanie, otrzymał i dokonał dostawy tych towarów. 3.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki – przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 17 ust. 1 przez podatnika, uznaje się, że podatnik, który ułatwia przemieszczanie, otrzymał te towary i je dostarczył. Podmiot uznawany za dostawcę może powołać się na dobrą wiarę i nie ponosić odpowiedzialności, jeżeli właściwy dostawca celowo nie zadeklaruje, że nie jest on podatnikiem. Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 2 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 14 a – ustęp 4 a (nowy) 4a.  Państwa członkowskie przygotowują i udostępniają specjalne wytyczne dla osób wymienionych w art. 28a niniejszej dyrektywy, które zdecydują się zarejestrować jako podatnicy, po wprowadzeniu systemu podmiotów uznawanych za dostawcę w sektorach zakwaterowania i przewozu osób w gospodarce platformowej. Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 2 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 14 a – ustęp 4 b (nowy) 4b.  Po dniu 31 grudnia 2027 r. Komisja zleca niezależne badanie, aby ocenić, czy przepisy dotyczące podmiotów uznawanych za dostawców okazały się skuteczne, a jeśli tak, aby zidentyfikować nowe sektory będące w podobnej sytuacji, a także aby ocenić zalety i wady wprowadzenia obowiązku korzystania z IOSS. Komisja przekazuje badanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 28 a – akapit 1 – wprowadzenie Niezależnie od przepisów art. 28, uznaje się, że podatnik, który ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, portal lub podobne środki – świadczenie usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych, o których mowa w art. 135 ust. 3, lub przewozu osób, sam otrzymał i wyświadczył te usługi, jeżeli osoba świadcząca te usługi jest jednym z następujących podmiotów: Niezależnie od przepisów art. 28, uznaje się, że podatnik, który ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, portal lub podobne środki – świadczenie usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych, o których mowa w art. 135 ust. 3, lub przewozu osób transportem drogowym w Unii, sam otrzymał i wyświadczył te usługi, jeżeli osoba świadcząca te usługi jest jednym z następujących podmiotów: Poprawka 67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 28 a – akapit 1 – litera f f)   podatnikiem podlegającym procedurze szczególnej dla małych przedsiębiorstw.”; skreśla się Poprawka 68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 28 a – akapit 1 a (nowy) System podmiotów uznawanych za dostawców przewidziany w akapicie pierwszym nie ma zastosowania do platform, które są małymi przedsiębiorstwami w rozumieniu dyrektywy 2013/34/UE1a. Ponadto akapit pierwszy nie ma zastosowania do usług przewozu osób ani do świadczenia krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych ułatwionych dzięki wykorzystaniu interfejsu elektronicznego, jeżeli usługa przewozu osób lub krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych świadczona przez osobę opisaną w akapicie pierwszym i nieułatwiona przez wykorzystanie interfejsu elektronicznego nie podlegałaby opodatkowaniu VAT. ______________________________ 50 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19). Poprawka 69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 35 4)  uchyla się art. 35; 4)  art. 35 otrzymuje brzmienie: Poprawka 70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 35 Artykuł 35 Artykuł 35 Przepisy art. 33 nie mają zastosowania do dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, określonych w art. 311 ust. 1 pkt 1–4 ani do dostaw używanych środków transportu, określonych w art. 327 ust. 3, podlegających opodatkowaniu VAT zgodnie z procedurami szczególnymi obowiązującymi w tych dziedzinach. Art. 33 nie ma zastosowania do dostaw towarów używanych, określonych w art. 311 ust. 1 pkt 1, ani do dostaw używanych środków transportu, określonych w art. 327 ust. 3, podlegających opodatkowaniu VAT zgodnie z procedurami szczególnymi obowiązującymi w tych dziedzinach. Poprawka 71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 46a (6)   dodaje się art. 46a w brzmieniu: skreśla się „Artykuł 46a Miejscem świadczenia usługi ułatwiającej na rzecz osoby niebędącej podatnikiem za pośrednictwem platformy, portalu lub podobnych środków, jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.”; Poprawka 72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 135 – ustęp 3 3.  Nieprzerwany najem lokali mieszkalnych przez okres nieprzekraczający 45 dni wraz ze świadczeniem innych usług pomocniczych lub bez ich świadczenia uważa się za pełniący funkcję podobną do sektora hotelarskiego.”; 3.  Za funkcję podobną do sektora hotelarskiego uważa się: a)  nieprzerwany najem lokali mieszkalnych na maksymalnie 31 nocy z zapewnieniem lub bez świadczenia innych usług pomocniczych; b)  świadczenie trzech lub więcej istotnych usług pomocniczych podczas najmu lokali mieszkalnych. Poprawka 73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 10 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 143 – ustęp 1 a – akapit 1 Do celów zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. ca) Komisja przyjmuje akt wykonawczy służący wprowadzeniu środków szczególnych zapobiegających niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania, między innymi łącząc niepowtarzalny numer przesyłki z odpowiednim numerem identyfikacyjnym VAT, o którym mowa w art. 369q. Do celów zwolnienia przewidzianego w ust. 1 lit. ca) Komisja przyjmuje akt wykonawczy służący wprowadzeniu środków szczególnych zapobiegających niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania, między innymi łącząc niepowtarzalny numer przesyłki z odpowiednim numerem identyfikacyjnym VAT, o którym mowa w art. 369q. Informuje o tym Parlament Europejski, EPPO, OLAF i Europol. Poprawka 74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 12 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 194 – ustęp 1 1.  Nie naruszając przepisów art. 195 i 196, w przypadku gdy podlegające opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług są dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie zezwalają, aby podatnikiem zobowiązanym do zapłaty VAT była osoba, na rzecz której dostarczane są towary lub świadczone są usługi, jeżeli osoba ta jest już zidentyfikowana w tym państwie członkowskim. 1.  Nie naruszając przepisów art. 195 i 196, w przypadku gdy podlegające opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług są dokonywane przez podatnika niezidentyfikowanego do celów VAT w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, podatnikiem zobowiązanym do zapłaty VAT jest osoba, na której rzecz dostarczane są towary lub świadczone są usługi, jeżeli osoba ta jest już zidentyfikowana do celów VAT w tym państwie członkowskim. Poprawka 75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 12 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 194 – ustęp 1 a (nowy) 1a.  Niezależnie od ust. 1 przedsiębiorstwa niemające siedziby będą nadal mogły rejestrować się do celów lokalnego VAT i rozliczać go, jeśli tak postanowią. Poprawka 76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 12 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 194 – ustęp 2 a (nowy) 2a.   Do dnia 31 grudnia 2028 r. Komisja ocenia skuteczność niniejszego artykułu i jego wartość dodaną w walce z oszustwami związanymi z VAT, a mianowicie oszustwami typu „znikający podmiot gospodarczy”, oraz należycie informuje Parlament i Radę o wynikach oceny. Poprawka 77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 14 – litera a Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 242 a – ustęp 1 a 1a.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, portal lub podobne środki – świadczenie usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych lub usług przewozu osób i nie uznaje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi w rozumieniu art. 28a, podatnik, który ułatwia świadczenie tych usług, jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji tych transakcji świadczenia usług.”; 1a.  Jeżeli podatnik ułatwia – poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, portal lub podobne środki – świadczenie usług krótkoterminowego najmu lokali mieszkalnych lub usług przewozu osób transportem drogowym w Unii i nie uznaje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi w rozumieniu art. 28a, podatnik, który ułatwia świadczenie tych usług, jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji tych transakcji świadczenia usług.; Poprawka 78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 14 – litera b Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 242 a – ustęp 2 – akapit 2 Ewidencja ta musi być przechowywana przez okres dziesięciu lat począwszy od końca roku, w którym dokonano transakcji.”; Dany podatnik przechowuje tę ewidencję przez dziesięć lat począwszy od końca roku, w którym dokonano transakcji. Poprawka 79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 27 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369xa – akapit 1 – punkt 1 1)  »przemieszczanie własnych towarów« oznacza przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 17 ust. 1, w tym przemieszczanie na podstawie art. 14a ust. 3, i nie obejmuje przemieszczeń dóbr kapitałowych zgodnie z definicją państwa członkowskiego, do którego towary są wysyłane lub transportowane zgodnie z art. 189 lit. a), ani towarów, w odniesieniu do których nie istnieje pełne prawo do odliczenia VAT w tym państwie członkowskim. 1)  »przemieszczanie własnych towarów« oznacza przemieszczanie towarów do innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 17 ust. 1, w tym przemieszczanie na podstawie art. 14a ust. 3. Poprawka 80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 27 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369xe – akapit 1 – litera b b)   gdy można w inny sposób stwierdzić, że podlegająca opodatkowaniu działalność tego podatnika objęta niniejszą procedurą szczególną zakończyła się; skreśla się Poprawka 81 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 27 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369xh – ustęp 1 – akapit 1 Deklaracja VAT sporządzana jest w euro. Deklarację VAT sporządza się w EUR, a w przypadku państw członkowskich, które nie przyjęły euro, w ich walucie krajowej. Poprawka 82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – nagłówek Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2024 r. Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2027 r. Poprawka 83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 2 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 138 – ustęp 1 a 2)  w art. 138 ustęp 1a otrzymuje brzmienie: skreśla się 1a.  Zwolnienie przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania, jeżeli dostawca nie dopełnił przewidzianego w art. 262 i 263 obowiązku przekazywania danych dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych lub przekazane dane nie zawierają prawidłowych informacji dotyczących dostawy zgodnie z wymogami art. 264, chyba że dostawca może należycie, w sposób odpowiadający właściwym organom, uzasadnić wszelkie uchybienia.”; Poprawka 84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 218 Artykuł 218 Artykuł 218 „Do celów niniejszej dyrektywy faktury wystawia się w ustrukturyzowanym formacie elektronicznym. Państwa członkowskie mogą jednak akceptować jako faktury dokumenty w formie papierowej lub innej w przypadku transakcji niepodlegających obowiązkom sprawozdawczym określonym w tytule XI rozdział 6. Państwa członkowskie umożliwiają wystawianie faktur elektronicznych, które są zgodne z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego i wykazem syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE. Wystawianie faktur elektronicznych przez podatników i ich przesyłanie nie podlega uprzedniemu obowiązkowemu zatwierdzeniu ani weryfikacji przez organy podatkowe.; „Do celów niniejszej dyrektywy faktury wystawia się w ustrukturyzowanym formacie elektronicznym. W przypadku transakcji niepodlegających obowiązkom sprawozdawczym określonym w tytule XI rozdział 6 państwa członkowskie mogą przestać zezwalać na wydawanie faktur w formie papierowej lub w innych formatach od dnia 1 stycznia 2028 r. Państwa członkowskie umożliwiają wystawianie faktur elektronicznych, które są zgodne z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego i wykazem syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/55/UE. Państwa członkowskie mogą również zezwolić na wystawianie faktur elektronicznych w innym formacie zgodnie z art. 217 niniejszej dyrektywy. Poprawka 85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 222 – akapit 1 W odniesieniu do dostaw towarów zrealizowanych na warunkach określonych w art. 138 lub dostaw towarów lub świadczenia usług, za które VAT jest płatny przez nabywcę na mocy art. 194 i 196, faktura wystawiana jest nie później niż dwa dni robocze od dnia wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.; W odniesieniu do dostaw towarów zrealizowanych na warunkach określonych w art. 138 lub dostaw towarów lub świadczenia usług, za które VAT jest płatny przez nabywcę na mocy art. 194 i 196, faktura wystawiana jest nie później niż osiem dni roboczych od dnia wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego; Poprawka 86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 222 – akapit 1 a (nowy) Komisja proponuje przedsiębiorstwom praktyczne rozwiązania w celu zmniejszenia kosztów realizacji przed ... [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy]. Poprawka 87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 4 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 222 – akapit 1 b (nowy) Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do zakupów związanych z obronnością zwolnionych na podstawie art. 143 i 151. Poprawka 88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 5 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 223 5)  uchyla się art. 223; skreśla się Poprawka 89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 226 – akapit 1 – punkt 16 16)  w przypadku faktury korygującej – numer kolejny, który identyfikuje fakturę korygowaną, o której mowa w pkt 2; 16)  w przypadku faktury korygującej – numer kolejny, który identyfikuje fakturę korygowaną, o której mowa w pkt 2, numer seryjny korygowanej faktury lub numer bądź inny podobny identyfikator umowy, z której wynika korekta, o której mowa w pkt 2; Poprawka 90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 226 – akapit 1 – punkt 17 17)   numer IBAN rachunku bankowego dostawcy, na którym zostanie zaksięgowana zapłata za fakturę. Jeżeli IBAN nie jest dostępny, jakikolwiek inny identyfikator, który jednoznacznie identyfikuje rachunek bankowy, na którym zostanie zaksięgowana zapłata za fakturę; skreśla się Poprawka 91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 226 – akapit 1 – punkt 18 18)  termin, w którym należy dokonać płatności za dostawę towarów lub świadczenie usług lub, w przypadku uzgodnienia płatności częściowych, termin i kwota każdej płatności.”; skreśla się Poprawka 92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 226 – akapit 1 – punkt 18 a (nowy) 18a)  podstawowe elementy faktury elektronicznej określone w art. 6 dyrektywy 2014/55/UE, z wyjątkiem lit. a), b), i) oraz k), które nie są konieczne z punktu widzenia logiki VAT; Poprawka 93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 9 – litera a Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 262 – ustęp 1 – wprowadzenie Każdy podatnik zidentyfikowany do celów VAT przekazuje państwu członkowskiemu, w którym ma siedzibę lub jest zidentyfikowany do celów VAT, następujące dane dotyczące każdej dostawy i każdego przemieszczenia towarów dokonanych zgodnie z art. 138, każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 20 oraz każdego świadczenia usługi, które podlegają opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę:; Każdy podatnik zidentyfikowany do celów VAT przekazuje bez zbędnej zwłoki państwu członkowskiemu, w którym ma siedzibę lub jest zidentyfikowany do celów VAT, następujące dane dotyczące każdej dostawy i każdego przemieszczenia towarów dokonanych zgodnie z art. 138, każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 20 oraz każdego świadczenia usługi, które podlegają opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę:; Poprawka 94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 10 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 263 – ustęp 1 – akapit 1 Dane, o których mowa w art. 262 ust. 1, przekazuje się w odniesieniu do każdej pojedynczej transakcji dokonanej przez podatnika nie później niż w terminie dwóch dni roboczych od dnia wystawienia faktury lub od dnia, w którym należało wystawić fakturę, w przypadku gdy podatnik nie dopełnia obowiązku wystawienia faktury. Dane przekazuje podatnik lub osoba trzecia w imieniu tego podatnika. Państwa członkowskie zapewniają środki elektroniczne przekazywania takich danych. Dane, o których mowa w art. 262 ust. 1, przekazuje się w odniesieniu do każdej pojedynczej transakcji dokonanej przez podatnika nie później niż w terminie trzech dni roboczych od dnia zaksięgowania w księgach rachunkowych podatnika lub od dnia, w którym należało wystawić fakturę, w przypadku gdy podatnik nie dopełnia obowiązku wystawienia faktury. Dane przekazuje podatnik lub osoba trzecia w jego imieniu. Państwa członkowskie zapewniają środki elektroniczne przekazywania takich danych. Poprawka 95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 10 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 263 – ustęp 1 – akapit 3 Państwa członkowskie mogą zezwolić na przekazywanie danych z faktur elektronicznych przy użyciu innych formatów danych, które zapewniają interoperacyjność z europejską normą dotyczącą fakturowania elektronicznego. Państwa członkowskie mogą zezwolić na bezpłatne przekazywanie danych z faktur elektronicznych przy użyciu innych formatów danych, które zapewniają interoperacyjność z europejską normą dotyczącą fakturowania elektronicznego. Poprawka 96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 10 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 263 – ustęp 2 a (nowy) 2a.  Przepisy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania do zakupów związanych z obronnością zwolnionych na podstawie art. 143 i 151. Poprawka 97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 17 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 271 a – ustęp 1 1.  Państwa członkowskie mogą wymagać, aby podatnicy zidentyfikowani do celów VAT na ich terytorium przesyłali elektronicznie ich organom podatkowym dane dotyczące odpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług dokonywanych na rzecz innych podatników na ich terytorium. 1.  Państwa członkowskie mogą wymagać, aby podatnicy zidentyfikowani do celów VAT na ich terytorium przesyłali elektronicznie ich organom podatkowym dane dotyczące odpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług dokonywanych na rzecz innych podatników na ich terytorium oraz dane dotyczące odpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez innych podatników. Poprawka 98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 17 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 271 a – ustęp 2 2.   Państwa członkowskie mogą wymagać, aby podatnicy zidentyfikowani do celów VAT na ich terytorium przesyłali elektronicznie ich organom podatkowym dane dotyczące transakcji podlegających opodatkowaniu innych niż te, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu i w art. 262. skreśla się Poprawka 99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 17 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 271b – akapit 1 W przypadku gdy państwo członkowskie wymaga przesyłania danych na podstawie art. 271a, podatnik lub osoba trzecia w imieniu podatnika przekazuje te dane w odniesieniu do poszczególnych transakcji nie później niż w terminie dwóch dni roboczych od dnia wystawienia faktury lub od dnia, w którym należało wystawić fakturę, w przypadku gdy podatnik nie wywiązuje się z obowiązku wystawienia faktury. Państwa członkowskie umożliwiają przekazywanie danych z faktur elektronicznych, które są zgodne z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego i wykazem syntaktyk zgodnie z dyrektywą 2014/55/UE. W przypadku gdy państwo członkowskie wymaga przesyłania danych na podstawie art. 271a, podatnik lub osoba trzecia w imieniu podatnika przekazuje te dane w odniesieniu do poszczególnych transakcji nie później niż w terminie pięciu dni roboczych od dnia zaksięgowania w księgach rachunkowych podatnika lub od dnia, w którym należało wystawić fakturę, w przypadku gdy podatnik nie wywiązuje się z obowiązku wystawienia faktury. Państwa członkowskie umożliwiają przekazywanie danych z faktur elektronicznych, zgodnych z normą europejską dotyczącą fakturowania elektronicznego, o której mowa w dyrektywie 2014/55/UE i która obejmuje normy semantyczne i syntaktyczne, ale nie tryby przekazywania. Poprawka 100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 17 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 271b – akapit 2 a (nowy) W przypadku transakcji między przedsiębiorstwami a konsumentami i transakcji z podmiotami spoza UE państwa członkowskie mogą zezwolić na przekazywanie danych, które mogą nie pochodzić z faktur elektronicznych, przy użyciu innych formatów danych. Poprawka 101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 17 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 271c – akapit 1 Najpóźniej do 31 marca 2033 r. Komisja, na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, przedstawia Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania krajowych wymogów w zakresie sprawozdawczości określonych w niniejszej sekcji. W sprawozdaniu tym Komisja ocenia potrzebę wprowadzenia dalszych środków harmonizacyjnych i, jeśli uzna to za konieczne, przedstawia odpowiedni wniosek dotyczący takich środków.”; Najpóźniej do 31 marca 2034 r. Komisja, na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, przedstawia Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania krajowych wymogów w zakresie sprawozdawczości określonych w niniejszej sekcji. Poprawka 102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1 – punkt 18 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 273 – akapit 1 Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic. Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, z zastrzeżeniem zasad proporcjonalności i równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic. Poprawka 103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit 1 Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2023 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2024 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. Poprawka 104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 – akapit 2 Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2024 r. Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2025 r. w odniesieniu do przedsiębiorstw zatrudniających ponad 250 pracowników oraz od 1 stycznia 2026 r. w odniesieniu do wszystkich pozostałych przedsiębiorstw. Poprawka 105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – akapit 1 Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2024 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 2 niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2025 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 2 niniejszej dyrektywy. Poprawka 106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – akapit 2 Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2024 r. Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2026 r. Poprawka 107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – akapit 1 Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2025 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 3 niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do 31 grudnia 2026 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 3 niniejszej dyrektywy. Poprawka 108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – akapit 2 Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2026 r. Państwa członkowskie stosują te przepisy od 1 stycznia 2027 r. Poprawka 109 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 a (nowy) Artykuł 5a Przegląd 1)  Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące punktu kompleksowej obsługi ds. VAT. W sprawozdaniu w szczególności: a)  analizuje skuteczność punktu kompleksowej obsługi ds. VAT i identyfikuje utrzymujące się niedociągnięcia; b)  bada zalety dalszego rozszerzenia punktu kompleksowej obsługi ds. VAT na pozostałe obszary transakcji między przedsiębiorstwami a konsumentami, które nie zostały jeszcze uwzględnione; c)  bada zalety rozszerzenia zakresu punktu kompleksowej obsługi na transakcje między przedsiębiorstwami; d)  bada możliwości dalszego uproszczenia procedur dla małych i średnich przedsiębiorstw, a tym samym zachęcania do integracji jednolitego rynku. W stosownych przypadkach do sprawozdania załącza się odpowiedni wniosek ustawodawczy.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w odniesieniu do ustaleń dotyczących współpracy administracyjnej w dziedzinie VAT niezbędnych w epoce cyfrowej (COM(2022)0703 – C9-0023/2023 – 2022/0409(CNS))

P9_TA(2023)0422 A9-0324/2023

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2022)0703),

–  uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0023/2023),

–  uwzględniając art. 82 Regulaminu Parlamentu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0324/2023),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawka Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw -1 (nowy) (-1)   Obecny unijny system VAT, który wprowadzono w 1993 r., jest podobny do europejskiego systemu celnego. Brakuje jednak równoważnych kontroli, co sprawia, że jest on podatny na transgraniczne oszustwa. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 a (nowy) 1a)   Obecny system VAT działałby lepiej, gdyby dostawy wewnątrzwspólnotowe były opodatkowane tak, jakby były transakcjami krajowymi. Opublikowany w 2018 r. wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w zakresie wprowadzenia szczegółowych środków technicznych dotyczących funkcjonowania docelowego systemu VAT dotyczącego opodatkowania wymiany handlowej między państwami członkowskimi wciąż jest przedmiotem dyskusji. Przepisy zawarte w zmienionym rozporządzeniu Rady (UE) nr 904/2010 wzmacniają zarówno obecny system, jak i docelowy system VAT. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 2 (2)  Dyrektywą Rady (UE) XX/XXX15 [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer i rok dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej, przyjętej tego samego dnia co niniejsze rozporządzenie] wprowadzono do dyrektywy Rady 2006/112/WE16 wymogi w zakresie sprawozdawczości cyfrowej. Wymogi te zobowiązują podatników zidentyfikowanych do celów VAT do przekazywania państwom członkowskim informacji na temat każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz każdego świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż to, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę. Państwa członkowskie muszą wymieniać i przetwarzać te informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych w celu kontrolowania prawidłowego stosowania VAT i wykrywania oszustw. (2)  Dyrektywą Rady (UE) XX/XXX15 [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer i rok dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej, przyjętej tego samego dnia co niniejsze rozporządzenie] wprowadzono do dyrektywy Rady 2006/112/WE16 wymogi w zakresie sprawozdawczości cyfrowej. Wymogi te zobowiązują podatników zidentyfikowanych do celów VAT do przekazywania państwom członkowskim informacji na temat każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz każdego świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż to, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę. Państwa członkowskie muszą wymieniać i przetwarzać te informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych w celu kontrolowania prawidłowego stosowania VAT i wykrywania oszustw. Wymogi te nie mają zastosowania do zakupów związanych z obronnością, które są zwolnione na mocy art. 143 i 151 dyrektywy 2006/112/WE. __________________ __________________ 15 Dyrektywa Rady (UE) XXX/XXXX z dnia ........ (Dz.U. L z dd.mm.rrrr, s. X). [Urząd Publikacji: proszę wstawić pełne odesłanie.] 15 Dyrektywa Rady (UE) XXX/XXXX z dnia ........ (Dz.U. L z dd.mm.rrrr, s. X). [Urząd Publikacji: proszę wstawić pełne odesłanie.] 16 Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1). 16 Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1). Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 3 (3)  Dotychczasowa współpraca organów podatkowych państw członkowskich opiera się na wymianie zagregowanych informacji między krajowymi systemami elektronicznymi. Wprowadzenie wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej ma na celu zwiększenie poboru podatku poprzez niezwłoczne dostarczanie administracjom podatkowym danych o poszczególnych transakcjach. W celu zapewnienia dostępności tych danych dla innych administracji podatkowych w efektywny sposób oraz ułatwienia wspólnego prowadzenia analiz i kontroli krzyżowych, jak również wspólnej interpretacji tych analiz i kontroli krzyżowych, niezbędny jest centralny system, w którym wymieniane będą informacje o VAT. (3)  Dotychczasowa współpraca organów podatkowych państw członkowskich opiera się na wymianie zagregowanych informacji między krajowymi systemami elektronicznymi. Wprowadzenie wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej ma na celu zwiększenie skuteczności procedur poboru podatku poprzez niezwłoczne dostarczanie administracjom podatkowym danych o poszczególnych transakcjach. W celu zapewnienia dostępności tych danych dla innych administracji podatkowych w efektywny sposób oraz ułatwienia wspólnego prowadzenia analiz i kontroli krzyżowych, jak również wspólnej interpretacji tych analiz i kontroli krzyżowych, niezbędny jest bezpieczny i aktualny centralny system, w którym wymieniane będą odpowiednie informacje o VAT. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 4 (4)  Aby umożliwić państwom członkowskim skuteczniejsze zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT, należy ustanowić centralny elektroniczny system wymiany informacji o VAT („centralny VIES”) służący do wymiany informacji o VAT. System ten powinien otrzymywać z krajowych systemów elektronicznych państw członkowskich informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych zgłoszonych przez odpowiednich dostawców lub usługodawców i nabywców w różnych państwach członkowskich. Ponadto system ten powinien otrzymywać od państw członkowskich informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Co więcej, w każdym przypadku, w którym dokonuje się zmiany danych, w centralnym VIES należy zamieścić także metadane pozwalające śledzić czas wprowadzenia modyfikacji. (4)  Aby umożliwić państwom członkowskim, Prokuraturze Europejskiej (EPPO), Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Eurofisc i Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) skuteczniejsze zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT, należy ustanowić centralny elektroniczny system wymiany informacji o VAT („centralny VIES”) służący do wymiany informacji o VAT. System ten powinien otrzymywać z krajowych systemów elektronicznych państw członkowskich informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych zgłoszonych przez odpowiednich dostawców lub usługodawców i nabywców w różnych państwach członkowskich. Ponadto system ten powinien otrzymywać od państw członkowskich informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Co więcej, w każdym przypadku, w którym dokonuje się zmiany danych, w centralnym VIES należy zamieścić także metadane pozwalające śledzić czas wprowadzenia modyfikacji. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 (5)  Informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być automatycznie aktualizowane w centralnym VIES niezwłocznie po wystąpieniu zmiany informacji umożliwiających identyfikację, z wyjątkiem przypadków, w których państwa członkowskie uzgodnią, że taka aktualizacja nie jest istotna, niezbędna lub użyteczna. Aktualizacje takie są niezbędne, ponieważ ważność numerów identyfikacyjnych VAT podatników podlega weryfikacji pod kątem spełnienia warunku zwolnienia dostaw wewnątrzwspólnotowych, przewidzianego w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE. Aby zapewnić administracjom podatkowym rozsądny poziom pewności co do jakości i wiarygodności takich informacji, informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być automatycznie aktualizowane w centralnym VIES nie później niż w terminie 1 dnia po otrzymaniu przez państwo członkowskie informacji od podatnika. (5)  Informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT podatników dokonujących transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być automatycznie aktualizowane w centralnym VIES bez zbędnej zwłoki po wystąpieniu zmiany informacji umożliwiających identyfikację, z wyjątkiem przypadków, w których państwa członkowskie uzgodnią, że taka aktualizacja nie jest istotna, niezbędna lub użyteczna. Aktualizacje takie są niezbędne, ponieważ ważność numerów identyfikacyjnych VAT podatników podlega weryfikacji pod kątem spełnienia warunku zwolnienia dostaw wewnątrzwspólnotowych, przewidzianego w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE. Aby zapewnić administracjom podatkowym rozsądny poziom pewności co do jakości i wiarygodności takich informacji, informacje na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być automatycznie aktualizowane w centralnym VIES nie później niż w terminie trzech dni po otrzymaniu przez państwo członkowskie informacji od podatnika. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 (8)  Aby pomóc państwom członkowskim w zwalczaniu oszustw w dziedzinie VAT oraz w wykrywaniu oszustów, informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT oraz informacje o VAT dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być zatrzymywane przez 5 lat. Okres ten stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim do skutecznego prowadzenia kontroli oraz prowadzenia dochodzeń w przypadku podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT lub wykrywania takich oszustw. Okres ten jest również proporcjonalny, biorąc pod uwagę ogromną ilość informacji na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz poufność tych informacji jako danych handlowych i osobowych. (8)  Aby pomóc państwom członkowskim w zwalczaniu oszustw w dziedzinie VAT oraz w wykrywaniu oszustów, informacje umożliwiające identyfikację do celów VAT oraz informacje o VAT dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych powinny być zatrzymywane przez 5 lat. Okres ten stanowi minimum niezbędne państwom członkowskim i, w stosownych przypadkach, EPPO do skutecznego prowadzenia kontroli oraz prowadzenia dochodzeń w przypadku podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT lub wykrywania takich oszustw. Okres ten jest również proporcjonalny, biorąc pod uwagę ogromną ilość informacji na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz poufność tych informacji jako danych handlowych i osobowych. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 8 a (nowy) (8a)  Unijne dane biznesowe gromadzone za pośrednictwem e-fakturowania i e-sprawozdawczości powinny, ze względów bezpieczeństwa i suwerenności gospodarczej, być fizycznie przechowywane w Unii. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 (9)  Aby możliwe było niezwłoczne wykrywanie niezgodności, a tym samym zwiększenie zdolności w zakresie zwalczania oszustw w dziedzinie VAT, centralny VIES powinien umożliwiać automatyczną kontrolę krzyżową informacji zebranych zarówno od dostawcy lub usługodawcy, jak i nabywcy w ramach wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej wprowadzonych dyrektywą (UE) XX/XXX [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer i rok dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej, przyjętej tego samego dnia co niniejsze rozporządzenie17]. Wyniki takiej kontroli krzyżowej należy udostępniać państwom członkowskim na potrzeby podjęcia odpowiednich działań następczych. (9)  Aby możliwe było niezwłoczne wykrywanie niezgodności, a tym samym zwiększenie zdolności w zakresie zwalczania oszustw w dziedzinie VAT, centralny VIES powinien umożliwiać automatyczną kontrolę krzyżową informacji zebranych zarówno od dostawcy lub usługodawcy, jak i nabywcy w ramach wymogów w zakresie sprawozdawczości cyfrowej wprowadzonych dyrektywą (UE) XX/XXX [Urząd Publikacji: proszę wstawić numer i rok dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących VAT w epoce cyfrowej, przyjętej tego samego dnia co niniejsze rozporządzenie17]. Wyniki takiej kontroli krzyżowej należy udostępniać państwom członkowskim na potrzeby podjęcia odpowiednich działań następczych. Ze względów bezpieczeństwa wymogi w zakresie sprawozdawczości cyfrowej nie mają zastosowania do zamówień w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa narodowego. __________________ __________________ 17 Dyrektywa Rady (UE) XXX/XXXX z dnia ....... (Dz.U. L z dd.mm.rrrr, s. X). 17 Dyrektywa Rady (UE) XXX/XXXX z dnia ....... (Dz.U. L z dd.mm.rrrr, s. X). Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 a (nowy) (10a)  W celu zapewnienia sprawnego procesu konieczne jest, aby centralny VIES odzwierciedlał w czasie rzeczywistym aktualizacje statusu dotyczące zatwierdzania danych masowych oraz subskrypcji przedsiębiorstw u partnerów handlowych. Konieczne jest, aby takie aktualizacje statusu były wiarygodne pod względem jakości danych i stabilności systemu. Poprawka 11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 b (nowy) (10b)  Od 2002 r. Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej funkcję weryfikacji numerów identyfikacyjnych VAT w bazie VIES, która umożliwia sprawdzenie ważności numeru identyfikacyjnego VAT on-line. Biorąc pod uwagę znaczny wzrost zapotrzebowania na tę funkcję od czasu jej powstania, konieczne jest jej znaczne unowocześnienie, aby umożliwić masowe weryfikacje, poprawić jakość zawartych w niej informacji, umożliwić aktualizację w czasie rzeczywistym oraz skrócić czas przestoju. W związku z tym, aby umożliwić niezawodne sprawdzanie numerów identyfikacyjnych VAT w czasie rzeczywistym oraz aby centralny VIES był w pełni skuteczny, Komisja musi poprawić działanie funkcji weryfikacji numerów identyfikacyjnych VAT w bazie VIES. Poprawka 12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 10 c (nowy) (10c)  W celu uproszczenia i ograniczenia kosztów przestrzegania przepisów zarówno dla przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, jak i administracji podatkowych, Komisja powinna opracować bezpieczne i niezawodne oprogramowanie łączące przedsiębiorstwa i administracje krajowe z centralnym VIES. Poprawka 13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 11 a (nowy) (11a)  Do przetwarzania danych osobowych nadal mają zastosowanie zabezpieczenia przewidziane w rozdziale XV rozporządzenia (UE) nr 904/2010, w szczególności te przewidziane w jego art. 55. Poprawka 14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 12 (12)  Dostęp do informacji w centralnym VIES powinien być udzielany zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu. Informacje te nie powinny być wykorzystywane do celów innych niż kontrolowanie prawidłowego stosowania VAT i zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT. Wszyscy użytkownicy powinni być związani zasadami poufności określonymi w niniejszym rozporządzeniu. (12)  Dostęp do informacji w centralnym VIES powinien być udzielany zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu. Informacje te nie powinny być wykorzystywane do celów innych niż kontrolowanie prawidłowego stosowania VAT i zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT. Wszyscy użytkownicy powinni być związani zasadami poufności określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Procedury wymiany informacji i dostępu do danych mają być realizowane zgodnie z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/6791a i (UE) 2018/17251b oraz z poszanowaniem Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. __________________ 1a Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). 1b Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). Poprawka 15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 13 (13)  Na potrzeby zwalczania oszustw w dziedzinie VAT urzędnicy łącznikowi Eurofisc z państw członkowskich, o których to urzędnikach mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) nr 904/2010, powinni mieć możliwość dostępu do informacji o VAT dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych i ich analizowania. W celu kontrolowania prawidłowego stosowania przepisów dotyczących VAT urzędnicy państw członkowskich, którzy sprawdzają, czy zwolnienie z VAT w przypadku określonych towarów importowanych, ustanowione w art. 143 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE, ma zastosowanie, również powinni mieć dostęp do informacji umożliwiających identyfikację do celów VAT przechowywanych w centralnym VIES. Ponadto, z tych samych powodów, właściwe organy państw członkowskich powinny wybrać innych urzędników, którzy muszą mieć bezpośredni dostęp do centralnego VIES, i w stosownych przypadkach udzielić im takiego dostępu. Co więcej, należycie akredytowane osoby z Komisji powinny mieć dostęp do informacji znajdujących się w centralnym VIES, ale wyłącznie w zakresie, w jakim dostęp ten jest niezbędny do opracowania i utrzymania tego systemu. (13)  Na potrzeby zwalczania oszustw w dziedzinie VAT urzędnicy łącznikowi Eurofisc z państw członkowskich, o których to urzędnikach mowa w art. 36 rozporządzenia (UE) nr 904/2010, a także EPPO, OLAF, Eurofisc i Europol, powinni mieć możliwość dostępu do informacji o VAT dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych i ich analizowania. W celu kontrolowania prawidłowego stosowania przepisów dotyczących VAT urzędnicy państw członkowskich, którzy sprawdzają, czy zwolnienie z VAT w przypadku określonych towarów importowanych, ustanowione w art. 143 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE, ma zastosowanie, również powinni mieć dostęp do informacji umożliwiających identyfikację do celów VAT przechowywanych w centralnym VIES. Ponadto, z tych samych powodów, właściwe organy państw członkowskich powinny wybrać innych urzędników, którzy muszą mieć bezpośredni dostęp do centralnego VIES, i w stosownych przypadkach udzielić im takiego dostępu. Co więcej, należycie akredytowane osoby z Komisji powinny mieć dostęp do informacji znajdujących się w centralnym VIES, ale wyłącznie w zakresie, w jakim dostęp ten jest niezbędny do opracowania i utrzymania tego systemu. Akredytowane osoby z Komisji nie powinny w żadnym wypadku naruszać prawa podatników do poufności. Zgodnie ze sprawozdaniem rocznym EPPO za 2022 r. 47 % ogólnej szacunkowej kwoty, w odniesieniu do której EPPO przeprowadziła aktywne dochodzenie, wynikało z oszustw związanych z VAT. Z tego powodu konieczne jest przyznanie bezpośredniego dostępu do centralnego systemu VIES upoważnionym pracownikom EPPO. Zgodnie z tą samą logiką podobne upoważnienie należy przyznać upoważnionym urzędnikom OLAF-u. Poprawka 16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 (14)  W celu prowadzenia dochodzeń w sprawie podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT oraz wykrywania takich oszustw systemy informacyjne wspomagające sieć Eurofisc w walce z oszustwami w dziedzinie VAT, w tym system narzędzi do analizy sieci transakcji oraz centralny elektroniczny system informacji o płatnościach („CESOP”), powinny mieć bezpośredni dostęp do centralnego VIES. (14)  W celu prowadzenia dochodzeń w sprawie podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT oraz wykrywania takich oszustw systemy informacyjne wspomagające sieć Eurofisc w walce z oszustwami w dziedzinie VAT, w tym system narzędzi do analizy sieci transakcji oraz centralny elektroniczny system informacji o płatnościach („CESOP”), EPPO, OLAF i Europol powinny mieć bezpośredni dostęp do centralnego VIES. Poprawka 17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 14 a (nowy) (14a)  EPPO powinna mieć również bezpośredni dostęp do centralnego VIES w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich zadań, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Rady (UE) 2017/19391a i zgodnie z art. 43 tego rozporządzenia. __________________ 1a Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1). Poprawka 18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 16 (16)  Aby zapewnić jednolite warunki wykonania rozporządzenia (UE) nr 904/2010, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do zadań, które Komisja będzie wykonywać w związku z zarządzaniem centralnym VIES pod względem technicznym, szczegółów technicznych dotyczących identyfikacji i dostępu urzędników i systemów elektronicznych do centralnego VIES, szczegółów technicznych i formatu informacji przekazywanych do centralnego VIES oraz ról i obowiązków państw członkowskich i Komisji w przypadku pełnienia funkcji administratora i podmiotu przetwarzającego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67918 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/172519. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201120. (16)  Aby zapewnić jednolite warunki wykonania rozporządzenia (UE) nr 904/2010, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do zadań, które Komisja będzie wykonywać w związku z zarządzaniem centralnym VIES pod względem technicznym, szczegółów technicznych dotyczących identyfikacji i dostępu urzędników i systemów elektronicznych do centralnego VIES, szczegółów technicznych i formatu informacji przekazywanych do centralnego VIES oraz ról i obowiązków państw członkowskich i Komisji w przypadku pełnienia funkcji administratora i podmiotu przetwarzającego na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/67918 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/172519. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/201120. Każdy projekt aktu wykonawczego ma być przedłożony Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. __________________ __________________ 18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). 18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1). 19 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). 19 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39). 20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). 20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13). Poprawka 19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 (17)  Oszustwa w dziedzinie VAT są wspólnym problemem wszystkich państw członkowskich. Państwa członkowskie same nie dysponują informacjami niezbędnymi do zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów dotyczących VAT oraz do zwalczania oszustw w dziedzinie VAT. Ponieważ cel rozporządzenia (UE) nr 904/2010, a mianowicie zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na transgraniczny charakter rynku wewnętrznego, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. (17)  Oszustwa w dziedzinie VAT są wspólnym problemem wszystkich państw członkowskich. Państwa członkowskie same nie dysponują informacjami niezbędnymi do zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów dotyczących VAT oraz do zwalczania oszustw w dziedzinie VAT. Ponieważ cel rozporządzenia (UE) nr 904/2010, a mianowicie zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na transgraniczny charakter rynku wewnętrznego, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Poziom gromadzenia, centralizacji i automatycznego przetwarzania danych dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych, który pozwala organom podatkowym państwa członkowskiego na przeprowadzenie pełnego mapowania przepływów między przedsiębiorstwami w Unii, wymaga ustanowienia procesu kontroli na poziomie Unii w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania systemu i uniknięcia wszelkich odchyleń w wykorzystywaniu tych danych. Poprawka 20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 17 a (nowy) (17a)   Mechanizm funkcjonowania oszustw karuzelowych został jasno określony przez Komisję w jej sprawozdaniu z dnia 16 kwietnia 2004 r. dla Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczącym uzgodnień w zakresie współpracy administracyjnej w zwalczaniu nadużyć finansowych związanych z VAT. Poprawka 21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 21 (21)  Nadużywanie numerów identyfikacyjnych VAT stosowanych na potrzeby punktu kompleksowej obsługi importu („IOSS”) zostało uznane przez zainteresowane strony za potencjalne ryzyko. Aby lepiej zabezpieczyć prawidłowe stosowanie i proces weryfikacji numerów identyfikacyjnych VAT stosowanych na potrzeby IOSS, należy rozszerzyć art. 47h rozporządzenia (UE) nr 904/2010 poprzez przyznanie organom celnym dostępu do informacji o przedsiębiorcy zarejestrowanym w IOSS, co poprawi zarządzanie ryzykiem i zwiększy możliwości kontrolne tych organów celnych. (21)  Nadużywanie numerów identyfikacyjnych VAT stosowanych na potrzeby punktu kompleksowej obsługi importu („IOSS”), umyślnie lub w wyniku zaniedbania, zostało uznane przez zainteresowane strony za potencjalne ryzyko. Aby lepiej zabezpieczyć prawidłowe stosowanie i proces weryfikacji numerów identyfikacyjnych VAT stosowanych na potrzeby IOSS, należy rozszerzyć art. 47h rozporządzenia (UE) nr 904/2010 poprzez przyznanie organom celnym dostępu do informacji o przedsiębiorcy zarejestrowanym w IOSS, co poprawi zarządzanie ryzykiem i zwiększy możliwości kontrolne tych organów celnych. Poprawka 22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 22 a (nowy) (22a)  Zmiany związane z systemem IOSS wymagają realistycznego harmonogramu wdrożenia. Dlatego rozszerzenie zakresu systemu IOSS powinno mieć zastosowanie od 1 stycznia 2026 r., aby uniknąć fragmentarycznego przestrzegania i wdrażania, które zwiększałoby obciążenie administracyjne przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, oraz platform ułatwiających sprzedaż między przedsiębiorstwami, w szczególności małych platform handlowych. Poprawka 23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 (24)  Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z prawami podstawowymi i zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie pełnego poszanowania prawa do ochrony danych osobowych określonego w art. 8 Karty. W związku z tym niniejsze rozporządzenie ściśle ogranicza ilość danych osobowych, które zostaną udostępnione organom podatkowym. Przetwarzanie informacji na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się wyłącznie do celów niniejszego rozporządzenia. (24)  Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z prawami podstawowymi i zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie pełnego poszanowania prawa do ochrony danych osobowych określonego w art. 8 Karty. W związku z tym niniejsze rozporządzenie ściśle ogranicza ilość danych osobowych, które zostaną udostępnione organom podatkowym, ponieważ dostęp organów podatkowych do informacji na temat zakupów dokonywanych przez osoby fizyczne stanowi poważne zagrożenie dla prywatności. Przetwarzanie informacji na temat transakcji wewnątrzwspólnotowych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno zatem odbywać się wyłącznie do celów niniejszego rozporządzenia. Poprawka 24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 24 a (nowy) (24a)  Zgodnie z zasadami proporcjonalności i ochrony praw podstawowych, przekazywanie danych przez przedsiębiorstwa ma być wykorzystywane wyłącznie w kontekście zwalczania oszustw związanych z VAT. Zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/9431a zainteresowane organy mają przestrzegać tajemnic handlowych, a mianowicie know-how i wiedzy specjalistycznej związanej z produktami i usługami przedsiębiorstw unijnych, aby nie zagrażać konkurencyjności tych przedsiębiorstw. __________________ 1a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.U. L 157 z 15.6.2016, s. 1). Poprawka 25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 25 (25)  Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia [...] (25)  Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia 3 marca 2023 r. Poprawka 26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 25 a (nowy) (25a)  Zgodnie z interesem publicznym i interesem finansowym Unii sygnaliści korzystają ze skutecznej ochrony prawnej na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/19371a. __________________ 1a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii (Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17). Poprawka 27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 27 a (nowy) (27a)  Artykuł 36 rozporządzenia (UE) nr 904/2010 został zmieniony w celu uwzględnienia roli Europolu i OLAF-u. Powinien on również odzwierciedlać rolę EPPO. Jak określono w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/1939, delegowani prokuratorzy europejscy EPPO działają w imieniu EPPO w swoich państwach członkowskich i mają takie same uprawnienia jak prokuratorzy krajowi, jeśli chodzi o prowadzenie postępowań przygotowawczych, wnoszenie i popieranie oskarżeń oraz doprowadzenie do osądzenia sprawcy. W tym zakresie mogą oni współpracować z urzędnikiem łącznikowym Eurofisc w swoim państwie członkowskim. Należy im przyznać takie same uprawnienia w ramach pełnienia funkcji delegowanych prokuratorów europejskich zgodnie z art. 43 rozporządzenia (UE) 2017/1939. W zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania zadań EPPO, należy zezwolić na bezpośrednią sprawozdawczość z Eurofisc do EPPO. Wybrany personel EPPO powinien mieć również możliwość zwracania się o informacje do Eurofisc. Poprawka 28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – nagłówek Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 904/2010 mające zastosowanie od 1 stycznia 2025 r. Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 904/2010 mające zastosowanie od 1 stycznia 2026 r. Poprawka 29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 a (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 2 – ustęp 1 – litera v a (nowa), v b (nowa) i v c (nowa) 1a)  w art. 2 ust. 1 dodaje się następujące litery: „va) »delegowani prokuratorzy europejscy« oznaczają delegowanych prokuratorów europejskich, o których mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) 2017/1939*; vb)  »personel EPPO« oznacza personel EPPO w rozumieniu art. 2 pkt 4 rozporządzenia (UE) 2017/1939; vc)  »urzędnicy OLAF-u« oznaczają urzędników zatrudnionych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ustanowiony decyzją Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom**, którym dyrektor generalny przyznał uprawnienia do prowadzenia dochodzeń. __________________ * Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (EPPO) (Dz.U. L 283 z 31.10.2017). ** Decyzja Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom z dnia 28 kwietnia 1999 r. ustanawiająca Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 20).”; Poprawka 30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 a (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 17 – ustęp 1 a (nowy) 3a)  w art. 17 dodaje się ustęp w brzmieniu: „1a. Informacje, o których mowa w ust. 1, zgromadzone za pośrednictwem e-fakturowania i e-sprawozdawczości, nie mogą być przechowywane poza terytorium Unii.”; Poprawka 31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 b (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 33 – ustęp 1 3b)  artykuł 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1.  Aby propagować i ułatwiać wielostronną współpracę w zakresie zwalczania oszustw związanych z VAT, w niniejszym rozdziale ustanawia się sieć służącą sprawnej wymianie, przetwarzaniu i analizie między państwami członkowskimi ukierunkowanych informacji na temat oszustw transgranicznych, a także koordynacji wszelkich działań następczych (zwaną dalej »Eurofisc«). „1. Aby propagować i ułatwiać wielostronną współpracę w zakresie zwalczania oszustw związanych z VAT, a także współpracy między państwami członkowskimi a EPPO, Europolem i OLAF-em, w niniejszym rozdziale ustanawia się sieć służącą sprawnej wymianie, przetwarzaniu i analizie między państwami członkowskimi ukierunkowanych informacji na temat oszustw transgranicznych, a także koordynacji wszelkich działań następczych (zwaną dalej »Eurofisc«).”; Poprawka 32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 c (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 33 – ustęp 2 – litera d a (nowa) 3c)   w art. 33 ust. 2 dodaje się literę w brzmieniu: „da) współpracują z EPPO, Europolem i OLAF-em, zgodnie z ich odpowiednimi mandatami i kompetencjami, w szczególności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013*. ______________________ * Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1)”; Poprawka 33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 d (nowy) Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 36 – ustęp 5 a (nowy) 3d)  w art. 36 dodaje się akapit w brzmieniu: „5a) W zakresie niezbędnym do wykonywania powierzonych im zadań delegowani prokuratorzy europejscy mogą zwracać się o stosowne informacje do każdego koordynatora dziedziny roboczej Eurofisc znajdującego się w tym samym państwie członkowskim. W zakresie niezbędnym do wykonywania powierzonych im zadań odpowiedni pracownicy EPPO mogą zwrócić się o informacje do każdego koordynatora dziedziny roboczej Eurofisc znajdującego się w państwie członkowskim, które uczestniczy we wzmocnionej współpracy w zakresie ustanowienia EPPO, o której mowa w art. 120 rozporządzenia (UE) 2017/1939. W tym celu Eurofisc może zawrzeć z EPPO porozumienie robocze określające szczegóły współpracy między Eurofisc a EPPO.”; Poprawka 34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47b – ustęp 3 3.  Jeżeli podatnik korzystający z jednej z procedur szczególnych określonych w tytule XII rozdział 6 sekcje 2, 3 i 5 dyrektywy 2006/112/WE jest wykluczony ze stosowania procedury szczególnej, państwo członkowskie identyfikacji niezwłocznie informuje o tym drogą elektroniczną właściwe organy pozostałych państw członkowskich.”; 3.  Jeżeli podatnik korzystający z jednej z procedur szczególnych określonych w tytule XII rozdział 6 sekcje 2, 3 i 5 dyrektywy 2006/112/WE jest wykluczony ze stosowania procedury szczególnej, państwo członkowskie identyfikacji tak szybko jak to możliwe i w każdym przypadku przed dziesiątym dniem następnego miesiąca informuje o tym drogą elektroniczną właściwe organy pozostałych państw członkowskich.”; Poprawka 35 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47d – ustęp 2 2.  Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną właściwemu organowi państwa członkowskiego konsumpcji lub państw członkowskich, z których towary są wysyłane lub transportowane i do których towary są wysyłane lub transportowane, nie później niż 20 dni od końca miesiąca, w którym upłynął termin złożenia deklaracji.”; 2.  Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną właściwemu organowi państwa członkowskiego konsumpcji lub państw członkowskich, z których towary są wysyłane lub transportowane i do których towary są wysyłane lub transportowane, nie później niż 10 dni od końca miesiąca, w którym upłynął termin złożenia deklaracji.”; Poprawka 36 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 – litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47i – ustęp 5 5.  W przypadku gdy państwo członkowskie konsumpcji lub państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane lub do którego towary są wysyłane lub transportowane, występujące z wnioskiem nie otrzyma ewidencji w terminie 30 dni od daty złożenia wniosku, państwo to może podjąć wszelkie działania zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym w celu uzyskania takiej ewidencji.”; 5.  W przypadku gdy państwo członkowskie konsumpcji lub państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane lub do którego towary są wysyłane lub transportowane, występujące z wnioskiem nie otrzyma ewidencji w terminie 30 dni od daty złożenia wniosku, państwo to może podjąć konieczne i uzasadnione działania administracyjne zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym w celu uzyskania takiej ewidencji.”; Poprawka 37 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 8 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47j – ustęp 2 „2. Bez uszczerbku dla art. 7 ust. 4, jeżeli państwo członkowskie konsumpcji lub państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane lub do którego towary są wysyłane lub transportowane, stwierdzi, że konieczne jest postępowanie administracyjne, konsultuje się ono najpierw z państwem członkowskim identyfikacji co do konieczności takiego postępowania.”; „2. Bez uszczerbku dla art. 7 ust. 4, jeżeli państwo członkowskie konsumpcji lub państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane lub do którego towary są wysyłane lub transportowane, stwierdzi, że konieczne jest postępowanie administracyjne, konsultuje się ono najpierw z państwem członkowskim identyfikacji co do konieczności takiego postępowania i przeprowadza takie postępowanie w odniesieniu do ram prawnych zaangażowanych państw członkowskich.”; Poprawka 38 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 10 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47la – ustęp 3 3.  Państwa członkowskie wprowadzają przepisy, zgodnie z którymi podatnik przekazuje, na wniosek, żądaną ewidencję drogą elektroniczną państwu członkowskiemu, w którym ten podatnik jest zidentyfikowany do celów VAT. Państwa członkowskie akceptują możliwość przedkładania ewidencji przy użyciu standardowego formularza. 3.  Państwa członkowskie wprowadzają przepisy, zgodnie z którymi podatnik przekazuje, na wniosek, żądaną ewidencję drogą elektroniczną państwu członkowskiemu, w którym ten podatnik jest zidentyfikowany do celów VAT. Państwa członkowskie akceptują przedkładanie ewidencji jedynie przy użyciu standardowego, obligatoryjnego formularza. Poprawka 39 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 10 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47la – ustęp 5 5.  W przypadku gdy występujące z wnioskiem państwo członkowskie, w którym te dostawy towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu, nie otrzyma ewidencji w terminie 30 dni od daty złożenia wniosku, państwo to może podjąć wszelkie działania zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym w celu uzyskania takiej ewidencji. 5.  W przypadku gdy występujące z wnioskiem państwo członkowskie, w którym te dostawy towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu, nie otrzyma ewidencji w terminie 30 dni od daty złożenia wniosku, państwo to może podjąć konieczne i uzasadnione działania administracyjne zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym w celu uzyskania takiej ewidencji. Poprawka 40 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 10 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 47 lb – ustęp 2 Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2.”. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekty tych aktów wykonawczych przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw.”. Poprawka 41 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – nagłówek Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 904/2010 mające zastosowanie od 1 stycznia 2026 r. Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 904/2010 mające zastosowanie od 1 stycznia 2027 r. Poprawka 42 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24g – ustęp 1 1.  Do celów, o których mowa w art. 1, Komisja opracowuje elektroniczny centralny system wymiany informacji o VAT (»centralny VIES«), utrzymuje go i prowadzi oraz zarządza nim pod względem technicznym. 1.  Do celów, o których mowa w art. 1, Komisja opracowuje elektroniczny centralny system wymiany informacji o VAT (»centralny VIES«), utrzymuje go i prowadzi oraz zarządza nim pod względem technicznym. Komisja nie ma bezpośredniego dostępu do danych indywidualnych podatników. Komisja zapewnia wsparcie techniczne w zakresie bezpiecznego połączenia z centralnym VIES przez urzędników, którym przyznano zautomatyzowany dostęp do centralnego VIES zgodnie z art. 24k ust. 1. Poprawka 43 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 g – ustęp 1 a (nowy) 1a.   Centralny VIES instaluje się z zastosowaniem najodpowiedniejszej dostępnej technologii w celu ochrony praw obywateli jako podatników, a mianowicie prawa do prywatności, ochrony danych i tajemnic handlowych, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943*. Komisja regularnie ocenia skuteczność centralnego VIES i wartość dodaną stosowania nowych technologii, w pełnej współpracy z krajowymi organami podatkowymi. __________________ * Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.U. L 157 z 15.6.2016, s. 1). Poprawka 44 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 g – ustęp 2 – akapit 1 – wprowadzenie Każde państwo członkowskie opracowuje krajowy system elektroniczny do automatycznego przekazywania poniższych informacji do centralnego VIES, utrzymuje go i prowadzi oraz zarządza nim pod względem technicznym: Każde państwo członkowskie opracowuje przy wsparciu technicznym Komisji krajowy system elektroniczny do automatycznego przekazywania poniższych informacji do centralnego VIES, utrzymuje go i prowadzi oraz zarządza nim pod względem technicznym: Poprawka 45 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24g – ustęp 2 – akapit 3 Komisja określa w drodze aktu wykonawczego szczegóły i format informacji wymienionych w niniejszym ustępie. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Komisja określa w drodze aktu wykonawczego szczegóły i format informacji wymienionych w niniejszym ustępie. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekt tego aktu wykonawczego przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. Poprawka 46 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 g – ustęp 3 a (nowy) 3a.  Do celów współpracy i wymiany na mocy ust. 2 Komisja opracowuje bezpieczne i niezawodne oprogramowanie łączące przedsiębiorstwa i administracje krajowe z centralnym VIES. Poprawka 47 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24 g – ustęp 3 b (nowy) 3b.   Komisja wspiera krajowe organy podatkowe zasobami finansowymi i ludzkimi oraz doradztwem technicznym, aby zagwarantowania pełną operacyjność krajowych systemów elektronicznych do 1 stycznia 2030 r. W okresie przejściowym do dnia 1 stycznia 2030 r. Komisja ocenia skuteczność centralnego VIES i procedur wymiany informacji. Poprawka 48 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24h – ustęp 1 – akapit 2 Komisja ustanawia w drodze aktu wykonawczego kryteria określające, które zmiany nie są na tyle istotne, niezbędne lub użyteczne, aby były przekazywane do centralnego VIES. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Komisja ustanawia w drodze aktu wykonawczego kryteria określające, które zmiany nie są na tyle istotne, niezbędne lub użyteczne, aby były przekazywane do centralnego VIES. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekt tego aktu wykonawczego przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. Poprawka 49 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24h – ustęp 5 5.  W drodze odstępstwa od ust. 4 niniejszego artykułu, informacje, o których mowa w art. 24g ust. 2 lit. a), wprowadza się do centralnego VIES najpóźniej przed upływem jednego dnia po zgromadzeniu informacji przekazanych przez podatnika właściwym organom. 5.  Informacje, o których mowa w art. 24g ust. 2 lit. a), wprowadza się do centralnego VIES najpóźniej przed upływem trzech dni po zgromadzeniu informacji przekazanych przez podatnika właściwym organom. W przypadku późniejszego wprowadzenia informacji państwo członkowskie przedstawia Komisji powody uzasadniające opóźnienie. Poprawka 50 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24j – akapit 1 – litera a a)  przechowywanie informacji, o których mowa w lit. b), c) i d) niniejszego artykułu oraz w art. 24g ust. 2 niniejszego rozporządzenia; a)  przechowywanie informacji, o których mowa w lit. b), c) i d) niniejszego artykułu oraz w art. 24g ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w bezpiecznej, odpornej i solidnej infrastrukturze; Poprawka 51 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24j – akapit 1 – litera c – wprowadzenie c)  agregowanie informacji dotyczących osób, którym nadano numer identyfikacyjny VAT, i zgromadzonych zgodnie z art. 213 dyrektywy 2006/112/WE oraz udostępnianie poniższych danych szczegółowych urzędnikom lub systemom elektronicznym, o których mowa w art. 24k: c)  agregowanie informacji dotyczących osób, którym nadano numer identyfikacyjny VAT, i zgromadzonych zgodnie z art. 213 dyrektywy 2006/112/WE oraz udostępnianie poniższych danych szczegółowych urzędnikom lub systemom elektronicznym, o których mowa w art. 24k, w bezpiecznym systemie zapewniającym poufność: Poprawka 52 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24j – akapit 1 – litera e e)  udostępnianie informacji, o których mowa w art. 24g ust. 2 oraz w lit. b), c) i d) niniejszego artykułu, urzędnikom lub systemom elektronicznym, o których mowa w art. 24k. e)  udostępnianie informacji, o których mowa w art. 24g ust. 2 oraz w lit. b), c) i d) niniejszego artykułu, urzędnikom lub systemom elektronicznym, o których mowa w art. 24k, w bezpiecznym systemie zapewniającym poufność. Poprawka 53 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 1 – wprowadzenie 1.  Każde państwo członkowskie udziela zautomatyzowanego dostępu do centralnego VIES: 1.  Każde państwo członkowskie, za pośrednictwem bezpiecznego centralnego interfejsu zapewniającego poufność, udziela zautomatyzowanego dostępu do centralnego VIES: Poprawka 54 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 1 – litera b a (nowa) ba)   delegowanym prokuratorom europejskim i odpowiednim pracownikom EPPO, którzy posiadają osobisty kod identyfikacyjny do centralnego VIES, jeżeli dostęp ten wiąże się z dochodzeniem w sprawie podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT lub mającym na celu wykrycie oszustwa w dziedzinie VAT; Poprawka 55 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 1 – litera b b (nowa) bb)   odpowiednim urzędnikom OLAF-u, jeżeli dostęp ten wiąże się z dochodzeniem w sprawie podejrzenia popełnienia oszustwa w dziedzinie VAT lub mającym na celu wykrycie oszustwa w dziedzinie VAT; Poprawka 56 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 1 – litera b c (nowa) bc)  pracownikom Europolu, którzy współpracują z EPPO w ramach porozumienia roboczego ustanawiającego stosunki współpracy między Prokuraturą Europejską a Europolem, które weszło w życie w dniu 19 stycznia 2021 r., w przypadku gdy postępowanie przygotowawcze ma na celu zapobieganie wszelkim formom poważnej przestępczości zorganizowanej i międzynarodowej oraz cyberprzestępczości i ich zwalczanie, a także ma wpływ na interesy finansowe Unii; Poprawka 57 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 2 – wprowadzenie 2.  Każde państwo członkowskie udziela zautomatyzowanego dostępu do centralnego VIES: 2.  Każde państwo członkowskie, za pośrednictwem bezpiecznego centralnego interfejsu zapewniającego poufność, udziela zautomatyzowanego dostępu do centralnego VIES: Poprawka 58 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 2 – litera d d)  elektronicznym systemom prowadzącym sprawną wymianę, przetwarzanie i analizę ukierunkowanych informacji na temat oszustw transgranicznych, obsługiwanym przez Eurofisc. d)  elektronicznym systemom prowadzącym sprawną wymianę, przetwarzanie i analizę ukierunkowanych informacji na temat oszustw transgranicznych, obsługiwanym przez Eurofisc i EPPO. Poprawka 59 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24k – ustęp 3 – akapit 2 Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekt tego aktu wykonawczego przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. Poprawka 60 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – akapit 1 – punkt 3 Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 24m – akapit 2 Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekty tych aktów wykonawczych przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. Poprawka 61 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – akapit 1 – punkt 3 – litera a Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Artykuł 21 – ustęp 3 3.  Komisja określa w drodze aktów wykonawczych praktyczne rozwiązania dotyczące warunków przewidzianych w ust. 2a lit. d) niniejszego artykułu, aby umożliwić państwu członkowskiemu przekazującemu informacje wskazanie urzędnika łącznikowego Eurofisc mającego dostęp do informacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. 3.  Komisja określa w drodze aktów wykonawczych praktyczne rozwiązania dotyczące warunków przewidzianych w ust. 2a lit. d) niniejszego artykułu, aby umożliwić państwu członkowskiemu przekazującemu informacje wskazanie urzędnika łącznikowego Eurofisc mającego dostęp do informacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 58 ust. 2. Projekty tych aktów wykonawczych przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu tytułem informacji, aby umożliwić mu wykonywanie jego praw. Poprawka 62 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – akapit 2 Art. 1 stosuje się od dnia 1 stycznia 2025 r. Art. 1 stosuje się od dnia 1 stycznia 2026 r. Poprawka 63 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 – akapit 3 Art. 2 stosuje się od dnia 1 stycznia 2026 r. Art. 2 stosuje się od dnia 1 stycznia 2027 r.