Πολιτική απασχόλησης

Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Απασχόλησης, η οποία χρονολογείται από το 1997, καθιέρωσε κοινούς στόχους για την πολιτική απασχόλησης και συνέβαλε στον «ήπιο συντονισμό» μεταξύ των κρατών μελών. Η δημιουργία περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας ήταν ένας από τους κύριους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Από την αρχή της δεκαετίας, η Επιτροπή έχει προτείνει νέους και πιο φιλόδοξους στόχους στην πολιτική απασχόλησης. Το δίκαιο της Ένωσης είναι σημαντικό σε ορισμένους τομείς, ακόμη και αν η ευθύνη για την πολιτική απασχόλησης βαρύνει κατά κύριο λόγο τις εθνικές κυβερνήσεις.

Νομική βάση

Άρθρο 3 παράγραφος 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και άρθρα 8 έως 10, 145 έως 150, 156 έως 159 και 162 έως 164 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

Στόχοι

Σύμφωνα με το άρθρο 3 της ΣΕΕ, η Ένωση έχει καθήκον να επιδιώκει την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο. Η οριζόντια ρήτρα στο άρθρο 9 της ΣΛΕΕ ορίζει ότι κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και δραστηριοτήτων της Ένωσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο στόχος του υψηλού επιπέδου απασχόλησης. Τα κράτη μέλη και η Ένωση είναι επιφορτισμένα με τις προσπάθειες για την ανάπτυξη συντονισμένης στρατηγικής για την απασχόληση, ιδίως όσον αφορά την προώθηση ειδικευμένου, εκπαιδευμένου και ευπροσάρμοστου εργατικού δυναμικού και αγορών εργασίας ανταποκρινόμενων στις οικονομικές αλλαγές, όπως περιγράφεται στο άρθρο 145 της ΣΛΕΕ.

Επιτεύγματα

A. Από τα πρώτα στάδια (δεκαετία 1950 έως δεκαετία 1990) στους στόχους μετά το 2020

Ήδη από τη δεκαετία του 1950 στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) προβλεπόταν για τους εργαζομένους η «ενίσχυση αναπροσαρμογής». Η ενίσχυση χορηγείτο σε εργαζομένους στους τομείς του άνθρακα και του χάλυβα, των οποίων οι θέσεις εργασίας απειλούνταν από τη βιομηχανική αναδιάρθρωση. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) (2.3.2 Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο), που δημιουργήθηκε το 1957, ήταν το κυριότερο εργαλείο για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Κατά τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα προγράμματα δράσης για την απασχόληση εστίαζαν σε συγκεκριμένες ομάδες στόχους, ενώ δημιουργήθηκαν αρκετά συστήματα παρατήρησης και τεκμηρίωσης.

Σε ένα πλαίσιο υψηλής ανεργίας στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, η Λευκή Βίβλος για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση (1993) έδωσε το έναυσμα για συζήτηση σχετικά με την ευρωπαϊκή οικονομική στρατηγική και τη στρατηγική για την απασχόληση, θέτοντας το ζήτημα της απασχόλησης για πρώτη φορά στην κορυφή της ατζέντας της ΕΕ.

Το νέο κεφάλαιο για την απασχόληση στη Συνθήκη του Άμστερνταμ (1997) αποτέλεσε τη βάση για τη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Απασχόληση (ΕΣΑ) και για τη μόνιμη Επιτροπή Απασχόλησης, η οποία έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα, με στόχο να προαχθεί ο συντονισμός των πολιτικών των κρατών μελών για την απασχόληση και για την αγορά εργασίας. Ωστόσο, η πολιτική απασχόλησης εξακολουθεί να εμπίπτει στην αρμοδιότητα πρωτίστως των κρατών μελών. Η ενσωμάτωση ενός «κοινωνικού πρωτοκόλλου» στη Συνθήκη ενίσχυσε τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων (2.3.7 Κοινωνικός διάλογος).

Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής του Λουξεμβούργου για την απασχόληση, τον Νοέμβριο του 1997, δρομολογήθηκε η ΕΣΑ μαζί με την ανοικτή μέθοδο συντονισμού,- γνωστή και ως διαδικασία του Λουξεμβούργου, η οποία είναι ένας ετήσιος κύκλος συντονισμού και παρακολούθησης των εθνικών πολιτικών απασχόλησης και βασίζεται στη δέσμευση των κρατών μελών να ορίσουν κοινούς στόχους και σκοπούς. Με την ΕΣΑ αποδόθηκε στο υψηλό επίπεδο απασχόλησης η ίδια σημασία με τους μακροοικονομικούς στόχους της ανάπτυξης και της σταθερότητας.

Το 2000 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας συμφώνησε ως προς τον νέο στρατηγικό στόχο να γίνει η ΕΕ «η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης στον κόσμο», ενστερνιζόμενο ως πρωταρχικό στόχο της πολιτικής της απασχόλησης και της κοινωνικής πολιτικής την πλήρη απασχόληση, και έθεσε συγκεκριμένους στόχους που θα έπρεπε να επιτευχθούν έως το 2010 (τη στρατηγική της Λισαβόνας).

Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση της περιόδου 2007-2008, υιοθετήθηκε η στρατηγική «Ευρώπη 2020» το 2010 και το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο θεσπίστηκε ως μηχανισμός για το συντονισμό της χρηματοπιστωτικής και της οικονομικής πολιτικής. Αυτή η 10ετής στρατηγική για την απασχόληση και την έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη καθόρισε για πρώτη φορά ορισμένους πρωταρχικούς στόχους, όπως η αύξηση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας των ατόμων ηλικίας 20 έως 64 ετών στο 75 % έως το 2020. Όλοι οι πρωταρχικοί στόχοι έπρεπε να μετουσιωθούν σε εθνικούς στόχους από τα κράτη μέλη.

Το 2017 η Επιτροπή παρουσίασε τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, ο οποίος θεσπίζει 20 αρχές και δικαιώματα κεφαλαιώδους σημασίας, προκειμένου να υποστηριχθεί μια επικαιροποιημένη διαδικασία σύγκλισης προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας στην Ευρώπη. Συνοδεύεται από έναν «κοινωνικό πίνακα αποτελεσμάτων» για την παρακολούθηση της προόδου. Στο πλαίσιο της κοινωνικής διάσκεψης κορυφής του Γκέτεμποργκ, τον Νοέμβριο του 2017, το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Επιτροπή υπογράμμισαν την κοινή τους δέσμευση εγκρίνοντας μια κοινή διακήρυξη για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το σχέδιο δράσης του 2021 για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων καθορίζει τρεις νέους πρωταρχικούς στόχους της ΕΕ που πρέπει να επιτευχθούν έως το τέλος της δεκαετίας, μεταξύ άλλων στους εξής τομείς:

• Απασχόληση: έως το 2030 να εργάζεται τουλάχιστον το 78 % του πληθυσμού ηλικίας 20 έως 64 ετών·
• Δεξιότητες: τουλάχιστον το 60 % των ενηλίκων θα πρέπει να συμμετέχουν σε κατάρτιση κάθε χρόνο.

B. Ενίσχυση του συντονισμού και της παρακολούθησης

Ο ετήσιος κύκλος παρακολούθησης των πολιτικών απασχόλησης στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:

• κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση, τις οποίες συνέταξε η Επιτροπή και ενέκρινε το Συμβούλιο μετά από διαβούλευση με το Κοινοβούλιο·
• κοινή έκθεση για την απασχόληση, την οποία δημοσίευσε η Επιτροπή και ενέκρινε το Συμβούλιο·
• Εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων·
• εκθέσεις ανά χώρα και ειδικές ανά χώρα συστάσεις, τις οποίες συνέταξε η Επιτροπή και ενέκρινε κατόπιν το Συμβούλιο.

Οι κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση (άρθρο 148 της ΣΛΕΕ) παρουσιάζουν στρατηγικούς στόχους για τις εθνικές πολιτικές απασχόλησης και περιλαμβάνουν προτεραιότητες όσον αφορά τις πολιτικές για τους τομείς της απασχόλησης, της εκπαίδευσης και της κοινωνικής ένταξης. Οι κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση περιλαμβάνονται στις 8 ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες περιλαμβάνουν και 4 γενικές κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομική πολιτική (άρθρο 121 της ΣΛΕΕ).

Τα τελευταία χρόνια οι κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση έχουν ευθυγραμμιστεί με τις αρχές του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων (2.3.1 Κοινωνική πολιτική και πολιτική απασχόλησης: γενικές αρχές). και έχουν ενσωματώσει στοιχεία που σχετίζονται με τις συνέπειες της κρίσης λόγω COVID-19, την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, τη δικαιοσύνη στην πράσινη μετάβαση, τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ως βασικό εργαλείο παρακολούθησης που χρησιμοποιείται στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, η Επιτροπή πρότεινε έναν αναθεωρημένο κοινωνικό πίνακα αποτελεσμάτων (που επισυνάπτεται στο σχέδιο δράσης για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων). Αποτελείται από 17 πρωταρχικούς δείκτες, που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο, που αξιολογούν τις επιδόσεις των κρατών μελών στον τομέα της απασχόλησης και στον κοινωνικό τομέα με βάση τρεις ευρείες διαστάσεις: (i) ίσες ευκαιρίες, (ii) δίκαιες συνθήκες εργασίας, και (iii) κοινωνική προστασία και κοινωνική ένταξη.

C. Δεσμευτικές νομικές πράξεις – Ενωσιακό δίκαιο

Βάσει των διατάξεων της ΣΛΕΕ σχετικά με τους τομείς της απασχόλησης και των κοινωνικών υποθέσεων, καθώς και της ελεύθερης κυκλοφορίας, έχουν εγκριθεί ορισμένες οδηγίες, κανονισμοί και αποφάσεις με στόχο τη διασφάλιση ελάχιστων προτύπων σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ στους ακόλουθους τομείς:

• Υγεία και ασφάλεια στον χώρο εργασίας: γενικά και ειδικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, εξοπλισμός εργασίας, ειδικοί κίνδυνοι, π.χ. επικίνδυνες ουσίες, καρκινογόνοι παράγοντες (2.3.5 Υγεία και ασφάλεια στην εργασία)·
• Ίσες ευκαιρίες για γυναίκες και άνδρες: ίση μεταχείριση στην εργασία, εγκυμοσύνη, άδεια μητρότητας, γονική άδεια (2.3.9 Καταπολέμηση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων)·
• Προστασία έναντι των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλής, θρησκείας, ηλικίας, αναπηρίας και σεξουαλικού προσανατολισμού (2.3.9 Καταπολέμηση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων)·
• Συνθήκες εργασίας: μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ωράρια εργασίας, απασχόληση νέων, ενημέρωση των εργαζομένων και παροχή συμβουλών σε αυτούς (2.3.6 Το δικαίωμα των εργαζομένων στην ενημέρωση, τη διαβούλευση και τη συμμετοχή· 2.3.7 Κοινωνικός διάλογος)·
• Υπηρεσίες υποστήριξης: ενισχυμένη συνεργασία των δημόσιων υπηρεσιών απασχόλησης.
• Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων: ίση μεταχείριση, πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές (2.1.5 Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων)·
• Απόσπαση εργαζομένων: διάρκεια, μισθός, τομείς που καλύπτονται (2.1.13 Απόσπαση εργαζομένων).

D. Συντονισμός μέσω συστάσεων και άλλων πρωτοβουλιών πολιτικής

Εκτός από τους υποχρεωτικούς κανόνες δικαίου που αναφέρονται ανωτέρω, υπάρχουν και περαιτέρω μέτρα που συμβάλλουν στην ενίσχυση του συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων μη δεσμευτικών συστάσεων του Συμβουλίου και πρωτοβουλιών πολιτικής που εισήγαγε η Επιτροπή.

• Η ευρωπαϊκή εγγύηση για τη νεολαία έχει ως σκοπό να εξασφαλίσει ότι όλα τα άτομα ηλικίας κάτω των 30 ετών λαμβάνουν ποιοτική προσφορά απασχόλησης, συνεχή εκπαίδευση, μαθητεία ή άσκηση εντός περιόδου 4 μηνών από τη στιγμή που καθίστανται άνεργοι ή εξέρχονται από την επίσημη εκπαίδευση.
• Μια σύσταση του Συμβουλίου σχετικά με την ένταξη των μακροχρόνια ανέργων στην αγορά εργασίας επικεντρώνεται στην εγγραφή σε μητρώο, στις ατομικές εις βάθος αξιολογήσεις και στις συμφωνίες ένταξης στην εργασία που πρέπει να προσφέρονται στους εγγεγραμμένους μακροχρόνια ανέργους.
• Το θεματολόγιο δεξιοτήτων για την Ευρώπη περιλαμβάνει 12 δράσεις που επικεντρώνονται στις δεξιότητες για θέσεις εργασίας, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το δικαίωμα στην κατάρτιση και τη διά βίου μάθηση εκπληρώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το έτος που εκτείνεται από τις 9 Μαΐου 2023 έως τις 8 Μαΐου 2024 ανακηρύχθηκε «Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων» με στόχο την αντιμετώπιση των ελλείψεων δεξιοτήτων στην ΕΕ και την προώθηση μιας νοοτροπίας επανειδίκευσης και αναβάθμισης των δεξιοτήτων, ώστε να βοηθηθούν τα άτομα να αναπτύξουν τις κατάλληλες δεξιότητες για ποιοτικές θέσεις εργασίας.
• Σε σύσταση της Επιτροπής σχετικά με την αποτελεσματική ενεργό στήριξη της απασχόλησης μετά την κρίση COVID-19 περιγράφεται μια στρατηγική προσέγγιση για τη σταδιακή μετάβαση μεταξύ των μέτρων έκτακτης ανάγκης που ελήφθησαν για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των νέων μέτρων που απαιτούνται για μια ανάκαμψη με άφθονες θέσεις εργασίας.
• Το στρατηγικό πλαίσιο για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία για την περίοδο 2021-2027 περιλαμβάνει τις βασικές προκλήσεις και τους στρατηγικούς στόχους για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και δράσεις και μέσα για την αντιμετώπισή τους.
• Η ευρωπαϊκή στρατηγική για τη φροντίδα αποσκοπεί στη διασφάλιση ποιοτικών, οικονομικά προσιτών και προσβάσιμων υπηρεσιών φροντίδας σε ολόκληρη την ΕΕ και στη βελτίωση της κατάστασης τόσο για τους αποδέκτες φροντίδας όσο και για τα άτομα που τους φροντίζουν, είτε επαγγελματικά είτε άτυπα.

E. Στήριξη των χρηματοδοτικών μέσων της ΕΕ

Ορισμένα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ παρέχουν στήριξη στον τομέα της απασχόλησης.

• Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο + (ΕΚΤ +) (2.3.2 Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) είναι το κύριο μέσο της ΕΕ για επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό και συγκεντρώνει μια σειρά ταμείων και προγραμμάτων, ιδίως το ΕΚΤ, την πρωτοβουλία για την απασχόληση των νέων, το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους και το πρόγραμμα για την απασχόληση και την κοινωνική καινοτομία.
• Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για τους απολυμένους εργαζόμενους υποστηρίζει ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας διαρθρωτικών αλλαγών στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου, την ψηφιοποίηση, την αυτοματοποίηση και τη μετάβαση στην οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
• Ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, ο κεντρικός άξονας του NextGenerationEU, είναι ένα προσωρινό μέσο για τη στήριξη των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων που ανέλαβαν τα κράτη μέλη μεταξύ Φεβρουαρίου 2020 και 31 Δεκεμβρίου 2026. Σκοπός είναι ο μετριασμός των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19 και η ενίσχυση των ευρωπαϊκών οικονομιών και κοινωνιών, καθιστώντας τις πιο βιώσιμες, πιο ανθεκτικές και καλύτερα προετοιμασμένες για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση.
• Το REACT-EU (Συνδρομή στην Ανάκαμψη για τη Συνοχή και τις Περιοχές της Ευρώπης) συμπληρώνει τα προγράμματα των διαρθρωτικών ταμείων για την περίοδο 2014-2020 και προστίθεται στα κονδύλια συνοχής της περιόδου 2021-2027. Παρατείνει και επεκτείνει τα μέτρα αντιμετώπισης και αποκατάστασης της κρίσης που ελήφθησαν μέσω της Πρωτοβουλίας Επενδύσεων για την Αντιμετώπιση του Κορονοϊού και της Πρωτοβουλίας Επενδύσεων για την Αντιμετώπιση του Κορονοϊού +.
• Το SURE (Στήριξη για τον μετριασμό των κινδύνων ανεργίας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης) παρείχε χρηματοδοτική συνδρομή στα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια της κρίσης COVID-19, καθιστώντας δυνατή την εφαρμογή συστημάτων μειωμένου ωραρίου εργασίας ή παρόμοιων μέτρων για την προστασία των θέσεων εργασίας και των εργαζομένων.
• Το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης αποσκοπεί στην ελάφρυνση του κοινωνικού και οικονομικού κόστους που προκύπτει από τη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία, με την παροχή βοήθειας προς τους ανθρώπους προκειμένου να προσαρμοστούν σε μια μεταβαλλόμενη αγορά εργασίας. Αποτελεί τον πρώτο πυλώνα του Μηχανισμού Δίκαιης Μετάβασης, ο οποίος αποτελεί τμήμα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.

Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Ο ρόλος του Κοινοβουλίου στον τομέα αυτόν αναπτύχθηκε σταδιακά. Από τότε που τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του Άμστερνταμ, πρέπει να ζητείται η γνώμη του Κοινοβουλίου για τις κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση πριν αυτές εγκριθούν από το Συμβούλιο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στήριξε σθεναρά τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020». Ορισμένες από τις πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων προέρχονται από προτάσεις του Κοινοβουλίου για συγκεκριμένες, πρακτικές δράσεις, συγκεκριμένα η ευρωπαϊκή εγγύηση για τη νεολαία και η θέσπιση ελάχιστων προτύπων για τις περιόδους πρακτικής άσκησης. Στο ψήφισμά του, της 17ης Ιουλίου 2014, για την απασχόληση των νέων, ζήτησε τη θέσπιση ενωσιακού νομικού πλαισίου το οποίο θα καθιερώνει ελάχιστα πρότυπα όσον αφορά την υλοποίηση των εγγυήσεων για τη νεολαία,, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας της μαθητείας και που καλύπτουν τους νέους ηλικίας 25-30 ετών. Σε ψήφισμά του σχετικά με τον επόμενο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ που εγκρίθηκε το 2018, το Κοινοβούλιο ζήτησε σημαντική αύξηση της χρηματοδότησης για την υλοποίηση της πρωτοβουλίας για την απασχόληση των νέων. Στις 8 Οκτωβρίου 2020 το Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα στο οποίο εξέφραζε την ανησυχία του για τον εθελοντικό χαρακτήρα των εγγυήσεων για τη νεολαία (επί του παρόντος σύσταση του Συμβουλίου) και κάλεσε την Επιτροπή να προτείνει ένα δεσμευτικό μέσο. Το Κοινοβούλιο καταδίκασε επίσης την πρακτική της μη αμειβόμενης πρακτικής άσκησης και παρότρυνε την Επιτροπή να επανεξετάσει τα υφιστάμενα ευρωπαϊκά μέσα, όπως το πλαίσιο ποιότητας για την πρακτική άσκηση και το ευρωπαϊκό πλαίσιο για ποιοτικά και αποτελεσματικά προγράμματα μαθητείας. Το Κοινοβούλιο επέμεινε ότι πρέπει να εισαχθούν ποιοτικά κριτήρια στις προσφορές εργασίας που απευθύνονται στους νέους, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της δίκαιης αμοιβής των ασκουμένων και εκπαιδευομένων, της πρόσβασης στην κοινωνική προστασία, της βιώσιμης απασχόλησης και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Επιπλέον, το Κοινοβούλιο στήριξε την προσέγγιση που υιοθετήθηκε στη σύσταση σχετικά με τη μακροχρόνια ανεργία στο ψήφισμά του της 29ης Οκτωβρίου 2015. Η εντατική ενασχόληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την ανάπτυξη δεξιοτήτων επηρέασε το θεματολόγιο δεξιοτήτων για την Ευρώπη. Το Κοινοβούλιο έχει τονίσει τη σημασία της διά βίου μάθησης και της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, συμπεριλαμβανομένης της αναβάθμισης των δεξιοτήτων και της επανειδίκευσης. Έχει επανειλημμένα καλέσει την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να δημιουργήσουν έναν ευρωπαϊκό χώρο επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης· Αναγνώρισε επίσης την ανάγκη για υψηλής ποιότητας πρακτική άσκηση και κάλεσε την Επιτροπή να επικαιροποιήσει και να ενισχύσει τη σχετική σύσταση του Συμβουλίου του 2014 και να την μετατρέψει σε ισχυρότερη νομοθετική πράξη.

Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου, της 13ης Μαρτίου 2019, σχετικά με το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο υπογράμμισε ότι οι κοινωνικές δεσμεύσεις και οι κοινωνικοί στόχοι της ΕΕ είναι εξίσου σημαντικοί με τους οικονομικούς στόχους της. Από την έξαρση της νόσου COVID-19 και έπειτα, το Κοινοβούλιο καταβάλλει προσπάθειες ώστε να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης, ιδίως στην αγορά εργασίας. Σε ψήφισμα σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για την απασχόληση που εγκρίθηκε στις 10 Ιουλίου 2020, οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζήτησαν τη λήψη ριζικών μέτρων για την άμβλυνση των κλυδωνισμών που προκάλεσε η πανδημία, ιδίως την αναθεώρηση των επικείμενων κατευθυντήριων γραμμών λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης, και τόνισε την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η ανεργία των νέων με βελτιωμένες εγγυήσεις για τη νεολαία. Στο πλαίσιο της ενεργειακής κρίσης και της κρίσης του κόστους ζωής, το Κοινοβούλιο κάλεσε τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να δώσουν προτεραιότητα στην καταπολέμηση της ανεργίας και να ενισχύσουν το μέσο SURE για τη στήριξη των συστημάτων μειωμένου ωραρίου εργασίας, του εισοδήματος των εργαζομένων και των εργαζομένων που θα απολυθούν προσωρινά λόγω της αύξησης των τιμών της ενέργειας, μεταξύ άλλων αιτίων, καθώς και για τον μετριασμό των επιπτώσεων των ασύμμετρων κλυδωνισμών.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα αυτό, επισκεφθείτε τον ιστότοπο της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.

 

Monika Makay

10-2023