Κοινωνική ασφάλιση σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ

Ο συντονισμός των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης διευκολύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων εντός της ΕΕ. Το 2010 πραγματοποιήθηκε μια θεμελιώδης μεταρρύθμιση της νομοθεσίας σε αυτόν τον τομέα, η οποία συμπληρώθηκε με περαιτέρω νομοθετικές πράξεις που έχουν βελτιώσει την προστασία των δικαιωμάτων των μετακινούμενων εργαζομένων. Το 2016, η Επιτροπή συμπεριέλαβε προτάσεις στη δέσμη μέτρων για την εργασιακή κινητικότητα προκειμένου να μεταρρυθμίσει περαιτέρω το σύστημα και να το προσαρμόσει στη σύγχρονη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της ΕΕ.

Νομική βάση

Άρθρα 48 και 352 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στόχοι

Η βασική αρχή που διατυπώνεται στη Συνθήκη της Ρώμης είναι η άρση των εμποδίων στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ των κρατών μελών (2.1.5). Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, τα μέτρα κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι πολίτες της ΕΕ που εργάζονται και διαμένουν σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος καταγωγής τους δεν θα στερούνται ορισμένα ή όλα τα κοινωνικά τους δικαιώματα.

Επιτεύγματα

Το 1958, το Συμβούλιο θέσπισε δύο κανονισμούς σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση των διακινούμενων εργαζομένων, που αντικαταστάθηκαν ακολούθως από τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71. Οι πολίτες της Ισλανδίας, του Λιχτενστάιν και της Νορβηγίας καλύπτονται επίσης μέσω της συμφωνίας του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), ενώ οι πολίτες της Ελβετίας καλύπτονται μέσω της συμφωνίας ΕΕ-Ελβετίας. Μετά το Brexit, τα δικαιώματα των προσώπων που καλύπτονται από τη συμφωνία αποχώρησης που συνήφθη μεταξύ της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου εξακολουθούν να προστατεύονται. Για τα πρόσωπα που δεν καλύπτονται από τη συμφωνία αποχώρησης, ο συντονισμός της κοινωνικής ασφάλισης μεταξύ της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου ρυθμίζεται από το σχετικό πρωτόκολλο της συμφωνίας εμπορίου και συνεργασίας.

Το 2004, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (ο συντονιστικός κανονισμός), κατήργησε τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71, μολονότι ο τελευταίος εξακολουθεί να ισχύει για ορισμένες κοινοτικές πράξεις και συμφωνίες στις οποίες η ΕΕ εξακολουθεί να είναι συμβαλλόμενο μέρος. Το 2010 πραγματοποιήθηκε μια σημαντική μεταρρύθμιση του συστήματος με την έκδοση της «δέσμης μέτρων για τον εκσυγχρονισμένο συντονισμό» — κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 988/2009 και εκτελεστικός κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 987/2009.

A. Οι τέσσερις βασικές αρχές

Κάθε κράτος μέλος παραμένει ελεύθερο να σχεδιάζει το δικό του σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ανεξάρτητα, γεγονός που σημαίνει ότι τα εθνικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης δεν θα αντικατασταθούν από ένα ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα. Σε γενικές γραμμές, η ασφαλιστική κάλυψη παρέχεται από τη χώρα εργασίας ή, σε περίπτωση ανέργου, από τη χώρα διαμονής. Όταν εμπλέκονται δύο ή περισσότερες χώρες, ο κανονισμός συντονισμού καθορίζει ποια χώρα παρέχει ασφαλιστική κάλυψη σε πολίτη της ΕΕ. Ο κανονισμός βασίζεται σε τέσσερις βασικές αρχές:

1. Ίση μεταχείριση (άρθρα 4 και 5)

Οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι που είναι πολίτες άλλου κράτους μέλους έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους πολίτες του κράτους υποδοχής. Το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση ισχύει άνευ όρων για οποιονδήποτε μισθωτό ή ελεύθερο επαγγελματία από άλλο κράτος μέλος, ο οποίος έχει διαμείνει στο κράτος υποδοχής για ορισμένη χρονική περίοδο.

2. Συνυπολογισμός (άρθρο 6)

Η αρχή αυτή εγγυάται ότι οι προηγούμενες περίοδοι ασφάλισης, εργασίας ή διαμονής σε άλλες χώρες λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό των παροχών. Εάν, για παράδειγμα, η εθνική νομοθεσία απαιτεί από τους εργαζόμενους να έχουν ασφαλιστεί ή εργαστεί για ορισμένη χρονική περίοδο πριν αποκτήσουν δικαίωμα για ορισμένες παροχές, η αρχή του συνυπολογισμού προβλέπει ότι το αρμόδιο κράτος μέλος οφείλει να συνυπολογίσει τις περιόδους ασφάλισης και απασχόλησης που συμπληρώθηκαν σε άλλο κράτος μέλος.

3. Αρχή ενός μόνο εφαρμοστέου δικαίου (άρθρο 10 και άρθρο 11 παράγραφος 1)

Η συγκεκριμένη αρχή αποτρέπει από την απόκτηση αθέμιτου πλεονεκτήματος λόγω του δικαιώματος στην ελεύθερη κυκλοφορία. Κάθε δικαιούχος καλύπτεται από τη νομοθεσία μόνο μίας χώρας και καταβάλλει εισφορές σε αυτή τη χώρα μόνο.

4. Αρχή του εξαγώγιμου (άρθρο 7)

Η αρχή αυτή προβλέπει ότι οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης μπορούν να καταβάλλονται σε ολόκληρη την ΕΕ και απαγορεύει στα κράτη μέλη την καταβολή παροχών μόνον στα άτομα που διαμένουν στην επικράτειά τους. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για όλες τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης, δεδομένου ότι ισχύουν ειδικοί κανόνες, για παράδειγμα, για τις παροχές ανεργίας.

B. Καλυπτόμενα πρόσωπα

Αρχικά, ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 κάλυπτε μόνον τους μισθωτούς, αλλά το 1982 το πεδίο εφαρμογής του επεκτάθηκε, ώστε να συμπεριληφθούν και οι αυτοαπασχολούμενοι. Ο κανονισμός κάλυπτε επίσης τα μέλη της οικογένειας των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων και τα εξαρτώμενα από αυτούς πρόσωπα, καθώς και τους απάτριδες και τους πρόσφυγες. Ο στόχος προοδευτικά διευρύνθηκε το 1998 για να τεθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε ισότιμη βάση με τον υπόλοιπο πληθυσμό όσον αφορά τα γενικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα, το 1999 ώστε να συμπεριληφθούν όλοι οι ασφαλιζόμενοι, και ιδιαίτερα οι φοιτητές και άλλα άτομα χωρίς προσοδοφόρα απασχόληση, και το 2003 ώστε να καλυφθούν οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην ΕΕ.

Η πιο πρόσφατη νομοθετική πράξη, ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1231/2010, επέκτεινε την κάλυψη στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην ΕΕ και βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση καθώς και στα μέλη της οικογένειάς τους και τους επιζώντες αν αυτοί βρίσκονται εντός της ΕΕ.

Οι διασυνοριακοί εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι σε ένα κράτος μέλος και διαμένουν σε άλλο κράτος μέλος, στο οποίο επιστρέφουν καθημερινά ή τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, καλύπτονται επίσης.

Οι αποσπασμένοι εργαζόμενοι αποτελούν ειδική περίπτωση, καθώς μετατίθενται για προσωρινή εργασία και παραμένουν ασφαλισμένοι από τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στο κράτος μέλος προέλευσης για μέγιστη διάρκεια 24 μηνών (2.1.13). Στο κράτος μέλος υποδοχής, μπορούν να ληφθούν μόνο παροχές υγειονομικής περίθαλψης σε είδος.

C. Καλυπτόμενες παροχές

Στο άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 απαριθμούνται οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης που καλύπτονται:

  • Ασθένειες
  • Παροχές μητρότητας και ισοδύναμες παροχές πατρότητας
  • Παροχές αναπηρίας
  • Παροχές γήρατος
  • Παροχές επιζώντων
  • Παροχές εργατικού ατυχήματος και επαγγελματικών ασθενειών
  • Επιδόματα θανάτου
  • Παροχές ανεργίας
  • Προσυνταξιοδοτικές παροχές
  • Οικογενειακές παροχές
  • Ορισμένες ειδικές μη ανταποδοτικού τύπου παροχές σε χρήμα (άρθρο 70).

D. Ο εκσυγχρονισμός του συστήματος

Από το 1971, η νομοθεσία σχετικά με τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης τροποποιήθηκε επανειλημμένα για να ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ, οι αλλαγές στη νομοθεσία σε εθνικό επίπεδο και η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).

1. Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης υγείας

Από το 2006, οι ευρωπαίοι πολίτες που ταξιδεύουν εντός του ΕΟΧ μπορούν να χρησιμοποιούν την ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης υγείας, η οποία εκδίδεται από τις υπηρεσίες ασφάλισης υγείας της χώρας τους. Η συγκεκριμένη κάρτα διευκολύνει την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περίπτωση απροσδόκητης ανάγκης που σχετίζεται με την υγεία κατά τη διάρκεια επίσκεψης σε άλλη χώρα του ΕΟΧ για προσωπικούς ή επαγγελματικούς λόγους. Η πρόσβαση παραχωρείται υπό τους ίδιους όρους και με το ίδιο κόστος όπως και για τους πολίτες που είναι ασφαλισμένοι στη χώρα αυτή. Οι δαπάνες καλύπτονται από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας καταγωγής.

2. Δικαιώματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης

Παράλληλα με τα εκ του νόμου συνταξιοδοτικά συστήματα, οι επικουρικές συντάξεις διαδραματίζουν συχνά σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση του βιοτικού επιπέδου των ηλικιωμένων. Η οδηγία 2014/50/ΕΕ σχετικά με τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την προαγωγή της κινητικότητας των εργαζομένων μεταξύ των κρατών μελών με τη βελτίωση της απόκτησης και της διατήρησης δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης αντιμετωπίζει ορισμένα εμπόδια για τους μετακινούμενους εργαζομένους που αποκτούν τα δικαιώματά τους συμπληρωματικής συνταξιοδότησης όταν μετακινούνται σε άλλο κράτος μέλος.

3. Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Αρχής Εργασίας (ΕΑΕ).

Όταν ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας (ΕΑΕ) τον Ιούλιο του 2019, ανέλαβε τις επιχειρησιακές πτυχές του συντονισμού της κοινωνικής ασφάλισης. Η ΕΑΕ παρέχει επίσης διαμεσολάβηση, μέσω ειδικής επιτροπής διαμεσολάβησης, σε περιπτώσεις διαφορών.

4. Ψηφιοποίηση του συντονισμού των κοινωνικών ασφαλίσεων

Μια διαδικασία μετάβασης από την έντυπη στην ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών ξεκίνησε με την εκσυγχρονισμένη δέσμη συντονισμού και οδήγησε στη δημιουργία του συστήματος ηλεκτρονικής ανταλλαγής πληροφοριών για την κοινωνική ασφάλιση (EESSI). Το σύστημα συνδέει πλέον φορείς κοινωνικής ασφάλισης σε 32 χώρες — τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ συν την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν, τη Νορβηγία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για το 2018 ανέφερε μια πρόταση για έναν ευρωπαϊκό αριθμό κοινωνικής ασφάλισης για τη διευκόλυνση του συντονισμού των διασυνοριακών συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, αλλά δεν υποβλήθηκε καμία συγκεκριμένη πρόταση. Αντ’ αυτού, στο σχέδιο δράσης για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, η Επιτροπή ανακοίνωσε πιλοτικό σχέδιο για τη διερεύνηση της σκοπιμότητας καθιέρωσης μιας ευρωπαϊκής κάρτας κοινωνικής ασφάλισης (ESPASS), η οποία θα υποστηρίζεται από την ενιαία ψηφιακή πύλη, το EESSI και το προτεινόμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο ψηφιακής ταυτότητας. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2023, η Επιτροπή παρουσίασε ανακοίνωση σχετικά με την ψηφιοποίηση στον συντονισμό της κοινωνικής ασφάλισης. Η ανακοίνωση παρουσιάζει τα διάφορα έργα που αναπτύσσονται στον τομέα της ψηφιοποίησης, συμπεριλαμβανομένου του έργου ESSPASS. Το έργο ESSPASS επικεντρώνεται στην ψηφιοποίηση της διαδικασίας αίτησης και λήψης εγγράφων δικαιωμάτων, καθώς και στην επαλήθευση σε πραγματικό χρόνο, ώστε να μπορούν οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης, οι επιθεωρήσεις εργασίας, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης και άλλοι σχετικοί φορείς να επαληθεύουν αμέσως τα εν λόγω έγγραφα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

5. Διαρκής μεταρρύθμιση

Κατόπιν ειδικής διαβούλευσης σχετικά με τον συντονισμό των παροχών μακροχρόνιας φροντίδας και των παροχών ανεργίας το 2013, και μιας γενικής διαβούλευσης σχετικά με τον συντονισμό της κοινωνικής ασφάλισης στην ΕΕ το 2015, η Επιτροπή πρότεινε την αναθεώρηση του κανονισμού 883/2004 και του εκτελεστικού κανονισμού 987/2009, στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων της για την εργασιακή κινητικότητα, τον Δεκέμβριο του 2016.

Στόχος της αναθεώρησης είναι να εξασφαλιστεί η δικαιοσύνη μέσω της στενότερης σύνδεσης της καταβολής των παροχών προς το κράτος μέλος που συγκεντρώνει τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Επίσης, παρέχει στις εθνικές αρχές καλύτερα εργαλεία για την επαλήθευση του καθεστώτος κοινωνικής ασφάλισης των αποσπασμένων εργαζομένων με σκοπό την αντιμετώπιση των αθέμιτων πρακτικών και των καταχρήσεων. Στις βασικές αλλαγές συγκαταλέγονται οι ακόλουθες:

  • Παροχές ανεργίας: εφαρμόζεται μια περίοδος τριών μηνών για τη θεμελίωση του δικαιώματος πριν τον συνυπολογισμό των παροχών ανεργίας, ωστόσο οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να εξαγάγουν τις παροχές ανεργίας για έξι μήνες αντί τριών, προκειμένου να αναζητήσουν εργασία σε άλλο κράτος μέλος.
  • Παροχές μακροχρόνιας φροντίδας: η πρόταση ορίζει παροχές μακροχρόνιας φροντίδας και τις περιπτώσεις στις οποίες οι διακινούμενοι πολίτες μπορούν να ζητήσουν τέτοιες παροχές σε χωριστό κεφάλαιο·
  • Οικογενειακές παροχές που προορίζονται να αντικαταστήσουν το εισόδημα κατά τις περιόδους ανατροφής παιδιών και θεωρούνται ατομικά και προσωπικά δικαιώματα, επιτρέποντας, με τον τρόπο αυτό, σε ένα δευτερευόντως αρμόδιο κράτος μέλος το δικαίωμα να καταβάλει πλήρως την παροχή στον δεύτερο γονέα. Έτσι ακυρώνονται πιθανά οικονομικά αντικίνητρα των γονέων για χρήση οικογενειακής άδειας την ίδια περίοδο.
  • Οικονομικά μη ενεργοί πολίτες: Η πρόταση αποσκοπεί επίσης στο να ευθυγραμμίσει τους ισχύοντες νομικούς κανόνες με την πρόσφατη νομολογία του ΔΕΕ σχετικά με την πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές (2.1.5).

Η πρόταση αποτέλεσε αντικείμενο παρατεταμένων διοργανικών διαπραγματεύσεων και, τον Δεκέμβριο του 2021, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο κατέληξαν σε προσωρινή συμφωνία. Ωστόσο, η συμφωνία αυτή δεν επιβεβαιώθηκε και ο φάκελος έχει πλέον ανασταλεί.

Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Το Κοινοβούλιο έχει επιδείξει πάντοτε έντονο ενδιαφέρον για τα προβλήματα των διακινούμενων εργαζομένων, των διασυνοριακών εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των πολιτών τρίτων χωρών που εργάζονται σε κράτη μέλη διαφορετικά από τα κράτη μέλη υποδοχής. Το Κοινοβούλιο έχει αποδοκιμάσει σε διάφορες περιστάσεις το γεγονός ότι εξακολουθούν να υφίστανται εμπόδια στην πλήρως ελεύθερη κυκλοφορία και έχει ζητήσει από το Συμβούλιο να εγκρίνει προτάσεις με σκοπό την επέκταση του πεδίου εφαρμογής του συντονισμού κοινωνικής ασφάλισης ώστε να καλύπτει την πρόωρη συνταξιοδότηση, στην επέκταση του δικαιώματος των ανέργων στη λήψη επιδόματος ανεργίας σε άλλο κράτος μέλος και στη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της νομοθεσίας ώστε να περιληφθούν όλα τα ασφαλισμένα πρόσωπα. Τα περισσότερα από αυτά τα αιτήματα ικανοποιήθηκαν μέσω της τελικής έγκρισης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 ή συμπεριλαμβάνονται στις πρόσφατες προτάσεις της Επιτροπής για την επανεξέταση του κανονισμού.

Σε κάποια ψηφίσματά του (της 14ης Ιανουαρίου 2014 σχετικά με την κοινωνική προστασία για όλους, της 14ης Σεπτεμβρίου 2016 σχετικά με το κοινωνικό ντάμπινγκ, και της 4ης Ιουλίου 2017 σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και την επισφαλή απασχόληση), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επιστήσει την προσοχή σε συγκεκριμένες δυσκολίες στον τομέα αυτό, όπως είναι η περίπτωση των αυτοαπασχολούμενων, των εργαζομένων με συμβάσεις προσωρινής ή μερικής απασχόλησης, των εργαζομένων στην ψηφιακή οικονομία και των εποχιακών εργαζομένων, και έχει ζητήσει από την Επιτροπή να επανεξετάσει τη νομοθεσία και να παρακολουθήσει την εφαρμογή και τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε να διασφαλίζεται ότι γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των πολιτών και ότι η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού στην ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Μετά την έξαρση της πανδημίας COVID-19 και τις σοβαρές επιπτώσεις που παρατηρήθηκαν στους διασυνοριακούς, μεθοριακούς, αποσπασμένους και εποχικούς εργαζομένους, στις 19 Ιουνίου 2020 το Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με την ευρωπαϊκή προστασία των διασυνοριακών και εποχικών εργαζομένων στο πλαίσιο της κρίσης της νόσου COVID-19. Το ψήφισμα εφιστά την προσοχή στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτοί: την αδυναμία πρόσβασης σε επαρκή κοινωνική προστασία και δικαιώματα ασφάλισης λόγω δυσκολιών συντονισμού μεταξύ των φορέων κοινωνικής ασφάλισης των κρατών μελών, ενώ δεν είναι πάντοτε επιλέξιμοι για προσωρινά μέτρα στήριξης, όπως συστήματα μειωμένου ωραρίου εργασίας, προσαρμοσμένα επιδόματα ανεργίας και μέτρα για τη διευκόλυνση της κατ’ οίκον εργασίας, και παραμένουν σε νομική αβεβαιότητα όσον αφορά τα εφαρμοστέα καθεστώτα κοινωνικής ασφάλισης και φορολογίας.

Στις 20 Μαΐου 2021 το Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με τις επιπτώσεις των κανόνων της ΕΕ στην ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων και των υπηρεσιών Στο ψήφισμα τονίζεται ότι η έλλειψη πρόσβασης στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης είναι συχνά αποτέλεσμα καταχρηστικών μορφών άτυπης απασχόλησης. Τονίζεται επίσης η ανάγκη πλήρους ψηφιοποίησης των διαδικασιών που αφορούν την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και την απόσπαση εργαζομένων, προκειμένου να βελτιωθεί η παροχή και ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των εθνικών αρχών και να καταστεί δυνατή η αποτελεσματική επιβολή, η δυνατότητα μεταφοράς και η ιχνηλασιμότητα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Στο ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2021 σχετικά με τη θέσπιση ευρωπαϊκής κάρτας κοινωνικής ασφάλισης για τη βελτίωση της ψηφιακής επιβολής των δικαιωμάτων κοινωνικής ασφάλισης και της δίκαιης κινητικότητας, το Κοινοβούλιο τόνισε εκ νέου την ανάγκη για ένα πανευρωπαϊκό ψηφιακό μέσο για τους μετακινούμενους εργαζομένους, το οποίο θα διευκολύνει τον εντοπισμό και τη διεκδίκηση των εισφορών και των παροχών κοινωνικής ασφάλισης για τους εργαζομένους και, ταυτόχρονα, θα βελτιώσει την επιβολή των κανόνων της ΕΕ για την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα αυτό, επισκεφθείτε τον ιστότοπο της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.

 

Aoife Kennedy