Αρχική σελίδα Sylwia SPUREK

Rosyjska inwazja na Ukrainę to również wojna przeciwko ukraińskim kobietom. Przeciwko uchodźczyniom, które, najczęściej ze swoimi dziećmi, zmuszone zostały do ucieczki i przeciw kobietom, które w wyniku wojny doświadczyły gwałtów, molestowania seksualnego oraz tortur. Naszym obowiązkiem jest zapewnienie im konkretnego wsparcia – realizacji podstawowych praw człowieka, bezpieczeństwa, wolności, godności. Uchodźczynie, w tym uchodźczynie – ofiary zbrodni wojennych powinny mieć dostęp także do antykoncepcji awaryjnej oraz aborcji.
Obowiązkiem Komisji Europejskiej jest zapewnienie kobietom dotkniętym wojną dostępu do pełnego zakresu usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Niestety w Polsce, gdzie najczęściej trafiają uchodźczynie, dostęp do takich świadczeń zdrowotnych jest ograniczony. Restrykcyjna ustawa antyaborcyjna, praktyka stosowania jej przepisów jeszcze bardziej zawężająca i tak ograniczone możliwości aborcji, stosowanie przez lekarzy klauzuli sumienia oraz decyzja TK, wyłączająca możliwość wykonywania aborcji z przyczyn eugenicznych, dają obraz sytuacji, w której istnieje duże ryzyko, że uchodźczynie nie otrzymają przysługujących im świadczeń zdrowotnych.
Niestety, Komisja od dawna ignoruje kwestię braku dostępu do aborcji. Powtarza, że ochrona zdrowia oraz prawo do aborcji wykracza poza kompetencje UE. Zamiast szukać rozwiązań prawnych szuka kolejnych wymówek. Najwyższy czas, aby Komisja zaczęła działać w tej sprawie, wykorzystywać wszystkie swoje narzędzia, skupiła się na szukaniu rozwiązań, w tym, jeśli to konieczne, rozpoczęła rozmowy o zmianie traktatów.