Written explanations of vote Anna FOTYGA

Naszą rolą i obowiązkiem jest umiejscowienie Partnerstwa Wschodniego wysoko w agendzie UE. Szczególnie teraz, gdy pojawiają się nowe próby zbliżenia z Rosją. Sukces państw Partnerstwa Wschodniego jest najlepszą, a także najmniej kosztowną obroną przed Rosją. Cieszę się, iż udało nam się przygotować spójny i ambitny tekst zalecenia. Jako kontrsprawozdawca zdecydowanie popieram przedłożony dokument.

. – Popieram omawiany dzisiaj, opracowany przez Komisję i Radę, drugi pakiet zwalczania pandemii i jej konsekwencji. Procedowane 10 projektów to dobre – uzgodnione z państwami członkowskimi – rozwiązania. Wyzwania, z którymi musimy się zmierzyć, są bezprecedensowe i wymagają elastyczności, uproszczeń procedur, zmiany kwalifikowalności poniesionych kosztów czy też wyeliminowania biurokratycznego obciążenia administracji publicznych. Konieczne jest zasilenie instrumentu na rzecz wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych na terenie Unii oraz Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności/rescEU dodatkowymi środkami, aby usprawnić gromadzenie zapasów i koordynację dystrybucji podstawowych zasobów w całej Europie.
Dzięki wprowadzonym dziś zmianom możliwe będzie uruchomienie wszystkich dostępnych środków z EFRR, Funduszu Spójności i EFS oraz przeznaczenie ich na walkę z pandemią COVID-19. Państwa członkowskie i regiony będą mogły uruchomić więcej środków na rozszerzenie i wydłużenie programów wsparcia zatrudnienia, na wsparcie kapitału obrotowego MŚP oraz na natychmiastowe wydatki w sektorze opieki zdrowotnej. Dobrze, iż – poza początkową mobilizacją dostępnych rezerw gotówkowych w europejskich funduszach strukturalnych i inwestycyjnych (EFSI) dla natychmiastowej walki z kryzysem – możemy mówić o dodatkowych działaniach w obszarach polityk unijnych. Mam tu na myśli m.in. ochronę osób najbardziej potrzebujących, będących odbiorcami pomocy żywnościowej w ramach Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD).
Kolejnym wyzwaniem jest konieczność pozyskania znacznych dodatkowych zasobów oraz większej dostępności wyrobów medycznych o zasadniczym znaczeniu, stąd jak najbardziej wskazane jest uelastycznienie procedury certyfikacji wyrobów medycznych oraz odroczenie rozpoczęcia stosowania niektórych przepisów.
Z kolei propozycje dopasowania Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego do realnych potrzeb sektora rybactwa w związku z wystąpieniem pandemii COVID-19 są spójne z oczekiwanymi, choć nie pokrywają się w pełni ze wszystkim postulatami rybaków.
Chciałam jednak zwrócić uwagę, iż wobec znaczącej kwoty dostępnych środków w budżecie UE na rok 2020 Komisja Europejska powinna niezwłocznie zaproponować zdecydowane działania budżetowe po stronie płatności już w 2020 roku.
Żałuję, iż podczas debaty nad projektem rezolucji PE mogliśmy usłyszeć wiele nieścisłości, a nawet jawnych kłamstw. Za skandal uważam, iż w największym globalnym kryzysie, jakim jest pandemia, część europosłów, w tym niestety także polskich, uznaje polityczne stygmatyzowanie władz mojego kraju za narzędzie walki z koronawirusem. Przestrzegam przed wykorzystaniem sytuacji kryzysowej do daleko idących zmian mających pogłębić integrację. Propozycje wspólnego zadłużenia czy nowych europejskich podatków muszą być dokładnie przemyślane. Obecny czas wymaga od nas konkretnych działań, a nie przepychania bocznymi drzwiami kontrowersyjnych projektów ideologicznych. Zaproponowany przez grupę EKR projekt rezolucji jest wolny od tych błędów i uważam go za lepszą propozycję niż upolityczniony wspólny projekt kilku grup.

Popieram propozycje KE dotyczące przede wszystkim mobilizacji dostępnych jeszcze środków w ramach programów operacyjnych polityki spójności bieżącej perspektywy, a także środków przeznaczonych na zaliczki, które nie zostały wydatkowane przez państwa członkowskie w 2019 r. Chciałabym jednak zauważyć, iż nie są to dodatkowe środki finansowe, a środki pozostające w większości w kopertach narodowych państw członkowskich. W moim przekonaniu działania proponowane przez KE są jednak niewystarczające w obliczu skali wyzwań, nie tylko w wymiarze finansowym, ale przede wszystkim w zakresie narzędzi i mechanizmów wsparcia. Dlatego apeluję do Komisji o przygotowanie kolejnego, bardziej kompleksowego pakietu zmian wspierającego państwa członkowskie w walce z COVID-19.
Nowy pakiet zmian w polityce spójności powinien maksymalnie uelastyczniać wdrażanie programów i projektów, a także upraszczać zarządzanie finansowe i zwiększać płynność finansową państw członkowskich i beneficjentów. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przedstawienia szczegółowych propozycji w tym obszarze i ich przedyskutowania z Komisją Europejską.
Komisja powinna w szczególności zaproponować stosowne zmiany także w innych rozporządzeniach polityki spójności, w tym w zakresie EFS oraz EFRROW, a także rozszerzyć proponowane zmiany w pozostałych rozporządzeniach polityki spójności, w tym w EFMR. Wskazane byłoby też poszukiwanie innych źródeł finansowania, np. w ramach Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji.

Swoją ocenę sytuacji w północnej Syrii przedstawiłam w klarowny sposób podczas wczorajszej debaty. Uważam jednak, że tekst zaproponowany przez Grupę EKR o wiele lepiej, w holistyczny sposób oddaje sytuację w regionie. Dlatego wstrzymałam się od głosu nad tekstem wspólnym kilku grup.