Rašytiniai paaiškinimai dėl balsavimo Janina OCHOJSKA

W czasach gdy wolność, demokracja, pokój, praworządność oraz prawa człowieka są szczególnie zagrożone, chronienie podstawowych europejskich wartości w naszej Unii stało się priorytetem. Wojna w Ukrainie pokazała, że to, co niedawno wydawało się niemożliwe, może wkrótce stać się nieuniknione.
Postanowiłam poprzeć wspólny projekt rezolucji w sprawie zarzutów dotyczących rosyjskiej ingerencji w procesy demokratyczne w UE.
Rosyjskie kampanie dezinformacyjne (wyłapywane między innymi przez East Stratcom Task Force) mające na celu destabilizację oraz szerzenie podziału w UE nieustannie się mnożą. Permanentnie aktualizowana baza danych programu EUvsDisinfo zgromadziła już ponad 16 566 przypadków (stan na 14/02/2024). Liczne rosyjskie próby ingerencji w wybory, wspieranie i finansowanie skrajnych oraz separatystycznych partii czy też korupcja to obecnie jedne z głównych zmartwień UE. Ingerencja w jednym z krajów członkowskich dotyka całej wspólnoty. Nie wolno nam dopuścić do osłabienia naszych instytucji i ulec fragmentacji.
Jestem przekonana, że we współpracy z Radą i Komisją podjęte zostaną odpowiednie kroki w celu obrony i wzmocnienia naszych demokracji.

Biorąc pod uwagę zmianę światowego porządku, rosnące napięcia geopolityczne oraz konflikty, które bezpośrednio zagrażają bezpieczeństwu europejskiemu i globalnemu, oczywiste jest, że dyplomacja prewencyjna wymaga stałej i zwiększonej uwagi ze strony UE. W związku z tym poparłam sprawozdanie w sprawie roli dyplomacji prewencyjnej w rozwiązywaniu zamrożonych konfliktów na świecie.
W sprawozdaniu podkreśla się potencjał Unii w zapobieganiu konfliktom i w ich wczesnym identyfikowaniu oraz potrzebę zwiększenia widoczności działań UE w tej kwestii. Zalecenia koncentrują się m.in. na wzmocnieniu partnerstw i koordynacji międzynarodowej z organizacjami takimi jak ONZ czy OBWE. W dokumencie skupiono się również na współpracy z lokalnymi działaczami oraz organizacjami pozarządowymi, by lepiej zrozumieć kontekst lokalny i kulturowy, budować zaufanie i gromadzić informacje wczesnego ostrzegania na dotkniętych obszarach.
Podczas mojej wieloletniej aktywności w Polskiej Akcji Humanitarnej byłam świadkiem wielu ludzkich cierpień wywołanych przez konflikty, którym często można byłoby zapobiec, jeśli przeciwdziałalibyśmy ich podstawowym przyczynom. Wierzę, że sprawozdanie, które poparłam, może przyczynić się do budowania skutecznych mechanizmów zapobiegających przyszłym konfliktom, a potencjał Unii powinien stanowić motywację do osiągnięcia przez nią większej roli na arenie międzynarodowej.

We wtorek 12 września poparłam sprawozdanie w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych oraz poprawy standardów jakości wody w UE. Dokument powstał w ramach Europejskiego Zielonego Ładu, który zakłada osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050. Propozycje zawarte w sprawozdaniu mają na celu ochronę cennych zasobów słodkowodnych w Europie przed skażeniem wynikającym z nieodpowiedzialnego stosowania substancji chemicznych.
Reformy zwiększające ochronę wód gruntowych są istotne w kontekście postępujących zmian klimatycznych, w wyniku których rosnąca liczba krajów członkowskich doświadcza problemów z dostępem do słodkiej wody, szczególnie w okresie letnim. Regularne uaktualnianie obowiązujących przepisów umożliwi nie tylko wzmożenie kontroli nad jakością substancji chemicznych stosowanych przez przemysł i rolnictwo, ale również przeciwdziałanie skutkom kryzysu klimatycznego, które wpływają na dostęp do czystej wody w Europie. Istotnym elementem sprawozdania jest też zwrócenie uwagi na producentów szkodliwych substancji i na koszty związane z monitorowaniem zanieczyszczeń, które powinni ponieść.
Wierzę, że wejście w życie propozycji zawartych w sprawozdaniu umożliwi skuteczniejszą ochronę naszych ekosystemów wodnych, co stanowiło jeden z postulatów wyrażonych przez obywateli UE podczas Konferencji w sprawie przyszłości Europy.

Głosowałam za rezolucją w sprawie działań w zakresie poszukiwania i ratownictwa na Morzu Śródziemnym.
Po pierwsze, konieczne jest stworzenie legalnych dróg migracji, które umożliwią ludziom szukającym lepszych warunków życia bezpieczne i legalne przekroczenie granic. To pozwoliłoby uniknąć niebezpiecznych podróży na łodziach, które często skutkują tragediami i stratą ludzkich istnień.
Po drugie, ważnym aspektem walki z tragedią na Morzu Śródziemnym jest ściganie przemytników, którzy wykorzystują sytuację migrantów i uchodźców, narażając ich życie na niebezpieczeństwo. Organizacje międzynarodowe i państwa powinny współpracować w celu identyfikacji, ścigania i skazania tych przestępców. To wymaga współpracy wywiadowczej, wymiany informacji oraz wzmocnienia środków egzekwowania prawa.
Ponadto lepsza skoordynowana polityka migracyjna jest niezbędna dla skutecznego zarządzania kryzysem migracyjnym na Morzu Śródziemnym. Współpraca między państwami nadbrzeżnymi i organizacjami pozarządowymi w zakresie wymiany informacji, zasobów i najlepszych praktyk może prowadzić do bardziej spójnego podejścia do kwestii migracji. We wspólnej polityce migracyjnej powinno się uwzględniać zarówno aspekty humanitarne, jak i bezpieczeństwo, z poszanowaniem praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego.
Wreszcie nie możemy zapominać o długoterminowych rozwiązaniach. Konieczne jest działanie na rzecz stabilności politycznej, gospodarczej i społecznej w krajach pochodzenia migrantów. Poprzez wspieranie rozwoju tych regionów, tworzenie miejsc pracy, edukację i zapewnienie infrastruktury możemy zmniejszyć presję migracyjną i zapobiegać sytuacjom, w których ludzie są zmuszeni do ryzykownych podróży na morzu.

Głosowałam za sprawozdaniem w sprawie ochrony dziennikarzy na świecie i polityki Unii Europejskiej w tej dziedzinie, ponieważ bez rzetelnego dostępu do prawdziwych informacji nie będziemy w stanie uzyskać informacji na temat najważniejszych wydarzeń.
Państwa mają obowiązek chronić prawa podstawowe związane z dziennikarstwem i wolnością mediów, ale często używają dziennikarstwa jako narzędzia do kreowania nieprawdy, przeinaczania faktów lub rozprzestrzeniania propagandy i dezinformacji w celu uzyskania określonych korzyści.
Dlatego poparłam zapisy sprawozdania potępiające wszelkie próby uciszania niezależnych mediów lub podważania ich wolności i pluralizmu, a także próby ograniczania publicznego dostępu do wiarygodnych informacji, wykorzystywania urządzeń dozorujących i oprogramowania szpiegowskiego do monitorowania, przechwytywania i cenzurowania pracy dziennikarzy oraz próby kontrolowania mediów publicznych.

Poparłam zalecenie dla Rady i Wiceprzewodniczącego Komisji podsumowujące działalność Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych oraz dotyczące silniejszej pozycji EU na świecie. Po 12 latach od powstania ESDZ, w dobie licznych kryzysów, z którymi mierzy się Europa, należy wzmocnić dyplomatyczny organ pomocniczy Komisji w celu zwiększenia roli Unii jako proaktywnego i autonomicznego aktora na arenie światowej.
Procesy decyzyjne UE w polityce zagranicznej są często bardzo złożone. Sprawozdanie, nad którym głosowałam upraszcza procedury unijne, zapewniając lepszą koordynację i integrację międzyinstytucjonalną polityk UE, w szczególności tych o wymiarze zewnętrznym w dziedzinie migracji, handlu i energii. Aby zwiększyć skuteczność działań, należy wprowadzić głosowanie większością kwalifikowaną przy podejmowaniu decyzji w niektórych obszarach polityki zagranicznej UE, takich jak sankcje, prawa człowieka i ochrona prawa międzynarodowego.
Niezbędnym elementem do podejmowania szybkich decyzji w odpowiedzi na globalne wyzwania jest zjednoczenie wszystkich 27 państw członkowskich UE. Unia musi mówić jednym silnym głosem w celu propagowania naszych wspólnych wartości, zwiększając w ten sposób wpływ polityczny reprezentacji UE w organizacjach międzynarodowych takich jak NATO lub ONZ.
Uważam, że propozycje zawarte w sprawozdaniu, przyczynią się do rozwijania roli Unii jako światowego lidera, przy jednoczesnym promowaniu wolności, demokracji, praworządności i praw człowieka na świecie.

Poparłam wniosek Rady w sprawie zawarcia umowy między Unią Europejską a Republiką Macedonii Północnej dotyczącej działań operacyjnych prowadzonych przez Frontex w Republice Macedonii Północnej.
Jednym z głównych celów działalności agencji Frontex jest zapewnienie zintegrowanego zarządzania granicami na szczeblu europejskim, współpracując przy tym z sąsiadującymi państwami trzecimi. Bałkany Zachodnie stanowią jeden z głównych szlaków nieregularnych migracji, a przez samą Północną Macedonię w 2021 roku przybyło 20 874 osób o nieuregulowanym statusie. Podczas nieregularnych przepływów migracyjnych, osoby te są często narażone na niebezpieczeństwa ze strony organizacji przestępczych zajmujących się przemytem ludzi. Z tego względu niezwykle istotne jest, by migracje te były kontrolowane i aby zapewniono migrantom niezbędne wsparcie.
Umowa dotycząca działań prowadzonych przez Frontex w Macedonii Północnej jest szczególnie ważna w kontekście zapewnienia transparentności działań agencji, publicznej kontroli oraz wyznaczenia jasnych ram współpracy między agencją a władzami Macedonii Północnej. Dodatkowo umowa powinna stać na straży ochrony podstawowych praw człowieka, z uwzględnieniem prawa do procedur azylowych, uszanowania godności ludzkiej i zasady non-refoulement.

Poparłam projekt rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie ratyfikacji Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (tzw. Konwencji stambulskiej).
Przemoc ze względu na płeć, jest problemem strukturalnym i powszechnym w całej Europie i na świecie, który w przeważającej większości dotyczy kobiet. Co trzecia kobieta w UE (w sumie około 62 mln) doświadczyła przemocy fizycznej lub seksualnej, a ponad połowa z nich (55 %) doświadczyła molestowania seksualnego przynajmniej raz po ukończeniu 15. roku życia .
W 2017 roku UE podpisała Konwencję stambulską, będącą najbardziej wszechstronnym międzynarodowym traktatem mającym na celu zwalczanie oraz zapobieganie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, uznanej za naruszenie praw człowieka. Zobowiązania wynikające z przyjęcia Konwencji mają zapewnić odpowiednią multidyscyplinarną reakcję na przemoc wobec kobiet i przemoc domową w oparciu o cztery filary: zapobieganie, ochronę ofiar i zadośćuczynienie, ściganie sprawców oraz zintegrowaną politykę. Natychmiastowe przystąpienie państw członkowskich do konwencji przyczyniłoby się do jednakowej ochrony kobiet na szczeblu unijnym za pomocą wiążącego instrumentu, który ujednoliciłby ustawodawstwo państw członkowskich oraz wspierałby współpracę międzynarodową w zwalczaniu przemocy wobec kobiet.
Następnym krokiem, niezbędnym by wcielić Konwencję w życie, jest jej ratyfikacja, dlatego liczę, że poparcie ze strony posłów Parlamentu Europejskiego skłoni Radę do przyjęcia Konwencji.

Głosowałam za projektem rezolucji w sprawie realizacji wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. W świetle rosyjskiej napaści na Ukrainę, zagrażającej również bezpieczeństwu krajów UE, konieczne jest zdecydowane działanie oraz zredefiniowanie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Szczególnie istotne jest wypracowanie jedności w tej dziedzinie, aby umożliwić wczesne działania zapobiegawcze i szybkie reagowanie. Ma to znaczenie w obszarach priorytetowych, jak np. globalny system sankcji UE za naruszenie praw człowieka (unijna ustawa Magnickiego).
Solidarność jest kluczem do stawienia czoła wyzwaniom, przed którymi stoi UE. Aby wpłynąć na rzetelność krajów członkowskich UE, należy zwiększyć pomoc militarną, polityczną, a przede wszystkim humanitarną dla Ukrainy w idei multilateralizmu, wzmacniając przy tym istniejące sojusze oraz tworząc nowe partnerstwa strategiczne z krajami podzielającymi nasze demokratyczne wartości, przy jednoczesnym stawianiu czoła reżimom autorytarnym i totalitarnym.
Apeluję, by wdrożyć koncepcję strategicznej autonomii, modyfikując Artykuł 21 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, tak aby UE stała się skutecznym podmiotem w dziedzinie dyplomacji i bezpieczeństwa dzięki prowadzeniu własnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa opartej na zdecydowanych działaniach za pomocą konkretnych środków, strategii politycznych, budżetów i zobowiązań.

Poparłam projekt rezolucji, w którym Parlament Europejski stanowczo potępia popełnione na Słowacji homofobiczne zabójstwo Matúša Horvátha i Juraja Vankuliča. Jako społeczność europejska musimy stanowczo sprzeciwić się z wszelkim formom nienawiści i przemocy, wszelkim atakom fizycznym lub słownym na osoby ze względu na płeć, orientację lub tożsamość seksualną. Wzywam rządy UE, aby zajęły zdecydowane stanowisko przeciwko naruszeniom praw człowieka, klimatowi nietolerancji i zastraszania wobec społeczności LGBTIQ+. Państwa członkowskie mają obowiązek stać na straży prawa do godności ludzkiej i ochrony przed poniżającym traktowaniem.
Nawoływanie do nienawiści, wykluczający i stygmatyzujący język wobec osób LGBTIQ+, również ze strony polityków, staje się coraz bardziej powszechny. Apeluję do polityków i osób publicznych o zaprzestanie legitymizacji nienawiści w zamian za potencjalne korzyści polityczne.
W Unii Europejskiej nie może być miejsca na dyskryminację żadnej grupy społecznej, a nierówne traktowanie ze strony władz publicznych, takie jak przyjmowanie uchwał wyznaczających „strefy wolne of LGBT”, jest niedopuszczalne w świetle prawa. W Polsce rocznie ok. 200 nastolatków LGBT+ dokonuje prób samobójczych, w tym 25 traci życie. W sondażu przeprowadzonym przez Unijną Agencję praw Podstawowych Polska znajduje się w czołówce państw, w których najwyższy odsetek młodzieży LGBT ma myśli samobójcze, a 90% spotyka się z szykanowaniem i agresją słowną.