Pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania Bogdan RZOŃCA

Zagłosowałem przeciwko parlamentarnemu sprawozdaniu o systemie zasobów własnych Unii Europejskiej. Głosowanie dotyczyło wniosku Komisji z 20 czerwca 2023 r., będącego aktualizacją inicjatywy z grudnia 2021 r. dotyczącej wprowadzenia nowych zasobów własnych w celu finansowania budżetu UE.
Proponowane zmiany polegają przede wszystkim na wprowadzeniu zasobów własnych opartych na dochodach ze sprzedaży uprawnień ETS, zwiększając – w stosunku do pierwotnej propozycji – stawkę poboru dochodów ETS z 25% do 30%. Wprowadzają również dodatkowe nowe zasoby własne oparte na zyskach przedsiębiorstw (CPOR).
Chociaż popieram poszukiwanie nowych zasobów własnych, niezbędnych do pokrycia kosztów pożyczek zaciągniętych w ramach NextGenerationEU, jednak nie popieram poszczególnych propozycji Komisji, w szczególności zasobów własnych opartych na ETS.
Nowe zasoby własne nie powinny nadmiernie obciążać mniej zamożnych państw. Natomiast propozycja Komisji oznacza wysokie koszty głównie dla państw najuboższych, mających problemy z zieloną transformacją i wymagających wsparcia w tym zakresie. Sprzeciwiam się przekazywaniu do budżetu UE wpływów ze sprzedaży uprawnień ETS, a nawet uznaję tę propozycję za sprzeczną z celami polityki klimatyczno-energetycznej UE. Osiągnięcie ambitnych celów UE w dziedzinie ochrony klimatu wymaga właśnie pozostawienia tych środków w budżetach narodowych.
Jestem również sceptyczny wobec propozycji utworzenia „statystycznego” zasobu własnego związanego z nadwyżką operacyjną brutto przedsiębiorstw.

The ECR Group is aware of the need to help Ukraine and has always supported its integration with the EU, and therefore, despite some doubts about the costs and financing of the UF, supports establishment of the Facility.
In the context of granting Ukraine the status of a candidate country, it is reasonable to quickly adopt the UF as a significant mechanism to support its modernisation processes.
However, we oppose the replacement of Council implementing decisions by delegated acts of the European Commission in the compromise text, as it limits the role of EU Member States when it comes to the implementation of the UF.
For this reason, I have decided to abstain in the vote on the proposal amended by the Parliament, while recommending that the regulations be referred to inter-institutional negotiations as soon as possible.

Sprawozdanie „Obce ingerencje we wszystkie procesy demokratyczne w Unii Europejskiej, w tym dezinformacja” jest aktualnym i kompleksowym dokumentem obejmującym wiele aspektów tego złożonego problemu. To grupa EKR w ostatniej kadencji podniosła ten temat na szczeblu PE i cieszymy się, że nadal zajmuje on ważne miejsce w harmonogramie jego prac.
Tekst zawiera liczne rekomendacje zgodne ze stanowiskiem EKR, m.in. dotyczące przeciwdziałania wpływom Rosji, Chin i Iranu, wspierania Ukrainy i Tajwanu, obrony infrastruktury krytycznej UE, wspierania państw członkowskich (zapisy o wsparciu Polski w kontekście działań Białorusi i Rosji na granicy). Potępia bliskie związki elit politycznych z Rosją w niektórych państwach członkowskich, w tym w Niemczech.
Niestety, znalazły się w nim zapisy, które bezpośrednio uderzają w Polskę, jak zapisy dotyczące praw środowiska LGBTI w Polsce czy ogólne uwagi na temat zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Ze względów formalnych nie było możliwości głosowania nad nimi oddzielnie. Tematyka sprawozdania i zagadnienia w nim poruszane są na tyle ważne, że zasługuje on na poparcie, i dlatego zdecydowałem się głosować za jego przyjęciem.

Parlament Europejski w swojej rezolucji w sprawie rosyjskiej agresji na Ukrainę prezentuje bardzo stanowcze i zdecydowane stanowisko, w najmocniejszych słowach potępiając niczym niesprowokowaną inwazję dokonaną przez Federację Rosyjską na terytorium Ukrainy.
W tych wyjątkowo trudnych okolicznościach powinniśmy wykazać pełną solidarność z naszym wschodnim sąsiadem oraz wezwać społeczność międzynarodową do dalszych działań zmierzających do izolacji Rosji, nałożenia na Federację Rosyjską i Białoruś najostrzejszych możliwych sankcji oraz wsparcia bohaterskich żołnierzy sił zbrojnych Ukrainy – również w formie amunicji, broni oraz sprzętu bojowego, a także pomocy humanitarnej.
Zdecydowanie potępiam zbrodnie wojenne popełniane przez rosyjskie wojska oraz ataki na infrastrukturę i ludność cywilną. Ponadto uważam, że Unia Europejska powinna jak najszybciej zagwarantować Ukrainie status państwa kandydującego.
Z powyższych względów w pełni popieram treść przyjętej dziś przez PE rezolucji.

. – Wstrzymałem się od głosu w finalnym głosowaniu nad tym sprawozdaniem, chociaż dokument, który udało się wypracować przez ostatnie miesiące, zawiera wiele cennych postulatów. Wskazuje na bardzo ważną rolę osób starszych w naszych społeczeństwach, na konieczność wspierania ich i zapewnienia im godnego życia. Podkreśla znaczenie więzi międzypokoleniowych, srebrnej gospodarki czy niedyskryminacji w miejscu pracy. Wskazuje także na konieczność przeciwdziałania samotności w starości, dostosowania przestrzeni do potrzeb osób starszych i działań w obszarze służby zdrowia, zarówno teraz, jak i w dłuższej perspektywie, biorąc pod uwagę negatywne trendy demograficzne.
Nie można się jednak zgodzić na to, by sprawozdanie poświęcone osobom starszym stało się zakładnikiem ideologicznych rozgrywek lewicy. To sprawozdanie jest o osobach starszych i dla osób starszych, zaś lewica głównym przesłaniem sprawozdania próbuje uczynić prawa reprodukcyjne. To pokazuje, do jakiego absurdu została doprowadzona debata w PE i dlaczego grupa EKR zdecydowała się na złożenie alternatywnego tekstu rezolucji.
Polityka senioralna to jeden z fundamentów programu Zjednoczonej Prawicy, podobnie jak wsparcie dla rodzin i obszarów wiejskich. Mimo toksycznych zapisów wprowadzonych przez tzw. progresywną lewicę nie można pozwolić, by postulaty dotyczące osób starszych nie były realizowane. Ideologia nie może brać góry nad zdrowym rozsądkiem.

Głosowałem przeciwko projektowi rezolucji, wyrażającej uwagi, opinie i zalecenia Parlamentu do procesu oceny poszczególnych KPO. O ile prawo Parlamentu do wyrażania własnej opinii jest bezdyskusyjne, to wątpliwości budzi forma i ton rezolucji: wygląda ona na próbę wywarcia nacisku na Komisję i Radę, by wpłynąć na ich ocenę poszczególnych KPO.
Abstrahując od wielu niezbyt fortunnych (a nawet całkiem niedobrych) zapisów tej rezolucji, jak np. odniesienia do „rule of law” czy przesadne akcentowanie kwestii ekologicznych, bezdyskusyjnym pozostaje fakt, że oczekiwania Parlamentu są w tej sprawie całkowicie rozbieżne z interesami państw członkowskich. Parlament chciałby być informowany o wszystkich szczegółach i mieć wpływ na ocenę każdego KPO, podczas gdy my, państwa członkowskie oczekujemy oceny szybkiej, uczciwej i zgodnej z literą rozporządzenia o RRF.
Delegacja polska EKR stoi na stanowisku, że Parlament powinien powstrzymać się od ingerencji w proces wdrażania RRF, głównie ze względu na specyfikę tego instrumentu: finansowanego nie z budżetu UE, ale z funduszy specjalnych, z pożyczek zatwierdzonych przez poszczególne państwa członkowskie.

Głosowałem przeciw przyjęciu sprawozdania „Polityka konkurencji – sprawozdanie roczne za 2020 r.”, mimo iż jest to bardzo dobre merytorycznie sprawozdanie, trafnie rozpoznające i definiujące najważniejsze cele i wyzwania w tej dziedzinie.
Sprawozdanie jest rzeczowe i wolne od ideologii. Podkreśla rolę uczciwej konkurencji jako czynnika napędzającego innowacje i korzystnego dla konsumentów. Wzywa również do silnego przeciwstawienia się monopolistycznym praktykom gigantów cyfrowych, w tym ograniczaniu przez te przedsiębiorstwa dostępu do bezstronnej informacji.
Jednakże ostateczny tekst sprawozdania zawiera zgłoszoną przez grupę S&D poprawkę (ust. 87), która nie tylko jest niedorzeczna z punktu widzenia problematyki sprawozdania, ale zawiera również nieprawdziwe i krzywdzące insynuacje dotyczące bieżącej sytuacji w Polsce. Mianowicie wyraża się tu „zaniepokojenie” przejęciem przez PKN Orlen grupy „Polska Press”, równocześnie przyrównując ten fakt do monopolistycznych praktyk międzynarodowych korporacji. Jest to oburzające nadużycie, które pogłębia fakt, że poprawka została sformułowana w taki sposób, by piętnując zjawisko wykupu mediów przez międzynarodowe koncerny, skłonić do poparcia jej przez europosłów słabiej obeznanych z polską rzeczywistością medialną.
W związku z tym, popierając niemal wszystkie tezy sprawozdania, nie mogę jednak poprzeć w całości tekstu, w którym szkaluje się Polskę, kłamliwie przedstawiając przemiany na polskim rynku mediów oraz niesprawiedliwie ocenia ogólny poziom wolności mediów i debaty publicznej w Polsce.

Projekt rezolucji zawiera kilka wysoce niepokojących punktów, na które należy zwrócić szczególną uwagę: pkt 2 o zobowiązaniu KE do wzięcia pod uwagę poglądów wyrażonych przez PE, plenarnie i przez jego komisje; pkt 3 o parlamentarnym nadzorze PE dla którego KE musi regularnie informować PE nt. stanu procesu oceny przez KE krajowych planów odbudowy (KPO); pkt 4 o zobowiązaniu do przekazywania przez KE do PE całej (w pkt 6 mowa także o wstępnej informacji) informacji „backgroundowej” i sumarycznej o reformach i inwestycjach w KPO; pkt 8 wzywa KE do skłonienia krajów członkowskich do konsultacji społeczeństwa obywatelskiego oraz lokalnych i regionalnych władz oraz zapewnienia ich udziału we wdrażaniu KPO, a zwłaszcza w ich monitorowaniu.
Zacytowane powyżej punkty są próbą rozszerzenia swoich kompetencji, podjętą przez Parlament Europejski. O ile Traktaty przyznają Parlamentowi prawo udziału w procedurze budżetowej związanej z WRF, o tyle Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności ze względu na swój specyficzny charakter nie wchodzi w zakres WRF jako takich i dlatego powinien pozostać w wyłącznej kompetencji państw członkowskich. Nawet fakt, że „RRF jest bezprecedensowym instrumentem pod względem wielkości i sposobów finansowania”, nie uzasadnia chęci przywłaszczenia sobie nowych kompetencji przez Parlament.
W związku z powyższym głosowałem przeciw rezolucji.

InvestEU ma zastąpić sukcesywnie wykorzystywany w ostatnich latach Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), z którego Polska pozyskała znaczne środki. Nowy program ma na celu domknięcie luki inwestycyjnej trapiącej Europę. Pobudzenie inwestycji wspierających konkurencyjność oraz ekonomiczną, terytorialną i społeczną spójność Europy jest kluczowe szczególnie ze względu na kryzys gospodarczy związany z pandemią COVID-19 i zieloną transformację, która najbardziej dotyka mniej zamożne państwa UE.
Biorąc pod uwagę przyszłe negocjacje pomiędzy Parlamentem i Radą, zdecydowałam się poprzeć obecną propozycję mimo zastrzeżeń co do zmniejszenia elastyczności funduszu. Decyzja o finalnym wsparciu InvestEU po zakończeniu negocjacji międzyinstytucjonalnych, jak i innych programów związanych z wieloletnimi ramami finansowymi będzie uzależniona od rozwiązania kwestii tzw. mechanizmu praworządności omawianego w ramach innej procedury legislacyjnej.

Głosowałem nad sprawozdaniem posła Fernandesa i posłanki Hayer odnośnie do wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej poprzez wstrzymanie się od głosu. Uzasadniając tę decyzję, należy wskazać, że sprawozdanie zawierało wiele elementów negatywnych dla Polski. Najważniejszymi punktami sprawozdania ocenianymi negatywnie z punktu widzenia Polski są:
· Motyw 7, art. 2.1.1.(c) – zmiany w stosunku do nowego zasobu własnego, tj. krajowego wkładu na bazie odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych niepoddawanych recyklingowi. Sprawozdanie proponuje podniesienie stawki z 0,8 do 2 EUR za kg, a także wyeliminowanie korzystnej dla Polski korekty nadmiernej regresywności tej wpłaty. W przypadku wprowadzenia postulowanych zmian można szacować, że Polska w okresie 2021–2027 wpłaciłaby do budżetu UE ok. 2,7 mld EUR więcej niż na bazie kompromisu wynegocjowanego w lipcu 2020 r.
· Motyw 7a, 8a, art. 2.1.1.(ca) – wprowadzenie od 2021 r. nowego zasobu własnego na bazie dochodów z ETS. Wykluczenie tej wysoce regresywnej i niesprawiedliwej propozycji z porozumienia WRF było ogromnym sukcesem Polski. Koszt dla Polski wprowadzenia zasobu własnego opartego na ETS w zależności od konkretnego rozwiązania oraz zakładanych cen uprawnień wahałby się między ok. 2,1 do aż 7,4 mld EUR przez 7 lat.
Wprowadzenie powyższych zapisów spowodowałoby obciążenia Polski szacowane na 10 mld euro.