Explicații scrise ale votului - a 8-a legislatură Elżbieta Katarzyna ŁUKACIJEWSKA

Wskutek wielu afer i kontrowersji związanych z dopuszczaniem do obrotu środków ochrony roślin, zwłaszcza glifosatu, będącego substancją czynną powszechnie stosowaną w herbicydach, powołana została w PE specjalna komisja, której głównym celem było usprawnienie unijnej procedury zatwierdzania pestycydów.
Głosowane dziś sprawozdanie z prac komisji skupia się na kilku głównych problemach, w tym m.in. na poprawie przejrzystości, publicznym dostępie do badań, ich pełnej przejrzystości oraz unikaniu konfliktu interesów, a także, co najważniejsze, na zadbaniu o to, by żywność trafiająca na nasze stoły była bezpieczna dla zdrowia i życia konsumentów, którzy ją spożywają.
Rozbieżne oceny dotyczące szkodliwości i rakotwórczości samego glifosatu w sposób znaczący podważyły zaufanie konsumentów zarówno do instytucji odpowiedzialnych za ich wydawanie, jak również do samej metodologii ich przeprowadzania.
Przegłosowane dziś sprawozdanie wskazuje rozwiązania i procedury mające na celu wzmocnienie i tak stojącego już na bardzo wysokim poziomie procesu autoryzacji pestycydów w UE, dlatego mając na uwadze dobro, zdrowie i bezpieczeństwo konsumentów oraz równowagę rynku wewnętrznego, zagłosowałam za zaproponowanymi rozwiązaniami.

Celem sprawozdania jest określenie wspólnej wizji w zakresie przyszłości mobilności w Europie i w Polsce, stworzenie podstaw prawnych, a także zapewnienie polskim obywatelom i przedsiębiorstwom dostępu do bezpiecznych, inteligentnych i jednolitych rozwiązań technologicznych tak potrzebnych dla prawidłowego zastosowania pojazdów autonomicznych.
Rewolucja w dziedzinie mobilności cyfrowej nie jest utopią, a powoli staje się faktem – powstają już nowe modele biznesowe rozwijające innowacyjne usługi, technologie cyfrowe wykorzystywane w projektowanych pojazdach autonomicznych. Trzeba pamiętać, że nowe samochody w coraz większym stopniu polegają na oprogramowaniu i łączności.
W sprawozdaniu mówimy o kwestiach dotyczących technologii przekazywania danych, zasadach bezpieczeństwa i cyberbezpieczeństwa, a także o rozwiązaniach dla producentów samochodów i oprogramowania, bo to oni będą musieli opracować faktyczne rozwiązania w dziedzinie nowej mobilności.
Głosowałam za tym sprawozdaniem, bo chcę aby Europa, w tym Polska, pozostała na czele globalnej rewolucji cyfrowej.

Program „Horyzont Europa” to najambitniejszy na świecie instrument finansowania nauki i innowacji, w szczególności jeśli chodzi o wsparcie małych i średnich przedsiębiorców. Szczególnie istotnym problemem, który podjęliśmy, jest luka w wykorzystaniu programu pomiędzy krajami Europy Wschodniej i Zachodniej. Bardzo się cieszę, że udało się włączyć do funduszu środki na badania w zakresie technologii kosmicznych, co może pozytywnie wpłynąć np. na rozwój Doliny Lotniczej i działających tam przedsiębiorców, a w konsekwencji doprowadzić do powstania nowych miejsc pracy. Głosowałam za przyjęciem tego istotnego sprawozdania.

. – Jako sprawozdawca-cień w Komisji Transportu do opinii w sprawie rozporządzenia o utworzeniu Europejskiego Urzędu ds. Pracy, chciałabym wyrazić swoje rozczarowanie faktem, że dokument przyjęty przez komisję EMPL w ogóle nie wziął pod uwagę rozwiązań dobrych dla małych i średnich firm, które zostały przyjęte w opinii komisji TRAN.
Przede wszystkim, rozporządzenie nie zapewnia równowagi między interesami pracodawców i pracowników, ani pomiędzy firmami z Europy Zachodniej i Wschodniej. W opinii TRAN główny nacisk położony został na informacyjną i usługową rolę ELA – miała być punktem, w którym firmy i pracownicy znajdą wszystkie niezbędne informacje, a także uzyskają darmową poradę czy usługi przydatne w wymiarze transgranicznym. W sprawozdaniu zawarty został zapis, że ELA ma usprawniać procedury transgranicznej egzekucji kar, co można interpretować w różny sposób. Ponadto uprawnienia inspektorów ELA są zbyt szerokie – nie ustępują w niczym inspektorom krajowym, choć powinni pełnić jedynie rolę obserwatorów. Wreszcie nazywanie tej instytucji urzędem może być mylące i nasuwać skojarzenia z urzędami krajowymi – powinna pozostać nazwa „Europejska Agencja ds. Pracy”.
Z powyższych powodów głosowałam przeciwko mandatowi do podjęcia negocjacji międzyinstytucjonalnych.

. ‒ Zmiany klimatyczne są jednym z najistotniejszych globalnych problemów, z którymi muszą się zmierzyć dzisiejsze społeczeństwa. Unia Europejska podejmuje wiele działań, które mają na celu walkę z globalnym ociepleniem oraz promowanie niskiej emisji gazów cieplarnianych w gospodarkach. W tym celu państwa członkowskie wypełniają postanowienia uniwersalnego porozumienia paryskiego w sprawie klimatu. Skutki zmiany klimatu są odczuwalne na całym świecie, nie tylko poprzez wzrost średnich temperatur, ale również mają wpływ na zaopatrzenie w wodę i żywność, jak również na stabilność geopolityczną oraz bezpieczeństwo regionalne ludności. Dlatego konieczne jest wypracowywanie wspólnych rozwiązań i podejmowanie wspólnych kroków na arenie międzynarodowej.
Komisja Spraw Zagranicznych oraz Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności podjęły współpracę, aby przedstawić wspólne zalecenia dotyczące przyszłych działań na rzecz dyplomacji klimatycznej UE. Wskazano systematycznie niezbędne struktury, partnerów zagranicznych oraz ścieżki tematyczne dyplomacji klimatycznej, które są konieczne do dostosowania międzynarodowej roli UE w dyplomacji klimatycznej. Silna rola przywódcza UE ma pozwolić wyznaczać kierunki skutecznego promowania działań na rzecz klimatu. W celu osiągnięcia globalnych efektów konieczne jest pogłębienie współpracy z wieloma podmiotami: rządami krajów oraz podmiotami niepaństwowymi. Działania na arenie międzynarodowej muszą być wspomagane efektywną, wewnątrzunijną polityką klimatyczną. Dlatego zagłosowałam za sprawozdaniem w sprawie dyplomacji klimatycznej.

Od 2004 roku w Unii Europejskiej zakazane jest testowanie na zwierzętach produktów kosmetycznych, natomiast od 2009 roku zakaz ten dotyczy również składników kosmetycznych. W marcu 2013 roku w pełni zaczął obowiązywać zakaz wprowadzania do obrotu gotowych produktów kosmetycznych i składników kosmetycznych testowanych na zwierzętach. Dla Unii Europejskiej są to przełomowe zakazy, pokazujące jak ważna jest ochrona zwierząt dla Europejczyków oraz jak bardzo Europa zaangażowana jest w zaprzestanie testów na zwierzętach. Ważną kwestią jest to, że Europa jest na całym świecie największym rynkiem zbytu produktów kosmetycznych, a ponadto sektor kosmetyczny w Europie zapewnia miejsca pracy dla około 2 milionów osób. Trzeba zwrócić uwagę, że mimo wprowadzonych zakazów sektor ten jest innowacyjny i prężnie działa. To pokazuje, że testowanie produktów kosmetycznych na zwierzętach nie jest już uzasadnione i zaleca się stopniową rezygnację z testów na świecie. Niestety, mimo zakazów wprowadzonych w Unii Europejskiej, w około 80% państw na całym świecie nadal dozwolone jest testowanie kosmetyków na zwierzętach i wprowadzanie ich do obrotu. Podzielam zdanie, że jako Unia Europejska udowodniliśmy już, że zakaz może prawidłowo funkcjonować i nadszedł czas by działać - dlatego zagłosowałam za światowym zakazem testowania produktów kosmetycznych na zwierzętach.

Chociaż wybór Amsterdamu jako nowej siedziby Europejskiej Agencji Leków był kwestionowany przez część posłów do PE ze względu na nieprzejrzysty sposób wyboru stolicy Holandii, uważam, że naszym zadaniem jest przede wszystkim zapewnienie ciągłości funkcjonowania Agencji. Podważenie decyzji w sprawie przenosin byłoby szkodliwe dla samej Agencji, która wypełnia niezwykle kluczowe zadania: umożliwia pacjentom dostęp do najnowszych leków, monitoruje bezpieczeństwo leków oraz publikuje jasne informacje o produktach leczniczych i ich zastosowaniu.
W podjęciu tej decyzji powinno nam przyświecać zdrowie naszych obywateli. Rozwianie wątpliwości co do przyszłej siedziby EMA jest konieczne, aby zachęcić doświadczonych pracowników Agencji do dalszej pracy na rzecz dobra pacjentów z całej wspólnoty. Parlament Europejski powinien aktywnie śledzić dalsze losy EMA i bronić ciągłości funkcjonowania Agencji. Posłowie pracujący w ramach grupy roboczej EPL zapewnili, że będą żądać systematycznych sprawozdań od rządu holenderskiego na temat postępów w budowie nowej siedziby.
Jako posłanka zasiadająca w Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności opowiadam się za zdrowiem pacjentów i zagłosowałam za przyjęciem rozporządzenia.

Jako członkini Delegacji do spraw stosunków z Australią i Nową Zelandią zagłosowałam za umową między UE a Nową Zelandią o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych. Umowa jest krokiem w stronę pogłębienia współpracy poprzez stworzenie podstawy prawnej, która zabezpiecza łańcuchy dostaw i umożliwia prowadzenie legalnego handlu oraz wymianę informacji. Pozytywnie oceniam zastosowanie nowoczesnych i prostych procedur, które pozwolą nam zaoszczędzić czas i pieniądze przy odprawianiu towarów. Jednocześnie umowa pozwala zapobiegać naruszeniom i chronić naszych konsumentów. UE zawarła już wiele podobnych umów z innymi państwami i nadszedł najwyższy czas na odpowiednią umowę z naszym bliskim partnerem Nową Zelandią. Rozważne umowy handlowe z zaufanymi partnerami to dobry krok dla całej Wspólnoty i jasny krok UE w stronę liberalizacji handlu, a także opowiedzenie się przeciwko protekcjonizmowi.

Zmiany technologiczne zazwyczaj wyprzedzają nasze działania, ale w przypadku rezolucji na rzecz współpracujących inteligentnych systemów transportowych można mówić o rewolucyjnych propozycjach. Ten przyszłościowy system zakłada połączenie 30 mln pojazdów rocznie. Poziom rozwoju i gotowości poszczególnych państw członkowskich znacząco się różni, podczas gdy wszyscy obywatele UE powinni móc korzystać z cyfryzacji i rozwoju technologii. Inteligentne systemy transportowe to bardziej efektywny i przyjazny środowisku sposób na rozwój mobilności. Stoimy przed zmianami w transporcie, a przede wszystkim przed wprowadzeniem usług C-ITS w Europie. Coraz częściej słyszymy o osiągnięciach w zakresie produkcji prototypów samochodów autonomicznych. Rezolucja odpowiada na wyzwania, jakie stawiają nowe technologie w transporcie. Współpracujące inteligentne systemy transportowe kryją w sobie olbrzymi potencjał i cieszę się, że opracowano tak przyszłościową rezolucję. Rezolucja wpisuje się znakomicie w ducha naszych czasów - jest kamieniem milowym na drodze do współpracującej, autonomicznej, inteligentnej i połączonej mobilności. Z tych powodów głosowałam za rezolucją.

Polityka handlowa UE powinna być polityką, w której prawa człowieka, w tym prawa kobiet, są wiążące, a nie tylko chronią samych inwestorów. W dobie ratyfikacji coraz większej liczby umów handlowych stanowisko UE ws. równouprawnienia powinno znaleźć odzwierciedlenie w działaniach politycznych. Sprawozdawczynie, które przygotowały rezolucję, przedstawiły szereg faktów, które powinny zostać uwzględnione przez każdego odpowiedzialnego polityka. W żadnym z krajów na świecie nie zdołano osiągnąć pełnego równouprawnienia. Kobiety pracują w znakomitej większości nadal w innych sektorach niż mężczyźni (przede wszystkim w rolnictwie, w szkolnictwie, służbie zdrowia, czy w sektorze socjalnym), w których są bardziej podatne na niekorzystne skutki nieodpowiedzialnej polityki handlowej: na zmianę klimatu i bezpieczeństwo żywieniowe, na dostęp do coraz częściej sprywatyzowanej opieki zdrowotnej, czy na dostęp do wody i urządzeń sanitarnych, które także mogą podlegać prywatyzacji. Polityka handlowa powinna również uwzględniać centralne wartości europejskie - zapewnienie zrównoważonych warunków bytowych, zrównoważenia środowiskowego, zrównoważonych ekosystemów oraz zrównoważonych zasobów ludzkich i społecznych. Z tego powodu zagłosowałam za rezolucją ws. równouprawnienia płci w umowach handlowych zawieranych przez UE.

Inicjatywa zwiększenia bezpieczeństwa samochodowego w Unii Europejskiej, stanowi poważne wyzwanie w obszarze ochrony zdrowia i życia obywateli. Jest ona również bardzo innowacyjna i wprowadza do systemu wiele nowoczesnych rozwiązań, które w przyszłości zwiększą bezpieczeństwo obywateli na europejskich drogach.
Jak pokazują obecne statystyki - około 92% wszystkich wypadków samochodowych wynika z winy człowieka lub błędu ludzkiego połączonego ze stanem pojazdu. Co więcej, w 2016 roku w samej Polsce odnotowano około 33 664 wypadków drogowych, a w ich wyniku 3 026 osób poniosło śmierć.
Właśnie takie liczby pozwalają nam uświadomić skalę problemu, jakim jest niedoskonałość obecnego systemu transportu.
Mając na uwadze fakt, że życie i zdrowie stanowią najważniejszą wartość, zacznijmy o nie dbać jak tylko najlepiej potrafimy. Dlatego też głosowałam za przyjęciem sprawozdania pana Kocha, ponieważ zapewnia on poprawę bezpieczeństwa samochodowego w UE.

W przyjętym w 2015 r. porozumieniu paryskim zawarto cel długoterminowy oraz określono, że kluczowe znaczenie będzie miał wkład z użytkowania gruntów i leśnictwa w realizację długoterminowych celów związanych z łagodzeniem zmiany klimatu. Mając na uwadze fakt, że z końcem 2020 r. wygaśnie protokół z Kioto, włączenie sektora LULUCF do unijnych ram polityki klimatycznej, poczynając od 2021 r., nabiera jeszcze większego znaczenia dla kwestii przeciwdziałania zmianie klimatu. Włączenie LULUCF do ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 jest również istotne dla stabilności unii energetycznej. Sektor LULUCF może przyczynić się do łagodzenia zmian klimatu przez m.in. powiększenie pochłaniaczy gazów cieplarnianych. Należy nieustannie podkreślać ważną rolę leśnictwa jako części gospodarki, zwłaszcza w obszarze, o którym tutaj mowa. Lasy spełniają wiele funkcji mających pozytywny wpływ na funkcjonowanie ekosystemów, na nasze życie oraz na ograniczenie emisji CO2. Stanowią one wielki potencjał absorpcyjny, który należy rozwijać. Powinniśmy mieć też na uwadze rosnący popyt na drewno jako surowiec. Warto pamiętać, że postrzeganie lasów jako pochłaniaczy emisji CO2 może także odciążać inne sektory poszczególnych gospodarek. Potrzebujemy wyważonych regulacji uwzględniających interesy wszystkich państw członkowskich. Zważywszy na korzyści dla UE, jakie niesie ze sobą włączenie sektora LULUCF do unijnej polityki klimatycznej, zdecydowałam się zagłosować za tymi uregulowaniami prawnymi.

Sektor transportu drogowego jest podstawą, mocą napędową całej naszej ekonomii; bezpośrednio lub pośrednio wpływa on na wszystkie gałęzie naszej gospodarki. W sposób zrozumiały prace nad legislacją drogową wywołują więc wiele emocji.
Konflikt interesów między wschodem a zachodem Unii, a także między bogatymi krajami a tymi wciąż rozwijającymi się jest oczywisty, także w przypadku sektora transportu drogowego. Trudno jest pogodzić interesy tak różnych gospodarek i tak wielu podmiotów. Ważne jest, by Parlament określił wspólne stanowisko, bo wtedy łatwiej będzie wskazać kierunek zmian oraz zakres współpracy i negocjacji między państwami oraz instytucjami Unii.
Dlatego zdecydowałam się zagłosować za projektem rezolucji Komisji Transportu i Turystyki. Jej tekst jest dość wyważony; łagodzi nastroje i nakreśla bardzo przystępny kierunek zmian. Zawarte w niej propozycje – m.in. nacisk na ekologię i rozwój nowych technologii, harmonizacja przepisów całego rynku wewnętrznego, lepsze wdrażanie już istniejących przepisów oraz konieczność poprawy bezpieczeństwa i warunków pracy to kwestie, nad którymi w przyszłości będziemy się pochylać podczas prac nad pakietem mobilności.
To od realizacji zapisów m.in. tej rezolucji zależeć będzie przyszłość sektora transportu drogowego.

. ‒ Od kilku lat obserwujemy wśród Europejczyków wzrost zainteresowania tym, co i w jaki sposób jemy. Przemyślany wybór produktów, świadome odżywianie się oraz zdrowy styl życia to zmiany kulturowe i cywilizacyjne, które cieszą i które przekładają się na poprawę zdrowia publicznego.
Niestety, w parze z tymi zmianami póki co nie idzie większa odpowiedzialność za środowisko i ograniczenie marnowania żywności. W UE nadal marnuje się jej zbyt dużo, bo 173 kg na osobę rocznie. Co więcej, prognozy wskazują na tendencję wzrostową, co w kontekście narastających wyzwań demograficznych naszej planety niepokoi.
Dlatego głosowałam za przyjęciem sprawozdania z własnej inicjatywy, w którym zaproponowano odpowiednie środki służące zmniejszeniu o połowę ilości marnowanej żywności w państwach członkowskich do 2030 roku. Wśród tych propozycji znajdują się między innymi ułatwienia związane z oznaczeniem dat przydatności do spożycia oraz zwolnienie darów żywnościowych z opodatkowania – propozycje te są więc przyjazne zarówno konsumentom, jak i producentom, bo nie narzucają sztucznych limitów i obciążeń. Unia Europejska jako światowy lider w wyznaczaniu wysokich standardów środowiskowych ma szansę na wypromowanie bardziej odpowiedzialnej polityki żywieniowej i ta inicjatywa to dobry krok w tę stronę.

W obliczu kryzysu migracyjnego, który nasilił się w ostatnich latach, kraje członkowskie muszą uwzględnić obecną sytuację i opracować nowe podejście dla przepływu osób w oparciu o rzeczywiste dane i interesy UE. Służyć ma temu sprawozdanie Eleny Valenciano i Agustína Díaz de Mera García Consuegra. Unia Europejska powinna wspierać działania na rzecz pokoju w krajach ogarniętych konfliktami oraz odgrywać aktywniejszą rolę ukierunkowaną na przyszłość. UE musi zacieśniać współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa z krajami trzecimi co w przyszłości zaowocuje skuteczniejszym zarządzaniem przepływem imigrantów oraz uniknięciem nowych kryzysów. Zgodnie z art. 80 TFUE należy ustanowić wspólną europejską politykę migracyjną, która zostanie zaakceptowana przez wszystkie kraje członkowskie. Dodatkowo, kraje dążące do liberalizacji wiz z UE powinny spełniać kryteria obejmujące ścisłą współpracę w zwalczaniu handlu i przemytu osób, tak aby bardziej uszczelnić zewnętrzne granice krajów członkowskich. W tym celu proponuje się przeznaczenie jeszcze większych środków finansowych i technicznych południo-wschodnim krajom członkowskim UE. Rolą Unii powinno być także aktywne rozwiązywanie i przeciwdziałanie konfliktom zbrojnym przy jej bezpośrednich granicach, pozwoli to na zredukowanie napływu uchodźców i umocni przestrzeganie praw człowieka co jest sztandarową wartością wspólnoty.

Statystyki ostatnich lat wskazują na dwukrotne zwiększenie zużycia oleju palmowego w porównaniu z 2010 r. i tendencja wzrostowa będzie się utrzymywała. Połowa sprowadzanego do Europy oleju palmowego wykorzystywana jest do produkcji paliw. Plantacje, z których się go pozyskuje, zagrażają tropikalnym ekosystemom. Jego produkcja skutkuje wycinką drzew, ryzykiem pożarów lasów, wysychaniem rzek, torfowisk, erozją gleby i wyniszczaniem rzadkich siedlisk zwierząt. Wyrąb lasów deszczowych zagraża wielu gatunkom zwierząt, np. nosorożcom, tygrysom i orangutanom.
W ostatnich dziesięcioleciach użycie oleju palmowego było praktycznie niezauważalne. Dziś jest on wykorzystywany nie tylko w produkcji biopaliw, lecz także w żywności, kosmetykach, detergentach, używanych na co dzień przez wielu z nas. Mało kto wie, że może on powodować choroby serca, otyłość; zawiera nasycone kwasy tłuszczowe zwiększające poziom cholesterolu, powodujące miażdżycę. Olej palmowy może być przyczyną pogorszenia stanu zdrowia już w najmłodszych latach życia człowieka, gdyż produkty zawierające zanieczyszczenia powstałe w wyniku przetwarzania rafinowanych olejów roślinnych są wykorzystywane w rozszerzaniu diety dzieci i niemowląt. Ważne jest uświadomienie Europejczykom możliwych do wystąpienia negatywnych skutków, jak również to, aby KE podjęła działania mające na celu ograniczenie produkcji oleju palmowego zarówno w produkcji biopaliw, jak i powszechnych produktów spożywczych, kosmetyków i detergentów. Mając na uwadze ochronę środowiska naturalnego oraz zdrowie ludzkie, zagłosowałam za sprawozdaniem.

Statystyki pokazują, iż aktywność zawodowa kobiet jest wyższa na terenach zurbanizowanych niż na obszarach wiejskich. A przecież to właśnie wieś spełnia wiele ważnych funkcji w życiu obywateli UE, m.in. funkcję środowiskową, społeczno-kulturową, turystyczną czy ekonomiczną. Dlatego tak ważne jest, aby wszyscy mieszkańcy wsi, także kobiety, mieli dostęp do wsparcia, jakie daje UE: środków i specjalnych instrumentów w ramach WPR, uczenia się przez całe życie czy programów aktywizacji zawodowej, które wpłynęłyby pozytywnie na ich sytuację na rynku pracy i niezależność ekonomiczną.
Zgadzam się, że wspieranie udziału kobiet w procesie decyzyjnym za pomocą szkoleń zmierzających do zwiększenia ich obecności w obszarach, w których są niedoreprezentowane, pomoże w gospodarczym i społecznym rozwoju europejskich wsi.
Chciałam także podkreślić potrzebę rozwoju sektora usług na wsi, a także konieczność kierunkowej aktywizacji społeczno-zawodowej kobiet wiejskich, których kapitał intelektualny i niewykorzystane dotąd w pełni zasoby mogą stać się silnym czynnikiem wpływającym pozytywnie na rozwój Europy.
Ponadto uważam, iż niezmiernie potrzebne są inwestycje w poprawę infrastruktury drogowej oraz rozwój usług transportowych na obszarach wiejskich, który pozwoliłby kobietom podejmować pracę w mieście, bez konieczności wyprowadzania się ze wsi.
Nie możemy także zapominać o przeciwdziałaniu wszelkim formom przemocy, których doświadczają kobiety mieszkające na wsi. Dlatego też głosowałam za przyjęciem sprawozdania.

Podpisanie umowy CETA o wolnym handlu i współpracy strategicznej między Unią Europejską i Kanadą pokazuje, że Unia Europejska ma wystarczająco dużo determinacji, a przede wszystkim wiarygodności, by przeciwstawić się dezintegracji politycznej Europy w tym trudnym okresie, zwłaszcza w kontekście Brexitu. CETA to między innymi wolny handel i otwarcie drzwi dla inwestorów, to zniesienie prawie wszystkich ceł, zwiększenie dostępu Europejczyków do rynku zamówień publicznych w Kanadzie, to także pełne uznawanie kwalifikacji zawodowych. Dzięki wolnemu rynkowi i tworzeniu nowych miejsc pracy skorzysta nie tylko duży przemysł, ale także małe i średnie firmy. Dodatkowo Komisja Europejska przewiduje, że dzięki CETA handel między Unią a Kanadą wzrośnie o 23%, a korzyści dla Europy wyniosą ponad 12 miliardów euro. Chciałabym podkreślić, że mimo trudnych negocjacji udało się doprowadzić do podpisania umowy. Jest to duży sukces na wielu płaszczyznach, dlatego głosowałam za zawarciem umowy CETA między UE a Kanadą i podpisaniem kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej między tymi stronami.