Over de Sacharovprijs
De Sacharovprijs wordt toegekend aan uitzonderlijke persoonlijkheden die strijden tegen intolerantie, fanatisme en onderdrukking. Naar het voorbeeld van Andrei Sacharov getuigen de winnaars van de Sacharovprijs van de moed die nodig is om de mensenrechten en de vrije meningsuiting te verdedigen.
De "Sacharovprijs voor de vrijheid van denken" wordt sinds 1988 jaarlijks door het Europees Parlement toegekend aan persoonlijkheden of organisaties die de mensenrechten en de fundamentele vrijheden verdedigen.
Rond 10 december wordt de prijs ter verdediging van de mensenrechten met een waarde van 50 000 € door het Europees Parlement uitgereikt tijdens een plechtige zitting in Straatsburg.
Hoe wordt de winnaar gekozen?
De genomineerden voor de Sacharov-prijs kunnen door politieke fracties, of door een groep van minstens 40 parlementsleden verkozen worden.De Parlementaire commissies voor Buitenlandse Zaken en Ontwikkeling stemmen over de drie finalisten, en uiteindelijk verkiest de Conferentie van voorzitters een laureaat.
Wie was Andrei Sacharov?
De Russische fysicus Andrei Dmitrievitch Sacharov (1921-1989), die in 1975 de Nobelprijs voor de vrede kreeg, is in de eerste plaats de uitvinder van de waterstofbom.
Bezorgd over de gevolgen van zijn werk voor de toekomst van de mensheid, vestigt hij de aandacht op de gevaren van de nucleaire wapenwedloop. Met de ondertekening van het Verdrag over een verbod op kernproeven in 1963 behaalt hij een gedeeltelijk succes.
In de Sovjetunie wordt hij beschouwd als een dissident met subversieve ideeën. In 1970 richt hij een Comité ter verdediging van de mensenrechten en de rechten van politieke gevangenen op. Zijn inspanningen worden in 1975 bekroond met de Nobelprijs voor de vrede.
