Volledig betaald zwangerschapsverlof tot 20 weken verlengen, zeggen Europarlementsleden
Het minimum zwangerschapsverlof in de EU zou van 14 tot 20 weken volledig betaald verlof moeten worden verlengd, met enige flexibiliteit voor lidstaten die al een soort 'gezinsverlof' hebben. Dat heeft het Europees Parlement woensdag in een eerste lezing van de richtlijn inzake de "verbetering van de veiligheid en gezondheid op het werk van zwangere werkneemsters" besloten. Vaders moeten van de Europarlementsleden ook het recht op een betaald vaderschapsverlof van ten minste twee weken krijgen.
Een meerderheid van de Europarlementariërs heeft voor een verlenging van het zwangerschapsverlof van 14 tot 20 weken gestemd. De resolutie, opgesteld door rapporteur Edite ESTRELA (S&D, PT), werd aangenomen met 390 stemmen voor, 192 tegen en 59 onthoudingen. Het Europees Parlement gaat daarmee verder dan de Europese Commissie, die een verlenging tot 18 weken had voorgesteld.
De Europarlementsleden hebben wel amendementen aangenomen, die toevoegen, dat wanneer in een lidstaat al een soort 'gezinsverlof' bestaat, de laatste vier weken als een voor 75% betaald zwangerschapsverlof mogen worden beschouwd.
In oktober 2008 stelde de Commissie voor om de huidige wetgeving (richtlijn 92/85) te herzien als onderdeel van het "work-life balance" pakket, op basis van het ILO-Verdrag ter bescherming van het moederschap. Europarlementariërs steunen het voorstel van de Commissie dat zes weken van het totale zwangerschapsverlof direct na de geboorte moeten worden opgenomen.
Werknemers met zwangerschapsverlof moeten hun volledige salaris ontvangen. Dit moet 100% van het laatst ontvangen salaris zijn of van het gemiddelde maandsalaris, zo staat geschreven in de resolutie van het Europees Parlement. De Europese Commissie stelde 100% beloning tijdens de eerste zes weken van het zwangerschapsverlof voor. Voor de rest van het verlof beval ze volledige betaling aan, maar ze ging niet zo ver om het te verplichten. Het voorstel stelde wel dat het bedrag niet lager mocht zijn dan de uitkering van het ziekteverlof.
Doel van de ontwerpwetgeving is om op Europees niveau minimumregels vast te leggen. Lidstaten mogen regels invoeren of houden, die voordeliger voor werknemers zijn, dan wat de richtlijn bepaalt.
"Zwangerschapsverlof kan niet als een last voor sociale zekerheidsstelsels worden beschouwd. Het is een investering in onze toekomst", zei rapporteur Estrela tijdens het debat in de plenaire vergadering maandagavond.
Vaderschapsverlof
Lidstaten worden gevraagd om vaders het recht te geven op een volledig betaald vaderschapsverlof van minstens twee weken binnen de periode van het zwangerschapsverlof, volgens de woensdag aangenomen tekst van het Parlement. Europarlementariërs die zich tegen deze bepaling keerden, beargumenteerden dat vaderschapsverlof buiten de beoogde wetgeving valt, omdat het niet met de "gezondheid en veiligheid van zwangere vrouwen" te maken heeft.
Arbeidsrechten
Het Parlement nam ook een amendement aan, dat het ontslag van zwangere werknemers in de periode tussen het begin van de zwangerschap en zes maanden na het eind van het zwangerschapsverlof verbiedt. De Europarlementsleden stelden verder, dat vrouwen het recht hebben om terug te keren naar hun baan of naar "gelijkwaardige banen". Dat wil zeggen: een baan met hetzelfde salaris, dezelfde professionele beroepsgroep en dezelfde werktaken als voor het zwangerschapsverlof.
Volgens de Parlementsleden mogen werkneemsters niet verplicht worden om nachtarbeid te verrichten of overuren te maken, gedurende een periode van 10 weken vóór de uitgerekende datum van de bevalling, gedurende de rest van de zwangerschap als de gezondheid van de moeder of het ongeboren kind dat vereist en gedurende de hele borstvoedingsperiode.
Volgende stappen
De Raad moet zich nog over de ontwerpwetgeving uitspreken. Nadat de wetgeving door beide instellingen is aangenomen, krijgen de lidstaten twee jaar de tijd om de wetgeving uit te voeren.