Gunnar Hökmark (PPE-DE), εισηγητής. – (ΕΝ) Κύριε Πρόεδρε, ο οδικός χάρτης για τη μεταρρύθμιση των κρατικών ενισχύσεων είναι ένα καλό και σημαντικό έγγραφο. Ελπίζω ότι αυτή η έκθεση θα συμβάλει στη βελτίωση της πολιτικής όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις. Θα ήθελα, επομένως, να ευχαριστήσω τους συναδέλφους και τους σκιώδεις εισηγητές που συνέβαλαν σε αυτήν τη βελτίωση με τροπολογίες και τις συζητήσεις που είχαμε στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων. Ελπίζω ότι θα υπάρξει, όπως και στην επιτροπή, ευρεία υποστήριξη αυτής της νέας πολιτικής, η οποία ευελπιστώ ότι θα έχει αντίκτυπο στις μελλοντικές κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής για τις κρατικές ενισχύσεις για τις οποίες θα είναι αρμόδια η Επιτροπή.

(SV) Κύριε Πρόεδρε, η Ευρώπη χρειάζεται μια ανταγωνιστική οικονομία. Όπως επαναλαμβάνουμε συνέχεια, χρειαζόμαστε νέες επιχειρήσεις, νέες θέσεις εργασίας, νέα προϊόντα και νέες αγορές. Ως εκ τούτου, είναι επίσης σημαντικό να δώσουμε συνέχεια σε αυτά τα ζητήματα εξασφαλίζοντας ότι οι νέες, μικρές εταιρείες θα λειτουργούν υπό βασικές προϋποθέσεις εξίσου καλές με αυτές που ισχύουν για τη λειτουργία των παλαιών, μεγάλων επιχειρήσεων. Η εμπειρία μάς διδάσκει ότι οι κρατικές ενισχύσεις πάντα τείνουν να διασφαλίζουν τις παλαιές, υπάρχουσες εταιρείες εις βάρος των νέων και αναπτυσσόμενων εταιρειών.

Εάν παρατηρήσουμε την ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς επίσης και τη διεθνή οικονομία, βλέπουμε πολύ καθαρά ότι οι νέες εταιρείες και τα νέα προϊόντα δεν έχουν αναδυθεί μέσα από κρατικές ενισχύσεις αλλά μέσα από την ύπαρξη ορθών βασικών προϋποθέσεων για επιχειρήσεις και μεμονωμένους επιχειρηματίες. Κάθε είδος κρατικών ενισχύσεων που στρεβλώνει τον ανταγωνισμό τείνει πάντοτε να τον στρεβλώνει εις βάρος καθετί νέου και αναπτυσσόμενου και προς όφελος καθετί παλαιού. Συνεπώς, πρόκειται για ένα θέμα που αφορά κυρίως τον τρόπο με τον οποίο θα αποκτήσουμε νέες θέσεις εργασίας και νέες επιχειρήσεις. Μια πολιτική κρατικών ενισχύσεων μέσω της οποίας θα προστατεύουμε τις επιχειρήσεις που δεν είναι πολύ ανταγωνιστικές, παράλληλα με τα παλαιά προϊόντα και τους χαμηλούς μισθούς, θα συμβάλει στην υστέρηση της Ευρώπης. Ωστόσο, μια πολιτική με στόχο την παροχή λιγότερων κρατικών ενισχύσεων και την κατάργηση αυτών των κρατικών ενισχύσεων που στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό και, επιπλέον, μια πολιτική που επενδύει πόρους στην καινοτομία και την έρευνα θα μπορέσει να έχει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Στην ευρωπαϊκή ιστορία, μπορούμε να διδαχθούμε πολλά από μια ολόκληρη σειρά διαφορετικών εμπειριών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις. Στην έκθεσή μου, αναφέρω ότι η Επιτροπή πρέπει προσεκτικά να παρακολουθήσει και να αναλύσει αυτές τις εμπειρίες, καθώς και τις καλές εμπειρίες που υπάρχουν, διότι ο στόχος των ενισχύσεων είναι συχνά δημοφιλής και γενικά εγκεκριμένος. Το πρόβλημα είναι απλά ότι τα αποτελέσματά τους σπανίως είναι αυτά που κάποιος θα φανταζόταν. Κατά συνέπεια, καταλήγουμε με παλαιές δομές και εξαρτώμενοι από επιδοτήσεις, και δεν δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας. Το έχουμε δει αυτό στις βιομηχανίες κατασκευής πλοίων και χάλυβα και σε πολλούς ακόμη τομείς. Όπου εισέρχονται οι κρατικές ενισχύσεις, η ανανέωση και η μεταρρύθμιση εκπαραθυρώνονται. Πρέπει να εξασφαλίσουμε τη δημιουργία της αντίθετης κατάστασης.

Ένας κυρίαρχος στόχος της έκθεσης είναι η συνέχιση του γενικού στόχου όχι μόνο της μείωσης των κρατικών ενισχύσεων αλλά επίσης, όπως δηλώνεται ρητά στην έκθεση και ακόμη πιο ρητά στο έγγραφο της Επιτροπής, της εξάλειψης αυτών των κρατικών ενισχύσεων, διότι στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό. Ένας επιπλέον στόχος είναι να εξασφαλίσουμε ότι οι κανόνες που υπάρχουν θα γίνουν πιο σαφείς, διότι ο στόχος πρέπει να είναι να πραγματοποιηθεί το αίτημα για λιγότερες κρατικές ενισχύσεις. Αυτό που απαιτείται είναι η προβλεψιμότητα των κρατικών ενισχύσεων. Δεν πρέπει να είναι δυνατή η χρήση τους για μετεγκαταστάσεις. Οι κανόνες που διέπουν τις κρατικές ενισχύσεις πρέπει να είναι γενικά εφαρμόσιμοι. Οι ενισχύσεις δεν πρέπει να έχουν έναν συγκεκριμένο στόχο αλλά να έχουν μια γενική κατεύθυνση και να μην είναι υπέρ μίας εταιρείας εις βάρος κάποιας άλλης. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν συζητούμε για καινοτομία, διότι η πολιτική καινοτομίας δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για αυξημένες κρατικές ενισχύσεις, αλλά να σχεδιάζεται για να δημιουργήσει νέες βασικές συνθήκες για καινοτομία. Το ίδιο ισχύει για τις εταιρείες κοινής ωφέλειας. Δεν πρέπει να έχουμε κρατικές ενισχύσεις που θα χρηματοδοτούν υπερβολικά αυτό το είδος δραστηριότητας, αλλά πρέπει να δώσουμε στις νέες εταιρείες την ευκαιρία να αναπτυχθούν.

Το ίδιο πρέπει να πούμε και για τις περιφερειακές ή περιβαλλοντικές ενισχύσεις. Πρέπει να έχουν γενική κατεύθυνση και έτσι να είναι ανοιχτές και προσβάσιμες σε όλους. Εάν εξασφαλίσουμε κάτι τέτοιο και ανταποκριθούμε στα αιτήματα για αυξημένη επιτήρηση και διαφάνεια, καλύτερη απόδοση των λογαριασμών και πιο αυστηρό έλεγχο, θα θέσουμε τις βάσεις για μια πολιτική κρατικών ενισχύσεων που θα συνεπάγεται λιγότερες κρατικές ενισχύσεις, και οι κρατικές ενισχύσεις ως έχουν δεν θα στρεβλώνουν πλέον τον ανταγωνισμό. Ωστόσο, θα υπάρχουν αυξημένοι πόροι για καινοτομία, ένα πιο καθαρό περιβάλλον και ακμάζουσες περιφέρειες.