VOORZITTER: LUIGI COCILOVO
Ondervoorzitter

(De vergadering wordt om 9.00 uur geopend)

  Richard Corbett (PSE).- (EN) Mijnheer de Voorzitter, bij wijze van beroep op het Reglement wil ik informeren naar het mogelijk gebruik van artikel 147 van ons Reglement naar aanleiding van de schandelijke gebeurtenissen van gisteren waarbij een aantal van onze collega’s zich, ronduit gezegd, als hooligans heeft gedragen. Ik wil de Voorzitter en de Conferentie van voorzitters dringend verzoeken zich over deze zaak te buigen – en er de tijd voor te nemen en het goed te doen – want dit is toch echt een voorbeeld van een situatie waarin het opleggen van sancties als genoemd in artikel 147 op zijn minst dient te worden overwogen.

Vorig jaar hebben we deze regel herzien om een zeer duidelijk onderscheid aan te brengen tussen, enerzijds, protesten die binnen redelijke grenzen blijven, visueel van aard zijn en de vergadering niet verstoren, en, anderzijds, gedrag dat de parlementaire zitting feitelijk verstoort. Gisteren zijn er sprekers, waaronder onze gast, de premier van Portugal, overschreeuwd zodat ze onverstaanbaar waren. Zo kan men zich niet gedragen in een pluralistisch, democratisch parlement waar we het moeten hebben van echte debatten, en niet van schreeuwen terwijl anderen aan het woord zijn.

Ik wil de Voorzitter dringend verzoeken om hier aandacht aan te geven en om, wellicht tijdens de vergadering van januari, aan te kondigen welke sancties hij wil opleggen: op zijn minst een berisping, zoals reeds is voorzien, maar misschien ook een paar ernstigere sancties waartoe ons Reglement de mogelijkheid biedt.

  De Voorzitter. − Mijnheer Corbett, afgezien van mijn persoonlijke meningen, waarin ik het grotendeels eens ben met uw gevoel en mening, zal het probleem zeker worden voorgelegd aan het Bureau op grond van de bepalingen van artikel 147 en ik ben er zeker van dat de Voorzitterhet zal afhandelen volgens de bepalingen van artikel 147.

  Joseph Daul (PPE-DE). –(FR)Mijnheer de Voorzitter, ik ben het in deze kwestie volledig eens met watde heer Corbett zojuist zei. Ik wil daar alleen nog aan toevoegen dat ik vanochtend aanwezig was bij de vergadering, waar ik de fractievoorzitter,de heer Bonde, zijn excuses heb horen aanbiedenvoor wat er gisteren is gebeurdmet betrekking tot de boden.

Wat onaanvaardbaar is, is dat een medewerker van het Parlement, die alleen zijn plicht doet zoals deVoorzitter en het voorzitterschapvan hem verwachten, wordt aangevallen met woorden en zinnendie niet zomaar te sterk waren, maar gewoongelul – vergeef me de term, maar ik gebruik slechts dezelfde taal.

Ik zie geen enkele officiële verontschuldiging, dus we moeten de noodzakelijke maatregelen nemenom de medewerkers van het Parlement te beschermen. Daarom ben ik hier vanochtend.

  De Voorzitter. − Dank u, mijnheer Daul. Ik zal de verzoeken om te spreken over dit punt, dat een procedurelekwestie is, afsluiten door de heer Beazley aan het woord te laten.

  Christopher Beazley (PPE-DE).- (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik zal het heel kort houden. Ik wil mij volledig aansluiten bij mijnheer Corbett en mijn fractievoorzitter, de heer Daul. Wat gisteren is gebeurd is absoluut onvergeeflijk. Ik zou de Conferentie van voorzitters echter willen waarschuwen wellicht het mogelijk verstandige advies van de heer Cohn-Bendit indachtig te houden dat deze mensen niet de aandacht moeten krijgen die zij met hun onaanvaardbare gedrag zoeken.

Ik vroeg mij af of de diensten van het Parlement wellicht zouden kunnen uitzoeken of de crèche van het Parlement extra faciliteiten biedt voor degenen die kennelijk lijden aan het syndroom dat “provocatieve Faragitis” heet, waarvan de symptomen een gevoel van uitzinnigheid en totale onaangepastheid zijn, en dat in zijn ernstigste vorm besmettelijk kan zijn. De enige bekende therapie voor degenen die voelen dat ze naar deze crèche moeten, en ik stel voor dat de heer Farage de rol van voogd op zich neemt, is op en neer lopen met een bord met een paar kreten erop en zo hard mogelijk tegen elkaar schreeuwen. Wanneer de koorts dan gezakt is, mogen ze even rusten en zich vervolgens weer bij de grote mensen voegen. Ik wil degenen die gisteren die absurde posters omhoog hielden en zich zo schandelijk gedragen hebben, een vrolijk kerstfeest wensen. Als ze tijdens de feestdagen tijd hebben om over hun gedrag na te denken, krijgen ze misschien wel een idee wat ze later, als ze groot zijn, zouden willen worden.

  De Voorzitter. − We zullen ook rekening houden met uw suggestie, hoewel ik er persoonlijk moeite mee heb mij deze collega’s voor te stellen in een crèche,aangezien we dan, gezien de gewelddadige neigingen die enkelen van hen tentoonspreiden, het risico lopen van een “moord op de onnozele kinderen”. We zullen precies zo handelen als is bepaald in artikel 147 van het Reglementen zullen hier zeker consistent in zijn.

  De Voorzitter. − Aan de orde is het debat over:

– de mondelinge vraag aan de Commissieover het aflopen van hetmemorandum van overeenstemming tussen de EU en China inzake de invoer van bepaalde textiel- en kledingproducten, van Pedro Guerreiro, Jacky Hénin, Roberto Musacchio, Marco Rizzo, Ilda Figueiredo en Helmuth Markovnamens de GUE/NGL-Fractie (O-0077/2007 - B6-0388/2007);

– de mondelinge vraag aan de Commissieover textielproducten van Gianluca Susta, Ignasi Guardans Cambó en Johan Van Hecke namens de ALDE-Fractie, Robert Sturdy, Tokia Saïfi, Georgios Papastamkos en Vasco Graça Moura namens de PPE-DE-Fractie, Erika Mann, Glyn Ford, Kader Arif en Elisa Ferreira namens de PSE-Fractie, Cristiana Muscardini en Eugenijus Maldeikis namens de UEN-Fractie, Caroline Lucas en Alain Lipietz namens de Verts/ALE-Fractie (O-0074/2007 - B6-0383/2007).

  Patrizia Toia (ALDE), plaatsvervangend auteur. −(IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik spreek tevens namens mijn collega Gianluca Susta, de eerste ondertekenaar van de vraag, die vandaag afwezig is vanwege belangrijke verplichtingen in Italië. Het Parlement wil zich nogmaals buigen over de complexe situatievan de textielindustrieen vraagt de Commissieom beslissender en gepaster in te grijpen.

De sector biedt werk aan miljoenen mensen in Europaen levert in veel landen aanzienlijke inkomsten op, waardoor Europade op een na grootste exporteur van de wereld is.Textiel levert dus een zeer belangrijke bijdrage aan de Europese export. Naar mijn mening is het onjuist om het als een volgroeide sector te zien, omdat er in veel gevallen ruimte is voor moderniseringdoor middel van technologische innovatieen onderzoek naar nieuwe materialenen omdat het zeer sterke banden heeft met de mode, styling en andere specialisatieswaarin veel Europeselandengrote expertise hebben die wereldwijd wordt erkend.

Natuurlijk vereist dit aanzienlijke steun voor de sector door middel van industriëlebeleidsmaatregelendie ervoor zorgen dat hij de wereldwijde concurrentie goed het hoofd kan bieden. Dit zijn ook voorstellen die zijn gedaan door deGroep op hoog niveaudie is opgericht, en daarom vragen wij de Commissiewelke stappen zij precies heeft genomen met betrekking tot vervolg entenuitvoerlegging. In de onmiddellijke toekomsthebben de dringende problemen betrekking op de maatregelendie moeten worden genomen voor debeslissende datum 1 januari 2008.

Ik zal slechts drie problemen noemen: de noodzaak van zeer nauwkeurige controles:hoe is de Commissievan planhet toezichtsysteem ten uitvoer te leggenom te zorgen voor effectieve bescherming; hoe gaat zij om met het risico van indirecteverplaatsingen enhet daarmee samenhangende probleem van dubbele controle van vergunningen? Het probleem van alle instrumentendie er op papier goed uitzien, is hoe ze in praktijk moeten worden gebracht. Het is bijvoorbeeld de vraag hoe we de echtheid van producten kunnen garanderen,wat inhoudt dat wevervalsing, piraterijenoneerlijke handelspraktijken moeten blijven bestrijden, en we hopen dat de Raad – die hier vandaag niet aanwezig is – de “made in”-verordening zal aannemen, die echt noodzakelijk is en een werkelijke veiligheidsmaatregel zou vormen.

Er is ook het probleem van de consumentenbescherming, onder meer vanuit het perspectief van gezondheid en veiligheid. We moeten daarom dezelfde gezondheids- en veiligheidsnormen hanterenvoor geïmporteerde productenals er gelden voor de fabricage van producten binnen de Europese markt.

Tot slot – en we richten ons nu tot de Commissie – is er het probleem van bereidheid om op te treden. Als er begin 2008 opnieuw een sterke stijging van deinvoer plaatsvindt, als er weer pieken zijn, zoals in het verleden is gebeurd, vragen we om een werkelijke bereidheid om nieuwe instrumentenen mogelijk ook nieuwe maatregelenen veiligheidsclausules te gebruiken.

  Tokia Saïfi (PPE-DE), auteur. –(FR)Mijnheer de Voorzitter, commissaris, twee jaar geleden maakte de textielsectorna het schrappen van de quotaeen ware“big bang” door. Om te proberen met de crisis om te gaan, mijnheer de commissaris, stelde u tijdelijkverzachtende maatregelen voordie als doel hadden de invoer van bepaalde Chinese textielproducten te beheersen en beperken. Over enkele dagen bestaan deze veiligheidsmaatregelen niet meeren is de handel in textielonderworpen aan gezamenlijke surveillancevan de Europese Unie en China, die naar ik hoop oplettend enalert zal zijn.

Vandaag houden wij ons bezig met de manier waarop dit systeem van gezamenlijke surveillance zal worden opgezet. Welke garanties hebben we dat dit dubbele controlesysteem adequaaten effectief zal zijn? De textielsector is altijd globalistisch geweest, wat zowel de productieals de consumptie betreft, maar hij heeft een prijs betaald voor deze globalisering.

Globalisering kan echterverwachten gereguleerd worden. Daarvoor moet er de politieke wil zijn om eenconcurrerend kader op te zettenvoor onze Europese textielindustrieën. We moeten werken aan eerlijke enwederzijdse voorwaarden voortoegang tot de markt. We moeten zonder angst gebruik blijven maken van de instrumenten die de EU tot haar beschikking heeft om onze handel te beschermen; want beschermend is niet hetzelfde als protectionistisch. We moeten prioriteit geven aan de strijd tegen vervalsing. Het Europa van morgenzal geen industrie meer hebben als we niet opkomen voor haar intellectueleeigendomsrechten en expertise. Ervoor zorgen dat dezelfde regels worden toegepast door iedereen voor iedereen is de enige manier om een scenario te scheppen dat voor alle partijen gunstig is.

Mijn wens voor 2008, mijnheer Mandelson, is daarom dat we samen de textielsectoreen goede toekomst kunnen geven in een vreedzamer klimaat.

  Kader Arif (PSE), auteur. –(FR) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, een aantal weken na het einde van de onderhandelingen over hetmemorandum van overeenstemmingdat beperkingen instelde voor de invoer van Chinese textielproducten, is het essentieel dat het Europees Parlement een sterk standpunt inneemt over de toekomst van de Europese textielsector, waarvan de structuren en organisatiemethodenworden bedreigd door de plotselinge concurrentie met China.

De gezamenlijke resolutiedie wij vandaag voorstellen, vraagt om een duidelijke verbintenis van de Europese Commissieen de lidstatenmet betrekking tot een aantal punten.

Ten eerste moeten bedrijven en werknemers in de sector,die zich gesteld zien voor grote risico’s op het gebied van herstructurering,volledig worden gesteund door adequate socialemaatregelen en door detoewijzing van Europese fondsen voor de ondersteuning van de modernisering van hun productiefaciliteiten.

Verder moeten we ons inzetten voor de verbetering van hetconcurrentievermogen van de Europese textielsector binnen het meer algemene kader van eensterk en ambitieus Europees industriebeleid. Deze doelstelling kan pas worden gehaald als we woorden omzetten in dadenen als we veel investeren inonderzoek en ontwikkeling.

Bovendien heeft Europa, met het oog op oneerlijke concurrentie van enkele van onzeconcurrenten, die hun concurrentievoordelen baseren op socialeen/ofmilieudumping, effectieve hulpmiddelen nodig om zich te verdedigen. Grotere efficiëntie wordt niet bereikt door gehaaste hervormingen, die de beschermingsmiddelen van de EU zullen verzwakken, maar door transparanteren voorspelbaarder gebruikvan de bestaande instrumenten.

Tot slot moet Europa het Europees-mediterrane partnerschap gebruiken als basis voor een geïntegreerd productiegebied dat optimaal gebruik maakt van de nabijheid van de mediterrane landen om het concurrentievermogen in de internationale textielmarkt te vergroten. De ontwikkeling van demediterrane landenwaarmee we een partnerschap willen aangaanis afhankelijk van ons vermogenom hen krachtige beloften te doenmet betrekking tot beleidsmaatregelen en sectorenvan gemeenschappelijk belang.

  Cristiana Muscardini (UEN), auteur. –(IT) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, dames en heren, een paar dagen voor de beslissende deadline van 31 december 2007, als het quotastelsel voor textielproducten uit China voorgoed wordt afgeschaft, neemt de bezorgdheid binnen de Europese industrie toe.

China is enige tijd geleden toegetreden tot de Wereldhandelsorganisatieen heeft hier op diverse manieren van geprofiteerd, te beginnen met het verbod op de herinvoering van quotavoor zijn textielexporten. Na het aanvaarden van deze voordelen had China iets terug moeten doendoor te voldoen aan de eisen die zijnvastgelegd en geratificeerd door de Wereldhandelsorganisatie. Het lijkt ons niet dat dit is gebeurden dat is slecht voor de internationaleconcurrentie, die nog altijd verre van eerlijk is ennog steeds niet voor iedereen dezelfde regels heeft.

Ik heb het niet over derelatieve socialeenmilieuvoordelendie helaas nog niet binnen een rechtskader vallen in multilateralehandelsbesprekingen en die ooit,en ik hoop heel snel, moeten worden opgenomen in het raamwerk van de handel,zodat die werkelijk eerlijk genoemd kan worden. Ik heb het vandaag over de regelsvolgens welke de krachtige strijd tegen vervalsingen wordt geleverd, de veiligheidsnormen van veel producten,van speelgoed tot geneesmiddelen,en de toegang van onze bedrijven tot markten als China, die niet de enige is waar, niet alleen voor textiel, maar ook voor andere sectoren, nog altijd tarifaire belemmeringen en vooralniet-tarifaire belemmeringen bestaandie het voor de Europese industrieen kleine en middelgrote ondernemingen in de sector zeer moeilijk maken om door te dringen tot de Chinese markt.

Met het oog opdergelijke situaties in de internationalehandel moeten we niet bang zijn om, op voorwaarde dat aan dewettelijke en economischeeisen wordt voldaan, de beschikbarewettige instrumenten te gebruikendie zijn ingesteld door multilaterale internationaleovereenkomstenom de textielindustrie te beschermen en waarborgen, vooral als tegenwicht voor de potentieel negatieve effectenvan het aflopen van de quota. Ik heb het over het functioneren en de effectiviteit van deGroep op hoog niveau inzake surveillance van de textielmarkt, die tot taak heeft toezicht te houden op de werking van de markt in Europadoor middel van het dubbele controlesysteemvoor in- en uitvoervergunningen. Dit is een methodedie indirecte handelsbewegingen zou moeten signalerenen informatie moet leveren overde invoerstromen.

We moeten de moed en de kracht hebben omde veiligheidsmaatregel ten uitvoer te leggen op basis van de regels van de WTO en de quota opnieuw in te voeren, in elk geval tijdelijk, als er ernstige schade optreedt aan onze industrieals gevolg van abnormaleinvoerniveaus. Ik denk dan aan het voortdurend gebruik vanhandelsbeschermingsinstrumenten, zoals antidumpings-en antisubsidieregelsen, meer in het algemeen, aan het te allen tijde openhouden van eenkanaal van vergelijking tussen China en de Europese Unie.

Onze textielindustrie is niet bang voor concurrentie, maar zij moet wel in de positie zijn om deze het hoofd te kunnen bieden. We moeten daarom op twee verschillende fronten handelen. Enerzijds is het belangrijk om het moderniserings- enherstructureringsproces dat de sector concurrerender zal maken aan te moedigen, met socialeschokdempersom mogelijk verzet te kunnen opvangen, en anderzijds moeten we ervoor zorgen dat de sector de strijd kan aangaan op een gelijk werkterrein, waar voor iedereen dezelfde regels gelden.

Mijnheer de Voorzitter, commissaris, daarom nodigen wij de Commissieen de Raad uitomde aanduidingvan de herkomst van productensterker en beslissender van start te laten gaan.

  Caroline Lucas (Verts/ALE), auteur. –(EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil benadrukken dat de Groenen zich er terdege van bewust zijn dat de gevolgen van een volledig geliberaliseerde textiel- en kledingmarkt voor producenten in de EU nog altijd een zeer urgente kwestie is, met name voor bepaalde productiezones in de EU waar deze sector sterk geconcentreerd is. Sinds begin 2005 zijn er honderdduizenden banen verloren gegaan, ook al zijn het er minder dan in sommige voorspellingen is genoemd.

De Groenen hebben van meet af aan hun bezorgdheid te kennen gegeven over de gevolgen van concurrentie voor Europese producenten. Ik denk dat we de situatie nauwlettend in de gaten moeten houden en klaar moeten staan om invoerbeperkingen toe te passen als het aanpassingsvermogen van de kledingindustrie in de EU volgend jaar door invoerschommelingen wordt overmand, en om uiteraard middelen voor onderzoek en ontwikkeling naar deze sector door te sluizen.

Wij moeten ons er echter van bewust zijn dat het probleem veel ernstiger is in bepaalde arme landen in het zuiden, zoals Bangladesh en de Filippijnen, die door de Wereldbank en andere donoren zijn gestimuleerd om zwaar te investeren in de export van kledingproducten maar zich nu geconfronteerd zien met dalende exportmogelijkheden, een permanente schuldenlast, geen financiële middelen om deze sector aan te passen, en ellende – vooral voor miljoenen vrouwen die voor bijna niets in nachtdienst werken om met een nog lagere prijs met het goedkoopste aanbod op de markt te kunnen concurreren.

Dit laatstgenoemde perspectief maakt eigenlijk duidelijk dat er in bepaalde sectoren, waarin te veel producenten te veel producten maken, een soort beheersinstrumenten nodig zijn in het belang van de meerderheid. Daarom dring ik er bij mijn collega’s op aan het amendement te steunen dat door de Verts-ALE-Fractie en de PSE-Fractie is ingediend en dat in het Engels als volgt luidt: “Calls on the Commission to evaluate the usefulness of supply-side management tools for the clothing sector, in order to level off global competition and prevent a lowest-common-denominator approach to social and environmental standards.”

Een geheel geliberaliseerde markt in sectoren die worden gekenmerkt door overcapaciteit in de productie brengt iedereen, op een enkeling na, ellende. In dat verband denk ik dat we het voorbeeld van de kledingindustrie moeten gebruiken om aan te dringen op een nieuwe manier van denken over de wijze waarop beleid de markt zou moeten reguleren op een manier die iedereen ten goede komt. De herinvoering van een bepaalde vorm van quota zou in de beoordeling van beheersinstrumenten aan de aanbodzijde overwogen moeten worden.

Een andere mogelijkheid die in de gezamenlijke resolutie wordt genoemd en die uitvoeriger beoordeeld zou moeten worden betreft de instelling van een Euromed-productiezone voor de kleding- en textielindustrie. Deze mogelijkheid duidt niet alleen op verbetering van de ontwikkelingskansen in de zuidelijke landen rondom de Middellandse Zee, maar biedt ook kansen aan Zuid-Europese textiel- en kledingproducenten die van kortere vervoerstijden naar de EU-markten zouden profiteren. Dit is een van de voorbeelden van hoe een Euro-mediterrane economische zone op verstandige wijze beheerd kan worden zonder de gehele mediterrane regio mee te slepen in de totale liberalisering als gevolg van een vrijhandelsovereenkomst. Vanuit het standpunt van mijn fractie, kan dit voorstel beschouwd worden als een mogelijkheid op zich die zou moeten worden gestimuleerd, afzonderlijk van het omstreden project van de Euromed-vrijhandelsovereenkomst voor 2010, dat volgens de duurzaamheidseffectbeoordelingen van het DG Handel van de Commissie een aanzienlijk aantal zeer nadelige sociale en milieugerelateerde gevolgen zou hebben.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), auteur. – (PT) Wijzijn blij dat we dit debat voerenwaaraan mijn fractie veel heeft bijgedragen. We hopendat dit debat zal helpen banen te beschermen, evenals de activiteiten van de textiel- en kledingsector, een strategische sector voor de Europese Unie, die tot nu toe zo weinig bescherming genoot en zo ondergewaardeerd werd.

Met betrekking tot de vragen aan de Commissie hebben wij niets toe te voegen; deze zijn al gesteld. Met betrekking tot de gezamenlijke ontwerpresolutie, die vandaag aangenomen zou moeten worden door het Europees Parlement, willen wij erop wijzen dat deze weliswaar enkele punten bevat die in de praktijk de textiel- en kledingsector in de Europese Unie zouden kunnen beschermen enbevorderen, maar dat we onze bedenkingen hebben bij sommige andere punten.

Om slechts drie voorbeelden te geven: het “Fonds voor aanpassing aan de globalisering”zou niet moeten worden gebruikt als tijdelijke buffertegen de onaanvaardbare socialeen economischekosten van sluitingen en verplaatsingen van ondernemingendie de vernietiging van banen tot gevolg hebben. Dat wil zeggen, we moeten ingrijpen in de oorzaken, niet in de gevolgen. De huidige beleidmaatregelen voor liberalisering moeten worden herroepenen er moeten financiëlemiddelen beschikbaar worden gesteld dieeffectief helpen banen te beschermen, de sector te moderniseren enook de introductie van andere industrieën te bevorderen, waaronder industrieën die verband houden met textiel en kleding, om te zorgen voor industriële diversificatie in regio’s waar deze activiteit momenteel is geconcentreerd.

Het zou niet logisch zijn er bij de Europese Unie op aan te dringenanderen aan te moedigenhun monetaire beleid te herzienals de EU niet eerst het sterke eurobeleiden de invloed daarvan op de export van sommige EU-landen kritisch evalueert. Het is evenmin logisch om op te roepen tot handelsbeschermingsinstrumentenmet betrekking tot China en tegelijkertijd de oprichting van een Europees-mediterrane vrijhandelszone te steunen.

Ik heb in deze toespraak geen tijd om al onze voorstellenmet betrekking tot dekleding- en textielindustrie van de Europese Unie op te sommen. Deze zijn te vinden in onze ontwerpresolutie. We willen echter een paar van de ingediende amendementen op de gezamenlijke resolutie noemen.

Ze zijn bedoeld ter compensatie voor het ontbreken van elke vermeldingvan de ernstige gevolgen van de liberalisering van de textiel- en kledingindustrie op wereldwijd niveau, waarbij talloze ondernemingen zijn gesloten of verplaatst, met name naar Noord-Afrika en Azië, een spoor van werkloosheid en ernstige sociaaleconomische crises achterlatend.Ze benadrukken tevens dat het “surveillancesysteem” met dubbele controlesgeen nut zal hebben, tenzijhet een herhaling van de situatiedie zich in 2005 voordeed voorkomt, en onderstrepen de noodzaak van nieuwe veiligheidsmaatregelenom de werkgelegenheid inen de activiteiten van de textiel- en kledingsector in de EU te kunnen beschermen en bevorderen. De voorstellen benadrukken datsommige landen veiligheidsmaatregelen hebben aangenomen die van toepassing zijntot eind 2008 en dat het daarom moeilijk te begrijpen is waarom de EU dit voorbeeld niet heeft gevolgd.

De voorstellen drukken ook bezorgdheid uit over het voornemen van de Commissieom de handelsbeschermingsinstrumenten te herzien op basis van de belangen van bedrijven die hun productie verplaatsen naar landenwaar de productiekosten lager zijn als gevolg van de lage lonen en maatschappelijke en milieunormen. Ze stellen voor een communautair programma op te stellenvoor de textiel- en kledingsector, en in het bijzonder voor de achtergestelderegio’s die ervan afhankelijk zijn,en voor hulp aan het MKB. Het zijn voorstellen die volhouden dat er een regelgevingskader moet worden ingesteldom bedrijfsverplaatsingen te bestraffen, openbare steun aan bedrijven afhankelijk te maken vanlangetermijnbeloftenmet betrekking tot regionaleontwikkeling en werkgelegenheid, waaronder de eis om de steun terug te betalenals niet aan deze voorwaarden wordt voldaan. Tot slot zijn het voorstellendie vragen om een sterkere rol voorvertegenwoordigers van de werknemers in het bestuur van bedrijven en in fundamentele organisatorischebesluitvorming. Het zijn voorstellen die hopelijk zullen worden gesteund door het Europees Parlement.

  Peter Mandelson, lid van de Commissie. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, zoals de leden van dit Parlement weten, zijn de EU en China in 2005 een memorandum van overeenstemming overeengekomen dat voorzag in een overgangsperiode van twee en een half jaar om textielproducenten in de EU wat extra ademruimte te geven na de liberalisering van de wereldhandel in textiel en kleding.

Deze regeling voorzag in een bovengrens aan de jaarlijkse groei bij 10 uitzonderlijk kwetsbare textiel- en kledingproducten. De toepassing van deze bovengrenzenvervalt op 31 december 2007, hoewel het memorandum zelf geldig blijft tot het einde van 2008, en het de sector en overheid aan beide zijden verplicht om samen te werken aan een stabiele overgang naar vrije handel in textiel.

Het is altijd mijn bedoeling geweest om China aan die verantwoordelijkheid te houden. De Commissie is na onderhandeling met China een toezichtsysteem met dubbele controle voor 2008 overeengekomen dat zal gelden voor acht categorieën van textielproducten die bijzonder kwetsbaar zijn.

Dit houdt in dat China voor alle uitvoer een uitvoervergunning zal afgeven, en dat parallel daaraan de vergunningsbureaus in de lidstaten van de EU een invoervergunning zullen afgeven. Het is een vertrouwd systeem, en fabrikanten, importeurs en detailhandelaren hebben het allen toegejuicht. De waarde ligt in het feit dat het ons gelegenheid geeft de invoerpatronen van textiel in de gaten te houden, en omdat voor in te voeren goederen een vergunning moet worden afgegeven voordat zij vanuit China verscheept worden, hebben we de mogelijkheid om ontwikkelingen van te voren te zien aankomen.

Ik zal de eerste zijn om te erkennen dat de textiel- en kledingsector een langdurige periode van structurele veranderingen doormaakt. Deze periode begon al lang voordat de quota werden ontmanteld. Succesvolle Europese bedrijvengaan geen rechtstreekse confrontatie aan met de massaproducenten maar investeren in plaats daarvan in technologie en in kwaliteit. Wij zijn nog altijd – en het kan nooit kwaad dit te zeggen – de op een na grootste textielexporteur ter wereld. Wij hebben meer mode- en kwaliteitsmerken dan de hele wereld bij elkaar. Het is een bewijs van het vertrouwen en de flexibiliteit van de Europese textielproducenten dat ze niet tot verdere uitbreiding van de quota hebben opgeroepen. Zij hebben aangevoerd dat hun concurrentievermogen eerder afhangt van effectieve maatregelen tegen vervalsing en van markttoegang tot China.

Het spreekt voor zich dat ik voornemens ben het volle gewicht van ons handelsbeleid in te zetten om deze twee problemen op te lossen. Wat betreft de markttoegang: wij zullen streven naar nieuwe toegangsmogelijkheden voor textielgoederen in de Doha-ronde en in al onze nieuwe vrijhandelsovereenkomsten. Wij hebben als onderdeel van de strategie voor hernieuwde markttoegang ook een specifieke werkgroep voor textiel opgericht. Europa is in een goede positie en gereed om enorme nieuwe consumptiegoederenmarkten in de opkomende economieën te exploiteren en wij zullen zeker niet stomweg achterover gaan leunen en hopen dat deze ontwikkelingen in ons voordeel uitpakken.

Vervalsing is zo mogelijk een nog groter probleem. De bescherming van handelsmerken en ontwerprechten is absoluut van cruciaal belang voor de textielsector en ik breng deze onderwerpen in iedere ontmoeting die ik met de Chinezen heb ter sprake.

Wij hebben enig nuttig coöperatief werk verricht met de Chinese douanedienst, met organisatoren van handelsbeurzen, en met het Chinees octrooibureau. Maar over het geheel genomen blijft China een gigantisch probleem voor houders van intellectuele eigendomsrechten. De ene dag worden de markten voor vervalste goederen ontruimd, maar de volgende dag sluipen de handelaren alweer terug. Zoals ik in het verleden al heb gezegd sluiten we het idee om de Wereldhandelsorganisatie in te schakelen als de situatie niet verbetert niet uit. Mevrouw Toia noemde het “Made in”-voorstel om de textielsector te helpen. Ik heb dat voorstel gedaan, ik heb het aan de Commissie voorgelegd, de Commissie heeft het goedgekeurd, maar het is helaas niet goedgekeurd door de meerderheid van de lidstaten. Met het oog hierop kan ik niet verder op het voorstel aandringen en niet meer doen dan ik tot nu toe heb gedaan.

Afgelopen maand, tijdens de EU-China-top in Beijing, heb ik mijn uiterste best gedaan om een aantal openhartige boodschappen over te brengen, en die gelden net zo goed voor de textielsector als waarvoor dan ook. De handelsrelatie tussen EU en China is in de laatste twee decennia ingrijpend veranderd. Aan beide zijden is hier enorm van geprofiteerd maar het evenwicht is ernstig verstoord. Terwijl China onze invoermarkten domineert, leggen onze bedrijven het in China af als gevolg van vervalsing en markttoegangsbarrières, waarbij dagelijks 55 miljoen euro aan gemiste zakelijke kansen verloren gaat. Het feit dat ons handelstekort zich in een spiraal bevindt is een weerslag van deze twee zaken.

Het ligt niet aan een gebrek aan concurrentievermogen van Europese producenten. Wij hebben een overschot in goederenhandel met de rest van de wereld en als we de kans kregen vrij te concurreren, zouden we het tegen iedereen kunnen opnemen. Dit is in China niet het geval. Er is geen sprake van gelijke concurrentievoorwaarden; ze zijn zelfs ernstig in ons nadeel. Wij hebben te maken met handels- en investeringsbeperkingen, welig tierende vervalsingspraktijken, en regelgevingsbarrières in praktisch iedere sector. Zes jaar nadat China lid werd van de Wereldhandelsorganisatie komt het zijn verplichtingen in dat kader nog altijd te vaak niet na.

Ik zie de problemen op het gebied van textiel als typerend voor de algemenere problemen waar we in China mee te maken hebben. Wij zijn China’s grootste klant voor kleding en textiel. Wij hebben het comparatieve voordeel van China op het vlak van arbeids- en productiekosten gerespecteerd. Wij concentreren ons op onze eigen comparatieve voordelen. Wij zijn aan het opklimmen in de waardeketen van wat we produceren. Wij verwachten dezelfde gelijke kansen en eerlijke behandeling te ontvangen op de Chinese markt zoals Chinese producenten die op onze markt krijgen.

Op de recente top leek de premier van China, Wen Jiabao, nota te nemen van onze ernstige bezorgdheid en die te begrijpen, en hij bood aan om met de EU een strategisch mechanisme op hoog niveau in het leven te roepen dat erop gericht zou zijn ons handelstekort met China weer in evenwicht te brengen.

Ik juich dit toe, zij het met één duidelijk voorbehoud: wij hebben geen behoefte aan nog een dialoog of nog een routekaart, maar aan actie – in het veld, op de markten, in de gerechtshoven, daar waar het er voor de Europese exporteurs om gaat. En niet alleen actie van de zijde van het Ministerie van Handel, maar over de gehele linie, van de regelgevingsinstanties en de ministeries die in alle onderdelen van de Chinese economie de markttoegang beperken en de wetshandhaving belemmeren. De openheid van Europa’s eigen markten voor China zal niet politiek houdbaar zijn als deze actie niet plaatsvindt.

Ik heb het hier over textiel en kledingproducten, maar tevens over sectoren waarin Europa uitvoerbelangen heeft. De definitieve test van China’s oprechtheid zal bestaan uit de praktische bewerkstelliging van echte veranderingen door het nieuwe handelstekortmechanisme op hoog niveau, waarvan het ontwerp en de lancering aan mij en mijn handelscollega zijn toevertrouwd. Ik hoop dat hun oprechtheid de onze evenaart voor wat betreft de wens om de problemen die voor ons liggen op te lossen zonder onze toevlucht te moeten zoeken in onnodige confrontatie.

  Robert Sturdy, namens de PPE-DE-Fractie. –(EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil de commissaris graag zeggen dat ik bijna sprakeloos ben en dat gebeurt niet snel. Gefeliciteerd! Ik denk dat dit precies was wat het Parlement wilde horen en ik hoop zeker dat hij de punten die hij hier vandaag naar voren bracht in zijn onderhandelingen met China zal doorzetten. Dit is bemoedigend, en het schijnt mij toe dat hij de situatie volledig begrijpt en overziet. Hij zal niet van me verwacht hebben dat ik dit zeg, maar ik doe het omdat ik vind dat hij precies heeft gedaan wat gewenst is.

Ik zou slechts heel kort één ding, of misschien twee of drie dingen, willen zeggen. Gisteren heb ik in dit Parlement een van de beste toespraken gehoord die ik ooit een staatshoofd heb horen geven, en dat staatshoofd was de koning van Jordanië. Een van de zaken die hij noemde was de situatie rond Euromed, welke van bijzondere relevantie is voor de textielsector en natuurlijk van groot belang voor de stabiliteit van de gehele Euro-mediterrane regio. Misschien zou de commissaris zijn commentaar daar aan toe willen voegen, want de onderhandelingen over die kwestie komen eraan. Ik denk dat het bijzonder belangrijk is, vooral omdat we aan de ene kant Turkije hebben en aan de andere Marokko. Alle betrokkenen zouden aanzienlijke gevolgen ondervinden van onze betrekkingen met China.

Ten tweede, als iemand die niet gelooft in handelsbeschermingsinstrumenten maar eerder in een vrije markt, maar dan wel een die vrij en eerlijk is en waar gelijke concurrentievoorwaarden gelden, ben ik blij te horen dat hij dezelfde lijn volgt.

Ten derde, wat gaat er precies gebeuren als de dubbele controle van de Commissie is afgelopen – ik meen dat de commissaris zei dat dit aan het eind van 2008 het geval zal zijn – wanneer we bedenken dat de Verenigde Staten zojuist zeer strenge invoervoorwaarden hebben ingesteld? Zal dit betekenen dat er nog meer producten op de Europese markt komen dan nu al het geval is?

Tot slot, mijnheer de commissaris, wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om uzelf, Renate en de rest van uw team een vrolijk kerstfeest en een voorspoedig nieuwjaar te wensen.

  Harald Ettl, namens de PSE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, wat zal het jaar 2008 brengen voor de textielindustrie in de Europese Unie? Zeker niets goeds. China heeft zich ontwikkeld tot de meestagressieve textielgrootmacht van de wereld en alleen al in 2006 werd 50 tot 60 procentvan de hoogwaardige technologieop textielgebied gekocht voor China in de sector ringspin-, weef- en texturiseringsmachines. De capaciteit staat nu startklaar.

Europesedetaillisten en fabrikanten bestellen niet meer, maar wachten op betere aanbiedingen van China. Verdere faillissementen dreigen. De Europese focus ophandel zal nog grotere problemen voor ons creëren in andere sectoren, niet alleen in textiel.

De hoeveelheid producten die we krijgen aangeboden zal natuurlijk toenemen. De verscheidenheid van textielsoorten zal echter afnemen. Als we het onderwerp nog enige betekenis willen geven, moet verdere herstructurering van de industrie in de Europese Unieworden gesteund eneffectiever wordeningekleed in sociaal opzicht. Slechts een klein aantal nicheproducentenzal blijven bestaan.

Deze ontwikkeling heeft echter nog een andere dimensie. In China zijn de werkomstandigheden en lonen voorarbeiders in de textiel-, kleding-en leerindustrie nog steedsvreselijk slecht. Europesedetaillisten en investeerders dringen daarnaast de prijzen in China omlaag. Naast alle concurrentievoordelen in China wordt overleven moeilijker gemaakt door de sterke Europese steundie wordt gegeven aan de overgebleven Europese textielindustrie. Snel geld verdienen gaat altijd ten koste van de kleinste spelers.

Als vakbondsman zou ik verwachten datde sporteconomiedie de Olympische Spelen organiseert in China zou laten zien hoe de situatie daar is voor vrouwelijke werknemers. Vandaag de dag sterven er al 350 tot 400 mensen per dag in de Chinese textielfabrieken. Dagelijks raken zo’n 100 mensenverminkt aan hun handen. Negen van de tien Chinese fabrikanten overtreden de internationalearbeidsnormen en zelfs de arbeidsnormen die in de Chinese wetgeving zijn vastgelegd!

Maar onze detailhandel doet goede zaken. Als vakbondsman en als vicevoorzitter van deInternational Textile, Garment and Leather Workers’ Federationwil ik u zeggen dat het te laat is, maar het is nog niet te laat om sociale maatregelen te nemen.

  Ignasi Guardans Cambó, namens de ALDE-Fractie.–(ES) Mijnheer de Voorzitter, volgens mij komen alle toespraken die we hier horen op hetzelfde neer. Er zijn de afgelopen tijd erg weinig debatten geweestwaarin we mensen van verschillende zijden van dit Huisdie verschillende politieke richtingen vertegenwoordigendezelfde taal hebben horen spreken, met precies dezelfde doelstelling.

Wij steunen vrije handel, zonder twijfel, en we steunen het als een heel helderbeginsel. Het gaat dus niet om het opwerpen van barrières: het gaat erom dat we garanderen dat de spelregels voor iedereen hetzelfde zijnen dat we inzien dat de oneerlijke concurrentie van China, door de toegang tot de markt te beperken endoor uiterst ernstige, permanenteen stelselmatigeschendingen van intellectueleen industriëleeigendomsrechten, of het ontbreken van controles op importen, of de verschillen in de wisselkoers, die natuurlijk niet alleen van invloed zijn op de textielsectormaar op heel veel andere delen van onzehandelsbetrekkingen, en andere maatregelen die China neemt,de industrie in een uiterst ernstige enzeergevoelige situatie brengt. De industrieblijft bestaan en blijft zichzelf verdedigenom te overleven en vraagt niet om bescherming, zoalscommissaris Mandelson terecht zei in zijn toespraak, waar ik hem van harte mee feliciteer. Zij vraagt niet om barrières, zijn vraagt om gelijke spelregels voor iedereenen zij wil de kans krijgen om op gelijke voet te handelen.

Maar de situatiezal vanaf het eind van het jaar volledig anders zijnen de Commissiekan dat niet zomaar voor kennisgeving aannemenalsof het een meteorologisch verschijnsel is.Zij heeft een groot aantal wapens en hulpmiddelen, zoals importcontroles, tot haar beschikking om ervoor te zorgen dat de spelregels inderdaad hetzelfde zijn, en zij kan gebruikmaken van de verdedigingsmechanismendie zij tot haar beschikking heeft.

  Ryszard Czarnecki, namens de UEN-Fractie. – (PL)Mijnheer de Voorzitter, commissaris Mandelsonwil als een Britsegentlemangaan schaken,maar zijn tegenstander, de Chinese partner, wil eigenlijk een heel ander spel spelenmet compleet andere regels.

Natuurlijk kunnen we het hier hebben over toezicht, over controles op de importuit China, maar laten we ook rekening houden met het verschijnselwederuitvoer, waarbij China bepaalde producten naar bijvoorbeeld Afrikaanse landen stuurt,waarna deze artikelen bij ons aankomen als Afrikaanse producten, hoewel het eigenlijk producten zijndie zijn gemaakt in Chinese fabrieken in die landenof die in werkelijkheid in China zijn gemaakt.

Ik wil iets benadrukken waarover hier te weinig is gezegd: de kwestie van de kunstmatige verlagingvan de waarde van de Chinese valuta. Die vergemakkelijkt uiteraard de export naar Europa. Dat is een ernstige bedreiging.

  Bastiaan Belder, namens de IND/DEM-Fractie. – (NL)Voorzitter, een opmerking vooraf: ik wil commissaris Mandelson hartelijk danken voor zijn heldere betoog. Ik had er al uitvoerig kennis van genomen in de Europese pers.

Dan mijn bijdrage: in dit debat staat de toekomst van de textielsector in Europa centraal in het licht van de economische opkomst van China. Keer op keer blijkt de Unie niet in staat om op adequate wijze op de ontwikkeling van China in te spelen. De oorzaak hiervan is het onvermogen van de Unie een eenduidig handelsbeleid te ontwikkelen. De Europese Unie is verdeeld in een noordelijk en een zuidelijk kamp, of het nu quota voor textielproducten betreft of de hervorming van de handelsdefensie-instrumenten.

Het is daarom hoog tijd dat de lidstaten verder leren zien dan hun eigen belangen alleen. Een eerste stap daarvoor is de erkenning door het noordelijke kamp dat de bescherming van de eigen industrie tegen piraterij en illegale staatssteun geen protectionisme is, en dat voor die bescherming een adequaat instrumentarium nodig is. Het zuidelijke kamp moet inzien dat de opkomst van China consequenties heeft.

De Unie mag zich niet langer laten verrassen, zoals in 2005 gebeurd is na afloop van het Multivezelakkoord. De industrieën in Europa moeten tijdig op zoek gaan naar nichemarkten. De mogelijkheden voor herintroductie van quota zijn immers beperkt tot het einde van 2008.

  Luca Romagnoli (NI).- (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, nu het memorandum van overeenstemming tussen de EU en China binnenkort afloopt, lijkt het mij dat de kwesties die aan de orde zijn gesteldduidelijk uiting geven aan de terechte bezorgdheidvan de industrieen de mensen die in de sector werkzaam zijn met betrekking tot het effect, in het verleden en het heden, van de invoer – of liever gezegd massale invasie – van Chinese producten in de lidstaten van de EU.

Ik heb er diverse malen op gewezen – en ik was niet de enige – dat echte concurrentie en echt concurrentievermogen voor onze producten in de interne markt, meer dan in de externe markt, niet alleen of niet zo zeer wordt gegarandeerd door een systeem van quota, maar hoofdzakelijk door het verdedigen van de sector tegen oneerlijke concurrentie. Dergelijke concurrentie is oneerlijk omdat zij is gebaseerdop veel lagere kosten en productievoorwaarden. De toegevoegde waarde van Chinese productietegen die kosten is buiten proportie, doordat de bekende productiefactorenniet overeenkomen met die in onsveel beschaafdere continent.

Hoe kunnen we denken dat we kunnen concurreren metproductie waar de kosten oneindig veel lager zijnmaar waar, zelfs als het gaat om vergelijkbarekwaliteit, de producten nu nagenoeg gelijk zijnaan veel Europese producten? Ik denk echt dat er maar één ding is wat we kunnen doen, het enige waarmee we wat van dezogenoemde fair tradeen duurzame concurrentie kunnen herstellen: eensysteem van toezicht op Chinese importenwaarin naar mijn mening moet worden gecontroleerd of de productieomstandighedenniet al te zeer afwijken van die die we van onze industrie verlangen. We kunnen misschien niet eisen dat de arbeidskosten hetzelfde zijn,maar we kunnen wel eisen dat de producten gegarandeerd niet zijn gemaakt met behulp van kinderarbeiden niet in schandelijke of aanslavernij grenzende omstandigheden, en dat ze zijn gemaakt zonder enorme schade toe te brengen aan het milieu, naast de nu nog onvoldoende gecontroleerdemilieuveiligheid, consumentenveiligheid engegarandeerde kwaliteit.

Er moet ook een ander beleid worden toegepast op Europese industrieëndie verhuizen naar buiten de EU en zich bezighouden met oneerlijke concurrentieten aanzien van industrieëndie wel blijven produceren binnen de EU, misschien door middel van belastingmaatregelendie het voordeel ten opzichte van niet verhuisde bedrijven wegnemenom een nieuw evenwicht te creëren.

Tot slotmoeten ook de distributieomstandigheden in Europanauwer in de gaten worden gehouden, met het oog op wat in elk geval in Italië gebeurt, waar groothandel wordt afgespiegeld als detailhandel.

  Georgios Papastamkos (PPE-DE).- (EL) Mijnheer de Voorzitter, er wordt – zelfs nu – een beroep gedaan op ons, als Europese Unie, om onze strategievoor de belangrijk sector van textiel en kleding te herzien.

Een Europese totaalstrategie kan als volgt worden geschetst: ten eerste zorgen voor betere toegang van Europese producten totbuitenlandse marktendoor een zo groot mogelijke wereldwijde convergentie van douanerechten op lage niveausen het wegnemen van douanebarrières.

Ten tweede effectieve toepassingvan de oorsprongsregels op de invoer bewerkstelligen.

Ten derde aanzienlijke steun geven, door middel van hetFonds voor aanpassing aan de globalisering, aan kleine en middelgrote ondernemingendie nadeel ondervinden van de liberalisering. Ik denk dat het ook nuttig zou zijn om een communautair programma op te zettenom de sector te steunen, in het bijzonder in deprobleemgebieden van de Unie.

Ten vierde ervoor zorgen dat er een effectieve manier komt om piraterij en vervalsing te bestrijden, gezien het feit dat meer dan 50 procent van de geregistreerde gevallen daarvan betrekking heeft op de textiel- enkledingsector.

Ten vijfde het behouden en versterken van dehandelsbeschermende instrumenten, die absoluut essentieel zijn voor de bestrijding van illegale praktijkendie de concurrentie schaden.

Ten zesde garanderen dat producten die worden ingevoerd in de Europese Unieaan dezelfde regels voor veiligheid en consumentenbescherming moeten voldoen.

Met betrekking tot China uiten we onze bezorgdheid over de toepassing van hetsysteem van dubbele controlein plaats van de uitbreiding vande quota naar de tien productcategorieën. In elk geval vragen we de Commissie – we vragen u, commissaris Mandelson – het systeem rigoureus en effectief toe te passen. Ik wil I tevens herinneren aan het “ultimum remedium”van de veiligheidsmaatregelen die de Europese Uniegerechtigd is te gebruiken.

Tot slot, mijnheer de Voorzitter, wil ik zeggen dat liberalisering van het wereldhandelsstelselniet betekent dat oneerlijke concurrentie, illegalehandelstactieken of, uiteindelijk, verstoring van het economischeen sociale model getolereerd moet worden.

  Joan Calabuig Rull (PSE).- (ES) Mijnheer de Voorzitter, ik wil u, commissaris, feliciteren met uw standvastigheid en met de overeenstemming die in oktober is bereikt met China met betrekking tot het stelsel van dubbele controlevan textielexportennaar de Europese Unie.

Gezien de opheffing van het quotasysteem, die dit jaar zal plaatsvinden, zalde overeenkomst helpen – dat zou althans moeten –om te garanderen dat de overgang naar een vrije markt in de loop van 2008 correct gebeurt. Dat is essentieel voor Europesefabrieken, die toch al met enorme uitdagingen te maken hebben gehad, zoals andere sprekers al hebben gezegd. De industrieen de autoriteiten zullen moeten samenwerkenom de ontwikkeling van handelspatronen met China nauwlettend te kunnen volgenen te voorkomen dat de situatievan 2005 zich herhaalt.

We betreuren het echter dat de categorieënwaarvoor de overeenkomst vanjuni 2005 goldslechts acht van de tien producten omvattenwaarvoor tot 31 december van dit jaar beperkingen gelden, en op dat punt zou ik u willen vragen te verduidelijken wat de strategie van de Commissie wordtvoor het toezicht op de twee categorieën productendie zijn uitgesloten van het overeengekomenstelsel van dubbele controle, te weten katoenen stoffen entafel- en keukenlinnen.

Het lijdt echter geen twijfel dat we naast deze overeenkomstop andere gebieden actief moeten blijvenom te garanderen dat de Europese industrieonder eerlijke en wederkerige omstandigheden kan concurreren, bijvoorbeeld door verdere stappen te nemen op het gebied van oorsprongsaanduiding – hoewel op dat gebied de problemen bestaan die u hebt aangehaald – ofdoor werkomstandigheden en socialeenmilieuvoorwaarden te bevorderenbij de onderhandelingen over handelsovereenkomsten.

Alleinstellingen en bedrijven moeten zich richten opO&Oen daarbij gebruikmaken van het grote aantal mogelijkhedendat het zevende kaderprogramma biedt, en we moeten inspelen op de veranderingen entegelijkertijd rekening houden met de effectenvanherstructurering door sociale maatregelen aan te nemen die nodig zijn om werknemers te ondersteunen.

Tot slot wil ik zeggen dat ik blij ben met de overeenstemming die is bereiktter gelegenheid van detiende Europees-Chinesetop die u noemde, waardoor een werkgroep op hoog niveau in het leven zal worden geroepenom belangrijke problemen aan te pakken,zoalshet tekort op de handelsbalans, de moeilijke toegang tot de Chinese markt ende intellectueleeigendomsrechten.

Dit is een nieuwe stap in de goede richtingals het gaat om het verbeteren van onze betrekkingen met China en het bevorderen van een gunstig klimaatvoor beide partijen.

  Johan Van Hecke (ALDE). – (NL)Voorzitter, collega’s, heeft de Europese textielindustrie nog een toekomst? Het antwoord ligt in belangrijke mate bij de Europese Commissie. Vorige maand heeft commissaris Mandelson in Beijing de gebrekkige productveiligheid, de enorme toevloed van namaakproducten en de dumping van Chinese exportgoederen scherp aan de kaak gesteld. Volkomen terecht heeft hij gedreigd met een klacht bij de WTO. Dagelijks importeert Europa voor een half miljard goederen uit China, en acht op de tien onderschepte namaakproducten zijn van dat land afkomstig.

Maar naast namaak kreunt de Europese textielsector vandaag ook onder de lage dollarkoers. De zwakke dollar hypothekeert niet alleen onze export, maar geeft landen die de dollar als valutamunt blijven gebruiken, een artificieel voordeel. Toevallig situeren die landen zich vooral in Azië, en, minder toevallig, houdt China vast aan de dollar. Voor de textielsector, waar gewerkt wordt met grote volumes en lage winstmarges, is dit onhoudbaar.

Onze industrie kan en mag niet het slachtoffer worden van een sterke Europese munt. Vandaar de noodzaak om meer en meer de euro te gebruiken in onze handelsrelaties. Dat was, dacht ik, toch een van de redenen waarom we vijf jaar geleden onze gemeenschappelijke munt hebben ingevoerd.

  Vasco Graça Moura (PPE-DE). – (PT)De consequentie van globalisering binnen het Europese gebied is dat productiebedrijven de verliezers zijn enbedrijven die technologie exporteren de winnaars. Dat wordt allemaal erg duidelijk weerspiegeld in de interne cohesie. In het geval van de textielindustrieis het feit dat de sector hoofdzakelijk bestaat uit kleine en middelgrote ondernemingeneen nadeel op de markt die 6 procent van de totale wereldhandel vertegenwoordigten een geschatte omzet heeft van 566miljard euro. Daarnaast hebben veel producerende regio’s te lijden onder de gevolgenvan economischeherstructurering, waardoor het moeilijk is duurzaamheid te bereiken in de sector.

De Europese productiewordt gedwongen te concurreren met die van landendie kunstmatig de waarde van hun valuta verlagen, de regels voor milieubescherming niet respecterenof de kosten van milieubescherming niet dragen, die regelmatig de intellectueleeigendomsrechten schenden of, nog ernstiger, op maatschappelijk en werkgelegenheidsgebiedniet alleen veel lagere loonkosten hebben,maar ook minder strikte maatregelen voor werknemersbescherming hanteren dan Europa. Het is daarom dringend nodigom ervoor te zorgen dat de WTO-regels worden nageleefden dat de Commissietoezicht kan houden op de invoeren niet toestaat dat de in de praktijk bij China geconstateerde excessenop het gebied van de textielimport worden versluierd, zoals in het verleden is gebeurd.

De Commissiemoet alle maatregelen nemen die nodig zijn om de belangen van de Europese Unie te beschermen, waaronder zo nodig het opleggen van quotaaan China, mogelijk tot eind 2008, binnen het rechtskader van de WTO, en zij moet ook aandringen op volledige naleving van de regelsvan eerlijk spel. Europese producentenworden te weinig gestimuleerd tot onderzoek en ontwikkelingen tot het verbeteren van de vaardigheden van hun werknemers, ze hebben onvoldoende toegang tot externe marktenen beschikken niet over effectieve middelen om vervalsing te voorkomen. Intellectueel eigendom is de basisvan de toegevoegde waarde van de sector en moet op alle mogelijke manieren worden verdedigdom productie met een hoge toegevoegde waarde aan te moedigen. Tot slot, mijnheer de Voorzitter, commissaris, mag de consumentenveiligheid niet worden vergeten. Het is de taak van de Commissieom te voorkomen dat productendie schadelijk kunnen zijn voor onze gezinnenin de huizen van Europese burgers terechtkomen.

  Stavros Arnaoutakis (PSE).- (EL) Mijnheer de Voorzitter, in Europa, en vooral in Griekenland, bestaat de textielsector hoofdzakelijk uit kleine en middelgrote ondernemingen. Veel van deze ondernemingen ontwikkelen zich in de regio. Wijals Europese Uniehebben de plicht de levensvatbaarheid van de sector binnen onze grenzen te waarborgenen bescherming van onze bedrijven tegenoneerlijke concurrentie en illegalehandel te garanderen.

De Europese textielsector moet concurrerender worden op internationaal niveau. We moeten maatregelen voor de modernisering van onze ondernemingen, innovatie, onderzoek en ontwikkeling steunen. Natuurlijk moeten we serieus rekening houden met het feit datop 1 januari 2008 de overgangsperiode voor quota op de invoer van textielproductenuit China afloopt. In de bredere context en in het belang van de Europese consumentenzullen we echter ook zorg moeten dragen voor de handhaving van bindende regels over “made in…”-vermeldingenop textielproductenen de effectieve toepassing van het toezichtsysteemvoor invoer uit derde landen.

  Anne Laperrouze (ALDE). –(FR) Mijnheer de Voorzitter, toen ik in juli 2005 deze kamer toesprak over hetzelfde onderwerp, heb ik gezegd dat de lessen die we zouden leren uit de textielcrisis ons uiteindelijk zouden helpenandere sectoren van de Europese economie in stand te houden en te ontwikkelen. Ik denk dat we wel wat vooruitgang hebben geboekt, maar niet veel. We vragen nog steeds om meer onderzoek en ontwikkelingen verzoeken de Commissieervoor te zorgen dat de intellectueleauteursrechten worden gerespecteerd. Dit zijn beslissende factoren, maar ze zijn niet genoeg. Ik krijg het idee dat de WTO en haar regelsgeen groeifactor zijn voor de handel en economische ontwikkeling,maar juist een remmende werking hebben. Handel is uiteraard een bron van groei, maar daarvoor moet het wel in twee richtingen werken. De textielkwestie werpt in feite twee fundamentele problemen op: het ontbreken van een Europees industriebeleiden de kwestie van het Europees belang.

Met betrekking tot het Europees belang verwelkom ik met enige tevredenheidde mededeling van de Commissiemet de titel “Het Europees belang: Slagen in een tijd van mondialisatie”, die begin oktober is gepubliceerd, waarin staat dat we behoefte hebben aan: “basisregels die niet botsen met ons vermogenom onze belangen te beschermen enonze hoge productnormen op het gebied vangezondheid, veiligheid, het milieu enconsumentenbescherming te waarborgen”. We zullen niet toestaan dat derde landen die in de Europese Unie actief willen zijnde regels die gelden voor de interne markt naar eigen inzicht toepassen.

Commissaris, laten we als eerste deze beginselen toepassen op de textielindustrie.

  Ivo Belet (PPE-DE). – (NL)Voorzitter, commissaris, bedankt voor uw duidelijke tussenkomst. Ik heb toch twee bemerkingen die ik u zou willen meegeven. De textielindustrie is niet alleen belangrijk voor Zuid-Europa, ook een land als België heeft nog een heel florissante textielindustrie, die vandaag nog altijd goed is voor 25.000 banen.

Als de quota voor de tien afgewerkte producten, commissaris, op 1 januari verdwijnen, dan dreigt dat niet alleen andermaal zware gevolgen te hebben voor de betrokken sectoren, maar ook voor de bedrijven stroomopwaarts. Neem de sector van de jeansbroeken bijvoorbeeld. Als die wordt overspoeld door Chinese producten, al dan niet tegen dumpingprijzen, dan worden ook de producenten van de jeansstoffen en van de garens rechtstreeks getroffen. De effecten zijn uiteraard dus veel breder vertakt dan op het eerste gezicht lijkt.

Een tweede bemerking, commissaris, in het zogenaamde monitoringsysteem is voorlopig alleen sprake van monitoring van de volumes van de geïmporteerde producten. Het zou veel efficiënter zijn om óók te controleren op basis van de prijzen, en wel a priori, ik bedoel op het ogenblik dat de vergunningen worden afgeleverd. Alleen zó is een echt proactieve en preventieve aanpak mogelijk.

En overigens zouden we, meneer Mandelson, ook graag van u vernemen wanneer de Commissie tot actie zal overgaan. Dat is nu een beetje confuus en mistig. Met andere woorden, vanaf welke groei van de import uit China, enerzijds, en vanaf welke prijsdaling van de geïmporteerde producten uit China, anderzijds, zult u daadwerkelijk tot actie overgaan? Het lijkt ons, commissaris, niet meer dan logisch dat we ook daarover vooraf duidelijkheid krijgen.

  Peter Mandelson, lid van de Commissie. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, over het algemeen kan ik mij bij de meeste gevoelens die tijdens dit debat geuit zijn aansluiten. Echter, de visie van de heer Belder dat wij geen gemeenschappelijk handelsbeleid hebben in de EU en dat de lidstaten dermate verdeeld zijn dat we niet in staat zijn een beleid na te streven op het vlak van, bijvoorbeeld, textiel, moet ik terstond verwerpen.

Onze ervaringen op het gebied van textiel tonen overduidelijk aan dat wij wel degelijk over een gemeenschappelijk handelsbeleid beschikken, door middel waarvan wij erin zijn geslaagd lidstaten met verschillende zwaartepunten en verschillende oriëntaties bij elkaar te brengen, hun standpunten samen te smeden en een gemeenschappelijk handelsbeleid voor textiel voort te brengen dat consequent is nagestreefd. Er zijn wellicht meningsverschillen over het gebruik van handelsbeschermingsinstrumenten, maar middels de evaluatie en voorgenomen hervorming wil ik onder de lidstaten een nieuwe consensus en solidariteit opbouwen ten aanzien van het gebruik van deze handelsbeschermingsinstrumenten, en dan met name voor wat betreft een uitgebreider gebruik ervan door KMO’s, waarvoor ik voorstellen wil indienen.

Er zijn een aantal specifieke punten naar voren gebracht, bijvoorbeeld over het toezichtsysteem met dubbele controle dat in 2008 in werking zal zijn. De Commissie zal de textielinvoer uit China zo dicht mogelijk op het moment dat deze plaatsvindt, controleren. Deze controle omvat onder meer het toezichtsysteem met dubbele controle en elk ander middel van toezicht waarover de Commissie beschikt, zoals de controle van het DG TAXUD, waarmee handelsgegevens op basis van daadwerkelijke handel worden geleverd. In geval van een plotselinge piek in de invoer van Chinees textiel, staat de Commissie klaar om alle instrumenten die tot haar beschikking staan te gebruiken als de situatie dit vereist.

Ik wil echter benadrukken dat de regeling van 2005 eenmalig en definitief van karakter was en de Commissie is niet van plan voorstellen te doen tot uitbreiding van de overeengekomen niveaus. Zij is dus niet tegen meer handel, en er kan een toename worden verwacht. Als deze toename echter van een dusdanige omvang zal zijn dat maatregelen gerechtvaardigd zijn, dan zullen deze worden gebaseerd op bestaande eisen en criteria. Wij vertrouwen op China’s medeverantwoordelijkheid voor een soepel verloop van deze overgang. China is zich er goed van bewust dat een herhaling van de gebeurtenissen van 2005 niet in zijn belang is. Wij vertrouwen ook op het gevoel van eigenbelang van de economische exploitanten om een herhaling van 2005 te voorkomen. Textiel zal nu tot dezelfde categorie gaan behoren als ieder ander product, en daarom zijn de gebruikelijke instrumenten – waaronder ook handelsbeschermingsinstrumenten – van toepassing, met inachtneming van de gebruikelijke normen.

De kwestie van EU-steun voor de textielsector is ook aan de orde gesteld. Daar wil ik twee dingen over zeggen. Op EU-niveau heeft de Commissie uit hoofde van het zesde kaderprogramma 70 miljoen euro voor onderzoek en ontwikkeling beschikbaar gesteld aan projecten in de textiel- en kledingsector, terwijl er twee voorstellen voor innovatieprojecten financiering hebben gekregen in het kader van het Europe INNOVA-initiatief.

Wat betreft het globaliseringsfonds: dit is net zo toegankelijk voor de textielsector als voor andere sectoren. Tot dusverre zijn er acht officiële aanvragen ingediend voor een bijdrage uit het globaliseringsfonds, waarvan er vier betrekking hebben op de textielbranche. Van deze aanvragen uit de textielbranche is er nog niet een goedgekeurd door de begrotingsautoriteit. Momenteel worden zij nog beoordeeld door de diensten van de Commissie.

Ik wil het tot slot hebben over de Euro-mediterrane kwestie die door de heer Sturdy aan de orde is gesteld. De Commissie heeft een officiële Euro-mediterrane dialoog over de toekomst van de textiel- en kledingsector opgezet om zo gemeenschappelijke strategieën te formuleren voor verbetering van het concurrentievermogen van de industrie in de Euro-mediterrane regio. Het doel van deze dialoog is om Euro-mediterrane landen en kandidaat-lidstaten bijeen te brengen en naar gezamenlijke oplossingen te zoeken om hun concurrentievermogen te vergroten. Ik kijk met belangstelling uit naar eventuele voorstellen die uit deze dialoog zullen voortvloeien.

  De Voorzitter. − Ik heb zesontwerpresoluties⁽¹⁾overeenkomstig artikel 108, lid 5 van het Reglement ontvangen.

Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag om 11.30 uur plaats.

  De Voorzitter. − Aan de orde is het verslag (A6-0463/2007) van David Martin, namens de Commissieinternationalehandel, over de economische en commerciële betrekkingen met Korea (2007/2186(INI)).

  David Martin (PSE), rapporteur. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, dit verslag moest in vrij korte tijd worden samengesteld, om dat wij er rekening mee hielden – en zelfs hoopten – dat de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Korea wellicht tegen het eind van het jaar zou zijn afgesloten. Dit zal duidelijk niet het geval zijn maar wij zijn desalniettemin blij dat het Parlement vandaag al verslag kan uitbrengen, en wij hopen dat wij met dit verslag het standpunt van de Commissie kunnen beïnvloeden.

Om dit vandaag te bereiken hebben een paar van mijn collega’s ontzettend hard moeten werken, en ik zou Christopher Ford van de Commissie internationale handel en Emmanuelle Le Texier van de PSE-Fractie willen bedanken voor het feit dat zij zich, op een manier die hun normale verplichtingen te boven gaat, hebben ingespannen om dit verslag op tijd af te krijgen. Ik wil ook commissaris Mandelson en zijn diensten bedanken voor de goede samenwerking die ik van de Commissie bij de totstandkoming van dit verslag heb ontvangen, alsook de ambassadeur van Korea, door wiens hulp ik inzicht kon krijgen in het Koreaanse standpunt in de onderhandelingen.

Historisch gezien hebben vrijhandelsovereenkomsten tussen de Europese Unie en Aziatische landen, anders dan de naam doet vermoeden altijd een "trade-light"-karakter gehad. Ik denk dat deze overeenkomst hierop een uitzondering zal kunnen vormen. Korea heeft aangetoond over de bereidheid en het vermogen te beschikken om een verstrekkende en veelomvattende bilaterale handelsovereenkomst te sluiten.

Korea is in Azië een belangrijke regionale speler. Het is tegenwoordig een welvarend land, de elfde economie van de wereld. Het inkomen per hoofd van de bevolking is vergelijkbaar met dat van Spanje. Het is een snelgroeiende economie, en de handel tussen onze twee regio’s – tussen Korea en de Europese Unie – heeft vorig jaar een waarde van 60 miljard euro bereikt. Dit akkoord is dus zeker de moeite waard, en als we het goed doen, denk ik dat het een win-win-situatie oplevert. De Koreaanse verwerkende industrie zou bijvoorbeeld kunnen profiteren van toegang tot de Europese dienstensector, wat haar in staat zou stellen uit te breiden en concurrerender te worden. Wij zouden voordeel kunnen halen uit de toegang tot de Koreaanse markt voor een aantal van onze prominente goederen en diensten.

Het tijdschema was, zoals ik al zei, oorspronkelijk gericht op afronding tegen het eind van dit jaar. Realistisch gezien lijkt het er nu op dat de onderhandelingen op zijn vroegst in mei volgend jaar zullen zijn voltooid, maar ik put hoop uit het feit dat de besprekingen, na vijf onderhandelingsronden, zich nu lijken te richten op de technische details en steeds serieuzer worden. Er zijn duidelijk nog altijd belangrijke verschillen met het standpunt van de Europese Unie over zaken als herkomstetikettering, technische normen voor de auto-industrie en tariefconcessies voor goederen. Maar het belangrijkste punt is dat de onderhandelingen zich nu op een serieus en gedetailleerd niveau afspelen.

Mijn voornaamste zorgen bevinden zich ten eerste op het vlak van sociale en milieunormen. Ondanks de opgelopen vertraging lijkt het erop dat het akkoord met Korea dat we gaan sluiten de eerste in de nieuwe generatie van vrijhandelovereenkomsten zal zijn. Als zodanig kan het dienen als model voor andere vrijhandelsovereenkomsten, en ik zou graag zien dat onze wensen met betrekking tot sociale en milieunormen ter sprake worden gebracht. Ik zou ook willen dat de overeenkomst zou voorzien in een mechanisme voor geschillenbeslechting. Ik vind niet dat we met minder genoegen moeten nemen dan de Verenigde Staten hebben gedaan, en dat land heeft een geschillenbeslechtingsmechanisme in zijn verslag opgenomen. Ik geloof ook dat kwesties als de ratificatie van de voornaamste ILO-overeenkomsten en toepassing na 2012 van een eventueel akkoord inzake klimaatverandering niet zouden mogen afhangen van gentlemen’s agreements en ook niet van het simpelweg aanmoedigen van betrokkenen om zich eraan te houden. Wij moeten daadwerkelijk een mechanisme voor de beslechting van geschillen hebben. Ik hoop dat de Commissie zich hier nogmaals over zal buigen.

Ik wil ook aanvoeren dat het industriecomplex van Kaesong welwillend dient te worden beoordeeld in verband met de geplande overeenkomst. Ik kan de benadering van de Commissie, volgens welke er eerst een vrijhandelsovereenkomst moet komen, aanvaarden; maar als we de vrijhandelsovereenkomst kunnen krijgen, zouden we voor we tot ondertekening overgaan moeten kijken naar manieren waarop we Zuid-Korea kunnen helpen Noord-Korea te stimuleren om de echte wereld binnen te treden. Het industriecomplex van Kaesong, dat in Noord- Korea gevestigd is maar door Zuid-Koreaanse bedrijven gerund wordt, is een van de manieren waarop Noord-Korea bij de rest van de wereld betrokken kan worden, en dat is een proces dat wij moeten aanmoedigen. Ik denk dat we via onze handelsovereenkomst veel kunnen doen om Zuid-Korea in dit proces bij te staan. Het gaat hier niet alleen om het belang van Zuid-Korea maar om het belang van de hele wereld. De veiligheid op de wereld is erbij gebaat wanneer Noord- en Zuid-Korea kunnen samenwerken.

Ik geloof dat dit een belangrijke vrijhandelsovereenkomst is. Ik geloof dat zowel de EU als Korea ervan zullen profiteren als het ons lukt een goed akkoord te sluiten. Ik steun het standpunt van de Commissie dat we ons niet moeten overhaasten om tot een regeling te komen en dat het beter is een goede regeling te hebben die langer op zich laat wachten dan een slechte regeling die snel rond is. Wanneer Korea begin volgend jaar een nieuwe president krijgt, hoop ik dat deze zijn regering zal opdragen zich onvermoeibaar in te spannen om deze overeenkomst nog voor de zomer gereed te krijgen.

  Peter Mandelson, lid van de Commissie. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, ik ben zeer verheugd over het uitstekende en vlugge werk dat door de rapporteur, de heer Martin, en zijn collega’s en personeel is verricht. Gezamenlijk hebben zij een compleet en evenwichtig verslag geproduceerd, dat ik aanbeveel.

Goedkeuring door het Parlement van deze ontwerpresolutie zal een duidelijk teken van steun vormen voor het beleid van de Commissie om te komen tot een ambitieuze en veelomvattende vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea, als onderdeel van de strategie die is uitgestippeld in de mededeling “Europa als wereldspeler” van oktober 2006. De keuze voor Zuid-Korea als partner in deze generatie vrijhandelsovereenkomsten weerspiegelt het belangrijke economische en politieke potentieel van dit land, maar het vormt tegelijkertijd een erkenning van het feit dat er nog altijd aanzienlijke barrières bestaan die sterkere economische en handelsbetrekkingen tussen ons in de weg staan.

De ontwerpresolutie komt op een gepast moment: het vrijhandelsoverleg met Zuid-Korea is in mei 2007 van start gegaan en kent tot dusverre een snelle voortgang. Wij zijn bereid ons in te zetten voor een vroege afronding zolang de inhoud en kwaliteit van het resultaat goed zijn. Dat is ons uitgangspunt en dat zal het ook blijven.

Onze vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea moet volledig verenigbaar zijn met de WTO. Dat spreekt voor zich. Wij streven naar vergaande liberalisering van de handel in goederen en diensten alsmede van investeringen. Wij schenken extra aandacht aan niet-tarifaire handelsbelemmeringen en aan regels en regelgeving op een aantal belangrijke gebieden, zoals intellectuele eigendomsrechten, concurrentie en overheidsopdrachten. Ik ben het er helemaal mee eens dat in het verslag groot belang wordt gehecht aan niet-tarifaire handelsbelemmeringen en aan effectieve mechanismen voor geschillenbeslechting voor dit en voor andere aspecten van de toekomstige overeenkomst.

Uit studies is gebleken dat niet-tarifaire handelsbelemmeringen momenteel in sommige sectoren van groter belang zijn dan tarieven zelf. Substantiële verbeteringen met betrekking tot deze belemmeringen “achter de grens”, waardoor de EU-export werkelijk toegang krijgt tot de markt van Zuid-Korea, zijn een absolute voorwaarde voor sluiting van de vrijhandelsovereenkomst.

Wat betreft een aantal specifieke punten van bezorgdheid die zijn genoemd: de kwestie rond Kaesong doet een aantal gecompliceerde technische en politieke vragen rijzen. Wij zijn ingenomen met de amendementen die in dit verband zijn ingediend, aangezien deze nadruk leggen op het complexe karakter van deze kwestie, die zorgvuldig overwogen moet worden. De erkenning en bevordering van de sociale en milieu-aspecten van handel – duurzame ontwikkeling – zal een integraal onderdeel van de vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea uitmaken.

Ik ben het ermee eens dat effectieve handhaving van normen cruciaal is als we op het vlak van duurzame ontwikkeling een ambitieus en effectief resultaat willen garanderen met deze overeenkomst. Door een samenwerkingsgezinde toon aan te slaan kunnen we op dit terrein echter veel meer bereiken dan wanneer we de indruk geven dwang uit te oefenen. We verwachten een groter aantal multilaterale milieuakkoorden in het akkoord op te nemen, alsmede onderwerpen als goede arbeidsomstandigheden en een sterkere gebondenheid aan de kernovereenkomsten van de ILO. Wij verwachten dat we verder zullen gaan dan andere recente akkoorden, zoals bijvoorbeeld die in het kader van de vrijhandelsovereenkomst tussen Korea en de VS. Wij zullen tevens streven naar betrokkenheid van de sociale partners en het maatschappelijk middenveld in deze samenwerking.

De duurzaamheidseffectbeoordeling is van start gegaan. De belangrijkste bevindingen uit de ontwerpverslagen in de verschillende fasen hierin zullen besproken worden met het maatschappelijk middenveld. De duurzaamheidseffectbeoordeling is door ons in het leven geroepen om er zeker van te zijn dat wij in het onderhandelingsproces continu en snel van feedback worden voorzien. Hierbij bouwen we voort op de eerste contacten die we bij het van start gaan van de onderhandelingen met het maatschappelijk middenveld hebben gehad.

Wij hebben ook nauw samengewerkt met het Europees Parlement. De samenwerking met de rapporteur en de Commissie internationale handel is uitstekend geweest. Ikzelf en ook de directeur-generaal hebben deze commissie regelmatig op de hoogte gebracht van de ontwikkelingen. Wat betreft de ratificatieprocedure: deze zal afhangen van de inhoud van de overeenkomst zelf, maar de Commissie is ervoor om het Parlement er zo veel mogelijk als het Verdrag toelaat bij te betrekken.

Tot slot zal een mogelijke toekomstige vrijhandelsovereenkomst die de bilaterale handelsbetrekkingen met Zuid-Korea regelt onderdeel vormen van een algemeen samenhangend kader van EU-betrekkingen met Zuid-Korea. De reeds bestaande bilaterale kaderovereenkomst zal de bilaterale samenwerking en politieke dialoog blijven bepalen.

Om af te sluiten zeg ik nog dat het doel van deze vrijhandelsovereenkomst is om een eventueel ambitieus Doha-resultaat aan te vullen door de bilaterale betrekkingen met Zuid-Korea te intensificeren en uit te breiden. Uit ervaring uit het verleden is gebleken dat dergelijke overeenkomsten als praktijktoets voor liberaliseringsoplossingen kunnen dienen en als springplank voor de toekomstige ontwikkeling van de WTO. Een ambitieuze en veelomvattende vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea is niet alleen in commercieel opzicht belangrijk, maar houdt ook een aanzienlijke promotie van de bilaterale relatie tussen de EU en Korea in. Zij is ook een erkenning van de betrokkenheid van de EU met het Koreaanse schiereiland en met de omliggende regio. In bredere zin maakt zij deel uit van ons algemene streven om ervoor te zorgen dat het handelsbeleid van de EU in Azië gelijke pas houdt met de spectaculaire ontwikkeling van die regio, en de voordelen ervan op het vlak van werkgelegenheid, groei en toenemende handel voor beide zijden veilig te stellen.

  Werner Langen (PPE-DE), rapporteur voor advies van de Commissieindustrie, onderzoek en energie. − (DE) Mijnheer de Voorzitter, de Commissie industrie, onderzoek en energiebedankt de rapporteur voor het aannemen van onze voorstellen. We zijn van mening dat een overeenkomst redelijk is, maar willen er niettemin op wijzen dat erin het verleden aanzienlijke sectorproblemen zijn geweestmet Korea. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de discussieoverprijsdumping in de scheepsbouwindustrie in de afgelopen jaren, waarbij ook rechtszaken zijn gevoerd. Wij willen nagaan of deze sectorproblemenzijn opgelostom er zeker van te zijn dat beide partijen zich werkelijk openstellenen Korea niet als enige profiteert, en dat – zelfs als we denken aan onzefarmaceutische industrie, de auto-industrieen de vele industriële sectoren – wederkerigheid is gegarandeerd.

Eén specifiek onderwerp was Kaesong. De commissaris heeft het zojuist gehad over hoedeze Noord-Koreaanse speciale zones erbij betrokken kunnen worden. Ik heb begrepen dat er nog achtandere speciale zones zijn gepland. Volgens de Commissie industriemoeten hier internationalenormen gelden. We kunnen onze eigen vrijhandelsovereenkomsten niet op deze manier ondermijnen. We verzoeken daarom met name dit aspect grondig te controleren. Voor het overige veel dank – ook aan de Commissie – voor deze onderhandelingen!

  Peter Šťastný, namens de PPE-DE-Fractie. –(EN) Mijnheer de Voorzitter, sta mij toe eerst mijn collega, de rapporteur de heer Martin, te feliciteren met zijn complete en kwalitatief hoogstaande verslag. Onze onderhandelaars moeten er zeker kennis van nemen. Wij dienen ook lering te trekken uit de recentelijk gesloten vrijhandelsovereenkomst tussen de VS en Korea, die aantoont dat een snelle afronding belangrijk is, maar niet de eerste prioriteit dient te zijn. Het belangrijkste doel is overduidelijk gelegen in hoge kwaliteit en het verwezenlijken van een markt waar het handelsverkeer tegen gelijke voorwaarden plaatsvindt. Momenteel wordt dit verkeer nog ernstig belemmerd door niet-handelsgerelateerde barrières.

Korea past geen internationale normen of etiketteringseisen toe met betrekking tot automobielproducten of ander belangrijke producten zoals farmaceutica, cosmetica en electronica. Er moet ook meer duidelijkheid komen op het vlak van intellectuele eigendomsrechten en vervalsing. Deze zaken moeten worden opgelost voordat we deze vrijhandelsovereenkomst tekenen, om zeker te zijn van vrije en eerlijke handel. Tenzij al deze zaken geheel tot onze tevredenheid zijn opgelost, zou ik de Commissie adviseren deze overeenkomst niet te tekenen.

Ik heb bewondering voor het economisch wonder van Zuid-Korea, dat zijn weerslag heeft in het feit dat het de op drie na grootste handelspartner van de Europese Unie is. De mensen hebben veel voordeel ondervonden van de krachtige democratie van het land, en men kan niet anders dan medelijden voelen voor hun broeders en zusters in Noord-Korea.

Wij moeten bereid zijn alles te doen om een emotionele hereniging teweeg te brengen zoals we die ook aan het eind van de jaren tachtig tussen Oost- en West-Duitsland hebben gezien. Dit moet natuurlijk plaatsvinden op grond van het democratische beginsel, dat Zuid-Korea al zo veel succes heeft gebracht.

  Erika Mann, namens de PSE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik wil het graag hebben over drie aspecten. Allereerst wil ik namens mijn fractie de rapporteur, de heer Martin, bedanken. Het verslag is zeer zorgvuldig geschrevenen het vermeldt alle punten die belangrijk zijnen waarover moet worden gedebatteerd. Het adviseert ook gepaste voorzichtigheid te betrachtenmet betrekking tot bepaalde onderwerpen, d.w.z. in de automobielsector. In dat opzicht is het naar mijn mening een uitstekend verslag, dat een goede voorwaarde vormten ook zo moet worden gezien door de Commissieen de Raad. Ik ben blij te horen dat decommissaris er zo zorgvuldig op heeft gereageerd.

Ten tweede wil ik de commissaris vragen: hoe zullen volgens u de onderhandelingen met Korea in het algemeen verlopen? De onderhandelingen lopen en bevinden zich in een zeer moeilijk stadium. Naar mijn mening zag het er aan het begin veel beter uitdan we in de tussentijd hebben gedacht. Er zijn natuurlijk ook parallelleonderhandelingen met alle ASEAN-landen bijgekomen. Deze onderhandelingen bevinden zich – voor zover ik uit de notulen heb begrepen – eveneens in een zeer moeilijk stadium. Wat is het oordeel van de Commissie hierover? Welke invloed zullen de lopende onderhandelingen met ASEAN hebben op de onderhandelingen met Korea?

Mijn laatste vraag aan de commissaris heeft betrekking op het feit datde staatshoofden en regeringsleiders vandaag, 13 december,op het punt staan hetHervormingsverdrag te ondertekenen. Op grond van dit Hervormingsverdragkrijgt het Parlement in de toekomst veel meer invloedop de detailhandel, iets waarvoor we in dit Parlement lange tijd hebben gestreden. Ik wil de Commissieen in het bijzondercommissaris Mandelson bedanken voor de voortdurende steun hiervoor.

Mijn vraag is echter: kunt u zich voorstellen dat de Commissieons zal steunen als we de Raad vragenom het recht dat al naar voren is gebrachtop grond van detoekomstige vrijhandelsovereenkomst,zodat het Parlement de betreffendegoedkeuringsplicht houdt? Kunnen we aannemen dat u ons daarin steunt, commissaris?

  Ignasi Guardans Cambó, namens de ALDE-Fractie. –(ES) Mijnheer de Voorzitter, ik wil ook, namens mijn fractie en heel formeel, de rapporteur, David Martin,feliciteren met deuitstekende kwaliteit van het verslagdat hij aan het Huis presenteert. Het is niet zo dat alle verslagen gelijk zijn. Het is belangrijk, hoewel we hier over allerlei soorten documenten stemmen, om erop te wijzen als enkele ervan een inhoud en soliditeit hebbendie het mogelijk maakt ze in detail te bestuderenen alle onderwerpen omvatten waarover wordt gediscussieerd. Ik feliciteer daarom de rapporteur en het team dat hem heeft geholpen dit mogelijk te maken.

Het klopt dat we hier niet vaak praten over Korea; we praten er niet genoeg over, hoewel het ongetwijfeld een van onze belangrijkste commerciëlebondgenoten isen zelfs de op drie na grootste buiten Europa, zoals in het verslag is te lezen. De Europese Unie is de belangrijkste investeerder in Korea, dat zonder twijfel een van de sterkste democratieën van de hele regio is.

Als we enerzijds denkenaan wat ik zojuist heb gezegd en anderzijds aan de moeilijkheden in de multilaterale context en de realiteitdat er obstakels zijn voor de toegang tot de marktvoor Europese productenen diensten, namelijk grote niet-tarifaire belemmeringen, is het duidelijk dat het hierdoor een zeer logische kandidaat is voor een bilateraleovereenkomst die de volledige steun heeft van het Parlement. Deze overeenkomst moet echter goed in elkaar zitten, goed besproken worden en ambitieus zijn.

Er zijn moeilijkheden op zeer specifieke terreinen. Ik wil wijzen op het onderwerp diensten, dat al genoemd is, en op het onderwerp intellectuele piraterij, in een van de landen met de grootste internetverspreiding van de wereld, waar zeer specifieke problemen bestaandie voortkomen uit het feit datauteursrecht en beschermende rechten op audiovisueel gebieder niet serieus worden genomen.

Tot slot nog iets over de kwestie Kaesong: mijn fractie gaat de tekst steunen zoals hij in het verslag staan; met andere woorden, wijerkennen en begrijpen de politiekebetekenis van dit gebied tussenZuid-Korea en Noord-Korea, maar we begrijpen dat, als vrije handel met de Europese Uniezomaar zou worden geïntroduceerd in deze context, die ernstige problemen zou veroorzaken en daarom zijn wij geen voorstander van het eenvoudig opnemen van de regio Kaesong in een mogelijke overeenkomst met de Europese Unie.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk, namens de UEN-Fractie. – (PL)Mijnheer de Voorzitter, ik spreek namens deFractie Unie voor een Europa van Nationale Staten in het debat over de economische en commerciële betrekkingen tussen de Europese Unieen Korea, omdat ik aandacht wil vragen voor de volgende zaken. In een situatiewaarin Korea een vrijhandelsovereenkomst heeft getekend met EFTA en ASEAN en ook met de Verenigde Staten, maar een dergelijke overeenkomst niet wil sluiten met de Europese Unie, zal het concurrentievermogen van de Europesebedrijven die profiteren vanbelastingvrije toegang tot de Koreaanse markt afnemen. Dat zal een negatieve invloed hebben op de mate van economische groeien de werkgelegenheid in de EU-landen.

Ten tweede zou, volgens analyses die zijn uitgevoerd door onafhankelijke onderzoekscentra, als gevolg van de sluiting van een vrijhandelsovereenkomst twee derde van de voordelen die uit een dergelijke overeenkomst voortkomen naar Korea gaanen slechts een derde naar de Europese Unie. Het is daarom noodzakelijk dat Korea naast deze overeenkomst aan de EU belooft de Europese socialenormen in acht te nemenen in het bijzonder de basiselementendie verband houden metfatsoenlijk werk, alsmede normen voormilieu- en consumentenbescherming.

Ten derde schept deze aanpak mogelijkheden die kunnen leiden tot eerlijke concurrentie tussen Koreaanseen Europese bedrijven. Dat kan alleen als Koreaansebedrijven de totale kosten voor arbeid, milieubescherming en consumentenbeschermingopnemen in hun productiekosten,zodat de volledige productiekosten in de prijzen van hun artikelen worden weerspiegeld.

  Caroline Lucas, namens de Verts/ALE-Fractie. –(EN) Mijnheer de Voorzitter, laat me om te beginnen de heer David Martin bedanken voor zijn verslag en het cruciale belang van dit dossier onderstrepen. Het verdrag tussen de EU en Korea zal de eerste toepassing in de praktijk zijn van de nieuwe handelsdoctrine van de EU van Europa als wereldspeler, een doctrine die zeer omstreden is, niet in de laatste plaats omdat erin wordt gestreefd naar markttoegangsvoorwaarden van dien aard dat alle vormen van belemmering die optimale invoer in de weg staan worden weggenomen, net op een moment dat steeds meer mensen zich realiseren dat een totaal geliberaliseerde wereldeconomie, naast een aantal winnaars, ook heel veel verliezers kent.

Een positief punt is dat het verslag een aantal zeer goede normen voor de handel en op het sociale en milieuvlak benoemt, welke door de Groenen volkomen worden gesteund, en wat dat betreft denk ik dat het verslag een zeer belangrijk precedent schept voor toekomstige reacties op andere vrijhandelsovereenkomsten, met India en ASEAN, bijvoorbeeld. Wij zijn dus ingenomen met het feit dat het verslag duidelijk stelt dat er geen uitzonderingen mogen zijn op de regel dat toegang tot de Europese markt uitsluitend wordt verleend op voorwaarde dat aan milieubeschermingsnormen wordt voldaan.

Wij zijn verheugd over het feit dat in het verslag wordt geëist dat in de handelsovereenkomst met Korea ook bindende sociale en milieubepalingen worden opgenomen, en naar onze mening zou het alleen daarom al moeilijk voor te stellen zijn dat het Noord-Koreaanse industriecomplex van Kaesong ook onder de regels van de vrijhandelsovereenkomst zou vallen. En het belangrijkste is dat het verslag bepleit dat deze bindende bepalingen kracht krijgen door te eisen dat het standaard geschillenbeslechtingsmechanisme erop van toepassing zal zijn.

Maar we staan op een paar punten ook zeer wantrouwend tegenover dit verslag. Ten eerste is er de eis om alle niet-tarifaire handelsbelemmeringen te schrappen zonder daarbij te pogen onderscheid aan te brengen tussen wat eigenlijk legitieme niet-tarifaire handelsbelemmeringen zijn en wat niet. Wij mogen er niet zonder meer van uit gaan dat alles wat ongebreidelde vrije handel in de weg staat een onwettig obstakel is. Er zijn een paar zeer goede redenen om handel in te perken, vooral wanneer men in het kader van overheidsbeleid beheersmaatregelen wil treffen in het belang van de samenleving, de volksgezondheid of het milieu.

Wij zijn ook tegen volledige opneming in de vrijhandelsovereenkomst van de zogenaamde “Singapore-kwesties”. Ook hier zijn er weer goede redenen waarom onderwerpen als totale investeringsvrijheid en de aanbesteding van overheidsopdrachten buiten het bestek van een handelsakkoord zouden moeten blijven. Vrij verkeer van kapitaal heeft eind jaren negentig een verwoestend effect gehad in Korea en daarna heeft men, om er weer enigszins bovenop te komen, gebruik gemaakt van een beschermend beleid in de aanbesteding van overheidsopdrachten. Nu is het niet aan ons om te oordelen of zij van hun kant dergelijke zaken al of niet zouden moeten aanbieden, maar wij mogen toch zeker oordelen over onze eigen kant van de overeenkomst, en mijn fractie is er niet voor om buitenlandse investeerders ongelimiteerde vrijheid te geven in Europa, of om het onmogelijk te maken overheidsuitgaven voor sociale doeleinden aan te wenden door middel van een gericht beleid van binnenlandse aanbestedingen.

  Philip Claeys (NI). – (NL)Voorzitter, Zuid-Korea is een van de belangrijkste handelspartners van de Europese Unie buiten Europa, wat in dit evenwichtige verslag duidelijk benadrukt wordt. Het is een land dat sympathie opwekt door het nabuurschap met het achterlijkste en meest totalitaire communistische regime ter wereld.

De handelsbetrekkingen zijn de jongste jaren fors gegroeid, wat op zich een zeer positieve zaak is, maar dat betekent niet dat er geen problemen zijn. Als we met Zuid-Korea een vrijhandelsovereenkomst sluiten, dan moet dat gebaseerd zijn op volledige wederkerigheid. Er bestaan in Zuid-Korea nog veel te veel tarifaire en non-tarifaire belemmeringen om echt van wederkerigheid te kunnen spreken.

Er moet van Europese zijde worden aangedrongen op het wegwerken van al die belemmeringen en we moeten minstens even voordelige afspraken kunnen maken als die van de vrijhandelsovereenkomst tussen Zuid-Korea, enerzijds, en de Verenigde Staten, anderzijds.

  Hubert Pirker (PPE-DE).- (DE) Mijnheer de Voorzitter, als voorzittervan de Delegatie voor de betrekkingen met het Koreaanseschiereiland van het Europees Parlementwil ik de rapporteur specifiek feliciterenen zeggen dat ik met veel plezier zijn verslag steun.

Ik wil ook iets benadrukken wat veel mensen nog steeds niet weten: dat de Republiek Korea een belangrijke handelspartner is. Juist om die reden is het belangrijk dat we een vrijhandelsovereenkomst sluiten. Die overeenkomst moet tot doel hebbeneerlijke en rechtvaardige handelsomstandigheden te creërenwaarvan wij beiden kunnen profiteren.

Ik kan ook zeggen dat ik blij ben dat de onderhandelingenin de vijfde ronde aanzienlijk beter zijn verlopen dan in de vierde. Ik wil Korea aanmoedigende voorstellen van de EU voor snellere en wederkerige afschaffing van deinvoerheffingen te steunen. De doelstelling van de EU hiervoor is 2015.

Zoals we allemaal weten, is en blijft de motorvoertuigensector een lastig punt bij de onderhandelingen. Wat wij als Europese Unieverwachten, is dat onze veiligheidsnormenworden geaccepteerd door Korea,zoals wij ook de normen van Korea in deze sector accepteren.

Ik heb goede hoop dat de obstakels in defarmaceutischesector en de dienstensector, en in het bijzonder in desectoren voor bankdiensten en juridisch advies, kunnen worden weggenomen. Met betrekking tot Kaesong wil ik zeggen dat het van groot belang zou zijn voor deonderhandelingspartners om een manier te vinden om het Kaesong-project en andere projecten te steunenop economische en politieke gronden, vooral om Noord-Korea op te nemen in de internationalegemeenschap van staten.

We zijn in het algemeen op de goede wegen ik hoop dat we aan het begin of in de eerste helft van 2008 overeenstemming kunnen bereiken.

  Kader Arif (PSE). –(FR) Mijnheer de Voorzitter, ik wil allereerst de heer Martin bedanken voor de kwaliteit van zijn verslag. Als we onderhandelen over deze toekomstige handelovereenkomst met Korea, moeten we goed onthouden dat multilateralisme onze prioriteit moet blijven, want we weten dat debuitensporige hoeveelheid bilateraleovereenkomsten schadelijk is voor degereguleerde multilaterale structuur waartoe we behoren. Als we een nieuw tijdperk van bilateralehandelsovereenkomsten ingaan, moeten deze daarom garanties en beginselen bevatten, waarvan er enkele worden genoemd in het verslag van de heer Martin.

De toekomstige vrijhandelsovereenkomst met Korea moet up-to-date zijn enbeperkendeeisen op milieu- en maatschappelijk gebied bevattenzoals die in de fundamenteleIAB-verdragen, die bedoeld zijn om fatsoenlijke werkomstandigheden te bevorderen.

Verder ben ik, na de belofte van het Parlement om betere toegang tot generiekegeneesmiddelen mogelijk te maken, erg blij dat de bepalingen inzakevolksgezondheid zijn opgenomenen dat er conform onze wensgeen eisen zijn opgenomen die het vermogen van onze partners om gebruik te maken van de flexibiliteiten die mogelijk zijn op grond van de atypische Doha-overeenkomstzouden kunnen beperken.

Aan de andere kant is het, ondanks de positieve punten, onaanvaardbaar dat deze tekst geen melding maakt van het lot van arbeiders in de vrijhandelszone Kaesong, zoals onze rapporteur wilde, en dat betreur ik.

  Bogusław Rogalski (UEN). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, Korea is een van de meest vooraanstaande economieën van de wereld, maar heeft tegelijkertijd de grootste inkomensverschillen van alle OESO-landen. Korea is de op drie na grootste handelspartner van de EU buiten Europa, terwijl de EU in 2006 de grootste buitenlandse investeerder in Korea was.

Het grootste probleem in onze bilateralehandelsbetrekkingen is de moeilijkheid van de markttoegangals gevolg van niet-tarifaire belemmeringen, waaronder het ontbreken vangeaccepteerde normen en internationale standaarden. Een vrijhandelsovereenkomst met Korea zou bescherming van buitenlandse investeringen, een mededingingsbeleid, transparantie van de openbare ordeen vereenvoudiging van de handel omvatten.

We moeten echter ook in gedachten houden dat deze overeenkomst een negatieve invloed zou kunnen hebben op de Europese automobielindustrie, dus de Commissiemoet zorgvuldig nadenken over de strategievan geleidelijke opheffing van de Europese invoerheffingen. Allereerst moeten de niet-tarifaire belemmeringen aan de Koreaansezijde worden weggenomen, zodat Korea niet de enige is die profiteert van deze samenwerking.

  Glyn Ford (PSE).- (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik sluit mij aan bij de andere sprekers door de heer Martin te feliciteren met zijn verslag over een vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea, dat de op drie na grootste handelspartner van de EU buiten Europa is en qua omvang de elfde economie van de wereld.

Ik wil in het kort twee dingen behandelen. Ten eerste, het verzet van de vakbond en groepen boeren tegen de vrijhandelsovereenkomst met Korea, en, ten tweede, de kwestie van de industriële zone. Voor wat betreft het eerste geval moeten we het verzet in perspectief plaatsen. Tegen de overeenkomst van de VS met Korea hebben duizenden mensen gedemonstreerd en een aantal mensen hebben zichzelf levend verbrand. In plaats van duizenden protesteerders gaat het nu slechts om enkele tientallen, misschien wel omdat we proberen bij deze vrijhandelsovereenkomst een bijbehorend politiek samenwerkingsakkoord op te nemen – met sociale, politieke en arbeidsgerelateerde clausules die de arbeidsnormen in het zuiden zullen helpen beschermen en deze wel eens zouden kunnen verbeteren. Tegelijk zullen we geen discussie over rijst hebben zoals Korea die met de Verenigde Staten heeft gevoerd.

Met betrekking tot Kaesong, pleiten wij er niet voor dat dit in het akkoord wordt opgenomen. Wij pleiten ervoor om het niet automatisch uit te sluiten. Dat is een heel ander standpunt en ik hoop dat de Liberalen op grond daarvan hun stemgedrag zullen kunnen veranderen. Om met de voormalige premier van Jamaica te spreken: het enige wat erger is dan te worden uitgebuit, is niet te worden uitgebuit. Een aantal onder ons hebben vorige maand de gelegenheid gehad om Kaesong te bezoeken, als onderdeel van een EU-workshop over economische hervorming in Noord-Korea. Ik zag duizenden gelukkige Noord-Koreanen uit deze zone stromen, goed gekleed, want ze hebben een levensstandaard die zes keer zo hoog is als in het noorden. Dit is een kans, politiek en economisch, om dat regime daadwerkelijk te veranderen en om de zaken in de juiste richting te laten bewegen. Kaesong kan het noorden doen transformeren en dient, zonder de moeilijkheden te negeren, te worden gestimuleerd en niet kapot gemaakt.

  Peter Mandelson, lid van de Commissie. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil in het kort drie punten noemen. Allereerst, over het onderwerp Kaesong, denk ik dat de formulering van de heer Ford – dat we Kaesong niet automatisch moeten uitsluiten – de juiste benadering is. Wij van de Commissie zullen dit onderwerp met grote voorzichtigheid behandelen, maar daarvan uitgaand denk ik dat het amendement waarschijnlijk waardevol is.

Ten tweede is mij gevraagd naar de algemene vooruitzichten voor de onderhandelingen. In dit werk heb ik nog nooit van een handelsoverleg gehoord dat niet een of andere moeilijkheid ondervindt. Ik durf echter wel te zeggen dat deze onderhandelingen in minder ernstige moeilijkheden verkeren dan ander handelsoverleg dat ik u zou kunnen noemen.

Tenslotte vroeg mevrouw Mann of het Europees Parlement reeds voor de ratificatie van het verdrag rechten zou kunnen verkrijgen met betrekking tot deze overeenkomst. Toen mij hiernaar in een ander verband is gevraagd, ben ik in mijn enthousiasme mijn collectieve Commissie-verantwoordelijkheid te buiten gegaan, en daarom zal ik vandaag een beetje voorzichtiger zijn en simpelweg benadrukken dat we zullen proberen het Parlement er zo veel mogelijk bij te betrekken.

(Applaus)

  De Voorzitter. − Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag om 11.30 uur plaats.

VOORZITTER: GÉRARD ONESTA
Ondervoorzitter

  De Voorzitter. –Voordat we beginnen met de stemmingen, heeft de heer Schulz spreektijd verzocht inzake een motie van orde.

  Martin Schulz, namens de PSE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik heb om twee redenen verzocht iets te mogen zeggen namens mijn fractie: ten eerste om een heel algemene reden – vanwege wat er gisteren in dit Huis is gebeurd – en ten tweede omdat ik een verzoek heb met betrekking tot dekomende stemmingen.

Ik wil echter beginnen met de algemene reden. Mijnheer de Voorzitter, ik wil u verzoeken namens mijn fractie een verklaring af te gevenover de gebeurtenissen van gisteren, in het bijzonder over het zeer specifieke geval, het geval met betrekking tot onzeboden hier in dit Huis. Ik wil zeggen: het is het absolute recht van elke man en elke vrouwom zijn of haar mening te kunnen geven in dit Huis. We zijn ook gewend aan posters en T-shirts en aan het feit dat iedereen vrij is om hier zijn mening te geven. Iedereen die voorstander is van een referendum heeft het recht om dat in dit Huis kenbaar te maken. Wat we gisteren hebben meegemaakt, is echter niet acceptabel in de context van deze vrijheid van meningsuiting.

(Applaus)

We kunnen hier discussiëren over wat individueleleden doen, hoe ze zich gedragen, of ze wel of niet schreeuwen. Maar één ding is niet acceptabel en datis dat de boden in dit Huis, voor wie – en ik spreek namens al mijn fractiegenotenen ik denk namens bijna alle leden van dit Huis – ik het grootst mogelijke persoonlijke en professionele respect heb…

(Applaus)

Wat niet goed is – en ik spreek ook specifiek namens mijn fractiegenootde heer Daul en, denk ik, ook namens de heer Watson, de heer Cohn-Bendit en de heer Wurtz – is dat boden in dit Huisfysiek en verbaal worden aangevallen tijdens een verhit debat: boden, die de plichten van hun functie vervuldenen gisteren werden uitgemaakt voor Gestapo en SS. Dit is een schande, mijnheer de Voorzitter! Ik vind dat dit Huis zich volledig solidair moet verklaren met de boden.

(Langdurig applaus)

Dames en heren, de boden in dit Huis zijn geen privépersonen; het zijn beambten van dit Parlement. Zij zijn de lange arm van de Voorzitter van dit Huis. Als een bode hier fysiek wordt aangevallen, als een bode geslagen wordt, is er maar één mogelijkheid: het Parlementslid dat dat gedaan heeft,moet worden aangewezen! Het strafbare feit moet aan de politie worden gemelden zijn of haar immuniteitmoet direct worden opgeheven!

(Applaus)

Mijnheer de Voorzitter, namens mijn fractiewil ik mij wenden tot de Fractie Unie voor een Europa van Nationale Staten, in het bijzonder tot de heer Crowley, hoewel ik niet weet of hij hier nu is, met betrekking tot de stemmingen – dat wil zeggen, de stemmingen over de resoluties inzake extremisme, de mensenrechtendialoog tussen de EU en China, Montenegro en het verbod op landmijnen. De UEN-Fractie is een medeondertekenaar van deze resoluties. Zolang er geen officiële verontschuldiging van de UEN-Fractie komtvoor de incidenten van gisteren in dit Huis, vind ik, als vertegenwoordiger van de SocialistischeFractie in het Europees Parlement, het onmogelijk de samenwerking met de UEN-Fractie voort te zetten.

Ik heb het dan met name over de resolutieinzake de bestrijding van het toenemende extremisme in Europa. In de derde overweging is, mede namens de UEN-Fractie, gesteld dat we racisme in Europa veroordelenen dat we dat doen onder verwijzing naar het EuropeesHandvest van de Grondrechten. Dat had hier gisteren ondertekend moeten wordenen werd door een groot deel van de leden van die fractie weggeschreeuwd. Trekt u alstublieft uw handtekening onder deze gezamenlijke resolutie terug. U kunt geen resolutie aannemen die betrekking heeft op hetHandvest van de Grondrechtendat u gisteren allemaalmet boegeroep hebt afgekeurd!

(Applaus en rumoer)

Gisteren hebt u laten weten dat u dit Handvest van de Grondrechten niet wilt. Haal dan uw handtekening weg! Onze samenwerking met u is voorbij!

(Applaus)

  De Voorzitter. –Dames en heren, ik heb deze stapel papieren voor meen daaraan kunt u ongeveer zien hoe veel werk we vanochtend nog moeten verzetten. Desalniettemin hebben enkele van mijn collega’s om spreektijd gevraagd. Ik wil geen langdurig debat beginnen. De heer Daul heeft om spreektijd gevraagd, evenals mevrouw Muscardini, dus ik zal hen één minuut het woord geven en niet meer.

(Rumoer)

  Joseph Daul, namens de PPE-DE-Fractie. –(FR) Mijnheer de Voorzitter, ik zal het heel kort houden. Ik was vanochtend om negen uur in de kameren wachtte op een verontschuldigingvoor de persoonlijke aanval op de boden. Aangezien die er niet kwam, heb ikvanochtend om negen uur mijn verklaring gedaanen ik zal deze niet herhalen.

  Cristiana Muscardini, namens de UEN-Fractie. −(IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik heb al meer dan achttien jaar zitting in dit Parlement en samen met mijn collega’s heb ik altijd de mensenrechten en de burgerrechten verdedigden mijn toespraken in de kamer en mijn vragen en ontwerpresoluties getuigen daarvan.

Ik laat mij niet de les lezen door de heer Schulz,omdat de heer Schulz niet de waarheid in pacht heeft, noch in deze kamer, noch daarbuiten. Democratie, mijnheer de Voorzitter, is een waarde die verdedigd moet wordenen daaronder valt ookhet respecterenvan individuen en groepen. Ik voel plaatsvervangende schaamte voor de heer Schulz,want hij heeft dingen gezegd waarvoor hij zich moet schamen.

De UEN-Fractiestaat achter alle beambten van dit Parlement en met name de boden, die dit jaar al vaak zijn opgekomen voor het spreekrecht en het recht op vrije meningsuiting;rechten die zo vaak zijn ontkend door een paarmeerderheidsfracties in het Parlement. Om die reden, mijnheer de Voorzitter, steunt de UEN de boden, gelooft de UEN in de grondrechtenen roept de UEN op tot respect voor plichten en respect voor mensen. Mijnheer Schulz, haalt u zelf uw handtekening maar weg!

  De Voorzitter. –Dames en heren, zijn er nog andere fractievoorzitters die hier iets over willen zeggen? Ik zeg met opzet “fractievoorzitters”want ik laat niet alle 785 leden aan het woord over deze kwestie.

Ik zie geen fractievoorzitters, dus dit onderwerp is gesloten.

(Applaus)

Ik zal hier alleen nog iets aan toevoegen wat een dichter ooitheeft gezegd, namelijk dat de mooiste hymnen worden gezongenals er bommen vallen. Ik denk dat we hier dan gisteren een hele mooie hebben gehoord!

(Applaus)

De heer Salafranca wil iets zeggen over een ander onderwerp.

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra (PPE-DE).- (ES) Mijnheer de Voorzitter, gisteren is er eenmeedogenloze terroristischeaanslag gepleegd in de stad Beiroet, waarbij de Libanese generaal François el Hajj om het leven is gekomen.

Zoals het Huis weet, mijnheer de Voorzitter, is Libanon met de Europese Unie verbondendoor middel van eenassociatieovereenkomst. Tijdens de mini-plenairevergadering in Brussel heeft het Parlement een belangrijk verslag aangenomenwaarin macro-financiëlehulp wordt toegekend aan dat land en, om een voor de hand liggend voorbeeld te geven, een delegatievan de Commissiebuitenlandse zaken, bestaande uit mevrouw De Keyser, mevrouw Gomes, de heer Belder en mijzelf, heeft het land vorige week bezochtzodat wij net als verschillende ministers van de lidstaten onze solidariteit konden betuigenmet het streven naar vrede, begrip, harmonieen verzoening in het land.

Ik wil de Voorzitter vragennamens ons steun te betuigen aanpremier Siniora in reactie op deze brute terroristischeaanslagen onze onbetwistbare enonherroepelijke betrokkenheid bij het streven naar een soeverein, democratisch, stabiel, levensvatbaar envreedzaam Libanon te benadrukken.

(Applaus)

  De Voorzitter. - Mijnheer Salafranca, ik denk dat het applaus van uw collega’s duidelijk aangeeftdat de vergadering uw verklaring onderschrijft. Deze zal worden doorgegeven.

Het laatste verzoek om te spreken is van de heer Pirker, inzake een motie van orde, en daarna zullen wij overgaan tot de stemming.

  Hubert Pirker (PPE-DE).− (DE) Mijnheer de Voorzitter, dit heeft niet echt iets te maken met het debat en ik wilde het eigenlijk meteen na het vorige debat zeggen: het is gewoon ondraaglijk koud in dit huis. Dat was gisteren misschien wel goedomdat de gemoederen anders misschien nog verder verhit waren geraakt,maar in het algemeen is het gewoon te kouden ik wilde voorstellen, in verband met het debatover de vrijhandelsovereenkomst met Korea, of we misschien kunnen proberen een redelijke temperatuur te bereiken met een Koreaans airconditioningsysteem, als het met een Europees systeem niet lukt.

  De Voorzitter. –Ik denk dat we alles hebben behandeld wat we moesten behandelenvoor de stemmingen.

Aan de orde zijn derhalve de stemmingen.

(Voor uitslagen en nadere bijzonderheden betreffende de stemmingen: zie notulen)

- Financieel jaar 2008

- Vóór de stemming:

  Kyösti Virrankoski (ALDE), rapporteur.−(EN) Mijnheer de Voorzitter, het begrotingsoverleg in tweede lezing tussen de twee armen van de begrotingsautoriteit heeft op 23 november 2007 plaatsgevonden. Het Parlement heeft een begroting verworven om resultaten op zijn belangrijkste doelstellingen te behalen: financiering van Galileo (2,4 miljard euro) via een herziening van het meerjarig financieel kader voor 2013 en toepassing van het flexibiliteitsinstrument (200 miljoen euro); significant groter gebruik van het flexibiliteitsinstrument (70 miljoen euro) ter financiering van een stijging in de uitgaven van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid (GBVB).

De Begrotingscommissie heeft op 29 november 2007 gestemd over haar amendementen voor de tweede lezing, voortkomend uit het resultaat van het overleg. Na technische controle van de cijfers bleek er een klein aantal technische wijzigingen noodzakelijk te zijn om te waarborgen dat het resultaat van het overleg van 23 november met betrekking tot herziene bovengrenzen van het financiële kader en het algemene niveau van betalingen volledig wordt gerespecteerd.

De overeengekomen wijzigingen zijn als volgt:

Ten eerste worden de vastleggingskredieten onder rubriek 1a als volgt aangepast:

Amendement 335:

06 02 09 01 (Toezichthoudende Autoriteit Galileo) naar 7 460 000 euro

06 02 09 02 (Toezichthoudende Autoriteit Galileo) naar 3 100 000 euro

08 07 01 (Onderzoekssamenwerking – Vervoer) naar 348 922 000 euro

Amendement 331:

02 02 01 (Concurrentievermogen en Innovatie) naar 126 300 000 euro

Amendement 69:

06 03 03 (TEN – V) naar 955 852 600 euro

Ten tweede zijn onder rubriek 1b, om aan het algemene niveau van betalingen dat tijdens het overleg is overeengekomen te voldoen, de volgende betalingskredieten gewijzigd:

Amendement 27:

04 02 17 (ESF) naar 3 823 198 181 euro

Amendement 140:

13 03 16 (EFRO convergentie) naar 10 606 637 496 euro

Amendement 141:

13 03 18 (EFRO concurrentievermogen) naar 2 540 832 078 euro

Al deze technische aanpassingen zijn op maandag 10 december met eenparigheid van stemmen goedgekeurd door de Begrotingscommissie.

Ten derde zullen er een aantal technische wijzigingen en wijzigingen in naamgeving worden aangebracht, hoofdzakelijk met betrekking tot proefprojecten en voorbereidende maatregelen. Deze wijzigingen zijn aan de Voorzitter van het Parlement voorgelegd. Door deze aanpassingen veranderen de cijfers niet, en de classificaties van het meerjarig financieel kader ook niet.

(Het Parlement stemt in met de technische wijzigingen)

- Na de stemming:

  Emanuel Santos, fungerend voorzitter van de Raad. – (PT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, voordat ik in zal gaan op de uitkomsten van devaststelling van de begroting van de Europese Unievoor 2008, wil ik benadrukken dat het vandaag een bijzonder mooie dag voor mij is, niet alleen als Europeaan, maar ook als burger van Portugal. Ik heb het natuurlijk over die historischegebeurtenis – de ondertekening van het Verdrag van Lissabon – die over iets meer dan een uur in de hoofdstad van mijn land zal plaatsvinden. Na de uitbreiding van de Europese Unie tot 27 lidstaten, is dit een nieuwe beslissende stap in de Europese integratie, die Europa democratischer, representatiever, flexibeleren effectieverdan ooit zal maken in de manier waarop het functioneert.

Als ik even in het kort mag samenvatten wat het Portugese voorzitterschap heeft bereikt, wil ik wijzen op drie belangrijke succesgebieden voor de toekomst van de Europese Unie. Dit zijn de overeenstemming die de ondertekening vandaag van het EU-Hervormingsverdrag, hetVerdrag van Lissabon, mogelijk maken, de Europees-Afrikaanse top en de Europees-Braziliaansetop. Daaraan kunnen we ook nog de belangrijke overeenstemming toevoegen die we hebben bereiktover de financiering van het strategische Galileo-programma.

Dames en heren, vandaag houden wij ons bezig met de tweede lezing van de begroting voor 2008, de slotfase van een langonderhandelingsproces dat uiteindelijk zeer succesvol is afgerond. Het doet mij plezier u te kunnen melden dat er overeenstemming is bereikt tussen onze tweeinstellingentijdens het overleg op 23 november, dat volledig was gewijd aan alle begrotingsvoorstellenvoor 2008 waarover we het voor die datum eens waren geworden.

Volgens de procedures moet ik erop wijzen dat de Raadhet maximale stijgingspercentage dat voortkomt uit uw tweede lezing zal kunnen accepteren. Ik merk echter op dat er nog enkele kleine aanpassingen nodig zijnmet betrekking tot de classificatie vanuitgavenwaarop het recht is voorbehouden aan de Raad.

Tot slot, mijnheer de Voorzitter, wil ik van de gelegenheid gebruikmaken om nogmaals mijn dank uit te spreken aan devoorzitter van de Begrotingscommissie, de heerBöge,en de twee rapporteurs, de heer Virrankoski en de heerItälä, aan mijn collega’s in de Raad, aancommissaris Grybauskaité en aan alle anderen die hebben geholpen deze zeer veeleisende begrotingsprocedure tot een goed einde te brengen, wat heeft geleid tot de vaststelling ervan door het Parlement.

  De Voorzitter. –Minister, u hebt, onder andere, de zin uitgesproken waarop ik zat te wachten. Ik merk daarom op dat de begrotingsprocedure is voltooid in overeenstemming met debepalingen van het verdragen het interinstitutioneleakkoord van 17 mei 2006. Ik merk tevens op dat de Raad en het Parlement, in overeenstemming met artikel 13 van het interinstitutioneel akkoord, instemmen met het maximale stijgingspercentagevanniet-verplichte uitgavendat naar voren komt uit de tweede lezing in het Parlement. Als gevolg daarvan kan de begrotingsprocedure voltooid worden verklaarden de begroting definitief worden vastgesteld.

(Applaus)

Zoals u weet, is de Voorzitter momenteel in Lissabon,waar een kleine ondertekeningsceremonie plaatsvindt. Mijn bevoegdheden als Ondervoorzitter houden hier op. De officiëleondertekening van de begrotingvoor het financiëlejaar 2008 zal plaatsvinden op dinsdag 18 december, tijdens de plenaire vergadering in Brussel.

- Verslag: Kyösti Virrankoski, Ville Itälä (A6-0492/2007)

- Aanbeveling: Marcello Vernola (A6-0498/2007)

- Verslag: Adamos Adamou (A6-0443/2007)

- Verslag: Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf (A6-0501/2007)

- Verslag: Genowefa Grabowska (A6-0468/2007)

- Ontwerpresolutie (B6-0518/2207)

- Ontwerpresolutie (B6-0543/2007)

- Na de stemming:

  Toine Manders (ALDE). – (NL)Voorzitter, een motie van orde op grond van de artikelen 114 en 166; de heer Mandelson zal dat herkennen. Als wij in China worden ontvangen, dan doen we dat met een officieel symbool, de vlag. Vandaag wordt die uit het Verdrag gehaald en ik roep alle landen op om Duitsland te volgen en deze weer officieel als symbool te erkennen, waardoor wij overal ter wereld met een officieel symbool kunnen worden ontvangen.

  De Voorzitter. – Dit alles zal worden voorgelegd aan debevoegde autoriteiten.

- Ontwerpresolutie (B6-0512/2007)

- Ontwerpresolutie (B6-0494/2007)

- Ontwerpresolutie (B6-0503/2007)

- Verslag: Christian Ehler (A6-0448/2007)

- Verslag: Wolf Klinz (A6-0460/2007)

- Vóór de stemming over amendement 2:

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE).- (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil ons amendement verduidelijken en de woorden: “indirectly, for example” toevoegen, zodat de Engelse tekst als volgt luidt: “...the product to retail investors directly or indirectly, for example by bundling it with other retail products”.

(Het mondeling amendement wordt in aanmerking genomen)

- Ontwerpresolutie (B6-0495/2007)

  De Voorzitter. –Voor we over kunnen gaan tot de stemming over het laatsteverslag, wil ik graag deze laatste stemming opdragen aan een Parlementsliddat ons over een paar dagen zal verlatenen dat geweldig werk heeft verricht voor ons, in het Europees Parlement, en voor heel Europa. Ik heb het natuurlijk over Jean-Louis Bourlanges.

(Applaus)

Mijnheer Bourlanges, ik hoop dat de warmte van dit applausu duidelijker dan elke toespraak zegthoe veel we u zullen missen. Wij wensen u het allerbeste.

- Verslag: David Martin (A6-0463/2007)

Mondelinge stemverklaringen

- Ontwerpresolutie (B6-0543/2007)

  Frank Vanhecke (NI). – (NL)Voorzitter, enkel om te zeggen dat ik de resolutie betreffende de Europees-Chinese dialoog over de mensenrechten om een aantal redenen niet heb goedgekeurd. Ik vind namelijk vooral dat wij in dit halfrond al meer dan genoeg ronkende teksten aan de lopende band hebben goedgekeurd en dat die ronkende teksten en ronkende verklaringen zelden of nooit door daden worden gevolgd van de Europese instellingen.

Straks vinden in Peking de Olympische Spelen plaats, waarbij opnieuw ook de Europese excellenties zullen staan drummen om in de gunst van de Chinese machtshebbers te komen. En dat blijkt zelfs reeds uit deze resolutie, waarin overigens verder heel veel verstandige zaken staan, maar waarin toch ook wordt beweerd dat op het recente congres van de Chinese communistische partij - ik citeer – “perspectieven voor een beter respecteren van de mensenrechten zijn geopend”. Wat een wereldvreemdheid van dit Parlement. Want de realiteit in Peking vandaag zijn intimidatie, deportaties, arrestaties en werkkampen. Het moet nu maar eens uit zijn met die twee maten en twee gewichten-politiek van de Europese Unie jegens China.

- Ontwerpresolutie (B6-0512/2007)

  Dimitar Stoyanov (NI).- (BG) Ik heb tegen de resolutie over extremisme gestemd,omdat zij voortkomt uit de haat die zij wil veroordelen. En wie leest ons de les over extremisme? Kameraad Schulz enkameraad Cohn-Bendit, deze fanatieke voorstanders van hetmarxismeenleninisme, de ideologiedie aan het begin van de vorige eeuw tientallen miljoenen RussenenOekraïners de dood in heeft gejaagd? Ofkameraad Vigenin wiens partij het Bulgaarsevolkvijftig jaar in haar greep heeft gehoudenen duizenden Bulgarenheeft gedood in haar concentratiekampen? Zijn dat degenen die ons moeten leren wat extremisme is? Dank u.

  Frank Vanhecke (NI). – (NL)Voorzitter, ja, zo gaat dat in dit Parlement. Wanneer men niet meneer Schulz heet, dan moet men van de stemverklaringen gebruikmaken om zijn mening te kunnen zeggen. Dit Parlement heeft weer eens zijn periodiek ei gelegd over het zogezegd noodzakelijk bestrijden van het zogezegde extremisme. Maar het gaat dan niet over het echte extremisme en het echte geweld, bijvoorbeeld van de oprukkende islam in Europa. Neen, het gaat opnieuw voor de zoveelste keer over het terugschroeven van de vrije meningsuiting van mensen die vreedzaam opkomen voor het recht op eigenheid, voor het recht om onze talen, onze identiteiten, onze culturen, onze vrijheid te beschermen en te behouden.

Het is eigenlijk tragisch dat dit Parlement het voortdurend heeft over vrijheid en over mensenrechten, maar tegelijkertijd de ergste en de verregaandste muilkorfregels oplegt aan mensen die er afwijkende meningen op nahouden en die bijvoorbeeld de heilige onaantastbare koe van de zogenaamde multiculturele samenleving niet zomaar aanbidden, zoals de rest van dit Parlement. Wat mij betreft, ik trek mij van deze resolutie niets aan en voor mij kan er onmogelijk vrijheid zijn zonder totale politieke vrije meningsuiting.

  Philip Claeys (NI). – (NL)Voorzitter, ik heb ook tegen de resolutie over extremisme gestemd. Niet omdat ik mij aangesproken voel door die term, integendeel, maar omdat er hier voor de zoveelste keer bewust een amalgaam wordt gemaakt van een legitiem politiek discours tegen verdere massa-immigratie en voor kordaat aanpassingsbeleid, enerzijds, en extremisme en geweld, anderzijds.

Alleen al de titel van de resolutie is misleidend en tendentieus. Links-extremisme is blijkbaar iets dat per definitie niet kan bestaan en van het oprukkende moslimfundamentalisme heeft niemand hier blijkbaar iets gehoord. Dit is pure Kafka. Het zou eigenlijk lachwekkend zijn als het niet zo droevig was. Wie niet in de pas van de politieke correctheid loopt, wordt gecriminaliseerd. Misschien kan men eens uitleggen hoe zoiets zich verhoudt tot het Handvest van de grondrechten dat wij gisteren getekend hebben.

  Koenraad Dillen (NI). – (NL)Voorzitter, ook ik heb met volle overtuiging tegen deze resolutie gestemd, want als de vos de passie preekt, boer let op uw ganzen. Een hypocrieter document dan deze ontwerpresolutie over zogezegd opkomend extremisme in Europa heb ik zelden onder ogen gekregen. En God weet dat er in Europa en in dit Europees Parlement al wat records gebroken zijn op het vlak van de hypocrisie.

Want uiteraard, zoals mijn collega’s al gezegd hebben, bestaat er geen links-extremisme. Uiteraard wordt ook het islamextremisme niet met de vinger gewezen. De voorsteden van Parijs branden, maar het probleem is schijnbaar die kleine non-conformistische minderheid, die de luis in de pels van deze boven het volk verheven instelling is geworden.

Misschien moeten we de poorten van de Goelag maar weer openen, voor hen die nog enige kritiek op de Europa-religie en op de heilige multiculturele samenleving durven uiten. Compleet met een inquisitierechtbank en verbanning naar het Duivelseiland voor de ketters. Pas dan zal Europa gezuiverd zijn van zijn laatste critici en kan de Euro-religie haar bekeringswerk ongehinderd voortzetten.

  Mogens Camre (UEN).- (DA) Mijnheer de Voorzitter, deze resolutiebevat gerechtvaardigde kritiek opneofascistischeen fundamentalistischebewegingen in bepaalde Europese landen. Als geheel lijkt zij echter unilateraal gericht te zijn op een probleem dat wordt omschreven als Europeseburgers met fascistische en racistischehoudingen, en dat maakt de resolutiezinloos. Herhaalde opiniepeilingen in Denemarkenhebben uitgewezen dat immigrantenuit niet-westerselanden niet het gevoel hebben dat ze bloot staan aanenige vorm van racismeof vijandige behandeling. Toch hebben enkele immigrantenuit niet-Europeselandenzich schuldig gemaakt aan zeer wijdverbreid geweldtegen zowel Deense burgers als andere immigranten. In de officiëlemisdaadcijferszijn immigrantenuit niet-westerse landenbuitenproportioneel oververtegenwoordigd.

De afgelopen maanden hebben er week in week uitop straat schietincidenten plaatsgevondenwaarbij bendes immigranten betrokken waren, alsmede individueleaanslagen. Allochtone ambtenaren die zelf van niet-Deense etnische afkomst zijn, zijn met de dood bedreigd en hebben te horen gekregen dat ze hun werk moesten neerleggen, niet van Denen, maar van mensen uit buitenlandse culturen, die ze proberen te helpen integrerenin de Deense samenleving. We hebben een prominenteallochtone politicusvan Syrischeafkomst. Hij moet 24 uur per dag worden beveiligd, niet tegen Denen,maar tegen fundamentalistenmet een islamitische achtergrond. Onzeinlichtingendienstis voortdurend bezig met het voorkomen van gewelddadige aanslagen opDenen en Deense maatschappelijke instellingen, niet door Denen, maar door buitenlanders. Vanuit Deens perspectiefis deze resolutie daarom absurd. In Denemarkenis gewelddadig racismegericht tegen de democratie en de mensenrechten. Op basis daarvan heb ik niet vóór deze resolutie kunnen stemmen.

- Ontwerpresolutie (B6-0503/2007)

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE).- (SK) Mijnheer de Voorzitter, de Zwarte Zee wordt een van de voornaamste routes voor toenemende olie-exporten in deze regio en in de afgelopen jaren hebben zich daar helaas veel ongelukken voorgedaanwaarbij tankers en vrachtschepen betrokken waren. Twaalfschepen zijn er gezonken of aan de grond gelopentijdens een hevige storm. Deze gebeurtenissen hadden ernstige gevolgen, want ze tastten het leven van de mensen aanen veroorzaakten grootschalige milieurampen.

De olieramp met de Exxon Valdez in Alaska meer dan achttien jaar geleden is een voorbeeld van een grootschalige rampwaarvan de gevolgen nog steeds merkbaar zijn.

Gezien het feit dat er dagelijks ongeveer 200 tankers over de wereldzeeën varen, ben ik van mening dat de situatieregelmatig en nauwkeurig in de gaten zou moeten worden gehouden,niet alleen op de Zwarte Zee,maar ook op andere zeeën. De lidstaten en andere landen die grenzen aan de Europese Uniemoeten zorg dragen voor striktere toepassing van de bestaandecommunautaire wetgeving en maritieme veiligheidsnormen. In deze context verzoek ik de Raadzijn beraadslagingen te versnellenen gemeenschappelijke standpunten aan te nemenover de resterendewetgevingsbesluiten in het derde pakket maritieme veiligheid.

- Ontwerpresolutie (B6-0495/2007)

  Zuzana Roithová (PPE-DE).- (CS) Mijnheer de Voorzitter, het afschaffen van quota en het invoeren van toezicht op de Chinese textielimportenvolgend jaarzal ongetwijfeld leiden tot betere controlemechanismen. Ik ben het er echter niet mee eens dat wollen stoffen niet onder het toezicht moeten vallen. Onze resolutie is een politiek verzoek aan de Commissie, een uitdrukking van onze wens dat er meer nadruk wordt gelegdop de eis dataan de internationaleverplichtingen wordt voldaanen het is een protest tegen de Chinese barrières voor de invoer van Europese producten. Ik verwelkom het feit dat China invoervergunningen zal moeten afgeven, waardoor het mogelijk wordt controleprocedures uit te voeren in Chinese havens en op die manier Europa beter te beschermentegen vervalste goederen. Tegelijkertijd heeft de Commissie de plicht om de Europese consumenten te beschermentegen giftige stoffen, bijvoorbeeld azo-kleurstoffen die soms zijn verwerkt in Chinese producten. Daarom verzoek ik de Commissiete eisen dattextielproducten die een gevaar vormen voor de gezondheidaan de grenzen van de Europese Unie in beslag worden genomen.

Schriftelijke stemverklaringen

- Verslag: Kyösti Virrankoski en Ville Itälä (A6-0492/2007)

  Bastiaan Belder (IND/DEM), schriftelijk. – (NL)De Raad en het Europees Parlement hebben een akkoord bereikt over de extra financiering voor het satellietsysteem Galileo en uitgaven op het gebied van buitenlandse zaken, waaronder de politiemissie voor Kosovo. Hiervoor hebben ze het financiële meerjarenkader voor 2007-2013 verhoogd en gebruik gemaakt van het flexibiliteitinstrument. Daarnaast zijn er herschikkingen geweest binnen de bestaande begrotingslijnen. Die herschikkingen hadden wel verstrekkender mogen zijn.

Ik heb vooral moeite met aanpassing van het eerder overeengekomen maximum voor de EU-gelden tot 2013 en het gebruik van het flexibiliteitinstrument voor dit doel. Gebruik hiervan moet vermeden worden en in elk geval beperkt blijven tot zeer uitzonderlijke omstandigheden. Als er wijzigingen in de kosten optreden, dan moet dat primair worden opgevangen door verlaging van andere begrotingslijnen. Ik denk dan vooral aan de uitgaven die niet behoren tot de centrale doelstellingen van de Europese Unie en de begrotingslijnen waar de uitvoering toch al achterblijft ten opzichte van de geplande uitgaven.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. – (PT) De overeenkomst die is bereikt tussen de Commissie, de Raad en het Parlement voor de EU-begroting van 2008 laat zien hoe veel overwicht de “grote landen”en de “rijke landen”hebben, wanthij gaat in op hun eisenom het plafond van de EU-begroting zo veel mogelijk te beperken.

Ondanks alle pogingen om het te verhullen, is de waarheid dat de voorstellen van de Commissie, de Raad en het EP voor de EU-begroting, en deze overeenkomst, lager liggen dan het bedrag voor 2008 dat was voorzien in het financiëlekader voor 2007-2013. Dat was vorig jaar en in het financiële kader voor 2000-2006 eveneens het geval.

In werkelijkheid vormt deze EU-begroting voor 2008 een vermindering van de betalingen met meer dan 9 miljard euroin vergelijking met wat er was afgesproken in het financiëlekader voor 2008 – dat wil zeggendat de EU-begroting op het gebied van betalingenis verlaagd van 1,04 procentnaar 0,96 procentvan het BNP van de Gemeenschap. Aan de andere kant heeft de EU-begroting haar prioriteiten progressief verschoven in de richting van financiering van het neoliberale, federalistischeen militaristische beleid van de EU.

Om die reden verwerpen wij deze overeenkomst.

  Gunnar Hökmark (PPE-DE), schriftelijk. −(SV) Wij ondersteunen de basisbeginselen van de EU-begroting voor 2008 en benadrukken dat deze de belastingbetalers waar voor hun geld moet geven. De kaders die zijn ingesteld doorde financiëlevooruitzichtenmoeten worden gerespecteerd endaarom verwelkomen wij het feit dat de begrotingmet een goede marge binnen deze kaders zal worden gehouden.

Landbouwsteun is een van de gebiedenwaar ruimte is voor bezuinigingenten gunste van doelstellingen die meer overeenkomen met de ambities vanLissabon, dat wil zeggen dat de EU zich moet ontwikkelen tot ’s wereldsmeest succesvolle regio op economisch gebied.

  Gay Mitchell (PPE-DE), schriftelijk.−(EN) Tijdens de begrotingsonderhandelingen heeft het Parlement samen met de Raad besloten 50 miljoen euro afkomstig van de gedecentraliseerde agentschappen te herschikken om de Europese GNSS-programma’s (EGNOS/GALILEO) en het Europees Technologie-instituut mede te financieren. Hierbij werd niet aangegeven om welke agentschappen het zou gaan.

Deze herprogrammering betreft de agentschappen die onder rubriek 1A vallen, waartoe ook Eurofound, de Europese Stichting tot verbetering van de levens- en arbeidsomstandigheden behoort. Eurofound is gevestigd in Dublin. Deze stichting levert belangrijke diensten op het gebied van de arbeidsmarkt en arbeidsomstandigheden, en een bezuiniging zou ontoelaatbaar en contraproductief zijn.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE), schriftelijk.– (PT) Ik heb vóór de voorgestelde begroting voor2008 gestemd, ten eerste omdat het voorstel duidelijk overeenstemt met de beginselendie zijn vastgelegd in de financiële vooruitzichten voor 2007-2013.

Ten tweede omdat het in voorstelwaarover wij hebben gestemd,na onderhandelingen met de Commissieen de Raad,uiteindelijk een oplossing is gevonden voor de ernstige problemen met betrekking tot de financiering van Galileo. De oplossing hiervoor is zeer positief, want zij maakt het mogelijk een redelijke mate van financiering te verstrekken voor projectendie zijn opgenomen in de trans-Europese netwerken.

Ten derde vind ik de gevondenschatkistoplossingen zeer positiefals het gaat om de begroting voor betalingenvoor posten voor de financiering van projecten van het Europees Sociaal Fondsen het Europees Fonds voor RegionaleOntwikkeling, die erg belangrijk zijn om Portugal in staat te stellen de projecten te ontwikkelen die het nodig heeftom een veel grotere economische groei te bereikendan in de afgelopen jarenen zo het Europees gemiddelde dichter te benaderen.

-Verslag: Adamos Adamou (A6-0443/2007)

  Carlos Coelho (PPE-DE), schriftelijk. – (PT) Zo’n vijftig jaar geleden bedacht de Raad van Europa een stelsel van regels enwettelijke en gerechtelijke instrumentenvoor de bescherming en bevordering van de grondrechten,dat een referentiepunt is geworden voor demensenrechten, de rechtsorde en de democratie in Europa.

Het Bureau voor de Grondrechten, de wettelijke opvolger van het Europees Waarnemingscentrum voor racisme en vreemdelingenhaat, moet helpen de samenhang en consistentie van het EU-beleid inzake grondrechten te verbeteren.

Aangezien beide instellingen hetzelfde doel nastreven (versterking van de bescherming van de grondrechten), is het essentieel om ervoor te zorgen dat ze nauw samenwerken.

Deze overeenkomst is bedoeld om complementariteiten toegevoegde waarde te waarborgenen om te voorkomen dat de activiteiten van de Raad van Europa, zoals die zijn vastgelegd in artikel 9 van de Verordening tot oprichting van een Bureau van de Europese Unie voor de Grondrechten, dubbel worden uitgevoerd.

Ik steun desluiting van deze overeenkomst in een sfeer van samenwerking, transparantieen complementariteit, in het bijzonder de vestiging van eensamenwerkingskader tussen de twee instellingenen de daaraan gekoppelde regelmatige contacten en vergaderingen, uitwisseling van informatieen coördinatievan activiteitenom dubbel werk te voorkomen en een zo goed mogelijk gebruik van de middelen te garanderen.

  Marine Le Pen (NI), schriftelijk.–(FR)De paradox, of misschien de hypocrisievan het Europees Parlement, is dat het voortdurend hamert op democratische beginselen en waardenmaar die doodleuk negeert als dat beter uitkomt.

Dat was gisteren het geval toen het Europees Parlementtijdens de plenaire vergadering formeel het Handvest van de Grondrechtenafkondigde te midden vanalgeheel tumult, en daarmee voorbij ging aan de protesten van de separatisten,die een referendum eisten voor de aannemingvan het nieuwe constitutioneleverdrag.

Het Europees Parlement brengt zichzelf in diskrediet doorelke discussie te weigeren en zijn eigen gekozen ledendie streven naar het behoud van nationale identiteit en soevereiniteit te stigmatiseren.

Vrijheid van meningsuiting heeft alleen waardeals iemands politieke tegenstanders dit recht ook hebben. De conservatieve fractieslijken van mening te zijn dat sommigeuitspraken onrechtmatig zijnen kost wat kost voorkomen moeten worden. Terwijl het Europees Parlement zijn goede naam bezoedelt door het Handvest van de Grondrechten voor zich op te eisen, laten de gekozen leden van het Front National luid en duidelijk horen dat zij niet hetzelfde idee hebben van mensenrechtenen zullen blijven vechten voor respect voor de soevereiniteit en identiteitvan de naties van Europa.

- Verslag: Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf (A6-0501/2007)

  Duarte Freitas (PPE-DE), schriftelijk.– (PT) Ik stem vóór het verslag van de heer Graefe zu Baringdorf,omdat het dringend noodzakelijk wordt een systeem van elektronische identificatievoor schapen en geiten te introduceren. Ik betreur het dat het voorstel van de Commissie 17 maanden vertraging heeft opgelopen.

Ik ben het eens met het amendement op het voorstel van de Commissiedat erop neerkomt dat er een specifieke datum moet worden ingesteld waarop het systeem van kracht wordt, waarvoor 31 december 2009 het meest geschikt is, zoals het verslag van de heer Graefe zu Baringdorf voorstelt.

Ik ben het niet eens met de amendementen 4 en 5, die de snelle tenuitvoerlegging van het systeem zouden vertragen. Ik ben het ook niet eens met amendement 3, aangezien het betreffende documentnaar mijn mening gericht is op het vaststellen van een tijdsplanning,niet op het bespreken van beginselen.

- Verslag: Genowefa Grabowska (A6-0468/2007)

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh en Inger Segelström (PSE), schriftelijk. −(SV) Wij van deZweedsesociaaldemocratenhebben vóór het verslag gestemd,omdat het belangrijk is dat de huidige barrièresvoor de inning van onderhoudsbijdragenvan een burger die in een andere lidstaat woont dande persoon die recht heeft opalimentatie worden weggenomen. In dit verband is het met name belangrijkde zwakkere partij in deinningsprocedure te beschermen. Wij zijn het echter niet eens met de formulering van deamendementen 9 en 26,die stellen dat de partijen, na onafhankelijk juridisch advies, een schriftelijke overeenkomst moeten aangaanover de jurisdictievan de rechtbank en over de nationalewet die moet worden toegepastom ervoor te zorgen dat de overeenkomstgeldig is voor de rechtbank. Dergelijke vereisten zijn niet te verenigen met deZweedse rechtstraditie.

  Carlos Coelho (PPE-DE), schriftelijk.– (PT) De toegenomen mobiliteit in de EUheeft in combinatie met het stijgende aantal scheidingengezorgd voor een groei van het aantal grensoverschrijdendegeschillen met betrekking totalimentatievorderingen.

De huidige procedures voor het verkrijgen van alimentatievorderingenzijn vaak te lang en te ingewikkelden leveren in veel gevallen geen resultaat op. Intussen leven degene die recht hebben opalimentatie, waarvan de grote meerderheid kinderen, in zeer slechte omstandighedenmet vaak niet eens genoeg geld om te overleven.

Dit initiatief is daarom erg belangrijk, want het zou het functioneren van de interne markt ende vrijheid van verkeer moeten vergemakkelijkendoor de obstakels weg te nemen die ontstaan door de discrepanties tussen de lidstatenals het gaat om de handhaving vanonderhoudsverplichtingen. Het moet ervoor zorgen dat dergelijke besluiten in de gehele Europese Unie wordenerkend en gehandhaafdop een zo snel en effectief mogelijke maniertegen zo laag mogelijke kosten.

Het zal het leven van de burgers eenvoudiger makenen tegelijkertijd positieve sociale effecten hebben,want het maakt het gemakkelijker voorrechthebbenden op alimentatiedie in een andere lidstaat wonenom een vordering voor te leggen aan een bevoegde rechtbank enzodra de rechtbank uitspraak heeft gedaan,zal deze uitspraak in alle lidstaten zonder verdere formaliteiten worden erkend.

  Bogusław Liberadzki (PSE), schriftelijk. −(PL)Mijnheer de Voorzitter, ik stem vóór het verslaginzake het voorstel voor een verordening van de Raadbetreffende de bevoegdheid, het toepasselijke recht, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen, en de samenwerking op het gebied van onderhoudsverplichtingen (COM(2005)0649 – C6-0079/2006 – 2005/0259(CNS)).

Mevrouw Grabowska oordeelt terecht dat er op dit moment geen gemeenschappelijk, geharmoniseerd systeem van erkenning en handhaving van alimentatiebesluiten op EU-niveau is.

Ik ben het eens met het initiatiefvoor de snelle, kostelozehandhaving van alimentatievorderingen, in het bijzonder in de context van grensoverschrijdend verkeer van personen.

Het verslag benadrukt terecht de noodzaak van deinvoering van dergelijke handelingenom ervoor te zorgen dat een uitspraak hetzelfde effect heeft als in de lidstaat waar hij is gedaan, zonder bijkomende formaliteiten.

- Ontwerpresolutie (B6-0518/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk.– (PT) Sinds 1997, toen het Verdrag van Ottawa werd getekend, hebben volgens de gegevens die eind november beschikbaar waren 156 statenhet Verdrag ondertekend. Het is significant en betreurenswaardig dat de VSniet een van die staten is.

De vandaag aangenomen resolutiewijst terecht op de inconsistentietussen enerzijds de bekendmaking door de Europese Commissievan haar intentieom zich actief in te zetten voor de vernietiging van antipersoneelsmijnenen de steun aan de slachtoffers van wie, vergeet dat niet,het merendeel uit kinderen bestaat, en anderzijds de schrapping, eind 2006, van de specifiekebegrotingslijn voor antipersoneelsmijnen.

Gezien het belang van deze actie en het feit datde steun aan de slachtoffersbij lange na niet voldoende is om in hun behoeften te voorzien, vinden wij dat er weer een specifieke begrotingslijn voor antipersoneelsmijnenmoet worden ingesteld voor de financiering vanmijnruimingen, slachtofferhulp envoorraadvernietiging; voorts zouden wij willen toevoegen dat ereen aanzienlijke verhoging van de toegewezen financiële middelen zou moeten plaatsvinden.

Wij betreuren het dat het voorstel van onze fractie,waarin wij alle landen oproepenogenblikkelijk te stoppen met de productievan landmijnen en erop aandringen dat EU-troepen onder geen enkele voorwaarde en in geen enkele situatiegebruik zouden mogen maken van mijnen, niet is aangenomen.

- Ontwerpresolutie (B6-0543/2007)

  Robert Goebbels (PSE), schriftelijk.–(FR) Ik heb mij onthouden van stemming over de resolutieinzake debetrekkingen tussen de EU en China,omdat ik mijzelf niet graag wil associëren met deze paternalistischeberispingenof de moralistische strekking die dit soort resoluties overbrengen. Een Europese Uniedie niet in staat is een Handvest van de Grondrechten aan te nemendat in haar hele grondgebied van toepassing is, is niet in de positie om de rest van de wereld de les te lezen.

- Ontwerpresolutie (B6-0512/2007)

  Jim Allister (NI), schriftelijk.−(EN) Als vertegenwoordiger van een regio, Noord-Ierland, waar Sinn Fein, dat verbonden is met een terroristische organisatie die onlangs een jongeman, Paul Quinn, heeft vermoord, tot de regering is toegelaten in een coalitie met uitsluitend democratische partijen, werd ik ertoe aangezet om in de volgende bewoordingen voor amendement te 14 te stemmen:

“Betreurt het feit dat een aantal centrumpartijen ervoor heeft gekozen om geloofwaardigheid en acceptatie te geven aan extremistische partijen door hiermee coalitie-overeenkomsten aan te gaan, waarmee ze hun morele integriteit opofferen in ruil voor politieke winst op korte termijn en eigenbelang.”

  Gerard Batten (IND/DEM), schriftelijk.−(EN) Hoewel de UKIP tegen iedere vorm van extremisme is, gelooft zij niet dat wij, het Britse volk, enig advies in deze kwestie moeten aannemen van de EU, net zo min als de UKIP de EU zou oproepen om maatregelen te nemen. Dit dient, net als alle andere zaken, het prerogatief van onafhankelijke, democratische natiestaten te zijn.

  Derek Roland Clark (IND/DEM), schriftelijk.−(EN) Hoewel de UKIP tegen iedere vorm van extremisme is, gelooft zij niet dat wij, het Britse volk, enig advies in deze kwestie moeten aannemen van de EU, net zo min als de UKIP de EU zou oproepen om maatregelen te nemen. Dit dient, net als alle andere zaken, het prerogatief van onafhankelijke, democratische natiestaten te zijn.

  Hanna Foltyn-Kubicka, Wojciech Roszkowski en Konrad Szymański (UEN), schriftelijk. −(PL)Mijnheer de Voorzitter, wij zijn tegen racisme, vreemdelingenhaat en politiek extremisme. De recente praktijk in het Europees Parlement, waar deze begrippen worden misbruikt in de voortdurende politieke strijd, leidtechter tot een bedreiging van de vrijheid van meningsuiting, waarvan de incidenten in de parlementszaal op 12 december van dit jaar een flagrant voorbeeld vormden, wat ons het gevoel geeft dat de voorstanders van het Handvest van de Grondrechten, waarin, dat moet gezegd worden, een zinloos verbod op discriminatieop basis van “elke politieke opvatting” is opgenomen, op dat moment de beginselen schondendie zij zelf voorstaan.

Het ontbreken van een nauwkeurige definitievan politiek extremismeen vreemdelingenhaat in de resolutie, die bedoeld is om extremisme te bestrijden, was voor ons een reden om ons van stemming te onthouden.

  Bruno Gollnisch (NI), schriftelijk.–(FR) Front National, Vlaams Belang en FPOE zijn geen extremistische, racistische of xenofobe partijen. Het is ziekelijk en fout om ze op die manier op één hoop te vegen.Alle zogenoemde “conservatieve” partijenproberen hen nog altijd te beschuldigen van extremisme,enkel en alleen omdat ze het behoud van de nationale identiteit willen bevorderen.

De democratie is zeker in gevaar, maar degenen die door het systeem als de schuldigen zijn aangewezen, zijn niet degenen die haar bedreigen. Zij hoeft niet te vrezen voor de mensen die beleidsmaatregelen bekritiseren en in twijfel trekken, vooral als het gaat om immigratie, en die daarom van extremisme worden beschuldigd. Zij wordt bedreigd door degenen die stelselmatig de vrijheid van meningsuiting de mond snoerenuit naam van de mensenrechten en de politieke correctheid, en die eigenlijk alleen maar proberen te verbergen dat ze zelf niet in staat zijn hun problemen op het gebied van immigratie, gebrek aan veiligheid en identiteit op te lossen.

Door de hoeveelheid wetgeving ter bestrijding van extremisme in Europa gigantisch te vergroten, had het Parlement een grote bijdrage kunnen leveren aan het behoud van democratische beginselen en waarden. Helaas is het omgekeerde waar. In plaats van radicaal islamismeof totalitaire communistische regimes aan te pakken, voedt het Parlement alleen maar weer zijn antinationalistischeen globalistische obsessie.

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), schriftelijk. −(PL)Mijnheer de Voorzitter, ik keur racisme, vreemdelingenhaat en politiek extremisme ten zeerste af. Ik ben echter wel van mening dat in documentendie worden aangenomen onderde vleugels van het Europees Parlement een heldere definitie moet worden gegeven van termen als, specifiek, politiek extremismeen vreemdelingenhaat. Als dit niet gebeurt, kan het, onder een nobele vlag, in werkelijkheid tegenovergestelde doelen dienenen een bron worden van misbruik in de openbare activiteiten van politici, waarmee de vrijheid van meningsuiting om zeep wordt geholpen.

Een voorbeeld van een dergelijke selectieve interpretatievan deze begrippen vormde de situatiedie zich op 12 december van dit jaar voordeed tijdens de plenaire vergadering van het Europees Parlement in Straatsburg. Hoe valt bijvoorbeeld de bepaling in een artikel van het Handvest van de Grondrechtenwaarin staat dat “Elke discriminatie […] op grond van […] politieke of andere denkbeelden[…]is verboden”te rijmen met het uit de handen van Parlementsleden trekken vanpapiertjes met het opschrift “REFERENDUM”? Dit was een vreedzame meningsuitingdoor een aantal gekozen leden.

Met het oog op deze situatie, heb ik mij onthouden van stemming over de resolutiebetreffende de bestrijding van het toenemende extremisme in Europa.

  Carl Lang (NI), schriftelijk.–(FR)Ik ben verbijsterd over de eenzijdige verlamming van het Europees Parlement: het kan alleen maar naar rechts kijken! De verschillende resoluties die zijn voorgesteld door de PSE, de liberalen, de groenen en zelfs de communistenzien extremismeuitsluitend als “extreem rechts”.

Maar hoe zit het dan met radicaal islamismeen al dietrotskisten en communisten? Niet een van die soorten extremismewordt genoemd.

Dit is een belediging voor alle slachtoffers van totalitaire communistische regimes en voor iedereen die dagelijks te lijden heeft onder de dogmatieken praktijken van het radicaleislamisme. Het Europees Parlement vindt niet dat deze typen extremismeverwerpelijk zijn. Ze bestaan gewoon niet, want ze maken geen deel uit van hethuidige standaardvocabulairevan politieke correctheidbinnen deze muren.

Uit respect voor de beginselen en waarden van de democratie, gelijkheid enverdraagzaamheid, verwelkomt de PSE-Fractie van harte deontbinding van de extreem rechtse fractieOnafhankelijkheid, Traditieen Soevereiniteit (ITS) alvorens op te roepen tot versterking van de voorwaardenvoor de oprichting van fracties binnen het Parlement. Het leitmotiv van deze gekozen leden is het stelselmatig demoniserenvan hun politieke tegenstandersom hun conservatismeaan iedereen op te dringen.

Deze resoluties zijn een hypocriet, blind en obscurantistischkarwei. Wij zullen ertegen stemmen.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), schriftelijk.−(EN) Hoewel ik mij volledig schaar achter waarachtige maatregelen om racisme en extremisme te bestrijden, zijn dit soort resoluties die door Links worden geproduceerd niet nuttig en uitsluitend bedoeld om hun eigen verwrongen agenda na te jagen. Feitelijk is er maar weinig dat extreem links en extreem rechts van elkaar onderscheidt en beide zijden teren op elkaar. Links is er echter in geslaagd om de aandacht van zijn eigen extremen af te leiden, en instellingen en beleid te stimuleren waarmee zijn eigen doelstellingen worden bevorderd. De EU, in haar aanhoudende pogingen haar eigen bereik te vergroten, is hieraan vaak medeplichtig. Quasi-autonome EU-agentschappen zoals het EU-Bureau voor de Grondrechten hebben mijn steun niet en ik ben ook tegen de financiering met gemeenschapsgeld van de constellatie van NGO’s die de agenda van links uitvoeren. Daarom heb ik mij van stemming over de resolutie onthouden.

  Thomas Wise (IND/DEM), schriftelijk.−(EN) Ik ben tegen iedere vorm van extremisme, maar ik accepteer niet dat het Britse volk over dit onderwerp − of over enig ander onderwerp − advies zou moeten aannemen van de EU. Ik ben niet gekozen om toe te laten dat de EU haar macht over het Verenigd Koninkrijk uitbreidt of versterkt. Deze zaak moet tot de macht en het prerogatief van onafhankelijke, democratische natiestaten blijven behoren.

- Ontwerpresolutie (B6-0494/2007)

  Erik Meijer (GUE/NGL), schriftelijk. – (NL)In 1918 heeft onafhankelijk Montenegro vrijwillig gekozen voor samengaan met de buurlanden Servië, Kroatië, Bosnië-Herzegovina en Slovenië. Na het uiteenvallen van Joegoslavië hebben de kiezers in 2006 democratisch besloten niet langer alleen met Servië verbonden te blijven. Daardoor werd Montenegro de negenenveertigste onafhankelijke staat van Europa. Nu is het belangrijk dat Montenegro een normale staat wordt, en geen groot Monaco, geen paradijs voor rijke buitenlanders, die graag weinig belasting betalen, zwartgeld witwassen en paleizen bouwen. Montenegro moet meer doen tegen milieuvervuiling en sigarettensmokkel.

Ik ben tevreden met de overname door de Commissie AFET van mijn amendementen over woningen en werk voor vluchtelingen uit Servië en Kosovo. Statelozen kunnen niet eeuwig stateloos blijven en Montenegro moet de afspraken van de Raad van Europa daarover respecteren. Ook mijn voorstel voor herstel van de Noord-Zuidspoorwegverbindingen naar Niksič aan de Bosnische grens en naar Shkoder in Albanië is overgenomen. Groeiend wegverkeer is geen oplossing. Gelukkig eist rapporteur Vernola nu anders dan in zijn vorige jaarrapport geen snelle toetreding tot de NAVO, en evenmin een economische politiek die nog sterker neoliberaal is dan in de rest van Europa gebruikelijk is. Toetreding tot de NAVO mag geen voorafgaande voorwaarde zijn voor toelating tot de EU.

- Ontwerpresolutie (B6-0503/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk.– (PT)De resolutiedie vandaag is aangenomen door het Europees Parlement drukt solidariteit uit met de slachtoffers van deschipbreuken die hebben plaatsgevonden in de Straat van Kertsj – dat is de zeestraat die deZwarte Zee met deZee van Azov verbindt – en die een milieuramp hebben veroorzaakt.

De milieu-impact van de lek van oliederivatenin de zeestraatwerd nog verergerd door de snelle verspreidingvan de vervuilingals gevolg van de harde wind en hoge golven op dat moment.

In het algemeen zijn wij het eens met de standpunten in de resolutie, die onderstrepen dat de lidstaten een belangrijke rol hebben om ervoor te zorgen dat de schepenin hun nationale registers voldoen aan de internationalenormen om zeeongevallen te voorkomen ende gevolgen van dergelijke ongevallen te beperken.

Wij zijn het ermee eens dat het noodzakelijk is maatregelen uit te voerenom het milieurisico te verkleinenen de veiligheid op zee te verbeteren, en we zijn van mening dat elk initiatiefdat in dit kader op EU-niveau wordt genomen,gebaseerd moet zijn op verbeterde samenwerkingtussen de lidstaten, zonder afbreuk te doen aan hun verantwoordelijkheden op dit gebied.

  Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE), schriftelijk.–(FR)De uitbreiding van de Europese Unievraagt om onze solidariteitmet de bewoners van de 431 000 km2rond de Zwarte Zee.

Deze solidariteit komt tot uiting in de overeenkomstom te onderhandelen met Turkije, de tenuitvoerlegging van het Nabuurschapsbeleidmet GeorgiëenOekraïneen het strategische partnerschap dat tot stand is gebracht met Rusland. De hevigheid van de storm zet ons ook aan het denken over de gevolgen van klimaatverandering in onze eigen regio. Er is een beleid voor risicobeheer nodigwaarin preventie wordt gecombineerd met de bescherming van de biodiversiteit.

We herinneren ons dat de storm vier schepen in moeilijkheden brachten acht zeelieden het leven kostte. Ook brak een Russisch vrachtschip doormidden, waardoor 4 000 ton stookolieop een trekroute voor duikvogels uit Siberië terechtkwam. De Europese Unieheeft in het kader van het waarnemings- en informatiecentrum een team gestuurd. Er zou meer moeten worden gedaan als onderdeel van dit initiatief. Om toekomstige rampen te voorkomen, moet de EU ervoor zorgen dat er stelselmatig hogeveiligheidsnormen worden toegepast op de vloot van Russische schepen. De EU moet haar Russische partner verplichten tot het gebruik van dubbelwandige vrachtschepen voor het vervoer van olie. Als deparlementaire vergadering van de BSEC bijeenkomt, moeten we eisen dat de normen inhet Europese pakket voor maritieme veiligheid worden toegepast.

- Verslag: Christian Ehler (A6-0448/2007)

  Andrzej Jan Szejna (PSE), schriftelijk. −(PL)Mijnheer de Voorzitter, ik stem vóór het verslag van deheer Ehler over depositogarantiestelsels.

De rapporteur heeft een zeer goed verslag gepresenteerd, waarin aandacht wordt gevraagd voor de nieuwe uitdagingenwaarmee garantiestelsels te maken hebbenals gevolg van de toenemende integratievan markten. Deze uitdagingen moeten worden aangepakt om de stabiliteit van de financiële markten te waarborgen. Depositogarantiestelsels zijn een zeer belangrijk onderdeel van het financiële marktstelsel van de EU en de werking ervan moet voortdurend worden verbeterd.

De rapporteur vraagt terecht aandacht voor het probleem van crisisbeheeren het vangnet voor grensoverschrijdende deposito’s in crisisbeheer.

Ik ben het ermee eens dat crisisbeheermoet worden gebaseerd op betere vroegtijdige signalering van risico’s, beter gedefinieerdeen geplande procedures van interactietussen alle betrokken partijen enverduidelijking van het punt waarop de lasten moeten worden gedeeld. Er moet rekening worden gehouden met de verschillen tussen de stelsels en deverscheidenheid aan betrokken partijen in de openbare en particuliere sector.

- Ontwerpresolutie (B6-0495/2007)

  Bruno Gollnisch (NI), schriftelijk.–(FR) Massa-importen, de onnatuurlijke roldie wordt gespeeld door een sterke euro tegenover een bewust ondergewaardeerde buitenlandse valuta, maatschappelijkeenmilieudumping, vervalsingen, piraterij, gevaarlijke productenen het bestaan van niet-tarifairebelemmeringen die de Europeseproductiesector raken: of het nu om de textielsector gaat of om andere sectoren,elk verslag en elke resolutievan dit Parlement over de handelsbetrekkingen met China ziet er hetzelfde uit.

Waarom is China in deze omstandigheden toegelaten tot de WTO? Wij hebben ertegen gestemd. Waarom ziet men niet in dat liberalisering van de handel met landen die besloten hebben dat ze zich niet aan onze regels houden – en bij die liberalisering worden nooit vraagtekens gezet – alleen maar leidt tot economische rampen en sociale disintegratie voor hele regio’s en sectoren? Waarom zouden we het aflopen van de textielquota en het ontslag van tienduizenden Europese werknemers accepteren? U maakt zich er nu zorgen om, maar u praat slechts heel terughoudend overmogelijke middelen vanhandelsbescherming, veiligheidsmaatregelen engezamenlijk toezicht op de export. Het is niet veelen het is niet genoeg, maar het is beter dan niets.

Daarom stemmen we vóór deze resolutie, ook al is ze ongeveer zo nuttig als een chocolade theepot.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk.– (PT) Wij zijn blij met de aanneming van onze voorstellen die:

- stellen dat het toezichtsysteem met dubbele controle alleen zin heeft als het herhaling van de situatievan 2005 kan voorkomenen dat nieuwe veiligheidsmaatregelen noodzakelijk zijn;

- het voorstel herhalen dat er een communautair programmamoet worden opgesteld voor de textiel- en kledingsector, in het bijzondervoor de achterstandsregio’s die ervan afhankelijk zijn, en voor hulp aan het MKB;

We betreuren de verwerping door de meerderheid van het Europees Parlement van onze voorstellen die, bijvoorbeeld:

- verwezen naar de ernstige gevolgen van liberalisering in de textiel- en kledingsector op mondiaal niveau,zoals bedrijven die sluiten of verhuizen, werkloosheid enernstige sociaaleconomische crises;

- erop wezen dat bepaalde landen veiligheidsmaatregelen hebben aangenomen die van kracht blijven toteind 2008, en dat wij daarom niet kunnen begrijpen waarom de EU dat voorbeeld niet heeft gevolgd;

- stelden dat er eenregelgevingskadermoest worden ontwikkeld ombedrijfsverplaatsingen te bestraffen, waarbij overheidssteun aanbedrijvengebonden zou worden aan langetermijnbeloftenmet betrekking tot regionaleontwikkeling en werkgelegenheid, inclusief de eis dat deze steun wordt terugbetaaldals niet aan de voorwaarden is voldaan;

- vroegen om een sterkere rol voorwerknemersvertegenwoordigers in bedrijfsbesturenen in fundamentele organisatorische besluitvorming.

  Carl Lang (NI), schriftelijk.–(FR)De textielsector in Frankrijk en in Europaheeft sinds het aflopen van het Multivezelakkoordenkele van onze regio’s in economischeen socialewoestenijen veranderd. Armoede enontberingen zijn daarde harde realiteit voor de duizenden mannen en vrouwendie hun baan zijn kwijtgeraakt.

De vernietiging van deze bedrijven, van dit socialeweefsel, uit naam van de globalisering enhet pro-Europese ultraliberalisme, is het symbool van een van de grootste economischemislukkingen van de Europese Unie.

Deze aanpak leidt er al jaren toe dat onze fabrieken in alle economische sectoren, zelfs die waar ze een heel hoog niveau hadden, worden verplaatst naar andere landen van de wereld: naar Noord-Afrika en vooral naar Azië. Deze wereldwijde verschuiving van het evenwichtlevert deze derde landen in feite niets op, behalve dan een verergering van de economische slavernijten gunste van een kleine elite in Chinese fabrieken ende veroorzaking van langdurige werkloosheid in Europategen een achtergrond vaneen hardnekkige economische crisis.

Het is duidelijk dat wereldwijde concurrentie, zoals die wordt gestimuleerd door de WTO, de voornaamste reden is van de wijdverbreideverarming en hetgebrek aan dynamiek in Europa. De Europese Uniemoet met spoed een einde maken aan deze waanzinen eindelijk overgaan totcommunautairebescherming en preferentie.

- Verslag: David Martin (A6-0463/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk.– (PT)Dit verslag bevat onder andere eenechte misvatting. Het erkent dat “armoede een onopgelost en zich verergerend probleem blijft in Korea, dat volgens statistieken van de OESO tot de drie OESO-leden met zowel de grootste inkomenskloof als de grootste toename van de inkomenskloof behoort” (we zouden hieraan toe kunnen voegen dat dit niet het enige geval is, aangezien binnen de EU de inkomenskloof tussen rijk en armook groter is geworden, met name in Portugal, waar het verschil tussen de rijksten en de armsten blijft groeien en waar ongeveer twee miljoen Portugezenop het bestaansminimum leven).

Het verslag roept nochtans op tot een “vrijhandelsovereenkomst”tussen de EU en Korea en totliberalisering van de handel, terwijl bekend is dat een dergelijk beleidconcentratie van de rijkdom bij de grote economische en financiële groepen in zowel de EU als Korea heeft bevorderd en zal blijven bevorderen. Het is een overeenkomst die de werknemers onder nog grotere druk zal zettenom lage salarissen te accepteren enrechten en maatschappelijke verworvenheden in te leveren in de naamvan het “concurrentievermogen”en die de enorme winsten van de minderheid zal vergroten.

Intussen wordt er met geen woord gesproken over de scheepsbouwindustrie...

  Andrzej Jan Szejna (PSE), schriftelijk. −(PL)Mijnheer de Voorzitter, ik stem vóór de aanneming van het verslag van de heer Martin over de handels- en economische betrekkingen met Korea.

De rapporteur heeft een zeer goed verslag opgesteld, waarin hij wijst op het belang van Korea als handelspartner van de Europese Unie in economisch opzicht. Het sluiten van een vrijhandelsovereenkomst met Korea maakt deel uit van de strategieom Europaeen mondiale dimensie te geven.

Een vrijhandelsovereenkomst tussen Korea en de Europese Uniezou de basis kunnen vormen voor de bevordering vanhoge maatschappelijke enmilieunormen enkan als voorbeeld dienen voor andere overeenkomstenwaarover momenteel wordt onderhandeld.

Ik ben het ermee eens dat we onze uiterste best moeten doen om ervoor te zorgen dat de Europese Unieen Korea – onder bescherming van de handelsovereenkomst waarover op dit moment wordt onderhandeldof door middel van een afzonderlijke overeenkomst – zichzelf verplichtingen opleggen op het gebied van de mensenrechten.

(De vergadering wordt om 12.50 uur onderbrokenen om15.00 uur hervat)

VOORZITTER: RODI KRATSA-TSAGAROPOULOU
Ondervoorzitter

  De Voorzitter. - Het volgende punt op de agenda zijn de zes ontwerpresolutiesover oostelijk

Tsjaad⁽¹⁾.

  Adam Bielan (UEN), auteur. −(PL)Mevrouw de Voorzitter, ik wil zeggen dat ik mij grote zorgen maak over de verheviging van de gevechten in Tsjaad, maar ook over het gebrek aan vooruitgangbij het vinden van een politieke oplossing voor het conflict. Ik wil daarom met name aandacht vragen voor de rol vandeoperatie EUFOR Tsjaad/CAR. Het belangrijkste doel van het Europese initiatief, dat ook wordt gesteund door de VN, is het garanderen van de veiligheid in de humanitaire zone.

Als we denken aan de voortdurende crisis in Darfur en de manier waarop deze de situatie in de regio destabiliseert, is het de moeite waard om te onthouden dat het conflict de grenzen van Tsjaad en de Centraal-Afrikaanse Republiek al heeft overschreden. Ik ben van mening dat het van essentieel belang is omzo snel mogelijk neutraletroepen van de lidstaten naar dit gebied te sturen. Ik wil echter benadrukken dat het succes van een dergelijke vredesmissie sterk afhankelijk is vande politieke inspanningendie moeten worden verricht om een succesvol vredesproces te bewerkstelligen.

  Mary Lou McDonald (GUE/NGL), auteur. −(EN) Mevrouw de Voorzitter, ik wil een paar belangrijke en wezenlijke punten naar voren brengen. Er bestaat absoluut geen twijfel dat interventie in Tsjaad geboden is. Er bestaat geen twijfel dat de overweldigende menselijke ellende van vluchtelingen in dat deel van onze wereld onverdraaglijk is om te aanschouwen, maar ik wil zeer duidelijk stellen dat er ten aanzien van deze voorgestelde missie een paar kernproblemen bestaan.

Het eerste probleem is het gebrek aan helderheid voor wat betreft het mandaat van deze operatie. Wij zeggen dat dit een vredeshandhavende en humanitaire inspanning is. Als dat echt zo is dan moet dit dubbel duidelijk worden gemaakt in de referentiebepalingen voor de troepen die we gaan sturen. Ik geloof dat het aan duidelijkheid ontbreekt.

Ik geloof niet dat – en hier moet ik het met mijn collega oneens zijn – dat een interventie die deze vorm krijgt de veiligheid echt zal bevorderen. Wij zijn recentelijk getuige geweest van toenemende intensiteit en barbaarsheid van het conflict. Wij hebben ook van de leiders van veel van de rebellengroeperingen gehoord dat elke interventie, en in het bijzonder deze interventie, als vijandig zal worden beschouwd. Dat creëert een enorm probleem.

Ik moet ook zeggen – en hier ben ik het opnieuw niet met mijn collega eens – dat de troepen in hun huidige opzet niet als de noodzakelijke neutrale macht zal functioneren. Ik moet zeggen, met het grootste respect voor Frankrijk en zijn bevolking, dat het feit dat de missie zo zeer op Frankrijk leunt bijna provocerend is, en dat is denk ik zeer onverstandig.

Ik geloof niet dat het voor ons mogelijk is een gemeenschappelijk Europees defensie- of veiligheidsbeleid te formuleren. De moeilijkheden die zich hebben voorgedaan – in dit geval met betrekking tot Tsjaad – laten duidelijk zien waarom dit zo is. Ik denk dat het onuitvoerbaar is, omdat we zeer verschillende tradities en geschiedenissen hebben en zeer verschillende doelen en perspectieven in ons buitenlands beleid. Vooral om deze reden is het ontzettend jammer – als ik, als iemand uit een land dat in ieder geval nog in naam militair neutraal is, dat mag zeggen – dat de plichten, verantwoordelijkheden en capaciteiten van militair neutrale staten niet voldoende erkend worden in de Europese Unie, en met name niet in het Verdrag van Lissabon. Ik geloof dat landen met een dergelijke traditie het soort van waardevolle, op neutraliteit gebaseerde interventie kunnen plegen waarover mijn collega het eerder had.

Om af te sluiten: interventie in Tsjaad is noodzakelijk. Maar essentieel is hoe we daarbij te werk gaan. Iedere operatie moet duidelijk gedefinieerd zijn. Zij moet zeker neutraal zijn, en zij moet, boven alles, goede kansen op succes bieden.

  Marios Matsakis (ALDE).- (EN) Mevrouw de Voorzitter, het valt mij op dat er geen tijd op het bord vermeld staat. Betekent dit dat we vanmiddag het voorrecht genieten over onbeperkte tijd te beschikken of is er een technische storing?

  De Voorzitter. - Mijnheer Matsakis, we weten hoe veel tijd we hebben en daar zullen we ons aan houden.

  Colm Burke (PPE-DE), auteur. −(EN) Mijnheer de Voorzitter, ik heb deze dringende resolutie geïnitieerd om politieke en publieke druk uit te oefenen teneinde de EU-vredeshandhavingsmissie naar het oostelijk grensgebied van Tsjaad zo snel mogelijk te laten ontplooien. De recente onrust in oostelijk Tsjaad, met zware confrontaties tussen rebellenstrijders en het Tsjaadse leger, onderstreept de urgente noodzaak van onze aanwezigheid in deze regio om te voorkomen dat onschuldige vluchtelingen en in eigen land ontheemden tussen twee vuren terechtkomen. Deze militaire delicten verergeren de criminaliteit en leiden tot grotere onveiligheid rondom de kampen voor in eigen land ontheemden. Niet alleen wordt humanitaire werkers de toegang tot de kampen belemmerd, ook kampen zij met problemen van bandieterij, die ze beperkt in hun vermogen om de zo noodzakelijke humanitaire hulp te verlenen.

Ik roep de EU en haar lidstaten op om het politieke besluit dat is genomen te eerbiedigen en deze missie zo snel mogelijk van meer troepen en passende financiële, logistieke en luchtsteun te voorzien, inclusief het noodzakelijke aantal helikopters. De geloofwaardigheid van de EU en haar buitenlands beleid op het wereldtoneel loopt gevaar als zij niet in staat is om voldoende troepen en uitrusting te mobiliseren teneinde deze missie operationeel te maken. Dit is een EU-vredeshandhavingsmissie die dus alle EU-lidstaten aangaat, of ze er nu aan deelnemen of niet.

Ik wil hier en nu een einde maken aan de mythe dat deze missie door de Fransen gedomineerd zal worden. Aan deze missie nemen troepen deel uit Zweden, Nederland, Polen, Oostenrijk en Ierland. Bovendien zal zij niet onder Franse leiding maar onder Ierse leiding staan. De Ierse luitenant-generaal Pat Nash is benoemd als hoofd van deze missie, en hij zal dus de leiding hebben over de troepenactiviteiten op land. Deze operatie zal doorgaan, en dergelijke opmerkingen zijn gewoon niet nuttig als het erom gaat het beeld van deze missie en de uiteindelijke ontvangst ervan onder de plaatselijke bevolking in Tsjaad en de rebellengroeperingen te steunen.

Er zijn deze week een aantal hoopgevende tekenen van beweging geweest in andere EU-lidstaten naar aanleiding van de oproep van Ierland om deze missie van toereikende middelen te voorzien. Het lijkt erop dat één land medische goederen heeft aangeboden, terwijl andere lidstaten spreken over het leveren van financiering om andere landen te helpen de noodzakelijke logistieke ondersteuning, inclusief vliegtuigen, te geven. Er moet onmiddellijk een nieuwe conferentie van de vierde generatie worden belegd om te komen met wat nodig is om onze troepen in het veld te beschermen zodat zij zelf hun belangrijke werk, het beschermen van vluchtelingen, kunnen uitvoeren. Nu is het moment om te handelen. Dadeloosheid van onze kant zal levens kosten.

  Alain Hutchinson (PSE), auteur. −(FR) Mevrouw de Voorzitter, de hervatting van de gevechten tussen de rebellenen de regeringstroepen in Tsjaadheeft tot honderden doden en gewonden geleiden nieuwe spanningen veroorzaakt in de grensregio van Sudan en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Deze situatie heeftde factovoor duizenden mensen de toegang tot vluchtelingenkampen beperkt en het werk van humanitaire hulpverleners verder gecompliceerd.

Ik wil u er ook aan herinneren dat in deze regio van de wereldvrouwen en kinderen nog steeds het slachtoffer worden van buitengewoonweerzinwekkend geweld en dater al meer dan 450 000 ontheemden zijn die in afschuwelijke omstandigheden leven,precies daar waar het conflict weer is opgelaaid.

Tegen deze achtergrond kunnen we natuurlijk eisen dat de strijdende partijen de gevechten staken, in het bijzonder op plaatsen waar de burgerbevolking wordt getroffen. We eisen ook dat zij de grondbeginselen van het internationaal humanitair recht respecteren, wat betekent dat ze respect hebben voor humanitaire gebieden,het vervoer van hulpgoederen mogelijk makenen humanitaire medewerkers niet aanvallen.

Meer in het algemeen maken wij ons ook vooral zorgen over het feit dathet humanitair recht steeds vaker wordt geschonden, of zelfs volkomen genegeerd, door de partijen die betrokken zijn bij de conflicten. De Europese Uniemoet specifiek optreden tegen deze zorgwekkende ontwikkeling. We vragen de autoriteiten in Tsjaad ook met klemom stelselmatig alles te doen wat in hun macht ligt omdegenen die verantwoordelijk zijn voor verkrachting, oorlogsmisdaden en alle vormen vanernstige schendingen van de mensenrechten te vervolgen.

Ik wil echter zeggen dat onze boodschap hoofdzakelijk is gericht aan de Europese Unie, in het bijzonder deRaad van Ministers, via welke wij ongetwijfeld meer kans hebben om gehoord te wordenen die we verzoeken zijn verantwoordelijkheid te nemen. Op 15 oktober heeft de Raad eengemeenschappelijk optreden aangenomen met betrekking tot deoperatie EUFOR Tsjaad/RACom burgerbescherming, humanitaire hulp enveiligheidte bieden aan lokale enuitgezonden humanitaire medewerkers. Maar twee maanden later is de inzet van EUFOR-troepennog steeds niet gerealiseerd, als gevolg van een gebrek aan middelen envoldoende uitrusting. Dit is onaanvaardbaar en deRaad en de Commissiemoeten daarom dringend het besluitvormingsproces versnellenom deze operatiezo snel mogelijk te kunnen uitvoeren.

Ik wil er tevens op wijzen dat een vredesmissie in Oost-Tsjaad of het noorden van de Centraal-Afrikaanse Republiekgeen kans van slagen heeft zonder een algemeenverzoeningsproces waarbij de hele regio is betrokken. We weten al dat de aanwezigheid van EUFORop de drempel van Sudan het voor de rebellen moeilijker zal maken omvrijelijk de grenzen over te stekenen dus de verplaatsing van bepaalde aanvallen tot gevolg zal hebben. De dringende en essentiële steun die de Europese Uniebeloofd heeft te leverenkan dus al heel snel onvoldoende blijken.

Het is nu ook van essentieel belang dat de EU alles doet wat zij kan omhervatting van de vredesbesprekingen op regionaal niveau aan te moedigen, in een partnerschap met alle partijen die bij het conflict betrokken zijn en de diversevertegenwoordigers van de internationalegemeenschap.

Tot slot wil ik erop wijzen dat wij van mening zijn dat de neutraliteit van de Europese troepenhier bijzonder belangrijk en van groot strategisch belang is. Aangezien de rebellen al hebben gedreigdde missie aan te vallen als zijn eenvoudig een vermomde Franse missie blijkt te zijn, vragen wij de andere lidstaten massaal deel te nemenaan de samenstelling van deze troepenmacht, zodat het voor iedereen duidelijk is dat het werkelijk een Europese troepenmacht is.

  Marios Matsakis (ALDE), auteur. −(EN) Mevrouw de Voorzitter, oostelijk Tsjaad is een tweede Darfur geworden en de déjà vu-beelden van op onschuldige burgers gerichte moordpartijen en verwoesting achtervolgen ons weer.

In de tussentijd debatteren wij in de EU, dat bij de bevoorrechte elite van de wereld hoort, eindeloos met elkaar over hoe we met deze situatie moeten omgaan. Terwijl wij – zeer verstandig, maar ook zeer langzaam – ons besluit om een effectieve vredeshandhavingsmacht naar de regio te sturen maar blijven overwegen en heroverwegen, kunnen die misdadigers die etnische zuiveringen plegen hun walgelijke daden ongehinderd blijven uitvoeren.

Een belangrijke – of misschien wel de belangrijkste – boodschap die dit debat vandaag moet opleveren is onze uitdrukkelijke eis aan de Commissie en de Raad dat EUFOR goed moet worden opgezet en met spoed naar de betrokken regio moet worden uitgezonden. Degenen in de Raad of de Commissie, of waar dan ook trouwens, die deze actie vertragen zullen verantwoordelijk zijn voor de verdere escalatie van het geweld en de tragedie die onvermijdelijk snel zal volgen.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), auteur.−(ES) Mevrouw de Voorzitter, ik denk dat het significant is dat de drie dringende resoluties waarover wij vandaag debattereniets gemeen hebben, namelijk dat ze betrekking hebben op verschillende vormen van geweld tegen vrouwen. Dit toont aan dat dit type geweld iets is wat de hele wereld treft, hoewel het zich overal weer anders manifesteert.

De eerste van de drie zaken waarover we het vandaag hebben, de situatie in Tsjaad, is een triest voorbeeld van hoe vrouwen, in een context van oorlog, regelmatig worden gebruikt als seksobjecten, waar verkrachting een oorlogswapen wordt. Deze situatiekomt vooral voor in vluchtelingenkampen, maar niet alleen daar.

Het doel van deze resolutie is, ten minste voor sommigen van ons, erop wijzen dat de internationalegemeenschap, en in het bijzonder de Europese Unie, op deze situatie moet reagerenen de verantwoordelijkheid moet nemenom de slachtoffers te beschermen.

Met dit in gedachten is deinzet van een specifieke missie, EUFOR Tsjaad/CAR, een taak die zeker dringend, maar ook verantwoordelijk moet worden uitgevoerd. Ik wil mij aansluiten bij degenen die erop wijzen dater absoluut een risico isdat de missiezal worden gezien alsbuitensporig verbonden aan één land, namelijk Frankrijk. Ik denk dat dit schadelijk zou zijn, en zeker de doelstellingen van de missie in de weg zou staan.

Ik wil daarom ook benadrukken dat de diversiteit van de lidstaten van de Europese Unie tot uiting moet komen in de samenstelling van de missieom elke verwarring met deze missie en de Fransetroepeninzet die bekend is als Operation Sparrowhawk te vermijden. We moeten daarom ook tegenover alle mogelijke instanties, en ik dring daarop aan bij de Raad en de Commissie, de wreedheid van de aanvallen van de Janjawid-milities en andere Tsjadische groepen op burgers veroordelen.

Wat vooral te betreuren is, is het gebruik van seksueel geweld als oorlogswapen, en het is onaanvaardbaar als dergelijke misdaden niet worden bestraft. Ik verzoek de Tsjadische autoriteiten daarom met klemhun verantwoordelijkheid te nemenvoor het onderzoeken van deze verkrachtingen en aanrandingenen de verantwoordelijken te vervolgen.

  Bernd Posselt, namens de PPE-DE-Fractie. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, men zei van de laatste koningen in de Bourbon-dynastie dat ze altijd te laat reageerden op een idee, een regering of een leger. Dit lijkt helaas nu ook te gelden voor hetwestenen voor Europa, want we hebben de ramp in Darfur en in Oost-Tsjaad al veel te lang laten voortduren. Hoe later we ingrijpen, hoe meer het kost, niet alleen financieel, maar ook militair en politiek. Ik ben de heerVon Wogau daarom erg dankbaar dat hij belangrijke stappen vooruit heeft gezet op het gebied van militair en veiligheidsbeleiden ik ben de heerDess zeer dankbaar dat hij hetzelfde heeft gedaan in de humanitaire sector. We moeten uiteindelijk in actie komen. De naties talmen echter, niet alleen als het gaat om het benodigde materieel, maar ook met betrekking tot de benodigde manschappen. We hebben grondtroepen nodig met lokale kennis en ervaring. Ik ben zeer sterk van mening dat dit geen vermomde Franse operatie mag worden, waar ook niemand het over heeft, maar we hebben wel de lokale kennis en ervaring van de Fransen nodig. We hebben echter ook de medewerking nodig van de Afrikaanse Unieen de Arabische Liga, die zich echter helaas nog steeds volledig afzijdig houden. Maar dat betekent niet dat wij als Europeanengeen verantwoordelijkheden hebben.

Ik zeg het heel duidelijk: we willen ons inzetten, maar we mogen niet dezelfde fouten maken als in Afghanistan, namelijkingrijpen zonder een politieke strategie. Iedereen die daar ingrijpt moet ook weten dat hij een strategie moet hebben voor vredesbesprekingen, voor interetnische discussies en voor een oplossing voor deomvangrijke stamtradities en andere conflictendie zowel in oostelijk Tsjaad als in Darfur bestaan langs de kunstmatige grenzen. Als Europees Parlement moeten we daarom aandringen op de inzet van troepen en op humanitaire hulp, maar we moeten ook zo snel mogelijk een bijdrage leveren aan eenduurzame politiekevredesstrategievoor de regio.

  Toomas Savi, namens de ALDE-Fractie. –(EN) Mevrouw de Voorzitter, ik zal het zeer kort houden. De tweede EU-Afrika-top was een totale mislukking: de twee partijen hebben geen Economische Partnerschapovereenkomst kunnen sluiten, en de betrekkingen tussen deze twee delen van de wereld zijn bevroren.

De gespannen situatie in oostelijk Tsjaad heeft ook niet veel geholpen. Een van de voorwaarden voor vruchtbare samenwerking is beëindiging van de decennialange militaire conflicten in Afrika. In ons streven het conflict in oostelijk Tsjaad op te lossen, moet de Europese Unie laten zien dat zij vastbesloten is een vreedzame oplossing te bereiken, en zo snel mogelijk een militaire vredeshandhavingsmissie naar oostelijk Tsjaad sturen.

  Koenraad Dillen (NI). – (NL)Voorzitter, vorig weekend vond in Lissabon een Europees-Afrikaanse top plaats en die top wilde de basis vormen voor een nieuw partnerschap tussen Europa en Afrika. Een partnerschap dat volgens de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement en het pan-Afrikaans parlement gebaseerd moest zijn op gedeelde waarden en beginselen, zoals democratie, mensenrechten en behoorlijk bestuur.

Maar jammer genoeg bewijst de houding van Europa tegenover figuren zoals Mugabe in Zimbabwe en Khadafi in Libië - om er maar twee te noemen - die beiden met de rode loper werden ontvangen - dat er nog steeds een afgrond gaapt tussen principeverklaringen en realiteit. Ook de situatie in Tsjaad toont vandaag ten overvloede aan dat een groot deel van Afrika nog lang niet klaar is om deel uit te maken van deze zogenaamde gemeenschappelijkewaardengemeenschap.

Dus willen wij als Europeanen geloofwaardig blijven met ons discours over mensenrechten en ons niet enkel door Realpolitik laten leiden, dan dient een interventie inderdaad een duidelijk signaal te geven dat rechteloosheid en willekeur zo snel mogelijk plaats moeten maken voor de meest elementaire democratische beginselen. Jammer genoeg geldt de vaststelling voor Tsjaad ook voor zeer veel andere regimes in Afrika. Niet alleen Tsjaad is in dit bedje ziek.

  De Voorzitter. - Dank u voor deze verduidelijking. Ik moet nu de sprekers aankondigen die zich hebben aangemeld om te spreken namens hun fracties. Aan uw fractie wordt, evenmin als aan die van iemand anders, getwijfeld en iedereen hier weet welke fractie u vertegenwoordigt.

  Alain Hutchinson (PSE). –(FR) Mevrouw de Voorzitter, ik wil rechtzetten wat u zojuist zei over de laatste interventie: de PSE-Fractie sprak via mij; ik sprak als auteur en namens de PSE-Fractie. Ik wil niet dat iemand denkt dat wij ons geen zorgen maken om deze kwestie.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE).- (EN) Mevrouw de Voorzitter, wij zijn ons allen bewust van de afschuwelijke humanitaire en veiligheidssituatie in oostelijk Tsjaad. Die kan niet los worden gezien van de bredere regionale catastrofe in Darfur: 300 000 mensen zijn afgeslacht, twee miljoen mensen ontheemd, vier miljoen mensen afhankelijk van voedselhulp uit het westen. De internationale gemeenschap staat al drie jaar handenwringend toe te kijken. Ik erken echter dat de Europese Unie grootschalige humanitaire hulp voor de regio heeft gesteund. Dat is de positieve kant.

In politiek opzicht is de bijdrage van de EU minder lovenswaardig. Zij fêteert de Sudanese dictator Omar El Bashir in Lissabon, samen met Mugabe, de onderdrukker van Zimbabwe, waar zij, in een misselijkmakend toppunt van hypocrisie, een verklaring over mensenrechten en goed bestuur ondertekenen.

De andere bijdrage van de EU is te proberen zich met een of andere halfslachtige militaire missie in te laten om de EVDB-sticker op een militaire operatie te kunnen plakken. Het feit is echter dat deze voorgestelde missie slecht is opgezet. De strijdmacht is ontoereikend van omvang. De missie ontbeert vitale elementen voor medische, logistieke en transportondersteuning. Zij loopt al drie maanden achter op schema, en er is geen noodreserve beschikbaar voor het geval de situatie nog verder verslechterd.

Wij hoeven alleen maar te kijken naar de onevenwichtige betrokkenheid bij deze missie – die per slot van rekening een grotendeels door de Fransen ondernomen operatie is – om te begrijpen waarom veel mensen in Tsjaad, Sudan en de Centraalafrikaanse Republiek, om nog maar te zwijgen van onze eigen militaire officieren, zeer sceptisch tegenover dit project staan. Soldatenwerk moet aan anderen worden overgelaten.

Het zijn de VN-AU-inspanningen die dringend moet worden versterkt als onderdeel van een coherente strategie voor de gehele regio. Deze inspanning zou in politiek opzicht moeten worden aangejaagd door de veiligheidsraad van de VN.

  Günter Verheugen, vicevoorzitter van de Commissie. − (DE)Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, de Commissiehoudt de verslechtering van de veiligheidssituatie in Oost-Tsjaad nauwlettend in de gatenen steunt krachtig de inzet van EUFOR-troepenopvolle sterkteom de vluchtelingen en ontheemden in de regio te beschermen. De Europese Uniezal elk instrument dat zij in Oost-Tsjaad tot haar beschikking heeft hiervoor gebruiken. De Commissiezal niet alleen EUFOR-troepen leveren, maar ook meer dan 50 miljoen euro bijdragenals onderdeel van een omvangrijk plan.

Met deze fondsen zullen maatregelen worden gefinancierd op de volgende drie belangrijke gebieden, die zich uitstrekken van noodhulp tot langdurige ontwikkelingshulp.

De eerste sector is humanitaire hulp, waarvoor ECHO in 2007 al 30,5 miljoen euro heeft uitgetrokken in de vorm van noodhulpmaatregelenvoor het helpen van vluchtelingen en ontheemden in verschillende delen van Tsjaad. Er is een vergelijkbaar bedrag gereserveerd om deze maatregelen in 2008 te kunnen voortzetten.

De tweede sector is de organisatievan een Tsjadische politiemacht, die verantwoordelijk wordt voor de uitvoering van humanitairebeschermingsmaatregelen. In de context van de EU- en VN-missies in Tsjaadwerken de Verenigde Naties aan het organiseren, trainenenuitrusten van 850Tsjadische politieagenten enmarechaussees, die zullen worden ingezet in vluchtelingenkampen in Oost-Tsjaad. De Europese Uniesteunt dit VN-programma met 10 miljoen eurouit hetStabiliteitsinstrument.

De derde sector isre-integratieen rehabilitatie. In 2008 zal de Commissie10,1 miljoen euro uit het negende Europees Ontwikkelingsfonds beschikbaar stellen voorontwikkelingsmaatregelen ter bevordering van de wederopbouw, conflictoplossing en de organisatievan administratieve capaciteiten. Dit zijn maatregelen die noodzakelijk zijn voor het verbeteren van de veiligheidssituatie in de gebieden van deVN-EU-missie. Verdere maatregelen zijn gepland als onderdeel van het tiende EuropeesOntwikkelingsfonds, waarvoor311 miljoen euro is begroot voor 2008 tot 2013.

De terugkeer van ontheemden naar hun land van herkomst moet op korte termijn worden gesteundmet deze maatregelen. De doelstelling voor de lange termijn is een permanente stabilisatie van de situatiein Tsjaad en de gehele regio.

De vorige sprekers hebben terecht verwezen naar het oplaaien van de gevechten tussende rebellen die aan de kant van de regering staanen de troepen van president Idriss Déby in Oost-Tsjaad, wat de humanitaire hulp absoluut moeilijker heeft gemaakt. Zelfs in de gebieden rond de vluchtelingenkampenkan de veiligheid niet meer worden gegarandeerd. Daarnaast wordt de kwetsbare humanitaire situatie nog verder in gevaar gebrachtdoor de snelle toename van het aantal vluchtelingenvanuit de gevechtszones. In deze zeer zorgwekkende situatieis het herstel van de veiligheid in de regioeen uiterst urgente taak.

Om deze taak te kunnen volbrengen, is een militaireaanwezigheid essentieel. De EUFOR-troepenmoeten daarom specifiek in deze crisisgebieden worden ingezet. Ze kunnen echter alleen succes boeken als de oorzaken van het conflict worden weggenomen en als er tegelijkertijd een politiek proces wordt geïntroduceerd, teneinde de onderliggende spanningen te verminderenen de armoede te verlichtendoorde economischeontwikkeling te stimuleren.

  De Voorzitter. - Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag plaatsna afloop van de debatten.

  De Voorzitter. - Aan de orde zijn de zes ontwerpresolutiesover de rechten van vrouwen in Saoedi-Arabië⁽¹⁾.

  Adam Bielan (UEN), auteur. −(PL)Mevrouw de Voorzitter, nogmaals verwijzend naar het incident van oktober 2006 en tegelijkertijd herinnerend aan het ontbreken van rechtsbescherming voor vrouwen in Saoedi-Arabië, maar vooral op basis van feiten die weer zijn aangetoond dooruitingen van maatschappelijke veroordelingvan de stem van verkrachtingsslachtoffersdie proberen een openbaar debat over dit onderwerp op gang te brengen, doe ik een beroep op de autoriteiten van Saoedi-Arabiëom te stoppen met deze praktijken.

Mevrouw de Voorzitter, ik wil benadrukken dat de Europese Unieniet mag blijven zwijgen over de schandalige schendingvan de rechten en persoonlijke vrijheden van vrouwen in derde landen. Een staat die verantwoordelijk is voor de bescherming van zijn burgersmag nooit de beginselen van de rechtsorde overtredenonder het voorwendsel van de bewaking van het beginsel van de onafhankelijkheid van de rechtbanken, zoals is gebeurd in het geval van de straf die werd opgelegd aan de vrouw uit Qatif. Ik roep daarom op tot verdubbeling van de inspanningendoor de regering van Saoedi-Arabiëop het gebied van de naleving van de grondrechten van vrouwen.

  Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), auteur. −(SV)Mevrouw de Voorzitter, ik moet zeggen dat het ontzettend droevig is dat misbruik van en geweld tegen vrouwennooit lijkt op te houden. Dit is zowel van toepassing op deze resolutie als op de volgende. Ik wil iedereen bedanken die heeft geholpenbij de totstandkoming van deze resolutie. Het is bijna niet te geloven dat vrouwen in Saoedi-Arabiënu, in 2007, nog altijd alle mensenrechten ontberen.

Het is blijkbaar nog niet genoeg dat vrouwen het slachtoffer worden vanvernederende en schandalige groepsverkrachtingen. Ze moeten ook nog worden gestraft door de autoriteiten, terwijl de daders vrijuit gaan. Ik vind dat wij allemaal, zowel vrouwen als mannen, uit naam van de solidariteit alles moeten doen wat we kunnenom te zorgen dat de mensenrechten ook worden toegepast op vrouwen in Saoedi-Arabië. We doen een beroep op de Commissieen op de Raad en natuurlijkook op alle lidstatenom deze zaken ter sprake te brengen bij alle contacten met Saoedi-Arabië.

We hebben talloze internationaleverdragen en we hebbenuitspraken van de EU gehoord in vele contexten. Soms is het frustrerend dat we praten en praten en dat dit geweld gewoon doorgaat. Ik bedank iedereen die het initiatief heeft genomen enheeft meegewerkt aan deze resolutie.

  Charles Tannock (PPE-DE), auteur. −(EN) Mevrouw de Voorzitter, onlangs is koning Abdullah van Saoedi-Arabië een omstreden bezoek aan het Verenigd Koninkrijk toegestaan. Onze plaatsvervangende minister van Buitenlandse Zaken liet zich lovend uit over de waarden die door het Verenigd Koninkrijk en Saoedi-Arabië worden gedeeld. Ik vond deze hielenlikkerij absurd, omdat mijn waarden van democratie, mensenrechten en gelijkheid van mannen en vrouwen vreemd zijn aan de Saoedische traditie.

Natuurlijk is de relatie van de EU met het koningshuis van Saud gebaseerd op regionale stabiliteit en op belangrijke commerciële banden, met name op het vlak van olie en wapenhandel. Deze relatie is zelfs zo belangrijk dat een reeds drie jaar lopend Brits onderzoek naar beschuldigingen van omkoperij van Saoedi-ministers door een wapenfabrikant op last van premier Tony Blair is afgekapt in het belang van nationale veiligheid.

Zorgwekkend is het feit dat de Saoedische variant van het fundamentalisme, de wahabitische islam, wereldwijd wordt geëxporteerd. In Londen – mijn kiesdistrict – werden op een met Saoedisch geld gefinancierde school leerboeken gebruikt die haatvolle passages over christenen en joden bleken te bevatten.

De zaak van de vrouw uit Qatif die slachtoffer was van een groepsverkrachting en tot 200 zweepslagen werd veroordeeld heeft de wereld met afschuw vervuld. In de gezamenlijke ontwerpresolutie van het Parlement wordt uiting gegeven aan weerzin tegen en verwerping van de waarden van het koninkrijk. Twintig jaar geleden is in een Britse televisiedocumentaire een soortgelijk verhaal verteld over een Saoedische prinses die in het openbaar werd terechtgesteld vanwege overspel.

De EU en Saoedi-Arabië hebben cruciale gemeenschappelijke belangen op het gebied van buitenlandse politiek, zoals steun voor het vredesproces in het Midden-Oosten, het aanmoedigen van de Saoedi’s als soennitische moslims om het expansionistische, sji’itische Iran in toom te houden, en het steunen van de Saoedi’s in hun strijd tegen al-Qa’ida, waarvan veel aanhangers oorspronkelijk helaas uit Saoedi-Arabië komen.

Maar wij moeten de Saoedi’s ook aan hun verplichtingen uit hoofde van het VN-verdrag houden en ze ertoe te brengen discriminatie tegen vrouwen af te schaffen, want vrouwen mogen niet eens een auto besturen of stemmen in de beperkte plaatselijke verkiezingen. En laten we onszelf vooral niet wijsmaken dat wij gemeenschappelijke waarden hebben met dit fundamentalistische, middeleeuwse regime.

  Marios Matsakis (ALDE), auteur.−(EN) Mevrouw de Voorzitter, over dit onderwerp spreek ik op persoonlijke titel. Saoedi-Arabië wordt geregeerd door een hardvochtige dictatuur die in het grootste deel van de westerse wereld, inclusief vele EU-landen, op schandelijke wijze nagenoeg wordt gelegitimiseerd, omdat Saoedi-Arabië nu eenmaal schatrijk is aan oliedollars, die het gebruikt om westerse landen om te kopen, om ze te laten doen alsof ze niet zien, niet horen en niet begrijpen wat er zich in dat land allemaal afspeelt.

Maar zelfs een kind weet dat de lachwekkende heersers van Saoedi-Arabië, waarvan de meeste behoren tot de familie van één man, Zijne Allerkoninklijkste Hoogheid, de welhaast goddelijke koning Abdullah, hun bevolking doen zuchten onder een barbaarse vorm van onderdrukking. Een duidelijk voorbeeld is het feit dat ze vrouwen behandelen als slaven of als meubilair. Toch is, zoals de heer Tannock net ook al zei, de heer Abdullah en zijn zes vliegtuigen vullende hofhouding een paar weken geleden een weelderig onthaal ten deel gevallen tijdens hun staatsbezoek aan het Verenigd Koninkrijk en het Vaticaan. En daarbij is er geen woord over mensenrechten ontsnapt aan de eerbiedwaardige lippen van de koningin van Engeland, van de premier van het Verenigd Koninkrijk, of van de paus. Van hypocrisie en en een dubbele moraal gesproken, zou men hier geneigd zijn te zeggen.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), auteur.−(ES) Mevrouw de Voorzitter, in 2005 hadden we de kans om te praten over de situatievan vrouwen in Saoedi-Arabië, en in die context hebben we dat ook gedaan met betrekking tot de gemeenteraadverkiezingenen het feit dat vrouwen niet konden stemmen.

Naast deze discriminatie in termen van politieke rechten, zijn er echter nog vele andere soorten discriminatiedie zijn gemeld in verschillende media, recentelijk en voortdurend, die de motivatie vormden voor deze tweede resolutiewaarover we vandaag debatteren.

De aanleiding was ongetwijfeld deonbegrijpelijke straf die werd opgelegd aan een vrouw, bekend geworden als “de vrouw uit Qatif”, die werd veroordeeld tot 200 zweepslagen omdat ze in een auto had zitten pratenmet een man die geen familie van haar was. Niet alleen is de vermeende misdaad en dus de strafonacceptabel,maar wat het nog erger maakt, is dat de veroordeelde vrouwgeen passend juridisch advies kon krijgen.

Helaas is dit niet het enige geval waarin duidelijk discriminerende straffen voor strafbare feiten enhet gebrek aan verdediging van vrouwen in het rechtsstelsel te betreuren zijn. Dit is helaas eerder regel dan uitzondering. Hoekan een systeem bijvoorbeeld worden gezien als rechtvaardigals het het slachtoffer van een verkrachtingziet als de schuldige van die vreselijke daad?

Structureleverandering is noodzakelijk in Saoedi-Arabiëen de Europese Uniemoet hulp bieden aan degenen die daar zowel binnen als buiten dat land aan werken. Relativeringen van enig gewicht zijn hier niet mogelijk. Mensenrechten, en dus ook de rechten van vrouwen, zijn universeel en moeten universeel zijnen moeten in elke context worden verbeterd.

Ik sluit mij daarom aan bij het verzoek van mevrouw Svensson, en ik vraag de Commissieen de Raad nogmaalselke gelegenheid aan te grijpen om de Saoedische autoriteiten te vragende vereiste structureleen institutionelewijzigingen door te voerenom elke vorm van discriminatie van vrouwen weg te nemenen al hun rechten te erkennen, zowel in de privésfeer als in het openbare leven, en specifieker in de politieke, juridische en gerechtelijke sfeer.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE), auteur. −(PL)Mevrouw de Voorzitter, Saoedi-Arabië is een land waarde wet wordt uitgevoerd volgens de Wahabi-beginselen, de meest radicale soennitische stroming binnen de islam. De politieke, socialeen religieuzevrijheid is zeer beperkten straffen als zweepslagen, amputatievan handen of voetenof de doodstraf worden er dagelijks uitgevoerd.

In een land dat door Human Rights Watchis beschreven als een “mensenrechtenwoestijn”, zijn het vooral de vrouwen die het slachtoffer worden van talloze vormen van discriminatie in de privésfeer en het openbare leven. De identiteitvan vrouwen is pas in 2001 formeel erkend, door hen identiteitsdocumentente verstrekken met een foto erop. Daarvoor konden zij hun identiteit uitsluitend bewijzen met behulp van een familie-identiteitsdocument met een foto van hun echtgenoot of vader erop. Zelfs als ze geld hebben voor een auto, mogen ze die niet besturen.Ze mogen studeren, maar colleges die worden gegeven door mannen,worden door de vrouwelijke studenten op video bekeken. Ze hebben geen stemrechten beslissingen over echtscheiding en de opvoeding van de kinderenzijn het exclusieve alleenrecht van de man.

Vrouwen worden regelmatig het slachtoffer van onrechtvaardige enkwetsende uitspraken van de rechtbank. Het geval van het meisje uit Qatif gaat over een 19-jarig slachtoffer van een groepsverkrachtingdat is veroordeeld tot 200 zweepslagen en zes maanden celomdat ze op het moment van haar ontvoering alleen was met een onbekende man.

Saoedi-Arabiëheeft het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen ondertekend, maar houdt zich er niet aan. De autoriteiten moeten beginnen met het opheffen van alle beperkingenvoor vrouwen als het gaat om hun bewegingsvrijheid,en maatregelen nemen om geleidelijk de betrokkenheid van vrouwenbij de politieke besluitvormingop gelijke voet met mannen te vergroten. Vrouwen moeten algehele toegang hebben tot banen op alle bestuursniveaus en de mogelijkheid hebben om alle openbare functies uit te oefenen.

De introductievan een totaal verbod op het gebruik van zweepslagen en anderevernederende lijfstraffenmoet ook worden geëist, aangezien dit een schending is van het internationaal recht en van hetVerdrag tegen foltering van de VN, dat door Saoedi-Arabië is ondertekend.

  Paulo Casaca, namens de PSE-Fractie. – (PT) Mevrouw de Voorzitter, ik wil mij graag aansluiten bij alle andere leden die hebben gesprokenen ik wil er in het bijzonder op wijzen dat we het Europees Jaar voor gelijke kansen voor iedereen vierenen dat gelijke kansen per definitie geen grenzen kunnen hebben, en dat we niet onverschillig kunnen blijven over wat er gebeurt met vrouwen in Saoedi-Arabiëen ook in de rest van het Midden-Oosten.

Ik wil in het bijzonder ingaan op de kwestie die werd aangesneden door de heer Tannock,namelijk het recht om een auto te besturen. Op 26 september is in Riyad het Comitévan Eisers van het Recht van Vrouwenom Auto’s te Besturenopgericht. Op 6 november herdacht dit comité de 17everjaardag van de demonstratietegen dit verbod, het heeft al duizend handtekeningen verzamelden het is enorm sterk. Het wordt geleid door vier Saoedische vrouwen. Ik wil dit hele Huis, in het bijzonder het voorzitterschap, verzoeken volledige steun te geven aan dit Saudi-Arabische initiatiefen ik wil u er ook aan herinneren dat er, naast Saoedi-Arabië, op dit moment nog ernstigere situaties bestaan in Irak. Ik wil u herinneren aan de executiedit jaar in Basra vanveertig vrouwen die zich niet hadden gehouden aan de kledingvoorschriftendie op dit moment gelden in Irak, een land waar vrouwen eerder mochten stemmen dan in Portugal en waar tegenwoordig het meest barbaarse fanatismewordt geïntroduceerd. We mogen ook niet onverschillig blijven voor de situatie daar.-

  Toomas Savi, namens de ALDE-Fractie. –(EN) Mevrouw de Voorzitter, wanneer wij het onderwerp vrouwenrechten in Saoedi-Arabië bespreken moeten we één ding in gedachten houden, namelijk dat islamitische maatschappijen geen scheiding tussen religie en staat kennen. De staat is de religie en andersom. Het gebrek aan respect voor vrouwenrechten is afgeleid van het islamitisch recht, en door dit simpele feit tot ons door te laten dringen en in aanmerking te nemen, zouden we al een stap in de richting van verbetering van de situatie kunnen zetten.

Wij kunnen onze waarden, die verder gaan dan onze judeo-christelijke tradities, niet opdringen, maar wij kunnen wel een dialoog beginnen waarin wij oproepen tot wederzijds begrip en de weg bereiden voor een hervorming, aangezien verschillende opvattingen die niet stroken met onze wereldwijde visie momenteel worden gelogenstraft.

Dat laat echter onverlet dat de situatie voor vrouwen in Saoedi-Arabië vreselijk is, en dat er dringend iets moet worden gedaan. Ik verzoek mijn collega’s daarom met klem om dit verslag unaniem te steunen.

  Koenraad Dillen (NI). – (NL)Voorzitter, collega’s, de discussie die we hier vandaag over Saoedi-Arabië voeren, met name de erbarmelijke rechtssituatie van vrouwen, zouden we eigenlijk moeten uitbreiden tot een groot deel van de islamitische wereld. Want slechts weinigen, zoals de Nederlandse Ayaan Hirsi Ali, durven het hardop te zeggen. De discriminatie en onderwerping van de vrouw zit ingebakken in de heilige teksten van de islam zelf.

Vrouwendiscriminatie in Saoedi-Arabië en haast heel de islamitische wereld vindt haar grondslag en rechtvaardiging in de Koran. Dat is een eerste fundamentele waarheid die we in dit debat onder ogen moeten durven zien. We hebben dat onlangs nog in Sudan gezien, waar een 54-jarige lerares tot vijftien dagen gevangenis werd veroordeeld omdat ze een teddybeer Mohammed had genoemd, vooraleer ze dan onder druk van de internationale diplomatie gratie kreeg. In Saoedi-Arabië wordt een 20-jarige vrouw het slachtoffers van groepsverkrachting, maar wordt zelf veroordeeld. Symbolischer kan het niet.

Maar natuurlijk zijn de Saoedi’s bondgenoten van de VS en mogen wat meer. Want zoals China is ook Saoedi-Arabië een rijk land en durven we al wat minder principieel te zijn, wanneer de grote principes waar we het deze week zo vaak over hebben gehad, op het spel staan. Europa zou dus ook aan Washington moeten vragen om al zijn gewicht in de schaal te leggen om de situatie in Saoedi-Arabië te verbeteren.

  Günter Verheugen, vicevoorzitter van de Commissie. −(DE) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, de Commissie is uiterst dankbaar voor de gelegenheidom vandaag iets te kunnen zeggen over de situatiemet betrekking tot de rechten van vrouwen in Saoedi-Arabië.

De zaak die ten grondslag ligt aan uw resolutiegeeft ons reden voor ernstige bezorgdheid. Een jonge vrouw is veroordeeld tot 200 zweepslagen en zes maanden gevangenisstrafnadat ze was verkracht door een groep van zeven mannen. De EU heeft direct op deze zaak gereageerd. De EU-trojka heeft bezwaar gemaakt bij deregering van Saoedi-Arabië in Riyad en het ongenoegen van de EUover de uitspraak van de rechtbank in El Katif geuit. De uitspraak is niet alleen overduidelijk in strijd met de internationale verplichtingen van Saoedi-Arabië, in het bijzonder met hetVerdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing van de VN, maar keert ook het beginsel van schuld omdoor het slachtoffer schuldig te verklaren.

Deze zaak brengt een land onder de aandachtwaar discriminatie van vrouwen helaas deel uitmaakt van het dagelijks leven. Het Europees Parlement heeft de regering van Saoedi-Arabië meerdere keren terecht gevraagdde beperkingen van de bewegingsvrijheid van vrouwen op te heffen, inclusief het verbod op autorijden. Dit verzoek is ook van toepassing op de beperkingen van de toegang van vrouwen totbanen, op hun rechtspersoonlijkheid en ophun vertegenwoordiging in gerechtelijke processen. Ik deel zonder voorbehoud de zorgen van het Parlement over de situatievan vrouwen in Saoedi-Arabië.

Tegelijkertijd is Saoedi-Arabiëals lid van deRaad voor de mensenrechten van de VNverplicht de mensenrechten te beschermen en bevorderen. Saoedi-Arabië is een ondertekenaar van hetVerdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen van de VN. Toegegeven, het land heeft dit verdrag geratificeerd met één voorbehoud: in het geval van een conflict tussen de bepalingen in het verdrag en de normen van hetislamitisch recht, is het koninkrijk niet verplicht zich te houden aan de bepalingen van het verdragdie in tegenspraak zijn met deze wetgeving. De Europese Unieheeft Saoedi-Arabië meerdere malen verzochtdit voorbehoud op hetVN-verdrag te laten vallen – in het bijzonder met betrekking tot de verlening van gelijke rechtenaan vrouwen en mannenals het gaat om de nationaliteit van hun kinderen – en zal dit ook blijven doen.

Mensenrechtenkwesties zoals de situatie van vrouwen zijn regelmatig het onderwerp van bezwaren van de Europese Unieaan Saoedi-Arabië. De Europese Unieherinnert Saoedi-Arabiëaan zijn verplichtingen op grond van de internationalemensenrechtennormen, brengt de noodzaak van gelijke behandeling van vrouwen en mannen en van de bestrijding van geweld tegen vrouwen ter sprakeen vraagt Saoedi-Arabiëde rechten van vrouwen te beschermen en bevorderen.

Twee recente veranderingen die we hebben gezien zouden – ik zeg dit heel voorzichtig – zouden misschien een teken kunnen zijn dat Saoedi-Arabiëenige vooruitgang boekt.

De Saoedi-ArabischeNational Society for Human Rightsheeft in mei van dit jaar zijn eerste verslagover de mensenrechtensituatie in Saoedi-Arabië gepresenteerd. Schendingen van de rechten van vrouwen, gevangenen en arbeiderszijn in dit verslag te lezen, evenals uitspraken van rechtbanken. De regering van Saoedi-Arabië zou onverwijld actie moeten ondernemen op basis van de resultaten en aanbevelingen van dit verslag.

Verder heeft koning Abdullah in oktober een fundamentelegerechtelijke hervorming aangekondigd, waarmee de onafhankelijkheid van rechters wordt versterkt ende waarheidsvinding volgens de sharia onder supervisie van het hooggerechtshof wordt vereenvoudigd.

Voor een land als Saoedi-Arabië zijn dit bemoedigende stappen. We moeten daarom niet alleen waar nodig aandacht besteden aan de schendingen van de mensenrechten in Saoedi-Arabië, maar ook de hervormingen die de laatste tijd voorzichtig zijn doorgevoerd verwelkomen en steunen.

  De Voorzitter. - Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag plaats na afloop van de debatten.

  De Voorzitter. - Aan de orde zijn de vijf ontwerpresolutiesover gerechtigheid voor troostvrouwen⁽¹⁾.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), auteur.−(ES) Mevrouw de Voorzitter, ik moet zeggen dat ik, als drijvende kracht achter deze resolutie, bijzonder tevreden ben met het feit dat we uiteindelijkde ruimte en voldoende overeenstemming hebben bereikt omhaar in te dienen, want ik ben er oprecht van overtuigd dat het onderwerp dit en nog veel meer verdient.

We hebben het over bijna 200 000 vrouwen, eufemistisch “troostvrouwen” genoemd, die tijdens en voor de Tweede Wereldoorlog door het Japanse keizerlijke leger tot seksslavinnen zijn gemaakt. Na 62 jaar zoeken de overlevenden nog steeds gerechtigheid.

Hun hele leven hebben ze geleden onder een slechtelichamelijke en geestelijke gezondheid, isolement en schaamteen vaak extreme armoede. Tot nu toe heeft de Japanse regering zich niet gehouden aan de internationale regels voor schadevergoeding, waartoe restitutie, compensatie, rehabilitatieengenoegdoening behoren, inclusiefvolledigeopenbaarmaking, excusesen de garantie dat de handeling niet zal worden herhaald. Dit is met name significant gezien het feit dat Japan een van de belangrijkste hulpverstrekkers van na de oorlog is.

Het was daarom dringend noodzakelijk om te reageren en erop te wijzen, zoals de overlevenden doen, dat waarheid moet worden gekoppeld aan gerechtigheid, en dat een verontschuldiging geen betekenis heeftals zij niet vergezeld gaat van aanvaarding van verantwoordelijkheid. Ik wil benadrukken dat het niet alleen gaat om de rechten van een individueel slachtoffer, maar om collectieve rechten, die de verantwoordelijkheid om te herinneren met zich meebrengen, om ervoor te zorgen dat dit soort wandaden niet meer voorkomt.

Dat betekent dat we de Japanners moeten vrageneen oefening in historische eerlijkheid uit te voerenen niet alleen de feiten te erkennen,maar hun excuses aan te bieden namens hun voorgangersen de slachtoffers schadeloos te stellen.

Tot slot wil ik mijn diepe respect en erkenning uitspreken voor de vrouwendie de moed hebben gehad en nog steeds hebbenom hun mond open te doen en gerechtigheid te eisen, en voor de organisaties als Amnesty International die hen hierin steunen.

  Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), auteur. −(SV)Mevrouw de Voorzitter, de resolutievraagt om gerechtigheid enschadevergoeding voor de honderdduizenden vrouwen, de zogenoemde “troostvrouwen”, die werden gedwongen tot het verlenen van seksuele dienstenvoor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Al deze vernederde vrouwen die als seksslavinnen zijn behandeld,wachten nog altijd op gerechtigheid en schadevergoeding. De Japanse autoriteitenhebben wel wat gedaan, maar, zoals de resolutie laat zien, de Japanse regering en autoriteiten moeten nog veel doenom deze vrouwen gerechtigheid en schadevergoeding te geven.

De meerderheid van de vrouwen die tot deze vreselijke situatie werden gedwongen, was op dat moment heel jong. Dat betekent dat hun hele leven kapot is gemaakt door deze vreselijke ervaringen. Ze zijn gedwongen de rest van hun leven door te brengen in een slechtelichamelijke en psychische gezondheid, isolement, schaamte en vaak extreme armoede. Het feit dat deze vrouwen geen volledige gerechtigheid en schadevergoeding hebben gekregenbetekent ook dat degenen die deze misdaden hebben gepleegdin feite immuniteit voor hun daden hebben genoten.

Weer zijn het de slachtoffers, vrouwen, die worden gestraft, terwijl de daders vrijuit gaan. Deze resolutie is ook belangrijk omdat zij belicht wat er altijd gebeurt in oorlogs- en conflictgebieden, dat de vrouwen altijd de hoofdslachtoffers zijn. Het is daarom belangrijk dat we aandacht vragen voor deze zaak. We moeten proberen hier een einde aan te maken.

  Marcin Libicki (UEN), auteur. −(PL)Mevrouw de Voorzitter, als we praten over misdaden en als we nadenken over misdaden van detwintigsteeeuw, denken we vooral aan de misdaden die zijn gepleegd door de Duitsers en debolsjewieken, of liever gezegd, wat ruimer genomen, de communisten. In Europazijn we ons minder bewust van het feit datJapan in het verre oostenvreselijke misdaden heeft gepleegd vanaf dejaren dertigtot het einde van de oorlog. Een van de ergste van die misdaden was de seksuele uitbuitingvan vrouwen die toen plaatsvond.

Zo’n 100 000 vrouwen uit veroverde landen in het verre oostenwerden tot seksslavinnen gemaakt door hetkeizerlijk leger van Japan. Deze seksuele slavernij, die op zichzelf al volkomen misdadig was, had ook nog verdere consequenties. Die consequenties waren gedwongen abortussen, grootschalige verminkingen en moordenen talloze gevallen van zelfmoord onder deze vrouwen. Het spreekt voor zich dat degenen van deze vrouwen die nog in leven zijn, erg oud zijn.

We moeten toegeven dat de Japanse regering in de periode na de oorlogveel heeft gedaan om deze vrouwen te compenseren voor de vreselijke misdaden waarvan ze het slachtoffer waren geworden. Nu roept deze resolutiede Japanse regering opeen definitieve politieke, moreleen financiëleschikking te treffen met de vrouwen die nog levenen met de families van de vrouwen die inmiddels zijn overleden. Daar hebben zij zeer zeker recht op.

  Sophia in 't Veld (ALDE), auteur. – (NL)Voorzitter, ik zou allereerst - ik denk namens ons allemaal - mijn solidariteit willen uitspreken met die vrouwen. Ik ben blij dat dit op de agenda staat, want het heeft heel lang geduurd. Vijf maanden lang heeft het Europees Parlement erover geaarzeld of mensenrechten voor vrouwen nu eigenlijk wél een prioriteit zijn of niet.

Meneer Dillen, die nu weg is, heeft net gezegd dat onderdrukking van vrouwen eigen is aan de Koran. Nou, dat is grote onzin, want de kwestie van troostmeisjes laat zien dat mannen de Koran helemaal niet nodig hebben om vrouwen te onderdrukken en te mishandelen.

Ik ben eigenlijk ook een beetje teleurgesteld over de houding binnen het Europees Parlement. Zoals ik net al zei, is er heel lang over geaarzeld en ik hoor ook binnen het Europees Parlement van collega’s argumenten als “Nou ja, maar 90 procent van die meisjes deden het toch eigenlijk vrijwillig” en “Ach, de cultuur is nu eenmaal zo, dat moet je begrijpen”. Ik vind dat eerlijk gezegd stuitend. Dit is verkrachting en dat is gewoon altijd een misdaad in alle tijden en alle culturen.

Inmiddels begrijp ik dat de schoolboekjes zijn aangepast in Japan. Maar ik krijg dan van de Japanse ambassade te horen dat het verhaal wel heel omzichtig moet worden verteld, omdat scholieren nog niet zoveel van seksualiteit weten en dan wel eens psychische schade zouden kunnen oplopen. Niemand heeft het over de psychische schade van de troostmeisjes zélf. Ik vind dat eerlijk gezegd behoorlijk schokkend. Maar goed, ik ben blij dat het hier nu op de agenda staat en dat we het dadelijk gaan aannemen.

Ik denk dat het belangrijk is dat excuses oprecht en ondubbelzinnig zijn. Het is geen formaliteit. En als de vorige premier Abe de hele kwestie weer in twijfel heeft getrokken, is het niet voldoende voor de huidige regering om te zeggen “O, maar we blijven bij het vorige beleid”. Nee, oprecht en ondubbelzinnig.

En als ik de argumenten hoor die we de afgelopen dagen van de Japanse ambassade hebben gehoord - overigens met erkenning van alles wat er al wél gedaan is - dan denk ik dat er op het terrein van de oprechtheid nog veel winst te behalen valt. Ik hoop dus dat we met deze resolutie allemaal onze solidariteit uitspreken met de slachtoffers.

  Karin Scheele (PSE), auteur. − (DE) Mevrouw de Voorzitter, ik ben de vorige spreker erg dankbaar dat zij de aandacht heeft gevestigd op het feit datgeen enkele religieop deze aarde immuun is voor massale schendingen van de mensenrechten van vrouwen, maar dat dit meer te maken heeft met dictatuur en autoritairestelsels dan met een specifieke religie.

Honderdduizenden vrouwen zijn voor en tijdens de Tweede Wereldoorlogdoor het Japanse keizerlijk leger gedwongen tot prostitutie. Historici schatten dat zo’n 200 000 van deze “troostvrouwen”uit Korea, China, Taiwan en de Filippijnenals seksslavinnen zijn overgedragen aan Japanse soldaten. Het systeem van de “troostvrouwen”is een van de grootste gevallen vanmensenhandel van de twintigste eeuwen heeft geleid tot massale groepsverkrachtingen en tot gedwongen abortussen.

Toen de oorlog was afgelopen, werden veel vrouwen vermoord door de strijdkrachtenen mochten veel anderen niet naar huis terugkeren. Veel van de overlevenden bleven zwijgen uit schaamte over hunverleden en werdengestigmatiseerd enverbannen naar de rand van de samenleving. De kwestie van gedwongen prostitutiekwam niet ter sprake bij de oorlogstribunalenen er werd niet gesproken over schadevergoeding.

Pas aan het eind van de jaren tachtigkwam er weer aandacht voor het lot van de troostvrouwen. De reden daarvan was geen automatische verandering in het bewustzijn, maar de snelgroeiende vrouwenbeweging in Zuid-Korea. Beetje bij beetjebegonnen de vrouwen die waren gedwongen tot prostitutiezich in het openbaar uit te spreken. In 1992 begonnen er wekelijkse demonstraties voor de Japanse ambassade in Seoul met de woorden: “De Japanse regering moet zich schamen, wij niet.”

In 1997 werd de Japanse regering voor het eerst gevraagdinternationaal juridische en morele verantwoordelijkheid te nemenvoor de ernstige schending van de mensenrechten van vrouwen. In haar verslag eiste despeciale VN-rapporteur inzake geweld tegen vrouwen financiële compensatievoor de slachtoffers enstrafrechtelijke vervolging van de daders. De reactievan de Japanse regering op dat moment was een volledige verwerping van deze eisen.

Het is vandaag al meerdere keren gezegd dat we rekening moeten houden met de waarheid. We vragen daarom de Japanse regering publiekelijk afstand te namen van alle beweringendie de onderwerping en onderdrukking van de troostvrouwen ontkennen of in twijfel trekkenen we eisen tevens dat zij de moreleen juridische verantwoordelijkheidvoor de onderwerping van deze 200 000 mensen op zich neemt. We roepen de Japanse regering op mechanismen ten uitvoer te leggenom zo snel mogelijk schadevergoedingen te betalen aan alle overlevende slachtoffersen hun families.

Veel slachtoffers van het troostvrouwenstelselzijn inmiddels overleden of zijn minstens 80 jaar oud, dus snelheid is geboden. We doen echter ook een beroep op onze collega’s in de Japanse nationalevergaderingom hun bijdrage te leveren in het parlement om ervoor te zorgen dat deze mechanismen worden aanvaard.

  Andrikienė, Laima Liucija, namens de PPE-DE-Fractie. –(EN) Mevrouw de Voorzitter, er zijn episodes in de wereldgeschiedenis waarvan we niet willen dat ze ooit ergens zullen worden herhaald.

Een van die episodes is het verhaal van de troostmeisjes. Ik heb het hier over de officieel geautoriseerde ronseling van jonge vrouwen door de Japanse regering, vanaf de jaren dertig en tijdens de Tweede Wereldoorlog, met als enige doel om de Japanse keizerlijke strijdkrachten seksueel te dienen. Wij weten niet precies hoeveel vrouwen op deze manier in slavernij leefden maar we weten wel dat bij het troostmeisjessysteem groepsverkrachtingen, gedwongen abortus, vernedering, en seksueel geweld hoorden, die konden leiden tot verminking, dood, of uiteindelijke zelfmoord, en dat het ging om een van de meest omvangrijke gevallen van mensenhandel van de 20e eeuw, waarbij geen honderden, maar duizenden vrouwen betrokken waren.

Op dit moment zijn de laatste overlevenden 80 jaar of ouder, en men zou kunnen aanvoeren dat het probleem niet meer belangrijk is. Ik heb echter alle begrip voor de wens van deze vrouwen en hun families om hun naam te zuiveren. Vandaag geven wij uitdrukking aan onze solidariteit met de vrouwen die slachtoffer van dit systeem zijn geweest. Wij roepen de Japanse regering op om haar historische en wettelijke verantwoordelijkheid formeel te erkennen en te aanvaarden en om doeltreffende administratieve constructies te introduceren waarmee alle overlevende slachtoffers van het troostmeisjessysteem en de families van overleden slachtoffers schadevergoeding kunnen ontvangen.

Met het oog op de uitstekende relatie tussen de Europese Unie en Japan, welke is gebaseerd op de wederzijds gedeelde waarden van de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, hoop ik dat de regering en het parlement van Japan alle noodzakelijke maatregelen zullen nemen om het lijden van seksslavinnen te erkennen, om de bestaande belemmeringen voor het verkrijgen van schadeloosstelling bij Japanse gerechtshoven weg te nemen, en ervoor te zorgen dat de huidige en toekomstige generaties op school over deze gebeurtenissen zullen leren. Ik ben ervan overtuigd dat officiële erkenning van het troostmeisjessysteem en een verontschuldiging namens de Japanse regering, veel zouden bijdragen aan heling van de wonden van onze pijnlijke gemeenschappelijke geschiedenis.

  Marios Matsakis, namens de ALDE-Fractie. –(EN) Mevrouw de Voorzitter, mensen kunnen hun zonden worden vergeven, maar de misdaden van mensen mogen niet worden vergeten. Dit geldt net zo zeer voor Japan als bijvoorbeeld voor Nazi-Duitsland of voor Rusland onder Stalin.

De Japanners hebben in de jaren dertig en veertig vreselijk barbaarse oorlogsmisdaden begaan. In zekere zin hebben zij hiervoor zeer zwaar betaald doordat twee van hun steden, Hiroshima en Nagasaki, zijn weggevaagd in de formidabele nucleaire holocaust die de VS heeft ontketend.

Japan heeft de wereld vroeger echter op vele vreselijke wijzen kwaad gedaan, en een hiervan – de seksuele slavernij van troostmeisjes – heeft pas betrekkelijk kort geleden bekendheid gekregen. Sommige van deze arme en inmiddels broze oude dames zijn nog altijd onder ons, als restanten van een verleden dat voor Japan ongelegen mag zijn maar voor de vrouwen zelf martelend is.

Deze vrouwen vragen twee zeer eenvoudige dingen van het rijke en machtige Japan van tegenwoordig: een officiële verontschuldiging en zeer bescheiden humanitaire steun. Het Europees Parlement verwacht en eist met zijn ontwerpresolutie zonder meer dat de Japanse regering beide dingen snel zal doen. Doet zij dit niet, dan moet de EU, los gezien van het stigma van schande dat zou ontstaan, overwegen om gerichte effectieve maatregelen tegen het voormalig keizerrijk Japan te nemen.

  Urszula Krupa, namens de IND/DEM-Fractie. – (PL) Mevrouw de Voorzitter, het onderwerp van het debat van vandaag is een schending van de mensenrechtendie heeft plaatsgevonden in de jaren dertig, tijdens de Japanse bezetting, toen jonge vrouwen door het keizerlijke leger seksueel werden uitgebuit engedwongen werden tot prostitutie, ondanks het feit dat de Japanse regering internationaleverdragenover de bestrijding van de handel in vrouwen en kinderenhad ondertekend en deresolutie van de VN-Veiligheidsraad inzakevrouwen, vrede en veiligheid steunde.

De oprechte sympathie van de Japanse premier wordt momenteel ondermijnd door Japanse ambtenaren in verband met de afsluiting van hetprogramma en mandaat van het Aziatische Vrouwenfonds in maart 2007, waaruit uitsluitend financiële schadevergoeding werd betaald aan vrouwen.

Door de resolutie en de eis tot schadevergoeding te steunen, willen we er echter op wijzen dat ook in moderne tijden de grens tussen het normaleen hetziekelijke vervaagt.Dat gaat in tegen alle morele normenen daarom zijn er radicale acties nodigom prostitutieals een vorm van hedendaagse slavernij te bestrijden. Prostituees zijn niet alleen slachtoffers van oorlogen van vijftig jaar geleden; het kunnen ook vrouwen van nu zijn die worden uitgebuit, bijvoorbeeld in [het voormalige] Belgisch Kongo, zoals in de pers is gemeld, en ook in veel andere landen, zelfs de rijke.

Uit naam van het respect voor de mensmoeten we ook de verspreiding ontmaskeren van een hedonistische en commerciële cultuur die aanstuurt op seksueel misbruik en zelfs zeer jonge vrouwen en meisjesin de richting van prostitutieen andere vormen van moreel verval drijft.

Respect voor de identiteit en waardigheid van vrouwen is niet enkel gebaseerd ophet in de openbaarheid brengen van misdaden en misbruikop het gebied van seksuele discriminatieof andere vormen van onrecht; het is hoofdzakelijk gebaseerd op de opstelling vanontwikkelingsprogramma’s en op het werkelijk in praktijk brengen van beginselendie alle delen van het leven van vrouwen omvatten. Deze beginselen moeten geworteld zijn in een nieuw besefvan de waarde van een vrouw als echtgenote, moeder, verzorgster of werkneemster, als mens en als een persoondie de gelijke is van een man, ondanks dat ze anders is.

  Günter Verheugen, vicevoorzitter van de Commissie. − (DE) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, in 1993 heeft de toenmalige Japanse regeringswoordvoerder, Yohei Kono, Japans “oprechte verontschuldigingen enberouw [aangeboden]aan allen… die onmetelijke pijn hebben geleden enongeneeslijke lichamelijke en psychische wonden hebben opgelopenals troostvrouwen”. In 1995 heeft de toenmalige premier, de heer Murayama, eveneens publiekelijk zijn excuses aangebodenaan de troostvrouwen, ter gelegenheid van devijftigste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog. In datzelfde jaar is het Aziatische Vrouwenfonds opgerichtom namens de Japanse regering en het Japanse volk schadevergoedingen en medische hulp te biedenaan de overlevenden.

Deze pogingen om schadevergoedingen te verkrijgen voor de troostvrouwenen een hernieuwde publiekelijke verontschuldigingdoor de voormalige Japanse premierde heer Koizumi, ter gelegenheid van dezestigste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog in 2005,zijn positieve stappen door Japan. Japan heeft daarmee zij verantwoordelijkheid voor dezeonvoorstelbare schendingen van de mensenrechten erkend. Slechts een paar dagen geleden heeft de Japanse minister van buitenlandse zakende verklaring van de regeringswoordvoerder, de heer Kono, die ik zojuist heb geciteerd, bevestigd als zijnde het officiële standpunt van Japan.

We hebben nu de aangrijpende getuigenis van de overlevendenen deze aangrijpende getuigenisheeft de belangstelling voor deze vreselijke periode weer doen opleven, zowel in Europaals in deVerenigde Staten, Canada en Australië.

Onze acties hier gaan niet alleen over het verleden; ze gaan over het trekken van de juiste conclusies uit de gebeurtenissenen alles doen wat in onze macht ligt om de hedendaagse vormen van slavernij, seksuele uitbuiting en mensenhandel te bestrijden.

Met het Europees Instrument voor democratie en mensenrechtengeeft de Commissieactieve steun aanNGO’s over de hele wereld die betrokken zijn bij het voorkomen vangeweld tegen vrouwen en kinderen en het bestrijden van mensenhandelten behoeve van seksuele slavernij. Op 23 november 2007 heeft de Commissienog een signaal afgegeven tijdens de Internationale Dagvoor de uitbanning van geweld tegen vrouwen, door haar nadrukkelijk streven naar de bestrijding vangeweld op basis van geslacht te bevestigen.

De Europese Unievoert een regelmatige dialoog over mensenrechten met Japan, waarbij alle zorgen van de EU aan de orde komen – waaronder de rechten van vrouwen. Japan is eengelijkgestemde mondiale spelerdie constructief met ons samenwerkt in multilaterale forums om het respect en de bescherming van de mensenrechten te verbeteren. Samen met de Europese Unie heeft Japan daarom een resolutieopgesteld over de mensenrechten in Noord-Korea en het optreden van het regime in Myanmar veroordeeld.

  De Voorzitter. - Het debat is gesloten.

De stemming over deze drie onderwerpenvindt plaats aan het eind van de vergaderingen van vandaag.

- Gezamenlijke ontwerpresolutie (RC-B6-0527/2007)

- Gezamenlijke ontwerpresolutie (RC-B6-0526/2007)

- Gezamenlijke ontwerpresolutie (RC-B6-0525/2007)

- Vóór de stemming:

  Charles Tannock (PPE-DE), auteur. −(EN) Mevrouw de Voorzitter, er is een wijziging op de stemmingslijst van de PPE-DE-Fractie aangebracht. Ik wil collega’s adviseren de wijziging van positief naar negatief te laten zijn. Er ligt een verzoek tot stemming van de UEN-Fractie over overweging B van de oorspronkelijke tekst, en ik wil mijn collega’s nu adviseren om ervoor te stemmen dit lid te schrappen, oftewel ertegen te stemmen. Momenteel lijkt het er positief te staan. Wij willen dat er “tegen” komt te staan.

  Andrikienė, Laima Liucija (PPE-DE).- (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik wil een mondeling amendement indienen om de titel van de ontwerpresolutie als volgt te laten luiden: “Gerechtigheid voor troostmeisjes (seksslaven in Azië voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog)”.

  Marios Matsakis (ALDE).- (EN) Mevrouw de Voorzitter, er is duidelijk een wijziging aangebracht op het mondeling amendement, en de auteur is nu vóór dat mondeling amendement.

(Het mondeling amendement wordt in aanmerking genomen)

- Vóór de stemming over amendement 9:

  Sophia in 't Veld, auteur. −(EN) Mevrouw de Voorzitter, wij stellen voor om het eerste deel van de eerste zin te laten volgen door de woorden “zoals de plicht is van alle landen’, zodat er staat: ‘moedigt het volk en de regering van Japan aan om verder te werken aan de erkenning van hun hele nationale geschiedenis, zoals de plicht is van alle landen”.

(Het mondeling amendement wordt in aanmerking genomen)

  De Voorzitter. - Ik verklaar de zitting van het Europees Parlement te zijn onderbroken.

(De vergadering wordt om16.20 uur gesloten)