Pomoc dla Pakistanu i możliwe skutki dla europejskiego sektora przemysłu (debata)
João Ferreira (GUE/NGL). – (PT) Pani przewodnicząca, panie komisarzu! Tragedia w Pakistanie wymaga od Europy okazania solidarności, lecz nie można tego wykorzystywać do tego, by narazić na ryzyko przemysł tekstylny w niektórych państwach członkowskich, takich jak Portugalia. Istnieją inne sposoby okazywania solidarności – mam na myśli skuteczniejsze rodzaje pomocy, których celem jest odbudowa zniszczonych obszarów i poprawa warunków życia lokalnej ludności; są również sprawiedliwsze rodzaje pomocy.
Tak jak mówiłem, koncesje handlowe nie są środkami długoterminowymi. Korzyści z nich czerpią przede wszystkim wielcy importerzy, ponieważ są one wyrazem wysuwanych od dawna żądań. Jednak są one szkodliwe dla przemysłu włókienniczego, a także dla krajów i regionów najbardziej od niego zależnych – a wszystko to w kontekście głębokiego kryzysu i wysokiego bezrobocia.
Chociaż prawdą jest, że środki proponowane przez Komisję nie mogą być w żadnym razie pretekstem do dalszych zwolnień, nie możemy jednak ignorować obiektywnych trudności, z jakimi wiążą się omawiane środki. Potrzebne są środki, które chroniłyby europejski sektor włókienniczy oraz związane z nim miejsca pracy.
Zgodnie z propozycją Konfederacyjnej Grupy Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordyckiej Zielonej Lewicy budżet unijny na rok 2010 przewiduje pozycję budżetową na utworzenie unijnego programu na potrzeby sektora włókienniczego i obuwniczego. Gdzie jest ten program, panie komisarzu? Jakie są jego kluczowe elementy? Pozostawiam pana z tymi pytaniami.