Presidente. − L'ordine del giorno reca la discussione sulle dichiarazioni del Consiglio e della Commissione sui preparativi dell'UE in vista del possibile afflusso di richiedenti asilo dalla Siria.

  Erato Kozakou-Marcoullis, President-in-Office of the Council. − Madam President, I am grateful to Parliament for raising this important issue this evening. The Council shares the concerns that many of you have about the seriousness of the situation in Syria and in particular its impact on the civilian population. We continue to monitor developments as we have been doing since the beginning of the crisis, focusing in particular on the issue of humanitarian assistance to Syrian nationals who are victims of the crisis.

Many of them have been obliged to leave their homes and are currently displaced in other parts of Syria or across the border in neighbouring countries such as Turkey, Jordan, Lebanon and Iraq. This issue has been addressed both at political and technical level and some of these discussions have involved representatives of international organisations such as the UNHCR and the IOM which are the most active in Syria.

In October the Council confirmed the continuing commitment of the European Union and its Member States to provide humanitarian assistance to the affected population, but it also emphasised the need for further funds and called for all donors to increase their contributions to the latest UN appeals for funding humanitarian assistance and refugee assistance. The European Union and its Member States are together providing the largest contribution to the regional response plan for Syrian refugees launched by the UNHCR and other organisations in September. To date, this assistance has reached a total of about EUR 222 million, amounting to 53% of the overall international response.

The Council has also been aware of the potential challenges to the Member States of increasing migratory pressure from nationals fleeing from Syria. The issue has been discussed by ministers on several occasions, and at the most recent meeting of the Justice and Home Affairs Council last week the Council had the opportunity to hear a presentation from the United Nations High Commissioner for Refugees setting out his latest assessment of the situation.

While the overall numbers of Syrian nationals who have fled to Member States has so far remained relatively low, some Member States have begun to see a noticeable increase in the number of asylum applications. This is a trend which is likely to continue. Given that there are no signs that the internal crisis in Syria is likely to be resolved in the near future, the Council is also taking action to prepare for the medium- and long-term challenges which could result from a further increase in migratory pressure.

In October the Council endorsed a proposal from the Commission to establish a regional protection programme. This programme is designed to cope with the specific situation in Syria, drawing on the experiences of similar programmes elsewhere. It will help enhance the capabilities of the authorities and of the organisations dealing with international protection and refugee issues and will provide lasting solutions as regards the plight of those who have been forced to leave the country. Plans for the establishment of a regional protection programme are under way, with these scheduled to become fully operational in spring 2013.

The Council is concerned both at the deterioration of the political situation in Syria and at the effects that this is having on civilians. We will continue to do what we can to try to bring an end to the crisis, and to address the specific problems encountered by those fleeing from it. This must involve further humanitarian assistance as well as the establishment of an effective regional protection programme. We stand ready to take any further action that might be needed to cope with the problems of migratory pressures as and when developments in Syria so require.

  Cecilia Malmström, Member of the Commission. − Madam President, this is indeed a very important debate. As you know, nearly half a million people have sought refuge in the neighbouring countries from the atrocities in Syria. Turkey, Lebanon, Jordan and Iraq have made formidable efforts to give those people shelter and more people are likely to flee. The Red Crescent reports that some 2.5 million people are internally displaced. In addition to Syrian refugees there are also a large number of people who used to live, or had sought refuge, in Syria, such as Palestinians and Iraqis, and have now become displaced or been forced to flee.

As the President of the Council said, the EU’s response has been very strong from a humanitarian point of view. We have mobilised more than EUR 230 million so far, which is being used to provide healthcare, food, shelter, water, sanitation, heating and registration to the refugees and support to the communities hosting them. We will continue to provide this support to the host communities as long as the crisis continues. Normal funds are being, and will be, mobilised to address needs as they appear.

Regarding the question of a regional protection programme, the exact modalities, which have still to be decided, are being prepared with the relevant partners, such as UNHCR. That will play an important role in the EU’s response. A regional protection programme is, as you know, a specific tool of long-term capacity building in the area of international protection that aims at institution-building as well as supporting sustainable solutions for refugees. A resettlement commitment, whereby EU Member States undertake on a voluntary basis to offer resettlement places in their countries, accompanies each regional protection programme. The European Refugee Fund will provide co-financing for pledged resettlement cases.

The current rules under the EU resettlement programme allow Member States to choose to allocate a number of places under their planned pledging for the resettlement of refugees from a country in a region designated for a regional protection programme or for emergency resettlement. It is for each Member State to decide individually whether they wish to make use of this possibility, but I called on Member States at the last GA (General Affairs) Council to do their utmost to respond to this.

The Commission is urging Member States to show generosity and solidarity. Not very many Syrian refugees have come to Europe so far – around 16 000, which is not a very large number considering the huge number of people who have left the country. But nevertheless these people are asking for shelter in the European Union, and that number could grow.

We have taken action to prepare EU Member States to deal with the consequences. These issues have been discussed in several meetings with GA ministers. We have also had meetings organised by the European Asylum Support Office (EASO) in recent months. This has allowed Member States to exchange views on the goal of aligning as far as possible their policies in response to asylum requests from Syrian nationals. EU Member States have confirmed their intention to provide adequate protection, in particular by not returning Syrian nationals staying in the EU to Syria.

There has been a wide consensus among Member States that the majority of Syrian applicants could be entitled to receive international protection, either as a refugee as defined in the Geneva Convention, or as a beneficiary of a subsidiary form of protection. This is confirmed in practice by the recognition rate for Syrian nationals throughout the EU of approximately 92% in the second quarter of 2012. It is important for this to be standard in the European Union.

In order to prepare for the possibility of a rising influx, a constant monitoring exercise is being carried out by DG Home Affairs, including the different relevant agencies and entities – EASO, FRONTEX, Europol, other Commission departments, the Member States of course, UNHCR and other organisations in the area. This is an ongoing monitoring process; it has ensured that we have constant updates on the situation so that we can react very swiftly if the situation deteriorates to the point of placing additional pressure on our asylum system.

EASO has offered to stand by to be ready to provide assistance to Member States facing particular pressure. We have also asked those potential Member States to identify their needs and communicate them to EASO. We have received in this connection a letter from Cyprus as a pre-warning of potential crisis.

At the request of the Member States affected, up to EUR 9.8 million will be available under the European Refugee Fund in 2013 to assist in addressing situations of particular pressure created by the sudden arrival of a number of persons who might be in need of international protection and thereby place exceptionally heavy and urgent demands on the reception facilities and asylum systems of the Member States concerned.

In the event of a massive influx of displaced persons into the EU, the Commission is prepared to propose using the Temporary Protection Directive mechanism where appropriate. This would be the last resort. The numbers fall far short of that at present, and we will not use the mechanism until it is really necessary. For the moment, while some countries are under pressure, they are able to deal with applications from Syrians. A proposal to activate the temporary protection mechanism would, of course, have to be approved by Member States.

The Commission is already active in providing help to Syria’s neighbours in their efforts to cope with the refugees who have fled the in-fighting in that country. We will also continue to be vigilant regarding any possible influx of refugees into the EU, and stand ready to support and assist Member States and the refugees through the relevant agencies and other forms of cooperation.

  Γεώργιος Παπανικολάου, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ την ασκούσα την προεδρία του Συμβουλίου καθώς και την Επίτροπο για την ενημέρωση που μας έκαναν σχετικά με τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι αναφερόμαστε στην προετοιμασία της Ευρώπης. Είναι σημαντικό όμως να δούμε - και πράγματι ακούσαμε σήμερα στην εισαγωγική παρουσίαση όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα - τι έχει γίνει μέχρι τώρα και πώς συνεχίζουμε την προσπάθεια γιατί η κρίση είναι σε εξέλιξη, οι ροές είναι σε εξέλιξη και βεβαίως ακόμα και τώρα που μιλάμε Σύριοι πολίτες εξακολουθούν να εγκαταλείπουν τη Συρία.

Θα ήθελα να προσθέσω στα στοιχεία που παρέθεσαν και η ασκούσα την προεδρία του Συμβουλίου και η Επίτροπος ότι, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, κάθε μέρα αυξάνονται οι πολίτες της Συρίας που φεύγουν από τη χώρα κατά 3.000, ενώ 40% από τα 500.000 άτομα που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία μέχρι σήμερα δεν βρίσκονται στους καταυλισμούς, ενώ είναι δεδομένο ότι, το επόμενο διάστημα, με την πάροδο του χρόνου και με τον βαρύ χειμώνα, θα έχουμε ροές νότια και δυτικά της Συρίας.

Θα ήθελα να κάνω δύο βασικές παρατηρήσεις: η πρώτη είναι ότι πρέπει να εξετάσουμε πώς θα συνδράμουμε όλες τις προσπάθειες στην περιοχή, πώς θα υποστηρίξουμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τις οργανώσεις που είναι εκεί και τις τρίτες γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία και ο Λίβανος και οι υπόλοιπες χώρες που αναφέρθηκαν. Και πρέπει βεβαίως να εξετάσουμε αν αυτή η προσπάθεια είναι αρκετή - ακούσαμε ότι χρειάζεται κι άλλη χρηματοδότηση - καθώς και να εξασφαλίσουμε ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα αξιοποιούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει επίσης να χαρτογραφούμε τις διαδρομές που αναπτύσσονται. Διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες ότι στην Τουρκία γίνεται πλέον αποτροπή των ροών. Η Τουρκία δεν δέχεται πλέον άλλους πρόσφυγες από τη Συρία γιατί δεν έχει άλλες δυνατότητες. Πρέπει να δούμε πώς κινούνται στη συνέχεια οι Σύριοι και προς ποια κατεύθυνση συνεχίζουν την πορεία τους.

Και το δεύτερο πολύ σημαντικό ζήτημα είναι πώς συνεχίζουμε εμείς τη δική μας στρατηγική. Κάποιες χώρες, λόγω της γεωγραφικής τους θέσης, θα βρεθούν την περίοδο αυτή στην εμπροσθοφυλακή για την υποδοχή των ανθρώπων αυτών. Μια από τις χώρες αυτές είναι η Ελλάδα η οποία ήδη δέχεται ροές από τη Συρία. Δεν είναι πολύ μεγάλα τα νούμερα. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο ήταν περίπου 600, εξ όσων γνωρίζω, και πολλοί από αυτούς δηλώνουν ότι δεν θέλουν να αιτηθούν άσυλο, ότι θέλουν να επιστρέψουν μόλις τελειώσει η κρίση στην πατρίδα τους, όπου είναι το βιός τους, η οικογένειά τους. Επομένως, στους ανθρώπους αυτούς οφείλουμε να δείξουμε την απαραίτητη αλληλεγγύη. Μια χώρα όμως από μόνη της, ή δύο, ή τρεις, του Νότου που είναι, λόγω γεωγραφικής θέσης, στην πρώτη γραμμή, δεν μπορούν να απαντήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η Ευρώπη οφείλει να προχωρήσει την περίοδο αυτή σε ανάληψη πρωτοβουλιών· κάτι που δεν έκανε την περίοδο της Αραβικής Άνοιξης. Στην Αραβική Άνοιξη υπήρξαμε αποσπασματικοί. Θυμάστε ότι ενάμιση-δύο χρόνια πριν φτάσαμε οι ίδιοι να αμφισβητούμε κάποια στιγμή μέχρι και την αξιοπιστία του χώρου Σένγκεν. Ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη. Ας ζητήσουμε απ’ όλες τις χώρες, και τις 27, εφόσον έχουμε μαζική εισροή προσφύγων από τη Συρία, να αναλάβουν όλες τις ευθύνες τους. Έχουμε το φωτεινό παράδειγμα του πιλοτικού σχεδίου EUREMA στη Μάλτα. Αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα για να πείσουμε όλα τα κράτη μέλη την περίοδο αυτή να αναλάβουν την ευθύνη και να φιλοξενήσουν και να προσφέρουν την ανθρωπιστική βοήθεια που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους που θα καταφθάσουν απ’ τη Συρία μέχρι να τελειώσει η κρίση. Είναι το τελευταίο βράδυ που κουβεντιάζουμε αυτή τη χρονιά. Το 2013 μακάρι να φέρει καλύτερες μέρες και για τους Σύριους.

  Juan Fernando López Aguilar, en nombre del Grupo S&D. – Señora Presidenta, señora Comisaria, como autor de la pregunta con solicitud de respuesta oral, estoy aquí para escucharla, para recibir sus explicaciones, pero también para que usted sepa que, incluso a esta avanzada hora de la noche, aquí estamos diputados al Parlamento Europeo que queremos escuchar esas explicaciones sobre un asunto tan importante.

Lo que un día dimos en llamar Primavera Árabe hace ya tiempo que ha devenido un invierno de descontento, un invierno sangriento, con un terrible derramamiento de sangre que ya solo aflora en los informativos y en las noticias cuando viene acompañado de estragos terribles. Pero lo cierto es que ha causado una cifra no menor de 250 000 desplazados, 80 000 de ellos en Turquía; y con un buen número de ellos también en la frontera de la Unión Europea, presionando sobre Grecia, como si no tuviera bastantes problemas, como para no saber que existe una autoridad europea que está dispuesta a aprender de las recientes experiencias, del poco ejemplar ejercicio de solidaridad que practicamos cuando se produjo la inmigración como consecuencia de los sucesos en Túnez o en Libia, o en relación con las personas arribadas a Lampedusa.

Este es el momento en que es imprescindible que digamos con toda claridad que estamos determinados a permanecer a la altura de nuestro compromiso de solidaridad en términos de realizaciones concretas, en términos de actuaciones concretas, con recursos proporcionados a la necesidad de esa respuesta.

Por eso, la pregunta con solicitud de respuesta oral tiene pleno sentido: saber qué es lo que piensa hacer la Comisión para prevenir esa avalancha de inmigrantes que pueden llegar a las fronteras europeas, además de mostrar solidaridad con los países que ya la están sufriendo en vivo y en directo: el Líbano, Irak, Jordania, Turquía, como usted ha dicho.

  Nathalie Griesbeck, au nom du groupe ALDE. – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, chers collègues, l'UNHCR a annoncé hier soir que le cap d'un demi-million de réfugiés syriens avait été enregistré dans tous les pays voisins de la Syrie, et ce nombre ne cesse de croître, à peu près à hauteur de 3 000 personnes chaque jour. Parmi ce demi-million figurent des hommes, des femmes, des enfants qui sont violemment déracinés de leur maison, de leur pays, des personnes qui fuient des conditions de vie dramatiques, des massacres, des tortures, qui fuient la guerre et ce qu'on peut qualifier d'ailleurs tout à fait clairement aujourd'hui de génocide et qui relève incontestablement de la justice pénale internationale.

Ces personnes qui ont tout perdu vont arriver aux frontières de l'Union. Il nous faut donc nous préparer et tenir compte des expériences du passé très proche. L'an dernier, l'Europe a été confrontée à une arrivée massive de réfugiés qui fuyaient les révolutions du printemps arabe – Tunisie, Libye – et nous avions constaté alors de très nombreuses défaillances, l'absence de secours face aux nombreux boatpeople méditerranéens, l'absence de coordination, l'absence aussi de solidarité européenne.

Sur ces 700 000 personnes qui avaient fui les violences, l'Union n'avait accepté d'en accueillir que 400, autant que la Norvège à elle seule. L'an dernier, le printemps arabe a provoqué un afflux massif de réfugiés et l'Europe, tristement et honteusement, n'a fait que peu d'efforts pour répondre à la détresse de ces milliers de personnes.

Face à la dramatique actualité syrienne, je pense nous devons avoir une approche globale et responsable. Vous proposez des mesures, mais je pense que la solution doit être globale et que différents points doivent être pris en compte.

Sur quatre plans, très rapidement. Premièrement, sur un plan politique, il faut reconnaître, comme l'a fait la France et comme vient de le faire ce matin, je crois, le Président Obama, la légitimité de la coalition d'opposition, ce qui permettra de poser les jalons d'une reconstruction de ce pays. Deuxièmement, il faut sécuriser les frontières pour prévenir un embrasement de cette région du monde si fragile et si proche de l'Europe.

Troisièmement, au plan humanitaire, bien sûr, il faut accompagner les humanitaires, créer des corridors de protection, apporter de l'alimentation et des soins de santé, mais en coordonnant ces soins. On s'est rendu compte hier en rencontrant les partenaires du train pour la Syrie que assez souvent l'aide était confiée au régime de Bachar et-Assad.

Quotidiennement, sur le plan de l'accueil des réfugiés, au moment où l'Europe vient de recevoir le prix Nobel de la paix, nous ne devons pas simplement porter un regard sur notre période de paix, mais nous devons aussi être en mesure de proposer un refuge digne de ce nom aux victimes de cette guerre atroce.

Madame la Commissaire, nous connaissons votre détermination et nous serons à vos côtés.

  Judith Sargentini, namens de Verts/ALE-Fractie. – Voorzitter, ik wil mij graag richten tot mevrouw Kozakou-Marcoullis, die de Raad hier vertegenwoordigt. Ik kan wel praten tegen de eurocommissaris, maar het gaat hier uiteindelijk weer over de bereidheid van de lidstaten om vluchtelingen op te nemen. Ik hoor u zeggen dat de Europese Unie bereid is om te betalen voor opvang in de regio. Maar we kennen de cijfers ondertussen: een half miljoen Syriërs is gevlucht naar de omringende landen.

Toen wij een vraag over dit onderwerp indienden, waren er intussen zo'n 300 Syriërs Europa binnengekomen en ik weet niet hoeveel Syriërs er intussen in Turkije al op een bootje zijn gestapt om een Grieks eiland te bereiken en dat niet gehaald hebben. We kunnen loyaal zijn, en de Syriërs niet terugsturen als ze de Europese grenzen weten te bereiken, we kunnen ze een tijdelijke bescherming bieden, maar wat blijft, is dat we eigenlijk Syriërs niet gericht opnemen. Sterker nog, we maken het Turkije moeilijk, we berispen Turkije op het moment dat ze Syriërs doorlaten om Europa te bereiken.

Mijn collega Papanikolaou maakte al duidelijk dat, als we dit probleem niet met z'n allen aanpakken, er weer een aantal landen in Europa met grote problemen komt te zitten, waaronder natuurlijk Griekenland. Mijn opmerking aan de Raad is dus: hou op met zeggen dat we wel willen betalen voor opvang in de regio, hou op met voorspellen dat het een trend wordt om als vluchteling uit Syrië naar Europa te komen, maar zorg ervoor dat wij met 27 lidstaten vluchtelingen gaan opvangen en uit Jordanië en Turkije gaan weghalen, want daar gaan ze de winter niet goed overleven.

  Inês Cristina Zuber, em nome do Grupo GUE/NGL. – Senhora Presidente, é evidente que consideramos que, se continuar a ser necessário a União Europeia receber exilados sírios, os países devem unir-se e devem fazê-lo nas melhores condições possíveis, prestando solidariedade humanitária. No entanto, gostaríamos também de dizer que seria verdadeiramente uma boa ajuda para o povo sírio tornar possível que este não tivesse que sair do seu país, que este pudesse viver em paz, paz esta que só o diálogo político pode construir. E, perguntamos, que ajuda pode dar a União Europeia para fomentar o diálogo político na Síria? Muita. Se muitos dos seus países, como a França e a Inglaterra, os seus aliados, como os Estados Unidos da América, a Turquia, Israel e as monarquias feudais do golfo não ingerissem no país, extinguissem e arquitetassem o conflito, não armassem e financiassem e treinassem grupos armados, daria um ótimo contributo para a construção da paz na Síria, para a construção de um futuro sobre o qual só aos sírios cabe decidir. Seria muito importante não apoiar a Al Qaeda, parar imediatamente com os bárbaros ataques com aparelhos não tripulados operados no território do Iémen e do Paquistão, seria importante não promover o extremismo religioso e explorar com objetivos fratricidas as divisões étnicas confessionais. Enfim, seria importante tirarem as mãos da Síria e deixarem o povo sírio construir o seu futuro soberanamente.

  Marco Scurria (PPE). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, proprio in questi giorni ci siamo sentiti onorati di ricevere come Unione europea il Premio Nobel per la pace. Alcuni media, alcuni partiti, alcuni intellettuali hanno però ironizzato su questo premio. L'Unione europea è davvero in grado di garantire la pace nel mondo? La situazione siriana ci rimbalza quotidianamente questa domanda, non solo per il conflitto sempre più aspro tra Assad e i ribelli, ma anche per la gestione e la soluzione con cui vogliamo affrontare i 500 000 rifugiati siriani – almeno secondo i dati dell'ONU – che scappano dalla guerra.

Una prima mossa è stata quella, come Parlamento europeo, di allargare le priorità dell'Unione per il Fondo Asilo e migrazione proprio ai rifugiati siriani nel mondo, approvata lunedì scorso in commissione LIBE grazie anche a un mio emendamento. Ma evidentemente questo non basta. Occorre una strategia politica complessiva tra tutti i paesi coinvolti dai rifugiati siriani, e in particolare tra tutti quei paesi dell'Unione europea dove potrebbero arrivare rifugiati, uomini e donne, che scappano dalla guerra.

È anche evidente che senza l'Unione europea questa strategia non può essere attivata, senza che nessuno Stato membro sia lasciato solo di fronte a possibili massicci spostamenti di donne, di uomini, di bambini, di adulti e di anziani, e senza una reale solidarietà tra gli Stati membri. Sono per questo contento delle risorse messe a disposizione e del programma di carattere regionale istituito per la protezione dei rifugiati e i richiedenti esilio e di tutti gli altri strumenti di cui il Commissario Malmström ci ha parlato questa sera.

Probabilmente occorrerà anche valorizzare ulteriormente le attività delle ONG che si impegnano in questo ambito. A poche ore dall'assegnazione del Nobel per la pace abbiamo la prova per capire se questo premio è un premio dato per il passato e per i confini interni o se questa Europa è in grado di esercitare davvero un ruolo attivo per il futuro e negli scenari mondiali più critici. Dipende solo da noi se a una cerimonia prestigiosa sapremo dare un seguito concreto.

  Carmen Romero López (S&D). - Señora Presidenta, señora Presidenta en ejercicio del Consejo, le agradecemos sus explicaciones, pero hemos seguido este problema de cerca y la pregunta tiene que ver, sobre todo, con aquellos demandantes de asilo que tenemos en nuestras fronteras —la Comisaria Malmström conoce bien el tema—.

La Directiva de protección temporal, que nos dice que ahora se va a poner en marcha, no se puso en marcha en el caso de Lampedusa y provocó, además, el cierre de fronteras de Schengen, dando lugar al inmenso debate que hemos tenido después.

No se puso en marcha en aquel momento, cuando en Lampedusa había veinte mil personas que procedían de la revolución de Túnez. Ahora prácticamente tenemos dieciocho mil personas—dieciséis mil ha dicho, pero son casi dieciocho mil—, y no están en una isla, están perdidos en Europa, porque la concesión de asilo todavía es mínima.

El problema es que se nos dice que hay un programa de protección regional —lo ha dicho la señora Presidenta en ejercicio del Consejo— que está listo —¡ojalá estuviera listo!—, pero no sabemos todavía en qué va a consistir ese programa.

Y nos dice, señora Malmström, que no va a devolver a los sirios, pero tampoco deberíamos devolver a los afganos, ni a los iraquíes ni a todos los que están en centros de detención. ¿Qué vamos a hacer con ellos, si no son tres ni seis meses, sino doce meses los que están en prisión? ¡En prisión! Porque se les llama eufemísticamente centros de detención. ¿Qué vamos a hacer si no les concedemos inmediatamente la protección que demandan?

Eso es una vergüenza para Europa. Eso es lo que tenemos que resolver: la situación en la que están. Afortunadamente hay dos centros de detención que se han cerrado en Grecia, porque no eran centros de detención, ni eran cárceles, eran mazmorras; y eso sí que es una vergüenza para nuestra civilización europea.

Y claro que cualquier persona de las que están demandando asilo podría ser merecedora de un premio Sájarov. Si tenemos conciencia de eso, efectivamente, podríamos resolver este problema. Si no tenemos conciencia, por más que digamos y hagamos retórica, no lo resolveremos.

  Marielle de Sarnez (ALDE). - Madame la Présidente, Madame la Commissaire, je crois que nous devons agir – vous le savez très bien – dans trois directions.

La première, au fond, touche à ce qui se passe en Syrie: plus de deux millions, aujourd'hui, de personnes déplacées. C'est à ce niveau qu'il est le plus difficile d'agir. Peut-être ne faut-il pas renoncer à demander un corridor humanitaire, à sécuriser les quelques rares ONG et à sécuriser les humanitaires qui peuvent être là-bas. C'est une question complexe qu'il ne faut pas non plus abandonner.

La deuxième direction concerne évidemment – tous mes collègues l'ont dit – les 500 000 réfugiés présents aujourd'hui dans les pays voisins de la Syrie, en particulier bien sûr, le Liban, la Jordanie, l'Égypte et la Turquie. L'hiver arrive et les camps sont parfois "en dur" mais aussi en toile... On le sait bien, il va falloir dépenser davantage d'argent pour que ces populations ne souffrent pas encore plus du froid qui va arriver. On aura besoin de davantage de moyens matériels et financiers. L'Union européenne a déjà fait un effort. Elle devra consentir un effort supplémentaire. Je pense que vous en êtes tout à fait conscients. Quand nous avons rencontré les autorités turques, elles nous ont dit qu'elles étaient débordées, au rythme de l'affluence des réfugiés, et que c'était très difficile.

La troisième direction de notre action nous concerne nous, Union européenne. Il y a aujourd'hui 16 000 demandeurs d'asile, ce qui n'est pas beaucoup. Je pense qu'il faut harmoniser la manière dont nous traitons les demandes d'asile dans l'ensemble des États membres.

Les conditions sont parfois un peu trop disparates et il y a, parfois, trop de rejets dans un certain nombre de pays et d'États membres. Il est très important de se doter d'un plan d'action commun. Il est très important aussi de soutenir les pays qui sont à nos propres frontières. Je pense à la Grèce, qui verra peut-être demain un afflux de réfugiés très important, qu'elle ne sera pas à même de traiter. Je n'ai pas envie que l'Union européenne revive le cauchemar de Lampedusa et de l'Italie, et de ce qui s'est passé pendant la guerre en Libye. Nous devons donc, et vous devez, mettre en place un plan d'action commun qui évite cela.

Au fond, nous avons une triple solidarité à exercer, nous, Union européenne. Une solidarité envers les réfugiés syriens. C'est la première des choses que nous devons faire. Ils ont trop souffert et nous leur devons l'accueil et l'asile. Ensuite, une solidarité avec les pays voisins de la Syrie qui, au fond, sont en première ligne et accueillent ces centaines de milliers de réfugiés et, enfin, une solidarité avec les États membres, qui sont en première position au sein de notre Union européenne.

  Hélène Flautre (Verts/ALE). - Madame la Présidente, je soutiens complètement les propos qui viennent d'être tenus par Marielle de Sarnez, et je considère que la meilleure réponse à la crise humanitaire, c'est effectivement l'accouchement d'une solution politique. De ce point de vue, il faut se féliciter des conclusions du Conseil d'avant-hier, qui marquent deux pas décisifs.

Le premier tient à la reconnaissance de la légitimité du Conseil national syrien et le deuxième à la décision d'accorder une aide à la société civile et aux autorités locales dans le cadre d'un soutien au futur régime de transition en Syrie.

Ceci étant dit, je ne souhaite pas que notre commissaire parle de pression sur les États membres car, comme vous l'avez vous-même indiqué, il s'agit d'accueillir pour l'instant en Europe 4 % de ce que les pays limitrophes de la Syrie accueillent aujourd'hui. Nous nous glorifions d'une aide de 53 % de l'aide totale apportée en termes humanitaires. Ce n'est, à environ 11 millions près, que l'équivalent de ce qu'un pays à lui seul comme la Turquie fournit aujourd'hui, et depuis le début du conflit, aux réfugiés syriens. Par conséquent, là encore, pas de gloriole.

Par contre, nous avons un propos très clair. Nous demandons aux pays limitrophes de la Syrie d'ouvrir leurs frontières. Mais que faisons-nous, nous-mêmes, à la frontière gréco-turque? Nous avons déployé, en dehors de l'opération POSEIDON, l'opération ASPIDA avec 1 800 policiers, 26 barrières flottantes et 12 km de barbelés. Ceci est une honte pour l'Europe et je crois que la priorité des priorités, aujourd'hui, si nous voulons avoir une légitimité politique dans la recherche de la solution à la crise en Syrie, c'est d'être capables de faire jouer la solidarité dans l'accueil, aujourd'hui, aux réfugiés syriens, en Europe!

(L'oratrice accepte de répondre à une question "carton bleu" (article 149, paragraphe 9, du règlement))

  Γεώργιος Παπανικολάου (PPE), ερώτηση "γαλάζια κάρτα". – Η κυρία συνάδελφος, στην τελευταία της αναφορά, επεσήμανε την εργώδη προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης, με τη συνεργασία της FRONTEX, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της EASO, για να αντιμετωπιστούν οι ροές υπηκόων από τρίτες χώρες προς τα ελληνικά σύνορα. Και στο θέμα αυτό έχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με αυτά τα μέσα που προαναφέρατε, και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ελλάδα κατηγορήθηκε από τους εταίρους της ότι δεν διασφάλισε την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων. Θεωρείτε δηλαδή ότι όλη αυτή η προσπάθεια για τη σωστή φύλαξη των ελληνικών συνόρων, που είναι και ευρωπαϊκά σύνορα, είναι προς τη λάθος κατεύθυνση;

  Hélène Flautre (Verts/ALE), réponse "carton bleu". – Il me semble que les efforts qui sont spécifiquement déployés à la frontière greco-turque, depuis la crise syrienne, pour empêcher les réfugiés syriens de venir sur le territoire européen, sont une honte pour l'Union européenne, je le répète. Plusieurs milliers de personnes ont été arrêtées à la suite de ces opérations de déploiement policier de barbelés et de barrières flottantes. Nous devons aujourd'hui mettre en place, avec le bureau d'asile, une politique coordonnée qui ne repose pas sur les bras de la Grèce, qui repose sur la responsabilité solidaire des États membres de l'Union européenne, nous devons coordonner, évaluer, mettre en place des dispositifs qui nous permettront de répondre à la crise syrienne tant que celle-ci durera.

  Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου (PPE). - Κυρία Πρόεδρε, Κύριε Υπουργέ, Κύριε Επίτροπε, είναι γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι παρούσα στην κρίση της Συρίας από την πρώτη στιγμή με την υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, την επιβολή ποινών στο καθεστώς, για να αποτρέψει τη βαρβαρότητα, με την ανθρωπιστική βοήθεια, την επικοινωνία με την αντιπολίτευση και την παρότρυνση για ένα συντονισμένο ειρηνικό και αποτελεσματικό ρόλο καθώς και πρόσφατα με την αναγνώριση του συνδέσμου των αντιπολιτευόμενων ομάδων ως της νόμιμης εκπροσώπησης του συριακού λαού.

Πού βρισκόμαστε όμως σήμερα; Ο φόβος για το αύριο, η ανασφάλεια, μεγαλώνει· η βία και τα κύματα φυγής επίσης. Αναφέρθηκαν ήδη οι συνάδελφοι στις εκατοντάδες που βρίσκονται στις όμορες χώρες και, πέρα από τα προβλήματα διαβίωσης, τα ανθρωπιστικά προβλήματα των Σύριων προσφύγων που μας απασχολούν, υπάρχει και η δυσκολία απορρόφησης και εξασφάλισης των πρώτων αναγκών από τις χώρες που τους υποδέχονται, συν τις πολιτικές εντάσεις και τη δυσκολία θρησκευτικής ισορροπίας που δημιουργείται στις χώρες υποδοχής. Παράλληλα, στην Ευρώπη διαπιστώνουμε αυτή τη φυγή από τα ελληνοτουρκικά και τα βουλγαροτουρκικά σύνορα, ενώ η ανασφάλεια και η απορία για το αύριο μεγαλώνουν.

Ήθελα να απευθυνθώ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο, διότι δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει μια στρατηγική αυτή τη στιγμή, ενόψει του κύματος φυγής που ήδη είναι σε εξέλιξη, ενώ από την άλλη υπάρχουν χώρες που πλήττονται ιδιαίτερα, όπως είναι η χώρα μου η Ελλάδα, και αναμένεται να πληγούν περισσότερο, ενόψει μάλιστα των πιθανών εξελίξεων –ξέρουμε όλοι ότι είναι πιθανή μια επέμβαση του ΝΑΤΟ, ενώ είναι πιθανή η χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς της Συρίας.

Νομίζω ότι είναι σοβαρά, τραγικά τα γεγονότα που συμβαίνουν στην περιοχή μας, με πολιτικές και ανθρωπιστικές προεκτάσεις. Πλήττουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή και συνδέονται, βέβαια, άμεσα και με τους πρόσφυγες. Πιστεύω ότι χρειάζεται μια στρατηγική συνεκτική και πολύπλευρη, στο ύψος των περιστάσεων και της κρισιμότητας της κατάστασης.

  Δημήτριος Δρούτσας (S&D). - Κυρία Πρόεδρε, έχουμε υποχρέωση ηθική αλλά και νομική, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, να υποδεχτούμε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις εξελίξεις στη Συρία και που έχουν την ανάγκη μας τώρα χωρίς περιστροφές και αστερίσκους· αυτό είναι νομίζω σαφές.

Επιτρέψτε μου όμως να αναφερθώ στη χώρα μου, την Ελλάδα. Ζητάμε από ένα ευάλωτο μέλος της οικογένειάς μας, την Ελλάδα, να αναλάβει ολόκληρη την ευθύνη –και να διευκρινίσω: ευάλωτο μέλος όχι λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αλλά επειδή ήδη σηκώνει ένα τεράστιο μέρος του βάρους του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Ευρώπη.

Δεν παραγνωρίζω τη σημαντική οικονομική και τεχνική βοήθεια που μας παρέχει η Επιτροπή. Να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο την Επίτροπο, γιατί τη νιώθουμε σύμμαχό μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η πρότασή σας για τη δημιουργία του Ταμείου Ασύλου και Μετανάστευσης είναι μια ένεση αλληλεγγύης, αν μου επιτρέπετε να το πω έτσι, το δε Συμβούλιο οφείλει να προχωρήσει γρήγορα και να μην κωλυσιεργήσει στην αποδοχή αυτής της πρότασης.

Η λύση είναι νομίζω απλή, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση. Ένας πρόσφυγας ερχόμενος στην Ευρώπη πρέπει να έχει να αντιμετωπίσει ένα ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου. Σε ένα τέτοιο σύστημα, επιτρέψτε μου να πω, δεν έχει θέση ο κανονισμός του Δουβλίνου, ο οποίος είναι παράλογος, ενισχύει τις εντάσεις μεταξύ κρατών μελών και, με όλο το σεβασμό, επιτρέψτε μου να πω, ο οποίος δίνει πάτημα και σε ένα είδος υποκρισίας από την πλευρά κάποιων εταίρων στα θέματα ασύλου και παράνομης μετανάστευσης. Πρέπει να δώσουμε λοιπόν τη δυνατότητα στους πρόσφυγες που έρχονται στην Ευρώπη να πηγαίνουν σε όποια χώρα επιθυμούν και όχι να εγκλωβίζονται στην Ελλάδα επειδή τυγχάνει να βρίσκεται στα εξωτερικά σύνορα της Ένωσής μας. Αυτό είναι άδικο για τους πρόσφυγες, είναι άδικο και για την Ελλάδα.

  Νικος Χρυσόγελος (Verts/ALE). - Κυρία Πρόεδρε, είναι γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δείξει μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τη χώρα τους, τη Συρία, εξαιτίας βάρβαρων επιθέσεων και βομβαρδισμών αμάχων.

Οι γειτονικές στη Συρία χώρες έχουν αναλάβει μεγάλο μερίδιο της ευθύνης και πρέπει να σκεφτούμε ότι είναι πιθανό να μην αντέξουν να δεχτούν μεγαλύτερα κύματα προσφύγων· ήδη έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, αλλά έρχεται και ο χειμώνας. Είναι πιθανό πολλοί άνθρωποι να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τους χώρους όπου βρίσκονται σήμερα, σε σκηνές, γι' αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει να περιμένουμε την άνοιξη για να καταρτιστούν σχέδια μαζικής εισροής προσφύγων. Προσωπικά έχω επισκεφθεί ορισμένα νησιά στην Ελλάδα και βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται από τη Συρία και δεν καταγράφονται ως πρόσφυγες αυτή τη στιγμή, γιατί αναζητούν άλλους τρόπους να συνενωθούν με τις οικογένειές τους.

Πρέπει να σκεφτούμε λοιπόν ότι το ερώτημα δεν είναι μόνο πόσα χρήματα υπάρχουν αλλά και αν υπάρχει προετοιμασία κατάλληλη μεταξύ άλλων από τις χώρες στην περιφέρεια της Ευρώπης καθώς και μεγαλύτερη συμμετοχή στην κοινή ευθύνη απ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα και άλλες χώρες δεν θα μπορέσουν μόνες τους να αντέξουν τη διαχείριση των προσφύγων και πρέπει να είμαστε έτοιμοι πολύ πιο πριν απ' την άνοιξη· θα έλεγα, τις επόμενες εβδομάδες, τους επόμενους μήνες πρέπει να έχουμε σχέδια για μαζικότερη ίσως εισροή προσφύγων στην Ευρώπη.

  Claude Moraes (S&D). - Madam President, the Commissioner gave a very extensive survey of what the Commission is doing in relation to two areas. First of all, Commissioner, you mentioned humanitarian assistance in relation to what the EU is currently doing and then you talked about a relatively modest number of applications coming to the European Union. You talked about 16 000. Eurostat are talking about 25 000 applications.

I think my colleague Mr López Aguilar talked about listening to your strategy. I have now heard colleagues talk about the strain on particular countries such as Greece. This makes me think that the purpose of this oral question is to ask you to delve a bit deeper into understanding that there is no immediate political solution here. Therefore we are moving from more humanitarian assistance to clearly higher numbers of refugees who will come to the European Union, and who will then have to go to other countries within the European Union.

Now, in that event, there has to be some strategy to avoid the kinds of sensitivities and political problems that we have seen elsewhere. We are seeing on our television screens the huge strain on countries like Lebanon, Turkey, Jordan, Egypt and yes, the first neighbouring European Union countries.

To avoid this, exactly what are going to be the border or entry management procedures, the family reunification measures, the resettlement procedures? Please go into more depth on what the strategy is going to be, given that there are not going to be immediate political solutions to this. I think colleagues want to see a wider, deeper strategy. You have given some good answers, but please go into some more depth, because the humanitarian assistance is now going to give way to higher numbers of refugees coming to the European Union as a result of this crisis.

  Cecilia Malmström, Member of the Commission. − Madam President, thank you all for this important debate. I fear it is not the last debate on Syria. We all see the horrible pictures from that country, and of course now that Christmas is approaching, we know that so many civilians – so many children – will not be able to spend Christmas in peace over there. We also know that a solution is not around the corner.

I know that the international community and the ministers yesterday in the Foreign Affairs Council have been trying to work on a political solution. But of course, as many of you have said, it is not obvious that this will appear at any moment.

Now the neighbourhood countries, as all of you say, are doing a fantastic job. They are sheltering all those people under quite decent conditions, considering the pressure that they are under. We are in contact with them and seeing how we can help, and yes, of course, we will mobilise more funds, we will mobilise more help, more assistance to the four countries in the neighbourhood who are dealing with the people who arrive there.

We are working on this regional protection programme, as I said. This is more of a long-term strategy, and it is not going to alleviate the pressure immediately. However, it is an important part of a long-term solution, because whatever happens in Syria, we will need to have a long-term plan for it.

I speak almost daily with the UNHCR, and my colleague Mrs Georgieva is also extremely engaged in this, in order to get an update. For the moment, there is not a lot of pressure on the European Union. People want to stay in the neighbourhood. What we have asked of the Member States is that those non-Syrian nationals – Palestinians, Iraqis and so on – who are on a list from the UNHCR could be resettled in Europe. I have encouraged Member States to join the international community and to resettle some of these people.

It is also very important to consider those who are already in the European Union. So far the majority of people coming to Europe have gone to Germany and Sweden, not to the southern borders of the European Union. This could of course change, but for the moment, the majority are in northern Europe because there have been Syrian minorities or diaspora there for a long time.

We have encouraged Member States to use the Family Reunification Directive, so that people who have family members who are already in Europe could apply and then be given a visa, whereupon they could be brought safely to their relatives in Sweden, Denmark, Germany, Switzerland, etc.

Via EASO, we are talking to all the Member States to see how prepared or unprepared their systems are to receive greater amounts of asylum seekers from Syria. Of course some of them are in better shape than others as is well known. We know of the difficulties facing Greece. We have many times debated what we could do to alleviate the situation in Greece and to help them to build up a proper system. As you know, we are now – as are many of you – engaged in finalising the negotiations on the asylum package in the hope that we will have a harmonised high-standard asylum policy in the European Union. Of course, that is also not for tomorrow, but it is important for the long-term statute here.

I have called upon all the Member States not to send back Syrians. This seems to be the practice in Member States, not to send them back. We have also said that they must be given access to the asylum system when they come, should they want to ask for asylum. Now this is the situation today. As we all know, it could change very dramatically tomorrow. I will not hesitate, together with the UNHCR, to organise a big pledging conference for resettlement, should that need appear.

We also know that we could activate the Temporary Protection Directive but that is still not the case. The directive states very clearly that we are talking about very big numbers of asylum seekers. Twenty thousand is not a very big number in 27 countries. We are talking about hundreds of thousands of people. That could be the case, and that will have to be debated, but it will require the consent of Member States. For the moment, I can tell you in this very closed assembly, that the appetite is not huge.

I very much agree with all of you who have referred to the very recent events in Norway, when the European Union received the Nobel Prize. That gives not only honour for the past, but also for the future. It is very important that we stand up and show solidarity towards the people who run away from the horrors in Syria, that we show solidarity towards the neighbouring countries, towards each other in the European Union, and that we give those people shelter, while at the same time working with the international community and with all the Member States to try and find a political solution to this horrible crisis.

Thank you very much for this debate, and I promise you that, from the Commission side, I will update you regularly on every development in this area, on how we see the situation, and on how we plan for different events.

  Erato Kozakou-Marcoullis, President-in-Office of the Council. − Madam President, our debate this evening has shown that Parliament shares the concerns of the Council about the deteriorating situation in Syria and the problems that this is creating for civilians in Syria and the surrounding region.

We agree on the need to continue to address the humanitarian crisis arising from the conflict. That means ensuring that the humanitarian assistance we are providing to persons displaced in Syria itself and to refugees in the neighbouring countries is sufficient to meet their needs. It also means showing solidarity to Syria’s neighbours that are affected by this crisis.

Member States need to provide international protection for refugees from Syria where appropriate, and to continue to monitor the situation closely in order to be prepared for the possibility of a large-scale arrival of refugees from the region in the European Union.

As already indicated the Council is constantly following the situation in Syria and is kept regularly updated of the relevant developments by the External Action Service, the Commission, FRONTEX, as well as the international organisations working on the ground, in particular UNHCR and IOM. The European Asylum Support Office is also continuing to monitor developments relating to Syria.

The Council will likewise continue to monitor progress made with regard to the establishment of a regional protection programme which could help in the medium and long term to find lasting solutions for the area and consequently to reduce the risks of increased migratory pressure on the Member States.

Should the deterioration of the situation justify it, the Council stands ready to adopt any measures necessary to address in particular the increase of migratory flows towards the EU Member States.

We also agree on the need to look for solutions in the medium and long term by establishing a tailor-made regional protection programme for Syria.

I am grateful to you for your support for the action which has already been taken to address the issue of migratory pressure as a result of this crisis. The European Union and Member States will continue to provide humanitarian assistance and address the wider effects of the crisis. We will be monitoring developments closely and stand ready to report further to you as the situation develops.

  Presidente. − La discussione è chiusa.

Dichiarazioni scritte (articolo 149)

  Νικόλαος Σαλαβράκος (EFD), in writing. – Μετά τα γεγονότα στη Συρία, το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των παράνομων μεταναστών στα νησιά του Βόρειου Αιγαίο ενώ παρατηρείται και αύξηση διελεύσεως παρανόμων μεταναστών από τα τα βουλγαροτουρκικά χερσαία σύνορα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, παρατηρούνται φαινόμενα αγοράς θεωρήσεων και χρήσης πλαστών συριακών εγγράφων, τα οποία έχουν αυξηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Φοβόμαστε μην επαναληφθούν καταστάσεις όπως αυτές που είδαμε στο παρελθόν με εξαθλιωμένους μετανάστες που έφταναν στην Ευρώπη από τα Νότια σύνορά της. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επαρκείς υποδομές για να τους υποδεχθούν. Η προστασία των Ανθρώπινων δικαιωμάτων των μεταναστών πρέπει να είναι το αποτέλεσμα πολιτικών και πρακτικών της ΕΕ, υπάρχει ανάγκη για αλληλεγγύη και καταμερισμό των ευθυνών. Είναι απαραίτητο η τρέχουσα διαπραγμάτευση για το Δουβλίνο 3 να καταργήσει το στοιχείο ευθύνης για την χώρα πρώτης εισδοχής λαθρομεταναστών. Η μετατροπή των σημερινών συγκρούσεων σε γενική εμφύλια πολεμική σύρραξη θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ενδεχόμενο από κοινού από τα κράτη μέλη της ΕΕ, μέσα από την ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τους Εκτοπισθέντες.