Esther de Lange (PPE). - Voorzitter, we zullen het maar zien als een stukje solidariteit tussen de fracties dat de EVP-voorzitter twee keer achter elkaar een socialist het woord geeft. Wij zijn ook de beroerdste niet in de EVP.

Ik dank, net zoals collega's, de Rekenkamer voor het heel gedegen werk maar het structuurprobleem op dit terrein – en vele collega's hebben het al gezegd – blijft natuurlijk. Een groot deel van de gelden wordt door lidstaten beheerd en daar hebben de Europese Rekenkamer en de Europese Commissie gewoon veel te weinig inzicht in.

Dan kan de Rekenkamer de methodologie veranderen en dan kan de Europese Commissie zeggen dat de controlekaders voor bijvoorbeeld de structuurfondsen de komende periode beter zijn. We moeten het nog zien. Ik denk op landbouwgebied bijvoorbeeld dat we het alleen maar ingewikkelder en moeilijker te controleren hebben gemaakt. Maar goed, dat kunnen beide instellingen zeggen, maar zolang dat structuurprobleem blijft, zullen wij geen positieve verklaring krijgen.

Ik snap dat het voor sommige lidstaten in de Raad helemaal geen probleem is dat daardoor bijvoorbeeld het draagvlak, niet alleen voor de Europese begroting, maar van de hele Europese Unie afneemt. Helaas vinden sommige leden van de Raad dat prima.

Maar dat dat voor de Europese Commissie geen prioriteit is om daar iets aan te doen, dat vind ik schandelijk. Want we kúnnen er iets aan doen. Via nationale managementverklaringen. U kent het woord vast nog wel, beste commissaris. Het was een punt waar dit Parlement op aandrong bij uw benoeming. U had bijna niet op die stoel gezeten omdat u te weinig ambitieus was op dit terrein. U heeft toen met meel in de mond een verklaring afgelegd om het zeteltje te krijgen, maar uiteindelijk hebben wij niks gezien de afgelopen jaren van de Commissie op dit terrein.

Er komt nu een werkgroep. Concrete vraag aan de Europese Commissie: krijg ik de toezegging dat, voordat deze commissaris deze post verlaat, er concrete voorstellen liggen voor een template als het gaat om eindelijk uniforme nationale managementverklaringen van de lidstaten?