PROJEKT REZOLUCJI w sprawie obywatelstwa UE na sprzedaż
13.1.2014 - (2013/2995(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Timothy Kirkhope, Roberts Zīle w imieniu grupy ECR
B7‑0030/2014
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obywatelstwa UE na sprzedaż
Parlament Europejski
– uwzględniając art. 5 ust. 1 i 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że zgodnie z traktatami UE kwestie pobytu i obywatelstwa wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji państw członkowskich;
B. mając na uwadze, że coraz większa liczba państw członkowskich wydaje tymczasowe zezwolenia na pobyt obywatelom państw trzecich, którzy dokonują bezpośrednich inwestycji, w tym w nieruchomości, przedsiębiorstwa lub poprzez depozyty bankowe; mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich można otrzymać stałe zezwolenia na pobyt z dostępem do całej strefy Schengen; mając również na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich podejmowane są kroki, które mogą w konsekwencji prowadzić do sprzedaży obywatelstwa tych państw członkowskich;
C. mając na uwadze, że w przypadku programów inwestycyjnych w nieruchomości niektóre kraje zdają się konkurować między sobą, co prowadzi do zmniejszenia minimalnej kwoty inwestycyjnej koniecznej do uzyskania zezwoleń na pobyt;
D. mając na uwadze, że tego rodzaju programy inwestycyjne w niektórych państwach mogą mieć negatywne skutki uboczne, takie jak powstawanie zakłóceń na rynku mieszkaniowym;
E. mając na uwadze, że wyrażono również obawy co do jakości procedury sprawdzania i powiązanych z tym kwestii bezpieczeństwa, ponieważ domniemywa się, że organy egzekwowania prawa niektórych państw członkowskich nie zawsze są w stanie poradzić sobie we właściwy sposób z rosnącą liczbą wniosków o zezwolenie na pobyt składanych w ramach tych programów;
F. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich znaczna część wniosków o zezwolenie na pobyt pochodzi od obywateli krajów trzecich, które nie zawsze należycie współpracują z właściwymi organami egzekwowania prawa w odniesieniu do wymiany danych i kontroli tożsamości;
1. odnotowuje szereg programów realizowanych przez państwa członkowskie w celu przyciągnięcia inwestycji i uznaje fakt, że programy te mają potencjał wprowadzenia świeżego kapitału do dotkniętych kryzysem gospodarek;
2. uważa, że kwestie pobytu i obywatelstwa powinny pozostać w zakresie wyłącznych kompetencji państw członkowskich;
3. podkreśla swe obawy co do bezpieczeństwa w całej strefie Schengen oraz to, że zróżnicowanie programów i procedur przyznawania zezwoleń na pobyt, realizowanych w państwach członkowskich, ma bezpośredni wpływ na dostęp do całej strefy Schengen;
4. wzywa państwa członkowskie do utrzymania najwyższych standardów kontroli tożsamości w celu uniknięcia nadużyć ze strony przestępców i osób zajmujących się praniem pieniędzy;
5. zauważa, że mająca miejsce rywalizacja o bardziej atrakcyjne warunki inwestowania może prowadzić do obniżenia standardów i wymogów związanych z otrzymaniem zezwolenia na pobyt w strefie Schengen; apeluje do państw członkowskich o wdrażanie programów dla inwestorów, z których ich obywatele i gospodarki mogą czerpać najwięcej korzyści;
6. wyraża zaniepokojenie z powodu zakłóceń zaobserwowanych w pewnych dziedzinach działalności gospodarczej, np. na rynku mieszkaniowym, w niektórych państwach członkowskich; ponadto wyraża zaniepokojenie, że pewne państwa członkowskie są szczególnie narażone na sztucznie zawyżone ceny aktywów oraz nieuczciwą konkurencję w odniesieniu do kredytów komercyjnych, co stawia ludność miejscową w niekorzystnej sytuacji i może wywoływać napięcia społeczne;
7. apeluje do państw członkowskich o przezorność przy egzekwowaniu swych kompetencji w tej dziedzinie i o uwzględnienie możliwych skutków ubocznych;
8. wzywa państwa członkowskie, by skutecznie współpracowały ze sobą i z właściwymi organami UE, takimi jak Europol, w celu zapobiegania kryminalnemu nadużywaniu swych programów dla inwestorów;
9. zwraca się do Komisji o monitorowanie poszczególnych programów państw członkowskich i o przeanalizowanie potencjalnych zagrożeń finansowych, kryminalnych i dla bezpieczeństwa wiążących się z tymi programami;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.