WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie wolności informacji we Włoszech i w Unii Europejskiej
19.10.2009
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne:
Verts/ALE (B7‑0090/2009)
GUE/NGL (B7‑0092/2009)
S&D (B7‑0093/2009)
ALDE (B7‑0094/2009)
Monika Flašíková Beňová, Claude Moraes, David-Maria Sassoli, w imieniu grupy politycznej S&D
Niccolò Rinaldi, Sonia Alfano, Luigi de Magistris, Sophia in 't Veld, Jeanine Hennis-Plasschaert, Sarah Ludford, Sylvie Goulard, Renate Weber, Ivo Vajgl, Louis Michel, Olle Schmidt, Johannes Cornelis van Baalen, Giommaria Uggias, Gianni Vattimo, Vincenzo Iovine, Pino Arlacchi, w imieniu grupy politycznej ALDE
Daniel Cohn-Bendit, Judith Sargentini, Raül Romeva i Rueda, Rebecca Harms w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Lothar Bisky, Rui Tavares, Patrick Le Hyaric, Willy Meyer, Cornelis de Jong, Eva-Britt Svensson, Nikolaos Chountis w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wolności informacji we Włoszech i w Unii Europejskiej
Parlament Europejski,
– uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, a zwłaszcza jego artykuły dotyczące poszanowania, propagowania i ochrony praw podstawowych, a także art. 6, 22, 43, 49, 83, 87, 95 i 151 traktatu WE,
– uwzględniając art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 10 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka, które dotyczą wolności wypowiedzi i informacji oraz pluralizmu mediów,
– uwzględniając dyrektywę 2007/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniającą dyrektywę Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej,
– uwzględniając dokument roboczy Komisji w sprawie pluralizmu mediów w państwach członkowskich UE (SEC(2007)0032),
– uwzględniając trzystopniowe podejście do pluralizmu mediów określone przez Komisję oraz zlecone przez nią i zakończone w 2009 r. niezależne studium opracowane przez Interdyscyplinarne Centrum Prawa i Technologii Informatycznych Katolickiego Uniwersytetu w Leuven, Belgia (Katholieke Universiteit Leuven – ICRI), Centrum ds. mediów i komunikacji Uniwersytetu Centralnej Europy, Węgry (Central European University) – CMCS) i Centrum ds. Zarządzania Mediami i Przemian Międzynarodowej Szkoły Biznesu w Jönköping, Szwecja (Jönköping International Business School – MMTC), we współpracy z firmą doradczą Ernst & Young Belgia,
– uwzględniając rezolucję z dnia 25 września 2008 r. w sprawie koncentracji i pluralizmu mediów w Unii Europejskiej[1],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie ryzyka naruszenia wolności wypowiedzi i informacji w Unii Europejskiej, a szczególnie we Włoszech[2],
– uwzględniając oświadczenia Komisji oraz debatę przeprowadzoną w Parlamencie Europejskim w dniu 8 października 2009 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska gwarantuje i propaguje wolność wypowiedzi i informacji, zgodnie z art. 11 Karty praw podstawowych i art. 10 europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka, uznających wolność i pluralizm mediów za warunek konieczny i mając na uwadze, że prawa te obejmują wolność wyrażania poglądów oraz swobodę otrzymywania i przekazywania informacji bez ingerencji lub nacisków ze strony władz publicznych,
B. mając na uwadze, że mimo ponawianych przez Parlament apeli w sprawie dyrektywy o pluralizmie informacji i koncentracji mediów, Komisja nie zajęła się tymi kwestiami w ramach przeglądu dyrektywy o telewizji bez granic, zobowiązała się jednak do określenia szczegółowego trzystopniowego planu działania w tym zakresie, obejmującego przygotowanie dokumentu roboczego (wydanego w 2007 r.), definicję wskaźników poziomu pluralizmu (zawartą w niezależnej analizie wydanej w lipcu 2009 r.) oraz wniosek w sprawie komunikatu dotyczącego tych wskaźników (zaplanowany dopiero na 2010 r.),
mając na uwadze, że w szeregu rezolucji Parlament Europejski wielokrotnie zwracał się do Komisji o propagowanie działań zapewniających pluralizm i rozwiązanie problemu koncentracji mediów, o niezwłoczne wydanie komunikatu w sprawie ochrony pluralizmu w mediach i w sprawie koncentracji mediów w państwach członkowskich, oraz o uzupełnienie w trybie pilnym ram prawnych o wniosek w sprawie dyrektywy dotyczącej tych kwestii, wykorzystując podstawę prawną jednoznacznie przewidzianą w traktatach,
D. mając na uwadze, że w szeregu państw członkowskich występują oznaki zagrożenia pluralizmu mediów; mając na uwadze, że w rocznym sprawozdaniu nt. wolności prasy wydanym przez organizację Freedom House Włochy znalazły się na 73. miejscu, a sytuację w Rumunii i Bułgarii określono jako krytyczną; mając na uwadze, że wysoki przedstawiciel OBWE ds. wolności mediów również wyraził zaniepokojenie sytuacją we Włoszech w piśmie skierowanym w dniu 20 września do władz włoskich oraz do Krajowej Federacji Włoskiej Prasy;
E. mając na uwadze, że we Włoszech wzrosło na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy zaniepokojenie związane z utrzymującym się konfliktem interesów dotyczących premiera Włoch, który posiada udziału we włoskich mediach i sprawuje kontrolę polityczną zarówno nad głównymi mediami prywatnymi jak i publicznymi, w tym kontroluje sposób alokacji środków finansowych pochodzących z reklamy; mając na uwadze, że rząd poważnie ingeruje w prace telewizji publicznej, szczególnie jeśli chodzi o planowanie programów, mianowanie dyrektorów i redaktorów oraz zatrudnianie dziennikarzy, co prowadzi do braku pluralizmu mediów, jak stwierdził główny instytut nadzoru mediów we Włoszech, Centrum Monitorowania w Pawii; mając na uwadze, że premier Włoch wnosił sprawy przeciwko włoskiej i europejskiej prasie codziennej i niedawno zażądał, by rzecznicy Komisji Europejskiej powstrzymali się od udzielania jakichkolwiek informacji;
1. jest przekonany, że podobnie jak pluralizm mediów, wolność otrzymywania oraz przekazywania informacji bez ingerencji ze strony władz publicznych stanowi podstawową zasadę, na której opiera się Unia Europejska, oraz zasadniczy element demokracji – obie te wartości zostały zapisane w art. 11 karty praw podstawowych; ponownie stwierdza, że Unia Europejska jest politycznie i prawnie zobowiązana wobec swoich obywateli do zapewnienia im, w zakresie jej kompetencji, poszanowania tych praw;
2. wyraża przekonanie, że konieczne jest zajęcie się anomalią, jaką stanowią konflikty interesów między siłami politycznymi, gospodarczymi i medialnymi oraz koncentracja bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad mediami państwowymi i prywatnym, i podkreśla potrzebę dopilnowania, aby we wszystkich państwach członkowskich nadawcy publiczni byli niezależni i nie podlegali ingerencji władz rządowych;
3. wyraża szczególne zaniepokojenie w związku z sytuacją we Włoszech i sądzi, że mogłaby ona przynieść konsekwencje dla całej Europy, a brak działań ze strony UE osłabiłby jej wiarygodność w ustalaniu wzorców dotyczących praw podstawowych w stosunkach zewnętrznych oraz procesie akcesyjnym;
4. wyraża ubolewanie z powodu nacisków i metod zastraszania stosowanych przez włoskie władze rządowe w stosunku do włoskiej i europejskiej prasy codziennej, popiera skierowany do włoskich władz apel przedstawiciela OBWE o wstrzymanie tych nacisków i uznaje za niewłaściwą wszelką ingerencję władz publicznych w wolność informacji mającą na celu nadzór nad transmisjami publicznych stacji telewizyjnych;
5. w tym kontekście potwierdza, że ramy prawne UE w zakresie pluralizmu mediów i koncentracji mediów są nadal niewystarczające i że w związku z tym Unia Europejska powinna pilnie skorzystać ze swoich uprawnień w zakresie polityki rynku wewnętrznego, polityki audiowizualnej, konkurencji, telekomunikacji, pomocy państwa, obowiązku świadczenia usług publicznych oraz praw podstawowych obywateli, aby określić przynajmniej minimalne warunki podstawowe, do których musiałyby stosować się wszystkie państwa członkowskie celem zapewnienia, zagwarantowania i wspierania wolności informacji oraz odpowiedniego poziomu pluralizmu mediów; w związku z powyższym zwraca się do Komisji o zbadanie ryzyka powstania konsorcjów medialnych i koncentracji medialnych w Włoszech;
6. wzywa Komisję, aby – przy pełnym zaangażowaniu przyszłego komisarza odpowiedzialnego za kwestie praw podstawowych – sporządziła w trybie pilnym projekt dyrektywy w sprawie koncentracji mediów oraz ochrony pluralizmu, po uprzednim zdefiniowaniu w komunikacie zestawu stosownych wskaźników służących określaniu poziomu pluralizmu informacyjnego i niezależności usług mediów publicznych, zgodnie z wielokrotnie powtarzanymi żądaniami Parlamentu oraz oświadczeniem samej Komisji,
7. zobowiązuje właściwe komisje oraz Agencję Praw Podstawowych do monitorowania tej sprawy oraz do złożenia na posiedzeniu plenarnym sprawozdania na temat wolności informacji, koncentracji mediów i pluralizmu mediów w UE;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie Europy, rządom i parlamentom państw członkowskich, Agencji Praw Podstawowych oraz OBWE.
- [1] Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0459.
- [2] Dz.U. E 104 z 30.04.04, s. 1026.