WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Indii, a zwłaszcza kary śmierci dla Devinderpala Singha

6.7.2011

złożony zgodnie z art. 122 ust. 5 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
Verts/ALE (B7‑0467/2011)
PPE (B7‑0468/2011)
GUE/NGL (B7‑0469/2011)
ECR (B7‑0470/2011)
ALDE (B7‑0471/2011)
S&D (B7‑0472/2011)

Elmar Brok, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Mario Mauro, Cristian Dan Preda, Bernd Posselt, Monica Luisa Macovei, Tunne Kelam, Eija-Riitta Korhola, Sari Essayah, Agnès Le Brun, Martin Kastler, Zuzana Roithová, Bogusław Sonik w imieniu grupy politycznej PPE
Véronique De Keyser, Harlem Désir, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg w imieniu grupy politycznej S&D
Graham Watson, Niccolò Rinaldi, Marielle De Sarnez, Marietje Schaake, Kristiina Ojuland, Sonia Alfano, Ramon Tremosa i Balcells, Alexander Graf Lambsdorff, Frédérique Ries, Izaskun Bilbao Barandica, Alexandra Thein, Louis Michel w imieniu grupy politycznej ALDE
Charles Tannock w imieniu grupy politycznej ECR
Karima Delli, Barbara Lochbihler, Jean Lambert, Satu Hassi, Franziska Keller, Raül Romeva i Rueda w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Marisa Matias, Miguel Portas w imieniu grupy politycznej GUE/NGL

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Indii, a zwłaszcza kary śmierci dla Devinderpala Singha

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 63/168 wzywającą do wprowadzenia w życie rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 62/149 z dnia 18 grudnia 2008 r., przy czym 106 krajów głosowało za przyjęciem rezolucji apelującej o wprowadzenie ogólnoświatowego moratorium na karę śmierci i egzekucje, 34 kraje wstrzymały się od głosu, a 46 głosowało za jej odrzuceniem,

–   uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 65/206 z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie moratorium na stosowanie kary śmierci,

–   uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 września 2007 r. w sprawie powszechnego moratorium na wykonywanie kary śmierci[1],

–   uwzględniając umowę o współpracy między Wspólnotą Europejską a Republiką Indii z 1994 r.,

–   uwzględniając dialog tematyczny pomiędzy UE a Indiami poświęcony prawom człowieka,

–   uwzględniając art. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 października 2007 r. w sprawie Światowego Dnia przeciwko Karze Śmierci[2],

–   uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że do maja 2011 r. egzekucje wykonano jedynie w dziewięciu krajach, co wyraźnie wskazuje, iż opinia światowa w coraz większym stopniu uznaje karę śmierci za okrutną i nieludzką,

B.  mając na uwadze, że od 2004 r. Indie nie wykonywały kary śmierci,

C. mając na uwadze, że wydano zezwolenie na egzekucję dwóch skazanych,

D. mając na uwadze, że na zalecenie ministerstwa spraw wewnętrznych prezydent Indii Pratibha Patil odrzuciła petycje dotyczące rewizji wyroków, złożone na mocy art. 72 indyjskiej konstytucji w imieniu Devinderpala Singha Bhullara (Pendżab) i Mahendry Nathy Dasa (Asam),

E.  mając na uwadze, że Mahendra Nath Das został skazany na karę śmierci w 1997 r. pod zarzutem popełnienia morderstwa; mając na uwadze, że wyczerpano wszystkie prawne środki odwoławcze, a także mając na uwadze, że Sąd Najwyższy w Guwahati w stanie Asam (północno-wschodnia część Indii) odroczył jego egzekucję do dnia 21 lipca 2011 r., ponieważ rząd indyjski poprosił o dodatkowy czas na udzielenie odpowiedzi sądowi,

F.  mając na uwadze, że Devinderpal Singh Bhullar został skazany na karę śmierci w dniu 29 sierpnia 2001 r. po uznaniu go za winnego udziału w zamachach bombowych na Biuro Kongresu Młodzieży w Delhi,

G. mając na uwadze, że okoliczności powrotu Devinderpala Singha Bhullara z Niemiec do Indii oraz przedłużający się pobyt Mahendry Nathy Dasa w celi śmierci budzą poważne wątpliwości,

H. mając na uwadze, że zgłaszając swoją kandydaturę do Rady Praw Człowieka przed wyborami w dniu 20 maja 2011 r., Indie zobowiązały się do utrzymywania najwyższych norm w dziedzinie propagowania i ochrony praw człowieka,

1.  wyraża poważne obawy, że wbrew ogólnoświatowej tendencji do znoszenia kary śmierci rząd Indii może ją przywrócić po siedmioletnim okresie obowiązywania faktycznego moratorium na jej wykonywanie;

2.  ponownie wyraża zdecydowane wsparcie dla apelu Zgromadzenia Ogólnego ONZ o wprowadzenie moratorium na egzekucje z myślą o zniesieniu kary śmierci;

3.  apeluje pilnie do rządu Indii o rezygnację z egzekucji Devinderpala Singha Bhullara i Mahendry Nathy Dasa oraz o zmianę ich wyroków śmierci na kary pozbawienia wolności;

4.  wzywa władze indyjskie do zajęcia się sprawami Devinderpala Singha Bhullara i Mahendry Nathy Dasa w szczególnie przejrzysty sposób;

5.  wzywa rząd i parlament Indii do przyjęcia przepisów wprowadzających całkowite moratorium na egzekucje w celu zniesienia kary śmierci w najbliższej przyszłości;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji prezydentowi, rządowi i parlamentowi Indii, indyjskiemu ministrowi prawa i sprawiedliwości, indyjskiemu ministrowi spraw wewnętrznych, Wysokiemu Komisarzowi NZ ds. Praw Człowieka, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

 

• [1]  Dz.U. C 219E z 28.8.2008, s. 306.
• [2]  Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0351.