WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Bahrajnu
26.10.2011
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
Verts/ALE (B7‑0541/2011)
ECR (B7‑0556/2011)
GUE/NGL (B7‑0558/2011)
S&D (B7‑0559/2011)
ALDE (B7‑0560/2011)
PPE (B7‑0562/2011)
José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Elmar Brok, Mario Mauro, Filip Kaczmarek, Roberta Angelilli, Bernd Posselt, Tunne Kelam, Monica Luisa Macovei, Elena Băsescu, Sari Essayah, Eija-Riitta Korhola, Zuzana Roithová, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Cristian Dan Preda, Thomas Mann, Giovanni La Via, Angelika Niebler, Bogusław Sonik w imieniu grupy politycznej PPE
Hannes Swoboda, Véronique De Keyser, Richard Howitt, Ana Gomes w imieniu grupy politycznej S&D
Marietje Schaake, Marian Harkin, Marielle De Sarnez, Sonia Alfano, Anneli Jäätteenmäki, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Edward McMillan-Scott, Alexandra Thein, Izaskun Bilbao Barandica, Kristiina Ojuland, Sarah Ludford, Louis Michel w imieniu grupy politycznej ALDE
Charles Tannock, Ashley Fox, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard Czarnecki, Michał Tomasz Kamiński, Adam Bielan w imieniu grupy politycznej ECR
Rui Tavares, Frieda Brepoels, Alyn Smith, Raül Romeva i Rueda, Barbara Lochbihler, Michail Tremopoulos w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Marisa Matias, Marie-Christine Vergiat, Willy Meyer w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Bahrajnu
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Syrii, Jemenu i Bahrajnu, w szczególności rezolucję z dnia 7 kwietnia 2011 r.[1] w sprawie sytuacji w Syrii, Bahrajnie i Jemenie oraz rezolucję z dnia 7 lipca 2011 r.[2] w sprawie sytuacji w Syrii, Jemenie i Bahrajnie w kontekście sytuacji w świecie arabskim i w Afryce Północnej,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 marca 2011 r.[3] w sprawie stosunków Unii Europejskiej z Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej,
– uwzględniając oświadczenia przewodniczącego PE z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie śmierci dwóch bahrajńskich działaczy ruchu obywatelskiego oraz z dnia 28 kwietnia 2011 r. potępiające wyroki śmierci wydane na czterech Bahrajńczyków za udział w pokojowych protestach,
– uwzględniając wysłuchanie w sprawie Bahrajnu, które odbyło się w dniu 3 października 2011 r. w Podkomisji Praw Człowieka Parlamentu Europejskiego,
– uwzględniając oświadczenia w sprawie Bahrajnu złożone przez wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel w dniach 10, 12 i 18 marca 2011 r., 3 maja 2011 r., 1 lipca 2011 r., 31 sierpnia 2011 r. oraz 8 i 30 września 2011 r., a także jej oświadczenia w sprawie sytuacji w Egipcie, Syrii, Jemenie i Bahrajnie złożone w Parlamencie Europejskim w dniu 12 października 2011 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Bahrajnu z dni 23 maja, 12 kwietnia i 21 marca 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenia sekretarza generalnego ONZ z dnia 23 czerwca i 30 września 2011 r. w sprawie wyroków wydanych na 21 bahrajńskich działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i przywódców opozycji,
– uwzględniając oświadczenie w sprawie Bahrajnu wydane przez 66. Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 29 września 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenie prasowe wydane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Bahrajnu w dniu 5 października 2011 r. oraz oświadczenie bahrajńskiego ministerstwa zdrowia z dnia 30 września 2011 r. w sprawie skazania lekarzy, pielęgniarek i personelu medycznego,
– uwzględniając oświadczenie bahrajńskiego prokuratora generalnego dotyczące ponownego procesu lekarzy osądzonych uprzednio przez sąd wojskowy, wydane w dniu 23 października 2011 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, a także Arabską kartę praw człowieka, których Bahrajn jest jedną ze stron,
– uwzględniając art. 19 lit. d) konstytucji Bahrajnu,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka z 2004 r. ze zmianami z 2008 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając konwencję genewską z 1949 r.,
– uwzględniając raport organizacji Human Rights Watch opublikowany w lutym 2010 r.,
– uwzględniając dokument lekarzy z publicznej sesji informacyjnej zatytułowany „Służba zdrowia sparaliżowana: atak sił wojskowych Bahrajnu na pacjentów w kwietniu 2011 r.”,
– uwzględniając art. 122 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że z inspiracji ruchów ludowych w krajach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu od lutego w Bahrajnie regularnie organizowane są pokojowe protesty demokratyczne nawołujące do reform instytucjonalnych, politycznych, gospodarczych i społecznych, mających na celu stworzenie prawdziwej demokracji, walkę z korupcją i nepotyzmem, zagwarantowanie rządów prawa oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zmniejszenie nierówności społecznych, a także stworzenie lepszych warunków gospodarczych i socjalnych; mając na uwadze, że władze Bahrajnu tłumiły te pokojowe demonstracje przy użyciu nadmiernych sił, w wyniku czego śmierć poniosły dziesiątki demonstrantów, oraz mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa zareagowała zbyt późno i słabo;
B. mając na uwadze, że w następstwie wniosku rządu Bahrajnu na terenie tego kraju rozmieszczono tysiące zagranicznych żołnierzy z Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich pod auspicjami Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej;
C. mając na uwadze, że 29 września sąd wojskowy podtrzymał wyroki przeciwko co najmniej 20 lekarzom i pracownikom paramedycznym skazanym na karę pozbawienia wolności od 5 do 15 lat za rzekomą działalność antyrządową, podczas gdy wcześniej w tym roku, stosując się do kodu etyki zawodowej, wykonywali oni swoje obowiązki i udzielali pomocy rannym demonstrantom, traktując ich jednakowo i bez dyskryminacji; mając na uwadze, że na skutek nacisków międzynarodowych prokurator generalny Bahrajnu Ali Alboainain oświadczył w środę 5 października, że sprawy 20 skazanych zostaną ponownie rozpatrzone przez sądy cywilne oraz że procesy zostały wznowione 23 października 2011 r.;
D. mając na uwadze, że kilku ze skazanych lekarzy kształciło się w państwach członkowskich UE, należą oni do unijnych organizacji zawodowych lekarzy oraz cieszą się dobrą opinią wśród zagranicznych kolegów;
E. mając na uwadze, że ukierunkowany atak na lekarzy i personel paramedyczny ma poważne konsekwencje dla pracy międzynarodowych organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że Wysoki Komisarz ONZ ds. Praw Człowieka potępił zajęcie przez siły bezpieczeństwa instytucji opieki medycznej oraz arbitralne aresztowania i złe traktowanie personelu medycznego, uznając te akty za wstrząsające i bezprawne;
F. mając na uwadze, że w dniu 6 września 2011 r. wojskowy Apelacyjny Trybunał Bezpieczeństwa Narodowego utrzymał w mocy wyroki przeciwko 21 bahrajńskim czołowym obrońcom praw człowieka i przeciwnikom reżimu, z których wszyscy są cywilami, między innymi przeciwko blogerom i obrońcom praw człowieka dr Abduljalilowi Al-Singace i Abdulhadiemu al-Khawaja, rzekomo za spiskowanie w celu obalenia rządu; mając na uwadze, że w tym roku około 60 osób cywilnych zostało osądzonych przez trybunały bezpieczeństwa narodowego;
G. mając na uwadze, że wielu innych działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i dziennikarzy zostało zatrzymanych podczas ostatnich protestów proreformatorskich; mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka zatrzymani są torturowani, źle traktowani i nękani przez siły bezpieczeństwa;
H. mając na uwadze, że zastępcy sekretarza generalnego Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka (FIDH) Nabeelowi Rajabowi, przewodniczącemu bahrajńskiego Centrum Praw Człowieka, uniemożliwiono wyjazd z kraju, a siły bezpieczeństwa stale mu grożą i nękają go;
I. mając na uwadze, że w dniu 18 października 2011 r. była wiceprzewodnicząca Bahrajńskiego Związku Nauczycieli Jalila al-Salman po raz drugi została aresztowana w swoim domu; mając na uwadze, że 23 września zatrzymano 16 kobiet i 4 dziewczyny pod zarzutem „nielegalnego zgromadzenia publicznego”, udziału w zamieszkach i „nawoływania do nienawiści wobec reżimu”;
J. mając na uwadze, że 22 maja Trybunał Apelacyjny Bezpieczeństwa Narodowego utrzymał w mocy wyroki śmierci na Aliego Abdullaha Hassana al-Sankisa i Abdulaziza Abdulridha Ibrahima Hussaina oskarżonych o zabicie dwóch policjantów w czasie protestów antyrządowych w Bahrajnie; mając na uwadze, że od wyroku wobec obu mężczyzn wniesiono apelację do bahrajńskiego sądu kasacyjnego, którego ma wydać werdykt w dniu 28 listopada 2011 r.;
K. mając na uwadze, że w wyniku protestów setki osób, w tym nauczyciele i pracownicy służby zdrowia, straciły pracę, zostały aresztowane lub wniesiono przeciwko nim fałszywe oskarżenia w masowych procesach w sądach wojskowych, a wiele z tych osób nie zostało ponownie zatrudnionych po zwolnieniu z powodu poparcia protestów pomimo obietnicy króla, że większość z nich powróci do pracy;
L. mając na uwadze, że od rozpoczęcia protestów antyrządowych śmierć poniosło już ponad 40 osób, w tym Ahmed al-Jaber al-Qatan rzekomo zastrzelony podczas udziału w proteście antyrządowym 6 października w pobliżu stolicy Manamy, w której to sprawie wszczęto obecnie dochodzenie;
M. mając na uwadze, że w dniu 1 czerwca 2011 r. został zniesiony stan wyjątkowy w Bahrajnie, a w dniu 2 lipca 2011 r. król Hamad ibn Isa Al-Chalifa zainicjował dialog narodowy dotyczący obaw obywateli bahrajńskich w następstwie niedawnych wydarzeń; mając na uwadze, że zalecenia wypracowane w wyniku dialogu zostały przekazane królowi;
N. mając na uwadze, że w dniu 29 czerwca 2011 r. król Hamad powołał bahrajńską niezależną komisję śledczą z udziałem niezależnych obserwatorów międzynarodowych do przeprowadzenia śledztwa w sprawie poważnych przypadków łamania praw człowieka podczas niedawnego tłumienia przez siły rządowe proreformatorskich protestów, która to komisja ma przedstawić swoje ustalenia w dniu 23 listopada 2011 r.;
O. mając na uwadze, że 24 września odbyły się wybory do niższej izby parlamentu, aby obsadzić 18 miejsc zwolnionych przez opozycyjną partię Al-Wefaq, która wycofała się z organu ustawodawczego tego kraju bliskowschodniego w proteście przeciwko traktowaniu demonstrantów podczas niepokojów na początku roku;
1. potępia represje wobec obywateli w Bahrajnie, które doprowadziły do śmierci i obrażeń dziesiątek osób oraz domaga się natychmiastowego i bezwarunkowego zwolnienia wszystkich uczestników pokojowych demonstracji, działaczy politycznych, obrońców praw człowieka, lekarzy i personelu paramedycznego, blogerów i dziennikarzy, a także wyraża solidarność z rodzinami wszystkich ofiar;
2. wzywa siły bezpieczeństwa i władze Bahrajnu do zaprzestania przemocy, represji i zatrzymywania uczestników pokojowych demonstracji oraz do wykazania najwyższego umiarkowania podczas prób kontrolowania protestów; wzywa władze do postępowania w ścisłej zgodności z prawem i międzynarodowymi zobowiązaniami;
3. podtrzymuje swoją opinię, że demonstranci wyrażają uzasadnione dążenia demokratyczne i wzywa rząd Bahrajnu do zaangażowania się bez dalszej zwłoki i dodatkowych warunków wstępnych w rzeczywisty, istotny i konstruktywny dialog z opozycją, aby przeprowadzić niezbędne reformy, doprowadzić do pojednania narodowego i przywrócić zgodę społeczną w kraju;
4. wyraża poważne zaniepokojenie obecnością w Bahrajnie obcych wojsk pod sztandarem Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej i apeluje o ich natychmiastowe wycofanie; ponawia swój apel do RWPZ, aby wniosła konstruktywny wkład i podjęła mediację w interesie pokojowych reform w Bahrajnie;
5. potępia wykorzystywanie specjalnych sądów wojskowych do sądzenia osób cywilnych, ponieważ stanowi to pogwałcenie międzynarodowych norm uczciwego procesu, i podkreśla, że osoby cywilne muszą być sądzone przed sądami cywilnymi oraz że każda zatrzymana osoba zasługuje na uczciwy proces, przy czym musi mieć zapewniony odpowiedni dostęp do adwokatów i wystarczająco dużo czasu na przygotowanie obrony; wzywa do natychmiastowego zaprzestania masowych procesów osób cywilnych przed sądem wojskowym, Trybunałem Bezpieczeństwa Narodowego;
6. z zadowoleniem przyjmuje decyzję o ponownym procesie lekarzy i pielęgniarek przed sądami cywilnymi, jednak uważa, że wszystkie zarzuty wobec nich powinny zostać wycofane, oraz apeluje do cywilnych sądów o bezwarunkowe i natychmiastowe zwolnienie lekarzy i personelu medycznego, ponieważ wypełniali oni swoje obowiązki zawodowe, a zostali oskarżeni o niesienie pomocy lekarskiej przeciwnikom reżimu oraz o poważne przestępstwa kryminalne, które najwyraźniej mają charakter polityczny i co do których nie przedstawiono wiarygodnych dowodów; apeluje też o zwolnienie wszystkich pozostałych działaczy politycznych, dziennikarzy, nauczycieli, blogerów i obrońców praw człowieka z uwagi na arbitralny charakter zarzutów i całego postępowania; wyraża poważne zaniepokojenie z powodu skazania co najmniej ośmiu działaczy opozycji na dożywotnie więzienie, a co najmniej 13 na pozbawienie wolności do 15 lat;
7. podkreśla, że niesienie bezstronnej pomocy medycznej rannym stanowi podstawowy obowiązek prawny na mocy prawa humanitarnego i wzywa Bahrajn jako stronę konwencji genewskiej do przestrzegania zobowiązań w zakresie świadczenia opieki zdrowotnej chorym i rannym;
8. wzywa Królestwo Bahrajnu, aby zezwoliło wszystkim pracownikom medycznym na wznowienie pracy oraz umożliwiło wszystkim pracownikom medycznym i ich zespołom obrońców dostęp do raportów z badań medycznych sporządzonych przez bahrajńską niezależną komisję śledczą na podstawie badania zatrzymanych lekarzy;
9. ostrzega przed nadużyciem praw bezpieczeństwa narodowego;
10. wzywa władze do przywrócenia i przestrzegania wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, w tym pluralizmu mediów, zarówno w internecie, jak i poza nim, wolności słowa i zgromadzeń, wolności religii, praw kobiet i równości płci oraz środków przeciwko dyskryminacji, a także apeluje o rezygnację z cenzury; wzywa władze Bahrajnu o pozwolenie na wnioskowaną wizytę Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka;
11. zauważa, że tysiące pracowników straciło pracę z powodu udziału w pokojowych protestach antyrządowych; wzywa władze krajowe oraz zainteresowane przedsiębiorstwa europejskie do zarządzenia natychmiastowego przywrócenia tych osób do pracy oraz do zadbania o wynagrodzenie im utraconych zarobków;
12. z zadowoleniem odnotowuje decyzję króla Hamada o powołaniu niezależnej komisji do zbadania przypadków łamania praw człowieka przez siły bezpieczeństwa podczas niedawnego tłumienia przez rząd pokojowych proreformatorskich protestów; domaga się pełnej bezstronności i przejrzystości komisji oraz wzywa rząd Bahrajnu, by nie ingerował w jej prace i zapewnił postawienie przed sądem i sprawiedliwy proces sprawców zbrodni oraz wszystkich osób odpowiedzialnych za akty przemocy;
13. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie ministerstwa ds. praw człowieka i rozwoju społecznego w Bahrajnie oraz zwraca się do ministerstwa o działanie zgodnie z międzynarodowymi standardami praw człowieka i zobowiązaniami;
14. apeluje o dopuszczenie międzynarodowych obserwatorów do udziału w procesach więźniów politycznych oraz o umożliwienie im monitorowania pracy niezależnej komisji badającej naruszanie praw człowieka, aby zapewnić obiektywność zgodnie z międzynarodowymi standardami;
15. wzywa władze Bahrajnu i króla Bahrajnu do złagodzenia wyroków śmierci wydanych na Ali Abdullaha Hassana al-Sankisa i Abdulaziza Abdulridha Ibrahima Hussaina; ponownie wyraża zdecydowany sprzeciw wobec stosowania kary śmierci i wzywa władze Bahrajnu do niezwłocznego ogłoszenia moratorium;
16. uważa, że śledztwo wszczęte w sprawie śmierci16-letniego Ahmeda al-Jabera al-Qatana podczas protestu antyrządowego musi być niezależne, że jego ustalenia muszą zostać podane do wiadomości publicznej, a sprawcy postawieni przed sądem;
17. podkreśla znaczenie pojednania jako podstawowego elementu reformy i stabilizacji w zróżnicowanym społeczeństwie Bahrajnu, w którym prawa każdego obywatela powinny być w równym stopniu gwarantowane, zarówno co do litery, jak i stosowania prawa;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Królestwa Bahrajnu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0148.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0333.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0109.