Openbare verantwoording van de Europese Investeringsbank
2.12.1999
MONDELINGE VRAAG O‑0070/99
ingediend overeenkomstig artikel 42 van het Reglement
van Bashir Khanbhai, Struan Stevenson, Robert Goodwill, Neil Parish, Robert Sturdy, John Purvis, William Newton Dunn, Gabriele Stauner, Christopher Heaton‑Harris, Theresa Villiers, Geoffrey Van Orden, James Provan, Den Dover, Roy Perry, José Pomés Ruiz, Timothy Kirkhope, Jonathan Evans, Heide Rühle, Nirj Deva, Jas Gawronski, Philip Bushill‑Matthews, Christos Folias, Martin Callanan, the Earl of Stockton, David Sumberg, Brigitte Langenhagen, Malcolm Harbour, Daniel Hannan , Jacqueline Foster, Lousewies van der Laan, Charles Tannock, Luisa Morgantini, Lord Inglewood en Angelika Niebler
aan de Raad
Op de ECOFIN-vergadering van 8 oktober 1999 werd beslist dat de EIB haar deuren moest openzetten voor het Europees Bureau voor fraudebestrijding OLAF. Artikel 4, lid 1 van verordening (EG) 1073/1999[1] van het Europees Parlement en de Raad roept elke instelling, orgaan, en instantie op een besluit aan te nemen dat OLAF toelaat een intern onderzoek te verrichten. Uit de daaropvolgende notulen van het EIB-directiecomité blijkt dat OLAF geen toegang zou krijgen tot de EIB en enkel een verslag zou ontvangen van het hoofd van de interne auditdienst van de Bank. Het Verdrag van Amsterdam verbiedt evenwel niet dat de EIB instemt met een externe audit van de Rekenkamer. Een dergelijk auditverslag zou voor OLAF en de Commissie begrotingscontrole nuttig zijn om de efficiëntie en de openbare verantwoording van de Bank te beoordelen. De Europese burgers en belastingbetalers verwachten immers dergelijk parlementair toezicht. Kan de Raad het Parlement verzekeren dat hij de EIB zal opdragen de Commissie begrotingscontrole, de Rekenkamer en OLAF rechtstreeks toegang te verlenen tot al haar activiteiten, inclusief de financiën, bij fraude, wanbeheer en doofpotoperaties?
Ingediend: 02.12.1999
Doorgezonden: 03.12.1999
Uiterste datum beantwoording: 24.12.1999
- [1] EYVL L 136, 31.5.1999, s. 1.