Het gebruik van verarmd uranium voor militaire doeleinden

27.2.2014

Vraag met verzoek om mondeling antwoord O-000045/2014
aan de Commissie
Artikel 115 van het Reglement
Sari Essayah, Catherine Stihler, Mark Demesmaeker, Sandrine Bélier, Baroness Sarah Ludford, Ramon Tremosa i Balcells, Vittorio Prodi, Norbert Neuser, Barbara Lochbihler, Tarja Cronberg, Jiří Maštálka, Jean Lambert, Pavel Poc, Svetoslav Hristov Malinov, Giancarlo Scottà, Bas Eickhout, Judith Sargentini, Iñaki Irazabalbeitia Fernández, Pat the Cope Gallagher, Stephen Hughes, Andrea Zanoni, Chris Davies, Cristiana Muscardini, Alyn Smith, Struan Stevenson, Tunne Kelam, Anthea McIntyre, Raül Romeva i Rueda, Andreas Mölzer, Alejo Vidal-Quadras, Vicky Ford, Liam Aylward, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Susy De Martini, Sonia Alfano, Bart Staes, Marian Harkin, Helmut Scholz, Konrad Szymański, Heide Rühle

Verarmd uranium is een chemisch-toxisch en radioactief bijproduct van het uraniumverrijkingsproces waarvan de radioactiviteit in de loop van de tijd toeneemt. Een aantal landen gebruikt het in pantserwapens, voor gebruik in tanks, pantservoertuigen en luchtvaartuigen. Van zes staten is bekend dat zij deze wapens produceren, en aangenomen wordt dat circa twintig landen ze momenteel in voorraad hebben. Munitie met verarmd uranium verbrandt, waarbij een damp van uraniumoxidedeeltjes vrijkomt die een inademingsgevaar oplevert voor burgers en militair personeel. Munitie die zijn doel mist, kan bodem- en grondwaterverontreiniging tot gevolg hebben. In Irak en op de Balkan zijn aanzienlijke hoeveelheden munitie met verarmd uranium gebruikt door de VS en het Verenigd Koninkrijk. Het mogelijke gebruik ervan in Afghanistan is een voortdurende bezorgdheid. Voertuigen die met verarmd uranium zijn besmet, vormen een aanzienlijk risico voor mensen die metaalafval verzamelen en kinderen die vaak op deze voertuigen spelen. Er is gebruikgemaakt van wapens met verarmd uranium, ondanks het feit dat de beschikbare gegevens aanzienlijke leemten vertonen met betrekking tot de milieueffecten ervan, alsook het chemische gevaar en het stralingsgevaar, de verwachte mate van besmetting in verschillende scenario's en, zeer belangrijk, de mate waarin de burgerbevolking aan de stof kan worden blootgesteld. Sinds meer dan tien jaar wordt het gebruik van wapens met verarmd uranium consequent betwist en veroordeeld door het Europees Parlement. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waar in oktober 2014 een vijfde resolutie over de kwestie zal worden ingediend, maakt zich steeds meer zorgen over het gebruik van wapens met verarmd uranium. In sommige gebieden van Irak is het aantal ernstige geboorteafwijkingen en kinderen met kanker exponentieel toegenomen, tot op het punt dat vrouwen geen kinderen meer willen krijgen. Kan de Commissie, in het licht van bovengenoemde kwesties, aangeven:

1. welke maatregelen er tot op heden zijn genomen om beperkingen en/of een verbod op het gebruik van wapens met verarmd uranium in de lidstaten te bevorderen en om in dit verband op internationaal niveau leiderschap te tonen?

2. welke inspanningen er zijn ondernomen om een gemeenschappelijk EU-standpunt te ontwikkelen ten gunste van een verbod op het gebruik van wapens met verarmd uranium?

3. welke vorm van bijstand de EU kan verlenen aan de Iraakse regering, opdat die de gevolgen van verarmd uranium voor het land beter kan beheersen?

4. Verarmd uranium is slechts een van de vele gevaarlijke stoffen in conventionele munitie met potentiële gevolgen voor de volksgezondheid. Is de Commissie voornemens steun te verlenen aan onderzoek naar de gevolgen van deze giftige overblijfselen voor burgers, gezien de leiderspositie van de EU op het gebied van regelgeving voor chemische stoffen?