SPRAWOZDANIE w sprawie poparcia Unii Europejskiej dla Międzynarodowego Trybunału Karnego: stojąc w obliczu wyzwań i pokonując trudności
20.10.2011 - (2011/2109(INI))
Komisja Spraw Zagranicznych
Sprawozdawca: Wolfgang Kreissl-Dörfler
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie poparcia Unii Europejskiej dla Międzynarodowego Trybunału Karnego: stojąc w obliczu wyzwań i pokonując trudności
Parlament Europejski,
– uwzględniając Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK), który wszedł w życie dnia 1 lipca 2002 r.,
– uwzględniając Konwencję w sprawie zapobiegania zbrodniom ludobójstwa i karania takich zbrodni, która weszła w życie dnia 12 stycznia 1951 r.,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego, zwłaszcza rezolucje z dnia 19 listopada 1998 r.[1], 18 stycznia 2001 r.[2], 28 lutego 2002 r.[3], 26 września 2002 r.[4] i 19 maja 2010 r.[5],
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie rocznych sprawozdań dotyczących przestrzegania praw człowieka na świecie, z których ostatnią przyjęto w dniu 16 grudnia 2010 r.[6],
– uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2003/444/WPZiB z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego[7],
– uwzględniając decyzję Rady 2011/168/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego[8],
– uwzględniając plan działania z dnia 4 lutego 2004 r. oraz plan działania w następstwie decyzji w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego z dnia 12 lipca 2011 r.,
– uwzględniając umowę o współpracy i pomocy między Międzynarodowym Trybunałem Karnym a Unią Europejską[9],
– uwzględniając europejską strategię bezpieczeństwa (ESB) z 2003 r. pt. „Bezpieczna Europa w lepszym świecie”, przyjętą przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r.,
– uwzględniając program sztokholmski (2010-2014) pt. „Otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony obywateli” (grudzień 2009 r.)[10] oraz plan działania służący realizacji programu sztokholmskiego (kwiecień 2010 r., COM (2010)0171 wersja ostateczna),
– uwzględniając decyzję Rady 2002/494/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r., ustanawiającą europejską sieć punktów kontaktowych dotyczących osób odpowiedzialnych za ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne[11], oraz decyzję Rady 2003/335/WSiSW z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wykrywania i karania ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni wojennych[12],
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1593 (2005 r.) w sprawie Sudanu/Darfuru i nr 1970 (2011 r.) w sprawie Libii,
– uwzględniając art. 48 Regulaminu PE,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7–0368/2011),
A. mając na uwadze, że sprawiedliwość, zasada państwa prawa i walka z bezkarnością są filarami trwałego pokoju gwarantującymi prawa człowieka i podstawowe wolności;
B. mając na uwadze, że począwszy od września 2011 r., 117 państw ratyfikowało statut rzymski; mając na uwadze, że dążenie do jego powszechnej ratyfikacji powinno pozostać nadrzędnym celem;
C. mając na uwadze, że uniwersalny charakter sprawiedliwości zakłada jej jednolite stosowanie, bez wyjątków i podwójnych standardów; mając na uwadze, że osoby, które dopuściły się ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, egzekucji pozasądowych, zbrodni wojennych, tortur, masowych gwałtów lub wymuszonych zaginięć nie powinny nigdzie znaleźć bezpiecznego schronienia;
D. mając na uwadze, że sprawiedliwość należy postrzegać jako niezbędny element stanowiący podstawę zaangażowania w pokój i rozwiązywanie konfliktów;
E. mając na uwadze, że utrzymanie niezależności MTK jest kluczowe nie tylko ze względu na jego skuteczność, ale również na propagowanie uniwersalności statutu rzymskiego;
F. mając na uwadze, że MTK jest pierwszym stałym międzynarodowym organem wymiaru sprawiedliwości, w którego kompetencji leży sądzenie osób pod zarzutem ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości oraz zbrodni wojennych i który tym samym w istotny sposób przyczynia się do poszanowania praw człowieka oraz prawa międzynarodowego zwalczając bezkarność, a także odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu naruszeniom prawa i wyraźnie wskazuje, iż bezkarność w odniesieniu do tych zbrodni nie będzie tolerowana;
G. mając na uwadze, że poszanowanie „interesu wymiaru sprawiedliwości” bez względu na uwarunkowania polityczne (artykuł 53 statutu rzymskiego) jest podstawową zasadą trybunału; mając na uwadze, że MTK odgrywa zasadniczą rolę w propagowaniu międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości i tym samym działa na rzecz bezpieczeństwa, sprawiedliwości i zasady państwa prawa, jak również utrzymania pokoju i wzmocnienia bezpieczeństwa międzynarodowego;
H. mając na uwadze, że jurysdykcja MTK obejmuje przestępstwa popełnione po wejściu w życie statutu rzymskiego w dniu 1 lipca 2002 r.;
I. mając na uwadze, że zgodnie z preambułą statutu rzymskiego, jak również z zasadą komplementarności MTK działa wyłącznie w przypadkach, gdy sądy krajowe nie są w stanie lub nie chcą prowadzić rzetelnych rozpraw, a zatem państwa-strony zachowują pierwotną odpowiedzialność za ściganie zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa; mając na uwadze, że współpraca państw będących stronami statutu rzymskiego i organizacji regionalnych ma zasadnicze znaczenie, szczególnie w sytuacjach, w których jurysdykcja trybunału jest podważana;
J. mając na uwadze, że polityka „pozytywnej komplementarności” MTK zwiększa możliwości sądów krajowych w zakresie dochodzenia i ścigania zbrodni wojennych;
K. mając na uwadze, że MTK prowadzi obecnie dochodzenia w siedmiu państwach (Ugandzie, Demokratycznej Republice Konga, w regionie Darfur w Sudanie, Republice Środkowoafrykańskiej, Kenii, Libii i Wybrzeżu Kości Słoniowej) i publicznie ogłosił, że jest w trakcie analizowania informacji dotyczących domniemanych zbrodni popełnionych w wielu innych okolicznościach; mając na uwadze, że dwie sprawy zostały skierowane do trybunału przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (Darfur i Libia), trzy przez same państwa-strony (Uganda, Demokratyczna Republika Konga, Republika Środkowej Afryki), a dwie zostały wszczęte motu proprio przez prokuratora (Kenia i Wybrzeże Kości Słoniowej);
L. mając na uwadze, że 18 wydanych przez MTK nakazów aresztowania wciąż nie zostało wykonanych, w tym nakazy aresztowania Josepha Kony’ego i innych przywódców Armii Bożego Oporu w związku z sytuacją w północnej Ugandzie, Bosco Ntagandy w Demokratycznej Republice Konga, Ahmada Muhammada Haruna, Alego Muhammada Alego Abd-Al-Rahmana oraz prezydenta Sudanu Omara Hasana Ahmeda Al-Baszira oraz Muammara Mohammeda Abu Minyara Kadafiego, Saifa Al-Islama Kadafiego i Abdullaha Al-Senussiego w Libii;
M. mając na uwadze, że prawo do rzetelnego procesu, prawa procesowe i prawa ofiar stanowią podstawowe zasady systemu określonego w statucie rzymskim;
N. mając na uwadze, że trybunał ma na celu zapewnienie w pełni sprawiedliwości i zadośćuczynienia ofiarom i społecznościom dotkniętym konfliktami, w tym przez udział, ochronę, zastępstwo prawne i współpracę zewnętrzną;
O. mając na uwadze, że trybunał daje ofiarom prawo uczestnictwa uzupełnione o struktury ochrony świadków;
P. mając na uwadze, że system zadośćuczynień ofiarom zbrodni wchodzący w zakres kompetencji MTK czyni z niego jedyną taką instytucję sądowniczą na poziomie międzynarodowym;
Q. mając na uwadze, że powodzenie czynności mających na celu zadośćuczynienie rozpoczynających się w 2011 r. zależy od dobrowolnych wkładów darczyńców, jak również od zebranych grzywien i konfiskat od osób skazanych;
R. mając na uwadze, że trybunał otrzymuje obecnie coraz większą liczbę wniosków dotyczących dochodzeń, spraw i postępowań wstępnych – gdy tymczasem niektóre z państw będących stronami statutu rzymskiego dążą do tego, aby jego budżet nie ulegał zmianie lub nawet został zmniejszony;
S. mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie są zdecydowanymi stronnikami trybunału od momentu jego powstania oraz zapewniają mu stałe wsparcie polityczne, dyplomatyczne, finansowe i logistyczne, w tym propagowanie uniwersalności statutu rzymskiego i obronę jego integralności, z myślą o ochronie i zwiększaniu niezależności trybunału;
T. mając na uwadze, że walka z bezkarnością może przynosić rezultaty wyłącznie wtedy, gdy wszystkie państwa-strony współpracują z MTK oraz gdy kraje niebędące stronami statutu także udzielą wsparcia tej instytucji sądowej;
Konieczność zwiększenia wsparcia dla trybunału za pomocą działań politycznych i dyplomatycznych
1. potwierdza swoje pełne poparcie dla MTK, statutu rzymskiego i międzynarodowego systemu sądownictwa karnego, których podstawowym celem jest zwalczanie bezkarności za zbrodnie ludobójstwa, zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne;
2. potwierdza swoje całkowite poparcie dla Biura Prokuratora, jego działania motu proprio i w zakresie wszczynania nowych postępowań;
3. wzywa państwa będące i niebędące stronami statutu rzymskiego do powstrzymywania się od wywierania politycznych nacisków na trybunał, co ma na celu zachowanie i zagwarantowanie jego bezstronności oraz sprawiedliwości opartej na prawie, nie zaś na uwarunkowaniach politycznych;
4. podkreśla istotność zasady uniwersalności i apeluje do ESDZ, państw członkowskich UE oraz do Komisji o kontynuowanie intensywnych starań na rzecz propagowania powszechnej ratyfikacji statutu rzymskiego oraz porozumienia w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowego Trybunału Karnego (APIC), jak również krajowych przepisów implementacyjnych;
5. z zadowoleniem przyjmuje to, że UE i większość jej państw członkowskich złożyła określone zobowiązania podczas konferencji w Kampali, i zaleca, aby wywiązywanie się z tych zobowiązań było realizowane w wymaganym terminie i przedstawione w formie sprawozdania podczas kolejnego Zgromadzenia Państw-Stron, które zaplanowano na 12-21 grudnia 2011 r. w Nowym Jorku;
6. z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia poprawek do statutu rzymskiego, w tym tych dotyczących zbrodni agresji, oraz wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do ich ratyfikowania i włączenia ich do przepisów krajowych;
7. z zadowoleniem przyjmuje modyfikację wspólnego stanowiska UE w sprawie MTK przez przyjęcie decyzji z dnia 21 marca 2011 r.; zauważa, że nowa decyzja uwzględnia wyzwania, przed jakimi stoi trybunał, oraz podkreśla, że decyzja daje UE i jej państwom członkowskim dobrą podstawę do udzielania pomocy trybunałowi w stawianiu czoła tym wyzwaniom;
8. z zadowoleniem przyjmuje zmodyfikowany plan działań UE utworzony 12 lipca 2011 r. dotyczący działań następczych w stosunku do decyzji w sprawie MTK, który przedstawia skuteczne i konkretne środki, które UE ma podjąć z myślą o zwiększeniu w przyszłości jej poparcia dla trybunału, i zachęca prezydencję Rady oraz Komisję, ESDZ i państwa członkowskie do priorytetowego potraktowania wdrażania planu działania;
9. podkreśla, że pełna i sprawna współpraca pomiędzy państwami-stronami, w tym państwami członkowskimi UE, a trybunałem jest kluczowa dla skuteczności i powodzenia systemu międzynarodowego sądownictwa karnego;
10. apeluje do UE i jej państw członkowskich o stosowanie się w wymaganym terminie do wszystkich wniosków trybunału dotyczących udzielania pomocy i współpracy, między innymi wykonania wciąż oczekujących nakazów aresztowań oraz dostarczania informacji, w tym wniosków mających na celu uzyskanie pomocy w zidentyfikowaniu, zabezpieczeniu i zajęciu środków finansowych osób podejrzanych;
11. wzywa wszystkie państwa członkowskie UE, które dotąd tego nie zrobiły, do uchwalenia ustawodawstwa krajowego w zakresie współpracy oraz do zawarcia porozumień ramowych z MTK w sprawie egzekwowania wyroków trybunału, prowadzenia dochodzeń, zbierania materiału dowodowego, identyfikacji, ochrony i relokacji świadków, aresztowań, ekstradycji, pozbawień wolności i zakwaterowania oskarżonych zwolnionych za kaucją, osadzania skazanych w więzieniach; apeluje do państw członkowskich o współpracę za pośrednictwem organy policji oraz mechanizmy sądowe i inne na rzecz zapewnienia odpowiedniego wsparcia dla MTK;
12. zachęca państwa członkowskie UE do zmiany artykułu 83 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, tak aby dodać zbrodnie podlegające jurysdykcji MTK do listy zbrodni leżących w kompetencji UE; w szczególności wzywa państwa członkowskie UE do przekazania UE kompetencji w zakresie identyfikacji i zajmowania aktywów osób oskarżonych przez organy MTK, niezależnie od tego, czy postępowanie sądowe zostało wszczęte przez MTK; wzywa państwa członkowskie UE do współpracy w zakresie wymiany odpowiednich informacji za pośrednictwem istniejących biur ds. odzyskiwania mienia, jak również Międzyagencyjnej Sieci Odzyskiwania Mienia Camden (CARIN);
13. wzywa państwa członkowskie UE do pełnego wcielenia postanowień statutu rzymskiego i porozumienia w sprawie przywilejów i immunitetów trybunału do ich ustawodawstwa krajowego;
14. z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia podczas konferencji rewizyjnej w Kampali poprawek do statutu rzymskiego dotyczących zbrodni agresji oraz wzywa wszystkie państwa członkowskie UE do ich ratyfikowania i uwzględnienia w przepisach krajowych; proponuje, aby w celu zagwarantowania i wzmocnienia uniwersalności statutu rzymskiego dołożono wszelkich starań na rzecz ustalenia w drodze wspólnego porozumienia bardziej szczegółowej definicji określonych przestępstw ustanawiając pojęcie aktu agresji łamiącego prawo międzynarodowe;
15. odnotowuje, że trybunał, zgodnie z postanowieniami z konferencji w Kampali, nie będzie mógł wykonywać jurysdykcji nad zbrodnią agresji do stycznia 2017 r., kiedy planowana jest decyzja państw-stron o aktywowaniu tej jurysdykcji;
16. z zadowoleniem przyjmuje wkład niektórych z państw członkowskich UE w walkę z bezkarnością w stosunku do najgorszych znanych ludzkości zbrodni przez stosowanie represji wszechświatowej; zachęca wszystkie państwa członkowskie UE do takiego postępowania; zaleca, aby w dalszym ciągu wzmacniano rolę unijnej sieci punktów kontaktowych ds. zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa w ułatwianiu współpracy między organami ścigania UE w zakresie ścigania sprawców poważnych przestępstw;
17. podkreśla kluczową rolę międzynarodowych jurysdykcji karnych w zwalczaniu bezkarności i poszczególnych przypadków naruszenia prawa międzynarodowego związanych z nielegalnym wykorzystywaniem i werbowaniem dzieci do wojska; stanowczo sprzeciwia się wcielaniu lub werbowaniu dzieci poniżej osiemnastego roku życia do sił zbrojnych lub wykorzystywaniu ich w jakikolwiek sposób w działaniach wojskowych; zwraca uwagę na znaczenie zapewnienia im prawa do spokojnego dzieciństwa, edukacji, fizycznej integralności, bezpieczeństwa i płciowej niezależności;
18. wzywa do ustanowienia skutecznych strategii i mechanizmów wspierających celem dopilnowania, by uczestnictwo ofiar w procesach MTK w sposób znaczący wpływało na większą dostępność porad psychologicznych, medycznych i prawnych, jak również na łatwy dostęp do programów ochrony świadków; podkreśla znaczenie propagowania wiedzy na temat przemocy seksualnej na obszarach ogarniętych konfliktami za pomocą programów dotyczących kwestii prawnych, dokumentowania przestępstw seksualnych popełnionych w konfliktach wojennych, szkolenia prawników, sędziów i działaczy ze statutu rzymskiego i międzynarodowego orzecznictwa w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnionych na kobietach i dzieciach;
19. wzywa Unię Europejską i jej państwa członkowskie do zapewnienia programów szkoleniowych dla m.in. oficerów śledczych, prokuratorów, sędziów i dowódców wojskowych, skupiających się po pierwsze na przepisach statutu rzymskiego i odpowiadającym im przepisom prawa międzynarodowego i, po drugie, na prewencji, wykrywaniu, dochodzeniu i ściganiu przypadków łamania tych przepisów;
20. zwraca uwagę na porozumienie o współpracy i pomocy pomiędzy UE a MTK; wzywa państwa członkowskie UE do zastosowania zasady represji wszechświatowej w zwalczaniu bezkarności i zbrodni przeciwko ludzkości i podkreśla jej znaczenie dla skuteczności i sprawnego działania systemu międzynarodowego sądownictwa karnego;
21. zdecydowanie zachęca UE i jej państwa członkowskie do wykorzystania wszelkich środków i instrumentów dyplomatycznych, by wymagać skutecznej współpracy z MTK, w szczególności w odniesieniu do wykonywania nakazów aresztowania oczekujących na wykonanie;
22. zdecydowanie zachęca UE i jej państwa członkowskie, przy wsparciu ze strony ESDZ, do wprowadzenia szeregu ścisłych wewnętrznych wytycznych wzorowanych na istniejących wytycznych ONZ i MTK stosowanych przez Biuro Prokuratora, które będą zawierały kodeks postępowania dotyczący kontaktów między urzędnikami UE i państw członkowskich a osobami poszukiwanymi przez MTK, zwłaszcza jeżeli te ostatnie nadal piastują urzędy publiczne, bez względu na ich status i to, czy są obywatelami państw będących stronami czy państw niebędących stronami statutu rzymskiego;
23. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby w przypadku, gdy państwo partnerskie kieruje zaproszenie lub wyraża wolę zezwolenia na wizyty na swoim terytorium wobec osoby, w odniesieniu do której MTK wydał nakaz aresztowania, bezzwłocznie wywierały silną presję na to państwo celem aresztowania lub wsparcia czynności związanych z aresztowaniem lub też przynajmniej celem uniemożliwienia takiej osobie odbycia podróży; zauważa, że takie zaproszenia zostały ostatnio wystosowane do prezydenta Sudanu Omara Al-Baszira m.in. przez Czad, Chiny, Dżibuti, Kenię i Malezję;
24. uznaje niedawną decyzję prokuratora MTK dotyczącą wydania nakazu aresztowania dla pułkownika Kadafiego, jego syna Saifa Al-Islama i szefa wywiadu Abdullaha Al-Senussiego w związku z domniemanym popełnianiem przez nich zbrodni przeciwko ludzkości od momentu rozpoczęcia powstania; podkreśla, że ich schwytanie i późniejsze osądzenie przez MTK będzie stanowiło istotny wkład w walkę z bezkarnością w regionie;
25. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że państwa-strony MTK, takie jak Czad, Dżibuti i Kenia, przyjęły ostatnio na swoich terytoriach prezydenta Sudanu Omara Hasana Ahmeda Al-Baszira bez aresztowania go i wydania trybunałowi, mimo iż na mocy statutu rzymskiego mają one wyraźny obowiązek zatrzymania i wydania go;
26. podkreśla wagę zdecydowanego działania UE na rzecz przewidywania i unikania lub potępiania takich przypadków braku współpracy; podkreśla potrzebę stworzenia przez UE (i państwa członkowskie) wewnętrznego protokołu zawierającego konkretne, standardowe działania pozwalające im konsekwentnie i w porę reagować na przypadki braku współpracy z trybunałem, w stosownych przypadkach skoordynowanego z mechanizmami innych właściwych instytucji, w tym Zgromadzenia Państw-Stron;
27. zauważa ważną rolę, jaką odegrały państwa afrykańskie w tworzeniu MTK i uznaje ich wsparcie oraz bliską współpracę za niezbędne dla skutecznego funkcjonowania trybunału oraz jego niezawisłości;
28. wzywa afrykańskie państwa-strony statutu rzymskiego MTK do wypełnienia zobowiązań wynikających ze statutu rzymskiego MTK i zgodnie z Aktem Założycielskim Unii Afrykańskiej do aktywnego wspierania realizacji zadania, jakim jest pociągnięcie do odpowiedzialności sprawców najcięższych zbrodni na świecie, przez zademonstrowanie silnego poparcia dla trybunału podczas szczytów Unii Afrykańskiej (UA) oraz wzywa UA do położenia kresu bezkarności winnych najcięższych zbrodni i do pomocy ofiarom okrucieństwa; wyraża poparcie dla wniosku trybunału o otwarcie biura łącznikowego z Unią Afrykańską w Addis Abebie;
29. wzywa UE i jej państwa członkowskie do uwzględnienia pracy MTK i postanowień statutu rzymskiego w priorytetach ich programów rozwoju mających na celu wzmocnienie rządów prawa; apeluje do UE i jej państw członkowskich o dostarczenie niezbędnej technicznej, logistycznej i finansowej pomocy i wiedzy krajom rozwijającym się, które posiadają jedynie ograniczone możliwości dostosowywania ich ustawodawstwa krajowego do postanowień statutu rzymskiego oraz współpracy z MTK, bez względu na to czy państwa te ratyfikowały statut; zachęca również UE i jej państwa członkowskie do wspierania programów szkoleniowych dla władz policyjnych, sądowych, wojskowych i administracyjnych krajów rozwijających się dotyczących znajomości przepisów statutu rzymskiego;
30. zachęca następne Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP-UE do dyskusji na temat walki z bezkarnością w międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju i stosownego dialogu politycznego zgodnie z licznymi rezolucjami i art. 11 ust. 6 zmienionej umowy z Kotonu w celu uwzględnienia w priorytetach walki z bezkarnością i wzmocnienia zasady państwa prawa w ramach istniejących programów i działań dotyczących współpracy na rzecz rozwoju;
31. zachęca ESDZ i służby dyplomatyczne państw członkowskich UE, aby w sposób systematyczny i ukierunkowany zastosować narzędzia dyplomatyczne wykorzystywane przez nie w celu zwiększenia wsparcia dla MTK i propagowania powszechnej ratyfikacji i wdrożenia statutu rzymskiego; odnotowuje, że narzędzia te obejmują działania dyplomatyczne, deklaracje i oświadczenia polityczne, klauzule dotyczące MTK w umowach z państwami trzecimi oraz dialogi dotyczące polityki i praw człowieka; doradza podjęcie odpowiednich działań w oparciu o ocenę wyników;
32. podkreśla potrzebę tego, aby MTK zwracał uwagę nie tylko na konflikty zbrojne, ale aktywniej badał przypadki łamania praw człowieka, które urastają do poziomu zbrodni przeciwko ludzkości i sytuacje, w przypadku których władze lokalne są wyraźnie niechętne do prowadzenia dochodzeń, skazywania i karania domniemanych sprawców;
33. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji i państwa członkowskie UE do rozpoczęcia dyplomatycznych starań na rzecz zachęcenia członków Rady Bezpieczeństwa ONZ do rozpatrywania spraw, w których przedstawiciele państw, które nie są stroną statutu, dopuścili się domniemanych zbrodni przeciwko ludzkości i wciąż pozostają bezkarni, dotyczy to także ostatnich wydarzeń w Iranie, Syrii, Bahrajnie i Jemenie;
34. uznaje rolę UE w propagowaniu ratyfikacji statutu rzymskiego i porozumienia w sprawie przywilejów i immunitetów trybunału na całym świecie, a także z zadowoleniem przyjmuje ostatnie przystąpienie Tunezji, Filipin, Malediwów, Grenady, Mołdawii, Saint Lucia i Seszeli do statutu rzymskiego i ratyfikowanie przez nie statutu, co zwiększyło całkowitą liczbę państw-stron do 118; apeluje o to, by więcej krajów azjatyckich, północnoafrykańskich, bliskowschodnich oraz krajów Afryki Subsaharyjskiej stało się stronami statutu rzymskiego;
35. zaleca, aby UE, a w szczególności ESDZ, w dalszym ciągu propagowały uniwersalność statutu rzymskiego i porozumienia w sprawie przywilejów i immunitetów oraz zwalczanie bezkarności, a także działały w poszanowaniu trybunału, współpracowały z nim i udzielały mu wsparcia w kontekście relacji UE z krajami trzecimi, w tym w ramach umowy z Kotonu i dialogów pomiędzy UE a organizacjami regionalnymi, takimi jak Unia Afrykańska, Liga Państw Arabskich, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN); podkreśla znaczenie propagowania ratyfikacji i zastosowania statutu rzymskiego przez trybunał w dwustronnych rozmowach UE z państwami trzecimi poświęconych prawom człowieka;
36. wzywa Komisję i ESDZ do systematyczniejszego dążenia do włączenia klauzuli MTK do mandatów negocjacyjnych i porozumień z krajami trzecimi;
37. wzywa przywódców UE do zachęcania wszystkich państw, które nie są jeszcze stronami, do przystąpienia do statutu rzymskiego; wzywa przy tym do skoncentrowania się zwłaszcza na stałych członkach Rady Bezpieczeństwa ONZ i państwach niebędących stałymi członkami Rady Bezpieczeństwa;
38. z zadowoleniem przyjmuje udział Stanów Zjednoczonych jako obserwatora w Zgromadzeniu Państw-Stron MTK i wyraża nadzieję, że już wkrótce staną się one państwem-stroną statutu;
39. z zadowoleniem przyjmuje niedawne przystąpienie Tunezji do statutu rzymskiego i ma nadzieję, że będzie to pozytywny sygnał dla innych krajów Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, aby poszły jej śladem; z zadowoleniem przyjmuje niedawną ratyfikację statutu rzymskiego przez Filipiny, która zwiększa liczbę państw azjatyckich należących do systemu trybunału i w sposób znaczący pokazuje rosnący udział państw azjatyckich w MTK, jak również niedawną ratyfikację statutu rzymskiego przez Malediwy i ostatni projekt ustawy Zgromadzenia Narodowego Republiki Zielonego Przylądka zezwalający na ratyfikację statutu rzymskiego i ma nadzieję, że rząd tego państwa bezzwłocznie zastosuje się do jego postanowień; wyraża nadzieję, że kraje Ameryki Łacińskiej dołączą do MTK;
40. wzywa Turcję, kraj kandydujący do UE, który jako jedyny jeszcze tego nie uczynił, aby możliwie najszybciej stała się państwem-stroną statutu rzymskiego i porozumienia w sprawie przywilejów i immunitetów trybunału, i jednocześnie podkreśla, że każdy przyszły kraj kandydujący i potencjalny kraj kandydujący, jak również państwa partnerskie objęte europejską polityką sąsiedztwa (EPS) muszą uczynić to samo;
41. wzywa UE i jej państwa członkowskie do wspierania możliwości i woli politycznej krajów trzecich – w szczególności krajów, których dotyczą działania MTK i na których temat MTK przygotowuje wstępną analizę – do wszczynania postępowań w sprawie ludobójstwa, zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości; w związku z tym apeluje do UE i jej państw członkowskich o wsparcie procesów związanych z przeprowadzaniem reform oraz działań krajowych w zakresie budowania potencjału mających na celu wzmocnienie niezawisłego systemu sądowniczego, organów ścigania i systemu penitencjarnego we wszystkich krajach bezpośrednio objętych działalnością komisji ds. poważnych przestępstw międzynarodowych;
42. podkreśla, że skuteczność zasady komplementarności trybunału opiera się na nadrzędnych zobowiązaniach państw-stron do dochodzenia i ścigania zbrodni wojennych oraz ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości; wyraża zaniepokojenie tym, że nie wszystkie państwa członkowskie UE posiadają w swoim ustawodawstwie definicje tych przestępstw w rozumieniu prawa krajowego, dzięki którym ich sądy mogłyby sprawować nad tymi przestępstwami jurysdykcję;
43. wzywa państwa, które jeszcze tego nie uczyniły, do stworzenia kompletnych i skutecznych przepisów implementacyjnych w ramach przejrzystego procesu konsultacyjnego ze społeczeństwem obywatelskim oraz do wyposażenia krajowych systemów sądownictwa w narzędzia niezbędne do dochodzenia i ścigania tych przestępstw;
44. potwierdza, że UE i jej państwa członkowskie muszą nasilić swoje działania dyplomatyczne w stosunku do krajów niebędących stronami statutu rzymskiego oraz w stosunku do organizacji regionalnych (np. UA, ASEAN i Ligi Państw Arabskich) mające na celu propagowanie lepszego zrozumienia uprawnień MTK, tj. ścigania przez trybunał sprawców zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa, również przez rozwój specjalnej strategii komunikacji w tym zakresie i budowanie większego wsparcia dla trybunału i jego uprawnień, w szczególności na forum ONZ, jakim jest Rada Bezpieczeństwa ONZ;
45. zapewnia o decydującej roli wsparcia dyplomatycznego ze strony państw członkowskich UE dla mandatu MTK i działalności trybunału w gremiach ONZ, w tym w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ oraz Radzie Bezpieczeństwa ONZ;
46. podkreśla potrzebę dalszych działań dyplomatycznych mających na celu zachęcanie członków Rady Bezpieczeństwa ONZ do szybkiego przekazywania wniosków o wszczęcie postępowania zgodnie z postulatami artykułu 13b statutu rzymskiego i tak jak ostatnio pokazało doświadczenie, kiedy to w Radzie Bezpieczeństwa ONZ jednogłośnie zdecydowano o przekazaniu do MTK wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie Libii; wyraża również nadzieję, że Rada Bezpieczeństwa ONZ powstrzyma się od odraczania dochodzeń lub aktów oskarżenia trybunału zgodnie z artykułem 16 statutu rzymskiego;
47. wzywa członków Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz członków Zgromadzenia Ogólnego ONZ do znalezienia odpowiednich rozwiązań i środków, które pozwolą ONZ zapewnić trybunałowi środki finansowe, w szczególności na pokrycie kosztów związanych z rozpoczęciem dochodzeń i wnoszeniem oskarżeń w sprawach przekazywanych przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, zgodnie z postanowieniami art. 115 statutu rzymskiego;
48. wzywa państwa członkowskie UE do zadbania o to, by uprawnienia właściwych regionalnych specjalnych przedstawicieli UE (SPUE) obejmowały koordynację i współpracę z MTK; apeluje do wysokiej przedstawiciel, aby wyznaczyła specjalnego przedstawiciela UE ds. międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości posiadającego uprawnienia do propagowania, uwzględniania w głównych priorytetach i reprezentowania zaangażowania UE w walkę z bezkarnością oraz zaangażowania UE w misję Międzynarodowego Trybunału Karnego w zakresie polityki zagranicznej UE;
49. apeluje do ESDZ, aby dopilnowała, by MTK został uwzględniony w głównych priorytetach polityki zagranicznej UE, w szczególności aby systematycznie uwzględniała walkę z bezkarnością i zasadę komplementarności w szerszym kontekście rozwoju i przy zachowaniu zasady państwa prawa, a przede wszystkim zachęciła będące w trakcie przemian kraje położone w południowym regionie Morza Śródziemnego do podpisania i ratyfikowania statutu rzymskiego;
50. potwierdza, że UE powinna zagwarantować ESDZ niezbędną wiedzę i wysoki poziom możliwości potrzebne do uczynienia kwestii związanych z MTK rzeczywistym priorytetem; zaleca, aby ESDZ zagwarantowała właściwy poziom zatrudnienia zarówno w Brukseli, jak i w ramach delegacji urzędników, których zadaniem jest zarządzanie kwestiami międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości, a także aby ESDZ i Komisja Europejska dalej rozwijały szkolenia dla pracowników w zakresie międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości oraz MTK i utworzyły program wymiany pracowników z MTK z myślą o propagowaniu wzajemnej wiedzy na temat instytucji i ułatwieniu dalszej współpracy;
51. wzywa wszystkie państwa-strony MTK, UE i sam MTK, w tym Biuro Prokuratora, do poczynienia wszelkich starań w celu oskarżenia i skazania sprawców przestępstw seksualnych przeciwko ludzkości, które stanowią specyficzny rodzaj zbrodni przeciwko ludzkości podlegający jurysdykcji MTK (artykuł 7 statutu rzymskiego) obejmujący gwałt, niewolnictwo seksualne, przymusową prostytucję, wymuszoną ciążę, przymusową sterylizację oraz jakiekolwiek inne formy przemocy seksualnej porównywalnej wagi, jak również prześladowanie na tle płciowym; zauważa, że takie przestępstwa seksualne są szczególnie nikczemne, gdyż często są popełniane na szeroką skalę i stanowią zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciwko ludzkości (artykuł 8 statutu rzymskiego), wymierzone w najbardziej bezbronne grupy – kobiety, dzieci i ludność cywilną – w krajach już osłabionych przez konflikty lub niedobór żywności i głód;
52. w kontekście zbliżającego się wyboru sześciu nowych sędziów i nowego prokuratora, zaplanowanego na grudzień 2011 r. podczas Zgromadzenia Państw-Stron, wzywa państwa członkowskie UE do wybrania na te stanowiska kandydatów posiadających najwyższe kwalifikacje, w sposób sprawiedliwy, przejrzysty i uwzględniający zasługi oraz zapewniający jednocześnie równowagę geograficzną i równowagę płci, a także do zachęcenia państw ze swoich regionów, które korzystają z minimalnych wymagań dotyczących głosowania (takie jak grupa Ameryki Łacińskiej i Karaibów (GRULAC) do skorzystania z tej możliwości i nominowania odpowiednich kandydatów, co zagwarantuje zrównoważoną reprezentację regionów w trybunale; zwraca uwagę na fakt, że wybór nowego prokuratora ma niezwykłe znaczenie dla skuteczności i zasadności trybunału oraz wyraża uznanie dla pracy Komitetu ds. Sukcesji utworzonego przez Prezydium Zgromadzenia Państw-Stron;
53. z zadowoleniem przyjmuje propozycję utworzenia komitetu doradczego odbierającego i sprawdzającego wszystkie kandydatury na nowych sędziów, jak postuluje art. 36 ust. 4c statutu rzymskiego, a także Komitetu ds. Sukcesji Prokuratora MTK, oraz wyraża opinię, że uwarunkowania polityczne nie powinny mieć wpływu na pracę Komitetu ds. Sukcesji;
Konieczność zapewniania trybunałowi dalszego wsparcia pod względem finansowym i logistycznym
54. z zadowoleniem odnosi się do dotychczasowego finansowego i logistycznego wsparcia UE i poszczególnych państw członkowskich dla MTK oraz zaleca, aby kontynuowano i dalej rozwijano obecne formy wsparcia przez regularny wkład państw-stron w budżet MTK lub unijne środki finansowania takie jak europejski instrument na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie (EIDHR), w szczególności w następujących dziedzinach: działania zewnętrzne mające na celu pomoc ofiarom i społecznościom dotkniętym konfliktami, zastępstwo prawne, relokacja świadków, udział i ochrona ofiar/świadków, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb kobiet i młodocianych/dzieci będących ofiarami; zapewnienie wsparcia umożliwiającego trybunałowi zaspokojenie pilnych potrzeb operacyjnych wynikających z prowadzenia nowych dochodzeń; wzywa UE i jej państwa członkowskie do wsparcia działań MTK zmierzających do zwiększenia obecności w terenie, przez uznanie znaczenia obecności trybunału w terenie dla propagowania zrozumienia i wsparcia dla uprawnień trybunału, jak również dzięki zaangażowaniu i wspieraniu społeczności poszkodowanych w wyniku przestępstw objętych jurysdykcją trybunału; wyraża zaniepokojenie tym, że brak zasobów pozostaje przeszkodą dla optymalnego funkcjonowania trybunału;
55. podkreśla istotny wpływ statutu rzymskiego na ofiary, jednostki i społeczności dotknięte przestępstwami objętymi jurysdykcją trybunału; uważa, że działania trybunału na rzecz kontaktów zewnętrznych są kluczowe dla propagowania porozumienia i wsparcia dla jego działalności, dla zaspakajania oczekiwań ofiar i społeczności dotkniętych konfliktami i dla tego, aby umożliwić im śledzenie i zrozumienie procesów międzynarodowego sądownictwa karnego oraz pracy trybunału;
56. zaleca, aby państwa członkowskie UE nadal zapewniały odpowiedni wkład do funduszu powierniczego MTK na rzecz ofiar (w celu pokrycia ewentualnych odszkodowań przy równoczesnej kontynuacji obecnej działalności związanej z udzielaniem pomocy) oraz wspierały finansowo nowo utworzony specjalny fundusz relokacji świadków MTK, fundusz na rzecz wizyt rodzin osadzonych w siedzibie trybunału w Hadze, program pomocy prawnej i zapewniały środki na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem i rozwojem obecności MTK w terenie;
57. stanowczo popiera starania MTK na rzecz rozszerzenia i wzmocnienia jego obecności w terenie, gdyż jest to niezbędne dla poprawienia możliwości sprawowania jego funkcji, w tym prowadzenia dochodzeń, współpracy z ofiarami i społecznościami dotkniętymi konfliktami, ochroną świadków i zapewniania udziału ofiar oraz zadośćuczynienia, co dodatkowo jest kluczowym czynnikiem zwiększania wpływu trybunału oraz możliwości pozostawienia pozytywnego i trwałego dziedzictwa;
58. zachęca UE do zapewnienia właściwego i stabilnego finansowania podmiotów społeczeństwa obywatelskiego zajmujących się kwestiami związanymi z MTK w ramach europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie, zachęca także państwa członkowskie UE i istniejące fundacje europejskie do utrzymania ich wsparcia dla takich podmiotów;
59. zachęca państwa członkowskie UE i ESDZ do rozpoczęcia dyskusji na temat przeglądu obecnych instrumentów finansowych UE, w szczególności Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), celem zbadania, w jaki sposób mogą one dalej przyczyniać się do wspierania działalności związanych z komplementarnością w krajach otrzymujących wsparcie w celu propagowania walki z bezkarnością w tych krajach;
60. dostrzega obecne starania Komisji na rzecz utworzenia zestawu instrumentów UE dotyczących komplementarności, których celem jest rozwijanie zdolności państw w zakresie dochodzenia i ścigania rzekomych przestępstw międzynarodowych, oraz zachęca Komisję do zagwarantowania jego wdrożenia z myślą o objęciu programami pomocy działań związanych z komplementarnością i osiągnięciu większej spójności różnych instrumentów UE;
61. wzywa wszystkie państwa-strony MTK do wspierania wspólnych wysiłków mających na celu usprawnienie na szczeblu krajowym procesów w sprawie najcięższych zbrodni, takich jak zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości i ludobójstwo;
62. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji w zakresie organizacji seminarium na rzecz europejskiego i afrykańskiego społeczeństwa obywatelskiego w celu przedyskutowania międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości w Pretorii, w kwietniu 2011 r., bierze pod uwagę zalecenia ze spotkania i wzywa Komisję do dalszego wspierania podobnych przedsięwzięć;
63. przypomina, że Parlament Europejski był jednym z najwcześniejszych otwartych sprzymierzeńców trybunału i zauważa jego zasadniczą rolę w monitorowaniu działań UE w tym zakresie; apeluje o zawarcie rozdziału dotyczącego walki z bezkarnością oraz MTK w rocznym sprawozdaniu PE na temat praw człowieka na świecie i sugeruje, aby Parlament Europejski odegrał aktywniejszą rolę przez propagowanie włączania kwestii walki przeciwko bezkarności oraz MTK do głównych priorytetów wszystkich polityk i instytucji, w tym do prac wszystkich komitetów, grup i delegacji w krajach trzecich;
64. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.
UZASADNIENIE
Od chwili powstania w dniu 1 lipca 2002 r., kiedy to wszedł w życie statut rzymski, Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) z powodzeniem wykonuje swoje wyjątkowe globalne uprawnienia w zakresie ścigania sprawców zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa. Stosując zasadę komplementarności – zgodnie z którą trybunał podejmuje działania wyłącznie w przypadku, gdy odpowiednie sądy krajowe nie mogą lub nie chcą tego uczynić – trybunał wszczął dochodzenia w sprawie sytuacji w Ugandzie, Demokratycznej Republice Konga (DRK), Darfurze (Sudan) i Republice Środkowoafrykańskiej, w Kenii, Libii i Wybrzeżu Kości Słoniowej.
Mimo jego wysiłków, profesjonalizmu i zaangażowania MTK znajduje się obecnie w krytycznym momencie z racji politycznych i finansowych okoliczności pozostających poza jego kontrolą. Coraz częściej staje się przedmiotem niesprawiedliwej krytyki o podłożu politycznym, wydawane przez niego nakazy aresztowania są często lekceważone, a jego obecny budżet jest niewspółmierny do jego potrzeb. Jako że UE jest zagorzałym zwolennikiem MTK, niniejsze sprawozdanie ma na celu określenie, w jaki sposób Unia może dalej wspierać trybunał w stawianiu czoła wyzwaniom i przezwyciężaniu trudności o charakterze zarówno finansowym, jak i logistycznym, wobec jakich stoi trybunał.
UE wspiera MTK od chwili jego powstania za pomocą różnych działań politycznych, dyplomatycznych, finansowych i logistycznych, pomaga w propagowaniu uniwersalności i integralności statutu rzymskiego oraz przyczynia się do niezależności i skutecznego funkcjonowania trybunału.
Ze swojej strony trybunał wszczął do tej pory dochodzenia w sprawie Demokratycznej Republiki Konga, Republiki Środkowoafrykańskiej i Ugandy, na wyraźne życzenie tych państw (złożony przez państwo wniosek o wszczęcie postępowania). Ponadto Rada Bezpieczeństwa ONZ skierowała do trybunału sprawy dotyczące sytuacji w Sudanie/Darfurze oraz Libii. W obu przypadkach wydane zostały nakazy aresztowania wobec urzędujących głów państw i wysokich urzędników, tj. prezydenta Sudanu Omara Hasana Ahmeda Al-Baszira i przywódcy Libii Muammara Kadafiego. Poza tym Wydział Przygotowawczy II upoważnił prokuratora MTK do wszczęcia dochodzenia w sprawie Kenii (po raz pierwszy prokurator wykorzystał nadane mu z urzędu uprawnienia do wszczęcia dochodzenia, nie otrzymawszy wcześniej ze strony rządu lub Rady Bezpieczeństwa ONZ wniosku o wszczęcie postępowania), a niedawno również w sprawie Wybrzeża Kości Słoniowej. Prokurator postawił w stan oskarżenia zarówno urzędników rządowych, jak i przywódców ruchów rebelianckich, dając tym samym dowód bezstronności wymiaru sprawiedliwości. Prokurator MTK ogłosił również, że prowadzi w tej chwili dziewięć postępowań w sprawie zbrodni dokonanych na czterech kontynentach, w tym w Afganistanie, Kolumbii, Gruzji, Gwinei, Hondurasie, Republice Korei, Nigerii i Palestynie.
Podczas gdy zakres pracy trybunału i jego rola jako czynnika powstrzymującego wciąż się zwiększają, coraz częściej staje on przed różnymi wyzwaniami i trudnościami o charakterze zarówno politycznym, jak i finansowym. Z politycznego punktu widzenia znajduje się pod obstrzałem niesprawiedliwej krytyki ze strony wrogo nastawionych państw i przywódców. Taka krytyczna ocena nie uwzględnia tego, że w rzeczywistości trybunał zajmuje się zdecydowaną większością spraw przekazywanych do niego przez zainteresowane państwa-strony lub też przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, i szkodzi wizerunkowi trybunału, negatywnie wpływając na sposób postrzegania trybunału przez opinię publiczną i na ogólny poziom współpracy.
Pod względem finansowym trybunał z trudnością pokrywa pilne koszty operacyjne, jako że jego budżet nie zwiększa się proporcjonalnie do obciążenia pracą. W związku z kierowanymi do trybunału nowymi sprawami nie przewiduje się dodatkowych środków finansowych, a ogólne skutki kryzysu finansowego mają negatywny wpływ na kluczowych darczyńców wspierających MTK, co powoduje stagnację jego zasobów budżetowych.
UE tradycyjnie jest bardzo aktywna w stymulowaniu wsparcia na rzecz trybunału za pomocą rozmaitych instrumentów objętych jej programem politycznym, w tym oświadczeń i deklaracji politycznych, działań dyplomatycznych, dialogów dotyczących polityki i praw człowieka, stosunków z państwami partnerskimi w ramach umowy z Kotonu, czy też innych inicjatyw regionalnych (w tym EPS) oraz forów regionalnych (w szczególności za pośrednictwem stosunków z Unią Afrykańską) i wielostronnych (w szczególności ONZ). Dzięki szeroko zakrojonym działaniom dyplomatycznym i technicznemu wsparciu państw partnerskich UE aktywnie przyczynia się do ratyfikowania statutu rzymskiego przez kolejne państwa i do wprowadzania w życie jego postanowień, a także reaguje, wykorzystując swoje instrumenty polityczne i dyplomatyczne.
Pomimo wysokiego poziomu wsparcia, jakie UE i jej państwa członkowskie zapewniają trybunałowi, pozostaje jeszcze wiele do zrobienia na szczeblu politycznym i dyplomatycznym oraz w praktyce, aby wspomóc trybunał w stawianiu czoła stojącym przed nim obecnie wyzwaniom i trudnościom. Ściślejsze nadzorowanie stałego wykonywania klauzul dotyczących MTK w umowach z państwami trzecimi oraz skutków oświadczeń i deklaracji politycznych niewątpliwie pozwoliłoby UE potwierdzić słuszność informacji i poglądów na temat kwestii związanych z MTK wobec krajów i organizacji partnerskich UE, w szczególności Unii Afrykańskiej. W ramach prowadzonych przez UE dialogów dotyczących polityki i praw człowieka należy w stosownych przypadkach poruszać kwestie związane z MTK i międzynarodowym wymiarem sprawiedliwości w ogóle. UE i jej państwa członkowskie powinny w szybki i dobrze skoordynowany sposób zapewnić wspólne działanie, umożliwiające reagowanie w sytuacji braku współpracy z trybunałem, w miarę możliwości przez przyjęcie kodeksu postępowania w takich przypadkach.
Równie ważne są kontakty zewnętrzne UE z kluczowymi państwami niebędącymi stronami, w szczególności ze stałymi członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ (takimi jak Rosja, Chiny i Stany Zjednoczone), aby zapewnić odpowiednią współpracę i szybkie przekazywanie spraw do trybunału. Ostatnio udało się to w przypadku skierowania do trybunału sprawy dotyczącej sytuacji w Libii, co zostało jednomyślnie poparte również dzięki silnemu lobbingowi politycznemu i szeroko zakrojonym działaniom państw członkowskich UE.
Aby udzielić trybunałowi odpowiedniego wsparcia, UE i jej państwa członkowskie muszą dopilnować, by ich struktury odpowiedzialne za MTK były w stanie odpowiadać na wnioski trybunału w sposób szybki i skuteczny. Można byłoby to osiągnąć przez zagwarantowanie właściwego poziomu zatrudnienia i szkolenia w Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ), zarówno w Brukseli, jak i w delegaturach, w szczególności w delegaturach znajdujących się w krajach objętych postępowaniem MTK[13] i krajach będących przedmiotem wstępnego badania. Jednym ze sposobów zapewnienia odpowiedniego szkolenia personelowi ESDZ byłoby zorganizowanie tymczasowej wymiany pracowników z MTK, tak by umożliwić personelowi ESDZ naukę w praktyce.
Co do bezpośredniego wsparcia dla trybunału państwa członkowskie UE mogłyby dołożyć więcej starań, żeby rozwiązać delikatną kwestię relokacji świadków. Jednym ze sposobów na osiągnięcie tego celu byłby aktywny udział w utworzonym niedawno przez MTK specjalnym funduszu relokacji świadków i wkład wniesiony do tego funduszu. Poza tym ponad połowa państw członkowskich UE nie przyjęła jeszcze w pełni przepisów implementacyjnych MTK. Pełne włączenie postanowień statutu rzymskiego do przepisów krajowych państw członkowskich UE powinno być potraktowane jako priorytet.
Operacje UE WPBiO nadal w znacznym stopniu przyczyniają się do zapewniania pokoju, sprawiedliwości i bezpieczeństwa na całym świecie, dlatego właściwe byłoby zadbanie o to, by misje WPBiO zapewniały wsparcie przez ułatwianie spełniania wymogów trybunału w szybki i skuteczny sposób[14].
Aby dać trybunałowi odpowiednie wsparcie polityczne, UE musi zapewnić obecność politycznych i dyplomatycznych przedstawicieli wysokiego szczebla w przedmiotowych regionach i krajach. Jednym ze sposobów na poprawę wizerunku UE w dziedzinie międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości byłoby powołanie „zadaniowego specjalnego przedstawiciela UE” ds. przejściowego systemu wymiaru sprawiedliwości oraz upoważnienie specjalnego przedstawiciela UE w odpowiednich krajach i regionach do zajmowania się kwestiami związanymi z MTK.
Państwa członkowskie UE jako członkowie Zgromadzenia Państw-Stron[15] odgrywają ważną rolę przy mianowaniu i wybieraniu najważniejszych urzędników trybunału, zwłaszcza teraz przy okazji zbliżającego się wyboru sześciu nowych sędziów i prokuratora, zaplanowanego na grudzień 2011 r. Państwa członkowskie UE muszą zagwarantować, że kandydaci na te stanowiska będą nominowani w oparciu o zasługi, że wybrani kandydaci będą posiadali najwyższe kwalifikacje zawodowe oraz że zachowana zostanie równowaga geograficzna i równowaga płci.
Jako że skuteczne prowadzenie dochodzeń, ochrona i relokacja świadków, aresztowanie podejrzanych oraz wykonywanie wyroków przez trybunał jest w pełni uzależnione od współpracy z państwami-stronami, sprawą niezwykle ważną jest, by państwa członkowskie UE w szybki i właściwy sposób udzielały odpowiedzi na różne wnioski w sprawie współpracy, w tym w zakresie udzielania informacji, wykonywania nakazów aresztowania czy też śledzenia, zamrażania i zajmowania aktywów podejrzanych.
Poza politycznymi i dyplomatycznymi wyzwaniami trybunał stoi obecnie przed problemem niedostatecznego finansowania, co w dalszym ciągu mocno utrudnia mu skuteczne działanie. Trybunał wszczyna nowe postępowania, na które nie przewiduje się dodatkowych środków finansowych. Również w związku z postępowaniami wszczynanymi na wniosek Rady Bezpieczeństwa ONZ nie przeznacza się dodatkowych środków dla trybunału, co powoduje poważny deficyt w finansowaniu. W wyniku tego niedofinansowane pozostają bardzo ważne obszary, w tym kontakty zewnętrzne, pomoc na rzecz ofiar i obecność MTK w terenie (biura znajdujące się w krajach objętych postępowaniem).
Ze względu na wsparcie finansowe udzielane trybunałowi UE można uznać za jednego z głównych darczyńców. W ramach europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie, od 2007 r.[16] ponad 4 mln EUR przeznaczono dla samego MTK, podczas gdy na rzecz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, które zajmują się innymi kwestiami związanymi z MTK, przeznaczono około 11 mln EUR. Instrument ten pomaga w finansowaniu różnych działań samego MTK, w szczególności programu wizyt przedstawicieli odnośnych zawodów i programu staży, szkoleń dla prawników znajdujących się na liście przedstawicieli MTK oraz projektu dotyczącego prawnych narzędzi MTK.
Ponadto państwa członkowskie UE jako państwa-strony są głównymi bezpośrednimi darczyńcami na rzecz trybunału i pokryły ponad połowę obecnych wydatków funduszu powierniczego MTK na rzecz ofiar. Niezwykle ważne jest, aby państwa członkowskie UE w dalszym ciągu zapewniały trybunałowi wystarczające środki, które pozwolą mu skutecznie realizować jego zadania, oraz by spełniły przyjęte w Kampali zobowiązanie do udostępnienia funduszowi dodatkowych środków finansowych.
Niemniej jednak można byłoby dodatkowo zwiększyć wsparcie finansowe i logistyczne w obecnej formie, aby zagwarantować, że obecna luka w finansowaniu trybunału zostanie wypełniona. Podczas nadchodzącego grudniowego posiedzenia Zgromadzenia Państw-Stron w Nowym Jorku UE i jej państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie wsparcie finansowe dla budżetu MTK. Na ostatnich posiedzeniach zgromadzenia budżet MTK nie został zwiększony.
Poza tym europejski instrument na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie pozostaje jedynym instrumentem UE pozwalającym na finansowe wspieranie organizacji społeczeństwa obywatelskiego, które zajmują się tradycyjnymi kwestiami wymiaru sprawiedliwości, w tym kwestiami dotyczącymi MTK. Ważne jest także przedyskutowanie roli, jaką omawiane obecnie nowe instrumenty finansowe lub zmieniane istniejące obecnie instrumenty mogą odegrać w finansowaniu działań związanych z komplementarnością w krajach partnerskich. Ważne jest również to, aby nowe instrumenty nie zastąpiły europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie ani nie zepchnęły go na dalszy plan.
Ponieważ UE i jej państwa członkowskie wydają miliony na wspieranie reform wymiaru sprawiedliwości i reform sektora odpowiedzialnego za bezpieczeństwo w krajach, lepsze planowanie i koordynowanie tych działań byłoby bardzo korzystne dla zapobiegania niedoborowi finansowania i zwiększania wpływu na komplementarność ich działań. Aktualne i korzystne wydają się podejmowane obecnie przez Komisję Europejską starania mające na celu opracowanie tzw. zestawu instrumentów UE dotyczących komplementarności, tj. wytycznych, które będą rozpowszechniane wśród darczyńców i stosowane przez nich w UE, tak by osiągnąć większą spójność i skuteczność.
Jako że znamienną cechą świata, w którym żyjemy, są niestety mnożące się poważne zagrożenia dla życia i bezpieczeństwa ludzi, właściwość trybunału powinna należycie odzwierciedlać tę sytuację. Bardzo ważne kroki w tym kierunku poczyniono podczas Konferencji Rewizyjnej MTK w Kampali, która odbyła się w dniu 11 czerwca 2010 r. Przy tej okazji państwa-strony uzgodniły definicję zbrodni agresji oraz warunki, na jakich trybunał mógłby począwszy od 2017 r. objąć zbrodnię agresji swoją jurysdykcją. Aby tak się stało, co najmniej 30 państw-stron musi do 2017 r. ratyfikować niezbędne poprawki do statutu rzymskiego i co najmniej dwie trzecie państw-stron musi te poprawki potwierdzić w drodze głosowania. Poparcie przez państwa członkowskie UE jest w tym względzie nieocenione.
- [1] Dz.U. C 379 z 07.12.98, s. 265.
- [2] Dz.U. C 262 z 18.09.2001, s. 262.
- [3] Dz.U. C 293 E z 28.11.02, s. 88.
- [4] Dz.U. C 273 E z 14.11.2003, s. 291.
- [5] Dz.U. C 161 E z 31.05.11, s. 78.
- [6] Teksty przyjęte w tym dniu, P7_TA(2010)0489.
- [7] Dz.U. L 150, 18.06.03, s. 67.
- [8] Dz.U. L 76 z 22.3.2011, s. 56.
- [9] Dz.U. L 115 z 28.04.2006, s. 50.
- [10] Dz.U. C 115 z 04.05.10, s. 4.
- [11] Dz.U. L 167 z 26.6.2002, s. 1.
- [12] Dz.U. L 118 z 14.5.2003, s. 12.
- [13] MTK używa określenia „objęte postępowaniem” oznaczającego kraje lub miejsca, w których Trybunał wszczął postępowanie. W przypadku krajów będących przedmiotem wstępnego badania trybunał aktywnie śledzi rozwój sytuacji w tych krajach bez wszczynania formalnego postępowania.
- [14] Podobnie jak w przypadku operacji pokojowych ONZ, do których zwracano się o współpracę w formie informacji dostarczanych trybunałowi.
- [15] Zgromadzenie Państw-Stron to organ zarządczy, nadzorczy i prawodawczy MTK, składający się z przedstawicieli wszystkich państw, które ratyfikowały statut rzymski i do tego statutu przystąpiły.
- [16] W 2007 r. rozpoczęto ostatni cykl europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka, w ramach którego finansowane są niektóre szczególne działania MTK i niektóre kampanie organizacji pozarządowych na rzecz wspierania systemu statutu rzymskiego.
OPINIA Komisji Rozwoju (22.9.2011)
dla Komisji Spraw Zagranicznych
w sprawie poparcia Unii Europejskiej dla Międzynarodowego Trybunału Karnego: rozwiązywanie problemów i przezwyciężanie trudności
(2011/2109(INI))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Eva Joly
WSKAZÓWKI
Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. usilnie zachęca Unię Europejską, w tym ESDZ, oraz państwa członkowskie do systematycznego wykorzystywania dostępnych im narzędzi dyplomatycznych do wspomagania Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) i do przypominania o konieczności wspierania go lub podpisania lub ratyfikowania aktu założycielskiego przez kraje trzecie, a szczególnie kraje rozwijające się, które dotychczas tego nie uczyniły, przy czym należy wprowadzić do umów z krajami trzecimi wiążące klauzule zobowiązujące je do współpracy z MTK lub też nałożyć środki ograniczające wobec osób stających przed MTK; zauważa, że dialog polityczny i dialog na temat praw człowieka, jakie Unia Europejska prowadzi z krajami trzecimi, a także spotkania na szczycie z nimi, a zwłaszcza z krajami rozwijającymi się, w tym z krajami AKP, to niektóre z rozwiązań strukturalnych odpowiednich do tego celu;
2. podkreśla kluczową rolą, jaką Unia Europejska musi odgrywać w umacnianiu państwa prawa, działając na rzecz powszechności i chroniąc integralność Statutu Rzymskiego, zważywszy, że w samej Europie doszło do naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym takich jak zbrodnie przeciw ludzkości, zbrodnie wojenne i ludobójstwo; zwraca się zatem do Unii Europejskiej, aby nadal uwrażliwiała i informowała ludność lokalną oraz edukowała młodzież w zakresie międzynarodowego prawa karnego i roli MTK;
3. zachęca MTK i UE, aby przede wszystkim działały na rzecz wzmocnienia niezależnych i bezstronnych krajowych systemów sądownictwa; przypomina, że sprawiedliwość należy do praw podstawowych i musi być wymierzana w pierwszej kolejności na szczeblu krajowym, o ile system sądownictwa na to pozwala, oraz że MTK powinien być instancją ostateczną;
4. uznaje duże znaczenie MTK w polityce zewnętrznej Unii Europejskiej i zwraca uwagę na znaczenie prawa międzynarodowego dla pokoju, bezpieczeństwa, stabilności, zaufania, szacunku i pojednania, które są nieodzownymi fundamentami zrównoważonego rozwoju; przypomina jednak z naciskiem, że przy realizacji polityki mogącej mieć wpływ na kraje rozwijające się Unia Europejska ma zapisany w traktacie obowiązek uwzględniania celów współpracy na rzecz rozwoju, wśród których głównym jest ograniczenie, a docelowo likwidacja ubóstwa (art. 208 ust. 1 akapit drugi TFUE);
5. podkreśla, że MTK musi otrzymać środki finansowe niezbędne do realizacji jego coraz liczniejszych zadań; z tego tytułu przypomina, że wszelkie instrumenty finansowania działań zewnętrznych związane z działaniem MTK w krajach rozwijających się będą musiały korzystać z dodatkowych i nowych środków finansowych;
6. wzywa zarówno państwa członkowskie UE, jak i kraje rozwijające się do ściślejszej współpracy z Trybunałem przez zawarcie umów dwustronnych odnoszących się do wykonywania wyroków oraz do ochrony świadków i ofiar;
7. przypomina o zasadzie spójności polityki zewnętrznej Unii; dodaje, że z tego tytułu UE winna w swoich działaniach zewnętrznych wspierać demokrację, niezależny i bezstronny wymiar sprawiedliwości oraz podstawowe prawa człowieka;
8. zwraca się usilnie do państw stron MTK, Unii Europejskiej i do samego MTK, łącznie z Urzędem Prokuratora, o nieszczędzenie wysiłków zmierzających do ścigania i karania sprawców popełnianych na tle seksualnym zbrodni przeciwko ludzkości, tj. tej szczególnej kategorii zbrodni przeciwko ludzkości, która wchodzi w zakres właściwości przedmiotowej MTK (art. 7 Statutu Rzymskiego) i która obejmuje gwałty, niewolnictwo seksualne, zmuszanie do prostytucji, zmuszanie do ciąży, przymusową sterylizację, przemoc seksualną we wszelkich innych formach o porównywalnym ciężarze, a także prześladowania na tle płciowym; zauważa, że przestępstwa seksualne są szczególnie ohydne, gdyż często i na dużą skalę mogą stanowić jednocześnie zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne (art. 8 Statutu Rzymskiego), a popełniane są na najsłabszych grupach ludności: kobietach, dzieciach i cywilach, w krajach i tak już osłabionych konfliktami i/lub niedoborem żywności czy wręcz głodem;
9. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że państwom-stronom MTK wielokrotnie nie udało się aresztować prezydenta Sudanu Omara Al-Baszira;WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI
Data przyjęcia |
22.9.2011 |
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
21 0 0 |
|||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Thijs Berman, Michael Cashman, Corina Creţu, Véronique De Keyser, Charles Goerens, Catherine Grèze, András Gyürk, Filip Kaczmarek, Michał Tomasz Kamiński, Franziska Keller, Maurice Ponga, Birgit Schnieber-Jastram, Michèle Striffler, Alf Svensson, Eleni Theocharous |
||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Santiago Fisas Ayxela, Martin Kastler, Cristian Dan Preda, Judith Sargentini |
||||
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
María Irigoyen Pérez, Wolfgang Kreissl-Dörfler |
||||
OPINIA Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (21.9.2011)
dla Komisji Spraw Zagranicznych
w sprawie poparcia Unii Europejskiej dla Międzynarodowego Trybunału Karnego: rozwiązywanie problemów i przezwyciężanie trudności
(2011/2109(INI))
Sprawozdawca: Tadeusz Cymański
WSKAZÓWKI
Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. mając na uwadze, że Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) wymienia wśród najpoważniejszych zbrodni m.in. zbrodnie dokonywane w ramach rozległych i systematycznych ataków skierowanych przeciwko ludności cywilnej i popełnianych szczególnie na kobietach i dzieciach;
B. mając na uwadze, że w deklaracji ONZ z dnia 14 grudnia 1974 r. o ochronie kobiet i dzieci na wypadek zagrożenia i w czasie konfliktu zbrojnego zaapelowano o skuteczne środki przeciw spotykającym kobiety prześladowaniom, torturom oraz przemocy i poniżającemu traktowaniu;
C. mając na uwadze, że w raporcie za rok 2010 na temat sytuacji ludnościowej na świecie stwierdzono, że na całym świecie wzrosła przemoc wobec kobiet na obszarach ogarniętych kryzysem; mając na uwadze, że przemoc seksualna jest coraz częściej stosowana jako narzędzie prowadzenia wojny i bardzo wiele kobiet i dzieci jest gwałconych i prześladowanych podczas konfliktów wojennych i po ich zakończeniu;
D. mając na uwadze, że głównie ze względu na bardzo ograniczone środki MTK oraz brak współpracy państw-stron statutu rzymskiego, trybunał ten napotyka trudności w ściganiu osób odpowiedzialnych za masowe przestępstwa na kobietach i dzieciach, co często powoduje bezkarność sprawców tych czynów;
1. zdecydowanie potępia używanie przemocy seksualnej wobec kobiet jako taktyki wojennej obejmującej takie zbrodnie jak masowe gwałty, niewolnictwo seksualne, przymusowa prostytucja, wymuszona ciąża, przymusowa sterylizacja, formy prześladowań ze względu na płeć, jak okaleczanie żeńskich narządów płciowych, handel ludźmi oraz wszelkie inne formy przemocy seksualnej porównywalnej wagi;
2. apeluje o wsparcie prac MTK przez państwa członkowskie UE będące stronami statutu rzymskiego i o aktywne międzynarodowe wsparcie dla MTK, tak aby osoby winne wspomnianych aktów przemocy, obecnie często faktycznie bezkarne, zostały wreszcie ukarane;
3. podkreśla znaczenie upoważnienia MTK do prowadzenia dochodzeń w sprawie przestępstw seksualnych i ich ścigania;
4. podkreśla znaczenie, jakie MTK odgrywa w zwalczaniu bezkarności za przemoc seksualną wobec kobiet na obszarach ogarniętych konfliktami i w kontekście zbrodni wojennych;
5. domaga się, by kwestia zwalczania bezkarności została uznana za kluczowy czynnik warunkujący zapewnienie sprawiedliwości i by nie podlegała ona negocjacjom; podkreśla, że sprawcy zbrodni muszą być postawieni przed wymiarem sprawiedliwości i ponieść konsekwencje karne swoich czynów;
6. stanowczo sprzeciwia się wcielaniu lub werbowaniu dzieci poniżej osiemnastego roku życia do sił zbrojnych lub wykorzystywaniu ich w jakikolwiek sposób w działaniach wojskowych, zwraca uwagę na znaczenie zapewnienia im prawa do spokojnego dzieciństwa, edukacji, fizycznej integralności, bezpieczeństwa i płciowej niezależności;
7. wzywa do ustanowienia skutecznych strategii i mechanizmów wspierających celem dopilnowania, by uczestnictwo ofiar w procesach MTK w sposób znaczący wpływało na większą dostępność porad psychologicznych, medycznych i prawnych, jak również na łatwy dostęp do programów ochrony świadków; podkreśla znaczenie propagowania wiedzy na temat przemocy seksualnej na obszarach ogarniętych konfliktami za pomocą programów dotyczących kwestii prawnych, dokumentowania przestępstw seksualnych popełnionych w konfliktach wojennych, szkolenia prawników, sędziów i działaczy ze statutu rzymskiego i międzynarodowego orzecznictwa w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnionych na kobietach i dzieciach;
8. wzywa Radę oraz Komisję do dalszych działań na rzecz przystąpienia nowych członków do Rzymskiego Statutu MTK oraz powszechnej jego ratyfikacji;
9. wzywa prezydencję Rady UE oraz wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel UE ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do ścisłej współpracy z MTK oraz odgrywania istotnej roli politycznej na forach międzynarodowych, tak aby skłonić państwa sygnatariuszy Rzymskiego Statutu MTK do wypełniania swoich zobowiązań, gdyż ciągle zdarza się, że państwa-strony, z powodu podejmowanych działań lub zaniechania, utrudniają pracę MTK;
10. oczekuje uwzględniania w rezolucjach i działaniach ONZ problemu przemocy wobec kobiet i dzieci w sytuacjach konfliktów międzynarodowych, jak również w procesach i porozumieniach pokojowych, zgodnie z prawem międzynarodowym i rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, tak aby przestępstwa seksualne mogły zajmować ważniejsze miejsce w pracach MTK; podkreśla, że należy poświęcić szczególną uwagę sytuacjom po zakończeniu konfliktu celem nałożenia natychmiastowych surowszych i spójniejszych sankcji przeciwko agresorom, a także oczekuje dalszego przekazywania odnośnych informacji i danych statystycznych ze strony ONZ;
11. wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do wymiany najlepszych praktyk i ścisłej współpracy ze specjalnym przedstawicielem ONZ ds. przemocy seksualnej w sytuacjach konfliktów celem zintensyfikowania prac MTK w tym zakresie.
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO
Data przyjęcia |
15.9.2011 |
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
28 0 1 |
|||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Edit Bauer, Tadeusz Cymański, Ilda Figueiredo, Iratxe García Pérez, Zita Gurmai, Mary Honeyball, Lívia Járóka, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Nicole Kiil-Nielsen, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Constance Le Grip, Elisabeth Morin-Chartier, Siiri Oviir, Antonyia Parvanova, Raül Romeva i Rueda, Nicole Sinclaire, Joanna Katarzyna Skrzydlewska, Marc Tarabella, Britta Thomsen, Marina Yannakoudakis, Anna Záborská |
||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Izaskun Bilbao Barandica, Jill Evans, Christa Klaß, Kartika Tamara Liotard, Mariya Nedelcheva, Katarína Neveďalová, Antigoni Papadopoulou, Joanna Senyszyn |
||||
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO
Data przyjęcia |
11.10.2011 |
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
61 1 0 |
|||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Gabriele Albertini, Sir Robert Atkins, Bastiaan Belder, Elmar Brok, Arnaud Danjean, Michael Gahler, Marietta Giannakou, Ana Gomes, Richard Howitt, Anna Ibrisagic, Jelko Kacin, Ioannis Kasoulides, Evgeni Kirilov, Maria Eleni Koppa, Andrey Kovatchev, Paweł Robert Kowal, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Eduard Kukan, Vytautas Landsbergis, Ryszard Antoni Legutko, Krzysztof Lisek, Sabine Lösing, Ulrike Lunacek, Barry Madlener, Mario Mauro, Kyriakos Mavronikolas, Willy Meyer, Francisco José Millán Mon, Alexander Mirsky, Norica Nicolai, Raimon Obiols, Kristiina Ojuland, Ioan Mircea Paşcu, Bernd Posselt, Hans-Gert Pöttering, Cristian Dan Preda, Libor Rouček, Tokia Saïfi, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jacek Saryusz-Wolski, Werner Schulz, Marek Siwiec, Inese Vaidere, Geoffrey Van Orden, Sir Graham Watson |
||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Laima Liucija Andrikienė, John Attard-Montalto, Tanja Fajon, Roberto Gualtieri, Liisa Jaakonsaari, Jaromír Kohlíček, Monica Luisa Macovei, Jacek Protasiewicz, Marietje Schaake, Helmut Scholz, György Schöpflin, Alf Svensson, Indrek Tarand, Traian Ungureanu, Renate Weber, Luis Yáñez-Barnuevo García |
||||
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Jolanta Emilia Hibner |
||||