(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt Komisji skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady (COM(2003)0742)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 i art. 156 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedłożyła projekt Parlamentowi Europejskiemu (C5-0064/2004),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Transportu i Turystyki (A6-0134/2005),

1.   zatwierdza projekt Komisji wraz z poprawkami;

2.   wzywa Komisję, aby ponownie zwróciła się do Parlamentu Europejskiego, jeżeli będzie zamierzała wprowadzić zasadnicze zmiany do projektu lub zastąpić go innym tekstem;

3.   zobowiązuje Przewodniczącego do przekazania niniejszego projektu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dz.U.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 156,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając wniosek Komitetu Ekonomiczno – Społecznego(1), uwzględniając opinię Komitetu Regionów, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),

a także mając ma uwadze, co następuje:

(1)  Od momentu przyjęcia decyzji nr 1229/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. ustanawiającej zbiór wytycznych dla transeuropejskich sieci energetycznych(3), powstała potrzeba włączenia nowych priorytetów w celu pełnego zintegrowania krajów kandydujących z tymi wytycznymi oraz wspierania dostosowania, gdzie stosowne, tych wytycznych do nowej polityki zbliżenia Unii Europejskiej.

(2)  Priorytety dotyczące transeuropejskich sieci energetycznych wynikają z utworzenia bardziej otwartego i konkurencyjnego wewnętrznego rynku energii, będącego rezultatem wprowadzenia w życie dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej(4) oraz dyrektywy 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego(5). Te priorytety idą w ślad za wnioskami z posiedzenia Rady Europejskiej w Sztokholmie w marcu 2001 r. dotyczącego rozwoju infrastruktur niezbędnych do funkcjonowania rynku energetycznego. Należy dołożyć szczególnych starań, aby osiągnąć cel zwiększonego wykorzystania odnawialnych źródeł energii, jako wkładu do wspierania polityki zrównoważonego rozwoju. Niemniej jednak cel ten powinien zostać osiągnięty bez stwarzania niewspółmiernych zakłóceń normalnej równowagi rynkowej. Należy również wziąć pod uwagę wszystkie cele polityki transportowej Wspólnoty, a szczególnie możliwości zmniejszenia ruchu drogowego dzięki wykorzystaniu rurociągów dla gazu ziemnego i olefin.

(3)  Niniejsza decyzja będzie służyć bliższej realizacji celu, określonego podczas szczytu Rady Europejskiej w Barcelonie, dotyczącego minimalnego poziomu wzajemnych połączeń elektrycznych pomiędzy Państwami Członkowskimi równego 10% mocy zainstalowanej w każdym Państwie Członkowskim, a tym samym poprawy niezawodności i spójności sieci i zapewnienia bezpieczeństwa dostaw i skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(4)  Z reguły budowa i utrzymanie infrastruktury energetycznej podlega regułom rynku. Powyższe pozostaje w zgodzie ze wspólnymi zasadami dotyczącymi ustanowienia rynku wewnętrznego energii oraz wspólnych zasad dotyczących prawa konkurencji, których celem jest utworzenie bardziej otwartego i konkurencyjnego rynku wewnętrznego energii. Finansowe wsparcie Wspólnoty dla budowy i utrzymania powinno więc pozostać sprawą wyjątkową. Wszystkie wyjątki powinny być w pełni uzasadnione.

(5)  Infrastruktura energetyczna powinna być zbudowana i utrzymywana tak, aby zapewniać sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego energii z poszanowaniem procedur konsultacji zainteresowanych grup społecznych, bez szkody dla kryteriów usług strategicznych oraz usługi powszechnej, a także zobowiązań do świadczenia usług publicznych.

(6)  Priorytety w zakresie transeuropejskich sieci energetycznych są również związane z ich rosnącym znaczeniem dla zabezpieczenia i zróżnicowania wspólnotowych dostaw energii, włączenia sieci energetycznych nowych Państw Członkowskich i krajów przystępujących oraz zapewnienia skoordynowanej współpracy sieci energetycznych w obrębie Wspólnoty i krajów sąsiedzkich po przeprowadzeniu konsultacji z Państwami Członkowskimi, których to dotyczy. Co więcej, kraje sąsiadujące z Unią Europejską odgrywają istotną rolę w polityce energetycznej Unii. Zaspokajają one większą część zapotrzebowania Unii na gaz ziemny, są kluczowymi partnerami w dziedzinie tranzytu energii pierwotnej do Unii i stopniowo staną się znaczącymi graczami rynkowymi na wewnątrzwspólnotowych rynkach gazu i energii elektrycznej.

(7)  Wśród projektów odnoszących się do transeuropejskich sieci energetycznych niezbędne jest wyróżnienie projektów priorytetowych, które są szczególnie istotne dla działania rynku wewnętrznego energii lub bezpieczeństwa zaopatrzenia w energię. Ponadto, w odniesieniu do projektów, którym zostanie przyznany najwyższy priorytet, należy przyjąć Deklarację Interesu Europejskiego oraz, gdzie stosowne, nawiązać usprawnioną współpracę.

(8)  Procedura identyfikacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, odnoszących się do transeuropejskich sieci energetycznych, powinna zapewnić harmonijne stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 2236/95 z dnia 18 września 1995 r. ustanawiającego ogólne zasady przyznawania pomocy finansowej Wspólnoty w zakresie sieci transeuropejskich(6). Procedura ta powinna rozróżniać dwa poziomy: poziom pierwszy ustalający ograniczoną liczbę kryteriów identyfikacji oraz poziom drugi opisujący projekty w sposób szczegółowy, w formie specyfikacji.

(9)  Ponieważ specyfikacje projektu podlegają zmianom, podaje się je w sposób przykładowy. Komisja powinna zatem być uprawniona do ich aktualizacji. Ponieważ projekt może mieć znaczące implikacje polityczne, w zakresie środowiska naturalnego i gospodarcze, jest rzeczą ważną, aby uzyskać odpowiednią równowagę pomiędzy nadzorem legislacyjnym a elastycznością przy określaniu projektów, które zasługują na ewentualne wsparcie ze strony Wspólnoty.

(10)  W odniesieniu do niektórych projektów priorytetowych, części projektów priorytetowych lub grup projektów priorytetowych należy umożliwić usprawnienie ich przygotowania oraz wdrożenia poprzez ustanowienie zespołu koordynującego, w którym Wspólnota miałaby udział, na czas realizacji tychże projektów priorytetowych. Z tego względu Komisja powinna być uprawniona do wyznaczenia koordynatora europejskiego dla takiego(takich) projektu(projektów), w celu wspierania współpracy z użytkownikami i operatorami, oraz zapewnienia odpowiedniego monitoringu, aby Wspólnota była na bieżąco informowana o postępie działań.

(11)  Należy stworzyć korzystniejszy kontekst dla rozwoju i budowy transeuropejskich sieci energetycznych, głównie poprzez stymulowanie współpracy technicznej pomiędzy podmiotami odpowiedzialnymi za obsługę i kontrolę instalacji gazowych i elektrycznych, ułatwienie wdrożenia procedur autoryzacji mających zastosowanie w przypadku projektów dotyczących sieci w Państwach Członkowskich, aby ograniczyć opóźnienia, oraz mobilizowanie stosownie do potrzeb dostępnych dla projektów sieciowych tych Funduszy, instrumentów i programów finansowych Wspólnoty. Unia Europejska powinna wspierać działania podejmowane przez Państwa Członkowskie dla realizacji tego celu.

(12)  Ponieważ fundusze wspólnotowe przyznane na transeuropejskie sieci energetyczne są stosunkowo skromne i przeznaczone głównie na sfinansowanie studium wykonalności, to właśnie do wspólnotowych funduszy strukturalnych, programów i instrumentów finansowych należy umożliwienie w razie konieczności finansowania tego typu połączenia wielu sieci, w szczególności sieci międzyregionalnych.

(13)  Określanie projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, ich specyfikacji i projektów priorytetowych, w szczególności projektów leżących w interesie europejskim, nie powinno przesądzać o wynikach oceny oddziaływania na środowisko projektów oraz planów i programów.

(14)  Środki niezbędne dla wdrożenia niniejszej decyzji należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).

(15)  Komisja powinna sporządzić okresowe sprawozdanie w sprawie wdrożenia niniejszej decyzji.

(16)  Ponieważ niniejsza decyzja obejmuje ten sam przedmiot i zakres co decyzja Rady 96/391/WE z dnia 28 marca 1996 r. ustanawiająca zbiór środków mających na celu stworzenie bardziej korzystnych warunków dla rozwoju sieci transeuropejskich w sektorze energetycznym(8), oraz decyzja nr 1229/2003/WE, obie te decyzje powinny zostać uchylone.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja określa charakter i zakres działania wspólnotowego zmierzającego do określenia wytycznych w dziedzinie transeuropejskich sieci energetycznych. Ustanawia ona zbiór wytycznych obejmujących cele, priorytety oraz główne kierunki działania Wspólnoty w dziedzinie transeuropejskich sieci energetycznych. Wytyczne te określają projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania i projekty priorytetowe, włącznie z projektami leżącymi w interesie europejskim, wśród transeuropejskich sieci elektrycznych i gazowych.

Artykuł 2

Zakres

Artykuł 3

Cele

Artykuł 4

Priorytety działania

Artykuł 5

Kierunki działania

Artykuł 6

Kryteria dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania

1.  Kryteria rodzajowe do stosowania przy podejmowaniu decyzji odnośnie identyfikacji, zmian, specyfikacji lub wniosków o uaktualnienie projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania są następujące:

Ocena efektywności ekonomicznej opiera się na analizie kosztów/korzyści uwzględniającej wszystkie koszty i korzyści, w tym również średnio- i/lub długofalowe, związane ze wszystkimi środowiskowymi elementami zewnętrznymi oraz z innymi aspektami środowiskowymi, bezpieczeństwem dostaw oraz wkładem w spójność gospodarczą i społeczną. Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, które dotyczą terytorium Państwa Członkowskiego, wymagają jego zgody.

2.  Dodatkowe kryteria dla identyfikacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania są wymienione w załączniku II.

Wszelkie zmiany, które zmieniają opis dodatkowych kryteriów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania wymienionych w załączniku II, są dokonywane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu.

3.  Jedynie projekty wymienione w załączniku III kwalifikują się do uzyskania pomocy finansowej Wspólnoty przewidzianej na mocy rozporządzenia (WE) nr 2236/95. Projekty te spełniają kryteria wymienione w ust. 1 i wyszczególnione w załączniku II.

4.  Ogólne specyfikacje projektów, łącznie ze szczegółowym opisem projektów i, gdzie stosowne, z opisem geograficznym, są wymienione w załączniku III. Specyfikacje te są aktualizowane zgodnie z procedurą określoną w art. 14 ust. 2. Aktualizacje są natury technicznej i muszą być ograniczone do technicznych zmian projektu, zmiany części określonej trasy lub ograniczonej adaptacji lokalizacji projektu.

5.  Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki, które uważają za niezbędne do ułatwienia i przyspieszenia zakończenia projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz do zminimalizowania opóźnień, stosując się do prawa wspólnotowego oraz konwencji międzynarodowych dotyczących środowiska naturalnego. W szczególności, niezbędne procedury upoważniające są szybko wykonywane.

6.  W przypadku, gdy części projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania są umiejscowione na terytorium państw trzecich, Komisja może, po konsultacji z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, przedłożyć propozycje, gdzie stosowne, w ramach zarządzania porozumieniami między Wspólnotą a tymi państwami trzecimi oraz zgodnie z Traktatem w sprawie Karty Energetycznej w odniesieniu do państw trzecich będących sygnatariuszami tego Traktatu, aby projekty te były również uznawane za przedmiot obopólnego zainteresowania przez zainteresowane państwa trzecie, w celu ułatwienia ich wdrożenia.

Artykuł 7

Projekty priorytetowe

1.  Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, określone w załączniku I, posiadają pierwszeństwo w otrzymywaniu pomocy finansowej Wspólnoty udzielanej na mocy rozporządzenia (WE) nr 2236/95.

Zmiany w załączniku I są ustalane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu.

2.  Zainteresowane Państwa Członkowskie oraz Komisja dołożą starań, każde w zakresie swych kompetencji, dla wspomagania realizacji projektów priorytetowych, w szczególności projektów transgranicznych.

W zakresie transgranicznych projektów inwestycyjnych, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby w ramach krajowych procedur zatwierdzania, zwiększenie przepustowości wzajemnych połączeń w przypadku takich projektów między dwoma lub kilkoma Państwami Członkowskimi i związane z tym wzmocnienie bezpieczeństwa dostaw na poziomie europejskim było nadrzędnym kryterium oceny dla właściwych władz krajowych.

3.  Projekty priorytetowe są zgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju oraz spełniają następujące kryteria:

Artykuł 8

Projekty stanowiące przedmiot europejskiego zainteresowania

1.  Wybrane projekty odpowiadające kierunkom priorytetowym przewidzianym w art. 7, które mają charakter transgraniczny, lub które mają znaczący wpływ na możliwości przesyłu transgranicznego, uznaje się za projekty leżące w interesie europejskim. Wykaz tych projektów zamieszczono w załączniku I.

2.  Przy składaniu projektów do finansowania z Funduszu Spójności, zgodnie z art. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 z 16 maja 1994 ustanawiającego Fundusz Spójności(9), Państwa Członkowskie udzielają stosownego pierwszeństwa projektom stanowiącym przedmiot europejskiego zainteresowania.

3.  Przy składaniu projektów do finansowania z budżetu, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 2236/95, Państwa Członkowskie udzielają stosownego pierwszeństwa projektom stanowiącym przedmiot europejskiego zainteresowania.

4.  Przy składaniu projektów do finansowania z Funduszy Strukturalnych, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1260/1999 z 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych(10), Państwa Członkowskie udzielają stosownego pierwszeństwa projektom stanowiącym przedmiot europejskiego zainteresowania.

5.  Komisja zapewni, że kraje kwalifikujące się do otrzymania pomocy w ramach funduszy przedakcesyjnych ISPA udzielą stosownego pierwszeństwa, przy składaniu projektów w zakresie art. 2 i 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1267/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające Instrument Przedakcesyjnej Polityki Strukturalnej(11), projektom stanowiącym przedmiot europejskiego zainteresowania.

6.  W przypadku znacznego obecnego lub spodziewanego opóźnienia przy rozpoczęciu pracy nad jednym z projektów stanowiących przedmiot europejskiego zainteresowania, Komisja żąda, aby zainteresowane Państwa Członkowskie przedstawiły powody opóźnienia w terminie 3 miesięcy.

Po otrzymaniu i zbadaniu odpowiedzi od zainteresowanych Państw Członkowskich Komisja może, z należytym uwzględnieniem zasady proporcjonalności, podjąć decyzję o cofnięciu danemu projektowi statusu projektu stanowiącego przedmiot europejskiego zainteresowania.

7.   5 lat po zakończeniu realizacji projektu stanowiącego przedmiot europejskiego zainteresowania lub jednej z części takiego projektu, zainteresowane Państwa Członkowskie dokonują oceny wpływu społeczno-gospodarczego, jak również jego wpływu na środowisko naturalne, łącznie z wpływem na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi, na spójność terytorialną i na zrównoważony rozwój.

Państwa Członkowskie informują Komisję o wynikach tej oceny.

8.  Jeżeli projekt uznany zostanie za leżący w interesie europejskim, w celu zapewnienia, że procedury zatwierdzania projektów będą przeprowadzane w racjonalnym terminie, w razie potrzeby, zainteresowane Państwa Członkowskie zagwarantują koordynację własnych procedur oceny oddziaływania na środowisko i oddziaływania społeczno-gospodarczego i konsultacje z opinią publiczną dla każdego etapu danego projektu przed zatwierdzeniem realizacji projektu.

9.  Jeżeli w skład projektu stanowiącego przedmiot europejskiego zainteresowania wchodzi część transgraniczna, niepodzielna ze względów technicznych i finansowych, oba zainteresowane Państwa Członkowskie przeprowadzają transnarodowe badanie w celu dokonania oceny części transgranicznej i przeprowadzenia konsultacji społecznych przed autoryzacją projektu.

10.  Procedury skoordynowanego lub międzynarodowego badania, opisane w ust. 8 i 9, stosuje się bez uszczerbku dla nałożonych przez prawodawstwo wspólnotowe zobowiązań dotyczących ochrony środowiska naturalnego, szczególnie oceny oddziaływania na środowisko naturalne.

Zainteresowane Państwa Członkowskie informują Komisję o terminie rozpoczęcia takich procedur skoordynowanego lub międzynarodowego badania oraz o wynikach.

Artykuł 9

Wdrożenie projektów stanowiących przedmiot europejskiego zainteresowania

1.  Projekty stanowiące przedmiot europejskiego zainteresowania są wdrażane szybko.

2.  Państwa Członkowskie składają Komisji coroczne sprawozdania dotyczące postępu realizacji projektów opisanych w ust. 1.

W przypadku, gdy postęp realizacji projektu jest wolniejszy niż przewidziany w harmonogramie przedstawionym Komisji, Państwa Członkowskie zobowiązane są do przedstawienia Komisji poprawionego planu.

3.  Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, że procedura upoważniająca dla projektów stanowiących przedmiot europejskiego zainteresowania jest skuteczna i nie zawiera żadnych zbędnych opóźnień.

Artykuł 10

Koordynator Europejski

1.  W przypadku projektów trudnych w realizacji, Komisja może wyznaczyć koordynatora europejskiego na mocy porozumienia z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi i po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego.

Koordynator europejski działa w imieniu i na rzecz Komisji. Misja koordynatora europejskiego obejmuje pojedynczy projekt priorytetowy lub część projektu priorytetowego. Jeżeli zajdzie taka konieczność, misja koordynatora europejskiego może ulec rozszerzeniu o inne powiązane projekty priorytetowe.

2.  Koordynator europejski jest wybierany w oparciu o jego doświadczenie nabyte w instytucjach europejskich i znajomość zagadnień związanych z techniczną, finansową, społeczno-gospodarczą i środowiskową oceną dużych projektów.

3.  Decyzja wyznaczająca koordynatora europejskiego określa sposób wykonywania przez niego zadań.

4.  Koordynator europejski:

5.  Zainteresowane Państwa Członkowskie współpracują z Koordynatorem Europejskim i udzielają Koordynatorowi informacji wymaganych w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 4.

6.  Komisja może zażądać opinii Koordynatora Europejskiego w trakcie badania wniosków o finansowanie Wspólnoty dla projektów lub grup projektów, do koordynacji których Koordynator został wyznaczony.

7.  Stopień koordynacji jest proporcjonalny do kosztów projektu w celu uniknięcia zbędnych obciążeń administracyjnych.

Artykuł 11

Korzystniejsze warunki

1.  W celu wniesienia wkładu do stworzenia korzystniejszych warunków dla rozwoju transeuropejskich sieci energetycznych i ich współdziałania, Wspólnota uwzględnia wysiłki Państw Członkowskich podejmowane dla realizacji tego celu oraz przywiązuje największą wagę do następujących środków, a także promuje je, gdzie jest to niezbędne:

2.  Komisja, w ścisłej współpracy z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, podejmuje wszelkie inicjatywy w celu promowania koordynacji działań opisanych w ust. 1.

3.  Środki konieczne do wdrożenia działań opisanych w pkt a) i b) ust. 1 Komisja podejmuje zgodnie z procedurą opisaną w art. 14 ust. 2.

Artykuł 12

Oddziaływanie na konkurencję oraz bezpieczeństwo dostaw

Przy rozpatrywaniu projektów należy brać pod uwagę efekt oddziaływania na konkurencję oraz na bezpieczeństwo dostaw. Popierane jest finansowanie prywatne lub finansowanie przez dane podmioty gospodarcze przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad konkurencji i innych stosowanych w Unii Europejskiej. Należy unikać wszelkich zakłóceń w konkurencji między operatorami rynku, zgodnie z postanowieniami Traktatu.

Artykuł 13

Ograniczenia

1.  Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań finansowych podjętych przez Państwo Członkowskie lub Wspólnotę.

2.  Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla wyników oceny oddziaływania na środowisko naturalne projektów, planów lub programów, które określają przyszły zakres upoważnień dla takich projektów. Wyniki oceny wpływu na środowisko naturalne, gdzie taka ocena jest wymagana zgodnie z odpowiednim prawodawstwem wspólnotowym, są brane pod uwagę przed podjęciem decyzji o realizacji projektów, zgodnie z odnośnym prawodawstwem Wspólnoty.

Artykuł 14

Komitet

1.  Komisję wspiera Komitet.

2.  W przypadku, gdy następuje odwołanie do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 15

Sprawozdanie

Co dwa lata Komisja opracowuje sprawozdanie z wykonywania niniejszej decyzji, które przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno – Społecznemu oraz Komitetowi Regionów.

W sprawozdaniu tym zwraca się uwagę na wdrożenie i postęp w realizacji projektów priorytetowych, jak również ustalenia dotyczące ich finansowania, w szczególności w odniesieniu do wkładu Wspólnoty w finansowanie, które dotyczy połączeń transgranicznych jak określono w załączniku II pkt. 1, 2 i 7.

Artykuł 16

Uchylenie

Uchyla się decyzję 96/391/WE oraz nr 1229/2003/WE.

Artykuł 17

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

TRANSEUROPEJSKIE SIECI ENERGETYCZNE

Osie dla projektów priorytetowych włącznie z projektami leżącymi w interesie europejskim określonymi w art. 7 i 8

Projekty priorytetowe, włącznie z projektami leżącymi w interesie europejskim w odniesieniu do każdej osi zostały opatrzone poniższymi numerami.

SIECI ENERGII ELEKTRYCZNEJ

EL.1.  Francja – Belgia – Holandia – Niemcy:

Wzmocnienie sieci energii elektrycznej w celu rozwiązania ograniczeń przesyłowych w przepływie energii elektrycznej przez Beneluks.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Aveline (FR) - Avelgem (BE)

Linia Moulaine (FR) - Aubange (BE)

EL.2.  Granice Włoch z Francją, Austrią, Słowenią i Szwajcarią.

Zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Lienz (AT) -Cordignano (IT)

Nowe wzajemne połączenie między Włochami a Słowenią

Linia Udine Ovest (IT) - Okroglo (SI)

Linia S. Fiorano (IT) - Nave (IT) - Gorlago (IT)

Linia Wenecja Północ (IT) - Cordignano (IT)

Linia St. Peter (AT) - Tauern (AT)

Linia Südburgenland (AT) - dolina Kainach (AT)

Wzajemne połączenie między Austrią i Włochami (Thaur-Brixen) tunelem kolejowym przez przełęcz Brenner

EL.3.  Francja – Hiszpania – Portugalia:

Zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych między tymi państwami, jak również dla półwyspu Iberyjskiego oraz rozwój sieci w regionach wyspiarskich.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Sentmenat (ES) - Becanó (ES) - Baixas (FR)

Linia Valdigem (PT) - Douro Internacional (PT) - Aldeadávila (ES) i urządzenia Douro Internacional

EL.4.  Grecja – kraje bałkańskie – system UCTE:

Rozwój infrastruktury elektrycznej dla przyłączenia Grecji do systemu UCTE oraz umożliwienie funkcjonowania rynku energii elektrycznej południowo-wschodniej Europy.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Philippi (EL) - Hamidabad (TR)

EL.5.  Wielka Brytania– Europa kontynentalna i Europa Północna:

Ustanowienie / zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych oraz ewentualna integracja źródeł energii wiatru.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Kabel podmorski między Anglią (UK) a Holandią

EL.6.  Irlandia - Wielka Brytania:

Zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych oraz ewentualna integracja źródeł energii wiatru.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Kabel podmorski między Irlandią a Walią (UK)

EL.7.  Dania – Niemcy – Pierścień Bałtycki (łącznie z Norwegią – Szwecją – Finlandią – Danią – Niemcami – Polską – krajami bałtyckimi – Rosją):

Zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych oraz ewentualna integracja źródeł energii wiatru.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Kassø (DK) - Hamburg/Dollern (DE)

Linia Hamburg/Krümmel (DE) -Schwerin (DE)

Linia Kassø (DK) - Hamburg/Dollern (DE)

Linia V.Hassing (DK) - Trige (DK)

Kabel podmorski Skagerrak 4 (DK) - (NO)

Połączenie między Polską a Litwą, włącznie z koniecznym wzmocnieniem polskiej sieci elektrycznej i profilu PL-DE, aby umożliwić udział w wewnętrznym rynku energetycznym.

Kabel podmorski między Finlandią a Estonią (Estlink)

Kabel podmorski Fennoscan między Finlandią a Szwecją

Halle/Saale (DE) - Schweinfurt (DE)

EL.8.  Niemcy – Polska – Czechy – Słowacja – Austria – Węgry – Słowenia:

Zwiększanie zdolności elektrycznych połączeń wzajemnych.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Linia Neuenhagen (DE) - Vierraden (DE) - Krajnik (PL)

Linia Dürnrohr (AT) - Slavětice (CZ)

Nowe wzajemne połączenie między Niemcami a Polską

Veľké Kapušany (SK) - Lemešany (SK) -Moldava (SK) - Sajoivanka (HU)

Gabčíkovo (SK) - Veľký Ďur (SK)

Stupava (SK) - Wiedeń południowo-wschodni (AT)

EL.9.  Państwa Członkowskie regionu śródziemnomorskiego – Śródziemnomorski Pierścień Energetyczny:

Zwiększanie zdolności połączeń wzajemnych między Państwami Członkowskimi regionu śródziemnomorskiego a Marokiem – Algierią – Tunezją – Libią – Egiptem – krajami bliskowschodnimi – Turcją.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Połączenie elektryczne między Tunezją a Włochami

SIECI GAZOWE

NG.1.  Zjednoczone Królestwo - kontynentalna Europa Północna, w tym Holandia, Belgia, Dania, Szwecja i Niemcy - Polska - Litwa - Łotwa - Estonia - Finlandia - Rosja:

Gazociągi łączące niektóre główne źródła gazu w Europie, poprawiające interoperacyjność sieci i zwiększające bezpieczeństwo dostaw, włącznie z północnym gazociągiem Transgas i Jamalsko - europejskim gazociągiem, budowa nowych gazociągów i zwiększenie przepustowości sieci w Niemczech, Danii i Szwecji, oraz między tymi krajami, a także w Polsce, Czechach, na Słowacji, w Niemczech i w Austrii oraz między tymi krajami.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Północny gazociąg Transgas

Jamalsko – europejski gazociąg

Gazociąg łączący Danię, Szwecję i Niemcy

Wzmocnienie zdolności przesyłowej na osi Niemcy - Belgia - Zjednoczone Królestwo.

NG.2.  Algieria – Hiszpania – Włoch – Francja – północna Europa kontynentalna:

Budowa nowych rurociągów gazowych z Algierii do Hiszpanii, Francji i Włoch, oraz zwiększanie zdolności sieci w i między Hiszpanią, Francją i Włochami.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Gazociąg Algieria - Tunezja - Włochy

Gazociąg Algieria - Włochy przez Sardynię i Korsykę z odgałęzieniem w kierunku Francji

Gazociąg Medgas Algieria - Hiszpania - Francja- Europa kontynentalna

NG.3.  Kraje Morza Kaspijskiego – Bliski Wschód – Unia Europejska:

nowe sieci rurociągów gazowych do Unii Europejskiej z nowych źródeł, łącznie z rurociągami między Turcją – Grecją, Grecją – Włochami oraz Turcją – Austrią i Grecja - Słowenia - Austria (przez Bałkany Zachodnie).

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Gazociąg Turcja – Grecja - Włochy

Gazociąg Turcja - Austria

NG.4.  Terminale LNG w Belgii, Francji, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech Grecji, na Cyprze i Polsce:

Różnicowanie źródeł dostaw i punktów wejściowych, łącznie z podłączeniami terminali LNG do sieci przesyłowych.

NG.5.  Podziemne składowanie gazu ziemnego w Hiszpanii, Portugalii, Francji, we Włoszech, Grecji oraz w regionie Morza Bałtyckiego:

Zwiększanie pojemności w Hiszpanii, Francji, we Włoszech i w regionie Morza Bałtyckiego, oraz budowa pierwszych obiektów w Portugalii i Grecji i na Litwie.

NG.6.  Państwa Członkowskie regionu śródziemnomorskiego – Wschodnio-Śródziemnomorski Pierścień Gazowy:

Zakładanie i zwiększanie zdolności / pojemności gazociągów między Państwami Członkowskimi regionu śródziemnomorskiego a Libią – Egiptem – Jordanią – Syrią – Turcją.

W tym projekty leżące w interesie europejskim:

Gazociąg Libia - Włochy

ZAŁĄCZNIK II

TRANSEUROPEJSKIE SIECI ENERGETYCZNE

Dodatkowe kryteria dla projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania opisanych w art. 6 ust. 2

SIECI ENERGII ELEKTRYCZNEJ

1.  Rozwój sieci elektrycznych w regionach wyspiarskich, na obszarach bez dostępu do morza, peryferyjnych i ultraperyferyjnych, przy jednoczesnym wspieraniu różnicowania źródeł energii oraz wzmocnieniu energii odnawialnej, jak również przyłączeniu sieci elektrycznych tych regionów, gdzie stosowne.

‐  Irlandia – Wielka Brytania (Walia)

‐  Grecja (wyspy)

‐  Włochy (Sardynia) – Francja (Korsyka) – Włochy (kontynent)

‐  Połączenia w regionach wyspiarskich, łącznie z przyłączeniem do kontynentu

‐  Połączenia w ultraperyferyjnych regionach Francji, Hiszpanii i Portugalii

2.  Rozwój połączeń energii elektrycznej między Państwami Członkowskimi, potrzebny dla funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz w celu zapewnienia wiarygodności i niezawodności działania sieci elektrycznych.

‐  Francja – Belgia – Holandia – Niemcy

‐  Francja – Niemcy

‐  Francja – Włochy

‐  Francja – Hiszpania

‐  Portugalia – Hiszpania

‐  Finlandia – Szwecja

‐  Finlandia – Estonia – Łotwa – Litwa

‐  Austria – Włochy

‐  Włochy – Słowenia

‐  Austria – Włochy – Słowenia – Węgry

‐  Niemcy – Polska

‐  Niemcy – Polska – Czechy – Austria – Słowacja – Węgry

‐  Węgry - Słowacja

‐  Węgry - Austria

‐  Polska – Litwa

‐  Irlandia – Wielka Brytania (Irlandia Północna)

‐  Austria – Niemcy – Słowenia - Węgry

‐  Holandia – Wielka Brytania

‐  Niemcy – Dania – Szwecja

‐  Grecja – Włochy

‐  Węgry - Słowenia

‐  Malta - Włochy

‐  Finlandia - Estonia

‐  Włochy - Słowenia

3.  Rozwój połączeń elektrycznych w obrębie Państw Członkowskich, gdy jest to potrzebne dla wykorzystania połączeń pomiędzy Państwami Członkowskimi, funkcjonowania rynku wewnętrznego lub podłączenie niektórych źródeł energii odnawialnej

‐  Wszystkie Państwa Członkowskie

4.  Rozwój połączeń elektrycznych z krajami nie będącymi Państwami Członkowskimi, między innymi z krajami kandydującymi do przystąpienia, i zwiększenie w ten sposób interoperacyjności, niezawodności operacyjnej i stabilności sieci elektrycznych lub dostaw elektryczności we Wspólnocie Europejskiej.

‐  Niemcy – Norwegia

‐  Holandia – Norwegia

‐  Szwecja – Norwegia

‐  Wielka Brytania - Norwegia

‐  Bałtycki Pierścień Energetyczny : Niemcy – Polska – Białoruś – Rosja – Litwa – Łotwa – Estonia – Finlandia – Szwecja – Norwegia – Dania

‐  Norwegia – Szwecja – Finlandia – Rosja

‐  Śródziemnomorski Pierścień Energetyczny: Francja – Hiszpania – Maroko – Algieria – Tunezja – Libia – Egipt – kraje bliskowschodnie – Turcja – Grecja – Włochy

‐  Grecja – Turcja

‐  Włochy – Szwajcaria

‐  Austria - Szwajcaria

‐  Węgry - Rumunia

‐  Węgry - Serbia

‐  Węgry - Chorwacja

‐  Włochy - Tunezja

‐  Grecja – kraje bałkańskie

‐  Hiszpania – Maroko

‐  Hiszpania - Andora - Francja

‐  UE – kraje bałkańskie – Białoruś – Rosja – Ukraina

‐  Czarnomorski Pierścień Energetyczny: Rosja – Ukraina – Rumunia – Bułgaria – Turcja – Gruzja

‐  Bułgaria - Była Jugosłowiańska Republika Macedonii/Grecja - Albania - Włochy lub Bułgaria - Grecja - Włochy

5.  Działania poprawiające funkcjonowanie wzajemnie połączonych sieci elektrycznych w obrębie rynku wewnętrznego, a w szczególności działania zmierzające do określenia wąskich gardeł i brakujących połączeń, opracowania rozwiązań w celu radzenia sobie z przeciążeniem oraz dostosowania metod prognozowania i obsługi sieci elektrycznych. Działania poprawiające funkcjonowanie wzajemnie połączonych sieci elektrycznych w obrębie rynku wewnętrznego, w szczególności wskazywanie wąskich gardeł i brakujących odcinków sieci, tworzenie rozwiązań w celu przeciwdziałania ograniczeniom przesyłowym oraz przyjęcie metod prognozowania i działania sieci elektrycznej.

‐  Wskazywanie wąskich gardeł i brakujących odcinków, w szczególności transgranicznych, w sieciach elektrycznych

‐  Tworzenie rozwiązań dla zarządzania przepływem energii elektrycznej w celu przeciwdziałania problemowi ograniczeń przesyłowych wewnątrz sieci elektrycznej

‐  Wprowadzanie metod prognozowania i działania sieci elektrycznych wymaganych dla funkcjonowania rynku wewnętrznego, oraz użytkowanie dużej części odnawialnych źródeł energii

SIECI GAZOWE

6.  Wprowadzenie gazu ziemnego do nowych regionów, głównie wyspiarskich, odizolowanych, peryferyjnych i ultraperyferyjnych, oraz rozwój sieci gazowych w tych regionach.

‐  Wielka Brytania (Irlandia Północna)

‐  Irlandia

‐  Hiszpania

‐  Portugalia

‐  Grecja

‐  Szwecja

‐  Dania

‐  Włochy (Sardynia)

‐  Francja (Korsyka)

‐  Cypr

‐  Malta

‐  Regiony ultraperyferyjne we Francji, Hiszpanii, Portugalii

7.  Rozwój połączeń gazu ziemnego w celu zaspokojenia potrzeb rynku wewnętrznego lub wzmocnienia bezpieczeństwa dostaw, w tym połączenie oddzielnych sieci gazu ziemnego i gazu olefinowego.

‐  Irlandia – Wielka Brytania

‐  Francja – Hiszpania

‐  Francja – Szwajcaria

‐  Portugalia – Hiszpania

‐  Austria – Niemcy

‐  Austria – Węgry

‐  Austria – Węgry – Słowacja – Polska

‐  Polska - Czechy

‐  Słowacja - Czechy - Niemcy - Austria

‐  Austria – Włochy

‐  Grecja – inne kraje bałkańskie

‐  Austria – Węgry – Rumunia – Bułgaria – Grecja – Turcja

‐  Francja – Włochy

‐  Grecja – Włochy

‐  Austria – Czechy

‐  Niemcy – Czechy – Austria – Włochy

‐  Austria – Słowenia – Chorwacja

‐  Węgry - Chorwacja

‐  Węgry - Rumunia

‐  Węgry - Słowacja

‐  Węgry - Ukraina

‐  Słowenia – kraje bałkańskie

‐  Belgia - Holandia - Niemcy

‐  Wielka Brytania – Holandia – Niemcy

‐  Niemcy – Polska

‐  Dania – Wielka Brytania

‐  Dania – Niemcy – Szwecja

‐  Dania - Holandia

8.  Rozbudowa zdolności dla otrzymywania skroplonego gazu ziemnego (LNG) oraz dla składowania gazu ziemnego, potrzebnych do zaspokojenia popytu oraz kontroli systemów zasilania gazem, a także zróżnicowania źródeł i tras dostawczych.

‐  Wszystkie Państwa Członkowskie

9.  Rozbudowa zdolności przesyłowej gazu ziemnego (gazowe rurociągi dostawcze) potrzebnej do zaspokojenia popytu oraz zróżnicowania dostaw ze źródeł wewnętrznych i zewnętrznych, a także tras dostawczych.

‐  Nordycka Sieć Gazowa: Norwegia – Dania – Niemcy – Szwecja – Finlandia – Rosja – państwa bałtyckie – Polska

‐  Algieria – Hiszpania – Francja

‐  Rosja – Ukraina – UE

‐  Rosja – Białoruś – Ukraina – UE

‐  Rosja – Białoruś – UE

‐  Rosja – Morze Bałtyckie – Niemcy

‐  Rosja - Państwa bałtyckie - Polska - Niemcy

‐  Niemcy - Czechy - Polska - Niemcy – inne Państwa Członkowskie

‐  Libia – Włochy

‐  Tunezja – Libia – Włochy

‐   kraje Morza Kaspijskiego - UE

‐  Rosja – Ukraina – Mołdawia – Rumunia – Bułgaria – Grecja – Słowenia – inne kraje bałkańskie

‐  Rosja – Ukraina – Słowacja – Węgry – Słowenia – Włochy

‐  Holandia – Niemcy – Szwajcaria – Włochy

‐  Belgia – Francja – Szwajcaria – Włochy

‐  Dania – (Szwecja) – Polska

‐  Norwegia – Rosja – UE

‐  Irlandia

‐  Algieria – Włochy – Francja

‐  Algieria – Tunezja – Włochy

‐  Bliski Wschód – Wschodnio-Śródziemnomorski Pierścień Gazowy – UE

‐  Urządzenie do mieszania w Winksele na osi Północ-Południe (mieszanka gazu H z azotem)

‐  Zwiększenie zdolności przesyłowych na osi Wschód-Zachód: Zeebrugge-Eynatten

10.  Działania poprawiające funkcjonowanie wzajemnie połączonych sieci gazu ziemnego w obrębie rynku wewnętrznego i w krajach tranzytowych, w szczególności, działania zmierzające do określenia wąskich gardeł i brakujących połączeń, opracowania rozwiązań w celu radzenia sobie z przeciążeniem oraz dostosowania metod prognozowania i obsługi sieci gazu ziemnego.

‐  Wskazywanie wąskich gardeł i brakujących odcinków, w szczególności transgranicznych, w sieciach gazowych.

‐  Tworzenie rozwiązań dla zarządzania przepływem gazu ziemnego w celu przeciwdziałania problemom ograniczeń przesyłowych wewnątrz sieci gazowych.

‐  Zastosowanie metod prognozowania i działania sieci gazu ziemnego, potrzebnych dla funkcjonowania rynku wewnętrznego.

‐  Usprawnienie działania, bezpieczeństwa i niezawodności sieci gazu ziemnego w krajach tranzytowych.

11.  Rozbudowa i integracja zdolności przesyłowej gazów olefinowych potrzebnej do zaspokojenia popytu w obrębie rynku wewnętrznego.

‐  Wszystkie Państwa Członkowskie

ZAŁĄCZNIK III

TRANSEUROPEJSKIE SIECI ENERGETYCZNE

Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz ich specyfikacje, obecnie identyfikowane zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku II

SIECI ELEKTRYCZNE

1.  1 Rozbudowa sieci elektrycznej w regionach bez dostępu do morza

1.1  Podmorski kabel Irlandia ‐ Walia (UK)

1.2   Połączenie Cykladów Południowych (EL)

1.3  Kabel podmorski 30 kV pomiędzy wyspami Faial, Pico i S. Jorge (Azory, PT)

1.4  Połączenie i wzmocnienie sieci na wyspach Terceira, Faial i S Miguel (Azory, PT)

1.5  Połączenie i wzmocnienie sieci na Maderze (PT)

1.6  Podmorski kabel Sardynia (IT) ‐ część kontynentalna Włoch

1.7  Podmorski kabel Korsyka (FR) ‐ Włochy

1.8  Połączenie część kontynentalna Włoch ‐ Sycylia (IT): podwojenie połączenia Sorgente (IT) ‐ Rizziconi (IT)

1.9  Nowe połączenia na Balearach i Wyspach Kanaryjskich (ES)

2.  Rozwój połączeń elektrycznych pomiędzy Państwami Członkowskimi

2.1  Linia Moulaine (FR) ‐ Aubange (BE)

2.2  Linia Avelin (FR) ‐ Avelgem (BE)

2.3  Wzajemne połączenie między Niemcami a Belgią

2.4  Linia Vigy (FR) ‐ Marlenheim (FR)

2.5  Linia Vigy (FR) ‐ Uchtelfangen (DE)

2.6  Transformat fazowy w La Praz (FR)

2.7  Dalsze zwiększenie zdolności przesyłowych przez istniejące wzajemne połączenie pomiędzy Francją a Włochami

2.8  Nowe wzajemne połączenie pomiędzy Francją a Włochami

2.9  Nowe wzajemne połączenie transpirenejskie pomiędzy Francją a Hiszpanią

2.10  Połączenie poprzez Pireneje Wschodnie pomiędzy Francja a Hiszpanią

2.11  Połączenia pomiędzy północną Portugalią a północno-zachodnią Hiszpanią

2.12  Linia Sines (PT) ‐ Alqueva (PT) ‐Balboa (ES)

2.13  Połączenie między południem Portugalii a południowym zachodem Hiszpanii

2.14  Linia Valdigem (PT) - Douro Internacional (PT) - Aldeadávila (ES) i urządzenia Douro Internacional

2.15  Połączenie przez północną część Zatoki Botnickiej połączenie kablem podmorskim Fennoscan między Finlandią a Szwecją

2.16  Linia Lienz (AT) ‐ Cordignano (IT)

2.17  Wzajemne połączenie Somplago (IT) ‐ Wuermlach (AT)

2.18  Wzajemne połączenie Austria - Włochy (Thaur-Brixen) przez tunel kolejowy przez przełęcz Brenner

2.19  Połączenie pomiędzy Irlandią a Irlandią Północną

2.20  Linia St Peter (AT) ‐ Isar (DE)

2.21  Podmorski kabel pomiędzy południowo-wschodnią Anglią a środkową Holandią

2.22  Wzmocnienie połączeń pomiędzy Danią a Niemcami, np. linia Kasso ‐ Hamburg

2.23  Wzmocnienie połączeń pomiędzy Danią a Szwecją

2.24  Nowe wzajemne połączenie między Słowenią a Węgrami: Cirkovce (SI) - Heviz (HU)

2.25  Sajoivanka (HU) - Rimavská Sobota (SK)

2.26  Moldava - Sajoivanka (HU)

2.27  Stupava (SK) - Wiedeń południowo-wschodni (AT)

2.28  Linia Polska - Niemcy (Neuenhagen) (DE) - Vierraden (DE) - Krajnik (PL)

2.29  Połączenie Polska - Litwa (Elk -Alytus)

2.30  Kabel podmorski między Finlandią a Estonią

2.31  Instalacja elastycznych systemów zmiennego przesyłu prądu między Włochami a Słowenią

2.32  Nowe połączenie między systemami UCTE i CENTREL

2.33  Linia Dürnrohr (AT) - Slavětice (CZ)

2.34  Podmorskie połączenie elektryczne między Maltą (MT) a Sycylią (IT)

2.35  Nowe wzajemne połączenia między Włochami a Słowenią

2.36  Linia Udine Ovest (IT) - Okroglo (SI)

3.  Rozwój połączeń elektrycznych w obrębie Państw Członkowskich

3.1  Połączenia w Danii na osi Wschód-Zachód: Połączenie pomiędzy duńską siecią zachodnią (UCTE) i wschodnią (NORDEL).

3.2  Połączenia w Danii na osi Północ-Południe

3.3  Nowe połączenia w północnej Francji

3.4  Nowe połączenia w południowo-zachodniej Francji

3.5  Linia Trino Vercellese (IT) ‐ Lacchiarelle (IT)

3.6  Linia Turbigo (IT) ‐ Rho ‐Bovisio (IT)

3.7  Linia Voghera (IT) ‐ La Casella (IT)

3.8  Linia S. Fiorano (IT) ‐ Nave (IT) - Gorlago (IT)

3.9  Linia Wenecja północna (IT) ‐ Cordignano (IT)

3.10  Linia Redipuglia (IT) ‐ Udine Ovest (IT)

3.11  Nowe połączenia na włoskiej osi Wschód-Zachód

3.12  Linia Tavarnuzze (IT) ‐ Casellina (IT)

3.13  Linia Tavarnuzze (IT) ‐ S. Barbara (IT)

3.14  Linia Rizziconi (IT) ‐ Feroleto (IT) ‐ Laino (IT)

3.15  Nowe połączenia na włoskiej osi Północ-Południe

3.16  Modyfikacje sieci w celu ułatwienia podłączenia odnawialnych źródeł energii we Włoszech

3.17  Nowe połączenia energii wiatrowej we Włoszech

3.18  Nowe połączenia na północnej osi Hiszpanii

3.19  Nowe połączenia na śródziemnomorskiej osi Hiszpanii

3.20  Nowe połączenia na osi Galicia (ES) ‐ Centro (ES)

3.21  Nowe połączenia na osi Centro (ES) ‐ Aragón (ES)

3.22  Nowe połączenia na osi Aragón (ES) ‐ Levante (ES)

3.23  Nowe połączenia na hiszpańskiej osi Południe-Centrum (ES)

3.24  Nowe połączenia na hiszpańskiej osi Wschód-Centrum (ES)

3.25  Nowe połączenia w Andaluzji (ES)

3.26 3.24  Linia Pedralva (PT) ‐ Riba d'Ave (PT) i urządzenia w Pedralva

3.27  Linia Recarei (PT) ‐ Valdigem (PT)

3.28  Linia Picote (PT) ‐ Pocinho (PT) (unowocześnienie)

3.29  Modyfikacja obecnej linii Pego (PT) ‐ Cedillo (ES)/Falagueira (PT) oraz urządzeń w Falagueira

3.30  Linia Pego (PT) ‐ Batalha (PT) i urządzenia w Batalha

3.31  Linia Sines (PT) ‐ Ferreira do Alentejo (PT) I (unowocześnienie)

3.32  Nowe połączenia energii wiatrowej w Portugalii

3.33  Linie Pereiros (PT) ‐ Zêzere (PT) ‐ Santarém (PT) i urządzenia w Zêzere

3.34  Linie Batalha (PT) ‐ Rio Maior (PT) I i II (unowocześnienie)

3.35  Linia Carrapatelo (PT) ‐ Mourisca (PT) (unowocześnienie)

3.36  Linia Valdigem (PT) ‐ Viseu (PT) ‐ Anadia (PT)

3.37  Odgałęzienie obecnej linii Rio Maior (PT) ‐ Palmela (PT) do Ribatejo (PT) i urządzenia w Ribatejo

3.38  Podstacje i linie łączące Thessaloniki (EL), Lamia (EL) i Patras (EL)

3.39  Połączenia regionów Evia (EL), Lakonia (EL) i Tracja (EL)

3.40  Wzmocnienie istniejących połączeń regionów peryferyjnych w Grecji kontynentalnej

3.41  Linia Tynagh (IE) ‐ Cashla (IE)

3.42  Linia Flagford (IE) ‐ Wschodnie Sligo (IE)

3.43  Połączenia północno-wschodniej i zachodniej Hiszpanii, w szczególności w celu połączenia z siecią elektrowni wiatrowych.

3.44  Połączenia w kraju Basków (E), Aragón (ES) i Navarra (ES)

3.45  Połączenia w Galicji (ES)

3.46  Połączenia w środkowej Szwecji

3.47  Połączenia w południowej Szwecji

3.48  Linia Hamburg (DE) ‐ region Schwerin (DE)

3.49  Linia w regionie Halle/Saale (DE) ‐ region Schwerin (DE)

3.50  Nowe morskie i lądowe połączenia elektrowni wiatrowych w Niemczech

3.51  Wzmocnienie sieci 380 kV w Niemczech w celu przyłączenia zespołów off-shore elektrowni wiatrowych

3.52  3.52 Połączenia w Irlandii Północnej, w powiązaniu do połączeń z Irlandią

3.53  Połączenia w północno-zachodnim Zjednoczonym Królestwie

3.54  Połączenia w Szkocji i Anglii, z myślą o większym wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii elektrycznej

3.55  Nowe przybrzeżne połączenia źródeł energii otrzymywanej w Belgii, włącznie z wzmocnieniem sieci 380 kV

3.56  Podstacja Borssele (NL)

3.57  Zastosowanie urządzeń kompensacji mocy biernej (NL)

3.58  Instalacja transformatorów fazowych i/lub kondensatorów w Belgii

3.59  Wzmocnienie sieci 380 kV w Belgii, aby zwiększyć zdolności pobierania

3.60  Ligne St Peter (AT) ‐ Tauern (AT)

3.61  Linia Süd-Burgenland (AT) ‐ dolina Kainach (AT)

3.62  Dunowo (PL) - Zydowo (PL) - Krzewina (PL) - Plewiska (PL)

3.63  Patnów (PL) - Grudziądz (PL)

3.64  Ostrów (PL)-Plewiska (PL)

3.65  Ostrów (PL)-Trebaczew (Rogowiec)(PL)

3.66  Plewiska (PL)-Patnów (PL)

3.67  Tarnów (PL)-Krosno (PL)

3.68  Ełk (PL)-Olsztyn Matki (PL)

3.69  Ełk (PL)-Narew (PL)

3.70  Mikułowa (PL)-Świebodzice-Dobrzeń (Groszowice) (PL)

3.71  Patnów (PL)-Sochaczew (PL) -Warszawa (PL)

3.72  Krsko (SI)-Bericevo (SI)

3.73  Wzmocnienie słoweńskiego systemu transmisyjnego z 220 kV do 400 kV

3.74  Medzibrod (SK) - Liptovská Mara (SK)

3.75  Lemešany (SK) - Moldava (SK)

3.76  Lemešany (SK) - Veľké Kapušany (SK)

3.77  Gabčíkovo (SK) - Veľký Ďur (SK)

3.78  Połączenia w północnej Szwecji

3.79  Transfer dostaw Saaremaa (ET) 110 kV (ET)

3.80  Poprawa dostaw energii w Tartu (ET)

3.81  Renowacja podstacji Eesti (300 kV)

3.82  Renowacja podstacji Kiisa (ET), Püssi (ET) i Viljandi (ET) (110 kV)

3.83  Nošovice (CZ) -Prosenice (CZ): przebudowa linii pojedynczej (400 kV) w linię podwójną 400 kV

3.84  Krasíkov (CZ) - Horni Životice (CZ): nowa linia pojedyncza 400 kV

3.85  Nowe morskie połączenia elektrowni wiatrowych na Malcie (MT)

4.  Rozwój połączeń elektrycznych z krajami nie będącymi Państwami Członkowskimi

4.1  Nowe wzajemne połączenie Włochy ‐ Szwajcaria

4.2  Linia Philippi (EL) ‐ Maritsa 3 (Bułgaria)

4.3  4.3 Linia Amintaio (EL) ‐ Bitola (FYROM)

4.4  Linia Kardia (EL) ‐ Elbasan (Albania)

4.5  Linia Elbasan (Albania) ‐ Podgorica (Serbia i Czarnogóra)

4.6  Podstacja Mostar (Bośnia– Hercegowina) i linie połączeniowe

4.7  Podstacja Ernestinovo (Chorwacja) i linie połączeniowe

4.8  Nowe połączenia pomiędzy Grecją a Albanią, Bułgarią i FYROM

4.9  Linia Philippi (EL) ‐ Hamidabad (TR)

4.10  Podmorski kabel pomiędzy północno-wschodnią/wschodnią Anglią a południową Norwegią

4.11  Połączenie Eemshaven (NL) ‐ Feda (N)

4.12  Podmorski kabel pomiędzy południową Hiszpanią a Marokiem (wzmocnienie istniejącego połączenia)

4.13  Połączenia dla Bałtyckiego Pierścienia Energetycznego: Niemcy ‐ Polska ‐ Rosja ‐ Estonia ‐ Łotwa ‐ Litwa ‐ Szwecja ‐ Finlandia ‐ Dania ‐ Białoruś

4.14  Połączenia południowa Finlandia ‐ Rosja

4.15  Nowe połączenia pomiędzy północną Szwecją a północną Norwegią

4.16  Nowe połączenia pomiędzy środkową Szwecją a środkową Norwegią

4.17  Linia Borgvik (SE) ‐ Hoesle (N) ‐ region Oslo(N)

4.18  Nowe połączenia pomiędzy systemem UCTE/CENTREL a krajami bałkańskimi

4.19  Połączenia i punkty styczne pomiędzy poszerzonym systemem UCTE a Białorusią, Rosją i Ukrainą, w tym relokacja stacji przetwornikowych HVDC działających poprzednio pomiędzy Austrią a Węgrami i Czechami oraz pomiędzy Niemcami a Czechami

4.20  Połączenia w Czarnomorskim Pierścieniu Energetycznym: Rosja ‐ Ukraina ‐ Rumunia ‐ Bułgaria ‐ Turcja ‐ Gruzja

4.21  Nowe połączenia w obszarze Morza Czarnego z myślą o uzyskaniu interoperacyjności poszerzonego systemu UCTE z sieciami krajów mających pokrycie

4.22  Nowe połączenia w Śródziemnomorskim Pierścieniu Energetycznym: Francja ‐ Hiszpania ‐ Maroko ‐ Algieria ‐ Tunezja ‐ Libia ‐ kraje Bliskiego Wschodu ‐ Turcja ‐ Grecja ‐ Włochy

4.23  Podmorski kabel pomiędzy południową Hiszpanią a północno-zachodnią Algierią

4.24  Podmorski kabel pomiędzy Włochami a Afryką Północną (Algieria, Tunezja, Libia)

4.25  Połączenie elektryczne między Tunezją a Włochami

4.26  Nowe połączenia w regionie/obszarze Morza Barentsa

4.27  Wzmocnienie połączeń pomiędzy Danią a Norwegią

4.28  Obermoorweiler (DE) - Meiningen (AT) - Bonaduz (CH): ponowne zwiększenie mocy

4.29  Bekescsaba (HU) - Oradea (RO)

4.30  Pecs (HU) - Sombor (YU)

4.31  Pecs (HU) - Ernestinovo (CZ)

4.32  Granica Veľké Kapušany (SK) - Ukraina

4.33  Andrall (ES) - Encamp (AND) – zwiększenie mocy do 220 kV

4.34  Hiszpania - Andora - Francja: wzmocnienie połączeń

5.  Działania poprawiające funkcjonowanie połączonych sieci elektrycznych w obrębie rynku wewnętrznego

(Jeszcze nie podano szczegółów)

Sieci gazowe

6.  Doprowadzenie gazu ziemnego do nowych regionów

6.1  Rozwój sieci gazowej od Belfastu w kierunku północno-zachodniego regionu Irlandii Północnej (UK) oraz, w razie potrzeby, do zachodniego wybrzeża Irlandii

6.2  LNG w Santa Cruz de Tenerife, Wyspy Kanaryjskie (ES)

6.3  LNG w Las Palmas de Gran Canaria (ES)

6.4  LNG na Maderze (PT)

6.5  Rozwój sieci gazowej w Szwecji

6.6  Połączenie pomiędzy Balearami (ES) a częścią kontynentalną Hiszpanii

6.7  Odgałęzienie wysokociśnieniowe do Tracji (EL)

6.8  Odgałęzienie wysokociśnieniowe do Koryntu (EL)

6.9  Odgałęzienie wysokociśnieniowe do północno-zachodniej Grecji (EL)

6.10  Połączenie wysp Lolland (DK) i Falster (DK)

6.11  LNG na Cyprze, Centrum energetyczne Vasilikos

6.12  Połączenie między urządzeniam LNG w Vasilikos (CY) a elektrownią w Moni (CY)

6.13  LNG na Krecie (EL)

6.14  Odgałęzienie wysokociśnieniowe do Patra (EL)

6.15  LNG na Malcie

7.  Rozwój połączeń gazowych w celu zaspokojenia zapotrzebowania na rynku wewnętrznym lub wzmocnienia bezpieczeństwa dostaw, w tym połączeń pomiędzy oddzielnymi sieciami gazu ziemnego

7.1  Dodatkowy gazociąg łączący pomiędzy Irlandią a Szkocją

7.2  Wzajemne połączenie Północ-Południe, w tym gazociąg Dublin ‐ Belfast

7.3  Stacja ciśnieniowa na gazociągu Lacq (FR) ‐ Calahorra (ES)

7.4  Gazociąg Lussagnet (FR) ‐ Bilbao (ES)

7.5  Gazociąg Perpignan (FR) ‐ Barcelona (ES)

7.6  Zwiększenie zdolności przepustowych gazociągów zaopatrujących Portugalię poprzez południową Hiszpanię oraz Galicję i Asturię poprzez Portugalię

7.7  Gazociąg Puchkirchen (AT) ‐ Burghausen (DE)

7.8  Gazociąg Andorf (AT) ‐ Simbach (DE)

7.9  Gazociąg Wiener Neustadt (AT) ‐ Sopron (HU)

7.10  Gazociąg Bad Leonfelden (AT) ‐ Linz (AT)

7.11  Gazociąg północno-zachodni w Grecji ‐ Elbasan (Albania)

7.12  Gazociąg połączeniowy Grecja - Włochy

7.13  Stacja ciśnieniowa na głównym gazociągu w Grecji

7.14  Połączenie pomiędzy sieciami Austrii i Czech

7.15  Korytarz przesyłu gazu w Południowo-Wschodniej Europie poprzez Grecję, FYROM, Serbię i Czarnogórę, Bośnię-Hercegowinę, Chorwację, Słowenię i Austrię

7.16  Korytarz przesyłu gazu pomiędzy Austrią a Turcją poprzez Węgry, Rumunię i Bułgarię

7.17  Gazociągi łączące pomiędzy Zjednoczonym Królestwem, Holandią i Niemcami, łączący główne źródła i rynki Europy północno-zachodniej

7.18  Połączenie pomiędzy północno-wschodnimi Niemcami (obszar Berlina) a północno-zachodnią Polską (obszar Szczecina), z odgałęzieniem z Schmölln do Lubmin (DE, obszar Greifswald)

7.19  Gazociąg Cieszyn (PL) - Ostrava (CZ)

7.20  Görlitz (DE) - Zgorzelec (PL): przedłużenie i wzajemne połączenie sieci gazu ziemnego

7.21  Przedłużenie Bernau (DE) - Szczecin (PL)

7.22  Połączenie pomiędzy urządzeniami przybrzeżnymi na Morzu Północnym albo pomiędzy duńskimi urządzeniami przybrzeżnymi a urządzeniami naziemnymi Zjednoczonego Królestwa

7.23  Wzmocnienie zdolności przesyłowych pomiędzy Francją a Włochami

7.24  Bałtyckie wzajemne połączenie gazowe pomiędzy Danią ‐ Niemcami ‐ Szwecją

7.25  Stacja mieszania w Winksele (BE) na osi Północ-Południe

7.26  Wzmocnienie zdolności przesyłowych połączenia Zeebrugge (BE) z Eynatten (BE)

7.27  Wzmocnienie zdolności przesyłowych wzdłuż osi Północ-Zachód: Zelzate (BE) - Zeebrugge (BE)

7.28  Budowa gazociągu łączącego Danię z Holandią, łączącego istniejące urządzenia produkcyjne na Morzu Północnym.

8.  Rozwój zdolności odbioru płynnego gazu ziemnego (LNG) oraz składowania gazu ziemnego

8.1  LNG w Le Verdon-sur-mer (FR, nowy terminal) oraz gazociąg do magazynu Lussagnet (FR)

8.2  LNG w Fos-sur-mer (FR)

8.3  LNG w Huelva (ES), poszerzenie istniejącego terminalu

8.4  LNG w Cartagena (ES), poszerzenie istniejącego terminalu

8.5  LNG w Galicji (ES), nowy terminal

8.6  LNG w Bilbao (ES), nowy terminal

8.7  LNG w regionie Walencji (ES), nowy terminal

8.8  LNG w Barcelonie (ES), poszerzenie istniejącego terminalu

8.9  LNG w Sines (PT), nowy terminal

8.10  LNG w Revithoussa (EK), powiększenie istniejącego terminalu

8.11  LNG na północnym wybrzeżu Adriatyku (IT)

8.12  Przybrzeżne urządzenia LNG na północnym Morzu Adriatyckim (IT)

8.13  LNG na południowym wybrzeżu Adriatyku (IT)

8.14  LNG na wybrzeżu Morza Jońskiego (IT)

8.15  LNG na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego (IT)

8.16  LNG na wybrzeżu Ligurii (IT)

8.17  LNG w Zeebruge (BE, drugi etap zwiększania przepustowości)

8.18  LNG na Wyspie Grain, Kent (UK)

8.19  Budowa drugiego terminalu LNG w Grecji kontynentalnej

8.20  Rozwój podziemnych urządzeń do składowania gazu w Irlandii

8.21  Urządzenia do składowania w południowej Kavala (EL), przekształcenie przybrzeżnego wyczerpanego pola gazowego

8.22  Urządzenia do składowania w Lussagnet (FR, powiększenie istniejącego składu)

8.23  Urządzenia do składowania w Pecorade (FR, przekształcenie wyczerpanego pola naftowego)

8.24  Urządzenia do składowania w regionie Alzacji (FR, wykorzystanie kopalni soli)

8.25  Urządzenia do składowania w regionie centralnym (FR, wykorzystanie poziomu wód gruntowych).

8.26  Urządzenia do składowania na osi Północ-Południe w Hiszpanii (nowe lokalizacje) w Cantabria, Aragon, Castilla y León, Castilla - La Mancha i Andaluzja

8.27  Urządzenia do składowania na śródziemnomorskiej osi Hiszpanii (nowe lokalizacje) w Katalonii, Walencji i Murcia

8.28  Urządzenia do składowania Carriço (PT, nowa lokalizacja)

8.29  Urządzenia do składowania w Loenhout (BE, powiększenie istniejącego składu)

8.30  Urządzenia do składowania w Stenlille (DK) i Lille Torup (DK, powiększenie istniejącego składu)

8.31  Urządzenia do składowania w Tønder (DK, nowa lokalizacja)

8.32  Urządzenia do składowania w Puchkirchen (AT, powiększenie istniejącego składu), w tym gazociąg do systemu Penta West w pobliżu Andorf (AT)

8.33  Urządzenia do składowania w Baumgarten (AT, nowa lokalizacja)

8.34  Urządzenia do składowania w Haidach (AT, nowa lokalizacja), w tym gazociąg do europejskiej sieci gazowej

8.35  Rozwój podziemnych urządzeń do składowania gazu we Włoszech

8.36  Urządzenia do składowania w Wierzchowicach (PL): powiększenie lokalizacji

8.37  Urządzenia do składowania w Kossakowie (PL), zwiększenie składowania podziemnego

8.38  Gazociąg Malta (MT) - Sycylia (IT)

8.39  Składowanie na Litwie (nowa lokalizacja)

9.  Rozwój zdolności przesyłowych gazu (gazociągi zaopatrzeniowe)

9.1  Utworzenie i rozwój połączeń Skandynawskiego Pierścienia Gazowego: Norwegia ‐ Dania ‐ Niemcy ‐ Szwecja ‐ Finlandia ‐ Rosja ‐ kraje bałtyckie ‐ Polska

9.2  Gazociąg wewnątrzskandynawski: Norwegia, Szwecja, Finlandia

9.3  Gazociąg północnoeuropejski: Rosja, Morze Bałtyckie, Niemcy

9.4  Gazociąg z Rosji do Niemiec przez Łotwę, Litwę i Polskę, w tym rozwój podziemnych urządzeń do składowania gazu na Łotwie, projekt "Amber" (Bursztyn)

9.5  Gazociąg Finlandia – Estonia

9.6.  Nowe gazociągi z Algierii do Hiszpanii i Francji oraz związane z tym zwiększenie zdolności przesyłowych sieci wewnętrznych w tych krajach.

9.7  Zwiększenie zdolności przesyłowych gazociągu Algieria ‐ Maroko ‐ Hiszpania (do miasta Córdoba)

9.8  Gazociąg Córdoba (ES) ‐ Ciudad Real (ES)

9.9  Gazociąg Ciudad Real (ES) ‐ Madrid (ES)

9.10  Gazociąg Ciudad Real (ES) ‐ wybrzeże śródziemnomorskie (ES)

9.11  Odgałęzienia w Kastylii - La Mancha (ES)

9.12  Przedłużenie w kierunku północno-zachodniej Hiszpanii

9.13  Gazociąg podmorski Algieria ‐ Hiszpania i gazociągi połączeniowe do Francji

9.14  Zwiększenie zdolności przesyłowych ze złóż rosyjskich do Unii Europejskiej przez Ukrainę, Słowację i Czechy

9.15  Zwiększenie zdolności przesyłowych ze złóż rosyjskich do Unii Europejskiej przez Białoruś i Polskę

9.16  "Jamalsko-europejski gazociąg II"

9.17  Gazociąg Yagal Sud (pomiędzy gazociągiem STEGAL prowadzącym do trójkąta DE, FR, CH)

9.18  Gazociąg SUDAL East (pomiędzy gazociągiem MIDAL w pobliżu Heppenheim do połączenia w Burghausen z gazociągiem PENTA w Austrii)

9.19  Zwiększenie przepustowości gazociągu STEGAL w zakresie dodatkowego przesyłu gazu z granicy między Czechami a Niemcami i z granicy między Polską a Niemcami przez terytorium Niemiec do innych Państw Członkowskich.

9.20  Gazociąg ze złóż libijskich do Włoch

9.21  Gazociąg ze złóż w krajach kaspijskich do Unii Europejskiej

9.22  Gazociąg Grecja – Turcja

9.23  Zwiększenie zdolności przesyłowych ze złóż rosyjskich do Grecji i pozostałych krajów bałkańskich przez Ukrainę, Mołdawię, Rumunię i Bułgarię

9.24  Gazociąg St. Zagora (BG) ‐ Ihtiman (BG)

9.25  Gazociąg transadriatycki – gazociąg do przesyłu gazu ziemnego importowanego z regionu Morza Kaspijskiego, z Rosji i Bliskiego Wschodu, łączący Włochy z rynkami energetycznymi Europy południowo-wschodniej

9.26  Gazociągi łączące pomiędzy sieciami gazowymi Niemiec, Czech, Austrii i Włoch

9.27  Gazociąg ze złóż rosyjskich do Włoch przez Ukrainę, Słowację, Węgry i Słowenię

9.28  Zwiększenie zdolności przesyłowych gazociągu TENP biegnącego z Holandii przez Niemcy do Włoch

9.29  Gazociąg Taisnieres (FR) ‐ Oltingue (CH)

9.30  Gazociąg z Danii do Polski, ewentualnie przez Szwecję

9.31  Gazociąg Nybro (DK) ‐ Drag¸r (DK), w tym gazociąg łączący do urządzeń do składowania w Stenlille (DK)

9.32  Sieć gazowa od złóż na Morzu Barentsa do Unii Europejskiej przez Szwecję i Finlandię

9.33  Gazociąg z pola Corrib (IE, przybrzeżne)

9.34  Gazociąg ze złóż w Algierii do Włoch przez Sardynię, z odgałęzieniem na Korsykę

9.35  Sieć gazowa ze złóż na Bliskim Wschodzie do Unii Europejskiej

9.36  Gazociąg z Norwegii do Zjednoczonego Królestwa

9.37  Połączenie Pécs (HU) - Chorwacja

9.38  Połączenie Szeged (HU) - Oradea (RO)

9.39  Połączenie Vecses (HU) - Słowacja

9.40  Zwiększenie zdolności przesyłowych między Beregdaroc (HU) a Ukrainą

10.  Działania poprawiające funkcjonowanie połączonych sieci gazowych w obrębie rynku wewnętrznego.

(Jeszcze nie podano szczegółów)

(1) Dz.U. C 241 z 28.9.2004, str.17. (2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2005 r. (3) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 11. (4) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str.37. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Rady 2004/85/WE (Dz.U. L 236 z 7.7.2004, str.10). (5) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str.57. (6) Dz.U. L 228 z 23.9.1995, str.1. Rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 807/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 143 z 30.4.2004, str. 46). (7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str.23. (8) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, str.154. (9) Dz.U. L 130 z 25.5.1994, str.1. Rozporządzenie zmienione ostatnio Aktem o Przystąpieniu z 2003 r. (10) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str.1. Rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 173/2005 (Dz.U. L 29 z 2.2.2005, str.3). (11) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 73. Rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 2257/2004 (Dz.U. 389 z 30.12.2004, str.1). (12) * 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej decyzji.