(Zwykła procedura legislacyjna: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób(1):

(1) Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0169/2010). (2) * Poprawki: tekst nowy lub zmieniony jest zaznaczony wytłuszczoną kursywą; skreślenia są zaznaczone symbolem ▌.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(3),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w podejściu do systemu finansowego jako całości. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za finansową globalizacją ani za rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów unijnych i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a)  Na długo przed pojawieniem się kryzysu finansowego Parlament Europejski systematycznie apelował już o rzeczywiste wyrównanie szans dla wszystkich podmiotów na szczeblu unijnym, wskazując jednocześnie na istotne braki w nadzorze Unii Europejskiej nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania ram dla rynków finansowych: plan działania(5), z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej(6), z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) – białej księgi(7), z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego(8), z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego- przyszła struktura nadzoru(9), z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie zmienionego wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)(10) oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych)(11).

(2)  W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem pana Jacques'a de Larosière'a (raport de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono ▌reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii Europejskiej. Grupa ekspertów wyraziła również stanowisko, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych oraz sektor papierów wartościowych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego. Zawarte w raporcie zalecenia dotyczyły minimalnego poziomu zmian, który eksperci ocenili jako konieczny, żeby uniknąć wystąpienia podobnego kryzysu w przyszłości.

(3)  W swoim komunikacie z dnia 4 marca 2009 r. zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy” Komisja zaproponowała przedłożenie projektu legislacyjnego w sprawie utworzenia Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego i Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), natomiast w komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, ale nie uwzględniła wszystkich zaleceń sformułowanych w raporcie de Larosière'a.

(4)  W konkluzjach z dnia 19 czerwca 2009 r. Rada Europejska zaleciła utworzenie Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożonego z trzech nowych europejskich organów nadzoru. System ten powinien mieć na celu podniesienie jakości i spójności nadzoru krajowego, wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi oraz opracowanie jednolitego zbioru przepisów UE obowiązującego wszystkich uczestników rynków finansowych na jednolitym rynku. Rada Europejska zaznaczyła, że europejskie organy nadzoru powinny również posiadać uprawnienia nadzorcze w stosunku do agencji ratingowych oraz zwróciła się do Komisji o przygotowanie konkretnych wniosków dotyczących możliwości odgrywania przez ESFS istotnej roli w sytuacjach kryzysowych, podkreślając jednocześnie, że decyzje podjęte przez ESA nie powinny wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe) (dalej „ESMA”) powinien również zająć się nadzorem repozytoriów transakcji. Komisja proszona jest o przedstawienie rozwiązania dla kwestii nadzoru partnerów centralnych przez ESMA, na wzór rozwiązania przyjętego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych(12).

(4a)  W sprawozdaniu Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 16 kwietnia 2010 r. zatytułowanym „Uczciwy i znaczący wkład sektora finansowego”, sporządzonym na żądanie szczytu G20 w Pittsburgu, stwierdzono że „koszt kryzysu sektora finansowego powinien zostać objęty i pokryty przez Wkład Finansowy na rzecz Stabliności (ang. Financial Stability Contribution – FSC) powiązany z realnym i skutecznym mechanizmem naprawczym. Odpowiednio zdefiniowane mechanizmy naprawcze sprawią, że w przyszłości rządy nie będą zmuszone do wykupywania instytucji zbyt dużych lub zbyt powiązanych, by upaść”.

(4b)  W komunikacie z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowanym „Europa 2020” Komisja stwierdziła również, że podstawowym priorytetem w perspektywie krótkoterminowej jest „lepiej zapobiegać i – jeśli zajdzie taka potrzeba – lepiej radzić sobie z ewentualnymi kryzysami finansowymi” oraz stwierdziła, że „rozważy możliwość odpowiedniego udziału sektora finansowego, z uwzględnieniem szczególnej odpowiedzialności sektora finansowego w trakcie obecnego kryzysu.”

(4c)  W dniu 25 marca 2010 r. Rada Europejska wyraźnie stwierdziła, że „szczególnie potrzebne są postępy w kwestiach takich jak instytucje systemowe, instrumenty finansowe stosowane w zarządzaniu w sytuacji kryzysowej.”

(4d)  Rada Europejska ostatecznie stwierdziła w dniu 17 czerwca 2010 r., że „państwa członkowskie powinny wprowadzić system opłat i podatków nakładanych na instytucje finansowe, aby zapewnić równy podział obciążenia i określić zachęty służące ograniczeniu ryzyka systemowego. Takie opłaty lub podatki powinny być częścią struktury wiarygodnego rozwiązania ramowego.”

(5)  Kryzys gospodarczy i finansowy stworzył realne i poważne zagrożenia dla stabilności systemu finansowego i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przywrócenie oraz utrzymanie stabilności i wiarygodności systemu finansowego jest bezwzględnym warunkiem wstępnym utrzymania zaufania na rynku wewnętrznym oraz jego spójności, a tym samym utrzymania i poprawy warunków umożliwiających ustanowienie w pełni zintegrowanego i działającego rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Ponadto głębiej i mocniej zintegrowane rynki finansowe oferują lepsze możliwości pozyskiwania finansowania i dywersyfikacji ryzyka, poprawiając tym samym odporność gospodarek na wstrząsy.

(6)  Unia Europejska wyczerpała możliwości działań w ramach obecnej formuły komitetów europejskich organów nadzoru ▌. Unia Europejska nie może trwać w sytuacji, w której: brakuje mechanizmów zapewniających podejmowanie przez krajowe organy nadzoru najlepszych możliwych decyzji nadzorczych dotyczących instytucji transgranicznych; nie ma wystarczającej współpracy ani wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru; wspólne działanie podejmowane przez krajowe organy wymaga skomplikowanych ustaleń, aby uwzględnić mozaikę wymogów regulacyjnych i nadzorczych; krajowe rozwiązania są najczęściej jedynym wykonalnym wariantem odpowiedzi na problemy europejskie; istnieje wiele różnych interpretacji tych samych tekstów prawnych. Europejski System ▌ Nadzoru Finansowego (ESFS) powinien zostać zaprojektowany w taki sposób, aby zaradzić tym brakom i stworzyć system zgodny z celem, jakim jest stabilny i jednolity unijny rynek usług finansowych łączący krajowe organy nadzoru w silną sieć na szczeblu unijnym.

(7)  ESFS powinien stanowić zintegrowaną sieć krajowych i unijnych organów nadzoru finansowego, w ramach której bieżący nadzór nad instytucjami finansowymi sprawowany jest na poziomie krajowym ▌. ESMA powinien odgrywać wiodącą rolę w organach nadzorczych nadzorujących transgranicznych uczestników rynku finansowego, a ponadto należy określić wyraźne zasady dotyczące nadzoru obowiązujące te organy. ESMA powinien zwracać szczególną uwagę na uczestników rynku finansowego, którzy mogą stwarzać ryzyko systemowe z tego względu, że ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii Europejskiej, w przypadkach gdyby krajowemu organowi nadzoru nie udało się wykonać swoich uprawnień. Należy również osiągnąć większą harmonizację i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii Europejskiej. Poza ESMA należy powołać Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne), a także Europejski Organ Nadzoru (bankowość) i Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”). Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego powinna stanowić część ESFS.

(8)  Europejski Organ Nadzoru powinien zastąpić Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego ustanowiony decyzją Komisji 2009/78/WE(13), Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ustanowiony decyzją Komisji 2009/79/WE(14) oraz Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ustanowiony decyzją Komisji 2009/77/WE(15) i przejąć wszystkie zadania i kompetencje tych komitetów, wraz z kontynuowaniem, w stosownych przypadkach, już rozpoczętych prac i projektów. Należy jasno określić zakres działań poszczególnych europejskich organów nadzoru ▌. Komisja powinna również uczestniczyć w sieci działań nadzorczych, jeżeli wymagają tego względy instytucjonalne i obowiązki wynikające z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(9)  ▌ ESMA powinien działać, mając na uwadze polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, ▌zwłaszcza poprzez zapewnianie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter uczestników rynku finansowego. ESMA powinien chronić wartości społeczne takie jak stabilność systemu finansowego, wypłacalność i płynność finansowa instytucji finansowych, przejrzystość rynków i produktów finansowych, oraz chronić deponentów i inwestorów. ESMA powinien również zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantować równe warunki konkurencji oraz wzmocnić międzynarodową koordynację nadzoru finansowego, z korzyścią dla całej gospodarki, w tym dla uczestników rynku finansowego i innych zainteresowanych stron, konsumentów i pracowników. Do zadań ESMA powinno należeć również wspieranie konwergencji nadzorczej i udzielanie porad instytucjom UE w zakresie papierów wartościowych oraz regulacji i nadzoru rynków oraz w odniesieniu do  powiązanych kwestii dotyczących ładu korporacyjnego i sprawozdawczości finansowej. ESMA powinien także ponosić ogólną odpowiedzialność za nadzór nad istniejącymi i nowymi produktami finansowymi lub rodzajami transakcji.

(9a)  ESMA powinien również należycie uwzględniać wpływ jego działań na konkurencję i innowacje w ramach rynku wewnętrznego, konkurencyjność Unii Europejskiej na świecie, integrację finansową i nową strategię Unii na rzecz tworzenia miejsc pracy i wzrostu.

(9b)  Aby zrealizować te cele, ESMA powinien posiadać osobowość prawną i niezależność administracyjną i finansową. ESMA powinien posiadać „uprawnienia umożliwiające zapewnienie przestrzegania praw, w szczególności tych związanych z ryzykiem systemowym i ryzykiem transgranicznym” (Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego).

(9c)  Organy międzynarodowe (Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Rada Stabilności Finansowej, Bank Rozrachunków Międzynarodowych) zdefiniowały ryzyko systemowe jako „ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe”.

(9d)  Ryzyko transgraniczne według tych instytucji obejmuje wszelkiego rodzaju ryzyko spowodowane przez nierównowagę gospodarczą lub niepowodzenia finansowe w całej Unii Europejskiej lub w jej części, które może mieć poważne negatywne skutki dla transakcji między podmiotami gospodarczymi dwóch lub więcej państw członkowskich, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego lub finansów publicznych Unii Europejskiej lub któregokolwiek z jej państw członkowskich;

(10)  Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 2 maja 2006 r. ▌ (Zjednoczone Królestwo przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej) stwierdził, że: „brzmienie art. 95 traktatu WE [obecnie art. 114 TFUE] nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do poszczególnych państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji, w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu(16)”. Cele i zadania ESMA polegające na udzielaniu właściwym krajowym organom nadzoru pomocy w zakresie spójnej interpretacji i stosowania przepisów unijnych oraz przyczynianiu się do stabilności finansowej koniecznej do integracji finansowej są ściśle związane z celami określonymi w dorobku prawnym Unii Europejskiej dotyczącym rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Należy zatem ustanowić Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych na mocy art. 114 TFUE.

(11)  Do aktów prawnych określających zadania właściwych organów państw członkowskich, w tym współpracę między nimi i z Komisją, należą: dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów(17), dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych(18), dyrektywa 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznego obrotu giełdowego oraz informacji dotyczących tych papierów wartościowych, które podlegają publikacji(19), dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych(20), dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego(21), dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)(22), dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE(23), dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia(24), dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(25), dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE(26), dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu(27), dyrektywa 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotycząca sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość(28), dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (wersja przeredagowana)(29), bez uszczerbku dla kompetencji Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego w zakresie nadzoru ostrożnościowego, dyrektywa 2009/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe(30), dyrektywa … (przyszła dyrektywa w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi) i rozporządzenie … (przyszłe rozporządzenie w sprawie agencji ratingowych), w tym wszystkie dyrektywy, rozporządzenia i decyzje Komisji wydane na podstawie tych aktów prawnych oraz wszelkie przyszłe wspólnotowe akty prawne powierzające zadania ESMA.

(12)  Termin „uczestnik rynków finansowych” powinien obejmować szereg zróżnicowanych uczestników, którzy podlegają przepisom wspólnotowym w tej dziedzinie. Może on obejmować zarówno osoby prawne, jak i fizyczne. Może on obejmować przykładowo przedsiębiorstwa inwestycyjne, UCITS oraz ich spółki zarządzające, zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, podmioty gospodarcze, izby rozrachunkowe, systemy rozliczeniowe, agencje ratingowe, emitentów, oferentów, inwestorów, osoby kontrolujące uczestników lub zainteresowane nimi, osoby zaangażowane w zarządzanie uczestnikami, a także inne osoby, w odniesieniu do których obowiązuje wymóg określony przepisami. Powinien on również obejmować instytucje finansowe, takie jak instytucje kredytowe i zakłady ubezpieczeń, jeżeli są one zaangażowane w działania objęte prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie. Definicja ta nie obejmuje właściwych organów w UE i w krajach trzecich oraz Komisji.

(13)  Pożądane jest, by ESMA wspierał spójne podejście w dziedzinie systemów rekompensat dla inwestorów celem zapewnienia równych szans dla wszystkich inwestorów i równorzędnego ich traktowania w całej Unii Europejskiej. Ponieważ systemy rekompensat dla inwestorów podlegają nadzorowi raczej w państwach członkowskich, a nie nadzorowi regulacyjnemu, właściwe jest, by ESMA mógł wykonywać swoje uprawnienia na mocy niniejszego rozporządzenia w stosunku do samego systemu rekompensat dla inwestorów oraz do podmiotu zarządzającego nim ▌. Rola ESMA powinna zostać poddana przeglądowi po utworzeniu europejskiego funduszu zabezpieczeń inwestorów.

(14)  Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu ustanawiającego zharmonizowane regulacyjne normy techniczne w zakresie usług finansowych, tak by zapewnić, również poprzez jednolity zbiór przepisów, równe szanse i odpowiednią ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Europie. Ponieważ ESMA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie mu, w dziedzinach określonych prawem unijnym, opracowania projektów regulacyjnych norm technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Komisja powinna zatwierdzić te regulacyjne i wykonawcze normy techniczne zgodnie z art. 290 TFUE w celu nadania im wiążącej mocy prawnej. ▌

(15)  Komisja powinna zatwierdzić te projekty regulacyjnych norm technicznych w celu nadania im wiążącej mocy prawnej. Zmiana norm może nastąpić jedynie w sytuacji nadzwyczajnej, pod warunkiem, że ESMA jest w bliskim kontakcie z rynkami finansowymi i bierze pod uwagę codzienną pracę tych rynków. Normy podlegałyby zmianom, jeżeli – przykładowo – projekty norm regulacyjnych byłyby niezgodne z prawem unijnym bądź byłyby sprzeczne z zasadą proporcjonalności lub z podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych określonymi w dorobku prawnym Wspólnoty dotyczącym usług finansowych. Komisja nie powinna zmieniać treści norm technicznych przygotowanych przez ESMA bez uprzedniej konsultacji z ESMA. Aby zapewnić sprawną i szybką procedurę przyjmowania tych norm, należy ustalić określony termin, w którym Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie ich zatwierdzenia.

(15a)  Komisja powinna mieć także uprawnienia do wdrażania aktów prawnych, zgodnie z postanowieniami art. 291 TFUE.

(15b)  Regulacyjne i wykonawcze normy techniczne muszą brać pod uwagę zasadę proporcjonalności, tj. wymogi określone w tych normach winny być proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością danej instytucji finansowej.

(16)  W dziedzinach nieobjętych regulacyjnymi normami technicznymi ESMA powinien mieć uprawnienia do wydawania ▌wytycznych i zaleceń w sprawie stosowania prawodawstwa Unii Europejskiej. W celu zapewnienia przejrzystości i zwiększenia przestrzegania przez krajowe organy nadzoru tych wytycznych i zaleceń, krajowe organy nadzoru powinny być zobowiązane do opublikowania powodów niezastosowania się do tych wytycznych i zaleceń, żeby zachować pełną przejrzystość wobec uczestników rynku.

(17)  Zapewnianie właściwego i pełnego stosowania prawa Unii Europejskiej jest podstawowym warunkiem wstępnym dla integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, stabilności systemu finansowego i równych warunków konkurencji dla instytucji finansowych w Unii Europejskiej. Należy zatem wprowadzić odpowiedni mechanizm obowiązujący w sytuacjach, w których ESMA stwierdzi przypadki niestosowania lub nieprawidłowego ▌stosowania, a co za tym idzie naruszenie prawa Unii Europejskiej. Mechanizm ten powinien obowiązywać w dziedzinach, w których prawodawstwo wspólnotowe określa jasne i bezwarunkowe obowiązki.

(18)  Aby umożliwić podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania przepisów prawa wspólnotowego, należy wprowadzić mechanizm składający się z trzech kroków: na pierwszym poziomie ESMA powinien być uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać ▌zalecenie. W przypadku gdy właściwy organ krajowy nie stosuje się do zalecenia, Komisja powinna mieć prawo do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie ESMA, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

(19)  Jeżeli organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia w terminie wyznaczonym przez ESMA, ESMA – w celu zapewniania przestrzegania prawa Unii Europejskiej – powinien ▌niezwłocznie skierować do danego krajowego organu nadzoru decyzję o bezpośrednich skutkach prawnych, na którą można się powoływać przed sądami i organami i która może być egzekwowana na mocy art. 258 TFUE.

(20)  W wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności właściwego organu ESMA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Uprawnienie to powinno być ograniczone do wyjątkowych przypadków, w których właściwy organ nie zastosuje się do skierowanej do niego formalnej opinii oraz w których prawo Unii Europejskiej ma bezpośrednie zastosowanie do instytucji finansowych na mocy istniejących(31) lub przyszłych rozporządzeń UE. W związku z powyższym Parlament Europejski i Rada oczekują na wdrożenie programu Komisji na 2010 r., w szczególności w odniesieniu do wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych.

(21)  Poważne zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej wymagają szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi na szczeblu Unii Europejskiej. ESMA powinien zatem móc zobowiązywać krajowe organy nadzoru do podejmowania konkretnych działań w celu zapobiegania sytuacjom nadzwyczajnym. Mając na uwadze delikatny charakter tej kwestii, uprawnienie do decydowania o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej należy przyznać Komisji z jej własnej inicjatywy lub na żądanie Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub ESMA. Jeżeli Parlament Europejski, Rada, ESRP lub Europejski Organ Nadzoru są zdania, że prawdopodobne jest pojawienie się sytuacji nadzwyczajnej, powinny skontaktować się z Komisją. Czyniąc to, należy szczególną wagę przykładać do poufności. Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

(22)  W celu zapewnienia efektywnego i skutecznego nadzoru oraz zrównoważonego uwzględnienia stanowisk właściwych organów w poszczególnych państwach członkowskich ESMA powinien móc rozstrzygać spory między tymi właściwymi organami ze skutkiem wiążącym, w tym w ramach kolegiów nadzorczych. Należy wprowadzić postępowanie pojednawcze, podczas którego właściwe organy mogą dojść do porozumienia. Jeżeli nie osiągnie się porozumienia, ESMA wymaga od zainteresowanych właściwych organów podjęcia konkretnych działań lub zaprzestania działań w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawodawstwem UE, przy czym skutki tego postępowania byłyby wiążące dla zainteresowanych właściwych organów. W przypadku niepodejmowania działań przez właściwy krajowy organ nadzoru ESMA powinien być uprawniony do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych bezpośrednio do instytucji finansowych w obszarach prawa unijnego bezpośrednio je obowiązującego.

(22a)  Kryzys pokazał, że zwykła współpraca pomiędzy organami krajowymi, które nie posiadają uprawnień poza terytorium danego kraju, jest zdecydowanie niewystarczająca do kontroli instytucji finansowych prowadzących działalność transgraniczną.

(22b)  Ponadto „obecne uregulowania łączące branżowe prawa paszportowe, nadzór nad krajem pochodzenia i czysto krajowe ubezpieczenie depozytu nie stanowią odpowiedniej podstawy przyszłej regulacji europejskich, transgranicznych banków detalicznych” i nadzoru nad nimi (sprawozdanie Turnera).

(22c)  Jak stwierdza się w sprawozdaniu Turnera, „należyte uregulowania wymagają albo zwiększenia uprawnień krajowych, co oznacza mniejsze otwarcie rynku wewnętrznego, albo większego stopnia integracji europejskiej”.

(22d)  Rozwiązanie krajowe wiąże się z nadaniem państwu przyjmującemu prawa do zobowiązania instytucji zagranicznych do działania wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców, a nie filii, oraz do nadzoru nad kapitałem i płynnością banków działających w danym kraju, co doprowadziłoby do większego protekcjonizmu.

(22e)  Rozwiązanie europejskie wymaga wzmocnienia roli ESMA w organach nadzoru oraz wzmocnienia nadzoru nad instytucjami finansowymi stwarzającymi ryzyko systemowe.

(23)  Kolegia organów nadzorczych odgrywają istotną rolę w efektywnym, skutecznym i spójnym nadzorze instytucji finansowych działających na szczeblu transgranicznym. ESMA powinien odgrywać wiodącą rolę i mieć pełne prawa do uczestniczenia w kolegiach organów nadzorczych w celu usprawniania funkcjonowania kolegiów i procesu wymiany informacji w kolegiach oraz celem promowania konwergencji i spójności stosowania prawa unijnego przez kolegia. Jak zauważono w raporcie de Larosière'a, „należy unikać arbitrażu regulacyjnego i zakłóceń konkurencji wynikających z różnych praktyk nadzorczych, gdyż mogą one naruszyć stabilność finansową – między innymi poprzez zachęcanie do przenoszenia działalności finansowej do krajów o bardziej łagodnym systemie nadzoru. System nadzoru musi być postrzegany jako uczciwy i zrównoważony.”

(23a)  ESMA i krajowe organy nadzoru powinny wzmocnić nadzór nad instytucjami finansowymi spełniającymi kryteria ryzyka systemowego, ponieważ ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii i naruszyć realną gospodarkę.

(23b)  Należy określić kryteria ryzyka systemowego, uwzględniając międzynarodowe normy, w szczególności normy ustalone przez Radę Stabilności Finansowej (FSB), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF), Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego i grupę G-20. Wzajemne powiązania, substytucyjność i terminowość to zwyczajowo wykorzystywane kryteria identyfikacji ryzyka systemowego.

(23c)  Należy ustanowić ramy postępowania z instytucjami znajdującymi się w trudnej sytuacji w celu ich ustabilizowania albo zamknięcia, ponieważ „wyraźnie wykazano, że stawka w kryzysie bankowym jest wysoka dla rządu i społeczeństw w szerokim ujęciu, gdyż taka sytuacja może zagrozić stabilności finansowej i realnej gospodarce” (raport de Larosière'a). Komisja powinna przedstawić odpowiednie propozycje dotyczące ustanowienia nowych ram zarządzania w sytuacji kryzysu finansowego. Kluczowe elementy zarządzania kryzysowego to wspólny zestaw zasad i mechanizmy naprawy finansów (egzekucja i finansowanie, tak aby poradzić sobie z kryzysem dużych, transgranicznych i/lub wzajemnie połączonych instytucji).

(23d)  Należy powołać Europejski Fundusz Gwarancji Depozytów w celu zagwarantowania współodpowiedzialności transgranicznych podmiotów finansowych, ochrony interesów europejskich deponentów i zmniejszenia kosztów systemowego kryzysu finansowego ponoszonych przez podatników. Fundusz na szczeblu unijnym wydaje się być najskuteczniejszym sposobem ochrony interesów deponentów i najlepszą obroną przed zakłóceniami konkurencji. Oczywiste jest jednak, że rozwiązania stosowane w UE są nieuchronnie bardziej złożone i niektóre państwa członkowskie pragną zachować swoje systemy krajowe. ESMA winien zatem, w minimalnym zakresie, zharmonizować najważniejsze elementy systemów krajowych. ESMA może także dbać o to, aby instytucje finansowe były zobowiązane do dokonywania wpłat na rzecz tylko jednego systemu.

(23e)  Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych powinien finansować uporządkowane interwencje służące zakończeniu działalności lub pomocy instytucjom finansowym, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej jednolitego rynku finansowego Unii Europejskiej. Fundusz powinien być finansowany z odpowiednich składek z sektora finansowego. Składki do Funduszu powinny zastąpić składki, które przekazywano do krajowych funduszy o podobnym charakterze.

(24)  Narzędziem przydatnym w funkcjonowaniu sieci organów nadzoru może być przekazywanie zadań i obowiązków, tak by ograniczyć powielanie zadań organów nadzoru, wspierać współpracę, a tym samym usprawnić proces nadzoru oraz zmniejszyć obciążenia spoczywające na instytucjach finansowych, zwłaszcza tych, które nie działają na skalę unijną. Rozporządzenie powinno zatem zapewniać jasne podstawy prawne dla takiego przekazywania zadań i obowiązków. Przekazywanie zadań oznacza, że zadania są wykonywane przez inny organ nadzoru, a nie przez właściwy organ nadzoru, podczas gdy odpowiedzialność za podejmowanie decyzji nadzorczych nadal spoczywa na organie przekazującym. Dzięki przekazywaniu obowiązków pojedynczy krajowy organ nadzoru, któremu przekazano obowiązki, powinien móc w swoim imieniu decydować o pewnych kwestiach dotyczących nadzoru zamiast ESMA lub zamiast innego krajowego organu nadzoru. Przekazywanie zadań i obowiązków powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Przekazywanie obowiązków mogłoby być odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na ekonomię skali lub zakresu, spójność w ramach nadzoru grupy oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Odpowiednie prawodawstwo unijne może bliżej określać zasady przekazywania obowiązków w ramach umowy. ESMA powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących przekazywania zadań i obowiązków między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków. ESMA powinien być informowany z wyprzedzeniem o zamierzonym zawarciu umowy w sprawie przekazania, tak by móc wyrazić swoją opinię w stosownych przypadkach. Powinien on scentralizować publikację takich umów, aby zapewnić terminowe, przejrzyste i łatwo dostępne informacje na temat umowy dla wszystkich zainteresowanych stron. ESMA powinien ustalać i upowszechniać dobre praktyki dotyczące przekazywania zadań i obowiązków oraz umów w sprawie przekazania.

(25)  ESMA powinien aktywnie wspierać konwergencję praktyk nadzorczych w całej Unii Europejskiej w celu stworzenia wspólnej kultury nadzoru.

(26)  Wzajemne oceny stanowią efektywne i skuteczne narządzie zwiększające spójność w ramach sieci organów nadzoru. ESMA powinien zatem opracować ramy metodyczne dla takich wzajemnych ocen i regularnie je przeprowadzać. Oceny te powinny koncentrować się nie tylko na konwergencji praktyk nadzorczych, ale również na zdolności organów nadzoru do osiągania wysokiej jakości wyników w zakresie nadzoru oraz niezależności właściwych organów. Należy upubliczniać wyniki wzajemnych ocen oraz rozpoznawać najlepsze wzorce, a następnie również je upubliczniać.

(27)  ESMA powinien aktywnie wspierać skoordynowaną reakcję Unii Europejskiej w zakresie nadzoru, w szczególności w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych bądź stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej. Oprócz uprawnień do podejmowania działania w sytuacjach nadzwyczajnych, ESMA powinno zatem zostać powierzone zadanie ogólnej koordynacji w ramach ESFS. Niezakłócony przepływ wszystkich istotnych informacji pomiędzy właściwymi organami powinien stać się centralnym punktem działań ESMA.

(28)  Aby utrzymać stabilność systemu finansowego, należy określić na wczesnym etapie tendencje, potencjalne zagrożenia i słabości płynące z poziomu mikroostrożnościowego, na szczeblu transgranicznym i międzysektorowym. ESMA powinien, regularnie lub w razie konieczności doraźnie, monitorować i oceniać takie zmiany w obszarze podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informować Parlament Europejski, Radę, Komisję, inne europejskie organy nadzoru oraz ESRB. ESMA powinien również uruchamiać i koordynować ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę. W celu odpowiedniego wykonywania swoich funkcji ESMA powinien przeprowadzić analizy ekonomiczne rynków oraz wpływu, jaki miałyby ewentualne zmiany na rynku.

(29)  Biorąc pod uwagę globalizację usług finansowych oraz rosnące znaczenie międzynarodowych norm, ESMA powinien reprezentować Unię Europejską w dialogu i współpracy z organami nadzoru z krajów trzecich.

(30)  ESMA powinien odgrywać rolę niezależnego organu doradczego dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w dziedzinach podlegających jego kompetencjom. Powinien móc wydawać opinie na temat oceny ostrożnościowej połączeń i przejęć na mocy dyrektywy 2004/39/WE zmienionej dyrektywą 2007/44/WE(32).

(31)  Aby skutecznie wykonywać swoje obowiązki, ESMA powinien mieć prawo do zwracania się o wszelkie konieczne informacje dotyczące nadzoru ostrożnościowego. Aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych uczestników rynków finansowych, takie informacje powinny być normalnie dostarczane przez krajowe organy nadzoru znajdujące się najbliżej rynków i uczestników rynków finansowych, a ESMA powinien uwzględniać już istniejące statystyki. W ostateczności ESMA powinien mieć jednak możliwość skierowania należycie uzasadnionego i umotywowanego wniosku o informacje bezpośrednio do uczestnika rynków finansowych, jeżeli właściwy organ krajowy nie udostępnia lub nie może udostępnić takich informacji w odpowiednim czasie. Organy państw członkowskich powinny być zobowiązane do udzielenia pomocy ESMA w zakresie realizacji jego wniosków o informacje. W tym kontekście podstawowe znaczenie ma praca nad wspólnymi formatami sprawozdawczymi.

(31a)  Środki służące gromadzeniu informacji powinny być bez uszczerbku dla ram prawnych europejskiego systemu statystycznego (ESS) i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej(33) i dla rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny(34).

(32)  Ścisła współpraca między ESMA a Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego ma podstawowe znaczenie dla pełnej efektywności funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. ESMA i Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego powinny dzielić się między sobą wszelkimi istotnymi informacjami. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw należy dostarczać tylko po otrzymaniu uzasadnionego wniosku. Po otrzymaniu ostrzeżeń lub zaleceń skierowanych przez ESRB do ESMA lub krajowego organu nadzoru, ESMA powinien ▌ zapewnić podjęcie działań następczych.

(33)  ▌ESMA powinien konsultować z zainteresowanymi stronami normy regulacyjne, wytyczne i zalecenia oraz stwarzać im odpowiednią możliwość przedstawienia uwag na temat proponowanych środków. Przed przyjęciem projektu norm regulacyjnych, wytycznych i zaleceń ESMA powinien dokonać oceny skutków. W celu zapewnienia efektywności należy ustanowić Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, reprezentującą w zrównoważonych proporcjach unijnych uczestników rynków finansowych (reprezentujące różne modele instytucji finansowych i przedsiębiorstw oraz instytucje finansowe i przedsiębiorstwa o różnej wielkości, w tym – w stosownych przypadkach – inwestorów instytucjonalnych i inne instytucje finansowe, które same korzystają z usług finansowych), MŚP, związki zawodowe, pracowników naukowych, konsumentów oraz inne podmioty detaliczne korzystające z usług bankowych, w tym MŚP. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powinna aktywnie służyć jako platforma kontaktowa z innymi grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionymi przez Komisję lub na mocy ustawodawstwa unijnego.

(33a)  Organizacje nienastawione na zysk – w przeciwieństwie do dobrze finansowanych i dobrze powiązanych przedstawicieli sektora – są marginalizowane w dyskusji nad przyszłością usług finansowych oraz w odnośnym procesie podejmowania decyzji. Ta niekorzystna sytuacja powinna zostać skorygowana przez odpowiednie finansowanie ich przedstawicieli w Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

(34)  Państwa członkowskie są głównie odpowiedzialne za zapewnienie skoordynowanego zarządzania w sytuacjach kryzysowych i utrzymanie stabilności finansowej w sytuacjach kryzysowych, w szczególności w odniesieniu do stabilizowania poszczególnych uczestników rynków finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji i rozwiązywania ich problemów. Działają one w ścisłej koordynacji w ramach UGW i zgodnie z jej zasadami. Środki podejmowane przez ESMA w sytuacjach nadzwyczajnych lub rozwiązywania sporów, wpływających na stabilność instytucji finansowych nie powinny znacząco wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Należy ustanowić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim powoływanie się na ten środek ochronny i – w ostateczności – przekazanie sprawy do decyzji Rady. Należy przyznać Radzie uprawnienia w tej dziedzinie, biorąc po uwagę szczególne obowiązki państw członkowskich w tym zakresie.

(34a)  W ciągu trzech lat od wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego taki mechanizm Komisja, na podstawie zdobytego doświadczenia, powinna określić na szczeblu Unii jasne i solidne wytyczne dotyczące tego, kiedy państwa członkowskie stosują środki ochronne. Stosowanie klauzuli w sprawie środków ochronnych przez państwa członkowskie powinno następnie być oceniane w odniesieniu do tych wytycznych.

(34b)  Z zastrzeżeniem poszczególnych kompetencji państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych, jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się powołać na środek ochronny, oprócz ESMA, Rady i Komisji powinno jednocześnie powiadomić Parlament Europejski. Ponadto państwo członkowskie powinno wyjaśnić przyczyny, dla których powołało się na środek ochronny. ESMA powinien ustalić we współpracy z Komisją, jakie kolejne kroki należy podjąć.

(35)  W ramach tego procesu decyzyjnego w odniesieniu do ESMA powinny obowiązywać przepisy wspólnotowe i ogólne zasady dotyczące prawidłowej procedury i przejrzystości. Prawo adresatów decyzji ESMA do złożenia wyjaśnień powinno być w pełni przestrzegane. Akty wydawane przez EPA stanowią integralną część prawa Unii Europejskiej.

(36)  Głównym organem decyzyjnym ESMA powinna być Rada Organów Nadzoru złożona z przewodniczących właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich, na czele z przewodniczącym ESMA. W Radzie Organów Nadzoru zasiadać powinni w charakterze obserwatorów przedstawiciele Komisji, Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego oraz ▌ Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych i Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego. Członkowie Rady Organów Nadzoru powinni działać niezależnie i wyłącznie w interesie Unii Europejskiej. W odniesieniu do aktów prawnych natury ogólnej, w tym dotyczących przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości głosów zgodnie z art. 16 TFUE, natomiast wszystkie inne decyzje powinny być przyjmowane zwykłą większością głosów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony panel.

(36a)  Co do zasady, Rada Organów Nadzoru powinna podejmować decyzje zwykłą większością zgodnie z regułą mówiącą, że jednej osobie przysługuje jeden głos. W odniesieniu jednak do aktów dotyczących przyjmowania norm technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej i z TFUE oraz z Protokołem (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych do tych traktatów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony, obiektywny panel, w skład którego wchodzą członkowie niebędący przedstawicielami właściwych organów, które są stronami danego sporu, i niemający żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami. Skład panelu powinien być właściwie wyważony. Decyzja podjęta przez panel powinna zostać zatwierdzona przez Radę Organów Nadzoru zwykłą większością głosów zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. Niemniej jednak w odniesieniu do decyzji podjętych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzja proponowana przez panel mogłaby zostać odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą, zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(37)  Zarząd złożony z przewodniczącego ESMA oraz przedstawicieli krajowych organów nadzoru i Komisji powinien zapewniać, aby ESMA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania. Zarządowi należy przyznać konieczne uprawnienia do, między innymi, proponowania rocznego i wieloletniego programu prac, wykonywania pewnych uprawnień budżetowych, przyjmowania planu polityki kadrowej ESMA, przyjmowania przepisów szczególnych dotyczących prawa dostępu do dokumentów oraz przyjmowania sprawozdania rocznego.

(38)  ESMA powinien reprezentować zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przewodniczący wybrany przez Parlament Europejski w następstwie otwartego konkursu przeprowadzonego przez Komisję i po późniejszym sporządzeniu dla Komisji listy kandydatów. Zarządzanie ESMA powinno zostać powierzone dyrektorowi wykonawczemu, który powinien mieć prawo do uczestniczenia bez prawa głosu w obradach Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

(39)  Aby zapewnić międzysektorową spójność prac europejskich organów nadzoru, powinny one ściśle ze sobą współpracować za pośrednictwem Europejskiego Organu Nadzoru (Wspólnego Komitetu) (zwanego dalej „Wspólnym Komitetem”) i w stosownych przypadkach wypracowywać wspólne stanowiska. Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru powinien koordynować funkcje trzech europejskich organów nadzoru związane z konglomeratami finansowymi. W stosownych przypadkach akty prawne również objęte kompetencjami Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) powinny być przyjmowane równolegle przez odnośne europejskie organu nadzoru. Pracami Wspólnego Komitetu powinni kierować na zasadzie corocznej rotacji przewodniczący trzech europejskich organów nadzoru. Przewodniczącym Wspólnego Komitetu powinien być wiceprzewodniczący Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego. Wspólny Komitet powinien posiadać stały sekretariat, zatrudniający pracowników oddelegowanych z trzech europejskich organów nadzoru, co pozwoli na nieformalną wymianę informacji oraz na wypracowanie wspólnego podejścia kulturowego między trzema europejskimi organami nadzoru.

(40)  Konieczne jest, by strony, na które mają wpływ decyzje podejmowane przez ESMA, mogły wykorzystać niezbędne środki odwoławcze. W przypadku gdy ESMA przysługują uprawnienia decyzyjne, w celu skutecznej ochrony praw stron oraz z uwagi na ekonomię procesową, zainteresowane strony powinny mieć prawo odwoływania się do Komisji Odwoławczej. Ze względu na efektywność i spójność Komisja Odwoławcza powinna być wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru, niezależnym od ich struktur administracyjnych i regulacyjnych. Powinna istnieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji Komisji Odwoławczej do Sądu Pierwszej Instancji i do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(41)  W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności ESMA powinien posiadać własny budżet, który byłby finansowany głównie z obowiązkowych składek krajowych organów nadzoru i z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w ramach odrębnej sekcji budżetowej. Finansowanie ESMA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia osiągniętego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(35) (PMI). W odniesieniu do wkładu Unii Europejskiej powinna mieć zastosowanie procedura budżetowa Unii Europejskiej. Księgi rachunkowe powinny być badane przez Trybunał Obrachunkowy. Budżet ogólny podlega procedurze udzielania absolutorium.

(42)  W odniesieniu do ESMA zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(36). ESMA powinien również przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(37).

(43)  W celu zapewnienia otwartych i przejrzystych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników w stosunku do pracowników ESMA powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich(38) i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich.

(44)  Niezbędna jest ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa i innych poufnych informacji. ▌Poufność informacji udostępnianych ESMA i wymienianych w obrębie sieci powinna podlegać surowym i skutecznym regułom dotyczącym ochrony poufności.

(45)  Ochronę osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych regulują: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(39) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(40), które w pełni obowiązują w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(46)  Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie ESMA, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(41).

(47)  Kraje niebędące członkami Unii Europejskiej powinny mieć możliwość uczestniczenia w pracach EIOPA, zgodnie z odpowiednimi umowami, które mają zostać zawarte przez Unię Europejską;

(48)  Z uwagi na fakt, iż cele niniejszego rozporządzenia, to znaczy polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochronę deponentów i inwestorów, ochronę integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności systemu finansowego i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie unijnym, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(49)  Ponieważ Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przejmuje wszystkie obecne zadania i uprawnienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, należy uchylić decyzję Komisji 2009/77/WE z dnia 23 stycznia 2009 r. ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, natomiast decyzja nr 716/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. ustanawiająca wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych(42) powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(50)  Należy wyznaczyć termin wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zagwarantować, że ESMA jest odpowiednio przygotowany do rozpoczęcia działalności oraz by zapewnić sprawne przekształcenie Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych w ESMA,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY

Artykuł 1

Ustanowienie organu i zakres jego działalności

1.  Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Organ Nadzoru (Giełdy i Papiery Wartościowe) (zwany dalej „ESMA”).

2.  ESMA działa w ramach uprawnień na mocy niniejszego rozporządzenia i w zakresie przepisów dyrektywy 97/9/WE, dyrektywy 98/26/WE, dyrektywy 2001/34/WE, dyrektywy 2002/47/WE, dyrektywy 2002/87/WE, dyrektywy 2003/6/WE, dyrektywy 2003/71/WE, ▌ dyrektywy 2004/39/WE, dyrektywy 2004/109/WE, ▌ dyrektywy 2009/65/WE, ▌ i dyrektywy 2006/49/WE, ▌ bez uszczerbku dla kompetencji Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) w zakresie nadzoru ostrożnościowego▌, dyrektywy … [przyszłej dyrektywy w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi] i rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 oraz w zakresie stosownych fragmentów dyrektyw 2005/60/WE i 2002/65/WE w stopniu, w jakim mają one zastosowanie do przedsiębiorstw świadczących usługi inwestycyjne lub do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania wprowadzających do obrotu swoje jednostki lub udziały, w tym wszystkich dyrektyw, rozporządzeń i decyzji wydanych na podstawie tych aktów prawnych oraz wszelkich przyszłych unijnych aktów prawnych powierzających zadania ESMA.

2a.  ESMA jest również właściwym organem dla zakresu działalności objętego prawodawstwem, o którym mowa w ust. 2, w tym kwestii ładu korporacyjnego, audytu i sprawozdawczości finansowej, pod warunkiem że takie działania ESMA są konieczne, by zapewnić skuteczne i spójne stosowanie prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2.

3.  Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Komisji, w szczególności na mocy art. 258 TFUE, dotyczących zapewniania przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

4.  Do celów ESMA należy ochrona interesów publicznych przez przyczynianie się do stabilności i efektywności systemu finansowego w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej dla gospodarki Unii Europejskiej, jej obywateli i przedsiębiorstw. ESMA przyczynia się do: i) polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym do wysokiego poziomu, prawidłowości, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru; ▌ (ii) zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; (iii) ▌ wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego; (iv) zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantowania równych warunków konkurencji; (v) zapewnienia właściwej regulacji i właściwego nadzoru nad ryzykiem inwestycyjnym i innymi rodzajami ryzyka; oraz (vi) wzmocnienia ochrony konsumenta. By osiągnąć powyższe cele, ESMA przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 2, wspiera konwergencję nadzorczą i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz dokonuje analizy ekonomicznej rynków, dążąc do osiągnięcia swoich celów.

Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, ESMA zwraca szczególną uwagę na ryzyko systemowe uczestników rynków finansowych, których upadek mógłby zagrozić działaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.

Wykonując swoje zadania, ESMA działa niezależnie i obiektywnie, mając na względzie wyłącznie interes Unii Europejskiej.

Artykuł 1a

Europejski System Nadzoru Finansowego

1.  ESMA wchodzi w skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESFS). Głównym celem ESFS jest zapewnienie właściwego wdrożenia przepisów dotyczących sektora finansów, zachowanie stabilności finansowej, zapewnienie zaufania do całego systemu finansowego i odpowiedniej ochrony konsumentów usług finansowych.

2.  W skład ESFS wchodzą:

3.  ESMA prowadzi regularną i ścisłą współpracę z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, a także z Europejskim Organem Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) i Europejskim Organem Nadzoru (bankowość) za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, zapewniając międzysektorową spójność prac i wypracowując wspólne stanowiska w dziedzinie nadzoru nad konglomeratami finansowymi oraz w innych międzysektorowych kwestiach.

4.  Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS współpracują we wzajemnym zaufaniu i szacunku, w szczególności zapewniając odpowiedni i rzetelny przepływ informacji między sobą.

5.  Organy nadzoru, które wchodzą w skład ESFS, są zobowiązane do nadzoru instytucji finansowych działających w Unii Europejskiej zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 1b

Organy, o których mowa w art. 1a ust. 2 odpowiadają przed Parlamentem Europejskim.

Artykuł 2

Definicje

Artykuł 3

Status prawny

1.  ESMA jest organem Unii Europejskiej i posiada osobowość prawną.

2.  W każdym państwie członkowskich ESMA posiada zdolność prawną o najszerszym zakresie przyznanym przez prawo krajowe osobom prawnym. ESMA może w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3.  ESMA reprezentuje jego przewodniczący.

Artykuł 4

Skład

Artykuł 5

Siedziba

Siedziba Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych mieści się we Frankfurcie.

Organ może mieć przedstawicielstwa w najważniejszych ośrodkach finansowych Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ II

ZADANIA I UPRAWNIENIA EUROPEJSKIEGO ORGANU NADZORU GIEŁD I PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

Artykuł 6

Zadania i uprawnienia ESMA

1.  Zadania ESMA obejmują:

2.  Aby zrealizować zadania określone w ust. 1, ESMA posiada uprawnienia określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności uprawnienia do podejmowania następujących działań:

3.  ESMA wykonuje wyłączne uprawnienia nadzorcze dotyczące jednostek posiadających zasięg ogólnounijny lub działalności gospodarczej o zasięgu ogólnounijnym, powierzone mu w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3a.  W celu wykonywania wyłącznych uprawnień nadzorczych na mocy ust. 3 ESMA posiada odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń i egzekwowania, jak określono w odpowiednim prawodawstwie, a także posiada możliwość nakładania opłat. ESMA ściśle współpracuje z właściwymi organami i opiera się na ich wiedzy, strukturach i uprawnieniach w realizacji swych zadań.

Artykuł 6a

Ochrona konsumentów a działalność finansowa

1.  W celu zaszczepiania ochrony deponentów i inwestorów ESMA obejmuje przewodnią rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na rynku produktów i usług finansowych całego rynku wewnętrznego, m.in. poprzez

2.  ESMA monitoruje nowe oraz istniejące formy działalności finansowej i może przyjmować wytyczne oraz zalecenia w dążeniu do propagowania bezpieczeństwa i dobrej kondycji rynków i zbieżności praktyk regulacyjnych.

3.  ESMA może również wydawać ostrzeżenia w przypadku, gdy działalność finansowa stanowi zagrożenie dla celów określonych w art. 1 ust. 4.

4.  Jako swą integralną część ESMA ustanawia komisję ds. innowacji finansowych, która skupia wszystkie istotne uprawnione krajowe organy nadzoru z myślą o osiągnięciu skoordynowanego stanowiska w sprawie podejścia regulacyjnego i nadzorczego w stosunku do nowych lub innowacyjnych form działalności finansowej oraz udzielaniu porad Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji Europejskiej.

5.  W określonych przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust 2, lub jeśli wymaga tego sytuacja nadzwyczajna zgodnie z warunkami określonymi art. 10 ESMA może czasowo zakazać lub ograniczyć prowadzenia pewnych rodzajów działalności finansowej, które zagrażają prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii lub jego części.

ESMA dokonuje przeglądu niniejszej decyzji w regularnych odstępach czasu.

ESMA może również oceniać potrzebę zakazywania lub ograniczania pewnych typów działalności finansowej, a w razie potrzeby - informować Komisję, aby ułatwić zatwierdzenie zakazu lub ograniczenia.

Artykuł 7

Regulacyjne normy techniczne

1.  Parlament Europejski i Rada mogą przekazywać Komisji uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych zgodnie z art. 290 TFUE w celu zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Normy regulacyjne mają charakter techniczny, nie oznaczają decyzji strategicznych, ani wyborów politycznych, a ich treść jest określana aktami ustawodawczymi, na których się opierają. Projekty regulacyjnych norm technicznych opracowywane są przez ESMA i przedkładane Komisji do zatwierdzenia. Jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjne normy techniczne.

1a.  Przed ich przedstawieniem Komisji ESMA przeprowadza ▌otwarte konsultacje na temat regulacyjnych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii. ESMA zasięga również opinii lub porady Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 22.

1b.  Po otrzymaniu od ESMA projektów regulacyjnych norm technicznych Komisja przekazuje je bezzwłocznie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli wymaga tego interes Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm technicznych tylko częściowo lub ze zmianami.

▌

Artykuł 7a

Niezatwierdzenie lub zmiana projektu norm regulacyjnych

1.  W przypadku gdy Komisja nie zamierza zatwierdzić projektu norm technicznych albo zamierza zatwierdzić je częściowo lub ze zmianami, odsyła projekt regulacyjnych norm technicznych do ESMA, proponując uzasadnione zmiany.

2.  W terminie sześciu tygodni ESMA może wprowadzić zmiany do projektu regulacyjnych norm technicznych w oparciu o poprawki zaproponowane przez Komisję i przedłożyć je Komisji do zatwierdzenia. ESMA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisje o swojej decyzji.

3.  Jeśli ESMA nie zgadza się z decyzją Komisji o odrzuceniu lub zmianie pierwotnych propozycji, Parlament Europejski lub Rada mogą wezwać w terminie jednego miesiąca właściwego komisarza wraz z przewodniczącym ESMA na posiedzenie ad hoc właściwej komisji Parlamentu Europejskiego lub Rady, aby przedstawili oni i wyjaśnili swoje rozbieżności.

Artykuł 7b

Wykonywanie oddelegowanych uprawnień

1.  Uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w art. 7, powierza się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 7c.

2.  Z chwilą przyjęcia regulacyjnej normy technicznej Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3.  W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący ESMA informuje Parlament Europejski i Radę o normach regulacyjnych, które zostały przyjęte, a do których nie zastosowały się właściwe organy.

Artykuł 7c

Sprzeciw wobec regulacyjnych norm technicznych

1.  Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia o niej przez Komisję. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o kolejne trzy miesiące.

2.  Regulacyjna norma techniczna zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i powinna wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają wyrażać sprzeciwu. Jeżeli po upływie tego okresu ani Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej, zostaje ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

3.  Jak tylko Komisja przekaże projekt Parlamentowi Europejskiemu i Radzie instytucje te mogą przyjąć warunkowe oświadczenie informujące wyprzedzająco o niewyrażeniu sprzeciwu, które wchodzi życie, kiedy Komisja przyjmie regulacyjną normę techniczną bez wprowadzania zmian do projektu.

4.  Jeśli Parlament Europejski lub Rada zgłoszą sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraża sprzeciw wobec regulacyjnej normy technicznej, wskazuje powody takiego sprzeciwu.

Artykuł 7d

Odwołanie przekazania uprawnień

1.  Przekazanie uprawnień określonych w art. 7 może zostać odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

2.  Decyzja o odwołaniu przekazania uprawnień kładzie kres przekazaniu uprawnień.

3.  Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę zmierzającą do podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, dokłada starań, by w odpowiednim czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, poinformować o tym drugą instytucję i Komisję, wskazując uprawnienia do regulacyjnej normy technicznej, które mogłyby zostać odwołane.

Artykuł 7e

Wykonawcze standardy techniczne

1.  W przypadku gdy Parlament Europejski i Rada powierzają Komisji uprawnienia do przyjmowania wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 291 TFUE, w przypadku gdy niezbędne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów unijnych w obszarach szczegółowo określonych w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, zastosowanie ma, co następuje:

2.  Przed przedstawieniem ich Komisji ESMA przeprowadza otwarte konsultacje na temat wykonawczych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii.

ESMA zasięga również opinii lub porady Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o której mowa w art. 22.

3.  Zgodnie z art. 291 TFUE ESMA przedstawia Komisji projekt wykonawczych norm technicznych do zatwierdzenia, a jednocześnie przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4.  W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektu wykonawczych norm technicznych Komisja podejmuje decyzję w sprawie jego zatwierdzenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli wymaga tego interes Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm tylko częściowo lub ze zmianami.

We wszystkich przypadkach, w których Komisja przyjmuje wykonawcze normy techniczne zmieniające projekt wykonawczych norm technicznych przedłożony przez ESMA, informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

5.  Komisja przyjmuje normy w drodze rozporządzeń lub decyzji oraz publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 8

Wytyczne i zalecenia

1.  W celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESFS oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii Europejskiej, ESMA wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów lub uczestników rynków finansowych.

1a.  W stosownych przypadkach ESMA przeprowadza powszechne konsultacje społeczne w sprawie tych wytycznych i zaleceń, a także analizuje ewentualne koszty i korzyści z nimi związane. W stosownych przypadkach ESMA zasięga też opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych, o którym mowa w art. 22. Te konsultacje, analizy, opinie i rady są proporcjonalne do zasięgu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

2.  Właściwe organy i uczestnicy rynków finansowych dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń.

W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia każdy właściwy organ decyduje, czy zamierza zastosować się do tej wytycznej czy zalecenia. W przypadku, gdy właściwy organ nie zamierza się do nich zastosować, informuje ESMA, podając powody takiego postępowania. ESMA publikuje te powody.

W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje danej wytycznej lub zalecenia, ESMA podaje ten fakt do wiadomości publicznej.

ESMA może indywidualnie w każdym przypadku podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionych przez właściwy organ powodów niezastosowania się do wytycznej lub zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.

Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, uczestnicy rynków finansowych jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.

2a.  W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, przewodniczący ESMA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisję o wydanych wytycznych i zaleceniach, wymieniając właściwe organy, które się do nich nie zastosowały, i określając, jak zamierza zagwarantować, że będą one stosować się do jego zaleceń i wytycznych w przyszłości.

Artykuł 9

Naruszenie unijnego prawa

1.  W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje ▌ aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub stosuje je w sposób, który wydaje się stanowić naruszenie prawa Unii Europejskiej, w tym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych ustanowionych zgodni z art. 7 i 7e, w szczególności nie zapewniając spełnienia przez uczestników rynków finansowych wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie, ESMA posiada uprawnienia określone w ust. 2, 3 i 6 niniejszego artykułu.

2.  Na wniosek jednego bądź większej liczby właściwych organów, Komisji, Parlamentu Europejskiego, Rady, Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych lub z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu, którego to dotyczy, ESMA może przeprowadzać dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa Unii Europejskiej.

2a.  Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 20 właściwy organ przekazuje ESMA niezwłocznie wszelkie informacje uznane przez ESMA za niezbędne dla prowadzonego przez niego dochodzenia.

3.  Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia, ESMA może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii Europejskiej.

W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje ESMA o działaniach jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa wspólnotowego.

4.  W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii Europejskiej w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od ESMA, Komisja może, po uzyskaniu informacji od ESMA lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii Europejskiej. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie ESMA.

Komisja wydaje taką formalną opinię najpóźniej w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.

▌

ESMA i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

5.  W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania formalnej opinii, o której mowa w ust. 4, właściwy organ informuje Komisję i ESMA o działaniach, jakie podjął, lub zamierza podjąć, aby zastosować się do formalnej opinii Komisji.

6.  Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do formalnej opinii, o której mowa w ust. 4 ▌, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy konieczne jest terminowe zaradzenie nieprzestrzeganiu przepisów przez właściwy organ, w celu utrzymania bądź przywrócenia równych warunków konkurencji na rynku lub zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego i jego stabilności, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do uczestników rynków finansowych na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA może przyjąć decyzję indywidualną, skierowaną do uczestników rynków finansowych, zobowiązującą ich do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii Europejskiej, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

Decyzja ESMA jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję na mocy ust. 4.

7.  Decyzje przyjęte na mocy ust. 6 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Podejmując działania ▌ w związku z kwestiami będącymi przedmiotem formalnej opinii na mocy ust. 4 lub decyzji na mocy ust. 6, właściwe organy stosują się do formalnej opinii lub decyzji, w zależności od przypadku.

7a.  W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, ESMA wymienia organy krajowe i uczestników rynków finansowych, którzy nie zastosowali się do decyzji, o których mowa w ust. 4 i 6.

Artykuł 10

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

1.  W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, ESMA aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

Aby umożliwić ESMA takie ułatwianie i koordynowanie działań, jest on dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach, a także zapraszany do brania udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

1a.  Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub ESMA, przyjmuje skierowaną do ESMA decyzję określającą istnienie sytuacji nadzwyczajnej dla celów niniejszego rozporządzenia. Komisja dokonuje przeglądu tej decyzji w miesięcznych odstępach, a w każdym razie raz na miesiąc, i ogłasza koniec sytuacji nadzwyczajnej jak tylko jest to uzasadnione.

Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, niezwłocznie informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

2.  W przypadku gdy Komisja przyjęła decyzję na mocy ust. 1a i w wyjątkowych okolicznościach, kiedy niezbędne są skoordynowane działania organów krajowych w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji, który może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, ESMA może przyjąć indywidualne decyzje zobowiązujące właściwe organy do podjęcia niezbędnych działań zgodnie z prawodawstwem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w celu likwidacji takiego rozwoju wypadków przez zapewnienie spełniania przez instytucje finansowe i właściwe organy wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie.

3.  Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EMSA, o której mowa w ust. 2, w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do uczestników rynków finansowych, ESMA może przyjąć skierowaną do uczestnika rynków finansowych decyzję indywidualną zobowiązującą go do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jego obowiązków wynikających z tego prawodawstwa, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4.  Decyzje przyjęte na mocy ust. 3 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z kwestiami, będącymi przedmiotem decyzji na mocy ust. 2 lub 3, są zgodne z tymi decyzjami.

Artykuł 11

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1.  Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 9, w przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny właściwy organ w dziedzinach, w których zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów więcej niż jednego państwa członkowskiego, z własnej inicjatywy lub na wniosek jednego właściwego organu lub większej liczby właściwych organów, których to dotyczy, ESMA obejmuje główną rolę we wspieraniu organów w rozstrzygnięciu sporu zgodnie z procedurą określoną w ust. 2-4.

2.  Uwzględniając odpowiednie terminy określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz stopień złożoności i nagłości sprawy, ESMA wyznacza termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie ESMA występuje w roli mediatora.

3.  Jeśli do momentu zakończenia postępowania pojednawczego zainteresowane właściwe organy nie rozstrzygną sporu, ESMA – zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci – podejmuje decyzję zobowiązującą te organy do rozstrzygnięcia sporu i zobowiązania się do podjęcia konkretnych działań zgodnie z prawem Unii Europejskiej, ze skutkiem wiążącym dla zainteresowanych właściwych organów.

4.  Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji ESMA, a w ten sposób nie zapewnia spełniania przez uczestnika rynków finansowych wymogów mających do niego bezpośrednie zastosowanie na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA przyjmuje skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną, zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa unijnego, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4a.  Decyzje przyjęte na mocy ust. 4 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie. Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną, będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 3 lub 4, są zgodne z tymi decyzjami.

4b.  W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący wymienia spory między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzję przyjętą w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Artykuł 11a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami na szczeblu międzysektorowym

Zgodnie z procedurą określoną w art. 11 i art. 42 Wspólny Komitet rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wyniknąć między jednym właściwym organem a większą ich liczbą, jak określono w art. 2 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EBA] oraz rozporządzenia (UE) nr …/2010 [EIOPA].

Artykuł 12

Kolegia organów nadzorczych

1.  ESMA przyczynia się do promowania i monitorowania skutecznego, efektywnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE, a także wspiera spójność stosowania prawa unijnego w tych kolegiach. Personel ESMA może uczestniczyć we wszystkich działaniach, w tym w kontrolach w siedzibach, prowadzonych wspólnie przez dwa właściwe organy lub większą ich liczbę.

2.  ESMA prowadzi obrady kolegiów organów nadzorczych ▌, jeśli uzna to za stosowne. W tym celu ESMA uznaje się za „właściwy organ” w rozumieniu odpowiednich przepisów. ▌ ESMA co najmniej:

3a.  ESMA może określać normy regulacyjne i wykonawcze oraz wydawać wytyczne i zalecenia przyjęte zgodnie z art. 7, 7e i 8 w celu ujednolicenia funkcjonowania nadzoru i najlepszych praktyk przyjętych przez kolegia organów nadzorczych. Organy zatwierdzają pisemne uzgodnienia dotyczące funkcjonowania każdego z kolegiów w celu zagwarantowania harmonijnego funkcjonowania pomiędzy nimi.

3b.  Prawnie wiążąca rola mediatora powinna umożliwić ESMA rozwiązywanie sporów między właściwymi organami zgodnie z procedurą określoną w art. 11. W przypadku niemożności osiągnięcia porozumienia w obrębie właściwego kolegium organów nadzorczych EMSA może podejmować decyzje nadzorcze stosowane bezpośrednio do odnośnych instytucji.

Artykuł 12a

Przepisy ogólne

1.  ESMA w szczególności zajmuje się ryzykiem zakłócania usług finansowych, (i) spowodowanym upośledzeniem całego systemu finansowego lub jego części i (ii) mogącym spowodować poważne negatywne konsekwencje na rynku wewnętrznym i w realnej gospodarce (ryzyko systemowe). Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.

2.  ESMA opracowuje we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego wspólny zestaw wskaźników jakościowych i ilościowych („deska rozdzielcza ryzyka”), który posłuży jako podstawa do wystawienia oceny przez organy nadzoru transgranicznym uczestnikom rynków finansowych określonym w art. 12b. Te oceny są regularnie weryfikowane w celu uwzględnienia istotnych zmian profilu ryzyka instytucji. Ocena organów nadzoru jest decydującym elementem przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze lub interwencji w znajdującym się w trudnej sytuacji podmiocie.

3.  Bez uszczerbku dla aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, ESMA przedstawia – jeśli zachodzi taka konieczność – dodatkowe projekty norm regulacyjnych i wykonawczych oraz wytyczne i zalecenia dla instytucji określonych w art. 12b.

4.  ESMA nadzoruje podmioty transgraniczne, które mogą stwarzać ryzyko systemowe w rozumieniu art. 12b. W takim przypadku ESMA działa za pośrednictwem właściwych organów krajowych.

5.  ESMA powołuje Dział Awaryjno-Naprawczy uprawiony do wprowadzania w życie jasno określonych sposobów działania i metod zarządzania w zakresie zarządzania kryzysowego od procedur wczesnej interwencji po postępowanie naprawcze i upadłościowe i ich prowadzenia.

Artykuł 12b

Wyróżnienie transgranicznych uczestników rynków finansowych, którzy mogą stwarzać potencjalne ryzyko systemowe

1.  Rada Organów Nadzoru po konsultacji z ESRB może zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 29 ust. 1, wyróżnić transgranicznych uczestników rynków finansowych, którzy – z uwagi na ryzyko systemowe, jakie mogą stwarzać – powinni podlegać bezpośredniemu nadzorowi ESMA lub Działu Awaryjno-Naprawczego, o którym mowa w art. 12c.

2.  Kryteria wyróżnienia takich uczestników rynków finansowych są spójne z kryteriami ustalonymi przez FSB, IMF oraz BIS.

Artykuł 12c

Dział Awaryjno-Naprawczy

1.  Dział Awaryjno-Naprawczy chroni stabilność finansową i minimalizuje efekt epidemii, jaki znajdujące się w trudnej sytuacji instytucje wskazane w art. 12b powodują w pozostałej części systemu i w gospodarce ogółem, i ogranicza koszty ponoszone przez podatników, respektując zasadę proporcjonalności, hierarchię wierzycieli i gwarantując jednakowe traktowanie we wszystkich krajach.

2.  Dział Awaryjno-Naprawczy ma uprawnienia do realizowania zadań określonych ust. 1 w celu uzdrowienia znajdujących się w trudnej sytuacji podmiotów lub podjęcia decyzji o likwidacji niewydolnych podmiotów (podstawowy warunek zapobieżenia pokusie nadużyć). Dział ten może między innymi zażądać dokonania modyfikacji wysokości kapitału lub płynności, rodzaju prowadzonej działalności, poprawy procedur, wyznaczenia lub zastąpienia zarządu, może zalecać uzyskanie wsparcia w postaci poręczenia, pożyczki lub wsparcia płynnościowego, zalecać całkowitą lub częściową sprzedaż, zamianę długów na akcje (przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości) lub czasowo dany podmiot upaństwowić.

3.  Dział Awaryjno-Naprawczy składa się z ekspertów wyznaczonych przez Radę Organów Nadzoru ESMA posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie restrukturyzacji, transformacji i likwidacji podmiotów finansowych.

Artykuł 12d

Europejski system zabezpieczeń inwestorów

1.  ESMA przyczynia się do umocnienia krajowych systemów rekompensat inwestorów (IGS), zapewniając, iż będą one odpowiednio zasilone składkami instytucji finansowych, w tym uczestników rynków z siedzibą w krajach trzecich, i gwarantuje wysoki poziom ochrony wszystkim inwestorom za pomocą ram zharmonizowanych na szczeblu unijnym, co nie narusza stabilizującej ochronnej roli towarzystw gwarancji wzajemnych, o ile spełniają one normy Unii Europejskiej.

2.  Artykuł 8 dotyczący uprawnień ESMA w zakresie przyjmowania wytycznych i zaleceń ma zastosowanie do systemów zabezpieczeń inwestorów.

3.  Komisja może przyjmować regulacyjne i wykonawcze normy techniczne, jak określono w aktach ustawodawczych wymienionych w art. 1 ust. 2, zgodnie z procedurą określoną w art. 7-7d niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 12e

Europejski system postępowania naprawczego i osiągania porozumienia

1.  Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych zostaje powołany w celu zwiększenia internalizacji kosztów systemu finansowego i udzielania pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych zmagającym się z trudnościami transgranicznym uczestnikom rynków finansowych. Uczestnicy rynków finansowych działający w tylko jednym państwie członkowskim mogą przyłączyć się do funduszu. Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych przyjmuje odpowiednie środki w celu uniknięcia sytuacji, w której dostępność pomocy powoduje pokusę nadużyć.

2.  Europejski Fundusz Stabilności Giełd i Papierów Wartościowych finansowany jest za pośrednictwem bezpośrednich składek wszystkich uczestników rynków finansowych wymienionych w art. 12b oraz tych, którzy postanowili przyłączyć się do systemu na mocy ust. 1. Składki te są proporcjonalne do poziomu ryzyka, jakie stwarza każdy z uczestników rynków finansowych. Wymagane poziomy składek uwzględniają szerzej pojęte warunki gospodarcze, np. zdolność kredytowa dla przemysłu i MŚP, i konieczność utrzymania przez uczestników rynków finansowych kapitału na inne zobowiązania regulacyjne i operacyjne.

3.  Europejskim Funduszem Stabilności administruje zarząd powoływany przez ESMA na okres pięciu lat. Członkowie zarządu są wybierani spośród kandydatów zaproponowanych przez władze krajowe. Fundusz powołuje również radę konsultacyjną złożoną z nieposiadających prawa głosu przedstawicieli uczestników rynków finansowych uczestniczących w Funduszu Stabilności. Zarząd Funduszu Stabilności może zaproponować, aby ESMA zlecił na zewnątrz zarządzanie płynnością Funduszu Stabilności renomowanym instytucjom (takim jak EBI). Fundusze te są inwestowane w bezpieczne i płynne instrumenty.

Artykuł 13

Przekazywanie zadań i obowiązków

1.  Za zgodą organu, któremu przekazano uprawnienia, właściwe organy mogą przekazywać swoje zadania i obowiązki ESMA lub innym właściwym organom nadzoru z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które muszą zostać spełnione, zanim właściwe organy tych państw zawrą takie porozumienia, a także mogą ograniczyć zakres takiego przekazania do elementów niezbędnych dla skutecznego nadzoru nad transgranicznymi uczestnikami rynków finansowych lub transgranicznymi grupami finansowymi.

2.  ESMA zachęca do przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami i ułatwia je poprzez identyfikowanie zadań i obowiązków, które mogą zostać przekazane lub być wspólnie wykonywane, oraz poprzez promowanie najlepszych praktyk.

2a.  Przekazanie obowiązków skutkuje ponownym podziałem kompetencji określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Prawo organu, któremu przekazano obowiązki, reguluje procedurę, egzekwowanie oraz administracyjny i sądowy przegląd dotyczący przekazanych obowiązków.

3.  Właściwe organy informują ESMA o porozumieniach w sprawie przekazania zadań i obowiązków, które zamierzają zawrzeć. Porozumienia te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania ESMA o zamiarze ich zawarcia.

ESMA może wydać opinię w sprawie zamierzonego porozumienia w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jego zawarcia.

ESMA publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy porozumienia w sprawie przekazania zadań i obowiązków, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

Artykuł 14

Wspólna kultura nadzoru

1.  EIOPA odgrywa aktywną rolę w tworzeniu wspólnej europejskiej kultury nadzoru i spójnych praktyk nadzorczych, a także w zapewnianiu jednolitych procedur i spójnych podejść na terytorium Unii Europejskiej oraz wykonuje przynajmniej następujące działania:

2.  Celem wspierania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych ESMA tworzy, w stosownych przypadkach, nowe, praktyczne instrumenty i narzędzia służące zwiększaniu konwergencji.

Artykuł 15

Wzajemne oceny właściwych organów

1.  W celu dalszego wspierania spójności wyników w zakresie nadzoru ESMA organizuje i przeprowadza okresowo analizy wzajemnych ocen wszystkich bądź części działań realizowanych przez właściwe organy. W tym celu ESMA opracowuje metody umożliwiające obiektywną ocenę i porównanie analizowanych organów. Podczas dokonywania wzajemnych ocen uwzględnia się istniejące informacje i oceny już przeprowadzone w odniesieniu do zainteresowanych właściwych organów.

2.  Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:

3.  Na podstawie wzajemnej oceny ESMA może wydawać wytyczne i zalecenia skierowane do zainteresowanych właściwych organów zgodnie z art. 8. ESMA bierze pod uwagę wynik wzajemnej oceny przy opracowywaniu projektów regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 7 do 7e. Właściwe organy starają się zastosować do rady udzielonej przez ESMA. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje tych porad, informuje ESMA o powodach takiego postępowania.

ESMA podaje do publicznej wiadomości najlepsze wzorce, na jakie można wskazać na postawie tych wzajemnych ocen. Ponadto wszystkie inne wyniki wzajemnych ocen mogą być podawane do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem zgody właściwego organu będącego przedmiotem takiej wzajemnej oceny.

Artykuł 16

Funkcja koordynacji

EBA pełni rolę ogólnego koordynatora pomiędzy właściwymi organami, w tym w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, która może potencjalnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i stabilności rynków finansowych, bądź też stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej.

Artykuł 17

Ocena zmian na rynku

1.  ESMA monitoruje i ocenia zmiany zachodzące na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informuje Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Europejski Organ Nadzoru Bankowego, ESRB oraz Parlament Europejski, Radę i Komisję o tendencjach w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, potencjalnych zagrożeniach i słabościach. Do swojej oceny ESMA załącza analizę ekonomiczną rynków, na których działają uczestnicy rynków finansowych, oraz ocenę skutków, jakie ewentualne zmiany na rynku mogą mieć dla tych rynków.

1a.  ▌ESMA uruchamia i koordynuje, we współpracy z ESRB, ogólnounijne oceny odporności ▌uczestników rynków finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu ESMA opracowuje, na potrzeby stosowania przez właściwe organy:

2.  Bez uszczerbku dla zadań ESRB określonych w rozporządzeniu (WE) nr …/2010 [ESRB], co najmniej raz w roku, a w razie potrzeby częściej, ESMA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ESRB oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jej kompetencjom.

W ocenach tych ESMA zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.

3.  ESMA w odpowiedni sposób uwzględnia rozwój sytuacji oraz zagrożenia i słabości na poziomie międzysektorowym, współpracując przy tym ściśle z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskim Organem Nadzoru Bankowego za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 18

Stosunki międzynarodowe

1.  Bez uszczerbku dla kompetencji unijnych instytucji i państw członkowskich ESMA może nawiązywać kontakty i zawierać porozumienia administracyjne z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi oraz z administracjami krajów trzecich. Ustalenia te nie nakładają zobowiązań prawnych na Unię Europejską i jej państwa członkowskie, ani nie uniemożliwiają państwom członkowskim i ich właściwym organom zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień z państwami trzecimi.

2.  ESMA zapewnia pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w krajach trzecich zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3.  W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, ESMA przedstawia ustalenia administracyjne uzgodnione z organizacjami międzynarodowymi lub administracjami krajów trzecich oraz wsparcie zapewnione przy przygotowywaniu odpowiadającym im decyzjom.

Artykuł 19

Inne zadania

1.  Na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy ESMA może przedkładać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji opinie w sprawie wszelkich kwestii dotyczących obszaru podlegającego jego kompetencjom.

1a.  W przypadku gdy ESMA nie przedstawi projektu technicznych regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub jeśli nie określono terminu, Komisja może zażądać takiego projektu i wyznaczyć termin jego przedłożenia.

W związku z pilnym charakterem sprawy Komisja może zażądać przedłożenia projektu technicznych norm regulacyjnych lub wykonawczych przed terminem wyznaczonym w prawodawstwie, o którym mowa w art. 1 ust. 2. W taki przypadku Komisja podaje stosowne uzasadnienie.

2.  W zakresie ostrożnościowych ocen połączeń i przejęć objętych zakresem zastosowania dyrektywy 2007/44/WE i które na mocy tej dyrektywy wymagają konsultacji między właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich, ESMA może, ▌na wniosek jednego z zainteresowanych właściwych organów, wydawać i publikować opinie w sprawie oceny ostrożnościowej, z wyjątkiem oceny dotyczącej kryteriów w art. 19a ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/48/WE. Opinia jest wydawana szybko, a w każdym razie przed końcem okresu oceny zgodnie z dyrektywą 2007/44/WE. Artykuł 20 ma zastosowanie do obszarów, na temat których ESMA może wydać opinię.

Artykuł 20

Gromadzenie informacji

1.  Na wniosek Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych właściwe organy ▌ państw członkowskich przekazują ESMA wszelkie informacje niezbędne do wykonywania obowiązków nałożonych na ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem, że adresat ma zgodny z prawem dostęp do stosownych danych oraz że wniosek o informacje jest niezbędny w stosunku do danego rodzaju obowiązku.

1a.  ESMA może również zwrócić się o przekazywanie informacji w regularnych odstępach czasu. W miarę możliwości we wnioskach tych wykorzystuje się wspólne formaty sprawozdawcze.

1b.  Na podstawie należycie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego ESMA może przekazać mu wszelkie informacje niezbędne to tego, aby właściwy organ mógł wypełniać swoje obowiązki, zgodnie z obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej określonym w prawodawstwie sektorowym i w art. 56.

1c.  Zanim ESMA zwróci się z wnioskiem o informacje zgodnie z niniejszym artykułem oraz w celu uniknięcia powielania obowiązku sprawozdawczości, ESMA w pierwszej kolejności uwzględnia istniejące statystyki wytworzone, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych.

2.  W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są terminowo udostępniane przez właściwe organy i inne organy władzy publicznej państw członkowskich, ESMA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek do innych organów nadzoru, ministerstwa finansów, o ile dysponuje ono informacjami ostrożnościowymi, banku centralnego lub urzędu statystycznego zainteresowanego państwa członkowskiego.

2a.  W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1, 1a, 1b, 1c lub 2 w sposób terminowy, ESMA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych uczestników rynków finansowych. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których dane dotyczące poszczególnych uczestników rynków finansowych są niezbędne.

ESMA informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z ust. 2 i 2a.

Na wniosek ESMA właściwe organy ▌wspierają ESMA w gromadzeniu tych informacji.

3.  ESMA może wykorzystywać informacje poufne otrzymane na mocy niniejszego artykułu wyłącznie na potrzeby wykonywania obowiązków powierzonych ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 21

Relacje z ESRB

2.  ESMA ściśle i regularnie współpracuje z ESRB.

ESMA regularnie przekazuje ESRB aktualne informacje niezbędne do realizacji zadań powierzonych ESRB. Dane niezbędne do realizacji zadań ESRB, a niebędące w postaci skróconej lub zbiorczej, są jej udostępniane na uzasadniony wniosek, zgodnie z art. [15] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB]. ESMA we współpracy z ESRB dysponuje właściwymi procedurami wewnętrznymi dotyczącymi przekazywania poufnych informacji, w szczególności odnoszących się do poszczególnych uczestników rynków finansowych.

3.  Zgodnie z ust. 4 i 5 ESMA zapewnia właściwe działania następcze w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami ESRB, o których mowa w art. [16] rozporządzenia (WE) nr …/2010 [ESRB].

4.  Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia ESRB skierowanego do ESMA, ESMA niezwłocznie zwołuje posiedzenie Rady Organów Nadzoru i ocenia skutki takiego ostrzeżenia lub zalecenia dla realizacji swoich zadań.

W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej ESMA podejmuje decyzję w sprawie jakichkolwiek działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi ESMA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ESMA nie podejmuje działań w związku z zaleceniem, informuje Parlament Europejski, Radę i ESRB o powodach takiego postępowania.

5.  Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia skierowanego przez ESRB do właściwego krajowego organu nadzoru, ESMA korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić terminowe podjęcie działań następczych.

W przypadku gdy adresat zalecenia ESRB nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.

Właściwy organ należycie uwzględnia poglądy Rady Organów Nadzoru, informując Radę i ESRB zgodnie z art. [17] rozporządzenia (UE) nr …/2010 [ESRB].

6.  Podczas realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu ESMA w najwyższym stopniu uwzględnia ostrzeżenia i zalecenia ESRB.

Artykuł 22

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych

1.  By ułatwić prowadzenie konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami ESMA, powołuje się Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych konsultowana jest odnośnie do działań podejmowanych zgodnie z art. 7 dotyczącym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych oraz, w zakresie, w którym nie dotyczą one poszczególnych uczestników rynków finansowych, zgodnie z art. 8 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych zbiera się co najmniej cztery razy w roku.

2.  W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wchodzi 30 członków, reprezentujących w stosunku gwarantującym równowagę instytucje inwestycyjne działające w Unii, przedstawicieli ich pracowników, a także konsumentów ▌ i osoby korzystające z usług finansowych oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, czołowi naukowcy. Liczba członków reprezentujących uczestników rynków finansowych nie przekracza dziesięciu.

3.  Członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wyznacza Rada Organów Nadzoru ESMA na wniosek odpowiednich zainteresowanych stron.

W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, w miarę możliwości, odpowiednią równowagę geograficzną i płciową oraz reprezentację zainteresowanych stron z całej Unii Europejskiej.

4.  Na potrzeby Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ESMA dostarcza wszelkich niezbędnych informacji i zapewnia odpowiednią pomoc sekretariatu.

Dla członków grupy zainteresowanych stron z organizacji typu non-profit zapewnia się odpowiedni zwrot kosztów podróży. Grupa może utworzyć grupy robocze do spraw technicznych. Kadencja członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych wynosi dwa i pół roku, po tym okresie wybierani są nowi członkowie

Członkowie grupy mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.

5.  Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych może przedstawiać ESMA swoje opinie i doradzać mu we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami ESMA ze szczególnym uwzględnieniem zadań określonych w art. 7-7e oraz art. 8, 14, 15 i 17.

6.  Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych uchwala swój regulamin wewnętrzny na podstawie porozumienia większości dwóch trzecich swych członków.

7.  ESMA podaje do wiadomości publicznej opinie i porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych oraz wyniki prowadzonych konsultacji.

Artykuł 23

Środki ochronne

1.  ▌W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 10 ust. 2 lub art. 11 wpływa bezpośrednio i w znaczący sposób na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dziesięciu dni roboczych od przekazania decyzji ESMA właściwemu organowi, państwo to powiadamia ESMA, Komisję i Parlament Europejski. W powiadomieniu tym państwo członkowskie uzasadnia, dlaczego przedmiotowa decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe, i dostarcza ocenę skutków dotyczącą skali tego wpływu.

2.  ▌W terminie jednego miesiąca od powiadomienia ESMA i Komisji przez państwo członkowskie, ESMA informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia bądź unieważnia.

W przypadku gdy ESMA utrzymuje lub zmienia swoją decyzję, Rada ▌podejmuje decyzję w sprawie utrzymania lub unieważnienia decyzji ESMA. Decyzja o utrzymaniu decyzji ESMA jest podejmowana zwykłą większością głosów członków. Decyzja o odwołaniu decyzji ESMA jest podejmowana kwalifikowaną większością głosów członków. W innych przypadkach należy wziąć pod uwagę głosowanie zainteresowanych członków.

3.  ▌W przypadku gdy Rada nie podejmie decyzji w terminie dziesięciu dni roboczych w przypadku art. 10 i jednego miesiąca w przypadku art. 11 decyzję ESMA uznaje się za utrzymaną.

3a.  Jeżeli decyzja podjęta na mocy art. 10 prowadzi do wykorzystania środków określonych zgodnie z art. 12d lub 12e, państwa członkowskie mogą nie wezwać Rady do utrzymania lub odwołania decyzji podjętej przez ESMA.

Artykuł 24

Procedury decyzyjne

1.  Przed podjęciem decyzji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, ESMA informuje każdego wskazanego adresata danej decyzji o zamiarze jej podjęcia, wyznaczając termin, w którym adresat ten może wyrazić swoją opinię w tej sprawie, w pełni uwzględniając jej pilny charakter, złożoność i potencjalne skutki. Ma to odpowiednio zastosowanie do zaleceń, o których mowa w art. 9 ust. 4

2.  W decyzjach ESMA przedstawione są powody, dla których zostały one przyjęte.

3.  Adresaci decyzji ESMA są informowani o środkach odwoławczych przysługujących im na mocy niniejszego rozporządzenia.

4.  W przypadku gdy ESMA podjął decyzję na mocy art. 10 ust. 2 lub 3, w odpowiednich odstępach czasu dokonuje jej przeglądu.

5.  Decyzje podejmowane na mocy art. 9, 10 i 11 podaje się do wiadomości publicznej, określając właściwy organ lub uczestnika rynków finansowych, którego dotyczą, oraz główną treść tych decyzji, chyba że ich opublikowanie jest sprzeczne z interesem prawnym uczestnika rynków finansowych w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich stabilności, bądź też stabilności całego systemu finansowego Unii Europejskiej lub jego części.

ROZDZIAŁ III

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

Sekcja I

Rada Organów Nadzoru

Artykuł 25

Skład

1.  W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:

1a.  Rada Organów Nadzoru zbiera się regularnie, co najmniej dwa razy w roku, na posiedzeniach z Grupą Zainteresowanych Stron z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych.

2.  Każdy właściwy organ ▌jest odpowiedzialny za powołanie spośród swojego personelu zastępcy wysokiego szczebla, który może zastąpić członka Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), w przypadku gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach Rady.

2a.  W państwach członkowskich, w których istnieje więcej niż jeden organ właściwy w zakresie nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy te uzgadniają wspólnego przedstawiciela. Niemniej jednak, gdy Rada Organów Nadzoru ma omawiać kwestię, która nie należy do kompetencji krajowego organu reprezentowanego przez członka, o którym mowa w ust. 1 lit. b), członkowi temu może towarzyszyć przedstawiciel stosownego organu krajowego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

3.  W celu zastosowania się do dyrektywy 97/9/WE członkowi Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może towarzyszyć, w stosownych przypadkach, przedstawiciel odpowiednich organów zajmujących się zarządzaniem systemami zabezpieczeń inwestorów w poszczególnych państwach członkowskich, któremu nie przysługuje prawo głosu.

4.  Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.

Dyrektor wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.

Artykuł 26

Wewnętrzne komitety i panele

1.  Rada Organów Nadzoru może powoływać wewnętrzne komitety lub panele na potrzeby konkretnych zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru, a także może przekazywać realizację wyraźnie określonych zadań i podejmowanie wyraźnie określonych decyzji wewnętrznym komitetom lub panelom, Zarządowi lub przewodniczącemu.

2.  Do celów art. 11 Rada Organów Nadzoru zwołuje na potrzeby bezstronnego rozstrzygania sporów niezależny panel, o wyważonym składzie, w skład którego wchodzą przewodniczący i dwóch członków Rady, którzy nie mogą reprezentować właściwych organów będących stroną sporu, nie mają żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich związków z zainteresowanymi właściwymi organami.

2a.  Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 panel proponuje Radzie Organów Nadzoru decyzję do ostatecznego przyjęcia, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci.

2b.  Rada Organów Nadzoru przyjmuje regulamin wewnętrzny dla panelu, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 27

Niezależność

Podczas wykonywania zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru na mocy niniejszego rozporządzenia, przewodniczący i członkowie Rady Organów Nadzoru posiadający prawo głosu działają niezależnie i obiektywnie jedynie w interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Rady Organów Nadzoru w wykonywaniu przez swoich zadań.

Artykuł 28

Zadania

1.  Rada Organów Nadzoru wydaje wytyczne dotyczące prac ESMA i kieruje podejmowaniem decyzji, o których mowa w rozdziale II.

2.  Rada Organów Nadzoru przyjmuje opinie, zalecenia i decyzje oraz doradza w kwestiach, o których mowa w rozdziale II.

3.  Rada Organów Nadzoru mianuje przewodniczącego.

4.  Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac ESMA na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

4a.  Na wniosek Zarządu oraz na podstawie projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Rada Organów Nadzoru przyjmuje roczne sprawozdanie z działalności ESMA, w tym z wykonywania obowiązków przez przewodniczącego, i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu do dnia 15 czerwca każdego roku. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

5.  Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac ESMA i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

6.  Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet zgodnie z art. 49.

7.  Rada Organów Nadzoru posiada władzę dyscyplinarną nad przewodniczącym i dyrektorem wykonawczym i może usunąć ich ze stanowiska zgodnie z (odpowiednio) art. 33 ust. 5 lub art. 36 ust. 5.

Artykuł 29

Proces decyzyjny

1.  Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje zwykłą większością swoich członków, zgodnie z regułą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

W odniesieniu do aktów określonych w art. 7 i 8 oraz środków i decyzji podejmowanych na mocy przepisów rozdziału VI i w drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów swoich członków, jak określono w art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3, w przypadku decyzji podejmowanych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzję zaproponowaną przez panel uznaje się za przyjętą, jeżeli została zatwierdzona zwykłą większością głosów członków, chyba że zostanie ona odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W przypadku wszystkich innych decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3 decyzję zaproponowaną przez panel przyjmuje się zwykłą większością członków Rady Organów Nadzoru, zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

2.  Posiedzenia Rady Organów Nadzoru zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

3.  Rada Organów Nadzoru uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

4.  Przepisy regulaminu wewnętrznego określają szczegółową procedurę głosowania, w tym również, w stosownych przypadkach, zasady dotyczące kworum. Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem przewodniczącego i dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym uczestnikom rynków finansowych, chyba że art. 61 lub prawodawstwo, o którym mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.

Sekcja 2

Zarząd

Artykuł 30

Skład

1.  Zarząd składa się z przewodniczącego ▌oraz sześciu innych członków ▌ Rady Organów Nadzoru wybranych spośród członków Rady Organów Nadzoru posiadających prawo głosu.

Każdy członek (poza przewodniczącym) ma zastępcę, który może zastąpić członka Zarządu, gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach.

Kadencja członków wybranych przez Radę Organów Nadzoru wynosi dwa i pół roku. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie. Skład Zarządu jest wyważony i proporcjonalny i odzwierciedla całą Unię Europejską. Mandaty się pokrywają, a zastosowanie mają odpowiednie warunki dotyczące rotacji.

2.  Zarząd podejmuje decyzje większością głosów obecnych członków. Każdy członek ma jeden głos.

Dyrektor wykonawczy i przedstawiciel Komisji uczestniczą w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu.

Przedstawiciel Komisji ma prawo głosu w sprawach, o których mowa w art. 49.

Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

3.  Posiedzenia Zarządu zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

Zarząd zbiera się przed każdym posiedzeniem Rady Organów Nadzoru i tak często, jak uzna to za konieczne. Zarząd zbiera się co najmniej pięć razy w roku na sesji ▌.

4.  Członkowie Zarządu mogą korzystać z pomocy doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem przepisów regulaminu wewnętrznego. Członkowie nieposiadający prawa głosu, z wyjątkiem dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w żadnych obradach Zarządu dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

Artykuł 31

Niezależność

Członkowie Zarządu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

Żadne państwo członkowskie, instytucja lub organ unijny ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Zarządu.

Artykuł 32

Zadania

1.  Zarząd dopilnowuje, aby ESMA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.  Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru projekt rocznego i wieloletniego programu prac do zatwierdzenia.

3.  Zarząd wykonuje swoje uprawnienia budżetowe zgodnie z art. 49 i 50.

4.  Zarząd przyjmuje plan polityki kadrowej ESMA oraz, zgodnie z art. 54 ust. 2, niezbędne środki wykonawcze do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”).

5.  Zgodnie z art. 58 Zarząd przyjmuje przepisy szczególne dotyczące prawa dostępu do dokumentów ESMA.

6.  ▌ Na podstawie projektu rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru do zatwierdzenia i przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu ▌ roczne sprawozdanie z działalności ESMA, w tym z obowiązków przewodniczącego.

7.  Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

8.  Zarząd powołuje i odwołuje członków Komisji Odwoławczej zgodnie z art. 44 ust. 3 i 5.

Sekcja 3

Przewodniczący

Artykuł 33

Powołanie i zadania

1.  ESMA jest reprezentowany przez przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, a także za przewodniczenie posiedzeniom Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

2.  Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej, którą organizuje i prowadzi Komisja, przewodniczący powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków oraz doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego.

Komisja przedstawia listę trzech najlepszych kandydatów Parlamentowi Europejskiemu. Po przeprowadzeniu przesłuchań tych kandydatów Parlament Europejski wybiera jednego z nich. Wybrany w ten sposób kandydat zostaje powołany przez Radę Organów Nadzoru.

Rada Organów Nadzoru wybiera również spośród swoich członków zastępcę, który pełni obowiązki przewodniczącego w razie jego nieobecności. Zastępca ten nie jest członkiem Zarządu.

3.  Kadencja przewodniczącego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4.  W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:

Na podstawie tej oceny i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję przewodniczącego.

5.  Przewodniczący może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie przez Parlament Europejski w następstwie decyzji Rady Organów Nadzoru ▌.

Przewodniczący nie może powstrzymać Rady Organów Nadzoru od omawiania kwestii z nim związanych, w szczególności konieczności odwołania go ze stanowiska, i nie uczestniczy w obradach dotyczących tej sprawy.

Artykuł 34

Niezależność

Bez uszczerbku dla roli Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań przewodniczącego, przewodniczący nie zwraca się o instrukcje do instytucji lub organów wspólnotowych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na przewodniczącego/przewodniczącą w wykonywaniu jego lub jej zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby przewodniczący jest nadal zobowiązany do godziwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.

Artykuł 35

Sprawozdanie

1.  Parlament Europejski i Rada mogą wezwać przewodniczącego lub jego zastępcę, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu ich niezależności, do złożenia oświadczenia ▌. Przewodniczący składa oświadczenie przed Parlamentem Europejskim i udziela odpowiedzi na wszelkie pytania posłów, jeżeli zostanie do tego wezwany.

2.  Przewodniczący przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie i co najmniej 15 dni przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pisemne sprawozdanie z głównej działalności ESMA.

2a.  Oprócz informacji, o których mowa w art. 7a -7e, 8, 9, 10, 11a i 18 sprawozdanie to powinno również zawierać wszelkie odpowiednie informacje, o które doraźnie wnosi Parlament Europejski.

Sekcja 4

Dyrektor wykonawczy

Artykuł 36

Powołanie

1.  ESMA jest zarządzany przez dyrektora wykonawczego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

2.  Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej i zatwierdzeniu przez Parlament Europejski dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

3.  Kadencja dyrektora wykonawczego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4.  W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji dyrektora wykonawczego, Rada Organów Nadzoru dokonuje jego oceny.

Na podstawie tej oceny Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję dyrektora wykonawczego.

5.  Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł 37

Niezależność

Bez uszczerbku dla odnośnych funkcji Zarządu i Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań dyrektora wykonawczego, dyrektor wykonawczy nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu, organu, organizacji lub osoby spoza ESMA, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje UE oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na dyrektora wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, dyrektor wykonawczy po ustąpieniu ze stanowiska wciąż jest zobowiązany do postępowania w sposób uczciwy i roztropny przy obejmowaniu pewnych stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści.

Artykuł 38

Zadania

1.  Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za zarządzanie ESMA i przygotowuje prace Zarządu.

2.  Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za wykonanie rocznego programu prac ESMA pod kierownictwem Rady Organów Nadzoru i pod kontrolą Zarządu.

3.  Dyrektor wykonawczy podejmuje wszelkie niezbędne środki, w szczególności przyjmuje wewnętrzne instrukcje administracyjne oraz publikuje komunikaty, w celu zapewnienia funkcjonowania ESMA zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4.  Dyrektor wykonawczy przygotowuje wieloletni program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

5.  Do dnia 30 czerwca każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt programu prac ESMA na kolejny rok, jak określono w art. 32 ust. 2.

6.  Dyrektor wykonawczy sporządza wstępny projekt budżetu ESMA zgodnie z art. 49 i wykonuje budżet ESMA zgodnie z art. 50.

7.  Każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt sprawozdania ▌, w tym rozdział poświęcony działalności regulacyjnej i nadzorczej ESMA oraz rozdział dotyczący spraw finansowo-administracyjnych.

8.  W odniesieniu do pracowników ESMA dyrektor wykonawczy wykonuje uprawnienia nadane mu na mocy art. 54 i zarządza kwestiami personalnymi.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKI SYSTEM ORGANÓW NADZORU FINANSOWEGO

Sekcja 1

Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet ▌)

Artykuł 40

Ustanowienie

1.  Niniejszym ustanawia się Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet ▌).

2.  Wspólny Komitet ▌stanowi forum, w ramach którego ESMA prowadzi regularną i ścisłą współpracę oraz zapewnia międzysektorową spójność z pozostałymi europejskimi organami nadzoru, zwłaszcza w odniesieniu do:

3.  Wspólny Komitet ma specjalny personel zapewniony przez trzy europejskie organy nadzoru, który działa jako sekretariat. ESMA wnosi odpowiednie środki na koszty ▌administracyjne, koszty infrastruktury oraz koszty operacyjne.

Artykuł 40a

Nadzór

Jeżeli instytucja finansowa obejmuje różne sektory, Wspólny Komitet rozstrzyga spory zgodnie z art. 42 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 41

Skład

1.  W skład Wspólnego Komitetu wchodzą przewodniczący europejskich organów nadzoru, ▌ a także, w stosownych przypadkach, przewodniczący Podkomitetu powołanego na mocy art. 43.

2.  Dyrektor wykonawczy, przedstawiciel Komisji i ESRB są zapraszani do uczestniczenia w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Wspólnego Komitetu ▌oraz Podkomitetów, o których mowa w art. 43.

3.  Przewodniczący Wspólnego Komitetu ▌wybierany jest co roku na zasadzie rotacji spośród przewodniczących Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Przewodniczący Wspólnego Komitetu, mianowany zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, jest również mianowany wiceprzewodniczącym Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.

4.  Wspólny Komitet ▌uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać wskazani dalsi uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.

Posiedzenia Wspólnego Komitetu Europejskich Organów Nadzoru odbywają się co najmniej raz na dwa miesiące.

Artykuł 42

Wspólne stanowiska i wspólne akty

W ramach zadań ESMA określonych w rozdziale II, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, EIOPA wypracowuje w stosownych przypadkach wspólne stanowiska z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Programów Emerytalnych oraz z Europejskim Organem Nadzoru Bankowego, w zależności od przypadku.

Akty na mocy art. 7, 9, 10 lub 11 niniejszego rozporządzenia związane ze stosowaniem dyrektywy 2002/87/WE i innego prawodawstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 2, które wchodzą w zakres kompetencji również Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (bankowość) są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez ESMA i Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) oraz Europejski Organ Nadzoru (bankowość).

Artykuł 43

Podkomitety

1.  Do celów art. 42 w ramach Wspólnego Komitetu ▌ustanawia się Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych.

2.  W skład tego podkomitetu wchodzą osoby określone w art. 41 ust. 1 oraz po jednym przedstawicielu wysokiego szczebla z aktualnego personelu właściwego organu z każdego państwa członkowskiego.

3.  Podkomitet wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, który staje się również członkiem Wspólnego Komitetu ▌.

4.  Wspólny Komitet może powoływać inne podkomitety.

Sekcja 3

Komisja Odwoławcza

Artykuł 44

Skład

1.  Komisja Odwoławcza jest wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru.

2.  W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców; są to osoby cieszące się dużym uznaniem, posiadające udokumentowaną odpowiednią wiedzę i zawodowe doświadczenie, również w zakresie nadzoru, na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów albo innych krajowych lub unijnych instytucji zaangażowanych w działalność ESMA. Znaczna liczba członków Komisji Odwoławczej ma fachową wiedzę prawniczą wystarczającą do zapewnienia specjalistycznego doradztwa prawnego w sprawie legalności wykonywania uprawnień przez ESMA.

Komisja Odwoławcza wyznacza przewodniczącego.

Decyzje Komisji Odwoławczej przyjmowane są większością głosów co najmniej czterech z sześciu jej członków. W przypadkach gdy decyzja będąca przedmiotem odwołania jest objęta zakresem zastosowania niniejszego rozporządzenia, ta większość czterech członków obejmuje co najmniej jednego z dwóch członków Komisji Odwoławczej mianowanych przez ESMA.

Komisja Odwoławcza zwoływana jest przez przewodniczącego stosownie do potrzeb.

3.  Dwóch członków Komisji Odwoławczej i dwóch zastępców wyznacza Zarząd ESMA z listy wstępnie wyłonionych kandydatów zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz po konsultacji z Radą Organów Nadzoru.

Pozostali członkowie wyznaczani są zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr …/2010 [EBA] oraz rozporządzeniem (WE) nr …/2010 [ESMA].

4.  Kadencja członków Komisji Odwoławczej wynosi pięć lat. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie.

5.  Członka Komisji Odwoławczej wyznaczonego przez Zarząd ESMA nie można odwołać ze stanowiska w czasie trwania kadencji, chyba że został uznany za winnego poważnego uchybienia, a Zarząd, po konsultacji z Radą Organów Nadzoru, podejmie decyzję o jego odwołaniu.

6.  ▌Europejski Organ Nadzoru Bankowego, ▌ Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zapewniają Komisji Odwoławczej wsparcie operacyjne i pomoc sekretariatu za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł 45

Niezależność i bezstronność

1.  Członkowie Komisji Odwoławczej podejmują decyzje w sposób niezależny. Nie są związani żadnymi instrukcjami. Nie mogą oni pełnić żadnych innych funkcji w ESMA, w Zarządzie ani w Radzie Organów Nadzoru.

2.  Członkowie Komisji Odwoławczej nie mogą brać udziału w postępowaniu odwoławczym, jeśli są nim zainteresowani osobiście lub jeśli wcześniej działali jako przedstawiciele jednej ze stron postępowania lub jeśli uczestniczyli w podejmowaniu decyzji stanowiącej przedmiot postępowania odwoławczego.

3.  Jeżeli członek komisji odwoławczej uważa, że inny członek nie powinien brać udziału w postępowaniu odwoławczym z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2 bądź z innego powodu, powiadamia o tym Komisję Odwoławczą.

4.  Każda strona postępowania odwoławczego może zgłosić sprzeciw wobec udziału członka Komisji Odwoławczej z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w przypadku podejrzenia o stronniczość.

Podstawą sprzeciwu nie może być przynależność państwowa członka; sprzeciw nie jest także dopuszczalny, jeżeli strona postępowania odwoławczego – wiedząc o powodach sprzeciwu – dokonała mimo tego jakiejkolwiek innej czynności procesowej niż sprzeciw co do składu Komisji Odwoławczej.

5.  Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.

Przy podejmowaniu tej decyzji zainteresowanego członka zastępuje w Komisji Odwoławczej jego zastępca, chyba że zastępca znajduje się w podobnej sytuacji. W takim przypadku przewodniczący wyznacza osobę zastępującą spośród innych zastępców.

6.  Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.

W tym celu składają oni oświadczenie o zobowiązaniach i deklarację, w której wykazują brak interesów, który mógłby zaważyć na ich niezależności, albo ujawniają wszelkie bezpośrednie lub pośrednie interesy, które mogłyby zaważyć na ich niezależności.

Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.

ROZDZIAŁ V

ŚRODKI ODWOŁAWCZE

Artykuł 46

Odwołania

1.  Każda osoba fizyczna lub prawna, w tym właściwe organy, może odwołać się od decyzji ESMA, o której mowa w art. 9, 10 i 11, oraz od każdej innej decyzji podjętej przez ESMA zgodnie z prawodawstwem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, która jest do niej skierowana, oraz od decyzji, która dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie, mimo że została przyjęta w postaci decyzji skierowanej do innej osoby.

2.  Odwołanie wraz z uzasadnieniem składa się ESMA w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji lub – w razie braku takiego powiadomienia – od daty opublikowania decyzji przez ESMA.

Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.

3.  Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.

Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.

4.  Jeżeli odwołanie jest dopuszczalne, Komisja Odwoławcza bada, czy jest ono uzasadnione. ▌Wzywa ona strony postępowania odwoławczego do wnoszenia w określonym terminie uwag do pism, które do nich skierowała lub do pism pochodzących od innych stron postępowania odwoławczego. Strony postępowania odwoławczego są uprawnione do ustnego przedstawienia swojego stanowiska.

5.  Komisja Odwoławcza może ▌ potwierdzić decyzję podjętą przez właściwy organ ESMA lub przekazać sprawę do rozstrzygnięcia właściwemu organowi ESMA. Decyzja Komisji Odwoławczej jest wiążąca dla tego organu i podejmuje on zmienioną decyzję w danej sprawie.

6.  Komisja Odwoławcza uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

7.  ESMA publikuje zawierające uzasadnienie decyzje podejmowane przez Komisję Odwoławczą.

Artykuł 47

Skargi do Sądu ▌i Trybunału Sprawiedliwości

1.  Od decyzji podjętej przez Komisję Odwoławczą lub – w przypadku gdy nie przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej – od decyzji ESMA może zostać wniesiona skarga do Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

1a.  Państwa członkowskie i instytucje unijne, jak i wszelkie osoby fizyczne i prawne mogą zaskarżyć decyzje podejmowane przez ESMA bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

2.  W przypadku gdy ESMA jest zobowiązany do działania, ale zaniechał wydania decyzji, może zostać wszczęte postępowanie z tytułu zaniechania działania zgodnie z art. 265 TFUE przed Sądem ▌lub Trybunałem Sprawiedliwości.

3.  ESMA zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Sądu ▌lub Trybunału Sprawiedliwości.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł 48

Budżet ESMA

1.  Dochody ESMA, organu europejskiego zgodnie z art.185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, pochodzą w szczególności z połączenia następujących środków:

2.  Na wydatki ESMA składają się co najmniej koszty personelu, wynagrodzenia, koszty administracyjne, koszty infrastruktury, szkolenia zawodowego oraz koszty operacyjne.

3.  Dochody i wydatki równoważą się.

4.  Preliminarze wszystkich dochodów i wydatków ESMA są przygotowywane na każdy rok budżetowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i wykazywane są w budżecie ESMA.

Artykuł 49

Sporządzanie budżetu

1.  Do dnia 15 lutego każdego roku dyrektor wykonawczy sporządza projekt preliminarza dochodów i wydatków na następny rok budżetowy i przekazuje ten wstępny projekt budżetu Zarządowi i Radzie Organów Nadzoru wraz z planem zatrudnienia. Każdego roku Rada Organów Nadzoru, na podstawie wstępnego projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego i zatwierdzonego przez Zarząd, przygotowuje preliminarz dochodów i wydatków ESMA na następny rok budżetowy. Do dnia 31 marca Rada Organów Nadzoru przekazuje Komisji preliminarz, w tym projekt planu zatrudnienia. Przed przyjęciem preliminarza projekt przygotowany przez dyrektora wykonawczego jest zatwierdzany przez Zarząd.

2.  Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (zwanymi dalej „władzą budżetową”) preliminarz wraz ze wstępnym projektem ogólnego budżetu Unii Europejskiej.

3.  Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do wstępnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, które uważa za niezbędne w odniesieniu do planu zatrudnienia, oraz kwotę dotacji obciążającej budżet ogólny Unii Europejskiej, zgodnie z art. 313 i 314 Traktatu.

4.  Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla ESMA. Władza budżetowa zatwierdza środki na dotację dla ESMA.

5.  Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet ESMA. Budżet staje się budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W stosownych przypadkach budżet jest odpowiednio dostosowywany.

6.  Zarząd niezwłocznie powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji wszelkich projektów, które mogą mieć istotne skutki finansowe dla finansowania jego budżetu, zwłaszcza w zakresie projektów związanych z nieruchomościami, takich jak najem lub zakup budynków. Informuje on o tym fakcie Komisję. Jeżeli którakolwiek z władz budżetowych zamierza wydać opinię, powiadamia ESMA o tym zamiarze w terminie dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie dotyczącym nieruchomości. W przypadku braku odpowiedzi, ESMA może przystąpić do planowanego działania.

6a.  W pierwszym roku działania ESMA upływającym z dniem 31 grudnia 2011 r., budżet będzie zatwierdzany przez członków odpowiednich komitetów poziomu 3, po konsultacjach z Komisją, a następnie będzie przekazywany do zatwierdzenia Radzie i Parlamentowi.

Artykuł 50

Wykonanie i kontrola budżetu

1.  Dyrektor wykonawczy działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego i wykonuje budżet ESMA.

2.  Do dnia 1 marca następującego po zamknięciu każdego roku budżetowego, księgowy ESMA przekazuje księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy ESMA przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami również członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentu Europejskiego i Rady, do dnia 31 marca następnego roku.

Księgowy Komisji dokonuje następnie konsolidacji tymczasowych sprawozdań finansowych instytucji i organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(43) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

3.  Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowych sprawozdań finansowych ESMA zgodnie z przepisami art. 129 rozporządzenia finansowego, dyrektor wykonawczy, działając na własną odpowiedzialność, sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe ESMA i przekazuje je do zaopiniowania Zarządowi.

4.  Zarząd przedstawia opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego ESMA.

5.  Do dnia 1 lipca następującego po zamknięciu roku budżetowego dyrektor wykonawczy przekazuje ostateczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią Zarządu członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

6.  Ostateczne sprawozdanie finansowe jest publikowane.

7.  Dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi do dnia 30 września. Kopię odpowiedzi przesyła również Zarządowi i Komisji.

8.  Dyrektor wykonawczy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek oraz zgodnie z art. 146 ust. 3 rozporządzenia finansowego, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego przebiegu procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy.

9.  Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, przed dniem 15 maja roku N + 2, udziela ESMA absolutorium z wykonania budżetu (obejmującego wszystkie koszty i przychody ESMA) za rok budżetowy N.

Artykuł 51

Zasady finansowe

Zasady finansowe mające zastosowanie w odniesieniu do ESMA przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Zasady te nie mogą odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002(44), chyba że jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania ESMA i jedynie jeśli Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.

Artykuł 52

Środki zwalczania nadużyć finansowych

1.  W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności, wobec ESMA stosują się bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.

2.  ESMA przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego wewnętrznych dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(45) oraz niezwłocznie przyjmuje stosowne przepisy odnoszące się do całego personelu ESMA.

3.  Decyzje dotyczące finansowania oraz wynikające z nich umowy oraz instrumenty wykonawcze muszą wyraźnie stwierdzać, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać kontrole na miejscu wobec beneficjentów środków finansowych wydatkowanych przez ESMA oraz pracowników odpowiedzialnych za przydzielenie tych środków.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 53

Przywileje i immunitety

Do ESMA i jego pracowników zastosowanie ma Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Artykuł 54

Personel

1.  Do pracowników ESMA, w tym do dyrektora wykonawczego i przewodniczącego, stosują się regulamin pracowniczy, warunki zatrudnienia innych pracowników oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje unijne do celów stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2.  Zarząd, w porozumieniu z Komisją, przyjmuje niezbędne środki wykonawcze, zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w art. 110 regulaminu pracowniczego.

3.  W odniesieniu do swoich pracowników ESMA korzysta z uprawnień przyznanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego oraz organowi uprawnionemu do zawierania umów na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników.

4.  Zarząd przyjmuje przepisy umożliwiające oddelegowywanie ekspertów krajowych z państw członkowskich do ESMA.

Artykuł 55

Odpowiedzialność ESMA

1.  W przypadku odpowiedzialności pozaumownej ESMA naprawia szkody wyrządzone przez ESMA lub przez jego pracowników przy wykonywaniu swoich obowiązków zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących naprawy takich szkód.

2.  Osobistą odpowiedzialność finansową oraz odpowiedzialność dyscyplinarną pracowników ESMA wobec ESMA regulują odpowiednie przepisy mające zastosowanie do pracowników ESMA.

Artykuł 56

Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej

1.  Członkowie Rady Organów Nadzoru i Zarządu, dyrektor wykonawczy, a także personel ESMA, w tym urzędnicy oddelegowani czasowo przez państwa członkowskie oraz wszystkie inne osoby wykonujące zadania na rzecz ESMA na podstawie umów, podlegają – również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji – wymogom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w art. 339 TFUE oraz w odpowiednich przepisach prawa unijnego w tym zakresie.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby pracownik jest nadal zobowiązany do godziwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.

Żadne państwo członkowskie, instytucja lub organ unijny ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie usiłują wywierać wpływu na pracowników Zarządu.

2.  Bez uszczerbku dla przypadków, do których zastosowanie ma prawo karne, poufne informacje uzyskane przez osoby, o których mowa w ust. 1, podczas wykonywania ich obowiązków nie mogą zostać ujawnione żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem informacji w postaci skróconej lub zbiorczej uniemożliwiającej zidentyfikowanie poszczególnych instytucji finansowych.

Ponadto obowiązek przewidziany w ust. 1 oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia ESMA i krajowym organom nadzoru korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania prawodawstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowania w celu przyjęcia decyzji.

3.  Ustępy 1 i 2 nie uniemożliwiają ESMA wymiany informacji z krajowymi organami nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz innymi przepisami prawa unijnego mającymi zastosowanie do uczestników rynków finansowych.

▌

Artykuł 57

Ochrona danych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla obowiązków ESMA dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.

Artykuł 58

Dostęp do dokumentów

1.  W odniesieniu do dokumentów pozostających w posiadaniu ESMA stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2.  Do dnia 31 maja 2011 r. Zarząd przyjmuje praktyczne środki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3.  Decyzje podejmowane przez EBA zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić przedmiot skarg wnoszonych do Rzecznika Praw Obywatelskich lub postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości, po odwołaniu – w stosownych przypadkach – do Rady Organów Nadzoru, na warunkach określonych odpowiednio w art. 228 i 263 TFUE.

Artykuł 59

Ustalenia językowe

1.  Do ESMA stosują się przepisy rozporządzenia Rady nr 1(46).

2.  O wewnętrznych ustaleniach językowych ESMA decyduje Zarząd.

3.  Usługi tłumaczeniowe na potrzeby działalności organu zapewnia Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

Artykuł 60

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane ESMA w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w państwie członkowskim do dyrektora wykonawczego, członków Zarządu, pracowników ESMA i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między ESMA a państwem członkowskim, która zostaje zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.

Państwo członkowskie zapewnia ESMA najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.

Artykuł 61

Udział krajów trzecich

1.  Udział w pracach ESMA jest otwarty dla krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, które zawarły z Unią Europejską umowy przewidujące przyjęcie i stosowanie przez nie prawa unijnego w obszarze podlegającym kompetencjom ESMA, jak określono w art. 1 ust. 2.

1a.  ESMA może zezwolić, aby w pracach uczestniczyły kraje trzecie stosujące przepisy uznane za równoważne w dziedzinach kompetencji ESMA, o których mowa w art. 1 ust. 2, zgodnie z przepisami dotyczącymi międzynarodowych porozumień zawieranych przez Unię na mocy art. 216 TFUE.

2.  W odpowiednich postanowieniach tych umów określa się w szczególności charakter, zakres i aspekty proceduralne uczestnictwa tych krajów w pracach ESMA, w tym przepisy dotyczące wkładu finansowego i pracowników. W umowach można przewidzieć uczestnictwo tych krajów w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru w charakterze obserwatora, dopilnowując jednocześnie, by kraje te nie mogły brać udziału w obradach dotyczących poszczególnych instytucji finansowych, chyba że są one nimi bezpośrednio zainteresowane.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 62

Działania przygotowawcze

-1.  W okresie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia a przed ustanowieniem ESMA, Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ściśle współpracuje z Komisją w celu przygotowania się do zastąpienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych przez ESMA.

1.  Gdy ESMA zostanie już ustanowiony, Komisja ponosi odpowiedzialność za siedzibę administracyjną i początkowe prowadzenie działalności administracyjnej ESMA do czasu uzyskania przez niego zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

W tym celu do czasu objęcia obowiązków przez dyrektora wykonawczego po jego/jej mianowaniu przez Radę Organów Nadzoru zgodnie z art. 36 Komisja może tymczasowo wyznaczyć jednego urzędnika do pełnienia obowiązków dyrektora wykonawczego. [Okres ten jest ograniczony do czasu uzyskania przez ESMA zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonania własnego budżetu.]

2.  Tymczasowy dyrektor wykonawczy może zatwierdzać wszelkie płatności w ramach środków przewidzianych w budżecie ESMA po ich zatwierdzeniu przez Zarząd, a także zawierać umowy, w tym m.in. umowy z pracownikami, po przyjęciu planu zatrudnienia ESMA.

3.  Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

3a.  ESMA uznaje się za prawnego następcę Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych. Wszystkie aktywa i zobowiązania oraz wszystkie bieżące operacje Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych mogą zostać przekazane ESMA. Niezależny audytor sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje końcową sytuację Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych po stronie aktywów i zobowiązań. Sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez członków Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych oraz przez Komisję przed wszelkim przekazaniem aktywów lub zobowiązań.

Artykuł 63

Przepisy przejściowe dotyczące personelu

1.  Na zasadzie odstępstwa od art. 54, wszystkie umowy o pracę i porozumienia o oddelegowaniu zawarte przez Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych lub jego sekretariat i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są uznawane do czasu ich wygaśnięcia. Umowy nie podlegają przedłużeniu.

2.  Wszystkim pracownikom ▌, o których mowa w ust. 1, proponuje się możliwość zawarcia umów na czas określony na mocy art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników w różnych grupach zaszeregowania określonych w planie zatrudnienia ESMA.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę kwalifikacyjną ograniczoną do pracowników ▌Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych lub jego sekretariatu, o których mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, jakie dana osoba wykaże podczas wykonywania swoich obowiązków przed zatrudnieniem.

3 W zależności od rodzaju i poziomu obejmowanych stanowisk, osobom, które pomyślnie przejdą procedurę kwalifikacyjną, zostaną zaoferowane umowy na czas określony co najmniej na okres pozostały do wygaśnięcia wcześniejszej umowy.

4.  Wobec pracowników posiadających wcześniejsze umowy, którzy podejmą decyzję o nieubieganiu się o umowę na czas określony lub którym nie zostaną zaoferowane takie umowy zgodnie z ust. 2, stosują się nadal odpowiednie przepisy krajowe dotyczące umów o pracę oraz inne odpowiednie instrumenty.

Artykuł 63a

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 64

Zmiany

W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 716/2009/WE ▌ wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji.

Artykuł 65

Uchylenie

Decyzja Komisji 2009/77/WE ustanawiająca Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ▌traci moc z dniem 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 66

Klauzula o przeglądzie

-1.  Do dnia …(47)Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu zwiększenia nadzoru nad instytucjami, które mogą stwarzać ryzyko systemowe, określone w art. 12b, oraz utworzenia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym, w tym sposobów finansowania.

1.  Do dnia …(48)*, a następnie co trzy lata, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu utworzenia wiarygodną strukturę rozwiązania sporów, w tym dotyczących wkładu uczestników rynków finansowych przeznaczonego na ograniczenie ryzyka systemowego i publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń zgromadzonych w związku z działalnością ESMA oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

1a.  Sprawozdanie, o którym mowa w ust.1 bada także, czy:

2.  Sprawozdanie to jest przekazywane wraz z towarzyszącymi mu wnioskami (w stosownych przypadkach) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 67

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 62 i art. 63 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. ESMA zostaje powołany w dniu rozpoczęcia stosowania.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r.(dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (2) Dz.U. C, s. […]. (3) Dz.U. C 13 z 20.01.10, s. 1. (4) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia .... (5) Dz.U. C 40 z 07.02.2001, s. 453. (6) Dz.U. C 25 E z 29.01.2004, s. 394. (7) Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392. (8) Dz.U. C 8 E z 14.01.2010, s. 26. (9) Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48. (10) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251. (11) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279. (12) Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1. (13) Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 23. (14) Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 28. (15) Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 18. (16) Punkt 44, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze Orzeczeń. (17) Dz.U. L 84 z 26.03.97, s. 22. (18) Dz.U. L 166 z 11.06.98, s. 45. (19) Dz.U. L 184 z 06.07.01, s. 1. (20) Dz.U. L 168 z 27.06.02, s. 43. (21) Dz.U. L 35 z 11.02.03, s. 1. (22) Dz.U. L 96 z 12.04.03, s. 16. (23) Dz.U. L 345 z 31.12.03, s. 64. (24) Dz.U. L 142 z 30.04.04, s. 12. (25) Dz.U. L 145 z 30.04.04, s. 1. (26) Dz.U. L 390 z 31.12.04, s. 38. (27) Dz.U. L 309 z 25.11.05, s. 15. (28) Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16. (29) Dz.U. L 177 z 30.06.06, s. 201. (30) Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32. (31) Do istniejących rozporządzeń objętych zakresem działania ESMA należą następujące rozporządzenia: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1); rozporządzenie Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonujące dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (Dz.U. L 149 z 30.4.2004, s. 1); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2273/2003 z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonujące dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnień dla programów odkupu i stabilizacji instrumentów finansowych (Dz.U. L 336 z 23.12.2003, s. 33); rozporządzenie Komisji (WE) nr 1569/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z dyrektywami 2003/71/WE i 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mechanizm ustalenia równoważności standardów rachunkowości stosowanych przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 66). (32) Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 1. (33) Dz.U. L 87 z 31.03.09, s. 164. (34) Dz.U. L 318 z 27.11.98, s. 8. (35) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1. (36) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1. (37) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15. (38) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1. (39) Dz.U. L 281 z 23.11.95, s. 31. (40) Dz.U. L 8 z 12.01.01, s. 1. (41) Dz.U. L 145 z 31.05.01, s. 43. (42) Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 8. (43) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. (44) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72. (45) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15. (46) Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58. (47) * sześć miesięcy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia (48) ** trzy lata od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.