De Voorzitter. − Aan de orde is het debat over de preventie en correctie van macro-economische onevenwichtigheden; de procedure bij buitensporige tekorten; voorschriften voor begrotingskaders van de lidstaten; het begrotingstoezicht in het eurogebied; het toezicht op begrotingssituaties en het toezicht op en de coördinatie van het economisch beleid; en handhavingsmaatregelen voor de correctie van buitensporige macro-economische onevenwichtigheden in het eurogebied.

  Antolín Sánchez Presedo (S&D). - (ES) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, dames en heren, onze burgers willen een sterke en daadkrachtige Europese Unie. Traagheid, ontoereikendheid en een puur intergouvernementele visie verergeren de gevolgen van de crisis en doen afbreuk aan de geloofwaardigheid van het Europese project.

Wij staan niet voor puur nationale problemen, noch voor een eenvoudige economische crisis. We staan voor een politieke crisis die een snelle, integrale en Europese reactie vereist.

Van de economische en monetaire unie moeten zowel de 'economie' als de 'unie' worden versterkt. Het voorstel dat vandaag ter tafel ligt over economisch bestuur dient aanzienlijk te worden verbeterd indien we dat willen bereiken.

Wij zijn voor het opstellen van nationale begrotingskaders die transparantie, economische coördinatie en de controle op het nakomen van Europese beloftes waarborgen.

Wij zijn van mening dat het noodzakelijk is macro-economische onevenwichtigheden te corrigeren en richting convergentie te gaan, en wij zijn van oordeel dat het verslag van mevrouw Ferreira met name op dat gebied voortgang boekt.

De voorstellen voor de hervorming van het stabiliteits- en groeipact zijn echter onvolledig: stabiliteit wordt verward met aanpassing en beleidsmaatregelen voor groei worden overgelaten aan de markt en aan de lidstaten. We mogen niet accepteren dat Europa zich niet inzet voor investeringen en werkgelegenheid.

Wij zullen niet meedoen aan deze poging om Europa zover te krijgen dat het zijn burgers en zijn eigen belangen de rug toe keert. We zullen ons niet overgeven aan het weerloos toekijken hoe de problemen zich verergeren en we zullen niet accepteren dat met dubbele maten wordt gemeten. We hebben unanimiteit nodig om middelen vrij te maken en besluiten op basis van gekwalificeerde meerderheden om sancties te voorkomen.

Wij moeten inzetten op Europa en snel ook. Het Europees Parlement moet hard aan het werk om een ambitieus en Europees antwoord te bieden; daar hebben onze burgers recht op.

We moeten inderdaad gaan lopen, maar niet achteruit zoals krabben. Europa mag zich niet verstoppen nu het het hardst nodig is.

  Ashley Fox (ECR). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, hoewel het Verenigd Koninkrijk geen lid van de eurozone is – en ik hoop dat het dat nooit zal worden – hebben wij een gevestigd belang in het succes ervan. Ik wens de eurozone alle goeds toe en het spijt me dat ik de voorstellen over economisch bestuur waarover we vanavond debatteren niet kan steunen.

In de voorstellen die voor ons liggen worden aan de Commissie ingrijpende nieuwe bevoegdheden toegekend. Waren deze bevoegdheden alleen tot de landen van de eurozone beperkt gebleven, dan zou ik daar geen bezwaar tegen hebben gemaakt, maar in plaats daarvan zien we dat de Commissie en vele leden van dit Parlement – onder wie mevrouw Wortmann-Kool, voor wie ik het allergrootste respect heb – de crisis in de eurozone gebruiken als excuus om de macht van de EU uit te breiden tot het economische bestuur van het Verenigd Koninkrijk en andere landen die de euro niet gebruiken. Ik ben niet gekozen om de EU meer bevoegdheden te verlenen met betrekking tot de manier waarop het Verenigd Koninkrijk zijn zaken regelt en ik zal daarom tegen deze voorstellen stemmen.

  Werner Langen (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, het debat weerspiegelt de onopgeloste vraagstukken van het economisch beleid in Europa. We hebben weliswaar een centraal monetair beleid, maar de verantwoordelijkheid voor het begrotings- en financieel beleid ligt op lokaal niveau. De pogingen van enige Griekse collega's om de verantwoordelijkheid voor de interne politieke bevoegdheden van Griekenland over te hevelen naar Europa, naar derde partijen, naar kapitalistische banken, of naar wie dan ook, zijn gedoemd te mislukken.

(Interrupties)

Het waren de Griekse communisten.

De euro is gelukkig zowel intern als extern stabiel. Er is geen sprake van een eurocrisis, maar van een staatsschuldencrisis. Daar moeten we beginnen. Het heeft geen zin, ook de staat kan niet eindeloos boven zijn stand leven. Het is zinloos om meer schulden op de huidige te stapelen zonder de consequenties van noodzakelijke hervormingen te accepteren. Daarom zeg ik dat het de hoogste tijd is om in actie te komen. Het Parlement roept al geruime tijd om maatregelen. De Commissie heeft nu voorgesteld om het stabiliteits- en groeipact verder aan te scherpen. Het Hongaarse voorzitterschap heeft goed onderhandeld, wij van onze kant ook. Ik vind het jammer, collega Bullmann – over veel aspecten van de regulering van de financiële markten zijn we het eens – dat de socialisten nog altijd een onderscheid willen maken tussen goede en slechte schulden. Dat is een dwaalweg. En als we de balans opmaken van landen die in moeilijkheden zijn geraakt, hoeven we niemand zwart te maken, de situatie is helder. Alle landen waar begrotings- en financiële problemen zijn opgetreden, hadden een socialistische regering. Hongarije, Letland, Roemenië, buiten de Eurozone, Ierland, Spanje, Portugal, Groot-Brittannië een ook Griekenland met een onderbreking van vier jaar, toen wij in de regering vertegenwoordigd waren. Met andere woorden, jullie economische model werkt niet.

(Interrupties)

Mijnheer Bütikofer, u zou inmiddels beter moeten weten. We kunnen de Grieken niet van hun verantwoordelijkheid ontslaan, en ik zeg u zonder omwegen dat het niet de Grieken waren die als eerste het stabiliteits- en groeipact schonden; dat waren de twee grootste landen, Duitsland en Frankrijk. We hebben ons hiertegen verzet en er verandering in gebracht. U zat destijds in de regering, mijnheer Bütikofer. U hebt het graf gegraven, uw partij heeft het graf gegraven voor het stabiliteits- en groeipact, niet de Grieken. De Grieken daarentegen moeten ...

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

(Spreker verklaart zich bereid twee "blauwe kaart"-vragen krachtens artikel 149, lid 8 van het Reglement te beantwoorden)

  Udo Bullmann (S&D). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Langen, ik zou graag van u horen of u überhaupt bekend bent met onze ideeën. Daarom vraag ik u: weet u welk voorstel wij aan uw collega Wortmann-Kool hebben gedaan? Ten eerste, om het pact te versterken door op voorstel van de heer Rehn extra toezicht uit te oefenen op geselecteerde doelstellingen uit het EU 2020-pakket, zoals onderzoek en ontwikkeling en armoedebestrijding. Daar zou dan ook de moderniseringsinvestering in energievoorzieningssystemen onder vallen.

  Marc Tarabella (S&D). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, twee dingen:

Ten eerste: Griekenland. Laten we geen geschiedvervalsing plegen! Het was een rechtse regering die twee termijnen lang met hulp van de bank Goldman Sachs de cijfers heeft gemanipuleerd. Nu probeert een linkse regering de boel weer op orde te krijgen. En dan zou het volk moeten opdraaien voor de fouten die op advies van banken zijn begaan?

Mijn tweede voorbeeld: in mijn eigen land, België, hebben we dankzij een regering waarin links zitting had en die geleid werd door onze collega, de heer Dehaene, in twaalf jaar onze schuld teruggebracht van 130 naar 80 procent van het bruto binnenlands product. Vanwege fouten van de bankenwereld, en vooral van Fortis, moesten we de banken helpen, omdat anders het hele systeem zou …

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Werner Langen (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik ben absoluut op de hoogte van de voorstellen van collega Bullmann en van de Fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees Parlement. Het enige probleem daarbij was dat ze eerst en vooral meer geld willen. Met meer geld kan het probleem niet worden opgelost. De heer Tarabella heeft het zojuist bevestigd: ook als de socialisten erbij betrokken zijn, kunnen schulden worden verminderd. Ik zeg dat heel duidelijk: de hervormingen die in Griekenland zijn doorgevoerd, hebben er niet toe bijgedragen dat de grote particuliere Griekse rijkdom ertoe heeft geleid dat de rijken werkelijk hebben geholpen de kosten van de staat te dragen. Integendeel! Sinds 1 januari hebben Griekse staatsburgers 59 miljard euro van hun Griekse bankrekeningen afgehaald, en sinds 1 januari is 12 miljard euro aan Griekse staatsobligaties verkocht. Ik verzoek de vele rijken in Griekenland – en dat moet geregeld worden door de politiek – een actieve rol te spelen. Dan kunnen ze door zelf verantwoordelijkheid te nemen blijven rekenen op onze solidariteit!

  Saïd El Khadraoui (S&D). - Voorzitter, collega's, ik wil om te beginnen hulde brengen aan al degenen die hard gewerkt hebben aan het pakket de laatste tijd, maar ik sluit mij ook aan bij de vorige sprekers van mijn fractie. Dit pakket is voor ons onvoldoende en niet evenwichtig. Het gaat daarbij niet zozeer om technische details, maar om de cruciale vragen: waarop wordt de nadruk gelegd? Wat zouden de doelstellingen moeten zijn van een meer geïntegreerd economisch beleid? Het is dus niet zo dat we geen Europees economisch bestuur willen, maar wel gaat het over wat daarvan de definitie is, wat de essentie is van een Europees economisch bestuur. Natuurlijk is er tijdens de crisis duidelijk gemaakt dat een monetaire unie ook economische samenwerking vergt. Er is een soort DNA-constructiefout in geslopen en dat moeten we oplossen.

Voor ons gaat het om veel meer dan het eens te zijn over besparingen en het halen van begrotingsdoelstellingen. Ja, uiteraard, mijnheer Langen en collega's, wij zijn voor gezonde overheidsfinanciën, maar voor ons staat centraal hoe we met z'n allen vooruit kunnen, hoe we uit het moeras kunnen geraken. Hoe we de toekomst kunnen voorbereiden en dus hoe we via een gemeenschappelijk economisch beleid groei en tewerkstelling kunnen creëren. Dat wil zeggen door een ambitieuze investeringsstrategie te integreren in het systeem, door een link te leggen met de 2020-doelstellingen, met andere woorden, door samen afspraken te maken over hoe we bijvoorbeeld ons onderwijssysteem gaan verbeteren, de armoede bestrijden en hoe we via investering in onderzoek en ontwikkeling competitiever worden en de concurrentie kunnen aangaan met derden.

Ik ben trouwens verbaasd dat sommigen, zoals collega Verhofstadt gisteren nog, pleiten voor een investeringsstrategie, maar tegelijkertijd tevreden kunnen zijn met dit pakket. Ik denk persoonlijk dat dat niet consequent is. Het sixpack is volgens ons dan ook een gemiste kans om een echt economisch bestuur op te starten.

  Marianne Thyssen (PPE). - Voorzitter, collega's, wij zitten in een heel diepe crisis waarbij we er niet alleen voor moeten zorgen dat we ons daar samen uithijsen, maar waarbij we er ook voor moeten zorgen dat we voorkomen dat we daar ooit opnieuw in terechtkomen. Precies daarom hebben wij een krachtig wetgevingskader nodig en precies daarom moeten wij als medewetgever, als Parlement ook onze verantwoordelijkheid nemen. Wij zijn tenslotte de generatie die nú beslist over de toekomst van onze kinderen.

Met de PPE hebben wij de moed, Voorzitter, om zo'n set aan regels erdoor te drukken. Wij moeten nu durven beslissen wat nodig is. We moeten er ook voor durven kiezen die beslissingen erdoor te drukken, ze te doen naleven, zelfs als we daarvoor tegen de stroom moeten ingaan. Wij begrijpen de mensen die de straat opgaan, meer nog, wat wij doen is precies een structureel antwoord geven op de zorgen van die mensen. Goede banen, duurzame groei en ruimte in de toekomst voor een adequaat sociaal beleid. Als wij een relevante speler willen blijven in een geglobaliseerde economie, dan moeten wij zorgen dat er meer coördinatie is tussen economisch en begrotingsbeleid, meer coördinatie ook tussen het economisch beleid en het beleid inzake het concurrentievermogen van de lidstaten. Dan hebben we natuurlijk investeringen in de economie nodig, maar dan hebben we vooral ook nodig dat niemand zomaar de vrijheid kan nemen om af te wijken van afgesproken regels, want dan trekt men ook de anderen mee de diepte in.

Voorzitters, het pakket dat uiteindelijk uit de onderhandelingen is gekomen, geeft een sterk antwoord op die vereisten en dat geeft ook een antwoord op de fouten van het verleden. Alleen - en dat is ingegeven door het gedrag van het verleden - moeten we het preventieve luik van het stabiliteitspact nog versterken, want als een lidstaat een verkeerde weg opgaat, dan kunnen we het niet laten afhangen van politiek gemarchandeer in de Raad wat uiteindelijk de tegenreactie vanuit Europa zal zijn.

Ik hoop dus dat we hier morgen goed stemmen, dat we het pakket steunen, maar dat we tegelijk onszelf nog de kans geven om met de Raad een laatste onderhandeling aan te gaan om dit punt nog te versterken.

  Leonardo Domenici (S&D). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, volgens mij is er sprake van een paradox. Aan het pakket waarmee onevenwichtigheden en ongelijkheden zouden moeten worden aangepakt en voorkomen, liggen onevenwichtigheid en ongelijkheid ten grondslag. Het is als een lichaam dat op twee benen staat, terwijl het ene been veel langer en ontwikkelder is dan het andere. Het been dat het begrotingsbeleid controleert, is gespierd en goed gevormd, terwijl het been dat het groeibeleid controleert, en dat zou moeten zorgen voor elan en stimulansen voor de lange termijn, is graatmager en krachteloos.

Ik denk dat de uiteindelijke onevenwichtige structuur van het pakket voortkomt uit een verschil van mening over het ontstaan en de aard van de crisis – het verschil tussen degenen die denken dat de crisis het gevolg is van chaos en onevenwichtigheden in de overheidsfinanciën en degenen die denken dat het onderliggende probleem te maken heeft met het gebrek aan regels en transparantie op de markten, een onevenwichtige economische en handelssituatie en sociale ongelijkheid. Het gevaar is dat we oorzaak en gevolg door elkaar halen. We willen allemaal dat de overheidsfinanciën op een verantwoorde manier beheerd worden, maar de doelstelling van schuldenvermindering alleen is niet genoeg om voortvarend te groeien en het concurrentievermogen te versterken. Bij deze maatregelen ligt de nadruk op procedures en sancties, en veel minder – te weinig – op investeringen en op een duurzame groeistrategie die Europa zou moeten bevorderen en implementeren.

Wij weten dat ons handelen onbedoeld tot resultaten kan leiden die erg verschillen van, of zelfs tegengesteld zijn aan de beoogde resultaten. Ons handelen heeft een averechts effect en ik vrees dat dat het probleem is van dit pakket.

  José Manuel García-Margallo y Marfil (PPE). - (ES) Mijnheer de Voorzitter, het is duidelijk dat we ons in een ernstige situatie bevinden, die van ons allen vereist dat wij ons verantwoordelijk opstellen. Allemaal, inclusief de Raad. Wat ons vandaag onderscheidt van de Raad is de kwestie rond de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid.

We weten allemaal dat het stabiliteits- en groeipact heeft gefaald omdat de lidstaten hebben besloten elkaar niet te bestraffen indien een van hen geen begrotingsdiscipline betracht. Misschien omdat ze in het evangelie hebben gelezen "hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen".

Wat dit Parlement wil, en dat is wat ons onderscheidt van de Raad, is een einde maken aan deze vrolijke kameraadschap tussen de regeringen en een partijdige scheidsrechter vervangen door een onpartijdige scheidsrechter.

Het pakket is een goed pakket en we moeten er vóór stemmen. Wanneer iemand heel arm is, zal niemand zeggen dat hij meer moet uitgeven. Wat we nu aan het doen zijn is opnieuw begrotingsdiscipline invoeren.

Maar het feit dat het een goed pakket is, betekent niet dat het afdoende is. De interventies van vandaag hebben diverse zaken duidelijk gemaakt. We wisten allemaal dat de monetaire unie geen perfecte monetaire unie was. Iedereen dacht dat de verschillen tussen de lidstaten met het huidige institutionele kader (gecentraliseerd monetair beleid, stabiliteitspact en coördinatie van de overige economische beleidsmaatregelen) zouden worden verminderd of opgelost. Dat is echter niet gebeurd. De verschillen zijn in goede tijden alleen maar toegenomen en in slechte tijden storten de pijlers waarop de monetaire unie rust in, namelijk het 'no-bailout'-beginsel, het 'no default'-beginsel en nu wellicht ook het 'no exit'-beginsel.

En dus staan we voor de vraag 'wat nu?', zoals Lenin zei. De enige oplossing is opschuiven richting een politieke unie.

Ik ben vóór euro-obligaties. Dat is een stap in de goede richting, maar we zullen meer moeten doen. Als we voor een politieke unie de Verdragen moeten hervormen door een conventie te beleggen, dan zij dat zo. Een Griekse spreuk zegt: "regels zijn er voor de mens, de mens niet voor de regels".

Het is niet de bedoeling tot drie uur 's ochtends trialogen te houden of om zes uur 's ochtends de ministers bijeen te roepen. Laten we vanaf nu gaan bedenken wat we kunnen doen om deze situatie op te lossen.

De eerste stap is echter vóór dit pakket te stemmen, omdat het een flinke stap in de juiste richting is. Anders verrichten we slechts onnodige inspanningen. Zoals de heer Ortega y Gasset al zei, leiden nutteloze inspanningen slechts tot melancholie en in de politiek tot oppositie.

  De Voorzitter. − Het leidt tot melancholie maar ook tot overschrijding van de spreektijd, mijnheer García-Margallo y Marfil, en die extra tijd hebt u dankzij de toegeeflijkheid van de Voorzitter gekregen.

  Alfredo Pallone (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, commissaris, dames en heren, dit debat stelt ons in de gelegenheid om het te hebben over een nieuw akkoord inzake bestuur in de Europese Unie, om een krachtig en eensluidend signaal af te geven, om de solidariteit in de EU te herstellen en een einde te maken aan de speculatie.

Het is een feit dat wij het stabiliteits- en groeipact de afgelopen jaren hebben verzwakt. Het staat buiten kijf dat dit een fout was en dat we er nu de gevolgen van ondervinden. Er moet weer begrotingsdiscipline komen, daar gaat het om. Dat is de discussie die we moeten voeren. De procedures moeten automatisch zijn, zodat de problemen die bij het vorige stabiliteits- en groeipact speelden, zich niet opnieuw voordoen. Er is in mijn ogen maar één weg om uit de crisis te geraken; kortere wegen zijn er niet. De remedie ligt bij nationaal beleid, bij het voldoen aan geplande, overeengekomen verplichtingen. De solidariteit tussen de lidstaten moet gepaard gaan met een gevoel van verantwoordelijkheid en moet in overeenstemming zijn met de regels, waar de lidstaten niet willens en wetens inbreuk op kunnen en mogen plegen.

Hierbij mogen wij niet voorbijgaan aan het belang van groei, die leidt tot hogere belastinginkomsten, en aan de structurele hervormingen die noodzakelijk zijn voor het herstel van de landen die het moeilijk hebben. De structurele hervormingen die gericht zijn op het versterken van het concurrentievermogen van de economieën en het groeipotentieel moeten bovenaan de politieke agenda staan.

Ik ben het oneens met degenen die stellen dat het nieuwe stabiliteits- en groeipact de ontwikkeling van de lidstaten zal remmen. Met het pact wordt juist het dode hout verwijderd, wordt gemoderniseerd, en worden de structurele hervormingen doorgevoerd die nodig zijn voor het herstel van de economie. Met deze maatregelen ben ik er, als de regels van het nieuwe stabiliteits- en groeipact strikt worden nageleefd, van overtuigd dat de EU sterker zal worden en nieuwe uitdagingen het hoofd zal kunnen bieden zonder steunmaatregelen te treffen en zonder vreselijke, achterhaalde kreten te slaken. De leiden namelijk tot niets en berokkenen enkel schade aan met name de zwakkeren in de samenleving.

  Astrid Lulling (PPE). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, het Europees Parlement mag wel prat gaan op een paar aardige resultaten op het gebied van economisch bestuur, maar ik nodig mijn collega's toch uit om zich vooral nederig op te stellen. We staan namelijk aan de rand van de afgrond. We moeten ons twee dingen goed realiseren. Ten eerste heeft het Europees Parlement tot nu toe geschitterd door afwezigheid waar het gaat om de Griekse crisis. Terwijl we er normaal gesproken als de kippen bij zijn om met allerlei resoluties te reageren op allerlei gebeurtenissen waar ook ter wereld, zijn we door deze fundamentele crisis blijkbaar met stomheid geslagen. Ik betreur het ten zeerste dat we niet in staat zijn gebleken een krachtig, concreet en eenvoudig signaal te laten uitgaan naar de Grieken, de regeringen van de lidstaten en de Europese burgers.

Mijn tweede opmerking gaat over de reikwijdte van dit pakket. Met het – naar ik hoop – aannemen van deze zes richtlijnen en/of verordeningen zorgen we er zeker voor dat het eurogebied een nieuwe stap zet richting de discipline waar het zozeer aan ontbroken heeft; een stap zeg ik, meer is het ook niet, en het nut daarvan zal nog moeten blijken in de toekomst. Maar als we alleen al kijken naar de verhitte discussies rond de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid kunnen we vaststellen dat we nog een lange weg te gaan hebben, terwijl het zou moeten gaan om regels en automatische sancties. Het mechanisme van de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid blijft voor sommigen een waar schrikbeeld. We moeten echter krachtig vasthouden aan dit principe.

Puur politiek gezien betreur ik het dat links de beginselen van goed begrotingsbeheer maar blijft afwijzen, hoe overduidelijk de noodzaak hiervan ook moge zijn. Ja, tekort en duurzame groei gaan niet samen. Ja, ook de lidstaten moeten hun begroting als een goed huisvader beheren, en ik zeg nee tegen impulsen via overheidsuitgaven. Dat is alleen maar een lapmiddel voor de korte termijn, geen duurzame oplossing.

Nu het zich laat aanzien dat de komende weken cruciaal zullen worden, moeten we vandaag nog een begin maken met het leggen van de grondslagen van een nieuwe economische unie....

(Spreekster wordt door de Voorzitter onderbroken)

(Spreekster verklaart zich bereid een "blauwe kaart"-vraag krachtens artikel 149, lid 8 van het Reglement te beantwoorden)

  Werner Langen (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, daar mijn spreektijd voorbij is, stel ik collega Lulling de volgende vraag: mevrouw Lulling, bent u bereid het Parlement namens mij mede te delen dat ik zojuist niet alle Griekse collega's bedoelde, maar alleen de twee communistische collega's die direct vóór mij het woord voerden, de heer Chountis en de heer Toussas? Kunt u dit bevestigen tegenover het Parlement?

  Astrid Lulling (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, vanzelfsprekend ben ik bereid dat te zeggen en te bevestigen. Maar ik wil daaraan toevoegen: we doen ook een beroep op de Grieken. Er zijn in Griekenland namelijk slechts tien belastingontduikers die verklaren dat ze meer dan één miljoen euro per jaar verdienen. Ik heb het ook tegen hen, zoals collega Langen zich tot de communisten richtte.

  Othmar Karas (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de tijd dringt. Daarom zeg ik: en nu is het uit en over met de mooie praatjes en met het zwartepieten en de partijtactische spelletjes, om het even waar dit gebeurt! We moeten spijkers met koppen slaan en stap voor stap antwoorden op de crisis vinden.

Wat zijn de oorzaken van de crises? Een aantal van de oorzaken is – en daar wijzen wij continu op – dat men zich niet aan de regels heeft gehouden, dat de sancties werden geblokkeerd en dat de monetaire unie niet doorkan naar de volgende fase. Wij eisen met ons economisch bestuur nu dat het groei- en stabiliteitspact preventief en correctief wordt versterkt, dat er bij de oplegging van sancties een omgekeerde meerderheid is en dat de Commissie indien nodig het recht heeft om in te grijpen, zodat de burger erop kan vertrouwen dat aan de regels wordt voldaan.

Ten tweede: we willen dat de monetaire unie naar een volgende fase gaat. Dat wil zeggen dat we een monetaire unie tot stand brengen en de politieke unie niet uit het oog verliezen.

Mij moet wel van het hart dat ik teleurgesteld ben over de uitkomst van de trialoog. Er zit momenteel geen schot in. Maar dat de Raad er in de economische dialoog niet mee instemt dat het Europees Parlement en de sociale partners daar deel van uitmaken, vormt een verzwakking van de integratie. We willen de integratie versterken. En dat de Raad er niet toe in staat is de onbalans in onze maatschappij aan te pakken en het Parlement de mogelijkheid te geven de ministers van de lidstaten ook tegenover ons rekenschap te laten afleggen, verzwakt de uitkomst van de trialoog. Wij staan achter de uitkomst van de trialoog. We willen een oplossing vinden voor de open vragen en een integratie tot stand brengen. Als we ons nu door de zwakte van de Raad ook zelf laten verzwakken, hebben we geen lering getrokken uit de crisis.

(Spreker verklaart zich bereid een "blauwe kaart"-vraag krachtens artikel 149, lid 8 van het Reglement te beantwoorden)

  Franz Obermayr (NI). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik heb een vraag aan collega Karas. Onze gemeenschappelijke munt bevindt zich in een crisis. We stellen vast dat we kampen met fundamentele problemen: we hebben geen gemeenschappelijk begrotingsbeleid, geen gemeenschappelijk economisch beleid. Voor mij zijn dat erg verrassende inzichten van de economen of slimme dames en heren. Gelooft u nou echt, collega Karas, dat deze gemeenplaats dat je een gemeenschappelijke regering nodig hebt, dat je een politieke unie nodig hebt, niet al bij de invoering van een gemeenschappelijke munt bekend was? Misschien was men gewoon te laf en te oneerlijk om dit ook tegen de burgers te zeggen.

  Othmar Karas (PPE). - (DE) Mijnheer Obermayr, natuurlijk wist men dat, en men heeft dat ook gezegd. Men zei dat de monetaire unie een politiek project is, dat de integratie met de monetaire unie onomkeerbaar is en dat we met de monetaire unie de volgende stappen in de richting van integratie moeten zetten. En daar hebben we ons ook jarenlang intensief voor ingezet. Door politieke groeperingen zoals de uwe zijn sentimenten tegen de Europese Unie aangewakkerd, is het belang van de munt te weinig voor het voetlicht gebracht en de mogelijkheden, de politieke wil ...

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Theodor Dumitru Stolojan (PPE). – (RO) Mijnheer de Voorzitter, ik ga morgen voor het wetgevingspakket voor Europees economisch bestuur stemmen. Ik wil in het bijzonder de rapporteurs, het Hongaarse voorzitterschap en de Commissie bedanken voor de werkelijk uitzonderlijke inspanningen die zij hebben ondernomen, en die zijn uitgemond in de verduidelijking van dit wetgevingspakket.

Dit pakket voor Europees economisch bestuur moet worden gezien in relatie met het andere, reeds aangenomen wetgevingspakket voor de financiële sector, dat onder meer betrekking heeft op de structuur van het toezicht op de financiële sector. Ik ben ervan overtuigd dat een doelmatige tenuitvoerlegging van deze wetgeving ervoor zal zorgen dat geen enkele lidstaat bij toekomstige crises ooit nog op zo'n manier aan de markt zal worden blootgesteld. We zullen begrotings- en economische onevenwichtigheden kunnen corrigeren, hetgeen een van de beste garanties is voor economische groei en banen.

Ik moet echter opmerken dat het me zorgen baart dat Europese instellingen niet bereid zijn om de economische realiteit waarin we momenteel leven te erkennen. Daarmee bedoel ik dat een lidstaat die een schuld heeft die hij niet langer kan betalen, geen steun krijgt, waardoor een nieuwe schuld op de reeds bestaande schuld wordt gestapeld, met ook nog eens hogere kosten. De ervaring en het gezond verstand leren ons dat de oplossing erin is gelegen dat het schuldenland zijn eigen huis op orde brengt, waarbij de crediteuren zich realiseren dat de schuld moet worden geherstructureerd om deze aan te passen aan het werkelijke vermogen van het land om de schuld af te betalen. Als we niet op deze manier te werk gaan, zullen we geen tijd winnen, maar juist verliezen en zal het probleem alleen maar groter worden.

  Sławomir Witold Nitras (PPE). - (PL) Mijnheer de Voorzitter, staat u mij toe dat ik naar aanleiding van het debat van vandaag, waar ik aandachtig naar heb geluisterd, een aantal opmerkingen plaats. Ten eerste is in dit Parlement bijzonder vaak gesproken over het stimuleren van de economie door middel van extra begrotingsuitgaven. Ik vermoed dat de afgevaardigden die dit hebben gezegd, vergeten dat er landen zijn in de Europese Unie – niet slechts een of twee, en niet alleen Griekenland – die een binnenlandse schuld van meer dan 100 procent hebben, die het gevolg is van niets minder dan het stimuleren van de economie. Als resultaat hiervan hebben we een zekere, maar enigszins kunstmatige economische groei bereikt. Er staan echter nog wel wat rekeningen open die juist op dit moment betaald moeten worden.

Er is ook gesproken over restrictieve maatregelen om het begrotingstekort te beperken. Deze maatregelen stellen echter voor dat elk land zijn schuld binnen 20 jaar moet terugbrengen naar een niveau van 60 procent. Wanneer 20 jaar om de schuld te halveren het langetermijnperspectief is, wat is dan het perspectief op de korte termijn? Ik kan mij in deze situatie namelijk geen langere termijn voorstellen.

Is het mogelijk om af te zien van boetes, of is het boetesysteem een restrictief systeem? Vijftien jaar geleden, toen ik nog studeerde, heb ik geleerd dat convergentiecriteria een verplicht karakter hebben. Die verplichte criteria bestonden echter alleen op papier. Als ze al iemand verplichtten, dan alleen degenen die wilden toetreden tot de eurozone. Voor degenen die al in de eurozone waren opgenomen, golden ze daarentegen niet. In het licht van het bovenstaande is het onmogelijk om een dergelijk systeem in te voeren zonder boetes, restrictieve boetes volgens sommigen. Deze sancties stonden op papier, maar we weten dat deze sancties tot op heden niet echt bestaan.

Mijn laatste opmerking betreft het punt dat de afgevaardigden van de Fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees Parlement aan de orde hebben gesteld, namelijk dat we de doelstellingen van de EU 2020-strategie moeten uitvoeren en ons niet alleen beperken tot bezuinigen. Echter, deze documenten gaan onder andere al over het Europees semester en introduceren ook een nieuwe procedure voor buitensporige onevenwichtigheden. Met dit instrument kan de Europese Commissie onder meer de vraag beïnvloeden of de lidstaten al dan niet de EU 2020-strategie uitvoeren. Het loont dus om de waarheid te vertellen. Ik pleit daarom voor het aannemen van dit pakket, omdat het ontbreken van een akkoord tussen de Raad, de Commissie en het Parlement op dit gebied zal...

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Sirpa Pietikäinen (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, compromissen zijn verstandig. Zeker het Parlement heeft in zijn onderhandelingen meer dan de helft van de weg naar een compromis afgelegd, maar ik vind dat we de grens hebben bereikt. Het uitstellen van de besluitvorming over het pakket lost het probleem niet op. Het probleem zal niet verdwijnen. We zullen opnieuw voor dezelfde problemen komen te staan en ze zullen een gevaar voor de hele toekomst van de euro en de EU vormen als we geen betere coördinatie en meer van de communautaire methode hebben.

De EU is uiteindelijk een economische unie. We moeten de belangrijkste oorzaken van de problemen aanpakken. Met dit pakket zijn we dichterbij gekomen maar nog niet dichtbij genoeg. Ik denk dat de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid een van de kwesties is die de kern van het probleem vormen.

Dit is geen tijd voor populisme en het maken van kortzichtig beleid, wat de Raad in mijn ogen soms in zekere mate heeft gedaan. De Raad is net als het Parlement verantwoordelijk voor de Europeanen. Ik hoop dat de Raad, samen met de Commissie en het Parlement, zijn verantwoordelijkheid zal nemen en de noodzakelijke stappen zal zetten voor dit pakket van economisch bestuur en toekomstige maatregelen zal nemen. Als de stukken niet goed en niet in orde zijn, zijn de plannen voor de toekomst en de EU 2020 slechts zinloze en mooie woorden, waar we echt geen toekomst op kunnen bouwen.

  Thomas Mann (PPE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, met het pakket voor Europees economisch bestuur hebben we een duidelijk signaal afgegeven. Toekomstige schuldencrises moeten worden vermeden. Een destabilisering van de euro moet effectief worden tegengegaan. Dat is de kernboodschap van het uitmuntende verslag van onze collega Corien Wortmann-Kool. Daarvoor hebben we een sterkere beleidscoördinatie tussen de lidstaten nodig, en nauwlettend toezicht op Gemeenschapsniveau. Dit toezicht is een essentieel element van de EU 2020-strategie.

Ons groei- en stabiliteitspact is de basis voor een sterke euro en moet eindelijk consequent worden toegepast om begrotingszondaars te laten zien waar de grenzen liggen. Dat is een terechte eis van onze burgers, en niet alleen in de landen die zich solidair moeten opstellen en voor steeds grotere vangnetten moeten zorgen. Er mogen geen uitvluchten en halfslachtige compromissen worden gebruikt als de lidstaten hun convergentieprogramma's en begrotingsbeleid aan elkaar meedelen. De burgers zullen alleen tot pijnlijke bezuinigingen bereid zijn als je ze eerlijk zegt hoe de zaken ervoor staan. Alleen dan is er draagvlak voor de nodige ingrepen.

In tegenstelling tot de wijdverbreide nationale dromen hebben we niet minder maar meer Europa nodig! Zo moet bijvoorbeeld onze Gemeenschapsmethode op basis van het Verdrag van Lissabon worden versterkt. De Europese Commissie moet en zal haar verantwoordelijkheid nemen om financiële en economische trends vroegtijdig op te sporen en de dialoog tussen financiële instellingen en beleidsmakers veel efficiënter dan tot dusverre vorm te geven.

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, de maatregelen die we hier vanavond bespreken moeten worden toegejuicht. Ik vind dat ze laten zien dat de Europese Unie het vermogen, de wil en de intelligentie heeft om maatregelen te nemen die voortvloeien uit de lessen die we van de economische crisis hebben geleerd.

Sommigen hebben gezegd dat dit een overdracht van bevoegdheden van de lidstaten naar de Europese Unie is, maar dat is het afgezaagde verhaal dat naar voren wordt gebracht om tegen elk voorstel bezwaar te maken. Als je deel uitmaakt van de Europese Unie moet je haar een aantal bevoegdheden geven, en wij zenden zeker een boodschap aan de markten en de burger dat we cruciale problemen kunnen aanpakken op het moment dat ze zich voordoen.

Ik ben het beslist helemaal eens met wat we aan het doen zijn en ik zou ook heel graag zien dat wij automatische, bindende sancties en ook het stelsel van stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid aannemen. Dat zou ervoor zorgen dat we in de toekomst niet meer in een crisis belanden. Voorkomen is beter dan genezen en het draait hier allemaal om preventie. Leren van wat we reeds hebben geleerd.

  Marc Tarabella (S&D). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, wij moeten economisch bestuur invoeren om ervoor te zorgen dat de Europese Unie uit deze alsmaar voortdurende crisis geraakt. Wij moeten ons beleid coördineren, onze nationale begrotingen transparant beheren en vooral onze tekorten wegwerken.

Maar denkt u nu echt dat wij daarmee op de goede weg zijn? Europees rechts maakt zich op om simpelweg een streep te halen door de doelstellingen van de Europa 2020-strategie. Rechts wil geen belasting op financiële transacties, geen euro-obligaties, en fixeert zich volledig op de kredietbeoordelaars die de crisis van de subprimes niet hebben zien aankomen, wat genoeg zegt over het vertrouwen dat wij in die bureaus moeten hebben.

Laat één ding duidelijk zijn: wij zitten in een crisis die is veroorzaakt door het neoliberalisme en het blinde vertrouwen van regeringen en Europa in deregulering van de markten. En hoe willen wij vervolgens een uitweg uit die crisis vinden? Door nog meer neoliberalisme en bezuinigingen. Wat wij nodig hebben is groei en herstel van de vraag, iets wat wij niet zullen bereiken als wij onze medeburgers op de knieën dwingen. U zit op het verkeerde spoor.

  Nikolaos Salavrakos (EFD). – (EL) Mijnheer de Voorzitter, als Griek wil ik mijn dank betuigen aan alle collega's die zich positief hebben geuit over Griekenland, en onderstrepen dat het overleven van een staat een kwestie is die mijns inziens partijen en partijgezindheid ver overstijgt. Wij hebben het hier weliswaar over het Europa van de toekomst, maar wij hebben het Europa van het verleden nog niet eens begrepen, hoe hard wij dat ook proberen. Wij proberen te begrijpen hoe wij in deze situatie verzeild konden raken. Het spijt mij, maar het moet van mijn hart dat de hebzucht van een aantal mensen in met name Griekenland misschien was ingegeven door domheid, maar dat bij anderen opzet in het spel was.

Wij zeggen dat het probleem kan worden opgelost met particuliere investeringen. De particuliere investeringen zijn echter naar elders vertrokken; kennelijk neigen wij ertoe dat te vergeten. De particuliere investeringen gaan naar andere gebieden van onze planeet. Europa is niet concurrentiekrachtig meer; Europa vergrijst; Europa kan de concurrentie niet meer aan en heeft niets meer te bieden. Dat wat…

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Ildikó Gáll-Pelcz (PPE). – (HU) Mijnheer de Voorzitter, mijn dank voor het werk van de rapporteurs, de adviseurs, het Hongaarse voorzitterschap en iedereen die het mogelijk heeft gemaakt dat het pakket van zes wetgevingsvoorstellen betreffende economisch bestuur vandaag in deze vorm voor ons ligt. Het zou mooi zijn te denken dat dit pakket niet meer nodig is en dat de economische problemen van Europa in een handomdraai zullen worden opgelost. Helaas is dat niet het geval. Europa is nog niet uit de crisis, en als we niet verantwoord handelen kunnen we nog meer crises verwachten. Ik ben het eens met de verantwoordelijke denkers die beweren dat de begrotingsdiscipline en het stabiliteits- en groeipact versterkt moeten worden. We moeten hardop uitspreken dat de Europese Unie tot dusver te ruim de tijd heeft genomen; het had geen mechanisme voor crisisbeheer en heeft als gevolg daarvan niet adequaat kunnen reageren op de ernstige consequenties van de crisis, waardoor economische, financiële en sociale stoornissen zijn ontstaan. Dit mag niet opnieuw gebeuren. Bovendien moeten we lering trekken uit de fouten die in het verleden zijn gemaakt.

  Frédéric Daerden (S&D). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, beste collega's en rapporteur, goed Europees economisch bestuur is nodig, dat is duidelijk. Maar als deze zes teksten worden aangenomen, is er voor de lidstaten geen enkele manoeuvreerruimte meer om een investeringsbeleid te voeren dat de groei stimuleert.

Nu de burgers steeds minder vertrouwen hebben in de Unie, Griekenland op de knieën ligt en de wil van de kredietbeoordelaars wet is voor de lidstaten, moet dit Parlement korte metten maken met het dogma van bezuinigingen tot elke prijs.

Deze crisis van neoliberale snit wil de Unie nu te lijf gaan met neoliberale recepten, met stelselmatig snijden in de uitgaven, met name in de sociale zekerheid, uitgaven die juist algemeen gezien worden als een goede verdedigingsmuur tegen economische crises.

Ik zie dan ook niet hoe deze teksten aangenomen zouden kunnen worden zonder de door de progressieve fracties in dit Parlement gewenste wijzigingen. Het zou zelfs neerkomen op schizofrenie, daar we resoluties hebben aangenomen over de toepassing van de Europa 2020-strategie, en verslagen opstellen, net zoals ik heb gedaan, over de implementatie van het platform voor armoedebestrijding. Dit voorstel voor economisch bestuur …

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Bastiaan Belder (EFD). - Mijnheer de Voorzitter, aanscherping van het stabiliteits- en groeipact is dringend gewenst. De ervaringen van de afgelopen jaren maken dat duidelijk. Ik ben ook blij dat het onderhandelingsresultaat een stap in de goede richting is. Ministers mogen elkaar niet opnieuw de hand boven het hoofd houden als een lidstaat de overheidsfinanciën laat ontsporen. Daarom zou het goed zijn dat de preventie van grote tekorten wordt verbeterd door de besluitvorming meer op afstand van de politiek te zetten. Terecht houdt rapporteur Wortmann-Kool daarom vast aan de wens dat ministers besluiten slechts met gekwalificeerde meerderheid kunnen blokkeren.

Een pijnpunt voor mij is echter de verklaring van commissaris Rehn, die aan dit wetgevingspakket is gerelateerd. Dit is een stap in de richting van de invoering van euro-obligaties. De president van de ECB heeft erop gewezen dat het onwenselijk is dat er een situatie ontstaat waarin begrotingsdiscipline ontbreekt en er euro-obligaties worden ingevoerd. Het introduceren van nieuwe schulden verergert het Europese schuldenprobleem. De sociaal-democraten en groenen willen overheidsinvesteringen bovendien uitzonderen van de norm van een maximaal ...

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Jaroslav Paška (EFD). – (SK) Mijnheer de Voorzitter, het pakket maatregelen voor economisch bestuur is een nuchtere reactie op de onmiskenbare economische en financiële problemen die de Europese Unie al langere tijd teisteren.

De economische crisis heeft meerdere landen in de eurozone in ernstige schuldproblemen gebracht en het is duidelijk dat de regels van het stabiliteitspact de muntunie niet hebben beschermd tegen de gevolgen van het amateuristische en onverantwoorde beleid van de regeringen van sommige landen. Hoewel ik vind dat de bevoegdheden van de Europese Commissie niet zouden moeten worden uitgebreid, ben ik het ermee eens dat de Europese muntunie een nauwkeuriger wederzijds controlemechanisme moet creëren voor het begrotingsbeleid. Sommige leden van de muntunie betalen de rekening voor het onverantwoorde en roekeloze gedrag van anderen, en daarom moeten we dringend de stap zetten naar meer transparantie en duidelijkheid in de begrotingsvoorwaarden om langdurige problemen in onze landen te voorkomen. Het is echter belangrijk dat we de overeen te komen regels ook consequent toepassen en er niet allerlei uitzonderingen op gaan maken.

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Elena Băsescu (PPE). – (RO) Mijnheer de Voorzitter, om een hoog niveau van concurrentievermogen, duurzame economische groei en banengroei te verwezenlijken is een gemeenschappelijke strategie op EU-niveau nodig. Een krachtig, effectief stabiliteits- en groeipact is daarvan het belangrijkste instrument. Daarnaast zijn extra inspanningen vereist om te voorkomen dat een onhoudbaar begrotingsbeleid wordt aangenomen.

Het versterkte kader voor economisch bestuur zal worden ondersteund door verschillende onderling verbonden beleidsvormen. Mede dankzij dit pakket zullen lidstaten ertoe worden aangespoord een prudent begrotingsbeleid te voeren en indien nodig tijdig corrigerende maatregelen aan te nemen om te voorkomen dat er sancties worden opgelegd. Voorkomen is gemakkelijker dan genezen.

  Franz Obermayr (NI). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, het is duidelijk welke lijn de regeringen van de Europese kernlanden, de Commissie en de ECB volgen. Er worden nieuwe reddingspakketten voor Griekenland samengesteld, miljarden aan belastinggeld geriskeerd en plannen gemaakt voor een gezamenlijk Europees economisch bestuur, zoals we net gehoord hebben. De voorstellen van de Commissie zijn in eerste instantie gericht op een aanscherping van de regelingen van het groei- en stabiliteitspact, en de naleving van de criteria van Maastricht moet in de toekomst ook door een enorme verhoging van de boetes worden afgedwongen. Dit pact heeft tot dusver echter niet gefunctioneerd, en zal naar ik aanneem ook in de toekomst niet functioneren. Tegelijkertijd wordt voor begrotingszondaars opnieuw het ene na het andere steunmechanisme gecreëerd van belastinggeld. Men doet aan symptoombestrijding zonder de oorzaken aan te pakken. Europa zal op de korte of lange termijn voor de gevolgen van deze uiterst riskante strategie moeten opdraaien. Je kunt niet steeds maar dezelfde prestatiegerichte landen laten dokken voor de fouten van anderen.

  Olli Rehn, vicevoorzitter van de Commissie. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik denk niet dat ik alle Parlementsleden een antwoord kan geven. Daar hebben we niet genoeg tijd voor, maar ik zal proberen enige inzichten te verschaffen wat betreft de vanavond naar voren gebrachte punten.

Om te beginnen dank ik u allen voor dit zeer substantieel en wezenlijk debat waaruit een algeheel gevoel van verantwoordelijkheid voor de economische toekomst van Europa, voor groei en stabiliteit en voor het welzijn van onze burgers naar voren komt.

Ik ben van mening dat we algemeen gesproken allen de opvatting delen dat evenwichtige en gezonde overheidsfinanciën een noodzakelijke voorwaarde zijn voor duurzame groei en het verbeteren van de werkgelegenheid, wat het doel van het huidige wetgevingspakket is. Dit pakket verdient dan ook uw steun. Zoals velen van u benadrukten, is het een wezenlijke bouwsteen van onze alomvattende beleidsreactie op de huidige financiële crisis en staatsschuldcrisis.

Waarom is het zo belangrijk dat dit pakket op dit kritieke moment wordt aangenomen? Omdat we onze burgers, economische spelers en internationale partners moeten laten zien dat de Europese Unie echt in staat is een begrotingscrisis zoals we die bijvoorbeeld in het geval van Griekenland onlangs hebben doorgemaakt, voortaan te voorkomen.

Dat nooit meer. Dat is de eerste bouwsteen van dit wetgevingspakket. Daarom zijn preventief begrotingstoezicht en effectieve handhaving zoals deze in het pakket en ook door uw rapporteur en uw commissie worden voorgesteld, noodzakelijk. Dat is ook de reden dat we een echt en effectief functionerend mechanisme nodig hebben waarmee we macro-economische onevenwichtigheden kunnen opsporen en corrigeren, zodat we het soort crises waarvan nu sprake was, zoals in Ierland, of de kredietboom die we in Spanje hebben gezien, kunnen voorkomen.

Daarom hebben we de tweede bouwsteen in dit pakket nodig: een effectief mechanisme om macro-economische onevenwichtigheden te kunnen opsporen en corrigeren.

Sommigen van u, zoals Udo Bullmann, Sven Giegold en Philippe Lamberts, wilden weten of wij van oordeel zijn dat de kwestie rond symmetrie/asymmetrie is opgelost. Ik kan u mijn interpretatie en die van de Commissie geven inzake deze kwestie, die uiterst gecompliceerd is, zoals u zult vaststellen als u de teksten bekijkt. Ik hoop dat niemand dit pakket zal blokkeren omdat dat eenvoudigweg niet aan onze burgers valt uit te leggen.

Zowel in de ontwerptekst van de Raad als in die van het Parlement worden zowel de tekort- als de overschotlanden behandeld. Dat is heel duidelijk. De verschillen in de ontwerpteksten zouden geen wezenlijke gevolgen hebben voor het toepassingsgebied of de nadruk betreffende het uit te voeren economisch toezicht. Ik hoop dat het Parlement en de Raad erin slagen samen te werken en tot een overeenkomst te komen op basis van de inhoud en niet van de semantiek.

Er zijn bijna geen verschillen, dus laten we de knoop doorhakken en deze belangrijke kwestie rond symmetrie/asymmetrie afronden zodat we aan de slag kunnen en de macro-economische onevenwichtigheden en verschillen in de concurrentiepositie kunnen gaan opsporen en corrigeren.

Al met al is uw stem morgen van zeer groot belang voor de Europese Unie om het grote publiek, de economische spelers en onze internationale partners ervan te overtuigen dat we in staat zijn de crisis te boven te komen en duurzame groei te verwezenlijken.

Uw stem is morgen dus een fantastische gelegenheid om een historische mijlpaal te bereiken, namelijk door de monetaire unie aan te vullen met een werkelijk goed functionerende economische unie – die we zeker nodig hebben – en de Europese Unie zo in staat te stellen wijzer en hopelijk sterker en, in ieder geval, met nieuwe passende beleidsinstrumenten voor duurzame groei en werkgelegenheid uit de huidige crisis tevoorschijn te komen, met oog voor het belang van onze burgers.

  András Kármán, fungerend voorzitter van de Raad. − (EN) Mijnheer de Voorzitter, tot mijn vreugde komt uit de meeste bijdragen naar voren dat de ons toevertrouwde opdracht – en met 'ons' bedoel ik het Parlement en de Raad – om tot een zeer ambitieus en nieuw pakket voor economisch bestuur te komen, zoals die ons werd toevertrouwd voor 99 procent voltooid is.

Ik ben het ook met veel van de geachte afgevaardigden eens dat we na de zware onderhandelingen de zaak rond moeten zien te krijgen. Ik ben optimistisch omdat ik voel dat er hier in dit Parlement sprake is van betrokkenheid en een echt gevoel van eigenaarschap ten aanzien van de toekomst van Europa.

Ik zal een paar opmerkingen maken over de specifieke kwestie die nog openstaat, namelijk de uitbreiding van de regel inzake stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. De afgelopen zes, zeven weken heeft de Raad minstens eenmaal per week gesproken over de voorstellen van het Parlement. De afgelopen vier weken hebben de ministers van Financiën van de 27 lidstaten het pakket driemaal besproken en telkens deden ze belangrijke concessies aan het Parlement ten aanzien van diverse onderdelen van de tekst om de weg te bereiden voor een tijdig akkoord.

We hebben alle aspecten van alle voorstellen op diverse niveaus besproken. Oorspronkelijk stelde u voor om de regel inzake stemming met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid in meer dan vijftien gevallen toe te passen. In sommige gevallen was het juridisch niet haalbaar om dat te doen en we hadden heel snel vastgesteld wanneer dat het geval was. Een aantal andere van de desbetreffende punten maakten al onderdeel uit van de algemene benadering van de Raad inzake het besluit over financiële sancties.

In mei ging de Raad ermee akkoord naast de algemene benadering in twee gevallen te stemmen met een omgekeerde gekwalificeerde meerderheid. Maandag heeft de Raad aanzienlijke concessies gedaan, in het laatste geval inzake het preventieve aspect van het pact, waaronder een clausule inzake herziening over drie jaar en toepassing van het beginsel 'naleven of motiveren', dat ten opzichte van het vorige akkoord in de Ecofin-Raad in maart werd versterkt.

Deze waarborgen kunnen het Parlement de nodige zekerheid geven dat er zo weinig mogelijk wordt afgeweken van de voorstellen en aanbevelingen van de Commissie en dat gevallen van niet-naleving van de regels en dus van de noodzaak om te motiveren zeer uitzonderlijk zullen zijn.

Het wordt beslist tijd dat het Parlement zijn oorspronkelijke standpunt heroverweegt en een stap in de richting van de Raad doet. De markten en investeerders zijn waakzaam en wachten af of wij er de komende dagen al dan niet in zullen slagen tot een overeenkomst te komen. Ik ben van mening dat het van wezenlijk belang voor ons is om te slagen. Bovendien kunnen we met dit pakket laten zien hoe Europese instellingen in staat zijn om op zo'n belangrijk terrein op een verantwoorde, doeltreffende en constructieve manier samen te werken. Ik heb Parlementsleden verschillende keren tijdens de trialogen zware kritiek horen uiten op intergouvernementele procedures. Door het pakket snel en tijdig aan te nemen kunnen we aantonen dat de communautaire methode de juiste weg voorwaarts is.

  Elisa Ferreira, rapporteur. – (PT) Ik wil alle deelnemers aan dit debat bedanken voor hun bijdragen. Ik noem hier in het bijzonder de samenvattingen van commissaris Olli Rehn en de fungerend voorzitter van de Raad, András Kármán. Wat ik hier wel graag kwijt wil is het volgende: iedereen heeft concessies gedaan en we zijn nu heel dicht bij een akkoord. Ik moet echter iets zeggen over de kwestie symmetrie en asymmetrie – dat is namelijk heel belangrijk. Die kwestie en de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid zijn elementen waaraan nog geschaafd moet worden. We zijn daar nog niet helemaal uit. Ik ben heel blij met de positieve bijdrage van commissaris Olli Rehn, maar als we tot een akkoord geraken moet er boven de wettekst een verwijzing naar die bijdrage komen te staan – boven de artikelen, en met vermelding van artikel 32, artikel 42 en overweging 11-A. We hebben dat al uitgebreid besproken. Ik zou het dus op prijs stellen als u hier op bleef letten. Het is namelijk een onderwerp dat, zoals we gezien hebben, voor verschillende afgevaardigden en verschillende fracties van belang is gebleken.

Dit gezegd zijnde, geloof ik dat een nieuw onderdeel bij de analyse van macro-economische onevenwichtigheden nuttig zou kunnen zijn. Het spijt me, mijnheer de commissaris, maar het gaat er niet alleen om bellen in de onroerend goed- of financiële markten te detecteren. Van belang is ook en vooral dat we datgene wat in Europa een groot probleem vormt kunnen vaststellen, en dat is de spanning die wordt gecreëerd door de sterk uiteenlopende ontwikkelingen van de economieën die tezamen de eurozone vormen. Die spanning brengt nu het voortbestaan van de eenheidsmunt – die het moet stellen met een minder dan optimaal monetair gebied – in gevaar. Daar is vandaag terecht op gewezen, vooral door de heer García Margallo.

Het is gewoon zo dat de Europese Unie niet volmaakt, niet compleet is. Wat we nu aan het doen zijn, volstaat niet om te compenseren voor de gebreken van de Europese economie op dit moment. Er wordt wel beweerd dat problemen veroorzaakt worden door mensen die lui zijn, fouten maken en liegen. En die worden dan vergeleken met de goeden die geen problemen ondervinden, maar dat is een karikaturale voorstelling en bovendien heel gevaarlijk. We moeten een dergelijke visie opzij zetten. De geschiedenis van Europa heeft immers uitgewezen dat eenvoudige verklaringen van complexe problemen nooit goede oplossingen opleveren. Dat is de oproep die ik hier tot u richt.

  Diogo Feio, rapporteur. – (PT) Ik wil u graag bedanken voor al uw bijdragen aan het debat. Ik wil vooral de voorzitter van de Commissie economische en monetaire zaken, mevrouw Bowles, bedanken voor de doorslaggevende rol die ze in dit hele proces heeft gespeeld. Ik heb zojuist verzuimd dat te vermelden.

Om te beginnen wil ik erop wijzen dat dit pakket maatregelen voor economisch bestuur bijdraagt tot meer transparantie bij de instellingen. Het verleent dit Parlement een sterkere en belangrijkere rol. Tot slot is het een pakket dat de euro verdedigt. Al degenen die menen dat dit pakket niet de beste oplossingen voor groei bevat zullen toch moeten toegeven dat ze geen enkele staat kennen die zijn openbare financiën wel op orde heeft en niet groeit. Staten met een goede begrotingsdiscipline zijn staten met een groeiende economie. We mogen dat niet vergeten – dat dit het voorbeeld is dat we zelf moeten geven. En dat voorbeeld probeert men nu in mijn land te volgen.

Verder wil ik iedereen in dit Parlement iets vragen: gelooft u dat dit pakket voor economisch bestuur er nu slechter uitziet dan het oorspronkelijke pakket? Vindt u dat het Parlement er geen verbeteringen in heeft aangebracht? Dit pakket voor economisch bestuur is beter dan het aanvankelijke Commissievoorstel en dat komt omdat een aantal afgevaardigden er verbeteringen in heeft aangebracht. We moeten onze burgers immers een duidelijk antwoord geven. We willen dat de Europese economie groeit. We willen stabiliteit. En we willen zeer zeker transparantie. Om dat alles te verwezenlijken zullen we morgen bij de stemming verantwoordelijkheid moeten tonen – we moeten dus een verantwoorde stem uitbrengen en de partners met wie we willen samenwerken goed kiezen.

Voor mij is de keuze duidelijk: ik kies voor een beter Europa en een betere Europese economie.

VOORZITTER: RODI KRATSA-TSAGAROPOULOU
Ondervoorzitter

  Sylvie Goulard, rapporteur. − (FR) Mevrouw de Voorzitter, ik dank u allen voor dit debat, ook de commissaris en staatssecretaris Kármán.

Allereerst wil ik hem zeggen dat ik denk dat we reeds het bewijs hebben geleverd dat de communautaire methode goed werkt. Diogo Feio heeft het zojuist heeft al gezegd; ook ik denk dat de tekst zelfs beter is en dat we, als er een openbaar debat plaatsvindt, gewoon ons werk doen, en dat de burgers geïnformeerd kunnen worden over wat er in Brussel gebeurt, zoals ze zeggen.

Waarom dringen we aan op de omgekeerde gekwalificeerde meerderheid? Ik wil daar simpelweg het volgende over zeggen. Er zijn bijvoorbeeld landen in dit Parlement met een grotere bevolking, die meer afgevaardigden hebben. Bij de stemming heeft elk land het gewicht dat past bij zijn omvang. Maar in welke democratie hebben we ooit gezien dat er bij de toepassing van de regel verschil wordt gemaakt tussen degenen waarvoor die regel geldt?

Wanneer het gaat om de uitvoering van de regels die we met ons allen hebben afgesproken, kan er geen sprake zijn van marchanderen. De burgers verwachten dat de wet voor iedereen hetzelfde is. Ook op Europees niveau moet het zo zijn dat de situatie voor elke lidstaat, klein of groot, dezelfde is.

Daarom maken we ons hier sterk voor. Dat is geen kwestie van ideologie, maar van algemeen belang.

Tweede punt is de evenwichtigheid, en daarvoor richt ik me met name tot mevrouw Ferreira. Dit is een belangrijk punt, dat onderdeel vormt van het akkoord. We moeten ons ervan bewust zijn dat dit punt sommigen van ons veel heeft gekost en dat er, om het overeind te houden, in dit Parlement een zo groot mogelijke eensgezindheid moet bestaan over alle aspecten van de deal. We moeten eensgezind zijn. Net zoals de commissaris heeft gezegd, denk ik dat de verschillen tussen ons niet zo groot zijn dat ze onoverbrugbaar zijn. Ik roep dus op tot eensgezindheid. Je kunt niet aan de ene kant om steun vragen en tegelijkertijd de anderen aan hun lot overlaten.

Laatste punt: ik zou de heer Kármán toch heel graag willen bedanken voor één puntje, namelijk dat comply or explain. Hoe vaak heb ik u tijdens de discussies al gevraagd wat comply or explain precies wil zeggen, en aan wie we dat moeten uitleggen? U hebt zich een goed pleitbezorger getoond, u hebt de Raad in beweging gebracht. Ze zijn bereid om dit publiekelijk te doen. Ze nemen een voorschot op de economische dialoog. Dank u. Vraag hun om nog wat verder te gaan. Dat is alles wat van u verlangd wordt. U hebt het heel goed gedaan, dus we komen er wel.

  Corien Wortmann-Kool, rapporteur. − Voorzitter, ik wil ook graag iedereen bedanken die aan het debat heeft deelgenomen en iedereen die ons met zulke heldere argumenten heeft ondersteund.

Ik wil tevens graag Sharon Bowles, voorzitter van de Commissie economische zaken, bedanken, want de situatie was heel gecompliceerd en het is zeker ook aan haar te danken als we morgen hopelijk een positieve stemming krijgen.

Voorzitter, vandaag hadden we een behoorlijk ideologisch debat en het is duidelijk dat iedereen in dit Parlement graag duurzame overheidsfinanciën en begrotingsdiscipline wil, maar de geschiedenis bewijst dat je dat niet kunt bereiken door alleen maar meer geld uit te geven.

Voorzitter, er ligt nu een pakket op tafel. We hebben heel veel bereikt. Commissaris Rehn heeft vijftien punten op zijn lijstje staan en het kan zijn dat er collega's zijn die problemen hebben met details in dit pakket, maar als je kijkt naar het alternatief van links, dan brengt ons dat alleen maar verder van huis. Daarom hoop ik dat de collega's morgen op dit zo belangrijke wetgevende pakket voor dit Parlement, dat voor het eerst in zijn geschiedenis een medewetgevende bevoegdheid heeft, bereid zijn hun verantwoordelijkheid te nemen, net zoals de Raad dat ook doet.

We hebben de komende week nog een aantal hordes te nemen, maar met een hopelijk positieve stemming morgen, en de komende week nog te gaan, hoop ik dat we uiteindelijk in eerste lezing in juli het besluit kunnen nemen, want voor 98% zijn we er.

Ik zou ook graag namens de PPE willen onderstrepen wat collega Goulard heeft gezegd over de symmetrie en de asymmetrie. Het is inderdaad in dit Parlement een geven en nemen en iedereen heeft zijn prioriteiten. Maar dan moet het ook op geven en nemen aankomen om ook op het punt van de symmetrie uiteindelijk een standpunt van dit Parlement over het pakket aan te nemen.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt donderdag 23 juni 2011 plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 149)

  George Sabin Cutaş (S&D), schriftelijk. – (RO) In een tijd dat het effect van de recessie en de staatsschuldencrisis sterk wordt gevoeld, hebben we een robuust economisch bestuur op EU-niveau nodig. Het wetgevingspakket voor economisch bestuur in zijn huidige vorm zal de Europese Unie echter niet helpen om de weg naar herstel in te slaan, maar zal leiden tot een situatie waarin hoge werkloosheid en armoede permanente verschijnselen zijn.

Ik denk dat de voorstellen in dit pakket niet ambitieus genoeg zijn, omdat ze uitsluitend zijn gericht op bezuinigingen en het snijden in sociale rechten van werknemers. Elementen die een Europees economisch herstel kunnen ondersteunen, zoals investeringen op belangrijke gebieden als infrastructuur, onderwijs, onderzoek en innovatie, worden niet genoemd.

We kunnen een alternatief bieden voor dit bezuinigingsmodel, dat, zoals we in Griekenland kunnen zien, grote beperkingen blijkt te hebben. De invoering van euro-obligaties die gezamenlijk worden uitgegeven voor een deel van de Europese staatsschuld zou de financieringskosten in de Europese Unie automatisch verminderen en zou het fundament leggen om de investeringen weer te laten aantrekken. In navolging van het model van de New Deal in de Verenigde Staten zal de oplossing van de huidige economische en financiële crisis moeten worden gevonden in het weer tot stand brengen van economisch groei op basis van investeringen en het scheppen van banen.

  Monika Flašíková Beňová (S&D), schriftelijk. – (SK) Het is belangrijk dat de Europese Unie niet alleen op de crisis reageert door de meest acute problemen weg te nemen, maar dat zij ook werkt aan meer fundamentele economische hervormingen. De voorliggende verslagen zijn op verschillende punten een stap in de goede richting, maar ze hebben ook meerdere tekortkomingen. In de voorstellen wordt gesproken over hardere sancties, over boetes voor het niet opvolgen van aanbevelingen en over de automatische oplegging daarvan, zodat daar geen politiek handjeklap bij aan te pas kan komen. Dat is allemaal prima. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat deze sancties zijn toegesneden op de lidstaten die het momenteel moeilijk hebben, en dat er vanuit wordt gegaan dat dit hun eigen schuld is en dat ze hun situatie door een "gedisciplineerde" aanpak zelf kunnen verbeteren. Dat is echter een misvatting. Nog vóór de crisis ontstond er in Europa een dynamiek waarbij de sterke landen in de eurozone hun concurrentievoordeel zeker stelden. Mede dankzij salarisdumping, bijvoorbeeld in Duitsland, versterkten de kernstaten hun exportpositie en de landen in de periferie werden het zwak concurrerende achterland voor hun producten en kapitaal. De crisis was voor deze landen de spreekwoordelijke laatste nagel aan hun doodskist. Uit deze situatie kunnen ze niet komen met wilskracht of vastberadenheid. De macro-economische onevenwichtigheden, vooral in de landen met de gemeenschappelijke munt, kunnen alleen worden opgelost door een unanieme herziening van het huidige model van economische ontwikkeling. Niet alleen bezuinigingen en begrotingsdiscipline zullen de oplossing brengen, maar ook een beleid van doelmatige ontwikkeling en ondersteuning van het concurrentievermogen van de periferie van Europa.

  Bruno Gollnisch (NI), schriftelijk. – (FR) Zoals gewoonlijk legt u ons, onder het mom van het oplossen van problemen die u zelf hebt veroorzaakt, meer Europa op, en meer macht voor de Commissie. Een Commissie die niks meer is dan een handjevol zonder democratische controle aangewezen ambtenaren, maar die wel is opgericht als censor en slavendrijver die het recht krijgt sancties op te leggen aan de lidstaten. Uw pseudo-economisch bestuur gaat veel verder dan begrotingsbetutteling. Het komt er simpelweg op neer dat hele volkeren en naties onder voogdij komen te staan. Oftewel de toepassing van de doctrine van beperkte soevereiniteit, die onze grote democraat Brezjnev zo na aan het hart lag, met financiële sancties in plaats van tanks. Ik overdrijf niet: een van de verslagen ziet het als zijn taak om te verduidelijken dat een nieuwe regering, na het wijzigen van de meerderheid na verkiezingen, toestemming moet krijgen om veranderingen aan te brengen in de begrotingsprioriteiten van de vorige regering, en dan ook nog slechts marginale. Welke prioriteiten trouwens? Prioriteiten die door de Europese Unie zijn opgelegd: terugbetaling van particuliere crediteuren, geruststelling van de markten, afbraak van de sociale zekerheid en versnelling van ongebreidelde liberalisering, volgens de EU 2020-strategie. Het gaat hier niet om het rechtzetten van fouten, het verbeteren van het openbaar bestuur of het voorkomen van een nieuw geval à la Griekenland, maar om een overval op de democratie.

  Jiří Havel (S&D), schriftelijk. – (CS) Crises kunnen een kans voor verandering inhouden of voor het ontstaan van nieuwe regels en instellingen. De econoom Joseph Schumpeter sprak over zogeheten creatieve destructie. En zo beschikt de EU momenteel over de unieke kans om een nieuw mechanisme tot stand te brengen voor meer macro-economische stabiliteit – fiscaal en monetair – in de lidstaten op de lange termijn. Zo kunnen ze weer concurrerender worden. De ervaringen met het functioneren van de economische en monetaire unie tot nog toe leren ons echter dat dergelijke regels in wetgeving gegoten dienen te worden en dat niet domweg gerekend mag worden op de goede wil van de lidstaten. Om die reden acht ik het voorliggende pakket wetgeving met zes voorstellen voor de totstandbrenging van een degelijker kader voor economisch bestuur een stap in de goede richting. Vier van die voorstellen hebben betrekking op begrotingsaangelegenheden zoals hervorming van het stabiliteits- en groeipact, en de overige twee verordeningen dienen voor een tijdige opsporing en aanpak van macro-economische onevenwichtigheden in de EU en de eurozone. Voor een doeltreffende afdwinging van dergelijke nieuwe regels is het echter noodzakelijk dat de nationale parlementen en het Europees Parlement nauwer en tijdiger bij het hele proces betrokken worden.

Door de bank genomen acht ik het voorliggende pakket wetgeving een adequate reactie op de wereldwijde crisis en de huidige economische situatie in de EU. Het gaat uit van relevante wetgeving en is in overeenstemming met de Europa 2020-strategie en andere strategische documenten van de EU. Ik zou dan ook willen voorstellen het in de gedaante waarin het nu voor ons ligt aan te nemen.

  Iliana Ivanova (PPE), schriftelijk. – (BG) Het gebrek aan passende instrumenten voor een vroegtijdige diagnose van overheidsproblemen van financiële aard vormt samen met de slecht werkende mechanismen van het stabiliteits- en groeipact een van de hoofdoorzaken van de langdurige crisis die de eurozone en de Europese Unie thans doormaken. Het wetgevingspakket stelt ons in de gelegenheid passende maatregelen te nemen om de onevenwichtigheden aan te pakken voordat zij schadelijke gevolgen hebben voor de overheidsfinanciën. Het biedt de Europese Commissie de mogelijkheid om permanent toezicht uit te oefenen op de macro-economische ontwikkeling van de lidstaten en indien nodig zal een grondige analyse van de nationale economieën worden uitgevoerd. Dat is de reden waarom de indicatoren voor toezicht op de macro-economische ontwikkeling en hun drempelwaarden niet automatisch door de Commissie mogen worden aangenomen, maar bestudeerd moeten worden vanuit een economisch perspectief. Het is belangrijk dat bij de opstelling van het scorebord rekening wordt gehouden met de verschillende uitgangssituaties van de lidstaten, alsook met hun macro-economische kenmerken, die verschillen al naargelang zij al dan niet tot de eurozone behoren. Bij de analyse van de drempelwaarden van de indicatoren dient aandacht te worden besteed aan de inhaalbeweging die de nieuwe lidstaten thans uitvoeren. Dat is de enige manier om te waarborgen dat de macro-economische ontwikkeling aan een passende analyse wordt onderworpen.

  Kristiina Ojuland (ALDE), schriftelijk. – (EN) De economische integratie van de Europese Unie en met name de euro zijn zover gevorderd dat we niet langer de andere kant op kunnen kijken als er sprake is van onmiskenbare afwijkingen van de criteria die zijn vastgesteld om de economische stabiliteit in de Unie te waarborgen. Ik roep derhalve op tot versterking van de rol van de Commissie bij het economisch bestuur van de EU. Uiteindelijk moeten er automatische mechanismen worden ingesteld en uitgevoerd wanneer bepaalde lidstaten consequent het stabiliteits- en groeipact schenden. De economische crisis heeft de onverantwoorde financiële en economische besluiten van verschillende regeringen blootgelegd, maar het zijn de consciëntieuze lidstaten die de prijs daarvoor betalen. De crisis heeft ons een pijnlijke maar zeer waardevolle les geleerd voor de toekomst. De Commissie moet het mandaat krijgen om zonder voorbehoud in te grijpen wanneer ze alarmerende signalen van een lidstaat ontvangt en de Raad moet niet achter de daders gaan staan. We kunnen niet oneindig over solidariteit blijven praten. Als we de boosdoeners niet tot de orde roepen, zouden de burgers van landen zoals Estland hun geduld wel eens kunnen verliezen.

  Nuno Teixeira (PPE), schriftelijk. – (PT) De goedkeuring van het pakket maatregelen voor economisch bestuur toont nogmaals aan dat het Europese project nog steeds levensvatbaar is en dat de consensus tussen de zevenentwintig lidstaten ertoe zal leiden dat we de problemen oplossen en een antwoord weten te formuleren op de nog komende uitdaging. De crisis met de overheidsschulden heeft duidelijk gemaakt dat de mechanismen voor toezicht en correctie niet volstaan. De maatregelen waarover we vandaag hebben gestemd zijn bedoeld om de instrumenten die niet goed hebben gefunctioneerd te versterken. Het is dus zaak dat ze ook concreet worden toegepast. Het schuldcriterium zoals we dat in het Verdrag van Maastricht hebben vastgelegd wordt met dit pakket eindelijk operationeel en zal dus inderdaad toegepast worden. De officiële instelling van een Europees Semester, de versterking van de dialoog tussen de Europese instellingen en de nationale entiteiten, de rol van het Parlement en de Commissie in het begeleidingsproces, en een beter en doeltreffender toezicht – het zijn allemaal manieren om in Europa slimme, duurzame en inclusieve groei te verwezenlijken. Ik wil er tot slot op wijzen dat we voor een succesvolle Europese economie ook regels nodig hebben die de hier vastgelegde regels aanvullen, ter ondersteuning van groei en investeringen in de lidstaten. Europa doet er verstandig aan een gemeenschappelijke strategie te kiezen, maar mag daarbij specifieke nationale karakteristieken niet uit het oog verliezen.

  Rafał Trzaskowski (PPE), schriftelijk. – (PL) Het afgelopen jaar heeft aangetoond dat het stabiliteits- en groeipact, dat was bedoeld om de lidstaten te weerhouden van schending van de macro-economische beginselen van de eurozone, op zijn zachtst gezegd niet bepaald effectief is geweest. Dit werd voor een belangrijk deel veroorzaakt door het feit dat de lidstaten ongestraft hun gang konden gaan, omdat de sancties uit het systeem niet automatisch werden toegepast. Wij zijn het eens over de vorm van de sancties die moeten worden opgelegd aan landen uit de eurozone zodra zij het toegestane niveau van het begrotingstekort en de staatsschuld overschrijden. Preventieve maatregelen zijn echter net zo belangrijk. Daarom is het Europees Parlement ook voor de invoering van een automatisch mechanisme voor de preventieve dimensie van het pact. Het totale proces vereist tevens meer transparantie, die alleen kan worden gewaarborgd door grotere betrokkenheid van het Europees Parlement en de nationale parlementen.

  Jarosław Leszek Wałęsa (PPE), schriftelijk. – (PL) In maart en juni 2010 heeft de Europese Raad de EU 2020-strategie aangenomen. Prioriteit van deze strategie is een grotere coördinatie tussen de economische beleidsstrategieën van de lidstaten om uiteindelijk op de lange termijn duurzame en inclusieve groei en een evenwichtige arbeidsmarkt te bereiken. Aangezien economisch bestuur overheidsschuld gelijkstelt aan een tekort, moeten we ons tot het uiterste inspannen om ervoor te zorgen dat de vaststelling van het begrotingskader voor de middellange termijn bijdraagt aan lastenverlaging voor de toekomstige generaties. Hierbij moeten we gebruik maken van de ervaring die is opgedaan in het eerste decennium dat de Economische en Monetaire Unie functioneerde. Er is dringend behoefte aan harmonisatie van de eisen die betrekking hebben op de regels en procedures die het begrotingskader vormen, zodat vergelijkbare sociale uitkeringen zijn gewaarborgd en sociale uitsluiting kan worden bestreden.

Gelet op de hoge mate van onderlinge afhankelijkheid tussen de begrotingen van de lidstaten en de EU-begroting moeten de begrotingsramingen op beide niveaus even transparant zijn. Daarom is overeenstemming tussen de Commissie en iedere lidstaat over de reikwijdte van de ramingen en de ramingsmethoden zo belangrijk. Deze vorm van samenwerking voorkomt tegenstrijdige macro-economische scenario's en vergroot de geloofwaardigheid van de prognoses die worden gebruikt bij de planning.

  Iuliu Winkler (PPE), schriftelijk. – (RO) De economische crisis en de gevolgen daarvan hebben ons laten zien dat de toekomst van de EU moet worden gebouwd op Europese en niet op binnenlandse oplossingen. Het vinden van een levensvatbare oplossing voor de staatsschuldencrisis en de noodzaak om de euro te versterken, maar ook de terugkeer naar een pad van duurzame groei en het scheppen van nieuwe banen, hangen af van een efficiënte coördinatie tussen de lidstaten en een versterking van het stabiliteits- en groeipact. Kort gezegd, dit hangt af van een sterk Europa, een doel dat ook wordt uitgedrukt in het motto van het Hongaarse voorzitterschap van de Raad.

Het pakket voor Europees economisch bestuur dat op de agenda van het Europees Parlement staat, kan de mechanismen creëren die de EU nodig heeft om haar toekomst vorm te geven op een wijze die de architecten ervan het zich hebben voorgesteld. Het aannemen van dit pakket zal leiden tot nauwe coördinatie, begrotingsdiscipline, economisch toezicht, doelmatige besluitvormingsregels en sterke Europese instellingen, waarmee de fundamenten voor de heropleving van de EU worden gelegd.

De economische crisis heeft de wereld onomkeerbaar veranderd en het is duidelijk dat de EU dringend een nieuwe financiële structuur nodig heeft. We staan op een keerpunt. Een verzwakking van de ambitie van de lidstaten om de onder druk van de crisis aangevatte hervormingen te voltooien, een te grote toegeeflijkheid, te veel uitzonderingen op de algemeen aanvaardbare regels en een terugkeer naar een nieuwe ronde van intern protectionisme zullen allemaal fatale ontwikkelingen zijn.

  Anna Záborská (PPE), schriftelijk. – (SK) Ik geloof niet dat regeringen of autoriteiten de economie kunnen sturen. Tegelijkertijd begrijp ik dat we op zoek moeten naar de oorzaken van de financiële problemen van Griekenland en andere lidstaten van de Europese Unie en een manier moeten vinden om die problemen in de toekomst te voorkomen. Tegelijkertijd balanceren we op de grens van de democratie als we beperkingen opleggen aan het recht van de burgers om te beslissen over de begroting van hun eigen land, en daarmee over de beleidsprioriteiten van hun nationale regering. Solidariteit is echter alleen mogelijk als verantwoord bestuur de regel wordt voor iedereen. We naderen derhalve een kruispunt. Één weg leidt tot vertraging van de Europese integratie, en misschien tot het uiteenvallen van Europa. De andere weg leidt tot belastingharmonisatie, het einde van de nationale begrotingen en een federale superstaat. In dat geval hebben we het echter ook over een gemeenschappelijk systeem voor de bijdragen voor ziektekostenverzekering, sociale verzekeringen en pensioenen in de hele Europese Unie. Dat zijn de argumenten in het debat over een federaal Europa, en niet holle frasen over eendracht.