Der Präsident. − Als nächster Punkt folgt die Aussprache über sechs Entschließungsanträge zur Lage in Bangladesch⁽¹⁾ (2013/2561(RSP)).

  Charles Tannock, author. − Mr President, when I was in Dhaka five years ago I visited the national Liberation War Museum and saw first hand the documented evidence of the atrocities carried out during the 1971 war of independence. These were mainly perpetrated on minorities, particularly the Hindus, Christians and Buddhists, who were deemed by virtue of their religion not to be loyal to Pakistan.

Four decades have passed and to date there has been almost total impunity for the war criminals responsible. It is therefore entirely justified that they should finally be brought to justice, within a framework of due process and recognised legal safeguards.

For crimes of such a magnitude no statute of limitation should ever apply. It is also extremely unreasonable to ask the Bangladeshis to try them abroad outside of their own jurisdiction.

We, therefore, in the ECR Group, condemn the recent violence inspired by the Jamaat-e-Islami party and call for restraint on all sides. We must offer the Bangladeshi Government all the support we can to ensure that law and order is restored promptly, and hope that the verdicts of these trials will bring closure to this terribly painful period of Bangladeshi history.

  Cristian Dan Preda, Autor. − Ca inițiator al includerii situației din Bangladesh în dezbaterile de urgență de astăzi, aş vrea să subliniez importanța pe care o are reacția Parlamentului față de evenimentele produse de condamnarea la moarte a lui Delwar Hossain Sayeedi, vicepreședintele partidului islamist Jamaat.

Într-adevăr, nu puteam, cred eu, să ignorăm cel mai grav episod de violență politică pe care l-a cunoscut Bangladeshul în ultimii 42 de ani. Suntem, de fapt, în fața unei situații paradoxale, pentru că Tribunalul Internațional pentru Crime de Război, care trebuia să ajute Bangladeshul să depășească ororile care au însoţit nașterea acestei națiuni în 1971, este, de fapt, la originea violențelor recente.

Trebuie, bineînțeles, să ne reafirmăm opoziția categorică față de pedeapsa cu moartea și să cerem autorităților din Bangladesh comutarea sentințelor pronunțate, ca și introducerea unui moratoriu referitor la aceste pedepse. Respectarea standardelor internaționale în materie de proces echitabil este indispensabilă, mai ales în cazul unui tribunal care ar trebui să promoveze reconcilierea națională.

Violența care a urmat pronunțării sentințelor este, pentru fiecare dintre noi, inadmisibilă şi am în vedere aici, desigur, atât violenţa suporterilor Partidului Jamaat, cât și violenţa forțelor de securitate. Manifestațiile paşnice sunt, se ştie, un drept fundamental; în schimb, violenţa nu este niciodată un răspuns rezonabil. Este foarte îngrijorător, de altfel, faptul că, potrivit Human Rights Watch, majoritatea victimelor au fost provocate de forțele de ordine. Trebuie, deci, să reamintim guvernului de la Dhaka faptul că este principalul responsabil pentru securitatea cetățenilor.

În fine, trebuie subliniat și faptul că violențele recente din Bangladesh denotă o polarizare a societății, divizată între o viziune laică, încarnată de Awami și viziunea religioasă, reprezentată de Partidul Naționalist din Bangladesh, aliat cu Jamaat-e-Islami. Rezoluția noastră lansează un apel tuturor părților de a depăși diviziunile.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, autorka. − Dziękuję Panie Przewodniczący! Po ogłoszeniu 28 lutego przez Trybunał ds. Zbrodni Międzynarodowych wyroku śmierci dla islamskiego przywódcy, Delwara Hosaina Sajediego, doszło w Bangladeszu do groźnych zamieszek. został uznany za winnego zabójstw, torturowania oraz gwałtów w czasie wojny o niepodległość w 1971 r. Według działaczy na rzecz praw człowieka od dnia ogłoszenia wyroku co najmniej 67 osób zostało zabitych, a setki zostało rannych w wyniku starć pomiędzy zwolennikami Sayediego a policją. Chaos i przemoc na ulicach przynoszą cierpienie lokalnej ludności oraz szkodzą rozwojowi państwa, dlatego nalegamy, by wszystkie podmioty polityczne zachowały powściągliwość, wstrzymując się od aktów przemocy.

Władze Bangladeszu muszą podjąć zdecydowane kroki w kierunku ustabilizowania sytuacji w kraju i pojednania obywateli. Bangladesz, będąc jednym spośród 21 państw, w których w dalszym ciągu kara śmierci jest dopuszczalna przez prawo, powinien brać pod uwagę wytyczne zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych oraz Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, osądzając podejrzanych o zbrodnie wojenne.

Unia Europejska zdecydowanie potępia stosowanie kary śmierci niezależnie od wagi popełnionych przestępstw, a Parlament stale apeluje do jej systematycznego znoszenia. Nawołuję zatem władze Bangladeszu, aby dostosowały swoje prawo i praktyki do międzynarodowych standardów w zakresie sądownictwa.

  Jean Lambert, author. − Mr President, I am speaking both in my capacity as Chair of the delegation for South Asia and as a Group member.

The European Parliament has supported the need for war crimes trials in Bangladesh, given the atrocities committed during the liberation war 40 years ago and the shadows still cast over the country by those events.

Commitment to hold such trials was part of the Awami League manifesto in the last general election, the result of which was widely accepted, and that party is now in government.

Many of us have mixed feelings in relation to the issue. We recognise the need for the trials, but deplore that the death penalty is still on the statute books. We understand the political dimension of the trials, but believe it is essential for the courts to be fully in control and that political interference from any quarter is unacceptable and must be resisted for the outcome to be trusted.

We understand the desire of Bangladesh to deal with its past, but that should not mean that such trials fall below national and international standards, and there is cause for concern at present. Recent changes to the rules on appeal are particularly worrying.

We recognise that public passions will run high but, as the war crimes trials themselves bear witness, there has been enough death, violence and intimidation. It is an absolute tragedy to see the numbers of recent dead, targeting of minorities, hacking to death of law enforcement officers and the use of live ammunition against civilians.

So we call on all sides and all those in positions of power and influence to call a halt to the violence.

  Cecilia Wikström, författare. − Herr talman! Det är av utomordentligt vikt att alla de människor som föll offer för det bestialiska dödandet under händelserna i Bangladesh 1971 nu äntligen får den upprättelse de har rätt till.

Det är lika viktigt att de ansvariga för folkmordet äntligen ställs till svars. Men det är också viktigt att en sådan process vid krigstribunalen går rätt till, att den respekterar internationella standarder och högt ställda krav på rättssäkerhet.

Detta har i långa stycken misslyckats fram till nu. Listan på rättsövergrepp och brister i rättegångarna är mycket lång. Vittnen har kidnappats framför domstolen, åtalade har förhörts utan bistånd av sina juridiska ombud osv.

Man kan tycka att även de som anklagas för bestialiska brott måste få rättvisa rättegångar. Bangladeshs folk förtjänar bättre, offren förtjänar bättre och idag måste vi från Europaparlamentets sida uppmana regeringen i Bangladesh att ta kritiken på allvar och ta om rättegångarna. Gör om!

  Marie-Christine Vergiat, auteure. − Monsieur le Président, en 1971, la guerre d'indépendance entre ce qu'on appelait alors les Pakistan oriental et occidental ont fait des milliers, pour ne pas dire des millions, de victimes. On ne peut que comprendre le besoin de reconnaissance et de réparation des souffrances exprimé par les victimes et leurs familles.

En 2010, un tribunal a enfin été mis en place pour juger les crimes commis par les responsables bangladais de ces massacres. Or, ce sont les jugements de ce tribunal qui créent les violences de ces dernières semaines. Plus que jamais, le gouvernement bangladais ne peut transiger avec le respect des normes judiciaires internationales et, notamment, le droit à un procès équitable. Il n'est pas admissible que, sous la pression de la rue, il modifie sa législation, au risque, non de calmer les esprits, mais de rallumer l'incendie. Et c'est d'ailleurs ce qui s'est passé.

Les violences se multiplient et les autorités répliquent par la répression. Le gouvernement, mais aussi l'ensemble des partis politiques, doivent prendre leurs responsabilités pour ramener le calme. L'horreur ne peut pas se répéter.

  Filip Kaczmarek, w imieniu grupy PPE. – Szanowni Państwo! Dążenie do sprawiedliwości jest uzasadnione. Nawet jeżeli tak jak w przypadku Bangladeszu procesy sądowe odbywają się kilkadziesiąt lat po dokonanych przestępstwach. Źle jednak, jeżeli werdykty wymiaru sprawiedliwości wywołują kolejne i brutalne akty przemocy. Tych nowych ofiar można było uniknąć. Jestem przekonany, że pojednanie, ale również wymierzanie sprawiedliwości byłoby lepsze i skuteczniejsze, gdyby nie kara śmierci, która może być i nadal jest orzekana w Bangladeszu. W naszej rezolucji słusznie domagamy się złagodzenia wszystkich wyroków śmierci, wprowadzenia moratorium na egzekucje i docelowo zniesienia kary śmierci. Spokój w Bangladeszu jest możliwy do osiągnięcia. Warunkiem jest przestrzeganie zasad wolności religijnej, respektowanie praw mniejszości etnicznych, zapewnienie praworządności, przestrzeganie praw człowieka i rezygnacja ze stosowania przemocy.

  Corina Creţu, în numele grupului S&D. – Suntem profund îngrijoraţi din cauza violenţelor interconfesionale sângeroase din Bangladesh. Nu cred că redeschiderea rănilor trecutului poate fi utilă unei societăţi. Înţelegem nevoia de justiţie, dar, aşa cum Parlamentul European a subliniat în repetate rânduri, pedeapsa capitală nu poate constitui un act de dreptate. Pedepsirea unei crime prin altă crimă nu poate decât să îndepărteze perspectiva reconcilierii naţionale şi să intensifice tensiunile care afectează Bangladeshul.

Solicităm autorităţilor bengaleze să comute de urgenţă pedepsele cu moartea pronunţate împotriva liderilor islamişti în procesul privind crimele de război din 1971. Totodată, liderii politici şi religioşi au datoria să îşi tempereze adepţii, care s-au manifestat atât de violent în ultimele săptămâni, în cursul grevei generale şi al confruntărilor cu forţele de ordine.

Nicăieri, niciodată, violenţa nu a fost soluţia, iar Uniunea Europeană are datoria să fie fermă în demersul pentru instaurarea unui climat de pace, atât de necesar actului de justiţie obiectiv şi nemotivat politic.

  Phil Bennion, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, we here in the European Union, and particularly in the Parliament, have very, very good relations with Bangladesh, both through its diaspora and through cooperation with its offices.

This is why we have the right and duty to speak up on what we see there, on the recent violence – which is prompted by a loss of confidence and trust – because the violations of the rule of law and the reports of political interference in the international crimes tribunal have become so frequent and obvious that we have simply got to step in.

I echo the calls of others for a moratorium on the death penalty, but it is very, very important that we urge the government of Bangladesh to request international support by exploring what scope there may be for the United Nations to create a special international criminal tribunal. That way, all will have confidence that there will be fair trials, the whole of society will be confident of the outcomes, and even the government will be confident that the guilty will be punished.

  Adam Bielan, w imieniu grupy ECR. – Już wcześniej niezwykle skomplikowana sytuacja w Bangladeszu uległa w ostatnich tygodniach zdecydowanemu pogorszeniu. Jest to następstwem podjęcia przez władze słusznej skądinąd próby rozliczenia winnych zbrodni z okresu walki o niepodległość. Demonstracje na ulicach miast pokazują głęboki podział społeczeństwa wokół interpretacji wydarzeń sprzed czterech dekad, kiedy praktycznie każda rodzina doświadczyła przemocy.

Niestety zamieszki pochłonęły już kilkadziesiąt istnień ludzkich, a grupą szczególnie pokrzywdzoną stała się mniejszość hinduska. Islamskie bojówki zniszczyły ponad czterdzieści hinduskich świątyń w całym kraju. Mnóstwo sklepów i domów należących do wspólnoty hinduistycznej spalono, skazując setki osób na bezdomność. Szokujący jest fakt, że mniejszość ta wydaje się być celem wyłącznie ze względów religijnych.

Uznając potrzebę pojednania, sprawiedliwości i odpowiedzialności za zbrodnie, winniśmy jednak zaapelować do bengalskich władz o zintensyfikowanie wysiłków na rzecz egzekwowania rządów prawa i respektowania międzynarodowych standardów praw człowieka. Tylko wówczas Trybunał do spraw Zbrodni spełni swoją rolę. Oczekuję, że działania tej instytucji cechować będzie transparentność, uczciwość oraz niezależność, a władze zapanują nad chaosem, w jakim pogrążył się kraj.

  Jiří Maštálka, za skupinu GUE/NGL. – Vážený pane předsedající, navrhované usnesení patří k těm, které varují před nárůstem nespravedlnosti a násilí. I já jsem zpočátku vítal vytvoření mezinárodního tribunálu, který by prošetřil zločiny spáchané během války za nezávislost Bangladéše. Od počátku jsem se ale domníval, že cílem nemůže být pouze potrestání poražených. Představa občanské války, v níž se zločinů dopouští bojovníci jen jedné strany, nemá žádnou oporu v lidských dějinách. Představa, že více než čtyřicet let po válce lze dohledat všechny informace, které by mohly poskytnout pravdivý obraz o událostech, není reálná. Pokládám zločiny proti lidskosti za nepromlčitelné, v daném kontextu je trest smrti ale nepřijatelný. Posláním tribunálu je odkrýt co nejvíce pravdu o těch dnech, poskytnout lidem postiženým zločiny co největší satisfakci. A čeho jsme svědky? Vzedmutého násilí!

I v České republice dlouho hledáme způsob, jak se mají chovat vítězové vůči poraženým. Neexistuje jednotný názor. Zkušenost a mravnost ale říká, že nejrozumněji postupovali v Jihoafrické republice. Tam po těžkých letech zločinného apartheidu našli pod vedením arcibiskupa Tutu spolu pravdu i usmíření i budoucnost.

  Elena Băsescu (PPE). - În ultimii ani, Bangladeshul a avut o creştere economică importantă, bazată foarte mult pe exporturi şi investiţii străine. Totuşi, ţara se confruntă cu o situaţie dificilă, întrucât, în prezent, aproape jumătate din locuitorii săi trăiesc sub limita sărăciei. Creşterea economică a Bangladeshului este pusă în pericol de protestele violente care au loc în această ţară.

Cred că autorităţile ar trebui să se preocupe cel mai mult de începerea unui dialog cu opoziţia, pentru a găsi o soluţie la actuala criză. Pe de altă parte, încurajarea protestelor de către reprezentanţii Partidului Naţionalist şi aliaţii săi nu face decât să agraveze această situaţie, iar de pe urma situaţiei vor avea cel mai mult de suferit cetăţenii de rând din Bangladesh.

Catch-the-eye-Verfahren

  Jolanta Emilia Hibner (PPE). - Dziękuję bardzo. Mówiąc o przypadkach łamania praw człowieka w Bangladeszu staje mi przed oczyma jego młoda, 14-letnia obywatelka Hena Kabir, która stała się ofiarą nieludzkiego prawa. Dziś, kiedy na światło dzienne wychodzą okoliczności jej tragicznej śmierci, można powiedzieć, że to, co ją spotkało, było barbarzyństwem, nie mającym prawa się zdarzyć w cywilizowanym świecie. To jeszcze dziecko nie dość, że zostało zgwałcone przez żonatego mężczyznę, to jeszcze zostało oskarżone o cudzołóstwo i skazane na karę chłosty, której nie przeżyło. Możemy się pytać, dlaczego to wszystko stało się w kraju uważanym za dość demokratyczny i umiarkowany fundamentalistycznie. Nie ma na pewno jednej odpowiedzi, ale to tragiczne wydarzenie jasno pokazuje, że na bangladeskiej prowincji i w małych miasteczkach, gdzie nie funkcjonują sądy, a edukacja jest prawie nieosiągalna, życiem ludzi rządzi surowe prawo szariatu. Gdy przyjrzeć się temu wszystkiemu bliżej, dobitnie widać, że państwo to ma okropne kłopoty z przestrzeganiem prawa.

Przypadek Heny Kabir nie jest odosobniony. Dlatego też z tego miejsca chciałabym zaapelować do premier tego kraju o rozsądne działanie, poprawę bezpieczeństwa zwykłych obywateli i ukrócenie haniebnych oraz nieludzkich praktyk złego stosowania prawa, których symbolem stała się Hena Kabir.

  Rui Tavares (Verts/ALE). - Senhor Presidente, muito brevemente, queria só, nesta ocasião em que lembramos uma das grande tragédias da História do século XX, a partição entre a Índia e o Paquistão, e depois o Paquistão Ocidental e Oriental, que deu origem à independência do Bangladeche, eu queria lançar daqui do Parlamento Europeu um apelo à sociedade bangladechiana, às instituições bangladechianas, para que, através do seu tribunal de memória, consigam de facto a reconciliação do país, na linha daquilo que é a grande tradição da cultura bengali de humanidade, que tanto nos deu, desde o poeta Rabindranath Tagore até a um dos meus heróis pessoais, que é o arquiteto e engenheiro Fazlur Rahman Khan, que participou na guerra da independência do Bangladeche, respeitem e vivam segundo a memória desses vossos antepassados ilustres e encontrem a via de, sem pena de morte, mas com verdadeira reconciliação, unirem o vosso país.

(Ende des Catch-the-eye-Verfahrens)

  Maria Damanaki, Member of the Commission. − Mr President, we welcome the adoption by Parliament of a resolution concerning the current human rights situation in Bangladesh. The recent wave of violence, which has left around 100 people dead and many more injured, has increased our concern. High Representative/Vice-President Ashton issued a statement on 2 March expressing distress at the loss of lives during demonstrations.

A discussion on human rights needs to be put in the context of the challenges faced by Bangladesh. These include overpopulation, extreme poverty, pressure on natural resources, threats to food security, vulnerability to natural disasters, institutional shortcomings and minority issues. With nearly one third of the population still living below the poverty line, inequality – like illiteracy and malnutrition – remains a major problem. This situation may be aggravated in the near future by the effects of climate change. The European Union has a long record of working with Bangladesh to address all these issues.

In view of the longstanding confrontation between the government and the opposition and the ongoing demonstrations in the wake of the war crimes trials, there is a risk that partisan violence will intensify further as the parliamentary elections approach. The parliamentary elections will take place in December 2013 or January 2014.

Peaceful and inclusive parliamentary elections will be key for the consolidation of Bangladesh’s democracy. It is essential that the political forces find a consensus on the modalities for holding the elections. It is not for the international community to determine those modalities. Our role is a supporting one. The EU observed the last general election, and is ready to observe the forthcoming one if we receive an invitation to do so.

The conclusion of the war crimes trials is likely to have an impact on the overall situation, as you have noted. The fact that we oppose the death penalty in all circumstances, including for the worst crimes, does not mean that we advocate impunity. We are well aware of the horrific events which took place during the 1971 war, the many lives lost and the heinous crimes committed, and we are aware of the importance of justice for the people of Bangladesh.

In view of the violent turn of events, we have called on those involved to exercise restraint. It is important that minorities receive special protection. All efforts are needed to prevent the situation from escalating.

  Der Präsident. − Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet im Anschluss an die Aussprachen des heutigen Nachmittags statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 149 GO)

  Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE), na piśmie. – Dzisiejsza debata świadczy o tym, że ciągle nierozwiązaną kwestią jest sprawa przestrzegania praw człowieka w Bangladeszu. Zamieszki, do których doszło tam po ogłoszeniu wyroku śmierci wydanym przez sąd do spraw zbrodni wojennych na przywódcę islamistycznej partii opozycyjnej, uznanego winnym masowych zabójstw i religijnych prześladowań hindusów, świadczą o tym, jak ciągle niestabilna politycznie jest sytuacja w Bangladeszu. Konflikty pomiędzy zwolennikami różnych frakcji politycznych, których podłożem są odmienne oceny minionych czasów wojny jeszcze z 1971 roku, wywierają negatywne skutki przede wszystkim na bezbronnych obywatelach tego kraju, którzy są ofiarami nieprzestrzegania międzynarodowych standardów i wzajemnego zastraszania przeciwników politycznych. Na tej sali wielokrotnie reagowaliśmy w różnych przypadkach naruszeń podstawowych praw obywatelskich. Takiej reakcji wymaga też obecna sytuacja w Bangladeszu. Dlatego apeluję do Komisji, by wykorzystując dyplomatyczne środki, wymogła na władzach Bangladeszu działania zmierzające do zaprzestania aktów przemocy i ustabilizowania politycznej sytuacji w kraju.

  Jarosław Leszek Wałęsa (PPE), in writing. – Since February, Bangladesh has been facing a violent period of riots and manifestation which have already caused the death of more than 40 Bengalis. The International War Crimes Tribunal has found the leaders of the main Islamist party guilty of crimes against humanity committed during the war of independence in 1971 and consequently sentenced them to death or life imprisonment.

Meanwhile, other members are also standing trial. The Awami League – the current leading party representing the Bengali patriots – is supporting the Shahbagh movement, which has requested that the Jamaat-e-Islami leaders be condemned. We are all aware that the conflict opposing the Awami League and the Bangladesh Nationalist Party which represent the large Islamic community has lasted for many years. Therefore, I strongly condemn the violation of human rights that is taking place in Dhaka and throughout the country. Ahmed Rajib Haider, a Bengali blogger and one of the organisers of the Shahbagh movement, was brutally murdered on 15 February by five Islamic activists. I believe there is an urgent need for the Bengasi Government to find a solution to protect its citizens so that they have access to their fundamental rights and to stop the massacres of scores of citizens in the streets.

  Tadeusz Zwiefka (PPE), na piśmie. – Ofiary konfliktów w byłej Jugosławii, apartheidu w Republice Południowej Afryki czy ludobójstwa w Rwandzie doczekały się po latach symbolicznego poczucia sprawiedliwości. Obywatele Bangladeszu musieli czekać na ten moment aż 40 lat. Podczas konfliktu z 1971 roku praktycznie każdą rodzinę dotknęła przemoc ze strony pakistańskiego wojska bądź bojówek paramilitarnych. Pamięć o tamtych wydarzeniach oraz ukaranie sprawców winny stać się priorytetem dla obecnego rządu. Nie można jednak zapominać o standardach prawa międzynarodowego. Chęć odwetu nie powinna przeważać nad zasadą sprawiedliwego i rzetelnego procesu sądowego. Wyrok dla Abdula Kalam Azada, wydany zaocznie, w oczywisty sposób łamie podstawowe prawa oskarżonego do obrony. Niewyobrażalnym jest także wywieranie nacisków na Trybunał ds. Zbrodni Międzynarodowych w celu zmiany wymiaru kary Abdula Quader Mollaha. Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego powołanego do rozpatrywania przypadków masowego naruszania prawa humanitarnego, w tym ludobójstwa, nie zawiera żadnych postanowień, które umożliwiłyby stosowanie kary śmierci. Ostatnie wyroki otworzyły dawne, niezabliźnione rany. Unia Europejska musi wyraźnie zareagować na wydarzenia w Bangladeszu, zanim akt historycznego zadośćuczynienia przerodzi się w narzędzie osobistych i politycznych porachunków.