Der Präsident. − Als nächster Punkt folgt die Aussprache über sechs Entschließungsanträge zu den jüngsten Fällen von Gewalt gegen Christen und Christenverfolgung, insbesondere in Maalula (Syrien) und Peschawar (Pakistan) sowie dem Fall des Pfarrers Saeed Abedini (Iran)⁽¹⁾.

  Tomasz Piotr Poręba, autor. − Panie Przewodniczący! To już kolejna debata tu, w Parlamencie Europejskim, na temat prześladowania chrześcijan na świecie. Tym razemrozmawiamy o tym, co stało się w Syrii, co się dzieje w Pakistanie i w Iranie. Tragicznym symbolem jest to, co stało się właśnie w Syrii, w Maaluli niedaleko Damaszku, gdzie trzech katolików zostało zamordowanych za to, że nie chciało zaprzeć się Jesusa Chrystusa. I to jest coś niezwykle szokującego. Ale jeszcze bardziej szokują dane statystyczne dotyczące sytuacji chrześcijan na świecie. Czy państwo zdają sobie sprawę z tego, że blisko 200 mln osób, które wyznają chrześcijaństwo, jest dyskryminowanych na świecie?Zdają państwo sobie sprawę, że 170 tys. z nich ginie każdego roku? Czy wiedzą państwo, że 456 chrześcijan na dobę ginie ze względu na to, że nie wstydzi się czy nie chce zaprzeć się swojej wiary?

Drodzy państwo, to jest czas, aby Unia Europejska wreszcie tym tematem na poważnie się zajęła. Mam nadzieję, że nie będzie to kolejna debata, podczas której powiemy o tych wszystkich przypadkach łamania praw człowieka, dyskryminacji, zabijania, mordowania chrześcijan, a potem się wszyscy rozejdziemy i nie będzie kontynuacji działań ze strony służby zagranicznej Unii Europejskiej. Jeżeli Unia Europejska w tej sprawie naprawdę nie zareaguje, straci całkowicie swoją wiarygodność.

  Véronique De Keyser, auteure. − Monsieur le Président, c'est mon groupe qui, pour une fois, a demandé une urgence sur les persécutions des chrétiens. Le fait est assez remarquable, et il s'agit d'un vrai plaidoyer pour la tolérance et la liberté de religion et de conviction de par le monde.

Je me suis rendue il y a une dizaine de jours en Syrie et j'ai rencontré les familles de victimes de Maaloula, ce qui m'a permis, dans la résolution que vous avez devant vous, de donner le nom de ces quatre victimes, non pas trois mais quatre victimes, dont un vieillard tué le lendemain, et les six kidnappés.

Au-delà de cela, ce qui est insupportable en Syrie, pour ceux qui ont connu la Syrie auparavant, avec un dictateur certes, et sanglant certes, mais aussi avec une grande liberté de conviction et de religion, c'est de voir aujourd'hui ce pays à feu et à sang et les persécutions des minorités, et en particulier des chrétiens.

C'est pourquoi mon groupe non seulement participe à cette résolution, mais en a été l'instigateur.

  Krzysztof Lisek, autor. − Panie Przewodniczący! Oczywiście powinniśmy – i dobrze, że to dzisiaj robimy – potępiać wszelkie ataki na chrześcijan na świecie. Dzisiaj w rezolucji wymieniamy trzy państwa: Syrię, Pakistan i Iran. Ale moglibyśmy tę listę wydłużyć i powiedzieć o Nigerii i o wielu państwach tzw. arabskiej wiosny, co do których mieliśmy wielkie nadzieje, że będzie tam tolerancja i że wszyscy obywatele tych państw, niezależnie od wyznania, będą mogli żyć w pokoju. Tak się niestety nie dzieje. Chrześcijanie są dziś tak naprawdę najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie, jak powiedział mój kolega z grupy ECR. Dlatego dołączam się do apelu do wysokiej przedstawiciel ds. WPZiB i do wszystkich państw członkowskich, do ich premierów, aby zdwoić i potroić wysiłki na rzecz rozwiązania tej sytuacji. To są państwa, którym pomagamy w ramach pomocy rozwojowej, z którymi współpracujemy – na ile jest to możliwe, tak że powinniśmy robić wszystko, żeby zapobiec dalszym atakom i prześladowaniom.

  Marie-Christine Vergiat, auteure. − Monsieur le Président, je suis souvent d'accord avec Véronique De Keyser, mais pas aujourd'hui.

La résolution qui nous est présentée aujourd'hui cible les persécutions dont sont victimes les chrétiens dans trois pays très différents. Cela me met mal à l'aise. Ces trois pays ont bien un point commun: les croyants qui y sont le plus persécutés sont des musulmans. Mais admettons, qu'en est-il des choix opérés?

À Maaloula, en Syrie, les quatre personnes qui se sont fait assassiner entre le 4 et le 11 septembre sont surtout victimes d'un nouvel épisode sanglant dans la bataille entre les extrémistes proches d'Al-Qaïda et le régime syrien, qui a laissé commettre ces exactions durant une semaine et a pu, ensuite, reprendre la ville avec l'aide des chrétiens.

À Peshawar, au Pakistan, l'attentat semble avoir été le fait d'extrémistes sunnites pakistanais qui ciblent habituellement les forces de sécurité, les chiites et les ahmadites.

En Iran, le cas de Saeed Abedini est effectivement symbolique des persécutions des minorités religieuses et de ceux qui osent, même en Iran, changer de religion. Mais, c'est quand même un cas très singulier.

Alors, je n'aime pas ce choix qui me paraît très peu universaliste. C'est pourquoi nous ne nous associerons pas au vote de cette résolution.

  Thomas Mann, im Namen der PPE-Fraktion. – Herr Präsident! Die Anschläge auf Christen in Pakistan erschüttern alle, die für Menschenrechte, Toleranz und friedliches Zusammenleben eintreten. Vor drei Wochen führten Attentate von zwei Selbstmördern zum Tod von 80 Menschen und zu 120 Verletzten. Sie sprengten sich vor einer christlichen Kirche in Peschawar in die Luft, unmittelbar nach dem Sonntagsgottesdienst.

Pakistan hat die UN-Menschenrechtskonvention unterschrieben, zu der auch die Garantie der Religionsfreiheit gehört. Die Regierung und die Sicherheitsbehörden haben zwar die Anschläge scharf verurteilt, es darf jedoch nicht bei bloßen Lippenbekenntnissen bleiben. Gerade im Nordwesten von Pakistan, wo extremistische Islamisten Verbrechen begehen, gibt es erheblichen Nachholbedarf beim Schutz von Andersgläubigen.

Das Europäische Parlament unterstützt ausdrücklich alle Initiativen von mutigen Bürgern, welche die Abschaffung des Blasphemiegesetzes in Pakistan fordern. Intoleranz, Gewalt gegen religiöse Minderheiten und die völlig unakzeptable Straffreiheit in einigen Regionen dürfen keine Zukunft haben!

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, w imieniu grupy S&D. – Panie Przewodniczący! W ostatnich miesiącach jesteśmy świadkami wzmożonych ataków na mniejszości chrześcijańskie w wielu krajach muzułmańskich. W Pakistanie dnia 22 września w kościele Wszystkich Świętych w Peszawarze miał miejsce atak bombowy, w wyniku którego zginęło ponad 80 osób, a 120 zostało ciężko rannych. Ponadto chrześcijańska mniejszość żyje tam w ciągłym strachu, bojąc się zarzutów o bluźnierstwo karane śmiercią lub dożywociem. W Syrii powiązani z Al-Kaidą rebelianci zaatakowali chrześcijańskie miasto Maalula. W starciach zginęły co najmniej cztery osoby, a wiele zostało uprowadzonych. Kilkadziesiąt osób pozostaje uwiezionych w klasztorze Tekla (niegdyś wspólnym domu muzułmańskich i chrześcijańskich sierot), gdzie warunki z dnia na dzień pogarszają się ze względu na brak wody i jedzenia. Około 5 tys. mieszkańców zostało zmuszonych do szukania schronienia w sąsiednich wsiach.

Szerzące się ataki na mniejszości chrześcijańskie także w innych krajach na Bliskim Wschodzie wskazują na konieczność natychmiastowej reakcji społeczności międzynarodowej w celu zapewnienia ochrony życia oraz praw wszystkich obywateli bez względu na wyznanie.

  Carl Schlyter, för Verts/ALE-gruppen. – Herr talman! Det är lite märkligt att vi blandar ihop Syrien, Pakistan och Iran – tre olika händelser, tre olika förövare. Men det spelar ingen roll, det finns inga verkliga skäl för att attackera oskyldiga människor som utövar sin religion fredligt. Vi har många gånger kritiserat andra länder som i många fall har attackerat muslimer eller andra religiösa samfund.

Jag gläder mig åt att Pakistans premiärminister, Nawaz Sharif, har fördömt attackerna och även åt att Irans premiärminister, Hassan Rohani, ändå har uppmanat till tolerans och förståelse.

Vi måste i Europa föregå med gott exempel genom att visa vad tolerans och förståelse verkligen innebär och sprida det sättet att hantera konflikter på. Men det är tragiskt. Jag tror att många för 50 år sedan trodde att denna typ av religiöst motiverat våld skulle vara borta från planeten i dag. Så har det inte blivit, men vi kan inte låta ilskan och frustrationen ta över, utan vi måste sträcka ut en hand och fortsätta samtal och fortsätta öka förståelsen, inte öka hatet. Det är enda vägen framåt.

  Marek Józef Gróbarczyk, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Powtarzające się przypadki morderstw na chrześcijanach potwierdzają rozprzestrzeniającą się falę przemocy wymierzoną w kościół katolicki na całym świecie. Natężenie przemocy jest już tak duże, że zabija się wszystkich, również kobiety i niewinne dzieci. To powrót do średniowiecza i reguł z najczarniejszej historii ludzkości. Każdy dzień przynosi nowe ofiary i krzyk rozpaczy o pomoc w tak beznadziejnej sytuacji. To krzyk skierowany przed wszystkim do Europy, nierozerwalnie związanej z chrześcijaństwem, i do wszystkich instytucji działających w jej imieniu.

Wobec zbrodni dokonywanych na niewinnych ludziach z przerażeniem zauważamy słabość Unii Europejskiej, której działanie zawęża się do kolejnych oświadczeń potępiających niegodne czyny. Nie o taką pomoc proszą ci, którzy jeszcze trwają. Wzywam więc Komisję i Radę do podjęcia wszelkich możliwych działań dyplomatycznych i gospodarczych zmierzających do rzeczywistej ochrony pokrzywdzonych i zahamowania fali przemocy i prześladowań chrześcijan.

(Mówca zgodził się odpowiedzić na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 149 ust. 8 Regulaminu)

  Véronique De Keyser (S&D), question "carton bleu". – Mon cher collègue, pensez-vous que les persécutions qui ont lieu aujourd'hui dans le monde, soient exclusivement dirigées contre les chrétiens, comme vous semblez le dire, et que l'Europe chrétienne, que vous souhaitez, doive réagir?

Ou pensons-nous, et c'est plutôt mon opinion, qu'il y a aujourd'hui une intolérance religieuse, et que dans les guerres entre sunnites et chiites, il y a davantage de victimes encore que dans les opérations simplement dirigées contre les chrétiens?

Quelle est exactement votre perception?

  Marek Józef Gróbarczyk (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Jest rzeczą dowiedzioną, że najbardziej pokrzywdzonymi i obecnie atakowanymi ze względu na wyznanie osobami są chrześcijanie. My – jako Europejczycy, których historia jest związana przede wszystkim z chrześcijaństwem – musimy się upomnieć o tych ludzi. Nie znaczy to, że mamy zapominać o innych, ale proszę zwrócić uwagę, że ci ludzie, chrześcijanie, dzisiaj są przede wszystkim zapominani.

  Paul Murphy, on behalf of the GUE/NGL Group. – Mr President, socialists on the left condemn sectarian violence against all minorities, regardless of whether they are religious believers, non-believers or members of ethnic minority groups. The dramatic increase in sectarian violence in Syria, Pakistan and Iran is an expression of the general instability and volatility in that region of the world, but this increase is not limited to those states that are listed which, coincidentally, happen to be the same states that are currently not in favour with western imperialism.

In reality the upsurges of sectarian violence, including against Christians, are all spillover effects of various crisis situations that have destabilised the region and have deepened divisions along various ethnic and religious lines. Some of those dividing lines have been deliberately exploited by imperialist forces to serve their own interests, for example in Afghanistan or Iraq. The strategy of divide and rule has created its own dynamics, much as Goethe described in The Sorcerer’s Apprentice, ‘Sir, my need is sore. Spirits that I’ve cited my commands ignore’. The only way to halt the breeding ground for sectarian violence is the prospect of a secure, stable and decent future for all.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 149(8))

  Marek Henryk Migalski (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Pośle, znam Pana jako dzielnego obrońcę opozycjonistów w Kazachstanie. Za tą działalność bardzo Pana cenię, ale chciałbym zapytać, czy nie jest Panu, tak po ludzku, trochę niezręcznie, że Pana grupa polityczna upomina się o jednych, czyli np. o opozycjonistów z Kazachstanu, a nie chce się upomnieć dzisiaj o los prześladowanych chrześcijan. Nie jest to chyba najlepszy sposób dzielenia ofiar na lepsze i gorsze. Czy nie powinien Pan namówić swoich kolegów i koleżanki do głosowania za tą rezolucją?

  Paul Murphy (GUE/NGL), blue-card answer. – I agree that we should not be talking about ‘good victims’ and ‘bad victims’. I condemn all sectarian violence, that is precisely what I said; but what there is an attempt to do, repeatedly, in this Parliament is to create ‘good’ or at least ‘better’ victims who are the Christians – we are Europe, we are Christendom, we look after Christians all around the world – and the other victims of sectarianism are often ignored. I think all sectarian violence should be equally condemned by this Parliament.

  Bastiaan Belder, namens de EFD-Fractie. – Voorzitter, wat gebeurt er vandaag precies in Maaloula, het 'Jeruzalem van de oosterse christenheid'? Hoe vergaat het de circa veertig achtergebleven weeskinderen daar met hun verzorgers/beschermers, kloosterzusters, weerloze kloosterzusters? Deze vragen pijnigen gevluchte Syrische christenen en hun Jordaanse familieleden. De mediastilte rond Maaloula weerspiegelt de wereldwijde stilte, zo klagen zij. Waarom geen fatwa's bijvoorbeeld tegen islamistische moorddadigheid? En vooral: tellen wij soms niet voor westerse kerkleiders en medechristenen?

De feiten over de oerchristelijke Syrische plaats in Maaloula, op zo'n 50 kilometer van Damascus, en Sednaya, 25 kilometer van Damascus, spreken duidelijke taal:

1. Gewapende milities vielen doelbewust Maaloula en Sednaya aan omwille van het specifiek christelijk karakter van beide plaatsen;

2. De gewapende aanvallen beoogden de christelijke bewoners te verdrijven en tegelijk kerken en kloosters te verwoesten;

3. Een alliantie van strijders van het Free Syrian Army en de aan al-Qaida gelieerde Jabhat al-Nusra teisterden Maaloula en Sednaya. Geen onderscheid dus tussen 'seculiere rebellen' en islamistische terroristen/extremisten!

Ondertussen gaat het lijden van Syrische christenen onverminderd door. Nog afgelopen zondag vuurden islamitische radicalen vijftien raketten af op een kerk in de Damasceense wijk al-Qusa tijdens een kerkdienst. Gevolg: negen doden, meer dan dertig gewonden en enorme materiële schade.

(De spreker is bereid een "blauwe kaart"-vraag te beantwoorden (artikel 149, lid 8, van het Reglement))

  Diane Dodds (NI), blue-card question. – I just want to pick up on something that you have been saying. You have talked very eloquently of the position of Christians in Syria, and in particular the town of Maaloula. However, we need also in this Parliament to be aware that Christians are being attacked in other places, particularly in northern Nigeria by the jihadist group Boko Haram. I would be keen to know your views on this and whether or not this Parliament should be condemning these attacks as well, and not simply, as some colleagues have said, making them a social consequence of poverty.

  Bastiaan Belder (EFD), "blauwe kaart"-antwoord. – Heel kort: gisterenavond heb ik nog laat een telefoongesprek gevoerd met insiders in Syrië en in Jordanië over de situatie. De uitlating van de commandant van Jabhat al-Nusra bij Maaloula spreekt boekdelen. Hij had het over de 'verovering van het bolwerk van de Kruisvaarders'. Dus dat is heel duidelijk een treurig extremistisch-religieus oogmerk, dat we ten zeerste moeten veroordelen. Ik zou het geweldig vinden als islamitische rechtsgeleerden ook daar fatwa's tegen uitspraken en dat de christenheid in het Westen zich ook deze situatie aantrok, want je hoort dat de mensen daar zich erg, erg verlaten voelen.

  Philip Claeys (NI). - De lijst van recente misdaden tegen christenen is lang. Er was de aanval op de christelijke stad Maaloula in Syrië, waar mensen werden vermoord, anderen gewond raakten, ontvoerd zijn of vermist worden. Er was de zelfmoordaanslag tegen de kerk in Peshawar in Pakistan, waar minstens 82 mensen werden gedood en 120 gewond. Er was het geweld in een Iraanse gevangenis tegen de pastor Saeed Abedini, die tot acht jaar cel werd veroordeeld omdat hij een netwerk van kerken in privéwoningen wilde organiseren. Ook in het Westgate-winkelcentrum in Nairobi werden mensen vermoord omdat ze christenen, of in elk geval geen moslims waren.

Dit zijn alleen nog maar de gevallen die in het nieuws komen. De grote meerderheid van de gevallen van geweld, vernederingen en bedreigingen tegen christenen komt nooit in het nieuws, omdat ze elke dag opnieuw plaatsvinden.

Het merkwaardige is dat er in de gemeenschappelijke resolutie van dit Parlement geen verband tussen al deze feiten wordt vastgesteld. Het verband heeft een naam. Die naam is 'islam'. Er bestaat een probleem met islamofobie in het Europees Parlement, een islamofobie die erop neerkomt dat men bang is om de vinger op de wonde te leggen.

Welnu, we moeten deze angst laten varen en voortaan duidelijk aan de regeringen van islamitische landen laten begrijpen dat het geweld tegen christenen lang genoeg heeft geduurd, dat we geen woorden maar daden vragen om daar een einde aan te maken. En als dat niet gebeurt, zullen wij onze relaties met die landen op een ingrijpende manier moeten veranderen.

  Bernd Posselt (PPE). - Herr Präsident! Syrien und der Irak, mit dem wir uns nachher befassen, haben den fruchtbaren Halbmond gebildet. Es war die Wiege aller großen Weltkulturen, und seit über zweitausend Jahren leben dort Christen.

Wir sollten uns darüber im Klaren sein, dass es dort nicht um religiöse Konflikte geht, nicht einmal um Religionsfreiheit, wie immer wieder beschönigend gesagt wird, sondern um die nackte physische Existenz von Menschen, die seit über zweitausend Jahren dort Heimatrecht genießen und denen das Leben genommen wird, denen die Heimat genommen wird, denen ihre elementaren Menschenrechte genommen werden. Wer soll sich für sie einsetzen, wenn nicht wir Europäer? Und eines muss man klar sagen: Dort wo die Menschen verschwinden, wo die Christen verschwinden, wo ihre Rechte zerstört werden, dort werden auch die Rechte aller Menschen und aller Volksgruppen und aller Konfessionen zerstört, wie wir derzeit im Irak sehen, wo allein in diesem Jahr in dem angeblich befreiten Irak 5000 Menschen ermordet wurden – Christen und Nichtchristen! Und Syrien befindet sich auf dem gleichen Weg – leider auch im extremistischen Teil seiner Opposition.

  Corina Creţu (S&D). - Dublul atentat sinucigaş împotriva unei biserici din Peshawar, alungarea creştinilor din Maalula şi arestarea pastorului Abedini sunt, într-adevăr, cele mai revoltătoare atacuri din campania îndreptată împotriva creştinilor.

Omorârea a peste 80 de creştini în Pakistan reflectă lipsa de voinţă a autorităţilor pakistaneze de a stopa crimele extremiştilor, iar atrocităţile din Siria dezvăluie riscul major care ameninţă lumea arabă: un război religios fără discernământ. Condamnăm cu toată fermitatea alungarea celor 5 000 de creştini din Maalula, atacarea civililor şi profanarea lăcaşelor de cult. Maalula este un simbol, pentru că acolo trăieşte cea mai veche comunitate creştină din lume care mai foloseşte limba aramaică vorbită de Isus.

Solicităm Comisiei şi statelor membre să facă din apărarea creştinilor din Siria şi întregul Orient o prioritate a politicii externe. Uniunea Europeană are datoria să acţioneze ferm pentru apărarea libertăţii religioase şi a drepturilor minorităţii creştine.

  Marek Henryk Migalski (ECR). - Panie Przewodniczący! My w Europie, która coraz bardziej się laicyzuje, jesteśmy dosyć przyzwyczajeni do tego, że poglądy chrześcijan, ich religia są wyśmiewane, są karykaturowane. Również w tej Izbie spotykaliśmy się z takim nieprzyjemnym, nieprzyjaznym stosunkiem do tej religii. Ale przypadki, o których dzisiaj mówimy, to są morderstwa, zabójstwa ze względu na wyznawaną wiarę. Ta liczba – pół tysiąca mordowanych chrześcijan dziennie – powinna robić na każdym z nas ogromne wrażenie. Chrześcijaństwo jest najbardziej prześladowaną, represjonowaną religią na świecie. Pamiętajmy o tych ludziach nie tylko przy okazji wydarzeń w Syrii, w Pakistanie czy w Iranie, ale każdego dnia.

  Zbigniew Ziobro (EFD). - Panie Przewodniczący! Debata w Parlamencie Europejskim jest mocno spóźniona, podobnie jak rezolucja, która ma zostać przyjęta. Od wielu miesięcy obserwujemy dramatyczne pogorszenie sytuacji chrześcijan, którzy na masową skalę są nie tylko prześladowani, ale przede wszystkim mordowani. Tak na dobrą sprawę Europa milczy, Parlament Europejski milczy. To się dzieje każdego dnia, również dziś. Jest to niestety ciężki zarzut i oskarżenie pod adresem Parlamentu Europejskiego i innych instytucji Europy i poszczególnych państw.

W maju 2013 r. organizacja Christian Solidarity Internatinal ogłosiła, że na Bliskim Wschodzie dochodzi do cichego ludobójstwa chrześcijan i nie jest to słowo przesadzone. Tak – ludobójstwo! Na masową skalę, celowo, eksterminuje się ludzi tylko dlatego, że są chrześcijanami. Dlatego trzeba zacząć działać, a nie tylko mówić. Na rezolucję już jest za późno. Teraz chodzi o konkretne działania. Pytanie brzmi: jakie one będą?

Kilka miesięcy temu gościł w Brukseli na zaproszenie grupy ALDE generał Salim Idriss, dowódca Wolnej Armii Syryjskiej. Niestety, kiedy doszło do wypędzenia ponad 80 tys. chrześcijan z Homs, gdzie kierowana przez niego armia rabowała kościoły, fetowaliśmy jego obecność. Równolegle potępialiśmy natomiast Assada. Assada trzeba potępiać za to, co złe, ale popatrzmy na sytuację obiektywnie: tam dzieje się zło, które ma swoje źródło wśród rebeliantów wspieranych przez Stany Zjednoczone, Katar, Arabię Saudyjską i wolny świat, również przez Unię Europejską.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 149 ust. 8 Regulaminu))

  Bernd Posselt (PPE), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Herr Kollege! Ich bin froh, dass Sie die Christen verteidigen. Aber warum greifen Sie Europa an? Wir befassen uns inzwischen in nahezu jeder Plenarsitzung mit dem Schicksal der Christen, wir laden Bischöfe ein, wir geben materielle Hilfe, wir verabschieden Entschließungen und kümmern uns um Einzelfälle. Ist Ihnen das alles entgangen? Dies ist inzwischen Gott sei Dank ein Schwerpunkt unserer Menschenrechtspolitik!

  Zbigniew Ziobro (EFD), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Mam inne wrażenie niż pan poseł. Jak przed chwilą pan poseł Migalski słusznie zauważył, nierzadko na tej sali padają słowa prześmiewcze i kpiące z chrześcijaństwa jako takiego. Ma miejsce proces sekularyzacji Europy, który jest związany z zaprzeczaniem, odcinaniem się od korzeni judeo-chrześcijańskich, o czym świadczy zresztą traktat lizboński, gdzie nie odwołano się do tego, co jest przecież prawdą historyczną na temat naszej genezy i rozwoju Europy i tego miejsca, w którym dziś się znajdujemy. Prawdą jest też, że Europa wspiera – i duże państwa europejskie, szczególnie Niemcy (przepraszam, nie Niemcy właśnie, ale Francja, Wielka Brytania) – rebelianckie środowiska w Syrii, które są związane z Al Kaidą.

(Przewodniczący odebrał mówcy głos)

  Seán Kelly (PPE). - Mr President, firstly I welcome today’s condemnations from all sides of the House of the persecution of Christians. This is a topic that resonates with Christians in particular and especially with my party, the Christian Democrat Party, particularly on a day on which our President, Mr Martens, died. He was rightly described by Mr Schulz as being a devout Catholic all his life.

The future of Christians in many of these countries is at stake here. If things continue the way they are, they will be wiped out. Not only are Christians being persecuted and murdered, but churches are being destroyed and statues, particularly of Our Lady, are being broken up. We are the biggest single donor of development aid to many of these countries. We will have to get far tougher to ensure that the authorities in these countries protect Christians. We are Europe; we have a Christian heritage and I think it is only right and fair that we should stand up for our Christians because, if we do not do it, I cannot see anyone else doing it.

  Csaba Sógor (PPE). - Egy 2011-es jelentés szerint a világban százmillió keresztény ember szenved üldözést vallása miatt. Elképesztő szám, az Unió lakosságának egyötöde, mondatnám. Természetesen az üldözések legszélsőségesebb formája, amikor embereket megölnek, kínoznak vagy börtönbe zárnak pusztán hitük miatt. Gyakori továbbá, hogy az állam elnézi a keresztények sérelmére elkövetett bűncselekményeket. De ezeken az eseteken kívül is rengeteg keresztényt korlátoznak a vallásának gyakorlásában, diszkrimináció éri őket munkahelyükön, az oktatásban, a mindennapi élet különböző területein.

Sajnos megkérdőjelezhetetlen tény, hogy mára a keresztény vallású emberek üldözése és üldöztetése általános jelenséggé kezd válni a nem keresztény többségű államokban. A világban élő keresztények nem is értik, hogy a keresztény lakosságú Európai Unió miért nem emeli fel sokkal határozottabban a szavát a jelenség ellen, és kétoldalú kapcsolataiban miért nem áll ki a keresztények védelméért. Sokan nem értjük ezt itt, Európában sem.

Catch-the-eye-Verfahren

  Danuta Jazłowiecka (PPE). - Panie Przewodniczący! Ciągłe dyskusje i brak konkretnych decyzji i działań w odpowiedzi na wydarzenia w Syrii powodują, że brutalny kryzys w tym kraju przybiera coraz bardziej sektoriański charakter. Gwałtowne starcia w Maaluli, gdzie rokrocznie odbywa się Święto Dnia Krzyża sciągające z całej Syrii wyznawców wszystkich religii, oraz atak na klasztor św. Tekli – dom dla zakonnic i sierot wyznających zarówno chrześcijaństwo, jak i islam – sprawiły, że coraz więcej chrześcijan żyje w niepewności, obawiając się o życie swoje i swoich najbliższych. Społeczność chrześcijańska i muzułmańska w Syrii przez setki lat współżyła w pokoju, dając światu przykład swojej mądrości, tolerancji i dojrzałości. Teraz Europa i wręcz cały świat powinny udowodnić, że także są dojrzałe, odpowiedzialne i na tyle silne, by zapewnić ochronę wszystkim mniejszościom obecnym w Syrii: szyitom, alawitom, Kurdom, druzom i chrześcijanom.

  Mairead McGuinness (PPE). - Mr President, this is a very important debate. The persecution of Christians is nothing new, sadly, but I think it is very important that we deal with these recent cases, because globally we know that people of Christian faith are the most, if you like, persecuted amongst religious groups, and the European Parliament has a duty to reflect that.

I want to support Seán Kelly who mentioned Wilfried Martens, who has sadly passed away. I was very touched by the tribute paid to him by the President of the House this morning, where he said he was a committed Catholic, a committed Christian Democrat and a committed European. I think it is somewhat fitting that on the occasion of his passing this House is discussing the persecution of Christians globally.

We need to speak up for people of faith who are gentle, they want to live their lives with their families, go about their work as we all do, without persecution, and they want religious freedom. I hope that this debate will support them in that.

  Martin Kastler (PPE). - Herr Präsident, geschätzte Kollegen! Ich habe heute eine Gruppe zu Gast aus Bayern und aus dem Elsass, Deutsche und Franzosen, und nicht nur Christen, sondern auch Muslime, und ich möchte dem Eindruck entgegen wirken, dass nur radikale Islamisten Christen verfolgen. Denken wir an die Spitze des Eisbergs: Der Weltverfolgungsindex 2013 sagt uns eindeutig: Kommunistische Länder, wie Nordkorea, sind die Weltmeister der Christenverfolgung. Die sind auch nicht in dem Papier. Aber ich werde trotzdem diesem Papier zustimmen, weil es wichtig ist, dass wir in diesem Europäischen Parlament zu dem Thema der Christenverfolgung Stellung nehmen, auch wenn wir nicht global alle Verfolgungsarten, die sich gegen Christen richten, hier anzeigen können.

Ich freue mich, dass wir auch eine breite Mehrheit bekommen werden. Und ich finde es schade, wenn sich die GUE, die Linksfraktion, hier verweigert, weil wir nicht global alle Probleme mit dieser einen Entschließung schaffen. Ich denke, wir müssen ein Zeichen setzen, dass wir den Menschen in Not – den christlichen Menschen, die verfolgt werden – unsere Solidarität zeigen als Europäisches Parlament, als Parlament der Menschenrechte.

  Anna Záborská (PPE). - V súvislosti so situáciou v Sýrii by som chcela upozorniť na zaujímavý rozdiel medzi dvoma rezolúciami. Keď sme rozprávali o utečencoch v Sýrii boli to konkrétne opatrenia na mori, vo vízovej politike či humanitárnej pomoci. Ale keď hovoríme o neustále prenasledovaných kresťanoch, dookola vyjadrujeme obavy a znepokojenie. Pritom len ja sama som opakovane upozorňovala na to, že náboženská neznášanlivosť a prenasledovanie kresťanov je systémový problém takmer vo všetkých väčšinovo moslimských krajinách. Mnohokrát sú to krajiny, ktorým Európa platí miliardové sumy ako rozvojovú pomoc. Lenže vidíme, že plané náreky tohto Parlamentu nikam nevedú. Ochrana kresťanov a náboženskej slobody sa preto musí stať jednou zo zásadných podmienok slobody a našej pomoci týmto krajinám. Naša diplomacia musí robiť viac preto, aby tieto podmienky naši partneri začali brať vážne.

  Tunne Kelam (PPE). - Mr President, statistics indicate that the majority of acts of religious violence nowadays are committed against Christians. I think there is a risk that the majority of Christians will soon be driven out from the ancient territories in the Middle East which are the cradle of Christianity. So there is a risk for Christian heritage and culture as a whole, and the Maaloula attacks go in that direction.

I would also draw attention to the fate of Saeed Abedini, a pastor who has been jailed for more than a year in Iran, but our appeal is to the Commission and our High Representative to turn increased attention and support to the victims of religious intolerance. Resolutions are not enough. We need action today.

  Tarja Cronberg (Verts/ALE). - Mr President, peace in the greater Middle East, including Pakistan, will depend on the peaceful co-existence of different ethnic and religious groups. The Arab Spring seems to be fostering violence and religious intolerance and we must speak out against this. The role of the EU here is important. It can make a difference and I think we should discuss whether the EU ought to do a lot more to make religious freedom a precondition for humanitarian and development aid.

(Ende des Catch-the-eye-Verfahrens)

  Michel Barnier, membre de la Commission. − Monsieur le Président, Mesdames et Messieurs les députés, la vice-présidente/haute représentante, Catherine Ashton, ne peut pas être là cet après-midi. Elle m'a demandé de la représenter, de m'exprimer en son nom et, sur un sujet comme celui-ci qui est extrêmement grave, je le fais aussi en mon nom personnel pour partager les préoccupations graves que vous avez exprimées sur quasiment tous les bancs de cette Assemblée, dans la diversité de vos engagements politiques.

Je veux vous assurer, au nom de Mme Ashton, qu'elle suit de très près la situation des personnes menacées en raison de leur appartenance à des minorités religieuses. Et voilà pourquoi je trouve – je le dis à Mme De Keyser, mais aussi à M. Poręba et à M. Lisek – que ce point de débat est nécessaire en ce moment, compte tenu de ce qui se passe généralement dans le monde mais aussi, plus précisément et plus gravement, dans beaucoup de pays du Proche et du Moyen-Orient.

L'adoption, à l'initiative de Catherine Ashton en juin dernier, de nouvelles lignes directrices sur la liberté de religion ou de conviction est venue renforcer la détermination intransigeante de l'Union européenne de promouvoir et de protéger ce droit fondamental et d'agir, partout et tout le temps, pour préserver ce droit, comme M. Posselt l'a très clairement dit tout à l'heure dans son rappel au règlement, et je l'en remercie.

La lutte contre les actes de violence dirigés contre des personnes en raison de leur religion ou de leur conviction, y a été identifiée – et je parle de ce nouveau document – comme un des domaines prioritaires de l'action de l'Union européenne. Tout à l'heure, dans le débat, j'ai noté que Mme McGuinness ou Mme Jazłowiecka l'ont rappelé. Je veux dire aussi que cette exigence-là, elle s'impose pour nous, dans notre action extérieure partout dans le monde mais aussi, permettez-moi de le dire, à l'intérieur de l'Union européenne, des vingt-huit pays de l'Union sans exception.

J'en viens maintenant à la situation du Proche et du Moyen-Orient et de plusieurs pays que, Monsieur le président Karas, vous avez rappelée tout à l'heure. En Syrie, la communauté chrétienne est en effet dans une situation très préoccupante. Elle est extrêmement vulnérable en raison du fait qu'elle se trouve concentrée dans des zones géographiques stratégiques touchées par les combats, et on sait la dureté de ces combats.

Les faits concernant Maaloula sont d'autant plus choquants et inacceptables qu'ils ont frappé une toute petite communauté qui n'est pas impliquée dans le conflit. L'Union européenne a appelé, à plusieurs reprises, les deux parties au conflit à s'abstenir de toute violence sectaire et à préserver la tradition syrienne, que vous avez rappelée, Madame la députée, de coexistence multiethnique et multireligieuse. L'Union européenne a également appelé les groupes d'opposition à inclure toutes les composantes de la société syrienne. L'Union européenne, plus généralement, continue d'appeler à une solution politique à la crise syrienne – je le rappelais, hier, au nom de la Commission européenne, quand nous parlions des réfugiés syriens, ici même, lors du débat que vous avez eu – et encourage la tenue d'une conférence de paix, Genève II, dans les plus brefs délais, qui doit se traduire par des mesures transitoires menant à une Syrie libre, démocratique et égalitaire.

Au Pakistan, la haute représentante a fortement condamné l'attaque terroriste contre les fidèles qui sortaient d'une église à Peshawar. Elle a également appelé le gouvernement pakistanais à prendre les mesures nécessaires pour assurer une vraie protection de tous les citoyens, indépendamment de leur religion, et pour traduire en justice tous les groupes et les individus responsables de cet acte inadmissible.

En ce qui concerne l'Iran, le pasteur Abedini, auquel vous avez rendu visite, Monsieur le Président, a été condamné à huit ans de réclusion en raison de son activité au sein des églises souterraines. Il n'est malheureusement que l'un des trop nombreux cas de discrimination et de persécution basés sur la religion ou les convictions.

Catherine Ashton a, à plusieurs reprises, demandé le respect de la liberté de religion ou de conviction en Iran, conformément aux obligations internationales qui incombent à ce pays en vertu du pacte international relatif aux droits civils et politiques. Tout en saluant les signaux positifs lancés par le président Rohani, la haute représentante a exprimé le souhait que ces signaux se traduisent concrètement par une amélioration réelle de la situation des droits de l'homme en Iran.

Voilà ce que je voulais vous dire sur cette grave question de la protection des libertés religieuses, en général, et des chrétiens, en particulier, au nom de la vice-présidente/haute représentante de l'Union européenne.

(Applaudissements)

  Der Präsident. − Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet im Anschluss an die Aussprachen statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 149 GO)

  Constance Le Grip (PPE), par écrit. – Assez! Assez d'attentats, de massacres collectifs, de meurtres de religieux et de civils, de viols, d'enlèvements, de villages rasés, d'églises et d'écoles détruites : les chrétiens, minoritaires dans un certain nombre de régions du monde, les chrétiens d'Orient vivent dans l'angoisse et dans la souffrance. Maaloula en Syrie, Peshawar en Pakistan, mais aussi Iran, Nigeria, Egypte, Irak, la liste des pays où se multiplient les persécutions à l'encontre des chrétiens ne cesse de s'allonger. La lutte pour la défense des chrétiens d'Orient, dont la survie est en jeu, est le combat pour la liberté religieuse, la liberté d'opinion, la tolérance et le droit à la différence. Ce sont donc nos valeurs européennes qui sont mises à mal chaque fois que sont attaquées des minorités religieuses, à commencer par les chrétiens d'Orient. Il est essentiel que le Parlement européen condamne avec force toutes les violences et persécutions perpétrées récemment contre des chrétiens et envoie un message de solidarité. Il est essentiel que la communauté européenne, que la communauté internationale se mobilisent pour faire respecter les droits des chrétiens. Au nom de nos valeurs. Au nom de la liberté et de la démocratie.