Πρόεδρος. - Το επόμενο σημείο στην ημερήσια διάταξη είναι η κοινή συζήτηση επί:

- της έκθεσης της Μαρίας Ελένης Κοππά, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας (με βάση την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας) (14605/1/2012 – C7-0000/2013 – 2013/2105(INI)) (Α7-0360/2013), και

- της έκθεσης του Michael Gahler, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, σχετικά με την ευρωπαϊκή βιομηχανική και τεχνολογική βάση στον τομέα της άμυνας (COM(2013)0542 – 2013/2125(INI)) (Α7-0358/2013).

  Μαρία-Ελένη Κοππά, Εισηγήτρια. − Κυρία Πρόεδρε, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου αποτελεί για τους ηγέτες της Ευρώπης - αλλά και για όλους μας -την πιο κατάλληλη ευκαιρία για να συζητηθούν ξανά, μετά από πολύ καιρό, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να εξετάσουμε με ποιους τρόπους θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε καλύτερα και αποδοτικότερα σε αυτή την πολύ δύσκολη για την Ευρώπη περίοδο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιθυμεί να στείλει ένα δυνατό μήνυμα στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που θα συζητήσουν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Το μήνυμα είναι ότι η Ευρώπη οφείλει να προχωρήσει και σε αυτό το θέμα και ότι ο συντονισμός και η συνεργασία αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση, αφενός για να ενισχυθεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον κόσμο και αφετέρου για να γίνει ένας αξιόπιστος παράγοντας στη διεθνή σκηνή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να είναι μόνο μια μεγάλη αγορά. Η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας αποτελεί συστατικό κομμάτι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας. Εύχομαι το Συμβούλιο να λάβει σοβαρά υπόψη του τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έτσι όπως θα εκφραστεί στην αυριανή ψηφοφορία.

Ο κόσμος μας μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς και η Ένωση έχει πλέον να αντιμετωπίσει νέες απειλές αλλά και νέες προκλήσεις στην Ανατολική Γειτονία, στη Μέση Ανατολή, αλλά και στη Βόρεια Αφρική, καθώς και σε μια ζώνη αστάθειας που εκτείνεται από το Κέρας της Αφρικής ως τον Ινδικό Ωκεανό. Στις παλαιές έρχονται να προστεθούν νέες απειλές, όπως η τρομοκρατία, οι απειλές στον κυβερνοχώρο, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής, το οργανωμένο έγκλημα, την ίδια ώρα που οι αναδυόμενες οικονομίες διαδραματίζουν παγκόσμια έναν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο σε οικονομικό, στρατιωτικό, αλλά και πολιτικό επίπεδο. Η Ένωση έχει στη διάθεσή της ένα ευρύ φάσμα στρατιωτικών και μη μέσων για να αντιμετωπίσει αυτό το σύνθετο νέο περιβάλλον. Η Συνθήκη της Λισαβόνας προσφέρει το νομικό πλαίσιο, το οποίο όμως, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό παραμένει ανενεργό. Σε μια εποχή οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι αμυντικοί προϋπολογισμοί σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι υπό μεγάλη πίεση. Κάθε ευρώ που δαπανάται για την άμυνα πρέπει να αιτιολογείται απόλυτα έναντι των φορολογουμένων. Η Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας όμως δεν είναι πολυτέλεια διότι αφορά μια άλλη όψη της πραγματικότητας των ευρωπαίων πολιτών, καθώς η εσωτερική και η εξωτερική ασφάλεια είναι απολύτως αλληλένδετες. Χρειαζόμαστε συνεργασία, συντονισμό, αλλά και εμπιστοσύνη μεταξύ των εταίρων.

Η έκθεση δίνει μεγάλη σημασία στη θαλάσσια ασφάλεια και απευθύνει έκκληση στην Ύπατο Εκπρόσωπο για την εκπόνηση ευρωπαϊκής θαλάσσιας στρατηγικής. Μιλά για τη σημασία της ενεργειακής ασφάλειας και της ασφάλειας υποδομών. Αναφέρεται στην ασφάλεια των τηλεπικοινωνιών, την ασφάλεια του διαδικτύου. Τα πεδία δράσης για την Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας είναι πλέον πολύ περισσότερο διευρυμένα σε σχέση με το παρελθόν. Η Ένωση οφείλει να επιχειρεί στην ξηρά, τον αέρα, τη θάλασσα, το διάστημα, τον κυβερνοχώρο. Στενά συνδεδεμένη επίσης με την πολιτική άμυνας είναι η ασφάλεια και η προστασία των συνόρων, σε μια περίοδο που οι πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και κυρίως σε συγκεκριμένα κράτη μέλη, αυξάνουν ημέρα με τη ημέρα.

Κυρία Πρόεδρε, με την έκθεση αυτή εκφράζουμε αυτό που νομίζω ότι είναι κοινό αίτημα των περισσοτέρων πολιτικών ομάδων και καλούμε τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων να δεσμευτούν ότι θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους για μια πιο ανταγωνιστική και πιο αποτελεσματική ευρωπαϊκή άμυνα. Τους καλούμε να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα και να ορίσουν έναν οδικό χάρτη για το μέλλον της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας. Ζούμε σε μια εποχή που πρέπει να κάνουμε περισσότερα με λιγότερους πόρους. Η λύση και στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας είναι να παλέψουμε για περισσότερη και όχι λιγότερη Ευρώπη.

Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους σκιώδεις εισηγητές που συνέβαλαν καθοριστικά στο να διατυπώσουμε το ισχυρό μήνυμα που όλοι επιθυμούμε να στείλουμε.

  Michael Gahler, Berichterstatter. − Frau Präsidentin! Ich bin froh, dass wir über den Jahresbericht zur Gemeinsamen Sicherheits- und Verteidigungspolitik und meinen Bericht zur europäischen industriellen Basis im Bereich der Rüstungstechnologie jetzt doch bereits in dieser Woche debattieren können. Auf diese Art und Weise findet unsere Abstimmung dann rechtzeitig morgen vor dem Rat statt und wir können mit unseren Positionen dann hoffentlich auch die Schlussfolgerungen der Staats- und Regierungschefs noch beeinflussen.

Auf dem Verteidigungsrat geht es darum, die GSVP besser und kosteneffizienter zu gestalten. Ich hoffe, dass die Staats- und Regierungschefs das Thema Sicherheit und Verteidigung endlich wieder zur Chefsache machen und es auch dort belassen, nämlich dass sie sich auch darum kümmern.

Die Nicht-Ergebnisse des Rates der Außen- und Verteidigungsminister vom Anfang dieser Woche können uns daher nicht zufriedenstellen. Es war das letzte Mal vor dem Dezembergipfel, dass die Fachminister zusammentraten, um Vorbereitungen zu treffen. Ich frage mich wirklich, warum die politischen Fragen zu den Vorbehalten Polens und Deutschlands nicht von den gewählten Politikern geklärt werden konnten. Eine Rückverweisung dieser Themen auf die Beamtenebene halte ich für eine denkbar schlechte Lösung! Vielleicht hätte es sich ja auch angeboten, in den vorbereitenden Ratsgremien einmal die Beschlusslagen des Parlaments, die bereits bestehen, anzuschauen. Da hätte man sicherlich einige gangbare Überlegungen finden können.

Ich bin der Auffassung, dass eine operativ handlungsfähige Gemeinsame Sicherheits- und Verteidigungspolitik eine starke, eigenständige europäische Rüstungsbasis braucht. Diese Rüstungsbasis muss der Bereitstellung von Fähigkeiten und der Erfüllung der gemeinsam vereinbarten GSVP-Missionen dienen. Es besteht breite Übereinstimmung darin, dass alle involvierten Akteure mehr Anstrengungen unternehmen müssen – sei es auf der Seite der Nachfrage, aber auch auf der Seite des Angebots. Das bereits begonnene Abwandern unserer rüstungsindustriellen Basis in Drittstaaten müssen wir verhindern, damit es sich nicht fortsetzt. Es nutzt auch nichts, den Binnenmarkt im Bereich der Verteidigungsgüter zu errichten – der ist ja eigentlich schon hergestellt –, wenn es dann keine Aufträge gibt, denn ohne Aufträge gibt es auch keinen Binnenmarkt.

Diese Ziele können nur erreicht werden, wenn die sinnvollen Vorschläge der Kommission vom 24. Juli schnell umgesetzt werden. Ich danke auch dem Kommissar für seine Beiträge. Ich bin der Auffassung, dass die Europäische Verteidigungsagentur endlich auch ins Zentrum des Geschehens gerückt und mit den notwendigen Mitteln ausgestattet werden muss.

Wir müssen auch klären, was wir haben, und erklären, über welche Fähigkeiten die Mitgliedstaaten verfügen. Deswegen muss zwingend eine europäische Bestandsaufnahme – eine European Defense Review – erfolgen. Ich denke auch, dass wir unsere europäischen strategischen Ambitionen mit der berechtigten Nachfrage nach militärischen Fähigkeiten in Einklang bringen müssen, und das würde am besten dadurch geschehen, dass wir ein europäisches Weißbuch für Sicherheit und Verteidigung erstellen.

Für einen wahrhaft europäischen Prozess zur Fähigkeitsentwicklung kommt es darauf an, dass die Mitgliedstaaten folgende Schritte beachten: die Harmonisierung der Anforderungen, die Zusammenführung der Nachfrage und Synchronisierung der Beschaffung und dann gemeinsame synchronisierte Ausbildung, Nutzungsunterstützung, Systemverbesserung. Ziel muss es dabei sein, die Interoperabilität unserer Streitkräfte bereits in der Phase der Beschaffungsprozesse zu stärken. Wenn wir das schaffen, dann erreichen wir auch bessere Rahmenbedingungen für eine bessere Zukunft unserer eigenen industriellen Basis!

  Juozas Olekas, President-in-Office of the Council. − Madam President, honourable Members, on behalf of Catherine Ashton I would like to express my appreciation of the highly constructive contribution made to the debate on European defence by the reports of MEPs Koppa and Gahler. Both reports are a proof that the EU’s institutions are working towards the same goals. Owing to the significant and ongoing changes in our geopolitical environment, we must find ways to ensure that European defence lives up to its responsibilities and ambitions.

As the High Representative/Vice President said in this House last October during the debate on CFSP/CSDP, we have come a long way already. Europe has become one of the main global providers of security. We have deployed close to 30 CSDP missions and operations over the last 15 years. As we speak, more than 7 000 dedicated men and women are serving in civilian and military CSDP missions across the globe.

We have achieved significant results. Let me just mention how piracy off the coast of Somalia has been drastically reduced by the combined effort of ATALANTA, our training mission (EUTM) and the development assistance provided through the European Commission. This is a perfect example of the comprehensive approach, the importance of which is rightly stressed in Mrs Koppa’s report. It also illustrates the importance of working with partners like the UN, NATO and the African Union. Over the last few years we have strongly enhanced our support for the capacity-building of local and regional partners.

The Koppa report points to the fact that speed is essential in crisis management and that we need to improve the speed and effectiveness of decision-making for CSDP deployment. Also – and crucially – we need to improve the speed and effectiveness of the conduct of CSDP missions. I am glad that you acknowledge that the High Representative’s report on CSDP constitutes an important step forward towards making Europe’s security and defence policy more effective and proactive.

We agree that the highly capable and interoperable forces available for CSDP operations at very short notice are needed more than ever, as was confirmed at the Foreign Affairs Council debate yesterday. We support the points made in the report on the need to increase their usability in the field, including through enhancing their modularity. We need to maintain the level of ambition of two battle groups on standby which would be adaptable to the range of possible crises.

We also agree on the need to develop an EU Maritime Security Strategy. A lot of effort has already been invested in the building blocks of the strategy, and the progress is very encouraging.

Mrs Koppa and Mr Gahler, the points made in both your reports on gathering intelligence in space, on cyber security threats, on the importance of protecting Europe’s energy supply and energy efficiency in defence are also all well made. You all know that High Representative/Vice-President Ashton is personally committed to the human rights and gender issue. This is certainly not neglected by our CSDP missions and is carried forward by our delegations. The High Representative has also overseen a significant development of the EU’s mediation and dialogue capabilities within the European External Action Service.

President, honourable Members, as both reports point out, we should not forget the economic dimension: European defence is also about jobs, innovation and growth. There is a strong link between investment in technological research, the development of common programmes, affordable capabilities and the ability of the EU as a whole to act decisively when required.

We can only agree with the suggestion of the Koppa report that step-by-step implementation of existing projects, particularly those on strategic enablers and EDA flagship projects, is necessary. In today’s financial climate, the challenges of enhancing the EU’s defence capabilities largely come down to the issue of pooling and sharing. We need to tackle head-on the fragmentation of our defence industry. This is clearly addressed in the Gahler report. We can only agree that an operational Common Security and Defence Policy need a strong technological and industrial base.

At the Competitiveness Council on 2-3 December, Ministers will find a discussion proposal on how to improve the technological and industrial base of Europe’s defense industry and how we could reinforce the internal market for defence equipment. These discussions will certainly help prepare the European Council in December.

Mr Gahler’s report includes a number of very useful proposals, such as the need for a common approach to standardisation and certification, ensuring security of supply and enhancing the internal market in defence equipment. These are all issues which I am sure will be raised in the Competitiveness Council, where they are likely to secure a large measure of support.

As is quite explicitly said in the reports, the challenge of enhancing the EU’s defence capabilities is primarily political rather than budgetary. Let me turn finally to the suggestion of establishing permanent structured cooperation – PESCO – which is also featured in the recently-adopted Giannakou Report. We have to recognise that the appetite of Member States for using PESCO has so far been limited. The discussion in the run-up to the European Council has underlined it again but it may well be that, in the future, making use of Article 44 of the Lisbon Treaty will be seen as a practical way forward in a specific situation.

Let me end by assuring you that the EEAS stands ready to play its part in implementing measures to fulfil the significant potential of CSDP. In July, the High Representative presented an interim report for discussion during the informal meetings of EU Defence and Foreign Affairs Ministers in Vilnius in early September. On the basis of those discussions, she then issued a final report on 11 October, which included a range of proposals and actions in line with the 2012 mandate. Both of these reports were shared with Parliament.

We are particularly pleased to see that the Koppa report fully agrees with the three clusters proposed by the High Representative for the December summit. First, increasing the effectiveness, visibility and impact of the CSDP; second, enhancing the development of defence capabilities; and third, making Europe’s defence industry stronger.

Yes, CSDP needs to be better integrated into EU institutions and policies and to enhance the security of the EU and of the wider world too. We look forward to making our contribution together with the Member States, the European Commission and the European Parliament.

The overall message of the two reports is clear: the Union needs to be able to act, through CSDP, as a security provider in the neighbourhood and at international level. The Union needs to protect its interests and project its values. To be credible, the capabilities and the commitment of the Member States are required. A strong, innovative and sustainable industrial base is needed to provide such capabilities.

President, honourable Members, time has not allowed me to address in any depth all the very valid points made in your reports, but I can assure you that both your reports, as well as our debate tonight, will serve as an important guide in our preparations for the debate on defence in the European Council.

I therefore look forward to hearing your interventions and wish to thank you very much for your attention.

  Antonio Tajani, Vicepresidente della Commissione. − Signora Presidente, non c'è politica estera europea se non c'è una politica di sicurezza e di difesa. Credo che il prossimo Consiglio europeo, dedicato proprio alla politica di difesa comune, sia un importante passo in avanti che riporta alla mente il sogno di Alcide de Gasperi degli inizi degli anni '50 di dar vita a una politica europea di difesa comune.

Proprio per preparare il Consiglio europeo prossimo, ho partecipato ieri alla riunione dei Ministri europei della difesa, lieto di constatare che la relazione Gahler e la comunicazione della commissione per l'industria condividano lo stesso approccio.

Come afferma la stessa relazione Gahler, le capacità europee di garantire la sicurezza dei cittadini nei prossimi anni sono strettamente legate alla nostra base industriale. Insomma, ritengo che un'importante e moderna politica di difesa e sicurezza comune non possa prescindere da una solida base industriale europea e da una vera politica industriale.

Certo la nostra industria, se vogliamo essere competitivi a livello globale, è chiamata a uno straordinario sforzo di diversificazione e di innovazione nel settore particolare della difesa. Anche quando gli eserciti impiegano gli stessi mezzi, questi purtroppo non riescono a interagire per problemi di software o tecnologie molto diverse, con relative difficoltà nel corso delle missioni comuni.

Questi sono soltanto alcuni degli ostacoli. Bisogna aggiungere che, nel complesso, gli Stati membri spendono di più e troppo rispetto ad altri attori globali per prodotti che, peraltro, non sono sempre di migliore qualità. È quindi necessario imprimere una svolta e, nella discussione dedicata dal prossimo Consiglio alla politica di difesa, un settore importante sarà proprio quello dedicato all'industria.

Vorrei attirare la vostra attenzione su quattro priorità, individuate anche nella discussione di ieri e nella relazione Gahler: il mercato interno della difesa, la standardizzazione e la certificazione, le piccole e medie imprese, la ricerca e l'innovazione.

Per quanto riguarda il mercato interno, perché esso sia più competitivo ed efficiente, è cruciale dotarsi di regole comuni e attuarle in modo univoco in tutti i paesi dell'Unione, a cominciare dai due testi legislativi che attendono ancora di essere trasposti pienamente negli ordinamenti interni – mi riferisco alla direttiva sugli appalti del 2011 e alla direttiva Trasferimenti del 2009. Ecco perché rinnovo il mio appello affinché questi due testi si traducano in normative chiare e uguali per tutti nel più breve tempo possibile.

Detto questo, desidero confermare di fronte al Parlamento che la Commissione non ha intenzione di produrre nuovi atti legislativi nel settore della difesa. Intendiamo invece dotarci di un piano d'azione più dettagliato sulla base degli esiti del Consiglio europeo di dicembre, preoccupandoci di applicare e utilizzare correttamente regole e strumenti esistenti.

Il secondo punto concerne la standardizzazione e la certificazione. Senza standard comuni, pienamente interoperabili, e senza sistemi di certificazione adeguati e riconosciuti reciprocamente, il mercato interno dei prodotti della difesa è destinato a rimanere una chimera. Proponiamo anzitutto di intensificare le sinergie con l'Agenzia europea della difesa, che su questo fronte è impegnata a definire il quadro generale per migliorare i processi di standardizzazione. Cito, ad esempio, l'eccellente lavoro già compiuto per la messa a punto dello standard ibrido SDR e lo stesso approccio e logica si applicano per quanto riguarda la certificazione. Serve un metodo comune, allo scopo di risparmiare risorse che in tempi di rigore e tagli di bilancio rappresenta un imperativo. EDA ha già registrato importanti progressi, ad esempio per quanto riguarda la certificazione dell'idoneità al volo dei veicoli militari.

Il terzo importante punto ci richiama alla discussione precedente perché riguarda le piccole e medie imprese, che giocano un ruolo fondamentale per la competitività dell'intero comparto industriale della difesa. Sono una fonte preziosa d'innovazione e occupazione, sono però anche le più esposte ai tagli di bilancio essendo maggiormente vulnerabili al calo della domanda interna che, specie per le piccole e medie imprese, non può essere immediatamente compensato dall'export.

Per evitare di perdere attori importanti, gli operatori medi e piccoli devono beneficiare maggiormente di partenariati, sinergie e riduzione dei costi per agganciare la domanda e contribuire alla catena del valore, associandosi anche in cluster tra imprese, università e centri di ricerca. Le piccole e medie imprese dovrebbero sfruttare meglio a questo proposito le attività e strumenti della rete Impresa Europa, che già esiste ed è una risorsa spesso sottovalutata.

Il quarto tema è la ricerca. Il programma quadro europeo per la ricerca Orizzonte 2020 consente di sviluppare progetti in materia di sicurezza soltanto se guidati da scopi civili. Per non limitare quindi la ricerca militare e gli strumenti di duplice uso, civile e militare, la comunicazione della Commissione europea suggerisce di avviare un'azione esplorativa per attività di ricerca e sviluppo d'interesse della politica comune di sicurezza e difesa, quindi al di fuori di Orizzonte 2020.

Si tratta di una novità di grande importanza, che potrebbe aprire scenari oggi impensabili per la ricerca europea nell'ambito della sicurezza e della difesa, con vaste ricadute in altri settori manifatturieri tradizionali lungo l'intera catena del valore. So che si tratta di un tema molto delicato, che ha bisogno di discussioni più approfondite fra Stati membri, Servizio europeo di azione esterna ed EDA.

Quando parliamo di maggiori sinergie civili e militari ci riferiamo anzitutto allo spazio e alla politica spaziale europea. Grazie ai programmi per la navigazione satellitare Galileo – prima infrastruttura fisica interamente europea – e per l'osservazione della terra Copernicus, l'industria potrà sviluppare applicazioni e soluzioni innovative lungo i binari del duplice uso, come indica e sottolinea anche la relazione Gahler.

Una base industriale e tecnologica nel settore della difesa, appare quindi assolutamente essenziale se vogliamo essere autonomi e credibili. Per farlo serve più cooperazione fra Stati membri e Istituzioni europee, quella stessa cooperazione che appunto è alla base di tutte le missioni PESD che hanno reso l'Europa sempre più visibile nelle situazioni di crisi regionali e internazionali.

È mia convinzione che anche nel Mediterraneo si debba intervenire con una missione dell'Unione per contrastare il traffico di esseri umani, all'origine di tragedie recenti come quelle di Lampedusa. So che il tema è oggetto di discussione anche in Parlamento. Auspico che resti un tema prioritario in vista del vertice europeo di dicembre.

Concludendo, l'industria della difesa non è fondamentale solo per la sicurezza, ma anche una realtà economica, con una cifra d'affari di 96 miliardi di euro nel 2012, che in Europa occupa un milione e mezzo di lavoratori. Rischiamo l'erosione di capacità, tecnologie e saper fare che, una volta perse, sarà veramente difficile e costoso recuperare.

Dopo aver ricevuto ieri il sostegno del Consiglio, conto anche sull'appoggio del Parlamento per promuovere questa azione forte anche in vista dell'appuntamento decisivo del vertice europeo del 19 dicembre.

  Jean-Pierre Audy, rapporteur pour avis de la commission de l'industrie, de la recherche et de l'énergie. − Madame la Présidente, Monsieur le Ministre, Monsieur le Commissaire, au nom de la commission de l'industrie, de la recherche et de l'énergie, je voudrais vous remercier de votre communication du 24 juillet 2013, Monsieur le Commissaire, et vous remercier, Monsieur le Ministre de la défense, du soutien que vous apportez à une politique industrielle de défense, notamment sur ce que nous avons proposé, à savoir la normalisation et la certification pour combattre la fragmentation du marché.

Je remercie mon collègue M. Gahler, qui a bien voulu reprendre, dans son rapport, les propositions qui ont ainsi été formulées, car l'industrie de la défense a des caractéristiques spécifiques: des durées importantes de développement, avec des coûts considérables et une obligation de maintien en service des systèmes sur plusieurs décennies, la protection de la propriété intellectuelle sous la sphère publique, dans le cadre de l'Agence européenne de défense, et une recherche scientifique à la limite de la connaissance.

Tous ces documents seront donnés aux citoyens pour les élections de 2014.

J'ai néanmoins une demande à vous adresser, Monsieur le Ministre, à savoir de bien vouloir transmettre à votre collègue, qui préside le conseil "Affaires générales", ma demande de bien prendre en considération le Parlement, parce que j'ai ici le projet d'ordre du jour arrêté par le conseil "Affaires générales" pour le Conseil européen. Il y est cité la communication de la Commission. Il y est cité le rapport de la haute représentante. Il n'est jamais cité le Parlement européen. Les chefs d'État et de gouvernement considèrent-ils qu'ils pourront agir sans le Parlement européen et sans démocratie européenne? Ils commettraient une lourde erreur et une faute démocratique. La même erreur a été commise en décembre 2012. C'est le même paragraphe.

Je vous en prie: que le conseil "Affaires générales", qui préparera le Conseil européen, veuille bien prendre en considération les résolutions dont nous débattons ce soir. Je vous en remercie.

(L'orateur accepte de répondre à une question "carton bleu" (article 149, paragraphe 8, du règlement)

  Paul Rübig (PPE), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Frau Präsidentin! Ich möchte den Kollegen Őry fragen, welche Chancen er für kleine und mittlere Betriebe in diesem Bereich sieht. Denn gerade für die Zuliefererbetriebe wäre es natürlich sehr wichtig, hier die notwendigen Standards zu haben. Auch die Ausschreibungen müssen kleinteiliger gemacht werden, so dass sich auch kleinere Betriebe beteiligen können. Wie ist Ihre Meinung dazu?

  Jean-Pierre Audy (PPE), réponse "carton bleu". – Je remercie mon collègue Paul Rübig, qui est toujours attentif aux petites et moyennes entreprises. Évidemment, en une minute, je n'ai pas pu présenter toutes les propositions de la commission de l'industrie, de la recherche et de l'énergie, et il ressort d'ailleurs de son intervention que les petites et moyennes entreprises doivent être intégrées dans l'ensemble du réseau de nos industries. Le commissaire a toujours été attentif à ce point. Il est vrai qu'elles ont des capacités qu'il faut financer et soutenir en termes d'innovation et de recherche, et que nos réseaux de PME, associés à nos grandes entreprises, doivent être la base industrielle de défense dont nous avons besoin. Je vous remercie vraiment de cette question, car il s'agit là d'un point très important, et je n'avais pas eu le temps, en une minute, de souligner ce point, que la commission de l'industrie, de la recherche et de l'énergie soutient.

  Ildikó Gáll-Pelcz, A Belső Piaci és Fogyasztóvédelmi Bizottság véleményének előadója. − Először is gratulálni szeretnék az előadóknak, kiváló munkát végeztek. Véleményemet mint az IMCO bizottság előadója szeretném megfogalmazni. Ebből a fókuszból számomra elsődleges volt a védelmi termékek belső piaci működésének javítása. Úgy gondolom, hogy az új típusú honvédelmi közbeszerzési technikákkal ezt a célt kiválóan el tudjuk érni. Úgy vélem, hogy javítani, fokozni kell azonban ennek a piacnak a nyitottságát, mint Rübig képviselő úr is elmondta, ezen nyitottság mentén a versenyképesség fokozásával a kkv-kat is be kell vonni.

Véleményemben két területet is érintettem, amelyeken keresztül javítható a kkv-k működése, egyrészt a szabályozások átláthatatlanságának megszűntetését vagy csökkentését és a közös szabványok használatának alkalmazását ezen a területen. Úgy vélem azonban, hogy ez a terület megérett arra, hogy olyan feltételeket teremtsünk, és olyan európai védelmi technológiai bázist hozzunk létre, amely alkalmas arra, hogy mindenféle versenytorzító ellentételezések nélkül tudjon működni. Egyetértek képviselőtársaimmal, a jelentések alapján javaslom, hogy közös állásfoglalásunk, véleményünk legyen a decemberi csúcs előtt, amit a Tanács figyelembe tud venni.

  Arnaud Danjean, au nom du groupe PPE. – Madame la Présidente, chers collègues, nous débattons une fois de plus ici de ce sujet majeur qu'est la défense européenne, qui devrait recueillir un consensus et qui peut se résumer très simplement: voulons-nous enfin, oui ou non, nous, Européens, être les acteurs de notre propre sécurité dans un monde de plus en plus instable?

Il ne faut pas s'y tromper: aucun État européen, même plus puissant militairement que ne le sont la France et le Royaume-Uni, ne peut faire face, seul, aux défis de sécurité auxquels nous sommes confrontés. Aucun État européen, même le plus puissant économiquement parlant – comme l'Allemagne – ne peut assurer seul la prospérité durable de sa base industrielle de défense. Aucun État européen, aussi atlantiste soit-il, ne peut compter, ad vitam æternam, sur les États-Unis pour nous offrir les garanties de sécurité dont nous avons besoin.

Voilà la réalité du XXIe siècle. Voilà la réalité qui devrait logiquement nous conduire à prendre, lors de ce sommet de décembre, des décisions courageuses. La lucidité sera certainement présente, auprès des chefs d'État et de gouvernement, pour dresser ce constat. Les documents à notre disposition sont bons: le rapport de la haute représentante est lucide, la communication de la Commission, de MM. Tajani et Barnier, est également très lucide et propose des pistes intéressantes.

Il est cependant à craindre qu'entre les déclarations d'intention vertueuses et un catalogue de mesures techniques, voire technocratiques, utiles mais ne donnant pas lieu à un grand saut qualitatif politique, une fois de plus, nous ne soyons pas au rendez-vous.

Il ne s'agit pas d'ignorer les réalités ni d'être utopiste: nous ne parlons pas de fusion, nous parlons de coopération, nous ne parlons pas d'armée fédérale, nous parlons de mutualisation pragmatique et intelligente. Il nous faut cesser d'agiter des expressions fantasmatiques pour refuser de voir la réalité de notre déclassement stratégique.

La vitesse des mutations stratégiques, technologiques et diplomatiques ne nous laisse pas le choix: il faut réagir et le Conseil nous offre à cet égard une opportunité que nous ne pouvons pas rater.

  Ana Gomes, em nome do Grupo S&D. – Os relatórios dos colegas Koppa e Gahler são tão mais importantes quanto são gravíssimos os desafios que enfrentamos nos domínios da segurança e defesa.

Quase três anos de Primavera Árabe e a vizinhança europeia não está mais segura. Os desafios interpelam a nossa margem do Mediterrâneo porque a União Europeia não tem sabido responder, de forma eficaz e em tempo útil, aos apelos que chegam dos povos e governos do Norte de África e Médio Oriente. Basta olhar para a tragédia na Síria e a perigosa degradação na Líbia. A segurança deles é a nossa, como Lampedusa tragicamente ilustra.

A Europa tem de investir seriamente numa estratégia que promova segurança e governação democrática nas margens do Mediterrâneo. Sem a primeira não se alcança a segunda e sem coordenação dos Estados-Membros com a Alta Representante para Política Externa não há realmente política comum de segurança e defesa.

São precisamente as complexas realidades com que lidamos na vizinhança e as ameaças à segurança global com que nos defrontamos neste mundo interdependente que não se compadecem com os cortes cegos que os Estados-Membros da União Europeia vêm infligindo, a pretexto da crise financeira, nos orçamentos nacionais de segurança e defesa.

São cortes que estão a fazer perder capacidades estratégicas a países como o meu, Portugal, capacidades essenciais para defendermos os nossos cidadãos, o nosso território, as nossas infraestruturas críticas, os nossos interesses; também para garantir o cumprimento das nossas obrigações no quadro da ONU e da NATO e outras parcerias internacionais. É preciso que os Estados-Membros da União compreendam que o risco de perder essas capacidades supera infinitamente a aparente folga orçamental.

Nós precisamos é que sigam aquilo que se tem dito: as políticas de pooling and sharing que são propostas pela Agência Europeia de Defesa. É preciso revisitar o financiamento das missões da política comum de segurança e defesa para que aqueles Estados que contribuem com forças não sejam também sobrecarregados financeiramente. É preciso desenvolver a base industrial e tecnológica da defesa europeia para que não estejamos a vender neste momento a patacos empresas estratégicas, como acontece no meu país, por exemplo, com os estaleiros navais de Viana do Castelo que têm até produção dual.

É preciso travar, proibir absolutamente as contrapartidas dos contratos de defesa que são apenas esquemas de corrupção instituída, como aconteceu na venda de submarinos alemães ao meu país e à Grécia. É isso que queremos ver discutido e queremos ver ação no Conselho Europeu de dezembro. É desta maneira que podemos, de facto, ser provedores de segurança global, como é nossa obrigação e como a Humanidade nos exige.

  Norica Nicolai, în numele grupului ALDE. – Doamnă președintă, domnule Comisar, dezbatem în seara asta două rapoarte importante, dar cred că raportul domnului Gahler este soluția pentru o politică comună de securitate și apărare. Este un raport substanțial, care ne arată care ne sunt limitele și cum răspund aceste limite ambițiilor dintr-o strategie și dintr-o conceptualizare de politică comună.

Fără îndoială, situația securitară, în special în spațiul mediteranean, situația bugetelor, reduse aproape în toate statele membre, situația celor 28 de piețe diferite de apărare, departe de a avea o piață unică, ne spune foarte clar că avem o capacitate redusă de a reacționa la riscurile și vulnerabilitățile unei situații securitare din ce în ce mai precare.

Soluția este să folosim sloganurile, acel celebru „pooling and sharing”, de o manieră eficientă – statele membre să colaboreze; statele membre să încerce să-și compatibilizeze domeniul de apărare, să încerce să realizeze întreprinderi europene comune, ca o soluție atât pentru întărirea capacității de apărare, cât și pentru întărirea gradului de ocupare; să standardizăm, să certificăm și să folosim instituții pe care deja le avem. Aici suntem în deplin acord cu propunerea domnului Gahler, ca Agenția Europeană de Apărare să fie pivotul care să coordoneze aceste politici de compatibilizare, care trebuie să genereze și o competitivitate mai mare a industriei de apărare, pentru că, dincolo de ceea ce ne propunem, limitele ni le-am văzut. Am văzut ceea ce s-a întâmplat în Libia, am văzut incapacitatea noastră de a reacționa și de a ne susține o ambiție comună.

Nu putem fiecare, separat, să răspundem unor provocări globale. În schimb, putem împreună, punându-ne capabilitățile alături, să reacționăm eficient și să facem din Uniunea Europeană nu doar un jucător ambițios în politica de securitate, ci și un jucător eficient, ceea ce ar aduce mult mai multă vizibilitate și respect în politica de apărare. De aceea, cred că în realizarea ambițiilor noastre comune capabilitățile și industria de apărare constituie răspunsul la o adevărată coeziune a politicii noastre comune.

  Tarja Cronberg, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, I am very pleased that this House is contributing to the European Council on defence with a strong report on the common security and defence policy (CSDP). The report we will be voting on tomorrow is very important. It states bluntly, and with good reason, that there is not much political will in the EU to make use of the CSDP. The capability development process failed, and the capability shortcomings are enormous. We continue to spend EUR 200 billion each year on defence – more than Russia, Japan and China together.

The report points out the possibilities for pooling and sharing and for increasing the visibility and effectiveness of the CSDP, and also highlights the question of battle groups. However, I would like to pick up on three issues where our positions are different from those taken by the rapporteur.

We are against the use of the EU budget for defence research and development and the costs of the Defence Agency. We think that it is not budgetary constraints which make European defence so problematic, but rather the very inefficient use of the resources we have. We have far too much duplication and lack of strategic vision for European defence.

We are also against the European programme on drones. There are too many serious ethical human-rights-related and security-related questions involved that necessitate political deliberation. We reject the idea that the CSDP should be developed towards the protection of external borders or energy security or towards cyber-defence. That said, we are in favour of more cooperation and pooling and sharing between Member States. We call for more measures that create trust and complementarity between Member States.

We are in favour of the introduction of strict and transparent market rules when it comes to procurement, and also the transfer of technologies. At the same time, we reject the idea that the defence market should aim to create jobs.

Last but not least, we are in favour of the EU having a strong role in conflict prevention, mediation and civil crisis management.

The debate on European defence is surrounded by grave misconceptions. One misconception is that we can rely on the national capabilities of Member States or NATO. Another misconception is that we can create European defence by simply piling up national capabilities on top of one another. In reality, our current defence structures are inefficient, duplicate one another and are highly fragmented. I hope that the European Council will deal with these problems and I am glad that Parliament has taken up this question at an early stage.

  Geoffrey Van Orden, on behalf of the ECR Group. – Madam President, both the reports under consideration are driven by one common motive: to accelerate the pace of European integration and enhance the role of the European Union as a state-like global actor. Actually we do not need such long reports. I think there are some 44 pages in all between the two reports. Both could be reduced to 12 words: just let the European Union run our armed forces and defence industries.

You only have to say these words to realise how ridiculous they are. It is rather like having the European Union run our economies. However, hidden amongst all the Euro-federalist stuff, there are one or two quite sensible statements. For example, in Michael Gahler’s report, I agree that our companies must take care when transferring sensitive technologies to third parties. I also agree about the need to invest more in R&D, the need for improved certification, the need to recognise the very specific nature of defence markets, and on the importance of the NATO defence planning process. The trouble is that the premise of both papers is a non-existent European state peopled by people that regard themselves as European citizens. Naturally, therefore, strategic autonomy means the autonomy of the European Union. But for me, I have to say that it means something rather different.

By the way, there are plenty of examples of successful collaborative defence projects, but none of these have involved – or indeed need to involve – the European Union, and the fewer the partners, the more efficient the collaboration. I commend the paper produced by our think tank, New Direction, and written by Professor Keith Hartley. It is called ‘White Elephants’ and tells you all you need to know about collaborative defence projects.

The EU Defence Council in December is seen as the key opportunity to take forward European defence. I very much hope you will all be disappointed. If I may say, when the NATO Secretary-General spoke in the Foreign Affairs Council earlier this year, he came as close as he could in describing the reality of CSDP without offending his member governments or his largely federalist audience. Talking about NATO and the European Union he said, ‘On operations we manage to get along. On capabilities we must ensure complementarity, not parallel activities and duplication. On consultation the situation is absurd. If the EU contribution is centred on generating new capabilities, then that could be valuable. If it only concerns new bureaucracies or new institutions, then it is just hot air’.

I am afraid that CSDP is just hot air, but hot air can be dangerous.

(The speaker agreed to take two blue-card questions under Rule 149(8))

  Andrew Duff (ALDE), blue-card question. – Madam President, I am most grateful for this. I was present at the meeting with Mr Anders Rasmussen. He was critical of CSDP and the European defence policy; you are quite correct. But he was also very self-critical of the circumstances that NATO now finds itself in, and I have to say, Geoffrey, that I find your assumption that NATO is the answer to all our woes complacent to a degree that could be dangerous.

  Arnaud Danjean (PPE), question "carton bleu". – Madame la Présidente, cher Geoffrey, ma question sera très simple. J'évoquais, dans mon allocution, les mots fantasmatiques et je pensais, en particulier, à deux mots qui reviennent toujours sur vos bancs: "duplication" et "bureaucratie". Quelle est donc l'organisation militaire en Europe qui compte neuf quartiers généraux de force de réaction rapide? Neuf quartiers généraux qui font duplication entre eux! Quelle est l'organisation militaire en Europe qui emploie 7 000 personnes à titre permanent dans ses quartiers généraux? Ce n'est pas l'Union européenne, me semble-t-il!

  Geoffrey Van Orden (ECR), blue-card answer. – The organisation has the same number of staff in its headquarters as the European Parliament, but that is another matter.

I do not think for a moment, Andrew, that NATO is the answer to all of our problems. NATO in any case needs to be revitalised and we are all not spending enough money on defence, and often it is not spent wisely. I would agree with that. But equally I do not agree that the European Union creating duplicative structures is the answer to our problems. We all know why CSDP was set up. It was because France was not happy with the American presence in Europe and has always had the ambition to create a separate structure. I have always said that now that France is fully integrated in the military structure of NATO, the need for CSDP is totally redundant. However it is political matter and it is a political objective.

I quite agree that NATO needs reform as well and revitalisation, but the last thing we want is for NATO to wither away in any way. After all, it has the enormous advantage of binding the United States to the security of Europe and discussing crises with all of the key players including, by the way, most of the Member States of the European Union. That is why it is even more ridiculous that we have CSDP. It is the same countries talking to one another in the same city.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 149(8))

  Jean-Pierre Audy (PPE), question "carton bleu". – Monsieur Van Orden, cher collègue, êtes-vous informé, et quelle est votre appréciation du traité de coopération, en termes de politique de défense et de recherche scientifique, entre le Royaume-Uni et la République française? Comme vous le savez, les deux gouvernements, à ma connaissance – puisque cela a servi de base aux propositions que la commission de l'industrie, de la recherche et de l'énergie a pu formuler – en sont très satisfaits. Qu'en pensez-vous?

  Geoffrey Van Orden (ECR), blue-card answer. – I am in favour of intergovernmental treaties. It is almost a swearword in this House, but I am very much in favour of intergovernmentalism. Of course, another great merit of the NATO alliance is that it is intergovernmental, so I am enthusiastic about that. Collaborative defence projects are intergovernmental, and you will find that there are four or five countries in Europe which are the main defence-industry providers and which have very good collaborative defence arrangements – intergovernmentally.

  Sabine Lösing, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Frau Präsidentin! Der Bericht von Frau Koppa und auch der Bericht von Herrn Gahler stehen ganz im Zeichen des Dezember-Gipfels, der mittlerweile Verteidigungsgipfel genannt wird – aber besser eigentlich Rüstungsgipfel heißen sollte!

Denn um Verteidigung im Sinne einer territorialen Bedrohung geht es am allerwenigsten. Es geht um Macht, es geht um Einfluss, es geht um Rohstoffsicherung, um wirtschaftliche Aspekte wie etwa die Handelsrouten.

Frau Koppa fordert flexible permanente Streitkräfte mit hohem Bereitschaftsgrad. Was ist das de facto anderes als eine europäische Armee? Das lehnen wir als Linke ab und das sollte auch eine EU, die eine Friedensunion sein will, ablehnen.

Das Gleiche gilt auch für die Nutzung ziviler Forschung für militärische Zwecke. Herr Gahler beschwört die Bedrohung der Militärtechnologie, ja der gesamten Rüstungs- und industriellen Basis der EU durch Kürzung in den Militärhaushalten herauf.

So schlimm kann es doch wohl nicht um diese Basis stehen, denn die EU ist zweitgrößter Rüstungsexporteur der Welt, Deutschland allein drittgrößter Waffenexporteur weltweit, Frankreich weltweit auf Platz vier, Großbritannien Platz sechs, Spanien Platz sieben, Italien Platz acht. Von Not doch keine Spur!

Die Flüchtlinge der Gruppe Lampedusa in Hamburg rufen bei ihren Kundgebungen "Who makes war, makes refugees!" Und ich sage hier: Wer Waffen exportiert, hilft Menschen töten! Wer Überwachungstechnologie an Diktaturen liefert, bringt Menschen in Gefängnisse, in denen sie gefoltert werden. Who makes war, makes refugees, Flüchtlinge, die dann zu Abertausenden zum Beispiel im Mittelmeer den Tod finden. Und wenn das hier bedauert wird, dann kann ich das nicht wirklich ernst nehmen!

  Sampo Terho, EFD-ryhmän puolesta. – Arvoisa puhemies, kiitän molempia esittelijöitä hyvistä mietinnöistä. Koppan mietinnössä tuen erityisesti ajatusta EU:n strategisesta itsenäisyydestä. Jos EU aikoo olla merkittävä toimija edes paikallisesti tai lähialueillaan, saatikka maailmanlaajuisesti, on tämä näkökulma pidettävä jatkuvasti mielessä.

Gahlerin mietinnössä on aivan oikein tuotu esiin, että riippuvuus muiden maiden teknologiaan ja teollisuuteen perustuvasta kalustosta on kriisitilanteessa äärimmäinen riski. Ilman omaa puolustusteollisuutta ja puolustusteollista perustaa emme voi saavuttaa toivomaamme strategista asemaa ja itsenäisyyttä.

Meidän on jatkuvasti muistutettava EU:n jäsenmaiden puolustusmenojen leikkauksista ja varoitettava tämän seurauksista. Monet muut maat lisäävät parhaillaan puolustusmenojaan ja jos historia on meille mitään opettanut, niin tulevaisuus on aina avoin ja pahimpaankin pitää olla varautunut.

  Elmar Brok (PPE). - Frau Präsidentin, Herr Vizepräsident, Herr amtierender Ratspräsident! Ich möchte der Kolleginn Koppa und dem Kollegen Gahler sehr herzlich für ihre Berichte danken!

Ich muss ja sagen, dass Frau Lösing und Herr van Van Orden mit ihrer Position gar nicht so weit auseinander liegen – was ich besonders erstaunlich finde. Ich finde, dass wir Gefährdungen haben und dass Europa in den letzten Jahren einen erheblichen Beitrag dazu geleistet hat, Gefährdungen abzubauen, Frieden zu sichern, Menschenleben zu sichern und Kriege zu verhindern. Und ich glaube, dass dieses eine große Leistung ist, die ausgebaut werden muss.

Ich bin der Auffassung, dass die Gefährdungen, vor denen wir stehen, wenn wir etwa die Energiesituation ansehen, ja zeigen, dass wir eigene Fähigkeiten haben müssen. Und ich bin der Auffassung, dass die NATO auf Dauer nur Bestand hat, wenn Europa zum gleichwertigen Partner wird und die NATO nicht nur aus einer Führungsmacht und schwachen Vasallen besteht. Sicherlich eine zu kurz gegriffene Argumentation.

Und eine eigene industriepolitische Basis ist nicht nur in diesem Bereich ökonomisch wichtig, für technologische Fragen wichtig, sondern sie bedeutet auch Unabhängigkeit. Wenn wir unsere Waffen anderswo kaufen, bestimmen andere, was wir damit machen.

Und wir müssen auch die Fähigkeit haben, dort tätig zu sein, wo die Amerikaner nicht tätig sein wollen. Das muss alles komplementär sein, das muss auch zur Stärkung der NATO beitragen – nicht gegen die NATO gerichtet sein. Wir müssen eigene europäische Fähigkeiten haben. Und deswegen müssen diese Fragen auf dem Gipfel erörtert werden, es muss politischer Wille bewiesen werden, das ist das Entscheidende, ich glaube Herr Tajani hat dies deutlich zum Ausdruck gebracht!

Es muss politischer Wille unter Beweis gestellt werden! Aber dieser politische Wille muss auch dadurch getragen werden, dass wir den Vertrag von Lissabon ausnutzen, durch strukturelle Kooperation, durch balltle groups, durch das klare Bewusstsein, dass wir ein Niveau gemeinsamer Sicherheit für alle Mitgliedstaaten der Europäischen Union haben müssen, wenn wir uns politisch weiterentwickeln wollen.

Und ich bin auch der Auffassung, dass Zersplitterung Geld kostet. Ich glaube, aus Gründen der Kostenersparnis, der Effizienz und der Einsatzfähigkeit brauchen wir gemeinsames europäisches pooling und sharing und vieles andere, was in diesem Bericht zum Ausdruck gekommen ist.

Die Frage ist auch, wie für weniger Geld mehr geleistet werden kann. Auch das muss deutlich gemacht werden. Aus diesem Grunde spricht einfach die Vernunft dafür – außenpolitisch, sicherheitspolitisch und wirtschaftspolitisch –, dass wir in dieser Frage Fortschritte machen. Deswegen möchte ich noch einmal den beiden Berichterstattern danken und hoffe, dass ihre Positionen auf dem Gipfel gehört werden und dass die Überschrift, dass es sich hier um einen Verteidigungsgipfel handeln soll, auch bestehen bleibt und dieses Thema nicht neben anderen Themen untergeht!

  Janusz Władysław Zemke (S&D). - Pani Przewodnicząca! Mamy taką sytuację, że bardzo wyraźny brak woli politycznej i różnice zdań przesądzają, że nie powstaną w Europie w najbliższych latach wspólne siły zbrojne. Niechęć do wspólnego wojska musi moim zdaniem oznaczać „tak” dla powiększania naszych wspólnych zdolności obronnych. Musimy sobie zatem zadać pytanie: co można praktycznie i konkretnie uczynić teraz, w takiej sytuacji. Otóż moim zdaniem trzeba się skupić na trzech sprawach. Po pierwsze, powinna być prowadzona u nas – i tutaj w Parlamencie, i szerzej – dyskusja na temat różnych gróźb, jeśli chodzi o kontynent europejski. Myślę, że trzeba także– trzymać się zasady, że poziom naszego bezpieczeństwa nie zależy wyłącznie od kondycji NATO, chociaż prawdą jest, że natowski sojusz ma tu znaczenie najważniejsze. Myślę, że musimy także sami w Europie zwiększać nasze własne środki na bezpieczeństwo.

Drugi problem – należy bardzo mozolnie i praktycznie działać na rzecz europejskiej zdolności. Tutaj mamy cały szereg bardzo smutnych kwestii, i myślę, że powinno nas martwić to, że postęp jest taki słaby, jeśli chodzi chociażby o transport strategiczny czy zdolności do tankowania w powietrzu.

I wreszcie sprawa trzecia: jest to europejski przemysł obronny. Tutaj także trzeba prowadzić bardzo czynną politykę. Nie można polegać na samym rynku, bo sam rynek będzie oznaczał, że będziemy kupować broń z innych państw.

  Andrew Duff (ALDE). - Madam President, my advice to the Prime Ministers in the Presidency is threefold: firstly, stop waiting for the Germans; secondly, do not worry about the Brits; and thirdly, get on with building a cluster of politically willing and militarily capable states to draft a common template for their own national security and defence reviews. Such a common and simultaneous exercise in defence planning is rational and it will increase the impact and visibility of the common security and defence policy. It will also save taxpayers’ money and, if you are interested, Article 46 of the Treaty suffices.

  Charles Tannock (ECR). - Madam President, as a Euro-realist, of course I accept the reality of the CSDP and the need to engage with it, although many in my own national political party are deeply hostile to the very concept. In my view, the CSDP must always remain subject to unanimity in the Council. I believe that constructive engagement is the way forward, partly because – as was pointed out in the debate – France insists on it as one of only two European major military powers and as a condition of rejoining NATO and its command and control structures.

One of my major areas of concern is the risk of duplication of effort in a climate of limited resources in the defence-spending sector, where concepts like NATO, smart defence and the CSDP’s pooling and sharing are being developed – rightly – to save on costs to national budgets. It is also important to avoid decoupling of the European Union’s defence efforts from those of the USA and Canada, with whom we are negotiating free trade agreements at the moment, and the TTIP hopefully in the future.

Nevertheless, I am convinced that EUNAVFOR ATALANTA has been a success story – and I drafted a report on this in the Horn of Africa for the Parliament last year – in fighting piracy. The EU training missions in Uganda and Mali have also been very helpful in the combat against Jihadi terrorism, but the jury regrettably is still out on certain civilian missions like EULEX in Kosovo. However, you can rest assured that we in the ECR will continue to take our security role with national parliaments and scrutiny over the CSDP very seriously in future.

  Willy Meyer (GUE/NGL). - Señora Presidenta, mi colega Lösing ya ha explicado con claridad que nuestro Grupo se distancia totalmente de la mayoría de los grupos parlamentarios a la hora de describir lo que crea inseguridad en el mundo y qué fuerza hay que anteponer para dar esa seguridad. No compartimos en absoluto esa línea mayoritaria.

La OTAN no es la respuesta; las bases militares norteamericanas desplegadas por todo el mundo no son la respuesta. No es nuestro modelo. No son nuestro modelo las ejecuciones extrajudiciales, las cárceles secretas, los espionajes generalizados, el incremento del gasto militar. No es lo que da respuesta hoy a lo que crea inseguridad en el mundo, a saber, el hambre y la pobreza.

Por lo tanto, no compartimos —por eso hemos presentado un informe minoritario— ni celebramos en este contexto que la República de Chipre pueda dar los pasos para entrar en la OTAN.

Lo que sí creemos que crea inseguridad en Europa —concretamente sin salir de la Unión Europea— es que hay un Estado soberano, Chipre, que está ocupado militarmente por una fuerza extranjera, Turquía. Esto sí, y a eso no se le da una respuesta desde el punto de vista de la seguridad. Por tanto, entenderán ustedes que hayamos presentado ese informe minoritario.

  Νικόλαος Σαλαβράκος (EFD). - Κυρία Πρόεδρε, συγχαίρω και τους δύο εισηγητές για τις εκθέσεις που μας παρουσίασαν. Πιστεύω ότι οι εκθέσεις αυτές έρχονται να συνδράμουν τη σύνοδο του Δεκεμβρίου στην κάλυψη ενός μεγάλου κενού πολιτικής ασφάλειας και άμυνας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μέχρι τώρα, η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής στην άμυνα και η ρήτρα αλληλεγγύης που προβλέπονται αντίστοιχα στο άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στο άρθρο 222 της Συνθήκης της Λισαβόνας έχουν μείνει κενό γράμμα.

Πρώτα από όλα, πρέπει να εγγυηθούμε, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, τα σύνορα όλων των κρατών μελών. Πρέπει να τονίσω ότι, για ορισμένες χώρες της Ένωσης, οι αμυντικές δαπάνες είναι δυσθεώρητες. Στην Ελλάδα ανέρχονταν επί δεκαετίες στο 7% του ΑΕΠ. Το 2008 είχαν περιοριστεί στο 3,5%. Τα τρία τελευταία χρόνια υπερβαίνουν το 2,2% του ΑΕΠ μετά τις περικοπές που διέλυσαν τους μισθούς, τις συντάξεις και την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα σε στρατιωτικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ. Θέλω να τονίσω επίσης ότι η Ελλάδα, με την απειλή επίθεσης από την Τουρκία, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από φίλιες χώρες, οι οποίες προώθησαν την προμήθεια στρατιωτικού υλικού με υπερτιμολογήσεις, αφού πρώτα διέφθειραν το πολιτικό σύστημα της χώρας. Μάλιστα, περιφερόμενοι αξιωματούχοι υψηλού έως ανωτάτου επιπέδου απαιτούσαν και επέβαλαν προμήθεια πολεμικών υλικών. Για όσους λέγουν ότι για το κατάντημα της Ελλάδας φταίνε μόνο οι έλληνες, τους παρακαλώ να εξετάσουν το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της Ελλάδας την τελευταία δεκαπενταετία για να καταλάβουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των δανεικών κυκλοφόρησε στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Krzysztof Lisek (PPE). - Pani Przewodnicząca! Panie Ministrze! Panie Komisarzu! Bardzo dobrze, że w grudniu odbędzie się szczyt Unii Europejskiej poświęcony polityce bezpieczeństwa i obrony, a jeszcze lepiej, że właśnie teraz, przed szczytem, rozmawiamy na ten temat w Parlamencie Europejskim. Dla większości państw Unii Europejskiej istnieją – można powiedzieć – trzy filary bezpieczeństwa, zapewniające bezpieczeństwo i obronę. To są oczywiście własne zdolności militarne, to jest dla większości państw europejskich – a może dla wszystkich, nawet tych, które nie są członkami NATO – Pakt Północnoatlantycki i to jest wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony. I teraz naszym zadaniem, czy zadaniem naszych przywódców, jest tak skonstruować ten system tych trzech filarów, aby on sobie nie przeszkadzał, aby on się uzupełniał. Zgadzam się z wszystkimi tymi, którzy mówili, że te zdolności i struktury nie mogą się dublować. Mamy za mało pieniędzy, żeby pozwalać sobie na dublowanie pewnych zadań, ale sądzę, że ostatnie lata wskazują na bardzo dobrą, czy coraz lepszą, coraz głębszą, współpracę między tymi strukturami, między NATO i Unią Europejską. Oczywiście wiemy, że nie stać nas na wszystko, ale tym bardziej, właśnie w czasach kryzysu finansowego, kiedy musimy ciąć budżety obronne w wielu krajach, tym bardziej powinno nas to skłaniać do pogłębienia współpracy.

  Luis Yáñez-Barnuevo García (S&D). - Señora Presidenta, me congratulo, como muchos de los otros oradores, de estos dos informes y felicito a los ponentes respectivos, especialmente a mi compañera Eleni Koppa.

La Cumbre de diciembre es de gran trascendencia. Siempre, desde mi condición de modesto diputado, he insistido en la importancia de construir una política común de seguridad y defensa que sea digna de ese nombre para que Europa juegue el papel que tiene que jugar en el mundo para su propia existencia y supervivencia, para que sea respetada y oída por el resto del mundo.

Esto cuenta con la oposición tanto de la extrema derecha como de la extrema izquierda; eso debe contribuir a que hagamos un esfuerzo en la buena dirección para el tema de la industria militar, de seguridad y defensa, que significa empleo, que significa crecimiento económico, que significa nuevas tecnologías. Es muy importante que vayamos en esa dirección.

  Marietje Schaake (ALDE). - Madam President, intensified cooperation in terms of defence is indispensable if Europe wants to play its role on the global stage. But while we are catching up from a fragmented policy, to reach a more integrated policy in Europe, the character of defence and security itself is changing. Especially in new fields involving new technologies and lacking matching policies we ought to get it right from the start.

Many key questions remain unanswered. Will the EU develop offensive capacity in the context of cyber defence to avert threats to critical infrastructure and, if we do, how can we avoid a cyber-arms race? Meanwhile, technologies that undermine our strategic position and the human rights of people in third countries alike go on being exported unchecked. We cannot credibly talk about cyber security if we do not stop the trade in digital arms.

We hear of EU Member States joining forces to develop a drone. In what kind of operations is its use foreseen and how do these initiatives relate to European ambitions? Who would have to authorise the use of offensive capacities on behalf of the EU? In order to make the CFSP future-proof the difficult questions concerning democratic oversight, command and control must be clarified.

  Gerard Batten (EFD). - Madam President, this report marks another step on the way to the European Union having its own armed forces. The Treaty on European Union of 1992 laid down the foundations for a common security and defence policy leading to a common defence. Common defence means only one thing: common armed forces, a European army. That goal is being steadily pursued by means of common procurement procedures, common communications systems and common command and control structures.

The British armed forces are being deliberately run down so that their resulting weaknesses can be used as an excuse for eventually merging them into a common EU army. The British army now has fewer soldiers than the German army had after the Versailles Treaty. Meanwhile, they are stretched to breaking point and expected to perform miracles. If Britain’s service men and women understand the writing on the wall, then they will vote en masse for the United Kingdom Independence Party.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 149(8))

  Ioan Mircea Paşcu (S&D), blue-card question. – Does the honourable Member know how many constitutions would have to be changed in order to achieve the objective which he says we are pursuing?

  Gerard Batten (EFD), blue-card answer. – I do not think that this actually matters, because ever since I first sat in this Chamber in 2004 – and I spent the first four or five years on the Subcommittee on Security and Defence – it has been obvious that this is the goal that is being pursued.

How many other constitutions have been overridden and changed in order to accommodate EU integration? Our own constitution in England is overridden and set aside by what is happening in the European Union, so I do not think they are going to worry about a few other smaller countries’ constitutions when pursuing their ultimate goal.

  Tunne Kelam (PPE). - Madam President, today’s debate, based upon two excellent reports, is our message for the December Defence Council. We expect to see a strong political commitment and complete decisions on EU priorities on the CSDP. Crucial decisions also have to be taken on the future development of the industrial and technological basis of European defence, which needs to remain Europe-based. This means agreeing upon a long-term strategy and building a clear vision about the common challenges to European security.

Clearly, we cannot afford the luxury of delaying or watering down such decisions any longer. Hoping to address the situation just by creating synergies, pooling and sharing is a partial solution and is not sufficient. The economic crisis has seriously weakened the EU’s defence potential as defence budgets have been the first victims of austerity. The overall security situation in our immediate neighbourhood is worsening. Against this background, it is regrettable that the Commission and the External Action Service have not yet come forward with a joint position for the December Defence Council.

Cyber security is one of our common worries, and I would repeat my colleague, Ms Schaake’s, question on how we are going to react to cyber-attacks on our strategic infrastructures.

Finally, the Commissioner mentioned De Gasperi’s dream of a common European security and defence policy. I feel that, after sixty years, it is time to make this dream a reality.

  Ioan Mircea Paşcu (S&D). - Mr President, both reports by Ms Koppa and Mr Gahler, whom I warmly congratulate, raise the stakes for the upcoming December Council. Their message is that we need a consistent yet achievable level of ambition; a strategic vision, including a white paper on defence; possibly a military headline goal for 2025; a less fragmented European defence industry; better R&D; and, first and foremost, the political will and courage to allocate sufficient resources to security and defence in times of grim austerity.

The proposed remedies should nevertheless be considered realistically. If the budget cuts are too deep, there will be no significant capabilities left to pool and share. Also, it is indeed advisable to strengthen the European internal market in defence equipment, yet buying exclusively European is not always within the reach of certain Member States. The European defence technological and industrial base should be built on enhanced competitiveness and on the global market, and protectionist measures should be avoided.

  Anna Ibrisagic (PPE). - Fru talman! Även jag vill tacka de båda föredragandena för ett välskrivet och balanserat betänkande. Jag har försökt att driva detta betänkande i en riktning som värnar subsidiariteten. Länder som Sverige har en lång tradition av neutralitet, och jag vill påminna om att vi som står utanför Nato har en annan syn på många frågor.

För länder som Sverige ligger det centrala i den gemensamma framväxande säkerhetspolitiken snarare än i koordination av ländernas försvarsindustri eller samordning av försvarsprocesser. Solidaritet, omtanke och känslan av att er säkerhet är vår säkerhet måste bli de värden som vi enas kring och som vi har som grund för att gemensamt arbeta för säkerhet.

Ändå tror jag att det finns en vinst i att begränsa EU:s engagemang till säkerhetsgarantier och att samordningen av försvarsprocesser och försvarsmateriel sker inom ramen för Nato. Om utvecklingen av processer och materiel sker inom en sådan struktur kommer vi att få bättre säkerhetspolitik till en lägre kostnad eftersom vi då kan integrera inom hela Nato istället för att ha en struktur för EU och en annan för de andra.

  Francisco José Millán Mon (PPE). - Señora Presidenta, felicito, en primer lugar, a los ponentes por sus informes: los asuntos de seguridad y defensa siguen teniendo importancia. Permanecen las amenazas y los desafíos; por ejemplo, Estados fallidos, terrorismo, proliferación de armas, crisis humanitarias. Las tensiones y los conflictos no faltarán en nuestro mundo: es un mundo globalizado y cambiante, y la dimensión de estos problemas exige, como en otros ámbitos, una actuación conjunta de la Unión.

Unidos somos más fuertes que por separado. Y, además, muchos problemas de seguridad y defensa surgen en un entorno cercano —estoy pensando en Libia, en Mali o en Siria—, en fin, en nuestra vecindad.

Por otra parte, el cambio en la política militar del Presidente Obama, sintetizado en la doctrina del living from behind y en el giro hacia Asia-Pacífico, hace más necesario que nunca avanzar en la política europea de defensa. Este avance necesita voluntad política, y también medios económicos y materiales. Hasta ahora lo conseguido es insuficiente y, aunque algunos instrumentos institucionales ya están recogidos en el Tratado de Lisboa, falta su desarrollo.

La crisis económica y las necesidades de consolidación fiscal no facilitan ahora una profundización de la política de defensa, pero la realidad nos obliga a ello. Espero que el próximo Consejo Europeo del mes de diciembre sea un hito destacado en este proceso de profundización.

La mayor eficacia de nuestras misiones civiles y militares en el exterior, la respuesta rápida, la mejora de nuestras capacidades, el refuerzo de la industria de defensa —como ha señalado el Vicepresidente Tajani— o la estrategia de seguridad marítima son algunos de los importantes temas que tienen que estar en la agenda del próximo Consejo Europeo.

  Μαριέττα Γιαννάκου (PPE). - Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ το Συμβούλιο και τον Επίτροπο Tajani για τα σχόλια και την παρουσία τους. Θέλω να συγχαρώ τους δύο εισηγητές, την κυρία Κοππά και τον κύριο Gahler, για τις εξαιρετικές εκθέσεις που εκπόνησαν και που εκφράζουν πραγματικά μια θέση του Κοινοβουλίου υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι τίθεται το ερώτημα: υπάρχει Ένωση χωρίς ενιαία άμυνα; Στην ουσία δεν υπάρχει. Θα ήταν σαν να μιλούσαμε για ένα κράτος χωρίς σύστημα άμυνας. Η αλήθεια είναι ότι, εδώ και πολλά χρόνια, έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια που άρχισε το 2001, με αποτέλεσμα και να έχουν ξοδευτεί χρήματα χωρίς να έχουν κανέναν αντίκτυπο και να μην αξιοποιείται ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας, ενώ ταυτόχρονα έχουν ανακύψει έριδες και συγκρούσεις μεταξύ των κρατών μελών, τις οποίες γνωρίζουμε.

Είναι επίσης απογοητευτικό ότι το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας δεν κατέληξε σε σπουδαία συμπεράσματα. Μπορούμε να περιμένουμε κάτι πιο σημαντικό απ’ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο; Αυτό επιδιώκει το Κοινοβούλιο μέσω αυτών των εκθέσεων και γενικότερα μέσω της εργασίας που έχει γίνει τόσο από πλευράς βιομηχανικής πολιτικής όσο και από πλευράς εξωτερικής πολιτικής. Τα σχόλια που έγιναν από τον Επίτροπο Tajani είναι πολύ σημαντικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Ευρώπη παράγει άρματα μάχης σε δεκαέξι γραμμές ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν σε μία γραμμή. Είναι, επομένως, ολοφάνερο, από τη μία ότι δεν έχουν αξιοποιηθεί όσα προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας και, από την άλλη ότι θα μπορούσαμε με λιγότερα χρήματα, διότι σήμερα υπάρχουν λιγότερα χρήματα λόγω των περικοπών και της δημοσιονομικής πολιτικής, να έχουμε τα ίδια και καλύτερα αποτελέσματα. Ας ελπίσουμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση και ότι θα εγκαταλείψει την αδράνεια που ακύρωσε τις αρχικές προσπάθειες που είχαν αναληφθεί στην αρχή της δεκαετίας του 2000.

  Cristian Dan Preda (PPE). - Mulțumesc, doamnă președintă. Întrebarea esențială este, cred, următoarea: putem (da sau nu) transforma Europa într-un actor mondial relevant din punct de vedere strategic, un actor care să aibă o reală autonomie strategică? Pentru asta, cred eu, avem nevoie de o viziune nouă, bazată de asemenea pe o schimbare de mentalitate, care să permită utilizarea instrumentelor care sunt introduse de Tratatul de la Lisabona. Printre aceste instrumente, aș cita, în primul rând, necesitatea cooperării structurate permanente între statele membre.

De fapt, statele membre trebuie să beneficieze de instrumentele și capabilitățile politicii de securitate și apărare comune, dar și, așa cum s-a mai spus aici, de resurse suficiente pentru a le utiliza. Nu trebuie, cred, să lăsăm criza economică să ne împiedice în finanțarea misiunilor și operațiunilor de apărare și securitate, deoarece e vorba de investiții pe termen lung, care își vor dovedi cu siguranță utilitatea. Pe de altă parte, trebuie spus, lipsa de finanțare poate duce la pierderea ireversibilă a unor practici și tehnologii.

Introducerea unei clauze de solidaritate e un element esențial, însă e nevoie ca aceasta să fie comunicată cetățenilor europeni, pentru a crea cu adevărat sentimentul unui destin comun. De asemenea, vizibilitatea gestionării crizelor e extrem de importantă pentru opiniile noastre publice.

Παρεμβάσεις με τη διαδικασία "catch the eye"

  Davor Ivo Stier (PPE). – Danas smo puno razgovarali o vojnim sposobnostima, ali svatko tko je radio u obrambenom planiranju koji je pripremio jedan strategijski pregled obrane zna da to dolazi tek na kraju procesa, da prvo se moraju utvrditi koje su ugroze, dakle jedan threat assessment, a onda iz toga proizlaze misije i zadaće oružanih snaga, a iz toga onda proizlaze koje su vojne sposobnosti koje želimo razvijati ili koje želimo možda zajednički razvijati. Zato mislim da je izuzetno bitno da Europa dobije jedan white paper, jednu bijelu knjigu koja će I na toj najvišoj političkoj razini doista definirati precizno koje su te ugroze koje Europa doživljava da su zajedničke i koje onda traže jednu zajedničku europsku obranu kao odgovor. Koje su ugroze na kojima ćemo raditi zajedno s Amerikancima u NATOu a koje ćemo možda na nacionalnoj razini. Zato to su moja očekivanja za prosinac kada će premijeri u Vijeću morati i na ova pitanja odgovoriti.

  Andrej Plenković (PPE). – Zahvaljujem izvjestiteljima gospođi Kopi i kolegi Galeru te povjereniku Tajaniju i ministru Oleikasu mislim da je današnja rasprava bila odličan uvod u Europsko vijeće koje će biti posvećeno obrambenim temama EU. Europska sigurnosna i obrambena politika doživjela je u zadnjih nekoliko godina već tridesetak misija, ona je dodatna legitimacija snažne vjerodostojnosi Europske unije. Smatram da nam ekonomska ograničenja nisu saveznik u ovom trenutku, smanjili su se obrambeni proračuni na 194 milijarde ali još uvijek imamo 1,6 milijuna vojnika svi zajedno 28 članica. Slažem se da nam je bijela knjiga izuzetno bitna kao svojevrsni nastavak europske strategije, ali I uključivanje prioriteta u nacionalne strategije koje su također ključne. Smatram da je kolega Galer jako dobro identificirao sve bitne aspekte europske vojne industrije, tu imamo 400 tisuća radnih mjesta, direktnih 900 tisuća vezanih, to je veliki potencija, a harmonizacijom upravo te proizvodnje možemo ojačati i stratešku autonomiju EU kad je rije o obrambenim i vojnim sposobnostima.

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL). - Κυρία Πρόεδρε, η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως εξελίσσεται και ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου, προωθεί την ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και των ανταγωνισμών, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι αστικές κυβερνήσεις ζητούν την ίδρυση μόνιμου στρατιωτικού στρατηγείου, πολεμικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυξημένες στρατιωτικές δυνατότητες με τη συγκρότηση μόνιμου ευρωστρατού, ο οποίος θα διαθέτει αναβαθμισμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και υποδομές. Προωθούν την ενίσχυση της συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΝΑΤΟ και αναβάθμιση των μάχιμων μονάδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο για την υποστήριξη νατοϊκών αποστολών, αλλά και για αυτοτελή πολεμική δράση της Ένωσης, τόσο στην άμεση γειτονία της όσο και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της Ευρώπης. Αυτές οι επιδιώξεις οδηγούν στην προσαρμογή των εθνικών αμυντικών δογμάτων και των πολεμικών εξοπλισμών στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς στόχους της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ταυτόχρονα, προωθούνται η συγκέντρωση της πολεμικής βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι αναδιαρθρώσεις που επιβάλλουν τη διάλυση τόσο της αμυντικής βιομηχανίας στην Ελλάδα όσο και κλάδων που σχετίζονται με την άμυνα της χώρας, όπως είναι η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία. Για τους λόγους αυτούς, πιστεύω ότι οι αξίες και εκείνα τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζει η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αντίθετα με τα συμφέροντα των λαών.

  Моника Панайотова (PPE). - Колеги, всяко значимо достижение в интеграцията на Европа е плод на дългогодишно развитие и еволюция във възгледите и политиките. Етапът за повече политическа и военна интеграция настъпи, а предстоящият Съвет е определено изпит за политическа мъдрост. В тази връзка бих желала да обърна внимание на три основни точки:

Първо, десет години след последната стратегия за сигурност на ЕС, Съветът следва да постави началото на процес на стратегическо преосмисляне на средата за сигурност с нова времева рамка и политически насоки за постигане на консенсус между държавите членки относно приоритизирането на заплахите и целите на ЕС. Процесът следва да се стреми към генериране на подкрепа и по-отворен диалог с европейските граждани.

Второ, необходимо е изграждането на пълно доверие между държавите членки с цел реализиране на инициативата за обединяване и споделяне. Създаването на “Европейски семестър на отбраната” допълнително би рационализирало използването на националните средства за отбрана с мисъл за европейското измерение.

Трето, кризата е повод за стартиране на инициативи, а не за тяхното отлагане. Затова оперативната ефективност, отбранителните способности и европейската отбранителна индустрия следва да са във фокуса на стратегическия дебат.

  Jaroslav Paška (EFD) - Chcel by som podporiť tesnejšiu spoluprácu krajín Európskej únie pri vývoji a výrobe moderných obranných zariadení. V krajinách východnej Európy disponoval obranný priemysel dobrou technologickou základňou, z čoho dnes profitujú viaceré nové firmy. Jeden z našich výrobcov, ktorý pôsobí v oblasti vývoja a výroby simulačných technológií, napríklad v týchto dňoch získal už tretí kontrakt na dodávku simulátorov pre výcvik pilotov vrtuľníkov od americkej armády. V minulom roku dodal Američanom simulátory pre vojenské taktické lietadlá na základňu v Alabame, ale aj pre zložky pôsobiace v Afganistane. Som presvedčený, že tesnejšia spolupráca výrobcov obrannej techniky v Európe môže viesť k unifikácii produkcie a tým aj k zlacneniu výroby. Kombinácia skúseností a produktov vývoja výrobkov kompatibilných systémov môže viesť tiež k efektívnejším inováciám a zlepšeniu konkurencieschopnosti našej produkcie.

  Eduard Kukan (PPE) - Naša bezpečnostná a obranná politika musí posilniť aj schopnosť reagovať na krízy vo svete prakticky bez geografického a tematického obmedzenia. Nové výzvy, na ktoré musíme vedieť reagovať, sa dotýkajú aj takých oblastí, ako je napríklad energetická bezpečnosť. Som presvedčený, že diverzifikácia energetických zdrojov a bezpečnosť dodávok energie bude zohrávať v Európe čoraz dôležitejšiu úlohu. Treba preto zabezpečiť predovšetkým užšiu spoluprácu členských krajín a krajín nášho susedstva pri ochrane kritickej infraštruktúry a podporovať kroky vedúce k energetickej sebestačnosti. Verím, že táto správa prispeje k zmene status quo, ktorý prevláda v súčasnej európskej bezpečnostnej a obrannej politike. Chcel by som preto podporiť spravodajcov a poďakovať sa im za úsilie, ktoré vložili do prípravy tejto prínosnej správy.

  Paul Murphy (GUE/NGL). - Mr President, I have to admit that I am a little confused. It is only a few hours since all the MEPs in this Chamber were cheering and clapping when Malala Yousafzai said that a powerful country should not be judged on counting its soldiers and its navy.

But here we have more reports and more speeches aimed at driving forward the militarisation of Europe and ensuring that the European armaments industry gets a Christmas present at the EU summit in December. These reports demand more military integration, more military ventures and more military funding, and this is only part of the process of the further militarisation of Europe. Just yesterday, at the European Defence Agency meeting, seven EU countries formed a new drone club to develop a EuroDrone. It really says something that, at this time of austerity for millions across Europe, the priority is to invest to find better ways of killing people. The Irish socialist, James Connolly, at the start of the First World War, put it very well, and very aptly for this debate: ‘War is a relic of barbarism only possible because we are governed by a ruling class with barbaric ideas.’ The working class of all countries cannot hope to escape the horrors of war until, in all countries, the barbarous ruling class is thrown from power.

  Seán Kelly (PPE). - When I was a youth, I had visions of joining the army and becoming a great military leader like Napoleon, but I was dissuaded from following that career, so when I think of defence now it is more in terms of sporting terminology. In football they say that attack is the best form of defence. I am not suggesting that we in Europe should go on the attack against our neighbours, but we are living in an imperfect world and always will be, so a certain amount of defensive might is necessary.

I do think it important though that this should be done with diplomatic oversight, and for Member States’ views to be respected. I come from a country that has been politically neutral since it was founded and, while we have an army, that neutrality has helped us to send many peace-keeping missions to hotspots around the world very effectively. We might not have been able to do that so well if we had been militarily aligned, so respect for each country’s position also has to be guaranteed.

(Τέλος παρεμβάσεων με τη διαδικασία "catch the eye")

  Antonio Tajani, Vicepresidente della Commissione. − Signora Presidente, alcune osservazioni sulla discussione molto interessante e variegata alla vigilia di un Consiglio europeo che sarà chiamato a fare delle scelte importanti.

Anzitutto, ritengo si debbano ben chiarire i concetti di "industria della difesa" e "politica di difesa". Politica di sicurezza non significa aggredire gli altri né trasformare l'Unione europea in una sorta di grande guerrafondaia mondiale.

Non penso che i droni servano per uccidere: penso all'uso che può esserne fatto, ad esempio, per la Protezione Civile in occasione di calamità naturali. Il mio paese d'origine è stato ieri duramente ferito da una calamità naturale e, se non ci fossero state le Forze Armate, le forze di polizia, gli strumenti scientifici prodotti dall'industria della sicurezza, forse si sarebbero salvate meno vite umane.

Salvare gli immigrati provenienti da paesi dove è in corso una guerra civile, salvare vite umane nel mezzo del Mediterraneo grazie al sistema di controllo di sicurezza e di difesa del Mediterraneo significa forse essere guerrafondai? Io credo di no. Difendere le navi europee che viaggiano lungo le rotte più importanti del mondo dagli assalti dei pirati significa essere guerrafondai? Io credo assolutamente di no.

Disporre di una politica di difesa e di un'industria della difesa non significa produrre armi per compiere opere di distruzione ma a produrre strumenti per garantire la sicurezza, oltre che a favorire un'azione di ricerca utile per tutelare la sicurezza dei cittadini in senso più ampio. Insisto sulla questione della Protezione Civile.

Un altro importante tema è quello relativo ai costi. Condivido assolutamente quanto affermato dall'onorevole Giannakou: con meno soldi si possono ottenere risultati migliori coordinando sempre di più la difesa europea. Non significa arrivare immediatamente a una difesa europea bensì a norme comuni che permettono certamente di garantire un maggiore coordinamento dei sistemi di difesa dei diversi paesi.

Altro tema che ha sollecitato vivaci scambi di opinioni in Aula è quello del rapporto Unione europea-NATO. Serve la difesa dell'Unione europea se già c'è la NATO? Io credo di sì. Il sistema di difesa europeo non è alternativo a quello della NATO ma, com'è stato sottolineato anche nel corso della discussione, ci sono paesi dell'Unione europea che non fanno parte della NATO. Quindi, avere un sistema di difesa e sicurezza europeo significa includere in questo sistema anche i paesi non aderenti alla NATO. Ciò non significa che non si debba poter collaborare con la NATO per alcuni interventi a garanzia della sicurezza e della difesa, nella lotta contro il terrorismo, in operazioni di peace-keeping e peace-enforcing a livello mondiale. Ma questo significa a volte disporre di norme comuni con la NATO, il che permette di risparmiare.

Collaborazione non significa antitesi: l'esistenza della NATO e la sua utilità per garantire stabilità a livello mondiale nonché forme di protezione dell'Europa non significa che non serva disporre invece di un sistema industriale europeo che produca strumenti di difesa. È un'industria molto importante per il numero di addetti e determinante, per esempio, anche per sostenere il settore delle costruzioni navali, che è un settore in crisi e del quale la Commissione europea si è occupata con un vero e proprio piano d'azione.

Ecco, quindi, il settore dell'industria della difesa si inserisce perfettamente in un contesto di rilancio della politica industriale e di reindustrializzazione dell'Unione europea, così come previsto nel testo approvato dalla Commissione, che pone l'obiettivo del 20 percento del prodotto interno lordo prima della fine del 2020 proveniente dal settore manifatturiero. Quindi, mi pare che il testo dell'onorevole Gahler sia un testo ampiamente condivisibile, un testo che guarda al di là della situazione attuale e che favorisce una crescita del sistema industriale europeo in un'Europa che crede nella pace ma anche nella sicurezza.

Considero pertanto di grande importanza il contributo dato oggi da quest'Assemblea in vista del Consiglio europeo di dicembre. La partecipazione, la lunga discussione e la presenza attiva del Consiglio stesso, sono tutti elementi che stanno a dimostrare la serietà con cui si sta preparando questo appuntamento, il che non può che essere giudicato positivamente dai nostri concittadini.

Ribadisco che il coordinamento della politica della difesa significa ridurre i costi, oggi a volte troppo alti, ottenere risultati migliori e investire il denaro risparmiato in altri settori in cui c'è attualmente grande necessità di fare investimenti.

  Juozas Olekas, President-in-Office of the Council. − Madam President, honourable Members, thank you for this interesting and forward-looking debate. I can assure Mr Audy that the views expressed tonight and in Parliament’s reports will be duly taken into account by the European Council.

In addition to the specific points from the two reports, I will underline that the debate has emphasised the importance this House attaches to the forthcoming December European Council on Defence. This is the same view taken by the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. As Mr Danjean put it so well, the changing strategic context, rising security challenges and the continuing pressure on national defence budgets, as spending in other parts of the world increases, make a strategic debate at the highest political level a priority.

Such a debate should also address the crucial question, raised by many tonight, of the political will to develop and deploy capabilities. The European Council in December will not be a stand-alone event. We expect it to decide that follow-up will be required. This is a strong call for the leaders to attend to security and defence issues on a regular basis, to monitoring progress and to providing new energy, so that we can concentrate our efforts on implementation.

As Mr Brok rightly pointed out, the best way to safeguard our security is to prevent conflict and war. The EU has unique capabilities in this area. The force of EU foreign policy lies in our ability to respond to a crisis with a wide range of tools and instruments: short-term and long-term, humanitarian and development-orientated, security and political.

Mr Tannock also recognised the importance of this so-called comprehensive approach. It is this blend of policy and people that allows the EU to deal not only with the symptoms of a crisis or security problem but also with the underlying causes. Our approach combines diplomacy, development and defence aspects. Without defence, the other components would have less impact. There is no contradiction here. The High Representative is deeply committed to making Europe a relevant global player and security provider, and the European Parliament’s role is essential in this regard. We continue to be grateful for your assistance so far, and we will also need your continued support in the future.

  Μαρία-Ελένη Κοππά, Εισηγήτρια. − Κυρία Πρόεδρε, μετά από αυτή τη συζήτηση είναι, νομίζω, απόλυτα σαφές ότι η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών και των πολιτικών ομάδων επιθυμεί να προχωρήσει η Ευρώπη μπροστά στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας. Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο, βάζοντας στην άκρη πολλές από τις διαφορές μας και συμφωνώντας σε κοινούς στόχους. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν και πιστεύω ότι δεν πρέπει να βάλουμε φραγμό στη φιλοδοξία μας. Οφείλουμε να εργαστούμε ώστε η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας, αναπόσπαστο κομμάτι μιας πιο ισχυρής, πιο αυτόνομης Ευρώπης στο διεθνές επίπεδο, να γίνει πραγματικά "κοινή" και να παρέχει ασφάλεια στους ευρωπαίους πολίτες σε έναν ολοένα πιο σύνθετο κόσμο. Ο διατλαντικός θεσμός ήταν και παραμένει ισχυρός. Η ανάπτυξη της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας δεν ανταγωνίζεται το ΝΑΤΟ. Εξάλλου, 22 από τα 28 κράτη μέλη της Ένωσης είναι μέλη και του ΝΑΤΟ. Η Ένωση όμως, με τα πολλαπλά εργαλεία και με τα μέσα που διαθέτει, μπορεί να επιχειρεί εκεί που το ΝΑΤΟ, όντας στρατιωτική συμμαχία, δεν είναι ευπρόσδεκτο. Ζητούμε στενή συνεργασία με αποφυγή αλληλοεπικαλύψεων αλλά και με απόλυτο σεβασμό στην αυτονομία λήψης αποφάσεων του καθενός από τους δύο οργανισμούς.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Επίτροπο Tajani για τη συμβολή του και την παρουσία του. Πρέπει όμως να εκφράσω τη θλίψη μου για τη μη παρουσία της απολύτως αρμόδιας για το θέμα αυτό, δηλαδή της Ύπατης Εκπροσώπου, της κυρίας Ashton. Θα ευχόμουν να ήταν παρούσα, κυρίως για να την ευχαριστήσω για το εξαιρετικό κείμενο το οποίο παρουσίασε, το οποίο θέτει το μέγεθος των προκλήσεων, αλλά και των ευκαιριών για την Ευρώπη. Θα ήθελα ίσως μια πιο λεπτομερή ανάλυση των αιτιών που εξηγούν τις αδυναμίες, όπως θα ήθελα και προτάσεις υπέρβασής τους. Αλλά αυτό δεν μειώνει τη σημασία του κειμένου, το οποίο οριοθετεί το πλαίσιο εντός του οποίου θα γίνει η σημαντική συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Για άλλη μια φορά, αγαπητοί συνάδελφοι, έχουμε να κάνουμε με εθνικούς εγωισμούς που βάζουν φρένο σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή προσπάθεια. Πιστεύω ακράδαντα ότι εκείνοι που επιθυμούν να προχωρήσουν ως προς την Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας πρέπει να έχουν την ευχέρεια να το κάνουν χωρίς οι άλλοι να μπορούν να τους εμποδίσουν. Ούτως ή άλλως, το ίδιο το ευρωπαϊκό εγχείρημα προχωρούσε πάντα με ουτοπισμό, με μεγάλες ιδέες και με επιμονή στον κοινό στόχο για ολοένα μεγαλύτερη ολοκλήρωση. Η Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση.

  Juozas Olekas, President-in-Office of the Council. − Madam President, I would like to respond to what was said and inform the House that Baroness Ashton is involved in the very important talks with Iran in Geneva. We apologise that this is taking place at the same time as this debate.

  Michael Gahler, Berichterstatter. − Frau Präsidentin! Ich möchte mich herzlich für die breite Unterstützung für beide Berichte bedanken, die aus der Debatte hier sehr deutlich geworden ist.

Ich möchte mich vielleicht auf einige periphere Meinungen konzentrieren. Ich denke, wer einer Union stabiler Demokratien Militarismus und Imperialismus vorwirft, der macht sich schlicht lächerlich. Wir sind die Antwort, die demokratische Antwort, auf die Verirrungen totalitärer Ideologien und das kommt auch in der Politik der Union zum Ausdruck.

Wir haben nicht mehr Rüstungsausgaben oder Verteidigungsausgaben, sondern weniger als vor 20 Jahren, weniger als vor zehn Jahren, weniger als vor fünf Jahren. Und deswegen ist es wichtig, dass wir unser Geld besser ausgeben, dass wir die Kosten von Nicht-Europa in diesem Bereich bewerten.

Wir haben im Parlament eine Studie in Auftrag gegeben, die jetzt bald erscheint; ich habe aber schon eine Zahl gehört: Die Kosten von Nicht-Europa in diesem Bereich liegen jährlich in etwa in der Größenordnung von 40 Milliarden Euro. Das können wir uns eigentlich nicht leisten, gerade auch deswegen, weil die Herausforderungen größer werden.

Weil die Herausforderungen größer werden, sollten wir darauf in der Form antworten, dass wir wegkommen von Ad-hoc-Entscheidungen – Ad-hoc-Entscheidungen, ob denn in Sachen Libyen jemand bereit ist einzugreifen, Ad-hoc-Entscheidungen, ob sich in Sachen Mali jemand kümmert oder nicht. Es könnte sein, dass eine Notwendigkeit entsteht und dann ist ad hoc niemand da. Also sollten wir doch die Möglichkeiten des Lissabon-Vertrags voll nutzen.

Und denjenigen, die immer von Duplizierung reden, möchte ich nochmals sagen: Die einzigen Duplikatoren oder Multiplikatoren in diesem Bereich – es geht nicht nur um doubling, sondern um multiplying –, das sind die Mitgliedstaaten, dort findet Duplizierung in unsäglicher Weise zu hohen Kosten statt.

Wenn wir gesagt bekommen, wir sollten vor allen Dingen auch die NATO-Strukturen nutzen – ja, das kann man auch machen. Aber in der NATO wird mit Veto oder einstimmig entschieden. Es könnte also ein Staat in Bereichen ein Veto einlegen, wo wir als europäische Mitgliedstaaten es nicht mögen, also zum Beispiel die Türkei, wenn wir in Nordafrika oder in anderen muslimischen Gebieten aktiv würden – das möchte ich nicht! Und deswegen, glaube ich, brauchen wir unsere eigene Basis in der EU, um Entscheidungen treffen zu können.

VORSITZ: OTHMAR KARAS
Vizepräsident

  Jean-Pierre Audy (PPE). - Pas un rappel au règlement, mais un rappel à l'application des traités, Monsieur le Président.

Dans le débat, un regret a été exprimé quant à la présence de la haute représentante. En vérité, c'est le président du Conseil européen que j'aurais bien vu dans ce débat, puisqu'au fond, nous nous adressons aux chefs d'État et de gouvernement. Le président du Conseil européen ne respecte pas le traité puisqu'il ne vient jamais rendre compte des conseils européens, en contradiction avec l'application des traités, en accord d'ailleurs avec la présidence du Parlement. J'ai souvent dénoncé cette situation dans cet Hémicycle.

Une idée me vient, Monsieur le Président: pourquoi le Parlement européen, qui est fermé après le Conseil européen des 18 et 19 décembre, ne pourrait-il pas respecter l'application des traités? Pourquoi le Parlement ne l'inviterait-il pas à venir préparer ce Conseil européen la semaine précédente, alors que nous siégerons à Strasbourg? Nous pourrons ainsi avoir un débat politique avec les représentants des chefs d'État ou de gouvernement; nous voyons bien que nous n'avons pas suffisamment de relations politiques avec nos chefs d'État et de gouvernement. Pourquoi n'en n'aurions-nous pas au sujet de la défense avec, précisément, le représentant qu'est le président du Conseil européen?

  Der Präsident. − Kollege Audy, ich nehme diese Anregung auf, und wir werden im Lichte der Festlegung der Tagesordnung für die Dezember-Tagung sicherlich darauf zurückkommen, ob das möglich ist oder nicht.

Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet am Donnerstag um 12.00 Uhr statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 149 GO)

  Χαράλαμπος Αγγουράκης (GUE/NGL), γραπτώς. – Η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ, όπως εξελίσσεται και ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου 2013, προωθεί την ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι και η ΕΕ, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, γίνονται ακόμη πιο επιθετικοί, τόσο στο εσωτερικό της σε βάρος των λαών της στα κράτη μέλη, όσο και εναντίον των λαών τρίτων χωρών. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, με τις εκθέσεις τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκφράζουν ακόμη πιο επιθετικά τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων, στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται, για το μοίρασμα και την κυριαρχία στις αγορές. Ζητούν την ίδρυση "μόνιμου στρατιωτικού επιχειρησιακού στρατηγείου", ζητούν Ευρωενωσιακό πολεμικό προϋπολογισμό, αυξημένες στρατιωτικές δυνατότητες για την συγκρότηση μόνιμου Ευρωστρατού, με αναβαθμισμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και υποδομές, που θα είναι ικανός να παρεμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Προωθούν μεγαλύτερη ενίσχυση της συνεργασίας EE-ΝΑΤΟ και παράλληλα την αύξηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ, όχι μόνο για την υποστήριξη των νατοϊκών αποστολών, αλλά και για αυτοτελή πολεμική δράση της ΕΕ, στην άμεση γειτονιά της, αλλά και χιλιάδες χιλιόμετρα από τα σύνορά της Ευρώπης. Αυτές ακριβώς οι επιδιώξεις ΕΕ και κυβερνήσεων είναι που επιβάλλουν την προσαρμογή των εθνικών αμυντικών δογμάτων και τον προσανατολισμό των πολεμικών εξοπλισμών στους επιθετικούς, ιμπεριαλιστικούς στόχους της Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της ΕΕ.

  Adam Gierek (S&D), na piśmie. – Aktualna sytuacja geopolityczna Unii Europejskiej, a więc: stopniowa zmiana priorytetów amerykańskich sił zbrojnych, których większa uwaga obecnie koncentruje się na Dalekim Wschodzie; narastanie niepokojów w Afryce Północnej i w Azji Mniejszej, stanowiących niejako południową flankę Unii; niekontrolowana przez ONZ proliferacja broni masowego rażenia, którą mogą dysponować niektóre tzw. chuligańskie państwa, oraz zapaść przemysłu europejskiego, w tym trudna sytuacja europejskiego przemysłu obronnego, wymaga lepszej harmonizacji produkcji przemysłu obronnego w państwach członkowskich Unii. Wyzwoli to niewątpliwie pozytywny efekt synergii dzięki: koordynacji w zakresie obecnie prowadzonych badań naukowych i wdrażaniu innowacji, a także dzięki organizacji wspólnych centrów badawczych; normalizacji i unifikacji sprzętu i amunicji; obserwacji i obronie przestrzeni nad Europą zarówno z Ziemi, jak i z Kosmosu; bezpieczeństwu w cyberprzestrzeni. Harmonizacja rozwoju przemysłu obronnego UE winna odpowiadać jednoznacznie potrzebom solidarnej obrony obszaru Unii, tj. przestrzeni życiowej państw członkowskich Wspólnoty.

  Ágnes Hankiss (PPE), irasban. – A jelentésben foglalt megállapításokkal összességében egyetértek. Kiegyensúlyozott és átfogó képet fest a közös biztonság- és védelempolitikát (KKBP) az elmúlt időszakban meghatározó folyamatokról. A vita időszerű, tekintettel arra, hogy az Európai Tanács decemberi ülésének napirendjén szerepel a védelempolitikai témakör is. A tanácsi vita apropóján az egyik legfontosabb tagállami elvárás, amit magyar részről messzemenően támogatunk, hogy az állam- és kormányfők értékeljék az európai védelempolitika jelenlegi helyzetét, és dolgozzanak ki stratégiai iránymutatást a továbbfejlesztés érdekében. Az iránymutatás többféle formát ölthet, a főképviselő előzetes jelentésében azonban egyértelműen körvonalazódik, hogy a KKBP stratégiai felülvizsgálatának és végrehajtásának a keretét továbbra is az európai biztonsági stratégia jelenti. Hangsúlyoznunk kell, hogy az EU–NATO kapcsolatok erősítése és harmonikussá tétele, az együttműködés politikai céljain túl, a képességfejlesztés vonatkozásában is kiemelten fontos, különös tekintettel a párhuzamosságok elkerülésére. A katonai vezetési és irányítási struktúrák kialakításával összefüggésben, komoly hozzáadott értékkel nem rendelkező katonai operatív parancsnokság helyett védelempolitikai szempontok alapján indokolt lehet egy civil-katonai, integrált operatív központ létrehozása.

  Franz Obermayr (NI), schriftlich. – Die derzeitige Situation in der Verteidigungspolitik wie auch im entsprechenden Industriesektor ist leider noch von national ausgerichteten Handlungsweisen geprägt, was sich neulich wieder in Libyen, Mali sowie in Bezug auf Syrien zeigte. Erst wenn eine wirkliche gemeinsame Sicherheits- und Verteidigungspolitik geschaffen wurde, kann das Gedankenspiel eines europäischen Verteidigungsmarktes sinnvoll fortgeführt werden. Im Moment kann festgestellt werden, dass weitere Eingriffe in den Verteidigungsmarkt samt verstärkter Zertifizierungs- und Ausschreibungsmodalitäten lediglich zu erhöhtem Aufwand und Bürokratie im Zusammenhang mit der Ausschreibung und Zuteilung von Aufträgen führen wird. Dieser Aspekt nimmt bereits einen erheblichen Kostenteil bei Produktenwicklungen ein. Gerade KMU können diesen Extraaufwand kaum stemmen – folglich werden genau diese unter der unsinnigen Zusatzbürokratie am meisten leiden. So kann auch kaum von einer Steigerung der Wettbewerbsfähigkeit gesprochen werden. Ebenso ist eine verstärkte Standardisierung völlig illusorisch, da gerade im Bereich der Rüstungsgüter Produkte nicht von der Stange gekauft werden bzw. für einen Standard-Anwender produziert werden. Gerade komplexere Rüstungsgüter werden für spezielle Nicht-Standard-Situationen entworfen und bestellt, zum Teil leider auch um nationale Ausschreiber zu bevorzugen. Daher halte ich den Eingriff der EU für fehlgerichtet, denn nationale Präferenzen in der Auftragsvergabe werden so nicht vereitelt, aber das Leben für KMU durch Zusatzbürokratie weiter erschwert.

  Indrek Tarand (Verts/ALE), in writing. – First of all I would thank the rapporteur for the work done. This is a critical issue the EU – both its institutions and Member States – should focus more on. Not least because defence is not a thing of the past and history has not come to an end; but more because if we do not scrutinise and help shape the defence realm, things can go from bad to worse. The Mistral case is a critical reminder of a narrow Member States’ self-interest scenario devoid of any respect for human rights and respect for law. Ceterum censeo, I am convinced France will sincerely regret its decision to sell a Mistral-class warship to Russia.