PROJEKT REZOLUCJI w sprawie dziesiątej rocznicy przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 z 2000 r. na temat kobiet, pokoju i bezpieczeństwa
22.11.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Edit Bauer, Philippe Juvin, Lena Kolarska-Bobińska, Eduard Kukan, Elisabeth Jeggle, Elisabeth Morin-Chartier, Mariya Nedelcheva, Eleni Theocharous w imieniu grupy politycznej PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0624/2010
B7‑0624/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie dziesiątej rocznicy przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 z 2000 r. na temat kobiet, pokoju i bezpieczeństwa
Parlament Europejski,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 z 2000 r. i rezolucję nr 1820 z 2008 r. w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, a także rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1888 z 2009 r. w sprawie przemocy seksualnej wobec kobiet i dzieci w konfliktach zbrojnych, która podkreśla odpowiedzialność wszystkich państw za położenie kresu bezkarności i pociągnięcie do odpowiedzialności winnych zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych, łącznie z przestępstwami związanymi z przemocą seksualną i innymi rodzajami przemocy wobec kobiet i dziewcząt,
– uwzględniając plan działań Rady UE na rzecz równouprawnienia płci we współpracy na rzecz rozwoju, który powinien zapewniać uwzględnianie równouprawnienia płci we wszelkiej współpracy UE z krajami partnerskimi na wszystkich szczeblach,
– uwzględniając mianowanie w marcu 2010 r. specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach zbrojnych,
– uwzględniając dokument Rady dotyczący kompleksowego podejścia do realizacji przez UE postanowień rezolucji nr 1325 i 1820 Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz dokument operacyjny w sprawie wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 potwierdzonych w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 w kontekście EPBiO, które to dokumenty zostały przyjęte w grudniu 2008 r., a także uwzględniając dokument Rady z września 2006 r. w sprawie uwzględniania problematyki praw człowieka w głównym nurcie EPBiO,
– uwzględniając rezolucję z dnia 7 października 2010 r. w sprawie braku ochrony praw człowieka i sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga,
– uwzględniając nowo utworzony zespół ONZ ds. płci (UN Women),
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w tym roku przypada dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325, w której po raz pierwszy zwrócono uwagę na nieproporcjonalny i bezprecedensowy wpływ konfliktów zbrojnych na kobiety oraz dostrzeżono związek między wyniesionymi z konfliktów doświadczeniami kobiet a utrzymaniem międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, co obejmuje powiązane ze sobą obszary tematyczne, takie jak uczestnictwo, ochrona, zapobieganie, pomoc i odbudowa,
B. mając na uwadze, że 25 listopada obchodzony jest Międzynarodowy Dzień przeciwko Przemocy wobec Kobiet,
C. mając na uwadze, że rezolucje Rady Bezpieczeństwa nr 1820, 1888 i 1889 potwierdzają i uzupełniają rezolucję nr 1325, oraz że wszystkie te cztery rezolucje należy traktować jak katalog zobowiązań na rzecz pokoju i bezpieczeństwa wśród kobiet,
D. mając na uwadze, że wypełnienie tych zobowiązań stanowi przedmiot wspólnego zainteresowania i wspólnej odpowiedzialności wszystkich państw członkowskich ONZ, zarówno tych dotkniętych konfliktami, jak i udzielających pomocy, a także pozostałych; podkreślając w związku z tym, że przyjęcie w grudniu 2008 r. wytycznych UE w sprawie przemocy wobec kobiet i dziewcząt, a także wytycznych UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich stanowi wyraźny sygnał polityczny, że kwestie te mają dla Unii pierwszorzędne znaczenie,
E. mając na uwadze, że Parlament Europejski powinien obserwować wdrażanie szeroko zakrojonego podejścia oraz przyszłego planu działania na rzecz równouprawnienia oraz wzmocnienia pozycji kobiet w ramach działań zewnętrznych UE, a także realizację wytycznych w sprawie przemocy wobec kobiet i dzieci,
F. mając na uwadze, że UE powinna umożliwiać udział kobiet w zapobieganiu konfliktom, zarządzaniu kryzysowym, rozmowach pokojowych i w działaniach prowadzonych po zakończeniu konfliktu, takich jak planowanie odbudowy powojennej,
G. mając na uwadze, że zgodnie z konwencją genewską gwałty i niewolnictwo seksualne – jeżeli są częścią powszechnej i systematycznej praktyki – uznaje się za zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne; mając na uwadze, że gwałt – jeżeli dokonuje się go z zamiarem wyniszczenia całości lub części konkretnej grupy ludności – jest obecnie także uznawany za ludobójstwo; mając na uwadze, że UE powinna wspierać wysiłki zmierzające do położenia kresu bezkarności sprawców aktów przemocy wobec kobiet i dzieci,
H. mając na uwadze, że utworzenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) powinno przyczyniać się do dalszej realizacji postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820, zarówno jeżeli chodzi o jej wewnętrzną strukturę, jak i zewnętrzne działania i strategie polityczne,
I. mając na uwadze, że UE przyjęła szereg istotnych dokumentów dotyczących wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325,
J. mając na uwadze, że rok 2010 jest również rokiem przeglądu milenijnych celów rozwoju po 10 latach,
K. mając na uwadze, że jedynie kilka państw członkowskich UE opracowało krajowy plan działania na rzecz wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325,
1. podkreśla, że dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 powinna oznaczać rozpoczęcie wzmocnionego programu działań na rzecz wprowadzenia w życie postanowień tej rezolucji, która nie będzie możliwa bez politycznego przywództwa na najwyższym szczeblu i bez zwiększonych zasobów; stanowczo zaleca, by kwestia ta została należycie uwzględniona w ramach trwającego przeglądu unijnej polityki w zakresie praw człowieka podczas opracowywania kompleksowej strategii krajowej dotyczącej praw człowieka oraz oceny wytycznych UE w sprawie przemocy wobec kobiet i dziewcząt, a także wytycznych UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich;
2. wzywa do przeznaczenia wymiernych zasobów finansowych, kadrowych i organizacyjnych na zapewnienie udziału kobiet i włączenia problematyki płci do wszystkich działań prowadzonych w ramach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; wzywa do większej reprezentacji kobiet w policji, wojsku i wymiarze sprawiedliwości, a także w misjach na rzecz praworządności i operacjach utrzymania pokoju; wzywa państwa członkowskie UE do aktywnego promowania uczestnictwa kobiet w ich dwu- i wielostronnych stosunkach z państwami i organizacjami spoza UE;
3. uważa, że utworzenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) stanowi niepowtarzalną okazję do wzmocnienia roli UE, jeżeli chodzi o wprowadzenie w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325;
4. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz państwa członkowskie UE do zamieszczania odniesienia do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325 w każdej decyzji Rady WPBiO i w każdym mandacie misji, a także do zagwarantowania, by wszystkie misje WPBiO zawsze posiadały przynajmniej jednego doradcę ds. problematyki płci oraz plan działania dotyczący sposobu wdrażania aspektów dotyczących kobiet, pokoju i bezpieczeństwa; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji, państwa członkowskie UE i szefów misji, aby współpraca i konsultacje z lokalnymi organizacjami zrzeszającymi kobiety stały się standardowym elementem każdej misji;
5. wzywa do ustanowienia odpowiednich procedur składania skarg publicznych, które ułatwiłyby w szczególności zgłaszanie aktów przemocy seksualnej i przemocy na tle płciowym; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do zamieszczenia w półrocznej ocenie misji WPBiO szczegółowego sprawozdania w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa;
6. przypomina, że w dniach od 30 lipca do 4 sierpnia w zagłębiu górniczym we wschodniej części Konga doszło do masowych gwałtów zbiorowych, w ubiegłym roku we wschodnim Kongu odnotowano co najmniej 8300 gwałtów, natomiast w pierwszym kwartale 2010 r. odnotowano co najmniej 1244 gwałty na kobietach, co średnio daje 14 gwałtów dziennie; wzywa misje UE w Kongu – EUPOL RD Kongo i EUSEC RD Kongo – aby potraktowały priorytetowo kwestie zwalczania przemocy seksualnej oraz uczestnictwa kobiet w związku z wysiłkami zmierzającymi do zreformowania kongijskiego sektora bezpieczeństwa;
7. podkreśla znaczenie rekrutowania przez UE kobiet do sił policyjnych i zbrojnych w ramach misji WPBiO; zauważa, że wzorem może być kontyngent złożony z policjantek w ramach sił pokojowych ONZ w Liberii;
8. zwraca uwagę na potrzebę ustanowienia kodeksu postępowania dla personelu UE służącego w misjach wojskowych i cywilnych, który przedstawiałby wykorzystywanie seksualne jako nieuzasadnione i kryminalne postępowanie;
9. wzywa do uwzględnienia postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820 w krajowych dokumentach strategicznych UE oraz do przeznaczenia większych środków finansowych na uczestnictwo kobiet pochodzących z krajów dotkniętych konfliktami w procesach europejskich; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz komisarzy ds. rozwoju, rozszerzenia i pomocy humanitarnej do włączenia aspektów dotyczących kobiet, pokoju i bezpieczeństwa do planowania i programowania zewnętrznych instrumentów finansowych, takich jak europejski instrument na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie (EIDHR), instrument finansowania współpracy z państwami i terytoriami uprzemysłowionymi oraz innymi państwami i terytoriami o wysokim dochodzie (ICI), instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA), a w szczególności instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (DCI) i instrument na rzecz stabilności (IfS);
10. podkreśla, że Komisja Europejska powinna ułatwić niewielkim organizacjom pozarządowym dostęp do środków z EIDHR; przypomina, że obecnie wiele małych organizacji zrzeszających kobiety nie jest w stanie pokonać biurokratycznych przeszkód związanych ze złożeniem wniosku;
11. wzywa komisarza odpowiedzialnego za rozwój do wspierania prac organizacji zrzeszających kobiety na obszarach dotkniętych konfliktem; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do wykorzystania długofalowego elementu instrumentu na rzecz stabilności (IfS) do przyznawania środków na wsparcie uczestnictwa kobiet w procesach związanych z zapewnieniem pokoju i bezpieczeństwa oraz pojednaniem, a także do przeznaczania środków na wszystkie krótkoterminowe działania związane z kwestią kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, finansowane w ramach art. 3 instrumentu na rzecz stabilności;
12. jest zdania, że delegacje UE powinny informować organizacje społeczeństwa obywatelskiego – takie jak lokalne organizacje zrzeszające kobiety – o ich zaangażowaniu w rejonach konfliktów, a także zasięgać opinii takich organizacji w procesie kształtowania polityki;
13. wzywa do natychmiastowego zwiększenia udziału kobiet we wszystkich inicjatywach zmierzających do znalezienia rozwiązania konfliktów, także w roli mediatorów i negocjatorów oraz przy wdrażaniu środków rozwiązywania konfliktów;
14. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do wprowadzenia raz do roku tygodnia konsultacji z kobietami sprawującymi wysokie funkcje, który mógłby stanowić uzupełnienie Światowego Dnia Otwartego ONZ na rzecz Kobiet i Pokoju, a następnie delegacje UE składałyby odnośne sprawozdania i podejmowały określone działania;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, specjalnemu przedstawicielowi ONZ ds. przemocy seksualnej podczas konfliktów zbrojnych, a także niedawno mianowanemu szefowi zespołu ONZ ds. płci (UN Women).